ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ

Transcript

1 ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος 1, Χατζημήσιος Κωνσταντίνος 1, Δουλγεράκης Μιχάλης 1, Κοντάκη Θεοδοσία 2, Ζανδές Νικόλαος 1, Σαλιάγκας Κωνσταντίνος 1 1 Γ.Ν.Κοζάνης Χειρουργική κλινική, 2 Γ.Ν.Κοζάνης Ακτινολογικό τμήμα Εισαγωγή Ως ψευδοκύστεις παγκρέατος χαρακτηρίζονται περιγεγραμμένες συλλογές παγκρεατικού υγρού περιβαλλόμενες από αντιδραστικό κοκκιωματώδη ιστο. συχνότητα: 2-5%, 85% μονήρεις-15% πολλαπλές 2/3 επικοινωνούν με παγκρεατικό πόρο μέγεθος 2-30 cm 75%-85% των περιπτώσεων οφείλονται στο αλκοόλ ή σε παγκρεατίτιδα λιθιασικής αιτιολογίας 1 συνήθως είναι ασυμπτωματικές πιο συχνό σύμπτωμα είναι το κοιλιακό άλγος >3 εβδ. (80%-90%).Xαρακτηριστικό κλινικό σημείο η ψηλαφητή μάζα στο επιγάστριο (>50%). επιπλοκές: διαπύηση (10%), ρήξη( 10%-20%), αιμορραγία (2%-7%), απόφραξη χοληφόρων (αποφρακτικός ίκτερος) κύριο εργαστηριακό εύρημα: παράταση αμυλασαιμίας >3 εβδ. σε ασθενείς με οξεία παγκρεατίτιδα απεικονιστική διαγνωστική εξέταση εκλογής: CT (ευαισθησία 90%-100%) 2 40% υποχωρούν αυτόματα Επεμβατικές μέθοδοι θεραπείας:

2 Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος et al., ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ 2 Ανοιχτή λαπαροτομία (κυστεογαστρική,κυστεονηστιδική κατα Roux-en-Y,κυστεο12δακτυλική αναστόμωση) ενδοσκοπική εσωτερική παροχέτευση (διατοιχωματική, transpapillary) διαδερμική κατευθυνόμενη παροχέτευση εξωτερική παροχέτευση 3 Στόχοι Ανάλυση της εμπειρίας μας σε σχέση με την αντιμετώπιση ασθενών που εμφάνισαν ψευδοκύστη παγκρέατος. Υλικά και Μέθοδοι Tην τελευταία 10ετία νοσηλεύτηκαν στην κλινική μας 110 ασθενείς 75 γυν./35 ανδρ ετών (χ=50) με παγκρεατίτιδα λιθιασικής ή μη αιτιολογίας. 5 ασθενείς (4.54%) 3γυν./2 ανδρ ετών (χ=54) εμφάνισαν ψευδοκύστη παγκρέατος. Στους 4 (80%) η ψευδοκύστη ήταν επιπλοκή παγκρεατίτιδας λιθιασικής αιτιολογίας ενώ στον 5ο (20%) η παγκρεατίτιδα ήταν άγνωστης αιτιολογίας

3 Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος et al., ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ 3 Στις 3 περιπτώσεις (γυν ετών χ=47) η ψευδοκύστη ήταν τυχαίο εύρημα κατά τον CT έλεγχο. Η αντιμετώπιση ήταν συντηρητική με συχνούς (ανα 1-2 μήνες) επανελέγχους με CT και για διάστημα 6-12 μηνών. Ο 4ος ασθενής (άνδρας 78 ετών) παρουσίασε έντονη συμπτωματολογία (ισχυρό επιγαστρικό άλγος,αντίσταση κοιλιακού τοιχώματος,ψηλαφητή μάζα επιγαστρίου,αμυλασαιμία,λευκοκυττάρωση) λόγω μικρού βαθμού ρήξης της ψευδοκύστης. 4 Η αντιμετώπιση έγινε με διαδερμική παροχέτευση της ψευδοκύστης κατευθυνόμενη με CT.

4 Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος et al., ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ 4 Ο 5ος ασθενής (άνδρας 48 ετών) προσήλθε με έντονο επιγαστρικό άλγος, εμέτους και φηλαφητή μάζα στο επιγάστριο λόγω μικρής ενδοκυστικής αιμορραγίας της ψευδοκύστης. 5

5 Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος et al., ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ 5 Η αντιμετώπιση έγινε με χειρουργική εσωτερική παροχέτευση της κύστης με κυστεονηστιδική αναστόμωση Συμπληρωματικά 4 ασθενείς υπεβλήθησαν σε ERCP και χολ/μή, εκτός από έναν όπου λόγω χοληδοχολιθίασης διενεργήθη ανοιχτή χολ/μη και ΔΧΠ. Αποτελέσματα Σε όλες τις περιπτώσεις υπήρξε προοδευτική μείωση του μεγέθους των ψευδοκύστεων μέχρι πλήρους υφέσεως σε διάστημα 6-12 μηνών.στις 2 περιπτώσεις όπου η αντιμετώπιση ήταν επεμβατική δεν υπήρξαν μετεγχειρητικές επιπλοκές ούτε υποτροπή των ψευδοκύστεων. 4 ( μετά 5 μήνες )

6 Βαλσαμίδης Κωνσταντίνος et al., ΑNTIΜΕΤΩΠΙΣΗ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΩΝ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ 6 5 (μετά 6 μήνες) Συμπεράσματα 1. Οι ψευδοκύστεις παγκρέατος μπορούν να εμφανιστούν ως επιπλοκή παγκρεατίτιδας λιθιασικής ή μη αιτιολογίας (μ.ο. 2%-4.5%) 1 2. ψευδοκύστεις ασυμπτωματικές και με d<5cm αντιμετωπίζονται συντηρητικά με συχνούς απεικονιστικούς επανελέγχους (κυρίως με CT). 3. Η εμφάνιση συμπτωμάτων, η αύξηση του μεγέθους και η εμφάνιση επιπλοκών επιβάλλουν τη χειρουργική θεραπεία (ανοιχτή λαπαροτομία, ενδοσκοπικά ή σπανιότερα με διαδερμική παροχέτευση). 3 Αναφορές 1. Townsend, C.M. Sabiston Textbook of Surgery, 17th ed.,pg ; W.B Saunders O' Malley, VP, Cannon, JP,Postie, RG. Pancreatic pseudocysts:cause, therapy and results.am J Surg 1995; 150: el Hamel, A, Parc, R, Adda, G, et al. Chronic pancreatitis-complications and treatment. Br J Surg 2001;78:1059