ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Σχολή Αγρονό ων Το ογράφων Μηχανικών ΕΜΠ Εργαστήριο Συγκοινωνιακής Τεχνικής

Transcript

1 ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ Σχολή Αγρονό ων Το ογράφων Μηχανικών ΕΜΠ Εργαστήριο Συγκοινωνιακής Τεχνικής Συστήματα Μεταφορών Κωνσταντίνος Αντωνίου Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΙΑΚΡΙΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ Κωνσταντίνος Κεπαπτσόγλου Λέκτορας ΕΜΠ Σημείωση: Το αρχείο αυτό βασίζεται σε υλικό του αξιομνημόνευτου κ. Πέτρου Βυθούλκα, Επίκουρου Καθηγητή της Σχολής Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ.

2 Άδεια χρήσης Το παρόν εκπαιδευτικό υλικό υπόκειται σε άδειες χρήσης Creative Commons. Για εκπαιδευτικό υλικό, όπως εικόνες, που υπόκειται σε άδεια χρήσης άλλου τύπου, αυτή πρέπει να αναφέρεται ρητώς. 2

3 6 Ανάλυση διακριτών επιλογών 3

4 Αθροιστικά ή εξατομικευμένα μοντέλα γενικά χαρακτηριστικά Αθροιστικά Μακροσκοπική θεώρηση του προβλήματος Αναλύουν τα χαρακτηριστικά στο σύνολο του πληθυσμού που εξετάζεται Υπολογίζουν ποσοστά ή απόλυτα μεγέθη ζήτησης, βάσει μέσων χαρακτηριστικών του πληθυσμού Εξατομικευμένα Μικροσκοπική θεώρηση του προβλήματος Αναλύουν τα χαρακτηριστικά και τις επιλογές του κάθε μετακινούμενου Υπολογίζουν την πιθανότητα ο κάθε μετακινούμενος να κάνει μια συγκεκριμένη επιλογή 4

5 Αθροιστικό μοντέλο επιλογής μέσου - Μέσο εισόδημα 35% 25% 22% 8% - Μέσο εισόδημα - Μέση ηλικία 8% 6% 52% 24% - Μέση ηλικία - Μέση συχνότητα μετακίνησης - % ανά σκοπό μετακίνησης % - Μέση συχνότητα μετακίνησης - % ανά σκοπό μετακίνησης % % % = f ( μέσου εισοδήματος, μέσης ηλικίας, μέσης συχνότητας, % σκοπού, μέσων χαρακτηριστικών μεταφ. μέσου 5 )

6 Εξατομικευμένα μοντέλα (Disaggregate models) Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Εισόδημα, ηλικία, συχνότητα, σκοπός Πιθανότητα ένας μετακινούμενος να επιλέξει ένα συγκεκριμένο μεταφορικό μέσου = f ( εισοδήματος, ηλικίας, συχνότητας, σκοπού, χαρακτηριστικών μεταφ. μέσου ) 6

7 Μοντέλα διακριτών επιλογών Αθροιστικά ή εξατομικευμένα μοντέλα γενικά χαρακτηριστικά Αθροιστικά Λιγότερο λεπτομερή Αναλύουν την μέση συμπεριφορά Εξατομικευμένα Μεγαλύτερη λεπτομέρεια ανάλυσης Επεξηγούν την συμπεριφορά του μετακινούμενου με βάση τα χαρακτηριστικά του Χαμηλότερη ακρίβεια πρόβλεψης Απαιτούμενα στοιχεία είναι πιο εύκολα διαθέσιμα Χαμηλότερο κόστος συλλογής στοιχείων μεγαλύτερη ακρίβεια πρόβλεψης Υψηλές απαιτήσεις σε στοιχεία Υψηλότερο κόστος συλλογής στοιχείων και ανάπτυξης μοντέλου Εξειδικευμένη γνώση στατιστικής και οικονομετρίας Προβλήματα μεταφοράς των συμπερασμάτων από ατομικό επίπεδο στο σύνολο του πληθυσμού. 7

8 Μετακινήσεις/νοικοκυριό Σφάλματα της αθροιστικής προσέγγισης Μ.Ο. ζώνης Μ.Ο. ζώνης 2 Μ.Ο. ζώνης 3 Εισόδημα 8

9 Μετακινήσεις/νοικοκυριό Σφάλματα της αθροιστικής προσέγγισης Μ.Ο. ζώνης Μ.Ο. ζώνης 2 Μ.Ο. ζώνης 3 Εισόδημα Ένα αθροιστικό μοντέλο προσδιορίζει στην σχέση μεταξύ του μέσου εισοδήματος και του μέσου αριθμού μετακινήσεων ανά νοικοκυριό. Τα μεγέθη αυτά αφορούν μέσους όρους σε κάθε ζώνη. Σε ένα εξατομικευμένο μοντέλο προσδιορίζεται η σχέση μεταξύ του εισοδήματος κάθε νοικοκυριού και των μετακινήσεων που γίνονται από τα μέλη αυτού του νοικοκυριού. Με την χρήση μέσων όρων, χάνεται ουσιαστική πληροφορία σχετικά με την επιρροή των διαφόρων κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών στον αριθμό των μετακινήσεων που πραγματοποιούνται σε κάθε νοικοκυριό. Αυτό μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα τον προσδιορισμό εσφαλμένων σχέσεων μεταξύ των μετακινήσεων και των κοινωνικοοικονομικών χαρακτηριστικών. 9

10 Αθροιστικά μοντέλα Υπολογίζουν τον συνολικό αριθμό ή το ποσοστό των μετακινούμενων που κάνουν μια επιλογή k. Τα μοντέλα προσδιορίζουν την σχέση ανάμεσα στα ποσοστά που προσελκύει η κάθε επιλογή και στις μέσες τιμές των χαρακτηριστικών των επιλογών και των μετακινούμενων. Τα ποσοστά και οι μέσες τιμές αναφέρονται στο επίπεδο της μονάδας ανάλυσης που είναι συνήθως η κυκλοφοριακή ζώνη. Επομένως κάθε παρατήρηση που αναλύεται αφορά αθροιστικά μεγέθη πού σχετίζονται με κάθε ζώνη. 0

11 Εξατομικευμένα μοντέλα Χρησιμοποιούν στοιχεία από έρευνες χαρακτηριστικών μετακινήσεων σε ατομικό επίπεδο. Για την προσδιορισμό της μορφής και την εκτίμηση των συντελεστών του μοντέλου κάθε παρατήρηση της εξαρτημένης μεταβλητής είναι μία μετακίνηση. Σε αυτή την προσέγγιση γενικά χρησιμοποιούμε την έννοια της ωφέλειας, που θεωρείται ότι εκφράζει την ελκυστικότητα κάθε συγκεκριμένης εναλλακτικής επιλογής που έχει ο μετακινούμενος.

12 Εξατομικευμένα μοντέλα (συνέχεια) Τα περισσότερα μοντέλα χρησιμοποιούν την αντιληπτή ωφέλεια / ελκυστικότητα ενός συγκεκριμένο μέσου που εκφράζεται σαν ένα σταθμισμένο άθροισμα κάποιων χαρακτηριστικών του, όπως τα αντιλαμβάνεται ο μετακινούμενος. Τα χαρακτηριστικά αυτά συνήθως περιλαμβάνουν μεταβλητές του μεταφορικού συστήματος όπως χρόνος και κόστος μετακίνησης, και μπορεί να περιλαμβάνει και κοινωνικοοικονομικά χαρακτηριστικά του μετακινούμενου όπως, εισόδημα, ιδιοκτησία ΙΧ ή άδειας οδήγησης, ηλικία, φύλο, κλπ. 2

13 Εξατομικευμένα μοντέλα - η διαδικασία της επιλογής Διαδικασία Επιλογής Είναι μια διαδοχική διαδικασία αποφάσεων που περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια. Καθορισμός του προβλήματος επιλογής 2. Γένεση των εναλλακτικών επιλογών/λύσεων 3. Αξιολόγηση των χαρακτηριστικών των εναλλακτικών επιλογών 4. Επιλογή 5. Εφαρμογή 3

14 Οι συνιστώσες ενός προβλήματος επιλογής ) Το άτομο που λαμβάνει την απόφαση, δηλ. ο μετακινούμενος Οι μετακινούμενοι αντιμετωπίζουν διαφορετικά προβλήματα, έχουν διαφορετικές απαιτήσεις και διαφορετικές προτιμήσεις 2) Οι εναλλακτικές επιλογές Το περιβάλλον του μετακινούμενου προσδιορίζει το σύνολο των εναλλακτικών επιλογών που είναι διαθέσιμα. Κατά την διαδικασία επιλογής ο μετακινούμενος λαμβάνει υπόψη του ένα υποσύνολο αυτού του συνόλου, που περιλαμβάνει εκείνες τις εναλλακτικές επιλογές που είναι γνωστές στον μετακινούμενο και που τις θεωρεί εφικτές. Αυτές αποτελούν το σύνολο των εναλλακτικών επιλογών (choice set) του μετακινούμενου. π.χ. μπορεί να μην γνωρίζει για μια λεωφορειακή γραμμή που μπορεί να τον εξυπηρετήσει, ή μπορεί να μην είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει το ΙΧ γιατί το χρησιμοποιεί άλλο μέλος του νοικοκυριού. 3) Τα χαρακτηριστικά των εναλλακτικών επιλογών χρόνος, κόστος, αξιοπιστία, άνεση, ασφάλεια 4

15 ΜΟΝΤΕΛΑ ΔΙΑΚΡΙΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ : 4) Ο κανόνας επιλογής/ λήψης απόφασης Περιγράφει το μηχανισμό που χρησιμοποιεί ο μετακινούμενος για να επεξεργαστεί τη διαθέσιμη πληροφορία και να καταλήξει σε μια επιλογή. Οι κανόνες επιλογής μπορούν να ταξινομηθούν στις ακόλουθες κατηγορίες : Επικράτησης: μια εναλλακτική επιλογή προτιμάται όταν τουλάχιστον όσον αφορά ένα χαρακτηριστικό της είναι πολύ καλύτερη δηλ. επικρατέστερη από τις υπόλοιπες, και τα υπόλοιπα χαρακτηριστικά της δεν είναι χειρότερα από τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά των υπολοίπων επιλογών (δεν οδηγεί σε μοναδική λύση) Ικανοποίησης: για κάθε χαρακτηριστικό τίθεται ένα αποδεκτό επίπεδο ικανοποίησης που χρησιμοποιείται σαν κριτήριο επιλογής. Εάν μια εναλλακτική λύση δεν ικανοποιεί το κριτήριο τότε απορρίπτεται. Π.χ. Κριτήριο : ο χρόνος μετακίνησης να είναι μικρότερος από 30. Όλα τα μέσα με μεγαλύτερο χρόνο διαδρομής απορρίπτονται (δεν οδηγεί σε μοναδική λύση). 5

16 4) Ο κανόνας επιλογής/ λήψης απόφασης (συνέχεια) Ωφέλειας : Η ελκυστικότητα μιας επιλογής εκφράζεται σαν συνάρτηση όλων των χαρακτηριστικών της που σταθμίζονται κατάλληλα. Η συνάρτηση αυτή εκφράζει την ωφέλεια που έχει ο μετακινούμενος αν κάνει την συγκεκριμένη επιλογή. Ο μετακινούμενος επιλέγει την λύση που του δίνει την μεγαλύτερη ωφέλεια -- Κανόνας μεγιστοποίησης της Ωφέλειας 6

17 Ντετερμινιστικά μοντέλα μεγιστοποίησης της ωφέλειας Παράδειγμα Ένας εργαζόμενος μπορεί να πάει στην τόπο εργασίας του με ένα από τους ακόλουθους τρόπους: οδηγώντας το δικό του ΙΧ, (ΙΧ) επιβάτης σε άλλο ΙΧ μοιραζόμενος το κόστος μετακίνησης (ΙΧα) με λεωφορείο, (Λ) Τα χαρακτηριστικά της μετακίνησης που λαμβάνονται υπόψη είναι ο χρόνος μετακίνησης Τ (σε ώρες), και το κόστος μετακίνησης C (ΕΥΡΩ), Τα χαρακτηριστικά του μετακινούμενου που επηρεάζουν την επιλογή είναι το ετήσιο εισόδημα Υ (σε ΕΥΡΩ) Έστω ότι η ωφέλεια εκφράζεται με την σχέση U(T,C,Y) = -T 5C/Y H ωφέλεια μειώνεται καθώς ο χρόνος και καθώς το κόστος μετακίνησης αυξάνονται 7

18 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Ο χρόνος και το κόστος της μετακίνησης με το κάθε μέσο είναι: Χρόνος (Τ) Κόστος (C) (ώρες) (ΕΥΡΩ) ΙΧ 0,50 2,00 ΙΧα 0,75,00 Λ,00 0,75 U(T,C,Y) = -T 5C/Y Και η ωφέλεια για δύο κατηγορίες εισοδημάτων, ΕΥΡΩ/έτος (Υ=40), και 0000 ΕΥΡΩ/έτος (Υ=0) υπολογίζεται, Ωφέλεια (U) Ωφέλεια (U) Y=40 Y=0 ΙΧ -0,75 -,50 ΙΧα -0,88 -,25 Λ -,09 -,38 Ο μετακινούμενος με υψηλό εισόδημα επιλέγει ΙΧ, και αυτός με χαμηλό εισόδημα ΙΧα 8

19 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Ας θεωρήσουμε ότι το επίπεδο εξυπηρέτησης με λεωφορείο βελτιώνεται και ο χρόνος μετακίνησης είναι 0,75 ώρες. Οι νέες τιμές της ωφέλειας που σχετίζεται με κάθε μέσο είναι: Ωφέλεια (U) Ωφέλεια (U) Y=40 Y=0 ΙΧ -0,75 -,50 ΙΧα -0,88 -,25 Λ -,09 -,3 Ο μετακινούμενος με υψηλό εισόδημα εξακολουθεί να επιλέγει ΙΧ, ενώ αυτός με χαμηλό εισόδημα αλλάζει και τώρα χρησιμοποιεί Λ. 9

20 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Τα κύρια χαρακτηριστικά της μεθόδου που βασίζεται στην αρχή της μεγιστοποίησης της ωφέλειας: μια συνάρτηση ωφέλειας μπορεί να περιγράψει την εξάρτηση των επιλογών (ΙΧ, ΙΧα, Λ) από τα χαρακτηριστικά του μετακινούμενου (εισόδημα) και τα χαρακτηριστικά των εναλλακτικών επιλογών (χρόνος και κόστος μετακίνησης) η θεωρία ωφέλειας μπορεί να προβλέψει τις μεταβολές στις επιλογές που κάνουν οι μετακινούμενοι, όταν τα χαρακτηριστικά μιας επιλογής μεταβάλλονται Το μοντέλο μπορεί εύκολα να επεκταθεί έτσι ώστε να αναλύσει περισσότερα από 3 μεταφορικά μέσα 20

21 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Τα κύρια χαρακτηριστικά της μεθόδου που βασίζεται στην αρχή της μεγιστοποίησης της ωφέλειας: Για την πραγματοποίηση μιας μετακίνησης, ο μετακινούμενος δαπανά χρόνο και χρήμα. Ο μετακινούμενος επιβαρύνεται παρά ωφελείται από την διαδικασία της μετακίνησης. Επομένως η ωφέλεια που έχει ένας μετακινούμενος αποκλειστικά και μόνο από την πραγματοποίηση μιας μετακίνησης είναι ένα μέγεθος αρνητικό. Οι συντελεστές μιας συνάρτησης ωφέλειας που σχετίζονται με χαρακτηριστικά της μετακίνησης που επιβαρύνουν το μετακινούμενο (π.χ. χρόνος και κόστος) έχουν αρνητικό πρόσημο. 2

22 Αθροιστικές επιλογές Ο χρόνος και το κόστος της μετακίνησης με το κάθε μέσο είναι: Χρόνος (Τ) Κόστος (C) (ώρες) (ΕΥΡΩ) ΙΧ 0,50 2,00 ΙΧα 0,75,00 Λ,00 0,75 Και η κατανομή του εισοδήματος είναι: Εισόδημα % μετακινούμενων 7 5% 9 5% 27 25% 33 25% 37 20% 40 0% 22

23 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας εισόδημα % U(IX) U(IXα) U(Λ) επιλογή 7 5 -,09 -,04 -,22 ΙΧα 9 5 -,03 -, ΙΧα ,87-0,94 -,4 ΙΧ ,80-0,90 -, ΙΧ ,77-0,89 -,0 ΙΧ ,75-0,88 -,09 ΙΧ 20% επιλέγουν ΙΧα και 80% το ΙΧ Κανένας μετακινούμενος δεν επιλέγει το Λ 23

24 Κανόνας επιλογής σε ντετερμινιστικό μοντέλο μεγιστοποίησης της ωφέλειας Η ωφέλεια είναι ντετερμινιστική Ο κανόνας επιλογής είναι ντετερμινιστικός Εάν Ωφέλεια(λεωφορείο) - Ωφέλεια(ΙΧ) > 0, Πιθανότητα(λεωφορείο)= Εάν Ωφέλεια(λεωφορείο) - Ωφέλεια(ΙΧ) < 0, Πιθανότητα(λεωφορείο)=0 Πιθανότητα επιλογής λεωφορείου 0 Ωφέλεια(λεωφορείο) Ωφέλεια(ΙΧ) 24

25 Ανεπάρκεια των ντετερμινιστικών μοντέλων ωφέλειας Τα ντετερμινιστικά μοντέλα ωφέλειας βασίζονται στην αρχή της μεγιστοποίησης της ωφέλειας που δίνει ντετερμινιστικές προβλέψεις Όμως στην πραγματικότητα, μετακινούμενοι με τα ίδια χαρακτηριστικά κάνουν διαφορετικές επιλογές όταν αντιμετωπίζουν παρόμοια (ή ακόμα και τα ίδια) εναλλακτικά σενάρια επιλογής. Ακόμα και ο ίδιος μετακινούμενος μπορεί να κάνει διαφορετικές επιλογές σε διαφορετικές περιστάσεις Δεν είναι δυνατό ένα μοντέλο να περιλάμβανει όλες τις μεταβλητές που επηρεάζουν τη διαδικασία επιλογής που εφαρμόζει ο κάθε μετακινούμενος, και επομένως δεν είναι δυνατόν να γίνουν προβλέψεις με 00% βεβαιότητα. 25

26 Ανεπάρκεια των ντετερμινιστικών μοντέλων ωφέλειας Στην προτυποποίηση ενός προβλήματος επιλογής υπάρχουν σφάλματα μετρήσεων και ελλιπής πληροφορία, διαφορές στις προτιμήσεις που έχουν οι μετακινούμενοι, οι οποίες δεν παρατηρούνται/καταγράφονται Χαρακτηριστικά των εναλλακτικών επιλογών που δεν παρατηρούνται ή δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν. τα ντετερμινιστικά μοντέλα παρέχουν μια ανεπαρκή περιγραφή της ανθρώπινης συμπεριφοράς 26

27 Μοντέλα στοχαστικής ωφέλειας ή πιθανοκρατικά μοντέλα επιλογής Εάν ο αναλυτής είχε στοιχεία για όλες τις μεταβλητές που σχετίζονται με (δηλ. όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν) το πρόβλημα της επιλογής, τα ντετερμινιστικά μοντέλα θα μπορούσαν να περιγράψουν το πρόβλημα επιλογής ικανοποιητικά, και να δώσουν αξιόπιστες προβλέψεις. 27

28 Μοντέλα στοχαστικής ωφέλειας ή πιθανοκρατικά μοντέλα επιλογής Όμως ο απαιτούμενος όγκος στοιχείων δεν είναι διαθέσιμος. Δεν είναι δυνατόν να συλλεχθούν στοιχεία α) για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που λαμβάνει υπόψη ο κάθε μετακινούμενος, β) για τις ιδιαίτερες προτιμήσεις που μπορεί να έχει, και γ) για τα πιθανά λάθη που οφείλονται στην έλλειψη πλήρους και ακριβούς εικόνας για τα χαρακτηριστικά των μεταφορικών συστημάτων που είναι διαθέσιμα για κάθε συγκεκριμένη επιλογή. 28

29 Μοντέλα στοχαστικής ωφέλειας ή πιθανοκρατικά μοντέλα επιλογής Τα μοντέλα στοχαστικής ωφέλειας ή πιθανοκρατικά μοντέλα επιλογής αναγνωρίζουν αυτήν την έλλειψη πλήρους πληροφορίας Περιγράφουν τις προτιμήσεις και τις επιλογές με πιθανότητες Αντί να προβλέψουν ότι ένας μετακινούμενος θα κάνει μια επιλογή με βεβαιότητα, υπολογίζουν τις πιθανότητες κάθε μια από τις εναλλακτικές λύσεις να επιλεγεί. 29

30 Η Θεωρία της στοχαστικής ωφέλειας ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ) Οι μετακινούμενοι ανήκουν σε ένα συγκεκριμένο ομοιογενή πληθυσμό έχουν οικονομικά ορθολογική συμπεριφορά, κατέχουν ακριβή και πλήρη πληροφορία σχετικά με τα χαρακτηριστικά των εναλλακτικών επιλογών που έχουν Επομένως : Κάνουν εκείνη την επιλογή που μεγιστοποιεί την προσωπική τους ωφέλεια υπό τους κοινωνικούς, νομικούς, φυσικούς και οικονομικούς περιορισμούς που έχουν 30

31 2) Τα χαρακτηριστικά των μετακινούμενων και των εναλλακτικών επιλογών τους Το σύνολο των επιλογών που έχουν οι μετακινούμενοι έχει προκαθορισθεί και δεν επηρεάζει τη διαδικασία λήψης της απόφασης επιλογής. Το σύνολο των επιλογών περιλαμβάνει Ν επιλογές και συμβολίζεται, Α={Α, Α 2,..Α j.. Α Ν } 3

32 2) Τα χαρακτηριστικά των μετακινούμενων και των εναλλακτικών επιλογών τους Υπάρχει ένα σύνολο Χ διανυσμάτων των χαρακτηριστικών των μετακινούμενων και των επιλογών τους, που δίνουν τις τιμές αυτών των χαρακτηριστικών όπως έχουν μετρηθεί από τον αναλυτή. Τα χαρακτηριστικά του μετακινούμενου που μπορεί να χρησιμοποιηθούν, περιλαμβάνουν την ηλικία, το εισόδημα, το φύλο, την απασχόληση κ.α. Τα χαρακτηριστικά της μετακίνησης περιλαμβάνουν, τον συνολικό χρόνο διαδρομής και το συνολικό κόστος διαδρομής, ή τις επί μέρους συνιστώσες του (π.χ. όπως αναφέρονται στην τυποποίηση του γενικευμένου κόστους μετακίνησης) και τυχόν αλλά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με το επίπεδο εξυπηρέτησης, την αξιοπιστία κ.α. 32

33 3) Η Ωφέλεια χρησιμότητα (utility) Η ελκυστικότητα κάθε μιας από τις εναλλακτικές επιλογές που έχουν οι μετακινούμενοι μπορεί να περιγραφεί με ένα μέτρο της ωφέλειας που θα έχει ο μετακινούμενος αν την επιλέξει Κάθε εναλλακτική επιλογή Α j σχετίζεται με μια ωφέλεια U jq για τον μετακινούμενο q. Ο αναλυτής δεν έχει πλήρη πληροφορία για όλες τις παραμέτρους που λαμβάνει υπόψη ο μετακινούμενος όταν κάνει την επιλογή του. 33

34 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Επομένως η ωφέλεια U jq μπορεί να αναπαρασταθεί από 2 συνιστώσες a)την αντιπροσωπευτική, συστηματική, ή μετρούμενη ωφέλεια V jq που είναι συνάρτηση των χαρακτηριστικών x που έχουν μετρηθεί από τον αναλυτή b)μια στοχαστική/τυχαία συνιστώσα ε jq που αναπαριστά, τις ιδιοσυγκρασίες και ιδιαίτερες προτιμήσεις του μετακινούμενου, και τα σφάλματα μέτρησης και παρατήρησης (δηλ. προτυποποίησης του προβλήματος) που κάνει ο αναλυτής U jq V jq jq 34

35 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας U jq V jq jq c) η ωφέλεια U jq αναπαριστά την αντιληπτή ωφέλεια της επιλογής j, δηλ. την ωφέλεια όπως την αντιλαμβάνεται ο μετακινούμενος (λόγω των ιδιαίτερων προτιμήσεων που έχει, ή/και λόγω σφαλμάτων που υπεισέρχονται από την έλλειψη πλήρους/ακριβούς γνώσης των χαρακτηριστικών των διαθέσιμων εναλλακτικών επιλογών που έχει) Για να ισχύει η παραπάνω σχέση απαιτείται ομοιογένεια των μετακινούμενων, δηλ. θα πρέπει να έχουν όλοι το ίδιο σύνολο επιλογών Α και να αντιμετωπίζουν τους ίδιους περιορισμούς. 35

36 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Η στοχαστική/τυχαία συνιστώσα ε jq που ονομάζεται και τυχαίο σφάλμα του μοντέλου μπορεί να θεωρηθεί ότι ακολουθεί μια κατανομή πιθανότητας με μέση τιμή 0. Η συστηματική συνιστώσα μπορεί να εκφρασθεί από την σχέση: V jq kj. k Όπου οι τιμές των παραμέτρων θ x jkq θεωρούνται σταθερές για όλους τους μετακινούμενους, αλλά μπορεί να είναι διαφορετικές για τις διαφορετικές εναλλακτικές επιλογές που έχουν οι μετακινούμενοι. 36

37 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας 4) Ο κανόνας επιλογής Ο μετακινούμενος q επιλέγει εκείνη την εναλλακτική λύση που έχει την μεγαλύτερη αντιληπτή ωφέλεια, δηλ. επιλέγει το A j εάν και μόνο εάν U U A A( ) jq iq, i q U jq U iq V jq jq V iq iq V jq V iq iq jq η τιμή του ε iq ε jq δεν μπορεί να είναι γνωστή για κάθε μετακινούμενο q, και επομένως υπολογίζεται η πιθανότητα επιλογής του Α j (σύμφωνα με την παραδοχή που έχει γίνει για την κατανομή του σφάλματος) που δίνεται από την σχέση P jq Prob { iq jq ( V jq V iq ) A i A( q) } 37

38 Η απλή περίπτωση της δυαδικής επιλογής ενός μετακινούμενου P jq Prob { iq jq ( V jq V iq ) A i A( q) } Υπόθεση: P V V Prob{ ( ) } 2 2 οι κατανομές των σφαλμάτων ε και ε 2 των συναρτήσεων ωφέλειας που σχετίζονται με κάθε επιλογή είναι ίδιες (έχουν όλες την ίδια μέση τιμή =0, και την ίδια μεταβλητότητα) και οι κατανομές των σφαλμάτων είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, δηλ. δεν συσχετίζονται. 38

39 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Κατανομή 0,45 0,4 0,45 0,4 Κατανομή σφάλματος ε 0,35 0,35 σφάλματος ε 2 0,3 0,3 0,25 0,25 0,2 0,2 0,5 0,5 0, 0, 0,05 0, x Το ε όμως δεν έχει μια σταθερή τιμή αλλά ακολουθεί μια κατανομή, επομένως: 0 V V 2 x P x Prob{ Prob{ 2 ( V x}.prob{ V 2 2 ) } x ( V V 2 ) } 39

40 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Κατανομή 0,45 0,4 0,45 0,4 Κατανομή σφάλματος ε 0,35 0,35 σφάλματος ε 2 0,3 0,3 0,25 0,25 0,2 0,2 0,5 0,5 0, 0, 0,05 0, Δυαδικό μοντέλο P V V2 g( ).{ g( 2) d 2} d 0 V V2 40

41 Η γενική περίπτωση των πολλών δυνατών επιλογών με μη ανεξάρτητες κατανομές σφαλμάτων Για απλοποίηση μπορούμε να παραλείψουμε το δείκτη q (που σχετίζεται με το μετακινούμενο), οπότε η πιθανότητα εκφράζεται ως εξής: P j Prob { i j ( V j V i ) A i } Πού μπορεί να υπολογισθεί από την ακόλουθη σχέση όταν η κοινή κατανομή των σφαλμάτων ε, f(ε, ε 2, ε Ν ) είναι γνωστή : P j V j VN j.... f (, 2,... j,.. N ) d Nd N.... N j V V j j V 2 j V 2 j.... V k j V k j.... d d j Αυτή η πιθανότητα είναι πολύ δύσκολο να υπολογισθεί παρά μόνο όταν 4 οι κατανομές των ε i για κάθε επιλογή δεν συσχετίζονται.

42 Συσχετισμένες κατανομές ε ε 2 Ανεξάρτητες μη συσχετιζόμενες κατανομές Κατανομή 0,45 0,4 0,45 0,4 Κατανομή σφάλματος ε 0,35 0,35 σφάλματος ε 2 0,3 0,3 0,25 0,25 0,2 0,2 0,5 0,5 0, 0, 0,05 0,

43 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Τα μοντέλα στοχαστικής ωφέλειας που χρησιμοποιούνται ευρέως στο σχεδιασμό των μεταφορών, βασίζονται στην πλειοψηφία τους στην παραδοχή ότι : οι κατανομές των σφαλμάτων των συναρτήσεων ωφέλειας που σχετίζονται με κάθε επιλογή είναι ίδιες (έχουν όλες την ίδια μέση τιμή =0, και την ίδια μεταβλητότητα) και οι κατανομές των σφαλμάτων είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, δηλ. δεν συσχετίζονται. Που είναι γνωστή ως η αρχή της ανεξαρτησίας και ταυτοσημίας των κατανομών των σφαλμάτων των συναρτήσεων ωφέλειας. (ιδιότητα iid independent and identically distributed error terms) Επομένως η κοινή κατανομή των σφαλμάτων ε, f(ε, ε 2, ε Ν ) μπορεί να εκφρασθεί : f (, 2,..., ) g( k ) Όπου g(ε k ) η κατανομή του σφάλματος που σχετίζεται με την επιλογή k k 43

44 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Με βάση αυτές τις παραδοχές, η πιθανότητα υπολογίζεται από την (απλούστερη) σχέση: P j j g( ) j. j k j g( d ) k d j k j V V Που μπορεί να γίνει εύκολα κατανοητή για την περίπτωση ενός δυαδικού προβλήματος επιλογής : 44

45 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Κατανομή 0,45 0,4 0,45 0,4 Κατανομή σφάλματος ε 0,35 0,35 σφάλματος ε 2 0,3 0,3 0,25 0,25 0,2 0,2 0,5 0,5 0, 0, 0,05 0, Δυαδικό μοντέλο P V V2 g( ).{ g( 2) d 2} d 0 V V2 Πολυωνυμικό μοντέλο P j g( j ).{ i j V j V i j g( ) d i i } d j 45

46 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Επισημαίνεται ότι ο περιορισμός για Ανεξαρτησία και ταυτοσημία των κατανομών των σφαλμάτων σημαίνει ότι και οι εναλλακτικές επιλογές που έχει ο μετακινούμενος πρέπει να είναι ανεξάρτητες. Επιλογές συνδυασμού μέσων, όπως, αυτοκίνητο τραίνο συνήθως δεν υπακούουν σε αυτόν τον περιορισμό, δηλ. τα εναλλακτικά μέσα αυτοκίνητο και αυτοκίνητο-τρένο συσχετίζονται. 46

47 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Ανάλογα με τις παραδοχές που κάνουμε για την μορφή της κατανομής του σφάλματος έχουμε δύο κατηγορίες μοντέλων Κατανομή σφάλματος Gumbel CDF : F( x) PDF : f ( x) e e e. x x e e x Normal μοντέλο Logit Probit Τα μοντέλα Logit χρησιμοποιούνται ευρέως στις μεταφορές, είναι τα πιο διαδεδομένα μοντέλα δεδομένου ότι περιγράφονται από μια αναλυτική σχέση και επιλύονται εύκολα. Το όνομα logit προέρχεται από το Logistic Probability Unit. Τα μοντέλα Probit, παρόλο ότι δεν υπόκεινται σε πολλούς από τους περιορισμούς των μοντέλων logit, δεν περιγράφονται από μια αναλυτική σχέση, είναι πολύ δυσκολότερο να επιλυθούν, ιδίως όταν ο αριθμός των εναλλακτικών επιλογών είναι μεγάλος 47

48 Το πολυωνυμικό μοντέλο Logit Το απλούστερο μοντέλο διακριτής επιλογής που χρησιμοποιείται ευρέως είναι το πολυωνυμικό μοντέλο logit. To μοντέλο αυτό αναπτύχθηκε με βάση την παραδοχή ότι τα τυχαία σφάλματα ακολουθούν ίδιες και ανεξάρτητες κατανομές τύπου Gumbel. Η μορφή του πολυωνυμικού Logit είναι: P iq A j exp(. V A( q) iq ) exp(. V jq ) Όπου β σχετίζεται με την τυπική απόκλιση, σ, της κατανομής Gumbel ως εξής: 2 2 /

49 Το πολυωνυμικό μοντέλο Logit Στην πράξη η β θεωρείται σαν ίση προς την μονάδα, αφού δεν μπορεί να υπολογισθεί ξεχωριστά από τις παραμέτρους θ της συστηματικής συνάρτησης ωφέλειας. P i j exp( V i ) exp( V j ) 49

50 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας P V V V V V e e e 2 e 2 50

51 P, P2 Παράδειγμα εφαρμογής του Δυαδικού Μοντέλου Logit V =.5-0.5Κόστος V 2 = -0.5Κόστος 2 V -V 2 =.5-0.5(Κόστος -Κόστος 2 ) Cost-Cost2 Κόστος-Κοστος2 P P ,20,00 0,80 0,60 0,40 0,20 0, Cost-Cost2 5

52 Διαδικασία ανάπτυξης των μοντέλων Logit Για να αποφασίσουμε ποια χαρακτηριστικά x k θα περιλαμβάνονται στην συνάρτηση ωφέλειας εφαρμόζουμε μια σταδιακή διαδικασία παρόμοια με αυτή που χρησιμοποιείται στον προσδιορισμό των μοντέλων παλινδρόμησης. Για κάθε χαρακτηριστικό γίνεται μια αξιολόγηση για να εκτιμήσουμε εάν βελτιώνει την ικανότητα του μοντέλου να επεξηγήσει την συμπεριφορά, δηλ. τις επιλογές που κάνουν οι μετακινούμενοι Οι μεταβλητές που περιλαμβάνονται στην συνάρτηση μπορεί να είναι γενικές (generic) δηλ. να εμφανίζονται στην συνάρτηση ωφέλειας της κάθε εναλλακτικής επιλογής, και οι συντελεστές τους είναι οι ίδιοι, δηλ. ίσοι σε κάθε συνάρτηση της ωφέλειας, ή να είναι ειδικές (specific) για την κάθε επιλογή, δηλ. να εμφανίζονται στην συνάρτηση ωφέλειας της συγκεκριμένης εναλλακτικής επιλογής μόνο. 52

53 Παράδειγμα γενικών μεταβλητών/χαρακτηριστικών V = θ. ( Συνολικός χρόνος ) + θ 2. ( Συνολικό κόστος ) με το μέσο με το μέσο V 2 = θ. ( Συνολικός χρόνος ) + θ 2. ( Συνολικό κόστος ) με το μέσο 2 με το μέσο 2 Ο χρόνος διαδρομής προκαλεί την ίδια επιβάρυνση/ενόχληση στον μετακινούμενο, είτε αφορά τον χρόνο με το μέσο είτε με το μέσο 2, δηλ. ίσοι χρόνοι διαδρομής προκαλούν την ίδια επιβάρυνση ανεξαρτήτως μέσου Το μέγεθος της ενόχλησης ( = - ωφέλεια) εξαρτάται από την ποσότητα του χρόνου που απαιτείται για την μετακίνηση Οι συντελεστές είναι οι ίδιοι και για τα δύο μέσα, θ για τον χρόνο διαδρομής και θ 2 για το κόστος Δεδομένου ότι ο χρόνος και το κόστος διαδρομής προκαλούν επιβάρυνση στον μετακινούμενο, οι συντελεστές τους έχουν αρνητική τιμή και οι τιμές των ωφελειών V και V 2 είναι αρνητικές Για παράδειγμα 20 λεπτά με λεωφορείο προκαλούν την ίδια επιβάρυνση με 20 λεπτά με ΙΧ. Η επιβάρυνση αυτή είναι ίση με θ x 20, και αντίστοιχα για το κόστος διαδρομής. 53

54 Παράδειγμα ειδικών μεταβλητών/χαρακτηριστικών V = θ. ( Συνολικός χρόνος ) + θ 2. ( Συνολικό κόστος ) με το μέσο με το μέσο V 2 = θ 3. ( Συνολικός χρόνος ) + θ 4. ( ) με το μέσο 2 με το μέσο 2 Συνολικό κόστος Ο χρόνος διαδρομής προκαλεί διαφορετική επιβάρυνση/ενόχληση στον μετακινούμενο, ανάλογα με το μέσο με το οποίο γίνεται η διαδρομή Το μέγεθος της ενόχλησης ( = - ωφέλεια) εξαρτάται τόσο από την ποσότητα του χρόνου που απαιτείται για την μετακίνηση, όσο και από το μέσο Οι συντελεστές είναι οι διαφορετικοί και για τα δύο μέσα. θ, θ 3 για τον χρόνο διαδρομής και θ 2, θ 4 για το κόστος Δεδομένου ότι ο χρόνος και το κόστος διαδρομής προκαλούν επιβάρυνση στον μετακινούμενο, οι συντελεστές τους έχουν αρνητική τιμή και οι τιμές των ωφελειών V και V2 είναι αρνητικές Για παράδειγμα 20 λεπτά με λεωφορείο προκαλούν διαφορετική επιβάρυνση από ότι 20 λεπτά με ΙΧ, θ x 20 θ 2 x 20, και αντίστοιχα για το κόστος διαδρομής. 54

55 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Τα μοντέλα ειδικών μεταβλητών είναι περισσότερο λεπτομερή αλλά δεν είναι απαραίτητα πάντα καλύτερα από τα μοντέλα γενικών μεταβλητών 55

56 ) exp( ) exp( ) exp( 2 V V V P Τυποποίηση των συναρτήσεων ωφέλειας Ας θεωρήσουμε το δυαδικό μοντέλο με γενικές μεταβλητές: ) exp( ) exp( 2 2 V V P P V V P ) ( ) log( 2 V V P P x x V x x V x jk : η τιμή του χαρακτηριστικού k που έχει η εναλλακτική επιλογή j ) exp( ) exp( ) exp( ) exp( 2 2 V V V V V P 56

57 Τυποποίηση των συναρτήσεων ωφέλειας ) ( ).( ).( ) log( x x x x P P x x y ) ( ) log( 2 V V P P x x V x x V 57

58 Τυποποίηση των συναρτήσεων ωφέλειας V 2 V.( x2 x) 2.( x22 x2) ( 4 3) Τα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από αυτήν την τυποποίηση είναι: ) Δεν είναι δυνατόν να υπολογίσουμε τις τιμές των σταθερών θ 4 και θ 3, της συνάρτησης ωφέλειας, αλλά μόνο την διαφορά τους. Επομένως, θεωρούμε την τιμή της σταθεράς για μία (μόνο) από τις συναρτήσεις ωφέλειας ίση με 0, και οι υπόλοιπες σταθερές μπορούν να εκτιμηθούν. Σημειώνεται ότι η σταθερά της συνάρτησης ωφέλειας αναπαριστά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μέσου που δεν μπορούν να ποσοτικοποιηθούν 58

59 Τυποποίηση των συναρτήσεων ωφέλειας V 2 V.( x2 x) 2.( x22 x2) ( 4 3) 2) Εάν x k και x 2k έχουν την ίδια τιμή και για τις δύο επιλογές (όπως για παράδειγμα στην περίπτωση μεταβλητών που αναπαριστούν τα χαρακτηριστικά του μετακινούμενου, ή στην περίπτωση του κόμιστρου με μέσα μαζικής μεταφοράς σε μια μη ελεύθερη αγορά), ένας γενικός συντελεστής δεν μπορεί να εκτιμηθεί δεδομένου ότι πολλαπλασιάζεται με τη διαφορά που έχει τιμή 0. Σε αυτή την περίπτωση τα χαρακτηριστικά μπορούν : Να εισαχθούν σαν ειδικές μεταβλητές (με διαφορετικούς συντελεστές για κάθε εναλλακτική επιλογή) ή να χρησιμοποιηθούν σαν επεξηγηματικές μεταβλητές σε μερικές (άλλα όχι όλες) τις συναρτήσεις ωφέλειας. 59

60 Παράδειγμα Δυαδικού μοντέλου Logit Ορισμός προβλήματος : Εναλλακτικές επιλογές : Κανόνας επιλογής : Επιλογή μεταφορικού μέσου Δύο μέσα: ΙΧ και ΜΜΜ (μέσο μαζικής μεταφοράς) Μεγιστοποίηση της Ωφέλειας P(ΙΧ) = P(U ΙΧ U ΜΜΜ ) = P(V ΙΧ + ε ΙΧ V ΜΜΜ + ε ΜΜΜ ) P ( ) e V e V e V P( MMM ) e V IX e V MMM e V MMM 60

61 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας όπου V ΙΧ = 0 + TT ΙΧ + 2 Ηλικία + 3 Εισόδημα V ΜΜΜ = TT ΜΜΜ Ηλικία = Εάν ηλικία > 40, 0 στις υπόλοιπες περιπτώσεις Η ηλικία και το εισόδημα είναι χαρακτηριστικά του μετακινούμενου που είναι σταθερά ανεξάρτητη Εισόδημα = Εάν εισόδημα > στις υπολοιπ. περιπτωσεις Οι συντελεστές των συναρτήσεων ωφέλειας δίδονται στον πίνακα 0 2 β 3 ΙΧ ΜΜΜ

62 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας 0 2 β 3 ΙΧ ΜΜΜ -0.8 Θετική τιμή της σταθεράς βο της συνάρτησης ωφέλειας του ΙΧ σημαίνει ότι υπάρχει μια συστηματική προτίμηση προς αυτό το μέσο που πιθανόν οφείλεται σε κάποια χαρακτηριστικά του που δεν συμπεριλαμβάνονται στην συνάρτηση ωφέλειας (συνήθως αφορά μη μετρήσιμα/ποσοτικοποιήσιμα χαρακτηριστικά) 62

63 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας 0 2 β 3 ΙΧ ΜΜΜ -0.8 Ο συντελεστής του χρόνου διαδρομής β έχει μικρότερη απόλυτη τιμή για το ΙΧ από ότι για το ΜΜΜ. 6 λεπτά στο IX προκαλούν την ίδια επιβάρυνση με 0 λεπτά στο ΜΜΜ. (6 x (-0,5) = 0 x (-0,8) = -8 μονάδες ωφέλειας) 63

64 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Χρόνος Διαδρομής με ΙΧ Χρόνος Διαδρομής με ΜΜΜ Ηλικία Εισόδημα Μετακινούμενος K Μετακινούμενος K Μετακινούμενος : V ΙΧ = V ΜΜΜ = 58.2 Μετακινούμενος 2: V ΙΧ = V ΜΜΜ =

65 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας 0 2 β 3 ΙΧ ΜΜΜ -0.8 Το ότι η τιμή β2 είναι θετική και αφορά τις ηλικίες >40 και τους χρήστες του ΙΧ, σημαίνει ότι οι μετακινούμενοι με ηλικία > 40 έχουν μεγαλύτερη αντιληπτή ωφέλεια (ή πιστεύουν ότι έχουν μεγαλύτερη ωφέλεια) κατά β2=0,3 μονάδες ωφέλειας όταν χρησιμοποιούν το ΙΧ. Αντίστοιχα και για τους μετακινούμενους με εισόδημα > 25Κ. 65

66 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Μετακινούμενος : V ΙΧ = V ΜΜΜ = 58.2 Μετακινούμενος : V ΙΧ = * * * 0 = V ΜΜΜ = -0.8* 58.2 = Μετακινούμενος 2: V ΙΧ = V ΜΜΜ = 7.0 Μετακινούμενος 2: V ΙΧ = -0.5* * * = V ΜΜΜ = -0.8* 7.0 =

67 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Μετακινούμενος : V ΙΧ = * * * 0 = V ΜΜΜ = -0.8* 58.2 = Pr( e IX ) e e 56 ~.0 Επομένως σχεδόν όλοι οι μετακινούμενοι που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες εναλλακτικές επιλογές με το μετακινούμενο, θα χρησιμοποιήσουν ΙΧ Μετακινούμενος 2: V ΙΧ = -0.5* * * = V ΜΜΜ = -0.8* 7.0 = Pr( e IX ) e e 6 Επομένως από όλους τους μετακινούμενους που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά και τις ίδιες εναλλακτικές επιλογές με το μετακινούμενο 2, το 30% θα χρησιμοποιήσει ΙΧ και το υπόλοιπο το ΜΜΜ

68 Προσαρμογή σταθερών στις συναρτήσεις ωφέλειας μοντέλων logit Εάν οι συντελεστές ενός μοντέλου Logit έχουν εκτιμηθεί χρησιμοποιώντας α) στοιχεία από ένα τμήμα της περιοχής μελέτης, ή β) από ένα δείγμα με στατιστική απόκλιση (biased sample) από τον πληθυσμό, έχει αποδειχθεί ότι εάν: οι ίδιες εναλλακτικές επιλογές είναι διαθέσιμες σε όλους τους μετακινούμενους, και για το μοντέλο έχουν εκτιμηθεί οι (στατιστικά σημαντικές) σταθερές των συναρτήσεων ωφέλειας, Τότε διορθώνοντας τις σταθερές των συναρτήσεων ωφέλειας με εφαρμογή της σχέσης: 68

69 ΜΟΝΤΕΛΑ ΔΙΑΚΡ. ΕΠΙΛΟΓΩΝ : Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Τότε διορθώνοντας τις σταθερές των συναρτήσεων ωφέλειας με εφαρμογή της σχέσης: ln( q / Q * 0, i 0, i i i ) εχουμε ένα μοντέλο που δεν παρουσιάζει συστηματική στατιστική απόκλιση (unbiased model) από τον πληθυσμό. 0,i q i Q i * 0, i η σταθερά της συνάρτησης ωφέλειας της επιλογής i από το δείγμα το μερίδιο αγοράς της επιλογής i όπως υπολογίζεται στο δείγμα το πραγματικό μερίδιο αγοράς της επιλογής i στον πληθυσμό η διορθωμένη σταθερά της συνάρτησης ωφέλειας της επιλογής i. 69

70 Παράδειγμα Δεδομένα: Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Από αντιπροσωπευτικό δείγμα 750 μετακινούμενων από εκτιμήθηκε δυαδικό μοντέλο Logit οι συναρτήσεις ωφέλειας για την επιλογή μέσου δίδονται από τις σχέσεις: V ΙΧ = 3,5 0,25 T ΙΧ 0,42 Ε ΙΧ 0, C ΙΧ V Λ = -0,25 Τ Λ - 0,42 Ε Λ 0, C Λ Μεσο Τ Ε C IX Λ Όπου Τ ο χρόνος εντός του οχήματος Ε C ο χρόνος πρόσβασης το κόστος της μετακίνησης 70

71 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Εάν δίδονται τα ακόλουθα στοιχεία επιλογής μέσου Μεσο Δειγμα πληθυσμός IX Λ Α) πως θα πρέπει να προσαρμόσετε το μοντέλο για να μπορεί να εφαρμοσθεί στην προβλεψη μεταφορικού μέσου για όλο τον πληθυσμό; Β) Ποιο % του πληθυσμού θα επιλέξει το ΙΧ εάν το κόμιστρο του Λεωφορείου αυξηθεί κατά 35%» 7

72 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Συντελέστες ΙΧ λεωφορείο Τιμές χαρακτηριστικών Ωφέλεια Συντελεστές Τιμές χαρακτηριστικών Ωφέλεια 3,5 3,5 0 0 T -0, ,25-0, E -0,42 5-2, -0,42 8-3,36 C -0, , 50-5 Vix -8,9 Vλεωφ -8,4 P IX e e 8,9 8,9 e 8,4 37,75% => Pix = 37,75% x 750 =

73 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας Δειγμα Πληθυσμός μερίδιο μερίδιο ix % % λεωφορ % % % % β* 0,ΙΧ = 3,5 log(38%/20%) = 2,852 β* 0,λεωφ = 0 log(62%/80%) = 0,256 73

74 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας ΙΧ λεωφορ συντελε στες Τιμές χαρακτηριστικών Ωφέλεια συντελεστ ες Τιμές χαρακτηριστικών Ωφέλεια 2,852 2,852 0,256 0,256 T -0, ,25-0, E -0,42 5-2, -0,42 8-3,36 C -0, , 50-5 Vix -9,5 Vλεωφ -8,04 P IX e 9,5 e e 9,5 8,04 9,85% => Pix = 9,85% x =

75 Θεωρία Μεγιστοποίησης της ωφέλειας ΙΧ λεωφορ συντελεστες συντελεστες 2,852 2,852 0,256 0,256 T -0, ,25-0, E -0,42 5-2, -0,42 8-3,36 C -0, , 67,5-6,75 Vix -9,5 Vλεωφ -9,85 => Pix 59% x =

76 Χρηματοδότηση Το παρόν υλικό έχει αναπτυχθεί στα πλαίσια του εκπαιδευτικού έργου του διδάσκοντα. Το έργο υλοποιείται στο πλαίσιο του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Εκπαίδευση και Δια Βίου Μάθηση» και συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο) και από εθνικούς πόρους. 76