Επιδράσεις της διαλλειμματικής νηστείας & του συνεχούς περιορισμού θερμίδων στο σωματικό βάρος & στο μεταβολισμό ατόμων με ΣΔΤ2 Εβελίνα Κοτζακιουλάφη Διαιτολόγος-Διατροφολόγος Επιστημονική Συνεργάτης Διαβητολογικού Κέντρου Α ΠΡΠ, ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ
Από τις πρόσφατες κατευθυντήριες οδηγίες για την αντιμετώπιση του σακχαρώδους διαβήτη τύπου2 ακρογωνιαίος λίθος αποτελεί Η αλλαγή τρόπου ζωής, Η διαχείριση της παχυσαρκίας Οι υποθερμιδικές δίαιτες και αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος και τα υποκατάστατα γεύματος ως μια λύση στην αντιμετώπιση της νοσογόνου παχυσαρκίας.
Αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, πρόληψη διαβήτη τύπου 2? Από την LOOK AHEAD και την Diabetes Prevention tudy έχει φανεί ότι μείωση του σωματικού βάρους στην ομάδα εντατικής θεραπείας συνετέλεσε σε μείωση της γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και βελτίωση αλλων καρδιαγγειακών παραγοντων κινδύνου και αυτά τα αποτελεσματα παρέμειναν μέχρι και 4 έτη. Ακόμα υπήρχε υποστροφή μερική ή ολική του διαβήτη τ2 (ομαλοποίηση επιπέδων γλυκόζης χωρίς φαρμακευτική αγωγή) σε μικρό % ασθενών στην ομάδα εντατικής θεραπείας Οι ασθενείς με σημαντική μείωση βάρους και αλλαγή στο fitness έχουν μικρότερη διάρκεια διαβήτη, χαμηλή HbA1c στην εμφάνιση του διαβήτη και οι ασθενείς που δεν χρησιμοποίησαν ινσουλίνη είχαν τα μεγαλύτερα % υποστροφής διαβήτη τ2 μερικής και ολικής
Εισαγωγικά Βραχυχρόνια υποθερμιδική διατροφή (6μήνες) σε υπέρβαρους μπορεί να βελτιώσει σημαντικά ποικίλους καρδιαγγειακούς παράγοντες κινδύνου, την ευαισθησία στην ινσουλίνη και την λειτουργία των μιτοχονδρίων Δυστυχώς τα δεδομένα από την βιβλιογραφία δείχνουν ότι η πλειοψηφία των ατόμων δυσκολεύονται να διατηρήσουν τον θερμιδικό περιορισμό καθημερινά για μεγάλες χρονικές περιόδους Η διαλλειμματική νηστεία (intermittent fasting) γίνεται δημοφιλής ως εναλλακτική του συνεχούς περιορισμού θερμίδων με υποσχόμενα αποτελέσματα Μιμείται τον τρόπο διατροφής των κυνηγών Προβάλλεται από τα μέσα ενημέρωσης και έγινε ιδιαίτερα γνωστή όταν στην Αγγλία μετά από ντοκιμαντέρ του ΒBC το 2012 παρουσιάστηκε η δίαιτα 5:2 Anton et al, 2018; Ells et al, 2015;Redman & Ravussin, 2011;cheen,2008
Τύποι Διαλείπουσας νηστείας Intermittent Fasting Calorie restriction Time restricted feeding Alternate day fasting Alternate day modified fasting Διαλλειμματικη νηστεία Περιορισμός θερμίδων Σίτιση σε περιορισμένο χρονικό διάστημα νηστεία για διάφορες χρονικές περιόδους, συνήθως 12 ώρες και παραπάνω συνεχής περιορισμός στην θερμιδική πρόσληψη χωρίς υποθρεψία περιορισμός διαιτητικής πρόσληψης σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους της ημέρας (συνήθως 8-12 ώρες ημερησίως) μηδενική πρόσληψη θερμίδων στις ημέρες νηστείας και τις ενδιάμεσες και μια ημέρα απεριόριστης κατανάλωσης (ημέρα γιορτής, feast) κατανάλωση λιγότερο από 25% των ενεργειακών αναγκών τις ημέρες νηστείας εναλασσόμενη από ημέρα απεριόριστης θερμιδικής πρόσληψης Periodic fasting Περιοδική νηστεία νηστεία για 1-2 ημέρες/εβδομάδα και ελεύθερη κατανάλωση 5-6 ημέρες την εβδομάδα (ad libitum)
Η γρήγορη δίαιτα (5:2 δίαιτα) είναι η πιο δημοφιλής 5 ημέρες κανονικής σίτισης Κατανάλωση 25% των ΗΕΑ (500 kcal γυναίκες, 600 άνδρες) Συνήθως δύσκολη η παραμονή σε τέτοια διατροφικά πρότυπα λόγω της ανισορροπίας στο περιεχόμενο kaznik-wikiel &Polotsky, 2014;Brown et al,2013
CR περιορισμός της ημερήσιας θερμιδικής πρόσληψης περί το 10-30% των ΗΕΑ IF δημοφιλής τα τελευταία χρόνια και αναφέρεται σε σημαντικό περιορισμό των θερμίδων (75%-90% των ΗΕΑ) σε 1 ή 2 ημέρες την εβδομάδα Συνδυασμός και των 2 χρησιμοποιείται και μπορεί να πετύχει μεγαλύτερη μείωση στο σωματικό βάρος Σημαντικός CR μπορεί να μειώσει την προοδευτική έκπτωση με το χρόνο στην λειτουργία πολλὠν οργάνων όπως της γυναικείας αναπαραγωγής στα ζώα kaznik-wikiel &Polotsky, 2014
Ακούσιος CR (πχ όπως στον λοιμό της Δανίας) έχει συσχετιστεί με εμφάνιση εμμηνόπαυσης σε μικρότερη ηλικία Στην υποθρεψία η λειτουργία της έκκρισης GnRH από τον άξονα του υποθαλάμου επιστρέφει στην προεφηβική φάση kaznik-wikiel &Polotsky, 2014
Επιδράσεις του θερμιδικού περιορισμού στους ιστούς Brown et al,2013
Τυπικο διατροφικο προτυπο, ο μεταβολικος διακοπτης δεν εχει γυρισει 3 γευματα και σνακ, χαμηλες κετονες Νηστεία την 1 η ημέρα, 3 ξεχωριστα γευματα την επομενη ημερα, fast day αυξανουν οι κετονες, feed day χαμηλες κετονες αυξημενη γλυκοζη Το ατομο καταναλωνει ολο το φαγητο μεσα σε ένα παραθυρο 6 h μεσα στην ημερα, ο μεταβολικος διακοπτης αλλαζει στις επομενες 12 h της νηστειας και παραμένει για 6 h κάθε ημέρα μεχρι να καταναλωθει τροφη μετα από 18 h νηστειας
Intermittent fasting σε μελέτες με ζώα Δεδομένα δείχνουν βελτίωση υγείας και επέκταση προσδόκιμου ζωής Αύξηση ινσουλινοευαισθησίας, μειωμένα επίπεδα και αυξημένη αντίσταση στο οξειδωτικό στρες και, ενισχυμένη λειτουργία ανοσοποιητικοὐ, Ο CR φαίνεται να καθυστερει την έκπτωση της αναπαραγωγικής ηλικίας που συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου κυρίως λόγω συντήρησης των αποθεμάτων ωοθηλακίων στα γηραιότερα άτομα Ακόμα επιδρά στο τρόπο απελευθέρωσης πολλών ορμονών του υποθαλάμου και της υπόφυσης (συμπεριλαμβανόμενων και αυτών που ελέγχουν την λειτουργία των ωοθηκών) kaznik-wikiel &Polotsky, 2014
Intermittent fasting σε μελέτες με ανθρώπους Δεν έχει μελετηθεί ευρέως σε μελέτες η μακροχρόνια CR και IF Πολλά δεδομένα βασίζονται στο λοιμό που έπληξε την Δανία το 1944-1945 => 400-800 kcal /day για 5-6 μήνες Οι εγκυμονούσες και τα παιδιά που επλήγησαν από τον λοιμό φάνηκε να έχουν υψηλότερο επιπολασμό θνητότητας, κίνδυνο για καρκίνο και καρδιαγγειακά Για την IF φαίνεται από δεδομένα Βελτίωση στην ευαισθησία στην ινσουλίνη, βελτιωμένος γλυκαιμικός έλεγχος, και βελτίωση του λιπιδιαιμικού προφίλ Παράδειγμα IF είναι και το Ραμαζάνι που νηστεύουν από τη αυγή ως και την δύση για 1 μήνα Δεδομένα δείχνουν πολλά οφέλη στην υγεία από την IF στο Ραμαζάνι kaznik-wikiel &Polotsky, 2014
Follow up μελέτη για 2 έτη με 12 μήνες συνεχή περιορισμό θερμίδων και 1 μήνα διαλειπόμενη νηστεία (Ραμαζάνι 15 ωρες την ημέρα) σε υπέρβαρους ασθενείς και followup 11 μήνες με συνεχή περιορισμό θερμίδων από Aksungar et al, 2016 Μελετήθηκε η επίδραση της διαλλειμματικής νηστείας σε σχέση με τον συνεχή περιορισμό θερμίδων σε μη διαβητικούς παχύσαρκους ασθενείς σχετικά με τον άξονα αυξητικής ορμόνης/igf-1 και την αντίσταση στην ινσουλίνη Απώλεια βάρους 1250 +372 gr μηνιαία στον συνεχή περιορισμό θερμίδων ενώ στην IF η απώλεια βάρους μειώθηκε στα 473+146γρ Ο ΔΜΣ μειωθηκε σταδιακα όπως και η γλυκοζη νηστείας, ΗΒΑ1c,η ινσουλινη και ο δείκτης HOMA IR και TH Η αυξητικη ορμονη αυξηθηκε το 1 ο 6μηνο και παρεμεινε σταθερη μεχρι και την ΙΦ ενω με το περας της IF μειωθηκε. O IGF-1 αυξηθηκε σταδιακα μεσα στους πρωτους 12 μηνες και μετα την 7 η ημερα IF μειωνοταν σταδιακα. Τα επιπεδα ακετοοξικου στα ουρα ηταν υψηλοτερα στην IF => αυξημενος καταβολισμος λιπους Ο συνεχης περιορισμος θερμιδων επιδρα θετικα στους μεταβολικους παραγοντες και μπορει να βοηθησουν του προδιαβητικους και τους ασθενείς με αντισταση στην ινσουλινη χωρις φαρμακοθρεπαεια Επιποσθετα η if. Μπορεί ενισχυσει την υγεια και την αντισταση κυτταρικα στους ασθενείς και αυτές οι επιδρασεις μπορουν να αποδοθουν σε διαφορετικα σηματοδοτικα μονοπατια και τις κετονες Aksungar et al, 2016
Η νηστεία του Ραμαζανιού που εφαρμόζεται από ασθενείς με διαβήτη τ2 για 15-21 ημέρες οδηγεί σε στατιστική και κλινικά σημαντική μείωση της HbA1c κατά 0,5 Έτσι φαίνεται ότι ο γλυκαιμικός έλεγχος βελτιώνεται κατά την νηστεία του Ραμαζανιού σε αυτόν τον πληθυσμό Patterson et al,2016
100 συμμετέχοντες 18-64y BMI 34 kg/m 2 3 ομάδες Παρόμοια μείωση βάρους στην ADF και CR alternate day fasting (μέρα νηστείας 25% των ΗΕΑ, feast day 125% των ΗΕΑ), υποθερμιδική δίαιτα (75% των ΗΕΑ) και ομάδα μη παρέμβασης Όμως στην ADF έτρωγαν περισσότερο στην fast day και λιγότερο στην feast day ενώ στην CR έμεναν στο στόχο Η LDL στο 1 χρόνο ήταν αυξημένη στην ADF σε σχέση με την CR Trepanowski et al, 2017
2018
Η παρέμβαση δεν επηρέασε τις τιμές της γλυκόζης ατομικά(α) και την μέση τιμή γλυκόζης(β) κατά την 3ωρη δοκιμασία ανοχής γλυκόζης Μείωσε ωστόσο τα επίπεδα ινσουλίνης σε αρκετά χρονικά διαστήματα (C) και γενικά τον μέσο όρο (D) Βελτίωσε την απόκριση των β- κυττάρων (Ε) και την αντίσταση στην ινσουλίνη (F) utton et al,2018
Early time restricted feeding Οι παρενέργειες ήταν έμετος, συχνή διούρηση, ζάλη, πονοκέφαλος, αυξημένη δίψα και διάρροια Η μη σημαντική διαφορά που βρέθηκε στο σωματικό βάρος πιθανόν να οφείλεται στην μείωση των επιπέδων γλυκογόνου και στη συνοδευόμενη απώλεια ύδατος από τον οργανισμό Αυτό προκύπτει από την μεγαλύτερη διάρκεια νηστείας στο πρόγραμμα της etrf utton et al,2018
Προοπτική μελέτη σε 60 παχύσαρκες γυναίκες με συνδυασμό IF & CR για απώλεια σωματικού βάρους και καρδιαγγειακή νόσο Αποτελεσματικός ο συνδυασμός για μείωση σωματικού βάρους, σπλαχνικού λίπους, και καρδιαγγειακού κινδύνου σε αυτόν τον πληθυσμό
46 Διαβητικοί τύπου 2 υποβλήθησαν σε νηστεία για 7 ημέρες και παρακολούθηθηκαν για 4 μήνες μετά Μέτρια μείωση σωματικού βάρους (4%), μείωση περιμέτρου μέσης, λίγες παρενέργειες, σημαντικά μεγαλύτερη απώλεια βάρους στην ομάδα νηστείας, μείωση στην γλυκόζη, στην αρτηριακη πίεση και αύξηση ποιότητας ζωής. Πολλοί περιορισμοι! Ακόμα δεδομένα δείχνουν ότι μείωση στην ημερήσια συχνότητα των γευμάτων( 2 μεγάλα vs 6 μικρών) συσχετίζεται με βελτίωση του μεταβολικού προφίλ, της αντίστασης στην ινσουλίνης και την λειτουργία των β-κυττάρων σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 (Kahleova et al, 2015) Li et al,2017
Obert et al,2017
ainsbury et al,2018
ainsbury et al,2018
Απόκριση ανθρώπινου οργανισμού στον ενεργειακό περιορισμό και προσαρμογή για την απώλεια βάρους Οι προσαρμογές στην απόκριση είναι μια αυξημένη επιθυμία για φαγητό (αυξημένο υποκειμενικό αίσθημα πείνας και μειωμένο υποκειμενικό αίσθημα κορεσμού, μειωμένη φυσική δραστηριότητα ή ενεργειακή δαπάνη της άσκησης, μειωμένος μεταβολισμός, και ορμονικές αλλαγές όπως μειωμένη λειτουργία του άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης-θυροειδή-γοναδοτροπικών και σωματοτροπικού (μειωμένη κυκλοφορία του IGF-1) Και ενεργοποίηση του αδρενεργικού άξονα υποθαλάμου-υπόφυσης Τετοιες ορμονικές αλλαγές σε πειραματικό επίπεδο ή και φυσιολογικά (μέσω συνθηκών που επιδρούν στην νευροενδοκρινική κατάσταση) σε ανθρώπους για εβδομάδες-μήνες και οδηγούν σε απότομες αλλαγές στην σωματική σύσταση όπως την συσσώρευση του λιπώδους ιστού (κεντρική παχυσαρκία) και απώλεια μυϊκής μάζας Αυτές οι προσαρμοστικές αποκρίσεις για την μείωση της ενεργειακής δαπάνης αναφέρονται σε παχύσαρκους και υπέρβαρους μετά από απώλεια 6-12% του σωματικού τους βάρους ακόμα και μετά από μέτρια υποθερμιδική δίαιτα ainsbury et al,2018
Ganesan et al, 2018
Ganesan et al, 2018
Effect of intermittent versus continuous energy restriction on weight loss, maintenance and cardiometabolic risk: a randomized 1-year trial 112 συυμμετέχοντες (άνδρες [50%] ηλικίας 21-70 ετών BMI30-45kg/m (mean35.2[d3.7]) Παρόμοια απώλεια βάρους και στις 2 ομάδες IF vs CR (8.0 kg [D 6.5] versus 9.0 kg [D 7.1]; p=0.6). Βελτίωση στην περίμετρος μέσης, αρτηριακή πίεση, τριγλυκερίδια και HDL αλλά όχι μεταξύ των ομάδων Η επαναπρόσληψη βάρους ήταν μικρή και χωρίς διαφορά μεταξύ των ομάδων IF vs CR (1.1 kg [D 3.8] versus 0.4 kg [D 4.0]; p=0.6). Στην IF οι συμμετέχοντες ανέφεραν μεγαλύτερο σκορ πείνας σε σχέση με το CR (4.7 [D 2.2] vs 3.6 [D 2.2]; p=0.002) T.M. undfør, M. vendsen,. Tonstad, 2018
Gabel et al,2018
abel et al,2018
Gabel et al,2018
Intermittent Fasting Drop out κυμαίνεται 2-38% Συμμόρφωση στις IF ομάδες 64-93% Continuous Restriction Ενώ με 0-50 % στην υποθερμιδική δίαιτα Απώλεια βάρους 5,2%-12,9% του αρχικού βάρους 4,3%-12,1% του αρχικού σωματικού βάρους Cioffi et al, 2018
Παρότι στις επιμέρους μελέτες εμφανίζονται σημαντικές διαφορές σε απώλεια βάρους, λιπώδη μάζα και άλιπη μάζα και περίμετρο μέσης, γλυκόζη και HbA1c, τριγλυκερίδια όταν γίνεται ανάλυση όλων μαζί οι διαφορά εξαλείφεται και δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι όντως η IF υπερέχει της CR Ωστόσο η ινσουλίνη νηστείας στην ομάδα της IF έχει σημαντική μείωση WMD= 0.89 μu/ml; 95% CI 1.56 to 0.22; p = 0.009; I2 = 0%) Ειδικότερα το πρότυπο 5:2 συσχετίστηκε με μεγαλύτερη μείωση στην ινσουλίνη WMD: 0.99 μu/ml; 95% CI 1.67 to 0.30; p=0.005; I2=0 Η μείωση στο HOMA-IR υπήρχε αλλά δεν ήταν στατιστικά σημαντική (p=0,09) σε ανάλυση υποομάδων φάνηκε μείωση τριγλυκερίδιων σε συγκεκριμένα πρότυπα νηστείας WMD= 14.4 mg/dl 95% CI 28.6 to 0.23; p = 0.046; I2 = 0% Μη σημαντική αύξηση της HDL σε IF πρότυπα και σε ανάλυση υποομάδων αν τις ημέρες που τρώνε κανονικά προτεινόταν ισορροπημένο διαιτολόγιο υπήρχε σημαντική αύξηση της HDL WMD=2.88 mg/ dl 95% CI 0.66 to 5.09; p = 0.011; I2 = 0% συγκιριτικά με μέρα ad libitum Καμία διαφορά στην ολική χοληστερόλη, LDL. Και αρτηριακή πίεση. Cioffi et al, 2018
Μικρές σωματικές και ψυχολογικές παρενέργειες αναφέρθηκαν στις ομάδες IF όπως: Έλλειψη ενέργειας Έλλειψη συγκέντρωσης Πονοκέφαλοι Κακή διάθεση και ευερεθιστότητα Ρίγος Δυσκοιλιότητα Πείνα κατά τις πρώτες εβδομάδες σε όλους (5:2) που υποχώρησε με την πάροδο του χρόνου Κακοσμία στο στόμα Όμως οι παρενέργειες και η πείνα ήταν πιο έντονες στα IF όπως και το drop out Cioffi et al, 2018
Παρότι και άλλες ανασκοπήσεις δείχνουν μείωση βάρους φαίνεται να μην υπερέχει σε σχέση με τον CR Cioffi et al,2018
Φαίνεται ότι από κάποιες μελέτες (σε ζώα) ότι διαιτητικά πρότυπα όπως η IF αυξάνουν το μέγεθος του μορίου της LDL Ακόμα συντελεί σε μειωμένη μεταγευματική υπερτριγλυκεριδαιμία και πιθανώς δρα καρδιοπροστατευτικά αφού μικρότερο το μέγεθος της LDL έχει μεγαλύτερα υ οξείδωση και μεγαλύτερη η έκθεση των αρτηριακών τοιχωμάτων και μεγαλύτερη η μεταγευματική υπερλιπαιμία είναι δείκτης της προοδευτικής αθηροσκλήρωσης Η νηστεία μπορεί να ενεργοποιήσει πολλά ένζυμα που εμπλέκονται στον μεταβολισμό λιπών και λιποπρωτεϊνών Όλα αυτά τα δεδομένα χρήζουν επιβεβαίωσης σε μεγαλύτερες RCTs σε ανθρώπους Cioffi et al, 2018
Παρόλο που αναμένουμε οι ασθενείς τις feed ημέρες να υπερκαταναλώνουν ώστε να αποζημιώσουν τις ελλείψεις από την νηστεία φαίνεται ότι τελικά δεν καταναλώνουν περισσότερο.. Cioffi et al,2018
Περιορισμοί που προκύπτουν Τα δεδομένα δείχνουν ότι η IF δεν φαίνεται πιο εύκολη και αποδεκτή δίαιτα από την υποθερμιδική. Οι περισσοτερες μελετες προερχονται από τους ιδιους συγγραφεις Υπαρχει ετερογενεια στα πρωτοκολλα Περιορισμενες καταγραφες παρενεργειων Κυριως γυναικες το δειγμα Και μικρο follow up Cioffi et al,2018 Πολύ λίγες μελετες σε ασθενεις (πχ τύπου2)/. Κυριως υπερβαροι παχυσαρκοι.
Σε μελέτη του Corley και των συνεργατών του το 2018 που εφάρμοσαν intermittent fasting (2 συνεχόμενες ημέρες vs 2 μη συνεχόμενες ημέρες) σε 37 διαβητικούς τυπου 2 για 12 εβδομάδες Ο μέσος όρος υπογλυκαιμιών 1,4 /12 εβδομάδες Η νηστεία αύξησε τον αριθμό των υπογλυκαιμιών παρά την μείωση στην υπογλυκαιμική αγωγή (relative rate 2.05, 95% CI 1.17 to 3.52). Οι υπογλυκαιμίες ήταν ανεξάρτητες από τον τύπο νηστείας (πχ συνεχόμενες ημέρες ή μη) (relative rate 1.54, 95% CI 0.35 to 6.11). Και οι 2 ομάδες είχαν βελτίωση στο βάρος, την HbA1c, την γλυκόζη νηστείας και την ποιότητα ζωής
JAMA,2018 Δίαιτα διαλειπόμενου ενεργειακού θερμιδικού περιορισμού (500-600kcal/d) για 2 μη συνεχόμενες ημέρες /εβδομάδα (ακολούθησαν την τυπική τους διατροφή για τις υπόλοιπες 5 ημέρες) ή συνεχής υποθερμιδική διατροφή (1200-1500 kcal/d) για 7 ημέρες την εβδομάδα για 12 μήνες Παρόμοιες μειώσεις στην HbA1c μεταξύ των 2 ομάδων CR vs IER ( 0.5% [0.2%] vs 0.3% [0.1%]; P =.65)(ισοδύναμα) όπως και στο βάρος ( 5.0 [0.8] kg vs 6.8 [0.8] kg; P =.25), (όχι ισοδύναμα) και το ίδιο για την λιπώδη μάζα και την άλιπη μάζα.
JAMA,2018 Μη σημαντικές διαφορές σε ημερήσια βήματα, επίπεδα γλυκόζης νηστείας, επίπεδα λιπιδίων, και την συνολική επίδραση της φαρμακευτικής αγωγής στους 12 μήνες. Τα υπεργλυκαιμικά και υπογλυκαιμικά επεισόδια στις 2 εβδομάδες ήταν παρόμοια μεταξύ του CR και της IF (mean number [EM] of events, 3.2 [0.7] vs 4.9 [1.4]; P =.28), επηρεάζοντας το 35% των συμμετεχόντων σε σουλφουνυλουρίες και ινσουλίνη η IF αποτελεί μια αποτελεσματική εναλλακτική διαιτητική στρατηγική για την μείωση της HbA1c και συγκρίνεται με τον συνεχή ενεργειακό περιορισμό στους διαβητικούς τ2.
Η συνολική συμμόρφωση στις 2 δίαιτες ήταν ιδανική για το πρώτο 3μηνο (90% στην υποθερμιδική και 97% στην διαλείπουσα) Αργότερα όμως αυτό μειώθηκε σε 49% στην υποθερμιδική και 44% στην διαλείπουσα Οι συμμετέχοντες στην ομάδα της διαλείπουσας νηστείας ανέφεραν ότι παρόλο που δεν τήρησαν πιστά το πρωτόκολλο μετά το 1 ο τρίμηνο, μπόρεσαν να το χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά για την αποφυγή επαναπρόσληψης του βάρους επειδή ο θερμιδικός περιορισμός υφίσταντο μόνο για 2 ημέρες. Φαίνεται από άλλες μελέτες ότι η διαλείπουσα νηστεία βελτιώνει την αποτελεσματικότητα στην απώλεια λίπους όταν συγκρίνεται με την υποθερμιδική δίαιτα το οποίο όμως δεν φάνηκε στην παρούσα Η ομάδα με την υποθερμιδική δίαιτα βρήκε την διατήρηση της απώλειας βάρους αρκετά δύσκολη γιατί αν δεν τηρούσαν την δίαιτα καθημερινά υπήρχε επαναπρόσληψη βάρους Η απώλεια βάρους ήταν μεγαλύτερη στους ασθενείς που παρακολούθησαν όλες τις συνεδρίες με τον διαιτολόγο της κλινικής σε σχέση με αυτούς που παρέλειψαν κάποιες. Τα οφέλη της συμπεριφορικής διαχείρισης από έναν διαιτολόγο όπως κι της αλλαγής τρόπου ζωής είναι πολλά και αναφέρονται εκτενώς στην βιβλιογραφία Carter et al, 2018 JAMA
Οι ασθενείς υπό αγωγή με ινσουλίνη και σουλφουνυλουρία χρειάστηκαν αλλαγές στην αγωγή και συχνή παρακολούθηση ειδικά στην αρχή Για τα άτομα που ελέγχουν τον διαβήτη μόνο με διατροφή και αγωγή που δεν προκαλεί υπογλυκαιμίες, η διαλείπουσα νηστεία ήταν ασφαλής Στην συγκεκριμένη μελέτη υπογλυκαιμίες εμφανίστηκαν στους ασθενείς που είχαν συχνά υπογλυκαιμίες και προ μελέτης και σε αυτούς που δεν ήταν σίγουροι.
Περιορισμοί Περιορισμοί της μελέτης αποτέλεσαν Πολύ καλά ελεγχόμενος διαβήτης τύπου 2 Αρκετή ώρα με τον διαιτολόγο στην αρχή της μελέτης, Προσαρμογή στην δοσολογία της αγωγής Έλεγχος σακχάρου με μέτρηση από δάχτυλο (τυχόν υπογλυκαιμίες και υπεργλυκαιμίες μπορεί να περάσαν απαρατήρητες) Χρειάζεται δείγμα με 300 και παραπάνω συμμετέχοντες για να εμφανιστεί υπεροχή της διαλείπουσας νηστείας με 80% ισχύ
Πρόσφατη μελέτη υποδεικνεύει υποστροφή του διαβήτη τύπου2 μέσω αυστηρής ημερήσιας υποθερμιδικής διαιτας (600kcal) και βελτίωση της παγκρεατικής λειτουργίας και μείωση στην συσσώρευση τριγλυκερίδιων Σε καθημερινό πλαίσιο είναι πιο δύσκολη η διαιτα των 600 kcal ενώ σε ένα πλαισιο διαλειπουσας νηστειας μπορει να γινει καλυτερη αποδεκτη κκαι να παρεχει τα ιδια αποτελεσματα στους μεταβολικους δεικτες Τελος η IF μπορει να πετυχει οφελη που έχουν φανεί με βαριατρική χωρίς το τίμημα και τα ρίσκα της εγχείρισης. Brown et al,2013
Συμμόρφωση και συντήρηση Ash et al.2003 reported follow-up after 18 months and found that the majority of participants in both the IER and DER groups regained weight and there was no difference from baseline measure Arguin et al.2012 provided a 12-month follow-up of 20 of the 22 participants studied and found that decreases in body weight were maintained in both groups. Davis et al, 2015
Ανεξάρτητα του είδους της δίαιτας η επαφή με διαιτολόγο αυξάνει την απώλεια βάρους One size does not fit all Η διαλείπουσα νηστεία ίσως να μπορεί να «ακολουθηθεί» πιο εύκολα γιατί παρέχει μεγαλύτερη ευελιξία Στους διαβητικούς υπό αγωγή που προκαλεί υπογλυκαιμία πρέπει να γίνεται τροποποίηση αγωγής και ειδική παρακολούθηση Και τα 2 είδη δίαιτας συντελούν στην απώλεια βάρους