ΕΩΣΕΡΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΜΟΙ Όςο κι αν με «τάραηε» το μάκθμα τθσ «φυςικισ» ςτο ςχολείο, όπου κι αν το ςυνάντθςα αυτό, (γυμνάςιο, λφκειο, ςχολι, διαιτολογία κλπ), το ίδιο και θ «βιολογία-βιοχθμεία», τόςο τα εκτίμθςα όταν είδα το πόςο δυνατά και αποτελεςματικά εφαρμόηονται ςτο ςϊμα μασ!!! Ποτζ δεν περίμενα να γίνεται να δράςει θ κεωρία κάποιων κανόνων, τόςο τζλεια! Τζλοσ πάντων το «γιατί» τα γράφω αυτά, είναι για να ςασ βάλω λίγο ςτο πνεφμα αυτοφ του άρκρου. Θζλω ςε αυτό το κομμάτι, να μιλιςουμε λίγο για τουσ φυςικοφσ νόμουσ που υπάρχουν ςτο ςϊμα μασ και πϊσ το επθρεάηουν Σο υπζροχο ςϊμα μασ, λειτουργεί (ευτυχϊσ), κάτω από ιςχυροφσ και ΑΠΑΡΑΒΑΣΟΤ νόμουσ, ϊςτε να μπορεί να επιβιϊςει και να ηιςει. Αν κάτι του διαταράξει αυτοφσ τουσ νόμουσ, παφει να λειτουργεί όπωσ πρζπει, και ςτθν καλφτερθ περίπτωςθ, παφει να ανταποκρίνεται ςτισ εντολζσ που κζλουμε εμείσ να κινείται.
Αυτό γίνεται, γιατί όταν του κόψω τθν αλλθλουχία του τρόπου που τον ζχω προγραμματίςει να λειτουργεί, δεν κάνω τίποτε άλλο, από το να του δίνω (χωρίσ να το κζλω), μια άλλθ εντολι να προγραμματιςτεί, ςφμφωνα με τισ υπάρχουςεσ ανάγκεσ που εντοπίηει. Ζνασ ηωτικόσ τρόποσ (για παράδειγμα) να τον αποςυντονίςω και να τον αναγκάςω να ξεπρογραμματιςτεί, είναι να μθν τρϊω τα γεφματα μου ςτισ κακιερωμζνεσ ϊρεσ που πρζπει, ι και να αλλάξω τθ ςφςταςθ των γευμάτων μου, κάποια ςυγκεκριμζνθ ϊρα τθσ θμζρασ. Το ςϊμα μου για να λειτουργεί ςωςτά και να υπακοφει μόνιμα ςτισ εντολζσ μου προσ το αδυνάτιςμα, χρειάηεται να τροφοδοτείται με ςυγκεκριμζνα κρεπτικά ςυςτατικά, κάκε τρείσ, και αν δυςκολεφομαι ςε αυτό, το πολφ μζχρι τζςςερισ ϊρεσ, (αρκεί οι ϊρεσ να είναι ςτακερζσ μζςα ςτθ μζρα, και να μθν τον μπερδεφω τρϊγωντασ πότε ςε τζςςερισ, πότε ςε δφο, πότε ςε ζξι). Όταν το κάνω αυτό, (δθλαδι όταν τρϊω πάντα ςτθν ϊρα μου), τον προγραμματίηω ϊςτε αυτόματα να ενεργοποιεί μθχανιςμοφσ απϊλειασ λίπουσ και επιτάχυνςθσ μεταβολιςμοφ. Όταν λοιπόν του ςπάςω αυτι τθ ςυνζχεια τθσ τροφοδοςίασ, τότε αυτόματα «κλείνει το διακόπτθ» απϊλειασ λίπουσ και επιτάχυνςθσ μεταβολιςμοφ, και «ανοίγει το διακόπτθ» ΕΠΙΒΙΩΗ. ασ ενθμερϊνω, ότι το ςϊμα μασ πάντα δίνει προτεραιότθτα ςτθν επιβίωςθ του. Τϊρα, κα ικελα να δοφμε κάποιουσ ηωτικοφσ για το αδυνάτιςμα φυςικοφσ κανόνεσ, που είναι το Α και το Ω για αυτό το ςκοπό. Γνωρίηετε πιςτεφω, ότι μεςα ςτο ςϊμα μασ, υπάρχουν κάτι ωραία ςακουλάκια γεμάτα με κάτι μυςτιρια υγρά, από τα οποία κακορίηονται τα πάντα μζςα ςτο ςϊμα μασ! Από τθν ανάπτυξθ του ςϊματοσ, από τθ λειτουργία του, μζχρι και τα ςυναιςκιματά μασ! Αυτά τα ςακουλάκια τα λζνε ΑΔΕΝΕ, και τα μυςτιρια υγρά τουσ, τα λζνε ΟΡΜΟΝΕ. Οι αδζνεσ, όταν διεγερκοφν από κάποιουσ παράγοντεσ ι ςυνκικεσ, αναγκάηονται να εκκρίνουν, (χφνουν), τισ ορμόνεσ τουσ. Επειδι οι ορμόνεσ είναι το Α και το Ω ςτο αδυνάτιςμα, (πιο ηωτικζσ ακόμα κι από το να κόψω κερμίδεσ από τθ διατροφι μου), κα αςχολθκοφμε με τισ ειδικζσ γι αυτό το ςκοπό.
Η πρϊτθ και βαςικότερθ ορμόνθ που κα δοφμε, είναι θ ΙΝΟΤΛΙΝΗ. Αυτι θ ορμόνθ, εκκρίνεται ςτο πάγκρεασ, και ο ςκοπόσ τθσ είναι να μεταβολίςει τουσ υδατάνκρακεσ. Είναι μία ορμόνθ ΑΝΑΒΟΛΙΚΗ,που ςθμαίνει ότι παίρνει τα κρεπτικά ςυςτατικά των τροφϊν και τα μεταφζρει ςτα κφτταρα, για αποκικευςθ ενζργειασ. Όμωσ, μεταφζρει και ΛΙΠΟ. Επειδι θ ινςουλίνθ είναι αναβολικι ορμόνθ και αποκθκεφει λίποσ, κα πρζπει να περιορίςουμε τθ δράςθ τθσ όπωσ πρζπει, και να μθν τθν αφιςουμε ανεξζλεκτθ να αποκθκεφει ςυνεχϊσ κάκε ςτιγμι τθσ θμζρασ, παρά μόνο όταν πρζπει. Πρζπει να κρατάμε τα επίδεδά τθσ, χαμθλα. Πωσ μπορεί λοιπόν να γίνει αυτό; Οι τρόποι ελζγχου τθσ ζκκριςθσ τθσ, γίνονται με τουσ εξισ τρόπουσ: 1. Με τον περιοριςμό των τροφϊν που τθν κάνουν να «ανατινάηεται» ςε ποςότθτα, και τθν λιψθ των τροφϊν, που τθν κάνουν να εκκρίνεται ομαλά και ςε λίγεσ ποςότθτεσ. 2. Με τθ λιψθ ειδικϊν μικρο-ςυςτατικϊν που τθν ελζγχουν και τθ «δαμάηουν». (μικρο-ςυςτατικά λζμε τισ βιταμίνεσ και τα μζταλλα που παίρνουμε από τισ τροφζσ). 3. Βοθκόντασ να εκκρικοφν αντίκετεσ προσ τθ δράςθ τθσ ορμόνεσ, που τθν «μπλοκάρουν», τθν ϊρα που πρζπει. 4. Όταν ρυκμίηω τθ διατροφι μου ςε ειδικζσ ϊρεσ τθσ θμζρασ, ςτισ οποίεσ θ ινςουλίνθ, εκκρίνεται ςε μεγαλφτερεσ δόςεισ. Αυτοί είναι οι τρόποι αντιμετϊπιςθσ τθσ ινςουλίνθσ και κα δοφμε πωσ μπορεί να γίνει. Περιοριςμόσ τροφϊν που τθν κάνουν να «ανατινάηεται». Αυτζσ είναι, όλοι αυτοί οι υδατάνκρακεσ οι οποίοι ζχουν υποςτεί επεξεργαςία, και με τθν επεξεργαςία ζχουν αφαιρεκεί τα ειδικά ςυςτατικά τουσ, τα οποία «κατευνάηουν» τθ δράςθ τθσ ινςουλίνθσ. Δθλαδι, άςπρο ψωμί, ρφηι, ηάχαρθ, άςπρο αλεφρι κλπ. Οπότε, για να το ιςορροπιςω αυτό, μπορϊ να τρϊω αυτοφσ τουσ υδατάνκρακεσ, ςτθν «ολικισ άλεςθσ» και «ακατζργαςτθ» μορφι τουσ, Με αυτό τον τρόπο, αργεί ο οργανιςμόσ να τουσ χωνζψει και θ ινςουλίνθ, εκκρίνεται φυςιολογικά.
Λιψθ διατροφικϊν ςτοιχείων, που βοθκοφν ςτον ζλεγχο τθσ ινςουλίνθσ. Το πιο απαραίτθτο ςυςτατικό για τον ζλεγχο τθσ ινςουλίνθσ, είναι το χρϊμιο. Το Χρϊμιο, ςυνεργάηεται με τθν ινςουλίνθ ςτθν αντιμετϊπιςθ του διαβιτθ. Ενιςχφει τον παράγοντα ανοχισ ι αλλιϊσ ευαιςκθςίασ ςτθ γλυκόηθ, (κα εξθγιςω αμζςωσ μετά τι ςθμαίνει αυτό), και ζτςι υποςτθρίηει τισ λειτουργίεσ τθσ ινςουλίνθσ και προλαμβάνει τθν υπογλυκαιμία. Το χρϊμιο υποςτθρίηει τθ δράςθ ενηφμων που είναι υπεφκυνα για τον μεταβολιςμό τθσ γλυκόηθσ για ενζργεια. Επθρεάηει τον μεταβολιςμό των υδατανκράκων και των λιπιδίων και βοθκά ςτθν ανάπτυξθ. Ημεριςια δόςθ: Η θμεριςια λιψθ χρωμίου κυμαίνεται από 80 ζωσ 100 μg. Πθγζσ φυςικοφ χρωμίου: Θυμάρι, ςιτάρι, μαγιά μπφρασ, λαχανικά, φροφτα, κρζατα, γαλακτοκομικά προϊόντα, δθμθτριακά. Σι ςθμαίνουν λοιπόν όλα αυτά και τι ςθμαίνει ανοχι-ευαιςκθςία και αντίςταςθ ςτθν ινςουλίνθ; Ανάλογα με το τι τρϊμε και πότε το τρϊμε, τα κφτταρά μασ, ανταποκρίνονται με δφο διαφορετικοφσ τρόπουσ ενάντια ςτθν επίδραςθ τθσ ινςουλίνθσ. 1. Φζρνοντασ αντίςταςθ ςε αυτιν, οπότε αναγκάηεται να παραχκεί ςε μεγαλφτερεσ ποςότθτεσ για να μπει μζςα τουσ, άρα και να αποκθκεφει μεγαλφτερθ ποςότθτα λιπουσ, και 2. Ζχοντασ ευαιςκθςία ςε αυτιν, οπότε και περνάει εφκολα και δεν χρειάηεται να παραχκεί ςε μεγαλφτερεσ ποςότθτεσ. Άρα μικρζσ ποςότθτεσ λίπουσ. Το χρώμιο λοιπόν, αυξάνει την «ευαιςθηςία» των κυττάρων ςτην ινςουλίνη, οπότε την κρατάει ςε χαμηλά επίπεδα, πράγμα που θζλουμε, για να μη δημιουργείται λίποσ. Προςοχι ςτισ ϊρεσ λιψθσ υδατανκράκων.
Είπαμε, ότι τα κφτταρα μασ, άλλοτε ζχουν ευαιςκθςία ςτθν ινςουλίνθ, και άλλοτε αντίςταςθ. Το αρνθτικό τθσ υπόκεςθσ, είναι ότι τθ μεγαλφτερθ αντίςταςθ, τθν ζχουν τισ βραδυνζσ ϊρεσ. Το κετικό και το ευτφχθμα είναι ότι το ξζρουμε! Και όταν γνωρίηεισ τισ κινιςεισ του εχκροφ ςου, ξζρεισ και πϊσ κα τον αντιμετωπίςεισ! Ζχοντασ λοιπόν αυτι τθ γνϊςθ, μποροφμε να μπλοκάρουμε τθ δράςθ τθσ, μζςα ςτθν θμζρα. Πωσ; Είναι πολφ απλό. Αφοφ ξζρουμε ότι το πρωί θ ευαιςκθςία των κυττάρων ςτθν ινςουλίνθ είναι μεγάλθ και το βράδυ προβάλλουν αντίςταςθ, δεν ζχουμε παρά να «τραβιξουμε όλα τα υδατανκρακοφχα γεφματα (που τθν εκκρίνουν) μζςα ςτα πρϊτα γεφματα τθσ θμζρασ, και όςο περνάει θ μζρα να μειϊνουμε τουσ υδατάνκρακεσ, ϊςπου ςτο τζλοσ να τουσ εξαλείψουμε εντελϊσ από τα τελευταία βραδυνά μασ γεφματα. Και τι κα τρϊμε το βράδυ; Μποροφμε να τρϊμε άνετα πρωτεϊνοφχεσ τροφζσ (κρζασ-ψάριαςπράδια αυγϊν-κοτόπουλο-γαλακτοκομικά κλπ) μαηί με ςαλάτεσ ποικίλεσ, ςυν λίγο λάδι. Η επόμενθ ορμόνθ που κζλω να δοφμε, είναι θ αντίκετθ προσ τθν ινςουλίνθ, ΓΛΤΚΑΓΟΝΗ. Η ινςουλίνθ είναι οι «αποκθκάριοι» του ςϊματοσ, ενϊ θ γλυκαγόνθ είναι οι «εργάτεσ διανομισ». Ο ζνασ μαηεφει εφόδια, και ο άλλοσ τα ξοδεφει. Δθλαδι, θ γλυκαγόνθ είναι καταβολικι ορμόνθ. Εδϊ τα πράγματα, είναι πιο απλά. Είναι ευκολότερο να ρυκμίςω τθν παραγωγι γλυκαγόνθσ, που κα κρατιςει τθν ινςουλίνθ χαμθλά. Αν λοιπόν ελζγξουμε τθ γλυκαγόνθ, ελζγχουμε και τθν καφςθ του λίπουσ. Για να ελζγξω τθν παραγωγι γλυκαγόνθσ (και να τθν ζχω ψθλά που με ςυμφζρει), αρκεί να φροντίηω να κρατάω τθν ινςουλίνθ χαμθλά. Γιατί, όταν θ μία είναι χαμθλά, θ άλλθ είναι ψθλά. Υπάρχουν κι άλλεσ ορμόνεσ που εμπλζκονται ςτο αν το ςϊμα μασ αδυνατίςει ι παχφνει αλλά δεν κα τισ αναφζρω ςε αυτό το άρκρο, γιατί
δεν είναι και τόςο ςτο χζρι μασ να τισ ελζγξουμε, αλλά εκκρίνονται αυτόματα κάτω από ειδικζσ ςυνκικεσ. Κείμενο: Καραμανζασ Ιωακείμ Diploma in Health Studies Human Health/Diet & Nutrition/ Specialization in Workout & training Apps