Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο. Encounters in Synchronous Time

Transcript

1 Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο PSi Regional Research Cluster & Παράλληλες Εκδηλώσεις Αθήνα, Νοεμβρίου 2011 Encounters in Synchronous Time PSi Regional Research Cluster & Associated Activities Athens, November 2011

2 Υπό την αιγίδα/affiliated with: Συμπαραγωγή/Co-production: Με την υποστήριξη/with the support of:

3 το να είσαι σύγχρονος σημαίνει να είσαι στην ώρα σου σε μια μέρα που μόνο να την έχεις ήδη χάσει μπορείς Giorgio Agamben to be contemporary is to be on time at a day that we can only miss Giorgio Agamben

4 Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο PSi Regional Research Cluster & Παράλληλες Εκδηλώσεις Αθήνα, Νοεμβρίου 2011 Ομάδα Σχεδιασμού: Γκίγκη Αργυροπούλου Κωνσταντίνα Γεωργέλου Δανάη Θεοδωρίδου Ευφροσύνη Πρωτοπαπά Στεριανή Τσιντζιλώνη Γραμματειακή υποστήριξη: Κωνσταντίνα Γεωργέλου Ρόζυ Διαμαντάκη Μαρία Καραγιάννη Οργάνωση Επικοινωνίας: Άννα Μαρτίνου Σχεδιασμός διαφημιστικού υλικού: Δημήτρης Γεωργέλος Σχεδιασμός λογότυπου: Νότα Γεωργέλου Φωτογράφιση και βιντεοσκόπηση: Ισίδωρος Πειρουνίδης Χώροι: BIOS εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό Πειραιώς 84, Αθήνα Κέντρο Μελέτης Χορού Ι. & Ρ. Ντάνκαν Χρυσάφης 34 & Δικαιάρχου, Βύρωνας Ευχαριστούμε θερμά τους: Maaike Bleeker, Joe Kelleher, Marin Blažević, Branislav Jakovljević, Zeynep Gündüz, Πηνελόπη Ηλιάσκου and Γαβριέλλα Τριανταφυλλίδη

5 Encounters in Synchronous Time PSi Regional Research Cluster & Associated Activities Athens, November 2011 Project curators: Gigi Argyropoulou Konstantina Georgelou Efrosini Protopapa Danae Theodoridou Steriani Tsintziloni Administrative support: Constantina Georgelou Rosie Diamantakis Maria Karagianni Communication co-ordinator: Anna Martinou Publicity material design: Dimitris Georgelos Logo design: Nota Georgelou Documentation: Isidoros Pirounidis Venues: BIOS exploring urban culture 84 Peiraios street, Athens I. & R. Duncan Research Dance Centre Chrysafis 34 & Dikaiarhou, Vyronas With special thanks to: Maaike Bleeker, Joe Kelleher, Marin Blažević, Branislav Jakovljević, Zeynep Gündüz, Penelope Iliaskou and Gabriella Triantafyllis

6 Αγαπητοί φίλοι και συνεργάτες, Μετά από ενάμισι χρόνο προετοιμασίας, είναι χαρά μας που πραγματοποιείται στη χώρα μας το PSi Regional Research Cluster «Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο». Στόχος της συνάντησής μας είναι η μελέτη της έννοιας της «συγχρονικότητας» και της σημασίας της στο πλαίσιο των παραστατικών τεχνών σήμερα. Η ευθύνη της τέχνης και του κριτικού λόγου απέναντι στην εποχή τους αποτελεί καίριο θέμα προς συζήτηση, ιδιαίτερα σε συνθήκες οικονομικής και βαθύτερης κοινωνικοπολιτικής και ηθικής κρίσης, όπως αυτές της σύγχρονης εποχής. Ίσως όμως, ακόμα πιο επιτακτικό στις παρούσες συνθήκες εμφανίζεται το ερώτημα του τι αντιλαμβανόμαστε τελικά ως «σύγχρονη εποχή» και πώς «συγχρονιζόμαστε» με αυτήν. Ο όρος «σύγχρονος» χρησιμοποιείται συνηθέστερα για να δηλώσει το χρόνο, και πιο συγκεκριμένα τον ενεστώτα χρόνο, το «τώρα». Ίσως εντονότερα όμως, ο όρος «σύγχρονη τέχνη» παραπέμπει σε συγκεκριμένο στυλ, σε κάτι που θεωρείται νεωτεριστικό. Επίσης, «σύγχρονος» είναι αυτός που συνάδει με τους κοινωνικούς και πολιτικούς προβληματισμούς της εποχή του, στα οποία αναφέρεται (ή και ενίοτε αντιδρά) με όσο το δυνατόν πιο ξεκάθαρο τρόπο. Μέσα σ αυτό το πλαίσιο παρατηρείται μια εμμονή με τη «συγχρονικότητα», καθώς συνεχώς πρέπει να αποδεικνύουμε πως κάνουμε κάτι «καινούριο». Στη σχέση του ελληνικού όρου «σύγχρονος» με τον αντίστοιχο αγγλικό «contemporary», εντοπίζεται όμως μια πιθανή ετυμολογική διαφορά, σημαντική για μια επανεξέταση του όρου. Το πρόθεμα «συν-» στα ελληνικά δε φανερώνει τόσο το «μαζί» όσο το «μαζί με»... τον καιρό, το χρόνο, αλλά και τον άλλο. Με αφετηρία τις παραπάνω σκέψεις, τις επόμενες μέρες θα εστιάσουμε σε ερωτήματα όπως: Τι σημαίνει το να είναι κάτι «σύγχρονο»; Και σύγχρονο ως προς τι; Πώς μπορούμε να ξεπεράσουμε τη συνεχή ανάγκη να είμαστε «σύγχρονοι», με την έννοια του αυθεντικού ή του νεωτεριστικού; Θα μπορούσε η επανεξέταση της «συγχρονικότητας» να αποτελέσει έδαφος για νέες πολιτικές προοπτικές; Πώς θα μπορούσε η «συγχρονικότητα» να μας βοηθήσει να συζητήσουμε θέματα θέασης, ατομικότητας, ετερότητας, συνεργασίας, διαλόγου και ανταλλαγής στις παραστατικές τέχνες σήμερα; Ελπίζουμε η συνεύρεσή μας να προσφέρει ένα γόνιμο έδαφος για συζήτηση και να αποτελέσει την αρχή μελλοντικών συναντήσεων και συν-εργασιών. Ευχαριστούμε πολύ όλους τους διεθνείς και Έλληνες συμμετέχοντες, όλους όσους μας στήριξαν στην προσπάθεια αυτή και πρωτίστως τον οργανισμό Performance Studies international για την αμέριστη βοήθεια και πίστη στο εγχείρημά μας. Καλώς ορίσατε στην Αθήνα! Με εκτίμηση, Η ομάδα σχεδιασμού

7 Dear friends and colleagues, Following one and a half year of preparations, it gives us great pleasure that the PSi Regional Research Cluster Encounters in Synchronous Time is taking place in our country. The aim of this international meeting is to examine the notion of synchronicity and its meaning and relevance within the frame of performance and performance studies today. The responsibility of art and critical discourse towards their present time constitutes a vital question, especially in conditions of augmentative economical, environmental and political crises, such as those of contemporary times. Even more pressing though given our present conditions seems to be the question of what we eventually consider as 'current', i.e. as contemporary time and how we synchronize ourselves with it. The term contemporary is usually used to mark time, especially present time, the now. Furthermore, the term contemporary art alludes to a specific style that is considered innovative. Contemporary is the one who follows the social and political concerns of her time, by openly responding or reacting to them. Within this frame, we can thus observe an obsession with contemporariness, as we need to constantly prove that we are doing something new. The term 'synchronous' is the corresponding translation in Greek of the Latin-derived one 'contemporary'. Acknowledging the similar etymology of the two terms (with-time: syn-chronos, con-tempo), particular attention should be drawn to the Greek prefix 'syn-', as a possible ground to review the relatively exhausted term 'contemporary' and to revalue its potential for performance today. Namely, 'syn-' is not so much used to indicate 'with', as it is used to reveal the notion of 'together with'... together with one's time but also together with an other. Starting from the above thoughts, the next days will focus on questions such as: What does it mean to be contemporary? And to what is one contemporary? How can we overcome performance s struggle with the demand to be contemporary, in the sense of the new, original, or innovative? Could the notion of synchronicity provide the ground for new political imaginaries? How does the notion of encounter help us address issues of spectatorship, individuality, alterity and collaboration, dialogue and exchange in performance and performance studies today? We hope our encounter will offer a rich ground for discussion and constitute the beginning of future meetings and exchange. Heartfelt thanks to our international and Greek participants, to all who have supported us, and mostly to Performance Studies international for their invaluable help and faith in our undertaking. Welcome to Athens! Sincerely, The project curators

8

9 PSi Regional Research Cluster Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο BIOS εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό Αθήνα, Νοεμβρίου 2011 Encounters in Synchronous Time BIOS exploring urban culture Athens, November 2011

10 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΜΠΤΗ 24 Νοεμβρίου 2011 [Κέντρο Ντάνκαν] THINK TANK FRIDAY 25 Νοεμβρίου 2011 [BIOS] Εγγραφή Ομαδική Παρουσίαση: «Καλώς ορίσατε στην Αθήνα»: Η ματιά των ξένων συγχρονίζεται με την πόλη της Αθήνας [διάφοροι ομιλητές] «Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο» - εισαγωγή [ομάδα σχεδιασμού] Εναρκτήρια Διάλεξη [Maaike Bleeker] ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ Διάλογος: «Διπλές μεταφράσεις: μιλώντας για έναν άλλον τρόπο να μιλάμε» [Karen Christopher & Litó Walkey] Διάλεξη: «Αλλού/εδώ» [David Williams] Ομαδική Παρουσίαση: «Λεξικό Μανιφέστο»: 24 ελληνικές λέξεις για τις παραστατικές τέχνες [διάφοροι ομιλητές] SATURDAY 26 Νοεμβρίου 2011 [BIOS] Διάλογος: «Επιτέλους μαζί στην ώρα μας» [Bojana Kunst & Ivana Müller] Διάλεξη: «Κλίματα προσοχής, οικολογίες πράξεων» [Joe Kelleher] ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ Πάνελ: «Εκφάνσεις της περφόρμανς στην Ελλάδα» [Μάριος Χατζηπροκοπίου, Υπατία Βουρλούμη, Βασίλης Νούλας, σε συνομιλία με τον David Williams] Διάλεξη-παράσταση: «NAME READYMADE» [Janez Janša] Συμμετοχική Δράση: Συνευρέσεις πρόσωπο-με-πρόσωπο SUNDAY 27 Νοεμβρίου 2011 [BIOS] :00 Ομαδική Παρουσίαση: «Peachy Coochy»: 15 φωτογραφίες, 10 καλλιτέχνες, 5 λεπτά, 1 συνεύρεση [διάφοροι ομιλητές] Διάλογος: «Τώρα εκτός σύνδεσης» [Bojana Bauer & Μυρτώ Κατσίκη] ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ Πάνελ: «PSr: Performance Studies regional» [διάφοροι ομιλητές, σε συνεργασία με την Zeynep Gündüz] Στρογγυλή τράπεζα [συντονισμός: Maaike Bleeker & Joe Kelleher] ΠΑΡΤΥ

11 PROGRAMME THURSDAY 24 November 2011 [Duncan Centre] Pre-cluster Sharing: THINK TANK FRIDAY 25 November 2011 [BIOS] Registration Group Presentation: Welcome to Athens: The city of Athens through the eyes of a foreigner [various speakers] ENG Introducing Encounters in Synchronous Time [curatorial team] Opening Lecture [Maaike Bleeker] LUNCH BREAK Dialogue: Double translations: telling another way to tell [Karen Christopher & Litó Walkey] Lecture: Elsew/here [David Williams] Group Presentation: Manifesto Lexicon: 24 Greek words to approach performance studies [various speakers] SATURDAY 26 November 2011 [BIOS] Dialogue: Finally Together On Time [Bojana Kunst & Ivana Müller] Lecture: Climates of attention, ecologies of practice [Joe Kelleher] LUNCH BREAK Panel: Articulations of performance in Greece [Marios Chatziprokopiou, Hypatia Vourloumis, Vasilis Noulas in conversation with David Williams] Performance Lecture: NAME READYMADE [Janez Janša] Participatory session: One-to-one encounters [all attendants] SUNDAY 27 November 2011 [BIOS] :00 Group Presentation: Peachy Coochy : 15 photographs, 10 artists, 5 minutes, 1 encounter [various speakers] Dialogue: Now out of joint [Bojana Bauer & Myrto Katsiki] LUNCH BREAK Panel: PSr: Performance Studies regional [various speakers, cocurated with Zeynep Gündüz] Roundtable Discussion [chaired by Maaike Bleeker & Joe Kelleher] DRINKS

12 Writers-in-Residence Παράλληλη δράση Παρασκευή 25 Κυριακή 27 Νοεμβρίου ΕΛΛ/ΑΓΓ 10 συγγραφείς ανταποκρίνονται στα τεκταινόμενα του συμποσίου μέσα από δημιουργικά και κριτικά μοντέλα γραφής που έχουν προτείνουν οι ίδιοι (π.χ. κείμενα δομημένα πάνω σε μια συγκεκριμένη ιδέα). Τα κείμενα αυτά προβάλλονται είτε διαδικτυακά είτε αναρτώμενα στους χώρους του συμποσίου. Jeffrey Andreoni (Bezdomny) Συγγραφέας, διοργανωτής παραστάσεων, PostaHouse via skype Τζωρτζίνα Κακουδάκη Σκηνοθέτης / ερευνήτρια θεάτρου E-xtras: Laugh all about it: An Anthology of Ridiculous Chronicles Δρ Στεφανία Μυλωνά Καλλιτέχνις της performance, θεωρητικός, Πανεπ. Surrey Χάρτης Σημειώσεων Μπετίνα Παναγιωτάρα Ερευνήτρια Sincerely yours Ελευθερία Ράπτη Χορεύτρια/χορογράφος, Υποψ. Διδάκτωρ Παν. Roehampton συναντήσεις εκτός χρόνου Εύη Σουγκάρα Συντάκτης, floatermagazine.com Some Time Soon Μάριος Χατζηπροκοπίου Θεωρητικός παραστατικών τεχνών, περφόρμερ Προς μια ζωντανή αρχαιολογία / ασκήσεις ύφους

13 Writers-in-Residence Ongoing activity Friday 25 Sunday 27 November ENG/GR 10 writers creatively and critically reflect on the cluster s events and respond to it through creative and critical modes of writing that they have proposed (e.g. texts structured on the basis of a specific concept/idea). The resulting texts appear online and/or are presented as hard copies in the venue during the cluster. Jeffrey Andreoni (Bezdomny) Writer and performance organizer, PostaHouse via skype Georgina Kakoudaki Director/Theatre Researcher E-xtras: Laugh all about it: An Anthology of Ridiculous Chronicles Dr Stefania Mylona Performance practitioner and scholar, University of Surrey Map notes Betina Panagiotara Researcher Sincerely yours Eleftheria Rapti Dance artist and researcher, PhD Candidate Roehampton Univ. encounters out of time Evi Sougkara Editor, floatermagazine.com Some Time Soon Marios Chatziprokopiou Theorist in Performance Studies, performer Towards a live archaeology / exercises in style

14 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ 1 η ΜΕΡΑ Σημείωση: Το συμπόσιο θα διεξαχθεί στα ελληνικά (ΕΛΛ παρακάτω) και στα αγγλικά (ΑΓΓ παρακάτω), χωρίς διερμηνεία, ωστόσο θα παρέχεται μετάφραση όπου χρειάζεται. Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011 BIOS εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό ΕΓΓΡΑΦΗ Ομαδική Παρουσίαση: «Καλώς ορίσατε στην Αθήνα»: Η ματιά των ξένων συγχρονίζεται με την πόλη της Αθήνας [Katherine Adams & Χριστιάνα Γαλανοπούλου, Annalaura Alifuoco & Αντιγόνη Γύρα, Kathrin Felzman & Στέλλα Δημητρακοπούλου, Zeynep Gündüz & Ζωή Δημητρίου] ΑΓΓ Main Room «Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο» μια εισαγωγή [ομάδα σχεδιασμού] ΕΛΛ/ΑΓΓ Main Room Εναρκτήρια Διάλεξη [Maaike Bleeker] ΑΓΓ Main Room ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ Διάλογος: «Διπλές μεταφράσεις: μιλώντας για έναν άλλον τρόπο να μιλάμε» [Karen Christopher & Litó Walkey, απάντηση από την Zeynep Gündüz] ΑΓΓ Main Room Διάλεξη: «Αλλού/εδώ» [David Williams, απάντηση από τον Joe Kelleher] ΑΓΓ Main Room Ομαδική Παρουσίαση: «Λεξικό Μανιφέστο»: 24 ελληνικές λέξεις για τις παραστατικές τέχνες [Βίκυ Αδάμου & Αντιγόνη Γύρα / Κινητήρας, Αντώνης Βολανάκης, Χριστιάνα Γαλανοπούλου, Στέλλα Δημητρακοπούλου, Ζωή Δημητρίου, Κατερίνα Παραμάνα, Σπύρος Πετρίτης, Μάριος Χατζηπροκοπίου, απάντηση από την Άννα Τσίχλη] ΕΛΛ Main Room

15 CLUSTER PROGRAMME DAY 1 Note: The cluster will be held in English (ENG below) and Greek (GR below), without simultaneous interpretation, although translation will be provided where needed. Friday 25 November 2011 BIOS exploring urban culture REGISTRATION Group Presentation: Welcome to Athens: The city of Athens through the eyes of a foreigner [Katherine Adams & Christiana Galanopoulou, Annalaura Alifuoco & Antigone Gyra, Kathrin Felzman & Stella Dimitrakopoulou, Zeynep Gündüz & Zoi Dimitriou] ENG Main Room Introducing Encounters in Synchronous Time [curatorial team] ENG/GR Main Room Opening Lecture [Maaike Bleeker] ENG Main Room LUNCH BREAK Dialogue: Double translations: telling another way to tell [Karen Christopher & Litó Walkey, response by Zeynep Gündüz] ENG Main Room Lecture: Elsew/here [David Williams, response by Joe Kelleher] ENG Main Room Group Presentation: Manifesto Lexicon: 24 Greek words to approach performance studies [Stella Dimitrakopoulou, Zoi Dimitriou, Christiana Galanopoulou, Antigone Gyra & Vicky Adamou / Kinitiras, Marios Chatziprokopiou, Katerina Paramana, Spyros Petritis, Adonis Volanakis, response by Anna Tsichli] GR Main Room

16 «Καλώς ορίσατε στην Αθήνα»: Η ματιά των ξένων συγχρονίζεται με την πόλη της Αθήνας Ομαδική Παρουσίαση Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, 12:00-12:30 Main Room ΑΓΓ Katherine Adams, Δρ Λέκτορας Πανεπιστημίου Salford Χριστιάνα Γαλανοπούλου Ιστορικός τέχνης, Καλλιτεχνική Διευθύντρια MIRfestival Annalaura Alifuoco Ανεξάρτητη Καλλιτέχνις, Υποψ. Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Roehampton Αντιγόνη Γύρα Χορογράφος, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Κινητήρα Kathrin Felzmann Καλλιτέχνις, Θεωρητικός Εφαρμοσμένης Επιστήμης Θεάτρου Στέλλα Δημητρακοπούλου Χορογράφος, Υποψ. Διδάκτωρ Trinity Laban Zeynep Gündüz Υποψ. Διδάκτωρ, Πανεπιστημίου Amsterdam, Τμήμα Πολυμέσων Ζωή Δημητρίου Χορογράφος, Περφόρμερ, Λέκτορας/Δασκάλα Σύγχρονου Χορού Ένα εναρκτήριο καλωσόρισμα στην Αθήνα, το οποίο επιχειρεί να συγχρονίσει την πόλη με τη «ματιά των ξένων» που θα την παρουσιάσουν, μετά από συγκεκριμένες δράσεις και διαδρομές τις οποίες θα πραγματοποιήσουν, σχεδιασμένες από «Έλληνες ντόπιους» (πχ. μέσα από οδηγίες, κείμενα, χάρτες, κ.ά.).

17 Welcome to Athens : The city of Athens through the eyes of a foreigner Group Presentation Friday 25 November, 12:00-12:30 Main Room ENG Dr Katherine Adams Lecturer University of Salford Christiana Galanopoulou Art historian, MIRfestival Artistic director Annalaura Alifuoco Independent artist, PhD Candidate Roehampton University Antigone Gyra Choreographer, Artistic Director Kinitiras Kathrin Felzmann Applied Theatre Science practitioner Stella Dimitrakopoulou Choreographer, PhD Candidate Trinity Laban Zeynep Gündüz PhD Candidate University of Amsterdam, Dept of Media Studies Zoi Dimitriou Choreographer, Performer, Contemporary Dance Lecturer/Teacher An opening welcome to Athens, which attempts to synchronize the city with the eyes of the foreigners, who present Athens after having followed specific tasks/routes given to them by native Greeks, eg. through text, maps, instructions, etc.

18 Εισαγωγικές τοποθετήσεις «Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο» - μια εισαγωγή Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, 12:30-13:00 Main Room ΕΛΛ/ΑΓΓ Γκίγκη Αργυροπούλου Σκηνοθέτης, θεωρητικός, Υποψ. διδάκτωρ Πανεπ. Roehampton Δρ Κωνσταντίνα Γεωργέλου Θεωρητικός παραστατικών τεχνών, δραματουργός Δανάη Θεοδωρίδου Καλλιτέχνις της performance, Υποψ. διδάκτωρ Πανεπ. Roehampton Δρ Ευφροσύνη Πρωτοπαπά Χορογράφος, θεωρητικός, Λέκτορας Πανεπ. Surrey Στεριανή Τσιντζιλώνη Ιστορικός χορού, Υποψ. διδάκτωρ Πανεπ. Roehampton Μια εισαγωγική τοποθέτηση από την ομάδα σχεδιασμού του συμποσίου, πάνω στο θέμα της συγχρονικότητας, το σκεπτικό του σχεδιασμού και τη δομή του συμποσίου και των παράλληλων εκδηλώσεων. Εναρκτήρια Διάλεξη Διάλεξη Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, 13:00-13:45 Main Room ΑΓΓ Καθηγήτρια Maaike Bleeker Διευθύντρια Θεατρικών Σπουδών Πανεπ. Ουτρέχτης Ως Πρόεδρος του οργανισμού Performance Studies international, η Maaike Bleeker θα ανοίξει το συμπόσιο «Συνευρέσεις σε Χρόνο Σύγχρονο» με μια εναρκτήρια διάλεξη για το πεδίο των παραστατικών τεχνών. Θα μιλήσει για τον οργανισμό PSi και τη σχέση μεταξύ του τοπικού και του διεθνούς χαρακτήρα των σπουδών της performance σήμερα, αναφερόμενη και στο θέμα του συμποσίου, την έννοια της συγχρονικότητας.

19 Opening Session Introducing Encounters in Synchronous Time Opening Statement Friday 25 November, 12:30-13:00 Main Room ENG/GR Gigi Argyropoulou Director, curator, PhD Candidate Roehampton University Dr Konstantina Georgelou Performing Arts Theorist, Dramaturge Dr Efrosini Protopapa Choreographer, Performance theorist, Lecturer Univ. of Surrey Danae Theodoridou Performance Artist, PhD Candidate Roehampton University Steriani Tsintziloni Dance historian, PhD Candidate Roehampton University An opening by the curatorial team, introducing the theme of synchronicity and presenting the curatorial vision, aims and structure of the cluster. Opening Lecture Lecture Friday 25 November, 13:00-13:40 Main Room ENG Professor Maaike Bleeker Chair of Theatre Studies, Utrecht University As current president of PSi, Maaike Bleeker will open the Regional Research Cluster Encounters in Synchronous Time with a lecture addressing the field and character of Performance Studies. She will talk about the PSi organization and will reflect on the relation between regional and international aspects of the field of Performance Studies today, in connection to the cluster s theme, the notion of synchronicity.

20 Διπλές μεταφράσεις: μιλώντας για έναν άλλον τρόπο να μιλάμε Διάλογος Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, 15:00-16:30 Main Room ΑΓΓ Karen Christopher Συνεργάτης σε devised παραστάσεις, performer και δασκάλα Litó Walkey Performer και χορογράφος Απάντηση από την Zeynep Gündüz Ενόσω προσπαθούμε να κατανοήσουμε τον ενεστώτα χρόνο, κι ενόσω έχουμε περιέργεια για τα αποτελέσματα σύγχρονων δράσεων που συμβαίνουν κατόπιν συμφωνίας κι επιδρούν σε δυο ξεχωριστά σώματα σε δύο ξεχωριστούς τόπους, κι ενόσω συμπληρώνουμε τα κενά ως σωματική λειτουργία, κι ενόσω πρόκειται για χρόνο αναποδογυρισμένο (αυτή εδώ είναι η καρδιά μου κι αυτές είναι οι αναπνοές μου) κι αυτό εδώ είναι μέτρημα, κι ενόσω αναζητούμε το δυναμικό προσεκτικά διαμορφωμένων σκηνοθετικών οδηγιών* για να χρησιμοποιηθούν ως μηχανισμοί δημιουργίας, σ ένα συμφωνημένο χρονικό σημείο, για μια συμφωνημένη διάρκεια, σε δύο διαφορετικούς τόπους, κάθε μια από εμάς θα εμπλακεί σε μια συγκεκριμένη ακολουθία κινήσεων που έχει προκύψει από μια σκηνοθετική οδηγία αποτελούμενη από δυο κομμάτια, τα οποία έχουν δημιουργηθεί από εμάς γι αυτόν το σκοπό. Οι ανταλλαγές μας σε σχέση με αυτές τις κινήσεις πραγματοποιούνται ως εγγεγραμμένες προσκλήσεις πριν από τον καθορισμένο χρόνο και ως εγγεγραμμένες στοχαστικές αναφορές κατόπιν του καθορισμένου χρόνου. Καθεμιά μας εμπλέκεται σ ένα συμβάν αποτελούμενο από τρία μέρη. Μοιραζόμαστε το πρώτο και το τρίτο μέρος μέσα από μια εγγεγραμμένη ανταλλαγή και το δεύτερο μέσα από ένα κοινό χρόνο. Αυτά τα διατεμνόμενα συμβάντα φέρνουν στο νου, αρχειοθετούν και μοιράζονται ως τεκμήρια από διπλές μεταφράσεις (ιδέα/εγγραφή/δράση), χρονομετρήσεις, και από μια αποδημία κινήσεων. Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε αυτές τις ανταλλαγές κατά τη διάρκεια του χρόνου και να προτείνουμε ότι η έκβαση αυτής της πρακτικής θα δομηθεί έτσι ώστε να συμπεριλάβει τα αποτελέσματα της δικής μας πρακτικής μαζί με καλεσμένους συμμετέχοντες που θα ανταποκριθούν σε σκηνοθετικές οδηγίες που θα προκύπτουν καθώς πραγματοποιείται η παρουσίαση. Από τη στιγμή που η ιστορία γίνει γνωστή, τα υπόλοιπα θα συζητάνε έναν άλλο τρόπο να συζητάμε. *Η σκηνοθετική οδηγία είναι μια γραπτή εντολή, που έχει σχηματιστεί μέσα από συγκεντρωμένο υλικό. Μια από τις ιδιαιτερότητες μιας οδηγίας, σε αντίθεση με μια εντολή ή με μια παρτιτούρα, είναι ότι πρόκειται για μια πρόταση προς ένα πιθανό μέλλον ή μια πιθανή παράσταση. Μια σκηνοθετική οδηγία δεν είναι γραμμένη με σκοπό να προλάβει μια σωστή ή λάθος απάντηση. Αντί να υποδεικνύει το πώς πρέπει να γίνεται κάτι, είναι μια πρόσκληση, μια πρόσκληση να μεταφραστεί σύμφωνα με και εξαρτώμενη από αυτόν που ανταποκρίνεται. Είναι ένα έναυσμα για εξερεύνηση.

21 Double translations: telling another way to tell Dialogue Friday 25 November, 15:00-16:30 Main Room ENG Karen Christopher Collaborative performance deviser, performer and teacher Litó Walkey Performer and choreographer Response by Zeynep Gündüz Whereas we seek to understand the present moment, and whereas we are curious about the effects of simultaneous actions taking place in agreement and acting on two separate bodies in two separate locations, and whereas we close gaps as a somatic function, and whereas this is time turned down (this is my heart and these are my breaths) and this is counting, and whereas we are exploring the potential of carefully composed performance directives* for use as creative mechanisms: At an agreed point in time, for a set duration, in two separate locations, each of us will engage in a particular series of gestures provoked by a performance directive assembled of two fragments composed by ourselves for this purpose. Our exchanges about these gestures take place in the form of inscribed invitations prior to the appointed time and inscribed reflective reports following the appointed time. We are each going through a three-part event, sharing the first and third part through inscribed exchange and the second part through common time. These intersecting three-part events evoke, archive and share evidence of double translations (idea/inscription/action), time-keeping, and migration of gestures. We plan to continue these event/exchanges through the year and propose that the culmination of this practice will result in our event at the PSi Cluster in Athens. This event will be structured to incorporate our own practice results along with guest participants responding to performance directives that emerge as the presentation takes place. Once the story is known, then the rest will be telling another way to tell. *A performance directive is a written inscription, constructed from gathered material. One of the particularities of a directive, as opposed to an instruction or a score, is that it is a suggestion towards a possible future or a possible performance. A performance directive is not written in anticipation of a right or wrong answer. Rather than telling how something should be done, it is an invitation, an invitation to be translated according to and depending on the person responding. It is a trigger for investigation.

22 Αλλού/εδώ Διάλεξη Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, Main Room ΑΓΓ Δρ David Williams Αναπλ. Καθηγητής Δράματος και Θεάτρου, Πανεπ. Royal Holloway Απάντηση από τον Joe Kelleher Στο πλαίσιο του συμποσίου ο David Williams προτείνει μια διάλεξηπαρουσίαση που διερευνά έννοιες της κριτικής ιστορίας και της συγγραφής της ζωής μέσα από μια χαρτογράφηση γειτνιάσεων σ ένα συγκεκριμένο χρονικό σημείο. Θα ερευνήσει τη γραφή ως ένα μηχανισμό ο οποίος προσκαλεί μια φευγαλέα συνεύρεση άλλων τόπων, ανθρώπων, συμβάντων που συμβαίνουν συγχρόνως σε διάσπαρτους τόπους αλλού/εδώ. Με άλλα λόγια, μια χωρική μετατόπιση μέσα σε ένα ακριβές χρονικό πλαίσιο. Αυτό το είδος γραφής αντιμετωπίζεται ως μια σημαντική πρακτική, μια «βαθιά χαρτογράφηση» κοινωνικών και πολιτικών παραγόντων, η οποία χαρακτηρίζεται από συνειρμούς και προστριβές και είναι σε λειτουργία εκεί και τότε / εδώ και τώρα. Με αναφορές σε μια σειρά από ανθρώπους, θεσμούς και περιοχές κατά τον καιρό της γέννησής του συγκαταλεγόμενων των Allen Ginsberg, Elvis Presley καθώς και σημαντικών κυνηγών παιχνιδιών κι επιστημόνων πυρηνικών όπλων ο David προτείνει να φέρει σε «άκαιρη» επαφή και σύνδεση υλικό σχετικό με προελεύσεις, γνώση, κρατικά επιτρεπόμενη βία, τύφλωση και γάλα. Τι είδους καταπιεσμένες ιστορίες μπορεί να είναι πλεγμένες γύρω από τις δικές μας;

23 Elsew/here Lecture Friday 25 November, Main Room ENG Dr David Williams Reader in Drama and Theatre, Royal Holloway University Response by Joe Kelleher As part of the PSi contemporary/synchronicity research cluster in Athens, David Williams proposes a performative lecture-presentation that explores notions of critical history and life-writing through a mapping of contiguities at a particular moment in time. It will investigate writing itself as a mechanism to invite a fleeting gathering of other places, people, events occurring simultaneously in disparate locations elsew/here. In other words, a spatial drift within a precise temporal frame. Such writing is conceived of as a critical practice, an associational and frictional deep mapping of social and political factors at work there and then / here and now. With reference to a range of people, institutions and places at the time of his birth including Allen Ginsberg, Elvis Presley, big game hunters, nuclear weaponry scientists David proposes to bring into untimely association and connection material about origins, knowledge, state-sanctioned violence, fall-out, blindness and milk. What submerged histories may be braided around one s own?

24 Λεξικό Μανιφέστο Ομαδική Παρουσίαση Παρασκευή 25 Νοεμβρίου, Main Room ΕΛΛ Βίκυ Αδάμου Ηθοποιός, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Κινητήρα Αντώνης Βολανάκης Εικαστικός Στέλλα Δημητρακοπούλου Χορογράφος, Υποψ. Διδάκτωρ Trinity Laban Ζωή Δημητρίου Χορογράφος, Περφόρμερ, Λέκτορας/Δασκάλα Σύγχρονου Χορού Χριστιάνα Γαλανοπούλου Ιστορικός τέχνης, Καλλιτεχνική Διευθύντρια MIRfestival Αντιγόνη Γύρα Χορογράφος, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Κινητήρα Κατερίνα Παραμάνα Χορογράφος, Performance Artist, Υποψ. Διδάκτωρ Παν. Roehampton Σπύρος Πετρίτης Υποψ. Διδάκτωρ, Τμήμα Θεατρικών Σουδών, Πανεπιστήμιο Αθηνών Μάριος Χατζηπροκοπίου Θεωρητικός παραστατικών τεχνών, περφόρμερ Απάντηση από την Άννα Τσίχλη Θα ξεκινήσουμε από το γράμμα «Α», θα συνεχίσουμε με το γράμμα «Β», και ούτω καθεξής, μέχρι να φτάσουμε στο «Ω». Στόχος μας είναι να κατασκευάσουμε ένα ελληνικό λεξικό για τις παραστατικές τέχνες, σαν ένα μανιφέστο κριτικού λόγου πάνω σε θέματα έρευνας, θεωρητικών και σκηνικών πρακτικών. Αν διαλέγαμε 24 ελληνικές λέξεις για να προσεγγίσουμε τις παραστατικές τέχνες, ποιες θα ήταν αυτές; Καλλιτέχνες και θεωρητικοί του θεάτρου, του χορού και της performance επιλέγουν 24 λέξεις και τις παρουσιάζουν στο πλαίσιο του συμποσίου με τη μορφή λεξικού λήμματος.

25 Marathon Lexicon Group Presentation Friday 25 November, Main Room GR Vicky Adamou Actress, Artistic Director Kinitiras Marios Chatziprokopiou Theorist in Performance Studies, performer Stella Dimitrakopoulou Choreographer, PhD Candidate Trinity Laban Zoi Dimitriou Choreographer, Performer, Contemporary Dance Lecturer/Teacher Christiana Galanopoulou Art historian, MIRfestival Artistic director Antigone Gyra Choreographer, Artistic Director Kinitiras Katerina Paramana Performance Artist, Choreographer, PhD Candidate Roehampton Univ. Spyros Petritis PhD Candidate, Dept of Theatre Studies, University of Athens Adonis Volanakis Artist Response by Anna Tsichli We will start from the Greek letter Α (alpha), continue with Β (beta), and so on and so forth, until we reach Ω (omega). Our aim is to construct a Greek lexicon of performance studies, as a manifesto of critical discourse on issues related to theoretical and stage research practices. If we were to use 24 Greek words to approach performance studies, one for each letter of the Greek alphabet, what would these words be? Nine artists, practitioners, theorists and thinkers have selected and will present between 24 words in the form of a lexicon entry, attempting to construct a lexicon for performance studies in Greek.

26 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΥΜΠΟΣΙΟΥ 2 η ΜΕΡΑ Σημείωση: Το συμπόσιο θα διεξαχθεί στα ελληνικά (ΕΛΛ παρακάτω) και στα αγγλικά (ΑΓΓ παρακάτω), χωρίς διερμηνεία, ωστόσο θα παρέχεται μετάφραση όπου χρειάζεται. Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011 BIOS εξερευνώντας τον αστικό πολιτισμό Διάλογος: «Επιτέλους μαζί στην ώρα μας» [Bojana Kunst & Ivana Müller, απάντηση από την Bojana Bauer] ΑΓΓ Cinémathèque Διάλεξη: «Κλίματα προσοχής, οικολογίες πράξεων» [Joe Kelleher, απάντηση από την Karen Christopher] ΑΓΓ Cinémathèque ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ Πάνελ: «Εκφάνσεις της περφόρμανς στην Ελλάδα» [Μάριος Χατζηπροκοπίου, Υπατία Βουρλούμη, Βασίλης Νούλας, σε συνομιλία με τον David Williams] ΕΛΛ/ΑΓΓ Main Room Διάλεξη-παράσταση: «NAME READYMADE» [Janez Janša, απάντηση από την Maaike Bleeker] ΑΓΓ Main Room Συμμετοχική Δράση: συνευρέσεις πρόσωπο-με-πρόσωπο [με τη συμμετοχή όλων των ομιλητών και των παρευρισκόμενων στο συμπόσιο] ΕΛΛ/ΑΓΓ Main Room

27 CLUSTER PROGRAMME DAY 2 Note: The cluster will be held in English (ENG below) and Greek (GR below), without simultaneous interpretation, although translation will be provided where needed. Saturday 26 November 2011 BIOS exploring urban culture Dialogue: Finally Together On Time [Bojana Kunst & Ivana Müller, response by Bojana Bauer] ENG Cinémathèque Lecture: Climates of attention, ecologies of practice [Joe Kelleher, response by Karen Christopher] ENG Cinémathèque LUNCH BREAK Panel: Articulations of performance in Greece [Marios Chatziprokopiou, Vasilis Noulas, Hypatia Vourloumis, in conversation with David Williams] ENG/GR Main Room Performance Lecture: NAME READYMADE [Janez Janša, response by Maaike Bleeker] ENG Main Room Participatory session: One-to-one encounters [with the participation of all speakers and attendants of the cluster] ENG/GR Main Room

28 Επιτέλους μαζί στην ώρα μας Διάλογος Σάββατο 26 Νοεμβρίου, Cinémathèque ΑΓΓ Δρ. Bojana Kunst Φιλόσοφος, θεωρητικός σύγχρονης τέχνης, Πανεπιστήμιο Αμβούργου Ivana Müller Χορογράφος, καλλιτέχνις και συγγραφέας Απάντηση από την Bojana Bauer Συνάντηση είναι ο χρόνος που μοιράζονται μεταξύ τους κάποιοι άνθρωποι, το οποίο σημαίνει πως μια συνάντηση ανοίγει το χρόνο στις διαφορετικές μορφές μιας συνεύρεσης, χωρίς να αφορά στην αποκλειστικότητα του χώρου ή του γεγονότος που την επιτρέπει. Ωστόσο για να συνευρεθούμε πρέπει να είμαστε και στην ώρα μας: για να συνευρεθούμε, πρέπει να σεβαστούμε τη χρονική προθεσμία συνεύρεσης, ώστε η συνάντηση να μπορεί να συμβεί την ίδια στιγμή και για τους δυο μας. Η συνάντηση έχει μια παράδοξη χρονικότητα: απ τη μια πλευρά καθιστά εφικτή την μοναδικότητα διαφορετικών χρόνων (συγχρονικότητα), κι από την άλλη αποτελεί ήδη μια αποκλειστικότητα του χρόνου, μια παράσταση του χρόνου κατά τον οποίο συνευρισκόμαστε (συγχρονικότητα με την έννοια του να είμαστε παρόντες). Το καθένα καθιστά δυνατό το άλλο, αλλά και οι δύο αυτές πλευρές της συνάντησης βρίσκονται πάντα σε συνεχή ένταση, κι έτσι μόνο μέσα απ αυτήν την ένταση μεταξύ του διαχωρισμού χρόνων και της αποκλειστικότητας της συνεύρεσης γίνεται εφικτή μια συνάντηση. Αυτή η παράδοξη χρονικότητα εμπλουτισμένων συναντήσεων αποτελεί ανέκαθεν μέρος της ανταλλαγής μας. Ίσως αυτή η ανταλλαγή είναι τόσο άπιαστη επειδή συνέβη μέσα απο ταυτόχρονους παροδικούς τρόπους φιλίας, τυχαίες συναντήσεις, ώρες με καφέ, διαλείμματα εργαστηρίων, τυχερές συμπτώσεις (βρίσκουμε η μια την άλλη στον ίδιο τόπο για ένα χρονικό διάστημα), αλλά ποτέ σε ένα πρότζεκτ, σε κάτι για το οποίο θα δουλεύαμε μαζί. Γι αυτόν το λόγο στη συνεργασία μας έχουμε μια αμφίσημη σχέση με μια εξωτερικευμένη χρονική δομή, μέσα απ την οποία οι δυνατότητες των συναντήσεών μας θα οργανώνονταν και θα μπορούσαμε να πιάσουμε το άπιαστο της ανταλλαγής μας. Τι θα συνέβαινε λοιπόν εάν κάνουμε εφικτή για τους εαυτούς μας αυτήν την αποκλειστικότητα μιας συνεύρεσης, εάν δώσουμε στη συνάντησή μας μια χωρική και εξωτερικευμένη διάσταση; Πώς συνεχίζουμε;

29 Finally Together On Time Dialogue Saturday 26 November, Cinémathèque ENG Dr Bojana Kunst Philosopher, Contemporary Art Theorist, Lecturer University Hamburg Ivana Müller Choreographer, artist and author of texts Response by Bojana Bauer Encounter is shared time between the people, which means that it opens up the time to the different modulations of being with, with no regard to exclusivity of space or event which enables it. However to be with, we also have to be on time: to be with, we have to respect the deadline of being with, so that encounter could happen in the same moment for both of us. Encounter has a paradoxical temporality: on one side it enables the singularisation of different times (synchronicity), on another is already an exclusivity of time, a performance of time when we can come together (contemporaneity in the sense of being present). One is enabling the other and visa versa, however both sides of encounter are always in constant tension, only so in this tension between division of times and exclusivity of being together encounter is possible. This paradoxical temporality of enriching encounters has always been part of our exchange. Maybe this exchange is so ungraspable since it happened through synchronous temporal modes of friendship, accidental meetings, coffee lengths, workshop breaks, lucky coincidences (finding each other in the same place for some amount of time), however never as a project, as something on which we would work together to happen. That s why always in our collaboration we have an ambivalent relationship to projective temporal structure, through which potentialities of our meetings would be organised and we could grasp the ungraspable in our exchange. So what would happen when we enable for ourselves this exclusivity of being together, when we give our encounter a spatial and projective dimension? How do we go on? In Athens we would like to present one part of our ongoing work in which we explore the performativity time and encounter. We propose two hours of exchange a dialogue among us in which we will explore the performative modes of encounter. What does it mean to perform our working together and how can we make the elements of this work public?

30 Κλίματα προσοχής, οικολογίες πράξεων Διάλεξη Σάββατο 26 Νοεμβρίου, Cinémathèque ΑΓΓ Καθηγητής Joe Kelleher Διευθυντής Δράματος, Θεάτρου & Performance, Παν. Roehampton Απάντηση από την Karen Christopher Τι μετατρέπει μια δράση σε πράξη; Και πώς μπορούμε να δούμε τις πράξεις μας ως την ενασχόλησή μας με το «σύγχρονο»; Η φιλόσοφος της επιστήμης Isabelle Stengers ορίζει μια πράξη όχι τόσο ως την δράση ενός ατόμου, ούτε ως το προϊόν μιας τέτοιας δράσης, αλλά περισσότερο ως τα «εμπόδια»-τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις, το ρίσκο και τις προκλήσεις που καθορίζουν την «αξία» που δημιουργούμε, εφεύρουμε και μοιραζόμαστε με τους άλλους μέσω των δράσεων που μας ενδιαφέρουν στο «εδώ και τώρα». Για την Stengers, ο μόνος τρόπος να σκεφτούμε εποικοδομητικά όσον αφορά σ αυτές τις αξίες είναι αν εξετάσουμε τις δράσεις μας -ως επιστήμονες, καλλιτέχνες, δημιουργοί κριτικού λόγου ή οτιδήποτε άλλο- σε σχέση με τις ευρύτερες «οικολογίες πράξεων». Για την διάλεξη μου στην Αθήνα θα ήθελα να μελετήσω αυτήν την έννοια της οικολογίας των πράξεων σε σχέση με εκείνες τις ιδιαίτερες ανθρώπινες ικανότητες -ή δεξιοτεχνίες- που ορίζουν την δουλειά μας ως περφόρμερς της σύγχρονης σκηνής. Αυτό που με ενδιαφέρει ιδιαίτερα είναι οι ποικίλες μορφές προσοχής -κι επίσης διακοπής και αφηρημάδας- που μας επιτρέπουν να λειτουργούμε ως δημιουργικοί δημιουργοί και που η δουλειά μας απαιτεί από τους άλλους: συνεργάτες, κοινό και κριτικούς, αλλά και περαστικούς που συναντούν την δουλειά μας καθώς είναι απασχολημένοι, όπως όλοι μας, με τις δικές τους δράσεις και εμπόδια.

31 Climates of attention, ecologies of practice Lecture Saturday 26 November, Cinémathèque ENG Professor Joe Kelleher Head of Drama, Theatre & Performance, Univ. of Roehampton Response by Karen Christopher What makes an activity into a practice? And how can we consider our practices as engagements with the contemporary? Philosopher of science Isabelle Stengers defines a practice not as the activity of an individual, nor the product that comes from that activity, but rather the constraints the requirements and obligations, the risks and croomenges - that determine the value that we create, invent and share with others through the activities that matter to us here and now. For Stengers, we can only usefully think about these values if we consider our activities as scientists, as artists, as activists, as producers of critical discourse or whatever in relation to a larger ecology of practices. For my lecture in Athens I would like to consider this notion of an ecology of practices in relation to those special human capabilities or virtuosities - that define our work as performers on the contemporary scene. In particular I am interested in the various forms of attention and also interruption and inattention that enable us to function as creative practitioners, and that our work demands of others: of our collaborators, of our audiences and critics, and of passersby who encounter our work while concerned, as we all are, with activities and constraints of their own.

32 Εκφάνσεις της περφόρμανς στην Ελλάδα Πάνελ Σάββατο 26 Νοεμβρίου, Main Room ΕΛΛ Θρήνος και περφόρμανς στην Ελλάδα: απαγορευμένες συναντήσεις στη συγχρονικότητα Μάριος Χατζηπροκοπίου Θεωρητικός παραστατικών τεχνών, περφόρμερ Σε συνομιλία με τον David Williams Ο όρος σύγχρονος συχνά ταυτίζεται με το κυρίαρχο δυτικό μοντέλο ενός κόσμου «όπου γεννιόμαστε στην κλινική και πεθαίνουμε στο νοσοκομείο» (Marc Augé), όπου ο χρόνος κατακερματίζεται σε παράλληλα ψηφιακά παρόντα, όπου το μέλλον γίνεται εμμονή. Προϋποθέτει εν πολλοίς απώλεια της εντοπιότητας, της συλλογικότητας και της μνήμης, αποκλείοντας το αλλού, τους άλλους, το άλλοτε. Τι δυνατότητες αντίστασης στην παραπάνω λογική μας δίνει μια αντίληψη της συγχρονικότητας βασισμένη στο ελληνικό πρόθεμα συν της λέξης, στο βαθμό που αυτό φανερώνει όχι τόσο το μαζί, αλλά το μαζί με, προτάσσοντας έτσι την έννοια της συνάντησης; Σε ορισμένες περιοχές της Ελλάδας, επιτελούνται ακόμη τα τελευταία απομεινάρια του γυναικείου θρήνου για τους νεκρούς. Μέσα από την αυτοσχεδιαστική τους επιτέλεση, οι θρηνωδοί προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανή τη μνήμη του εκλιπόντα, δημιουργώντας με τα σώματα και τις φωνές τους μια γέφυρα όπου συναντιούνται το εδώ με το επέκεινα, οι ζωντανοί με τους νεκρούς, αλλά και οι ζωντανοί μεταξύ τους (Ana Caraveli). Το κυρίαρχο μοντέλο της συγχρονικότητας από τη μια επιτάσσει την καταγραφή της θρηνητικής τελετουργίας ως παράδοσης που εκπνέει, και από την άλλη έναν θάνατο μονήρη ή τουλάχιστον σιωπηλό. Εάν όμως σκεφτούμε τη συγχρονικότητα ως συνάντηση, βλέπουμε πώς ο θρήνος, πανάρχαια τελετουργική επιτέλεση όπου ανταμώνουν ο φυσικός χρόνος με τον νοητό, εμπνέει τη σύγχρονη καλλιτεχνική πράξη στην Ελλάδα. Με βάση συγκεκριμένα παραδείγματα από περφόρμανς σημερινών Ελληνίδων δημιουργών που συνομιλούν έμμεσα ή άμεσα με τη θρηνητική τελετουργία, τίθενται τα ακόλουθα ζητήματα: Πώς και πότε οι περφόρμανς αυτές ξεφεύγουν από τη στείρα αναπαραγωγή της παράδοσης δημιουργώντας κάτι νέο, σε μια μνήμονα σχέση με το παρόν; Πώς μπορεί κάτι σύγχρονο να μην αποκλείει την εντοπιότητα; Πώς ηχεί μια σημερινή δόνηση που συναντιέται με τη «ρίζα της κραυγής»; Στο κυρίαρχο μοντέλο ενός κόσμου όπου το δημόσιο πένθος συχνά καταστέλλεται ή παραχωρείται επιλεκτικά, με την έννοια ότι άλλοι αξίζoυν δάκρυα και άλλοι όχι (Judith Butler), ποια νέα συγχρονικότητα έρχονται να αντιπαραθέσουν οι περφόρμανς σημερινών Ελληνίδων καλλιτέχνιδων που εμπνέονται από το θρήνο; Τι κενά επιτέλεσης της μνήμης και του πόνου μπορούν να καλύψουν; Τι απαγορευμένες συναντήσεις τολμούν;

33 Articulations of performance in Greece Panel Saturday 26 November, Main Room GR Lament and performance in Greece: prohibited encounters in contemporaneity Marios Chatziprokopiou Performing arts theorist, performer In conversation with David Williams The term contemporaneous is often identified with the dominant occidental model of a world where we are born in the clinic and we die in the hospital (Marc Augé), where time is cut into pieces in parallel digital presents and the future becomes an obsession. It largely presupposes losing locality, collectivity and memory, thus excluding the elsewhere, the others, the other time. What abilities of resistance to this logic does the concept of contemporaneity give us, in the measure that this reveals not so much the together, but the together with, thus premising the notion of the encounter? In some parts of Greece nowadays, the last remains of female/women s lament for the dead are still performed. Through their improvised performance, the mourners try to maintain the memory of the deceased alive, by creating - with their bodies and voices- a bridge of encounter between the here and the beyond, the alive and the dead, but also among the living (Ana Caraveli). The dominant model of contemporaneity on the one hand imposes the recording of a lament ritual as a tradition which is dying out, and on the other hand a solitary or at least silent death. However, if we think about contemporaneity as an encounter, we see that lament, a ritual where the natural and the imaginary time meet, inspires contemporary artistic practice in Greece. Based on concrete examples of performances by modern Greek women who are in direct or indirect dialogue with lament tradition, we examine the following questions: How and when do these performances stray from the infertile reproduction of the tradition, and create something new, based on a reverent relation with the present? How can something contemporaneous not exclude locality? What is the sound of a contemporaneous vibration that meets the root of the scream? In the dominant model of a world where public mourning is often repressed or offered selectively (Butler), which new contemporaneity do the performances of modern female Greek artists who are inspired by lament tradition- try to contradict? What voids of memory and of pain can these performances fill? And what prohibited encounters do they venture to fulfil?

34 Εκφάνσεις της περφόρμανς στην Ελλάδα Πάνελ Σάββατο 26 Νοεμβρίου, Main Room ΑΓΓ Συναντώντας Συγχρονικότητες: η αναπαράσταση μιας σύγχρονης αθηναïκής παρουσίας Δρ Υπατία Βουρλουμή Θεωρητικός παραστατικών τεχνών Σε συνομιλία με τον David Williams Με αφορμή μία πέρφορμανς που είδα τον Απρίλιο του 2010 στο φεστιβάλ των Αφρικανών Γυναικών στην αγορά της Κυψέλης, αυτή η μελέτη υποστηρίζει ότι οι ιδέες της συγχρονικότητας και της συνεύρεσης μπορούν να εξερευνηθούν παραγωγικά μέσα από αυτές τις συγκεκριμένες Αθηναϊκές ενσωματώσεις που ασκούν πίεση σε στερεοτυπικές και προβληματικές ερμηνείες του «σύγχρονου» σε καλλιτεχνικές και πολιτισμικές εκφάνσεις στο αστικό περιβάλλον. Εμπνευσμένη από τη δουλειά της ομάδας «Ελα να δεις τι κάνουμε» η παρουσίαση παρακολουθεί το πώς οι φαντασιακοί αυτοσχεδιασμοί των σωματικών και πολιτισμικών κινήσεων εκφράζουν ιδέες, ιστορίες και συναισθήματα σχετικά με την οπτική και την ηχητική προβολή ως πράξη του «ανήκειν» και της διαφορετικότητας. Οι ήχοι και οι χειρονομίες της συγκεκριμένης περφόρμανς θα μπουν σε διάλογο με «Το Μυθικό Ον» - περσόνα της καλλιτέχνιδας και φιλοσόφου Άντριαν Πέιπερ - της οποίας το έργο διαπραγματεύεται την αντίθεση μεταξύ αυτού που αποκαλεί «αφαιρετικό α-χρονισμό και τη δεικτική αυτοαναφορικότητα του τώρα» ώστε να αναλύσουμε τη σύγχρονη συνεύρεση αντικειμένου και υποκειμένου μέσα από τη θεατρικότητα της παρουσίας.

35 Articulations of performance in Greece Panel Saturday 26 November, Main Room GR Encountering Synchronicities: Performing Contemporary Athenian Presence Dr Hypatia Vourloumis Performing arts theorist In conversation with David Williams Unfolding from a performance witnessed in April 2010 at the annual festival organized by the Union of African Women held at the Agora of Kipseli in Athens, this paper will argue that both the notions of synchronicity and encounter can be productively explored through this moment of particular Athenian embodiments that put pressure on fixed and problematic understandings of the contemporary in current urban artistic and cultural production. Inspired by the work of the group that calls itself Έλα να δεις τι κάνουμε (Come and see what we do), this presentation thinks through how imaginative improvisations of bodily and cultural movement express ideas, histories and feelings regarding visibility and aurality as belonging and difference. The sounds and gestures of the performance studied will lead into a conversation with the persona of The Mythic Being created by the artist and philosopher Adrian Piper whose work addresses the contrast between what she calls abstract atemporality and the indexical, self-referential present in order to reflect upon the synchronous encountering of both object and subject by way of the theatricality of presence.

36 Εκφάνσεις της περφόρμανς στην Ελλάδα Πάνελ Σάββατο 26 Νοεμβρίου, Main Room ΕΛΛ Πόλη και συγχρονικότητα στην αθηναϊκή περφόρμανς: το παράδειγμα του πρότζεκτ «Πολεοδομές» (Ελληνικό Φεστιβάλ, Ιούλιος 2011) Βασίλης Νούλας Σκηνοθέτης, Υποψ. Διδάκτωρ Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών Σε συνομιλία με τον David Williams Η πόλη είναι εγγυητής της συγχρονικότητας: η πόλη συντονίζει και συγχρονίζει (χρονική, ρυθμική και χωρική εναρμόνιση) αλλά και εκσυγχρονίζει (καθιστά σύγχρονο) οτιδήποτε συμβαίνει εντός της. Θα λέγαμε ότι από τη νεωτερική εποχή κι ύστερα το αστικό παράγει το σύγχρονο (αλλά και το συγχρονικό) και αντίστροφα- το σύγχρονο / συγχρονικό πραγματώνεται προνομιακά στο άστυ. Η πόλη αντιδρά, αντιστέκεται στην συγχρονικότητα: εάν η συγχρονικότητα νοείται ως εναρμόνιση, ρυθμικός και χωροχρονικός συντονισμός, τότε η πόλη είναι ο κατεξοχήν τόπος της πολυρυθμίας, της δυσαρμονίας, των πολλαπλών ταυτοτήτων, των ετεροτοπιών, του αποσπασματικού και του κατακερματισμένου. Υπό αυτή την έννοια η μόνη δυνατή αντίσταση σε μια ισοπεδωτική και εξουσιαστική λογική συγχρονικότητας είναι μια εν άστυ αντίσταση. Ή, πιο σωστά, ένα πλέγμα από ποικίλες αστικές αντιστάσεις. Έτσι η πόλη έχει μια διττή και αμφίσημη σχέση με την συγχρονικότητα. Αφενός η πόλη προκαλεί την εμφάνισή της (η συγχρονικότητα καθίσταται πρόδηλη μόνο στην πόλη, ή κυρίως εκεί) κι αφετέρου προκαλεί την συγκάληψή της (η συγχρονικότητα διασπάται, απορρυθμίζεται, αποσυγχρονίζεται πιασμένη στον πολύπλοκο ιστό της αστικής ζωής). Σε σχέση με αυτή την προβληματική, ποια είναι τα διακυβεύματα που ενεργοποιεί η τέχνη της περφόρμανς σε μια πόλη; Και πιο συγκεκριμένα, ποια είναι τα ερωτήματα που θέτει, σε σχέση με την πόλη της Αθήνας και τη συγχρονικότητα, το πρότζεκτ των «Πολεοδομών» που παρουσιάστηκε ως ένα «δίκτυο» από 5 περφόρμανς σε ιδιαίτερα σημεία της πόλης κατά τον Ιούλιο του 2011;

37 Articulations of performance in Greece Panel Saturday 26 November, Main Room GR City and synchronicity in athenian performance: the case of the project Urban-structures (Hellenic Festival, July 2011) Vasilis Noulas Director, PhD Candidate School of Fine Art In conversation with David Williams The city provides a guarantee for synchronicity: the city coordinates and synchronises (time, rhythm and spatial harmonization) but also synchronizes (makes synchronous) anything that happens within it. We could say that in modern times the urban produces the contemporary (as well as the synchronous) and vica versa the contemporary/synchronous is realised concessively in the city. The city reacts to, resists, synchronicity: if by synchronicity we understand a harmonization, rhythmical and spatio-temporal, then the city is par excellance the place of poly-rhythmia, of dys-harmonization, of multiple identities, of heterotopias, of the fragmentary and fragmented. In this sense, the only possible resistance towards the flattening and authoritative logic of synchronicity is a resistance in (and from within) the city. Or, rather, a nexus of multiple urban resistances. Hence, the city obtains a double and ambiguous relation to synchronicity. On the one hand, the city produces its appearance (synchronicity becomes evident only in the city, or primarily there) and on the other hand it produces its disguise (synchronicity disintegrates, desynchronizes itself, caught in the complicated nexus of urban life). Within this context, what are the ventures that the art of performance may activate in a city? More specifically, what are the questions it poses, in relation to the city of Athens and synchronicity, and the project Urban-structures which was presented as part of a nexus of 5 performances in specific places in the city in July 2011?