Le magazine AB vous propose - Το περιοδικό ΑΒ σας προτείνει

Le magazine AB vous propose - Το περιοδικό ΑΒ σας προτείνει Rencontre avec Katerina Fotinaki/Συνάντηση με την Κατερίνα Φωτεινάκι Comme Angelique Ionatos, avec qui elle partage un même univers musical, Katerina Fotinaki fait partie des artistes grecs très aimés du public français. Sur des mélodies inspirées de la musique ancienne ou traditionnelle, sa voix claire chante les grands poètes grecs contemporains. AB l'a rencontrée pour parler de son itinéraire musical et de sa vie en France. Όπως και η Αγγελική Ιωνάττου, με την οποία μοιράζεται το ίδιο μουσικό σύμπαν, η Κατερίνα Φωτεινάκη ανήκει στους Έλληνες καλλιτέχνες που το γαλλικό κοινό αγαπά πολύ. Σε μελωδίες εμπνευσμένες από την αρχαία ή παραδοσιακή μουσική, η καθαρή φωνή της τραγουδά τους μεγάλους σύγχρονους Έλληνες ποιητές. Το ΑΒ τη συνάντησε για να μιλήσουν για τη μουσική της διαδρομή και τη ζωή της στη Γαλλία. Α.Β.:Ζείτε στη Γαλλἰα, στο Παρίσι εδώ και 10 χρόνια. Μένετε κυρίως εδώ ή είστε μεταξύ Ελλάδας και Γαλλίας; Τον πιο πολύ καιρό είμαι στη Γαλλία. Στο Παρίσι -για την ακρίβεια στο Gennevilliers όπου μετακόμισα πρόσφατα. Κατά καιρούς αυτά τα δέκα χρόνια έχω κάνει κάποιες δουλειές στην Ελλάδα, όπως για παράδειγμα πρόπερυσι που δούλεψα για τη Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος ή τα τελευταία τρία καλοκαίρια στο Μουσικό Χωριό, στον Άγιο Λαυρέντιο. Και κάποιες συναυλίες. Αλλά όχι κάτι πιο συστηματικό. A.B. : Cela fait 10 ans que vous êtes arrivée en France, à Paris. Avezvous vécu surtout ici, ou entre la Grèce et la France? La plupart du temps, je suis en France, à Paris -plus précisément à Gennevilliers où j ai déménagé récemment. Ces dix dernières années, j ai eu quelques activités en Grèce, comme en 2014 où j ai travaillé pour l Ecole publique d Art dramatique de Grèce du Nord [à Thessalonique, NdT], ou ces trois derniers étés au «Village musical» à Agios Lavrentios. J ai donné aussi quelques concerts. Mais rien de très systématique. A.B. :Τι σας οδήγησε στη Γαλλία; Ήρθα πολύ τυχοδιωκτικά. Δεν είχα αποφασίσει να ζήσω συγκεκριμένα στη Γαλλία. Ήθελα απλώς να φύγω από την Ελλάδα. «Περνώντας» από το Παρίσι, βρήκα πολύ γρήγορα δουλειά κι έτσι αποφάσισα να μείνω. Δεν μιλούσα λέξη γαλλικά. Η πρώτη δουλειά που έκανα ήταν χάρη στην A.B. : Dans quelles circonstances exactes êtes-vous arrivée en France? Je suis venue un peu à l aventure. Je n avais pas décidé de vivre en France précisément. Je voulais seulement partir de Grèce. En «passant» par Paris, j ai trouvé très rapidement du travail ; du coup, j ai pris la décision

εθνομουσικολόγο Martina Catella η οποία μου ζήτησε να συνεργαστώ μαζί της, με τη Σχολή της και με την Academie Fratellini. Παράλληλα, η Αγγελική Ιωννάτου μου πρότεινε να τραγουδήσω μαζί της, τον Δεκέμβριο του 2016, το έργο της Sappho de Mytilène. Έτσι ξεκίνησε μια μακρόχρονη συνεργασία και φιλία. A.B. :Ποιοι είναι οι δέσμοι με τις δύο χώρας σας; Η καρδιά μου βρίσκεται διαρκώς στην Ελλάδα. Βλέπω ειδήσεις στα ελληνικά, διαβάζω ελληνικές εφημερίδες... Υπάρχει όμως κάτι που έχω βρει στη Γαλλία και για το οποίο είμαι πολύ ευγνώμων. Υπάρχει μια σοβαρότητα απέναντι στην καλλιτεχνική δημιουργία και έμπρακτη στήριξη από τους αρμόδιους φορείς, που δεν την συνάντησα ποτέ στην Ελλάδα. Επίσης υπάρχει ένα κοινό φιλοπερίεργο και γενναιόδωρο. Θα σας πω μια ιστορία πριν μερικά χρόνια ήμουν καλεσμένη στην Arles στο Φεστιβάλ Les Suds 15 Ιουλίου, 11 πρωί-πρωί σε μια εκκλησία μία ώρα μακρυά από την Arles. Οταν πήγαινα το πρωί να παίξω πίστευα ότι δεν θα ήταν κανεις... Βρέθηκα λοιπόν με μεγάλη έκπληξη μπροστά σε ένα καταπλητικό κοινό, πάνω από 200 άτομα, που είχαν κάνει τόσο δρόμο για να έρθουν να ακούσουν τη συναυλία, και άκουσαν με μεγάλη προσοχή και ενθουσιαμό. Και μάλιστα σε ένα πρόγραμμα με κομμάτια όχι εύκολα, αλλά ιδιαιτέρως βασισμένα στην ελληνική γλώσσα (όπως λ.χ. Το όνειρο του Διονύσιου Σολώμού που το έχω φτιάξει με έναν τρόπο σχεδόν μιλητό) de rester. Je ne parlais pas un mot de français. Pour mon premier travail, j ai rendu service à l ethnomusicologue Martine Catella, qui m a demandé de collaborer avec elle, son Ecole et l Académie Fratellini. Parallèlement, Angélique Ionatos m a proposé de chanter à ses côtés, en décembre 2006, l œuvre «Sappho de Mytilène» : c est ainsi qu ont commencé une collaboration et une amitié de longue date. A.B. : Qu est-ce qui vous attache à chacun de vos deux pays? Malgré le temps qui passe, mon cœur reste en Grèce. Je regarde les informations en grec, je lis des journaux grecs Toutefois, j ai trouvé en France une chose dont je suis très reconnaissante. On y trouve un soutien sérieux et bien réel à la création artistique de la part d organismes compétents, ce que je n ai jamais rencontré en Grèce. En outre, il y a un public curieux et généreux. Je vais vous raconter une histoire : il y a quelques années, j ai été invitée au festival d Arles «Les Suds», un 15 juillet 2011, à me produire très tôt dans une église située à plus d une heure de route d Arles. Quand je suis arrivée le matin pour jouer, je pensais qu il n y aurait personne Or, j ai eu la grande surprise de me retrouver face à un public remarquable de plus de 200 personnes : elles avaient fait un si grand déplacement dans le seul but d écouter le concert et elles l ont écouté avec une grande attention et avec enthousiasme, alors que le programme comportait des morceaux pas «évidents», principalement axés sur la langue grecque (comme To oneiro d après le poème de Dionysos Solomos, que j ai interprété sur un mode parlé-chanté)! A.B. :Είστε γνωστή στην Ελλάδα; Εχει πλάκα! Καμιά φορά στο δρόμο με σταματούν παιδιά πολύ νέα, που A.B. : Etes-vous connue en Grèce? Une anecdote : parfois, de très jeunes gens, tout juste sortis de l école, m arrêtent dans la rue parce qu ils me reconnaissent comme celle qui a

μόλις τελειώσαν το σχολείο, γιατί με αναγνωρίζουν από το «ταγκό της προσωπικής αντωνυμίας». Είναι ένα τραγούδι που έγραψα για να απομνημονεύουν ευκολότερα οι μαθητές των αρχαίων ελληνικών την κλίση της προσωπικής αντωνυμίας (αυτού του είδους τα τραγούδια τα έγραψα όταν έκανα φροντιστήριο σε μαθητές στην Αθήνα). Κατά τα άλλα, νομίζω πως είμαι περισσότερο γνωστή στον κύκλο των μουσικών και όχι στο ευρύτερο κοινό. A.B. :Γιατί κιθάρα; Ήταν ένα είδος.. προσωπικής επανάστασης. Η μεγαλύτερή μου αδερφή έπαιζε κλασικό πιάνο. Έτσι άρχισα κι εγώ να μαθαίνω πιάνο από πολύ μικρή. Αλλά κάποια στιγμή δεν ήθελα πια, έψαχνα κάτι πιο προσωπικό. Είχαμε μια κιθάρα στο σπίτι μας και αποφάσισα ότι ήθελα να μάθω αυτό το όργανο. Στην αρχή, οι γονείς μου δεν ήθελαν να μου πληρώσουν το Ωδείο κι έτσι άρχισα να μαθαίνω μόνη μου. Εντέλει, έκανα πολύ λίγα μαθήματα. Γι'αυτό και λέω ότι είμαι αυτοδίδακτη κιθαρίστρια. écrit «le tango des pronoms personnels» [en français, Tango mnémotechnique, NdT], une chanson que j ai écrite pour permettre de mémoriser facilement la déclinaison des pronoms personnels en grec ancien j avais composé ce genre de chansons lorsque j enseignais dans un phrontistirio [école privée dispensant des cours supplémentaires, NdT] à Athènes. Sinon, je suis davantage connue, je pense, dans le cercle des musiciens. Mais pas auprès d un plus large public. A.B. : D où vous vient le choix de la guitare? Ca a été une forme de révolution personnelle. Ma plus grande sœur jouait du piano classique. J ai commencé moi-même à apprendre le piano étant petite. Mais à un moment donné, je n ai plus voulu ; j ai cherché quelque chose de plus personnel. Nous avions une guitare chez nous, et j ai décidé que je voulais apprendre cet instrument. Mes parents au début ne voulaient pas me payer le conservatoire, donc j ai commencé à apprendre seule. Au final, j ai suivi très peu de cours. C est la raison pour laquelle j affirme que je suis «une guitariste autodidacte». A.B. :Ποια είναι η πηγή δημιουργίας και έμπνευσης σας; Είναι δύο ειδών. Η μια, η λιγότερο άμεση έχει να κάνει με ό,τι διαβάζω ή ακούω. Μπορεί να περάσουν μήνες ή και χρόνια μέχρι κάποιο ερέθισμα να πάρει τη φόρμα ενός τραγουδιού. Για παράδειγμα, τη μουσική για τα «Τζιτζίκια» (ποιήμα του Ελύτη) σχεδόν την άκουσα... στον ύπνο μου! Ήμουν άρρωστη, κοιμόμουν και ξαφνικά πετάχτηκα, πήρα την κιθάρα και το έπαιξα! Αλλά συμβαίνει συχνά αυτό : επειδή λέω και ξαναλέω τα ποιήματα που αγαπώ, κάποια στιγμή η «μουσική» έρχεται από μόνη της. A.B. : Quelles sont les sources de votre travail créatif, de votre inspiration? Elles sont de deux ordres. L une, la moins «directe» réside dans mes lectures et la musique que j écoute. Il peut se passer des mois et des années avant qu une quelconque stimulation ne prenne la forme d une chanson. Par exemple, la musique de la chanson Tzitzikia (un poème d Elytis), je l ai quasiment entendue en rêve! J étais malade, couchée, quand soudain, j ai bondi, pris la guitare et je l ai jouée. Mais les choses se passent souvent ainsi : je dis et redis les poèmes que j adore, et leur «musique», un jour, me vient toute seule.

A.B. :Γνωρίζουμε την προτίμησή σας στους κλασικούς ποιητές, όπως ο Σολωμός, ο Ελύτης, ο Ρίτσος... Ποιους συγχρόνους συγγραφείς διαβάζετε, ποια μουσική ακούτε; A.B. : On connaît votre goût pour les poètes «classiques», comme Solomos, Elytis, Ritsos... Quels auteurs contemporains lisez-vous, quel genre de musique écoutez-vous? Όχι, δεν παρακολουθώ αυτό που λέμε «λογοτεχνία της κρίσης». Αγαπώ πολύ έναν σύγχρονο ποιητή, τον Γιώργο Κοροπούλη. Γράφει μονίμως με oμοιοκαταληξία και λατρεύω τον ρυθμό και τη μουσικότητα της ποίησής του. Παράλληλα, μου αρέσει ο τρόπος που αποστασιοποιείται από όσα γράφει με τον έντονο αυτοσαρκασμό του για να καλύψει μια βαθιά ευαισθησία. Μουσική ακούω κυρίως κλασική στο σπίτι ή παλαιά μουσική και σύχρονους συνθέτες. Όσο για ελληνική, αγαπώ την παραδοσιακή μουσική. Ακούω και διάφορα περίεργα ηχητικά ντοκουμέντα από ιδιαίτερες παραδόσεις όπως των πυγμαίων ή των μογγόλων, ή όπως τα αλβανικά πολυφωνικά και οι πολυρρυθμίες από το Μπαλι. Non, je ne suis pas ce qu on appelle la «littérature de crise». J aime beaucoup un poète contemporain qui s appelle Giorgos Koropoulis. Son écriture rime constamment et j adore le rythme et la musicalité de sa poésie. Et puis la façon qu il a de mettre à distance ce dont il parle, en se montrant caustique avec lui-même, afin de mettre un voile sur une sensibilité profonde, cela me plaît. Quant à la musique, j écoute surtout du classique chez moi, ou de la musique ancienne, et des compositeurs contemporains. Pour ce qui concerne le domaine grec, j aime la musique traditionnelle. J écoute aussi divers documentaires sonores curieux, issus de traditions particulières comme celles des Pygmées ou des Mongoles, les chants polyphoniques albanais, les musiques polyrythmiques de Bali. A.B. :Η δεὐτερη πηγή έμπνευσης σας εἰναι η ζωή σας; Η πιο ουσιαστική δυσκολία όταν φτιάχνει κανείς ένα θέαμα, δεν είναι τεχνική, το πώς δηλαδή θα πει κάτι, αλλά αυτό καθ'εαυτό το τί θα πει, και ο λόγος για το οποίο έχει ανάγκη να μοιραστεί κάτι με τον κόσμο. Αυτό που θέλει κανείς να μοιραστεί, μπορει κάποιες φορές να είναι πολύ προσωπικό, και ήταν αυτή και η περίπτωση της παράστασής μου Ξόρκι (http://katerinafotinakispell.blogspot.fr/2016/01/spell-conjuration.html). Θέλησα να κάνω το Ξόρκι εμπνεόμενη από μια παλιά ιστορία, προσωπική μου, μια ερωτική απογοήτευση και μια φιλική προδοσία. Βασιζόμενη λοιπόν σε μια κουβέντα του Jules Michelet, που λέει ότι οι μάγισσες υπάρχουν από τότε που υπάρχει απόγνωση, προετοίμασα αυτό το θέαμα στο οποίο έφτιαξα διαφορετικά κεφάλαια απόγνωσης και πόνου (του έρωτα, της ξενειτιάς, της έλλειψης δικαιοσύνης κλπ) και A.B. : La deuxième source de votre inspiration serait-elle votre propre vie? La difficulté essentielle quand on prépare un spectacle n est pas d ordre technique, «comment donc vais-je dire telle chose», mais «que vais-je dire en soi?», et la raison pour laquelle on a besoin de partager quelque chose avec les autres. Ce qu on veut partager peut parfois être très personnel. C était le cas pour mon spectacle Xorki, «Conjuration» (http://katerinafotinakispell.blogspot.fr/2016/01/spell-conjuration.html). Ce spectacle trouve sa source d inspiration dans une vieille histoire personnelle, un chagrin d amour et une trahison d amitié. Fondée donc sur le propos de Jules Michelet, qui dit que les sorcières ressentent du désespoir depuis que cela existe, j ai mis au point ce spectacle dans lequel j ai préparé différents «chapitres» du désespoir et de la peine (d amour,

προσωπικά ξόρκια μέσω της μουσικής και της ποίησης για να τους εξορκίσω! d exil, du manque de justice, etc.) et des «conjurations» personnelles au moyen de la musique et de la poésie pour les «conjurer». Μολονότι η έμπνευση για αυτό το θέαμα προέκυψε από προσωπικό βίωμα, επώδυνο, το ίδιο το θέαμα απέχει πολύ από το να είναι ένας θρήνος, ένα προσωπικό μοιρολόι. Βρίσκω εξαιρετικά ναρκισσιστικό το να εμπορεύεται κανείς την απόγνωσή του. Γι αυτό και δε μου αρέσει ούτε να γράφω «βαριά» τραγούδια ούτε να τα ερμηνεύω με τέτοιο τρόπο. Προσπαθώ και ψάχνω πάντα την αποστασιοποίηση, γιατί ο δικός μου πόνος σε τελική ανάλυση δεν αφορά κανέναν. Προσπαθώ (δεν τα καταφέρνω πάντα..) Bien que pour ce spectacle je m inspire d un épisode que j ai vécu personnellement, qui a été douloureux, il reste pourtant très éloigné d un «thrène» [un chant funèbre, NdT], d une lamentation personnelle. Je trouve particulièrement narcissique de vendre son désespoir. C est pourquoi je n aime pas préparer des chansons «lourdes» ni les interpréter d une telle façon. Je m efforce aussi de toujours rechercher une mise à distance, parce que ma douleur, en dernière analyse, ne concerne personne. Je m y efforce, mais je n y parviens pas toujours A.B. :Οι κλασικές σπουδές έστρεψαν το ενδιαφέρον σας στην αρχαιοελληνική μουσική... A.B. : Votre formation de professeur de Lettres classiques vous a amenée également à vous intéresser à la musique antique Ναι. Συχνά χρησιμοποιώ στοιχεία της στη δουλειά μου. Ένα παράδειγμα είναι το κομμάτι «Το όνειρο» από το δίσκο μου. Εκεί η κλασική άρπα που παίζει το «θέμα» είναι κουρδισμένη σε έναν αρχαιοελληνικό δρόμο, που είναι γνωστός από μια χαμένη τραγωδία του Ευριπίδη (χορικό : «κατολοφύρομαι» από την τραγωδία «Ορέστης»). Oui. J utilise souvent des éléments de celle-ci dans mon travail. Par exemple, pour un morceau de mon album, To oneiro. La harpe classique qui y joue le «thème» est accordée selon un mode grec antique, qu on connaît d après une tragédie perdue d Euripide (un passage de lamentations du chœur de la tragédie Oreste). Εκτιμώ πολύ τις προσπάθειες που έκαναν πολλοί μελετητές ή συνθέτες σχετικά με την προσέγγιση αυτής της τόσο διαφορετικής μουσικής γλώσσας. Υπάρχουν ωστόσο πολλά προβλήματα κατά την εκτέλεσή της. Νομίζω πως, εν τέλει, ακούγοντας κάποια από τα δείγματα επανεκτέλεσης αυτής της μουσικής δίνουν το ίδιο εσφαλμένη ιδέα για την πραγματικότητά της όσο τα αρχαιοελληνικά αγάλματα, που εμεις τα βλέπουμε λευκά, ενώ τότε είχαν -τα περισσότερα- χρώματα, και μάλιστα ήταν πολύ ζωντανά. A.B. :Κλείνοντας, ας επανέλθουμε στο όργανό σας, στην κιθάρα. Je porte beaucoup d intérêt aux essais qu on fait de nombreux chercheurs et les compositions en rapport avec cette approche de ce langage musical si différent. Il existe cependant encore beaucoup de problèmes concernant la manière de les exécuter. Je pense que finalement, quand on écoute certains exemples de «jeu reconstitué» de cette musique, ils donnent la même idée fausse de ce qu ils étaient réellement que les statues grecques antiques, que nous voyons blanches alors qu à l époque elles avaient, pour la plupart, des couleurs, et étaient surtout très vivantes. A.B. : Pour terminer, revenons à votre instrument, la guitare. Cet

Προσφέρει πολλές δυνατότητες μουσικές και ρυθμικές, τις οποίες αξιοποιείται στις συνθέσεις σας. Σήμερα όμως εξετάζετε και άλλα εργαλεία που επιτρέπουν την τροποποίηση του ήχου, ανοίγουν νέους δρόμους... instrument offre beaucoup de potentialités musicales et rythmiques, que vous exploitez dans vos compositions. Pourtant, vous explorez aujourd hui d autres outils permettant de modifier le son, de trouver de nouvelles pistes... Χρωστώ αυτούς τους πειραματισμούς στην Αγγελική Ιωννάτου -λόγω του ελεύθερου και εμπνευσμένου τρόπου που χρησιμοποιεί η ίδια την κιθάρα της, αλλά και λόγω της θέσης και της ελευθερίας που μου έδωσε στη συνεργασία μας να ψάξω και να βρω έναν προσωπικό τρόπο παιξίματος. Θα έχω πλέον μεγάλο πρόβλημα να «αποχωριστώ» εργαλεία μου, όπως το ebow, το loop-station ή το Freeze-pedal. Αποτελούν πλέον κομμάτι του πώς παίζω και γράφω μουσική. Έτσι κι αλλιώς, όπως έλεγα και πριν, δεν είμαι μια «ορθόδοξη» κιθαρίστρια. Η κιθάρα μου, ο τρόπος που παίζω είναι σαν τα μπαχαρικά στην κουζίνα. Όταν κάποιος άλλος μουσικός παίζει τη βάση, εγώ προσθέτω μερικές πικάντικες γεύσεις. Όταν παίζω μόνη μου, δεδομένου ότι παίζω πράγματα που τα έχω συνθέσει ή που τα έχω διασκευάσει, παίζω με τον τρόπο που με βολεύει, άρα τελείως προσωπικά! A.B. : Ποια είναι τα σχέδια σας αυτήν τη στιγμή; 'Εχω μια πολύ γεμάτη χρονιά, σε επίπεδο συναυλιών αλλά κυρίως δισκογραφικό. Θα ηχογραφήσω φέτος το χειμώνα στη Γαλλία το «Ξόρκι» και τον Δεκέμβρη στην Ελλάδα έναν δίσκο. Η πρόταση αυτή ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα. Πρόκειται για μια παραγωγή του Φώτη Παπαθεοδώρου και του Σπύρου Μπάλιου πάνω στη δουλειά μου. Παράλληλα είμαι διαρκώς σε τουρνέ με διάφορα πρότζεκτ. Εξακολουθώ να δουλεύω με την Αγγελική Ιωννάτου, με την οποία μάλιστα γιορτάζουμε τα δέκα χρόνια συνεργασίας μας, στις 13 Δεκέμβρη στο Παρίσι, με μια συναυλία-ντουέτο στο χώρο Le Triton. Έχω κάποιες συναυλίες με τα «Τζιτζίκια», άλλες με Je dois ces expérimentations à Angélique Ionatos. En raison de la manière libre et inspirée dont elle-même utilise la guitare, mais aussi en raison de la place et de la liberté qu elle m a accordées dans notre travail commun, que je puisse chercher et trouver un jeu personnel. J aurais beaucoup de difficulté à me «séparer» de mes outils que sont le ebow, la pédale de loop ou la pédale Freeze -ils font partie intégrante de ma façon de jouer et d écrire la musique. Comme je le disais tout à l heure, je ne suis de toute façon pas une guitariste «orthodoxe». Pour moi, la guitare, c est comme les épices en cuisine : tandis qu un musicien joue la base, j apporte moi quelques petites touches épicées. Quand je joue seule, étant donné que je joue des choses que j ai composées ou que j ai réarrangés, je joue de la façon qui me convient, c est-à-dire finalement de façon personnelle! A.B. : Quels sont vos projets du moment? J ai une année très remplie, en termes de concerts mais surtout en enregistrements. Je vais enregistrer dans le courant de cet hiver, en France, le spectacle Xorki, et en décembre, en Grèce, un disque qu on m a proposé à ma grande surprise. Il s agit d une production de Photis Papatheodorou et de Spyros Baliou sur mon travail. Parallèlement, je suis de manière durable en tournée sur différents projets. Je continue à travailler avec Angélique Ionatos, avec laquelle je fête d ailleurs la dixième année de collaboration, le 13 décembre à Paris, avec un concertduetto au Triton. Je donne quelques concerts de l album Tzitzikia, d autres

το «Ξόρκι». Συνεργάζομαι επίσης και με καλλιτέχνες από άλλους χώρους: με τον σκηνοθέτη Eric Bouvron για μια θεατρική παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Καζαντζάκη Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, της οποίας η πρεμιέρα θα είναι τον ερχόμενο Σεπτέμβρη στο Παρίσι, για την παράσταση «Xenitia», με καλλιτέχνες απο Ιταλία, Βέλγιο, Ελλάδα, της οποίας η πρεμιέρα έγινε πέρσι τον Απρίλη στο Αμστερνταμ, με την ηθοποιό Αγλαϊα Παππά σε ένα πρότζεκτ πάνω στον Θουκυδίδη και, τέλος, με την Ελληνίδα χορογράφο Μαίρη Παρδαλάκη σε ένα θέαμα εμπνευσμένο από το χώρο των επιστημών. de Xorki. Je travaille aussi en collaboration avec des artistes d autres endroits : avec le scénographe Eric Bouvron, sur un spectacle dramatique prenant sa source dans le roman Alexis Zorba de Kazantzakis, dont la première aura lieu en septembre de l an prochain à Paris ; sur le spectacle Xenitia, avec des artistes venus d Italie, de Belgique, de Grèce, dont la première a eu lieu en avril l an dernier à Amsterdam ; il y a aussi, avec l actrice Aglaia Pappas, un projet sur Thucydide ; puis avec la chorégraphe grecque Mairi Pardalakis, un spectacle s inspirant du domaine des sciences. Un grand merci, Katerina, d'avoir pris le temps de répondre à nos questions Interview : Benoît Dercy