Ενα Νέο Κεϋνσιανό Υπόδειγμα με Περιοδικό Καθορισμό των Ονομαστικών Μισθών. Καθορισμός των Ονομαστικών Μισθών και Ανεργία

Ενα Νέο Κεϋνσιανό Υπόδειγμα με Περιοδικό Καθορισμό των Ονομαστικών Μισθών Καθορισμός των Ονομαστικών Μισθών και Ανεργία Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016

Δυναμικά Στοχαστικά Υποδείγματα Γενικής Ισορροπίας Από τη δεκαετία του 1970, η μακροοικονομική δίνει έμφαση στα μικροοικονομικά θεμέλια όλων των μακροοικονομικών σχέσεων και ιδιαίτερα σε αυτά της κατανάλωσης, των επενδύσεων και της καμπύλης Phillips. Επιπλέον, η υπόθεση των «ορθολογικών προσδοκιών», σύμφωνα με την οποία τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις διαμορφώνουν τις προσδοκίες τους για το μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη την πραγματική διαδικασία προσδιορισμού της εξέλιξης των οικονομικών μεταβλητών, έχει γίνει η κυρίαρχη υπόθεση αναφορικά με το σχηματισμό των προσδοκιών. Η υπόθεση των προσαρμοζομένων προσδοκιών σταδιακά εγκαταλείφθηκε. Ετσι, τα μακροοικονομικά υποδείγματα των διακυμάνσεων σταδιακά εξελίχθηκαν σε δυναμικά στοχαστικά υποδείγματα γενικής ισορροπίας, τα οποία βασίζονται σε ορθολογικές προσδοκίες. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 2

Αδυναμίες του Νέου Κλασσικού Υποδείγματος Το «νέο κλασικό» υπόδειγμα είναι ένα δυναμικό στοχαστικό υπόδειγμα γενικής ισορροπίας, στο οποίο μισθοί και τιμές είναι απολύτως ευέλικτες και εξισορροπούν τόσο τις αγορές αγαθών και υπηρεσιών όσο και εργασίας. Στο «νέο κλασικό» υπόδειγμα, μόνο πραγματικές διαταραχές, όπως διαταραχές στην παραγωγικότητα, μπορούν να επηρεάσουν τις διακυμάνσεις της παραγωγής, της απασχόλησης και άλλες πραγματικές μεταβλητές. Νομισματικές διαταραχές επηρεάζουν μόνο τις ονομαστικές μεταβλητές, όπως το επίπεδο των τιμών του πληθωρισμού και των ονομαστικών επιτοκίων, αλλά χωρίς πραγματικές επιπτώσεις. Επιπλέον, οι διακυμάνσεις της απασχόλησης βασίζονται στην υπόθεση της ισορροπίας στην αγορά εργασίας, και στη διαχρονική υποκατάσταση της προσφοράς εργασίας. Ως εκ τούτου, δεν υπάρχει ακούσια ανεργία στο υπόδειγμα αυτό. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 3

Οι Πραγματικές Επιπτώσεις των Νομισματικών Παραγόντων στο Νέο Κλασσικό Υπόδειγμα Η βραχυχρόνια ουδετερότητα του χρήματος που συνεπάγεται το νέο κλασσικό υπόδειγμα, ήταν αρχικά προβληματική για τουςυποστηρικτές του, καθώς αυτό το υπόδειγμα δεν ήταν συμβατό με την ύπαρξη μίας θετική σχέσης μεταξύ του πληθωρισμού και της απασχόλησης, δηλαδή μίας βραχυχρόνιας καμπύλης Phillips. Ο Lucas (1972, 1973), ανέπτυξε ένα νέο κλασικό υπόδειγμα, το οποίο ήταν συνεπές με θετική βραχυχρόνια σχέση μεταξύ του πληθωρισμού και της απασχόλησης. Το υπόδειγμα αυτό βασίζεται στην υπόθεση ότι οι επιχειρήσεις δεν έχουν πλήρη πληροφόρηση σχετικά με το τρέχον επίπεδο των τιμών κατά το χρόνο που λαμβάνουν τις παραγωγικές τους αποφάσεις, και αποδίδουν μέρος της εκάστοτε μεταβολής του επιπέδου των τιμών σε μια μεταβολή της σχετικής τιμής του προϊόντος τους. Ετσι, όταν ο πληθωρισμός είναι απροσδόκητα υψηλός, όλοι οι παραγωγοί εκτιμούν ταυτόχρονα ότι η σχετική τιμή του προϊόντος τους έχει αυξηθεί, και ως εκ τούτουπροχωρούν σε αύξηση της παραγωγής και της απασχόλησης. Το αντίθετο συνέβη όταν ο πληθωρισμός ήταν απρόσμενα χαμηλός. Ωστόσο, αυτή η νέα κλασική εξήγηση της βραχυχρόνιας σχέσης μεταξύ του πληθωρισμού και της παραγωγής και της απασχόλησης εξακολουθούσε να είναι ασύμβατη με την ύπαρξη ακούσιας ανεργίας. Προσωρινές αποκλίσεις της παραγωγής και της απασχόλησης από το φυσικό τους επίπεδο οφείλονται στη διαχρονική υποκατάσταση της προσφοράς εργασίας. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 4

Αδυναμίες του Νέου Κεϋνσιανού Υποδείγματος με Κλιμακωτή Προσαρμογή μόνο των Τιμών Αντίστοιχες αδυναμίες έχει και το νέο κεϋνσιανό υπόδειγμα με ατελή ανταγωνισμό και κλιμακωτή προσαρμογή των τιμών, αλλά πλήρη προσαρμογή των ονομαστικών μισθών. Στο υπόδειγμα αυτό, κάναμε την υπόθεση ότι οι μισθοί προσαρμόζονται προκειμένου να εξισορροπήσουν την αγορά εργασίας. Κατά συνέπεια, ούτε και στο υπόδειγμα αυτό υπάρχει ακούσια ανεργία. Οι διακυμάνσεις της απασχόλησης οφείλονται στη διαχρονική υποκατάσταση της προσφοράς εργασίας εκ μέρους των νοικοκυριών. Ετσι, παρά το ότι στο νεό κεϋνσιανό υπόδειγμα με κλιμακωτή προσαρμογή των τιμών υπάρχουν πραγματικές επιπτώσεις νομισματικών διαταραχών, οι πραγματικές αυτές επιπτώσεις δεν διαφέρουν από εκείνες του υποδείγματος του Lucas. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούν να προσαρμόσουν τις τιμές τους σε κάθε περίοδο, και κατά συνέπεια μέρος της εξισορροπητικής προσαρμογής γίνεται μέσω διακυμάνσεων της παραγωγής τους. Ωστόσο, η αγορά εργασίας παραμένει ανταγωνιστική σε αυτό το υπόδειγμα και οι διακυμάνσεις της απασχόλησης οφείλονται στη διαχρονική υποκατάσταση. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 5

Ενα Νέο Κεϋνσιανό Υπόδειγμα με Περιοδική Προσαρμογή των Ονομαστικών Μισθών Μια εναλλακτική προσέγγιση, η οποία οφείλεται στους Gray (1976), Fischer (1977) και Taylor (1979), τονίζει την περιοδική προσαρμογή των ονομαστικών μισθών, μέσω διαπραγματεύσεων στην αγορά εργασίας. Αυτή η προσέγγιση προέρχεται απευθείας από τη Γενική Θεωρία, η οποία αντιμετώπιζε τους ονομαστικούς μισθούς ως βραχυχρόνια δεδομένους. Στο υπόδειγμα Gray-Fischer, οι ονομαστικές μισθολογικές συμβάσεις υποτίθεται ότι αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης στην αρχή της κάθε περιόδου, ή στην αρχή εναλλακτικών περιόδων. Επιπλέον, οι ονομαστικοί μισθοί που καθορίζονται αναμένεται να παραμείνουν σταθεροί για όλη τη διάρκεια της σύμβασης. Ετσι, οι ονομαστικοί μισθοί εξαρτώνται από τις εκ των προτέρων προσδοκίες για την εξέλιξη του επιπέδου των τιμών, της παραγωγικότητας και των υπολοίπων διαταραχών. Εάν ο πληθωρισμός αποδειχθεί ότι είναι υψηλότερος από ό,τι αναμενόταν τη στιγμή των διαπραγματεύσεων, τότε οι πραγματικοί μισθοί πέφτουν, οι επιχειρήσεις απασχολούν περισσότερους εργαζομένους και υπάρχει αύξηση της απασχόλησης. Το αντίθετο συμβαίνει όταν ο πληθωρισμός αποδεικνύεται ότι είναι χαμηλότερος από το αναμενόμενο. Ετσι, τα υποδείγματα αυτά έχουν κεϋνσιανά χαρακτηριστικά, με την έννοια των πραγματικών επιπτώσεων των ονομαστικών διαταραχών. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 6

Στρεβλώσεις στην Αγορά Εργασίας και το Φυσικό Ποσοστό Ανεργίας Η προσέγγιση αυτή επιδέχεται επίσης στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας, που καθιστούν το "φυσικό" ποσοστό ανεργίας αναποτελεσματικά υψηλό. Μια τέτοια στρέβλωση που θα τονίσουμε είναι η διάκριση μεταξύ των εντός και των εκτός στην αγορά εργασίας. Οι εκτός, είναι οι εργαζόμενοι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν επιρροή στις μισθολογικές διαπραγματεύσεις, τις οποίες διεξάγουν αποκλειστικά οι εντός, με στόχο τον υψηλότερο δυνατό μισθό ο οποίος να είναι συμβατός με τη δική τους απασχόληση. Κατά συνέπεια, ακόμη και χωρίς διαταραχές, υπάρχει ένα αναποτελεσματικά υψηλό φυσικό ποσοστό ανεργίας, καθώς οι μισθολογικές διαπραγματεύσεις δεν στοχεύουν στην πλήρη απασχόληση. Δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις καθορίζουν την απασχόληση, λαμβανοντας υπόψη τον πραγματικό μισθό, για τους εκτός, οι οποίοι καταλήγουν άνεργοι, η ανεργία είναι ακούσια, με την έννοια ότι οι εργαζόμενοι αυτοί θα ήθελαν να δουλέψουν στους υφιστάμενους πραγματικούς μισθούς, αλλά οι μισθοί δεν μπορούν να προσαρμοσθούν προς τα κάτω, γιατί έχουν προκαθορισθεί από τη συμπεριφορά των εντός. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 7

Ενα Νέο Κεϋνσιανό Υπόδειγμα με Θετικό Φυσικό Ποσοστό Ανεργίας και Περιοδικές Διαπραγματεύσεις Μισθών Σε αυτή τη διάλεξη αναλύουμε ένα «νέο κεϋνσιανό" υπόδειγμα που βασίζεται σε τέτοιες περιοδικές συμβάσεις των ονομαστικών μισθών, το οποίο είναι συγκρίσιμο με το νέο κλασσικό υπόδειγμα χωρίς κεφάλαιο. Επιτρέπει όχι μόνο σε ονομαστικές διαταραχές και τη νομισματική πολιτική να επηρεάζουν τις διακυμάνσεις των πραγματικών μεταβλητών, αλλά επιτρέπει επίσης και την ύπαρξη ακούσιας ανεργίας. Το υπόδειγμα βασίζεται σε μία από τις πιο βασικές ιδέες της Γενικής Θεωρίας, δηλαδή τη βραχυπρόθεσμη ακαμψία των ονομαστικών μισθών, όπως προβλέπεται από τις συμβάσεις Gray και Fischer. Κατά τα άλλα, το υπόδειγμα βασίζεται στην διαχρονική βελτιστοποίηση εκ μέρους τόσο των νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων. Το υπόδειγμα είναι στην ουσία ένα δυναμικό στοχαστικό υπόδειγμα γενικής ισορροπίας που ενσωματώνει πολλά από τα χαρακτηριστικά της AS-AD εκδοχής του κεϋνσιανού υποδείγματος. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 8

Παραγωγή, Απασχόληση και Ζήτηση Εργασίας Θεωρούμε μία οικονομία που αποτελείται από ανταγωνιστικές επιχειρήσεις i, όπου i [0,1]. Η εργασία είναι ο μοναδικός συντελεστής παραγωγής, και οι επιχειρήσεις καθορίζουν την απασχόληση εξισώνοντας το οριακό προϊόν της εργασίας με τον πραγματικό μισθό. Η συνάρτηση παραγωγής της επιχείρησης i καθορίζεται από, Y (i) t = A t L(i) t 1 α Από την εξίσωση του οριακού προϊόντος της εργασίας με τον πραγματικό μισθό, η συνάρτηση ζήτησης εργασίας της επιχείρησης i προσδιορίζεται από, (1 α )A t L(i) t α = W (i) t P t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 9

Παραγωγή, Απασχόληση και Ζήτηση Εργασίας σε Γραμμική Λογαριθμική Μορφή Σε γραμμική λογαριθμική μορφή, η συνάρτηση παραγωγής και η συνάρτηση ζήτησης εργασίας μπορούν να γραφούν ως, y(i) t = a t + (1 α )l(i) t l(i) t = l _ 1 α (w(i) t p t a t ) Κατά συνέπεια, το συνολικό προϊόν και η απασχόληση προσδιορίζονται από, y t = a t + (1 α )l t l t = l _ 1 α (w t p t a t ) Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 10

Ο Καθορισμός των Ονομαστικών Μισθών Οι ονομαστικοί μισθοί καθορίζονται από ένα υποσύνολο των εργαζομένων σε κάθε επιχείρηση, τους εντός (insiders), στην αρχή της κάθε περιόδου, πριν γίνουν γνωστές μεταβλητές, όπως η τρέχουσα παραγωγικότητα και το τρέχον επίπεδο τιμών. Ετσι, οι ονομαστικοί μισθοί καθορίζονται με βάση τις ορθολογικές προσδοκίες των εντός για αυτές τις μεταβλητές. Οι ονομαστικοί μισθοί παραμένουν σταθεροί για μία περίοδο, και επανακαθορίζονται στην αρχή της επομένης περιόδου. Κατά συνέπεια, υποθέτουμε ότι οι εντός ελαχιστοποιούν την ακόλουθη διαχρονική συνάρτηση κόστους, η οποία εξαρτάται από τις ποσοστιαίες αποκλίσεις της προσδοκώμενης απασχόλησης από τον αριθμό των εντός της επιχείρησης i. min E t 1 β s s=0 1 2 l(i) t+s n _ (i) t+s 2 Από τις συνθήκες πρώτης τάξης, προκύπτει ότι οι εντός καθορίζουν τον ονομαστικό μισθό ώστε να επιτύχουν προσδοκώμενη απασχόληση ίση με το αριθμό των εντός της συγκεκριμένης επιχείρησης. E t 1 l(i) t = n _ (i) t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 11

Οι Εντός και το Φυσικό Ποσοστό Ανεργίας Υποθέτουμε ότι ο συνολικός αριθμός των «εντός» στο σύνολο της οικονομίας είναι πάντα αυστηρά μικρότερος από το συνολικό εργατικό δυναμικό. 1 i=0 n _ (i) t di = n _ t < n t Δεδομένου ότι στόχος των συμβάσεων μισθών είναι να κάνουν την προσδοκώμενη απασχόληση ίση με τον αριθμό των «εντός» σε κάθε επιχείρηση, προκύπτει ότι, E t 1 l t = n _ t < n t Το «φυσικό» ποσοστό ανεργίας, η οποία είναι ακούσια, επειδή οι εκτός θα ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν με τους υφιστάμενους πραγματικούς μισθούς, ορίζεται ως, u _! n t n _ t > 0 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 12

Ονομαστικές Μισθολογικές Συμβάσεις και ο Προσδιορισμός της Απασχόλησης Ο ονομαστικός μισθός καθορίζεται έτσι ώστε η αναμενόμενη απασχόληση να ισούται με τον αριθμό των εντός στην αγορά εργασίας, και βασίζεται στις εκ των προτέρων προσδοκίες για το επίπεδο των τιμών και της παραγωγικότητας. Ετσι ικανοποιεί, w t = E t 1 p t + E t 1 a t α(n _ t l _ ) Αφού έχει υπογραφεί η σύμβαση των μισθών, και αφού έχουν παρατηρηθεί το τρέχον επίπεδο των τιμών και η τρέχουσα παραγωγικότητα, οι επιχειρήσεις καθορίζουν την απασχόληση. Κατά συνέπεια, η απασχόληση καθορίζεται από, l t = n _ t + 1 ( α p E p + a E a ) t t 1 t t t 1 t = n _ t + 1 ( α π E t t 1π t + a t E t 1 a ) t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 13

Πληθωρισμός και Απασχόληση με Προκαθορισμένους Ονομαστικούς Μισθούς Η απασχόληση αποκλίνει από το φυσικό της επίπεδο, στο βαθμό που υπάρχουν απροσδόκητες διαταραχές του πληθωρισμού και της παραγωγικότητας. Απροσδόκητες αυξήσεις του πληθωρισμού προκαλούν μείωση των πραγματικών μισθών και αύξηση της ζήτησης εργασίας και της απασχόλησης. Απροσδόκητες αυξήσεις της παραγωγικότητας προκαλούν αύξηση της παραγωγικότητας σε σχέση με τους πραγματικούς μισθούς, και έτσι αυξάνεται η ζήτηση εργασίας και η απασχόληση. Αυτή η συνάρτηση απασχόλησης είναι η βάση μίας καμπύλης Phillips επαυξημένης για τις πληθωριστικές προσδοκίες σε αυτό το υπόδειγμα. Το υπόδειγμα είναι «κεϋνσιανό», αλλά ενσωματώνει επίσης το φυσικό ποσοστό ανεργίας του Friedman. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 14

Ονομαστικές Συμβάσεις Μισθών, Πληθωριστικές Προσδοκίες και η Καμπύλη Phillips Το τρέχον ποσοστό ανεργίας ορίζεται από, u t! n t l t Κάνοντας χρήση της συνάρτησης απασχόλησης για να υποκαταστήσουμε την τρέχουσα απασχόληση, u t = u _ 1 ( α π E t t 1π t + a t E t 1 a ) t Το ποσοστό ανεργίας αποκλίνει από το φυσικό ποσοστό του, ως αποτέλεσμα απρόβλεπτων διαταραχών στον πληθωρισμό και την παραγωγικότητα, επειδή και οι δύο αυτές διαταραχές προκαλούν μείωση των πραγματικών μισθών σε σχέση με την παραγωγικότητα, σε σύγκριση με τις προσδοκίες αυτών που είχαν καθορίσει τους ονομαστικούς μισθούς στην αρχή της περιόδου. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 15

Ονομαστικές Συμβάσεις Μισθών και οι Διακυμάνσεις της Συνολικής Παραγωγής Υποκαθιστώντας τη συνάρτηση απασχόλησης στη συνάρτηση παραγωγής, λαμβάνουμε μία συνάρτηση που περιγράφει τις διακυμάνσεις της συνολικής παραγωγής, όπου, y t = y _ + 1 α t α ( ) π t E t 1π t + a t E t 1 a t y _ t = (1 α )n _ t + a t Απροσδόκητες διαταραχές στον πληθωρισμό και την παραγωγικότητα οδηγούν σε αύξηση της παραγωγής πάνω από το φυσικό της επίπεδο, καθώς οδηγούν την απασχόληση να είναι υψηλότερη από το δικό της "φυσικό" επίπεδο. Η εξίσωση αυτή μπορεί να θεωρηθεί ως η αντανάκλαση στη συνολική παραγωγή της καμπύλης Phillips, ή ως η βραχυχρόνια συνάρτηση προσφοράς στην οικονομία. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 16

Το Φυσικό Ποσοστό Ανεργίας και το Φυσικό Επίπεδο Παραγωγής Αξίζει να τονίσουμε τη διάκριση μεταξύ του φυσικού επιπέδου της παραγωγής και του επιπέδου παραγωγής πλήρους απασχόλησης. Το επίπεδο παραγωγής πλήρους απασχόλησης ορίζεται από, y t f = (1 α )n t + a t Το επίπεδο παραγωγής πλήρους απασχόλησης είναι πάντοτε υψηλότερο από το φυσικό επίπεδο της παραγωγής σε αυτό το υπόδειγμα. Ο λόγος είναι ότι το φυσικό επίπεδο απασχόλησης είναι χαμηλότερο από την πλήρη απασχόληση, δεδομένου ότι η ομάδα των «εντός», οι οποίοι είναι αυτοί που καθορίζουν το φυσικό επίπεδο απασχόλησης, μέσω του καθορισμού των μισθών, είναι μικρότερη από το εργατικό δυναμικό. Ετσι, εξαιτίας αυτής της πραγματικής στρέβλωσης στην αγορά εργασίας, το «φυσικό» επίπεδο απασχόλησης είναι αναποτελεσματικά χαμηλό, και το «φυσικό» ποσοστό ανεργίας είναι αναποτελεσματικά υψηλό. Η σχέση τους δίνεται από, y t f y _ t = (1 α )(n t n _ t ) = (1 α )u _ Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 17

Νοικοκυριά, Απασχόληση και Ανεργία Υποθέτουμε ότι η οικονομία αποτελείται από ένα μεγάλο αριθμό ταυτόσημων νοικοκυριών j, όπου j [0,1]. Κάθε μέλος κάθε νοικοκυριού επιθυμεί να προσφέρει μια μονάδα εργασίας, και οι επιπτώσεις της ανεργίας είναι ίδιες σε όλα τα νοικοκυριά. Το ποσοστό των εντός είναι το ίδιο για όλα τα νοικοκυριά. Επιπλέον, το ποσοστό των ανέργων επίσης υποτίθεται ότι είναι το ίδιο για όλα τα νοικοκυριά. Κατά συνέπεια υπάρχει ένα αντιπροσωπευτικό νοικοκυριό στο οποίο ανήκουν τόσο οι εργαζόμενοι, όσο και οι άνεργοι. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 18

Νοικοκυριά, Κατανάλωση και Ζήτηση Χρήματος Το αντιπροσωπευτικό νοικοκυριό επιλέγει την πορεία της κατανάλωσης και των πραγματικών χρηματικών διαθεσίμων ώστε να μεγιστοποιήσει την ακόλουθη διαχρονική συνάρτηση χρησιμότητας, 1 E t s=0 1+ ρ s 1 1 θ V t+s C C 1 θ M t+s + V t+s M P 1 θ t+s υπό την ακολουθία των εισοδηματικών περιορισμών, E t F t+s+1 (1+ i t+s ) F t+s i t+s M t+s + P t+s Y t+s C t+s T t+s 1+ i t+s ( ) = 0 F t+s = B t+s + M t+s Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 19

Συνθήκες Πρώτης Τάξης για το Αντιπροσωπευτικό Νοικοκυριό Από τις συνθήκες πρώτης τάξης για το αντιπροσωπευτικό νοικοκυριό V C t C θ M M t = λ t (1+ i t )P t V t P θ t 1+ ρ = λ t i t P t E t λ t+1 = E t 1+ i t+1 λ t Στο βέλτιστο, το νοικοκυριό εξισώνει την οριακή χρησιμότητα της κατανάλωσης με την οριακή αξία των αποταμιεύσεων. Εξισώνει επίσης την οριακή χρησιμότητα των πραγματικών χρηματικών διαθεσίμων χρήματα με το κόστος ευκαιρίας του χρήματος. Τέλος, το πραγματικό επιτόκιο, προσαρμοσμένο για την αναμενόμενη αύξηση της οριακής χρησιμότητας της κατανάλωσης, είναι ίσο με το καθαρό ποσοστό διαχρονικής προτίμησης. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 20

Από τις Συνθήκες Πρώτης Τάξης στην Εξίσωση Ζήτησης Χρήματος και την Εξίσωση Euler για την Κατανάλωση Αντικαθιστώντας για το λ από τις τρεις συνθήκες πρώτης τάξης, οδηγούμαστε στην εξίσωση ζήτησης χρήματος και την εξίσωση Euler για την κατανάλωση. M P t C V = C t t M V t i t 1+ i t 1 θ V E t+1 t ( ) θ P t+1 C C t+1 = 1+ ρ 1+ i t V t C ( ) θ C t P t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 21

Γραμμική Λογαριθμική Μορφή του Υποδείγματος με την Υπόθεση Ισορροπίας στην Αγορά Αγαθών και Υπηρεσιών και Χρήματος Από τη γραμμική λογαριθμική μορφή της εξίσωσης Euler για την κατανάλωση, και της εξίσωσης ζήτησης χρήματος, και αφού επιβάλλουμε τη συνθήκη C t =Y t, για την αγορά αγαθών και υπηρεσιών, y t = E t y t+1 1 ( θ i E t tπ t+1 ρ) + 1 θ (vtc E t v C t+1 ) m t p t = y t 1 θ ln i t 1+ i t + 1 θ v M C t v t ( ) Αυτές οι δύο εξισώσεις συχνά αναφέρονται ως η νέα κεϋνσιανή καμπύλη IS, και η νέα κεϋνσιανή καμπύλη LM, περιγράφοντας την ισορροπία στην αγορά αγαθών και υπηρεσιών και χρήματος αντίστοιχα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 22

Προσαρμογή του Πραγματικού Επιτοκίου και Εξισορρόπηση της Αγοράς Αγαθών και Υπηρεσιών Το πραγματικό επιτόκιο ορίζεται από την εξίσωση Fisher, r t = i t E t π t+1 Δεδομένου ότι η ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών εξαρτάται από τις αποκλίσεις του πραγματικού επιτοκίου από το καθαρό ποσοστό διαχρονικής προτίμησης, το πραγματικό επιτόκιο είναι η σχετική τιμή που προσαρμόζεται για να ισορροπήσει η συνολική ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών (κατανάλωση) με τη συνολική προσφορά. Δεν υπάρχει άλλη σχετική τιμή η οποία να μπορεί να παίξει αυτό το ρόλο, καθώς ο πραγματικός μισθός καθορίζεται, προκειμένου να εξισορροπηθεί η αναμενόμενη ζήτηση εργασίας με τον αριθμό των «εντός» στην αγορά εργασίας. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 23

Το Φυσικό Πραγματικό Επιτόκιο Το φυσικό πραγματικό επιτόκιο καθορίζεται από τη συνθήκη ισορροπίας της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών, όταν το συνολικό προϊόν είναι στο φυσικό του επίπεδο. Από τη "νέα κεϋνσιανή» καμπύλη IS και τον ορισμό του φυσικού επιπέδου της παραγωγής, ( ) + v C C t E t v t+1 r _ t = ρ θ a t E t a t+1 ( ) Το φυσικό πραγματικό επιτόκιο είναι ίσο με το καθαρό ποσοστό διαχρονικής προτίμησης, αλλά εξαρτάται επίσης από τις αποκλίσεις των τρεχουσών πραγματικών διαταραχών στην παραγωγικότητα και την κατανάλωση από τις αναμενόμενες μελλοντικές διαταραχές. Πραγματικές διαταραχές στην παραγωγικότητα, οι οποίες προκαλούν μια προσωρινή αύξηση στο φυσικό επίπεδο παραγωγής, μειώνουν το φυσικό πραγματικό επιτόκιο, προκειμένου να επιφέρουν αντίστοιχη αύξηση της κατανάλωσης και τη διατήρηση της ισορροπίας της αγοράς του προϊόντος. Από την άλλη πλευρά, πραγματικές διαταραχές που προκαλούν μια προσωρινή αύξηση της κατανάλωσης, απαιτούν την αύξηση του φυσικού πραγματικού επιτοκίου, προκειμένου να αντισταθμισθεί η αύξηση της κατανάλωσης, και να διατηρηθεί η ισορροπία της αγοράς αγαθών και υπηρεσιών. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 24

Το Τρέχον Πραγματικό Επιτόκιο Λόγω του προκαθορισμού των ονομαστικών μισθών για μία περίοδο, στην τρέχουσα ισορροπία το πραγματικό επιτόκιο αποκλίνει από το φυσικό ποσοστό του. Το τρέχον πραγματικό επιτόκιο καθορίζεται από την εξίσωση της νέας κεϋνσιανής καμπύλης IS με τη βραχυχρόνια καμπύλη προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών. Κατά συνέπεια, προσδιορίζεται ως, r t = r _ t θ ( 1 α ) α ( π t E t 1 π t + a t E t 1 a ) t Μη αναμενόμενες διαταραχές του πληθωρισμού ή της παραγωγικότητας στην αρχή της περιόδου, οι οποίες προκαλούν μια προσωρινή αύξηση του τρέχοντος προϊόντος σε σχέση με το φυσικό του επίπεδο, μειώνουν επίσης το τρέχον πραγματικό επιτόκιο σε σχέση με το φυσικό ποσοστό του. Αυτός είναι ο Βικσελλιανός μηχανισμός σε αυτό το υπόδειγμα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 25

Υποθέσεις για τις Εξωγενείς Διαταραχές Σε ότι ακολουθεί υποθέτουμε ότι ο λογάριθμος των πραγματικών διαταραχών στην παραγωγικότητα και τις προτιμήσεις των νοικοκυριών ακολουθεί στάσιμες αυτοπαλλίνδρομες στοχαστικές διαδικασίες πρώτου βαθμού (AR(1)). v C t = η C v C t 1 + ε t C v M t = η M v M M A t 1 + ε t a t = η A a t 1 + ε t Υποθέτουμε επίσης ότι τόσο το εργατικό δυναμικό όσο και ο αριθμός των εντός στην αγορά εργασίας αυξάνονται με ίσο σταθερό ρυθμό, και ότι η ποσοστιαία διαφορά τους παραμένει σταθερή. Κατά συνέπεια, n t n _ t = u _ t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 26

Διακυμάνσεις της Απασχόλησης, του Ποσοστού Ανεργίας και του Συνολικού Προϊόντος _ l = n t t + 1 ( α π E π + ε A ) t t 1 t t u t = u _ 1 ( α π E t t 1π t + ε A ) t _ y = y t t + 1 α ( α π t E t 1π + ε A ) t t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 27

Διακυμάνσεις των Πραγματικών Μισθών και των Πραγματικών Επιτοκίων _ w p = (w p) ( π E π ) t t t t t 1 t r t = r _ t θ ( 1 α ) α ( A π t E t 1 π t + ε ) t όπου, _ (w p) = η a α(n t A t 1 t l ) r _ t = ρ θ(1 η A )a t + (1 η C )v t C Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 28

Ιδιότητες του Υποδείγματος Τα φυσικά ποσοστά (ή επίπεδα) των πραγματικών μεταβλητών εξελίσσονται ως συναρτήσεις των εξωγενών πραγματικών διαταραχών. Σε περίπτωση απουσίας προκαθορισμού των ονομαστικών μισθών, οι πραγματικές μεταβλητές θα ισούνταν με τα φυσικά τους επίπεδα. Το υπόδειγμα στην περίπτωση αυτή είναι παρόμοιο με ένα νέο κλασικό υπόδειγμα στο οποίο υπάρχει μία πραγματική μόνο στρέβλωση στην αγορά εργασίας. Ωστόσο, λόγω του προκαθορισμού των ονομαστικών μισθών, ο μη αναμενόμενος πληθωρισμός, και οι μη αναμενόμενες μεταβολές στην παραγωγικότητα, μέσω της μείωσης των πραγματικών μισθών σε σχέση με την παραγωγικότητα, προκαλούν προσωρινή αύξηση της απασχόλησης και της παραγωγής πάνω από το φυσικό τους επίπεδο, και μια προσωρινή μείωση της ανεργίας και του πραγματικού επιτοκίου κάτω από το φυσικό τους ποσοστό. Δεδομένου ότι ο πληθωρισμός επηρεάζεται επίσης από ονομαστικές διαταραχές, απρόβλεπτες ονομαστικές διαταραχές έχουν πραγματικές επιπτώσεις σε αυτό το υπόδειγμα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 29

Ενας Εξωγενής Κανόνας για την Προσφορά Χρήματος Θα υποθέσουμε αρχικά ότι η προσφορά χρήματος ακολουθεί μία διαδικασία τυχαίου περιπάτου με τάση, της μορφής, m t = µ + m t 1 + ε t S Με αυτή την υπόθεση, ο μέσος ρυθμός αύξησης της προσφοράς χρήματος ισούται με μ, και, δεδομένου ότι ο μέσος ρυθμός αύξησης του συνολικού προϊόντος ισούται με το μηδέν σε αυτό το υπόδειγμα, ο μέσος πληθωρισμός είναι επίσης ίσος με το μ, και το μέσο ονομαστικό επιτόκιο είναι ίσο με ρ+μ. Ο κανόνας αυτός είναι γνωστός ως ο κανόνας του Friedman (1960). Η συνάρτηση ζήτησης χρήματος σε λογαρίθμους ισούται με, m t p t = y t 1 θ ln i t 1+ i t + 1 θ (v M t v C t ) Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 30

Η Συνάρτηση Ζήτησης Χρήματος σε Γραμμική Λογαριθμική Μορφή Η συνάρτηση ζήτησης χρήματος μπορεί να προσεγγιστεί γύρω από το μακροχρόνιο ονομαστικό επιτόκιο ρ+μ ως, m t p t! m 0 + y t ζ (r t + E t π t+1 ) + 1 θ (v tm v t C ) όπου, m 0 = 1 θ ln ρ + µ 1+ ρ + µ 1 1+ ρ + µ ζ = 1 θ(ρ + µ)(1+ ρ + µ) > 0 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 31

Η Εξέλιξη του Επιπέδου Τιμών με Εξωγενή Αύξηση της Προσφοράς Χρήματος Υποκαθιστώντας για το πραγματικό προϊόν και το πραγματικό επιτόκιο στη συνάρτηση ζήτησης χρήματος, και επιλύοντας για το επίπεδο τιμών, έχουμε ότι, p t 1+ζ + (1+ζθ)(1 α ) (1+ζθ)(1 α ) α E t 1 p t α ζ E t p t+1 = z t όπου, z t = m t y _ +ζ t r_ t (1+ζθ)(1 α ) α ε A t 1 θ (vtm v C t ) m 0 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 32

Ο Προσδιορισμός του Επιπέδου Τιμών με Εξωγενή Αύξηση της Προσφοράς Χρήματος p t = p _ + m t 1 + χ A a t 1 + χ C v C t 1 + χ M v M t 1 + χ N (n _ t n _ ) +ψ A ε t A +ψ C ε t C +ψ S ε t S +ψ M ε t M όπου, p _ = µ m 0 (1 α )n _ +ζρ χ A = 1+ζθ(1 η A) 1+ζ (1 η A ) η χ A C = 1+ζθ(1 η ) C η C 1+ζ (1 η C ) θ α ( 1+ζθ(1 η A )) χ M = 1 η M 1+ζ (1 η M ) θ χ N = 1+ζθ(1 η N ) 1+ζ (1 η N ) (1 α ) α ( 1+ζθ(1 η C )) ψ A = (1+ζθ)(1 α ) 1 + α α(1+ζ (1 η A )) + (1+ζθ)(1 α ) ψ C = α(1+ζ (1 η C )) + (1+ζθ)(1 α ) θ ψ S = α α + (1 α )(1+ζθ) ψ M = α ( ( ) + (1 α )(1+ζθ)) θ α 1+ζ (1 η M ) Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 33

Μη Προσδοκώμενος Πληθωρισμός και Διακυμάνσεις του Πραγματικού Προϊόντος και του Ποσοστού Ανεργίας, με Εξωγενή Αύξηση της Προσφοράς Χρήματος π t E t 1 π t =ψ A ε t A +ψ C ε t C +ψ S ε t S +ψ M ε t M Ολες οι διαταραχές, πραγματικές και ονομαστικές, επηρεάζουν τον μη προσδοκώμενο πληθωρισμό. Κατά συνέπεια, όλες οι διαταραχές επηρεάζουν τις διακυμάνσεις του πραγματικού προϊόντος και του ποσοστού ανεργίας. Οι διακυμάνσεις του πραγματικού προϊόντος και του ποσοστού ανεργίας προσδιορίζονται από, y t = y _ + 1 α ( t α (1+ψ )ε A A t +ψ C ε C t +ψ S ε S M t +ψ M ε ) t u t = u _ 1 ( α (1+ψ )ε A A t +ψ C ε C t +ψ S ε S M t +ψ M ε ) t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 34

Ενας Αναδρομικός Κανόνας για το Ονομαστικό Επιτόκιο Στην πραγματικότητα, οι σύγχρονες κεντρικές τράπεζες δεν επιτρέπουν την προσφορά χρήματος να ακολουθήσει μια εξωγενή διαδικασία. Η νομισματική πολιτική συνήθως αντιδρά στις αποκλίσεις του πληθωρισμού από το στόχο τους και, ενδεχομένως, τις αποκλίσεις της παραγωγής και της ανεργίας από το φυσικό τους επίπεδο. Επιπλέον, οι κεντρικές τράπεζες συνήθως ασκούν τη νομισματική πολιτική καθορίζοντας το ονομαστικό επιτόκιο και όχι την προσφορά χρήματος. Αυτό είναι λόγω των δυσκολιών στον έλεγχο της προσφοράς χρήματος, και επειδή η συνάρτηση ζήτησης χρήματος υπόκειται σε διαταραχές. Σε ό, τι ακολουθεί θα εξετάσουμε τη συμπεριφορά του υποδείγματος με την παραδοχή ότι η κεντρική τράπεζα ακολουθεί έναν αναδρομικό κανόνα για το ονομαστικό επιτόκιο. Πιο συγκεκριμένα, θα υποθέσουμε ότι η κεντρική τράπεζα ακολουθεί τον κανόνα του Taylor (1993) ο οποίος λαμβάνει τη μορφή, i t = r _ t + π *+φ 1 (π t µ) + φ 2 (y t y _ ) + ε i t t φ 1,φ 2 > 0 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 35

Ιδιότητες του Κανόνα του Taylor Ο κανόνας του Taylor (1993) είναι μια γενίκευση του κανόνα Wicksell που εξετάσαμε στην περίπτωση του νέου κλασικού υποδείγματος. Σύμφωνα με τον κανόνα αυτό, η κεντρική τράπεζα στοχεύει σε ονομαστικό επιτόκιο το οποίο να είναι ίσο με το φυσικό πραγματικό επιτόκιο, συν ένα ποσοστό πληθωρισμού ίσο με το π*. Αν ο πραγματικός πληθωρισμός είναι υψηλότερος από το στόχο π*, τότε η κεντρική τράπεζα αυξάνει τα επιτόκια, προκειμένου να μειώσει τη συνολική ζήτηση και κατά συνέπεια τον πληθωρισμό. Επιπλέον, εάν η συνολική παραγωγή είναι υψηλότερη από το φυσικό της επίπεδο και η ανεργία κάτω από το φυσικό ποσοστό της, τότε η κεντρική τράπεζα επίσης αυξάνει τα επιτόκια, προκειμένου να μειώσει τον πληθωρισμό και να επαναφέρει τη συνολική παραγωγή και την ανεργία στα φυσικά τους επίπεδα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 36

Ο Προσδιορισμός του Πληθωρισμού με τον Κανόνα του Taylor Αντικαθιστώντας τον κανόνα Taylor στην εξίσωση Fisher, και χρησιμοποιώντας την εξίσωση του προσδιορισμού του πραγματικού επιτοκίου και τη συνάρτηση συνολικής προσφοράς του υποδείγματος, καταλήγουμε στην ακόλουθη διαδικασία για τον πληθωρισμό. π t = γ 1 E t 1 π t + γ 2 E t π t+1 + (φ 1 1)γ 2 π * γ 1 ε t A γ 2 ε t i γ 1 = (φ 2 +θ)(1 α ) φ 1 α + (φ 2 +θ)(1 α ) γ 2 = α φ 1 α + (φ 2 +θ)(1 α ) Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 37

Η Πληθωριστική Διαδικασία με τον Κανόνα του Taylor Η πληθωριστική διαδικασία εξαρτάται από τις παραμέτρους πολιτικής του κανόνα του Taylor και τις άλλες διαρθρωτικές παραμέτρους του υποδείγματος, όπως το α και το θ. Εξαρτάται από δύο διαταραχές. Τη διαταραχή στην παραγωγικότητα, και τη διαταραχή στα ονομαστικά επιτόκια. Και οι δύο αυτές διαταραχές προκαλούν αποκλίσεις των πραγματικών μισθών από την παραγωγικότητα, και έτσι οδηγούν σε αποκλίσεις της συνολικής παραγωγής από το φυσικό της επίπεδο και αποκλίσεις του πληθωρισμού από το στόχο της κεντρικής τράπεζας. Δεν υπάρχουν άλλες διαταραχές που να επηρεάζουν την πληθωριστική διαδικασία σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα, καθώς το ονομαστικό επιτόκιο προσαρμόζεται ώστε να αντικατοπτρίζει τις διαταραχές στο πραγματικό φυσικό επιτόκιο, άρα και τις διαταραχές στην ζήτηση εκ μέρους των καταναλωτών. Οι διαταραχές στη ζήτηση χρήματος οδηγούν αυτόματα σε αύξηση της προσφοράς χρήματος, όπως με κάθε κανόνα επιτοκίων. Η πληθωριστική διαδικασία είναι σταθερή εάν γ 1 +γ 2 <1. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 38

Η Συνθήκη για Σταθερότητα της Πληθωριστικής Διαδικασίας υπό τον Κανόνα του Taylor Η πληθωριστική διαδικασία με τον κανόνα του Taylor είναι σταθερή εάν γ 1 +γ 2 <1. Μία αναγκαία και ικανή συνθήκη για αυτό είναι φ>1. γ 1 + γ 2 = α + (φ 2 +θ)(1 α ) φ 1 α + (φ 2 +θ)(1 α ) < 1 φ 1α > α φ 1 > 1 Η συνθήκη αυτή συνήθως αναφέρεται ως η αρχή του Taylor, και απαιτεί όπως το ονομαστικό επιτόκιο αντιδρά περισσότερο από ένα προς ένα σε αποκλίσεις του τρέχοντος πληθωρισμού από το στόχο της κεντρικής τράπεζας π*. Θα υποθέσουμε ότι η αρχή αυτή πάντοτε ικανοποιείται από την κεντρική τράπεζα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 39

Επίλυση για τον Πληθωρισμό κάτω από τον Κανόνα του Taylor Υποθέτοντας ότι η αρχή του Taylor ικανοποιείται, τότε, με την υπόθεση των ορθολογικών προσδοκιών, η εξίσωση προσδιορισμού του πληθωρισμού λαμβάνει τη μορφή, π t = π * γ 1 ε t A γ 2 ε t i Ο πληθωρισμός αποκλίνει από το στόχο της κεντρικής τράπεζας π*, μόνο σε αντίδραση στις τρέχουσες διαταραχές στην παραγωγικότητα και στο ονομαστικό επιτόκιο (νομισματικές διαταραχές). Ο μη προσδοκώμενος πληθωρισμός καθορίζεται από, π t E t 1 π t = γ 1 ε t A γ 2 ε t i Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 40

Διακυμάνσεις στο Συνολικό Προϊόν και το Ποσοστό Ανεργίας με τον Κανόνα του Taylor Αντικαθιστώντας για τον μη προσδοκώμενο πληθωρισμό στην καμπύλη Phillips και τη συνάρτηση συνολικής προσφοράς, έχουμε ότι, ( ) y t y _ t = 1 α ( (1 γ 1)ε A i t γ 2 ε ) t u t u _ = 1 α (1 γ 1)ε t A + γ 2 ε t i α Με τον κανόνα του Taylor, μόνο διαταραχές στην παραγωγικότητα και στη νομισματική πολιτική επηρεάζουν τις διακυμάνσεις των πραγματικών μεταβλητών, όπως η παραγωγή και η ανεργία, γύρω από το φυσικό τους επίπεδο. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τον κανόνα για εξωγενή νομισματική επέκταση, ο οποίος έχει ως αποτέλεσμα όλες οι διαταραχές να επηρεάζουν τις αποκλίσεις της παραγωγής και του ποσοστού ανεργίας από το φυσικό τους επίπεδο. Επιπλέον, οι επιπτώσεις αυτών των διαταραχών εξαρτώνται από τις παραμέτρους του κανόνα του Taylor. Ετσι, σε αυτό το υπόδειγμα υπάρχει περιθώριο για τη νομισματική πολιτική να επηρεάζει τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις των πραγματικών μεταβλητών με την κατάλληλη επιλογή των παραμέτρων της πολιτικής των επιτοκίων. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 41

Ονομαστικές και Πραγματικές Διαταραχές και Μακροοικονομικές Διακυμάνσεις Το υπόδειγμα που παρουσιάσαμε βασίζεται σε μία από τις βασικές ιδέες της Γενικής Θεωρίας, τη βραχυπρόθεσμη ακαμψία των ονομαστικών μισθών, με τη μορφή περιοδικών ονομαστικών συμβάσεων εργασίας. Κατά τα άλλα, το υπόδειγμα βασίζεται στην διαχρονική βελτιστοποίηση εκ μέρους τόσο των νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων. Το υπόδειγμα χαρακτηρίζεται από μία καμπύλη Phillips με ορθολογικές προσδοκίες, στην οποία αποκλίσεις της παραγωγής και της ανεργίας από το φυσικό τους επίπεδο εξαρτώνται από τον μη προσδοκώμενο τρέχοντα πληθωρισμό, ο οποίος μειώνει τους πραγματικούς μισθούς σε σχέση με την παραγωγικότητα και απρόβλεπτες διαταραχές της παραγωγικότητας, οι οποίες επίσης επηρεάζουν τη σχέση μεταξύ πραγματικών μισθών και παραγωγικότητας. Ονομαστικές διαταραχές και, κατ 'επέκταση, η νομισματική πολιτική, είναι σε θέση να επηρεάσουν τις διακυμάνσεις τόσο του πληθωρισμού όσο και πραγματικών μεταβλητών, όπως της παραγωγής, της απασχόλησης, της ανεργίας, των πραγματικών μισθών και του πραγματικού επιτοκίου. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 42

Νομισματική Πολιτική και Μακροοικονομικές Διακυμάνσεις Αναλύσαμε τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις σε αυτό το υπόδειγμα σύμφωνα με δύο εναλλακτικούς νομισματικούς κανόνες. Ο πρώτος είναι μια εξωγενής διαδικασία για το ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος (κανόνας του Friedman) και ο δεύτερος ένας αναδρομικός κανόνας για το ονομαστικό επιτόκιο, σύμφωνα με τον οποίο το ονομαστικό επιτόκιο ανταποκρίνεται στις αποκλίσεις του πληθωρισμού από τον στόχο της κεντρικής τράπεζας, και αποκλίσεις της παραγωγής από το φυσικό της επίπεδο (κανόνας του Taylor). Η διακύμανση των εν λόγω αποκλίσεων εξαρτάται από το νομισματικό κανόνα. Σύμφωνα με μια εξωγενή διαδικασία για το ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος, όλες οι διαταραχές, τόσο από την πλευρά της ζήτησης όσο και από την πλευρά της προσφοράς επηρεάζουν τις διακυμάνσεις των πραγματικών μεταβλητών και τον πληθωρισμό. Σύμφωνα με τον κανόνα επιτόκιου του Taylor, μόνο διαταραχές στην παραγωγικότητα και τη νομισματική πολιτική επηρεάζουν τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις, και η επίδρασή τους εξαρτάται από τις παραμέτρους του κανόνα του Taylor. Τεκμηριώσαμε έτσι την εξάρτηση των μακροοικονομικών διακυμάνσεων όχι μόνο σε εξωγενείς παράγοντες, αλλά και από τη μορφή του κανόνα νομισματικής πολιτικής που ακολουθείται από την κεντρική τράπεζα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 43

Εξηγώντας την Εμμονή του Πληθωρισμού και των Μακροοικονομικών Διακυμάνσεων Μία αδυναμία του υποδείγματος αυτού είναι ότι δεν μπορεί να εξηγήσει παρατεταμένες αποκλίσεις του πληθωρισμού από το στόχο της κεντρικής τράπεζας, και της παραγωγής και της ανεργίας από τα φυσικά τους ποσοστά. Οι διακυμάνσεις του πληθωρισμού της παραγωγής και της ανεργίας γύρω από το "φυσικό" τους επίπεδο είναι το άθροισμα δύο στοχαστικών διαδικασιών λευκού θορύβου, δηλαδή είναι και οι ίδιες λευκός θόρυβος. Ολες οι αποκλίσεις διαρκούν για μία μόνο περίοδο και δεν υπάρχει καμμία εμμονή στο χρόνο. Αυτή η έλλειψη εμμονής είναι μια σοβαρή αδυναμία του υποδείγματος, καθώς η εμμονή των διακυμάνσεων είναι ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά των οικονομικών κύκλων. Ωστόσο, το υπόδειγμα μπορεί να επεκταθεί ώστε να μπορεί να εξηγήσει την εμμονή τόσο του πληθωρισμού όσο και των αποκλίσεων του πραγματικού προϊόντος, της απασχόλησης και της ανεργίας από τα φυσικά τους ποσοστά. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 44

Ενα Γενικευμένο Υπόδειγμα Εμμονής της Απασχόλησης και της Ανεργίας Ακολουθώντας τους Blanchard και Summers (1986), υποθέτουμε ότι ο αριθμός των εντός, οι από τον οποίο εξαρτάται ο στόχος της απασχόλησης που καθορίζει τον ονομαστικό μισθό στη σύμβαση, αποτελείται από δύο κατηγορίες. Τους μόνιμους εντός, οι οποίοι έχουν μόνιμη σχέση απασχόλησης με την επιχείρηση, και στους περιστασιακούς εντός, οι οποίοι είναι εκείνοι οι οποίοι απασχολούνταν στην επιχείρηση κατά την περίοδο t-1. Οι προσδοκίες βάσει των οποίων καθορίζονται οι μισθοί εξαρτώνται από τις διαθέσιμες πληροφορίες μέχρι το τέλος της περιόδου t-1, αλλά όχι από πληροφορίες σχετικά με τις τιμές και την παραγωγικότητα κατά την περίοδο t. Με βάση τα παραπάνω, θεωρούμε ότι ο στόχος των εντός σε κάθε επιχείρηση είναι να θέσουν την προσδοκώμενη απασχόληση σε μία πορεία που να ελαχιστοποιεί την ακόλουθη τετραγωνική διαχρονική συνάρτηση κόστους, υπό των περιορισμός της ακολουθίας των αναμενόμενων καμπυλών ζήτησης εργασίας της επιχείρησης. ω είναι η σχετική βαρύτητα των περιστασιακών εντός στη διαδικασία καθορισμού των μισθών. min E t 1 β s s=0 1 2 l(i) t+s n_ (i) 2 + ω ( 2 l(i) l(i) ) 2 t+s t+s 1 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 45

Συνθήκες Πρώτης Τάξης και Προσδιορισμός της Αναμενόμενης Απασχόλησης Από τις συνθήκες πρώτης τάξης για την ελαχιστοποίηση, οι μισθοί καθορίζονται στο επίπεδο που η προσδοκώμενη απασχόληση ικανοποιεί τη συνθήκη, ( 1+ ω(1+ β) )E t 1 l(i) t βωe t 1 l(i) t+1 ωl(i) t 1 = n _ (i) Ολοκληρώντας σε σχέση με το δείκτη των επιχειρήσεων i, η προσδοκώμενη συνολική απασχόληση πρέπει να ικανοποιεί, ( 1+ ω(1+ β) )E t 1 l t βωe t 1 l t+1 ωl t 1 = n _ Θα υποθέσουμε ότι το σύνολο των μόνιμων εντός στην οικονομία είναι αυστηρά μικρότερο από το σύνολο του εργατικού δυναμικού. Αυτό συνεπάγεται ότι, 1 i=0 n _ (i)di = n _ < n Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 46

Προσδοκώμενη Απασχόληση και Προσδοκώμενη Ανεργία Η προσδοκώμενη απασχόληση και η προσδοκώμενη ανεργία κατά συνέπεια προσδιορίζονται από, E t 1 l t = 1 1+ ω(1+ β) n_ + ω 1+ ω(1+ β) l t 1 + βω 1+ ω(1+ β) E t 1l t+1 E t 1 u t = 1 1+ ω(1+ β) u_ + ω 1+ ω(1+ β) u t 1 + βω 1+ ω(1+ β) E t 1u t+1 όπου έχουμε χρησιμοποιήσει τους ορισμούς ότι, u t! n l t u _! n n _ Μπορούμε να επιλύσουμε αυτές τις εξισώσεις διαφορών 2ου βαθμού για τον προσδιορισμό της προσδοκώμενης απασχόλησης και ανεργίας. Αυτές έχουν δύο ρίζες που κείνται εκατέρωθεν της μονάδας. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 47

Επιλύοντας για την Προσδοκώμενη Απασχόληση και Προσδοκώμενη Ανεργία Επιλύοντας για την προσδοκώμενη απασχόληση και την προσδοκώμενη ανεργία, λαμβάνουμε ότι, E t 1 l t = λ 1 l t 1 + λ 1 ω(1 βλ 1 ) n_ = λ 1 l t 1 + (1 λ 1 )n _ E t 1 u t = λ 1 u t 1 + λ 1 ω(1 βλ 1 ) u_ = λ 1 u t 1 + (1 λ 1 )u _ λ 1 είναι η μικρότερη ρίζα, μικρότερη της μονάδας, και οι δύο ρίζες ικανοποιούν, λ 1 + λ 2 = 1+ ω(1+ β) βω λ 1 λ 2 = 1 β Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 48

Η Εμμονή της Απασχόλησης και το Σχετικό Βάρος των ήδη Απασχολουμένων στην Διαδικασία Προσδιορισμού των Μισθών Είναι απλό να δείξει κανείς ότι η αύξηση του ω, του σχετικού βάρους των ήδη απασχολουμένων, στη διαδικασία καθορισμού των μισθών, οδηγεί σε αύξηση του λ 1, της ρίζας που προσδιορίζει την εμμονή της προσδοκώμενης απασχόλησης και ανεργίας. Από τις συνθήκες που καθορίζουν τις δύο ρίζες, προκύπτει ότι, λ 1 ω = λ 1 ω 2 > 0 Ετσι, όσο μεγαλύτερη είναι η επιρροή των ήδη απασχολούμενων σε σχέση με τους βασικούς διαπραγματευτές, στη διαδικασία προσδιορισμού των μισθών, τόσο υψηλότερη είναι η εμμονή της απασχόλησης και της ανεργίας. Για παράδειγμα, αν υποτεθεί ότι β=0,99, με ω=1, λ 1 =0,38. Με ω=2, λ 1 =0,50, με ω=10, λ 1 =0,73 και με ω=100, λ 1 =0.91. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 49

Προσδιορισμός των Μισθών και Απασχόληση Θα υποθέσουμε και πάλι ότι οι μισθοί προσδιορίζονται στο επίπεδο στο οποίο ο προσδοκώμενος πραματικός μισθός είναι συμβατός με την προσδοκώμενη απασχόληση. Η απασχόληση καθορίζεται από τη ζήτηση εργασίας από τις επιχειρήσεις. l t = l _ 1 α (w t p t a t ) Ετσι, ο ονομαστικός μισθός καθορίζεται από, w t = E t 1 p t + E t 1 a t α E t 1 l t l _ Υποκαθιστώντας για το μισθό και την προσδοκώμενη απασχόληση στη συνάρτηση ζήτησης εργασίας προκύπτει ότι, l t = λ 1 l t 1 + (1 λ 1 )n _ + 1 α (p t E t 1 p t + a t E t 1 a t ) Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 50

Ενα Δυναμικό Υπόδειγμα της Καμπύλης Phillips Αφαιρώντας το λογάριθμο της απασχόλησης από το λογάριθμο του εργατικού δυναμικού n, το ποσοστό ανεργίας εξελίσσεται σύμφωνα με, u t u _ = λ 1 (u t 1 u _ ) 1 α (π t E t 1π t + a t E t 1 a t ) Αποκλίσεις της ανεργίας από το φυσικό της επίπεδο εξαρτώνται αρνητικά από μη αναμενόμενες διαταραχές του πληθωρισμού και της παραγωγικότητας, καθώς αυτές προκαλούν μια διαφορά μεταξύ των πραγματικών μισθών και της παραγωγικότητας, λόγω του γεγονότος ότι οι ονομαστικοί μισθοί έχουν προκαθορισθεί. Μετά από μια μη αναμενόμενη διαταραχή στον πληθωρισμό ή την παραγωγικότητα, η ανεργία θα συγκλίνει σταδιακά πίσω στο φυσικό ποσοστό της, με την ταχύτητα της προσαρμογής να ισούται με 1-λ 1 ανά περίοδο. Ετσι, μετά από μία διαταραχή στον πληθωρισμό ή την παραγωγικότητα, οι αποκλίσεις της ανεργίας από το φυσικό της ποσοστό του θα χαρακτηρίζονται από εμμονή. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 51

Η Σχέση μεταξύ της Εμμονής της Ανεργίας και του Πραγματικού Προϊόντος Η εμμονή της απασχόλησης και της ανεργίας, θα μεταφραστεί σε εμμονή των διακυμάνσεων της συνολικής παραγωγής. Αντικαθιστώντας για την απασχόληση στη συνάρτηση παραγωγής, αποκλίσεις του πραγματικού προϊόντος από το φυσικό του επίπεδο θα εξελισσονται σύμφωνα με, y t y _ t = λ 1 (y t 1 y _ t 1 ) + 1 α α (π t E t 1π t + a t E t 1 a t ) Αυτή είναι μια δυναμική συνάρτηση συνολικής προσφοράς. Αποκλίσεις του πραγματικού προϊόντος από το φυσικό του επίπεδο εξαρτώνται θετικά από απροσδόκητες διαταραχές του πληθωρισμού και της παραγωγικότητας, καθώς αυτές προκαλούν μια απόκλιση μεταξύ πραγματικών μισθών και της παραγωγικότητας, λόγω του γεγονότος ότι οι ονομαστικοί μισθοί είναι προκαθορισμένοι. Η απόκλιση αυτή επηρεάζει την απασχόληση και μεταφράζεται σε αποκλίσεις του συνολικού προϊόντος, μέσω της συνάρτησης παραγωγής. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 52

Διακυμάνσεις στην Απασχόληση, το Ποσοστό Ανεργίας και το Συνολικό Προϊόν, όταν Υπάρχει Εμμονή της Απασχόλησης και της Ανεργίας _ l = (1 λ )n + λ l + 1 ( t 1 1 t 1 α π E π + ε A ) t t 1 t t u t = (1 λ 1 )u _ + λ 1 u t 1 1 ( α π t E π t 1 t + ε A ) t _ y = y t t + λ 1 (y t 1 y_ t 1 ) + 1 α ( α π t E t 1π + ε A ) t t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 53

Διακυμάνσεις στους Πραγματικούς Μισθούς και το Πραγματικό Επιτόκιο _ w t p t = (w p) t + αλ 1 (u t 1 u _ ) ( π t E t 1 π ) t r t = r _ t +θ ( 1 α )(1 λ 1 )(u t u _ ) όπου, _ (w p) t = a t α(n _ l _ ) r _ t = ρ θ(1 η A )a t + (1 η C )v t C Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 54

Ο Κανόνας του Taylor για το Ονομαστικό Επιτόκιο Θα υποθέσουμε ότι η κεντρική τράπεζα ακολουθεί ένα κανόνα Taylor της μορφής, i t = r _ t + π *+φ ( π 1 t π *) φ 2 (u t u _ t ) + ε i t Εχουμε εκφράσει τον κανόνα Taylor αναφορικά με τις αποκλίσεις του ποσοστού ανεργίας από το φυσικό ποσοστό ανεργίας. Αυτό δεν επηρεάζει τη φύση των αποτελεσματών, καθώς στο υπόδειγμα αυτό οι αποκλίσεις της ανεργίας από το φυσικό της ποσοστό είναι γραμμική συνάρτηση των αποκλίσεων του πραγματικού προϊόντος από το φυσικό του επίπεδο. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 55

Η Πληθωριστική Διαδικασία όταν η Κεντρική Τράπεζα Aκολουθεί τον Kανόνα Taylor Υποθέτοντας ότι η κεντρική τράπεζα ακολουθεί ένα κανόνα Taylor, και αφού υποκαταστήσουμε αυτόν το κανόνα για το ονομαστικό επιτόκιο στην εξίσωση Fisher και χρησιμοποιήσουμε τη δυναμική καμπύλη Phillips, η πληθωριστική διαδικασία προσδιορίζεται από, π t = γ 1 E t π t+1 + γ 2 E t 1 π t + γ 3 π t 1 + γ 4 π *+γ 5 ε A t + γ 6 ε i i t + γ 7 ε t 1 όπου, γ 1 = γ 3 = α φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) + λ 1 α λ 1 φ 1 α φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) + λ 1 α γ 2 = γ 4 = φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) + λ 1 α (φ 1 1)(1 λ 1 )α φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) + λ 1 α γ 5 = γ 2 γ 6 = γ 1 γ 7 = λ 1 γ 1 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 56

Η Πληθωριστική Διαδικασία με ένα Κανόνα Taylor Λόγω της εμμονής της ανεργίας, η πληθωριστική διαδικασία εμφανίζει επίσης την εμμονή. Εξαρτάται επίσης από τις τρέχουσες προσδοκίες για το μελλοντικό πληθωρισμό, μέσω του ορισμού του πραγματικού επιτοκίου. Εξαρτάται επίσης και από τις δύο παραμέτρους του κανόνα του Taylor, καθώς απρόβλεπτες μεταβολές του πληθωρισμού προκαλούν αποκλίσεις από το φυσικό ποσοστό τόσο της ανεργίας όσο και του πραγματικού επιτοκίου. Λόγω της εμμονής της ανεργίας τόσο τρέχουσες όσο και παρελθούσες διαταραχές των ονομαστικών επιτοκίων επηρεάζουν την πληθωριστική διαδικασία. Οι επιπτώσεις στον πληθωρισμό των διαταραχών της παραγωγικότητας και των ονομαστικών επιτοκίων εξαρτώνται επίσης από τις παραμέτρους του κανόνα του Taylor. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 57

Επίλυση για τον Πληθωρισμό με την Υπόθεση των Ορθολογικών Προσδοκιών Επιλύοντας για τον πληθωρισμό με την υπόθεση των ορθολογικών προσδοκιών, μπορεί κανείς να δείξει ότι, αν η αρχή του Taylor φ 1 >1 ικανοποιείται, ο πληθωρισμός ακολουθεί μία στάσιμη διαδικασία της μορφής, π = (1 λ )π *+λ π ψ ε A ψ ε i +ψ ε i t 1 1 t 1 1 t 2 t 3 t 1 όπου, ψ 1 = φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) < 1 ψ 2 = φ 1 λ 1 φ 1 α φ 1 α + φ 2 +θ(1 λ 1 )(1 α ) > 0 ψ 3 = λ 1 φ 1 > 0 Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 58

Η Εμμονή του Πληθωρισμού με τον Κανόνα του Taylor Διακυμάνσεις του πληθωρισμού γύρω από τον στόχο των νομισματικών αρχών π* παρουσιάζουν εμμονή, και εξαρτώνται από την τρέχουσα καινοτομία στην παραγωγικότητα και την τρέχουσα και τις προηγούμενες διαταραχές των ονομαστικών επιτοκίων. Επιπλέον, η εμμονή του πληθωρισμού είναι ίση με την εμμονή των αποκλίσεων της ανεργίας και των άλλων πραγματικών μεταβλητών, όπως είναι η παραγωγή, από το "φυσικό" τους επίπεδο. Ο λόγος είναι ότι τόσο το πραγματικό επιτόκιο ισορροπίας όσο και οι αποκλίσεις της ανεργίας από το φυσικό της ποσοστό παρουσιάζουν εμμονή. Ετσι, στο πλαίσιο ενός κανόνα Taylor, το ονομαστικό επιτόκιο και ο πληθωρισμός θα εμφανίσουν επίσης εμμονή καθώς αντιδρούν τόσο στις διακυμάνσεις του πραγματικού επιτοκίου, όσο και στις αποκλίσεις της ανεργίας από το φυσικό της ποσοστό. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 59

Μη Αναμενόμενομενος Πληθωρισμός και Διακυμάνσεις των Αποκλίσεων της Ανεργίας και της Συνολικής Παραγωγής από τα Φυσικά τους Επίπεδα Ο μη αναμενόμενομενος πληθωρισμός, όταν η νομισματική πολιτική ακολουθεί τον κανόνα Taylor, προσδιορίζεται από, π t E t 1 π t = ψ 1 ε t A ψ 2 ε t i Οι διακυμάνσεις των αποκλίσεων της ανεργίας και του πραγματικού προϊόντος από τα φυσικά τους επίπεδα προσδιορίζεται από, (u t u _ ) = λ 1 (u t 1 u _ ) 1 ( α (1 ψ 1)ε A i t ψ 2 ε ) t (y t y _ ) = t λ 1(y t 1 y _ ) + 1 α ( t 1 α (1 ψ 1)ε A ψ ε i ) t 2 t Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 60

Μακροοικονομικές Διακυμάνσεις με ένα Κανόνα Επιτοκίων τύπου Taylor Mε τον κανόνα επιτοκίων του Taylor, μόνο οι απρόβλεπτες διαταραχές της παραγωγικότητας και των ονομαστικών επιτοκίων προκαλούν διακυμάνσεις των αποκλίσεων της ανεργίας και του πραγματικού προϊόντος από τα φυσικά τους επίπεδα. Αλλες διαταραχές της ζήτησης, όπως διαταραχές στις προτιμήσεις των καταναλωτών, εξουδετερώνονται πλήρως από τη νομισματική πολιτική, δεδομένου ότι το ονομαστικό επιτόκιο αντιδρά πλήρως σε μεταβολές στο πραγματικό φυσικό επιτόκιο. Ωστόσο, λόγω της εμμονής των αποκλίσεων της ανεργίας και του πραγματικού προϊόντος από τα φυσικά επίπεδά τους, οι επιπτώσεις αυτών των διαταραχών δεν είναι πλέον βραχύβιες, αλλά εμφανίζουν εμμονή. Οσο υψηλότερη είναι η εμμονή των αποκλίσεων της ανεργίας από το φυσικό της ποσοστό, τόσο υψηλότερη είναι και η εμμονή των επιπτώσεων των απρόβλεπτων ονομαστικών και πραγματικών διαταραχών. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 61

Συναρτήσεις Ωθησης Αντίδρασης του Υποδείγματος Προκειμένου να επιδείξουμε τις συναρτήσεις ώθησης αντίδρασης του υποδείγματος σε απρόβλεπτες ονομαστικές και πραγματικές διαταραχές, παρουσιάζουμε τα αποτελέσματα μιας δυναμικής προσομοίωσης του υποδείγματος, μετά από μια μη αναμενόμενη προσωρινή διαταραχή 1% στο ονομαστικό επιτόκιο, και μία απρόβλεπτη διαταραχή 1% στην παραγωγικότητα αντίστοιχα. Στις προσομοιώσεις έχουμε υποθέσει τις ακόλουθες τιμές για τις παραμέτρους: α=0,333, ρ=0,02, θ=1, ω=2, (το οποίο συνεπάγεται ότι λ 1 =0,5), φ 1 =1,5, φ 2 =0,5 (όπως προτείνει ο Taylor), και η Α =0,75. Εχουμε επίσης υποθέσει ένα φυσικό ποσοστό ανεργίας ίσο με 5% και ένα στόχο για τον πληθωρισμό ίσο με 2%. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 62

Μία Μη Προσδοκώμενη Διαταραχή 1% στο Ονομαστικό Επιτόκιο Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 63

Μία Μη Προσδοκώμενη Διαταραχή 1% στην Παραγωγικότητα Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 64

Χαρακτηριστικά των Νέων Κεϋνσιανών Υποδειγμάτων Μακροοικονομικών Διακυμάνσεων Στη διάλεξη αυτή παρουσιάσαμε ένα δυναμικό στοχαστικό νέο κεϋνσιανό υπόδειγμα, το οποίο επιτρέπει όχι μόνο την ύπαρξη ακούσιας ανεργίας, αλλά και τις επιπτώσεις ονομαστικών διαταραχών και της νομισματικής πολιτικής στις διακυμάνσεις όλων των πραγματικών μεταβλητών. Το υπόδειγμα βασίζεται σε μία από τις βασικές ιδέες της Γενικής Θεωρίας, τη βραχυπρόθεσμη ακαμψία των ονομαστικών μισθών. Σε όλες τις άλλες πτυχές του το υπόδειγμα αυτό βασίζεται στην διαχρονική βελτιστοποίηση εκ μέρους τόσο των νοικοκυριών όσο και των επιχειρήσεων. Το υπόδειγμα χαρακτηρίζεται από δυναμική καμπύλη Phillips, στην οποία αποκλίσεις της παραγωγής και της απασχόλησης από το φυσικό τους επίπεδο εξαρτώνται από απρόβλεπτες μεταβολές στον τρέχοντα πληθωρισμό, οι οποίες μειώνουν τους πραγματικούς μισθούς σε σχέση με την παραγωγικότητα, και από απρόβλεπτες διαταραχές της παραγωγικότητας, οι οποίες επίσης επηρεάζουν τη σχέση μεταξύ πραγματικών μισθών και παραγωγικότητας. Ονομαστικές διαταραχές, και, κατ 'επέκταση, η νομισματική πολιτική, είναι σε θέση να επηρεάσουν τις διακυμάνσεις τόσο του πληθωρισμού και όσο και πραγματικών μεταβλητών, όπως της συνολικής παραγωγής, της απασχόλησης, της ανεργίας, των πραγματικών μισθών και του πραγματικού επιτοκίου. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 65

Μακροοικονομικές Διακυμάνσεις υπό Εναλλακτικούς Κανόνες Νομισματικής Πολιτικής Αναλύσαμε τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις σε αυτό το νεο κεϋνσιανό υπόδειγμα, υπό δύο εναλλακτικούς κανόνες νομισματικής πολιτικής. Ο πρώτος ήταν μία εξωγενής διαδικασία για το ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος (κανόνας του Friedman), και ο δεύτερος ήταν ένας κανόνας προσδιορισμού του ονομαστικού επιτοκίου, σύμφωνα με τον οποίο το ονομαστικό επιτόκιο ανταποκρίνεται στις αποκλίσεις του πληθωρισμού από τον στόχο της κεντρικής τράπεζας, και στις αποκλίσεις του πραγματικού εισοδήματος και του ποσοστού ανεργίας από το φυσικό τους επίπεδο (κανόνας του Taylor). Σε αντίθεση με τα «νέα κλασικά» υποδείγματα, νομισματικές διαταραχές επηρεάζουν την εξέλιξη των πραγματικών μεταβλητών σε αυτό το υπόδειγμα, προκαλώντας προσωρινές αποκλίσεις της παραγωγής, της απασχόλησης, της ανεργίας, των πραγματικών μισθών και του πραγματικού επιτοκίου από τα φυσικά τους επίπεδα. Οι διακυμάνσεις αυτών των αποκλίσεων εξαρτώνται από το νομισματικό κανόνα. Σύμφωνα με μια εξωγενή διαδικασία για το ρυθμό αύξησης της προσφοράς χρήματος, όλες οι απρόβλεπτες διαταραχές επηρεάζουν τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις. Σύμφωνα με τον κανόνα του Taylor, μόνο απρόβλεπτες διαταραχές της παραγωγικότητας και των ονομαστικών επιτοκίων επηρεάζουν τις μακροοικονομικές διακυμάνσεις. Εχουμε έτσι αποδείξει την εξάρτηση των μακροοικονομικών διακυμάνσεων όχι μόνο από εξωγενείς παράγοντες και διαταραχές, αλλά και από τη μορφή του κανόνα νομισματικής πολιτικής που ακολουθείται από την κεντρική τράπεζα. Καθ. Γιώργος Αλογοσκούφης, Δυναμική Μακροοικονομική, Αθήνα, 2016 66