ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΜΑ:

Transcript

1 Τ.Ε.Ι. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΦΑΡΜΟΓΩΝ ΤΜΗΜΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ Ε.Υ. ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΘΕΜΑ: Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/60 για τη Διαχείριση των Υδάτινων Πόρων Η εφαρμογή της στην Ελλάδα ΣΑΠΑΝΙΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2013 ΕΠΙΒΛΕΠΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ : ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΣΑΜΑΡΑΣ

2 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.1 Πρόλογος 1.2 Ιστορικό διαχείρισης των Υδατικών Πόρων στην Ευρώπη 1.3 Επισκόπηση υδατικών πόρων στην Ελλάδα 2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΔΗΓΙΑΣ 2.1 Γενικά 2.2 Στόχοι 2.3 Αρμόδιες Αρχές 2.4 Περιοχή Λεκάνης Απορροής Ποταμού 2.5 Μητρώα προστατευόμενων περιοχών 2.6 Δίκτυο Παρακολούθησης 2.7 Οικονομική θεώρηση 2.8 Σχέδιο Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμού 2.9 Διαβούλευση 2.10 Έκθεση ευρωπαϊκής επιτροπής 2.11 Καταργήσεις Άρθρων 2.12 Περιβαλλοντικοί στόχοι - Πιέσεις Ανάλυση επιπτώσεων - Πρόγραμμα μέτρων 2.13 Χαρακτηρισμός υδάτινων σωμάτων - Κατάσταση υδάτων 2.14 Ουσίες προτεραιότητας 3. ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ 4. ΕΝΑΡΜΟΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ 4.1 Νόμος 3199/ Προεδρικό Διάταγμα 51/ Εθνικό Θεσμικό Πλαίσιο με βάση την 2000/60/ΕΚ 4.4 Θυγατρικές Συμπληρωματικές Οδηγίες της 2000/60/ΕΚ 5. ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ 5.1 Σύσταση Ειδικής Γραμματείας Υδάτων 5.2 Καθορισμός Λεκανών Απορροής Ποταµών 5.3 Εθνικό Δίκτυο Προστατευμένων Περιοχών 5.4 Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης 5.5 Έκθεση ποιότητας επιφανειακών και υπόγειων υδάτων 5.6 Διακρατικές συνεργασίες 5.7 Έκθεση των σημαντικότερων ζητημάτων διαχείρισης των υδατικών πόρων Υδατικού Διαμερίσματος 5.8 Προσχέδια Διαχείρισης Λεκανών Υδατικών Διαμερισμάτων

3 5.9 Ενέργειες στις Αποκεντρωμένες διοικήσεις Προοπτική θέσεων εργασίας 6. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 6.1 Καθυστερήσεις-Παραλήψεις 6.2 Συμπεράσματα Προτάσεις 6.3 Επίλογος 7. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 7.1 Χάρτες 7.2 Βιβλιογραφικές αναφορές 7.3 Σχετικά ΦΕΚ

4 1.ΕΙΣΑΓΩΓΗ 1.1 Πρόλογος Το νερό είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την ύπαρξη ζωής και επηρεάζει καθοριστικά τα οικοσυστήματα και τις δραστηριότητες του ανθρώπου πάνω στη γη. Αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο της φύσης και καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την ποιότητα του περιβάλλοντος. Το ανθρώπινο είδος εγκλωβισμένο σε ένα κοινωνικό-οικονομικό σύστημα, το οποίο δεν φαίνεται βιώσιμο, αναπτύσσει αντίξοες συνθήκες για όλα τα έμβια όντα συμπεριλαμβανομένου και του δικού του είδους. Έτσι, ο πλανήτης βρίσκεται αντιμέτωπος με ένα πλήθος ανθρώπινων πιέσεων που δρουν συνεργατικά και αθροιστικά υποσκάπτοντας το μέλλον των επόμενων γενεών. Αυτή η κρίση στους υδατικούς πόρους, προκαλούμενη από την μαζική εισβολή του ανθρώπου στη λειτουργία του υδρολογικού κύκλου, φαίνεται να είναι το υπ αριθμό ένα πρόβλημα το οποία ζητά άμεσα επίλυση. Οι ολοένα και αυξανόμενες απαιτήσεις από την γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιομηχανία και τη διαβίωση στα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν οδηγήσει σε δραματική μείωση της κατά κεφαλήν διαθεσιμότητας του πόσιμου νερού. Σήμερα, το ένα τρίτο του πληθυσμού της γης ζει σε περιοχές του πλανήτη όπου η έλλειψη καθαρού νερού αποτελεί ζήτημα επιβίωσης. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, άνθρωποι από 26 χώρες του τρίτου κόσμου πλήττονται από λειψυδρία και αδυνατούν να καλύψουν βασικές καθημερινές ανάγκες σε νερό, ενώ 18 χώρες στην Αφρική και στην Ασία απειλούνται άμεσα, διότι βρίσκονται σε κατάσταση οριακή από άποψη υδατικών αποθεμάτων. Το 2025 ο πληθυσμός της Γης αναμένεται να είναι γύρω στα δέκα δισεκατομμύρια και ένας στους τρεις κατοίκους του πλανήτη, δηλαδή 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι, σε 52 χώρες της Γης, αναμένεται ότι είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα από αυτήν. Σήμερα περίπου δέκα εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που έχουν σχέση με τη ρύπανση του νερού. Επίσης το νερό διαμοιράζεται ανάμεσα στους λαούς, στις περιοχές και στις κοινωνίες και δεν αναγνωρίζει πολιτικά σύνορα και διοικητικά όρια στην κατανομή του. Οι συνοριακές πρακτικές θέτουν σε κίνδυνο τόσο την ύπαρξη του νερού, όσο και του περιβάλλοντος. Κατά συνέπεια η διαχείριση του νερού απαιτείται να γίνεται μέσα στα πλαίσια των υδρολογικών λεκανών και όχι μέσα στα όρια των πολιτικών συνόρων και διοικητικών ορίων. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, κατανοώντας τη σημασία της προστασίας και διατήρησης του υδάτινου περιβάλλοντος στην Κοινότητα προχώρησε με την εκπόνηση μιας νέας οδηγίας πλαισίου που θα θεσπίζει τις βασικές αρχές μιας βιώσιμης πολιτικής των υδάτων. Η νέα Οδηγία Πλαίσιο, μετά από μια

5 μακρόχρονη περίοδο συζητήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τέθηκε σε ισχύ στις 22 Δεκεμβρίου Στην εργασία επιχειρείται η ανάλυση των άρθρων της οδηγίας, αξιολογείται η υφιστάμενη κατάσταση των υδατικών πόρων στη χώρα, παρατίθεται το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της οδηγίας, αναφέρονται οι μέχρι σήμερα ενέργειες και τέλος κατατίθενται συμπεράσματα και προτάσεις. Στόχος της εργασίας η όσο το δυνατόν πιο εποικοδομητική προσέγγιση της πορείας εφαρμογής της Ευρωπαϊκής οδηγίας 2000/ Ιστορικό διαχείρισης των Υδατικών Πόρων στην Ευρώπη Tο νομοθετικό πλέγµα της Ε.Ε. στον τοµέα του περιβάλλοντος, και ειδικότερα στον κλάδο των υδατικών πόρων είναι εξαιρετικά σύνθετο και πολύπλοκο και έχει ως αφετηρία του τη χρονολογία του 1975, µέσω της θέσπισης της Οδηγίας 75/440/ΕΟΚ "Περί της Απαιτούμενης Ποιότητας των Υδάτων Επιφάνειας που Προορίζονται για την Παραγωγή Πόσιµου Ύδατος" στις 25 Ιουλίου του Πιο συγκεκριμένα, σύµφωνα µε τα επίσηµα στοιχεία της ιστοσελίδας της Ε.Ε., από το έτος 1975 έως το 2006 έχουν εκδοθεί περισσότερες από 51 Νοµικές εσµεύσεις, οι οποίες διακρίνονται ως ακολούθως: 23 Οδηγίες. 2 Κανονισµοί. 11 Αποφάσεις. 5 Συµβάσεις. 3 Πρωτόκολλα. 6 Ψηφίσµατα και 1 Συμφωνία. Υπάρχουν συμβάσεις και πρωτόκολλα για μεμονωμένες γεωγραφικές περιοχές: για την προστασία του ποταμού Έλβα (1990 και 1991), για την προστασία του Όντερ (1999), για την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος του Βορειοανατολικού Ατλαντικού (1993, 1998 και 2000), για την προστασία της Μεσογείου Θαλάσσης (1999 και 2004). Πέρα από τα γεωγραφικά προσδιορισμένα νομικά έγραφα, υπάρχουν και οδηγίες που αφορούν ολόκληρη την Ευρώπη και εστιάζουν σε συγκεκριμένες θεματικές. Μεγάλο μέρος αυτών έχουν ως αντικείμενο τις επικίνδυνες ουσίες που μπορεί να ρυπάνουν τα ύδατα. Πέρα από την απειλή της ρύπανσης υπάρχουν Οδηγίες και Αποφάσεις που αναφέρονται στην ποιότητα των υδάτων όπως η Οδηγία 76/160/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 8ης Δεκεμβρίου 1975 περί της ποιότητος των υδάτων

6 κολυμβήσεως και η 77/795/ΕΟΚ Απόφαση του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 1977 περί καθιερώσεως κοινής διαδικασίας ανταλλαγής πληροφοριών για την ποιότητα των γλυκών επιφανειακών υδάτων της Κοινότητας. Ιδιαίτερη σημασία δίνεται και στην ποιότητα του πόσιμου νερού με οδηγίες και ψηφίσματα όπως με την Οδηγία 75/440/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 16ης Ιουνίου 1975 περί της απαιτουμένης ποιότητος των υδάτων επιφάνειας που προορίζονται για την παραγωγή ποσίμου ύδατος στα κράτη μέλη, την Οδηγία 79/869/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 9ης Οκτωβρίου 1979 περί των μεθόδων μετρήσεως και περί της συχνότητας των δειγματοληψιών και της αναλύσεως των επιφανειακών υδάτων τα οποία προορίζονται για την παραγωγή ποσίμου ύδατος στα κράτη μέλη και την Οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της 3ης Νοεμβρίου 1998 σχετικά με την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Τέλος υπάρχουν και δυο Ψηφίσματα του Συμβουλίου στις 25 Φεβρουαρίου 1992 και στις 20 Φεβρουαρίου 1995 σχετικά με την μελλοντική πολιτική και την προστασία των υπόγειων υδάτων. 1.3 Επισκόπηση υδατικών πόρων στην Ελλάδα Οι Ελληνικοί υδατικοί πόροι είναι σε γενικές γραµµές καλής ποιότητας, λόγω της απουσίας σημαντικών πηγών ρύπανσης στο μεγαλύτερο µέρος της χώρας. Τα κυριότερα προβλήματα παρουσιάζονται στα υπόγεια και επιφανειακά νερά αγροτικών περιοχών, όπου εµφανίζονται σηµαντικά αυξημένες συγκεντρώσεις νιτρικών, λόγω κυρίως της εντατικής χρήσης αζωτούχων λιπασμάτων. Σε αγροτικές περιοχές εµφανίζεται επίσης ρύπανση, επιφανειακών κυρίως νερών, από φυτοφάρμακα, η οποία επίσης σχετίζεται µε τις εφαρμοζόμενες γεωργικές πρακτικές. Η ύπαρξη νιτρορρύπανσης στα επιφανειακά και υπόγεια νερά, έχει χαρακτηριστεί ως σηµαντική στις περιοχές του Αργολικού πεδίου (Αργολίδα), στη πεδιάδα της Θεσσαλίας (Πηνειός ποταµός), στην Κωπαΐδα και στη λεκάνη απορροής του ποταµού Πηνειού Ηλείας. Μεμονωμένες περιπτώσεις ρύπανσης υδατικών πόρων (κυρίως επιφανειακών) παρουσιάζονται επίσης κοντά σε αστικά κέντρα και βιομηχανικές µονάδες που δεν λειτουργούν µονάδες επεξεργασίας των υγρών τους αποβλήτων, ενώ σηµαντικά φορτία ρύπανσης µπορεί να μεταφέρονται από τους πολυεθνικούς ποταµούς της Βόρειας Ελλάδας (Εύρος, Νέστος, Στρυµώνας, Αξιός). Προβλήματα υφαλµύρωσης υπόγειων και επιφανειακών νερών λόγω διείσδυσης θαλασσινού νερού έχει παρατηρηθεί σε παράκτιες περιοχές και εκβολές ποταµών, λόγω υπεράντλησης υπογείων υδάτων (Αργολικό πεδίο) ή/και έργων αποστράγγισης (Έβρος, Νέστος). Παραµένοντες ρύποι (φυτοφάρμακα, άλλες οργανικές συνθετικές ενώσεις, µέταλλα) αν και ανιχνεύονται σε όλα τα επιφανειακά νερά (ποτάµια και λίµνες) δεν φαίνεται να

7 δημιουργούν εν γένει έντονο πρόβληµα στην ποιότητα των υδροφορέων. Οι συγκεντρώσεις των περισσότερων παραμενόντων ρύπων είναι σχετικά χαµηλές, αλλά έχουν βρεθεί μονωμένα δείγματα µε συγκεντρώσεις υψηλότερες των υφιστάμενων ορίων, γεγονός που υπογραμμίζει την ανάγκη της συστηματικής παρακολούθησης της κατανοµής των ουσιών αυτών στους επιφανειακούς και υπόγειους υδροφορείς της Ελλάδας. Εκτιµάται ότι η κύρια πίεση που δέχονται τα υδατικά αποθέµατα της Ελλάδας προέρχεται κυρίως από την άρδευση, για την οποία χρησιμοποιείται περίπου το 87% του συνόλου του γλυκού νερού που αντλείται. Το σύνολο των αρδευομένων περιοχών, η έκταση των οποίων έχει αυξηθεί πάνω από 40% τα τελευταία 15 χρόνια, αντιστοιχεί σήµερα στο 1/3 της συνολικής καλλιεργούμενης γης στην Ελλάδα. Η οικιακή κατανάλωση νερού αντιστοιχεί περίπου στο 10% του συνολικά αντλούμενου νερού. Η υδροδότηση της ευρύτερης περιοχής Αθηνών και µέρος της Θεσσαλονίκης προέρχεται κυρίως από επιφανειακά ύδατα, ενώ άλλες μεγάλες πόλεις αντλούν συνήθως νερό από υπόγειους υδροφορείς. Η κατά κεφαλή ετήσια κατανάλωση νερού ανέρχεται στα 830 m3 και είναι χαμηλότερη από τον µέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ αλλά αρκετά υψηλότερη από το µέσον όρο των Ευρωπαϊκών χωρών (ΟΟΣΑ, 2000). Η βιομηχανική κατανάλωση αντιστοιχεί στο 3% περίπου του συνόλου του νερού που αντλείται. Τα τρία τέταρτα αυτού χρησιμοποιούνται στον κατασκευαστικό κλάδο ενώ το ένα τέταρτο για την παραγωγή ηλεκτρισµού.

8 2. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΟΔΗΓΙΑΣ 2.1 Γενικά Η Οδηγία Πλαίσιο για τα νερά ή αλλιώς Οδηγία 2000/60/ΕΚ τέθηκε σε ισχύ τις 22 Δεκεμβρίου Προτείνει νέους, αποτελεσματικότερους τρόπους προστασίας του υδατικού περιβάλλοντος των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμπληρωματικά είχαμε και τέσσερις τροποποιήσεις της οδηγίας, συγκεκριμένα την 2455/2001/ΕΚ, 2008/32/ΕΚ, 2008/105/ΕΚ και 2009/31/ΕΚ. Ο βασικός στόχος της Οδηγίας είναι η επίτευξη μιας «καλής κατάστασης» των νερών μέχρι το Αυτό σημαίνει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ εμποδίζουν την περαιτέρω υποβάθμιση και βελτιώνουν την κατάσταση των νερών τους και προστατεύουν ποταμούς και λίμνες, παράκτια και υπόγεια νερά εξασφαλίζοντας μείωση και έλεγχο της ρύπανσης από όλες τις πηγές όπως η γεωργία, η βιομηχανική δραστηριότητα και οι αστικές περιοχές. Σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Οδηγίας, η προθεσμία για την έκδοση των Σχεδίων Διαχείρισης των υδατικών πόρων ήταν για το σύνολο των Κρατών Μελών, στις 22 Δεκεμβρίου 2009 (9 χρόνια από την έκδοση της Οδηγίας), ενώ η υποβολή τους στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί στις 22 Μαρτίου Η υλοποίηση των στόχων από όλα τα Κράτη Μέλη προβλέπεται να γίνει με κοινά βήματα σε προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα από το 2002 έως το Μεταξύ των βασικών και καινοτόμων αρχών της Οδηγίας είναι η συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων, μέχρι και τον τελικό χρήστηκαταναλωτή. Αναλύοντας το περιεχόμενό της, καθίσταται σαφές ότι τίθενται ορισμένες προτεραιότητες, οι οποίες αποσκοπούν στην αποφυγή της επιδείνωσης της κατάστασης των υδάτων, στη βελτίωση και προστασία των υδατικών οικοσυστημάτων και των εξαρτημένων απ αυτά (ποιοτικά και ποσοτικά), με σκοπό μια βιώσιμη χρήση του νερού. Έτσι, οι αρχές οι οποίες αντιπροσωπεύουν το βασικό δομικό ιστό της οδηγίας 2000/60/ΕΚ είναι οι κάτωθι: «Το νερό δεν είναι εμπορικό προϊόν, αποτελεί κληρονομιά και πρέπει να προστατεύεται». Στο σημείο αυτό καθίσταται σαφές ότι το νερό αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της επιβίωσης του ανθρώπινου είδους. «Ο ρυπαίνων πληρώνει». Η αρχή αυτή τίθεται σε εφαρμογή όταν έχει ήδη συντελεσθεί η προσβολή του περιβάλλοντος και σημαίνει ότι εκείνος, ο οποίος επιβαρύνει το περιβάλλον, υποχρεώνεται να αναλάβει το κόστος για την εξουδετέρωση της προσβολής ή για τη μελλοντική αποφυγή της επιβάρυνσης ή να καταβάλει αντισταθμιστικό ποσό για

9 την βλάβη την οποία μπορεί να προξένησε. «Αρχή της προφύλαξης και προληπτικής δράσης». Νοείται ως η λήψη προφυλακτικών μέτρων από τους φορείς πολιτικής, όταν υπάρχει επιστημονική αβεβαιότητα ως προς τον κίνδυνο πρόκλησης μη αναστρέψιμων ή σοβαρών επιπτώσεων στο περιβάλλον από οιαδήποτε δραστηριότητα ή έργο. Στο σημείο αυτό δίνεται μεγάλη έμφαση στην διατήρηση της ποιότητας, ως προϋπόθεση για την ορθή χρήση. Κύρια επιδίωξη της αρχής αυτής δεν είναι η εξουδετέρωση τυχόν προσβολών του περιβάλλοντος, αλλά η αποφυγή ή η πρόληψη δυσμενών επιπτώσεων. «Επανόρθωση της καταστροφής». «Η ύδρευση είναι υπηρεσία κοινής ωφέλειας». «Βιώσιμη χρήση ύδατος». «Προτεραιότητα στην πηγή». «Ισόρροπη ανάπτυξη των περιοχών». «Διαχειριστικό μοντέλο οι λεκάνες απορροής ποταμού». «Συνδιαχείριση κοινών πόρων πέραν των συνόρων Διασυνοριακές λεκάνες απορροής ποταμού» 2.2 Στόχοι Σύμφωνα λοιπόν με το πλήρες κείμενο της οδηγίας 2000/60/ΕΚ (και την τροποποίηση της που έγινε με την οδηγία 2008/32/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 11ης Μαρτίου 2008 «για την τροποποίηση της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων, όσον αφορά τις εκτελεστικές αρμοδιότητες που ανατίθενται στην Επιτροπή»), ορίζεται εξ αρχής (άρθρο 1) πως ο σκοπός της είναι η δημιουργία ενός ενιαίου Πλαισίου Διαχείρισης Υδάτων (επιφανειακών, μεταβατικών, παράκτιων και υπόγειων), με το οποίο: Να αποτρέπεται η περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων και ταυτόχρονα να βελτιώνεται η υφιστάμενη κατάστασή τους, ώστε να προστατεύονται όλα τα οικοσυστήματα σε ότι αφορά τις ανάγκες τους σε νερό. Να προωθείται η βιώσιμη χρήση του ύδατος, μέσω της μακροπρόθεσμης προστασίας των διαθέσιμων υδατικών πόρων. Με τον τρόπο αυτό εισάγεται η έννοια της αειφορικής διαχείρισης των υδάτων. Να ενισχύεται η βελτίωση του υδάτινου περιβάλλοντος με την εφαρμογή ειδικών μέτρων, που αποσκοπούν στη σταδιακή μείωση της απόρριψης ρυπαντικών ουσιών και τη σταδιακή εξάλειψη της διαρροής, εκπομπής και απόρριψης επικίνδυνων ουσιών στα ύδατα.

10 Να διασφαλίζεται η προοδευτική μείωση της ρύπανσης των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων, προωθώντας ταυτόχρονα και τη σταδιακή αποκατάσταση της ποιότητας τους. Να επικεντρώνεται ουσιαστικά και στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων ορισμένων ακραίων φαινομένων, όπως οι πλημμύρες και η ξηρασία. 2.3 Αρμόδιες Αρχές Τα κράτη µέλη πρέπει να αναπτύξουν κατάλληλες διοικητικές δοµές (άρθρο 3 παράγραφος 4) και να ορίσουν τις αρµόδιες αρχές που θα είναι άµεσα υπεύθυνες για την εφαρμογή της οδηγίας στο τµήµα κάθε λεκάνης απορροής που τους αναλογεί. 2.4 Περιοχή Λεκάνης Απορροής Ποταμού Ο ακρογωνιαίος λίθος της νέας πολιτικής της Ε.Ε. και το βασικό σημείοκλειδί για την εφαρμογή της οδηγίας από τα κράτη μέλη αποτελεί η διάταξη του άρθρου 3, που προβλέπει ως βασική μονάδα σχεδιασμού και διαχείρισης των υδάτινων πόρων, τις λεκάνες απορροής ποταμού. Ως Περιοχή Λεκάνης Απορροής Ποταμού (ΠΛΑΠ), ορίζεται η «θαλάσσια και χερσαία έκταση που αποτελείται από μια ή περισσότερες λεκάνες απορροής ποταμού μαζί με τα συναφή υπόγεια και παράκτια ύδατα». (Οδηγία 2000/60/ΕΚ Άρθρο 2 Ορισμός 13: Λεκάνη Απορροής Ποταμού). Η λεκάνη απορροής ποταμού αποτελεί τη νέα μονάδα με βάση την οποία οργανώνεται η διαχείριση των υδάτων, η οποία αντικατέστησε την παλιότερη διαχείριση, που γινόταν με βάση τα διοικητικά όρια και τις χρήσεις των υδάτων. Τα κράτη μέλη καλούνται να καταγράψουν όλες τις υδρογραφικές λεκάνες (λεκάνες απορροής) στην επικράτειά τους, να τις συνδέσουν με υδρογραφικές περιοχές (περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού) και να προσδιορίσουν την κατάλληλη αρμόδια αρχή σε κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, με σκοπό την εφαρμογή των κανόνων της οδηγίας. Σε περίπτωση που οι λεκάνες απορροής εκτείνονται στις επικράτειες τρίτων κρατών (διακρατικά ύδατα) θεωρείται ότι αποτελούν μέρος διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής (άρθρο 13). Για το λόγο αυτό οφείλουν να συνεργαστούν όλα τα κράτη, με στόχο την εξαγωγή ενός ενιαίου διαχειριστικού πλαισίου εναρμονισμένο με το πνεύμα της οδηγίας. Το κάθε κράτος μέλος υποχρεούται να εφαρμόζει τους κανόνες της οδηγίας στο δικό του έδαφος και να μεριμνά για τη συνεργασία και το συντονισμό των ενεργειών που πρέπει να προβούν με τα τρίτα κράτη. Τα κράτη μέλη της Ε.Ε. πρέπει να λάβουν υπόψη τους, κατά το σχεδιασμό των μέτρων και τη στρατηγική εφαρμογή της οδηγίας, τις διατάξεις

11 των διεθνών Συνθηκών και ειδικότερα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για την προστασία και τη χρησιμοποίηση των διασυνοριακών υδατορεμμάτων και των διεθνών λιμνών. Ο συντονισμός των ενεργειών των κρατών της Ε.Ε. με τα τρίτα κράτη είναι πρωταρχικό στοιχείο, ώστε στην πορεία να αξιοποιηθούν οι υπάρχουσες πολιτικές και δομές διαχείρισης, οι οποίες έχουν θεσπιστεί από το διεθνές δίκαιο. 2.5 Μητρώα προστατευόμενων περιοχών Στο άρθρο 6, ορίζεται ότι το κάθε κράτος μέλος οφείλει να εξασφαλίζει τη σύνταξη μητρώου προστατευόμενων περιοχών στο εσωτερικό κάθε ΠΛΑΠ, σε χρονικό ορίζοντα το αργότερο τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας πλαίσιο. Συγκεκριμένα, η απαίτηση αυτή έγκειται στον καθορισμό των χρήσεων των υδάτων ανά λεκάνη απορροής ποταμού. Αυτό έχει ως συνέπεια τη δημιουργία ενός μητρώου, που θα περιέχει για κάθε περιοχή το βαθμό επέμβασης και προστασίας που απαιτείται, δίδοντας ωστόσο προτεραιότητα στις εκάστοτε κατηγορίες χρήσεων του νερού. Τα μητρώα αυτά εξετάζονται και ενημερώνονται με την πάροδο του χρόνου. Το εκάστοτε μητρώο προστατευόμενων περιοχών οφείλει να περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία: Όλα τα υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται ή προορίζονται για υδροληψία με σκοπό την ανθρώπινη κατανάλωση (πόσιμο νερό) και παρέχουν μέση ημερήσια παροχή άνω των 10m³ ή εξυπηρετούν περισσότερα από 50 άτομα. Όλες τις περιοχές που προορίζονται για προστασία υδρόβιων ειδών με οικονομική σημασία. Όλα τα υδατικά συστήματα που έχουν χαρακτηριστεί ως ύδατα αναψυχής και κολύμβησης σύμφωνα με την οδηγία 76/160/ΕΟΚ, για την «ποιότητα των υδάτων κολύμβησης, εκτός από τα ύδατα που χρησιμοποιούνται για θεραπευτικούς σκοπούς και για κολυμβητήρια». Τις περιοχές που είναι ευαίσθητες στην παρουσία θρεπτικών ουσιών συμπεριλαμβανομένων των περιοχών που χαρακτηρίζονται ως ευάλωτες ζώνες σύμφωνα με την οδηγία 91/676/ΕΟΚ για την «προστασία των υδάτων από τη νιτρορύπανση γεωργικής προέλευσης» και των περιοχών που χαρακτηρίζονται ως ευαίσθητες σύμφωνα με την οδηγία 91/271/ΕΟΚ, για την «επεξεργασία των αστικών λυμάτων». Τις περιοχές που προορίζονται για την προστασία οικότοπων ή ειδών, όταν η διατήρηση ή η βελτίωση της κατάστασης των υδάτων είναι σημαντική για την προστασία τους, συμπεριλαμβανομένων των σχετικών τόπων του προγράμματος «Natura 2000», που καθορίζονται δυνάμει των οδηγιών 92/43/ΕΟΚ, για τη «διατήρηση των φυσικών οικότοπων

12 καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» και 79/409/ΕΟΚ, περί της «διατηρήσεως των αγρίων πτηνών». 2.6 Δίκτυο Παρακολούθησης Για την παρακολούθηση (monitoring) της ποιότητας των επιφανειακών - υπόγειων υδάτων και των προστατευόμενων περιοχών (άρθρα 6 & 7), κάθε κράτος μέλος είναι υποχρεωμένο να οργανώσει ειδικά Προγράμματα Παρακολούθησης (Π.Π.). Ο κύριος στόχος των Προγραμμάτων Παρακολούθησης είναι η απόκτηση μιας συνεκτικής και συνολικής εποπτείας της ποιότητας των υδάτινων σωμάτων σε κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, ώστε να υποβοηθείται η ταξινόμηση τους σε ποιοτικές κατηγορίες (επίτευξη τουλάχιστον της καλής χημικής και καλής οικολογικής κατάστασης σε όλα τα υδάτινα σώματα). Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 8, τα προγράμματα αυτά έπρεπε να τεθούν σε εφαρμογή το αργότερο μέχρι το 2006 (έξι έτη μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας), εκτός αν οριζόταν διαφορετικά απ την οικεία κρατική νομοθεσία. Το Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης υδάτων συστηματοποιεί και επεκτείνει τα προγενέστερα δίκτυα παρακολούθησης και ακολουθώντας τη λογική της Οδηγίας Πλαίσιο (2000/60/ΕΚ) διακρίνεται σε εποπτικό, επιχειρησιακό και διερευνητικό: Εποπτικό Πρόγραμμα Παρακολούθησης (ΕΠΠ). Στόχο έχει τον εντοπισμό των υδάτινων σωμάτων, που κατ αρχάς φαίνονται να μην πληρούν τις προϋποθέσεις καλής οικολογικής κατάστασης και ταυτόχρονα, τον εντοπισμό και την αξιολόγηση μακροχρόνιων μεταβολών λόγω φυσικών ή ανθρωπογενών αιτιών. Λειτουργικό/Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Παρακολούθησης (ΛΠΠ). Στοχεύει στην αναλυτικότερη αποτύπωση της ποιοτικής κατάστασης των σωμάτων, τα οποία δεν πληρούν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις της καλής οικολογικής κατάστασης και την αξιολόγηση των επιπτώσεων που φέρουν τα μέτρα που λαμβάνονται σε αυτά. Διερευνητικό Πρόγραμμα Παρακολούθησης (ΔΠΠ). Εφαρμόζεται ανάλογα κατά περίπτωση π.χ. όταν υπάρχουν άγνωστες αιτίες ποιοτικής επιβάρυνσης, περιστασιακή ρύπανση λόγω ατυχημάτων κλπ. 2.7 Οικονομική θεώρηση Στο άρθρο 9, εισάγεται η οικονομική θεώρηση της διαχείρισης των υδατικών πόρων, σύμφωνα με την οποία «τα κράτη μέλη οφείλουν να λάβουν υπόψη την αρχή ανάκτησης κόστους των υπηρεσιών ύδατος συμπεριλαμβανομένου του κόστους για το περιβάλλον και τους φυσικούς

13 πόρους, σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Επομένως, τα κράτη-μέλη οφείλουν να χρησιμοποιούν οικονομικά εργαλεία και να λαμβάνουν υπόψη την αρχή της ανάκτησης του κόστους για τις υπηρεσίες του νερού, συμπεριλαμβανομένου και του περιβαλλοντικού κόστους με την έννοια των βλαβών και των καταστροφών, αλλά και της ανομοίωσης που προκαλείται στους υδατικούς πόρους. Οι υπηρεσίες υδάτων όπως η παροχή καθαρού πόσιµου νερού, η γεωργική άρδευση, οι ταμιευτήρες για υδροηλεκτρικά εργοστάσια και οι εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυµάτων πρέπει να χρεώνονται σε τιµή που να αντιπροσωπεύει το κόστος της διάθεσης των παρεχόμενων υπηρεσιών. Οι τιµές που καταβάλλουν οι χρήστες για το νερό πρέπει να καλύπτουν το λειτουργικό κόστος και το κόστος συντήρησης της παροχής και της επεξεργασίας του καθώς και το κόστος των επενδύσεων σε υποδοµή. Η οδηγία πηγαίνει µακρύτερα και απαιτεί οι τιµές που καταβάλλουν οι χρήστες να καλύπτουν επίσης το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος των φυσικών πόρων. Αυτό αποτελεί σηµαντικό βήµα προς την εφαρμογή της αρχής ότι ο ρυπαίνων και ο χρήστης πληρώνουν για τους φυσικούς πόρους που χρησιμοποιούν και για τις ζηµιές που προκαλούν. Το περιβαλλοντικό κόστος περιλαμβάνει τη ζηµιά στα οικοσυστήματα όπως η ρύπανση που βλάπτει τα ψάρια και την άγρια πανίδα στους ποταµούς. Η άντληση νερού για ανθρώπινη χρήση έχει επιπτώσεις όπως η µείωση του επιπέδου του νερού στους ποταµούς και τις λίµνες και αυτό µπορεί να βλάψει τα οικοσυστήματα. Το κόστος αυτό ίσως να µην εμφανίζεται στους ισολογισμούς είναι όµως δυνατόν να µετρηθεί. Όταν ένας υδατικός πόρος εξαντληθεί εν µέρει ή τελείως και μειωθεί η ποσότητα νερού που είναι διαθέσιµη για τους υπόλοιπους χρήστες, το κόστος του πόρου αυτού αυξάνεται. Η ανάκτηση του εν λόγω κόστους του πόρου έχει ιδιαίτερη σηµασία σε λεκάνες απορροής ποταµών όπου το νερό σπανίζει. 2.8 Σχέδιο Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμού Εννέα χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας πλαίσιο, κάθε χώρα όφειλε να έχει εκπονήσει Σχέδιο Διαχείρισης Λεκάνης Απορροής Ποταμού ΣΔΛΑΠ (άρθρο 13, 6), λαμβάνοντας υπόψη τα πορίσματα των αναλύσεων/μελετών στην εκάστοτε ΠΛΑΠ. Η πρώτη ημερομηνία αναθεώρησης και ενημέρωσης των σχεδίων διαχείρισης είναι το αργότερο 15 έτη μετά (δηλαδή μέχρι το 2015) και έκτοτε κάθε εξαετία. Το χρονοδιάγραμμα αυτό μπορεί να παραταθεί ή να καταστεί ελαστικότερο, τηρουμένων πάντα των προϋποθέσεων που θέτει η οδηγία. Κάθε ΣΔΛΑΠ πρέπει να περιλαμβάνουν ορισμένες πληροφορίες, που σύμφωνα με το παράρτημα VII της οδηγίας πλαίσιο είναι οι ακόλουθες:

14 Περιγραφή του εκάστοτε Υδατικού Διαμερίσματος και χάρτες με τα βασικά χαρακτηριστικά του. Περίληψη των σημαντικών πιέσεων και ανάλυση των επιπτώσεων των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων στα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα. Προσδιορισμό και χαρτογράφηση των προστατευομένων περιοχών. Χάρτη του δικτύου παρακολούθησης και αποτελέσματα της παρακολούθησης για επιφανειακά ύδατα, υπόγεια ύδατα και προστατευόμενες περιοχές. Κατάλογο των περιβαλλοντικών στόχων για επιφανειακά ύδατα, υπόγεια ύδατα και προστατευόμενες περιοχές. Περίληψη της οικονομικής ανάλυσης για τη χρήση ύδατος. Περίληψη των προγραμμάτων μέτρων που θα θεσπιστούν για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων. Μητρώο λεπτομερέστερων προγραμμάτων και σχεδίων διαχείρισης για τυχόν υπολεκάνες εντός μιας ΠΛΑΠ. Περίληψη των μέτρων που λαμβάνονται για ενημέρωση του κοινού, διαβούλευση και αναθεώρηση των σχεδίων. Στοιχεία των αρμόδιων αρχών, σημεία επαφής και διαδικασίες που χρειάζονται για την προμήθεια εγγράφων που χρησίμευσαν ως υπόβαθρο. 2.9 Διαβούλευση Τα κράτη μέλη οφείλουν να ενθαρρύνουν την ενεργό συμμετοχή όλων των ενδιαφερομένων για την εφαρμογή της οδηγίας, ιδίως σε ότι αφορά στα σχέδια διαχείρισης των περιοχών λεκανών απορροής ποταμού (άρθρο 14). Αυτό αποτελεί ένα πολύ πρωτότυπο και καινοτόμο στοιχείο, με το οποίο βλέπουμε ότι επιτρέπεται και προωθείται ουσιαστικά η συμμετοχή όλων των ενδιαφερόμενων, ακόμα και των απλών χρηστών/καταναλωτών, στη διαχείριση των υδατικών πόρων και στην αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων που λαμβάνονται σε αυτό το επίπεδο Έκθεση ευρωπαϊκής επιτροπής Εντός δώδεκα ετών το αργότερο από την έναρξη ισχύος της οδηγίας πλαίσιο, στη συνέχεια δε ανά εξαετία, η Επιτροπή δημοσιεύει έκθεση σχετικά με την υλοποίησή της οδηγίας (πρόοδος, ανασκόπηση της κατάστασης των υδάτων, επιθεώρηση σχεδίων διαχείρισης, σχόλια κλπ.) και την υποβάλλει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εφόσον απαιτείται, η Επιτροπή συγκαλεί διάσκεψη των ενδιαφερομένων για την κοινοτική πολιτική των υδάτων, στην

15 οποία συμμετέχουν τα κράτη μέλη, εκπρόσωποι των αρμόδιων αρχών, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, κοινωνικοί και οικονομικοί εταίροι, καταναλωτές, πανεπιστημιακοί και εμπειρογνώμονες (άρθρο 18). Μετά το πέρας, το αργότερο, δεκαεννέα ετών από την έναρξη ισχύος της εν λόγω οδηγίας επανεξετάζεται το περιεχόμενό της και προτείνεται απ την Επιτροπή κάθε αναγκαία τροποποίησή της (άρθρο 19) Καταργήσεις Άρθρων Στο άρθρο 22 αναφέρονται οι καταργήσεις και οι μεταβατικές διατάξεις που απορρέουν απ την εφαρμογή της οδηγίας. Έτσι, επτά έτη μετά την έναρξη ισχύος της (ήτοι το 2007), καταργήθηκαν τα ακόλουθα νομοθετήματα: Οδηγία 75/440/ΕΟΚ περί «της απαιτούμενης ποιότητας των υδάτων επιφάνειας που προορίζονται για την παραγωγή πόσιμου νερού». Απόφαση 77/795/ΕΟΚπερί «καθιερώσεως κοινής διαδικασίας ανταλλαγής πληροφοριών για την ποιότητα των γλυκών επιφανειακών υδάτων της Κοινότητας». Οδηγία 79/869/ΕΟΚ περί «των μεθόδων μετρήσεων και της συχνότητας των δειγματοληψιών και της αναλύσεως των επιφανειακών υδάτων τα οποία προορίζονται για παραγωγή πόσιμου ύδατος στα κράτη μέλη». Στη συνέχεια του άρθρου 22, στην 2 αναφέρεται ότι δεκατρία έτη μετά την έναρξη ισχύος της οδηγίας πλαίσιο (ήτοι το 2013) καταργούνται επιπλέον και τα ακόλουθα νομοθετήματα: Οδηγία 78/659/ΕΟΚ περί «της ποιότητας των γλυκών υδάτων που έχουν ανάγκη προστασίας ή βελτιώσεως για τη διατήρηση της ζωής των ιχθύων». Οδηγία 79/923/ΕΟΚ περί «της απαιτούμενης ποιότητας των υδάτων για οστρακοειδή». Οδηγία 80/68/ΕΟΚ περί «προστασίας των υπογείων υδάτων από τη ρύπανση που προέρχεται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες». Οδηγία 76/464/ΕΟΚ, εξαιρουμένου του άρθρου 6, το οποίο καταργείται από την ημερομηνία έναρξης ισχύος της οδηγίας πλαίσιο Περιβαλλοντικοί στόχοι - Πιέσεις Ανάλυση επιπτώσεων - Πρόγραμμα μέτρων Eνα από τα σημαντικότερα κοµµάτια της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ είναι η ανάλυση πιέσεων επιπτώσεων. Με το άρθρο 4, καθορίζονται οι περιβαλλοντικοί στόχοι της οδηγίας προκειμένου να καταστούν λειτουργικά τα προγράμματα για τη λήψη μέτρων (καθοριζόμενα από τα σχέδια διαχείρισης

16 λεκάνης απορροής ποταμού) σε επιφανειακά ύδατα, υπόγεια ύδατα και προστατευόμενες περιοχές. Προβλέπονται επίσης και μια σειρά ρυθμίσεις, με τις οποίες θεσπίζονται χρονικές και ποιοτικές εξαιρέσεις από την αρχική ρύθμιση. Οι αποκλίσεις και οι εξαιρέσεις είναι έως ένα βαθμό δικαιολογημένες, καθώς σε πολλές περιπτώσεις η επίτευξη του ποιοτικού περιβαλλοντικού στόχου της «καλής κατάστασης» δεν είναι πρακτικά εφικτή σε χρονικό ορίζοντα δεκαπέντε χρόνων, π.χ. εξαιτίας της έντονης βιομηχανοποίησης ή λόγω φυσικών γεωλογικών συνθηκών. Στο άρθρο 5, αναφέρετε ότι σε κάθε Περιοχής Λεκάνης Απορροής Ποταμού ανά Υδατικό Διαμέρισμα προβλέπεται η ανάλυση των χαρακτηριστικών των υδάτινων σωμάτων και ο προσδιορισμός των ανθρωπογενών πιέσεων (εκπόνηση μελετών με συλλογή και διαχείριση δεδομένων), που ασκούνται στα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα και αξιολόγηση των επιπτώσεων τους. Οι κυριότερες κατηγορίες πιέσεων είναι οι εξής: Πιέσεις από σημειακές πηγές ρύπανσης (βιομηχανικές μονάδες, εγκαταστάσεις επεξεργασίας λυµάτων ή αγωγούς µε ανεπεξέργαστα λύµατα) Πιέσεις από διάχυτες πηγές ρύπανσης (γεωργία, κτηνοτροφία) Πιέσεις από μορφολογικές αλλοιώσεις. Εν συνεχεία, στο άρθρο 7, γίνεται λόγος για την ποιότητα των υδάτων που προορίζονται για ανθρώπινη και όλων όσων πρόκειται να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον για το σκοπό αυτό. Στην κατηγορία αυτή δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στις μεθόδους προστασίας των υδάτων, προκειμένου μελλοντικά να χρησιμοποιηθούν για ύδρευση χωρίς ιδιαίτερο κόστος. Οι υποχρεώσεις των κρατών μελών ως προς την ποιότητα ρυθμίζονται απ τη συνοδευτική νομοθεσία (οδηγία 80/778/ΕΟΚ, όπως αυτή τροποποιήθηκε απ την 98/83/ΕΚ). Η κύρια μέριμνα αφορά στην αποφυγή της υποβάθμισης των υδάτων, ώστε να αποφευχθεί το υψηλό επίπεδο επεξεργασίας και καθαρισμού του νερού που προορίζεται για πόση. Στο βωμό αυτής της δέσμευσης η εκάστοτε χώρα οφείλει να ορίζει περιοχές προστασίας και ζώνες ασφαλείας, όπως συμπληρωματικά περιγράφονται και στο άρθρο 6 της ίδιας οδηγίας. Τέλος, το άρθρο 11 προβλέπει την θέσπιση μέτρων για κάθε λεκάνη απορροής ποταμού. Τα εν λόγω προγράμματα μέτρων προκύπτουν από την νομοθεσία και αποτελούν τα βασικά μέτρα. Όπου απαιτείται λαμβάνονται και συμπληρωματικά μέτρα Χαρακτηρισμός υδάτινων σωμάτων - Κατάσταση υδάτων Α. Επιφανειακά ύδατα Κατά το χαρακτηρισµό των επιµέρους υδάτινων συστημάτων, τα κράτη µέλη εξετάζουν όλους αυτούς τους παράγοντες, από τις φυσικές διαφορές

17 όπως το ύψος, το μέγεθος και η γεωλογία µέχρι τα επίπεδα ρύπανσης, την άντληση νερού και άλλες πιέσεις. Μέσω του χαρακτηρισμού των επιµέρους υδάτινων συστημάτων κατά µήκος της κοίτης ενός ποταµού, τα κράτη µέλη εστιάζουν τις δραστηριότητες παρακολούθησης στα προβλήματα τα οποία επηρεάζουν συγκεκριμένα υδάτινα συστήµατα. Η οδηγία ορίζει την «καλή οικολογική και χηµική κατάσταση» µε κριτήριο τα χαµηλά επίπεδα χηµικής ρύπανσης και την καλή κατάσταση του οικοσυστήματος. Το δεύτερο κριτήριο η καλή οικολογική κατάσταση είναι ένα καινοτόμο βήµα στην κοινοτική νοµοθεσία για τα ύδατα. Για την επίτευξη της καλής οικολογικής κατάστασης, τα κράτη µέλη πρέπει να αντιμετωπίσουν τους παράγοντες που βλάπτουν τα υδάτινα οικοσυστήματα. (άρθρο 2, παρ. 17). 1. Οικολογική κατάσταση: είναι η κατάσταση ενός συστήματος επιφανειακών υδάτων το οποίο ταξινομείται µε αυτόν τον τρόπο σύµφωνα µε το παράρτημα V (άρθρο 2, παρ.22) και χαρακτηρίζεται ως «υψηλή», «καλή» και «μέτρια». Η οικολογική κατάσταση των επιφανειακών υδάτων αξιολογείται σύμφωνα με τα ακόλουθα κριτήρια: Βιολογικά ποιοτικά στοιχεία όπως είναι η σύνθεση, αφθονία και κατανομή της υδατικής χλωρίδας (ιχθυοπανίδα, ασπόνδυλα, υδρόβια χλωρίδα) Υδρομορφολογικά ποιοτικά στοιχεία όπως είναι το υδρολογικό καθεστώς και συγκεκριμένα η ποσότητα, η δυναμική της ροής, η σύνδεση με τα υπόγεια νερά, η φυσική συνέχεια του ποταμού, τα υδραυλικά, γεωμετρικά και μορφομετρικά του στοιχεία (δομή όχθης ποταμού ή υπόστρωμα της κοίτης ποταμού). Φυσικοχημικά ποιοτικά στοιχεία όπως η θερμοκρασία, οξυγόνωση, η αλατότητα, η κατάσταση οξίνησης και οι θρεπτικές συνθήκες. 2. Χηµική κατάσταση επιφανειακών υδάτων: η χηµική κατάσταση απαιτεί επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων για τα επιφανειακά ύδατα, δηλαδή σε ένα σύστημα επιφανειακών υδάτων στο οποίο οι συγκεντρώσεις των ρύπων δεν υπερβαίνουν τα πρότυπα περιβαλλοντικής ποιότητας τα οποία ορίζονται στο παράρτημα ΙΧ ή σε άλλα συναφή νομοθετήματα που θεσπίζουν ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα θεωρείται ότι έχει καλή οικολογική κατάσταση. (άρθρο 2, παρ. 24). Β. Υπόγεια ύδατα Κάθε σύστηµα υπόγειων υδάτων είναι ένας συγκεκριμένος όγκος υδάτων εντός ενός υδροφόρου ορίζοντα όπου υπάρχουν σηµαντικές ροές ή άντληση υδάτων. Με σκοπό την οριοθέτηση των επιµέρους συστημάτων

18 υπόγειων υδάτων, τα κράτη µέλη χρησιμοποιούν στοιχεία και επιστημονικές γνώσεις για να αναλύσουν τη γεωλογία του υπεδάφους. Ο χαρακτηρισμός των υπόγειων υδάτων θεωρείται η εκτίμηση των βασικών χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων, όπως η υδραυλική αγωγιμότητα, ο συντελεστής αποθηκευτικότητας, το πορώδες, οι εισροές-εκροές από γειτονικούς υδροφορείς και οι συντελεστές διαρροής ημιπερατών στρώσεων. Κατάσταση υπόγειων υδάτων: Τα υπόγεια ύδατα θα πρέπει να επιτύχουν «καλή ποσοτική κατάσταση»,δηλαδή να παρακολουθούνται οι μεταβολές της στάθμης τους, και «καλή χημική κατάσταση» Ουσίες προτεραιότητας Σύμφωνα με την τροποποίηση 2455/2001/ΕΚ θεσπίζεται κατάλογος ουσιών προτεραιότητας προκειμένου να εντοπιστούν οι περισσότερο επιβλαβείς ουσίες ώστε η προσπάθεια να εστιαστεί εκεί. Στο παράρτημα υπάρχει ο πίνακας με τις ουσίας προτεραιότητας. Η οδηγία εστιάζει είτε σε μονωμένους ρύπους, είτε σε οµάδες ρύπων που είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι. Οι ουσίες αυτές εντοπίζονται µε ενδελεχείς εκτιµήσεις επικινδυνότητας που περιλαμβάνουν την εξέταση επιστημονικών αποδείξεων των επικίνδυνων ιδιοτήτων των ουσιών, της ρύπανσης που προκαλούν στα ευρωπαϊκά ύδατα, καθώς και άλλων παραγόντων, όπως των χρησιμοποιούμενων ποσοτήτων. Από τις 33 χηµικές ουσίες που ορίστηκαν ως ουσίες προτεραιότητας, οι 13 χαρακτηρίστηκαν επικίνδυνες λόγω της βιοσυσσώρευσης και της τοξικότητάς τους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα επανεξετάζει τον κατάλογο αυτό ανά τετραετία, µε σκοπό την ενδεχόμενη προσθήκη άλλων ανησυχητικών ουσιών. Καθορίζονται δύο είδη προτύπων ποιότητας περιβάλλοντος για τις ουσίες προτεραιότητας: ετήσιες µέσες συγκεντρώσεις και μέγιστες επιτρεπόμενες συγκεντρώσεις. Με τις πρώτες προστατεύονται τα ύδατα από μακροπρόθεσμα, χρόνια προβλήματα ρύπανσης και µε τις δεύτερες από βραχυπρόθεσμη, οξείας μορφής ρύπανση. Τα κράτη µέλη είναι υπεύθυνα για την παρακολούθηση των συγκεντρώσεων των ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, στο πλαίσιο των οικείων προγραμμάτων παρακολούθησης (6η ανακοίνωση για το νερό της Ευρωπαϊκής επιτροπής).

19 3. ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ Το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής των στόχων της οδηγίας πλαίσιο αποτελεί πρόκληση για τα κράτη-μέλη. Είναι δεσμευτικό, απαιτεί εγρήγορση και πολλές παράλληλες και συντονισμένες δράσεις. Χωρίζεται σε δύο φάσεις. Η πρώτη (που περιλάμβανε τα εννέα πρώτα χρόνια, δηλαδή απ το 2000 έως 2009) ήταν προπαρασκευαστική και στόχευε στο να πραγματοποιηθούν οι αναγκαίες ενέργειες, προκειμένου να δημιουργηθούν στα κράτη οι κατάλληλες διοικητικές και λοιπές υποδομές. Ενώ κατά τη δεύτερη (από το 2010 έως το 2015) συντάσσεται και εφαρμόζεται το πρώτο διαχειριστικό σχέδιο σε κάθε Υδατική Περιφέρεια και ελέγχεται η επίτευξης των στόχων της οδηγίας. Απ το σημείο αυτό και έπειτα οι επόμενες φάσεις υλοποίησης της οδηγίας αφορούν σε εξαετείς κύκλους εφαρμογής επικαιροποιημένων διαχειριστικών σχεδίων και ελέγχου επίτευξης των στόχων. Χρονολογικά λοιπόν, έχουμε το εξής διάγραμμα ροής. Έτος 2002: Υποβάλλεται από την Επιτροπή πρόταση θέσπισης μέτρων κατά της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων. Έτος 2003: Ολοκληρώνεται η διαδικασία εναρμόνισης της εθνικής νομοθεσίας των κρατών-μελών με την οδηγία, και προσδιορίζονται τα υδατικά διαμερίσματα, καθώς και τα όρια δικαιοδοσίας των αρχών διαχείρισης. Έτος 2004: Διαβιβάζεται προς την Επιτροπή ο κατάλογος με τις αρμόδιες αρχές των κρατών-μελών για κάθε υδατικό διαμέρισμα. Ολοκληρώνεται η ανάλυση των πιέσεων και των επιπτώσεων επί των υδατικών σωμάτων και η οικονομική ανάλυση των χρήσεων ύδατος. Επίσης, ολοκληρώνονται τα μητρώα προστατευόμενων περιοχών και επανεξετάζεται από την Επιτροπή ο κατάλογος ουσιών προτεραιότητας. Έτος 2006: Ολοκληρώνονται τα προγράμματα παρακολούθησης της κατάστασης (ποσοτικής και ποιοτικής) των υδάτων και οι διαβουλεύσεις με το κοινό για τα σχέδια διαχείρισης υδατικού διαμερίσματος βρίσκονται σε εξέλιξη. Έτος 2007: Καταργούνται οι οδηγίες 75/440/ΕΟΚ (επιφανειακά ύδατα) και 79/869/ΕΟΚ (μετρήσεις των επιφανειακών υδάτων) και η Απόφαση 77/795/ΕΟΚ (ανταλλαγή της πληροφορίας για τα επιφανειακά ύδατα). Έτος 2009: Λαμβάνοντας υπόψη τα προγράμματα παρακολούθησης, τις αναλύσεις των χαρακτηριστικών των υδατικών διαμερισμάτων, τις επιπτώσεις των ανθρώπινων δραστηριοτήτων κλπ., προσδιορίζονται από τα κράτη-μέλη τα μέτρα που απαιτούνται για την επίτευξη των στόχων της οδηγίας, με οικονομικά αποτελεσματικό τρόπο. Επίσης, δημοσιεύονται τα Προγράμματα Διαχείρισης Υδατικού Διαμερίσματος,

20 στα οποία περιλαμβάνεται και ο χαρακτηρισμός των ιδιαιτέρως τροποποιημένων υδάτινων σωμάτων. Έτος 2010: Εφαρμόζεται τιμολογιακή πολιτική για τις διάφορες χρήσεις των υδάτων με σκοπό τη βιωσιμότητα των υδατικών πόρων. Έτος 2012: Τίθενται σε λειτουργία τα προγράμματα μέτρων και καθιερώνονται έλεγχοι ρύπανσης των επιφανειακών υδάτων, με βάση τις βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές και τις βέλτιστες περιβαλλοντικές πρακτικές. Επιπλέον, υποβάλλεται από την Επιτροπή προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έκθεση για την πρόοδο της εφαρμογής της Οδηγίας Έτος 2013: Καταργούνται οι οδηγίες 78/659/ΕΟΚ (ύδατα αλιείας), 79/923/ΕΟΚ (οστρακοκαλλιέργεια), 80/86/ΕΟΚ (υπόγεια ύδατα) και 76/464/ΕΟΚ (επικίνδυνες ουσίες). Έτος 2015: Πλήρης εφαρμογή των Προγραμμάτων Διαχείρισης και επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων. Α/α Ενέργεια Χρονική προθεσµία 1 Θέση σε ισχύ της Οδηγίας (Άρθρο 24) 22/12/ ήλωση αρµόδιας αρχής από κράτη-µέλη (Άρθρο 22/12/ Ανάλυση χαρακτηριστικών περιοχής λεκάνης ποταµού 22/12/2004 (Άρθρο 5) 4 Επισκόπηση των επιπτώσεων ανθρώπινων 22/12/2004 δραστηριοτήτων (Άρθρο 5) 5 Οικονοµική ανάλυση χρήσης του ύδατος (Άρθρο 5) 22/12/ Έκθεση Επιτροπής για ανάλυση χαρακτηριστικών 22/12/2006 περιοχής λεκάνης ποταµού (Άρθρο 18) 7 Έκθεση Επιτροπής για επισκόπηση των επιπτώσεων 22/12/2006 ανθρώπινων δραστηριοτήτων (Άρθρο 18) 8 Έκθεση Επιτροπής για οικονοµική ανάλυση χρήσης του 22/12/2006 ύδατος (Άρθρο 18) 9 Αναθεώρηση ανάλυσης χαρακτηριστικών περιοχής Τέλος 2013 λεκάνης ποταµού (Άρθρο 5) 10 Αναθεώρηση επισκόπησης των επιπτώσεων Τέλος 2013 ανθρώπινων δραστηριοτήτων (Άρθρο 5) 11 Αναθεώρηση οικονοµικής ανάλυσης χρήσης του ύδατος Τέλος 2013 (Άρθρο 5) 12 Μητρώο Προστατευόµενων Περιοχών (Άρθρο 6) Τέλος Κατάρτιση προγράµµατος µέτρων (Άρθρο 11) Τέλος Εφαρµογή προγράµµατος µέτρων (Άρθρο 11) Τέλος Κατάρτιση προγράµµατος παρακολούθησης της Τέλος 2006 κατάστασης επιφανειακών και υπογείων υδάτων και προστατευόµενων περιοχών (Άρθρο 8) 16 Εφαρµογή κινήτρων λόγω τιµολόγησης για επίτευξη στόχων Οδηγίας (Άρθρο 9) Τέλος 2010

21 17 Σύστηµα ελέγχου πηγών ρύπανσης (Άρθρο 10) Τέλος Αναθεώρηση προγράµµατος µέτρων (Άρθρο 11) Τέλος Έναρξη διαβουλεύσεων µε το κοινό (Άρθρο 14) Τέλος ηµοσίευση σχεδίων διαχείρισης (Άρθρο 13) Τέλος Αναθεώρηση σχεδίων διαχείρισης λεκανών απορροής Τέλος 2015 ποταµού (Άρθρο 13) 21 Επανεξέταση καταλόγου ουσιών προτεραιότητας Τέλος 2004 (Άρθρο 16) 22 Εξάλειψη ουσιών προτεραιότητας από υδάτινους Τέλος 2020 αποδέκτες (Άρθρο 16) 23 Έκθεση Επιτροπής για πορεία της Οδηγίας (Άρθρο 18) Τέλος Αναθεώρηση της Οδηγίας (Άρθρο 19) Τέλος 2019

22 4. ΕΝΑΡΜΟΝΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΔΗΓΙΑ Η Ελλάδα έχει μεταφέρει την Οδηγία στην εθνική νομοθεσία με τον Ν. 3199/2003 «Προστασία και διαχείριση των υδάτων Εναρμόνιση με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23 Οκτωβρίου 2000». Η εναρμόνιση με την οδηγία ολοκληρώνεται με το Π.Δ. 51/2007 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ». 4.1 Νόμος 3199/2003 Ο νόµος 3199/2003 για τη διαχείριση των υδατικών πόρων της Ελλάδας αποτελείται από 17 άρθρα και θεωρητικά έχει ως στόχο να εισάγει στη χώρα την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των υδάτων, βάσει των επιταγών της Οδηγίας-Πλαίσιο για τα Ύδατα. Σημειώνεται ότι ο Ν.3199/2003 αντικατέστησε τον προηγούμενο νόµο της χώρας µας για τη διαχείριση των υδατικών πόρων, Ν.1739/87(ΦΕΚ 201Α/ ) και έτσι η διαχείριση των υδατικών πόρων περνάει από το Υπουργείο Ανάπτυξης στο Υ.ΠΕ.ΧΩ. Ε. Στον εν λόγω νόµο ορίζονται ως Περιοχές Λεκάνης Απορροής Ποταµού τα δεκατέσσερα υδατικά διαμερίσματα της χώρας µας, των οποίων η διάκριση είχε υλοποιηθεί στα πλαίσια του Ν.1739/87. Οι διατάξεις του νέου νόµου προβλέπουν τη λειτουργία των ακόλουθων υπηρεσιών: Η Εθνική Επιτροπή Υδάτων, η οποία θα αποτελέσει και την βασική υπηρεσία για τη χάραξη της πολιτικής στην προστασία και διαχείριση των υδάτων. Παράλληλα, είναι υπεύθυνη για την παρακολούθηση και τον έλεγχο της εφαρμογής των διατάξεων του νόµου, ενώ µετά την εισήγηση του Υπουργού ΠΕ.ΧΩ. Ε. και του Εθνικού Συμβουλίου Υδάτων εγκρίνει τα εθνικά προγράµµατα προστασίας και διαχείρισης του υδατικού δυναµικού της χώρας µας. Το Εθνικό Συμβούλιο Υδάτων µε πρόεδρο τον Υπουργό ΠΕ.ΧΩ. Ε. Σημειώνεται ότι στο εν λόγω Συμβούλιο συμμετέχουν επιπρόσθετα και άλλοι οργανισμοί, όπως το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων (Ε.Κ.Β.Υ.), το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης (Ε.Κ.Π.Α.Α.) και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας. (Τ.Ε.Ε.). Η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων, η οποία εδράζεται στο Υ.ΠΕ.ΧΩ. Ε. και αποτελεί ενιαίο διοικητικό τοµέα, ενώ εντός αυτής συνίσταται η γνωμοδοτική επιτροπή υδάτων. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών (άρθρο 5) Οι αρμοδιότητες των επιμέρους διευθύνσεων υδάτων είναι σε επίπεδο της εκάστοτε περιφέρειας της οποίας τα όρια είναι καθορισμένα. Σε περίπτωση που

23 κάποια λεκάνη απορροής ποταμού εκτείνεται στα όρια περισσοτέρων της μίας περιφέρειας οι αρμοδιότητες ασκούνται από κοινού. Κάθε Διεύθυνση Υδάτων Περιφέρειας αποτελείται από δύο τμήματα: Το Τμήμα Παρακολούθησης και Ελέγχου της Ποιότητας και Ποσότητας των Υδάτων και το Τμήμα Αναβάθμισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων. Το Περιφερειακό Συμβούλιο Υδάτων (άρθρο 6) Προβλέπεται η σύσταση του σε κάθε περιφέρεια της χώρας. Το Περιφερειακό Συμβούλιο αποτελεί όργανο διαβούλευσης και κοινωνικού διαλόγου για τα θέματα διαχείρισης των υδάτων στα διοικητικά όρια της κάθε Περιφέρειας. Ως μέλη του έχει τον Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας (πρόεδρος), τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Υδάτων της Περιφέρειας, εκπροσώπους της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, των Τοπικών Ενώσεων Δήμων και Κοινοτήτων των Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης και Αποχέτευσης, των επιμελητηρίων (ΤΕΕ, ΓΕΩΤΕΕ, Εμπορικό, Βιομηχανικό), των περιβαλλοντικών οργανώσεων, του Γ.Ο.Ε.Β. και των φορέων διαχείρισης. Το άρθρο 7 προβλέπει την εκπόνηση των σχεδίων Διαχείρισης των λεκανών απορροής, την ανάλυση των σχεδίων διαχείρισης του υδατικού δυναμικού (που εκπονούνται από την εκάστοτε περιφέρεια αρμοδιότητας και ισχύουν για έξι χρόνια) Επίσης προβλέπει την εκπόνηση προγράμματα μέτρων και παρακολούθησης της κατάστασης των υδάτων και τα προγράμματα ειδικών μέτρων κατά της ρύπανσης των υδάτων. Το άρθρο 10 οριοθετεί τους γενικούς κανόνες χρήσης των υδάτων. Βασικό σημείο του άρθρου είναι εκείνο που αναφέρει ότι: «Η χρήση για ύδρευση έχει προτεραιότητα ως προς την ποιότητα και την ποσότητα, έναντι κάθε άλλης χρήσης» (δηλαδή άρδευση, βιομηχανική χρήση, ενεργειακή χρήση και χρήση για αναψυχή). Δίνει λοιπόν μεγάλη έμφαση όχι μόνο στην ποσότητα αλλά και στην ποιότητα του νερού που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση. Στο άρθρο αυτό γίνεται και η μοναδική αναφορά σε ολόκληρο το νομοθετικό κείμενο στην ενεργειακή χρήση του νερού, που αποτελεί ένα πολύ σημαντικό παράγοντα στην Ελλάδα. Το άρθρο 11 καθιερώνει την υποχρεωτική αδειοδότηση για όλες τις χρήσεις των υδάτων και προβλέπει τη ρύθμιση του θέματος με Κοινή Υπουργική Απόφαση. Η Υπουργική αυτή απόφαση (ΚΥΑ 43504/2005) προβλέπει ότι οι χρήσεις για τις οποίες απαιτείται άδεια είναι η ύδρευση, η αγροτική χρήση συμπεριλαμβανομένης της άρδευσης, η βιομηχανική χρήση, η ενεργειακή, καθώς και η χρήση για αναψυχή για όλα τα επιφανειακά και υπόγεια ύδατα. Τα έργα αξιοποίησης υδατικών πόρων για τα οποία απαιτείται η έκδοση άδειας είναι τα έργα υδροληψίας, μεταφοράς νερού, έργα δικτύων, ρύθμισης ή/και αποθήκευσης και επεξεργασίας νερού και έργα προστασίας- συντήρησης. Όλες οι παραπάνω άδειες εκδίδονται από

24 το Γενικό Γραμματέα της οικείας Περιφέρειας, στην οποία πρόκειται να ασκηθεί η χρήση ή να εκτελεστεί το έργο. Ειδικά για τις χρήσεις των υδάτων ο νόμος θέτει ορισμένους κανόνες οι οποίοι λαμβάνονται υπόψη στα Σχέδια Διαχείρισης: Κάθε χρήση πρέπει να αποβλέπει στη βιώσιμη και ισόρροπη ικανοποίηση των αναπτυξιακών αναγκών και να διασφαλίζει την μακροπρόθεσμη προστασία των υδάτων, τη μείωση και αποτροπή της μόλυνσης και την επάρκεια των αποθεμάτων. Η ικανοποίηση της ζήτησης του νερού γίνεται με βάση τις δυνατότητες των υδατικών αποθεμάτων και τη διατήρηση των οικοσυστημάτων, με στόχο την ισορροπία μεταξύ άντλησης και ανατροφοδότησης των υπόγειων υδάτων. Η πέμπτη ενότητα του νόμου αναφέρεται σε διοικητικές και ποινικές κυρώσεις των φυσικών και νομικών προσώπων που ρυπαίνουν ή υποβαθμίζουν με οποιονδήποτε τρόπο το υδατικό δυναμικό, παραβαίνοντας τις διατάξεις του νόμου. Σύμφωνα λοιπόν με το άρθρο 14, επιβάλλονται ποινικές κυρώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 28 του Ν. 1650/1986. Τέλος, με τα άρθρα 15,16,17 καθορίζονται οι εξουσιοδοτικές, μεταβατικές και καταργούμενες διατάξεις: «Κάθε διάταξη που αντιβαίνει τις διατάξεις αυτού του νόμου ή ανάγεται σε θέματα που ρυθμίζονται ειδικά από αυτόν, καταργούνται με την έναρξη ισχύος του παρόντος». 4.2 Προεδρικό Διάταγμα 51/2007 Το Προεδρικό Διάταγμα Π.Δ. 51/2007 (ΦΕΚ 54Α/ ) αποτελεί την ουσιαστική εναρμόνιση στο εθνικό θεσμικό πλαίσιο της οδηγίας 2000/60ΕΚ. Ταυτόχρονα ρυθμίζεται η εφαρμογή ορισμένων διατάξεων των νόμων 1650/1986 (ΦΕΚ 160Α/ ) «Για την προστασία του περιβάλλοντος» και 3199/2003 (ΦΕΚ 280Α/ ) για την: «Προστασία και διαχείριση των υδάτων - Εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000». Η εφαρμογή του παρόντος ΠΔ έχει ως σκοπό τη θέσπιση του αναγκαίου πλαισίου μέτρων και διαδικασιών ώστε να επιτευχθεί η ολοκληρωμένη προστασία και ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων (εσωτερικών επιφανειακών, μεταβατικών, παράκτιων και υπόγειων) της χώρας (άρθρο 1). Απ το περιεχόμενό του καθίσταται σαφές ότι επιδιώκονται οι ακόλουθες δράσεις: Προσδιορισμός των υδατικών διαμερισμάτων, καθορισμός και ένταξη υδατίνων σωμάτων σε αυτές Προσδιορισμός περιβαλλοντικών στόχων Εκτίμηση πιέσεων και ανάλυση επιπτώσεων Οικονομική ανάλυση Σύνταξη μητρώου προστατευόμενων περιοχών

25 Σχέδια διαχείρισης Υδατικών Διαμερισμάτων Σύνταξη και εφαρμογή Προγραμμάτων Παρακολούθησης Σύνταξη Προγραμμάτων Μέτρων Δημοσιοποίηση των Σχεδίων Διαχείρισης Εκπλήρωση υποχρεώσεων προς την Επιτροπή ΕΚ Αμέσως μετά τους στόχους του διατάγματος ακολουθεί το άρθρο 2, στο οποίο αναλύονται οι όροι που χρησιμοποιούνται για την κατανόηση και αποσαφήνιση των μέτρων που ορίζονται απ το παρόν. Αμέσως μετά (άρθρο 3) δίνονται κάποιες οδηγίες σχετικά με τον προσδιορισμό των λεκανών απορροής ποταμού. Με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, οι λεκάνες απορροής ποταμού, που έχουν ενδεχομένως προσδιορισθεί σύμφωνα με την 2 του άρθρου 5 του Ν. 3199/2003, υπάγονται σε περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού. Αρμόδια αρχή για την διαχείριση και προστασία των περιοχών λεκάνης απορροής ποταμού είναι η Περιφέρεια, στα διοικητικά όρια της οποίας εμπίπτει κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού ( 1 του άρθρου 5 του Ν. 3199/2003). Αν η εν λόγω περιοχή εκτείνεται στα διοικητικά όρια περισσότερων Περιφερειών, εφαρμόζονται κατ' αναλογία οι διατάξεις της 3 του άρθρου 5 του νόμου αυτού, ειδικότερα όσον αφορά στο συντονισμό των Προγραμμάτων Μέτρων, για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που προβλέπονται στο άρθρο 4 του παρόντος Π.Δ. Όταν μια λεκάνη απορροής ποταμού εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια άλλου κράτους μέλους, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων ενδεχομένως και με την συνδρομή της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, μεριμνά για την υπαγωγή της εν λόγω λεκάνης απορροής ποταμού σε διεθνή περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. Στην αντίστοιχη περίπτωση όπου μία περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια τρίτου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων επιδιώκει τον αναγκαίο συντονισμό με το οικείο τρίτο κράτος για την επίτευξη των στόχων του παρόντος διατάγματος σ' ολόκληρη την περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. Η οικεία Περιφέρεια στα διοικητικά όρια της οποίας εκτείνεται το τμήμα της διεθνούς-διασυνοριακής λεκάνης απορροής ποταμού, είναι η αρμόδια αρχή για την προστασία και διαχείριση του (άρθρο 3). Για την αποτελεσματική εφαρμογή των Προγραμμάτων Μέτρων που περιλαμβάνονται στα Σχέδια Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, προβλέπονται μέτρα επίτευξης περιβαλλοντικών στόχων για τα επιφανειακά ύδατα, τα υπόγεια ύδατα και για τις προστατευόμενες περιοχές. Οι Διευθύνσεις Υδάτων σε συνεργασία με τις Διευθύνσεις Υγείας των Περιφερειών λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα, ώστε η εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 4 (ιδίως δε των 3, 4, 5, 6 και 7) του Π.Δ., να εξασφαλίζει τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο προστασίας με αυτό που προβλέπεται στις εκάστοτε κείμενες εθνικές και

26 κοινοτικές διατάξεις. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών έχουν την υποχρέωση να καταρτίσουν μητρώο προστατευόμενων περιοχών για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού (άρθρο 6 του Π.Δ.), το οποίο επανεξετάζεται και ενημερώνεται ανά τριετία και το οποίο διαβιβάζουν στην Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων. Η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων καταρτίζει και επανεξετάζει το Εθνικό Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας. Προστατευόμενες περιοχές είναι αυτές που έχουν χαρακτηρισθεί ότι έχουν ανάγκη ειδικής προστασίας βάσει ειδικών διατάξεων της κείμενης εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με την προστασία των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων ή τη διατήρηση των οικοτόπων και των ειδών που εξαρτώνται άμεσα από το νερό. Στο άρθρο 8 γίνεται αναφορά στην ανάκτηση κόστους για υπηρεσίες ύδατος. Για την ανάκτηση κόστους που αφορά στις υπηρεσίες ύδατος, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, απαιτείται σχετική οικονομική ανάλυση η οποία πραγματοποιείται κατά τα οριζόμενα στο Παράρτημα IV του παρόντος Π.Δ. και σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». Οι γενικοί κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της ανάκτησης κόστους, εγκρίνονται με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών φέρουν την ευθύνη της παρακολούθησης απόρριψης ουσιών που καταλήγουν στα επιφανειακά ύδατα. (άρθρο 9). Το παρόν διάταγμα προβλέπει επίσης και τις διαδικασίες για την υιοθέτηση Σχεδίου Διαχείρισης περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού (άρθρο10), Προγράμματος Παρακολούθησης της κατάστασης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων καθώς και των προστατευόμενων περιοχών (άρθρο 11), Προγραμμάτων Μέτρων (άρθρο 12), Προγραμμάτων Ειδικών Μέτρων κατά της ρύπανσης (άρθρο 13), Προγραμμάτων ειδικών μέτρων για την πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων (άρθρο 14), καθώς επίσης και τις διαδικασίες δημοσιοποίησης των Σχεδίων Διαχείρισης (άρθρο 15) και τελειώνει με την υποχρέωση υποβολής εκθέσεων στην Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (άρθρο 16). 4.3 Εθνικό Θεσμικό Πλαίσιο με βάση την 2000/60/ΕΚ ΚΥΑ 49139/2005 Οργάνωση της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων (ΦΕΚ1695/Β/ ). Τροποποιήθηκε με την ΚΥΑ 7575/2010 (ΦΕΚ 183/Β/ ). ΥΑ 34685/2005 Συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Υδάτων (ΦΕΚ 1736/Β/ ). ΥΑ 26798/2005 Tρόπος λειτουργίας του Εθνικού Συμβουλίου

27 Υδάτων (ΦΕΚ 895/Β/ ) ΚΥΑ 47630/2005 Διάρθρωση της Διεύθυνσης Υδάτων της Περιφέρειας (ΦΕΚ 1688/Β/ ). ΥΑ /2007 Συγκρότηση της Γνωμοδοτικής Επιτροπής Υδάτων ΚΥΑ /2010 Τρόπος λειτουργίας και η γραμματειακή υποστήριξη των Περιφερειακών Συμβουλίων Υδάτων, καθώς και τρόπος δημοσιοποίησης του σχεδίου διαχείρισης και συμμετοχής του κοινού στη δημόσια διαβούλευση (ΦΕΚ 394/Β/ ). ΥΑ 706/2010 Καθορισμός Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΛΑΠ) της χώρας και αρμόδιες Περιφέρειες για τη διαχείριση και προστασία τους (ΦΕΚ 1383/Β/ ). Έγινε διόρθωση σφάλματος του Παραρτήματος ΙΙ στο ΦΕΚ 1572/Β/ ΚΥΑ 43504/2005 Κατηγορίες αδειών χρήσης υδάτων και εκτέλεσης έργων αξιοποίησής τους, διαδικασία έκδοσης, περιεχόμενο και διάρκεια ισχύος αυτών (ΦΕΚ 1784/Β/ ). ΚΥΑ 51354/2641/Ε103/2010 Καθορισμός Προτύπων Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) για τις συγκεντρώσεις ορισμένων ρύπων και ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, σε συμμόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2008.σχετικά με Πρότυπα Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) στον τομέα της πολιτικής των υδάτων και σχετικά με την τροποποίηση και μετέπειτα κατάργηση των οδηγιών του Συμβουλίου 82/176/ΕΟΚ, 83/513/ΕΟΚ, 84/156/ΕΟΚ, 84/491/ΕΟΚ και 86/280/ΕΟΚ και την τροποποίηση της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, καθώς και για τις συγκεντρώσεις ειδικών ρύπων στα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα και άλλες διατάξεις (ΦΕΚ 1909/Β/ ). ΚΥΑ /2011 Διαδικασίες, όροι και προϋποθέσεις για τη χορήγηση αδειών για υφιστάμενα δικαιώματα χρήσης νερού (ΦΕΚ 1440 Β/ ).Τροποποιήθηκε την ΚΥΑ /2011 (ΦΕΚ 2834/Β/ ) με την ΚΥΑ /2012 (ΦΕΚ1190/Β/ ). ΚΥΑ /2011 Ορισμός Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης της ποιότητας και της ποσότητας των υδάτων με καθορισμό των θέσεων (σταθμών) μετρήσεων και των φορέων που υποχρεούνται στην λειτουργία τους, κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4 του Ν. 3199/2003 (Α 280) (ΦΕΚ 2017/ Β / ). ΥΑ 1811/2011 Ορισμός ανώτερων αποδεκτών τιμών για τη συγκέντρωση συγκεκριμένων ρύπων, ομάδων ρύπων ή δεικτών ρύπανσης σε υπόγεια ύδατα, σε εφαρμογή της παραγράφου 2 του Άρθρου 3 της υπ αριθμ.: 39626/2208/ Ε130/2009 κοινής υπουργικής απόφασης

28 (Β 2075) (ΦΕΚ 3322 /Β/ ). ΚΥΑ 38317/1621/Ε 103/2011 Τεχνικές προδιαγραφές και ελάχιστα κριτήρια επιδόσεων των αναλυτικών μεθόδων για τη χημική ανάλυση και παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων, σε συμμόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2009/90/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 31ης Ιουλίου 2009 «για τη θέσπιση τεχνικών προδιαγραφών για τη χημική ανάλυση και παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων, σύμφωνα με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΦΕΚ 1977 Β ). 4.4 Θυγατρικές Συμπληρωματικές Οδηγίες της 2000/60/ΕΚ 1. Οδηγία 2006/118 για την προστασία των υπόγειων υδάτων από τη ρύπανση και υποβάθμιση. Εναρμόνιση: ΚΥΑ 39626/2208/Ε130/2009 «Καθορισμός μέτρων για την προστασία των υπόγειων νερών από τη ρύπανση και την υποβάθμιση, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2006/118/ΕΚ...» (ΦΕΚ 2075 Β/ ) ΥΑ 1811/2011 «Ορισμός ανώτερων αποδεκτών τιμών για τη συγκέντρωση συγκεκριμένων ρύπων, ομάδων ρύπων ή δεικτών ρύπανσης σε υπόγεια ύδατα σε εφαρμογή της παραγράφου 2 του Άρθρου 3 της υπ αριθμ: 39626/2208/Ε130/2009 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 2075)» (ΦΕΚ 3322 /Β/ ). 2. Οδηγία 2008/105 για τον καθορισμό προτύπων ποιότητας περιβάλλοντος για τις συγκεντρώσεις ρύπων και ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά νερά. Εναρμόνιση: ΚΥΑ 51354/2641/Ε103/2010 «Καθορισμός Προτύπων Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) για τις συγκεντρώσεις ορισμένων ρύπων και ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, σε συμμόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ΕΚ.» (ΦΕΚ 1909 Β/ ) (Τροποποιεί τις Οδηγίες 86/176, 83/513, 84/156, 84/491, 86/280). 3. Οδηγία 2006/7/ΕΚ σχετικά με τη διαχείριση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης και την κατάργηση της Οδηγίας 76/160/ΕΚ. Εναρμόνιση: ΚΥΑ 8600/416/E103/2009 «Ποιότητα και μέτρα διαχείρισης των υδάτων κολύμβησης, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας

29 2006/7/ΕΚ "σχετικά με την διαχείριση της ποιότητας των υδάτων κολύμβησης και την κατάργηση της οδηγίας 76/160/ΕΟΚ", του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Φεβρουαρίου 2006» (ΦΕΚ 356/Β/ ). 4. Οδηγία 98/83/ΕΚ σχετικά με την ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης. Εναρμόνιση: ΚΥΑ Υ2/2600/2001 «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης", σε συμμόρφωση προς την οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 3ης Νοεμβρίου 1998» (ΦΕΚ 892/Β/ ).Τροποποιήθηκε με την ΚΥΑ ΔΥΓ2/ΓΠ/οικ.38295/07 (ΦΕΚ 630 Β/ Διορθ. Σφαλμ. στο ΦΕΚ-986 Β/ ) Τροποποίηση της Υγειονομικής Διάταξης κοινής υπουργικής απόφασης Υ2/2600/2001 «Ποιότητα του νερού ανθρώπινης κατανάλωσης», σε συμμόρφωση προς την οδηγία 98/83/ΕΚ του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 3ης Νοεμβρίου Οδηγία 91/271/ΕΟΚ σχετικά με την επεξεργασία των αστικών λυμάτων. Εναρμόνιση: ΚΥΑ 5673/400/1997 «Μέτρα και όροι για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων Κατάλογος ευαίσθητων περιοχών- Εναρμόνιση με την Οδηγία 91/271/ΕΟΚ Για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων» (ΦΕΚ 192/Β/ ) ΚΥΑ 19661/1982/1999 «Μέτρα και όροι για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων Κατάλογος ευαίσθητων περιοχών» (ΦΕΚ 1811/Β/ ). ΚΥΑ 48392/939/2002 «Συμπλήρωση της 19661/1982/1999 ΚΥΑ «Τροποποίηση της 5673/400/1997/ κοινής υπουργικής απόφασης κλπ» (Β122). Κατάλογος ευαίσθητων περιοχών για τη διάθεση αστικών λυμάτων..- Εναρμόνιση με την Οδηγία 91/271/ΕΟΚ Για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων» (ΦΕΚ 405/Β/3.4.02). ΚΥΑ /2011 «Καθορισμός μέτρων, όρων και διαδικασιών για την επαναχρησιμοποίηση επεξεργασμένων υγρών αποβλήτων και άλλες διατάξεις». (ΦΕΚ 354 Β/ ). 6. Οδηγία 91/676/ΕΟΚ σχετικά με τη προστασία υδάτων από νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης. Εναρμόνιση:

30 ΚΥΑ Α 16190/1335/1997 «Μέτρα και όροι για την προστασία των νερών από τη νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης» (ΦΕΚ 519/Β/ ) ΚΥΑ 19652/1906/1999, (ΦΕΚ 1575/Β/ ) Προσδιορισμός των νερών που υφίστανται νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης κατάλογος ευπρόσβλητων περιοχών σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 αντίστοιχα του άρθρου 4 της ΚΥΑ 16190/1335/1997 (ΦΕΚ 519/Β/1997). Εναρμόνιση με την Οδηγία 91/676/ΕΟΚ. ΥΑ 85167/820/2000 «Έγκριση Κώδικα Ορθής Γεωργικής Πρακτικής» (ΦΕΚ 477/Β/ ). ΚΥΑ 20419/2522/2001 «Προσδιορισμός των νερών που υφίστανται νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης κατάλογος ευπρόσβλητων περιοχών, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 αντίστοιχα του άρθρου 4 της ΚΥΑ 16190/1335/1997» (ΦΕΚ 1212/Β/ ) ΚΥΑ 24838/1400/Ε103/2008,(ΦΕΚ 1132/Β/ ) Τροποποίηση της ΚΥΑ 19652/1906/1999, ΦΕΚ 1575/Β/ Προσδιορισμός των νερών που υφίστανται νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης κατάλογος ευπρόσβλητων περιοχών σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2 αντίστοιχα του άρθρου 4 της ΚΥΑ 16190/1335/1997, όπως ισχύει. 7. Οδηγία 2007/60/ΕΚ για την αξιολόγηση και τη διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας. Εναρμόνιση: ΚΥΑ 31822/1542/Ε103/2010 «Αξιολόγηση και διαχείριση των κινδύνων πλημμύρας-εναρμόνιση με την Οδηγία 2007/60/ΕΚ» (ΦΕΚ 1108/Β/ ) 8. Οδηγίες περί Επικίνδυνων Ουσιών Εναρμόνιση: Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου 2/ (ΦΕΚ 15/Α/ )«καθορισμός των κατευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επικίνδυνων ουσιών που υπάγονται στον Κατάλογο ΙΙ της Οδηγίας 76/464/ΕΟΚ». Εναρμόνιση με την Οδηγία 76/464/ΕΟΚ, Περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας. Τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με την ΥΑ 50388/2704/Ε103/2003 (ΦΕΚ 866/Β/ ). ΚΥΑ 4859/726/2001 (ΦΕΚ 253/Β/ ) «Μέτρα και περιορισμοί για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος κλπ..» Εναρμόνιση με την Οδηγία 76/464/ΕΟΚ, Περί ρυπάνσεως που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας. Σύμφωνα με το αρθ.7 της ΚΥΑ 51354/2641/Ε103, ΦΕΚ 1909/Β/ καταργείται από

31 9. Οδηγία 2008/56/ΕΚ σχετικά με την οδηγία πλαίσιο για τη θαλάσσια στρατηγική Εναρμόνιση: Νόμος 3983/11 «Εθνική στρατηγική για την προστασία και διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος - Εναρμόνιση με την Οδηγία 2008/56/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 17ης Ιουνίου 2008 και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 144 /Α/

32 5. ΤΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ 5.1 Σύσταση Ειδικής Γραμματείας Υδάτων Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΚΥΑ 7575/ΦΕΚ 183 Β ) έχει την αρμοδιότητα κατάρτισης των προγραμμάτων προστασίας και διαχείρισης των υδατικών πόρων της χώρας και του συντονισμού των υπηρεσιών και κρατικών φορέων για κάθε ζήτημα που αφορά στην προστασία και διαχείριση των υδάτων. Ένας από τους βασικούς άξονες του έργου της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων είναι η εφαρμογή της Κοινοτικής Οδηγίας 60/2000/ΕΚ. Η Γραμματεία, σε συνεργασία με τις Περιφερειακές Διευθύνσεις Υδάτων, καταρτίζει τα εθνικά προγράμματα προστασίας και διαχείρισης του υδάτινου δυναμικού της χώρας και παρακολουθεί και συντονίζει την εφαρμογή τους. Πριν την έγκρισή τους, τα προγράμματα εισάγονται για διαβούλευση στο Εθνικό Συμβούλιο Υδάτων. Η Γραμματεία είναι οργανωμένη σε Διευθύνσεις και Τμήματα και επικεφαλής της είναι ο εκάστοτε αρμόδιος Ειδικός Γραμματέας του ΥΠΕΚΑ. 5.2 Καθορισμός Λεκανών Απορροής Ποταµών Έχουν καταγραφεί µε την "Απόφαση αριθ. Οικ. 706 της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων «Καθορισµός των Λεκανών Απορροής Ποταµών της χώρας και ορισµός των αρµόδιων Περιφερειών για τη διαχείριση και προστασία τους», (ΦΕΚ 1383/ , όπως τροποποιήθηκε µε το ΦΕΚ 1572 Β ) όλες οι λεκάνες απορροής ποταµών - εγχώριες και διασυνοριακές - και έχουν προσδιοριστεί τα Υδατικά διαμερίσματα (περιοχές λεκάνης απορροής ποταµού) τα οποία συμπεριλαμβάνουν επιφανειακά, υπόγεια, μεταβατικά και παράκτια ύδατα. Τα Υδατικά Διαμερίσματα είναι περιοχές οριοθετημένες μεταξύ τους από υδροκρίτες ή νησιωτικές περιοχές, που περιλαμβάνουν ολοκληρωμένα υδρογραφικά δίκτυα, με υδρολογικές συνθήκες κατά το δυνατόν όμοιες. Ο ελληνικός χώρος διαιρείται στα εξής δεκατέσσερα υδατικά διαμερίσματα: Δυτικής Πελοποννήσου, Ανατολικής Πελοποννήσου, Βόρειας Πελοποννήσου, Δυτικής Στερεάς Ελλάδας, Ηπείρου, Αττικής, Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, Θεσσαλίας, Δυτικής Μακεδονίας, Κεντρικής Μακεδονίας, Ανατολικής Μακεδονίας, Θράκης, Κρήτης και Νησιών Αιγαίου. 5.3 Εθνικό Δίκτυο Προστατευμένων Περιοχών Οι προστατευόμενες περιοχές όλων των κατηγοριών στην Ελλάδα αποτελούν το 1/5 περίπου της επιφάνειας της χώρας, ποσοστό αρκετά μεγάλο σε σχέση µε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το οποίο δικαιολογείται εν µέρει

33 από τη μεγάλη πυκνότητα στο χώρο των ευαίσθητων οικοσυστημάτων και των οικολογικών αξιών γενικά (είδη χλωρίδας και πανίδας, οικοτόπων, τοπίων κτλ.) Για την κήρυξη των περιοχών ως προστατευόμενων σύμφωνα με την εθνική νομοθεσία (ν. 1650/86), προαπαιτείται η εκπόνηση Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ). Οι μελέτες αυτές απογράφουν τις φυσικές, κοινωνικές, οικονομικές και άλλες παραμέτρους της υπό μελέτη περιοχής και προτείνουν Σχέδια Νομοθετημάτων (ΠΔ ή ΚΥΑ) κήρυξής τους ως προστατευόμενες -με την αναγκαία ζωνοποίηση - καθώς και τους γενικούς όρους και περιορισμούς όσον αφορά τις παραγωγικές και άλλες δραστηριότητες, με γνώμονα τις οικολογικές απαιτήσεις των τύπων οικοτόπων και των ειδών με σημαντική παρουσία στην περιοχή μελέτης. Μετά την έγκριση των ΕΠΜ από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕKA, αρμοδιότητα που έχει δοθεί στον Γενικό Δ/ντη Περιβάλλοντος, τα εν λόγω Σχέδια Νομοθετημάτων δημοσιοποιούνται από τις αρμόδιες Νομαρχιακές Αυτοδιοικήσεις και στη συνέχεια, τα οικεία Ν.Σ. αφού συγκεντρώσουν τις απόψεις φορέων - πολιτών διαβιβάζουν τις σχετικές Αποφάσεις τους στην αρμόδια Υπηρεσία του ΥΠΕKA, η οποία αφού τις λάβει υπόψη της επανασυντάσσει τα εν λόγω Σχέδια Νομοθετημάτων που προωθούνται για υπογραφές από τα συναρμόδια Υπουργεία. Μέχρι σήμερα εκπονήθηκαν ή βρίσκονται στο στάδιο εκπόνησης, περίπου 84 ΕΠΜ. Οι προστατευόμενες περιοχές διέπονται από κανονισμούς διοίκησης και λειτουργίας στους οποίους καθορίζονται τα αναγκαία μέτρα οργάνωσης και λειτουργίας των προστατευόμενων αντικειμένων και εξειδικεύονται οι γενικοί όροι και περιορισμοί άσκησης δραστηριοτήτων και εκτέλεσης έργων που καθορίζονται με το νομοθέτημα κήρυξης των περιοχών. Επίσης, καταρτίζονται πενταετή σχέδια διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών. Με τα σχέδια αυτά προσδιορίζονται, στο πλαίσιο των γενικότερων όρων και προϋποθέσεων, που τίθενται στα νομοθετήματα κήρυξης, οι κατευθύνσεις και οι προτεραιότητες για την εφαρμογή των έργων, δράσεων και μέτρων που απαιτούνται για την αποτελεσματική προστασία και διαχείριση των κατά περίπτωση προστατευόμενων αντικειμένων. Τα Σχέδια Διαχείρισης συνοδεύονται από προγράμματα δράσης. Η πρόσφατη εθνική υποβολή των εθνικώς προστατευόμενων περιοχών (CDDA) πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαρτίου 2012 από το ΥΠΕΚΑ. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται στη χρήση των γεωγραφικών αρχείων, διότι αυτά δεν αποτελούν το σύνολο των γεωγραφικών αρχείων των προστατευόμενων περιοχών της Ελλάδας, αλλά συμπλήρωση των αρχείων που είχαν υποβληθεί σε προηγούμενες υποβολές (φάκελοι CDDA 2009 και 2010). Σημειώνεται επίσης, ότι η υποβολή του 2012 δεν αφορά σε προσθήκη κάποιας νέας προστατευόμενης περιοχής, παρά μόνο σε συμπληρώσεις της βάσης δεδομένων

34 και σε διορθώσεις των γεωγραφικών ορίων 3 Εθνικών Πάρκων: Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης, Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων των λιμνών Κορώνειας-Βόλβης και Μακεδονικών Τεμπών, Εθνικό Πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου- Αιτωλικού. To Εθνικό Δίκτυο Προστατευμένων Περιοχών περιλαμβάνει: Ευαίσθητες περιοχές σύμφωνα με την οδηγία 91/271/EOK Ευπρόσβλητες περιοχές σύμφωνα με την οδηγία 91/676/EOK Τόποι Κοινοτικής Σημασίας (SCI) σύμφωνα με την Οδηγία 92/43/EOK Ζώνες ειδικής προστασίας (SPA) σύμφωνα με την Οδηγία 79/409/ΕOK Νερά κολύμβησης σύμφωνα με την οδηγία 76/160/EOK Περιοχές που προορίζονται για την άντληση ύδατος για ανθρώπινη κατανάλωση σύμφωνα με το άρθρο 7 Οδηγίας 2000/60/ΕΚ Περιοχές που προορίζονται για την προστασία υδρόβιων ειδών με οικονομική σημασία 5.4 Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης Στις 9 Σεπτεμβρίου 2011, εκδόθηκε η Κοινή Υπουργική Απόφαση περί "ορισμού του Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης της ποιότητας και της ποσότητας των υδάτων με καθορισμό των θέσεων (σταθμών) μετρήσεων και των φορέων που υποχρεούνται στην λειτουργία τους, κατά το άρθρο 4, παράγραφος 4 του Ν. 3199/2003 (Α 280)". Τελικώς με ενοποίηση και επέκταση των επιμέρους δικτύων παρακολούθησης συγκροτήθηκε το Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης, με 2000 σημεία δειγματοληψίας σε 1500 υδάτινα σώματα, το οποίο έχει τεθεί σε σταδιακή λειτουργία από τον Μάρτιο του 2012, με προϋπολογισμό 28 εκ ευρώ για την επόμενη τετραετία. Για το σκοπό αυτό έχει εκδοθεί η ΚΥΑ που καθορίζει τους φορείς του Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης, ενώ για την αξιολόγηση της ποιοτικής κατάστασης των υδάτων έχει εκδοθεί σχετική ΚΥΑ η οποία καθορίζει τα απαιτούμενα όρια για 93 ουσίες προτεραιότητας και άλλες χημικές ενώσεις. Με ΥΑ καθορίστηκαν επίσης ανώτατες επιτρεπτές τιμές για τα υπόγεια ύδατα. Το Εθνικό Δίκτυο Παρακολούθησης συστηματοποιεί και επεκτείνει τα προγενέστερα δίκτυα παρακολούθησης και ακολουθώντας τη λογική της Οδηγίας Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/ΕΚ) διακρίνεται σε εποπτικό, επιχειρησιακό και διερευνητικό. Επισημαίνεται ότι η Οδηγία 2000/60/ΕΚ χωρίς να την καταργεί, δεν περιορίζεται στην λογική της αξιολόγησης της ποιότητας των υδάτινων σωμάτων (επιφανειακών, μεταβατικών, παράκτιων και υπόγειων) σε συνάρτηση με τη χρήση τους και εισάγει τη λογική της οικολογικής κλιμακωτής διαβάθμισης (εξαίρετη, καλή, μέτρια, ελλιπής, κακή) με βάση χημικούς, βιολογικούς και υδρομορφολογικούς δείκτες, αντί της ισχύουσας διάκρισης σε επιτρεπτό/μη επιτρεπτό, βάσει οριακών τιμών

35 αποκλειστικά χημικών παραμέτρων. Στόχος η επίτευξη τουλάχιστον της καλής χημικής και καλής οικολογικής κατάστασης σε όλα τα υδάτινα σώματα Ειδικότερα για τη χημική παρακολούθηση απαιτείται ο καθορισμός καταλόγου επικίνδυνων ουσιών και ουσιών προτεραιότητας. Η Κοινοτική πολιτική για τις επικίνδυνες ουσίες είχε αρχικά διαμορφωθεί με την Οδηγία 76/464/ΕΚ, εν συνεχεία κωδικοποιήθηκε με την Οδηγία 2006/11/ΕΚ και σταδιακά ενσωματώνεται στην Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά. Η πρόσφατη οδηγία 2008/105/ΕΚ περί ουσιών προτεραιότητας θέτει περιβαλλοντικά πρότυπα ποιότητας για συγκεκριμένες ουσίες προτεραιότητας και άλλους ρυπαντές, τα οποία θα πρέπει να επιτευχθούν μέχρι το 2015, με τη βοήθεια κατάλληλων προγραμμάτων μέτρων. 5.5 Έκθεση ποιότητας επιφανειακών και υπόγειων υδάτων Ολοκληρώθηκε και δόθηκε στη δημοσιότητα τον Φεβρουάριο του 2012 από την Ειδική Γραμματεία Υδάτων του ΥΠΕΚΑ η τεχνική έκθεση με τίτλο «Ποιότητα επιφανειακών και υπόγειων υδάτων της χώρας: περίοδος αναφοράς » η οποία συντάχθηκε στο πλαίσιο ενημέρωσης του Εθνικού Συμβουλίου Υδάτων σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Ν3199/2003 και παρουσιάζει την ποιότητα των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων της χώρας, όπως αυτή προκύπτει από την αξιολόγηση των αποτελεσμάτων των προγραμμάτων παρακολούθησης του Γενικού Χημείου του Κράτους της περιόδου και του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών της περιόδου Διακρατικές συνεργασίες Στη χώρα μας περίπου το 25% των επιφανειακών νερών με τη μορφή λιμνών και ποταμών προεκτείνεται ή προέρχεται από τις γειτονικές μας χώρες Βουλγαρία, Αλβανία, π. Γ.Δ.Μ και Τουρκία, ενώ παράλληλα μοιραζόμαστε τη Μεσόγειο με πλήθος Ευρωπαϊκών, Ασιατικών και Αφρικανικών χωρών. Μέχρι σήμερα στο πλαίσιο των διασυνοριακών συνεργασιών έχουν γίνει οι παρακάτω ενέργειες: Υπογράφηκε η συμφωνία μεταξύ Ελλάδος, Αλβανίας και π.γ.δ.μ, με συμμετοχή και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προστασία και βιώσιμη ανάπτυξη της περιοχής του Πάρκου των Πρεσπών. Στο πλαίσιο της προστασίας του ποταμού Έβρου έχει συσταθεί Κοινή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων με συμφωνία Ελλάδος και Τουρκίας. Στις 27 Ιουλίου 2010 υπογράφηκε από τους Υπουργούς Περιβάλλοντος της Ελλάδας και της Βουλγαρίας Κοινή Διακήρυξη «για την κατανόηση και τη συνεργασία στον τομέα της χρήσης των υδατικών πόρων στις

36 αντίστοιχες επικράτειες των κοινών Λεκανών Απορροής Ποταμού που μοιράζονται η Δημοκρατία της Βουλγαρίας και η Ελληνική Δημοκρατία», στην οποία προβλέπεται ο συντονισμός των δράσεων για την κατάρτιση Σχεδίων Διαχείρισης των διασυνοριακών Λεκανών Απορροής Ποταμών, σύμφωνα με τις αρχές και τις υποδείξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ. 5.7 Έκθεση των σημαντικότερων ζητημάτων διαχείρισης των υδατικών πόρων Υδατικού Διαμερίσματος Περιλαμβάνεται περιγραφή του υδατικού διαμερίσματος και των υδατικών συστημάτων του (επιφανειακά και υπόγεια νερά), των κύριων χρήσεων νερού σε αυτό και των προστατευόμενων περιοχών όσον αφορά στην κατάσταση των νερών και του φυσικού περιβάλλοντος. Επίσης, συνοψίζονται τα αποτελέσματα της επικαιροποιημένης εφαρμογής των άρθρων 5 και 6 της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ, και προσδιορίζονται θέτοντας σε δημόσια συζήτηση σημαντικά ζητήματα διαχείρισης νερού αναφορικά με την ποσοτική διαχείριση και τις απολήψεις, τα τροποποιημένα υδατικά συστήματα, τη σημειακή και διάχυτη ρύπανση, τις επιπτώσεις της, την επάρκεια και την ποιότητα του πόσιμου νερού και την ανάλυση του κόστους ύδατος. Τα στοιχεία αυτά και τα σχετικά αναλυτικά κείμενα αποτελούν κύριο μέρος του τελικού Σχεδίου Διαχείρισης του Υδατικού Διαμερίσματος και της Στρατηγικής Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ). Η ενημέρωση φορέων και κοινού επ αυτών καθώς και η εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων από διαδικασίες ανοικτές διαμορφώνει κατάλληλες συνθήκες για τον καλύτερο τελικό σχεδιασμό. 5.8 Προσχέδια Διαχείρισης Λεκανών Υδατικών Διαμερισμάτων Το Προσχέδιο Διαχείρισης υδατικών πόρων ακολουθεί και αξιοποιεί τη δημόσια συζήτηση επί των σημαντικότερων ζητημάτων διαχείρισης που προηγήθηκε. Αποτελεί το δεύτερο στη σειρά βήμα διαμόρφωσης του τελικού Σχεδίου Διαχείρισης που θα ισχύσει και θα εφαρμοσθεί τα επόμενα χρόνια. Το προσχέδιο διαχείρισης υδατικών πόρων καλύπτει θέματα που σχετίζονται με την εφαρμογή ευρύτατου περιβαλλοντικού θεσμικού πλαισίου, όπως η νιτρορρύπανση, οι ευαίσθητες περιοχές (διαχείριση αστικών λυμάτων), η προστασία των οικοτόπων και των σημαντικών ειδών πανίδας και χλωρίδας, οι επιπτώσεις από έργα και δραστηριότητες και από προληπτικές δράσεις για την αντιμετώπιση σημαντικών θεμάτων ρύπανσης, η εξοικονόμηση και ανακύκλωση νερού, καθώς και θέματα κόστους νερού. Τα Οριστικά Σχέδια Διαχείρισης που θα προκύψουν αποτελούν το πλαίσιο κατευθύνσεων και τον «οδικό χάρτη»

37 λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικών σε όλους τους τομείς των νερών, τόσο σε εθνικό, όσο και σε περιφερειακό επίπεδο. Τα Προσχέδια Διαχείρισης των υδατικών πόρων Υδατικού Διαμερίσματος αποτελούν συνοπτικά κείμενα των παραδοτέων κείμενων τεκμηρίωσης που έχει εκπονήσει η Ειδική Γραμματεία Υδάτων.

38 6. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 6.1 Καθυστερήσεις-Παραλήψεις Από το 2003 που ψηφίστηκε ο Ν.3199/2003 άρχισαν τα προβλήματα καθυστερήσεων όταν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2005 ξεκίνησε προδικαστικό έλεγχο κατά της Ελλάδας για την ατελή εναρμόνιση της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ, μιας και όπως τονιζόταν ο Ν.3199/2003 είχε πολλά κενά. Η Ελλάδα άργησε να συμμορφωθεί και τελικώς τον Ιούνιο του 2006 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρέπεμψε την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Το 2007 ως μια προσπάθεια εναρμόνισης με την 2000/60/ΕΚ εκδόθηκε το Προεδρικό Διάταγμα 51/ Τελικώς τον Ιούνιο του 2007, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δέχτηκε το Π.Δ και έκλεισε την υπόθεση. Όμως η καθυστερημένη έκδοση του Π.Δ. 51/2007 είχε ως συνέπεια μία σημαντική απώλεια χρόνου και ταυτόχρονα παράταση στην εφαρμογή των επιμέρους διατάξεών της με βάση το χρονοδιάγραμμα της ΕΕ. Η σοβαρότερη καθυστέρηση αφορά στην εφαρμογή του άρθρου 5, το οποίο περιλαμβάνει τον προσδιορισμό των υδατίνων σωμάτων ανά κατηγορίες και τύπους, την ανάλυση και περιγραφή των χαρακτηριστικών των λεκανών απορροής, την εκτίμηση των πιέσεων και ανάλυση επιπτώσεων, τον προκαταρκτικό χαρακτηρισμό των ιδιαιτέρως τροποποιημένων υδατίνων σωμάτων, τον χαρακτηρισμό των υδατίνων (επιφανειακών, υπογείων, παράκτιων και μεταβατικών) σωμάτων και την αξιολόγηση του κινδύνου μη επίτευξης των στόχων της Οδηγίας και την προκαταρτική οικονομική ανάλυση. Σημαντική είναι επίσης και η καθυστέρηση στην εφαρμογή του άρθρου 8 που αφορά στην κατάστρωση των προγραμμάτων εποπτικής, λειτουργικής και διερευνητικής παρακολούθησης (monitoring) των ποσοτικών και ποιοτικών χαρακτηριστικών των υδατίνων σωμάτων, τα οποία μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν τον τεκμηριωμένο προσδιορισμό των θέσεων δειγματοληψίας, των μετρούμενων βιολογικών και χημικών παραμέτρων και τις συχνότητες αναλύσεων. Οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις καθυστέρησαν δραματικά να προωθήσουν την οδηγία. Η υπάρχουσα διοικητική οργάνωση για την προστασία και διαχείριση των υδάτων μπορεί να αξιολογηθεί ως επαρκής. Άρα συμπεραίνουμε ότι για τα αρνητικά αποτελέσματα στην φάση της υλοποίησης ευθύνεται ο κακός συντονισμός. Τις αδυναμίες αυτές καλείται να αντιμετωπίσει ο Καλλικράτης Ν.3852/2010, ο οποίος όσον αφορά τις αρμοδιότητες των Δημοσίων Υπηρεσιών, τις διασπά ανάμεσα στις νέες 13 Αιρετές Περιφέρειες και στις νέες επτά Αποκεντρωμένες διοικήσεις. Στόχος είναι να γίνει πιο ευέλικτο το όλο σχήμα της νέας αποκεντρωμένης αυτοδιοίκησης, όμως η επιτυχία του όλου εγχειρήματος θα κριθεί από το χρόνο και από το πόσο αποτελεσματικός θα αποδειχτεί αυτός ο καταμερισμός.

39 Εν κατακλείδι, διαπιστώνεται σημαντική καθυστέρηση της Ελλάδος να συντάξει και να εφαρμόσει τα Σχέδια διαχείρισης για όλες τις Λεκάνες Απορροής Ποταµού. Έπρεπε ήδη το 2009 να έχει ολοκληρώσει την εκπόνηση τους και να τις έχει υποβάλει στην Ευρωπαική Επιτροπή τον Μάρτιο του 2010 παρόλα αυτά τα σχέδια θα υποβληθούν μέσα στο Τα σχέδια θεωρούνται απολύτως αναγκαία, καθώς, όπως προβλέπουν οι επιστήμονες, μέχρι το 2050 τα ακραία φαινόμενα στη Μεσόγειο θα επιδεινωθούν και ειδικότερα θα αυξηθεί η δριμύτητα της ξηρασίας το καλοκαίρι και η συχνότητα των πλημμυρών το χειμώνα. Σίγουρη είναι η ολοκλήρωση των σχεδίων μόνο για το Στρυμόνα, ενώ άδηλο είναι το μέλλον των σχεδίων για Αλιάκμονα και Αξιό διότι έχουν μπλοκαριστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας, εξαιτίας προσφυγών για τους διαγωνισμούς. 6.2 Συμπεράσματα Προτάσεις Α. Υδατικό ισοζύγιο Στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλη ανισοκατανομή των υδατικών πόρων (ισοζύγιο) ανάμεσα στα 14 υδατικά διαμερίσματα. Συνήθως η λύση που προτείνεται είναι η μεταφορά νερού από τα πλεονασματικά στα ελλειμματικά. Η Οδηγία 2000/60/ΕΚ για τα νερά είναι σαφής ως προς την ασυμβατότητα της μεταφοράς νερού από μια λεκάνη απορροής σε άλλη και σύντομα η απόφαση του ΔΕΚ σχετικά με την εκτροπή του Αχελώου θα οριστικοποιήσει το θέμα. Στόχος στην Ελλάδα πρέπει να είναι η πολιτική σωστής και αποτελεσματικής διαχείρισης των υδάτων σε κάθε ένα από τα υδατικά διαμερίσματα. Η εποχή της αύξησης των αποθεμάτων με την κατασκευή μεγάλων έργων, όπως φράγματα, βαθιές γεωτρήσεις, εκτροπές ποταμών κλπ, έχει τελειώσει και πλέον πρέπει να περάσουμε στην εποχή της διαχείρισης της ζήτησης, όπου θα πρέπει να δούμε τις πραγματικές μας ανάγκες και να προσαρμοστούμε στην διαθεσιμότητα των υδατικών πόρων. Παράλληλα σε ιδιαίτερα ελλειμματικές υδατικά περιοχές (π.χ. Κυκλάδες, Δωδεκάνησα) η κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης και μονάδων επαναχρησιμοποίησης του νερού από τα υγρά απόβλητα που θα λειτουργούν και θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τη χρήση ΑΠΕ κρίνεται αναγκαία και απαραίτητη. Β. Άρδευση Γενικά, η κατανάλωση του αρδευτικού νερού σήμερα στην Ελλάδα, σε σχέση με τις ανάγκες, μπορεί να θεωρηθεί και ως υπεράντληση (με συνέπεια

40 την πτώση της στάθμης των υδροφόρων οριζόντων), αφού σπαταλιέται μέχρι και 40% περισσότερο νερό από αυτό που απαιτείται. Για παράδειγμα, το πρωτεύον και δευτερεύον επιφανειακό αρδευτικό δίκτυο πολλών έργων έχει απώλειες κατά τη μεταφορά και διανομή του νερού που φτάνουν και το 30%. Σε εθνικό επίπεδο, οικονομία στο νερό άρδευσης μπορεί να απελευθερώσει σημαντικές ποσότητες νερού για άλλες χρήσεις. Στον κρίσιμο γεωργικό τομέα πρέπει: να εφαρμοστούν συστήματα ανακύκλωσης του αρδευτικού νερού να αντικατασταθούν οι μέθοδοι άρδευσης με πιο φιλικές προς το περιβάλλον πρακτικές να αντικατασταθούν οι υδροβόρες καλλιέργειες σε άνυδρες περιοχές, με καλλιέργειες προσαρμοσμένες στις περιβαλλοντικές συνθήκες. Τέλος, να περιοριστούν οι ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις. Γ. Ύδρευση Η συντήρηση των δικτύων ύδρευσης παραμένει είναι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα. Σύμφωνα με έρευνες, τουλάχιστον το 35% κατά μέσο όρο του πόσιμου νερού χάνεται στην Ελλάδα από τα δίκτυα ύδρευσης. Κυρίαρχη αιτία είναι οι διαρροές, ενώ σε ορισμένες πόλεις το ποσοστό απώλειας αγγίζει το 60%! Η αιτία δεν είναι οι θραύσεις των σωληνώσεων του δικτύου, αλλά οι μικρές διαρροές που γίνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα τόσο στο δίκτυο όσο και στα σπίτια. Τα συμπεράσματα αυτά προκύπτουν από μελέτες που διεξάγονται στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος waterloss-project, για τη διαχείριση απωλειών νερού σε δίκτυα ύδρευσης (πρόγραμμα διακρατικής συνεργασίας MED), το οποίο υλοποιείται από εννέα εταίρους, σε έξι χώρες με επικεφαλή το ΑΠΘ. Πρέπει λοιπόν να κατασκευαστούν κλειστά υπόγεια δίκτυα διανομής νερού και να εγκατασταθούν μετρητές υγρασίας του εδάφους. Σε μια προσπάθεια παρεμβάσεων, το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Περιβάλλον και Αειφόρος Ανάπτυξη» επιδιώκει τόσο την επίλυση των προβλημάτων λειψυδρίας, όσο και την ασφάλεια και αξιοποίηση των υδατικών πόρων. Οι παρεμβάσεις αφορούν σε: Κατασκευή δεξαμενών και δικτύων υδροδότησης, ύψους 60 εκ. ευρώ. Εξοπλισμό για τα εργαστήρια ελέγχου. Υπερσύγχρονα έργα ελέγχου διαρροών σε δίκτυα ύδρευσης δήμων για μείωση των απωλειών πόσιμου νερού, ύψους 75 εκ. ευρώ. Μονάδες αφαλάτωσης και μικρά φράγματα ύδρευσης στα νησιά του Αιγαίου. Διυλιστήρια επεξεργασίας για υδροδότηση με ασφαλές νερό, ύψους 60 εκ. ευρώ.

41 Ολοκληρωμένο πρόγραμμα προστασίας του Ασωπού και ανάληψη δράσεων και σε άλλες περιοχές (όρμος Θεσσαλονίκης, Παγασητικός, Μαλιακός, Αμβρακικός, ταμιευτήρες Μόρνου και Ταυρωπού, λίμνες Παμβώτιδας, Βεγορίτιδας και Καστοριάς, παραλιακές περιοχές Ηλείας). Βελτιώνεται η επάρκεια του νερού ύδρευσης για κατοίκους σε όλη τη χώρα. Δ. Κλιματική αλλαγή Η κλιματική αλλαγή αποτέλεσε αντικείμενο της 8ης Πανελλήνιας Ημερίδας (συνδιοργανώθηκε από το πανεπιστημιακό Δίκτυο Εκπαίδευσης, Έρευνας και Τεχνολογίας στην Υδρολογία και Περιβαλλοντική Διαχείριση Υδατικών Πόρων ΥΔΡΟΜΕΔΩΝ και το Εργαστήριο Τεχνικής και Διαχείρισης Υδατικών Πόρων του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ) με θέμα «Κλιματική αλλαγή και υδραυλικά έργα: νέες προσεγγίσεις στο σχεδιασμό και τη λειτουργία υποδομών και δικτύων». Με βάση την ημερίδα τα πλέον έγκυρα προγνωστικά μοντέλα προβλέπουν σημαντική επιδείνωση της ξηρασίας κατά την καλοκαιρινή περίοδο και της επικινδυνότητας των πλημμυρών κατά τη χειμερινή περίοδο, αλλά και υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων. Αυτά επισήμανε η καθηγήτρια της Σχολής Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), Μαρία Μιμίκου, σε εισήγησή της στην ημερίδα. Μελέτες του Εργαστήριου Υδρολογίας και Υδατικών Πόρων του ΕΜΠ αναδεικνύουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής σε τέσσερις μεγάλες λεκάνες απορροής της χώρας. Αλιάκμονας Στη λεκάνη του ποταμού Αλιάκμονα έχει εκτιμηθεί ότι μέχρι το έτος 2080 θα μειωθεί η μέση ετήσια απορροή κατά 30% (κυρίως τη θερινή περίοδο), η εδαφική υγρασία και η επικείμενη χιονόπτωση και θα αυξηθεί η εξατμισοδιαπνοή. Η υγρή περίοδος θα μετατοπιστεί προς το Δεκέμβριο, με αποτέλεσμα σημαντική επιμήκυνση της ξηρής περιόδου. Ο Πηνειός Στη λεκάνη του ποταμού Πηνειού ανάλογες μελέτες κλιματικής αλλαγής μέχρι το έτος 2050 εκτιμούν ότι θα μειωθεί η μέση ετήσια βροχόπτωση κατά 7% και η μέση ετήσια χιονόπτωση κατά 30%. Θα μειωθεί επίσης αισθητά η μέση μηνιαία απορροή καθ' όλη τη διάρκεια του έτους (λιγότερο τους φθινοπωρινούς και με μέγιστο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες). Θα αυξηθεί η

42 εξατμισοδιαπνοή και θα υποβιβαστεί η ποιότητα του νερού λόγω της μείωσης της βροχόπτωσης και της απορροής κατά τους θερινούς μήνες. Ο Αώος Στο υδατικό διαμέρισμα της Ηπείρου και τη λεκάνη του ποταμού Αώου εκτιμάται ότι μέχρι το 2050 η μέση μηνιαία υπερετήσια απορροή θα παρουσιάσει μικρή αύξηση μεγέθους 2,5% κατά τους χειμερινούς μήνες, ενώ θα μειωθεί κατά 3% - 17% τους υπόλοιπους μήνες. Η μέση μηνιαία απορροή θα παρουσιάσει γενικά μείωση 10% - 65%. Η εξατμισοδιαπνοή θα αυξηθεί. Ο Αχελώος Για τη λεκάνη του ποταμού Αχελώου έχει εκτιμηθεί ότι για αλλαγές θερμοκρασίας 1-4 βαθμών Κελσίου και κατακρήμνισης (20%) θα μειωθεί σημαντικά η μέση ετήσια απορροή, κυρίως τη θερινή περίοδο και η επικείμενη χιονόπτωση, ενώ θα αυξηθεί η εξατμισοδιαπνοή. 6.3 Επίλογος Η υπερεκμετάλλευση των υδάτινων πόρων μπορεί να μας εξυπηρετεί βραχυπρόθεσμα, αλλά μακροπρόθεσμα αποβαίνει καταστρεπτική για τους υδροφόρους ορίζοντες. Απαιτείται επιμονή, υπομονή και συλλογική προσπάθεια για να καταφέρουμε να περάσουμε από την αναποτελεσματική λογική του σχεδιασμού της χρήσης των υδάτινων πόρων με στόχο απλά την κάλυψη της ζήτησης, στη λογική της ολοκληρωμένης διαχείρισης λαμβάνοντας υπόψη τις οικολογικές διαδικασίες και τη δημόσια υγεία. Χρειάζονται να γίνουν πολλά βήματα για να μιλήσουμε στην Ελλάδα για πολιτική ολοκληρωμένης διαχείρισης. Και σίγουρα ο δρόμος για να φτάσουμε εκεί είναι δύσκολος, όμως η ανάγκη για βιώσιμη διαχείριση των υδάτων αρχίζει και γίνεται επιτακτική, λόγω της αισθητής μείωσης των αποθεμάτων γλυκού νερού καλής ποιότητας, που οφείλεται κυρίως στη μη ορθολογική χρήση του, στην αύξηση της σχετικής ζήτησης αλλά και στους αυξανόμενους ρυθμούς ρύπανσης.

43 7.1 Χάρτες 7. ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Τα 14 Υδατικά Διαμερίσματα της Ελλάδας (Πηγή: ΙΓΜΕ, 2008)

44 GRCODE COUNT AREA RBDCODE RBNAME_EN GR GR09 ERIGONOS GR GR09 ALIAKMONOS GR GR10 AXIOU GR GR10 GALLIKOU GR GR10 CHALKIDIKIS GR GR11 STRIMONOS GR GR12 NESTOU GR GR12 STR. XANTHI-XIROPOTAMOS GR GR12 STR. KOMOTINIS-LOUTRO EVROU GR GR12 STR. AVANTOU-LOUTRO EVROU GR GR05 AOOS GR GR05 KALAMAS GR GR05 ACHERONTAS AND LOUROS GR GR05 ARAHTHOS GR GR04 ACHELOOS GR GR08 PINIOS GR GR08 STR. ALMIROS-PILIO GR GR07 SPERCHIOS GR GR07 EVIA GR GR04 EVINOS GR GR04 MORNOS GR GR07 NORTH EASTERN KALLIDROMOU BEACH GR GR07 VOIOTIKOS KIFISOS GR GR07 AMFISSA GR GR07 ASOPOS GR GR06 ATTICA GR GR02 STREAMS OF NORTH PELOPONHSESOS BEACH GR GR02 PIROS-VERGA-PINIOS GR GR01 ALFIOS GR GR03 TRIPOLI PLATEAU GR GR03 STR. OF EASTERN PELOPONNESE GR GR01 PAMISOS-NEDONTAS-NEDA GR GR03 EVROTAS GR GR05 CORFU-PAXOI GR GR07 SPORADES GR GR14 EAST AEGEAN GR GR14 CYCLADES GR GR14 DODEKANISA GR GR13 STR. OF NORTHERN PART OF CHANIA-RETHYMNO-HERAKLIO GR GR13 STR. OF SOUTHERN PART OF CHANIA-RETHYMNO-HERAKLIO GR GR13 STR. OF EASTERN CRETE GR GR12 THASOS-SAMOTHRAKI GR GR10 ATHOS GR GR04 LEFKADA GR GR02 KEFALONIA-ITHAKI-ZAKINTHOS Λεκάνες Απορροης Ποταμών

45

46

47 7.2 Βιβλιογραφικές αναφορές Βιβλιογραφία Αγγελίδης Μιχάλης, Λέκκας Θεμιστοκλής, Αλμπάνης Τριαντάφυλλος: «Ρύπανση των Υδατικών Πόρων της Ελλάδας». Μάρτιος «Οδηγία πλαίσιο 2000/60 για τη Διαχείριση Υδατίνων Πόρων». Ινστιτούτο Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Ανδρεαδάκης Ανδρέας, Μάιος Υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την άντληση πόσιμου ύδατος σύμφωνα με τα οριζόμενα στην οδηγία 2000/60/ΕΚ, Αικατερίνη Γκούμα, 2011 Ευρωπαϊκή Επιτροπή: «Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας 91/676/ΕΟΚ του Συμβουλίου για την προστασία των υδάτων από τη νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης, βασισμένη στις εκθέσεις που υπέβαλαν τα κράτη μέλη για την περίοδο Βρυξέλες, 9 Φεβρουαρίου Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών Τομέας Υδατικών Πόρων και Περιβάλλοντος Διεύθυνση Υδρογεωλογίας: «Επισκόπηση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στα υπόγεια ύδατα Οδηγία 2000/60/ΕΚ Εφαρμογή του Άρθρου 5» Αθήνα, «Κοινοτική Νομοθεσία για την Προστασία και Διαχείριση των Υδατικών Πόρων» Δ.Π.Μ.Σ. Λάζαρος Τάτσης, Δεκέμβριος «Θεσμικό Πλαίσιο Διαχείρισης Υδάτινων Πόρων. Συγκρούσεις και Συντονισμός.», Φαρμάκη Μ. Πολυτίμη, «Εφαρµογή της προτεινόµενης από την Οδηγία 2000/60/ΕΚ µεθοδολογίας CEN για την εκτίµηση της ιχθυοκοινότητας στη λίµνη Βόλβη (Υδατικό διαµέρισµα Κεντρικής Μακεδονίας)», Αντζή Χάιδω, «Το οικονομικό σκέλος της 2000/60 και η τιμολόγηση ως εργαλείο διαχείρησης νερού. Η περίπτωση της Αθήνας.», Παναγιώτης Σφύρης, Ιούλιος «Ανάπτυξη και εφαρμογή ενός ιχθυολογικού πολυπαραμετρικού δείκτη για την εκτίμηση της οικολογικής κατάστασης του Άνω Ρου του ποταμού Αλιάκμονα σύμφωνα με την Οδηγία Πλαίσιο περί Υδάτων 2000/60/ΕΕ» Δημήτρης Κομματάς, «Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/60/ΕΚ. Ενσωμάτωση της σε Ευρωπαϊκές χώρες και στην Ελλάδα με το Ν. 3199/ Βαδράτσικας, Πρόδρομος Μιχαήλ, Νοέμβριος 2007.

48 Υδροτεχνικά «τόμος 15», Δεκέμβριος 2005 Ειδική έκδοση για την οδηγία πλαίσιο 2000/60. Εφαρµογή της Οδηγίας-Πλαίσιο για τα Νερά (2000/60/ΕΚ) σε Περιφερειακό Επίπεδο, Μαντζαβά Γεωργία, Αθήνα 2004 United States Environmental Protection Agency (US EPA), Office of Water: «Current Drinking Water Standards», January Water Information System for Europe (WISE): «Ανακοινώσεις σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας πλαισίου για τα ύδατα. 7η Ανακοίνωση για το νερό, Μάρτιος Water Information System for Europe (WISE): «Ανακοινώσεις σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας πλαισίου για τα ύδατα. 9η Ανακοίνωση για το νερό, Δεκέμβριος Αρθρα Λάζαρος Τάτσης: Διαχείριση των υδάτων στα πλαίσια της οδηγίας 2000/60/ΕΚ και του Ν. 3199/2003. Προβλήματα και Προοπτικές.» Άρθρο: «Νόμος και Φύση» (Μάρτιος 2007). Βασίλειος Δανιλάκης : Ελλείματα και προβλήματα στην εφαρμογή πολιτικής της ολοκληρωμένης διαχείρησης των υδατικών πόρων στην Ελλάδα: Η περίπτωση της λίμνης Κορώνειας (Ιούνιος 2011). Στα δίκτυα ύδρευσης χάνεται το 35% του πόσιμου νερού, 19/3/2012, εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» «Το πρόβλημα του νερού και το νέο ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο», 03/06/2007, εφημερίδα «Μακεδονία». Ιστοσελίδες Υπουργείο Περιβάλλοντος ΙΓΜΕ Παρατηρητήριο νερού Ανατολ. Μεσογείου Εθνικό Πρόγραμμα Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων ΕΠ "Περιβάλλον - Αειφόρος Ανάπτυξη" Διακρατικό Πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας ΕΚΒΥ Nationally designated areas (CDDA-1). Αbout integrated water management, EU water legislation and the Water Framework Directive.

49 ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΣΧΕΤΙΚΩΝ ΦΕΚ

50 F ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ ÔÇÓ ÅËËÇÍÉÊÇÓ ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁÓ 4821 ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ Áñ. Öýëëïõ Äåêåìâñßïõ 2003 ÍÏÌÏÓ ÕÐ ÁÑÉÈ Ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí - Åíáñìüíéóç ìå ôçí Ïäçãßá 2000/60/ÅÊ ôïõ Åõñùðáúêïý Êïéíïâïõëßïõ êáé ôïõ Óõìâïõëßïõ ôçò 23çò Ïêôùâñßïõ Ï ÐÑÏÅÄÑÏÓ ÔÇÓ ÅËËÇÍÉÊÇÓ ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁÓ Åêäßäïìå ôïí áêüëïõèï íüìï ðïõ øþöéóå ç ÂïõëÞ: ÊÅÖÁËÁÉÏ Á ÂÁÓÉÊÅÓ ÅÍÍÏÉÅÓ ÐÑÏÓÔÁÓÉÁÓ ÊÁÉ ÄÉÁ ÅÉÑÉÓÇÓ ÔÙÍ ÕÄÁÔÙÍ ÐÅÄÉÏ ÅÖÁÑÌÏÃÇÓ ñèñï 1 Ìå ôéò äéáôüîåéò ôïõ ðáñüíôïò íüìïõ êáé ôùí êáíïíéóôéêþí ðñüîåùí ðïõ ðñïâëýðåôáé íá åêäïèïýí êáô' åîïõóéïäüôçóþ ôïõ, åíáñìïíßæåôáé ôï åèíéêü äßêáéï ðñïò ôéò äéáôüîåéò ôçò Ïäçãßáò 2000/60/ÅÊ ôïõ Åõñùðáúêïý Êïéíïâïõëßïõ êáé ôïõ Óõìâïõëßïõ ôçò 23çò Ïêôùâñßïõ 2000 (Åðßóçìç Åöçìåñßäá ôùí Åõñùðáúêþí ÊïéíïôÞôùí L327/ ). ñèñï 2 Ðåäßï åöáñìïãþò - Ïñéóìïß 1. Ï íüìïò áõôüò åöáñìüæåôáé ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí åðéöáíåéáêþí êáé ôùí õðüãåéùí õäüôùí. 2. ÊáôÜ ôçí Ýííïéá ôïõ íüìïõ áõôïý êáé ôùí êáíïíéóôéêþí ðñüîåùí ðïõ åêäßäïíôáé êáô' åîïõóéïäüôçóþ ôïõ, íïïýíôáé ùò: á) «ÅðéöáíåéáêÜ ýäáôá»: åßíáé ôá åóùôåñéêü ýäáôá, å- êôüò ôùí õðüãåéùí õäüôùí, ôá ìåôáâáôéêü êáé ôá ðáñüêôéá ýäáôá. Óôá åðéöáíåéáêü ýäáôá ðåñéëáìâüíïíôáé êáé ôá ùñéêü ýäáôá ãéá ôç çìéêþ ôïõò êáôüóôáóç. â) «Õðüãåéá ýäáôá»: åßíáé ôï óýíïëï ôùí õäüôùí ðïõ âñßóêïíôáé êüôù áðü ôçí åðéöüíåéá ôïõ åäüöïõò óôç æþíç êïñåóìïý êáé óå Üìåóç åðáöþ ìå ôï Ýäáöïò Þ ôï õðýäáöïò. ã) «ÅóùôåñéêÜ ýäáôá»: åßíáé ôï óýíïëï ôùí óôüóéìùí Þ ôùí ñåüíôùí åðéöáíåéáêþí õäüôùí êáé üëá ôá õðüãåéá ý- äáôá, ôá ïðïßá âñßóêïíôáé ðñïò ôçí ðëåõñü ôçò îçñüò óå ó Ýóç ìå ôç ãñáììþ âüóçò, áðü ôçí ïðïßá ìåôñüôáé ôï åýñïò ôùí ùñéêþí õäüôùí. ä) «Ðïôáìüò»: åßíáé óýóôçìá åóùôåñéêþí õäüôùí ôï ï- ðïßï ñýåé, êáôü ôï ìåãáëýôåñï ìýñïò ôïõ, óôçí åðéöüíåéá ôïõ åäüöïõò, áëëü ôï ïðïßï ìðïñåß, ãéá Ýíá ìýñïò ôçò äéáäñïìþò ôïõ, íá ñýåé êáé õðïãåßùò. å) «Ëßìíç»: åßíáé óýóôçìá óôüóéìùí åóùôåñéêþí åðéöáíåéáêþí õäüôùí. óô) «ÌåôáâáôéêÜ ýäáôá»: åßíáé óõóôþìáôá åðéöáíåéáêþí õäüôùí êïíôü óå óôüìéá åêâïëþò ðïôáìþí, ôá ïðïßá åßíáé åí ìýñåé áëìõñü ëüãù ôçò ãåéôíßáóþò ôïõò ìå ðáñüêôéá ýäáôá, áëëü ôá ïðïßá åðçñåüæïíôáé ïõóéáóôéêü áðü ñåýìáôá ãëõêþí õäüôùí. æ) «ÐáñÜêôéá ýäáôá»: åßíáé ôá åðéöáíåéáêü ýäáôá ðïõ âñßóêïíôáé óôçí ðëåõñü ôçò îçñüò ìéáò ãñáììþò, êüèå óçìåßï ôçò ïðïßáò âñßóêåôáé óå áðüóôáóç åíüò íáõôéêïý ìéëßïõ ðñïò ôç èüëáóóá áðü ôï ðëçóéýóôåñï óçìåßï ôçò ãñáììþò âüóçò áðü ôçí ïðïßá ìåôñüôáé ôï åýñïò ôùí ùñéêþí õäüôùí, êáé ôá ïðïßá, êáôü ðåñßðôùóç, åêôåßíïíôáé ìý ñé ôïõ áðþôåñïõ ïñßïõ ôùí ìåôáâáôéêþí õäüôùí. ç) «Ôå íçôü õäáôéêü óýóôçìá»: åßíáé ôï óýóôçìá åðéöáíåéáêþí õäüôùí ðïõ äçìéïõñãåßôáé áðü áíèñþðéíç äñáóôçñéüôçôá. è) «ÉäéáéôÝñùò ôñïðïðïéçìýíï õäáôéêü óýóôçìá»: åßíáé ôï óýóôçìá åðéöáíåéáêþí õäüôùí ôïõ ïðïßïõ ï áñáêôþñáò Ý åé ìåôáâëçèåß ïõóéáóôéêü, åîáéôßáò áëëïéþóåùí óôç öýóç ôïõ áðü áíèñþðéíåò äñáóôçñéüôçôåò. Ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá, ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15, êáèïñßæåôáé ôï áñìüäéï üñãáíï áñáêôçñéóìïý ôùí óõóôçìüôùí áõôþí, ç ìåèïäïëïãßá áñáêôçñéóìïý ôïõò êáé êüèå ó åôéêü èýìá. é) «Óýóôçìá åðéöáíåéáêþí õäüôùí»: åßíáé äéáêåêñéìýíï êáé óçìáíôéêü óôïé åßï åðéöáíåéáêþí õäüôùí, üðùò ð.. ëßìíç, ôáìéåõôþñáò, ñåýìá, ðïôáìüò Þ äéþñõãá, ôìþìá ñåýìáôïò, ðïôáìïý Þ äéþñõãáò, ìåôáâáôéêü ýäáôá Þ Ýíá ôìþìá ðáñüêôéùí õäüôùí. éá) «Õäñïöüñïò ïñßæïíôáò»: åßíáé õðüãåéï óôñþìá Þ óôñþìáôá âñü ùí Þ Üëëåò ãåùëïãéêýò óôïéâüäåò åðáñêþò ðïñþäåéò êáé äéáðåñáôýò, þóôå íá åðéôñýðïõí, åßôå óçìáíôéêþ ñïþ õðüãåéùí õäüôùí, åßôå ôçí Üíôëçóç óçìáíôéêþí ðïóïôþôùí õðüãåéùí õäüôùí. éâ) «Óýóôçìá õðüãåéùí õäüôùí»: åßíáé ï óõãêåêñéìýíïò üãêïò õðüãåéùí õäüôùí åíôüò åíüò Þ ðåñéóóüôåñùí õ- äñïöüñùí ïñéæüíôùí. éã) «ËåêÜíç áðïññïþò ðïôáìïý»: åßíáé ç åäáöéêþ Ýêôáóç áðü ôçí ïðïßá óõãêåíôñþíåôáé ôï óýíïëï ôçò áðïññïþò, ìýóù äéáäï éêþí ñåõìüôùí, ðïôáìþí êáé, ðéèáíþò, ëéìíþí êáé ðáñï åôåýåôáé óôç èüëáóóá ìå åíéáßï óôüìéï ðïôáìïý, åêâïëýò Þ äýëôá. éä) «ÕðïëåêÜíç»: åßíáé ç åäáöéêþ Ýêôáóç áðü ôçí ïðïßá óõãêåíôñþíåôáé ôï óýíïëï ôçò áðïññïþò ìýóù óåéñüò

51 4822 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) ñåõìüôùí, ðïôáìþí êáé, ðéèáíþò, ëéìíþí óå óõãêåêñéìýíï óçìåßï õäüôéíïõ ñåýìáôïò (óõíþèùò ëßìíçò Þ óõìâïëþò ðïôáìþí). éå) «Ðåñéï Þ ëåêüíçò áðïññïþò ðïôáìïý»: áíôéóôïé åß óôç èáëüóóéá êáé åñóáßá Ýêôáóç, ðïõ áðïôåëåßôáé áðü ìéá Þ ðåñéóóüôåñåò ãåéôïíéêýò ëåêüíåò áðïññïþò ðïôáìïý ìáæß ìå ôá óõíáöþ õðüãåéá êáé ðáñüêôéá ýäáôá êáé á- ðïôåëåß ôç âáóéêþ ìïíüäá ìå âüóç ôçí ïðïßá ãßíåôáé ç äéá- åßñéóç êáé ç ðñïóôáóßá ôùí ëåêáíþí áðïññïþò ðïôáìïý üðùò ïñßæåôáé óôï Üñèñï 5. éóô) «ÊáôÜóôáóç åðéöáíåéáêþí õäüôùí»: åßíáé ç óõíïëéêþ áðïôýðùóç ôçò êáôüóôáóçò åíüò åðéöáíåéáêïý õäáôéêïý óõóôþìáôïò, ðïõ êáèïñßæåôáé áðü ôéò áìçëüôåñåò ôéìýò ôçò ïéêïëïãéêþò êáé ôçò çìéêþò ôïõ êáôüóôáóçò. éæ) «ÊáëÞ êáôüóôáóç åðéöáíåéáêþí õäüôùí»: ç êáôüóôáóç åðéöáíåéáêïý õäáôéêïý óõóôþìáôïò ðïõ áñáêôçñßæåôáé ôïõëü éóôïí «êáëþ», ôüóï áðü ïéêïëïãéêþ üóï êáé áðü çìéêþ Üðïøç. éç) «ÊáôÜóôáóç õðüãåéùí õäüôùí»: åßíáé ç óõíïëéêþ á- ðïôýðùóç ôçò êáôüóôáóçò õðüãåéïõ õäáôéêïý óõóôþìáôïò, ðïõ êáèïñßæåôáé áðü ôéò áìçëüôåñåò ôéìýò ôçò ðïóïôéêþò êáé ôçò çìéêþò ôïõ êáôüóôáóçò. éè) «ÊáëÞ êáôüóôáóç õðüãåéùí õäüôùí»: ç êáôüóôáóç õ- ðüãåéïõ õäáôéêïý óõóôþìáôïò ðïõ áñáêôçñßæåôáé ôïõëü é - óôïí «êáëþ», ôüóï áðü ðïóïôéêþ üóï êáé áðü çìéêþ Üðïøç. ê) «ÏéêïëïãéêÞ êáôüóôáóç»: åßíáé ç ðïéïôéêþ áðïôýðùóç ôçò äéüñèñùóçò êáé ôçò ëåéôïõñãßáò õäüôéíùí ïéêïóõóôçìüôùí ðïõ óõíäýïíôáé ìå åðéöáíåéáêü ýäáôá, ç ïðïßá ôáîéíïìåßôáé óýìöùíá ìå üóá ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. êá) «ÊáëÞ ïéêïëïãéêþ êáôüóôáóç»: ç êáôüóôáóç åíüò óõóôþìáôïò åðéöáíåéáêþí õäüôùí ôï ïðïßï ôáîéíïìåßôáé êáô' áõôüí ôïí ôñüðï óýìöùíá ìå üóá ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. êâ) «Êáëü ïéêïëïãéêü äõíáìéêü»: ç êáôüóôáóç åíüò éäéáßôåñá ôñïðïðïéçìýíïõ Þ ôå íçôïý õäáôéêïý óõóôþìáôïò, ôï ïðïßï ôáîéíïìåßôáé êáô' áõôüí ôïí ôñüðï óýìöùíá ìå üóá ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. êã) «ÊáëÞ çìéêþ êáôüóôáóç åðéöáíåéáêþí õäüôùí»: ç çìéêþ êáôüóôáóç ðïõ áðáéôåßôáé ãéá ôçí åðßôåõîç ôùí ðåñéâáëëïíôéêþí óôü ùí ãéá ôá åðéöáíåéáêü ýäáôá, ïé ïðïßïé êáèïñßæïíôáé óýìöùíá ìå üóá ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. êä) «ÊáëÞ çìéêþ êáôüóôáóç õðüãåéùí õäüôùí»: ç çìéêþ êáôüóôáóç óõóôþìáôïò õðüãåéùí õäüôùí, ç ïðïßá ðëçñïß üëïõò ôïõò üñïõò ðïõ ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. êå) «Åðéêßíäõíåò ïõóßåò»: ïõóßåò Þ ïìüäåò ïõóéþí ðïõ åßíáé ôïîéêýò, óôáèåñýò êáé åðéññåðåßò óå âéïóõóóþñåõóç, êáèþò êáé Üëëåò ïõóßåò Þ ïìüäåò ïõóéþí ðïõ äçìéïõñãïýí áíüëïãï âáèìü áíçóõ ßáò. êóô) «Ïõóßåò ðñïôåñáéüôçôáò»: Ïõóßåò ðïõ êáèïñßæïíôáé óýìöùíá ìå ôá ïñéæüìåíá óôï Üñèñï 9 ðáñ. 2. Ìåôáîý ôùí ïõóéþí áõôþí äéáêñßíïíôáé ïé «åðéêßíäõíåò ïõóßåò ðñïôåñáéüôçôáò», äçëáäþ ïõóßåò ðïõ êáèïñßæïíôáé óýìöùíá ìå ôéò äéáôüîåéò ôïõ ßäéïõ Üñèñïõ ãéá ôéò ïðïßåò ðñýðåé íá ëç - öèïýí ìýôñá, óýìöùíá ìå ôá ïñéæüìåíá óôï Üñèñï 9. êæ) «Ñýðáíóç»: åßíáé ç Üìåóç Þ Ýììåóç åéóáãùãþ, óôïí áýñá, ôï íåñü Þ ôï Ýäáöïò, ïõóéþí Þ èåñìüôçôáò åîáéôßáò áíèñþðéíùí äñáóôçñéïôþôùí, ðïõ ìðïñïýí íá åßíáé åðéæþìéåò ãéá ôçí õãåßá ôïõ áíèñþðïõ Þ ãéá ôçí ðïéüôçôá ôùí õäáôéêþí ïéêïóõóôçìüôùí Þ ôùí åñóáßùí ïéêïóõóôçìüôùí ðïõ åîáñôþíôáé Üìåóá áðü õäáôéêü ïéêïóõóôþìáôá, óõíôåëïýí óôç öèïñü õëéêþò éäéïêôçóßáò, Þ åðçñåüæïõí äõóìåíþò Þ ðáñåìâáßíïõí óå ëåéôïõñãßåò áíáøõ Þò Þ óå ëïéðýò íüìéìåò ñþóåéò ôïõ ðåñéâüëëïíôïò. êç) «Ðïéïôéêü ðåñéâáëëïíôéêü ðñüôõðï»: ç óõãêýíôñùóç, óôï íåñü, ôï ßæçìá Þ ôï âéüêïóìï, óõãêåêñéìýíïõ ñýðïõ Þ ïìüäáò ñýðùí ôçò ïðïßáò äåí ðñýðåé íá óçìåéþíåôáé õðýñâáóç, þóôå íá ðñïóôáôåýåôáé ç õãåßá ôïõ áíèñþðïõ êáé ôï ðåñéâüëëïí. êè) «Õðçñåóßåò ýäáôïò»: üëåò ïé õðçñåóßåò ïé ïðïßåò ðáñý ïõí, ãéá ôá íïéêïêõñéü, ôéò äçìüóéåò õðçñåóßåò Þ ãéá ïðïéáäþðïôå ïéêïíïìéêþ äñáóôçñéüôçôá: á) Üíôëçóç, êáôáêñüôçóç, áðïèþêåõóç, åðåîåñãáóßá êáé äéáíïìþ åðéöáíåéáêþí Þ õðüãåéùí õäüôùí, â) åãêáôáóôüóåéò óõëëïãþò êáé åðåîåñãáóßáò ëõìüôùí, ïé ïðïßåò óôç óõíý åéá ðñáãìáôïðïéïýí áðïññßøåéò óå åðéöáíåéáêü ýäáôá. ë) «ÏñéáêÝò ôéìýò åêðïìðþò»: ç ìüæá, åêöñáóìýíç óå ó Ýóç ìå ïñéóìýíåò åéäéêýò ðáñáìýôñïõò, ç óõãêýíôñùóç Þ/êáé ç óôüèìç ìéáò åêðïìðþò, ôçò ïðïßáò äåí åðéôñýðåôáé ç õðýñâáóç êáôü ôç äéüñêåéá ìéáò Þ ðåñéóóüôåñùí óõãêåêñéìýíùí ñïíéêþí ðåñéüäùí. ÏñéáêÝò ôéìýò åêðïìðþò ìðïñïýí åðßóçò íá ïñßæïíôáé êáé ãéá óõãêåêñéìýíåò ïìüäåò, ïéêïãýíåéåò Þ êáôçãïñßåò ïõóéþí, üðùò åéäéêüôåñá ïñßæåôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá, ðïõ ðñïâëýðåôáé á- ðü ôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. Ïé ïñéáêýò ôéìýò åêðïìðþò ïõóéþí éó ýïõí êáíïíéêü óôï óçìåßï üðïõ ïé åêðïìðýò âãáßíïõí áðü ôçí åãêáôüóôáóç, ùñßò íá õðïëïãßæåôáé, ãéá ôïí ðñïóäéïñéóìü ôïõò, ç ôõ üí áñáßùóþ ôïõò. ¼óïí áöïñü ôéò Ýììåóåò á- ðïññßøåéò óôï íåñü, ïé åðéðôþóåéò åíüò óôáèìïý åðåîåñãáóßáò ëõìüôùí ìðïñïýí íá óõíõðïëïãßæïíôáé êáôü ôïí ðñïóäéïñéóìü ôùí ïñéáêþí ôéìþí åêðïìðþò ôçò óõãêåêñéìýíçò åãêáôüóôáóçò, õðü ôçí ðñïûðüèåóç üôé êáôï- õñþíåôáé éóïäýíáìï åðßðåäï ðñïóôáóßáò ôïõ üëïõ ðåñéâüëëïíôïò êáé üôé äåí ãåííþíôáé ìåãáëýôåñá ñõðáíôéêü öïñôßá ãéá ôï ðåñéâüëëïí. ëá) «ëåã ïé åêðïìðþí»: Ýëåã ïé ïé ïðïßïé áðáéôïýí ðåñéïñéóìü ìéáò óõãêåêñéìýíçò åêðïìðþò, ð.. ìéá ïñéáêþ ôéìþ åêðïìðþò, Þ ïé ïðïßïé ïñßæïõí, êáô' Üëëïí ôñüðï, ü- ñéá Þ óõíèþêåò ãéá ôéò åðéðôþóåéò, ôç öýóç Þ Üëëá áñáêôçñéóôéêü ìéáò åêðïìðþò Þ ôéò óõíèþêåò ëåéôïõñãßáò ðïõ åðçñåüæïõí ôéò åêðïìðýò. ëâ) «ÐïóïôéêÞ êáôüóôáóç»: ç Ýêöñáóç ôïõ âáèìïý óôïí ïðïßï Ýíá óýóôçìá õðüãåéùí õäüôùí åðçñåüæåôáé áðü Üìåóåò Þ Ýììåóåò áíôëþóåéò. ÊÅÖÁËÁÉÏ Â ÖÏÑÅÉÓ ÊÁÉ ÏÑÃÁÍÁ ñèñï 3 ÅèíéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí 1. ÓõíéóôÜôáé ÅèíéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí, ç ïðïßá áñüóóåé ôçí ðïëéôéêþ ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí, ðáñáêïëïõèåß êáé åëýã åé ôçí åöáñìïãþ ôçò êáé åãêñßíåé, ìåôü áðü åéóþãçóç ôïõ Õðïõñãïý ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí êáé ãíþìç ôïõ Åèíéêïý Óõìâïõëßïõ ÕäÜôùí ôá åèíéêü ðñïãñüììáôá ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôïõ õäáôéêïý äõíáìéêïý ôçò þñáò. Ç ÅèíéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí áðïôåëåßôáé áðü: á) ôïí Õðïõñãü ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, ùò Ðñüåäñï, â) ôïí Õðïõñãü Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí,

52 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) 4823 ã) ôïí Õðïõñãü Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé Á- ðïêýíôñùóçò, ä) ôïí Õðïõñãü ÁíÜðôõîçò, å) ôïí Õðïõñãü Õãåßáò êáé Ðñüíïéáò, óô) ôïí Õðïõñãü Ãåùñãßáò. Óôçí ÅðéôñïðÞ óõììåôý ïõí, ýóôåñá áðü ðñüóêëçóç ôïõ ÐñïÝäñïõ, êáé Üëëïé Õðïõñãïß åöüóïí óõæçôïýíôáé èýìáôá áñìïäéüôçôüò ôïõò. Óôçí ÅðéôñïðÞ ìåôý åé êáé ï Õðïõñãüò Åîùôåñéêþí, üôáí óõæçôïýíôáé èýìáôá ðïõ á- öïñïýí äéáêñáôéêü ýäáôá. Ôá ìýëç ôçò ÅðéôñïðÞò áíáðëçñþíïíôáé áðü ôïõò Ãåíéêïýò Ãñáììáôåßò ôùí áíôßóôïé ùí Õðïõñãåßùí. Ç ÅèíéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí ìðïñåß íá óõíéóôü ÃíùìïäïôéêÝò - ÅðéóôçìïíéêÝò ÅðéôñïðÝò ãéá ôç óôþñéîç ôïõ Ýñãïõ ôçò. 2. ÓõíéóôÜôáé Åèíéêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí ìå Ðñüåäñï ôïí Õðïõñãü ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, óôï ïðïßï óõììåôý ïõí ìå Ýíáí åêðñüóùðü ôïõò: - êüèå êüììá ðïõ åêðñïóùðåßôáé óôç ÂïõëÞ, - ç íùóç Íïìáñ éáêþí ÁõôïäéïéêÞóåùí ÅëëÜäïò (Å.Í.Á.Å.), - ç ÊåíôñéêÞ íùóç ÄÞìùí êáé ÊïéíïôÞôùí ÅëëÜäïò (Ê.Å.Ä.Ê.Å.), - ç íùóç Äçìïôéêþí Åðé åéñþóåùí ¾äñåõóçò êáé Á- ðï Ýôåõóçò, - ïé åôáéñåßåò ýäñåõóçò êáé áðï Ýôåõóçò ðïõ äåí åêðñïóùðïýíôáé áðü ôçí íùóç Äçìïôéêþí Åðé åéñþóåùí ¾äñåõóçò êáé Áðï Ýôåõóçò, - ç ÐáíåëëÞíéá Óõíïìïóðïíäßá íùóçò Ãåùñãéêþí Óõíåôáéñéóìþí (ÐÁ.Ó.Å.ÃÅ.Ó.), - ï Óýíäåóìïò Åëëçíéêþí Âéïìç áíéþí (Ó.Å.Â.), - ç Äçìüóéá Åðé åßñçóç Çëåêôñéóìïý (Ä.Å.Ç.), - ç ÃåíéêÞ Óõíïìïóðïíäßá Åñãáôþí ÅëëÜäïò (Ã.Ó.Å.Å.), - ôï Ôå íéêü ÅðéìåëçôÞñéï ÅëëÜäïò (Ô.Å.Å.), - ôï Ãåùôå íéêü ÅðéìåëçôÞñéï ÅëëÜäïò, - ôï Éíóôéôïýôï Ãåùëïãéêþí êáé Ìåôáëëåõôéêþí Åñåõíþí (É.Ã.Ì.Å.), - ôï Åèíéêü ÊÝíôñï ÈáëÜóóéùí Åñåõíþí (Å.Ê.È.Å.), - ôï Åèíéêü ÊÝíôñï Âéïôüðùí-Õãñïôüðùí (Å.Ê.Â.Õ.), - ôï Åèíéêü ÊÝíôñï Öõóéêþí Åðéóôçìþí (Å.ÊÅ.Ö.Å. Äçìüêñéôïò), - äýï ðåñéâáëëïíôéêýò ìç êõâåñíçôéêýò ïñãáíþóåéò, - ôï Åèíéêü ÊÝíôñï ÐåñéâÜëëïíôïò êáé Áåéöüñïõ ÁíÜðôõîçò (Å.Ê.Ð.Á.Á.), - ôï Éíóôéôïýôï Êáôáíáëùôþí (ÉÍ.ÊÁ.), - ôï Åèíéêü ºäñõìá Áãñïôéêþí êáé Ãåùñãéêþí Åñåõíþí (ÅÈ.É.Á.Ã.Å.), - ï Ðñüåäñïò ôçò ÅèíéêÞò ÅðéôñïðÞò ãéá ôçí êáôáðïëýìçóç ôçò ÁðåñÞìùóçò. 3. Ç ÅèíéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí õðïâüëëåé óôç ÂïõëÞ êáé óôï Åèíéêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí åôþóéá Ýêèåóç ó åôéêü ìå ôçí êáôüóôáóç ôïõ õäüôéíïõ ðåñéâüëëïíôïò ôçò þñáò, ôçí åöáñìïãþ ôçò íïìïèåóßáò ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá- åßñéóç ôùí õäüôùí, êáèþò êáé ãéá ôç óõìâáôüôçôá ìå ôï êïéíïôéêü êåêôçìýíï. 4. Ôï Åèíéêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí óõãêáëåßôáé áðü ôïí Ðñüåäñü ôïõ ôïõëü éóôïí ìéá öïñü ôï ñüíï. 5. Ôï Åèíéêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí, óõãêñïôåßôáé ìå áðüöáóç ôïõ Õðïõñãïý ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí êáé óõãêáëåßôáé áðü ôïí Ðñüåäñü ôïõ ôïõëü éóôïí ìéá öïñü ôï ñüíï. Ìå üìïéá áðüöáóç êáèïñßæåôáé ï ôñüðïò ëåéôïõñãßáò ôïõ, ç õðçñåóßá ðïõ ðáñý åé ãñáììáôåéáêþ õðïóôþñéîç, ï ôñüðïò õðüäåéîçò ôïõ åêðñïóþðïõ ôùí åôáéñåéþí ýäñåõóçò êáé áðï Ýôåõóçò ðïõ äåí åêðñïóùðïýíôáé áðü ôçí íùóç Äçìïôéêþí Åðé- åéñþóåùí ¾äñåõóçò êáé Áðï Ýôåõóçò êáé êüèå Üëëï èýìá áíáãêáßï ãéá ôç ëåéôïõñãßá ôïõ. ñèñï 4 ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí 1. ÓõíéóôÜôáé óôï Õðïõñãåßï ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí, ç ïðïßá áóêåß ôéò åîþò áñìïäéüôçôåò: á) Êáôáñôßæåé ôá åèíéêü ðñïãñüììáôá ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôïõ õäüôéíïõ äõíáìéêïý ôçò þñáò êáé ðáñáêïëïõèåß êáé óõíôïíßæåé ôçí åöáñìïãþ ôïõò. Ôá åèíéêü ðñïãñüììáôá äéáêñßíïíôáé óå ìáêñï ñüíéá ìå äéüñêåéá ðüíù áðü Ýîé Ýôç êáé ìåóï ñüíéá, ìå äéüñêåéá áðü äýï Ý- ùò Ýîé Ýôç. Ðñéí ôçí ÝãêñéóÞ ôïõò, åéóüãïíôáé ãéá äéáâïýëåõóç óôï Åèíéêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí. â) Êáôáñôßæåé ôçí åôþóéá Ýêèåóç ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 3 ôïõ ðñïçãïýìåíïõ Üñèñïõ. ã) Óõíôïíßæåé ôéò õðçñåóßåò êáé ôïõò êñáôéêïýò öïñåßò êáé ìåôý åé óôá áñìüäéá êïéíïôéêü üñãáíá ãéá êüèå æþôçìá ðïõ áöïñü óôçí ðñïóôáóßá êáé ôç äéá åßñéóç ôùí õ- äüôùí. ä) Åéóçãåßôáé ôïõò ãåíéêïýò êáíüíåò êïóôïëüãçóçò êáé ôéìïëüãçóçò ôùí õäüôùí êáé ðáñáêïëïõèåß ôçí ôþñçóþ ôïõò óýìöùíá ìå ôá ìáêñï ñüíéá êáé ìåóï ñüíéá ðñïãñüììáôá ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôïõ õäáôéêïý äõíáìéêïý ôçò þñáò. å) Åéóçãåßôáé íïìïèåôéêü êáé äéïéêçôéêü ìýôñá ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí. óô) Ðáñáêïëïõèåß óå åèíéêü åðßðåäï ôçí ðïéüôçôá êáé ôçí ðïóüôçôá ôùí õäüôùí óå óõíåñãáóßá ìå ôéò Äéåõèýíóåéò ÕäÜôùí ôùí Ðåñéöåñåéþí êáé ìåñéìíü ãéá ôçí áíüðôõîç êáé ôç ëåéôïõñãßá åèíéêïý äéêôýïõ ðáñáêïëïýèçóçò ôçò ðïéüôçôáò êáé ðïóüôçôáò ôùí õäüôùí. æ) Äéá åéñßæåôáé âüóç õäñïëïãéêþí êáé ìåôåùñïëïãéêþí äåäïìýíùí óå åèíéêü åðßðåäï êáé ìåñéìíü ãéá ôç äéáñêþ ôçò åíçìýñùóç. ÊñáôéêÝò õðçñåóßåò, íïìéêü ðñüóùðá äçìïóßïõ äéêáßïõ, ïñãáíéóìïß ôïðéêþò áõôïäéïßêçóçò Á Þ Â âáèìïý, êáèþò êáé êüèå öïñýáò ðïõ óõììåôý åé óôï å- èíéêü äßêôõï ðáñáêïëïýèçóçò ôçò ðïéüôçôáò êáé ðïóüôçôáò ôùí õäüôùí, õðï ñåïýôáé íá ðáñý åé äùñåüí óôïé åßá óôç âüóç äåäïìýíùí ôïõ ðñïçãïýìåíïõ åäáößïõ. Ôçí ß- äéá õðï ñýùóç Ý åé êáé êüèå íïìéêü Þ öõóéêü ðñüóùðï õ- ðýñ ôïõ ïðïßïõ Ý åé åêäïèåß Üäåéá ñþóçò íåñïý Þ åêôýëåóçò Ýñãïõ áîéïðïßçóçò õäáôéêþí ðüñùí, óýìöùíá ìå ôïõò åéäéêüôåñïõò üñïõò ðïõ êáèïñßæïíôáé óôçí Üäåéá. ç) Ðáñáêïëïõèåß ôç ëåéôïõñãßá ôùí Äéåõèýíóåùí ÕäÜôùí ôùí Ðåñéöåñåéþí êáé ðáñý åé ïäçãßåò ãéá ôçí Üóêçóç ôùí áñìïäéïôþôùí ôïõò. è) Ãéá êüèå ëåêüíç áðïññïþò ðïôáìïý, ç ÊåíôñéêÞ Õ- ðçñåóßá ÕäÜôùí õðï ñåïýôáé Ýùò : - íá óõíôüîåé ðëþñç êáé áíáëõôéêþ Ýêèåóç ôùí áñáêôçñéóôéêþí ôçò. - íá äéáðéóôþóåé ôéò åðéðôþóåéò ôùí áíèñþðéíùí äñáóôçñéïôþôùí óôçí êáôüóôáóç ôùí åðéöáíåéáêþí êáé ôùí õðüãåéùí õäüôùí. - íá ðñïâåß óôçí ïéêïíïìéêþ áíüëõóç êüèå ñþóçò ýäáôïò óôç ëåêüíç áõôþ. é) Êáôáñôßæåé ôï Åèíéêü Ìçôñþï ðñïóôáôåõüìåíùí ðåñéï þí Ýùò Ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15 êáèïñßæåôáé á- íáëõôéêü ôï ðåñéå üìåíï ôïõ Ìçôñþïõ. éá) Öñïíôßæåé, ôï áñãüôåñï Ýùò ôï 2015, ãéá ôçí ðñï-

53 4824 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) óôáóßá, áíáâüèìéóç êáé áðïêáôüóôáóç üëùí ôùí óõóôçìüôùí ôùí åðéöáíåéáêþí õäüôùí, êáèþò êáé ôùí ôå íçôþí êáé éäéáéôýñùò ôñïðïðïéçìýíùí õäáôéêþí óõóôçìüôùí, ìå óêïðü ôçí åðßôåõîç êáëþò êáôüóôáóçò ôùí åðéöáíåéáêþí õäüôùí êáé êáëïý ïéêïëïãéêïý äõíáìéêïý êáé êáëþò çìéêþò êáôüóôáóçò ãéá ôá åðéöáíåéáêü ýäáôá ôùí ôå íçôþí êáé éäéáéôýñùò ôñïðïðïéçìýíùí õäáôéêþí óõóôçìüôùí, åêôüò áí ãéá áõôü, ôá ðáñáðüíù åßíáé äõóáíüëïãá äáðáíçñü Þ áí ëüãù áíùôýñáò âßáò Þ öõóéêþí áéôéþí Þ áôõ Þìáôïò êüôé ôýôïéï äåí êáèßóôáôáé åöéêôü. 2. Ç ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí áðïôåëåß åíéáßï äéïéêçôéêü ôïìýá ôïõ Õðïõñãåßïõ ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, ôïõ ïðïßïõ ðñïàóôáôáé ìåôáêëçôüò åéäéêüò ãñáììáôýáò ìå âáèìü  ôçò êáôçãïñßáò åéäéêþí èýóåùí êáé ïñãáíþíåôáé óå Äéåõèýíóåéò êáé ÔìÞìáôá ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáé Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí. Ìå ôçí ßäéá áðüöáóç ìðïñåß íá êáôáñãïýíôáé õöéóôüìåíåò ïñãáíéêýò ìïíüäåò ôïõ Õðïõñãåßïõ ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí ðïõ á- óêïýí óõíáöåßò áñìïäéüôçôåò Þ íá ìåôáöýñïíôáé óôçí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí, ðñïóäéïñßæïíôáé áíáëõôéêü ïé áñìïäéüôçôåò ôçò Õðçñåóßáò, êáôáíýìïíôáé ïé áñìïäéüôçôåò óôéò Äéåõèýíóåéò êáé ôá ÔìÞìáôá êáé óõóôþíïíôáé ïé áíáãêáßåò èýóåéò ìüíéìïõ êáé ìå ó Ýóç åñãáóßáò áïñßóôïõ ñüíïõ ðñïóùðéêïý áíü êëüäï, êáôçãïñßá êáé âáèìü. ÊáôÜ ôá ëïéðü åöáñìüæïíôáé ïé äéáôüîåéò ôïõ Üñèñïõ 28 ôïõ í. 1558/1985 (ÖÅÊ 137 Á ). 3. ÓõíéóôÜôáé óôçí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí ÃíùìïäïôéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí, ç ïðïßá áðïôåëåßôáé áðü ôïí ÐñïúóôÜìåíï ôçò ÊåíôñéêÞò Õðçñåóßáò ÕäÜôùí ùò ðñüåäñï, Ýíáí åêðñüóùðï ôïõ Õðïõñãåßïõ ÁíÜðôõîçò, Ýíáí åêðñüóùðï ôïõ Õðïõñãåßïõ Ãåùñãßáò, Ýíáí åêðñüóùðï ôïõ Õðïõñãåßïõ Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí êáé Ýíáí åêðñüóùðï ôïõ Õðïõñãåßïõ Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò. Ç ÃíùìïäïôéêÞ ÅðéôñïðÞ ÕäÜôùí óõãêñïôåßôáé ìå áðüöáóç ôïõ Õðïõñãïý ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí êáé ãíùìïäïôåß ðñïò ôçí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí ãéá ôçí Üóêçóç ôùí áñìïäéïôþôùí ðïõ áíáöýñïíôáé óôéò ðåñéðôþóåéò á, â êáé ä ôçò ðáñáãñüöïõ Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, Ãåùñãßáò, ÁíÜðôõîçò, Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí, Õãåßáò êáé Ðñüíïéáò, ïñßæåôáé åèíéêü äßêôõï ðáñáêïëïýèçóçò ôçò ðïéüôçôáò êáé ðïóüôçôáò ôùí õäüôùí ìå êáèïñéóìü ôùí èýóåùí (óôáèìþí) ìåôñþóåùí êáé ôùí öïñýùí ðïõ õðï ñåïýíôáé óôç ëåéôïõñãßá ôïõò. Ìå ôçí ßäéá áðüöáóç êáèïñßæïíôáé ïé õ- ðï ñåþóåéò ôùí öïñýùí ðïõ óõììåôý ïõí óôï åèíéêü äßêôõï ðáñáêïëïýèçóçò êáé êüèå èýìá ó åôéêü ìå ôçí áíüðôõîç êáé ôç ëåéôïõñãßá ôïõ. ñèñï 5 Äéåýèõíóç ÕäÜôùí ôçò ÐåñéöÝñåéáò 1. H ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç êüèå ëåêüíçò áðïññïþò ðïôáìïý áíþêåé óôçí ÐåñéöÝñåéá óôá äéïéêçôéêü üñéá ôçò ïðïßáò åêôåßíåôáé. 2. Ìå áðüöáóç ôçò ÅèíéêÞò ÅðéôñïðÞò ÕäÜôùí, ðïõ äçìïóéåýåôáé óôçí Åöçìåñßäá ôçò ÊõâåñíÞóåùò êáèïñßæïíôáé ïé ëåêüíåò áðïññïþò ðïôáìþí êáé ïñßæïíôáé ïé ÐåñéöÝñåéåò, ïé ïðïßåò åßíáé áñìüäéåò ãéá ôç äéá åßñéóç êáé ðñïóôáóßá ôïõò. 3. Áí ëåêüíç áðïññïþò ðïôáìïý åêôåßíåôáé óôá äéïéêçôéêü üñéá ðåñéóóüôåñùí Ðåñéöåñåéþí, ïé áíùôýñù áñìïäéüôçôåò áóêïýíôáé áðü êïéíïý. Ìå áðüöáóç ôçò ÅèíéêÞò ÅðéôñïðÞò ÕäÜôùí, ðïõ äçìïóéåýåôáé óôçí Åöçìåñßäá ôçò ÊõâåñíÞóåùò, åðéôñýðåôáé íá êáôáíýìïíôáé ïé áñìïäéüôçôåò ìåôáîý ôùí Ðåñéöåñåéþí Þ íá êáèïñßæåôáé ìéá ÐåñéöÝñåéá ùò áðïêëåéóôéêþò áñìüäéá êáé íá êáèïñßæåôáé ï ôñüðïò êáé ç åéäéêüôåñç äéáäéêáóßá Üóêçóçò ôùí áñìïäéïôþôùí ôçò ðáñïýóáò ðáñáãñüöïõ. 4. Óå êüèå ÐåñéöÝñåéá óõíéóôüôáé Äéåýèõíóç ÕäÜôùí ìýóù ôçò ïðïßáò áóêïýíôáé ïé áñìïäéüôçôåò ôçò ÐåñéöÝñåéáò ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí. Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáé Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí: á) óõíéóôþíôáé ïé áíáãêáßåò èýóåéò ðñïóùðéêïý áíü êáôçãïñßá êáé êëüäï ãéá ôç óôåëý ùóç ôçò Äéåýèõíóçò, â) ïñßæåôáé ç äéüñèñùóç ôçò Äéåýèõíóçò óå ôìþìáôá, êáôáíýìïíôáé ïé áñìïäéüôçôåò ó' áõôü êáé ñõèìßæåôáé êüèå èýìá ó åôéêü ìå ôçí ïñãüíùóç êáé ôç óôåëý ùóþ ôçò. 5. Ç Äéåýèõíóç ÕäÜôùí Ý åé ôéò åîþò áñìïäéüôçôåò: á) ËáìâÜíåé ôá áíáãêáßá ìýôñá ãéá: - ôçí ðñüëçøç ôçò õðïâüèìéóçò ôùí åðéöáíåéáêþí êáé õðüãåéùí õäüôùí, - ôçí áíáâüèìéóç êáé áðïêáôüóôáóç ôùí õäáôéêþí óõóôçìüôùí, - ôçí ðñïïäåõôéêþ ìåßùóç ôçò ñýðáíóçò áðü ôéò ïõóßåò ðñïôåñáéüôçôáò êáé ôçí ðáýóç Þ ôç óôáäéáêþ åîüëåéøç ôùí åêðïìðþí, ôùí áðïññßøåùí êáé ôùí äéáññïþí åðéêßíäõíùí ïõóéþí ðñïôåñáéüôçôáò, - ôçí ðñïþèçóç ôçò âéþóéìçò ñþóçò ôïõ íåñïý âüóåé ìáêñïðñüèåóìçò ðñïóôáóßáò ôùí äéáèýóéìùí õäüôéíùí ðüñùí, - ôç äéáóöüëéóç ôçò éóïññïðßáò áíüìåóá óôçí Üíôëçóç íåñïý áðü ôïõò õäñïöüñïõò êáé ôïí åìðëïõôéóìü ôïõò, - ôï ìåôñéáóìü ôùí åðéðôþóåùí áðü ðëçììýñåò êáé îçñáóßåò êáé - ôçí åöáñìïãþ üëùí ôùí óôü ùí êáé ðñïôýðùí ðïõ ðñïâëýðïíôáé ãéá ôéò ðñïóôáôåõüìåíåò ðåñéï Ýò. â) Åîåéäéêåýåé êáé åöáñìüæåé ìáêñï ñüíéá êáé ìåóï ñüíéá ðñïãñüììáôá ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôùí ëåêáíþí áðïññïþò ðïôáìïý. ã) Êáôáñôßæåé Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò êáé ÐñïãñÜììáôá ÌÝôñùí, üðùò ðñïâëýðåôáé óôá Üñèñá 7 êáé 8. ä) Åöáñìüæåé ôá Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò êáé ôá ÐñïãñÜììáôá ÌÝôñùí êáé óõíôüóóåé åôþóéá Ýêèåóç åöáñìïãþò ôïõò. Ç åôþóéá Ýêèåóç äéáâéâüæåôáé óôçí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí. å) Êáôáñôßæåé ìçôñþï ðñïóôáôåõüìåíùí ðåñéï þí ôï ï- ðïßï åðáíåîåôüæåôáé êáé åíçìåñþíåôáé áíü ôáêôü ñïíéêü äéáóôþìáôá, êáé ôï ïðïßï, äéáâéâüæåé óôçí ÊåíôñéêÞ Õðçñåóßá ÕäÜôùí ðñïêåéìýíïõ íá êáôáñôéóôåß Åèíéêü Ìçôñþï ðñïóôáôåõüìåíùí ðåñéï þí. óô) ÌåñéìíÜ ãéá ôçí ïõóéáóôéêþ óõììåôï Þ ôïõ êïéíïý, óôéò äéáäéêáóßåò ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôùí õäüôùí, êáé éäßùò óôç äéáäéêáóßá åêðüíçóçò, åíçìýñùóçò êáé á- íáèåþñçóçò ôùí Ó åäßùí Äéá åßñéóçò, üðùò ðåñéãñüöåôáé óôï Üñèñï 7. Åéäéêüôåñá, ç Äéåýèõíóç ÕäÜôùí èýôåé óôç äéüèåóç ôïõ êïéíïý, óõìðåñéëáìâáíïìýíùí ôùí ñçóôþí, ãéá ôç äéáôýðùóç ðáñáôçñþóåùí : - ôï ñïíïäéüãñáììá êáé ôï ðñüãñáììá åñãáóéþí ãéá ôçí åêðüíçóç ôïõ Ó åäßïõ, ôïõëü éóôïí ôñßá Ýôç ðñéí á- ðü ôçí Ýíáñîç ôçò ðåñéüäïõ ôçí ïðïßá áöïñü ôï ó Ýäéï, - ôá ÐñïãñÜììáôá ÌÝôñùí ôïõ Üñèñïõ 8,

54 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) åíäéüìåóç åðéóêüðçóç ôùí óçìáíôéêþí æçôçìüôùí äéá- åßñéóçò ôùí õäüôùí ðïõ åíôïðßóôçêáí óôç ëåêüíç áðïññïþò ðïôáìïý, ôïõëü éóôïí äýï Ýôç ðñéí áðü ôçí Ýíáñîç ôçò ðåñéüäïõ ôçí ïðïßá áöïñü ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò. æ) Óõãêåíôñþíåé êáé åðåîåñãüæåôáé ôá óôïé åßá ôçò ðïóüôçôáò êáé ôçò ðïéüôçôáò ôùí õäüôùí êáé ôá áðïóôýëëåé óôç âüóç õäñïëïãéêþí êáé ìåôåùñïëïãéêþí äåäïìýíùí. Ðáñáêïëïõèåß êáé åëýã åé ôéò ðïéïôéêýò ðáñáìýôñïõò êáé ôçí ðïóïôéêþ êáôüóôáóç ôùí õäüôùí, ôçí ïéêïëïãéêþ êáôüóôáóç ôùí åðéöáíåéáêþí õäüôùí, êáèþò êáé ôçí êáôüóôáóç ôùí ðñïóôáôåõüìåíùí ðåñéï þí, üðùò åéäéêüôåñá êáèïñßæåôáé ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15. ç) Óõíôïíßæåé üëïõò ôïõò öïñåßò ãéá èýìáôá ðïõ ó åôßæïíôáé ìå ôç ñþóç êáé ôçí ðñïóôáóßá ôùí õäüôùí. è) ËáìâÜíåé üëá ôá áíáãêáßá ìýôñá ãéá íá ðñáãìáôïðïéåßôáé: - áíüëõóç ôùí áñáêôçñéóôéêþí ôçò êüèå ðåñéï Þò ëåêüíçò áðïññïþò ðïôáìïý, - åðéóêüðçóç ôùí åðéðôþóåùí ôùí áíèñþðéíùí äñáóôçñéïôþôùí óôçí êáôüóôáóç ôùí åðéöáíåéáêþí êáé õðüãåéùí õäüôùí êáé - ïéêïíïìéêþ áíüëõóç ôçò ñþóçò ôùí õäüôùí. é) ÌåñéìíÜ ãéá ôïí Ýëåã ï ôùí óçìåéáêþí êáé äéü õôùí åêðïìðþí ñýðùí óôá åðéöáíåéáêü, õðüãåéá êáé ðáñüêôéá ýäáôá. éá) Åöáñìüæåé ìýôñá ãéá ôïí Ýëåã ï ôçò ñýðáíóçò óôçí ðçãþ ìýóù ôïõ ïñéóìïý ïñéáêþí ôéìþí åêðïìðþò êáé ðñïôýðùí ðåñéâáëëïíôéêþò ðïéüôçôáò. éâ) Åöáñìüæåé Ðñüãñáììá ÌÝôñùí Ðñïóôáóßáò áðü ôç ñýðáíóç, êáèþò êáé áðïññýðáíóçò ôùí õäüôùí. éã) Ó åäéüæåé êáé åðéâüëëåé üëá ôá áíáãêáßá ðñïëçðôéêü ìýôñá ãéá ôçí áíôéìåôþðéóç Ýêôáêôùí áíáãêþí. éä) ÅðéâÜëëåé ìýôñá ãéá ôçí ðñïóôáóßá ôùí õðüãåéùí õ- äüôùí êáé ôçí áíôéìåôþðéóç áõîçôéêþí ôüóåùí ðïõ ðñïêýðôïõí áðü áíèñþðéíåò äñáóôçñéüôçôåò óôéò óõãêåíôñþóåéò ïõóéþí óôá õðüãåéá ýäáôá. éå) Åêäßäåé ôéò Üäåéåò ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 11 êáé åëýã åé ôçí åöáñìïãþ ôïõò. éóô) ÅðéâÜëëåé óå õöéóôüìåíá Þ óå íýá Ýñãá êáé äñáóôçñéüôçôåò, ðïõ åßíáé ðéèáíü íá õðïâáèìßóïõí ôá ýäáôá, ôïõò ðåñéïñéóìïýò êáé ôá ìýôñá ðïõ åßíáé ðñüóöïñá ãéá ôçí ðñïóôáóßá ôïõò, üðùò ïñßæåôáé óôï Üñèñï Ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò åðéâüëëïíôáé ðåñéïñéóìïß Þ Üëëá ìýôñá óôç ñþóç ôùí õäüôùí êáé ôçí åêôýëåóç Ýñãùí áîéïðïßçóþò ôïõò ðñïêåéìýíïõ íá åðéôõã Üíïíôáé ïé óôü ïé ôïõ Ó åäßïõ Äéá åßñéóçò ðïõ ðñïâëýðåôáé óôï Üñèñï 7 êáé ôùí ÐñïãñáììÜôùí ÌÝôñùí êáé Ðáñáêïëïýèçóçò ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 8. ñèñï 6 Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí 1. ÓõíéóôÜôáé óå êüèå ÐåñéöÝñåéá Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí ôï ïðïßï áðïôåëåß üñãáíï êïéíùíéêïý äéáëüãïõ êáé äéáâïýëåõóçò ãéá èýìáôá ðñïóôáóßáò êáé äéá- åßñéóçò ôùí õäüôùí. Óôï Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí óõììåôý ïõí: á) ï Ãåíéêüò ÃñáììáôÝáò ôçò ÐåñéöÝñåéáò, ùò Ðñüåäñïò, â) ï ÐñïúóôÜìåíïò ôçò Äéåýèõíóçò ÕäÜôùí ôçò ÐåñéöÝñåéáò, ã) Ýíáò åêðñüóùðïò êüèå Íïìáñ éáêþò Áõôïäéïßêçóçò ðïõ õðüãåôáé óôá äéïéêçôéêü üñéá ôçò ÐåñéöÝñåéáò, ä) Ýíáò åêðñüóùðïò êüèå ÔïðéêÞò íùóçò ÄÞìùí êáé ÊïéíïôÞôùí (Ô.Å.Ä.Ê.) ôùí Íïìþí ôçò ÐåñéöÝñåéáò, å) Ýíáò åêðñüóùðïò üëùí ôùí Äçìïôéêþí Åðé åéñþóåùí ¾äñåõóçò Áðï Ýôåõóçò ôçò ÐåñéöÝñåéáò, óô) áíü Ýíáò åêðñüóùðïò ôïõ Ôå íéêïý, Ãåùôå íéêïý, Åìðïñéêïý, Âéïìç áíéêïý Åðéìåëçôçñßïõ, æ) Ýíáò åêðñüóùðïò êüèå íùóçò Ãåùñãéêþí Óõíåôáéñéóìþí ôçò ÐåñéöÝñåéáò, ç) Ýíáò åêðñüóùðïò ôùí ðåñéâáëëïíôéêþí ìç êõâåñíçôéêþí ïñãáíþóåùí, è) Ýíáò åêðñüóùðïò áðü êüèå Ãåíéêü Ïñãáíéóìü Åããåßùí Âåëôéþóåùí (Ã.Ï.Å.Â.), é) Ýíáò åêðñüóùðïò áðü êüèå öïñýá äéá åßñéóçò ðñïóôáôåõüìåíçò ðåñéï Þò êáôü ôéò äéáôüîåéò ôïõ Üñèñïõ 21 ôïõ í. 1650/1986 êáé ôïõ Üñèñïõ 13 ôïõ í. 3044/ Ôï Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí ãíùìïäïôåß ðñéí ôçí Ýãêñéóç ôïõ Ó åäßïõ Äéá åßñéóçò êáé åêöñüæåé ôç ãíþìç ôïõ ðñïò ôï Ãåíéêü ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò ãéá êüèå èýìá ðñïóôáóßáò êáé äéá åßñéóçò ôùí õäüôùí ðïõ áõôüò ôïõ õðïâüëëåé. 3. Ôï Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí, ðñéí ãíùìïäïôþóåé ãéá ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò, ôï äçìïóéïðïéåß ðñïêåéìýíïõ ôï êïéíü íá ðëçñïöïñçèåß ôï ðåñéå üìåíü ôïõ êáé íá óõììåôüó åé óôç äçìüóéá äéáâïýëåõóç ãé áõôü, ìýóá óå ðñïèåóìßá ðïõ ïñßæåé ôï Ðåñéöåñåéáêü Óõìâïýëéï ÕäÜôùí. 4. Ç óõãêñüôçóç ôïõ Ðåñéöåñåéáêïý Óõìâïõëßïõ ÕäÜôùí ãßíåôáé ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò êáé óõãêáëåßôáé áðü ôïí Ðñüåäñü ôïõ, ôïõëü- éóôïí ìéá öïñü ôï ñüíï. 5. Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí êáé Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáèïñßæåôáé ï ôñüðïò ëåéôïõñãßáò êáé ç ãñáììáôåéáêþ õðïóôþñéîç ôùí Ðåñéöåñåéáêþí Óõìâïõëßùí ÕäÜôùí, ï ôñüðïò äçìïóéïðïßçóçò ôïõ Ó åäßïõ Äéá åßñéóçò êáé óõììåôï Þò ôïõ êïéíïý óôç äçìüóéá äéáâïýëåõóç, êáèþò êáé êüèå Üëëï èýìá ãéá ôçí åöáñìïãþ ôïõ Üñèñïõ áõôïý. ÊÅÖÁËÁÉÏ Ã ÐÑÏÓÔÁÓÉÁ ÊÁÉ ÄÉÁ ÅÉÑÉÓÇ ÔÙÍ ÕÄÁÔÙÍ ñèñï 7 Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò 1. ÊÜèå ÐåñéöÝñåéá åêðïíåß Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò ôùí ëåêáíþí áðïññïþò ðïôáìþí áñìïäéüôçôüò ôçò, ôï ïðïßï é- ó ýåé ãéá Ýîé ñüíéá. Ãéá ôéò ëåêüíåò áðïññïþò ðïôáìþí ãéá ôéò ïðïßåò åßíáé óõíáñìüäéåò äýï Þ ðåñéóóüôåñåò ÐåñéöÝñåéåò, êáôáñôßæïíôáé áðü êïéíïý ÅéäéêÜ Ó Ýäéá äéá- åßñéóþò ôïõò, åêôüò áí ïñßæåôáé äéáöïñåôéêü ìå ôçí áðüöáóç ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 3 ôïõ Üñèñïõ 5. Ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò ðåñéý åé üëá ôá óôïé åßá, ðëçñïöïñßåò êáé åêôéìþóåéò ðïõ åßíáé áðáñáßôçôá ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí. Ôï åéäéêüôåñï ðåñéå üìåíï ôùí Ó åäßùí Äéá åßñéóçò êáèïñßæåôáé ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ Ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò êáôáñôßæåôáé áðü ôç Äéåýèõíóç ÕäÜôùí ôçò ÐåñéöÝñåéáò êáé åãêñßíåôáé ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò ýóôåñá áðü ãíþìç ôïõ Ðåñéöåñåéáêïý Óõìâïõëßïõ ÕäÜôùí êáé óýìöùíç ãíþìç ôçò ÊåíôñéêÞò Õðçñåóßáò ÕäÜôùí. ÊáôÜ ôçí ðñþôç åöáñìïãþ ôïõ ðáñüíôïò, ýóôåñá áðü áßôçìá ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò, åßíáé äõíáôüí ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò íá êáôáñôéóèåß áðü ôçí ÊåíôñéêÞ Õ- ðçñåóßá ÕäÜôùí ôïõ Õðïõñãåßïõ ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí. 3. ÊáôÜ ôçí êáôüñôéóç ôùí Ó åäßùí Äéá åßñéóçò ëáìâü-

55 4826 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) íïíôáé õðüøç êáé ïé êáôåõèýíóåéò êáé ðñïôüóåéò ôùí Ðåñéöåñåéáêþí Ðëáéóßùí ùñïôáîéêïý Ó åäéáóìïý êáé Áåéöüñïõ ÁíÜðôõîçò ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 8 ôïõ Í. 2742/1999, ôï ðåñéå üìåíï ôùí ãåíéêþí êáé åéäéêþí áíáðôõîéáêþí ðñïãñáììüôùí, êáèþò êáé ïé áíüãêåò ðïõ ðñïêýðôïõí ãéá ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ðñïóôáôåõüìåíùí ðåñéï þí. 4. Ôï ðñþôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò êáôáñôßæåôáé êáé åãêñßíåôáé õðï ñåùôéêü ìý ñé ñèñï 8 ÐñïãñÜììáôá ÌÝôñùí êáé Ðáñáêïëïýèçóçò ôçò êáôüóôáóçò ôùí õäüôùí 1. Ïé ÐåñéöÝñåéåò êáôáñôßæïõí: á) Ðñüãñáììá ÌÝôñùí êáé â) Ðñüãñáììá Ðáñáêïëïýèçóçò ôçò êáôüóôáóçò ôùí õäüôùí. Ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò ôçò ÐåñéöÝñåéáò ðåñéëáìâüíåé õðï ñåùôéêü ùò ìýñç ôïõ ôá áíùôýñù ðñïãñüììáôá. 2. Ôï Ðñüãñáììá ÌÝôñùí êáèïñßæåé óå ãåíéêýò ãñáììýò ôá ìýôñá ðïõ áðáéôïýíôáé ãéá: á) ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí ôùí ëåêáíþí áðïññïþò ðïôáìþí ðïõ åìðßðôïõí óôçí áñìïäéüôçôá êüèå ÐåñéöÝñåéáò, â) ôç äéáôþñçóç, ðñïóôáóßá êáé âåëôßùóç ôçò ðïéüôçôáò ôïõ õäüôéíïõ ðåñéâüëëïíôïò, ã) ôçí áíôéìåôþðéóç ôçò ñýðáíóçò ôùí õäáôéêþí ïéêïóõóôçìüôùí, áíåîüñôçôá áðü ôçí ðçãþ ðñïýëåõóþò ôçò êáé ä) ôç äéáóöüëéóç ôçò áåéöüñïõ ñþóçò ôùí õäüôùí. 3. Ôï Ðñüãñáììá ÌÝôñùí ðåñéý åé, áíüëïãá êáé ìå ôéò áíüãêåò êáé éäéïìïñößåò ôùí ëåêáíþí áðïññïþò, âáóéêü êáé óõìðëçñùìáôéêü ìýôñá, ôï áíáëõôéêü ðåñéå üìåíï ôùí ïðïßùí êáèïñßæåôáé ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ Ôï Ðñüãñáììá ÌÝôñùí êáôáñôßæåôáé êáé åãêñßíåôáé üðùò êáé ôï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò. Ôï ðñþôï Ðñüãñáììá ÌÝôñùí êáôáñôßæåôáé êáé åãêñßíåôáé õðï ñåùôéêü ìý ñé êáé üëá ôá ìýôñá åßíáé Ýôïéìá ðñïò åöáñìïãþ ìý ñé Ôï Ðñüãñáììá Ðáñáêïëïýèçóçò ðåñéý åé åéäéêüôåñá ìýôñá ðïõ åîáóöáëßæïõí ôç äéáñêþ ðáñáêïëïýèçóç ôùí ðïéïôéêþí ðáñáìýôñùí êáé ôçò ðïóïôéêþò êáôüóôáóçò ôùí õäüôùí, êáèþò êáé ôçò ïéêïëïãéêþò êáôüóôáóçò ôùí åðéöáíåéáêþí õäüôùí. 6. Ôá ÐñïãñÜììáôá Ðáñáêïëïýèçóçò åãêñßíïíôáé ü- ðùò ôá Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò, ôï áíáëõôéêü ôïõò ðåñéå üìåíï êáèïñßæåôáé ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñüãñáöï 1 ôïõ Üñèñïõ 15 êáé ôßèåíôáé óå å- öáñìïãþ ôï áñãüôåñï ìý ñé ñèñï 9 Ðñüãñáììá Åéäéêþí ÌÝôñùí êáôü ôçò ñýðáíóçò 1. ÊÜèå Ýñãï Þ äñáóôçñéüôçôá, ðïõ ìðïñåß íá ðñïêáëýóåé ñýðáíóç ìå áðüññéøç õãñþí áðïâëþôùí óôï ðåñéâüëëïí, ïöåßëåé íá åíáñìïíßæåôáé ìå ôá åãêåêñéìýíá Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò, þóôå íá åðéôõã Üíåôáé ç ðñïóôáóßá êáé ç åðßôåõîç ôïõ óôü ïõ ôçò êáëþò ïéêïëïãéêþò êáôüóôáóçò ôùí õäüôùí. 2. ÊÜèå ÐåñéöÝñåéá êáôáñôßæåé Ðñüãñáììá Åéäéêþí ÌÝôñùí êáôü ôçò ñýðáíóçò ôùí õäüôùí áðü ìåìïíùìýíïõò ñýðïõò Þ ïìüäåò ñýðùí ðïõ áðïôåëïýí óçìáíôéêü êßíäõíï ãéá ôï õäüôéíï ðåñéâüëëïí Þ ìýóù áõôïý, óõìðåñéëáìâáíïìýíùí êáé ôùí õäüôùí ðïõ ðñïïñßæïíôáé ãéá ôçí Üíôëçóç ðüóéìïõ ýäáôïò. Ãéá ôïõò ñýðïõò áõôïýò, ðïõ êáèïñßæïíôáé ìå áðüöáóç ôùí áñìüäéùí ïñãüíùí ôçò ÅõñùðáúêÞò íùóçò, ôá ìýôñá áðïóêïðïýí óôçí ðñïïäåõôéêþ ìåßùóç Þ áíáêýêëùóç êáé, ãéá ôéò åðéêßíäõíåò ïõóßåò ðñïôåñáéüôçôáò ðïõ êáèïñßæïíôáé ìå üìïéá áðüöáóç, óôçí ðáýóç Þ ôç óôáäéáêþ åîüëåéøç ôùí áðïññßøåùí, åêðïìðþí êáé äéáññïþí. 3. ÊÜèå ÐåñéöÝñåéá êáôáñôßæåé Ðñüãñáììá Åéäéêþí ÌÝôñùí êáôü ôçò ñýðáíóçò ãéá ôçí ðñüëçøç êáé ôïí Ýëåã ï ôçò ñýðáíóçò ôùí õðüãåéùí õäüôùí. Ôá ìýôñá áõôü áðïóêïðïýí óôçí åðßôåõîç ôïõ óôü ïõ ôçò êáëþò çìéêþò êáôüóôáóçò ôùí õðüãåéùí õäüôùí. 4. Ôá ÐñïãñÜììáôá Åéäéêþí ÌÝôñùí êáôü ôçò ñýðáíóçò êáôáñôßæïíôáé êáé åãêñßíïíôáé üðùò ôá Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò. Ôï åéäéêüôåñï ðåñéå üìåíï ôùí ÐñïãñáììÜôùí Åéäéêþí ÌÝôñùí êáôü ôçò ñýðáíóçò êáèïñßæåôáé ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñüãñáöï 1 ôïõ Üñèñïõ 15. ÊÅÖÁËÁÉÏ Ä ÑÇÓÇ ÔÙÍ ÕÄÁÔÙÍ ñèñï 10 Ãåíéêïß êáíüíåò ñþóçò ôùí õäüôùí 1. Ïé ñþóåéò õäüôùí äéáêñßíïíôáé óå ýäñåõóç, Üñäåõóç, âéïìç áíéêþ ñþóç, åíåñãåéáêþ ñþóç êáé ñþóç ãéá áíáøõ Þ. Ç ñþóç ãéá ýäñåõóç Ý åé ðñïôåñáéüôçôá, ùò ðñïò ôçí ðïóüôçôá êáé ôçí ðïéüôçôá, Ýíáíôé êüèå Üëëçò ñþóçò. 2. Ãéá êüèå ñþóç åöáñìüæïíôáé ïé ðáñáêüôù êáíüíåò, ïé ïðïßïé ëáìâüíïíôáé õðüøç óôá Ó Ýäéá Äéá åßñéóçò: á) ÊÜèå ñþóç ðñýðåé íá áðïâëýðåé óôç âéþóéìç êáé é- óüññïðç éêáíïðïßçóç ôùí áíáðôõîéáêþí áíáãêþí êáé íá äéáóöáëßæåé ôç ìáêñïðñüèåóìç ðñïóôáóßá ôùí õäüôùí, ôçí åðüñêåéá ôùí áðïèåìüôùí ôïõò êáé ôç äéáôþñçóç ôçò ðïéüôçôüò ôïõò, éäéáßôåñá äå ôç ìåßùóç êáé ôçí áðïôñïðþ ôçò ñýðáíóþò ôïõò. â) Ç éêáíïðïßçóç ôçò æþôçóçò ôïõ íåñïý ãßíåôáé ìå âüóç ôá üñéá êáé ôéò äõíáôüôçôåò ôùí õäáôéêþí áðïèåìüôùí, ëáìâáíïìýíùí õðüøç ôùí áíáãêþí ãéá ôç äéáôþñçóç ôùí ïéêïóõóôçìüôùí, êáèþò êáé ôçò éóïññïðßáò ðïõ áðáéôåßôáé ìåôáîý Üíôëçóçò êé áíáôñïöïäüôçóçò ôùí õðüãåéùí õäüôùí. Ïé áíüãêåò ôùí ñþóåùí óå íåñü éêáíïðïéïýíôáé êáôü ôï äõíáôüí óå åðßðåäï ðåñéï Þò ëåêüíçò áðïññïþò ðïôáìïý. ÊáôÜ ôç äéá åßñéóç ôùí õäüôùí ðñýðåé íá åîáóöáëßæåôáé ç åîïéêïíüìçóç íåñïý ìýóù ôçò ñþóçò ôå íéêþí ìåèüäùí, ïéêïíïìéêþí êéíþôñùí êáé åñãáëåßùí. ñèñï 11 äåéåò ñþóåùò íåñïý êáé åêôýëåóçò Ýñãùí áîéïðïßçóþò ôïõ 1. ÊÜèå íïìéêü Þ öõóéêü ðñüóùðï ìðïñåß íá ñçóéìïðïéåß íåñü Þ íá åêôåëåß Ýñãá áîéïðïßçóçò õäáôéêþí ðüñùí ãéá ôçí éêáíïðïßçóç ôùí ðñáãìáôéêþí áíáãêþí ôïõ. Ìðïñåß åðßóçò íá åêôåëåß Ýñãá áîéïðïßçóçò õäáôéêþí ðüñùí êáé ãéá áíüãêåò ðýñá áðü ôéò äéêýò ôïõ Þ áíåîüñôçôá áðü áõôýò, åöüóïí åîõðçñåôïýí ôçí êïéíþ ùöýëåéá. Ãéá ôçí ðáñï Þ íåñïý, ôç ñþóç íåñïý êáé ôçí åêôýëåóç Ýñãïõ ãéá ôçí áîéïðïßçóç õäáôéêþí ðüñùí, êáèþò êáé ãéá êüèå Ýñãï Þ äñáóôçñéüôçôá ðïõ áðïóêïðåß óôçí ðñïóôáóßá áðü ôç ñýðáíóç ëüãù áðüññéøçò õãñþí áðïâëþôùí óôï ðåñéâüëëïí, áðü öõóéêü Þ íïìéêü ðñüóùðï ôïõ é- äéùôéêïý êáé ôïõ äçìüóéïõ ôïìýá, áðáéôåßôáé Üäåéá. Ãéá ôçí Ýêäïóç Üäåéáò ñþóçò íåñïý Þ åêôýëåóçò Ýñãïõ á- îéïðïßçóçò õäáôéêþí ðüñùí ðñýðåé íá ôåêìçñéþíåôáé ç

56 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) 4827 äéáèåóéìüôçôá ôùí ðïóïôþôùí íåñïý ðïõ èá áîéïðïéçèïýí, êáèþò êáé ç óêïðéìüôçôá ÝêäïóÞò ôçò óýìöùíá ìå ôï ïéêåßï Ó Ýäéï Äéá åßñéóçò êáé ôá ìýôñá ðïõ êáèïñßæïíôáé áðü ôï Ðñüãñáììá ÌÝôñùí. 2. Ïé Üäåéåò ôçò ðñïçãïýìåíçò ðáñáãñüöïõ åêäßäïíôáé áðü ôïí Ãåíéêü ÃñáììáôÝá ôçò ïéêåßáò ÐåñéöÝñåéáò. Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, Ãåùñãßáò, ÁíÜðôõîçò, Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáé Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí êáèïñßæïíôáé ïé êáôçãïñßåò ôùí áäåéþí, ç åéäéêüôåñç äéáäéêáóßá ÝêäïóÞò ôïõò, ôï ðåñéå üìåíü ôïõò, ç äéüñêåéá éó ýïò ôïõò êáé êüèå ó åôéêü èýìá. 3. Ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò ìðïñåß íá ðñïâëýðåôáé ç ôþñçóç ðñüóèåôùí Þ åéäéêüôåñùí ðñïûðïèýóåùí êáé ç äéåíýñãåéá ðñüóèåôùí åëýã- ùí, ðñïêåéìýíïõ íá åêäïèåß Üäåéá óõãêåêñéìýíçò ñþóçò íåñïý Þ êáé åêôýëåóçò óõãêåêñéìýíçò êáôçãïñßáò Ýñãïõ, êáèþò êáé ç äõíáôüôçôá åðéâïëþò ðåñéïñéóôéêþí ìýôñùí óôéò ñþóåéò êáé ôç ëåéôïõñãßá Ýñãùí, óå óõíäõáóìü êáé ìå åéäéêýò ðåñéóôüóåéò. ñèñï 12 ÁíÜêôçóç êüóôïõò ãéá õðçñåóßåò ýäáôïò Ìå áðüöáóç ôçò ÅèíéêÞò ÅðéôñïðÞò ÕäÜôùí, ðïõ äçìïóéåýåôáé óôçí Åöçìåñßäá ôçò ÊõâåñíÞóåùò, êáèïñßæïíôáé ïé äéáäéêáóßåò, ç ìýèïäïò êáé ôá åðßðåäá áíüêôçóçò ôïõ êüóôïõò ôùí õðçñåóéþí ýäáôïò óôéò äéüöïñåò ñþóåéò ëáìâüíïíôáò õðüøç: á) ôçí áíüëõóç ôùí áñáêôçñéóôéêþí ôùí ëåêáíþí á- ðïññïþò, â) ôçí åðéóêüðçóç ôùí åðéðôþóåùí ôùí áíèñþðéíùí äñáóôçñéïôþôùí óôçí êáôüóôáóç ôùí åðéöáíåéáêþí êáé ôùí õðüãåéùí õäüôùí, ã) ôçí ïéêïíïìéêþ áíüëõóç, ðïõ äéåíåñãåßôáé óýìöùíá ìå üóá ïñßæïíôáé óôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ ðñïâëýðåôáé óôçí ðáñ. 1 ôïõ Üñèñïõ 15, ä) ôçí áñ Þ «ï ñõðáßíùí ðëçñþíåé», å) ôá êïéíùíéêü, ôá ðåñéâáëëïíôéêü êáé ôá ïéêïíïìéêü á- ðïôåëýóìáôá ôçò áíüêôçóçò, êáèþò êáé ôéò ãåùãñáöéêýò êáé ôéò êëéìáôïëïãéêýò óõíèþêåò ôçò ïéêåßáò ðåñéï Þò. ÊÅÖÁËÁÉÏ Å ÊÕÑÙÓÅÉÓ ñèñï 13 ÄéïéêçôéêÝò êõñþóåéò 1. Óå öõóéêü Þ íïìéêü ðñüóùðá ðïõ ñõðáßíïõí Þ õðïâáèìßæïõí ìå Üëëïí ôñüðï ôá ýäáôá Þ ðáñáâáßíïõí ôéò äéáôüîåéò ôïõ íüìïõ áõôïý Þ ôùí êáíïíéóôéêþí ðñüîåùí ðïõ åêäßäïíôáé êáô' åîïõóéïäüôçóþ ôïõ, êáèþò êáé óôïõò ðáñáâüôåò ôùí üñùí êáé ôùí ðåñéïñéóìþí ðïõ êáèïñßæïíôáé óôéò Üäåéåò ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 11, åðéâüëëåôáé ùò äéïéêçôéêþ êýñùóç ðñüóôéìï áðü 200 åõñþ ìý- ñé åõñþ, áíüëïãá ìå ôçí óïâáñüôçôá, ôç óõ- íüôçôá êáé ôçí õðïôñïðþ ôçò ðáñüâáóçò, áíåîüñôçôá áðü ôçí ðïéíéêþ Þ ôçí áóôéêþ åõèýíç Þ ôéò äéïéêçôéêýò êõñþóåéò ðïõ ðñïâëýðïíôáé áðü Üëëåò äéáôüîåéò. 2. Ôï ðñüóôéìï åðéâüëëåôáé ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ÐåñéöÝñåéáò, ýóôåñá áðü áõôïøßá, Ýêèåóç äéáðßóôùóçò ôçò ðáñüâáóçò êáé åéóþãçóç ôçò Äéåýèõíóçò ÕäÜôùí ôçò ÐåñéöÝñåéáò. Áñìüäéá ãéá ôïí Ýëåã ï êáé ôç äéáðßóôùóç ôçò ðáñüâáóçò åßíáé êáé ôá êëéìüêéá ÅëÝã ùí Ðïéüôçôáò ÐåñéâÜëëïíôïò, ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 26 ôïõ Í. 1650/1986. Óôçí ðåñßðôùóç áõôþ ôï ðñüóôéìï åðéâüëëåôáé ìå áðüöáóç ôïõ Õðïõñãïý ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí. 3. Óå ðåñßðôùóç åîáéñåôéêü óïâáñþò ñýðáíóçò Þ õðïâüèìéóçò ôùí õäüôùí êáé éäßùò óôçí ðåñßðôùóç ðïõ ôï åßäïò Þ ç ðïóüôçôá ôùí ñýðùí Þ áðü ôçí Ýêôáóç Þ ôç óçìáóßá ôçò õðïâüèìéóçò ôùí õäüôùí õðüñ åé êßíäõíïò èáíüôïõ Þ âáñéüò óùìáôéêþò âëüâçò Þ åõñåßáò ïéêïëïãéêþò äéáôüñáîçò Þ êáôáóôñïöþò, ôï ýøïò ôïõ ðñïóôßìïõ ìðïñåß íá áíýëèåé ìý ñé åõñþ. 4. Áí ìéá åðé åßñçóç Þ äñáóôçñéüôçôá ðñïêáëåß ñýðáíóç Þ Üëëç õðïâüèìéóç ôùí õäüôùí, ìðïñåß íá áðáãïñåõèåß ðñïóùñéíü ç ëåéôïõñãßá ôçò ìý ñéò üôïõ ëçöèïýí ôá êáôüëëçëá ìýôñá þóôå íá ðüøåé ïñéóôéêü ç ñýðáíóç Þ ç õðïâüèìéóç ôùí õäüôùí. Ìðïñåß åðßóçò íá åðéâëçèåß ç ïñéóôéêþ äéáêïðþ ôçò ëåéôïõñãßáò ôçò, áí ç åðé åßñçóç Þ äñáóôçñéüôçôá ðáñáëåßðåé íá óõììïñöùèåß ðñïò ôá õðïäåéêíõüìåíá ìýôñá Þ áí ç ëþøç áðïôåëåóìáôéêþí ìýôñùí åßíáé áíýöéêôç. Ç äéáêïðþ åðéâüëëåôáé ìå áðüöáóç ôïõ Ãåíéêïý ÃñáììáôÝá ôçò ÐåñéöÝñåéáò ýóôåñá áðü åéóþãçóç, áõôïøßá êáé ó åôéêþ Ýêèåóç äéáðßóôùóçò ôçò ðáñüâáóçò ôçò Äéåýèõíóçò ÕäÜôùí. Ìå ôçí ðñüîç åðéâïëþò ôçò áðáãüñåõóçò ëåéôïõñãßáò ìðïñåß íá ðñïâëýðåôáé êáé ðñüóôéìï áðü 500 åõñþ Ýùò åõñþ ãéá êüèå çìýñá ðáñüâáóçò ôçò áðáãüñåõóçò. 5. Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí êáé Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò ìðïñåß íá ìåôáâéâüæïíôáé óôïõò ïñãáíéóìïýò ôïðéêþò áõôïäéïßêçóçò á êáé â âáèìïý áñìïäéüôçôåò ðïõ áöïñïýí ôïí Ýëåã ï êáé ôçí å- ðéâïëþ êõñþóåùí êáôü ôéò äéáôüîåéò ôïõ ðáñüíôïò Üñèñïõ Þ íá êáèïñßæåôáé ç äéáäéêáóßá åëýã ïõ êáé åðéâïëþò ôçò êýñùóçò êáé êüèå ó åôéêü èýìá. ñèñï 14 ÐïéíéêÝò êõñþóåéò Óå üðïéïí ðñïêáëåß ñýðáíóç Þ õðïâáèìßæåé ìå Üëëïí ôñüðï ôá ýäáôá, ìå ðñüîç Þ ðáñüëåéøç ðïõ áíôéâáßíåé óôéò äéáôüîåéò ôïõ íüìïõ áõôïý Þ ôùí êáô' åîïõóéïäüôçóþ ôïõ åêäéäüìåíùí äéáôáãìüôùí Þ áðïöüóåùí, êáèþò êáé óå üðïéïí áóêåß äñáóôçñéüôçôá Þ åðé åßñçóç ùñßò ôçí áðáéôïýìåíç, óýìöùíá ìå ôéò äéáôüîåéò ôïõ íüìïõ áõôïý Þ ôùí êáô' åîïõóéïäüôçóþ ôïõ åêäéäüìåíùí äéáôáãìüôùí Þ áðïöüóåùí, Üäåéá Þ Ýãêñéóç Þ õðåñâáßíåé ôá üñéá ôçò Üäåéáò Þ Ýãêñéóçò ðïõ ôïõ Ý åé ïñçãçèåß êáé õ- ðïâáèìßæåé ôá ýäáôá, åðéâüëëïíôáé ïé ðïéíéêýò êõñþóåéò ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôï Üñèñï 28 ôïõ Í. 1650/1986. ÊÅÖÁËÁÉÏ ÓÔ ÅÎÏÕÓÉÏÄÏÔÉÊÅÓ, ÊÁÔÁÑÃÏÕÌÅÍÅÓ, ÌÅÔÁÂÁÔÉÊÅÓ ÊÁÉ ÔÅËÉÊÅÓ ÄÉÁÔÁÎÅÉÓ ñèñï 15 ÅîïõóéïäïôéêÝò äéáôüîåéò 1. Ìå ôï ðñïåäñéêü äéüôáãìá ðïõ åêäßäåôáé ýóôåñá áðü ðñüôáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, ÁíÜðôõîçò, Ãåùñãßáò, Ïéêïíïìßáò êáé Ïéêïíïìéêþí, ÅìðïñéêÞò Íáõôéëßáò, Õãåßáò êáé Ðñüíïéáò êáé Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò, åêôüò áðü ôá èýìáôá ðïõ ðñïâëýðåôáé íá ñõèìßæïíôáé óôéò ðñïçãïýìåíåò äéáôüîåéò ôïõ íüìïõ áõôïý, êáèïñßæïíôáé: á) Ç åéäéêüôåñç äéáäéêáóßá êáé ï ôñüðïò ðáñáêïëïýèçóçò ôçò êáôüóôáóçò ôùí åðéöáíåéáêþí êáé õðüãåéùí õ- äüôùí, êáèþò êáé ôùí ðñïóôáôåõüìåíùí õäáôéêþí ïéêïóõóôçìüôùí. â) Ï ôñüðïò êáé ç äéáäéêáóßá åëýã ïõ ôùí óçìåéáêþí êáé äéü õôùí ðçãþí ñýðáíóçò.

57 4828 ÅÖÇÌÅÑÉÓ ÔÇÓ ÊÕÂÅÑÍÇÓÅÙÓ (ÔÅÕ ÏÓ ÐÑÙÔÏ) ã) Åíóùìáôþíïíôáé óôï åóùôåñéêü äßêáéï ïé ñõèìßóåéò ôùí ðáñáñôçìüôùí ôçò Ïäçãßáò 2000/60/Å.Ê. ôïõ Åõñùðáúêïý Êïéíïâïõëßïõ êáé ôïõ Óõìâïõëßïõ êáé ä) Ñõèìßæåôáé êüèå Üëëï èýìá ó åôéêü ìå ôçí ðñïóôáóßá êáé äéá åßñéóç ôùí õäüôùí êáé ôçí åíóùìüôùóç ôùí äéáôüîåùí ôçò áíùôýñù Ïäçãßáò óôï åóùôåñéêü äßêáéï. 2. Ìå áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáé ôïõ êáôü ðåñßðôùóç áñìüäéïõ Õðïõñãïý ìðïñåß íá êáèïñßæïíôáé åéäéêüôåñá ïé öïñåßò ðïõ õðï ñåïýíôáé, êáôü ôï Üñèñï 4 ðáñ. 1 ðåñßðôùóç æ, íá ðáñý ïõí óôïé åßá óôçí ÅèíéêÞ ÔñÜðåæá Õ- äñïëïãéêþò êáé ÌåôåùñïëïãéêÞò Ðëçñïöïñßáò, êáèïñßæåôáé ï ôñüðïò ðáñï Þò ôùí ðëçñïöïñéþí êáé êüèå Üëëç ëåðôïìýñåéá ãéá ôç ëåéôïõñãßá êáé ôç äéáñêþ åíçìýñùóç ôçò âüóçò äåäïìýíùí. ñèñï 16 Êáôáñãïýìåíåò êáé ìåôáâáôéêýò äéáôüîåéò 1. ÊÜèå äéüôáîç ðïõ áíôéâáßíåé ôéò äéáôüîåéò áõôïý ôïõ íüìïõ Þ áíüãåôáé óå èýìáôá ðïõ ñõèìßæïíôáé åéäéêü áðü áõôüí êáôáñãåßôáé áðü ôçí Ýíáñîç éó ýïò ôïõ. óðïõ íá áñ ßóïõí íá éó ýïõí ïé êáíïíéóôéêýò ðñüîåéò ðïõ ðñïâëýðåôáé íá åêäïèïýí êáô' åîïõóéïäüôçóç ôïõ ðáñüíôïò, éó ýïõí ïé ìý ñé óþìåñá éó ýïõóåò äéáôüîåéò ðïõ ñõèìßæïõí ôï ßäéï áíôéêåßìåíï. 2. Ç áñìïäéüôçôá ãéá ôçí Ýêäïóç ôùí áäåéþí ôçò ðáñáãñüöïõ 2 ôïõ Üñèñïõ 11 áóêåßôáé áðü ôéò ïéêåßåò ÐåñéöÝñåéåò áðü ÌÝ ñé ôçí áíùôýñù çìåñïìçíßá áñìüäéåò ãéá ôçí Ýêäïóç ôùí áäåéþí ôçò ðáñáãñüöïõ 2 ôïõ Üñèñïõ 11 åßíáé ïé öïñåßò ðïõ ïñßæïíôáé áðü ôéò ìý ñé óþìåñá éó ýïõóåò äéáôüîåéò. 3. Ïé Üäåéåò ñþóçò êáé Ýñãùí áîéïðïßçóçò õäüôùí, ðïõ åêäßäïíôáé ìý ñé ôçí , åêäßäïíôáé óýìöùíá ìå ôéò ìý ñé óþìåñá éó ýïõóåò äéáôüîåéò êáé äåí åðéôñýðåôáé íá Ý ïõí ñïíéêþ äéüñêåéá ìåãáëýôåñç ôùí ôñéþí åôþí. Ïé Ü- äåéåò áõôýò ìðïñïýí íá áíáíåþíïíôáé ìßá Þ ðåñéóóüôåñåò öïñýò ãéá ßóï ñïíéêü äéüóôçìá, óýìöùíá ìå ôéò äéáôüîåéò ôïõ íüìïõ áõôïý êáé ôùí äéáôüîåùí ôùí áðïöüóåùí ðïõ ðñïâëýðïíôáé óôéò ðáñáãñüöïõò 2 êáé 3 ôïõ Üñèñïõ Ìå êïéíþ áðüöáóç ôùí Õðïõñãþí ÐåñéâÜëëïíôïò, ùñïôáîßáò êáé Äçìüóéùí ñãùí, ÁíÜðôõîçò, Ãåùñãßáò êáé Åóùôåñéêþí, Äçìüóéáò Äéïßêçóçò êáé ÁðïêÝíôñùóçò êáèïñßæïíôáé ïé äéáäéêáóßåò, ïé üñïé, ïé ðñïûðïèýóåéò êáé ç áðïêëåéóôéêþ ðñïèåóìßá ìýóá óôçí ïðïßá üóïé Ý ïõí äéêáßùìá ñþóçò õäüôùí óýìöùíá ìå ôéò ðñïúó ýïõóåò äéáôüîåéò õðï ñåïýíôáé, åöüóïí äåí Ý ïõí ëüâåé Üäåéá óýìöùíá ìå ôéò äéáôüîåéò ôïõ N. 1739/1987, íá õðïâüëïõí áßôçóç ãéá ôç ïñþãçóç Üäåéáò. ñèñï 17 íáñîç éó ýïò Ç éó ýò ôïõ ðáñüíôïò íüìïõ áñ ßæåé áðü ôç äçìïóßåõóþ ôïõ óôçí Åöçìåñßäá ôçò ÊõâåñíÞóåùò, åêôüò áí ïñßæåôáé äéáöïñåôéêü óôéò åðß ìýñïõò äéáôüîåéò ôïõ. ÐáñáããÝëëïìå ôç äçìïóßåõóç ôïõ ðáñüíôïò óôçí Åöçìåñßäá ôçò ÊõâåñíÞóåùò êáé ôçí åêôýëåóþ ôïõ ùò Íüìïõ ôïõ ÊñÜôïõò. ÁèÞíá, 5 Äåêåìâñßïõ 2003 Ï ÐÑÏÅÄÑÏÓ ÔÇÓ ÄÇÌÏÊÑÁÔÉÁÓ ÊÙÍÓÔÁÍÔÉÍÏÓ ÓÔÅÖÁÍÏÐÏÕËÏÓ ÏÉ ÕÐÏÕÑÃÏÉ ÏÉÊÏÍÏÌÉÁÓ ÊÁÉ ÅÓÙÔÅÑÉÊÙÍ, ÄÇÌÏÓÉÁÓ ÏÉÊÏÍÏÌÉÊÙÍ ÄÉÏÉÊÇÓÇÓ ÊÁÉ ÁÐÏÊÅÍÔÑÙÓÇÓ N. XÑÉÓÔÏÄÏÕËÁÊÇÓ Ê. ÓÊÁÍÄÁËÉÄÇÓ ÁÍÁÐÔÕÎÇÓ ÁÐ. - ÁÈ. ÔÓÏ ÁÔÆÏÐÏÕËÏÓ ÐÅÑÉÂÁËËÏÍÔÏÓ, ÙÑÏÔÁÎÉÁÓ ÊÁÉ ÄÇÌÏÓÉÙÍ ÅÑÃÙÍ Â. ÐÁÐÁÍÄÑÅÏÕ YÃÅÉÁÓ ÊÁÉ ÐÑÏÍÏÉÁÓ ÃÅÙÑÃÉÁÓ K. ÓÔÅÖÁÍÇÓ Ã. ÄÑÕÓ ÅÌÐÏÑÉÊÇÓ ÍÁÕÔÉËÉÁÓ Ã. ÐÁÓ ÁËÉÄÇÓ ÈåùñÞèçêå êáé ôýèçêå ç ÌåãÜëç Óöñáãßäá ôïõ ÊñÜôïõò ÁèÞíá, 9 Äåêåìâñßïõ 2003 Ï ÅÐÉ ÔÇÓ ÄÉÊÁÉÏÓÕÍÇÓ ÕÐÏÕÑÃÏÓ Ö. ÐÅÔÓÁËÍÉÊÏÓ ÁÐÏ ÔÏ ÅÈÍÉÊÏ ÔÕÐÏÃÑÁÖÅÉÏ

58 18943 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Αρ. Φύλλου Σεπτεμβρίου 2010 ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Αριθμ.Oik. 706 Καθορισμός των Λεκανών Απορροής Ποταμών της χώ ρας και ορισμού των αρμόδιων Περιφερειών για τη διαχείριση και προστασία τους ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΥΔΑΤΩΝ Η Εθνική Επιτροπή Υδάτων, αποτελούμενη, βά σει των διατάξεων του Άρθρου 3 παράγραφος 1 του Ν. 3199/2003 για την «Προστασία και διαχείριση των υδάτων Εναρμόνιση με την Οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000, από τους Υπουργούς α) Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, ως Προέδρου, β) Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων γ) Οικονομικών, δ) Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, ε) Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Δι ακυβέρνησης, στ) Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ζ) Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Έχοντας υπόψη: τις διατάξεις του Ν. 3199/2003 «Προστασία και διαχεί ριση των υδάτων εναρμόνιση με την Οδηγία 2000/60/ ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» (Α 280) και ειδικότερα των Άρθρων 3 (παραγ. 1) και 5 (παραγ. 2 και 3), τις διατάξεις του ΠΔ 51/2007 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση πλαισίου κοι νοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» και ειδικότερα του Άρθρου 3 (παραγ. Α), το Ν. 1739/87, «Διαχείριση των υδατικών πόρων και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Α 201/ ), με τον οποίο προσδιορίσθηκαν τα Υδατικά Διαμερίσματα της χώ ρας, την από 25/6/10 Εισήγηση της Ειδικής Γραμματεί ας Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, με θέμα: «Εισήγηση για τον καθορισμό αρμοδιοτήτων επί των Λεκανών Απορροής Ποταμών, σύμφωνα με τις διατάξεις του Άρθρου 5 του Ν. 3199/2003», αποφασίζει: 1. Τον καθορισμό σαράντα πέντε (45) Λεκανών Απορ ροής Ποταμών, οι οποίες υπάγονται σε δεκατέσσερις (14) Περιοχές Λεκανών Απορροής Ποταμών (που αντι στοιχούν στον όρο Υδατικά Διαμερίσματα του Άρθρου 3 του ΠΔ 51/2007). Οι Λεκάνες Απορροής Ποταμών και τα Υδατικά Διαμερίσματα, στα οποία υπάγονται, αποτυ πώνονται στον χάρτη του Παραρτήματος Ι. Η ονομασία και ο κωδικός κάθε Λεκάνης Απορροής Ποταμού περι λαμβάνονται στον πίνακα του Παραρτήματος II της πα ρούσας Απόφασης. Η ακριβής αποτύπωση των Λεκανών Απορροής Ποταμών και των Υδατικών Διαμερισμάτων ορίζεται από τα θεματικά επίπεδα χωρικής πληροφορί ας: «EGY_RB_2010» και «EGY_RBD_2010», αντίστοιχα, της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων. 2. Τον καθορισμό των αρμόδιων ή συναρμόδιων Περι φερειών για κάθε Λεκάνη Απορροής Ποταμού σύμφω να με τον πίνακα του Παραρτήματος II της παρούσας Απόφασης. Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από τη δη μοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

59 18944 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Ι

60 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙ Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αθήνα, 16 Ιουλίου 2010 Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ

61 29265 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Αρ. Φύλλου Δεκεμβρίου 2010 ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Αριθμ. Η.Π /2641/Ε103 Καθορισμός Προτύπων Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) για τις συγκεντρώσεις ορισμένων ρύπων και ουσι ών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, σε συμ μόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβου λίου της 16ης Δεκεμβρίου 2008 «σχετικά με Πρότυ πα Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) στον τομέα της πολιτικής των υδάτων και σχετικά με την τροποποί ηση και μετέπειτα κατάργηση των οδηγιών του Συμ βουλίου 82/176/ΕΟΚ, 83/513/ΕΟΚ, 84/156/ΕΟΚ, 84/491/ ΕΟΚ και 86/280/ΕΟΚ και την τροποποίηση της οδη γίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου», καθώς και για τις συγκεντρώσεις ειδικών ρύπων στα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα και άλλες διατάξεις. ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του άρθρου 2 δευτέρου του Ν. 2077/ 1992 «Κύρωση Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση» (Α 136) και τις διατάξεις των άρθρων 1 και 2 (παρ. 1ζ) του Ν.1338/1983 «Εφαρμογή του Κοινοτικού Δικαίου» (Α 34) όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 6 του Ν. 1440/1986 «Συμμετοχή της Ελλάδας στο κεφάλαιο, στα αποθε ματικά και στις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων κ.λ.π. (Α 70) και του άρθρου 65 του Ν. 1892/1990 (Α 101). 2. Τις διατάξεις των άρθρων 2, 4 (παρ. 1) και 5 (παρ. 5 εδ. α, β και ζ) 9,13 και 14 του Ν. 3199/2003 Προστασία και διαχείριση των υδάτων εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμ βουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 (Α 280). 3. Tις διατάξεις των άρθρων 1 (παρ. γ), 4 (παρ.1 εδ. α.4, παρ. 2 και παρ. 5 εδ. β.1), 9, 10, 11,12 (παρ.4 εδ. ζ,θ και ια, παρ.5 και παρ.6) και 13 του Π.Δ. 51/2007 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστα σία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 200/60/ΕΚ..του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» (Α 54). 4. Τις διατάξεις των άρθρων 1,2 και 3 του Ν.3010/2002 «Εναρμόνιση του Ν.1650/1986 με τις οδηγίες 97/11/ΕΕ και 96/61/ΕΕ κ.ά. (Α 91). 5. Τις διατάξεις της υπ αριθμ. ΗΠ 15393/2332/2002 Κοινής Υπουργικής Απόφασης «Κατάταξη δημοσίων και ιδιωτικών έργων και δραστηριοτήτων σε κατηγορίες σύμφωνα με το άρ. 3 του Ν.1650/86, όπως αντικαταστά θηκε από το άρ. 1 του Ν. 3010/ » (Β 1022/2002), όπως ισχύει. 6. Τις διατάξεις της υπ αριθμ /703/Φ104/ Κοινής Υπουργικής Απόφασης «Διαδικασία Προκαταρ κτικής Περιβαλλοντικής Εκτίμησης και Αξιολόγησης (Π.Π.Ε.Α.) και Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (Ε.Π.Ο.) σύμφωνα με το άρθρο 4 του Ν. 1650/1986, όπως αντικα ταστάθηκε από το άρ. 2 του Ν. 3010/ » (Β 332). 7. Τις διατάξεις της υπ αριθμ. Η.Π /2021/2003 Κοινής Υπουργικής Απόφασης «Καθορισμός τρόπου ενημέρωσης και συμμετοχής του κοινού κατά την δια δικασία έγκρισης περιβαλλοντικών όρων των έργων και δραστηριοτήτων σύμφωνα με την παρ.2 του άρθρου 5 του Ν. 1650/86, όπως αντικαταστάθηκε με τις παρα γράφους 2 και 3 του άρθρου 3 του Ν. 3010/2002» (Β 1391/ ). 8. Tις διατάξεις της υπ. αριθ /2006 Κοινής Υπουργικής Απόφασης «Εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων ορισμένων σχεδίων και προγραμμάτων, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2001/42/ΕΚ. κλπ» (Β 1225). 9. Tις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ΕΚ «σχετικά με πρότυπα ποιότητας περιβάλλοντος στον τομέα της πολιτικής των υδάτων καθώς και σχετικά με την τρο ποποίηση και τη συνακόλουθη κατάργηση των Οδηγι ών του Συμβουλίου 82/176/ΕΟΚ, 83/513/ΕΟΚ, 84/156/ΕΟΚ, 84/491/ΕΟΚ και 86/280/ΕΟΚ και την τροποποίηση της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου». 10. Την Οδηγία 2006/11/ΕΚ «για τη ρύπανση που προκα λείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται στο υδάτινο περιβάλλον της Κοινότητας (Κωδικοποιη μένη έκδοση)». 11. Την απόφαση 2455/2001/ΕΚ «περί καθορισμού πρώ του καταλόγου ουσιών προτεραιότητας στον τομέα της πολιτικής των υδάτων».

62 29266 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) 12. Τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ.166/2006 «Για τη σύσταση ευρωπαϊκού μητρώου έκλυσης και μεταφοράς ρύπων και για την τροποποίηση των οδηγιών 91/689/ΕΟΚ και 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου» (ΕΕL 33/1/ ). 13.Τις διατάξεις του άρθρου 6 του Π.Δ.189/2009 «Κα θορισμός και ανακατανομή των αρμοδιοτήτων των Υπουργείων» (Α 221). 14. Την υπ. αριθ. 2876/2009 Απόφαση του Πρωθυπουρ γού «Αλλαγή τίτλου Υπουργείων» (Β 2234). 15. Τις διατάξεις του άρθρου 2 (παρ. 4) του Π.Δ. 24/2010 «Ανακαθορισμός των αρμοδιοτήτων των Υπουργείων και τροποποίηση του Π.Δ. 189/2009» (Α 56), αποφασίζουμε: ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α ΓΕΝΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 1 Σκοπός 1. Mε την παρούσα απόφαση αποσκοπείται η εφαρ μογή και εξειδίκευση των διατάξεων των άρθρων 2, 4 (παρ. 1), 5 (παρ.5 εδ. α, β και ζ) και 9 του Ν. 3199/2003 (Α 280) καθώς και των άρθρων 1 (παρ. γ), 4 (παρ.1 εδ. α.4, παρ. 2 και παρ. 5 εδ. β.1), 9, 10, 11,12 (παρ.4 εδ. ζ,θ και ια, παρ.5 και παρ.6) και 13 του Π.Δ. 51/2007 (Α 54), σε συμ μόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2008 «σχετικά με Πρότυπα Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) στον τομέα της πολιτικής των υδάτων και σχετικά με την τροποποίηση και μετέπειτα κατάργηση των οδηγιών του Συμβουλίου 82/176/ΕΟΚ, 83/513/ΕΟΚ, 84/156/ΕΟΚ, 84/491/ΕΟΚ και 86/280/ΕΟΚ και την τροποποίηση της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου» (EEL 288/27/2007), ώστε με τον καθορισμό Προτύπων Ποιό τητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) για ορισμένους ρύπους και για τις ουσίες του καταλόγου ουσιών προτεραιότητας, που εγκρίθηκε με την Απόφαση 2455/2001/ΕΚ της Ευ ρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 16 της οδηγίας 200/60/ΕΚ, καθώς και Προτύπων Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) για ειδικούς ρύπους, να μειώνονται οι κίνδυνοι ρύπανσης των επιφανειακών υδά των και να επιτυγχάνεται η καλή χημική και οικολογική τους κατάσταση, σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς στόχους του άρθρου 4 του Π.Δ.51/2007. Άρθρο 2 Ορισμοί Για την εφαρμογή της παρούσας απόφασης, ισχύουν οι ορισμοί του άρθρου 2 του Ν. 3199/2003 (Α 280) και του άρθρου 2 του Π. Δ. 51/2007 (Α 54). Άρθρο 3 Πρότυπα Ποιότητας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) 1. Στα συστήματα επιφανειακών υδάτων εφαρμόζονται τα ΠΠΠ τα οποία ορίζονται : α) στο μέρος Α του παραρτήματος Ι του άρθρου 8 και αφορούν τις ουσίες προτεραιότητας και ορισμένους άλλους ρύπους, β) στο μέρος Β του παραρτήματος Ι του άρθρου 8, αφορούν ειδικούς ρύπους και απαιτούνται για την υπο βοήθηση του προσδιορισμού της οικολογικής κατάστα σης των συστημάτων των εσωτερικών επιφανειακών υδάτων. 2. Τα ΠΠΠ εφαρμόζονται στα συστήματα επιφανειακών υδάτων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις που ορίζονται στο μέρος Γ του παραρτήματος Ι του άρθρου Με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέρ γειας και Κλιματικής Αλλαγής, μετά από εισήγηση της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, μπορεί σε ορισμένες κα τηγορίες επιφανειακών υδάτων να απαιτείται για τα ιζήματα ή/και τους ζώντες οργανισμούς (βιόκοσμο) η εφαρμογή ΠΠΠ συμπληρωματικών ή διαφορετικών από τα ΠΠΠ που ορίζονται στο μέρος Α του παραρτήματος Ι. Στην περίπτωση αυτή : α) εφαρμόζονται, για τον υδράργυρο και τις ενώσεις του, ΠΠΠ 20μg/kg, ή/και για το εξαχλωροβενζόλιο ΠΠΠ 10μg/kg, ή/και για το εξαχλωροβουταδιένιο ΠΠΠ 55 μg/ kg, στους ιστούς θηρευομένων ιχθύων (υγρό βάρος), επιλέγοντας τον πλέον πρόσφορο δείκτη μεταξύ ιχθύων, μαλακίων, οστρακοδέρμων και άλλων ζώντων οργανι σμών β) ορίζονται και εφαρμόζονται ΠΠΠ πλην των μνημο νευομένων στο στοιχείο α) για τα ιζήματα ή/και τους ζώντες οργανισμούς για συγκεκριμένες ουσίες του μέ ρους Α του παραρτήματος Ι. Τα εν λόγω ΠΠΠ παρέχουν τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο προστασίας για τα ύδατα, με τα ΠΠΠ τα οποία παρατίθενται στο μέρος Α του παραρτήματος Ι γ) καθορίζονται, για τις ουσίες που αναφέρονται στα στοιχεία α) και β), η συχνότητα παρακολούθησης στους ζώντες οργανισμούς ή/και τα ιζήματα. Η παρακολούθηση γίνεται τουλάχιστον μία φορά ανά έτος παρακολούθη σης, εκτός εάν τεκμηριωμένα, σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της τεχνικής, δικαιολογείται άλλη περιοδικότητα 3.1. Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων του Υπουργείου Πε ριβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, κοι νοποιεί στην Επιτροπή και τα άλλα κράτη μέλη, μέσω της επιτροπής του άρθρου 21 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, κατάλογο των ουσιών για τις οποίες ορίσθηκαν ΠΠΠ σύμφωνα με το στοιχείο (β), τους λόγους για τη χρήση της προσέγγισης αυτής, τα εναλλακτικά ΠΠΠ που έχουν ορισθεί, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων και της μεθοδολογίας με τα οποία επιτεύχθηκαν τα εναλλακτι κά ΠΠΠ, τις κατηγορίες των επιφανειακών υδάτων στα οποία θα εφαρμόζονται, και την προγραμματιζόμενη συχνότητα παρακολούθησης, μαζί με την αιτιολόγηση της συχνότητας αυτής. 4. Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων, με βάση τα αποτε λέσματα της παρακολούθησης της κατάστασης των υδάτων που διεξάγεται, με την επιφύλαξη της παραγρά φου 5 του άρθρου 7, σύμφωνα με το άρθρο 11 του Π.Δ. 51/2007, προβαίνει σε ανάλυση των μακροπρόθεσμων τάσεων των συγκεντρώσεων των ουσιών προτεραιότη τας που εκτίθενται στο μέρος Α του παραρτήματος Ι και οι οποίες τείνουν να συγκεντρώνονται σε ιζήματα ή/και ζώντες οργανισμούς, αποδίδοντας ιδιαίτερη έμ φαση στις ουσίες αριθ. 2, 5, 6, 7, 12, 15, 16, 17, 18, 20, 21, 26, 28 και 30. Με την επιφύλαξη του άρθρου 4 του Π.Δ. 51/2007, τα Προγράμματα Ειδικών Μέτρων που προβλέπονται στο άρθρο 13 του Π.Δ. 51/2007, πρέπει να διασφαλίζουν ότι οι ανωτέρω συγκεντρώσεις δεν αυξάνονται σημαντικά σε ιζήματα ή/και οικείους ζώντες οργανισμούς (βιόκο σμο). 5. Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων καθορίζει τη συχνό τητα παρακολούθησης σε ιζήματα ή/και ζώντες οργανι σμούς (βιόκοσμο) ώστε να υπάρχουν επαρκή δεδομένα για μια αξιόπιστη ανάλυση μακροπρόθεσμων τάσεων. Η

63 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) παρακολούθηση πρέπει να γίνεται κάθε τριετία, εκτός εάν τεκμηριωμένα, σύμφωνα με τους κανόνες της επι στήμης και της τεχνικής, δικαιολογείται άλλη περιοδι κότητα. Άρθρο 4 Ζώνες ανάμειξης 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών, μετά από σύμφωνη γνώμη της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων, μπο ρούν να καθορίζουν ζώνες ανάμειξης παρακείμενες σε σημεία απόρριψης στα επιφανειακά ύδατα. Μέσα στις ζώνες ανάμειξης οι συγκεντρώσεις μιας ή περισσότερων ουσιών που καταγράφονται στα μέρη Α και Β του πα ραρτήματος I, είναι δυνατό να υπερβαίνουν τα σχετικά ΠΠΠ, εφόσον δεν επηρεάζεται η συμμόρφωση της υπό λοιπης επιφάνειας των υδάτων προς τα εν λόγω ΠΠΠ. 2. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών που ορί ζουν ζώνες ανάμειξης, στα σχέδια διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμών που προβλέπονται στο άρθρο 7 του Ν. 3199/2003 και στο άρθρο 10 του Π.Δ. 51/2007, περιλαμβάνουν περιγραφή: α) των προσεγγίσεων και μεθοδολογιών οι οποίες εφαρμόσθηκαν για τον προσδιορισμό των ζωνών, και β) των μέτρων που λαμβάνονται με σκοπό τη μεί ωση της έκτασης των ζωνών ανάμειξης στο μέλλον, όπως των μέτρων που λαμβάνονται κατ εφαρμογή των προγραμμάτων ειδικών μέτρων που προβλέπονται στο άρθρο 9 του Ν. 3199/2003 και στο άρθρο 13 του Π.Δ. 51/2007 στο πλαίσιο εφαρμογής του άρθρου 12 (παρ. 4 στοιχείο ια) του Π.Δ. 51/2007. Η λήψη των ανωτέρω μέτρων πραγματοποιείται μέσω της διαδικασίας επανε ξέτασηs ή αναθεώρησης των προβλεπόμενων στις δια τάξεις της κείμενης νομοθεσίας, αδειών εγκατάστασης και λειτουργίας ή εγκρίσεων περιβαλλοντικών όρων, όπως ειδικότερα ορίζεται στο άρθρο 12 (παρ. 4 στοιχείο ζ) του Π.Δ/τος 51/ Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών που ορί ζουν ζώνες ανάμειξης διασφαλίζουν ότι η έκταση των ζωνών αυτών: α) περιορίζεται στο χώρο που γειτνιάζει με το σημείο απόρριψης, β) είναι αναλογική, σε σχέση με τις συγκεντρώσεις των ρύπων στο σημείο απόρριψης και τις συνθήκες εκπομπών ρύπων που περιέχονται σε προγενέστερες κανονιστικές πράξεις, όπως σε εγκρίσεις ή/ και σε άδει ες, που αναφέρονται στο άρθρο12 (παρ. 4 στοιχείο ζ) του Π.Δ. 51/2007 καθώς και σε άλλες διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, κατ εφαρμογή των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών και σύμφωνα με το άρθρο 9 του εν λόγω Π.Δ/ τος, ιδίως μετά την επανεξέταση ή αναθεώρηση των εν λόγω κανονιστικών πράξεων. 4. Οι τεχνικές κατευθυντήριες γραμμές για τον προσ διορισμό των ζωνών ανάμειξης θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με την κανονιστική διαδι κασία που αναφέρεται στο άρθρο 9 (παρ.2) της οδηγίας 2008/105/ΕΚ. 5. Σε κάθε περίπτωση κατά τον προσδιορισμό των ζωνών ανάμειξης πρέπει να διασφαλίζεται ότι η συ νολική έκταση των ζωνών ανάμειξης στα ύδατα δεν οδηγεί στην αδυναμία επίτευξης των περιβαλλοντικών του στόχων. Ειδικά για τις περιπτώσεις των ποταμών το μήκος έκαστης ζώνης ανάμιξης δεν θα υπερβαίνει το δεκαπλάσιο του πλάτους του ποταμού και σε κα μία περίπτωση το συνολικό μήκος των ζωνών ανάμιξης δεν θα υπερβαίνει το 10% του συνολικού μήκους του ποταμού. Άρθρο 5 Κατάλογος εκπομπών, απορρίψεων και διαρροών 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών, με βάση τις πληροφορίες που συλλέγονται σύμφωνα με τα άρ θρα 5 και 11 του Π. Δ. 51/2007, τον Κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 166/2006 και άλλα διαθέσιμα δεδομένα, καταρτίζουν για κάθε περιφέρεια λεκάνης απορροής ποταμού ή μέρος της περιφέρειας αυτής που βρίσκεται μέσα στα διοικη τικά τους όρια, κατάλογο συμπεριλαμβανομένων τυχόν χαρτών, των εκπομπών, απορρίψεων και διαρροών για όλες τις ουσίες προτεραιότητας και όλους τους ρύ πους που εκτίθενται στο μέρος Α του παραρτήματος Ι της παρούσας απόφασης, συμπεριλαμβανομένων των συγκεντρώσεών τους στα ιζήματα και τους ζώντες ορ γανισμούς, κατά περίπτωση. 2. Η περίοδος αναφοράς για την εκτίμηση των συγκε ντρώσεων των ρύπων που πρέπει να καταχωρούνται στους καταλόγους που αναφέρονται στην παράγραφο 1 είναι ένα έτος μεταξύ των ετών 2008 και Ωστόσο, για ουσίες προτεραιότητας ή ρύπους που καλύπτονται από το Π.Δ. 115/1997 (Α 104), που εκδόθηκε σε συμμόρ φωση με την Οδηγία 91/414/ΕΟΚ, οι καταχωρίσεις είναι δυνατό να υπολογίζονται ως η μέση τιμή των ετών 2008, 2009 και Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών διαβιβά ζουν τους καταλόγους που έχουν εκπονηθεί σύμφωνα με την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου, συμπερι λαμβανομένων των αντίστοιχων περιόδων αναφοράς, στην Ειδική Γραμματεία Υδάτων, προκειμένου να δια βιβασθούν στη Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 16 (παρ. 1) του Π.Δ.51/ Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών επικαιρο ποιούν τους καταλόγους τους κατά την επανεξέταση των αναλύσεων που προσδιορίζονται στο άρθρο 5 (παρ. 2) του Π.Δ.51/ Η περίοδος αναφοράς για τον καθορισμό τιμών στους επικαιροποιημένους καταλόγους είναι το έτος που προηγείται εκείνου κατά το οποίο πρέπει να ολο κληρωθεί η εν λόγω ανάλυση. Για ουσίες προτεραιό τητας ή ρύπους καλυπτόμενους από το Π.Δ. 115/1997 (Α 104), οι καταχωρίσεις είναι δυνατό να υπολογίζονται ως η μέση τιμή των τριών ετών που προηγούνται της ολοκλήρωσης της εν λόγω ανάλυσης. 5. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών δημοσιεύ ουν τους επικαιροποιημένους καταλόγους στα σχέδια διαχείρισης κάθε λεκάνης απορροής ποταμού, που ενη μερώνονται σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 10 (παρ. 3) του Π.Δ.51/ Οι τεχνικές κατευθυντήριες γραμμές για την κα τάρτιση καταλόγων θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με την κανονιστική διαδικασία του άρθρου 9 (παρ.2) της οδηγίας 2008/105/ΕΚ. Άρθρο 6 Διασυνοριακή ρύπανση 1. Δεν παραβιάζονται οι υποχρεώσεις που προβλέπο νται στις διατάξεις της παρούσας απόφασης ως προς την συμμόρφωση με τα ΠΠΠ, εφόσον μπορεί να απο δειχθεί ότι:

64 29268 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) α) η υπέρβαση οφειλόταν σε πηγή ρύπανσης εκτός εθνικής δικαιοδοσίας. β) ήταν αδύνατη η λήψη αποτελεσματικών μέτρων συμμόρφωσης με το σχετικό ΠΠΠ, λόγω του διασυνο ριακού χαρακτήρα της ρύπανσης, καθώς και ότι γ) εφαρμόσθηκαν οι μηχανισμοί συντονισμού που προ βλέπονται στο άρθρο 10 (παρ.4 και 5) του Π.Δ. 51/2007 και, κατά περίπτωση, αξιοποιήθηκαν οι προβλέψεις του άρθρου 4 (παρ. 4, 5 και 6) του Π.Δ. 51/2007, για τα υδα τικά συστήματα τα οποία επλήγησαν από τη διασυνο ριακή ρύπανση. 2. Η Ειδική Γραμματεία Υδάτων κάνει χρήση του μηχα νισμού που ορίζεται στο άρθρο 12 της οδηγίας 2000/60/ EK για να παράσχει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τις απα ραίτητες πληροφορίες, στις περιπτώσεις που αναφέρο νται στην παράγραφο 1, καθώς και σύνοψη των μέτρων που ελήφθησαν κατά της διασυνοριακής ρύπανσης στο σχετικό σχέδιο διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, σύμφωνα με τις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων που προβλέπονται για τα Σχέδια Διαχείρισης στο άρθρο 16 (παρ. 1) του Π.Δ. 51/2007. Άρθρο 7 Τροποποιούμενες και καταργούμενες Διατάξεις 1. Το παράρτημα ΙΧ του άρθρου 19 του Π.Δ.51/2007 αντικαθίσταται από το παράρτημα II του άρθρου 8 της παρούσας απόφασης. 2. Αντικαθίστανται με τα αντίστοιχα ΠΠΠ του μέρους Α του Παραρτήματος Ι του άρθρου 8, οι οριακές τιμές ποιότητας νερών που καθορίζονται στις ακόλουθες Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ): α) Στο παράρτημα Β του άρθρου 6 της ΠΥΣ 144/1987 «Προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος από την ρύ πανση που προκαλείται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες..και ειδικότερα καθορισμός οριακών τιμών ποιότητας του νερού σε κάδμιο, υδράργυρο και εξα χλωροκυκλοεξάνιο (HCH)» (Α 197) β) Στο παράρτημα του άρθρου 6 της ΠΥΣ 73/1990 «Καθορισμός των κατευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επι κίνδυνων ουσιών που υπάγονται στον κατάλογο Ι του Παραρτήματος Α του άρθρου 6 της αριθμ. 144/ Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου» (Α 90). γ) Στο άρθρο 2 της ΠΥΣ 255/1994 «Συμπλήρωση του Παραρτήματος του άρθρου 6 της υπ. αριθμ. 73/ πράξης Υπουργικού Συμβουλίου Καθορισμός των κα τευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επικινδύνων ουσιών που υπάγονται στον κατάλογο Ι του Παραρτήματος Α του άρθρου 6 της υπ. αριθμ. 144/ πράξης του Υπουρ γικού Συμβουλίου» (Α 123), με το οποίο τροποποιήθηκε το παράρτημα του άρθρου 6 της Πράξης Υπουργικού Συμβουλίου 3. Από 22 Δεκεμβρίου 2012 καταργούνται: α) οι ακόλουθες Πράξεις Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ): αα) η ΠΥΣ 144/1987 «Προστασία του υδάτινου περι βάλλοντος από την ρύπανση που προκαλείται από ορι σμένες επικίνδυνες ουσίες που εκχέονται σε αυτό και ειδικότερα καθορισμός οριακών τιμών ποιότητας του νερού σε κάδμιο, υδράργυρο και εξαχλωροκυκλοεξάνιο (HCH)» ββ) η ΠΥΣ 73/1990 «Καθορισμός των κατευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επικίνδυνων ουσιών που υπάγονται στον κα τάλογο Ι του Παραρτήματος Α του άρθρου 6 της αριθμ. 144/ Πράξης του Υπουργικού Συμβουλίου» γγ) η ΠΥΣ 255/1994 «Συμπλήρωση του Παραρτήματος του άρθρου 6 της υπ. Αριθ. 73/ πράξης Υπουρ γικού Συμβουλίου Καθορισμός των κατευθυντήριων και οριακών τιμών ποιότητας των νερών από απορρίψεις ορισμένων επικινδύνων ουσιών που υπάγονται στον κατάλογο Ι του Παραρτήματος Α του άρθρου 6 της υπ. Αριθ. 144/ πράξης του Υπουργικού Συμβου λίου». β) οι ακόλουθες Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις(ΚΥΑ): αα) η ΚΥΑ 18186/271/88 (Β 126 ) «Μέτρα και περιορισμοί για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος και ειδικότερα καθορισμός οριακών τιμών των επικινδύνων ουσιών στα υγρά απόβλητα» ββ) η ΚΥΑ 90461/2193/94 (Β 843) «Συμπλήρωση του πα ραρτήματος του άρθρου 12 της υπ αριθ /2210/1991 Κοινής Υπουργικής Απόφασης Μέτρα και περιορισμοί για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος και ειδικότερα καθορισμός οριακών τιμών των επικινδύνων ουσιών στα υγρά απόβλητα» γγ) η ΚΥΑ 55648/2210/1991 (Β 323) «Μέτρα και περιο ρισμοί για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος και ειδικότερα καθορισμός οριακών τιμών των επικίν δυνων ουσιών στα υγρά απόβλητα» δδ) Κοινή Υπουργική Απόφαση οικ.4859/726/2001 (Β 253) «Μέτρα και περιορισμοί για την προστασία του υδάτινου περιβάλλοντος», ως προς τις παραμέ τρους που περιλαμβάνει το Παράρτημα Ι της παρούσας απόφασης. 4. Στην υπ αριθμ /2704/2003 Κοινή Υπουργική Απόφαση (B 1866): α) οι ποιοτικοί στόχοι για τα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα που αναφέρονται στον πίνακα 5 του παραρτή ματος, αντικαθίστανται από τα αντίστοιχα ΠΠΠ του Μέρους Β, του Παραρτήματος Ι της παρούσας και β) οι ποιοτικοί στόχοι για τα λοιπά επιφανειακά ύδα τα (μεταβατικά και παράκτια), που αναφέρονται στον πίνακα 5 του παραρτήματος ως προς τις παραμέτρους που περιλαμβάνει το μέρος Α του Παραρτήματος Ι της παρούσας απόφασης, αντικαθίστανται από τα αντί στοιχα ΠΠΠ του μέρους Α του Παραρτήματος Ι της παρούσας. 5. Πριν από τις 22 Δεκεμβρίου 2012, η Ειδική Γραμ ματεία Υδάτων έχει τη δυνατότητα να προβαίνει στην παρακολούθηση και τη σύνταξη εκθέσεων σύμφωνα με τα άρθρα 5, 11 και 16 του Προεδρικού Διατάγματος υπ αριθμ. 51/ , αντί να ενεργεί σύμφωνα με τις διατάξεις που αναφέρονται στην παράγραφο 3 του παρόντος άρθρου. Άρθρο 8 Παραρτήματα Προσαρτώνται και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της παρούσας απόφασης τα παραρτήματα Ι και ΙΙ που ακολουθούν.

65 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) A: 1: ( ) :. :. : [ g/l] A/A CAS (1) - (2) (3) - (2) - (4) (3) - (4) (1) Alachlor ,3 0,3 0,7 0,7 (2) ,1 0,1 0,4 0,4 (3) ,6 0,6 2 2 (4) (5) (5) ,0005 0,0002 (6) ( ) (6) ,08 ( 1) 0,08 ( 2) 0,09 ( 3) 0,15 ( 4) 0,25 ( 5) 0,2 0,45 ( 1) 0,45 ( 2) 0,60 ( 3) 0,90 ( 4) 1,50 ( 5) 0,45 ( 1) 0,45 ( 2) 0,60 ( 3) 0,90 ( 4) 1,50 ( 5) (6 ) (7) C ,4 0,4 1,4 1,4 (8) Chlorfenvinphos ,1 0,1 0,3 0,3 (9) Chlorpyrifos (Chlorpyrifos-ethyl) ,03 0,03 0,1 0,1 (9 ) : Aldrin (7) Dieldrin (7) Endrin (7) sodrin (7) = 0,01 = 0,005 (9 ) DDT (7) (8) 0,025 0,025 para-para-ddt (7) ,01 0,01

66 29270 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) A/A CAS (1) - (2) (3) - (2) - (4) (3) - (4) 10 1, (2- ) ( -DEHP) ,3 1,3 13 Diuron ,2 0,2 1,8 1, ,005 0,0005 0,01 0, ,1 0, ,01 (9) 0,01 (9) 0,05 0, ,1 (9) 0,1 (9) 0,6 0, ,02 0,002 0,04 0,02 19 Isoproturon ,3 0, ,2 7, ,05 (9) 0,05 (9) 0,07 0, ,4 1, [4- ] ,3 0, [(4-(1,1, 3,3 - )- )] ,1 0, ,007 0, ,4 0, ( -PAH) (10) ( ) ,05 0,05 0,1 0,1 ( ) =0,03 =0,03

67 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) A/A CAS (1) - (2) (3) - (2) - (4) (3) - (4) ( ) (,, ) (1,2,3- ) =0,002 =0, (29 ) (7) (29 ) (7) ( ) ,0002 0,0002 0,0015 0, ( ) ,4 0, ,5 2, ,03 0,03 (1) (CAS Registry Number). (2) ( - ).,. (3). (4) ( - ). -, -,. (5) (. 5). 2455/2001/, 28, 47, 99, 100, (6) (. 6) 5 ( 1: < 40 mg CaCO 3 /l, 2: 40 < 50 mg CaCO 3 /l, 3: 50 < 100 mg CaCO 3 /l, 4: 100 < 200 mg CaCO 3 /l 5: 200 mg CaCO 3 /l). (7). (8) DDT 1,1,1- -2,2 (p- ) ( CAS ) ) 1,1,1- -2 ( - )-2-(p- ) ( CAS , 1,1- -2,2 (p- ) ( CAS ,1- -2,2 ( - ) ( CAS , ). (9), 3 2.,,,,, /60/. (10) ( PAH) (. 28),,.. ( ), ( ) ( ), (,, ) (1,2,3- ).

68 29272 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) : 2: ( ) :. : [ g/l] A/A CAS (1) - (2),(3) 1 1,1, ,1, , , , , , ,4,5- ( ) ,1 9 2,4-D (2,4- ) , , , , ,05 14 Azinphosenthyl , Azinphosmethyl , Bentazone ,1 17 Coumaphos ,07 18 Demeton (O+S) ,05 19 Demeton-S-Methyl ,1 20 Dichlorprop ,1 21 Dimethoate ,5 22 Disulfoton , Fenitrothion , Fenthion , Heptaclor ,05 26 Heptaclor hepoxide ,05 27 Linuron ,5 28 Malathion ,01 29 MCPA ,1 30 Mecoprop ,1 31 Methamidofhos ,1 32 Mevinphos ,01 33 Monolinuron ,1

69 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) A/A CAS - 34 Omethoate ,1 35 Oxydemeton-methyl ,1 36 Parathion ,01 37 Parathion methyl ,01 38 Propanil ,1 39 Pyrazon ,1 40 Triazophos ,03 41 Trichlorfon , (LAS) (m+p) , (o) , , , (<40 mgcaco 3 /l) 6 (40-50 mgcaco 3 /l) 9 ( mgcaco 3 /l) 17 ( mgcaco 3 /l) 26 (>200 mgcaco 3 /l) 58 VI (<40 mgcaco 3 /l) 42 (40-50 mgcaco 3 /l) 50 (>50 mgcaco 3 /l) 8 (<50 mgcaco 3 /l) 50 ( mgcaco 3 /l) 75 ( mgcaco 3 /l) 125 (>200 mgcaco 3 /l)

70 29274 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) (1) (CAS Registry Number). (2) ( - ).,. (3). : 1., -,,.,,, 2000/60/. 2., -., / ,,, /468/, 8. 3.,,,.,,,, 0,45 m. : ), ), ph.

71 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) /2007, : CAS (1) (2) (3) (1) Alachlor (2) (3) (4) (5) (4) (5) ( 28, 47, 99, 100, ) (6) (7) C (4) (8) Chlorfenvinphos (9) Chlorpyrifos (Chlorpyrifosethyl) (10) ,2-

72 29276 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) CAS (1) (2) (3) (11) (12) (2- ) ( - DEHP) (13) (14) (15) (16) (17) (18) (19) (20) (21) (22) (23) (24) Diuron (6) Isoproturon Εννεϋλοφαινόλη 4-

73 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) CAS (1) (2) (3) (25) (1,1, 3,3 Τ )- (26) (27) (28) ( ) ( ) (,, ) ( ) (1,2,3- ) (29) (30) (31) (32) ( )

74 29278 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) CAS (1) (2) (3) (33) (1) (CAS Registry Number). (2) : ( NECS) (ELINCS). (3), ( ).,. (4).,. (5) ( CAS ). (6),.

75 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) Άρθρο 9 Kάθε διάταξη που αντίκειται στις διατάξεις της παρού σας απόφασης ή ανάγεται σε θέματα που ρυθμίζονται από αυτήν, καταργείται. Άρθρο 10 Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από τη δη μοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός εάν προβλέπεται διαφορετικά στις επί μέρους διατάξεις της. Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αθήνα, 24 Νοεμβρίου 2010 ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ

76 46701 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ Αρ. Φύλλου Δεκεμβρίου 2011 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Ορισμός ανώτερων αποδεκτών τιμών για τη συγκέ ντρωση συγκεκριμένων ρύπων, ομάδων ρύπων ή δεικτών ρύπανσης σε υπόγεια ύδατα, σε εφαρ μογή της παραγράφου 2 του Άρθρου 3 της υπ αριθμ.: 39626/2208/Ε130/2009 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 2075) Καθιέρωση υπερωριακής απασχόλησης με αμοιβή, για το προσωπικό της Περιφέρειας Αττικής για το έτος ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ Αριθμ. οικ (1) Ορισμός ανώτερων αποδεκτών τιμών για τη συγκέντρω ση συγκεκριμένων ρύπων, ομάδων ρύπων ή δεικτών ρύπανσης σε υπόγεια ύδατα, σε εφαρμογή της πα ραγράφου 2 του Άρθρου 3 της υπ αριθμ.: 39626/2208/ Ε130/2009 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 2075). Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ Έχοντας υπόψη: 1. Τo Ν. 3199/2003 «Προστασία και διαχείριση των υδάτων εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» (Α 280). 2. To Π.Δ. 51/2007 «Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23 ης Οκτωβρίου 2000» (Α 54). 3. Την υπ αριθ /2208/2009 κοινή υπουργική απόφαση «Kαθορισμός μέτρων για την προστασία των υπόγειων νερών από τη ρύπανση και την υποβάθμιση, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2006/118/ ΕΚ «σχετικά με την προστασία των υπόγειων υδάτων από τη ρύπανση και την υποβάθμιση», του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 12 ης Δεκεμβρίου 2006» (Β 2075) και κυρίως το άρθρο 3 παράγραφος Την υπ αριθμ /2641/Ε103/2010 κοινή υπουργική απόφαση «Καθορισμός Προτύπων Ποιότητας Περιβάλ λοντος (ΠΠΠ) για τις συγκεντρώσεις ορισμένων ρύπων και ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, σε συμμόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2008/105/ ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 16ης Δεκεμβρίου 2008 σχετικά με Πρότυπα Ποιότη τας Περιβάλλοντος (ΠΠΠ) στον τομέα της πολιτικής των υδάτων και σχετικά με την τροποποίηση και μετέπειτα κατάργηση των οδηγιών του Συμβουλίου 82/176/ΕΟΚ, 83/513/ΕΟΚ, 84/156/ΕΟΚ, 84/491/ΕΟΚ και 86/280/ΕΟΚ και την τροποποίηση της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρω παϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, καθώς και για τις συγκεντρώσεις ειδικών ρύπων στα εσωτερικά επιφανειακά ύδατα και άλλες διατάξεις» (Β 1909). 5. Την υπ αριθμ /1621/Ε103/2011 κοινή υπουρ γική απόφαση «Τεχνικές προδιαγραφές και ελάχιστα κριτήρια επιδόσεων των αναλυτικών μεθόδων για τη χημική ανάλυση και παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων, σε συμμόρφωση προς τις διατάξεις της οδηγίας 2009/90/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 31ης Ιουλίου 2009 «για τη θέσπιση τεχνικών προδιαγραφών για τη χημική ανάλυση και πα ρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων, σύμφωνα με την οδηγία 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου» (Β 1977). 6. Το Π.Δ. 148/2009 «Περιβαλλοντική ευθύνη για την πρόληψη και την αποκατάσταση των ζημιών στο περι βάλλον Εναρμόνιση με την Οδηγία 2004/35/ΕΚ κλπ» (Α 190). 7. Τις διατάξεις του άρθρου 90 του Κώδικα Νομοθε σίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του Π.Δ. 63/2005 «Κωδικοποίηση της νομοθεσίας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά όργανα» (Α 98). 8. Την υπ αριθ. 2876/2009 απόφαση του Πρωθυπουρ γού «Αλλαγή τίτλου Υπουργείων» (Β 2234). 9. Τις διατάξεις του άρθρου 6 του Π.Δ. 189/2009 «Κα θορισμός και ανακατανομή των αρμοδιοτήτων των Υπουργείων» (Α 221). 10. Τις διατάξεις του άρθρου 2 (παρ. 4) του Π.Δ. 24/2010 «Ανακαθορισμός των αρμοδιοτήτων των Υπουργείων και τροποποίηση του Π.Δ. 189/2009» (Α 56).

77 46702 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) 11. Τις διατάξεις του Π.Δ. 110/2011 (ΦΕΚ Α 243) «Διορι σμός Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης, Υπουργών, Ανα πληρωτών Υπουργών και Υφυπουργών» (Α 243). 12. Την από εισήγηση της Ειδικής Γραμμα τέως Υδάτων στον Υπουργό Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. 13. Το γεγονός ότι από τις κανονιστικές διατάξεις της παρούσας δεν προκαλείται δαπάνη εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, αποφασίζουμε: Άρθρο 1 Σκοπός Αντικείμενο Με την παρούσα απόφαση καθορίζονται οι ανώτε ρες αποδεκτές τιμές για τη συγκέντρωση συγκεκρι μένων ρύπων, ομάδων ρύπων ή δεικτών ρύπανσης στα υπόγεια ύδατα, σε εφαρμογή της παραγράφου 2 του Άρθρου 3 της υπ αριθ /2208/Ε130/2009 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 2075) με στόχο την αξιολόγηση της χημικής κατάστασης των συστημάτων υπόγειων υδάτων, σύμφωνα με τη διαδικασία που ανα φέρεται στο άρθρο 4, παράγραφος 2, της ανωτέρω απόφασης. Άρθρο 2 Oρισμοί Για την εφαρμογή της παρούσας απόφασης, ισχύουν οι ορισμοί του Άρθρου 2 της υπ αριθ /1621/2011 κοινής υπουργικής απόφασης. Άρθρο 3 Καθορισμός Ανώτερων Αποδεκτών Τιμών 1. Στα συστήματα υπογείων υδάτων εφαρμόζονται σε εθνικό επίπεδο οι ανώτερες αποδεκτές τιμές που ορίζονται στο Παράρτημα του Άρθρου 7 (Μέρη Α και Β) της παρούσας απόφασης. 2. Όταν, σύμφωνα με νέα δεδομένα σχετικά με ρύπους, ομάδες ρύπων ή δείκτες ρύπανσης, πρέπει να ορισθεί ανώτερη αποδεκτή τιμή για πρόσθετη ουσία ή θα πρέ πει να τροποποιηθεί υφιστάμενη ανώτερη αποδεκτή τιμή, ή να εισαχθεί εκ νέου ανώτερη αποδεκτή τιμή που είχε διαγραφεί, με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, ο κατάλογος των ανώ τερων αποδεκτών τιμών της παραγράφου 1 μπορεί να τροποποιηθεί, με απόφαση Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, μετά από εισήγηση της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων. 3. Για τον καθορισμό των τιμών των παραμέτρων του Μέρους Β του Παρατήματος της παρούσας έχουν ληφθεί υπόψη οι διαθέσιμες πληροφορίες για τις τιμές υποβά θρου. Στο βαθμό που οι πληροφορίες αυτές εμπλουτί ζονται και διαφοροποιούνται, οι τιμές αυτές μπορούν να διαφοροποιηθούν κατά γεωγραφικές περιοχές με από φαση του ΓΓ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης μετά από σύμφωνη γνώμη της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων. Άρθρο 4 Καθορισμός Ανώτερων Αποδεκτών Τιμών σε επίπεδο λεκάνης απορροής ποταμού ή σε επίπεδο υπόγειων υδατικών συστημάτων Σε επίπεδο λεκάνης απορροής ποταμού ή σε επίπεδο ενός συστήματος ή μιας ομάδας συστημάτων υπόγειων υδάτων μπορεί να οριστούν: α) αυστηρότερες ανώτερες αποδεκτές τιμές από αυτές του άρθρου 3, σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 3, παράγραφος 3 της υπ αριθ /2208/2009 κοινής υπουργικής απόφασης, β) ανώτερες αποδεκτές τιμές για πρόσθετες παρα μέτρους από αυτές που καθορίζονται στο άρθρο 3, σύμφωνα με το άρθρο 3 παράγραφος 8 της υπ αριθ, 39626/2208/2009 κοινής υπουργικής απόφασης, με σκοπό την προστασία της δημόσιας υγείας του περιβάλλοντος. Άρθρο 5 Χημικές αναλύσεις Για τη χημική ανάλυση και παρακολούθηση της χη μικής κατάστασης των υπόγειων υδάτων, ισχύουν τα αναφερόμενα στην υπ αριθμ /1621/2011 κοινή υπουργική απόφαση (Β 1977). Άρθρο 6 Δημοσίευση Ανώτερων Αποδεκτών Τιμών στα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών Οι ανώτερες αποδεκτές τιμές δημοσιεύονται και προ σαρτώνται στα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών, τα οποία εγκρίνονται σύμφωνα με το άρθρο 10 του Π.Δ. 51/2007. Άρθρο 7 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Προσαρτάται και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της παρούσας απόφασης το Παράρτημα που ακολουθεί.

78 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) 46703

79 46704 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ) Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2011 Αριθμ. οικ (2) Καθιέρωση υπερωριακής απασχόλησης με αμοιβή, για το προσωπικό της Περιφέρειας Αττικής για το έτος Ο ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις του Ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Πρόγραμμα Καλλικράτης» (ΦΕΚ 87/τ.Α / ) 2. Τις διατάξεις του Π.Δ. 145/2010 «Οργανισμός της Περιφέρειας Αττικής» (ΦΕΚ 238/τ.Α / ), όπως τροποποιήθηκε και ισχύει (ΦΕΚ 2494/τ.Β / ) 3. Τις διατάξεις του άρθρου 16 του Ν. 3205/03, «Μισθολο γικές ρυθμίσεις λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ, μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιστοίχων της Ελληνικής Αστυνομίας, του Πυροσβεστι κού και Λιμενικού Σώματος και άλλες συναφείς διατάξεις» 4. Τις διατάξεις του άρθρου 25 παρ. 6 του Ν. 2738/ Τις διατάξεις της παρ. 4 του άρθρου 6 του Ν. 3833/2010 (ΦΕΚ 40/τ.Α / ) 6. Τις διατάξεις του άρθρου 38 Δημοσιονομικές Ρυθ μίσεις του Ν. 3986/2011 (ΦΕΚ 152/ ) 7. Τις διατάξεις του άρθρου 20 Υπερωριακή Απασχό ληση του Ν. 4024/2012 (ΦΕΚ 226/ ) 8. Την ανάγκη κάλυψης εκτάκτων υπηρεσιακών ανα γκών του συνόλου σχεδόν των Υπηρεσιών της Περιφέ ρειας Αττικής 9. Το γεγονός ότι για την υπερωριακή απασχόληση έχουν προβλεφθεί σχετικές πιστώσεις στον προϋπολο γισμό οικονομικού έτους 2012 της Περιφέρειας Αττικής, αποφασίζουμε: Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ F Εγκρίνουμε την καθιέρωση υπερωριακής απασχόλη σης με αμοιβή, κατά τις απογευματινές ώρες, για το προσωπικό της Περιφέρειας Αττικής για το έτος Ορίζουμε ότι: α) ο αριθμός του προσωπικού της Περιφέρειας Αττικής που θα απασχοληθεί υπερωριακά είναι τρεις χιλιάδες (3.000) υπάλληλοι. β) οι ώρες υπερωριακής απασχόλησης, είναι κατ ανώ τερο όριο, είκοσι (20) ώρες το μήνα για κάθε υπάλληλο. Για κάθε Υπηρεσία της Περιφέρειας Αττικής, θα εκ δοθεί απόφαση συγκρότησης συνεργείου υπερωριακής απασχόλησης, στην οποία θα αναφέρονται ονομαστικά οι συμμετέχοντες υπάλληλοι, το αντικείμενο της απα σχόλησης, το χρονικό διάστημα και οι ώρες απασχό λησης για τον καθένα, κατά μήνα. Για την υπερωριακή εργασία θα τηρείται ξεχωριστό δελτίο παρουσίας των υπαλλήλων, στο οποίο θα ανα γράφεται η ώρα έναρξης και η ώρα αποχώρησης. Ο Προϊστάμενος της Υπηρεσίας θα βεβαιώνει την υπερωριακή απασχόληση των υπαλλήλων και το υπε ρωριακά παρασχεθέν έργο. Για τη δαπάνη ύψους ευρώ που θα προκύψει έχει προβλεφθεί πίστωση ΕΥΡΩ σε βάρος του Φ. 072 και ΚΑΕ 0511 του Προϋπολογισμού της Περιφέ ρειας Αττικής οικονομικού έτους Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Αθήνα, 22 Δεκεμβρίου 2011 Ο Περιφερειάρχης ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΓΟΥΡΟΣ * * ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΟΥ 34 * ΑΘΗΝΑ * ΤΗΛ * FAX

80 1355 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ Αρ. Φύλλου 54 ΠΡΟΕΔΡΙΚΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ ΑΡΙΘΜ. 51 Καθορισμός μέτρων και διαδικασιών για την ολοκληρωμέ νη προστασία και διαχείριση των υδάτων σε συμμόρ φωση με τις διατάξεις της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Έχοντας υπόψη: 1. Τις διατάξεις των παραγράφων 1, 2 και 3 του άρθρου 1 του ν. 1338/1983 «Εφαρμογή του Κοινοτικού Δικαίου» (Α 34) όπως η παράγραφος 1 τροποποιήθηκε με το άρθρο 6 του ν. 1440/1984 «Συμμετοχή της Ελλάδας στο κεφάλαιο, στα αποθεματικά και στις προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Τράπεζας κ.λ.π.» (Α 70) του άρθρου 3 του ν. 1338/1983 όπως αυτό αντι καταστάθηκε με το άρθρο 65 του ν. 1892/1990 (Α 101), του άρθρου 4 του ίδιου νόμου, όπως αυτό αντικαταστάθηκε με το άρθρο 6 (παρ. 4) του ν. 1440/1984 (Α 70) και τροποποιήθη κε με τα άρθρα 7 του ν. 1775/1988 (Α 101), 31 του ν. 2076/1992 (Α 130), 19 του ν. 2367/1995 (Α 261), 22 του ν. 2789/2000 (Α 21) και 48 του ν. 3427/2005 (Α 312) και τέλος τις διατάξεις του άρθρου δευτέρου του ν. 2077/1992 (Α 136). 2. Τις διατάξεις των άρθρων 9 και 10 του ν. 1650/1986 «για την προστασία του περιβάλλοντος» (Α 160). 3. Τις διατάξεις του ν. 3010/2002 «Εναρμόνιση του ν. 1650/1986 με τις οδηγίες 97/11/ΕΕ. κ.λ.π.» (Α 91). 4. Τις διατάξεις του ν. 3199/2003 «Προστασία και διαχεί ριση των υδάτων εναρμόνιση με την οδηγία 2000/60/ ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000» (Α 280) και ειδικότερα των άρθρων 4 (παραγ. 1, εδαφ. ι), 5 (παραγ. 5, εδαφ. στ), 6 (παραγ. 3), 7 (παραγ. 1), 8 (παραγ. 3 και 6), 9 (παραγ. 4), 12 (εδαφ. γ), 13, 14 και 15 (παραγ. 1) αυτού. 5. Τις διατάξεις του άρθρου 90 του κώδικα νομοθεσί ας για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά όργανα [π.δ. 63/2005 (Α 98)]. 6. Τις διατάξεις του άρθρου 1 (παρ. 4) του ν. 2469/ Την υπ αριθμ. ΔΙΔΚ/Φ.1/2/6139/2004 κοινή απόφαση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Εσωτερικών, Δημ. Διοίκησης και Αποκέντρωσης «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στους Υφυπουργούς Εσωτερικών, Δημ. Διοίκησης και Αποκέντρωσης» (Β 527). 8 Μαρτίου Την υπ αριθμ /2004 κοινή απόφαση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Υγείας και Κοινω νικής Αλληλεγγύης «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στους Υφυπουργούς Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης» (Β 517). 9. Την υπ αριθμ. Δ15/Α/Φ19/4040/ απόφα ση του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Ανάπτυξης «Ανάθεση αρμοδιοτήτων στους Υφυπουργούς Ανάπτυ ξης Αναστάσιο Νεράντζη και Ιωάννη Παπαθανασίου» (Β 249). 10. Το γεγονός ότι από τις διατάξεις του Διατάγματος αυτού, προκαλείται δαπάνη σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού, το ύψος της οποίας δεν μπορεί να καθορισθεί επειδή εξαρτάται από το είδος των μέτρων (αρθ. 4, 12 και 14) που κρίνονται εκάστοτε αναγκαία για την εφαρμογή του ν. 3199/2003 και του παρόντος π.δ. και από το βαθμό υλοποίησης των μέτρων αυτών. Η δαπάνη αυτή θα καλύπτεται από τις πιστώσεις του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων μέσω συγχρη ματοδοτούμενων από την Ευρωπαϊκή Ένωση Προγραμ μάτων. 11. Την υπ αριθμ. 338/2006 γνωμοδότηση του Συμβου λίου της Επικρατείας μετά από πρόταση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Χωροτα ξίας και Δημοσίων Έργων, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Εμπορικής Ναυτιλίας και των Υφυπουργών Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, Ανάπτυξης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αποφασίζουμε: Άρθρο 1 Σκοπός Με το παρόν Προεδρικό Διάταγμα αποσκοπείται η εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 9 και 10 του ν. 1650/1986 καθώς και των άρθρων 4 (παραγ. 1, εδαφ. ι), 5 (παραγ. 5, εδαφ. στ), 6 (παραγ. 3), 7 (παραγ. 1), 8 (παραγ. 3 και 6), 9 (παραγ. 4), 12 (εδαφ. γ) και 15 (παραγ. 1) του ν. 3199/2003 και συγχρόνως η συμμόρφωση με τις διατάξεις της οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 «για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων» που έχει δημοσιευθεί στην Ελληνική γλώσσα στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (EEL 327/1/ ), ώστε με τη θέσπιση του αναγκαίου πλαισίου μέτρων και διαδικα σιών να επιτυγχάνεται η ολοκληρωμένη προστασία και

81 1356 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) ορθολογική διαχείριση των εσωτερικών επιφανειακών, των μεταβατικών, των παράκτιων και υπόγειων νερών, η οποία συνίσταται: α) στην αποτροπή της περαιτέρω επιδείνωσης, στην προστασία και βελτίωση της κατάστασης των υδάτινων οικοσυστημάτων, καθώς και των αμέσως εξαρτώμενων από αυτά χερσαίων οικοσυστημάτων και υγροτόπων σε ό,τι αφορά τις ανάγκες τους σε νερό, β) στην προώθηση της βιώσιμης χρήσης του νερού βάσει μακροπρόθεσμης προστασίας των διαθέσιμων υδατικών πόρων, γ) στην ενίσχυση της προστασίας και τη βελτίωση του υδάτινου περιβάλλοντος, μεταξύ άλλων με ειδικά μέτρα για την προοδευτική μείωση των απορρίψεων, εκπομπών και διαρροών ουσιών προτεραιότητας και με την παύση ή τη σταδιακή εξάλειψη των απορρίψεων, εκπομπών και διαρροών των επικίνδυνων ουσιών προτεραιότητας, δ) στη διασφάλιση της προοδευτικής μείωσης της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων και στην αποτροπή της περαιτέρω μόλυνσής τους και ε) στο μετριασμό των επιπτώσεων από πλημμύρες και ξηρασίες και να συμβάλλει με αυτό τον τρόπο: στην εξασφάλιση επαρκούς παροχής επιφανειακού και υπόγειου νερού καλής ποιότητας που απαιτείται για την βιώσιμη, ισόρροπη και δίκαιη χρήση ύδατος, σε σημαντική μείωση της ρύπανσης των υπογείων υδάτων, στην προστασία των χωρικών και θαλάσσιων υδά των και στην επίτευξη των στόχων των σχετικών διεθνών συμφωνιών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που αποσκο πούν στην πρόληψη και την εξάλειψη της ρύπανσης του θαλασσίου περιβάλλοντος, με κοινοτική δράση δυνάμει του άρθρου 16 παράγραφος 3 της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για την παύση ή την σταδιακή εξάλειψη των απορρίψεων, εκπομπών και διαρροών επικίνδυνων ουσιών προτεραιό τητας, με απώτατο στόχο να επιτευχθούν συγκεντρώσεις στο θαλάσσιο περιβάλλον οι οποίες, για μεν τις φυσικώς απαντώμενες ουσίες να πλησιάζουν το φυσικό βασικό επίπεδο, για δε τις τεχνητές συνθετικές ουσίες να είναι σχεδόν μηδενικές. Για την εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 3 16 και των Παραρτημάτων I VIII του παρόντος, οι κατά περί πτωση αρμόδιες αρχές ακολουθούν τις εκάστοτε ισχύ ουσες κατευθυντήριες γραμμές της Επιτροπής Ε.Κ. Άρθρο 2 Ορισμοί Για την εφαρμογή του παρόντος ισχύουν οι ορισμοί του άρθρου 2 του ν. 3199/2003, επιπλέον δε οι ακόλουθοι όροι έχουν την εξής έννοια: 1. «Διαθέσιμοι πόροι υπόγειων υδάτων»: ο μακροπρό θεσμος μέσος ετήσιος ρυθμός συνολικού εμπλουτισμού ενός συστήματος υπόγειων υδάτων, μείον τον μακρο πρόθεσμο μέσο ετήσιο ρυθμό εκροής που απαιτείται για την επίτευξη των στόχων οικολογικής ποιότητας για τα συναφή επιφανειακά ύδατα οι οποίοι ορίζονται στο άρθρο 4, για την αποφυγή οιασδήποτε σημαντικής μείωσης της οικολογικής κατάστασης των υδάτων αυ τών και για την αποφυγή οιασδήποτε σημαντικής ζημίας των συναφών χερσαίων οικοσυστημάτων. 2. «Καλή ποσοτική κατάσταση»: η κατάσταση που ορίζεται στον πίνακα του Παραρτήματος ΙΙΙ του παρόντος. 3. «Ρύπος»: κάθε ουσία που εμπεριέχει τον κίνδυνο να προκαλέσει ρύπανση, ιδίως αυτές που απαριθμούνται στο Παράρτημα Ι του παρόντος. 4. «Απ ευθείας απόρριψη στα υπόγεια ύδατα»: απόρριψη ρύπων στα υπόγεια ύδατα χωρίς να διαπεράσουν το έδαφος ή το υπέδαφος. 5. «Έμμεσες απορρίψεις σε υπόγεια ύδατα» είναι οι απορρίψεις ρύπων σε υπόγεια ύδατα μετά από διήθηση μέσω του εδάφους ή του υπεδάφους. 6. «Συνδυασμένη προσέγγιση»: ο έλεγχος των απορρίψεων και των εκπομπών στα επιφανειακά ύδατα σύμφωνα με την προσέγγιση που εκτίθεται στο άρθρο 9 του παρόντος διατάγματος. 7. «Νερό που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση», όπως ορίζεται στην υπ αριθμ. Υ2/2600/2001 (Β 892) κοινή υπουργική απόφαση. 8. «Χρήση ύδατος»: οι υπηρεσίες ύδατος, όπως ορίζονται στην παράγραφο κθ) του άρθρου 2 του ν. 3199/2003, μαζί με κάθε άλλη δραστηριότητα η οποία έχει σημαντικές επιπτώσεις στην κατάσταση των υδάτων και προσδιορίζεται σύμφωνα με το άρθρο 5, σε συνδυασμό με το Παράρτημα II του παρόντος. 9. «Αρμόδια αρχή»: αρχή ή αρχές που προσδιορίζονται δυνάμει του άρθρου 3 παράγραφος Α.5 ή παράγραφος Β.4 του παρόντος Διατάγματος. 10. «Περιβαλλοντικοί στόχοι»: οι στόχοι που θεσπίζει το άρθρο 4 του παρόντος Διατάγματος. 11. «Περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού ή περιοχή λεκανών απορροής ποταμών»: η περιοχή που ορίζεται στην παράγραφο (ιε) του άρθρου 2 του ν. 3199/2003 και ταυτίζεται με τον όρο «υδατικό διαμέρισμα». Άρθρο 3 Περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού (Υδατικά διαμερίσματα) Α. Προσδιορισμός περιοχών λεκάνης απορροής ποταμού 1. Με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι λεκάνες απορροής ποταμού που έχουν ενδεχομένως προσδιορισθεί σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 5 του ν. 3199/2003, υπάγονται σε περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού. 2. Για το σχηματισμό των περιοχών λεκάνης απορροής ποταμού, όπου ενδείκνυται, οι μικρές λεκάνες απορροής ποταμού δύναται να ενώνονται με μεγαλύτερες λεκάνες απορροής ποταμού ή με γειτονικές μικρές λεκάνες απορροής ποταμού. 3. Όταν τα υπόγεια νερά δεν ακολουθούν πλήρως μια συγκεκριμένη λεκάνη απορροής ποταμού, τα νερά αυτά προσδιορίζονται και υπάγονται στην πλησιέστερη ή προσφορότερη περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. 4. Τα παράκτια νερά προσδιορίζονται και υπάγονται στην ή στις πλησιέστερες ή προσφορότερες περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού. 5. Αρμόδια αρχή για την διαχείριση και προστασία των περιοχών λεκάνης απορροής ποταμού είναι η Περιφέρεια στα διοικητικά όρια της οποίας εμπίπτει κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού σύμφωνα με την παραγ. 1 του άρθρου 5 του ν. 3199/2003. Αν η εν λόγω περιοχή εκτείνεται στα διοικητικά όρια περισσότερων

82 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1357 Περιφερειών, εφαρμόζονται κατ αναλογία οι διατάξεις της παραγ. 3 του άρθρου 5 του νόμου αυτού, ειδικότερα όσον αφορά στο συντονισμό των Προγραμμάτων Μέτρων (άρθρο 12 του παρόντος), για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που προβλέπονται στο άρθρο 4 του παρόντος. Β. Διεθνείς Διασυνοριακές περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού 1. Όταν η λεκάνη απορροής ποταμού εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια άλλου κράτους μέλους, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων ενδεχομένως και με την συνδρομή της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων μεριμνά για την υπαγωγή της εν λόγω λεκάνης απορροής ποταμού σε διεθνή περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. 2. Στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου ο συντονισμός των Προγραμμάτων Μέτρων για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων του άρθρου 4, εξασφαλίζονται από την Εθνική Επιτροπή Υδάτων από κοινού με το ενδιαφερόμενο κράτος μέλος ενδεχομένως και με τη συνδρομή της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Για την εφαρμογή αυτής της παραγράφου είναι δυνατόν τα ως άνω εμπλεκόμενα κράτη να χρησιμοποιούν τις υφιστάμενες δομές που απορρέουν από διεθνείς συμφωνίες. 3. Όταν μία περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια τρίτου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων επιδιώκει τον αναγκαίο συντονισμό με το οικείο τρίτο κράτος για την επίτευξη των στόχων του παρόντος διατάγματος σ ολόκληρη την περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. 4. Η οικεία Περιφέρεια στα διοικητικά όρια της οποίας εκτείνεται το τμήμα της διεθνούς διασυνοριακής λεκάνης απορροής ποταμού, είναι η αρμόδια αρχή για την προστασία και διαχείρισή του, σύμφωνα με το εδάφιο 5 της παραγράφου Α του άρθρου αυτού. Άρθρο 4 Περιβαλλοντικοί Στόχοι 1. Για την αποτελεσματική εφαρμογή των Προγραμμάτων Μέτρων που περιλαμβάνονται στα Σχέδια Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, λαμβάνονται τα ακόλουθα μέτρα επίτευξης των αντίστοιχων περιβαλλοντικών στόχων: α) για τα επιφανειακά ύδατα: α.1) μέτρα που αποσκοπούν στην πρόληψη της υποβάθμισης της κατάστασης όλων των συστημάτων επιφανειακών υδάτων με την επιφύλαξη εφαρμογής των παραγράφων 6, 7 και 8 του παρόντος άρθρου, α.2) μέτρα που αποσκοπούν στην προστασία, αναβάθμιση και αποκατάσταση όλων των συστημάτων των επιφανειακών υδάτων, με την επιφύλαξη της εφαρμογής της παραγράφου 3 για τα τεχνητά και ιδιαιτέρως τροποποιημένα υδατικά συστήματα, με σκοπό την επίτευξη καλής κατάστασης των επιφανειακών υδάτων το αργότερο μέχρι , σύμφωνα με το Παράρτημα ΙII του παρόντος, με την επιφύλαξη εφαρμογής των παραγράφων 4, 5, 6, 7 και 8 του παρόντος άρθρου, α.3) μέτρα που αποσκοπούν στην προστασία και αναβάθμίση όλων των τεχνητών και ιδιαιτέρως τροποποιημένων υδατικών συστημάτων, με σκοπό την επίτευξη καλού οικολογικού δυναμικού και καλής χημικής κατάστασης των επιφανειακών υδάτων, το αργότερο μέχρι , σύμφωνα με το Παράρτημα ΙII του παρόντος, με την επιφύλαξη εφαρμογής των παρατάσεων που καθορίζονται στην παράγραφο 4 καθώς και εφαρμογής των παραγράφων 5, 6, 7 και 8 του παρόντος άρθρου. α.4) μέτρα με στόχο την προοδευτική μείωση της ρύπανσης από τις ουσίες προτεραιότητας και την παύση ή τη σταδιακή εξάλειψη των εκπομπών, των απορρίψεων και των διαρροών επικινδύνων ουσιών προτεραιότητας, α.5) Τα μέτρα που αναφέρονται στις ανωτέρω περιπτώσεις καθορίζονται σε αρμονία με τις διατάξεις τυχόν ισχυουσών διεθνών συνθηκών που ρυθμίζουν τα ίδια ζητήματα. β) για τα υπόγεια ύδατα: β.1) μέτρα ώστε να προληφθεί ή να περιορισθεί η διοχέτευση ρύπων στα υπόγεια ύδατα και να προληφθεί η υποβάθμιση της κατάστασης όλων των υπογείων υδάτων, με την επιφύλαξη της εφαρμογής των παραγράφων 6, 7 και 8 του παρόντος άρθρου και με την επιφύλαξη του άρθρου 12 (παρ. 4, εδάφιο ι), β.2) μέτρα προστασίας, αναβάθμισης και αποκατάστασης όλων των υπόγειων υδάτων, ήτοι της διασφάλισης του ισοζυγίου εισροών εκροών (άντλησης φυσικής ή τεχνητής ανατροφοδότησης) των υπόγειων υδάτων, λαμβανομένου υπόψη των ρυθμιστικών αποθεμάτων τους, με στόχο την επίτευξη καλής κατάστασης των υπόγειων υδάτων, το αργότερο μέχρι σύμφωνα με το Παράρτημα ΙII του παρόντος, με την επιφύλαξη εφαρμογής των παρατάσεων που καθορίζονται στην παράγραφο 4 καθώς και εφαρμογής των παραγράφων 5, 6, 7 και 8 του παρόντος άρθρου και με την επιφύλαξη του άρθρου 12 ( παρ. 4, εδάφιο ι), β.3) μέτρα για την αναστροφή κάθε σημαντικής και έμμονης ανοδικής τάσης συγκέντρωσης οιουδήποτε ρύπου, η οποία οφείλεται σε ανθρώπινη δραστηριότητα προκειμένου να μειωθεί προοδευτικά η ρύπανση των υπόγειων υδάτων. Τα μέτρα για την επίτευξη της αναστροφής της τάσης εφαρμόζονται σύμφωνα με το άρθρο 14, λαμβάνοντας υπόψη τα ισχύοντα πρότυπα που έχουν καθορισθεί με διατάξεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας με την επιφύλαξη της εφαρμογής των παραγράφων 6, 7 και 8 του άρθρου αυτού. γ) για τις προστατευόμενες περιοχές: πρέπει να έχει επιτευχθεί συμμόρφωση με τα πρότυπα και τους στόχους του παρόντος διατάγματος το αργότερο μέχρι , εκτός αν προβλέπεται άλλως στην ισχύουσα νομοθεσία σύμφωνα με την οποία έχουν καθοριστεί οι επιμέρους προστατευόμενες περιοχές. 2. Εάν σ ένα συγκεκριμένο υδατικό σύστημα έχουν τεθεί δύο ή περισσότεροι από τους στόχους της παραγράφου 1, εφαρμόζεται ο αυστηρότερος στόχος. 3. Είναι δυνατόν ένα επιφανειακό υδατικό σύστημα να καθορίζεται ως τεχνητό ή ιδιατέρως τροποποιημένο, όταν: α) οι αλλαγές στα γεωμορφολογικά και υδραυλικά χαρακτηριστικά του συστήματος αυτού που είναι αναγκαίες για την επίτευξη καλής οικολογικής κατάστασης, θα προκαλούσαν σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις: α.1) στο ευρύτερο περιβάλλον,

83 1358 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) α.2) στη ναυσιπλοΐα, συμπεριλαμβανομένων των λιμενικών εγκαταστάσεων, ή στην αναψυχή, α.3) σε δραστηριότητες για τους σκοπούς των οποίων αποθηκεύεται το νερό, όπως η υδροδότηση, η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας ή η άρδευση, α.4) στη ρύθμιση του ύδατος, στην προστασία από πλημμύρες, στην στράγγιση εδαφών, ή α.5) άλλες εξίσου σημαντικές ανθρώπινες δραστηριότητες για τη βιώσιμη ανάπτυξη. β) οι χρήσιμοι στόχοι που εξυπηρετούνται από τα τεχνητά ή τροποποιημένα χαρακτηριστικά του υδατικού συστήματος δεν μπορούν, λόγω τεχνικής αδυναμίας ή δυσανάλογου κόστους, να επιτευχθούν λογικά με άλλα μέσα τα οποία αποτελούν πολύ καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή. Ειδική μνεία για τον προσδιορισμό αυτό και τη σχετική αιτιολογία του γίνεται στο Σχέδιο Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού (άρθρο 10 του παρόντος) το οποίο αναθεωρείται ανά εξαετία. 4. Οι προθεσμίες που προβλέπονται στην παράγραφο 1 μπορούν να παρατείνονται για τη σταδιακή επίτευξη των στόχων για υδατικά συστήματα, με τον όρο ότι δεν υποβαθμίζεται περαιτέρω η κατάσταση του οικείου υδατικού συστήματος, εφόσον πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) οι αρμόδιες Διευθύνσεις Υδάτων σε συνεργασία με τις Δ/νσεις Υγείας της Περιφέρειας διαπιστώνουν ότι δεν είναι ευλόγως δυνατόν να επιτευχθούν οι απαιτούμενες βελτιώσεις της κατάστασης του υδατικού συστήματος εντός των προθεσμιών που καθορίζονται στην παράγραφο αυτή, για έναν τουλάχιστον από τους εξής λόγους: α.1) η κλίμακα των απαιτούμενων βελτιώσεων δεν είναι, για τεχνικούς λόγους, δυνατόν να επιτευχθεί παρά μόνο σε χρονικά στάδια που υπερβαίνουν το χρονοδιάγραμμα, α.2) η ολοκλήρωση των βελτιώσεων εντός του χρονοδιαγράμματος θα ήταν δυσανάλογα δαπανηρή, α.3) οι φυσικές συνθήκες δεν επιτρέπουν έγκαιρες βελτιώσεις στην κατάσταση του υδατικού συστήματος. β) η παράταση της προθεσμίας, και η αντίστοιχη αιτιολογία, εκτίθενται ειδικά στο οικείο Σχέδιο Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. γ) οι παρατάσεις περιορίζονται σε δύο (2) το πολύ περαιτέρω ενημερώσεις του Σχεδίου Διαχείρισης, εκτός από τις περιπτώσεις που οι φυσικές συνθήκες είναι τέτοιες ώστε οι στόχοι να μην είναι δυνατόν να επιτευχθούν εντός της περιόδου αυτής. δ) το Σχέδιο Διαχείρισης περιλαμβάνει: α) περίληψη των μέτρων τα οποία απαιτούνται σύμφωνα με το άρθρο 12 και τα οποία θεωρούνται αναγκαία για να φθάσουν προοδευτικά τα υδατικά συστήματα στην απαιτούμενη κατάσταση μέσα στην παραταθείσα προθεσμία, β) τους λόγους για οποιαδήποτε αξιοσημείωτη καθυστέρηση εφαρμογής των εν λόγω μέτρων και γ) το αναμενόμενο χρονοδιάγραμμα για την εφαρμογή τους. Στις ενημερώσεις του Σχεδίου Διαχείρισης περιλαμβάνονται: α) επισκόπηση της εφαρμογής των μέτρων αυτών και β) περίληψη των τυχόν πρόσθετων μέτρων. 5. Είναι δυνατή η επιδίωξη περιβαλλοντικών στόχων λιγότερο αυστηρών από αυτούς που απαιτούνται σύμφωνα με την παράγραφο 1 για συγκεκριμένα υδατικά συστήματα, όταν επηρεάζονται τόσο από ανθρώπινες δραστηριότητες, όπως προβλέπεται στο άρθρο 5, παράγραφος 1, ή η φυσική τους κατάσταση είναι τέτοια ώστε η επίτευξη των στόχων αυτών να είναι ανέφικτη ή δυσανάλογα δαπανηρή, και εφόσον πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) οι περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές ανάγκες που εξυπηρετούνται από την ανθρώπινη αυτή δραστηριότητα δεν μπορούν να επιτευχθούν με άλλα μέσα τα οποία αποτελούν πολύ καλύτερη επιλογή για περιβαλλοντική πρακτική, η οποία δεν συνεπάγεται δυσανάλογο κόστος, β) Οι Διευθύνσεις Υδάτων σε συνεργασία με τη Δ/νση Υγείας της Περιφέρειας εξασφαλίζουν: β.1) για τα επιφανειακά ύδατα, ότι επιτυγχάνεται το μέγιστο δυνατό οικολογικό δυναμικό και η καλύτερη δυνατή χημική κατάσταση, δεδομένων των επιπτώσεων που δεν θα μπορούσαν ευλόγως να έχουν αποφευχθεί λόγω της φύσεως της ανθρώπινης δραστηριότητας ή της ρύπανσης, β.2) για τα υπόγεια ύδατα, τις όσο το δυνατόν λιγότερες μεταβολές στην καλή τους κατάσταση, δεδομένων των επιπτώσεων που δεν θα μπορούσαν ευλόγως να έχουν αποφευχθεί λόγω της φύσεως της ανθρώπινης δραστηριότητας ή της ρύπανσης, γ) δεν σημειώνεται περαιτέρω υποβάθμιση της κατάστασης του αντίστοιχου υδατικού συστήματος, δ) ο καθορισμός λιγότερο αυστηρών περιβαλλοντικών στόχων, και η αντίστοιχη αιτιολογία, εκτίθενται ειδικά στο Σχέδιο Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, οι στόχοι δε αυτοί επανεξετάζονται ανά εξαετία. 6. Προσωρινή υποβάθμιση της κατάστασης των υδατικών συστημάτων δεν συνιστά παράβαση των απαιτήσεων του παρόντος διατάγματος, εάν οφείλεται σε περιστάσεις που απορρέουν από φυσικά αίτια ή από ανωτέρα βία και είναι εξαιρετικές ή δεν θα μπορούσαν ευλόγως να έχουν προβλεφθεί, ιδίως ακραίες πλημμύρες και παρατεταμένες ξηρασίες, ή εάν οφείλεται σε περιστάσεις λόγω ατυχημάτων οι οποίες δεν θα μπορούσαν ευλόγως να έχουν προβλεφθεί, εφόσον σε κάθε περίπτωση πληρούνται οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) λαμβάνονται όλα τα πρακτικώς εφικτά μέτρα για να προληφθεί η περαιτέρω υποβάθμιση της κατάστασης και για να μην υπονομευθεί η επίτευξη των στόχων του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος σε άλλα υδατικά συστήματα που δεν θίγονται από τις περιστάσεις αυτές, β) το Σχέδιο Διαχείρισης Λ.Α.Π. καθορίζει τις συνθήκες οι οποίες συνιστούν τις απρόβλεπτες ή εξαιρετικές περιστάσεις, συμπεριλαμβανομένης της θέσπισης των κατάλληλων δεικτών, γ) τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται στις εξαιρετικές αυτές περιστάσεις περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Μέτρων και δεν θα υπονομεύσουν την αποκατάσταση της ποιότητας του υδατικού συστήματος μετά τη λήξη των περιστάσεων, δ) οι επιπτώσεις των εξαιρετικών περιστάσεων ή των περιστάσεων που δεν θα μπορούσαν ευλόγως να έχουν προβλεφθεί εξετάζονται ετησίως και, με την επιφύλαξη των οριζόμενων στην παράγραφο 4 ( εδάφιο α), λαμβάνονται τα πρακτικώς εφικτά μέτρα για την ευλόγως ταχύτερη δυνατή αποκατάσταση του υδατικού

84 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1359 συστήματος στην κατάσταση στην οποία βρισκόταν πριν την επέλευση των επιπτώσεων αυτών, ε) η επόμενη ενημέρωση του Σχεδίου Διαχείρισης Λ.Α.Π., περιλαμβάνει περίληψη των συνεπειών των περιστάσεων και των μέτρων που ελήφθησαν ή θα ληφθούν σύμφωνα με τα εδάφια α και δ. 7. Δεν στοιχειοθετείται παράβαση των διατάξεων του παρόντος Προεδρικού Διατάγματος εφόσον: 7.1) η αδυναμία επίτευξης καλής κατάστασης των υπόγειων υδάτων, καλής οικολογικής κατάστασης ή, κατά περίπτωση, καλού οικολογικού δυναμικού ή πρόληψης της υποβάθμισης της κατάστασης ενός συστήματος επιφανειακών ή υπόγειων υδάτων, οφείλεται σε νέες τροποποιήσεις των φυσικών χαρακτηριστικών του συστήματος επιφανειακών υδάτων ή σε μεταβολές της στάθμης του συστήματος υπόγειων υδάτων, ή 7.2) η αδυναμία πρόληψης της υποβάθμισης από την άριστη στην καλή κατάσταση ενός συστήματος επιφανειακών υδάτων είναι αποτέλεσμα νέων ανθρώπινων δραστηριοτήτων βιώσιμης ανάπτυξης και εφόσον πληρούνται όλες οι ακόλουθες προϋποθέσεις: α) λαμβάνονται όλα τα πρακτικώς εφικτά μέτρα για το μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων στην κατάσταση του υδατικού συστήματος, β) η αιτιολογία των τροποποιήσεων ή των μεταβολών εκτίθεται ειδικά στο Σχέδιο Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού που προβλέπεται στο άρθρο 10 και οι στόχοι αναθεωρούνται ανά εξαετία, γ) οι λόγοι για τις τροποποιήσεις ή τις μεταβολές αυτές υπαγορεύονται από υπέρτερο δημόσιο συμφέρον και/ή τα οφέλη για το περιβάλλον και την κοινωνία από την επίτευξη των στόχων που εξαγγέλλονται στην παράγραφο 1 υπερκαλύπτονται από τα οφέλη των νέων τροποποιήσεων ή μεταβολών για την υγεία των ανθρώπων, για τη διαφύλαξη της ασφάλειάς τους ή για τη βιώσιμη ανάπτυξη, και δ) οι ευεργετικοί στόχοι τους οποίους εξυπηρετούν αυτές οι τροποποιήσεις ή μεταβολές των υδατικών συστημάτων δεν μπορούν για τεχνικούς λόγους ή λόγω υπέρμετρου κόστους, να επιτευχθούν με άλλα μέσα που συνιστούν πολύ καλύτερη περιβαλλοντική επιλογή. 8. Η εφαρμογή των παραγράφων 3, 4, 5, 6 και 7 γίνεται κατά τρόπο ώστε να μην αποκλείεται σε μόνιμη βάση ή να μην υπονομεύεται η επίτευξη των στόχων του παρόντος διατάγματος σε άλλα υδατικά συστήματα της ίδιας περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού και να συνάδει με την εφαρμογή της ισχύουσας εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας για την προστασία του Περιβάλλοντος. 9. Οι Διευθύνσεις Υδάτων σε συνεργασία με τις Δ/ νσεις Υγείας των Περιφερειών λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα ώστε η εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου αυτού, ιδίως δε των παραγράφων 3, 4, 5, 6 και 7, να εξασφαλίζει τουλάχιστον το ίδιο επίπεδο προστασίας με αυτό που προβλέπεται στις εκάστοτε κείμενες εθνικές και κοινοτικές διατάξεις. Άρθρο 5 Χαρακτηριστικά περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού (υδατικού διαμερίσματος), επισκόπηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων από ανθρώπινες δραστηριότητες. Οικονομική ανάλυση της χρήσης ύδατος 1. Για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού ή για κάθε τμήμα διεθνούς διασυνοριακής περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού που βρίσκεται εντός των διοικητικών ορίων της περιφέρειας οι Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας: α) προβαίνουν σε: ανάλυση των χαρακτηριστικών της, επισκόπηση των επιπτώσεων των ανθρώπινων δραστηριοτήτων στην κατάσταση των επιφανειακών και των υπόγειων υδάτων, και οικονομική ανάλυση της χρήσης ύδατος, σύμφωνα με τις τεχνικές προδιαγραφές των Παραρτημάτων ΙΙ και ΙV του παρόντος, και β) υποχρεούνται να ολοκληρώσουν το ως άνω έργο μέσα σε 4 μήνες από την δημοσίευση του παρόντος διατάγματος. 2. Οι αναλύσεις και επισκοπήσεις που αναφέρονται στην παράγραφο 1 επανεξετάζονται και, εάν απαιτείται, ενημερώνονται το αργότερο μέχρι , στη συνέχεια δε, ανά εξαετία. Άρθρο 6 Μητρώο προστατευόμενων περιοχών 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών καταρτίζουν μητρώο προστατευόμενων περιοχών για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, το οποίο επανεξετάζεται και ενημερώνεται ανά τριετία και το οποίο διαβιβάζουν στην Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων. Η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων καταρτίζει και αντιστοίχως επανεξετάζει το Εθνικό Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών της χώρας, σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγ. 1, στοιχείο ι του ν. 3199/2003, εντός εξαμήνου από την δημοσίευση του παρόντος. Προστατευόμενες περιοχές είναι αυτές που έχουν χαρακτηρισθεί ότι έχουν ανάγκη ειδικής προστασίας βάσει ειδικών διατάξεων της κείμενης εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με την προστασία των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων ή τη διατήρηση των οικοτόπων και των ειδών που εξαρτώνται άμεσα από το νερό. 2. Το Εθνικό Μητρώο περιλαμβάνει όλα τα υδατικά συστήματα που προσδιορίζονται δυνάμει του άρθρου 7 παράγραφος 1 και τις προστατευόμενες περιοχές της χώρας που αναφέρονται στο Παράρτημα V του παρόντος διατάγματος. Άρθρο 7 Υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την απόληψη πόσιμου ύδατος 1. Σε κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, οι αρμόδιες Διευθύνσεις Υδάτων με τη σύμφωνη γνώμη των Δ/νσεων Υγείας της Περιφέρειας προσδιορίζουν: α) όλα τα υδατικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για την απόληψη ύδατος με σκοπό την ανθρώπινη κατανάλωση και παρέχουν κατά μέσον όρο άνω των 10 m³ ημερησίως ή εξυπηρετούν περισσότερα από 50 άτομα, και β) τα υδατικά συστήματα που προορίζονται για τέτοια χρήση μελλοντικά. Οι Διευθύνσεις Υδάτων με τη σύμφωνη γνώμη των Δ/νσεων Υγείας της Περιφέρειας, παρακολουθούν τα υδατικά συστήματα τα οποία παρέχουν κατά μέσο όρο άνω των 100 m³ ημερησίως, σύμφωνα με το Παράρτημα IIΙ του παρόντος διατάγματος. 2. Για κάθε υδατικό σύστημα που προσδιορίζεται κατά τη παράγραφο 1, εκτός της τήρησης των περιβαλλοντικών στόχων του άρθρου 4 σύμφωνα με τις διατάξεις του

85 1360 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) παρόντος διατάγματος, συμπεριλαμβανομένων των ποιοτικών προτύπων που καθορίζονται σύμφωνα με το άρθρο 13 (παραγρ. 3, 4 και 5), η Δ/νση Υδάτων και η Δ/νση Υγείας της Περιφέρειας εξασφαλίζει ότι, με το καθεστώς επεξεργασίας του νερού που εφαρμόζεται σύμφωνα με τη σχετική νομοθεσία, το νερό που προκύπτει πληροί τις απαιτήσεις της κείμενης νομοθεσίας σχετικά με την ποιότητα του πόσιμου νερού κατ εφαρμογή της υπ αριθμ. Υ2/2600/2001 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 892). 3. Οι αρμόδιες Διευθύνσεις Υδάτων με τη σύμφωνη γνώμη των Δ/νσεων Υγείας της Περιφέρειας εξασφαλίζουν την προσήκουσα προστασία των προσδιοριζόμενων υδατικών συστημάτων με σκοπό να αποφευχθεί η υποβάθμιση της ποιότητάς τους και κατ επέκταση να μειωθεί ο βαθμός καθαρισμού που απαιτείται για την παραγωγή πόσιμου ύδατος. Είναι δυνατό, με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, μετά από εισήγηση της αρμόδιας Διεύθυνσης Υδάτων και Υγείας και γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου Υδάτων, σύμφωνα με το άρθρο 6 (παρ. 2) του ν. 3199/2003, να καθορίζονται ζώνες ασφαλείας για τα ως άνω υδατικά συστήματα. Με τις ίδιες αποφάσεις, όταν κρίνεται αναγκαίο, τίθενται όροι, απαγορεύσεις και περιορισμοί δραστηριοτήτων και χρήσεων. Άρθρο 8 Ανάκτηση του κόστους για υπηρεσίες ύδατος 1. Για την ανάκτηση κόστους που αφορά τις υπηρεσίες ύδατος, συμπεριλαμβανομένου και του κόστους για το περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους, απαιτείται σχετική οικονομική ανάλυση σύμφωνα με το άρθρο 12 του ν. 3199/2003, η οποία πραγματοποιείται κατά τα οριζόμενα στο Παράρτημα IV του παρόντος διατάγματος και σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει». 2. Οι γενικοί κανόνες κοστολόγησης και τιμολόγησης των υδάτων, συμπεριλαμβανομένης της ανάκτησης κόστους, εγκρίνονται με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων, μετά από εισήγηση της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων και γνώμη της Κεντρικής Γνωμοδοτικής Επιτροπής Υδάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, σύμφωνα με το άρθρο 4 (παρ. 1 εδ. δ και παρ. 3) του ως άνω νόμου. 3. Για την επίτευξη των στόχων της παραγράφου 1 πρέπει μέχρι το 2010: α) οι πολιτικές τιμολόγησης του ύδατος να παρέχουν κατάλληλα κίνητρα στους χρήστες για να χρησιμοποιούν αποτελεσματικά τους υδατικούς πόρους και κατά συνέπεια συμβάλλουν στην επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που προβλέπονται στο άρθρο 4 του παρόντος, β) να καθιερωθεί κατάλληλη συμβολή των διαφόρων χρήσεων ύδατος, διακρινόμενων, τουλάχιστον, σε βιομηχανία, νοικοκυριά και γεωργία, στην ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος, βάσει της οικονομικής ανάλυσης που διενεργείται σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου αυτού. 4. Στα Σχέδια Διαχείρισης κάθε λεκάνης απορροής ποταμού που εκπονούνται από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών, αναφέρονται οι προγραμματιζόμενες ενέργειες για την εφαρμογή των παραγράφων 1 και 2, που θα συμβάλουν στην επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων του άρθρου 4, καθώς και η συμβολή των διαφόρων χρήσεων ύδατος στην ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών ύδατος. 5. Για την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος άρθρου είναι δυνατόν να θεσπίζονται συγκεκριμένα προληπτικά ή διορθωτικά μέτρα στο πλαίσιο εφαρμογής του ν. 3199/2003, για την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων του παρόντος διατάγματος. 6. Οι διατάξεις των παραγράφων 2 (δεύτερη περίπτωση) και 3, είναι δυνατό να μην εφαρμόζονται για μια συγκεκριμένη δραστηριότητα χρήσης ύδατος, εφόσον αυτό δεν θίγει τους σκοπούς και την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων του παρόντος διατάγματος. Οι Περιφέρειες γνωστοποιούν στην Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων τους λόγους για τους οποίους δεν εφαρμόζουν πλήρως την παράγραφο 2 (δεύτερη περίπτωση) στα Σχέδια Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, προκειμένου μέσω αυτής να ενημερωθεί σχετικά η Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Άρθρο 9 Συνδυασμένη προσέγγιση για τον έλεγχο των σημειακών και διάχυτων πηγών ρύπανσης 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών ελέγχουν τις απορρίψεις στα επιφανειακά ύδατα, οι οποίες αναφέρονται στην παράγραφο 2, σύμφωνα με τη συνδυασμένη προσέγγιση, όπως ορίζεται στο άρθρο 2 (παρ. 4) και περιγράφεται στο παρόν άρθρο. 2. Οι Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας διενεργούν ελέγχους: α) για τις εκπομπές σύμφωνα με τις Καλύτερες Διαθέσιμες Τεχνικές ή β) για την τήρηση των οριακών τιμών εκπομπής που έχουν καθορισθεί ή καθορίζονται με ειδικές διατάξεις ή γ) για τις διάχυτες πηγές ρύπανσης, συμπε ριλαμβανομένης κατά περίπτωση της εφαρμογής Βέλτιστων Περιβαλλοντικών Πρακτικών. Οι ανωτέρω έλεγχοι καθορίζονται ειδικότερα: στο ν. 3010/2002 (Α 91) και στις υπ αριθμ /2003 (Β 332) και 37111/2003 (Β 1391) κοινές υπουργικές αποφάσεις που εκδόθηκαν σε συμμόρφωση με την οδηγία 96/61/ΕΚ, στην υπ αριθμ. 5673/400/1997 κοινή υπουργική απόφαση (Β 192) «για την επεξεργασία των αστικών λυμάτων» που εκδόθηκε σε συμμόρφωση με την οδηγία 91/271/ΕΟΚ, στην υπ αριθμ /1335/1997 κοινή υπουργική απόφαση (Β 519) «σχετικά με τον καθορισμό μέτρων και όρων για την προστασία των νερών από τη νιτρορρύπανση γεωργικής προέλευσης» που εκδόθηκε σε συμμόρφωση με την οδηγία 91/676/ΕΟΚ, στις εθνικές διατάξεις που εκδίδονται σε συμμόρφωση με κοινοτικές οδηγίες κατ εφαρμογή του άρθρου 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, στις εθνικές διατάξεις που έχουν εκδοθεί σε συμμόρφωση με αντίστοιχες κοινοτικές οδηγίες και αναφέρονται στο Παράρτημα VI του παρόντος διατάγματος, σε οιοδήποτε άλλες σχετικές διατάξεις της εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας, και διενεργούνται το αργότερο μέχρι , εκτός εάν ορίζεται άλλως στην παραπάνω σχετική νομοθεσία. 3. Όταν ένας ποιοτικός στόχος ή ένα ποιοτικό πρότυπο, που έχει καθορισθεί είτε σύμφωνα με την εθνική και κοινοτική νομοθεσία που αναφέρεται στο Παράρτημα VI του παρόντος, είτε σύμφωνα με οποιοδήποτε άλλο

86 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1361 εθνικό ή κοινοτικό νομοθέτημα, απαιτεί αυστηρότερα όρια τιμών από αυτά που προβλέπονται στις διατάξεις της παραγράφου 2, καθορίζονται κατ αναλογία και αυστηρότεροι έλεγχοι εκπομπών. Άρθρο 10 Σχέδιο Διαχείρισης περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού (υδατικού διαμερίσματος) 1. Το Σχέδιο Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού, καταρτίζεται και εγκρίνεται σύμφωνα με τη διαδικασία και τα κριτήρια που προβλέπονται στο άρθρο 7 του ν. 3199/2003 μετά από γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου Υδάτων και σύμφωνη γνώμη της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων και δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 2. Το Σχέδιο Διαχείρισης περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού περιλαμβάνει υποχρεωτικά τις πληροφορίες που αναφέρονται αναλυτικά στο Παράρτημα VII του παρόντος διατάγματος, συμπεριλαμβανομένου του Προγράμματος Μέτρων και του Προγράμματος Παρακολούθησης της κατάστασης των νερών σύμφωνα με το άρθρο 8 του ν. 3199/2003. Το περιεχόμενο των Προγραμμάτων αυτών καθορίζεται στα άρθρα 11 και 12 του παρόντος διατάγματος. 3. Το Σχέδιο Διαχείρισης περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού καταρτίζεται και εγκρίνεται το αργότερο μέχρι ενώ αναθεωρείται και ενημερώνεται το αργότερο μέχρι και στη συνέχεια ανά 6ετία. Κάθε ενημέρωση περιλαμβάνει τις πληροφορίες που αναφέρονται στο Παράρτημα VII του παρόντος διατάγματος. 4. Σε περίπτωση διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού που εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων διεξάγει τις αναγκαίες συνεννοήσεις με την αρμόδια αρχή του κράτους μέλους για την κατάρτιση ενιαίου Διεθνούς Σχεδίου Διαχείρισης. Σε περίπτωση που επιτευχθεί σχετική συμφωνία η Δ/νση Υδάτων της Περιφέρειας συνεργάζεται με την αρμόδια αρχή του κράτους μέλους για την κατάρτιση του εν λόγω ενιαίου Διεθνούς Σχεδίου Διαχείρισης. Εφόσον δεν καταρτισθεί τέτοιο Σχέδιο, η ως άνω αρμόδια Δ/νση καταρτίζει Σχέδιο Διαχείρισης που καλύπτει τουλάχιστον το μέρος της διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής που βρίσκεται στα διοικητικά της όρια μέσα στην Ελληνική Επικράτεια 5. Σε περίπτωση διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής ποταμού η οποία εκτείνεται στην Ελληνική Επικράτεια και στην Επικράτεια τρίτου κράτους μη μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Εθνική Επιτροπή Υδάτων διεξάγει τις αναγκαίες συνεννοήσεις με την αρμόδια αρχή του τρίτου κράτους για την κατάρτιση ενιαίου Διεθνούς Σχεδίου Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. Σε περίπτωση που επιτευχθεί σχετική συμφωνία η Δ/νση Υδάτων της Περιφέρειας συνεργάζεται με την αρμόδια αρχή του εν λόγω κράτους για την κατάρτιση ενιαίου Διεθνούς Σχεδίου Διαχείρισης. Εφόσον η κατάρτιση τέτοιου Σχεδίου είναι ανέφικτη, η ως άνω αρμόδια Δ/νση καταρτίζει Σχέδιο Διαχείρισης το οποίο καλύπτει τουλάχιστον το τμήμα της διεθνούς περιοχής λεκάνης απορροής που βρίσκεται στα διοικητικά της όρια μέσα στην Ελληνική Επικράτεια. 6. Είναι δυνατόν τα Σχέδια Διαχείρισης λεκανών απορροής ποταμών να συμπληρώνονται με την κατάρτιση λεπτομερέστερων προγραμμάτων και Σχεδίων Διαχείρισης ανά υπολεκάνη, τομέα, θέμα ή τύπο νερού, προκειμένου να αντιμετωπίζονται ειδικά θέματα διαχείρισης των νερών. Η εφαρμογή των μέτρων αυτών γίνεται τηρουμένων των λοιπών διατάξεων του παρόντος διατάγματος. Άρθρο 11 Πρόγραμμα Παρακολούθησης της κατάστασης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων καθώς και των προστατευόμενων περιοχών 1. Το Πρόγραμμα Παρακολούθησης της κατάστασης των νερών που συνιστά μέρος του Σχεδίου Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού, καταρτίζεται και εγκρίνεται σύμφωνα με το άρθρο 5, (παραγ. 5 εδαφ. ζ) του ν. 3199/2003, με τους όρους και τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 8 του ίδιου νόμου. Το Πρόγραμμα αυτό αποβλέπει στη δημιουργία μιας συνεκτικής και συνολικής εικόνας της κατάστασης των νερών σε κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού. α) για τα επιφανειακά ύδατα, το Πρόγραμμα καλύπτει: τον όγκο και τη στάθμη ή το ρυθμό ροής στο μέτρο που αφορά την οικολογική και τη χημική τους κατάσταση και το οικολογικό τους δυναμικό, την οικολογική και τη χημική τους κατάσταση και το οικολογικό τους δυναμικό, β) για τα υπόγεια ύδατα, το Πρόγραμμα καλύπτει την παρακολούθηση της ποσοτικής και της χημικής τους κατάστασης, λαμβάνοντας υπόψη τις διατάξεις της εκάστοτε κείμενης εθνικής και κοινοτικής νομοθεσίας για την προστασία των υπόγειων υδάτων, γ) για τις προστατευόμενες περιοχές, το Πρόγραμμα συμπληρώνεται με τις προδιαγραφές που περιέχονται στην ισχύουσα νομοθεσία με την οποία έχουν καθοριστεί οι επιμέρους προστατευόμενες περιοχές. 2. Τα Προγράμματα αυτά τίθενται σε εφαρμογή το αργότερο μέχρι Η ως άνω παρακολούθηση πρέπει να συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Παραρτήματος ΙII του παρόντος. 3. Οι τεχνικές προδιαγραφές και οι τυποποιημένες μέθοδοι για την ανάλυση και την παρακολούθηση της κατάστασης των νερών καθορίζονται σύμφωνα με την διαδικασία του άρθρου 21 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ. 4. Τα συλλεγόμενα στοιχεία από την παρακολούθηση της κατάστασης των υδάτων καταχωρούνται μετά από συνεργασία των αρμόδιων υπηρεσιών και φορέων όπως ορίζονται σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 4 του ν. 3199/2003 σε βάση υδρολογικών και μετεωρολογικών δεδομένων, σύμφωνα με την παραγ. 5 (εδαφ. ζ) του άρθρου 5 του ν. 3199/2003. Άρθρο 12 Πρόγραμμα Μέτρων 1. Το Πρόγραμμα Μέτρων συνιστά μέρος του Σχεδίου Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. Καταρτίζεται και εγκρίνεται από την οικεία Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας σύμφωνα με το άρθρο 5 παραγρ. 5 ( εδαφ. γ και δ) του ν. 3199/2003, με τους όρους και τη διαδικασία που προβλέπονται στο άρθρο 8 του ιδίου νόμου. 2. Για την κατάρτιση του Προγράμματος Μέτρων λαμ βάνονται υπόψη τα αποτελέσματα των αναλύσεων που

87 1362 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) απαιτούνται σύμφωνα με το άρθρο 5, ώστε να επιτευ χθούν οι περιβαλλοντικοί στόχοι που προβλέπονται στο άρθρο 4 του παρόντος διατάγματος. 3. Το Πρόγραμμα Μέτρων περιλαμβάνει «βασικά μέ τρα» και «συμπληρωματικά μέτρα», το αναλυτικό περι εχόμενο των οποίων εκτίθεται παρακάτω. 4. «Βασικά μέτρα» είναι οι ελάχιστες απαιτήσεις που πρέπει να πληρούνται και συνίστανται σε: α) μέτρα που απαιτούνται για την εφαρμογή της κοινο τικής νομοθεσίας για την προστασία των υδάτων, συμπε ριλαμβανομένων των μέτρων που απαιτούνται δυνάμει της νομοθεσίας που προσδιορίζεται στο άρθρο 9 και στο Παράρτημα VIII (Τμήμα Α) του παρόντος διατάγματος, β) μέτρα που κρίνονται κατάλληλα για την ανάκτηση του κόστους των υπηρεσιών νερού σύμφωνα με το άρ θρο 8 του παρόντος, γ) μέτρα για την προαγωγή μιας αποτελεσματικής και βιώσιμης χρήσης ύδατος προκειμένου να μην διακυ βεύεται η επίτευξη των στόχων, οι οποίοι καθορίζονται στο άρθρο 4, δ) μέτρα για τη ικανοποίηση των απαιτήσεων του άρθρου 7, συμπεριλαμβανομένων των μέτρων για τη διαφύλαξη της ποιότητας των υδάτων, προκειμένου να μειωθεί το επίπεδο της επεξεργασίας καθαρισμού, το οποίο απαιτείται για την παραγωγή ποσίμου ύδατος, ε) ελέγχους που διέπουν την απόληψη γλυκών επιφανει ακών και υπόγειων υδάτων και τη συγκέντρωσή τους σε ταμιευτήρες ή δεξαμενές γλυκών επιφανειακών υδάτων. Στους ελέγχους συμπεριλαμβάνονται η κατάρτιση μητρώ ου ή μητρώων απολήψεων υδάτων και η απαίτηση έκδο σης εκ των προτέρων άδειας για την παραπάνω απόληψη και συγκέντρωση. Οι έλεγχοι αυτοί θα επανεξετάζονται περιοδικώς και, όπου είναι απαραίτητο, θα επικαιροποιού νται. Οι Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας είναι δυνατό να εξαιρούν από τους ελέγχους αυτούς απολήψεις και συγκεντρώσεις, οι οποίες δεν έχουν σημαντική επίπτωση στην κατάσταση των υδάτων, στ) ελέγχους, συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης έκδοσης εκ των προτέρων άδειας για τον τεχνητό εμπλουτισμό ή αύξηση της παροχής των υπόγειων υδατικών συστημάτων. Τα χρησιμοποιούμενα ύδατα μπορεί να προέρχονται από οιαδήποτε επιφανειακά ή υπόγεια ύδατα, εφόσον η χρησιμοποίηση της πηγής αυτής δεν θέτει σε κίνδυνο την επίτευξη των περι βαλλοντικών στόχων που καθορίζονται για την πηγή ή για τα εμπλουτιζόμενα υπόγεια υδατικά συστήματα. Οι έλεγχοι αυτοί επανεξετάζονται περιοδικά και, εφόσον χρειάζεται, επικαιροποιούνται, ζ) μέτρα για σημειακές πηγές απορρίψεων, οι οποίες ενδέχεται να προκαλέσουν ρύπανση. Τα μέτρα αυτά μπορεί να είναι περιβαλλοντικοί όροι, η έγκριση των οποίων γίνεται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, στους οποίους συμπεριλαμβάνε ται μεταξύ άλλων η απαγόρευση διοχέτευσης ρύπων στα ύδατα. Οι έλεγχοι τήρησης των όρων αυτών διε νεργούνται σύμφωνα με την κείμενη σχετική νομοθεσία, συμπεριλαμβανομένων των ελέγχων που διενεργούνται σύμφωνα με τα άρθρα 9 και 13. Τα συστήματα ελέγχων επανεξετάζονται περιοδικώς και, εφόσον χρειάζεται, επικαιροποιούνται, η) μέτρα για την πρόληψη ή τον έλεγχο της διοχέτευ σης ρύπων από διάχυτες πηγές ικανές να προκαλέσουν ρύπανση. Τα μέτρα αυτά μπορεί να είναι περιβαλλο ντικοί όροι, η έγκριση των οποίων γίνεται σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, όπως η απαγόρευση διοχέτευσης ρύπων στα ύδατα, όταν αυτό δεν προβλέπεται από άλλη σχετική νομοθεσία. Τα μέτρα αυτά επανεξετάζονται περιοδικά και, εφόσον χρειάζεται, επικαιροποιούνται, θ) μέτρα για οιεσδήποτε άλλες σημαντικές αρνητικές επιπτώσεις στην κατάσταση του ύδατος που προσδιο ρίζεται δυνάμει του άρθρου 5 και του Παραρτήματος ΙΙ του παρόντος. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνουν ειδικότε ρα μέτρα που εξασφαλίζουν ότι οι υδρομορφολογικές συνθήκες των υδατικών συστημάτων είναι συμβατές με την επιδίωξη της απαιτούμενης οικολογικής κατάστα σης ή του καλού οικολογικού δυναμικού για τα υδατικά συστήματα, τα οποία χαρακτηρίζονται τεχνητά ή ισχυρά τροποποιημένα. Οι έλεγχοι προς το σκοπό αυτό μπορεί να λάβουν τη μορφή απαίτησης για τη χορήγηση έγκρι σης περιβαλλοντικών όρων, όταν η απαίτηση αυτή δεν προβλέπεται από άλλη εθνική ή κοινοτική νομοθεσία. Τα συστήματα ελέγχων επανεξετάζονται περιοδικά και, εφόσον χρειάζεται, επικαιροποιούνται, ι) απαγόρευση των απορρίψεων ρύπων απευθείας στα υπόγεια ύδατα, με την επιφύλαξη των διατάξεων του εδαφίου αυτού. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρει ας, μετά από εισήγηση της Διεύθυνσης Υδάτων της Περιφέρειας, είναι δυνατόν, κατ εξαίρεση, να επιτραπεί η επανέγχυση ύδατος το οποίο χρησιμοποιείται για γεωθερμικούς σκοπούς στον ίδιο υδροφόρο ορίζοντα. Με απόφαση του Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας, μετά από εισήγηση της Διεύθυνσης Υδάτων της Περι φέρειας είναι δυνατόν, ορίζοντας στην απόφαση αυτή τις σχετικές προϋποθέσεις, σύμφωνα με το άρθρο 5 (παρ.6) του ν. 3199/2003, να επιτρέπεται: έγχυση υδάτων που περιέχουν ουσίες οι οποίες προέρχονται από εργασίες αναζήτησης και εξαγωγής υδρογονανθράκων ή από μεταλλευτικές δραστηριότη τες, και την έκχυση υδάτων για τεχνικούς λόγους, σε γεωλογικούς σχηματισμούς από τους οποίους έχουν εξαχθεί υδρογονάνθρακες ή άλλες ουσίες ή σε γεωλογι κούς σχηματισμούς οι οποίοι, για φυσικούς λόγους, είναι μονίμως ακατάλληλοι για άλλους σκοπούς. Οι εγχύσεις αυτές δεν επιτρέπεται να περιέχουν άλλες ουσίες πλην εκείνων που προέρχονται από τις προαναφερόμενες εργασίες, επανέγχυση υπόγειων υδάτων που αντλούνται από ορυχεία και λατομεία ή που συνδέονται με την κατα σκευή ή τη συντήρηση έργων πολιτικού μηχανικού, έγχυση φυσικού νερού ή επεξεργασμένων λυμάτων για τον τεχνητό εμπλουτισμό των υδροφόρων, έγχυση φυσικού αερίου ή υγραερίου (LPG) για λό γους αποθήκευσης σε γεωλογικούς σχηματισμούς οι οποίοι, για φυσικούς λόγους, είναι μονίμως ακατάλληλοι για άλλους σκοπούς, έγχυση φυσικού αερίου ή υγραερίου (LPG) για λόγους αποθήκευσης σε άλλους γεωλογικούς σχηματισμούς όταν υπάρχει επιτακτική ανάγκη για την ασφάλεια του εφοδιασμού σε αέριο, και όταν η έκχυση πραγματο ποιείται κατά τρόπο που δεν παρουσιάζει ή δεν θα παρουσιάσει κίνδυνο υποβάθμισης της ποιότητας των υπόγειων υδάτων υποδοχής, * *

88 ΦΕΚ 54 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1363 κατασκευαστικές, οικοδομικές και άλλες εργασίες πολιτικού μηχανικού, καθώς και παρόμοιες δραστηριό τητες, επί ή εντός του εδάφους που έρχεται σε επαφή με τα υπόγεια ύδατα. Οι δραστηριότητες αυτές επιτρέ πονται μόνο εφόσον διεξάγονται σύμφωνα με τις ισχύ ουσες σχετικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας, απορρίψεις μικρών ποσοτήτων ουσιών οι οποίες πραγματοποιούνται για επιστημονικούς λόγους για το χαρακτηρισμό, την προστασία ή την αποκατάσταση υδατικών συστημάτων και οι οποίες περιορίζονται αυστηρά στην απαιτούμενη ποσότητα, εφόσον οι προαναφερόμενες απορρίψεις δεν θέτουν σε κίνδυνο την επίτευξη των περιβαλλοντικών στόχων που καθορίζονται για τα εν λόγω υπόγεια υδατικά συστήματα. ι.α) ειδικά μέτρα λαμβάνονται κατ εφαρμογή του άρθρου 13: (α) για την εξάλειψη της ρύπανσης επιφανειακών υδάτων από τις ουσίες προτεραιότητας που προσδιορίζονται από την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σύμφωνα με το άρθρο 16 παράγραφος 2 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ, και (β) για την προοδευτική μείωση της ρύπανσης από άλλες ουσίες η οποία, διαφορετικά, θα εμπόδιζε την επίτευξη των στόχων του άρθρου 4 για τα επιφανειακά υδατικά συστήματα, ι.β) μέτρα που είναι απαραίτητα για την πρόληψη σημαντικών διαρροών ρύπων από τεχνικές εγκαταστάσεις και για την πρόληψη και/ή τη μείωση των επιπτώσεων από επεισόδια ρύπανσης λόγω ατυχήματος, όπως π.χ. μετά από πλημμύρες. Στα μέτρα αυτά περιλαμβάνεται η εφαρμογή διατάξεων συστημάτων για ανίχνευση ή προειδοποίηση τέτοιων γεγονότων, συμπεριλαμβανομένων, στην περίπτωση των ατυχημάτων που δεν θα μπορούσαν να έχουν ευλόγως προβλεφθεί, όλων των κατάλληλων μέτρων για τη μείωση των κινδύνων στα υδατικά οικοσυστήματα. 5. «Συμπληρωματικά μέτρα» είναι τα μέτρα που καταρτίζονται και τίθενται σε εφαρμογή επιπλέον των βασικών μέτρων, με σκοπό την επίτευξη των στόχων που καθορίζονται στο άρθρο 4. Τα μέτρα αυτά περιλαμβάνονται στο Παράρτημα VIII του παρόντος διατάγματος. 6. Όταν τα στοιχεία παρακολούθησης ή άλλα στοιχεία υποδεικνύουν ότι δεν είναι πιθανόν να επιτευχθούν οι στόχοι που τίθενται δυνάμει του άρθρου 4 για το υδατικό σύστημα, η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ώστε: α) να διερευνώνται τα αίτια της πιθανής αποτυχίας, β) να εξετάζονται οι σχετικές άδειες και λοιπές διοικητικές πράξεις και να αναθεωρούνται εφόσον συντρέχει περίπτωση, γ) να αναθεωρούνται και να προσαρμόζονται τα Προγράμματα Παρακολούθησης εφόσον συντρέχει περίπτωση, και δ) να θεσπίζονται τα πρόσθετα μέτρα που είναι αναγκαία προκειμένου να επιτευχθούν οι εν λόγω στόχοι, συμπεριλαμβανομένης, εφόσον συντρέχει περίπτωση, της θέσπισης αυστηρότερων περιβαλλοντικών προτύπων σύμφωνα με τις διαδικασίες που προβλέπονται στο Παράρτημα IIΙ του παρόντος διατάγματος. Όταν τα αίτια αυτά οφείλονται σε περιστάσεις που απορρέουν από φυσικά αίτια ή από ανωτέρα βία και είναι εξαιρετικές ή δεν μπορούσαν ευλόγως να έχουν προβλεφθεί, ιδίως ακραίες πλημμύρες και παρατεταμένες ξηρασίες, η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων μπορεί να αποφασίζει ότι η λήψη πρόσθετων μέτρων είναι αδύνατη, με την επιφύλαξη του άρθρου 4, παράγραφος Κατά την εφαρμογή των μέτρων που θεσπίζονται σύμφωνα με την παράγραφο 3, οι Διευθύνσεις Υδάτων της Περιφέρειας λαμβάνουν όλα τα κατάλληλα μέτρα για να μην αυξηθεί η ρύπανση των θαλάσσιων υδάτων. Με την επιφύλαξη της ισχύουσας νομοθεσίας, η εφαρμογή μέτρων που λαμβάνονται σύμφωνα με την παράγραφο 3 δεν επιτρέπεται να οδηγεί, αμέσως ή εμμέσως, στην αύξηση της ρύπανσης των επιφανειακών υδάτων. Η απαίτηση αυτή δεν ισχύει εάν τούτο θα είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της ρύπανσης του όλου περιβάλλοντος. 8. Τα Προγράμματα Μέτρων καταρτίζονται το αργότερο μέχρι και όλα τα μέτρα είναι έτοιμα προς εφαρμογή το αργότερο μέχρι Τα Προγράμματα Μέτρων ενημερώνονται και, αν είναι ανάγκη, αναθεωρούνται, το αργότερο μέχρι και στη συνέχεια, ανά 6ετία. Κάθε νέο ή αναθεωρημένο μέτρο που θεσπίζεται δυνάμει ενός ενημερωμένου Προγράμματος, πρέπει να είναι έτοιμο προς εφαρμογή εντός τριών ετών από τη θέσπισή του. Άρθρο 13 Πρόγραμμα Ειδικών Μέτρων κατά της ρύπανσης 1. Οι Περιφερειακές Διευθύνσεις Υδάτων καταρτίζουν Πρόγραμμα Ειδικών Μέτρων κατά της ρύπανσης των υδάτων, σύμφωνα με το άρθρο 9 (παραγ. 2 και 4) του νόμου 3199/2003 μετά από γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου Υδάτων και σύμφωνη γνώμη της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων, από μεμονωμένους ρύπους ή ομάδες ρύπων που αποτελούν σημαντικό κίνδυνο για το υδατικό περιβάλλον ή μέσω αυτού, συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων για τα ύδατα που χρησιμοποιούνται για την άντληση πόσιμου ύδατος. Το Πρόγραμμα Ειδικών Μέτρων δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 2. Οι ρύποι αυτοί αφορούν στις ουσίες προτεραιότητας όπως ορίζονται στο άρθρο 2 (παραγ. κστ) του ν. 3199/2003, οι οποίες προσδιορίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ. Ο κατάλογος των ουσιών προτεραιότητας περιλαμβάνεται στο Παράρτημα IX του παρόντος διατάγματος. 3. Τα ποιοτικά πρότυπα που αφορούν στις συγκεντρώσεις των ουσιών προτεραιότητας στα επιφανειακά ύδατα, τα ιζήματα και το βιόκοσμο, καθορίζονται από τις κείμενες εθνικές και κοινοτικές διατάξεις και αναθεωρούνται από την Επιτροπή Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ. 4. Σε περίπτωση που, για ουσίες του καταλόγου ουσιών προτεραιότητας, δεν υπάρχει συμφωνία σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για τις εν λόγω ουσίες καθορίζονται εντός του πρώτου εξαμήνου του έτους 2007, με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων μετά από εισήγηση της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων για όλα τα επιφανειακά ύδατα που επηρεάζονται από την απόρριψη των ουσιών αυτών. Οι έλεγχοι των κύριων πηγών των εν λόγω απορρίψεων, γίνεται με βάση, μεταξύ άλλων, την εξέταση όλων των τεχνικών επιλογών περιορισμού. 5. Για τις ουσίες που προστίθενται μεταγενέστερα στον κατάλογο ουσιών προτεραιότητας, τα σχετικά ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα εφόσον δεν υπάρχει συμφωνία

89 1364 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθορίζονται με τον ίδιο ως άνω τρόπο, πέντε χρόνια μετά την ημερομηνία προσθήκης στον κατάλογο. Άρθρο 14 Πρόγραμμα ειδικών μέτρων για την πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών θεσπίζουν Πρόγραμμα Ειδικών Μέτρων κατά της ρύπανσης για την πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων, σύμφωνα με το άρθρο 9 (παραγ. 3 και 4) του νόμου 3199/2003 μετά από γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου Υδάτων και σύμφωνη γνώμη της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων. Τα μέτρα αυτά αποσκοπούν στην επίτευξη του στόχου της καλής χημικής κατάστασης των υπόγειων υδάτων σύμφωνα με το άρθρο 4, παράγραφος 1, εδάφιο β) και θεσπίζονται σε συμμόρφωση με αντίστοιχα μέτρα που υιοθετούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 17 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ. 2. Το Πρόγραμμα Ειδικών Μέτρων για τα υπόγεια νερά, περιλαμβάνεται στο Πρόγραμμα Μέτρων που προβλέπεται στο άρθρο 12 του παρόντος. 3. Σε περίπτωση που δεν έχουν καθορισθεί κριτήρια σε κοινοτικό επίπεδο για τη θέσπιση ειδικών μέτρων πρόληψης και ελέγχου της ρύπανσης των υπόγειων υδάτων, με απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων μετά από εισήγηση της Κεντρικής Υπηρεσίας Υδάτων, καθορίζονται τα κατάλληλα εθνικά κριτήρια. Στην περίπτωση αυτή, η αναστροφή της τάσης λαμβάνει ως εναρκτήριο σημείο της το 75%, κατ ανώτατο όριο, του επιπέδου των ποιοτικών προδιαγραφών που προβλέπονται στην υφιστάμενη κοινοτική νομοθεσία η οποία εφαρμόζεται στα υπόγεια ύδατα. Άρθρο 15 Διαδικασία δημοσιοποίησης των Σχεδίων Διαχείρισης Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών μεριμνούν για την ουσιαστική συμμετοχή του κοινού και των φορέων εκπροσώπησής του, συμπεριλαμβανομένων των χρηστών, στις διαδικασίες προστασίας και διαχείρισης των νερών και ιδίως στη διαδικασία εκπόνησης, αναθεώρησης και την ενημέρωση των σχεδίων διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. Για το σκοπό αυτό και σε εφαρμογή της παραγράφου 5 εδάφιο (στ) του ν. 3199/2003, για κάθε περιοχή λεκάνης απορροής ποταμού θέτουν στη διάθεση του κοινού, τα προσχέδια διαχείρισης των λεκανών απορροής ποταμών καθώς και τις πληροφορίες και τα στοιχεία που συγκεντρώνουν στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους και παρέχουν προθεσμία τουλάχιστον έξι μηνών για την διατύπωση και υποβολή γραπτών παρατηρήσεων. Ειδικότερα: 1. Πριν από την έγκριση κάθε Σχεδίου Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού σύμφωνα με την διαδικασία και τους όρους που προβλέπονται στο άρθρο 7 του ν. 3199/2003 καθώς και στο άρθρο 10 του παρόντος διατάγματος και τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από την έναρξη της περιόδου στην οποία αναφέρεται το Σχέδιο, η Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας διαβιβάζει αντίγραφο του Σχεδίου Διαχείρισης στο Περιφερειακό Συμβούλιο Υδάτων σύμφωνα με τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 6 του ν. 3199/ Το Περιφερειακό Συμβούλιο Υδάτων μέσα σε πέντε ημέρες από την παραλαβή του Σχεδίου, προβαίνει σε δημοσίευση στον ημερήσιο τύπο περιφερειακής ή εθνικής εμβέλειας και ενδεχομένως και ηλεκτρονικά, εφόσον υπάρχει σχετική δυνατότητα, ανακοίνωσης και πρόσκλησης του κοινού για να λάβει γνώση του Σχεδίου και να διατυπώσει και να υποβάλει εγγράφως τις παρατηρήσεις του. Παράλληλα το Περιφερειακό Συμβούλιο μεριμνά για την ανάρτηση αντιγράφου της ως άνω ανακοίνωσης στον πίνακα ανακοινώσεων των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων που υπάγονται στα διοικητικά όρια της οικείας Περιφέρειας. Η προθεσμία υποβολής των παρατηρήσεων του κοινού καθορίζεται από το Περιφερειακό Συμβούλιο Υδάτων και δεν μπορεί να υπερβαίνει τους έξι μήνες από την δημοσιοποίηση του Σχεδίου. Το περιεχόμενο της ανακοίνωσης αυτής καθορίζεται από την Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας. Με τη λήξη της ανωτέρω προθεσμίας, το Περιφερειακό Συμβούλιο διαβιβάζει στη Δ/νση Υδάτων της Περιφέρειας τη γνωμοδότησή του καθώς και τις παρατηρήσεις του κοινού, προκειμένου να ληφθούν υπόψη κατά τη διαδικασία έγκρισης του Σχεδίου Διαχείρισης. 3. Μετά από σχετική αίτηση κάθε ενδιαφερόμενου, η Διεύθυνση Υδάτων της Περιφέρειας παρέχει πρόσβαση σε βοηθητικά έγγραφα και πληροφορίες που χρησιμοποιήθηκαν για την εκπόνηση του προσχεδίου διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. 4. Οι παράγραφοι 1 και 2 εφαρμόζονται και στις περιπτώσεις ενημέρωσης των Σχεδίων Διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού. 5. Η διαδικασία δημοσιοποίησης που προβλέπεται στις παραγράφους 1 και 2 του παρόντος άρθρου, εφαρμόζεται κατ αναλογία και για τις περιπτώσεις 1 και 3 του εδαφίου στ της παραγράφου 5 του άρθρου 5 του ν. 3199/2003. Άρθρο 16 Υποβολή εκθέσεων στην Επιτροπή Ε.Κ. 1. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών διαβιβάζουν αντίγραφα των Σχεδίων Διαχείρισης και όλων των επακόλουθων ενημερωμένων μορφών τους στην Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων, η οποία στη συνέχεια τα διαβιβάζει στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε οιοδήποτε ενδιαφερόμενο κράτος μέλος εντός τριών μηνών από την έγκρισή τους: α) για τις περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού που ευρίσκονται εξ ολοκλήρου στην Ελληνική Επικράτεια, όλα τα Σχέδια Διαχείρισης τα οποία έχουν δημοσιευθεί σύμφωνα με το άρθρο 15, β) για τις διεθνείς περιοχές λεκάνης απορροής ποταμού, τουλάχιστον το μέρος των Σχεδίων που καλύπτει το έδαφος της χώρας. 2. Οι Διευθύνσεις Υδάτων των Περιφερειών υποβάλλουν προς την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων συνοπτικές εκθέσεις σχετικά με: τις αναλύσεις που απαιτούνται δυνάμει του άρθρου 5, και τα Προγράμματα Παρακολούθησης που καταρτίζονται δυνάμει του άρθρου 11, που αναλαμβάνονται για τους σκοπούς του πρώτου Σχεδίου Διαχείρισης, εντός 3 μηνών από την ολοκλήρωσή τους. Οι εκθέσεις αυτές υποβάλλονται από την Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κοινοποιούνται στην Εθνική Επιτροπή Υδάτων. 3. Οι Δ/νσεις Υδάτων των Περιφερειών, εντός τριών

90 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1365 ετών από την έγκριση κάθε Σχεδίου Διαχείρισης ή την επικαιροποίησή του σύμφωνα με το άρθρο 10, δημοσιεύουν και υποβάλλουν στην Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων του Υ.ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. Ενδιάμεση Έκθεση στην οποία περιγράφεται η πρόοδος που έχει σημειωθεί ως προς την εφαρμογή του προβλεπόμενου Προγράμματος Μέτρων. Η Κεντρική Υπηρεσία Υδάτων αποστέλλει άμεσα την ως άνω Ενδιάμεση Έκθεση στην Επιτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρθρο 17 Καταργούμενες Διατάξεις Α. Καταργούμενες διατάξεις 1. Με την επιφύλαξη της παραγράφου Β, κάθε διάταξη που αντίκειται στις διατάξεις του παρόντος διατάγματος ή ανάγεται σε θέματα που ρυθμίζονται από αυτό, καταργείται. 2. Στις καταργούνται: α) Τα άρθρα 3Α παράγραφος 1, 4, 5 παράγραφοι. 1 3α, 6, 7α, 8 10 της κοινής υπουργικής απόφασης 46399/1352/86 (Β 438) «απαιτούμενη ποιότητα επιφανειακών νερών που προορίζονται για «πόσιμα», «κολύμβηση», «διαβίωση ψα ριών σε γλυκά νερά» και «καλλιέργεια και αλιεία οστρα κοειδών», μέθοδοι μέτρησης, συχνότητα δειγματοληψίας και ανάλυση των επιφανειακών νερών που προορίζονται για πόσιμα, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες του Συμβου λίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 75/440/ΕΟΚ, 76/160/ ΕΟΚ, 78/659/ΕΟΚ, 79/923/ΕΟΚ και 79/869/ΕΟΚ». β) Η Απόφαση 77/795/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 1977 «Περί καθιερώσεως κοινής διαδικασίας ανταλλαγής πληροφοριών για την ποιότητα των γλυκών επιφανειακών υδάτων της Κοινότητας» όπως ισχύει. 3. Στις καταργούνται: Τα άρθρα 3Α παράγραφος 3, 3Β παράγραφοι 1 1.4, 5 παράγραφοι 3 εδάφιο Β της κοινής υπουργικής απόφασης 46399/1352/86 (Β 438) «απαιτούμενη ποιότητα επιφανειακών νερών που προορίζονται για «πόσιμα», «κολύμβηση», «διαβίωση ψαριών σε γλυκά νερά» και «καλλιέργεια και αλιεία οστρακοειδών», μέθοδοι μέτρησης, συχνότητα δειγματοληψίας και ανάλυση των επιφανειακών νερών που προορίζονται για πόσιμα, σε συμμόρφωση με τις οδηγίες του Συμβουλίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων 75/440/ΕΟΚ, 76/160/ΕΟΚ, 78/659/ΕΟΚ, 79/923/ΕΟΚ και 79/869/ΕΟΚ». Η κοινή υπουργική απόφαση 26857/553/88 (Β 196) «Μέτρα και περιορισμοί για την προστασία των υπόγειων νερών από απορρίψεις ορισμένων επικίνδυνων ουσιών», η οποία αποτελεί την εναρμόνιση της Ελληνικής νομοθεσίας προς την οδηγία 80/68/ΕΟΚ «περί προστασίας των υπογείων υδάτων από τη ρύπανση που προέρχεται από ορισμένες επικίνδυνες ουσίες». Η υπ αριθμ. 2/ ΠΥΣ (Α 15) και η υπ αριθμ. 4859/726/2001 κοινές υπουργικές αποφάσεις (Β 253) που έχουν εκδοθεί σε συμμόρφωση με την οδηγία 76/464/ ΕΟΚ, εκτός από το άρθρο 4 της κοινής υπουργικής απόφασης αυτής που καταργείται από την έναρξη ισχύος του παρόντος διατάγματος. Β. Μεταβατικές διατάξεις 1. Οι ακόλουθες μεταβατικές διατάξεις ισχύουν για την υπ αριθμ. 2/ ΠΥΣ και την υπ αριθμ. 4859/726/2001 κοινή υπουργική απόφαση: α) ο κατάλογος προτεραιότητας που θεσπίζεται σύμφωνα με το άρθρο 16 της οδηγίας 2000/60/ΕΚ και περιλαμβάνεται στο Παράρτημα ΙΧ του παρόντος, αντικαθιστά τον κατάλογο ουσιών που παρατίθεται στην Ανακοίνωση της Επιτροπής Ε.Κ. προς το Συμβούλιο της 22ας Ιουνίου 1982 «για τις επικίνδυνες ουσίες που μπορούν να συμπεριληφθούν στον πίνακα Ι της οδηγίας 76/464/ΕΟΚ του Συμβουλίου». β) Για την υπ αριθμ. 2/2001 ΠΥΣ όπως τροποποιήθηκε με την υπ αριθμ /2704/Ε 103/2003 κοινή υπουργική απόφαση (Β 1866), σχετικά με την εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Μείωσης της Ρύπανσης από επικίνδυνες ουσίες και τις αναθεωρήσεις του καθώς και την εφαρμογή των Ειδικών Προγραμμάτων Μείωσης της ρύπανσης που έχουν εκδοθεί σύμφωνα με το άρθρο 4 της ως άνω ΠΥΣ, είναι δυνατό να εφαρμόζονται οι προβλεπόμενες στο παρόν δ/γμα αρχές για τον εντοπισμό των προβλημάτων ρύπανσης και των ουσιών που τα προξενούν σύμφωνα με τα άρθρα 9 και 11, τη θέσπιση ποιοτικών προτύπων και τη λήψη μέτρων σύμφωνα με το άρθρο 13 του παρόντος δ/τος. 2. Οι περιβαλλοντικοί στόχοι του άρθρου 4 και τα ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα που θεσπίζονται α) στο Παράρτημα VΙ β) σύμφωνα με το άρθρο 16 (παραγ. 5) της οδηγίας 2000/60 γ) σύμφωνα με το Παράρτημα IX για τις ουσίες που δεν περιλαμβάνονται στον κατάλογο προτεραιότητας και δ) σύμφωνα με το άρθρο 13 (παραγ. 4) του παρόντος για τις ουσίες προτεραιότητας για τις οποίες δεν έχουν καθορισθεί ποιοτικά πρότυπα δυνάμει του άρθρου 16 (παραγ. 6) της οδηγίας 2000/60, θεωρούνται ως ποιοτικά περιβαλλοντικά πρότυπα για την εφαρμογή του άρθρου 12 της υπ αριθμ /703/2003 κοινής υπουργικής απόφασης (Β 332). 3. Για τα συστήματα επιφανειακών υδάτων, οι περιβαλλοντικοί στόχοι που θεσπίζονται δυνάμει του πρώτου σχεδίου διαχείρισης λεκάνης απορροής ποταμού που απαιτείται σύμφωνα με το άρθρο 10 του παρόντος, συνεπάγονται τουλάχιστον, τη θέσπιση ποιοτικών προτύπων τουλάχιστον το ίδιο αυστηρών με εκείνα που απαιτούνται για την εφαρμογή του Εθνικού Προγράμματος Μείωσης της ρύπανσης των νερών που αναφέρεται στην παράγραφο 1 (εδαφ. β) του άρθρου αυτού. Άρθρο 18 Κυρώσεις 1. Σε κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο που ρυπαίνει ή υποβαθμίζει τα νερά ή παραβαίνει τις διατάξεις του παρόντος διατάγματος με πράξη ή παράλειψη επιβάλ λονται οι διοικητικές και ποινικές κυρώσεις που προ βλέπονται στα άρθρα 13 και 14 του ν. 3199/ Οι ως άνω κυρώσεις επιβάλλονται ανεξάρτητα από την επιβολή κυρώσεων που προβλέπονται σε άλλες διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας. Άρθρο 19 Παραρτήματα Προσαρτώνται και αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του παρόντος διατάγματος τα Παραρτήματα I IX που ακολουθούν. Τα Παραρτήματα αυτά τροποποιούνται με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και του κατά περίπτωση συναρμόδιου Υπουρ γού σύμφωνα με τα εκάστοτε ισχύοντα στο Κοινοτικό Δίκαιο. Άρθρο 20

91 1366 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) Η ισχύς του παρόντος διατάγματος αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Στον Υπουργό Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημόσιων Έργων αναθέτουμε τη δημοσίευση και εκτέλεση του παρόντος διατάγματος. Αθήνα, 2 Μαρτίου 2007 Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΡΟΛΟΣ ΓΡ. ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ, ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΑΘΑΝ. ΝΑΚΟΣ Γ. ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ ΑΝΑΣ. ΝΕΡΑΝΤΖΗΣ Γ. ΣΟΥΦΛΙΑΣ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΑΘΑΝ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ EYΑΓ. ΜΠΑΣΙΑΚΟΣ Μ. ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ

92 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1367

93 1368 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

94 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1369

95 1370 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

96 ΦΕΚ 54 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1371

97 1372 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

98 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1373

99 1374 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

100 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1375

101 1376 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

102 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1377

103 1378 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)

104 ΦΕΚ 54 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ) 1379

105 1380 ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ)