Transcript

1 Με την ευγενική χορηγία - With the kind support of: info@phasma2.com design by Vishy Moghan

2 Μια Ημέρα, τον Αύγουστο. Η παρέα και σε επέκταση η συνεργασία, έχει κοινό άξονα το Δρόμο, εκεί όπου τρέχει το ρεπορτάζ. Ιστορίες καθημερινής τρέλας σε μια Ελλάδα που παλεύει, υφίσταται και ανθίσταται. Ας μιλήσουμε για εμάς, επιθυμούν οι φίλοι. Πως? Πέρα από τους πολιτικούς και τις πονηρές [ή έντιμες] πολιτικές, πέρα από τις διαδηλώσεις, τους τραυματισμούς, τα ασθενοφόρα, τα σκυλιά διαδηλωτές, τα εργατικά ατυχήματα, την ωραία φύση, τα εργοστάσια που παράγουν οξυγόνο. Και λοιπόν? Εμείς είμαστε όλα αυτά, μπορούν να πουν, και κάτι ακόμη. Το phasma2 για κάτι πιο προσωπικό, δημιουργήθηκε, εξ άλλου. Μια ημέρα, τον Αύγουστο, λοιπόν, το μήνα που δεν έχει ειδήσεις, το μήνα που η ελληνική οικογένεια και μαζί τα πάντα, ησυχάζουν. Το θέμα, δίδεται ως άσκηση καταγραφής της προσωπικής επιλογής. Από το ξύπνημα έως την ώρα του ύπνου, οι 11 φωτογράφοι της παρέας που εκθέτει, επιλέγουν το θέμα τους και το καταγράφουν, μία ολόκληρη ημέρα. Το κλειστό δωμάτιο ή η ανοιχτή θάλασσα, είναι επιλογή, όπως επιλογή και το βλέμμα στον άλλο άνθρωπο. Αυτή την ημέρα του Αυγούστου, όλα παίρνουν μια άλλη ξεχωριστή σημασία και κατανόηση, είτε πρόκειται για μια εικόνα ήρεμη ή μια εικόνα φορτισμένη. Τα πρέπει, βρίσκονται μακριά και το ρεπορτάζ, επίσης. Μια ημέρα, μπορεί να είναι και μια ζωή. Ο φωτογράφος, επιλέγει πως θα την καταναλώσει, μακράν των όρων της κατανάλωσης. Είναι η διάθεση και η διάσταση που ο καθένας δίνει στην μία ημέρα του Αυγούστου του Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται και μένει ζωντανό, καθώς το παρακολουθούμε, με απόσταση χρόνου, στην έκθεση στο Taf, αυτές τις ημέρες του δεύτερου χειμώνα του Μνημονίου. Μαρία Μαραγκού One Day in August The Street, the home of the photojournalist is the shared background of our group and the starting point of our collaboration. We record everyday madness in a troubled and resisting Greece. But our friends want us to talk about ourselves! They want us to talk about something beyond the politicians and their cunning (or sincere) maneuvering, beyond the demonstrations, the injuries and the ambulances, beyond the dogs of the protest, the beauty of nature and the factories that produce everything but oxygen. They might as well claim that we are these things. The truth is that there is more to us. This after all, is why phasma2 was created, to express this other thing. So let s talk about A Day in August. Nothing much happens in August. It is traditionally the month of rest for the Greek family and the Greek society as a whole. Last August, eleven of our photographers decided to choose their own subject and photograph it from the break of dawn till midnight. On this August day, everything would take on a special significance, regardless of the emotional charge an image may or may not carry. But mostly freed from the pressures of journalism and the daily grind. A day may as well be a lifetime. The photographers, liberated from constraint, are free to shape this August day in 2011 to their own design. This is what the exhibition at the TAF represents; a distance in time and place from the daily harshness of this the second winter of the Memorandum. Maria Maragou

3 Μιχάλης Καραγιάννης Υπερασπίζεται η φωτογραφία σου το εφήμερο? Πόσο ηρωικό μπορεί να είναι αυτό? Michalis Karagiannis Do you shield your work against transience? How heroic is this? Μέσα στην καθημερινότητα προσπαθώ οι φωτογραφίες μου να υπερνικήσουν το εφήμερο και να έχουν αξία στο χρόνο. Αυτό πολλές φορές απαιτεί «ηρωική» προσπάθεια. Από την άλλη μπορεί να καταγράψω απλά την ηρωική πραγματικότητα της καθημερινότητας, που αν θα είναι εφήμερη ή όχι θα το δείξει ο χρόνος. In the context of everyday life, I try to make my photographs defeat transience and last in time. This, however, demands a heroic struggle. On the other hand, I often just capture the heroic reality of everyday life. Time can only tell whether this reality is transient or not. «Το Συναρπαστικό 24ωρο ενός Ερασιτέχνη Ψαρά» The Exciting Day of an Amateur Fisherman

4 Ιάκωβος Χατζησταύρου Νοσταλγείς το «αριστούργημα» στην τέχνη? Iakovos Hatzistavrou Do you long for a masterpiece in art? Ναι. Νοσταλγώ αυτό το συγκεκριμένο συναίσθημα της ταύτισης του έργου με το κοινό, την απλότητα και αμεσότητα χωρίς τα περιττά καλλιτεχνικά και τεχνικά φτιασίδια στον πρόσκαιρο ανταγωνισμό, την αθώα ματιά, την γεμάτη αγωνία του καλλιτέχνη-δημιουργού. Ένα αρχαίο γνωμικό έλεγε «Σωφών το σαφές» όπου μέσα από την απλότητα η τέχνη αναδύεται και επικοινωνεί, μετέχει και προσδοκά, Αυτούσια. Όσο για το αριστούργημα;; Αυτό δεν χρειάζεται λεζάντες και επεξηγήσεις απλά στέκεται από μόνο του και λειτουργεί διαχρονικά Yes, I certainly long for this special feeling of identification between the work of art and the audience. I long for simplicity and immediacy, free from artificiality and temporal competition. I long for the innocent and agonizing gaze of the artist/creator. There is an old saying that suggests that art emerges from, communicates through, is engaged in and anticipates simplicity. As for the masterpiece, it is sure that this needs no labels and explanations. A masterpiece is able to function on its own and withstand the test of time. This is how I perceive the concept of the art masterpiece and this is what I long for. «Ένα σπίτι για μοναδικούς ανθρώπους με ειδικές δεξιότητες», Κέρκυρα A home for unique people with special needs, Corfu

5 Αλέξανδρος Σταματίου Χρειάζεσαι υψηλή δόση ψυχικής απόστασης όταν βρίσκεσαι μπροστά στο θέμα σου? Alexandros Stamatiou Do you need a high level of emotional distance when dealing with your subject? Κατ αρχήν εξαρτάται από το θέμα. Πλέον, όταν βρίσκομαι σε ένα θέμα με πολιτικούς, για παράδειγμα, φωτογραφίζω εντελώς μηχανικά, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Όταν ταξιδεύω και έχω να κάνω με «πραγματικούς», καθημερινούς ανθρώπους από όλο τον κόσμο, πιστεύω πως δεν κρατάω καμιά απόσταση. Πρέπει να ζεις το θέμα σου σαν να είσαι και συ ένα κομμάτι του. Άλλωστε πάντοτε απεχθανόμουν την στημένη φωτογραφία. It always depends on the subject itself. Lately, whenever I have to take pictures of politicians, I act mechanically, devoid of interest. Whenever I travel and meet people from all over the world, though, I believe that this emotional distance ceases to exist. I firmly believe that you have to experience your subject as if you are a part of it as well. Besides, I have always hated the idea of directed photography. «Νίσυρος 2011» Nisyros 2011

6 Λουίζα Γκουλιαμάκη Αντιμετωπίζεις με διαφορετική ματιά την πλατεία από το δωμάτιο? Louisa Gouliamaki Do you regard the town square with a different eye than the room? Τι είναι η «ματιά» για έναν φωτογράφο? Το πως βλέπεις πράγματα, καταστάσεις και λεπτομέρειες σε ένα χώρο. Οποιοδήποτε χώρο. How would you define the eye of a photographer? [It s] the way you view things, situations and details within a given space. Any space. «Ομπρέλα», παραλία Πηγάδι Umbrella, Pigadi beach

7 Milos Bicanski Ποια η διαφορά ανάμεσα στο phasma και το phasma2? Milos Bicanski Is there a difference between phasma & phasma2? Λένε ότι μια εικόνα αξίζει όσο χίλιες λέξεις. Θα μας έπαιρνε πάρα πολύ χρόνο να καταγράψουμε όλες αυτές τις λέξεις και για αυτό το λόγο, δημιουργήσαμε το PH2. To PH2 μας προσφέρει ανακούφιση, μεγάλη χαρά και ικανοποίηση ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως μέσο ανατροφοδότησης και πηγή έμπνευσης και για άλλους. Το PH είναι επιχείρηση, καθημερινή δουλεία, άσχημες ειδήσεις, το φαγητό στο τραπέζι. Το PH2 δεν μου απέφερε ποτέ πολλά χρήματα, έχει όμως προσφέρει απεριόριστη ικανοποίηση στην ψυχή μου. They say a picture speaks a thousand words. It would take too long to write them all down so we made PH2, a place which has become a healing tool that has provided much joy and satisfaction and is a resource that gives back and inspires others in the same way. PH is business, hard news, an everyday job, food on the table. PH2 has never been a venture that made much money, but it has done tons to satisfy my heart. «Στο Δρόμο» On the Road

8 Γιώργος Δέτσης Πιστεύεις στη διαφορά ανάμεσα στη φωτογραφία του τουρίστα στη φωτογραφία του ρεπορτάζ και στην εικαστική φωτογραφία? Πόσο ισχύει η παλιά αυτή ταξινόμηση? George Detsis Do you believe in the distinction between touristic, reportage & art photography? To what extent do the old classifications still apply? Δεν µου αρέσουν τα σύνορα και οι διαχωριστικές γραµµές. Μια φωτογραφία είναι καλή ή δεν είναι. Ο διαχωρισµός των ειδών της φωτογραφίας πρωτίστως από επαγγελµατική σε ερασιτεχνική και δευτερευόντως στα διάφορα είδη (ταξιδιωτική, ρεπορτάζ, µόδα κλπ) εξυπηρετεί κυρίως όποιον αναζητάει γρήγορα έναν επαγγελµατία εξειδικευµένο σε κάποιο είδος. Γιατί ούτως ή άλλως η εποχή μας είναι η εποχή της εξειδίκευσης. I am not keen on drawing borderlines. A picture is either good or it s bad. The tendency to categorise photography into professional and amateur, and then subdivide that by various genres (travel, reportage, fashion etc), is much more for the convenience of someone especially looking for a specialist in a particular genre. After all, we live in a time of specialisation. «Αττική» Attiki

9 Γιώργος Βιτσαρόπουλος Πόσο σημαντικό είναι το ζήτημα ΔΡΟΜΟΣ και ότι αυτό συνεπάγεται? Giorgos vitsaropoulos How important is the subject of the STREET & all it entails? Αν μιλάμε για τη φωτογραφία, ο δρόμος ως θέμα μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικός όσο και ένα άδειο δωμάτιο ή ένα ποτήρι γεμάτο γάλα. Ό,τι κι αν κοιτάξω, βλέπω το ίδιο πράγμα. Την ίδια ιστορία μου θυμίζουν, είναι η ίδια ιστορία που λέω κι εγώ μέσα από τις φωτογραφίες μου... Αν δούμε τον «δρόμο» της εποχής μας, τότε το ζήτημα γίνεται πολύπλοκο αλλά και πολύ πιο ενδιαφέρον. Ο δρόμος εκεί έξω είναι ένα μονοπάτι με ανθρώπινα ίχνη, ένας τόπος που φτιάχνεται από μικρές υποκειμενικές ιστορίες. Σ αυτόν θα δεις βαρετές παρελάσεις σε μεγάλες λεωφόρους να μεταμορφώνονται σε λαϊκές γιορτές, την ίδια στιγμή που άνθρωποι ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια, ενώ πιο πέρα έρημα στενά αναδύουν ξεχασμένες μυρωδιές λουλουδιών. Αυτές οι φωτογραφίες δεν αποθηκεύονται, δεν μετριούνται με μέγκα-πίξελ. Τις αποθηκεύεις στο μυαλό σου μέχρι να πεθάνεις και μετά... πάει. Το πολύ πολύ να προλάβεις να τις αφηγηθείς σε κάποιο φίλο. Βγες και θα δεις Μην πάρεις φωτογραφική, δεν χρειάζεται! If we are talking about photography, the street as a subject can be of equal importance as an empty room or a glass of milk. Wherever I look, I see the same thing, I see the same story; it s the same story that I recount through my photographs. Let s concentrate on the street of our times. The subject becomes more complex and interesting. The street out there is a path of human traces - a place made of small subjective stories. On it you will see grand parades on wide boulevards transforming into fiestas while people are searching the garbage for food. At the same time the forgotten scents of flowers waft from lonely byways! These images can neither be stored nor measured in Mega Bytes. They are stored in our minds until we die and then they are gone. At most you have the time to describe them to some friend. Go out and take a look. Don t take a camera with you, it s not necessary! «χωρίς τίτλο», Νίσυρος untitled, Nisyros Island

10 Vishy Moghan Όταν καίγεται ένας άνθρωπος τον σώζεις ή τον φωτογραφίζεις? Vishy Moghan When you see someone on fire do you save them or photograph them? Εξαρτάται. Γιατί είναι στη φωτιά? Ποιός του έβαλε φωτιά? Αν μπορώ να τον σώσω. Εάν θέλει να σωθεί. Ποιός άλλος είναι σε κίνδυνο? Αν φτιάχνει ένα καλό κάδρο. Αλλά έτσι και αλλιώς χρειάζονται λίγα δευτερόλεπτα για να γίνει μία λήψη, οπότε φαντάζομαι ότι προλαβαίνω να τραβήξω τη φωτογραφία και μετά να σώσω τον άνθρωπο. Depends. Why are they on fire? Who set the fire? If I can save them. If they want to be saved. Who else is at risk? If it makes a good image. But anyway it takes a few seconds to take a shot, so I imagine it is possible to take the shot first and then save the person. «Ταράτσα» Αθήνα Roof Athens

11 Καμίλο Νόλλας Σε αφορά περισσότερο η περιγραφή ή η παραμόρφωση της? Kamilo Nollas Which interests you more, the description or the distortion? Ως φωτογράφος, επιλέγοντας αυτό το κάδρο κι όχι ένα άλλο, «περί-γράφω» αυτό που θέλω να δείξω. Ό,τι περί-βάλλεται αυτού του ορθογωνίου παραλληλόγραμμου είναι που αξίζει (για μένα) να κοινωνηθεί. Όσο για τον φακό της φωτογραφικής μηχανής, όντως παραμορφώνει την περιγραφή μίας ούτως ή άλλως παραμορφωμένης πραγματικότητας. Θα προτιμούσα να μπορώ να «μεταμορφώνω» κι όχι να «παραμορφώνω». As a photographer, the choice of one frame over another is an act of describing what I want to make prominent. Everything that is depicted within that frame is what I personally consider to be worth communicating to others. As far as the lens is concerned, it indeed distorts the description of an already distorted reality. I would prefer to be able to transform rather than distort. Το παρατειμένο διαμέρισμα του Μοχσεντ, στην οδό Ηπείρου. Φωτογραφίες από κινητό Abandoned apartment of Mohshed, on Ipirou street. Cell phone photography

12 Στέλιος Ματσάγγος Στο πίσω μέρος του μυαλού σου φιλοδοξείς και ονειρεύεσαι τη διαχρονική τέχνη? Stelios Matsagos Deep down, do you have ambitions & dreams towards a more timeless art form? Ξεκινώ από την παραδοχή οτι η τέχνη είναι διαχρονική από μόνη της. Ναι! Στο μπροστινό μέρος του μυαλού έχω αυτή την άποψη και όχι στο πίσω... Η φωτογραφία δίνει άλλη διάσταση στον χρόνο. Παγώνει τον χρόνο και έτσι για πάντα παγωμένο τον προσφέρει στον θεατή για να ζεστάνει την μνήμη. Είναι ίσως η μόνη τέχνη που αντιμάχεται σθεναρά και μάλλον νικηφόρα τον θάνατο! Απαθανατίζει την «πραγματικότητα» του καλλιτέχνη. Firstly I believe that art is timeless anyway. Yes! And not deep down at all! I consciously aspire towards a more timeless art form! Photography is able to give time another dimension. Photography is able to freeze time forever and offer the byproduct of this process to the viewer in order to heat up his own memory. Photography may be the only art form that combats death. It is a tough, yet rather successful battle. Photography captures the reality of the artist. «Πορτογαλία σε Κρίση» Λισαβόνα, Πορτογαλία Portugal in Crisis Lisbon, Portugal

13 Γιώργος Νικολαίδης Ποια λέξη σε εκφράζει σε σχέση με τη δουλειά σου? Η συγκίνηση? Η εμπειρία? Το βίωμα? Η πραγματικότητα? Η ψυχική εγρήγορση ή μήπως η αισθητική διέγερση? Giorgos Nikolaidis Which word expresses you in relation to your work? Emotion? Experience? Reality? Psychological alertness or perhaps aesthetic stimulation? Η αποτύπωση της πραγματικότητας μέσω του φωτογραφικού φακού απαιτεί ψυχική και αισθητική διέγερση, που είναι αποτέλεσμα βιωμάτων και κοινωνικών διεργασιών, οι οποίες γίνονται σε συγκεκριμένο χωροχρόνο. Capturing reality through a lens demands both psychological and aesthetic stimulation. This stimulation is the result of experiences and social processes that take place in a certain space-time continuum. «Αθηναίοι τού Μέλλοντος» Αθήνα Future Athenians Athens

14 επιμέλεια - κείμενο - ερωτήσεις/curation - preface - questions Μαρία Μαραγκού/Maria Maragou photo editor/designer Vishy Moghan μεταφράσεις/translations Αγγέλα Πατέρα/Angela Patera ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ Milos Bicanski Γιώργος Βιτσαρόπουλος Λουίζα Γκουλιαμάκη Γιώργος Δέτσης Μιχάλης Καραγιάννης Στέλιος Ματσάγγος Vishy Moghan Γιώργος Νικολαίδης Καμίλο Νόλλας Αλέξανδρος Σταματίου Ιάκωβος Χατζησταύρου ONE DAY IN AUGUST Milos Bicanski Giorgos Vitsaropoulos Louisa Gouliamaki George Detsis Michalis Karagiannis Stelios Matsagos Vishy Moghan Giorgos Nikolaidis Kamilo Nollas Alexandros Stamatiou Iakovos Hatzistavrou