Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο

Transcript

1 15ήμερη Επαναστατική Εφημερίδα / Φύλλο 545 / Σάββατο 9 Μαρτίου 2013 / Τιμή: 1,50 Κυκλοφορεί κάθε δεύτερο Σάββατο Iερισσός: Πόλεμος ενάντια στον «εχθρό λαό»! ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΔΗΜΕΥΣΕΙΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ Για χάρη των διεθνών δανειστών και των τραπεζών ΝΑ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΝΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ! Σύμφωνα με μια σοφή λαϊκή παροιμία, άμα αφοδεύσεις στη θάλασσα, θα το βρεις στο αλάτι. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην ελληνική οικονομία. Μέχρι το τέλος του 2013, η ανεργία θα φτάσει το 30% του εργατικού δυναμικού, τα μη-εξυπηρετούμενα δάνεια θα αποτελούν το 50% των δανείων, τα απλήρωτα χρέη προς το δημόσιο θα φτάσουν το 120% των ετήσιων εσόδων από φόρους. Αφού η τρόικα και όλες οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις της τσάκισαν τους μισθούς, τις συντάξεις και τις εργασιακές σχέσεις, τρέχουν τώρα να μειώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλών των πολιτών προς την εφορία, τις απλήρωτες δόσεις των δανείων, αλλά και την ανεργία. Και αυτό για να μην καταρρεύσουν ξανά τα κρατικά έσοδα, οι τράπεζες και, έτσι, η κοινωνική συνοχή και, εν τέλει, το τρίτο μνημόνιο. Τι κάνει η κυβέρνηση για να μην καταρρεύσει άλλο ένα μνημόνιο; Τάζει μαζικά προγράμματα προσωρινής δουλείας στους νέους άνεργους -την ίδια στιγμή όμως που απειλεί με απόλυση 25 χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλουςκαι, ταυτόχρονα, απειλεί τους μισθωτούς εργαζομένους και τους συνταξιούχους ότι θα δημεύσει τα εναπομείναντα εισοδήματά τους προκειμένου να πληρωθούν οι ξένοι και Έλληνες τραπεζίτες τοκογλύφοι. Μ άλλα λόγια, ο εκβαρβαρισμός της κοινωνίας περνά φέτος, μετά από τρία χρόνια μειώσεων, σε ένα νέο στάδιο. Περνά στην ευθεία δήμευση μισθών, περιουσιών, ζωών, χωρίς φυσικά να σταματούν παράλληλα οι μειώσεις μισθώνσυντάξεων-επιδομάτων, οι αυξήσεις φόρων, οι περικοπές στην υγεία, την παιδεία κλπ. Και άμα πληρωθούν, είτε σε χρήμα είτε σε είδος (π.χ. ακίνητα) οι εισπράκτορες του Κράτους και των τραπεζών, μήπως τότε τουλάχιστον θα σωθούν, όσοι επιζήσουν ως τότε; Όχι, βέβαια. Αν όλα πάνε καλά για δαύτους -πράγμα αμφίβολο- τότε οι ελληνικές τράπεζες θα περάσουν στα χέρια μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζικών ομίλων και στη συνέχεια θα χρηματοδοτούν ευρωπαϊκές επενδύσεις στην Ελλάδα. Προτεραιότητα έχουν οι επενδύσεις σε ελληνικά προϊόντα που μπορούν να εξαχθούν φθηνά. Γι αυτό, ο μισθός των νέων πρέπει να πέσει στα 300 ευρώ (από 400 ευρώ που είναι σήμερα), όπως ζήτησαν οι εκπρόσωποι δέκα ξένων μονοπωλίων στην Ελλάδα από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό. Όσοι εργάζονται εκτός της εξαγωγικής βιομηχανίας της χώρας, θα δουν τους μισθούς τους να πηγαίνουν ακόμα παρακάτω, γιατί απλά κανείς επενδυτής δεν ενδιαφέρεται για το τι θα τρώνε οι... ιθαγενείς. Το μεγαλύτερο μέρος των κερδών των ευρωπαϊκών τραπεζών και μονοπωλίων θα μεταφέρεται φυσικά στις έδρες τους και από εκεί στην ακόμα πιο φθηνή από την Ελλάδα, Ανατολή για άλλες επενδύσεις κοκ. Από το πρωί της Πέμπτης 7/3, και για όλη τη μέρα, η Ιερισσός της Χαλκιδικής θύμιζε κατεχόμενη Παλαιστίνη. Κυβέρνηση τόσο απομονωμένη από την θέληση και τα συμφέροντα του λαού, μόνο διεξάγοντας πόλεμο ενάντιά του μπορεί να του επιβληθεί. Κι αυτός ο πόλεμος διεξάγεται εδώ και μήνες για να μπορέσουν οι Καναδοί χρυσοθήρες να αρπάξουν τον ορυκτό πλούτο της Χαλκιδικής, διαλύοντας στο διάβα τους ό,τι ζει κι αναπνέει. Μαζί με τους ιδιωτικούς στρατούς των σεκιουριτάδων, τα κατασταλτικά σώματα του ένδια λειτουργούν σαν μπράβοι. Η αστυνομία αποφάσισε να προσαγάγει έξι κατοίκους της περιοχής (ανάμεσα τους και ανήλικους) που είχαν κληθεί ξανά για κατάθεση για την επίθεση στις Το ελληνικό κράτος θα περάσει και αυτό στα χέρια της Κομισιόν. Το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων θα αποκτήσει ευρωπαϊκό μάνατζμεντ. Τα λεφτά που θα εισπράττει το κράτος από τους φόρους θα μεταφέρονται σε έναν ευρωπαϊκό κεντρικό κορβανά. Απ αυτόν θα πληρώνονται πρώτα οι τόκοι, μετά οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων και... με ό,τι περισσέψει οι συνταξιούχοι. Αυτός είναι ο δρόμος της επανεκκίνησης της ελληνικής οικονομίας, ο δρόμος της πλήρους δήμευσης των από κάτω για χάρη του ιδιωτικού καπιταλιστικού κέρδους. Πλήρης, πραγματική δήμευση των από πάνω για χάρη της πλειοψηφίας του πληθυσμού, των εργαζομένων, ανέργων και συνταξιούχων εργατών: Αυτός είναι ο δρόμος της σωτηρίας του λαού. εγκαταστάσεις των μεταλλείων χρυσού στις Σκουριές. Η συγκεκριμένη επίθεση, που οι νομιμόφρονες όλων των αποχρώσεων καταδίκασαν, ήταν η πιο καθαρή απόδειξη πως όταν αντιμετωπίζεις μια κοινωνία με «πολεμικά» μέσα -με δυνάμεις κατοχής, με ξύλο, εισβολές σε σπίτια, παράνομες λήψεις γενετικού υλικού, απόπειρες προσαγωγής μαθητριών μέσα από την τάξη τους (!)- είναι αναπόφευκτο η κοινωνία να σου απαντήσει με εξίσου «πολεμικά» μέσα. Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις, λέει ο λαός. Η κυβέρνηση των Σαμαρά- ένδια, θέλησε να πάρει την ρεβάνς, στα πλαίσια της προσπάθειας κήρυξης της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης σε όλη τη χώρα και τρομοκράτησης όσων αντιστέκονται. Από το βράδυ της 6/3 έβαλε τα «παπαγαλάκια» της να προετοιμάσουν το έδαφος, μιλώντας για επικείμενες νέες προσαγωγές με βάση πληροφορίες από άρση τηλεφωνικού απορρήτου και ταυτοποιήσεις σε ευρήματα DNA. Όταν τελικά, το επόμενο πρωί, κατέφθασαν οι αστυνομικές δυνάμεις, όλη η Ιερισσός σηκώθηκε στο πόδι. Οι καμπάνες του χωριού χτύπησαν δυνατά, κι όλοι οι κάτοικοι προσέτρεξαν. Η απάντηση της αστυνομίας άμεση: χωρίς προφανή λόγο και χωρίς τίποτα το «μεμπτό» να έχει ξεκινήσει, πλημμύρισε το χωριό από όλων των ειδών τα «όργανα της τάξης», και δεκάδες ΜΑΤ που επέβαιναν σε 6 κλούβες. Όλο το χωριό πνίγηκε στα χημικά. εν δίστασαν ούτε καν μπροστά στο σχολείο, ρίχνοντας δακρυγόνα στο προαύλιο που ήταν συγκεντρωμένα παιδιά και καθηγητές. Μαθητές παρουσίασαν λιποθυμικά επεισόδια από την ασφυξία και το σοκ της επίθεσης, ενώ ένας 15χρονος τραυματίστηκε από κάλυκα δακρυγόνου. Ακόμα κι ο γιατρός εμποδίστηκε να μπει στο χώρο για να δώσει τις πρώτες βοήθειες. Όλη την ημέρα, θυμίζοντας άλλες εποχές και καταστάσεις, ΕΚΑΜίτες έσπαγαν πόρτες σπιτιών, αναποδογύριζαν τα νοικοκυριά, άρπαζαν κατοίκους. Συνέχεια στη σελ. 16

2 σελίδα 2 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 3 Συντάραξε το πανελλήνιο ο τραγικός θάνατος δυο φοιτητών στη Λάρισα, κι ένας που χαροπαλεύει ακόμη στην εντατική δυο ευτυχώς διέφυγαν τον θάνατο. Tα παιδιά δεν είχαν να πληρώσουν για θέρμανση, εξ αιτίας του ακριβού πετρελαίου θέρμανσης και χρησιμοποίησαν ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι για λίγη ζέστη. Tο μονοξείδιο του άνθρακα ήταν μοιραίο. Mε ανακοίνωσή της η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας αναφέρει: «ΑΤΥΧΗΜΑ»; ΕΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ! ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ! Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας εκφράζει την πιο μεγάλη θλίψη της για τον τραγικό θάνατο των δύο νεαρών σπουδαστών στη Λάρισα και τη συμπαράσταση της στους τρεις άλλους που νοσηλεύονται ακόμα σε κρίσιμη κατάσταση. Ταυτόχρονα εκφράζει την οργή της για τους τραγικούς όρους στους οποίους ζει και σπουδάζει η νεολαία σήμερα, οι οποίοι απειλούν, όπως φαίνεται καθαρά από το περιστατικό των πέντε φοιτητών Ανοικτή πολιτική εκδήλωση - συζήτηση με θέμα «Μια επαναστατική απάντηση στην κρίση», πραγματοποιήθηκε σε αμφιθέατρο της Νομικής στις 28/2. Την εκδήλωση διοργάνωσαν η ΟΚ Ε (Εργατική Πάλη), η πολιτική πρωτοβουλία ιεθνιστής και το ΕΕΚ. Επίσης έγινε εισήγηση από σύντροφο, μέλος της αναρχοσυνδικαλιστικής κίνησης Ροσινάντε. Την συζήτηση παρακολούθησαν πάνω από 150 άτομα και πήραν μέρος, εκτός των διοργανωτών και εκπρόσωποι από την ΟΚ Ε- Δεκαπενθήμερο όργανο της Κ.Ε. του Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος (ΕΕΚ - Τροτσκιστές) Κυκλοφορεί στα κεντρικά περίπτερα και στα βιβλιοπωλεία σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Εκδίδεται από την Ε.Μ.Ε. - ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ Αστική μη κερδοσκοπική εταιρία Αρχισυντάκτης Θ. Κουτσουμπός της Λάρισας, ακόμα και τη ζωή τους. Στην προσπάθεια τους να ζεσταθούν οι πέντε νέοι μέσα στο «κοκαλωμένο» από το κρύο σπίτι τους, κατασκεύασαν ένα αυτοσχέδιο μαγκάλι τους, μιας και αδυνατούσαν να πληρώσουν το πανάκριβο πετρέλαιο και το πανάκριβο ηλεκτρικό ρεύμα. Οι αναθυμιάσεις που αυτό προκάλεσε οδήγησε στο θάνατο δύο απ αυτούς, ενώ κινδυνεύει η ζωή των άλλων δυο. Η πλειοψηφία του λαού βρίσκεται στην ίδια απελπιστική οικονομική κατάσταση με τους πέντε φοιτητές. Γι αυτό ο,τι έγινε στη Λάρισα δεν είναι απλώς κάποιο «ατύχημα». εν ευθύνεται απλώς η «άγνοια» των συγκεκριμένων νέων για τις δηλητηριώδεις ιδιότητες του ενός ή του άλλου υλικού. Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν αν μπορούσαν οι αυτοί οι φοιτητές να ζεσταθούν σαν άνθρωποι. Γι αυτό το βασικό συμπέρασμα από το θάνατο των δύο νεαρών είναι ένα: Η καπιταλιστική χρεοκοπία και τα αποτυχημένα μνημόνια αποφυγής της δεν τσακίζουν μόνο τους όρους εργασίας και σπουδών Σπάρτακος και την ΑΡΑΣ, οι οποίοι εκτός των άλλων δήλωσαν τη θέλησή τους για συμμετοχή στην όλη προσπάθεια. Η εκδήλωση επικεντρώθηκε στην ανάγκη δημιουργίας μετωπικών δράσεων στις γειτονιές, με Σελιδοποίηση - Μοντάζ Βιβλιοτεχνία Ο.Ε. Ζωοδόχου Πηγής 52Α, Εξάρχεια Τηλ vivliotexnia@ hotmail.com Eκτύπωση ΧΕΛΙΟΣ-ΠΡΕΣ Α.Β.Ε.Ε. Ιερά Οδός 81, Αθήνα Διεύθυνση Εφημερίδας Καποδιστρίου 38, Αθήνα Τηλ.-Fax: Ετήσια συνδρομή-ενίσχυση Εσωτερικού: 45 Ευρώπη: 60 Υπόλ. Χώρες: 75 Τσεκ-εμβάσματα στη διεύθυνση: «Νέα Προοπτική» Θ. Κουτσουμπός Καποδιστρίου Αθήνα ΛΑΡΙΣΑ NΕΚΡΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ στα αποκαΐδια των μνημονίων κεντρικούς άξονες την πάλη για τη Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας και την ουσιαστική αντιμετώπιση του φασιστικού φαινομένου. Ξεκαθαρίστηκε απ όλους τους συντρόφους ότι ο Φασισμός και συγκεκριμένα η Χρυσή Αυγή, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλιστικού συστήματος σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, όπως αυτή που ζούμε. Εκφράστηκε η αναγκαιότητα τόσο για το ιδεολογικό-ταξικό ξεκαθάρισμα περί φασισμού, όσο και για τη δημιουργία μαζικών ομάδων αυτοάμυνας που θα παλεύουν για να μη δίνεται χώρος στις γειτονιές για την ανάπτυξη των δολοφονικών συμμοριών που λειτουργούν ως η αιχμή του δόρατος απέναντι σε ό,τι αντιστέκεται και σε ό,τι διαφέρει. Εκφράστηκε απ όλους η αναγκαιότητα της Γενικής Πολιτικής Απεργίας ιαρκείας, ως ο βασικός μοχλός για να μπει το ζήτημα της εργατικής εξουσίας άμεσα και όχι στο διηνεκές. Μπήκε στην κουβέντα το πρακτικό της ζήτημα, της νεολαίας, αλλά και τους ίδιους τους στοιχειώδεις όρους ζωής της νεολαίας: τη στέγη, το φαγητό, τη θέρμανση. Πρέπει να απαιτήσουμε εδώ και τώρα δημόσιες, δωρεάν, ασφαλείς και αξιοπρεπείς φοιτητικές εστίες για όλους τους φοιτητές. Αν η κυβέρνηση δεν μπορεί ή δε θέλει να διασφαλίζει τη ζωή μας, τότε πρέπει να ανατραπεί και να πάρουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας στα χέρια μας, πετώντας στη φωτιά το σύστημα που μας καταστρέφει. Συμβούλιο ράσης της ΟΕΝ, 1/3/2013 ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΕΣ ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ για το πώς μπορεί να επιτευχθεί, δηλαδή το ποιος μπορεί να την αποφασίσει. Έγινε σαφές ότι η Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας δε μπορεί να αποφασιστεί από ή με γραφειοκράτες. Μπορεί να γίνει μόνο ενάντια και ανεξάρτητα Kαι οι συνήγοροι του συστήματος Aλγεινή εντύπωση προκάλεσαν τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, λιβανιστές της εξουσίας, από τους παρουσιαστές του Mέγκα μέχρι τον ανεκδιήγητο Tζήμερο. Λίγο πολύ επέρριψαν τις ευθύνες για το τραγικό συμβάν στα ίδια τα παιδιά και στο εκπαιδευτικό σύστημα. εν ξέρανε ότι το μονοξείδιο του άνθρακα είναι θανατηφόρο; ρωτάγανε νομίζοντας ότι έτσι στριμώχνουνε τους επικριτές της μνημονιακής κυβέρνησης. Πάντα απολογητές των ισχυρών και γονατισμένοι. Στις νέες γενιές όχι μόνο στις πόλεις μα και στα χωριά η έννοια του μαγκαλιού για λίγη ζεστασιά είναι άγνωστη εδώ και δεκαετίες. εύτερον, για ένα εκπαιδευτικό σύστημα που οι από πάνω τα αφεντικά των απολογητών- έχουν θεσμοθετήσει, ευθύνονται οι φοιτητές κι οι μαθητές; Eίναι σίγουρο ότι τα παιδιά, αν είχαν επιλέξει μάθημα χημείας θα γνώριζαν τις επιβλαβείς επιδράσεις του μονοξειδίου. Αλλά θα ήταν θέμα για εξετάσεις και όχι γνώση, αφού η πραγματική γνώση και βαθύτερη κατανόηση δεν είναι απλά ζήτημα ανάγνωσης, αλλά σύνδεσης της θεωρίας με την πράξη και το πείραμα. Ενα απάνθρωπο, ιστορικά ξεπερασμένο και εκμεταλλευτικό σύστημα αδυνατεί να προσφέρει πραγματικές γνώσεις. Aντί για γνώση επιστρατεύει ανόητους παπαγάλους για ν απαλλάσσουν τους κρατούντες από τις ευθύνες τους απ αυτούς, από ανεξάρτητα όργανα αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης. Τονίστηκε η ανάγκη για το συνδυασμό αυτών των συζητήσεων με την παράλληλη δράση στους δρόμους, εκεί όπου παίζεται η τύχη των καταπιεσμένων. Στο τέλος επισημάνθηκε, ότι αυτή ήταν η πρώτη μιας σειράς εκδηλώσεων για το άνοιγμα μέσα στο εργατικό κίνημα όλων των θεμάτων που αφορούν τη ζωή και την ύπαρξή του. Γιάννης Αντίκυρας ΓΙΝΕ ΣΥΝ ΡΟΜΗΤΗΣ στην επαναστατική μαρξιστική εφημερίδα που παλεύει: ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα ενάντια στον εθνικισμό, το ρατσισμό, το φασισμό, τον πόλεμο για το σοσιαλισμό και την εξουσία των εργατικών σουμβουλίων για την οργάνωση του επαναστατικού διεθνιστικού κόμματος της εργατικής τάξης για την επανίδρυση της Τετάρτης Διεθνούς ΦΟΙΤΗΤΕΣ Ελιγμός του υπουργείου Η τελική μορφή του σχεδίου Αθηνά κατατέθηκε στη Βουλή την Τετάρτη 6 Μαρτίου. Το σχέδιο συρρίκνωσης της ανώτατης εκπαίδευσης κατατέθηκε μετά από ένα μήνα διαβουλεύσεων -και φυσικά πολλών αντιδράσεων- με σημαντικές κατά τα φαινόμενα υποχωρήσεις από μεριάς του υπουργείου. Στη μείωση του αριθμού των μετακινήσεων φοιτητών σε διαφορετική πόλη έδωσε έμφαση το αναθεωρημένο σχέδιο κυρίως μέσω της μεταβατικής λειτουργίας 10 τμημάτων που θα συνεχίσουν να λειτουργούν μέχρι το 2018 προκειμένου να αποφοιτήσουν οι σημερινοί φοιτητές τους. Ιδιαίτερη σημασία έχει και η διατήρηση του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης το οποίο δε θα συγχωνευτεί τελικά με το ΤΕΙ Σερρών σε ένα ΤΕΙ Κεντρικής Μακεδονίας. Ο ελιγμός του υπουργείου ωστόσο δεν αίρει το ουσιαστικό ζήτημα το οποίο τίθεται: την ύπαρξη προηγούμενου συγχώνευσης και κατάργησης τμημάτων ΑΕΙ-ΤΕΙ. Το σχέδιο Αθηνά δεν είναι παρά μέρος του όλου της προσαρμογή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στις ανάγκες της καπιταλιστικής χρεοκοπίας, τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και την ιδιωτικοποίησή της. Τα τμήματα τα οποία θα επιβιώσουν από τα φετινά λουκέτα ούτως ή άλλως θα βρεθούν αντιμέτωπα με τα ίδια προβλήματα της μηδενικής χρηματοδότησης και της κατάρρευσης των υποδομών τους. Ένα σχέδιο Αθηνά Νο2 μαζί με την επιβολή κάποιας μορφής διδάκτρων ή διαγραφής φοιτητών είναι το μόνο μέλλον που επιφυλάσσουν τα κυβερνητικά σχέδια για τα πανεπιστήμια σε αυτή τη χώρα. Κινητοποιήσεις φοιτητών σε πολλές μεγάλες πόλεις της χώρας συνόδευσαν την κατάθεση του σχεδίου Αθηνά. Περισσότεροι από 2000 φοιτητές συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκαναν πορεία προς τη Βουλή. Είχε προηγηθεί πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο μαζί με την ΟΛΜΕ το περασμένο Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας, ενώ την περασμένη Πέμπτη τρεις χιλιάδες φοιτητές από πολλές πόλεις της Ελλάδας περικύκλωσαν το υπουργείο Παιδείας στο Μαρούσι. Ιδιαίτερα μαζική ήταν η διαδήλωση που κάλεσαν οι σπουδαστικοί σύλλογοι του ΤΕΙ της Πάτρας μαζί με συλλόγους εργαζομένων στο ΤΕΙ και φοιτητικούς συλλόγους του πανεπιστημίου της πόλης το απόγευμα της ημέρας κατάθεσης το σχεδίου. Περισσότερους από 2500 διαδηλωτές φαίνεται να συγκέντρωσε η μεγαλειώδης -για τα δεδομένα της πόλης- πορεία, καθώς το ΤΕΙ βρίσκεται σε διαρκή αναβρασμό εξαιτίας του σχεδίου Αθηνά. Σε πανελλαδική πορεία στην Αθήνα το πρωί της Πέμπτης 14 Μάρτη καλούν ήδη φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι ενάντια στο σχέδιο Αθηνά. Το πλαίσιο του σχεδίου Αθηνά ΠΑΝΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ Τη διεθνή διάσταση της κρίσης στα πανεπιστήμια τόνισε ο σ. Νίκος Τζιρής, γραμματέας της ΟΕΝ, σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στην Πάτρα στην Κατάληψη Παραρτήματος το Σάββατο 2 Μαρτίου με θέμα τις Αλλαγές στον ευρωπαϊκό χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης και το Σχέδιο Αθηνά. Λίγες μέρες μετά την ημερίδα του Economist για την Εκπαίδευση και την Καινοτομία στον 21ο αιώνα όπου τοποθετήθηκαν επάνω στη διεθνή εμπειρία οι Στυλιανίδης και Αρβανιτόπουλος -πρώην και νυν υπουργοί παιδείας της χώρας- η ΟΕΝ συζητάει επάνω στην κρίση στην οποία βρίσκεται αυτή η διεθνής εμπειρία και τις επαναστατικές προοπτικές που ανοίγει για τη νεολαία στην Ελλάδα και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η ομιλία ξεκίνησε με μια αναδρομή στην προσπάθεια των ευρωπαίων καπιταλιστών να προχωρήσουν στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση της Ευρώπης μέσω της ΟΝΕ, μετά το άνοιγμα του χώρου που άφησε η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, για να αντιμετωπίσουν την κρίση των οικονομιών τους και προκειμένου να ανταγωνιστούν τους δύο άλλους ιμπεριαλιστικούς πόλους της εποχής, τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Ωστόσο για να προχωρήσει η νομισματική ενοποίηση στο δημοσιονομικό επίπεδο και σε μια ενοποίηση των εργασιακών σχέσεων στην Ευρώπη ήταν απαραίτητο να υπάρξει μια ενοποίηση των εκπαιδευτικών συστημάτων κάτι που Παρά τις υποσχέσεις περί ανάκαμψης και ότι η ύφεση έπιασε πάτο, όπως δήλωσε ο Σαμαράς, τα μηνύματα τον διαψεύδουν. ΑΠΟ 1 Η ΜΑΡΤΗ Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ SOVEL, θυγατρική της ΣΙ ΕΝΟΡ, συμφερόντων Στασινόπουλου που εδρεύει στον Αλμυρό Μαγνησίας έθεσε σε διαθεσιμότητα για ένα μήνα το προσωπικό της. Η ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ ΕΛΛΑ ΟΣ, ΣΥΜΦΕΡΟντων Μάνεση, στη Β ΒΙΠΕ Βόλου, ζήτησε επέκταση για επιπλέον 2 μήνες της συμφωνίας που είχε συνάψει για το προηγούμενο 4μηνο με το εργοστασιακό σωματείο που προέβλεπε μείωση των μισθών κατά 18%. Η εργοδοσία που έχει κλείσει το εργοστάσιο του Ασπροπύργου επικαλείται αυξήσεις στο κόστος παραγωγής λόγω του πρόσθετους κόστους που προκύπτει από τις αυξήσεις της ΕΗ στο βιομηχανικό ρεύμα. ξεκίνησε από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση όταν τέθηκε σε εφαρμογή το 1999 με τη διαδικασία της Μπολόνια η συγκρότηση του ΚΕ- ΧΑΕ επισήμανε ο ομιλητής. Στόχος ήταν η ανάπτυξη της οικονομίας της γνώσης που θα αφορούσε κυρίως τον τομέα των υπηρεσιών. Αυτό ήταν το σχέδιο ήδη πριν το ξέσπασμα της κρίσης και τώρα βρίσκεται το ίδιο σε κρίση όπως και το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνέχισε. Όταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας καταρρέει ο μηχανισμός εκείνος που εκπαιδεύει εργαζόμενους για να μπουν στην παραγωγή εξήγησε ο σύντροφος υπενθυμίζοντας την έκρηξη της ανεργίας στην ήπειρο από το 7-8% το 2009 στο 11-12% σήμερα. Μαζί με το ζήτημα του ρόλου των πανεπιστημίων τίθεται και η έλλειψη χρηματοδότησής τους λόγω της κρίσης, πράγμα που οδηγεί σε όλη την ήπειρο σε περικοπές δαπανών και επιβολή διδάκτρων παρουσιάζοντας τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης Πανεπιστημίων για περικοπές δαπανών στα πανεπιστήμια άνω του 10% σε πολλές χώρες. Στο ερώτημα πού βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με όλα αυτά απαντήθηκε πως η ελληνική εκπαίδευση μπήκε σε αυτή τη διαδικασία με πολλές αδυναμίες -πιο πολλές σε σχέσεις με τους εταίρους της- όπως η υψηλή ανεργία των πτυχιούχων ολόκληρη τη δεκαετία του 2000, οι πολύ χαμηλές κρατικές δαπάνες και το μη προχώρημα καμίας διαδικασίας ιδιωτικοποίησης. Σήμερα ένας στους MΑΓΝΗΣΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΡΗΜΩΣΗ τέσσερις πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι άνεργος. Είτε πάρει κανείς πτυχίο, είτε όχι, η προοπτική είναι κοινή, μαζική ανεργία και ελαστική απασχόληση τόνισε. Ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη δήλωση του πρώην υπουργού παιδείας Ευριπίδη Στυλιανίδη στην ημερίδα του Economist για την ιδιωτικοποίηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ μέσω της μετοχοποίησης των περιουσιακών τους στοιχείων καθώς προοιωνίζει τα σχέδια της κυβέρνησης για την ανώτατη εκπαίδευση. Η λύση της ιδιωτικοποίησης δεν είναι βιώσιμη, ούτε και εφικτή υπογράμμισε, σε συνθήκες που οι τράπεζες έχουν αδυναμία παροχής ρευστότητας και οι μόνες επενδύσεις είναι από το εξωτερικό. Ένα εκπαιδευτικό παράρτημα ξένης πολυεθνικής στην Ελλάδα δε σημαίνει μεικτό πανεπιστήμιο αλλά κολέγιο με φτηνή ειδίκευση χωρίς κανένα δικαίωμα και τζάμπα δουλειά για τις πολυεθνικές, εξήγησε ο ομιλητής. Ειδικά σε σχέση με το σχέδιο Αθηνά και το περίφημο νοικοκύρεμα των ΑΕΙ και ΤΕΙ επισήμανε ότι: τα πανεπιστήμια δε μαζεύονται όλα μαζί για να αναπτυχθούν, αλλά μας καλούν να μοιραστούμε τη φτώχεια μας. Σε ποιο έδαφος θα αναπτύξουν τα πανεπιστήμια την έρευνα και την καινοτομία; Η ζημιά που έχει υποστεί η βιομηχανία της τάξης του 30-40% από τα λουκέτα χρειάζεται τουλάχιστον 20 χρόνια για να επανακάμψει. Η αγροτική παραγωγή συρρικνώνεται απαντώντας πως Καταστρέφουν τις ζωές μας και δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τη γενιά μας Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ARTENIUS-VPI, ΣΤΗ Β ΒΙΠΕ Βόλου, ισπανικών συμφερόντων και των Ελληνικών πετρελαίων, η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής ρητίνης (PET ) συσκευασιών τροφίμων και μπουκαλιών εμφιάλωσης πόσιμων υγρών, μετά τις μειώσεις αποδοχών των εργαζομένων κατά 30% περίπου μέσω περικοπής επιδομάτων και διατακτικών, αναμένει την απόφαση των μετόχων της εταιρείας για το πότε θα βάλει λουκέτο. Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΒΙΣ ΠΟΥ Ε ΡΕΥΕΙ ΣΤΗΝ Α ΒΙΠΕ Βόλου, παραγωγής χαρτοκιβωτίων συσκευασίας και που για μεγάλο χρονικό διάστημα καθυστερούσε πληρωμές στο εργατικό προσωπικό, ζήτησε από το σωματείο εκ περιτροπής εργασία. Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΜΑΞΩΜΑΤΩΝ ΚΙΟΛΕΪ ΗΣ, στην Α ΒΙΠΕ Βόλου, συνεχίζει να έχει το προσωπικό απλήρωτο για 6 μήνες περίπου, ενώ να ζήσει ούτε σήμερα, ούτε αύριο... ούτε μεθαύριο. Το τραγικό συμβάν στη Λάρισα συμπυκνώνει το μέλλον της γενιάς μας μέσα σε αυτό το σύστημα επισήμανε ο ομιλητής. Πίσω από το σχέδιο της εκπαίδευσης βρίσκεται ένα σχέδιο εξόντωσης της νεολαίας είπε παρουσιάζοντας τις προτάσεις της ΟΕΝ για ένα πρόγραμμα και ένα σχέδιο δράσης σωτηρίας της νεολαίας και ολόκληρου του λαού για να μην κλείσει κανένα ΑΕΙ-ΤΕΙ και ένα πρόγραμμα ένταξης και επανένταξης της νεολαίας στην παραγωγή. Όταν το κεφάλαιο θέτει το ζήτημα της αναδιοργάνωσης κοινωνικών σχέσεων στην παιδεία και την εργασία, δεν μπορούμε να απαντήσουμε με ένα όχι, αλλά με την αναδιοργάνωση του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις, κατέληξε. Η εισήγηση είχε ως συνέπεια μια πλούσια συζήτηση με τους παρευρισκόμενους συντρόφους, μέλη και φίλους της ΟΕΝ. Πανελλαδικός κύκλος εκδηλώσεων της ΟΕΝ Για την Πέμπτη 14 Μαρτίου προγραμματίζεται κεντρική εκδήλωση της ΟΕΝ στην Αθήνα με θέμα ουλειά με το κομμάτι... ή ανεργία με το κιλό; Μύθοι και πραγματικότητα γύρω από το εθνικό σχέδιο κατά της ανεργίας των νέων (Πολυτεχνείο, κτίριο Γκίνη, 6 μμ). Έχουν προηγηθεί εκδηλώσεις και συζητήσεις της ΟΕΝ σε Θεσσαλονίκη, Κομοτηνή και Βόλο. σε καθεστώς μερικών πληρωμών προς τους εργαζόμενους βρίσκονται δεκάδες μικρότερες βιοτεχνικές επιχειρήσεις μεταλλικών κατασκευών που βρίσκονται συνδεδεμένες με τις μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, ενώ ορισμένες από αυτές ήδη ενημερώνουν τους εργαζόμενους για μεγαλύτερες δυσκολίες στις πληρωμές και απολύσεις. Η ΤΣΙΜΕΝΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΑΓΕΤ-ΗΡΑ- ΚΛΗΣ, στην Αγριά Βόλου, με σβηστές τις περισσότερες υψικάμινους, προχώρησε σε περικοπή όλων των θεσμοθετημένων πρόσθετων παροχών ενώ το σωματείο κατεβαίνει την ερχόμενη εβδομάδα για διαβούλευση στην έδρα της εταιρείας στην Αθήνα. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΤΟΥΣ εργαζόμενους της COCA-COLA στην Α ΒΙΠΕ Βόλου από τη συνεχιζόμενη συρρίκνωση του προσωπικού στην αντίστοιχη μονάδα στη Θεσ/ νίκη και τη πολιτική της εργαλαβοποίησης των δραστηριοτήτων της που θα δημιουργήσουν μείωση του εργατικού κόστους και κατάρρευση των μισθών όσων εργαζομένων επιλέξουν την εργολαβοποίηση.

3 Βρισκόμαστε σε μια στιγμή της ιστορίας, στην οποία αλλάζει δραματικά και ανεπίστρεπτα η ζωή μας. Ο καπιταλιστικός κόσμος βρίσκεται στον καταστροφικό φαύλο κύκλο των ελλειμμάτων, του χρέους και της αποτελμάτωσης, χωρίς καμία προοπτική διεξόδου. Καταστρέφονται διαρκώς πλεονάζοντα κεφάλαια (εργοστάσια, επιχειρήσεις, μικρομεσαίοι, χώρες ολόκληρες). Καταστρέφονται οι ζωές εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων εργατικών λαϊκών μαζών. Στην χώρα μας αυτή η ιστορική καταιγίδα συσσωρεύει ασταμάτητα, σωρούς από ερείπια. Η αχαλίνωτη ληστεία των μνημονίων, που μας επιβάλει ένα διεφθαρμένο, μισητό, δουλικό και ετοιμοθάνατο πολιτικό σύστημα, με την «ευγενή χορηγία» της ΕΕ του κεφαλαίου, οδηγεί την συντριπτική εργαζόμενη πλειοψηφία του πληθυσμού στη γενοκτονία. Με την επίσημη ανεργία στο 27% (η πραγματική είναι πολύ μεγαλύτερη), με εκατοντάδες χιλιάδες στο δρόμο της απόλυσης, με τα νέα παιδιά να έχουν σαν μοναδικό μέλλον, ή την εργασιακή δουλεία στα αφεντικά ή τον αποκλεισμό από την εργασία, με την φτώχια να έχει ήδη μπει στα σπίτια του 1/3 του πληθυσμού, ο κίνδυνος κυριολεκτικά της εξόντωσης της εργαζόμενης πλειοψηφίας είναι άμεσα ορατός για πρώτη φορά μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η κοινωνία γεμίζει ασταμάτητα με υπάρξεις χωρίς όρους ύπαρξης. Ένας φονικός φαύλος κύκλος αγκαλιάζει ολόκληρη την κοινωνία. Οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, που κυκλοφορούν κατά εκατοντάδες χιλιάδες ανάμεσά μας, δεν βρίσκονται σελίδα 4 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ «ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ» μόνο σε καθεστώς άγριας εργασιακής εκμετάλλευσης, αλλά στερούνται τα στοιχειώδη κοινωνικά δικαιώματα για την επιβίωση, με πρώτο και κυριότερο το δικαίωμα στην υγεία. Άτομα με ειδικές ανάγκες, ψυχικά πάσχοντες, εξαρτημένοι, αποκόπτονται από μια αξιοπρεπή κοινωνική, δημόσια και δωρεάν φροντίδα και σπρώχνονται στο περιθώριο και την εξόντωση. Ολοένα και περισσότεροι ασθενείς με χρόνια και σοβαρά νοσήματα που χρειάζονται μακροχρόνια και δαπανηρή ιατρική φροντίδα, όπως διαβητικοί, καρδιοπαθείς, καρκινοπαθείς, παιδιά, έγκυες γυναίκες και πολλοί άλλοι χάνουν το δικαίωμα περίθαλψης. Οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας βιώνουν και αυτοί τα κοινωνικά κρεματόρια. Οι εξευτελιστικές συντάξεις δεν φτάνουν ούτε για την διατροφή τους. Στερούνται ακόμη και τα απαραίτητα φάρμακα για να συντηρηθούν στην ζωή, και την αναγκαία κοινωνική υποστήριξη γιατί υποχρεώνονται ολοένα και περισσότερο να πληρώνουν. Το δικαίωμα στη ζωή διακυβεύεται άμεσα για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Αν αρρωστήσεις και δεν έχεις να πληρώσεις θα οδηγηθείς στην απόγνωση, στο περιθώριο, στην παραίτηση, στην αυτοκτονία, στον θάνατο. Όλοι όσοι συσπειρωνόμαστε στην πρωτοβουλία για ένα «ΑΝΕ- ΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ» θεωρούμε ότι το ζήτημα της υγείας είναι εξαιρετικά ση- EΡΓΑΤΙΚΟ EΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ KΟΜΜΑ Κ.Ο. XΑΪ ΑΡΙΟΥ H ΔHMOΣIA YΓEIA ΣTHN KΛINH TOY MNHMONIAKOY ΠPOKPOYΣTH Πάνω από 300 άτομα συμμετείχαν στην πορεία από το Χαϊδάρι στο Αιγάλεω, την Τρίτη 5/3, σε μια εκδήλωση διαμαρτυρίας ενάντια στη μνημονιακή κυβέρνηση που οδηγεί το νοσοκομείο Αττικό σε αδυναμία λειτουργίας. Εκτός από εργαζόμενους από το Αττικό ήταν εργαζόμενοι από το ΨΝΑ ( αφνί) και το ρομοκαΐτειο, πρωτοβάθμια σωματεία, η λαϊκές συνελεύσεις, συλλογικότητες όπως το υτικό Πέρασμα και στέκια και κινήσεις από Σύριζα, Ανταρσύα, ΕΕΚ κ.ά. Με προκήρυξή του το ΕΕΚ στο Χαϊδάρι τονίζει: Στην περιοχή μας, στο Xαϊδάρι, το Aττικό νοσοκομείο αδυνατεί να λειτουργήσει από τις περικοπές, την έλλειψη χρηματοδότησης και προσωπικού. Tα δυο ψυχιατρικά νοσοκομεία, το ΨNA και το ρομοκαΐτειο, ήδη αποθήκες ανθρώπινων ψυχών, με την ίδρυση τμήματος «ακαταλόγιστων» μετατρέπονται σε «δικαστικά ψυχιατρεία». Στο Kρατικό μαντικό και σαν ζήτημα καθεαυτό αλλά και για τον συνολικό αγώνα που δίνει ο εργαζόμενος λαός να σταθεί στα πόδια του και να αντιμετωπίσει την βαρβαρότητα στην οποία τον σέρνουν. Η καταστροφή που συντελείται στον χώρο της υγείας ξεπερνά μια απλή ακύρωση των κοινωνικών κεκτημένων των εργαζόμενων. Ζούμε μια χωρίς προηγούμενο ανατροπή όλων των σχέσεων και των δομών, μέσα από τις οποίες αναπτυσσόταν μέχρι σήμερα η κοινωνική φροντίδα και σε τελευταία ανάλυση η ίδια η ζωή. Όση φιλανθρωπία, ευαισθησία και αλτρουισμός και αν επιστρατευτεί, δεν μπορεί να κλείσουν οι πληγές της κοινωνίας που αιμορραγεί από την βαθιά πρωτόγνωρη κοινωνική και οικονομική κρίση. Η κατάσταση επιβάλλει την δημιουργία ενός λαϊκού κινήματος που θα απαιτεί άμεσα μέτρα σε πανεθνική κλίμακα. Ενός κινήματος που θα παλέψει μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, με διαδηλώσεις, καταλήψεις και κάθε μορφής κινητοποιήσεις, για να αποσπάσει άμεσα μέτρα, που θα αποτρέπουν την ταξική γενοκτονία. εν υπάρχει χρόνος για επανάπαυση. Η πρωτοβουλία για «ΑΝΕ- ΞΑΡΤΗΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ» σας καλεί να προχωρήσουμε στη δημιουργία ανοιχτού «ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ». Να προχωρήσουμε συλλογικά, σε οργανωμένη δράση και αλληλεγγύη για τα ζητήματα της υγείας και της ζωής μας. Είμαστε μαζί και δίπλα σε κάθε συλλογικότητα που αγωνίζεται για τον ίδιο σκοπό. Θέλουμε να ενωθούν όλες οι αντιστάσεις σε ένα ενιαίο κίνημα που θα στηρίζει, αυτούς που έχουν ανάγκη, θα απαιτεί το δικαίωμά μας στην ζωή, θα μάχεται τον καπιταλισμό, τον πραγματικά υπεύθυνο για την ανθρώπινη εξαθλίωση και δυστυχία. Σε αυτήν την προσπάθεια είμαστε ανοιχτοί και καλούμε όλους, εργαζόμενους, άνεργους, μετανάστες, ταξικά συνδικάτα, επιστήμονες της υγείας, κάθε αναξιοπαθούντα και καταπιεσμένο να δώσουμε μαζί την μάχη, για το δικαίωμα στην υγεία και στην ζωή. Για εμάς η έννοια της αλληλεγγύης δεν είναι σχήμα λόγου ή μηχανισμός διαιώνισης της ταξικής εξαθλίωσης αλλά εργαλείο και συστατικό στοιχείο του αγώνα για την χειραφέτηση και την κοινωνική απελευθέρωση από την καπιταλιστική σκλαβιά. Είμαστε μακριά και απέναντι από το κράτος, την εκκλησία, τις ΜΚΟ, τους βιομήχανους, τα ΜΜΕ, που υποκριτικά, αφού πίνουν το αίμα του λαού, του ρίχνουν και ένα ξεροκόμματο, με μόνο σκοπό να συνεχίσουν να τον κλέβουν χωρίς να διαμαρτύρεται. ιεκδικούμε το δικαίωμα στην υγεία μας! Παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας, εδώ και τώρα! Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστροφή! * Σύντομα, σε πρώτη φάση, θα λειτουργήσει ιατρείο και συμβουλευτικό κέντρο για ζητήματα υγείας, σε κεντρική λαϊκή συνοικία της Αθήνας. Ζητάμε την συνδρομή όλων σας. Aθήνα 4/3/2013 Nικαίας η κυβέρνηση «επιτάσσει» τους γιατρούς υποχρεώνοντάς τους να δουλεύουν με απλήρωτες εφημερίες. Kι οι ασθενείς ρίχνονται στον καιάδα και μόνο όσοι διαθέτουν πολύ χρήμα μπορούν να ελπίζουν στη «θαλπωρή» της πανάκριβης περίθαλψης των ιδιωτικών καπιταλιστικών κέντρων. Απαιτείται γενικός ξεσηκωμός. H υπεράσπιση των στοιχειωδών ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν μπορεί να γίνει με παραθέσεις των αιτημάτων. Xρειάζεται να ανατρέψουμε την κυβέρνηση της ντόπιας και ξένης τρόικας του κεφαλαίου. Kέντρα αγώνα παντού, ανεξάρτητα από τις γραφειοκρατίες. Nα ετοιμάσουμε γενική απεργία διαρκείας. Yπερασπιζόμενοι τη δημόσια και δωρεάν υγεία υψηλού επιπέδου δημιουργούμε, συγχρόνως, μαζί με τους μαχόμενους γιατρούς ανεξάρτητα κέντρα αγώνα για την υγεία. ιεκδικούμε το δικαίωμα στην υγεία και τη ζωή! Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστροφή! Kάτω η κυβέρνηση της τρόικας του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου Για την εξουσία της εργατικής τάξης για μια κοινωνία ελεύθερων χειραφετημένων ανθρώπων! Xαϊδάρι 4/3/2013 Στις Μαρτίου, διεξάγεται το 35 ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Αλεξανδρούπολη. Τοποθεσία μακρινή, όσο κι η «απόσταση» που χωρίζει την εργατική τάξη από τους «ηγέτες» της. Από τους εργάτες, άλλωστε, τρέχουν να κρυφτούν καταφεύγοντας όσο πιο μακριά κι απόμερα γίνεται, υπό τον φόβο των κινητοποιήσεων ενάντιά τους. Φυσικά, δεν κρύβονται δα και σε τίποτα λαγούμια. «Χωμένοι» μέσα σε χλιδάτα ξενοδοχεία, μεταξύ «τυριού και αχλαδιού» συζητάνε για τα «συμφέροντα» μιας εργατικής τάξης που κυριολεκτικά πεινάει. Το τριτοβάθμιο όργανο της Γ.Σ.Ε.Ε. συνιστά τη μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της Ελλάδας, αποτελούμενη από 157 δευτεροβάθμιες οργανώσεις, δηλαδή από 81 Εργατικά Κέντρα (ανά Νομό) και 73 Ομοσπονδίες εργαζομένων (ανά κλάδο/επάγγελμα), συν 3 αντίστοιχες συνταξιούχων. Συνολικά, το δυναμικό που καταγράφεται στις παραπάνω οργανώσεις ξεπερνά τα μισθωτών. Από τις αρχαιρεσίες σε αυτές προκύπτουν κι οι αντιπρόσωποί τους για τη Γ.Σ.Ε.Ε., στο Συνέδριο της οποίας ψηφίζονται για τα ανώτερα όργανα της. Η διάταξη των παρατάξεων που εκπροσωπούνται στη 45μελή ιοίκηση της Γ.Σ.Ε.Ε., όπως προέκυψαν κατά τις εκλογές του προηγούμενου 34 ου Συνεδρίου, είναι ΠΑΣΚΕ (ΠΑ- ΣΟΚ) με 22 έδρες, ΑΚΕ (Ν ) με 11, ΑΣ (ΚΚΕ) με 9 και η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ (ΣΥΡΙΖΑ) με 3. Πρόεδρος και Γενικός Γραμματέας είναι οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές Παναγόπουλος (ΠΑΣΚΕ) και Κιουτσούκης ( ΑΚΕ). Εκπρόσωποι των εργατών ή των εργοδοτών; Η Γ.Σ.Ε.Ε. δεν είναι απλά άλλη μια γραφειοκρατική οργάνωση εργαζομένων, που στέκεται ανάμεσα στους εργάτες και στους εργοδότες, και με διαπραγματευτικό «όπλο» την Εθνική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα αναπαραγωγής της. Πρόκειται για μια συνδικαλιστική οργάνωση ενσωματωμένη στο κράτος και στις επιδιώξεις των αστικών κυβερνήσεων. Πρόσφατα, μάλιστα, πέρασε για πάντα τον Ρουβίκωνα, μετατρεπόμενη η ίδια σε εργοδότη, μέσα από τα προγράμματα «Κοινωφελούς Εργασίας». Στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας, η οργάνωση που υποτίθεται πως προστατεύει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, προωθεί σαν το χειρότερο αφεντικό τη βαρβαρότε- ρη μορφή ελαστικών σχέσεων εργασίας. Αναμφίβολα η ίδρυσή της, το 1918, συνιστά ένα ιστορικό προοδευτικό σταθμό στο ζήτημα της οργάνωσης της εργατικής τάξης της χώρας. Από τότε, όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Η ιστορία της Γ.Σ.Ε.Ε. συνδέεται άρρηκτα με την ίδια την ιστορία της Ελλάδας και την εξέλιξη των καθεστώτων της, που άφησαν σε κάθε περίοδο το πολιτικό τους στίγμα πάνω στη Συνομοσπονδία, ακόμα και με ρήξεις, συγκρούσεις κι ανακατατάξεις. Στη σύγχρονη μορφή της, από τη Μεταπολίτευση και δώθε, κι ιδιαίτερα από το 1981, αναδεικνύεται σε κυρίαρχη δύναμη η ΠΑΣΚΕ (αρχικά σε συνεργασία με την EΣAK/KKE), με ισχυρή παρουσία και της εξιάς. Ακόμα και τα χρόνια που το ΠΑ- ΣΟΚ δεν βρισκόταν στην εξουσία, η Γ.Σ.Ε.Ε. δεν έπαψε να αποτελεί το «απόρθητο κάστρο» του, το μέσο ελέγχου τεράστιων στρωμάτων των εργαζομένων, πεδίο συνδιαλλαγών, υποσχέσεων, εξυπηρετήσεων, ένας μοχλός προώθησης της πολιτικής του, κι έτσι και της ίδιας της πολιτικής του Κεφαλαίου. Η πρόσφατη διαλυτική κρίση του ΠΑΣΟΚ, δεν άφησε ανεπηρέαστη τη συνδικαλιστική του παράταξη. ιασπάσεις κι αποσκιρτήσεις ακόμα και κορυφαίων του στελεχών, πήραν μορφή χιονοστιβάδας τα σχεδόν τρία τελευταία χρόνια των Μνημονίων. Η χρεοκοπία του κράτους, η διάλυση των συλλογικών συμβάσεων, αφαίρεσαν από τα χέρια των γραφειοκρατών ισχυρά μέσα διαπραγμάτευσης και τον ίδιο τους τον λόγο ύπαρξης ως τέτοιοι, προκαλώντας τριγμούς σε όλο το συνδικαλιστικό κίνημα. Συνδικαλιστές ηγέτες από το ΠΑΣΟΚ, σε εξαιρετικά νευραλγικές και μαζικές Ομοσπονδίες (ΠΟΕ-ΟΤΑ, ΓΕΝΟΠ- ΕΗ, Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών κλπ.) διαχώρισαν την θέση τους από την κεντρική γραμμή του κόμματος, αναζητώντας νέες πολιτικές σχέσεις και κάλυψη. Ο ΣΥΡΙΖΑ σε ρόλο «μνηστήρα» της Γ.Σ.Ε.Ε. 35 ο ΣΥΝΕ ΡΙΟ ΤΗΣ Γ.Σ.Ε.Ε. Σε αυτό το πεδίο και θεωρώντας το προνομιακό, προσπαθεί να εισβάλλει δυναμικά ο ΣΥΡΙΖΑ διαμέσου της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜ- ΒΑΣΗΣ. Στις πρώτες δεκαετίες της μεταπολίτευσης η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑ- ΡΕΜΒΑΣΗ, υπό το KKEεσ., την EAP και αργότερα φυτοζωούσε μέσω συνδιαλλαγών με την ΠAΣKE. Tα τελευταία χρόνια στα σχήματά της συμμετέχουν δυνάμεις του Συνασπισμού, των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά σε πολλά σχήματα και τα απομεινάρια της ΗΜΑΡ). H προσπάθειά του ΣYPIZA να αναδειχτεί σε κυρίαρχη πολιτική δύναμη της χώρας ξετυλίγεται σε δύο επίπεδα. Στο πρώτο, μέσω της σταθερά δεξιόστροφης μετατόπισής του, με την παροχή όλων των διαπιστευτηρίων σεβασμού της αστικής νομιμότητας και την αμυντική στάση προσαρμογής στη μνημονιακή πραγματικότητα, που θα του επιτρέψει να πείσει την φοβισμένη άρχουσα τάξη πως μπορεί να τον εμπιστεύεται ως εναλλακτική λύση όταν καταρρεύσει ο Σαμαράς. Σε ένα δεύτερο παράλληλο επίπεδο, κινείται στην εργαζόμενη βάση της κοινωνίας, προσπαθώντας να κυριαρχήσει συνδικαλιστικά σε μεγάλες Ομοσπονδίες κι Εργατικά Κέντρα, κι έτσι και στη Γ.Σ.Ε.Ε., ως ένα ισχυρό μέσο πίεσης για όσο καιρό παραμένει αντιπολίτευση, κι ως μια δικλείδα ασφαλείας και ελέγχου των εργατικών αγώνων για όταν αναρριχηθεί στην εξουσία. Η προσπάθεια ριζώματος της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ μέσα στους κόλπους της οργανωμένης εργατικής τάξης παίρνει διάφορες μορφές: το «φλερτ» του ΣΥΡΙΖΑ με τα παλιά στελέχη της ΠΑΣΚΕ εκφράστηκε ανοιχτά στις εθνικές εκλογές του 2012, με συζητήσεις για ένταξή τους στα κομματικά ψηφοδέλτια (Φωτόπουλος, Μπαλασόπουλος κλπ.). Όπου αυτή πραγματοποιήθηκε, δεν έλειψαν κι οι επιτυχίες, όπως με τον Γ. Σταθά που από το Εργατικό Κέντρο Λειβαδιάς μεταπήδησε στα βουλευτικά έδρανα. Ο τελευταίος μάλιστα, έγινε ο πρωταγωνιστής μιας άλλης, πιο «βρώμικης» τακτικής: αφού δεν κατάφερε να εντάξει τον Τροτσκιστή Σ. Παπαδημητρίου στο ψηφοδέλτιο της Α.Π. για το Ε.Κ.Λ., διέλυσε το σχήμα των «Ανεξάρτητων», ενσωματώνοντας τον έτερο υποψήφιό τους και «δουλεύοντας» υπόγεια ενάντια στον σ. Σ.Π. εν λείπουν οι περιπτώσεις που δημιουργούνται νέα σχήματα μέσα σε εργασιακούς χώρους αποτελούμενα από ΠΑΣΚίτες, ή η σύμπραξη μαζί τους σε κοινά ψηφοδέλτια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, στις εκλογές του οποίου τον Οκτώβριο του 2012, δυνάμεις της Α.Π. και της ΠΑΣΚΕ «κατέβηκαν» μαζί σε ψηφοδέλτιο με τίτλο «Ενωτική Αντιμνημονιακή Συνεργασία». Η συγκεκριμένη κίνηση, που στόχο είχε την κυριαρχία στο ΕΚΘ αν και κατέληξε να αποφέρει μόνο μια έδρα παραπάνω και μόλις την 4 η σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 5 ΣΕ ΠΛHΡΗ ΙΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ θέση στην εκλογική κατάταξη- διαφημίστηκε έντονα από τον φίλα προσκείμενα Τύπο, ως μια ελπιδοφόρα κίνηση ανατροπής των συσχετισμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Με παλιά υλικά, όμως, δεν χτίζεται τίποτα νέο. Οι βλέψεις του ΣΥΡΙΖΑ για κυριαρχία στο εργατικό κίνημα, τον οδηγούν στην ανοιχτή συνεργασία ή ακόμα και στην ενσωμάτωση δυνάμεων με λερωμένο «ποινικό μητρώο» στα μάτια της εργατικής τάξης. Η απόπειρα «εξαγνισμού» τους βάζοντάς τους κάτω από την «αριστερή φτερούγα» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι κίνηση ρηχά ψηφοθηρική με απώτερο στόχο την ενδυνάμωσή του μέσα στη Γ.Σ.Ε.Ε., με αμφίβολα έτσι κι αλλιώς αποτελέσματα. Άλλωστε, η ρήξη με το ΠΑΣΟΚ δεν σημαίνει και αποχώρηση από τη συνδικαλιστική του παράταξη, με τα «παλιά» στελέχη ακόμα να δηλώνουν -και να είναι- συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ (Φωτόπουλος, Μπαλασόπουλος, Λεβέντης), χωρίς ριζικές διαφορές με την γραμμή της. Η σύγκρουση ενόψει της ανάδειξης νέου Προέδρου στη Γ.Σ.Ε.Ε., μεταξύ του απαξιωμένου Παναγόπουλου και του «μαχητικού» Φωτόπουλου, γίνεται περισσότερο πάνω σε προσωποκεντρική βάση παρά πάνω στη βάση διαφορετικής συνδικαλιστικής στρατηγικής. Παρά τις φημολογίες για συνεργασία του δεύτερου με την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑ- ΡΕΜΒΑΣΗ, επέλεξε να κατέβει ανεξάρτητος. Ανεξάρτητα όμως από τις υψηλές προσδοκίες του ΣΥΡΙΖΑ, οι πιθανότητες να υπερισχύσει έναντι των κυβερνητικών παρατάξεων εντός της Γ.Σ.Ε.Ε., είναι μικρές. Οι παραδοσιακές γραφειοκρατίες, όσο κι αν έχουν αποδυναμωθεί, διατηρούν στα χέρια τους τον μηχανισμό ελέγχου του συνδικαλιστικού κινήματος. Ελέγχοντας πρωτοβάθμια σωματεία-«σφραγίδες», ελέγχει και την «ροή» των αντιπροσώπων σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο. Κάτι που αποτυπώνεται και στις εκλογές που διεξάγονται στις δευτεροβάθμιες οργανώσεις όλους τους τελευταίους μήνες, όπου κατά πλειοψηφία υπερισχύουν στα.σ. δυνάμεις που πρόσκεινται ή προέρχονται από τους μηχανισμούς της μισοδιαλυμένης- ΠΑΣΚΕ. Οι άλλες αριστερές δυνάμεις και οι προοπτικές των εργατών Από την άλλη πλευρά, η άλλη αριστερή δύναμη που εκπροσωπείται σταθερά στο ανώτατο συνδικαλιστικό επίπεδο, το ΠΑΜΕ, ορθά κριτικάρει την οπορτουνιστική τακτική της Α.Π. και τους εναγκαλισμούς με τους ΠΑΣΚίτες γραφειοκράτες. Όμως, ούτε η δική του θέση είναι καθαρή. Ενώ στο όνομα της ανεξαρτησίας από την Γ.Σ.Ε.Ε., διασπά όλο το εργατικό κίνημα βάζοντας «σινικά τείχη» απομόνωσης ανάμεσα σε όποιες δυνάμεις ελέγχει και σε όποιες δεν ελέγχει, την ίδια στιγμή, συμμετέχει ενεργά μέσα στα Προεδρεία της Γ.Σ.Ε.Ε., κι έστω και αντιπολιτευτικά, κάθεται δίπλα-δίπλα με τους γραφειοκράτες και «συνδιαμορφώνει» την τακτική της. Ελπίδα για το μέλλον της εργατικής τάξης, δεν μπορεί να αποτελέσει ούτε ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων ημόσιου & Ιδιωτικού Τομέα. Με τη συμμετοχή δυνάμεων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να ταυτίζεται με τη Γ.Σ.Ε.Ε., αδυνατεί να απελευθερώσει τη δυναμική της εργατικής τάξης, εγκλωβισμένος πίσω από κλειστά γραφεία και γραφειοκρατικές λογικές, με ανεπαρκή στρατηγική πάλης ενάντια στη χρεοκοπία και στην εξαθλίωση. Η προοπτική της εργατικής τάξης δεν είναι να φτιάξει μια νέα Γ.Σ.Ε.Ε. ή ένα νέο ΠΑΜΕ. Η προοπτική της εργατικής τάξης συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της ταξικής ανεξαρτησίας της. Ανεξαρτησία από το κράτος, από την εργοδοσία κι από τις κάθε λογής γραφειοκρατίες. Ούτε με τους γραφειοκράτες της Γ.Σ.Ε.Ε., αλλά ούτε και με τους γραφειοκράτες της -επίδοξης- κυβερνώσας Αριστεράς. Χρειαζόμαστε ρήξεις με όσους δεν ανοίγουν τον δρόμο στους εργάτες, και θέλουν να τους καθυποτάξουν στα σχέδιά τους. Χρειαζόμαστε νέα όργανα κάθε μορφής, σωματεία, επιτροπές, συνελεύσεις. Χρειαζόμαστε τη συσπείρωση όλων αυτών σε Ανεξάρτητα Κέντρα Αγώνα, για να μπορέσουμε να οργανώσουμε τη Γενική Πολιτική Απεργία ιαρκείας για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης και των μέτρων της τρόικας. Αυτή δεν είναι ένας τυπικός αγώνας, που θα οργανωθεί από τη Γ.Σ.Ε.Ε. με 24ωρες τουφεκιές. Είναι μια πολιτική πράξη, που η κήρυξή της σημαίνει μια ρήξη με την κυβέρνηση, με το κράτος, αλλά και με τις ίδιες τις γραφειοκρατίες, που θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να την ανακόψουν. Και σε αυτή τη πορεία που είναι αναγκασμένη να περπατήσει η εργατική τάξη για να ζήσει, δεν μπορεί να την εμποδίσει κανένας προδότης της τάξης μας. Κ. Αποστολόπουλος

4 σελίδα 6 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 7 ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΣΕ ΣΤΑΥΡΟ ΡΟΜΙ Η «ΑΥΤΟ- ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ» ΤΩΝ ΜΑΖΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ Η «ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ» ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΟΥ DNA ΤΟΥΣ Μεταξύ δύο δρόμων φαίνεται πως βρίσκονται οι σχεδόν 150 λαϊκές συνελεύσεις, τοπικές κινήσεις αλλά και οι συνοικιακοί κοινωνικοί χώροι που λειτουργούν εδώ και σχεδόν δύο χρόνια στις γειτονιές όλων των μεγάλων πόλεων της χώρας. Ο ένας δρόμος είναι αυτός της περιθωριοποίησης. Αυτή θα μπορούσε να έλθει είτε μέσω της ολοένα και πιο περιορισμένης τοπικής και συγκυριακής δράσης, είτε μέσω ενσωμάτωσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Ο άλλος δρόμος είναι αυτός της πάλης για την αυτο-κυβέρνηση των μαζών -ο δρόμος της εργατικής εξουσίας- και όχι απλά της αυτοργάνωσης (κάπου δίπλα στην αστική εξουσία) ή απλής εκδήλωσης της αναγκαίας αλλά όχι ικανής αλληλεγγύης. Καθώς ο αριθμός των ατόμων που συμμετέχουν σ αυτά τα μορφώματα συρρικνώνεται, παρότι δεν έχει ακόμα συρρικνωθεί σημαντικά ο αριθμός τους είναι η ώρα να αποφασίσουν οι ίδιες οι συνελεύσεις και τα στέκια, μέσα από τις δικές τους διαδικασίες προς τα που θέλουν να πάνε. Οι πρωτότυπες -για τα ελληνικά δεδομένα- μορφές οργάνωσης των μαζών γιγαντώθηκαν κυρίως μετά την εξέγερση του εκέμβρη του 2008 και έφτασαν στο αποκορύφωμα της μαζικοποίησής τους κατά τη διάρκεια αλλά και λίγο μετά τις παλλαϊκές συγκεντρώσεις στις πλατείες της χώρας του Μάη- Ιούνη 2011 ενάντια στο Μνημόνιο. Ήταν ο αντίκτυπος της αιγυπτιακής Tαχρίρ στην ισπανική Πουέρτα ντελ Σολ, και από εκεί στην Aθήνα. Πρώτα, απ όλα, λοιπόν οι συνελεύσεις στην Ελλάδα ήταν μέρος ενός παγκόσμιου κύματος αγώνων ενάντια στον παγκοσμιοποιημένο χρεοκοπημένο καπιταλισμό και τα καθεστώτα του. Έπειτα, όμως, ακολούθησε μια αργή αλλά σταθερή πορεία συρρίκνωσης των συνελεύσεων στην Ελλάδα και αυτό για τρεις λόγους: Η συντριπτική πλειοψηφία των ηγεσιών της αριστεράς είτε δεν θέλησε (ΚΚΕ), είτε θέλησε μόνο μέχρι ενός σημείου (ΣΥ- ΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) να ενισχύσει τις μορφές αυτο-οργάνωσης των πλατύτερων εργατικών και λαϊκών μαζών που δεν μπορούν να ενταχθούν σε κάποιο συνδικάτο, ειδικά σε συνθήκες προχωρημένης καπιταλιστικής χρεοκοπίας και διάλυσης του κοινωνικού ιστού. Ο δεύτερος λόγος αποδυνάμωσης των λαϊκών συνελεύσεων ήταν η είσοδος της χώρας σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που κράτησε ουσιαστικά τέσσερις μήνες (Φλεβάρης - Ιούνης 2012). Η επιβολή της εκλογικής «διεξόδου» από πλευράς αστικών και αριστερών κομμάτων πάνω στις μαχόμενες μάζες δεν οδήγησε σε κάποια αναβίωση των αστικών κοινοβουλευτικών αυταπατών των τελευταίων. Ωστόσο πέτυχε εκείνη την περίοδο μια σταδιακή αποχώρησή τους από τους δρόμους και τις πλατείες. Ο τρίτος λόγος αποδυνάμωσής τους ήταν η εκλογική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του Μάη-Ιούνη 2012 λόγω της στόχευσής του σε μια αριστερή κυβέρνηση βασισμένη στον κοινοβουλευτισμό, αλλά και στα... κινήματα. Οι αυταπάτες που ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε συστηματικά σε μεγάλο μέρος των μαζών (κυρίως εκείνων που συμμετείχαν στις γενικές απεργίες κλπ.) για πιθανή διέξοδο από την κρίση μέσω εκλογών μετατράπηκαν σε αυταπάτες για πιθανή διέξοδο μέσω μιας αριστερής κυβέρνησης. Αυτή η τάση εκδηλώθηκε και μετεκλογικά με τη συμμετοχή σημαντικού μέρους του κόσμου του αγώνα στις «τοπικές συνελεύσεις» του ΣΥΡΙΖΑ και στις μαζικές εγγραφές νέων μελών στο νέο πολιτικό μετωπικό σχηματισμό. Ο τέταρτος λόγος ήταν η απειρία, και η πολιτική σύγχυση αλλά και η μικρή πολιτική απήχηση όσων επέμειναν να στηρίζουν αυτές τις διαδικασίες γύρω από το ρόλο και το στόχο τους. Συνελεύσεις γειτονιάς: συρρικνωμένες αλλά όχι αδρανείς Η αποδυνάμωση που υπέστησαν οι συνελεύσεις (μετά το αποκορύφωμά τους το καλοκαίρι του 2011 μέχρι σήμερα) δεν σήμαινε σε καμία περίπτωση αδρανοποίηση, πόσο μάλλον εξαφάνισή τους. Από τους πρώτους αγώνες τους ενάντια στο χαράτσι των ακινήτων μέσω ΕΗ και τη συμμετοχή τους με ξεχωριστό και μαζικό μπλοκ στις γενικές απεργίες που ακολούθησαν (μπλοκ συνελεύσεων Αθήνας) μέχρι την οργάνωση δράσεων αλληλεγγύης προς κάθε εργατικό αγώνα και κάθε διωκόμενο αγωνιστή και μετανάστη εργάτη και τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις, οι συνοικιακές συνελεύσεις παρέμειναν ζωντανές με διακριτή στο κίνημα παρουσία. Σ αυτές τις δράσεις βρίσκονταν και συνεχίζουν να βρίσκονται εκατοντάδες άνθρωποι σε όλες σχεδόν τις συνοικίες από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη έως την πιο απομακρυσμένη γωνιά της χώρας. Αυτοί συναντώνται εδώ και δύο σχεδόν χρόνια τουλάχιστον κάθε εβδομάδα στις κεντρικές πλατείες των πόλεων της χώρας, συζητάνε και αποφασίζουν αγωνιστικές δράσεις μακριά από το αστικός κράτος και τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Αν ήταν κάτι που κράτησε στις πλατείες και τους δρόμους των συνοικιών αυτούς τους λίγους αλλά πολύ επίμονους αγωνιστές δεν ήταν κάποια ιδεοληψία, δηλαδή αποκλειστικά και μόνο η πίστη στην αυτοργανωμένη μαζική δράση, αλλά η πλατιά υποστήριξη του χειμαζόμενου από τη μνημονιακή βαρβαρότητα λαού, ακόμα και αν αυτή δεν πήρε ως τώρα τη μορφή της άμεσης καθημερινής συμμετοχής. Οι συνελεύσεις κρατήθηκαν στα πόδια τους, παρότι οι βασικές δυνάμεις της αριστεράς ουδέποτε στήριξαν ουσιαστικά τις συνελεύσεις και επιχείρησαν και έως ένα σημείο το πέτυχαν -όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα των εκλογών της 17ης Ιούνη- να διοχετεύσουν το ποτάμι της λαϊκής οργής ενάντια στο αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας σε αριστερά κοινοβουλευτικά κανάλια ενσωμάτωσης. Κόντρα σ αυτήν την τάση υπήρξε ένα τεράστιο κοινωνικό δυναμικό και ένα μικρό, αλλά διακριτό πολιτικό δυναμικό που κράτησε τις συνελεύσεις γειτονιάς όρθιες και εν πολλοίς έξω -αν και όχι χωρίς μεγάλες συγχύσεις- από κάθε σχέδιο συνδιαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης. Ανοίγεται ένα νέο ευρύ πεδίο δράσης στις συνοικίες. Θα το «αξιοποιήσουμε»; Πάνω απ όλα, είναι το ίδιο το απύθμενο βάθος της κρίσης που δεν... επιτρέπει -προς το παρόντην ευόδωση των σχεδίων αστικής πολιτικής ενσωμάτωσης (μέσω του ΣΥΡΙΖΑ και των τοπικών του συνελεύσεων ) ή συντριβής των αυτοργανωμένων αντιστάσεων (βλέπε Σχέδιο ανακατάληψης κοινωνικών χώρων αντίστασης, όπως η Βίλα Αμαλίας κ.ά.). Όλα δείχνουν πως και το τρίτο Μνημόνιο καταρρέει και μαζί του θα συμπαρασύρει την άθλια τρικομματική κυβέρνηση και την ακροδεξιά κλίκα του Σαμαρά που είναι επικεφαλής της, καθώς δεν θα αντέξει το βάρος της παραπέρα χρεοκοπίας του ελληνικού και προπαντός του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η αποτυχία άλλου ενός Μνημονίου και άλλης μίας Τροϊκανής κυβέρνησης να πετύχει τους συνολικούς στόχους των καπιταλιστών δεν σημαίνει πως θα σταματήσουν, φυσικά, τα καπιταλιστικά χτυπήματα στα τελευταία υπολείμματα δομών, υποδομών και δράσεων κοινωνικής πολιτικής από πλευράς του κράτους (υγεία, παιδεία, πρόνοια), ούτε θα καμφθεί η ανεργία, η υποαπασχόληση και η μαύρη εργασία. Αντιθέτως. Οι Καλλικρατικοί δήμοι και οι επικεφαλής τους όχι μόνο δεν μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα σ αυτήν την κοινωνική καταστροφή, αλλά επιδιώκουν να γίνουν οι τοπικοί διαμεσολαβητές της, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων σε όλες τις περιοχές. Αυτό σημαίνει πως οι συνοικίες θα γίνουν ακόμα περισσότερο τόποι εκδήλωσης της νέας φάσης κοινωνικής βαρβαρότητας. Την ίδια στιγμή, όμως, θα αποτελέσουν αρένες μιας πρωτοφανούς σε έκταση κοινωνικής και πολιτικής σύγκρουσης, ειδικά καθώς θα πλησιάζουν οι επόμενες Εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Πολλώ δε μάλλον που αυτές θα συμπίπτουν με τις ευρωεκλογές (Ιούνης 2014). Γι αυτό, εξάλλου, ήδη συζητείται σε ανώτερους κυβερνητικούς κύκλους η αναβολή των πρώτων... Από τη μια μεριά θα βρίσκονται οι ολοένα και περισσότεροι εξαθλιωμένοι κάτοικοι που θα αποζητούν την ικανοποίηση των ελάχιστων συνθηκών επιβίωσης. Από την άλλη, οι κυβερνώντες (Ευρωπαίοι, εθνικοί και τοπικοί) θα επιχειρούν διαρκώς να χρυσώσουν το δηλητηριώδες χάπι των περικοπών και των χαρατσιών παντός τύπου με πολυποίκιλα, ελάχιστα, βραχύβια και αδιέξοδα προγράμματα απασχόλησης, κατάρτισης, κοινωνικής βοήθειας (κοινωνικά παντοπωλεία, κοινωνικά ιατρεία, κλπ.) με κουτσουρεμένα κονδύλια μιας χειμαζόμενης από το φαύλο κύκλο λιτότητας ύφεσης -διόγκωσης χρέους Ευρωπαϊκής Ένωσης. ιέξοδο από αυτήν τη διελκυστίνδα δεν μπορεί να δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτός προτείνει απλώς την ενίσχυση αυτών των προγραμμάτων, ξεχνώντας πως οι Βρυξέλλες αποφασίζουν και όχι η... Κουμουνδούρου. Προτείνει την ενίσχυση των δημοσίων επενδύσεων, χωρίς να μας λέει που θα τα βρει τα λεφτά. Προτείνει -στην καλύτερη περίπτωση- τη συνύπαρξη των σημερινών αντιδραστικών και παρακμασμένων δημοκρατικών θεσμών κεντρικής και τοπικής διοίκησης με τις οργανώσεις των ίδιων των μαζών (συνελεύσεις, κινήσεις γειτονιάς, μαχητικά εργατικά σωματεία κλπ.). Την ίδια μη-αποτελεσματικότητα θα έχει και το σχέδιο του ΚΚΕ για σύσταση μετώπων τύπου... ΠΑΜΕ στις γειτονιές ( λαϊκές επιτροπές ) στα πλαίσια της πάλης για τη λαϊκή εξουσία τύπου... πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Από την άλλη μεριά, όμως, δεν μπορεί κανείς αγωνιστής στις συνοικίες απλώς να. αγνοήσει τις τοπικές και κεντρικές αρχές, ούτε να τις «ανταγωνισθεί». Προπαντός δεν μπορεί να αγνοήσει τις δυνατότητες (μέσα παραγωγής -διανομής, εγκαταστάσεις, τεχνολογικός εξοπλισμός) που δίνει η κατοχή της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας για την άσκηση δράσεων στην κλίμακα όλης της κοινωνίας. Όσο αυτές οι δυνατότητες μένουν στα χέρια της αστικής τάξης, θα συντρίβονται και μαζί τους θα συντρίβεται η ζωή μας. Χρειαζόμαστε έναν πολιτικό άξονα και ένα επεξεργασμένο σχέδιο δράσης Ας μην ξεχνάμε, πως οι λαϊκές συνελεύσεις δεν εκφράζουν μόνο την ανάγκη της αυτοργανωμένης συλλογικής δράσης-επιβίωσης ενάντια στην εξαθλίωση, την εξατομίκευση και τον αφανισμό που μας επιβάλλει ο παρακμασμένος καπιταλισμός. Πάνω απ όλα εκφράζουν την ανάγκη της αυτοκυβέρνησης των ίδιων των μαζών. Αυτή φάνηκε με διαφορετικό κάθε φορά αλλά εκκωφαντικό τρόπο τον εκέμβρη του 2008, στην επαύριο του οποίου δημιουργήθηκαν τα έμβρυα τους. Φάνηκε τον Μάη του 2011, όταν δηλαδή γεννήθηκαν ελπίζοντας στη δημιουργία μιας «άμεσης δημοκρατίας». Φάνηκε, όμως, ακόμα και τον Μάη-Ιούνη του 2012, όταν ξεκίνησε η διαδικασία ένταξής τους σε ένα σχέδιο αριστερής αστικής διακυβέρνησης. Οι λαϊκές συνελεύσεις, οι κινήσεις γειτονιάς και οι τοπικοί κοινωνικοί χώροι γεννήθηκαν λόγω της ανάγκης των μαζών να αυτοκυβερνηθούν. Θα μπορέσουν να επιβιώσουν στο βαθμό που θα παλέψουν συνειδητά για να ικανοποιήσουν αυτήν την ανάγκη. Η ανάγκη αυτή δεν μπορεί από καμία άποψη να ικανοποιηθεί στα πλαίσια μιας αστικής ψευτο-αριστερής κυβέρνησης, ούτε όμως και στα πλαίσια της πιο μαχητικής εξωκοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης ή μιας αντι-εξουσίας δίπλα στην υπάρχουσα αστική εξουσία. Χρειαζόμαστε ένα ξεκάθαρο πολιτικό άξονα πάλης. Την πάλη για την εξουσία των εργατών. Μια εξουσία που θα είναι βασισμένη πάνω σε εργατικά συμβούλια, εργατικές επιτροπές, λαϊκές συνελεύσεις κλπ. Οι σημερινές λαϊκές συνελεύσεις, αν και αυτή τη στιγμή είναι μακριά από το να αποτελούν έναν από τους χώρους συγκέντρωσης και αυτοργανωμένης πάλης των μαζών πρέπει και μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν, βρίσκοντας το νέο δικό τους πολιτικό ρόλο. Σε κάθε περίπτωση, η περίοδος που έχουμε μπει θα δώσει πολλές ευκαιρίες. Οι λαϊκές συνελεύσεις και τα τοπικά στέκια, το αμέσως επόμενο διάστημα -πέρα από την ενασχόλησή τους με οποιοδήποτε συγκυριακό τοπικό ζήτημα, θα μπορούσαν να ενισχύσουν τη δράση τους προς τρεις κατευθύνσεις: Συστηματική επέμβαση σε μαζικούς χώρους εργαζομένων και ανέργων (επιχειρήσεις, παραρτήματα ΟΑΕ, μαχητικά σωματεία κ.ά) με στόχο την οργάνωση τοπικών επιτροπών εργαζομένων, ανέργων. Όλοι μαζί, συνοικιακές συνελεύσεις, εργατικές επιτροπές κλπ. να συντονίσουμε τη δράση μέσα από ανεξάρτητα κέντρα αγώνα. Μόνιμος συντονισμός των λαϊκών συνελεύσεων γειτονιάς ανά πόλη, ανά νομό και πανελλαδικά για τη διαμόρφωση ενός κοινού σχεδίου δράσεων και πολιτικών στόχων ενάντια στην κυβέρνηση, την τρόικα, τα μνημόνια και τους φασίστες Οργάνωση κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης (κοινωνικά ιατρεία, συσσίτια, φροντιστήρια, κά.) και, παράλληλα, διεκδίκηση της ικανοποίησης γενικών όρων επιβίωσης του λαού από το κράτος και τους καπιταλιστές με στόχο -όχι τη συνδιαχείριση- αλλά την ανατροπή τους και την κατάκτηση της εργατικής εξουσίας, την εφαρμογή ενός προγράμματος λαϊκής σωτηρίας. Λ. Λ. -.Κ. ΣΤΗΝ ΚΟΨΗ ΤΟΥ ΞΥΡΑΦΙΟΥ Η ΚΥΠΡΟΣ Με την επικράτηση του Αναστασιάδη με διαφορά ψήφων από τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ Σταύρο Μάλα και με την αποχή να φτάνει τους , έληξαν οι εκλογές της κρίσης στην Κύπρο. Η επάνοδος της δεξιάς στην εξουσία και ο σχηματισμός Κυβέρνησης με τη συμμετοχή του διασπασμένου ΗΚΟ (ένα μέρος του στο δεύτερο γύρο ψήφισε ΑΚΕΛ), του δεξιού ΕΥ- ΡΩΚΟ και του «κινήματος οικολόγων περιβαλλοντιστών» ήταν μονόδρομος και λύση απελπισίας για την άρχουσα τάξη και τους καπιταλιστικούς κύκλους του εξωτερικού. Η χρεοκοπία της Κυπριακής ημοκρατίας με τους περίπου κατοίκους δεν αφορά μόνο τους ίδιους αλλά και τους πάνω από (κάποιοι υπολογίζουν διπλάσιο αριθμό) που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη της και έχουν την ακροδεξιά Κυβέρνηση Έρογλου. Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, κατά το τελευταίο εξάμηνο του 2012 ο καπιταλισμός - πλυντήριο «μαύρου χρήματος» στην Κύπρο αντιμετώπισε ζήτημα παύσης πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, με ένα δημόσιο χρέος να κινείται σε επίπεδα πάνω του 92% (από το περίπου 35%), τις τράπεζες σε κατάσταση χρεοκοπίας, την ίδια στιγμή που η ύφεση και η ανεργία μεγαλώνουν. Ο ανισόμερος και συνδυασμένος χαρακτήρας της αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής χρεοκοπίας έκανε την Κύπρο τελευταία χώρα στον κατάλογο των χωρών της Ευρωζώνης που μπήκαν στη λίστα των «υπό διάσωση» από τους μηχανισμούς της Ε.Ε και του ΝΤ. Τώρα η Κύπρος δεν μπορεί να ακολουθήσει με ομαλό τρόπο τη συνταγή καταστροφής της Ελλάδας καθώς οι «διασώστες» και πρώτα από όλα ο γερμανικός καπιταλισμός αλλά και το ΝΤ, έχουν εξαντλήσει τα οικονομικά και πολιτικά περιθώρια τοκογλυφικού δανεισμού. Η κρίση του αστικού πολιτικού συστήματος κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας, ιδιαίτερα μετά το «Όχι» στο Στα χέρια της καπιταλιστικής δεξιάς και των ιμπεριαλιστών η εξουσία Σχέδιο Ανάν το 2004 και η από τα αριστερά αμφισβήτησή του, έφερε το ΑΚΕΛ στη διαχείριση της αστικής εξουσίας (με συμμετοχή στις Κυβερνήσεις Παπαδόπουλου ) όταν ο Χριστόφιας ανέλαβε την προεδρία σχηματίζοντας Κυβέρνηση μαζί με το ΗΚΟ και την Ε ΕΚ. Τη στιγμή όμως που ο Χριστόφιας «αποτασσόταν τον Κομμουνισμό» και αναλάμβανε να διαχειριστεί τον καπιταλισμό τον καιρό της χειρότερης κρίσης του, λίγο πριν ξεσπάσει στην ίδια περιοχή η πρώτη μεγάλη κοινωνική επανάσταση του 21 ου αιώνα, η αραβική επανάσταση, η τουρκοκυπριακή εργατική τάξη προχώρησε σε μεγάλες Γενικές Απεργίες και νέα φορτία έντασης συσσωρεύτηκαν στην ελληνοκυπριακή πλευρά: απολύσεις, ανεργία, αντι-ασφαλιστικές και αντεργατικές αλλαγές με την κάλυψη του ίδιου του ΑΚΕΛ. Το καλοκαίρι του 2011, λίγο μετά το πλήγμα που δέχτηκε η Κυβέρνηση στις βουλευτικές εκλογές του ίδιου έτους, η έκρηξη στο ναυτικό σταθμό στο Μαρί πυροδότησε την κινητοποίηση των μαζών και όξυνε την κρίση στην Κυβέρνηση και το ΑΚΕΛ. Η πρόκληση που αντιπροσώπευε ενάντια στην αριστερά στην Κύπρο το γεγονός ότι η δεξιά και η χιτλερική δεξιά του ΕΛΑΜ (συγκέντρωσε όμως μόνο 3900 ψήφους), οι κύριοι υπεύθυνοι και θιασώτες στην μετατροπή της χώρας σε στρατιωτικοποιημένη ζώνη, επιχείρησαν να σηκώσουν κεφάλι δεν απαντήθηκε λόγω της τεράστιας ευθύνης του ΑΚΕΛ στο γεγονός. Τελικά η αστική Κυβέρνηση Χριστόφια του ΑΚΕΛ κατάρρευσε κάτω από την πίεση του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου που θέλει γη, ύδωρ και αίμα το επόμενο διάστημα. Απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, αθρόες ιδιωτικοποιήσεις και επιβολή ιμπεριαλιστικής λύσης στο Κυπριακό θεωρούνται οι μίνιμουμ απαιτήσεις. Το εκρηκτικό μείγμα συμπληρώνεται από τη σύγκρουση συμφερόντων στη διεκδίκηση των υποθαλλάσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, από την Αθήνα, τη Λευκωσία, την Άγκυρα, το Τελ-Αβίβ και τα μεγάλα αρπακτικά της δύσης. Η πορεία προς την αναμενομένη επίτευξη συμφωνίας μνημονιακής «διάσωσης», στα τέλη του Μάρτη, είναι ναρκοθετημένη με εκρηκτικά προβλήματα καθιστώντας την κατάσταση εντελώς απρόβλεπτη. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η πάλη για την ανατροπή της αδύναμης δεξιάς Κυβέρνησης ΗΣΥ είναι επιτακτικό καθήκον. Η εργατική τάξη όλης της Κύπρου και κυρίως το πιο καταπιεσμένο της τουρκοκυπριακό της κομμάτι πρέπει να χτίσουν το Επαναστατικό τους Κόμμα και να δώσουν μια σοσιαλιστική διέξοδο από την χρεοκοπία προωθώντας ένα διεθνιστικό σχέδιο κοινής δράσης με το εργατικό κίνημα και την επανάσταση στην ευρύτερη περιοχή και την Ευρώπη. Ε. Αγγελής ΚΥΚΛΟΦΟΡEI

5 σελίδα 8 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 9 EKΛOΓEΣ ΣTHN ITAΛIA Mετά την οικονομική κρίση η πολιτική χρεοκοπία Oχι μόνο η Iταλία, η τρίτη οικονομική δύναμη στην Eυρώπη, αλλά όλη η Eυρώπη και το ευρώ μπαίνουν σε μια νέα φάση κρίσης και αποσύνθεσης μετά τα αποτελέσματα των εκλογών της Φεβρουαρίου H παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που επί 7 χρόνια καλπάζει ανεξέλεγκτη, γίνεται ο πυροδότης της πολιτικής κρίσης από τη Mαδρίτη στην Tαχρίρ κι απ την Aθήνα στη Pώμη... Οι ιταλικές εκλογές εκδηλώνουν ανάγλυφα τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και τις καταστροφές που αυτή προκαλεί σε πλατιά στρώματα της κοινωνίας. Aπό τη σφαίρα της οικονομίας σε κατάσταση ύφεσης, υψηλής ανεργίας και ενός δυσθεώρητου χρέους 2 τρις ευρώ, η κρίση απλώνεται σε όλους τους πόρους της αστικής κοινωνίας. H κοινοβουλευτική δημοκρατία τυλιγμένη στην αχλύ των σκανδάλων και της διαφθοράς αποσαθρώνεται. Tο πρώτο αποτέλεσμα των εκλογών ήταν το ισχυρό πλήγμα στην πολιτική της Eυρωπαϊκής Ένωσης και τον εκλεκτό της, τον Mάριο Mόντι και το πρόγραμμα των προκρούστειων περικοπών λιτότητας. Αν και είχε αναλάβει την διακυβέρνηση με τις ψήφους των κυριότερων κομμάτων της προηγούμενης βουλής, δεξιών και «αριστερών», και προβαλλόταν ως σωτήρας, μόλις απέφυγε την πανωλεθρία, πιάνοντας μόλις 9,13% για τη γερουσία και 10,56% για τη βουλή. Στην πραγματικότητα η πολιτική Mόντι/EE ήταν η θρυαλλίδα που ανατίναξε το ιταλικό πολιτικό σύστημα. Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό των εκλογών είναι η κατακόρυφη πτώση των δύο μεγαλύτερων συμμαχιών. Πιό συγκεκριμένα η κεντροαριστερά από το 37,54% κατεβαίνει στο 29,54%, ενώ η κεντροδεξιά από 46,80% έφθασε στο 29,1%. Τα παραδοσιακά κόμματα που συγκροτούν τις αντίστοιχες συμμαχίες ( ημοκρατικό κόμμα, Κόμμα της Ελευθερίας και οι Χριστιανοδημοκράτες που υποστήριζαν τη λίστα Monti μέσα σ αυτούς ήταν χωμένος και ο γνωστός πρώην φασίστα Φίνι που τώρα δηλώνει κόμμα του Kέντρου) χάνουν συνολικά περίπου 11,3 εκατομμύρια ψήφους. Το ημοκρατικό κόμμα με αρχηγό τον πρώην κομμουνιστή Μπερσάνι καταγράφει απώλειες -54,04%. Ο νεκραναστημένος χάρις στον Mόντι και την κυρία Mέρκελ μπούγκαμπούγκα Μπερλουσκόνι με το Kόμμα της Ελευθερίας έχει απώλειες -46,20% και οι Χριστιανοδημοκράτες -70,33%. Πανωλεθρία υπέστη και η πολιτική σούπα Eπανάσταση των Πολιτών του δικαστή Ingroia (και του Di Pietro) στην οποία είχε επενδύσει η Rifondazione Comunista (Κομμουνιστική Επανίδρυση) και το Κόμμα Ιταλών Κομμουνιστών). Oι κραταιές ημέρες έχουν περάσει. Από ποσοστά που κάποτε ξεπερνούσαν το 8%, τώρα με το ισχνό 2,2% ήταν πολύ μακρυά από την πολυπόθητη επανάκαμψή της στη βουλή και γερουσία. Aς θυμίσουμε για την ιστορία ότι ο πρώην ηγέτης της Φάουστο Mπερτινότι, ο πρόεδρος του «κινήματος των κινημάτων» εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή ανταλλάσσοντας την υποστήριξη στην κυβέρνηση Πρόντι με αντίτιμο την προεδρία στη γερουσία Το Κίνημα των 5 Aστέρων με τον κωμικό δημαγωγό Beppe Grillo κατέγραψε υψηλότατα ποσοστά, 25,5% ( ψήφους) ξεπερνώντας σε ψήφους ακόμα και το ημοκρατικό κόμμα στη βουλή. O Γκρίλλο, με αμφιλεγόμενες δημαγωγικές θέσεις, χτυπώντας δεξιά, τους «πολιτικούς», και αριστερά, τα συνδικάτα, την κατάργηση των οποίων υποστηρίζει, έγινε ο υποδοχέας της δυσαρέσκειας των απελπισμένων -από τις επιπτώσεις της κρίσης και της σήψης του πολιτικού συστήματος- μαζών. Aπό τα μικρά αριστερά κόμματα το Partito Comunista dei Lavoratori (Kομμουνιστικό Kόμμα Eργαζομένων - ιταλικό τμήμα της συντονιστικής επιτροπής για την επανίδρυση της 4ης ιεθνούς) συμμετείχε ανεξάρτητα στις εκλογές. Καταφέρνοντας οι σύντροφοι να ξεπεράσουν αντιδημοκρατικούς, γραφειοκρατικούς νόμους το PCL συμμετείχαν σε περιοχές που αντιστοιχούν στο 95% του πληθυσμού για τη Γερουσία και στο 60% για τη Bουλή. υστυχώς το ψηφοδέλτιό τους στην περιοχή του Tορίνο ακυρώθηκε. Για τη Γερουσία το PCL έλαβε ψήφους (0,37%) και ψήφους (0,26%) για τη Bουλή. Σίγουρα είναι ένα αποτέλεσμα μέτριο, οι σύντροφοι όμως θεωρούν ότι αυτό αντισταθμίζεται από στρατολόγηση νέων συντρόφων στο κόμμα που προέρχονται από την Κομμουνιστική Επανίδρυση είτε από άλλες συλλογικότητες. Tέλος, ας σημειώσουμε ένα αυξημένο ποσοστό αποχής σε μια χώρα που τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές κινούνται πάνω από το 80%. Tούτη τη φορά το ποσοστό συμμετοχής ήταν 75,18% για τη βουλή (-5,33%) σε σχέση το 2008, ενώ παρόμοια είναι τα ποσοστά αποχής για τη Γερουσία (περίπου -5%). PCL Mε ανακοίνωσή του το PCL αναφέρει: Το εκλογικό αποτέλεσμα κατέγραψε μιαν ανάκαμψη του αντιδραστικού μετώπου υπό την ηγεσία του Μπερλουσκόνι και την εντυπωσιακή επιτυχία ενός εκατομμυριούχου γκουρού που αξιώνει την κατάργηση των συνδικάτων ως θεσμού. Μέσα στην πιο δραματική κρίση από το τέλος του Β Παγκοσμίου πολέμου η μετατόπιση της κοινωνικής αντίστασης στις κυβερνήσεις του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου είχε ως κατάληξη την παράδοση πλατιών φτωχών στρωμάτων του πληθυσμού και του ίδιου του κόσμου της εργασίας στην παλιά και νέα αντίδραση. Οι ευθύνες της ηγεσίας της CGIL (ΓΣΕΕ) είναι τεράστιες. Αρχικά συμφώνησε με τις κυβερνήσεις της κεντροαριστεράς κι έμεινε απαθής στις αντεργατικές πολιτικές. Στη συνέχεια υποστήριξε την κυβέρνηση Μόντι για να καλύψει το ημοκρατικό κόμμα του Μπερσάνι, γεγονός που στέρησε εκατομμύρια εργαζόμενους, ανέργους, ημιαπασχολούμενους από οποιασδήποτε δυνατότητα κοινωνικής άμυνας, εγκαταλείποντάς τους στην απόγνωση και στην αποσύνθεση - εύκολη λεία στο λαϊκισμό και τον καιροσκοπισμό. Οι επονομαζόμενες «ριζοσπαστικές» αριστερές πολιτικές συνεισέφεραν όλα αυτά τα χρόνια στην κατάργηση κάθε ταξικής διαχωριστικής γραμμής. Αρχικά συμβιβάστηκαν «ενιαία» με τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης Πρόντι. Ακολούθως διασπάστηκαν ανάμεσα στην εξάρτηση στο φιλελεύθερο ημοκρατικό Kόμμα - υποστηρικτή του Μόντι-, και στην υποταγή στους δικαστές του Di Pietro, φτάνοντας στο σημείο να καταργήσουν την ίδια τους την αυτόνομη παρουσία στην εκλογική καμπάνια Πιό ειδικά, η πανωλεθρία της λίστας Ιngroia είναι η τελεσίδικη πανωλεθρία της ηγεσίας της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης και του Κόμματος των Ιταλών Κομμουνιστών. Όποιος προσπάθησε να επιστρέψει στο κοινοβούλιο διαγράφοντας την αναγνωρισιμότητα της αριστεράς και τα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας τελειώνει συμπαρασυρόμενος από τον ίδιο του τον χαμαιλεοντισμό. Μέσα στην ήττα του εργατικού κινήματος και την πολιτική θαλασσοταραχή που προκάλεσε, το μικρό PCL κατέγραψε ένα αποτέλεσμα σίγουρα πολύ μέτριο. Όμως είναι το μοναδικό κόμμα στην ιταλική αριστερά που όλα αυτά τα χρόνια δεν έχασε την πυξίδα. Το μοναδικό κόμμα που αντιτάχθηκε ενάντια στο ρεύμα της κεντροαριστεράς και στον Γκρίλλο από την σκοπιά των συμφερόντων του κόσμου της εργασίας. Το μοναδικό που δεν έκρυψε το πρόσωπό του και πρότεινε ένα ταξικό, αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα με μιά εργατική κυβέρνηση. Είναι το μόνο γύρω από το οποίο μπορεί να ανασυντεθεί ένα αριστερό, επαναστατικό σχέδιο. Μονάχα η ανάπτυξη μιάς μαζικής κινητοποίησης του εργατικού κινήματος, γύρω από το δικό του ανεξάρτητο πρόγραμμα, μπορεί να ανοίξει το δρόμο μπροστά στην κυρίαρχη επίθεση, να αποσυνθέσει το κοινωνικό αντιδραστικό μπλόκ και να προετοιμάσει από τα κάτω τη μοναδική, αληθινή εναλλακτική πρόταση: μιά εργατική κυβέρνηση βασισμένη σε ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα. Το PCL θα εργαστεί ακόμα περισσότερο από πριν για να ενώσει γύρω από αυτήν την προοπτική τη μαχητική πρωτοπορία του εργατικού κινήματος και όλες οι μορφές αγώνα. Παν. Pεμπ. - Θόδ. Kουτσουμπός 48ωρη Γενική Απεργία στην Ινδία ΕΚΑΤΟ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΠΕΡΓΟΙ! Η μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της χώρας Eναν χρόνο μετά την Γενική Απεργία της 28 ης Φεβρουαρίου 2012 (βλ. Ν.Π. φ. 521, 03/03/2012) οι έντεκα εργατικές συνομοσπονδίες της Ινδίας κάλεσαν σε 48ωρη Γενική Απεργία στις 20 και 21 Φεβρουαρίου, η οποία είχε αποφασιστεί στην εθνική συνδιάσκεψη εργατικών συνομοσπονδιών στις 04/09/2012. Eκατό (100!) εκατομμύρια απεργοί κυριολεκτικά παρέλυσαν την χώρα, απαιτώντας από την κυβέρνηση της Ενωμένης Προοδευτικής Συμμαχίας (που κυριαρχείται από το Κόμμα του Κογκρέσου) να ικανοποιήσει τα 10 αιτήματα της απεργίας, ανάμεσα στο οποία είναι η αύξηση του βασικού μισθού στις ρουπίες (184 δολάρια), ασφάλιση και συντάξεις για όλους, επιτάχυνση της διαδικασίας αναγνώρισης εργατικών σωματείων και έλεγχο στις τιμές των βασικών ειδών. Η απεργία υπολογίζεται ότι κόστισε στην ινδική οικονομία 2,8-3,8 δισεκατομμύρια δολλάρια, αφού ουσιαστικά όλη η οικονομία ακινητοποιήθηκε για δύο μέρες. Ένα εκατομμύριο απεργοί τραπεζικοί υπάλληλοι έκλεισαν όλες τις τράπεζες της χώρας, τα ορυχεία και οι βιομηχανίες άδειασαν, τα ταχυδρομεία και τα τηλεφωνεία τέθηκαν εκτός λειτουργίας και οι μεταφορές ακινητοποιήθηκαν πλήρως σε σχεδόν όλες τις πολιτείες, αφού εκτός από την μεγάλη συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία οι διαδηλωτές επίσης κατέλαβαν σε όλη την χώρα εθνικές οδούς, σιδηροδρομικές γραμμές και αμαξοστοιχίες. Παρά το γεγονός ότι η απεργία είχε εξαγγελθεί εδώ και έξι μήνες η ομοσπονδιακή κυβέρνηση μόνο την τελευταία εβδομάδα κάλεσε τις συνομοσπονδίες να ακυρώσουν την απεργία και οργάνωσε συνάντηση με εκπροσώπους τους, η οποία όμως απέβη άκαρπη. Έτσι την σκυτάλη ανέλαβε η καταστολή από τις τοπικές κυβερνήσεις και η τρομοκράτηση εκ μέρους των εργοδοτών. Στην πόλη Ambala της πολιτείας Haryana ο οδηγός και ταμίας του σχετικού σωματείου Narender Singh σκοτώθηκε κατά την διάρκεια διαδήλωσης όταν τον χτύπησε απεργοσπαστικό λεωφορείο. Στις συγκρούσεις με την αστυνομία που ακολούθησαν δεκάδες απεργοί τραυματίστηκαν, πέντε εξ αυτών σοβαρά. Στην πόλη Jalangi της υτικής Βεγγάζης μπράβοι του τοπικού κυβερνώντος δεξιού Κόμματος του Trinamool Κογκρέσου κατηγορούνται ότι έκοψαν το αυτί ενός δημοσίου υπαλλήλου που συμμετείχε στην Γενική Απεργία, και στην βιομηχανική ζώνη Noida στο Νέο ελχί πάνω από εκατό εργάτες συνελήφθησαν μετά από άγριες συγκρούσεις με την αστυνομία, ενώ έγιναν 150 μηνύσεις από εταιρείες σε ηγέτες σωματείων και διαδηλωτές για πρόκληση στάσης. Μια άλλη τακτική ακολούθησαν οι κολοσσοί Maruti Suzuki India, Suzuki Motorcycle India και Hero Motocorp στην ειδική οικονομική ζώνη Gurgaon-Manesar της πολιτείας Haryana, οι οποίοι έκλεισαν τα εργοστάσιά τους και κήρυξαν την δεύτερη μέρα της απεργίας αργία, σκοπεύοντας να αναγκάσουν τους εργάτες να εργαστούν σε μελλοντική αργία. Παρ όλα αυτά η απεργία έληξε χωρίς η ομοσπονδιακή κυβέρνηση να ενδώσει σε κανένα από τα αιτήματα των συνομοσπονδιών, οι ηγεσίες των οποίων κατηγορούνται ότι ουσιαστικά στόχευαν μόνο στην εκτόνωση της οργής της ινδικής εργατικής τάξης και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ταξικής συνεργασίας μεταξύ των συνομοσπονδιών των Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας και Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας Μαρξιστικού με τις συνομοσπονδίες του Κόμματος του Κογκρέσου και άλλα κόμματα της ινδικής αστικής τάξης. Πέρα από τους προφανείς περιορισμούς της διήμερης απεργίας και της αδυναμίας της να ανατρέψει σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και εξαθλίωσης της εργατικής τάξης που προωθεί η κυβέρνηση της Ενωμένης Προοδευτικής Συμμαχίας, την κατηγορία αυτή ενισχύει ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι στην υτική Βεγγάζη το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας περιόρισε την απεργία σε μία μέρα, για να μην επηρρεαστεί άσχημα η εικόνα της αριστεράς. Στην πολιτεία αυτή το ηγούμενο από το ΚΚΙ Αριστερό Μέτωπο ηττήθηκε στις εκλογές του 2011 μετά από 34 χρόνια διακυβέρνησης λόγω της πολιτικής προώθησης επενδύσεων που εξασκούσε. Είναι ανάγκη τώρα περισσότερο από ποτέ η εργατική τάξη της Ινδίας να απαγκιστρωθεί από τις αστικές και σταλινικές συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες και να αυτοοργανωθεί σε μια ανεξάρτητη οργάνωση μάχης. Ένα αντιγραφειοκρατικό, μαρξιστικό και επαναστατικό κόμμα των Ινδών εργατών, τμήμα του παγκόσμιου επαναστατικού κόμματος, είναι αναγκαίο για την οργάνωση της πάλης του ινδικού προλεταριάτου ενάντια στην εκμετάλλευση και εξαθλίωσή του για την εξουσία των εργατών και τον σοσιαλισμό σε συμμαχία με τους φτωχούς χωρικούς. Mar. V.

6 σελίδα 10 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 11 ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΣΠΑΝΙΑ Ανταπόκριση Τα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Ραχόι διαρκώς βυθίζουν τη χώρα στον φαύλο κύκλο λιτότητα -ύφεση -ανεργία. Οι περικοπές στην υγεία και την παιδεία και οι απολύσεις σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα έχουν ξεσηκώσει εδώ και μήνες ένα απεργιακό κύμα σε όλη την Ισπανία. Κλείνουν νοσοκομεία και κέντρα υγείας, αυξάνονται τα δίδακτρα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια και συγχωνεύονται τμήματα, κόβεται το επίδομα ανεργίας ενώ αυξάνεται το ΦΠΑ στα προϊοντα και τις υπηρεσίες. Επίσης χιλιάδες ισπανοί χάνουν τα υποθηκευμένα σπίτια τους από τις τράπεζες και εταιρίες κολοσσοί απολύουν κατά χιλιάδες τους εργαζόμενούς τους. Την ίδια στιγμή η Ισπανία μοιάζει να βρίσκεται μπροστά σε μια νέα έκρηξη της φούσκας ακινήτων. Η εταιρία ακινήτων Reyel Urbis κατέθεσε αίτηση πτώχευσης με τα χρέη της να ξεπερνούν τα 3,6 δισεκατομμύρια ευρώ. Ενώ λοιπόν αυτά τα μέτρα λαμβάνονται για να βελτιώσουν την δημοσιονομική κατάσταση της Ισπανίας ώστε να μην πάρει χρήματα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης, επισήμως η ύφεση έγινε βαθύτερη το τέταρτο τετράμηνο του Η ανεργία έχει φτάσει το 26% (σχεδόν 6 εκατομμύρια) και έτσι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σκέφτεται τη χαλάρωση των δημοσιονομικών στόχων της Ισπανίας για τέταρτη φορά μέσα σε ένα χρόνο. Πλήρης αποτυχία λοιπόν και αυτών των μνημονιακών μέτρων, γεγονός που έχουν πανικοβάλει την ισπανική κυβέρνηση και την Ε.Ε. Σε αυτά προτίθεται και το μεγάλο σκάνδαλο διαφθοράς του κυβερνώντος κόματος Λαϊκού Κόμματος όπου ο οικονομικός υπεύθυνός του, Λουΐς Μπαρθένας, κατηγορείται ότι μοίραζε επί δύο δεκαετίες «φακελάκια» με ποσά έως ευρώ σε στελέχη του κόμματος με μαύρα χρήματα ανώνυμων χορηγών. Ο Λουΐς Μπαρθένας, είναι κάτοχος τραπεζικού λογαριασμού στην Ελβετία ύψους 22 εκατομμυρίων ευρώ το 2009 (ισπανικές λίστες Λαγκάρντ!) Η οργή των Ισπανών απέναντι στον πολλαπλασιασμό των σκανδάλων διαφθοράς αυξάνεται κάθε μέρα και εκδηλώνεται με μεγάλες διαδηλώσεις κατά της λιτότητας. Διάφοροι κλάδοι που πλήττονται είναι στους δρόμους και ενώνονται με τα κομμάτια της κοινωνίας που μπούχτισαν από την διαπλοκή. Οι γιατροί βρίσκονται εδώ και 3 μήνες σε εβδομαδιαίες κινητοποιήσεις, μαζί με τους δασκάλους και τους φοιτήτες. Την Δευτέρα 18/2 χιλιάδες απεργοί της αεροπορικής εταιρίας IBERIA εισέβαλαν στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης για να αναστείλουν τις πτήσεις λόγω της απόφασης της εταιρίας να πετάξει σε μία μέρα εργαζόμενους στο δρόμο. Oι κινητοποιήσεις των εργαζομένων της IBERIA συνεχίζονται. Η κατάσταση στην Ισπανία είναι έκκρυθμη. Αυτό που ξεκίνησε πριν από 2 χρόνια στη Πούερτα ντε Σόλ, όπου ενώθηκαν οι φωνές των αγανακτισμένων ισπανών για ένα πιο δίκαιο σύστημα, συνεχίζεται τώρα με τους εργατικούς και λαϊκους αγώνες ενάντια στην λιτότητα και σίγουρα δεν θα σταματήσει. R. B. Πορτογαλία: Κινητοποιήσεις από τους εργαζομένους της εταιρείας TAP Mετά την κάθοδο 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων σε διαδηλώσεις στην Πορτογαλία το Σάββατο 2 Mαρτίου, η απεργιακή αναταραχή απλώνεται σε πολλούς κλάδους. Kύριο αίτημα με κύριο αίτημα των διαδηλωτών η παραίτηση της κυβέρνησης του Πέντρο Πάσους Κοέλιου. Ήδη οι σιδηροδρομικοί έχουν εξαγγείλει απεργία για την επόμενη εβδομάδα ενώ τα σωματεία εργαζομένων του πορτογαλικού εθνικού αερομεταφορέα ΤΑΡ προχωρούν σε απεργιακές κινητοποιήσεις για τις Mαρτίου. Oι μισθοί και η υπεράπιση των θέσεων εργασίας είναι τα βασικά ζητήματα. H υποβάθμιση της βρετανικής οικονομίας κατά μια βαθμίδα, η απώλεια ενός A για πρώτη φορά στην ιστορία της αντανακλά την ιστορική χρεοκοπία του καπιταλισμού στη χώρα που γεννήθηκε, ενώ συγχρόνως αποτελεί κόλαφο στη νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση συνασπισμού Tόριδων και Λίμπεραλς. H νεοφιλελεύθερη μονεταριστική πολιτική, έσβησε τη βιομηχανία στη γενέτειρα του βιομηχανικού καπιταλισμού, με Mε περικοπές στα επιδόματα προνοίας και φορολογία των φτωχότερων στρωμάτων σκοπεύει η βρετανική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό. Τα μέτρα λιτότητας του 2013 προβλέπουν κρατήσεις κατά 1% για 3 χρόνια σε όλα τα επιδόματα πρόνοιας. Σύμφωνα με την κυβέρνηση δεν πρόκειται για περικοπές αλλά για την «αποταμίευση» επιπλέον 10 δις λιρών για τα επιδόματα προνοίας την επόμενη περίοδο. Οι περικοπές στα επιδόματα παιδιών θα επηρεάσουν γυναίκες σε μονογονεϊκές οικογένειες και επιπλέον, των οποίων οι σύζυγοι εργάζονται. Αυτό σημαίνει ότι εκατομμύρια παιδιά θα ζουν υπό «καθεστώς» φτώχειας. Η κυβερνητική προπαγάνδα επιχειρεί να λανσάρει τα μέτρα ως μια μάχη μεταξύ «τεμπέληδων» και «σκληρά εργαζόμενων». Ωστόσο, σύμφωνα με την εφημερίδα Guardian από τα νέα μέτρα θα επηρεαστούν άμεσα στρατιώτες, νοσοκόμες και δάσκαλοι και νηπιαγωγοί όλοι τους «τεμπέληδες» σύμφωνα με την ηθική της εγγλέζικης άρχουσας τάξης, της πιο παρασιτικής τάξης στον κόσμο. Tα πλήγματα θα είναι ισχυρά και επί των νέων. H κυβέρνηση περικόπτει τα στεγαστικά επιδόματα σε ανθρώπους κάτω των 25 ετών, κάτι που μπορεί να οδηγήσει χιλιάδες νέους να καταλήξουν στο δρόμο. Επίσης κόβει τις επιδοτήσεις προς τους δήμους κατά 10% και αφήνει BΡΕΤΑΝΙΑ Υποβάθμιση της οικονομίας την ελπίδα να διατηρήσει την ισχύ της ως χρηματοπιστωτικό χρηματιστηριακό κέντρο και με σκληρά προγράμματα λιτότητας νόμιζαν ότι θωρακίζουν την οικονομία τους. H υποβάθμιση από τον Moody s ήλθε να διαψεύσει τις ελπίδες. H υποβάθμιση στηρίζεται στην ύφεση στην οποία έχει εισέλθει η βρετανική οικονομία και στην αύξηση του δημόσιου χρέους. H υποβάθμιση έρχεται ύστερα από την καταγραφή, Περικοπές Eπιδομάτων και «Φόρος Κρεβατοκάμαρας» τις δημοτικές αρχές να καλύψουν το κενό που δημιουργείται με αυξήσεις στα δημοτικά τέλη, που ήδη είναι αρκετά υψηλά. Επίσης στα σπίτια προς ενοικίαση που ανήκουν στους δήμους, το ενοίκιο θα αυξηθεί κατά 40 λίρες. Όσοι μένουν σε κατοικίες με μια επιπλέον κρεβατοκάμαρα θα πρέπει επίσης να πληρώνουν 40 λίρες το μήνα (10 τη βδομάδα) με το νέο «Φόρο Κρεβατοκάμαρας». Αυτοί οι νόμοι επηρεάζουν περισσότερο τους νέους ανθρώπους και τους γονείς. Εκτιμάται ότι το 20% των μονογονεϊκών οικογενειών που ζουν σε ενοικιαζόμενα σπίτια μπορούν να πληρώσουν το ενοίκιο μόνο με τη βοήθεια επιδομάτων. Ενώ όμως η εργατική τάξη και στρώματα της μικροαστικής τάξης θα πρέπει να σφίξουν το ζωνάρι, η καπιταλιστική κυβέρνηση του Κάμερον έχει φροντίσει τα συμφέροντα αυτών που πραγματικά εκπροσωπεί. Έτσι από τον Απρίλιο του 2013 οι πιο πλούσιοι εισοδηματίες της Βρετανικής οικονομίας θα έχουν λίρες μέσω φοροαπαλλαγών. Τη στιγμή που έχουν περικοπεί επιδόματα συνολικής αξίας λιρών, η Google, Starbucks και Vodafone πληρώνουν λιγότερο από 1% ενώ η Amazon φορολογείται με σχεδόν μηδενικά ποσά. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί, η Goldman Sachs καθυστερεί τα μπόνους των στελεχών της στη Βρετανία ώστε να εκμεταλλευτούν τις φοροαπαλλαγές του Απριλίου. Εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον ενεργειακό τομέα όπως η Centrica και η EDF, που αγόρασαν σε εξευτελιστικές τιμές το αέριο και για το 2012, του χαμηλότερου ποσοστού ανεργίας από το 1971, έτος που ξεκίνησαν οι αντίστοιχες μετρήσεις, γεγονός που δείχνει την πλαστότητα των στοιχείων για την ανεργία σε συνθήκες καθιέρωσης ελαστικών σχέσεων εργασίας. Αν συνεχιστεί η ύφεση και το τρέχον τρίμηνο (στο προηγούμενο ήταν 0,3%), η βρετανική οικονομία θα έχει μπεί σε τρίτο κύκλο ύφεσης από το την ηλεκτρική ενέργεια έχουν σημειώσει κέρδη 1,4 με 1,6 δισεκατομμύρια λίρες. Παρόλα αυτά κανένας δεν τους σταμάτησε όταν αύξησαν τα τιμολόγια κατά 6-10% αναγκάζοντας εκατομμύρια να επιλέξουν μεταξύ σίτισης ή θέρμανσης. Οι επιθέσεις αυτές στην εργατική τάξη είναι μονάχα η αρχή. Οι περικοπές των επιδομάτων είναι απλά μέρος μιας γενικότερης προσπάθειας της αστικής τάξης να πληρώσει η εργατική τάξη το λογαριασμό για την οικονομική κρίση που η ίδια η αστική τάξη και το σύστημά της δημιούργησε. Όλα αυτά έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις που προκάλεσαν την καπιταλιστική κρίση που μαστίζει σήμερα όλη την υφήλιο. Το χρέος, που αυξάνεται, προκλήθηκε σε μεγάλο βαθμό από το οικονομικό ξελάσπωμα των τραπεζών, καθώς η κυβέρνηση παρέδωσε ένα τρισεκατομμύριο λίρες για τη σωτηρία του καπιταλιστικού συστήματος. Ήδη αυτό γίνεται σε χώρες της Ευρωζώνης όπως η Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία κ.λ.π. Οι επιθέσεις στο βιοτικό επίπεδο της εργατικής τάξης δεν είναι αποκλειστικό «προνόμιο» του συνασπισμού των Φιλελευθέρων - Συντηρητικών. Έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια. Το δε Εργατικό Κόμμα δεν είναι αντίθετο σε αυτές τις περικοπές. Pητά έχει δηλώσει ότι συμφωνεί με τις «βασικές αρχές» τους. Aς σημειωθεί ότι η κυβέρνηση θεωρεί ότι η περίοδος λιτότητας θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρι το Aρ. Mα. ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ Μετά την ανατροπή της κυβέρνησης από τις διαδηλώσεις H Ιστορία του πρώην Σοβιετικού μπλοκ και μαζί όλου το Κόσμου, βρίσκεται ακόμη σε κίνηση, με τις χώρες που κάποτε το απάρτιζαν να μπαίνουν μία-μία σε προεπαναστατική φάση. Το κενό εξουσίας που δημιούργησε η πτώση της ΕΣΣ και η κατάρρευση των σταλινικών καθεστώτων έχει φέρει σε αδιέξοδο τα καπιταλιστικά δημοκρατικά-φιλελεύθερα καθεστώτα και την ανταγωνιστική πολιτική τους. Μετά τη Ρουμανία, ήταν η σειρά του λαού της Βουλγαρίας να εξεγερθεί και να απαιτήσει από την παρούσα κυβέρνηση την παραίτησή της, πράγμα το οποίο πέτυχε όχι και τόσο αναίμακτα στις 19 Φεβρουαρίου. Από το 1989, οι Βούλγαροι «γεύτηκαν» όλους τους πολιτικούς χώρους. Ανά κοινοβουλευτική θητεία, η λαϊκή εντολή άλλαζε χέρια από τα κεντροδεξιά στα κεντροαριστερά και πάλι πίσω, περνώντας και από τα χέρια του πάλαι ποτέ διαδόχου του θρόνου της! Στη διάρκεια των 24 αυτών χρόνων η Βουλγαρία αποτέλεσε για το διεθνές κεφάλαιο «νησίδα σταθερότητας», σύμφωνα με τους Financial Times, με μικρό κρατικό χρέος στην ΕΕ, στην οποία προσχώρησε το 2007, ενώ βρισκόταν καθοδόν και προς την Νομισματική Ένωση. Όλα αυτά όμως, όπως γνωρίζουμε πολύ καλά, σημαίνουν πάντα μόνον ένα πράγμα: υποτίμηση της εργασίας και πτώση του μισθολογικού κόστους. Η πραγματική ζωή των Βουλγάρων σκιαγραφείται ξεκάθαρα από τα παρακάτω νούμερα: 155 ευρώ ο κατώτερος μισθός, 350 ευρώ ο μέσος και 135 ευρώ η μέση σύνταξη, σύμφωνα με στοιχεία της Reuters, με το κόστος ζωής περίπου στο 80% της Ελλάδας. (Εφημερίδα των Συντακτών, 2-3 Μαρτίου 2013) Η μόνη επιλογή επιβίωσης για μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ήταν και είναι η μετανάστευση. (Στα 24 χρόνια ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 18%). Το 2004 η υπηρεσία διανομής ηλεκτρικού ιδιωτικοποιήθηκε και κατανεμήθηκε σε τρεις επιχειρήσεις ξένων συμφερόντων. Κατά περιόδους, αδικαιολόγητες αυξήσεις έλαβαν χώρα, όμως πρόσφατα και με την πτώση των κρύων άγγιξε το 11%! Αντίστοιχη η κατάσταση και με τις εταιρείες θέρμανσης, οι οποίες συν τοις άλλοις πληρώνονται όχι βάσει της κατανάλωσης ανά νοικοκυριό, αλλά σύμφωνα με τις καταμετρήσεις της θερμοκρασίας χειμώνα-καλοκαίρι! (ΕτΣ, ό.π.) Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Στα τέλη του Ιανουαρίου, διαμαρτυρόμενοι στην πόλη Μπλαγκόεβγκραντ (αδερφή πόλη της Θεσσαλονίκης) έκαψαν -καθόλου συμβολικά- τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, προμηνύοντας αυτά που θα ακολουθούσαν. Μεταξύ 10 και 20 Φεβρουαρίου περισσότεροι από διαμαρτυρόμενοι (σύμφωνα με τα στοιχεία της αστυνομίας) σε περισσότερες από 35 πόλεις της χώρας, πολιόρκησαν τα δημαρχεία και στην πρωτεύουσα της χώρας, Σόφια, το Κοινοβούλιο και το Υπουργείο Οικονομίας. Ύστερα από σφοδρές συγκρούσεις με τα βουλγαρικά ΜΑΤ, ο πρωθυπουργός της χώρας Μπόικο Μπορίσοφ παραιτήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου. Τα αιτήματα των εξεγερμένων είναι: επανακρατικοποίηση των κυβερνητικών μονοπωλίων, διευθέτηση της ανεργίας και αλλαγή του σάπιου πολιτικού σκηνικού. Στις 12 Μαΐου έχουν προκηρυχτεί εκλογές, ωστόσο ο καταρρέων κοινοβουλευτικός χώρος δεν έχει τίποτα νέο να προσφέρει. Τον αυθορμητισμό των μαζών προσπαθούν μάταια να καλουπώσουν τα ήδη δοκιμασμένα κόμματα του κέντρου, ενώ από το χορό δε λείπει και ο άμορφος ακροδεξιός χώρος. Επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε είναι η ηθική αποκατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος και η εκ νέου ανάδυσή του μέσα από τις αγωνιζόμενες μάζες, ως απαύγασμα των πρόσφατων εξεγερτικών εμπειριών στην Ευρώπη. Επιπλέον, σύμφωνα με λιτές ιντερνετικές πηγές, το εξεγερτικό κύμα «έσκασε» αμέσως και στις Σλοβενία και Εσθονία. Όπως είπαμε και στην αρχή, μία-μία οι χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης ακολουθούν κι αυτές τον επαναστατικό δρόμο. Χωρίς να θέλουμε να αγνοήσουμε τον κίνδυνο που θα σημάνει αν το κίνημα αφεθεί έρμαιο, το σύνθημα στα στόματα όλων μας πρέπει να είναι ένα: Εμπρός για την Ενωμένη Σοσιαλιστική Ευρώπη! ΝΑΛ Aλβανία Η γη ανήκει στο λαό! Ανταπόκριση Στην Αλβανία τον Ιούνιο του 2013 θα διεξαχθούν εθνικές εκλογές. Ακόμα το πολιτικό θερμόμετρο δεν είναι στα ύψη. Όλοι οι αναλυτές μιλάνε για τις πιο αμφίρροπες εκλογές μετά την πτώση του σοσιαλιστικού καθεστώτος. Για πρώτη φορά στην καταμέτρηση των ψήφων στις μεγάλες πόλεις θα πάρουν μέρος και ξένοι παρατηρητές του ΟΑΣE, αναγνωρίζοντας ότι ο νυν πρωθυπουργός Μπερίσα θα προσπαθήσει να μεθοδεύσει/μαγειρεύσει για άλλη μια φορά το αποτέλεσμα. Μέχρι στιγμής στο προσκήνιο δεν υπάρχουν εντάσεις, ενώ στο παρασκήνιο γίνονται διάφορες ζυμώσεις για τις συμμαχίες και τα παζαρέματα. Ένα από τα ζητήματα που καμιά κυβέρνηση δεν έλυσε στα τελευταία 20 και πλέον χρόνια, είναι το ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης. Πριν την άνοδο του Ενβέρ Χότζα στην εξουσία (τον Nοέμβρη του 1944), το ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης ήταν στην ημερήσια διάταξη. Έως τότε η γη ανήκε στους μεγαλοτσιφλικάδες. Ο Ενβέρ Xότζα υποσχέθηκε αναδιανομή της γης σε όλους τους φτωχούς αγρότες, οι οποίοι και τον στήριξαν στο αντάρτικο κατά των Ιταλών φασιστών και αργότερα κατά των Γερμανών. Όντως, ο Ενβέρ Xότζα με το που ανέλαβε την εξουσία αναδιένειμε την γη σε όλους ανάλογα με τον αριθμό των μελών κάθε οικογένειας. Aργότερα, θα εθνικοποιήσει όλη τη γη και θα δημιουργήσει κολεκτίβες για να συγκεντροποιήσει την αγροτική παραγωγή. Μέχρι το 1991, κανένας Αλβανός πολίτης δεν κατείχε γη. Η χώρα, το 1991, θα γνωρίσει μια απίστευτη καταστροφή παραγωγικών μονάδων από τους ίδιους τους ανθρώπους που για 45 χρόνια την είχαν κτίσει με τόσο ιδρώτα και αίμα. Η πρώτη μετακομμουνιστική κυβέρνηση για να μπορέσει να εκτονώσει κάπως την κατάσταση θα μοιράσει την ιδιοκτησία. Στις πόλεις, με ένα μικρό αντίτιμο αποκτούσαν την ιδιοκτησία του σπιτιού, ενώ στα χωριά, στο κάθε άτομο παραχωρήθηκαν 3 στρέμματα ανάλογα με την περιοχή. Βέβαια, εδώ, οι αγρότες ποτέ δεν απέκτησαν πλήρη δικαιώματα επί της γης, αλλά μόνο το δικαίωμα της χρήσης της έναντι ενός αντιτίμου που είναι υποχρεωμένοι να δίνουν κάθε χρόνο στο κράτος. Οι αγρότες είναι αγανακτισμένοι, από την μια πληρώνουν τους φόρους και από την άλλη δεν βλέπουν καμιά πρόνοια από την κεντρική εξουσία στο να τους παραχωρηθεί ολοκληρωτικά η γη. Επίσης, ούτε ενιαία αγροτική πολιτική υπάρχει. Όλα τα φιλέτα που είχαν παραμείνει κρατική ιδιοκτησία, με διάφορα νομοθετήματα και διάφορα βυζαντινά χρυσόβουλα μέσα σε μια νύχτα τα οικειοποιήθηκαν οι γραφειοκράτες του παλαιού καθεστώτος. Επίσης, υπάρχει έντονη πίεση και από τους απογόνους των παλαιών τσιφλικάδων που προβάλλουν δικαιώματα ιδιοκτησίας. Ακόμα και η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζει την εκάστοτε πολιτική ηγεσία να διευθετήσει το ζήτημα. Βέβαια, καμιά πολιτική ηγεσία δεν παίρνει το ρίσκο να διαχειριστεί την καυτή πατάτα και μεταθέτει το ζήτημα για αργότερα, δίνοντας διάφορες υποσχέσεις. Χάος υπάρχει με τους τίτλους ιδιοκτησίας, καθώς το κάθε τετραγωνικό μέτρο διεκδικείται από τρία ή τέσσερα διαφορετικά φυσικά πρόσωπα. Ίδια οικόπεδα ή διαμερίσματα έχουν πουληθεί δύο και τρεις φορές και άκρη δεν βγάζεις. Tα δε δικαστήρια δεν μπορούν να βγάζουν απόφαση, αφού συγκεκριμένος νόμος δεν υπάρχει. Ή, μάλλον, κάνουμε λάθος, υπάρχει! Eίναι ο νόμος του λαδώματος. Όποιος λαδώσει περισσότερο τον δικαστή ή την πολεοδομία θα αποκτήσει και την γη. Και επειδή ζούμε στα Βαλκάνια και ποτέ δεν τα έχουμε δει όλα, στην Αλβανία δημιουργήθηκε πολιτικό κόμμα επειδή ο αρχηγός του διεκδικεί την προγονική του κληρονομιά. Το νέο κόμμα φέρει τον τίτλο Νέα ημοκρατική Πνοή και ο αργηγός του είναι ο πρώην Πρόεδρος της Αλβανίας, Μπαμίρ Τόπι, τέως στέλεχος του κόμματος του Μπερίσα. Καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να δώσει λύση στο ζήτημα της ιδιοκτησίας της γης. Μόνο μια κυβέρνηση των εργατών μπορεί. Βέβαια η πάλη για την εξουσία των εργατών στην Αλβανία, περνά μέσα στην πάλη για Ενωμένα Σοσιαλιστικά Βαλκάνια. M.Σ.

7 σελίδα 12 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 13 ΣΕΛΙΔΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΟΙ ΜΑΥΡΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΙΕΣ ΚΑΙ Η OΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΥΣΙΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΤΟΥ MΝΗΜΟΝΙΟΥ ΟΤΑΝ ΟΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ ΜΑΡΞΙΣΤΕΣ μιλάνε για την ανάπτυξη μιας προεπαναστατικής και επαναστατικής κατάστασης στην Eλλάδα -και σ άλλες χώρες της Eυρώπης- κάτω από το βάρος της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και της καταστροφικής επίδρασης στις συνθήκες ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων από τα μέτρα λιτότητας, πολλοί, όχι μόνο στην συμβιβασμένη αριστερά, αλλά και αριστερότερα, θεωρούν ότι τέτοιες αναλύσεις είναι υπεραισιόδοξες. Kάποιοι βλέπουν μόνο τη σκοτεινή πλευρά, την αναπτυσσόμενη αντεπανάσταση. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ αναλύσεις είναι η έλλειψη διαλεκτικής κατανόησης των σχέσεων κρίσης, επανάστασης και αντεπανάστασης. Στις αρχές του 20ου αιώνα, στη μετάβαση από τον φιλελεύθερο καπιταλισμό στον ιμπεριαλιστικό καπιταλισμό, και μέσα στις περιπλοκές της ήττας της Pωσίας στον πόλεμο με την Iαπωνία, η πρώτη Pώσικη επανάσταση του 1905 έβαζε όχι μόνο τη Pωσία αλλά όλο τον κόσμο στην τροχιά αναμέτρησης επανάστασης και αντεπανάστασης. Σε εκείνη την κρίσιμη ιστορική αφετηρία της νέας εποχής των πολέμων και επαναστάσεων μπορούμε να δούμε, «σαν σε κύτταρο», την εμφάνιση όλων των ζητημάτων που διαπερνούν τον αιώνα, μέχρι και σήμερα, στις αρχές του 21ου: Eπανάσταση και αντεπανάσταση, μπολσεβικισμός και σοβιέτ, (πρωτο)- φασισμός και πογκρόμ των μαύρων εκατονταρχιών που κινητοποιεί το κράτος και η ταξική κυριαρχία και την αναγκαία εργατική απάντηση TΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΠΟΥ δημοσιεύουμε γράφτηκε τον Aύγουστο του H επανάσταση, με θολή αρχικά μορφή είχε ξεσπάσει τον Iανουάριο, όταν το πλήθος με επικεφαλής τον παπά Γκαπόν πήγε να εκλιπαρήσει τον τσάρο για ψωμί, αλλά αντί για ψωμί δέχθηκε σφαίρες. Τα γεγονότα του Νίζνι Νόβγκοροντ και του Μπαλασόφ, στα οποία αναφέρεται ο Λένιν, ξετυλίχθηκαν τις μέρες της γενικής απεργίας του Iουλίου. Σε μια προλεταριακή εκδήλωση, στις 10 (23) Iούλη, στη μνήμη των θυμάτων της Mατωμένης Kυριακής στην Πετρούπολη, οι μαύρες εκατονταρχίτικες συμμορίες, οι κοζάκοι και η αστυνομία επιτέθηκαν και χτύπησαν βάρβαρα. Σκοτώθηκαν 15 εργάτες και τραυματίστηκαν 50. Στο Mπαλασόφ του κυβερνείου Σαράτοφ, οι μαυροεκατονταρχίτικες συμμορίες και οι κοζάκοι, εν γνώσει του κυβερνήτη χτύπησαν τους γιατρούς που είχαν συγκεντρωθεί για το συνέδριο των ζέμστβο (μορφές τοπικής αυτοδιοίκησης κατά επαγγέλματα, που είχε καθιερώσει η τσαρική απολυταρχία). Tέτοια πογκρόμ έγιναν και σε άλλες πόλεις. H απάντηση των εργατών ήταν αποφασιστική. Τα γεγονότα του Νίζνι Νόβγκοροντ και του Μπαλασόφ τράβηξαν τη γενική προσοχή. Στο προηγούμενο φύλλο δημοσιεύσαμε περιγραφή της σφαγής του Νίζνι Νοβγκοροντ, στο σημερινό δημοσιεύουμε περιγραφή της σφαγής του Μπαλασόφ. Οι άθλιοι των μαύρων εκατονταρχιών όλο και επεκτείνονται. Η σοσιαλδημοκρατία πρέπει να προσέξει τη σημασία που έχει το φαινόμενο αυτό μέσα στη γενικη πορεία της επαναστατικής εξέλιξης. Σε συμπλήρωμα της ανταπόκρισης από τη Σαμάρα δίνουμε την παρακάτω ενδιαφέρουσα προκήρυξη που έβγαλε η ομάδα του Σ ΕΚΡ του Μπρορισογκλεμπσκ: «Εργάτες και κάτοικοι της πόλης Μπορισογκλέμπσκ! Τα γεγονότα του Μπαλασόφ και του Νίζνι Νόβγκοροντ, όπου η αστυνομία απέδειξε την ικανότητά της να οργανώνει την εξόντωση των αντιφρονούντων, σας έδειξαν όλη τη σοβαρότητα της στιγμής που πρόβαλε μπροστά μας η επανάσταση. Πέρασε ο καιρός των λόγων και της πλατωνικής κριτικής. Με τη δύναμη των πραγμάτων η κυβέρνηση μας σπρώχνει από τα λόγια στα έργα. Βλέπει ότι το επαναστατικό κίνημα βγήκε από την κατάσταση εκείνη όπου με την πάλη εναντίον του ασχολούνταν ως σήμερα μόνο η αστυνομία και η χωροφυλακή. Ένιωσε ότι στην πάλη ενάντια στον εσωτερικό εχθρό δε θα της είναι αρκετά τα τακτικά στρατεύματα του υπουργείου Εσωτερικών. Εσωτερικός εχθρός, στασιαστής έγινε όλος ο πληθυσμός της Ρωσικής αυτοκρατορίας και η κυβέρνηση αναγκάζεται ν αρχίσει την πρόσληψη εθελοντών στις γραμμές του τακτικού στρατού. Αρχίζοντας όμως να προσλαμβάνει μαζικά στην κρατική υπηρεσία ξυπόλητους, αλήτες, αγύρτες και άλλα τέτοια στοιχεία, που δεν αναγνωρίζουν κανένα γραφειοκρατικό περιορισμό μεθόδους επίδρασης πάνω στις μάζες και τις πατροπαράδοτες συνωμοτικές μεθόδους άμεσης πάλης ενάντια στην επανάσταση. Πάσσαλος πασσάλω εκκρούεται. Ως τώρα η κυβέρνησή μας περιοριζόταν στο να κυνηγάει τον έντυπο λόγο. Τώρα η ίδια δημοσιεύει προκηρύξεις στις εφημερίδες Mοσκόβσκιγε Bέντομοστι, Pούσκογιε Nτιέλο, Γκραζντανίν, Nτεν και στα άλλα επίσημα όργανα. Ως τώρα η κυβέρνησή μας περιοριζόταν στο να κυνηγάει τους διαφωτιστές. Tώρα στέλνει η ίδια αρχιερείς, στρατηγούς, τους διαφόρους Σαράποφ, Γκρίνγκμουτ και τους άλλους διαφωτιστές της να κάνουν ζύμωση μέσα στο λαό. Ως τώρα η κυβέρνησή μας περιοριζόταν στο να στραγγαλίζει την οργάνωση. Tώρα η ίδια οργανώνει ενώσεις ρώσων, συνδέσμους πατριωτών, ενώσεις μοναρχικών. Ως τώρα η κυβέρνησή μας έτρεμε και μόνο με τη σκέψη της εξέγερσης. Tώρα οργανώνει η ίδια εξεγέρσεις της μαύρης εκατονταρχίας, ελπίζει να οργανώσει η ίδια εμφύλιο πόλεμο. H κυβέρνηση νιώθοντας φρίκη μπροστά στην επικείμενη επανάσταση, την καταπολεμάει με τα ίδια της τα όπλα: με την οργάνωση, την προπαγάνδα και τη ζύμωση. Mε το δίκοπο αυτό μαχαίρι, με τη βοήθεια της μαύρης εκατονταρχίας η κυβέρνηση αρχίζει να οργανώνει σκηνές λαϊκής αγανάκτησης, σκηνές αντεπανάστασης. Aφού έκανε την πρώτη δοκιμή στις ακρινές περιοχές, αρχίζει τις παραστάσεις της και στα κέντρα της Pωσίας. Tελευταία ήμασταν μάρτυρες παρόμοιων σκηνών στο Nίζνι και στο Mπαλασόφ και δεν μπορούμε να πούμε ότι η απολυταρχία δεν είχε και σ αυτές τις περιπτώσεις επιτυχία. Oι επαναστατικές μέθοδοι πάλης αποδείχτηκαν αποτελεσματικές, πολλοί εχθροί της απολυταρχίας σκοτώθηκαν και εξοντώθηκαν και ο πληθυσμός τρομοκρατήθηκε απ αυτή τη νόμιμη τρομοκρατία της κυβέρνησής μας. εν υπάρχει αμφιβολία πως ύστερα απ άυτό θα ακολουθήσει και παραπέρα επέκταση του πειράματος. Οι δάφνες ορισμένων μαύρων εκατονταρχιτών δε θ αφήσουν ήσυχες τις άλλες μαύρες εκατονταρχίες, ώσπου να δοκιμάσουν κι αυτές τις δυνάμεις τους. Όπου υπάρχει επανάσταση υπάρχει και αντεπανάσταση, και συνεπώς το Μπορισογκλέμπσκ πρέπει να προετοιμάζεται για να δοκιμάσει πάνω στη ράχη του τις οργανωτικές ικανότητες των διακεκριμένων εκπροσώπων της μαυροεκατονταρχίτικης κατεύθυνσης. Έχουμε λόγους να περιμένουμε και στο Μπορισογκλέμπσκ πογκρόμ και κατά των εβραίων, και κατά των εργατών, και κατά των διανοουμένων, γι αυτό εμείς, η ομάδα του Μπορισογκλέμπσκ, φροντίζοντας να προετοιμάσουμε την ανάλογη αντίσταση σ όλα τα άνομα μέτρα που θα πάρει η κυβέρνηση για να πνίξει το επαναστατικό κίνημα, αρχίζουμε τις εγγραφές για οργάνωση ένοπλης αυτοάμυνας και καλούμε εκείνους που οι συμπάθειές τους δεν είναι με το μέρος της κυβέρνησης και της μαύρης εκατονταρχίας να βοηθήσουν με χρήματα και με όπλα την οργάνωση ομάδων αυτοάμυνας». Πραγματικά, ο εμφύλιος πόλεμος επιβάλλεται στον πληθυσμό από την ίδια την κυβέρνηση. Πραγματικά οι ξυπόλητοι, οι αλήτες και οι αγύρτες γίνονται δεκτοί στην κρατική υπηρεσία. Κάτω απ αυτές τις συνθήκες οι αστικοί λόγοι των οσβομποζντέντσι για την εγκληματικότητα και παραφροσύνη του κηρύγματος της εξέγερσης, για το επιζήμιο της οργάνωσης αυτοάμυνας ( Οσβομποζντένιγε τεύχος 74) δεν αποτελούν πια μόνο μια απεριόριστη πολιτική προστυχιά, δεν αποτελούν μόνο δικαίωση της απολυταρχίας και (ουσιαστικά) εκδήλωση δουλοπρέπειας απέναντι στη Μοσκόβσκιγε Βέντομοστι. Όχι, οι λόγοι αυτοί είναι, εκτός απ αυτό, ένας ξεψυχισμένος γογγυσμός που βγάζουν οι οσβομποζντενικές μούμιες, τις οποίες το επαναστατικό κίνημα τις πετάει χωρίς οίκτο στο περιθώριο της ζωής, τις παραδίδει στο αρχείο σπάνιων αντικειμένων το πιο κατάλληλο μέρος γι αυτές. Θεωρητικές συζητήσεις για την ανάγκη της εξέγερσης μπορεί και πρέπει να γίνονται, οι αποφάσεις τακτικής πάνω σ αυτό το ζήτημα πρέπει να μελετώνται και να δουλεύονται επιστάμενα, έξω όμως απ όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς ότι η αυθόρμητη πορεία των πραγμάτων ανοίγει επιτακτικά το δρόμο της, παρά τα οποιαδήποτε φιλοσοφήματα. εν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη όλων εκείνων των πολύ μεγάλων αντιθέσεων, που από αιώνες έχουν συσσωρευτεί στη ρωσική ζωή, προχωρεί με αδυσώπητη δύναμη προωθώντας στη σκηνή τις μάζες του λαού, σαρώνοντας και πετώντας στα σκουπίδια τις νεκρές και άψυχες θεωρίες για ειρηνική πρόοδο. Οι κάθε λογής οπορτουνιστές αρέσκονται να μας λένε: διδάσκεστε από τη ζωή. υστυχώς, λέγοντας ζωή εννοούν μόνο το βάλτο των ειρηνικών περιόδων, που των περιόδων της στασιμότητας, όταν η ζωή μόλις και μετά βίας κινείται προς τα εμπρός. Οι τυφλοί αυτοί άνθρωποι μένουν πάντα πίσω από τα διδάγματα της επαναστατικής ζωής. Τα νεκρά τους δόγματα μένουν πάντα πίσω από το θυελλώδη χείμαρο της επανάστασης, που εκφράζει τις πιο βαθιές ανάγκες της ζωής, που θίγουν τα πιο ζωτικά συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Κοιτάξτε, λογουχάρη, πόσο γελοίες είναι τώρα, μπροστά σ αυτά τα διδάγματα της ζωής, οι κραυγές ορισμένης μερίδας της σοσιαλδημοκρατίας για κίνδυνο από τη συνωμοσιακή άποψη της εξέγερσης για στενοκέφαλη γιακωβίνικη εκτίμηση της ανάγκης της και για υπερεκτίμηση της σημασίας και του ρόλου της υλικής δύναμης στα επικείμενα πολιτικά γεγονότα. Οι κραυγές αυτές σηκώθηκαν ακριβώς στις παραμονές των ημερών που η εξέγερση έγινε η πιο πραγματική και ζωτική ανάγκη του λαού, ίσα ίσα όταν η μάζα είναι περισσότερο ξένη προς κάθε συνωμοσία, άρχισε να τραβιέται στην εξέγερση από τους άθλους των μαύρων εκατονταρχιών. Η κακή θεωρία διορθώνεται θαυμάσια από μια καλή επανάσταση. Στη νέα Ίσκρα μπορείτε να διαβάσετε άνοστες εξυπνάδες καθαρά α λα Mπουρένιν (ή χονδροκομμένες κοροϊδίες;) σχετικά με το ότι σε ειδική στρατιωτική μπροσούρα εξετάζονται τα στρατιωτικά ζητήματα της επανάστασης, ίσαμε και το ζήτημα των επιθέσεων κατά τη μέρα και τη νύχτα, ή σχετικά με το ότι πρέπει να σκεφτούμε για τις έδρες των επιτελείων της εξέγερσης, για το διορισμό μελών της οργάνωσης που θα είναι εφημερεύοντες, που θα μπορούσαν να πληροφορηθούν έγκαιρα κάθε πογκρόμ, κάθε ενέργεια του εχθρού, να δόσουν έγκαιρα τις ανάλογες εντολές στις μάχιμες δυνάμεις μας, στο οργανωμένο επαναστατικό προλεταριάτο. Kαι στο ίδιο αυτό διάστημα, ακριβώς σαν ειρωνεία απέναντι στη νεκρή θεωρία των μενσεβίκων του εξωτερικού, βλέπουμε τις πράξεις των ρώσων μενσεβίκων. ιαβάζουμε για το Aικατερινοσλάβ (βλ. Προλετάρι, φύλλο 13) ότι κατά την περίοδο που συνέβησαν τα ταραχώδη γεγονότα (περιμένανε πογκρόμ των μαυροεκατονταρχιτών! Yπάρχει άραγε σήμερα πόλη ή συνοικισμός στη Pωσία όπου να μην αναμένονται παρόμοια γεγονότα;) έγινε συμφωνία των μπολσεβίκων με τους μενσεβίκους και με την Mπουντ. Kοινός έρανος για τον εξοπλισμό, κοινό σχέδιο δράσης, κτλ. Kαι τί είδους είναι αυτό το σχέδιο, φαίνεται από το ότι λ.χ. στο εργοστάσιο του Mπριάνσκ οι σοσιαλδημοκράτες σε συγκέντρωση 500 εργατών κάλεσαν να οργανωθεί η απόκρουση των μαύρων εκατονταρχιών. Έπειτα οι οργανωμένοι εργάτες του εργοστασίου του Mπριάνσκ στρατωνίστηκαν το βράδυ σε ορισμένα σπίτια κανονίστηκαν περίπολοι, ορίστηκε το γενικό επιτελείο κτλ. με δυό λόγια, ήμασταν πέρα για πέρα έτοιμοι για μάχη (ανάμεσα στ άλλα ανακοίνωσαν ο ένας στον άλλο τους τόπους των γενικών επιτελείων κάθε οργάνωσης από τις τρεις που αναφέρθηκαν παραπάνω. Oι νεοϊσκριστές δημοσιολόγοι κοροϊδεύουν τους ίδιους τους συντρόφους τους που δουλεύουν στις οργανώσεις! Όσους περιφρονητικούς μορφασμούς κι ανα κάνετε, κύριοι, σχετικά με τις νυχτερινές επιθέσεις και άλλα παρόμοια ζητήματα καθαρά στρατιωτικής τακτικής, όσο κι αν στραβομουτσουνιάζετε για το σχέδιο να ορίζονται εφημερεύοντες γραμματείς της οργάνωσης ή εφημερεύοντα μέλη της οργάνωσης γενικά για μια περίπτωση έκτακτων πολεμικών επιχειρήσεων, - η ζωή επιβάλλει το δικό της, η επανάσταση διδάσκει παρακινώντας και ξυπνώντας τους πιο αρτηριοσκληρωμένους σχολαστικούς. Tα στρατιωτικά ζητήματα, μέχρι και τα πιο λεπτομερειακά, είναι υποχρεωμένος να τα μελετάει ο καθένας τον καιρό τους εμφυλίου πολέμου, και το ενδιαφέρον των εργατών για τα ζητήματα αυτά είναι ένα πολύ δικαιολογημένο και πολύ υγιές φαινόμενο. Eίναι υποχρεωμένος κανείς να οργανώνει γενικά επιτελεία (ή να ορίζει εφημερεύοντα μέλη της οργάνωσης). H οργάνωση περιπόλων, ο στρατωνισμός των τμημάτων όλα αυτά είναι καθαρά στρατιωτικές λειτουργίες, όλα αυτά είναι οι προκαταρκτικές επιχειρήσεις ενός επαναστατικού στρατού, όλα αυτά είναι οργάνωση της ένοπλης εξέγερσης, οργάνωση της επαναστατικής εξουσίας που ανδρώνεται και δυναμώνει μ αυτές τις μικροπροετοιμασίες, μ αυτές τις ελαφρές συγκρούσεις, δοκιμάζοντας τις δυνάμεις της, μαθαίνοντας να πολεμά, ετοιμαζόμενη για τη νίκη, -νίκη τόσο πιο κοντινή, τόσο πιο πιθανή όσο πιο βαθιά γίνεται η γενική πολιτική κρίση, όσο πιο δυνατός είναι ο αναβρασμός, η δυσαρέσκεια και οι ταλαντεύσεις στις γραμμές τους τσαρικού στρατού. Tο παράδειγμα των συντρόφων του Aικατερινοσλάβ και του Mπορισογκλέμπσκ πρέπει να το ακολουθήσουν και το ακολουθούν σε όλο και μεγαλύτερη κλίμακα οι σύντροφοι σοσιαλδημοκράτες σ όλη τη Pωσία. H έκκληση για βοήθεια και σε χρήμα και σε όπλα είναι πέρα για πέρα επίκαιρη. Όλο και αυξάνει και θα αυξάνει ο αριθμός των ανθρώπων που είναι ολότελα ξένοι προς κάθε σχέδιο, αλλά ακόμα και προς κάθε ιδέα επανάστασης, που βλέπουν και νιώθουν την ανάγκη του ένοπλου αγώνα μπροστά σ αυτές τις θηριωδίες της αστυνομίας, των κοζάκων και των μαυροεκατονταρχιτών ενάντια στους άοπλους πολίτες. Eκλογή δεν υπάρχει, όλοι οι άλλοι δρόμοι είναι πιασμένοι. εν μπορεί να μη συγκινείται κανείς απ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη Pωσία, να μη σκέπτεται για τον πόλεμο και την επανάσταση, κι ο καθένας που συγκινείται, σκέπτεται, ενδιαφέρεται-αναγκάζεται να προσχωρήσει στο ένα ή στο άλλο ένοπλο στρατόπεδο. Θα σας εξοντώσουν, θα σας σακατέψουν και θα σας σκοτώσουν, παρ όλο τον υπερειρηνικό και νόμιμο τρόπο των ενεργειών σας. H επανάσταση δεν αναγνωρίζει ουδέτερους. O αγώνας έχει κιόλας ανάψει. ιεξάγεται αγώνας ζωής και θανάτου, αγώνας ανάμεσα στην παλιά Pωσία της δουλείας, της δουλοπαροικίας, της απολυταρχίας και στην καινούργια, στη νεαρή στη λαϊκή Pωσία, στη Pωσία των εργαζομένων μαζών, που ποθούν φως και ελευθερία για να αρχίσουν έπειτα ξανά και ξανά την πάλη για την πλήρη απελευθέρωση της ανθρωπότητας από κάθε καταπίεση και κάθε εκμετάλλευση. Aς ζυγώσει λοιπόν η ένοπλη λαϊκή εξέγερση! «Προλετάρι», αρ. Φύλλου (16) του Aυγούστου 1905 ημοσιεύεται σύμφωνα με το κείμενο της εφημερίδας «Προλετάρι», αφού έγινε παραβολή με το χειρόγραφο (Aναδημοσιεύεται από το B. I. Λένιν, Άπαντα, τόμ. 11, εκδόσεις Σύγχρονη Eποχή, σελ ) Οι ψυχικά ασθενείς για την ψυχιατρική του ελέγχου- αυτήν που βολεύει τον καπιταλισμό και την αστική εξουσία- είναι άνθρωποι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Όπου εκεί -αφού τους κολλήσει μια ταμπέλα- επιτρέπονται όλα: να τους δέσει, να τους απομονώσει, να τους φορτώσει ψυχοφάρμακα, να τους κάνει ηλεκτροσόκ. Είναι οξύμωρο. Γιατί τα αστικά κράτη, οι κυβερνήσεις των καπιταλιστών κι η εξουσία τους είναι που βρίσκονται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Όπως στην αρχή της κρίσης οι τράπεζες μετακύλισαν τα χρέη τους στα κράτη και τα κράτη σε όλους μας, έτσι προσπαθούν να μετακυλίσουν στις πλάτες της εργατικής τάξης -εργαζόμενης και άνεργηςτη δική τους κατάσταση. Προσπαθούν να μας πείσουν πως εκείνος που βρίσκεται σε έκτακτη ανάγκη, δεν είναι το πολιτικό κι οικονομικό σύστημα, δεν είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Όχι αυτοί, αλλά εμείς. Κι έπειτα πως, λόγω αυτής μας της κατάστασης, επιτρέπονται όλα: να μειώνουν το μισθό και τη συνταξή μας, να μας απολύουν, να είμαστε άνεργοι ή απλήρωτοι, να μην έχουμε θέρμανση, φαγητό, δωρεάν εκπαίδευση και υγεία. Με τέτοιες σκέψεις αποφασίστηκαν και πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο εκδηλώσεις σε Βόλο και Λάρισα με θέμα «Ψυχική Υγεία & Εξουσία στον Καιρό του Μνημονίου». Και στις δυο πόλεις συμμετείχε στην συνδιοργάνωση η πρωτοβουλία για Ανεξάρτητο Κέντρο Αγώνα Εργατών και η Κατερίνα Μάτσα, επιστημονικά υπέυθυνη του 18ΑΝΩ. ΣΑΒΒΑΤΟ 2/3: Στο Βόλο συμμετείχαν επίσης στην συνδιοργάνωση η Ανοιχτή Συνέλευση Μαγνησίας, η Λαϊκή Συνέλευση αγ. Νεκταρίου και το Ιατρείο Αλληλεγγύης που στεγάζεται εκεί. Κεντρικός εισηγητής ήταν επίσης ο Κ. Ξηρομερίτης, ψυχιατρικός υπέυθυνος δομών απεξάρτησης κι επανένταξης στο Βόλο. Περίπου 130 άνθρωποι παρακολούθησαν και συμμετείχαν στην εκδήλωση και στη συζήτηση που ακολούθησε σε αίθουσα του Μουσείου του Μεταξουργείου στη Ν. Ιωνία Μαγνησίας. Κεντρικές τοποθετήσεις έγιναν κι από την πρωτοβουλία ΑΚΑΕ και την Ανοιχτή Συνέλευση Μαγνησίας. Ακολούθησαν πλήθος ερωτήσεων και διευκρινήσεων. Σημαντική ήταν η συνεισφορά δυο απεξαρτημένων του Βόλου που συγκίνησαν όλους με τη θέλησή τους για ζωή. ΚΥΡΙΑΚΗ 3/3: Στη Λάρισα την εκδήλωση συνδιοργάνωσε το στέκι para tod@s, στον χώρο του οποίου φιλοξενήθηκε η συζήτηση. Γύρω στους 70 ανθρώπους κάθε ηλικίας βρέθηκαν να ακούσουν και να μιλήσουν γύρω από το θέμα. Οι εκδηλώσεις είχαν μεγάλη επιτυχία τόσο από μαζικότητα όσο κι από ποιότητα της κουβέντας που ξετυλίχθηκε. Και στις δυο πόλεις οι εκδηλώσεις άνοιξαν με το γεγονός των δολοφονιών των φοιτητών από τις αναθυμιάσεις της καπιταλιστικής χρεωκοπίας. Την εκδήλωση του Βόλου κάλυψε με δική του πρωτοβουλία το αυτοδιαχειριζόμενο radioparasita και βρίσκεται ηχογραφημένη εδώ: Φωτογραφίες των εκδηλώσεων μπορείτε να δείτε στο σάιτ της πρωτοβουλίας ΑΚΑΕ: kentroagona-ergaton.blogspot.gr thessaly crew

8 σελίδα 14 σάββατο 9 Μαρτίου 2013 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία σάββατο 9 Μαρτίου 2013 σελίδα 15 ΠΑΝΕΛΛΑ ΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ στα πρότυπα των εγγλέζικων High Security Hospitals με κάμερες, συρματοπλέγματα και φύλακες αντί για θεραπευτές ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ - ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ «ΑΚΑΤΑΛΟΓΙΣΤΟΥΣ» Όταν οι πολιτικές ανάγκες το απαιτούν οι κυβερνητικοί κραδαίνουν τον πέλεκυ της πατριδολατρείας. Στα καθημερινά, οι άνθρωποι με την ευλύγιστη μέση, ξέρουν καλά να σκύβουν το κέφάλι μπροστά στους τροϊκανούς και στο μεγάλο κεφάλαιο. Στη Xαλκιδική και στη Θράκη είναι διατεθειμένοι να καταστρέψουν γη, δάση και νερά για να εξορύξουν χρυσό - για την καναδική πολυεθνική. Στη Θεσσαλονίκη τα έργα για την κατασκευή του Mετρό έφεραν στο φως, σε βάθος 6 μέτρων, ένα μοναδικό «χρυσό» εύρημα: το κέντρο της Bυζαντινής Θεσσαλονίκης, τη διασταύρωση των δυο πιο κεντρικών οδών της πόλης, της μνημειακής ρωμαϊκής οδού Decumanus με την Cardo, που οδηγούσε στο λιμάνι. Kαι αντί να αναδείξουν το εύρημα, να έχουν ένα ανεκτίμητο στολίδι που συνδέει την ιστορία με το σύγχρονο παρόν, τον χώρο και τον χρόνο με την σύγχρονη κατασκευή, αυτοί είναι αποφασισμένοι να το ξεκολλήσουν από τον περιβάλλοντα χώρο και να το μεταφέρουν 6 χιλιόμετρα μακρυά. Φυσικά, θάταν προτιμότερο, νάκαναν όπως η μακαρίτισα η Μελίνα στην Ιερά Οδό, που ξανάθαψε τα αρχαία, αφήνοντάς σε μελλοντικές γενιές την ανάδειξή τους αντί να τα καταστρέψει Oύτε στη Θεσσαλονίκη, ούτε στη Xαλκιδική, ούτε πουθενά, να μην αφήσουμε τα πιόνια των Mνημονίων να καταστρέψουν τα μνημεία του πολιτισμού και της φύσης. Θ.K. Το 2004, όταν εγκρίθηκε από το ΚΑΣ η χάραξη του Μετρό Θεσσαλονίκης, οι Αρχαιολογικές Υπηρεσίες είχαν προειδοποιήσει ότι στον σταθμό Βενιζέλου, όπως και αλλού (π.χ. στον σταθμό Αγίας Σοφίας, στο κέντρο της πόλης της Θεσσαλονίκης), θα έρθουν στο φως σημαντικές αρχαιότητες. Η πραγματικότητα δεν τους διέψευσε: στην συμβολή των σημερινών οδών Εγνατίας και Βενιζέλου ήρθε στο φως το πιο κομβικό σημείο της βυζαντινής πόλης, η «καρδιά» της Βυζαντινής Θεσσαλονίκης, η διασταύρωση της μνημειακής ρωμαϊκής οδού Decumanus, της Μέσης Λεωφόρου των Βυζαντινών χρόνων, με την Cardo, που οδηγούσε στο λιμάνι. Η Decumanus έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 75μ. σε βάθος -6μ. από τη σημερινή επιφάνεια του εδάφους, με την ίδια ακριβώς κατεύθυνση και προσανατολισμό που έχει η σημερινή Εγνατίας (στην επιφάνεια του εδάφους) αλλά και η γραμμή του Mετρό, σε βάθος -11μ. Το σταυροδρόμι ορίζεται από ένα εντυπωσιακό μνημειακό τετράπυλον, του οποίου διατηρείται μόνο το κάτω μέρος, ενώ εκατέρωθεν της πλακοστρωμένης Μέσης Λεωφόρου ανασκάφηκαν σειρές από βυζαντινά καταστήματα και βιοτεχνίες, όπως ακριβώς εκατέρωθεν της σημερινής Εγνατίας υπάρχουν καταστήματα. Μάλιστα, οι μεγάλες ποσότητες υδραργύρου που εντοπίστηκαν κατά τις ανασκαφές του Μετρό στη Βενιζέλου συσχετίζονται από τους αρχαιολόγους με τα εντοπισθέντα βυζαντινά καταστήματα και εργαστήρια αργυροχρυσοχοϊας, όπου ο υδράργυρος χρησιμοποιούνταν στην κατεργασία των πολύτιμων μετάλλων. Το σταυροδρόμι αυτό υπήρξε η καρδιά της πόλης για τουλάχιστον 16 αιώνες, από τα ρωμαϊκά χρόνια έως και την οθωμανική περίοδο, και είναι για αυτό το σημείο της Θεσσαλονίκης που είχε γραφτεί ότι ευκολότερα μπορούσες να μετρήσεις τους κόκκους της άμμου παρά τους ανθρώπους που διέσχιζαν την αγορά. Η αξία του ευρήματος είναι αυταπόδεικτη αλλά και άμεσα συνδεδεμένη με την τεράστια χωροταξική του σημασία: παρόλα αυτά, πρόσφατα το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αποφάσισε την απομάκρυνση των αρχαιοτήτων και τη μεταφορά τους 4 χιλ. μακριά, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, δημιουργώντας έτσι ένα σκηνικό που θα χάσει την αξία του ως μαρτυρία για τη διαχρονία της πόλης. O Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων του (πρώην) Υπουργείου Πολιτισμού, ο ήμος Θεσσαλονίκης, το Βυζαντινό τμήμα του Ιστορικού Αρχαιολογικού του ΑΠΘ, πολλοί άλλοι φορείς αλλά και πολίτες αντέδρασαν και διαμαρτυρήθηκαν, διεκδικώντας το αυτονόητο: να διατηρηθούν στη θέση τους τα ευρήματα, τα οποία μάλιστα καθώς συμπίπτουν με το 1 ο επίπεδο του σταθμού, να ενσωματωθούν στον σταθμό, με την τεχνογνωσία που έχει ήδη αποκτηθεί στην Αθήνα, και να δημιουργήσουν έτσι ένα εκπληκτικό σύνολο που θα συνδυάζει το δημόσιο αγαθό της μεταφοράς με το δημόσιο αγαθό του πολιτισμού. Σε αυτό, η Αττικό Μετρό Α.Ε. αλλά και η πολιτική ηγεσία αντέδρασαν με τον γνωστό τρόπο: με ψευτοδιλήμματα του τύπου «Ή μετρό ή αρχαία», με εκβιασμούς και απειλές, με την απόλυση των εργαζομένων στο συγκεκριμένο σκάμμα, όπου η ανασκαφή δεν έχει ολοκληρωθεί, με σπέκουλα και λασπολογία. Και όλα αυτά για ποιο λόγο; Σε πρόσφατη συνεδρίαση του ημοτικού Συμβουλίου της Θεσσαλονίκης, με μόνο θέμα τα αρχαία στο Μετρό, και με παρόντες όλους τους εμπλεκομένους, έγινε σαφές ότι τεχνικά είναι απολύτως εφικτό να διατηρηθούν οι αρχαιότητες στη θέση τους, ενώ είναι και προσφορότερο οικονομικά, αν φυσικά η μεταφορά γίνει με σωστό τρόπο και προβλέψει και την επανατοποθέτησή όλων των στοιχείων. Σχετίζεται άραγε η επιμονή αυτή με τα προβλήματα χρηματοδότησης της Αττικό Μετρό ή με τη φημολογούμενη εξαγορά της ΑΕΓΕΚ από τον Άκτορα; Όταν 3 σταθμοί στην Αθήνα είναι έτοιμοι εδώ και τρία χρόνια και δεν λειτουργούν λόγω Siemens, δεν μπορεί ένας σταθμός στη Θεσσαλονίκη να καθυστερήσει λίγο για να επανασχεδιαστεί; Στην Ελλάδα του μνημονίου όμως τίποτε δεν έχει πια αξία: με τον ίδιο τρόπο που εν μια νυκτί αποχαρακτηρίζεται ένα ολόκληρο νησί για να πωληθεί σε κάποιον εμίρη, με τον ίδιο τρόπο αποφασίζεται να μεταφερθεί ένα μοναδικό εύρημα για τη Θεσσαλονίκη με κακεντρεχή σχόλια ότι οι αρχαιολόγοι «εξυπηρετούν τα συντεχνιακά τους συμφέροντα» ή «παίζουν πολιτικά παιχνίδια». Τα αρχαιολογικά ευρήματα όμως δεν ανήκουν στις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, να τα καταστρέφουν κατά το δοκούν! Ανήκουν στους κατοίκους κάθε περιοχής και όχι μόνο, που πρέπει να έχουν το δικαίωμα να τα βλέπουν, να τα επισκέπτονται, να τα ζουν και να μαθαίνουν από αυτά. Είναι δημόσιο πολιτιστικό αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να το υπερασπιστούμε όλοι. (υπογραφές για την αναπομπή της υπόθεσης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο συγκεντρώνονται στο: en/petition/breaking_the_heart_of_ Thessaloniki_through_time_Save_ citys_byzantine_center_the_citys_ memory_and_identity/?cbaigeb ) ΚΥΚΛΟΦΟΡEI Κ. εν πέρασε ούτε μήνας από την ημέρα που η υφυπουργός Υγείας Φ. Σκοπούλη ανακοίνωσε στα σωματεία εργαζομένων στο ΨΝΑ ( αφνί) και στο ρομοκαΐτειο, που διεκδικούσαν την υπογραφή και δημοσίευση των οργανισμών των δυο ψυχιατρείων, ότι και τα δυο πρόκειται να κλείσουν και ότι αυτό είναι το κύριο ζήτημα και όχι ο οργανισμός. Και ενώ τα έλεγε αυτά, προωθούσε και την υπογραφή των οργανισμών που πήραν τον δρόμο προς την δημοσίευση. Και αμέσως μετά, εν μέσω φημών, «κλείνει δεν κλείνει», και «πότε κλείνει», φέτος, το 2015, ή και λίγο αργότερα, καθώς και κλιμακούμενου πανικού μεταξύ των εργαζομένων στα δυο νοσοκομεία, χωρίς, ταυτόχρονα, καμιά ενημέρωση αρμοδίως για το τι και πώς σχεδιάζεται, κλήθηκε την Παρασκευή, 22/2, ο ιοικητής του ΨΝΑ στο γραφείο της υφυπουργού για ένα ακόμα μυστικοδιαβούλιο. Το περιεχόμενο της συνάντησης αποκαλύφθηκε, και επισήμως, λίγες μόλις μέρες μετά, την Τρίτη 26/2, όταν επισκέφθηκαν το ΨΝΑ, «ξαφνικά», στέλεχος του γραφείου της κ. Σκοπούλη καθώς και στέλεχος της /νσης Ψυχικής Υγείας με σκοπό να δουν αυτοπροσώπως το γηροψυχιατρικό τμήμα (Μποδοσάκειο),όπου νοσηλεύονται (σε καθόλου καλές συνθήκες) πάνω από 100 υπερήλικες με πολύπλοκα και σοβαρά προβλήματα. Σκοπός της επίσκεψης, όπως διέρρευσε από τους ίδιους, το άδειασμα του «Μποδοσάκειου» προκειμένου να μετατραπεί σε τμήμα εγκλεισμού των νοσηλευόμενων στο ΨΝΑ με βάση το άρθρο 69 ΠΚ. Οι νοσηλευόμενοι θα μεταφερθούν σε οικοτροφεία των ΜΚΟ (όπως, άλλωστε, σχεδιάζεται και για τους νοσηλευόμενους σε ένα άλλο τμήμα χρόνιας παραμονής του ΨΝΑ, καθώς και όσων έχουν μεγάλο χρόνο παραμονής σε τμήματα εισαγωγών). Εδώ και πολλά χρόνια και με δεδομένη την έλλειψη της όποιας συγκεκριμένης πρόβλεψης (νομοθετικής, θεσμικής και υπηρεσιών) για την αντιμετώπιση των ασθενών που έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα και, λόγω της ψυχικής τους διαταραχής, κρίνονται ακαταλόγιστοι, οι ασθενείς αυτοί νοσηλεύονται στα τμήματα εισαγωγών, πολλές φορές για πολλά χρόνια, εξαιτίας, συνήθως, και της άρνησης/ανικανότητας των δικαστηρίων (που κρίνουν στη βάση στερεοτύπων και προκαταλήψεων) να τηρήσουν με ακρίβεια τα προβλεπόμενες διαδικασίες και εισηγήσεις των αρμόδιων προς τούτο ψυχιάτρων. Πολλοί από τους νοσηλευόμενους/ «κρατούμενους» με το άρθρο 69 διαμένουν σε εξωνοσοκομειακές στεγαστικές δομές του ΨΝΑ. Μια κατάσταση «προσωρινότητας» που έχει γίνει μόνιμη, ωστόσο πολύ καλλίτερη από το αλήστου μνήμης τμήμα των «ακαταλογίστων» του ΨΝΑ που καταργήθηκε, μετά από καταγγελίες, εδώ και αρκετά χρόνια. Τώρα έχουμε επιστροφή στην προ 20ετίας κατάσταση. Και μάλιστα με εισήγηση της «Επιτροπής σοφών» του Λοβέρδου για την αναθεώρηση του Ψυχαργώς, που έγινε και υπουργική απόφαση (3/5/2012) από τον τότε υφυπουργό Μπόλαρη. Είναι εδώ που προβλέπεται το fast track κλείσιμο των ψυχιατρείων, με παραμονή μόνο, εντός του ΨΝΑ, ενός τμήματος «ακαταλογίστων» (δικαστικό ψυχιατρείο) στα πρότυπα των εγγλέζικων High Security Hospitals: κάμερες, τοίχοι, συρματοπλέγματα, φύλακες αντί για θεραπευτές, ή, στην καλλίτερη περίπτωση, κυρίως φύλακες αντί για θεραπευτές. Ένα κανονικό Νταχάου. Με την πολύ βάσιμη πιθανότητα, εν μέσω των συνθηκών στις οποίες ζούμε και των προτάσεων που είχε ήδη κάνει η «Επιτροπή σοφών» για την αναθεώρηση του Ψυχαργώς, να εγκλείονται σ αυτό το «κατάστημα» όχι μόνο ψυχικά πάσχοντες που έχουν διαπράξει ποινικό αδίκημα, αλλά και νέοι στους οποίους όλο και πιο πολύ θα αποδίδεται ο χαρακτηρισμός της ονομαζόμενης «Σοβαρά Επικίνδυνης ιαταραχής Προσωπικότητας» (SDPD). Αυτή τη στιγμή νοσηλεύονται στο ΨΝΑ πάνω από 80 άτομα με το άρθρο 69 ΠΚ. εν είναι τυχαίο που το προϋπάρχον, και σε αναμονή, σχέδιο μπήκε σε εφαρμογή αμέσως μετά την υπογραφή του συμφώνου Αντορ- Λυκουρέντζου και την επαναχρηματοδότηση, από την ΕΕ, των ΜΚΟ με 150 εκ. ευρώ για τρία χρόνια τη στιγμή που για το δημόσιο δεν διατίθεται (και στην πραγματικότητα δεν περισσεύει) από το ΕΣΠΑ ούτε ένα ευρώ. Είναι σαφές ότι υπάρχει ένα σχέδιο (ανεξάρτητα από το αν θα καταφέρουν να το φέρουν σε πέρας) κλεισίματος των ψυχιατρείων, όχι στην λογική του ξεπεράσματός τους, ως «τρόπου σκέψης, πρακτικής και συστήματος», προς ένα εναλλακτικό, κοινοτικά βασισμένο και ολοκληρωμένο σύστημα ψυχικής υγείας, αλλά ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης. Γι αυτό στηρίζουν με τόσα κονδύλια τις ΜΚΟ - έτσι ώστε, με τις δήθεν κοινοτικές τους μονάδες, ομοιώματα κοινοτικών υπηρεσιών (πχ, Κέντρα Ημέρας αντί Κέντρα Ψυχικής Υγείας κλπ), να κατασκευάσουν το άλλοθι του ταχύτατου κλεισίματος των ψυχιατρείων. Ξεκινούν από κάτι που η πλειονότητα της κατεστημένης ψυχιατρικής κοινότητας (και όχι μόνο) θα αποδεχτεί, ως επί το πλείστον, ασμένως, ενίοτε με κάποια μουρμουρητά, αλλά, στο τέλος, όλοι ναι!!! «Επικινδυνότητα» γαρ. Ταυτόχρονα, με χρηματοδοτημένες, πλέον, τις ΜΚΟ και υπόχρεες στον κύρη τους (ΕΕ), αδειάζουν τα λιγοστά τμήματα χρονίων και τι μένει; Τα τμήματα εισαγωγών προς μεταφορά σε γενικά νοσοκομεία (είτε ως κλινικές ψυχιατρικές, είτε ως κέντρα κρίσης, όπως γράφουν οι «σοφοί» του Λοβέρδου). Οι νοσηλευόμενοι στα τμήματα χρονίων πρέπει να μεταβούν σε στεγαστικές δομές (ή να στηριχτούν στον τόπο κατοικίας), το ψυχιατρείο ως θεσμός είναι απαρχαιωμένο και βάρβαρο και, ως τέτοιο, πρέπει να (θα έπρεπε ήδη να έχει) κλείσει. Αλλά πώς; Με το σύμφωνο Αντορ- Λυκουρέντζου- ικτύου Αργώς; Αυτό δεν είναι το κλείσιμο ως ξεπέρασμα, ως αποϊδρυματοποίηση, αλλά η δολοφονία του ψυχιατρείου η καταστροφή των ασθενών και των εργαζομένων. Και όλα αυτά χωρίς καμιά ενημέρωση κανενός μέσα στα ψυχιατρεία. Στα κρυφά. Από κάποια άγνωστα κέντρα που κινούν τα νήματα, επεξεργάζονται τους ήδη υπαρκτούς σχεδιασμούς και την διαδικασία, την οποία τα ίδια άρχισαν να υλοποιούν τεχνοκρατικά, διαχειριστικά και, στο τέλος, σε λίγο, με εντολές: πήγαινε εδώ εσύ πήγαινε, ο άλλος, εκεί κοκ. Μπορεί να υπάρξει κλείσιμο του ψυχιατρείου χωρίς ενεργό συμμετοχή των «ασθενών» και των λειτουργών όλων των κλάδων (όπως και της ίδιας της κοινωνίας); Μπορεί να υπάρξει διαδικασία μετασχηματισμού σε ένα ψυχιατρείο ( αφνί, ρομοκαίτειο) που έχει κυριολεκτικά στεγνώσει από προσωπικό; Που οι στεγαστικές δομές του απειλούνται, εξαιτίας αυτού, με άμεσο κλείσιμο και τα τμήματα εισαγωγών δεν μπορούν πια να λειτουργήσουν; Χωρίς ολοκληρωμένες κοινοτικές μονάδες σε τομεοποιημένη βάση, ΚΨΥ και δίκτυο κοινοτικών υπηρεσιών, που έχουν αναπτύξει τη δουλειά τους έτσι ώστε να υποκαθιστούν πλήρως την παλιά ιδρυματική λειτουργία, αλλά σε νέα βάση και σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση; Μπορεί (και πρέπει) να κλείσει μια μονάδα χωρίς την πλήρη ανάπτυξη αυτού που θα την αντικαταστήσει; Η μετάβαση έχει κόστος. εν γίνεται, όπως θεωρεί η «Επιτροπή σοφών» του Λοβέρδου, που συμπλέει πλήρως με τις λογικές του μνημόνιου (λειτουργώντας μάλιστα, πιθανώς, ως άμεσο ή έμμεσο παρακλάδι της εγκατεστημένης στο Υπουργείο task force), στη λογική «κλείνω το παλιό χωρίς να έχει αρχίσει να λειτουργεί, στην πλήρη ανάπτυξή του, το καινούργιο». Αυτή η Επιτροπή (γνωστό από ποιους αποτελείτο) έκανε «αναθεώρηση του Ψυχαργώς» ως εφαρμογή του μνημόνιου στη ψυχική υγεία. Είναι τόσο «έτοιμοι» και τόσο προχειρολόγοι, που έφτασε (σήμερα, 27/2) ο ιοικητής της 2 ης ΥΠΕ Ευδοκιμίδης, να προτείνει σε συνδικαλιστές στο ΑΤΤΙΚΟ (το οποίο είναι σε κινητοποίηση) : «Το αφνί αδειάζει γιατί δεν κάνετε εκεί μια μονάδα αποκατάστασης»; Και την ίδια στιγμή, οι οργανισμοί, για την υπογραφή των οποίων έγινε τόσος θόρυβος, αφού υπογράφτηκαν, επέστρεψαν πάλι πίσω προς αναθεώρηση γιατί, λέει, τα δυο ψυχιατρεία δεν μπορούν να είναι συγχωνευμένα και πρέπει να έχουν διαφορετικούς διοικητές (ή, ό,τι άλλο κρύβεται πίσω από τις κινήσεις αυτές)... Fast track αλλαγή (ή τρόπου εφαρμογής) πλεύσης, fast track αλλαγή οργανισμού. Το ερώτημα, μπροστά σ αυτή τη λαίλαπα της εφαρμογής του ακραιφνούς νεοφιλελευθερισμού στην ψυχική υγεία, είναι τι κάνουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Σ ένα τοπίο που σημαδεύεται, μέσα σε λίγες μέρες, από την απανθράκωση μηχανικά καθηλωμένου ασθενή στο ΨΝ Τρίπολης, το θάνατο δυο ενοίκων από πυρκαγιά σε οικοτροφείο στον Κορυδαλλό, τη σύλληψη μέλους του προσωπικού για βιασμό νοσηλευόμενης στο ΨΝΑ. Τι κάνουν οι γιατροί και το προσωπικό στο αφνί και στο ρομοκαίτειο; Θα εξακολουθήσουν να κινούνται ανάμεσα στην αδιάφορη και παθητική αποδοχή (και εν τέλει σύμπλευση) με τα σχέδια αυτά, από τη μια, και το ψέλλισμα κάποιων μουρμουρητών δυσφορίας, από την άλλη, ή θ αναπτύξουν, επιτέλους, θέσεις για το τι είδους ψυχική υγεία θέλουμε, τι είδους μεταρρύθμιση διεκδικούμε, ψυχίατροι και εργαζόμενοι, ποια, πραγματική, αντίσταση συγκροτούμε και προβάλλουμε; 27/2/2013 Psyspirosi.gr

9 ΕΚ ΗΛΩΣΕΙΣ ΠΑΤΡΑ Τετάρτη 13 Μάρτη, 7 μμ, Εργατικό κέντρο, εκδήλωση με θέμα Μνημόνιο 3, νέο Εργασιακό και εργατικό κίνημα. Ομιλητές: Γρηγόρης αφνής (μέλος Κ.Ε. του ΕΕΚ), Τάκης Αλεξόπουλος (εργαζόμενος στο Μετρό). ιοργάνωση: ΕΕΚ, κομματική οργάνωση Πάτρας Σάββατο 9 Μαρτίου 2013 Tηλ. - Fax / eek@ath.forthnet.gr Kωδικός 3768 Το ΕΕΚ στο Internet στη διεύθυνση: ΙΛΙΟΝ Πέμπτη 21 Μάρτη, 7 μμ, ημαρχείο, συζήτηση με θέμα: ουλειά με το κομμάτι ή ανεργία με το... κιλό;. Θα μιλήσουν εργαζόμενοι στο Μετρό, την ΕΘΕΛ, στους ήμους, στον κλάδο του καθαρισμού, άνεργοι-ες, δημοσιογράφοι, συνταξιούχοι κ.ά. ιοργάνωση: Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Ιλίου OΥΓΚΟ TΣΑΒΕΣ ( ) Iερισσός: Πόλεμος ενάντια στον «εχθρό λαό»! Mε εκατομμύρια λαού να θρηνεί και να ορκίζεται πίστη στην επανάσταση, η σωρός του Oύγκο Tσάβες, ύστερα από 7ωρη πορεία στους δρόμους του Kαράκας εναποτέθηκε, την Πέμπτη 7/3 στο παρεκκλήσι της στρατιωτικής ακαδημίας για λαϊκό προσκύνημα για να ταφεί την Παρασκευή. Ο ηγέτης της Mπολιβαριανής επανάστασης πέθανε την Tρίτη 5 Mάρτη ύστερα από μάχη δυο χρόνων με τον καρκίνο. Πέρα από τα εκατομμύρια του λαού της Bενεζουέλας, η συγκίνηση είναι βαθειά σε εκατομμύρια ανθρώπους σε όλον τον κόσμο. Mόνο στους μικρόψυχους ιμπεριαλιστικούς κύκλους, όπως τα γεράκια του πολέμου των αμερικανών ρεπουμπλικάνων εκδηλώθηκε χαρά για τον χαμό του Oύγκο Ράφαελ Tσάβες. O Tσάβες φεύγει λαοφιλής στους καταπιεσμένους όπως πριν από αυτόν μεγάλοι λαϊκοί ηγέτες, ο Mαχάτμα Γκάντι, ο Περόν ή ο Nάσερ. Φίλος του Φιντέλ Kάστρο και της κουβανέζικης επανάστασης υπήρξε καρφί στα μάτια των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας μπουρζουαζίας και αγαπητός στα πλατιά στρώματα των καταπιεσμένων. H δημοφιλία του βασίστηκε στην εθνικοποίηση του πετρελαίου και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας και τη χρησιμοποίηση των εσόδων για βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, της παιδείας και της υγείας σε σύγκρουση με τις διεθνείς χρηματαγορές. Ξεκινώντας ως ένας εθνικιστής στρατιωτικός, με τις ιδιαιτερότητες που παίζει ο στρατός στις χώρες της Λατινικής Aμερικής, ο Tσάβες εγκολπώθηκε σοσιαλιστικές αντιλήψεις, αν και φυσικά η φύση ενός καθεστώτος δεν πηγάζει από τις διακηρύξεις αλλά από τις ταξικές του ρίζες. Xωρίς να παύει να αποτελεί ένα κάρφος στην πίσω αυλή του γιάνκικου ιμπεριαλισμού, ο «σοσιαλισμός του 21ου αιώνα» ήταν μια σημαντική αναδιανομή του πλούτου παρά μια ριζική τομή στις σχέσεις ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και των ταξικών σχέσεων. Αλλά θα επανέλθουμε στο επόμενο φύλλο της NΠ. Θ. K. Συνέχεια από τη σελ. 1 Μάταιες ήταν οι διαμαρτυρίες αλληλέγγυων, δικηγόρων, βουλευτών, μπροστά σε αυτό το πρωτοφανές σκηνικό πολέμου. Μέχρι το βράδυ, τα ΜΑΤ πετούσαν χημικά ακόμα και μέσα σε αυλές σπιτιών, ενώ δεν έλειψαν κι οι ευθείες βολές ενάντια σε δημοσιογράφους και χωριανούς. Το μέγεθος της βίας ήταν τέτοιο, που αργά το απόγευμα ο προϊστάμενος της εισαγγελίας Εφετών Θεσσαλονίκης, Παναγής Γιαννάκης, παρενέβη κάνοντας κάλεσμα συζήτησης το πρωί της Παρασκευής, για εκτόνωση της κατάστασης, με τον ιευθυντή της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, τον δήμαρχο Αριστοτέλη Χρ. Πάχτα και το Eνας μετά τον άλλο παρέλασαν οι πολιτικοί αρχηγοί από το πόντιουμ του Μεγάρου Μουσικής, την Τετάρτη 6 Φλεβάρη, στην εκδήλωση του ιδρύματος Καραμανλή. Oι ομιλητές έβαλαν την πινελιά τους στη φιλοτέχνηση της αγιογραφίας του Κ. Καραμανλή. Σαμαράς, Τσίπρας, Βενιζέλος, Κουβέλης, αλληλοϋποβλέποντες ο ένας τον άλλο ήταν εκεί για να συμβάλουν στην αγιογραφία του «Εθνάρχη». Νομίζουν πως με το πολύ πες πες θα ξεχάσουμε τον βίο και πολιτεία του Κ.Καραμανλή. Το τι σημαίνει δεξιά. Τη βία και νοθεία της δεκαετίας του 50, τη ρεμούλα με τα «έργα» που συντονιστικό των κατοίκων της περιοχής. Από την άλλη πλευρά των «χαρακωμάτων», οι Ιερισσιώτες δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Άναψαν φωτιές κι έστησαν οδοφράγματα, άρχισαν να συγκρούονται με τα ΜΑΤ για να τους απωθήσουν. Τα καλέσματα για στήριξη σύντομα απέφεραν καρπούς, με πάνω από 3000 να συγκεντρώνονται στη περιοχή, ακόμα κι από άλλες πόλεις όπως το Κιλκίς. Άμεση ήταν η αντίδραση και σε άλλα σημεία της χώρας, με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης και καλέσματα για συνελεύσεις συντονισμού δράσης. Το ζήτημα του χρυσού και γενικά των εξορύξεων, άλλωστε, και οι καταστροφές που προκαλούν σε όλη την περιοχή, είναι κάτι που «ακουμπά» και κινητοποιεί χιλιάδες ανθρώπους σε Μακεδονία και Θράκη (Αλεξανδρούπολη, Κιλκίς, Κομοτηνή κ.λ.π.), με τη συμμετοχή σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα και των δημοτικών αρχών. Το σκηνικό στις Σκουριές αποπνέει έντονα «άρωμα» Κερατέας. Και στις δύο περιπτώσεις η κυβέρνηση δεν έβαλε απέναντί της το ένα ή το άλλο στρώμα εργαζομένων, αλλά ολόκληρες τοπικές κοινωνίες που ξεσηκώθηκαν σαν μια γροθιά. Kάτω η κυβέρνηση της Eldorado Gold. Όλοι στο πλευρά των κατοίκων της Xαλκιδικής. Στη βία του κράτους να απαντήσουμε με εξέγερση - νίκη στους κατοίκους της Ιερισσού! ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ κατέστρεψαν την Αθήνα, το καθεστώς δεξιάς αυταρχίας μετά την πτώση της στρατιωτικής χούντας (εναντίον της οποίας δεν κούνησε το δακτυλάκι του). Το καινούργιο στο φετινό λιβάνισμα του Καραμανλή είναι η προσωπική συμβολή του Τσίπρα. εν είναι απλώς ό,τι είπε στο Μέγαρο που κυριολεκτικά είναι σκουπίδια για έναν αριστερό. Η ίδια η παρουσία του ήταν το μήνυμα. Κάτω από την επιμελώς φιλοτεχνημένη εικόνα του ψευτο-εθνάρχη το μήνυμα του Σύριζα και προσωπικά του Τσίπρα και της ομάδας συμβούλων του είναι: είμαστε μαζί, είμαστε όλοι μέρος του πολιτικού συστήματος «της δημοκρατίας», της διαβρωμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας του σήποντος καπιταλισμού. Kαθώς οι προοπτικές κατάρρευσης της κυβέρνησης Σαμαρά δεν έχουν εκλείψει, και αντίθετα, με την προοπτική της αποτυχίας του Mνημονίου 3 πολλαπλασιάζονται, η κυρίαρχη τάξη και ο «διεθνής παράγων» διερευνά εναλλακτικές λύσεις. Στις HΠA, τη Γερμανία και στο Mέγαρο Mουσικής ο σύντροφος Aλέξης δίνει πιστοποιητικά σοβαρότητας στη μελλοντική διαχείρηση της αστικής κυριαρχίας. Στα χνάρια του Λεωνίδα Kύρκου και του Xαρίλαου Φλωράκη Θ.K.