چكيده: مقدمه: اينترلوكين- 18 (IL-18) اينترلوكين- 1 (IL-1) اينترلوكين- 6. (TNF-α= Tumor necrosis factors- alpha)

Transcript

1 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 3 / مرداد و شهريور / مقاله پژوهشي تا ثير تمرين هوازي بر سطوح اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C در مردان سالمند 2 1 *1 بيژن كبير فرزانه تقيان كيهان قطره ساماني 2 1 دانشگاه آزاد اسلامي واحد خوراسگان اصفهان ايران مركز تحقيقات بيوشيمي باليني دانشگاه علوم پزشكي شهركرد شهركرد ايران. چكيده: زمينه و هدف: تاريخ دريافت: 92/1/17 تاريخ پذيرش: 92/8/24 روند رو به رشد جمعيت سالمندان بي تحركي و افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي- عروقي از مشكلات جامعه امروز است. اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر (CRP) C دو ريسك فاكتور قلبي- عروقي هستند كه در سال هاي اخير مطرح شده اند و به طور مستقل خطر آترواسكلروز را نشان مي دهند. اين مطالعه با هدف بررسي تا ثير 12 هفته تمرين هوازي بر سطح اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C مردان سالمند غير ورزشكار انجام شد. 20 مرد سالمند غير ورزشكار انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه تجربي (10 نفر) و كنترل (10 نفر) تقسيم شدند. 24 ساعت قبل از آغاز تمرينات وزن و شاخص توده بدني (BMI) آزمودني ها اندازه گيري و نمونه خون جهت اندازه گيري اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C گرفته شد. گروه تجربي تمرين هوازي را با شدت 40 درصد ضربان قلب ذخيره آغاز و در طي 12 هفته به 75 درصد ضربان قلب ذخيره افزايش دادند. كليه متغيرها با شرايط مشابه پس از 12 هفته مجددا اندازه گيري شد. داده هاي حاصل با استفاده از آزمون هاي آماري t همبسته و t مستقل تجزيه تحليل شدند. (0/01=P) 18 در گروه هوازي شد. اما تا ثير معني داري بر وزن (0/38=P) (0/07=P) BMI و پروتي ين واكنش گر (0/09=P) C نداشت. 18 و كاهش التهاب در مردان سالمند شد بنابراين ممكن است انجام اين گونه تمرينات در پيشگيري و كاهش آترواسكلروز در مردان سالمند غير ورزشكار مفيد باشد. روش بررسي: در اين كار آزمايي باليني با طرح پيش آزمون- پس آزمون يافته ها: انجام تمرين هوازي باعث كاهش معني داري در سطح اينترلوكين نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه انجام تمرين هوازي موجب كاهش سطح اينترلوكين واژه هاي كليدي: اينترلوكين 18 تمرين هوازي پروتي ين واكنش گر C. مقدمه: سالمندي يكي از چالش هاي عصر حاضر به ويژه در كشورهاي در حال توسعه است. نيمي از افرادي كه دچار سكته قلبي مي شوند بيش از 65 سال سن دارند و 75 درصد مرگ و مير بيماري هاي عروق كرونر در افراد بالاي 65 سال رخ مي دهد. در كشور ايران نيز بيماري هاي قلبي- عروقي به ويژه بيماري هاي عروق كرونر جزء اولين علل مرگ و مير در نظر گرفته مي شوند (1-3). عوامل خطرساز بسياري مانند افزايش سطح سرمي ليپيدها فشار خون بالا ديابت چاقي اختلال تحمل گلوكز و وراثت منجر به بيماري هاي قلبي و عروق مي شود ولي مدارك جديد نشان مي دهد كه عوامل مذكور به طور كامل در ايجاد بيماري هاي قلبي- عروقي (CVD) سهيم نيستند. گسترش بيماري هاي قلبي- عروقي زمينه التهابي دارد و التهاب عمومي (سيستميك) نقش محوري در پيشرفت آترواسكلروز ايفا مي كند. بنابراين توجه پژوهشگران به شاخص هايي معطوف شده كه با دقت و حساسيت بيشتري خطر بيماري هاي قلبي- عروقي را پيش گويي مي كنند (4-6). برخي از اين شاخص ها سايتوكين هاي پيش التهابي به ويژه اينترلوكين- 18 (IL-18) اينترلوكين- 1 (IL-1) اينترلوكين- 6 (TNF-α= Tumor necrosis factors- alpha) (IL-6) پروتي ين واكنش گر (CRP= C-reactive protein) C هستند (7). سايتوكين هاي پيش التهابي با افزايش خطر چندين نوع بيماري از جمله بيماري هاي قلبي- عروقي ديابت * نويسنده مسي ول: اصفهان- دانشگاه آزاد خوراسگان - تلفن: bijankabir92@gmail.com

2 تا ثير تمرين هوازي بر سطوح اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C بيژن كبير و همكاران ضعف عضلاني و پوكي استخوان در سالمندان مرتبط هستند. سايتوكين هاي پيش التهابي موجب فعاليت آندوتليال عروقي مي شوند و به عنوان شاخص هاي التهابي جديد در پيش گويي بيماري هاي قلبي- عروقي از حساسيت بيشتري برخوردار بوده نقش مهمي در پاتوژنز آترواسكلروز دارند (6-8). اينترلوكين- (IL-18) 18 به عنوان عضوي از خانواده IL-1 معرفي شده كه قادر به تحريك و توليد اينتر فرون گاما gamma) (IFN-γ= Interferon است. در بسياري از انواع مختلف سلول ها از جمله ماكروفاژها سلول هاي اندوتليال سلول هاي عضلاني صاف عروق سلول هاي دندريتيك سلول هاي كاپفر (ماكروفاژهاي درون كبد) و بافت چربي IL-18 ساخته و ترشح مي شود (10 9). اينترلوكين 18 يك سايتوكين پيش التهابي پلي وتروپيك (داراي اثرات چندگانه) با عملكردهاي تنظيمي مهم در دستگاه ايمني ذاتي است و باعث افزايش توليد مولكول هاي چسبان سنتز اكسيد نيتريك و كموكين ها مي شود. همچنين نقش قاطعي در آسيب شناسي رگي ايفاء مي كند و شاخصي براي پيش بيني مرگ قلبي- عروقي در بيماران مبتلا به CVD بوده و در بي ثبات كردن پلاك آترواسكلروزي دخيل مي باشد (12 11). پروتي ين واكنش گر C به عنوان يك نشانگر مستقل در بيماري هاي قلبي عروقي شناخته مي شود. اگرچه اين ماده در كبد توليد مي گردد تحقيقات جديد نشان داده است كه در لايه انتيماي عروق مبتلا به آترواسكلروز هم ساخته مي شود. پروتي ين واكنش گر C يك واكنش دهنده مرحله حاد است كه مقادير آن به سرعت در پاسخ به التهاب در گردش خون افزايش مي يابد. افزايش سطح CRP با خطر بالاي بيماري هاي قلبي حمله ي مغزي و بيماري عروقي شرياني همراه مي باشد. افزايش توليد CRP در سلول هاي عضلاني صاف ديواره ي سرخرگ كرونري ديده شده كه نشان دهنده ي اثر مستقيم بر توسعه ي آترواسكلروز مي باشد. افزايش CRP باعث افزايش 2 تا 5 برابري خطر حوادث قلبي- عروقي مي گردد (13-15). پروتي ين واكنش گر C با مكانيزم هايي باعث توسعه آتروسكلروز مي گردد از جمله اتصال به فسفوليپيدهاي سلول هاي آسيب ديده و افزايش مصرف اين سلول ها به وسيله ماكروفاژها فعال سازي سلول هاي اندوتليال براي بيان ژن مولكول هاي چسبان كاهش بيان ژن و عمل نيتريك اكسيد سينتاز اندوتليال (16). از آنجا كه بي تحركي در سنين بالا سالمندان را در معرض خطر حمله قلبي و مرگ و ميرهاي ناشي از آن قرار مي دهد انجام فعاليت هاي ورزشي در سالمندان مي تواند مفيد باشد. تاكنون مطالعات اندكي درباره تا ثير تمرين هوازي بر روي غلظت IL-18 و CRP انجام شده است. همچنين هيچ تحقيقي درباره تا ثير 12 هفته تمرين هوازي بر غلظت اين دو فاكتور در سالمندان يافت نشد لذا هدف از اين مطالعه بررسي تا ثير 12 هفته تمرين هوازي بر سطح IL-18 و CRP مردان سال است. روش بررسي: در اين مطالعه كارآزمايي باليني 20 نفر از مردان سالمند خانه سالمندان جهان ديدگان شهركرد پس از چند مرحله غربالگري انتخاب شدند. سالمنداني كه علاقمند به شركت در اين تحقيق بودند شناسايي و پس از امضاي رضايت نامه كتبي با راهنمايي محقق و پزشك پرسشنامه هاي سابقه پزشكي و آمادگي براي آغاز فعاليت بدني را به منظور جمع آوري اطلاعات زمينه اي تكميل نمودند. پس از تكميل پرسشنامه پزشكي و اختصاص چك ليست به هر فرد ارزيابي اوليه شامل معاينه پزشكي بررسي پرونده پزشكي تست بدني و بررسي پروفايل خوني انجام شد. افرادي كه داراي فشار خون بالاتر از 160/90 ميلي متر جيوه و سطح تري گليسريد بيش از 400 ميلي گرم درصد بودند و همچنين مبتلايان به ديابت سندروم متابوليك بيماري هاي كبد بيماري قلبي- عروقي آرتروز و پوكي استخوان شديد بيماري هاي كليوي سرطان و مشكلات پزشكي و ارتوپدي حذف شدند. اين افراد 9

3 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 3/ مرداد و شهريور 1393 هيچ گونه دارويي كه بتواند بر سطوح IL-18 و CRP اثر بگذارد مصرف نمي كردند و در هيچ گونه فعاليت ورزشي منظم و هدفمند شركت نداشتند. در ارزيابي ثانويه سالمندان در يك تست ورزشي فزآينده روي تردميل شركت كردند. افرادي كه پاسخ هاي قلبي- عروقي غير طبيعي نشان دادند حذف شدند. در نهايت تعداد 20 نفر از مردان سال انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه مداخله (10 نفر) و كنترل (10 نفر) قرار گرفتند. قد آزمودني ها با استفاده از قدسنج سكا (Seca) با دقت 0/001 متر و وزن آن ها با ترازوي سكا با دقت 0/01 كيلوگرم اندازه گيري شد. شاخص توده بدن (BMI) از تقسيم وزن (كيلوگرم) به مجذور قد (متر) اندازه گيري شد. در خصوص نمونه خون از آزمودني ها خون گيري 24 ساعت قبل از شروع اولين جلسه تمرين (پيش آزمون) پس از ناشتايي شبانه و در حالت استراحت ساعت 8 صبح و به مقدار 5 ميلي ليتر در وضعيت نشسته از وريد قدامي دست چپ گرفته شد. خون گرفته شده در لوله هاي استريل وارد شده و سپس با سانتريفيوژ (به مدت 5 دقيقه با 5000 دور در دقيقه) سرم از خون جدا و در دماي 80- درجه سانتيگراد تا زمان اندازه گيري فريز شد. پس از آشنايي سالمندان با استفاده از تردميل برنامه تمريني 3 روز غير متوالي در هفته با محاسبه ضربان قلب هدف با استفاده از روش كارنوون انجام شد (17). برنامه تمريني فزآينده از 20 دقيقه در هفته اول با شدت 40 درصد ضربان قلب ذخيره آغاز و در اواخر هفته 12 تمرين به دقيقه با شدت 75 درصد ضربان قلب ذخيره هر فرد رسيد. برنامه تمرين شامل 5 دقيقه گرم كردن با حركات كششي و نرمش راه رفتن روي تردميل GT6600) Body Charger- ساخت تايوان) انجام شد. حداكثر ضربان قلب با استفاده از فرمول سن 220 محاسبه شد (18). به منظور كنترل شدت تمرين حداقل 2 بار در طول تمرين با ضربان سنج تردميل ضربان قلب كنترل و ثبت مي گرديد. در انتهاي هر جلسه تمريني سرد كردن با تمرينات كششي انجام شد. كليه متغيرها 48 ساعت پس از آخرين جلسه تمرين (پايان 12 هفته) مجددا اندازه گيري شد. كليه نمونه ها در يك روز از فريز خارج گرديده و آزمايش هاي مورد نظر براي اندازه گيري IL-18 به روش الايزا با كيت كد EK0864 شركت BOSRER BIOLOGICAL انگلستان و CRP به روش نفلومتريك با كيت شركت پارس آزمون اندازه گيري شد. براي تعيين نرمال بودن داده ها از آزمون كلوموگروف- اسميرنف استفاده شد. همچنين براي تعيين تغييرات هر متغير در داخل گروه از پيش آزمون تا پس آزمون از آزمون t همبسته و براي بررسي تغييرات بين گروهي از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزيه تحليل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 20 انجام شد. اين مطالعه با كد شماره IRCT N1 در مركز ثبت كارآزمايي باليني ايران به ثبت رسيده است. يافته ها: كليه متغيرهاي اندازه گيري شده در اين تحقيق از لحاظ وجود داده هاي پرت كنترل شدند و با آزمون كلموگروف- اسميرنف تمامي متغيرها BMI (وزن IL-18 و (CRP از توزيع طبيعي برخودار بودند. در اين تحقيق به ترتيب در گروه كنترل و تجربي ميانگين سن 69/87±5/96 و 71/88±6/12 سال ميانگين قد 162/87±6/42 و 165/12±9/68 بود. بر اساس آزمون t مستقل در پيش آزمون بين متغيرها تفاوت معني داري مشاهده نشد. در گروه كنترل بر اساس آزمون t زوجي قبل و پس از مداخله در همه متغيرها اختلاف معني داري مشاهده نشد. بر اساس همين آزمون در گروه تجربي ميزان وزن BMI و CRP تغيير معني داري نداشت ولي ميزان IL-18 به طور معني داري كاهش پيدا كرده بود (0/03=P). به عبارت ديگر اراي ه متغير مستقل (تمرين هوازي) در كاهش IL-18 (P=0/01) شماره 1). تا ثير معني داري داشته است گروه تجربي (جدول 10

4 تا ثير تمرين هوازي بر سطوح اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C بيژن كبير و همكاران IL-18 0/06=P) (0/49=r و همچنين بين IL-18 با وزن (P=0/09 r=0/63) با وزن BMI و (P=0/22 r=0/56) ارتباط معني داري وجود نداشت. همبستگي مثبت و معني داري بين IL-18 و 0/01=P) (0/61=r BMI وجود داشت ولي بين CRP با وزن r=0/54) (P=0/07 r=0/43) BMI (P=0/11 و جدول شماره 1: مقايسه ميانگين تغييرات متغيرهاي بررسي شده در گروه هاي كنترل و تجربي قبل و بعد از مداخله متغيرها وزن (كيلو گرم) شاخص توده بدن (كيلوگرم بر متر مربع) اينترلوكين- 18 (پيكوگرم بر ميلي ليتر) پروتي ين واكنش گر C (ميلي گرم بر ليتر) گروه ها كنترل تجربي كنترل تجربي كنترل تجربي كنترل تجربي پيش آزمون پس آزمون ** P 0/38 0/07 ** 0/01 0/09 * P 0/54 0/22 0/41 0/12 0/15 0/03 0/11 0/06 70/25±9/91 67/87±7/6 26/46±3/49 24/90±2/16 259/37±47/34 130/32±37/01 6/6±3/81 6/57±2/74 69/75±10/47 68/47±7/4 26/27±3/71 25/12±2/42 268/75±55/39 253/15±57/86 6/12±1/55 6/87±2/74 * داده ها به صورت "انحراف معيار±ميانگين" مي باشد گروه تجربي تمرين هوازي را در طي 12 هفته انجام دادند. سطح ** معني داري درون گروهي بر اساس آزمون t زوجي سطح معني داري بين گروهي بر اساس آزمون t مستقل بين دو گروه پس از مداخله. بحث: نتايج تحقيق حاضر كاهشي را در وزن و شاخص توده بدني پس از 12 هفته تمرين هوازي نشان نداد. در يك مطالعه طولي نشان داده شد كه افزايش وزن مربوط به سن در حدود 0/3 كيلوگرم در سال براي مردان و 0/55 كيلوگرم براي زنان است. مقايسه در درون گروه هاي سني و جنسي نشان مي دهد كه مردان و زنان كم تحرك جوان و مسن نسبت به ورزشكاران جوان يا مسن يا مردان و زناني كه از نظر بدني فعال هستند چاقي بيشتري دارند. يك هدف مهم مي تواند پيشگيري كاهش يا دستكاري اين تغيير در تركيب هاي بدني افراد بزرگسال از طريق تمرين هاي استقامتي باشد (19). در اثر فعاليت هوازي به علت افزايش تراكم ميتوكندري ظرفيت آنزيم هاي اكسايشي در عضلات فعاليت آنزيم هاي زنجيره انتقال الكترون فعاليت آنزيم هاي دخالت كننده در اكسايش چربي ها خصوصا آنزيم هاي چرخه بتا اكسيداسيدن و همچنين فعاليت ليپوپروتي ين ليپاز و اكسيداسيون چربي ها افزايش مي يابد (20). به نظر مي رسد كه محرك اصلي اين روند توزيع كاتكولامين ها و كاهش انسولين در اثر فعاليت هوازي و افزايش اكسايش چربي ها باشد (21). نتيجه تحقيق حاضر با نتيجه مطالعه ديگري (22) همخواني داشت كه دليل احتمالي آن مدت و شدت تمرينات و سن آزمودني ها مي باشد. نتايج تحقيق حاضر كاهش معني داري در سطح IL-18 سرم نشان داد. تعداد زيادي از تحقيقات (24 23) نشان مي دهد كه فعاليت بدني منظم داراي اثرات ضد التهابي و يك درمان براي طيف گسترده اي از بيماري هاي مرتبط با التهاب است. اثر حمايتي ورزش منظم در برابر بيماري هاي قلبي- عروقي به خوبي مشخص شده است (6 5). مطالعه اي اثر نوع فعاليت بدني بر فاكتورهاي التهابي در سالمندان را بررسي كرد. فعاليت هوازي بر روي تردميل ارگومتر دستي و دوچرخه كار سنج 3 بار در هفته به مدت 10 ماه 11

5 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 3/ مرداد و شهريور 1393 اجرا شد. شدت فعاليت از 60 تا 45 درصد حداكثر ضربان قلب آغاز و تا 60 تا 70 درصد افزايش يافت سپس بين 65 تا 80 درصد حداكثر ضربان قلب طي 10 ماه حفظ شد. در گروه هوازي فاكتورهاي التهابي IL-18 CRP, IL-6, كاهش معني دار پيدا كرده بود (24). در تحقيقي پس 38 هفته رژيم غذايي و كاهش وزن در آزمودني هاي چاق سطح به طور IL-18 معني داري كاهش يافته بود (25). فعاليت بدني موجب كاهش سطح سيتوكين هاي التهابي و افزايش توليد سيتوكين هاي ضد التهابي مانند IL-6 و IL-10 مي شود. توليد سيتوكين هاي ضد التهابي باعث كاهش توليد سيتوكين هاي پيش التهابي مانند IL-18 از بافت چربي مي شود (26). در پژوهشي اثر 12 هفته تمرين هوازي بر فعاليت سايتوكين ها در 28 بيمار عروق كرونر (64±7/1 سال) بررسي شد. يافته هاي پژوهش گوياي اين بود كه تمرين هوازي موجب كاهش معني دار سطوح IL-6 TNF-α IL-1β و CRP شد و برعكس در سطح IL-10 كه عامل بازدارنده توليد سايتوكين هاي التهابي است افزايش معني داري ديده شد (27). فعاليت گيرنده هاي بتا آدرنرژيك يكي از مكانيسم هايي است كه تغييرات واسطه هاي التهابي ناشي از ورزش را ميانجي گري مي كند. فعاليت گيرنده هاي بتا آدرنرژيك آديپوسيت ترشح سايتوكين هاي پيش التهابي را افزايش مي دهد. تمرينات هوازي بافت چربي و تراكم گيرنده هاي بتا آدرنرژيك را كاهش مي دهد (25 20). همچنين نتايج حاصل از اين تحقيق نشان داد سطح CRP سرم تغيير معني داري نداشت. در پژوهشي پس از شش ماه فعاليت جسماني در سالمندان تغييري در سطح CRP سرم و كاهش وزن مشاهده نشد در (28). مطالعه اي گزارش شد افزايش فعاليت بدني مردان به ميزان 300 گام در روز (حدودا 30 دقيقه راه رفتن) تا ثير معني داري بر مقادير CRP و مقاومت به انسولين نداشت محققان اظهار داشتند كه علت اين امر احتمالا عدم تغيير در بافت چربي و مدت زمان ناكافي تمرينات بوده است (29). مطالعه ديگري بر روي 424 زن و مرد سالمند به بررسي اثر 12 ماه پياده روي به مدت 150 دقيقه در هفته بر ميزان سطوح IL-6 و CRP سرم پرداخت. پس از 12 ماه سطح CRP كاهش معني دار آماري پيدا كرده بود (30). با توجه به افزايش CRP ناشي از سن و ارتباط آن با توده چربي بدن (31) به احتمال زياد دليل اختلاف يافته ها ناشي از تفاوت سن و وضعيت بدني آزمودني هاي پژوهش حاضر با پژوهش آن ها مي باشد. بر اساس شواهد موجود BMI با شاخص هاي التهابي ارتباط دارد. انجام منظم تمرينات هوازي با كاهش BMI و كاهش عوامل التهابي مترشحه از بافت چربي همراه است ( ). در دو تحقيق ضريب همبستگي بين BMI و IL-18 به ترتيب 0/59=r و 0/46=r گزارش شده است (32 26). اين رابطه در پژوهش حاضرr=0/61 بود كه اندكي از ميزان ضريب همبستگي به دست آمده از پژوهش هاي فوق بيشتر است. شايد تفاوت سني و ميزان فعاليت روزانه آزمودني ها در تفاوت يافته ها دخيل باشد. نتيجه گيري: همزمان با افزايش سن عملكرد سيستم هاي فيزيولوژيك بدن و سيستم ايمني كاهش مي يابد. التهاب سيستميك از نشانه هاي دوران سالمندي است. در اين افراد سطوح سايتوكين هاي پيش التهابي افزايش پيدا مي كند كه با افزايش خطر ابتلا به بيماري هاي قلبي- عروقي همراه است. در مجموع نتايج تحقيق حاضر نشان داد فعاليت منظم هوازي ممكن است در كاهش سطح IL-18 سرم و پيشگيري از بيماري هاي قلبي- عروقي سالمندان موثر باشد. تشكر و قدرداني: از كليه سالمندان كاركنان جامعه جهان ديدگان شهركرد و همه كساني كه در انجام اين تحقيق ما را ياري كردند تشكر و قدرداني مي نماييم. 12

6 تا ثير تمرين هوازي بر سطوح اينترلوكين 18 و پروتي ين واكنش گر C بيژن كبير و همكاران 13 منابع: 1. Barzegarzadeh-Zarandi H, Dabidy-Roshan V. Changes in some liver enzymes and blood lipid level following interval and continuous regular aerobic training in old rats. J Shahrekord Univ Med Sci. 2012; 14(5): Fakhrzadeh H, Sharifi F. Cardiovascular diseases in the elderly. J Gorgan Univ Med Sci. 2012; 14 (3): Mohammadian-Hafshejani A, Baradaran-AttarMoghaddam HR, Sarrafzadegan N, Asadi-Lari M, Roohani- Rasaf M, Allahbakshi F, et al. Secular trend changes in mean age of morbidity and mortality from an acute myocardial infarction during a 10-year period of time in Isfahan and Najaf Abad. J Shahrekord Univ Med Sci. 2013; 14(6): Bhatt DL, Steg PG, Ohman EM, Hirsch AT, Ikeda Y, Mas JL, et al. REACH Registry Investigators:International prevalence, recognition, and treatment of cardiovascular risk factors in outpatients with atherothrombosis. JAMA. 2006; 295(2): Nayebifar S, Afzalpour M, Saghebjoo M, Hedayati M, Shirzaee P. The effect of aerobic and resistance trainings on serum C- Reactive Protein, lipid profile and body composition in overweight women. J Birjand Univ Med Sci. 2012; 8(4): Mogharnasi M, Gaeini A, Sheikholeslami Vatani D. Comparing the effects of two training methods of aerobic and anaerobic on some pre-inflammatory cytokines in adult male rats. Iran J Endocrinol Metab. 2010; 11(2): Wilund KR. Is the anti-inflammatory effect of regular exercise responsible for reduced cardiovascular disease? Clin Sci (Lond). 2007; 112(11): Prestes J, Shiguemoto G, Botero JP, Frollini A, Dias R, Leite R, et al. Effects of resistance training on resistin, leptin, cytokines, and muscle force in elderly post-menopausal women. J Sports Sci. 2009; 27(14): Okamura H, Tsutsi H, Komatsu T, Yutsudo M, Hakura A, Tanimoto T, et al. Cloning of a new cytokine that induces IFN-gamma production by T cells. Nature. 1995; 378(6552): Gerdes N, Sukhova GK, Libby P, Reynolds RS, Young JL, Schonbeck U. Expression of interleukin (IL)-18 and functional IL-18 receptor on human vascular endothelial cells, smooth muscle cells, and macrophages: implications for atherogenesis. J Exp Med. 2002; 195(2): Zirlik A, Abdullah SM, Gerdes N, MacFarlane L, Schonbeck U, Khera A, et al. Interleukin- 18, the metabolic syndrome, and subclinical atherosclerosis: results from the Dallas heart study. Arterioscler Thromb Vasc Biol. 2007; 27(9): Dinarello CA. Interleukin 1 and interleukin 18 as mediators of inflammation and the aging process. Am J Clin Nutr. 2006; 83(2): 447S-55S. 13. Albert MA. The role of C-reactive protein in cardiovascular disease risk. Curr Cardiol Rep. 2000; 2(4): Clarke JL, Anderson JL, Carlquist JF, Roberts RF, Horne BD, Bair TL, et al. Comparison of differing C-reactive protein assay methods and their impact on cardiovascular risk assessment. Am J Cardiol. 2005; 95(1): Abedi B. The effects of 12-wk combined aerobic/resistance training on C-reactive protein (CRP) serum and interleukin-6 (IL-6) plasma in sedentary men. Yafteh. 2012; 14(4): Bizheh N, Rashidlamir A, Zabihi AR, Jaafari M. The acute effects of strength training on inflammatory markers predicting atherosclerosis: a study on inactive middle-aged men. Tehran Univ Med J. 2011; 69(3): Slentz CA, Houmard JA, Johnson JL, Bateman LA, Tanner CJ, McCartney JS, et al. Inactivity, exercise training and detraining, and plasma lipoproteins. STRRIDE: a randomized, controlled study of exercise intensity and amount. J Appl Physiol (1985). 2007; 103(2): Muscari A, Giannoni C, Pierpaoli L, Berzigotti A, Maietta P, Foschi E, et al. Chronic endurance exercise training prevents aging-related cognitive decline in healthy older adults: a randomized controlled trial. Int J Geriatr Psychiatry. 2010; 25(10): Taghian F, Esfarjani F. Effects of aerobic training on body composition and serum homocysteine in elderly women. Armaghane-danesh. 2011; 16(3): Asgari AR, Mehrani HA. Biochemistery and exercise.1th ed. Tehran: Noorpardazan Pub; 2002.

7 مجله دانشگاه علوم پزشكي شهركرد/ دوره 16 شماره 3/ مرداد و شهريور Stich V, De Glisezinski I, Berlan M, Bulow J, Galitzky J, Harant I, et al. Adipose tissue lipolysis is increased during a repeated bout of aerobic exercise. J Appl Physiol. 2000; 88(4): Ogawa K, Sanada K, Machida S, Okutsu M, Suzuki K. Resistance exercise training-induced muscle hypertrophy was associated with reduction of inflammatory markers in elderly women. Mediators Inflamm. 2010; 2010: Yamaoka-Tojo M, Tojo T, Wakaume K, Kameda R, Nemoto S, Takahira N, et al. Circulating interleukin-18: A specific biomarker for atherosclerosis-prone patients with metabolic syndrome. Nutr Metab (Lond). 2011; 8: Kohut ML, McCann DA, Russell DW, Konopka DN, Cunnick JE, Franke WD, et al. Aerobic exercise, but not flexibility/resistance exercise, reduces serum IL-18, CRP, and IL-6 independent of beta-blockers, BMI, and psychosocial factors in older adults. Brain Behav Immun. 2006; 20(3): Madsen EL, Bruun JM, Skogstrand K, Hougaard DM, Christiansen T, Richelsen B. Longterm weight loss decreases the nontraditional cardiovascular risk factors interleukin-18 and matrix metalloproteinase-9 in obese subjects. Metabolism. 2009; 58(7): Amani Shalamzari S, Agha Alinejad H, Gharakhanlou R, Molanouri Shamsi M, Talebi Badrabadi K. The effect of body composition and physical activity on basal levels of insulin, glucose, IL-18, IL-6 & CRP and their relationship with insulin resistance. Iran J Endocrinol Metab. 2009; 11(6): Goldhammer E, Tanchilevitch A, Maor I, Beniamini Y, Rosenschein U, Sagiv M. Exercise training modulates cytokines activity in coronary heart disease patients. Int J Cardiol. 2005; 100(1): Colbert LH, Visser M, Simonsick EM, Tracy RP, Newman AB, Kritchevsky SB, et al. Physical activity, exercise, and inflammatory markers in older adults: findings from the Health, Aging and Body Composition Study. J Am Geriatr Soc. 2004; 52(7): Gray SR, Baker G, Wright A, Fitzsimons CF, Mutrie N, Nimmo MA, et al. The effect of a 12 week walking intervention on markers of insulin resistance and systemic inflammation. Prev Med. 2009; 48(1): Nicklas BJ, Hsu FC, Brinkley TJ, Church T, Goodpaster BH, Kritchevsky SB, et al. Exercise training and plasma C-reactive protein and interleukin-6 in elderly people. J Am Geriatr Soc. 2008; 56(11): Sheikholeslami Vatani D, Ahmadi S, Mojtahedi H, Marandi M, Ahmadi Dehrashid K, Faraji H, et al. Influence of different intensities of resistance exercise on inflammatory markers in young healthy men. Iran J Endocrinol Metab. 2011; 12(6): Esposito K, Pontillo A, Ciotola M, Di Palo C, Grella E, Nicoletti G, et al. Weight loss reduces interleukin-18 levels in obese women. J Clin Endocrinol Metab. 2002; 87(8):

8 Journal of Shahrekord University of Medical Sciences (J Shahrekord Univ Med Sci) 2014 Jul, Aug; 16(3): 8-15 Original article Effect of aerobic training on levels of Interleukin-18 and C-reactive protein in elderly men Kabir B 1*, Taghian F 1, Ghatreh-Samani K 2 1 Islamic Azad University, Khorasgan Branch, Isfahan, I.R. Iran; 2 Research Center of Clinical Biochemistry, Shahrekord University of Medical Sciences, Shahrekord, I.R. Iran Received: 6/Apr/2013 Accepted: 15/Nov/2013 Background and aims: The increasing trend of elderly population, inactivity and the increasing risk of cardio vascular diseases are parts of problems of current society. Interleukin-18 and C-reactive protein are two risk factors of cardiovascular risk factors that have been presented in recent years and represented the risk of atherosclerosis independently. The aim of this study was to examine the effects in 12 weeks of aerobic training on Interleukin-18 and C-reactive protein levels in non-athletic elderly men. Methods: In clinical trials with pre-test and post-test design, 20 non athletic men were selected and divided into experimental group (n=10) and control group (n=10) randomly. Weight and BMI of subjects were measured and blood samples were taken in 24 hours before beginning exercises to measure subjects Interleukin-18 and C-reactive protein. Experimental group began the aerobic exercise with reserve heart rate 40% and increased into reserve heart rate 75% during 12 weeks. All variables were again measured with the same condition after 12 weeks. Data were analyzed using statistical correlated t-test and independent t-test. Results: Aerobic training caused a significant decrease in the level of Interleukin-18 (P=0.01) in the aerobic group, But it had no significant effect on weight (P=0.38), BMI (P=0.07) and C-reactive protein (P=0.09). Conclusion: Based on the results of this study, aerobic training decreased Interleukin-18 level and inflammation in elderly men. Thus, it is possible training crates a benefit in the prevention and a decrease of atherosclerosis of non-athletic old men. Keywords: Aerobic training, C-reactive protein, Interleukin-18. Cite this article as: Kabir B, Taghian F, Ghatreh-Samani K. Effect of aerobic training on levels of Interleukin-18 and C-reactive protein in elderly men. J Shahrekord Univ Med Sci. 2014; 16(3): * Corresponding author: Islamic Azad University, Khorasgan Branch, Isfahan, I.R. Iran. Tel: , bijankabir92@gmail.com 15