ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΤΜΗΜΑ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΥΨΟΥΣ ΠΤΩΣΗΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΔΗΣΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΟΥΡΓΙΩΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ AEM 14571 Υπεύθυνος καθηγητής: ΓΑΛΑΖΟΥΛΑΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Θεσσαλονίκη 2015
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. Περίληψη 2. Εισαγωγή 3. Αποτελέσματα 4. Συζήτηση-Συμπεράσματα 5. Βιβλιογραφία
ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η αλτική ικανότητα, η οποία έχει ο κάθε αθλητής ή αθλήτρια της καλαθοσφαίρισης, κατέχει σημαντικό ποσοστό στις βασικές δεξιότητες του αθλήματος (ριμπάουντ αμυντικά επιθετικά,μετακινήσεις κ.α ) ώστε να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Σκοπός της έρευνας ηταν η αξιολόγηση του άλμα πτώση αναπήδηση μετά από τρία διαφορετικά ύψη αλμάτων ( 20 cm, 40 cm, 60 cm ) μεταξύ προπονημένων και μη προπονημένων ενήλικων αθλητριών. Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 26 γυναίκες, 13 αθλήτριες καλαθοσφαίρισης, (μέσης ηλικίας 21,92 ± 1,75 έτη, ύψος 1,76 ± 0,08 cm, και σωματικής μάζας 66,6 ± 8,06 Kg) και 13 γυναίκες μη αθλούμενες (μέσης ηλικίας 20,78 ± 0,58 έτη, ύψος 1,66 ± 0,49 cm, και σωματική μάζα 61,2 ± 7,83 Kg.Για την στατιστική επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (ANOVA with repeated measures) και το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε στο p<.05), χρησιμοποιήθηκε το στατικό πρόγραμμα SPSS 17. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι καλαθοσφαιρίστριες είχαν καλύτερες επιδόσεις από τις μη αθλούμενες στο κατακόρυφο άλμα και από τα τρία ύψη πτώσης που αξιολογήθηκαν και καλό θα ήταν να προτιμούν στην προπόνηση τους άλματα από ύψος πτώσης μέχρι 40 cm γιατί πιθανά επιτυγχάνεται καλύτερη εκμετάλλευση του κύκλου διάτασης βράχυνσης.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η καλαθοσφαίριση εντάσσεται στα δημοφιλέστερα αθλήματα της οποίας η φυσική κατάσταση είναι μια από τις βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της τεχνικής και την επίτευξη των στόχων προπονητών και αθλητών. Η αλτική ικανότητα, η οποία έχει ο κάθε αθλητής ή αθλήτρια, κατέχει σημαντικό ποσοστό στις βασικές δεξιότητες του αθλήματος (ριμπάουντ αμυντικά επιθετικά,μετακινήσεις κ.α ) ώστε να επέλθει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η ικανότητα αυτή η οποία εξασκείται από νεαρή ηλικία, ορίζεται και ως μέσο ανταλλαγής ενέργειας μεταξύ των μυών, των συνδέσμων και των τενόντων. Δηλαδή υπάρχει μεταφορά ενέργεια στις αρθρώσεις των ισχύων γεγονός το οποίο φανερώνει ότι πρόκειται για μια δυναμική πολυαρθρική κίνηση η οποία στηρίζεται στον κύκλο διάτασης βράγχυνσης (Caragna et al.1965 ). Η αξιολόγηση της αλτικής ικανότητας γίνεται με ποικίλους τρόπους όπως : με ημικάθισμα ( squat jump ) με προδιάταση (countermovement jump ) και με πτώση από κάποιο ύψος (drop jump). Και τα τρία κατακόρυφα άλματα είναι εκρηκτικές κινήσεις οι οποίες απαιτούν γρήγορη ταχύτητα αντίδρασης και μέγιστη δύναμη κυρίως από τους εκτείνοντες μύς των κάτω άκρων.
Το drop jump είναι ένα κατακόρυφο άλμα το οποίο βοηθάει στην απόκτηση αντιδραστικής δύναμης γνωστή και ως ελαστική δύναμη η οποία βοηθάει στη μεταφορά δύναμης από ομόκεντρη σε έκκεντρη συστολή.
Κατακόρυφο άλμα Το κατακόρυφο άλμα ως κύρια έκφραση της αλτικής ικανότητας είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες απόδοσης για τα περισσότερα αθλήματα. Το κατακόρυφο άλμα αποτελεί μια εκρηκτική κίνηση η οποία απαιτεί γρήγορο χρόνο αντίδρασης και εφαρμογή μεγάλου πόσου δύναμης κυρίως από τις μυϊκές ομάδες των κάτω άκρων. ( Ashley and Weiss, 1994) Πρωταρχικός σκοπός του κατακόρυφο άλματος είναι η μετακίνηση του κέντρου μάζας του σώματος στην επιθυμητή κατεύθυνση (Philipp and Wilkerson, 1990). Η κατακόρυφη αλτικότητα είναι μια σύνθετη πολυαρθρική κίνηση η οποία έχει την ίδια κινηματική ακολουθία με αυτήν της ταχύτητας. Η διαδικασία αυτή υλοποιείται μέσω της αποτελεσματικής μεταφοράς ενέργειας από την άρθρωση (Oddson, 1989). Η διαδικασία της μεταφοράς ενέργειας από την άρθρωση του ισχίου στην ποδοκνημική γίνεται μέσω των διαρθρικών μυών των παραπάνω αρθρώσεων και πιο συγκεκριμένα από τον μείζονα γλουτιαίο, τον ορθό μηριαίο και τον γαστροκνήμιο (Kraemer an Newton, 1994) Πιθανολογείται ότι το άλμα πτώσης αναπήδηση μπορεί να προκαλέσει βελτίωση της ικανότητας ισχύ των μυών ενώ η επανάληψη του άλματος πτώση (countermovement ) μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση συντονισμού. Επιπρόσθετα πιθανολογείται ότι το drop jump στις νεαρές ηλικίες λόγω της απειρίας της οποίας έχουν στο άθλημα και στην κίνηση διάτασης βράγχυνσης τα αποτελέσματα από τα διάφορα ύψη δεν έχουν μεγάλες διαφορές όπως έχουν στα ενήλικα άτομα τα οποία και αντιλαμβάνονται πιο
εύκολα την αλτική κίνηση προφανώς λόγω της εμπειρίας την οποία έχουν και την προπόνηση.
Κύκλος διάτασης-βράχυνσης (stretch shortening cycle) Ο κύκλος διάτασης βράχυνσης (SSC) κατά την διάρκεια της μυϊκής δραστηριότητας μπορεί να καθοριστεί ως μια διάδοχη της έκκεντρης μυϊκής σύσπασης ακολουθημένο άμεσα από μια σύγκεντρη μυϊκή σύσπαση. Στην περίπτωση του άλματος βάθους (drop jump), οι εκτείνοντας μύες των κάτω άκρων προενεργοποιούνται αρχικά έκκεντρα και εν συνεχεία σύγκεντρα. Είναι γνωστό από την βιβλιογραφία πως η προδιάταση των μυών (έκκεντρη σύσπαση) διαδραματίζει μοναδικό ρόλο στο SSC(Komi, 1994) καθώς αυξάνει την απόδοση σε σύγκριση με καθαρά σύγκεντρη μορφή σύσπασης του μεμονωμένου μυός (Cavagna et al. 1965,1968). Η συσσώρευση ελαστικής ενέργειας κατά την διάρκεια του κύκλου διάτασης-βράχυνσης σε συνδυασμό με την συνεισφορά των αντανακλαστικών του νευρομυικού συστήματος αποτελούν παράγοντες που επηρεάζουν την εκτέλεση άλματος βάθους με αναπήδηση. (Komi & Gollhofer 1997; Dietz et al. 1979; Bosco et al. 1981,1982; Viitasalo et al., 1982). Συγκεκριμένα η συνεισφορά του αντανακλαστικού βραχείας προέλευσης (short-latency stretch-reflex) προστίθεται στο συνολικό μέγεθος που αποδίδει ο μυς κατά τη διάρκεια της σύγκεντρης σύσπασης του μυός. Υπάρχει μαρτυρία πως τα αντανακλαστικά αυτά ενεργούν σαν ένας ρυθμιστικός μηχανισμός που πιθανόν ελέγχουν την μυϊκή σκληρότητα. (Ηouk, 1979). Σε μια έρευνα (Horita et al., 1996) προτάθηκε πως η αλληλεπίδραση μεταξύ των αντανακλαστικών και της μυϊκής σκληρότητας
(stiffness) των εκτεινόντων μυών του γόνατος παίζει σημαντικό ρολο στην ρύθμιση της απόδοσης σε ένα άλμα βάθους. Η ικανότητα του μυός να αποθηκεύει και έπειτα να χρησιμοποιεί ελαστική ενέργεια εξαρτάται από τη μήκος του μυός και την ταχύτητα σύσπασης (Cavagna et al., 1965) την (Bosco et al., 1981). Συγκεκριμένα, η χρησιμοποίηση ή αξιοποίηση της αποθηκευμένης ελαστικής ενέργειας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προδιάταση. (Bosco et al., 1981). Όσο πιο αργή είναι η προδιάταση τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η απώλεια της αποθηκευμένης ελαστικής ενέργειας (Horita et al., 1968). Ανασταλτικό παράγοντα στην αξιοποίηση της αποθηκευμένης ελαστικής ενέργειας διαδραματίζει και το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολαβεί άμεσα στο τέλος της έκκεντρης σύσπασης του μυός αι το ξεκίνημα της ομόκεντρης συστολής του ιδίου. (Bosco et al., 1976). Γενικά, οι μηχανισμοί που ενεργοποιούνται για την μεγαλύτερη παράγωγη έργου που μπορεί να παράγει ο μυς κατά την διάρκεια του κύκλου διάτασης βράχυνσης είναι (Sale, 1985) Προενεργοποίηση του κεντρικού νευρικού συστήματος Ελαστικός μηχανισμός του μυοτενόντιου συμπλέγματος Συσταλτός μηχανισμός Αντανακλαστικά
Άλμα μετά από πτώση (Drop jump) Στην εκτέλεση ενός drop jump ο αθλητής πέφτει από μια ανυψωμένη από το έδαφος πλατφόρμα και έρχεσαι σε επαφή με το έδαφος με τις άκρες των δάχτυλων των ποδιών, εκτελώντας κάμψη στα γόνατα και τα ισχία. Οι μύες των σκελών προενεργοποιούνται πριν την προσγείωση και παρέχουν μέσω της προδιάτασης μια αρχική αντίσταση για την φάση στήριξης με το έδαφος ενώ επίσης συνδράμει και στην αυξημένη ομόκεντρη συστολή στην συνεχεία. Η μυϊκή ενεργοποίηση εδώ είναι έκκεντρη-ισομετρική-ομόκεντρη και αντιπροσωπεύει απόλυτα τον κύκλο διάτασης βράχυνσης. Οι μύες των κάτω ακρών και ιδιαίτερα οι μύες της ποδοκνημικής μπαίνουν στη λειτουργία του κύκλου διάτασης βράχυνσης κατά την διάρκεια του οποίο έχει βρεθεί ότι η σύγκεντρη φάση σύσπασης διαδέχεται την έκκεντρη φάση. (Cavagna et al., 1968). Στον κύκλο διάτασης βράχυνσης, η σωστή χρησιμοποίηση της ελαστικής ενεργείας και η αντιδραστική ικανότητα διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο για την παραγωγή δύναμης στην φάση της προώθησης και του άλματος που ακολουθεί (Bosco et al., 1982) Παράγοντες που προσδιορίζουν την αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση ενός άλματος με προδιάταση. Η ικανότητα του άλματος με προδιάταση μπορεί να επηρεαστεί από: 1) Ελαστικά στοιχεία του μυός (Kubo et al,. 1999) 2) Τεχνική εκτέλεσης( Bobbert et al,. 1987 and Walsh et al., 1997) 3) Ηλικία (Haywood 1999, Davies et al, 1983,Kubo et al,2001)
4) Το φύλο (Bosco 1985, Bosco & Komi 1980) 5) Προφορική ανατροφοδότηση (Onate et al, 2001) 6) Τύπος μυϊκών ινών( Mero et al, 1981 Bosco et al 1982 Komi &Bosco 1978) 7) Επίπεδο ανάπτυξης (Hass et al,. 2005, Croces at,. 2004 Decker et al, 2003) 8) Προπονητικό υπόβαθρο (Hakkinen & Komi 1985, Hakkinen 1989, kollias et al,.2004) 9) Ελαστικότητα τένοντα (Voigt et al., 1995, Walsh et al., 1997, Arabatzis et al, 2001). Σκοπός της έρευνας είναι η αξιολόγηση του άλμα πτώση αναπήδηση μετά από τρία διαφορετικά ύψη αλμάτων ( 20 cm, 40 cm, 60 cm ) μεταξύ προπονημένων και μη προπονημένων ενήλικων αθλητριών. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΥΛΙΚΟ Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά 26 γυναίκες, 13 αθλήτριες καλαθοσφαίρισης, (μέσης ηλικίας 21,92 ± 1,75 έτη, ύψος 1,76 ± 0,08 cm, και σωματικής μάζας 66,6 ± 8,06 Kg) και 13 γυναίκες μη αθλούμενες (μέσης ηλικίας 20,78 ± 0,58 έτη, ύψος 1,66 ± 0,49 cm, και σωματική μάζα 61,2 ± 7,83 Kg Όλες οι συμμετέχουσες ήταν υγιείς και δεν είχαν ιστορικό τραυματισμού τον τελευταίο χρόνο. Πριν την αξιολόγηση πραγματοποίησαν γενική προθέρμανση 5 λεπτών και διατάσεις των κάτω άκρων. Όλες οι εξεταζόμενες εκτελούσαν άλματα εξοικείωσης από τα ύψη πτώσης 20 cm, 40 cm και 60
cm. Ακολούθως μετά από ανάπαυλα 3 λεπτών εκτέλεσαν τρία μέγιστα άλματα με τυχαία σειρά σε κάθε ύψος πτώσης με διάλλειμα 2 λεπτών μεταξύ των αλμάτων, καταγράφηκε η καλύτερη επίδοση. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΟΡΓΑΝΩΝ Όλα τα άλματα μετρήθηκαν με το δυναμοδάπεδο (Newtest Powertimer 300 OY, Oulu, Finland). Για την στατιστική επεξεργασία των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (ANOVA with repeated measures) και το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε στο p<.05), χρησιμοποιήθηκε το στατικό πρόγραμμα SPSS 17. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΜΕΤΡΗΣΕΩΝ Πτώση από τα 20 εκατοστά Οι ασκούμενοι ανέβαιναν σε μια πλατφόρμα των 20 εκατοστών και από εκεί χωρίς καμία επιπρόσθετη επιβάρυνση άφηναν το βάρος τους να πέσει και μόλις τα πέλματα τους ακουμπούσαν στο έδαφος ωθούσαν προς τα επάνω με όλη τους τη δύναμη. Πτώση από τα 40 εκατοστά Οι ασκούμενοι εκτελούσαν ακριβώς την ίδια διαδικασία όπως και στα 20 εκατοστά με την διαφορά πως λόγω της διαφοράς ύψους πτώσης οι εντολές εκτέλεσης ήταν ακόμα πιο ακριβείς για να μην υπάρξει κάποια επιπλέον βοήθεια από την κίνηση των χεριών. Πτώση από τα 60 εκατοστά
Οι ασκούμενοι εκτελούσαν ακριβώς την ίδια κίνηση με την διαφορά ότι έπρεπε να βάλουν πιο πολύ δύναμη για να μπορέσουν να πηδήξουν πιο ψηλά. ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΜΕΤΡΗΣΗΣ Το δυναμόμετρο ήταν τοποθετημένο ακριβώς κάτω από τη πλατφόρμα και ο ασκούμενος ήταν τοποθετημένος στο κέντρο της πλατφόρμας. Με το σύνθημα ο ασκούμενος ξεκινούσε την διαδικασία άλματος. Ο ασκούμενος ακινητοποιούσε τα χέρια του τοποθετώντας τα στη μέση του, τοποθετούσε το σώμα του στην άκρη της πλατφόρμας και με την εντολή έριχνε το βάρος του προς τα εμπρός χωρίς να σηκώσει τα πόδια του πάνω στη πλατφόρμα. Σκοπός ήταν να προσγειωθούν και τα δυο πόδια ταυτόχρονα στο δυναμόμετρο με όλο το πέλμα και χωρίς την χρήση χεριών να εκτελέσουν κάθετο άλμα όσο πιο γρήγορα γίνεται. Η διαδικασία τελειώνει όταν ο ασκούμενος ακουμπήσει ξανά με τα δυο του πόδια πάνω στο δυναμόμετρο μετά το άλμα ΕΝΤΟΛΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΛΜΑΤΟΣ Α) Αφήνουμε το βάρος μας να πέσει χωρίς να κάνουμε άλμα Β )πατάμε και τα δυο πέλματα μαζί στο δυναμόμετρο (να πατάει όλο το πέλμα καλά στο δυναμόμετρο) Γ) τα χέρια μας είναι ακίνητα τοποθετημένα στη μέση Δ) εκτελούμε άλμα όσο πιο γρήγορα μπορούμε
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Το τεστ ομογένειας του πίνακα συνδιακύμανσης δεν ήταν στατιστικά σημαντικό Mauchly s W=.923 p=.381, οπότε περιγράφονται αποτελέσματα από μονομεταβλητές αναλύσεις (univariate tests). Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο παράγοντας προπόνηση έπαιζε σημαντικό ρόλο στις επιδόσεις δηλ. οι αθλήτριες καλαθοσφαίρισης παρουσίασαν σημαντικά καλύτερα επιδόσεις στα άλματα σε σχέση με τις μη αθλήτριες F(1,25)=6,09 p<.05. Οι τιμές που αναφέρονται αντιπροσωπεύουν τη μέση τιμή και την τυπική απόκλιση. Στο άλμα μετά από πτώση ύψους 20 cm οι αθλούμενες (Α) είχαν καλύτερες επιδόσεις 29,3±8,2 από της μη αθλούμενες (Β) 27,3±5), στα 40 cm (Α)=38,8 ± 5,8 και (Β)=34,3 ±5,2) και στα 60 cm (Α) 38,3±6,7 (Β)31,7 ±7,2). 50 Drop Jump 40 30 20 10 0 20cm 40cm 60cm Ύψη πτώσης ΑΘΛΟΥΜΕΝΕΣ ΜΗ ΑΘΛΟΥΜΕΝΕΣ Γράφημα 1. Επιδόσεις των εξεταζομένων στο κατακόρυφο άλμα (Drop jump) στα τρία ύψη πτώσης.
Το τεστ οριζοντιότητας έδειξαν ότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ των μετρήσεων από διαφορετικά ύψη F(2,25)=16,1 p<.001 ενώ το τεστ παραλληλισμού έδειξε ότι δεν υπήρχαν διαφορές όσον αφορά την αλληλεπίδραση από μέτρηση σε μέτρηση μεταξύ των εξεταζομένων F(2,25) = 1,1 p=.324. Η διαφοροποίηση της αύξησης του ύψους πτώσης στα άλματα προκαλούσε αντίστοιχα και αύξηση στις επιδόσεις από τα 20cm στα 40cm όπως και από τα 20cm στα 60cm αλλά αυτό δεν συνέβαινε αντίστοιχα από τα 40cm στα 60cm και αυτό αφορούσε τις αθλούμενες και όχι τις μη αθλούμενες γυναίκες οι οποίες παρoυσίασαν περαιτέρω αύξηση και στα 60cm.
ΣΥΖΗΤΗΣΗ Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι καλαθοσφαιρίστριες είχαν καλύτερες επιδόσεις από τις μη αθλούμενες στο κατακόρυφο άλμα και από τα τρία ύψη πτώσης που αξιολογήθηκαν. Στην τεχνική του αθλήματος δεν υπάρχουν αντίστοιχα άλματα (drop jump), παρόλα αυτά το άθλημα φαίνεται να προκαλεί θετικές προσαρμογές στην αλτική ικανότητα, λόγω του ότι στην προπόνηση της τεχνικής υπάρχουν δραστηριότητες που βασίζονται στον κύκλο διάτασης βράχυνσης. Ενώ παρατηρήθηκε ανάλογη αύξηση του ύψους του κατακόρυφου άλματος με την αύξηση του ύψους πτώσης, στο ύψος των 60 cm καμία από τις ομάδες που αξιολογήθηκαν δεν αύξησε την επίδοση της.οι Bobbert et al (1987), διαπίστωσαν ότι όταν ο χρόνος επαφής στο έδαφος είναι πολύ μικρός ο αθλητής εκτελούσε μεγαλύτερο άλμα σε σχέση με το άλμα στο οποίο είχε μεγαλύτερο διάστημα παραμονής στο έδαφος. Δηλαδή από ίδια ύψη πτώσης μπορούσαν να προκύψουν διαφορετικές επιδόσεις..επίσης στις διαπιστώσεις της έρευνας των Arabatzis et al (2001), διαπιστώθηκε ότι η σκληρότητα των ποδιών επηρεάζεται από το χρόνο επαφής των ποδιών στο έδαφος, καθώς όσο πιο σύντομος ήταν ο χρόνος της επαφής με το έδαφος τόσο πιο υψηλές ήταν οι τιμές
της σκληρότητας των ποδιών και των αστραγάλων με αποτέλεσμα αυτό να επηρεάζει με τη σειρά του την μηχανική ισχύ και την ταχύτητα της κάθετης απογείωσης. Από τα παραπάνω συμπεραίνεται ότι παρόλο που έχουμε επίδραση της καλαθοσφαιρικής προπόνησης στο κατακόρυφο άλμα, οι αθλητές και προπονητές που δραστηριοποιούνται στο άθλημα της καλαθοσφαίρισης καλό είναι να προτιμούν στην προπόνηση τους άλματα από ύψος πτώσης μέχρι 40 cm γιατί πιθανά επιτυγχάνεται καλύτερη εκμετάλλευση του κύκλου διάτασης βράχυνσης.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Cavagna G.A., Siabene F.P., Margaria R. (1965). Effects of negative workon the amount of positive work performed by in isolated muscle. J Appl Physiol.,1965, 20:157-8. Vitasalo J.T., Salo A., Lahtinen J. (1998). Neuromuscular functioning of athletes and non athletes in the drop jump. Eur J Appl Physiol Occup Physiol. 78 (5) : 432-40. Arabatzis A., Schade F., Walsh M., & Bruffemann G. (2001). Influence of leg steffness on myodynamic jumping performance. Journal of Electromyography and Kinesiology, 11, 355-64. Bobbert M.F., Huijing P.A, van Ingen Schenau G.J (1987). Drop jumping II. The influence of dropping height in the biomechanics of drop jumping. Med Sci spoexerc. 19(4):339-46 Horita T., Komi P.V., Kyrolanen H., (2002). Interaction between prelanding activities and steffness regulation of the knee joint musculoskeletal system in the drop jump: implications to performance. Eur J Appl Physiol. 88Q 76-84
Horita T., Komi PV, Nicol C, Kyrolainen H. (1999). Effect of stretch reflex of castus lateralis during vertical jump. Human Move Sci 8:247-269 Sousa F., Insikawa M., Vilas Boas J.P, Komi P.V. (2007). intensity muscle specific gascicle bahaviour during human drop jumps. J Appl Phusiol. 102:382-9 Cavagna G.A., Siabene F.P., Margaria R. (1965). Effects of negative working the amount of positive work performed bin isolated muscle. J Appl Physiol., 1965, 20:157-8 Vitasalo J.T., Salo A., Lahtinen J. (1998). Neuromuscular functioning of athletes and non athletes in the drop jump. Eur L Appl Physiol Occup Physiol. 78(5):432-40 Bosco C, Viitasalo JT, Komi PV, Luthanen P (1982) Combined effect of elastic energy and myoelectrical potentiation during stretch-shortening cycle exercise. Acta Physiol Scand 114:557--565 Komi PV, Bosco C (1978). Utilization of stored elastic energy in leg extensor muscles by men and women. Med Sci Sports exercise 10:261 265
Voigt, M., Dyhre-Poulsen, P. & Simonsen, E.B. 1998. Modulation of short latency stretch reflexes during human hopping. Acta Physiol Scand 163, 181 194. Bosco C, Komi PV (1979) Potentiation of the mechanical behavior of the human skeletal muscle through prestretching. Acta Physiol Scand 106:467 472 Bosco C, Komi PV (1980) Influence of aging on the mechanical behavior of leg extensor muscles. Eur J Appl Physiol 45:209 219 Bosco C, Pittera C (1982) Zur Trainingswirkung neuentwickelter Sprungiibungen auf die Explosivkraft. Leistungssport 12:36 39 Bosco C, Viitasalo JT, Komi PV, Luthanen P (1982). Combined effect of elastic energy and myoelectrical potentiation uring stretch-shortening cycle exercise. Acta Physiol Scand 114:557 565 Cavagna GA, Citterio G (1974) Effect of stretching on the elastic characteristics and the contractile component of frog striated muscle. J Physiol 239:1 14 Cavagna GA, Dusman B, Margaria R (1968) Positive work done by a previously stretched muscle. J Appl Physiol 24:21 32
Voigt M, Simonsen EB, Dyhre-Poulsen P, Klausen K (1995). Mechanical and muscular factors influencing the performance in maximal vertical jumping after different prestretch loads.j Biomech 28:293 307 Kubo, K., Kawakami, Y., Kanehisa, H. and Fukunaga, T. (2002). Measurement of viscoelastic properties of tendon structures in vivo. Scand.J. Med. Sci. Sports 12, 3-8. Voight, M, Simonsen, EB, Dyhre-Poulsen, P, and Klausen, K. Mechanical and muscular factors influencing the performance in maximal vertical jumping after the different prestretch loads. J Biomech 28: 293 307, 1995 Kubo K, Kawakami Y, Fukunaga T (1999) Influence of elastic properties of tendon structures on jump performance in humans. J Appl Physiol 87:2090 2096 Kubo K, Kanehisa H, Kawakami Y, Fukunaga T (2000a) Elastic properties of muscle-tendon complex in long-distance runners. Eur J Appl Physiol 81:181 187
Kubo K, Kanehisa H, Kawakami Y, Fukunaga T (2000b). Elasticity of tendon structures of the lower limbs in sprinters. Acta Physiol Scand 168:327 335 Kubo K, Morimoto M, Komuro T, Tsunoda N, Kanehisa H, FukunagaT (2007) Influences of tendon stiffness, joint stiffness, and electromyographic activity on jump performances unsing single joint. Eur J Appl Physiol 99:235 243 Arampatzis A, Schade F, Walsh M, Bruggemann GP. Influence of leg stiffness and its effect on myodynamic jumping performance. J Electromyogr Kinesiol 11: 355 364, 2001.