Πρώτη ενότητα: «Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ»
Επιχειρηματίας είναι ο άνθρωπος που κινητοποιεί τους απαραίτητους πόρους και τους εκμεταλλεύεται παραγωγικά για την υλοποίηση μιας επιχειρηματικής ευκαιρίας με σκοπό την επίτευξη κέρδους.
Διοίκηση Επιχειρήσεων Η διοίκηση (μάνατζμεντ) είναι ο τρόπος δουλειάς με άλλους και μέσω άλλων ατόμων για την επίτευξη των αντικειμενικών στόχων ενός επιχειρηματικού οργανισμού και των μελών του. Περιλαμβάνει τη διαδικασία σχεδιασμού, οργάνωσης διεύθυνσης - ηγεσίας και ελέγχου των περιορισμένων χρηματικών, φυσικών και ανθρώπινων πόρων για την επίτευξη των προκαθορισμένων στόχων.
Επιχειρηματικότητα «η Επιχειρηματικότητα» προέρχεται από το ρήμα επιχειρώ που σημαίνει ενεργώ με συγκεκριμένο στόχο. Ο στόχος είναι η δημιουργία και διάθεση μελλοντικών προϊόντων και υπηρεσιών χωρίς να υπάρχει βεβαιότητα για το τελικό αποτέλεσμα της προσπάθειας. Επιτυγχάνεται με την κινητοποίηση όλων των απαραίτητων διαθέσιμων πόρων. Επιχειρηματικότητα είναι η προσεκτική ανάλυση (πως, από ποιον και με τι επιπτώσεις) της διαδικασίας ανακάλυψης ευκαιριών, της αξιολόγησης και αξιοποίησης τους.
Ο επιχειρηματίας είναι συνήθως και ιδιοκτήτης της επιχείρησης. Σε πολλές όμως περιπτώσεις, επειδή οι πόροι που διαθέτει δεν επαρκούν για την επίτευξη των στόχων που έχει θέσει, βρίσκει και άλλους ανθρώπους (μετόχους), οι οποίοι πιστεύουν στην ιδέα του και είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν κεφάλαια.
Επιχειρηματικότητα στην Αρχαία Οι Αρχαίοι Έλληνες αποδέχονται τον ρόλο του Επιχειρηματία και την χρησιμότητα του στην οικονομική ζωή της πόλης που ζει. Το κυνήγι του κέρδους όταν γίνεται σε ηθικά και νόμιμα πλαίσια έχει θετικά αποτελέσματα για την οικονομική ανάπτυξη της πόλης, οδηγεί σε ανάπτυξη των τεχνών και του πολιτισμού και επιτυγχάνεται ισορροπία μεταξύ αγοράς και ζήτησης Ελλάδα (1)
Επιχειρηματικότητα στην Αρχαία 1. Η επιχειρηματικότητα εμφανίζεται κυρίως στο εμπόριο μέσω της Θάλασσας 2. Αφορά την ανακάλυψη και υλοποίηση κερδοφόρων ευκαιριών 3. Επικεντρώνεται σε νέες ιδέες για νέες επιχειρήσεις Ελλάδα (2)
Αναφορές σε κείμενα Πλατωνική Καχυποψία «Οικονομικός» Ξενοφώντας Δημοσθένειο Arbitrage Αριστοτέλεια Υποστήριξη Ατομικού Συμφέροντος Ρωμαϊκή Ανυπαρξία
Η Επιχειρηματικότητα τον Μεσαίωνα (1) Μεταξύ 2ου αιώνα μ.χ. και την περίοδο του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, η Χριστιανική Θεολογία προκάλεσε ποικίλες αντιπαραθέσεις σε σχέση με την τον τρόπο που πρέπει να ερμηνεύουμε την επιχειρηματική συμπεριφορά. Κύριο μέλημα της Εκκλησίας, ήταν η άσκηση κριτικής σε θέματα όπου οι οικονομικές πράξεις είχαν επιπτώσεις ηθικής φύσεως Πολλοί από τους Πατέρες της Εκκλησίας, στα κείμενά τους, θεωρούν απαγορευτική την τοκογλυφία, που την εννοούν ως την χρέωση τόκων μέσω δανείων Η Εκκλησία, αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στην ανάγκη του ανθρώπου να εργάζεται προκειμένου να δίνει τροφή στην ψυχή του και να συγκεντρώνει εισόδημα το οποίο θα διαθέσει σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στο κυνήγι του χρήματος, που γεννά το φθόνο και την απληστία.
Η Επιχειρηματικότητα τον Μεσαίωνα (2) Τα ηθικά προστάγματα, η καχυποψία απέναντι στην επιχειρηματική δραστηριότητα και η δυσπιστία, επηρέασαν σημαντικά την εικόνα του επιχειρηματία Παρουσιάζεται ως άπληστος και ανέντιμος άνθρωπος, με συνέπεια, ακόμη και σήμερα, σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης οι φορείς της επιχειρηματικότητας να αμφισβητούνται ως προς τις προθέσεις τους. Μεταξύ 12ου και 16ου αιώνα παρουσιάζεται μια μεταστροφή ορισμένων πατέρων της εκκλησίας η οποία ξεκινά από την μελέτη και την έρευνα κειμένων των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων
Ακινάτης: Εμπλοκή σε Επιχειρηματικές Δραστηριότητες(1) 1. Η ανάγκη του ανθρώπου να εξασφαλίσει τα προς το ζην 2. Η επιθυμία συσσώρευσης χρήματος με σκοπό τη φιλανθρωπική τους διάθεση και την δημιουργία δημόσιων κοινωφελών έργων 3. Η προστιθέμενη αξία μέσα από τη βελτίωση των αγαθών 4. Οι διακυμάνσεις της αξίας ενός αγαθού που προέρχονται από χρονικές ή γεωγραφικές διαφορές 5. Η ανάληψη κινδύνου με επιχειρηματικό κέρδος.
Ακινάτης: Νομιμοποίηση της Επιχειρηματικής Δραστηριότητας Ο Ακινάτης αναγνωρίζει το ρόλο του επιχειρηματία: στο να προσθέτει αξία στα αγαθά στο να τα επαναπροσδιορίζει χρονικά και χωρικά, εκεί όπου η προσφορά είναι δυσεύρετη. Αναγνωρίζει επίσης το γεγονός ότι η ανάληψη κινδύνου προϋποθέτει κάποια μελλοντική χρηματική απόδοση. Ο επιχειρηματίας αρχίζει πλέον να νοείται σαν οντότητα χρήσιμη στην κοινωνία και την οικονομία
Το 18ο αιώνα οι Φυσιοκράτες αναφέρονται στην επιχειρηματικότητα, την οποία θεωρούν συνυφασμένη με την εκμετάλλευση των προϊόντων της γης. Έπειτα, οι κλασικοί οικονομολόγοι την παρουσιάζουν ως την επιτυχημένη οργάνωση των συντελεστών της παραγωγής από τον επιχειρηματία, με σκοπό την ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής και τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Στην συνέχεια αναλαμβάνει την διοίκηση και την εποπτεία της επιχείρησης αλλά και τους διαφόρους κινδύνους που την απειλούν.
Μαρξιστική Προσέγγιση Οι ριζοσπάστες με κύριο εκπρόσωπο τον Μαρξ στράφηκαν εναντίον της λειτουργίας του κεφαλαιούχουεπιχειρηματία, υποστηρίζοντας ότι στηρίζεται στη δύναμη των κεφαλαίων που διαθέτει, ενοικιάζει την εργατική δύναμη ώστε να παράγει προϊόντα μεγαλύτερης αξίας από αυτή που πλήρωσε για την εργασία, Το επιχειρηματικό κέρδος δεν αποτελεί ανταμοιβή για κάποια παραγωγική δραστηριότητα. Το επιχειρηματικό κέρδος αποτελεί το αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των παραγωγικών σχέσεων που έχει επιβληθεί από το καπιταλιστικό σύστημα.
Νεοκλασική Σχολή Ο κύριος εκπρόσωπος της σχολής αυτής ήταν ο Alfred Marshall ο οποίος επισήμανε τρεις βασικές λειτουργίες ενός επιχειρηματία: συγκεντρώνει τα απαραίτητα κεφάλαια και το εργατικό δυναμικό που απαιτούνται για την ολοκλήρωση της παραγωγικής διαδικασίας οργανώνει το γενικό πλάνο οργάνωσης και λειτουργίας της επιχείρησης επιβλέπει την πορεία της εξετάζοντας τα πάντα με λεπτομέρεια
Αυστριακή Σχολή Ουσιαστικά ο επιχειρηματίας είναι ο «φορέας των αλλαγών», ο «καταλύτης» που εισάγει τις καινοτομίες, τα νέα προϊόντα, νέες μεθόδους παραγωγής, νέες τεχνικές πωλήσεων, νέους τύπους εξοπλισμού. Σχεδόν κάθε νέα επιχειρηματική δραστηριότητα είναι αποτέλεσμα μίας «δημιουργικής καταστροφής», της «καταστροφής» κάποιας επιχειρηματικής δραστηριότητας που προϋπάρχει, και έτσι δημιουργείται κάτι καινούργιο, το οποίο με επιτυχία αντικαθιστά το παλαιότερο.
Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970 μεγάλη έμφαση δίνεται στη μελέτη μικρών, ραγδαία αναπτυσσόμενων επιχειρήσεων και στη σύνδεσή τους με την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία. Σε γενικές γραμμές, η προσέγγιση της επιχειρηματικότητας μέσα από διαφορετικές επιστήμες συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.
Πλεονεκτήματα Επιχειρηματικότητας Οι Επιχειρηματίες είναι αφεντικά του εαυτού τους. Οι Επιχειρηματίες ασχολούνται με δουλειές που τους αρέσουν. Οι Επιχειρηματίες είναι δημιουργικοί και καινοτόμοι. Οι Επιχειρηματίες μπορεί να κερδίσουν πολλά. Η Επιχειρηματικότητα ενέχει υψηλό ποσοστό κινδύνου. Υψηλός κίνδυνος σημαίνει όμως και πολύ υψηλή απόδοση εάν η επιχείρηση πετύχει τον στόχο της.
Μειονεκτήματα Επιχειρηματικότητας Η Επιχειρηματικότητα έχει υψηλό κίνδυνο. Οι Επιχειρηματίες αντιμετωπίζουν αβεβαιότητα στην επίτευξη εσόδων αλλά και στην «κανονικότητα είσπραξης τους. Οι Επιχειρηματίες εργάζονται πολλές ώρες.. Οι Επιχειρηματίες λαμβάνουν όλες τις κρίσιμες αποφάσεις μόνος του.
Πώς οι επιχειρηματίες ανακαλύπτουν οικονομικά συμφέρουσες ευκαιρίες που οι άλλοι αγνοούν; Πώς ορίζουν και επιλέγουν τους πιο ελκυστικούς κλάδους για να δραστηριοποιηθούν; Πώς συνθέτουν τους απαραίτητους πόρους για να διευθύνουν μια εντελώς καινούρια επιχείρηση; Πώς δημιουργούν και διατηρούν επιχειρηματικά πλεονεκτήματα;
Η διαδικασία του επιχειρείν Η υλοποίηση της επιχειρηματικής ιδέας και το ξεκίνημα μιας νέας επιχείρησης περιλαμβάνουν πέντε σημεία-κλειδιά, που αποτελούν τη διαδικασία του επιχειρείν. Αυτά είναι: 1. το επιχειρηματικό περιβάλλον 2. η επιχειρηματική ευκαιρία 3. ο σχεδιασμός της νέας επιχείρησης 4. η εξασφάλιση των απαραίτητων πόρων, και 5. η λειτουργία της νέας επιχείρησης