SAMANTEKT Á EIGINLEIKUM LYFS

SAMANTEKT Á EIGINLEIKUM LYFS 1. HEITI LYFS Fenemal Meda 15 mg töflur. Fenemal Meda 50 mg töflur. Fenemal Meda 100 mg töflur. 2. INNIHALDSLÝSING Hver tafla inniheldur phenobarbital 15 mg, 50 mg eða 100 mg. Hjálparefni með þekkta verkun: Hver 15 mg tafla inniheldur 55 mg af laktósaeinhýdrati. Hver 50 mg tafla inniheldur 27,5 mg af laktósaeinhýdrati. Hver 100 mg tafla inniheldur 40 mg af laktósaeinhýdrati. Sjá lista yfir öll hjálparefni í kafla 6.1. 3. LYFJAFORM Tafla. 15 mg: Hvít, flöt tafla, 6 mm í þvermál, auðkennd FE innan sviga. 50 mg: Hvít, flöt tafla, 6 mm í þvermál, auðkennd FL innan sviga. 100 mg: Hvít, flöt tafla með deiliskoru, 8 mm í þvermál, auðkennd FN innan sviga. 4. KLÍNÍSKAR UPPLÝSINGAR 4.1 Ábendingar Útbreidd vöðvakippa- og vöðvaþans- (tonic-clonic) alflog (grand mal) og hlutaflog. Phenobarbital er ekki virkt gegn störuflogum (petit mal). 4.2 Skammtar og lyfjagjöf Skömmtun er einstaklingsbundin. Fullorðnir: 1-3 mg/kg líkamsþunga/sólarhring í einum skammti. Börn yngri en 10 ára: 2-5 mg/kg líkamsþunga/sólarhring, skipt í tvo skammta. Halda skal meðferð með flogaveikilyfjum áfram um lengri tíma eftir að náðst hefur fullnægjandi stjórn á flogum. Ef ákveðið er að hætta lyfjameðferð við flogaveiki skal það gert smám saman á 3-12 mánuðum. Meðferðareftirlit Stjórna skal meðferðinni og hafa eftirlit með henni á grundvelli klínískrar svörunar og mælinga á plasmaþéttni. Ekki skal taka blóðsýni til ákvörðunar á plasmaþéttni fyrr en jafnvægisþéttni í plasma hefur náðst, þ.e. eftir 3-4 vikur. Æskileg plasmaþéttni er breytileg frá einum einstaklingi til annars, og að öllum líkindum einnig frá einum tíma til annars hjá sama einstaklingi. Klínískt mat ræður því hvaða plasmaþéttni skilar bestum árangri fyrir hvern og einn sjúkling (eðli flogakasta, tíðni flogakasta, heilsufarslegar, sálrænar og félagslegar afleiðingar flogakasta, aukaverkanir). Komi fram risarauðkornager (macrocytosis) eða risakímfrumublóðleysi (megaloblastic anaemia) skal veita meðferð með fólínsýru. Auðveldast er að ná æskilegri plasmaþéttni ef lyfið er notað eitt og sér. 1

4.3 Frábendingar Ofnæmi fyrir virka innihaldsefninu, öðrum barbiturlyfjum eða einhverju hjálparefnanna. Bráð, slitrótt porfýría. Alvarlega skert lifrarstarfsemi. 4.4 Sérstök varnaðarorð og varúðarreglur við notkun Gæta skal varúðar við skerta lifrar- eða nýrnastarfsemi og við meðferð hjá öldruðum. Nota skal phenobarbital með varúð hjá nýburum og börnum. Mikil útsetning getur haft áhrif á taugaþroska og leitt af sér skerta hreyfi-, vitsmuna- og talfærni. Því skal halda skömmtum og meðferðartíma í lágmarki. Ofnæmisheilkenni, sem yfirleitt kemur fram innan 2 mánaða eftir að meðferð hefst (sjá kafla 4.8 Aukaverkanir). Greint hefur verið frá lífshættulegum fylgikvillum í húð, aðallega Steven-Johnson heilkenni og drepi í húðþekju (toxic epidermal necrolysis), þegar farið hefur saman meðferð með phenobarbitali, geislameðferð á höfuð og skammtaminnkun barkstera. Fræða skal sjúklinga um vísbendingar og einkenni um húðviðbrögð og fylgjast náið með þeim með tilliti til þess. Fyrstu vikur meðferðarinnar er hættan mest á að Steven-Johnson heilkenni og eitrunardrep í húðþekju komi fram. Ef einkenni og vísbendingar um Steven-Johnson heilkenni eða eitrunardrep í húðþekju (t.d. versnandi útbrot á húð, oft með blöðrum eða sköddun á slímhúð) koma fram skal stöðva meðferð með Fenemal Meda. Snemmgreining og tafarlaus stöðvun meðferðar með lyfinu sem talið er orsakavaldurinn er árangursríkast til að koma í veg fyrir versnun Steven-Johnson heilkennis og eitrunardreps í húðþekju. Horfur eru oftast betri ef meðferð er hætt fljótt. Ef sjúklingurinn hefur fengið Steven-Johnson heilkenni eða eitrunardrep í húðþekju við notkun fenobarbitals má aldrei aftur meðhönda hann með fenobarbitali. Of ör skammtaminnkun þegar meðferð með flogaveikilyfi er hætt getur haft í för með sér aukna hættu á flogum þ.m.t. síflogum (status epilepticus). Til að draga úr hættu á tannskemmdum vegna munnþurrks skal bursta tennurnar með flúortannkremi tvisvar sinnum á dag. Ekki ætti að nota náttúrulyf sem innihalda jóhannesarjurt (Hypericum perforatum, jónsmessurunna, St. John s wort) samhliða Fenemal Meda vegna hættu á lægri plasmaþéttni og minni klínískum áhrifum Fenemal Meda (sjá kafla 4.5, Milliverkanir). Greint hefur verið frá sjálfsvígshugsunum og sjálfsvígshegðun hjá sjúklingum sem hafa verið meðhöndlaðir með flogaveikilyfjum við mismunandi ábendingum. Í safngreiningu á slembiröðuðum samanburðarrannsóknum með lyfleysu sem gerð var á flogaveikilyfjum kom fram lítið eitt aukin hætta á sjálfsvígshugsunum og sjálfsvígshegðun. Ekki er vitað hvað veldur þessari hættu og fyrirliggjandi gögn útiloka ekki möguleika á aukinni áhættu í tengslum við notkun phenobarbitals. Því skal fylgjast vel með sjúklingum með tilliti til sjálfsvígshugsana og sjálfsvígshegðunar og íhuga viðeigandi meðferð. Sjúklingum (og umönnunaraðila sjúklings) skal ráðlagt að leita til læknis ef einkenna sjálfsvígshugsana eða sjálfsvígshegðunar verður vart. Sjúklingar með galaktósaóþol, laktasaskort eða vanfrásog glúkósa-galaktósa, sem eru mjög sjaldgæfir arfgengir kvillar, skulu ekki nota lyfið. 4.5 Milliverkanir við önnur lyf og aðrar milliverkanir Phenobarbital hvatar í miklum mæli umbrot annarra lyfja og þegar notkun þess hefst verður plasmaþéttni lyfja sem notuð eru samhliða því minni en gert var ráð fyrir. Á hinn bóginn gerist það 2

þegar notkun phenobarbitals er hætt að plasmaþéttni lyfja sem notuð eru samhliða hækkar og getur slíkt leitt til einkenna ofskömmtunar. Við samhliðanotkun hafa eftirtalin lyf áhrif á phenobarbital (sem einnig er umbrotsefni primidons): Jóhannesarjurt (jónsmessurunni, Hypericum perforatum, St. John s wort): Sermisþéttni phenobarbitals getur minnkað við samhliðanotkun náttúrulyfja sem innihalda jóhannesarjurt. Þetta stafar af því að jóhannesarjurt hvatar ensím sem umbrjóta lyf. Því ætti ekki að nota náttúrulyf sem innihalda jóhannesarjurt samhliða Fenemal Meda. Hvötunin getur varað í að minnsta kosti 2 vikur eftir að notkun jóhannesarjurtar er hætt. Ef sjúklingur notar jóhannesarjurt skal fylgjast með þéttni phenobarbitals þar til notkun jóhannesarjurtar hefur verið hætt. Þegar notkun jóhannesarjurtar er hætt getur þéttni phenobarbitals aukist. Því kann að vera nauðsynlegt að breyta skammti phenobarbitals. Valproinsýra: Natríumvalproat hamlar umbrotum phenobarbitals sem leiðir til þess að plasmaþéttni phenobarbitals eykst smám saman, nema skammtar phenobarbitals séu minnkaðir. Við samhliða meðferð ætti að fylgjast með plasmaþéttni phenobarbitals og breyta skömmtum eftir því sem þörf krefur. Phenobarbital (sem einnig er umbrotsefni primidons) hefur áhrif á eftirtalin lyf við samhliðanotkun: Androgen efni: Við langvarandi meðferð með phenobarbitali eykst niðurbrot testosterons. Getnaðarvarnalyf: Þungun hefur átt sér stað, þrátt fyrir notkun getnaðarvarnalyfja til inntöku, hjá rúmlega 40 enskum konum sem fengu phenytoin, phenobarbital, carbamazepin eða primidon. Þessi flogaveikilyf auka umbrot getnaðarvarnalyfja til inntöku, bæði hvað varðar oxun þeirra og samtengingu. Beta-blokkar: Barbiturlyf (pentobarbital hefur verið rannsakað hvað þetta varðar) hvata umbrotum alprenolols og í minna mæli metoprololos, með ensímhvötun. Þessi milliverkun hefur ekki verið rannsökuð hvað varðar aðra beta-blokka. Þessi milliverkun á sér ekki stað þegar um er að ræða lyf sem skiljast út á óbreyttu formi um nýru og umbrotna ekki. Forðast skal samhliðanotkun. Ciclosporin: Greint hefur verið frá einu tilviki um hvötun phenobarbitals á umbrotum ciclosporins, sem hafði í för með sér lækkaða plasmaþéttni. Cyclophosphamid: Phenobarbital hvatar umbrotum cyclophosphamids. Digitoxin: Phenobarbital getur örvað umbrot digitoxins, sem veldur lækkaðri plasmaþéttni digitoxíns. Doxycyclin: Langvarandi meðferð með phenobarbitali styttir helmingunartíma doxycyclins í plasma, sem leitt getur til þess að meðferðarþéttni doxycyclins haldist ekki í 24 klst. Í slíkum tilvikum á því að gefa doxycyclin tvisvar sinnum á sólarhring. Etoposid: Sanmhliða meðferð með phenobarbitali eykur úthreinsun etoposids. Etosuximid: Hjá sjúklingum með flogaveiki, sem fengið hafa langvarandi meðferð með phenobarbitali, phenytoini og/eða carbamazepin er úthreinsun etosuximids 50% meiri samanborið við viðmiðunarhóp. Afleiðing þessa er sú að vera má að þessir sjúklingar þurfi stærri skammt af etosuximidi. Felbamat: Phenobarbital hvatar umbrotum felbamats. Sykursterar: Phenobarbital, phenytoin og carbamazepin, hvert fyrir sig eða samhliða, hvata umbrotum hydrocortisons, prednisolons og metylprednisolons (staðfest hjá börnum með astma), sem leiðir til þess að stækka þarf skammta. Þessi milliverkun á líklega við um alla sykurstera. 3

Granisetron: Eftir nokkura vikna meðferð með phenobarbitali hefur orðið hvötun á umbrotum granisetrons þannig að plasmaúthreinsun þess eykst um 25% eftir notkun í bláæð. Ósértækir MAO-hemlar: Barbiturlyf geta minnkað þéttni þríhringlaga þunglyndislyfja í plasma (staðfest fyrir nortriptylin, desmetylimipramin og clomipramin). Meðferðarþéttni nortriptylins í plasma er um það bil 400 nmól/ml (á við um innlægt þunglyndi). Carbamazepin: Phenobarbital hvatar umbrotum carbamazepins og epoxidumbrotsefnum þess, sem hefur í för með sér minnkaða plasmaþéttni. Kinidin: Barbitursýruafleiður geta hvatað umbrotum kinidins og þannig haft í för með sér minnkaða plasmaþéttni. Chloramphenicol: Talið er að phenobarbital geti hvatað umbrotum chloramphenicols. Clozapin: Phenobarbital hvatar umbrotum clozapins og við það minnkar plasmaþéttni þess um það bil 35%. Lamotrigin: Hjá stórum hópi, sem í voru 302 sjúklingar var plasmaþéttni lamotrigins marktækt minni (50-70%) hjá þeim sem fengu meðferð með phenobarbitali, phenytoini eða carbamazepini, samanborið við viðmiðunarhóp. Losartan: Í íhlutandi rannsókn hvataði phenobarbital umbrotum losartans og virks umbrotsefnis þess, með þeim afleiðingum að AUC minnkaði um nálægt 20%. Metadon: Í viðhaldsmeðferð með metadoni getur samhliða meðferð með phenobarbitali hvatað umbrotum metadons sem leiðir til minnkaðrar plasmaþéttni metadons og hugsanlega til fráhvarfseinkenna. Við samhliða meðferð með þessum tveimur lyfjum er mælt með að plasmaþéttni metadons sé mæld áður en skammtar eru hugsanlega auknir. Metronidazol: Talið er að phenobarbital geti hvatað umbrotum metronidazols og þar með dregið úr verkun þess. Mianserin: Við samhliðanotkun mianserins og phenobarbitals, phenytoins eða carbamazepins verður plasmaþéttni mianserins marktækt lægri en hjá samanburðarhópi, líklega vegna hvötunar á umbrotum. Montelucast: Phenobarbital hvatar CYP 3A4 miðluðum umbrotum montelucasts og hefur í för með sér um 40% minnkun á AUC. Nelfinavir: Samkvæmt upplýsingum framleiðandans geta phenobarbital, phenytoin og carbamazepin hvatað umbrotum nelfinavirs og þar með minnkað plasmaþéttnina. Nimodipin: Hjá sjúklingum sem fá meðferð með flogaveikilyfjum (m.a. phenobarbital) minnkar AUC fyrir nimodipin allt að 7-falt eftir inntöku 60 mg skammts, líklega vegna hvötunar á umbrotum. Nauðsynlegt getur verið að auka skammta til að ná klínískri verkun. Ópíöt: Barbiturlyf auka öndunarbælandi áhrif morfíns og morfínafleiða (t.d. oxycodon og hydromorphon). Því skal forðast samhliðanotkun. Oxcarbazepin: Oxcarbazepin eykur plasmaþéttni phenobarbitals um nálægt 15%, líklega vegna hömlunar á CYP 2C19. Phenobarbital hvatar hins vegar umbrotum oxcarbazepins og plasmaþéttni þess (á einnig við um virka umbrotsefnið) lækkar um nálægt 30%. Við samhliða meðferð með þessum tveimur lyfjum skal fylgjast með plasmaþéttni þeirra beggja. Paracetamol: Flogaveikilyf sem hvata ensímum (phenobarbital, phenytoin og carbamazepin) draga úr aðgengi paracetamols með því að auka samtengingu þess við glucuronsýru. 4

Theophyllin: Phenobarbital (og pentobarbital) eykur umbrotaúthreinsun theophyllins og veldur þar með lækkaðri plasmaþéttni. Ticagrelor: Ticagrelor umbrotnar aðallega fyrir tilstilli CYP3A4. Þar sem phenytoin hvatar CYP3A4 getur samhliðanotkun phenytoins og ticagrelors minnkað plasmaþéttni og þar með verkun ticagrelors. Forðast skal samhliðanotkun. Warfarin: Barbiturlyf auka umbrot warfarins og draga þar með úr verkun þess. 4.6 Frjósemi, meðganga og brjóstagjöf Meðganga Vart hefur orðið aukinnar tíðni vanskapana (vansköpun handa, fóta og kúpu-andlits, hjartagallar) í tengslum við notkun sumra lyfja sem notuð eru við flogaveiki á fyrsta þriðjungi meðgöngu. Þegar notuð eru fleiri lyf en eitt virðist hætta á vansköpun vera meiri. Ef hins vegar dregið er úr fyrirbyggjandi meðferð við flogum, eða henni hætt, getur það haft í för með sér marktæka hættu fyrir bæði móðurina og fóstrið, sem líklega er alvarlegra en hættan á vansköpun. Þetta skal því haft í huga varðandi notkun flogaveikilyfja á meðgöngu. Vera má að gefa þurfi K-vítamín á síðasta mánuði meðgöngunnar. Brjóstagjöf Phenobarbital skilst út í brjóstamjólk í þeim mæli að haft getur áhrif á brjóstmylking, jafnvel þegar notaðir eru ráðlagðir skammtar. 4.7 Áhrif á hæfni til aksturs og notkunar véla Fenemal Meda getur valdið skertum viðbragðsflýti. Þetta skal haft í huga þegar óskertrar árvekni er þörf, t.d. við akstur. 4.8 Aukaverkanir Nánast allir sjúklingar sem nota flogaveikilyf finna fyrir aukaverkunum. Oftast er um að ræða syfju og skerta einbeitingu. Aukaverkanirnar eru yfirleitt vægar og valda venjulega ekki verulegum óþægindum, en hafa verður hættu á aukaverkunum í huga þegar meðferð er ákveðin. Tíðni eftirtalinna aukaverkana hefur verið skilgreind á eftirfarandi hátt: mjög algengar (>1/10), algengar (>1/100 til <1/10), sjaldgæfar (>1/1.000 til <1/100), mjög sjaldgæfar (>1/10.000 til <1/1.000), koma örsjaldan fyrir (<1/10.000), tíðni ekki þekt (ekki hægt að áætla tíðni út frá fyrirliggjandi gögnum). Blóð og eitlar Algengar Mjög sjaldgæfar Innkirtlar Tíðni ekki þekkt Taugakerfi Algengar Meltingarfæri Sjaldgæfar Risarauðkornager (macrocytosis) Risakímfrumublóðleysi Minnkuð þéttni skjaldkirtilshormóna í sermi Augntin (við háa þéttni), slingur (við háa þéttni), timburmenn, mikil skapstyggð (börn), ruglun (aldraðir) Munnþurrkur 5

Húð og undirhúð Algengar Koma örsjaldan fyrir Efnaskipti og næring Sjaldgæfar Útþot Greint hefur verið frá alvarlegum húðviðbrögðum (severe cutaneous adverse reactions, SCARs); Stevens-Johnson heilkenni og eitrunardrepi í húðþekju (sjá kafla 4.4). Beinmeyra (eftir langvarandi meðferð) Almennar aukaverkanir og aukaverkanir á íkomustað Algengar Skert athygli og skert einbeitingargeta Mjög sjaldgæfar Ofnæmisheilkenni Aukaverkanir á taugakerfi sem og syfja og skert einbeiting tengist plasmaþéttni. Hætta á aukaverkunum á taugakerfi eykst með vaxandi plasmaþéttni. Syfjan hverfur yfirleitt eftir nokkurra vikna meðferð, vegna þolmyndunar. Beinmeyra getur komið fram eftir langvarandi notkun, líklega vegna aukinna umbrota D-vítamíns vegna ensímhvötunar. Langvarandi meðferð með phenobarbitali hefur verið tengd aukinni hættu á Dupuytrenslófakreppu. Ofnæmisheilkenni einkennist af einkennum eins og hita, húðútþotum, eitlastækkun, liðverkjum, eósínafíklafjöld, offjölgun eitilfrumna og áhrifum á lifrarstarfsemi og kemur oftast fram á fyrstu 2 mánuðum meðferðar. Í mjög sjaldgæfum tilfellum hefur verið greint frá bráðum lifrarskaða eins og bráðri lifrarbilun, gulu, lifrarstækkun og hækkuðum gildum transaminasa í tengslum við ofnæmisheilkenni. Áhrif á lifur geta verið tímabundin en greint hefur verið frá banvænum tilfellum. Ef vísbendingar eru um bráðan lifrarskaða skal stöðva meðferð með Fenemal Meda samstundis og ekki hefja hana aftur. Greint hefur verið frá lækkun á beinþéttni, beinrýrnun, beinþynningu og beinbrotum hjá sjúklingum á langtímameðferð með Fenemal Meda. Ekki er vitað með hvaða hætti Fenemal Meda hefur áhrif á beinumsetningu. Tilkynning aukaverkana sem grunur er um að tengist lyfinu Eftir að lyf hefur fengið markaðsleyfi er mikilvægt að tilkynna aukaverkanir sem grunur er um að tengist því. Þannig er hægt að fylgjast stöðugt með sambandinu milli ávinnings og áhættu af notkun lyfsins. Heilbrigðisstarfsmenn eru hvattir til að tilkynna allar aukaverkanir sem grunur er um að tengist lyfinu beint til Lyfjastofnunar www.lyfjastofnun.is. 4.9 Ofskömmtun Einkenni við ofskömmtun Í upphafi getur hugsanlega komið fyrir örvunarástand með ruglun, óráði og ofskynjunum. Vaxandi bæling miðtaugakerfis með viðbragðsleysi og vaxandi meðvitundarleysi, allt að djúpu dái. Öndunarbæling, öndunarstopp. Lungnabjúgur. Æðavíkkun, blóðþurrð og bæling hjartavöðva leiða til blóðþrýstingslækkunar og hugsanlega til losts, þvagþurrðar og þvagleysis. Lítið eitt samandregin sjáöldur sem svara ljósáreiti, en í alvarlegum tilvikum svara sjáöldur ekki ljósáreiti. Lækkaður líkamshiti. Blöðruexem. Við blóðþéttni yfir 500 μmól/l kemur fram alvarleg eitrun. Veldur ávana og þoli (há þéttni barbiturats í blóði) og fráhvarfseinkennum. Meðferð við ofskömmtun Lyfjakol (endurteknir skammtar) ef það á við, hugsanlega hægðalosandi lyf. Fylgjast skal með öndun, blóðrás og þvagmyndun. Barkaþræðing og öndunarhjálp eftir því sem þörf krefur, leiðrétting á röskun sýru-basajafnvægis. Fullnægjandi vökvagjöf, hugsanlega með eftirliti með blóðþrýstingi í miðlægri bláæð (CVP). Við mikilli lækkun blóðþrýstings og losti skal gefa mikinn vökva til að tryggja blóðrúmmál og hugsanlega einnig innrennsli dopamins, í upphafi 5 μg/kg/mín. og sá skammtur aukinn þar til verkun fæst (ef notaður er stærri skammtur en 10 μg/kg/mín. geta komið fram 6

hjartsláttartruflanir), en annar kostur er að gefa noradrenalin með innrennsli og skal haft í huga að þörf getur verið fyrir stóra skammta noradrenalins (allt að 100 mg/sólarhring). Þvinguð alkalísk þvagræsing. Stjórna skal þvagmyndun með endurteknum skömmtum furosemids eða mannitols, þannig að daglega vökvagjöf sé 500-1.000 ml meiri en þvagmagn (virk, þvinguð þvagræsing hefur í för með sér 8-12 lítra af þvagi á sólarhring). Athugið að dopamin hefur einnig jákvæð áhrif á þvagræsinguna. Við nýrnabilun skal gefa furosemid í vaxandi skömmtum og hugsanlega er þörf fyrir himnuskilun. Við alvarlega eitrun skal beita blóðsíun eða blóðskilun. Eitrun Hjá 3 ára gömlu barni höfðu 180 mg í för með sér í meðallagi mikla eitrun, hjá 3 ára gömlu barni höfðu 270 mg í för með sér í meðallagi mikla til alvarlega eitrun og hjá fullorðnum höfðu 2 g í för með sér væga til í meðallagi mikla eitrun. Eitrunarskammtur handa fullorðnum er um það bil 1 g. Banvænn skammtur er 5-10 g. Phenobarbital er langvirkt barbiturlyf og því geta eiturverkanir þess komi hægar fram og ekki með jafn áberandi hætti í upphafi, eins og við á um stuttvirk eða í meðallagi langvirk barbiturlyf, en djúpt dá getur þó varað mjög lengi. Áfengi eykur eiturverkanirnar. Barbiturlyf og morfín (einnig morfínafleiður) auka öndunarbælandi áhrif hvors annars. 5. LYFJAFRÆÐILEGAR UPPLÝSINGAR 5.1 Lyfhrif Flokkun eftir verkun: Flogaveikilyf. ATC flokkur: N03AA02. Phenobarbital, afleiða barbitursýru, hefur verkun gegn flogum og langvarandi verkun. Phenobarbital takmarkar útbreiðslu flogakasts og hækkar krampaþröskuldinn. 5.2 Lyfjahvörf Eftir inntöku frásogast phenobarbital hægt en að fullu. Samtímis fæðuneysla hægir á frásogi en hefur ekki áhrif á aðgengi. Hjá fullorðnum er helmingunartími phenobarbitals í plasma 2-6 dagar en nokkru styttri og breytilegri hjá börnum. Í ljósi þess hve langan tíma brotthvarfið tekur skal hafa hættu á uppsöfnun í huga við langvarandi meðferð. Hjá fullorðnum næst jafnvægisþéttni eftir um það bil 3 vikna meðferð en nokkru fyrr hjá börnum. Binding við plasmaprótein er 40-60%. Um það bil 75% af phenobarbitali umbrotnar fyrir tilstilli lifrarensíma (umbrotsefnin eru óvirk), en um 25% skiljast út á óbreyttu formi um nýru. Fullnægjandi verkun næst yfirleitt á þéttnibilinu 40-130 μmól/l (10-30 μg/ml) en hafa verður heildarástand sjúklingsins til hliðsjónar (stjórnun floga og aukaverkanir). Sérstakir sjúklingahópar Hætta á lengri brotthvarfstíma er fyrir hendi ef nýrnastarfsemi er skert. 5.3 Forklínískar upplýsingar - 6. LYFJAGERÐARFRÆÐILEGAR UPPLÝSINGAR 6.1 Hjálparefni Mjólkursykureinhýdrat, kartöflusterkja, talkúm, gelatína, magnesíumsterat. 6.2 Ósamrýmanleiki Á ekki við. 7

6.3 Geymsluþol 5 ár. 6.4 Sérstakar varúðarreglur við geymslu Engin sérstök fyrirmæli eru um geymsluaðstæður lyfsins. 6.5 Gerð íláts og innihald 15 mg: Plastglös með barnaöryggisloki með 100 töflum. 50 mg: Plastglös barnaöryggisloki með með 100 eða 250 töflum. 100 mg: Plastglös barnaöryggisloki með með 100 töflum. Ekki er víst að allar pakkningastærðir séu markaðssettar. 6.6 Sérstakar varúðarráðstafanir við förgun og önnur meðhöndlun Engin sérstök fyrirmæli. 7. MARKAÐSLEYFISHAFI Meda AB BOX 906 170 09 Solna Svíþjóð 8. MARKAÐSLEYFISNÚMER 15 mg: IS/1/04/118/01 50 mg: IS/1/04/118/02 100 mg: IS/1/04/118/03 9. DAGSETNING FYRSTU ÚTGÁFU MARKAÐSLEYFIS/ENDURNÝJUNAR MARKAÐSLEYFIS Dagsetning fyrstu útgáfu markaðsleyfis: 10. maí 2004. Nýjasta dagsetning endurnýjunar markaðsleyfis: 22. júní 2011. 10. DAGSETNING ENDURSKOÐUNAR TEXTANS 27. janúar 2016. 8