1999 π Σωτηρίου Eτους τ ς Γεννήσεως το Θεανθρώπου Iησο Xριστο,

Transcript

1 EKK H IA NH IøN OP O O øn XPI TIANøN E A O HMEPOΛOΓION ETOYΣ 1999 π Σωτηρίου Eτους τ ς Γεννήσεως το Θεανθρώπου Iησο Xριστο, Tο Iδρυτο το Θεοσυστάτου, Θεοϋποστάτου καί Θεανθρωπίνου Oργανισµο καί Kαθιδρ µατος, τοι τ ς EKKΛHΣIAΣ ποία ε ναι τ ΘEANΘPΩΠINON AYTOY ΣΩMA. AΦIEPΩΣIΣ T παρ ν µερολ γιον φιερο ται ε ς τήν EKKΛHΣIAN TOY XPIΣTOY EΓKOΛΠION ΣYNOΠTIKON OPΘO OΞOY EKKΛHΣIOΛOΓIAΣ KAI EΦO ION KATA TΩN AIPEΣEΩN KAI THΣ ΠANAIPEΣEΩΣ TOY AΘEOY KAI ANTIXPIΣTOY OIKOYMENIΣMOY KAI TΩN KOINΩNOYNTΩN MET AYTΩN

2 HMEPOΛOΓION 1999 Eκδ της H IEPA YNO O TH EKK H IA.O.X. E A O Kωνσταντινουπ λεως 22, (POYΦ) Aθ ναι Tηλ.: (01) (01) H κδοσις καί πιµέλεια γένετο π ρµοδίας Συνοδικ ς πιτροπ ς EIKONEΣ EΞΩΦYΛΛΩN Περί τ ν ε κ νων τ ν ξωφ λλων, λέπε ε ς τήν σελίδα 142. Tυπογραφικαί Eργασίαι ιαχωρισµοί, Hλεκτρονικαί σελιδοποιήσεις, Mοντάζ, Eκτ πωσις: ANTΩNIA HΣ ABEE M. Aλεξάνδρου 24 Aθ ναι

3 H IEPA YNO O TH NH IA OP O O OY EKK H IA TH E A O πί τ νάρξει το νέου νιαυτο 1999 EYXETAI Úfi Ù êapple ÓÙ ÔÜ ÙÉ ÁÉ ÂñÚÈÛÎfiÌÂÓ Ì ÏË ÙÉ ÙÚ Ù ÔÌ ÓË \EÎÎÏËÛ ÙÔÜ XÚÈÛÙÔÜ, Î appleèûù Î \OÚıfi ÔÍ appleóâ Ì ÙÈÎ Ù ÎÓ AéÙÉ, appleäû Ó ÚÈÓ, ÂéÏÔÁ Ó Î ÂåÚ ÓËÓ, appleúfi appleäó öúáôó àá ıfió, apple Ú ÙÔÜ ÓÙÂapplefiappleÙÔ Î MfiÓÔ \AÏËıÈÓÔÜ ÂÔÜ ììáó Î Ó ÌÈÓ âí Ô Î Ù ÙÔÜ ÎfiÛÌÔ, Û ÚÎfi Î È fiïô, Ó ÓÈÎ Û ÓÙ ÌÂÙ ÔÜÓ Âå Ù Ó âó ÔéÚ ÓÔÖ ÚÈ Ì Â Ô Û Ó \EÎÎÏËÛ Ó, appleˆ ñìóôüó Î ÔÍÔÏÔÁÔÜÓ åˆó ˆ Î àî Ù apple ÛÙˆ ÙfiÓ TÚÈÛ applefiûù ÙÔÓ Î TÚÈ ÈÎfiÓ ÂfiÓ ëóˆì Ó ÌÂÙ AéÙÔÜ Î Ù Ùfi: Ó tûèó Ó Î ıò ììâö (\Iˆ Ó. IZã 11). O Tοποτηρητής τ ς I. Aρχιεπισκοπ ς Aθην ν O Mεσσηνίας κ. Γρηγ ριος O Aττικ ς καί Mεγαρίδος κ. Mατθα ος O Φθιώτιδος κ. Θεοδ σιος O Σερ ίων καί Kοζάνης κ. T τος O Θεσσαλονίκης κ. Xρυσ στοµος O APXIΓPAMMATEYΣ: O Θεσσαλονίκης κ. Xρυσ στοµος

4 H IEPA YNO O TH IEPAPXIA TH NH IA OP O O OY EKK H IA

5 5 ΠPOΛOΓOΣ Πιστε ω ε ς MIAN AΓIAN KAΘOΛIKHN KAI AΠOΣTOΛIKHN EKKΛHΣIAN (Σ µ ολον τ ς Πίστεως) Tέκνα ν Kυρί ω Πνευµατικά. Hδη φθάνοµεν ε ς τ τέλος τ ς δευτέρας χιλιετίας π τ ς Γεννήσεως το Θεανθρώπου Iησο Xριστο, στις πεστάλη π το Θεο Πατρ ς, ς Iδιος µ ς ε πεν: καθώς πέσταλκέ µε Πατήρ, ( Iωάν. K 21), καί καθώς Aπ. Πα λος µ ς διδάσκει, τε δέ λθε τ πλήρωµα το χρ νου, ξαπέστειλεν Θε ς τ ν Y ν α το γεν µενον κ Γυναικ ς, γεν µενον π ν - µον, να το ς π ν µον ξαγοράση, να τήν υ οθεσίαν πολά ωµεν, (Γαλ. 4, 5). Aπεστάλη πως µ ς διδάσκει Aπ. Πα λος να µ ς ξαγοράση, να τήν υ οθεσίαν πολά ωµεν, δηλαδή διά νά ξαναγίνωµεν πάλιν παιδιά Tου, και νά πανέλθω- µεν ε ς τήν προτέραν µας κατάστασιν, ε ς τήν προτέραν µας Πατρίδα καί πάλιν, δι τι: ο γάρ χοµεν δε µένουσαν π λιν λλά τήν µέλλουσαν πιζητο µεν, ( E ρ. IΓ 14). H προτέρα µας κατάστασις το νωσίς µας µετά το Θεο ε ς τ ν Παράδεισον πρ τ ς παρα άσεως τ ν πρωτοπλάστων, ξ α τίας τ ς ποίας ξωρίσθηµεν καί ε ρισκ µεθα ξ ριστοι ε ς τ ν κ σµον α τ ν, πο ος ε ναι τ πος τ ς ξορίας µας.

6 6 PO O O H πειρος µως ε σπλαχνία, τ λεος καί γάπη το Θεο κον µησεν στε νά δυνηθ µεν νά πανέλθω- µεν καί νά γίνωµεν πάλιν παιδιά Tου διά µέσου το Y ο Tου. O τω λοιπ ν, νανθρωπήσας Y ς καί Λ γος το Θεο πρ ς λ τρωσιν καί σωτηρίαν το νθρωπίνου γένους συνέστησεν, δρυσεν καί κοδ µησεν τήν EKKΛHΣIAN TOY ς λλον παράδεισον, να δι AYTHΣ, ς δι λλης σωστικ ς KIBΩTOY σώζεται κάθε ψυχή ποία ναζητ τ ν Θε ν, π τ ν πνευµατικ ν κατακλυσµ ν τ ς πιστίας, τ ς θε ας καί πάσης µαρτίας. Kαί πως τ τε, ε ς τ ν παράδεισον χθρ ς το νθρώπου, διά ολος, κατώρθωσεν καί ξέ αλεν τ ν νθρωπον π α τ ν, ο τω καί πάλιν, διος προσπαθε νά κ άλ η το ς νθρώπους π τήν Eκκλησίαν το Xριστο, νά µήν το ς φήσ η νά ε σέλθουν ε ς A τήν, τ ν λλον Παράδεισον καί τήν σωστικήν Kι ωτ ν, δρ ων καί α τ ς τήν δικήν του κκλησίαν µ λλον τάς κκλησίας του καί πρ ς παραπλάνησιν νοµάζων α τάς κκλησίας Xριστο. Tο το τ κατώρθωσεν µέσ ω ρισµένων κπροσώπων τ ς Eκκλησίας, νά το ς α νας, ο πο οι κατέστησαν ρχηγοί καί δηµιουργοί σχισµάτων καί α ρέσεων καί πολέµιοι τ ς Eκκλησίας το Xριστο. Kαί χωρίς νά ποτελέσ η ξαίρεσιν παρών α ών, µφανίζεται ε ς α τ ν µεγαλυτέρα α ρεσις, το Aντιχρίστου καί Aθέου O κουµενισµο, διά τ ς A ρε-

7 PO O O 7 τικ ς Eγκυκλίου, τ ς κδοθείσης π το O κουµενικο Πατριαρχείου, τ τος 1920, µέ τ ν τίτλον: ΠPOΣ TAΣ AΠANTAXOY EKKΛHΣIAΣ TOY XPIΣTOY. H γκ κλιος α τη ρχεται ε ς ντίθεσιν µέ τ ν Iδιον τ ν K.H.I. Xριστ ν πο ος δρυσεν MIAN EKKΛH- ΣIAN, λέγων ε ς το ς Aποστ λους: Kαί ο κοδοµήσω µου THN EKKΛHΣIAN καί π λαι Aδου ο κατισχ σουσιν AYTHΣ (Mατθ. IΣT, 18). Eτσι φθασαν δ ο χιλιάδες τη µετά Xριστ ν, νά νο- µάζωνται καί τά κατασκευάσµατα το δια λου καί τ ς E ραιοµασωνίας κκλησίαι το Xριστο, πρ ς σ γχυσιν καί παραπλάνησιν τ ν πλ ν καί τ ν φελ ν. ιά τ ς Eκκλησίας Tου Xριστ ς πανένωσε καί συνεχίζει νά πανενών η καί νσωµατών η κάθε ψυχή νθρώπου ε ς τ Πανάγιον ΣΩMA Tου ποία ζητ τήν σωτηρίαν της καί ο τω συντελε ται µέ τήν συµµετοχήν το νθρώπου τ AΠOΛYTPΩTIKON Eργον το Θεανθρώπου Iησο Xριστο διά τ ς AΓIAΣ TOY EKKΛHΣIAΣ πως Aπ. Πα λος λέγει: Θεο γάρ σµέν συνεργοί, (A Kορ. Γ 9). ηλαδή ποδεχ µενοι τ ν Xριστ ν, διά τ ν Aγίων Mυστηρίων τ ς Eκκλησίας Tου, νσωµατο µεθα ε ς τ Πανάγιον Σώµα Tου καί ο τω π τ ς θέσεως τα της ς µέλη καί κ τταρα, το Θεανθρωπίνου Σώµατος, τοι τ ς Eκκλησίας, συµµετέχοµεν ε ς τ Θεϊκ ν ργον, τοι τ ς Aπολυτρώσεως το νθρώπου, γεν µενοι συνεργοί το Θεο, τ πο ον ε ναι ψίστη καί µοναδική ποστολή ε ς τ ν παρ ντα κ σµον. H EKKΛHΣIA ε ναι τ Θεανθρώπινον καθίδρυµα διά

8 8 PO O O τ ς ποίας γ γίνεται ο ραν ς, γ µετατρέπεται ε ς Παράδεισον, διά το ποίου χοϊκ ς νθρωπος Θεώνεται, ζε τήν Θέωσιν, νακαινίζεται, µεταµορφο ται, νίσταται καί γίνεται Θεάνθρωπος κατά χάριν, πως τ πυρακτωµένον π τή φωτιά σίδηρον. A τή ε ναι Aποστολή τ ς Eκκλησίας, τοια την δ ναµιν χει. Παραλαµ άνει τ ν µαρτωλ ν καί χωµατένιο νθρωπο καί τ ν νιστ, τ ν γιάζει τ ν ξαϋλώνη, τ ν µεταµορφώνει ε ς Θε ν κατά χάριν, καί τ ν κάνει α ώνιον. H Eκκλησία δίδει ν ηµα καί ζωή καί σκοπ ν ε ς τ ν νθρωπον καί ε ς τ ν κ σµον λ κληρον. Xωρίς τήν Eκκλησίαν δέν γνωρίζεις διατί πάρχεις, διατί ζε ς, πο ος ε ναι σκοπ ς τ ς δηµιουργίας σου, ο τε π θεν ρχεσαι ο τε πο πάγεις, πως ο θεοι ο πο οι λέγουν: ζ µεν διά νά τρ µεν καί τρ µεν διά νά ζ µεν. Πλήρης λιστική θεωρία τ ν τετραπ δων, χωρίς δανικά, χωρίς µεταφυσικάς νησυχίας. Eάν λοιπ ν EKKΛHΣIA, χει τ σην σηµασία διά τ ν νθρωπον καί τ ν κ σµον λ κληρον καί προσφέρει ν ηµα, ζωή καί πνευµατικήν παρξιν ε ς τά µέλη της, πι- ε ληµένον καί ναγκα ον ε ναι νά γνωρίζωµεν περί A τ ς, δηλαδή, διά τήν ζωήν Tης, τήν παρξίν Tης, τ ν σκοπ ν Tης. Πάντοτε γνώσις περί τ ς Eκκλησίας το κ τ ν ν ο κ νευ, (δηλαδή πράγµα κ τ ν παραιτήτων), λλά σήµερον πολ περισσ τερον, ταν ντικείµενος καί χθρ ς A τ ς, Eωσφ ρος διά ολος, ο κειοποιο - µενος τ νοµά της, δηµιο ργησεν δικάς του κκλη-

9 PO O O 9 σίας παγίδας πρ ς ξαπάτησιν τ ν νθρώπων, στε νά πάρχ η κκλησιολογική σ γχυσις, καί κ σµος δ σκολα νά δ ναται νά διακρίν η τήν EKKΛHΣIAN το Θενθρώπου Iησο Xριστο π τάς δικάς του ψευδοεκκλησίας, διά νά διαφε γ η τ ν θανατηφ ρον ναγκαλισµ ν. Λ γ ω λοιπ ν, λων τ ν νωτέρ ω καί λ γω το τι φθάσαµεν τη π τ ς δρ σεως τ ς Eκκλησίας, καί γνώσις περί A τ ς καθίσταται ναγκαία, περισσ τερον π κάθε λλη ποχήν, καί πειδή ε ς τήν ποχήν µας πάρχει τροµερή κκλησιολογική σ γχυσις, ξ α τίας τ ς καπηλε σεως το τίτλου κκλησία, π τ ν παδ ν το ντιχρίστου δια λου, Iερά Σ νοδος τ ς Γνησίας Oρθοδ ξου Eκκλησίας κρινε ναγκα ον καί πι ε ληµένον τ σον διά τά πνευµατικά A τ ς τέκνα, σον καί διά κάθε νθρωπον, στις ζητ νά µάθη τήν λήθειαν, νά φιερώσ η τ ν παρ ντα µεροδείκτην το τους 1999 ε ς τήν EKKΛHΣIAN το Θεανθρώπου Iησο Xριστο. H Eκκλησία A τη, ποία δρ θη, θεµελιώθη, κοδοµήθη, καί γκαινιάσθη πί τ ς γ ς, κατά τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς, π το Παναγίου καί Tελεταρχικο Πνε µατος, συνεχίζει τήν στορικήν καί θριαµ ευτικήν Tης πορείαν, πιτελο σα τ πολυτρωτικ ν ργον A τ ς, ν τ κ σµ ω το τ ω καί θά συνεχίζ η µέχρι συντελείας τ ν α ώνων, καθώς Θεάνθρωπος δρυτής Tης µ ς διε ε αίωσεν τι: καί π λαι δου ο κατισχ σουσιν A τ ς '', καί δο γώ µεθ µ ν ε µί πάσας

10 10 PO O O τάς µέρας ως τ ς συντελείας το α νος. (Mατθ. KH 20). A τ ς τ ς EKKΛHΣIAΣ το Θεανθρώπου Iησο Xριστο, τ ς ποίας χάριτι Θεο ε µεθα µέλη, ε χ µεθα, καί νά παραµείνωµεν πάντοτε ν ν καί εί καί ε ς το ς α νας τ ν τελευτήτων α ώνων Aµήν. Mετ ε χ ν καί προσευχ ν πείρων πρ ς T ν Θεάνθρωπον Iησο ν Xριστ ν H IEPA ΣYNO OΣ O Iησο ς µετά τ ν µαθητ ν Tου ε ς τ κλυδωνιζ µενον πλο ον π τ ν κυµάτων, πιτιµ τ πνε µατι το νέµου καί γαληνε ει θάλασσα. Συµ ολική ε κών τ ς Eκκλησίας τις πολεµε ται π τ ν νέµων τ ν α ρέσεων λλά δέν καταποντίζεται.

11 Φορητή Bυζαντινή ε κών τ ς AΓIAΣ TPIA OΣ. E ρίσκεται ε ς τ ν ερ ν Nα ν τ ς Aγίας A κατερίνης, Kήπων Zακ νθου. 11

12 H EIKΩN THΣ AΓIAΣ TPIA OΣ META THΣ ΘEOTOKOY Mεγάλη φορητή ε κών διαστάσεων περίπου 0,80 X 1,20. Eργον το Σε /του Mεσσηνίας κ. Γρηγορίου, E ρίσκεται ε ς τήν I. Mονήν E αγγελισµο (Σκήτη Παναγουλάκη), Kαλαµάτας.

13 EΓKOΛΠION ΣYNOΠTIKON OPΘO OΞOY EKKΛHΣIOΛOΓIAΣ KAI EΦO ION KATA TΩN AIPEΣEΩN KAI THΣ ΠANAIPEΣEΩΣ TOY AΘEOY KAI ANTIXPIΣTOY OIKOYMENIΣMOY KAI TΩN KOINΩNOYNTΩN MET AYTΩN

14 28 EIΣAΓΩΓH Kαί ο κοδοµήσω µου THN EKKΛHΣIAN καί π λαι δου ο κατισχ σουσιν AYTHΣ. (Mατθ. IΣT 18) H φιέρωσις το παρ ντος Hµερολογίου, ε ς τήν EKKΛHΣIAN το Xριστο, κρίθη ναγκαία, λ γ ω τ ς κκλησιολογικ ς συγχ σεως ποία ε ναι διάχυτος καί πικρατε ε ς τ ν α να µας καί ξ α τίας τ ς παναιρέσεως το θέου καί ντιχρίστου ο κουµενισµο, στις χει συµπεριλά ει ε ς το ς κ λπους του λας τάς α ρετικάς κκλησίας, ς µέλη του. Mεταξ α τ ν τ ν µελ ν συγκαταλέγονται καί τά λεγ µενα ρθ δοξα πατριαρχε α, ε τε α τά κολουθο ν τ παλαι ν ε τε τ νέον µερολ γιον, καθώς καί α α τοκέφαλοι κκλησίαι, µία κ τ ν ποίων ε ναι καί νεοηµερολογιτική σχισµατοαιρετική κκλησία τ ς Eλλάδος. H περί EKKΛHΣIAΣ γν σις καί πίγνωσις, συµ- άλλει στε τά µέλη Tης νά συµµετέχουν ε ς τ ργον Tης συνειδητά, πράγµα τ πο ον οηθ ε ς τήν πλήρη κκλησιαστικοποίησίν των, (µέ ποτέλεσµα τήν πλήρη καί τελικήν νσωµάτωσίν των ε ς AYTHN ποία ε ναι τ ΣΩMA το Θεανθρώπου Iησο Xριστο ). ιά το ς ε ς Xριστ ν πιστε οντας, περί EKKΛHΣIAΣ γν σις, ε ναι τ A καί τ Ω ε ς τήν ζωήν των καί συµ άλλει µεσα ε ς τήν σωτηρίαν των. ι τι

15 EI A ø H 29 κτ ς A τ ς δέν πάρχει σωτηρία. E ς τ ν α να µας α α ρετικαί κκλησίαι καί ο α ρετικοί παδοί των, κολουθο ντες τήν νέαν σατανικήν τακτικήν το ο κουµενισµο, δέν κάνουν διάλογον, διά νά ποδείξουν τι τά δ γµατά των ε ναι τά µ να ληθ. H νέα α τή τακτική των ε ναι τελείως διαφορετική, δι τι τά ποτελέσµατα τ σων α ώνων κατά τ ν ρθοδ ξων δέν το ς πέδωσαν σους καρπο ς α τοί νέµενον. ι α τ τήν γκατέλειψαν καί γκαινίασαν νέαν µέθοδον. ιά τ ς νέας α τ ς µεθ δου δέν προσπαθο ν νά µεταπείσουν το ς ρθοδ ξους, λλά το ς δηγο ν ε ς τήν α ρεσίν των δι λλης δο. Tο ς δέχονται, πως ε ναι, µέ τάς παραδ σεις των µέ τά θη καί θιµά των µέ τά δ γµατά των, καί ν ν µατι τ ς γάπης τ ς κατανοήσεως, το πολιτισµο καί τ ς νώσεως, το ς προτείνουν καί ποδεικν ουν τήν µοι αίαν ποδοχήν καί λληλοαναγνώρισιν µεταξ των. Tο ς προτείνουν: Eµε ς σ ς ναγνωρίζοµεν τι ε σθε κκλησία, τι χετε Iερωσ νη, τι χετε µυστήρια, τι χετε ποστολική διαδοχή. Aναγνωρίσατε καί ε ς µ ς τ διον: Oτι ε µεθα δηλ. κκλησία, τι χοµεν ερωσ νη, τι χοµεν µυστήρια, τι χοµεν ποστολική διαδοχή καί νωµένοι λοι µαζί νά συµ άλωµεν ε ς τήν νασ στασιν καί νασυγκρ τησιν καί παναδηµιουργίαν τ ς Mίας Eκκλησίας καί νά µήν ε µεθα διηρηµένοι!!! O λεγ µενοι ρθ δοξοι, τ σον α τοί ο πο οι πιδιώκουν τήν νωσίν των µετά τ ν α ρετικ ν, σον καί α τοί ο πο οι διστάζουν νά ποδεχθο ν το ς α ρετι-

16 30 EI A ø H κο ς, µέ τήν ο κουµενιστικήν α τήν καί πουλον το φεως πρ τασιν καθησυχάζουν τήν συνείδησίν των τι δέν θά λλάξουν τήν πίστιν των, δέν θά δεχθο ν α ρετικά δ γµατα καί δέν θά πο άλουν τά ρθ δοξα. Iσως δέ, καί το ς πιστρέψουν ε ς τήν ρθοδοξίαν. T σηµαντικώτερον ε ναι, τι λα ς δέν θά ντιληφθ πολ τως τίποτε, δι τι δέν θά φαν καµµία ξωτερική λλαγή, πως, κατάργησις ράσου, µφίων, ε κ νων, νηστει ν, ορτ ν καί λλων παραδ σεων, στε νά ντιδράσ η δυναµικά καί νά µαταιώσ η τήν νωσιν µετά τ ν α ρετικ ν κκλησι ν. A λλαγαί καί α καταργήσεις τ ν νωτέρω, θά κολουθήσουν ργ τερον, σταδιακ ς, χωρίς κ ν νά τ ποπτευθο ν. Tώρα ε ς τήν ρχήν, π τήν µοι αίαν ναγνώρισιν µέχρι τήν τελικήν ποδο λωσιν ε ναι σκ πιµο ο λεγ µενοι ρθ δοξοι νά ε ρίσκωνται ε ς νάρκην καί νά χουν τήν ντ πωσιν τι τίποτε δέν λλαξε καί τίποτα δέν πωλέσθη. E ναι τσι µως πραγµατικ της; Mέ τήν λληλοαναγνώρισιν παπικ ν, ρθοδ ξων, προτεσταντ ν, µονοφυσιτ ν, γγλικαν ν κ.λπ., κ.λπ. µέ άσι τήν α ρετικήν προτεσταντικήν θεωρίαν τ ν Kλάδων, (BRANCH-THEORY), α τοµάτως καταργε ται EKKΛHΣIA τοι MIA AΓIA KAΘOΛIKH KAI AΠOΣTOΛIKH EKKΛHΣIA καί ναγνωρίζονται λαι α α ρέσεις ς κκλησίαι Xριστο, πως διετ πωσεν AIPETIKH Eγκ κλιος το ο κουµενικο πατριαρχείου κδοθε σα τ ν Iανουάριον το 1920, µέ τ ν τίτλον: ΠPOΣ TAΣ AΠA-

17 EI A ø H 31 NTAXOY EKKΛHΣIAΣ TOY XPIΣTOY, καί διαψε δεται Θεάνθρωπος Iδρυτής Iησο ς Xριστ ς στις ε πεν: Kαί π λαι δου ο κατισχ σουσιν AYTHΣ. (Mατθ. IΣT 18). H λληλοαναγνώρισις α τη γένετο πολλάκις. Iδο µερικαί ξ α τ ν: 1. ιά τ ς α ρετικ ς Eγκυκλίου το τους 1920, ποία ε ναι Kαταστατικ ς Xάρτης τ ν O κουµενιστ ν. 2. ιά το Ληστρικο Συνεδρίου το ιά τ ς φαρµογ ς τ ς Eγκυκλίου το 1920 µέ τήν ε σαγωγήν το νέου παπικο καί ναθεµατισµένου π τ ς Eκκλησίας µερολογίου. 4. ιά τ ς δρ σεως το θέου καί ντιχρίστου ο κου- µενισµο, τοι το Παγκοσµίου Συµ ουλίου τ ν Eκκλησι ν (Π.Σ.E.) τ ν A γουστον το 1948 καί τ ς συµµετοχ ς ε ς λα τά συνέδρια α το, 1954, 1961, 1968, 1975, 1983, 1991, κ.λπ. 5. ιά τ ν συµπροσευχ ν καί συλλειτουργι ν. 6. ιά τ ς ρσεως τ ν ναθεµάτων τ ιά τ ν µετρήτων δηµοσίων δηλώσεων, τι παπισµ ς καί Oρθοδοξία ε ναι δ ο πνε µονες το α το σώµατος. 8. O πάπας ε ναι γιώτατος δελφ ς χει ερωσ νη καί ποστολική διαδοχή καί µυστήρια, πως ο ρθ δοξοι, καί τι δ νανται ο ρθ δοξοι νά κοινωνο ν π το ς παπικο ς. 9. Oτι ργάζονται διά τήν νασ στασιν τ ς Mίας Eκκλησίας.

18 32 EI A ø H 10. ιά τ ς συµµετοχ ς ε ς τήν πανθρησκειακήν σ ναξιν καί συµπροσευχήν ε ς Aσσίζην τ ς Iταλίας, τ 1986 κ.λπ. O κυριώτεροι πρωτεργάται τ ν νωτέρω νεργει ν ε ναι: ωρ θεος Προ σσης, Mελέτιος Mεταξάκης, Xρυσ στοµος Παπαδ πουλος, Γερµαν ς Θυατείρων, Aθηναγ ρας, ηµήτριος, Bαρθολοµα ος, Παρθένιος, Iγνάτιος Aντιοχείας, Xριστ δουλος, Στυλιαν ς Xαρκιανάκης, Mελίτων, αµασκην ς, Iάκω ος κ.λπ., κ.λπ. T νά διατηρήσουν ο ρθ δοξοι τά ξωτερικά γνωρίσµατά των, δηλ. ράσα, γένια, µφια καί λοιπάς παραδ σεις, το ς α ρετικο ς παπικο ς, προτεστάντας καί λοιπο ς πρ ς τ παρ ν δέν το ς πασχολε. Aντιθέτως, α τ ε ναι µία συχη ρχή στε κάποια µέρα νά φθάσουν ε ς τήν τελικήν φοµοίωσίν των. Aλλωστε πάπας, ς γνωστ ν, χει το ς ο νίτας µέ τά ξωτερικά γνωρίσµατα τ ν ρθοδ ξων π τ 1215 καί έν το κοστίζει τίποτε άν καί ο λεγ µενοι ρθ δοξοι κολουθο ν, µιµο µενοι, τήν δίαν τακτικήν τ ν ο νιτ ν: ιατηρο ντες δηλ. τά ξωτερικά γνωρίσµατα τ ν ρθοδ ξων, πρ ς φησυχασµ ν καί ποκοίµησιν το κατωτέρου κλήρου καί το λαο, καί ναγνωρίζοντες τ ν παπισµ ν, προτεσταντισµ ν κ.λπ. ς κκλησίες. ιά τ ς µεθ δου α τ ς κατέστησεν λη τήν ρθ δοξον Aνατολήν ο νιτικήν. A τ τ πο ον δέν πέτυχεν τ σους α νας µέ διαλ γους κ.λπ. τ πέτυχεν π λυτα µέ τήν λληλοανα-

19 EI A ø H 33 γνώρισιν. O τω τά λεγ µενα ρθ δοξα πατριαρχε α καί α τοκέφαλαι κκλησίαι µεταξ τ ν ποίων καί νεοηµερολογιτική κκλησία τ ς Eλλάδος µετεµορφώθησαν ε ς OYNITAΣ το ντιχρίστου παπισµο καί προτεσταντισµο. Kατ πιν λων τ ν νωτέρω καί δίως π τ ς µφανίσεως τ ς παράτου καί ντιχρίστου παναιρέσεως το ο κουµενισµο, στις συµπεριέλα εν καί το ς λεγοµένους ρθοδ ξους, καθίσταται µέσως ναγκαία γνώσις περί τ ς EKKΛHΣIAΣ το Xριστο. ι α τ θά κατα ληθ προσπάθεια, σον χ ρος το παρ ντος µερολογίου µ ς τ πιτρέπει, νά παρουσιασθ ννοια, στορία καί σηµασία περί τ ς EKKΛHΣIAΣ το Xριστο, πως α τη καθωρίσθη καί ξεφράσθη π το Θεανθρώπου Iδρυτο α τ ς διά τ ς θείας διδασκαλίας του καί διά τ ν παρα ολ ν A το. Περί τ ν νωτέρω καί περί τ ς θείας ποστολ ς Tης ν τ κ σµ ω, θά ναφερθ µεν, πως κηρ χθη π τ ν Θεοκηρ κων Aποστ λων καί E αγγελιστ ν το Xριστο καί ς ρµηνε θη, διεσαφίσθη καί ξηγήθη π τ ν Θεοπνε στων καί Θεοφ ρων Πατέρων, τ ν µελ ν το Παναγίου Σώµατος το Xριστο, δηλαδή τ ς Eκκλησίας, καθοδηγουµένων καί µπνεοµένων π το Παναγίου καί Tελεταρχικο Πνε µατος. Eπειδή EKKΛHΣIA χει προαιώνιον καί διον τήν παρξίν Tης, δι α τ κολουθο ντες µα πρ ς µα το ς Aγίους Πατέρας ε ς τήν παρουσίασίν της, θά ρχίσωµεν π τήν προϊστορίαν µέχρι τήν στορίαν

20 34 EI A ø H A τ ς µέ τήν κατωτέρω σειράν. EKKΛHΣIOΛOΓIA: 1. TI EINAI EKKΛHΣIA, τυµολογικ ς καί ννοιολογικ ς. 2. H προϊστορία καί Iστορία τ ς Eκκλησίας. 3. O Mυστηριακ ς χαρακτήρ τ ς Eκκλησίας. 4. H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY Eνια ον καί Aδιάσπαστον. 5. AI I IOTHTAI THΣ EKKΛHΣIAΣ, ς MIA, AΓIA KAΘOΛIKH KAI AΠOΣTOΛIKH. 6. T AΛAΘHTON THΣ EKKΛHΣIAΣ. 7. H EKKΛHΣIA KAI H AΓIA ΓPAΦH. H Θεοπνευστία τ ς Aγίας Γραφ ς καί Συγγραφε ς α τ ς. 8. EKKΛHΣIAΣTIKOΠOIHΣIΣ. H Aπ κτησις Eκκλησιαστικο φρονήµατος. 9. H EKKΛHΣIA TOY XPIΣTOY καί α κκλησίαι το Aντιχρίστου. 10. H EKKΛHΣIA TOY XPIΣTOY. Συµφώνως πρ ς τ νωτέρω πλαίσιο θά κινηθ ναφορά ε ς τ περί Eκκλησίας θέµα. Eπειδή γνωρίζοµεν τι περί Eκκλησίας λ γος H EKKΛHΣIOΛOΓIA ε ναι τ σος ε ς µέγεθος σον καί Eκκλησία, ποία πεκτείνεται πέραν το ρατο α το κ σµου καί α διαστάσεις A τ ς προεκτείνονται ε ς τήν α ώνιον περαντοσ νην το οράτου πνευµατικο καί µεταφυσικο τοιο του, δι α τ καί παρο σα ναφορά χουσα συνείδησιν καί πίγνωσιν τ ν διαστάσεων A τ ς, δέν φιλοδοξε τίποτα περισσ τερον π τ νά προ ληµατίση τ ν νήσυχον νθρωπον τ ς

21 EI A ø H 35 ποχ ς µας στις ναζητ λίγον φ ς ε ς τ ν δρ µον τ ς ζω ς του. Γνωρίζοµεν τι προσφορά τ ς παρο σης µικρ ς φιερώσεως ναντι το κεανο τ ς Aποστολικ ς καί Aγιοπατερικ ς Eκκλησιολογίας, µοιάζει µέ τήν προσφοράν το τρεµοσ ήνοντος κηρίου ναντι τ ς παστραπτο σης κτινο ολίας το λίου. Eάν µως φελήσ η στω καί µίαν ψυχήν, πιστε ο- µεν τι συνεργο σης τ ς Xάριτος το Θεο, θά κπληρώσ η τήν ποστολήν της καί τ ν σκοπ ν της, κατά τ : ο δείς δ ναται λθε ν πρ ς µε, άν µή Πατήρ πέµψας µε λκ σ η α τ ν ( Iωάν. ΣT 44). H ΠENTHKOΣTH: O µαθηταί µετά τ ς Θεοτ κου κατά τήν κάθοδον το Aγίου Πνε µατος. (Πράξ. A 14 & B 1) (Kατακ µ η, Eργον το 6ου α νος)

22 36 EKKΛHΣIOΛOΓIA H EKKΛHΣIA EINAI ΘEOΣYΣTATOΣ, ΘEOΫΠOΣTATOΣ KAI ΘEANΘPΩΠINOΣ OPΓANIΣMOΣ TI EINAI EKKΛHΣIA Eννοιολογικ ς καί Eτυµολογικ ς: H EKKΛHΣIA ς Θεοσ στατος, ε ναι µοναδικ ς ζ ν ργανισµ ς, χάριν τ ς ποίας λα εν παρξιν, ζωήν καί ν ηµα παρών κ σµος. Tά ριά Tης πεκτείνονται, πέραν α το ε ς τ ν ρατον πνευµατικ ν καί µεταφυσικ ν κ σµον, δέ σηµασία Tης ε ναι νάλογος µέ τήν διάστασιν A τ ς. Aν καί περί Eκκλησίας χουν γραφ µέτρητοι τ µοι, διά νά ποδώσουν τήν ννοιαν, τήν σηµασίαν, τήν ξίαν, τ ργον, τ ν σκοπ ν καί τήν ποστολήν Tης, παρ λα τα τα διά το παρ ντος, θά προσπαθήσωµεν καί µε ς νά ποδοθο ν α νωτέρω ννοιαι, σο τ δυνατ ν πληρέστερον, ρχ µενοι π τήν λέξιν EKKΛHΣIA ννοιολογικ ς καί τυµολογικ ς. H λέξις κκλησία προέρχεται κ τ ς ρχαίας κλασσικ ς λληνικ ς γλώσσης καί τυµολογία της νάγεται ε ς τ ρ µα κκαλέω -. H νοµασία της χρησιµοποιήθη π το ς ρχαίους συγγραφε ς, Πλάτωνα, Aριστοτέλη, Θουκυδίδη, Πολ ιον, Πλο ταρχον κ.λπ. Eσήµαινε δέ, τήν συνέλευσιν συγκέντρωσιν τ ν πολιτ ν, τήν π τ ν

23 TI EINAI EKKΛHΣIA 37 ρχ ντων συγκαλουµένην διά πολιτικο ς, στρατιωτικο ς, θρησκευτικο ς κ.λπ. σκοπο ς τήν κατ πιν ντυπωσιακο τιν ς γεγον τος συγκροτουµένην συνέλευσιν το λαο. H ο τω γενοµένη συνέλευσις καλε το Eκκλησία το ήµου. H λέξις Eκκλησία συναντ ται ε ς τήν Παλ. ιαθήκην (96) φορές καί ντίστοιχος ραϊκή λέξις ε ναι gahal. E ς τήν Kαινήν ιαθήκην συναντ ται (114) φορές. Iδιαιτέρως τήν νοµασίαν α τήν χρησιµοποίησεν Θεάνθρωπος Iδρυτής Tης Iησο ς Xριστ ς λέγων: καί ο κοδοµήσω µου τήν EKKΛHΣIAN, καί π λαι δου ο κατισχ σουσιν α τ ς (Mατθ. IΣT 18). O Πατέρες µ ς ξηγο ν τι Eκκλησία, ο κ φ αυτ ς α τη συνήχθη, λλ λλος τα την ε ς το το κάλεσεν, ς στίν, ε ς ν Tριάδι Θε ς. H AMΠEΛOΣ: Eγώ ε µί µπελος ληθινή καί µε ς τά κλή- µατα... ( Iωάν. IE 1-8) Συµ ολική ε κών τ ς Eκκλησίας

24 38 H ΠPO Ι ΣTOPIA KAI H IΣTOPIA THΣ EKKΛHΣIAΣ Aρχή, Yπαρξις καί Aποκάλυψις τ ς Eκκλησίας κατά τήν Πεντηκοστήν. Περί Eκκλησίας, π τήν ννοιαν το Iερο E αγγελίου, διδασκ µεθα π τ ν K.H.I. Xριστ ν, (Mατθ. IΣT, 18), καί π το ς Aγίους Aποστ λους καθώς καί π τάς ρµηνείας τ ν Θεοφ ρων Πατέρων. έν ε ναι ε κολο νά δοθ κρι ής ρισµ ς περί A τ ς. ι τι ε ναι να Mυστήριο, τ πο ον ε ναι δ σκολον νά περιγραφ µέ νθρώπινα λ για, πειδή δέν ε ναι µ νον λικ ς ργανισµ ς λλά νωσις λικο καί λου κ σµου. E ναι, τ µυστήριον τ ποκεκρυµµένον π τ ν α ώνων καί π τ ν γενε ν, κατά τ ν Aπ. Πα λον, (Kολασ. A 26). Kαθώς ε ναι µυστήριον: νανθρώπισις καί σάρκωσις το Xριστο, τ Tρισυπ στατον τ ς Θε τητος Aγία Tριάς, τσι µυστήριον ε ναι καί Eκκλησία, φο δρ ντ ς A τ ς τ Πανάγιον Πνε µα. (Mυστήρια ε ναι καί α τελεταί τ ς Eκκλησίας ε ς τάς ποίας νεργε χάρις το Παναγίου Πνε µατος χωρίς νά γίνεται ντιληπτή µέ τάς α σθήσεις µας). Hµε ς γνωρίσαµε τήν Eκκλησίαν κατά τήν µέραν

25 H ΠPO Ι ΣTOPIA KAI H IΣTOPIA THΣ EKKΛHΣIAΣ 39 τ ς Iδρ σεώς της, τ ς θεµελιώσεώς της τ ν γκαινίων της, τοι τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς, που διά τ ς καθ δου το Παναγίου καί Tελεταρχικο Πνε µατος, γκαθιδρ εται πισήµως Θεοσ στατος, Θεοϋπ στατος καί Θεανθρώπινος A τ ς Oργανισµ ς. Aλλά Eκκλησία πρ τ ς Πεντηκοστ ς δέν π ρχεν; T τε δηµιουργήθη; H άν προϋπ ρχε, π π τε προϋπ ρχε; Kαί πο ; H Aγία Γραφή δέν δίδει σαφ ρισµ ν περί τ ς Eκκλησίας, λλά µ νον ε κ νας καί περιγραφάς δι α τήν. O Aγιοι Πατέρες χρησιµοποιο ν α τάς τάς ΣYM- BOΛIKAΣ EIKONAΣ καί περιγραφάς διά νά µ ς οηθήσουν νά σχηµατίσωµεν µία δέα, κατά τ νθρώπινον δυνατ ν. O διος Xριστ ς, µιλ ν περί Eκκλησίας, χρησι- µοποίησεν παρα ολικάς ε κ νας ς Σ µ ολα, διά νά µ ς µιλήσ η περί A τ ς. T διο πραξαν καί ο Aπ στολοι, καί πολλοί Aγιοι. Περί α τ ν τ ν παρα ολικ ν ε κ νων ς Συµ λων, θά ναφερθ µεν κτενέστερον, ε ς λλο κεφάλαιον το παρ ντος. Ως συνηθέστερον καί πικρατέστερον συµ ολισµ ν περί Eκκλησίας, ο Aγιοι Πατέρες χρησιµοποίησαν τ ν, το Aποστ λου Πα λου, καί α τ ς στιν KEΦAΛH το ΣΩMATOΣ τ ς EKKΛHΣIAΣ, (Kολασ. A 18).

26 40 H ΠPO Ι ΣTOPIA KAI H IΣTOPIA THΣ EKKΛHΣIAΣ Aφο Eκκλησία ε ναι τ ΣΩMA το Xριστο καί A τ ς ε ναι KEΦAΛH α τ ς, ρα ε ναι A τη νωµένη µετά το α ωνίου Y ο καί Λ γου το Θεο. Eχει δέ, ο τω, ν A τ καί δι A το Eκκλησία α ωνίαν παρξιν, καί δι α τ δ ναται νά χαρακτηρισθ καί Θεοϋπ στατος. Προϋπ ρχε λοιπ ν ξ ϊδίου Eκκλησία, ο ονεί κεκρυµµένη ν τ Θε, ς τ πρ τ ν α ώνων π κρυφον Mυστήριον. Προϋπ ρχεν, ν τ σοφί α καί τ προνοί α το Θεο ς πνευµατική Eκκλησία µέσα ε ς τήν AΓIAN TPIA AN, ε ς τήν νωσιν τ ν Tρι ν Θείων Προσώπων, το Πατρ ς, το Y ο καί το Aγίου Πνε µατος. ι τι προαιωνίως ε χεν Θε ς ν τ ν καί τ ουλήσει A το τ σχέδιον καί τήν ουλήν περί τ ς Eκκλησίας µο µετά τ ς περί σωτηρίας το κ σµου, καθώς προφητάναξ αυ δ λέγει: O δέ Θε ς, ασιλε ς µ ν, πρ α ώνων ε ργάσατο σωτηρίαν ν µέσ ω τ ς γ ς, (Ψαλ. 73ος). Eπίσης Mέγας Aθανάσιος διδάσκει: H Eκκλησία πρ τερον κτισθε σα, µετά τα τα γενν ται κ Θεο, (PG 26, 1004/5). Eποµένως Eκκλησία, περιληφθε σα ε ς τήν προαιώνιον περί δηµιουργίας καί σωτηρίας το κ σµου θείαν ουλήν, προϋπ ρχε πάντοτε ε ς τ ν συνάναρχον καί νάρχως προϋπάρχοντα α ώνιον Λ γον καί Y ν το Θεο. Kατ πιν δέ συµπεριέλα εν, πρ τερον µέν, τά γγελικά τάγµατα ν τ ο ραν, ραδ τερον δέ, ν

27 H ΠPO Ι ΣTOPIA KAI H IΣTOPIA THΣ EKKΛHΣIAΣ 41 χρ ν ω το ς νθρώπους πί τ ς γ ς, καί τέλος τελειώθη καί πεκαλ φθη ε ς τ ν κ σµον, διά τ ς νανθρωπίσεως, το θανάτου καί τ ς Aναστάσεως το Xριστο καί τ ς, κατά τήν Πεντηκοστήν, ποστολ ς π A το, το Παναγίου Πνε µατος. Kατά τα τα, ρχή, ρίζα καί παρξις τ ς Eκκλησίας, ε ρίσκεται ε ς τ ν Tριαδικ ν καί Tρισυπ στατον Θε ν τήν Παναγίαν Tριάδαν καί δέν ε ναι νθρώπινον κατασκε ασµα. E ναι λοιπ ν περφυσική καί ο ράνιος, καί ο χί φυσική καί πίγειος. H Eκκλησία ε ναι α τή ασιλεία το Θεο, τις ο κ στι κ το κ σµου το του ( Iωάν. IH 36), (τ ς ποίας ρχή, ς ε ποµεν, ε ναι προχρονική, προϊστορική, περφυσική καί περκ σµιος). E σ λθεν, µως, διά τ ς δηµιουργίας το κ σµου ε ς τήν στορίαν τ ς νθρωπ τητος καί πεκαλ φθη ς ΣΩMA XPIΣTOY. Kατά συνέπειαν Eκκλησία χει διπλ ν παρξιν, ο ράνιον καί πίγειον, ς λθο σα, π τ ν ο ραν ν ε ς τήν γ ν καί πανερχοµένη π τήν γ ν ε ς τ ν ο ραν ν, που δηγε τά πιστά καί για µέλη A τ ς. A τή δέ πάρχει ξω καί περάνω χρ νου καί χώρου. Bάσει τ ν νωτέρω δυνάµεθα νά παρακολουθήσωµεν τρε ς διαδοχικάς µφανίσεις, ( φάσεις), τ ς Eκκλησίας, τ ς ν τ Aγία Tριάδι προαιωνίως παρχο σης ϊδίως.

28 42 H ΠPO Ι ΣTOPIA KAI H IΣTOPIA THΣ EKKΛHΣIAΣ Πρώτη: τήν, µετά τ ν Aγγελικ ν, σωµάτων καί ο ρανίων δυνάµεων νωθε σαν, δηλ.: Tο Tρισυποστάτου Tριαδικο Θεο, µετά τ ν Aγγέλων. ευτέρα: τήν νωσιν τ ν Πρωτοπλάστων ε ς τ ν Παράδεισον, µετά το Tριαδικο Θεο καί τ ν Aγγελικ ν δυνάµεων, καί, Tρίτη: τήν, κατά τήν Πεντηκοστήν, νωσιν, τ ν πιστευσάντων ε ς τ ν Xριστ ν ς Θε ν καί Σωτ ρα το κ σµου καί διά το θείου Bαπτίσµατος ε σελθ ντων καί πολιτογραφηθέντων ν τ Eκκλησία A το, µετά τ ν π α ώνων κεκοιµηµένων πιστ ν δικαίων καί µετά τ ν Aγγέλων, µετά τ ν ποτελο ντων δηλ. τ ο ράνιον τµ µα τ ς νιαίας Eκκλησίας τήν λεγοµένην Θριαµ ε ουσαν. Kατά τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς, δηλαδή, δρ εται καί γενν ται τ πίγειον τµ µα A τ ς, τ ν ζώντων ν τ κ σµ ω το τ ω καί συγκροτο ντων τήν λεγοµένην Στρατευοµένην Eκκλησίαν, κ τ ς ποίας µεταφυτε ονται καί µεταγράφονται ο κλεκτοί καί γιοι διά το θανάτου, ( κοιµήσεως), ε ς τήν ο ράνιον Eκκλησίαν, ε ς τήν ποίαν ενάως καί συνεχ ς µεθίσταται τ πίγειον τµ µα A τ ς. H Eκκλησία λοιπ ν ε ναι MIA καί ENIAIA καί ταυτοχρ νως ποτελε ται π τήν νωσιν θριαµ ευο σης καί στρατευοµένης. Tήν νωσιν δηλ. το οράτου καί λου µετά το ρατο καί λικο κ σµου.

29 43 H EIKΩN THΣ ΠENTHKOΣTHΣ: Mεγάλη φορητή σ γχρονος ε κών διαστάσεων περίπου 1,00X1,50. Eργον τ ς I. Mον ς Παναγίας Πευκο ουνογιατρίσσης Kερατέας Aττικ ς, E ρίσκεται ε ς τ Kαθολικ ν τ ς ν λ γ ω Mον ς.

30 44 H ΠENTHKOΣTH ( H τρίτη µφάνισις ( φάσις) τ ς Eκκλησίας Kαί σται ν τα ς σχάταις µέραις, λέγει Θε ς κχε π το Πνε µατ ς µου πί π σαν σάρκα, καί προφητε σουσιν ο υ οί µ ν καί α θυγατέρες µ ν καί ράσεις ψονται, (Πράξ. B 17), ( Iωήλ B 28). Yµε ς δέ απτισθήσεσθε ν Πνε µατι Aγί ω ο µετά πολλάς τα τας µέρας (Πράξ. A 5). Kαί δο γώ ποστέλλω τήν παγγελίαν το Πατρ ς µου φ µ ς, µε ς δέ καθίσατε ν τ π λει Iερουσαλήµ ως ο νδ σησθε δ ναµιν ξ ψους, (Λουκ. K 49). να γένησθε θείας κοινωνοί φ σεως (B Πέτρ. A 4) Eπειδή δι µ ς το ς νθρώπους Eκκλησία γινεν γνωστή κατά τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς ε ς τ περ ον τ ς Iερουσαλήµ δι α τ κρίνεται σκ πιµον πως γίν η ναφορά ε ς τήν τρίτην α τήν φάσιν µφάνισιν τ ς Eκκλησίας. H τρίτη α τή νέργεια µφάνισις τ ς Eκκλησίας σκοπ ν ε χεν τήν πανένωσιν το Θεο µετά τ ς κπεσο σης κκλησίας το νθρώπου, κατ πιν τ ς παρα άσεώς του, καί τ ς ξορίας του. Eίς τήν ευτέραν φάσιν νέργειαν Θε ς συµπεριέλα εν ε ς τήν Eκκλησίαν Tου καί το ς πρωτοπλάστους

31 H ΠENTHKOΣTH 45 ταν ε ρίσκοντο ε ς τ ν παράδεισον. O χθρ ς µως το νθρώπου, διά ολος, διά το φεως τ ν πλάνησεν καί παρέ η τήν ντολήν το Θεο καί ο τω χωρίσθη ψυχή του π A τ ν. A τ ς ε ναι πρ τος θάνατος το νθρώπου. Θάνατος ψυχ ς λοιπ ν σον χωρισµ ς π τ ν Θε ν, καί κδίωξις κ τ ς Eκκλησίας Tου. H κπεσο σα νθρώπινος φ σις τ ν Aδάµ, E ας, A ελ, N ε, A ραάµ, Iσαάκ, Iακώ, ικαίων, Πατριαρχ ν, προφητ ν, Mελχισεδέκ, κ.λπ. περιεπλαν το, ε ς τ ν κ σµον α τ ν. A τή ε ναι κπεσο σα κκλησία καθώς ψάλεται ε ς τήν µνολογίαν: Eλευθέρα µέν κτίσις γνωρίζεται πρίν τάλαινα τ ν θν ν παγκληρία, (κατα ασία τ ς ορτ ς τ ν Θεοφανείων). O Θε ς µως ν τ πείρ ω α το λέει µή θέλων τ ν θάνατον το µαρτωλο ς το πιστρέψαι καί ζε ν α τ ν, δωσε τήν ε καιρίαν ε ς τ ν κπεσ ντα νθρωπον (τήν νθρωπ τητα) νά µετανοήσ η καί πιστρέψ η πρ ς A τ ν. ι α τ νηνθρώπησε καί γινεν Θεάνθρωπος, διά τήν ποκατάστασιν τ ς κπεσο σης κκλησίας, διά νά γίν η νθρωπος Θε ς κατά χάριν. Oλον α τ τ Mυστήριον τ ς Eνανθρωπίσεως, το Y ο καί Λ γου το Θεο, Γέννησις, Bάπτισις, τά Θα µατα, τ Kήρυγµα, τά Πάθη, Στα ρωσις, Θάνατος, Aνάστασις, Aνάληψις, λοκληρο ται καί τελειο ται

32 46 H ΠENTHKOΣTH κατά τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς κατά τήν ποίαν ποκαλ πτεται, Eκκλησία ν τ κ σµ ω πρ ς ριστικήν πλέον συµφιλίωσιν καί νωσιν Θεο καί νθρώπου. Eλα εν τήν νθρώπινον φ σιν σάρκα καί θέωσεν α τήν. Kαί ς ντάλλαγµα µ ς δωσεν τ Πανάγιον Πνε µα να µέν η µεθ µ ν α ωνίως, διά νά ε µεθα πάντοτε νσωµατωµένοι καί θεοποιηµένοι ντ ς καί διά τ ς Eκκλησίας. A τ ς ε ναι τελικ ς σκοπ ς τ ς δρ σεως, ο κοδοµήσεως καί θεµελιώσεως τ ς Eκκλησίας, κατά τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς, ΘEΩΣIΣ. H νωσις πανένωσις το νθρώπου µετά το Θεο. H νσωµάτωσίς του ε ς τ Σ µα το Xριστο, τήν Eκκλησίαν. E ς τ ν παράδεισον γινεν χωρισµ ς ψυχ ς π Θεο καί π λθεν ψυχικ ς θάνατος καί ξορία. E ς τήν Πεντηκοστήν γινεν πανένωσις Θεο µέ τάς ψυχάς καί π λθεν Aνάστασις τ ν ψυχ ν, νσωµάτωσις καί Θέωσις, καί ο τω πετε χθη, τελικ ς σκοπ ς τ ς πλάσεως καί δηµιουργίας το νθρώπου. ιά τ ς Πεντηκοστ ς Θε ς µ ς κανε αυτ ν Tου, Σ µα Tου: Πάτερ γιε, τήρησον α το ς να σιν ν καθώς µε ς, ν σµέν ( Iωαν. IZ 11), Iνα πάντες ν σι, καθώς σ Πάτερ, ν µοί κ γώ ν σοί, να καί α τοί ν µ ν ν σιν, ( Iωάν. IZ 21). H Eκκλησία ε ς τήν πρώτην µφάνισίν της συµπεριέλα- ε ς µέλη της τά δέκα Aγγελικά τάγµατα, κατά τ ν

33 H ΠENTHKOΣTH 47 Aγιον ιον σιον τ ν Aρεοπαγίτην, κ τ ν ποίων τ ν ξέπεσεν καί χωρίσθη ταν Eωσφ ρος, ρχηγ ς τ ν Aγγέλων, θέλησε νά θέσ η τ ν θρ νον του σον µέ το Θεο πως ναφέρει προφ. Hσα ας: Π ς ξέπεσεν κ το ο ρανο ωσφ ρος συνετρί η ε ς τήν γ ν ε πεν ν τ διανοί α του, να ήσοµαι πάνω τ ν στέρων το ο ρανο θήσω τ ν θρ νον µου σοµαι µοιος τ ψίστ ω. N ν δέ ε ς δην κατα ήσ η καί ε ς τά θεµέλια τ ς γ ς, ( Hσα ας I 12-15), καί Xριστ ς ε αιώνει: θεώρουν τ ν σαταν ν ς στραπήν κ το ο ρανο πεσ ντα, (Λουκ. I 18). Περί τ ν γγέλων µ ς λέγει Θε ς ε ς τ ν Iώ : τε γενήθησαν στρα, νεσάν µε φων µεγάλη πάντες γγελοί µου, ( Iώ ΛH 7). Aπ δειξις τι ο γγελοι προϋπ ρχον τ ς δηµιουργίας το κ σµου το του. Eξέπεσεν Eωσφ ρος καί τ να τάγµα µαζί του δι τι ο γγελοι σαν τρεπτοί, ( ν µέν θελον µενον γγελοι, ν δέν θελον χι), καί ο τω παρέσυρεν καί να τάγµα γγέλων. Kατά τήν πτ σιν Aρχάγγελος Mιχαήλ ε πεν: Στ µεν καλ ς Στ µεν µετά Φ ου καί σταµάτησεν α τη. Tώρα ο γγελοι δέν ε ναι τρεπτοί. A τά συνέ ησαν ε ς τήν πρώτην φάσιν τ ς Eκκλησίας.

34 48 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ H Φ σις καί α Συµ ολικαί Eξεικονίσεις A τ ς H Eκκλησία καθώς ε δοµεν, ε ναι τ MYΣTH- PION τ ποκεκρυµµένον π τ ν α ώνων καί π τ ν γενε ν, ( Aπ στ. Πα λος, Kολασ. A 26), καί ρχή, γένεσις καί παρξις A τ ς, προϋπ ρχεν ε ς τήν Παναγίαν Tριάδαν καί ε ς τήν Θείαν Bουλήν A τ ς. Ως κ το του καί φ σις A τ ς ε ναι Θεϊκή, προϋπάρχουσα ν τ Θε ϊδίως καί προαιωνίως, ποκαλυφθε σα δέ π σχάτων χρονικ ς καί ε σελθο σα ε ς τήν στορίαν το κ σµου το του, νωθε σα µετ α το καθ ν τρ πον ο δε καί γνωρίζει µ νον Tρισυπ στατος Θε ς. Hνώθη µυστηριακ ς µετά το νθρώπου Θε ς πως ε χεν νωθ πρωτίστως µετά τ ν γγελικ ν δυνάµεων σωµάτων, συµπεριλα ών καί θεώσας τ ν γγελικ ν καί νθρώπινον κ σµον καί ποτελέσας ο τω, τήν MIAN ENIAIAN KAI A IAΣΠAΣTON EKKΛHΣIAN. H ο τω δηµιουργηθε σα EKKΛHΣIA ποτελε ται ταυτοχρ νως π τήν Eνωσιν το Aοράτου καί ρατο κ σµου ε ς EN ENIAION καί A IAΣΠATON ΣΩMA µέ KEΦAΛHN τ ν Tριαδικ ν καί Tρισυπ στατον Θε ν, φο Y ς καί Λ γος το Θεο Πατρ ς, καί νανθρωπίσας Θεάνθρωπος Iησο ς Xριστ ς ε ναι µοο σιος τ

35 Συµ ολική ε κών τ ς Kαθολικ ς Eκκλησίας το Xριστο.

36 50 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ Πατρί καί τ Aγί ω Πνε µατι, καθώς µ ς διδάσκει: Eγώ καί Πατήρ ν σµέν, ( Iωάν. I 30). Eγώ ν τ Πατρί καί Πατήρ ν µοί στί, ( Iωάν. I 10). O ωρακώς µέ ώρακε τ ν Πατέρα, ( Iωάν. I 9). δέ Πατήρ ν µοί µένων α τ ς ποιε τά ργα ( Iωάν. I 10). H νωσις α τη ν τ Eκκλησί α ε ναι ρµονική, καί γένετο, συγχ τως, χωρίστως, τρέπτως, διαιρέτως καί ναλλοιώτως. Hνώθη τ Θε ον µετά το νθρωπίνου, τ ο ράνιον µετά το πιγείου, τ ρατον µετά το ρατο, τ α ώνιον µετά το προσκαίρου καί παροδικο, Θε ς µετά το νθρώπου, διά νά γίν η καί νθρωπος Θε ς κατά χάριν καί πανακτήσ η τήν Θέωσιν, τήν ποίαν πώλεσεν διά τ ς παρα άσεώς του ε ς τ ν παράδεισον. Eκ τ ν νωτέρω συνάγεται καί συµπεραίνεται τι Eκκλησία µετά τήν νωσίν της δέν διαιρε ται ε ς ρατον καί ρατήν, δι τι κατέστη MIA καί MONON MIA ε ς ν νια ον Σ µα, καί ποτελε ται κ δ ο διασπάστως καί συγχ στως, συνηνωµένων στοιχείων καί φ σεων, δηλαδή το θείου, πνευµατικο, µεταφυσικο καί οράτου φ ν ς, καί φ τέρου το νθρωπίνου, λικο, φυσικο καί ρατο. H νωσις α τη γένετο καθ ν κρι ς τρ πον ε ς τ ν Θεάνθρωπον Iησο ν Xριστ νώθησαν συγχ στως καί τρέπτως, θεία καί νθρωπίνη φ σις.

37 51 H ANΩ IEPOYΣAΛHM: T ραµα το E αγγ. Iωάννου στις ε δε τήν Eκκλησίαν ς τήν Π λιν το Θεο µέ το ς δώδεκα πυλ νας καί µέτρησεν A τήν ( Aποκ. KA 1-27). E κών Tέµπλου I. Mονή Πρέ ελης, Kρήτης. 17ος α ών. ( H EKKΛHΣIA Συµ ολικ ς ς π λις, Aνω Iερουσαλήµ).

38 52 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ Mικρά ε κών α τ ς τ ς νώσεως ε ναι καί νωσις το νθρωπίνου σώµατος µετά τ ς ψυχ ς, κατά τ ν γιον Mάξιµον. O Aγιος Mάξιµος Oµολογητής π ρξεν νας π το ς µεγάλους Πατέρας τ ς Eκκλησίας πο ος σχολήθη µέ τ Mυστήριον Eκκλησία συνοψίσας τήν κκλησιολογίαν τ ν πρ α το Πατέρων. O Θε ς κατά τ ν Mάξιµον τ ν Oµολογητήν, µέ τ δηµιουργικ ν Tου ργον δρυσε τήν Eκκλησίαν, α διαστάσεις τ ς ποίας πεκτείνονται ε ς λην τήν δηµιουργίαν καί διαπερνο ν τά σ µπαντα, τά πο α δέν νοο νται λλως, νευ τ ς παρουσίας α τ ς το το ε- αίως σηµαίνει τήν δίαν κυριαρχίαν το Θεο πί σ - µπαντος το κ σµου. O Aγιος Mάξιµος δέχεται τήν Eκκλησίαν κατά τήν θεολογικήν, λλά καί πραγµατικήν της ννοιαν, ς Σ µ- ολον, τ πον, καί ε κ να το δίου το Θεο. ι τι πως Θε ς συνέχει πασαν τήν δηµιουργίαν ε ς µίαν τελειωτικήν ν τητα, ο τω καί Eκκλησία, ς νοποι ς δ ναµις συνέχει καί πενεργε ε ς λον τ ν κ σµον. εχ µενος Aγιος Mάξιµος τήν µοι τητα τ ς Eκκλησίας πρ ς τ ν Θε ν, ναγνωρίζει τ ν Θε ν ε ς τήν νωσίν Tου µεθ λης τ ς δηµιουργίας. Oπως δηλαδή ντ ς τ ς Eκκλησίας πάρχει νωσις τ ν πιστ ν µετά το Θεο, ο τως πάρχει καί νωσις λης τ ς δηµιουργίας µετά το Θεο, φο Θε ς ε ναι πανταχο πα-

39 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ 53 ρών καί παρουσία Tου ε ναι διάχυτος καί καλ πτει τά σ µπαντα καί πεκτείνεται πέραν α τ ν ε ς τ πειρον. O Aγιος Mάξιµος παρουσιάζει κ µη τήν Eκκλησίαν Nα ν καί ς ε κ να το νθρώπου, δι τι, πως α τη ποτελε ται κ το ναο καί το ερατείου, ο τω καί νθρωπος ποτελε ται κ το σώµατος ς ναο καί τ ς ψυχ ς ς ερατείου, τά πο α συνδέονται, πως καί κε να ργανικ ς µεταξ των, καί νοποιο νται π τ ς ψυχ ς ε ς µίαν ργανικήν ν τητα (Mάξ. PG 91, 672 A ). Eκ το των διαπιστο ται τι χαρακτήρ καί π στασις τ ς Eκκλησίας κατά τήν Kαινήν ιαθήκην ε ναι στεν ς συνδεδεµένα καί συνυφασµένα πρ ς τ πρ σωπον καί τ ργον το Θεανθρώπου, δι α τ δυνάµεθα νά χαρακτηρίσωµεν τήν Eκκλησίαν Θεοϋπ στατον. H Eκκλησία ε ναι α τ ς ο τος Iησο ς παρατειν - µενος, πρ ς λοκλήρωσιν το πολυτρωτικο ργου Tου ε ς τήν Iστορίαν καί φ σον ν τ Eκκλησί α νο ται Θε ς µετά το νθρώπου, Eκκλησία καθίσταται Θεανθρώπινος ργανισµ ς. O τως Eκκλησία ε ναι ταυτοχρ νως θεία καί νθρώπινος, ρατή καί ρατος. Kαί ε ναι θε ον δηµιο ργηµα καί καθίδρυµα ς δρυθε σα π το Θεο καί συγκροτηθε σα π το Iησο Xριστο διά το Παναγίου Πνε µατος, τ πο ον νοικε ν A τ ς ψυχή. Tοιουτοτρ πως Eκκλησία ε ναι καί Θεοσ στατος ζ ν Oργανισµ ς.

40 54 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ Aρχιερατικ ς Πατριαρχικ ς Σάκκος, το Kυρίλλου το Kρητ ς, µέ Συµ ολική παράστασιν τήν Aµπελον. ιακρίνεται: O Πατήρ, Y ς, τ Aγιον Πνε µα καί ο Aπ στολοι. Kέντηµα, ργον το 17ου α νος. (Συµ ολική ε κών τ ς Eκκλησίας το Xριστο ς Aµπέλου).

41 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ 55 AI ΣYMBOΛIKAI EΞEIKONIΣEIΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ Tήν Eκκλησίαν καθώς ε ποµεν προηγουµένως, ο σαν στεν ς συνηνωµένην µετά τ ς ποστάσεως το Y ο καί Λ γου το Θεο δυνάµεθα νά τήν νοµάσωµεν Θεοϋπ στατον. Eπίσης ς χουσα Kεφαλήν τ ν Xριστ ν καί ο σαν τα την Σ µα A το, καθίσταται Θεανθρώπινος ζ ν ργανισµ ς. H νωσις α τη ε ναι Θεϊκή καί νθρώπινος, ρατος καί ρατή, ϋλος καί λική, γκ σµιος καί περκ σµιος. Eπειδή κρι ς Eκκλησία ε ναι Θεανθρώπινος ργανισµ ς καί µυστήριον ποκεκρυµµένον π τ ν α ώνων καί π τ ν γενε ν, (Kολασ. A 26), δι α τ, λ γ ω τ ς φ σεώς της δέν πάρχει κρι ής ρισµ ς ο τε ε ς το ς Aγίους Πατέρας ο τε ε ς τήν Aγίαν Γραφήν. Kάθε ρισµ ς λοιπ ν περί τ ς Eκκλησίας, πως προείπωµεν, ε ναι λλειπής καί περιγραφικ ς. H Aγία Γραφή δέν δίδει κρι ρισµ ν περί τ ς Eκκλησίας λλά µ νον ε κ νας, συµ ολισµο ς καί περιγραφάς. O Πατέρες λαµ άνουν ρισµένας συµ ολικάς ε κ νας π τήν Aγίαν Γραφήν µέ τάς ποίας σο τ δυνατ ν, νθρωπίνως, µ ς οηθο ν νά καταλά ουµε περί τ ς ο σίας καί το ργου τ ς Eκκλησίας. O Xριστ ς µιλ ν περί τ ς Eκκλησίας χρησιµοποίησεν παρα ολάς, τοι συµ ολικάς ε κ νας κατά τ :

42 56 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ Aνοίξω ν παρα ολα ς τ στ µα µου, (Mατθ. IΓ 35), (Ψαλµ. 77, 2). Tοια ται συµ ολικαί ε κ νες, κ τ ν ποίων ρισµέναι καταχωρο νται ε ς τήν συνέχειαν, περί Eκκλησίας χουν ναφερθ π το Xριστο παρα ολικ ς: Bασιλεία ο ραν ν: (Mατθ. IA 12). O κοδοµή: (Mατθ. IΣT 18). Πανδοχε ον: (Λουκ. I 34). Σαγήνη: (Mατθ. IΓ 47). Z µη: (Mατθ. IΓ 33). Θησαυρ ς: (Mατθ. IΓ 44). K κκος Σινάπεως: (Mατθ. IΓ 31). O κία: Eν τ ο κία το Πατρ ς µου µοναί πολλαί ε σί ( Iωάν. I 2). Mαργαρίτης: (Mατθ. I 45). O Γάµοι το Y ο το Bασιλέως: (Mατθ. KB 2-14). O ε πνος το Bασιλέως: (Λουκ. I 16-24). H παρα ολή τ ν µυρίων ταλάντων: (Mατθ. IH 23-35). O ο κοδεσπ της στις φ τευσεν µπελώνα: (Mατθ. KA 33-46). H Aµπελος: Eγώ ε µί Aµπελος Aληθινή µε ς τά κλήµατα καί Πατήρ µου Γεωργ ς στί ( Iωάν. IE 1-8). H παρα ολή το Aσώτου: (Λουκ. IE 11-32). O ο κοδεσπ της στις µίσθωσεν ργάτας ε ς τ ν

43 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ 57 H AMΠEΛOΣ : Eγώ ε µί Aµπελος Aληθινή µε ς τά κλή- µατα καί Πατήρ µου Γεωργ ς στί, ( Iωάν. IE 1-8). Σ γχρονος φορητή ε κών.

44 58 O MYΣTHPIAKOΣ XAPAKTHP THΣ EKKΛHΣIAΣ µπελ να: (Mατθ. K 1-16). O γιοι Aπ στολοι µιµο µενοι τ ν Xριστ ν µίλησαν καί α τοί µέ Συµ ολικάς ε κ νας διά τήν Eκκλησίαν: Σ µα Xριστο : (Kολ. A 18), (Pωµ. IB 4), ( Eφέσ. A 23) Aπ στ. Πα λος. Kι ωτ ς: (A Πέτρου Γ 20). Πλο ο Nα ς: (A Πέτρου Γ 20). O κοδοµή: (A Kορ. 3, 9, 11, Eφεσ. B 2) κ.λπ, Aπ. Πα λος. Λα ς περιο σιος το Θεο : (Tίτ. B 14) Aπ. Πα λος. Aνω Iερουσαλήµ: ( Aποκ. KA 1-27), E αγγ. Ίωάννης. Aκ µη καί ο γιοι Πατέρες µιλο ν περί το δίου θέµατος µέ περιγραφικ ν καί µέ συµ ολικ ν τρ πον: Bασιλεία, ποίµνη, να ς, ο κος, π λις Θεο, νω Iερουσαλήµ, µπελος, ο κοδοµή, λα ς το Θεο, µήτηρ, ν µφη, παρθένος, κ.λπ.

45 H AΓIA TPIAΣ: Aπ τ ραµα τ ς Aποκαλ ψεως. O Πατήρ ς παλαι ς µερ ν καθήµενος πί το Θρ νου, Y ς ς τ σφαγµένον Aρνίον καί τ Aγιον Πνε µα ς πτάφωτος λυχνία, ο ε κοσιτέσσερες πρεσ τεροι καί γγελοι. Συµ ολική ε κών τ ς Θριαµ ευο σης Eκκλησίας. ( Aποκ. E 1-14) (Tοιχογραφία ε ς Mονήν Aγίου Oρους).

46 60 H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY ( Eνια ον καί Aδιάσπαστον) Περί τ ς Eκκλησίας ς ΣΩMA Xριστο γίνεται ναφορά ε ς πολλά µέρη το παρ ντος µερολογίου. Eκρίθη µως σκ πιµον νά ναφερθ καί ε ς τ παρ ν κεφάλαιον συνοπτικ ς. Oπως χοµεν περιγράψει EKKΛHΣIA ε ναι νωσις το ρατο µετά το οράτου κ σµου ε ς ν νια ον καί διάσπαστον ΣΩMA. Kαί ς παράδειγµα νεφέρα- µεν τ ν νθρωπον πο ος ε ναι νωσις πνε µατος καί λης, οράτου καί ρατο, ψυχ ς καί σώµατος, ε ς EN Eνια ον Σ µα. Kαί νθρωπος ε ναι κατ ε κ να Θεο (Γένεσις A 26). Eτσι, λοιπ ν καί Eκκλησία ε ναι νωσις Θείου καί νθρωπίνου, ο ρανίου καί πιγείου κ σµου. α ) H Eκκλησία ε ναι ταυτοχρ νως ρατή καί ρατος. Tά µέλη τ ς Eκκλησίας. H Eκκλησία ς σ νολον ποτελε ται π MEΛH. Πο α ε ναι α τά; Mέλη πάρχουν καί ε ς τά δ ο τµήµατα τ ς Eκκλησίας. T A ρατο τµ µα ε ναι κε νο τ πο ον δέν γίνεται µέν ντιληπτ µέ τάς α σθήσεις µας, λλά ε ναι πραγµα-

47 H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY 61 τικ ν. A ρατος Aρχηγ ς της, Iησο ς Xριστ ς ρατον ε ναι τ Aγιον Πνε µα ρατη γιάζουσα θεία χάρις ρατοι ο γιοι Aγγελοι ρατοι ο γιοι ρατοι α ψυχαί τ ν κεκοιµηµένων. E ς τ ρατο, δηλαδή δι µ ς, τµ µα πάρχει: O Tρισυπ στατος καί Tριαδικ ς Θε ς, τά τάγµατα τ ν σωµάτων Aγγέλων, ο Aγιοι καί πάντες ο σεσωσµένοι καί ζ ντες ε ς τήν θέωσιν, δηλαδή τήν α ωνίαν νωσίν των µετά το Θεο. Oρατ ν λέγεται τ τµ µα τ ς Eκκλησίας τ πο ον ποτελε ται π το ς πιστε οντας ε ς τ ν Xριστ ν καί ε απτισµένους ε ς τ νοµα τ ς Aγίας Tριάδος, κεχρισµένους δι Aγίου M ρου, κοινωνο ντας τ ν Aχράντων Θείων Mυστηρίων, το Tιµίου Σώµατος καί το Tιµίου A µατος το Xριστο καί ζ ντας Mυστηριακή ζωήν. A τοί λοι δ νανται νά ε ναι µέλη Tης, νεξαρτήτως, φυλ ς, θνους, κράτους, γένους, ( νδρες γυνα κες), δι τητος (Kληρικοί, Mοναχοί Λαϊκοί), φ σον κατέχουν τάς ασικάς προϋποθέσεις που προείποµεν, καί χουν νσωµατωθ διά τ ν Aγίων Mυστηρίων ε ς τ Σ µα A τ ς. H ιοίκησις: H ιοίκησίς της νεργε ται δι ρατ ν ργάνων. E ς τά Mυστήρια χρησιµοποιο νται ρατά λικά µέσα, διά τήν διοχέτευσιν τ ς οράτου Θείας Xάριτος. Tήν διάκρισιν α τήν τήν πισηµαίνοµεν. έν πρέπει

48 H EKKΛHΣIA EINAI TO ΣΩMA TOY XPIΣTOY ME KEΦAΛHN TON XPIΣTON. Mέλη δέ α τ ς τά Aγγελικά Tάγµατα, ο Aγιοι Πάντες, ο Προφ τες, ο Πατριάρχαι, ο ίκαιοι καί πάντες ο σεσωσµένοι.

49 H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY 63 νά µ ς διαφε γη παρξις τ ς οράτου Eκκλησίας. Eτσι δέν θά πο ι άζοµεν τήν Eκκλησίαν ε ς νθρώπινον ργανισµ ν καί δέν θά πελπιζ µεθα π τήν µαρτωλ τητα καί ναξι τητα το ρατο τµήµατ ς της. Θριαµ ε ουσα - Στρατευοµένη: H Eκκλησία, παναλαµ άνοµεν, ποτελε ται π ρατον καί ρατ ν τµ µα. T µέν ρατον λέγεται Θριαµ ε ουσα Eκκλησία τ δέ ρατ ν Στρατευοµένη Eκκλησία. E ς τήν Θριαµ ε ουσαν ε ρίσκονται σοι π το ς πιστο ς ς στρατι ται Xριστο πολέµησαν ναντίον τ ν τρι ν χθρ ν, κ σµου, σαρκ ς καί δια λου καί νίκησαν. Kοιµηθέντες µετέστησαν ε ς τήν θριαµ ε ουσαν καί ε ρίσκονται ε ς τήν Θέωσιν τοι νωµένοι µετά το Θεο α ωνίως. E ς τήν Στρατευοµένην ε ρίσκονται λοι ο πί γ ς ζ ντες ρθ δοξοι Xριστιανοί, ο πο οι ποτελο ν µέλη το ρατο A τ ς τµήµατος. Kαί λέγεται Στρατευοµένη δι τι λοι ο Xριστιανοί ε ναι στρατι ται Iησο Xριστο. O Xριστιανοί γωνίζονται καί πολεµο ν τ ν διά- ολον, τήν µαρτίαν καί τ ν κ σµον. Mεταξ ρατ ς καί οράτου, στρατευοµένης καί θριαµ ευο σης Eκκλησίας πάρχει ν της καί πικοινωνία. O Aγιοι τ ς θριαµ ευο σης κκλησίας πρεσ ε ουν διά τήν σωτηρίαν τ ν Xριστιαν ν καί το ς οηθο ν διά θαυµάτων. O Aγγελοι συµπαρίστανται ς οηθοί καί φ λακες. O δέ πιστοί τ ς στρατευοµένης

50 64 H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY Eκκλησίας πικαλο νται τάς πρεσ είας τ ν Aγίων καί τήν θαυµατουργικήν παρέµ ασίν των καί µέ τά µνηµ συνα πικοινωνο ν µέ το ς κεκοιµηµένους καί προσε χονται πέρ ναπα σεως τ ν ψυχ ν των α πο αι ε ναι ε ς τ ρατο τµ µα τ ς κκλησίας. Kαί κεκοιµηµένοι κ µη δέν πα ουν νά ποτελο ν µέλη τ ς Eκκλησίας. O θάνατος σ α τήν τήν περίπτωσιν δέν χωρίζει. Kαί θάνατος µέσα ε ς τήν Eκκλησίαν χει χάσει τήν διαχωριστικήν του ξουσία, δι τι χει καταργηθ π τ ν Aναστάντα K ριον. E ς τήν πραγµατικ τητα θάνατος ε ναι πως ε σοδος π τ να δωµάτιο ε ς τ λλο τ ς α τ ς ο κίας, καί ν προκειµέν ω τ ς Eκκλησίας. ηλαδή π τήν Στρατευοµένην ε ς τήν Θριαµε ε ουσαν. H θαυµαστή ν της ρατ ς καί οράτου, στρατευο- µένης καί θριαµ ευο σης Eκκλησίας φαίνεται ε ς τ µυστήριον τ ς Θ. E χαριστίας. Kατά τήν προσκοµιδήν πάνω ε ς τ ν Aγιον ισκάριον ε ναι παρών Xριστ ς µέ τ Σ µα του, δηλαδή, τήν Eκκλησία, τήν Παναγία, λους το ς Aγίους, τά τάγµατα τ ν Aγγέλων, το ς ζ ντας Aρχιερε ς τ ς I. Συν δου, το ς Iερε ς, ιακ νους, Mοναχο ς καί Λαϊκο ς, καί πάντας το ς κεκοιµη- µένους ν τ Γνησί α Oρθοδοξία. ηλαδή λ κληρος EKKΛHΣIA Στρατευοµένη καί Θριαµ ε ουσα ς ENA ΣΩMA, ε ρίσκεται πάνω ε ς τ Aγιον ισκάριον. Eκκλησία λοιπ ν δέν ε ναι µ νο ο Eπίσκοποι καί ο Iερε ς α τ ε ναι α ρεσις λλά παν τ πλήρωµα τ ν

51 H EKKΛHΣIA ΩΣ ΣΩMA XPIΣTOY 65 ρθοδ ξων πιστ ν, Kληρικ ν, Iερωµένων, Mοναχ ν καί Λαϊκ ν, νεξαρήτως, γένους, φυλ ς καί θν τητος, ρκε νά χουν νσωµατωθ διά τ ν Aγίων Mυστηρίων, ε ς τ Σ µα το Xριστο. A τά πρέπει νά ννοο µεν ταν ναφερώµεθα περί τ ς Eκκλησίας καί τ ν Mελ ν Tης, ς Θριαµ ευο σης καί ς Στρατευοµένης. T ραµα το Προφ. Iεζεκιήλ, στις ε δεν π το ερ ν το Nαο νά να λ ζ η µία πηγή ποία γινε ποταµ ς. Συµ ολίζον ο τω τήν δρ σιν καί ξάπλωσιν τ ς Eκκλησίας, µετά τήν Πεντηκοστήν ( Iεζεκ. MZ, 1-12)

52 66 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ A διος, Mία, Aγία, Kαθολική καί Aποστολική H Iδι της ε ναι τ διαίτερον γνώρισµα, προσ ν, χαρακτηριστικ ν κάστου προσώπου, πράγµατος καταστάσεως. A κυριώτεραι δι τητες φυσικά γνωρίσµατα τ ς Eκκλησίας ε ναι: H ϊδι της, Eν της, Mοναδικ της, Aγι της, Kαθολικ της, Aποστολικ της, κ.λπ. A διος: H Eκκλησία ε ναι διος τοι α ώνιος καί παντοτεινή, ς προϋπάρχουσα καί χουσα τήν ρχήν, τήν παρξιν καί τήν ζωήν A τ ς, ε ς τ ν προαιωνίως πάρχοντα Tριαδικ ν Θε ν. H Eν της: H ν της τ ς Eκκλησίας χει ς άσιν τήν διάσπαστον ν τητα ποία πάρχει ε ς τήν Tρισυπ στατον Θε τητα τήν Παναγίαν Tριάδα. E ς α τήν τήν ν τητα Xριστ ς θέλων νά συµπεριλά η καί τ ν νθρωπον, ε χεται κατά τήν Aρχιερατικήν Προσευχήν Tου πρ ς τ ν ο ράνιον Πατέρα του, λίγον πρ το Σταυρικο Tου θανάτου: ο περί το των δέ ρωτ µ νον, λλά καί περί τ ν πιστευ ντων διά το λ γου α τ ν ε ς µέ, να πάντες ν σιν, καθώς σ, Πάτερ, ν µοί κ γώ ν σοί, να καί α τοί ν µ ν σιν ( Iωάν. IZ 20-21). O χρυσορρήµων γιος τ ς Eκκλησίας µας, συνιστ,

53 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ 67 ν της τ ν πιστευ ντων ε ς τ ν Xριστ ν νά ε ναι νάλογος πρ ς τήν ν τητα το Xριστο πρ ς τ ν Πατέρα του. ( Iωάν. Xρυσοστ. PG 61, 164). H δέ µετ λλήλων ν της τ ν πιστ ν, χει ς ασικήν προϋπ θεσιν τήν µετά το Θεο νωσίν των. (A Iωάν. A 6-7). Ως ρχή τ ς ν τητος τ ς Eκκλησίας θεωρε ται, κατά τ ν γιον Γρηγ ριον τ ν Θεολ γον, τ Aγιον Πνε µα, τ πο ον καί τήν πραγµατοποιε, κατά τ : λον συγκροτε τ ν θεσµ ν τ ς Eκκλησίας (Tροπάριον Eσπερινο Πεντηκοστ ς). Συνεπ ς τήν ν τητα τ ς Eκκλησίας, πι άλλουν ν της το Xριστο ς Kεφαλή, µετά τ ν µελ ν τ ς Eκκλησίας ε ς ν Σ µα, τ πο ον µψυχο ται π το Aγίου Πνε µατος. Περί τ ν λλων διοτήτων τ ς Eκκλησίας διδασκ µεθα π τ Iερ ν Σ µ ολον τ ς Πίστεώς µας: Πιστε ω ε ς MIAN AΓIAN KAΘOΛIKHN KAI AΠOΣTO- ΛIKHN EKKΛHΣIAN. Πιστε ω ε ς MIAN Eκκλησίαν. ιά τ ς φράσεως α τ ς δηλο ται τι Eκκλησία ε ναι MIA καί χι πολλές. Περί το τι ε ναι MIA µ ς τ ε πεν διος Θεάνθρωπος Iδρυτής A τ ς: καί ο κοδοµήσω µου τήν EKKΛHΣIAN, (Mατθ. IΣT 18). M ς ε πεν τι θά ο κοδοµήσ η THN κκλησίαν, δηλαδή MIAN καί χι

54 H AMΠEΛOΣ: Eγώ ε µί Aµπελος Aληθινή µε ς τά κλή- µατα καί Πατήρ µου Γεωργ ς στί ( Iωάν. IE 1-8). (Συµ ολική ε κών τ ς Eκκλησίας).

55 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ 69 πολλές. Kαί ν MIA Eκκλησία δρ θη καί γκαινιάσθη τήν µέραν τ ς Πεντηκοστ ς, α λλαι α ρετικαί κκλησίαι γιναν πολ ργ τερον, φο πεκ πησαν π τήν MIAN Eκκλησίαν. E ναι MIA, Eκκλησία, συµφώνως πρ ς τήν Oµολογίαν τ ς Πίστεώς µας, ς χουσα MIAN KEΦAΛHN τ ν K ριον µ ν Iησο ν Xριστ ν, EN Πνε µα Aγιον, γιάζον καί ζωοποιο ν A τήν, καί ν Bάπτισµα διά τήν σωτηρίαν τ ν νθρώπων. ν Σ µα καί ν Πνε µα ε ς K ριος, µία Πίστις, ν Bάπτισµα ε ς Θε ς καί Πατήρ πάντων, ( Eφεσ. 4-6). καί A τ ς στίν KEΦAΛH το ΣΩMATOΣ τ ς EKKΛHΣIAΣ, (Kολασ. A 18). O Xριστ ς καί ο Aπ στολοι µ ς µιλο ν περί MIAΣ EKKΛHΣIAΣ καί χι περί πολλ ν. ι τι τ τε θά ε χωµεν περισσοτέρας κεφαλάς ε ς ν σ µα περισσ τερα σώµατα ε ς µίαν κεφαλήν, περ φ σικον καί τερατ µορφον, περί το ποίου δέν µίλησεν Xριστ ς, ο τε ο Aπ στολοι καί ο Θε πνευστοι Πατέρες, νέφερ ν τι. H Eκκλησία ς Θεανθρώπινος καί Θεοϋπ στατος Oργανισµ ς ε ναι MIA, ς χουσα Kεφαλήν τ ν Xριστ ν καί σταται περάνω καί ξω χρ νου καί τ που περιλαµ άνει δέ ς µέλη της το ς ζ ντας, ο πο οι καί ποτελο ν τ πί γ ς στρατευ µενον τµ µα α τ ς, καί

56 70 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ το ς πελθ ντας κ το κ σµου το του, ο πο οι ποτελο ν τ ν ο ρανο ς θριαµ ε ον τµ µα α τ ς, δεδοµένου τι καί ο µέν καί ο δέ ε ναι µέλη το ν ς νιαίου, διασπάστου καί διαιρέτου Σώµατος το Xριστο. Σκοπ ς τ ς Eκκλησίας ε ναι νά νωθο ν λοι ο νθρωποι: να πάντες ν σιν, κατά τ πρ τυπον τ ς Aγίας Tριάδος. Oπως Aγία Tριάδα ε ναι τρία πρ σωπα, λλά νας Θε ς, κατά τ δ γµα τ ς λληλοπεριχωρήσεως, τσι καί Eκκλησία ποτελε ται π µυριάδες πρ σωπα, λλά ε ναι ς ε ς νθρωπος, χων καθώς πρώτη κκλησία, ψυχή καί καρδία µία (Πράξ. 32). Πιστε ω ε ς AΓIAN Eκκλησίαν. Aγία ε ναι Eκκλησία, δι τι Aγιος ε ναι Tριαδικ ς καί Tρισυπ στατος Θε ς µ ν. Aγία Kεφαλή τ ς Eκκλησίας Xριστ ς, Aγιον τ Πνε µα, ψυχή τ ς Eκκλησίας, Aγιος καί σκοπ ς τ ς Eκκλησίας. Σκοπ ς της γι της τ ν χριστιαν ν. O Xριστ ς γάπησεν τήν Eκκλησίαν καί αυτ ν παρέδωκεν πέρ α τ ς, να α τήν γιάσ η, καθαρίσας τ λουτρ το δατος ν ρήµατι, να παραστήσ η α τήν αυτ νδοξον τήν Eκκλησίαν, µή χουσα σπίλον ρυτίδα τι τ ν τοιο των, λλ να Aγία καί µωµος ( Eφεσ. E 25-27), καί δι καί Iησο ς, να γιάσ η διά το δίου α µατος τ ν λα ν, ξω τ ς π λης παθε, ( E ρ. IΓ 12). Σκοπ ς τ ς Eκκλησίας ε ναι γιασµ ς τ ν νθρώ-

57 H BAΠTIΣIΣ TΩN PΩΣΣΩN κατά τ 988 µ.x. ιά το Mυστηρίου το Θείου Bαπτίσµατος νθρωπος ε σάγεται καί νσωµατώνεται ε ς τήν Eκκλησίαν καί ποτελε πλέον διάσπαστον µέλος τ ς Στρατευοµένης, προετοιµαζ µενος διά τήν Θριαµ- ε ουσαν Eκκλησίαν. Eκτ ς άν καί µ νος του ρνηθ τήν νσωµάτωσιν α τήν, ργ ω καί λ γ ω. Φορητή Pωσσική ε κών πί τ συµπληρώσει 1000 τ ν π το κχριστιανισµο τ ν Pώσσων. Eργον τ ς Mον ς Aγίας Tριάδος Tζ ρνταν ιλ, Nέας Y ρκης, Aµερικ ς, 1987.

58 72 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ πων, Θέωσις, πως λέγει Aπ. Πέτρος: να διά το των γένησθε θείας κοινωνοί φ σεως, (B Πέτρ. A 4)., το το γάρ στί τ θέληµα το Θεο γιασµ ς µ ν, (A Θεσσ. 3), καί: γιοι γίνεσθε, τι γώ γιος ε µί (A Πέτρ. A 16), (Λευιτ. K 7). Kατά τ ν καλέσαντα µ ς Aγιον καί α τοί γιοι ν πάσ η ναστροφ γενήθητε (A Πετρ. A 15). ι α το ς το ς λ γους ο χριστιανοί ε ς τήν Πρώτην Eκκλησίαν νοµάζονται γιοι. ( Eφεσ. 22). H νσωµάτωσίς µας ε ς τ Σ µα τ ς Eκκλησίας σκοπ ν χει τ ν γιασµ ν µας, τήν ναγέννησιν, τήν µετα- µ ρφωσιν, τήν νάστασίν µας, τήν θέωσίν µας ν Xριστ. H µαρτωλ της µας δέν λάπτει καθ λου τήν Eκκλησίαν, λλωστε α τ ς ε ναι σκοπ ς της, νά γιάζ η καί θεών η τά µαρτωλά µέλη Tης. H Eκκλησία δέν προσλαµ άνει γίους, λλά µαρτωλο ς, κατά τ ν λ γον το Xριστο, ο γάρ λθον καλέσαι δικαίους, λλά µαρτωλο ς ε ς µετάνοιαν, (Mατθ. Θ 13). H ποστολή λοιπ ν α το το θεϊκο ργαστηρίου ε ναι µετα ολή τ ν µαρτωλ ν ε ς γίους, µεταµ ρφωσίς των ε ς θεο ς κατά χάριν. Eγώ ε πα θεοί στε καί υ οί Yψίστου πάντες, (Ψαλµ. 81, 6). Eσεσθε ο ν µε ς τέλειοι σπερ Πατήρ µ ν ν το ς ο ρανο ς τέλειος στίν λέγει K ριος (Mατθ. E 48). H Aγι της πιτυγχάνεται διά τ ς συµµετοχ ς µ ν ε ς τά µυστήρια τ ς Eκκλησίας καί δή το Bαπτίσµατος καί τ ς πακο ς ε ς τ θέληµα το Θεο, ε ς τήν ζωήν µας.

59 OI I IOTHTEΣ THΣ EKKΛHΣIAΣ 73 O τω καθιστάµεθα καινή κτίσις ν Xριστ (B Kορ. E 17), καί (Γαλ. ΣT 15), καί τ Aγιον Πνε µα συντελε ε ς τήν Θέωσιν τ ν µελ ν τ ς Eκκλησίας. Aγίασον µ ς Xριστέ τ δυνάµει Σου. Πιστε ω ε ς KAΘOΛIKHN Eκκλησίαν. ιά το χαρακτηρισµο τ ς Eκκλησίας ς Kαθολικ ς, ννοο µεν τήν πέκτασιν α τ ς ε ς παντα τ ν κ σµον καί τήν διάδοσιν α τ ς ε ς παντας το ς λαο ς, πανταχο τ ς γ ς. H Eκκλησία ε ναι Kαθολική, ς διαδεδοµένη ε ς παντα τ ν κ σµον νευ τοπικ ν περιορισµ ν καί χρονικ ν ρίων καί ς καλο σα, διακρίτως φυλ ν, θν ν καί κρατ ν, πάντας το ς νθρώπους, πρ ς πίγνωσιν το Aληθινο Θεο καί σωτηρίαν α τ ν. H ποστολή της ε ναι διαχρονική, παγκ σµιος καί πανανθρώπινος, διά κάθε ποχή καί κάθε νθρωπον. H Eκκλησία συνεστήθη καί δρ θη πρ ς σωτηρίαν λοκλήρου το ποθενδήποτε τ ς γ ς ε ρισκοµένου νθρωπίνου γένους, π το Aδάµ καί τ ς E ας ως τ ς συντελείας τ ν α ώνων. H ξάπλωσις τ ς Eκκλησίας α τη, δέν ε ναι µ νον τοπική λλά καί χρονική καί ς πρ ς το το, καθολικ της ε ναι ξωτερική. Eκ το των συνάγεται τι ν δυνάµει καθολικ της, νυπάρχουσα ν τ Eκκλησία π τ ς συστάσεως α τ ς, καθίσταται αθµιδ ν καί ν νεργεί α, διά τ ς διαδ σεως το E αγγελίου καθ πασαν τήν ο κουµένην.