ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ή ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ;

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ: ΑΦΟΜΟΙΩΣΗ ή ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ; Πολλζσ φορζσ ακοφμε από χριςτιανικοφσ κφκλουσ να καταδικάηεται κάκε κρθςκευτικι προςπάκεια διαλόγου και ςυνεργαςίασ μεταξφ χριςτιανικϊν ι μθ χριςτιανικϊν δογμάτων, κεωρϊντασ ότι είναι μία ςυνομωτικι κατάςταςθ που ετοιμάηει τθν παγκόςμια υπερκρθςκεία, πρόδρομο του Αντιχρίςτου κλπ. Οι απόψεισ αυτζσ είναι ςοβαρζσ και κροφουν τον κϊδωνα του κινδυνου για το μζλλον, αλλά πριν από το μζλλον όμωσ κα πρζπει να αναρωτθκοφμε τί γίνεται με το παρόν ι, πράγμα που αγνοείται από όλεσ τισ προειδοποιιςεισ κινδυνολογίασ, τι ζχει γίνει ςτο παρελκόν μεταξφ των δογμάτων και κρθςκειϊν; Κα αρχίςουμε ξεκακαρίηοντασ τισ ζννοιεσ: Χριςτιανικόσ Οικουμενιςμόσ είναι ζνα κίνθμα κεολόγων και κλθρικϊν για τον διάλογο και γνωριμία μεταξυ των Χριςτιανικϊν Ομολογιϊν ςε πρϊτθ φάςθ και μεταξφ των 3 Μονοκεϊςτικϊν κρθςκειϊν Χριςτιανιςμοφ-Λουδαϊςμοφ-Λςλάμ ςε δεφτερθ φάςθ με ςκοπό τον τερματιςμό των κρθςκευτικϊν διακρίςεων, ςυγκροφςεων, πολζμων, μιςαλλοδοξιϊν κλπ, και τθν τελικι επίτευξθ ειρθνικισ ςυνφπαρξθσ όλων των δογμάτων και κρθςκειϊν, χωρίσ τθ ςυνζνωςθ και αφομοίωςθ ςε μία παγκόςμια κοινι κρθςκεία, αλλά με διατιρθςθ τθσ ταυτότθτασ κάκε Ομολογίασ. Δεν πρζπει να ςυγχζουμε τον Χριςτιανικό Οικουμενιςμό με τον Οικουμενιςμό του Κινιματοσ τθσ Νζασ Εποχισ, που παλαιότερα εκπροςωποφνταν από τον οικουμενιςμό του Σεκτονιςμοφ (Μαςονίασ) που όντωσ ζχει ςαν δθλωμζνο ςκοπό να δθμιουργιςει μία παγκόςμια κοινι κρθςκεία. Ο οικουμενιςμόσ τθσ Νζασ Εποχισ προςπακεί να ςυνενϊςει τα εςωτεριςτικά και αποκρυφιςτικά ςτοιχεία από όλεσ τισ κρθςκείεσ και να φτιάξει μία κοινι αποκρυφιςτικι/πανκεϊςτικι κρθςκεία. Με τζτοια επιδίωξθ ο Χριςτιανικόσ Οικουμενιςμόσ δεν ζχει καμία ςχζςθ, όπωσ κα γίνει κατανοθτό ςτθ ςυνζχεια, γιατί ξεκινάει από τελείωσ διαφορετικό προβλθματιςμό και από τελείωσ διαφορετικοφσ ανκρϊπουσ από εκείνουσ των εςωτεριςτϊν αποκρυφιςτϊν δαςκάλων τθσ Νζασ Εποχισ και των Λνδουιςτικϊν και Βουδιςτικϊν κρθςκειϊν, όπωσ κα αναλυκεί ςτθ ςυνζχεια. Για να καταλάβουμε καλφτερα τισ αιτίεσ δθμιουργίασ του Χριςτιανικοφ Οικουμενιςμοφ, κα αφθγθκϊ μερικά ςτοιχεία από τθν προςωπικι μου χριςτιανικι ςτάςθ απζναντι ςε άλλα δόγματα και κρθςκείεσ και ειδικότερα απζναντι ςτον Χριςτιανικό Οικουμενιςμό. Προςωπικά, πριν είκοςι πζντε χρόνια, ξεκίνθςα, διαβάηοντασ πολλά ςυνομωςιολογικά βιβλία, με αυτιν τθ ςτάςθ του φόβου πωσ ο οικουμενιςμόσ κα οδθγιςει ςτθν παγκόςμια κρθςκεία, που όχι μόνον κα καταργιςει τισ υπάρχουςεσ κρθςκείεσ, αλλά και κα προετοιμάςει το ζδαφοσ για μία κοινι κρθςκεία ψεφδουσ που κα ζχει ζναν κοινό Κεό, αόριςτο και γενικό, όχι τθσ Βίβλου και τθσ Λουδαιο- Χριςτιανικισ Παράδοςθσ, αλλά μάλλον ζναν πανκεϊςτικοφ τφπο Κεοφ τθσ Νζασ Εποχισ, που κα επιβλθκεί από τον παγκόςμιο δικτάτορα Κθρίο ι Αντίχριςτο. Ο φόβοσ αυτόσ και ο κίνδυνοσ είναι βάςιμοσ, γιατί υπάρχουν τζτοιεσ ςαφείσ διακθρφξεισ και ςχζδια τθσ Νζασ Εποχισ για κατάργθςθ όλων των κρθςκειϊν και δθμιουργία μία κοινισ παγκόςμιασ κρθςκείασ. Πριν όμωσ φτάςουμε να αναλογιηόμαςτε το μζλλον των κρθςκειϊν, δεν κα ζπρεπε να γνωρίηουμε το παρελκόν τουσ; Και όταν αναφζρομαςτε ςτο παρελκόν, δεν εννοοφμε τι πίςτευαν κεολογικά και πωσ άλλαξαν από κρθςκευτικι άποψθ, αλλά πωσ ζηθςαν και ςυμπεριφζρκθκαν μζςα ςτισ κοινωνίεσ που υπιρξαν, δθλ. πωσ πορεφκθκαν από ιςτορικι και κοινωνικι άποψθ και πωσ φτάνουν να επθρεάηουν άτομα και κοινωνίεσ και ζκνθ ςιμερα. Για οποιοδιποτε ηιτθμα του μζλλοντοσ, πρζπει να ξεκινάμε από το παρελκόν, να ςυνεχίηουμε με το παρόν, και να καταλιγουμε ςτο μζλλον. Δεν μποροφμε να κάνουμε υποκζςεισ για τθν εξζλιξθ των παγκόςμιων κρθςκειϊν ςτο μζλλον το αν κα ενωκοφν και πωσ και 1

γιατί, και αν κα χρθςιμοποιθκοφν ςτθν υπθρεςία τθσ πλάνθσ, κλπ αγνοϊντασ το παρελκόν, και το παρόν των κρθςκειϊν αυτϊν. Δυςτυχϊσ, οι περιςςότεροι Χριςτιανοί, ακόμθ και οι πιο μορφωμζνοι κεολογικά, δεν διακζτουν ιςτορικι γνωςθ, ι και αν διακζτουν δεν τθ ςυςχετίηουν με το δόγμα τουσ, ι, ακόμθ χειρότερα, βλζπουν τθν ιςτορία παραμορφωμζνα μζςα από το πρίςμα του δόγματόσ τουσ. Κάπωσ ζτςι, ςκεφτόμουν και εγϊ, που αν και είχα ιδιαίτερθ αγάπθ για τθν Λςτορία από μικρόσ, και είχα αρκετζσ γνϊςεισ, αδιαφοροφςα για το παρελκόν δογμάτων και κρθςκειϊν, τα πρϊτα χρόνια τθσ χριςτιανικισ μου πορείασ. Αργότερα όμωσ, μζςα από τθν ζρευνα μου για τθν ιςτορία του Χριςτιανιςμοφ, ιρκα ςε επαφι με μια φρικτι πραγματικότθτα: μίςοσ κεολογικό και αφοριςμόσ με τισ χειρότερεσ κατάρεσ των κεωροφμενων «αιρετικϊν», μίςοσ απφκμενο και τυφλό, εκ μζρουσ αξιοςζβαςτων εκκλθςιαςτικϊν ςυγγραφζων, που πολλζσ φορζσ κεωροφνται «Πατζρεσ» των εκκλθςιϊν, μίςοσ που πιγαηε από υπζρμετρθ δογματικι υπερθφάνεια (αυτό που θ κοινωνιολογία κα ονόμαηε ςυλλογικι ιδεολογικι αλαηονεία) που κάνει ζναν πολφ ταπεινό άνκρωπο του Κεοφ, να μετατρζπεται ςε κθρίο όταν πρόκειται να υπεραςπίςει τθν «πίςτθ» του (τθ κρθςκευτικι ιδεολογία του). Ενασ τζτοιοσ, άγιοσ κατά τα άλλα άνκρωποσ, κεωρεί πωσ προςφζρει υπθρεςία ςτον Κεό όταν ςκοτϊνει λεκτικά ι κυριολεκτικά τουσ αιρετικοφσ, αποςτάτεσ, αλλόδοξουσ, αλλόκρθςκουσ, κλπ όπωσ είπε πολφ χαρακτθριςτικά ο Λθςοφσ Χριςτόσ «κα ςασ φονεφουν νομίηοντασ πωσ προςφζρουν υπθρεςία ςτον Κεό». Δεν χρειάηεται βακειά γνϊςθ τθσ Λςτορίασ του Χριςτιανιςμοφ: αρκεί να κυμθκοφμε πωσ οι Ορκόδοξοι Πατζρεσ υποκίνθςαν τουσ διωγμοφσ των Αρειανϊν και Νεςτοριανϊν με τθ βοικεια των Αυτοκρατόρων, ι ξεςικωναν με τα πφρινα κθρφγματά τουσ τουσ όχλουσ, που ςτθ ςυνζχεια ζκαιγαν και ςκότωναν τουσ αιρετικοφσ (Παυλικιανοφσ, Βογόμιλουσ, κ,α,), τουσ Λουδαίουσ, κλπ. Για τουσ Κακολικοφσ Πατζρεσ και Αγίουσ δεν ζχουμε να ποφμε πολλά, γιατί όλοι γνωρίηουμε ότι άγιοι ςαν τον Ακινάτθ, Δομινικο, κ.α. δθμιοφργθςαν τισ τερατογενζςεισ όπωσ τθν περιβόθτθ Λερά Εξζταςθ, τισ ςφαγζσ των ταυροφοριϊν (που αφάνιηαν ςυνοικίεσ ολόκλθρεσ Εβραίων και πόλεισ ολόκλθρεσ Αλβιγζςιων, Κακαρϊν, κλπ, «αιρετικϊν» Χριςτιανϊν), κλπ. Και για να μθν κατθγοροφμε ςυνεχϊσ τουσ Κακολικοφσ, πρζπει να αναφζρουμε πωσ και ςτο Ορκόδοξο Βυηάντιο υπιρχε Λερά Εξζταςθ που βαςάνιηε και κανάτωνε αιρετικοφσ, αν και θπιότερθσ μορφισ από τθν Κακολικι, και περιςςότερο Κρατικισ μορφισ παρά εκκλθςιαςτικισ. Οι «Πατζρεσ» τθσ Διαμαρτφρθςθσ, Λοφκθροσ, Καλβίνοσ, Ηβίγγλιοσ, κ.α. δεν υςτεροφν ςε τίποτα των Κακολικϊν κεολόγων υπζρμαχων τθσ πυράσ των αντιφρονοφντων: ο Καλβίνοσ ζκαψε «αιρετικοφσ» όπωσ τον αντι-τριαδιςτι ερβζττο, ο Ηβίγγλιοσ ζπνιξε ςτθ λίμνθ τουσ Αναβαπτιςτζσ, και ο Λοφκθροσ πρότρεπε με τα γραπτά του τουσ Γερμανοφσ θγεμόνεσ να φυλακίηουν τουσ αιρετικοφσ, να εκτελοφν τουσ επαναςτάτεσ χωρικοφσ και Αναβαπτιςτζσ και να απελάςουν όλουσ τουσ Εβραίουσ. Θ Διαμαρτυρόμενθ Εκκλθςία τθσ Αγγλίασ φυλάκιηε ςε φρικτζσ ςυνκικεσ κάκε ζναν που κεωροφςε αιρετικό (ακόμθ και χριςτιανοφσ που θ μόνθ διαφορά τουσ επό τθν επίςθμθ εκκλθςία ιταν ότι ικελαν εκκλθςία μθ κρατικι, που να αποτελείται μόνον από τουσ πιςτοφσ ςε κάκε τοπικι κοινωνία και όχι από όλθ τθν κοινωνία υποχρεωτικά). Σί να ποφμε για το μίςοσ και τον αλλθλοςπαραγμό μεταξφ Διαμαρτυρόμενων και Κακολικϊν Χριςτιανϊν; Σριακονταετισ Πόλεμοσ, Νφχτα του Αγίου Βαρκολομαίου, κάψιμο ςτθν πυρά ακόμα και των ξεκαμμζνων οςτϊν των αντιφρονοφντων και μζχρι ςιμερα ςτθν Λρλανδία οι διαμάχεσ μαίνονται Μίςοσ και πόλεμοι μεταξφ Ορκοδόξων-Κακολικϊν, Ορκοδόξων-Μονοφυςιτϊν, Αρμζνιων, Νεςτοριανϊν, και ο κατάλογοσ του μίςουσ και του αίματοσ δεν τελειϊνει Και ςε όλα αυτά δεν ςυμπεριλαμβάνεται το μίςοσ μεταξφ Χριςτιανϊν και Μουςουλμάνων. Γι αυτό το μίςοσ, τθ κεολογικι καταδίκθ ςτθν κόλαςθ του ενόσ από τον άλλο, τθν εκπροςϊπθςθ του ατανά του ενόσ απζναντι ςτον άλλο, κλπ, ο απλόσ άνκρωποσ νοιϊκει τζτοια φρίκθ και αθδία, και εμετικζσ τάςεισ όταν τα διαβάηει, που πακαίνει ιςχυρό ψυχολογικό και πνευματικό ςοκ. Και όταν λζμε 2

πνευματικό ςοκ, εννοοφμε, ότι μπορείσ να χάςεισ και τθν πίςτθ ςου ςτον Χριςτό ι και ςτον Κεό γενικότερα και ζτςι άρχιςαν πολλοί μορφωμζνοι τον 16ο και 17ο αιϊνα, και απογοθτευμζνοι κατζλθξαν ςτον ακεϊςμό, αλλά και εγϊ προςωπικά κινδφνεψα να χάςω τθν πίςτθ μου, παρόλεσ τισ υπερφυςικζσ εμπειρίεσ (προςωπικζσ και ςυλλογικζσ) με τον Κεό που με διαβεβαίωναν για τθν Αλικειά Σου. Οι περιςςότεροι Χριςτιανοί, ςυνειδθτοί ι μθ, αρκοφνται ςτθ γνϊςθ μερικϊν εδαφίων τθσ Αγίασ Γραφισ και τθσ εκκλθςιαςτικισ τουσ παράδοςθσ, και ακόμθ και οι κεολόγοι δεν διδάςκονται αυτζσ τισ ιςτορικζσ πραγματικότθτεσ, και όταν τισ ακοφν από κατιγορουσ τθσ κρθςκείασ, αντί να ηθτιςουν ςυγγνϊμθ, προςπακοφν να διαψεφςουν ι να ωραιοποιιςουν ι να δικαιολογιςουν. Λαμπρό παράδειγμα και εξαίρεςθ ς αυτό είναι θ ςφγχρονθ Κακολικι Εκκλθςία (ιδιαίτερα μετά τθ Β Βατικανι φνοδο) που ςυνεχϊσ μετανοεί και ςυμφιλιϊνεται με αυτοφσ που ζβλαψε ςτο παρελκόν, Χριςτιανοφσ Διαμαρτυρόμενουσ, Λουδαίουσ, Μουςουλμάνουσ, Λνδιάνουσ, κλπ.) και οι Ορκόδοξοι Οικουμενικοί Πατριάρχεσ (Ακθναγόρασ, Δθμιτριοσ, Βαρκολομαίοσ) και Αρχιεπίςκοποι όπωσ ο Αναςτάςιοσ (πρϊθν Αφρικισ και νυν Αλβανίασ). Αργότερα, ςτθν ζρευνά μου για τισ ρίηεσ του Χριςτιανιςμοφ, ιρκα ςε επαφι με τθν Λουδαϊκότθτα του Λθςοφ Χριςτοφ και των Αποςτόλων, και τθσ Κ. Διακικθσ, και κατά ςυνζπεια με τθν μετααποςτολικθ πορεία τθσ Εκκλθςίασ αποκοπισ από τισ Λουδαϊκζσ ρίηεσ, που τθν οδιγθςε (όπωσ προειδοποίθςε ο Απόςτολοσ Παφλοσ) ςτθν υπεροψία ζναντι του εβραϊκοφ λαοφ, ςτθ ςυνζχεια ςτο μίςοσ, και τζλοσ ςτον κάκε μορφισ διωγμό (Λερά Εξζταςθ, γκζτο, ςυκοφαντίεσ, απελάςεισ, φυλακίςεισ, μζχρι και ανθλεείσ ςφαγζσ) που φτάνει μζχρι τον αιϊνα μασ ςτθ Σςαρικι Ορκόδοξθ Ρωςία με τα αιματθρά πογκρόμ των Ρωςο-Εβραίων. Ο αντιςθμιτιςμόσ του Χριςτιανιςμοφ, υπιρξε και μία πθγι ζμπνευςθσ για τουσ μθ-χριςτιανοφσ ρατςιςτζσ αντιςθμίτεσ του 190υ και 20 ου αιϊνα, όπωσ για παράδειγμα ο Χίτλερ, που χρθςιμοποιοφςε το αντιςθμιτικό δθλθτιριο του Λοφκθρου για να δικαιολογιςει τισ αρρωςτθμζνεσ εμμονζσ του εναντίον των Εβραίων. Αυτι θ ιςτορικι αναδρομι δεν μπορεί παρά να δθμιουργιςει όπωσ ζκανε και ςε μζνα -- κλίψθ, απογοιτευςθ, απορία, ςοκ. Αλλά ολα αυτά ανικουν ςτο παρελκόν ςκζφτθκα αρχικά, και ςίγουρα ο κακζνασ που τα ακοφει για πρϊτθ φορά κάνει αυτι τθ ςκζψθ. Αλλά να που ςτθ δεκαετία του 90 ζλαβαν χϊρα γεγονότα, και ιρκαν ςτθν αντίλθψθ μου πλθροφορίεσ για το παρόν, που μου ζδειξαν ότι κάτω από οριςμζνεσ περιςτάςεισ τα κρθςκευτικά μίςθ και πόλεμοι μποροφν εφκολα να αναπαραχκοφν: πόλεμοσ Βοςνίασ, όπου πρϊθν γείτονεσ και φίλοι ςκοτϊναν ο ζνασ τον άλλο γιατί ιταν Μουςουλμάνοσ ι Ορκόδοξοσ ι Κακολικόσ (φανταςτείτε ότι ςτα τζλθ του 20ου αιϊνα, ςε μία Ευρωπαϊκι χϊρα, με πολίτεσ μορφωμζνουσ και μάλιςτα με άκρθςκθ και άκεθ παιδεία, φοφντωςε τόςοο πολφ θ εκνικιςτικι και κρθςκευτικι υπερθφάνεια που άρχιςαν να πολεμοφν Ορκόδοξοι με Κακολικοφσ!) Σι να πουμε δε για τθ Β. Λρλανδία, μια άλλθ ςφγχρονθ Ευρωπαϊκι χϊρα, όπου ςυνεχίηει το μίςοσ και ο αλλθλοςπαραγμόσ Κακολικϊν- Διαμαρτυρόμενων Να μιλιςουμε για τουσ πολζμουσ μεταξφ Χριςτιανϊν τθσ Αφρικισ με Μουςουλμάνουσ; τθ Νιγθρία Προτεςτάντεσ και Πεντθκοςτιανοί Χριςτιανοί πολεμοφν Μουςουλμάνουσ, ενϊ ςτθν Αικιοπία Ορκόδοξοι (Κόπτεσ) πολεμοφν με Μουςουλμάνουσ τθσ Ερυκραίασ. Για τθ Μ. Ανατολι δεν χρειάηεται να ποφμε ςχεδόν τίποτα γιατι ακοφμε κακθμερινά τισ βιαιότθτεσ μεταξφ Μουςουλμάνων-Λςραθλινϊν οι Παλαιςτίνιοι από εκνικό απελευκερωτικό κίνθμα ζχουν μετατραπεί ςε εντελϊσ Λςλαμικό βλ.επικράτθςθ τθσ Λςλαμικισ οργάνωςθσ Χαμάσ ζναντι τθσ αριςτερισ/πατριωτικισ PLO) και ζτςι ο πόλεμοσ ζχει γίνει πρϊτιςτα κρθςκευτικόσ: Λςλάμ εναντίον Λουδαϊςμοφ. Φυςικά ςε όλθ τθ Μ.Ανατολι (από Αίγυπτο μζχρι Πακιςτάν) δεν ζχει πάψει το μίςοσ και οι διαμάχεσ μεταξφ Μουςουλμάνων και Χριςτιανϊν. Και αν πάμε λίγο πιο ανατολικά κα φρίξουμε με τισ αγριότθτεσ που γίνονται μεταξφ Μουςουλμάνων και Λνδουιςτϊν ςτθν Λνδία, που δεν ακοφγονται ςυχνά ςτισ ειδιςεισ. το ςθμείο αυτό, μιασ και μιλάμε για Μουςουλμάνουσ, πρζπει να 3

εφιςτιςουμε τθν προςοχι ςε μία εφκολθ και βολικι απλοφςτευςθ που κάνουμε ωσ Δυτικοί Χριςτιανοί: ότι πρόκειται για μία άγρια και πολεμικι κρθςκεία και άρα αυτά είναι αναμενόμενα. Αλλά δεν είναι τόςο απλό το φαινόμενο του κρθςκευτικοφ μίςουσ, αφοφ και ο Λνδουιςμόσ που υποτίκεται πωσ είναι ειρθνικι κρθςκεία ζχει φανατικοφσ πολεμιςτζσ ςιμερα ςτθν Λνδία, που κζλουν να εξαφανίςουν τουσ Μουςουλμάνουσ ακόμθ και με πυρθνικά όπλα. Και επίςθσ πολλοί δεν γνωρίηουν ότι γίνονται εδϊ και πολλά χρόνια μάχεσ ςτθν Κευλάνθ μεταξφ των Βουδιςτϊν και των Λνδουιςτϊν (άλλο παράδειγμα ειρθνικϊν κρθςκειϊν που ωκοφν ςε πόλεμο). Ι μιπωσ δεν είναι πολλζσ Ευαγγελικζσ Εκκλθςίεσ ςτθν Αμερικι που ςπρϊχνουν τον Πρόεδρο των ΘΠΑ ςε πόλεμο εναντίον του Λςλάμ και προςεφχονται για τθ νίκθ των Χριςτιανικϊν Δυνάμεων (επαναλαμβάνοντασ ακόμθ μία φορά τισ ταυροφορίεσ εναντίον των απίςτων Μουςουλμάνων ποφ είναι θ ειρθνικι κρθςκεία του Χριςτιανιςμοφ; Μιπωσ είναι μόνο ςτα κθρφγματα και ςτα βιβλία, και όταν απογοθτευτοφμε από τθν άρνθςθ των Μουςουλμάνων ςτο Ευαγγζλιο, αρχίηουμε και ςτζλνουμε βομβαρδιςτικά αεροπλάνα να ανοίξουν τον δρόμο; Εχοντασ όλθν αυτιν τθν Λςτορία υπόψιν, δθλ. τθν πραγματικότθτα, και του παρελκόντοσ και του παρόντοσ, -- και ιδιαίτερα του παρόντοσ, που δεν πίςτευα ότι μπορεί να διαιωνίηονται τα κρθςκευτικά μίςθ μζχρι του ςθμείου του πολζμου -- κατζλθξα ςτο ςυμπζραςμα (μετά από περίοδο μετάνοιασ και πζνκουσ γι αυτιν τθν οικτρι κατάςταςθ) ότι θ ρίηα του μίςουσ είναι θ υπερθφάνεια τθσ δογματικισ πίςτθσ, θ ςυλλογικι και πιο φπουλθ μορφι υπερθφάνειασ τθν οποία οι ςυνικεισ διδαςκαλίεσ αγιαςμοφ και βίοι αγίων αγνοοφν, ι και επαινοφν ωσ ηιλο. Επίςθσ αποφάςιςα να μθν καταφερκϊ ξανά ποτζ εναντίον κανενόσ δόγματοσ όςο και αιρετικοφ να είναι, γιατί φοβάμαι μιπωσ με κάποιο τρόπο τα λόγια μου ςυμβάλλουν ςε κάποιασ μορφισ ανκρωποκτονία. Ζτςι ζγινε και ςτο παρελκόν: καποιοσ άγιοσ κιρυξε μια φορά ι ζγραψε μια επιςτολι καταδικάηοντασ με τα μελανότερα χρϊματα κάποια αντίπαλθ κρθςκευτικι ομάδα. Χρόνια, ι και αιϊνεσ αργότερα, κάποιοι άλλοι φανατικοί, χρθςιμοποίθςαν τα λόγια για να εκτελζςουν αποτρόπαια εγκλθματα Οποιοσ γνωρίςει τθν Λςτορία δεν μπορεί παρά να ζρκει ςε μετάνοια για το παρελκόν, προςοχι και ςφνεςθ για το παρόν, και κυρίωσ μια διάκεςθ ςυμφιλίωςθσ και αποκατάςταςθσ που αναπόφευκτα ακολουκεί τθν ειλικρινι μετάνοια. Αυτό που ζχει ςθμαςία για τθ ςχζςθ μασ με μία κρθςκευτικι ομάδα δεν είναι αν είναι πλάνθ ι αλικεια, αλλά αν εμείσ προξενοφμε κακό και αμαρτάνουμε εναντίον τθσ με τα λόγια ι τισ πράξεισ. Προςζξτε: δεν εχει ςθμαςία για τθ ςχζςθ μασ, όχι για τθν πίςτθ μασ, για το τι πιςτεφουμε. Και βζβαια πρζπει να είμαςτε απόλυτοι ςε αυτό που πιςτεφουμε (και πρϊτα πρζπει να ζχουμε ερευνιςει όςο μποροφμε περιςςότερο πριν γίνουμε απόλυτοι και να ζχουμε προςευχθκεί ςτον Κεό να μασ οδθγιςει). Όμωσ θ ορκι πίςτθ μασ δεν πρζπει ςε καμία περίπτωςθ να μασ γεμίηει με μίςοσ και υπερθφάνεια, και υπεροψία απζναντι ςτθν ομάδα με τθ λανκαςμζνθ πίςτθ. Σο αντίκετο, θ ευγζνεια και ο ςεβαςμόσ που ςυνοδεφουν τθν αλθκινι αγάπθ, πρζπει να είναι τα χαρακτθριςτικά τθσ ςτάςθσ μασ απζναντι ςε κάκε πίςτθ που κεωροφμε αίρεςθ ι ακόμθ και δαιμονικι κρθςκεία (ειδωλολατρικι) ασ μιμθκοφμε τον Απόςτολο Παφλο ςτθν κατείδωλο πόλθ των Ακθνϊν που παρωξυνόταν ςτο πνεφμα του για τθν ειδωλολατρεία, αλλά μίλθςε με ευγζνεια: «κεωροφςα τα ςεβάςματά ςασ» και με πόνο ψυχισ κάλεςε τουσ ειδωλολάτρεσ να ακοφςουν το μινυμα του μονοκεϊςμοφ και τθσ ανάςταςθσ. Πόςο μάλλον βζβαια όταν ωσ Χριςτιανοί ζχουμε να κάνουμε με Βιβλικοφσ μονοκειςτζσ πιςτοφσ, όπωσ οι Εβραίοι ι οι Μουςουλμάνοι, ακόμα δε περιςςςότερο με Χριςτιανοφσ ετερόδοξων δογμάτων, που πρζπει να βλζπουμε ωσ αδελφοφσ εν Χριςτϊ, γιατί πζρα από τισ όποιεσ πλάνεσ τουσ ζχουμε ςυγγζνεια μζςω του Λθςοφ Χριςτοφ). 4

Καλά ωσ εδϊ, αλλά τι γίνεται με τθ ςφγχρονθ κίνθςθ του Χριςτιανικοφ Οικουμενιςμοφ, ςτισ διάφορεσ μορφζσ τθσ, πιο γνωςτι από τισ οποίεσ είναι το Παγκόςμιο υμβοφλιο Εκκλθςιϊν; Οπωσ ανζφερα για τθν προςωπικι μου αλλαγι ςτάςθσ, μζςω τθσ Λςτορίασ, απζναντι ςε δόγματα και κρθςκείεσ που κεωρϊ αιρζςεισ και πλάνεσ, αλλά ζμακα να ςζβομαι, και να μετανοϊ για τισ πλθγζσ που προκάλεςε θ κρθςκεία μου, ο Χριςτιανιςμόσ, ς αυτοφσ, και να προςπακϊ να επανορκϊςω όςο είναι δυνατόν, ανάλογα ςυνζβθ και με πολλοφσ άλλουσ ειλικρινείσ Χριςτιανοφσ του 19 ου και των αρχϊν του 20 ου αιϊνα. Ενα τζτοιο παράδειγμα ιταν ο πολφ γνωςτόσ για το μαρτφριο του επί Ναηιςμοφ, ποιμζνασ Ντιτριχ Μπονχζφερ τθσ Γερμανικισ Λουκθρανικισ Εκκλθςίασ, ο οποίοσ από τθ δεκαετία του 1920 υπιρξε από τουσ πρωτεργάτεσ για τθν ενότθτα και τον διάλογο μεταξφ των Διαμαρτυρόμενων Εκκλθςιϊν και μεταξφ Διαμαρτυρόμενων και Κακολικϊν και Ορκοδόξων. Ο Μπονχζφερ, ιταν ζνασ πολφ μορφωμζνοσ Χριςτιανόσ τθσ εποχισ του, που ζφερε το φορτίο του αίματοσ και τθσ αδελφοκτονίασ μζςα από τθν Εκκλθςιαςτικι ιςτορία που γνϊριηε πολφ καλά, και ζτςι παρακινικθκε και ςυμμετείχε ςτθν οργάνωςθ μίασ κοινωνίασ μεταξφ Εκκλθςιϊν που ονομάςτθκε «Πίςτθ & Σάξθ» και αποτζλεςε πρόδρομο του Παγκόςμιου υμβουλίου Εκκλθςιϊν. Παρόμοιεσ κινιςεισ άρχιςαν και από πολλοφσ ειλικρινείσ Κακολικοφσ ιερείσ, μοναχοφσ και μοναχζσ, και ολόκλθρα μοναχικά τάγματα αφιερϊκθκαν ς αυτόν τον ςκοπό, τθν ενότθτα και ςυμφιλίωςθ μεταξφ των Χριςτιανϊν πρϊτα, Ορκόδοξων και Κακολικϊν και Διαμαρτυρόμενων. Μετά τον ΒϋΠαγκόςμιο Πόλεμο, πολλοί Κακολικοί ςυγκλονιςμζνοι από το Ολοκαφτωμα των εξθ εκατομμυρίων Εβραίων από τουσ Ναηί (ςτο οποίο είχε βοθκιςει ζμμεςα και ο προχπάρχων αντιςθμιτιςμόσ που είχε καλλιεργθκεί ςτισ λαϊκζσ μάηεσ από τισ Εκκλθςίεσ), πίεςαν ςτθ Βϋ Βατικανι φνοδο (1960-1964) να κάνει ιςτορικισ ςθμαςίασ διακθρφξεισ ςχετικά με τθν επανόρκωςθ των ςχζςεων Εκκλθςίασ με τον Λουδαϊςμό (κακϊσ επίςθσ και με τισ Διαμαρτυρόμενεσ Εκκλθςίεσ και με το Λςλάμ). Θ ςτάςθ αυτι τθσ Κακολικισ Εκκλθςίασ, πρζπει να είναι πολυ αξιζπαινθ και αξιομίμθτθ από τισ άλλεσ χριςτιανικζσ εκκλθςίεσ, και όχι όπωσ πολλζσ φορζσ ςυμβαίνει, όπωσ από άγνοια και προκατάλθψθ, να ςυκοφαντείται πωσ πρόκειται για φπουλο ςχζδιο άλωςθσ των κρθςκειϊν από το Βατικανό. Προςωπικά ζχω εκπλαγεί από τον πόνο και το βάροσ τθσ κλίψθσ που ζχουν πολλοί υψθλόβακμοι Κακολικοί, κεολόγοι, επίςκοποι, καρδινάλιοι και ακόμθ και Πάπεσ των τελευταίων δεκαετιϊν (όπωσ είχε ο εκλιπϊν Λωάννθσ Παφλοσ ςτισ εγκυκλίουσ υπζρ των Εβραίων, τουσ οποίουσ είχε πονζςει από τθν εποχι του Ναηιςμοφ ςτθν Πολωνία, όπου είχε διαςϊςει πολλοφσ), και επίςθσ από τθ γενναιότθτα που τουσ διακρίνει να ομολογοφν τα εγκλιματα τθσ Εκκλθςίασ τουσ. Παρόμοια ςτάςθ ομολογίασ ενοχισ και μετάνοιασ, αλλά ςε πολφ μικρότερο βακμό ζχουν δείξει κάποιεσ από τισ μεγάλεσ Διαμαρτυρόμενεσ Εκκλθςίεσ (Λουκθρανικι, Πρςεβυτεριανι/Καλβινιςτικι, Αγγλικανικι).Αυτά αποδεικνφουν ξεκάκαρα το πωσ οι εκπρόςωποι των Εκκλθςιϊν που προάγουν τθν ενότθτα, ςυμφιλίωςθ και ςυνεργαςία, δεν κινοφνται από κάποια φπουλα, ςυνομωτικά ςχζδια για παγκόςμια κρθςκεία, αλλά απο διάκεςθ επανόρκωςθσ για το αιματθρό παρελκόν των εκκλθςιϊν τουσ και από αγωνία να ςταματιςουν οι κρθςκευτικζσ ςυγκροφςεισ και εχκρότθτεσ που ςυνεχίηουν να μαίνονται ςτον πλανιτθ μασ. αυτό το κίνθμα μετάνοιασ και ςυμφιλίωςθσ, δφο μεγάλεσ κατθγορίεσ Χριςτιανϊν φαίνονται να υςτεροφν, ι καλφτερα κα λζγαμε να αντιςτζκονται : οι φονταμενταλιςτζσ Προτεςτάντεσ, όπωσ οι καλοφμενοι Ευαγγελικοί, Πεντθκοςτιανοί, Μάρτυρεσ του Λεχωβά, κλπ., και οι Ορκόδοξοι Χριςτιανοί (Ελλθνεσ, Ρϊςοι, ζρβοι, κλπ). Ολοι αυτοί, ςτουσ οποίουσ κάποτε ανικα και εγϊ, ζχουν δφο κοινά χαρακτθριςτικά ςτθ ςτάςθ τουσ εναντίον του Χριςτιανικοφ Οικουμενιςμοφ: πρϊτον τθν άγνοια τθσ Λςτορίασ, και δεφτερον τθν άρνθςθ τθσ ςυμμετοχισ και ευκφνθσ ςτα αμαρτιματα του παρελκόντοσ. Θ πρϊτθ κατθγορία Χριςτιανϊν, επειδι είναι ςχετικά πρόςφατο πνευματικό δθμιοφργθμα, του 19 ου και 20 ου αιϊνα, και αν ακόμθ τουσ αναφερκεί το τραγικό παρελκόν τθσ Εκκλθςίασ, το οποίο ςυνικωσ παντελϊσ αγνοοφν, κυμϊνουν και εξοργίηονται τινάηοντασ τθ ςκόνθ από τα ροφχα τουσ, και λζγοντασ όπωσ ο Πζτροσ «δεν γνωρίηω τον άνκρωπο», δθλ.δεν ζχουμε καμία ςχζςθ με εκείνουσ τουσ κεωροφμενουσ πλανθμζνουσ Χριςτιανοφσ του 5

Μεςαίωνα. Αλλά τι ζχουν να πουν, ιδιαίτερα οι Ευαγγελικοί, για τουσ «Πατζρεσ» τουσ όπωσ ο Λοφκθροσ, ο Καλβίνοσ, ο Ηβίγγλιοσ, κ.α.; Οπωσ και οι Ορκόδοξοι, όταν κατθγορθκοφν οι Πατζρεσ για μιςαλλοδοξία, αρχίηουν τισ μφριεσ δικαιολογίεσ: ιταν ςκλθρζσ εποχζσ, όλοι ζτςι ςυνικιηαν να κάνουν ς αυτοφσ που κεωροφςαν αιρετικοφσ, το ζκαναν από αίςκθμα ευκφνθσ, φόβου για τισ πλάνεσ που κα αλλοίωναν τθν πίςτθ και κα ζςβυναν τθν Αλικεια, κλπ. Όμωσ, Οχι! Αυτό που επιβάλλεται να κάνουμε, αν είμαςτε ειλικρινείσ και γενναίοι, είναι να παραδεχτοφμε τισ ενοχζσ μασ, να ςκφψουμε το κεφάλι ταπεινά και να ηθτιςουμε ςυγγνϊμθ από όλουσ όςουσ βλάψαμε, προςευχόμενοι ςτον Κφριο Λθςοφ Χριςτό να μασ ςυγχωριςει όπωσ Εκείνοσ ςυγχϊρεςε και αγάπθςε τουσ ςταυρωτζσ του. Και βζβαια να ςταματιςουμε να κατθγοροφμε τουσ αλλόδοξουσ, να τουσ ςυκοφαντοφμε και να τουσ ςτιγματίηουμε, γιατί θ ίδια περιφρόνθςθ και απζχκεια που ζχουμε ςιμερα μζςα ςτθν καρδιά μασ γι αυτοφσ που πιςτεφουμε ότι είναι αιρετικοί, ιταν που γζννθςε τισ φυλακζσ, εξορίεσ, βαςανιςτιρια, εκτελζςεισ ςε παλαιότερεσ και κοινωνικά ςκλθρότερεσ εποχζσ, και είναι θ ίδια που οδθγεί ςε κρθςκευτικοφσ πολζμουσ ςιμερα. Προςωπικά ζχω και εγϊ αμαρτιςει όταν κατά καιροφσ, ανικοντασ ςε κάποιο εκκλθςιαςτικό δόγμα, καταφερόμουν εναντίον άλλων (π.χ. εναντίον των Χριςτιανϊν Μαρτφρων του Λεχωβά, που κεωροφνται δθλθτθριϊδεισ αιρετικοί από τουσ Ορκόδοξουσ, αλλά και τουσ φονταμενταλιςτζσ Ευαγγελικοφσ, Πεντθκοςτιανοφσ και ςε παλαιότερεσ εποχζσ πιγαιναν εξορία και φυλακζσ χάρθ ςτα κθρφγματα και τισ ενζργειεσ τζτοιων «ηθλωτϊν» Χριςτιανϊν). Πρζπει να ςυνειδθτοποιιςουν όλοι οι Χριςτιανοί πωσ είναι τελείωσ άλλο πράγμα το να πιςτεφουμε απόλυτα ςτο δόγμα μασ (κάτι που είναι απαραίτθτο) και τελείωσ άλλο πράγμα να είμαςτε υπεριφανοι και αλαηονικοί γιατί ζχουμε τθν Αλικεια, και κατά ςυνζπεια απεχκανόμαςτε όλουσ τουσ άλλουσ, κεωρϊντασ τουσ όργανα του Διαβόλου που κζλουν να ςπείρουν πλάνεσ και να καταφάνε τα αγνά πρόβατα ωσ λφκοι, κλπ. Οι εφκολοι χαρακτθριςμοι «Λφκοι με ζνδυμα προβάτου», «αιρετικοί, πλάνοι», «όργανα του ατανά», κλπ δεν οδιγθςαν τουσ ανκρϊπουσ ςτθ ςωτθρία, αλλά ςτθν πυρά, ςτθ φυλακι, ςτισ εξορίεσ και ςτουσ κρθςκευτικοφσ πολζμουσ. Φτάνει πια με τον φόβο των αιρζςεων! Ποιμζνεσ ανιςυχοι για τθ ςωτθρία των ποιμνίων ςασ, προςευχθκείτε καλφτερα και αναηθτείςτε τθν Αλικεια, ερευνϊντασ και μελετϊντασ όχι μόνο το δικό ςασ δόγμα, αλλά και τισ απόψεισ των άλλων, ζτςι ϊςτε να αποδειχτεί αλθκινό και γνιςιο και δοκιμαςμζνο αυτό που πιςτεφετε. Και, προπάντων, μθν αγωνιάτε: κα ζρκει μία Θμζρα που θ Αλικεια κα λάμψει, και αυτιν τθν Θμζρα κα τθν φζρει ο Κεόσ, και ο Βαςιλζασ Χριςτόσ Λθςοφσ, και όχι εμείσ με τα γραπτά μασ και τισ ςυκοφαντίεσ των αιρετικϊν. Και το πιο ςθμαντικό: όποιοσ αναηθτάει τθν Αλικεια και τθ ςωτθρία και τθ γνϊςθ του Αλθκινοφ Κεοφ, Εκείνοσ κα τον ελκφςει προσ τον εαυτό Σου με κάκε τρόπο, και όχι οι δικζσ μασ ανκρϊπινεσ ανθςυχίεσ και προςταςίεσ από τουσ πλάνουσ που φτάνουν μζχρι να ηθτάνε βοικεια από τθν αςτυνομία και τα δικαςτιρια (όπωσ παλαιότερα από τον αυτοκράτορα). Εχοντασ αυτά τα λίγα υπόψιν, κα μπορζςουμε ευκολότερα να κατανοιςουμε από ποιεσ ανάγκεσ προζκυψε το Παγκόςμιο υμβοφλιο Εκκλθςιϊν, οι Διακρθςκευτικοί Διάλογοι, ο Χριςτιανικόσ Οικουμενιςμόσ κ.α. Με δφο λόγια, προζκυψαν από τθ γνϊςθ τθσ Λςτορίασ και τθ βίωςθ των δεινϊν του αιϊνα μασ (Δφο Παγκόςμιοι Πόλεμοι, κρθςκευτικζσ ςυγκροφςεισ ςτον Σρίτο Κόςμο, κλπ) και ζχουν ςαν ςκόπο τθν ειρθνοποίθςθ και τον τερματιςμό τθσ ζχκρασ, κακϊσ και τθν καλλιζργεια ενόσ κλίματοσ ςεβαςμοφ και ευγζνειασ αν όχι αγάπθσ. Και αυτό είναι κάτι πολφ αναγκαίο, γιατί επιτζλουσ πρζπει να ςταματιςουν όχι μόνον οι κρθςκευτικζσ ςυγκροφςεισ, αλλά και το μίςοσ που υπάρχει για τον αιρετικό γείτονα, αιρετικό ςυνάδελφο ςτθ δουλειά μασ, ι ακόμθ και αιρετικό ςυγγενι μασ, μίςοσ που ςυνεχίηει ακόμθ και ςιμερα, και ςτθν καλυτερθ περίπτωςθ διαλφει ηευγάρια και οικογζνειεσ. 6

Πζραν αυτοφ, δεν μποροφμε να βροφμε αποδείξεισ για τθν κατθγορία ότι οι Χριςτιανικζσ Οικουμενικζσ Κινιςεισ εργάηονται βάςει ενόσ ςυνομωτικοφ ςχεδίου για τθ δθμιουργία παγκόςμιασ υπερκρθςκείασ, γιατί όλεσ οι Διακθρφξεισ και τα υνζδρια δθλϊνουν πωσ δεν κζλουν τθν κατάργθςθ δογμάτων και κρθςκειϊν, αλλά τθν ειρθνικι ςυνφπαρξθ, που ζρχεται μζςω τθσ αμοιβαίασ κατανόθςθσ και ςεβαςμοφ. Ο Χριςτιανικόσ Οικουμενιςμόσ δεν πρζπει να ςυγχζεται ςκόπιμα ι από άγνοια με τον Οικουμενιςμό τθσ Νζασ Εποχισ, ι παλαιότερα του προδρόμου τθσ Νζασ Εποχισ, του Σεκτονιςμοφ (Μαςονίασ), ο οποίοσ ςτθρίηεται ςε κρθςκευτικό ςυγκρθτιςμό και αποκρυφιςμό, και προςπακεί να αποδείξει ότι όλεσ οι κρθςκείεσ και τα πιςτεφω είναι κατ ουςίαν ίδια, και μάλιςτα ίδια με εκείνα του πανκεϊςμοφ των ανατολικϊν κρθςκειϊν, με δφο λόγια, πωσ όλοι οι άνκρωποι ζχουν ακάνατθ ψυχι τμιμα τθσ Κεϊκισ ψυχισ και μετά κάνατον (μζςω μετενςαρκϊςεων) επιςτρζφουν ςτθν κεϊκι ουςία και ενϊνονται με αυτιν και γίνονται ζνα και τα πάντα ενοποιοφνται ςε μία απρόςωπθ απειροςφνθ (νζο-πλατωνικι «κζωςθ» ι βουδδιςτικι «νιρβάνα»). Πολλοί κλθρικοί ςχεδόν όλων των χριςτιανικϊν δογμάτων ανικαν ςε Σεκτονικζσ τοζσ, ιδθ από τον 16ο και 17 ο αιϊνα, και πίςτευαν ςε κάποιο είδοσ κοινισ κρθςκείασ και ίςωσ εργάηονταν προσ αυτό, αλλά θ αλικεια είναι, και αυτό εφκολα κανείσ μπορεί να το διαπιςτϊςει από τα βιβλία και τα περιοδικά του Χριςτιανικοφ Οικουμενιςμοφ, πωσ αντίκετα από αυτοφσ, οι πρωτεργάτεσ του κινιματοσ αυτοφ ιταν κεολόγοι και κλθρικοί ορκολογιςτικισ και κοινωνικισ κατεφκυνςθσ (και ςε μεγάλο μζροσ ςοςιαλιςτικισ κατεφκυνςθσ), δθλ. Χριςτιανοί που δεν είχαν και δεν ικελαν ςχζςεισ όχι μόνον με τον αποκρυφιςμό (όπωσ είχαν οι Σζκτονεσ και θ Νζα Εποχι) αλλά οφτε καν και με το υπερφυςικό/καυματουργικό ςτοιχείο που υπάρχει ςτισ χριςτιανικζσ παραδόςεισ. Θταν κυρίωσ φιλελζυκεροι ορκολογιςτζσ κεολόγοι, και ςιμερα πολλοί από αυτοφσ δεν πιςτεφουν ςτθ κεοπνευςτία τθσ Αγίασ Γραφισ χωρίσ κατ ανάγκθν να είναι άκεοι, αλλά μόνον ορκολογιςτζσ. Αυτό βζβαια είναι και το μεγάλο μειονζκτθμα τθσ Οικουμενικισ Κίνθςθσ, ότι αν και άρχιςε προπολεμικά από πιςτοφσ Χριςτιανοφσ ςιμερα κυριαρχείται από λιγότερο ζνκερμουσ πιςτοφσ, ίςωσ και από μθ πιςτοφσ κλθρικοφσ που απλά βλζπουν τον Χριςτιανιςμό μόνο ςαν κοινωνικό κεςμό που μπορεί να ςυνειςφζρει ςτθν καλυτζρευςθ του θκικοφ χαρακτιρα τθσ ανκρωπότθτασ, αλλά τίποτα περιςςότερο. Προςωπικά δεν μπορϊ να ανικω ςτον Χριςτιανικό Οικουμενιςμό γι αυτόν ακριβϊσ τον λόγο, τθν ζλλειψθ ηωντανισ πίςτεωσ ςτον Κεό, ςτον πνευματικό/μυςτικιςτικό/καυματουργικό χαρακτιρα τθσ Χριςτιανικισ πίςτθσ και ςτθν Αγία Γραφι. Ωςτόςο εκτιμοφμε τθν προςπάκεια που κάνουν αυτοί οι Χριςτιανοί για τθν καλυτζρευςθ των ςχζςεων μεταξφ Χριςτιανϊν κακϊσ και μεταξφ Χριςτιανϊν-Μουςουλμάνων και Χριςτιανϊν-Εβραίων, και όχι μόνο δεν πρζπει να τθ ςυκοφαντοφμε, αλλά πρζπει να ευχαριςτοφμε τον Κεό γι αυτιν και να προςευχομαςτε να ευοδωκεί και να αποτελζςει παράδειγμα προσ μίμθςθ, και ςε ςυλλογικό εκκλθςιαςτικό επίπεδο και ςε ατομικό επίπεδο (επικοινωνίασ μεταξφ πιςτϊν διαφορετικϊν Ομολογιϊν). Για τισ τελευταίεσ δφο κατθγορίεσ ςχζςεων ζχω να πω τα εξισ: επειδι ζχω επικοινωνιςει και ταξιδζψει ςε μουςουλμανικοφσ και εβραϊκοφσ τόπουσ, είναι αδφνατοσ ο διάλογοσ και θ επικοινωνία με τουσ φανατικοφσ αυτϊν των βιβλικϊν μονοκεϊςτικϊν κρθςκειϊν, ενϊ κα ζπρεπε να νοιϊκουμε πνευματικά ςυγγενείσ, όντασ πνευματικοί απόγονοι του Αβραάμ, του Μωυςι και όλων των Προφθτϊν του Λςραιλ. Ο Χριςτιανικόσ Οικουμενιςμόσ μασ ανοίγει ζνα δρόμο και δθμιουργεί μια γζφυρα πάνω από το χάςμα που υπάρχει μεταξφ μασ, και το οποίο ζχει διευρυνκεί μζςα ςτθν Λςτορία από τα κακά που ζχουμε επιφζρει ο ζνασ ςτον άλλο, και το μίςοσ που καλλιεργείται. Πιςτεφω πωσ αν ο Οικουμενιςμόσ αποκτιςει κλθρικοφσ και κεολόγουσ πιο πιςτοφσ και πιο πνευματικοφσ (βαςιςμζνουσ και ςτθ μυςτικιςτικι/καυματουργικι/ υπερφυςικι εμπειρία), κα μπορζςει να γίνει ακουςτόσ και από τουσ φονταμενταλιςτζσ κάκε δόγματοσ και κρθςκείασ. Και αυτό γιατί κα αποκτιςει πιο πνευματικά επιχειριματα, που ςιμερα ςτερείται βαςιηόμενοσ μόνο ςτθν αγάπθ και ειρινθ. Για παράδειγμα κα μποροφςε να τονίςει μζςα από τθν Αγία Γραφι, το πόςο βαρφ αμάρτθμα είναι θ αδελφοκτονία και το ακϊο χυμζνο αίμα, ανκρϊπων που καταδικάςτθκαν ςε κάνατο επειδι πίςτευαν αιρετικά (άςχετα αν αυτό είναι αλικεια ι όχι για τον Κεό) ενϊ ο 7

αυςτθρότεροσ κανατικόσ νόμοσ που ζδωςε ο Κεόσ ςτον Μωυςι ποτζ δεν καταδίκαηε κάποιον ςε κάνατο για αυτό που πίςτευε, λάκοσ ι πλάνθ, για οποιοδιποτε κζμα, εκτοσ από το να καταραςτεί ι να βλαςφθμιςει τον Κεό. Για να ποφμε δφο παραδείγματα: τον αν κάποιοσ πιςτεφει ότι δεν υπάρχει ανάςταςθ νεκρϊν, είναι ςε πλάνθ οπωσ είπε ο Λθςοφσ ςτουσ αδδουκαίουσ, αλλά αυτό δεν τιμωρείται από τον Μωςαϊκό Νόμο, δθλ. το τι πιςτεφουμε για τθ μετακανάτια ηωι, ι και αν δεν πιςτεφουμε ότι υπάρχει καν, ι ότι υπάρχει μετεμψφχωςθ ι αιϊνια ηωι ςτον ουρανό ι αιϊνια ηωι ςτθ γθ, ι ο,τιδιποτε άλλο. Και όμωσ για αυτά τα διαφορετικά πιςτεφω Χριςτιανοί καταδίκαςαν ςε κάνατο και φυλακζσ άλλουσ Χριςτιανοφσ, και ακόμθ και ςιμερα μιςοφμε και δεν μιλάμε ο ζνασ ςτον άλλο αν πιςτεφει διαφορετικά ςε αυτό το κζμα. Ο Μωςαϊκόσ Νόμοσ που οι Χριςτιανοί Πατζρεσ τον κεωροφςαν πολφ ςκλθρό δεν καταδίκαηε ανκρϊπουσ για αίρεςθ, όπωσ αυτοί ζκαναν ςτθ ςυνζχεια. Ολα αυτά τα λζμε για να ςυνειδθτοποιιςουμε το μζγεκοσ του παραλογιςμοφ και τθσ κακίασ που υποκρφπτεται πίςω από τον φανατιςμό του κρθςκευτικοφ «ηιλου», και πωσ αυτόσ τελικά πρζπει να εκλείψει χάριν τθσ ειρινθσ και τθσ καλισ μαρτυρίασ που πρεπει να δϊςουμε ςε ζναν άπιςτο και άκεο κόςμο, ο οποίοσ απογοθτευμζνοσ από τθν μεταξφ μασ εχκρότθτα ςτρζφεται ςε μία «πνευματικότθτα χωρίσ κρθςκεία» ςτθν «γνϊςθ χωρίσ πίςτθ» που εφκολα πλαςάρει θ Νζα Εποχι οδθγϊντασ ςτα επικίνδυνα μονοπάτια του αποκρυφιςμοφ και των εςωτεριςτικϊν τεχνικϊν τθσ γιόγκα και τθσ μαγείασ και του νεοπαγανιςμοφ. Ι, ακόμα χειρότερα, θ απογοιτευςθ μπορεί να οδθγιςει πολλοφσ, όπωσ ζκανε και ςτο παρελκόν, ςτον πλιρθ ακεϊςμό, τθν ολοκλθρωτικι άρνθςθ νοιμονοσ Δθμιουργοφ και ςκοποφ ςτθ δθμιουργία και ςτόχου ςτθν προςωπικι ηωι, πράγματα που κακιςτοφν τον ςθμερινό μοναχικό άνκρωπο αβοικθτο ψυχολογικά και τον οδθγοφν ςε ςεξουαλικά πακθ, αλκοολιςμό, ψυχοφάρμακα, ναρκωτικά, και αυτοκτονία, μοιχείεσ και διαηφγια,κλπ. Γνωρίηω και ζχω ακοφςει πολλζσ ιςτορίεσ, κυρίωσ νζων, που απογοθτεφτθκαν και ςκανδαλίςτθκαν, χάνοντασ τθν πίςτθ τουσ, εξαιτίασ του κρθςκευτικοφ φανατιςμοφ και τθσ μιςαλλοδοξίασ ςε μικρό και μεγάλο επίπεδο (πολζμων αλλα και κοινωνικϊν διακρίςεων, ςυγγενικϊν καυγάδων και διαηυγίων εξαιτίασ κρθςκευτικϊν διαφορϊν) και κατζλθξαν ςτο αλκοόλ, ςτα ναρκωτικά, ςτα ψυχοφάρμακα ι ςε ςεξουαλικά πάκθ, πορνείασ και μοιχείασ και διαηφγια με διάλυςθ οικογενειϊν, κλπ. Και τζλοσ, όςον αφορα το ενδεχόμενο ο Οικουμενιςμόσ, με τθν καλλιζργεια ανεκτικότθτασ και ςεβαςμοφ μεταξφ των Ομολογιϊν και κρθςκειϊν, να διευκολφνει τθν Παγκοςμιοποίθςθ και τθ δθμιουργία Τπερ-κρθςκείασ που κα χρθςιμοποιθκεί από ζνα παγκόςμιο δικτάτορα ζχουμε να παρατθριςουμε τα εξισ: πρϊτον, είναι βεβαίωσ ενδεχόμενο αυτό, όπωσ και θ επιςτθμονικι και τεχνολογικι πρόοδοσ κα χρθςιμοποιθκεί από τον Αντίχριςτο, αλλά αυτό δεν μασ ςταματάει από το να χρθςιμοποιοφμε για καλό ςκοπό τθν επιςτιμθ, επειδι μπορεί να χρθςιμοποιθκεί κάποτε και για κακό ςκοπό. Δεφτερον, είναι καλφτερα να φζρουμε τθν ειρινθ μεταξφ Χριςτιανικϊν δογμάτων και μθ Χριςτιανικϊν κρθςκειϊν, και τον ςεβαςμό και τθν ελευκερία λατρείασ, παρά να μείνουμε ςτο μίςοσ, ςτον διωγμό (άμεςο και εμμεςο) και τον Πόλεμο, γιατί θ Αλικεια του Ευαγγελίου και θ ωτθρία του ανκρϊπου δεν ζρχεται ςίγουρα όςο υπάρχουν τζτοιεσ καταςτάςεισ, και οφτε θ Αλικεια διατθρείται με τα όπλα, με το μίςοσ, με τισ γραπτζσ και προφορικζσ κατθγορίεσ των αντιπάλων τθσ. Ο Λθςοφσ, που είπε ότι είναι θ Αλικεια του Κεοφ, δεν μασ ζδωςε κακόλου τζτοιο παράδειγμα αντιμετϊπιςθσ των αντιφρονοφντων, αντίκετα ςυνομίλθςε και βοικθςε και ςπλαχνίςτθκε και με τουσ αιρετικοφσ τθσ Λουδαϊκισ Πίςτθσ του (τουσ αμαρείτεσ) και με τουσ αλλόκρθςκουσ ειδωλολάτρεσ (Ρωμαίουσ, υροφοίνιςςα, κ..α) χωρίσ να αλλοιϊςει τθν Αλικεια και τθν Πίςτθ. Δεν κράτθςε τθν Αλικεια με μίςοσ και αποςτροφι των ετεροδόξων, γιατί δεν φοβόταν ότι με το να τουσ αγαπιςει, βοθκιςει και μιλιςει κα χάςει τθ ηωντανι ςχζςθ που είχε με τον Πατζρα του: δεν κινδφνευε θ πίςτθ και θ ηωι του. Και αυτό ακριβϊσ το παράδειγμα του Κυρίου μασ και Διδαςκάλου μασ πρζπει να μιμθκοφμε και εμείσ ςιμερα: χωρίσ φόβο μθν χάςουμε τθν αλικεια και τθ ςωτθρία, και χωρίσ υπεροψία και μίςοσ και περιφρόνθςθ προσ τουσ ετεροδόξουσ Χριςτιανοφσ ι αλλοδόξουσ 8

Εβραίουσ ι Μουςουλμάνουσ, μποροφμε να μποφμε ςε διάλογο ηωισ και λόγου, ειρθνικισ ςυνφπαρξθσ και ςεβαςμοφ, εκτίμθςθσ τθσ εικόνασ του Κεοφ που φζρει ο κρθςκευόμενοσ οπαδόσ τθσ άλλθσ πίςτεωσ (όςο λάκοσ και αν είναι αυτι). Και πρϊτα από όλα, πρζπει να ζχουμε μετάνοια για το χριςτιανικό παρελκόν μασ, γιατί όλοι είμαςτε μζλθ του διαχρονικοφ ςϊματοσ τθσ Εκκλθςίασ, και αν δεν μετανοιςουμε και κρθνιςουμε για τισ αμαρτίεσ των Πατζρων μασ, είτε κα τισ επαναλάβουμε, είτε κα ςυνεχίςουμε να πλθρϊνουμε τισ κακζσ ςυνζπειεσ του αίματοσ που ζχει χυκεί και είναι ακόμθ επάνω μασ. Αυτό είναι και το ουςιαςτικό μινυμα του Χριςτιανικοφ Οικουμενιςμοφ: όχι να μποφμε ςε μία οργάνωςθ που προςπακεί να οργανϊςει μία δια-κρθςκειακι ομοςπονδία, αλλά να μποφμε ςε ζνα κλίμα μετάνοιασ, ςυμφιλίωςθσ για το χκεσ, κακϊσ και αγάπθσ και ειρινθσ για το αφριο, μζχρισ ότου ζρκει ο Αρχων τθσ Ειρθνθσ από τον Ουρανό, ο Λθςοφσ, και κάνει τθν πλιρθ και οριςτικι και ςε όλα τα επίπεδα Αποκατάςταςθ, μζχρισ ότου φζρει τθ Βαςιλεία του Κεοφ ςτθ γθ. 9