Παθήσεις των Χοληφόρων Οδών στην Κύπρο

Παθήσεις των Χοληφόρων Οδών στην Κύπρο Η πείρα μας επί 1433 επεμβάσεων δια παθήσεις των χοληφόρων οδών. Εισαγωγή Στη μελέτη αυτή θα δ(οσουμε στατιστικές των παθήσεων των χοληφόρων οδ(ον στην KllJTQO και θα συζητήσουμε τα αποτελέσματα. τις σκέψεις και τα όυμπεράσματα μας για τα διάφορα είδη είχειρήσεων που έγιναν στους ασθενείς αυτοίις. Η εργασία αυτή περιλαμβcινει Ι 433 περιστατικά του Νοσοκομείου AEμEOoll. τα οποία χειρουργήθηκαν κατά τα έτη Ι 977- Ι 991. Στα περιστατικά αυτά περιλαμβάνονται 93 περιπτώσειι: (6.48%) καρκίνου των χοληφόρων οδιίιν και της κεφαλής του παγκρέατος. 68 περιπ1(οσειι: εχινοκόκκου κύστης του ήπατος (4.74%). 62 ΠΕριπτιί)σΗΙ: μη χολολιθισιακές χολοκυστοπάθειες (4.32%). 46 ιπανιύχειρήσεις (3,2 Ι %) δια συμπτιοματα μετά από χολοκ1l0πκτομή και 18 ψευδοκί'στεις του παγκρέατος (Ι.25'ii). ΠΙΝΑΚΑΣ Ι IlΑΘΗΣΕΙΣ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ ΟΔΩΝ Χολολιθίαση 1146 79.9 Καρκίνος χοληφόρων και κεφαλής του παγκρέατος 93 6.48 Εχινόκοκκος ήπατος 68 4.74 Μη λιθισιακή χολοκυστοπάθεια 62 4.32 Συμπτιίψατα μετά χολοκυστεκτομή 46 3.21 Ψευδοκίιστη του παγκρέατοι: 18 1.25 ΣίΝολον 1433 Το ποσοστό των ανδρών ήτο 36.77% και των γι' ναικών 63.23%. Η μέση ηλικία των ανδρών ήτο 58 έτη και των γυναικών 5 1.5 έτη. Άνδρες Γυναίκες Μέση ηλικία ανδριον ΙΙί 527 36.77 906 63.23 58 έτη Μέση ηλικία γυναικιον 51.5 έτη Η θνησιμότης ήτο για την απλή χολοκυσπκτομή 0.6 Ι 0/6. για την διάνοιξη χοληδόχου πόρου 1.038ο/ι. και για εγχειρήσεις επί του χοληδόχου πόρου. δηλ. ανοστόμωση ή σφικτηροπλαστική 3.17%. Από τις 4 περιπτώσεις αναστόμωσης χοληδόχου πόρου μι έλικα λεπτοί, εντέρου η μιά εχειρουργήθη με βαρί' Δρ. Ανδρέας Ξηρός Καρδιολογικό Τμήμα Νοσοκομειου Λεμεοοί' ίκτερο και μετεγχειρητικά παρουσίασε ηπατικό κ(ίιμα. αιμορραγική διάθεση και απεβίωσε. Η θνησιμότητα κατά την εγχείρηση επί καρκίνου δεν συζητείται εδιο. διότι χρειάζεται επεξήγηση του κάθε ΠΕριστατικοί' ξεχωριστι't. ΠΙΝΑΚΑΣ 3 Αρ. Θά- Θνησι- Εγχ. να- μότηc τοι Εγχείρηση χολολιθίασης 813 5 0.61 Διάνοιξη Χοληδόχου πόρου 289 3 1.038 Αναστόμωση χοληδόχου πόρου προς 12(λον ή Σφικτηροπλαστική 63 2 3.17 "Roux-en-y" αναστόμωση χολη- ()()χου π6ρου προς έλικα εντέρου 4 Ι 25 J7 εριατατικ(ί. - Α ν(χλ ιιση 1. Καρκίνος χοληφιjρωv O(}ιιJν και κεφαλής του πα;ικρέατος Η εντόπιση του καρκίνου ήτο κατά 59.16% στην κεφαλή του παγκρέατος. 29% στο χοληδόχο πόρο και τους ηπατικοί'ς πόρους και Ι Ι.82% στη χοληδόχο κί'στη. Δυστυχιος η ()ιάγνωση έγινε αφοίl οι ασθενείς ανέπτυξαν ίκτερο και η πάθηση ήτο πια προχωρημένη. Αυτ6ς είναι ο λόγος που έγιναν μόνο τρεις παγκρεατο()(ι)()εκαι)ακτυλεκτομές. 52 αναστομιοσεις χοληδόχου πόρου με 12(λον. 15 με έλικα λεπτού και 23 απλές λαπαροτομές. Ελπίζουμε ότι με την καλή χρήση του αι:ονικοίl τομογράφου και την έγκαιρη διάγνωση ο αριθμός των εγχειρησίμων περιπ1(οσεων θα αυξηθή σημαντικά. ΠΙΝΑΚΑΣ 4 Εντόοτιση του καρκίνου των χοληφόρων Καρκίνος της κεφαλής του παγκρέατος Καρκίνος ηπατικοί, και χοληδόχου πόρου Καρκίνος χοληδόχου κύστης Σύνολο ο/ι: % 55 59.16 27 29 11 11.82 93 21

ΠΙΝΑΚΑΣ 5 Είδος Εγχείρησης επί καρκίνου των χοληφόρων Αναστόμωση χοληδόχου πόρο με 12(λο 2 55.9 Αναστόμωση ηπατικών πόρων μι έλικα λεπτού εντέρου 15 16.12 Π αγκρεατοδωδεκαδακτυλεκτομή 3 3.22 Απλή λαπαροτομή 23 34.73 Σύνολο 93 2. Εχινόκοκκος ήπατος Είναι γνωστό πως ο εχινόκοκκος ήπατος έχει εξαληφθεί από την Κύπρο μετά το 1980. υπάρχουν όμως παληά περιστατικά. τα οποία και εντοπίζονται τώρα εύκολα με τους υπερήχους. Τώρα υπάρχει ο κίνδυνος επανεμφάνισης του εχινοκόκκου από μετάδοση από τα κατεχόμενα εδάφη. Από τους 68 ασθενείς μας οι 12 (17.64%). παρουσιάσθηκαν με ίκτερο από ρήξη του εχινοκόκκου στα χοληφόρα. Έγινε καθαρισμός των χοληφόρων οδών, χολοκυστεκτομή, τοποθέτηση σωλήνα Τ, και μερική αφαίρεση και διασωλήνωση της υπόλοιπης κοιλότητας του εχινοκόκκου. Στις απλές Κ'ι)στεις εχινοκόκκου του ήπατος έγινε μερική κυστεκτομή και διασωλήνωση. 3. Μη λιθισιακή χολοκυστοπάθεια Η μη λιθισιακή χολοκυστοπάθεια είναι για μας παθολογική κατάσταση και πρέπει να χειρουργείται. διάγνωση πρέπει να είναι βεβαία. ήτοι να αποκλεισθή άλλη πάθηση και να υπάρχουν ακτινολογικά στοιχεία χολοκυστοπάθειας, δηλαδή συμφύσεις, μη καλή σί' σπαση της κύστης κατά το λιπαρόν γεύμα, αδενομυωμάτωση, χοληστερόλοση κλπ. Επίσης τα συμ"τιτώματα πρέπει να είναι σαφή συμπτώματα χολοκυστοπάθειας. 4. Συμπτώματα μετά χολοκυστεκτομή Τα συμπτιίψατα μετά από χολοκυστεκτομή πρέπει να ερευν(1jνται. ειδικά όταν είναι ενοχλητικά, διότι μπορεί να υπάρχει σαφής αιτία και επομένως θεραπεία. Είχαμε 46 περιπτώσεις (3.14%) ασθενών όπου μετά πό έρευνα ανευρέθη λίθος στον χοληδόχο πόρο σε 26 ασθενείς (56.52%). ίνωση του φίψατος σε 14 ασθενείς (30.44%) και μετεγχειρητική στένωση του χοληδόχου πόρου σε 6 ασθενείς (13.4%). Έγινε αφαίρεση του λίθου και τοποθέτηση σωλήνα Τ σε 16 ασθενείς, αναστόμωση χοληδόχου πόρου με 12(ΛΟ σε 14 ασθενείς, σφιγκτηροπλαστική σε 12 ασθενείς και αναστόμωση χοληδόχου πόρου με έλικα εντέρου σε 4 ασθενείς. Σε δί,ο ασθενείς με στένωση του χοληδόχοι' πόρου έγινε αναστόμωση του χοληδόχου πόρου με το 12(Α.ο. Μόνον 8 περιπτώσεις παραμονής λίθου στο χοληδόχο πόρο και 4 με ίνωση του σφιγκτήρα προήρχοντο από την κλινική μας. ο/( Η ΠΙΝΑΚΑΣ 6 Ευρήματα σε ασθενείς κατά την 2ην Εγχείρηση επί των χοληφόρων οδών Χοληδοχολιθίαση 26 Ίνωση του φύματος του Vater 14 Μετεγχειρητική Στένωση του Χοληδόχου πόρου 6 Σύνολο 46 ΠΙΝΑΚΑΣ 7 Είbος Εγχείρησης κατά την επανεγχείρηση επί των χοληφόρων Αφαίρεση λίθου - Τοποθέτηση σωλήνα Τ 16 Αναστόμωση Χοληι')όχου πόρου με 12(λον 14 Σφι γκτηροπλαστική 12 Αναστόμωση χοληδόχοι' πόρου με έλικα εντέροι' 4 Σύνολο 46 5. Ψευδοκύστη του παγκρέατος Η ψευδοκύστη του παγκρ{ατος είναι μια πολύ βαρειά επιπλοκή της παγκρωτίτι(')ας. Από τα 18 περιστατικά μας στα 4 η παγκρωτίτι(')(1 οφειλόταν σι υπερχοληστεριναιμία χωρίς χολολιηίαση. σε II ασθενείς υπήρχε σαφής χολολιηίαοη και σε τρείς ασθενείς δεν ανευρέθη χoλoλo(iίαση. ιιπήρχε όμως ιστορικό κολικού ήπατος και πiηαν()" ο λίηος να περάσε στο 12/ λο. Δεν παρατηρήσαμι' '1j1ΓυΜκυστη μετά από αλκοολική παγκρεατίτι(')(1. Η εγχείρηση την οποία προτιμούμε και η οποία είναι η πιο εύκολη και αποτελεσματική είναι η αναστόμωση της ψευδοκύστης με το στόμαχι. Η ι'γχείρηση αυτή έγινε σε 15 ασθενείς μας, ενώ σε τρης Ι-γινε αναστόμωση με έλικα εντέρου και τούτο λ()γω της θέσης της ψευδοκύστης. Τελευταία γίνεται παρακέντηση της ψευδοκύστης με καθοδήγηση υπερηχογριχφου. Αρκετοί ασθενείς αποφεύγουν την εγχείρηση με την μέθοδο αυτή. ο/( 56.52 30.44 13.4 ο/ι 34.78 30.43 26.08 8.69 Χολολιθίαση Κατά την εγχείρηση για χολολιθίαση συναντήσαμε όλες τις επιπλοκές της χολολιθίασης. (Π ίνακας 8) Παρόλο που η ρήξη της χοληδόχου κίjστης με γενική περιτονίτιδα είναι σπάνια παρατηρήθηκε σε οκτώ ασθενείς μας (0.63%). Οι ασηενείς αυτοί χειρουργήθηκαν για γενικευμένη περι τονί τιδα και ανευρέθη ρήξη της χοληδόχου κί,στης. Συνήθως δημιουργείται τοπική φλεγμονή, μπορεί ακόμη να δημιουργηθεί και τοπικό απόστημα, αλλά όχι γενικευμένη περιτονίτιδα. 22

Ο ύδρωπας και το εμπύημα της χοληδόχου κύστης απαντούν αρκετά συχνά, όπως φαίνεται και από τον πίνακα 8. Επιπλοκές όπως είλεος από χολόλιθο, συρίγγιο προς το 12/λο και το παχί! έντερο, αν και σπάνιες, παρατηρήθηκαν και περιγράφονται στο υλικό μας. Η θεραπεία του ειλεού από χολόλιθο και της χολολιθίασης μπορεί να γίνη σε ένα ή δύο χρόνους ανάλογα με την γενική κατάσταση του ασθενούς. ΠΙΝΑΚΑΣ Ι) Επιπλοκές που ανευρέθηκαν κατά την εγχείρηση 1258 περιπτώσεων παθήσεων των χοληφόρων οδών o/c Διάτρηση χοληδόχου κύστης- Π ερι τονί τιδα 8 0.63 Ψευδοκύστης παγκρέατος 18 1.42 Συρίγγιο προς 12/λο ] ] 0.87 Ειλεός εκ χολολίθου 8 0.63 Ρήξη εχινοκόκκου κύστης προς χοληφόρα 12 0.93 γ δρωψ της χοληδόχου κύστης 72 5.72 Εμπύημα της Χοληδόχου κύστης 63 5.σο Συρίγγιο χοληδόχου κύστης προς χοληδόχο πόρο 2] 1.66 Κατά την θεραπεία του συριγγίου μεταξύ χοληδόχου κίjστης και χοληδόχου πόρου πρέπει να αφήσουμε τοίχωμα κίjστεως για να κλείση χωρίς στένωση το κενό που αφήνει το συρίγγιο στο χοληδόχο πόρο. Κατά την εγχειρητική θεραπεία της χολολιθίασης έγιναν 1)] 3 απλές χολοκυστεκτομές, 289 χολοκυσπκτομές με διάνοιξη του χοληδόχου πόρου, ]8 αναστομώσεις του χοληδόχου πόρου προς το 12/λο και 26 σφιγκτηροπλαστικές. (Πίνακας 9) ΠΙΝΑΚΑΣ 9 Είδος επέμβασης επί 1146 χολολιθιάσεων Απλή χολοκυστεκτομή 813 70.94 Χολοκυστεκτομή - Διάνοιξη χοληδόχου πόρου. Αφαίρεση λίθων. Σωλήν Τ. 137 11.95 Χολοκυστεκτομή. Διάνοιξη Ύ-οληί')ι'>Ύ-Ο1 1 πι'>ρου. Μη ανεύρεση λίθων. Σωλτιν Τ. 152 ]3.26 Χολοκυστεκτομή - Αναστόμωοη χοληδόχου πόρου προς ]2/λο ΙΙ-: 1.57 Χολοκυστεκτομή - ΣφιγκτηροπλαΟΤΙΚ11 2() 2.26 ΣίJνολο 1146 Η διάνοιξη του χοληδόχου πόρου, εκτ()ς ωη1 την o/c χολαγγειογραφία. εστηρίχθη και στα κλινικ<ί. IΊJQ1jIIUτα και στο Ιστορικό του ασθενούς. Λίθος στον χοληδόχο πόρο ανευρέθη σε 137 περιπτώσεις, ενώ σε 152 περιπτώσεις δεν ανευρέθη λίθος. Επί υποψίας, διανοίγουμε τον χοληδόχο πόρο αφού εκ πείρας γνωρίζομε ότι τούτο παρατείνει την εγχείρηση μόνο για λίγα λεπτά και την επιβαρύνει πολύ λίγο. Από έρευνα που κάμαμε οι ασθενείς στους οποίους ερευνήθη ο χοληδόχος πι'>ρος έχουν λιγώτερα μετεγχειρητικά ενοχλήματα από τους άλλους ασθενείς και τούτο γιατί γίνεται έρευνα, καλύτερη διάγνωση, άρα και θεραπεία. Αναστόμωση του χοληδόχου πόρου προς το 12/ λο έγινε όταν υπήρχε στην ακτινογραφία δυσχέρεια διόδου του φαρμάκου από το φύμα του Vater είτε λόγω φλεγμονής είτε λόγω χρόνιας παγκρεατίτιδας. Σε περιπτιοσεις που υπήρχε χρόνια φλεγμονή και ίνωση του φύματος του Vater, κάναμε σφιγκτηροπλαστική. Θα ήθελα να τονίσω ότι η αναστόμωση ήτο πάντοτε πολί! ευρεία και η σφιγκτηροπλαστική πλήρης. Αυτι'>ς είναι ο λόγος που δεν είχαμε μετεγχειρητικά προβλήματα με τους ασθενείς αυτούς. Συμπεράσματα Από την μακροχρι'>νια μελέτη των περιστατικών μας καταλήξαμε στις πιο κάτω παρατηρήσεις και συμπεράσματα: 1. Η χολολιθίαση με τις επιπλοκές της είναι αρκετά συχνή στην Κύπρο και προσβάλλει το 16-18% Τ01' πληθυσμού. 2. Η μη ύπαρξη χολολίθων δεν αποκλείει την πάθηση της χοληδόχου κύστης. Πρέπει να γίνεται πλήρης έρευνα και αφού πεισθούμε για τις αλλοι<οσεις την χολ. κίjστης και τα συμπτώματα του ασθενούς, να προβαίνουμε σε Χολοκυστεκτομή. 3. Εχινόκοκκος κύστη ήπατος υπάρχει ακόμη σε περιστατικά που εμολ ίjνθηκαν προ ετών και πρέπει να μην το ξεχνούμε κατά την διαφορική μας διάγνωση. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνοίjμε ότι πιθανόν η νι'>σος να επανεμφανισθεί από μεταφορά από τα κατεχόμενα εδάφη μας. 4. Ο καρκίνος των χοληφόρων οδών δυστυχώς διαγιγνώσκεται πολύ αργά. Ελπίζουμε με τον αξονικό τομογράφο και την παλίνδρομη χολαγγειογραφία και ενδοσκόπιση να διαγιγνώσκεται εις το μέλλον σε εγχειρήσιμο στάδιο. 5. Η παλίνδρομη χολαγγειογραφία, σφιγκτηροτομή και αφαίρεση λίθων από τον χοληδόχο πόρο θα βοηθήση πολύ στο μέλλον τη θεραπεία παθήσεων των χοληφόρων οδών και θα μωοσει τη θνησιμότητα από τις ΕγχειρήΟΕις. 6. Οι ΨΠJι)οκίJοτιις Τ011 παγκρέατος πρέπει να ιιντιμπωπίζοντω μι προοοχή και η εγχείρηση να γί "παι αφl)1ί ορίμαοη το τοίχωμα της κύστης, περίπου Ι)1Ι{) μήνγς μιτι'ι την εμφ<ί.νιση της. Η καλύτερη θεραπι ία Γίνω η αναστόμωση της κύστης με το στομάχι. Καπ'ι τους Μο μήνες που θα οριμάζει το τοίχωμα της 23

κι,στης: ο ασθενής πρέπει να βρίσκεται υπό στενή παρακολούθηση. Υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος η ψευδόκυστη να ρηχθεί στην ελεύθερη περιτονα'ίκή κοιλότητα. Η παρακέντηση της ψευδοκύστης. με την καθοδήγηση υπερήχων εφαρμόσθηκε τελευταία με μέτρια αποτελέσματα. 7. Τα συμπτιόματα μετά από χολοκυστεκτομή πρέπει να ερευνώνται. Όχι μόνο η παραμονή λίθου στο\' χολημχο πόρο αλλά και η αλλοίωση του σφιγκτήρα του Oddi και η ουσλειτουργία του. προκαλούν προ [Ίλήματα. ΠρέΠΗ να ερευν(ίjνται ο χοληδόχοc πόροc και κυρίως ο σφιγκτήρα:: του Oddi. Μιά ευρεία σφι',' κτηροτομή. σήμερα μάλιστα ενδοσκοπικά. θα εlξαλείψει πολλά συμπτιόματα και θα ανακουφίσει πολλοι,e ασθενείς. 8. Η Εγχειρητική χολαγγειογραφία πρέπιι να ','ι\'! τω πάντοτε όχι μόνο για την ανει'(1ηηi λίοιn' υλλιl και '(ια να ελέ'(χουμε τον χοληι)ι)ι() Jl()~)(' ΚΙΙΙ ΊΟ\' σφι'(κτήρα του Oddi. Π ()λλ(ι. ιι;[ι) 1(1 οι'!ι;nιι!!ιlllιι οφείλονται ()JT(T)C ανuφίι>αμι (π l)ι ι ολιίίοll(1ί'lα ΊΟΙ' σφιγκτήρα του Oddi. Πολλές κλινικές μ(ι.λιστα εψφμόί::.ουν σφιγκτηρομανομετρία. (φυσιολογική πίεση 6.3 εκ. στήλης νεροί,), 9. Σε στένωση του χοληοόχου πόρου σήμερα γινονται (')ιαστολές ενοοσκοπικά ή διηπατικά. Αν '(ίνα ε~' χείρηση, ή αναστόμωση του χολημχου πόρου προς το έντερο πρέπει να γίνει Οια συρραφής [Ίλεννο'(όνου προς [Ίλεννογόνο (Rodney - Smith) '(ια αποφυ'(ή OTfνωσης. Επειδή υπάρχει π(ι.ντοτε κί.νδυνο:: στένωση:: τηc αναστόμωσης ή τυφλή έλικα τοποθετείται κάτω από το Οέρμα και απ' εκεί γίνονται κατά :τεριόι)οllc Οιαστολές. 10. Η χολοκυστεκτομή πρέπει να '(ίνεται σε κάθι ασθενή που δεν διατρέχει σοβαρό κίνbυνο κατά την εγχείρηση. bιότι αυτή θεραπεύει τα ενοχλήματα και προφυλάσσει από τις σοf')αρές επιπλοκές της χολολιθίασης. την οξεία χολοκυστίτιδα, πα'(κρεατίτιbα. ίκτερο. δι(ι.τρηση της xoληbόxoυ κύστης, βλάβη Τ01' ήπατος. καρκίνο των χοληφόρων οδιίjν κλπ. Ειναι γνωστό ότι η χρόνια χολοκυστοπάθεια ngoblaeeίel στην εμφάνιση καρκίνου των χοληφόρων οδ(ό\,. 11. Ο εχινόκοκκος πρέπει να χειρουρ'(είται, ακόμη και όταν η κάψα του έχει εναπόθεση ασβεστίου, bιότι ο εχινόκοκκος μπορεί να μολυνθή ή να ρηχθή στη ΠΙριτονα'ίκή κοιλότητα ή τα χοληφόρα. Νεκρός είναι ο εχινόκοκκος με έντονη εναπόθεση ασβεστίοι'. 12. Η πλαγιοπλά'(ια αναστόμωση του χοληδόχοι' πόρου προς το 12(ΛΟ είναι μια πολύ καλή επέμβαση. χωρίς πρόβλημα όταν '(ίνει ευρεία και με σοβαρότατα προβλήματα όταν είναι μικρή, στενή και ανεπαρκής. 13. Η σφι'(κτηροπλαστική, παρά τις εγχειρητικές bυσκολίες και παρ' όλο που σε μερικές περιπτώσεις είναι ανέφικτη, όταν γίνει ευρεία και πλήρης είναι η καλιηερη εγχείρηση επί του χοληδόχου πόρου. Σήμε- ρα έχει αντικατασταθεί από την ενδοσκοπική σφιό' κτηροτομή και τα αποτελέσματα είναι άριστα, φτάνει να γίνει από έμπειρο ενδοσκόπο και να είναι πλήρης. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ι. ΑΓίαποΙΤ. Α.Α. (1979) Α Symposium οπ Functional and Acalcu lus anomalies ογ GB. Exerpta Medica ρρ 45-50. 2. Bar-Meir. S.. Greenen. J.E.. Hogan. W J. er ηιι (1979). Biliar, and pancreatic ducr pressures measured by ER CP manometry ίπ ΡΗ' tients wirh suspecred papillary stenosis. Amer. J. ΟΙ Oigestive Oiseases 24. 2U9-213. 3. BurchHI1h. F and Neilbo. Ν. (1976) Ρe1'cutaneοus tl-ansllepnt,l' CIH'IHπμo~l,φllY with selecrive aiilleterizhlion ΟΙ rlle colnmon bilt Ul1l"t. Λ,ησ J. ΟΙ Roengenology. 127. 4U9-4 12. 4. I!Olll<t!l. Β. (1973). The post-cholecystectomy svnd1'οme. CΙίπί αl ~'ΙSIJ'()enterοlοg)' 2. 103-126. ). I1I11'Ι,el1l1e. Η.Ι. (1973). Non-operalive reihineu biliary ΙΓαc,.SI",," "'\tl,iction. Amer, J. ΟΙ Roengenolog)' 117.338-339. Ι, 1IISI1IlJIII. 11.. Γ-nιπco. Ο. Corleιte. Μ.Β. and Ηφρ. J. (197ΗI. Ι""!' 1",.,11 ΓesιιΙts οι ]{ΟUλ-eπ- γ hepalico-.jejunosιomy. -'>ιlrge1"'. GI ''''"'"'Oll)~,,,ιd OI,stet Γίcs 146. 161-167. 7. (ΟΙΙΟ".Ι'.Β. ι IIJX()I. NoII-openllive removal olbile duct stones h,. UιιοUeΙΙιJ.SΙΊφίl ψιιίcle1'",οm,'. Β1'. J. ΟΙ surgery 67.1-5. 8, Cranle)' Β. liiiu Ιo~HI1. 11. (IIJXO). The relevance οι the clinicnl ρίcιuγe and the imponance οι Ρ1'eιJ]Jernιίve cholangiography. ΕλΡΙΟ 1'αιίοπ οι the conlmon bile duct. ΒΓίι. J. ΟΙ surgerv 67. 869-872. 9. Schein. G.J. and Glίedman. Μ.Ι. (1981). Choledochoduodenostomy as ηπ ad.ίuncι to choledocholithoιom). Surgery. G\ naecology aild Obstetrics. 152.797-804. ιο. Faliciano. Ο.Υ.. Mηιtox. Κ.Ι. and Jordon. G.L. (198U). ΤΙκ vnlue οι choledochoscop,' ιπ ex]jloration ΟΙ the common hile duct. Annals ΟΙ surgery 191.649-653. 11. Koch. Η.. Rosch. Wjaand Walz. Υ, (1980). Endoscopic lίtho tripsy ίn rhe common bile duct. GastlΌίntestίnal Endoscopy.26. 16 21. 12. Stern. VI? (1979). Acalculus cholecysritis: resulrs ΟΙ cllolecys recomy. Medi J. οι Australia Ι. 155-156. 13. Γ. Μιιραγκ()ς και Α. Ξηρ(,ς. Η θψωπίο των [πιπί..οκιί,ν της cχινοκ()κκοιl κιl(πcως ΤΟ1l ηπατuς. Ιατρική - Χειρουργική KllJTQoc Τόμος 2 αρ. 2. 1977. 14. Κ. Ανnσταοι6()ης και Α. Ξηρός, OlΞεία πιιγκρεατίτις κατι) πιν ρήιξηιjς εχινοκοκκου κι,στεως εντός των χοληφορων o()(i)\,. 1(1 τρική - Χειρουργική Κ l)προς. Τόμος 40ς. Νο. 4. 1979. 15. Α. Ξηρός. Όγκοι του Φί>ματος Τ01l Yarer. Ιατρική - Χειρουρ γική Κίιπρος. Τόμος 6. Νο. Ι. 1981. 16. Α. Ξηρός. Τρωψατα του παγκρέατος. Ιατρική Κ Ιlπρος. 2α περίο()ος. Τιψος Β',αρ. 3,1983. 17. Α. Ξηρος. Η XoλoλίtJιιιoις εις την ΚΙlπρo\'. lιιτρική KllJTQoc 1985. τρίτη περίοδος. Τόμοc ()'. Νο, 2. Σελίς 14-16. 18. Α. Ξηρός. ΦλεΊμονιι)δεις μ6ζες του παγκρέατος μπ6 απο olξεία παγκρεατίτι()α. Ιατρική Κ ίιπρος. τρίτη περίο()ος. Τόμος 4. αρ. 4.1985. 19. Α. Ξηρός. Η πείρα μας επί των παθήσεων των χοληφιψων ο()(ί)ν. Ιατρική Κί,προς. Τρίτη ΠΕρίοδος τόμος 40ς. 1985. 20. Α. Ξηριiς. Εχινόκοκκος Κύστης. Επιπλοκές και θεραπεία. Ιατρική Κ "'προς 1991. τόμος 90ς. TεllXO; 4. σελίς 3-8. 24

Bilary Tract Diseases ίn Cyprus. In this paper we present ΟΙΙΓ CΧΡCΓίence with 1433 cases of biliary tract dise,ises openlled ιιροn at the Limassol Hospital, Cyprus hetwccn tl1e years 1977-1991. Among these openiiiolls werl' 93 (6.48%) cases of callcer of the biliary fγeι' <111(1 ΙΙΚ' 11e,id of the pancreas. 68 cases (4.74%) 01' 11Υ(lωίιl l'yst 01' the liver. 62 case~ (4.32%) of acalculoll~ l llolrl'~'stitis. 46 cases fόr post - cholecystecton1)' SΥl1φΙΟI11~ alld 18 cases of pseudocyst of the pancreas. Ι. Ιη the cancer C,ISl'~, (ΙΙΙ(' to tl1e advanced disease. we had to,lnoslol110sl' Ιlll' l'on1n10n bile duct to the duodenum ίη 55.91 'ί,. ((),ι Ι()ορ 01' intestine ίll 16.]20/,. and do a siiώpll' 1<Ι11,IΓ,I(()I11)' ίn 24.73o/c. The cancer was resect,lhlr ()ηl~' ίι1 3 c<lscs and we perfonlled duodenορancγe,ιιel'ιοn1~' (3.22'1; ). 2. The 11yd,Hicj (oyst ΟΙ the lίver was treated by partial cystectoll1~' <ιηιl (lnliihii,!c. In ] 2 cases the cyst had ruptured ίllto ΙΙΚ l)ίlί,iγ~' trcc,llld we had to also open the comiώon hill' (IΙIl'Ι clean ίι. do cholecystectomy and insert Τ tuhl' ίι1 ι11ι' Ι'0Ι111110n bile duct. 3. We helievl' ι11,iι,\l',lll'ulous cholecystitis has to be considered as,ι SΙΙΓμίι',11 plόblem and after a thorough investig<ltiol1. to Ι'ΧΙ'ΙΙΙΙΙΙ',Iny other cause for the symptoms. we nlust Ρ ΓΟΙΊΤΙ Ι to l'110iecystectomy. Α. Xeros, MD. F.I.C,S, GeneraJ S urgeon ΕΙίπ" C ourl. FJat 102. Vas, MichaeJides οπιl Pythagoras Str, Limasso! 4. The post-cholecystectomy symptoms are usually caused h~',ι stonc ίη the common bile duct ΟΓ fibrosis and dysl'ullctioll of the sphincter of Oddi. Αη ERCP and a conl]1letc sρhίncterοtomυ by an experienced endοscορίsι \\,ίll ('ure the patient. 5. TJK' pst'li(i(kyst of the pancreas, a complication of ρailltc,lιίιίs. 1l<IS to be drained to the stomach ΟΓ ίntestille. \\'lll'n ίι's wall matures 6-8 weeks after the onset 01' ι11ι' tlisc,lse. The results are good. The patient h<ls 10 1)(' \V,ιtcI1ed during these 6-8 weeks before the openiiioll, TJ1crc is always the risk of the cyst rupturίιψ ίηto ΙΙΚ JΧ'Γίιοneal cavity with shock and Peritonitis. Ρ<ΙΓ,ll'eIlΙι'sίs ο{ the pseudocyst under ultra sound l'oηιγοi 11(1S hecll ΙΓίed recently with moderately good result~, 6. \\,'ι' <lllvisc cholecystectomy ίη every patient who is 10ιιη(1 to 11,IV(' cholelithi(lsis if there is ηο parιiculaf" risk ω Ιlll' ιψeι UΙίοn. The complications of cholelithiasis al'(' ('oι1si(jenible and quite severe. Scholarships for Cypriol doctors Cypriot (Ioctors,ΙΙΤ invited to apply {or scholarship Ρr0I,!ΠIΙl1l11Ι'S ίn Israel under the Cyprus - Israel medical CΟΟΡeΓ,lιίοn (lrrangement. One ΡrοgΓ,IΙ11I11Ι' 01' two weeks duration. is ίη the form 01',ι J'cln'sI1ιT course ίη various branches ίη medicine, with stιι(lics ίη lehding university hospitajs in IsrHcl. ΑΡΡlίc<llίοns should be made by March 15.1.1994. The second ΡΓΟgΓ,IΙ11ll1e offers three-month courses cοveγίιψ,ι wiclc nillge of subjects ίη J 4 medicaj ίηstitutes ίη the Tel-A νίν,lreh. The scholarships cover ωίιίοη. loclgin~,iild IΌοd. This is an ongoing international prograil1l11c. During the JHSt Ι'ΟΙΙΓ YCHrs, 68 Cypriot doctors have foliowed ιπιίllίιψ courses ίη Israel. Interested doctoγs shoujd write ΟΓ tcjepllone to Mrs RuhHme Tzur, Ρ.ο.Βοχ 1049. NiCOSiH. Tel.: 445]95. 25