Διαταραχζσ τησ Ροήσ - Σραυλιςμόσ

Transcript

1 1 Ελλθνικι Δθμοκρατία Σεχνολογικό Εκπαιδευτικό Κδρυμα Ηπείρου Διαταραχζσ τησ Ροήσ - Σραυλιςμόσ Ενότθτα 11: Αυτοδιαχείριςη και Θεραπεία Σραυλιςμοφ-1 Μελπομζνθ (Μελίνα) Νθςιϊτθ

2 2 Ανοιχτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα ςτο ΣΕΙ Ηπείρου Σμιμα Λογοκεραπείασ Διαταραχζσ τησ Ροήσ Σραυλιςμόσ Ενότητα 11: Αυτοδιαχείριςθ και Θεραπεία Σραυλιςμοφ-1. Μελπομζνθ (Μελίνα) Νθςιϊτθ M.Sc., Κακθγιτρια Εφαρμογϊν Ιωάννινα, 2015

3 Άδειεσ Χρήςησ Σο παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται ςε άδειεσ χριςθσ Creative Commons. Για εκπαιδευτικό υλικό, όπωσ εικόνεσ, που υπόκειται ςε άλλου τφπου άδειασ χριςθσ, θ άδεια χριςθσ αναφζρεται ρθτϊσ. 3 3

4 4 Χρηματοδότηςη Σο ζργο υλοποιείται ςτο πλαίςιο του Επιχειρθςιακοφ Προγράμματοσ «Εκπαίδευςη και Δια Βίου Μάθηςη» και ςυγχρθματοδοτείται από τθν Ευρωπαϊκι Ζνωςθ (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Σαμείο) και από εκνικοφσ πόρουσ. Σο ζργο «Ανοικτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα ςτο TEI Ηπείρου» ζχει χρθματοδοτιςει μόνο τθ αναδιαμόρφωςθ του εκπαιδευτικοφ υλικοφ. Σο παρόν εκπαιδευτικό υλικό ζχει αναπτυχκεί ςτα πλαίςια του εκπαιδευτικοφ ζργου του διδάςκοντα.

5 κοποί ενότητασ Αναφορά ςτθν Αυτοδιαχείριςθ και Θεραπεία του Σραυλιςμοφ κατά τθν διάρκεια τθσ διαδικαςίασ παρζμβαςθσ. 5 5

6 Περιεχόμενα ενότητασ Σεχνικζσ Αυτοελζγχου 6 6

7 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου 7

8 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (1 από 40) Ο Prins (1997), ο οποίοσ κατά πάςα πικανότθτα ιταν ο πιο ιςχυρόσ υπζρμαχοσ τθσ άποψθσ αυτισ, υποςτιριξε ότι θ αυτορρφκμιςθ υπογραμίηει τισ δφο πιο γνωςτζσ προςεγγίςεισ για τθ διαχείριςθ του επίμονου τραυλίςματοσ. 8 8

9 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (2 από 40) Η προςζγγιςθ τθσ τροποποίθςθσ του τραυλιςμοφ, για παράδειγμα, βαςίηεται ςτθν παραδοχι ότι οι πελάτεσ πρζπει να μάκουν να αυτο-ρυκμίηουν τθν αντίδραςι τουσ ςτο τραφλιςμα, όπωσ θ ελαχιςτοποίθςθ ι θ εξάλειψθ τθσ αποφυγισ και τθσ ζντονθσ ςυμπεριφοράσ (Van Riper, 1973) όπου θ προςζγγιςθ τροποποίθςθσ τθσ ομιλίασ είναι βαςιςμζνθ ςτθν άποψθ ότι θ αντικατάςταςθ τθσ ομιλίασ με τραυλιςμό όπου δεν υπάρχει λόγω εξαρτάται από το πόςο καλά οι κεραπευόμενοι μποροφν να μάκουν να αυτο-διαχειρίηονται τθ ςυμπεριφορά τθσ ομιλίασ τουσ (Goldiamond 1968). 9 9

10 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (3 από 40) Για παράδειγμα, τα άτομα που είχαν υποβλθκεί ςε κεραπεία τραυλιςμοφ ςχολίαςαν ότι θ αυτο-ευκφνθ και θ αυτοδιαχείριςθ ιταν μεταξφ των παραγόντων που πίςτευαν ότι ιταν ςθμαντικό για τθ μετάβαςθ από τθν αποτυχθμζνθ ςτθν επιτυχι διαχείριςθ του τραυλιςμοφ τουσ (Plexico, Manning, & DiLollo, 2005). 10 1

11 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (4 από 40) Παρόμοια κζματα ζχουν επίςθσ αναφερκεί από άτομα που ανακτϊνται από το τραφλιςμα χωρίσ το όφελοσ τθσ επαγγελματικισ βοικειασ (Finn, 1998). Για παράδειγμα, ο Finn (2004) ανζφερε ότι τα άτομα με τραυλιςμό που βελτιϊκθκαν κατά τθ διάρκεια τθσ εφθβείασ τουσ ι αργότερα πίςτευαν ότι οι λόγοι για τθ μθ κεραπευτικι ανάρρωςι τουσ βαςίςτθκαν ςε αυτοδιαχειριηόμενεσ αλλαγζσ ςτθ ςυμπεριφορά ομιλία τουσ, κακϊσ και τισ αλλαγζσ ςτισ απόψεισ τουσ για τον εαυτό τουσ και τον τραυλιςμό τουσ. 11 1

12 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (5 από 40) Επιπλζον, θ ιςχφσ των εν λόγω ατομικϊν εκκζςεων ζχει ςτθριχτεί από μια πρόςφατθ ςυςτθματικι αναςκόπθςθ τθσ ζρευνασ για τθν κεραπεία του τραυλιςμοφ που προτείνεται ζντονα ότι θ αυτοδιαχείριςθ μπορεί να είναι το πιο κρίςιμο ςτοιχείο ςτο μοντζλο τθσ κεραπείασ για τουσ ενιλικεσ που τραυλίηουν (Pataka, Davidow, Bramlett & Ingham, 2006 ). 12 1

13 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (6 από 40) Για παράδειγμα, με βάςθ τθν εξζταςθ των μεταβλθτϊν που ςυνζβαλαν ςτθν υποτροπι από τθν κεραπεία του τραυλίςματοσ, ο Graig (1998) υποςτιριξε ότι οι ςτρατθγικζσ του αυτοελζγχου είναι πιο πικανό να αποτρζψουν τθν υποτροπι και να οδθγιςουν ςε βελτιωμζνα, μακροπρόκεςμα αποτελζςματα. 13 1

14 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (7 από 40) Ομοίωσ, ο Kirschenbaum και ο Tomarken (1982), κατά τθν εξζταςθ των αποτυχθμζνων κεραπειϊν ςφμφωνα με τθν ποικιλία από προβλιματα ςυμπεριφοράσ, κατζλθξε ςτο ςυμπζραςμα ότι θ αυτοπαρακολοφκθςθ και θ αντιμετϊπιςθ των δεξιοτιτων ιταν απαραίτθτθ για τθ μακροπρόκεςμθ επιτυχία. 14 1

15 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (8 από 40) Επιπλζον, ο Kirschenbaum (1987) ανζφερε ότι θ αυτορρφκμιςθ φαίνεται να είναι ζνασ ςθμαντικόσ παράγοντασ για τθν ζκκεςθ τθσ μακροπρόκεςμθσ επιτυχία μεταξφ των μθ κλινικϊν προςπακειϊν, όπωσ ο ςτίβοσ ςε επίπεδο κολλεγίου και άλλα ακλιματα. Εν ολίγοισ, θ αυτορρφκμιςθ φαίνεται να είναι ζνα ουςιαςτικό ςυςτατικό για τθν επίτευξθ και τθ διατιρθςθ των πολφ επικυμθτϊν ςτόχων, τθ κεραπεία ι με άλλο τρόπο, ςε ζνα ευρφ φάςμα τθσ ανκρϊπινθσ ςυμπεριφοράσ. 15 1

16 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (9 από 40) Ζνασ τρόποσ για να ςυλλάβουμε τον αυτοζλεγχο ςτο πλαίςιο τθσ κεραπείασ είναι να το δοφμε ωσ κλινικά κακοδθγοφμενθ, διαδικαςία αυτο-διαχείριςθσ, ςτθν οποία θ διαχείριςθ από κλινικό και θ διαχείριςθ από κεραπευόμενο μποροφν να κεωρθκοφν ωσ τα αντίκετα άκρα από ζνα ςυνεχζσ και όχι διακριτζσ διαδικαςίεσ (Kazdin, 2001). 16 1

17 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (10 από 40) Οι διαδικαςίεσ τθσ αυτο-διαχείριςθσ είναι επίςθσ γενικά ςυνεπείσ με ζνα πλαίςιο που βαςίηεται ςε ςτοιχεία, τα οποία μποροφν γενικά να χαρακτθριςτοφν ωσ εμπειρικά κακοδθγοφμενα, βαςιςμζνα ςε μετριςεισ, ςτθ ευαίςκθτθ προςζγγιςθ των πελατϊν για τθν επιλογι και τθν εφαρμογι κεραπειϊν (Sackett, Straus, Richardson, Rosenberg, & Haynes, 2001). 17 1

18 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (11 από 40) Ζνα τζτοιο πλαίςιο δείχνει ότι οι επιλεγμζνεσ κεραπείεσ κα πρζπει να οδθγιςουν ςε κλινικά ςθμαντικι ι εφκολα αναγνωρίςιμθ αλλαγι τθσ κεραπείασ που ζχει νόθμα και εκτιμάται από τουσ πελάτεσ και άλλουσ ςχετικοφσ, όπωσ γονείσ, ςφηυγοι, ι εργοδότεσ. (Finn, 2003) 18 1

19 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (12 από 40) Μια ςθμαντικι αλλαγι για τουσ ανκρϊπουσ που αναηθτοφν επαγγελματικι βοικεια είναι θ αλλαγι τθσ ςυμπεριφοράσ που τουσ προϊκθςε να αναηθτιςουν κεραπεία ςτθν πρϊτθ κζςθ (Baer, 1988). Από τθ ςκοπιά ενόσ πλαιςίου τεκμθριωμζνου, αυτό κα πρζπει να ςθμαίνει ότι είναι απαραίτθτο να μετρθκεί θ ςυμπεριφορά που αντιπροςωπεφει το παράπονο του κεραπευόμενου. 19 1

20 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (13 από 40) Με βάςθ αυτό το ςκεπτικό, ο Ingham και ο Cordes (1997a) πρότειναν ζνα μοντζλο τριϊν παραγόντων τθσ αξιολόγθςθσ του τραυλιςμοφ των αποτελεςμάτων τθσ κεραπείασ που βαςίηεται ςτθν απόδοςθ του λόγου, καταςτάςεων ομιλίασ, και του χρόνου, τα οποία ενςωματϊνουν τθν αποδοχι τθσ αυτοκριτικισ των πελατϊν των αλλαγϊν τθσ κεραπείασ ςε ςυνδυαςμό με μζτρα βαςιςμζνα ςε κλινικό. 20 2

21 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (14 από 40) Διάφορεσ τεχνικζσ του αυτο-ελζγχου ζχουν περιγραφεί ςτθ βιβλιογραφία τροποποίθςθ τθσ ςυμπεριφοράσ (Kazdin, 2001). τθ ςυνζχεια παρουςιάηονται οριςμζνεσ από τισ ςθμαντικότερεσ τεχνικζσ που ζχουν χρθςιμοποιθκεί ςτθ κεραπεία τραυλιςμοφ και προτείνουν άλλα που μπορεί να αξίηει να εξεταςτοφν ωσ μζροσ μιασ ςτρατθγικισ για τθν κλινικι διαχείριςθ. 21 2

22 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (15 από 40) Τπάρχουν διάφοροι λόγοι για τουσ οποίουσ οι αυτοεπιλεγμζνοι ςτόχοι τθσ κεραπείασ κεωροφνται ωσ μια ςθμαντικι αρχι για τθν αλλαγι ςυμπεριφοράσ. Κατ 'αρχάσ, οι κεραπευόμενοι είναι πιο πικανό να παρακινθκοφν για να αλλάξουν και να ςυμμορφωκοφν ςε μακροχρόνια κεραπευτικά ςχιματα όταν πιςτεφουν ότι ζχουν επιλζξει τουσ ςτόχουσ τθσ προςωπικισ ςθμαςίασ (Maes & Karoly, 2005). 22 2

23 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (16 από 40) Δεφτερον, μια κλινικά ςθμαντικι ζκβαςθ είναι πιο πικανι εάν ζνασ γιατρόσ αντιμετωπίηει άμεςα τα προβλιματα που ςυνκζτουν πρωτογενι παράπονα του κεραπευόμενου (Baer, 1988). Σρίτον, οι κλινικοί που εργάηονται ςτο πλαίςιο μιασ προςζγγιςθσ υποχρεοφνται να εξετάςουν προςεκτικά προςωπικζσ ανθςυχίεσ του κεραπευόμενοφ τουσ κατά τθν επιλογι των πιο κατάλλθλων, εμπειρικά υποςτθριηόμενων προςεγγίςεων τθσ κεραπείασ (Sackett et al., 2001). 23 2

24 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (17 από 40) Η διατιρθςθ ενόσ δομθμζνου θμερολόγιου είναι μια προςζγγιςθ που κα μποροφςε να βοθκιςει τουσ πελάτεσ να τθροφν ςυςτθματικά το τραφλιςμα τουσ και τθ μεταβλθτότθτά του, και να λαμβάνουν πλθροφορίεσ κατάλλθλεσ για τθν ανάπτυξθ αυτοεπιλεγμζνων ςτόχων τθσ κεραπείασ (Watson & Tharp, 2007). 24 2

25 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (18 από 40) Η αυτό-μζτρθςθ -επίςθσ γνωςτι ωσ αυτόπαρακολοφκθςθ ι αυτό-παρατιρθςθ- αναφζρεται όταν οι πελάτεσ ςυςτθματικά παρατθροφν και να καταγράφουν τισ πτυχζσ τθσ δικισ τουσ ςυμπεριφοράσ, ςυνικωσ με ζνα ςυνεχι τρόπο ςτο πζραςμα του χρόνου (Cone, 1999). 25 2

26 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (19 από 40) Αντίκετα, άλλεσ πθγζσ πλθροφοριϊν βαςιςμζνεσ ςε πελάτεσ, όπωσ κλινικζσ ςυνεντεφξεισ ι ερωτθματολόγια αυτοαναφοράσ, είναι ζμμεςα μζτρα επειδι βαςίηονται ςε ανάμνθςθ των κεραπευόμενων τθσ ςυμπεριφοράσ που ςυνζβθ ςε διαφορετικό τόπο και χρόνο από ό, τι όταν οι πλθροφορίεσ λαμβάνονται και είναι ςυχνά λιγότερο πρακτικό να χορθγοφνται ςυνεχϊσ κακ 'όλθ τθ κεραπεία (Korotitsch & Nelson - Gray, 1999). 26 2

27 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (20 από 40) Σζτοια αναδρομικά μζτρα είναι πικανό να είναι λιγότερο ακριβισ, επειδι οι μνιμεσ των ανκρϊπων είναι ςυχνά προκατειλθμμζνεσ αναπαραςτάςεισ πραγματικϊν γεγονότων (Gilovich, 1991). Ζτςι, τα μζτρα αυτό-ζκκεςθσ είναι πικανό να είναι περιοριςμζνεσ παραςτάςεισ για το τι ςυμβαίνει πραγματικά ςτθν κακθμερινι ηωι του κεραπευόμενου, θ οποία μπορεί να είναι προβλθματικι με μεταβλθτι διαταραχι, όπωσ τραυλιςμό. 27 2

28 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (21 από 40) Οι κφριοι ςκοποί τθσ αυτο-μζτρθςθσ ςε ζνα κλινικό πλαίςιο είναι να περιγράψει τθ ςυμπεριφορά των πελατϊν, για να αξιολογιςει τθν πρόοδο τθσ κεραπείασ και το αποτζλεςμα, και να χρθςιμεφςει ωσ μια κεραπευτικι παρζμβαςθ (Foster, Laverty-Finch, Gizzo, και Osantowski, 1999). 28 2

29 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (22 από 40) Κλείνοντασ, οι μζκοδοι κατάρτιςθσ για τθν αυτομζτρθςθ κα πρζπει να περιλαμβάνουν: (1) μια ςαφϊσ κακοριςμζνθ ςυμπεριφορά-ςτόχο, (2) ρθτζσ οδθγίεσ αυτο-μζτρθςθσ, (3) τον ζλεγχο τθσ κατανόθςθσ των πελατϊν από τουσ οριςμοφσ και τισ οδθγίεσ, (Foster et al., 1999, Ingham & Cordes, 1997a). 29 2

30 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (23 από 40) Κλείνοντασ, οι μζκοδοι κατάρτιςθσ για τθν αυτομζτρθςθ κα πρζπει να περιλαμβάνουν: (4) τθ μοντελοποίθςθ και τθν άςκθςθ τθσ διαδικαςίασ τθσ αυτό-μζτρθςθσ, και (5) περιοδικοφσ ελζγχουσ από τουσ κλινικοφσ ιατροφσ για να αςφαλίςουν τθ ςυνεχιηόμενθ ακρίβεια των αυτό-μετριςεων των πελατϊν ςε όλθ τθν ϊρα (Foster et al., 1999, Ingham & Cordes, 1997a). 30 3

31 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (24 από 40) Πρϊτον, είναι μια μζτρθςθ του τραυλιςμοφ που μπορεί να αποκτθκεί ςε κακθμερινζσ καταςτάςεισ ομιλίασ που παρζχουν τθ βάςθ για τθν αξιολόγθςθ τθσ προόδου τθσ κεραπείασ (π.χ., Ingham κ.α., 2001) και διευκολφνουν τθ γενίκευςθ των κερδϊν κεραπείασ (Inham, 1982). 31 3

32 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (25 από 40) Σρίτον, δεν πρζπει να κεωρθκεί ότι οι άνκρωποι που τραυλίηουν είναι ακριβείσ κριτζσ ςτο ίδιο τουσ το τραφλιςμα. Προβλιματα με ακρίβεια είναι καλά τεκμθριωμζνα από τισ διαφωνίεσ που διαπιςτϊκθκαν μεταξφ των αυτο-κρίςεων και τισ κρίςεισ του ακροατι του τραυλίςματοσ (π.χ., Ingham & Cordes, 1997b). 32 3

33 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (26 από 40) Παρ' όλα αυτά, εάν θ κεραπεία μειϊνει ι εξαλείφει τθν αυτο-κρίςθ τθσ εμπειρίασ του πελάτθ από τθν απϊλεια του ελζγχου κατά τθ διάρκεια του τραυλιςμοφ, τότε οι διαφωνίεσ ομιλθτι-ακροατι ςε αυτι τθν περίπτωςθ μπορεί να είναι μια μικρι κλινικι ανθςυχία (Ingham & Cordes, 1997a). 33 3

34 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (27 από 40) Ο La Croix(1973), για παράδειγμα, ανζφερε ότι όταν οι αυτο-μετριςεισ του τραυλιςμοφ ενϊ μιλϊντασ απαςχολοφνταν ωσ κλινικζσ διαδικαςίεσ με δφο άνδρεσ ςε ςχολικι θλικία που ψζλλιηαν, θ ςυχνότθτα του τραυλιςμοφ τουσ μειϊκθκε δραματικά ςτθν κλινικι και αναφζρκθκε πωσ μειϊκθκε, επίςθσ, πζρα από τθν κλινικι. 34 3

35 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (28 από 40) Αυτά τα βελτιωτικά αποτελζςματα μπορεί να ςχετίηονται με τθν επίδραςθ τθσ προβολισ ι τθσ τιμωρίασ που οι κεραπευόμενοι ενδζχεται να αντιμετωπίςουν με αυξθμζνθ αυτο-γνϊςθ ι επίγνωςθ των ςτιγμϊν του τραυλίςματοσ (Siegel, 1970). Θα πρζπει να ςθμειωκεί, ωςτόςο, ότι τα κεραπευτικά αποτελζςματα των αυτο-κρίςεων μπορεί να είναι παροδικά και απρόβλεπτα, ειδικά κάτω από εργαςτθριακζσ ςυνκικεσ (Goldiamond, 1968; Ingham, et al., 1978; James, 1981). 35 3

36 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (29 από 40) Για παράδειγμα, οι O'Brian, Packman, Onslow, (2004) περιζγραψαν πρόςφατα μια 9-βάκμια κλίμακα ςοβαρότθτασ του τραυλίςματοσ, ςτθν οποία 1 αντιπροςϊπευε το όχι τραφλιςμα, το 2 εκπροςωπείται από ιπιο τραυλιςμό, και το 9 αντιπροςωπεφεται από εξαιρετικά ςοβαρό τραφλιςμα, το οποίο οι κλινικοί γιατροί μποροφν να χρθςιμοποιοφν αξιόπιςτα και ότι ςυςχετίηεται ζντονα με τα μζτρα ςυχνότθτασ του τραυλιςμοφ. 36 3

37 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (30 από 39) Οι κεραπευόμενοι είναι επίςθσ ςε κζςθ να το χρθςιμοποιιςουν με αξιοπιςτία για να αυτομετριςουν τθ ςοβαρότθτα του τραυλιςμοφ τουσ ςε κακθμερινζσ καταςτάςεισ ομιλίασ και να παράγουν βακμολογίεσ ςοβαρότθτασ που βρίςκονται ςε λογικά επίπεδα ςυμφωνίασ με τον ακροατι με βάςθ τισ αποφάςεισ των ίδιων δειγμάτων (O' Brian, Packman & Onslow, 2004). 37 3

38 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (31 από 39) Επιπλζον, θ κλινικι χρθςιμότθτα αυτισ τθσ κλίμακασ αξιολόγθςθσ ζχει αποδειχκεί ςε μελζτεσ κεραπείασ που χρθςιμοποιείται αυτό το μζτρο για τθν αξιολόγθςθ τθσ ςυμπεριφοράσ του κλινικοφ και του πελάτθ τθσ προόδου τθσ κεραπείασ και τθσ ζκβαςθσ (Hewat, O' Brian, Onslow & Packman, 2001; O 'Brian, Onslow, Cream & Packman, 2003). 38 3

39 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (32 από 39) Η φυςικότθτα τθσ ομιλίασ, μια από τισ πιο καλά μελετθμζνεσ κλίμακεσ, αναφζρεται ςε ζνα ποιοτικό χαρακτθριςτικό που φαίνεται να ςχετίηεται με το πόςο θ επεξεργαςμζνθ ομιλία θχεί εφκολθ και ελεφκερθ από προςποίθςθ ι περιοριςμό (Schiavetti & Metz, 1997). 39 3

40 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (33 από 39) Η κλινικι ςυςχζτιςθ αυτισ τθσ μεταβλθτισ εντοπίςτθκε όταν οι ερευνθτζσ διαπίςτωςαν ότι πολλζσ κεραπευτικζσ προςεγγίςεισ του τραυλίςματοσ που χαρακτθρίηονται ωσ ''επιτυχι'' ςυχνά, οδιγθςαν ςτθν ομιλία που ζγινε αντιλθπτι ωσ διαφορετικι από τθν κανονικι (Runyan & Adams, 1978, 1979). 40 4

41 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (34 από 39) Μια μετζπειτα ζρευνα αποκάλυψε ότι οι ακροατζσ ιταν ςε κζςθ να διακρίνουν με αςφάλεια τθν κεραπεία, το τραφλιςμα, τθν ελευκερία του λόγου και ςυνικωσ θ άπταιςτθ ομιλία βαςίηεται ςτθν ομιλία φυςικότθτασ (Ingham, Gow & Costello, 1985), χρθςιμοποιϊντασ μια κλίμακα διαβάκμιςθσ 9 ςτθν οποία το 1 αντιπροςϊπευε τον εξαιρετικά φυςικό ιχο και το 9 αντιπροςϊπευε τον εξαιρετικά αφφςικο ιχο (Martin, Haroldson & Triden, 1984). 41 4

42 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (35 από 39) Η κλινικι χρθςιμότθτα αυτισ τθσ 9-βάκμιασ κλίμακασ αξιολόγθςθσ φάνθκε όταν αποδείχκθκε ότι θ ανατροφοδότθςθ του ακροατι με βάςθ αυτι τθν κλίμακα κα μποροφςε να χρθςιμοποιθκεί για να βοθκιςει τουσ πελάτεσ να αυτο-διαχειρίηονται το τραφλιςμα-ελευκερία του λόγου τουσ, ϊςτε να ακοφγεται πιο φυςικό (Ingham, Martin, Haroldson, Onslow & Leney, 1985, Ingham, Sato, Finn & Belknap 2001). 42 4

43 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (36 από 39) Οι άνκρωποι που τραυλίηουν ζχουν επίςθσ αποδειχκεί ιδιαίτερα αξιόπιςτοι ςτθν αυτο-βακμολόγθςθ τθσ δικισ τουσ φυςικότθτασ τθσ ομιλίασ (Finn & Ingham, 1994, Ingham, Ingham, Onslow & Finn, 1989), και ωσ εκ τοφτου, αυτι θ μεταβλθτι ι οι παραλλαγζσ τθσ ζχουν ςυμπεριλθφκεί ωσ μια διαδικαςία αυτομζτρθςθσ ςε διάφορεσ κεραπευτικζσ προςεγγίςεισ για να διαςφαλιςτεί ότι ο λόγοσ των πελατϊν είναι και ελεφκερο από τραφλιςμα και φυςικόσ ιχοσ (π.χ., Craig κ.α., 1996, Ingham κ.α., 2001, O Brian κ.α., 2003). 43 4

44 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (37 από 39) Οι διαδικαςίεσ αυτο-μετριςεων για τθν αξιολόγθςθ των ςκζψεων ι των ςυναιςκθμάτων των κεραπευομζνων που ςυνδζονται με το τραφλιςμα είναι ςπάνιεσ ςτθ κεραπεία του τραυλίςματοσ, θ οποία αποτελεί ζκπλθξθ, επειδι θ αυτο-μζτρθςθ είναι ςυχνά θ μόνθ μζκοδοσ για τθ μζτρθςθ άμεςα τζτοιων ιδιωτικϊν εκδθλϊςεων (Korotitsch & Nelson-Gray, 1999). 44 4

45 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (38 από 39) Οι διαδικαςίεσ αυτο-μετριςεων για τθν αξιολόγθςθ των ςκζψεων ι των ςυναιςκθμάτων των κεραπευομζνων που ςυνδζονται με το τραφλιςμα είναι ςπάνιεσ ςτθ κεραπεία του τραυλίςματοσ, θ οποία αποτελεί ζκπλθξθ, επειδι θ αυτο-μζτρθςθ είναι ςυχνά θ μόνθ μζκοδοσ για τθ μζτρθςθ άμεςα τζτοιων ιδιωτικϊν εκδθλϊςεων (Korotitsch & Nelson-Gray, 1999). 45 4

46 Σεχνικζσ Αυτοελζγχου (39 από 39) Για παράδειγμα, μερικζσ φορζσ οι κεραπευμζνοι τραυλίηοντεσ παραπονοφνται ότι παρακολουκοφν πάρα πολφ τον τρόπο με τον οποίο μιλοφν, όπωσ θ εςτίαςθ ςτισ δεξιότθτεσ ευχζρειασ, αντί να εςτιάηουν ςε αυτό που κζλουν να πουν (Cream, Onslow, Packman & Llewellyn, 2003). 46 4

47 4 Βιβλιογραφία (1 από 7) Baer, D. M. (1988). If you know why you re changing a behavior, you ll know when you ve changed it enough. Behavioral Assessment 10, Cone, J. D. (1999). Introduction to the special section on self-monitoring: A major assessment method in clinical psychology. Psychological Assessment 11, Craig, A., Hancock, K., Chang, E., McCready, C., Shepley, A., McCaul, A., et al. (1996). A controlled clinical trial for stuttering in persons aged 9 to 14 years. Journal of Speech and Hearing Research 39, Cream, A., Onslow, M., Packman, A., & Llewellyn, G. (2003). Protection from harm: The experience of adults after therapy with prolonged-speech. International Journal of Language and Communication Disorders 38, Finn, P. (1977). Adults recovered from stuttering without formal treatment: Perceptual assessment of speech normalcy. Journal of Speech, Language, and Hearing Research 40, Finn, P. (1998). Recovery without treatment: A review of conceptual and methodological considerations across disciplines. In A. K. Cordes & R. J. Ingham (Eds.), Treatment efficacy for stuttering: A search for empirical bases (pp. 3-28). San Diego, CA: Singular Publishing. Finn, P. (2003). Evidence-based treatment of stuttering: II. Clinical significance of behavioral stuttering treatments. Journal of Fluency Disorders 28,

48 4 Βιβλιογραφία (2 από 7) Finn, P. (2004). Self-change from stuttering during adolescence and adulthood. In A. K. Bothe (Ed.), Evidence- based treatment of stuttering: Empirical bases and applications (pp ). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates Inc. Finn, P., & Ingham, R. J. (1994). Stutterers self-ratings of how natural speech sounds and feels. Journal of Speech and Hearing Research 37, Foster, S. L., Laverty-Finch, C., Gizzo, D. R, & Osantowski, J. (1999). Practical issues in self-observation. Psychological Assessment 11, Gilovich, T. (1991). How we know what isn t so: The fallibility of human reason in everyday life. New York: The Free Press. Goldiamond, I. (1968). Stuttering and fluency as manipulatable operant response classes. In Η. N. Sloane & B. D. MacAulay (Eds.), Operant procedures in remedial speech and language training (pp ). Boston: Houghton Mifflin. Hewat, S., O Brian, S., Onslow, M., & Packman, A. (2001). Control of chronic stuttering with self-imposed timeout: Preliminary outcome data. Asia Pacific Journal of Speech, Language, and Hearing 6, Hillis, J. W. (1993). Ongoing assessment in the management of stuttering: A clinical perspective. American Journal of Speech-Language Pathology 2,

49 Βιβλιογραφία (3 από 7) Ingham, R. J. (1980). Modification of maintenance and generalization during stuttering treatment. Journal of Speech and Hearing Research 23, Ingham, R. J. (1982). The effects of self-evaluation training on maintenance and generalization during stuttering treatment. Journal of Speech and Hearing Disorders 47, Ingham, R. J. (1987). Residential prolonged speech stuttering therapy manual. Santa Barbara: Department of Speech and Hearing Sciences, University of California, Santa Barbara. Ingham, R. J. (1999). Performance-contingent management in adolescents and adults. In R.F. Curlee (Ed.), Stuttering and related disorders of fluency (2nd ed.) (pp ). New York: Thieme. Ingham, R. J., Adams, S., & Reynolds, G. (1978). The effects on stuttering of self-recording the frequency of stuttering or the word the. Journal of Speech and Hearing Research 21, Ingham, R. J., & Andrews, G. (1973). An analysis of a token economy in stuttering therapy. Journal of Applied Behavior Analysis 6, Ingham, R. J., & Cordes, A. K. (1997a). Self-measurement and evaluating treatment efficacy. In R. F. Curlee & G. M. Siegel (Eds.), Nature and treatment of stuttering: New directions (2nd ed.) (pp ). San Diego, CA: Ingham, R. J., & Cordes, A. K. (1997b). Identifying the authoritative judgments of stuttering: Comparisons of selfjudgments and observer judgments. Journal of Speech, Language, and Hearing Reserach 40, Singular. 4

50 Βιβλιογραφία (4 από 7) Ingham, R. J., Gow, M., & Costello, J. M. (1985). Stuttering and speech naturalness: Some additional data. Journal of Speech and Hearing Disorders 50, Ingham, R. J., Kilgo, M., Ingham, J.C., Moglia, R. A., Belknap, H., & Sanchez, T. (2001). Evaluation of a stuttering treatment based on reduction of short phonation intervals. Journal of Speech, Language, and Hearing Research 44, Ingham, R. J., Martin, R. R., Haroldson, S. K., Onslow, M., & Leney, M. (1985). Modification of listener-judged naturalness in the speech of stutterers. Journal of Speech and Hearing Research 28, Ingham, R. J., & Onslow, M. (1987). Generalization and maintenance of treatment benefits for children who stutter. Seminars in Speech and Language 8, Ingham, R. J., Sato, W., Finn, P., & Belknap, H. (2001). The modification of speech naturalness during rhythmic stimulation treatment of stuttering. Journal of Speech, Language, and Hearing Research 44, James, J. E. (1981). Self-monitoring of stuttering: Reactivity and accuracy. Behavior Research and Therapy 19, Kazdin, A. E. (2001). Behavior modification in applied settings (6 th ed.). Belmont, CA: Wads worth/thomson Learning. Kirschenbaum, D. S. (1987). Self-regulatory failure: A review with clinical implications. Clinical Psychology Review 7,

51 Βιβλιογραφία (5 από 7) Kirschenbaum, D. S., & Tomarken, A. J. (1982). On facing the generalization problem: The study of self-regulatory failure. In P. C. Kendall (Ed.), Advances in cognitive-behavioral research and therapy, Vol. 1 (pp ). New York: Academic Press. Korotitsch, W. J., & Nelson-Gray, R. O. (1999). An overview of self-monitoring research in assessment and treatment. Psychological Assessment 11, La Croix, Z. E. (1973). Management of disfluent speech through self-recording procedures. Journal of Speech and Hearing Disorders 38, Maes, S., & Karoly, P. (2005). Self-regulation assessment and intervention in physical health and illness: A review. Applied Psychology: An International Review 54, Martin, R. R., & Haroldson, S. K. (1982). Contingent selfstimulation for stuttering. Journal of Speech and Hearing Disorders 47, O Brian, S., Onslow, M., Cream, A., & Packman, A. (2003). The Camperdown Program: Outcomes of a new prolonged-speech treatment model. Journal of Speech, Language, and Hearing Reserach 46, O Brian, S., Packman, A., & Onslow, M. (2004). Self-rating of stuttering severity as a clinical tool. American Journal of Speech-Lang Pathology 13, Onslow, M., Costa, L., Andrews, C., Harrison, E., & Packman, A. (1996). Speech outcomes of a prolonged-speech treatment for stuttering. Journal of Speech and Hearing Research 39,

52 5 Βιβλιογραφία (6 από 7) Plexico, L., Manning, W. H., & DiLollo, A. (2005). A phenomenological understanding of successful stuttering management. Journal of Fluency Disorders 30,1-22. Prins, D. (1997). Modifying stuttering-the stutterers reactive behavior: Perspectives on past, present, and future. In R. F. Curlee & G. M. Siegel (Eds.), Nature and treatment of stuttering (2nd ed.) (pp ). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon. Runyan, C. M., & Adams, M. R. (1978). Perceptual study of the speech of successfully therapeutized stutterers. Journal of Fluency Disorders 3, Runyan, C. M., & Adams, M. R. (1979). Unsophisticated judges perceptual evaluations of the speech of successfully treated stutterers. Journal of Fluency Disorders 4, Sackett, D. L., Straus, S. E., Richardson, W. S., Rosenberg, W., & Haynes, R. B. (2001). Evidence-based medicine: How to practice and teach EBM. Edinburgh, UK: Churchill Livingstone. Schiavetti, N., & Metz, D. (1997). Stuttering and the measurement of speech naturalness. R. F. Curlee & G. M. Siegel (Eds.), Nature and treatment of stuttering: New directions (2nd ed.) (pp ). Needham Heights, MA: Allyn & Bacon. Siegel, G. M. (1970). Punishment, stuttering and disfluency. Journal of Speech and Hearing Research 13, Van Riper, C. (1973). The treatment of stuttering. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.

53 5 Βιβλιογραφία (7 από 7) Voh, K. D., & Baumeister, R. F. (2004). Understanding selfregulation. In K. D. Voh & R. F. Baumeister (Eds.), Handbook of self-regulation: Research, theory, and applications (pp. 1-12). New York: The Guildford Press. Watson, D. L., & Tharp, R. G. (2007). Self-directed behavior: Self-modification for personal adjustment (9th ed.). Belmont, CA: Wadsworth/Thomson Learning.

54 54 ημείωμα Αναφοράσ Νθςιϊτθ M. (2015). Διαταραχζσ τθσ Ροισ - Σραυλιςμόσ. TEI Ηπείρου. Διακζςιμο από: τθ δικτυακι διεφκυνςθ:

55 ημείωμα Αδειοδότηςησ Σο παρόν υλικό διατίκεται με τουσ όρουσ τθσ άδειασ χριςθσ Creative Commons Αναφορά Δθμιουργοφ-Μθ Εμπορικι Χριςθ-Όχι Παράγωγα Ζργα 4.0 Διεκνζσ [1] ι μεταγενζςτερθ. Εξαιροφνται τα αυτοτελι ζργα τρίτων π.χ. φωτογραφίεσ, Διαγράμματα κλπ., τα οποία εμπεριζχονται ςε αυτό και τα οποία αναφζρονται μαηί με τουσ όρουσ χριςθσ τουσ ςτο «θμείωμα Χριςθσ Ζργων Σρίτων». Ο δικαιοφχοσ μπορεί να παρζχει ςτον αδειοδόχο ξεχωριςτι άδεια να χρθςιμοποιεί το ζργο για εμπορικι χριςθ, εφόςον αυτό του ηθτθκεί. [1] 5

56 5 Σζλοσ Ενότητασ Επεξεργαςία: Σαφιάδησ Διονφςιοσ Ιωάννινα, 2015

57 57 ημειώματα

58 5 Διαταραχζσ τησ Ροήσ -Σραυλιςμόσ Αυτοδιαχείριςθ και Θεραπεία Σραυλιςμοφ-1, ΣΜΗΜΑ ΛΟΓΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΣΕΙ ΗΠΕΙΡΟΤ - Ανοιχτά Ακαδημαϊκά Μαθήματα ςτο ΣΕΙ Ηπείρου Διατήρηςη ημειωμάτων Οποιαδιποτε αναπαραγωγι ι διαςκευι του υλικοφ κα πρζπει να ςυμπεριλαμβάνει: το θμείωμα Αναφοράσ το θμείωμα Αδειοδότθςθσ τθ Διλωςθ Διατιρθςθσ θμειωμάτων το θμείωμα Χριςθσ Ζργων Σρίτων (εφόςον υπάρχει) μαηί με τουσ ςυνοδευόμενουσ υπερςυνδζςμουσ.

59 Σζλοσ Ενότητασ 5