Σχολικό έτος : ΓΕΛ Παραλίας

Transcript

1 Οι υπεύθυνοι καθηγητές : Δημήτρης Γκουντάνης Νεκταρία Λουκοπούλου Οι Looney Tunes : Σπύρος Μαργέλης Κων\νος Μπουγάς Κλαούντιο Τσέλα Ειρήνη Μπουκουβάλα Σχολικό έτος : ΓΕΛ Παραλίας Ως προς την διατροφή, την υγεία και την ιστορία..!ι

2 Συνδυάζοντας κρασί με φαγητό Σκέψεις, κανόνες και ιδέες, με ένα μόνο στόχο: τη γευστική απόλαυση... Ο συνδυασμός κρασιού και φαγητού είναι ένα θέμα γύρω από το οποίο υπάρχει μία ολόκληρη μυθολογία που το κάνει να φαντάζει τέχνη πολύπλοκη. Στην πραγματικότητα στηρίζεται σε κάποιους απλούς κανόνες. Γενικοί: Τα πουλερικά, λοιπόν (γαλοπούλα, πάπια, κοτόπουλο) μας δίνουν μεγάλο πεδίο να κάνουμε τα γευστικά μας «προξενιά». Στην πραγματικότητα, εξαρτόμαστε κατά κύριο λόγο από τον τρόπο μαγειρέματος και τα συνοδευτικά του πιάτου. Έτσι, η κλασική ψητή γαλοπούλα με γέμιση, μπορεί άνετα να σταθεί δίπλα σε μια φρουτώδη κι ελαφριά επιλογή Cabernet Sauvignon, ένα χαϊδεμένο από το βαρέλι Chardonnay ή κι ένα ροζέ από την ερυθρή ποικιλία Grenache Rouge. Αν πάλι επιλέξουμε πάπια και την συνοδέψουμε με πατάτες, θα τη συνδυάσουμε με μια κομψή ελληνική εκδοχή της ποικιλίας Syrah. Στην περίπτωση βέβαια, που προτιμάμε τα λευκά, μια κατά κόρον σωστή επιλογή θα ήταν η κρητική ποικιλία Βιλάνα. Αν επιλέξουμε χοιρινό και το «ντύσουμε» με μπαχαρικά, μανιτάρια ή πλούσιες σάλτσες, χρησιμοποιούμε αυτά και ως κριτήριο επιλογής του κρασιού, για το λόγω του ότι κυριαρχούν στη γεύση του πιάτου. Ένα εκφραστικό ήπιο κόκκινο για τα μανιτάρια και ένα ζωηρό γεμάτο Carignan για τα μπαχαρικά. Ο πιο δύσκολος συνδυασμός στο τραπέζι είναι το πάντρεμα δύο πολύ ισχυρών «προσωπικοτήτων»: τυρί-κρασί.

3 - Το fondue τυριών χρειάζεται αρωματικά και ξηρά κρασιά, όπως ένα Βιδιανό. - Τα σκληρά τυριά, όπως η παρμεζάνα, ταιριάζουν με τη μεγαλύτερη γκάμα κρασιών, συμπεριλαμβανομένων και των ερυθρών που διαθέτουν μέτριο έως πλούσιο σώμα. - Τα κατσικίσια τυριά με το έντονο και χαρακτηριστικό άρωμά τους χρειάζονται λευκά αρωματικά κρασιά π.χ. ένα Sauvignon blank. - Τα μαλακά πολύ λιπαρά τυριά χρειάζονται κρασιά με υψηλή οξύτητα, που δεν έχουν περάσει από βαρέλι. Τα λευκά κρασιά, όπως το Ασύρτικο, αποτελούν την εύκολη και πιο σίγουρη λύση. - Όσον αφορά στα μπλε τυριά, ο σίγουρος συνδυασμός είναι τα γλυκά κρασιά (αυτά που συμπληρώνουν δηλαδή τη δυνατή τους γεύση) π.χ. Roquefort με Sauternes. Όσον αφορά στα επιδόρπια, αυτά τα παντρεύουμε με γλυκά κρασιά. Λευκά μοσχάτα για τα επιδόρπια φρέσκων φρούτων και τα σιροπιαστά. Γλυκό Cabernet sauvignon από σταφύλια βιολογικής γεωργίας, πόρτο ή Μαυροδάφνη για τις σοκολάτες, αλλά και λικέρ φρούτων ή αποστάγματα, όπως το κονιάκ και το παλαιωμένο ρούμι, τα οποία ταιριάζουν με τάρτες με ψημένα φρούτα, όπως η μπανάνα και ο ανανάς. Και τέλος, αποδεχόμαστε, αποκλειστικά, τα ημίξηρα αφρώδη και όχι τα ξηρά δίπλα στη λευκή τούρτα και στη βασιλόπιτα.

4 Το κρασί αποτελεί ένα διατροφικό πυλώνα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Εμφανίστηκε από τους προϊστορικούς χρόνους και χρησιμοποιείτε από τον άνθρωπο και ως τρόφιμο αλλά και ως φάρμακο. Ο αρχαίος Έλληνας έπινε ένα ποτήρι κρασί όταν ξυπνούσε και επίσης το χρησιμοποιούσε ως αντιμικροβιακό για να απολυμάνει το νερό. Η λέξη κρασί προέρχεται από το κεκραμένος που προκύπτει από τη σύνθεση της λέξη οίνος συν νερό, δηλαδή στην ουσία σημαίνει νερωμένο κρασί. Το κρασί εμφανίζεται σε τέσσερις κύριες ποικιλίες: τα κόκκινα κρασιά, τα ροζέ τα λευκά και οι αφρώδεις οίνοι. Στον δίπλα πίνακα βλέπετε διάφορες ποικιλίες που κυριαρχούν σε κάθε κατηγορία κρασιού. Ποικιλίες κρασιού Κόκκινα Λευκά Αφρώδη Syrah Cardonnay Σαμπάνια Cabernet Sauvignon Sauvingnon Blanc Sekt Ξινόμαυρο Μαλαγουζιά Prosecco Merlot Μοσχοφίλερο Cava

5 Η ευεργετική επίδραση του κρασιού στην υγεία έχει αναγνωριστεί από το ιατρικό επάγγελμα εδώ και αιώνες. Ο Ιπποκράτης συνιστούσε ειδικά κρασιά σαν αντιπυρετικά, διουρητικά ή απολυμαντικά πληγών, αλλά και σα διατροφικά πρόσθετα. Το κρασί είναι ένα ήπιο ηρεμιστικό, που ελαττώνει το άγχος και περιορίζει την ένταση. Σαν μέρος της καθημερινής δίαιτας, το κρασί δρα σαν ορεκτικό, και δίνει στο σώμα ενέργεια, ουσίες που υποβοηθούν την πέψη, καθώς και μικρές ποσότητες βιταμινών. Το κρασί μπορεί να διατηρεί και να προστατεύει τις διανοητικές λειτουργίες των ηλικιωμένων. Πολλές μελέτες έχουν δώσει αποδείξεις ότι η μέτρια τακτική κατανάλωση οινοπνεύματος μπορεί να εμποδίσει ή να καθυστερήσει την ανάπτυξη ασθενειών εκφυλιστικών του εγκεφάλου, όπως Πάρκινσον και Αλτζχάιμερ. Άλλες μελέτες απέδειξαν ότι η κατανάλωση κρασιού μειώνει τον κίνδυνο πεπτικών ελκών, και απαλλάσσει το σώμα από τα βακτηρίδια που τα προκαλούν. Αντίθετα, η υπερβολική κατανάλωση κρασιού και η απλή κατανάλωση οινοπνευματωδών αυξάνει τους κινδύνους σχηματισμού πεπτικών ελκών.

6 Μειώνει τη χοληστερίνη Προστατεύει την καρδιά Ελέγχει το σάκχαρο στο αίμα «Ξυπνά» το μυαλό Εναντιώνεται στον καρκίνο Πολεμά το κρύωμα Kαι αδυνατίζει

7 Οι γυναίκες που πίνουν κρασί είναι δυνατόν να συλλαμβάνουν και να μένουν έγκυες πιο γρήγορα από άλλες γυναίκες. Έρευνες μέχρι σήμερα έδειξαν ότι η υψηλή κατανάλωση αλκοόλ,μπορεί να αυξάνει το χρόνο που χρειάζεται μια γυναίκα για να συλλάβει.αντίθετα οι επιδράσεις της μέτριας κατανάλωσης αλκοόλ στην γονιμότητα δεν έχουν ακόμη διασαφηνιστεί. Έρευνες έδειξαν ότι: 50% των γυναικών κατάφεραν να μείνουν έγκυες κατά τους 2 πρώτους μήνες των προσπαθειών τους 15% περίμεναν περισσότερο από 12 μήνες Κατά γενικό κανόνα οι γυναίκες στην έρευνα αυτή, όταν έπιναν αλκοόλ έπιναν περισσότερο κρασί παρά μπύρα ή άλλα οινοπνευματώδη ποτά Οι γυναίκες που προτιμούσαν κρασί παρά άλλα οινοπνευματώδη ποτά, είχαν τους μικρότερους χρόνους αναμονής μέχρι τη σύλληψη. Οι γυναίκες που έπιναν μόνο μπύρα ή μόνο άλλα οινοπνευματώδη ποτά, είχαν το μεγαλύτερο χρόνο αναμονής σε σύγκριση με αυτές που έπιναν άλλους συνδυασμούς Οι γυναίκες που δεν έπιναν καθόλου αλκοόλ, είχαν μεγαλύτερο χρόνο αναμονής μέχρι τη σύλληψη σε σύγκριση με τις γυναίκες που έπιναν έστω και μικρές ποσότητες κάποιας μορφής αλκοολούχων ποτών Οι γυναίκες που έπιναν και από τα 3 είδη αλκοόλ, είχαν το μικρότερο χρόνο αναμονής μέχρι τη σύλληψη

8 Το αμπέλι, από το οποίο προέρχεται το κρασί έχει σύμφωνα με τους παλαιοντολόγους, προϊστορία πολλών εκατομμυρίων ετών. Απολιθωμένα κλήματα ηλικίας 60 εκατομμυρίων ετών αποτελούν την αρχαιότερη επιστημονική απόδειξη της ηλικίας της αμπέλου. Πριν ακόμα από την εποχή των παγετώνων ευδοκιμούσε στην πολική ζώνη, κυρίως στην Ισλανδία, στη Βόρεια Ευρώπη αλλά και τη βορειοδυτική Ασία. Οι παγετώνες περιόρισαν σημαντικά την εξάπλωσή του και επέβαλαν κατά κάποιο τρόπο τη γεωγραφική απομόνωση πολλών ποικιλιών, μέρος των οποίων εξελίχθηκαν και σε διαφορετικά είδη. Στην πορεία των χρόνων, διάφοροι πληθυσμοί άγριων αμπέλων μετακινήθηκαν προς θερμότερες ζώνες, κυρίως προς την ευρύτερη περιοχή του νοτίου Καυκάσου. Στην περιοχή αυτή, μεταξύ Ευξείνου Πόντου, Κασπίας θάλασσας και Μεσοποταμίας, γεννήθηκε το είδος Άμπελος η οινοφόρος (λατ. Vitis vinifera). Οι διαφορετικές ποικιλίες αυτού του είδους καλλιεργούνται και σήμερα. Πάντως, το πρώτο υπόλειμμα κρασιού σε δοχείο βρέθηκε -βάσει των τελευταίων ανακαλύψεων- στην επαρχία Henan της Κίνας και έχει ηλικία ετών, ενώ το προηγούμενο εύρημα στο Hajji Firuz Tepe του Ιράν ήταν ηλικίας ετών, και το αμέσως προηγούμενο από αυτό, από την ίδια περιοχή ήταν ηλικίας ετών. Η διαδικασία της αμπελουργίας εικάζεται πως έχει τις ρίζες της στην αγροτική επανάσταση και τη μόνιμη εγκατάσταση πληθυσμών με σκοπό την καλλιέργεια, χρονολογείται δηλαδή γύρω στο π.χ. Από τους πρώτους γνωστούς αμπελοκαλλιεργητές θεωρούνται οι αρχαίοι Πέρσες, οι Σημιτικοί λαοί και οι Ασσύριοι. Μεταγενέστερα οι γνώσεις αμπελουργίας και οινοποιίας μεταφέρθηκαν στους Αιγύπτιους, τους λαούς της Φοινίκης και τους πληθυσμούς της Μ. Ασίας και του Ελλαδικού χώρου.

9

10 Οι Αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί αναμειγνύοντάς το με νερό, σε αναλογία συνήθως 1:3 (ένα μέρος οίνου προς τρία μέρη νερού). Η λέξη "κρασί" υποδηλώνει ακριβώς τον αναμεμιγμένο με νερό οίνο, ενώ "άκρατος" λεγόταν ο ανόθευτος οίνος. Διέθεταν ειδικά σκεύη τόσο για την ανάμειξη (κρατήρες) όσο και για τη ψύξη του. Η πόση κρασιού που δεν είχε αναμειχθεί με νερό ("άκρατος οίνος") θεωρείτο βαρβαρότητα και συνηθιζόταν μόνο από αρρώστους ή κατά τη διάρκεια ταξιδιών ως τονωτικό. Διαδεδομένη ήταν ακόμα η κατανάλωση κρασιού με μέλι καθώς και η χρήση μυρωδικών. Η προσθήκη αψίνθου στο κρασί ήταν επίσης γνωστή μέθοδος (αποδίδεται στον Ιπποκράτη και αναφέρεται ως "Ιπποκράτειος Οίνος") όπως και η προσθήκη ρητίνης. Ο τρόπος παραγωγής του κρασιού σε παλαιότερες εποχές δε διέφερε ουσιαστικά από τις σύγχρονες πρακτικές. Είναι αξιοσημείωτο πως σώζονται ως τις μέρες μας κείμενα του Θεόφραστου, τα οποία περιέχουν πληροφορίες γύρω από τους τρόπους καλλιέργειας. Οι Έλληνες γνώριζαν την παλαίωση του κρασιού, την οποία επιτύγχαναν μέσα σε θαμμένα πιθάρια, σφραγισμένα με γύψο και ρετσίνι. Το κρασί εμφιαλωνόταν σε ασκούς ή σε σφραγισμένους πήλινους αμφορείς, αλειμμένους με πίσσα για να μένουν στεγανοί. Το εμπόριο των ελληνικών κρασιών απλωνόταν σε ολόκληρη τη Μεσόγειο μέχρι την ιβηρική χερσόνησο και τον Εύξεινο πόντο και αποτελούσε μία από τις σημαντικότερες οικονομικές δραστηριότητες. Σε αρκετές πόλεις υπήρχαν ειδικοί νόμοι ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα του κρασιού, αλλά και ενάντια στον ανταγωνισμό και τις εισαγωγές. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αποτελεί η νομοθεσία της Θάσου, σύμφωνα με την οποία πλοία με ξένο κρασί που πλησίαζαν το νησί θα έπρεπε να δημεύονται.

11 Οι Ρωμαίοι ήρθαν σε επαφή με το κρασί από τους Έλληνες αποίκους και τους γηγενείς Ετρούσκους και επιδόθηκαν επίσης στην αμπελοκαλλιέργεια. Με την κατάρρευση της Ρώμης και τις μεταναστεύσεις των λαών η αμπελουργία γνώρισε περίοδο ύφεσης. Σε κάποιες περιοχές η αμπελουργία εγκαταλείφθηκε για αιώνες. Σημαντικό ρόλο στην διάσωση της οινοποιίας είχαν οι κληρικοί και μοναχοί, που χρειάζονταν το κρασί για τελετουργικούς σκοπούς. Την εποχή του Καρλομάγνου και του Μεσαίωνα, η τέχνη του κρασιού γνώρισε ξανά άνθιση. Στο Βυζάντιο, οι μεγαλύτερες εκτάσεις γης ανήκαν στην εκκλησιαστική περιουσία και οι μοναχοί επωμίστηκαν την καλλιέργεια των αμπελιών καθώς και την παραγωγή του κρασιού. Αυτή την περίοδο μάλιστα πρέπει να εγκαταλείφθηκε και η πρακτική της ανάμειξης του κρασιού με νερό. Στη Δύση, την ίδια περίοδο, η τέχνη του κρασιού γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Το 16ο αιώνα είχε εξαπλωθεί στην Ισπανία αλλά και στη Γαλλία. Την εποχή αυτή προωθούνται και αρκετές τεχνικές καινοτομίες, όπως η χρήση γυάλινης φιάλης και φελλού. Επιπλέον γίνεται γνωστή η παρασκευή αφρώδους οίνου (όπως για παράδειγμα η σαμπάνια, που αποδίδεται στον Γάλλο βενεδικτίνο μοναχό Περινιόν).

12 Από αυτή την εργασία του PROJECT συμπεράναμε ότι το κρασί συνδυάζεται με τα περισσότερα φαγητά και με λίγο μέτρο, κάνει καλό στην υγεία μας. Επίσης αυτό που μας εντυπωσίασε είναι ότι οι Αρχαίοι Έλληνες έπιναν το κρασί αναμειγνύοντάς το με νερό..! Τέλος Βιβλιογραφία: και %81%CE%B1%CF%83%CE%AF