ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ορισμός Cauchy

Σχετικά έγγραφα
Πρόταση. f(x) ομοιόμορφα συνεχής στο I. δ (ɛ) > 0 : x, ξ I, x ξ < δ (ɛ, ξ) f(x) f(ξ) < ɛ. ɛ > 0, δ > 0 : ΜΗ ομοιόμορφα συνεχής.

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΝΑΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

f(x) f(c) x 1 c x 2 c

= df. f (n) (x) = dn f dx n

ΛΟΓΙΣΜΟΣ Ι ΤΜΗΜΑ 1β. 2n + 1 n(n + 1) xn. n=1. 2n + 1 ln(1 x)(1 + x) + x. a n = 2n + 1 n(n + 1) = 1 n + 1. a n+1 x n+1 a n x n.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.


Παράγωγος Συνάρτησης. Ορισμός Παραγώγου σε ένα σημείο. ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ σε ένα σημείο ξ είναι το όριο (αν υπάρχει!) f (ξ) = lim.

ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση

sin(5x 2 ) sin(4x) e 5t 2 1 (ii) lim x 0 10x 3 (iii) lim (iv) lim. 10t sin(ax) = 1. = 1 1 a lim = sin(5x2 ) = 2. f (x) = sin x. = e5t 1 = 1 0 = 0.

1 1 + nx. f n (x) = nx 1 + n 2 x 2. x2n 1 + x 2n

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις έβδομου φυλλαδίου ασκήσεων.

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

f(f 1 (B)) f(f 1 (B)) B. X \ (f 1 (C)) = X \ f 1 (C) = f 1 (Y \ C) X \ (f 1 (C)) f 1 (Y \ C). f 1 (Y \ C) = f 1 (Y \ C ) = X \ f 1 (C ).

S n = ( 1, 0] 1 + b 1 a1 + b 1 I 1 I 2 I 3...,

n = r J n,r J n,s = J

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Μετασχηµατισµός Fourier. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

= f(x) για κάθε x R.

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΙΡΕΣ. Ορισμός 1. Μια 1 1 (ένα προς ένα) συνάρτηση με πεδίο ορισμού το και πεδίο τιμών ένα υποσύνολο X του, δηλαδή μία 1 1 συνάρτηση

sup(a + B) = sup A + sup B inf(a + B) = inf A + inf B.

sup B, τότε υπάρχουν στοιχεία α A και β B µε α < β.

Infimum. Ορισμός κάτω φράγματος συνόλου A. Ορισμός infimum του συνόλου A. Το σύνολο A R είναι κάτω φραγμένο αν. k R : x A k x.

n 5 = 7 ε (π.χ. ορίζοντας n0 = 1+ ε συνεπώς (σύμϕωνα με τις παραπάνω ισοδυναμίες) an 5 < ε. Επομένως a n β n 23 + β n+1

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΕΚΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

lim (f(x + 1) f(x)) = 0.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Τύπος TAYLOR. f : [a, b] R f (n 1) (x) συνεχής x [a, b] f (n) (x) x (a, b) ξ μεταξύ x και x 0. (x x 0 ) k k! f(x) = f (k) (x 0 ) + R n (x)

Σημειώσεις Μαθηματικών 2

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

lim x)) = lim f( x) lim (f( x)) x)) x 2 y x 2 + y 2 = 0 r 3 cos 2 θsinθ r 2 (cos 2 θ + sin 2 θ) = lim

lim y < inf B + ε = x = +. f(x) =

f 1 (A) = {f 1 (A i ), A i A}

a n = sup γ n. lim inf n n n lim sup a n = lim lim inf a n = lim γ n. lim sup a n = lim β n = 0 = lim γ n = lim inf a n. 2. a n = ( 1) n, n = 1, 2...

Λύσεις των ϑεµάτων, ΑΠΕΙΡΟΣΤΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ Ι, 3/2/2010

ιαµέριση (Partition) ορισµένη στο διάστηµα I = [a, b]

f(x) = lim f n (t) = d(t, x n ) d(t, x) = f(t)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ: ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Συνέχεια Συνάρτησης. Λυγάτσικας Ζήνων. Βαρβάκειο Ενιαίο Πειραµατικό Λύκειο. 1 εκεµβρίου f(x) = f(x 0 )

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΟΙΚΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Γ ΛΥΚΕΙΟΥ (ενδεικτικές λύσεις)

ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΕΙΡΑΣ. Ορισμός. S n = a k μερικό άθροισμα, Αν S n S τότε συγκλίνει απλά η σειρά S. a k η. a k. 1 k 2 συγκλίνει. Παράδειγμα: Η σειρά k=1.

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

L 2 -σύγκλιση σειρών Fourier

Το Θεώρημα Stone - Weierstrass

G n. n=1. n=1. n=1 G n) = m (E). n=1 G n = k=1

1 Σύντομη επανάληψη βασικών εννοιών

Διάλεξη 5: Συνέχεια συναρτήσεων και όρια στο άπειρο

B = F i. (X \ F i ) = i I

ΑΝΑΛΥΣΗ 2 ΣΕ 37 ΜΑΘΗΜΑΤΑ

j=1 x n (i) x s (i) < ε.

Ανάλυση πολλών μεταβλητών. Δεύτερο φυλλάδιο ασκήσεων.

AkoloujÐec sunart sewn A. N. Giannakìpouloc, Tm ma Statistik c OPA

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3ο: ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΝΟΤΗΤΑ 5: ΘΕΩΡΗΜΑ ROLLE [Θεώρημα Rolle του κεφ.2.5 Μέρος Β του σχολικού βιβλίου]. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

2 1, x < 2. f(x) = 3x + 1, x 2. lim. f(x) = lim. x 2. x 1, x < 1. 3x 2 x > 1

mail:

Εισαγωγή στον Προγραµµατισµό. Ανάλυση (ή Επιστηµονικοί Υπολογισµοί)

(a) = lim. f y (a, b) = lim. (b) = lim. f y (x, y) = lim. g g(a + h) g(a) h g(b + h) g(b)

f(x) dx. f(x)dx = 0. f(x) dx = 1 < 1 = f(x) dx. Θα είχαµε f(c) = 0, ενώ η f δεν µηδενίζεται πουθενά στο [0, 2].

f (x) = l R, τότε f (x 0 ) = l.

Απειροσ τικός Λογισμός ΙΙ Πρόχειρες Σημειώσεις Τμήμα Μαθηματικών Πανεπιστήμιο Αθηνών

n a n = 2. Θεωρούµε τα σύνολα a n = n2 n n 2 + n 1. n a n = a > 0, δείξτε ότι a n > 0 τελικά.

Υπόδειξη. (α) Άµεσο αφού κάθε υποσύνολο µηδενικού συνόλου είναι µετρήσιµο.

Ξέρουμε ότι: Συνάρτηση-απεικόνιση με πεδίο ορισμού ένα σύνολο Α και πεδίο τιμών ένα σύνολο Β είναι κάθε μονοσήμαντη απεικόνιση f του Α στο Β.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΝΑΛΥΣΗΣ ΙΙ, ΣΕΜΦΕ (1/7/ 2013) y x + y.

ΜΕΜ251 Αριθμητική Ανάλυση

ΘΕΩΡΗΜΑ ΜΕΣΗΣ ΤΙΜΗΣ - ΘΕΩΡΗΜΑ ROLLE

= lim. e 1. e 2. = lim. 2t 3

Εισαγωγή στον Προγραµµατισµό. Ανάλυση (ή Επιστηµονικοί 21Υπολογισµοί)

5 Σύγκλιση σε τοπολογικούς χώρους

1 Το ϑεώρηµα του Rademacher

Πραγματική Ανάλυση Πέτρος Βαλέττας Τμήμα Μαθηματικών Πανεπιστήμιο Αθηνών

h(x, y) = card ({ 1 i n : x i y i

ΑΝΑΛΥΣΗ 2. Μ. Παπαδημητράκης.

Ανασκόπηση-Μάθημα 14 Όρια και Συνέχεια συναρτήσεων στο R 2

Μέτρο και ολοκλήρωμα Lebesgue: Εγχειρίδιο χρήσης.

Σχόλια στις Παραγώγους. Μια συνάρτηση θα λέγεται παραγωγίσιμη σε ένα σημείο x 0 του. f(x h) f(x )

Π Κ Τ Μ Ε Μ Λύσεις των ασκήσεων

i=1 i=1 i=1 (x i 1, x i +1) (x 1 1, x k +1),

JEMATA EXETASEWN Pragmatik Anˆlush I

Γ1. Να μελετήσετε την f ως προς τη μονοτονία και να αποδείξετε ότι το σύνολο τιμών της είναι το διάστημα (0, + ).

ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΣΤΟ ΘΕΩΡΗΜΑ BOLZANO ΚΑΙ ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΒΑΣΙΚΑ ΘΕΩΡΗΜΑΤΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : Π. Δ. ΤΡΙΜΗΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

Αρµονική Ανάλυση. Ενότητα: Ολοκλήρωµα Lebesgue - Ασκήσεις. Απόστολος Γιαννόπουλος. Τµήµα Μαθηµατικών

B = {x A : f(x) = 1}.

= lim. (P QP ) n x, x. E(Ex) = lim. (P QP ) m P x = Ex, EP x = lim

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις έκτου φυλλαδίου ασκήσεων.

(s n (f)) g = s n (f g) = f (s n (g)). s n (f) g = (f D n ) g = f (D n g) = f (g D n ) = f s n (g). K n (x)g δ (x) dx. K n (x) dx.

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

Απειροστικός Λογισμός Ι, χειμερινό εξάμηνο Λύσεις ένατου φυλλαδίου ασκήσεων.

Συναρτησιακή Ανάλυση, μεταπτυχιακό μάθημα

Αθροισιμότητα σειρών Fourier

x x = e, x > 0 έχει ακριβώς δυο Γ4. Να βρείτε το εμβαδόν του χωρίου που περικλείεται από τη γραφική

z k z + n N f(z n ) + K z n = z n 1 2N

n sin 1 n. 2 n n+1 6 n. = 1. = 1 2, = 13 4.

ΑΝΑΛΥΣΗ 1 ΕΙΚΟΣΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΑΘΗΜΑ, Μ. Παπαδημητράκης.

Transcript:

ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ορισμός Cauchy Augustin- Louis Cauchy 1789-1857 ΠΛΕΥΡΙΚΑ ΟΡΙΑ Ορισμός σύγκλισης Cauchy συγκλίνει για x ξ Η συνάρτηση f(x) ɛ > 0 δ (ɛ, ξ) : x ξ < δ f(x) l < ɛ f(x) = l + f(x) = l + ɛ > 0 δl (ɛ, ξ) : ξ δ L < x ξ f(x) l < ɛ ɛ > 0 δr (ɛ, ξ) : ξ x < ξ + δ R f(x) l < ɛ Πρόταση f(x) = l l + = l = l

Παραδείγμα Αν f(x) = x, x 0 τότε f(x) = f(ξ) για ξ > 0 Πρόχειρο x ξ = x ξ x + ξ δ ξ ɛ δ(ɛ, ξ) = ɛ ξ ɛ > 0, δ(ɛ, ξ) = ɛ ξ : x ξ < δ(ɛ, ξ) x ξ < ɛ Παραδείγμα Αν f(x) = x 5 τότε f(x) = f(ξ) Πρόχειρο (x 5 ξ 5 ) = (x ξ) ( x 5 + x 4 ξ + x 3 ξ 2 + x 2 ξ 3 + xξ 4 + ξ 5) x 5 ξ 5 x ξ ( x 5 + x 4 ξ + x 3 ξ 2 + x 2 ξ 3 + x ξ 4 + ξ 5) x ξ < δ x < ξ + δ ( x 5 + x 4 ξ + x 3 ξ 2 + x 2 ξ 3 + x ξ 4 + ξ 5) < < ( ξ + δ)5 ξ 5 = ( ξ + δ)5 ξ 5 ( ξ + δ) ξ δ x 5 ξ 5 x ξ ( ξ + δ)5 ξ 5 δ x 5 ξ 5 < ( ξ + δ) 5 ξ 5 = ɛ δ(ɛ, ξ) = 5 ɛ + ξ 5 ξ ɛ > 0, δ(ɛ, ξ) = 5 ɛ + ξ 5 ξ : x ξ < δ(ɛ, ξ) x ξ < ɛ

ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ: Ορισμός Heine Ορισμός σύγκλισης Heine Heinrich Eduard Heine 1821-81 Η συνάρτηση f(x) συγκλίνει για x ξ f(x) xn ξ f(x n ) συγκλίνει Η συνάρτηση f(x) ΔΕΝ συγκλίνει για x ξ Αν x n ξ τότε f(x n ) ΔΕΝ συγκλίνει

πχ. Η f(x) = x sin x n ( ) 1 x 0 f(x n ) = συγκλίνει για x 0. x n μηδενική ( ) 1 sin x n φραγμένη 0 ( ) 1 πχ. Η f(x) = sin ΔΕΝ συγκλίνει για x 0. x ( ) 1 1 x n = ( ) n + 1 0 f(x n ) = sin = sin 2 π x n ( n + 1 ) π = ( 1) n 2 f(x n ) δεν συγκλίνει f(x) δεν συγκλίνει για x 0

Ορισμός σύγκλισης Heine Η συνάρτηση f(x) συγκλίνει για x ξ f(x) x n ξ f(x n ) συγκλίνει Μοναδικότητα ορίου Το όριο μιας συνάρτησης είναι μοναδικό Απόδειξη. x n y n ξ f(x n ) l 1 ξ f(y n ) l 2 z n (x 1, y 1, x 2, y 2,..., x k, y k,...) z n ξ f(z n ) συγκλίνει Οι δύο υπακολουθίες f(z 2k 1 ) = f(x k ) και f(z 2k ) = f(y k ), k = 1, 2, 3,... έχουν το ίδιο όριο l 1 = l 2

Ισοδυναμία ορισμών Heine Cauchy (Αρχή μεταφοράς) Η συνάρτηση f(x) συγκλίνει για x ξ f(x) = l Ορισμός Heine Ορισμός Cauchy γιά κάθε x n ξ f(x n ) l ɛ > 0 δ (ɛ, ξ) : x ξ < δ (ɛ, ξ) f(x) l < ɛ

Ακολουθίες a n = a (λ a n) = λ a n (a n + b n ) = = a n + b n n b n ) = = n n 0 a n 0 n a n b n n n a n b n c n και a n = l c n = l b n b n 0, a n = b n a n b n = l Συναρτήσεις f(x) = f(x) (λ f(x)) = λ (f(x)) (f(x) + g(x)) = = f(x) + g(x) (f(x) g(x)) = = f(x) g(x) 0 f(x) 0 f(x) f(x) g(x) f(x) g(x) f(x) g(x) h(x) και f(x) = l h(x) = l g(x) = l g(x) 0, f(x) g(x) = f(x) g(x)

Cauchy Heine Cauchy ɛ > 0 δ (ɛ, ξ) : x ξ < δ (ɛ, ξ) ; f(x) l < ɛ x n ξ N ( ɛ) : n > N ( ɛ) x n ξ < ɛ Αν ɛ = δ (ɛ, ξ) Cauchy x n ξ < δ(ɛ, ξ) f(x n ) l < ɛ Αρα ɛ > 0 N (ɛ) = N (δ (ɛ, ξ)) : n > N (ɛ) f(x n ) l < ɛ f(x n ) l Heine Cauchy Υπόθεση Cauchy μη αληθινή ɛ, δ x : ξ δ < x < ξ + δ f(x) l ɛ Επομένως μπορούμε να διαλέξουμε μια ακολουθία ξ 1 n < x n < ξ + 1 n x n ξ ΟΧΙ Cauchy f(x n ) l) ɛ άρα η ακολουθία f(x n ) δεν συγκλίνει στο l, πράγμα άτοπο, για τί από υπόθεση η ακολουθία f(x n ) συγκλίνει.

Ορισμός:ΣΥΝΕΧΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ σε ένα σημείο f(x) συνεχής στο ξ f(x) = f(ξ) Heine : x n ξ f(x n ) f(ξ) Cauchy : ɛ > 0 δ : x ξ < δ f(x) f(ξ) < ɛ Πλευρικά Ορια f(x) f(ξ ) f(x) f(ξ+ ) + Πρόταση f(x) συνεχής στο ξ f(ξ ) = f(ξ + )

Ορισμός f(x) φραγμένη m < f(x) < M Πρόταση f(x) συνεχής στο ξ f(x) φραγμένη γύρω από το ξ

Πρόταση f(x) συνεχής στο ξ f(x) φραγμένη γύρω από το ξ Απόδειξη. Περίπτωση 1: f(ξ) = 0 f(x) συνεχής στο ξ ɛ = M δ : x ξ f(x) < M Περίπτωση 2: f(ξ) 0 f(x) συνεχής στο ξ ɛ = f(ξ) δ : x ξ f(x) f(ξ) < f(ξ) 2 2 f(x) f(ξ) f(x) f(ξ) < f(ξ) 2 f(ξ) 2 f(x) 3 f(ξ) 2

ΣΥΝΕΧΗΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ Ορισμός f(x) συνεχής στο σύνολο A x,ξ A f(x) = f(ξ) f(x) συνεχής στο κλειστό διάστημα I = [a, b] ξ (a, b) f(x) = f(ξ) I ξ = a f(x) = f(a) x a + ξ = b f(x) = f(b) x b

Σύνθεση συνεχών συναρτήσεων Αν x f y h z g [a, b] x f f(x) = y [m, M] [m, M] y g g(y) = z [n, N] Οι συναρτήσεις f(x) και g(y) είναι συνεχείς η σύνθεση των συναρτήσεων h(x) = (g f)(x) = g (f (x)) είναι συνεχής συνάρτηση.

Σύνθεση συνεχών συναρτήσεων (Απόδειξη) Αν x f y h z g [a, b] x f f(x) = y [m, M] [m, M] y g g(y) = z [n, N] Οι συναρτήσεις f(x) και g(y) είναι συνεχείς η σύνθεση των συναρτήσεων h(x) = (g f)(x) = g (f (x)) είναι συνεχής συνάρτηση. Απόδειξη. x n y n f ξ = συνεχής y n = f(x n ) f(ξ) = η g η = συνεχής z n = g(y n ) g(η) = θ Αν h = g fν δηλ. h(x) = g (f(x)) x n h ξ = συνεχής z n = h(x n ) h(ξ) = θ

Θεώρημα ενδιαμέσων τιμών Θεώρημα ενδιαμέσων τιμών f(x) συνεχής στο [a, b] f(a) f(b) ( πχ f(a) < f(b) ) η, f(a) < η < f(b) ξ [a, b] f(ξ) = η f(x) η a b ξ=sup A x A

Θεώρημα Bolzano Θεώρημα Bolzano f(x) συνεχής στο [a, b] f(a) f(b) < 0 ξ (a, b) f(ξ) = 0 f(x) a b x ξ

Θεώρημα ενδιαμέσων τιμών ( Απόδειξη) Θεώρημα ενδιαμέσων τιμών f(x) συνεχής στο [a, b] f(a) f(b) ( πχ f(a) < f(b) ) η, f(a) < η < f(b) ξ [a, b] f(ξ) = η f(x) η a b ξ=sup A x Απόδειξη. A = x [a, b] : f(x) η [a, b] ξ = sup A Αρα f(ξ) = η A n N x n A : ξ 1 n < x n ξ x n = ξ f(x) συνεχής f(x n) = x ξ f(x) η f(x) = f(ξ) η f(x) = f(ξ) η +

Ομοιόμορφη συνέχεια Ομοιόμορφα συνεχής συνάρτηση σε ένα σύνολο A Ομοιόμορφα συνεχής συνάρτηση στο σύνολο A ɛ > 0 δ(ɛ) > 0 x, y A : x y < δ(ɛ) f(x) f(y) < ɛ πχ. f(x) = 1 για x (, ) 1 + x2 Συμπέρασμα Ομοιόμορφα συνεχής συνάρτηση στο σύνολο A x n n N είναι ακολουθία Cauchy f(x n ) n N είναι ακολουθία Cauchy ΜΗ Ομοιόμορφα συνεχής συνάρτηση σε ένα σύνολο A ΜΗ Ομοιόμορφα συνεχής συνάρτηση στο σύνολο A ɛ > 0 δ > 0 x, y A : x y < δ f(x) f(y) ɛ συγκλίνουσα (δηλ. Cauchy ) ακολουθία x n n N f(x n ) n N ΜΗ συγκλίνουσα (δηλ. ΟΧΙ Cauchy ) ακολουθία πχ. f(x) = 1 x για x (0, 1]

f(x) ομοιόμορφα συνεχής στο I ɛ > 0, δ (ɛ) > 0 : x, ξ I, x ξ < δ (ɛ, ξ) f(x) f(ξ) < ɛ f(x) ΜΗ ομοιόμορφα συνεχής ɛ > 0, δ > 0 : x, ξ I, x ξ < δ f(x) f(ξ) ɛ Πρόταση f(x) συνεχής στο [a, b] f(x) ομοιόμορφα συνεχής στο [a, b]

ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ Ορισμός συνέχειας Cauchy σε ένα υποσύνολο I R πχ I = [a, b] ή [a, ) ή (, b] κλπ f(x) = f(ξ) x, ξ I, ɛ > 0 δ (ɛ, ξ) > 0 : x ξ < δ (ɛ, ξ) f(x) f(ξ) < ɛ Περίπτωση Ι Απλή συνέχεια inf δ(ɛ, ξ) = 0 ξ I πχ f(x) = x 2, x 0, Περίπτωση ΙΙ Ομοιόμορφη συνέχεια ɛ > 0 inf ξ I δ(ɛ, ξ) > 0 πχ f(x) = x, x > 1, f(x) = e x, x [0, 1], f(x) = 1 x 2 + 1, x R