Physiology and Pharmacology

Transcript

1 تا سیس ١٣۴٧ جلد 12 شمارة 1 بهار 1387 Physiology and Pharmacology, 16 (1), Spring 2012 [Article in Persian] Physiology and Pharmacology Evaluation of UCP2 expression in the phenomenon of ischemic resistance induced by alternating normobaric hyperoxia in a rat model of stroke Firoozeh Alavian 1, Sohrab Hajizadeh 1,2*, Mohammad Reza Bigdeli 3, Gholam Reza Bayat 1, Mohammad Javan 1 * 1. Dept. Physiology, Faculty of Medical Sciences, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran 2. Institute for Cognitive Science Studies (ICSS), Tehran, Iran 3. Dept. Biology, Faculty of Biological Science, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran Abstract Received: 27 Oct 2011 Accepted: 23 Apr 2012 مرفین و بیان ژن برخی آنزیمهاي دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامینها ستاریان و همکاران Introduction: ischemic preconditioning is one of the most important mechanisms, responsible for the increased brain resistance after stroke. One of the most important candidates to ischemia preconditioning is intermittent normobaric hyperoxia. In this study, the effect of intermittent normobaric hyperoxia on the expression of UCP2 was investigated in a stroke model. Methods: Rats were divided into 4 groups (normoxia sham, hyperoxia sham, normoxia stroke and hyperoxia stroke). Hyperoxia groups were exposed to 95% inspired O 2, for 4 h/day and 6 consecutive days. Oxygen level in the control groups was %21 (normoxia). After 24 h, stroke groups were subjected to 60 min of right middle cerebral artery occlusion. After 24 h reperfusion neurological deficit scores were assessed. The brain UCP2 levels were analyzed by western blot. Results: The results of this study showed that following brain ischemia-reperfusion, UCP2 levels significantly increased in the stroke groups compared with the sham group; while there was no significant difference in hyperoxia groups compared with normoxia. Also hyperoxia decreased neurological deficit scores. Conclusion: Following ischemia, oxidative stress caused by increase of ROS, leads to increased UCP2 levels in stroke groups. In this study, the neuroprotective effect of hyperoxia is independent of UCP2 expression. Key words: Hyperoxia, Stroke, Preconditioning, UCP2 * Corresponding author hajizadeh@iricss.or Available online at:

2 (1) بهار 1391 تا سیس 1347 جلد 12 شمارة 1 بهار 1387 بررسی میزان بیان UCP2 در پدیده مقاومت به ایسکمی القاء شده به واسطه هیپراکسی نورموباریک متناوب در مدل سکته مغزي رت چکیده *2 1 1 فیروزه علویان سهراب حاجی زاده محمدرضا بیگدلی غلامرضا بیات محمد جوان 1. گروه فیزیولوژي دانشکده علوم پزشکی دانشگاه تربیت مدرس تهران 2. پژوهشکده علوم شناختی تهران 3. گروه زیست شناسی دانشکده علوم زیستی دانشگاه شهید بهشتی تهران دریافت: 5 آبان 90 مرفین و بیان ژن برخی آنزیمهاي دخیل در بیوسنتز و تجزیه کتکولامینها پذیرش: 4 اردیبهشت 91 ستاریان و همکاران مقدمه: پیش شرطی سازي ایسکمیک یکی از مهمترین مکانیسم هاي مسي ول افزایش مقاومت مغز به ایسکمی پس از سکته است. یکی از مهم ترین کاندیداهاي پیش- شرطی سازي به ایسکمی هیپراکسی نورموباریک متناوب است. در مطالعه حاضر اثر هیپراکسی بر بیان UCP2 در مدل سکته مغزي مورد مطالعه قرار گرفت. روش ها: حیوانات شامل 4 گروه (نورموکسی- شم هیپراکسی- شم نورموکسی- سکته و هیپراکسی- سکته) هر گروه شامل 6 رت بودند. غلظت اکسیژن استنشاقی در گروه هیپراکسی %95 روزانه 4 ساعت و به مدت 6 روز متوالی و در گروه نورموکسی با همان شرایط و غلظت اکسیژن % ساعت بعد رت هاي گروه هاي سکته به مدت 60 دقیقه تحت انسداد شریان کاروتید راست قرار گرفتند. پس از 24 ساعت از جریان خون مجدد نمره نقایص نورولوژیک مورد مقایسه قرار گرفت و سطوح مغزي UCP2 به روش وسترن بلات آنالیز شد. یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که به دنبال ایسکمی- رپرفیوژن سطح پروتي ین UCP2 در گروههاي سکته نسبت به گروههاي شم افزایش معنی داري داشت. اما بین گروه هیپراکسی و نورموکسی تفاوت معنی داري وجود نداشت. همچنین هیپراکسی باعث کاهش نمره نقایص نورولوژیک شد. نتیجه گیري: به دنبال ایسکمی استرس اکسیداتیو ناشی از افزایش ROS منجر به افزایش سطوح UCP2 در گروههاي سکته شده است. در این مطالعه اثر حفاظت مغزي هیپراکسی مستقل از بیان UCP2 است. واژههاي کلیدي: هیپراکسی ایسکمی پیش شرطی سازي UCP2 مقدمه* موضوع مقاوم سازي و محافظت مغز در برابر آسیبهاي ایسکمی-جریان مجدد از مباحث اساسی در حوزه پیشگیري و درمان میباشد یکی از روشهاي مقاوم سازي پیششرط * نویسندة مسي ول مکاتبات: وبگاه مجله: 1 سازي ایسکمیک است که با اعمال دوره هاي کوتاه و گذراي ایسکمی برگشت پذیر میتوان مغز را به آسیبه يا ایسکمی- جریان مجدد که بعدا با آن مواجه خواهد شد مقاوم ساخت [14]. پیش شرطی سازي به ایسکمی احتمالا با به کارگیري بخشه يا مختلف عصبی میوکاردي عروقی فرایندهاي متعدد سلولی را جامعیت داده تا در نهایت منجر به کاهش مصرف انرژي و آسیب ناشی از خون رسانی مجدد شود [10]. عوامل متعددي در پیش شرطی سازي موثرند مانند: hajizadeh@iricss.or 1. Ischemic preconditioning 55 55

3 جلد 16 شمارة 1 بهار رسپتورهاي [7] NMDA آنوکسی [17] القاء پروتي ینهاي 56 شوك حرارتی [9] مهار فسفوریلاسیون اکسیداتیو [4] و استرس اکسیداتیو [15]. یکی از روشه يا جدید افزایش مقاومت بافتها در برابر ایسکمی هیپرکسی نورموباریک متناوب میباشد زیرا آثار سمی و جانبی نداشته و میتوان در کلینیک از این روش استفاده کرد [1 16]. روشن شدن پاسخ این سوال که هیپراکسی نورموباریک از طریق چه واسطههایی قادر به ایجاد تحمل به ایسکمی است میتواند منشا اطلاعات فیزیولوژیکی و کاربردي مفیدي باشد. Mcleod و همکارانش در تحقیقی نشان دادند که پس از اعمال دورههاي کوتاه ایسکمی و ایجاد پیش شرط سازي در قلب موش صحرایی میتوکندريهاي جدا شده از قلب نشت هیدروژنی بیشتر پتانسیل غشایی کمتر محتواي ATP کمتر 2 مصرف اکسیژن بیشتري داشته و تولید ROS از آنها نسبت به * میتوکندريهاي قلب پیش شرط شده به طور قابل توجهی کاهش مییابد [13]. UCP ها پروتي ینه يا غشا داخلی میتوکندري هستند. نقش اولیه UCP ها در میتوکندري هدایت یون هیدروژن به داخل ماتریکس است. در این حالت با کاهش اختلاف غلظت یون هیدروژن الکترونها بر روي عوامل زنجیره تجمع یافته و بنابراین به اکسیژن نمیپیوندند مصرف اکسیژن و ساخت ATP کامل نبوده و این انرژي به شکل گرما پراکنده میشود [3 21]. این حقیقت که فسفوریلاسیون اکسیداتیو به طور کامل در میتوکندري جفت نمیشود اهمیت این دسته از پروتي ینها را برجسته تر میکند [19]. این خانواده شامل UCP5, UCP4, UCP3, UCP2, UCP1 میباشند. مطالعات اخیر نشان داده که توزیع بافتی انواع UCPها بیانگر اهمیت فعالیت بیولوژیکی آنهاست [2 21]. UCP2 به طور گسترده اي در انواع بافتها بیان میشود. و در شرایط پاتولوژیک گوناگون مانند چاقی دیابت بیماریهاي آسیب نورونی آترواسکلروزیس و MS درگیر می شود [21]. شواهد حاضر پیشنهاد میکند که ممکن است UCP2 نقش مهمی در طول ایسکمی مغزي از طریق تنظیم پتانسیل میتوکندري و بالانس انرژي نورواندوکرین و فعالیت اتونومیک تولید ROS و انتقال اسید چرب مرگ سلولی و التهاب ایفاء کند [18]. در مغز UCP2 به طور غالب در نورون هاي سریع میکروگلیاها نوتروفیل ها منوسیت ها سلوله يا شبکه کروي ید و سلوله يا اندوتلیال چندین بخش از مغز جلویی میانی و عقبی بیان می شود [21]. سکته مغزي تحت عنوان نقص در انرژي در علم پزشکی شناخته شده است زیرا آسیب ناگهانی در مکانیسمهاي تولید انرژي رخ میدهد. پیشرفت آسیب ممکن است از طریق نکروز یا آپوپتوز رخ دهد. میتوکندري اندامکی حیاتی در تنظیم سکته مغزي است. در کنار نقش مهم این اندامک در تنظیم - متابولیسم در تولید انواع ROS O 2 و H 2 O 2 نقش دارد. علاوه بر این میتوکندري اندامکی حیاتی در تنظیم کلسیم داخل سلولی است وقتی غشاء داخلی آن دپلاریزه می شود از خروج کلسیم از میتوکندري ممانعت شده و سلول از اثرات مضر افزایش بیش از حد کلسیم مصون میماند [12 23]. 19 ولی در ه ر صورت پس از ورود کلسیم از طریق رسپتورهاي NMDA و ایسکمی مغزي کلسیم داخل سلولی افزایش مییابد. ورود کلسیم از طریق رسپتورهاي NMDA به داخل سلول براي نورونها سمی است. که در این وضعیت ساختار میتوکندري تغییر کرده و منافذ غشاء داخلی میتوکندري به کلسیم نفوذپذیر میشوند. به دنبال آن پروتي ینهاي محلول مانند سیتوکروم C آزاد میشوند آزاد شدن این پروتي ینها مسیر مرگ سلولی آپوپتوز وابسته به کاسپاز 3 را دنبال میکند. با توجه به دپلاریزه شدن غشا داخلی میتوکندري به واسطه UCP2 به نظر میرسد این مولکول در کاهش کلسیم و به دنبال آن کاهش وقایع آپوپتوز موثر باشد [21]. با توجه به موارد ذکر شده UCP2 را میتوان یکی از مهمترین مکانیسمهاي آنتی اکسیدان سلول دانست. با تغییر در میزان تولید و یا فعالیت UCP2 میتوان اثرات فیزیولوژیک مهمی را در جهت کاهش آسیبهاي ناشی از ROS اعمال کرد. در حال حاضر از این دسته پروتي ینها به عنوان داروهاي کاهنده استرس اکسیداتیو استفاده می شود [20]. موضوع مقاوم سازي و محافظت مغز در برابر آسیبهاي ایسکمی- خونرسانی مجدد از مباحث اساسی در حوزه پیشگیري و درمان بیماريهاي مغزي میباشد. تاکنون تا ثیر هیپراکسی 2. Radical oxygen species

4 بیان UCP2 در پیش شرطی سازي با هیپراکسی علویان و همکاران 57 نورموباریک بر بیان UCP2 در مدل ایسکمی مغزي بررسی نشده و با توجه به این نکته که طی هیپراکسی سکته و تولید ROS UCP2 نقش مهمی ایفا میکند دانستن ارتباط بین این سه فرایند اثرات درمانی مفیدي در سکته مغزي میتواند داشته باشد. مواد و روش ها حیوانات و شرایط آزمایشگاهی: این مطالعه از نوع تجربی بوده و از موشه يا نر نژاد ویستار (250 تا 350 گرم) استفاده شد. حیوانات با سیکل روشنایی-تاریکی 12 ساعته دماي حدود 25 درجه سانتیگراد و دسترسی آزاد به آب و غذا نگهداري شدند. کلیه اصول اخلاقی مطابق با اصول کار با حیوانات آزمایشگاهی مصوب دانشگاه تربیت مدرس انجام گرفت. نورموباریک نورموکسی و نورموباریک هیپراکسی: حیوانات شامل 4 گروه: نورموکسی RA) ( Room air; - شم هیپراکسی HO), Hyperoxia )-شم نورموکسی-سکته و هیپراکسی-سکته. هر گروه شامل 6 رت نژاد ویستار بودند. مدل هیپراکسی در جعبه اي به ابعاد mm 2 و با غلظت %95 اکسیژن (به مدت 6 روز پیوسته هر روز 4 ساعت) ایجاد شد غلظت اکسیژن به وسیله حسگر حساس به اکسیژن Taiwan) (Lutron-Do5510 oxygen sensor, مداوم کنترل میشد. سودالیم Poole, (BDH Limited, England) که نوعی جاذب CO 2 است در گوشه هاي جعبه قرار میگرفت. گروههاي نورموکسی به همین شکل در جعبه قرار میگرفتند با این تفاوت که در معرض اکسیژن %21 قرار داشتند [1]. ایجاد مدل سکته مغزي: رت ها وزن شده و با کلرات هیدرات (400mg/kg) (Merck, Germany) و داخل صفاقی بیهوش میشدند. سپس به کمک میکروسکوپ جراحی شاخه راست کاروتید و شاخه اکسترنال آن نمایان شده و با دقت از عصب واگ و بافته يا مجاور جدا شده پایه کاروتید راست و شاخه اکسترنال را با نخ بخیه محکم بسته شاخه اینترنال و سرخرگ پتریگو پالاتین با کلیپ بسیار ظریف موقت مسدود شده. سوراخ کوچکی در کاروتید راست ایجاد نموده و نخ نایلون را با دقت حدود میلی متر از آن عبور داده تا حدي که سر نخ نایلونی ابتداي سرخرگ سري جلویی را لمس کند زمانی که مقاومت ملایم حس شود [11]. در طول جراحی درجه حرارت رکتال کنترل میشد (Citizen-513w) و حدود 37 درجه سانتیگراد به وسیله گرم کردن و یا خنک کردن سطحی ثابت میماند. سرعت تنفس سرعت ضربان قلب و غلظت گازها در محدوده فیزیولوژیک کنترل میشد. جریان خون مغز نیز پیوسته از سطح جمجمه با دستگاه لیزر داپلر UK) (LDF; Moor Instrument, براي اطمینان از ایجاد مدل سکته (در ایجاد ایسکمی موفق حدود %25 کاهش جریان خون از خط پایه لازم است [1]) کنترل میشد. جریان خون مجدد یک ساعت پس از ایسکمی با خارج کردن نخ نایلونی برقرار میشد. گروههاي شم در همان شرایط گروه سکته به جز عدم عبور نخ نایلونی تیمار شدند. ارزیابی رفتاري نقایص نورولوژیک: معاینه هاي نورولوژیک 24 ساعت پس از ایسکمی-جریان مجدد انجام میشد. در طول 24 ساعت بعد از شروع انسداد تا خارج کردن مغز حیوان مراقبتهاي ویژه انجام میگرفت. یافته هاي نورولوژیکی در 5 مقیاس دسته بندي میشوند [11]: شماره صفر (0) هیچ گونه عارضه نورولوژیک نشان نمیدهد شماره یک (نارسایی کامل در انتهاي پنجه هاي جلویی) که یک نقص نورولوژیک کانونی خفیف در نظر گرفته می شود. شماره دو (به چپ چرخیدن) نقص نورولوژیک کانونی متوسط شماره 3 (افتادن به سمت چپ) نقص کانونی شدید رت هاي شماره 4 به طور خود بخودي نمیتوانند راه بروند و سطح هوشیاري پایین دارند و رت هایی که طی 24 ساعت بعد از جراحی میمیرند در صورتی که بعد از رنگ آمیزي بخش وسیعی از مغزشان آسیب دیده باشد و مرگ به آنها شماره 5 داده می شود. منحصر به سکته مغزي باشد بررسی سطح پروتي ین توسط تکنیک وسترن بلات: در این مطالعه میزان بیان پروتي ین UCP2 با تکنیک وسترن بلات مورد سنجش قرار گرفت. ابتدا نمونه بافت مغز از فریزر خارج و توسط بافر لیز کننده حاوي آنتی پروتي از هموژنیزه گردید. بافت هموژن شده در دماي 4 درجه سانتیگراد با سرعت 600g براي مدت 10 دقیقه سانتریفوژ شد. محلول بالایی را جدا کرده و مجدد در دماي 4 درجه سانتیگراد با

5 جلد 16 شمارة 1 بهار 1391 Table 1. Arterial blood gases tests at the end of pretreatment Experimental groups ph PCO 2 (mmhg) PO 2 (mmhg) Heart rate Blood pressure (mmhg) Respiratory rate(hz) RA 7.4± ± HO 7.3± ± *** Room ) 58 سرعت 10000g به مدت 20 دقیقه سانتریفوژ گردید. رسوب حاصل که حاوي میتوکندري میباشد با یک سی سی از بافر B (PH=7.4 میلی مول 10 Tris میلی مول 1 EDTA) شستشو داده میشد. سپس 200 میکرولیتر از بافر B و 66 میکرولیتر از %16 SDS بر روي رسوب ریخته و خوب مخلوط کرده تا غشاهاي میتوکندري به کمک دترژن SDS لیز گردد. در مرحله بعد این مخلوط در دماي اتاق با سرعت 1100g براي مدت 20 دقیقه جهت حذف مواد غیر محلول سانتریفوژ گردید. در انتها محلول رویی در داخل لوله اپندورف در دماي 80- درجه سانتیگراد منجمد گردید [6]. جهت انجام وسترن بلات ابتدا غلظت پروتي ین به روش برادفورد سنجیده می شود. پس از آماده سازي ژل غلظت مناسبی از پروتي ین هر نمونه بر روي ژل الکتروفورز می شود. سپس باندهاي موجود بر ژل بر روي کاغذ PVDF منتقل می شود. غشاءها در محلول 5 درصد شیر خشک بدون چربی و %1 BSA براي مدت یک ساعت بلاك شدند. UCP2 با آنتی بادي اولیه polyclonal UCP2 (N- antibody (Santa Cruz Biotechnology) (19 با رقت 1 به 500 و انتی بادي ثانویه Horseradish (Santa peroxidase-conjugated Donkey anti-goat Biotechnology) Cruz با رقت 1 به مورد شناسایی قرار گرفتند. در مرحله آخر بلات با ماده ظهور کمولومینسانس آغشته می شود و در تاریک خانه در مجاورت فیلم عکاسی قرار میگیرد تا محل ظهور کمپلکس پروتي ین - آنتی بادي بر روي فیلم ظاهر شود. آنالیز آماري: پارامترهاي فیزیولوژیکی با استفاده از آزمون آنواي دو طرفه ANOVA) (Two-way و بن فرونی تست مورد آنالیز قرار گرفت. امتیازهاي نقص نورولوژیک با استفاده از آزمون Fisher exact مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تمام آنالیزها با کمک نرم افزار Graph Pad Prism انجام شد. 58 دادهها به صورت SEM ± Mean نمایش داده می شود. >P 0.05 از لحاظ آماري معنی دار در نظر گرفته شدهاند. یافته ها پارامترهاي شرایط تجربی: شکل 1 محتواي اکسیژن (%) داخل جعبه اکسیژن را در شرایط نورموکسی و هیپراکسی نشان میدهد. بر اساس ارزیا یب هاي آزمایش گازهاي خونی شریانی فشار اکسیژن شریانی بسیار بالاتر از فشار اکسیژن شریانی در شرایط نورموکسی است (جدول 1). بررسی تغییرات جریان خون شریان مرکزي: همانطوریکه در شکل 2 نشان داده شده MCAO قادر به کاهش جریان خون ناحیه اي به کمتر از %25 از خط پایه بود. اثر هیپراکسی نورموباریک بر نقایص نورولوژیک: هیپراکسی باعث کاهش نمره نقص نورولوژیک و بهبود رفتاري حیوانات شد به طوریکه در گروههاي تیمار شده با هیپراکسی تعداد حیواناتی که نقص شماره بالاتري داشتند کاهش یافت (جدول 2). اثر هیپراکسی نورموباریک بر بیان پروتي ین :UCP2 همانطور که در شکل 3 مشاهده میکنید مقایسه شکل 1- تغییرات غلظت اکسیژن در واحد زمان در شرایط نورموکسی (air; RA و هیپراکسی HO) (Hyperoxia, را نشان میدهد. Oxygen concentration in the chamber (%) HO... RA Time (min)

6 بیان UCP2 در پیش شرطی سازي با هیپراکسی علویان و همکاران 150 MCAO Reperfusion UCP2 protein expression A sham *** STROKE RA HO rcbf (%baseline) * * * * * Time (min) شکل 2- تغییرات جریان خون مغزي قبل حین و بعد از ایسکمی. زمان (Time) جریان خون مغزي (rcbf) جریان مجدد (Reperfusion) مدل سکته مغزي.(baseline) خط پایه (MCAO) میانگین میزان بیان UCP2 در سطح پروتي ین با آزمون واریانس دو طرفه نشان میدهد که در ناحیه کرتکس (شکل 3) A گروههاي سکته نسبت به شم تفاوت معنی داري در بیان UCP2 دارند به طوریکه بیان آن در گروههاي سکته بیشتر از شم است P<0.0001).(FStorke vs Sham=66.4, در این ناحیه هیپراکسی اثر معنی داري بر روي بیان این پروتي ین در مقایسه با گروه نورموکسی نداشت ) vs FHO =P.(RA=0.5179, تداخل بین گروهها نیز معنی دار میباشد (0.05>P.(Finteraction=5.394, در ناحیه ساب کرتکس مغز (شکل 3) B بیان UCP2 در گروه سکته به طور معنی دار بیش از گروه شم می باشد ) FStroke vs 0.001>P.(Sham=19.97, هیپراکسی تا ثیري معنی دار بر بیان UCP2 نسبت به گروه نورموکسی در این ناحیه نداشت P=0.148).(FHO vs RA=2.556, همچنین تداخل بین گروهها در ناحیه ساب کرتکس بدون اثر معنی دار می باشد شکل 3 - اثر هیپراکسی UCP2 protein expression B SHAM ** STROKE RA HO بر بیان UCP2 در کرتکس (A) و ساب کرتکس (B) را نشان میدهد. دادهها به صورت میانگین ± انحراف معیار به کمک آزمون واریانس دو طرفه و پس آزمون Bonferroni نمایش داده شدهاند ***0.001>P و **0.01>P مقایسه درصد معنی داري گروههاي سکته در برابر گروههاي شم می باشد. نورموکسی RA) (Room air; هیپراکسی.(Stroke) و استروك (Hyperoxia, HO).(Finteraction=4.027, P=0.0783) Table 2. The distribution of neurologic deficit score in each groups No. Experimental groups NDS in each groups (N) Total (N) Median Statistical results (P value) RA HO P< Total NDS: neurologic deficit score; N: the number of cases in each groups; RA: Room Air; HO: Hyperoxia 59 59

7 جلد 16 شمارة 1 بهار 1391 بحث در این مطالعه اثر هیپراکسی بر بیان UCP2 و نقایص نورولوژیک مورد مطالعه قرار گرفت. بر اساس نتایج این مطالعه به نظر میرسد که هیپراکسی میتواند امتیاز نقص نورولوژیکی حاصل از سکته مغزي را به طور موثري در مدل MCAO کاهش دهد. مدل MCAO مدل مطمي ن و قابل تکرار در مدله يا حیوانی سکته مغزي است [22]. نتایج این پژوهش با سایر مطالعهها در زمینه تحمل به ایسکمی که در مقدمه اشاره شد مطابقت دارد [8]. همچنین میزان سطوح UCP2 در گروه سکته در مقایسه با گروه شم هم در گروه نورموکسی و هم در گروه هیپراکسی در هر دو ناحیه کرتکس و ساب کرتکس افزایش معنی داري را نشان داد اما میزان بیان این پروتي ین در گروه هیپراکسی در مقایسه با گروه نورموکسی در هر دو ناحیه تفاوت معنی داري نداشت بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش به نظر میآید که بیان UCP2 مستقل از هیپراکسی باشد. در ناحیه ساب کرتکس نیز همانند کرتکس گروههاي سکته در مقایسه با شم افزایش معنی داري در سطح UCP2 داشتند. اما در هر دو ناحیه تفاوت معنی داري بین گروههاي نورموکسی و هیپراکسی وجود نداشت. به طور کلی میزان افزایش سطح UCP2 در نواحی کرتکس و مرکزي در یک راستا بود و تفاوتی معنی دار در میزان UCP2 در این دو ناحیه مشاهده نشد. افزایش سطح UCP2 در گروههاي سکته موافق با کارهاي انجام شده قبلی می باشد به طوریکه در مطالعه Mattiasson و همکارانش بر روي ایسکمی-جریان مجدد مغز افزایش بیش از حد بیان UCP2 موجب شد تا سلولهاي ناحیه هیپوکمپ نسبت به آسیب ایسکمی-جریان مجدد مقاوم شوند و در نهایت اندازه ناحیه سکته کوچکتر شود [12]. در مطالعه ریچارد و همکارانش القاي ایسکمی باعث افزایش سطح mrna مربوط به UCP2 در نورون هاي هیپوکمپ گردید [18]. همچنین در مطالعه Deierborg و همکاران القاي ایسکمی باعث افزایش سطح mrna مربوط به UCP2 در نورون هاي تالاموسی گردید. در همین مطالعه زمانیکه از موشهاي ترانس ژن UCP2 که مقادیر بیشتري UCP2 بیان میکردند استفاده شد سلولهاي تالاموس مقاومت بیشتري نسبت به آسیب ایسکمی-جریان مجدد نشان دادند میتوکندري هاي جدا شده از این سلولها ROS کمتري تولید کرده نقایص رفتاري نورولوژي و فعالیت حرکتی این حیوانات بهبود یافته و اندازه ناحیه سکته کوچکتر می شود. بنابراین افزایش سطح UCP2 میتواند به مقاومت سلولها در برابر سکته کمک کند [5]. مغز با محتواي بالاي لیپید و احتمالا آنتی اکسیدان کمتر به شدت مستعد آسیب القاء شده به وسیله ROS ضمن ایسکمی مغزي است [19, 21]. در موشه يا فاقد ژن UCP2 که دچار سکته مغزي شده بودند %80 نسبت به گروه کنترل افزایش بیشتري در تولید ROS مشاهده شد [21]. مهار تولید ROS به واسطه UCP2 میتواند سبب مهار آپوپتوز شود [24]. و مهار بیان UCP2 سبب افزایش TNFα و آپوپتوز است. طور کلی افزایش بیان UCP2 سبب تنظیم منفی سطوح پراکسیداسیون لیپید و رادیکالهاي آزاد و تنظیم مثبت تعداد میتوکندري نورونها است [21]. با توجه به اینکه در مطالعه حاضر افزایش پروتي ین UCP2 ناشی از اثر هیپراکسی نمیباشد با ادامه این تحقیق میتوان به یافته هاي دقیقتري در خصوص مکانیسم دقیق در تغییر سطح UCP2 ضمن ایسکمی-جریان مجدد خون مغز به دست آورد. سپاسگزاري این پژوهش با حمایت مالی دانشگاه تربیت مدرس انجام شده است. از مشاوره علمی و موثر دکتر مانی و همکاري خانمها فاطمه محققی و اعظم عسگري نیز تشکر و قدردانی می شود. همچنین از آقاي دکتر حسن براي تهیه داروي PMSF تقدیر میگردد

8 بیان UCP2 در پیش شرطی سازي با هیپراکسی علویان و همکاران References [1] Bigdeli MR, Hajizadeha S, Froozandeh M, Rasulianc B, Heidarianpour M, Khoshbaten Z, Prolonged and intermittent normobaric hyperoxia induce different degrees of ischemic tolerance in rat brain tissue. Brain Res 1152 (2007) [2] Bouillaud F, Weissenbach J, Ricquier D, Complete cdna-derived amino acid sequence of rat brown fat uncoupling protein. J Biol Chem 261 (1986) [3] Brand M, Echtay K, Roussel D, Jakabsons M, Cadenas S, Morrison A, Superoxide activates mitochondrial uncoupling proteins. Nature 425 (2002) [4] Chen J, Simon R, Ischemic tolerance in the brain. Neurology 48 (1997) [5] Deierborg T, Wieloch T, Diano S, Warden C, Horvath T, Mattiasson G, Overexpression of UCP2 protects thalamic neurons following global ischemia in the mouse. J Cereb Blood Flow Metab 6 (2008) [6] Heid C, Stevens J, Livak, Real time quantitative PCR. Genome Res 6 (1996) [7] Kato H, Liu Y, Araki T, Kogure K, but not anisomycin, inhibits the induction of tolerance to ischemia in the gerbil hippocampus. Neurosci Lett 139 (1992) [8] Kim Y, Chun Y, Park J, Kim C, Kim M, Involvement of adrenergic pathways in activation of catalase by myocardial ischemia reperfusion. Am J Physiol 5 (2002) [9] Kirino T, Ischemic tolerance. Cereb Blood Flow Metab 22 (2002) [10] Kitagawa K, Matsumoto M, Tagaya M, Hata R, Ueda H, Niinobe M, Handa Fukunaga NR, Kimura K, Mikoshiba K, Ischemic tolerance phenomenon found in the brain. 528 (1990) [11] Longa EZ, Weinstein PR, Carlson S, Cummins R, Reversible middle cerebral artery occlusion without craniectomy in rats, Stroke 20 (1989) [12] Mattiasson G, Shamloo M, Gido G, Mathi K, Tomasevic G, Yi S (2003) Uncoupling protein-2 prevents neuronal death and diminishesbrain dysfunction after stroke and brain trauma. Nat Med 9: [13] McLeod C, Aziz A, Hoyt J, Sack M, Uncoupling proteins 2 and 3 function in concert to augment tolerance to cardiac ischemia. J Biol Chem 39 (2005) [14] Murray C, Lopez A, Mortality by cause for eight regions of the world. Global Burden of Disease Study Lancet 349 (1997) [15] Ohtsuki T, Matsumoto M, Kuwabara K, Kitagawa K, Suzuki K, Taniguchi N, Kamada T, Influence of oxidative stress on induced tolerance to ischemia in gerbil hippocampal neurons. Brain Res 599 (1992) [16] Pardillo J, Huurtado O, Romera C, Cardenas A, Fernandez P, Alonso-Escolano D, Lorenzo P, Moro M, TNF-R1 mediayes incereased neuronal memberane EAAT3 experession after in vivo cerebral ischemic pereconditioning. Neurosci Lett 138 (2006) [17] Perez-Pinzon MA, Mumford PL, Rosenthal M, Sick TJ, Anoxic preconditioning in hippocampal slices: role of adenosine. Neuroscience 75 (1996) [18] Richard D, Clavel S, Huang Q, Sanchis D, Ricquier D, Uncoupling protein 2 in the brain: distribution and function. Biochem Soc Trans 6 (2001) [19] Sack M, Mitochondrial depolarization and the role of uncoupling proteins in ischemia tolerance. Cardiovas Res 2 (2006) [20] Senese R, Cioffi F, de Lange P, Goglia F, Lanni A, Lombardi A. Uncoupling proteins a complex journey to function discovery. Biofactors 5(2009) [21] Suresh L, Andy Li. Neuroprotective role of mitochondrial uncoupling protein 2 in cerebral stroke. J Cereb Blood Flow Metab 29 (2009) [22] Swanson RA, Morton MT, Tsao-Wu J, Savalos RA, Davidson C, Sharp F, semiautomated method for measuring brain infarct volume. J Cereb Blood Flow Metab 10 (1990) [23] Teshima Y, Akao M, Jones S, Marban E, Uncoupling protein-2 overexpression inhibits mitochondrial death pathway in cardiomyocytes. Circ Res 93 (2003) [24] Tompkin A, Burwell L, Digerness S, Mitochondrial dysfunction in cardiac ischemia-reperfusion injury. ROS from complex Ι, without inhibition. Biochimica Biophysica Acta 2 (2006)