ORTHODOX PRESENCE JANUARY 2018 ÏÑÈÏÄÏÎÏÓ ÐÁÑÏÕÓÉÁ ORTHODOX PRESENCE SAINT MARK OF EPHESUS ORTHODOX CATHEDRAL WESTWOOD, MA 02090

Transcript

1 NON-PROFIT ORG. U.S. POSTAGE PAID WESTWOOD, MA PERMIT NO RETURN SERVICE REQUESTED ORTHODOX PRESENCE ORTHODOX PRESENCE JANUARY 2018 SAINT MARK OF EPHESUS ORTHODOX CATHEDRAL 340 CLAPBOARDTREE STREET WESTWOOD, MA ST. MARK OF EPHESUS ORTHODOX CATHEDRAL WESTWOOD, MASSACHUSETTS ÏÑÈÏÄÏÎÏÓ ÐÁÑÏÕÓÉÁ

2 Επικοινωνία Με Το Γραφείο/To Contact Our Cathedral Parish Telephone/Τηλέφωνο: Fax: Father George Kamberidis, Presiding Priest/ Εφημέριος Ηλεκτρονικές Διευθύνσεις: cathedral@stmarkofephesus.org stmarkofephesus@gmail.com bookstore@stmarkofephesus.org frchristos@stmarkofephesus.org john.fleser@verizon.net gkamberidis@verizon.net jimhoulares@yahoo.com Web Site - Ιστότοπος: MEMBERS OF PARISH COUNCIL - ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ Demetrius Mihopoulos-V President/ Αντιπρόεδρος Helen Vlachos-Secretary/ Γραμματέας Lazarus Vintzileos-Treasurer/ Ταμίας Suzy Antonopoulos Chris Kostopoulos Paul Fitopoulos Christopher Love Peter George Demetrius Michaelidis John Hamos John Papson ANNOUNCEMENTS /ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 1. On Sunday, January 14 th we will have the cutting of the vasilopita. Right after, our Church School will hold its annual Nativity Program. Την Κυριακή, 14 Ιανουαρίου, μετά το πέρα της Θείας Λειτουργίας θα πραγματοποιηθεί η κοπή της βασιλόπιττας στην αίθουσα της εκκλησίας. Μετά, τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου θα μας προσφέρουν το Χριστουγεννιάτικο Πρόγραμμα. 2. Saturday, February 3, 2018 we will celebrate a Festal Vespers, with His Eminence Metropolitan Demetrios presiding, in honor of our patron, Saint Mark of Ephesus at 6PM Sunday, February 4, 2018 we will celebrate a Festal Hierarchical Divine Liturgy, celebrated by His Eminence Metropolitan Demetrios, in honor of Saint Mark. The celebration will begin with Matins at 7AM. A festal meal will follow. Το Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018 θα τελεσθεί πανηγυρικός εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Δημητρίου εις την τιμήν του πολιούχου μας, Άγιος Μάρκος Εφέσου. Την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, το πρωί στις 7:00 θα τελεσθεί Όρθρος και αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Δημητρίου εις την τιμήν του Αγίου Μάρκου. Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, εορταστικό γεύμα.

3 SAINT MARK OF EPHESUS ORTHODOX CATHEDRAL Fax: SCHEDULE OF SACRED SERVICES FOR THE MONTH OF JANUARY 2018 Unless otherwise noted, every Wednesday: 7:00pm Supplicatory Canon Unless otherwise noted, every Saturday: 6:00pm Vespers Unless otherwise noted, every Lord s Day (Sunday): 7:00am Matins and Divine Liturgy St. Basil the Great and the Circumcision in the flesh of our Lord Jesus Christ... Dec. 31/Jan. 13, Saturday: 7:00pm Great Vespers Jan. 1/14, Sunday: 7:00am Matins Theophany Eve... Jan. 5/18, Thursday: 7:00am Great Hours, Vespers, Divine Liturgy, and the First Blessing of the Waters Theophany... Jan. 5/18, Thursday: 8:00pm Vigil, Second Blessing of the Waters, and Divine Liturgy Synaxis of the Honorable Forerunner.Jan. 7/20, Saturday: 7:00am Hours and Divine Liturgy St. Anthony the Great. Jan. 16/29, Sunday: 7:00pm Vespers Jan.17/30, Monday: 7:00am Hours and Divine Liturgy ST. MARK OF EPHESUS... Jan. 18/31, Wednesday: 7:00pm Great Vespers Jan. 19/Feb. 1, Thursday: 7:00am Matins and Divine Liturgy Three Hierarchs... Jan. 29/Feb. 11, Sunday: 7:00pm Great Vespers Jan. 30/Feb. 12, Monday: 7:00am Hours and Divine Liturgy

4 ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ Fax: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΙΕΡΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΗΝΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΝ 2017 Εκτός από αλλαγή, κάθε Τετάρτη: 7:00μμ Παράκλησις Εκτός από αλλαγή, κάθε Σάββατο: 6:00μμ Εσπερινός Εκτός από αλλαγή, κάθε Κυριακή: 7:00πμ Όρθρος και Θεία Λειτουργία Ἁγ. Βασιλείου τοῦ Μεγάλου καὶ ἡ κατὰ σάρκα Περιτομὴ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 31 Δεκ./13 Ἰαν., Σάββατο: 6:00μμ Μέγας Ἑσπερινὸς 1/14 Ἰαν., Κυριακή: 7:00πμ Όρθρος και Θεία Λειτουργία Παραμονὴ τῶν Θεοφανείων... 5/18 Ἰαν., Πέμπτη: 7:00πμ Μεγάλαι Ὧραι, Ἑσπερινός, Θεία Λειτουργία, καὶ Πρῶτος Ἁγιασμὸς Τὰ Θεοφάνεια... 5/18 Ἰαν., Πέμπτη: 8:00μμ Ἀγρυπνία, Δεύτερος Ἁγιασμός, καὶ Θεία Λειτουργία Σύναξις τοῦ τιμίου Προδρόμου..7/20 Ἰαν., Σάββατο: 7:00πμ Ὧραι καὶ Θεία Λειτουργία Ἀγίου Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου. 16/29 Ἰαν., Κυριακή: 7:00μμ Ἑσπερινὸς 17/30 Ἰαν., Δευτέρα: 7:00πμ Ὧραι καὶ Θεία Λειτουργία ΑΓ. ΜΑΡΚΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΣΟΥ... 18/31 Ἰαν., Τετάρτη: 7:00μμ Μέγας Ἑσπερινὸς 19 Ἰαν./1 Φεβ., Πέμπτη: 7:00πμ Ὄρθρος καὶ Θεία Λειτουργία Τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Ἰαν./11 Φεβ., Κυριακή: 7:00μμ Μέγας Ἑσπερινὸς 30 Ἰαν./12 Φεβ., Δευτέρα: 7:00πμ Ὧραι καὶ Θεία Λειτουργία

5 A Saint Basil s Day Story by Photius Kontoglou JOHN THE BLESSED Once Christmas had passed, Saint Basil took his staff into his hand and went round about to all the villages to see who would celebrate his feast day with a pure heart. He passed through many and diverse hamlets and towns but no matter whose door he knocked on, they would not open to him because they took him to be a vagabond. And he would leave embittered, because though he himself was in no need from men, yet understood how much anguish would fill some poor man s heart because of the pitilessness which these selfish men displayed. One day, he was just leaving one such heartless village, and as he was passing by the cemetery, he saw that the memorials over the graves were ram-shackle, the crosses were broken or had tumbled down, and that jackals had burrowed into the newly-dug graves. Being a saint, he could hear the dead speaking and saying: While we were in the world above, we toiled, we went through many tribulations, and left behind children and grandchildren so that they would light a candle and burn some incense in our behalf. But we don't see anything! neither a priest standing at our head reading a memorial service, nor kolyva it is as though we left no one behind. And Saint Basil again became grieved and said, These villagers don't give anything to anyone, neither to the living, nor to the dead. And he made his way out of the cemetery and walked all alone in the frozen snow. On the eve of his feast, he came to some villages that were the poorest of the poor in Greece. The icy wind moaned as it whipped between the brush and the rocks. There was not a living soul in sight. The night was pitch black. Before him he espied a small hillock, and at the foot of it there was tucked away a cabin next to a sheepfold. Saint Basil went into the enclosure and knocked on the cabin door with his staff and shouted Have mercy on a poor man for the sake of the souls of your dead ones, and may Christ provide for your needs in this world! The dogs awoke and jumped towards him, but no sooner had they come close and smelled him when they began wagging their tails and rolling at his feet, whining imploringly and joyfully. At that very instant, the door opened and out stepped a shepherd, a bearded young man some twenty-five years old. It was John Barbakos, a simple-hearted, rough-hewn man of the earth and before he had even taken a good look to see who had knocked at his door, he said, "Come in, come in! Good morning!" Inside the cabin, a lamp shone where it hung near a cradle which was suspended from two beams. Next to the hearth there was some bedding, and John's wife was sleeping there. When Saint Basil stepped in, John took his hand and kissed it and said, Give me your blessing, Elder And he said this as though he had known him for years, as though he were speaking to his father. And the saint said, May you be blessed you and your household, and your sheep. May the peace of God be upon you. The young woman arose and she too came and bowed and kissed his hand, and he blessed her. And Saint Basil looked like some poor monk who was a beggar, with a wretched old skoufa on his head; his raso had holes and was patched, and his sandals too were worn through, and he carried an old bag slung over his shoulder. John the blessed put some wood on the fire. And straightway, the hut became radiant and seemed to be a palace. And the beams looked as though they were dusted with gold, and the rennet bags which were suspended appeared like vigil lamps, and the wooden tubs and the cheese-moulds and the other implements that John used in making cheese shone like silver, and so it was with all the other lowly and humble things that John the blessed had in his cabin they all became resplendent as though they were magnificently adorned with diamonds. And the logs that burned in the hearth sizzled and sang like the song-birds of paradise and they emitted a certain sweet fragrance. They took Saint Basil and sat him down by the fire and John's wife brought him some pillows to rest on. And the elder took his pack off from around his neck and set it down next to himself, and he also took off his old raso, and rested there in his cassock. And John the blessed, together with his helper went out to milk the flock, and he put the new-born lambs into the pen, and afterwards separated the ewes who were about to give birth and kept them in the fold, while his helper put out feed for the rest, for his flock was small. John was poor, but he was blessed. And he had great joy always, both day and night, because he was a good man, and his wife was a good woman, and every man who passed by the cabin would be cared for as though he were a brother. This too is why Saint Basil came to their dwelling and rested there as though it were his own home; and it was blessed right down to its very

6 foundations. That night, all the cities, and townships of the inhabited world, all the rulers, bishops and notable men awaited him, but he went to none of them; instead, he came and rested in the humble cabin of John the blessed. However, to continue. Once they had put feed cut for the flock, John came in and said to the saint, Elder, what a great joy I have! I want you to read us the service to Saint Basil! I am an unlearned fellow, but I still love the services of our Faith. I have a service book here given to me by an abbot a Holy Mountaineer he was and whenever anybody with book learning comes through, I sit him down and have him read to us from this service book here, because we don't have any church near by. It had just begun to dawn faintly in the east. Saint Basil arose and turned toward that direction and made the sign of the cross. Then he bent over and took from his knapsack a service book for priests; then he began and said, Blessed is our God always, now and ever, and unto the ages of ages. And John the blessed went and stood behind him, and his wife nursed the baby, and then she also went and stood next to him with her hands crossed respectfully. And Saint Basil chanted God is the Lord, and the dismissal hymn of the feast of the Circumcision of Our Saviour, Thou didst without change take upon Thyself human form," omitting, however, to chant his own dismissal hymn, which says, Thy fame hath gone forth into all the earth. His voice was sweet and humble, and John and his wife felt great compunction, even though they did not fully understand the words. And Saint Basil recited all of Matins and the canon of the feast: Come, 0 ye people, let us sing an ode unto Christ God, omitting, however, to chant his own canon, which says, It were meet that thy words, O Basil, should be present to aid them that strive to praise thee. Afterwards, he recited the whole Liturgy, and read the dismissal and blessed them. And once they had seated themselves at the table and had eaten and had finished, the young woman brought out Saint Basil s Bread and she put it on the low table. And Saint Basil took a knife and blessed the bread with the sign of the cross, and said, In the Name of the Father, and of the Son, and of the Holy Spirit, and he cut the first slice and said, Christ's portion, and then he cut the Second slice and said, The Mother of God s portion, and then he said, The master of the house, John the blessed s portion. John said to him, Elder! You forgot Saint Basil! The saint said to him, Ah yes, you're right! And then he said, A portion for Basil, the servant of God. And then again he said, The master of the house s portion, the mistress of the house's portion, baby's portion, the helper's portion, the sheep's portion, the paupers' portion." Then John the blessed said to the saint, "Holy Elder, why didn't you cut a portion for yourself?" And the saint said to him, But I did cut one, my blessed man! But John, that blessed one, didn't understand. After this, Saint Basil arose and recited this prayer: "O Lord my God, I know that I am not worthy nor sufficient that Thou shouldest come under the roof of the house of my soul... And John the blessed said, Elder, since you know many things and can read, can you tell me, to which palatial homes perchance could Saint Basil have gone this night? The rulers and the kings what sins can they have? We the poor are the ones who are sinners, because our poverty causes us to do evil. And Saint Basil wept, and then he repeated the prayer over again, but this time differently: O Lord my God, I know that Thy servant John the simple is worthy and sufficient that Thou mightest come under the roof of his house. For he is a babe, and Thy mysteries are revealed unto babes. And again John, that happy man, John the blessed, did not understand.

7 Αγιοβασιλειάτικο διήγημα του Φώτη Κόντογλου ΓΙΑΝΝΗΣ Ο ΒΛΟΓΗΜΕΝΟΣ O Άγιος Βασίλης, σαν περάσανε τα Χριστούγεννα, πήρε το ραβδί του και γύρισε σ' όλα τα χωριά, να δει ποιος θα τον γιορτάσει με καθαρή καρδιά. Πέρασε από λογιών-λογιών πολιτείες κι από κεφαλοχώρια, μα σ όποια πόρτα κι αν χτύπησε δεν τ ανοίξανε, επειδή τον πήρανε για διακονιάρη. Κ' έφευγε πικραμένος, γιατί ο ίδιος δεν είχε ανάγκη από τους ανθρώπους, μα ένοιωθε το πόσο θα πονούσε η καρδιά κανενός φτωχού από την απονιά που του δείξανε κείνοι οι άνθρωποι. Μια μέρα έφευγε από ένα τέτοιο άσπλαχνο χωριό, και πέρασε από το νεκροταφείο, κ' είδε τα κιβούρια πώς ήτανε ρημαγμένα, οι ταφόπετρες σπασμένες κι αναποδογυρισμένες, και τα νιόσκαφτα μνήματα ήτανε σκαλισμένα από τα τσακάλια. Σαν άγιος που ήτανε άκουσε πως μιλούσανε οι πεθαμένοι και λέγανε: «Τον καιρό που είμαστε στον απάνω κόσμο, δουλέψαμε, βασανιστήκαμε, κι αφήσαμε πίσω μας παιδιά κ' εγγόνια να μας ανάβουνε κανένα κερί, να μας καίγουνε λίγο λιβάνι μα δεν βλέπουμε τίποτα, μήτε παπά στο κεφάλι μας να μας διαβάσει παραστάσιμο, μήτε κόλλυβα, παρά σαν να μην αφήσαμε πίσω μας κανέναν». Κι ο άγιος Βασίλης πάλι στενοχωρήθηκε κ' είπε: «Τούτοι οι χωριάτες ούτε σε ζωντανό δε δίνουνε βοήθεια, ούτε σε πεθαμένον», και βγήκε από το νεκροταφείο, και περπατούσε ολομόναχος μέσα στα παγωμένα χιόνια. Παραμονή της πρωτοχρονιάς έφταξε σε κάτι χωριά που είτανε τα πιο φτωχά ανάμεσα στα φτωχοχώρια, στα μέρη της Ελλάδας. Ο παγωμένος αγέρας βογκούσε ανάμεσα στα χαμόδεντρα και στα βράχια, ψυχή ζωντανή δεν φαινότανε, νύχτα πίσσα! Είδε μπροστά του μια ραχούλα, κι από κάτω της είτανε μια στρούγκα τρυπωμένη. Ο άγιος Βασίλης μπήκε στη στάνη και χτύπησε με το ραβδί του την πόρτα της καλύβας και φώναξε: «Ελεήστε με, τον φτωχό, για την ψυχή των αποθαμένων σας κι ο Χριστός μας διακόνεψε σε τούτον τον κόσμο!». τα σκυλιά ξυπνήσανε και χυθήκανε απάνω του, μα σαν πήγανε κοντά του και τον μυριστήκανε, πιάσανε και κουνούσανε τις ουρές τους και πλαγιάζανε στα ποδάρια του και γρούζανε παρακαλεστικά και χαρούμενα. Απάνω σ αυτά, άνοιξε η πόρτα και βγήκε ένας τσοπάνης, ως εικοσιπέντε χρονών παλληκάρι, με μαύρα στριφτά γένια, ο Γιάννης ο Μπαρμπάκος, άνθρωπος αθώος κι απελέκητος, προβατάνθρωπος, και πριν να καλοϊδεί ποιός χτύπησε, είπε: «Έλα, έλα μέσα. Καλή μέρα, καλή χρονιά!». Μέσα στο καλύβι έφεγγε ένα λυχνάρι, κρεμασμένο από πάνω από μια κούνια, που είτανε δεμένη σε δύο παλούκια. Δίπλα στο τζάκι είτανε τα στρωσίδια τους και κοιμότανε η γυναίκα του Γιάννη. αυτός, σαν ε- μπήκε μέσα ο άγιος Βασίλης, κ' είδε πώς είτανε γέρος σεβάσμιος, πήρε το χέρι του και τ' ανεσπάσθηκε κ' είπε: «Νά 'χω την ευχή σου, γέροντα», και το' λέγε σαν να τον γνώριζε κι από πρωτύτερα, σα να 'νατανε πατέρας του. Και κείνος του είπε: «Βλογημένος νά 'σαι, εσύ κι όλο το σπιτικό σου, και τα πρόβατά σου η ειρήνη του Θεού νά 'ναι απάνω σας!». Σηκώθηκε κ η γυναίκα και πήγε και προσκύνησε και κείνη τον γέροντα και φίλησε το χέρι του και τη βλόγησε. Κι ο άγιος Βασίλης είτανε σαν καλόγερος ζητιάνος, με μια σκούφια παλιά στο κεφάλι του, και τα ράσα του είτανε τριμμένα και μπαλωμένα και τα τσαρούχια του τρύπια, κ' είχε κ' ένα παλιοτάγαρο αδειανό. Ο Γιάννης ο Βλογημένος έβαλε ξύλα στο τζάκι. Και παρευθύς, φεγγοβόλησε το καλύβι και φάνηκε σαν παλάτι. Και φανήκανε τα δοκάρια, σα νά 'τανε μαλαμοκαπνισμένα, κ' οι πητιές πού είτανε κρεμασμένες φανήκανε σαν καντήλια, κ' οι καρδάρες και τα τυροβόλια και τ' άλλα τα σύνεργα που τυροκομούσε ο Γιάννης, γινήκανε σαν ασημένια, και σαν πλουμισμένα με διαμαντόπετρες φανήκανε, και τ' άλλα, τα φτωχά τα πράγματα πού 'χε μέσα στο καλύβι του ο Γιάννης ο Βλογημένος. Και τα ξύλα που καιγόντανε στο τζάκι τρίζανε και λαλούσανε σαν τα πουλιά που λαλούνε στον παράδεισο, και βγάζανε κάποια εύωδία πάντερπνη. Τον άγιο Βασίλη τον βάλανε κ' έκατσε κοντά στη φωτιά κ' ή γυναίκα του 'θεσε μαξιλάρια νά ακουμπήσει. Κι ο γέροντας ξεπέρασε το ταγάρι του από το λαιμό του και το βαλε κοντά του, κ' έβγαλε και το παλιόρασό του κι απόμεινε με το ζωστικό του. Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε κι άρμεξε τα πρόβατα μαζί με τον παραγυιό του, κ' έβαλε μέσα στην κοφινέδα τα νιογέννητα τ' αρνιά, κι ύστερα χώρισε τις ετοιμόγεννες προβατίνες και τις κράτησε στο μαντρί, κι ο παραγυιός τα 'βγαλε τα άλλα στη βοσκή. Λιγοστά είτανε τα ζωντανά του, φτωχός είτανε ο Γιάννης, μα είτανε Βλογημένος. Κ' είχε μια χαρά μεγάλη, σε κάθε ώρα, μέρα και νύχτα, γιατί είτανε καλός άν-

8 θρωπος κ' είχε και καλή γυναίκα, κι όποιος λάχαινε νά περάσει από την καλύβα τους, σαν νά 'τανε αδελφός τους, τον περιποιόντανε. για τούτο κι ο άγιος Βασίλης κόνεψε στο σπίτι τους, και κάθησε μέσα, σα νά 'τανε δικό του σπίτι, και βλογηθήκανε τα θεμέλιά του. Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της Οικουμένης, οι αρχόντοι, οι δεσποτάδες κ οι επίσημοι ανθρώποι μα εκείνος δεν πήγε σε κανέναν, παρά πήγε και κόνεψε στο καλύβι του Γιάννη του Βλογημένου. Το λοιπόν, σαν σκαρίσανε τα πρόβατα, μπήκε μέσα ο Γιάννης και λέγει στον άγιο: «Γέροντα, έχω χαρά μεγάλη. Θέλω να μας διαβάσεις τα γράμματα τ' Αη-Βασίλη. Εγώ είμαι άνθρωπος αγράμματος, μα αγαπώ τα γράμματα της θρησκείας μας. Έχω και μια φυλλάδα από έναν γούμενο αγιονορίτη, κι όποτε τύχει να περάσει κανένας γραμματιζούμενος, τον βάζω και μου διαβάζει από μέσα την φυλλάδα, γιατί δεν έχουμε κοντά μας εκκλησία». Έπιασε και θαμπόφεγγε κατά το μέρος της ανατολής. Ο άγιος Βασίλης σηκώθηκε και στάθηκε κατά την ανατολή κ' έκανε το σταυρό του, ύστερα έσκυψε και πήρε μια φυλλάδα από το ταγάρι του, κ είπε: «Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων». Κι ο Γιάννης ο Βλογημένος πήγε καί στάθηκε από πίσω του, κ ή γυναίκα βύζαξε το μωρό και πήγε και κείνη καί στάθηκε κοντά του, με σταυρωμένα χέρια. Κι ο άγιος Βασίλης είπε το «Θεός Κύριος» και τ' απολυτίκιο της Περιτομής «Μορφήν άναλλοιώτως ανθρωπίνην προσέλαβες», δίχως να πει και το δικό του το απολυτίκιο πού λέγει «Εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος σου». Η φωνή του είτανε γλυκειά και ταπεινή, κι ο Γιάννης κ' η γυναίκα του νοιώθανε μεγάλη κατάνυξη, κι ας μην καταλαβαίνανε τα γράμματα. Κ' είπε ο ά- γιος Βασίλης όλον τον Όρθρο και τον Κανόνα της Εορτής: «Δεύτε λαοί άσωμεν άσμα Χριστώ τω Θεώ, χωρίς να πει το δικό του τον, Κανόνα, πού λέγει «Σου την φωνήν έδει παρείναι, Βασίλειε». Κ ύστερα είπε όλη τη λειτουργία κ έκανε απόλυση και τους βλόγησε. Και σαν καθήσανε στο τραπέζι και φάγανε κι αποφάγανε, έφερε η γυναίκα τη βασιλόπητα και την έ- βαλε απάνω στο σοφρά. Κι ο άγιος Βασίλης πήρε το μαχαίρι και σταύρωσε τη βασιλόπητα, κ είπε: «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος κ έκοψε το πρώτο το κομμάτι κ είπε «του Χριστού» κ ύστερα είπε «της Παναγίας», κ' ύστερα είπε «του νοικοκύρη Γιάννη του Βλογημένου». Του λέγει ο Γιάννης: «Γέροντα, ξέχασες τον άη- Βασίλη!». Του λέγει ο άγιος: «Ναι, καλά! κ ύστερα λέγει: «Του δούλου του Θεού Βασιλείου». Κ ύστερα λέγει πάλι: «Του νοικοκύρη, «της νοικοκυράς», «του παιδιού», «του παραγυιού», «των ζωντανών», «των φτωχών». Τότε λέγει στον άγιο ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Γέροντα, γιατί δεν έκοψες για την αγιωσύνη σου; Του λέγει ο άγιος: «Έκοψα, Βλογημένε!» μα, ο Γιάννης δεν κατάλαβε τίποτα, ο μακάριος. Κ ύστερα, σηκώθηκε όρθιος ο άγιος Βασίλειος κ' είπε την ευχή του «Κύριε ο Θεός μου, οίδα ότι ουκ ειμί άξιος, ουδέ ικανός, ίνα υπό την στέγην είσέλθης του οίκου της ψυχής μου». Κ είπε ο Γιάννης ο Βλογημένος: «Πες μου, γέροντα, που ξέρεις τα γράμματα, σε ποιά παλάτια άραγες πήγε σαν άπόψε ο άγιος Βασίλης; οι αρχόντοι κ οι βασιληάδες τι αμαρτίες νά χουνε; Εμείς οι φτωχοί είμαστε αμαρτωλοί, επειδής η φτώχεια μας κάνει να κολαζό- μαστε». Κι ο άγιος Βασίλης δάκρυσε κ' είπε πάλι την ευχή, άλλοιώτικα: «Κύριε, ο Θεός μου, οίδα ότι ο δούλος σου Ιωάννης ο απλούς εστίν άξιος και ικανός ίνα υπό την στέγην του είσέλθης. Οτι νήπιος ύπάρχει και τα μυστηριά Σου τοις νηπίοις αποκαλύπτεται». Και πάλι δεν κατάλαβε τίποτα ο Γιάννης ο μακάριος, ο Γιάννης ο Βλογημένος...