41 (مجله سالمندي ايران) سال هشتم شماره سيويكم زمستان 1392 مقايسه حيطههاي رواني مشكلساز براي ديابت سالمندان ديابتي ساكن در سراي سالمندان كهريزك و ساكنان خانه شهر تهران (مقاله پژوهشي) 6 5 4 3 2 1 رؤيا قاسمزاده *هما ناصح محمد كمالي عباس رحيمي فروشاني سيدمسعود ارزاقي علياصغر ارسطو 1. كارشناسارشد مديريت توانبخشي مربي دانشكدة توانبخشي دانشگاه علومپزشكي اهواز 2. كارشناسي ارشد مديريت توانبخشي دانشكدة توانبخشي دانشگاه علومپزشكي اهواز (نويسندة مسي ول) 3. دكتراي آموزش بهداشت دانشيار دانشكدة توانبخشي دانشگاه علومپزشكي تهران 4. دكتراي آمار دانشيار دانشكدة بهداشت دانشگاه علومپزشكي ايران 5. متخصص روانپزشكي مركز تحقيقات غدد و متابوليسم دانشگاه علومپزشكي ايران 6. دكتراي فيزيوتراپي استاديار دانشكدة توانبخشي دانشگاه علومپزشكي اهواز * آدرس نويسندة مسي ول: اهواز دانشگاه علومپزشكي دانشكدة توانبخشي گروه مديريت توانبخشي. * تلفن: +98 9177421899 * رايانامه: nasseh2002@yahoo.com چكيده: هدف: با توجه به افزايش ميزان ديابت و رشد سالمندي در كشور هدف اين تحقيق بررسي و مقايسة حيطههاي مشكلساز ناشي از ديابت براي سالمندان ديابتي ساكن در سراي سالمندان و سالمندان ساكن در خانه بوده است. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي بوده و دربارة سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان و ساكن شهر تهران صورت گرفته ياست. از هر گروه 93 نفر را بهصورت تصادفي انتخاب كرديم و آزمايش را با رضايت آنان انجام داديم. براي اين مطالعه پرسشنامة PAID با 0 94=α و پايايي 0 88 را استفاده كرديم و با آزمونهاي كولموگراف و تي مستقل و آنوا در نرمافزار SPSS آناليز آماري را انجام داديم. يافتهها: آزمون در حيطههاي رواني مديريت ديابت و مشكلات مرتبط با افسردگي اختلاف معناداري را نشان ميدهد (0 01>P). در اين دو حيطه ساكنان خانة سالمندان و در هر دو گروه نمرات مردان وضعيت بهتري را نشان ميدهد. نتيجهگيري: براي افزايش كيفيت زندگي سالمندان ديابتي بايد علاوه بر جنبههاي درماني ساير جنبههاي مرتبط با بيماري نيز در نظر گرفته شود. توجه به مساي ل عاطفي ساكنان سراي سالمندان و مشكلات مراقبتي ساكنان خانه از جملة اين جنبههاست. كليدواژهها: تهران ديابت سالمند سراي سالمندان. تاريخ پذيرش: 92/09/04 تاريخ دريافت: 91/04/04 مقدمه ديابت بيماري مزمني است كه بر كيفيت زندگي بيمار و خانوادة وي تا ثير بسيار ميگذارد( 2-1 ). بيماران مبتلا به ديابت به مراقبتهاي بسياري از جمله كنترل قند خون كنترل وزن كنترل رژيم غذايي و مصرف دارو نياز دارند( 3 ). از ديگر جنبههاي تا ثيرگذار ديابت جنبههاي روانشناختي آن است( 4 ). در مطالعات گوناگون معلوم شده است كه كنترل نامناسب قند خون سبب بروز مشكلات رواني از جمله افسردگي و اضطراب ميشود( 6-5 ). بنابراين بررسي اين ب عد از مشكلات ناشي از ديابت در اين بيماران اهميت خاصي دارد. مراقبت از ديابت در سالمندان بهعلت مشكلات بسياري مانند بيماريهاي زمينهاي يا ناتواني جسمي مشكل است. مهمترين مسي لهاي كه در تا مين نيازهاي جسماني و رواني سالمندان تا ثير بسزايي ميگذارد چگونگي مراقبت از آنان است. براساس تحقيقات متعدد سالمنداني كه تنها زندگي ميكنند در مقايسه با سالمنداني كه با اعضاي خانوادة خود زندگي ميكنند در برابر ابتلا به بيماريهاي جسماني و رواني مستعدترند( 7 ). همچنين مشخص شده است كه بين احساس تنهايي سالمندان و سلامت جسماني و رواني آنان رابطهاي منفي وجود دارد و اين احساس تنهايي در سالمندان ساكن سراي سالمندان بيشتر است( 8 ). با وجود اين بررسيها مشخص شده است كه امروزه با وجود پيشرفت علم پزشكي و ظهور گرايشهاي تخصصي سالمندشناسي همچنان بسياري از ابعاد شخصيتي و رواني سالمندان ناشناخته مانده و بسياري از مساي ل رواني و مشكلات جسميشان حل نشده باقي مانده است( 9 ). در سالهاي اخير با افزايش ميزان ديابت و جمعيت سالمندي در ايران نياز به برنامهريزي براي تمام جنبههاي جسماني و رواني و... اين قشر از جامعه محسوس است( 11-10 ). افزون بر اين مهمترين مسي لهاي كه در تا مين نيازهاي جسماني و رواني
و 7 ) مقايسه حيطههاي رواني مشكلساز براي ديابت سالمندان... 42 سالمندان تا ثير بسزايي ميگذارد چگونگي مراقبت از آنهاست. در تحقيقات بسياري مشخص شده است سالمنداني كه تنها زندگي ميكنند در مقايسه با سالمنداني كه با اعضاي خانوادة خود زندگي ميكنند در برابر ابتلا به بيماريهاي جسمي و رواني مستعدتر هستند( 12). اين نياز به مراقبت در سالمندان مبتلا به بيماريهاي مزمن اهميت بيشتري دارد براي مثال در تحقيق حيدري و همكاران در تهران مشخص شد كه خانواده نقش مو ثري در كنترل قند خون ايفا ميكند( 13 ). همچنين افزايش مشغلههاي زندگي و ظهور خانوادههاي هستهاي يا وجود سالمندان تنهايي كه به مراقبت نياز دارند بيانگر اهميت مراكز نگهداري سالمندان است. با توجه به جوان بودن جمعيت فعلي كشور در سالهاي آينده جمعيت افراد سالمند افزايش چشمگيري خواهد يافت. بنابراين از سويي بافت فرهنگي كشور و روابط مستحكم خانوادگي و وجود ارزشمند سالمندان بهعنوان سرمايههاي كشور و از سوي ديگر حجم كم تحقيقات انجام شده در اين زمينه انجام اين مطالعه را با هدف بررسي وضعيت سالمندان ديابتي و برنامهريزي بهمنظور بهبود كيفيت زندگي آنها ضروري ميسازد. روش بررسي اين مطالعه از نوع توصيفي تحليلي بوده كه در سال 1390 در شهر تهران و در خانة سالمندان كهريزك تهران انجام گرفته است. با توجه به حجم نمونة محاسبهشده تعداد 93 بيمار ديابتي سالمند كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند از بين 102 سالمند واجد شرايط ساكن خانة سالمندان بهطور تصادفي انتخاب شدند. در گروه دوم نيز 93 نفر از سالمندان ديابتي واجد شرايط به روش نمونهگيري خوشهاي و بهطور تصادفي از شمال جنوب شرق و غرب شهر تهران به تعداد مساوي از هر منطقة شهر در مصاحبه شركت كردند. گفتني است هدف از تحقيق براي مصاحبهشوندگان شرح داده شد و بعد از جلب رضايت آنان مصاحبه انجام گرفت. معيارهاي ورود به اين مطالعه اين بود: 1. داشتن سن بيش از شصت سال 2. ابتلا به ديابت و نياز به درمان دارويي 3. نداشتن مشكلات شناختي و دركي 4. حضور حداقل شش ماه در مركز براي سالمندان ساكن خانة سالمندان 5. مبتلانشدن به بيماريهاي مزمن تا ثيرگذار بر كيفيت زندگي. براي انجام اين پژوهش از دو پرسشنامه استفاده شد كه عبارت بود از: 1. پرسشنامة حيطههاي مشكلساز ناشي از ديابت PAID) 2. پرسشنامة دموگرافيك كه سن جنس ميزان تحصيلات نوع درمان ديابت (خوراكي يا تزريقي) و ساير بيماريها و مشكلات جسمي و روحي را شامل ميشود. پژوهشگر هر دو پرسشنامه را بهصورت مصاحبة حضوري تكميل كرد. همچنين در سال 1389 دكتر ارزاقي و همكاران در پژوهشكدة غدد و متابوليسم دانشگاه علومپزشكي تهران اين پرسشنامه را استانداردسازي كردند. پرسشنامة اصلي با بيست پرسش چهار زيرمجموعه دارد كه در كشورهاي مختلف تعداد زيرمجموعهها تغيير كرده است. زيرمجموعة پرسشنامة اصلي عبارت است از: 1. مشكلات هيجاني 2. 3. مشكلات مرتبط با غذا 4. فقدان حمايتهاي اجتماعي. اما در ايران در تحقيق دكتر ارزاقي و همكاران سه زيرمجموعه بهدست آمده است: 1. مشكلات رواني مرتبط با مديريت 3 2 1 ديابت 2. مشكلات مرتبط با افسردگي 3.. در اين بررسي پايايي پرسشنامه با ضريب آلفاي كرونباخ 0 94 تا ييد شد و نمرة آزمون براي پايايي 88/0 بهدست آمد( 14 ). در پژوهشي كه در برزيل (2007) روي اين پرسشنامه انجام گرفت ضريب آلفاي كرونباخ 0 93 بهدست آمد( 15 ) پس از تكميل پرسشنامهها نمرات هر فرد طبق دستورالعمل پرسشنامه محاسبه شد. سپس با استفاده از نرمافزار SPSS آناليز آماري انجام گرفت (0 01>P). شايان ذكر است در اين پرسشنامه نمرة بيشتر نشانة وجود مشكلات بيشتر است. يافتهها در اين بررسي سني سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان 74 20 سال و بيشترين سن اين گروه 89 سال و كمترين سن 60 سال بود. همچنين در اين گروه 59 نفر زن و 34 نفر مرد وجود داشت. در گروه سالمندان ديابتي ساكن در خانه سني 67 17 سال و بيشترين سن در اين گروه 86 سال و كمترين سن 60 سال بود. در اين گروه 39 نفر زن و 54 نفر مرد وجود داشت. يافتهها نشان داد كه بيشترين ميزان سالمندان ديابتي سراي سالمندان كه 53 8 درصد جمعيت آنها را شامل ميشود بيسواد بودند و در اين گروه تحصيلات دانشگاهي ديده نميشد. 1. Psychological distress in relation to diabetes management 2. Depression- Related Problems 3. Treatment Barriers
43 (مجله سالمندي ايران) سال هشتم شماره سيويكم زمستان 1392 اما در گروه سالمندان ساكن خانه 26 9 درصد افراد سيكل و 11 8 درصد تحصيلات دانشگاهي داشتند كه اين رقم كمترين درصد را نشان ميداد. بين سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان 91 4 درصد درمان خوراكي و فقط 8 6 درصد انسوليندرماني را بهكار ميبردند. در سالمندان ساكن خانه 75 3 درصد درمان خوراكي استفاده كرده و 24 7 درصد انسولين تزريق ميكردند. در سالمندان ساكن سراي سالمندان ميزان شكايت از مشكلات برقراري ارتباط و شنوايي بيشتر از سالمندان ساكن خانه است اما ميزان شكايات ناشي از اختلالات حافظه خواب بينايي تكرر ادرار و درد مفاصل در ساكنان خانه بيشتر است. جدول 1 نمرات حيطههاي مشكلساز ناشي از ديابت را در دو گروه نشان ميدهد. جدول 1. وضعيت نمرات در حيطههاي مشكلساز دو گروه. سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان انحراف كمترين بيشترين معيار نمره نمره كمترين نمره سالمندان ديابتي ساكن خانه بيشترين نمره انحراف معيار 3 447 7 34 23 75 3 876 5 4 15 0 مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت 3 855 7 39 25 4 674 5 95 16 25 0 مشكلات افسردگي مرتبط با مديريت ديابت 6 244 10 61 27 50 5 257 9 84 2 11 771 25 61 76 25 3 75 12 393 21 24 46 25 مجموع طبق جدول 2 رابطة جنسيت با در حوزههاي مشكلات رواني مرتبط با ديابت و و مجموع در سالمندان ساكن سراي سالمندان معنادار است. در تمامي نمونهها مردان وضعيت بهتري را نشان دادهاند. اين متغير در مشكلات مرتبط با افسردگي و و مجموع در سالمندان ديابتي ساكن خانه رابطة معناداري را نشان ميدهد. در تمام اين حيطهها مردان وضعيت بهتري دارند. جدول 2. نمرات در دو گروه براساس جنسيت. سالمندان ساكن خانه زن مرد P=0 172 7 80 81/6 P=0 008 6 26 41/8 P=0 001 8 24 61/12 P=0 001 21 18 83/37 سالمندان ساكن سراي سالمندان زن مرد P=0 011 3 67 6 45 P=0 085 4 85 6 58 P=0 049 8 43 10 65 P=0 011 16 99 23 68 مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت مشكلات افسردگي مرتبط با مديريت ديابت مجموع دادههاي جدول 3 نشان ميدهد كه ميزان تحصيلات با هيچيك از اختلاف معناداري را نشان نميدهد. سالمندان ساكن در سراي سالمندان جدول 3. نمرات به تفكيك تحصيلات در سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان. بيسواد 50 نفر ابتدايي 33 نفر سيكل 6 نفر ديپلم 4 نفر P=0 093 5 6 27 مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت 5 28 P=0 348 1 88 5 42 6 20 6 18 مشكلات مرتبط با افسردگي P=0 650 6 78 5 75 10 08 10 05 P=0 279 10 19 17 22 58 21 50 كل در جدول 4 ميزان تحصيلات و مشكلات مرتبط با مديريت افسردگي اختلاف معناداري را نشان ميدهد.
مقايسه حيطههاي رواني مشكلساز براي ديابت سالمندان... 44 جدول 4. نمرات به تفكيك تحصيلات در سالمندان ديابتي ساكن خانه. بيسواد 19 نفر ابتدايي 21 نفر سيكل 25 نفر ديپلم 17 نفر دانشگاهي 11 نفر P=0 088 P=0 028 P=0 568 P=0 098 9 20 9 77 12 27 31 85 8 25 8 41 11 02 28 85 7 07 8 19 12 07 27 33 9 90 6 40 9 90 23 70 8 95 5 72 8 95 20 59 مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت مشكلات مرتبط با افسردگي مجموع بيشترين ميزان مشكل در افرادي مشاهده ميشود كه تحصيلات دانشگاهي دارند و كمترين مشكل در افراد بيسواد است. براساس جدول 5 آزمون با محل سكونت سالمندان ديابتي در حيطههاي رواني مديريت ديابت و مشكلات مرتبط با افسردگي اختلاف معناداري را نشان ميدهد. در اين دو حيطه ساكنان خانة سالمندان وضعيت بهتري را نشان ميدهند. جدول 5. نمرات و محل سكونت. نمرات سالمندان سراي سالمندان نمرات سالمندان ساكن خانه P=0 024 P=0 025 P=0 098 P= 0 114 7 38 7 51 10 78 25 88 6 44 5 95 9 84 21 24 مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت مشكلات مرتبط با افسردگي كل همچنين در آزمون نوع درمان ديابت با مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت و نمرة كل حيطههاي مشكلساز ديابت در گروه ساكن سراي سالمندان اختلاف معناداري نشان ميدهد. در هر سه حيطه افرادي كه انسولين تزريق ميكردند وضعيت بهتري را نشان ميدادند. در گروه ساكن خانه ميان نوع درمان و حيطة اختلاف معناداري بهدست آمد و نمرات در افراد مصرف كنندة قرص بهتر بود. بحث در هر دو گروه نمرات كم بوده و در اين پرسشنامه كم بودن نمره نشان دهندة وضعيت بهتر در بيمار است. در هر دو گروه بدترين نمره را بهدست آورده و بهترين نمره مربوط به مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت است. در بررسيهايي كه آمبرگ و همكاران (2008) در سوي د روي بيماران ديابتي انجام دادهاند نمرة كم بوده (26 8±18 8) و ميزان مشكلات ناشي از ديابت براساس اين پرسشنامه اندك گزارش شده است( 16 ). همچنين با استفاده از اين پرسشنامه نمرات بيماران ديابتي در گزارش هلند 24 6±18 7 بهدست آمده است( 16 ). با توجه به اينكه اين پرسشنامه بهتازگي در كشور استانداردسازي شده است امكان مقايسة نتايج با تحقيقات داخلي وجود ندارد اما نتايج اين پژوهش به نتايج ذكر شده در ساير كشورها نزديك است. بهنظر ميرسد بهعلت آگاهي ناچيز سالمندان از عوارض ديابت و تطابق اين عوارض با مشكلات جسمي ناشي از كهولت سن نمرات آنها در اين پرسشنامه وضعيت نسبتا خوبي دارد. در مجموع نمرات اين پرسشنامه در گروه ديابتيهاي ساكن سراي سالمندان بهتر از ديابتيهاي ساكنان خانه بود كه اين موضوع ممكن است بهعلت نظم آنها در برنامههاي درماني و نداشتن مشكل در دستيابي به پزشك و دارو باشد. در اين بررسي آزمون بررسي ارتباط ميان حيطههاي مشكلساز ديابت و محل سكونت سالمندان ديابتي در حيطههاي رواني مديريت ديابت و نيز در حيطة مشكلات مرتبط با افسردگي اختلاف معناداري نشان داده است. در اين دو حيطه ساكنان خانة سالمندان وضعيت بهتري دارند. گفتني است منظور از حيطههاي رواني مديريت ديابت نگراني و عصبانيت از بيماري و محروميتهاي ناشي از آن است. احتمالا حصول نتيجة ذكر شده بهعلت تطابق بيشتر با بيماري درنتيجة زندگي با ساير بيماران و داش تن ش بكهاي اجتم اعي باش د. در حيط ههاي مشكلساز ديابت نيز در حوزة مشكلات رواني مرتبط با مديريت
45 (مجله سالمندي ايران) سال هشتم شماره سيويكم زمستان 1392 ديابت و سالمندان ديابتي ساكن سراي سالمندان با جنسيت تفاوت معناداري بهدست آمد. در اين حيطه نيز وضعيت مردان بهتر بود. در گروه سالمندان ساكن خانه مشكلات افسردگي مرتبط با ديابت و و مجموع نمرات حيطههاي مشكلساز ديابت با جنسيت تفاوت معنادار داشته است و در اين گروه نيز مردان وضعيت بهتري داشتند. بهنظر ميرسد در مردان برقراري ارتباط و روابط اجتماعي بيشتر و همچنين فعاليتهاي بدني آنها وضعيت بهتري را بهوجود آورده است اما در آزمون انجام شده در برزيل زنان در نمرة كل آزمون و حيطة رواني آن وضعيت بهتري كسب كردهاند( 15 ) احتمال دارد اين اختلاف ناشي از تفاوتهاي فرهنگي باشد. با در نظر گرفتن نقش ورزش در كاهش مشكلات خ لقي و تنظيم قند خون و افزايش تحرك در اين افراد ممكن است در كاهش مشكلات ناشي از بيماري مو ثر باشد. با توجه به نتيجة اين پژوهش اين فرهنگسازي بهخصوص در گروه زنان مهمتر است. در آزمون و ميزان تحصيلات در حيطة مشكلات مرتبط با افسردگي اختلاف معناداري مشاهده شد. بيشترين مشكل در افراد با تحصيلات دانشگاهي و كمترين ميزان مشكل در افراد بيسواد ديده ميشود. در تحقيق انجامگرفته در برزيل (2007) افراد داراي تحصيلات بيشتر در حيطههاي مشكلات رواني مرتبط با ديابت و مشكلات بيشتري نشان دادند( 15 ). احتمال دارد علت اين موضوع آگاهي و شناخت بيشتر افراد تحصيل كرده از بيماري ديابت و عوارض آن و همچنين بيشتر بودن توقعات بيماران از خودشان باشد. با اين همه در مطالعة حيدري و همكاران (1388) مشخص شد كه ميزان تحصيلات از عوامل مو ثر بر كنترل قند خون است و كسانيكه تحصيلات دانشگاهي دارند بهتر بيماري خود را كنترل ميكنند( 13 ). اين آزمون در ساكنان خانة سالمندان اختلاف معناداري را نشان نداد. اين موضوع احتمالا بهعلت يكسان بودن وضعيت همة بيماران بوده است. در گروه سالمندان ساكن سراي سالمندان نوع درمان ديابت اختلاف معناداري با مشكلات رواني مرتبط با مديريت ديابت و و نمرة كل نشان ميدهد. در هر سه حيطه افرادي كه انسولين تزريق ميكردند وضعيت بهتري را نشان ميدادند. در بررسي انجامگرفته در برزيل نيز استفاده كنندگان انسولين در حيطة مشكل كمتري داشتند( 15 ) اما در گروه ساكن خانه نمرات حيطة موانع درماني در مصرف كنندگان قرص بهتر بود. ممكن است اين نتيجه بهعلت مشكلات و درد ناشي از تزريق و بروز عوارض ناشي از هيپوگليسمي يا مشكل در تهية انسولين يا آگاهي نداشتن از مراقبتهاي لازم بعد از تزريق بهدست آمده باشد. نتيجهگيري براي افزايش كيفيت زندگي سالمندان ديابتي بايد علاوه بر جنبههاي درماني ساير جنبههاي مرتبط با بيماري نيز در نظر گرفته شود. توجه به مساي ل عاطفي ساكنان سراي سالمندان و مشكلات مراقبتي ساكنان خانه از جملة اين جنبههاست.در جمعبندي كلي ميتوان به اين نتيجه رسيد كه زندگي در سراي سالمندان يا در خانه هركدام معايب و مزايايي دارد و نميتوان يكي را ازهرجهت بينقص دانست اما شايد بتوان با ا عمال يكسري تغييرات به بهبود وضعيت هر دو گروه و افزايش كيفيت زندگي و كاهش مشكلات ناشي از بيماري كمك كرد. براي اين منظور اجراي برنامة توانمندسازي با هدف افزايش دانش انگيزه عزتنفس و خودكارآمدي لازم است زيرا به خودكنترلي رفتار و اتخاذ رفتارهاي پيشگيرانه منجر ميشود. همچنين بهمنظور دستيابي به نتايج زير برنامهريزي مفيد بهنظر ميرسد: بهمنظور كاهش مشكلات روحي و مقابله با استرس افزايش تحرك و آگاهسازي بيماران ساكن سراي سالمندان و روشهايي براي افزايش حمايت از بيماران ساكن خانه مانند بيمههاي تكميلي برنامههاي آموزشي ايجاد شبكههاي اجتماعي و فرهنگسازي براي ورزش روزانه. قدرداني در اينجا از زحمات تمامي كاركنان زحمتكش آسايشگاه كهريزك تهران كه صميمانه ما را همراهي كردند تشكر ميكنيم. همچنين از سالمنداني كه با صبر و حوصله پاسخگوي پرسشهاي ما بودند بسيار قدرداني ميكنيم. اين مقاله براساس بخشي از نتايج پاياننامة دانشجويي كارشناسي ارشد در دانشگاه علومپزشكي ج نديشاپور اهواز با شمارة طرح 89312-U تنظيم شده و تمامي هزينههاي آن برعهدة دانشجو بوده است.
مقايسه حيطههاي رواني مشكلساز براي ديابت سالمندان... 46 REFERENCES منابع 1. Cox DJ, Gonder-Frederick L. Major developments in behavioral diabetes research. J Consult Clin Psychol. 1992;60(4):628 38. 2. Jacobson AM. The psychological care of patients with insulin-dependent diabetes mellitus. N Engl J Med. 1996;334(19):1249 53. 3. Ismail K, Winkley K, Rabe-Hesketh S. Systematic review and meta-analysis of randomised controlled trials of psychological interventions to improve glycaemic control in patients with type 2 diabetes. Lancet. 2004;363(9421):1589 97. 4. Van Tilburg MA, McCaskill CC, Lane JD, Edwards CL, Bethel A, Feinglos MN, et al. Depressed mood is a factor in glycemic control in type 1 diabetes. Psychosom Med. 2001;63(4):551 5. 5. Herpertz S, Albus C, Lichtblau K, Köhle K, Mann K, Senf W. Relationship of weight and eating disorders in type 2 diabetic patients: a multicenter study. Int J Eat Disord. 2000;28(1):68 77. 6. Kenardy J, Mensch M, Bowen K, Pearson SA. A comparison of eating behaviors in newly diagnosed NIDDM patients and case-matched control subjects. Diabetes Care. 1994;17(10):1197 9. 7. Kwang YS, Gu MO, Un Y. A study on the health statue and the needs of health-related services of Female elderly in an urban rural combined city Korea. J Community Health Nurs Acad Soc. 2003;17:47 57. 8. Alpass FM, Neville S. Loneliness, health and depression in older males. Aging Ment Health. 2003;7(3):212 6. 9. Nasseh H, Arzaghi M, Ghasemzade R, Rahimi Foroushani A, Kamali M, Arastoo AA. Status of problem areas in diabetic in kahrizak nursing home in Tehran. Iranian Journl of Diabetes and Lipid Disorders. 2012;11(5):449-54. 10. Darvishpoor Kakhaki A, Abed Saeidi J, Yaghmaei F, Alavi Majd H. Instrument development to measure diabetic clients quality of life (DCQOL). Iranian Journal of Endocrinology & Metabolism. 2005;7(2):149-55. 11. Mirzaei M, Shams Ghahfarakhi M. Demographic characteristics of elderly in Iran based on censuses of 1956-2006. Iranian Journal of Ageing. 2007;2(5):326 31. 12. Jung Y-M, Shin D, Chung KS, Lee SE. Health status and fall-related factors among older Korean women: implications for nurses. J Gerontol Nurs. 2007;33(10):12 20. 13. Heidari SH, Noori Tajer M, Hoseini F, Inanloo M, Golgiri F, Shirazi F. Geriatric family support and diabetes type-2 glycemic control. Iranian Journal of Aging. 2008;3(8):573-80. 14. Arzaghi SM, Mahjouri MY, Heshmat R, Khashayar P, Larijani B. Psychometric properties of the Iranian version of the Problem Areas in Diabetes scale (IR-PAID-20). Journal of Diabetes and Metabolic Disorders. 2011;10:1 7. 15. Gross CC, Scain SF, Scheffel R, Gross JL, Hutz CS. Brazilian version of the Problem Areas in Diabetes Scale (B-PAID): validation and identification of individuals at high risk for emotional distress. Diabetes Res Clin Pract. 2007;76(3):455 9. 16. Amsberg S, Wredling R, Lins P-E, Adamson U, Johansson U-B. The psychometric properties of the Swedish version of the Problem Areas in Diabetes Scale (Swe-PAID-20): scale development. Int J Nurs Stud. 2008;45(9):1319 28.