5Ο ΓΕ.Λ. ΣΕΡΡΩΝ Σχολ. Έτος 2014-15 Τμήμα :Βθ1 ΘΕΜΑ: ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Σ Ε Ρ Ρ Ε Σ 2015 Υπεύθυνος καθηγητής : Καραγκούνης Χρήστος ΠΕ11. 1
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΣΚΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ...5 ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ...6 ΠΡΟΛΟΓΟΣ...7 ΕΙΣΑΓΩΓΗ...8 1. ΑΘΛΗΤΙΑΤΡΙΚΉ...9 2. ΚΑΚΩΣΗ...11 2.1 ΟΡΙΣΜΌΣ...11 2.2 ΕΙΔΗ ΚΑΚΩΣΕΩΝ...11 2.2.1. MΩΛΩΠΕΣ...11 2.2.2 ΘΛΑΣΕΙΣ...12 2.2.3 ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΜΥΩΝ...15 2.2.4 ΜΥΪΚΟΙ ΣΠΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΚΡΑΜΠΕΣ...15 2.2.5 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ...15 2.2.6 ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑ...16 2.2.7 ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ...17 2.2.8 ΚΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ...18 2.2.9 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ...20 2.2.10 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡΧΡΗΣΗΣ (Κατάγματα κόπωσης stress fracture)...22 2.2.11 ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ...24 3. ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΧΝΟΤΕΡΕΣ ΒΛΑΒΕΣ...25 ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΙΚΗ ΠΑΛΗ...25 ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΑΛΗ...26 3.1 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑΣ (ΓΕΝΙΚΑ)...26 ΠΥΓΜΑΧΙΑ...27 ΞΙΦΑΣΚΙΑ...27 ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ...28 3.2 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ...29 ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΥΨΟΣ...29 ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΜΗΚΟΣ...29 ΑΛΜΑ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ...30 ΑΛΜΑ ΕΙΣ ΤΡΙΠΛΟΥΝ...30 3.3 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ...31 ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ...31 ΑΚΟΝΤΙΣΜΟΣ...32 ΣΦΥΡΟΒΟΛΙΑ...33 3.4 ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ...34 ΕΝΟΡΓΑΝΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ...34 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΑΤΙΝΑΖ...35 ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΑ...36 ΚΩΠΗΛΑΣΙΑ...36 ΚΑΤΑΔΥΣΕΙΣ...37 3.5 ΚΥΚΛΙΚΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ...37 ΔΡΟΜΟΙ ΜΕΣΑΙΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ...38 ΔΡΟΜΟΙ ΜΕΓΑΛΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ...39 ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ...40 2
3.6 Χιονοδρομίες...41 ΠΑΤΙΝΑΖ...41 ΣΚΙ...42 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΧΕΙΜΕΡΙΝΑ ΣΠΟΡ...43 3.7 ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ...45 Αγωνιστική Ποδηλασία...45 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ...46 3.8 Κολύμβηση...48 3.9 Ομαδικά Αθλήματα...50 ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ...50 ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ...50 ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ...51 ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ...52 ΥΔΑΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ...52 ΡΑΓΚΠΙ...53 Τραυματισμοί στα θαλάσσια σπορ...54 4.ΝΟΣΉΜΑΤΑ (ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΆΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΊΝΗΣΗ)...56 4.1 Μυοσκελετικά Νοσήματα...56 Συμπτώματα των ρευματικών παθήσεων...56 Κλινικά σημεία των ρευματικών παθήσεων...59 4.2 Ρευματοειδής Αρθρίτιδα...60 4.3 Οστεοαρθρίτιδα Ώμου...61 Σύντομη περιγραφή - ορισμός...61 Διάγνωση...61 Θεραπεία...61 4.4 Περιαθρίτιδα Ώμου...62 Σύντομη περιγραφή - ορισμός...62 Κλινική εικόνα...62 Ρόλος της φυσιοθεραπείας...63 4.5 Δισκοπάθεια...65 4.6 Πλατυποδία...66 Πλατυποδία και Θεραπεία...67 4.7 Ινομυαλγία...68 4.8 Οσφυαλγία...68 Συμπτώματα...69 4.9 Σκληρόδερμα...69 Συμπτώματα...69 Επιπλοκές...70 4.10 Σύνδρομο Sjogren...71 4.11 Τσάκρας...73 4.12 Αυχενική δισκοκοίλη...74 4.13 Φυσική αγωγή και οστεοπόρωση...76 4.14. Πρόληψη των Πτώσεων...79 5. ΜΕΘΟΔΟΙ ΠΟΥ ΕΠΙΔΡΟΥΝ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΟΣΗΣ...81 5.1 Αθλητικό Μασάζ...81 5.2 Μασάζ για τις κακώσεις και ασθένειες του μυοσκελετικού συστήματος...83 5.3 Βελονισμός...86 5.4 Ρεφλεξολογία...90 5.5 Βεντουζοθεραπεία...94 5.6 Προπόνηση Δόνησης...95 3
5.7 Προλοθεραπεία - (prolotherapy)...101 6. ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ...100 6.1 Θερμική καταπόνηση-θερμική εξάντληση-θερμικές κράμπες...102-105 6.2 Αφυδάτωση...106-111 6.3 Λήψη Τροφής...111-113 6.4 Ακινητοποίηση επί μακρόν...113 1. Ανθρώπινα μοντέλα μυοσκελετικής αχρησίας...113 2. Αλλαγές στα οστά λόγω ακινητοποίησης...113 3. Αλλαγές στη μυϊκή μάζα λόγω ακινητοποίησης...114 6.5 Φάρμακα...115 Οι αμφεταμίνες...116 Αναβολικά...117 6.6 Βιόρυθμος...119 6.7 Ερωτηματολόγιο...121-121 6.8 Συμπεράσματα ερωτηματολογίου...123-125 Κατάσταση Μαθητών...126 4
ΣΚΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Να ανακαλύψουμε αθλήματα που γίνονται σε κάθε μέρος και γωνιά της γης. Υπάρχουν αθλήματα περίεργα, μοναδικά, με διαφορετική νοοτροπία, εξέλιξη και εκτέλεση. Δεν μαθαίνουμε απλά για ένα άθλημα αλλά και για κακώσεις που δημιουργούν τα αθλήματα αυτά και πώς τις αντιμετωπίζουμε. Αυτή η εργασία προσφέρει γνώσεις, εμπειρίες, ομαδικό πνεύμα και όλα αυτά ταυτόχρονα με «διασκέδαση». 5
ΤΡΟΠΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΣΕ ΥΠΟΟΜΑΔΕΣ ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΥΡΙΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΔΟΜΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΕΛΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ 6
ΠΡΟΛΟΓΟΣ Εργαστήκαμε στα πλαίσια του μαθήματος της ερευνητικής εργασίας, σαν μια ομάδα και ολοκληρώσαμε τη μελέτη μας στο θέμα των κακώσεων στον αθλητισμό. Μέσα από αυτή την έρευνα γνωρίσαμε το σώμα μας, τα αθλήματα που υπάρχουν και τους κινδύνους που κρύβονται σε αυτά, τα ατυχήματα που συμβαίνουν, καθώς και τους τρόπους πρόληψής τους. Πολύ εποικοδομητικές αποδείχθηκαν οι συζητήσεις περί κακώσεων στο σχολείο μας με στόχο τη γνώση και την παροχή πρώτων βοηθειών. Επιλέξαμε αυτήν την εργασία, «οι κακώσεις στον αθλητισμό», διότι όλοι σχεδόν ασχολούμαστε ή ασχολούμασταν με κάποιο άθλημα στο παρελθόν και θέλουμε να είμαστε ενήμεροι για τυχόν κινδύνους που διατρέχουμε. Εργαστήκαμε με μεγάλη προθυμία και η συνεργασία μεταξύ μας ήταν εξαιρετική (με τη βοήθεια του υπεύθυνου καθηγητή κ.καραγκούνη Χρ.) με σκοπό την επίτευξη μιας ολοκληρωμένης εργασίας που να περιέχει τις κατάλληλες πληροφορίες για τον αθλητισμό και τους κινδύνους που επιφυλάσσει. 7
ΕΙΣΑΓΩΓΗ Τα ιατρικά προβλήματα και οι τραυματισμοί εξελίσσονται μαζί με την κοινωνία. Η ενασχόληση είτε επαγγελματικά, είτε ερασιτεχνικά με τον αθλητισμό, σε συνδυασμό με τα καινούργια συνθετικά ή μη terrene, έχουν οδηγήσει στην εμφάνιση νέου είδους τραυματισμών, πιο σύνθετων και πιο εξειδικευμένων από τις παλαιότερες κακώσεις ή διαστρέμματα Οι τραυματισμοί κατά την άσκηση ή κατά την εργασία είναι συνήθως αποτέλεσμα του συνδυασμού υψηλής επιβάρυνσης και χαμηλής φυσικής κατάστασης καθώς επίσης και στην εφαρμογή λανθασμένης τεχνικής.τα τελευταία χρόνια είναι γεγονός ότι έχουν αυξηθεί κατά πολύ οι κακώσεις των μαλακών μορίων των αρθρώσεων, δηλαδή των μηνίσκων, των χιαστών, των συνδέσμων αλλά και του χόνδρου του ίδιου που καλύπτει αυτές τις αρθρώσεις. Το γεγονός αυτό οδήγησε στην ανάπτυξη νέων τεχνικών, λιγότερο επεμβατικών, που μπορούν να αποκαταστήσουν αυτές τις βλάβες. Οι αρθροσκοπικές αυτές τεχνικές έχουν σαν πλεονέκτημα ότι είναι λιγότερο αιματηρές, δεν απαιτούν μακροχρόνια παραμονή στο νοσοκομείο, έχουν λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο και σαφώς ταχύτερη επάνοδο στις καθημερινές ή αθλητικές δραστηριότητες. Η ρήξη μηνίσκου, η ρήξη χιαστών καθώς και οι οστεοχόνδρινες βλάβες και οι βλάβες σε συνδεσμικά στοιχεία του ώμου ή της ποδοκνημικής μπορούν να αντιμετωπιστούν με μεγάλη επιτυχία μέσα από αρθροσκοπικές τεχνικές που πραγματοποιούνται απο τον γιατρό. 8
1. ΑΘΛΗΤΙΑΤΡΙΚΗ Οι ασφαλιστικές εταιρείες, για να ασφαλίσουν τα επιχειρηματικά τους κέρδη καλούν την ιατρική επιστήμη να κάνει επίσημα την εμφάνιση της, στους αθλητικούς χώρους και να αναλάβει υπεύθυνα την παρακολούθηση της υγείας των αθλητών. Τώρα αρχίζει να υπάρχει μια άμεση συνεργασία προπονητή και γιατρού για το καλό των αθλητών - και οι αθλητές είναι υποχρεωμένοι να πειθαρχούν στις συστάσεις του γιατρού της ομάδας. Ο ρόλος του αθλητίατρου και η άμεση συμβολή του στα προβλήματα του αθλητισμού ανέβασε σημαντικά τη στάθμη της απόδοσης των αθλητών. Συγκεκριμένα ο Αθλητίατρος έχει τις εξής αρμοδιότητες: Αναλαμβάνει τη βασική ιατρική εξέταση απαραίτητη για κάθε αθλητή πρωτοεγγραφόμενο σε κάποιο σύλλογο και ακολούθως τον περιοδικό έλεγχο της υγείας των αθλουμένων. Παρακολουθεί υπεύθυνα την υγεία των αθλουμένων και επιλύει κάθε είδους πρόβλημα υγείας που μπορεί να προκύψει. Φροντίζει για την θεραπεία και την αποκατάσταση του τραυματισμού των αθλητών και όταν χρειαστεί συνεργάζεται με γιατρούς διαφόρων ειδικοτήτων (χειρουργούς, ορθοπεδικούς, ουρολόγους κ.α). Δίνει εντολές και συνεργάζεται με τους φυσικοθεραπευτές και μασέρ για την φυσικοθεραπευτική αποκατάσταση των αθλητών. Είναι ο μόνος υπεύθυνος να κρίνει αν ο τραυματισμένος ή άρρωστος αθλητής είναι σε θέση να συνεχίσει την αγωνιστική του δραστηριότητα και να καθορίσει το χρόνο της προσωρινής του αποχής απ' τους αγώνες και τις προπονήσεις. 9
Είναι υπεύθυνος για την θεραπευτική αγωγή των αθλητών, όπως επίσης και για την ενίσχυση του οργανισμού με διαιτητικά συμπληρώματα (βιταμίνες, ηλεκτρολύτες κ.α ). Συγχρόνως δε, τους ενημερώνει για τους κινδύνους του dopping και ελέγχει κάθε φαρμακευτική ουσία που λαμβάνουν. Ρυθμίζει την σωστή διατροφή των αθλητών. Καθορίζει ειδικό διαιτολόγιο με σκοπό να πετύχει το ιδανικό βάρος για κάθε αθλητή και φροντίζει έτσι ώστε αυτό να διατηρείται σταθερό σε όλη την διάρκεια της αθλητικής περιόδου. Προτείνει τη σύνθεση ( λευκώματα, λίπη, υδατάνθρακες ) των γευμάτων ανάλογα με τις ανάγκες και την εποχή και ορίζει το ωράριο των γευμάτων Προστατεύει τους προπονούμενους και τους αγωνιζόμενους λαμβάνοντας ορισμένα βασικά μέτρα από ορισμένες περιβαντολογικές συνθήκες (υψόμετρο, πολύ κρύο, ζέστη, υγρασία κ.α ).Πρέπει να σημειωθεί ότι οι συνθήκες αυτές δημιουργούν ορισμένα προβλήματα στην υγεία και την αγωνιστική απόδοση των αθλητών. Ανάλογα της προπόνησης, της δραστηριότητας γενικά και των επιδόσεων των αθλητών ελέγχει διαγνωστικά την λεγόμενη "υπερκόπωση" ή "υπερπροπόνηση". θεραπείες Παραπέμπει και ο ίδιος ελέγχει, αξιολογεί, δίνει λύσεις και εάν χρειάζεται, σε μικροβιολογικό, βιοχημικό, ηλεκτροκαρδιογραφικό, ηλεκτροεγκεφαλικό και εργοφυσιολογικό έλεγχο των αθλητών, που μας βοηθάει αποτελεσματικά να ελέγξουμε τις λειτουργικές δυνατότητες και ικανότητες των αθλητών. Παράλληλα μπορούμε να δούμε και τις λειτουργικές αδυναμίες τους. Με τον εργοφυσιολογικό έλεγχο π.χ. μπορούμε να ελέγξουμε την δύναμη του μυϊκού συστήματος των αθλητών. Να διαπιστώσουμε δηλαδή αν η μυϊκή δύναμη είναι επαρκής για το αγώνισμα τους ή όχι. Επίσης ελέγχεται η αναπνευστική λειτουργία βασική για την απόδοση όλων των αθλητών. Η εργοφυσιολογική έρευνα βαθμολογεί επίσης τις εφεδρείες της κυκλοφορίας και ελέγχει τη συμπεριφορά του καρδιαγγειακού συστήματος στην έντονη μυϊκή προσπάθεια και καθορίζει τα όρια ασφάλειας για την λειτουργία της καρδιάς ακόμα και όταν εκτελείται εξαντλητική προσπάθεια. Επίσης σπουδαία εργοφυσιολογική εξέταση είναι ο προσδιορισμός της 10
μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου. Πρόκειται για μια δοκιμασία που καθορίζει με ακρίβεια τις δυνατότητες του αεροβίου μυϊκού μεταβολισμού, απαραίτητο στοιχείο για τα αγωνίσματα αντοχής, όπως επίσης και την εκτίμηση των δυνατοτήτων του αναερόβιου μυϊκού μεταβολισμού, μέθοδο πολύτιμη για την εκτίμηση της απόδοσης των αθλητών που επιδίδονται σε αγωνίσματα ταχύτητας. Τέλος είναι το μόνο επίσημα αρμόδιο πρόσωπο που προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Πράγματι η συχνότητα και η σοβαρότητα του τραυματικού κινδύνου των αθλητών επιβάλλουν την παρουσία του αθλητιάτρου στον αγωνιστικό χώρο. Αυτός είναι το μόνο αρμόδιο πρόσωπο, να προσφέρει έγκαιρα και υπεύθυνα τις ιατρικές υπηρεσίες του στον τραυματισμένο αθλητή. Ο ίδιος αποφασίζει εάν μπορεί ο τραυματίας να συνεχίσει ακίνδυνα τον αγώνα ή να αποσυρθεί αμέσως. Αυτός ευθύνεται για την μετακίνηση και τον τρόπο του τραυματισμένου αθλητή μέσα στον αγωνιστικό χώρο και τη μεταφορά του, εάν χρειάζεται, στην κατάλληλη νοσηλευτική μονάδα. 2. ΚΑΚΩΣΗ 2.1 ΟΡΙΣΜΟΣ Τραύμα (Αγγλικά Trauma, Injury, Wound) ονομάζεται στην ιατρική "κάθε βίαιη καταστροφή ιστών, εσωτερική ή εξωτερική, ανεξάρτητα από το αίτιο που την προκάλεσε". Αυτός είναι ο ορισμός που επικρατεί στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ) και ακολουθεί τον ορισμό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας [1]. 2.2 ΕΙΔΗ ΚΑΚΩΣΕΩΝ 2.2.1. MΩΛΩΠΕΣ Οφείλονται σε ρήξεις των αγγείων και έξοδος του αίματος, που εξαπλώνεται στους υποδόριους ιστούς. Όταν 11
έχουμε μεγάλη εξαγγείωση αίματος, τότε η τοπική άθροισή του είναι δυνατόν να δημιουργήσει αιμάτωμα. Ο βελονισμός θεραπεύει πλήρως και σύντομο χρονικό διάστημα τόσο τους μώλωπες όσο και τα αιματώματα. 2.2.2 ΘΛΑΣΕΙΣ Είναι η πιο συχνή κάκωση στους μύες και τους τένοντες. Προκαλείται από την βίαιη εφαρμογή του τραυματικού παράγοντα πάνω στους μαλακούς ιστούς, οι οποίοι δεν μπορούν να αντέξουν την επιβάρυνση. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ρήξη των μυϊκών ινών σε διάφορες περιοχές. Οι θλάσεις των μυών προξενούνται συνήθως από ταχυδυναμικά αθλήματα όπου υπάρχει μεγάλη επιβάρυνση σε μικρό χρόνο π.χ. δρόμοι ταχύτητας και άλματα. Από άποψη βαρύτητας οι θλάσεις διακρίνονται : 1ου βαθμού: όπου δημιουργείται ρήξη μερικών μόνο μυϊκών ινών με αποτέλεσμα την εμφάνιση πόνου, οιδήματος ή αιματώματος. Ο αθλητής δεν διακόπτει την δραστηριότητά του αλλά πρέπει να είναι πολύ προσεκτικός γιατί υπάρχει ο κίνδυνος υποτροπής. Το μικροοίδημα που ερεθίζει τις νευρικές απολήξεις και προκαλεί πόνο είναι το βασικό σύμπτωμα που πρέπει να εξουδετερωθεί. Στην οξεία φάση χρησιμοποιούμε πάγο. Αργότερα η πιο γρήγορη αποκατάσταση γίνεται με βελονισμό. 2ου βαθμού: συμβαίνει ρήξη μεγαλύτερου αριθμού μυϊκών ινών. Εκτός από την αποκόλληση των ινών γίνεται και ρήξη των τριχοειδών αγγείων, με συνέπεια την δημιουργία αιματώματος. Τα συμπτώματα είναι πόνος την στιγμή του τραυματισμού, που αναπαράγεται την στιγμή της συστολής, ευαισθησία στην περιοχή της 12
κάκωσης και οίδημα. Επίσης επηρεάζεται η δύναμη του μυός και ο σπασμός που αναπτύσσετε εμποδίζει την μυϊκή συστολή. Συνήθως σε αυτές τις κακώσεις οι υπεύθυνοι της ομάδος χρησιμοποιούν ψυκτικό(χλωριούχο αιθύλιο) για να βοηθήσουν τον αθλητή να συνεχίσει τον αγώνα. Μετά τον αγώνα ακολουθεί κρυοθεραπεία. Προσοχή για 48-72 ώρες μετά τον τραυματισμό απαγορεύεται η θερμοθεραπεία και η μάλαξη. Η ρεφλεξολογία είναι η πλέον κατάλληλη για την αποκατάσταση των αθλητών με θλάση 2ου βαθμού. 3ου βαθμού: συμβαίνει πλήρης ρήξη των μυϊκών ινών, με ταυτόχρονη ρήξη των αιμοφόρων αγγείων και εκτεταμένο αιμάτωμα στην περιοχή. Τα άκρα του μυός διαχωρίζονται και στην περιοχή του τραυματισμού υπάρχει ένα κενό. Ο αθλητής αισθάνεται οξύ πόνο στην αρχή, αναπτύσσετε οίδημα στην περιοχή της θλάσης και το μέλος έχει πλήρη λειτουργική ανικανότητα. Όταν διαπιστωθεί η ολική θλάση, η κάκωση αντιμετωπίζεται χειρουργικά. Στην περίπτωση αυτή, το αιμάτωμα αφαιρείται και τα άκρα του μυός ράβονται, δίνοντάς του την ευκαιρία να επουλωθεί. Μετά το χειρουργείο τόσο ο βελονισμός όσο και η ρεφλεξολογία συμβάλουν στην γρήγορη αποκατάσταση του αθλητή. Οι πιο συχνές θλάσεις είναι : Θλάσεις του μηρού που εμφανίζονται σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες. Οι θλάσεις 1ου, 2ου βαθμού αφορούν τον τετρακέφαλο μύα. Οι θλάσεις 3ου βαθμού αφορούν τον ορθό μηριαίο και τον ραπτικό μύα. Ο μηχανισμός κάκωσης είναι ένα κατευθείαν χτύπημα όταν ο μυς βρίσκεται σε μεγάλη ένταση. Τα σπορ που παρατηρούνται τέτοιες θλάσεις είναι το ποδόσφαιρο, το άλμα σε ύψος, η γρήγορη εκκίνηση στα σπρίντ. Θλάσεις στους προσαγωγούς. Περισσότερο επιρρεπής είναι ο μακρός προσαγωγός. Τα επιρρεπή αθλήματα είναι η ενόργανη γυμναστική, το ποδόσφαιρο, το σκι και ο στίβος. 13
Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν,άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώρας και στην ηβική σύμφυση, που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψη ακόμη και μια λαμπρή καριέρα. Έτσι για να μην έχουμε καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών η σωστή διάγνωση και θεραπεία έχουν πρωτεύοντα ρόλο, ώστε η πάθηση αυτή να μην γίνει χρόνια. Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι: Τενοντοπάθεια των προσαγωγών. Τενοντοπάθεια του λαγονοψοίτου. Τενοντοπάθεια του ορθού κοιλιακού. Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού. Κατάγματα εκ κοπώσεως του αυχένα του μηριαίου. Τραυματική ηβική οστείτης. Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου. Θλάσεις στους καμπτήρες του γόνατος. Καμπτήρες του γόνατος είναι ο δικέφαλος, ο ημιτενοντώδης και ο ημιμεμβρανώδης. Αυτοί οι τραυματισμοί συμβαίνουν στους σπρίντερ, στους δρομείς μεσαίων αποστάσεων, στους παίκτες ομαδικών αθλημάτων, αλλά και σε τενίστες, άλτες μήκους, τριπλουνίστες κ.λ.π. Θλάσεις στο γαστροκνήμιο μύα. Τα αθλήματα με την μεγαλύτερη συχνότητα αυτού του τραυματισμού είναι το τένις, το βόλεϊ, το μπάσκετ, το χαντμπωλ, και τα άλματα. Ο μηχανισμός κάκωσης είναι η απότομη και γρήγορη κίνηση όταν η θερμοκρασία του περιβάλλοντος είναι χαμηλή και ο αθλητής ξεκινά μια προσπάθεια χωρίς προθέρμανση. Ο αθλητής νομίζει ότι κάποιος τον χτύπησε 14
με κάτι δυνατό από πίσω. Μετά την αίσθηση αυτή δεν μπορεί να πατήσει κάτω με ολόκληρο το πέλμα, αφού ο γαστροκνήμιος δεν είναι σε θέση να συσπαστεί. Η αποκατάσταση μπορεί να γίνει με βελονισμό, ορθοπεδικό Laser, και ρεφλεξολογία. 2.2.3 ΑΙΜΑΤΩΜΑ ΜΥΩΝ Η εφαρμογή ενός βίαιου πλήγματος στον μύα μπορεί να προκαλέσει ρήξη ορισμένων αγγείων, τοπική συγκέντρωση αίματος και συνεπώς οδηγεί στην δημιουργία αιματώματος. Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι τοπικό οίδημα, πόνος και αδυναμία σύσπασης του μυός. 2.2.4 ΜΥΪΚΟΙ ΣΠΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΚΡΑΜΠΕΣ Οι μυϊκοί σπασμοί και οι κράμπες είναι επώδυνες και μεγάλης διάρκειας μυϊκές συσπάσεις. Παρουσιάζονται κυρίως κατά την άσκηση και μπορεί να προκαλέσει μέχρι και ρήξη του μυός. Αιτίες που οδηγούν στην εμφάνισή τους είναι αφυδάτωση, τοπικές διαταραχές στην αιμάτωση, κακή διατροφή και λανθασμένη προπόνηση. 2.2.5 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΣΕΩΝ Οι αρθρώσεις επιβαρύνονται περισσότερο από τα υπόλοιπα τμήματα του κινητικού συστήματος. Όπως είναι γνωστό τα ανατομικά στοιχεία μιας άρθρωσης όπως οι τένοντες, που αποτελούν προέκταση των μυών κατά τις προσφύσεις τους στα οστά και συντελούν στην πραγματοποίηση της κίνησης, οι σύνδεσμοι που προσφύονται στα άκρα των οστών, τα συνδέουν και συμβάλουν στην σταθερότητα της άρθρωσης, ο χόνδρος που περιβάλει τις άκρες των οστών και τους προσφέρει προστασία και τα αρθρούμενα άκρα των οστών. Η ρήξη του χόνδρινου οστού προκαλεί αλλοίωση του οστού, καθώς αυτό τρίβεται ακάλυπτο με τον χόνδρο του άλλου οστού της άρθρωσης. Τραυματισμοί στις αρθρώσεις, είτε αυτοί αφορούν τα οστά, τους χόνδρους, τους συνδέσμους, τους μύες και τους τένοντες, δημιουργούν 15
αστάθεια σε αυτήν, δυσχεραίνουν την κίνηση και συχνά αποτελούν αιτία μόνιμης ή μακρόχρονης διακοπής της αθλητικής δραστηριότητας. Οι πιο σημαντικές κακώσεις των αρθρώσεων είναι : 2.2.6 ΔΙΑΣΤΡΕΜΜΑ Διάστρεμμα είναι η κάκωση που οφείλεται είτε σε υπέρβαση του φυσιολογικού εύρους κινητικότητας της άρθρωσης, είτε στην αιφνίδια εφαρμογή ενός εξωτερικού τραυματικού παράγοντα στην άρθρωση που προκαλεί η ανώμαλη κίνησή της. Στην κάκωση αυτή προκαλείται διάταση και ρήξη ενός ή περισσοτέρων αρθρικών συνδέσμων, χωρίς όμως να παρεκτοπίζονται οι αρθρικές επιφάνειες των οστών. Τα διαστρέμματα μπορούν να διακριθούν σε : 1oυ βαθμού όπου παρατηρείται ρήξη μικρού αριθμού κολλαγόνων ινών. Η κινητικότητα της άρθρωσης ελαττώνεται και παρουσιάζεται τοπικά οίδημα και πόνος. Δεν υπάρχει όμως αστάθεια της βάδισης. 2ου βαθμού εμφανίζεται μερική ρήξη των συνδέσμων της άρθρωσης. Η συστολή συμμετέχουν των στην παρεμποδίζεται μυών που άρθρωση σημαντικά, εμφανίζεται τοπικό οίδημα και πόνος αλλά δεν παρατηρείται αστάθεια της άρθρωσης. 16
3ου βαθμού εμφανίζεται ολική ρήξη των συνδέσμων, με αποτέλεσμα την εκτέλεσης των αδυναμία κινήσεων. Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η αστάθεια της άρθρωσης. Τα συμπτώματα είναι τοπικό οίδημα, έντονος πόνος και περιορισμός των κινήσεων. Η άρθρωση στην οποία εμφανίζονται σε μεγαλύτερη συχνότητα διαστρέμματα είναι η ποδοκνημική. Στις περισσότερες αθλητικές δραστηριότητες όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπωλ οι κακές αγωνιστικές επιφάνειες και τα παπούτσια παίζουν ιδιαίτερο ρόλο στην πρόκληση του διαστρέμματος. 2.2.7 ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ Σστην κάκωση αυτή παρατηρείται μόνιμη απομάκρυνση των αρθρικών επιφανειών. Διακρίνεται σε πλήρες εξάρθρημα όταν σημαντική παρεκτόπιση και κανονικής επαφής διακοπή της παρατηρείται πλήρης των αρθρικών επιφανειών και σε υπεξάρθρημα, όταν μεταξύ των αρθρικών επιφανειών διατηρείται κάποιο σημείο επαφής, χωρίς η άρθρωση να διατηρεί τα φυσιολογικά ανατομικά λειτουργικά στοιχεία της. Στο εξάρθρημα παρατηρείται έντονη παραμόρφωση της άρθρωσης. Η άρθρωση του ώμου εμφανίζει πιο συχνά εξάρθρημα σε σχέση με τις υπόλοιπες. 17
2.2.8 ΚΑΚΩΣΗ ΤΟΥ ΓΟΝΑΤΟΣ Η άρθρωση του γόνατος παρουσιάζει μεγάλη ελευθερία στις κινήσεις και είναι λιγότερο σταθερή από τις άλλες αρθρώσεις. Εκτός από την κάμψη και την έκταση επιτρέπει και στροφές. Με την συμμετοχή στην αθλητική δραστηριότητα το γόνατο φορτίζεται με δυνάμεις που ισοδυναμούν με 6-8 φορές το βάρος του σώματος. Για να μην προκληθεί τραυματισμός πρέπει οι ασκούμενες δυνάμεις να εξισορροπηθούν από τους μυς και τους συνδέσμους. Σε περίπτωση που οι μυς γύρω από το γόνατο δεν είναι τόσο δυνατοί ώστε να απορροφήσουν και να διασκορπίσουν την παραγόμενη κινητική ενέργεια αυτή μεταβιβάζεται στους συνδέσμους και στα οστά προκαλώντας τραυματισμούς. Οι σύνδεσμοι τραυματίζονται περισσότερο στα αθλήματα επαφής όπως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπωλ, και σε ατομικά όπως το σκι και το τένις. Ο μηχανισμός κάκωσης είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με τους αντιπάλους και προκαλεί υπερβολικές στροφικές κινήσεις στην άρθρωση του γόνατος. Οι κακώσεις της άρθρωσης του γόνατος, καθώς και της σπονδυλικής στήλης θεωρούνται από τις πιο συχνές, αλλά και με χειρότερη πρόγνωση αθλητικές κακώσεις, γιατί αποτελούν συνήθη αίτια διακοπής της καριέρας ενός αθλητή. Η φυσιολογική λειτουργία της άρθρωσης του γόνατος και η ανατομική πληρότητά της είναι απαραίτητα στοιχεία για την ορθή εκτέλεση του συνόλου σχεδόν των ασκήσεων σε έναν αθλούμενο. Επειδή λοιπόν το γόνατο 18
επιβαρύνεται αδιάκοπα καθημερινά, οι τραυματισμοί αυτής της άρθρωσης είναι συχνοί. Οι κακώσεις μπορεί να αφορούν τους χόνδρους, τους συνδέσμους, τους μύες γύρω από το γόνατο, την επιγονατίδα καθώς και τους τένοντες της επιγονατίδας. Η επιγονατίδα είναι ένα μικρό οστό σχήματος τριγώνου που παρεμβάλλεται στον τένοντα κατάφυσης του τετρακέφαλου μυός. Είναι σημαντικό ανατομικό στοιχείο της άρθρωσης του γόνατος και συντελεί στην ενδυνάμωση της εκστατικής κίνησης του κάτω άκρου. Οξύς τραυματισμός ή επαναλαμβανόμενοι τραυματισμοί της επιγονατίδας προκαλούν χονδρομαλάκυνση δηλαδή αλλοίωση του αρθρικού χόνδρου. Βίαιη κάκωση μπορεί να προκαλέσει εξάρθρημα της επιγονατίδας. Οι μηνίσκοι είναι ινοχόνδρινοι σχηματισμοί και βρίσκονται δύο σε κάθε γόνατο. Συντελούν στην σταθερότητα του γόνατος, απορροφούν τους κραδασμούς και συμβάλουν κυρίως στην εκτέλεση της έσω και έξω στροφής της κνήμης. Η ρήξη των μηνίσκων είναι συχνή σε πολλά είδη αθλημάτων. Μπορεί να εμφανιστεί με την μορφή της περιφερικής αποκόλλησης, ρήξη στο πρόσθιο ή στο οπίσθιο κέρας και επιμήκους ρήξης που είναι η συχνότερη. Ο έσω μηνίσκος υφίσταται ρήξη συχνότερα από τον έξω καθώς δέχεται μεγαλύτερες πιέσεις. Η κάκωση των μηνίσκων εμφανίζεται συνήθως όταν η άρθρωση του γονάτου βρίσκεται σε κάμψη και εκτελεί απότομη απαγωγή προς τα έξω. Τότε ο έσω μηνίσκος συμπαρασύρεται και υφίσταται ρήξη από τις αιχμηρές επιφάνειες των έσω κονδύλων, του μηριαίου και της κνήμης. Τα συμπτώματα 19
ρήξης του μηνίσκου είναι τοπικός πόνος, οίδημα και αδυναμία της άρθρωσης του γόνατος για την εκτέλεση μιας συγκεκριμένης κίνησης, ανάλογα με το είδος της κάκωσης. Τις περισσότερες των περιπτώσεων ο αθλητής καταλήγει στην χειρουργική επέμβαση δηλαδή στην αφαίρεση των μηνίσκων, γεγονός που αλλοιώνει όμως την λειτουργικότητα της άρθρωσης. Τέλος δεν είναι σπάνιες οι κακώσεις που εμφανίζονται στους χιαστούς συνδέσμους του γόνατος. Κατά την πτώση από ύψος και στήριξη σε λυγισμένο γόνατο, μπορεί να προκληθεί ρήξη του οπίσθιου χιαστού συνδέσμου. Ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου προκαλείται, όταν το άνω άκρο της κνήμης κινηθεί βίαια προς τα εμπρός σε σχέση με τον μηρό. 2.2.9 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗΣ ΣΤΗΛΗΣ Η σπονδυλική στήλη αποτελεί τον απαραίτητο ανατομικό σχηματισμό του σκελετού για την στήριξη, την όρθια στάση και την μετακίνηση του σώματος. Η σταθερότητα της σπονδυλικής στήλης εξασφαλίζεται τόσο με τους συνδέσμους και τους μεσοσπονδύλιους δίσκους όσο και με την συστολή των κοιλιακών και ραχιαίων μυών. Η οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης, επιδέχεται σε σχέση με τις υπόλοιπες το μεγαλύτερο βάρος του σώματος και επομένως επιφορτίζεται σημαντικά στην διάρκεια των ασκήσεων. Η οσφυαλγία δηλαδή ο πόνος στην οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης των αθλητών αποτελεί πολύ συχνό σύμπτωμα. Είναι αποτέλεσμα συνήθως διατήρησης λανθασμένης στάσης της σπονδυλικής στήλης στην διάρκεια ασκήσεων ανύψωσης βαρών, έλλειψης της φυσιολογικής λόρδωσης ή αντίθετα υπερλόρδωσης της σπονδυλικής στήλης. Η πίεση ή κάκωση του ισχιακού νεύρου προκαλεί πόνο που εκδηλώνεται σε όλο το κάτω άκρο και ονομάζεται ισχιαλγία. Η επιβάρυνση της σπονδυλικής στήλης, εξαιτίας της ανύψωσης πολύ μεγάλου βάρους σε μια άσκηση μπορεί να οδηγήσει στον τραυματισμό των συνδέσμων και των χόνδρινων μεσοσπονδύλιων δίσκων. Ένα συχνό είδος κάκωσης των μεσοσπονδύλιων δίσκων είναι η πρόκληση κοίλης του, δηλαδή η πρόπτωση του πηκτοειδούς πυρήνα 20
του( Πηκτοειδής πυρήνας είναι μια υδρόφιλη ουσία που έχει την ικανότητα να απορροφά 9 φορές περισσότερους κραδασμούς από τον όγκο της. Βρίσκεται στο κεντρικό και οπίσθιο τμήμα του μεσοσπονδύλιου δίσκου και λειτουργεί σαν αμορτισέρ). Η οσφυαλγία που οφείλεται στην κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου και στην πίεση των νεύρων που διέρχονται από τα μεσοσπονδύλια τρήματα, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο στους αθλητές. Όταν τραυματιστεί ο μεσοσπονδύλιος δίσκος κατά την εκτέλεση κίνησης κάμψης του αθλητή, προκαλεί οπίσθια κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου, ενώ ο τραυματισμός κατά την εκτέλεση έκτασης οδηγεί στην εμφάνιση πρόσθιας κήλης. Μερικές φορές οι απαιτήσεις μιας άσκησης για υπερεκτάσεις εκτάσεις της και σπονδυλικής στήλης είναι τόσο έντονες, που μπορεί να οδηγήσουν μετατόπιση σε ενός σπονδύλου(σπονδυλόλιση). Αυτήν παρουσιάζεται συνήθως στον 5ο οσφυϊκό σπόνδυλο και σπανιότερα στον 3ο ή 4ο. Η διατήρηση της επιβάρυνσης μπορεί να προκαλέσει σπονδυλοολίσθηση, μετακίνηση δηλαδή τμήματος της σπονδυλικής στήλης κυρίως πάνω στον 5ο οσφυϊκό σπόνδυλο. Η μετατόπιση τις περισσότερες φορές είναι πρόσθια. Οσφυαλγία στους αθλητές μπορεί ακόμα να προκληθεί και από θλάσεις μυών της οσφυϊκής χώρας ή από ρήξεις συνδέσμων. Συγκρούσεις μεταξύ των παικτών σε αγωνίσματα επαφής, όπως το μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το βόλεϊ οδηγούν σε συνδεσμικούς ή μυϊκούς τραυματισμούς της οσφυϊκής χώρας. Αθλήματα όπως η ρυθμική και ενόργανη γυμναστική επιβαρύνουν ιδιαίτερα την οσφυϊκή μοίρα της σπονδυλικής στήλης και συνδέονται με αυξημένα ποσοστά εμφάνισης οσφυαλγίας. 21
2.2.10 ΚΑΚΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡΧΡΗΣΗΣ (Κατάγματα κόπωσης stress fracture) Τα κατάγματα κόπωσης είναι αποτέλεσμα επανειλημμένων μικροκακώσεων του οστίτη ιστού εξαιτίας σημαντικής επιβάρυνσής του. Οι μικροκακώσεις αυτές οδηγούν στην εμφάνιση μεγαλύτερου αριθμού οστεολυτικών διεργασιών και μπορεί να προκαλέσουν πραγματικό κάταγμα. Τα οστά των κάτω άκρων κυρίως σε δρομείς είναι περισσότερο επιρρεπή σε κατάγματα κόπωσης γιατί υφίστανται την μεγαλύτερη επιβάρυνση. Στα οστά αυτά τα περισσότερο συχνά σημεία εντόπισης αυτού του είδους κακώσεων είναι η κεφαλή και ο αυχένας του μηριαίου οστού, η κνήμη και τα οστά του μεταταρσίου. Εκτός από την αυξημένη επιφόρτιση του οστού κατά την προπόνηση, άλλα αίτια που οδηγούν σε κατάγματα κόπωσης είναι η υπερβολική κόπωση ή η μη ορθή ενδυνάμωση των μυών γεγονός που επιβαρύνει περισσότερο το οστό. Το χαρακτηριστικό σύμπτωμα στα κατάγματα κόπωσης είναι ο πόνος σε όλο το μήκος του οστού, που εντοπίζεται κυρίως στην περιοχή της βλάβης. Κορίτσια στην εφηβεία που συμμετέχουν σε μεγάλης έντασης σωματικές δραστηριότητες μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καταγμάτων κοπώσεως, σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στα Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine. «Η άσκηση με βάρη διεγείρει την οστική ανακατασκευή και έτσι αυξάνει την πυκνότητα της οστικής μάζας, όμως πολύ υψηλά επίπεδα άσκησης μπορεί να είναι επιζήμια για την υγεία των οστών και να αυξήσουν τον κίνδυνο κατάγματος κοπώσεως» έγραψαν οι Alison E. Field, ScD, και συνεργάτες. «Αν και τα κατάγματα κοπώσεως είναι σχετικά σπάνια, μπορούν να επηρεάσουν το 20% των νέων αθλητριών και στρατιωτικών.» Οι ερευνητές διεξήγαγαν μια προοπτική μελέτη, που περιελάμβανε 6.831 κορίτσια ηλικίας από 9 έως 15 ετών. Οι συμμετέχοντες ήταν κόρες των γυναικών που συμμετείχαν στη μελέτη Nurses Health Study II, σύμφωνα με την ανακοίνωση Τύπου. 22
Συλλογή δεδομένων και συμπεράσματα Ερωτηματολόγια χρησιμοποιούνταν για τη συλλογή στοιχείων κάθε έτος από το 1996 έως το 2003, με εξαίρεση το 2002. Το ιστορικό των κοριτσιών με κάταγμα κόπωσης, συμπεριλαμβανομένης και της θέσης του κατάγματος και της ηλικίας του κοριτσιού κατά τη στιγμή του κατάγματος, αναφέρθηκε από τις μητέρες τους το 2004. Η συχνότητα των καταγμάτων κόπωσης που έλαβαν χώρα μεταξύ 1997 και 2004, ήταν η κύρια μέτρηση της μελέτης. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι 267 κορίτσια (3,9%) ανέπτυξαν ένα κάταγμα κόπωσης κατά τη διάρκεια 7ετούς παρακολούθησης. Οικογενειακό ιστορικό οστεοπόρωσης ή χαμηλής οστικής μάζας συνδέθηκε έντονα με τον κίνδυνο κατάγματος κόπωσης, αφού τα κορίτσια που είχαν ένα τέτοιο οικογενειακό ιστορικό είχαν σχεδόν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν κάταγμα κόπωσης. Όσον αφορά την άσκηση, τα κορίτσια που ασκούνταν 8 ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αναπτύξουν κάταγμα κόπωσης σε σύγκριση με αυτές που ασκούνταν λιγότερο από 4 ώρες την εβδομάδα. Η μελέτη διαπίστωσε μια ανεξάρτητη σχέση μεταξύ αυξημένου κινδύνου κατάγματος κόπωσης και συμμετοχής σε μπάσκετ, τρέξιμο, και γυμναστική / μαζορέτες. «Η μελέτη μας παρατήρησε ότι μεγάλης έντασης δραστηριότητες ειδικότερα μπάσκετ, τρέξιμο και γυμναστική / μαζορέτες αυξάνουν σημαντικά τον κίνδυνο για κάταγμα κόπωσης μεταξύ των εφήβων κοριτσιών, έγραψαν οι συγγραφείς. Επομένως, υπάρχει ανάγκη να καθιερωθούν προγράμματα άσκησης που είναι αυστηρά και ανταγωνιστικά, αλλά να περιλαμβάνουν ποικιλία ασκήσεων χαμηλότερης έντασης ώστε να μειωθεί ο συνολικός αριθμός των επιπτώσεων προκειμένου να ελαττωθεί ο κίνδυνος κατάγματος κόπωσης». Κορίτσια που λαμβάνουν μέρος σε εντατικές φυσικές δραστηριότητες είναι δυνατό να υποστούν κατάγματα κόπωσης. 23
Η μελέτη διαπίστωσε επίσης ότι οι χωρίς ένταση και μεσαίας έντασης δραστηριότητες δεν αύξαναν τον κίνδυνο κατάγματος κοπώσεως, προσθέτοντας ότι κάθε ώρα έντονης δραστηριότητας βρέθηκε να αυξάνει τον κίνδυνο κατά 8%. Ο κίνδυνος καταγμάτων κοπώσεως αυξανόταν επίσης στην περίπτωση έναρξης της εμμήνου ρύσεως σε μεγαλύτερη ηλικία, αφού κάθε ένας χρόνος καθυστέρησης στην αρχή της εμμήνου ρύσεως σχετίστηκε με περίπου με 30% αύξηση του κινδύνου. Το βάρος (κορίτσια λιποβαρή, υπέρβαρα, ή που είχαν γενικότερα διατροφικές διαταραχές) δεν διαπιστώθηκε να σχετίζεται με τον κίνδυνο εμφάνισης καταγμάτων κόπωσης. «Οι κλινικοί γιατροί, οι γονείς και οι προπονητές θα πρέπει να συνεχίσουν να προωθούν φυσικές δραστηριότητες στα νεαρά κορίτσια, αλλά θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι οι ώρες άσκησης δεν είναι υπερβολικές, ώστε να μην τίθεται σε κίνδυνο η υγεία των οστών», συμπέραναν οι συγγραφείς. 2.2.11 ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ Τενοντίτιδα είναι η χρόνια φλεγμονή του τένοντα ενός μυός εξαιτίας επανειλημμένων μικροκακώσεων. Συνήθως εμφανίζεται ως οξεία φλεγμονή, με τοπική ερυθρότητα, πόνο, οίδημα, αύξηση της θερμοκρασίας και ελάττωση της κινητικότητας της περιοχής. Όταν δεν γίνεται σωστή θεραπεία της κάκωσης με βελονισμό ή ρεφλεξολογία στο οξύ στάδιο, εμφανίζεται χαρακτηριστικός πόνος στην περιοχή του τένοντα κατά την προθέρμανση και μετά την άσκηση. Όταν η πάθηση μεταπέσει σε χρόνια μορφή, τότε ο πόνος είναι συνεχής. Τυπικό παράδειγμα τενοντίτιδας είναι η τενοντίτιδα του επιγονατιδικού τένοντα(jumper knee) που προσβάλει αθλητές των οποίων τα προγράμματα προπόνησης περιλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό πλειομετρικές συστολές των κάτω άκρων όπως οι άλτες και οι καλαθοσφαιριστές. 24