ΓΑΒΡΙΗΛ ΑΔΑΜΙΔΗΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1.Διατροφή-Η μόδα ως συντονιστής της. 2. Συμπτώματα για να καταλάβουμε ότι αντιμετωπίζουμε προβλήματα διατροφικής συμπεριφοράς. 3.Παράγοντες που συμβάλλουν στην εκδήλωση διαταραχής διατροφικής συμπεριφοράς. - Βιο-γενετικοί παράγοντες. - Ψυχολογικοί - Διαπροσωπικοί Παράγοντες (Παιδική Ηλικία Οικογένεια) - Κοινωνικοί παράγοντες διατροφικών διαταραχών. 4.Τρόποι αντιμετώπισης. 5. Τηλεοπτική διαφήμιση: Πώς ενθαρρύνει τα διατροφικά σφάλματα. 6. Σωστά πρότυπα.
Κατά τον Μεσαίωνα παρατηρείται μία διαφορετική αντίληψη σε σχέση με τη γυναικεία ομορφιά,αφού η γυναίκα με τα περισσότερα κιλά θεωρείται και η πιο ωραία, αλλά και η πιο εύφορη. Στις δυτικές κοινωνίες η λεπτόσωμη εμφάνιση στις γυναίκες έγινε συνώνυμη με την δύναμη, την ευτυχία και την επιτυχία, ενώ η παχυσαρκία αντιπροσωπεύει την οκνηρία, την αυτοεγκατάλειψη και την έλλειψη θέλησης
1.Σκέφτομαι συνέχεια τι θα φάω, πόσο και πότε. 2.Έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση και συχνά νιώθω ντροπή, ενοχή, κατάθλιψη και άγχος. 3.Είμαι απογοητευμένος-η από την εικόνα του σώματός μας. 4.Προσπαθώ να κρύβω από τους άλλους το πόσο τρώω. 5.Καταναλώνω μεγάλες ποσότητες φαγητού χωρίς να το απολαμβάνω και να νιώθω τύψεις γι αυτό. 6.Μερικές φορές χρησιμοποιώ επανορθωτικές συμπεριφορές για να διατηρήσω το βάρος μου. 7.Αρνούμε την τροφή σε τέτοιο βαθμό ώστε να κινδυνεύει η υγεία μου.
1.Βιο-γενετικοί. 2.Ψυχολογικοί. 3.Διαπροσωπικοί. 4.Κοινωνικοί.
Πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι οι βιολογικοί και οι γενετικοί παράγοντες συμβάλλουν σε ένα ποσοστό περίπου 55% στην ανάπτυξη διαταραχών διατροφής. Τα άτομα που έχουν στην οικογένειά τους μητέρα ή αδελφή με ψυχογενή ανορεξία έχουν δώδεκα φορές περισσότερες πιθανότητες να πάθουν ανορεξία και τέσσερις φορές περισσότερες να αναπτύξουν βουλιμία σε σχέση με άλλα άτομα που δεν έχουν στις οικογένειές τους μέλη με αυτές τις διαταραχές.
- Δυσκολίες επικοινωνίας στην οικογένεια. - Απαγόρευση ή μη διευκόλυνση εξωτερίκευσης αισθημάτων και συγκινήσεων. - Υπερβολική άσκηση ελέγχου και μείωση της αυτονομίας του παιδιού. - Μειωμένη ψυχο-συναισθηματική στήριξη. - Παρεμπόδιση της έκφρασης των συναισθημάτων του παιδιού. - Πειράγματα και γελοιοποίηση στην παιδική και την εφηβική ηλικία σχετικά με το βάρος και την εξωτερική εμφάνιση. - Υπερβολική έμφαση στην ιδιαίτερη επίδοση ή την επιτυχία. - Εμπειρίες σωματικής, συναισθηματικής και σεξουαλικής κακοποίησης. -Ανησυχία και άκομψες κριτικές του οικογενειακού περιβάλλοντος σχετικά με το φαγητό και το βάρος. - Υπερβολικές προσδοκίες των άλλων για γρήγορο αδυνάτισμα.
1.Πρότυπα. 2.Αντίληψη της ομορφιάς σύμφωνα με στερεότυπα για το πιο ακριβώς είναι το όμορφο σώμα του άντρα και της γυναίκας. 3.Πολιτιστικά στερεότυπα που εξισώνουν την ποιότητα της εξωτερικής εμφάνισης με την αξία της προσωπικότητας. 4.Παρενόχληση σε σχέση με την εμφάνιση στο σχολείο, την εργασία, το δρόμο κλπ. 5. Οι εικόνες των ανορεξικών μοντέλων σε περιοδικά είναι ένας σημαντικός παράγοντας που συμβάλλει στις διατροφικές διαταραχές.
Να αγαπάς τον εαυτό σου, να αντέχεις τις στρεσογόνες συνθήκες και να ασκείς αυτοέλεγχο. Να καταλάβεις την αξία σου και να πάψεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους. Να κάνεις υπεύθυνες και ελεύθερες επιλογές που ωφελούν τη ζωή σου.
Η επίδραση της τηλεόρασης και ειδικότερα της διαφήμισης φαίνεται, μέσα από έρευνες, να αποτελεί σημαντικό κοινωνικό παράγοντα για την αύξηση της παχυσαρκίας, αλλά και επιβαρυντικό παράγοντα για την ανάπτυξη καθοριστικών διατροφικών σφαλμάτων. Η τηλεόραση συμβάλλει στην αύξηση του σωματικού βάρους, λόγω του ότι αντικαθιστά χρόνο που αλλιώς θα καταναλώνονταν σε κάποια μορφή σωματικής δραστηριότητας, προωθεί την κατανάλωση σνακ μεταξύ των γευμάτων, ενώ μέσω των διαφημίσεων επηρεάζει και τροποποιεί τις διατροφικές επιλογές, ενώ συνολικά μειώνει το μεταβολικό ρυθμό.
Τα ευρήματα των περισσότερων μελετών δείχνουν ότι οι έφηβοι καταναλώνουν με μεγάλη συχνότητα και σε σημαντικές ποσότητες τρόφιμα, όπως πατατάκια, γλυκά, αναψυκτικά, χάμπουργκερ, πίτσες, δηλαδή τρόφιμα που τα βρίσκουν εύκολα και είναι έτοιμα να φαγωθούν χωρίς να χρειαστεί να τα ετοιμάσουν οι ίδιοι, ευχάριστα στη γεύση, συνήθως πλούσια σε λίπος, ζάχαρη και αλάτι, και λιγότερο πλούσια σε φυτικές ίνες, βιταμίνες και ανόργανα στοιχεία. Οι έφηβες, σε σύγκριση με τα συνομήλικα αγόρια, φαίνεται ότι ακολουθούν δίαιτες ελλιπείς στις περισσότερες ομάδες τροφίμων, σε μία συνεχή προσπάθεια μείωσης του σωματικού τους βάρους. Συνοπτικά τα χαρακτηριστικά που επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες των εφήβων είναι τα ακόλουθα: οι διαιτητικές συνήθειες των γονιών, η εμπορική προώθηση των τροφίμων μέσω των διαφημίσεων, το κοινωνικό περιβάλλον, τα σωματικά πρότυπα, η εικόνα του σώματος, η ψυχοκοινωνική ανάπτυξη, η γεύση, οσμή και εμφάνιση των τροφίμων, η διαθεσιμότητα, ευκολία παρασκευής και το κόστος αυτών.
Η απεργία πείνας είναι μια άκρως σοβαρή και υψηλά επικίνδυνη τακτική διαμαρτυρίας στην οποία ένας άνθρωπος αρνείται απλώς να φάει, ούτως ώστε να τραβήξει την προσοχή σε έναν σκοπό ή ένα ζήτημα. Μια απεργία πείνας ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΕΙ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ, κατά συνέπεια, θα έπρεπε να καταφεύγει κανείς σ αυτή μόνο σαν ένα ύστατο βήμα ή σε μια πολύ σκληρή κι έκτακτη κατάσταση. Η κατάσταση του ασθενούς θεωρείται κρίσιμη εάν έχουν περάσει δέκα ημέρες από την έναρξη της απεργίας πείνας ή εάν ο ασθενής έχει χάσει πάνω από 10% του σωματικού του βάρους.
Κυριότερο σύμπτωμα που απαντά σε όλους σχεδόν τους απεργούς πείνας είναι το αίσθημα εύκολης κοπώσεως, οι λιποθυμικές τάσεις και το αίσθημα ζάλης Βραδυκαρδία και πτώση της αρτηριακής πιέσεως παρατηρούνται σε όλους τους ασθενείς αρκετά νωρίς Ο θυρεοειδής αδένας αρχίζει να υπολειτουργεί. Ο απεργός πείνας χάνει σταδιακά το αίσθημα της πείνας αλλά και το αίσθημα της δίψας, με αποτέλεσμα, εάν δεν υπάρχει κατάλληλη ιατρική βοήθεια και καθοδήγηση, σοβαρή αφυδάτωση. Η έλλειψη βιταμινών, σε συνδυασμό με άλλους μηχανισμούς και κυρίως τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις υπογλυκαιμίας, μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες για το κεντρικό νευρικό σύστημα.
Η έλλειψη βιταμινών, σε συνδυασμό με άλλους μηχανισμούς και κυρίως τις επαναλαμβανόμενες κρίσεις υπογλυκαιμίας, μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες για το κεντρικό νευρικό σύστημα. Τέλος, επηρεάζεται η άμυνα του οργανισμού έναντι λοιμώξεων, με αποτέλεσμα ανοσολογική ανεπάρκεια. Όφειλε, λοιπόν, η Πολιτεία ν' ασχοληθεί απ' αρχής σοβαρότερα και συντονισμένα με το θέμα των απεργών πείνας. Η ιατρική παρακολούθησή τους όφειλε να ξεκινήσει από την πρώτη στιγμή και σε καθημερινή βάση. Ας το κάνει τουλάχιστον από δω και πέρα, γιατί έχουμε φτάσει πλέον σε κρίσιμο χρονικό σημείο κι έστω και ένας θάνατος θ' αποκαλύψει όλες τις παραλείψεις και την ελαφρότητά μας.
Φως στη συμπεριφορά του ελληνικού κοινού σε θέματα διατροφής έριξε η έρευνα «Διατροφικές Στάσεις, Αντιλήψεις και Συνήθειες των Ελλήνων Πολιτών». 2.023 άτομα, ηλικίας από 15 ετών και άνω, από όλη την χώρα απάντησαν σε ερωτήσεις σχετικά με τις διατροφικές τους συνήθειες. Τα συμπεράσματα απέχουν πολύ από το ιδανικό μοντέλο διατροφής. Απογοητευτικότερα, δυστυχώς, δείχνουν να είναι τα αποτελέσματα των διατροφικών συνηθειών του μαθητικού-φοιτητικού πληθυσμού καθώς και οι στάσεις των γονέων σε αυτές.
Το πρόβλημα φαίνεται να ξεφεύγει της προσοχής και των γονιών, από τους οποίους μόνο οι μισοί δηλώνουν πως ελέγχουν τη διατροφή των παιδιών τους.\ Ποια είναι, όμως, η στάση των Ελλήνων ως προς τη διατροφή και τα τρόφιμα που οι ίδιοι καταναλώνουν; Από τα ευρήματα προκύπτει σημαντικό έλλειμμα ενημέρωσης ως προς το σύνολο των πληροφοριών που αναγράφονται στις συσκευασίες των τροφίμων, αφού ενημερωμένοι δηλώνουν λιγότεροι από τους μισούς ερωτώμενους. Ακούμε συχνά ότι είμαστε από τους πιο παχύτερους λαούς στον κόσμο, ενώ τα Ελληνόπουλα είναι τα πιο υπέρβαρα της Ευρώπης, δεν δείχνουμε όμως να το πολυπιστεύουμε για τον εαυτό μας: Λιγότεροι από τους μισούς πολίτες (46%) δηλώνουν ότι είναι υπέρβαροι και μάλιστα μόνο 2 στους 10 δηλώνουν ότι ζυγίζουν πολύ παραπάνω από το κανονικό. Ωστόσο, μόνο ο ένας στους δύο ελέγχει το σωματικό του βάρος «συχνά» ή «πολύ συχνά».