Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Περίληψη : Άλλα Ονόματα. Τόπος και Χρόνος Γέννησης. Τόπος και Χρόνος Θανάτου 20 Ιουλίου 792 Μαρκέλλαι.

Transcript

1 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, Περίληψη : Ο υπήρξε σημαντικό μέλος της μικρασιατικής στρατιωτικής αριστοκρατίας του 8ου αιώνα. Κατέλαβε υψηλόβαθμα στρατιωτικά αξιώματα, με κυριότερο αυτό του στρατηγού του θέματος Θρακησίων. Έλαβε ανώτερους τιμητικούς τίτλους και υπήρξε εκ των στενών συνεργατών των αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου Ε ( ) και Κωνσταντίνου ΣΤ ( ). Διακρίθηκε ως ικανός στρατιωτικός στον αγώνα κατά των Αράβων, ενώ υπήρξε και θερμός υποστηρικτής της πολιτικής εναντίον των εικόνων του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε, καθώς πρωτοστάτησε σε διώξεις εικονολατρών, κυρίως μοναχών. Άλλα Ονόματα Λαχανοδράκης, Λαχανοδράσιος Τόπος και Χρόνος Γέννησης Α τρίτο 8ου αιώνα άγνωστος Τόπος και Χρόνος Θανάτου 20 Ιουλίου 792 Μαρκέλλαι Κύρια Ιδιότητα Στρατιωτικός αξιωματούχος 1. Βιογραφικά στοιχεία Ο τόπος γέννησης του Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα μας είναι άγνωστος, ενώ το χρόνο γέννησής του μπορούμε να τον προσδιορίσουμε μόνο κατά προσέγγιση στο πρώτο μισό του 8ου αιώνα. Δεν γνωρίζουμε την κοινωνική θέση της οικογένειάς του, ούτε αν έλαβε ιδιαίτερη μόρφωση και στρατιωτική εκπαίδευση με σκοπό την άνοδο στη στρατιωτική ιεραρχία. Πάντως η στρατιωτική σταδιοδρομία που ακολούθησε του εξασφάλισε την άνοδο στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα. Για την οικογενειακή του κατάσταση δεν έχουμε πληροφορίες από τις πηγές, οι οποίες, δεδομένου ότι προέρχονται από τον κύκλο των εικονολατρών, περιορίζονται στο να δίνουν μια αρνητική εικόνα για αυτόν, λόγω του γεγονότος ότι υπήρξε φανατικός εικονομάχος. Οι χαρακτηρισμοί «δυσσεβής», «δρακοντώνυμος», «αρχισατράπης» κ.ά. που του αποδίδονται, σε συνδυασμό με τις λεπτομερείς περιγραφές των βασανιστηρίων στα οποία υπέβαλλε τους εικονόφιλους, αποσκοπούν να δώσουν αποκλειστικά την εντύπωση ενός απάνθρωπου, φανατικού εικονομάχου. Η εικόνα αυτή όμως δύσκολα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απόλυτα αντικειμενική. 1 Είναι βέβαιο ότι ο Μιχαήλ, πέρα από την εικονομαχική του δράση, ανέπτυξε πλούσια στρατιωτική δραστηριότητα στο μικρασιατικό μέτωπο εναντίον των Αράβων. Κατά την εποχή του συντελέστηκε η ωρίμανση του θεσμού των θεμάτων, που είχε αποτέλεσμα τη δυναμική επανεμφάνιση του βυζαντινού στρατού στο ανατολικό σύνορο και την έναρξη της καθαυτό μεθοριακής σύγκρουσης με το Χαλιφάτο, η οποία θα οδηγούσε σταδιακά τους Βυζαντινούς στην αντεπίθεση. Ως ιδιαίτερα ικανός στρατηγός και ισχυρή προσωπικότητα, ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα στρατιωτικά γεγονότα της περιόδου Η δράση του έλαβε τέλος στις 20 Ιουλίου του 792 στο πεδίο της μάχης, όταν κατά τη διάρκεια μιας εκστρατείας του Κωνσταντίνου ΣΤ εναντίον των Βουλγάρων σκοτώθηκε στην περιοχή Μαρκέλλαι. Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 1/6

2 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, 2. Πολιτική στρατιωτική σταδιοδρομία 2.1. Πολιτική δράση Για την πολιτική δράση του Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα οι πληροφορίες που αντλούμε από τις πηγές ξεκινούν από το έτος 766 και μετά, οπότε ο Κωνσταντίνος Ε ( ) τον διόρισε στο ανώτερο αξίωμα του στρατηγού του θέματος Θρακησίων. 2 Σαφώς η σταδιοδρομία του στο στράτευμα είχε ξεκινήσει νωρίτερα, περί τα μέσα του 8ου αι., ενώ την περίοδο αυτή φαίνεται ότι απέκτησε τους τίτλους του πατρικίου και του βασιλικού πρωτοσπαθαρίου. Του αποδίδεται επίσης και ο τίτλος του συγκλητικού. 3 Ως στρατηγός Θρακησίων ο Μιχαήλ ανέπτυξε έντονη στρατιωτική δραστηριότητα εναντίον κυρίως των Αράβων, αλλά παράλληλα μετείχε ενεργά και δυναμικά στα πολιτικά δρώμενα της αυτοκρατορίας, υπηρετώντας πιστά την πολιτική που εφάρμοζε ο εικονομάχος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Ε. Λόγω της δραστηριότητάς του εναντίον των εικονολατρών και κυρίως των μοναχών και των μοναστηριών της διοικητικής περιοχής του θεωρήθηκε ένας από τους φανατικότερους εικονομάχους της εποχής του. Χαρακτηριστική είναι η περιγραφή της καταστροφής της μονής Πελεκητής το 763/764 στη δυτική Μικρασία, όπως μας παραδίδεται στο Βίο του Στεφάνου του Νέου. Σύμφωνα με αυτόν, ο Λαχανοδράκων, κατόπιν διαταγής του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ε, φέρεται να εισέβαλε επικεφαλής στρατιωτών στη μονή την ώρα της Θείας Λειτουργίας. Αφού συνέλαβε τριάντα οκτώ από τους επιφανέστερους μοναχούς, υπέβαλε τους υπόλοιπους σε μια σειρά από βασανιστήρια, όπως ξυλοδαρμό, κάψιμο στην πυρά, κάψιμο των γενιών και αποκοπή της μύτης. Στη συνέχεια έκαψε ολοκληρωτικά τη μονή και μετέφερε τους αιχμάλωτους μοναχούς στην περιοχή της Εφέσου, όπου και τους θανάτωσε. 4 Σύμφωνα με μεταγενέστερες πηγές, το έτος 769/70 ο Μιχαήλ φέρεται να πραγματοποίησε τον πρώτο διωγμό εναντίον των μοναχών, ανδρών και γυναικών, του θέματος Θρακησίων. Αφού τους συγκέντρωσε στην Έφεσο, στο τζυκανιστήριο, τους υποχρέωσε να εγκαταλείψουν το μοναχικό σχήμα και να παντρευτούν, με την απειλή ότι, αν δεν ακολουθούσαν τις εντολές του, θα τους τύφλωνε και θα τους εξόριζε στην Κύπρο. 5 Το 771 φέρεται να προχώρησε στην πυρπόληση των ανδρικών και γυναικείων μοναστηριών της περιοχής του, στο κάψιμο θρησκευτικών βιβλίων και λειψάνων αγίων και στην εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων των μονών, στέλνοντας στον αυτοκράτορα τα χρήματα που εξοικονόμησε. Για την πράξη του αυτή, όπως μας πληροφορεί η Χρονογραφία του Θεοφάνη, 6 ο Κωνσταντίνος Ε του απέστειλε επιστολή με τις προσωπικές ευχαριστίες του, εξυμνώντας τη δραστηριότητά του. Ουσιαστικά έως το 772 οι μοναστικές κοινότητες του θέματος Θρακησίων είχαν σχεδόν ολοκληρωτικά εξοντωθεί Στρατιωτική δράση Οι πληροφορίες των πηγών για τη δραστηριότητα του Μιχαήλ στο μικρασιατικό κυρίως αλλά και στο βαλκανικό μέτωπο ξεκινούν το 778 επί βασιλείας του Λέοντος Δ ( ), ενώ η έριδα για τη λατρεία των εικόνων βρισκόταν σε ύφεση, λόγω της ηπιότερης στάσης του νέου αυτοκράτορα. Το έτος αυτό ο Λαχανοδράκων έλαβε μέρος σε μία εκστρατεία των Βυζαντινών εναντίον των Αράβων, ως στρατηγός Θρακησίων και επικεφαλής δυνάμεων σχεδόν απ όλα τα μικρασιατικά θέματα, γεγονός ενδεικτικό για τη σημαντική θέση που κατείχε στην ιεραρχία του στρατεύματος. 7 Η εκστρατεία είχε στόχο την πόλη της Γερμανίκειας στη Συρία, την οποία ωστόσο οι Βυζαντινοί δεν κατάφεραν να καταλάβουν. 8 Ωστόσο η εκστρατεία υπήρξε επιτυχημένη, καθώς οι βυζαντινές δυνάμεις κατάφεραν να πιάσουν αρκετούς αιχμαλώτους, κυρίως συριακής καταγωγής και ιακωβίτες στο θρήσκευμα, από την ευρύτερη περιοχή της Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 2/6

3 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, Γερμανίκειας, την οποία και λεηλάτησαν, ενώ νίκησαν και ένα αραβικό στράτευμα το οποίο στάλθηκε για να τους αντιμετωπίσει. Η επιτυχία του Λαχανοδράκοντα γιορτάστηκε με μεγαλοπρέπεια στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα, ο οποίος εγκατέστησε τους Σύριους αιχμαλώτους στην περιοχή της Θράκης. Η επόμενη στρατιωτική επιτυχία του Μιχαήλ αναφέρεται το 780, όταν κατά τη διάρκεια μιας επιδρομής των Αράβων κατάφερε να αιφνιδιάσει τους επιδρομείς και να σκοτώσει τον αδελφό του επικεφαλής τους, του Thumama ibn al Valid, ενώ το επόμενο έτος υποχρέωσε σε υποχώρηση τον Abd al Kabir, ο οποίος είχε εισβάλει στην περιοχή της Καππαδοκίας, χωρίς να χρειαστεί να δώσει μάχη. 9 Το 781 ο Λαχανοδράκων κινήθηκε πάλι επικεφαλής μεγάλης δύναμης αποτελούμενης από περισσότερα του ενός θέματα εναντίον των Αράβων εισβολέων στο πέρασμα των Αδάτων. Ο Άραβας επικεφαλής όμως απέφυγε τη σύγκρουση με τους Βυζαντινούς αυτοί περιορίστηκαν στη σύλληψη Σύριων αιχμαλώτων, τους οποίους μετέφεραν στη Θράκη. 10 Κατά τη μεγάλη αραβική επιδρομή του 782 υπό το χαλίφη Harun al Rashid στα βυζαντινά εδάφη, η οποία έφθασε έως τις ακτές του Βοσπόρου απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, ο Μιχαήλ νικήθηκε σε μάχη με τμήμα του αραβικού στρατού υπό τον al Barmaqi και φέρεται να έχασε δεκαπέντε χιλιάδες άνδρες. 11 Το γεγονός αυτό είχε ως συνέπεια τον παραγκωνισμό του ή πιθανόν και την απομάκρυνσή του από το αξίωμα του στρατηγού των Θρακησίων. Η βασική αιτία της δυσαρέσκειας στο πρόσωπο του Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα, ωστόσο, θα πρέπει να αναζητηθεί στην προσπάθεια της εικονόφιλης αυτοκράτειρας Ειρήνης η οποία μετά το θάνατο του Λέοντα Δ Χαζάρου (780) είχε αναλάβει την εξουσία ως εκπρόσωπος του ανήλικου γιου της Κωνσταντίνου ΣΤ να εκκαθαρίσει το στράτευμα από τους εικονομάχους. Ο Λαχανοδράκων επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο το 790 στο πλευρό του νεαρού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΣΤ, ο οποίος σε ηλικία 19 ετών ανέλαβε την εξουσία παραμερίζοντας τη μητέρα του Ειρήνη. Ο Μιχαήλ στάλθηκε από τον αυτοκράτορα στο θέμα Αρμενιακών, με αποστολή να πείσει τους εκεί στρατιώτες να ορκιστούν ότι θα τον υποστήριζαν απέναντι στη μητέρα του. Την περίοδο αυτή πρέπει να έλαβε και τον ανώτερο τιμητικό τίτλο του μαγίστρου, πιθανόν ως ανταμοιβή για την υποστήριξή του προς τον αυτοκράτορα. Τέλος, το 792 έλαβε μέρος ως στρατηγός στο πλευρό του Κωνσταντίνου ΣΤ στην εκστρατεία εναντίον των Βουλγάρων, όπου και σκοτώθηκε στις 20 Ιουλίου στην περιοχή Μαρκέλλαι. 1. Οι πηγές που μας παρέχουν πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα είναι η Χρονογραφία του Θεοφάνη του Ομολογητή και ο Βίος του Στεφάνου του Νέου, οι οποίες χαρακτηρίζονται για τον εικονόφιλο ζήλο τους και ως εκ τούτου επικεντρώνονται με ιδιαίτερα αρνητικό τρόπο στην εικονομαχική δραστηριότητα του Λαχανοδράκοντα, αναφέροντάς τον ως διώκτη κατά κύριο λόγο των μοναχών. 2. Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit. Erste Abteilung ( ), τόμ. 3 (Berlin, New York 2000), σελ , βλ. λ. Michael Lachanodrakon. 4. Migne, J-P. (επιμ.), Vita Sancti Stephani Junioris, Patrologia Graeca 100, Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ Lilie, R.J., Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber, Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jahrhundert (Miscellanea Byzantina Monacensia 22, München 1976), σελ Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 3/6

4 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, 8. Σύμφωνα με τη διήγηση του Θεοφάνη, ο Λαχανοδράκων δωροδοκήθηκε από τον Άραβα διοικητή της πόλης, βλ. Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ Η πληροφορία ωστόσο του Θεοφάνη πρέπει να αντιμετωπιστεί με επιφυλακτικότητα, λόγω της αρνητικής στάσης που τηρεί ο χρονογράφος στο έργο του έναντι όλων των αντιπάλων των εικόνων. 9. Την πληροφορία αυτή μας την παρέχει ο Άραβας ιστορικός at-tabari, Yar-Shater, E., The History of al-tabari XXIX (Series in New Eastern Studies. Bibliotheca Persica, New York 1985), σελ Αντίθετα ο Θεοφάνης αποδίδει την απόκρουση του al-kabir στον σακελάριο Ιωάννη, βλ. Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ. 455, Lilie, R.J., Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber, Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jahrhundert (Miscellanea Byzantina Monacensia 22), München 1976, σελ Theophanes Chronographia 1, de Boor, C. (επιμ.) (Leipzig 1883), σελ Βιβλιογραφία : Treadgold W.T., A History of the Byzantine State and Society, Stanford 1997 Gero S., Byzantine Iconoclasm during the Reign of Constantine V with particular attention to the oriental sources, Louvain 1977, Corpus Scriptorum Christianorum Orientalium 384 = Subsidia 52 ", λήμμα no. 5027", Prosopographie der mittelbyzantinischen Zeit. Erste Abteilung ( ) 3, Berlin, New York 2000 Al-Tabari, The History of al-tabari XXIX, Yar-Shater, E., Series in New Eastern Studies. Bibliotheca Persica, New York 1985 Ιωάννης Σκυλίτζης, Σύνοψις Ιστοριών, Thurn, I. (ed.), Ioannis Skylitzae Synopsis Historiarum, Corpus Fontium Historiae Byzantinae 5, Berlin New York 1973 Hollingsworth P.A., "Lachanodrakon, Michael", Kazhdan A., The Oxford Dictionary of Byzantium 2, New York - Oxford 1991, 1168 Lilie R.J., Die byzantinische Reaktion auf die Ausbreitung der Araber Studien zur Strukturwandlung des byzantinischen Staates im 7. und 8. Jahrhundert, München 1976, Miscellanea Byzantina Monacensia 22 Ostrogorsky G., Geschichte des Byzantinischen Staates, München 1952, ανατ Ostrogorsky G., Ιστορία του Βυζαντινού Κράτους, 1-3, Αθήνα 1989, Παναγόπουλος, I. (μτφρ.) Speck P., Kaiser Konstantin VI. Die Legimation einer fremden und der Versuch einer eigenen Herrschaft 1, München 1978 Θεοφάνης, Χρονογραφία, de Boor, C. (ed.), Theophanis Chronographia, Leipzig 1883 Chabot J.B., Chronique de Michel le Syrien, I-IV, J.B. Chabot, Paris "Vita Sancti Stephani Juniores", Patrologia Graeca, Patrologia Graeca, 100, στήλ Δικτυογραφία : Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 4/6

5 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, Εικονομαχία. Πρώτη φάση ( ) Μοναχισμός και εικονομαχία Γλωσσάριo : μάγιστρος, ο Aνώτερο αξίωμα που στο Κλητορολόγιο του Φιλοθέου τοποθετείται πάνω από τον ανθύπατο (από το λατινικό magister). Από το 10ο αιώνα χάνει τη σπουδαιότητά του, ενώ παύει να υπάρχει πιθανότατα στα μέσα του 12ου αιώνα. Ο μάγιστρος αναλάμβανε συνηθέστερα επικεφαλής κάποιας υπηρεσίας, πολιτικής ή δικαστικής, ή και, σπανιότερα, επικεφαλής της διακυβέρνησης μιας περιοχής. πατρίκιος, ο / πατρικία, η Από το λατινικό patricius. Εισήχθη από τον Κωνσταντίνο Α ως ισόβιος τιμητικός τίτλος ανδρών και γυναικών χωρίς διοικητικές αρμοδιότητες. Ειδικά για τις γυναίκες στο περιβάλλον της αυτοκράτειρας ο τίτλος της πατρικίας ζωστής ήταν ο υψηλότερος που μπορούσε να τους απονεμηθεί. Από τον 8ο έως το 10ο αιώνα ο τίτλος του πατρικίου αποδιδόταν σε υψηλούς αξιωματούχους της διοικητικής και στρατιωτικής ιεραρχίας, αλλά και σε ξένους συμμάχους και ηγεμόνες. Έπαψε να χρησιμοποιείται μετά το τέλος του 12ου αιώνα. πρωτοσπαθάριος, ο Ο πρώτος σπαθάριος ήταν υψηλό κατά κανόνα στρατιωτικό αξίωμα της αυτοκρατορικής ιεραρχίας, το οποίο συνήθως παρείχε και το δικαίωμα συμμετοχής στη σύγκλητο, και ακολούθως τιμητικός τίτλος. Αποδιδόταν και σε ευνούχους. Μετά τον 11ο αιώνα έχασε σταδιακά τη σημασία του. στρατηγός, ο Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο τα καθήκοντα του στρατηγού ήταν πολιτικά. Στη Μέση Βυζαντινή περίοδο ο στρατηγός ήταν αξιωματούχος επικεφαλής του θέματος (στρατός και περιοχή δικαιοδοσίας) συγκέντρωνε στα χέρια του τόσο στρατιωτική όσο και πολιτική εξουσία. Κατά την Ύστερη Βυζαντινή περίοδο περιορίστηκε στο στρατιωτικό ρόλο του. συγκλητικός, ο (senator) 1. Ρωμαϊκή περίοδος: Σώμα ανδρών το οποίο συμβούλευε τον αυτοκράτορα και τους υπάτους. Η ένταξη στη σύγκλητο δεν ήταν μόνο κληρονομικό δικαίωμα. Νέοι άνδρες (novi homines) μπορούσαν επίσης να γίνουν μέλη. Ο Αύγουστος αναθεώρησε το θεσμό της συγκλήτου και μείωσε τις αρμοδιότητές της. Επίσης εισήγαγε την κληρονομικότητα ως προϋπόθεση ένταξης στο σώμα αυτό. Παρ όλα αυτά η σύγκλητος συνέχισε να θεσπίζει νόμους και να εκχωρεί την εξουσία σε νέους αυτοκράτορες. 2. Βυζαντινή περίοδος: Μέλος της συγκλήτου. Η σύγκλητος, ρωμαϊκός θεσμός που μεταφέρθηκε από τον Κωνσταντίνο Α στην Κωνσταντινούπολη κατά τη Βυζαντινή περίοδο, ήταν συμβουλευτικό σώμα του οποίου τα δικαιώματα και τα καθήκοντα δεν ήταν σαφώς καθορισμένα. Τα μέλη του ήταν αυτοκρατορικοί αξιωματούχοι που προέρχονταν από τις ανώτερες τάξεις και κατατάσσονταν σε βαθμίδες ιεραρχίας: viri illustri (οι έπαρχοι πραιτoρίου και πόλης και οι μάγιστροι), viri spectabili (οι ανθύπατοι, οι βικάριοι και οι κόμητες), viri clarissimi (οι ύπατοι των επαρχιών και ακολούθως οι υπατικοί) και viri perfectissimi (οι ηγεμόνες και οι δούκες). Από τα μέσα του 6ου αιώνα καθιερώθηκε ένας ακόμα τίτλος για τους ανώτατους υπαλλήλους (viri gloriosi). Στη συνέχεια οι τίτλοι απονέμονταν στους αξιωματούχους ανεξάρτητα από το αν ήταν συγκλητικοί ή επρόκειτο να ενταχθούν στο σώμα της συγκλήτου. τζυκανιστήριον, το Ανοιχτός χώρος σαν στάδιο όπου διεξαγόταν το τζυκάνιον, παιχνίδι έφιππων με μπάλα (το σημερινό πόλο), που αποτελεί μάλλον περσική επιρροή (περσ. tshu-qan). Πηγές Θεοφάνης, Χρονογραφία, de Boor,C., Theophanes Chronographia (Leipzig 1883). Ιωάννης Σκυλίτζης, Σύνοψις ιστοριών, Thurn, I., Ioannis Skylitzae Synopsis Historiarum (Corpus Fontium Historiae Byzantinae, Series Berolinensis 5, Berlin New York 1973) Chronique de Michel le Syrien III, μτφρ. J.B. Chabot (Paris ). Migne, J P. (επιμ.), Vita Sancti Stephani Juniores, Patrologia Graeca 100, στήλ Yar Shater, E. (επιμ.), The History of al Tabari XXIX (Series in New Eastern Studies. Bibliotheca Persica, New York 1985). Παραθέματα Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 5/6

6 Για παραπομπή : Στουραϊτης Ιωάννης,, 2005, Ο Μιχαήλ Λαχανοδράκων σύμφωνα με τον Βίο του Στεφάνου του Νέου Vita Sancti Stephani Junioresʺ, Patrologia Graeca, Patrologia Graeca, 100, στήλ εἷς δέ τις τῶν πονηρῶν ἀρχόντων ὁμοιότροπος τοῦ Σατανᾶ, οὗ τὸ ὄνομα ἑκὼν ὑπερβήσομαι δρακοντιαία γὰρ ἐπίκλησις τούτου Vita Steph. Iun τὴν τότε στοτόμαιναν καὶ ἀγριότητα τοῦ ἄρχοντος τῆς Ἀσιάτιδος γαίης ὅνπερ Λαχανοδράκοντα καλοῦσιν Vita Steph. Iun Χρονολόγιο α τρίτο 8ου αιώνα: Γέννηση Μιχαήλ Λαχανοδράκοντα 766: Ο Λαχανοδράκων διορίζεται στρατηγός του θέματος Θρακησίων 769/70: Διωγμός εναντίον των μοναχών του θέματος Θρακησίων 771: Καταστροφή των μοναστηριών του θέματος Θρακησίων και εκποίηση της περιουσίας τους από το Λαχανοδράκοντα 778: Εκστρατεία στη Γερμανίκεια 780: Επίθεση σε αραβικό εκστρατευτικό σώμα στη Μικρά Ασία 781: Απώθηση Αράβων επιδρομέων στο στενό πέρασμα των Αδάτων 782: Ήττα του Λαχανοδράκοντα από τον Άραβα διοικητή al Barmaqi, απομάκρυνση από το αξίωμα του στρατηγού Θρακησίων 790: Αποστολή του Λαχανοδράκοντα στο θέμα Αρμενιακών ως εκπροσώπου του Κωνσταντίνου Στ 20 Ιουλίου 792: Θάνατος του Λαχανοδράκοντα σε μάχη με τους Βούλγαρους στην περιοχή Μαρκέλλαι Δημιουργήθηκε στις 31/10/2017 Σελίδα 6/6