ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Transcript

1 ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

2 ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ Ιατρικά: Εισαγωγή στην Ομοιοπαθητική Ιατρική Ομοιοπαθητική Διάγνωση και Θεραπεία Ομοιοπαθητική Φαρμακολογία, 7 τόμοι Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική Καταγωγή και Αιτίες της Ασθένειας Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία Διάγνωση και Θεραπεία Οξέων Ασθενειών Κλινικές Περιπτώσεις Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Χίλιες και Μία Ιατρικές Πλάνες Ιδιοσυγκρασίες: Οι βαθύτερες αιτίες της Πλάνης και της Ασθένειας Τα Βιοχημικά Άλατα του Σούσλερ Η Ιστορία της Εξέλιξης της Ομοιπαθητικής Σκέψης Φιλοσοφικά: Ολιστική Φιλοσοφία Συμπαντικοί Νόμοι Δομή και Λειτουργία Ανθρώπου και Σύμπαντος Σεξουαλικότητα, Συντροφική Σχέση και Οικογένεια Σεξ, Έρωτας και Αγάπη: Οδηγός για Εφήβους και Γονείς Η Λειτουργία της Σκέψης Συναισθήματα Συμπεριφορά Συζητώντας με τον Ερμή Από το Δρόμο του Εγώ στο Δρόμο των Άλλων Χίλιες και Μία Κοινωνικές Πλάνες Λογοτεχνικά: Την Αλήθεια ψάχνω Γλάρε Ταξιδιώτη Ανθρώπου Οδύσσεια Ναυαγοί στον Παράδεισο Πονεμένες Ψυχές στο Νησί της Ελπίδας Τα Παράλογα

3 ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ Ο Άθως Όθωνος γεννήθηκε στην πόλη Πάφο της Κύπρου το 1959 και σπούδασε στην Αθήνα, στην Ιατρική Σχολή. Μετεκπαιδεύτηκε στην Ομοιοπαθητική Ιατρική την οποία εξασκεί από το Είναι ιδρυτικό μέλος, υπεύθυνος εκπαίδευσης και πρόεδρος της «Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας». Η Ακαδημία είναι μία μη κερδοσκοπική, ιατρική, επιστημονική εταιρεία, μέλος της Παγκόσμιας και της Ευρωπαϊκής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας και πιστοποιημένο εκπαιδευτικό κέντρο. Από νεαρή ηλικία, το πάθος του για τη γνώση τον οδήγησε στη μελέτη διαφόρων φιλοσοφικών, θρησκευτικών, πολιτικών και επιστημονικών Ιδεολογικών Συστημάτων. Σταδιακά, έπαψε να θεωρεί τον εαυτό του υποστηρικτή οποιουδήποτε Ιδεολογικού Συστήματος. Επέλεξε να γίνει εραστής της Κοινής Αλήθειας που τα διατρέχει, αφήνοντας κατά μέρος τις επιφανειακές τους διαφορές. Αυτή η Κοινή Αλήθεια τον οδήγησε στη διατύπωση της Ολιστικής Φιλοσοφίας η οποία στηρίζεται στον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης και στους Συμπαντικούς Νόμους. Το πάθος του για την Ιατρική, τον οδήγησε, αντίστοιχα, στη μελέτη διαφόρων Θεραπευτικών Συστημάτων, επικεντρωνόμενος, για άλλη μια φορά, στην Κοινή τους Αλήθεια και στη συνεργασία μεταξύ γιατρών όλων των Θεραπευτικών Συστημάτων. Καρπός αυτής της μελέτης υπήρξε η διατύπωση της Κλασσικής Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής η οποία στηρίζεται στον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης.

4 Έχει συγγράψει δεκάδες ιατρικά, φιλοσοφικά και λογοτεχνικά βιβλία, αρκετά των οποίων μετέφρασε στην Αγγλική γλώσσα. Πιστεύει στην προσφορά της γνώσης και γι αυτό κοινοποιεί όλες τις βιντεοσκοπημένες του διαλέξεις στην ιστοσελίδα του. Επί σειρά ετών, διδάσκει αφιλοκερδώς την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική τόσο στα μαθήματα της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας όσο και στην Αγγλική γλώσσα στα πλαίσια των θεσμών International E-Learning Project και Athens Four Season s School. Τα τελευταία χρόνια, χαίρεται τις μεγάλες του αγάπες: τις κόρες του, τη Φιλοσοφία, την Ιατρική, τη διδασκαλία, τη συγγραφή βιβλίων και το οικολογικό του κτήμα στο Μαραθώνα. Πρόεδρος της Ομοιοπαθητικής Ακαδημίας Μέλος της Εκπαιδευτικής Υποεπιτροπής της Ευρωπαικής Επιτροπής για την Ομοιοπαθητική (ECH) Mέλος της Παγκόσμιας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας (LMHI) Mέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Κέας 42, Αθήνα, Τηλ/Fax: Ιστοσελίδα: athosothonos@gmail.com

5 ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ HOMEOPATHIC ACADEMY Επιστημονική μη Κερδοσκοπική Ιατρική Εταιρεία Κλασσική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική Accredited Teaching Center of the ECH Η Ομοιοπαθητική Ακαδημία είναι μια μη κερδοσκοπική, επιστημονική, ιατρική εταιρεία. Ιδρύθηκε το 2013 (Αριθμός Πρωτοδικείου: 2380/2013) και μέλη της είναι γιατροί, οδοντίατροι, κτηνίατροι και φαρμακοποιοί. Σκοπός της είναι η προώθηση της Κλασσικής Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στον ιατρικό κόσμο και στο κοινό, στην Ελλάδα και διεθνώς. Αρχές Λειτουργίας της είναι η επιστημονική άσκηση της Ομοιοπαθητικής από γιατρούς, ο σεβασμός των απόψεων όλων των επιστημόνων, η ολιστική θεραπευτική αντίληψη και η συνεργασία των γιατρών όλων των θεραπευτικών συστημάτων. Η Ομοιοπαθητική Ακαδημία είναι μέλος της Παγκόσμιας Ομοιοπαθητικής Ιατρικής Εταιρείας (LMHI) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Ομοιοπαθητική (ECH). Το Εκπαιδευτικό Κέντρο της είναι πιστοποιημένο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την Ομοιοπαθητική η οποία χορηγεί στους αποφοίτους της Ακαδη-

6 μίας (γιατρούς, οδοντιάτρους, κτηνιάτρους) το Ευρωπαϊκό Δίπλωμα Ομοιοπαθητικής μετά από δωρεάν τριετή εκπαίδευση. Η Ακαδημία έχει ιδρύσει την μη κερδοσκοπική, ηλεκτρονική Τράπεζα Πληροφοριών Κλασσικής Ομοιοπαθητικής, η οποία παρέχει ελεύθερη και δωρεάν πρόσβαση στους επιστήμονες και στο κοινό. Επίσης, έχει ανεβάσει πλούσιο ενημερωτικό υλικό στην ιστοσελίδα της (βιβλία, άρθρα, βίντεο, μαθήματα) για τη δωρεάν και ελεύθερη ενημέρωση των γιατρών και του κοινού. Η Ακαδημία προωθεί την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Ομοιοπαθητική, μια μέθοδο που σέβεται τους Ομοιοπαθητικούς Νόμους και γι αυτό είναι ταυτόχρονα επιστημονική και αποτελεσματική. Εργάζεται για την πλήρη ένταξη της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής στο Εθνικό Σύστημα Υγείας. Κέας 42, Αθήνα Τηλ/Fax: Ιστοσελίδα: homeoacademy.gr

7 Άθως Όθωνος - Ιατρός ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΕΙΡΑ ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ

8 Αναζητήστε τα βιβλία του συγγραφέα στην ιστοσελίδα Σειρά: ΟΛΙΣΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Συγγραφέας: Άθως Όθωνος Τίτλος Πρωτοτύπου: Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία Επιμέλεια: Άθως Όθωνος Πρώτη Έκδοση: Άθως Όθωνος ISBN: Κέας 42, Αθήνα Τηλ Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή (ολική/μερική/περιληπτική/κατά παράφραση) του περιεχομένου του βιβλίου με οποιονδήποτε τρόπο χωρίς την προηγούμενη γραπτή άδεια του εκδότη (Ν. 2121/1993).

9 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ Σχετικά με την άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής: Πιστεύω ότι η ιατρική γνώση θα πρέπει να κοινοποιείται και στο κοινό, όπως, άλλωστε, αυτό γίνεται σήμερα με την ευρύτατη ενημέρωση για θέματα υγείας από βιβλία, τηλεοπτικά μέσα, διαδίκτυο, κλπ. Θα πρέπει, όμως, να επισημάνω ότι η χορήγηση ομοιοπαθητικών φαρμάκων συνιστά ιατρική διάγνωση και θεραπεία και είναι ιατρική πράξη με νομική ευθύνη, είτε αφορά χορήγηση στον εαυτό μας είτε σε άλλον. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να εξασκείται όχι μόνον από ιατρό, απόφοιτο πανεπιστημιακής Ιατρικής Σχολής αλλά από ομοιοπαθητικό γιατρό κατάλληλα εκπαιδευμένο. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι βότανα, βιταμίνες ή συμπληρώματα διατροφής. Μπορεί να στερούνται υλικών παρενεργειών, αλλά επειδή είναι ενεργειακά φάρμακα, αν δεν χορηγηθούν με βάση αυστηρούς επιστημονικούς κανόνες μπορεί να προκαλέσουν ενεργειακό μπέρδεμα στον ασθενή. Η απλή ανάγνωση, ακόμη και όλων των ιατρικών μου βιβλίων ή και άλλων ιατρικών ομοιοπαθητικών βιβλίων χωρίς πανεπιστημιακή ιατρική παιδεία, και πολύ περισσότερο, χωρίς επαρκή ομοιοπαθητική κλινική εμπειρία, δεν καθιστά τον αναγνώστη ικανό για ιατρική πράξη ούτε στον εαυτό του αλλά ούτε και σε άλλους. Προειδοποιώ, λοιπόν, τον αναγνώστη ότι σε έναν τόσο σοβαρό τομέα όπως η υγεία και η ζωή, δεν επιτρέπονται πειρα-

10 ματισμοί και ότι θα πρέπει για οποιοδήποτε θέμα υγείας του, αν επιθυμεί ομοιοπαθητική αντιμετώπιση, να απευθύνεται σε ομοιοπαθητικό γιατρό. Σχετικά με το δικαίωμα του επιστήμονα να φιλοσοφεί: Ο Άνθρωπος, βάσει της Ολιστικής Σκέψης, είναι ένα πολύ-επίπεδο ον. Σε αντίθεση με τα ζώα, έχει τη δυνατότητα όχι μόνο να σκέφτεται αλλά και να προβληματίζεται και να φιλοσοφεί. Η επικρατούσα Μηχανιστική και Υλιστική Σκέψη, θεωρεί την Επιστήμη σαν κάτι αντίθετο από τη Φιλοσοφία/Θρησκεία. Αντίθετα, η Ολιστική Σκέψη θεωρεί ότι ένας οπαδός μιας φιλοσοφίας/θρησκείας δικαιούται να προβληματίζεται επιστημονικά και ένας επιστήμονας δικαιούται να φιλοσοφεί ή να στοχάζεται για το Θεό, τη δημιουργία του Σύμπαντος ή για ηθικά θέματα. Σήμερα, πάρα πολλοί επιστήμονες, και ιδιαίτερα αστροφυσικοί, με αφορμή τις παρατηρήσεις τους στο επιστημονικό τους πεδίο, προβαίνουν σε επεκτάσεις και στο φιλοσοφικό/θρησκευτικό πεδίο, προτείνοντας Λειτουργικές Υποθέσεις για την εξήγηση, πχ. της Δημιουργίας του Σύμπαντος ή για την ύπαρξη του Θεού ή για την ύπαρξη άλλων Κόσμων. Κάτι τέτοιο, θεωρείται, συνήθως, από τον περισσότερο κόσμο, ως φυσικό να συμβαίνει. Και, μάλιστα, θεωρούμε ότι αυτό δεν μειώνει το επιστημονικό τους κύρος, ούτε και επηρεάζει την επιστημονικότητα του τομέα τους. Αντίστοιχα, και στον τομέα της Ιατρικής Επιστήμης, κάθε γιατρός επιστήμονας, καθημερινά στην κλινική του πράξη, έρχεται αντιμέτωπος με το φαινόμενο της ζωής και του θανάτου, με βρέφη που γεννιούνται τυφλά, ανάπηρα,

11 καθυστερημένα. Με ανθρώπους που ζουν την πλέον ανθυγιεινή ζωή και όμως δεν αρρωσταίνουν ιδιαίτερα και με ανθρώπους που προσέχουν τα πάντα και όμως αρρωσταίνουν βαριά. Είναι, λοιπόν, αναμενόμενο ο επιστήμονας γιατρός, αν είναι ανοιχτό μυαλό, να προβληματίζεται και να φιλοσοφεί. Να κάνει επεκτάσεις, δηλαδή, Λειτουργικές Υποθέσεις για να εξηγήσει την καταγωγή της Ασθένειας ως φαινόμενο ή για να δώσει απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «Τι είναι ο Άνθρωπος και ποιος είναι ο σκοπός ύπαρξης του;» Αυτό δεν μειώνει κατ ελάχιστο, το επιστημονικό του κύρος, εάν και εφόσον, βέβαια, δεν είναι φανατικός οπαδός ενός φιλοσοφικού ή θρησκευτικού συστήματος σε τέτοιο βαθμό ώστε να παραβιάζει την επιστημονική μεθοδολογία στην άσκηση της Ιατρικής του Επιστήμης. Ούτε, αυτό, σημαίνει, βέβαια, ότι η επιστήμη του είναι κάποιας μορφής φιλοσοφία/θρησκεία. Ο συγγραφέας, παρότι μελέτησε πλείστα όσα φιλοσοφικά και θρησκευτικά συστήματα δεν ταυτίζεται με κανένα από αυτά. Επιμένει να είναι εραστής της Κοινής Αλήθειας που υπάρχει σε αυτά. Γι αυτό και συχνά αναφέρεται σε απόψεις και ρήσεις από πολλά και διαφορετικά φιλοσοφικά ή θρησκευτικά συστήματα, ακριβώς για να προβάλει αυτή την Κοινή Αλήθεια. Αλλά αυτό δεν επηρεάζει την επιστημονική άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής από μέρους του. Αν ο συγγραφέας υιοθετεί τον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης και τους Συμπαντικούς Νόμους στην ομοιοπαθητική θεωρία και

12 πράξη, το κάνει γιατί θεωρεί ότι μόνο έτσι εξασφαλίζεται η επιστημονικότητα της. Άλλωστε, η Ομοιοπαθητική σαν Θεραπευτικό Σύστημα είναι, από τη φύση της, ολιστική. Πέραν τούτου, όταν ο συγγραφέας εκφράζει τις προσωπικές του Λειτουργικές Υποθέσεις για την εξήγηση της προέλευσης της Ασθένειας στο ανθρώπινο είδος αυτό δεν σημαίνει ότι αυτά είναι απόψεις της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής. Όταν ένας καρδιολόγος υιοθετεί τη Χριστιανική ή την Πλατωνική άποψη όταν φιλοσοφεί, αυτό δεν σημαίνει ότι η Καρδιολογία είναι Χριστιανισμός ή Πλατωνισμός. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι φιλοσοφικές απόψεις του ομοιοπαθητικού γιατρού δεν χαρακτηρίζουν τον επιστημονικό του τομέα, δηλαδή το Ομοιοπαθητικό Θεραπευτικό Σύστημα. Ο συγγραφέας πιστεύει στη ρήση «Όποιος ελεύθερα συλλογιέται, συλλογιέται καλά!» Και ότι όσο πιο σφαιρικά και ολιστικά, βλέπει κανείς τα πράγματα, χωρίς φανατισμούς και προκαταλήψεις, τόσο πιο κοντά στην Αλήθεια είναι. Ο Πλούταρχος αναφέρει: «Η Αλήθεια ήταν ένας καθρέφτης στον Ουρανό. Έπεσε στη Γη κι έγινε χίλια κομμάτια. Από τότε, όποιος θνητός βρει ένα κομμάτι του καθρέφτη, νομίζει ότι έχει βρει όλη την Αλήθεια!»

13 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 15 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ...5 ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ...11 Σχετικά με την άσκηση της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής: Σχετικά με το δικαίωμα του επιστήμονα να φιλοσοφεί: ΠΡΟΛΟΓΟΣ...27 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ Η Θεωρία των Κράσεων του Ιπποκράτη Ο Κόσμος της Δυαδικότητας Ο Κόσμος της Μοναδικότητας Μηχανιστική και Διαλεκτική Σκέψη Η Θεωρία Γιν-Γιανγκ Οι Οξείες Νόσοι είναι υποτροπές μιας Χρόνιας Μιασματικής Ασθένειας Η ενεργειακή φύση των νοσηρών Χρόνιων Προδιαθέσεων Το Ψωρικό Μίασμα Το Συκωτικό Μίασμα Το Συφιλιτικό Μίασμα Είναι μόνον τρία τα Μιάσματα; ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΣΚΕΨΗ, ΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΨΩΡΙΚΟΥ, ΣΥΚΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΦΙΛΙΤΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Ψωρικός: αργή και σχολαστική σκέψη Συκωτικός: γρήγορη και επιφανειακή σκέψη Συφιλιτικός: εγωιστική, σκόπιμη και διαστροφική σκέψη Ο Θεός του Ψωρικού είναι ο αυστηρός Δίας... 56

14 16 Άθως Όθωνος 2.5 Ο Θεός του Συκωτικού είναι ο γλεντζές Διόνυσος Ο Θεός του Συφιλιτικού είναι ο ίδιος ο εγωιστικός εαυτός του Ο Ψωρικός είναι ο ηθικός Δον Κιχώτης Ο Συκωτικός είναι ο αδιάφορος γλεντζές Ο Συφιλιτικός έχει μόνο μια ηθική αρχή: τον εγωισμό και την κυριαρχία Η σκέψη του Ψωρικού υπακούει στο Υπερεγώ και στη Συνείδηση του Ο Συκωτικός «σκέφτεται» με τις παρορμήσεις του που στοχεύουν στην απόλαυση Ο Νους, η Διανοητική Ψυχή, εκ φύσεως, ρέπει προς την αυθαιρεσία Η διαστροφική σκέψη είναι γένους Συφιλιτικού Ο Ψωρικός είναι εσωστρεφής και κατασταλμένος Ο Συκωτικός είναι εξωστρεφής και εκδηλωτικός Ο Συφιλιτικός είναι εσωστρεφής όσον αφορά τις πραγματικές του προθέσεις Ο Ψωρικός έχει, συνήθως, έλλειψη αυτοπεποίθησης Ο Ψωρικός εγωισμός έχει σχέση με την πνευματική δόξα Ο εγωισμός του Συκωτικού έχει σχέση με τη «μαγκιά» του και την αδιαφορία του Ο Συφιλιτικός εγωισμός έχει σχέση με την τάση για απόλυτη κυριαρχία ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΨΩΡΙΚΟΥ, ΣΥΚΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΦΙΛΙΤΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Ο Ψωρικός έχει βαθιά, σταθερά και ελεγχόμενα συναισθήματα...84

15 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία Ο Συκωτικός έχει ρηχά συναισθήματα αλλά είναι ακραίος και κυκλοθυμικός Το Συφιλιτικό συναίσθημα είναι συνήθως αρνητικό, σκόπιμο και υποκριτικό Η Ψωρική λύπη είναι ρομαντική μελαγχολία και εσωστρέφεια Η Ψωρική χαρά είναι ειλικρινής και ανεπιτήδευτη Η Συκωτική χαρά είναι «άρτος και θεάματα» Η λύπη οδηγεί το Συκωτικό σε καταχρήσεις «για να ξεχάσει» Η Συφιλιτική χαρά έχει σχέση με την επιτυχή κυριαρχία Η Συφιλιτική λύπη έχει σχέση με την αποτυχία της κυριαρχικότητας του Ο Ψωρικός καταστέλλει το θυμό του Ο Συκωτικός θυμός μοιάζει με ξαφνικό μπουρίνι Ο Συφιλιτικός θυμός είναι βίαιος και καταστροφικός Οι Ψωρικοί φόβοι είναι υπαρξιακοί, βασανιστικοί και χρόνιοι Ο Συκωτικός δεν φοβάται γιατί είναι αδιάφορος Ο Συφιλιτικός φόβος έχει σχέση με την απώλεια της κυριαρχίας Ο Ψωρικός είναι απαισιόδοξος ή ονειροπόλος αισιόδοξος Ο Συκωτικός είναι αισιόδοξος όταν νοιώθει γερός και γεμάτος δράση Ο Συφιλιτικός είναι αισιόδοξος ή απαισιόδοξος ανάλογα με την κυριαρχία του Η Διανοητική Αγάπη του Ψωρικού είναι βαθιά, έντονη και εξιδανικευμένη Η Διανοητική Αγάπη του Συκωτικού είναι ρηχή και «γήινη» Ο Συκωτικός δεν μισεί αλλά «τσαντίζεται»

16 18 Άθως Όθωνος 3.22 Η Διανοητική Αγάπη του Συφιλιτικού είναι κατ ουσίαν κυριαρχική προσκόλληση Το μίσος, ο φθόνος, η κακία, η υποκρισία, η ζήλεια και η εκδίκηση είναι γένους Συφιλιτικού Κριτήρια για τη διάκριση της Διανοητικής Αγάπης από τη Συνειδησιακή ή την Πνευματική Αγάπη ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΨΩΡΙΚΟΥ, ΣΥΚΩΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΣΥΦΙΛΙΤΙΚΟΥ ΑΤΟΜΟΥ Η συμπεριφορά του Ψωρικού είναι ελεγχόμενη και συνεσταλμένη Ο Ψωρικός τείνει να γίνεται θύμα της οποιασδήποτε συφιλιτικής εξουσίας Ο Ψωρικός υποφέρει λόγω των προσκολλήσεων του σε ανθρώπους και ιδέες Ο Ψωρικός ζει στο δικό του ρομαντικό και αγγελικά πλασμένο κόσμο Ο Συκωτικός αδιαφορεί για την ηθικότητα της συμπεριφοράς του Ο Θεός του Συκωτικού είναι ο Διόνυσος ή ο Άρης ή η Αφροδίτη ή η Άρτεμις Ο Συκωτικός είναι περήφανος που είναι δυνατός και μάγκας Ο Συκωτικός ενδιαφέρεται για την εύκολη και χαρούμενη ζωή Η διαστροφική συμπεριφορά είναι Συφιλιτικού γένους Ο Συφιλιτικός καταργεί ή διαστρέφει κάθε κανόνα μορφής και αισθητικής Το Συφιλιτικό παιδί ή έφηβος κυριαρχούνται

17 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 19 από καταστροφική «αντίδραση» Οι Συφιλιτικοί γονείς είναι κυριαρχικοί και καταπιεστικοί Ο Συφιλιτικός εξουσιαστής είναι σκληρός, υποκριτής και καταπιεστικός Συγκριτική Ανθρώπινη Τυπολογία ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ...133

18 20 Άθως Όθωνος

19 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 21 ΠΡΟΛΟΓΟΣ Η λέξη Μιάσματα, ξενίζει το σημερινό μέσο άνθρωπο γιατί στο μυαλό του συνδέεται με αρνητικά φορτισμένες εκφράσεις όπως «είσαι ένα μίασμα της κοινωνίας!» ή «μιερό και τρισάθλιο περιβάλλον», κλπ. Την εποχή που αναπτύχθηκε η Ομοιοπαθητική Ιατρική δεν είχαν ανακαλυφθεί ακόμη τα μικρόβια και η διάχυτη άποψη για τις επιδημίες ήταν ότι κάποια δυσώδης ουσία μπορούσε να μεταδοθεί με τον αέρα ή το νερό και να μολύνει τους ανθρώπους. Έτσι, τότε, η λέξη μίασμα ισοδυναμούσε με τη λέξη μόλυνση. Πολλοί ασθενείς, αλλά ακόμα και ομοιοπαθητικοί γιατροί, θεωρούν ότι όταν ο Χάνεμαν, ο ιδρυτής της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής, χρησιμοποιεί τους όρους Ψωρικό, Συκωτικό και Συφιλιτικό Μίασμα, εννοεί τις νοσηρές προδιαθέσεις που προήλθαν από την επιδημική επίδραση των αντίστοιχων τριών νόσων (ψώρα, σύκωση (σταφυλοκκοκική δερματίτις προσώπου) και σύφιλη) στην Ανθρωπότητα, δια μέσου των αιώνων. Όμως, αυτό είναι, πέρα για πέρα, λανθασμένο γιατί ο Χάνεμαν θεωρούσε ότι οι πραγματικές αιτίες της Ασθένειας είναι ενεργειακής φύσης και γι αυτό, άλλωστε, και μέσω της μεθόδου της Δυναμοποίησης ανέπτυξε ενεργειακά ομοιοπαθητικά φάρμακα για την αντιμετώπιση τους. Ο Χάνεμαν, απλά υιοθέτησε τους όρους αυτούς για τα Μιάσματα, για λόγους μνημονοτεχνικούς. Αντιστοίχισε κάθε Μίασμα με μία νοσολογική οντότητα που σε γενικές γραμμές είχε

20 22 Άθως Όθωνος πολλά τυπικά χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου μιάσματος στο σωματικό επίπεδο και μάλιστα στον τομέα της παθολογίας. Όμως, τα Μιάσματα, δεν είναι σωματικές νόσοι και η επίδραση τους σαφώς και δεν περιορίζεται στο Υλικό Σώμα. Ουσιαστικά, τα Μιάσματα είναι ενεργειακές ανισορροπίες του Κόσμου της Πολυμορφίας που επηρεάζουν το άτομο προκαλώντας ανισορροπία στο Σωματικό και στο Ψυχικό Επίπεδο. Το Ψωρικό Μίασμα είναι η ανισορροπία τύπου Γιν (Έλλειψη), το Συκωτικό Μίασμα είναι η ανισορροπία τύπου Γιανγκ (Πληθώρα) και το Συφιλιτικό Μίασμα η ανισορροπία της Ενότητας με το Όλον (Εγωϊσμός). Η κλινική εμπειρία της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής έδειξε ότι, ήδη, από τη γέννηση του, ένα άτομο φέρει μαζί του - είναι «μολυσμένο» κατά κάποιον τρόπο, στο Αιθερικό Επίπεδο - συγκεκριμένες τάσεις. Αυτές οι αιθερικές τάσεις, προκαλούν με τη σειρά τους σωματικές τάσεις, σωματικές χρόνιες προδιαθέσεις για νόσηση και ψυχικές τάσεις. Αλλά, περισσότερα θα διαβάσει ο αναγνώστης στη συνέχεια του βιβλίου. Πολύ περισσότερο, δε, στα υπόλοιπα βιβλία του συγγραφέα, όπου η Μιασματική Θεωρία αποκτά πρακτική κλινική εφαρμογή και ιδιαίτερα όσον αφορά την Κλασσική Μιασματική Ιδιοσυγκρασιακή Διάγνωση που αναπτύχθηκε από το συγγραφέα ώστε να εξασφαλίζει την ανεύρεση του ομοίου φαρμάκου με ασφαλή και επιτυχή τρόπο.

21 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 23 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΜΙΑΣΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ 1.1 Η Θεωρία των Κράσεων του Ιπποκράτη 1.2 Ο Κόσμος της Δυαδικότητας 1.3 Ο Κόσμος της Μοναδικότητας 1.4 Μηχανιστική και Διαλεκτική Σκέψη 1.5 Η Θεωρία Γιν-Γιανγκ 1.6 Οι Οξείες Νόσοι είναι υποτροπές μιας Χρόνιας Μιασματικής Ασθένειας 1.7 Η ενεργειακή φύση των νοσηρών Χρόνιων Προδιαθέσεων 1.8 Το Ψωρικό Μίασμα 1.9 Το Συκωτικό Μίασμα 1.10 Το Συφιλιτικό Μίασμα 1.11 Είναι μόνον τρία τα Μιάσματα;

22 24 Άθως Όθωνος 1.1 Η Θεωρία των Κράσεων του Ιπποκράτη Για λόγους όμως ιστορικής κατανόησης της Θεωρίας των Μιασμάτων, πριν ασχοληθούμε με τα Μιάσματα θα αναφερθούμε στη Θεωρία των Κράσεων του Ιπποκράτη αλλά και στη Θεωρία Γιν-Γιανγκ του Βελονισμού. Πρώτος ο Ιπποκράτης, χώρισε τους ανθρώπους σε τύπους τους οποίους ονόμασε «Κράσεις». Ο Ιπποκράτης θεωρούσε ότι στο ανθρώπινο σώμα κυκλοφορούν και αναμειγνύονται τέσσερεις διαφορετικοί «χυμοί», το «αίμα», το «φλέγμα», η «κίτρινη χολή» και η «μέλαινα χολή». Πίστευε, επίσης, ότι η διαφορετική αναλογία μείξης των «χυμών» αυτών είναι υπεύθυνη για την ιδιαίτερη Κράση του κάθε ανθρώπου. Δηλαδή, για τις ατομικές διαφορές είτε όσον αφορά τη σωματική κατασκευή είτε όσον αφορά τις σωματικές λειτουργίες είτε όσον αφορά τα ψυχικά χαρακτηριστικά. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κανείς: «Εντάξει, καταλαβαίνω το αίμα και την κίτρινη έστω χολή αλλά η μαύρη χολή και το φλέγμα είναι ανοησίες. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι επί Ιπποκράτη δεν ήξεραν καλά την ανατομία και τη φυσιολογία των οργάνων του Ανθρώπου». Θα πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι οι όροι αυτοί δεν είναι κυριολεκτικοί αλλά είναι συμβολικοί. Άλλωστε, η αρχαία γνώση βρίθει τέτοιων συμβολισμών. Πχ, όταν οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι αναφέρονταν στη δημιουργία του Φυσικού Κόσμου χρησιμοποίησαν συμβολικές εκφράσεις όπως, Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ. Με τη Γη όμως δεν αναφερόντουσαν στο χώμα αλλά στη Ύλη. Με το Ύδωρ δεν

23 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 25 αναφερόντουσαν στο νερό αλλά στην Αιθερική Ενέργεια, μιας και το νερό όπως και η Αιθερική Ενέργεια είναι τα βασικά στοιχεία της Ζωής. Με τη λέξη Αήρ πιθανότατα εννοούσαν την κατώτερη ψυχική ενέργεια με την οποία λειτουργούν οι Αισθήσεις. Πολύ, δε, πιθανόν, με τη λέξη Πυρ να εννοούσαν την ανώτερη ψυχική ενέργεια που είναι υπεύθυνη για τη σκέψη και τα συναισθήματα. Στο σύνολο τους τα πρωταρχικά αυτά στοιχεία αυτά μειγνυόμενα δημιουργούσαν την τεράστια ποικιλομορφία του Κόσμου της Δυαδικότητας ή Ποικιλομορφίας. Ας μην ξεχνάμε, ότι παρόμοιοι όροι χρησιμοποιούνται στο Βελονισμό για τη δημιουργία και σύσταση του Υλικού Κόσμου, δηλαδή όροι όπως Γη, Νερό, Αέρας, Ξύλο, Μέταλλο. Σε ανάλογο συμβολικό κλίμα στην Παλαιά Διαθήκη ο Θεός εμφανίζεται να δημιουργεί το Σύμπαν «σε εφτά μέρες» και βέβαια η λέξη μέρα αντιστοιχεί σε χρονικό διάστημα ποιος ξέρει πόσων εκατομμυρίων ή δισεκατομμυρίων χρόνων. Συχνά, αναφερόμαστε ακόμη και σήμερα ότι τα συναισθήματα προέρχονται ή κατοικούν μέσα στην καρδιά και λέμε ότι «αυτός ο άνθρωπος δεν έχει καρδιά» εννοώντας ότι είναι σκληρός. Σήμερα, χρησιμοποιούμε στην Αστρονομία όρους όπως «Μαύρες Τρύπες» του Διαστήματος ή «Λευκές Οπές» ή προκειμένου για αστέρια λέμε «νάνοι» και «γίγαντες». Αν χανόταν ο σημερινός πολιτισμός και μετά από μερικές χιλιάδες χρόνια οι τότε άνθρωποι εύρισκαν μερικά αποσπάσματα από τα παλιά γραπτά θα γελούσαν με τους όρους μας αν τους μετάφραζαν κυριολεκτικά. Παρότι δεν είναι του παρόντος μια τέτοια

24 26 Άθως Όθωνος επέκταση, για να μην νομίζουμε ότι ο Ιπποκράτης ήταν ένας ανόητος με επιφανειακή γνώση της Ανατομίας και της Φυσιολογίας του Ανθρώπου θα αναφέρω ότι οι όροι του είναι συμβολικοί και μάλιστα ταιριάζουν με την εσωτεριστική γνώση της εποχής του αλλά και προγενέστερων εποχών. Σύμφωνα με τη γνώση αυτή το Ενεργειακό Επίπεδο κάθε Ανθρώπου, αυτό που σήμερα αποκαλούμαι Ζωική Ενέργεια ή Αύρα ή Αιθερικό Σώμα, αποτελείται από τέσσερεις πρωταρχικές διαφορετικές μορφές ενέργειας των οποίων η ανάμειξη δημιουργεί αυτή τη μεγάλη ποικιλομορφία Αιθερικών Σωμάτων των ανθρώπων. Θα μπορούσε, βέβαια, κανείς προτρέχοντας να χαρακτηρίσει απλοϊκή την εξήγηση αυτή και να αντιτείνει ότι δεν είναι δυνατόν από τέσσερα μόνο πρωταρχικά στοιχεία να προκύψει μια τόσο μεγάλη ποικιλομορφία. Αλλά τόσο η πραγματικότητα του Φυσικού Κόσμου που ζούμε όσο και η σύγχρονη επιστημονική έρευνα έχουν επιβεβαιώσει επανειλημμένα τον Συμπαντικό Νόμο της Ενότητας-Ποικιλομορφίας. Ο νόμος αυτός μας λέει ότι αυτό που δημιουργεί την ποικιλομορφία είναι η αναλογία σύνθεσης λίγων απλών μερών. Πχ, ξέρουμε σήμερα ότι όλες αυτές οι διαφορετικές μορφές ύπαρξης του Υλικού Κόσμου ανάγονται στο συνδυασμό 400 περίπου, Απλών Στοιχείων του Περιοδικού Πίνακα. Γνωρίζουμε, επίσης, ότι αυτά τα Απλά Στοιχεία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο συνδυασμός τριών κυρίως Υποατομικών Σωματιδίων: του πρωτονίου, του νετρονίου και του ηλεκτρονίου. Και αν το προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο θα διαπιστώσουμε ότι και αυτά τα τρία υποατομικά σωματίδια δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα πράγμα: Ενέργεια σε διαφορετικές μορφές

25 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 27 ύπαρξης. Δεν χρειάζεται, βέβαια, πάντα να ανατρέχουμε σε επιστημονικές αποδείξεις για πράγματα που όντας υπαρκτά και αυτονόητα είναι και αυταπόδεικτα. Ας αναφέρω μερικά απλά καθημερινά παραδείγματα. Ο συνδυασμός γραμμάτων ενός αλφαβήτου δημιουργεί χιλιάδες λέξεις και αυτές με την σειρά τους αναρίθμητες προτάσεις. Με το συνδυασμό μιας τελείας και μιας παύλας ο κώδικας σημάτων Μορς μπορεί να μεταδώσει αναρίθμητα και πολύπλοκα μηνύματα. Η μείξη μερικών βασικών υλικών ζαχαροπλαστικής δημιουργεί χιλιάδες γλυκίσματα. Τα τρία βασικά χρώματα σε διαφορετική αναλογία δημιουργούν άπειρες αποχρώσεις ενώ οι 7 φθόγγοι της μουσικής ευθύνονται για τις αμέτρητες μουσικές συνθέσεις. Στην Πληροφορική, για τη λειτουργία της μνήμης ενός οποιουδήποτε υπολογιστή αρκεί ο συνδυασμός δύο πρωταρχικών καταστάσεων για να αποθηκεύσουμε άπειρες πληροφορίες. Ο Ιπποκράτης, λοιπόν, χώρισε τους ανθρώπους σε τέσσερεις μεγάλες κατηγορίες, σε τέσσερεις Κράσεις ανάλογα με την επικράτηση σ αυτούς του ενός ή του άλλου «χυμού». Και οι τέσσερεις Κράσεις είναι ο Αιματώδης, ο Φλεγματικός, ο Μελαγχολικός και ο Χολερικός. Ο Μελαγχολικός έχει περιγραφεί σαν ο αδύνατος και εσωστρεφής τύπος ο οποίος αντιδρά στα εξωτερικά ερεθίσματα με άμυνα και κλείσιμο. Τείνει προς τη μελαγχολία και είναι απαισιόδοξος. Δυσκολεύεται να απολαύσει τη ζωή και να διεκδικήσει τη συμμετοχή του στην απόλαυση. Ο Αιματώδης είναι το αντίθετο του Μελαγχολικού. Είναι δυνατός και εξωστρεφής. Διεκδικεί, αντιδρά έντονα, εκφράζεται

26 28 Άθως Όθωνος και τείνει προς τις απολαύσεις. Είναι άμεσος αλλά και ρηχός συχνά. Είναι έντονα ευμετάβλητος και παρορμητικός. Είναι κατά βάση αισιόδοξος και χαρούμενος. Ο Χολερικός είναι δυνατός αλλά και διαστροφικός. Διεκδικεί έντονα, είναι βίαιος και επιθετικός. Είναι συνήθως δύσθυμος, κριτικός και αρνητικός απέναντι στους άλλους. Ο Φλεγματικός είναι δυνατός αλλά αργός. Είναι σταθερός και επίμονος. Αντιδρά, συνήθως, ψύχραιμα αλλά και με επιμονή. Έχει πείσμα και οργανωτική ικανότητα. 1.2 Ο Κόσμος της Δυαδικότητας Ζούμε στον Κόσμο της Δυαδικότητας. Ο Χώρος διακρίνεται σε πάνω και κάτω, δεξιά και αριστερά, ψηλό και χαμηλό, μακρύ και κοντό, μεγάλο και μικρό, πλατύ και στενό, μέσα και έξω. Ο Χρόνος διακρίνεται σε πριν και μετά, σε αργό και γρήγορο, παλιό και νέο. Οι ποιότητες των υλικών αντικειμένων χωρίζονται σε σκληρό και μαλακό, λείο και τραχύ, άσπρο και μαύρο, βαρύ και ελαφρύ. Οι καιρικές συνθήκες χωρίζονται σε άνεμο και άπνοια, βροχή και ξηρασία, ζέστη και κρύο. Οι Δυνάμεις χωρίζονται σε δράση και αντίδραση, σε βαρύτητα και άνωση, σε μικρές και μεγάλες, σε όμοιας και αντίθετης φοράς. Κατώτερες Ενέργειες, όπως πχ, ο Μαγνητισμός (Βόρειος Πόλος Νότιος Πόλος) και ο Ηλεκτρισμός (αρνητικά φορτία - θετικά φορτία) χωρίζονται σε δύο αντίθετους πόλους. Τα όργανα των έμβιων όντων υπολειτουργούν και υπερλειτουργούν. Η Ζωική Ενέργεια χωρίζεται σε

27 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 29 Γιν και Γιανγκ ενέργεια. Οι Σκεπτομορφές του Ψυχικού Κόσμου χωρίζονται σε αρνητικές και θετικές ή σε κατώτερες και ανώτερες. Οι Ατομικές Σκέψεις χωρίζονται σε αρνητικές και θετικές. Τα Διανοητικά Συναισθήματα χωρίζονται σε αρνητικά και θετικά. Η Συμπεριφορά χωρίζεται σε αρνητική και θετική. Τι σημαίνει αυτό; Μήπως είναι τυχαία αυτή η δυαδικότητα; Ή μήπως είναι αποτέλεσμα ενός θεμελιώδους Συμπαντικού Νόμου; 1.3 Ο Κόσμος της Μοναδικότητας Διαπιστώνουμε από τα πιο πάνω παραδείγματα ότι ο Υλικο-Ενεργειακός Κόσμος, ο Αιθερικός Κόσμος και ο Κατώτερος Ψυχικός Κόσμος στον οποίο και υπάγεται η Αισθητική και Διανοητική Ψυχή, υπακούν σ αυτή τη δυαδικότητα. Μάλιστα, για να είμαστε πιο σωστοί, δεν θα πρέπει να μιλάμε για δυαδικότητα αλλά για ποικιλομορφία. Γιατί τα δύο άκρα αντίθετα είναι τα δύο άκρα ενός μεγάλου και ενιαίου φάσματος. Πχ, από το άσπρο στο μαύρο υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα με διαφορετικές γκρι αποχρώσεις. Το ίδιο ανάμεσα στο ζεστό και στο κρύο, στο πάνω και στο κάτω, στη μέρα και στη νύχτα, κοκ. Όμως, η Ατομική Συνειδησιακή Ψυχή και ο Ανώτερος Ψυχικός Κόσμος στον οποίο αντιστοιχεί, και πολύ περισσότερο ο Πνευματικός Κόσμος, δεν υπακούν σ αυτή τη δυαδικότητα ή ποικιλομορφία. Το περιεχόμενο της Συνειδησιακής Ψυχής, δηλαδή της Ηθικής Συνείδησης, είναι μονοσήμαντο. Εκεί δεν υπάρχει καλό και κακό, ψεύτικο και αληθινό. Υπάρχει μόνο το αγαθό το οποίο δεν εξαρτάται από τα ανθρώπινα κριτήρια και τις ανθρώπινες σκοπιμότητες. Αυτή η μοναδικότητα, η αντικειμενικότητα

28 30 Άθως Όθωνος και το απόλυτο των ηθικών αξιών της Ηθικής Συνείδησης προκύπτει από τη στενή της σχέση με το Ατομικό Πνεύμα. Ας μην ξεχνάμε ότι και οι «Ιδέες» του Πλάτωνα που ζουν στον Κόσμο των Ιδεών είναι απόλυτες, μονοδιάστατες και πρωταρχικές γιατί ο Κόσμος των Ιδεών δεν είναι άλλος από τον Πνευματικό Κόσμο, από τον Χριστιανικό Παράδεισο. Ας δούμε το θέμα μοναδικότητα-δυαδικότητα με ένα παράδειγμα για να γίνει κατανοητό. Είναι το κλασσικό παράδειγμα της περιφέρειας και του κέντρου ενός τροχού. Στην περιφέρεια του τροχού, στον εξωτερικό δηλαδή κύκλο, υπάρχουν άπειρα σημεία. Έστω ότι τραβάμε μια γραμμή από ένα οποιοδήποτε σημείο της περιφέρειας η οποία περνάει από το κέντρο του κύκλου (μια διάμετρο) για να καταλήξει στο αντίθετο σημείο του κύκλου. Θα έχουμε τότε να κάνουμε με δύο αντίθετα σημεία τα οποία ισαπέχουν από το κέντρο αλλά προς αντίθετη κατεύθυνση. Ονομάζουμε αυτά τα σημεία «διαμετρικά αντίθετα». Αν αρχίσουμε να μικραίνουμε την απόσταση τους από το κέντρο του κύκλου θα έρθει μια στιγμή που θα ταυτιστούν και θα γίνουν ένα μεταξύ τους και ένα με το κέντρο του κύκλου. Δεν θα έχουν πλέον καμιά διαφορά γιατί δεν θα έχουν καμία απόσταση μεταξύ τους. Θα είναι «το ένα και το αυτό». Και γι αυτό, το ένα θα γνωρίζει απόλυτα το άλλο, γιατί θα είναι το άλλο. Η περιφέρεια, ο εξωτερικός δηλαδή κύκλος, αντιστοιχεί στον Κόσμο της Δυαδικότητας ή Κόσμο της Ποικιλομορφίας. Υπάρχει μια τεράστια ποικιλομορφία και διαφορετικότητα στον κατώτερο αυτό κόσμο. Οποιοδήποτε υλικό ή δύναμη ή ενέρ-

29 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 31 γεια ή ποιότητα έχει τη διαμετρικά αντίθετη της με την οποία βρίσκεται σε αδιάκοπη σχέση ανταγωνιστικής ισορροπίας και ενότητας. Πιο μέσα υπάρχει ένας μικρότερος εσωτερικός κύκλος που αντιστοιχεί στον Κατώτερο Ψυχικό Κόσμο. Και εδώ υπάρχει η ίδια ποικιλομορφία και η ίδια, διαμετρικά αντίθετη, δυαδικότητα. Το κέντρο του κύκλου αντιστοιχεί στον Ανώτερο Ψυχικό Κόσμο και πολύ περισσότερο στον Πνευματικό Κόσμο. Εκεί δεν υπάρχουν όμοια και αντίθετα αλλά υπάρχει το Ένα. Δεν υπάρχουν διαφορές. Στο απόλυτο κέντρο του Σύμπαντος ή για να είμαστε πιο σωστοί, «έξω και πάνω» από τη Δημιουργία, υπάρχει ο Δημιουργός, το απόλυτο Πνεύμα, ο Θεός, το Σύμπαν - όπως θέλετε πείτε το, δεν αλλάζει η ουσία του θέματος - ο οποίος είναι τα πάντα, και γι αυτό και γνωρίζει τα πάντα. Η Χριστιανική θρησκεία το εκφράζει πολύ ωραία λέγοντας ότι ο Θεός είναι «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Ο Χριστός, πιθανότατα θέλοντας να δείξει την ενότητα όχι του Φυσικού του Σώματος αλλά του Ατομικού του Πνεύματος με το Απόλυτο Πνεύμα, έλεγε: «Εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί» ή έλεγε: «Εγώ και ο πατήρ εν εσμέν». Ο Ηράκλειτος στο ίδιο μήκος κύματος της Μοναδικότητας, αναφέρει: «Το Παν είναι διαιρετό και αδιαίρετο, γεννητό και αγέννητο, θνητό και αθάνατο, λόγος και χρόνος, πατέρας και γιος, θεός και δίκαιο». Και προσθέτει: «Όσοι άκουσαν όχι εμένα αλλά τον Λόγο, είναι σοφό να συμφωνήσουν ότι τα πάντα είναι ένα». Σε άλλο απόσπασμα του αναφέρει επίσης: «Όλα είναι αλληλένδετα: τα σύνολα και τα μη σύνολα, τα συγκλίνοντα και τα αποκλίνοντα, η συγχορδία και η μονωδία. Όλα συνταιριάζονται σε Ένα και από το Ένα προέρχονται όλα».

30 32 Άθως Όθωνος 1.4 Μηχανιστική και Διαλεκτική Σκέψη Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το φαινομενικά παράδοξο της Ενότητας των Αντιθέτων. Η Μηχανιστική Σκέψη δεν μπορεί να συλλάβει την ενότητα και συμπληρωματικότητα των Αντιθέτων. Για τη λογική αυτή, τα αντίθετα είναι αντίθετα και τα όμοια, όμοια. Υπάρχει ένα αξεπέραστο τοίχος μεταξύ τους. Υπάρχει μαύρο και άσπρο χωρίς κανένα σημείο συνάντησης. Ένα πράγμα δεν μπορεί να είναι άσπρο και να εμπεριέχει και μαύρο εντός του. Η Μηχανιστική Σκέψη είναι κοντόφθαλμη λογική. Κι αυτό γιατί στη ζωή, δηλαδή στον Κόσμο της Δυαδικότητας που ζούμε, δεν υπάρχουν πουθενά ξεκάθαρα όρια. Όλα είναι σχετικά. Πχ, το μαύρο είναι πιο μαύρο από το γκρίζο και το γκρίζο είναι πιο μαύρο από το λευκό. Ενώ το λευκό είναι πιο μαύρο από το κατάλευκο. Στον άντρα υπάρχουν και γυναικείες ορμόνες ενώ στη γυναίκα υπάρχουν και αντρικές ορμόνες. Το νερό είναι κρύο σε σχέση με τον ατμό αλλά είναι ζεστό σε σχέση με τον πάγο. Ένας ακίνητος άνθρωπος είναι φαινομενικά ακίνητος. Την ίδια στιγμή όμως κινείται με την ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από τον εαυτό της, με την ταχύτητα περιστροφής της Γης γύρω από τον Ήλιο, του Ήλιου μέσα στο Γαλαξία και του Γαλαξία μέσα στο Σύμπαν. Η Διαλεκτική Σκέψη ή Φυσική Σκέψη ή Οικουμενική Λογική ή Ολιστική Σκέψη είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα της ζωής. Κι αυτό συμβαίνει γιατί αναγνωρίζει ότι πίσω από τη δυαδικότητα υπάρχει η μοναδικότητα όπου τα αντίθετα γίνονται «ένα

31 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 33 και το αυτό». Η Ολιστική Σκέψη έχει κατανοήσει ότι στον Κόσμο της Δυαδικότητας «τα πάντα ρει». Τα πάντα κινούνται. Τα πάντα μεταλλάσσονται και μεταμορφώνονται στο αντίθετο τους. Ο Ηράκλειτος θα μπορούσε δίκαια να θεωρηθεί πατέρας της Ολιστικής Σκέψης γι αυτό αφήνω τις λακωνικές ρήσεις του να μιλήσουν από μόνες τους: -«Το αντίρροπο είναι χρήσιμο και η ωραιότερη συναρμογή προκύπτει από τα διαφορετικά» -«Όλα γεννιούνται από τη φιλονικία» -«Ο ανήφορος και ο κατήφορος είναι ένας και ο αυτός δρόμος» -«Ο Θεός είναι ημέρα-νύχτα, χειμώνας-καλοκαίρι, πόλεμος-ειρήνη, χορτασμός-πείνα» -«Το ίδιο πράγμα είναι το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νεαρό και το γερασμένο: από τη μεταλλαγή των μεν προκύπτουν τα δε και αντίστροφα» -«Για το Θεό όλα είναι ωραία και καλά και δίκαια ενώ οι άνθρωποι άλλα τα θεωρούν άδικα και άλλα δίκαια» -«Σε μια πλήρη κυκλική περιφορά η αρχή συμπίπτει με το τέλος» -«Τα ψυχρά θερμαίνονται, τα θερμά ψυχραίνονται, τα υγρά ξεραίνονται, τα ξερά υγραίνονται» 1.5 Η Θεωρία Γιν-Γιανγκ Στη Δύση και ειδικά στην Αρχαία Ελλάδα η Θεωρία της Μοναδικότητας-Δυαδικότητας αναπτύχθηκε από τον Ηράκλειτο. Στην Ανατολή υπήρξε αντίστοιχη όμοια προσέγγιση η οποία είναι γνωστή σαν θεωρία Γιν-Γιανγκ. Βάσει της θεωρίας αυτής όλα τα αντικείμενα, όντα, ενέργειες και σκέψεις του Υλικού

32 34 Άθως Όθωνος και Ψυχικού Κόσμου χωρίζονται σε δύο αντίθετους πόλους: στον πόλο Γιν και στον πόλο Γιανγκ. Πιο κάτω αναφέρω μερικά από τα χαρακτηριστικά των δύο αυτών πόλων για να γίνει κατανοητή η φύση τους. Μερικά από τα χαρακτηριστικά του Γιν είναι: Ύλη, κρύο, αρνητικό, αραιωμένο, μαλακό, γη, αργό, σταθερό, αδύνατο, θηλυκό, υγρό, συντηρητικό, εξοικονόμηση, υπολειτουργία, αναιμία Τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά του Γιανγκ είναι: Ενέργεια, ζεστό, θετικό, συμπυκνωμένο, σκληρό, φωτιά, γρήγορο, ευμετάβλητο, δυνατό, αρσενικό, ξηρό, επαναστατικό, διασκορπισμός, υπερλειτουργία, υπεραιμία Οι πιο σημαντικές αρχές της θεωρίας Γιν-Γιανγκ είναι οι εξής: 1. Στον Κόσμο της Μοναδικότητας το Γιν και το Γιανγκ είναι ένα και το αυτό 2. Στον Κόσμο της Δυαδικότητας τα πάντα χωρίζονται σε δύο αντίθετους πόλους, τον πόλο Γιν και τον πόλο Γιανγκ 3. Το Γιν και το Γιανγκ είναι αντίθετα αλλά σε αρμονική ενότητα 4. Υπάρχει ένας διαρκής μετασχηματισμός του Γιν σε Γιανγκ και του Γιανγκ σε Γιν 5. Όσο αυξάνει το Γιανγκ σε κάτι άλλο τόσο μειώνεται το Γιν σε αυτό και αντίστροφα 6. Δεν υπάρχει απόλυτο Γιανγκ ούτε και απόλυτο Γιν. Γιατί ακόμη και μέσα στο πιο έντονο Γιανγκ υπάρχει έστω και ελάχιστο Γιν. Και αντίστροφα 7. Όσο αυξάνεται το Γιανγκ τόσο αυξάνεται η τάση επιστροφής στο Γιν και αντίστροφα (όπως πχ, σε ένα εκκρεμές που τείνει

33 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 35 να ισορροπεί πάντα στο κέντρο) 8. Δεν μπορεί να υπάρχει Γιν χωρίς την ταυτόχρονη ύπαρξη Γιανγκ (πχ, δεν υπάρχει Βόρειος Πόλος σε ένα μαγνήτη χωρίς Νότιο Πόλο) Βάσει της θεωρίας αυτής, η υγεία ενός ανθρώπου είναι η ισορροπία της Ενέργειας Γιν και Γιανγκ. Όλα τα ερεθίσματα που δέχεται ένα άτομο πχ, η τροφή, ο αέρας που εισπνέει, οι ενέργειες με τις οποίες έρχεται σε επαφή είναι είτε Γιν είτε Γιανγκ, κατ επικράτηση. Όλες οι λειτουργίες ενός ατόμου, πχ, οι κινήσεις του, οι σκέψεις, τα συναισθήματα και η συμπεριφορά του είναι είτε Γιν είτε Γιανγκ, κατ επικράτηση. Όταν ένα έντονο Γιν ή Γιανγκ ερέθισμα επιδράσει για αρκετό διάστημα σε έναν οργανισμό, τότε προκαλείται μια ενεργειακή ανισορροπία του ατόμου, αντίστοιχα Γιν ή Γιανγκ φύσεως. Αυτή η χρόνια ενεργειακή ανισορροπία επιδρά στις Χρόνιες Προδιαθέσεις του ατόμου και έτσι προκύπτουν οι διάφορες νόσοι. Οι νόσοι και τα συμπτώματα του ατόμου θα είναι Γιν ή Γιανγκ ανάλογα με τη διαταραχή της ενέργειας του. Η θεραπευτική δράση στηρίζεται σε τελική ανάλυση στο να εξισορροπηθεί η διαταραχή του με Γιν ή Γιανγκ φάρμακα ή ενέργειες ανάλογα με το είδος της διαταραχής. 1.6 Οι Οξείες Νόσοι είναι υποτροπές μιας Χρόνιας Μιασματικής Ασθένειας Αρχές του 19 ου αιώνα, ο Γερμανός γιατρός Σαμουήλ Χάνεμαν, παρατήρησε ότι, παρά το γεγονός ότι θεμελίωσε και για πολλά χρόνια εφάρμοζε την Ομοιοπαθητική Ιατρική με αρκετά καλά αποτελέσματα στις Οξείες Νόσους, παρόλα αυτά, ο ασθενής

34 36 Άθως Όθωνος γινόταν καλά και μετά από κάποιο διάστημα υποτροπίαζε. Εμφάνιζε ξανά την ίδια νόσο ή κάποιαν άλλη. Φαινόταν σαν να ήταν όλες οι νόσοι χρόνιες και ότι αυτό που περιγραφόταν σαν οξεία νόσος δεν ήταν παρά μια φάση έξαρσης της γενικότερης Χρόνιας Ασθένειας του συγκεκριμένου ατόμου. Γιατί όμως υποτροπίαζαν οι ασθενείς του παρά το γεγονός ότι επέλεγε όσο μπορούσε καλύτερα τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ανά περίπτωση βάσει του Νόμου των Ομοίων; Για να μπορέσει να δώσει απαντήσεις στο ερώτημα αυτό μελέτησε όσο μπορούσε καλύτερα τη διαδρομή διαφόρων Οξέων Νόσων. Σε μια Οξεία Νόσο η εξέλιξη της μάχης του οργανισμού με ένα νοσογόνο παράγοντα είναι είτε ο θάνατος αν νικήσει κατά κράτος ο νοσογόνος παράγοντας είτε η πλήρης ίαση αν νικήσει πλήρως ο οργανισμός. Τι γίνεται όμως όταν υπάρχει η τάση να επανέρχεται ξανά και ξανά η ίδια Οξεία Νόσος παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς ο οργανισμός τη «νικά»; Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει ένα ευνοϊκό έδαφος, δηλαδή μια Χρόνια Προδιάθεση που ευνοεί την επανεμφάνιση της. Αυτή τη νοσηρή χρόνια προδιάθεση θεώρησε ο Χάνεμαν σαν Πρωταρχική Αιτία της Ασθένειας με την ευρεία της έννοια. Και επειδή θεώρησε ότι αυτή η προδιάθεση μεταδίδεται κληρονομικά την ονόμασε Μίασμα.

35 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία Η ενεργειακή φύση των νοσηρών Χρόνιων Προδιαθέσεων Τι ήταν όμως αυτές οι νοσηρές Χρόνιες Προδιαθέσεις; Ποια ήταν η φύση τους; Για τον Χάνεμαν ήταν ξεκάθαρο ότι ο Άνθρωπος δεν είναι μόνο Υλικό Σώμα. Δεν είναι μόνο ένα σύνολο από καλά συνεργαζόμενα οργανικά συστήματα. Σαν πνευματικός και θρησκευόμενος άνθρωπος θεωρούσε τον Άνθρωπο σαν τριαδική οντότητα αποτελούμενη από Σώμα, Ψυχή και Πνεύμα. Ήταν σίγουρος από την κλινική του εμπειρία ότι όταν ένας Άνθρωπος ασθενεί, η Ασθένεια του αφορά και το Ψυχικό και το Σωματικό Επίπεδο. Και εφόσον ιεραρχικά η Ψυχή είναι πιο πάνω από το Υλικό Σώμα, θεωρούσε ότι και η Ασθένεια ξεκινούσε ιεραρχικά από πάνω προς τα κάτω. Γι αυτό και διατύπωσε την άποψη ότι ο Άνθρωπος ασθενεί πρώτα σε ανώτερο επίπεδο και μετά η διαταραχή αυτή εκφράζεται στο Σωματικό Επίπεδο σε συγκεκριμένα όργανα και συστήματα. Θεώρησε, μάλιστα, ότι η διαταραχή αυτή, είτε οφείλεται σε υλικά στρεσογόνα ερεθίσματα είτε οφείλεται σε ψυχικά στρεσογόνα ερεθίσματα, προκαλεί διαταραχή της Ζωτικής του Δύναμης όπως ονόμασε το Αιθερικό Σώμα του Ανθρώπου - και μετά επηρεάζει και το Ψυχικό αλλά και το Σωματικό επίπεδο. Εφόσον ο Χάνεμαν θεώρησε ότι η Ασθένεια είναι ενεργειακή κατάσταση ήταν λογικά επόμενο να θεωρήσει ότι και οι νοσηρές Χρόνιες Προδιαθέσεις είναι, ουσιαστικά, ενεργειακής φύσεως. Τα Μιάσματα, επομένως, δεν ήταν παρά αυτή η

36 38 Άθως Όθωνος ενεργειακή αρνητική κληρονομιά που έφερε κάθε άτομο με τη γέννηση του και η οποία καθόριζε και σε μεγάλο βαθμό τη μετέπειτα του εξέλιξη. Αυτά τα Μιάσματα, αυτή την ενεργειακή αρνητική κληρονομιά που κουβαλούσε κάθε άνθρωπος μαζί του, θεώρησε ο Χάνεμαν σαν υπεύθυνη για την τάση των Χρόνιων Ασθενειών να υποτροπιάζουν. Οι οξείες τοπικές νόσοι δεν ήταν τελικά τίποτα άλλο παρά οι εξάρσεις των Χρόνιων Ασθενειών, των Μιασματικών Ασθενειών. 1.8 Το Ψωρικό Μίασμα Μελετώντας τα συμπτώματα χιλιάδων ασθενών δικών του και της ιατρικής του ομάδας, επί τουλάχιστον μια εικοσαετία, έφτασε στο συμπέρασμα ότι η πρωταρχική αιτία όλων των νόσων ήταν το πρωταρχικό «Ψωρικό», όπως το ονόμασε, Μίασμα. Το όνομα το επέλεξε βάσει της ομώνυμης νοσολογικής οντότητας της εποχής του που είχε πολύ έντονα τα χαρακτηριστικά του Ψωρικού Μιάσματος αλλά ποτέ δεν ταύτισε τη συγκεκριμένη νόσο με το Μίασμα. Άλλωστε, αυτή τη νόσο μπορούν να την εμφανίσουν και ψωρικά και συκωτικά και συφιλιτικά άτομα, δηλαδή, άτομα που χαρακτηρίζονται από την κυριαρχία του ενός από τα τρία μιάσματα, μιας και τα τρία μιάσματα επηρεάζουν όλους τους ανθρώπους. Ο Χάνεμαν κατέγραψε τα ανατομικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά των ατόμων που επηρεάζονται κατά κύριο λόγο από το Ψωρικό Μίασμα. Κατέγραψε επίσης τις συνήθεις νοσηρές Χρόνιες Προδιαθέσεις ενός «Ψωρικού» ατόμου.

37 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 39 Ανατομικά χαρακτηριστικά: Το κύριο ανατομικό χαρακτηριστικό του Ψωρικού Μιάσματος είναι η υποστροφή, η ατροφία και η συρρίκνωση των ιστών και οργάνων. Λειτουργικά χαρακτηριστικά: Το κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό του Ψωρικού Μιάσματος είναι η υπολειτουργία των οργάνων και η εξ αυτής μείωση των εκκρίσεων. Νοσηρές Προδιαθέσεις: Υποθυρεοειδισμός, Δυσκοιλιότητα, Υπολειτουργία της υπόφυσης, Δυσπεψία, Αραιομηνόρροια, κλπ. 1.9 Το Συκωτικό Μίασμα Ζούμε, όμως, στον Κόσμο της Δυαδικότητας. Στο αρνητικό αντιστοιχεί το θετικό. Στη μέρα η νύχτα. Στο λίγο το πολύ. Στην υπολειτουργία η υπερλειτουργία. Έτσι ένα δεύτερο μίασμα υιοθετήθηκε από το Χάνεμαν για να καλύψει το χώρο του αντίποδα του Ψωρικού Μιάσματος. Το μίασμα αυτό ονομάστηκε «Συκωτικό» Μίασμα βάσει πάλι των χαρακτηριστικών συγκεκριμένης νοσολογικής οντότητας της εποχής του, της Σύκωσης (σταφυλοκοκκική λοίμωξη του προσώπου), χωρίς και πάλι να ταυτίζεται το μίασμα με τη συγκεκριμένη νόσο. Αν το χαρακτηριστικό του Ψωρικού Μιάσματος είναι η υπολειτουργία το αντίστοιχο χαρακτηριστικό του Συκωτικού Μιάσματος είναι η υπερλειτουργία. Μια απλή παρατήρηση αρκεί για να διαπιστώσει κανείς ότι το Ψωρικό Μίασμα αντιστοιχεί ουσιαστικά στο στοιχείο Γιν και το Συκωτικό Μίασμα στο στοιχείο Γιανγκ. Ανατομικά χαρακτηριστικά: Το κύριο ανατομικό χαρακτηριστι-

38 40 Άθως Όθωνος κό του Συκωτικού Μιάσματος είναι η υπερτροφία των ιστών ή των οργάνων. Τέτοιες ανατομικές υπερτροφικές εκδηλώσεις είναι, πχ, οι μυρμηγκιές, οι κρεατοελιές, τα κονδυλώματα, τα ινομυώματα, η υπερτροφία του προστάτη, οι όζοι του θυρεοειδούς, οι υπερτροφικές αμυγδαλές και τα «κρεατάκια», η υπερτροφία των ρινικών κογχών. Λειτουργικά χαρακτηριστικά: Κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η υπερλειτουργία των οργάνων και η αύξηση των εκκρίσεων. Νοσηρές Προδιαθέσεις: Υπερθυρεοειδισμός, Υποτροπιάζουσες ουρηθρίτιδες και κολπίτιδες, Κύστεις ωοθηκών, Ινομυώματα, Αλλεργίες, Άσθμα, κλπ Το Συφιλιτικό Μίασμα Ο Χάνεμαν παρατήρησε, επίσης, ότι υπήρχαν αρκετά συμπτώματα και νόσοι των οποίων η φύση δεν θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ούτε σαν Γιν αλλά ούτε και σαν Γιανγκ. Ενέταξε αυτά τα συμπτώματα, καθώς και τις νόσους με τέτοιου είδους χαρακτηριστικά, σε ένα τρίτο Μίασμα. Το «Συφιλιτικό» Μίασμα. Η ονομασία πάρθηκε από τη νόσο Σύφιλη η οποία έχει χαρακτηριστικά «διαστροφής» της φυσιολογικής δομής και λειτουργίας των ιστών και των οργάνων, ειδικά στο τρίτο της στάδιο. Υπενθυμίζω και πάλι, ότι η συγκεκριμένη νόσος δεν ταυτίζεται με το Μίασμα και ότι νόσο σύφιλη μπορούν να αναπτύξουν και ψωρικά και συκωτικά και συφιλιτικά άτομα.

39 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 41 Ανατομικά χαρακτηριστικά: Κύριο ανατομικό χαρακτηριστικό είναι η καταστροφή της φυσιολογικής δομής των οργάνων και ιστών. Λειτουργικά χαρακτηριστικά: Κύριο λειτουργικό χαρακτηριστικό είναι η διαστροφή της λειτουργίας των ιστών και οργάνων. Νοσηρές Προδιαθέσεις: Σύφιλη, Σκίρος καρκίνος στομάχου, Μελάνωμα, κλπ Είναι μόνον τρία τα Μιάσματα; Υπάρχει, σήμερα, η τάση από ορισμένους ομοιοπαθητικούς γιατρούς να εφευρίσκονται όλο και περισσότερα νέα «μιάσματα». Κατά τη γνώμη μου, πρέπει ότι λέμε να στηρίζεται σε Συμπαντικούς Νόμους αν θέλουμε να έχουμε επαφή με την πραγματικότητα. Διαφορετικά θα καταντήσουμε σαν τους ψυχολόγους που ο κάθε ένας τους, δημιουργεί και τη δική του Σχολή. Τα Μιάσματα είναι μόνον τρία γιατί αντιστοιχούν σε τρείς θεμελιώδεις καταστάσεις του Σύμπαντος. Το Ψωρικό Μίασμα αντιστοιχεί στη Γιν κατάσταση (Έλλειψη), το Συκωτικό αντιστοιχεί στη Γιανγκ κατάσταση (Πληθώρα) και το Συφιλιτικό αντιστοιχεί στην εγωιστική τάση του ατόμου κατά της ενότητας με το Όλον (ανθρώπινη κοινωνία, Φύση, Θεός). Αυτή η εγωιστική τάση υπάρχει μόνο στον Άνθρωπο, και εν μέρει και στα ανώτερα ζώα, λόγω της ύπαρξης Ατομικής Ψυχής και άρα ατομικότητας. Όλα αυτά που περιγράφονται ως νέα μιάσματα όπως, πχ, το φυματινικό ή το καρκινικό ή το κορτιζονικό, δεν συνιστούν μιά-

40 42 Άθως Όθωνος σματα. Πρόκειται σαφώς για επιδράσεις αλλά πολύ περιορισμένου εύρους και χωρίς γενική ισχύ και υπόσταση. Και, μάλιστα, επιδράσεις που δεν κληρονομούνται, που δεν «μιαίνουν», γι αυτό και δεν μπορούν να θεωρηθούν ως μιάσματα. Αυτή η τάση για νέα και διάφορα μιάσματα ξεκίνησε από την παρανόηση ότι το Ψωρικό μίασμα προέρχεται από την ψώρα, το Συκωτικό από τη σύκωση και το Συφιλιτικό από τη σύφιλη. Είναι λάθος αυτό! Δεν προήλθε το Συφιλιτικό Μίασμα επειδή είχαμε επιδημίες Σύφιλης. Όχι! Ο Χάνεμαν δεν είπε αυτό το πράγμα. Απλά, για μνημονοτεχνικούς λόγους, συνέδεσε τα μιάσματα με μια αντίστοιχη χαρακτηριστική εικόνα συγκεκριμένης νόσου ώστε να τα κατανοήσουμε. Πχ, όποιος έχει σύκωση (σταφυλοκοκκική λοίμωξη του προσώπου) δεν θα πάρει, απαραίτητα, συκωτικό φάρμακο. Ή όποιος έχει σύφιλη δεν θα πάρει, απαραίτητα, συφιλιτικό φάρμακο. Άλλωστε, ο Χάνεμαν το ξεκαθάρισε ότι το Ψωρικό Μίασμα, δηλαδή το πρωταρχικό, η «μητέρα» των άλλων μιασμάτων ξεκίνησε από την Πτώση των Πρωτόπλαστων με το Προπατορικό Αμάρτημα. Και το συνέδεσε με την έπαρση, την αλαζονεία. Δεν είναι τυχαία αυτά που είπε. Ο Παράδεισος είναι ο Πνευματικός Κόσμος, δηλαδή ο Κόσμος της Μοναδικότητας. Εκεί είχαμε, βάσει του Μύθου των Πρωτόπλαστων, μόνο τον Αδάμ αρχικά, που Αδάμ στα εβραϊκά σημαίνει Άνθρωπος και όχι άντρας. Κάποια στιγμή δημιουργήθηκε από την «πλευρά» του Αδάμ και η Εύα. Δηλαδή, περάσαμε, σε ένα πρώτο στάδιο δυαδικότητας. Με το Προπατορικό Αμάρτημα, ο εγωϊσμός μπήκε μέσα στον Άνθρωπο που

41 Ομοιοπαθητική Ιατρική και Μιασματική Θεωρία 43 ήταν ενωμένος με το Θεό και επήλθε πλέον η πτώση στον Κόσμο της Δυαδικότητας. Από μονοδιάστατη πνευματική οντότητα ο Άνθρωπος έγινε τρισδιάστατη πνευματική-ψυχική-υλική. Η ψυχική και υλική οντότητα του Ανθρώπου ανήκει στον Κόσμο της Δυαδικότητας. Εκεί έχουμε Γιν και Γιανγκ, ισορροπία και ανισορροπία, Υγεία και Ασθένεια, άρα και μιάσματα και χρόνιες προδιαθέσεις. Άρα, το Ψωρικό, Συκωτικό και Συφιλιτικό Μίασμα, είναι τα μόνα που υπάρχουν γιατί και κληρονομούνται και έχουν συμπαντική βάση, συμπαντική υπόσταση. Αν δεν έχουμε μια ουσιαστική φιλοσοφική και θεωρητική βάση θα υποκύψουμε εύκολα στις αυθαίρετες ανθρώπινες γνώμες είτε τις δικές μας είτε των άλλων.

42 ΑΛΛΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΑΘΟΥ ΟΘΩΝΟΣ 1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Άλλο ένα βαρετό ιατρικό βιβλίο για την Ομοιοπαθητική Ιατρική ή για θέματα υγείας; Άλλη μια μονότονη παράθεση εξειδικευμένων γνώσεων; Ο συγγραφέας εισάγει τον αναγνώστη τόσο στην Ομοιοπαθητική Ιατρική όσο και στον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης σε θέματα υγείας, κυρίως μέσα από τέσσερεις διαλέξεις του προ το κοινό. Διατηρήθηκε, σκόπιμα, η ζωντάνια του προφορικού λόγου και ο διάλογος με το κοινό ώστε να αποφευχθεί η μονότονη παράθεση γνώσεων. Ο κύριος στόχος του βιβλίου είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να αναπτύξει τον Ολιστικό Τρόπο Σκέψης ώστε να δώσει ο ίδιος τις δικές του απαντήσεις σε κρίσιμα ανθρώπινα ερωτήματα, όπως: «Ποιος είμαι;» «Γιατί αρρωσταίνω;» «Γιατί κάνω, συνεχώς, τα ίδια λάθη;» «Γιατί δυστυχώ;» «Πως μπορώ εγώ να συμβάλω στην υγεία μου και στην ευτυχία μου;» «Ποιο Θεραπευτικό Σύστημα και ποιον γιατρό να επιλέξω;» Η επιδίωξη του συγγραφέα δεν είναι να δώσει στον αναγνώστη «ψάρια» αλλά να τον μάθει να «ψαρεύει» με τη μέθοδο της Ολιστικής Σκέψης και όχι μόνο στο χώρο της υγείας. Να «ψαρεύει» στηριζόμενος στους Συμπαντικούς Νόμους προσεγγίζοντας την Κοινή Αλήθεια και αποφεύγοντας τις πλάνες και το φανατισμό.

43 2. ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΦΑΡΜΑΚΟΛΟΓΙΑ Φανταστείτε ότι μια Επιστήμη έχει καταφέρει να ταυτοποιήσει και να περιγράψει με λεπτομέρειες όλους τους ανθρώπινους χαρακτήρες, όλους τους ανθρώπινους τύπους: τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του κάθε χαρακτήρα, τα συναισθήματα του, την ιδιαίτερη του συμπεριφορά. Το πώς τείνει να συμπεριφέρεται κάθε χαρακτήρας στη συντροφική σχέση, στη σεξουαλικότητα, στην οικογένεια, στην πολιτική, στη θρησκεία, στην εργασία, στα πάντα. Επιπλέον, κάθε χαρακτήρας, τι ασθένειες σωματικές και ψυχικές τείνει να αναπτύξει. Δεν θα ήταν θαυμάσιο κάτι τέτοιο! Φανταστείτε, επίσης, ότι αυτή η ταυτοποίηση έχει γίνει με αντικειμενικό και επιστημονικό τρόπο. Δηλαδή, όχι μόνο με την κλινική παρατήρηση αλλά και με την επιστημονική μεθοδολογία του Διπλού Τυφλού Πειράματος (Double Blind Trial). Φανταστείτε, επίσης, ότι αυτή η Επιστήμη έχει βρει και τον τρόπο να απαλυνθούν οι ακρότητες του κάθε χαρακτήρα. Με αποτέλεσμα τόσο την πρόληψη όσο και τη θεραπεία των σωματικών και των ψυχικών παθήσεων, με ακίνδυνο και φυσικό τρόπο. Ε, λοιπόν, αυτό δεν είναι φαντασία! Είναι πραγματικότητα! Είναι η πραγματικότητα της καθημερινής κλινικής πράξης της Ομοιοπαθητικής Ιατρικής και μάλιστα της Φαρμακολογίας της Κλασσικής Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής, όπως την έχει αναπτύξει ο συγγραφέας.

44 Στους τόμους του βιβλίου αυτού, ο συγγραφέας περιγράφει με επιστημονικό αλλά και ταυτόχρονα συναρπαστικό και κατανοητό τρόπο, τις Ιδιοσυγκρασιακές Εικόνες που αφορούν τόσο τους γύρω μας όσο και εμάς τους ιδίους, δηλαδή, όλους μας. Θέλετε να γνωρίσετε το σύντροφο σας, τα παιδιά σας, τους γονείς σας, τους φίλους σας; Θέλετε να γνωρίσετε τον εαυτό σας; Ε, τότε, διαβάστε το βιβλίο αυτό! 3. ΚΛΙΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Θα έχετε, πιθανότατα, ακούσει για την Ομοιοπαθητική Ιατρική. Αλλά, πέραν από τη θεωρία, τι σημαίνει πρακτικά «ομοιοπαθητική θεραπεία»; Ο μόνος τρόπος για να το βιώσει κανείς αυτό, είναι να επισκεφθεί έναν ομοιοπαθητικό γιατρό. Ή να διαβάσει το βιβλίο αυτό, το οποίο τον ταξιδεύει μέσα στο ιατρείο του συγγραφέα την ώρα που εξετάζει έναν ασθενή. Μπορεί να παρακολουθήσει «ζωντανά» το διάλογο του γιατρού με τον ασθενή. Το εκπληκτικό είναι ότι, ταυτόχρονα, μπορεί να ταξιδέψει μέσα στην αίθουσα εκπαίδευσης των ομοιοπαθητικών γιατρών από το συγγραφέα, την ώρα που γίνεται «ζωντανά» η ανάλυση των συγκεκριμένων περιστατικών, βήμα προς βήμα! Είναι θαυμάσιο να βλέπει κανείς, πως η ομοιοπαθητική διάγνωση, και μάλιστα, η μέθοδος διάγνωσης της Κλασσικής Μιασματικής Ιδιοσυγκρασιακής Ομοιοπαθητικής που αναπτύχθηκε από το συγγραφέα, μπορεί να ερμηνεύσει τη γλώσσα του σώματος και της ψυχής του ασθενούς. Και, μάλιστα, όχι μόνο