Ταξιδεύοντας. με βαπόρι για την Πάρο. Travel On the way

Transcript

1 On the way to Paros In the journeys to my island, Blue Star Paros is called bostali! A journey is not lost time. A journey provides the time and space necessary to realize that you re heading for a new destination, to adapt and prepare your inner self; a period of transition to gaze at the sea and its islands, listen to their sounds, to communicate with people. ΒΥ giorgos pitas Ταξιδεύοντας με βαπόρι για την Πάρο Πηγαίνoντας στο νησί μου την Πάρο τα «μποστάλια» είναι τα Blue Star! Το ταξίδι δεν είναι χαμένος χρόνος. Το ταξίδι, είναι ο απαραίτητος χωροχρόνος για να αντιληφθείς ότι πας σε ένα νέο προορισμό, για να προσαρμοστείς και να προετοιμασθείς εσωτερικά ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΠΙΤΤΑ 48 OnBlue OnBlue 49

2 Summer s here, people are leaving their home and heading for the islands. In their haste to get there, they use the fastest means of transportation: airplanes and highspeed vessels. How they benefit is clear: some fewer hours of travelling. Myself, I prefer ferryboats. I travel with Blue Star all year round. There are many reasons, but one is foremost: I get to my island, Paros, quicker. It is as if I reach Paros and the other Cyclades islands as soon as I set my foot on the ferryboat Even as you re waiting to get on the ferryboat, you can already see through the hatch cars, motorcycles, motorbikes and trucks with all kinds of merchandise magazines and newspapers stacked on top of each other merging with native and foreign passengers. A mosaic of all sorts of people, automotives, merchandise, suitcases and lumpy luggage (to be handled by the steward), all in need of finding their place at once. For very few seconds just after ticket control you are in the hands of the culture of technology and taken up comfortably to the ferryboat reception in single file by an escalator. From then on, a show of islands with their special neighborhoods and tribes is on again. In first class, technocrats with briefcases full of documents and portables are working non-stop. Nearby seat American and τσάντες τους και τους φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές σε εξαντλητική δράση. Κοντά τους Αμερικανοί και Ασιάτες τουρίστες που ταξιδεύουν καταευχαριστημένοι με πιθανό προορισμό συνήθως την Σαντορίνη. Το puzzle συμπληρώνουν καλοβαλμένοι ταξιδιώτες που θέλουν να κάμουν το ταξιδάκι τους με την ησυχία τους πληρώνοντας το κάτι τις παραπάνω. Οι αριθμημένες θέσεις, ευτυχώς λίγες νέα πατέντα, αεροπορικού τύπου πολυθρόνες αναπαυτικές μεν, αλλά σ όλο το ταξίδι ακίνητος θα πρέπει να τρως την κούτρα του μπροστινού σου, το κλάμα του παρακείμενου μωρού που δεν θα σταματήσει παρά μόνο σαν φθάσει στο προορισμό του και τα σκέρτσα της Μενεγάκη στην οθόνη της τηλεόρασης. Αν στις δυο πρώτες γειτονιές υπερτερούν οι επισκέπτες, στα σαλόνια της απλής θέσης και στα καταστρώματα κυριαρχούν οι ντόπιοι και τουρίστες (άλλη φυλή). Γιαγιάδες μαυροφορεμένες με τα καλαθάκια τους να κολα- Καλοκαίριασε, ο κόσμος βγαίνει από το καβούκι του και παίρνει των ομματιών του για τα νησιά. Στη βιασύνη του να φτάσει γρήγορα στους παραδείσους, χρησιμοποιεί τα ταχύτερα μεταφορικά μέσα, τα αεροπλάνα και τα ταχύπλοα. Το κέρδος είναι προφανές, κάποιες ώρες λιγότερες ταξιδιού. Η αφεντιά μου πάντως προτιμά τα συμβατικά βαπόρια της γραμμής. Χειμώνα καλοκαίρι ταξιδεύω με τα Blue Star. Oι λόγοι είναι πολλοί, μα ο κυριότερος είναι ένας. Φθάνω γρηγορότερα στο νησί μου, στην Πάρο. Με το που πατώ το πόδι μου στο πλοίο, η Πάρος, αλλά και άλλα νησιά των Κυκλάδων είναι εκεί Ήδη από την μπουκαπόρτα, καθώς περιμένεις να μπεις στο καράβι, αντικρίζεις τα αυτοκίνητα, τις μηχανές, τα παπάκια, τις νταλίκες με κάθε λογής προϊόντα, περιοδικά και εφημερίδες, να συνωστίζονται και να μπερδεύονται με τους ντόπιους και τους αλλοδαπούς επιβάτες. Ένα μωσαϊκό λογής - λογής ανθρώπων, τροχοφόρων, προϊόντων, βαλιτσών και μπόγων (που πρέπει να διαχειριστεί ο καμαρότος), που πρέπει τάχιστα να βρει τη θέση του. Για ελάχιστα δευτερόλεπτα, μετά τον έλεγχο εισιτηρίων, σε υποδέχεται ο τεχνολογικός πολιτισμός της κυλιόμενης σκάλας, που σε ανεβάζει ξεκούραστα κατά μόνας στην υποδοχή του πλοίου και από εκεί, πάλι ξαναρχίζουν τα νησιά και συγκεκριμένα οι γειτονιές τους και οι φυλές τους. Στην πρώτη θέση, οι τεχνοκράτες με τις γεμάτες ντοκουμέντα 50 OnBlue OnBlue 51

3 τσίζουν το φαγητό που έχουν φέρει από το σπίτι, αγρότες, ψαράδες, ναυτικοί με τις χαρακτηριστικές τραγιάσκες και ακόμα τις χαρακτηριστικές ντοπιολαλιές τους, είτε να καλαμπουρίζουν, είτε να πολιτικολογούν, πιτσιρίκια να ουρλιάζουν, μεσήλικες γυναίκες να συνομιλούν, να γελούν, να φωνάζουν, να λένε ανέκδοτα και να κακαρίζουν, ενώ πάρα δίπλα τους οι νεώτερες να λύνουν σταυρόλεξα ή να παίζουν σοντούκο. Η μάχη της πολυθρόνας, το σπρωξίδι για την καλύτερη οργάνωση του προσωπικού ή συλλογικού χώρου σε λίγο θάρθει κι ο κουμπάρος - και οι αιώνιοι διαπληκτισμοί για τις καταλυμένες από μπογαλάκια θέσεις, που δεν μπορείς να μαντέψεις αν προορίζονται για κάποιες μελλοντικές αφίξεις ή για κάποιον μελλοντικό υπνάκο. Ένα μοναδικό, όλο ζωντάνια και ανθρωπιά δημιουργικό χάος. Και κει μες το χαμό ακούγονται στα μεγάφωνα από τη στεντόρια φωνή του αρχιλογιστή οι πρώτες ανακοινώσεις Κυρίες και κύριοι καλημέρα σας. Ο πλοίαρχος, οι αξιωματικοί Asian tourists - blissful - travelling usually for Santorini. The puzzle is complete with well-off travelers who wish to make the journey at their leisure and paying a bit more. Numbered seats are thankfully few. A novel idea, aircraft style seats that are comfortable on one hand, but on the other hand force you to spend the entire journey still, looking at the back of the head of the person in front, listening to the baby next to you crying - who will not stop before he s arrived at his destination - and watching the 52 OnBlue OnBlue 53

4 και το πλήρωμα του Blue Star Πάρος σας εύχονται καλό ταξίδι ο καιρός θα είναι και το πλοίο θα φθάσει στο προορισμό του στις έντεκα και σαρανταεπτά λεπτά γεγονός που θα προκαλέσει ενθουσιασμό στο επιβατικό κοινό, γιατί του υπενθυμίζει ότι υπάρχουν κάποια πράγματα που δουλεύουν σωστά σ αυτόν τον τόπο. Και φθάνουμε στα καταστρώματα, αυτά που πολύ εύστοχα χαρακτήρισε ο Άγγελος Ελέφαντης οι μεγάλες πλατείες της υδάτινης πόλης του Αιγαίου Αρχιπελάγους. Εδώ κυριαρχούν οι νεώτεροι και βέβαια, προσφάτως, απαξάπαντες οι καπνιστές. Ατελείωτες παρτίδες τάβλι, μπιρίμπα για τις κυρίες στα πιο απάνεμα μέρη του καταστρώματος, shenanigans of local TV hostesses on TV. If the first two neighborhoods rooms are full of visitors, the rooms of tourist class and the decks are dominated by locals and tourists (another tribe). Grannies in mourning carrying their little baskets, lunch on whatever they ve brought from home. Farmers, fishermen, sailors in φραπεδιές και μπυρόνια. Κορμιά που ξεροψήνονται στον ήλιο, κουβεντολόι, απρόσμενες συναντήσεις παλιών γνωστών, νέες γνωριμίες, καμάκια. Παρέες μαθητών που ξεκινούν τις διακοπές τους γύρω από κασετόφωνα με τραγούδια της Βίσση, αλλά και κιθαρούλες με Σαββόπουλο, παρέες ντόπιων μουσικών με τα βιολιά και τα τσαμπουνοτούμπακα συμβαίνει συχνά να τραγουδούν, να τρων να πίνουν και να χορεύουν. Αθλητικός their trademark hats and - even - their trademark accents, either joke around or talk politics, kids scream on the top of their voice, middle aged women converse, laugh, shout, tell jokes or giggle, while nearby, 54 OnBlue OnBlue 55

5 τύπος με τις τελευταίες μεταγραφές, κουτσομπολίστικες αλλά και πολιτικές εφημερίδες που μάταια προσπαθούν οι αναγνώστες να τις συγκρατήσουν από τον αέρα, διάβασμα μελετηρό λογοτεχνικών βιβλίων και ρέμβη απολαμβάνοντας το πέλαγος. Ταξιδεύοντας για το νησί μου τα «μποστάλια» είναι τα Blue Star! Το ταξίδι δεν είναι χαμένος χρόνος. Το ταξίδι, είναι ο απαραίτητος χωροχρόνος για να αντιληφθείς ότι πας σε ένα νέο προορισμό, για να προσαρμοστείς και να προετοιμασθείς εσωτερικά. Μια περίοδος μετάβασης. Ν αγναντέψεις το πέλαγος, τα νησιά του, να αφουγκραστείς, να επικοινωνήσεις με τους ανθρώπους. Γιατί όταν το ταξίδι δεν είναι εμπειρία, δεν είναι βίωμα, κινδυνεύεις να φθάσεις στο προορισμό σου κουβαλώντας ατόφιο μέσα σου τον κόσμο της Πόλης που πολύ δυσκολότερα πια εκεί, θα τον αποβάλεις και θα τον αποχωρισθείς. younger women solve crosswords or Sudoku. The armchair battle - the pushing around for the improvement of personnel efficiency, or the management of communal spaces as in it s taken, my best man s gonna be here in a minute - and the perpetual arguments over places taken by staff - one can t even begin to guess whether they are reserved for people coming in a while, or just a future siesta. A unique, lively and entirely human, creative chaos. And somewhere, amidst the hustle and bustle, the speakers sound the first announcements in the basso voice of the chief purser Good morning ladies and gentlemen. The captain, officers and crew of Blue Star Paros would like to wish you a pleasant journey... the weather will be... and the ferryboat will arrive at its destination at forty five minutes past eleven, a fact that enthuses the passengers as they are reminded there are still some things that work properly in this country. And here we are at the decks, the very accurately described as the large squares of the marine city of the Aegean Archipelago, by Angelos Elefantis. They are dominated by a younger crowd, and naturally, all the smokers. Never-ending backgammon games, card games for the ladies at areas of the deck shielded from the wind, ice cold coffee and beer. Bodies slowly burning in the sun, chit-chat, unexpected encounters of old acquaintances, new acquaintances, flirts. Groups of students starting their holidays gathered around CD players sounding the latest hits, but also guitars playing Savopoulos, groups of local musicians with their violins and drums - it happens often - singing, eating, drinking and dancing. Sports papers reporting the latest sports contracts, tabloids, but also political papers that the readers are striving to keep from been gone with the wind studious reading of literary books, and gazing at the sea. In the journeys to my island Blue Star is called bostali! A journey is not lost time. A journey provides the time and space necessary to realize that you re heading for a new destination, to adapt and prepare your inner self; a period of transition to gaze at the sea and its islands, listen to their sounds, to communicate with people. When a journey does not amount to an experience, you are in danger of reaching your destination carrying the City world intact inside you. And it will be much harder then, to cast it off, and let it go. 56 OnBlue OnBlue 57

6