Προσφώνηση του Δημθτρη Καζάκη στο 5ο Συνέδριο του ΕΠΑΜ Αγαπθτζσ φίλεσ, φίλοι, ςυναγωνίςτριεσ και ςυναγωνιςτζσ. Αγαπθτοί προςκεκλθμζνοι. Οι πολιτικοί δεν μποροφν να ακοφνε τουσ λαοφσ τουσ. Ρρζπει και οφείλουν να ακοφνε τισ παγκόςμιεσ ελίτ, οι οποίεσ ζχουν ωσ κοινό ςθμείο αναφοράσ τθ βιωςιμότθτα όχι των λαϊν, των εκνϊν και των χωρϊν, αλλά των τραπεηϊν και των χρθματαγορϊν. Ειδικά μετά το δθμοψιφιςμα του βρετανικοφ λαοφ υπζρ του Brexit δεν είναι λίγοι εκείνοι που το κζτουν πλζον ανοιχτά. "Είναι ϊρα για τθν ελίτ να ξεςθκωκεί ενάντια ςτισ αδαείσ μάηεσ. Το Brexit ζχει απογυμνϊςει το πολιτικό ςχίςμα τθσ εποχισ μασ. Δεν είναι θ αριςτερά εναντίον τθσ δεξιάσ. Είναι ανάμεςα ςτουσ λογικοφσ εναντίον των παράλογα οργιςμζνων."
Ζτςι ζγραφε ςτισ 26 Λουνίου ζνασ από τουσ εκδότεσ του περιοδικοφ Foreign Policy, το οποίο είναι γνωςτό για τθν επιρροι του ςτα υψθλά κλιμάκια διαμόρφωςθσ παγκόςμιασ πολιτικισ. Κι αυτό είναι αλικεια. Το Brexit ζφερε ορμθτικά ςτθν επιφάνεια το κυρίαρχο πολιτικό ςχίςμα τθσ εποχισ μασ. Ανάμεςα ςτο δικαίωμα των λαϊν ςτθν εκνικι τουσ αυτοδιάκεςθ και τθ δθμοκρατία όπου όλεσ οι εξουςίεσ εκπορεφονται από το λαό και αςκοφνται υπζρ αυτοφ, από τθ μια και από τθν άλλθ ςτισ παγκόςμιεσ ελίτ και τα υπερεκνικά μορφϊματα τθσ παγκόςμιασ διακυβζρνθςθσ. Κι αυτό το ςχίςμα δεν εκφράηεται πλζον μόνο ι απλά ανάμεςα ςε χϊρεσ δουλοκτιτεσ και χϊρεσ... δοφλουσ, όπωσ ςυνζβαινε επί αποικιοκρατίασ, αλλά διατρζχει, ςυνταράςςει και διαπερνά όλεσ τισ χϊρεσ. Μικρζσ και μεγάλεσ. Ανεπτυγμζνεσ και λιγότερο ανεπτυγμζνεσ. Λμπεριαλιςτικζσ και μθ. Αυτι είναι θ κυρίαρχθ αντίκεςθ τθσ εποχισ μασ. Αυτι είναι θ κυρίαρχθ αντίκεςθ που διαπερνά πρωτίςτωσ και το υπερεκνικό μόρφωμα τθσ Ευρωπαϊκισ Ζνωςθσ. Ηοφμε μια πρωτοφανι ιςτορικι οπιςκοδρόμθςθ ςτα δόγματα του Imperium Universalis του μεςαίωνα, δθλαδι τθσ παγκόςμιασ αυτοκρατορίασ. Αντί για ζνα ςφςτθμα διακυβζρνθςθσ που να εξαρτάται από τθ κζλθςθ των πολλϊν, του ζκνουσ και του λαοφ, δθμιουργικθκε κυρίωσ με τθν ΕΕ ζνα ςφςτθμα διακυβζρνθςθσ από μια πεφωτιςμζνθ ελίτ πολιτικϊν και γραφειοκρατϊν. Οι ΡΟΛΛΟΛ (εςείσ και εγϊ) είναι απλά πάρα πολφ αδιάφοροι, πάρα πολφ ςυναιςκθματικοί, πολφ απαίδευτοι για να τουσ επιτραπεί με αςφάλεια θ δυνατότθτα να επιλζγουν τισ κυβερνιςεισ τουσ και τισ πολιτικζσ που κα εφαρμόηονται ςτον τόπο τουσ. Θ δθμοκρατία όπου ο λαόσ αποφαςίηει τι κα γίνει ςτον τόπο του, είναι ςφςτθμα αναςφαλζσ για τισ αγορζσ και τθν εξουςία κι επομζνωσ κα πρζπει να αντικαταςτακεί με ζνα ςφςτθμα υπερεκνικϊν εξουςιϊν. Αυτι είναι θ κεντρικι ιδζα που διαπνζει ολόκλθρο το οικοδόμθμα τθσ ΕΕ. Να γιατί οι αξιωματοφχοι τθσ Ζνωςθσ δεν λογοδοτοφν ςε κανζναν, ενϊ είναι προςτατευμζνοι με αυξθμζνεσ αςυλίεσ ζναντι οιουδιποτε ςυςτιματοσ δικαιοςφνθσ. Οι ςφγχρονεσ λογικζσ που κζλουν να αφομοιϊςουν λαοφσ και χϊρεσ ςε ζνα Imperium Universalis, που ςιμερα ονομάηεται παγκόςμια διακυβζρνθςθ, ι ευρωπαϊκι ενοποίθςθ, ςτθρίηονται ςε μια πρόςτυχθ, ανιςτόρθτθ και χυδαία επίκεςθ εναντίον πρϊτα και κφρια
του ζκνουσ και τθσ εκνικισ κυριαρχίασ. Αυτό που επιχειροφν είναι να ταυτιςτεί το ζκνοσ με τον εκνικιςμό, τον κατακερματιςμό, τουσ πολζμουσ, τισ ανωμαλίεσ, τθν αςτάκεια, κοκ. Ακριβϊσ με τθν ίδια λογικι που θ Λερι Συμμαχία ζβλεπε τουσ εκνικοφσ αγϊνεσ των λαϊν ςαν απειλι εναντίον τθσ Pax Europeana, που υποτίκεται ότι μποροφςαν να εγγυθκοφν μόνο οι μεγάλεσ δυναςτείεσ και θ απολυταρχία τουσ ςτθν Ευρϊπθ. Κζλουν να ξεχνοφν ότι το ςφγχρονο ζκνοσ είναι το λίκνο κάκε δθμοκρατικοφ δικαιϊματοσ και ελευκερίασ των λαϊν. Είναι το προνομιακό πεδίο κάκε κοινωνικισ κατάκτθςθσ και πολιτικοφ δικαιϊματοσ των πολλϊν, των αδυνάμων, των εργαηομζνων. Χωρίσ αυτό δεν μπορεί να υπάρξει οφτε καν ιδζα δθμοκρατίασ και ελευκερίασ για τθν κοινωνία. Κανείσ δεν μπορεί να αρνθκεί τισ καταςτροφζσ του εκνικιςμοφ και του βρϊμικου, ανιςόρροπου αιςκιματοσ, που κζλει το ζκνοσ ανάδελφο και προϊόν κάποιασ ανϊτερθσ κεϊκισ αποςτολισ. Πμωσ οι κριτικοί του εκνικιςμοφ, που είναι επίςθσ και αρνθτζσ των εκνϊν, ξεχνοφν πολφ εφκολα τα επιτεφγματα αυτοφ του τφπου πολιτικισ οργάνωςθσ. Το ζκνοσ ζχει ωσ αρχι και ωσ επιδίωξι του τθ ςυμμετοχι όλου του κυβερνϊμενου λαοφ ςτο κράτοσ. Στθν άςκθςθ τθσ κυριαρχίασ ςε μια επικράτεια, που δεν πρζπει να περιορίηεται απλά ςτουσ κατζχοντεσ τθ δφναμθ και τθν εξουςία. Με ςκοπό τθ ςυμμετοχι ςτο κράτοσ διεκδικοφν όλεσ οι μειονότθτεσ να αναγνωριςτεί θ γλϊςςα τουσ και να γίνουν ιςότιμοι πολίτεσ. Με ςκοπό τθν αποφαςιςτικι ςυμμετοχι ςτθν άςκθςθ τθσ εξουςίασ διεκδικοφν οι εργαηόμενεσ τάξεισ, με πρϊτεσ τισ εργατικζσ, τα δικαιϊματά τουσ και αγωνίηονται για τισ κατακτιςεισ τουσ ςτο εργαςιακό, τον κοινωνικό και το πολιτικό επίπεδο. Χωρίσ το ζκνοσ κανζνασ αγϊνασ για τθν ιςονομία, τθν ιςοπολιτεία και τθν ιςότθτα ς' όλα τα επίπεδα δεν κα είχε κανζνα, μα κανζνα νόθμα. Πποιοσ καυμάηει τθν εποχι που κάκε μια από τισ κοινωνικζσ λειτουργίεσ εκπλθρϊνονταν από προςωπικότθτεσ χωρίσ ςυγκεκριμζνθ εκνικότθτα (όπωσ για παράδειγμα ςτθν εποχι των μεγάλων αυτοκρατοριϊν), ξεχνά ότι αυτι θ πολυπολιτιςμικότθτα ιταν το αποτζλεςμα ςτρατιωτικϊν κατακτιςεων και ότι απζκλειε από τθν πολιτικι το μεγαλφτερο μζροσ του πλθκυςμοφ. Το να αρνθκεί κανείσ το ςφγχρονο ζκνοσ ςθμαίνει ότι απορρίπτει τθν μεταφορά ςτθν πολιτικι τθσ αιϊνιασ διεκδίκθςθσ τθσ ιςότθτασ και τθσ λφτρωςθσ των κατατρεγμζνων. Ππωσ οι παλιοί γραφειοκράτεσ τθσ απολυταρχίασ τθν εποχι τθσ Λερισ Συμμαχίασ, ζτςι και οι ςθμερινοί απάτριδεσ γραφειοκράτεσ τθσ παγκόςμιασ διακυβζρνθςθσ, παραπονοφνται
γιατί οι λαοί τουσ αντιμετωπίηουν με τόςθ αχαριςτία. Ξεχνοφν "ότι τίποτα, οφτε καν τα καλά πράγματα που χορθγοφνται ι επιβάλλονται, δεν μποροφν να αντιςτακμίςουν τθν απϊλεια τθσ εκνικισ κυριαρχίασ," όπωσ ζγραφε ο Καρλ Μαρξ ςτθ Νζα Εφθμερίδα του ινου τον Αφγουςτο του 1848 καταμεςισ τθσ άνοιξθσ των λαϊν τθσ Ευρϊπθσ. Ππωσ ονομάςτθκαν οι ςαρωτικζσ εξεγζρςεισ των λαϊν τθσ Ευρϊπθσ εναντίον των πολιτικϊν και νομιςματικϊν ολοκλθρϊςεων, που προωκοφςε θ απολυταρχία τθσ εποχισ. "Δεν μπορεί να υπάρξει καμία πραγματικι μεταρρφκμιςθ όςο θ κυριαρχία δεν ανικει εξ ολοκλιρου ςτο ζκνοσ και δεν μπορεί να υπάρξει εκνικι κυριαρχία εφ 'όςον οι αρχζσ του ςυντάγματοσ του 1793 δεν γίνουν πραγματικότθτα," διαλαλοφςε ο Φρίντριχ Ζνγκελσ απθχϊντασ το αίτθμα όλων των λαϊν τθσ εποχισ του. Αν ζνασ λαόσ δεν μάκει να μάχεται για τα ςτοιχειϊδθ, δθλαδι για τθν εκνικι κυριαρχία, για τθν ανεξαρτθςία, για τθν εκνικι του αυτοδιάκεςθ, για τθ δικι του πατρίδα που οφείλει να διαφεντεφει ο ίδιοσ, δεν κα μπορζςει ποτζ του να διεκδικιςει οφτε καν το δικαίωμα ςτθ ηωι. Πςοι ςιμερα ταυτίηουν το ζκνοσ, τθν εκνικι κυριαρχία και ανεξαρτθςία με τον εκνικιςμό, πάςχουν από μια βαριά και ανίατθ αςκζνεια: τον ολοκλθρωτιςμό τθσ κρατοφςασ τάξθσ. Διότι μόνο ο ολοκλθρωτιςμόσ ςτθν ιςτορία ταφτιςε το ζκνοσ με τον εκνικιςμό κι ζτςι γζννθςε τον φαςιςμό και το ναηιςμό. Και ειλικρινά χρειάςτθκε δεκαετίεσ υποβάκμιςθσ του διανοθτικοφ επιπζδου των λαϊν και πρωτίςτωσ τθσ διανόθςθσ. Χρειάςτθκε δεκαετίεσ υποβάκμιςθσ των ςπουδϊν ς' όλα τα επίπεδα. Χρειάςτθκαν εκατοντάδεσ δισ να δαπανθκοφν ςε πτυχία, διδακτορικά και προγράμματα μαηικισ εκπαίδευςθσ, για να οδθγθκοφμε να πιςτεφουμε ωσ νεωτεριςμό τθν ίδια αποςτροφι προσ το ζκνοσ που ζνιωκαν οι παλιοί χρεοκοπθμζνοι εκπρόςωποι του οικουμενιςμοφ τθσ απολυταρχίασ. Ρριν οι μεγάλεσ εκνικζσ απελευκερωτικζσ επαναςτάςεισ των λαϊν τον 19ο αιϊνα τουσ οδθγιςουν ςτο ςκουπιδοτενεκζ τθσ ιςτορίασ. Εκεί απ' όπου ξζκαψαν τισ κεωρίεσ τουσ οι ςφγχρονοι αρνθτζσ των εκνϊν. Και όντωσ πρζπει να είναι κανείσ ιδιαίτερα αμόρφωτοσ, τραγικά χαμθλοφ επιπζδου και προκλθτικά διεςτραμμζνοσ για να ταυτίηει το ζκνοσ με τον εκνικιςμό, μόνο και μόνο επειδι ζτςι το κζλει θ κρατοφςα τάξθ. Σε μια εποχι όπου τα μεγαλφτερα αρπακτικά που γνϊριςε ποτζ θ ανκρϊπινθ ιςτορία, απαιτοφν ανοιχτά ςφνορα και υποβιβαςμό των κρατϊν ςε απλά εργαλεία άςκθςθσ τθσ κυριαρχίασ των αγορϊν, το ζκνοσ, θ εκνικι αυτοδιάκεςθ, θ λαϊκι
κυριαρχία ςυνιςτά το Νο 1 εχκρό τουσ. Κι επομζνωσ το επίπεδο όλων μασ οφείλει να επιςτρζψει ςτθν εποχι του μεςαίωνα. Τότε όπου κυριαρχοφςε ο οικουμενιςμόσ τθσ μοναρχίασ, ο οποίοσ κεμελιωνόταν ςτον οικουμενιςμό τθσ κρθςκείασ ωσ μζςο πνευματικισ καταςτολισ των καταπιεςμζνων. Σιμερα ςτθ κζςθ των παλιϊν μοναρχϊν και μοναρχιϊν ζχουμε τουσ βαρόνουσ του χριματοσ, που αγοράηουν και πουλάνε ολόκλθρεσ χϊρεσ και περιοχζσ του πλανιτθ. Ενϊ ςτθ κζςθ τθσ κρθςκείασ ζχουμε τθ κεολογία τθσ αγοράσ, θ οποία δεν ζχει οφτε καν τθν ελειμονα διάκεςθ τθσ παλιάσ κεολογίασ του μεςαίωνα. Χρειάςτθκε μια ανίερθ ταξικι ςυμμαχία δεξιάσ και αριςτεράσ για να ξεχάςουμε αυτό που ςυνιςτοφςε τθν άλφα-βιτα για κάκε φιλελεφκερο μορφωμζνο διανοοφμενο τθσ εποχισ που οι λαοί διζκεταν ακόμθ εκνικι ςυνείδθςθ και ςτθ βάςθ τθσ πάλευαν για τθ δθμοκρατία και τθν κυριαρχία ςτον τόπο τουσ, τθν πατρίδα τουσ. Χαρακτθριςτικό παράδειγμα το παρακάτω απόςπαςμα του νεαροφ τότε κακθγθτι τθσ κοινωνιολογίασ και μετζπειτα γνωςτοφ πολιτικοφ τθσ κεντροδεξιάσ ςτθν Ελλάδα του 20ου αιϊνα, Ραναγιϊτθ Κανελλόπουλου, ο οποίοσ ζγραφε ςτα 1932: "Αφϋθσ ςτιγμισ ιρξατο αποκρυςταλλοφμενθ θ εκνικι ςυνείδθςισ, ιρξατο και θ ςυν τω χρόνω επικρατιςαςα αςτικι τάξισ, ιτισ εν τω μεταξφ διζλυςε πάντα δεςμόν προσ τθν κατ' αρχάσ ομοφ μετ' αυτισ αγωνιςκείςαν τάξιν των μθ κατεχόντων, εκμεταλλευομζνθ προσ το ίδιον πολιτικόν ι οικονομικόν αυτισ ςυμφζρον τθν ιδζαν του ζκνουσ, τθν εκνικι ςυνείδθςιν. Ο εκνικιςμόσ, του οποίου φορεφσ είναι θ αςτικι τάξισ, εμφανίηεται ωσ προϊόν ακριβϊσ τθσ χειρονομίασ ταφτθσ, δι' ισ απθρνικθ ο αςτόσ τθν κοινιν μεκ' ολοκλιρου του λαοφ "πολιτικιν" καταγωγιν του και εςτράφθ προσ τθν αποκλειςτικιν επιδίωξιν των ςυμφερόντων του. Θ περίπτωςισ αφτθ - περίπτωςισ επικυρουμζνθ υπό τθσ πολιτικισ ιςτορίασ του παρελκόντοσ αιϊνοσ και των τριϊν δεκαετθρίδων του εικοςτοφ αιϊνοσ - δεικνφει κακαρότατα, ότι εκνικιςμόσ και εκνικι ιδζα δεν ζχουν τθν αυτιν καταγωγιν. Ο εκνικιςμόσ χρθςιμοποιεί τθν εκνικιν ςυνείδθςιν, ιτισ εκπροςωπεί ομογζνειαν ψυχικοφ και πνευματικοφ όλου, ωσ μζςον προσ παραβίαςιν ακριβϊσ τθσ ακεραιτότθτοσ του όλου τοφτου, δθλαδι προσ επιδίωξιν ςυμφερόντων, τα οποία όχι μόνον δεν ςζβονται τθν ομοιογζνειαν του ζκνουσ, αλλά βαςίηονται επί τθσ ετερογενείασ τθσ τάξεωσ, ιτισ αποτελεί ακριβϊσ τον φορζα του εκνικιςμοφ. Οι πλείςτοι των πολζμων, οίτινεσ ενεφανίςκθςαν κατά τουσ νεωτζρουσ χρόνουσ ωσ εκδθλϊςεισ εκνικιςμοφ απζβλεψαν εισ τθν εξυπθρζτθςιν των ςυμφερόντων του κεφαλαίου και εξθνάγκαςαν τθν εκνικιν ςυνείδθςιν, όπωσ προβάλθ
εαυτιν εισ ςφαίρασ ενεργείασ, αίτινεσ ζκειντο εκτόσ εαυτισ. Οπωςδιποτε και αν εξεδθλϊκθ εν τθ ιςτορία τθσ ανκρωπότθτοσ ο εκνικιςμόσ, ουδζποτε εξεπορεφκθ οφτοσ εκ τθσ εκνικισ ςυνειδιςεωσ και ιδζασ φυςικϊσ και οργανικϊσ. Θ ςφαίρα ενεργείασ του ευρίςκεται πάντοτε εκτόσ τθσ ςφαίρασ ενεργείασ τθσ εκνικισ ςυνειδιςεωσ. Ωσ εκ του τοφτου δζον κεμελιωδϊσ να διακρίνωμεν τον εκνικιςμόν από του εκνιςμοφ. Εν ω ο εκνιςμόσ είναι θ ιδεολογικι εκδιλωςισ τθσ πίςτεωσ αυτισ ταφτθσ τθσ εκνικισ ςυνειδιςεωσ επί τθν εςωτερικιν και μυςτικιν αυτισ ουςίαν, ο εκνικιςμόσ είναι θ εκμετάλλευςισ τθσ πίςτεωσ ταφτθσ εκ μζρουσ τάξεωσ διαςπϊςθσ τθν οργανικιν ομοιογζνειαν του ζκνουσ και κετοφςθσ ταφτθν εισ τθν εξυπθρζτθςιν πολιτικϊν και οικονομικϊν υπολιςμϊν." Το ΕΡΑΜ δεν δθμιουργικθκε ωσ ζνα ςυνθκιςμζνο πολιτικό ςχιμα. Πςοι από εμάσ πρωτοςτατιςαμε ςτθ δθμιουργία του ΕΡΑΜ είχαμε πλιρθ ςυνείδθςθ ότι αυτό που ζχει ανάγκθ ο λαόσ μασ είναι να ανακτιςει πρϊτα και κφρια τθν εκνικι του ςυνείδθςθ. Να αντιλθφκεί ότι αυτό που διακυβεφεται δεν είναι απλά και μόνο θ ταξικι του υποβάκμιςθ, αλλά θ ιςτορικι του εξαφάνιςθ και εξόντωςθ. Να αντιλθφκεί ότι αυτό που προζχει είναι θ υπεράςπιςθ τθσ πατρίδασ του από το κακεςτϊσ κατοχισ, που επζβαλλε πρϊτα και κφρια το υπερεκνικό μόρφωμα τθσ ΕΕ. Το ΕΡΑΜ είναι το μόνο πολιτικό ςχιμα που γεννικθκε ωσ "τζκνο τθσ Ανάγκθσ κι ϊριμο τζκνο τθσ Οργισ," τθν εποχι που ξεκινοφςε θ μεγαλφτερθ δοκιμαςία του ελλθνικοφ λαοφ τουλάχιςτον ςτθ νεϊτερθ ιςτορία του. Δεν γεννικθκε από παρκενογζνεςθ, αλλά δεν υπιρξε προϊόν του υπάρχοντοσ πολιτικοφ ςυςτιματοσ. Οφτε τθσ δεξιάσ, οφτε τθσ αριςτεράσ. Αντίκετα υπιρξε διαλεκτικι άρνθςθ του ςυνόλου του πολιτικοφ ςυςτιματοσ. Το ΕΡΑΜ γεννικθκε χωρίσ προπατορικό αμάρτθμα και χωρίσ κανενόσ είδουσ πολιτικι ι ιδεολογικι "προίκα". Ξεκίνθςε να οργανϊνεται από μθδενικισ βάςθσ χωρίσ πλάτεσ, χωρίσ μζςα, με μόνο όπλο τθν πίςτθ ςτο δίκιο και τθν αφοςίωςθ των αγωνιςτϊν του ςτθν ελευκερία τθσ πατρίδασ. Σιμερα, το ΕΡΑΜ ςτζκει ακόμθ ορκό, εκεί όπου όλοι οι άλλοι διαλφονται ι αποςυντίκενται. Με πανελλαδικι οργάνωςθ που ςυνεχίηει να αυξάνει και να επεκτείνεται. Γφρω του βλζπουμε παντοφ τα ερείπια και τα κραφςματα του πάλαι ποτζ αντιμνθμονιακοφ χϊρου και τθσ αριςτεράσ. Το ΕΡΑΜ επιβίωςε, αναπτφχκθκε και εξακολουκεί να αναπτφςςεται εκεί όπου κανζνα άλλο μόρφωμα, ςχιμα, κίνθμα - εντόσ κι εκτόσ ειςαγωγικϊν - δεν μπόρεςε. Ροτζ ξανά δεν ςυνζβθ κάτι τζτοιο.
Κι ενϊ το πολιτικό ςφςτθμα τθσ δεξιάσ και τθσ αριςτεράσ κυριολεκτικά καταρρζει, το ΕΡΑΜ ςυνεχίηει ακάκεκτο να οργανϊνεται παντοφ ςτθν Ελλάδα. Σε κάκε γειτονιά, ςε κάκε πόλθ και χωριό. Το ΕΡΑΜ γεννικθκε με τθν φιλοδοξία να παίξει καταλυτικό ρόλο ςτθν κινθτοποίθςθ του λαοφ. Μόνο που για να γίνει κάτι τζτοιο - ςε μια εποχι όπου ο λαόσ ζχει χάςει ουςιαςτικά τθν κοινωνικι του ςυνοχι και τθν εκνικι του ςυνείδθςθ - πρζπει να ακολουκιςει τον μαρτυρικό δρόμο τθσ Φιλικισ Εταιρείασ. Να απλϊςει ζνα ευρφτατο και πυκνό δίκτυο οργανϊςεων, αφοςιωμζνων μελϊν και φίλων, ικανό να δϊςει ςτθν πλειοψθφία του λαοφ τθν χαμζνθ τθσ τιμι και υπόλθψθ, να τθσ εμπνεφςει εμπιςτοςφνθ, φιλότιμο και αξιοπρζπεια. Και για να γίνει αυτό κα πρζπει ο λαόσ μασ να λυτρωκεί από τουσ δαίμονεσ που ζχουν αλυςοδζςει τθν καρδιά και το μυαλό του. Τουσ δαίμονεσ των ιδεολθψιϊν και των ιδεολογιϊν τθσ δεξιάσ και τθσ αριςτεράσ, που τον ζχουν αλυςοδζςει από τθν εποχι του εμφυλίου και τον ζχουν κάνει μαλκακό ςτο μυαλό και κοινωνικά νωκρό. Ανίκανο να αντιλθφκεί το ςτοιχειϊδεσ. Τθν ανάγκθ να υπεραςπιςτεί τον εαυτό του και τθν πατρίδα του. Αυτι είναι και παραμζνει θ μεγαλφτερθ πρόκλθςθ του ΕΡΑΜ. Να αναγεννιςει ςτθ μνιμθ και τθ ςυνείδθςθ τθσ πλειοψθφίασ του λαοφ τισ δικζσ τθσ παραδόςεισ ακατάπαυςτων αγϊνων για τθν ελευκερία και τθ δθμοκρατία ςτον τόπο του. Να αποκακάρει τα ριηίτικα τθσ εκνικισ ςυνείδθςθσ του λαοφ μασ από τισ βρωμιζσ και τα περιττϊματα του εκνικιςμοφ, αλλά και τθσ εςαεί ξενόδουλθσ και βαμμζνθσ ςτο αίμα του λαοφ εκνικοφροςφνθσ των προδοτϊν και των δοςίλογων από τθν εποχι τθσ βαυαροκρατίασ. Να τθσ κυμίςει ότι από τα χρόνια τθσ εκνεγερςίασ του 21 ζωσ τισ μζρεσ τθσ ναηιςτικισ κατοχισ «αντάρτθσ, κλζφτθσ, παλικάρι πάντα είν' ο ίδιοσ ο λαόσ». Κι αυτι θ παράδοςθ δεν ανικει για να τθν μολφνει ςε κανζνα κόμμα, ςε καμιά κομματικι νομενκλατοφρα, ςε καμιά ιδεολογία. Είναι ατόφια και ανικει αποκλειςτικά ςτον ίδιο το λαό. Είναι από τισ καλφτερεσ παραδόςεισ του, γιατί ξεπζραςε τισ διχόνοιεσ των κομματικϊν παρατάξεων και ενϊκθκε για τον κοινό εκνικοαπελευκερωτικό ςκοπό. Το ΕΡΑΜ λοιπόν δεν δθμιουργικθκε για να ενϊςει τισ όποιεσ αντιμνθμονιακζσ δυνάμεισ. Οφτε για να λειτουργιςει ωσ καταλφτθσ ενότθτασ τθσ αριςτεράσ ςτθν όποια παραλλαγι τθσ. Το ΕΡΑΜ ιδρφκθκε ωσ Μζτωπο το 2011, γιατί εκτιμοφςαμε τότε ότι ςτθ ςυγκεκριμζνθ
ιςτορικι ςυγκυρία δεν μπορεί να υπάρξει ενότθτα του λαοφ ςε εκνικοαπελευκερωτικι βάςθ μζςα από μια Μετωπικι ςφμπτυξθ των όποιων δυνάμεων του αντιμνθμονίου, ι τθσ όποιασ αριςτεράσ. Επομζνωσ το πρϊτο και κεμελιϊδεσ κακικον που ζκετε το ΕΡΑΜ ςτον εαυτό του ιταν να λειτουργιςει καταλυτικά μζςα ςτον ίδιο τον λαό για να κατακτθκεί θ ενότθτά του. Ρρωτίςτωσ μζςα από τθν ςυγκρότθςθ μιασ οριηόντιασ, μετωπικισ, αλλά ταυτόχρονα και ενιαίασ οργάνωςθσ, ανοιχτι ςε κάκε αγωνιςτι ανεξάρτθτα ιδεολογίασ, ι άλλθσ πεποίκθςθσ. Ο βαςικόσ τρόποσ για να γίνει κάτι τζτοιο ιταν και παραμζνει μζςα από τθν πολιτικι και οργανωτικι ανάπτυξθ του ΕΡΑΜ απευκείασ μζςα ςτον λαό. Εξαρχισ κεωροφςαμε ότι δεν υπάρχουν πολιτικζσ δυνάμεισ, οι οποίεσ να διακζτουν τζτοιουσ δεςμοφσ με τθν κοινωνία ϊςτε να ςυνδράμουν ςτθν κινθτοποίθςι τθσ μζςα από τθν ςφμπτυξθ ενόσ Μετϊπου, που κα το ςυγκροτοφςαν διαφορετικοί πολιτικοί ςχθματιςμοί, οργανωμζνεσ τάςεισ και ιδεολογικοπολιτικά ρεφματα. Ζπρεπε να ξεκινιςουμε από ζνα ποιό πρωτογενζσ και ςτοιχειϊδεσ επίπεδο. Ζπρεπε το Μζτωπο να ςυγκροτθκεί ωσ τζτοιο απευκείασ μζςα ςτον λαό. Και να ςυγκροτθκεί ωσ οριηόντια και ενιαία οργάνωςθ για τθ μζγιςτθ δυνατι αποτελεςματικότθτα. Από ποφ προζκυπτε μια τζτοια εκτίμθςθ; Από τθν κοινωνικοπολιτικι ανάλυςθ που κάναμε εκείνθ τθν εποχι. Βλζπαμε κακαρά ότι θ αποτυχία του πολιτικοφ ςυςτιματοσ και ειδικότερα τθσ επονομαηόμενθσ αριςτεράσ όλωσ των αποχρϊςεων, είναι θ τρομακτικι απόςπαςι τθσ από τθν κοινωνία. Και μάλιςτα ςε μια εποχι όπου ο λαόσ ζχανε εν πολλοίσ τουσ πανεκνικοφσ δεςμοφσ του μαηί με τισ οργανωμζνεσ κοινωνικζσ και ταξικζσ του αναφορζσ, οι οποίεσ κατά τισ πρϊτεσ μεταπολεμικζσ δεκαετίεσ ςυνιςτοφςαν το υπόβακρο των παλλαϊκϊν κοινωνικϊν και εκνικϊν αγϊνων του. Ζτςι ο λαόσ μετατρεπόταν ςυςτθματικά από το ςφςτθμα εξουςίασ εδϊ και δεκαετίεσ ςε "ψθφολαό", ςε ζνα άκροιςμα κοινωνικοεπαγγελματικϊν ςτρωμάτων, όπου κυριαρχοφςε και κυριαρχεί θ εξατομίκευςθ και θ εξάρτθςθ ςε πρωτόγνωρο βακμό από ζνα απόλυτα διεφκαρμζνο, απολυταρχικό και αντεκνικό κράτοσ. Υπιρχαν πολιτικζσ δυνάμεισ που ς' αυτζσ τισ ςυνκικεσ κα μποροφςαν να εκφράςουν ζςτω και ςτοιχειωδϊσ τθν ενότθτα του λαοφ πάνω ςε εκνικοαπελευκερωτικι βάςθ; Οφτε κατά διάνοια.
Αντίκετα. Τα κόμματα ςτο ςφνολό τουσ είχαν μεταβλθκεί ςε κρατικοδίαιτα μορφϊματα, όπου θ ιδεολογία τουσ είχε μόνο μία βαςικι χρθςιμότθτα, να προςελκφει ψιφουσ και εκλογικι πελατεία. Γι' αυτό και το μόνο που τα νοιάηει ιταν και είναι θ διείςδυςθ ςτουσ μθχανιςμοφσ εξάρτθςθσ τθσ κοινωνίασ για κομματικά οφζλθ, αλλά και οι τυφλζσ ιδεολογικζσ αναμετριςεισ που δικαιολογοφςαν ςτουσ πιςτοφσ τθν ανάγκθ φπαρξι τουσ. Ζπρεπε λοιπόν να εφεφρουμε τον τροχό. Ζπρεπε δθλαδι να δθμιουργιςουμε από μθδενικισ βάςθσ μια καλά οργανωμζνθ πολιτικι δφναμθ μζςα ςτον ίδιο τον λαό, θ οποία κα είχε τθ δυνατότθτα να υπερβαίνει ςτθν πράξθ και με τθν πολιτικι τθσ τουσ παραδοςιακοφσ κομματικοφσ και ιδεολογικοφσ διαχωριςμοφσ, ϊςτε να αναδειχκεί το κεντρικό πατριωτικό κακικον. Θ ανατροπι από τον ίδιο τον λαό του κακεςτϊτοσ κατοχισ. Αυτό ακριβϊσ ςυνιςτοφςε και ςυνιςτά τον Μετωπικό χαρακτιρα του ΕΡΑΜ. Ταυτόχρονα κα ζπρεπε θ οργάνωςθ αυτι να λειτουργεί οριηόντια για να είναι όςο πιο ανοιχτι μπορεί μζςα ςτθν κοινωνία. Αλλά και ενιαία για να είναι αποτελεςματικι ςτισ πολιτικζσ μάχεσ που καλείται να δϊςει. Αποτελεςματικι τόςο για το ίδιο το ΕΡΑΜ, όςο και για το λαό. Τόςο ενιαία όςο το πιο καλά ςυγκροτθμζνο κόμμα. Μζτωπο λοιπόν τόςο ανοιχτό μζςα ςτον ίδιο τον λαό, όςο κανζνα άλλο Μζτωπο ωσ ςφμπραξθ κομμάτων και δυνάμεων. Με τόςο ενιαία και πολιτικά αποτελεςματικι οργάνωςθ, όςο κανζνα άλλο κόμμα πριν και μετά το ΕΡΑΜ. Αυτόσ ιταν ευκφσ εξαρχισ ο διαλεκτικά διττόσ χαρακτιρασ του ΕΡΑΜ, που ςτάκθκε αδφνατον να τον αντιλθφκοφν ακόμθ κι όςοι εντάχκθκαν ςτισ γραμμζσ μασ υπακοφοντασ ςτισ δικζσ τουσ ατηζντεσ και ιδεολθψίεσ. Γιατί όμωσ ενιαία οργάνωςθ; Διότι γνωρίηουμε πολφ καλά ότι ανεξάρτθτα από τισ μορφζσ και τα πεδία τθσ πολιτικισ αναμζτρθςθσ, βαςικόσ κινθτιριοσ μοχλόσ ανατροπισ του κακεςτϊτοσ κατοχισ δεν μπορεί να είναι άλλθ από τθν μαηικι πάλθ του λαοφ. "Τϊρα κατανοοφμε," ζγραφε ο Δθμιτρθσ Γλθνόσ το 1942, "πϊσ ζνασ λαόσ δεν μπορεί να αγωνιςτεί για τθ λευτεριά του ανακζτοντασ το ζργο αυτό ςε λίγα άτομα, ι ςε μερικζσ ομάδεσ, ι ςε μερικά μπουλοφκια, ι ςε λίγουσ τρομοκράτεσ, ι ςε λίγουσ επαγγελματίεσ των αγϊνων. Μαηικι πάλθ ςθμαίνει πάλθ ολόκλθρου του λαοφ. Και επειδι ο απελευκερωτικόσ αγϊνασ δεν μπορεί να φτάςει ποτζ ςε αποτελζςματα αν γίνεται από αςφνταχτα πλικθ ι από μπουλοφκια, μαηικι πάλθ ςθμαίνει οργανωμζνθ πάλθ, πάλθ του λαοφ οργανωμζνου και κινθτοποιθμζνου ολόκλθρου προσ ζνα ςκοπό."
Δεν μπορεί λοιπόν ζνασ πολιτικόσ ςχθματιςμόσ, που επενδφει ςτθ μαηικι πάλθ του λαοφ να μθν ςυγκροτείται ςε ενιαία οργάνωςθ. Λδίωσ όταν ζχει Μετωπικό χαρακτιρα και εκ των πραγμάτων οι ιδεολογικζσ και κοςμοκεωρθτικζσ διαφορζσ ςτισ γραμμζσ του είναι υπαρκτζσ και βακφτατεσ. Τι ςθμαίνει ενιαία οργάνωςθ; Σθμαίνει ότι θ οργάνωςθ δεν είναι ζνα άκροιςμα από καπετανάτα, ι τοπαρχίεσ, όπου ο κακζνασ μπορεί να ςθκϊνει το δικό του μπαϊράκι. Αυτι είναι μια βακιά φεουδαρχικι αντίλθψθ οργάνωςθσ, όπου θ κάκε οργάνωςθ, ο κάκε πυρινασ καταντά να είναι φζουδο μιασ μικρισ κλίκασ. Στο ΕΡΑΜ οι πυρινεσ των μελϊν του είναι μεν κυρίαρχοι, αλλά όχι αυτεξοφςιοι όπωσ τα τιμάρια, ι τα φζουδα ςτθν εποχι του Μεςαίωνα. Οι πυρινεσ αςκοφν κυριαρχία ςτο ΕΡΑΜ ωσ οργανικό μζροσ όλου Μετϊπου. Διαμορφϊνουν όλοι από κοινοφ τθν πολιτικι του Μετϊπου και πεικαρχοφν ςτισ ςυλλογικζσ αποφάςεισ και τισ καταςτατικζσ διαδικαςίεσ, οι οποίεσ είναι οι μόνεσ που επιτρζπουν να υπάρχει δθμοκρατία ςτισ γραμμζσ του ΕΡΑΜ. Εκεί όπου ο κακζνασ κάνει του κεφαλιοφ του όχι μόνο δεν υπάρχει ίχνοσ δθμοκρατίασ, αλλά εκεί αναφφεται ο ολοκλθρωτιςμόσ ωσ πρακτικι και ιδεολογία. Το πρϊτο αναγκαίο βιμα προσ τον φαςιςμό. Το μζλοσ του ΕΡΑΜ εντάςςεται ςτο Μζτωπο, όχι ςτο ςυγκεκριμζνο πυρινα απ' όπου καλείται να λειτουργιςει ςυλλογικά. Τθν αφοςίωςι του τθν οφείλει ςτο Μζτωπο κι όχι ςτον πυρινα του. Εκτόσ κι αν ο πυρινασ λογίηεται ωσ καπετανάτο. Με τθ ςειρά τουσ και οι πυρινεσ ο κακζνασ ξεχωριςτά και όλοι μαηί ανικουν ςτο Μζτωπο, δθλαδι ςτο ΕΡΑΜ κι όχι ςτα μζλθ που τον απαρτίηουν. Το ηιτθμα αυτό ιταν ζνα από τα κορυφαία πεδία αναμζτρθςθσ με τθν ομάδα που παραιτικθκε τελευταία. Στθν απόφαςθ του 4ου Συνεδρίου αναφζρεται ρθτά: "Οι πυρινεσ του Μετϊπου, δεν ανικουν ςε κανζναν άλλον εκτόσ από το ίδιο το Μζτωπο. Δεν είναι «εργολαβία» των μελϊν που τον ςυςτινουν. Επομζνωσ δεν μπορεί κανζνασ να ςταματιςει τθ δράςθ τουσ. Οφτε καν θ ςυνζλευςθ των μελϊν του. Πποιοσ επιδιϊκει τθν ακινθτοποίθςθ ι τθν διάλυςθ του πυρινα του, τίκεται αυτομάτωσ εκτόσ Μετϊπου." Κι όντωσ ιταν αυτοί οι 4-5 "πυρινεσ" που παραιτικθκαν, οι οποίοι αφεαυτοφ τουσ είχαν ςτθν πράξθ τεκεί εκτόσ Μετϊπου ιδθ πριν το 4ο Συνζδριο. Δεν ιταν καν πυρινεσ. Ιταν εργολαβία ςυγκεκριμζνθσ κλίκασ. Το 4ο Συνζδριο επίςθσ απαιτοφςε: "Για να ανταπεξζλκει το ΕΡΑΜ ςτον αγϊνα και για να αντζξει υπό τισ νζεσ ακόμθ πιο δφςκολεσ ςυνκικεσ, χρειάηεται να γίνει ακόμθ πιο ςυνεκτικι
και ενιαία οργάνωςθ. Κα πρζπει οι οργανϊςεισ και τα όργανά τουσ να λειτουργοφν ςαν ενιαίοσ οργανιςμόσ μάχθσ τόςο ςτα κακθμερινά πολιτικά μζτωπα, όςο και μζςα ςτθν κοινωνία με όρουσ κινιματοσ. Για να γίνει αυτό τα μζλθ του Μετϊπου κα πρζπει να μάκουν ςτθν πράξθ τι ςθμαίνει ςυνειδθτι πεικαρχία. Ρεικαρχία του ςυνειδθτοφ αγωνιςτι, που δεν ςτρατεφτθκε για μια βόλτα μζχρι τισ εκλογζσ και το κοινοβοφλιο. Οφτε ςτρατεφκθκε ςε μια ακόμθ ςζχτα που κατζχει τθν απόλυτθ αλικεια. Ρρόκειται για τθν πεικαρχία που κρίνει και αξιολογεί τθ δράςθ όλων ανεξαιρζτωσ των μελϊν και των οργανϊςεων του Μετϊπου με βάςθ το αποτζλεςμα, τθ διεφρυνςθ τθσ επιρροισ του ςτον απλό κόςμο, αλλά και τθν κινθτοποίθςθ μαηϊν ςτα προτάγματά του." Τα καταφζραμε; Σε μεγάλο βακμό. Πχι όμωσ όςο κα κζλαμε, ι επιδιϊκαμε. Το ΕΡΑΜ ζμακε επιτζλουσ να δρα με βάςθ οργανωτικό και πολιτικό ςχζδιο, όπου υπάρχουν ςτόχοι, ποςοτικοί και ποιοτικοί. Ζμακε να μετρά τθ δράςθ του με βάςθ τα αποτελζςματά τθσ. Ζμακε να αξιολογεί τθ ςυνειςφορά κάκε πυρινα και ςυναγωνιςτι με βάςθ τθν υλοποίθςθ των ςτόχων που ζχουμε κζςει ςυλλογικά για τον εαυτό μασ. Ζμακε να αναπτφςςεται οργανωτικά ςε κάκε γειτονιά, ςε κάκε χωριό, ςε κάκε γωνιά τθσ πατρίδασ μασ. Ζμακε τι ςθμαίνει ςτθν πράξθ αγωνιςτισ, αφοςιωμζνοσ ςτθν απελευκζρωςθ τθσ πατρίδασ. Και ο αγωνιςτισ, όπωσ πολλζσ φορζσ ζχει αποδείξει θ ιςτορία των εκνικϊν και κοινωνικϊν αγϊνων, ζχει ςαν γενικό οριςμό εκείνον που ζδωςε ο Νικόλαοσ Δραγοφμθσ ιδθ από τα πρϊτα χρόνια τθσ επανάςταςθσ του 1821: "Αγωνιςτισ ελζγετο ο προκφμωσ, απροφαςίςτωσ και αφιλοκερδϊσ υπθρετϊν υπζρ του αγϊνοσ, ο αγογγφςτωσ υποβάλλων εαυτόν εισ πάςαν κακουχίαν, ο πεινϊν, ο γυμνθτεφων, ο εισ όρθ και ςπιλαια περπλανϊμενοσ, ο φειδόμενοσ των δθμοςίων, ο μθ αποβλζπων εισ τίτλουσ, βακμοφσ, παράςθμα ι άλλασ τιμάσ, ο δυνάμενοσ να ηιςθ εν ευπακεία εκτόσ τθσ Ελλάδοσ, και όμωσ προτιμϊν να δεινοπακι εν αυτι, ενί λόγω ο τικζμενοσ υπεράνω του ιδίου ςυμφζροντοσ το κοινόν και αποκνιςκων υπζρ πατρίδοσ". Με μεγάλθ χαρά και ιδιαίτερθ ςυγκίνθςθ οφείλω να πω - πϊσ ςιμερα ςτθν ζναρξθ του 5ου Συνεδρίου μασ αιςκάνομαι ότι βρίςκομαι ανάμεςα ςε αλθκινοφσ ςυναγωνιςτζσ, ςε ςυντρόφουσ με τθν κυριολεξία τθσ λζξθσ - κι όχι όπωσ αυτι ξεφτιλίςτθκε από τθν αριςτερά - οι οποίοι μποροφν να αντεπεξζλκουν ςε κάκε δυςκολία, ςε κάκε αντιξοότθτα ϊςτε με υπερθφάνεια να επαναλαμβάνουν τουσ ςτίχουσ του θρωικοφ Κοφριου: Κάλλιο για τθν Ρατρίδα, κανζνασ να χακι,
Ι να κρεμάςθ φοφντα, για ξζνον ςτο ςπακί. Πλα αυτά που είπαμε ςθμαίνουν ότι είμαςτε ενάντια ςτισ ςυμμαχίεσ και τισ ςυνεργαςίεσ; Κάκε άλλο. Οι ςυμμαχίεσ και οι ςυνεργαςίεσ είναι ζνασ αποφαςιςτικόσ δρόμοσ για να ξεκακαρίςει το πολιτικό τοπίο και να αναδειχκεί θ κυρίαρχθ αντίκεςθ, το κυρίαρχο ςχίςμα ςιμερα. Κι αυτό δεν είναι ανάμεςα ςτισ αντιμνθμονιακζσ και μνθμονιακζσ δυνάμεισ, οφτε ανάμεςα ςτθν όποια δεξιά και ςτθν όποια αριςτερά. Θ κυρίαρχθ αντίκεςθ είναι ανάμεςα ςτισ δυνάμεισ που αναδεικνφουν ωσ πρϊτιςτο κακικον το εκνικοαπελευκερωτικό, πατριωτικό, δθμοκρατικό ςκοπό ςτισ ςθμερινζσ ςυνκικεσ και ς' εκείνεσ που ζχουν αποδεχκεί το κακεςτϊσ ιμπεριαλιςτικισ κατοχισ τθσ πατρίδασ και παγκόςμιασ διακυβζρνθςθσ. Είτε μιλοφν εξ ονόματοσ του καπιταλιςμοφ, είτε του αντικαπιταλιςμοφ. Για μασ οι πολιτικζσ ςυνεργαςίεσ και ςυμμαχίεσ ζχουν νόθμα μόνο ςτον βακμό, που τόςο ςτο επίπεδο του κινιματοσ, όςο και ςτο επίπεδο τθσ γενικισ πολιτικισ προωκοφν τθ ςυνείδθςθ και τθν πρακτικι τθσ ενότθτασ του λαοφ μπροςτά ςτο κεντρικό πατριωτικό κακικον. Και θ ενότθτα του λαοφ αναλφεται, πρϊτο, ςτθν ενότθτα του ςκοποφ, που δεν μπορεί παρά να είναι θ ανατροπι του κακεςτϊτοσ κατοχισ και θ εγκακίδρυςθ μιασ αλθκινά δθμοκρατικισ, ανεξάρτθτθσ και κυρίαρχθσ για τον λαό πολιτείασ. Δεφτερο, ςτθν ενότθτα τθσ οργάνωςθσ, που δεν μπορεί παρά να ςυνκζτει ςτθν υπθρεςία του κοινοφ ςκοποφ κάκε κινθματικι και πολιτικι δράςθ μζςα ςτθν κοινωνία. Και τρίτο, ςτθν ενότθτα τθσ πολιτικισ θγεςίασ, που ςθμαίνει ότι μπορεί να ςυςπειρωκεί θ μεγάλθ πλειοψθφία του λαοφ γφρω από τον κοινό ςκοπό, υπερβαίνοντασ διαχωριςμοφσ ιδεολογίασ. Ασ βάλουμε επιτζλουσ καλά μζςα ςτο νου και ςτθν καρδιά μασ τα ςοφά λόγια του δάςκαλου τθσ εκνικισ αντίςταςθσ, Δθμιτρθ Γλθνοφ: "Δεν υπάρχει ςτιγμι ιερϊτερθ από τθ ςθμερινι για να βάλουμε κάτω όλοι τισ προςωπικζσ μασ φιλοδοξίεσ, τισ προςωπικζσ μασ φιλοτιμίεσ, τα παρελκόντα μασ, τα πάκθ μασ, τα μίςθ μασ, τα ςυμφζροντά μασ, τισ ςοφίεσ μασ και τισ γνϊςεισ μασ, και να τα υποτάξουμε όλα μα όλα ςτον ζνα και μόνο ιερό ςκοπό τθ ςωτθρία του λαοφ μασ και τθν απολφτρωςι του από τθν ςκλαβιά. Πποιοσ, κρατϊντασ οποιουςδιποτε προςωπικοφσ υπολογιςμοφσ, ςυμφζροντα, μίςθ, αντιπάκειεσ, ςυμπάκειεσ και φιλοδοξίεσ και "ιδεολογίεσ", καταπολεμάει
ι υπονομεφει μ' οποιοδιποτε τρόπο τθν ενότθτα του εκνικοαπελευκερωτικοφ αγϊνα, τθν ενότθτα ςτουσ ςκοποφσ, ςτθν οργάνωςθ και ςτθν κακοδιγθςι του, αυτόσ οπουδιποτε και να βρίςκεται, οπωςδιποτε και να λζγεται, είναι ςυνεργάτθσ των ξζνων καταχτθτϊν, κελθματικά ι άκελα, προδότθσ του εκνικοαπελευκερωτικοφ αγϊνα." Το ΕΡΑΜ αποτελεί τθ μοναδικι κιβωτό αυτισ τθσ αλικειασ ςιμερα. Πμωσ οφείλουμε να ομολογιςουμε ότι ςτον αγϊνα μασ δεν αντιμετωπίςαμε πιο φπουλο προδότθ από εκείνον που βάηει τα προςωπικά του πάνω από τον κοινό αγϊνα και ςτο όνομα τθσ δικισ του "κακαρισ αλικειασ", ιδεολογίασ, ι ιδιοπάκειασ, δεν διςτάηει να υπονομεφςει και να διαλφςει τα πάντα. Τουσ βλζπετε γφρω μασ. Τα ερείπια και απομεινάρια δικεν αγωνιςτϊν που ςτθν πράξθ με τθν διαλυτικι τουσ νοοτροπία και πράξθ, ςυνιςτοφν ίςωσ τθ χειρότερθ Ρζμπτθ Φάλαγγα του εχκροφ. Και οφείλουμε επίςθσ να ομολογιςουμε ότι αυτόσ ο πιο φπουλοσ προδότθσ βρίςκεται πολφ ςυχνά μζςα μασ. Είναι ο κακό μασ εαυτόσ. Είναι ο μωροφιλόδοξοσ Κουτροφλθσ που κουβαλάμε όλοι μζςα μασ. Αυτόσ που ξζρει να μετρά τα πάντα με το ατομικό του νιτερζςο, που ξζρει μόνο από καβγάδεσ και ίντριγκεσ, που δεν νιϊκει τι ςθμαίνει ςυλλογικι προςπάκεια και αφοςίωςθ ςτον κοινό ςκοπό, που ξζρει μόνο από κουτςομπολιό και κακίεσ, που ξζρει να καταςκευάηει ιδεολογίεσ και ιδεολογιματα για να προςτατευτεί από τθν ςκλθρι πραγματικότθτα, που ξζρει να κρφβει τθ δειλία, τθν άγνοια και τθν ανεπάρκειά του με τθ διαβολι των άλλων, που ξζρει να δθλθτθριάηεται και να δθλθτθριάηει τα πάντα γφρω του με το μίςοσ και τθν τυφλι οργι προσ όλουσ και όλα. Άλλωςτε, για τα πρωτεία ξεψυχά κάκε ωμιόσ λεβζντθσ, μόνον αυτόσ πρωκυπουργόσ, μόνον αυτόσ αφζντθσ, όπωσ εφςτοχα ςατίριηε ο Γεϊργιοσ Σουρισ. Το 5ο Συνζδριό μασ οφείλει να αποτελζςει τομι. Να ανεβάςει τον πιχθ των απαιτιςεων ςτο επίπεδο των αναγκϊν, όχι του ΕΡΑΜ, αλλά του ίδιου του λαοφ και των απειλϊν που τον ςτοιχειϊνουν. Οφείλει να χαράξει το οργανωτικό και πολιτικό ςχζδιο που κα επιτρζψει ςτο ΕΡΑΜ να αναδειχκεί ςε βαςικό καταλφτθ των εξελίξεων υπζρ του λαοφ και τθσ πατρίδασ μζςα ςτον επόμενο χρόνο, δθλαδι με ορίηοντα το 6ο ετιςιο ςυνζδριό του. Οι καιροί ου μενετοί! Ευχαριςτϊ.
Μοςχάτο, 1 Λουλίου 2016