ΤΕΙ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ Τ.Ε. Διοίκηση Εργοταξίου (Construction Management) Διδάσκων: Γιάννης Χουλιάρας Εισαγωγή. Αρχές υπολογισμού στοιχείων μηχανών, στοιχείων μη λυομένων συνδέσεων (ηλώσεις, συγκολλήσεις)
Περίγραμμα της ύλης του μαθήματος Στοιχεία μηχανών (εβδομάδες 1 4) Δομικές μηχανές (εβδομάδες 5, 6) Οργάνωση Εργοταξίου (εβδομάδες 7, 8) Προγραμματισμός των τεχνικών έργων (εβδομάδες 9, 10) Στοιχεία τεχνικής οικονομικής (εβδομάδα 11) Εφαρμογές μεθόδων επιχειρησιακής έρευνας στα τεχνικά έργα (εβδομάδα 12) Οργάνωση κατασκευών και ασφάλεια τεχνικών έργων (εβδομάδα 13)
Το μάθημα περιλαμβάνει γνώσεις: Αντοχής υλικών Μηχανολογίας Σιδηρών κατασκευών Διοικητικής Οικονομικής Μαθηματικών Επιχειρησιακής έρευνας
Βασικοί ορισμοί Έργο: Προϊόν ανθρώπινης δραστηριότητας Τεχνικό έργο: Μετατροπή φυσικών πόρων και δυνάμεων σε προϊόντα ή υπηρεσίες με σκοπό την «καλυτέρευση της ζωής» μιας ομάδας ανθρώπων Τεχνική εταιρία ή Κατασκευαστική επιχείρηση Εργοτάξιο : Οι κινητές εγκαταστάσεις για την κατασκευή ενός τεχνικού έργου Δομική βιομηχανία: Το σύνολο των κατασκευαστικών επιχειρήσεων Διοίκηση: Η διαδικασία οργάνωσης δραστηριοτήτων, λήψης αποφάσεων, διακίνηση ιδεών και πληροφοριών και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων. Σχεδιασμός: Η διαδικασία προετοιμασίας για την εκτέλεση μιας δραστηριότητας (καθορισμός χαρακτηριστικών, μεθόδων, στόχων, κλπ) Προγραμματισμός: Η πρόβλεψη χρονικής εκτέλεσης δραστηριοτήτων Σύστημα: Σύνολο μελών, συνδεδεμένων κατά μία ορισμένη δομή, το οποίο μαζικά αντιδρά σ ένα ερέθισμα και εκπληρώνει ένα καθορισμένο σκοπό.
Χαρακτηριστικά των τεχνικών έργων Πεπερασμένα: Έχουν αρχή και τέλος Σύνθετα και δύσκολα: Απαιτούν την ενασχόληση των μηχανικών Μοναδικά: Κάθε έργο έχει τα δικά του χαρακτηριστικά και συνθήκες Έχουν διακριτά όρια σε σχέση με το περιβάλλον τους Ο ιδιοκτήτες των έργων δεν έχουν την απαιτούμενη τεχνική κατάρτιση και επομένως τα έργα κατασκευάζονται από εργολάβους με συνεργεία Έχουν κινητές εγκαταστάσεις παραγωγής Κατασκευάζονται σε συνθήκες υπαίθρου και επηρεάζονται από τον καιρό Ο προγραμματισμός επηρεάζεται από τον τόπο κατασκευής Δεν είναι δυνατή η αποθεματοποίηση της παραγωγής, η κατασκευή γίνεται κατά παραγγελία
Κατηγορίες τεχνικών έργων Οικοδομικά: Εργοστάσια, αποθήκες, οικίες, καταστήματα, σχολεία, κ.ά. Υδραυλικά/Λιμενικά/Εγγειοβελτιωτικά: Διώρυγες, φράγματα, αποχετεύσεις Συγκοινωνιακά: Δρόμοι, γέφυρες, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, κ.ά. Συστήματα παραγωγής και διανομής ενέργειας: Διυλιστήρια, δίκτυα ΔΕΗ Χωματουργικά: Αναχώματα, χωμάτινα φράγματα, εκσκαφές, κ.ά. Λοιπά τεχνικά έργα: Σήραγγες, ορυχεία, στάδια, κολυμβητήρια, κ.ά.
Κύρια μέλη δομικών μηχανών 1. Πλαίσιο: Η φέρουσα κατασκευή όπου στηρίζεται ο κινητήρας και οι διάφοροι κινητήριοι μηχανισμοί 2. Κινητήρας: Παράγει την ενέργεια για τη λειτουργία της δομικής μηχανής 3. Σύστημα Μετάδοσης Κίνησης: Από τον κινητήρα στα διάφορα συστήματα 4. Σύστημα πορείας: Σύστημα διεύθυνσης, κύλισης και πέδησης 5. Σύστημα λειτουργίας ή Εργαζόμενα τεμάχια: Π.χ. Ανυψωτικό σύστημα Μία δομική μηχανή είναι ένα σύστημα. Καθένα από τα παραπάνω μέλη είναι επίσης σύστημα με συγκεκριμένο στόχο, δομή, μέλη και περιορισμούς.
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Εφελκυσμός Κατά τον εφελκυσμό προκαλείται επιμήκυνση του στοιχείου. Στον εφελκυσμό η ορθή τάση, σ, προσδιορίζεται ως το πηλίκο της εξωτερικής δύναμης, F, προς την επιφάνεια της διατομής, Α, και έχει μονάδες πίεσης: σ = F / A (1) Η ολική επιμήκυνση, ΔL, στοιχείου με μήκος L θα είναι: ΔL = F. L / A. E (2) όπου Ε είναι το μέτρο ελαστικότητας του υλικού (Ε = σ / ε). Δηλαδή, η μήκυνση, σύμφωνα με τον νόμο του Hooke, είναι ανάλογη προς τη φόρτιση F και το μήκος του στοιχείου L και αντιστρόφως ανάλογη προς τη διατομή Α και το μέτρο ελαστικότητας Ε. Από τις σχέσεις (1) και (2) προκύπτει: F A F L ΔL = σ. L / E (3) ΔL / L = σ / Ε = ε (4) Ο λόγος ΔL / L, δηλαδή το ε ονομάζεται ανηγμένη μήκυνση, καθόσον ανάγεται στο αρχικό μήκος L.
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Θλίψη Κατά τη θλίψη προκαλείται συμπίεση του στοιχείου. Αν η δύναμη του Σχήματος ενεργεί κατά την αντίθετη φορά, δηλ. συμπιέζοντας το στοιχείο, και το στοιχείο αυτό έχει μικρό μήκος, τότε η ορθή τάση προσδιορίζεται όπως και στην περίπτωση του εφελκυσμού από τη σχέση (1). Αν όμως το μήκος του στοιχείου είναι 6 8 φορές μεγαλύτερο από την ελάχιστη πλευρά ή τη διάμετρο, τότε το στοιχείο ονομάζεται στήλη και οι τάσεις υπολογίζονται από τους τύπους του λυγισμού.
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Κάμψη Κατά την κάμψη προκαλείται σχετική περιστροφή δύο γειτονικών διατομών του στοιχείου. Καθαρή κάμψη προκαλείται από ένα ζεύγος δυνάμεων. Στο Σχήμα το ζεύγος προκαλεί εφελκυστική τάση στην κάτω πλευρά της δοκού που κάμπτεται και θλιπτική τάση στην επάνω πλευρά. Στη μέση της δοκού υπάρχει ο ουδέτερος άξονας που παραμένει αμετάβλητος. Η τάση, σ b, που αναπτύσσεται κατά την κάμψη δίνεται από τη σχέση: σ b = M / W (5) όπου: Μ = η μέγιστη ροπή κάμψης σε Ncm W = η ροπή αντίστασης της διατομής σε cm 3.
Ροπή αδράνειας, Ροπή αντίστασης Η ροπή αντίστασης μιας διατομής είναι: W = J / e (6) όπου: J = η ροπή αδράνειας της διατομής σε cm 4 e = η απόσταση του ουδέτερου άξονα από την εξωτερική ίνα της διατομής σε cm. Για απλά σχήματα διατομών η ροπή αδράνειας λαμβάνεται από πίνακες της βιβλιογραφίας της Μηχανικής. Για ορθογωνική διατομή πλάτους b και ύψους h, η ροπή αδράνειας της διατομής ως προς τον κεντροβαρικό της άξονα είναι: J x = b h 3 / 12 (7)
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Διάτμηση Η διάτμηση τείνει να προκαλέσει ολίσθηση μεταξύ δύο γειτονικών διατομών του στοιχείου κατά τη διεύθυνση που ενεργεί η δύναμη. Μία διατμητική τάση προκαλείται σ ένα επίπεδο μεταξύ δύο γειτονικών τεμαχίων ενός σώματος, από δύο ίσες εξωτερικές δυνάμεις που έχουν τις γραμμές ενεργείας τους παράλληλες προς το θεωρούμενο επίπεδο και σε αντίθετες διευθύνσεις. Η δύναμη F στη μεσαία πλάκα προκαλεί αντιδράσεις F/2 στις δύο εξωτερικές πλάκες και διατμητικές τάσεις στον πείρο. Συνήθως υποτίθεται ότι οι διατμητικές τάσεις, τ, είναι ομοιόμορφα κατανεμημένες επάνω στη διατομή, οπότε ισχύει: τ = F / A (8)
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Στρέψη Η πακτωμένη κυλινδρική ράβδος καταπονείται από μία ροπή στρέψης Μ t. Η στρεπτική ροπή Μ t τείνει να περιστρέψει δύο γειτονικές διατομές μεταξύ τους διατηρώντας την παραλληλία τους. Κατά τη στρέψη ισχύει η σχέση: σ t = M t / W p (9) όπου: σ t = η τάση στρέψης σε N/cm 2 Μ t = η ροπή στρέψης σε Ncm W p = η πολική ροπή αντίστασης της διατομής σε cm 3. Για κυκλική διατομή: W p = π d 3 / 16.
Καταπονήσεις στοιχείων μηχανών: Λυγισμός Όταν το μήκος ενός στοιχείου που θλίβεται είναι μεγάλο σε σχέση με τη διάμετρό του (6 8 φορές και άνω), τότε το στοιχείο ενδέχεται να πάψει να είναι ευθύγραμμο και να καμφθεί. Στην περίπτωση αυτή οι τάσεις που αναπτύσσονται στο στοιχείο υπολογίζονται με τους τύπους του λυγισμού. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό μέγεθος που χρησιμοποιείται στους υπολογισμούς του λυγισμού, είναι ο βαθμός λυγηρότητας, λ: λ = L k / i (10) όπου: L k = το ελεύθερο (ή ανηγμένο) μήκος λυγισμού i = η ακτίνα αδρανείας της διατομής σε cm (i = J/A).
Σύνθετη καταπόνηση στοιχείων μηχανών Μέχρι τώρα εξετάστηκαν τα διάφορα είδη καταπονήσεων με την προϋπόθεση ότι κάθε είδος εμφανίζεται και ενεργεί μόνο του. πολλές φορές όμως, ενεργούν ταυτόχρονα δύο ή περισσότερα είδη καταπονήσεων. Στην περίπτωση αυτή εμφανίζεται μια σύνθετη καταπόνηση που προκαλεί: - μόνο ορθές τάσεις (εφελκυσμός ή θλίψη και κάμψη), ή - μόνο διατμητικές τάσεις (διάτμηση και στρέψη), ή - ορθές και διατμητικές τάσεις (εφελκυσμός ή θλίψη και στρέψη, κάμψη και στρέψη. Αν υπάρχουν μόνο ομοειδείς τάσεις (μόνον ορθές ή μόνο διατμητικές), τότε η συνισταμένη τάση προκύπτει από το αλγεβρικό άθροισμα των επιμέρους τάσεων. Αν όμως εμφανισθούν συγχρόνως σε μία διατομή ορθές και διατμητικές τάσεις, τότε εξαιτίας των διαφορετικών διευθύνσεων δεν είναι δυνατή η αλγεβρική άθροιση, αλλά όπως αποδείχτηκε πειραματικά, ούτε και η γεωμετρική άθροιση δίνει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Στην περίπτωση αυτή εφαρμόζονται τα λεγόμενα κριτήρια αντοχής και προσδιορίζεται μια ισοδύναμη τάση, σ v. Στη μηχανολογία για παράδειγμα χρησιμοποιείται συνήθως το κριτήριο του μέγιστου έργου παραμόρφωσης (Mises).
Δυναμική καταπόνηση στοιχείων μηχανών Η αντοχή ενός στοιχείου μηχανής εξαρτάται κατά ένα μεγάλο μέρος από τη χρονική μεταβολή της φόρτισης. Διακρίνονται τρεις βασικές περιπτώσεις φόρτισης: - Περίπτωση φόρτισης Ι (στατική καταπόνηση): Η τάση αυξάνει απότομα μέχρι μία ορισμένη τιμή την οποία διατηρεί και δεν μεταβάλει ούτε το μέγεθος ούτε τη διεύθυνσή της. Π.χ.: ηλεκτροκινητήρες με σταθερή ισχύ χωρίς αλλαγή της διεύθυνσης κινήσεως, αντλίες και στρόβιλοι σε συνεχή λειτουργία. - Περίπτωση φόρτισης ΙΙ (επαναλαμβανόμενη ή κυματοειδής ή πρωτογενής καταπόνηση): Η τάση αυξάνει συνεχώς μέχρι μία ανώτατη τιμή και στη συνέχεια μηδενίζεται. Με σταθερή διεύθυνση μεταβάλλεται το μέγεθός της. Π.χ.: συρματόσχοινα γερανών, ελατήρια αυτοκινήτων, ηλεκτροκινητήρες με μεταβαλλόμενη ισχύ χωρίς αλλαγή της διεύθυνσης κινήσεως. - Περίπτωση φόρτισης ΙΙΙ (αντιστρεφόμενη ή εναλλασσόμενη ή παλμική καταπόνηση): Η τάση κυμαίνεται διαρκώς ανάμεσα σε μία θετική και μία αρνητική μέγιστη τιμή. Μεταβάλλονται τόσο η διεύθυνση όσο και το μέγεθός της. Π.χ.: μηχανές με εναλλασσόμενη διεύθυνση κίνησης, κοχλίες σε εφελκυστική θλιπτική καταπόνηση.
Ασφάλεια και επιτρεπόμενες τάσεις Αν σ ο είναι η οριακή τάση που αντέχει το υλικό και S ο συντελεστής ασφάλειας, τότε η επιτρεπόμενη τάση, σ επ, προκύπτει από τη σχέση: σ επ = σ ο / S (11) Δηλαδή, η επιτρεπόμενη τάση προκύπτει ως ποσοστό της πραγματικής οριακής αντοχής του υλικού. Επομένως, ο προσδιορισμός της επιτρεπόμενης τάσης παρουσιάζει περισσότερο πρακτικό παρά θεωρητικό ενδιαφέρον, έχει δε καθιερωθεί όταν πρόκειται για συνήθεις κατασκευές, να λαμβάνεται από πίνακες. Στο συντελεστή ασφάλειας δίνονται διαφορετικές τιμές για τα διάφορα είδη καταπόνησης. Έτσι για δυναμική καταπόνηση ο συντελεστής ασφάλειας είναι S D, για στατική καταπόνηση συνεκτικών υλικών έναντι πλαστικής παραμόρφωσης (διαρροής) είναι S F, και για ψαθυρά υλικά έναντι βίαιης θραύσης είναι S Β. Κατά τον έλεγχο θα πρέπει να πληρούται η συνθήκη: σ σ επ ή τ τ επ (12)
Στοιχεία μηχανολογίας: Συνδέσεις Οι συνδέσεις είναι στοιχεία μηχανών που χρησιμοποιούνται για τη σύνδεση διαφόρων τεμαχίων μεταξύ τους. Είδη συνδέσεων: Μόνιμες ή Μη λυόμενες (Ηλώσεις, Συγκολλήσεις): Λύονται μόνο με καταστροφή τους. Λυόμενες (Κοχλίες, Σφήνες, Πολύσφηνα)
Παράγοντες που επηρεάζουν το είδος της σύνδεσης 1. Η ικανότητα φόρτισης 2. Η συχνότητα σύνδεσης και αποσύνδεσης 3. Το κόστος 4. Ο απαιτούμενος χρόνος κατασκευής 5. Η αξιοπιστία της σύνδεσης 6. Η διάρκεια ζωής και οι βλάβες 7. Η στεγανότητα 8. Το βάρος
Μόνιμες συνδέσεις
Είδη ηλώσεων: Μόνιμες συνδέσεις: Ηλώσεις 1. Σταθερές ηλώσεις. Αυτές έχουν ως σκοπό να μεταφέρουν δυνάμεις, όπως στις σιδηρές κατασκευές. 2. Στεγανές ηλώσεις. Αυτές χρησιμοποιούνται για την εξασφάλιση στεγανότητας, όπως στην κατασκευή δοχείων για αποθήκευση υγρών ή αερίων. 3. Σταθερές και στεγανές ηλώσεις. Αυτές χρησιμοποιούνται σε ατμολέβητες και γενικά σε κλειστά δοχεία με μεγάλη εσωτερική πίεση. 4. Ηλώσεις προσκόλλησης. Αυτές χρησιμοποιούνται σε επενδύσεις μεταλλικών σκελετών με ελάσματα, π.χ. σε λεωφορεία, αεροπλάνα, κλπ.
Είδη ήλων (1) Ημισφαιρικός, (2) Φρεζάτος βυθισμένος, (3) Φρεζάτος ημιβυθισμένος, (4) πλατυκέφαλος), (5) Εκτονωτικός
Υπολογισμός ηλώσεων σε διάτμηση F τ β τ = ---- τ επ = --- A S Όπου τ β η αντοχή σε διάτμηση και S ο συντελεστής ασφάλειας, ο οποίος συνήθως λαμβάνει τιμές από 2 έως 4.
Τοποθέτηση ήλου
Συγκολλήσεις Συγκόλληση: Σύνδεση υλικών, συνήθως σε πλαστική ή ρευστή κατάσταση, με τη βοήθεια θερμότητας ή πίεσης ή και των δύο, με ή χωρίς προσθήκη υλικού παρόμοιας σύνθεσης. Στις σιδηρές κατασκευές η συγκόλληση έχει σχεδόν εεξοστρακίσει την ήλωση.
Είδη συγκολλήσεων Ανάλογα με την κατάσταση που φθάνει το μέταλλο από τη θέρμανση: α. Η πλαστική συγκόλληση. Αυτή επιτυγχάνεται με θέρμανση των δύο τεμαχίων μέχρι να γίνουν εύπλαστα και στη συνέχεια με πίεση του ενός τεμαχίου στο άλλο με ισχυρή δύναμη ή σφυρηλασία. β. Η συγκόλληση με τήξη. Αυτή πραγματοποιείται με τοπική θέρμανση μέχρι τήξης των άκρων των τεμαχίων που πρόκειται να συγκολληθούν κατά μήκος της γραμμής στην οποία πρέπει να επιτευχθεί η συγκόλληση. Έτσι σχηματίζεται ένα αυλάκι από υγρό μέταλλο στο οποίο είναι εμβαπτισμένα τα άκρα των τεμαχίων. Μετά τη στερεοποίηση του λειωμένου μετάλλου επιτυγχάνεται η συγκόλληση, με την πραγματοποίηση ενός είδους συνέχειας του μετάλλου από το ένα τεμάχιο στο άλλο.
Είδη συγκολλήσεων Ανάλογα με το είδος της θερμικής πηγής: Συγκόλληση με αέριο. Σε αυτή η θερμική πηγή είναι φλόγα από καύση μίγματος οξυγόνου και ασετιλίνης. Συγχρόνως με την τήξη των άκρων των τεμαχίων που πρόκειται να συγκολληθούν τήκεται και ένα άλλο τεμάχιο από κατάλληλο μέταλλο, το οποίο έχει μορφή σύρματος και τοποθετείται στο σημείο που αναπτύσσεται η θερμότητα. Με το λειωμένο σύρμα γεμίζει το διάστημα μεταξύ των δύο τεμαχίων. Συγκόλληση με ηλεκτρικό τόξο (Ηλεκτροσυγκόλληση). Αυτή η μέθοδος είναι σήμερα η πιο διαδεδομένη και χρησιμοποιείται ευρύτατα. Η ανάπτυξη της θερμότητας επιτυγχάνεται με ηλεκτρικό τόξο, το οποίο δημιουργείται ανάμεσα στα μέρη που θα συγκολληθούν και ενός κατάλληλου μεταλλικού ηλεκτροδίου από ειδικό μέταλλο για κάθε περίπτωση συγκόλλησης.
Είδη ηλεκτροσυγκολλήσεων Συγκόλληση με ανοικτό ηλεκτρικό τόξο, όπου το τόξο μεταξύ του τεμαχίου και του ηλεκτροδίου είναι φανερό. Συγκόλληση με καλυμμένο ηλεκτρικό τόξο. Εδώ το τόξο καλύπτεται από μια ειδική σκόνη που προφυλάσσει τη ραφή από τη δυσμενή επίδραση της ατμόσφαιρας. Συγκόλληση μέσα σε προστατευτική ατμόσφαιρα αερίου. Το τόξο εδώ δημιουργείται μέσα σε ένα προστατευτικό, από τις επιδράσεις της ατμόσφαιρας, περιβάλλον αερίου (συνήθως αργό ή διοξείδιο του άνθρακα ή ανάμιξη αυτών και οξυγόνου). Με τη μέθοδο της ηλεκτροσυγκόλλησης επιτυγχάνονται υψηλές αποδόσεις και ποιότητα συγκολλήσεων και καθαρές επιφάνειες ραφών.
Ηλεκτροσυγκόλληση
Τρόποι τοποθέτησης τεμαχίων για συγκόλληση
Τύποι συγκολλήσεων
Πλεονεκτήματα της συγκόλλησης μετάλλων Οι κατασκευές με συγκόλληση είναι ελαφρύτερες και φθηνότερες από τις κοχλιωτές ή τις ηλωτές. Δεν προκαλείται εξασθένιση του υλικού από τις οπές για τους ήλους ή κοχλίες. Δεν υπάρχουν επικαλύψεις των ελασμάτων οπότε προκύπτουν λείες επιφάνειες, μικρότερος κίνδυνος οξείδωσης, ευκολότερος καθαρισμός και καλύτερη εμφάνιση. Προκύπτει σημαντική οικονομία υλικού έναντι χυτών ή σφυρήλατων τεμαχίων. Οικονομικότερη κατασκευή όταν πρόκειται για ένα μικρό αριθμό τεμαχίων.
Μειονεκτήματα των συγκολλήσεων Υπάρχει δυνατότητα σύνδεσης μόνον ομοίων υλικών. Δημιουργείταιι κίνδυνος στρέβλωσης των τεμαχίων και επιβλαβής μεταβολή του ιστού εξαιτίας της υψηλής τοπικής θερμοκρασίας. Η συγκόλληση επιτόπου στο εργοτάξιο είναι συχνά δυσκολότερη και ακριβότερη από την ήλωση ή την κοχλίωση. Η συναρμολόγηση των δοκών στα δικτυώματα είναι δυσκολότερη στην περίπτωση της συγκόλλησης παρά στην ήλωση ή την κοχλίωση, όπου η θέση της δοκού είναι καθορισμένη από τις οπές. Είναι δύσκολος ο έλεγχος των γωνιακών ραφών που χρησιμοποιούνται συχνά.
Υπολογισμός των συγκολλήσεων Η τάση που αναπτύσσεται στη ραφή, ανάλογα με το είδος της καταπόνησης είναι: F F σ w = ---- = ----------- σ wεπ (kν/mm 2 ) για εφελκυσμό ή θλίψη A w Σ(α. l) F F τ w = ---- = ----------- τ wεπ (kν/mm 2 ) για διάτμηση A w Σ(α. l) Όπου: A w = Σ(α. l) η επιφάνεια των ραφών (σε mm 2 ), ίση με το άθροισμα όλων των επιμέρους επιφανειών ραφών (μετωπικών ή γωνιακών) της συγκόλλησης με πάχος ραφής α και μήκος l σε mm. F η αντίστοιχη δύναμη εφελκυσμού, θλίψης ή διάτμησης (σε kν) σ wεπ, τ wεπ η επιτρεπόμενη τάση στη ραφή, η οποία εξαρτάται από το είδος της ραφής, την ποιότητα της ραφής, το είδος της καταπόνησης, το είδος του χάλυβα και τον τρόπο φόρτισης (σε kp/mm 2 ).