Η βρογχοκήλη δεν είναι ψηλαφητή ή ορατή ακόμα και σε έκταση του τραχήλου

Βρογχοκήλη είναι η διόγκωση του θυρεοειδούς αδένα. Η βρογχοκήλη ποικίλλει σημαντικά σε μέγεθος, και η διόγκωση μπορεί να είναι διάχυτη καθ 'όλη την έκταση του αδένα ή ακανόνιστη και να επηρεάζει μέρος ή το σύνολο του ενός λοβού. Όταν υπάρχουν πολλά οζίδια στο θυρεοειδή ονομάζεται πολυοζώδης βρογχοκήλη. Η βρογχοκήλη περιγράφεται είτε ως ενδημική είτε ως σποραδική. Στις ορεινές περιοχές, όπως τα Ιμαλάια, το 10% του πληθυσμού έχει βρογχοκήλη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO) έχει δημιουργήσει μια απλή ταξινόμηση, η οποία εξαρτάται από το μέγεθος του θυρεοειδούς. Το σύστημα βαθμολόγησης του ΠΟΥ για την βρογχοκήλη παρουσιάζεται παρακάτω: Βαθμός Χαρακτηριστικά 0 Η βρογχοκήλη δεν είναι ψηλαφητή ή ορατή ακόμα και σε έκταση του τραχήλου 1 Βρογχοκήλη προφανής 1 Α 1 / 10

Εντοπίζεται κατά την ψηλάφηση 1Β Ψηλαφητή και ορατή σε έκταση του τραχήλου 2 Ορατή με τον τράχηλο σε μέση θέση 3 Μεγάλη βρογχοκήλη ορατή από απόσταση Για πρακτικούς λόγους η βρογχοκήλη χωρίζεται σε απλή (μη τοξική - ευθυρεοειδισμός) και τοξική (υπερθυρεοειδισμός). Ο σχηματισμός βρογχοκήλης επάγεται από διαφόρους παράγοντες: 1. 2 / 10

Χαμηλή περιεκτικότητα των τροφών σε ιώδιο. Η προσθήκη ιωδίου στο επιτραπέζιο άλας και σε άλλες τροφές έχει μειώσει τον αριθμό των περιστατικών. 2. Λήψη ουσιών που ευνοούν τον σχηματισμό, οι οποίες ονομάζονται βρογχοκηλογόνες και είναι συνήθως ιόντα που παρεμβάλονται στον μηχανισμό πρόσληψης του ιωδίου. 3. Καλοήθεις ή κακοήθεις νεοπλασίες. Απλή βρογχοκήλη Η απλή βρογχοκήλη είναι η διόγκωση του αδένα χωρίς να υπάρχει φλεγμονή ή κακοήθεια και χωρίς να επηρεάζεται η λειτουργία του. Η αύξηση του μεγέθους της βρογχοκήλης μπορεί να προκαλέσει δυσκαταποσία, δύσπνοια, βράγχος φωνής. Στην εμφάνιση αυτών των σημείων και συμπτωμάτων είναι απαραίτητη η εξέταση από ειδικό ιατρό. Επίσης η απλή βρογχοκήλη μπορεί να οδηγηθεί σε υπέρ ή υποθυρεοειδισμό με αποτέλεσμα: Υπερθυρεοειδισμός 3 / 10

Υποθυρεοειδισμός Αλλαγή της διάθεσης Νωθρότητα Απώλεια βάρους Αύξηση βάρους Τρόμος Χαρακτηριστικό προσωπείο Αίσθημα παλμών Κατάθλιψη Δυσανεξία στη ζέστη Δυσανεξία στο κρύο 4 / 10

Υπογονιμότητα Τριχόπτωση Διαταραχές στη λίμπιντο Διαταραχές στη λίμπιντο Διαταραχές της εμμήνου ρύσεως Η θεραπεία με θυροξίνη έχει χρησιμοποιηθεί για πολλά χρόνια με την ελπίδα ότι θα σταματήσει την ανάπτυξη των βρογχοκηλών. Η αρχή της θεραπείας αυτής είναι να χορηγηθεί θυροξίνη, προκειμένου να μειωθεί η TSH. Τα αποτελέσματα των μελετών ήταν διφορούμενα. Μικρές βρογχοκήλες ανταποκρίνονται περισσότερο στη θεραπεία με θυροξίνης, αλλά μόλις η θεραπεία διακοπεί η βρογχοκήλη επιστρέφει στο προηγούμενο μέγεθος. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η θεραπεία με θυροξίνη αλλάζει την εξέλιξη μιας απλής βρογχοκήλης. Η θεραπεία με θυροξίνη ωστόσο δεν είναι απόλυτα ασφαλής. Μπορεί να προκαλέσει υποκλινικό υπερθυρεοειδισμό με τον κίνδυνο της ταχείας οστεοπόρωσης σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τέλος, η απλή βρογχοκήλη μπορεί να γίνει αυτόματα «υπερδραστήρια», τονίζοντας την ανάγκη να ελέγχεται η Τ3, η Τ4 και η TSH σε ασθενείς υπό θεραπεία με θυροξίνη. 5 / 10

Ενδείξεις χειρουργικής αποκατάστασης 1. Εμφάνιση πιεστικών συμπτωμάτων ή σημείων 2. Αισθητικοί λόγοι κατ επίκληση του ασθενούς. 3. Καταδυόμενη βρογχοκήλη 4. Υπόνοια κακοήθειας σε βιοψία με βελόνη 5. Κλινικές ενδείξεις κακοήθειας 6. Αναπτυσσόμενη τοξικότητα 6 / 10

Η χειρουργική αποκατάσταση συνιστάται στην ολική αφαίρεση του θυρεοειδούς (ολική θυρεοειδεκτομή), με τα μειονεκτήματα της λήψης φαρμακευτικών θυρεοειδικών σκευασμάτων ισοβίως και την πιθανής κάκωσης των παραθυρεοειδών σωματίων είτε προσωρινά (25%) είτε μόνιμα (2-5%) με αναγκαία την λήψη ασβεστίου και βιταμίνης D. Επίσης, η κάκωση του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου στην πρώτη επέμβαση είναι αρκετά σπάνια (1%), αλλά σε επανεπέμβαση όχι τόσο σπάνια (30%). Τα δεδομένα αυτά συνηγορούν υπέρ την ολικής αφαίρεσης (ολική θυρεοειδεκτομή) αντί την μερικής αφαίρεσης (υφολική). Τι είναι η καταδυόμενη βρογχοκήλη; Ως καταδυόμενη ή οπισθοστερνική ονομάζεται η βρογχοκήλη που αναπτύσσεται εντός του θώρακα. Στις περιοχές με ενδημική βρογχικήλη, υπολογίζεται ότι το 20% του πληθυσμού άνω των 70 ετών έχουν καταδυόμενη. Ο ορισμός της καταδυόμενης βρογχοκήλης ποικίλει, ανάλογα με τους συγγραφείς: 7 / 10

1. Οι Candela και συν. το 2007 την ορίζουν ως βρογχοκήλη που εισήλθε στον θώρακα και φέρεται στο μεσοθωράκιο για περισσότερα από 2 εκατοστά. 2. Οι Singh και συν. το 1994 την ορίζουν όταν πάνω από το 50% την έκτασής της βρίσκεται κάτω από το επίπεδο εισόδου στον θώρακα. 3. Οι White και συν. το 2008 πρότειναν έναν πιο «χειρουργικό» ορισμό, σύμφωνα με τον οποίο σαν καταδυόμενη χαρακτηρίζεται όταν απαιτείται διατομή του μεσοθωρακίου για την εκττομή της. 4. Οι Goldenburg και συν. ήδη από το 1957 όριζαν ως οπισθοστερνική καταδυόμενη τη βρογχοκήλη που έφθανε στο ύψος του 4 ου θωρακικού σπονδύλου. Γενικότερα είναι αποδεκτός ο ορισμός των Candela και συν. Η καταδυόμενη βρογχοκήλη αποτελεί τυχαίο εύρημα σε ακτινογραφία θώρακος στην 5 η ή 6 η δεκαετία της ζωής με συνηθέστερο σύμπτωμα το αίσθημα τάσης στην περιοχή. 8 / 10

Η αντιμετώπισή της είναι μονάχα χειρουργική, ειδικά εάν παρατηρείται δυσκαταποσία, απόφραξη του αεραγωγού ή μεγάλων αγγείων. Ωστόσο, η υπόνοια οποιασδήποτε κακοήθειας αποτελεί απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αποκατάστασης. Ενώ, στο 29% των συμπτωματικών ασθενών θα παραμείνουν και μετεγχειρητικά τα συμπτώματα! Η σωστή διαχείριση των ασυμπτωματικών ασθενών είναι αμφιλεγόμενη. Η συντηρητική άποψη αναφέρει ότι η παρουσία κακοήθειας σε καταδυόμενη βρογχοκήλη δεν είναι συχνότερη από ότι σε μη καταδυόμενη, οπότε οι ασυμπτωματικοί ασθενείς δεν έχουν απόλυτη ένδειξη για χειρουργίο, συνυπολογίζοντας και τον υψηλότερο κίνδυνο κάκωσεις των παραθυρεοειδών, των παλίνδρομων λαρυγγικών νεύρων και αιμορραγίας. Σε αντίθεση με την πιο επιθετική αντιμετώπιση που συνιστά χειρουργική εκτομή σε ασθενείς ακόμα και ασυμπτωματικούς, χωρίς συνοδές παθήσεις. Τα βασικά επιχειρήματα της άποψης αυτής είναι δύο. Πρώτον, ότι η διάγνωση της κακοήθειας με βιοψία δια βελόνης είναι πάντα δύσκολη εάν όχι αδύνατη και δεύτερον ότι το 5 με 11% των ασθενών με καταδυόμενη βρογχοκήλη θα εμφανίσει τα πρώτα συμπτώματα οξέως (εικόνα απόφραξης αεραγωγού), οπότε καλύτερα να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε. Ενώ η πάροδος της ηλικίας αυξάνει τις χειρουργικές επιπλοκές. Άλλωστε ο όρος «ασυμπτωματική» καταδυόμενη βρογχοκήλη είναι σχετικός. Σε μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Αυστραλία μόνο το 16,6% των ασθενών ήταν πραγματικά 9 / 10

ασυμπτωματικοί. Συμπερασματικά, όλοι οι ασθενείς με συμπτώματα απόφραξης του αεραγωγού, υπόνοια κακοήθειας ή σημεία θυρεοτοξίκωσης συνιστάται να χειρουργούνται. 10 / 10