ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΩΝ 29 η Ελληνική Μαθηματική Ολυμπιάδα "Ο Αρχιμήδης" 3 Μαρτίου 2012

Transcript

1 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΘΗΜΤΙΚΗ ΕΤΙΡΕΙ Πανεπιστημίου (Ελευθερίου Βενιζέλου) ΘΗΝ Τηλ F: info@hmsgr wwwhmsgr GREEK MATHEMATICAL SOCIETY, Panepistimiou (Εleftheriou Venizelou) Street GR Athens - HELLAS Tel F: info@hmsgr wwwhmsgr ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΓΩΝΙΣΜΩΝ 9 η Ελληνική Μαθηματική Ολυμπιάδα "Ο ρχιμήδης" Μαρτίου 0 Θέματα μικρών τάξεων ΠΡΟΒΛΗΜ Δίνεται οξυγώνιο τρίγωνο ΒΓ (με Β<Γ<ΒΓ), εγγεγραμμένο σε κύκλο c(o, R ) (με κέντρο το σημείο O και ακτίνα R ) Ο κύκλος c (, ) Β (με κέντρο το σημείο και ακτίνα Β ) τέμνει την πλευρά ΒΓ στο σημείο Δ και τον περιγεγραμμένο κύκλο c(o, R ) στο σημείο Ε Να αποδείξετε ότι η πλευρά Γ διχοτομεί τη γωνία ΔΕ ˆ ( ος τρόπος) Οι γωνίες ΓΕ ˆ και ΓΒΕ ˆ είναι εγγεγραμμένες στον κύκλο c(o, R ) (σχήμα ) και βαίνουν στο ίδιο τόξο ΓΕ, οπότε είναι ίσες, δηλαδή έχουμε ˆ ˆ ˆ =ΓΕ=ΓΒΕ () Επίσης, η γωνία ΔΒΕ ˆ που είναι ίση με τη γωνία ΓΒΕ ˆ είναι εγγεγραμμένη στον κύκλο c ( Β, ) και βάνει στο τόξο ΔΕ, ενώ η γωνία ΔΕ ˆ είναι η αντίστοιχη επίκεντρη της γωνίας ΔΒΕ ˆ Επομένως έχουμε ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ ΔΕ + ΓΒΕ=ΔΒΕ= = () Σχήμα πό τις σχέσεις () και () λαμβάνουμε

2 ˆ ˆ ˆ + =, () από την οποία προκύπτει ότι ˆ ˆ =, δηλαδή η Γ είναι διχοτόμος της γωνίας ΔΕ ˆ ος τρόπος Οι χορδές Β και Ε του κύκλου ( c ) είναι ίσες μεταξύ τους, ως ακτίνες του κύκλου ( c ), οπότε το τρίγωνο ΒΕ είναι ισοσκελές με Β ˆ ˆ ˆ =ΒΕ=ΕΒ () Όμως οι γωνίες ΕΒ ˆ και Γ ˆ είναι εγγεγραμμένες στον κύκλο c( O, R ) και βαίνουν στο ίδιο τόξο, οπότε θα είναι ίσες, δηλαδή ΕΒ ˆ = Γ ˆ () πό τις () και (), έχουμε Β ˆ ˆ ˆ =ΒΕ=Γ (5) και επομένως προκύπτει ότι Β ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ =Β Β =Β Γ (6) πό το ισοσκελές τρίγωνο ΒΔ, έχουμε: Δ ˆ ˆ ˆ =ΔΒ=Β και επειδή η ˆΔ είναι εξωτερική γωνία του τριγώνου ΔΓ, συμπεραίνουμε ότι: Β=Δ ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ =ΔΓ+Γ= +Γ ˆ ˆ ˆ ˆ =ΔΓ=Β Γ (7) πό τις σχέσεις (6) και (7) λαμβάνουμε την ισότητα: ˆ ˆ =Β () Επιπλέον, οι γωνίες Βˆ ˆ ˆ και ΓΕ=είναι εγγεγραμμένες στον κύκλο c( O, R ) και βαίνουν στο ίδιο τόξο ΓΕ, οπότε είναι ίσες, δηλαδή ˆ ˆ ˆ ˆ =ΓΕ=ΓΒΕ=Β (9) πό τις σχέσεις (7), () και (9) λαμβάνουμε την ισότητα ˆ ˆ ˆ ˆ = =Β Γ, από την οποία προκύπτει ότι η πλευρά Γ διχοτομεί τη γωνία ΔΕ ˆ ΠΡΟΒΛΗΜ Για τις διάφορες τιμές της παραμέτρου a, να λύσετε την εξίσωση x x+ = + Με σκοπό την απαλλαγή από την απόλυτη τιμή του x, θεωρούμε τις περιπτώσεις: Ι x Τότε έχουμε x = x και η εξίσωση γίνεται: x x + = + x = + x = + ( ) ( ) x = + a x=, οπότε διακρίνουμε τις περιπτώσεις: Για a = η εξίσωση γίνεται: 0 x = και είναι αδύνατη

3 Για a η εξίσωση έχει μοναδική λύση x =, a μόνον όταν + a 0 ( a+ )( a ) 0, a a< a a a Για a< ή a η εξίσωση δεν έχει λύση μεγαλύτερη ή ίση του ΙΙ x < Τότε έχουμε x = x+ και η εξίσωση γίνεται: ( ) ( ) ( ) x + x+ = + x = + x = + x+ = + a+ x=, οπότε διακρίνουμε τις περιπτώσεις: Για a = η εξίσωση γίνεται: 0 x = και είναι αδύνατη x = a +, μόνον όταν a < < < 0 a+ a+ a+ a+ a+ > 0, a a< ή a > Για a η εξίσωση έχει μοναδική λύση ( )( ) Για < a η εξίσωση δεν έχει λύση μικρότερη του Συνοψίζοντας, όλα τα παραπάνω έχουμε ότι: Για a <, η εξίσωση έχει μία μόνο λύση x = a + Για a <, η εξίσωση δεν έχει λύση Για a =, η εξίσωση έχει μία μόνο λύση x = a Για < a <, η εξίσωση έχει δύο λύσεις x = a και Για a, η εξίσωση έχει μία μόνο λύση x = a + x = a + ΠΡΟΒΛΗΜ Οι θετικοί ακέραιοι m, n, με m> n, ικανοποιούν την εξίσωση {, } {, } ΕΚΠ mn + ΜΚΔ mn = m+ n (*) (α) Να αποδείξετε ότι ο n είναι διαιρέτης του m (β) ν επιπλέον ισχύει ότι m n 0 που είναι λύσεις της εξίσωσης (*) (α) Έστω ότι { mn, } =, να προσδιορίσετε όλα τα ζευγάρια ( mn, ) ΜΚΔ = d Τότε υπάρχουν θετικοί ακέραιοι ab, τέτοιοι ώστε: Τότε θα ισχύει ότι { m, n} { } m= ad, n= bd και ΜΚΔ a, b = ΕΚΠ = mn adbd abd d = d = και η εξίσωση (*) γίνεται: abd + d = ad + bd d ab + a b = 0, από την οποία, αφού d, προκύπτει ότι: ( )

4 ( )( ) ab + a b = 0 a b = 0 a = ή b = ν είναι a =, τότε m= d και n= bd d = m, άτοπο ν είναι b =, τότε n= d και m= ad, οπότε προκύπτει ότι nm (β) Σύμφωνα με το ερώτημα (α), έχουμε n= d και m= ad, με a >, αφού m> n, οπότε ( ) m n= 0 ad d = 0 a d = 0 Επειδή οι αριθμοί a, d είναι θετικοί ακέραιοι, έπεται ότι { } ( ) {( ) ( ) ( )( )} ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) a, d,0,,5, 5,, 0, a, d,0,, 5, 6,,,, οπότε λαμβάνουμε τα ζευγάρια mn, = 0,0 ή 5,5 ή, ή, ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ΠΡΟΒΛΗΜ Πάνω σε επίπεδο Π δίνεται ευθεία ε και πάνω στην ε δίνονται δύο σημεία,, διαφορετικά μεταξύ τους Θεωρούμε ακόμη και δύο διαφορετικά μεταξύ τους σημεία, του επιπέδου Π που δεν ανήκουν στην ευθεία ε Να εξετάσετε, αν είναι δυνατόν να τοποθετηθούν τα σημεία και σε τέτοιες θέσεις, ώστε να σχηματίζεται ο μεγαλύτερος δυνατός αριθμός ισοσκελών τριγώνων με κορυφές τρία από τα τέσσερα σημεία,,, : (α) όταν τα σημεία, ανήκουν σε διαφορετικά ημιεπίπεδα ως προς την ευθείαε, (β) όταν τα σημεία, ανήκουν στο ίδιο ημιεπίπεδο ως προς την ευθεία ε Να δώσετε όλες τις δυνατές περιπτώσεις και σε κάθε περίπτωση να εξηγήσετε πως μπορούν να προσδιοριστούν γεωμετρικά τα σημεία και Πρώτα παρατηρούμε ότι από τέσσερα σημεία που ανά τρία είναι μη συνευθειακά,! ορίζονται συνολικά = = διαφορετικά τρίγωνα Επομένως, ο μέγιστος!! δυνατός αριθμός ισοσκελών τριγώνων που μπορεί να οριστούν με κορυφές τρία από τα από τα τέσσερα σημεία είναι Στη συνέχεια, για τις περιπτώσεις (α) και (β), θα προσπαθήσουμε να τοποθετήσουμε τα σημεία και σε τέτοιες θέσεις, έτσι ώστε να ορίζονται τέσσερα ισοσκελή τρίγωνα από τα σημεία,, και Για τον ορισμό ισοσκελούς τριγώνου με δύο κορυφές και υπάρχουν δύο δυνατές περιπτώσεις σε σχέση με τη βάση και τις ίσες πλευρές Στη πρώτη περίπτωση η είναι βάση, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η είναι μία από τις ίσες πλευρές Έχοντας στο νου μας αυτές τις δύο δυνατότητες, προσπαθούμε στη συνέχεια να κατασκευάσουμε ισοσκελή τρίγωνα με κορυφές τρία από τα τέσσερα σημεία,, και (α) Τα σημεία, ανήκουν σε διαφορετικά ημιεπίπεδα ως προς την ευθεία ε Για τον ορισμό ισοσκελούς τριγώνου με δύο κορυφές και υπάρχουν οι παρακάτω δυνατές περιπτώσεις:

5 5 Η πρώτη περίπτωση είναι τα σημεία και να ανήκουν στη μεσοκάθετη δ του ευθύγραμμου τμήματος και σε διαφορετικά ημιεπίπεδα ως προς την ευθεία ε Τότε ορίζονται τα ισοσκελή τρίγωνα και ν επιπλέον το σημείο είναι η τομή της μεσοκάθετης δ με τον κύκλο c(, ), τότε θα είναι =, αλλά και = (λόγω συμμετρίας), οπότε και τα τρίγωνα και είναι ισοσκελή, σχήμα Σχήμα Η δεύτερη περίπτωση είναι γενίκευση της πρώτης Τα σημεία και λαμβάνονται συμμετρικά ως προς την ευθεία ε, πάνω σε τυχούσα ευθεία ζ κάθετη προς την ευθεία ε, όχι στα σημεία,, αλλά και πάνω στον κύκλο c(, ), ώστε να εξασφαλίζονται οι ισότητες = = και =, =, αφού η ευθεία ε είναι μεσοκάθετη της χορδής, σχήμα (β) Τα σημεία, Σχήμα ανήκουν στο ίδιο ημιεπίπεδο ως προς την ευθεία ε Έχουμε δύο δυνατές περιπτώσεις: Το σημείο ανήκει στη μεσοκάθετη δ του ευθύγραμμου τμήματος και το σημείο λαμβάνεται ως η τομή των μεσοκάθετων δ και ζ των ευθύγραμμων τμημάτων και, αντίστοιχα Τότε και τα τέσσερα τρίγωνα που ορίζονται από τα σημεία,, και είναι ισοσκελή

6 6 Σχήμα Για να ανήκει το σημείο στο ίδιο ημιεπίπεδο με το σημείο θα πρέπει το τρίγωνο να είναι οξυγώνιο, σχήμα Τα σημεία και λαμβάνονται έτσι ώστε το τετράπλευρο να είναι τετράγωνο ή ρόμβος, δηλαδή πρέπει για το τετράγωνο να ισχύουν = = και,, σχήμα 5, ενώ για το ρόμβο πρέπει να ισχύουν = = =, σχήμα 6 Στην περίπτωση αυτή ορίζουμε πρώτα το σημείο πάνω στο κύκλο c(, ) έτσι ώστε =και στη συνέχεια θεωρούμε το σημείο ˆ συμμετρικό του ˆ ως προς την ευθεία ˆ ˆ Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να θεωρηθούν τα σημεία και στο άλλο ημιεπίπεδο ως προς την ευθεία ε Σχήμα 5 Σχήμα 6 Παρατήρηση Στην περίπτωση (α) θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το σημείο σε τέτοια θέση, ώστε να ισχύουν: = και, οπότε το τρίγωνο είναι ισοσκελές και ορθογώνιο, σχήμα 7 Στη συνέχεια το σημείο πρέπει να τοποθετηθεί σε διαφορετικό ημιεπίπεδο σε σχέση με το Οι πιθανές θέσεις του φαίνονται στο σχήμα 7, αλλά στις τρεις περιπτώσεις ορίζονται τρία ακριβώς ισοσκελή τρίγωνα και στην τέταρτη με Δ μόνο δύο Επομένως σε αυτή την περίπτωση δεν επιτυγχάνεται ο ορισμός του μέγιστου δυνατού αριθμού ισοσκελών τριγώνων

7 7 Σχήμα 7

8 ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΘΗΜΤΙΚΗ ΕΤΙΡΕΙ Πανεπιστημίου (Ελευθερίου Βενιζέλου) ΘΗΝ Τηλ F: info@hmsgr wwwhmsgr GREEK MATHEMATICAL SOCIETY, Panepistimiou (Εleftheriou Venizelou) Street GR Athens - HELLAS Tel F: info@hmsgr wwwhmsgr ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΔΙΓΩΝΙΣΜΩΝ 9 η Ελληνική Μαθηματική Ολυμπιάδα "Ο ρχιμήδης" Μαρτίου 0 Θέματα μεγάλων τάξεων ΠΡΟΒΛΗΜ Οι θετικοί ακέραιοι p, q είναι πρώτοι μεταξύ τους και ικανοποιούν την εξίσωση ( ) + = + +, p q n p q όπου η παράμετρος n είναι θετικός ακέραιος Βρείτε όλα τα δυνατά ζεύγη ( p, q ) Η δεδομένη εξίσωση είναι ισοδύναμη με την εξίσωση q( q ) = p ( n ) p + Επειδή είναι ΜΚΔ { pq, } =, από την () έπεται ότι p q, q ( n + ) p και ( n ) q + p = = k, () p q όπου k θετικός ακέραιος πό τις εξισώσεις () λαμβάνουμε k + q= kp+ και p= () n + k Επειδή ο p είναι θετικός ακέραιος, από την () έπεται ότι: 0< n + k k+ k < n + k + k+ ( ) k < n k + k k n k + k < k+, οπότε προκύπτει ότι k = n Έτσι από τις σχέσεις () λαμβάνουμε: n + p = = n+ και q = n ( n+ ) + = n + n+ n + n pq, = n+, n + n+ επαληθεύει τη Εύκολα διαπιστώνουμε ότι το ζευγάρι ( ) ( ) δεδομένη εξίσωση και ότι ισχύει: ΜΚΔ { pq, } = Πράγματι, αν είναι { p, q} τότε d ( q np) =, οπότε θα είναι d = () ΜΚΔ = d, ΠΡΟΒΛΗΜ Να προσδιορίσετε όλα τα μη μηδενικά πολυώνυμα P( x ) και Q( x ) με πραγματικούς συντελεστές, ελαχίστου δυνατού βαθμού, τέτοια ώστε 5 P x + Q x = P x + x Q x, για κάθε x ( ) ( ) ( ) ( )

9 9 Η δεδομένη ισότητα γράφεται ισοδύναμα 5 ( ) ( ) ( ) ( ) P x P x = x Q x, για κάθε x () Το πολυώνυμο του δεύτερου μέλους έχει μεταξύ των ριζών του τις ρίζες πέμπτης τάξεως π π της μονάδας:, ω, ω, ω, ω, όπου ω = cos + i sin, για τις οποίες ισχύει ότι: ω = και ω = ω, ω = ω πό την () λαμβάνουμε 6 P( ω) = P( ω ), P( ω ) = P( ω ), P( ω ) = P( ω ) = P( ω), P( ω ) = P( ω ) = P( ω ), οπότε θα έχουμε P ω = P ω = P ω = P ω P( x) ( ) ( ) ( ) ( ) ν b είναι η κοινή τιμή των P( ) P( ) P( ) P( ) b έχει ρίζες τους αριθμούς ω, ω, ω και ω, τότε το πολυώνυμο ω, ω, ω, ω, οπότε θα ισχύει: ( ) = ( ω)( ω )( ω )( ω ) ( ) P( x) = ( x + x + x + x+ ) R( x) + b P x b x x x x R x Επειδή το πολυώνυμο P( x ) έχει πραγματικούς συντελεστές πρέπει το ίδιο να ισχύει και για το πολυώνυμο R ( x ) και επίσης πρέπει b Επιπλέον, πρέπει το πολυώνυμο P( x) να είναι του ελάχιστου δυνατού βαθμού, έπεται ότι το πολυώνυμο R ( x ) πρέπει να είναι του ελάχιστου δυνατού βαθμού ν είναι R( x ) = 0, οπότε δεν ορίζεται ο βαθμός του, τότε από 5 την () προκύπτει ότι ( x ) Q( x) = 0, από την οποία, δεδομένου ότι ο δακτύλιος [ x] των πολυωνύμων πραγματικής μεταβλητής δεν έχει μηδενοδιαιρέτες, έπεται ότι Q( x ) = 0, που είναι μη αποδεκτό Επομένως το πολυώνυμο R ( x ) πρέπει να είναι μηδενικού βαθμού, δηλαδή σταθερό πολυώνυμο, έστω R( x) = a 0 Τότε θα έχουμε ( ) ( ) ( ) P x = a x + x + x + x+ + b= a x + x + x + x + c, όπου a *, c= a+ b Επομένως, η σχέση () γίνεται 5 P x P x = x Q x ( ) ( ) ( ) ( ) 6 5 a( x + x + x + x ) a( x + x + x + x) = ( x ) Q( x) 6 5 a( x x + x x) = ( x ) Q( x) 5 5 a( x + x)( x ) = ( x ) Q( x) 5 ( x ) a( x x) Q( x) + = 0 πό την τελευταία ισότητα πολυωνύμων έπεται ότι: ( ) ( ) Q x a x x a = +, * ος τρόπος Ο ελάχιστος δυνατός βαθμός του πολυωνύμου του δευτέρου μέλους της () είναι 5, ενώ ο βαθμός του πολυωνύμου του πρώτου μέλους είναι άρτιος, οπότε θα έχουμε

10 0 Q( x) P( x) ν υποθέσουμε ότι ( ) min deg = και min deg = P x = a0, a0, a, a, a, a 0, τότε από τη δεδομένη ισότητα πολυωνύμων λαμβάνουμε 5 P x P x = x Q x () ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) 5 ( x 6 ) a( x x) 5 ( x 5 ) a x( x ) ( x x) ( 5 ) 5 ( ) ( ) ( ) x P x P x = a x + a x + a x + a a x a x a x a x a x x + a x a x + a a x + a a x πό την τελευταία σχέση προκύπτει ότι + ( a a) x + ( a a) x= 0, οπότε λαμβάνουμε a = a = 0, a a = 0, a a = 0 a = a = a = 0, άτοπο Επομένως δεν υπάρχει πολυώνυμο P( x) τρίτου βαθμού τέτοιο, ώστε να ισχύει η P x = a, με δεδομένη ισότητα Στη συνέχεια θεωρούμε ( ) a, a, a, a, a 0 * Εργαζόμενοι, όπως παραπάνω, λαμβάνουμε: 0 5 P( x ) P( x) = ( x ) Q( x) () 5 6 ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ( ) 5 5 ( ) ( )( ) ( ) ( ) ( ) ( ) x P x P x = a a 0 0 x a x x + x + a x x+ x x x a x + a x + a a x + a a x + a a x + a a x πό την τελευταία ισότητα προκύπτει ότι ( a ) ( ) ( ) ( ) * a x + a a x + a a x + a a x= 0 a = a = a = a, οπότε λαμβάνουμε * P x = a = a x + x + x + x + a, a, a ( ) ( ) Στη συνέχεια από τη σχέση () προκύπτει ότι: P x P x x 5 a x a x x 5 Q x Q x a x * = + = = + x, a ( ) ( ) ( )( ) ( ) ( ) ( ) ( ) ΠΡΟΒΛΗΜ Δίνεται οξυγώνιο τρίγωνο ΒΓ (με Β<Γ<ΒΓ), εγγεγραμμένο σε κύκλο c(o, R ) (με κέντρο το σημείο O και ακτίνα R ) Η διχοτόμος Δ τέμνει τον περιγεγραμμένο κύκλο c(o, R ) στο σημείο Κ Ο κύκλος c(o, R ) (που έχει το κέντρο στην Ο και περνάει από τα σημεία, Δ ), τέμνει την Β στο Ε και την Γ στο Ζ ν Μ, N είναι τα μέσα των ΖΓ και ΒΕ αντίστοιχα, αποδείξτε ότι οι ευθείες ΕΖ, ΔΜ, ΚΓ περνάνε από το ίδιο σημείο (έστω Τ ), οι ευθείες ΕΖ, ΔΝ, ΚΒ περνάνε από το ίδιο σημείο (έστω S ) και ότι η ΟΚ είναι μεσοκάθετη της TS Εφόσον το κέντρο του κύκλου c βρίσκεται επάνω στην Ο, οι κύκλοι c και c θα εφάπτονται εσωτερικά στο σημείο Δηλαδή οι κύκλοι c και c είναι

11 ομοιόθετοι στη ομοιοθεσία με κέντρο το σημείο και λόγο λ ( λ είναι ο λόγος των ακτίνων των δύο κύκλων) Σχήμα ν λοιπόν κάποια ευθεία περνάει από το σημείο και τέμνει τους κύκλους c και c στα σημεία Θ και Θ αντίστοιχα, τότε Θ= λθ Με βάση τις προηγούμενες σκέψεις έχουμε: Η ΒΓ είναι ομοιόθετη της ΕΖ, οπότε ΒΓ// ΕΖ Η ΚΓ είναι ομοιόθετη της ΔΖ, οπότε ΚΓ // ΔΖ Έστω Τ το σημείο τομής των ΕΖ και ΚΓ Τότε το ΔΖΤΓ είναι παραλληλόγραμμο, άρα και η ΔΜ θα περνάει από το σημείο Τ Με όμοιο τρόπο αποδεικνύουμε ότι και το ΔΕSΒ είναι παραλληλόγραμμο, οπότε οι ευθείες ΕΖ, ΔΝ, ΚΒ περνάνε από το σημείο S Εφόσον το Ο είναι το ομοιόθετο του Ο και Κ το ομοιόθετο του Δ, συμπεραίνουμε ότι: ΟΔ // ΟΚ και επειδή ΟΚ ΒΓ (διότι Κ είναι το μέσο του τόξου ΒΓ ), συμπεραίνουμε ότι ΟΔ ΒΓ Άρα η ΒΓ εφάπτεται του κύκλου c( Ο, R) στο σημείο Δ Εφόσον Δ είναι το σημείο επαφής έχουμε: ˆ ˆ ˆ ˆ ˆ Δ =Δ = = = (οι γωνίες Δˆ ˆ, Δ σχηματίζονται από χορδή και εφαπτομένη) Σε συνδυασμό τώρα με τα παραλληλόγραμμα ΔΕSΒ και ΔΖΤΓ, έχουμε: ˆ Sˆ Tˆ = = Άρα το τετράπλευρο ΒΓTS είναι ισοσκελές τραπέζιο και κατά συνέπεια η ΟΚ είναι μεσοκάθετη της TS (διότι είναι μεσοκάθετη της βάσης του ΒΓ ) ΠΡΟΒΛΗΜ Το ισοσκελές τραπέζιο του σχήματος αποτελείται από ίσα μεταξύ τους ισόπλευρα τρίγωνα που οι πλευρές τους έχουν μήκος Η πλευρά Ε έχει μήκος και η μεγάλη βάση του ν έχει μήκος ν Ξεκινάμε από το σημείο και

12 κινούμαστε κατά μήκος των ευθυγράμμων τμημάτων που ορίζονται μόνο προς τα δεξιά και επάνω (λοξά αριστερά ή λοξά δεξιά) Υπολογίστε (συναρτήσει του ν ή ανεξάρτητα από αυτό) το πλήθος όλων των δυνατών διαδρομών που μπορούμε να ακολουθήσουμε, με σκοπό να καταλήξουμε στα σημεία ΒΓΔΕ,,,, όπου ν ακέραιος μεγαλύτερος του Στη μεγάλη βάση του τραπεζίου υπάρχουν τα σημεία,,,, ν Στην επόμενη προς τα άνω γραμμή υπάρχουν τα σημεία Β, Β, Β,, Βν Β Στην επόμενη προς τα άνω γραμμή υπάρχουν τα σημεία Γ, Γ, Γ,, Γν Γ Στη μικρή τέλος βάση του τραπεζίου υπάρχουν τα σημεία Ε Δ, Δ, Δ,, Δν Δ Θα συμβολίζουμε με μικρά (πεζά) γράμματα το πλήθος των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να προσεγγίσουμε τα αντίστοιχα σημεία (που συμβολίζονται με κεφαλαία γράμματα) Για παράδειγμα, με β συμβολίζουμε το πλήθος των τρόπων με τους οποίους μπορούμε να προσεγγίσουμε το σημείο Β Προφανώς α = α = α = α = α5 = = α ν =, διότι τα αντίστοιχα σημεία μπορούν να προσεγγιστούν με ένα μόνο τρόπο (δεδομένου ότι μπορούμε να κινηθούμε μόνο προς τα δεξιά για την προσέγγισή τους) Σε κάθε άλλη περίπτωση, οι τρόποι προσέγγισης προκύπτουν από το άθροισμα των τρόπων προσέγγισης σημείων, γειτονικών προς τα αριστερά και προς τα κάτω (κάτω αριστερά και κάτω δεξιά) Έτσι έχουμε: β = α+ α, β = β+ α + α = α+ a + α + α = α+ α + α = ( α+ α + α) ( α+ α), β = β + α + α = α+ a + α + α + α = α + ( a + α ) + α = ( α + α + α + α ) ( α + α ),

13 και γενικά λαμβάνουμε βk = ( α+ α + α + + αk+ ) ( α+ αk+ ) = ( k+ ) = k,, για k =,,,, ( ν ) Άρα έχουμε: β = βν = ( ν ) Με ανάλογο τρόπο υπολογίζουμε τους τρόπους προσέγγισης των σημείων της τρίτης από κάτω γραμμής και της μικρής βάσης γ i = ( β+ β + β+ + βi+ ) ( β+ βi+ ) = = ( ( i+ )) ( + i+ ) = = ( ( i+ )) ( + i) = = ( i+ )( i+ ) ( i+ ) = = ( ii+ ), i=,,,,( ν ) Άρα έχουμε: γ = γν = ν( ν ) Ομοίως, έχουμε δ = ( γ + γ + γ + + γ ) ( γ + γ ) = Άρα έχουμε: m m+ m+ ( m m ) ( m m ) = ( + )( + ) + ( + )( + ) = S ( m+ )( m+ )(m+ 9) = ( + ( m+ )( m+ ) ) = 6 = ( 9),,,,,( ) m m + m+ m= ν ( )( ) δ = δν = ν ν + π ευθείας μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι: ε = Υπολογισμός του αθροίσματος: S = ( m+ )( m+ ) Χρησιμοποιώντας την ισότητα x( x+ ) = x + x για x =, x=, x= m, έχουμε: = + = + mm ( + )(m+ ) mm ( + ) mm ( + )(m+ 7) 5 = + S = + = 6 6 mm ( + ) = m + m ( m+ )( m+ )(m+ 9) Θέτουμε όπου m το m + και έχουμε S = 6