Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου. Σχ. Ετος: Ερευνητική Εργασία Project. Θέμα: ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου Σχ. Ετος:2012-2013 Ερευνητική Εργασία Project Θέμα: ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Τίτλος υποθέματος Τα οφέλη και οι σκοτεινοί παράμετροι του αθλητισμού Ομάδα υλοποίησης ==> WOLF<== Τμήμα:Α1 Εισηγητής Θέματος Κάββαλος Στυλιανός Εκπαιδευτικός Πληροφορικής http://www.kavvalos.eu Μαθητές Αναπολιοτάκη Στέλλα Γκιαουράκη Γιάννα Ιωαννίδης Γιάννης Καλογεράκη Ελένη Καμπανού Καλλιστράτη Επιβλέποντας Κάββαλος Στυλιανός Πληροφορικής Η εργασία είναι διαθέσιμη και στον δικτυακό τόπο της σχολικής μονάδας http://www.gel-arkalochoriou.gr

Κατάλογος περιεχομένων Εισαγωγή...1...2 1. Τι είναι ο αθλητισμός...2 2. TΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ...3 2.1. Σωματικά οφέλη...3 2.2. Προσωπικά οφέλη...4 2.3. Συμπεριφορά...4 2.3.1. Ευκαιρία ηγεσίας...4...5 2.3.2. Ταυτότητα και ισορροπίες...5 2.3.3. Διαχείριση χρόνου...5 2.4. Επιλογή αθλήματος...5 2.5. Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών...6 2.6. Η ευθύνη του υπουργείο...6 2.7. Μια σημαντική ασπίδα προστασίας...6 2.8. Αθλητικό σχολείο...7 3.Απαγορευμένες ουσίες...8 3.1. Αναβολικά...8 3.2. Η ιστορία των αναβολικών...9 3.3. Η Εξέλιξη...10 3.4. Τα αίτια που οδηγούν στα αναβολικά...11 3.4.1. ΤΟ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ...11 3.4.2. ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ...12 3.4.3. ΔΟΞΑ, ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ...13 3.5. Τι είναι τα Αναβολικά Ανδρογόνα Στεροειδή;...14 3.5.1. Λόγοι χρησιμοποίησης Αναβολικών Ανδρογόνων Στεροειδών από τους αθλητές...15 3.6. Παρενέργειες Αναβολικών...15 4. Ο αθλητισμός σήμερα...17 4.1. Η κατάσταση σήμερα...17 4.2. Εμπορευματοποιημένος Αθλητισμός...18 Εισαγωγή Με τον όρο αθλητισμός αναφερόμαστε σε μία ανταγωνιστική σωματική δραστηριότητα. Ο αθλητισμός συχνά αναγνωρίζεται ως δραστηριότητες που βασίζονται στην φυσική και σωματική επιδεξιότητα. Τα αθλήματα διέπονται από τους κανόνες για την εξασφάλιση θεμιτού ανταγωνισμού και συνεπής εκδίκαση του νικητή. Η κίνηση και ειδικά η ελεγχόμενη κίνηση είναι τυπικό ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Αναπτύσσεται σαν δράση, σαν εργασία, και σαν τέχνη. Αναπτύσσεται όμως και σαν παίγνιο όπως είναι ο αθλητισμός. Ο αθλητισμός είναι ανταγωνιστικός. Αναπτύσσεται σε αγώνα. Ο αγώνας γίνεται σε σχέση με τις δυνατότητες του ανθρώπου είτε σε σχέση με τις δυνατότητες των άλλων. Τα αθλήματα είναι ατομικά η ομαδικά. Τα αποτελέσματα μετρώνται με επιδόσεις. Στον αθλητισμό η κίνηση απαιτεί οργάνωση, ισορροπία, κατεύθυνση, ακρίβεια, ρυθμό, και δύναμη. Είναι ατομική και ομαδική δραστηριότητα. Με την προπόνηση στον αθλητισμό καλλιεργείται η δύναμη και η αποτελεσματικότητα. Με τον αθλητισμό ασκείται το σώμα και το πνεύμα. Με την

άσκηση δημιουργείται οργάνωση. Σε πολλά ομαδικά αθλήματα χρησιμοποιείται εξοπλισμός, με απλούστερο την μπάλα. 1. Τι είναι ο αθλητισμός Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση. Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως ήταν η ιππασία και η ξιφασκία. Ωστόσο πρέπει να διαχωριστεί η έννοια της άθλησης από την έννοια της άσκησης. Η άσκηση γίνεται άθληση όταν αποκτάει ανταγωνιστικό χαρακτήρα, για παράδειγμα ένας που τρέχει στο δρόμο κάνει άσκηση, ωστόσο εάν έχει κάποιον αντίπαλο ώστε για το ποιος θα τερματίσει πρώτος ή ακόμα και αν ανταγωνίζεται τον ίδιο του τον εαυτό, με το χρονόμετρο κάνει άθληση. Επίσης πρέπει να προστεθεί και η έννοια, της κίνησης. Ο αθλητισμός μπορεί να πάρει πέντε μορφές, είτε ως ερασιτεχνικός, είτε ως επαγγελματικός, είτε ως μαζικός αθλητισμός, είτε ως φυσικές δραστηριότητες, είτε με την μορφή των παιχνιδιών. Υπάρχουν τρεις θεωρίες σχετικά με τη γένεση του αθλητισμού: Όλες οι αθλητικές ασκήσεις έχουν λατρευτικές ρίζες Οι σωματικές ασκήσεις είναι φυσική συνέπεια των διαδικασιών της εργασίας και της παραγωγής

Η άσκηση είναι μια εκδήλωση ενστικτωδών κινήσεων ή παρορμήσεων 2. TΑ ΟΦΕΛΗ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ Η οργανωμένη άθληση δίνει την ευκαιρία στο παιδί να βελτιώσει τη φυσική του κατάσταση και να υιοθετήσει υγιεινά πρότυπα διαβίωσης. Ο αθλητισμός μειώνει τον κίνδυνο για προβλήματα υγείας όπως η παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η οστεοπόρωση και ποικίλες αναπτυξιακές διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος. Επίσης, συμβάλλει στην ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων και του νευρομυϊκού συντονισμού. Επιπλέον, με τη συμμετοχή σε ομαδικά αθλήματα το παιδί γίνεται μέλος μιας ομάδας και μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες, να συμμετέχει σε μια προσπάθεια προς έναν κοινό στόχο. Τα οφέλη, τα οποία αντικειμενικά μπορούν να προέλθουν από την άθληση, είναι πολλά, κυρίως όμως επηρεάζουν το άτομο στην ανθρώπινή του υπόσταση. Όταν ο αθλητισμός γίνεται σύμφωνα με το πνεύμα και τις αρχές του, το άτομο είναι ψυχολογικά προετοιμασμένο να κρατά κάτω από τον έλεγχό του τις βίαιες βιολογικές και σωματικές αντιδράσεις. Ο σωστός αθλητής διακρίνεται από τη συνεχή προσπάθειά του να πραγματώσει μια δυναμική ενότητα όλων των ψυχικών-πνευματικών και σωματικών τάσεων. Το πιο σημαντικό σ' αυτόν το σύνδεσμο είναι να επιτευχθεί προοδευτικά το ευεργετικό αποτέλεσμα, δηλ. να αλλάζει το άτομο τη φυσική του επιθετικότητα και τη δίψα να κυριεύει τους άλλους, που είναι βαθιά ριζωμένη στο υποσυνείδητό του με την παρόρμηση για δημιουργία. Ολοκληρώνει το άτομο ψυχολογικά την προσωπικότητά του, μόνο αν καταφέρει να μετατρέψει αυτή την εσωτερική, βίαιη, τάση σε ένα σχέδιο ζωής και να προχωρήσει έτσι στην πραγμάτωση καθορισμένων, συγκεκριμένων στόχων. Ο γνήσιος και σωστός αθλητισμός επηρεάζει καθοριστικά την τάση συμπεριφοράς των συναγωνιστών σε όλους τους τομείς της ατομικής και συλλογικής ζωής. Συμβάλλει στην υπερνίκηση μιας παθητικής συμπεριφοράς, που προδίδει μια εσωτερική τάση. Η αθλητική άσκηση, μέσα στα πλαίσια των αρχών του αθλητισμού, θα εμπνεύσει ετοιμότητα στο συναγωνιζόμενο άτομο, με προσοχή στο συγκεκριμένο στόχο, και προκαλεί έντονη συγκέντρωση για επιτυχία του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Είναι, λοιπόν, οι αθλητικές αξίες μια μόνιμη πρόκληση για όλους να υπερβαίνουν τα ατομικά, σωματικά και πνευματικά όρια, προς όφελος μιας διαρκούς ψηλότερης επίτευξης στον ηθικό και πνευματικό αγώνα του ατόμου. Ο αθλητισμός, σύμφωνα με τη σύγχρονη αθλητική φιλοσοφία και αντίληψη, δεν είναι μόνο μια κατηγορία λειτουργίας και δράσης, αλλά και μια κατηγορία ύπαρξης 2.1. Σωματικά οφέλη Καλή φυσική κατάσταση. Εκτόνωση του άγχους. Είναι αναγνωρισμένο από τους περισσότερους γιατρούς και καθηγητές ότι η άσκηση ενός αθλήματος βοηθά στην αποβολή και στην «λησμονιά» κάποιου προβλήματος. Δεξιότητα. Τα παιδιά αναγκάζονται να μάθουν τεχνικές και με την επανάληψη εξασκούν την υπομονή, την επιμονή και την φαντασία τους ως προς το πώς θα καταφέρουν τον στόχο τους. Τα αθλήματα είναι ένας ευχάριστος τρόπος να πάρει το παιδί ευχαρίστηση και να αποκομίσει σημαντικά εργαλεία και μια αίσθηση ελέγχου, κάτι υπέρμετρα σημαντικό στη ζωή τους. Οι μέθοδοι «οραματισμού» που προτείνουν διάφοροι προπονητές εξασκούν την πίστη και την φαντασία τους.

Υγιείς συνήθειες. Τα αθλήματα μας φέρνουν σε επαφή με το σώμα μας και το προσέχουμε πιο πολύ, αποφεύγουμε το κάπνισμα, τα ναρκωτικά, τα μη απαραίτητα ρίσκα. Το παιδί που αθλείται έχει περισσότερους λόγους να πει όχι όταν ο φίλος του τού προτείνει ένα «τσιγαριλίκι», έχει συναίσθηση του πόσα πιο πολλά έχει να χάσει. Επίσης το παιδί που αθλείται μαθαίνει μέσω των μικρό-τραυματισμών του να ακούει το σώμα του και να το προσέχει, μερικές φορές και να το γιατρεύει (όταν χρειάζεται καθημερινή άσκηση φυσικοθεραπείας). 2.2. Προσωπικά οφέλη Εκτιμάται η προετοιμασία. Το παιδί αθλητής μαθαίνει την διαφορά μεταξύ προσπάθειας και ικανότητας. Αναπτύσσεται η αυτοπειθαρχία και η επίγνωση της σημασίας της καλή προετοιμασίας, διότι βλέπουν την διαφορά στην απόδοσή τους. Μαθαίνουν από τα λάθη τους και δέχονται πιο εύκολα εποικοδομητική κριτική, ως εργαλείο προόδου. Αναπτύσσουν μια αίσθηση δικαίου και μια αυτοπεποίθηση που δεν βασίζεται στο δεκανίκι του εγωισμού. Αποδοχή. Είναι ό,τι καλύτερο για να μάθει ο μελλοντικός ενήλικας να αντιμετωπίζει τις κακοτυχίες και τις απογοητεύσεις, είτε αυτές έρχονται σε μορφή μικροτραυματισμού, ήττας από άστοχή μπαλιά. «Υπάρχει πάντα ο επόμενος αγώνας.». Μαθαίνουν επίσης να αντιμετωπίζουν την απογοήτευση ενός τραυματισμού αλλά και τον πόνο τους. Όσο περνάει ο καιρός της αποθεραπείας, τόσο ένα πράγμα γίνεται ξεκάθαρο. Βασίζεσαι στον εαυτό σου. Ομαδικότητα. Στην ομάδα τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να δίνουν και να παίρνουν, να περιμένουν την σειρά τους Όταν υπάρχει ανάγκη θυσιάζονται να παίξουν σε μια θέση που πιθανόν να μην τους αρέσει, για το ομαδικό καλό. Μαθαίνουν επίσης ότι μπορεί να δουλεύεις με ανθρώπους που δεν συμπαθείς αλλά ότι το αποτέλεσμα βγαίνει, και διασκεδάζεις, όπως και να έχει. Στην ομάδα μαθαίνει την που αρχίζουν και σταματούν τα δικαιώματά σου, πού αρχίζουν και σταματούν οι ευθύνες σου. Διαφορετικότητα. Το παιδί έρχεται σε επαφή με παιδιά διαφορετικών στρωμάτων, είτε είναι δημόσια σχολεία ή ιδιωτικά. Τα όρια θολώνουν για λίγο και οι τα παιδιά εκθέτονται σε νέες κουλτούρες και τρόπους ζωής. Είναι πολύ σημαντικό στην σημερινή κοινωνία μας όπου καλούμαστε να μοιραστούμε την ζωή μας με ανθρώπους από άλλες χώρες, όπως έκαναν οι δικοί μας παππούδες όταν έφευγαν μετανάστες, να αναπτυχθεί γρήγορα το αίσθημα της ανοχής της διαφορετικότητας και του σεβασμού ως προς αυτήν. Στην ομάδα, αυτό που μετράει είναι το ταλέντο και η «καρδιά». 2.3. Συμπεριφορά 2.3.1. Ευκαιρία ηγεσίας Μερικές φορές το παιδί μας γίνεται αρχηγός ομάδας και του δίνεται η μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσει τον εαυτό του, να μετρήσει τα δυνατά σημεία και τις αδυναμίες των παικτών του αλλά κυρίως τις δικές του δυνάμεις και αδυναμίες. Η καθοδήγησή σας και τα μαθήματα ζωής σ αυτήν την περίπτωση είναι ανεκτίμητα. Η ηγεσία θα το βοηθήσει να αντιμετωπίσει τα θετικά ή αρνητικά σχόλια, να πάρει ευθύνες πάνω του, να οργανώσει παιχνίδια και εξόδους και να αναπτύξει μια αίσθηση του δικαίου.

2.3.2. Ταυτότητα και ισορροπίες Το να είσαι μέρος του συνόλου είναι πολύ σημαντικό για τα παιδιά, το να ανήκεις. Το να λες «Είμαι κολυμβητής» έχει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ταυτότητα και την εικόνα του εαυτού μας από το να λέμε απλά «κολυμπάω» 2.3.3. Διαχείριση χρόνου Οι νεαροί αθλητές ξέρουν ότι έχουν να κάνουν τα μαθήματά τους, να κοιμηθούν καλά και να διασκεδάσουν, οπότε δεν χάνουν άσκοπα τον καιρό τους. Προγραμματίζουν. 2.4.Επιλογή Αθλήματος Είναι μεγάλης σημασίας η επιλογή ενός αθλήματος που να ταιριάζει στην ηλικία, τις επιθυμίες και τις δεξιότητες του εκάστοτε παιδιού. Για παράδειγμα, τα περισσότερα παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν ακόμη τις κινητικές δεξιότητες και την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση για να ασχοληθούν με τα περισσότερα από τα οργανωμένα ομαδικά αθλήματα. Παράλληλα, σε ένα παιδί που δε συμπαθεί την άθληση, ιδιαίτερα σημαντική είναι η συζήτηση για τα οφέλη του αθλητισμού, αλλά και η διερεύνηση των ανησυχιών του και η προσφορά εναλλακτικών επιλογών άθλησης μέχρι να βρεθεί αυτό που του ταιριάζει. Αρκετά συχνά, πάντως, η λάθος επιλογή αθλήματος, οι πιεστικοί γονείς ή οι φιλόδοξοι προπονητές μπορεί να μετατρέψουν τη χαρά του μικρού αθλητή σε απογοήτευση. Το παιδί και ειδικά το παιδί προσχολικής ηλικίας μπορεί να μην είναι ακόμα αναπτυξιακά έτοιμο να ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, ενώ άλλες φορές ίσως να πιεστεί να ακολουθήσει κάτι που δεν του ταιριάζει. Ακόμη όμως και οι προικισμένοι μικροί αθλητές, δυσκολεύονται συχνά να συνδυάσουν τις αυξημένες απαιτήσεις του αθλήματος με τις υπόλοιπες σχολικές και κοινωνικές υποχρεώσεις τους και συχνά καταπονούνται ψυχικά και σωματικά στην προσπάθεια να επιτύχουν τη νίκη με κάθε κόστος. 2.5. Ποιος είναι ο ρόλος των γονιών Οι γονείς μπορούν και πρέπει να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή των παιδιών τους, να παρακολουθούν και να σχολιάζουν τις δραστηριότητές τους, καθώς και να αθλούνται μαζί τους. Μπορούν σε συνεργασία με τον ιατρό και το γυμναστή να συμβάλλουν στην επιλογή του κατάλληλου

αθλήματος, με κύριο γνώμονα τις επιθυμίες και τις δεξιότητες του παιδιού και όχι προβάλλοντας επάνω του τις δικές τους ανησυχίες. Καλό είναι να διατηρούν ρεαλιστικές προσδοκίες για την εξέλιξη και τις επιδόσεις του παιδιού και να δίνουν έμφαση στον ψυχαγωγικό χαρακτήρα του αθλήματος, να το επαινούν για την προσπάθεια και να το ενθαρρύνουν σε περίπτωση αποτυχίας. Επίσης, με το παράδειγμά τους μπορούν να διδάξουν τη σωστή αθλητική συμπεριφορά, τη διατήρηση της ψυχραιμίας σε καλές και κακές στιγμές και το σεβασμό προς τους αντιπάλους. Οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν με τους προπονητές και τους άλλους γονείς, για να διασφαλίζουν τις κατάλληλες συνθήκες άσκησης και την αποφυγή υπερβολικής πίεσης στα παιδιά. 2.6. Η ευθύνη του υπουργείο Η ευθύνη βαραίνει το Υπουργείο Παιδείας ως το άμεσα υπεύθυνο για τις κατευθύνσεις που ακολουθούν οι νέοι. Το υπουργείο οφείλει να δημιουργήσει τις πιο κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν υγιεινές και χρήσιμες συνήθειες όπως είναι ο αθλητισμός. Οφείλει να εντάξει ουσιαστικά τη γυμναστική στα σχολεία ως απαραίτητη καθημερινή δραστηριότητα. Σε όλες τις βαθμίδες. Σε καμία περίπτωση δεν είναι κατανοητή η αντίδραση των δασκάλων. Θα αναμέναμε να απαιτήσουν οι ίδιοι την παρουσία γυμναστών στα δημοτικά και όχι να περιορίζονται σε μια συνδικαλιστική προσέγγιση, η οποία κρύβεται πίσω από τη θεωρία του πολυδύναμου και παντογνώστη δάσκαλου.4.6. Μια σημαντική ασπίδα προστασίας 2.7. Μια σημαντική ασπίδα προστασίας Το σύστημα της παιδείας μας πρέπει να προσανατολιστεί προς την καλλιέργεια αρχών και αξιών όπως ο σεβασμός, η αυτοπειθαρχία και γενικότερα η ορθή συμπεριφορά, οι οποίες γίνονται κτήμα του ατόμου από μικρή ηλικία και είναι απαραίτητες για την ειρηνική συνύπαρξη χιλιάδων ατόμων σε ένα γήπεδο, αλλά και στην κοινωνία ευρύτερα, είτε είναι το σχολικό περιβάλλον είτε αργότερα ο χώρος εργασίας. Συνεπώς, η βαρύτητα πρέπει να δοθεί στα μέτρα πρόληψης και όχι στα μέτρα καταστολής, που κι αυτά, όταν λαμβάνονται, συνήθως αποδεικνύονται αναποτελεσματικά. Πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως η βία, οποιασδήποτε μορφής, μπορούν να διορθωθούν αν δοθούν οι εναλλακτικές επιλογές. Η συμμετοχή των νέων σε αθλήματα, η τακτική προπόνηση, οι κανόνες της ομάδας μέσα στην οποία μαθαίνουν να λειτουργούν, αποτελούν μια σημαντική ασπίδα προστασίας εναντίον της μάστιγας των ναρκωτικών, του καπνίσματος και άλλων κακών συνηθειών που επίσης απειλούν τους νέους και που μπορούν να επικρατήσουν σε όσους είναι αδιάφοροι για τον αθλητισμό. Πρέπει να πεισθούν οι νέοι ότι οποιαδήποτε αθλητική ενασχόληση είναι μια ψυχαγωγία που μόνο καλά μπορεί

να τους αποφέρει. Ως κατακλείδα, ας έχουμε υπόψη μας ότι ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική καλλιέργεια του ανθρώπου με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη σωματική απόδοση. Κυρίως, όμως, ο αθλητισμός αντικατοπτρίζει τη δεδομένη κοινωνία και τον πολιτισμό της. 2.8. Αθλητικό σχολείο Η ΑΞΙΑ του αθλητισμού πρέπει να ενδυναμωθεί γιατί το οφείλουμε στην υγεία των παιδιών μας. Και αυτό μπορεί να γίνει από τους γυμναστές και με την επέκταση του μαθήματος της γυμναστικής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να αλλάξει η φιλοσοφία και όσον αφορά στη Μέση Εκπαίδευση. Τόσο ο θεσμός του Αθλητικού Σχολείου πρέπει να ενισχυθεί όσο και το ωρολόγιο πρόγραμμα των υπόλοιπων σχολείων -γυμνασίων και λυκείων- πρέπει να περιλαμβάνει την καθημερινή άσκηση. Το Αθλητικό Σχολείο πρέπει να αποκτήσει τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις ώστε να είναι σε θέση να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και είναι καιρός να επεκταθεί στο γυμνασιακό κύκλο. Η απόφαση να ξεκινήσει ο θεσμός του Αθλητικού Σχολείου από το λύκειο και όχι το γυμνάσιο, ήταν μια ακατανόητη στρέβλωση. Παράλληλα και τα υπόλοιπα σχολεία θα πρέπει να ενισχυθούν με κατάλληλες αθλητικές εγκαταστάσεις, με σύγχρονες αθλητικές υποδομές, τις οποίες να έχουν τη δυνατότητα οι νέοι να χρησιμοποιούν οργανωμένα καθ όλην τη διάρκεια της μέρας. Και επιτέλους δεν γίνεται όλα να κρίνονται από το οικονομικό κόστος, από τη μια, και τις ώρες που θα δοθούν ή όχι στο μάθημα της γυμναστικής από την άλλη. Επιβάλλεται να δούμε την υγεία των νέων πρώτιστα, αλλά και το χαρακτήρα που τους βοηθούμε να οικοδομήσουν. Και δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ένας αθλητής παραμένει αθλητής και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Αυτό τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο με σφαιρική μόρφωση και παιδεία, καλύτερο μαθητή, καλύτερο εργαζόμενο, σωστό φίλαθλο, έναν άνθρωπο που σέβεται τους γύρω του και πάνω απ όλα τον εαυτό του. Η παραβατική συμπεριφορά των νέων, περισσότεροι εκ των οποίων είναι «φίλαθλοι», μπορεί να θεωρηθεί ότι οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη παιδείας. Έτσι λοιπόν όλοι αυτοί που κόπτονται για την αναβάθμιση του αθλητισμού και την εξάλειψη της βίας στα γήπεδα, θα πρέπει να εξετάσουν το κοινωνικοπολιτιστικό υπόβαθρο και τη νοοτροπία του κάθε φιλάθλου και να αντιληφθούν ότι αυτά διορθώνονται σε μεγάλο βαθμό από το σύστημα εκπαίδευσης. 3.Απαγορευμένες ουσίες Ο χώρος του αθλητισμού πάντοτε αποτελούσε αντικείμενο θαυμασμού και πρότυπο μίμησης προς

τους νέους. Για αυτό το λόγο οι όποιες αρνητικές εκφάνσεις του έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα. Δυστυχώς ακούμε ότι τα κρούσματα αυτά δεν λείπουν από τους χώρους όπου οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους για τη σωματική τους άσκηση. Καλώς ή κακώς έχει ταυτιστεί η καλή επίδοση και ο πρωταθλητισμός με την χρήση διάφορων σκευασμάτων πολλά από τα οποία θεωρούνται ακατάλληλα για την υγεία μας. Η χρήση αναβολικών από τους αθλητές για παράδειγμα είναι ασφαλώς μια πράξη παρανομίας για αυτό άλλωστε οι αθλητές τιμωρούνται αυστηρά. Η χρήση τέτοιων ουσιών καταργεί την έννοια της ευγενούς άμιλλας προβάλλει τον ανταγωνισμό και τη νίκη με ανέντιμα μέσα. Οι αθλητές οφείλουν να είναι σωστά πρότυπα για τους νέους, να διδάσκουν την εντιμότητα, τη σημασία της προσπάθειας και τη συμμετοχή σε ατομικά ή ομαδικά αθλήματα, γενικά στον αγώνα. Και αυτό γιατί είναι γνωστό πως στους αγώνες σημασία δεν έχει η νίκη αλλά η πορεία προς αυτή, που μάλιστα συμβολίζει την προσπάθεια για την πραγματοποίηση οποιοδήποτε στόχου. Δυστυχώς όμως εκτός από τους ηθικούς κινδύνους ελλοχεύουν και αλλιώς πιο σημαντικοί που αφορούν την υγεία. Είναι αποδεδειγμένο ιατρικά πως η χρήση τέτοιων χημικών ουσιών βλάπτει σοβαρά την υγεία και δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εκτός από τις παραμορφώσεις του σώματος εγκυμονείται και ο ίδιος ο κίνδυνος του θανάτου. 3.1. Αναβολικά Υπάρχει μια γενικότερη σύγχυση των ανθρώπων εκτός αθλητισμού αναφορικά με το τι είναι το ντοπάρισμα. Με τον όρο ντοπάρισμα εννοούμε μια πληθώρα χημικών ουσιών που χρησιμοποιούνται για την αύξηση των αθλητικών επιδόσεων. Υπό αυτό το πρίσμα αναβολικό θωρείται μεταξύ άλλων η εφεδρινη, οι αμφεταμίνες, η κοκαΐνη, η καφεΐνη, η νικοτίνη, το ακετυλοσαλικιλικο οξύ (ασπιρίνη), η λίστα δεν έχει τέλος. Στο μεγαλύτερο μέρος των περιπτώσεων το ντοπάρισμα συνίσταται από την χρήση ανδρογόνων αναβολικών στεροειδών. Τα αναβολικά είναι τεχνίτες χημικές ουσίες που μοιάζουν έτσι: για όσους δεν γνωρίζουν αυτό είναι το μόριο της ορμόνης τεστοστερόνη. Όλα τα αναβολικά μιμούνται σε διαφορετικούς βαθμούς απόδοσης την ανδρογόνο δράση της φυσικής ορμόνης τεστοστερόνη, αυτή κάνει τους άντρες να έχουν τρίχες στο πρόσωπο, βαθιά φωνή, αλωπεκία, εντονότερη ακμή, μεγαλύτερη ικανότητα αναζωογόνησης του ΚΝΣ, μεγαλύτερη μυικη μάζα, λιγότερο λιπώδη ιστό. Ακριβός ότι χρειάζονται τα αθλήματα δύναμης. Γενικώς χωρίζονται σε δυο κατηγόριες, αυτά που χορηγούνται στοματικά και αυτά που χορηγούνται ενδομυϊκά. Τα πρώτα έχουν συνήθως μια αλκυλικη ομάδα στην θέση 17-α του μορίου (πάνω δεξιά), η τροποποίηση αυτή γίνεται για να αντέχει η ένωση το «πέρασμα» από το συκώτι. Αυτό ακριβός το γεγονός τα καθιστά υποτοτοξικα. Τα εναίσιμα δεν χρειάζονται κάτι τέτοιο και δεν είναι επικίνδυνα για το συκώτι. Οι διαφορές μεταξύ των αναβολικών είναι στον λόγο αναβολική / ανδρογόνος δράση. Δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα να κατασκευάσουμε ένα στεροειδες το οποίο να μην παρουσιάζει ανδρογονικές παρενέργειες. 3.2. Η ιστορία των αναβολικών Πριν από μερικά χρόνια ξέσπασε ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα ντόπινγκ στην ιστορία του αθλητισμού. Ήταν η περίπτωση της Ανατολικογερμανίδας Χάιντι Κρίγκερ, πρωταθλήτριας Ευρώπης στη σφαιροβολία. Οι πάντες σοκάρονται όταν μαθαίνουν ότι η Κρίγκερ ωθείται σε

εγχείρηση αλλαγής φύλου εξαιτίας της πληθώρας των αναβολικών που αναγκάστηκε να πάρει από την ηλικία των 12 ετών. Η Κρίγκερ είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις αθλητριών που έπεσαν "θύματα" των Γερμανών αθλιάτρων, εμφανίζοντας αυξημένη τριχοφυΐα και βαριά φωνή από τις ορμόνες. Δυστυχώς για την ιστορία του παγκόσμιου (πρωτ)αθλητισμού η υπόθεση της Κρίγκερ δεν είναι η μοναδική. Και σίγουρα δεν είναι η χειρότερη -μέχρι και θάνατοι αθλητών έχουν συμβεί. Πιο χαρακτηριστική είναι η υπόθεση της Φλόρενς Γκρίφιθ Τζόυνερ, της Αμερικανίδας σπρίντερ με τους...ανδρικούς χρόνους που πέθανε ξαφνικά. Θεωρείται καραμπινάτη» περίπτωση αθλήτριας που έκανε χρήση αναβολικών, αλλά δεν πιάστηκε ποτέ ντοπαρισμένη στους ελέγχους. Κι όπως θα έλεγε και ο Χρήστος Τζέκος, ντοπαρισμένος αθλητής είναι αυτός που πιάνεται ντοπαρισμένος... Αλλά πραγματικά η χρήση αναβολικών ή διάφορων ουσιών είναι τόσο παλιά όσο και οι αγώνες; Ναι, από την στιγμή που οι αγώνες μυθοποιήθηκαν και ο νικητής είχε αποκτήσει προνόμια που κανένας άλλος από τους συμπολίτες του δεν είχε... Η χρήση τέτοιων ουσιών ξεπέρασε κάθε προηγούμενο στους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες και πιο πολύ μετά το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, όταν και η επιστήμη έκανε άλματα. Η ονομασία της ντόπας προέρχεται από ένα διεργετικό ποτό της Νοτίου Αφρικής, του οποίου βάση ήταν εκχύλισμα καρπών του φυτού κόλα μαζί με οινόπνευμα. Μόνο που η πρώτη επίσημη καταγεγραμμένη περίπτωση «ντοπαρισμένου» αθλητή συνέβη πριν τους αγώνες του 1896! Και ήταν ο θάνατος ενός Aγγλου ποδηλάτη που λάμβανε μέρος σε αγώνα από το Μπορντό στο Παρίσι το 1886... Το περίεργο είναι ότι ενώ ο έλεγχος για χρήση φαρμακευτικών ουσιών στα άλογα που έπαιρναν μέρος σε ιπποδρομικούς αγώνες εφαρμόζεται ήδη από το 1910 η αντιμετώπιση των ουσιών στους αθλητές η απαγόρευση, οι έλεγχοι και η τιμωρία των παραβατών ξεκίνησαν μόλις στα μέσα της δεκαετίας του 1960. Στην πραγματικότητα η ανάδειξη των αναβολικών σε πρόβλημα και οι ενέργειες αντιμετώπισής του δεν ξεκίνησαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ή από κάποιο διεθνή αθλητικό οργανισμό, αλλά από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 1963, όταν για πρώτη φορά υιοθετήθηκε ένας ορισμός του τι συνιστά η χρήση αναβολικών. Το 1965 έγινε ο πρώτος έλεγχος αθλητών στον ποδηλατικό γύρο της Γαλλίας. Η ΔΟΕ υιοθέτησε τον ορισμό των αναβολικών που είχε παραχθεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης, καθώς και την πρακτική του ελέγχου των αθλητών, ο οποίος εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968, που έγιναν στο Μεξικό, όχι όμως και στους Θερινούς Αγώνες της ίδιας χρονιάς. Έτσι, ο έλεγχος στους Θερινούς Αγώνες εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στο Μόναχο το 1972. Εκεί οι έλεγχοι σχεδόν τριπλασιάστηκαν στη διάρκεια των Αγώνων και ανιχνεύτηκαν επτά περιπτώσεις παράνομης χρήσης αναβολικών. Συγκεκριμένα, εντοπίστηκε η χρήση αμφεταμίνης ή εφεδρίνης σε αθλητές της άρσης βαρών, του τζούντο, της κολύμβησης, της καλαθοσφαίρισης και της ποδηλασίας. Έκτοτε, και με μοναδική εξαίρεση τους Αγώνες της Μόσχας (1980), όταν κανείς αθλητής...δεν βρέθηκε "θετικός" στον έλεγχο για τη χρήση αναβολικών, σε κάθε ολυμπιακή διοργάνωση προστίθενται νέα περιστατικά χρήσης. Το 1976 ανιχνεύτηκαν απαγορευμένες ουσίες σε έντεκα αθλητές, εννιά αρσιβαρίστες, έναν αθλητή σκοποβολής και έναν αθλητή στίβου. Το 1984 ο αριθμός των ντοπαρισμένων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες ανήλθε στους δώδεκα: πέντε αρσιβαρίστες, τρεις αθλητές στίβου, δύο αθλητές βόλεϊ, ένας σκοπευτής και ένας ιστιοπλόος. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στη Σεούλ (1988), ο τελικός των 100 μ. στίβου οδήγησε στο πλέον εντυπωσιακό περιστατικό χρήσης αναβολικών στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων με τον Καναδό Μπεν Τζόνσον. Στη Βαρκελώνη το 1992 πραγματοποιήθηκαν περίπου 1.900 έλεγχοι για χρήση αναβολικών στη διάρκεια των Αγώνων και εντοπίστηκαν πέντε περιστατικά χρήσης απαγορευμένων ουσιών και συγκεκριμένα τέσσερις αθλητές στίβου και ένας βολεϊμπολίστας. Στην Ατλάντα το 1996 έγιναν σχεδόν 2.000 έλεγχοι και βρέθηκαν μόνο δύο περιστατικά χρήσης αναβολικών, ενώ επτά ακόμη περιστατικά διαπιστώθηκαν στους Αγώνες του 2000, από τα οποία τα πέντε αφορούσαν αθλητές που είχαν κατακτήσει ολυμπιακό μετάλλιο.

Ωστόσο, το πλέον πολύκροτο περιστατικό χρήσης απαγορευμένων ουσιών στο Σίδνεϊ αφορούσε τον Αμερικανό σφαιροβόλο Χάντερ, παγκόσμιο πρωταθλητή στο αγώνισμα το 1999 και σύζυγο της Μάριον Τζόουνς, της πλέον δημοφιλούς αθλήτριας στίβου των ΗΠΑ. O Χάντερ ταξίδεψε στην Αυστραλία, όμως η αποκάλυψη των αποτελεσμάτων από τους ελέγχους στους οποίους είχε υποβληθεί τους μήνες που προηγήθηκαν των Αγώνων δεν του επέτρεψαν να συμμετάσχει σε αυτούς. Η περίπτωσή του δεν ήταν η μοναδική, καθώς πολλοί άλλοι αθλητές, ιδίως Ρουμάνοι και Βούλγαροι αρσιβαρίστες, εμποδίστηκαν ανα λάβουν μέρος. Mάλιστα, τα αποτελέσματα των ελέγχων που είχαν πραγματοποιηθεί στους αθλητές των ομάδων αυτών τη χρονιά των Aγώνων έθεσαν ζήτημα συνολικού αποκλεισμού των χωρών τους από το άθλημα της άρσης βαρών. 3.3. Η Εξέλιξη Από το 1972 τόσο ο ορισμός, όσο και η αντιμετώπιση των αναβολικών μεταβάλλονται διαρκώς, ακολουθώντας τις επιστημονικές εξελίξεις στους χώρους της χημείας, της φαρμακευτικής και της βιολογίας (γενετική) και τη συνακόλουθη παρασκευή νέων βοηθημάτων. Η πρώτη σημαντική εξέλιξη που συνέδεσε τις ανακαλύψεις αυτών των επιστημονικών κλάδων με τον αθλητισμό ανάγεται στη δεκαετία του 1930, όταν τα στεροειδή αναβολικά έκαναν την εμφάνισή τους ως φάρμακα. Η χρήση των στεροειδών για θεραπευτικούς λόγους συνεχίζεται έως σήμερα, με νέα φάρμακα και εφαρμογές (π.χ. στην αντιμετώπιση του AIDS). Η χρήση των ουσιών αυτών έκανε τους αθλητές ταχύτερους, δυνατότερους και ανθεκτικότερους τόσο στο διάστημα της προετοιμασίας τους, όσο και στους αγώνες. 3.4. Τα αίτια που οδηγούν στα αναβολικά Οι ερευνητές που πρωτοανακάλυψαν τα αναβολικά στεροειδή, τις συνθετικές δηλαδή μορφές της ανδρικής ορμόνης τεστοστερόνης, τα προόριζαν για καθαρά θεραπευτικούς σκοπούς οπως π.χ. στην επιτάχυνση θεραπείας τραυμάτων οστών, των τενόντων και μυών η για χρήση απο άτομα που έπασχαν απο συνεπακόλουθα σύνδρομα του υποσιτισμού, της αναιμίας και της οστεοπόρωσης που, όπως γνωρίζουμε, παρουσιάζεται σε σημαντικό αριθμό γυναικών μετά την κλιμακτήριο.

Πολύ γρήγορα όμως, και παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις υπεύθυνων ειδικών επιστημόνων οτι τα αναβολικά στεροειδή δεν βοηθούν τις επιδόσεις στους στίβους η τα γήπεδα πολλοί αθλητές και παίκτες ανακάλυψαν οτι οι επιδόσεις τους μπορούσαν να βελτιωθούν σημαντικά με την χρήση αναβολικών στεροειδών ουσιών. Και απο τη στιγμή που η νίκη η ή επίδοση αποφέρουν τιμές, δόξα και πλούτη και συνυπάρχει έντονο το ψυχοκίνητρο στην προσωπικότητα του ατόμου για κατάκτηση τίτλων ή για θεαματικές αποδόσεις και τα αναβολικά στεροειδή πράγματι «βοηθούν», η χρήση και η κατάχρηση τους, καθιερώθηκαν σε σημείο ώστε μεταξύ των ειδικών σήμερα να είναι αποδεκτό οτι δεκάδες χιλιάδες αθλητών, αθλητριών, παικτών σε κάθε χώρα της γης κάνουν μερική ή συχνή χρήση (ακόμη και κατάχρηση) αναβολικών στεροειδών ουσιών. Συχνά την επιθυμία των μεμονωμένων ατόμων για καλύτερη επίδοση ή για την κατάκτηση κάποιου τίτλου την επικουρεί και η επιθυμία πολλών μάνατζερ τεχνικών και προπονητών που έστω και αν δεν εγκρίνουν επίσημα τη χρήση αναβολικών, τουλάχιστον επιδείχνουν συμπεριφορά στρουθοκαμήλου εφόσον τα αποτελέσματα είναι ευνοϊκά. Για λόγους σαν και τον παραπάνω, βέβαια, δημιουργήθηκε η ανάγκη σύστασης εθνικών και διεθνών επιτροπών ελέγχου χρήσης αναβολικών στεροειδών απο μεμονωμένους αθλητές και ομάδες που ανταγωνίζονται σε στεγνούς και υγρούς στίβους και σε γήπεδα. Καθώς έγινε πλέον κοινή γνώση οτι η χρήση αναβολικών στερεοειδών πραγματικά βελτιώνει αισθητά τις αποδόσεις αθλητών και παικτών, και καθώς καθιερώθηκαν σε διεθνή κλιμακα εξειδικευμένα τεστ διάγνωσης της χρήσης τους (αντι-ντόπινγκ-κοντρόλ) εχουν προκύψει μια σειρά απο αξιοσημείωτα και σημαντικά φαινόμενα. Ετσι γνωρίζουμε, πια οτι η μακρόχρονη χρήση αναβολικών στεροειδών επιφέρει και μακρόχρονες βλάβες τόσο στη φυσική κατάσταση του ατόμου καθώς μετά τη θεαματική και σχετικά εφήμερη βελτίωση της απόδοσης ακολουθεί σταδιακή και επίσης, τελικά, θεαματική πτώση, οσο και στη ψυχοσυναισθηματική. Πιο συγκεκριμένα οι οργανικές βλάβες στους ανδρες εντοπίζονται και στην ατροφία των όρχεων, στη μείωση του αριθμού σπερματοζωαρίων και στην παράλληλη αύξηση πιθανοτήτων καρδιοαγγειακών παθήσεων και τριχόπτωσης. Εκεί, όμως, οπου παρατηρούνται οι πλέον σημαντικές αλλαγές είναι στην προσωπικότητα, τον ψυχισμό και τη συμπεριφορά του ατόμου. Ενόσω γίνεται τακτική χρήση αναβολικών στεροειδών το ατομο παρουσιάζει σημαντικά αυξημένη αυτοπεποίθηση, εντονη σεξουαλική δραστηριότητα, μεγάλη όρεξη, ψυχοδιανοητική οξυδέρκεια και αντοχή στο σωματικό και ψυχικό πόνο. 3.4.1. ΤΟ ΣΤΕΡΗΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ Για όσους εχουν ικανο ποιητικά επίπεδα εμπειρίας με «ναρκομανείς» ή παραπάνω περιγραφή οργανικής και ψυχολογικής συμπτωματολογίας περιγράφει τα δεδομένα της χρήσης αναβολικών στεροειδών ουσιών.οταν διακοπεί η χρήση τους, το άτομο αρχίζει να παρουσιάαζει συμπτώματα κατάθλιψης, άμβλυνση του συναισθηματικού του φάσματος μεχρι βαθμού απάθειας, μείωση της αυτοπεποίθησης και των σεξουαλικών του ορμών, μείωση της ψυχοδιανοητικής του, εγρήγορσης, απέχθεια για συστηματικά προγράμματα εξάσκησης και προπόνησης και υποκειμενική διάχυτη «ταραχή» που απολήγει οχι μόνο σε ευερεθιστικότητα αλλά και σε συμπεριφορά επιθετικότητας. Με λίγα λόγια, υπάρχει εμφανέστατα το πλήρες σύνδρομο στέρησης ή αποστέρησης των φαρμακευτικών ουσιών. Σε τοπικές,εθνικές και διεθνείς αθλητικές συναντήσεις η αυξημένη συχνότητα υποβολής αθλητών και παικτών σε «αντι-ντόπινγκ-κοντρόλ» και ο φόβος εντοπισμού τους απο άτομα και ομάδες που εχουν κάνει χρήση αναβολικών- στεροειδών ουσιών έχει οδηγήσει τεχνικούς και επιστήμονες που αποτελούν την τεχνική υποδομή συγκεκριμμένων συλλόγων ή εθνικών ομάδων, δυστυχώς, στην καθιέρωση της στρατηγικής μεθόδου «κυκλικής χρήσης αναβολικών». Η μέθοδος αυτή επιτρέπει

σε αθλητές και παίκτες να κάνουν χρήση αναβολικών καθώς εκπονούν προγράμματα εντατικής προπονητικής προετοιμασίας και, στη συνέχεια, καθώς ολοκληρώνουν την προπόνηση με αυξημένους ρυθμούς, σταματούν τη χρήση αναβολικών μερικά εικοσιτετράωρα πριν την αγωνιστική ημερίδα. Ετσι, άτομα και ομάδες μπορούν να επιδιώξουν το στόχο τους χωρίς να διατρέχουν τον «κίνδυνο» αποκλεισμού και τιμωρίας μια και εφόσον υποβληθούν σε «ντόπινγκκοντρόλ» τα τέστ θα βγούνε «πεντάκάθαρα». Ειρωνεία; Ανιθηκότητα; Εμπαιγμός; Αναμφίβολα όλα αυτά και πολλά περισσότερα. Για τον συγκεκριμένο αυτό λόγο η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, αλλά και αλλες διεθνείς επιτροπές στίβου και γηπέδων ασκουν το δικαίωμα τους να υποβάλλουν αθλητές αθλήτριες, παίκτες και παίκτριες σε «αντι-ντόπινγκ-κοντρόλ» ακόμα και κατά τη διάρκεια της προπονητικής προετοιμασίας τους. Μέχρι το συμβολικό χθές με τα γνωστά αναβολικά στεροειδή και τη διαδεδομένη χρήση και κατάχρησή τους μπορούσαμε να μιλάμε για τη «ψυχολογία της απάτης». Τα πράγματα ομως έχουν χειροτερέψει καθώς οι ειδικευμένοι ερευνητές ολοκλήρωσαν τις εργαστηριακές τους έρευνες εδώ και μερικά χρόνια και ήδη διατίθενται στο εμπόριο για παροχή σε συνανθρώπους μας και όχι σε εργαστηριακά πειραματόζωα συνθετικές ορμονες»h.g.h» «H.G.R.F.» και» Somatomedin-C» οι οποίες επειδή μπορούν να δοθούν και σε παιδιά έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν μέσα σε λίγα χρόνια τους αυριανούς σούπερ στάρ των στίβων και των γηπέδων. 3.4.2. ΟΙ ΟΡΜΟΝΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ Στις δύο τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει γιγαντιαία άλματα στη εργαστηριακή έρευνα για ορμόνες ανάπτυξης του ανθρώπινου σώματος, ανάπτυξης δηλαδή της μυοσκελετικής κατασκευής ανδρών και γυναικών! Μέχρι σήμερα οι ειδικές αυτές ορμόνες αφαιρούνταν απο τα σώματα μεταθανάτιων «δωρητών» οργάνων και παρέχονταν σε παιδιά που επειδή είχαν την έλλειψή τους κινδύνευαν να παραμείνουν «νάνοι». Το πρόβλημα με τις φυσικές ορμόνες συνίσταται, κυρίως, στην εύλογη έλλειψή τους σε ικανές ποσότητες που δεν καλύπτουν παρά σε ασήμαντο ποσοστό τις υπάρχουσες ανάγκες σε διεθνή κλίμακα. Τώρα, σε εργαστήρια της Ευρώπης, της Βορείου Αμερικής και της Ιαπωνίας έχουν δημιουργηθεί πολλά συνθετικά υποκατάστατα των ορμονών ανάπτυξης της μυοσκελετικής μας κατασκευής που ανοίγουν νέους ορίζοντες οχι μόνο για τη θεραπευτική τους χρήση και εφαρμογές αλλά, φεύ, και για την κατάχρησή τους. Με τις συνθετικές ορμόνες HGH» όπως και τις συναφείς HGRF» και» SOMATOMEDIN C» μπορούμε να προσδιορίσουμε το επιθυμητό ύψος και τις μυοσκελετικές διαστάσεις του αυριανού εφήβου και παρέχοντάς τες στο σημερινό παιδί να παραγάγουμε αύριο τους σούπερ σταρ στίβων και γηπέδων θα υπάρχει, δηλ. η δυνατότητα, σε στύλ που θυμίζει την ιστορία του Φρανκεστάιν, να παραγάγουμε τους πρωταθλητές του άλματος σε ύψος, των 100 μ. ή πανύψηλους

καλαθοσφαιριστές. Με άλλα λόγια, όπως συμβαίνει σε τόσους και τόσους άλλους τομείς, θα είμαστε πιά σε θέση να παρεμβάλουμε τον ανθρώπινο εργαστηριακό παράγοντα στις εξελικτικές διαδικασίες μυοσκελετικής ωρίμανσης, στο κλασικό έργο της φύσης 3.4.3. ΔΟΞΑ, ΠΛΟΥΤΟΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΑΤΗ Ετσι λοιπόν, στη γνωστή λίστα των καθιερωμένων και απαγορευμένων αναβολικών στεροειδών ουσιών, όπως και των παράνομων ναρκωτικών και διεγερτικών, π.χ. ηρωίνης και κοκκαίνης, έχουν προστεθεί τώρα ακόμη πιό ενδιαφέρουσες ουσίες τεχνικής βελτίωσης των αθλητικών μας επιδόσεων και ουσιαστικής παρεμβολής στο έργο της φύσης που αφορά τη μυοσκελετική μας κατασκευή. «Τον πλούτο πολλόι εμίσησαν, τη δόξα ουδείς» σημειώνει με περισσή εμπειρική σοφία το λαϊκό μας ρητό. Δυστυχώς, στα σπορ και τον αθλητισμό, όπως οι συγκυρίες ή οι σκοπιμότητες διαμόρφωσαν τις καταστάσεις, τα επινίκεια δεν εξαντλούνται στη δόξα αλλά ολοκληρώνονται με»χρήμα» και «παροχές». Εκείνο το «αρχαίο πνεύμα, ο αγνός πατέρας» έπαψε νάναι «αθάνατο» εχει χαθεί ουσιαστικά προ πολλού σε πολλά γήπεδα και πολλούς στίβους. Οσο κι αν ηχούν ίσως υπέρμετρα συντηρητικοί και ανεπίκαιρα αναχρονιστικοί όσοι συνάδελφοι εκφράζουν, μαζί με τον υποφαινόμενο, φόβους το κάνουμε ακριβώς επειδή οι πρόοδοι που συντελούνται σε σύγχρονα εργαστήρια γεννητικής γενούν μέσα μας, μαζί με τις ελπίδες για ενα καλύτερο αύριο της ανθρωπότητας και αγνώστους κινδύνους για ενα «φρικιαστικό» αύριο Μήπως και οι θανατηφόροι σήμερα «εχθροί» της νεολαίας μας, η μορφίνη,και το συνθετικό της παράγωγο, η ηρωίνη ή ακόμη η κοκαίνη δεν είχαν χειροκροτηθεί τον περασμένο αιώνα οταν πρωτοεμφανίστηκαν ως «θαυματουργές» ουσίες που θα μείωναν τον ανθρώπινο πόνο και θα βοηθούσαν τους χειρουργούς στο έργο τους; Η μήπως και τα πρόσφατα συνθετικά δημιουργήματα, τα αναβολικά στεροειδή δεν έχουν μεταβληθεί απο θεραπευτικές ουσίες σε «εχθρούς» του αγνού αθλητικού πνεύματος, σε μέσα διαφοράς αθλητών και παικτών;

Σίγουρα είναι αναχρονιστική και σκοταδική η προσπάθεια, σε στύλ «Ιεράς Εξέτασης», ανακοπής της επιστημονικής προόδου και της συσσώρευσης γνώσεων και μέσων που στοχεύουν στη βελτίωση των συνθηκών της ζωής μας. Οι ορίζοντες που διανοίγονται με τα γενικότερα επιτεύγματα της γεννητικής ξεπερνούν τα όρια και της πλέον «αχαλίνωτης επιστημονικής φαντασίας». Για το λόγο αυτό είναι θεμελιακά απαραίτητο να στηριχτούν πάνω σε μια δυνατή βάση φιλοσοφημένης ηθικής, πάνω σ ένα υπόβαθρο «ανθρωπιάς» που θα εξασφαλίζει στον άνθρωπο την ικανότητα να χειρίζεται γνώσεις και δύναμη με σοφία και εγκράτεια. Τα ιστορικά και ερευνητικά δεδομένα με τη χρήση αναβολικών-στεροειδών στοιχειοθετούν εμπειρίες «τραυματικές» για το αθλητικό πνεύμα και την ευγενή άμιλλα σε στίβο και γήπεδο μεταξύ ατόμων και ομάδων. Οι πιθανότητες χρήσης και κατάχρησης αναβολικών ολοκληρώνονται στη δημιουργία της «ψυχολογίας της απάτης». Οι δυνατότητες που προσφέρουν, τώρα, οι ορμόνες ανάπτυξης έχουν μέσα τους και την πιθανότητα εδραίωσης μιας ψυχολογίας της απάτης απο τα γενοφάσκια. Σε στίβους και γήπεδα η δίψα για δόξα, αναγνώριση και νίκη, όταν αφήνεται να ξεφύγει απο τον έλεγχο της ηθικής αποτελεί μια ακόμη τραγική επανάληψη της κατάστασης που όλοι απευχόμαστε, της διαδικασίας όπου «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». 3.5. Τι είναι τα Αναβολικά Ανδρογόνα Στεροειδή; Τα αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή είναι φυσικές ή τεχνητές ενώσεις που δρουν με τρόπο παρόμοιο με την ορμόνη τεστοστερόνη. Η τεστοστερόνη προκαλεί την ανάπτυξη των ανδρικών χαρακτηριστικών του φύλου (ανδρογόνος δράση) και τη σταδιακή αύξηση του μυϊκού ιστού (αναβολική δράση). Απαγορεύονται: Αναβολικά Ανδρογόνα Στεροειδή: Νανδρολόνη, Στανοζόλη, Τεστοστερόνη, Μπολντενόνη, Ανδροστενεδιόνη, Ανδροστενεδιόλη, 19- νορανδροστενεδιόνη, 19-νορανδροστενεδιόλη και DHEA (δεϋδροεπιανδροστερόνη) κ.α Άλλοι Αναβολικοί Παράγοντες (β2-αγωνιστές): Κλενβουτερόλη και Ζερανόλη Παραδείγματα ουσιών και σκευασμάτων: Μερικές αναβολικές απαγορευμένες ουσίες, όπως η ανδροστενεδιόνη και η DHEA μπορεί να βρεθούν σε προϊόντα διατροφής. Τα αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή, που συχνά καλούνται απλά «αναβολικά στεροειδή», υπάρχουν και σε σκευάσματα για κτηνιατρική χρήση. Μερικά από τα πιο συνήθη εμπορικά σκευάσματα αναβολικών στεροειδών είναι τα παρακάτω: Δροστανολόνη Μεθανανδιενόνη Μεθενολόνη Νανδρολόνη Οξανδρολόνη Οξυμεθολόνη

Στανοζόλη Τεστοστερόνη 3.5.1. Λόγοι χρησιμοποίησης Αναβολικών Ανδρογόνων Στεροειδών από τους αθλητές Οι αθλητές χρησιμοποιούν τα αναβολικά ανδρογόνα στεροειδή για να βελτιώσουν την αθλητική τους επίδοση και συγκεκριμένα για να: Αυξήσουν το μέγεθος, και την ισχύ των μυών τους. Μπορούν να προπονούνται σκληρότερα και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, δηλαδή να αυξήσουν την αντοχή τους και να μειώσουν την προκαλούμενη κόπωση. Αυξήσουν την επιθετικότητα και την ανταγωνιστικότητα τους. Προκαλέσουν ήπιου βαθμού ευφορία. Τα Αναβολικά Στεροειδή βοηθούν τον αθλητή να προπονείται σκληρότερα και να ανακάμπτει ταχύτερα με αποτέλεσμα την αυξανόμενη ενδυνάμωσή του. Αθλητές που προπονούνται σκληρά και κάνουν ταυτόχρονα λήψη αναβολικών στεροειδών, ίσως επωφεληθούν αν ακολουθούν ένα εντατικό πρόγραμμα προπόνησης σε συνδυασμό με μια δίαιτα υψηλή σε πρωτεΐνη και ενέργεια. Η ανάπτυξη λοιπόν μυϊκής δύναμης εξαρτάται από την κατάλληλη δίαιτα και το πρόγραμμα άσκησης. Αθλητές που τα χρησιμοποιούν: Μερικές από τις πιο καταφανείς ομάδες αθλητών που εμπλέκονται στην χρήση τους είναι, οι bodybuilders, οι «αναρριχώμενοι» (φιλόδοξοι) αθλητές και οι φανατικοί της διατήρησης της φόρμας τους. Τα αναβολικά στεροειδή όλο και περισσότερο λαμβάνονται από αυτούς που επιθυμούν μια πιο μυώδη σωματική ανάπτυξη για καθαρά αισθητικούς λόγους ή αυξημένη επιθετικότητα. Οι πλειονότητα αυτών των αθλητών ασχολούνται με προπόνηση με βάρη. 3.6. Παρενέργειες Αναβολικών Στους άνδρες: Ακμή, αυξημένη επιθετικότητα και σεξουαλική διάθεση. Χρήση για μεγάλο διάστημα μπορεί να προκαλέσει στειρότητα και ανικανότητα, αναστολή της σπερματογένεσης, συρρίκνωση και σκλήρυνση των όρχεων, νεφρική βλάβη, γυναικομαστία, αλωπεκία, υπερτροφία προστάτη, μειωμένη παραγωγή ενδογενούς τεστοστερόνης και γοναδοτροπινών. Στις γυναίκες: Ακμή, ανάπτυξη ανδρικών χαρακτηριστικών, μεταξύ αυτών τριχοφυΐα στο πρόσωπο και στο σώμα, βάθυνση του τόνου της φωνής, διαταραχές εμμήνου ρύσεως (περιόδου), αυξημένη επιθετικότητα και σεξουαλική διάθεση, υπερτροφία κλειτορίδας, συρρίκνωση του στήθους, αλωπεκία ανδρικού τύπου, πολύ αυξημένα επίπεδα τεστοστερόνης, μειωμένα επίπεδα ωοθυλακιοτρόπου ορμόνης. Στους εφήβους: Σοβαρή ακμή στο πρόσωπο και στο σώμα, ανδρογενής σωματοκατασκευή

στις κοπέλες, αναστολή της σωματικής ανάπτυξης εξαιτίας της πρώιμης σύγκλισης των επιφύσεων των οστών*. * Οι παρενέργειες αυτές μπορεί να είναι μόνιμες. Καρδιαγγειακές βλάβες: Σχηματισμός θρόμβων, αυξημένη πίεση αίματος, υπέρταση, ταχυκαρδία, καρδιακή προσβολή, υπερινσουλιναιμία. Ενδοκρινικές βιοχημικές διαταραχές: Μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη, αλλαγές στο λιποπρωτεϊνικό προφίλ (αλλαγές στο ισοζύγιο HDL / LDL), αυξημένα επίπεδα τριγλυκεριδίων. Ηπατικές βλάβες: Ηπατίτιδα, καρκίνος, ίκτερος, ηπατοκυτταρικό αδένωμα. Άλλες βλάβες: Νανισμός (πολύ μικρό ύψος). Ψυχολογικές παρενέργειες: Κατάθλιψη, ερεθιστικότητα, αδυναμία συγκέντρωσης, επιθετικότητα, βιαιότητα, παράνοια, υπερδιέγερση. 4. Ο αθλητισμός σήμερα Η Φυσική αγωγή είναι σύνθετη και σημαντική δραστηριότητα που όταν εφαρμόζεται σωστά, καλλιεργεί και τις αρετές του σώματος (υγεία, βελτίωση βιολογικής υποδομής) αλλά και τις ψυχικές που είναι ουσιαστικά κοινωνικές (άμιλλα, ανιδιοτέλεια, ομαδικότητα, συνεργασία),συμβάλλοντας στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του ανθρώπου. Στις μέρες μας, η αξία της Φυσικής αγωγής και του αθλητισμού αναγνωρίζονται και υπενθυμίζονται σταθερά και διαρκώς ως ενιαίο πολύτιμο κοινωνικό αγαθό, στο οποίο πρέπει να έχουν όλοι πρόσβαση, με καταλυτικό ρόλο στην, ανάμεσα σε άλλα, κοινωνική ένταξη και την προαγωγή της δημόσιας υγείας αφού συμβάλει στη διαμόρφωση ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων και επομένως στη δημιουργία μιας υγιούς κοινωνίας. Οι παραπάνω αρχές είναι ανάγκη να μεταλαμπαδεύονται σε κάθε

άνθρωπο από τη νεαρή του ηλικία και να τον συνοδεύουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ο αθλητισμός αντανακλά το σύστημα αξιών τη κοινωνίας. Εάν οι αξίες και τα κοινωνικά πρότυπα βασίζονται στις αρχές του ανταγωνισμού, του ωφελιμισμού, του εύκολου πλουτισμού, και του υποκειμενισμού, τότε και ο αθλητισμός θα αναπαράγει αυτά τα αξιακά πρότυπα, με αρκετές και σοβαρές παρεκκλίσεις. 4.1. Η κατάσταση σήμερα 1. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια - στα πλαίσια των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία - έχει μειωθεί πολύ ο ελεύθερος χρόνος των μαθητών, επομένως και η δυνατότητα να ασχοληθούν με τον Αθλητισμό. 2.Η σωματική άσκηση - μέσω του μαθήματος της Γυμναστικής σαν μέρος του σχολικού προγράμματος - έχει υποβαθμιστεί. Τα σχολεία δεν έχουν σύγχρονα μέσα και υποδομές, οι ώρες από το ημερήσιο πρόγραμμα έχουν μειωθεί στο Λύκειο. 3.Τα περισσότερα νηπιαγωγεία σήμερα είναι παιδοφυλακτήρια και η έλλειψη ελεύθερων χώρων κάνει το παιχνίδι, που είναι το βασικό μέσο για τα πρώτα βήματα της κινητικής μάθησης, αδύνατο. 4. Αυξήθηκαν τα προβλήματα στην κίνηση και τη στάση του σώματος, η παχυσαρκία και το έντονο στρες στις μικρές ηλικίες. 5.Οι προβλεπόμενες επιχορηγήσεις των σωματείων από τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πενιχρές ως και μηδενικές. Με αποτέλεσμα τα σωματεία να επιβαρύνουν οικονομικά τη λαϊκή οικογένεια, για ν' αντεπεξέλθουν στα λειτουργικά τους έξοδα. 6.Οι αθλητικές υποδομές είναι αναντίστοιχες με τις ανάγκες της νεολαίας ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα που συγκεντρώνεται ο πληθυσμός 7.Η ανίχνευση και η καλλιέργεια του ταλέντου και της κλίσης σε ένα άθλημα, ενώ διαπιστώνεται στο σχολείο, δεν είναι εύκολο να καλλιεργηθεί και να αξιοποιηθεί ακόμα παραπέρα, κάτω από το βεβαρημένο καθημερινό πρόγραμμα του μαθητή. Αλλά και όταν επιτυγχάνεται αυτό παρουσιάζονται στρεβλώσεις. Δεν είναι - από παιδαγωγικής άποψης - σωστό να αφιερώνουν κάποιοι μαθητές όλο τον ελεύθερό τους χρόνο, καθ' όλη τη διάρκεια της σχολικής ζωής, στην προετοιμασία τους και τους αγώνες με όλα τα «μέσα» (μαθητικό ντόπινγκ).

4.2. Εμπορευματοποιημένος Αθλητισμός Η αγοραία λογική που έχουν επιβάλει και οι μέχρι τώρα κυβερνήσεις και η ΕΕ σε αγαστή συνεργασία με τους επιχειρηματίες, έχει αποβάλει όλα τα ιδεώδη και ευγενή χαρακτηριστικά του (κάθε) αθλήματος. Ο συναγωνισμός και η άμιλλα έχουν αντικατασταθεί από τον ανταγωνισμό και τη - με κάθε τρόπο και μέσο - επιδίωξη της νίκης, που επιφέρει πολυποίκιλα οφέλη... Αυτό που σήμερα παρουσιάζεται σαν αθλητικό οικοδόμημα σε ένα μεγάλο του μέρος δεν έχει σχέση ούτε με τη φύση ούτε με την ουσία του αθλητισμού, αλλά με την εξυπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Πρόκειται για οργανωμένη διάλυση του ερασιτεχνικού, ακόμη και του σχολικού αθλητισμού και χρησιμοποίησής του σαν δεξαμενής τροφοδοσίας πρώτων υλών στην αθλητική βιομηχανία και τον εμπορευματοποιημένο πρωταθλητισμό. Λαός και νεολαία αντιμετωπίζονται σαν θεατές - πελάτες των αθλητικών θεαμάτων που οργανώνουν οι Ομοσπονδίες - επιχειρήσεις. Τα ευχολόγια για τις αξίες που καλλιεργεί ο αθλητισμός, την καταπολέμηση του ντόπινγκ κλπ., ηχούν μόνο σαν κοροϊδία, όταν την άμιλλα την αντικαθιστά ο άγριος ανταγωνισμός.