Διαφορικές Εξισώσεις.

Σχετικά έγγραφα
Διαφορικές Εξισώσεις.

Διαφορικές Εξισώσεις.

Μιχάλης Παπαδημητράκης. Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις

Διαφορικές Εξισώσεις.

Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις πρώτου φυλλαδίου ασκήσεων.

Μερικές Διαφορικές Εξισώσεις

Ο Λ Ο Κ Λ Η Ρ Ω Μ Α Τ Α

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 19/10/2017. Ακριβείς Διαφορικές Εξισώσεις-Ολοκληρωτικοί Παράγοντες. Η πρώτης τάξης διαφορική εξίσωση

Διαφορικές Εξισώσεις.

(a) = lim. f y (a, b) = lim. (b) = lim. f y (x, y) = lim. g g(a + h) g(a) h g(b + h) g(b)

ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 2017

Απειροστικός Λογισμός ΙΙ, εαρινό εξάμηνο Φυλλάδιο ασκήσεων επανάληψης.

1. Τα σημεία ακροτάτου της συνάρτησης x + 2y + 2z υπό την συνθήκη x 2 + y 2 + z 2 = 1 είναι τα

Καρτεσιανές συντεταγμένες Γραφική παράσταση συνάρτησης

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 09/11/2017. Άσκηση 1. Να βρεθεί η γενική λύση της διαφορικής εξίσωσης. dy dx = 2y + x 2 y 2 2x

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ο ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ, ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ( FUNCTIONS,TRIGONOMETRY)

α) γνησίως αύξουσα σε ένα διάστημα Δ του πεδίου ορισμού της (Σχ.α), όταν β) γνησίως φθίνουσα σε ένα διάστημα Δ του πεδίου ορισμού της (Σχ.

Διαφορικός Λογισμός πολλών μεταβλητών

lim f ( x) x + f ( x) x a x a x a 2x 1

Λύσεις στο Επαναληπτικό Διαγώνισμα 2

Λ. Ζαχείλας. Επίκουρος Καθηγητής Εφαρμοσμένων Μαθηματικών Τμήμα Οικονομικών Επιστημών Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Οικονομική Δυναμική 29/6/14

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Β. 2x 1. είναι Τότε έχουμε: » τον χρησιμοποιούμε κυρίως σε θεωρητικές ασκήσεις.

Συναρτήσεις Θεωρία Ορισμοί - Παρατηρήσεις

7.2 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ f(x) = x

Κατηγορία 1 η. Σταθερή συνάρτηση Δίνεται παραγωγίσιμη συνάρτηση f : 0, f '( x) 0 για κάθε εσωτερικό σημείο x του Δ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ ΘΕΜΑ Α Α1. Απόδειξη σχολικού βιβλίου σελίδα 135.

Καρτεσιανές συντεταγμένες Γραφική παράσταση συνάρτησης

Πεπερασμένες Διαφορές.

2. Μια παραγωγίσιμη συνάρτηση f(x, y, z) έχει f(x 0, y 0, z 0 ) (0, 0, 0) και μηδενικό στιγμιαίο

Κατακόρυφη - Οριζόντια μετατόπιση καμπύλης

ΛΥΜΕΝΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ: ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

9 εύτερη παράγωγος κι εφαρµογές

7.1 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις έκτου φυλλαδίου ασκήσεων.

1.1 Βασικές Έννοιες των Διαφορικών Εξισώσεων

α) f(x(t), y(t)) = 0,

ΕΠΑΝΑΛΗΠΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΘΕΜΑ Α. , έχει κατακόρυφη ασύμπτωτη την x 0.

ΠΑΓΚΥΠΡΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ 2015 ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

2x 2 y. f(y) = f(x, y) = (xy, x + y)

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά

Πανελλαδικές εξετάσεις Μαθηµατικά Προσανατολισµού Γ Λυκείου. Ενδεικτικές Απαντήσεις ϑεµάτων. Θέµα Β. (α) ϑεωρία. (ϐ) i, ii) ϑεωρία.

Εργασία 2. Παράδοση 20/1/08 Οι ασκήσεις είναι βαθμολογικά ισοδύναμες

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι ΣΔΕ Bernoulli, Riccati, Ομογενείς. Διαφορικές Εξισώσεις Bernoulli, Riccati και Ομογενείς

ΔΕΙΓΜΑ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΡΙΤΙΚΗ

Σήματα και Συστήματα. Διάλεξη 13: Μελέτη ΓΧΑ Συστημάτων με τον Μετασχηματισμό Laplace. Δρ. Μιχάλης Παρασκευάς Επίκουρος Καθηγητής

ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΥΟ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

Ιόνιο Πανεπιστήμιο - Τμήμα Πληροφορικής

ΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ (Α)

ΤΡΟΧΙΕΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑΧΥΤΗΤΩΝ

ΙΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ Σεπτέµβριος 2006

II. Συναρτήσεις. math-gr

ΘΕΩΡΗΜΑ BOLZANO..Αν μια συνάρτηση f είναι συνεχής σε ένα κλειστό διάστημα [α,β].και f(α).f(β)<0 Τότε υπάρχει ένα τουλάχιστον χ 0

δίου ορισμού, μέσου του τύπου εξαρτημένης μεταβλητής του πεδίου τιμών που λέγεται εικόνα της f για x α f α.

1 GRAMMIKES DIAFORIKES EXISWSEIS DEUTERAS TAXHS

ΜΕΡΟΣ 1 ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ. f : A R και στη συνέχεια δίνουμε τον τύπο της συνάρτησης, π.χ.

u x = 2uu y u y = 0 ϕ x = x t h (t), ϕ xx = x2 t 3 h (t) και ϕ y = y t h (t), ϕ yy = y2 t 3 h (t). t 2 h (t) + x2

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Το πρόβλημα αρχικών τιμών. Προκαταρκτικά. Το πρόβλημα αρχικών τιμών μιας σδε πρώτης τάξης

= 1. z n 1 = z z n = 1. f(z) = x 0. (0, 0) = lim

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις ένατου φυλλαδίου ασκήσεων.

Η συνάρτηση y = αχ 2. Βρέντζου Τίνα Φυσικός Μεταπτυχιακός τίτλος: «Σπουδές στην εκπαίδευση» ΜEd

ΕΝΟΤΗΤΑ 1: ΟΡΙΣΜΟΣ ΠΕΔΙΟ ΟΡΙΣΜΟΥ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΛΥΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Α

cos t dt = 0. t cos t 2 dt = 1 8 f(x, y, z) = (2xyz, x 2 z, x 2 y) (2xyz) = (x2 z) (x 2 z) = (x2 y) 1 u du =

Παραδείγματα τριπλών oλοκληρωμάτων Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

- ΟΡΙΟ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 3: ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ 1-1 ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ

5.1 Συναρτήσεις δύο ή περισσοτέρων µεταβλητών

Εισαγωγή στις Φυσικές Επιστήμες ( ) Ονοματεπώνυμο Τμήμα ΘΕΜΑ 1. x x. x x x ( ) + ( 20) + ( + 4) = ( + ) + ( 10 + ) + ( )

Λύσεις θεμάτων Α εξεταστικής περιόδου εαρινού εξαμήνου (Ιούνιος 2015)

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗΣ ΑΛΓΕΒΡΑ Α ΛΥΚΕΙΟΥ

ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΑΣ. Μέρος 2ο ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΑΣΚΗΣΕΙΣ Β ΛΥΚΕΙΟΥ -- ΑΛΓΕΒΡΑ ΓΡΑΜΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

ΠΑΝΕΛΛΑ ΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ Γ ΤΑΞΗΣ ΗΜΕΡΗΣΙΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΥΤΕΡΑ 10 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑ: ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

1ο τεταρτημόριο x>0,y>0 Ν Β

ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ - ΥΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

4. Να βρείτε την εξίσωση της ευθείας που διέρχεται από την αρχή των αξόνων και το σημείο Α(,.

Παραρτήματα. Παράρτημα 1 ο : Μιγαδικοί Αριθμοί

ΑΚΡΙΒΗ ΔΙΑΦΟΡΙΚΑ. u,υ / A ονομάζεται ακριβές διαφορικό όταν υπάρχει. df u x,y dx υ x,y dy. f u και. f y. 3 f. και

ΑΛΓΕΒΡΑ B ΛΥΚΕΙΟΥ. Γενικής Παιδείας ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΛΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

b proj a b είναι κάθετο στο

ΜΙΓΑ ΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛ. ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΡΑΠΤΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2010 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΛΥΚΕΙΩΝ. f ( x) 0 0 2x 0 x 0

Homework#13 Trigonometry Honors Study Guide for Final Test#3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1ο: ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 2: ΜΟΝΟΤΟΝΙΑ - ΑΚΡΟΤΑΤΑ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 3: ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ [Κεφάλαιο 2.1: Πρόβλημα εφαπτομένης του σχολικού βιβλίου]. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΘΕΜΑ Β

Εισαγωγή. Κεφάλαιο Διαφορικές εξισώσεις

APEIROSTIKOS LOGISMOS I

A = x x 1 + 2x 2 + 4

ΕΙΔΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Διαφορικές εξισώσεις 302.

< και δεδομένου ότι η f είναι γνησίως μονότονη, συμπεραίνουμε ότι

Τίτλος Μαθήματος: Διαφορική Γεωμετρία

ÖÑÏÍÔÉÓÔÇÑÉÏ ÊÏÑÕÖÇ ÓÅÑÑÅÓ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΜΑ Α ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ & ΕΠΑ.Λ. Β 19 ΜΑΪΟΥ 2010 ΕΚΦΩΝΗΣΕΙΣ

Διαφορικόσ Λογιςμόσ. Παράγωγοσ. Εξίςωςη εφαπτομένησ όταν γνωρίζουμε το ςημείο επαφήσ

ΜΔΕ Άσκηση 6 Α. Τόγκας

Transcript:

Διαφορικές Εξισώσεις. Εαρινό εξάμηνο 2015-16. Λύσεις του έβδομου φυλλαδίου ασκήσεων. 1. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη. Σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές καθώς και το γράφημα της λύσης τις χρονικές στιγμές t = 0, 1, 2. u t + 3u x = 0, u(x, 0) = 1/(1 + x 2 ). Λύση. Βρίσκουμε τη χαρακτηριστική καμπύλη (x(t), t) η οποία τέμνει τον x-άξονα σε τυχόν σημείο (x 0, 0). Αυτή ικανοποιεί το x (t) = 3 για t σε κάποιο διάστημα I Από την x (t) = 3 παίρνουμε x(t) = 3t + c και από την βρίσκουμε (3t + x 0, t). Η καρτεσιανή εξίσωση της χαρακτηριστικής είναι x = 3t + x 0, οπότε η χαρακτηριστική είναι ευθεία με κλίση 3 ως προς τον t-άξονα. t u(3t + x 0, t) = 3u x (3t + x 0, t) + u t (3t + x 0, t) = 0 οπότε η u(3t + x 0, t) είναι σταθερή συνάρτηση του t στο R. Η σταθερή τιμή εξαρτάται από το x 0, οπότε u(3t + x 0, t) = f(x 0 ) Γράφουμε 3t + x 0 = x, οπότε x 0 = x 3t, και έχουμε u(x, t) = f(x 3t) για x, t R. Συνδυάζουμε με την αρχική συνθήκη u(x, 0) = 1/(1 + x 2 ) για t = 0 και έχουμε f(x) = u(x, 0) = 1 1 + x 2. u(x, t) = 1 1 + (x 3t) 2 για x, t R. 2. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη και σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές. u t + xu x = xu, x (t) = x(t) για t σε κάποιο διάστημα I 1

Από την x (t) = x(t) παίρνουμε x(t) = ce t και από την βρίσκουμε (x 0 e t, t). Η καρτεσιανή εξίσωση της χαρακτηριστικής είναι x = x 0 e t και αποτελεί το γράφημα της συνάρτησης x(t) = x 0 e t. t u(x 0e t, t) = x 0 e t u x (x 0 e t, t) + u t (x 0 e t, t) = x 0 e t u(x 0 e t, t). Για απλούστευση του συμβολισμού γράφουμε, προσωρινά, v(t) = u(x 0 e t, t) οπότε v (t) = x 0 e t v(t). Λύνουμε αυτήν την διαφορική εξίσωση και βρίσκουμε v(t) = ce x 0e t. Η σταθερά c εξαρτάται από το x 0, οπότε u(x 0 e t, t) = v(t) = f(x 0 )e x 0e t Γράφουμε x 0 e t = x, οπότε x 0 = xe t, και έχουμε u(x, t) = f(xe t )e x για x, t R. f(x) = ϕ(x)e x και f(x)e x = u(x, t) = ϕ(xe t )e xe t e x για x, t R. 3. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη και σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές. u t + (t/x)u x = 0, x (t) = t x(t) για t σε κάποιο διάστημα I Επειδή πρέπει να είναι x(t) 0, λόγω συνέχειας θα ισχύει είτε x(t) > 0 για κάθε t I είτε x(t) < 0 για κάθε t I. 2

Από την x = t x παίρνουμε τις διαδοχικές ισοδύναμες ισότητες xx = t x x t t = x x = t t t t x 2 = t 2 + c x = ± t 2 + c. Από την βρίσκουμε c = x 2 0. Επειδή πρέπει να είναι x(0) 0, έχουμε x 0 0 και άρα c > 0. είτε x(t) = t 2 + x 2 0 για κάθε t R είτε x(t) = t 2 + x 2 0 για κάθε t R. Στην πρώτη περίπτωση η χαρακτηριστική καμπύλη είναι υπερβολή στο δεξιό xt-ημιεπίπεδο με ασύμπτωτες την ευθεία x = t για t + και την ευθεία x = t για t. Στη δεύτερη περίπτωση η χαρακτηριστική καμπύλη είναι υπερβολή στο αριστερό xt-ημιεπίπεδο με ασύμπτωτες την ευθεία x = t για t + και την ευθεία x = t για t. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε t u(x(t), t) = x (t)u x (x(t), t)+u t (x(t), t) = t x(t) u x(x(t), t)+u t (x(t), t) = 0. u(x(t), t) = c, όπου η σταθερά c εξαρτάται από το x 0 που βρίσκεται στον τύπο του x(t). Δηλαδή c = f(x 0 ) για κάποια συνάρτηση f στο (, 0) (0, + ) (επειδή x 0 0). Στην περίπτωση όπου x(t) = t 2 + x 2 0 για κάθε t έχουμε x 0 = x(0) > 0 και u( t 2 + x 2 0, t) = f(x 0) και, γράφοντας t 2 + x 2 0 = x, οπότε x > t και x 0 = x 2 t 2, έχουμε u(x, t) = f( x 2 t 2 ) για x, t R με x > t. f(x) = u(x, 0) = ϕ(x) u(x, t) = ϕ( x 2 t 2 ) για x > t. για x, t R με x > t. Στην περίπτωση όπου x(t) = t 2 + x 2 0 για κάθε t έχουμε x 0 = x(0) < 0 και u( t 2 + x 2 0, t) = f(x 0). Γράφοντας t 2 + x 2 0 = x, οπότε x < t και x 0 = x 2 t 2, έχουμε u(x, t) = f( x 2 t 2 ) για x, t R με x < t. f(x) = u(x, 0) = ϕ(x) u(x, t) = ϕ( x 2 t 2 ) για x < t. για x, t R με x < t. Το χωρίο του xt-επιπέδου στο οποίο προσδιορίζεται μονοσήμαντα η λύση είναι το σύνολο των σημείων (x, t) που ικανοποιούν την x > t ή την x < t, δηλαδή η ένωση του δεξιού και του αριστερού τεταρτημορίου που ορίζονται από τις ευθείες x = ±t. Αυτό είναι το χωρίο το οποίο καλύπτεται από τις χαρακτηριστικές οι οποίες τέμνουν τον x-άξονα (εκτός του σημείου x = 0). 3

4. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη και σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές. u t + u x = 4, u(x, 0) = sin x για 0 < x < π. [u(x, t) = sin(x t) + 4t για 0 < x t < π.] 5. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη και σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές. u t + xu x = (x + t)u, u(x, 0) = ϕ(x) για 1 < x < 1. x (t) = x(t) για t σε κάποιο διάστημα I Από την x (t) = x(t) παίρνουμε x(t) = ce t και από την βρίσκουμε (x 0 e t, t). Η καρτεσιανή εξίσωση της χαρακτηριστικής είναι x = x 0 e t και αποτελεί το γράφημα της συνάρτησης x(t) = x 0 e t. t u(x 0e t, t) = x 0 e t u x (x 0 e t, t) + u t (x 0 e t, t) = (x 0 e t + t)u(x 0 e t, t). Για απλούστευση του συμβολισμού γράφουμε, προσωρινά, v(t) = u(x 0 e t, t) οπότε v (t) = (x 0 e t + t)v(t). Λύνουμε αυτήν την διαφορική εξίσωση και βρίσκουμε v(t) = ce x 0e t + t2 2. Η σταθερά c εξαρτάται από το x 0, οπότε u(x 0 e t, t) = v(t) = f(x 0 )e x 0e t + t2 2 Γράφουμε x 0 e t = x, οπότε x 0 = xe t, και έχουμε u(x, t) = f(xe t )e x+ t2 2 για x, t R. f(x)e x = u(x, 0) = ϕ(x) για 1 < x < 1. 4

f(x) = ϕ(x)e x για 1 < x < 1 και u(x, t) = ϕ(xe t )e xe t e x+ t2 2 για x, t R με 1 < xe t < 1. Το χωρίο του xt-επιπέδου στο οποίο καθορίζεται μονοσήμαντα η λύση από την αρχική συνθήκη είναι το σύνολο των (x, t) που ικανοποιούν τις e t < x < e t. Αυτό είναι και το σύνολο που καλύπτεται από τις χαρακτηριστικές οι οποίες τέμνουν τον x-άξονα στο διάστημα ( 1, 1). 6. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη και σχεδιάστε τις χαρακτηριστικές. [u(x, t) = 1 + sin(x t)e xt t2 2.] u t + u x = x(u + 1), u(x, 0) = sin x. 7. Λύστε την παρακάτω δ.ε. με τη δοσμένη αρχική συνθήκη. u t (x + t)u x = (x + t 1)e t, [u(x, t) = t(x + t 1) + ϕ(x + t).] 5