ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΝΩΝ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΟΥ

Transcript

1 ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΝΩΝ ΙΕΡΑ ΜΕΓΙΣΤΗ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΑΙ ΙΟΥ

2 ΤΥΠΙΚΗ ΙΑΤΑΞΙΣ Ε ύχει µνήµη ν γίων ν µέρ Κυριακ, συµψάλλεται κολουθία α τ ν µετ τ ν ναστασίµων, ς ξ ς: Ε ς τ ν Μικρ ν σπεριν ν λέγοµεν τ Προσόµοια τ ς φυλλάδος. όξα, τ ν γίων Κα ν ν, τ ογµατικ ν το Μικρο σπερινο το τυχόντος χου. Ε ς τ πόστιχα ψάλλοµεν πρ τον ν ναστάσιµον Στιχηρ ν το τυχόντος χου κα ε τα τ τ ν γίων. πολυτίκιον τ ν γίων κα Θεοτοκίον. Ε ς τ ν Μέγαν σπεριν ν µετ τ ν Προοιµιακόν, ψάλλοµεν τ ν Α Στάσιν το «Μακάριος νήρ» κα ε τα διερχόµεθα τ λοιπ ν το Καθίσµατος χ µα. Ε ς τ Κύριε κέκραξα στ µεν δέκα στίχους: δ ναστάσιµα κα τ ν γίων (γ το δευτέρου χου κα γ το τετάρτου χου). όξα, τ ν γίων. Κα ν ν τ ογµατικ ν το τυχόντος χου. Ε σοδος, τ ναγνώσµατα κα Λιτ ς χουν Κα ν ν, τ β Θεοτοκίον κ τ ς κτωήχου. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, τ β Θεοτοκίον κ τ ς κτωήχου. Ε ς τ πόστιχα ν ναστάσιµον Στιχηρ ν το τυχόντος χου κα τ Προσόµοια τ ν γίων. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, Θεοτοκίον. Ε ς τ ν ε λόγησιν τ ν ρτων τ δύο πολυτίκια τ ν γίων κα τ «Θεοτόκε Παρθένε». Ε ς τ «Θε ς Κύριος», πολυτίκιον ναστάσιµον δίς όξα, τ ν γίων Κα ν ν, Θεοτοκίον. Καθίσµατα ε ς τ ν α Στιχολογίαν πάντα τ ναστάσιµα. Ε ς τ ν β Στιχολογίαν Καθίσµατα τ ν γίων. πολυέλαιος, «ξοµολογε σθε», κλογ σιακή κα ε θ ς τ Ε λογητάρια. Μετ τ ν πακοήν, Καθίσµατα τ ν γίων, ο ναβαθµο το τυχόντος χου κα τ λοιπ ς συνήθως τ ς Κυριακ ς. Κανόνες: ναστάσιµος ε ς (µετ τ ν δύο τ ς Θεοτόκου) κα τ ν γίων ο δύο ν δ. Καταβασίαι: «νοίξω τ στόµα µου». Ε ς το ς Κανόνας λόγ τ ς Πανηγύρεως ντ στιχολογίας λέγοµεν ε ς µ ν τ ναστάσιµα «όξα τ γί ναστάσει σου Κύριε», τ ς Θεοτόκου «περαγία Θεοτόκε, σ σον µ ς» κα τ ν γίων «σιοι το Θεο, πρεσβεύσατε π ρ µ ν». π γ δ ς: Κοντάκιον κα Ο κον ναστάσιµα (χύµα). Ε τα Καθίσµατα τ ν γίων. φ δ ς Κοντάκιον κα Ο κον τ ν γίων. Τιµιωτέρα στιχολογε ται. Μετ τό, γιος Κύριος, Θε ς µ ν... ξαποστειλάριον ναστάσιµον, το τυχόντος ωθινο. Ε τα, τ ξαποστειλάρια τ ν γίων ς χουν µετ το Θεοτοκίου. Ε ς το ς Α νους: δ ναστάσιµα, κα δ τ ν γίων. όξα, τ ν γίων. Κα ν ν, περευλογηµένη. οξολογία Μεγάλη, κα µετ α τ ν τ ναστάσιµον Τροπάριον. Τ ωθιν ν λέγεται πρ τ ς α ρας. Ε ς τ ν Λειτουργίαν ο Μακαρισµο ε ς ιβ : ναστάσιµα το χου ε ς δ κα τ ν γίων ε ς η. πολυτίκια: ναστάσιµον δίς, τ ν γίων δίς, κα τ συνήθη Ε τα πακοή, Κοντάκιον το γίου κα τέλος «Τ περµάχ». Προκείµενον κα λληλούϊα τ ν γίων. πόστολον κα Ε αγγέλιον τ ς Κυριακ ς κα το σίου. Κοινωνικόν: «Α νε τε τ ν Κύριον...» κα «Ε ς µνηµόσυνον...». Ε ς τ ν ε λόγησιν τ ν Κολλύβων πολυτίκον κα Κοντάκιον τ ν γίων κα «Τ πρεσβεί Κύριε». Ε ς τ ν Τράπεζαν τ ναστάσιµα κα τ ν γίων. Ε ύχοι ν µέρ Τρί, Κα ν ν, λέγοµεν τ διόµελα τ ς Βηµαταρίσσης. Ε ς τ πολυτίκια λέγοµεν κα τ ς Βηµαταρίσσης ς Κα ν ν. Κανόνα τ ς Βηµαταρίσσης ο λέγοµεν λλ τ ν τ ς φυλλάδος. Ε ς το ς Μακαρισµο ς λέγοµεν τ ν γ δ ν τ ς Βηµαταρίσσης κα ε τα γ κα δ τ ν γίων (βλ. ε ς τ τέλος τ ς φυλλάδος). Ε ς δ τ πολυτίκια τ ς Λειτουργίας προσθέτοµεν κα τ τ ς Βηµαταρίσσης µοίως κα Κοντάκιον. ποστολοευαγγέλιον τ ν γίων κα τ ς Θεοτόκου. Ε ύχοι ν Σαββά, λέγοµεν τ ογµατικ ν το τυχόντος χου, λλ ο χ κα κανόνα τ ς Θεοτόκου κ τ ν κτωήχων το Ε αγγελισµο. ποστολοευαγγέλιον τ ν γίων κα τ ς Θεοτόκου. Ε δ ύχοι ν λλ µέρ, κολουθο µεν τ ν διάταξιν ς φαίνεται κάτωθι. 2

3 Τ 10 ουλίου Σύναξις Πάν ων ν Βα οπαιδιν ν γίων. ν Μικρ σπεριν. σ µεν σ ίχους δ κα ψάλλοµεν παρόν α Σ ιχηρ Προσόµοια. χος β. ε κ ο ξύλου σε νεκρόν. ε ο Κυρίου ν Σ αυρόν, ραν ες π µων προθύµως, θε οι Πα έρες µ ν, Μάνδραν δοµήσα ε, ν α θα σ άδιον, πρ ς γ νας κα σκάµµα α, κα ο Βελίαρ, ο µηχανεύµα α κα ηδαφίσα ε, ό ε µονασ α κα µιγάδες, µνοις ν γν ν πευφήµουν, ς θε ον σκήνωµα γείρα ε. ε ναβάσεις εράς, θεσθε µ ν ν καρδί, πινεύσει Χρισ ο, πρ ξιν ς πίβασιν προεχαράξα ε, κα ε ς κρον νήλθε ε, θείας θεωρίας, σης ν νδέχη αι, βρο ο ς Μακάριοι χρέος ο ν µ ν κπληρο ν ες, παινον πα ράσιν ς έκνα, λοθύµως ψάλλοµεν πανίεροι. ε ε ς Μον ς µ ν φρουρούς, σους πωνύµους κα λλους, Θε ς πίσ α αι, ο ς µ ς φρουρήσαν ας ύποις σκήσεως, ν α ν µνήµην γον ες, ς µ ν προσ ά ας, ού ους µιµησώµεθα, ς φειλέ αι υ οί νπερ ερα ς µεσι είαις, κα ς Πανυµνή ου εσποίνης, λύσιν φληµά ων ξαι ήσωµεν. ε πηρεί ο χθρο, µ ν κακ ς δι κε ο, κα ο κακόφρονες, πάν ας ξηρέθιζον συγκοινων σαι α ο ς, ό ε ζήλ πυρούµενος, σε ποι- µενάρχης, γιε Ε θύµιε, ού ους διήλεγξας µα φοι η α ς δ συνάθλοις, ο σιν ριθµ δεκαδύο, σ έφει µαρ υρίου κοσµήθη ε. όξα. χος β. ε ε Μονασ ν α χορε αι, ν ν θ σκούν ων, σ ν ς περιωνύµου Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α ς, ν δα ς σµά ων µελ δικα ς ι- µήσωµεν, πάν ας ο ς ν σκήσει κλάµψαν ας, ο ινες ον πέ αξαν κρεί ονι, κα πράξει θεωρί πέβησαν ο ς ν θλήσει σαύ ως διαπρέψαν ας, ο ς χρισ οφόρους ποιµένας, ς κκλησίας σ ηρίγµα α, συνάµα δ ο ς κήρυκας ο λόγου, ο ς θνη σαγηνεύσαν ας, κα ν ρθόδοξον πίσ ιν βεβαίαν ρανώσαν ας ο ς µ ν πρέσβεις κα προσ ά ας, ο κλεινο θω σέµνωµα, κα ς ο κουµένης καλλωπίσµα α. Μνήσθη ε µ ν βο ν ες α ο ς, Πα έρες πανάγιοι, κα ς νεσ ώσης νάγκης λυ ρώσασθε, ς γρυπνοι µ ν ν ιλήπ ορες. Κα ν ν. Θεο οκίον. Τ ν π σαν λπίδα µου, ε ς σ να ίθηµι, Μ ερ ο Θεο, φύλαξόν µε π ν σκέπην σου. 3

4 Ε ς ν Σ ίχον. χος β. Ο κος ο Ε φραθ. Χάριν πάν ες µ ν, φείλοµεν ς έκνα, Πα έρες Θεοφόροι, ι πρ ς σω ηρίαν, µ ς καθωδηγήσα ε. Σ ίχ. Καυχήσονται σιοι ν δόξ κα γαλλιάσονται π τ ν κοιτ ν α τ ν. Τύπους ς ρε ς, κανόνας σω ηρίας, µολογίας ρους, π σι ο ς ν ρει, µ ν διεχαράξα ε. Σ ίχ. σατε τ Κυρί σµα καινόν, α νεσις α το ν κκλησί σίων. Τριάδος ς σεπ ς, ριµερε καθάρσει, ν ρε ν ριάδι, ναο ναδειχθέν ες, ρυφ ε Τρισµακάριοι. όξα. χος πλ. α. µακαρία Μονή, ς Θεο όκου σεµν ν κα αγώγιον! Τίς σε κα ξίαν παινέσε αι; κ σο γ ρ ς κ σίµβλου µελισσ ν, προέκυψεν ποικίλων θλη ν µήγυρις ν προγενεσ έρων πάν ων νεµάξαν ο ς ρε άς, κα ποικίλως ν κκλησίαν σ ήριξαν. π ς νοίκου Χάρι ος κινούµενοι, ν ς µ ν ο ρους πράξει κα θεωρί διέπρεψαν, κα ν ν ο κου- µένην δέ, ς ποιµένες κα διδάσκαλοι ν πισ ν πλήρωµα σ ήριξαν. λλ κα ν ν ν µε έραν Μάνδραν, πήµονα σκανδάλων ηρο ν ες, κα µ ς σω ηρίας ξιώσαι ε πα ρικ µ ν πρεσβεί ο σιώ α οι. Κα ν ν. Θεο οκίον. Χαίροις σκη ικ ν. Θρόνος χερουβικ ς ληθ ς, ς περ έρα ν κ ισµά ων γεγένησαι ν σο γ ρ θε ος Λόγος, ν µε έραν µορφήν, ναπλάσαι θέλων κα εσκήνωσε, κα σο ξελήλυθε, σαρκοφόρος ς ε σπλαγχνος, σ αυρ ν κα πάθος, δι µ ς κα εδέξα ο, κα νάσ ασιν, ς Θε ς δωρήσα ο θεν ς κα αλλάξασαν, µ ν ν κα άκρι ον, φύσιν Πλάσ σ ν ού, ε χαρισ ο ν ές σοι κράζοµεν Παράσχου π αισµά ων, ν συγχώρησιν ε χα ς σου, µ ν κα λεος. πολυ ίκιον. χος α. Το λίθου σφραγισθέν ος. Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α κα κέσ ορες, κα ς ο κουµένης φωσ ρες, θεοφόροι δείχθη ε, Πα έρες πανσέβασ οι µ ν, γ σιν θλήσαν- ες καλ ς δι ο ο παξίως µνήµην µ ν, ν πάνσεπ ον κ ελο µεν. όξα ναβο ν ες Χρισ, δόξα γιάσαν ι, δόξα ν κινδύνοις µ ν, µ ς προσ ά ας δείξαν ι. όξα. Κα ν ν. Θεο οκίον. Το Γαβρι λ φθεγξαµένου σοι Παρθένε Χα ρε, σ ν φων σαρκο ο ν λων εσπό ης, ν σο γί Κιβω, ς φη δίκαιος αβίδ. δείχθης πλα υ έρα ν ο ραν ν, βασ άσασα ν Κ ίσ ην σου. όξα νοικήσαν ι ν σοί δόξα προελθόν ι κ σο δόξα λευθερώσαν ι µ ς δι ο Τόκου σου. 4 Κα πόλυσις.

5 ν Μεγάλ σπεριν. Με ν Προοιµιακ ν ό, Μακάριος νήρ. Ε ς δ «Κύριε κέκραξα», σ µεν σ ίχους η. κα ψάλλοµεν παρόν α Προσόµοια. χος β. Ποίοις ε φηµι ν σ έµµασιν. Ποίοις ε φηµι ν σ έµµασιν, ναδήσωµεν ο ς θεοφόρους, ς µ ν Μον ς θε α θρέµµα α, ο ς παρ ς διεξόδους νθήσαν ας, ν ο Πνεύ- µα ος ερπν ν δά ων. ν κήπ, ς Θεο όκου φυ εύθησαν, γκαίρως, ν καρποφορίαν πέδωκαν, πολλαπλασίως κόσµ, κα ν λυχνί, ν ν προ εθέν ες ναργ ς, ο ς π σιν ξέλαµψαν, σω ηρίας διδάγµα α. Ποίοις ο ε ελε ς χείλεσιν, παινέσωµεν ο ς πανοσίους; ο ς µε Θε ν ν ιλήπ ορας, ο Βα οπαιδίου καυχήµα α, κα παν ς ο ρους κηδεµόνας. Α ο γάρ, ς παυξήσαν ες άλαν ον, παίνων, παρ ο Κυρίου πήλαυσαν µ ν γ ρ ού ων βίος, ς διδασκαλε ον, ν σ οιχο ν ες ρθ ς, Χρισ κα αφεύγοµεν, διδόν ι µέγα λεος. Πο α ο ς ερο ς σµα α, ναµέλψωµεν µε ς ξίως; ο ς ο ρανοδρόµοις ο πήλινοι, κα περινοσ ο ν ες γήϊνα, ο ς λοις µοια φρονο σι ποσ ς γάρ, π ν παρόν ων κρα ήθησαν, νω, ς ληθ ς πιποθήσαν ες κα ν ν ρυφ ν ες πλουσίως, κηρά ου δόξης, κα νεκλείπ ου χαρ ς, Χρισ ν κε εύουσιν, π ρ ν ψυχ ν µ ν. Πο α ο ς θλη α ς ήµα α, προσλαλήσωµεν ξιοχρέως, ο ς µ ν πα ράσιν ν πνεύµα ι, κα προνοουµένοις είπο ε; ς κινδύνων πάν ας υοµένους ν µέγαν, κα ερόαθλον Ε θύµιον, ιµ ν ες, κα δωδεκάδα συναθλήσασαν ο ς θεοφόρους φωσ ρας, σ ν σίοις π σιν, κα εροφάν ας σεπ ούς, ο Λόγου ο ς κήρυκας, ο κουµένην κα αυγάσαν ας. Προσόµοια ερα. χος δ. ς γεννα ον ν Μάρ υσιν. Μονασ ν συσ ήµα α, συνελθόν ες ιµήσωµεν, ν µ ς ιµήσαν α θε ον σύλλογον. δο γ ρ πάρεισιν παν ες, ο θε οι οµή ορες κα κοσµή- ορες µο, ο ν α θα σκήσαν ες, ο πανόσιοι, ς α ν δαπανήσα ες ο σίας, κα ν πόνοις κα γ σι, Μον ν ν δε συσ ήσαν ες. γιώνυµον σύν αγµα, ο ς πλου ε Βα οπαίδιον, ο ς ν θω παν α γιάσαν ας, ο ς εράρχας Ποιµένας ε, σίους κα Μάρ υρας, θείους - µολογη άς, ο ς γνωσ ο ς κα γνώσ ους ε, πάν ας σήµερον, ε φηµο µεν έκνα ο ς πα έρας, ο ς ν λόγοις ε κα ργοις, ν κκλησίαν κοσµήσαν ας. Ο ν Μάνδραν δοµήσαν ες, ν ν σκιρ σιν α άδελφοι, ν ωνί µα ε Νικόλαος, κα κλειν ς θανάσιος, ο σ ύλοι κα πρόµαχοι, σ ν Σάββ Συµεών, Παλαµ ς θεσπέσιος, σ ν κείραν ι, Νικοδήµ κα Σάββας θεόφρων, κα Φιλόθεος µύσ ης, κα Θεοφάνης νθεος. 5

6 Νεοφύ Ε δόκιµος, γαπί Νικόδηµος, Μακαρί Μάξιµος, ωάσαφ ε, ωακε µ συν ιµάσθωσαν κα συναθλήσασα Ε θυµί δωδεκάς, κα Κοσµ ς ερόαθλος, ιονύσιος, κα Μακάριος σ ν ωάσαφ, ο σκήσεως δρ σιν, α µα α ν συγκεράσαν ες. όξα. χος πλ. β. Σήµερον συνήγαγε ο ς περ α ήν, περίβλεπ ος Μον Βα οπαιδίου, ς Θεο όκου πάν ιµον σκήνωµα, να ο ς δίους υ ο ς πανηγυρίσ. ε ε ο ν ο συναχθέν ες, ς υ ο ο ς πα έρας, µελ δικ ς ε φηµήσωµεν λέγον ες Χαίρε ε ο µ ν πολιο χοι κα φρουροί, κα ς γιωνύµου πολι είας κοσµή ορες χαίρε ε ο κ πολλ ν µ ν όπων συναχθέν ες, πολλ ν δ χωρ ν φανέν ες, φωσ ρες κα διδάσκαλοι χαίρε ε ς µε έρας Μον ς κα πα ρίδος, φύλακες κα προασπισ αί, κα ς ρθοδόξου πίσ εως ο λάθη οι κήρυκες χαίρε ε ο Ποιµένες κα ιδάσκαλοι, ο Μάρ υρες κα µολογη αί, κα σκη α κριβέσ α οι χαίρε ε ς µ ν λπίδος ο βέβαιοι πρόµαχοι, κα µε ς Θεο όκου πρεσβευ αί, πρ ς σω ηρίαν ν ψυχ ν µ ν. Κα ν ν. α ός. Θεο οκίον ογµα ικόν. Τίς µ µακαρίσει σε Παναγία Παρθένε; ίς µ νυµνήσει σου ν λόχευ ον όκον; γ ρ χρόνως κ Πα ρ ς κλάµψας Υ ς µονογενής, α ς κ σο ς γν ς προ λθεν, φράσ ως σαρκωθείς φύσει Θε ς πάρχων, κα φύσει γενόµενος νθρωπος δι µ ς ο κ ε ς δυάδα προσώπων εµνόµενος, λλ ν δυάδι φύσεων, συγχύ ως γνωριζόµενος α ν κέ ευε, σεµν Παµµακάρισ ε, λεηθ ναι ς ψυχ ς µ ν. 6 Ε σοδος, «Φ ς λαρόν», Προκείµενον ς µέρας κα ναγνώσµα α. Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα (Κεφ. γ 1) ικαίων ψυχα ν χειρ Θεο, κα ο µ ψη αι α ν βάσανος. δοξαν ν φθαλµο ς φρόνων εθνάναι, κα λογίσθη κάκωσις ξοδος α ν, κα φ µ ν πορεία, σύν ριµµα ο δ ε σ ν ν ε ρήν. Κα γ ρ ν ψει νθρώπων ν κολασθ σιν, λπ ς α ν θανασίας πλήρης, κα λίγα παιδευθέν ες, µεγάλα ε εργε ηθήσον αι ι Θε ς πείρασεν α ούς, κα ε ρεν α ο ς ξίους αυ ο. ς χρυσ ν ν χωνευ ηρί δοκίµασεν α ούς, κα ς λοκάρπωµα θυσίας προσεδέξα ο α ούς. Κα ν καιρ πισκοπ ς α ν ναλάµψουσι, κα ς σπινθ ρες ν καλάµ διαδραµο ν αι. Κρινο σιν θνη κα κρα ήσουσι λα ν, κα βασιλεύσει α ν Κύριος ε ς ο ς α νας. Ο πεποιθό ες π α συνήσουσιν λήθειαν, κα ο πισ ο ν γάπ προσµενο σιν α. ι χάρις κα λεος ν ο ς σίοις α ο, κα πισκοπ ν ο ς κλεκ ο ς α ο.

7 Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα. (Κεφ. ε 15) ίκαιοι ε ς ν α να ζ σι, κα ν Κυρί µισθ ς α ν, κα φρον ς α ν παρ ψίσ. ι ο ο λήψον αι βασίλειον ς ε πρεπείας, κα διάδηµα ο κάλλους κ χειρ ς Κυρίου ι δεξι σκεπάσει α ούς, κα βραχίονι περασπιε α ν. Λήψε αι πανοπλίαν, ν ζ λον α ο, κα πλοποιήσει ν κ ίσιν ε ς µυναν χθρ ν. νδύσε αι θώρακα δικαιοσύνην κα περιθήσε αι κόρυθα, κρίσιν νυπόκρι ον λήψε αι σπίδα κα αµάχη ον, σιό η α ξυνε δ πό οµον ργ ν ε ς οµφαίαν συνεκπολεµήσει δ α κόσµος π ο ς παράφρονας. Πορεύσον αι ε σ οχοι βολίδες σ ραπ ν, κα ς π ε κύκλου όξου, ν νεφ ν, π σκοπ ν λο ν αι, κα κ πε ροβόλου θυµο πλήρεις ιφήσον αι χάλαζαι γανακ ήσει κα α ν δωρ θαλάσσης, πο αµο δ συγκλύσουσιν πο όµως ν ισ ήσε αι α ο ς πνε µα δυνάµεως, κα ς λαίλαψ κλιµκήσει α ούς, κα ρηµώσει π σαν ν γ ν νοµία, κα κακοπραγία περι ρέψει θρόνους δυνασ ν. κούσα ε ο ν Βασιλε ς κα σύνε ε µάθε ε δικασ α περά ων γ ς νω ίσασθε ο κρα ο ν ες πλήθους, κα γεγαυρωµένοι π χλοις θν ν ι δόθη παρ Κυρίου κρά ησις µ ν, κα δυνασ εία παρ ψίσ ου. Σοφίας Σολοµ ντος τ νάγνωσµα. (Κεφ. κδ 7) ίκαιος, ν φθάσ ελευ σαι, ν ναπαύσει σ αι. Γ ρας γ ρ ί- µιον, ο πολυχρόνιον, ο δ ριθµ ν µεµέ ρη αι. Πολι δέ σ ι, φρόνησις νθρώποις, κα λικία γήρως, βίος κηλίδω ος. Ε άρεσ ος Θε γενόµενος, γαπήθη, κα ζ ν µε αξ µαρ ωλ ν µε ε έθη. ρπάγη, µ κακία λλάξ σύνεσιν α ο, δόλος πα ήσ ψυχήν α ο. Βασκανία γ ρ φαυλό η ος µαυρο καλ, κα εµβασµ ς πιθυµίας µε αλλεύει νο ν κακον. Τελειωθε ς ν λίγ, πλήρωσε χρόνους µακρούς ρεσ γ ρ ν Κυρί ψυχ α ο, δι ο ο σπευσεν κ µέσου πονηρίας. Ο δ λαο δόν ες κα µ νοήσαν ες, µηδ θέν ες π διανοί οιο ον, ι χάρις κα λεος ν ο ς σίοις α ο, κα πισκοπ ν ο ς κλεκ ο ς α ο. Ε ς ν Λι ήν. Πρ ον διόµελον ς Μον ς. χος α. Τ κ µηνί, ρχισ ρά ηγος πεσ άλη, πρ ς σ ν Παρθένον κα γνήν, µηνύσαι σοι ν λόγον ς σω ηρίας, µα δ κα καλέσαι σε χα ρε Κεχαρι ωµένη, Κύριος µε σο έξ Υ ν ν πρ α ώνων κ Πα ρός κα σώσει ν λα ν α ο, κ ν π αισµά ων α ν. Ε α δ ν γίων. χος α. Ε φραίνου ν Κυρί κα σ Μον ν ξαίρε ος, ς ο θω σέ- µνωµα, κα ρθοδόξου παραδόσεως καύχηµα. Σήµερον σε λαία κα άκαρπος, π ο ς κλάδους ο ς σο ς υ ο ς πλου ο σα, ς κκλησίας 7

8 λαρύνεις πρόσωπον κα ν πισ ν ε φραίνεις συσ ήµα α. Π σαν πολυπλεύρως σ έκνα, ν µακραίωνί σου βιο, ν ε σέβειαν κρά υναν, κα ν σκό ει ς δουλείας, ο ς ποδούλους λαο ς φώ ισαν κα ν ν πρεσβεύουσι Κυρί, π ρ ε ρήνης ο κόσµου, κα σω ηρίας ν ψυχ ν µ ν. α ός. σιοι Πα έρες, ο αύ Μον κα ρει ού σκήσαν ες, ν διπλ ν ο Σ αυρο ννοιαν, πράξει κα θεωρί νύσα ε. Κόσµ πο αγέν- ες κα ν σάρκα σ ν κόσµ σ αυρώσαν ες, ς νασ άσεως µέ οχοι γεγόνα ε, κα ν ν νθρώποις ελειό η α ς δυνα ν κα ειλήφα ε. Χρισ ο ν Σω ρι συνόν ες, ν απειν ν µ ν µέµνησθε συµπαθέσ α οι, κα ς νεσ ώσης νάγκης λυ ρώσα ε ο γ ρ παύουσι καθ µ ν µαινόµενα σκάνδαλα. Κα ς µελλούσης σω ηρίας πρεσβείαις µ ν κα ς χράν ου Θεο όκου, ξιώσα ε πανόλβιοι. α ός. γάλλου ν Κυρί ν θ περίβλεπ ος Μον Βα οπαιδίου, ς Θεο όκου έµενος γιον κα ν σίων νδιαί ηµα, ο ς σο ς υ ο ς κα κηδεµόνας βλέπουσα σήµερον ιµωµένους ο οι γ ρ ο ρισόλβιοι φυ ς ειθαλ, ν σο ξανθήσαν ες, ν κκλησίαν ε ωδίας πνευµα ικ ς πλήρωσαν, θεοφιλ πολυκαρπίαν ξανα είλαν ες. Τού οις ο ν κα χρέος ν ερο ς σµασιν ναβοήσωµεν θλη α Κυρίου κοίµη οι, µ λλείπε ε δυσωπε ν λείπ ως, π ρ µ ν πρ ς Κύριον ν κ πόθου ελούν ων µ ν µνηµόσυνα. χος β. Τ ν Πα έρων µ ν συνάθροισιν, ξ πάσης διαγωγ ς γενοµένην, συνελθόν ες σήµερον πανηγυρίζοµεν. σκη ν σίων µολογη ν κα Μαρ ύρων, εραρχ ν κα ιδασκάλων, παλαι ν ε κα νεω έρων πολλο ς γ ρ γ σι κα ρε ν ποικίλοις ε δεσι καθαρθέν ες κα ελειωθέν ες, µέ οχοι γεγόνασι ν θείων δωρε ν, Χρισ δ ν ν πρεσβεύουσιν π ρ ν ψυχ ν µ ν. όξα. χος πλ. α. πέλαµψεν µ ν µέρα χαρµόσυνος, κα ε φρόσυνος πανήγυρις, ν γίων ς Μον ς µ ν, Πα έρων εραρχ ν Μαρ ύρων, µολογη ν κα σίων. Ο οι γ ρ ν ως ς καλο σ ρα ι αι, ο πουρανίου Βασιλέως, συγκαλο σιν µ ς ε ς σ ίασιν πνευµα ικήν, ορά ως ς χάρι ας νέµον ες ο ς ε φηµο σιν α ούς δι κα µε ς χαρµοσύνως, ν α ν παµφαεσ ά- ην µνήµην χρεωσ ικ ς κ ελέσωµεν, να λάβωµεν δι α ν, παρ Χρισ ο ο νδοξαζοµένου ν ο ς γίοις α ο, µέγα κα πλούσιον λεος. Κα ν ν. Θεο οκίον. Μακαρίζοµέν σε, Θεο όκε Παρθένε, κα δοξάζοµέν σε, ο πισ ο κα χρέος, ν πόλιν ν σεισ ον, ε χος ηκ ον, ν αγ προσ ασίαν, κα κα αφυγ ν ν ψυχ ν µ ν. 8

9 , ν Κυριακ, παρόν ς κ ωήχου. Να ς κα πύλη πάρχεις, παλά ιον κα θρόνος ο Βασιλέως, Παρθένε πάνσεµνε δι ς λυ ρω ς µου Χρισ ς Κύριος, ο ς ν σκό ει καθεύδουσιν πέφανεν, λιος πάρχων δικαιοσύνης, φω ίσαι θέλων ο ς πλασε, κα ε κόνα δίαν χειρ αυ ο. ι Πανύµνη ε, ς µη ρικ ν πα ησίαν πρ ς α ν κεκ ηµένη, διαλείπ ως πρέσβευε, σ θ ναι ς ψυχ ς µ ν. Ε ς ν Σ ίχον. Προσόµοια. χος πλ. α. Χαίροις σκη ικ ν. Χαίροις Βα οπαιδίου Μονή, ς Βασιλίσσης ο ραν ν νοίκησις, σ ν πάσ παρα άξει, κα θεί παρεµβολ, ν υ ν σου πάν ων ο ς συνήγαγες ο σάρκα νεκρώσαν ες, κα πνε µα π ερώσαν ες, ε ς θεωρίας ναβάσεις νθέµενοι, καθαρό η ι ς καρδίας διέλαµψαν. Χάρι ος ν ως ργανα, ς θείας λλάµψεως, κα φω ισµο παθείας, ς ν νθρώποις γένον ο, Χρισ ν δυσωπο ν ες, π ρ πάν ων ν ιµών ων α ο ς ν σµασιν. Σ ίχ. Καυχήσονται σιοι ν δόξ κα γαλλιάσονται π τ ν κοιτ ν α τ ν. Χαίροις σίων πάν ων πληθύς, κ ς δε θείας Μάνδρας νίσχον ες, κα π σαν ν κκλησίαν, α ς φω οφόροις βολα ς, κα διδασκαλίαις κα αυγάζον ες ποικίλαις γ ρ χάρισι, κοσµηθέν ες µακάριοι, ο ς θείοις λόγοις, σπερ βέλεσι Πνεύµα ος, µειώσα ε ν α ρέσεων νοιαν. σκησίν ε κα θλησιν, ποικίλως νύσαν ες, πολυειδ ς ο ς σ εφάνους, παρ Χρισ ο κοµίσασθε, α ν δυσωπο ν ες α ς ψυχα ς µ ν δοθ ναι, µέγα λεος. Σ ίχ. σατε τ Κυρί σµα καινόν, α νεσις α το ν κκλησί σίων. Χαίροις πολυανθ ς ς λειµών, ς Θεο όκου α ς ρδείαις φυόµενος, κα πάν ας πληρ ν α ς θείαις, κα δυπνόοις σµα ς, ρε ν παν οίων κα ορθώµασιν. Ε χ ς ργασ ήρια, πρ ς Θε ν διάλειπ α, κα θεωρίας, ς ψίσ ης νώγεα, ν πα ρό η α δε ε ν ν πιδείξα ε ύσασθε κινδυνεύον ας, µ ς ο ς υ ο ς µ ν, διπλ ς γάπης αµε α, ς πρ ς Θε ν κα νθρώπους ε. Χρισ ν δυσωπε ε, α ς ψυχα ς µ ν δοθ ναι µέγα λεος. όξα. χος πλ. δ. Τ ν σίων Πα έρων χορός, ο ν Βα οπαιδί κα περιχώρ καιρο ς διαφόροις γωνισθέν ες, ε ς µίαν συµφωνίαν φ µ ν συναχθέν ες, µίαν ο πάν ες κα π ρ µ ν δέησιν α ο ν αι. Μίαν δ πάλιν πρ ς ο ο συνωθο ν αι, ν α ν µ ς µιµε σθαι πολι είαν. λλ σύσ ηµα θεό ευκ ον, θεοφόροι κα θεόληπ οι, σάγγελον βιώσαν ες πολι είαν, σύσκηνοι ποσ όλων κα Προφη ν, πάγχρυσα σ όµα α ο Λόγου, πασ ν δωρε ν ο Πνεύµα ος χωρία, µ ν πρέσβεις ο κοίµη οι, 9

10 κα ς ο κουµένης σ ηρίγµα α, ν ερ ν αύ ην Μάνδραν, µ λλείπε ε φρουρε ν, σ ν Πανάγν Θεο όκ, ς α ς πρεσβείαις κα µ ν, Χρισ ν κε εύσα ε π ρ ν ψυχ ν µ ν. Κα ν ν. Θεο οκίον. νύµφευ ε Παρθένε, ν Θε ν φράσ ως συλλαβο σα σαρκί, Μή ηρ Θεο ο ψίσ ου, σ ν κε ν παρακλήσεις δέχου Πανάµωµε, π σι χορηγο σα, καθαρισµ ν ν π αισµά ων, ν ν ς µ ν κεσίας προσδεχοµένη, δυσώπει σωθ ναι πάν ας µ ς. πολυ ίκιον. χος α. Το λίθου σφραγισθέν ος. Μον ς Βα οπαιδίου φοι η α κα κέσ ορες, κα ς ο κουµένης φωσ ρες, θεοφόροι δείχθη ε, Πα έρες πανσέβασ οι µ ν, γ σιν θλήσαν- ες καλ ς δι ο ο παξίως µνήµην µ ν, ν πάνσεπ ον κ ελο µεν. όξα ναβο ν ες Χρισ, δόξα γιάσαν ι, δόξα ν κινδύνοις µ ν, µ ς προσ ά ας δείξαν ι. πολυ ίκιον ερον. χος α ός. Τ ς ρήµου πολί ης. Το ς Μον ς µ ν γόνους, κα ο θω κλόγια, σκη ς σίους Πα έρας, εράρχας κα Μάρ υρας, ιµήσωµεν ο ς πόνοις ερο ς, σκήσαν ας κα µάνδραν ν κλεινήν, αύ ην ο Βα οπαιδίου, ο Θεο, Μη ρί ε προσηλώσαν ας. όξα βο ν ες Θε, δόξα Θεοµή ορι, δόξα χορηγο ν ι δι α ν, µ ν µέγα λεος. Κα ό, «Θεο όκε Παρθένε». Ε α ε λόγησις ν ρ ων κα νάγνωσις. ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ Ε ς «Θε ς Κύριος» πολυ ίκιον ν γίων, δίς, κα Θεο οκίον κα ε α συνήθης σ ιχολογία. Με ν α Σ ιχολογίαν. Κάθισµα. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. Το ς δρ ας κα πόνους µ ν σοφοί, νοερ ς θεωρο ν ες πάν ες µε ς, πάσης πληρούµεθα ς ψυχ ς κα ανύξεως, κα πρ ς θείους µνους κα δόξαν κα α νεσιν, ο εσπό ου ν λων, Πα έρες ρισόλβιοι, πόθ γκαρδί, αυ ο ς συγκινο ν ες, µ ς ν ν γεραίροµεν, ς Κυρίου θεράπον ας, κα Μον ς µ ν φύλακας, κραυγάζον ες πρεσβεύειν Χρισ, ν π αισµά ων δο ναι µ ν φεσιν, ο ς κ πόθου ελο σιν, µ ν µνηµόσυνα. 10

11 όξα. χος γ. Τ ν ραιό η α. ς ε ωδέσ α α, κρίνα νθήσα ε, ν Μον µ ν, Πα έρες σιοι, Βα οπαιδίου σεπ, κα κόσµος σµ ς πλήσθη ργοις γ ρ κα θαύµασι, πλου ισθέν ες µακάριοι, ασιν κα λεος, ο ς µ ς λι ανεύουσι, παρέχε ε δι κα βο µεν όξα Χρισ σ εφοδό. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. Κα α ι ρώσκει µε, βέλος γλυκύ α ον, ς γαπήσεως, ς σ ς Πανύ- µνη ε, κα κα αθέλγει µε πυκν ς, βο ν σοι ε λογηµένη Χα ρε Βηµα άρισσα, ς καλ ε κόνι σου χα ρε Παραµύθιον, ς Μον ς σου νύσ ακ ον χα ρε θεία λαιοβρύ ις, βρύουσα µ ν θε ον λεος. Με ν β Σ ιχολογίαν. Κάθισµα. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. ερ ν µπεχόµενος ν σ ολήν, Ε θύµιε σ ης καρ ερικ ς, µ π ήξας ν νακ α, Μιχα λ λα ινόφρονα ν θαλάσσ δ µάκαρ, ιφε ς µακάριον, σ ν σεπ δωδεκάδι, δέξω µαρ ύριον ο οι γ ρ γχόνης, πειράθησαν βί δι ο ς σ εφάνους σοι, Χρισ ς χαρίσα ο, σ ν ο ς θείοις Συνάθλοις σου. Πρεσβεύσα ε δοθ ναι µ ν, ν π αισµά ων φεσιν ο ς γουσι, ν µ ν θείαν µνήµην, Πα έρες µακάριοι. όξα. µοιον. Τ ν Θε ν γαπήσαν ες κ ψυχ ς, ο προσ ά αι ς θείας µ ν Μον ς, γ νας κα έβαλον, πρ ς πάθη πυκ εύον ες, κα ν πρ ξιν α θις α σίως διέβησαν, θεωρίας π έρυξιν ε κό ως πέβησαν, α γλ παθείας σαββα- ίσαν ες λως µ ν δ γεγόνασιν, ροσ ά αι κα φύλακες. Πρ ς α ο ς ο ν βοήσωµεν Πρεσβεύσα ε Χρισ Θε, ε γνωµόνως µνον ο ον δέξασθαι, ν ιµών ων κ πόθου, µ ν µνηµόσυνα. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. κ ν κόλπων κα λθε ν πα ρικ ν, µηδέπο ε ού ους πολιπών νώθη δ παχύ η ι, σαρκωθε ς όρα ος, ο σ αυρο πάθος, κ ν κα εδέξα ο, κα σαρκ ς νεκρώσει, α κολούθησαν, ο πισ οί σου δο λοι, κα Μον ς σου προσ ά αι, Θεόνυµφε νασσα, κλίµαξ θεία ο ράνιε, χρυσοπόρφυρε γέφυρα πρέσβευε Α κ εν ς, ν π αισµά ων φεσιν δωρήσασθαι, ο ς ν πόθ α ο σι, δι α ν µέγα λεος. Με ν Πολυέλεον. Κάθισµα. χος δ. Ταχ προκα άλαβε. Πυρ ς σκήσεως ριµερ ς ς ψυχ ς, κα µέλη νεκρώσαν ες π γ ς ληθ ς, λόκληρα θύµα α, χθη ε ν νω, ο Κυρίου ραπέζ, πνέον ες ε ωδίαν, ν νθέων καµά ων σµ γ ρ προσηνέχθη ε Χρισ, Πα έρες ρισόλβιοι. 11

12 όξα. µοιον. σίων ν ρύφηµα κα σκουµένων λπίς, Μον ς ε καύχηµα, µ ν Παρθένε γνή, λι α ς ν γίων σου, πάν ων ο ς ε φηµο µεν δοξασθέν- ων νθάδε, ύου πάσης νάγκης ν ιµ σάν σε Λαύραν, ν σοι προσανέθεν ο ο ν ν ιµώµενοι. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. θανασίου. Παρθένε Πανάµωµε, ν ιφωνή ρια, Μον ς σου ν ίληψις κα προσ ασία θερµή, πάρχεις είπο ε θεν διαφυλά οις, αύ ην θείαις πρεσβείαις, ν σοι σίων δ µος, ν α σκησάν ων, νέθεν ο σκέπ σου, ς δ ρον ίµιον. Ο ναβαθµοί. Τ Α ν ίφωνον ο δ χου. Προκείµενον. χος δ. Τίµιος ναν ίον Κυρίου θάνα ος ν σίων α ο. Σ ίχ. Μακάριοι πάντες ο φοβούµενοι τ ν Κύριον, ο πορευόµενοι ν τα ς δο ς α το. Π σα πνοή. Ε αγγέλιον, σιακόν. ( ρα ε εκεµβρίου). όξα. Τα ς ν σ ν σίων. Κα ν ν. Τα ς ς Θεο όκου. Ν. ψαλµός. Σ ίχ. λέησόν µε Θεός... Ε α. διόµελον. χος πλ. β. Σήµερον συνήχθηµεν ο φιλεόρ οι, γκωµίων µνοις ιµ σαι, ο ς ερο ς µ ν προσ ά ας. Ο οι γ ρ ο φιλό εκνοι, δείµαν ες ν ερ ν Βα οπαιδίου Μάνδραν, πόνοις δίοις κα δαπάναις, ύπον κα πογραµµ ν µ ν παρέδωκαν, ο ερο α ν βίου ν ε κόνα. Κα σαε ο διαλείπουσι, πα ρικ α ν προνοί, φρουρο ν ες α ν, κα πρεσβεύειν Κυρί, π ρ ν ψυχ ν µ ν. Ε α ο Κανόνες, ς Θεο όκου µε ν Ε ρµ ν ε ς. κα ν γίων ο δύο, ν δ. 12

13 Καν ν ς Θεο όκου. δ α. χος πλ.δ. Ε ρµός. ρµα ηλά ην Φαρα βύθισε, ερα ουργο σα πο έ, Μωσαϊκ άβδος, σ αυρο ύπως πλήξασα, κα διελο σα θάλασσαν σρα λ δ φυγάδα, πεζ ν δί ην διέσωσεν, σµα Θε ναµέλπον α. ( ίς). Παθ ν ν ύπον π µο πέλασον, ς γνείας πηγή, ν ν προαιρουµένου νυµν σαι έσποινα, ο ς ς Μον ς σου παν ας, ερο ς Χαρακ ρας, κα σ οιχε ον κα νοµα, ς µ ν λπίδος ό σ ήριγµα. Π ς σου ξείπω κα ξίαν έσποινα, ς δυνασ είας φων, ς περ ε κόνι, ο γίου Βήµα ος, ερα ουργε ς κάσ ο ε, γί Μον σου, περιφρουρο σα είπο ε, ο ς σ ν φυλάσσον ας θέληµα. Βηµα αρίσσης σεπ ε κόνισις, σ ν ιµί Σ αυρ, φρέα ι κλεισθε σα, χρόνοις σοις πλείοσιν, νέ ειλεν θαύµα ος! ν λαµπάδα ηρο σα, ειφεγγ κα κοίµη ον, νυκ ώδη πάθη λαύνουσα. Το ς θεοφόρους ς Μον ς οµή ορας, σ ν ο ς λοιπο ς θλη α ς, κα Ποιµέσι θείοις, κα σίοις πασι, ς ν λειψάνων λάρνακας, κα Πανάγνου ν Ζώνην, χρεωσ ικ ς πάν ες σήµερον, δε ε ε λαβ ς προσκυνήσωµεν. Πρ ος Καν ν ν σίων, νευ κροσ ιχίδος. δ α. χος πλ.δ. ρµα ηλά ην Φαραώ. Θε κα Λόγε ν σ ν χάριν δίδου µοι, µαθε κα π ωχ, ν ν προαιρουµέν, νυµν σαι παν ας, ο ς ο Βα οπαιδίου σου, θλη ς κα σίους, καθ ς Α ς Σ πίσ ασαι, ο ς πανευσεβ ς σοι λα- ρεύσαν ας. Θεοδοσίου ν βλασ ν ς σωσας, ν Βασιλέως υ όν, ς παρχ ν θείαν, θείας ε δοκίας σου, Μον ν ο κοδοµ σαί σου, Θεο όκε Κυρία, κα ασκην σαι ν χάριν σου, δι ς γίας ε κόνος σου. Βα οπαιδίου ο ς κλεινο ς δοµή ορας, νευφηµ σαί µε δε, ι Θεο όκου ν Μον ν νήγειραν, κα δόξ κα εκάλλυναν, κα νέθεν ο αύ ην, Θεοµή ορι ε λογα, ρε ς πανευλαβ ς ο α άδελφοι. Π ς µ προφέρω ν κλειν ν Γεννάδιον, ν κα ιδόν α πο έ, ν Βα οπα δι ναβλύσαν λαιον, παρ ς Θεοµή ορος; π ς σιγήσω δ πάλιν, ν κεκµηκό α Νεόφυ ον, ν διπλ ς λαβόν α ς χάρι ας. Θεο οκίον. ε µε έσ ης πρ ς Θε ν θεόνυµφε, κα Θωµ Μαθη, δέδωκας σ ν Ζώνην, ν πισ ν σ ήριγµα, αύ ην µ ν πέδωκας, π σχά ων ς ο δας, ς σ ς Μον ς ν ως καύχηµα, κα κληρονοµίαν πόλεκ ον. 13

14 ερος Κανών, ν σίων ο κροσ ιχίς, ( νευ ο Θεο οκίου ς κ ης δ ς) «Βατοπεδίου µν ο α προστάτας µ ς, ο στε φ ς» δ α. χος δ. νοίξω σ όµα µου. Βαβαί µοι άλανι, ο ς ο ρανίους µν σαί πως, σµασι προθέµενος, Βα οπαιδίου Μον ς, ο ς οµή ορας, προσ ά ας ε σίους, ν νω πίσκεψιν α δοθ ναί µοι. Α νέσωµεν σήµερον, ν Προεσ σι ν ξαρχον, Νικόλαον σµασι, ς µε έρας Μον ς, ν δοµή ορα, συνάµα ν ωνί, µο θανάσιον, θείους µαίµονας. Τ ν θε ον Ε θύµιον, ν ερόαθλον σµασιν, ξίως ιµήσωµεν, σ ν ωδεκάδι µο, ο ς βιώσαν ας ν ρε α ς παν οίαις, θλήσει ε σ ερον, ο ς ρισ εύσαν ας. µέγας διάκονος, βηµα οφύλαξ πισ ό α ος, κρύψας ν φρέα ι, σ ν ε κόνι Σ αυρόν, ε φηµείσθω ν ν, σµασι θεηγόροις, δουλεύσας α χµάλω ος, κλέος πέλαβεν. Θεο οκίον. Παρθένε ο κρύπ οµεν, ν ο λέους σου βυσσον, ν βρύσιν ν έουσαν, ν θείαν Ζώνην σου, κα θαύµα α, ν ε εργεσι ν σου, βρύεις κάσ ο ε, µ ν ο ς δούλοις σου. Κα αβασία. νοίξω σ όµα µου, κα πληρωθήσε αι πνεύµα ος, κα λόγον ρεύξο- µαι Βασιλίδι Μη ρί, κα φθήσοµαι φαιδρ ς πανηγυρίζων, κα σω γηθόµενος, αύ ης θαύµα α.. δ γ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. Ο ρανίας ψ δος, ροφουργ Κύριε, κα ς κκλησίας δοµ ορ, σύ µε σ ερέωσον, ν γάπ σ, ν φε ν κρό ης, ν πισ ν σ ήριγµα, µόνε φιλάνθρωπε. ( ίς). Τ ς βουλ ς ς πα ρ ας, ρισθε ς γγελος, π σ Παρθένε θεόθεν, σ αλε ς παρίσ α αι, ρχισ ρά ηγος, κα ν χαράν σοι µηνύει, ι έξεις µεµπ ε, Χρισ ν ν Κύριον. Πειρα ν Μον σου, ποσοβο σα ν φοδον, ξένως πισ ποιµενάρχ, δρ µα δειξας κα πεκώλυσεν, σ ς Υ ς ο ο λέγειν λλ παρεµύθησας, ο ς σο ς θεράπον ας. 14

15 αν ισµ σ ν χαρί ων, δυσειδ ς κπλυνον, ν µαρ ι ν µου Παρθένε, κα παραµύθησον Παραµυθίας γάρ, ν φω αυγ σου ε κόνα, Μον σου δέδωκας, πλο ον κένω ον. ν ιλήψεως χάριν, µβροβλυ ε ς έσποινα, κ ς ερ ς σου ε κόνος, Παραµυθία µου, ν σπαζόµενοι ς δωρεάς σου ν λο µεν ς πέσχου µένεις γάρ, φρουρ ς κοίµη ος. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Θεολόγους γεραίρω, ν Παλαµ ν ξαρχον, σ ν σοφω ά Μαξίµ χρισ οκήρυκι, κα Μακαρί µο, ς Παν οκρά ορος µάνδρας, ν πισ ν σ ηρίγµα α, κα ν ιλήπ ορας. Προσµονάριον σέβω, δι ρε ς λάµψαν α, κα Βηµα αρίσσης ε κόνα, κρύψαν α φρέα ι, Σάββαν διάκονον, ν µε χρόνους δ πλείσ ους, αύ ην νασύραν α θα µα παράδοξον! Συµεών ε κα Σάββαν, νευφηµε ν δίκαιον, ο ς ν Μον µ ν αύ, σεµν ς βιώσαν ας θεί µπνεύσει δέ, ε ς περιώνυµον όπον, κα Μον ν περίφηµον, δίαν κ ίσαν ας. Θεο οκίον. ς πέσχου Παρθένε, ο προνοε ν πάν ο ε, ς Βα οπαιδίου Μον ς σου, πισ ς ήρησας, κα ναπέθηκας, ν παναγίαν σου Ζώνην, ν µ ν σφάλειαν, κα περι είχισµα. λλος ν γίων. Το ς σο ς µνολόγους. παίνοις ιµ αι γεννα ος, Γεννάδιος ν ως κλεινός, δοχείου διάκονος, κα ιδ ν λαιον, σ ν Μαθη α ς Παν άνασσα, περεκβλύζον προνοί σου. ονούµενοι πάθεσι ποικίλοις, σκέπ προσ ρέχοµεν µ ν, Πα έρες ο ρανόφρονες, Βα οπαιδίου παινοι α ς γ ρ µ ν δεήσεσι, ν σω ηρίαν ε ρήσοµεν. λέωσαι µάκαρ ν εσπό ην, λι α ς σου Νεόφυ ε µ ν, εσποίνης Προσµονάριε, ς ν φων ν κήκοας, ν ε θεν προσκαλο σάν σε, πρ ς Βασιλείαν ο ράνιον. θε ος γάπιος ιµάσθω, σ ν Γέρον ι ού ου σεπ, ς Κολε- ζίου Σκή εως, όδα ερπν κα ε οσµα, δουλείας πλάνης λύσαν ες, ο ς πρ ν κυρίους, χάρι ι. µνείσθω σ ν ού οις κα θε ος, Νικόδηµος νήψεως ναός, θεόνους κα θεόληπ ος, συχασ ν µέγισ ος, ς ν σοφ ν Γρηγόριον, πρ ς ελειό η α γαγε. Θεο οκίον. πάρχουσα σκέπη κα προσ ά ις, µ ν ο ς ο κο σι σ ν Μονήν, Κυρία Βηµα άρισσα, π αισµά ων δο ναι φεσιν, ο ς απεινο ς κέ αις σου, ν σ ν Υ ν καθικέ ευε. 15

16 Κα αβασία. Το ς σο ς µνολόγους Θεο όκε, ς ζ σα κα φθονος πηγή, θίασον συγκρο ήσαν ας, πνευµα ικ ν σ ερέωσον κα ν θεί δόξ σου, σ εφάνων δόξης ξίωσον. Με ν α ησιν, Κάθισµα ν γίων. χος πλ. δ. Τ ν Σοφίαν κα Λόγον. Τ ς κοιλάδας ο θωνος α ς οα ς, ν δακρύων ρδεύσαν ες ληθ ς, ν πόνων δράγµα α, ε ς κα ν καρπώσασθε, κα φωσ ρες ν κόσµ, ζω ς λόγον χον ες, παξίως φθη ε, Πα έρες µακάριοι χάριν γ ρ λαβόν ες, µοιβ ν ν καµά ων, σθε νοσήµα α κα διώκε ε πνεύµα α. θεν πίσ ει δεόµεθα Πρεσβεύσα ε Χρισ Θε, ν π αισµά ων φεσιν δωρήσασθαι, ο ς ορ άζουσι πόθ, ν γίαν µνήµην µ ν. όξα. Τ α ό. Κα ν ν. Θεο οκίον. µοιον. Τ ν ε κόνα σου έσποινα ν σεπ ήν, Βηµα άρισσαν πόθ ο απεινοί, ιµ µεν δοξάζον ες, ν πανάγιον όκον σου. Τ ν πονηρ ν δαιµόνων, ν πόλεµον µβλυνον, κα παθείας α γλ µ ς χειραγώγησον ς µεµολυσµένας, ς καρδίας ννοίας, οα ς κα ανύξεως κα δακρύων πόπλυνον, να πόθ σοι κράζωµεν Πρέσβευε σ Υ κα Θε, ν π αισµά ων δο ναι µ ν φεσιν σ γ ρ µόνην πλου ο µεν, βεβαίαν ν ίληψιν. δ δ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. Σύ µου σχύς, Κύριε, σύ µου κα δύναµις, σ Θεός µου, σύ µου γαλλία- µα, Πα ρικο ς κόλπους µ λιπών, κα ν µε έραν, π ωχείαν πισκεψά- µενος δι σ ν Προφή, ββακούµ σοι κραυγάζω, δυνάµει σου δόξα φιλάνθρωπε. ( ίς). Σ ληθής, ς σω ηρίας πόθεσις, Θεοµ ορ σάρκα ς δανείσασα, Λυ ρω κα πανσθενουργ, κα σ προνοί, µ ν προ σ ασαι πάν ο ε, ε κόνι σου θεί, ς χάρι ας διδο σα, σφαγµένης κλήσει Πανάχραν ε. πλασ ουργός, κ ο α νος σ ε ρα ο, θείαν σκέπην ρει ο θωνος, κα ς Μον ς σου παιδαγωγόν, πάν ο ε φουρο σαν, ο ς θαύµασι ν ε κόνων σου, ς θείας σφαγµένης, κα ς ν ιφωνούσης σ γ ρ φύλαξ α ς πέλεις γρυπνος. 16

17 ειθαλής, θανασίας παράδεισος, ρα ος ν ως κα µυρίπνοος, θεία ε κών σου θαυµασ ή, πέλει σφαγµένη, θαυµα ουργο σα κα σώζουσα, πισ ν πάν α πλήθη, προσπίπ ον α πίσ ει, µη ρικ σου πρεσβεί Παν άνασσα. ν πισ ν, µόνη οίµη ν ίληψις, βοηθείας χε ρά σου νά εινον, µανίαν λύουσα πειρασµ ν, Ζών σου θεί, µυριπνό κα ασαι, σω- µά ων κακουχίας, κα ψυχ ν ωσ ίας, ν πισ ς α ουµένων σε έσποινα. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Κοσµ ς µο, σ ν Ε θυµί ο ώδεκα, ο ς σ εφάνους µαρ υρίου λαβον, κα ιονύσιος κλεινός, ν νήσ Κρή, ν ο ς σχά οις ρισ ος, ο ς θλους σκήσει, συµµίξαν ες µφρόνως, ο πισ ο ο Χρισ ο σιόαθλοι. µνοις ιµ, ν Προεσ α Ε θύµιον, ν γεννάδα, ς δεθε ς λύσεσι, κα επον ίσθη ν βυθ, ς λέγξας πλάνην, Λα ινοφρόνων σ ε ό α α, σ ν θεί Ε δοκίµ, ο ε ρεσις πάν ας, ν γίων λειψάνων κα ηύφρανεν. Συνανυµν, κα Θεοφάνην ν ρισ ον, ν ποιµένα σ ερον γενό- µενον, σ ν Γενναδί κα µαθη α ς, σ ύλους γκρα είας, κα κριβε ς πο αγ, δόν ας ξένον θα µα, π ς Θεο όκου, ο λαίου ν θείαν νάβλυσιν. Θεο οκίον. ς πολλ ς, περ ν Ποίµνην σου έσποινα, προµηθείας! σ γ ρ πάν ες χοµεν, Βα οπαιδίου ο φοι η αί, προνοο σαν µόνην, δι ν θείων ε κόνων σου, κα Ζώνης σου γίας, δι ν σ πρεσβεί, κ παθ ν κα κινδύνων σωζόµεθα. λλος ν γίων. Τ ν νεξιχνίασ ον. Μύρα ε ωδέσ α α ερά, θήκη ν λειψάνων πανόσιοι, µ ν κπνέει, κα άσεων πηγάς, π σι ο ς προσπελάζουσι, κα πανευλαβ ς κε εύουσιν. Νάµα α άσεων σ σορός, µάκαρ ναβλύζει Ε δόκιµε, ο ς προσιο σι, κα καθαίρει µολυσµούς, σαρκ ς µο κα πνεύµα ος, κα ε ωδιάζει θεόληπ ε. φθη γαλλόµενος πνευµα ικ ς, π ερπν µνήµ σήµερον, µ ν Πα έρες, κα πληρούµενος σµ ς, σορο µ ν ς κόνεως, χορ ς ν α θα µν ν µ ς. Ο κός ις γεγένησαι ν δωρε ν, ν περφυ ν θείου Πνεύµα ος, φηγη ής ε, ναρέ ου γωγ ς, κα πρακ ικ ς διδάσκαλος, Σάββα ς Μον ς µ ν καύχηµα. Θεο οκίον. 17

18 δε Παναµώµη ε, κουσον ν ν ρω ον Ποίµνην σου φύλα ε, κ πάσης βλάβης, κα δειν ν παγωγ ς ε ς σ γ ρ Βηµα άρισσα, πάν ες ς λπίδας θέµεθα. Κα αβασία. Τ ν νεξιχνίασ ον θείαν βουλήν, ς κ ς Παρθένου σαρκώσεως, σο ο ψίσ ου, προφή ης ββακούµ, κα ανο ν κραύγαζε δόξα δυνά- µει σου Κύριε. δ ε. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. να ί µε πώσω, π ο προσώπου σου φ ς δυ ον; κα κάλυψέ µε, λλό ριον σκό ος ν δείλαιον λλ πισ ρεψόν µε, κα πρ ς φ ς ν ν ολ ν σου, ς δούς µου κα εύθυνον δέοµαι. ( ίς). αθυµίας πν, κα ς µελείας βάρει κρα ούµενον, σαί µε Παρθένε, κα καλ ν ν σ άσει µε σύν αξον, ν ιφωνο σα, ς ς Μον ς µ ν προσ ά ις, σω ηρίαν α ο ν α πρεσβείαις σου. Σο προσπίπ ω κα κράζω, κώλυσον Πανάµωµε ς ν Βασίλισσαν, ν µο κακίαν, ς πο κα α ν πεκώλυσας, κα ε σάγαγέ µε, ν ρε ν µε ουσί, πως ο ω σωθε ς µεγαλύνω σε. Τ θερµ σου πρεσβεί, πρ ς ν Υ όν σου ν ιφωνή ρια, π ρ ς Μον ς σου, ς πλου ούσης ς θείας ε κόνας σου, σ ν Βηµα αρίσσ, κα σεπ Παραµυθία, κεχρηµένη φυλά εις ο ς δούλους σου. Ο ο ρους Πα έρες, κα πισ ν συσ ήµα α πάν οθεν, ν σεπ ήν σου Ζώνην, προσκυν σαι προθύµως πείγον αι, χάριν αµά ων, παλλαγ ν κακ ν ποικίλων, πρεσβεί σου Κόρη λαµβάνον ες. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Νικοδήµ πάνυ, ο σοφο Γρηγορίου γέρον ι, προσκοµίζω µνον, σ ν α δ ιµ θανάσιον, ς ο Πρω οκλή ου, Σκή ης δοµή ορα ν θε ον, ς ποιµένων κλέος κα καύχηµα. Σάββ θεί κ πόθου, πρεπωδέσ α ον µνον προσάξωµεν, σοφ κείν, θεοπνεύσ ργάν ς χάρι ος ν βρο ς γ ρ φύσει, βίον σώµα ον δι λθε, κα Μον ς µ ν φθη γλάϊσµα. ς καλλί εκνος µή ηρ, Βα οπαιδίου Μον ε φηµίζε αι, ο ς υ ο ς ιµ σα, παλαιούς ε κα νέους κα έχουσα, σ ν ωάσαφ, βασιλογόν Με εώρων, Θεοφάνην νεόαθλον Μάρ υρα. Θεο οκίον. Τίς ο χαίρει καρδί, βλέπων ν σ ν Ζώνην γν Θεονύµφευ ε, κα σεπ ς ε κόνας, ν θαυµά ων χεούσας νάβλυσιν, χάριν αµά ων κα ν π αισµά ων λύσιν π σι, προσιο σιν κ πόθου κα πίσ εως. 18

19 λλος ν γίων. ξέσ η σύµπαν α. νέ ειλε σήµερον, πλήρωµα ς χάρι ος! ν ως µβροσία ο µάννα, ο ζωη ύ ου π σι προ ίθε αι θεν ν µνήµ φαιδρ, θείων προσ α ν µ ν, ο ποθο ν ες ρυφήσα ε. Παθ ν κα εφρόνησας, σαρκ ς µάκαρ Ε θύµιε, περβαλλούσ γκρα εί, κα βασιλέα ν λα ινόφρονα, λεγξας θεόφρον ε θαρσ ς βίαιον δ θάνα ον, πνιγµον ς καρ έρησας. ευσ ν κα ε µάραν ον, ο βίου ν ερπνό η α, σιοι Πα έρες γνωκό ες, σ αυρ ν π µων προθύµως ρα ε, Μον προσδραµόν ες σπερ ν ν, φύλακες κα πρόµαχοι, σαε διαµένε ε. Θεο οκίον. ρ ν Φω οπάροχε, Φ ς µε κα αξίωσον, εκες κόσµ κα ψυχήν µου, ν ν ν φώ ισ ον κα αφώ ισον σο γ ρ να ίθηµι Σεµνή, π σαν ν λπίδα µου, κα ζω ς ν πόλαυσιν. Κα αβασία. ξέσ η σύµπαν α, π θεί δόξ σου, σ γ ρ πειρόγαµε Παρθένε, σχες ν µή ρ ν π πάν ων Θεόν, κα έ οκας χρονον Υ όν, π σι ο ς µνο σί σε, σω ηρίαν βραβεύον α. δ. Τ ς Θεο όκου. Ε ρµός. λάσθη ί µοι Σω ήρ, πολλα γ ρ α νοµίαι µου κα κ βυθο ν κακ ν, νάγαγε δέοµαι πρ ς σ γ ρ βόησα, κα πάκουσόν µου, Θε ς ς σω ηρίας µου. ( ίς). ε πέσ η καιρός, βουλ ς µεγάλης γγελος, ξ ο ρανο κα ελθών, πρ ς σ ν Πανάµωµον, νοικήσας ε ληφε ν µ ν ε κόνα, ν φορέσας νεκαίνισεν. Βηµα αρίσσης µν, πάνσεπ ον ξεικόνισµα, σ ν ιµί σ αυρ, φρέα ι δύσαν ι, χρόνοις π πλείοσι, Θεο όκε Κόρη, κα µ ς καθαγιάζον ι. Παραµυθίας ε κών, Βα οπαιδίου µυρίπνοος, παρηγορίας µ ν, γενο πύργος σεισ ος, φρουρο σα κα σκέπουσα, ο ς σ προσκυνο ν ας, κα προσµένον ας σκέπ σου. Τ ς Ζώνης σου ς σεπ ς, ν χάριν δίδου Πανάχραν ε, κα ν Μονήν σου εί, κινδύνων περίσωζε, ξ χθρ ν ποικίλων ε, κα δαιµόνων πλάνης, κα α ρέσεως Παν άνασσα. Πρ ος Καν ν ν γίων. α ός. Βα οπαιδίου Μον ς, γεραίρω θεία βλασ ήµα α Νεόφυ ον ν κλεινόν, φων ς γ ρ κήκοε, Μη ρ ς ο Παν άνακ ος κα ν ν σίοις, διαλάµψαν α Νικόδηµον. 19

20 Ε φραίνου κλειν Μονή, Βα οπαιδίου κα χόρευε, κοµ σα ο ς σο ς υ ούς, πρ ς δόξαν κα παινον, ς γν ς Θεόπαιδος, ς προσ ασί, βραβε α νίκης λαβον. Σ ν ν ωνί ιµ, ν σύν εκνον θανάσιον, κα Νικολά µο, ο ς θείους οµή ορας µο δύο Σάββας ε, κα ο ς Γενναδίους, γαπίους Νικοδήµους ε. Θεο οκίον. Τ ν συµµαχίαν ν σήν, Παρθένε σχόν ες ο δο λοί σου, Βα οπαιδίου Μον ς, θε α βλασ ήµα α, ρόπαια γειραν, κα ν δαιµόνων, κα σ εφάνους νίκης λαβον. λλος ν γίων. Τ ν θείαν αύ ην. Σεπ ς χορ ς δωδεκάριθµος, σεµν ν σιοάθλων ιµάσθω ν ν, ς σ ηλι εύσαν ες, Λα ίνων πλάνην ν χθισ ον, κα ν γχόνης θάνα ον ποµείναν ες. Το ς σµασιν ε φηµήσωµεν, πληθ ν σιοάθλων πανθαύµασ ον, ο ς πωνύµους ε, κα νωνύµους Μον ς µ ν, περιφαν βλασ ήµα α µακαρίζον ες. φθάρ ου δόξης ύχε ε, Πα έρες ς Μον ς καυχήµα α, κα ρους θωνος, ν ως ε ώδη βλασ ήµα α, κα µαράν οις σ έφεσιν κοσµήθη ε. Το ς πο αµο ς ο ς κβλύζον ας, άσεων ς χάρι ας πασιν, Πα έρας σήµερον, δε ε ν µνοις ιµήσωµεν, κα ς ζω ς ε θρα α ν ν λήσωµεν. Θεο οκίον. Μαρία Μ ερ πέραγνε, Μον ς Βα οπαιδίου πρόνοια, σ ζε ν Ποίµνην σου, πάσης δειν ς περισ άσεως, κα α ωνίου δόξης υχε ν ξίωσον. Κα αβασία. Τ ν θείαν αύ ην κα πάν ιµον, ελο ν ες ορ ν ο θεόφρονες, ς Θεοµή ορος, δε ε ς χε ρας κρο ήσωµεν, ν ξ α ς εχθέν α Θε ν δοξάζον ες. Κον άκιον. χος πλ. δ. Τ περµάχ. Τ π ρ φύσιν ερ µ ν παλαίσµα α, κα ο ς γ νας ς καλ ς µ ν θλήσεως, ε φηµο µεν κα θαυµάζοµεν Θεοφόροι. ν σκήσει κα θλήσει γ ρ µπρέψαν ες, ο ς σ εφάνους κοµίσασθε ς πίσ εως δι κράζοµεν Χαίρετε Πατέρες Πανόσιοι. 20