ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ. "Οι τραυματισμοί στο αγώνισμα του Ταεκβοντο μετά την αλλαγή των κανονισμών"

Transcript

1 ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟΜΕΑΣ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΛΟΙΠΩΝ ΑΘΛΗΜΑΤΩΝ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ "Οι τραυματισμοί στο αγώνισμα του Ταεκβοντο μετά την αλλαγή των κανονισμών" Παπαδόπουλος Αριστοτέλης Παναγιωτόπουλος Γιώργος Επιβλέπουσα Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Σμυρνιώτου Αθανασία Αθήνα, Φεβρουάριος

2 "ΟI ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ ΣΤΟ ΑΓΩΝΙΣΜΑ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ" ΠΕΡΙΛΗΨΗ Η πολεμική τέχνη του Ταεκβοντο παρουσίασε ταχεία ανάπτυξη την δεκαετία του 1970.Μέχρι το 1973, όπου η παγκόσμια ομοσπονδία του Ταεκβοντο ιδρύθηκε και έλαβε μέρος στο 1 ο διεθνές πρωτάθλημα, η αθλητική επιστήμη μελετά και ερευνά τους αγώνες στο Ταεκβοντο. Το Ταεκβοντο δεν παραμένει στάσιμο όπως άλλα μαχητικά αθλήματα, αλλά παρουσιάζει σταθερή βελτίωση στη τεχνική,την προπονητική και τον εμπλουτισμό των διαφόρων κινήσεων.(μπέης,2015) To Ταεκβοντο είναι ένα άθλημα το όποιο έχει υποστεί τα τελευταία χρόνια αλλαγές τόσο στους κανονισμούς και στον τρόπο παιχνιδιού των αθλητών όσο και στον τεχνολογικό εξοπλισμό που χρησιμοποιείται από τους αθλητές. Μετά την τελευταία τροποποίηση των κανονισμών το 2012 και την διαφοροποίηση της καταμέτρησης των πόντων,( 2 πόντοι για λάκτισμα στον θώρακα, 1 με γροθιά, 3 για λάκτισμα στο κεφάλι και 4 για περιστροφικό λάκτισμα με στόχο το κεφάλι), άλλαξε εκ νέου και ο τρόπος τεχνικής και τακτικής των αθλητών. Για την έρευνα αυτή κατασκευάστηκε εξ αρχής Ερωτηματολόγιο : Τραυματισμοί στο Tae Kwon Do. Οι τραυματισμοί μεταξύ των περιόδων πριν το 2012 και μετά δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει καθώς τα σημεία που τραυματίζονται κατά κύριο λόγο είναι τα κάτω άκρα και συγκεκριμένα οι αστράγαλοι με ποσοστό 48%. Το πιο συνηθισμένο είδος τραυματισμού είναι οι μυϊκές κακώσεις σε ποσοστό 30%.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι εμφανίστηκε αύξηση των τραυματισμών την περίοδο , περίοδος μετάβασης στους νέους κανονισμούς για τους αθλητές και τους προπονητές, και ακολούθησε πτωτική πορεία μέχρι το 2017, από 76 στους 16 τραυματισμούς συνολικά. Προτείνεται σε κάθε μελλοντική αλλαγή των κανονισμών, να υπάρχει μια μεταβατική περίοδος τόσο για τους αθλητές όσο και για τους προπονητές προκειμένου να προσαρμόζουν τις αλλαγές στην προπόνηση για να αποφεύγονται επιπλέον του αναμενόμενου τραυματισμοί. Λέξεις κλειδιά : Ταεκβοντο, τραυματισμοί στο Ταεκβοντο, αλλαγή κανονισμών, ηλεκτρονικός εξοπλισμός. 2

3 "INJURIES IN TAEKWONDO AFTER THE CHANGE OR RULES" ABSTRACT "Taekwondo of the decade of 1970 has shown rapid development. Since 1973 when the World Taekwondo Federation set up and took place the First International championship, sport science studies the sparring of Taekwondo. Taekwondo did not remain static as other fighting sports, it presents constant improvements on the technique, coaching and moves enrichment" (Beis, 2015) Except for improvements Taekwondo presents changes in the way of game play of the athletes which is due the change of rules. The first change was held in December 2008 in Turkey and applied on the World Cup of Taekwondo in June Ιt is given one point for a valid kick to the body, two points for a valid turning kick to the body and three points for a valid kick to the head. The result was, coaches and athletes, to adjust these changes into the training to take advantage of the competitions. Although from 2012, after the new change of rules and the use of electronic equipment, coaches have to adjust again. Due to the new rules and the style of game play of athletes, there was a differentiation in the types of injuries. Most of the athletes try to achieve the maximum of the point kicking with other ways than the past. Τhis stood as a reason to conduct the investigation below targeting with evidence to prove if the injuries actually changed together with the rules. Key words: Taekwondo, injuries in Taekwondo, change of rules, electronic equipment 3

4 ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ Για τη διεκπεραίωση της παρούσας Πτυχιακής Εργασίας, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την επιβλέπουσα κατ υπεύθυνη της ειδικότητας Ταεκβοντο αναπληρώτρια καθηγήτρια Σμυρνιώτου Αθανασία για τη συνεργασία και την πολύτιμη συμβολή της στην ολοκλήρωση της. 4

5 ΠΙΝΑΚΑΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΩΝ ΠΕΡΙΛΗΨΗ ABSTRACT ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1. ΣΚΟΠΟΣ 2. ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 2.1 Ορισμός 2.2 Η εξέλιξη του Ταεκβοντο στην Ελλάδα 3. ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ 3.1 Οι κανονισμοί πριν την χρήση του ηλεκτρονικού εξοπλισμού 3.2 Οι κανονισμοί μετά την χρήση του ηλεκτρονικού εξοπλισμού Τροποποίηση Κανονισμών Η εφαρμογή των νέων κανονισμών και του ηλεκτρονικού εξοπλισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου Η εξέλιξη του αγώνα και της προπόνησης λογω της ηλεκτρονικής βαθμολόγησης 4. ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ 4.1 Γενικά για τραυματισμούς 4.2 Κακώσεις κάτω άκρων 4.3 Κρανιοεγκεφαλικές Κακώσεις 4.4 Καταγραφή τραυματισμών σε πρωταθλήματα πριν την αλλαγή των κανονισμών 5. ΥΠΟΘΕΣΗ - ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ 6. ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 5

6 7. ΣΥΖΗΤΗΣΗ - ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 7.1 Συμπεράσματα σχετικά με τους τραυματισμούς πριν την αλλαγή των κανονισμών 7.2 Συμπεράσματα σχετικά με τους τραυματισμούς μετά την αλλαγή των κανονισμών και σύγκριση μεταξύ τους. 7.3 Τελικό Συμπέρασμα και Επαλήθευση αρχικής υπόθεσης 7.4 Προτάσεις 8. ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1.Κατάλογος Λακτισμάτων 2.Ερωτηματολόγιο : Τραυματισμοί στο Ταεκβοντο 6

7 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1 "Το Ταεκβοντό από την δεκαετία του 1970 παρουσίασε αλματώδη ανάπτυξη. Από το 1973 που συστάθηκε η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ταεκβοντό (World Taekwondo Federation) και διοργανώθηκε το πρώτο Παγκόσμιο πρωτάθλημα αναπτύχθηκε και το αγωνιστικό Ταεκβοντό με το οποίο ασχολείται και η αθλητική επιστήμη. Δεν παρέμεινε στατικό στην μορφή του όπως άλλα παρεμφερή μαχητικά αγωνίσματα αλλά παρουσιάζει συνεχώς βελτιώσεις στην τεχνική εκτέλεση, στην προπονητική και στον εμπλουτισμό κινήσεων."( Μπεης.2015) Εκτός από βελτιώσεις το αγωνιστικό Ταεκβοντο παρουσιάζει και αλλαγές στον τρόπο παιχνιδιού των αθλητών γεγονός που οφείλεται στην αλλαγή των κανονισμών. Aπό την σειρά των αλλαγών που έμελλε να γίνουν, η πρώτη πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2008 σ και εφαρμόστηκε στο Παγκόσμιο κύπελλο Ταεκβοντο τον Ιούνιο του 2009.Απο τον έναν πόντο που δινόταν για χτυπήματα στον θώρακα και τους δυο πόντους στο κεφάλι, εκεί δίνεται ένα σημείο για τα μπροστινά χτυπήματα στον θώρακα, δυο σημεία για τα περιστρεφόμενα λακτίσματα στον θώρακα και τρία σημεία για το λάκτισμα στο κεφάλι. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι προπονητές και οι αθλητές να προσαρμόσουν αυτές τις αλλαγές μέσα στην προπόνηση τους έτσι ώστε να επωφεληθούν από τις αλλαγές στους αγώνες. Ωστόσο από το 2012 και έπειτα με την ολοκληρωτική διαφοροποίηση των κανονισμών και την χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού οι προπονητές αναγκάστηκαν εκ νέου να προσαρμοστούν στις νέες αλλαγές. Σκοπός της εργασίας Με την αλλαγή των κανονισμών και γενικότερα του στυλ με το οποίο αγωνίζονται οι αθλητές υπήρξε διαφοροποίηση και στα είδη των τραυματισμών καθώς οι περισσότεροι αθλητές προσπαθούν να πάρουν το μέγιστο των πόντων λακτίζοντας με διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό στάθηκε σαν αφορμή για να διεξαχθεί η παρακάτω έρευνα στοχεύοντας με τεκμήρια να αποδείξουμε α) το σύνολο των τραυματισμών (είδος τραυματισμού και σε ποιο μέρος του σώματος προήρθε αυτός) πριν την αλλαγή των κανονισμών και μέχρι το 2012, β) το σύνολο των τραυματισμών (είδος τραυματισμού και μέρος του σώματος) από το 2012 έως και το 2017, όπου εφαρμόζονται οι νέοι κανονισμοί και γ) την πορεία (αύξουσα ή φθίνουσα) που καταγράφουν οι τραυματισμοί από τις αγωνιστικές περιόδους 2012 έως και 2017 με δεδομένο ότι έχουν αλλάξει οι κανονισμοί και το στυλ του αγώνα. 7

8 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΓΕΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ Ορισμός Η ιστορία του Tae Kwon Do πηγάζει χιλιάδες χρόνια πίσω, γύρω στο 50π.Χ. Οι πρόγονοι των Κορεατών εξασκούσανε διαφορετικές τεχνικές με μορφή «αθλητικών δραστηριοτήτων» κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Τελικά μετατράπηκαν σε ασκήσεις για να βελτιώσουν την υγεία ή τις πολεμικές συνήθειες. Η καταγωγή του Ταεκβοντό σ αυτή τη χώρα πηγαίνει πίσω στη δυναστεία Koguryo, που δημιουργήθηκε το έτος 37 π.χ. Μια μορφή πολεμικής τέχνης εξασκούνταν επίσης στη δυναστεία Sil-la (57 π.χ. 936 μ.χ. To Sil-la ήταν διάσημο για το Hwarang. Ο πολιτισμός και οι κορεάτικες πολεμικές τέχνες της περιόδου, εμπλουτίστηκαν με την επιρροή του Hwarang, μιας πολεμικής εκπαιδευτικής και κοινωνικής οργάνωσης για τους νεαρούς ευγενείς της Δυναστείας Sil-la. Στην συνέχεια κατά την περίοδο του KORYO και της δυναστείας YI, το Ταεκβοντό (που εκείνη την εποχή είχε άλλη μορφή, ήταν γνωστό ως Subak ), εξασκούνταν όχι μόνο για την βελτίωση της φυσικής κατάστασης των ανθρώπων, αλλά και σαν πολεμική τέχνη μεγάλης αξίας. Όλα ξεκίνησαν από τους πρωτόγονους ανθρώπους που ζούσαν σε φυλές, ύστερα τους στρατιώτες της εποχής της φεουδαρχίας και εν τέλει στους σύγχρονους φιλάθλους (Μαν Λη & Ρίκε, 2004). Οι τεχνικές του Tae Kwon Do δοκιμάστηκαν, αναθεωρήθηκαν και πέρασαν στις επόμενες γενιές. Σήμερα έχει εξελιχθεί στην πιο γρήγορη και αναπτυσσόμενη πολεμική τέχνη παγκοσμίως. Η ονομασία Tae Kwon Do σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει «ο τρόπος να χτυπάς με τα πόδια και τα χέρια» (Tae σημαίνει πόδι, Kwon σημαίνει γροθιά, Do σημαίνει τρόπος μέθοδος τέχνη) (Φυσεντζίδης, 1992). Χαρακτηρίζεται ως κάτι παραπάνω από μια απλή τέχνη αυτοάμυνας για έναν αθλητή έστω οποιοδήποτε άτομο που κάνει το Tae Kwon Do βίωμα του. Δίνει στον άνθρωπο την ευκαιρία να ζήσει με υγεία, καθαρό μυαλό, ψυχική δύναμη, αισιοδοξία ενώ συγχρόνως μαθαίνει να σέβεται και να αγαπά τον συνάνθρωπό του (Κεχαγιάς, 1990). Επιπλέον, όλες του οι ενέργειες 8

9 αναπτύσσονται από το ανθρώπινο ένστικτο για αυτοπροστασία, δίνοντας στο άθλημα μια φιλοσοφική διάσταση. Για αυτό και στην κάθε δραστηριότητα του αθλήματος υπάρχει σε πολύ έντονο βαθμό αλληλεξάρτηση σώματος-πνεύματος-ψυχής (Ροδοβίτης, 1998). Η εξέλιξη του Ταεκβοντο στην Ελλάδα To Tae Kwon Do εμφανίστηκε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του Το Δεκέμβρη του 1979 αναγνωρίστηκε από την Γενική Γραμματεία Αθλητισμού σαν επίσημο άθλημα (Μπέης, 1998). Ελληνική Ομοσπονδία Tae Kwon Do (ΕΛ.Ο.Τ) είναι εκείνος φορέας που έχει τη δύναμη και την αρμοδιότητα να διοργανώνει εξετάσεις ζωνών Dan, να εγκρίνει κάθε νέο σύλλογο που πληροί τις προϋποθέσεις, να διοργανώνει σεμινάρια διαιτησίας, αθλητικούς αγώνες και αγώνες poomse και να διενεργεί κάθε προσπάθεια για την ευρύτερη εξάπλωση του Tae Kwon Do σε όλη την Ελλάδα (Χριστοδουλάκης, 2006). Η ΕΛ.Ο.Τ. ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα με αποτέλεσμα το άθλημα να αναπτυχθεί με εντυπωσιακούς ρυθμούς. Τα ενεργά Σωματεία σήμερα ξεπερνούν τα 430 και λειτουργούν σε κάθε μακρινή γωνιά της Ελλάδας, ακόμη και σε χωριά ή σε μικρά νησιά.. Οι ασκούμενοι ξεπερνούν τις , κάθε ηλικίας (5-60 ετών) Η ΕΛ.ΟΤ. διαθέτει δύο Ενώσεις: την Ένωση Βορείου Ελλάδος και την Ένωση Νοτίου Ελλάδος. Σε συνεργασία με την Γ.Γ.Α. διοργάνωσε 18 Σχολές προπονητών Β & Γ κατηγορίας ( ) για την επιμόρφωση των προπονητών και την απόκτηση της άδειας εξασκήσεως του επαγγέλματος σε 580 προπονητές, από όλη την Ελλάδα. Το Ταεκβοντό διδάσκεται και στα Πανεπιστήμια ως μάθημα Κύριας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α. Α.Π.Θ. από το 1991 & Αθηνών από το 2005), ως μάθημα Δευτερεύουσας Ειδικότητας και Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α. Δ.Π.Θ. από το 1990) και ως μάθημα Επιλογής (Τ.Ε.Φ.Α.Α. Θεσσαλίας από το 2005). Επίσης έχει ενταχθεί στα Αθλητικά Σχολεία (Τ.Α.Δ.) 8 νομών και συνεχώς αυξάνονται τα Σχολεία και σε άλλους νομούς.( Τα τελευταία χρόνια οι Διεθνείς και Ολυμπιακές διακρίσεις των Εθνικών ομάδων έχουν ανεβάσει την Ελλάδα και τους αθλητές της στις κορυφαίες παγκοσμίως δυνάμεις του αθλήματος και στα υψηλότερα σκαλιά του βάθρου με αποκορύφωμα τα Ολυμπιακά μετάλλια (το χρυσό μετάλλιο του Μιχάλη Μουρούτσου το 2000 στο Σίδνευ και τα αργυρά μετάλλια του Αλέξανδρου Νικολαίδη και της Έλλης Μυστακίδου το 2004 στην Αθήνα). 9

10 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΙ 3.1 Oι Κανονισμοί πριν την χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού Το αγωνιστικό Taekwondo χαρακτηρίζεται από θεαματικά λακτίσματα ψηλά και χαμηλά (μέχρι το ύψος της ζώνης και όχι χαμηλότερα).άλλα αθλήματα όπως το Kick-Box έχει δανειστεί πολλά από τα λακτίσματα του Taekwondo. (Ελληνική Ομοσπονδία Ταεκβοντο) Το συγκεκριμένο άθλημα στηρίζεται καθαρά και μόνο στην επιδεξιότητα των αθλητών οι οποίοι με ταχύτητα, δύναμη, ακρίβεια και ευφυΐα στοχεύουν στην παρεμπόδιση των αντιπάλων τους (Χριστοδουλάκης, 2006). Ένας αγώνας Taekwondo πραγματοποιείται σε ένα ειδικά διαμορφωμένο τερέν 12μ.*12μ. και διαρκεί τρεις γύρους με μονόλεπτη διακοπή ανάμεσα τους. κάθε γύρος διαρκεί δύο λεπτά στις κατηγορίες αντρών και γυναικών. Σε περίπτωση ισοπαλίας στο τέλος των τριών γύρων, οι δύο αγωνιζόμενοι αθλητές/τριες εισέρχονται στον τέταρτο γύρο αλλιώς «ξαφνικό θάνατο». Ο αθλητής που θα εφαρμόσει πρώτος τεχνική στις νόμιμες περιοχές του σώματος είναι και νικητής του αγώνα. Οι δύο αντιμέτωποι αθλητές/τριες, «Τσονγκ» (αθλητής με μπλε αγωνιστικό θώρακα) και «Χόνγκ» (αθλητής με κόκκινο αγωνιστικό θώρακα) κερδίζουν πόντους ύστερα από λακτίσματα στο κεφάλι στο σώμα του αντιπάλου (Μπέης, 2011). Συγκεκριμένα προσπαθούν να πετύχουν στον αντίπαλο δυνατούς πόντους στα επιτρεπόμενα σημεία του 10

11 προστατευτικού θώρακα και της κάσκας εφαρμόζοντας τεχνικές ενός δύο πόντων με μπροστινό διαγώνιο λάκτισμα paltung, πλάγιο κυκλικό λάκτισμα dollyo, μπροστινό υψηλό λάκτισμα naerio, ωθητικό λάκτισμα mireo, πλάγιο ωθητικό λάκτισμα yeop, περιστροφικό διαπεραστικό λάκτισμα dwit και ημικυκλικό υψηλό λάκτισμα pandae dollyo (Μπέης, 1998). Παράλληλα προσπαθούν να αποφύγουν κάθε είδους ποινή μισού (kyong-go) ολόκληρου βαθμού σκορ (gam-jeom) (Κανονισμοί Διαιτησίας, 2006). Επίσης, με την εφαρμογή γροθιών, αποκρούσεων και ανάλογων βηματισμών προσπαθούν να μπερδέψουν και να κυριαρχήσουν επιθετικά και αμυντικά, απέναντι στις εφαρμογές του αντιπάλου (Ροδοβίτης, 1998). Επιτρέπονται κατά τη διάρκεια του αγώνα εκείνες οι τεχνικές που πραγματοποιούνται με το πόδι κάτω από το οστό του αστραγάλου και τα πρόσθια τμήματα του δείκτη και του μέσου μιας σφιγμένης γροθιάς (Κανονισμοί διαιτησίας, 2006). Ως επιτρεπόμενες περιοχές για την απόκτηση πόντου θεωρούνται περιοχή που καλύπτεται από τον αγωνιστικό θώρακα, στην οποία εφαρμόζονται τεχνικές λακτισμάτων και γροθιάς και το πρόσθιο μέρος του προσώπου (προστατευτική κάσκα), στο οποίο επιτρέπονται μόνο τεχνικές λακτισμάτων (Κανονισμοί Διαιτησίας, 2006). Οι βαθμοί είναι έγκυροι και καταγράφονται στον πίνακα σκορ όταν οι επιτρεπόμενες τεχνικές πραγματοποιούνται με ακρίβεια και δύναμη στις νόμιμες περιοχές βαθμών του σώματος (κεφάλι-θώρακας). Χωρίζονται σε έναν πόντο για επίθεση στο θώρακα, σε 2 πόντους για επίθεση στο κεφάλι ενώ ένας επιπλέον πόντος κατοχυρώνεται σε περίπτωση που αγωνιζόμενος ήρθε σε κατάσταση knocked down και διαιτητής μετρά (Κανονισμοί διαιτησίας, 2006). Εφαρμόζεται ακύρωση πόντων, όταν ένας αγωνιζόμενος σκοράρει με απαγορευμένη τεχνική. 3.2 Oι Κανονισμοί μετά την χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού Τροποποίηση Κανονισμών Το 1ο Σεμινάριο Διεθνών Διαιτητών πραγματοποιήθηκε στην έδρα του Ταεκβοντο (Κουκιβον), τον Μάιο του 1974 και εκεί θεσπίστηκαν οι Κανόνες των αγώνων του αθλήματος. Από τότε έχουν τροποποιηθεί και βελτιωθεί αυτοί οι κανονισμοί Διαιτησίας πάνω από 15 φόρες, πάντα με γνώμονα τις διαφοροποιήσεις της εποχής, τη θεαματικότητα του αθλήματος, την ασφάλεια των αγωνιζομένων και την Ολυμπιακή του εξέλιξη. Η τελευταία τροποποίηση έγινε στην Τασκένδη (πρωτεύουσα του Ουζμπεκιστάν) τον Οκτώβριο του 2010, όπου η βασικότερη αλλαγή θεσπίστηκε να είναι η καταμέτρηση του περιστροφικού λακτίσματος στο κεφάλι με 4 πόντους. Στόχος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ταεκβοντο (W.T.F) είναι να γίνει ακόμα πιο εντυπωσιακός ο αγώνας, αφού ακόμη και ένα σκορ 4-0 υπέρ κάποιου αθλητή, μπορεί να ισοφαριστεί με ένα και μόνο επιτυχημένο περιστροφικό λάκισα στο κεφάλι, προσφέροντας στον αγώνα ξεχωριστό ενδιαφέρον με μια πιθανή απρόβλεπτη εξέλιξη.(κανονισμοί διαιτησίας Ένωσης Ταεκβοντο Νότιου Ελλάδος ) 11

12 3.2.2 Η εφαρμογή των νέων κανονισμών και του ηλεκτρονικού εξοπλισμού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το Τάεκβοντό πέτυχε δύο μεγάλους στόχους. Την αύξηση της δημοτικότητάς του και την λήψη δίκαιων αποφάσεων της διαιτησίας. Το Ταεκβοντό ήταν ένα από τα υποψήφια αθλήματα προς αποχώρηση από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς είχε θεωρηθεί ότι δεν συγκέντρωνε το ενδιαφέρον των θεατών. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή σχεδίαζε τον Σεπτέμβριο του επόμενου έτους, να αντικαταστήσει ένα από τα πέντε αγωνίσματα, ταεκβοντό, πυγμαχία, ξιφασκία, τζούντο, πάλη και να εντάξει στο πρόγραμμά της ένα άλλο άθλημα, μέσα από μια λίστα οκτώ μαχητικών αθλημάτων μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνεται το Κινέζικο Wushu και το Γιαπωνέζικο Kαράτε. Η αλλαγή όμως των κανονισμών του Ταεκβοντό συνέβαλαν στο να γίνει το άθλημα πιο γρήγορο, πιο θεαματικό και μη προβλέψιμο, μιας και το αποτέλεσμα μπορούσε να ανατραπεί ακόμη και την τελευταία στιγμή. ( Αρχικα μειώθηκε ο αγωνιστικός χώρος από 12μ. χ 12μ. σε 8μ. χ 8μ. προκειμένου να αποφεύγουν οι αθλητές να αποφύγουν την μάχη κινούμενη σε μεγάλη έκταση.μια μάχη στο Ταεκβοντο μπορεί να φαινόταν "βαρετή" και για αυτό τον λόγο εισήχθηκε ο κανονισμός των 10 δευτερόλεπτων, όπου σύμφωνα με αυτόν μετά την υπόδειξη του διαιτητή ώστε να πολεμήσουν εάν κάποιος από τους δυο αθλητές κάνει παθητικό παιχνίδι τιμωρείται με μια ποινή. Αυτή η αλλαγή θεωρείται ότι είναι από τα κλειδιά ώστε να κάνει το Ταεκβοντο πιο δυναμικό και ενδιαφέρον. Όσον αφόρα τους εγκύρους βαθμούς, τους κερδίζει ο αθλητής στις ακόλουθες περιπτώσεις : Μια δυνατή γροθιά που ως σημείο επαφής θα έχει την επιφάνεια του κλειστού δείκτη και μέσου, η οποία θα εκτελείται στην περιοχή του σώματος που καλύπτεται από την χρωματιστή (κόκκινη ή μπλε) επιφάνεια του προστατευτικού θώρακα (περιοχή κάτω από το στήθος, στην κοιλιακή χωρά) Ένα δυνατό λάκτισμα στο μπροστινό μέρος του σώματος και στα πλευρά ή σε ολόκληρο το κεφάλι (πρόσωπο και πίσω μέρος του κεφαλιού). Και στις δυο περιπτώσεις το σημείο επαφής του ποδιού με τον στόχο πρέπει να είναι η περιοχή του άκρου ποδιού κάτω από τον αστράγαλο ( πτέρνα, ταρσός, πέλμα, πρόσθιο μέρος του πέλματος και η κόψη του ποδιού). Και οι βαθμοί καταχωρούνται πλέον ως εξής: Ένας πόντος στον θώρακα (λάκτισμα ή γροθιά) Δυο πόντοι στον θώρακα για λάκτισμα που πραγματοποιείται σε συνδυασμό με στροφή (περιστροφικό λάκτισμα όπως Ντούι Τσάγκι) Τρεις πόντοι στο κεφάλι από λάκτισμα Τέσσερις πόντοι στο κεφάλι από λάκτισμα που πραγματοποιείται σε συνδυασμό με στροφή (περιστροφικό λάκτισμα όπως Μπάντα τόλιο τσάγκι) 12

13 (Taekwondo, Official publication of the WTF,2011) Για να κατακυρωθεί ως βαθμός μια από τις 2 παραπάνω ενέργειες (3 ή 4 πόντοι), θα πρέπει η επιτρεπόμενη τεχνική να είναι δυνατή, να εκτελεστεί με ακρίβεια ή και μετά την εκτέλεση να υπάρξει μετακίνηση του αντίπαλου ή ακόμη και νοκ-νταουν. (Κανονισμοί διαιτησίας Ένωσης Ταεκβοντο Νότιου Ελλάδος) Σε σχέση με τους κανονισμούς του 2006 πλέον οι ποινές που δίνονται από τον διαιτητή στους αθλητές, διακρίνονται σε πρόσθεση μισού βαθμού (+0,5) (Κιονγκο) και πρόσθεση ολόκληρου βαθμού (1) (Γκαμτζομ).Η καθιέρωση των ποινών και η αυστηρότητα που τις διακρίνει έγινε με γνώμονα την προστασία των αγωνιζομένων, τη διασφάλιση του "ευ αγωνιζεσθαι" και την θεαματική διεξαγωγή του αγώνα χωρίς αντικανονικές ενέργειες. (Κανονισμοί διαιτησίας Ένωσης Ταεκβοντο Νότιου Ελλάδος) Με την τελευταία τροποποίηση των κανονισμών των αγώνων και την καθιέρωση των Ηλεκτρονικών Προστατευτικών εξαρτήσεων (θώρακες),αρχής γινόμενης στους Ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου το 2012),μια παγκόσμιας καινοτομίας( συνδυασμός τεχνολογίας και τεχνογνωσίας), η οποία αναδεικνύει το Ολυμπιακό Ταεκβοντο σαφώς ως πιο εντυπωσιακό και πιο δίκαιο, γεγονός που είναι προς όφελος των αθλητών για την επίτευξη υψηλοτέρων επιδόσεων. Συμφωνά με αυτό το νέο σύστημα, οι πόντοι που κερδίζονται από τους αθλητές στον θώρακα καταγράφονται αυτόματα στον Ηλεκτρονικό Πινάκα, εκμηδενίζοντας την πιθανότητα λανθασμένης κρίσης του ανθρωπινού παράγοντα από την υποκειμενική κρίση των κριτών. Εκτός από την αυτόματη ηλεκτρονική καταγραφή των πόντων κατά την διάρκεια ενός αγώνα, σημαντικό ρολό έρχεται να παίξει και η καθιέρωση του έλεγχου μέσω βίντεο (instant video replay), όπου σύμφωνα με αυτό υπάρχει η δυνατότητα βιντεοσκόπησης του αγώνα και της άμεσης ανάλυσης των αμφισβητούμενων φάσεων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση κάθε προπονητής έχει το δικαίωμα της επιτόπου ένστασης την ώρα διεξαγωγής του αγώνα για οποιαδήποτε φάση που πιστεύει ότι αδικήθηκε ο αθλητής του. (Κανονισμοί διαιτησίας Ένωσης Ταεκβοντο Νότιου Ελλάδος) 13

14 3.3 Η εξέλιξη του αγώνα και της προπόνησης λόγω της ηλεκτρονικής βαθμολόγησης. Η εξέλιξη του αγώνα και της προπόνησης λογω της ηλεκτρονικής βαθμολόγησης άλλαξε σε πολλά σημεία. Η χρήση του ηλεκτρονικού θώρακα και κράνους, η αύξηση των βαθμών στον θώρακα και στο κεφάλι από 1 έως 3 ή 4, με απλή επαφή χωρίς να χρειάζεται ισχυρό λάκτισμα (και μάλιστα όχι μόνο στο πρόσωπο, αλλά σε οποιοδήποτε σημείο της κεφαλής) και ο έλεγχος του βίντεο, άλλαξε τον τρόπο της προπόνησης και τους στόχους της, αναβάθμισε εγκαταλειμμένες τεχνικές που πλέον πρωταγωνιστούν στον αγώνα, ταυτόχρονα υποβάθμισε άλλες βασικές τεχνικές και τελικά επηρέασε και την τακτική του αγώνα..(μπέης, 2015) Όσον αφόρα την προπόνηση και τους αγώνες χωρίς τον ηλεκτρονικό εξοπλισμό, πριν την αλλαγή των κανονισμών ο αθλητής χρειαζόταν να χρησιμοποιήσει μεγαλύτερη δύναμη στα χτυπήματα του έτσι ώστε να ακουστούν στον στόχο με αποτέλεσμα να πείσουν τους κριτές ότι ήταν έγκυρο γεγονός που μας δείχνει ότι κατά την διάρκεια της προετοιμασίας δινόταν μεγαλύτερη έμφαση στην προπόνηση δύναμης στο γυμναστήριο σε σχέση με τώρα που δίνεται στην μεταβατική περίοδο προετοιμασίας και στα πλαίσια της βελτίωσης της γενικής φυσικής κατάστασης, της μυϊκής ενδυνάμωσης, της σταθεροποίησης των αρθρώσεων και της αποκατάστασης των κακώσεων. Επίσης οι αγώνες χαρακτηριζόταν από μεγαλύτερη μαχητικότητα, τακτική σκληρής αντεπίθεσης, επιθέσεις χωρίς σχηματισμό και χρήση σωματικής δύναμης ως βασικό προϊόν. Ακόμα, δεν χρειαζόταν να βρει συγκεκριμένο σημείο του πέλματος στον θώρακα για να μετρήσει ο πόντος σε αντίθεση με τώρα που πρέπει να βρουν οι αισθητήρες ενώ μια κλωτσιά που πιθανόν να έβρισκε στο χέρι του αντίπαλου μπορεί να δινόταν πόντος λογω της οπτικής γωνίας που πιθανόν να είχαν οι κριτές και να μην έβλεπαν το χτύπημα. Όσον αφόρα το αγωνιστικό στυλ οι αθλητές συνήθιζαν να χρησιμοποιούν το πίσω πόδι για την έναρξη των επιθέσεων και των αντεπιθέσεων πράγμα που με τους σημερινούς κανονισμούς παρατηρείται πιο σπάνια. Αναφορικά με το κλείσιμο κατά την διάρκεια του αγώνα οι αθλητές πριν την αλλαγή των κανονισμών περίμεναν να τους χωρίσει ο διαιτητής (ένα είδος ξεκούρασης μερικών δευτερόλεπτων) έτσι ώστε να ξανά ξεκινήσει ο αγώνας σε αντίθεση με τώρα όπου οι αθλητές υψηλότερης ποιότητας με το κλείσιμο κυνηγάνε πόντους στο κεφάλι.. Επιπρόσθετα η γροθιά δινόταν πιο εύκολα σαν πόντος με την απλή μετατόπιση του αντίπαλου. Τέλος με τους παλιούς κανονισμούς κατά την διάρκεια των προπονήσεων δινόταν λιγότερη σημασία στην προστασία του κεφαλιού διότι οι πόντοι ήταν μόνο 2 σε περίπτωση χτυπήματος στο κεφάλι. Από την άλλη μεριά οι αλλαγές στην τεχνική-τακτική του αγώνα και της προπόνησης λογω της ηλεκτρονικής βαθμολόγησης είναι αρκετές. Αρχικά η τεχνική εκτέλεση των λακτισμάτων στον θώρακα προσαρμόζεται στην ανάγκη να εγκριθεί το λάκτισμα από το σύστημα, δηλαδή να έρχεται σε σωστή επαφή με τον θώρακα η το κράνος του αντίπαλου η επιφάνεια που υπάρχουν ηλεκτρονικοί αισθητήρες στο ειδικό καλτσάκι που φορούν οι αγωνιζόμενοι. Οι τεχνικές Paltung-, και Dollyo chagi πρέπει να πετυχαίνουν τον θώρακα υπό μικρή γωνία και όχι κάθετα. Το Dwit chagi Και το Yop chagi πρέπει να κτυπούν τον θώρακα με την επιφάνεια του ποδιού όπου υπάρχουν αισθητήρες και όχι απαραίτητα με την κόψη και την πτέρνα, όπως πρέπει στην κλασσική τεχνική. Επίσης οι σύνθετες επιθέσεις (δυο και επιπλέον λακτίσματα σε κάθε σύγκρουση) προτιμώνται αντί η χρήση μιας μονό τεχνικής, διότι αυξάνουν τις πιθανότητες να αποκτηθούν περισσότεροι βαθμοί και μάλιστα στο κεφάλι. Πρέπει δηλαδή να εξασκηθούν περισσότερο οι προσποιήσεις για τις επιθέσεις (κυρίως στο 14

15 κεφάλι) και η κινησιολογία (ιδιαίτερα η πλάγια κίνηση η οποία αντιμετωπίζει αποτελεσματικά το μπροστινό πόδι του αντίπαλου, όταν συνηθίζει να το ανασηκώνει). Από την άλλη μεριά η αμυντική ικανότητα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη άξια, διότι τα μπλοκ με τα χεριά και η μικρή μετακίνηση (κινησιολογία) ακυρώνουν τις επιθέσεις του αντίπαλου. Αρκεί μια μικρή μετατόπιση η αναχαίτιση του ποδιού του αντίπαλου με το χέρι για να επηρεαστεί το λάκτισμα (ακόμη και αν είναι δυνατό) και να μην το καταγράψει το ηλεκτρονικό σύστημα. Βαθμοί που με το παλαιότερο σύστημα θα καταγραφόταν από τους κριτές, τώρα αγνοούνται από το ηλεκτρονικό σύστημα. Η αμυντική στάση αναβαθμίζεται διότι μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να είναι χρήσιμη για να περιορίσει τις επιθέσεις ενός πολύ ικανού αντιπάλου (πχ αναμονή σε εντελώς πλάγια θέση αγώνος). Ακόμη η αντεπίθεση σε 1ο και 2ο χρόνο έχει προσαρμοστεί με νέες αντιδράσεις που αντικατέστησαν τις μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενες (πχ έχοντας δεξί πόδι μπροστά ο αθλητής/τρια δέχεται επίθεση με αριστερό Naerio chagi: αντί να κάνει αντεπίθεση με αριστερό Paltung chagi με το πίσω πόδι σε 1ο η 2ο χρόνο ως συνήθως, αντιδρά με μπροστινό δεξί Huryeo chagi στο κεφάλι). Η κόντρα με το μπροστινό πόδι γίνεται πολύ συχνότερα. Το Yop chagi και το Mirro chagi ήταν ξεχασμένες τεχνικές, ενώ τώρα πρωταγωνιστούν. Ακόμη εμφανίζεται στον αγώνα και η τεχνική Bituro chagi, που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ έως τώρα ως αγωνιστική τεχνική. Όσον αφόρα τους αγωνιστικούς παράγοντες πρέπει να προσαρμόσει ακόμη περισσότερο στο αγωνιστικό στυλ και τις ιδιαιτερότητες του αντίπαλου, διότι με το ηλεκτρονικό σύστημα έχουν αυξηθεί οι τεχνικές που χρησιμοποιούνται για την απόκτηση βαθμών και η τακτική του αγώνα έγινε διαφορετική, διότι παρέχονται καινούργιες δυνατότητες στους αγωνιζομένους. Εν τούτοις κάθε αθλητής/τρία βασίζεται πάντοτε σε συγκεκριμένες τεχνικές επίθεσης και αντεπίθεσης, επομένως η γνώση της τακτικής του αντίπαλου, βοήθα σημαντικά στην επιλογή της τακτικής του δικού μας αθλητή/τριας. Γίνονται πιο απαραίτητες οι συναρμοστικές ικανότητες στης επιδεξιότητας, της ισορροπίας, της ευκαμψίαςευλυγισίας-ευκινησίας, του ρυθμού και τις κιναίσθησης ενώ πρέπει να εξασκηθεί η ψυχοκινητική αντίδραση όπως ο υπολογισμός της απόστασης, η ακρίβεια-ευστοχία του κτυπήματος στον θώρακα ή το κεφάλι και η ακριβής στιγμή κίνησης (timing). Επειδή στον αγώνα μπορούν να χρησιμοποιηθούν περισσότερες τεχνικές, ευνοείται η δεξιοεγκεφαλική λειτουργία (περισσότερη φαντασία, αυθορμητισμός και αυτοσχεδιασμός). Η εκρηκτικότητα και η μεγίστη ταχύτητα (αναερόβια αγαλακτική αντοχή), παραμένουν στο μέγιστο επίπεδο όπως ήταν και παλαιοτέρα και είναι ανάγκη να εξασκούνται πολύ. Ο χρόνος αντίδρασης παραμένει στο μέγιστο επίπεδο και η ικανότητα αντίληψης-πρόβλεψης της κίνησης του αντίπαλου έχει πάντα μεγάλη άξια. Η εξέλιξη του αγώνα -βάσει των κανονισμών που μεταβάλλονται τακτικά- θα καταδείξει στο άμεσο μέλλον την ανάγκη για την περαιτέρω αύξηση η μείωση της προπόνησης της αερόβιας αντοχής και της αναερόβιας γαλακτικής αντοχής των αθλητών/τριων. Ο σύγχρονος αθλητής/τρια πρέπει να προσαρμοσθεί στις νέες συνθήκες οι οποίες αλλάζουν τακτικά ( ηλεκτρονικό κράνος, κανονισμοί). Στις νέες συνθήκες πρέπει να δοθεί έμφαση στην προπόνηση με την εξής σειρά : Στην ευλυγισία και την ευκαμψία Στην εξάσκηση των διπλών-τριπλών λακτισμάτων με το ίδιο πόδι και των συνδυασμών αυτών (προς των θώρακα και το κεφάλι σε συνδυασμό με τις προσποιήσεις). Σημαντικό βοηθητικό μέσο σε όλες τις ηλικίες και για όλα τα επίπεδα αγωνιστικής ικανότητας αποτελεί η βελτίωση της τεχνικής με την χρήση μπάρας η των πολύζυγων. Εξασφαλίζεται η ισορροπία και μπορεί ο ασκούμενος να βελτιώσει την τεχνική, την ακρίβεια, την ταχύτητα και την δύναμη των διπλών και των 15

16 τριπλών λακτισμάτων και κάθε συνδυασμού τεχνικών που εκτελούνται με το ίδιο πόδι. Τα λακτίσματα εκτελούνται στον αέρα, αλλά και στους στόχους ή μπανάνες που κρατά ο ασκούμενος. Στην εξάσκηση όλων αυτών των συνδυασμών στην συνεχεία στις ασπίδες, στους στόχους και τις μπανάνες. Στην εξάσκηση όλων αυτών των συνδυασμών με ζευγάρι φορώντας θώρακες, ή και με συνδυασμό κρατώντας ταυτόχρονα μπανάνα η στόχο. Λογω του ηλεκτρονικού συστήματος επανέρχονται και παίζουν πάλι πολύ σημαντικό ρολό τα λακτίσματα που γίνονται με το μπροστινό πόδι στον θώρακα και το κεφάλι, τόσο στην επίθεση όσο και στην αντεπίθεση (συχνότητα +70% ).Είναι πιο αποτελεσματικό γιατί το μπροστινό πόδι διατρέχει μικρότερη απόσταση προς τον στόχο, άρα χρειάζεται μικρότερο χρόνο για να τον κτυπήσει. Επίσης μπορεί η κίνηση να είναι ευκολότερη, πιο ακριβής και εύστοχη σε σύγκριση με το πίσω πόδι και δεν χρειάζεται πλέον ο αθλητής να λακτίζει με την μεγάλη δύναμη που διαθέτει το πίσω πόδι για να πετύχει ξεκάθαρο βαθμό, όπως συνέβαινε με τους συμβατικούς θώρακες. Στον ηλεκτρονικό θώρακα χρειάζεται τεχνική και μικρότερη δύναμη, ενώ στο κεφάλι αρκεί μια απλή επαφή. Παρόλα αυτά όμως η υπερχρησία του μπροστινού ποδιού που παρατηρείται με τους ηλεκτρονικούς θώρακες, είναι υπερβολική έως και λάθος. Κάποιοι αθλητές έφτασαν στο σημείο να αγωνίζονται αποκλειστικά με το μπροστινό πόδι με συχνό κ μονότονο κράτημα του ψηλά. Αυτή η συνηθείας περιορίζει τις δυνατότητες του αθλητή διότι απενεργοποιεί το άλλο πόδι και μπορεί να αντιμετωπιστεί από τον αντίπαλο πιο εύκολα εφόσον πρέπει να αντιμετωπίσει μονό το ένα πόδι, το μπροστινό. Χρειάζεται μια εξισορρόπηση στην χρήση των δυο ποδιών,με αύξηση των προσπαθειών του πίσω ποδιού όχι απερίσκεπτα, αλλά με επιτυχημένες προσποιήσεις και διαφορετικούς συνδυασμούς τεχνικών. Oσον αφόρα την αντιμετώπιση του μπροστινού ποδιού εάν ο αντίπαλος παίζει πχ κυρίως με το δεξί πόδι μπροστά, ο αντίπαλος αθλητής πρέπει να περιμένει με το αριστερό πόδι μπροστά, ώστε να μην μπορεί το δεξί-μπροστινό κουντεπιέ του αντίπαλου να πετύχει την ανοιχτή πλευρά του θώρακα ή το κεφάλι του αθλητή.(μπέης, 2015) 16

17 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ 4.1 Γενικά για τραυματισμούς "Ο πρωταθλητισμός αναγκάζει κάθε αθλητή και αθλήτρια να επιδιώκει την μεγιστοποίηση της ατομικής απόδοσης, δηλαδή να ωθεί και να αυξάνει τα φυσικά και τα ψυχικά όρια πέρα από την τρέχουσα δυνατότητα και αυτή η νέα κατάσταση και το εκ νέου ξεπέρασμα των διευρυμένων ορίων να γίνεται συνεχώς επί πολλά χρόνια, ώστε να ξεκινά κάποιος από μια απλή συμμέτοχη σε φιλικούς αγώνες και τελικά να καταλήγει πρωταθλητής. Είναι επομένως φυσικό συνεπακόλουθο, στην υπερπροσπάθεια για την συνεχή διεύρυνση αυτών των ατομικών ορίων, ο οργανισμός να μην αντέχει στις πιέσεις σε μια δεδομένη στιγμή, είτε γιατί το ξεπέρασμα των ατομικών ορίων γίνεται απότομα με υπερβολικό τρόπο, είτε διότι ο οργανισμός είναι πολύ καταπονημένος από την μακροχρόνια προπόνηση και σε μια συγκεκριμένη στιγμή δεν αντέχει ούτε την συνηθισμένη για αυτόν επιβάρυνση και απροειδοποίητα αντιδρά με τραυματισμό, είτε επειδή δέχεται ένα κτύπημα που δεν μπορεί να το προβλέψει η να το ελέγξει" (Μπέης, 2015). Επίσης όπως αναφέρουν και οι Ziaee, Rahmani και Rostami σε μια έρευνα τους σχετικά με τους τραυματισμούς είναι ότι το Ταεκβοντο έχει τους περισσότερους αθλητές σε σχέση με τις άλλες πολεμικές τέχνες και η ασφάλεια αυτών των τεχνών συγκριτικά με τα αθλήματα που δεν υπάρχει σωματική επαφή είναι μικρότερη. Όχι μονό στα πρωταθλήματα αλλά ακόμα και στις προπονήσεις οι συνθήκες τραυματισμού των αθλητών είναι μεγάλες. Η ένταση και η γενική ψυχοσωματική επιβάρυνση κατά την προετοιμασία των αθλητών/τριων και κατά τον αγώνα στο Ταεκβοντο, κυμαίνονται σε πολύ υψηλα επίπεδα. Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για την επίτευξη της υψηλής απόδοσης, είναι η προστασία των αθλητών από τις κακώσεις, τόσο κατά την προετοιμασία όσο και κατά την διάρκεια του αγώνα. Η ανασκόπηση στις στατιστικές μελέτες από τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2000 έως σήμερα, δείχνει ότι στην σημαντική μείωση των σοβαρών κακώσεων συνετέλεσαν αποφασιστικά τα εξής: Η τροποποίηση των κανονισμών των αγώνων. Η βελτίωση της ποιότητας του προστατευτικού εξοπλισμού Η προσθήκη νέου προστατευτικού εξοπλισμού (οδοντικό μασελάκι, γάντια, προστασία άκρου ποδός) Η εξέλιξη της τεχνικής και της τακτικής των αγωνιζομένων. Η συχνότερη επιμόρφωση των προπονητών, που όπως αναφέρει ευλόγα ο Rowntree(1997) το πακέτο της εκπαίδευσης ενός κάλου προπονητή πρέπει να "περιέχει έναν δάσκαλο σε ετοιμότητα, ο όποιος ενεργοποιείται αμέσως μόλις αυτό ανοιχτεί κα είναι έτοιμος να βοηθήσει τον διδασκόμενο να μάθει." 17

18 .Πρέπει να επισημανθεί ότι κάθε αγώνας του Ταεκβοντο διαφέρει συγκριτικά, όσον αφόρα την ένταση και την επιβάρυνση. Δεν υπάρχουν σταθεροί και προβλέψιμοι παράγοντες, όπως στον στίβο και στην κολύμβηση. Εκτός από τους ενδογενείς παράγοντες (ελλιπής προθέρμανση), πολλοί άλλοι εξωγενείς παράγοντες επιδρούν καθοριστικά στην πιθανότητα μιας κάκωσης, όπως το αγωνιστικό στυλ του αντίπαλου (μαχητικός, δυνατός, σκληρός, αντιαθλητικός), η τακτική, οι προϋπάρχουσες κακώσεις και η σπουδαιότητα του αγώνα. Ένας δυναμικός αγώνας με πολλές ανταλλαγές τεχνικών (κτυπημάτων), μπορεί κάλλιστα να λήξει χωρίς καμία απολύτως κάκωση, εάν οι αγωνιζόμενοι είναι υψηλού επιπέδου, ενώ αντίθετα μπορεί να συμβεί σοβαρή κάκωση σε μια ανύποπτη στιγμή σε ένα αδιάφορο και ήσυχο αγώνα. Η κάκωση ελλοχεύει ανά πάσα στιγμή και δεν μπορεί εύκολα να ελεγχτεί η να προβλεφτεί. Ένας αθλητής είναι αδύνατον να φέρει εις περάς 4-6 αγώνες τους οποίους πρέπει να νικήσει την ιδία μέρα, εάν εκτός των άλλων αγωνιστικών παραγόντων, δεν λάβει υπόψη του τα βασικά προληπτικά μετρά (προθέρμανση, τακτική, ψυχική ετοιμότητα), για να μειώσει τις πιθανότητες εμφάνισης μιας κάκωσης. ( Μπέης 2015) 4.2 Κακώσεις κάτω ακρών "Η συσσώρευση συχνών κακώσεων από την παιδική ηλικία (έστω και επιπόλαιων), αποτελεί την χειρότερη υποδομή, δημιουργεί ένα καταπονημένο μυοσκελετικό σύστημα με μειωμένη αντοχή στην ενηλικίωση, όταν δηλαδή το παιδί μεγαλώνοντας θα χρειαστεί να υποστεί μέγιστες προπονητικές επιβαρύνσεις, με στόχο την κορύφωση της απόδοσης και τις διεθνείς διακρίσεις." (Μπέης, 2015). Η μεγαλύτερη συχνότητα των αθλητικών κακώσεων σε μια πολύμηνη αθλητική προετοιμασία παρατηρείται αρχικά, στην αρχ. της Βασικής περιόδου προετοιμασίας (Σεπτέμβριος- Οκτώβριος), όπου η φυσική κατάσταση είναι μειωμένη και το μυϊκό σύστημα ανέτοιμο, ιδιαίτερα εάν ο αθλητής-τρία λογω του καλοκαιριού είχε μεγάλη αποχή από τις προπονήσεις με αποτέλεσμα να μην αντέχει το μυοτενόντιο σύστημα ούτε καν μια μετρία επιβάρυνση, η οποία για τα δεδομένα του προπονημένου αθλητή ήταν μια καθημερινή προπόνηση την προηγούμενη περίοδο. Χρειάζεται ένα απαραίτητο διάστημα προσαρμογής. Μεγάλη συχνότητα κακώσεων των ακρών παρατηρείται επίσης στην Αγωνιστική περίοδο και ιδιαίτερα κατά τις δυο τελευταίες εβδομάδες 18

19 (Πρωταγωνιστικό και Αγωνιστικό μικρόκυκλο) όπου παρά το γεγονός ότι με την πολύμηνη προετοιμασία έχουν γίνει οι απαραίτητες προσαρμογές στον οργανισμό και έχει επιτευχτεί η μέγιστη βελτίωση της φυσικής κατάστασης και ο αθλητής πλησιάζει την αγωνιστική κορύφωση, συνυπάρχει ταυτόχρονα μεγάλη ψυχοσωματική κόπωση, η οποία είναι συσσωρευμένη καιρό (Behm et al.,2014). Λογω της φύσης του αθλήματος του Ταεκβοντο έχει μελετηθεί από τον Μπέη (1998) σε ποιον αγώνα καταγράφονται οι περισσότερες κακώσεις των αθλητών. Πιο συγκεκριμένα προκύπτει ότι για σειρά ετών χιλιάδες αγωνιζόμενοι σε όλες τις ηλικίες στα επίσημα πρωταθλήματα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ταεκβοντο πάθαιναν κακώσεις στον πρώτο αγώνα (44,5%) και μειώθηκαν σταθερά στον δεύτερο αγώνα (27%), σε 17% στον τρίτο και μόλις 12% στον τέταρτο και πλέον αγώνα. Επίσης και οι περισσότερες από τις σοβαρές κακώσεις κατεγράφησαν στον 1ο αγώνα. Ως αιτίες για τις κακώσεις του πρώτου αγώνα αναφέρθηκαν: Η συμμέτοχη αθλητών/τριών χωρίς το απαραίτητο υψηλό επίπεδο τεχνικής ικανότητας και εμπειρίας, ανάλογο με το επίπεδο δυσκολίας των αγώνων. Οι αγωνιζόμενοι έχουν ακόμη ακμαίες τις δυνάμεις τους και λακτίζουν ισχυρά. Οι αγωνιζόμενοι δεν παρεμποδίζονται ακόμη από κακώσεις. Κάποιοι/ες δεν έχουν κάνει επαρκή προθέρμανση. Κάποιοι/ες δεν είναι ψυχολογικά έτοιμοι (ψυχολογική προετοιμασία, αυτοσυγκέντρωση). Στους τελικούς παρατηρήθηκε η μικρότερη συχνότητα κακώσεων παρά το ότι είναι πιο αναμενόμενες λογω συσσωρευμένης κόπωσης, υψηλού στρες για τον τίτλο του πρωταθλητή, της πρόκρισης στην Εθνική Ομάδα, κλπ. Οι λιγότεροι τραυματισμοί που κατεγράφησαν στους τελευταίους και δυσκολότερους αγώνες πρέπει να αναζητηθεί στο υψηλό επίπεδο τεχνικής, τακτικής και εμπειρίας των αγωνιζομένων που φθάνουν στους ημιτελικούς-τελικούς. Εξάλλου και αριθμητικά είναι πολύ λίγοι οι αγωνιζόμενοι που συμμετέχουν στους τελικούς σε σύγκριση με τον 1ο και τον 2ο αγώνα. Για να αντιμετωπιστεί αυτό πρέπει οι αγωνιζόμενοι να είναι προπονημένοι κατάλληλα για το επίπεδο δυσκολίας του πρωταθλήματος. (Μπέης,2015) Πολύ σημαντική επίσης είναι η προθέρμανση το πρωί πριν τον 1ο αγώνα, η οποία πρέπει να είναι πολύ προσεκτική και ολοκληρωμένη. Σύμφωνα με τον Kazemi et al. (2005) από ένα σύνολο 60 αθλητών πάνω από το 40% έκανε ζέσταμα και άσκησης ελαστικότητας πριν από τον πρώτο αγώνα ενώ περίπου το 60% έκανε διατάσεις και πριν αλλά και μετά από το τέλος του αγώνα.το πλάνο της τακτικής του αγώνα πρέπει να είναι σαφές στο μυαλό του αγωνιζόμενου πριν από κάθε αγώνα και κυρίως του πρώτου και τέλος η ψυχολογική προετοιμασία πρέπει να γίνεται πριν από κάθε αγώνα διότι κάθε αγώνας είναι εξίσου σημαντικός και δύσκολος. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην προετοιμασία πριν τον πρώτο αγώνα, πριν τον προημιτελικό που οδηγεί στα μετάλλια και πριν τον τελικό, διότι αυτοί είναι οι αγώνες που βαραίνουν περισσότερο ψυχολογικά έναν αθλητή. (Μπέης, 2015) 19

20 4.3 Κρανιοεγκεφαλικές Κακώσεις Οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις είναι συχνές στον αθλητισμό και προκαλούνται από ποικίλα αίτια. Ειδικότερα στο ταεκβοντο προκαλείται μετά από ισχυρό λάκτισμα κατά κανόνα στους αγώνες, η κατά την πρόσκρουση της κεφαλής στην σκληρή επιφάνεια του δαπέδου, όταν δεν χρησιμοποιείται ο ειδικός αγωνιστικός τάπητας. Οι κακώσεις του εγκέφαλου είναι ιδιαίτερης βαρύτητας λογω της μικρής αναγεννητικής ικανότητας του νευρικού ιστού και συνοδεύονται συχνά από κακώσεις του κρανίου, της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης και των μαλακών μορίων του αυχένα.(sobus et al. 1993, Chesnut et al. 1994, Haug et al. 1994). Οι εγκεφαλικές κακώσεις διακρίνονται σε διάχυτες και εστιακές και κυμαίνονται από την απλή διάσειση μέχρι την διάχυτη νευραξονικη κάκωση. Ακόμη και σε αθλήματα όπως το μπέιζμπολ, η καλαθοσφαίριση, η χειροσφαίριση και το ποδόσφαιρο, στα οποία οι εγκεφαλικές κακώσεις δεν είναι συχνές, είναι πιθανόν ο αθλητής να υποστεί εγκεφαλική διάσειση, κατά την πτώση στο έδαφος η την πρόσκρουση σε αντίπαλο, λογω αιφνίδιας επιβράδυνσης η διαδοχικής επιτάχυνσης και επιβράδυνσης της κεφάλες, χωρίς η βία να είναι απαραίτητα μεγάλη (Collins et al. 1993).Ο αθλητής που έχει υποστεί κάκωση είναι δυνατό: α. να διατηρεί το επίπεδο συνείδησης και να μπορεί να περπάτα. β. να διατηρεί το επίπεδο συνείδησης και να μην μπορεί να περπάτα. γ. να εμφανίζει απώλεια συνείδησης. Ο αθλητής/τρία που υφίσταται επεισόδιο απώλειας συνείδησης(λιποθυμία), το όποιο διαρκεί περισσότερο από ένα λεπτό, η δεν χάνει τις αισθήσεις αλλά παρουσιάζει επίμονη κεφαλαλγία, σύγχυση. η διαταραχή του προσανατολισμού για διάστημα μεγαλύτερο της μιας ώρας μετά την κάκωση, η αναφέρει περισσότερα από ένα επεισόδια απώλειας συνείδησης η παλίνδρομη αμνησία,έστω και βραχύχρονα, στην διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, πρέπει να υποβάλλεται άμεσα σε λεπτομερή νευρολογική εξέταση και σε αξονική η μαγνητική τομογραφία. Τα μετρά αυτά κρίνονται απολύτως απαραίτητα, για την ασφαλή επάνοδο του αθλητή/τριας στην προηγούμενη δραστηριότητα και την αποφυγή δυσάρεστων συμβάντων μετά από νέα κάκωση. Η εμφάνιση συμπτωμάτων και κλινικών σημείων, όπως η έντονη και επιδεινούμενη κεφαλαλγία, η διαταραχή του προσανατολισμού ως προς τον τόπο και τον χρόνο, η ναυτία και ο εμετός, η ανισοκορία (άνιση διαστολή της κόρης των οφθαλμών), η σταδιακή αύξηση της αρτηριακής πίεσης και η βραδυκαρδία σε έναν αθλητή με κρανιοεγκεφαλική κάκωση, είναι δυνατόν να συνδέεται με ενδοκρανιακή αιμορραγία και απαιτεί κλινική διερεύνηση. Ο αθλητής/τρια που έχει υποστεί κρανιοεγκεφαλική κάκωση είναι δυνατό να διατηρεί το επίπεδο συνείδησης και να μπορεί να περπάτα, η να διατηρεί το επίπεδο συνείδησης, χωρίς να μπορεί να περπάτα, η να εμφανίζει απώλεια 20

21 συνείδησης. Πιο συγκεκριμένα ο πιο επικίνδυνος αγώνας είναι ο 1ος και ιδιαίτερα ο 1ος γύρος και αντίστοιχα ο πιο επικίνδυνος γύρος όλων των αγώνων είναι ο 1ος και μάλιστα αυτός του 1ου αγώνα. Επομένως, η πρόβλεψη και η αντιμετώπιση των αρνητικών συνθηκών πριν την έναρξη του αγώνα όπως είναι οι συνθήκες του περιβάλλοντος(το ακατάλληλο στάδιο, το κρύο στάδιο τον χειμώνα, η αποπνικτική ατμόσφαιρα του σταδίου το καλοκαίρι και ο ενοχλητικός θόρυβος του περιβάλλοντος λογω ενός μικρού σταδίου) αποτελεί σημαντικό παράγοντα για την δραστική μείωση των κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων. Συμπερασματικά λοιπόν γίνεται αντιληπτό ότι μετά από κάθε κρανιοεγκεφαλική κάκωση κρίνεται απαραίτητη η διενέργεια ιατρικών εξετάσεων: α) ανατομική με MRI (μαγνητική τομογραφία) και/η CT (αξονική τομογραφία) και β) λειτουργική με ηλεκτροεγκεφαλογράφημα και νευρολογικό έλεγχο, ώστε να αποκλεισθεί κάθε πιθανή βλάβη. Σε περίπτωση μη έντονων παθολογικών ενδείξεων, οι κλινικές και παρακληνικές εξετάσεις να διενεργούνται μετά από λίγες μέρες, για την πρόληψη της εμφάνισης μιας ετεροχρονισμένης κάκωσης (π.χ. αιματώματα). Λαμβάνοντας υπόψη τα συμπεράσματα ερευνητών, ότι τα περιστατικά Knock Out μπορεί να είναι λιγότερο ζημιογόνα σε μακροχρόνια βάση από ότι τα επαναλαμβανόμενα υποδιασειστικά κτυπήματα στο κεφάλι (Knock Down), μπορεί να εξαχτεί το συμπέρασμα ότι το Taekwondo είναι ασφαλές άθλημα και ότι τα KO αφ' ενός είναι ελάχιστα στον αριθμό, αφ' έτερου όταν προκαλούν σοβαρές κακώσεις αυτές είναι ιάσιμες, παροδικές και δεν απειλούν την υγεία του αθλητή μακροπρόθεσμα (Lambert & Hartmann 1984). 4.4 Καταγραφή τραυματισμών σε πρωταθλήματα πριν την αλλαγή των κανονισμών Κατά την διάρκεια του 6ου Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ταεκβοντο που το διοργάνωσε το 1983 η Δανέζικη Ομοσπονδία Ταεκβοντο πάνω από το 4% των συμμετεχόντων διακομιστήκαν στο νοσοκομείο. Η πλειονότητα των τραυματισμών ήταν στο κεφάλι και τον λαιμό. Σε όλα τα παιχνίδια επιτρεπόταν η πλήρη επαφή στο σώμα του αντίπαλου. Οι αθλητές μπορούσαν να λακτίζουν στο κεφάλι καθώς κ σε όλα τα σημεία πάνω από την ζώνη του αντίπαλου ενώ δεν επιτρεπόταν να χρησιμοποιήσουν χτυπήματα με το χέρι στο κεφάλι. Οι γύροι ήταν 3 των τριών λεπτών και νικητής ήταν αυτός που θα έβγαζε τον αντίπαλο του νοκαουτ ή θα τον κέρδιζε με πόντους που ήταν και το πιο συχνό. Οι παίκτες φορούσαν θώρακα και προστατευτικά στα γεννητικά όργανα ενώ το κεφάλι ήταν απροστάτευτο με εξαίρεση τα μασελάκια που ήταν προαιρετικά. Στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα συμμετείχαν 346 αθλητές από 55 χώρες. Οι τραυματισμοί χωριστήκαν σε δυο κατηγορίες ι) στους τραυματισμούς στο κεφάλι και τον λαιμό και ιι) στους τραυματισμούς των άκρων. 21

22 Υπήρξαν 11 τραυματισμοί στο κεφάλι και τον λαιμό από τους οποίους οι 9 αθλητές φορούσαν το μασελάκι ενώ μικρότερες βλάβες όπως μώλωπες και αιματώματα αντιμετωπίστηκαν από το ιατρικό επιτελείο που ήταν παρών στους αγώνες ενώ οι πιο σοβαροί τραυματισμοί αντιμετωπίστηκαν στο νοσοκομείο του Hvidovre και του Glostru. Παρουσιαστήκαν 4 τραυματισμοί αθλητών στα άκρα(πόδι, γόνατο, δελτοειδής, ωλένη) από τους οποίους οι 2 περιπτώσεις (του γόνατος και του ώμου) ήταν αποτέλεσμα προσπάθειας άμυνας λακτισμάτων και αντιμετωπίστηκαν με επιδέσμους και ακινησία. Στο πρωτάθλημα το 4,3% των αθλητών, οι 15 δηλαδή από τους 346 εισήχθησαν στο νοσοκομείο με τραυματισμούς στο κεφάλι και τον λαιμό όπου είχαν κατάγματα και μώλωπες. ( Siana, Borum & Kryger, 1986) Από την άλλη μεριά σε μια έρευνα που διεξήχθη στο εθνικό τουρνουά του Καναδά συμμετείχαν 60 Καναδοί αθλητές και των δυο φύλων με μέσο όρο ηλικίας 22 έτη. Αναλύθηκαν οι συνήθειες των αθλητών πριν από τους αγώνες όπως ο αριθμός και η διάρκεια της προπόνησης προκειμένου να δουν αν επηρεάζονται οι τραυματισμοί από αυτούς τους παράγοντες. Το 7,1 % έκαναν προπόνηση μόλις 2 φόρες την εβδομάδα,το 14,3 % 3 φορές την εβδομάδα,το 25 % 4 φορές την εβδομάδα ενώ το 39.3% έκανε προπόνηση 5-6 φορές. Μόλις το 14.3% έκανε προπόνηση και τις 7 ήμερες της εβδομάδας. Όσον αφορά τις ώρες προπονήσεις όπως,μόνο μια ώρα προπόνηση έκανε το 17.9 % των αθλητων,2 ώρες το 53,6 %, 3 ώρες το 17.9 % 4 ώρες το 7.1 % ενώ μόλις το 3.6 % έκανε από 5 και πάνω ώρες προπόνηση. Αντίθετα με την προηγούμενη έρευνα των Siana, Borum και Kryger όπου πιο συχνοί τραυματισμοί ήταν στο κεφάλι και μετά στα κάτω άκρα, εδώ το 46,5 % ανέφεραν τραυματισμό στα κάτω άκρα, το 18 % τραυματισμό στα άνω άκρα και την πλάτη 10,8 % ενώ μόλις το 3,6 % στο κεφάλι. Επίσης 6 αθλητές (21 %) δεν ανέφεραν τραυματισμό. (Kazemi, Shearer & Choung, 2005) 22

23 Στο Καναδικό Πρωτάθλημα που έγινε στο Τορόντο το 1997 συμμετείχαν 219 αθλητές και 99 αθλήτριες και απαραίτητη προϋπόθεση ήταν να κατέχουν μαύρη ζώνη και να είναι πάνω από 16 ετών για να αγωνιστούν. Αναφέρθηκαν συνολικά 40 τραυματισμοί από τους οποίους οι 35 ήταν στους άνδρες και οι υπόλοιποι 5 στις γυναίκες. Σύμφωνα με τους κανονισμούς επιτρεπόταν οι γροθιές μονό στο μπροστινό μέρος του στήθους που καλυπτόταν από τον προστατευτικό θώρακα και σε κανένα άλλο μέρος του σώματος. Τα λακτίσματα επιτρέπονταν στον θώρακα και στο κεφάλι, το οποία καλύπτονταν με συμβατή κάσκα. Για κάθε χτύπημα στους στόχους μετρούσε ένας πόντος. Όλοι οι τραυματισμοί καταγράφηκαν από τον χειροπράκτη φυσικοθεραπευτή της εθνικής ομάδας όπου κατέχει και ο ίδιος μαύρη ζώνη στο Ταεκβοντο με πολυετή εμπειρία και ήταν παρών στους αγώνες. Τραυματισμός θεωρούταν οποιαδήποτε κατάσταση ωθούσε τον αθλητή να αφήσει την διοργάνωση η εάν ο διαιτητής σταματούσε τον αγώνα και τέλος εάν ο αθλητής ζητούσε ιατρική παρέμβαση. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ο πιο κοινός τραυματισμός στους άνδρες ήταν των κάτω άκρων και ακλουθούσαν αυτοί του προσώπου (μάτια, μύτη, πιγούνι και χείλια) και της σπονδυλικής στήλης ( λαιμός, πλάτη και κόκκυγας) σε αντίθεση με τις γυναίκες όπου όλοι οι τραυματισμοί ήταν στα πόδια. Στα ειδή των τραυματισμών, οι πιο συχνοί στους άνδρες ήταν η εξάρθρωση, ακλουθούσε o μώλωπας και η πληγή και το διάστρεμμα. Τελευταία ήταν η εγκεφαλική διάσειση. Στις γυναίκες ήταν οι μώλωπες ο πιο συχνός τραυματισμός και ακλουθούσε το διάστρεμμα και η εξάρθρωση. Γίνεται επίσης σύγκριση ανάμεσα στους τραυματισμούς του Taekwondo και άλλων δυο πολεμικών τεχνών, του Judo και του Karate.Σύμφωνα με τους ερευνητές Kazemi και Pieter και όπως αποδεδείχθηκε στην έρευνα οι περισσότεροι τραυματισμοί στο Ταεκβοντο είναι στα κάτω άκρα και πιο συγκεκριμένα στην ποδοκνημική σε αντίθεση με το Judo που είναι στα άνω άκρα και στο Karate όπου σε κίνδυνο βρίσκεται το κεφάλι και ο λαιμός. (Kazemi & Pieter, 2004) Σε μια άλλη έρευνα (Zemper & Pieter, 1989) τα ποσοστά των τραυματισμών που καταγράφηκαν το 1998 στην Αμερικανική Δόκιμη Ολυμπιακή ομάδα του Ταεκβοντο αναμίγνυαν 48 άνδρες και 48 γυναίκες,ηλικίας μεταξύ 15 και 37 ετών. Το ποσοστό των τραυματισμών των ανδρών (12,74/100 αθλητές)ήταν περίπου 40% υψηλότερο από το ποσοστό των γυναικών (9.01/100 αθλητές).τα πιο συχνά μέρη του σώματος που τραυματίστηκαν ήταν το πόδι και το κεφάλι. Οι θλάσεις ήταν ο πιο συχνός τύπος τραυματισμού ενώ οι διασείσεις καταγράφηκαν και στους άνδρες και στις γυναίκες. 23

24 Ένα μεγάλο ποσοστό(41%) των τραυματισμών στους άνδρες ήταν αποτέλεσμα κλωτσιάς από μια ανεπιτυχή επίθεση ενώ στις γυναίκες η πιο συχνή αίτια τραυματισμού (40%) ήταν κατά την διάρκεια επίθεσης με κλωτσιά. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη μελέτη οι τραυματισμοί της κεφαλής αναφέρονται στις υψηλές ταχύτητες σύγκρουσης και τα επίπεδα της δυναμικής που δημιουργήθηκαν κατά την διάρκεια της συμπλοκής στο Ταεκβοντο. Τέλος γίνεται αναφορά στην διάρκεια απουσίας των αθλητών του Ταεκβοντο από τις προπονήσεις εξαιτίας των τραυματισμών συγκριτικά με αλλά αθλήματα όπως την πάλη, το Αμερικανικό ποδόσφαιρο και το Ποδόσφαιρο συμφωνά με τα στατιστικά της Εθνικής Κολεγιακής Αθλητικής Ένωσης τις χρονιές και Το ταεκβοντο κατατάσσεται τρίτο από το τέλος πάνω από το ποδόσφαιρο με ποσοστό στους 1000 αθλητές. Η πάλη είναι πρώτη με στους 1000 αθλητές, το Αμερικανικό ποδόσφαιρο δεύτερο με και τελευταίο το ποδόσφαιρο με

25 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 ΥΠΟΘΕΣΗ Πριν την διεξαγωγή της έρευνας η αρχική υπόθεση ήταν ότι οι περισσότεροι τραυματισμοί μετά την αλλαγή των κανονισμών θα ήταν την περίοδο καθώς οι προπονητές δεν θα είχαν χρόνο να προσαρμόσουν τις αλλαγές στην προπόνηση των αθλητών, με τις περιόδους που ακολουθούν ( ) να καταγράφεται σταδιακή μείωση των τραυματισμών. ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΜΕΘΟΔΩΝ Αυτή η έρευνα αποτελεί ένα είδος περιγραφικής ερευνάς με την χρήση ερωτηματολόγιου: Τραυματισμοί στο Ταεκβοντο(βλέπε παράρτημα), το οποίο κατασκευάστηκε εξ αρχής για την συγκεκριμένη έρευνα. Ο λόγος που επιλέχθηκε το ερωτηματολόγιο ήταν για να ληφθούν πληροφορίες και στοιχεία με το πλήθος και το είδος των τραυματισμών, όπως επίσης και αν επηρέασε η αλλαγή των κανονισμών τους αθλητές στην περίοδο προετοιμασίας καθώς και στην αγωνιστική περίοδο. Το ερωτηματολόγιο περιελάμβανε 10 βασικές ερωτήσεις και άλλες 11 ανάλογα με το έτος που τραυματίστηκε κάποιος αθλητής από το 2012 έως το 2017.Απο τις ερωτήσεις, τα στοιχεία που λήφθηκαν ήταν 1) σε ποιο μέρος της προπονητικής περιόδου πρόεκυψαν οι τραυματισμοί 2) σε ποιον αγώνα αν ήταν σε πρωτάθλημα 3)ποια ήταν η αίτια του τραυματισμού καθώς και 4) το είδος του τραυματισμού και σε ποιο μέρος του σώματος ήταν 5) η μέθοδος αντιμετώπισης και 6) η διάρκεια απουσίας των αθλητών από το άθλημα. Διεξήχθη έρευνα με δείγμα 51 ατόμων,αθλητών του Taekwondo,οι όποιοι είχαν ως απαραίτητη προϋπόθεση έστω και έναν τραυματισμό από το 2012 και έως το Τα ερωτηματολόγια δόθηκαν σε άτομα χωρίς περιορισμό του βαθμού γνώσης του αθλήματος (ζώνες η Dan),ηλικίας η φύλου. Τα ερωτηματολόγια μοιράστηκαν σε αθλητές συλλόγων και Εθνικής ομάδας (δια χειρός και μέσω διαδικτύου),ανώνυμα, εξηγώντας τον λόγο διεξαγωγής της έρευνας με σχετικό υπόμνημα. Το ερωτηματολόγιο χορηγήθηκε σε 150 αθλητές και επιστράφηκαν συμπληρωμένα πλήρως τα 51. Μετά την συλλογή των συμπληρωμένων ερωτηματολόγιων έγινε στατιστική ανάλυση των στοιχείων με την βοήθεια του προγράμματος Google Form. 25

26 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6 ΑΝΑΛΥΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Ανάλυση Εισαγωγικών Ερωτήσεων Τα αποτελέσματα καταγράφηκαν από τα 51 ερωτηματολόγια που επιστράφηκαν από τα οποία το 66.7% (34 άτομα) ήταν άνδρες και το 33.3%( 17 άτομα) ήταν γυναίκες ηλικίας από 17 έως και 38 ετών. Το 96.1% (49 άτομα) ήταν μέλη συλλόγου ενώ το 7.8 %(4 άτομα) ήταν μέλη της Εθνικής ομάδας. Η πλειονότητα των ερωτηθέντων ήταν πτυχιούχοι-εργαζόμενοι όπου το 51% (26 άτομα) ασχολούνται με το Ταεκβοντο για γενική φυσική κατάσταση ενώ το 49% (25 άτομα) για συμμετοχή σε αγώνες. Το 76,4% των αθλητών ασχολούνται με το Ταεκβοντο πάνω από 5 χρόνια ενώ το υπόλοιπο 23,6 % λιγότερο από 5. Όσον αφορά τον αριθμό τραυματισμών που υπέστησαν οι αθλητές σε διάστημα ενός έτους από το 2012 έως το 2017 ήταν συνολικά 157. Συγκεκριμένα : τραυματισμοί τραυματισμοί τραυματισμοί τραυματισμοί τραυματισμοί 26

27 Ανάλυση Βασικών Ερωτήσεων 11. Ο τραυματισμός προέκυψε κατά τη διάρκεια ; Α)Αγώνα Β) Προπόνησης στη περίοδο προετοιμασίας Γ)Προπόνησης στην αγωνιστική περίοδο ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την περίοδο τραυματίστηκαν 76 αθλητές. Από αυτούς,17 απάντησαν πως τραυματίστηκαν σε προπόνηση κατά τη περίοδο της προετοιμασίας,20 κατά τη διάρκεια του αγώνα ενώ μόλις 7 αθλητές σε προπόνηση της αγωνιστικής περιόδου.από τους 41 αυτούς αθλητές, 23 τραυματίστηκαν και για δεύτερη φορά στο ίδιο έτος. Πιο συγκεκριμένα, 11 τραυματίστηκαν σε προπόνηση κατά την περίοδο της προετοιμασίας,7 σε αγώνα και 5 σε προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο. Τέλος,9 αθλητές τραυματίστηκαν για 3 η φορά στην ίδια περίοδο εκ των οποίων, 4 κατά τη διάρκεια αγώνα, 3 σε προπόνηση στη περίοδο προετοιμασίας και 2 σε προπόνηση της αγωνιστικής περιόδου. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το αμέσως επόμενο αγωνιστικό έτος, , καταγράφονται 29 τραυματισμοί, αισθητά μικρότερο νούμερο σε σχέση με το πρώτο έτος εφαρμογής των νέων κανονισμών. Πιο συγκεκριμένα, από τους 29, 8 προκλήθηκαν σε αγώνα, 5 σε προπόνηση στη περίοδο προετοιμασίας και 4 σε προπόνηση της αγωνιστικής περιόδου.από τους 17 αυτούς αθλητές, τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά την ίδια περίοδο οι 10, με 4 να τραυματίζονται σε αγώνα, 3 σε προπόνηση στη περίοδο 27

28 προετοιμασίας και 3 σε προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο ενώ 2 μόλις άτομα τραυματίστηκαν και 3 η φορά, ο ένας σε αγώνα και ο δεύτερος σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο , καταγράφηκαν 17 τραυματισμοί δηλαδή ακόμα μικρότερος αριθμός σε σχέση με τις δύο προηγούμενες περιόδους. Από αυτούς 11 σημειώθηκαν στον 1 ο τραυματισμό με 7 να σημειώνονται πως προκλήθηκαν σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας ενώ από 2 καταγράφηκαν σε αγώνα και προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο αντίστοιχα.5 αθλητές τραυματίστηκαν για 2 η φορά το ίδιο έτος,εκ των οποίων 3 σε αγώνα, και από ένας σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας και στην αγωνιστική περίοδο αντίστοιχα ενώ ένα μόλις άτομο τραυματίστηκε για 3 η φορά το ίδιο αγωνιστικό έτος κατά τη διάρκεια προπόνησης στη περίοδο της προετοιμασίας. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τη περίοδο σημειώθηκαν 19 τραυματισμοί εκ των οποίων οι 10 καταγράφηκαν ως 1 ος. Πιο συγκεκριμένα, 5 αθλητές τραυματίστηκαν σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας, 4 σε προπόνηση της αγωνιστικής περιόδου ενώ μόλις ένα άτομο σε αγώνα. Από τους 10 αυτούς αθλητές,6 τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά εκ των οποίων,3 σε προπόνηση στη περίοδο προετοιμασίας, 2 σε προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο και ένας αθλητής κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τέλος, 3 αθλητές τραυματίστηκαν για 3 η φορά με τον ένα τραυματισμό να προκύπτει σε αγώνα, τον δεύτερο σε προπόνηση σε περίοδο προετοιμασίας και τον τρίτο σε προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο τραυματίστηκαν 16 αθλητές. Από αυτούς,6 τραυματίστηκαν σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας,3 σε αγώνα και 3 σε προπόνηση στην αγωνιστική περίοδο. Από τους 12 μόλις 2 τραυματίστηκαν για 2 η φορά την ίδια περίοδο σε προπόνηση στην περίοδο της προετοιμασίας ενώ οι συγκεκριμένοι τραυματίστηκαν και 3 η φορά, με τον έναν τραυματισμό να προκύπτει σε αγώνα και τον άλλον σε προπόνηση στην περίοδο της προετοιμασίας. Διαπιστώνουμε λοιπόν πως σε 5 αγωνιστικές περιόδους ( ) μετά την αλλαγή των κανονισμών παρουσιάστηκαν συνολικά τραυματισμοί. Η καταγραφή των τραυματισμών φαίνεται να έχει φθίνουσα πορεία από το 2012 μέχρι και το 2016 (76,29,17,19,17),με εξαίρεση το όπου έχουμε μία μικρή αύξηση της τάξεως των δύο τραυματισμών σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά, γεγονός που φανερώνει πως πιθανότατα με την αλλαγή των κανονισμών, οι αθλητές χρειάστηκαν χρόνο ώστε σταδιακά να προσαρμοστούν και να συνηθίσουν τα νέα δεδομένα. Έτσι, την πρώτη χρονιά της εφαρμογής τους, προκλήθηκαν 76 τραυματισμοί, εκ των οποίων οι περισσότεροι(20) σε αγώνα, πιθανότατα διότι οι αγωνιζόμενοι επιχειρούσαν τεχνικές 28

29 και αγωνιστικά στυλ διαφορετικά σε σχέση με το παρελθόν και προκειμένου να κερδίσουν τους περισσότερους δυνατούς πόντους. Και την επόμενη χρονιά( ) οι περισσότεροι τραυματισμοί προκλήθηκαν σε αγώνα. Η σταδιακή μείωση όμως των τραυματισμών ανά έτος δείχνει πως οι συμμετέχοντες άρχισαν με τον καιρό να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες. Παράλληλα διαπιστώνουμε πως από το οι περισσότεροι τραυματισμοί εμφανίζονται σε προπόνηση στη περίοδο της προετοιμασίας.από αυτό μπορούμε να συμπεράνουμε πως πιθανότατα,ενώ οι αθλητές άρχισαν να προσαρμόζονται στις συνθήκες και τις ανάγκες του αγώνα (μείωση τραυματισμών σε αγώνα με βάση το διάγραμμα), οι προπονητές ίσως ακόμα δεν έχουν καταλήξει στη σωστή μέθοδο προετοιμασίας των αθλητών τους ώστε να ανταποκριθούν με επιτυχία στην αγωνιστική περίοδο, με αποτέλεσμα οι λανθασμένες προπονητικές μέθοδοι να οδηγούν σε τραυματισμούς.(33 από το ). 12.Αν ήταν σε αγώνα σε ποια φάση ήταν ; Α)Πρώτος-δεύτερος αγώνας Β)Ημιτελικός Γ)Τελικός ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη περίοδο , από τους 40 τραυματισμούς που προκλήθηκαν σε αγώνα, οι 26 σημειώνονται στον 1 ο τραυματισμό με τους 20 να ήταν σε αγώνα πρώτου ή δεύτερου γύρου και οι 6 σε ημιτελικό.από τους 26 αυτούς αθλητές οι 8 τραυματίστηκαν εκ νέου για δεύτερη φορά,5 σε ημιτελικό και 3 σε πρώτο ή δεύτερο γύρο ενώ 6 αθλητές τραυματίστηκαν για τρίτη φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο, 3 σε πρώτο ή δεύτερο γύρο και 3 σε ημιτελικό. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο παρουσιάζονται 16 τραυματισμοί αισθητά λιγότεροι από την προηγούμενη περίοδο (26 τραυμ.).από τους 11 τραυματισμούς που καταγράφηκαν ως 1 ος, οι 6 ήταν σε ημιτελικό και οι 5 σε πρώτο ή δεύτερο γύρο. Τέσσερις αθλητές από τους 11 είχαν 2 ο τραυματισμό το ίδιο έτος, 2 σε πρώτο ή δεύτερο γύρο,1 σε ημιτελικό και ένας σε τελικό ενώ ένας αθλητής τραυματίστηκε για τρίτη φορά, σε φάση ημιτελικού. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το αγωνιστικό έτος σημειώθηκαν μόλις 8 τραυματισμοί κατά τη διάρκεια αγώνα, έπεσαν δηλαδή στο 50% των τραυματισμών της προηγούμενης περιόδου. Τρείς από αυτούς παρουσιάστηκαν σε πρώτο ή δεύτερο γύρο και δύο σε φάση ημιτελικού. Δύο άτομα τραυματίστηκαν για δεύτερη φορά την ίδια περίοδο, ένας σε 29

30 πρώτο ή δεύτερο γύρο και ένας σε ημιτελικό. Τέλος,ένας αθλητής τραυματίστηκε και τρίτη φορά κατά τη διάρκεια αγώνα ημιτελικού. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τη περίοδο τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια αγώνα 9 αθλητές,. Δύο από αυτούς συνέβη σε πρώτο ή δεύτερο αγώνα και δύο σε ημιτελικό. Από τα τέσσερα αυτά άτομα, τα τρία τραυματίστηκαν δεύτερη φορά με τον έναν να τραυματίζεται σε πρώτη ή δεύτερη φάση,και τους άλλους δύο σε ημιτελικό ενώ δύο από τους τρείς τραυματίστηκαν και τρίτη φορά στο ίδιο έτος, ο ένας σε πρώτη ή δεύτερη φάση και ο άλλος σε ημιτελικό. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος,την αγωνιστική περίοδο σημειώνουμε 7 τραυματισμούς. Από αυτούς οι 3 είναι σε πρώτο ή δεύτερο γύρο και οι δύο σε ημιτελικό, ενώ κανένας τραυματισμός δεν προκλήθηκε κατά τη διάρκεια τελικού. Ένας αθλητής τραυματίστηκε για δεύτερη φορά, σε ημιτελικό, ενώ ο ίδιος αθλητής τραυματίστηκε και τρίτη φορά το ίδιο έτος αλλά σε πρώτο ή δεύτερο γύρο. Παρατηρούμε λοιπόν πως από την αγωνιστική περίοδο 2012 μέχρι και την αγωνιστική περίοδο 2017 έχουν σημειωθεί 82 τραυματισμοί σε αγώνα. Διαπιστώνουμε και πάλι,όπως και στο προηγούμενο ερώτημα, πως ενώ το 2012 έχουμε 40 τραυματισμούς σε αγώνα, την αμέσως επόμενη περίοδο ο αριθμός αυτός έχει μειωθεί σημαντικά, πέφτοντας στους 16, μία πτώση που συνεχίζεται και στις επόμενες αγωνιστικές περιόδους ( , , )(8τραυμ.\9τραυμ.\7τραυμ. αντίστοιχα).συμπεραίνουμε λοιπόν και πάλι, πως στο πρώτο έτος εφαρμογής τους,οι κανονισμοί οδήγησαν τους αθλητές σε τραυματισμούς, πιθανότατα προσπαθώντας να κερδίσουν τους αγώνες τους με μεθόδους προσαρμοσμένες στους νέους κανονισμούς. Η μείωση των τραυματισμών τα αμέσως επόμενα έτη δείχνει πως οι αθλητές κατάφεραν εν μέρει να βρουν λύσεις στα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τις νέες συνθήκες, και να προσαρμόσουν το σώμα τους και το αγωνιστικό τους στυλ σε αυτές. 13.Ο τραυματισμός προέκυψε από ; Α) Σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα Β) Λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής Γ) Απόσπαση προσοχής Δ) Προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους κανονισμούς ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την περίοδο ,από τους 70 τραυματισμούς που καταγράφηκαν, οι 18 προέκυψαν από λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, οι 17 από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, 4 μετά από προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους νέους τραυματισμούς και 3 επειδή αποσπάστηκε η προσοχή τους. Από τους 42 που καταγράφηκαν στο 1 ο τραυματισμό, 18 τραυματίστηκαν και 2 η φορά με 8 τραυματισμούς να οφείλονται σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, 4 σε απόσπαση προσοχής, 4 σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και 2 σε προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους κανονισμούς. Τέλος, 10 αθλητές 30

31 τραυματίστηκαν και 3 η φορά στο ίδιο έτος, με 5 να αποδίδουν τον τραυματισμό τους σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, 4 σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και ένας σε απόσπαση προσοχής. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο , έχουμε 23 τραυματισμούς, αριθμός πολύ μικρότερος από το προηγούμενο έτος.από τους αθλητές που τραυματίστηκαν, 7 δήλωσαν πως ο τραυματισμός τους οφειλόταν σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, τέσσερις σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, δύο σε προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους νέους κανονισμούς και ένας μόλις επειδή αποσπάστηκε η προσοχή του. Από τους 14 αθλητές που τραυματίστηκαν τουλάχιστον μία φορά, οι 7 τραυματίστηκαν για δεύτερη φορά το ίδιο έτος με τους 4 να δηλώνουν πως οφειλόταν σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, δύο σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και ένας στη προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους καινούργιους κανονισμούς. Δύο αθλητές από αυτούς τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, με τον ένα να τραυματίζεται από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και έναν κατά τη προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση τους νέους κανονισμούς. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τη περίοδο σημειώθηκαν 16 τραυματισμοί. Από αυτούς, επτά αθλητές απέδωσαν τον τραυματισμό τους σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, τέσσερις σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, δύο σε προσπάθεια αποφυγής κάποιας ποινής με βάση την αλλαγή των κανονισμών και ένας από απόσπαση προσοχής. Από τους 14 αθλητές που τραυματίστηκαν τουλάχιστον μία φορά,οι 5 τραυματίστηκαν και 2 η φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο με τρείς από αυτούς να δηλώνουν πως ο τραυματισμός τους οφειλόταν σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, ένας σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και ένας στη προσπάθεια του να αποφύγει κάποια ποινή με βάση τους ισχύοντες κανονισμούς. Τέλος, ένας αθλητής τραυματίστηκε και τρίτη φορά αποδίδοντας τον τραυματισμό του στη προσπάθεια να αποφύγει κάποια ποινή με βάση τους κανονισμούς. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο οι τραυματισμοί καταγράφηκαν στους 19. Από αυτούς, πέντε οφείλονταν σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής, τρείς σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα και ένας σε απόσπαση της προσοχής του. Έξι αθλητές τραυματίστηκαν δεύτερη φορά την ίδια χρονιά με τρείς τραυματισμούς να αποδίδονται σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής και τρείς σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα. Τέλος,τέσσερα άτομα τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, δύο εξαιτίας σύγκρουσης κατά τη διάρκεια του αγώνα και δύο διότι εκτέλεσαν με λανθασμένο τρόπο την τεχνική που επιχείρησαν. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο σημειώνονται 14 τραυματισμοί. Από αυτούς, έξι οφείλονταν σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής και πέντε σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα. Από τους 11 που καταγράφηκαν στον 1 ο τραυματισμό,μόνο ένας τραυματίστηκε άλλες δύο φορές μέσα στην ίδια χρονιά, τη 2 η λόγω λανθασμένης 31

32 εκτέλεσης τεχνικής και την 3 η στην προσπάθεια του να αποφύγει κάποια ποινή με βάση τους νέους κανονισμούς. Κατά τη διάρκεια των 5 παραπάνω αγωνιστικών ετών, καταγράψαμε συνολικά 142 τραυματισμούς στη συγκεκριμένη ερώτηση, με βάση πάντα των αριθμό των απαντήσεων. Για άλλη μια φορά διαπιστώνουμε κλιμακωτή μείωση των τραυματισμών από το 2012 έως το 2017,δηλαδή από το έτος εφαρμογής των νέων κανονισμών έως και σήμερα, με μία απόκλιση αύξησης δύο τραυματισμών σε σχέση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο, το έτος (70τραυμ,23,16,19,14),που πιθανότατα είναι τυχαίο γεγονός καθώς η αύξηση είναι εξαιρετικά μικρή για να θεωρηθεί κάτι άλλο. Επιπλέον καταγράφεται πως οι περισσότεροι τραυματισμοί οφείλονταν,σύμφωνα με την εκτίμηση των αθλητών σε λανθασμένη εκτέλεση τεχνικής (συνολικά 67). Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη αφενός πως το 49 % των ασκούμενων που απάντησαν ασχολείται με το tae kwon do για συμμετοχή σε αγώνες και αφετέρου πως το 52,9 % ασχολείται με το tae kwon do περισσότερο από 10 έτη,σύμφωνα πάντα με τις ανάλογες απαντήσεις που έδωσαν ( βλέπε ερώτηση 5 και 6 ), μπορούμε να συμπεράνουμε πως το αγωνιστικό επίπεδο του κοινού που απάντησε είναι τέτοιο ώστε να μην μπορούμε να αποδώσουμε την λάθος εκτέλεση τεχνικής σε ανικανότητα ή έλλειψη εμπειρίας. Ένας τέτοιος αριθμός απαντήσεων φανερώνει λοιπόν πως οι αθλητές πιθανότατα, στη προσπάθεια τους να προσαρμοστούν στους νέους κανονισμούς και να πετύχουν το μέγιστο των πόντων, εκτέλεσαν τεχνικές επιπόλαια και βιαστικά πειραματιζόμενοι στον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να προσεγγίζουν τους αγώνες τους από εκεί και στο εξής (δηλαδή από το 2012 που είχαμε την τελική και επίσημη πλέον αλλαγή των κανονισμών, μέχρι και σήμερα). Επιπλέον, στο ερώτημα εάν οι αθλητές θεώρησαν πως ο τραυματισμός τους προέκυψε στην προσπάθεια τους να αποφύγουν κάποια ποινή με βάση τους νέους κανονισμούς, είχαμε 15 θετικές απαντήσεις,γεγονός που φανερώνει πως σίγουρα η αλλαγή των κανονισμών επηρέασε στη συγκεκριμένη περίπτωση,αρνητικά τον τρόπο αντιμετώπισης και προσέγγισης του παιχνιδιού των αθλητών. 14.Εάν προέκυψε από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, ξεκίνησε ; Α) Από κόντρα επίθεση Β) Σε επίθεση που ξεκίνησε από εσένα Γ) Σε πτώση που προήλθε από το Α Δ) Σε πτώση που προήλθε από το Β ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο , σημειώθηκαν 47 τραυματισμοί που προέκυψαν από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα. Από αυτούς, 21 προήλθαν από κόντρα επίθεση, 7 από επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους, ένας από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση και ένας από πτώση που προήλθε από επίθεση που ξεκίνησε από τον ίδιο. Δέκα αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά την ίδια περίοδο με 7 τραυματισμούς να προέρχονται από κόντρα επίθεση, 2 από επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους και ένας μόλις από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση. Τέλος, 7 32

33 αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, 5 από κόντρα επίθεση και 2 από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου ,καταγράφηκαν 23 τραυματισμοί που οφείλονταν σε σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, δηλαδή 24 τραυματισμοί λιγότεροι σε σχέση με την πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων κανονισμών (2012). Από αυτούς, 7 οφείλονταν σε κόντρα επίθεση, 3 σε επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους και 3 σε πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση. Έξι αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά,τρεις από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση, ένας από κόντρα επίθεση, ένας από επίθεση που ξεκίνησε από τον ίδιο και ένας από πτώση που προήλθε από επίθεση που ξεκίνησε ο ίδιος ο αθλητής. Τέλος, δύο αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, ο ένας από κόντρα επίθεση που επιχείρησε και ο άλλος από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο , καταγράφηκαν μόλις 10 τραυματισμοί,αριθμός ακόμα μικρότερος από τα προηγούμενα έτη..πιο συγκεκριμένα, τέσσερις τραυματισμοί προήλθαν από κόντρα επίθεση, δύο από επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους και ένας από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση. Δύο αθλητές τραυματίστηκαν δεύτερη φορά το ίδιο έτος, ένας από κόντρα επίθεση και ένας από επίθεση που ξεκίνησε από τον ίδιο ένας από αυτούς τραυματίστηκε και τρίτη φορά από κόντρα επίθεση που επιχείρησε. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το αγωνιστικό έτος έχουμε 15 τραυματισμούς, έξι από κόντρα επίθεση και δύο από επίθεση που προήλθε από τους ίδιους. Από αυτούς, πέντε τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά, δύο από κόντρα επίθεση, δύο από επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους και ένας από πτώση που προήλθε από κόντρα επίθεση ενώ δύο αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά στη προσπάθεια τους για κόντρα επίθεση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος την αγωνιστική περίοδο έχουμε 14 τραυματισμούς με πέντε να οφείλονται σε κόντρα επίθεση, τρεις σε πτώση από κόντρα επίθεση και δύο σε επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους. Ένας αθλητής φαίνεται πως τραυματίστηκα άλλες δύο φορές το ίδιο έτος εξαιτίας πτώσης από κόντρα επίθεση που επιχείρησε. Από τους συνολικά 109 τραυματισμούς που προέκυψαν από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα μεταξύ των περιόδων , 79 οφείλονταν σε κόντρα επίθεση ή πτώση από αυτή και μόλις 23 τραυματισμοί προέκυψαν από επίθεση που ξεκίνησε από τους ίδιους.το αποτέλεσμα αυτό δείχνει πως το μεγαλύτερο ποσοστό 33

34 των αγωνιζόμενων προτίμησε να περιμένει την πρώτη κίνηση από τον αντίπαλο του, πιθανότατα διότι μη έχοντας προσαρμοστεί ακόμα στις νέες συνθήκες των κανονισμών, φοβόταν να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων του αγώνα ώστε να μην ρισκάρει με κάποιο πιθανό λάθος ή ποινή 15. Σε ποια τεχνική οφειλόταν ο τραυματισμός ; Α) Μπροστινό λάκτισμα Β).Πίσω λάκτισμα Γ) Περιστροφικό λάκτισμα Δ) Διπλό λάκτισμα στον αέρα ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο καταγράφονται συνολικά 66 τραυματισμοί εκ των οποίων οι 17 καταγράφονται σαν δεύτεροι τραυματισμοί και οι 9 σαν τρίτοι. Από τα 40 άτομα που είχαν έναν τραυματισμό, 19 οφείλονταν σε πίσω λάκτισμα, 16 σε μπροστινό, 4 σε περιστροφικό και 1 σε διπλό λάκτισμα στον αέρα. αθλητές τραυματίστηκαν άλλες.δέκα επτά αθλητές από αυτούς τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά, επτά σε προσπάθεια για πίσω λάκτισμα, τέσσερις μετά από διπλό λάκτισμα στον αέρα, τρεις από περιστροφικό λάκτισμα που επιχείρησαν και τρεις επιχειρώντας μπροστινό λάκτισμα. Τέλος, εννέα άτομα τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, τέσσερις προσπαθώντας να εκτελέσουν πίσω λάκτισμα, τρεις μετά από μπροστινό λάκτισμα και ένας έπειτα από περιστροφικό λάκτισμα στον αέρα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου , καταγράφηκαν συνολικά 25 τραυματισμοί. Από τους 25 αθλητές που τραυματίστηκαν, οι 16 τραυματίστηκαν μία μόνο φορά εκ των οποίων 6 τραυματισμοί οφείλονταν σε μπροστινό λάκτισμα που επιχείρησαν, 6 σε πίσω λάκτισμα, 2 σε περιστροφικό και δύο σε διπλό λάκτισμα. Επτά αθλητές φαίνεται να τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά κατά την διάρκεια του ίδιου έτους, με πέντε να δηλώνουν πως επιχείρησαν μπροστινό λάκτισμα και τραυματίστηκαν, ένας αθλητής πίσω λάκτισμα και ένας περιστροφικό. Τέλος, δύο από αυτούς τους αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά την ίδια χρόνια, ένας επιχειρώντας μπροστινό και ένας πίσω λάκτισμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο σημειώθηκαν συνολικά 16 τραυματισμοί. Από αυτούς οι δέκα αναφέρονται στον πρώτο τραυματισμό των αθλητών, δεδομένου πως 34

35 ορισμένοι τραυματίστηκαν και δεύτερη ή τρίτη φορά. Από τους δέκα, οι πέντε οφείλονταν σε πίσω λάκτισμα, οι δύο σε μπροστινό, οι δύο σε περιστροφικό και ο ένας σε διπλό λάκτισμα στον αέρα. Πέντε αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά με τρεις τραυματισμούς να οφείλονται σε μπροστινό λάκτισμα που επιχείρησαν, ένας σε πίσω λάκτισμα και ένας σε περιστροφικό. Τέλος, ένας αθλητής τραυματίστηκε και Τρίτη φορά επιχειρώντας πίσω λάκτισμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου , καταγράφονται συνολικά 18 τραυματισμοί εκ των οποίων οι εννέα αναφέρονται σαν πρώτος τραυματισμός. Πέντε οφείλονται σε πίσω λάκτισμα, δύο σε μπροστινό και δύο σε περιστροφικό. Έξι αθλητές τραυματίστηκαν την ίδια περίοδο για δεύτερη φορά, τρεις στη προσπάθεια τους για μπροστινό και τρείς πίσω λάκτισμα. Τέλος, τρία άτομα τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, οι δύο επιχειρώντας πίσω λάκτισμα και ο ένας μπροστινό. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο αναφέρονται συνολικά 15 τραυματισμοί εκ των οποίων οι 11 καταγράφονται σαν πρώτοι. Από αυτούς, οι έξι προέκυψαν επιχειρώντας πίσω λάκτισμα, οι τέσσερις μπροστινό και ο ένας από περιστροφικό. Δύο άτομα τραυματίστηκαν άλλες δύο φορές την ίδια χρονιά επιχειρώντας και στις δύο φορές μπροστινό και πίσω λάκτισμα. Από τα παραπάνω αποτελέσματα διαπιστώνουμε ξανά πως όσο απομακρυνόμαστε από το έτος εφαρμογής των νέων κανονισμών(2012), τόσο μειώνονται και οι τραυματισμοί (66,25,16,18,15). Πιο συγκεκριμένα την περίοδο αυτή ( ) καταγράφηκαν συνολικά 138 τραυματισμοί( 1 οι,2 οι και 3 οι ). Από αυτούς οι περισσότεροι προήλθαν από προσπάθεια για εκτέλεση πίσω λακτίσματος (62). Έπειτα ακολούθησαν αυτοί που προέκυψαν από μπροστινό λάκτισμα (51), περιστροφικό λάκτισμα(17) και διπλό λάκτισμα στον αέρα(8). Ας δούμε όμως τη σημασία των λακτισμάτων αυτών με βάση τους κανονισμούς. Σύμφωνα με τους νέους κανονισμούς που μπήκαν σε ισχύ και άρχισαν να εφαρμόζονται επίσημα από το 2012, ένα πίσω λάκτισμα,το οποίο θεωρείται και περιστροφικό παράλληλα, μετράει εάν εκτελεστεί σωστά,για 3πόντους στο θώρακα και 4 πόντους στο κεφάλι σε αντίθεση με τους κανονισμούς που ίσχυαν πριν το 2012 με βάση τους οποίους ανεξάρτητος είδους λακτίσματος, η επιτυχής εκτέλεση του μετρούσε για έναν πόντο,εκτός και αν ήταν στο κεφάλι, όπου μετρούσε για δύο. Από αυτό μπορούμε εύκολα να διακρίνουμε πως οι περισσότεροι τραυματισμοί προήλθαν από πίσω ή περιστροφικό λάκτισμα (79 στον αριθμό), καθώς οι αθλητές προσπαθούσαν να πετύχουν το μέγιστο των πόντων. Άρα, αυτή η αλλαγή των κανονισμών ώθησε τους αθλητές σε παραπάνω ρίσκο και κατ επέκταση σε περισσότερους τραυματισμούς. 16. Η τεχνική από την οποία προήλθε ο τραυματισμός ξεκινούσε με ; 35

36 Α) Το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης Β) Το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια του έτους παρουσιάστηκαν συνολικά 67 τραυματισμοί. Από αυτούς, οι 41 καταγράφηκαν σαν πρώτοι. Αναλυτικά 23 τραυματισμοί προήλθαν χρησιμοποιώντας ο αθλητής το πίσω πόδι για να ξεκινήσει την επίθεση του και 18 ξεκινώντας με το μπροστινό πόδι. Δέκα επτά αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά, με 10 να ξεκινούν με το πίσω πόδι την επίθεση τους και 7 με το μπροστινό. Τέλος, εννέα αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, 6 έχοντας το πίσω πόδι σαν πόδι εκκίνησης και 3 το μπροστινό. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο καταγράφηκαν 24 τραυματισμοί. Από αυτούς σημειώθηκαν σαν πρώτοι τραυματισμοί 16,εκ των οποίων οι 10 προήλθαν από επίθεση με το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης και οι 6 με το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης. Έξι άτομα τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά το ίδιο έτος με 4 από αυτούς να τραυματίζονται έχοντας το μπροστά πόδι ως πόδι επίθεσης και 2 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης. Τέλος δύο άτομα τραυματίστηκαν και τρίτη φορά, ο ένας με το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης και ο άλλος με το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο σημειώνονται συνολικά 16 τραυματισμοί από αυτούς 10 δηλώνονται ως 1 ος τραυματισμός, 6 με το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης και 4 με το μπροστά πόδι ως πόδι επίθεσης. Πέντε αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά, 4 έχοντας το μπροστά πόδι ως πόδι επίθεσης και 1 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης ενώ από αυτούς, ένας τραυματίστηκε και τρίτη φορά έχοντας το μπροστά πόδι ως πόδι επίθεσης. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το διάστημα σημειώθηκαν συνολικά 16 τραυματισμοί,όσοι δηλαδή και την ακριβώς προηγούμενη φορά. Πιο συγκεκριμένα 8 άτομα δήλωσαν πως τραυματίστηκαν έστω μια φορά, 6 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης και 2 έχοντας το μπροστά πόδι ως πόδι επίθεσης. Από αυτούς, 5 τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά μέσα στο ίδιο έτος, 3 έχοντας το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης και 2 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης. Τέλος, 3 αθλητές τραυματίστηκαν και Τρίτη φορά, 2 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης και 1 έχοντας το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης. 36

37 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την αγωνιστική περίοδο παρατηρούνται συνολικά μόλις 15 τραυματισμοί. Δηλώνουν πως τραυματίστηκαν 11 αθλητές, 6 έχοντας το μπροστινό πόδι ως πόδι επίθεσης και 5 έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης. Από τους 11 αυτούς αθλητές, οι 2 θα τραυματιστούν άλλες δύο φορές το ίδιο έτος.στον δεύτερο τραυματισμό τους βλέπουμε πως ο ένας είχε ως πόδι επίθεσης το μπροστινό πόδι και ο άλλος το πίσω πόδι. Το ίδιο ακριβώς θα παρατηρήσουμε και στον τρίτο τραυματισμό τους. Παρατηρούμε λοιπόν συνολικά 137 τραυματισμούς από το 2012 έως και το 2017.Απο αυτούς οι 76 οφείλονται σε επίθεση του αγωνιζόμενου έχοντας το πίσω πόδι ως πόδι επίθεσης, ενώ οι 61 έχοντας ως πόδι επίθεσης το μπροστινό πόδι. Πριν την αλλαγή των κανονισμών, οι αθλητές συνήθιζαν να επιτίθενται σχεδόν εξ ολοκλήρου με το πίσω πόδι καθώς χρειάζονταν να εκτελούν δυναμικά λακτίσματα.με την αλλαγή όμως των κανονισμών και την παράλληλη χρήση ηλεκτρονικού εξοπλισμού (θώρακας, γάντια με αισθητήρες, κάσκα κλπ.) δημιουργήθηκε η ανάγκη όχι τόσο δυνατών λακτισμάτων όσο πολλών και γρήγορων καθώς ο εξοπλισμός, με τους ειδικούς αισθητήρες, καταγράφει οποιαδήποτε δύναμη και κίνηση αισθανθεί ακόμα και αν αυτή δεν είναι μεγάλη. Από τους αριθμούς αυτούς συμπεραίνουμε λοιπόν πως οι αθλητές είτε διατήρησαν την δυναμικότητα στα λακτίσματα τους, που χρειάζονταν πριν την αλλαγή των κανονισμών, κάτι που πιθανότατα οδήγησε σε τραυματισμούς, είτε προσπαθώντας να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες του ηλεκτρονικού εξοπλισμού, αποκόμισαν τραυματισμούς. 17. Είχε ως στόχο ; Α) Το κεφάλι του αντιπάλου Β) Το θώρακα του αντιπάλου ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την αγωνιστική περίοδο καταγράφηκαν συνολικά 66 τραυματισμοί. Από αυτούς, 40 δηλώθηκαν ως πρώτοι. 26 με στόχο τον θώρακα του αντιπάλου και 14 με στόχο το κεφάλι του αντιπάλου. Δήλωσαν πως τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά το ίδιο έτος 17 αθλητές εκ των οποίων οι 10 είχαν ως στόχο τον θώρακα και οι 7 το κεφάλι του αντιπάλου. Τέλος, 8 άτομα τραυματίστηκαν και 3 η φορά, 5 από αυτούς με στόχο τον θώρακα και 3 με στόχο το κεφάλι του αντιπάλου. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο παρατηρούνται συνολικά 21 τραυματισμοί. Από αυτούς οι 9 δήλωσαν πως κατά τον τραυματισμό τους είχαν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου ενώ 5 το κεφάλι του αντιπάλου. Δεύτερο τραυματισμό το ίδιο έτος σημείωσαν 6 αθλητές με 4 να έχουν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου και 2 το κεφάλι του. Τέλος, ένας αθλητής τραυματίστηκε και τρίτη φορά στοχεύοντας το κεφάλι του αντιπάλου του. 37

38 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το αγωνιστικό έτος καταγράφηκαν συνολικά 15 τραυματισμοί. Από τους τραυματισμούς που δηλώθηκαν ως πρώτοι 5 είχαν στόχο τον θώρακα και 4 το κεφάλι του αντιπάλου. Πέντε άτομα δήλωσαν πως τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά με τους 4 να έχουν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου και ένας το κεφάλι του. Τέλος, 1 αθλητής τραυματίστηκε και 3 η φορά επιχειρώντας λάκτισμα με στόχο το κεφάλι του αντιπάλου του. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την αγωνιστικά περίοδο έχουμε συνολικά 15 τραυματισμούς, όσους δηλαδή ακριβώς και το έτος Έξι άτομα δήλωσαν πως είχαν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου κατά την επίθεση τους και 2 το κεφάλι του, στον 1 ο τους τραυματισμό. Από αυτούς τους 8 αθλητές,οι 5 τραυματίστηκαν για δεύτερη φορά την ίδια περίοδο, 3 προσπαθώντας να πετύχουν τον θώρακα του αντιπάλου και 2 το κεφάλι του. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά στοχεύοντας στον θώρακα του αντιπάλου τους. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος, την αγωνιστική περίοδο σημειώθηκαν ξανά 15 τραυματισμοί, όσοι και τις δύο προηγούμενες περιόδους. Έντεκα αθλητές συνολικά τραυματίστηκαν. Από αυτούς οι 7 είχαν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου τους και οι 4 το κεφάλι. Δύο αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά, ο ένας με στόχο τον θώρακα και ο άλλος με στόχο το κεφάλι του αντιπάλου του. Τέλος, οι ίδιοι 2 τραυματίστηκαν και 3 η φορά το ίδιο έτος, ο ένας στοχεύοντας στον θώρακα και ο άλλος στο κεφάλι του αντιπάλου του. Από τα παραπάνω αποτελέσματα παρατηρούμε πως από τους συνολικά 129 τραυματισμούς στη συγκεκριμένη ερώτηση, οι 81 είχαν ως στόχο τον θώρακα του αντιπάλου ενώ οι 48 μόλις το κεφάλι του. Αυτό το αποτέλεσμα μας δημιουργεί έκπληξη αν λάβουμε υπόψη πως σύμφωνα με τους καινούργιους κανονισμούς και όπως έχουμε αναφέρει ήδη παραπάνω καθώς και στο κεφάλαιο της εισαγωγής, ένα χτύπημα στο κεφάλι μετράει πλέον για περισσότερους πόντους[τρεις (3) πόντοι για μία έγκυρη επίθεση στο κεφάλι\τέσσερις (4) για έγκυρο περιστροφικό λάκτισμα στο κεφάλι)απ ότι στον θώρακα (Ένας (1) πόντος για μία έγκυρη γροθιά στον θώρακα\ Δύο (2) πόντοι για ένα έγκυρο λάκτισμα στον θώρακα\ Τρεις (3) πόντοι για ένα έγκυρο περιστροφικό λάκτισμα στον θώρακα]( Η θέσπιση των κανονισμών αυτών είχε ως στόχο να κάνει το άθλημα πιο θεαματικό καθώς ένα λάκτισμα στο κεφάλι θα πετύχαινε σίγουρα κάτι τέτοιο σε σχέση με ένα απλό λάκτισμα στον θώρακα. Επιπλέον όμως, ένα τέτοιο λάκτισμα έχει και μεγαλύτερο βαθμό επικινδυνότητας τόσο για να δεχτεί ο αθλητής μία κόντρα επίθεση στην προσπάθεια του όσο και για να προκύψει κάποιος τραυματισμός καθώς ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται αρκετά. Συνεπώς θα μπορούσαμε να περιμένουμε περισσότερους τραυματισμούς από επιθέσεις που είχαν ως στόχο το κεφάλι του αντιπάλου. Μη έχοντας το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, μπορούμε να συμπεράνουμε πως ένα μέρος της προοπτικής με βάση την οποία θεσπίστηκαν οι καινούργιοι κανονισμοί,δηλαδή η αύξηση της θεαματικότητας του αθλήματος μέσα από λακτίσματα στο κεφάλι, δεν επιτεύχθηκε καθώς οι ίδιοι δεν επιχειρούν αρκετά τέτοια 38

39 λακτίσματα,πιθανότατα λόγω των κινδύνων που αναφέραμε παραπάνω πως θα διέτρεχαν. 18. Το λάκτισμα ήταν ; Α) Δυναμικό Β) Χαλαρό και γρήγορο με σκοπό την επίτευξη πόντου. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου καταγράφονται συνολικά 66 τραυματισμούς. Από τους 66, οι 41 δηλώθηκαν σαν 1 ος τραυματισμός εκ των οποίων οι 30 προήλθαν από δυναμικό λάκτισμα και οι 11 από χαλαρό και γρήγορο με σκοπό την επίτευξη πόντου. Δέκα έξι αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά την ίδια περίοδο, οι 9 έπειτα από δυναμικό λάκτισμα που επιχείρησαν και οι 7 έπειτα από χαλαρό και γρήγορο με σκοπό την επίτευξη πόντου. Τέλος, 9 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά εκτελώντας δυναμικό λάκτισμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο έχουμε συνολικά 24 τραυματισμούς. Δήλωσαν πως είχαν έναν τραυματισμό 15 αθλητές. Από αυτούς οι 12 τραυματίστηκαν εκτελώντας ένα δυναμικό λάκτισμα και οι 3 λακτίζοντας γρήγορα και χαλαρά με σκοπό την επίτευξη πόντου. Μόλις 6 αθλητές είχαν και 2 ο τραυματισμό την ίδια αγωνιστική περίοδο,4 κατά την προσπάθεια τους για δυναμικό λάκτισμα και 2 κάνοντας χαλαρό και γρήγορο χτύπημα με σκοπό την επίτευξη πόντο ή πόντων. Τέλος, 3 αθλητές δήλωσαν πως τραυματίστηκαν και 3 η φορά σε προσπάθεια κατά την οποία επιχείρησαν δυναμικό λάκτισμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο καταγράφηκαν συνολικά 17 τραυματισμοί, αριθμός εμφανώς μικρότερος σε σχέση με τις δύο προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους. Από αυτούς 10 τραυματισμοί δηλώθηκαν ως πρώτοι, 5 έπειτα από δυναμικό λάκτισμα και 5 έπειτα από γρήγορο και χαλαρό με σκοπό την επίτευξη πόντου. Από τους 10 αθλητές που τραυματίστηκαν,οι 5 τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά κατά τη διάρκεια της ίδιας αγωνιστικής περιόδου με 5 από τους τραυματισμούς αυτούς να οφείλονται σε δυναμικό λάκτισμα και μόλις ένας σε γρήγορο και χαλαρό με σκοπό την επίτευξη πόντου. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν και τρίτη φορά έπειτα από χαλαρό και γρήγορο λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη των μέγιστων δυνατών πόντων. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου καταγράφονται συνολικά 18 τραυματισμοί δηλαδή με απόκλιση ενός τραυματισμού το ίδιο ποσοστό με την αμέσως προηγούμενη περίοδο. Από τους 18 αυτούς τραυματισμούς οι 9 καταγράφονται ως 1 οι, δηλαδή σύμφωνα με τα αποτελέσματα 7 προήλθαν κατά τη 39

40 διάρκεια δυναμικού λακτίσματος και 2 σε προσπάθεια για γρήγορο και χαλαρό λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη πόντου. Από αυτούς οι 6 τραυματίστηκαν και 2 η φορά,4 έπειτα από χαλαρό και γρήγορο λάκτισμα για την άμεση επίτευξη πόντου και 2 μετά από δυναμικό λάκτισμα ενώ 3 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο, ο ένας έπειτα από χαλαρό και γρήγορο λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη πόντου και 2 μετά από δυναμικό λάκτισμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος, κατά την αγωνιστική περίοδο μετράμε συνολικά 15 τραυματισμούς που οφείλονταν είτε σε δυναμικό λάκτισμα είτε σε λάκτισμα γρήγορο και χαλαρό με σκοπό την επίτευξη πόντου. Πιο συγκεκριμένα,11 αθλητές δήλωσαν πως τραυματίστηκαν κατά την περίοδο Από αυτούς, οι 7 τραυματισμοί οφείλονταν σε δυναμικό λάκτισμα και οι 4 σε γρήγορο και χαλαρό με σκοπό την επίτευξη πόντου. Δύο αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά επιχειρώντας γρήγορο και χαλαρό λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη πόντου ενώ οι ίδιοι τραυματίστηκαν και 3 η συνεχόμενη φορά πάλι κατά τον ίδιο τρόπο δηλαδή στην προσπάθεια τους να πετύχουν γρήγορο και χαλαρό λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη πόντου. Από τους συνολικά 139 τραυματισμούς που καταγράφηκαν την περίοδο 2012 έως και 2017, οι 96 προκλήθηκαν από δυναμικό λάκτισμα ενώ μόλις οι 43 από γρήγορο και χαλαρό λάκτισμα με σκοπό την επίτευξη πόντου. Με τους ισχύοντες,πριν την εφαρμογή των νέων κανονισμών, κανόνες, για να καταφέρει ο αθλητής να πετύχει πόντου, θα έπρεπε να εφαρμόσει δυνατό λάκτισμα ώστε να είναι ξεκάθαρο. Με τη χρήση όμως από το 2012 και έπειτα του ηλεκτρονικού εξοπλισμού κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητο καθώς αυτός καταγράφει οποιαδήποτε αντίσταση αισθανθεί να εφαρμόζεται. Συνεπώς θα μπορούσαμε να πούμε πως οι αθλητές φαίνεται και από ένα ακόμα αποτέλεσμα πως δεν έχουν καταφέρει να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες με αποτέλεσμα να ακολουθούν σε ορισμένες περιπτώσεις το παλιό αγωνιστικό τους στυλ, κάτι που με βάση τα αποτελέσματα τους δημιουργεί και επιπλέον τραυματισμούς. 19. Που οφειλόταν κατά την γνώμη σας ο τραυματισμός; Α) Πρόγραμμα προπόνησης Β) Έλλειψη συγκέντρωσης Άγχος Γ) Ανεπάρκεια προθέρμανσης Δ) Υπερπροπόνηση Ε) Λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια του λακτίσματος Στ) Κόπωση Στ1) Άλλο 40

41 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την αγωνιστική περίοδο καταγράφονται συνολικά 70 τραυματισμοί. Από αυτούς, οι 43 δηλώθηκαν ως πρώτοι τραυματισμοί. Πιο συγκεκριμένα, 16 αθλητές απάντησαν πως ο τραυματισμός τους οφειλόταν σε έλλειψη συγκέντρωσης ή άγχος, 9 σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια λακτίσματος, 6 στο πρόγραμμα προπόνησης που είχαν ακολουθήσει,4 λόγω υπερπροπόνησης, 3 σε ανεπαρκή προθέρμανση πριν από αγώνα, απέδωσαν τον τραυματισμό τους σε κόπωση και 2 αθλητές σε κάτι άλλο. Οι αθλητές που τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά τι ίδιο έτος ήταν 18 σε αριθμό εκ των οποίων 5 δήλωσαν πως ο τραυματισμός τους οφειλόταν σε έλλειψη συγκέντρωσης ή άγχος, 4 στο πρόγραμμα προπόνησης που ακολουθούσαν, 3 σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια του λακτίσματος, 2 σε ανεπάρκεια προθέρμανσης πριν από αγώνα ή προπόνηση, 1 σε κόπωση και 3 σε κάποιον άλλο λόγο. Ακόμα λιγότερα άτομα,9 συγκεκριμένα τραυματίστηκαν και τρίτη φορά την περίοδο δηλώνοντας πως 3 τραυματίστηκαν,κατά τη γνώμη τους λόγω έλλειψης συγκέντρωσης ή επειδή είχαν άγχος, 2 εξαιτίας του προγράμματος προπόνησης τους, 2 λόγω κόπωσης,1 επειδή εκτέλεσε λάθος την τεχνική ενός λακτίσματος και 1 για άλλο λόγο (στ). ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου σημειώνονται συνολικά 25 τραυματισμοί, 16 ως πρώτοι, 7 ως δεύτεροι και 2 ως τρίτοι. Αναφορικά με τους πρώτους 5 οφείλονταν,σύμφωνα με τη γνώμη των ίδιων των αθλητών, σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, 4 σε κόπωση, 4 σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια λακτίσματος και 3 λόγω υπερπροπόνησης. Δεύτερη φορά τραυματίστηκαν 7 αθλητές, οι 4 από ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, 2 λόγω υπερπροπόνησης και 1 από ανεπαρκή προθέρμανση. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά, ο ένας εξαιτίας της προπόνησης που ακολουθούσε και ο άλλος λόγω έλλειψης συγκέντρωσης ή άγχους. 41

42 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο καταγράφονται συνολικά 16 τραυματισμοί. Στον 1 ο τραυματισμό βρίσκουμε 10 απαντήσεις με 3 να δηλώνουν πως ο τραυματισμός τους οφειλόταν σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, 3 σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια λακτίσματος, 2 απέδωσαν τον τραυματισμό τους σε κούραση, ένας σε ανεπάρκεια προθέρμανσης και ένας στο πρόγραμμα προπόνησης που ακολουθούσε. Πέντε αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά το ίδιο έτος με 3 να αποδίδουν τον τραυματισμό τους σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, ένας αθλητής σε κούραση και ένας σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια λακτίσματος. Τέλος, ένας αθλητής τραυματίστηκε και 3 η φορά αποδίδοντας τον τραυματισμό του στο πρόγραμμα προπόνησης. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο καταγράφονται 18 τραυματισμοί. Από αυτούς οι 9 δηλώνονται στον 1 ο τραυματισμό με 4 αθλητές να αποδίδουν το τραυματισμό τους σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, 2 σε κούραση, ένας στο πρόγραμμα προπόνησης, ένας σε ανεπάρκεια προθέρμανσης και ένας σε λάθος τεχνική κατά τη διάρκεια λακτίσματος. Επιπλέον 6 αθλητές τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά το ίδιο έτος με τους 5 να θεωρούν πως αυτό οφειλόταν σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος και τον ένα σε λάθος τεχνική κατά την εκτέλεση λακτίσματος. Τέλος, 3 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά, ένας από ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, ένας από εξαιτίας του προγράμματος προπόνησης που ακολουθούσε και ένας από υπερπροπόνηση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου σημειώθηκαν 16 τραυματισμοί με 12 από αυτούς να καταγράφονται στον 1 ο τραυματισμό. Συγκεκριμένα, 4 αθλητές απέδωσαν τον τραυματισμό τους σε ελλιπή συγκέντρωση ή άγχος, 3 σε κούραση, 2 σε υπερπροπόνηση, ένας σε ανεπάρκεια προθέρμανσης και 2 σε άλλο. Από τους 12 αθλητές οι 2 τραυματίστηκαν και 2 η φορά αποδίδοντας τον τραυματισμό τους στο πρόγραμμα προπόνησης που ακλουθούσαν ενώ οι ίδιοι αθλητές τραυματίστηκαν και 42

43 3 η φορά αποδίδοντας τον τραυματισμό τους για άλλη μια φορά στο πρόγραμμα προπόνησης τους. 20. Τι είδους τραυματισμός παρουσιάστηκε; Α) Θλάση Β) Κάκωση Μυός/ Τένοντα Γ) Τραυματισμός Σπονδυλικής Στήλης Δ) Διάστρεμμα Ε) Κάταγμα Στ) Τραυματισμός Νεύρου ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου καταγράφονται συνολικά 69 τραυματισμοί εκ των οποίων οι 43 σημειώνονται από τους αθλητές ως 1 οι. Πιο συγκεκριμένα, 15 αθλητές έπαθαν διάστρεμμα, 11 θλάση,6 έπαθαν κάκωση μυός ή τένοντα, 6 έπαθαν κάταγμα, 4 τραυματίστηκαν στη σπονδυλική στήλη ενώ σημειώθηκε μόλις ένας τραυματισμός νεύρου. Δεύτερη φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο τραυματίστηκαν 18 αθλητές εκ των οποίων οι 8 έπαθαν κάκωση μυός ή τένοντα, 3 διάστρεμμα, 3 κάταγμα, 2 θλάση και 2 τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη ενώ και 3 η φορά τραυματίστηκαν 8 αθλητές, 4 έχοντας κάκωση μυός ή τένοντα, 3 θλάση και ένας κάταγμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο σημειώνονται συνολικά 25 τραυματισμοί με 16 από αυτούς να δηλώνονται ως οι αρχικοί. Από αυτούς ήταν οι 4 θλάση, 4 κάταγμα, 3 διάστρεμμα, 3 αθλητές τραυματίστηκαν στη σπονδυλική στήλη, 1 αθλητής έπαθε κάκωση μυός ή τένοντα και ένας εξάρθρωση. Από τους 16 αυτούς αθλητές, οι 7 τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά με 3 να παθαίνουν διάστρεμμα, 3 κάκωση μυός /Τένοντα και ένας αθλητής κάταγμα. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν 3 η συνεχόμενη φορά την ίδια περίοδο παθαίνοντας ο ένας θλάση και ο άλλος κάταγμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Το καταγράφονται στο σύνολο μόλις 16 τραυματισμοί,αριθμός ακόμα μικρότερος από τις προηγούμενες περιόδους. Συγκεκριμένα, 4 αθλητές έπαθαν 43

44 θλάση, 2 κάκωση μυός/ Τένοντα, 2 διάστρεμμα, ένας κάταγμα και ένας τραυματίστηκε στη σπονδυλική στήλη. Από αυτούς οι 5 τραυματίστηκαν και 2 η φορά, 2 με διάστρεμμα, ένας με θλάση, ένας με κάκωση μυός/ Τένοντα και ένας υπέστη τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη. Ένας άτυχος αθλητής τραυματίστηκε για 3 η συνεχόμενη φορά το ίδιο έτος, με σημείο τραυματισμού την σπονδυλική του στήλη. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Καταγράφοντας τους τραυματισμούς για την περίοδο , παρατηρούνται συνολικά 18 εκ των οποίων οι 9 βρίσκονται στην ερώτηση για τον 1 ο τραυματισμό. Αναλυτικότερα, την περίοδο αυτή 3 αθλητές τραυματίστηκαν παθαίνοντας θλάση, 3 κάκωση μυός/ Τένοντα, ένας διάστρεμμα, ένας κάταγμα και ένας αθλητής τραυματίστηκε στην σπονδυλική στήλη. Το ίδιο έτος τραυματίστηκαν 2 η φορά 6 αθλητές, 3 έχοντας κάκωση μυός/ Τένοντα, 2 θλάση και ένας κάταγμα. Τέλος για 3 η φορά τραυματίστηκαν 3 αθλητές παθαίνοντας ένας θλάση, ένας κάκωση μυός/ Τένοντα και ένας κάταγμα. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την τελευταία περίοδο που περιλαμβάνει η έρευνα μας,δηλαδή το , τραυματίζονται συνολικά 18 αθλητές. Οι τραυματισμοί δηλαδή παραμένουν στα ίδια επίπεδα με την προηγούμενη αγωνιστική χρονιά. Συγκεκριμένα, καταγράφηκαν σαν 1 οι τραυματισμοί 13. Από τους 13 αυτούς αθλητές οι 7 έπαθαν κάκωση μυός/ Τένοντα, 4 αθλητές θλάση, ένας διάστρεμμα και ένας τραυματίστηκε στη σπονδυλική στήλη. Δεύτερη φορά τραυματίστηκαν 3 αθλητές, ένας με διάστρεμμα, ένας με εξάρθρωση και ένας με τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη. Τέλος, 2 αθλητές παρουσίασαν και 3 ο τραυματισμό το ίδιο αγωνιστικό έτος, ο ένας διάστρεμμα και ο άλλος τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη. Από τα παραπάνω αποτελέσματα φαίνεται να επαληθεύεται ξανά η υπόθεση της έρευνας μας με βάση την οποία οι περισσότεροι τραυματισμοί θα είναι την αγωνιστική περίοδο ,ενώ τις επόμενες περιόδους οι τραυματισμοί θα μειώνονται αισθητά. Συγκεκριμένα, ενώ την περίοδο καταγράφονται 69 τραυματισμοί, την επόμενη περίοδο ( ) οι τραυματισμοί έχουν μειωθεί φανερά, φτάνοντας τους 25 και από εκεί και πέρα παίρνουν φθίνουσα πορεία μέχρι και την περίοδο (16,18,18). 21. Σε ποιο μέρος του σώματος τραυματίστηκες ; Α) Κεφάλι /Αυχένας Β) Σπονδυλική Στήλη Γ) Θώρακας Δ) Γόνατο Ε) Αστράγαλος/ Άκρο Πόδι Στ) Αγκώνας / Ώμος Στ1) Καρπός / Άκρο πόδι 44

45 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια περιόδου καταγράφονται συνολικά 67 τραυματισμοί. Από αυτούς οι 42 αναφέρονται ως 1 οι. Το μέρος του σώματος στο οποίο έχουν τραυματιστεί είναι στο κεφάλι/ αυχένας 3 αθλητές, στη σπονδυλική στήλη 4, στο θώρακα 2, στο γόνατο 4, στον αστράγαλο/άκρο πόδι 25 και στον καρπό/ άκρο πόδι 4. Δεύτερο τραυματισμό την ίδια χρονιά είχαν 18 αθλητές, 8 στον αστράγαλο, 5 στο γόνατο, 2 στον καρπό, έναν στο κεφάλι, έναν στη σπονδυλική στήλη, και έναν στον αγκώνα/ώμο. Τέλος, 3 ο τραυματισμό παρουσίασαν 7 αθλητές, ένας στο κεφάλι, ένας στο γόνατο, ένας στον αγκώνα, 2 στον αστράγαλο και 2 στον καρπό. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο τραυματίστηκαν συνολικά 25 αθλητές, με τους 15 να σημειώνονται ως 1 ο τραυματισμός. Συγκεκριμένα, 7 τραυματίστηκαν στον αστράγαλο, 3 στη σπονδυλική στήλη, 2 στο γόνατο, 2 στον καρπό και ένας στον αγκώνα ενώ 7 αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά το ίδιο έτος, 3 στον αστράγαλο, 2 στο γόνατο, ένας στο κεφάλι και ένας στον καρπό. Τέλος, 3 αθλητές παρουσίασαν και 3 ο τραυματισμό, ένας στον αστράγαλο, ένας στον καρπό και ένας στη σπονδυλική στήλη. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της περιόδου καταγράφηκαν 17 τραυματισμοί. Από αυτούς οι 10 θεωρήθηκαν ως 1 ος τραυματισμός με 6 αθλητές να τραυματίζονται στον αστράγαλο, 2 στον καρπό, ένας στο γόνατο και ένας στη σπονδυλική στήλη. Πέντε αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά την ίδια περίοδο, 2 στον αστράγαλο, ένας στον καρπό, ένας στο γόνατο και ένας στη σπονδυλική στήλη. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά με τον έναν να παρουσιάζει τραυματισμό στο καρπό και ένας στη σπονδυλική στήλη. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο καταγράφονται 17 τραυματισμοί, όσοι δηλαδή ακριβώς και την προηγούμενη χρονιά. Στον 1 ο τραυματισμό σημειώνονται 6 στον αστράγαλο, ένας στον καρπό, ένας στο γόνατο και ένας στη σπονδυλική στήλη δηλαδή 9 στο σύνολο. Από αυτούς οι 5 τραυματίστηκαν και δεύτερη φορά το ίδιο έτος, οι 2 στο καρπό, οι 2 στον αστράγαλο και ο ένας στη σπονδυλική στήλη. Τέλος, 3 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά, ο ένας στο κεφάλι, ο ένας στο γόνατο και ο τρίτος στον καρπό. 45

46 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την τελευταία περίοδο της έρευνας μας,το σημειώθηκαν 19 τραυματισμοί με τους 13 να καταγράφονται στον 1 ο τραυματισμό. Εκεί μετράμε 5 τραυματισμούς στον αστράγαλο, 4 στο γόνατο, 2 στον καρπό, ένας στον αγκώνα και ένας στη σπονδυλική στήλη. Τρείς αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο με τον έναν να παρουσιάζει τραυματισμό στη σπονδυλική στήλη, έναν αστράγαλο και έναν αγκώνα ενώ οι ίδιοι αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά, ένας στο κεφάλι, ένας στον αστράγαλο και ένας στο γόνατο. Από τα παραπάνω αποτελέσματα διαπιστώνουμε ξανά πως οι συνολικά 145 τραυματισμοί από το 2012 μέχρι και το 2017 αποκτούν μία φθίνουσα πορεία ( / 67 τραυματισμοί / 25 τραυμ / 17 τραυμ /17 τραυμ./ τραυμ.) Επιπλέον αναφορικά με το μέρος του τραυματισμού στον αθλητή, που είναι και η ερώτηση, καταγράφονται οι περισσότεροι τραυματισμοί,69, στον αστράγαλο και ακολουθούν 23 στο γόνατο, 21 στον καρπό, 16 στη σπονδυλική στήλη, 9 στο κεφάλι, 5 στον αγκώνα και 4 στο θώρακα. Παρατηρούμε δηλαδή πως οι περισσότεροι τραυματισμοί είναι στο άκρο πόδι (αστράγαλος και γόνατο). 22.Απουσία από προπονήσεις μετά τον τραυματισμό; Α) 1-6 ημέρες Β) 7-14 ημέρες Γ) Περισσότερο από 30 ημέρες ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου σημειώθηκαν συνολικά 71 τραυματισμοί. Σχετικά με τον 1 ο τραυματισμό των αθλητών 25 δήλωσαν πως απουσίασαν μετά από αυτόν 7-14 ημέρες από τις προπονήσεις, 11 περισσότερο από 30 ημέρες και 7 από 1-6 ημέρες. Δεύτερο τραυματισμό δήλωσαν πως είχαν 19 αθλητές, 10 έλλειπαν από τις προπονήσεις από 7-14 ημέρες, 6 αθλητές έλλειπαν για 1-6 ημέρες και 3 για περισσότερο από 30 ημέρες. Τέλος, από τους 9 αθλητές που τραυματίστηκαν 3 η συνεχόμενη φορά το ίδιο έτος, οι 3 έλλειπαν από τις προπονήσεις για 1-6 ημέρες, 3 για 7-14 ημέρες και 3 για περισσότερο από 30 ημέρες. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την αγωνιστική περίοδο σημειώθηκαν 23 τραυματισμοί. Δέκα πέντε αθλητές δήλωσαν πώς είχαν τουλάχιστον έναν τραυματισμό με τους 9 από αυτούς να λείπουν για περισσότερο από 30 ημέρες από τις προπονήσεις τους, 4 αθλητές έλειψαν από 7-14 ημέρες και 2 μόνο για 1-6 ημέρες. Για δεύτερη φορά τραυματίστηκαν 6 άτομα εκ των οποίων οι 4 έλειψαν από 7-14 ημέρες και οι 2 από 1-6. Τέλος 2 άτομα τραυματίστηκαν και Τρίτη φορά την ίδια αγωνιστική περίοδο με τον έναν να λείπει από τις προπονήσεις από 1-6 ημέρες και τον άλλον περισσότερο από 30 ημέρες, γεγονός που δείχνει την σοβαρότητα του τραυματισμού του. 46

47 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο τραυματίζονται 19 αθλητές,ακόμα λιγότεροι δηλαδή από τις προηγούμενες αγωνιστικές περιόδους. Στον 1 ο τραυματισμό δηλώθηκαν 11 απαντήσεις, με 5 αθλητές να σημειώνουν πως απείχαν από τις προπονήσεις για 7-14 ημέρες, 3 για 1-6 ημέρες και 3 για περισσότερο από 30 ημέρες ενώ 6 αθλητές δήλωσαν πως τραυματίστηκαν και 2 η φορά. Από αυτούς οι 4 απείχαν από τις προπονήσεις για 7-14 ημέρες και οι 2 για 1-6 ημέρες. Τέλος, 2 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά με τον έναν να απέχει από τις προπονήσεις για 1-6 ημέρες και τον δεύτερο για ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την διάρκεια της περιόδου καταγράφονται 17 τραυματισμοί. Στον 1 ο τραυματισμό σημειώνονται 9 απαντήσεις. Από αυτές, 4 αθλητές έλειψαν για 7-14 ημέρες, 3 για 1-6 ημέρες και 2 για περισσότερο από 30 ημέρες. Δεύτερο τραυματισμό παρουσίασαν 5 αθλητές νε τους 3 να λείπουν από τις προπονήσεις για 7-14 ημέρες και τους 2 για 1-6 ημέρες. Τέλος, 3 αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά. Οι δύο έλειψαν από τις προπονήσεις για 7-14 ημέρες και ο ένας για 1-6 ημέρες. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος, την αγωνιστική περίοδο παρουσιάστηκαν 19 τραυματισμοί. Δέκα τρείς αθλητές δήλωσαν πως τραυματίστηκαν έστω μία φορά. Από αυτούς, 6 έλειψαν για περισσότερο από 30 ημέρες, 5 για 1-6 ημέρες ενώ 2 για 7-14 ημέρες. Δεύτερη φορά το ίδιο έτος τραυματίστηκαν 3 αθλητές με τους 2 να λείπουν από τις προπονήσεις περισσότερο από 30 ημέρες και τον έναν για 7-14 ημέρες ενώ οι ίδιοι τραυματίστηκαν και 3 η φορά με τον έναν να λείπει περισσότερο από 30 ημέρες και τους άλλους 2 για 7-14 ημέρες. 23. Ποιος ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης του τραυματισμού; Α) Συντηρητική Αντιμετώπιση Β) Χειρουργική αντιμετώπιση ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Κατά την διάρκεια της περιόδου , από τους 71 τραυματισμούς που καταγράφηκαν οι 43 βρίσκονται στον 1 ο τραυματισμό όπου οι 40 θεραπεύτηκαν με συντηρητική αντιμετώπιση και οι 3 με χειρουργική. Επιπλέον, 20 αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά με τους 19 να ακολουθούν συντηρητική αντιμετώπιση και τον ένα χειρουργική ενώ 8 τραυματίστηκαν και 3 φορά με την ακολουθώντας όλοι συντηρητική αντιμετώπιση 47

48 ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο , από τους 23 τραυματισμούς που σημειώθηκαν οι 15 καταγράφηκαν ως 1 ο τραυματισμός. Από αυτούς, 12 αθλητές ακολούθησαν συντηρητική αντιμετώπιση και 3 χειρουργική. Δεύτερο τραυματισμό την ίδια χρονιά είχαν 7 αθλητές με τον έναν μόνο να ακολουθεί χειρουργική αντιμετώπιση και τους άλλους έξι συντηρητική ενώ ένας αθλητής, ο οποίος τραυματίστηκε και 3 η φορά ακολούθησε για τη θεραπεία του συντηρητική αντιμετώπιση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο σημειώθηκαν 16 τραυματισμοί με τους 10 να βρίσκονται στον 10 τραυματισμό. Από αυτούς 9 θεραπεύτηκαν με συντηρητική αντιμετώπιση και ένας με χειρουργική. Από τους 5 που τραυματίστηκαν και 2 η φορά το ίδιο έτος οι 4 ακολούθησαν χειρουργική αντιμετώπιση για τη θεραπεία τους και ο ένας χρειάστηκε χειρουργική. Τέλος ένας αθλητής τραυματίστηκε και 3 η φορά και ακολούθησε συντηρητική αντιμετώπιση. ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο καταγράφονται 17 τραυματισμοί. Από αυτούς οι 9 βρίσκονται στον 1 ο τραυματισμό με 8 αθλητές να ακολουθούν συντηρητική αντιμετώπιση και έναν χειρουργική. Πέντε αθλητές τραυματίστηκαν και 2 η φορά με 4 να ακολουθούν συντηρητική αντιμετώπιση και έναν χειρουργική ενώ και οι 3 αθλητές που τραυματίστηκαν για 3 η φορά ακολούθησαν συντηρητική αντιμετώπιση ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Τέλος, την αγωνιστική περίοδο καταγράφονται 20 τραυματισμοί. Στον 1 ο τραυματισμό δηλώνονται 13 απαντήσεις με τις 11 να αναφέρονται σε συντηρητική αντιμετώπιση έπειτα από τραυματισμό και τις 2 σε χειρουργική. Στον δεύτερο τραυματισμό που παρουσίασαν 4 άτομα, οι 3 ακολούθησαν συντηρητική και ο ένας χειρουργική αντιμετώπιση ενώ οι ίδιοι αθλητές τραυματίστηκαν και 3 η φορά με 3 να ακολουθούν συντηρητική και ένας χειρουργική αντιμετώπιση. Από τις απαντήσεις της ερώτησης αυτής μπορούμε να διακρίνουμε για άλλη μια φορά την φθίνουσα πορεία τον τραυματισμό από το 2012 μέχρι και το 2017 ( 71, 23, 16,17,20) κάτι που μπορούμε να βγάλουμε και σαν γενικό συμπέρασμα μέσα από όλες τις ερωτήσεις που απαντήθηκαν στο ερωτηματολόγιο μας, επαληθεύοντας έτσι την αρχική μας υπόθεση. Διαγράμματα Αποτελεσμάτων Ερωτηματολογίου 48

49 11. Ο τραυματισμός προέκυψε κατά τη διάρκεια:

50

51 Αν ήταν σε αγώνα,σε ποια φάση ήταν;

52

53

54 13. Ο τραυματισμός προέκυψε από :

55

56 Εάν προέκυψε από σύγκρουση κατά τη διάρκεια του αγώνα, ξεκίνησε :

57

58

59 15. Σε ποια τεχνική οφειλόταν ο τραυματισμός;

60

61 Η τεχνική από την οποία προήλθε ο τραυματισμός ξεκινούσε με :

62

63

64 17. Είχε ως στόχο :

65 a)

66 18.Το λάκτισμα ήταν :

67

68 19.Που οφειλόταν κατά την γνώμη σας ο τραυματισμός;

69

70 20. Τι είδους τραυματισμός παρουσιάστηκε;

71

72 21. Σε ποιο μέρος του σώματος τραυματίστηκες ;

73

74 22.Απουσία από προπονήσεις μετά τον τραυματισμό;

75

76 23. Ποιος ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης του τραυματισμού;

77

78 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7 ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 7.1 Συμπεράσματα σχετικά με τους τραυματισμούς πριν την αλλαγή των κανονισμών. Το Taekwondo είναι μια από τις πιο διαδομένες πολεμικές τέχνες παγκοσμίως και από το 2000 το αγωνιστικό κομμάτι της μάχης έγινε επίσημο ολυμπιακό άθλημα. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως έχει αυξηθεί το ενδιαφέρον για τους τραυματισμούς που προέρχονται από τις πολεμικές τέχνες και πιο ειδικά από το Ταεκβοντο. Λαμβάνοντας υπόψη τα άρθρα του κεφαλαίου 3.4 που αναφέρονται στους τραυματισμούς πριν την αλλαγή των κανονισμών, είναι ενδεικτικό ότι οι τραυματισμοί στο άθλημα του Taekwondo είναι συχνοί κατά την διάρκεια των αγώνων καθώς και κατά την διάρκεια της προετοιμασίας των αθλητών με τις ομάδες τους. Πιο συγκεκριμένα στην ανάλυση που θα ακολουθήσει θα αναφερθούν τα σημεία του σώματος στα οποία τραυματίστηκαν πιο συχνά οι αθλητές καθώς και το είδος των τραυματισμών. Τα δείγματα λήφθηκαν : Aπω το 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ταεκβοντο που το διοργάνωσε το 1983 η Δανέζικη Ομοσπονδία Ταεκβοντο και συμμετείχαν 346 αθλητές από 55 χώρες. Aπό το Καναδικό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Τορόντο το 1997 που συμμετείχαν 219 αθλητές και 99 αθλήτριες. Aπό μια αναδρομική μελέτη 60 Καναδών αθλητών(ανδρών και γυναικών) που συμμετείχαν σε διεθνή τουρνουά και Από την Αμερικανική Δόκιμη Ολυμπιακή Ομάδα το 1998 που ήταν 48 άνδρες και 48 γυναίκες. Πιο συγκεκριμένα, συγκρίνοντας τα άρθρα γίνεται αντιληπτό ότι τα σημεία τα οποία τραυματίστηκαν πιο συχνά οι αθλητές ήταν τα κάτω άκρα, το κεφάλι και ο λαιμός, η πλάτη και τα άνω άκρα. Στο Καναδικό Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο Τορόντο το συνολικό ποσοστό των τραυματισμών ήταν 62,9/1000 αθλητές. Τόσο οι άνδρες (32/1000) όσο και οι γυναίκες(15,2/1000) τραυματίστηκαν στα κάτω άκρα κατά κύριο λόγο. Ακολούθησαν οι τραυματισμοί στο κεφάλι και τον λαιμό με ποσοστό 18,3/1000 και τέλος ήταν οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης(άνω και κάτω μέρος πλάτης και κόκκυγας) με ποσοστό 13,8/1000.Η συχνότητα των σημείων που τραυματίζονται επιβεβαιώνεται και από την αναδρομική μελέτη των Καναδών αθλητών που συμμετείχαν σε διεθνή τουρνουά καθώς πρώτη σε σειρά ήταν οι τραυματισμοί των κάτω ακρών με ποσοστό 46,5%,μετα ακλούθησαν των άνω άκρων με 18%,της πλάτης με 10% και τέλος του κεφαλιού με 3,6%.Επισης,τα ανατομικά μέρη με τους πιο συχνούς τραυματισμούς των αθλητών της Ισπανικής εθνικής ομάδας ήταν πάλι τα κάτω άκρα και πιο συγκεκριμένα το γόνατο(21,3%),το πόδι(17%),ο αστράγαλος(12,2%),ο μηρός(11,4%)και η κνήμη(8,8%).το ίδιο φαίνεται και από την Δόκιμη Αμερικανική Ολυμπιακή ομάδα Ταεκβοντο καθώς τα κάτω άκρα ήταν αυτά που τραυματίστηκαν κατά κύριο λόγο και ακολουθεί το κεφάλι.. Ενώ, όπως είναι λογικό να τραυματίζονται συχνότερα τα κάτω άκρα εξαιτίας του στυλ που έχει το Ταεκβοντο, στο 6ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που το οργάνωσε η Δανέζικη Ομοσπονδία από το 4,3% των αθλητών που εισήχθησαν στο νοσοκομείο με 78

79 τραυματισμούς οι 11 ήταν τραυματισμοί στο κεφάλι και τον λαιμό ενώ οι 4 ήταν τραυματισμοί των άκρων(πόδι, γόνατο, δελτοειδής και ωλένη). Όσον αφόρα τα είδη των τραυματισμών ήταν πολλά και κοινά μεταξύ των αθλητών που μελετήθηκαν στα άρθρα. Αρχικά οι μώλωπες και τα αιματώματα ήταν το πιο συχνό είδος τραυματισμού και ακλούθησαν με μεγάλο ποσοστό τα κατάγματα, οι εξαρθρώσεις, τα διαστρέμματα, οι θλάσεις, οι διασείσεις και οι τραυματισμοί των χόνδρων και των αρθρώσεων. Συμπερασματικά λοιπόν γίνεται αντιληπτό μέσα από τα άρθρα ότι στο άθλημα του Ταεκβοντο τα σημεία που τραυματίζονται κατά κύριο λόγο πιο συχνά είναι τα κάτω άκρα, το κεφάλι και ο λαιμός. Οι πιο συχνοί τραυματισμοί εκτός από τους μώλωπες και τα αιματώματα είναι τα διαστρέμματα, οι θλάσεις και οι διασείσεις ενώ ανάμεσα στους άνδρες και τις γυναίκες οι άνδρες τραυματίζονται σε μεγαλύτερο ποσοστό από τις γυναίκες. 7.2 Συμπεράσματα σχετικά με τους τραυματισμούς μετά την αλλαγή των κανονισμών και σύγκριση μεταξύ τους. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, που αφορά τους τραυματισμούς μετά την αλλαγή των κανονισμών, υπήρξαν στο σύνολο 7 διαφορετικά είδη τραυματισμών που αφορούσαν τις αγωνιστικές περιόδους 2012 έως και Αρχικά, οι πιο πολλοί αθλητές έπαθαν κάκωση κάποιου μυός ( 39 καταγεγραμμένοι) ενώ ακολουθεί η θλάση με 36 περιπτώσεις, το διάστρεμμα με 32 και το κάταγμα με 20. Οι τραυματισμοί της σπονδυλικής στήλης ήταν 16 και οι εξαρθρώσεις 2 ενώ μόνο ένας ήταν ο τραυματισμός κάποιου νεύρου. Από την άλλη μεριά, τα σημεία τα οποία τραυματίστηκαν πιο συχνά οι αθλητές ήταν το άκρο πόδι όπου σημειωθήκαν 69 τραυματισμοί του αστράγαλου και 23 του γονάτου και ακολουθεί ο καρπός με 21 περιπτώσεις. Τα πιο επικίνδυνα σημεία του σώματος όπως η σπονδυλική στήλη καταγράφει 16 τραυματισμούς ενώ το κεφάλι και ο αυχένας 9. Τέλος οι λιγότεροι τραυματισμοί καταγράφηκαν στον αγκώνα (5) και στον θώρακα (2). Εκ κατακλείδι, προκύπτει ότι τα σημεία που τραυματίζονται οι αθλητές του Ταεκβοντο ακόμα και μετά την αλλαγή των κανονισμών είναι κοινά με πριν την αλλαγή, με τα κάτω άκρα να τραυματίζονται πιο συχνά κατά κύριο λόγο ενώ μετά ακλουθούν τα άνω άκρα, η σπονδυλική στήλη και το κεφάλι. Κοινό χαρακτηριστικό ανάμεσα στην σύγκριση που γίνεται είναι και το είδος των τραυματισμών με το κάταγμα, την θλάση και την κάκωση κάποιου μυ να πρωταγωνιστούν. 79

80 7.3 Τελικό συμπέρασμα και επαλήθευση της αρχικής υπόθεσης. Σύμφωνα με την αρχική μας υπόθεση οι περισσότεροι τραυματισμοί μετά την αλλαγή των κανονισμών θα ήταν την περίοδο καθώς οι προπονητές δεν θα είχαν χρόνο να προσαρμόσουν τις αλλαγές στην προπόνηση των αθλητών, με τις περιόδους που ακολουθούν ( ) να καταγράφεται σταδιακή μείωση των τραυματισμών. Λαμβάνοντας υπόψη τα αποτελέσματα της έρευνας που πραγματοποιήθηκε,όσον αφόρα στους τραυματισμούς από τις περιόδους 2012 έως και 2017, καταγράφηκαν συνολικά 157 τραυματισμοί. Από αυτούς την αγωνιστική περίοδο σημειωθήκαν 76 τραυματισμοί, την περίοδο τραυματισμοί, το καταγράφηκαν 17 τραυματισμοί, την περίοδο σημειώθηκαν 19 τραυματισμοί ενώ τέλος την αγωνιστική περίοδο μόλις 18. Από τα παραπάνω αποτελέσματα παρατηρούμε πως ενώ το 2012 έως 2013 σημειώθηκαν 76 τραυματισμοί, την αμέσως επόμενη περίοδο ( ) οι τραυματισμοί μειώθηκαν αισθητά (29). Την περίοδο καταγράφονται ακόμα λιγότεροι τραυματισμοί (17) σε σχέση με τις προηγούμενες περιόδους. Τέλος τις αγωνιστικές περιόδους και οι τραυματισμοί κυμαίνονται στα ακριβώς ιδία επίπεδα (19 και 18 αντίστοιχα). Από τα παραπάνω αποτελέσματα προκύπτει πως η αρχική μας υπόθεση επαληθεύεται και με τεκμήρια καθώς από το 2012, που καταγράφηκε ο μέγιστος αριθμός τραυματισμών, μέχρι και το 2017 το σύνολο των τραυματισμών μειώνεται κάθε περίοδο και περισσότερο. 7.4 Προτάσεις. Όπως πρόεκυψε από την έρευνα, οι περισσότεροι τραυματισμοί καταγράφηκαν την αγωνιστική περίοδο αμέσως μετά την αλλαγή των κανονισμών. Κρίνεται σκόπιμο λοιπόν, σε μελλοντική αλλαγή των κανονισμών, να υπάρξει μια μεταβατική περίοδος τόσο για τους αθλητές όσο και για τους προπονητές προκειμένου να μπορέσουν να προσαρμόσουν αυτές τις αλλαγές μέσα στην προπόνηση τους προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοια αποτελέσματα. Έτσι η σωστή εκμάθηση της τεχνικής από τους προπονητές, η καλή φυσική κατάσταση και η σωστή θεραπευτική αγωγή των τραυματισμών θα μειώνουν τον χρόνο αποχής των αθλητών από τις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις. Διότι γνωρίζουμε ότι βασική προϋπόθεση για την για υψηλή επίδοση είναι η ύπαρξη ενός υγιούς οργανισμού. 80

81 ΚΕΦΑΛΑΙΟ 8 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Altarriba-Bartes, A., Drobnic, F., Til, L., Malliaropoulos, N., Montoro, B., & Irurtia, A. (2014). Epidemiology of injuries in elite taekwondo athletes: two Olympic periods cross-sectional retrospective study. BMJ open, 4(2), e Behm D., Halperin I., Aboodarba S.J., Button D.C, Andersen L.L (2014). Roller Massager improves range of motion of plantar flexor muscles without subsequent decreases in force parameters. Int J Sports Phys Ther Feb; 9(1): Beis K. (2015). Taekwondo. Oλυμπιακό άθλημα. Feehan M., Waller A. (1995). Precompetition injury and subsequent tournament performance in full-contact Taekwondo. British Journal of Sports Medicine Vol. 29, No 4, pp , Kazemi, M., Shearer, H., & Choung, S. (2005). Pre-competition habits and injuries in Taekwondo athletes. BMC Musculoskeletal Disorders, 6(1), 26. Kazemi M., Pieter W. (2004). Injuries at a Canadian National Taekwondo Championships: a prospective study. BMC Musculoskeletal Disorders 2004, 5:22. Pieter W., Fife G.P, Michael O'Sullivan D. (2012). Competition injuries in taekwondo: a literature review and suggestions for prevention and surveillance. British Journal of Sports Medicine 2012;46: Rowntree R. (1997). A conceptual framework for the study of human ecosystems in urban areas. December 1997, Volume 1, Issue 4, pp Siana J.E, Borum P, Kryger H. (1986). Injuries in Taekwondo. Br J Sports Med : Zemper, D., & Pieter, W. (1989). Injury rates during the 1988 US Olympic Team Trials for taekwondo. British Journal of Sports Medicine, 23(3), Ziaee, V., Rahmani, H., & Rostami, M. (2011). Injury rates in Iranian taekwondo athletes; a prospective study. Asian J. Sports Med Mar; 1 (1):

82 Κεχαγιάς, Δ.(2004). Τεχνικά Χαρακτηριστικά του Taekwondo. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Τελέθριον. Μπέης Κ., Αμπατζίδης Γ., Κίτσιος Α., Τσάκλης Π. (1998). " Οι κακώσεις, τα Knock Out και οι εγκαταλείψεις του αγώνα στο TAEKWONDO, σε σχέση με τις αγωνιστικές κατηγορίες και τις κατηγορίες βάρους των αθλητών-τριών". 3ο Ευρωπαϊκό Συνέδριο στην Προσαρμοσμένη Φυσική Δραστηριότητα. Ροδοβίτης, Βασίλης: TAEKWONDO, η αθλητική του διάσταση, Εκδόσεις Σάλτο, Θεσσαλονίκη, Χριστοδουλάκης, Σ. (2006). Συμβολή στη μαχητική τέχνη του Taekwondo. Αθήνα: Εκδόσεις Λογοσοφία

83 ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 1.ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΛΑΚΤΙΣΜΑΤΩΝ Αp Chagi - Μπροστινό Λάκτισμα ( 83

84 Dollyo Chagi Πλάγιο ημικυκλικό λάκτισμα ( Dwi Chagi - Λάκτισμα από πίσω ( 84

85 Yop Chagi - Πλάγιο λάκτισμα (χτύπημα με την φτέρνα) ( Naeryo Chagi - Μπροστινό κατακόρυφο λάκτισμα (χτύπημα στο κατέβασμα) ( 85

86 Huryeo Chagi (Nakka Chagi) - Αγκιστρωτό λάκτισμα από έξω προς τα μέσα ( Bandal Chagi - Λάκτισμα από μέσα προς τα έξω ( 86

87 2. ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ 87

88 88