ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ

Transcript

1 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ

2 2Περιλήψεις A01 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 1 Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-10:20 ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ Μέτρηση του πάχος της στιβάδας των γαγγλιακών ινών πριν και μετά από Yag laser περιφακιοτομή Δημήτριος Αλωνιστιώτης, Παναγιώτα Φαρμάκη, Γεώργιος Σαϊτάκης, Αλέξανδρος Τάκης, Νικόλαος Καραχάλιος, Νεκταρία Τσιλιμπώκου, Αγγελική Άνδρου 2 η Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νοσοκομείο «Αττικόν», Αθήνα, Ελλάδα Σκοπός: Η μελέτη της περιθηλαίας στιβάδας των γαγγλιακών ινών (RNFL) σε ασθενείς με ήπια θόλωση περιφακίου, πριν και μετά από Yag laser περιφακιοτομή και η εκτίμηση της επίδρασης της θόλωσης στις τιμές της RNFL. Υλικό & Μέθοδος: Προοπτική μελέτη. 15 οφθαλμοί (7 άντρες, 8 γυναίκες) με ήπια θόλωση περιφακίου (αρχική οπτική οξύτητα >4/10) που υποβλήθηκαν σε Yag laser και μέτρηση του πάχους της RNFL με οπτική τομογραφία συνοχής (SD-OCT) Disc map (RS 3000, Nidek Co) προ και μετά την εφαρμογή Laser. Έγινε στατιστική επεξεργασία των διαφορών με πρόγραμμα SPSS. Αποτελέσματα: H μέση τιμή για την RNFL ήταν 87, 8 προ του laser και 92, 1 μετά το laser. Το μέσο πάχος ανά τεταρτημόρια για το ανώτερο ήταν 99, 4 μm προ και 105, 7 μετά, δηλαδή εμφάνισε αύξηση 6, 5%. Για το κατώτερο τεταρτημόριο ήταν 111 μm προ και 117 μετά, δηλαδή αυξήθηκε 5, 5% ανάμεσα στις δύο μετρήσεις. Σε 11/15 ασθενείς παρατηρήθηκε αύξηση της τιμής της RNFL, σε 2/15 έμεινε περίπου σταθερή και σε 2/15 παρουσίασε μείωση στην μέτρηση μετά το Yag Laser. Η τιμή της RNFL ήταν παθολογική σε 5/15 ασθενείς και σε 1/15 ήταν οριακή. Η μέση οπτική οξύτητα πριν το Yag Laser ήταν 5, 5/10 και μετά ανήλθε σε 8, 5/10, κατά μέσο όρο. Συμπεράσματα: Φαίνεται ότι η μέτρηση του πάχους της RNFL επηρεάζεται από την θόλωση του περιφακίου και παρουσιάζει ψευδώς μειωμένη τιμή. Παρόμοια παρατήρηση έχει γίνει και με την παρουσία καταρράκτη. Η διαπίστωση αυτή πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν κατά την εξέταση υπόπτων γλαυκωματικών ασθενών.

3 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A02 Συγκριτικη αναδρομικη μελετη με 12 μηνες μετεγχειρητικο ελεγχο αναμεσα στην Ab externo Καναλοπλαστικη και την Τραμπεκουλεκτομη με Μυτομικινη MMC 0, 02% και Ologen Ηρακλής Βασταρδης, Σοφια Φιλη, Ζησης Γκατσιουφας, Markus Kohlhaas St. Johannes Hospital Augenklinik Dortmund, Johannesst. 9-13, 44137, Dortmund, Deutschland Universitätsspital Basel Augenklinik, Mittlere Str. 91, 4056, Schweiz Σκοπός: Η συγκριση αναμεσα στην Ab externo καναλοπλαστικη και την Τραμπεκουλεκτομη με Μυτομικινη MMC 0, 02% και Ologen σε ψευδοφακικους οφθαλμους με πρωτοπαθες γλαυκωμα ανοιχτης γωνιας, οσον αφορα την μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης, την μετεγχειρητικη επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων, τις μετεγχειρητικες επιπλοκες και τις επιπροσθετες γλαυκωματικες επεμβασεις μετεγχειρητικα. Υλικά και Μέθοδοι: 104 ψευδοφακικοι οφθαλμοι υποβληθηκαν σε Ab externo Καναλοπλαστικη μεσω μικροκαθετηρα itrack 250 A ενω 136 οφθαλμοι σε Τραμπεκουλεκτομη με Μυτομικινη MMC 0, 02% και Ologen. Οι δυο ομαδες δημιουργηθηκαν αναλογως της επεμβασης, της κοιλανσης της οπτικης θηλης και του οπτικου τους πεδιου. H αξιολογηση της επιτυχιας κριθηκε σε συναρτηση με το ποσοστο επιτευξης της μειωσης της ενδοφθαλμιας πιεσης στους τιθεμενους στοχους ως απολυτως επιτυχεις (μετεγχειρητικη ενδοφθαλμια πιεση 5 mmhg, και 15 mmhg) διχως να χρηζει περαιτερω χειρουργικης η συντηρητικης θεραπειας και σε σχετικα επιτυχεις (μετεγχειρητικη ενδοφθαλμια πιεση 15 mmhg) στην περιπτωση χορηγησης γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα για την επιτευξη στοχου. Τα αποτελεσματα των επεμβασεων του μεσου ορου της μειωσης της πιεσης και της επανεναρξης γλαυκωματικων ουσιων μεχρι 12 μηνες αναλυθηκαν μεσω πολυμεταβλητής ανάλυσης διακύμανσης (2 Ways ANOVA), ενω η συγκριση αναμεσα στης δυο κατηγοριες του ποσοστου επιτευξης της μειωσης και διατηρησης της πιεσης στους τιθεμενους στοχους μετεγχειρητικα στο διαστημα των 12 μηνων αξιολογηθηκε με το Kaplan Meier Log rank test. Η στατιστικη σημασια δοθηκε σε p 0, 05. Αποτελέσματα: Μετεγχειρητικα ο μεσος ορος μειωσης της ενδοφθαλμιας πιεσης στη Καναλοπλαστικη στους 12 μηνες ηταν 14, 9±0, 21 mmhg (95% CI 14, 56 bis 15, 39 mmhg). Αντιστοιχα για την Τραμπεκουλεκτομη ηταν 11, 7±0, 17 mmhg (95% CI 11, 44 bis 12, 14 mmhg). Η πολυμεταβλητη αναλυση διακυμανσης και το τεστ συγκρισης μεταβλητων οσον αφορα τη μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης και την επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα στις δυο ομαδες ηταν στατιστικα σημαντικη (p<0, 001 και p<0, 001 αντιστοιχως). Η μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης για την καναλοπλαστικη στους τιθεμενους στοχους κριθηκε ως απολυτως επιτυχεις σε ποσοστο 20, 19 % ενω στην Τραμπεκουλεκτομη το αντιστοιχο αποτελεσμα στους 12 μηνες ηταν 52, 21% (Kaplan Meier Log rank test p<0, 0001). Η σχετικη επιτυχια στην Καναλοπλαστικη ηταν 65, 38 % και στην Τραμπεκουλεκτομη 77, 21% (Kaplan Meier Log rank test p=0, 04). Μετεγχειρητικα οι πιο συνηθης επιπλοκες στη Καναλοπλαστικη ηταν το υφαιμα, η διεγχειρητικη μερικη αποκοληση της δεσκεμετειου στιβαδας του κερατοειδους και η εφημερη μετεγχειρητικη αυξηση της ενδοφθαλμιας πιεσης, ενω στην Τραμπεκουλεκτομη η υποτονια και η αναταση εμπροσθιου θαλαμου με ιξωδοελστικα. Συμπέρασματα: Η καναλοπλαστικη και η Τραμπεκουλεκτομη μειωνουν σημαντικα και με αρκετη ασφαλεια την ενδοφθαλμια πιεση σε ψευδοφακικους οφθαλμους με πρωτοπαθες γλαυκωμα ανοιχτης γωνιας. Σε αυτη τη μελετη, η Τραμπεκουλεκτομη σε συνδυασμο τη Μυτομικινη MMC 0, 02% και το Ologen παρουσιασε ανωτερα αποτελεσματα στη διατηρηση της ενδοφθαλμιας πιεσης μετεγχειρητικα στους τιθεμενους στοχους εναντι της ab externo καναλοπλαστικης. 3

4 4Περιλήψεις A03 Συγκριση αποτελεσματων μεταξυ δυο διαφορετικων συστηματων μικροκαθετηρα στην Καναλοπλαστικη ab externο; Μια συγκριτικη αναδρομικη μελετη Ηρακλής Βασταρδης, Σοφια Φιλη, Ζησης Γκατσιουφας, Markus Kohlhaas St. Johannes Hospital Augenklinik Dortmund, Johannesst. 9-13, 44137, Dortmund, Deutschland Universitätsspital Basel Augenklinik, Mittlere Str. 91, 4056, Schweiz Σκοπός: H συγκριση και η εκτιμηση της αποτελεσματικοτας αναμεσα σε δυο διαφορετικα συστηματα μικροκαθετηρων στην καναλοπλαστικη, του itrack 250 Α και του Glaucolight DORC σε τρεις μεγαλες υποκατηγοριες: τη μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης, την επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα και την εκτιμιση της αποτελεσματικοτητας της διατασης του Schlemm μεσω ιξωδοελαστικων και ενθεση ραμματος σε συγκριση της διατασης του μονο με ραμμα. Υλικά και Μέθοδοι: 112 ματια συνολικα διαφορετικων τυπου γλαυκωματος, υποβληθηκαν σε καναλοπλαστικη ab externo, υποβοηθουμενη μεσω δυο διαφορετικων μικροκαθετηρων. Η δημιουργια υποομαδων επετεύχθη δια της χρησης του εκαστοτε μικροκαθετηρα (56 ματια itrack 250 A και 46 ματια Glaucolight). Η επανεναρξη θεραπειας με γλαυκωματικες ουσιες στις δυο υποομαδες εκτιμηθηκε μεσω Kaplan Meier Log rank test, ενω μεσω πολυμεταβλητής ανάλυσης διακύμανσης εκτιμηθηκε η αποτελεσματικοτητα των δυο μικροκαθετηρων στην μειωση της εμδοφθαλμιας πιεσης μετεγχειρητικα. Αποτελέσματα: Oσον αφορα την επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα, το Kaplan Meier Log rank test δεν ηταν στατιστικα σημαντικο (p=0, 20) ανεξαρτητως της χρησης μικρoθατετηρα. Η πολυμεταβλητη αναλυση διακυμανσης και το τεστ συγκρισης μεταβλητων οσον αφορα τη μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης μετεγχειρητικα (test between subject effects in 2 Ways ANOVA) σε συναρτηση με την επιλογη μικροκαθετηρα και τον συνδυασμο επιλογης καθετηρα και μετεγχειρητικου χρονου δεν ηταν στατιστικα σημαντικη (p=0, 26 και p=0, 90 αντιστοιχα). Η ενδοφθαλμια πιεση μετεγχειρητικα μειωθηκε σημαντικα για ολους τους τυπους γλαυκωματος (p<0, 001), οπως επισης σημαντικη ηταν η διαφορα της μειωσης της πιεσης αναμεσα στους διαφορετικους τυπους γλαυκωματος (p=0, 002). Τα ψευδοφακικα ματια παρουσιασαν καλυτερη μειωση της πιεσης σε σχεση με τα φακικα (p=0, 03), η επιλογη του μικροκαθετηρα ωστοσο δε φανηκε να επηρεαζει το αποτελεσμα αυτο (p=0, 11 και p=0, 32 αντιστοιχα). Συμπέρασματα: O itrack 250 A και ο Glaucolight εδειξαν εξισου καλα αποτελεσματα στην μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης μετεγχειρητικα. Η επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα φανηκε να μην επηρεαζεται απο την επιλογη μικροκαθετηρα κατα τη διεκπαιρεωση της Καναλοπλαστικης. Οι διαφορετικοι τυποι γλαυκωματος εδειξαν διαφορετικα αποτελεσματα στη μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης. Τα ψευδοφακικα ματια παρουσιασαν καλυτερη μειωση της πιεσης σε σχεση με τα φακικα, αποτελεσμα ομως που δεν επηρεαστηκε απο την επιλογη μικροκαθετηρα. Η διαταση του Schlemm μεσω ιξωδοελαστικων και ενθεση ραμματος εδειξε να λειτουργει ενδεχομενως καλυτερα μονο στον εγγυ μετεγχειρητικο χρονο συγκρητικα με τη διαταση του μονο με ενθεση ραμματος.

5 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A04 Η αποτελεσματικοτητα της Ab externo καναλοπλαστικης και της Φακοκαναλοπλαστικης. Συγκριτικη αναδρομικη μελετη με 12 μηνες μετεγχειρητικο ελεγχο Ηρακλής Βασταρδης, Σοφια Φιλη, Ζησης Γκατσιουφας, Markus Kohlhaas St. Johannes Hospital Augenklinik Dortmund, Johannesst. 9-13, 44137, Dortmund, Deutschland Universitätsspital Basel Augenklinik, Mittlere Str. 91, 4056, Schweiz Σκοπός: Η συγκριση αναμεσα στην Ab externo καναλοπλαστικη και την καναλοπλαστικη σε συνδυασμο με φακοθρυψια, οσον αφορα την μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης, την μετεγχειρητικη επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων, τις μετεγχειρητικες επιπλοκες και τις επιπροσθετες γλαυκωματικες επεμβασεις μετεγχειρητικα. Υλικά και Μέθοδοι: 439 ασθενεις και 602 οφθαλμοι χωριστηκαν σε δυο κυριες κατηγοριες αναλογα με την γλαυκωματικη επεμβαση που υποβληθηκαν (Καναλοπλαστικη και Φακοκαναλοπλαστικη). Οι δυο κυριες κατηγοριες χωριστηκαν επιπλεον σε 3 υποομαδες αναλογως με την σοβαροτητα του γλαυκωματος και τον προεγχηρητικο στοχο μειωσης της ενδοφθαλμιας πιεσης (a 16 mmhg ; b 18 mmhg ; c 21 mmhg). H αξιολογηση της επιτυχιας κριθηκε σε συναρτηση με το ποσοστο επιτευξης της μειωσης της ενδοφθαλμιας πιεσης στους τιθεμενους στοχους ως απολυτως επιτυχεις διχως να χρηζει περαιτερω χειρουργικης η συντηρητικης θεραπειας και σε σχετικα επιτυχεις στην περιπτωση χορηγησης γλαυκωματικων ουσιων μετεγχειρητικα για την επιτευξη στοχου. Τα αποτελεσματα των επεμβασεων του μεσου ορου της μειωσης της πιεσης μεχρι 12 μηνες αναλυθηκαν με ANOVA, ενω η συγκριση αναμεσα στης δυο κατηγοριες του ποσοστου επιτευξης της μειωσης και διατηρησης της πιεσης στους τιθεμενους στοχους μετεγχειρητικα στο διαστημα των 12 μηνων αξιολογηθηκε με το Kaplan Meier Log rank test. Η στατιστικη σημασια δοθηκε σε p 0, 05. Αποτελέσματα: Διεγχειρητικα μεταβληθηκε η καναλοπλαστικη σε αλλες επεμβασεις σε 18 οφθαλμους (2, 99%). Μετεγχειρητικα οι πιο συνηθης επιπλοκες και στις δυο κατηγοριες ηταν το υφαιμα, η διεγχειρητικη μερικη αποκοληση της δεσκεμετειου στιβαδας του καρατοειδους και η εφημερη μετεγχειρητικη αυξηση της ενδοφθαλμιας πιεσης. Ο μεσος ορος μειωσης της ενδοφθαλμιας πιεσης στη Καναλοπλαστικη και στις υποομαδες της στους 12 μηνες ηταν: a) ±4. 5 mmhg, b) ±3. 97 mmhg και c) ±3. 75 mmhg. Αντιστοιχα για την Φακοκαναλοπλαστικη ηταν: a) ±4. 6 mmhg, b) ±4. 11 mmhg και c) ±2. 76 mmhg. Η μειωση της ενδοφθαλμιας πιεσης για την καναλοπλαστικη στους τιθεμενους στοχους κριθηκε ως απολυτως επιτυχεις σε a) %, b) % και c) % στους 12 μηνες μετεγχειρητικα. Στην Φακοκαναλοπλαστικη το αντιστοιχο αποτελεσμα στους 12 μηνες ηταν a) %, b) % και c) %. Το Kaplan Meier Log rank test ηταν στατιστικα σημαντικο αναμεσα στις δυο κατηγοριες για τις υποομαδες a 16 mmhg c 21 mmhg (p= και p= , αντιστοιχα) οσον αφορα την απολυτη επιτυχια, ωστοσο, δεν ηταν στατιστικα σημαντικο για την b 18 mmhg (p=0. 69). Η σχετικη επιτυχια στην Καναλοπλαστικη ηταν a) %, b) % και c) % ενω στην Φακοκαναλοπλαστικη ηταν a) %, b) % και c) % αντιστοιχως. 23 οφθαλμοι (3, 93%) υποβληθηκαν σε περαιτερω μετεγχειρητικες γλαυκωματικες επεμβασεις. Συμπέρασματα: Η καναλοπλαστικη και η καναλοπλαστικη σε συνδυασμο με φακοθρυψια μειωνουν σημαντικα και με ασφαλεια την ενδοφθαλμια πιεση. Σε αυτη τη μελετη, η καναλοπλαστικη σε συνδυασμο με φακοθρυψια παρουσιασε ανωτερα αποτελεσματα στη διατηρηση της ενδοφθαλμιας πιεσης μετεγχειρητικα στους τιθεμενους στοχους εναντι της καναλοπλαστικης. Ωστοσο και οι δυο τεχνικες χρειαζονται περαιτερω χειρουργικες γλαυκωματικες επεμβασεις η επανεναρξη γλαυκωματικων ουσιων οταν ο στοχος δεν επιτυγχανεται επαρκως. 5

6 6Περιλήψεις A05 Νέα τεχνική για γωνιοσκοπία με smartphone χωρίς τη χρήση σχισμοειδούς λυχνίας Νικόλαος Κάππος 1, Βασίλειος Λιαράκος 2, Αντώνιος Τριαντάφυλλος 2, Εμμανουήλ Καβαλαράκης 2, Ιωάννης Παπαευθυμίου 2, Σταύρος Γιαννικάκης 2 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: H επινόηση μιας εναλλακτικής φθηνής και εύχρηστης μεθόδου για απεικόνιση της γωνίας του προσθίου θαλάμου μέσω smartphone χωρίς τη χρήση σχισμοειδούς λυχνίας. Υλικό & Μέθοδος: Για την υλοποίηση της μεθόδου, χρησιμοποιηθήκαν ένα smartphone, ένας θετικός σφαιρικός φακός 20 D, ένας τρικατοπτρικός φακός Goldmann και ιξωδοελαστικό συζευκτικό υλικό. Ο θετικός σφαιρικός φακός +20 D σταθεροποιήθηκε έμπροσθεν της φωτεινής πηγής και του φακού κάμερας του smartphone με χαρτοταινία και ενεργοποιήθηκε εφαρμογή λήψης φωτογραφιών και βίντεο με ανοιχτό φωτισμό. Με τον ασθενή σε ύπτια θέση τοποθετήθηκε τρικατοπτρικός φακός Goldmann και το smartphone τοποθετήθηκε σε θέση που να είναι δυνατή η λήψη φωτογραφιών και βίντεο σε κοντινή απόσταση. Αποτελέσματα: Μέσω της περιγραφόμενης τεχνικής ελήφθησαν ικανοποιητικής ανάλυσης και ευκρίνειας φωτογραφίες και βίντεο 360 ο, που απεικονίζουν τις δομές της γωνίας του προσθίου θαλάμου. Οι ληφθείσες φωτογραφίες και βίντεο μπορούν να επεξεργαστούν, να αποθηκευτούν και να αποσταλούν ηλεκτρονικά. Συμπεράσματα: Η περιγραφόμενη τεχνική αποτελεί έναν αξιόπιστο και φθηνό τρόπο απεικόνισης της γωνίας του προσθίου θαλάμου με ελάχιστα. Η δυνατότητα επεξεργασίας, αποθήκευσης και ηλεκτρονικής αποστολής των αρχείων μπορεί να συμβάλει στην καλύτερη ανάλυση των δεδομένων καθώς και την εφαρμογή αυτής της τεχνικής στην τηλεϊατρική.

7 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A06 Επανεκτίμηση αποτελεσματικότητας ενός έτους της τροποποιημένης τραμπεκουλεκτομής SMART σε αυξημένο δείγμα ασθενών Χρύσα Τερζιδου, Αλεξάνδρα Τριβλή, Γεώργιος Δαλιάνης Τμήμα Γλαυκώματος, Οφθαλμολογικό Τμήμα, Γ. Ν. Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων, Ν. Ιωνία, Αθήνα Σκοπός: Να επανεκτιμήσουμε την αποτελεσματικότητα της τροποποιημένης τραμπεκουλεκτομής (SMART: Stab Incision MMC-Assisted Rapid Trabeculectomy) στο έτος. Υλικό και Μέθοδος: 41 οφθαλμοί 33 ασθενών, ετών (μέση ηλικία έτη), υπεβλήθησαν σε αντιγλαυκωματική (31 περιστατικά-ομάδα 1 ή συνδυασμένη αντιγλαυκωματική με αφαίρεση καταρράκτη επέμβαση (10 περιστατικά- Ομάδα 2) με την SMART τεχνική: υπό τον επιπεφυκότα 0. 1 ml ένεση MMC mg με lidocaine και μικρό fornix base άνοιγμα (3. 5 mm) στον επιπεφυκότα. Είσοδος στον Π/Θ 1, 5 mm πίσω απ το ΣΚΟ με μαχαιρίδιο 2, 4mm, δίπλο punch (1 mm) και περιφερική ιριδεκτομή. Τοποθέτηση ενός ρυθμιζόμενου ράμματος και συρραφή του επιπεφυκότα με matrix ράμματα (10-0 nylon). Κατά την παρακολούθηση, έγινε ένεση 5-FU στην αμπούλα σε όσους χρειαζόταν. Η μέση προεγχειρητική ΕΟΠ ήταν mmhg (από 14 εώς 44mmHg) με μέσο αριθμό φαρμάκων προεγχειρητικά 3, 3. Αποτελέσματα: Η μέση μετεγχειρητική παρακολούθηση ήταν μήνες (12-46 μήνες). Στον 1 χρόνο μετεγχειρητικά, η μέση ΕΟΠ ήταν 11 mmhg και ο μέσος αριθμός αντιγλαυκωματικών φαρμάκων ήταν 0. 7 με μέση μείωση της ΕΟΠ κατά mmhg και των αντιγλαυκωματικών κατά Κατά την παρακολούθηση, όλοι οι ασθενείς της Ομάδας 1 και 8 από τους 10 ασθενείς της Ομάδας 2 χρειάστηκαν επιπλέον ένεση 5-FU (1. 56 ένεση ανά ασθενή). Δεν παρατηρήθηκαν μείζονες διεγχειρητικές ή μετεγχειρητικές επιπλοκές. Στο 100% των περιπτώσεων η ΕΟΠ ήταν <15 mmhg. Συμπεράσματα: Σε διπλάσιο δείγμα ασθενών επιβεβαιώνονται τα θετικά αρχικά μας αποτελέσματα. Η SMART τεχνική με μετεγχειρητική διαχείρηση της αμπούλας με ανοσοτροποποιητικούς παράγοντες συνεχίζει να είναι μια ασφαλής εναλλακτική της κλασσικής τραμπεκιουλεκτομής, με καλό έλεγχο της ΕΟΠ σε ασθενείς με ελάχιστη παρακολούθηση το ένα έτος. Αναμένονται τα αποτελέσματα αυτών των ασθενών με μεγαλύτερη περίοδο παρακολούθησης. 7

8 8Περιλήψεις A07 Εκ των έσω ανακατασκευή διηθητικής φυσσσαλίδος (Ab- Interno revision) Αρχικά Αποτελέσματα. Χρύσα Τερζίδου, Αλεξάνδρα Τριβλή, Γεώργιος Δαλιάνης Τμήμα Γλαυκώματος, Οφθαλμολογικό Τμήμα, Γ. Ν. Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων, Ν. Ιωνία, Αττική Σκοπός: Να εκτιμήσουμε την ασφάλεια και τα αποτελέσματα μιας νέας τεχνικής αναθεώρησης (revision) της τραμπεκουλεκτομής. Υλικό και Μέθοδος: 9 οφθαλμοί 9 ασθενών με μη λειτουργούσα διηθητική φυσαλίδα (εγκυστωμένη ή ινωμένη), υπεβλήθησαν σε εκ των έσω ανακατασκευή της διηθητικής φυσαλίδος με διεγχειρητική χρήση MMC: γίνεται ένεση διαλύματος MMC mg με λιδοκαίνη σε 0. 1 ml υπό τον επιπεφυκότα άνωθεν της αμπούλας, ακολουθούμενη από προσεκτική έκπλυση. Δημιουργούμε δύο τομές 20 g στον κερατοειδή ώστε να εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή προσπέλαση του χειρουργικού εργαλείου στο σημείο της τραμπεκουλεκτομής. Με το ειδικό εργαλείο (Grover Fellman Sclerostomy spatula), μέσω του προσθίου θαλάμου στοχεύουμε στην υπάρχουσα σκληροτομή και χειριζόμαστε τους ιστούς ώστε να λύσουμε τα σημεία της ίνωσης έως ότου σχηματιστεί εκ νέου διηθητική φυσσαλίδα. Γίνεται προσεκτική πλύση του προσθίου θαλάμου και χορηγείται κεφουροξίμη εντός του Π/Θ. Τοπικό κορτικοστεροειδές χρησιμοποιείται μετεγχειρητικά για 6 εβδομάδες. Αποτελέσματα: Η μέση προεγχειρητική ΕΟΠ ήταν mmhg (17-38mmHg) με μέσο αριθμό 2. 9 φαρμάκων. Ο μέσος χρόνος από την αρχική τραμπεκουλεκτομή ήταν 36 μήνες για τους 6 ασθενείς (22-48 μήνες), και 12, 20 και 23 έτη μετεγχειρητικά για τους τρεις ασθενείς. Δεν παρατηρήθηκαν μείζονες διεγχειρητικές ή μετεγχειρητικές επιπλοκές. Σε έναν ασθενή παρατηρήθηκε μικρή αιμορραγία στον Π/Θ διεγχειρητικά που υφέθηκε λίγες ημέρες αργότερα. Η μέση μετεγχειρητική ΕΟΠ ήταν 7. 5 mmhg (4-13 mmhg) με μέσο αριθμό 0. 2 φαρμάκων και μέσο διάστημα παρακολούθησης 4. 4 μήνες (2-10 μήνες). Συμπεράσματα: Η Ab-Interno trabeculectomy revision με MMC φαίνεται να είναι μια ασφαλής προσέγγιση στις μη λειτουργικές διηθητικές φυσαλίδες, παρατείνοντας την ανάγκη για νέα αντιγλαυκωματική επέμβαση. Παρατηρήθηκε καλός έλεγχος της ΕΟΠ, χωρίς μείζονες επιπλοκές. Χρειάζονται περισσότεροι ασθενείς και μεγαλύτερη περίοδος παρακολούθησης για να επιβεβαιώσουμε τα αποτελέσματά μας.

9 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 2 Πέμπτη 6 Ιουνίου :20-11:30 ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ A08 Περιγραφή των τεχνικών εκτέλεσης ενδοϋαλοειδικών ενέσεων anti-vegf παραγόντων στην Ελλάδα Νικόλαος Κάππος 1,4, Βασίλειος Λιαράκος 2, Σταύρος Γιαννικάκης 2, Βίκυ Παπανικολάου 3 1 Ειδικεύομενος Οφθαλμολογίας, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 3 Αν. Καθηγήτρια, Διοίκηση & Ποιότητα στις Υπηρεσίες Υγείας, Τομέας Αρχών Διοίκησης και Οργάνωσης Υπηρεσιών Υγείας, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, Αθήνα 4 Φοιτητής Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας, Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, Αθήνα Σκοπός: η περιγραφή των τεχνικών και πρακτικών που εφαρμόζονται κατά την εκτέλεση ενδοϋαλοειδικών ενέσεων στην Ελλάδα. Υλικό & Μέθοδος: Ανώνυμη ηλεκτρονική φόρμα ερωτηματολογίου 25 ερωτήσεων σχετικά με τεχνικές αντισηψίας, τη χορηγούμενη αναισθησία, την προφυλακτική αντιβιοτική αγωγή και την μετεγχειρητική εκτίμηση εστάλη ηλεκτρονικά σε ειδικούς και ειδικευόμενους οφθαλμίατρους που εκτελούν ενδοϋαλοειδικές ενέσεις σε όλη την ελληνική επικράτεια. Αποτελέσματα: Το 50, 8% των συμμετεχόντων εκτελεί ενδοϋαλοειδικές ενέσεις σε χειρουργική αίθουσα, ενώ το 49, 2% σε χώρο εξωτερικού ιατρείου υπό άσηπτες συνθήκες. Η πλειοψηφία των χειρουργών χρησιμοποιεί αποστειρωμένα γάντια (96, 8%), αποστειρωμένο βλεφαροδιαστολέα (96, 8%), χειρουργική μάσκα (82, 5%) και χειρουργικό πεδίο (68, 5%). Ως αντισηψία το 96, 8% χρησιμοποιεί ιωδιούχο ποβιδόνη (Betadine) τόσο στο κόλπωμα του επιπεφυκότα όσο και στην περιοφθαλμική περιοχή. Όλοι οι χειρουργοί (100%) χρησιμοποιούν ως αναισθησία τοπικά αναισθητικά (προπαρακαΐνη, λιδοκαΐνη) υπό τη μορφή σταγόνων. Η προφυλακτική αντιβιοτική αγωγή χορηγείται προ (42, 9%), κατά (76, 2%) και μετα (96, 8%) την ενδοϋαλοειδική ένεση, ενώ το συνηθέστερο δασολογικό σχήμα είναι κινολόνες (34, 9%) για τρεις με τέσσερις ημέρες (41, 3%) μετα την ένεση. Η συχνότερη θέση εκτέλεσης είναι το άνω κροταφικό τεταρτημόριο (52, 4%), ενώ η απόσταση του σημείου εισόδου από το σκληροκερατοειδές όριο εκτιμάται συνήθως με διαβήτη (76, 2%). Η αιμάτωση του οπτικού νεύρου ελέγχεται μετεγχειρητικά από την πλειοψηφία (85, 7%) με αδρή εκτίμηση οπτικής οξύτητας (73%). Συμπεράσματα: Οι οφθαλμίατροί που πραγματοποιούν ενδοϋαλοειδικές ενέσεις anti-vegf παραγόντων στην Ελλάδα χρησιμοποιούν διαφορετικές τεχνικές και πρακτικές προ, κατά και μετά την εκτέλεση τους. Κρίνεται, ίσως, χρήσιμη η υιοθέτηση κοινών πρακτικών βάσει κατευθυντήριων οδηγιών από το σύνολο των εκτελούντων ενδοϋαλοειδικές ενέσεις για τον περιορισμό πιθανότητας επιπλοκών. 9

10 10Περιλήψεις A09 Παρουσίαση Περιστατικού μονόπλευρης μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας Νικόλαος Κάππος 1, Ευθύμιος Ζούζουλας 1, Εμμανουήλ Καβαλαράκης 2, Σταύρος Γιαννικάκης 2 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Ναυτικό Νοσοκομείο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση ενός περιστατικού πιθανής μονόπλευρης μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Παρουσίαση Περιστατικού: Θήλυ ασθενής 54 ετών με ελεύθερο ατομικό και οικογενειακό (οφθαλμικό και συστηματικό) ιστορικό προσήλθε αιτιώμενη έκπτωση της περιφερικής όρασης στον αριστερό οφθαλμό, ιδίως σε σκοτοτοπικές συνθήκες, από τετραμήνου. Η οπτική της οξύτητα ήταν 10/10 cc στο δεξιό οφθαλμό και 7/10 ph στον αριστερό, ενώ η ενδοφθάλμια πίεση 16 mm Hg και στους δύο οφθαλμούς. Η αντίληψη χρωμάτων, η οφθαλμοκινητικότητα και τα αντανακλαστικά της κόρης ήταν φυσιολογικά και στους δύο οφθαλμούς. Η κλινική εξέταση του προσθίου ημιμορίου αποκάλυψε οπίσθιο υποκαψικό καταρράκτη στον αριστερό οφθαλμό. Κατά τη βυθοσκόπηση, ο δεξιός οφθαλμός ήταν ελεύθερος παθολογικών αλλοιώσεων, ενώ στον αριστερό ανευρέθησαν στη μέση περιφέρεια ενδοαμφιβληστροειδικές περιαγγειακές διαταραχές της χρωστικής δίκην οστεοβλαστών, ατροφία του μελαγχρόου επιθηλίου και στενές κηρώδεις αρτηρίες. Τα οπτικά πεδία ήταν φυσιολογικά στο δεξιό οφθαλμό, ενώ στον αριστερό διαπιστώθηκε δακτυλιοειδές σκότωμα. Ο αυτοφθορισμός βυθού ανέδειξε υποφθορίζουσες περιοχές στη μέση περιφέρεια στον αριστερό οφθαλμό, ενώ ο δεξιός οφθαλμός ήταν φυσιολογικός. Η οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) δεν ανέδειξε κάποιο παθολογικό εύρημα. Ο έλεγχος με ηλεκτροαμφιβληστροειδογράφημα κατέγραψε παθολογικά κύματα που αφορά όλα τα συστήματα των φωτοϋποδοχέων σε φωτοτοπικές όσο και σκοτοτοπικές συνθήκες στον αριστερό οφθαλμό, ενώ παρατηρήθηκαν φυσιολογικά ευρήματα στον αριστερό οφθαλμό. Συμπέρασμα: Η μονόπλευρη μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μια σπάνια εκφύλιση των φωτοϋποδοχέων, που χαρακτηρίζεται από αλλοιώσεις μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας στον έναν οφθαλμό, ενώ ο έτερος οφθαλμός δεν έχει προσβληθεί. Σε αντίθεση με την κλασσική μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια δεν υπάρχουν ευρήματα που να επιβεβαιώνουν τον κληρονομικό χαρακτήρα της πάθησης. 1 Για την επιβεβαίωση της διάγνωσης, επιβάλλεται αποκλεισμός άλλων παθήσεων που μιμούνται μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια. Βιβλιογραφία: 1. Weiss J, Nicholl R. Non syphilitic unilateral retinitis pigmentosa. Am J Ophthalmol 1968; 65:

11 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A10 Ετερόπλευρη Οξεία Ιδιοπαθής Ωχροπάθεια Αριστοτέλης Καραμαούνας 1, Τρύφων Ρότσος 2, Άννα Μαρία Σιδερή 3, Θεόδωρος Παρασκευόπουλος 4, Πέτρος Πέτρου 5, Ήλίας Γεωργάλας 6 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 2 Πανεπιστημιακός Υπότροφος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 3 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 4 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 5 Πανεπιστημιακός Υπότροφος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 6 Αναπληρωτής Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού οξείας ετερόπλευρης μείωσης όρασης σε 20χρονο άνδρα χωρίς κάποιο γνωστό οφθαλμολογικό ή συστηματικό ιστορικό. Παρουσίαση Περιστατικού: 20χρονος άντρας προσέρχεται στα επείγοντα με οξεία μείωση της όρασης. Η οφθαλμολογική εξέταση του πρόσθιου θαλάμου ήταν φυσιολογική. Η βυθοσκόπηση ανέδειξε κάποια ύποπτη περιοχή στην ωχρά κηλίδα στο επίπεδο του μελαχρόου επιθηλίου. Εγινε πλήρης απεικονιστικός έλεγχος με oct, οπτικό πεδίο, φλουοροαγγειογραφια, αγγειογραφία με ινδοκυανίνη και αυτοφθορισμός. Τέθηκε η διάγνωση της οξείας ιδιοπαθούς ετερόπλευρης ωχροπάθειας (UAIM), μιας σπάνιας φλεγμονώδους αυτοπεριοριζόμενης πάθησης που ορισμένες φορές έπεται μιας ιογενούς συνδρομής. Αποφασίστηκε να μη δωθεί αγωγή περιμένοντας την αυτόματη ανάκαμψη της όρασης. Πράγματι ο ασθενής μέσα σε 3 εβδομάδες επέστρεψε με πλήρη ανάκτηση της όρασης και χωρίς κάποιο υποκειμενικό σύμπτωμα. Συμπεράσματα: Το συγκεκριμένο περιστατικό καταδεικνύει την αξία της κλινικής υποψίας για τη σπάνια αυτή αυτοπεριοριζόμενη οφθαλμική οντότητα σε κάθε περίπτωση οξείας απώλειας όρασης σε νέο ασθενή, καθώς και τη συμβολή της πολλαπλής απεικονιστικής διερεύνησης για την έγκαιρη και ορθή διάγνωση. 11

12 12Περιλήψεις A11 Long-term anatomical and functional results in patients undergoing observation for idiopathic nontractional epiretinal membrane A. Rouvas, I. Chatziralli, G. Koutsocheras, A. Androu, S. Papakonstantinou, MS. Kouvari, D. Alonistiotis, P. Theodossiadis 2 nd Department of Ophthalmology, Attikon University Hospital, Athens - Greece Purpose: To evaluate the anatomical and functional course without surgical intervention in patients with nontractional epiretinal membrane (ERM) using spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT) in a long-term follow-up of ± months. Methods: Participants were 58 patients with nontractional ERM, which was defined as a tear or rip of the ERM in at least one line of OCT scan. All patients were observed without any surgical intervention. All patients underwent ophthalmologic examination, including best-corrected visual acuity (BCVA) measurement, funduscopy, and SD- OCT. Routine follow-up visits were performed every 6 months or earlier at the discretion of the investigator. Results: There was no statistically significant difference in BCVA or central foveal thickness (CFT) at all time points of the follow-up. About 84. 4% of patients presented improvement or stabilization in BCVA at the end of the follow-up, while 53. 4% of patients had a decrease in CFT. All patients had intact ellipsoid zone and none of them needed surgical intervention at the end of the follow-up of ± months. Conclusions: In patients with nontractional ERM, BCVA and CFT may remain stable in a long-term follow-up. Therefore, if ellipsoid zone is intact and there is a tear or rip of ERM in at least one OCT scan, patients can be monitored and surgery may be deferred because of high percentage of structural and functional stability.

13 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A12 Παράγοντες που επηρεάζουν τον βαθμό ικανοποίησης από την anti-vegf θεραπεία ασθενών με νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς Θεόδωρος Μαράκης 1, Χρυσάνθη Κουτσανδρέα 2 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Α. «Γ. Γεννηματάς» 2 Α Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Αθηνών, Γ. Ν. Α. «Γ. Γεννηματάς» Σκοπός: Η Διερεύνηση των παραγόντων που σχετίζονται με τον βαθμό ικανοποίησης από την anti-vegf θεραπεία ασθενών με υγρού τύπου ηλικιακή εκφύλιση ωχράς, καθώς και με τη μεταβολή του με το πέρασμα του χρόνου. Ο βαθμός ικανοποίησης από τη θεραπεία διαμορφώνει το βαθμό συμμόρφωσης των ασθενών σε αυτήν και κατά συνέπεια το βαθμό επιτυχίας της. Υλικό & Μέθοδος: Συμμετείχαν 176 ασθενείς από το τμήμα αμφιβληστροειδούς του Γ. Ν. Α. «Γ. Γεννηματάς», με τουλάχιστον μία ένεση anti-vεgf στο ιστορικό θεραπείας τους. Οι ασθενείς συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια επισκόπηση υγείας SF-12, Macular Degeneration Treatment Satisfaction Questionnaire (MacTSQ) και Macular disease Dependent Quality of Life (MacDQoL), έγιναν μετρήσεις της όρασής τους και αντλήθηκαν στοιχεία από τους ιατρικούς φακέλους. 83 ασθενείς συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια περίπου ένα έτος μετά την αρχική τους αξιολόγηση. Αποτελέσματα: Για τη διερεύνηση των προβλεπτικών παραγόντων (predictors) τoυ βαθμού ικανοποίησης από τη θεραπεία (συνολική βαθμολογία MacTSQ και κλίμακες αποτελεσματικότητα, ενημέρωση και άνεση, επίπτωση) εφαρμόστηκε πολλαπλή γραμμική παλινδρόμηση με τη μέθοδο stepwise. Η ψυχική υγεία των ασθενών (MCS-12) ήταν ο μόνος κοινός προβλεπτικός παράγοντας και για τις τρεις κλίμακες του MacTSQ, η μακρινή οπτική οξύτητα του καλύτερου οφθαλμού ήταν ο ισχυρότερος προβλεπτικός παράγοντας για την κλίμακα αποτελεσματικότητα, ενώ ο συνολικός αριθμός των ενέσεων αποτέλεσε αρνητικό προβλεπτικό παράγοντα για την κλίμακα ενημέρωση και άνεση. Με το πέρασμα του χρόνου αυξήθηκε ο βαθμός ικανοποίησης των ασθενών από τη θεραπεία, περισσότερο σε αυτούς που διατήρησαν σταθερή την όρασή τους, ανεξάρτητα με το αν έπασχε ο καλύτερος ή χειρότερος οφθαλμός. Μεγαλύτερη αύξηση στο βαθμό ικανοποίησης από τη θεραπεία με το πέρασμα του χρόνου διαπιστώθηκε στους μικρότερους σε ηλικία έγγαμους άνδρες πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά οι διαφορές δεν ήταν στατιστικά σημαντικές. Συμπεράσματα: Η ψυχική υγεία των ασθενών αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα που επηρεάζει τον βαθμό ικανοποίησης από την anti-vegf θεραπεία. Επομένως επιτακτική είναι η ανάγκη έγκαιρης και επαρκούς ψυχολογικής υποστήριξης, όσο και πλήρους ενημέρωσης αυτών των ασθενών. Επίσης η σταθεροποίηση της όρασης χωρίς την ανάγκη περαιτέρω θεραπείας βελτιώνει διαχρονικά την εικόνα της θεραπείας στην αντίληψη των ασθενών. 13

14 14Περιλήψεις A13 Κεντρική Περιγεγραμένη Ατροφική Δυστροφία και Κώφωση Άννα Μαρία Σιδερή 1, Θοδωρής Παρασκευόπουλος 3, Αριστοτέλης Καραμαούνας 2, Ηλίας Γεωργάλας 4, Τρύφων Ρότσος 5 1 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 2 Ειδικός Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 3 3Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 4 Αναπληρωτής Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 5 5 Πανεπιστημιακός Υπότροφος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση ενός περιστατικού με κεντρική περιγεγραμμένη ατροφική δυστροφία και προοδευτική απώλεια ακοής. Παρουσίαση Περιστατικού: Η κεντρική περιγεγραμμένη ατροφική δυστροφία είναι μία σπάνια κληρονομούμενη πάθηση που οδηγεί σε κεντρικά σκοτώματα σε ασθενείς μέσης ηλικίας. Γυναίκα 51 ετών αναφέρει προοδευτική μείωση όρασης από δεκαετίας και σταδιακή απώλεια ακοής. Επιπρόσθετα από την οφθαλμολογική και ωτορινολαρυγγολογική εξέταση, η ασθενής υπεβλήθη σε OCT, φλουοροαγγειογραφία, αγγειογραφία με ινδοκυανίνη, ηλεκτροφυσιολογικό έλεγχο και ακουόγραμμα. Σαφώς περιγεγραμμένες χοριοαμφιβληστροειδικές ατροφίες ανεβρέθησαν και στους δύο οφθαλμούς καθώς και νευροαισθητηριακή απώλεια ακοής. Συμπεράσματα: Το συγκεκριμένο περιστατικό καταδεικνύει την αξία της κλινικής υποψίας για τη σπάνια αυτή οφθαλμική πάθηση σε ασθενείς με προοδευτική απώλειας όρασης με ή χωρίς απώλεια ακοής, καθώς και τη συμβολή της πολλαπλής απεικονιστικής διερεύνησης για την έγκαιρη και ορθή διάγνωση.

15 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A14 Αμφοετερόπλευρη Αιφνίδια Εμφάνιση Χοριοαμφιβληστροειδίτιδας σε ασθενή 15 ετών, χωρίς άλλα εμφανή προβλήματα υγείας Ε. Xριστοδουλάκη 1, Κ. Παρασκευόπουλος 1, Χ. Καρακώστα 1, Γ. Κοντοπάνος 1, Γ. Μεθενίτης 1, Β. Τσαδήμα 1, Μ. Λιάσκου 1, Ε. Αρχιμανδρίτου 1, Α. Κοκολάκη 1, Θέκλα Παπαδάκη Ζαχαροπούλου 2 1 Οφθαλμολογική κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης 2 Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Ιδιωτικό ιατρείο Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού αμφοτερόπλευρης χοριοαμφιβληστροειδίτιδας σε ασθενή 15 ετών με ελεύθερο ατομικό ιστορικό, η διερεύνησή του και η λήψη κλινικών αποφάσεων. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 15 ετών προσέρχεται στα ΤΕΠ αιτιώμενος επεισόδια κεφαλαλγίας από μηνός, που υποχωρούν μετά από χορήγηση παρακεταμόλης. Η οπτική του οξύτητα ήταν 10/10 χωρίς διόρθωση άμφω. Στη βυθοσκόπηση, παρουσίαζε πολλαπλές περιφερικές εστίες χοριοαμφιβληστροειδίτιδας στον Α. Ο., καθώς και ήπια υαλίτιδα, ενώ η εικόνα των οπτικών θηλών ήταν φυσιολογική. Η κλινική εικόνα του ασθενούς εμφάνισε ταχεία επιδείνωση, με προοδευτική επέκταση των βλαβών κεντρικά, με αποτέλεσμα, πέντε μέρες μετά, η οπτική του οξύτητα να μειωθεί στα 4/10 (ΑΟ). Επίσης, εμφανίστηκε και μία περιφερική εστία χοριοειδίτιδας και στον Δ. Ο. Η εικόνα στην φλουοροαγγειογραφία ήταν υποφθορισμός στην περιοχή των βλαβών στις αρχικές φάσεις και χρώση στις τελικές φάσεις, ενώ στην αγγειογραφία με ινδοκυανίνη οι βλάβες εμφάνιζαν υποφθορισμό. Με βάση την κλινική και την απεικονιστική εικόνα, περιλήφθηκαν στη διαφορική διάγνωση λοιμώδη και αυτοάνοσα νοσήματα. Πιο συγκεκριμένα, εστάλη εργαστηριακός έλεγχος για νόσο του Lyme, νόσο εξ ονύχων γαλής, λιστέρια, βρουκέλλωση, τοξοκάρα, έρπη απλό και ζωστήρα, κυτταρομεγαλοϊό, φυματίωση και σύφιλη. Από τα αυτοάνοσα, διερευνήθηκαν η σαρκοείδωση, πολλαπλή σκλήρυνση, AMPEE και νόσος Vogt-Koyanagi-Harada. O εργαστηριακός έλεγχος για όλα τα παραπάνω ήταν αρνητικός. Έγινε ακόμη ΟΝΠ, όπου ο μικροσκοπικός και εργαστηριακός έλεγχος του ΕΝΥ και η πίεσή του ήταν φυσιολογικά. Εφόσον, αποκλείστηκαν τα λοιμώδη νοσήματα, και λόγω της ταχείας επιδείνωσης της οπτικής οξύτητας, αποφασίστηκε η έναρξη συστηματικής αγωγής με υψηλές δόσεις στεροειδών per os (Prednisone 0. 8mg/kgr ΒΣ). H όρασή αποκαταστάθηκε πλήρως (VSC Α. Ο. 10/10) μόλις πέντε ημέρες μετά την έναρξη της αγωγής. Στην παρούσα φάση, η κλινική πορεία του ασθενούς είναι σταθερή (με σταδιακή μείωση της κορτιζόνης) με οπτική οξύτητα 10/10 άμφω, ενώ παραμένουν ήπια μεταμορφοψία και χοριοαμφιβληστροειδικές ουλές αμφοτερόπλευρα. Συμπεράσματα: Η χοριοαμφιβληστροειδίτιδα στα παιδιά είναι σπάνια και η διαφορική διάγνωσή της περιλαμβάνει μία πληθώρα από λοιμώδη και αυτοάνοσα νοσήματα. Στο περιστατικό μας, η πιθανή διάγνωση είναι η ΑMPPE, η οποία προέκυψε εξ αποκλεισμού και με βάση την κλινική εικόνα και την πορεία της νόσου. 15

16 16Περιλήψεις A15 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 3 Πέμπτη 6 Ιουνίου :20-11:30 ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ Μοριακοί μηχανισμοί που σχετίζονται με την Ενδοθηλιακή αντλία του Κερατοειδούς Νικόλαος Δεληγιάννης 1, Αλέξανδρος Μουγιάκος 2 1 Φοιτητής Ιατρικής Σχολής 5 ου Έτους, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα 2 Φοιτητής Ιατρικής Σχολής 5 ου Έτους, Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: Σκοπός της Εργασίας είναι η αναζήτηση από την Ιατρική βιβλιογραφία όλων των νεότερων παραπομπών που αφορούν τους μηχανισμούς με τους οποίους ο κερατοειδής εν γένει μέσω του ενδοθηλίου, ο οποίος είναι πλούσιος σε κύτταρα μιτοχόνδρια, να διατηρεί τη ρύθμιση ροής υγρών και διαλυμάτων μεταξύ των υδατικών και των κερατοειδών στρωματικών τμημάτων του. Το κερατοειδές ενδοθήλιο είναι γεμάτο με υδατικό υγρό, όχι με αίμα ή λέμφο και έχει εντελώς διαφορετική προέλευση, λειτουργία και εμφάνιση από τα αγγειακά ενδοθήλια. Εάν το ενδοθήλιο δε μπορεί πλέον να διατηρήσει μια σωστή ισορροπία υγρών, προκαλείται πρήξιμο στο στρώμα λόγω της υπερβολικής συγκέντρωσης υγρών και στη συνέχεια απώλεια της διαφάνειας του. Αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε οίδημα του κερατοειδούς. Υλικό & Μέθοδος: Αναζητήσαμε άρθρα της τελευταίας πενταετίας στην αγγλική γλώσσα μέσα από πλατφόρμες αναζήτησης ιατρικών άρθρων (pubmed, google scholar, scopus) και συλλέξαμε κατά αυτόν τον τρόπο άρθρα που αναλύουν τους μοριακούς μηχανισμούς που σχετίζονται με το ενδοθηλιακό στρώμα του κερατοειδούς. Αναζητήσαμε άρθρα τα οποία είτε ήταν κλινικές δοκιμές είτε ανασκοπήσεις. Μέσα από τα άρθρα αυτά συλλέξαμε όλα τα δεδομένα και τις νεότερες πληροφορίες με σκοπό να χαρτογραφήσουμε με όσο το δυνατόν πιο ακριβή τρόπο τον μηχανισμό που υποκρύπτεται κάτω από την ροή υγρών και διαλυμάτων. Αποτελέσματα: Το ενδοθήλιο του κερατοειδούς είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της ενυδάτωσης του κερατοειδούς χιτώνα. Αυτό συμβαίνει με έναν μηχανισμό «αντλίας-διαρροής» όπου οι ιδιότητες της ενεργούς μεταφοράς του ενδοθηλίου αντιπροσωπεύονται από την «Αντλία» και η πίεση του στρωματικού οιδήματος αντιπροσωπεύεται από την «Διαρροή». Για τη δραστηριότητα της «Αντλίας», όπως φαίνεται καθοριστικό ρόλο έχουν μια διαμεμβρανική πρωτεΐνη αντλία η Na+/K+-ATPase όπως επίσης και οι συμμεταφορείς του Cl-/ HCO3 αλλά και η παρουσία της καρβονικής ανυδράσης. Άλλες εργασίες αναφέρουν την παρουσία μεταφορών ανιόντων, κανάλια ιόντων και νερού που έχουν αναγνωριστεί ότι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα μοντέλο έκκρισης ιόντων ως βάση για την ενδοθηλιακή αντλία. Εν κατακλείδι, σε ιατρικά άρθρα γίνεται αναφορά για νεότερες προσεγγίσεις και μοντέλα όπως είναι η Ηλέκτρο-Ώσμωση.

17 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ Συμπεράσματα: Η ενδοθηλιακή αντλία του κερατοειδούς είναι μια διαδικασία ενεργής μεταφοράς εξαρτώμενη τόσο από το Cl- όσο και από το HCO3-, ενώ σημαντικό ρόλο διαφαίνεται να παίζει και το ένζυμο καρβονικής ανυδράσης. Ενώ ένα Διττανθρακικό εκκριτικό μοντέλο για την αντλία έχει προτιμηθεί, υπάρχουν πολλά θέματα που αντικρούουν την ερμηνεία αυτή. Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις όπως η ηλεκτρο-όσμωση αλλά αυτό πάσχει από το γεγονός ότι οι σημαντικές μειώσεις του ηλεκτροσκοπικού δυναμικού δηλαδή στον παρακυττάριο χώρο, δεν έχουν άμεσες επιδράσεις στην άντληση ρευστών. Ο μηχανισμός εκροής γαλακτικού είναι ελκυστικό, αλλά απαιτεί σημαντικούς πειραματικούς ελέγχους. Αύξηση του ενδοθηλιακού camp ενισχύει τη λειτουργία της αντλίας με συνδυασμό με την ενεργοποίηση διαύλου ανιόντων. Περαιτέρω μελέτες είναι αναγκαίες για να διαπιστωθεί αν αυτός ο μηχανισμός θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για το κερατοειδές οίδημα. Βιβλιογραφία: 1. Molecular Mechanisms Underlying the Corneal Endothelial Pump, Joseph Bonano, Published in final edited form as: Exp Eye Res Feb; 95(1): 2 7. Published online 2011 Jun 15. doi: /j. exer Liu C, Cheng Q, Nguyen T, Bonanno JA. Knockdown of NBCe1 in vivo compromises the corneal endothelial pump. Invest Ophthalmol Vis Sci. 2010;51(10): Mechanism of fluid transport across corneal endothelium and other epithelial layers: a possible explanation based on cyclic cell volume regulatory changes. Jorge Fischbarg 17

18 18Περιλήψεις A16 Psychological Aspects and Depression in Patients with Symptomatic Keratoconus Marilita Moschos 1, Nikolaos Gouliopoulos 1,2, Chris Kalogeropoulos 3, Sofia Androudi 4, George Kitsos 3, Dimitrios Ladas 1, Michael Tsatsos 5, Irini Chatziralli 2 1 1st Department of Ophthalmology, Medical School of University of Athens, Athens, Greece 2 2 nd Department of Ophthalmology, Medical School of University of Athens, Athens, Greece 3 Department of Ophthalmology, Medical School of University of Ioannina, Ioannina, Greece 4 Department of Ophthalmology, Medical School of University of Larisa, Larisa, Greece 5 1st Department of Ophthalmology, Medical School of University of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece Purpose: To assess the psychological status of keratoconus sufferers and to determine the relationship between depression and visual impairment in this group of patients. Materials and Methods: Fifty-six patients with keratoconus and forty-seven age- and gender matched healthy control subjects were retroprospectively analyzed. Every participant underwent a complete ophthalmological examination. Keratoconus diagnosis was confirmed with corneal topography and tomography. Zung Depression Inventory Questionnaire and Patient Health Questionnaire-9 (PHQ-9) were completed by everyone. Results: Visual acuity (logmar 0. 53±0. 30 versus 0. 11±0. 16), PHQ-9 score (10. 20±4. 00 versus 5. 40±5. 01), and Zung score (46. 52±8. 70 versus ±8. 41 showed a statistically significant difference between keratoconus patients and healthy-controls (p<0. 001forall). Worse visual acuity was strongly correlated with older individuals (rho=0. 339, p= and higher PHQ-9 (rho=0. 765, p< and Zung score (rho=0. 672, p<0. 001). Conclusions: Depressive disorders appear to be directly associated with keratoconus, both in frequency and intensity. Worse visual acuity and older age could be identified as predictive factors for their emotional status. Moreover, the disease itself could be recognized as an independent risk factor for depression development, underlying the need for close monitoring and supportive management. To the best of our knowledge, our study is the first in the literature to elaborate the association between keratoconus and depression, by assessing two different questionnaires simultaneously.

19 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A17 Bilateral Spontaneous Corneal Perforations in a Patient with Follicular Dendritic Cell Sarcoma and Distant History of Paraneoplastic Pemphigus Olga Klavdianou 1, Nandini Venkateswaran 2, Georgios Kondylis 1, Ioannis Kosmidis MD, Sotiria Palioura MD, PhD 3 1 National and Kapodistrian University of Athens School of Medicine, Athens, Greece 2 Department of Ophthalmology, Bascom Palmer Eye Institute, Miami, Florida, USA 3 Athens Vision Eye Institute, Cornea Service, Athens, Greece Purpose: To report a case of bilateral spontaneous corneal perforations in a patient with follicular dendritic cell sarcoma and distant history of paraneoplastic pemphigus. Case presentation: A 73-year-old woman presented with an abrupt decrease in vision in both eyes. The patient had a 10-year history of follicular dendritic cell sarcoma that had been managed with periodic intravenous chemotherapy using the CHOP (cyclophosphamide, doxorubicin, vincristine, prednisone) regimen. Two months prior to presentation this regimen was changed to intravenous gemcitabine and prednisone. The patient s sarcoma was originally diagnosed 10 years prior to presentation following a mucosal and skin eruption that was biopsied and shown to be consistent with paraneoplastic pemphigus. On presentation, slit lamp examination revealed bilateral corneal perforations with iris plugging measuring 2. 5 x 2 mm in the right eye and 1 x 1 mm in the left eye. The conjunctiva was quiet and there was mild forniceal foreshortening bilaterally. There was no skin or mucosal involvement. Multi-layered amniotic membrane transplantation was performed for the larger perforation in the right eye and cyanoacrylate glue was applied to close the perforation in the left eye. The patient received intra-operative intravenous and oral methylprednisolone as well as intravenous cyclophosphamide by her oncologist for presumed reactivation of her paraneoplastic pemphigus. Conclusions: Bilateral spontaneous corneal perforations are a hallmark of systemic disease. In this case, we believe that the switch in the patient s chemotherapy regimen led to reactivation of her latent paraneoplastic pemphigus, with severe ocular sequelae. Review of the literature indicates that paraneoplastic pemphigus can rarely be associated with spontaneous corneal perforations and should be managed with aggressive topical and systemic therapy. 19

20 20Περιλήψεις A18 Bilateral Progressive Keratoconus, Severe Pectus Excavatum, and Generalized Musculosceletal Dystrophy Georgios Kondylis 1, Olga Klavdianou 1, Sotiria Palioura MD, PhD 2 1 National and Kapodistrian University of Athens School of Medicine, Athens, Greece 2 Athens Vision Eye Institute, Cornea Service, Athens, Greece Purpose: To report a case of bilateral progressive keratoconus in a patient with severe pectus excavatum, generalized muscular weakness and skeletal deformities. Case presentation: A 31-year-old man with history of G6PD deficiency presented for evaluation of decreased vision in both eyes for the last year. His best-corrected vision was 20/63 +2 in the right eye and 20/200 in the left eye with significant keratometric astigmatism in both eyes. Placido topography revealed an asymmetric bowtie configuration in both eyes and double Scheimpflug tomography revealed significant posterior elevation, consistent with the diagnosis of keratoconus. Upon further questioning the patient reported generalized muscular weakness and skeletal deformities since childhood for which he had undergone several corrective surgeries in the knees and hips. He is of very short stature and has radiographically visible spinal stenosis and limited mobility of the cervical spine and vertebral column as well as scoliosis, kyphosis of the thoracic spine and spondylolisthesis. All joints have limited mobility and radiographically visible abnormal architecture. The knee joint has significant genu valgum both in supine and standing position and his fingers appear deformed. The patient also has marked pectus excavatum with cardiac and large vessel displacement. He denied parental consanguinity and admitted that several members of his extended family have similar musculoskeletal abnormalities. This constellation of findings does not fit into any known genetic condition and thus the patient underwent whole exome genetic analysis. Conclusions: This is the first case reported in the literature of bilateral progressive keratoconus associated with severe pectus excavatum, spinal stenosis and generalized musculoskeletal dystrophy. A detailed examination and history as well as consultation with a medical geneticist are crucial steps in identifying the underlying genetic condition.

21 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A19 Αφαίρεση πτερυγίου με ένεση μιτομυκίνης-c υπό τον επιπεφυκότα. Μετεγχειρητικά Αποτελέσματα Χρύσα Τερζίδου, Κωνσταντίνος Mόσιαλος-Τζωρτζόπουλος, Τριβλή Αλεξάνδρα Τμήμα Οφθαλμικής επιφάνειας, Οφθαλμολογικό Τμήμα Γ. Ν. Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων, Ν. Ιωνία, Αθήνα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε τα μετεγχειρητικά αποτελέσματα της νέας μας τεχνικής αφαίρεσης πτερυγίου, με χρήση ένεσης μιτομυκίνης-c και χρήση κρημνών επιπεφυκότα, σε βάθος τετραετίας. Υλικό και Μέθοδος: Η τεχνική μας δοκιμάστηκε επιτυχώς σε 20 ασθενείς (20 οφθαλμούς) με επανελέγχους σε βάθος έως και τεσσάρων ετών. Μετά από προσεκτική αντισηψία της οφθαλμικής και περιοφθαλμικής επιφάνειας με διάλειμμα ιωδιούχου ποβιδόνης 10%, ενσταλάζουμε σταγόνες υδροχλωρικής προξυμετακαϊνης 5mg/1ml και εγχέουμε διάλυμα μιτομυκίνης-c 5μg/0. 1ml με λιδοκαίνη υπό τον ιστό του πτερυγίου. Μετά την εκτεταμένη αφαίρεση του παθολογικού ιστού το έλλειμμα κλείνει με την χρήση κρημνών υγιούς επιπεφυκότα, με ράμματα nylon 9-0, ή 9/0 vicrylκαι με καθήλωση του επιπεφυκότα (matrix ράμμα) στο. σκληροκερατοειδές όριο. Στο τέλος τοποθετείται θεραπευτικός φακός επαφής. Μετεγχειρητικά ακολουθείται τοπική θεραπεία με σταγόνες νεπαφενάκης 1 mg/ml τρεις φορές την ημέρα και συνδυασμένες σταγόνες χλωραμφενικόλης 0. 1% W/V / δεξαμεθαζόνης 0. 5% W/V τέσσερις φορές την ημέρα για 2 εβδομάδες, ενώ ενδέχεται να χορηγηθούν ενέσεις 5-φλουοουρακίλης ανάλογα με την μετεγχειρητική κατάσταση του ασθενούς. Αποτελέσματα: Στο σύνολο των περιστατικών μας δεν παρατηρήθηκε καμία περίπτωση υποτροπής με μέσο χρονικό διάστημα παρακολούθησης 33 μήνες (12-48 μήνες), ενώ διάσχιση του επιπεφυκότα εμφανίστηκε σε δύο περιπτώσεις. Κατά μέσο όρο έγιναν 1, 8 ενέσεις 5-φλουοουρακίλης ανά ασθενή σε περιπτώσεις πρόωρης υπεραιμίας (μετά την πρώτη εβδομάδα) ή σε υποψία αυξημένης ινοαγγειακής διεργασίας. Η αφαίρεση ραμμάτων προγραμματιζόταν για την 12 η 15 η μετεγχειρητική ημέρα. 4 ασθενείς συνέχισαν τους μετεγχειρητικούς ελέγχους τους σε άλλο ιατρείο λόγω απόστασης μετά τη διετία, ωστόσο κανείς από αυτούς δεν προσήλθε εκ νέου με υποτροπή. Όλοι οι ασθενείς δήλωσαν ικανοποιημένοι με το αισθητικό αποτέλεσμα. Συμπεράσματα: Η μέθοδός μας φαίνεται ασφαλής και αποτελεσματική, καθώς δείχνει πολύ χαμηλά ποσοστά υποτροπής και σοβαρών επιπλοκών. Χρειάζεται μεγαλύτερος όγκος ασθενών και μεγαλύτερη περίοδος παρακολούθησης ώστε να επιβεβαιωθούν τα αποτελέσματά μας. 21

22 22Περιλήψεις A20 ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΥΚΗΤΙΑΣΙΚΩΝ ΕΛΚΩΝ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΜΕ ΜΗ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗ ΑΓΩΓΗ Χριστίνα Τσενίκογλου, Κωνσταντίνος Μπομπορίδης, Φώτης Τοπούζης Α Οφθαλμολογική Κλινική ΑΠΘ, ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η παρουσίαση της τοπικής χρήσης ισοκοναζόλης (Travogen Skin Cream) και κετοκοναζόλης (Fungoral Skin Cream) σε συνδυασμό με την τοπική (οφθαλμικές σταγόνες) και συστηματική χορήγηση βορικοναζόλης στη θεραπεία υποτροπιαζόντων ή/και επιμενόντων μυκητιασικών ελκών κερατοειδούς. Παρουσίαση Περιστατικού: Δύο θήλεις ασθενείς, ηλικίας 67 και 87 ετών, με αποδεδειγμένη στην καλλιέργεια οφθαλμικού εκκρίματος μυκητιασική κερατίτιδα (1 Fusarium, 1 Alternaria), συμπεριλαμβάνονται στη μελέτη. Στις ασθενείς χορηγήθηκαν δερματικές (και όχι οφθαλμολογικές) αλοιφές ισοκοναζόλης και κετοκοναζόλης για χρήση στον πάσχοντα οφθαλμό επιπροσθέτως της βορικοναζόλης που χορηγήθηκε τοπικά και συστηματικά. Αμφότερες παρουσίασαν ίαση και σταθερή κλινική εικόνα κατά τους επανελέγχους. Συμπέρασμα: Η τοπική χρήση δερματικών (και όχι οφθαλμολογικών) αλοιφών ισοκοναζόλης και κετοκοναζόλης φαίνεται να είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος στη θεραπεία υποτροπιάζουσας ή εμμένουσας μυκητιασικής κερατίτιδας.

23 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 4 Πέμπτη 6 Ιουνίου :20-11:30 MC2 A21 Περικογχική και Κογχική Κυτταρίτιδα σε παιδιά με Παραρρινοκολπίτιδα: Η εμπειρία ενός χρόνου Ε. Αρχιμανδρίτου, Γ. Μεθενίτης, Γ. Κοντοπάνος, Ε. Χριστοδουλάκη, Β. Τσαδήμα, Χ. Καρακώστα Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης Σκοπός: Η περικογχική και κογχική κυτταρίτιδα αποτελούν το 74-85% των επιπλοκών της οξείας παραρρινοκολπίτιδας, αφορούν συχνότερα στον παιδιατρικό πληθυσμό και μπορεί να έχουν δραματικές συνέπειες στην όραση ή ακόμα και τη ζωή του παιδιού. Οι ασθενείς χρειάζονται έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση. Μελετήσαμε και συνοψίσαμε τα κλινικά χαρακτηριστικά, την επιδημιολογία και τη θεραπευτική προσέγγιση της κυτταρίτιδας που σχετίζεται με παραρρινοκολπίτιδα, για να ορίσουμε την κατάλληλη διαχείριση σε κάθε στάδιο και να προτείνουμε έναν αλγόριθμο αντιμετώπισης, βασισμένο στην εμπειρία ενός έτους. Μέθοδος: Αναδρομικώς μελετήθηκαν τα κλινικά δεδομένα 49 παιδιών με περικογχική και κογχική κυτταρίτιδα, λόγω παραρρινοκολπίτιδας, τα οποία εξετάσθηκαν στην Οφθαλμολογική Κλινική του ΓΝΠΠ από τον 2/2018 έως 2/2019. Αποτελέσματα: Συνολικά 49 παιδιά, 33 αγόρια (67. 3%) και 16 κορίτσια (32. 7) διαγνώσθηκαν με περικογχική και κογχική κυτταρίτιδα. Η ηλικία τους κυμαινόταν από 14 μηνών έως 15, 5 ετών, με μέσο όρο τα 5 έτη. Από τα 49 τα 36 (73. 5%) παιδιά, αφού συνεκτιμήθηκαν από ΩΡΛ και παιδίατρο, έφυγαν με οδηγίες για αντιβίωση από το στόμα και ρινική αποσυμφόρηση. Τα 13 παιδιά έκαναν εισαγωγή στην κλινική (26. 5%), εφόσον κρίθηκε αναγκαία η περαιτέρω διερεύνηση. Λευκοκυττάρωση παρατηρήθηκε στους 7 από τους 13 ασθενείς(53. 8%). Ο πυρετός, η φωτοφοβία, η μειωμένη και επώδυνη κινητικότητα, η πρόπτωση και η ρινική συμφόρηση σχετίζονταν με κογχική κυτταρίτιδα, η οποία επιβεβαιώθηκε μετά από αξονική τομογραφία σε 4 από τα 13 παιδιά (30. 7%). Ο μέσος όρος νοσηλείας ήταν 5 ημέρες από 3 έως 14 ημέρες. Βελτίωση της κλινικής εικόνας παρατηρήθηκε ώρες μετά τη χορήγηση ενδοφλέβιας αντιβίωσης (κλινδαμυκίνη-κεφοταξίμη) και την πραγματοποίηση ρινικής αποσυμφόρησης τρεις φορές ημερησίως. Κανείς ασθενής δε χρειάστηκε χειρουργική αντιμετώπιση. Συζήτηση: Η κυτταρίτιδα του κόγχου σε παιδιά, λόγω των σοβαρών επιπλοκών που μπορεί να έχει, θεωρείται οφθαλμολογικό επείγον και πρέπει να αναγνωρίζεται και να αντιμετωπίζεται έγκαιρα. Βασική προϋπόθεση είναι η συνεργασία οφθαλμιάτρου, ΩΡΛ και παιδιάτρου. 23

24 24Περιλήψεις A22 Χοριοαμφιβληστροειδικό κολόβωμα. Ένα τυχαίο εύρημα στο screening των νεογνών που μπορεί να σημαίνει πολλά Π. Βασίλογλου 1, Ε. Κούλαλη 1, Ζ. Τέγου 1, Ε. Καρασαββίδου 1, Μ. Φαρίνη 2, Σ. Νικόπουλος 2, Δ. Μπαλατσούκας 1 1 Τμήμα Οφθαλμολογίας, Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης 2 Α Μενν ΑΠΘ Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης Σκοπός: Η παρουσίαση δυο περιστατικών πρώιμης διάγνωσης κολοβώματος του ραγοειδούς στα πλαίσια οφθαλμολογικής εξέτασης ρουτίνας, η πιθανή συνύπαρξη άλλων οφθαλμολογικών ή μη διαμαρτιών καθώς και η συζήτηση για την απαραίτητη παρακολούθηση και σύγχρονη αντιμετώπιση. Παρουσίαση Περιστατικού: Πρόωρο αγόρι με ΒΓ: gr και ΔΚ: 30wks +6d εξετάστηκε σε ηλικία 33 εβδομάδων στα πλαίσια του screening των πρόωρων νεογνών. Κατά τη βυθοσκόπηση του αριστερού οφθαλμού(αο) διαπιστώθηκε τυπικό κολόβωμα χοριοαμφιβληστροειδούς (τύπος 7 κατά Ida-Mann). Ο συστηματικός έλεγχος για άλλες διαμαρτίες ήταν αρνητικός. Συστήθηκε εξαμηνιαίος οφθαλμολογικός έλεγχος. Στην επόμενη κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ψευδοστραβισμός, οπτική οξύτητα 3/10 (Cardiff test διόφθαλμα), σκιασκοπικά ευρήματα φυσιολογικά για την ηλικία του, ενώ η βυθοσκοπική εικόνα ήταν σταθερή. Στις επόμενες επανεξετάσεις παρουσίασε βελτίωση της οπτικής οξύτητας (7, 9/10 (C) διόφθαλμα), σταθερή βυθοσκοπική εικόνα και υποχώρηση του ψευδοστραβισμού. Αγόρι 11 μηνών υγιές, προσήλθε στα εξωτερικά ιατρεία λόγω κολοβώματος ίριδος (τυπικό- ολικό- με γέφυρα) στον ΑΟ. Κατά την κλινική εξέταση βρέθηκε οπτική οξύτητα 6, 2 (C) διόφθαλμα, οφθαλμοκινητικότητα φυσιολογική, προσήλωση και παρακολούθηση αντικειμένων φυσιολογική, ενώ βυθοσκοπικά παρουσίαζε κολόβωμα χοριομφιβληστροειδούς (τυπικό) στον ΑΟ (τύπος 5 κατά Ida-Mann). Ο δεξιός οφθαλμός (ΔΟ) ήταν καθόλα φυσιολογικός. Δόθηκαν οδηγίες για περαιτέρω συστηματικούς ελέγχους για άλλες διαμαρτίες. Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία, περισσότερο από το 50% των ατόμων με κολόβωμα ραγοειδούς εμφανίζουν εξωφθάλμιες εκδηλώσεις ακόμη και αν δεν αποτελούν ευρήματα κάποιου συνδρόμου ενώ το 30% αυτών που εμφανίζουν και άλλα συνοδά οφθαλμολογικά προβλήματα εμφανίζουν στραβισμό και 30% νυσταγμό. Είναι σημαντικό λοιπόν σε περιπτώσεις νεογνών/βρεφών με κολόβωμα ραγοειδούς, ιδιαίτερα σε όσες δεν έχει προηγηθεί προγεννητικός έλεγχος να γίνεται μια βασική συστηματική διερεύνηση από τον θεράποντα παιδίατρο. Επιβάλλεται δε σε όλες τις περιπτώσεις τακτική οφθαλμολογική παρακολούθηση του κολοβώματος (θέση/έκταση), των συνοδών οφθαλμολογικών προβλημάτων και της ανάπτυξης της οπτικής οξύτητας ώστε να είναι δυνατή η έγκαιρη παρέμβαση (π. χ. διορθωτικά γυαλιά ή laser) όταν κριθεί απαραίτητη.

25 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A23 Παρουσίαση Περιστατικού αμφοτερόπλευρης κλινικής ανοφθαλμίας σε πρόωρο νεογνό Ε. Κούλαλη 1, Π. Βασίλογλου 1, Ζ. Τέγου 1, Κ. Τσώνη 2, Θ. Σταθοπούλου 2, Δ. Μπαλατσούκας 1 1 Τμήμα Οφθαλμολογίας, Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης 2 Α Μενν ΑΠΘ Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης Σκοπός: Η παρουσίαση ενός περιστατικού αμφοτερόπλευρης κλινικής ανοφθαλμίας σε πρόωρο νεογνό που παρουσίαζε ανεγκεφαλία, η συσχέτιση της ανοφθαλμίας με διαμαρτίες από τα υπόλοιπα συστήματα, η συσχέτιση της ανεγκεφαλίας με άλλα οφθαλμολογικά ευρήματα καθώς και η συζήτηση για τη σημασία του προγεννητικού ελέγχου και της υποστήριξης των ατόμων με ανοφθαλμία. Παρουσίαση Περιστατικού: Πρόωρο νεογνό θήλυ με ΒΓ: gr και ΔΚ 43 εβδομάδες που γεννήθηκε με ανεγκεφαλία, εξετάστηκε οφθαλμολογικά και διαπιστώθηκε αμφοτερόπλευρη ανοφθαλμία και βλεφαροφίμωση. Η μητέρα ήταν τριτοτόκος 38 ετών και κατά την 30 η εβδομάδα κυήσεως είχε υποβληθεί σε υπερηχογραφικό έλεγχο όπου διαπιστώθηκε θηλυκό έμβρυο με ανεγκεφαλία. Κατά την διάρκεια της κυήσεως δεν υπήρχε παρακολούθηση από γυναικολόγο, δεν είχε πραγματοποιηθεί αιματολογικός έλεγχος, ενώ είναι πιθανό ιστορικό καταχρήσεων. Η ίδια ανέφερε ελεύθερο ατομικό και οικογενειακό ιστορικό. Μετά από προγραμματισμένο ραντεβού πραγματοποιήθηκε την εβδομάδα κύησης καισαρική τομή. Το νεογνό παρουσίαζε έλλειψη όλων των οστών του εγκεφαλικού κρανίου (μετωπιαίου, βρεγματικών, κροταφικών, ινιακού) επιβεβαιώνοντας το υπερηχογραφικό εύρημα. Το έμβρυο μεταφέρθηκε στην ΜΕΝΝ καθώς παρουσίαζε ταχυσφυγμία και σημεία αναπνευστικής δυσχέρειας, όπου κατέληξε 1 ώρα και 30 λεπτά μετά την γέννησή του. Συμπέρασμα: Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία η μικροφθαλμία και η ανοφθαλμία εμφανίζονται με συχνότητα 2-19 στις γεννήσεις. Πάνω από το 50% των περιπτώσεων ανοφθαλμίας συνοδεύονται από διαταραχές του ΚΝΣ ενώ το 90% παρουσιάζει άλλες συνοδές διαμαρτίες είτε μεμονωμένες είτε ως μέρος κάποιου συνδρόμου. Επιπλέον είναι γνωστή η συσχέτιση των μεταλλάξεων του γονιδίου SOX2 και της εμφάνισης ανοφθαλμίας. Είναι σημαντικό λοιπόν να γίνεται σωστός προγεννητικός έλεγχος τόσο για την πιθανή ανεύρεση της ίδιας της ανωμαλίας όσο και για την ανεύρεση της αιτίας της. Ακόμη είναι σημαντικός ο γονιδιακός έλεγχος γονέων που φέρουν παιδί με ανοφθαλμία καθώς έχουν περιγραφεί οικογενείς περιπτώσεις όπου φαίνεται η μετάλλαξη να κληρονομείται με τον αυτοσωματικό χαρακτήρα. 25

26 26Περιλήψεις A24 Κορίτσι 5 ετών με οφθαλμικό οζίδιο Θεοδώρα Γιάννη 1, Μανθούλα Βαλάρη 2, Καλλιόπη Στεφανάκη 3, Ευθυμία Τσίνα 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, ΓΝ Παίδων «Η Αγία Σοφία» 2 Παιδιατρική Κλινική, ΓΝ Παίδων «Η Αγία Σοφία» 3 Παθολογανατομικό Εργαστήριο, ΓΝ Παίδων «Η Αγία Σοφία» Σκοπός: Να περιγράψουμε μια περίπτωση οφθαλμικού οζιδίου λόγω Axenfeld s nerve loop σε πεντάχρονο κορίτσι. Παρουσίαση Περιστατικού: Πρόκειται για κορίτσι πέντε ετών που προσήλθε λόγω οφθαλμικού οζιδίου αριστερού οφθαλμού μετά από παρατήρηση και υποψία ξένου σώματος από τους γονείς. Σε προηγηθείσα κλινική εξέταση ετέθη η ανάγκη διερεύνησης για αποκλεισμό μελανώματος. Σημειώθηκε ανώδυνη, σταθερή, χωρίς υπεραιμία, καφεοειδής σκληρική βλάβη. Πραγματοποιήθηκε χειρουργική εξαίρεση της βλάβης και ιστολογικός έλεγχος, ο οποίος ανέδειξε μελάνωση σκληρού και τμήμα νευρογενούς αλλοίωσης. Ακολούθησε δερματολογική και ενδοκρινολογική εξέταση. Η κλινική εικόνα σε συνδυασμό με τα αποτελέσματα του ιστολογικού ελέγχου έθεσαν τη διάγνωση της Axenfeld s nerve loop. Συμπεράσματα: Το Axenfeld s nerve loop αποτελεί αρκετά συχνή φυσιολογική παραλλαγή της ανατομίας της οφθαλμικής επιφάνειας. Σε κάθε περίπτωση οζιδίου του σκληρού αυτή πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στην ευρεία διαφορική μας διάγνωση, στην οποία προέχουσα θέση κατέχει η εξοφθάλμια επέκταση μελανώματος του χοριοειδούς. Βιβλιογραφία: 1. AB Reese, Trans Am Ophthalmol. Soc AS Crandall Etc, Arch Ophthalmol CL Shields, JAMA Ophthalmol. 2017

27 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A25 NIKO EYE TEST Αξιολόγηση & θεραπευτική προσέγγιση παιδιών με σοβαρά μειωμένη όραση λόγω εγκεφαλικών βλαβών Ν. Κοζέης, Μ. Τριανταφυλλά, Ε. Ζοπουνίδου, Σ. Κουκουλά, Α. Κοζέη, Σ. Βελίκη, Κ. Σκοπελίτη, Λ. Καλλέ, Α. Αδαμοπούλου, Ω. Λελιοπούλου, Σ. Τυραδέλλης Ophthalmica, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η παρουσία των αποτελεσμάτων του NIKO EYE TEST (NET), ως εργαλείο αξιολόγησης της οπτικής λειτουργίας και της οπτικής λειτουργικότητας παιδιών με σοβαρά διαταραγμένη οπτική λειτουργία λόγω εγκεφαλικών βλαβών. Υλικά Μέθοδοι: Παρουσιάζεται μια σειρά από 7 περιπτώσεις παιδιών με σοβαρά μειωμένη όραση λόγω ποικίλων εγκεφαλικών δυσλειτουργιών. Τα παιδιά αξιολογήθηκαν με το NIKO EYE TEST (NET), και ανάλογα σχεδιάστηκε η θεραπευτική / εκπαιδευτική τους παρέμβαση, με σκοπό τη βελτίωση της οπτικής λειτουργίας και λειτουργικότητάς τους. Η βελτίωση των παραμέτρων του NIKO EYE TEST (NET) και η βελτίωση της λειτουργικότητας (με απάντηση ειδικού ερωτηματολογίου), καθόριζαν την επιτυχία της παρέμβασης. Αποτελέσματα: Όλα τα παιδιά ακολούθησαν εξατομικευμένο θεραπευτικό / εκπαιδευτικό πρόγραμμα που σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα ευρήματα του NIKO EYE TEST (NET). Όλα τα παιδιά της μελέτης παρουσίασαν σημαντική βελτίωση, τόσο στις αντικειμενικές παραμέτρους, όσο και στις υποκειμενικές, που χαρακτήριζαν μια γενικότερη βελτίωση της οπτικής λειτουργικότητάς τους σε καθημερινές δεξιότητες. Συμπεράσματα: Η μελέτη υπογραμμίζει την αξία του NIKO EYE TEST (NET), τόσο στην περιγραφή της οπτικής λειτουργίας και της οπτικής λειτουργικότητας παιδιών με σοβαρά μειωμένη οπτική λειτουργία λόγω εγκεφαλικών βλαβών, όσο και στο σχεδιασμό καταλλήλων εξατομικευμένων παρεμβατικών θεραπευτικών / εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Επισημαίνει ακόμη την ανάγκη της πρώιμης διάγνωσης, την ύπαρξη διεπιστημονικής ομάδας, καθώς και την ενεργό εμπλοκή των γονέων. 27

28 28Περιλήψεις A26 NIKO EYE TEST Αξιολόγηση & θεραπευτική προσέγγιση παιδιών με σοβαρά μειωμένη όραση λόγω οφθαλμικών βλαβών Ν. Κοζέης, Ε. Ζοπουνίδου, Μ. Τριανταφυλλά, Σ. Κουκουλά, Α. Κοζέη, Σ. Βελίκη, Κ. Σκοπελίτη, Λ. Καλλέ, Ω. Λελιοπούλου, Σ. Τυραδέλλης Ophthalmica, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η παρουσία των αποτελεσμάτων του NIKO EYE TEST (NET), ως εργαλείο αξιολόγησης της οπτικής λειτουργίας και της οπτικής λειτουργικότητας παιδιών με σοβαρά διαταραγμένη οπτική λειτουργία λόγω οφθαλμολογικών βλαβών. Υλικά Μέθοδοι: Παρουσιάζεται μια σειρά από 7 περιπτώσεις παιδιών με σοβαρά μειωμένη όραση στα δύο ή στο ένα μάτι, λόγω ποικίλων αιτίων. Τα παιδιά αξιολογήθηκαν με το NIKO EYE TEST (NET), και ανάλογα σχεδιάστηκε η θεραπευτική / εκπαιδευτική τους παρέμβαση, με σκοπό τη βελτίωση της οπτικής λειτουργίας και λειτουργικότητάς τους. Η βελτίωση των παραμέτρων του NIKO EYE TEST (NET) και η βελτίωση της λειτουργικότητας (με απάντηση ειδικού ερωτηματολογίου), καθόριζαν την επιτυχία της παρέμβασης. Αποτελέσματα: Όλα τα παιδιά ακολούθησαν εξατομικευμένο θεραπευτικό / εκπαιδευτικό πρόγραμμα που σχεδιάστηκε σύμφωνα με τα ευρήματα του NIKO EYE TEST (NET). Όλα τα παιδιά της μελέτης παρουσίασαν σημαντική βελτίωση, τόσο στις αντικειμενικές παραμέτρους, όσο και στις υποκειμενικές, που χαρακτήριζαν μια γενικότερη βελτίωση της οπτικής λειτουργικότητάς τους σε καθημερινές δεξιότητες. Συμπεράσματα: Η μελέτη υπογραμμίζει την αξία του NIKO EYE TEST (NET), τόσο στην περιγραφή της οπτικής λειτουργίας και της οπτικής λειτουργικότητας παιδιών με σοβαρά μειωμένη οπτική λειτουργία λόγω οφθαλμικών βλαβών, όσο και στο σχεδιασμό καταλλήλων εξατομικευμένων παρεμβατικών θεραπευτικών / εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Επισημαίνει ακόμη την ανάγκη της πρώιμης διάγνωσης, καθώς και την ύπαρξη διεπιστημονικής ομάδας, που θα ενημερώνει αλλά και θα εμπλέκει τους γονείς ενεργά.

29 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A27 Αναμενόμενες μεταβολές του αστιγματισμού κατά τις μεταθέσεις οριζόντιων ορθών μυών και ολοκληρωμένος σχεδιασμός επέμβασης στραβισμού Χ. Καρακώστα, Γ. Κοντοπάνος, Γ. Μεθενίτης, Β. Τσαδήμα, Ε. Χριστοδουλάκη, Ε. Αρχιμανδρίτου, Μ. Λιάσκου, Κ. Παρασκευόπουλος, Α. Κοκολάκη Οφθαλμολογική Κλινική Νοσοκομείου Παίδων Πεντέλης Σκοπός: Σκοπός αυτής της εργασίας είναι η αξιολόγηση των μεταβολών της διάθλασης σε παιδιά μετά από χειρουργείο μετάθεσης οριζόντιων ορθών μυών για τη διόρθωση στραβισμού. Υλικό & Μέθοδος: Έγινε αναδρομική αξιολόγηση 36 παιδιών ηλικίας 3 έως 10 ετών με εσωτροπία ή εξωτροπία, τα οποία υποβλήθηκαν σε οπίσθια μετάθεση έσω ή έξω ορθού του ενός μόνο οφθαλμού αντιστοίχως, χωρίς χρήση διαθερμίας στην κατάφυση του μυός για αιμόσταση. Από το σύνολο, 23 παιδιά υποβλήθηκαν σε επέμβαση οπίσθιας μετάθεσης έσω ορθού, 6 έως 8 mm (ομάδα έσω ορθού= 23 οφθαλμοί), ενώ 13 παιδιά σε επέμβαση οπίσθιας μετάθεσης έξω ορθού, 8 έως 10 mm (ομάδα έξω ορθού= 13 οφθαλμοί). H κυκλοπληγική διάθλαση μετρήθηκε έως και 8 μήνες πριν και 6 εβδομάδες μετά την επέμβαση. Έγινε σύγκριση των μεταβολών του αστιγματισμού πριν και μετά την επέμβαση μεταξύ του χειρουργηθέντος και μη οφθαλμού του κάθε παιδιού (σύνολο=72 οφθαλμοί) καθώς και των διαφορών στις μεταβολές αυτού μεταξύ των ομάδων έσω ορθού και έξω ορθού. Η στατιστική ανάλυση έγινε με R και Wilcoxon signed-rank test. Αποτελέσματα: Ο θετικός κύλινδρος παρουσίασε αύξηση σε 22 από τους 36 χειρουργηθέντες οφθαλμούς (σε 11 κατά D και σε 11 μεγαλύτερη ή ίση με 0. 75D) οι οποίοι δεν είχαν αστιγματισμό ή είχαν αστιγματισμό σύμφωνα με τον κανόνα. Οι μεγαλύτερες αυξήσεις σημειώθηκαν στην ομάδα έσω ορθού. Παρατηρήθηκε μείωση σε 4 οφθαλμούς, οι οποίοι είχαν θετικό κύλινδρο στον οριζόντιο άξονα (παρά τον κανόνα). Σε 10 χειρουργηθέντες οφθαλμούς δεν παρατηρήθηκε καμία κλινικά σημαντική μεταβολή. Ο αστιγματισμός δεν παρουσίασε καμία κλινικά σημαντική μεταβολή στους μη χειρουργηθέντες οφθαλμούς των παιδιών αυτών. Δεν σημειώθηκαν μεταβολές του άξονα. Οι μεταβολές μεταξύ των χειρουργηθέντων και μη οφθαλμών ήταν στατιστικά σημαντικές (Wilcoxon signed-rank test p= ). Συμπεράσματα: Η επέμβαση μετάθεσης οριζόντιων ορθών μυών προκαλεί μεταβολές στον αστιγματισμό, οι οποίες φαίνεται να είναι μεγαλύτερες στην ομάδα του έσω ορθού. Αύξηση σημειώνεται στους κάθετους αστιγματισμούς, ενώ μείωση στους οριζόντιους. Οι μεταβολές αυτές θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν κατά την επιλογή του οφθαλμού για διόρθωση στραβισμού, εφόσον και οι δύο οφθαλμοί έχουν περίπου ίδια οπτική οξύτητα, ώστε να αποφεύγεται η μετατροπή του κλινικά μη σημαντικού αστιγματισμού σε κλινικά σημαντικό ή ώστε να επιδιώκεται μείωση αυτού. 29

30 30Περιλήψεις A28 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 5 Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-13:00 MC3 Η αξία της OCT αγγειογραφείας σε ασθενείς με Νεοαγγείωση οπτικού δίσκου Αθανάσιος Καραμήτσος, Δέσποινα Τζέτζη, Ιωάννα Μυλωνά, Μαρία Σαμουηλίδου, Δέσποινα Κουταλή, Χαρά Τσιαμπαλή, Ιωάννης Τσινόπουλος, Νικόλαος Ζιάκας Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Α. Π. Θ. Γ. Ν. Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η παρουσίαση της αξίας της OCT αγγειογραφίας (OCTA) στη διάγνωση και παρακολούθηση της νεοαγγείωσης οπτικού δίσκου σε σειρά 15 ασθενών. Παρουσίαση Περιστατικών: Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 15 ασθενείς του ιατρείου αμφιβληστροειδούς της Β Πανεπιστημιακής κλινικής του Α. Π. Θ. στο νοσοκομείο Παπαγεωργίου, οι οποίοι πρωτοδιαγνώστηκαν με νεοαγγείωση του οπτικού δίσκου. Η νεοαγγείωση του οπτικού δίσκου στους ασθενείς της μελέτης προκλήθηκε λόγω απόφραξης κεντρικής φλέβας ή λόγω παραγωγικής διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Η αξιολόγηση και η παρακολούθηση της εξέλιξης της νεοαγγείωσης διενεργήθηκε με την χρήση της OCTA. Συγκεκριμένα αξιολογήθηκε η απεικόνιση στο επίπεδο του υαλοειδούς πάνω από τον οπτικό δίσκο, η οποία έδειξε με μεγάλη ευκρίνεια τον νεοαγγειακό ιστό. Συμπεράσματα: Η χρήση της OCTA συμβάλει στη λήψη θεραπευτικών αποφάσεων σε ασθενείς με νεοαγγείωση οπτικού δίσκου. Τα κυριότερα πλεονεκτήματα της είναι η ταχεία και μη παρεμβατική λήψη τρισδιάστατων εικόνων και η δυνατότητα αξιολόγησης του εν τω βάθει αγγειακού δικτύου. Ωστόσο, η χρήση της OCTA έχει περιορισμούς κυρίως λόγω της αδυναμίας εκτίμησης της δυναμικής κυκλοφορίας του αίματος και των περιοχών με αγγειακή διαρροή. Βιβλιογραφία: 1. Campbell JP, Zhang M, Hwang TS, Bailey ST, Wilson DJ, Jia Y, Huang D. Detailed vascular anatomy of the human retina by projection-resolved optical coherence tomography angiography. Scientific reports Feb 10;7: Akiyama H, Li D, Shimoda Y, Matsumoto H, Kishi S. Observation of neovascularization of the disc associated with proliferative diabetic retinopathy using OCT angiography. Japanese journal of ophthalmology May 1: Zhang X, Wu C, Zhou LJ, Dai RP. Observation of optic disc neovascularization using OCT angiography in proliferative diabetic retinopathy after intravitreal conbercept injections. Scientific reports Mar 5;8(1):3972

31 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A29 Relationship between epithelial thickness measurements and ocular surface parameters in subjects with prolonged computer use Asterios Diafas, Argyrios Tzamalis, Vasileia Chatzistergiou, Irini Oustoglou, Ioannis Tsinopoulos, Nikolaos Ziakas 2nd Department of Ophthalmology, Aristotle University of Thessaloniki, Papageorgiou General Hospital, Thessaloniki, Greece Purpose: To evaluate the relationship between ocular surface/tear film parameters and epithelial thickness measurements in subjects with prolonged use of computer screens. Methods: 95 subjects with a reported history of prolonged computer use ( 8 hours per day) were enrolled in a prospective cross-sectional study. Patients medical and ophthalmic history were recorded and a thorough ophthalmic examination, including near and distance best-corrected visual acuity measurement (BCVA), was performed. All subjects completed the Ocular Surface Disease Index (OSDI) questionnaire designed to evaluate symptoms of dry eye disease (DED). Epithelial thickness mapping was acquired for each subject by means of optical coherence tomography (Avanti, Optovue). Additionally, tear break-up time (TBUT) and Schirmer test I (with closed eyes for 2 minutes) were recorded. Results: TBUT was measured 7. 6±3. 1 seconds as an average while Schirmer test yielded a mean of ± 8. 5 mm without any significant differences between right and left eyes (p=0. 87 and p=0. 63 respectively). Central epithelial thickness was found to be significantly correlated to the reported difficulty while watching TV (r= , p=0. 01 and irritation in windy weather conditions (r= , p=0. 01). However, no significant association was noted between corneal epithelial thickness and TBUT, Schirmer test, BCVA or total OSDI score (p>0. 05). OSDI score was significantly correlated to the reported hours spent in front of computer screens (p=0. 007) and TBUT (p=0. 01 but not with Schirmer test results (p=0. 81). Conclusion: Prolonged computer use may be correlated with reduced TBUT and produce ocular surface symptoms affecting the patients quality of life. Epithelial thickness measurements are only associated with some ocular symptoms but not directly to the signs of dry eye disease. 31

32 32Περιλήψεις A30 Repeatability of corneal pachymetry and epithelial thickness measurements acquired with spectraldomain optical coherence tomography in subjects with prolonged computer use V. Chatzistergiou, A. Tzamalis, I. Oustoglou, A. Diafas, I. Tsinopoulos, Ν. Ziakas 2 nd Department of Ophthalmology, Aristotle University of Thessaloniki, Papageorgiou General Hospital, Thessaloniki, Greece Purpose: To assess repeatability and evaluate correlation of corneal pachymetry and epithelial thickness measurements obtained with spectral-domain OCT in subjects with prolonged computer use. Materials and Methods: Sixty-seven subjects reporting prolonged use of computer screens ( 8 hours per day) were enrolled in a cross-sectional prospective study. Corneal pachymetry and epithelial thickness were measured by means of spectral-domain OCT (Avanti, Optovue) in the central 2mm region and in several peripheral areas up to 7mm diameter. All subjects underwent 3 consecutive measurements by a single operator in each of their eyes alternating between eyes. Patients with prior refractive surgery, contact lens use and further ocular pathology other than dry eye syndrome were excluded from the analysis. Results: Central corneal pachymetry measurements yielded a mean of ±33. 8μm, while central epithelial thickness was measured 52. 9±4. 1μm as an average, showing no statistical significant differences between right and left eyes (p>0. 05). Intraclass correlation coefficient (ICC) was found to be excellent for both central corneal pachymetry (ICC=0. 99) and epithelial thickness (ICC=0. 98) measurements. ICCs of the peripheral superior/ nasal/inferior/temporal regions were slightly lower, however not differing statistically significantly from the central part (p>0. 05). Epithelium thickness was strongly correlated with total corneal thickness in every quadrant (p<0. 01). Conclusions: Corneal pachymetry and epithelial thickness measurements acquired with spectral-domain OCT are proved to be highly repeatable and correlated to each other in prolonged computer users allowing early detection of minor pathologic changes.

33 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A31 Ψηφιοποίηση αρχείων/υπηρεσιών της Οφθαλμολογικής κλινικής του Κωνσταντοπούλειου Νοσοκομείου Γεώργιος Δαλιάνης, Κωνσταντίνος Mόσιαλος-Τζωρτζόπουλος, Αλεξάνδρα Τριβλή, Χρύσα Τερζίδου Οφθαλμολογικό Τμήμα Γ. Ν. Κωνσταντοπούλειο-Πατησίων, Ν. Ιωνία, Αθήνα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε τα πλεονεκτήματα ενός ψηφιοποιημένου συστήματος μηχανογράφησης στοιχείων ασθενών σε ένα δημόσιο νοσοκομείο. Υλικό και Μέθοδος: Δημιουργήθηκε κλειστό εσωτερικό δίκτυο, στο οποίο συνδέθηκαν 9 υπολογιστές (Intel Core Quad Q8200 2, 33 GHz, 4Gb RAM), 4 σαρωτές Samsung Xpress M2875FD, και τα διαγνωστικά μηχανήματα: κερατογράφος (Oculus Keratograph 5m), οπτική βιομετρία Topcon Aladdin οπτική τομογραφία συνοχής ArtiVue- OptoVue, ψηφιακή φλουοροαγγειογραφία/φωτογραφία βυθού Canon CF-60Dsi, φωτογραφικό σύστημα προσθίων μορίων σχισμοειδής λυχνία CSO και οπτικά πεδία Humphrey 740i και 840i. Για το σχεδιασμό της βάσης δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η Microsoft Access, εφαρμοσμένη σε Windows 7 Professional 32bit. Για τον κάθε ασθενή αποθηκεύονται τα αποτελέσματα των εξετάσεων των παραπάνω μηχανημάτων χρησιμοποιώντας το λογισμικό που παρέχεται απο τη μητρική εταιρεία τους. Αποτελέσματα: Δύο μήνες μετά την αρχή λειτουργίας του συστήματος, αυξήθηκε σημαντικά η αποδοτικότητα του προσωπικού, ενώ παράλληλα μειώθηκε το κόστος σε γραφική ύλη και αναλώσιμων στην κλινική. Ταυτόχρονα βελτιώθηκε η ποιότητα της εξέτασης ασθενών, ενώ περιορίστηκε ο συνολικός χρόνος αναμονής τους στο νοσοκομείο. Πετύχαμε την άμεση ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ γραφείου κίνησης, χειρουργείων και ειδικών τμημάτων (ιατρείο γλαυκώματος, ιατρείο οφθαλμικής επιφάνειας, ιατρείο βυθού, τακτικά εξωτερικά ιατρεία, προεγχειρητικός έλεγχος), πράγμα που επιτάχυνε και διευκόλυνε την λήψη αποφάσεων σε ασθενείς με πολλαπλές διαγνώσεις. Την ίδια στιγμή τα αρχεία μας προστατεύονται απο το ηλεκτρονικό σύστημα ασφαλείας του νοσοκομείου (firewall), το οποίο διασφαλίζει το ιατρικό απόρρητο συμβαδίζοντας έτσι με τις πρόσφατες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (General Data Protection Regulation). Επιπλέον η διαφύλαξή των στοιχείων των ασθενών ενισχύεται από το γεγονός, ότι δε βρίσκονται σε εκτυπωμένη μορφή, επομένως είναι προσβάσιμα μόνο απο το εγκεκριμμένο προσωπικό μας. Συμπεράσματα: Μετά την εφαρμογή αυτού του αυτοσχέδιου συστήματος χαμηλού κόστους μειώθηκε ο χρόνος αναμονής των ασθενών μας κατά τη διαρκεια της εξέτασης τους, με τα δεδομένα τους εύκολα προσβάσιμα σε όλους του υπολογιστές και από όλους τους ιατρούς της κλινικής μας. Υπήρξε μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ των εξωτερικών ιατρείων, της κλινικής, του γραφείου κινήσεως και του χειρουργείου. Μειωθήκαν οι απώλειες των αρχείων των ασθενών και αυξήθηκε η ασφάλεια του ιατρικού απορρήτου. 33

34 34Περιλήψεις A32 Βοήθημα χαμηλής Όρασης με γυαλιά Εικονικής Πραγματικότητας Στυλιανός Τσαπάκης 1, Δημήτριος Παπακωνσταντίνου 2, Ανδρέας Διαγουρτάς 3, Στυλιανός Κανδαράκης 4, Κωνσταντίνος Ανδρεάνος 1, Δημήτριος Μπρούζας 2 1 Συνεργάτης,, Α Παν. Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Γεννηματά, Αθήνα 2 Αν. Καθηγητής, Α Παν. Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Γεννηματά, Αθήνα 3 Επιμελητής Α, Α Παν. Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Γεννηματά, Αθήνα 4 Παν. Υπότροφος,, Α Παν. Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Γεννηματά, Αθήνα Σκοπός: Παρουσιάζεται η δυνατότητα χρήσης γυαλιών εικονικής πραγματικότητας σαν βοήθημα χαμηλής όρασης. Υλικό & Μέθοδος: Χρησιμοποιήθηκε ειδικό λογισμικό το οποίο ενισχύει την εικόνα του περιβάλλοντος, τη φωτεινότητα, την αντίθεση και το γάμμα και μετά από επεξεργασία με κατάλληλα φίλτρα εικόνας τη προσαρμόζει τη μεγέθυνση στο διαθέσιμο οπτικό πεδίο του ασθενούς, ειδικά γιά κάθε οφθαλμό και κάθε ασθενή, έπειτα από εξετάσεις για τον έλεγχο του οπτικού πεδίου και της διαθλαστικής κατάστασης του οφθαλμού. Το λογισμικό εκτελείται σε συσκευές android και παρέχει αυτόματη εστίαση, ρύθμιση φωτεινότητας, δυνατότητα ρυθμιζόμενης μεγέθυνσης έως 5 φορές, επεξεργασία εικόνας, φωτισμό και αυτόματη αντιρρόπηση της έκθεσης στο φώς. Το είδωλο μπορεί να μεταφερθεί σε υγιές τμήμα του οπτικού πεδίου του ασθενούς. Επίσης, μπορεί να δίνει αλλά και να δέχεται φωνητικές οδηγίες από τον ασθενή τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά ενώ τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας παρέχουν τη δυνατότητα χρήσης διορθωτικών φακών με κατάλληλους προσαρμογείς. Το όλο σύστημα έχει βάρος μόλις 500gr περίπου. Δοκιμάστηκε σε έναν ασθενή ο οποίος είχε νοσηλευθεί στη Κρατική Κλινική στο Γ. Ν. Α. Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ γιά σπλαχνική λεισμανίαση και νεκρωτική αμφιβληστροειδίτιδα άμφω, ενώ είχε χειρουργηθεί εν συνεχεία στη Α Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική γιά ενδοφθαλμίτιδα, προ 9 ετών. Σήμερα ο Δ. Ο. είναι φθισικός ενώ στον Α. Ο. έχει ενδοφακό και μέτρηση δακτύλων στο μισό μέτρο (ο ασθενής είναι πιστοποιημένα νομικά τυφλός). Αποτελέσματα: Με το βοήθημα, ο ασθενής είχε VAO 1-2/10 sc μακρυά και jaeger κοντά χωρίς διόρθωση και μπόρεσε να δεί πρόσωπα, να διαβάσει μακρυά και κοντά και να περπατήσει με άνεση μέσα στο δωμάτιο. Ο ασθενής ανέφερε ότι είναι πολύ ευχαριστημένος με αυτή την όραση. Συμπεράσματα: Τα γυαλιά εικονικής πραγματικότητας διαπιστώθηκε ότι είναι δυνατό να ενισχύσουν την εικόνα και να παρέχουν χρήσιμη όραση, σε ασθενείς με πολύ χαμηλή όραση. Κάθε περίπτωση όμως είναι διαφορετική, το σύστημα δύναται να βοηθήσει σε ορισμένες περιπτώσεις.

35 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 6 Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-16:00 MC3 A33 Cataract Surgery: Is an Anesthesiologist Necessary? George Kontadakis, Vasilios Peponis, Anna Vernikou, Panagiotis Koumoutsos, Michael Gerakidis, Elli Ktena, T Elisavet hemistokleous, Vasilia Konstantinidou, Dimitrios Karagiannis, Efstratios Parikakis Ophthalmiatreio Eye Hospital of Athens, Athens Greece Purpose: To determine the frequency and reasons of intervention by an anesthesiologist with intravenous administration of a medication during routine cataract surgery. Materials and Methods: All patients scheduled for phacoemulsification surgery under topical anesthesia with drops from May until September 2018 were prospectively registered for this study. At initial assessment, we recorded patients complete systemic and ophthalmic history and demographics. All cases were performed according to the hospital routine with the presence of anesthesiologist and with preoperative prophylactic insertion of a peripheral intravenous catheter. Intraoperatively, we recorded the operative time, whether surgery was performed by a consultant or a supervised resident and the adverse events. The frequency and reasons of interventions were recorded. All recorded demographic, preoperative and intraoperative parameters were analyzed as possible predictors of the need for anesthesiologist intervention. Results: 811 cases were included. In 39 cases (4. 8%) intervention by the anesthesiologist was needed. Most frequent reason was high blood pressure, followed by significant pain, and other reasons such as significant stress or bradycardia. Intraoperative administration of mannitol was also included. None of the recorded systemic and ophthalmic history parameters (systemic hypertension, cardiovascular disease, depression, stress disorder, diabetes, glaucoma etc.) was found to be correlated with a higher frequency of anesthetist intervention in total or by type of intervention. Age and time of operation was found to be positively correlated with need for intervention. Conclusions: Intervention by an anesthesiologist during routine cataract surgery is needed in a limited number of cases. Apart for age and length of operation, none of the other parameters can be considered as a predicting factor. 35

36 36Περιλήψεις A34 Visual acuity and patient satisfaction after bilateral implantation of a trifocal enhanced depth of focus intraocular lens George Kontadakis, MD, MSc, PhD, Nikolaos Karyotakis, MSc, PhD, Ioannis Pallikaris, MD, PhD Institute Of Vision and Optics, University of Crete Purpose: To assess the visual outcomes, patient satisfaction and spectacle independence following implantation of new trifocal enhanced depth of focus intraocular lens (IOL) with sinusoidal diffractive technology. Materials and Methods: Prospective nonrandomized study in which Acriva Trinova IOLs were implanted bilaterally in 6 patients (12 eyes) following either cataract extraction or refractive lens exchange. The lens shape of this IOL is derived from sinusoidal functions and results in smoothly varying surface profiles and therefore differs from diffractive multifocal IOLs. Patients were followed at 1, 3 and 6 months postoperatively. The visual and refractive outcomes were assessed and a defocus curve was constructed. Also, patients were interviewed regarding patient satisfaction, spectacle independence and photic phenomena after the surgery. Results: Mean uncorrected monocular distance logmar visual acuity (UDVA) was preoperatively The averages of uncorrected monocular distance/intermediate/near (UDVA/UIVA/UNVA) postoperatively were /0. 062/ at 3 months. Defocus curve provided a visual acuity equal or better to 0. 3 logmar between defocus levels of to D. All patients were satisfied with the surgical outcome. Glare or haloes were reported by some patients in the early postoperative period, but the symptoms were non-disturbing and improved. All patients achieved spectacle independence for far, near and intermediate visual tasks. Conclusion: In this series of patients, implantation of trifocal enhanced depth of focus IOLs resulted in spectacle independence and satisfactory visual and refractive results. Photic phenomena although present, were not disturbing for our patients.

37 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A35 Extracapsular extraction of hypermature dislocated cataractous lens and liquefied retrocapsular lens cortex material by an anterior segment surgeon Stella Moutzouri 1, Despoina Stampouli 2, Asterios Diafas 3, Niki Xanthopoulou 2, Pavlina Kazantzidou 2, Efthimios Chalkias 2, Ioannis Chalkias 2, Ertzan Xasandai 2 1 Ophthalmology Department, Hippokration General Hospital of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece 2 Ophthalmology Department, General Hospital of Xanthi, Xanthi, Greece 3 2 nd Ophthalmology Department, University General Hospital Papageorgiou of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece Purpose: To present an interesting case of a woman with hypermature cataract and liquefied lens cortex material located behind the posterior capsule which was discovered accidentally during cataract surgery. Case presentation: An 82-year woman was referred to our department for cataract surgery of her right eye due to progressively deteriorating vision over several months. She had a history of uncomplicated cataract surgery in her left eye two years ago. At examination she had best corrected visual acuity (BCVA) hand motion in the right eye (OD) and 6/10 in the left (OS). Intraocular pressure (IOP) was 11mmHg bilaterally on treatment with latanoprost. Slit lamp examination revealed an hypermature white cataract (OD). Anterior segment was normal without signs of inflammation. Dilated fundus examination (OD) was impossible due to the lens opacification. The patient was scheduled for extracapsular cataract extraction. After successful removal of the nucleus through a 6mm scleral tunnel and irrigation/aspiration of the remaining cortex material were performed, a milky opacification was noticed, located behind of the posterior capsule. A three-pieces intraocular lens (IOL) was inserted in the bag and the frown-shaped scleral incision was sutured to maintain stable anterior chamber. Anterior vitrectomy was then performed and the liquefied cortical material was removed successfully. The IOL was placed in the sulcus. No vitreous loss occurred. The paracentesis incisions were closed by stromal hydration and the conjunctival wound was closed using cautery. At the follow-up one month later the patient had BCVA 7/10 (OD) without any sign of inflammation. Conclusion: Hypermature cataracts are related to a variety of complications thus both doctors and patients should not postpone the cataract surgery until the lens is totally opacified. The presence of liquefied cortical material behind the posterior capsule is a rare entity. It usually occurs in patients with phacolytic glaucoma with elevated IOP and signs of inflammation in the anterior segment. A thorough evaluation of the patient preoperatively as well as alertness to deal with any intraoperative complications are of utmost importance. Financial Disclosure: No 37

38 38Περιλήψεις A36 Sometimes rolling back to previous cataract techniques is inevitable Stella Moutzouri, Dimitrios Balatsoukas, Evgenia Kanonidou Department of Ophthalmology, Hippokration General Hospital of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece Purpose: Cataract surgery in patients with chronic uveitis is challenging for a variety of reasons. Our aim is to present a difficult case of a young patient with an extremely fibrotic anterior capsule which was impossible to open despite employing multiple instruments. Case report: A 26-year old woman with a history of chronic uveitis, strabismus, hyperopia, cerebral palsy and mental retardation was referred to our ophthalmological department for cataract surgery of the left eye (OS). Thorough preoperative evaluation was difficult due to the inability of the patient to cooperate. Slit lamp examination revealed an intumescent white cataract (OS) and posterior synechiae of the iris. No sign of active intraocular inflammation was present. The patient was scheduled for cataract extraction under general anesthesia. Intraoperatively posterior synechiolysis was performed in an attempt to achieve adequate pupillary dilation. Anterior capsule was stained with trypan blue and an ophthalmic viscoelastic device (OVD) was instilled to maintain the chamber pressurized and to improve dilation of the pupil. However, tearing the anterior capsule either with the trapezoidal or the paracentesis blade proved to be difficult due to the presence of fibrotic elements. Micro-scissors were used to cut the fibrotic bands but also failed to create a capsular opening. The surgery was cancelled and the patient was re-scheduled for intracapsular cataract extraction (ICCE). Conclusion: Uveitic cataract surgery presents specific difficulties. This case was complicated by central posterior synechiae from the iris to the anterior lens capsule and a small pupil overlying an extremely fibrotic capsule. Extracapsular cataract extraction requiring opening of the anterior capsule proved to be impossible and utilization of ICCE was necessary. Financial Disclosure: No

39 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A37 Perioperative management of antithrombotic therapy in cataract surgery - is it safe to continue it? Areti Papazacharia, Stella Moutzouri, Anna Michonidou, Zoi Tegou, Dimitrios Balatsoukas, Evgenia Kanonidou General Hospital of Thessaloniki Hippokrateion, Greece Purpose: The large majority of patients undergoing cataract surgery are elderly and take systemic medications on a regular basis, including antiplatelet(ap) and anticoagulant(ac) treatments. Our purpose is to investigate whether those agents are continued perioperatively among our patients and if there is a difference between periand postoperative complications among patients who continued and those who stopped their antithrombotic treatment. Methods: 587 consecutive patients(aged between 53 and 88 years old) who underwent cataract surgery with topical anaesthesia from July to November 2018 participated in the study. 148(25, 2%) of them (76 females) received at least one anticoagulation/antiplatelet agent for the past two years, due to coronary artery disease, cerebrovascular disease, or arrhythmia. 68 patients(45, 9%) received aspirin, 38 clopidogrel(25, 7%) and 42 patients(28, 4%) received anticoagulation treatment (14 acenocoumarol, 9 apixaban, 19 rivaroxaban). Results: 63 patients (42, 6%) did not stop their AP or AC treatment preoperatively(group A), whereas 85 patients (57, 4%) stopped their treatment acconding to their physician s instructions(group B). There were no intraoperative or late postoperative complications. Postoperative subconjuctival haemorrhage was recorded in 6 patients from group A and 2 patients from group B. Conclusions: Anterior chamber surgeries, including cataracts, are considered low risk. Maintenance of antithrombotic therapy during the perioperative period in patients scheduled for cataract surgery with topical anaesthesia does not increase the risk of peri- or postoperative complications. This practice is, however, not commonly accepted and still many cataract surgery patients are advised to stop or modify their antiplatelet/ anticoagulant treatment, thus imposing an unnecessary risk to individuals with serious systemic comorbidities. 39

40 40Περιλήψεις A38 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 7 Παρασκευή 7 Ιουνίου :00 09:50 ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ Η θέση της Βιτρεκτομής στη διάγνωση του Οφθαλμικού Λεμφώματος Άννα Μαρία Σιδερή 1, Αριστοτέλης Καραμαούνας 2, Χρυσάνθη Κουτσανδρέα 3, Δημήτριος Μπρούζας 4, Ηλίας Γεωργάλας 5, Πέτρος Πέτρου 6 1 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 2 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 3 Καθηγήτρια, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 4 Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 5 Αναπληρωτής Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 6 Πανεπιστημιακός Υπότροφος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση δύο ενδιαφέροντων περιστατικών οφθαλμικού λεμφώματος με μοναδικό σύμπτωμα τις μυιοψίες χωρίς άλλες εμφανείς συστηματικές εκδηλώσεις της νόσου. Παρουσίαση Περιστατικού: 1ο περιστατικό:50χρονος άντρας με επιδεινούμενες μυιοψίες ΑΟ από διμήνου. Η οφθαλμολογική εξέταση έδειξε κύτταρα στον πρόσθιο θάλαμο και ++/+++ στο υαλοειδες. Έγινε διαγνωστική υαλοειδεκτομή και το υλικό εστάλη για κυτταρομετρία ροής και μικροβιακή καλλιέργεια. Η καλλιέργεια ήταν στείρα αλλά η κυτταρομετρία ροής κατέδειξε άτυπα β λεμφοκύτταρα IgM kappa. Τέθηκε η διάγνωση του πρωτοπαθούς οφθαλμικού λεμφώματος. Έγινε νέος απεικονιστικός έλεγχος για άλλες εστίες στο ΚΝΣ που ήταν αρνητικός. Ο ασθενής έλαβε χημειοθεραπεία. Ο ασθενής μετά από 6 μήνες προσήλθε με θάμβος όραση και μυιοψίες στον έτερο οφθαλμό. Διενεργήθηκε νέα διαγνωστική υαλοειδεκτομή. Ο ασθενής έλαβε ακτινοθεραπεία και στους δυο οφθαλμούς. Οκτώ μήνες μετά έγινε MRI εγκεφάλου όπου βρέθηκαν μικρές εστίες στο μετωπιαίο και το βρεγματικό λοβό. 2ο Περιστατικό: 73χρονη γυναίκα με ελεύθερο συστηματικό ιστορικό παραπέμπεται από οφθαλμίατρο λόγω εμμένουσας υαλοειδικής αιμορραγίας από 4μηνου. Έγινε υαλοειδεκτομή με ένθεση αερίου. Είκοσι ημέρες αργότερα η ασθενής προσήλθε με συμπτώματα μυιοψιών στο αλλο μάτι. Η κλινική εξέταση κατέδειξε υαλίτιδα ενώ η βυθοσκόπηση μια ύποπτη περιοχή δίκην δέρματος λεοπάρδαλης στον οπίσθιο πόλο. Έγινε διαγνωστική υαλοειδεκτομή και το υλικό εστάληζ για κυτταρομετρία ροής και καλλιέργεια. Η κυτταρομετρία ροής κατέδειξε άτυπα β λεμφοκύτταρα IgM kappa. Τέθηκε η διάγνωση του πρωτοπαθούς οφθαλμικού λεμφώματος. Έγινε νέος απεικονιστικός έλεγχος για άλλες εστίες στο ΚΝΣ που ήταν αρνητικός και η ασθενής ξεκίνησε χημειοθεραπεία. Συμπεράσματα: Τα συγκεκριμένα περιστατικά καταδεικνύουν την αξία που έχει η υψηλή υποψία για το οφθαλμικό λέμφωμα στη διαφορική διάγνωση των ασθενών με εμμένουσες μυιοψίες, χωρίς άλλη οφθαλμολογική εκδήλωση, καθώς και την αξία της βιτρεκτομής πέρα της θεραπευτικής και ως διαγνωστικής μεθόδου.

41 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A39 The Royal College of Ophthalmologists National Ophthalmology Database Study of Vitreoretinal Surgery: Report 6, Diabetic Vitrectomy Christina Antoniadou, Stavros Gerovasileiou, Thomas Stergiopoulos, Athina Mouteveli, Nikolaos Lathouris, Evangelia Papavasileiou Vitreoretinal Service, St Demetrios Hospital of Thessaloniki, Greece Σκοπός: To prospectively audit the complications of vitrectomy for Proliferative Diabetic Retinopathy (PDR) and help establish benchmarks. Υλικό & Μέθοδος: Description of the primary procedures performed, intraoperative complication rate, and proportion of eyes undergoing further surgery. An exploratory analysis of visual outcome was undertaken, with visual success and visual loss defined as a gain or reduction of 0. 3 logarithm of minimum angle of resolution units respectively (approximately 2 Snellen lines) by 6-12 months after surgery. Αποτελέσματα: Of 420 vitrectomies without delamination the intraoperative complication rate was 13. 1%, 30. 0% required an intravitreal tamponade 11. 7% underwent a further vitrectomy (median follow up: 6. 9 months), 17. 9% of 127 phakic eyes developed cataract within a year, 63. 9% achieved visual success and 8. 2% lost vision. Of 519 vitrectomies with delamination the intraoperative complication rate was 30. 4%, 57. 6% required an intravitreal tamponade, 15. 0% underwent further vitrectomy (median follow up: 7. 1 months), 21. 2% of 126 phakic eyes developed cataract within a year, 62. 8% achieved visual success and 14. 9% lost vision. Συμπεράσματα: Diabetic vitrectomy has an appreciable complication rate, particularly if delamination or segmentation are required. Nonetheless, the VA data available suggest that a majority of patients achieve clinically meaningful vision gains. 41

42 42Περιλήψεις A40 Characteristics, socioeconomic status and ethnic variations of primary idiopathic macular hole repair in three vitreoretinal centers Stavros Gerovasileiou, Christina Antoniadou, Thomas Stergiopoulos, Athina Mouteveli, Nikolaos Lathouris, Evangelia Papavasileiou Vitreoretinal Service, St Demetrios Hospital of Thessaloniki, Greece Σκοπός: The purpose of this multicentre retrospective study was to investigate the characteristics and role of ethnicity and socioeconomic status amongst patients with idiopathic macular holes (IMH) and the surgical outcome. Υλικό & Μέθοδος: Consecutive patients undergoing primary IMH surgery at three vitreoretinal units in the UK (King s College Hospital, London, UK, Western Eye Hospital, London, UK, Sunderland Eye Infirmary, Sunderland, UK) between January 2007 and May 2017 were included. The main outcome measure was anatomical closure of IMH. Αποτελέσματα: Two hundred and thirty three primary IMH surgeries were included. All patients underwent pars plana vitrectomy, internal limiting membrane peeling, and gas tamponade % of patients were European Caucasian, 6. 44% were Asian, and % were Afro-Caribbean. The mean base macular hole diameter (BD) was mcm. Mean BD was mcm in European Caucasian patients, mcm in Asians (P=0. 005), and mcm in Afro-Caribbeans (P=0. 006). Regression analysis demonstrated that BD and Afro- Caribbean ethnicity were independent significant risk factors for surgical failure. Those who have longer duration of symptoms (Afro-Caribbeans) and leave in more deprived places (Afro-Caribbeans) in England where found to have lower success rate on macular hole closure. Συμπεράσματα: Asian and Afro-Caribbean patients present with larger IMH than European Caucasians. In addition to IMH base diameter, black origin and lower socioeconomic status are independent risk factors for surgical failure. This study presents a large population-based data analysis on ethnic variation in macular holes and may assist in the management and predicting the surgical outcome.

43 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A41 Vitreocorneal Nightmares Αριστοτέλης Καραμαούνας 1, Κωνσταντίνος Δρούτσας 2, Άννα Μαρία Σιδερή 3, Δημήτριος Μιλτσακάκης 4, Ιωάννα Γαρδέλη 5, Φίλιππος Ψινάκης 6, Δωροθέα Αλεξιάδου 7, Βασιλική Κατσιάμπουλα 8, Ευαγγελία Παπακωνσταντίνου 9, Ηλίας Γεωργάλας 10, Πέτρος Πέτρου 11 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 2 Επίκουρος Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 3 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 4 Διευθυντής, Κρατικής Κλινικής, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 5 Επιμελήτρια, Κρατικής Κλινικής, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 6 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 7 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 8 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 9 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 10 Αναπληρωτής Καθηγητής, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα 11 Πανεπιστημιακός Υπότροφος, Α Πανεπιστημιακής Κλινικής Αθηνών, Γ. Ν. Α. Γεννηματάς, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση δύο ενδιαφέροντων περιστατικών συνδεδυασμένης χειρουργικής προσθίου και οπισθίου ημιμορίου. Παρουσίαση Περιστατικού: 1ο περιστατικό: ασθενής με ενδοφθαλμίτιδα και σοβαρή θόλωση κερατοειδούς υπεβλήθη σε αφαίρεση κερατοειδούς, ένθεση Landers κερατοπρόθεσης, διαγνωστική υαλοειδεκτομή και διαμπερή κερατοπλαστική. 2ο περιστατικό: ασθενής με ουλή κερατοειδούς και αφακία υπεβλήθη σε υαλοειδεκτομή, ένθεση φακού σκληρικής στήριξης Carlevale και διαμπερή κερατοπλαστική. Συμπεράσματα: Τα συγκεκριμένα περιστατικά καταδεικνύουν την αξία της συνεργασίας δύο οφθαλμολογικών ειδικοτήτων για τη διαχείριση χειρουργικών προκλήσεων. 43

44 44Περιλήψεις A42 Mascular detachment for the treatment of persistent full thickness macular holes Konstantinos Fotis, MD, MSc, FEBO 1 ; Phillip Alexander, MBA, DM, FRCOphth 2 ; James Sax, 3, Ian Reddie, LLB, MBBS, MACLM, FRANZCO 3 ; Chee Yiong Kang, 4 ; Aman Chandra, BSc (Hons), MBBS, MRCSEd, FRCOphth, PhD, MFSTEd 5,6 1 Western Eye Hospital, Imperial College Healthcare NHS Trust, London, UK. 2 Vitreoretinal Service, Addenbrooke s Hospital, Cambridge University Hospitals NHS Foundation Trust, Cambridge, UK. 3 The Townsville Hospital, Townsville, Queensland, Australia. 4 South Street Eye Clinic and Freemantle Hospital, Western Australia, Australia. 5 Vision and Eye Research Unit, Anglia Ruskin University, Cambridge Campus, Cambridge, UK. 6 Ophthalmology Department, Southend University Hospital NHS Foundation Trust, Westcliff-on-Sea, UK. Background/Aims: A retrospective consecutive case series to evaluate the safety and efficacy of surgically induced macular detachment for the treatment of persisting full thickness macular holes (FTMH) after primary surgery. Methods: The supplementary technique was used on 11 patients with persistent FTMH after failed primary surgery by standard pars plana vitrectomy, internal limiting membrane peel and gas tamponade. A localised macular detachment was achieved by subretinal injection of balanced salt solution, followed by gas tamponade. Results: Median Minimal Linear Diameter (MLD) of the macular holes was μm [Interquartile range: 476μm - 600μm] prior to primary surgery. Median MLD before re-operation was 483μm [Interquartile range: 389μm - 522μm]. All FTMHs closed successfully after the procedure. Visual acuity improved in 10 patients (90. 9%). No intra or post-operative complications were reported. Conclusions: The supplementary technique of localised macular detachment in this series appears to be safe and helps achieve 100% closure rate of persistent FTMHs. Better final visual acuity compared to initial presentation was also achieved in the majority of patients. Βιβλιογραφία: 1. Valldeperas, X. & Wong, D., Is it worth reoperating on macular holes? Ophthalmology, 115(1), pp Wong, R., Novel surgical technique for closure of large full-thickness macular holes. Retina (Philadelphia, Pa.), 33(9), pp Oliver, A. & Wojcik, E. J., Macular detachment for treatment of persistent macular hole. Ophthalmic surgery, lasers & imaging: the official journal of the International Society for Imaging in the Eye, 42(6), pp

45 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 8 Παρασκευή 7 Ιουνίου :00-09:50 MC3 A43 One year outcomes of treat and extend vs pro re nata (PRN) treatment regiments with aflibercept for polypoidal choroidal vasculopathy. A prospective study Alexandros Rouvas, Nikos Gouliopoulos, Maria Douvali, Georgios Koutsocheras, Maria Theodorou, Panagiotis Theodossiadis 2 nd Department of Ophthalmology ATTIKO Purpose: In this study, we compared the 1-year outcomes of treat-and-extend and PRN treatment regimens with aflibercept for PCV, by the means of VA, the frequency of recurrence of polypoidal lesions and developed fibrosis, and the number of intravitreal injections. Our aim was to determine which one is preferable in the maintenance phase in PCV patients. Materials & Methods: In our prospective study, only patients with naive and previously untreated PCV were included. All the patients were initially treated with one PDT session and three monthly intravitreal injections of 2. 0 mg aflibercept. After this loading phase, the eyes were re-examined and those that had no exudative phenomena were included in the study and were achieved in 30 PCV eyes of 30 patients, divided in 2 groups. In the first one, 16 patients received the PRN treatment while in 14 patients the treat-and-extend treatment regimen of IAI was applied. For one year examinations were performed to the patients of both groups. Results: In the treat-and-extend group, we found that logmar BCVA significantly improved from 0. 57±0. 24 at baseline to 0. 41±0. 15 at 12 months. In the PRN group, we observed that BCVA remained stable, with a trend to worsen during the treatment period, without reaching though statistical significance (Baseline logmar BCVA 0. 65±0. 18 vs. 12months logmar BCVA 0. 70±0. 36, p=0. 61). The patients of treat-and-extend group did not encounter any recurrent episodes. While patients treated according to PRN regimen had significantly more recurrent episodes. In treat-and-extend group none of the patients developed fibrosis, whereas in PRN group development of fibrosis was significantly higher. 6 IAIs were applied at the treat-and-extend group, while the PRN treatment regimen was accompanied by significantly fewer administered (6±0 vs ±1. 09, p=0. 006). Conclusion: Our study highlighted the superiority of treat-and-extend regime with intravitreal aflibercept injections, which seems to yield better functional outcomes by preventing recurrence and subfoveal fibrosis, despite the greater number of injections required compared to the PRN regimen. 45

46 46Περιλήψεις A44 Optic disk melanocytoma associated with polypoidal choroidal vasculopathy, after combination treatment of photodynamic therapy and intravitreal aflibercept, a case report Alexandros Rouvas, Nikolaos Gouliopoulos, Marilita Moschos, Maria Douvali, Panagiotis Theodossiadis 2nd Department of Ophthalmology, University of Athens Medical School, Attikon General Hospital Athens, 1 Rimini Str, Haidari, Athens, Greece Purpose: We report a rare case of a woman with optic disk melanocytoma (ODMC) in conjunction with polypoidal choroidal vasculopathy (PCV). We also present, for the first time in literature, the clinical and morphological outcomes of the applied treatment, consisting of a session of photodynamic therapy (PDT) and three monthly intravitreal aflibercept injections. Case presentation: An 83-year-old Greek woman, complaining for visual decline at her left eye, referred to our department and was diagnosed with ODMC associated with PCV. At presentation, best corrected visual acuity (BCVA) was 2/10, fundus examination revealed a pigmented lesion covering partially the optic nerve head and extending into the peripapillary choroid and retina, while hard exudates were observed temporal to it. Blocked hypofluorescence in the area covered by the lesion and diffuse hyperfluorescence at its temporal rim were shown by fluorescein angiography (FA). Indocyanine green angiography (ICGA) identified 3 hyperfluorescent polypoidal lesions arising from the choroidal vasculature. Optical coherence tomography (OCT) revealed subretinal fluid and retinal pigment epithelium detachment (RPE) at the region corresponding to polyps. The treatment included a PDT session combined with 3 monthly intravitreal aflibercept injections. Three months since the treatment initiation, new BCVA was 5/10, ICGA demonstrated total polyps occlusion, while OCT detected RPE detachment without subretinal fluid. Ten months later, ODMC was stable, BCVA rose to 7/10, no polyps were present, and total resolution of RPE detachment was achieved. Conclusions:This is the first reported case of PCV coexisting with ODMC, presenting both ICGA and OCT findings, and the applied treatment and its outcomes. Furthermore, we demonstrated that PDT combined with intravitreal aflibercept injections seems to be a promising treatment for PCV.

47 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A45 Αντιμετώπιση υποωχρικής αιμορραγίας λόγω υγρής AMD με ενδοϋαλοειδική χορήγηση t-pa, αερίου SF6 και ranibizumab Ιωάννης Κουμπούλης 1, Μαρία Κανάρη 2, Μαρία Στεφανιώτου 3 1 Οφθαλμολογική Κλινική Γ. Ν. Ι «Γ. Χατζηκώστα», Ιωάννινα 2 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Ιωάννινα 3 Οφθαλμολογική Κλινική Π. Γ. Ν. Ι, Ιωάννινα Σκοπός: Παρουσίαση Περιστατικού όπου έγινε αντιμετώπιση υποωχρικής αιμορραγίας λόγω υγρής AMD με ενδοϋαλοειδική χορήγηση t-pa, αερίου SF 6 και ranibizumab, με επιτυχή παρεκτόπιση της υποωχρικής αιμορραγίας και καλή τελική οπτική οξύτητα. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής ηλικίας 88 ετών με υγρή AMD στον ΑΟ, για την οποία στο παρελθόν είχε λάβει συνολικά 9 ενέσεις ranibizumab, προσήλθε με αιφνίδια απώλεια όρασης από 24ώρου στον αριστερό οφθαλμό. Από το ιστορικό του αναφερόταν στεφανιαία νόσος και αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας, με χρήση αντιπηκτικής αγωγής με acenocoumarol. Από την οφθαλμολογική εξέταση οπτική οξύτητα ΔΟ 7/10, ΑΟ μέτρηση δακτύλων προ οφθαλμού. Από την εξέταση των προσθίων μορίων διαπιστώθηκε πυρηνικός καταρράκτης άμφω. Η ενδοφθάλμια πίεση ήταν 14 άμφω. Από την βυθοσκόπηση διαπιστώθηκε στο ΔΟ ξηρά AMD. Στον ΑΟ διαπιστώθηκε μεγάλη υποωχρική αιμορραγία (submacular hemorrhage - SMH). Έγινε ενδοϋαλοειδική χορήγηση t-pa, αερίου SF 6 και ranibizumab με σκοπό την παρεκτόπιση της SMH. Μία εβδομάδα μετά η οπτική οξύτητα του ΑΟ ήταν 2/10 και η SMH είχε παρεκτοπιστεί. Ο ασθενής έλαβε μία σειρά 3 ενέσεων ranibizumab. Λόγω της ενδοϋαλοειδικής χρήσης του αερίου SF 6 υπήρξε μια επιδείνωση του καταρράκτη, με συνέπεια η όραση του ασθενούς να πέσει μέσα σε λίγες εβδομάδες στα επίπεδα μέτρησης δακτύλων στα 2 μέτρα. Έγινε εγχείρηση καταρράκτη στον ΑΟ και η οπτική οξύτητα ανέβηκε στα 6/10 μετά το χειρουργείο. Συμπέρασμα: Η υποωχρική αιμορραγία (SMH) είναι μία πολύ σοβαρή επιπλοκή της υγρής AMD. Μπορεί να προκαλέσει σοβαρές και μη αναστρέψιμες ουλοποιητικές βλάβες στην ωχρά λόγω της τοξικότητας του σιδήρου που απελευθερώνεται, του διηθητικού φραγμού που εμποδίζει τη διάχυση μεταβολιτών και προϊόντων αποδόμησης και της μηχανικής βλάβης των φωτοϋποδοχέων από τη συστολή του θρόμβου ινικής. Η θεραπεία της SMH πρέπει να γίνεται σε διάστημα μικρότερο των 14 ημερών για τη διάσωση της ωχράς. Τα καλύτερα αποτελέσματα στην αντιμετώπιση της SMH έχουν βρεθεί με τριπλή ενδοϋαλοειδική θεραπεία, που περιλαμβάνει τη χορήγηση t-pa, αερίου SF 6 ή C 3 F 8 και ranibizumab. Βιβλιογραφία 1: Stanescu-Segall D, Balta F, Jackson TL. Submacular hemorrhage in neovascular age-related macular degeneration: A synthesis of the literature. Surv Ophthalmol. 2016;61(1): Review. 2: Scupola A, Coscas G, Soubrane G, et al. Natural history of macular subretinal hemorrhage in age-related macular degeneration. Ophthalmologica. 1999;213(2): : Shin JY, Lee JM, Byeon SH. Anti-vascular endothelial growth factor with or without pneumatic displacement for submacular hemorrhage. Am J Ophthalmol. 2015;159(5):

48 48Περιλήψεις A46 Anti-vegf treatment of macular edema complicating retinal vein occlusion disease. Long-term results in real life practice Doukas Dardabounis, Athanasia Maria Mikropoulou, Sebahetin Edinerli, Aisel Mechmet, Ioannis Fotiadis, Eirini-Kanela Panagiotopoulou, Aristeidis Konstantinidis, Maria Gkika, Konstantinos Ioannakis, Georgios Labiris Medical Retina Unit, Department of Ophthalmology, University Hospital of Alexandroupolis, Evros, Greece Purpose: Evaluation of long-term results of anti-vegf treatment in visual acuity (VA) in patients with macular edema in Branch Retinal Vein Occlusion (BRVO) and Central Retinal Vein Occlusion (CRVO) in real life practice. Methods and participants: This is a retrospective study including 27 eyes treated with intravitreal anti-vegf injections for at least 2 years. The visual acuity, the number of intravitreal injections administered, the type of used anti-vegf agent, the number of eyes that macular grid laser photocoagulation was provided and also the risk factors of these patients were recorded. The treatment protocol was PRN with monthly patients examination. Results: In the whole group 17 patients were treated with ranibisumab and 10 with aflibercept, 9 were women and 18 men. The follow-up period lasts from 2 till 5 years. Visual acuity at the last follow-up was improved in 23 subjects (85%), remained stable in 3 subjects (11. 3%) and worsened in 1 (3. 7%). The total number of injections was 240, the mean interim of needed injections was 3 months. We had no local or systemic complication and no other major side effect after the injections. Conclusion: Intravitreal anti-vegf injections seem to be, as indicated by real life practice data, an effective and safe therapy for the treatment of macular edema in BRVO and CRVO, contributing mainly in preservation of patients VA.

49 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A47 Taxane induced Cystoid Macular Edema Kanakis M. 1, Georgalas I. 2, Makatsoris T. 3, Pharmakakis N. 1 1 University of Patras School of Medicine, University Eye Clinic, Rion University Hospital, Patras, Greece 2 University of Athens School of Medicine, 1 st University Eye Clinic, G. Genimatas Hospital, Athens, Greece 3 University of Patras School of Medicine, Division of Oncology, Rion University Hospital, Patras, Greece Purpose: To report a case of a 73-year-old man who presented with decreased visual acuity due to bilateral macular edema after paclitaxel administration for prostate cancer. Case report: The ophthalmic evaluation consisted of medical and ocular history, Best Corrected Visual Acuity, slit-lamp biomicroscopy and Spectral-domain optical coherence tomography / Fluorescein Angiography. Optical Coherence Tomography and Fluorescein Angiography revealed silent cystoid macular edema. After consulting with the oncologist, the cessation of paclitaxel therapy was decided. The patient presented a gradual but steady resumption of the retinal edema, with complete restoration of normal retinal morphology and function within two months. The pathogenesis of the silent Cystoid Macular Edema (CME) is still unclear. Based on our case and a critical review of the previous observations and published data, we propose that the underlying cause of Taxane induced CME is the functional failure of Aquaporin mediated water transport at the level of retinal Intermediate and Deep capillary plexuses, and at lesser extent at the level of the Retinal Pigment Epithelium. Conclusion: Taxane induced silent CME should be attributed to the action of Taxanes on the microtubule guided aquaporin vesicles transport to the cell membrane. In our case of Taxane induced silent CME, withdrawal of the taxane was enough for complete recovery, and no additional treatment was needed. Βιβλιογραφία: Kanakis M, Georgalas I, Makatsoris T, Pharmakakis N. Taxane Induced Cystoid Macular Edema: Case Report and Integrated Pathogenic Theory. Current drug safety. 2019;14:

50 50Περιλήψεις A48 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 9 Παρασκευή 7 Ιουνίου :50-10:30 MC3 Μελέτη της αγγείωσης του περιθηλαίου τριχοειδικού δικτύου με OCT αγγειογραφία σε ασθενείς με γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας Άννα Δαστιρίδου 1,2, Παρασκευή Ρήγα 1, Μαρία Σαμουηλίδου 1, Ελευθέριος Αναστασόπουλος 1, Περικλής Μπραζιτίκος 1, Νικόλαος Ζιάκας 1, Σοφία Ανδρούδη 2 1 B Oφθαλμολογική Κλινική ΑΠΘ, Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη 2 Οφθαλμολογική Κλινική Λάρισας, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να διερευνηθούν τα χαρακτηριστικά ευρήματα στην αγγείωση του περιθηλαίου τριχοειδικού δικτύου (RPC) με την OCT αγγειογραφία σε ασθενείς με γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενείς με γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας συμπεριελήφθησαν στη μελέτη. Στην ομάδα ελέγχου εντάχθηκαν ασθενείς με αρχόμενο καταρράκτη ή μικρό διαθλαστικό σφάλμα. Πραγματοποιήθηκε απεικόνιση με OCT και OCT αγγειογραφία του δίσκου και της ωχράς και αναλύθηκαν το πάχος της στιβάδας των νευρικών ινών (RNFL), το πάχος του συμπλέγματος των γαγγλιακών κυττάρων στην ωχρά (GCC) και η πυκνότητα αγγείωσης VD RPC για όλη την περιθηλαία περιοχή, καθώς και ξεχωριστά για ανώτερο και κατώτερο ημιπεδίο. Αποτελέσματα: Η ηλικία ήταν 70. 5±8. 5 σε ασθενείς και 68. 9±8. 7 στην ομάδα ελέγχου (p=0. 566). Στους ασθενείς, το πάχος RNFL και GCC ήταν αντίστοιχα ± μm και ± μm. Η μέση RPC VD ήταν ±9. 22 στους ασθενείς και ±2. 94 στην ομάδα ελέγχου (p<0. 01). Oι τιμές RNFL και GCC ήταν επίσης μικρότερες στους ασθενείς σε σχέση με την ομάδα ελέγχου (p<0. 01). Υπήρχε στατιστικά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ των μεταβλητών RNFL, GCC και RPC VD (p<0. 05). Συμπεράσματα: Η πυκνότητα αγγείωσης των περιθηλαίων τριχοειδών στην OCT αγγειογραφία είναι ακόμη ένας βιοδείκτης που εμφανίζεται μειωμένος σε ασθενείς με γλαύκωμα ανοιχτής γωνίας.

51 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A49 Παρουσίαση σειράς περιστατικών θόλωσης κερατοειδούς μήνες μετά την εμφύτευση Cypass-Stent σε ασθενείς με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας Σοφία Φίλη, Ηρακλής Βαστάρδης, Markus Kohlhaas Οφθαλμολογική κλινική, St. Johannes Hospital, Dortmund, Γερμανία Σκοπός: Η αναφορά των αποτελεσμάτων της καναλοπλαστικής ως διαδικασία γλαυκώματος σε ασθενείς με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα στη μείωση της ενδοφθάλμιας πιέσης και του αριθμού των αντιγλαυκωματικών οφθαλμικών σταγόνων. Υλικό και Μέθοδος: Μια αναδρομική μελέτη με 602 μάτια, στην οποία η καλοπλαστική εφαρμόστηκε ως χειρουργική μέθοδος εκλογής για μακροχρόνια μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Η σύγκριση των μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων της ενδιφθάλμιας πίεσης στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν λιγότερες από δύο αντιγλαυκωματικες ουσίες προεγχειρητικά και στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν περισσότερες από δύο αντιγλαυκωματικές ουσίες κατά την έναρξη της μελέτης αναλύθηκε στατιστικά. Ο χρόνος παρακολούθησης ήταν 5 χρόνια. Αποτελέσματα: Η μακροχρόνια μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης ήταν ικανοποιητική μετά από 12 μήνες με μέση ενδοφθάλμια πίεση 15, 6 ± 5, 2 mmhg υπό θεραπεία με 0, 4 ± 1, 0 αντιγλαυκωματικές ουσίες σε σύγκριση με 19, 6 ± 6, 7 mmhg υπό θεραπεία με 2, 6 ± 1, 0 αντιγλαυκωματικές ουσίες προεγχειρητικά και παραμένουν σταθεροί στα 15, 9 ± 5, 0 mmhg υπό θεραπεία με 0, 5 ± 0, 5 αντιγλαυκωματικές ουσίες. (Anova, p <0, 05). Πρόκειται για μείωση κατά 18, 9% και 20, 4% της ενδοφθάλμιας πίεσης μετά από 12 και 24 μήνες αντίστοιχα, με 80, 8% μείωση του αριθμού των αντιγλαυκωματικών σταγόνων. Ωστόσο, παρατηρήσαμε όχι μόνο βραχυπρόθεσμη αλλά και μακροχρόνια ανεπαρκή μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης στα περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν με περισσότερες από 2 αντιγλαυκωματικές ουσίες προεγχηρητικά. Συμπεράσματα: Η καναλοπλαστική παρέχει μακροχρόνια μετεγχειρητική μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης σε ασθενείς με μέτριο βαθμό γλαυκώματος και σταθεροποίηση της με λιγότερες αντιγλαυκωματικές σταγόνες σε ασθενείς με προχωρημένο γλαύκωμα, οι οποίοι έλαβαν αρχικά τοπική θεραπεία με περισσότερες από δύο αντιγλαυκωματικές ουσίες. 51

52 52Περιλήψεις A50 Πενταετής μελέτη της μείωσης της ενδοφθάλμιας πίεσης μετά από καναλοπλαστική ab externo και η επιρροή του προεγχηρητικού αριθμού των αντιγλαυκωματικών σταγόνων στην αποτελεσματικότητα της επέμβασης Σοφία Φίλη, Ηρακλής Βαστάρδης, Markus Kohlhaas Οφθαλμολογική κλινική, St. Johannes Hospital, Dortmund, Γερμανία Σκοπός: Η αναφορά των αποτελεσμάτων της καναλοπλαστικής ως διαδικασία γλαυκώματος σε ασθενείς με πρωτοπαθές γλαύκωμα ανοικτής γωνίας σχετικά με τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα στη μείωση της ενδοφθάλμιας πιέσης και του αριθμού των αντιγλαυκωματικών οφθαλμικών σταγόνων. Υλικό και Μέθοδος: Μια αναδρομική μελέτη με 602 μάτια, στην οποία η καλοπλαστική εφαρμόστηκε ως χειρουργική μέθοδος εκλογής για μακροχρόνια μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Η σύγκριση των μετεγχειρητικών αποτελεσμάτων της ενδιφθάλμιας πίεσης στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν λιγότερες από δύο αντιγλαυκωματικες ουσίες προεγχειρητικά και στην ομάδα των ασθενών που έλαβαν περισσότερες από δύο αντιγλαυκωματικές ουσίες κατά την έναρξη της μελέτης αναλύθηκε στατιστικά. Ο χρόνος παρακολούθησης ήταν 5 χρόνια. Αποτελέσματα: Η μακροχρόνια μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης ήταν ικανοποιητική μετά από 12 μήνες με μέση ενδοφθάλμια πίεση 15, 6 ± 5, 2 mmhg υπό θεραπεία με 0, 4 ± 1, 0 αντιγλαυκωματικές ουσίες σε σύγκριση με 19, 6 ± 6, 7 mmhg υπό θεραπεία με 2, 6 ± 1, 0 αντιγλαυκωματικές ουσίες προεγχειρητικά και παραμένουν σταθεροί στα 15, 9 ± 5, 0 mmhg υπό θεραπεία με 0, 5 ± 0, 5 αντιγλαυκωματικές ουσίες. (Anova, p <0, 05). Πρόκειται για μείωση κατά 18, 9% και 20, 4% της ενδοφθάλμιας πίεσης μετά από 12 και 24 μήνες αντίστοιχα, με 80, 8% μείωση του αριθμού των αντιγλαυκωματικών σταγόνων. Ωστόσο, παρατηρήσαμε όχι μόνο βραχυπρόθεσμη αλλά και μακροχρόνια ανεπαρκή μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης στα περιστατικά που αντιμετωπίστηκαν με περισσότερες από 2 αντιγλαυκωματικές ουσίες προεγχηρητικά. Συμπεράσματα: Η καναλοπλαστική παρέχει μακροχρόνια μετεγχειρητική μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης σε ασθενείς με μέτριο βαθμό γλαυκώματος και σταθεροποίηση της με λιγότερες αντιγλαυκωματικές σταγόνες σε ασθενείς με προχωρημένο γλαύκωμα, οι οποίοι έλαβαν αρχικά τοπική θεραπεία με περισσότερες από δύο αντιγλαυκωματικές ουσίες.

53 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A51 Αποτελέσματα μακροπρόθεσμης μελέτης μετά από τραμπεκουλεκτομή με μιτομυκίνη C και εμφύτευμα Ologen Σοφία Φίλη, Ηρακλής Βαστάρδης, Sabine Seddig, Markus Kohlhaas Οφθαλμολογική κλινική, St. Johannes Hospital, Dortmund, Γερμανία Σκοπός: Η μελέτη της αποδοτικότητας και ασφάλειας της χειρουργικής αντιμετώπισης του πρωτοπαθούς γλαυκώματος ανοιχτής γωνίας με τη συνδιαστική χειρουργική μέθοδο της τραμπεκουλεκτομής με μιτομυκίνη C και εμφύτευμα Ologen (AeonAstron Ευρώπη Β. ν., Leiden, The Netherlands), το οποίο αποτελείται από ένα βιοδιασπούμενο σύμπλεγμα κολλαγόνου και γλυκοζαμινογλυκάνης και συνδράμει στην πρόληψη υπέρμετρης μετεγχειρητικης ουλοποίησης στην αμπούλα. Υλικό και Μέθοδος: Σε μια προοπτική κλινική έρευνα συμμετείχαν 806 ασθενείς με προχωρημένο στάδιο γλαυκώματος, οι οποίοι θεραπεύτηκαν με τραμπεκτολεκτομή σε συνδυασμό με 0, 02% μιτομυκίνη C και εμφύτευμα Ologen. Ο χρόνος παρακολούθησης της μελέτης ήταν 78 μήνες. Αποτελέσματα: Μία μακροπρόθεσμη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης κάτω από 16 mmhg επιτεύχθηκε στο 90, 1% των ασθενών χωρίς αντιγλαυκωματικές σταγόνες στη μακροχρόνια περίοδο παρατήρησης. Η αποκόλληση του χοριοειδούς χιτώνα παρατηρήθηκε ως μετεγχειρητική επιπλοκή στο 6, 8% των ασθενών. 4, 9% των ασθενών παρουσίασαν ανεπαρκή μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης εξαιτίας υπέρμετρης ουλοποίησης στην αμπούλα στο διάστημα παρακολούθησης των 6, 5 ετών και υποβλήθηκαν σε επανάληξη του χειρουργείου της τραμπεκουλεκτομής ή άλλη αντιγλαυκωματική χειρουργική μέθοδο. Συμπεράσματα: Το εμφύτευμα Ologen εισήχθη στη χειρουργική επέμβαση γλαυκώματος προκειμένου να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της τραμπεκτολεκτομής και να μειωθούν οι επιπλοκές. Η τραμπεκτολεκτομή συνδυασμένη με 0, 02% μιτομυκίνη C και το εμφύτευμα Ologen παρέχει ικανοποιητικό αποτέλεσμα διήθησης υδατοειδούς υγρού με τα λιγότερο ανεπιθύμητα αποτελέσματα της μετεγχειρητικής ίνωσης. Βιβλιογραφία: Fili S, Seddig S, Kohlhaas M. Long-term results after trabeculectomy combined with mitomycin C and Ologen-implant. Klin Monbl für Augenheilkd Mar

54 54Περιλήψεις A52 Aqueous misdirection after IOL subluxation, causing IOL proptosis into the anterior chamber, treated with YAG laser hyaloidotomy Ioannis-Nikolaos Chalkias MD 1, Efthymios Chalkias MD 2, Anastasios Halkias MD 3 1 Department of Ophthalmology, Xanthi General Hospital, East Macedonia and Thrace, Greece 2 Department of Ophthalmology, AHEPA University Hospital, Thessaloniki, Greece 3 Department of Ophthalmology, St. Lucas Hospital, Thessaloniki, Greece Purpose: To present an interesting case of malignant glaucoma, which potentially points to a correlation between a PC IOL subluxation and the development of aqueous misdirection. Furthermore, we underline the effectiveness of YAG-laser hyaloidotomy as a first line treatment for malignant glaucoma. Case report: A 76-year-old male with a history of bilateral primary open angle glaucoma had an uneventful left phacoemulsification with toric IOL implant in Seven years later, he developed left monocular diplopia due to inferior dislocation of the PC IOL (sunset syndrome). Corrective surgery was scheduled, but while recovering from abdominal aortic aneurysm surgery, he reported pain and blurred vision in the left eye. Slit-lamp examination revealed displacement of the IOL - capsular bag complex into the AC, an almost flat AC and an IOP of 30mm Hg. Fundoscopic examination was unremarkable. Malignant glaucoma was thus diagnosed. YAG laser was used to disrupt the hyaloid face above the IOL rim, with deeper shots to cut across the vitreous humor. A gush of fluid emerged with simultaneous deepening of the AC and the IOP immediately dropped to 20mm Hg. An IOL exchange surgery with anterior IOL placement followed soon after. Conclusion: Sunset syndrome has not so far been reported as the initiating event of the aqueous misdirection cascade. In our case, it could be hypothesized that the zonular brake caused a backward rotation of the ciliary processes (cilio-hyaloidal apposition) triggering the aqueous misdirection. Spontaneous luxation of an IOL with the capsular bag after an uneventful cataract surgery has been described before. However, in our case it is interesting to note that even though the patient did not show the ophthalmic characteristics of pseudoexfoliation (which would explain the zonular weakness), he did suffer from abdominal aortic aneurysm, which has a recognized association with this entity. Could he have a forme fruste pseudoexfolition? Alternatively, it could be that the required intraoperative rotation of the toric IOL disrupted the integrity of the zonules resulting in the delayed subluxation. In a pseudophakic eye, YAG-laser hyaloidotomy is a non-invasive method that can instantly disrupt the hyaloid face and lower the intraocular pressure. References 1. von Graefe A. Beitrage zur pathologie und therapie des glaukoms. Archives of Ophthalmology. 1869;15: Halkias A, Magauran DM, Joyce M. Ciliary block (malignant) glaucoma after cataract extraction with lens implant treated with YAG laser capsulotomy and anterior hyaloidotomy. Br J Ophthalmol. 1992;76:

55 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 10 Παρασκευή 7 Ιουνίου :00-13:00 MC2 A53 Clinical manifestations of congenital aniridia: a case series F. Xanthou, S. Androudi, P. Makris, A. Tantou, E. Papageorgiou, E. Tsironi Department of Ophthalmology, University Hospital of Larissa Purpose: To report the clinical manifestations associated with congenital aniridia in a series of children. Material and Methods: In this retrospective, observational case series, five children with congenital aniridia seen at the University Hospital of Larisa from January 2015 to February 2019 were reviewed. The prevalence and clinical course of ophthalmic characteristics, systemic disease, refractive errors, and visual acuity were assessed. Results: The study included 10 eyes of 5 patients with congenital aniridia. Median patient age at initial visit was 8 years (range: 3 years to 17 years). Four cases were sporadic and one case was familial. The most common anterior segment abnormality was cataract, observed in 7 out of 10 eyes. Aniridic keratopathy was seen in 8 out of 10 eyes. Macular hypoplasia of various degrees was observed in all 10 eyes and optic nerve hypoplasia was found in 4 eyes. OCT demonstrated iridocorneal abnormalities. Nystagmus was present in all 5 patients. Ocular hypertension was detected in 2 out of 10 eyes and one eye required glaucoma surgery. The mean visual acuity was 0. 7 logmar. None of the patients had Wilms tumor. Conclusions: Congenital aniridia is a rare disorder with a poor visual prognosis despite early diagnosis and treatment. Non-contact OCT imaging offers a detailed assessment of anterior and posterior segment disease in children and further studies are needed to prove its prognostic value. 55

56 56Περιλήψεις A54 Χειρουργική αντιμετώπιση συγγενούς απόφραξης ρινοδακρυικού πόρου Κ. Ριρή 1, Ε. Παπαγεωργίου 1, Α. Φουντούκη 1, Μ. Κοτούλα 1, Χ. Σκουλάκης 2, Ε. Τσιρώνη 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας 2 ΩΡΛ Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να παρουσιάσουμε τα κλινικά ευρήματα και τη χειρουργική αντιμετώπιση της συγγενούς απόφραξης του ρινοδακρυικού (ΡΔ) πόρου. Υλικό και Μέθοδος: 43 βρέφη και παιδιά (ηλικίας 12 μηνών εώς 12 ετών) που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά για συγγενή απόφραξη ΡΔ πόρου. Επέμβαση έγινε στα παιδιά που προσέρχονταν με εμμένουσα δακρύρροια, εκκρίσεις και υποτροπιάζοντα επεισόδια επιμολύνσεων. Στα παιδιά ως 3 ετών έγινε διάβαση και πλύση ΡΔ πόρου, ενώ στα μεγαλύτερα παιδιά έγινε ταυτόχρονη τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης, τα οποία αφαιρούνταν μετά από 4-6 μήνες. Αποτελέσματα: Στα παιδιά κάτω των 2 ετών σε 95% των περιπτώσεων παρατηρήθηκε ίαση με πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων. Σε δύο παιδιά χρειάστηκε επανάληψη του καθετηριασμού, και σε ένα παιδί έγινε τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης κατά τη δεύτερη επέμβαση. Στα μεγαλύτερα παιδιά, σε μία περίπτωση έγινε και δεύτερη τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης με χρήση διεγχειρητικά μιτομυκίνης C στο ρινικό βλεννογόνο. Χαμηλότερα ποσοστά επιτυχίας σχετίστηκαν με καθυστερημένη προσέλευση των ασθενών, συνήθως άνω των 18 μηνών και ιστορικό τραύματος στην ρινική περιοχή. Συμπεράσματα: Υψηλά ποσοστά επιτυχίας της χειρουργικής αντιμετώπισης της συγγενούς απόφραξης του ΡΔ πόρου παρατηρούνται όταν η επέμβαση γίνεται εντός 18 μηνών από τη γέννηση. Στα μεγαλύτερα παιδιά, ιδιαίτερα αποτελεσματική φαίνεται να είναι η τοποθέτηση σωληναρίων σιλικόνης.

57 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A55 Surgical results in congenital esotropia V. Vasileiou, K D. ardaras, E. Palamida, K. Riri, E. Tsironi, E. Papageorgiou Department of Ophthalmology, University Hospital of Larissa Purpose: To describe surgical results in congenital esotropia cases treated in the Department of Ophthalmology, University Hospital of Larissa between September 2014 and February Methods: The medical records of 62 consecutive patients, who were operated for congenital esotropia (aged 1-4 years), were retrospectively analyzed. The studied parameters included age at surgery, presence of amblyopia, refractive error, associated conditions, type of surgery performed, and pre- and postoperative deviation angles. Results: The mean age of onset of esotropia was 3 months, and the mean age at time of surgery was 18 months. Before surgery, 40% of cases studied showed amblyopia and required patching. Mild hyperopia was found in 70% and moderate hyperopia in 30%. The mean preoperative deviation was 65 PD. Associated conditions were: overaction of the inferior oblique muscles (55%), latent nystagmus (25%), and dissociated vertical deviation (10%). The most frequently used surgical technique was bilateral medial rectus muscle recession (93%). This procedure resulted in satisfactory horizontal alignment (<10 PD) in 60% patients at their latest follow-up. The esotropia was undercorrected in 35% of patients and overcorrected in 5%. Long-term follow-up showed that 40% of patients required on average 2 surgeries for maintaining or achieving ocular alignment. Conclusions: Surgery within the first 30 months of life, most commonly with medial rectus muscle recession, was effective in correcting congenital esotropia. However, due to the associated vertical deviations and the relative high rate of undercorrections, many patients require two surgeries. 57

58 58Περιλήψεις A56 Clinical features of spasm of the near reflex in children N. Voutsas, D. Tzimas, K. Riri, D. Kardaras, E. Tsironi, E. Papageorgiou Department of Ophthalmology, University Hospital of Larissa Background: Spasm of the near reflex is due to excessive activity of the ciliary muscle that results in pseudomyopia, convergence, and miosis. The clinical features of spasm of the near reflex in the paediatric population have not been systematically investigated. Aim of this study is to report the clinical characteristics, course, management and visual outcome in children with spasm of the near reflex. Methods: Eighteen children with spasm of the near reflex underwent visual acuity testing, orthoptic evaluation, assessment of refraction before and after cycloplegia, and dilated fundoscopy. Spasm of the near reflex was a clinical diagnosis on the basis of blurred vision, variable esotropia, miosis, and a difference of dioptres or more between manifest and cycloplegic refraction. Results: There were 15 girls and 3 boys (mean age years, range: 7-16 years). Blurry vision and headaches were the most common symptoms. Visual acuity before cycloplegia was variable (mean 20/50, range between 20/160 and 20/20), and did not correlate with the degree of pseudomyopia. Fifteen children presented only with pseudomyopia without esotropia. In 10 cases (56%) difficulties at home or school were reported, and only one patient had a history of brain trauma. The treatment consisted of careful explanation of the condition, atropine 1% eye drops and bifocal or reading glasses. Conclusions: Spasm of the near reflex in children may be not so rare and is possibly underreported. The condition is diagnosed clinically and has an overall favourable prognosis, although a prolonged course of treatment might be required. In children the difficulty of obtaining a reliable history may in some cases lead to redundant neuroimaging.

59 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A57 Συνυπάρχουσες οφθαλμολογικές και συστηματικές νόσοι σε παιδιά με υψηλή μυωπία Α. Τάντου, Κ. Ριρή, Ν. Βουτσάς, Δ. Καρδαράς, Ε. Τσιρώνη, Ε. Παπαγεωργίου Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Η υψηλή μυωπία στην παιδική ηλικία συχνά σχετίζεται με οφθαλμολογικές και συστηματικές νόσους. Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η περιγραφή των κλινικών χαρακτηριστικών, συστηματικών νοσημάτων, παραγόντων κινδύνου και οικογενειακού ιστορικού σε δείγμα παιδιών με υψηλή μυωπία. Υλικό και μέθοδοι: Αναλύθηκαν δεδομένα από 30 παιδιά που παρακολουθούνταν στα εξωτερικά ιατρεία της οφθαλμολογικής κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας στο χρονικό διάστημα Υψηλή μυωπία (πάνω από 5D) ταυτοποιήθηκε στον ένα ή και στους δύο οφθαλμούς. Καταγράφηκαν τα δημογραφικά δεδομένα, οι κληρονομικοί παράγοντες, το προγεννητικό και περιγεννητικό ιστορικό, τα οφθαλμολογικά και συστηματικά ευρήματα. Αποτελέσματα: Υψηλή μυωπία που δεν συσχετίζονταν με κάποια οφθαλμολογική ή συστηματική νόσο («απλή» μυωπία) παρουσίασαν 4 παιδιά. Σε 8 παιδιά υπήρχε κληρονομικό ιστορικό με υψηλή μυωπία ή αμβλυωπία. Οφθαλμολογικά ευρήματα συνδυασμένα με υψηλή μυωπία διαπιστώθηκαν σε 8 παιδιά (ανισομετρωπική αμβλυωπία, συγγενής καταρράκτης, κολόβωμα ίριδας, αξονική μυωπία, γλαύκωμα, και αυξημένη κοίλανση). Σημαντικός υπήρξε επίσης ο αριθμός των παιδιών με προϋπάρχουσα αντιμετωπισθείσα αμφιβληστροειδόπαθεια της προωρότητας (7 παιδιά). Συστηματικές διαταραχές βρέθηκαν σε 3 παιδιά (σ. Down, ολιγοαρθρική ρευματοειδής αρθρίτιδα, σ. Asperger). Συμπεράσματα: Η υψηλή μυωπία συχνά συνυπάρχει με περαιτέρω οφθαλμολογικά και συστηματικά προβλήματα. Μπορεί επίσης να αποτελεί την αιτία διάγνωσης μίας υποβόσκουσας συστηματικής ή και οφθαλμολογικής νόσου. Η έγκαιρη διάγνωση συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της πρόγνωσης για την όραση. 59

60 60Περιλήψεις A58 Νέες τεχνικές στην αντιμετώπιση της Αμβλυωπίας: διχοπτική εξάσκηση σε παιδιά και ενήλικες Εμμανουήλ Μπλαβάκης 1, Τζένη Σπάχο 1,3, Μιχαήλ Aγιοργιωτάκης 1, Εμμανουήλ Κτιστάκης 1, Μιλτιάδης Τσιλιμπάρης 1,2, Σωτήρης Πλαΐνης 1,3 1 Εργαστήριο Οπτικής και Όρασης, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Κρήτης 2 Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης 3 Optical House, Hράκλειο Κρήτης Σκοπός: Η αμβλυωπία αντιμετωπίζεται συμβατικά με τον αποκλεισμό του υγιούς οφθαλμού με σκοπό να ωθηθεί η χρήση του αμβλυωπικού οφθαλμού. Το τελευταίο διάστημα κλινικές μελέτες έχουν δείξει ότι η μέθοδος της διχοπτικής εξάσκησης dichoptic training) που εμπλέκει την ταυτόχρονη προβολή ξεχωριστών ερεθισμάτων στον κάθε οφθαλμό προάγει τη λειτουργική συμμετοχή και των δύο οφθαλμών, οδηγώντας σε αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή της. Σε αυτή την εργασία παρουσιάζουμε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα πρωτόκολλο διχοπτικής εξάσκησης με μία συσκευή εικονικής πραγματικότητας που χρησιμοποιήθηκε σε έναν ενήλικα και σε δύο παιδιά με αμβλυωπία. Υλικό & Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν ένας ενήλικας 25 ετών με στραβισμική αμβλυωπία και ιστορικό τριών διορθωτικών επεμβάσεων για τον στραβισμό, και δύο παιδιά 9 ετών με μικροστραβισμό και με ανισομετρωπική αμβλυωπία, αντίστοιχα. Ο ενήλικας ασθενής συμπλήρωσε 51 ώρες εξάσκησης, συμμετέχοντας σε συνεδρίες 3-4 φορές την εβδομάδα ενώ τα δύο παιδιά συμπλήρωσαν 20 ώρες εξάσκησης έκαστο, συμμετέχοντας σε συνεδρίες 2-3 φορές την εβδομάδα. Η διχοπτική εξάσκηση πραγματοποιήθηκε σε ειδικό λογισμικό (Vivid Vision, San Francisco, USA) σε μια συσκευή εικονικής πραγματικότητας (Oculus VR, LLC, Irvine, California, USA). Κάθε συνεδρία διαρκούσε μια ώρα και κατά τη διάρκεια αυτής οι ασθενείς ολοκλήρωναν έλεγχο των πρισματικών αποκλίσεων των οφθαλμών τους, και έπαιζαν 5 διαφορετικά παιχνίδια τα οποία επιδίωκαν την άρση της αναστολής του αμβλυωπικού οφθαλμού ή την εκπαίδευση της στερεοσκοπικής τους όρασης. Πριν και μετά το πέρας των συνεδριών, αξιολογήθηκαν, μονόφθαλμα και διόφθαλμα, η οπτική οξύτητα (logmar), η στεροσκοπική όραση, τα οπτικά προκλητά δυναμικά (VEPs) και η ικανότητα ανάγνωσης μέσω της ανάλυσης των οφθαλμικών κινήσεων των συμμετεχόντων. Αποτελέσματα: Θα παρουσιαστούν συγκριτικά αποτελέσματα των διαφορετικών χαρακτηριστικών της λειτουργικής όρασης των συμμετεχόντων πριν και μετά τη διχοπτική εξάσκηση. Συμπεράσματα: Θα συζητηθεί η αποτελεσματικότητα της διχοπτικής εξάσκησης ανάλογα με τη χρονική διάρκεια της, το είδος της αμβλυωπίας και την ηλικία του ασθενούς. Επίσης, θα σχολιαστεί το ζήτημα της συμμόρφωσης των ασθενών με τη θεραπεία.

61 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 11 Παρασκευή 7 Ιουνίου :00-19:20 MC3 A59 Βλεφαρίτιδα από το παράσιτο DEMODEX: συχνότητα, κλινική εικόνα και αποτελέσματα θεραπείας Ιωάννης Θειόπουλος 1, Δημήτριος Φράγκος 1, Έλενα Ράπτη 1, Αλεξάνδρα Γκούντα 1, Κωνσταντίνα Δασκαλοπούλου 2, Δέσποινα Ανυφαντάκη 1, Φρύνη Pήγα 1, Μαρία Δεττοράκη 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο «Η Ελπίς», Αθήνα 2 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο «Η Ελπίς», Αθήνα Σκοπός: H παρουσίαση της συχνότητας εμφάνισης της βλεφαρίτιδας από το παράσιτο Demodex, της κλινικής εικόνας και των αποτελεσμάτων της θεραπείας με έλαιο τεϊόδεντρου. Υλικό & Μέθοδος: Εβδομήντα επτά ασθενείς με χρόνια βλεφαρίτιδα και έντονα συμπτώματα από τους οφθαλμούς υπεβλήθησαν σε εξέταση για την ανίχνευση του παρασίτου Demodex στις βλεφαρίδες. Έγινε αφαίρεση οκτώ βλεφαρίδων (δύο από το άνω και δύο από το κάτω βλέφαρο και των δύο οφθαλμών) από κάθε ασθενή και παρατήρηση του παρασίτου με τη βοήθεια μικροσκοπίου. Η θεραπεία των ασθενών που βρέθηκαν θετικοί στο παράσιτο περιελάμβανε επάλειψη των βλεφαρίδων στο ιατρείο με έλαιο τεϊόδεντρου 50% μία φορά την εβδομάδα και καθημερινό πλύσιμο των βλεφάρων για 6 εβδομάδες. Μια εβδομάδα μετά τη θεραπεία γινόταν νέα εξέταση για την ανίχνευση του παρασίτου. Οι ασθενείς συμπλήρωναν ειδικό ερωτηματολόγιο σχετικά με τα συμπτώματα της οφθαλμικής τους επιφάνειας (Ocular Surface Disease Index, OSDI) πριν την έναρξη και στο τέλος της θεραπείας. Η ηλικία, το φύλο, η κλινική εικόνα, τα αποτελέσματα του OSDI score και ο αριθμός των παρασίτων πριν και μετά τη θεραπεία καταγράφηκαν. Αποτελέσματα: Από τους 77 ασθενείς με χρόνια βλεφαρίτιδα οι 66 (86%) βρέθηκαν θετικοί στο παράσιτο. Η ηλικία των ασθενών που ήταν θετικοί στο παράσιτο ήταν 64±12, 1 έτη, ενώ των ασθενών που ήταν αρνητικοί ήταν 56, 1±14, 8 (p<0, 05). Από τους 66 ασθενείς με Demodex, οι 24 (37%) ήταν άνδρες και οι 42 (63%) γυναίκες. Από τους 12 ασθενείς που βρέθηκαν αρνητικοί στο Demodex, οι 6 ήταν άνδρες (50%) και οι 6 (50%) γυναίκες (p=0, 4 σε σύγκριση με τους ασθενείς με Demodex). Το συχνότερο σύμπτωμα των ασθενών με Demodex ήταν η δακρύρροια (44%) και ακολουθούσαν ο κνησμός (27%), το αίσθημα ξένου σώματος (23%) και η υπεραιμία του επιπεφυκότα (29%). Ο αριθμός των Demodex μειώθηκε σημαντικά από 5±3, 2 πριν τη θεραπεία σε 0, 7±1 μετά τη θεραπεία (p<0, 0001). Το OSDI score μειώθηκε από 34, 9±16 πριν τη θεραπεία σε 16, 8±11, 6 μετά τη θεραπεία (p<0, 001). Συμπεράσματα: Το παράσιτο Demodex αποτελεί συχνή αιτία χρόνιας βλεφαρίτιδας. Η θεραπεία της νόσου με έλαιο τεϊόδεντρου βελτιώνει σημαντικά τα συμπτώματα της νόσου και μειώνει τον αριθμό των παρασίτων αλλά δεν εξαλείφει τον αποικισμό του Demodex από τις βλεφαρίδες. 61

62 62Περιλήψεις A60 Σύνδρομο BPES και μετάλλαξη στον μεταγραφικό παράγοντα FOXL2 Μαρία Καλαντζή 1, Αδαμαντία Κοντογεώργη 2, Άννα Βερνίκου 3, Σταματία Γεωργούδη 4, Χριστίνα Παγκάκη 5 1 Γενικό Περιφερειακό Νοσοκομείο Τριπόλεως <Ευαγγελίστρια>, ειδικευόμενη οφθαλμολογίας 2 Μμεταπτυχιακή φοιτήτρια του ΕΚΠΑ, πρόγραμμα «Έρευνα στη Γυναικεία Αναπαραγωγή» 3 Οφθαλμιατρείο Αθηνών, ειδικευόμενη οφθαλμολογίας 4 Ανασθησιολόγος Π. Γ. Νοσοκομείο Άγιος Παντελεήμων Νικαιας-Δυτικής Αττικής, M. sc 5 Ειδικευόμενη μαιευτικής-γυναικολογίας Π. Γ. Ν Ηρακλείου Εισαγωγή:Το σύνδρομο BPES (blepharophimosis-ptosis-epicanthus inversus syndrome) χαρακτηρίζεται από σοβαρή αμφοτερόπλευρη συμμετρική βλεφαρόπτωση, telecanthus, epicanthus inversus και βλεφαροφίμωση. Άλλες οφθαλμολογικές εκδηλώσεις είναι το ευρυβλέφαρο, ο στραβισμός, η μικροφθαλμία, ανεπαρκής λειτουργία της δακρυϊκής συσκευής και κολόβωμα του οπτικού δίσκου. Το BPES σχετίζεται με μία επικρατούσα αυτοσωματική μετάλλαξη στο γονίδιο του μεταγραφικού FOXL2 στο χρωμόσωμα 3q23. Σκοπός: Να δείξουμε την ανάγκη για αναγνώριση και ταυτοποίηση ενός συνδρόμου όπου δεν έχει μόνο οφθαλμολογική εκδήλωση Μέθοδος: Η βιβλιογραφική ανασκόπηση με την χρήση άρθρων και σελίδων όπως eyewiki, aao, rarediseases, ncbi etc, και αναζήτηση με την χρήση των λέξεων -όρων <bpes syndrome>, <foxl 2> Αποτελέσματα: Το BPES κατηγοριοποιείται σε δύο τύπους: Ο τύπος Ι χαρακτηρίζεται από τα προαναφερθέντα ευρήματα βλεφάρων και την πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια και στειρότητα. Ο τύπος II χαρακτηρίζεται από ευρήματα βλεφάρων χωρίς ανεπάρκεια ωοθηκών. Η πρωτεΐνη FOXL2 είναι ένας forkhead transcription factor και είναι ενεργή σε πολλούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων των βλεφάρων, των ωοθηκών και της υπόφυσης. Ενδεχομένως εμπλέκεται στην ανάπτυξη μυών στα βλέφαρα. Οι μεταλλάξεις γονιδίου FOXL2 που προκαλούν πρωτογενή ανεπάρκεια ωοθηκών. Συμπεράσματα: Το σύνδρομο BPES έχει ευρύ κλινικό φαινότυπο. Η αντιμετώπιση των οφθαλμολογικών και κρανιακών δυσπλασιών γίνεται επαρκώς χειρουργικά. Όμως αυτός ο κλινικός φαινότυπος χρειάζεται περαιτέρω διερεύνηση ενδοκρινολογικά και γενετικά.

63 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A61 Διροφιλαρίωση Βλεφάρου και Οφθαλμικού κόγχου: Μία σπάνια οντότητα Αργύριος Τζαμάλης, Αστέριος Διάφας, Παναγιώτης Στεργίου, Νικόλαος Ζιάκας Β Οφθαλμολογική Κλινική ΑΠΘ, Γ. Ν. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Να περιγραφεί σπάνιο περιστατικό διροφιλαρίωσης βλεφάρου με επέκταση στον οφθαλμικό κόγχο μιμούμενο χωροκατακτητική εξεργασία. Παρουσίαση Περιστατικού: Άρρεν 79 ετών προσήλθε αιτιώμενος ανώδυνου μορφώματος αριστερού ανω βλεφάρου από 2μήνου με υποτροπιάζον έντονο περιοφθαλμικό οίδημα για το οποίο λάμβανε συστηματική αγωγή αντιβίωσης και στεροειδών. Κατά την κλινική εξέταση το αναφερόμενο μόρφωμα εμφάνιζε σκληρή συμπαγή σύσταση χωρίς κλυδασμό και ευαισθησία στην ψηλάφιση ενώ το υπερκείμενο δέρμα και ο οφθαλμός δεν εμφάνιζαν καμία παθολογία. Η μαγνητική τομογραφία κατέδειξε παρουσία ανομοιογενούς συμπαγούς βλάβης στο έσω τμήμα του αριστερού οφθαλμικού κόγχου με σχετικά ασαφή όρια και ανομοιογενή εμπλουτισμό, ευρήματα πιθανώς συμβατά με κακοήθεια. Διενεργήθηκε χειρουργική εκτομή του μορφώματος σε μακροσκοπικά υγιή όρια και το παρασκεύασμα εστάλη για βιοψία. Η παθολογοανατομική εξεταση ανέδειξε ανάπτυξη φλεγμονώδους κοκκιώδους ιστού με άφθονα νεόπλαστα τριχοειδή αγγεία, πυκνές φλεγμονώδεις διηθήσεις από λεμφοκύτταρα, πλασματοκύτταρα και άφθονα ουδετερόφιλα, εστίες αποστηματοποίησης και αιμορραγικές διαποτίσεις. Στο κέντρο της βλάβης αναγνωρίστηκαν διατομές νηματώδους έλμινθας του τύπου της διροφιλάριας. Ο ασθενής ολοκλήρωσε τον κύκλο της συστηματικής αγωγής χωρίς να παρατηρηθεί υποτροπή της παρασίτωσης ή επιπλοκή στην ουλοποίηση. Συμπέρασμα: Παρότι εξαιρετικά σπάνια η δερματική διροφιλαρίωση πρέπει να τίθεται στη διαφορική διάγνωση μορφωμάτων βλεφάρου/κόγχου αγνώστου αιτιολογίας, έστω και χωρις την ύπαρξη χαρακτηριστικού νύγματος από το ιστορικό η την κλινική εξέταση. Η άμεση διάγνωση και έγκαιρη αντιμετώπιση είναι σημαντικές για την αποφυγή περαιτέρω οφθαλμικών επιπλοκών. 63

64 64Περιλήψεις A62 Η εξέλιξη της Οφθαλμολογίας το 19 o αιώνα Α. Χριστοπούλου, Α. Τζοβάρας, Π. Τζίμας, Α. Λένα, Ε. Σαουλίδου, Π. Κουλουβάρης, Γ. Παπαδόπουλος Αναισθησιολογική Κλινική Ιατρικού τμήματος Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι, μέσα από την ιστορική έρευνα, να αναδειχθεί η εξέλιξη της Οφθαλμολογίας τον 19ο αιώνα στην Ελλάδα. Υλικό και Μέθοδος: Μελετήθηκαν τα αρχεία της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών ( ), άρθρα ιατρικών περιοδικών σχετικά με την αντιμετώπιση και τα Οφθαλμολογικών νόσων, Οφθαλμολογικά εγχειρίδια του 19 ου αιώνα, άρθρα από το Pubmed, και άλλες διαδικτυακές πηγές. Αποτελέσματα: Η Ιπποκρατική Ιατρική συνεχίζει να βασιλεύει σε όλο της το μεγαλείο τον 19 ο αιώνα, με βότανα, φλεβοτομίες, βδέλλες και καθαρτικά. Ωστόσο νέες χειρουργικές τεχνικές και φάρμακα εισάγονται στην Κλινική πρακτική Η πρώτη χειρουργική επέμβαση αφορά την βλεφαροπλαστική. Ακολουθούν δημοσιεύσεις χειρουργικών επεμβάσεων για το τράχωμα, την τριχίαση, το εντρόπιο, τον καταρράκτη, η τεχνική του οποίου συνεχώς εξελίσσεται και άλλες, με πρωτεργάτη τον καθηγητή Ανδρέας Αναγνωστάκη. Από την Πέμπτη έκθεση πεπραγμένων του Οφθαλμιατρείου Αθηνών προκύπτει ότι το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του 1870 διεξήχθηκαν 998 επεμβάσεις. Από αυτές, 273 για καταρράκτη (216 με εξαίρεση, 9 με παρακέντηση, 2 με καταγωγή και 46 για δευτερογενή καταρράκτη), 97 για ιριδεκτομία, 168 για εντρόπιο / τριχίαση, 145 για δακρυοκυστίτιδα και στενώσεις, 8 για βλεφαροπλαστική, 24 για στραβισμό, 30 για σταφύλωμα, 74 για πτερύγια, 40 για χαλάζιο, 11 για αφαίρεση όγκων, 4 για εξόρυξη οφθαλμού, 2 για συμβλέφαρα, 64 για αφαίρεση ξένου σώματος και 7 ασθενείς για άλλες επεμβάσεις). Συμπέρασμα: Οι εμπειρίες στην αντιμετώπιση οφθαλμιατρικών νόσων και χειρουργικών επεμβάσεων συσσωρεύονται και τίθενται τα θεμέλια στη σύγχρονη Οφθαλμολογία στην Ελλάδα.

65 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A63 Συγκριτική μελέτη ασθενών καπνιστών και μη καπνιστών με δυσθυρεοειδική οφθαλμοπάθεια μετά από χορήγηση ενδοφλεβίως αγωγής κορτιζόνης 12 εβδομάδων, EU-GO-GO. Ιλίνκα Μις, Αλέξανδρος Καψοκόλης, Ανδρομάχη Φερμάνογλου, Δήμητρα Σχοινοχωρίτη, Ρωμανός Τόμπλερ Οφθαλμολογική κλινική, Γ. Α. Ο. Ν. Α. «Ο Άγιος Σάββας», Αθήνα Σκοπός: Η αντικειμενική μελέτη συμπτωματολογίας ασθενών με δυσθυρεοειδική οφθαλμοπάθεια σε καπνιστές και μη καπνιστές ύστερα από χορήγηση ενδοφλεβίως αγωγής με κορτιζόνη για 12 εβδομάδες (EU-GO-GO). Υλικό & Μέθοδος: Συμμετείχαν 107 ασθενείς, εκ των οποίων οι 50 υπεβλήθησαν σε αγωγή EU-GO-GO και 21 εξ αυτών ήταν καπνιστές. Έγινε πλήρης οφθαλμολογικός έλεγχος των ασθενών πριν και μετά τη θεραπεία. Πραγματοποιήθηκε στατιστική επεξεργασία δυαδική λογιστική παλινδρόμηση(binary logistic regression) των αποτελεσμάτων με κατηγορικές μεταβλητές(categorical variables) και ταυτόχρονα προγνωστικούς δείκτες(predictors) την ηλικία, το φύλο, το κάπνισμα, τη φαρμακευτική αγωγή, την ενδοφθάλμια πίεση, την οφθαλμοκινητικότητα, τον εξόφθαλμο, την οπτική οξύτητα και το CAS(clinical activity score) των ασθενών, και εκβάσεις(outcomes) το EU-GO-GO, το flush κορτιζόνης 3 ημερών και τη διπλωπία. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που υπεβλήθησαν σε EU-GO-GO ήταν 5, 2 φορές πιθανότερο να είναι καπνιστές (p=0, 020), ενώ αυτοί που υπεβλήθησαν σε 3 ημερών flush κορτιζόνης ήταν 7, 5 φορές πιθανότερο να είναι καπνιστές(p=0, 002). Οι ασθενείς με διπλωπία ήταν 3, 4 φορές πιθανότερο να είναι καπνιστές (p=0, 024), αλλά αυτή η συσχέτιση ήταν διαμεσολαβούμενη από την προσθήκη της οφθαλμοκινητικότητας στο μοντέλο. Στο τελικό μοντέλο, η ηλικία, η ενδοφθάλμια πίεση και η οφθαλμοκινητικότητα ήταν οι μόνοι 3 στατιστικά σημαντικοί παράγοντες (p=0, 029; p=0, 050; p<0, 001 αντίστοιχα), ενώ ο παράγοντας κάπνισμα δεν ήταν πλέον στατιστικά σημαντικός (p=0, 304). Συμπεράσματα: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, το κάπνισμα αυξάνει την ανάγκη για υποβολή σε κορτιζονοθεραπεία σε ασθενείς με δυσθυρεοειδική οφθαλμοπάθεια, ενώ η διπλωπία σε συσχέτιση και με την οφθαλμοκινητικότητα καθώς και η συνολική πορεία των ασθενών μετά την αγωγή ήταν καλύτερη στους μη καπνιστές συγκριτικά με τους καπνιστές 65

66 66Περιλήψεις A64 Occult intraocular foreign body: CT imaging is the key Stella Μoutzouri, Dimitrios Balatsoukas, Evgenia Kanonidou Department of Ophthalmology, Hippokration General Hospital of Thessaloniki, Thessaloniki, Greece Purpose: To highlight the importance of thorough imaging assessment in investigating patients with intraocular foreign body, when it is not visible in biomicroscopy. Case report: Male 67 years old presented to ophthalmological emergency department complaining of blurred vision of the right eye (OD) after reported injury from foreign body (soil clod). Visual acuity was 5/10 (OD) and 7/10 (OS). Intraocular pressure of the right eye was elevated (30mmHg). On examination right upper eyelid edema, ecchymosis and ipsilateral blepharoptosis were present. Slit lamp examination was normal except for subconjunctival haemorrhage. Dilated fundus examination showed superior peripheral preretinal haemorrhage. No sign of foreign body or entry site was visible on biomicroscopy. Orbital computed tomography (CT) with axial and coronal cuts was performed, which revealed the presence of a radiodense intraocular foreign body located inferonasally adjacent to the zonule of Zinn without damaging the lens or the capsule. The patient was planned for surgery under general anesthesia and the foreign material was extracted with application of a magnet through a sclerotomy. Retinal cryotherapy was performed afterwards. Conclusion: The presence of an intraocular foreign body should always be examined in case of eye injuries especially with material of unknown origin and nature. Neuroimaging studies and especially CT are priceless in the detection and localization of intraocular foreign bodies. Financial Disclosure: No

67 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A65 Σπάνιος όγκος στην περιοχή του κόγχου Αλέξανδρος Καψοκόλης 1, Ανδρομάχη Φερμάνογλου 2, Δήμητρα Σχοινοχωρίτη 3, Ρωμανός Τόμπλερ 4, Ιλίνκα Μις 5 1 Επιμελητής Β Οφθαλμολογίας 2 Ειδικευόμενη Οφθαλμολογίας 3 Ειδικευόμενη Οφθαλμολογίας 4 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας 5 Επιστημονικά Υπεύθυνη Διευθύντρια, Οφθαλμολογική κλινική, Γ. Α. Ο. Ν. Α. «Ο Άγιος Σάββας», Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση ενός σπάνιου όγκου στην περιοχή του οφθαλμικού κόγχου. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 73 ετών, εμφάνισε προ διετίας κυστικό μόρφωμα μικρών διαστάσεων στην περιοχή του δεξιού έσω κανθού. Το μέγεθος του μορφώματος παρέμεινε σταθερό σε διαστάσεις, χωρίς χαρακτηριστικά εξαλλαγής, για ενάμιση χρόνο. Για το διάστημα αυτό, η ασθενής αναφέρει έντονη ρινική συμφόρηση λόγω πιθανής ιγμορίτιδας, η οποία δεν αντιμετωπίστηκε. Σε διάστημα επτά μηνών, το μέγεθος του μορφώματος παρουσιάζει ραγδαία αύξηση, φτάνοντας σε σημείο να καταλαμβάνει το 1/3 της δεξιάς πλευράς του προσώπου με έντονη παρεκτόπιση του οφθαλμικού βολβού και της ρινός. Από τον οφθαλμολογικό έλεγχο προκύπτει: οπτική οξύτητα δεξιού οφθαλμού 7/10, εκ του βυθού ουδέν το παθολογικό και αδυναμία τονομέτρησης λόγω της θέσης του όγκου. Έγινε αξονική τομογραφία οφθαλμικών κογχών, στην οποία παρατηρήθηκε επέκταση του όγκου στο πρόσθιο τμήμα του σπλαχνικού κρανίου, χωρίς διήθηση του εγκεφάλου και του σφηνοειδούς κόλπου. Στη συνέχεια προγραμματίστηκε χειρουργική αφαίρεση και ιστολογική εξέταση, κατά την οποία αναγνωρίστηκε κακοήθης μονήρης ινώδης όγκος. Έγινε σύσταση για περαιτέρω αντιμετώπιση με ακτινοβολίες και παρακολούθηση, ωστόσο η ασθενής δεν συναίνεσε στη θεραπεία και προσήλθε στο οφθαλμολογικό ιατρείο μετά από 3 μήνες με επανεμφάνιση και υποτροπή του όγκου. Συμπέρασμα: Η μη έγκαιρη διάγνωση και η μη συμμόρφωση της ασθενούς στην μετεγχειρητική θεραπεία, μπορεί να επιφέρει μη αναστρέψιμη πορεία της πάθησης. 67

68 68Περιλήψεις A66 Προβλήματα Διαφορικής Διάγνωσης σε ασθενείς με Όγκους του Οφθαλμικού Κόγχου Θεοδώρα Τσιρούκη 1, Φοίβος Παπαδόπουλος 2, Ιωάννης Ντούντας 1 1 Οφθαλμίατρος-Οφθαλμοπλαστικός Χειρουργός, Κέντρο Οφθαλμικής Πλαστικής Αθηνών και Ευρωκλινική Αθηνών 2 Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμιατρείο Αθηνών / Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών Σκοπός: Οι οφθαλμικοί όγκοι αποτελούν μία ομάδα παθήσεων στην οποία δύσκολα μπαίνει ακριβής διάγνωση, λόγω της δυσχέρειας πρόσβασης του σημείου, αλλά και της δυσκολίας να αναγνωριστεί ο τύπος του όγκου μόνο απεικονιστικά (με Αξονική ή Μαγνητική τομογραφία). Η διενέργεια μόνο της απεικόνισης δεν επαρκεί για τη σωστή διάγνωση των καταστάσεων αυτών, η οποία επιβεβαιώνεται μόνο με τη βιοψία Υλικό & Μέθοδος: Περιγράφεται μια σειρά περιστατικών με όγκους του οφθαλμικού κόγχου, τα οποία αρχικά διαγνώσθηκαν με βάση μόνο τη μαγνητική τομογραφία. Η λήψη βιοψίας απέδειξε ότι η διάγνωση ήταν λανθασμένη, με αποτέλεσμα την καθυστέρηση της απαιτούμενης θεραπείας. Αποτελέσματα: Οι όγκοι του οφθαλμικού κόγχου εντοπίζονται με τη βοήθεια των απεικονιστικών μεθόδων, όμως η διάγνωση πραγματοποιείται με τη λήψη βιοψίας και μόνο. Συμπεράσματα: Η διάγνωση των όγκων του οφθαλμικού κόγχου δεν μπορεί να πραγματοποιείται με απεικονιστικές μεθόδους. Η λήψη βιοψίας είναι απαραίτητη για τη σωστή και έγκαιρη διάγνωση.

69 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A67 Αντιμετώπιση Καρωτιδοσηραγγώδους επικοινωνίας: Εμβολισμός με πρόσβαση από την Άνω Οφθαλμική Φλέβα Θεοδώρα Τσιρούκη 1, Κωνσταντίνος Λάγιος 2, Χρήστος Γκόγκας 3, Φοίβος Παπαδόπουλος 4, Ιωάννης Ντούντας 1 1 Οφθαλμίατρος-Οφθαλμοπλαστικός Χειρουργός, Κέντρο Οφθαλμικής Πλαστικής Αθηνών και Ευρωκλινική Αθηνών 2 Επεμβατικός Ακτινολόγος, Κέντρο Εμβολισμών Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας, Αθήνα 3 Επεμβατικός Νευροακτινολόγος, Τμήμα Επεμβατικής Ακτινολογίας και Νευροακτινολογίας, Ευρωκλινική Αθηνών 4 Χειρουργός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμιατρείο Αθηνών / Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών Σκοπός: Η καρωτιδοσηραγγώδης επικοινωνία αποτελεί μη φυσιολογική επικοινωνία της καρωτίδας ή κλάδων της, και του σηραγγώδους κόλπου. Στην κατάσταση αυτή αυξάνεται η ροή του αίματος και η πίεση εντός του σηραγγώδους κόλπου, με αποτέλεσμα τη συμφόρηση στις φλέβες του κόγχου και του εγκεφάλου. Η άυξηση της φλεβικής πίεσης που προκαλεί η καρωτιδοσηραγγώδης επικοινωνία μπορεί να είναι μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, καθώς μπορεί να οδηγήσει σε στραγγαλισμό του οπτικού νεύρου και σε αύξηση της ενδοκράνιας πίεσης λόγω της διάτασης των εγκεφαλικών φλεβών με κίνδυνο εγκεφαλικής δυσλειτουργίας και αιμορραγίας. Η θεραπεία εκλογής είναι ο εμβολισμός της μη φυσιολογικής επικοινωνίας. Το σημείο της επικοινωνίας εμβολίζεται συνήθως δια μέσου του κάτω λιθοειδούς κόλπου ή της προσωπικής φλέβας φτάνοντας στο σηραγγώδη κόλπο παλίνδρομα υπό ακτινοσκοπική καθοδήγηση. Υλικό & Μέθοδος: Παρουσιάζουμε περιστατικά στα οποία δεν ήταν δυνατή η προσπέλαση μέσω της προσωπικής φλέβας ή του κάτω λιθοειδούς κόλπου. Για το λόγο αυτό συνεργάστηκε ο επεμβατικός ακτινολόγος με το χειρουργό οφθαλμικού κόγχου. Ο χειρουργός οφθαλμικού κόγχου εντόπισε και παρασκεύασε την άνω οφθαλμική φλέβα. Έτσι δημιουργήθηκε η πρόσβαση για το σηραγγώδη κόλπο και πραγματοποιήθηκε ο εμβολισμός της ανώμαλης επικοινωνίας από τον επεμβατικό ακτινολόγο. Αποτελέσματα: Σε περιπτώσεις που ο επεμβατικός ακτινολόγος δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει την προσωπική φλέβα ή τον κάτω λιθοειδή κόλπο για την πρόσβαση στο σημείο της καρωτιδοσηραγγώδους επικοινωνίας, ο χειρουργός του οφθαλμικού κόγχου εντόπισε την άνω οφθαλμική φλάβα μέσω της οποίας πραγματοποιήθηκε ο εμβολισμός. Συμπεράσματα: Η συνεργασία του χειρουργού οφθαλμικού κόγχου με τον επεμβατικό ακτινολόγο μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα σε περιπτώσεις που ο εμβολισμός της καρωτιδοσηραγγώδους επικοινωνίας δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με είσοδο από την προσωπική φλέβα ή τον κάτω λιθοειδή κόλπο. 69

70 70Περιλήψεις A68 Θεραπεία ασθενών με κερατόκωνο και ολικού πάχους κερατοπλαστική με ένθεση τορικών ενδοφακών Ρασογλου Α, Αδαμοπουλου Α, Κορωνης Σ, Σισκου Ε, Dimacali V, Μπαλιδης Μ Οφθαλμολογικο Κεντρο Ophthalmica Δεν υποβλήθηκε. ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 12 Σάββατο 8 Ιουνίου 09:00-10:15 ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

71 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A69 Εμφάνιση κερατόκωνου και κληρονομικών αμφιβληστροειδικών αλλοιώσεων στην ίδια οικογένεια Αχιλλέας Ράσογλου, Ασπασία Αδαμοπούλου, Σπύρος Κορώνης, Ελισάβετ Σίσκου, Victoria Dimackali, Σταυρένια Κουκουλά, Μίλτος Μπαλίδης Οφθαλμολογικό Κέντρο Οpthalmica Θεσσαλονίκη Σκοπός: Να συσχετισθεί η εμφάνιση κληρονομικών αμφιβληστροειδικών αλλοιώσεων σε ασθενείς της ίδιας οικογένειας με διαγνωσμένο κερατόκωνο. Παρουσίαση Περιστατικού: Ο ασθενής προσήλθε λόγω φυσιολογικής φθοράς του μοσχεύματος έπειτα από παλαιότερη επέμβαση ολικού πάχους κερατοπλαστικής για την αντιμετώπιση του κερατόκωνου από τον οποίο έπασχε. Αντιμετωπίστηκε με νέα κερατοπλαστική με μέθοδο DSAEK και ένθεση τορικού ενδοφακού. Ταυτόχρονα ελέγχθηκαν οι δυο αδερφοί του καθώς και αυτοί παρουσίαζαν πρόβλημα όρασης και διαγνωστήκαν με κλινικό και υποκλινικό κερατόκωνο αντίστοιχα. Κατά την διάρκεια της παρακολούθησης αναφέρθηκε συνεχιζόμενο πρόβλημα οράσεως στον ασθενή που διαγνώστηκε με υποκλινικό κερατόκωνο και με περαιτέρω διερεύνηση διαγνώστηκε Bull s Eye Maculopathy καθώς και δυστροφία κωνιων-ραβδιων (cone-rod dystrophy) η οποία πιθανώς να υπάρχει και σε άλλο ένα μέλος της οικογένειας. (pending results). Συμπέρασμα: Είναι σημαντικό να αξιολογήσουμε την εμφάνιση κληρονομικών γενετικών αλλοιώσεων στον αμφιβληστροειδή σε οφθαλμούς που παρουσιάζουν και αλλοιώσεις στον κερατοειδή από πιθανώς γενετικό κερατόκωνο. 71

72 72Περιλήψεις A70 Αιφνίδιο οίδημα κερατοειδούς λόγω ενδοθηλίτιδας από HSV-1 Ε. Κούλαλη, Ι. Μικροπούλου, Ο. Σιδέρη, Α. Παπαζαχαρία, Ζ. Τέγου, Δ. Μπαλατσούκας Οφθαλμολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Σκοπός: H παρουσίαση ενός περιστατικού ολικού οιδήματος κερατοειδούς που αποτέλεσε την πρώτη εκδήλωση ερπητικής λοίμωξης οφθαλμού σε ψευδόφακο ασθενή. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 69 ετών προσήλθε στα επείγοντα με ανώδυνη και αιφνίδια απώλεια όρασης αριστερού οφθαλμού από διημέρου. Διαπιστώθηκε ότι ο κερατοειδής παρουσίαζε ολικό οίδημα, καθιστώντας έτσι αδύνατο τον περαιτέρω έλεγχο του οφθαλμού. Η ΕΟΠ ήταν ελαφρώς αυξημένη (25mmHg) ενώ η οπτική οξύτητα ήταν αντίληψη κινουμένης χειρός. Ο δεξιός οφθαλμός ήταν καθόλα φυσιολογικός. Ο ασθενής ανέφερε επιπεπλεγμένη εγχείρηση καταρράκτη στον πάσχοντα οφθαλμό προ δεκαετίας, ενώ δεν έπασχε από κάποιο συστηματικό νόσημα ούτε είχε νοσήσει από κάποια συστηματική λοίμωξη πρόσφατα. Ο αιματολογικός έλεγχος για συστηματικές λοιμώξεις ήταν αρνητικός και ο ασθενής τέθηκε σε αγωγή με τοπικά στεροειδή, αντιβιοτικά και αντιγλαυκωματικά. Το οίδημα του κερατοειδούς υποχώρησε πλήρως με την τοπική αγωγή, όπως και η ΕΟΠ σε 2 ημέρες. Η οπτική οξύτητα βελτιώθηκε σε 2/10 και ο πρόσθιος θάλαμος παρουσίαζε αντίδραση (++). Ξεκίνησε tapering της τοπικής αγωγής και δόθηκε οδηγία για επανεξέταση σε μια εβδομάδα, όπου ο ασθενής προσήλθε με φωτοφοβία, αίσθηση ξένου σώματος και εξέρυθρο οφθαλμό. Διαπιστώθηκε ότι ο κερατοειδής παρουσίαζε υπαισθησία και 2 προσλαμβάνοντα δενδριτικά έλκη. Τέθηκε η διάγνωση της ερπητικής κερατίτιδας, η οποία επιβεβαιώθηκε από το αποτέλεσμα της καλλιέργειας PCR ξεσμάτων κερατοειδούς, που έδειξε ιικό φορτίο HSV copies/ml. Δόθηκε τοπική και per os αντιερπητική αγωγή για μια εβδομάδα, με αποτέλεσμα το επιθήλιο να αποκατασταθεί, ο κερατοειδής να παρουσιάζει αρχόμενο διάχυτο οίδημα και η οπτική οξύτητα να μειωθεί στο 1/20. Συστήθηκε συνέχιση της αντιικής αγωγής και προστέθηκαν εκ νέου τοπικά στεροειδή προκειμένου να αποτραπεί η εξέλιξη του οιδήματος. Μία εβδομάδα μετά ο κερατοειδής εμφάνισε ήπιο οίδημα και κερατικά ιζήματα, ενώ η οπτική οξύτητα βελτιώθηκε σε 1/10. Δόθηκε οδηγία για συνέχιση της αντιικής αγωγής και αύξηση της δόσης των στεροειδών. Συμπέρασμα: Το αιφνίδιο οίδημα του κερατοειδούς μπορεί εκτός των άλλων να οφείλεται σε ενδοθηλίτιδα από παλιά ή καινούργια λοίμωξη HSV, την οποία θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν στη διαφορική διάγνωση.

73 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A71 Delayed-Onset Candida parapsilosis Cornea Tunnel Infection and Endophthalmitis after Cataract Surgery: Histopathology and Clinical Course Sotiria Palioura, MD, PhD 1,2, Nidhi Relhan, MD 1, Ella Leung, MD 1, Victoria Chang, MD 1, Sonia Yoo H., MD 1, SandeDubovy r R., MD 1, Harry Flynn Jr. W. 1 1 Department of Ophthalmology, Bascom Palmer Eye Institute, University of Miami Miller School of Medicine, Miami, Florida USA 2 Athens Vision Eye Institute, Cornea Service, Athens, Greece Purpose: To describe a patient with late post-operative endophthalmitis and clear cornea tunnel infection caused by Candida parapsilosis that was masquerading as chronic anterior uveitis. Case presentation:a 62-year old woman with history of uncomplicated cataract surgery 7 months prior and chronic postoperative anterior uveitis, presented with an endothelial plaque, hypopyon, and infiltrates in the capsular bag and within the clear corneal tunnel. Anterior chamber cultures identified C. parapsilosis and pathology of the endothelial plaque showed fungus. Anterior chamber washout, scraping of the endothelial plaque, serial intracameral and intravitreal injections with amphotericin B (10 mcg) failed to control the infection. Pars plana vitrectomy, removal of the intraocular lens and capsular bag, a corneal patch graft, and administration of intravitreal antifungal agents were performed. Two years later the patient remains free of recurrence and her best-corrected vision is 20/25 with a rigid gas permeable contact lens. Conclusions:Persistent intraocular and intracorneal inflammation after cataract surgery should raise suspicion of endophthalmitis caused by fungi non-responsive to topical and intravitreal antibiotics. Surgical intervention and removal of the nidus of infection, which is often the intraocular lens and capsular bag, may be necessary for a successful outcome. 73

74 74Περιλήψεις A72 Τα τρία πρώτα περιστατικά ένθεσης ενδοκερατοειδικών δακτυλίων 320 Γεώργιος Ρουσσόπουλος, Παναγιώτης Μπούσαλης, Ντόρα Κυριάκη Hypervision Σκοπός: Να δειχθεί ότι ο δακτύλιος των 320 είναι μία ασφαλής και αποτελεσματική μέθοδος για τον έλεγχο του κεντρικού κερατοκώνου. Υλικό & Μέθοδος: Σε τρεις ασθενείς εμφυτεύθηκε ο δακτύλιος των 320 με χρήση Femto Laser και ελέγθηκαν σε βάθος τριμήνου ως προς την οπτική οξύτητα, την επιπέδωση του κερατοειδή προ και μετεγχειρητικά καθώς και σε σύγκριση με 6 ασθενείς που είχαν αντιμετωπιστεί με τμηματικό δακτύλιο. Αποτελέσματα: Υπήρξε σημαντική βελτίωση και στις δύο παραμέτρους που ελέχθηκαν καθώς και σε σχέση με εκείνους που είχαν αντιμετωπιστεί με τμηματικό δακτύλιο. Συμπεράσματα: Η ένθεση ενδοκερατοειδικών δακτυλίων 320 φαίνεται να πλεονεκτεί για την αντιμετώπιση κεντρικών κερατοκώνων.

75 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A73 Έλκη κερατοτειδούς σε ασθενείς που εξετάστηκαν στα επείγοντα ιατρεία κατά το 2018 Γ. Σιδηρόπουλος, Π. Ντόντη, Σ. Τσιρώνη, Θ. Πανακλερίδου, Ε. Ψημενίδου, Α. Σαράφη, Ε. Φαντέλ Γ. Ν. Θ «Γ. Παπανικολάου» Οφθαλμολογική κλινική Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικών με μολυσματική κερατίτιδα (χρήστες φακών επαφής και μη) που εξετάστηκαν στα επείγοντα της οφθαλμολογικής κλινικής του Γ. Ν. Θ. «Γ. Παπανικολάου». Παρουσίαση Περιστατικού: 67 ασθενείς που εξετάστηκαν στο τμήμα επειγόντων περιστατικών της οφθαλμολογικής κλινικής διαπιστώθηκε ότι έπασχαν από μολυσματική κερατίτιδα. Σε κάθε περίπτωση έγινε λήψη υλικού καλλιέργειας και χορηγήθηκε εμπειρική φαρμακευτική αγωγή. Οι υπεύθυνοι μικροοργανισμοί ήταν ακανθαμοιβάδα, ψευδομονάδα, είδη σταφυλόκοκκου και είδη στρεπτόκοκκου. Η αγωγή τροποποιήθηκε βάσει του αποτελέσματος της καλλιέργειας ενώ 13 από αυτά τα περιστατικά νοσηλεύτηκαν από 2 εβδομάδες έως 2 μήνες. Συμπέρασμα: Η έγκαιρη αντιμετώπιση, με τη διενέργεια καλλιέργειας και την άμεση έναρξη θεραπευτικής αγωγής, καθώς και η κλινική εμπειρία των θεράποντων ιατρών είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχή θεραπεία και την αποφυγή καταστρεπτικών συνεπειών για τον οφθαλμό. 75

76 76Περιλήψεις A74 E-Vital: the electronic version of ViTAL Classification system for Treatment in established keratoconus Alexandros Maneos 1,2, Georgia Kosti 1,2, Dimitris Spourdalakis 1,2, Panagiotis Tzitzas 3, Samuel, Arba Moesquera 4, Anastasios Charonis 1,2 1 Athensvision Eye Institute-Pireas 2 Tzaneio Prefecture General Hospital Pireas 3 Schwind Eye-Tech Solutions Purpose: Τo design a comprehensive classification treatment for established keratoconus based on several clinical criteria found in any contemporary Electronic Medical Record designed for Ophthalmology. Methods: In electronic version of Vital (e-vital) we deployed over 15 primary and 15 secondary metrics including, age, sex, eye dominancy, visual Acuity with spherocylindrical correction, RGP overrefraction and pinhole VA, Topographical stability, central/paracentral scarring, wear of CL and type, hx of CXL, minimal pachymetric OCT value over 7mm, TBUT noninvasive score Sirius, volumetric and pachymetric value of presumed Ablation of Higher Order Aberrations only at 7mm OZ centered at Vertex from the ORK CAM of the Amaris-Schwind Platform, AC Depth and Axial Length from the IOL Master, Presence or not of binocular fixation, Stereo Titmus Classification, LOCS Grading from clinic and Sirius, Fundoscopic examination findings, established ancillary diagnoses in the EMR etc. Results: Clinical pertinent data are registered in a routine EMR and transcoded by the evital Software in a Data Matrix ECC 200 Format which codes for up to 2335 alphanumeric characters. Discussion:Our initial VITAL classification System was a primitive effort to present clinicians with an easy mnemonic to think in terms of Vision, Topographic Stability and Thickness, the Volumetric Burden of Regularization of the Cone towards normality and practical issues of Axial myopia and depth of Anterior Chamber when dealing with Keratoconus. The electronic (e) Vital in the future may present nl ablation propositions, %probability of CL fit, incorporation of minimal additive lenticle implantation, possibility of phakic IOL/ Toric IOL implantation, need of DALK or Intracorneal Ring Segment implantation despite the fact that it can NOT tell you whether you have keratoconus.

77 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A75 Rehabilitating Keratoconic Patients with Special Purpose Contact Lenses Dimitris Spourdalakis 1,2 Despoina Giali 2, Tessi Vogiatzi 2, Christina Brevetti 2, Konstantina Tziavara, Anastasios Charonis 1,2 1 Cyprus Eye Bank Γρηγόρης Γεωργαρίου 2 Athensvision Eye Institute Purpose: To describe our clinical experience in utilizing special purpose contact lenses in cases of early, advanced and very advanced keratoconus. Methods: A retrospective Chart review was performed from We identified 50 patients that were fitted with scleral (A+B type), RGP (Rose K 2/IC), Hybrid lenses (Synergeyes), soft Keratoconic lenses and piggy back RGP. Results: In this study we included patients with keratoconus stages Vi 21T 1s A22 L11 to Vi42 T4u A44 L34 and Krumeich Stages 2-4. Vision improved to >20/32 in 95% of cases. 88% of eyes retained their ability to wear their initially prescribed CL type after 18 Months (median). 8% were switched to other type of Contact lenses. Number one reason for CL dropout was FB sensation and number two poor vision. Very few people (2 eyes) required further surgical treatment (ICL or DALK)76% of eyes had previously already CXL performed. Patients tolerated different Contact lenses types differently. Scleral haptic lenses were worn on an average 6 hours a day. Poor predictive factors for discontinued lenses were unilaterality and bilateral Va with regular eyewear 20/32 or better. Discussion: Special purpose Contact lens is the mainstay of dealing with visual rehabilitation in (fairly) advanced keratoconus. A frank and sincere individualized approach to each patient is warranted. 77

78 78Περιλήψεις A76 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 13 Σάββατο 8 Ιουνίου 09:00-10:00 ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ Συσχέτιση οπτικών πεδίων σε πρώτη προσβολή οπτικής νευρίτιδος με το πάχος της στιβάδας των γαγγλιακών ινών Αντώνιος Μανωλάκης, Αλέξανδρος Τάκης, Ναταλία Λαζοπούλου, Αθανάσιος Χατζηπαντελής, Γεώργιος Σαϊτάκης, Δημήτριος Αλωνιστιώτης 2 η Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Νοσοκομείο «Αττικόν», Αθήνα, Ελλάδα Σκοπός: Η μελέτη του είδους των ελλειμμάτων των οπτικών πεδίων και η πιθανή τοπογραφική συσχέτιση με μείωση της περιθηλαίας στιβάδας των γαγγλιακών ινών (RNFL) σε ασθενείς με πρώτη προσβολή οπτικής νευρίτιδας σε έδαφος Σκλήρυνσης κατά Πλάκας (ΣΚΠ). Υλικό & Μέθοδος: Προοπτική μελέτη. 13 οφθαλμοί (3 άντρες, 10 γυναίκες) με πρώτη προσβολή οπτικής νευρίτιδας. Πραγματοποιήθηκε αυτοματοποιημένη στατική περιμετρία 24-2 SITA FAST (Humphrey, Zeiss Co) και οπτική τομογραφία συνοχής (SD-OCT) Disc map (RS 3000, Nidek Co). Αποτελέσματα: H μέση τιμή για τους δείκτες της περιμετρίας ήταν για το VFI: 86, 5%, ΜD: --4, 79 db και PSD: 5, 62 db. Για την RNFL το μέσο πάχος ανά τεταρτημόρια για το ρινικό ήταν 77, 4 μm, για το ανώτερο 114 μm, για το κροταφικό 63, 6 μm και για το κατώτερο 122, 6 μm. Τα σκοτώματα είχαν την μορφή παράκεντρου ή κεντρικού στα 5/13 περιστατικά, τοξοειδούς 2/13, οριζόντιου (altitudinal) 1/13, διεύρυνσης τυφλής κηλίδας 1/13, θηλοωχρικό 1/13, σφηνοειδές 1/13 και 2/13 ήταν σχεδόν φυσιολογικό. Το RNFL ήταν παθολογικό μόνο σε 2/13 ασθενείς και σε 1/13 ήταν οριακό. Συμπεράσματα: Δεν αναδείχθηκε σημαντική τοπογραφική αντιστοιχία μεταξύ των δομικών και λειτουργικών αλλοιώσεων στους ασθενείς της μελέτης. Φαίνεται ότι το OCT αδυνατεί να εμφανίσει βλάβη στην αρχική προσβολή. Σημαντικότερη εξέταση για την διάγνωση είναι το οπτικό πεδίο, που εμφανίζει διάφορους τύπους σκοτωμάτων με χαρακτηριστικότερα τα κεντρικά. correlation of the visual fields with the retinal nerve fiber layer in patients with initial episode of optical neuritis

79 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A77 Διερεύνηση ημιανοψίας σε νεαρή γυναίκα Βασιλιώνα Πασσά 1, Μαρία Καλαντζή 2, Αικατερίνη Κουτσούκου 3, Ειρήνη Μουστόγιαννη 4, Χρήστος Κουτσίδης 5, Πάνος Βλάχος 6, Αλέξανδρος Κατρανης 7 1 Επιμελήτρια β οφθαλμολογικής κλινικής Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 2 ειδικευόμενη οφθαλμολογικής κλινικής Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 3 Επιμελητρια Α οφθαλμολογικής κλινικής Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 4 επιμελήτρια Β οφθαλμολογικής κλινικής Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 5 ειδικευόμενος οφθαλμολογικής κλινικής Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια»Νευρολογική κλινική Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 6 επιμελητής αιματολογίας Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» 7 επιμελητής β καρδιολογίας Γενικού νοσοκομείου Τριπόλεως «Ευαγγελίστρια» Εισαγωγή- Case report: Ασθενής θήλυ προσήλθε στα τεπ ύστερα από λιποθυμικό επεισόδιο. Στα κλινικά ευρήματα της φυσικής εξέτασης ήταν ομώνυμη ημιανοψία δεξιά χωρίς κάποια άλλη κλινική συμπτωματολογία. Κατά τον απεικονιστικό έλεγχο βρέθηκε ισχαιμική νέκρωση από αεε ινιακά στη περιοχή της οπτικής ακτινοβολίας. Σκοπός: Η διερεύνηση των αιτιών της ημιανοψίας σύμφωνα με τον κλινικό φαινότυπο. Μέθοδος: Η βιβλιογραφική ανασκόπηση με την χρήση άρθρων και βιβλιογραφική αναζήτηση με λέξεις κλειδιά <hemianopia>, <thrombophilia in young women>, <homocysteine mutation> Αποτελέσματα: Η ασθενής υπεβλήθει σε αιματολογικόέλεγχο και έλεγχο πηκτικότητας, καρδιολογικό, νευρολογικό και οφθαλμολογικό έλεγχο. Ο αιματολογικό έλεγχος έδειξε υπερομοκυστεϊναιμία και η ασθενής ταυτοποιήθηκε ως ετερόζυγη για το γονίδιο MTHFR. Η υπερομοκυστεϊναιμία παρατηρείται σε περίπου 5% του γενικού πληθυσμού και σχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο πολλών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων αγγειακών και νευροεκφυλιστικών παθήσεων, αυτοάνοσων διαταραχών, γενετικών ανωμαλιών, διαβήτη, νεφρικής νόσου, οστεοπόρωσης, νευροψυχιατρικών διαταραχών και καρκίνου. Η ασθενής υποβλήθει σε προληπτική τοποθέτηση ομπρέλας σε ανευρεθέν μεσοκολπικό έλλειμμα και αντιπηκτική αγωγή, για την αποφυγή δημιουργίας νέων θρόμβων. Τακτικός οφθαλμολογικό έλεγχος και οπτικά πεδία όπου παρουσιάζουν ήπια βελτίωση. Συμπεράσματα: Το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι η συνηθέστερη αιτία ομοιόμορφης ημιανοψίας (HH) σε ενήλικες, ακολουθούμενη από τραύμα και όγκους. Τα οπτικά πεδία, ιδιαίτερα όταν συσχετίζονται με άλλα συμπτώματα, παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τη θέση των εγκεφαλικών βλαβώνο εντοπισμός και η διαχείριση αυτών των οπτικών δυσκολιών μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στην ποιότητα ζωής του ασθενούς. 79

80 80Περιλήψεις A78 Unilateral vision loss as the first sign of multiple myeloma Olga Kartsani MD, FEBO 1, Panagiotis Malamos MD, PhD 2 1 Private office, Leonidio-Arcadia 2 Imaging of the Fundus and Macula, Athens, Greece Purpose: To describe a case of unilateral vision loss as the first sign of multiple myeloma. Case description: A 60-year-old Caucasian woman with gradual visual impairment found to have disc edema with flame hemorrhages and periocular discomfort in her right eye. As a result of the blood work-up, the diagnosis of multiple myeloma was established. Neuroimaging did not reveal infiltration of the central nervous system or optic nerve, so ischemic neuropathy due to blood hyperviscosity was assumed as the most possible diagnosis. Conclusion: Visual loss in multiple myeloma is usually caused by compression or infiltration of the optic nerves by neoplastic cells, or thrombotic events of the retinal vessels. Neuroimaging is mandatory to discriminate between compressive and ischemic form of optic neuropathy. Paraproteinemia and blood dyscrasias should be included in the screening of patients with non-arteritic ischemic optic neuropathy (NAION), even in the absence of other symptoms. Βιβλιογραφία: 1. 4 Yeung SN, Paton KE, Dorovini-Zis K, Chew JB, White VA. Histopathologic features of multiple myeloma involving the optic nerves. J Neuroophthalmol Mar;28(1):12-6. doi: /WNO. 0b013e Shimada Y, Shibuya M, Ohki R, Yoneya S, Nakamura Y. Bilateral optic neuropathy associated with multiple myeloma. J Neuroophthalmol Jun;26(2): Vázquez FJ, Sobenko N, Schutz N, Altszul M, Lagruta I, Mateos MV, Fantl D. Acute Loss of Vision as the Initial Symptom of Multiple Myeloma. Clin Lymphoma Myeloma Leuk Apr;12(2): doi: /j. clml

81 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A79 Σύνδρομο WEBINO σε ασθενή με ισχαιμικό έμφρακτο στελέχους Δημήτριος Μαίος 1, Ελένη Σπαθή 2, Σοφία Αναγνωστοπούλου 1, Βασιλική Δημερά 3 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος Οφθαλμολογικής κλινικής, Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, Λάρισα 2 Επικουρική Οφθαλμίατρος Οφθαλμολογικής κλινικής, Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, Λάρισα 3 Διευθύντρια Οφθαλμολογικής κλινικής, Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας, Λάρισα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε ένα περιστατικό συνδρόμου WEBINO (wall-eyed bilateral internuclear ophthalmoplegia) σε ασθενή με ισχαιμικό έμφρακτο στο στέλεχος. Αποτελέσματα: Ασθενής 76 ετών, νοσηλευόμενος για υπερτασική αιχμή, εμφάνισε συμπτώματα περιστοματικής αιμωδίας, ζάλης και οριζόντιας διόφθαλμης διπλωπίας. Από την οφθαλμολογική εξέταση διαπιστώθηκε αμφοτερόπλευρη εξωτροπία στην πρωτεύουσα βλεμματική θέση, περιορισμός της προσαγωγής του δεξιού οφθαλμού στην αριστερή βλεμματική θέση με φυσιολογική απαγωγή του αριστερού οφθαλμού, περιορισμός της προσαγωγής του αριστερού οφθαλμού στη δεξιά βλεμματική θέση με φυσιολογική απαγωγή του δεξιού οφθαλμού, φυσιολογικές οφθαλμικές κινήσεις στις υπόλοιπες βλεμματικές θέσεις και τέλος ανεπάρκεια σύγκλισης αμφοτερόπλευρα. Και οι δύο οφθαλμοί όταν βρίσκονταν σε θέση απαγωγής εμφάνιζαν διαλείποντα οριζόντιο νυσταγμό. Η υπόλοιπη οφθαλμολογική εξέταση ήταν φυσιολογική. Η μαγνητική τομογραφία που πραγματοποιήθηκε ανέδειξε ισχαιμικό έμφρακτο στη μέση γραμμή του μεσεγκεφάλου που περιλάμβανε αμφοτερόπλευρα την έσω επιμήκη δεσμίδα. Δόθηκε αντιαιμοπεταλιακή αγωγή από το στόμα και συνεστήθη επανέλεγχος σε 2 μήνες. Συμπεράσματα: Ο ασθενής διαγνώσθηκε με σύνδρομο WEBINO με βάση την κλινική εικόνα και με επιβεβαίωση από τον απεικονιστικό έλεγχο. Το σύνδρομο WEBINO αποτελεί μία σπάνια παραλλαγή της διαπυρηνικής οφθαλμοπληγίας, του οποίου η υποψία θα πρέπει να τίθεται σε ασθενείς με αμφοτερόπλευρη διαπυρηνική οφθαλμοπληγία και εξωτροπία στην πρωτεύουσα βλεμματική θέση. Τα συχνότερα αίτια της διαπυρηνικής οφθαλμοπληγίας είναι η απομυελίνωση (συνήθως αμφοτερόπλευρη), ισχαιμία (συνήθως ετερόπλευρη), καθώς και λοιμώξεις, όγκοι, μεταβολικά αίτια, τραύμα κεφαλής κ. α [1]. Βιβλιογραφία: 1. Wall-eyed bilateral internuclear ophthalmoplegia: review of pathogenesis, diagnosis, prognosis and management Clin Exp Optom 2015; 98: DOI: /cxo

82 82Περιλήψεις A80 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 14 Σάββατο 8 Ιουνίου 09:00-10:15 MC2 Treat-and-Extend (TREX) Protocol in Age-Related Macular Degeneration. Treatment outcomes in everyday clinical practice Asterios Diafas, Despoina Tzetzi, Maria Samouilidou, Eirini Oustoglou, Dimitrios Koutsimpogeorgos, Athanasios Karamitsos, Anna Dastiridou, Nikolaos Ziakas 2 nd Department of Ophthalmology, Aristotle University of Thessaloniki, Papageorgiou General Hospital, Thessaloniki, Greece Purpose: To present treatment outcomes of ranibizumab therapy in everyday clinical practice, when a treatand-extent (TREX) protocol was applied in patients with neovascular age-related macular degeneration (namd). Methods: In this database observational study, 78 eyes of 75 patients with untreated namd between March 2015 and November 2018, received at least 3 initial monthly intravitreal injections of ranibizumab (0. 5 mg), until there was no evidence of choroidal neovascular membrane activity, using clinical and optical coherence tomography criteria. When there was no exudative disease activity, the treatment interval increased by 2 weeks to a maximum of 12 weeks during the first year. In case of recurrence, the treatment interval was shortened by 2 weeks. After the first year-visit with neovascular membrane inactivity, the interval between injections was extended to 16 weeks. Results: At baseline, mean age of patients was 76, 9 years (range years) and mean BCVA was 30, 86 ETDRS letters. The mean number of injections administered through month 12 was 8, 1. 34, 6% of treated eyes gained >5 letters, while 93, 75% of treated eyes lost <15 letters. Among T&E patients, 38 eyes (48, 7%) and 4 eyes (5, 1%) had achieved a treatment interval of 12 weeks and 16 weeks respectively. Most of treated eyes (44 eyes - 56, 4%) demonstrated at least a recurrence of exudative disease activity. Conclusion: The TREX regimen is effective in achieving visual improvements with reduced burden of therapy in patients with neovascular AMD.

83 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A81 OCT-Angiography: Παρουσία μη -εξιδρωματικης CNV σε ασθενείς με ετερόπλευρη προχωρημένη AMD. Δημήτριος Καραγιάννης, Λουκάς Κοντομίχος, Γεώργιος Μπάτσος, Στέλλα Φραγκοπούλου, Ελλη Κτενά, Αλέξανδρος Χατζηράλλης, Ευστράτιος Παροικάκης 1. Β Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα, Ελλάδα. Σκοπός: Ο καθορισμός της παρουσίας μη εξιδρωματικής CNV σε περιστατικά με ετερόπλευρη προχωρημένη AMD με τη χρήση OCT-A. Μέθοδος: Eλέγχθησαν ασθενείς με προχωρημένη AMD στον ένα οφθαλμό, και ταυτοποιήθηκαν ασθενείς με υποκλινική μη-εξιδρωματική CNV στον έτερο οφθαλμό, με τη χρήση OCT αγγειογραφίας. Τα κριτήρια αποκλεισμού είναι τα εξής: (a) ασθενείς με προχωρημένη AMD, με έμφανιση ενδοαμφιβληστροειδικού ή υποαμφιβληστροειδικού υγρού στο structural OCT στον έτερο οφθαλμο, (b) ασθενείς με προχωρημένη AMD, χωρίς παρουσία υγρού στο structural OCT και χωρίς παρουσία χοριοειδικής νεοαγγείωσης στην OCT-αγγειογραφία στον έτερο οφθαλμό. Αποτελέσματα: Συμπεριλήφθησαν 85 οφθαλμοί από 85 ασθενείς με ετερόπλευρη προχωρημένη AMD. Μηεξιδρωματική χοριοειδική νεοαγγείωση (CNV) παρατηρήθηκε σε ποσοστό 9, 4%. (8 ασθενείς). Συμπεράσμαρα: Η OCT-αγγειογραφία μπορεί να λειτουργήσει ως διαγνωστικό μέσο για την έγκαιρη και πρώιμη διάγνωση της μη-εξιδρωματικής CNV σε ασθενείς με AMD πριν την εμφάνιση ενδο- και υποαμφιβληστροειδικού υγρύ. Καθίσταται δυνατή η συγκεκριμενοποίηση του follow-up ανά ασθενή και η έναρξη της θεραπείας όσο το δυνατό νωρίτερα, εξασφαλίζοντας βέλτιστο αποτέλεσμα. 83

84 84Περιλήψεις A82 Επίδραση της αρτηριακής πίεσης στην αγγειακή αυτορύθμιση και τον αμφιβληστροειδικό μεταβολισμό: αξιολόγηση με χρήση OCT-αγγειογραφίας και ειδικού αμφιβληστροειδικού οξύμετρου Κωνσταντίνος Παππέλης 1,2, Jansonius M. Nomdo 1,2 1 Department of Ophthalmology, University of Groningen, University Medical Center Groningen, Groningen, The Netherlands 2 Graduate School of Medical Sciences (Research School of Behavioral and Cognitive Neurosciences), University of Groningen, Groningen, The Netherlands Σκοπός: Να εξεταστεί η επίδραση χαμηλών και υψηλών τιμών αρτηριακής πίεσης 1 στην αυτορύθμιση της αμφιβληστροειδικής αιματικής ροής και 2) στον αμφιβληστροειδικό αρτηριακό και φλεβικό κορεσμό (SO2). Υλικό & Μέθοδος: Παρουσιάζονται τα μερικά αποτελέσματα (n=83) εξελισσόμενης συγχρονικής (crosssectional) μελέτης 4 ομάδων συμμετέχοντων ηλικίας ετών με υγιείς οφθαλμούς (τελικό αναμενόμενο μέγεθος δείγματος n=120). Ο διαχωρισμός πραγματοποιήθηκε με βάση το προφίλ συστολικής και διαστολικής αρτηριακής πίεσης συγκριτικά με το 5το και 95το εκατοστημόριο του αντίστοιχου Ολλανδικού πληθυσμού (1:υποτασικοί, 2:νορμοτασικοί, 3:υπερτασικοί υπό αγωγή, 4:υπερτασικοί άνευ αγωγής). Ποσοτικοποιήθηκε η μικροαγγειακή πυκνότητα (vessel density; VD) του περιωχρικού και περιθηλαίου επιπολής τριχοειδικού πλέγματος με χρήση OCT-αγγειογραφίας και μιας προσφάτως επαληθευμένης τεχνικής ανάλυσης εικόνας, πριν και μετά την εκτέλεση δοκιμασίας ανακλίσεως (tilt test). Ο κορεσμός των αγγείων υπολογίστηκε εμμέσως από το λόγο οπτικών πυκνοτήτων (optical density ratio; ODR) κατά την απεικόνιση σε μήκη κύματος 633 και 532 nm από laser οφθαλμοσκόπιο σάρωσης. Υψηλές τιμές ODR αντιστοιχούν σε χαμηλό SO2. Καταγράψαμε επίσης το πάχος στιβάδας νευρικών ινών (RNFL) και του συμπλέγματος γαγγλιακών κυττάρων (GCC). Αποτελέσματα: Η περιωχρική VD μετά το tilt test αυξήθηκε ομοιόμορφα σε όλες τις ομάδες ασθενών (repeated measures ANOVA; within-subjects p=0. 002). Η περιθηλαία VD παρέμεινε αμετάβλητη προ και μετά του tilt test, αλλά διέφερε σε βαθμό στατιστικά σημαντικό μεταξύ των 4 ομάδων (repeated measures ANOVA; betweensubjects p=0. 040). Post-hoc ανάλυση έδειξε οι υπερτασικοί υπό αγωγή είχαν χαμηλότερη περιθηλαία VD από τους νορμοτασικούς. Μόνο ο αρτηριακός κορεσμός διέφερε σε βαθμό στατιστικά σημαντικό μεταξύ των 4 ομάδων. Post-hoc ανάλυση έδειξε πως ήταν υψηλότερος στους υπερτασικούς άνευ αγωγής από ό, τι στους νορμο- και υποτασικούς. Όπως ήταν αναμενόμενο, υπήρχε ταυτόχρονα ανεξάρτητη αρνητική συσχέτιση του BMI με τον αρτηριακό κορεσμό (one-way ANOVA; R2=0. 142, part=0. 020, pbmi=0. 034). Τέλος, βρέθηκαν διαφορές στο GCC (αλλά όχι το RNFL) μεταξύ των 4 ομάδων (one-way ANOVA; R2=0. 142, p=0. 013). Ξανά, η post-hoc ανάλυση ανέδειξε χαμηλότερες τιμές GCC στους υπερτασικούς υπό αγωγή σε σχέση με τους νορμορτασικούς. Συμπεράσματα: Το επιπολής τριχοειδικό πλέγμα εμφανίζει ιδιότητες αυτορύθμισης, με τους υπερτασικούς υπό αγωγή να εμφανίζουν τα μεγαλύτερα ελλείμματα. Υπάρχει διακοπή της αρτηριοφλεβικής ανταλλαγής οξυγόνου με αντίρρευμα και μεγαλύτερη εξαγωγή οξυγόνου στους οφθαλμούς υπερτασικών άνευ αγωγής, πιθανόν αντισταθμιστικά της μειωμένης αιματικής ροής. Βιβλιογραφία: 1 Beach JM, Schwenzer KJ, Srinivas S, Kim D, Tiedeman JS. Oximetry of retinal vessels by dual-wavelength imaging: calibration and influence of pigmentation. J Appl Physiol. 1999;86: Lee WH, Park JH, Won Y et al. Retinal Microvascular Change in Hypertension as measured by Optical Coherence Tomography Angiography. Sci Re. 2019;9: Cherecheanu AP, Garhofer G, Schmidl D et al. Ocular perfusion pressure and ocular blood flow in glaucoma. Curr Opin Pharmacol. 2013;13(1)36-42.

85 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A83 Αμφπτερόπλευρη λέπτυνση της κροταφικής μοίρας της ωχράς κηλίδας σε ασθενή με σύνδρομο Alport Σοφία Αναγνωστοπούλου ¹, Αθανάσιος Ντόκος ², Αντώνιος Ντάφος ³, Αικατερίνη Καραθάνου ⁴, Δημήτριος Τσουρής ⁵, Σοφία Ανδρούδη⁶ 1 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 2 Επιμελητής ˊΒ Οφθαλμίατρος, Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 3 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Βόλος 4 Επιμελήτρια Ά Οφθαλμίατρος, Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 5 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Λάρισα 6 Επίκουρος Καθηγήτρια Οφθαλμολογίας, Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα Σκοπός: Αναφορά περιστατικού απεικόνισης αμφοτερόπλευρης κροταφικής λέπτυνσης της ωχράς κηλίδας με τη χρήση της OCT σε ασθενή με σύνδρομο Alport. Παρουσίαση Περιστατικού: Νεαρός ασθενής, 22 ετών, προσήλθε για οφθαλμολογική εξέταση στα πλαίσια γενικού συστηματικού ελέγχου λόγω διάγνωσης συνδρόμου Alport (γενετική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη νεφρικής νόσου, απώλειας ακοής και οφθαλμολογικών διαταραχών). Από τον εργαστηριακό έλεγχο ανευρέθη πρωτεινουρία και αιματουρία, ενώ από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε νευροαισθητηριακού τύπου έκπτωση της ακοής. Από την οφθαλμολογική εξέταση προέκυψαν τα εξής: -καλύτερη δυνατή οπτική οξύτητα 5/10 άμφω (εξέταση σε Snellen οπτότυπο) -πρόσθια μόρια: φακόκωνος άμφω -βυθοσκόπηση: χωρίς παθολογικά ευρήματα -απεικόνιση με τη χρήση OCT: αμφοτερόπλευρη κροταφική λέπτυνση της ωχράς κηλίδας. Συμπέρασμα: το περιστατικό περιγράφει την παρουσία αμφοτερόπλευρης συμμετρικής κροταφικής λέπτυνσης της ωχράς κηλίδας σε ασθενή με σύνδρομο Αlport. Το εύρημα αυτό έχει περιγραφεί στη βιβλιογραφία ως πιθανό απεικονιστικό οφθαλμολογικό εύρημα στο συνδρόμο Alport [1, 2, 3]. Είναι σημαντική η απεικόνιση της ωχράς κηλίδας σε ασθενείς με υποψία συνδρόμου Alport και μπορεί να συμβάλλει στη διάγνωση και την παρακολούθηση της πορείας του. Βιβλιογραφία: 1. Savige, J., Sheth, S., Leys, A., Nicholson, A., Mack, H. and Colville, D. (2015). Ocular Features in Alport Syndrome: Pathogenesis and Clinical Significance. Clinical Journal of the American Society of Nephrology, 10(4), pp Chen, Y., Colville, D., Ierino, F., Symons, A. and Savige, J. (2017). Temporal retinal thinning and the diagnosis of Alport syndrome and Thin basement membrane nephropathy. Ophthalmic Genetics, 39(2), pp Ahmed, F., Kamae, K., Jones, D., DeAngelis, M., Hageman, G., Gregory, M. and Bernstein, P. (2013). Temporal Macular Thinning Associated With X-Linked Alport Syndrome. JAMA Ophthalmology, 131(6), p

86 86Περιλήψεις A84 Eνδοϋαλοειδικές εγχύσεις ρανιμπιζουμάμπης στο οίδημα της ωχράς κηλίδας ως αποτέλεσμα απόφραξης φλέβας του αμφιβληστροειδούς: Real Life Data Τριτοβάθμιου Νοσοκομείου και προγνωστικοί παράγοντες Παρασκευή Ρήγα 1,2, Άννα Δαστιρίδου 2,3, Δέσποινα Τζέτζη 2, Σοφία Ανδρούδη 3, Νικόλαος Ζιάκας 2, Περικλής Μπραζιτίκος 2 1 Guy s and St Thomas NHS Foundation Trust, London, UK 2 Β Οφθαλμολογική Κλινική Α. Π. Θ, Θεσσαλονίκη 3 Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να μελετηθεί η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις ρανιμπιζουμάμπης σε ασθενείς με απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδούς και συνοδό οίδημα ωχράς κηλίδας μέσω της ανάλυσης των προτύπων θεραπείας στην συνήθη πρακτικής μιας τριτοβάθμιας πανεπιστημιακής κλινικής. Υλικό & Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη 58 οφθαλμών με απόφραξη κεντρικής ή κλάδου φλέβας αμφιβληστροειδούς και συνοδό οίδημα ωχράς κηλίδας οι οποίοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις ρανιμπιζουμάμπης με πρωτόκολλο PRN και σε διάστημα παρακολούθησης από 6 έως 78 μήνες. Πρωτεύοντα αποτελέσματα: αριθμός επισκέψεων, αριθμός εγχύσεων, μεταβολή στην οπτική οξύτητα (γράμματα ETDRS), μεταβολή στο πάχος του κεντρικού αμφιβληστροειδούς (CRT) και στον συνολικό όγκο (TMV) όπως αυτά μετρήθηκαν με οπτική τομογραφία συνοχής SD OCT (Cirrus, Carl Zeiss Meditec). Δευτερεύοντα αποτελέσματα: ποιοτικά χαρακτηριστικά όπως η παρουσία υπαμφιβληστροειδικού υγρού, επιωχρικής μεμβράνης και η ακεραιότητα της ελλειψοειδούς ζώνης και πώς αυτά μπορεί να επηρεάσουν την έκβαση της θεραπείας. Αποτελέσματα: Ο μέσος αριθμός εγχύσεων στα διαστήματα παρακολούθησης 6, 12, 24, 36, 48, 60 και 72 μηνών ήταν 3. 5,, 4. 8, 9. 28, 11, 12, 12, και 13 αντίστοιχα. Η μέση οπτική οξύτητα κατά την αρχική εκτίμηση ήταν 53, 2 ενώ η τελική 62, 7 γράμματα. Η μέση τιμή CRT από 431μm μειώθηκε σε 290μm στην τελική επίσκεψη. Ποιοτικά OCT χαρακτηριστικά όπως η διαταραχή στην ακεραιότητα της ελλειψοειδούς ζώνης συσχετίστηκαν με χαμηλή τελική οπτική οξύτητα. Συμπεράσματα: Η θεραπεία του οίδηματος της ωχράς κηλίδας σχετιζόμενο με απόφραξη φλέβας αμφιβληστροειδούς με εγχύσεις ρανιμπιζουμάμπης, όπως αυτή πραγματοποιείται σε επίπεδο κλινικής πρακτικής, φαίνεται να έχει ανατομική και λειτουργική αποτελεσματικότητα συγκρίσιμη με αυτή των κλινικών μελετών που επέτρεψαν την έγκριση της ρανιμπιζουμάμπης για την πάθηση αυτή. 1, 2 Το θεραπευτικό όφελος μοιάζει να διατηρείται και μετά το 1ο έτος της θεραπείας ενώ στην πάροδο του χρόνου μειώνεται σταθερά ο αριθμός των απαιτούμενων εγχύσεων. Η ακεραιότητα της ελλειψοειδούς ζώνης μπορεί να αποτελέσει προγνωστικό δείκτη για το τελικό λειτουργικό αποτέλεσμα. 1. Heier JS, Campochiaro PA, Yau L, et al.: Ranibizumab for Macular Edema Due to Retinal Vein Occlusions: Long-term Follow-up in the HORIZON Trial. Ophthalmology. 119: Brown DM, Campochiaro PA, Bhisitkul RB, et al.: Sustained benefits from ranibizumab for macular edema following branch retinal vein occlusion: 12-month outcomes of a phase III study. Ophthalmology. 118:

87 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A85 Σύνδρομο Vogt-Koyanagi-Harada σε ασθενή με άτυπη πορεία νόσου και διαγνωστικά ενδιαφέρον φάσμα εκδηλώσεων Χαλκιάς Ευθύμιος 1, Αρχιμήδης Κοσκοσάς 2, Θεόδωρος Γιαννόπουλος 3, Θωμάς Παπαθωμάς 4, Φώτιος Τοπούζης 5 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας Α Οφθαλμολογικής Κλινικής Π. Γ. Ν. Θ. ΑΧΕΠΑ 2 Ακαδημαϊκός Υπότροφος Α Οφθαλμολογικής Κλινικής Π. Γ. Ν. Θ. ΑΧΕΠΑ 3 Ακαδημαϊκός Υπότροφος Α Οφθαλμολογικής Κλινικής Π. Γ. Ν. Θ. ΑΧΕΠΑ 4 Ακαδημαϊκός Υπότροφος Α Οφθαλμολογικής Κλινικής Π. Γ. Ν. Θ. ΑΧΕΠΑ 5 Καθηγητής-Διευθυντής Α Οφθαλμολογικής Κλινικής Π. Γ. Ν. Θ. ΑΧΕΠΑ Σκοπός: Η παρουσίαση μίας ιδιαίτερης περίπτωσης συνδρόμου Vogt-Koyanagi-Harada (VKH) το οποίο αποτέλεσε διαγνωστική πρόκληση, πρωτοπαρουσιαζόμενη με επεισόδια ιλίγγου και εμμένουσα ημικρανικού τύπου κεφαλαλγία με οίδημα θηλών, που προηγήθηκαν σημαντικά της πλήρους εκδήλωσης πανραγοειδίτιδας. Παρουσίαση Περιστατικού: Θήλυ 42 ετών, χωρίς ιστορικό τραύματος, παρουσίασε προ 7μήνου επεισόδια ιλίγγου και εμέτου, συνοδεία κεφαλαλγιών ημικρανικού τύπου με φωτοφοβία. Υπεβλήθη σε χειρισμό επανατοποθέτησης ωτολίθων από ΩΡΛ. Μετά από σύντομη περίοδο βελτίωσης διάρκειας 2 μηνών, εμφανίζεται έντονη βολβαλγία κυρίως δεξιά με συνοδό ερυθρότητα και ήπιο θάμβος όρασης. Η ασθενής επισκέπτεται οφθαλμίατρο, που διαπιστώνει οίδημα θηλών με οπτική οξύτητα 10/10, χορηγεί τοπική αγωγή και συστήνει νευρολογικό έλεγχο. Διενεργείται μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου χωρίς παθολογικά ευρήματα. Η ασθενής εισάγεται, προ μηνός, στη Β Νευρολογική Κλινική του ΑΧΕΠΑ λόγω παραμένοντος οιδήματος θηλών. Η οσφυονωτιαία παρακέντηση αργότερα αποκαλύπτει αφθονία λεμφοκυττάτων στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ). Ζητείται οφθαλμολογική επανεκτίμηση μετά από τρία 24ωρα λόγω άλγους και ερυθρότητας των οφθαλμών και ανευρίσκεται αμφοτερόπλευρη πρόσθια ραγοειδίτιδα με ιζήματα κερατοειδούς αριστερού οφθαλμού. Χορηγείται τοπική αγωγή και διενεργείται εργαστηριακός έλεγχος, χωρίς ιδιαίτερα ευρήματα. Μία εβδομάδα μετά, η οπτική οξύτητα παραμένει σταθερή, αλλά εμφανίζονται χοριοαμφιβληστροειδικές πτυχές. Σε επανέλεγχο 1 μήνα αργότερα, ανευρίσκονται ήπια υαλίτιδα και υποαμφιβληστροειδικό υγρό στο OCT άμφω. Την επόμενη εβδομάδα διενεργείται φλουοροαγγειογραφία και τίθεται η διάγνωση συνδρόμου VKH. Γίνεται εισαγωγή στην Α Οφθαλμολογική Κλινική και χορηγείται 1g ενδοφλέβιας μεθυλπρεδνιζολόνης για 3 ημέρες. Η ασθενής εμφανίζει, πλέον, πολλαπλές εξιδρωματικές αποκολλήσεις στον οπίσθιο πόλο άμφω και η οπτική οξύτητα στον αριστερό οφθαλμό έχει μειωθεί στο 1/20. Ήδη από το πρώτο 24ωρο οι αποκολλήσεις του δεξιού οφθαλμού υποχωρούν, ενώ το παραμένον υποαμφιβληστροειδικό υγρό στην ωχρά κηλίδα του αριστερού οφθαλμού έχει περιοριστεί. Δίνεται εξιτήριο, με πλάνο για συνέχιση της αγωγής από του στόματος και σταδιακή ελάττωση της δόσης της κορτιζόνης. Συμπέρασμα: Το σύνδρομο VKH αποτελεί πολυσυστηματική νόσο αγνώστου αιτιολογίας. Παρά την ιδιαίτερη ετερογένειά της, υπάρχουν δύο ευρήματα που θεωρούνται ειδικά για την πάθηση: οι εξιδρωματικές αποκολλήσεις στην οξεία φάση, και ο βυθός χροιάς ηλιοβασιλέματος (sunset glow) στη χρόνια νόσο. Καθώς στο περιστατικό μας η πρόδρομη φάση, η οποία τυπικά περιλαμβάνει νευρολογική συμπτωματολογία και διαταραχές ακοής, φαίνεται να είχε σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια από αυτήν που περιγράφεται στη βιβλιογραφία (1-2 εβδομάδες), αυτό παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα έκφανση του φάσματος της νόσου. Βιβλιογραφία: 1. Baltmr, A., Lightman, S., & Tomkins-Netzer, O. (2016). Vogt Koyanagi Harada syndrome current perspectives. Clinical ophthalmology (Auckland, NZ), 10, O Keefe, G. A. D., & Rao, N. A. (2017). Vogt-Koyanagi-Harada disease. Survey of Ophthalmology, 62(1),

88 88Περιλήψεις A86 Efficacy and safety of resvera in diabetic macular edema: Preliminary results of a pilot study Eleni Dimitriou 1, Alexandros Chatzirallis 2, Evaggelia Aissopou 1, Dimitrios Kazantzis 1 Panagiotis, Theodossiadis 1, Irini Chatziralli nd Department of Ophthalmology, University of Athens, Athens, Greece 2 2 nd Department of Ophthalmology, Ophthalmiatrion Athinon, Athens, Greece Purpose: The protective effects of resveratrol within the eye are extensive. It has been demonstrated to have anti-oxidant, anti-apoptotic, anti-tumourogenic, anti-inflammatory, anti-angiogenic and vasorelaxant properties. Of note, resveratrol inhibits vascular endothelial growth factor (VEGF) expression in human adult retinal pigment epithelium cells. The purpose of this study was to examine the efficacy and safety of vitamin supplements with resveratrol (Resvega, Thea Laboratories) in patients with diabetic macular edema (DME). Methods: Participants in this prospective, pilot study were 18 patients with DME, who were previously treated with anti-vegf injections. All patients presented mild DME, with good visual acuity (>7/10) and central retinal thickness (CRT) μm, where anti-vegf injection was not needed at the current time at the discretion of the physician. All participants received Resvega (2 tablets once/day) for 4 months. Visual acuity and CRT were assessed every month, while potential adverse events were recorded. Results: The visual acuity remained stable at the 4-month follow-up. The mean CRT increased slightly at month 4 post initiation of treatment compared to baseline, but the difference was not statistically significant. Three out of 18 patients (16. 7%) needed additional anti-vegf injection at the end of the follow-up due to worsening of macular edema. No adverse events were reported. Conclusions: Resvega was found to be safe and effective in patients with DME, since it stabilized visual acuity and CRT in the short-term follow-up of 4 months. Long-term studies are needed to confirm our results.

89 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A87 Long-term outcomes in patients with neovascular agerelated macular degeneration based on early response to anti-vascular endothelial growth factor agents Alexandros Chatzirallis 1, Eleni Dimitriou 2, Panagiotis Mitropoulos 1, Efstratios Parikakis 1, T George heodossiadis 2, Panagiotis Theodossiadis 2, Irini Chatziralli nd Department of Ophthalmology, Ophthalmiatrion Athinon, Athens, Greece 2 2 nd Department of Ophthalmology, University of Athens, Athens, Greece Purpose: To evaluate the long-term outcomes in terms of visual acuity (VA) and disease status in eyes with neovascular age-related macular degeneration (namd), 3 years after initiation of anti-vascular endothelial growth factor (anti-vegf) agents, based on the response after the loading phase of 3 injections. Moreover, factors affecting the final visual outcome were assessed. Methods: Participants in this retrospective study were 118 patients with namd, who were treated with anti- VEGF agents. All patients underwent VA measurement and optical coherence tomography (OCT) at baseline (before injections) and every month thereafter. Main outcomes were the change in VA, central foveal thickness (CFT) and OCT characteristics at months 1, 2, 3, 6, 12, 18, 24, 36 compared to baseline and to examine if early response after the initial 3 injections could predict outcomes at year 3. Age, gender, lens status, coexistence of hypertension, hyperlipidemia and diabetes mellitus, the anti-vegf used, baseline VA, baseline CFT and specific OCT characteristics were assessed as potential predictors of the final visual outcome. Number of injections were also recorded. Results: Mean baseline VA increased from 0. 77±0. 42 Log MAR to 0. 53±0. 42 following loading dose and to 0. 60±0. 46 at the last examination (p<0. 01 and p=0. 02). Mean central foveal thickness decreased from 367±160 µm at baseline to 191±93 µm following loading dose and to 217±104 at the last visit (p <0. 01). BCVA in the final visit was less as compared to the post-loading dose in 46% of eyes. The decrease in BCVA was due to lesion activity or due to progressive atrophy. Patients with early good response after the loading phase (change >15 letters) presented good VA at the 3-year follow-up. Patients with early poor response (<5 letters) presented poor VA at the 3-year follow-up, but still maintained functional VA. 20% of early poor responders presented VA improvement in the long-term follow-up. Conclusions: Long-term outcomes in patients with namd treated with anti-vegf agents showed that anti- VEGF treatment may delay natural progression of visual loss associated with namd. Early good response in treatment may predict a good long-term outcome, but poor early response did not preclude VA improvement in the long-term follow-up. 89

90 90Περιλήψεις A88 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 15 Σάββατο 8 Ιουνίου 09:00-10:00 MC3 Αμφοτερόπλευρος οπίσθιος φακόκωνος σε πρόωρο νεογνό Ε. Κούλαλη, Ζ. Τέγου, Ε. Ζοπουνίδου, Π. Βασίλογλου, Ε. Kαρασαββίδου, Ε. Αναστασιάδου, Δ. Μπαλατσούκας 1 Οφθαλμολογική κλινική Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης 2 Μενν ΕΣΥ Ιπποκράτειο Γ. Ν. Θεσσαλονίκης Σκοπός: Η παρουσίαση ενός σπάνιου περιστατικού με αμφοτερόπλευρο οπίσθιο φακόκωνο σε πρόωρο νεογνό. Παρουσίαση Περιστατικού: Κατά την βυθοσκόπηση σε ένα πρόωρο νεογνό με ΒΓ 1490γρ και ΔΚ 33 εβδ. στα πλαίσια του σχετικού προληπτικού ελέγχου διαπιστώθηκε αμφοτερόπλευρος οπίσθιος φακόκωνος. Τα σκιασκοπικά ευρήματα έδειχναν υψηλή μυωπία και αστιγματισμό ενώ ήταν ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί αξιόπιστη βυθοσκόπηση λόγω της βλάβης. Ωστόσο το μέσο και οπίσθιο τμήμα αμφότερων των βολβών απεικονίζονταν υπερηχογραφικά φυσιολογικό. Το νεογνό παρουσίαζε και άλλες διαμαρτίες όπως σκολίωση ΟΜΣΣ, αρθρογρύπωση, καμπτοδακτυλία ανω και κάτω άκρων, ιδιάζον προσωπείο, χαμηλή πρόσφυση ωτων, σκαφοκεφαλία, ενώ από το ιστορικό της κύησης αναφέρονταν διαβητική μητέρα Δόθηκε γενετικός έλεγχος για COFS s. (cerebro-oculo-facio-skeletal s.), οδηγία για τονομέτρηση με μέθη και στενή παρακολούθηση με προοπτική την κατά το δυνατόν συντομότερη χειρουργική αποκατάσταση της βλάβης. Συμπέρασμα: Ο οπίσθιος φακόκωνος είναι μια πολύ σπάνια νοσολογική οντότητα. Ο ετερόπλευρος εμφανίζεται σποραδικά με συχνότητα 1-4 στις ο αμφοτερόπλευρος κληρονομείται. 1 Συχνά εμφανίζεται στα πλαίσια συνδρόμου και με συνυπάρχοντα οφθαλμολογικά προβλήματα. (καταρράκτης, μικροφθαλμία, ΠΥΠΗ). 2 Στις ελαφρές μορφές είναι δυνατή η συντηρητική αντιμετώπιση με γυαλιά και κάλυψη ενώ στις βαριές περιπτώσεις η οριστική θεραπεία είναι η χειρουργική αφαίρεση του φακού με μέριμνα για τις αυξημένες τεχνικές δυσκολίες της επέμβασης. 3 Βιβλιογραφία 1. Meyer F. Ein Fall von. Lenticonus posterior. Zentralbl Prakt Augenheilkd 1888;12: Ranchod TM, Quiram PA, Hathaway N, Ho LY, Glasgow BJ, Trese MT. Microcornea, posterior megalolenticonus, persistent fetal vasculature, and coloboma: A new syndrome. Ophthalmology 2010;117: Mistr SK, Trivedi RH, Wilson ME. Preoperative considerations and outcomes of primary intraocular lens implantation in children with posterior polar and posterior lentiglobus cataract. JAAPOS 2008;12:58-61.

91 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A89 Οίδημα οπτικής θηλής και ενδοκράνια υπέρταση: Σπάνια εκδήλωση του Συνδρόμου Guillain-Barré Ζ. Τέγου 1, Ε. Κούλαλη 1, Π. Βασίλογλου 1, Ι. Μικροπούλου 1, Ε. Βαργιάμη 2, Μ. Κυριαζή 2, Δ. Ζαφειρίου 2, Δ. Μπαλατσούκας 1 1 Οφθαλμολογική κλινική, Γ. Ν. «Ιπποκράτειο» Θεσσαλονίκης 2 Α Παιδιατρική κλινική ΑΠΘ, Γ. Ν. Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης Σκοπός: Το σύνδρομο Guillain-Barré είναι μία οξεία απομυελινωτική νόσος του περιφερικού νευρικού συστήματος, εμφανίζει μεγάλη ποικιλομορφία και είναι συνήθως μεταλοιμώδες. Σκοπός μας είναι η παρουσίαση σπάνιου περιστατικού οιδήματος οπτικών θηλών στα πλαίσια νεοδιαγνωσθέντος συνδρόμου Guillain-Barré. Παρουσίαση Περιστατικού: Κορίτσι 8 ετών, με ελεύθερο ατομικό και οικογενειακό ιστορικό, προσήλθε στο τμήμα επειγόντων της παιδιατρικής, λόγω ιογενούς συνδρομής και ποικίλων συμπτωμάτων όπως αδυναμία, κεφαλαλγία, ναυτία, έμετοι και μειωμένη όραση, οπότε και παραπέμφθηκε για οφθαλμολογική εκτίμηση. Από τον πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο προέκυψε μια μειωμένη οπτική οξύτητα στα 5/10cc ΔΑΟ, ενώ η οφθαλμοκινητικότητα ήταν κατά φύσιν και το παιδί δεν ανέφερε διπλωπία. Η εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία δεν ανέδειξε παθολογικά ευρήματα, ενώ από τη βυθοσκόπηση ανευρέθη αμφοτερόπλευρο οίδημα οπτικών θηλών, συνοδός ελίκωση αγγείων και ωχρικός αστέρας. Ακολούθησε απεικονιστικός έλεγχος με Μαγνητική Τομογραφία με ευρήματα ενδοκράνιας υπέρτασης, πλήρης εργαστηριακός έλεγχος και οσφυονωτιαία παρακέντηση, η οποία ανέδειξε αυξημένο τίτλο πρωτεϊνών στο ΕΝΥ (cerebrospinal fluid (CSF) protein). Το παιδί ετέθη σε αγωγή με από του στόματος ακεταζολαμίδη (1g x 2) συνοδευτικά στην λοιπή αγωγή του και στη συνέχεια υπεβλήθη σε ένα κύκλο διερευνητικών εξετάσεων από τους παιδο-νευρολόγους, οπότε και τέθηκε η διάγνωση του συνδρόμου Guillain-Barré. Ήδη μετά το πέρας ενός μηνός, το οίδημα άρχισε να υποχωρεί με επακόλουθη αύξηση και της οπτικής οξύτητας στα 6-7/10cc. Το παιδί βρίσκεται ακόμη υπό παρακολούθηση. Συμπέρασμα: Η ενδοκράνια υπέρταση και η συνοδός εκδήλωση του οιδήματος οπτικών θηλών αποτελούν εξαιρετικά σπάνια επιπλοκή του συνδρόμου Guillain-Barré με εμφάνιση μόλις στο 4% των ασθενών. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία αυτές αποδίδονται σε διαταραχή της νευρογενούς αγγειοκινητικής ρύθμισης και σε διαταραχή επαναπορρόφησης του ΕΝΥ, εξαιτίας της υψηλής συγκέντρωσης πρωτεΐνης. Ωστόσο, εξαιτίας των λίγων αναφορών, δεν είναι ακόμη ξεκάθαρος ο ακριβής μηχανισμός. 91

92 92Περιλήψεις A90 Οφθαλμικές επιπλοκές σε νεογνό με Συγγενή Ιχθύαση Ε. Κούλαλη 1, Ζ. Τέγου 1, Π. Βασίλογλου 1, Ι. Μικροπούλου 1, Α. Μαρτινοπούλου 2, Ε. Αναστασιάδου 2, Δ. Παλατσούκας 1 1 Τμήμα Οφθαλμολογίας, Γ. Ν. «Ιπποκράτειο» Θεσσαλονίκης 2 ΜΕΝΝ ΕΣΥ Νεογνών, Γ. Ν. «Ιπποκράτειο» Θεσσαλονίκης Σκοπός: Η ιχθύαση είναι μια σπάνια κληρονομούμενη δερματοπάθεια που προσβάλλει δέρμα, όνυχες όπως και οφθαλμούς, προκαλώντας ποικίλες ανωμαλίες. Σκοπός είναι η παρουσίαση των οφθαλμικών εκδηλώσεων νεογνού με συγγενή ιχθύαση (Lamellar Icthyosis). Παρουσίαση Περιστατικού: Άρρεν νεογνό, (37 εβδομάδων, Βάρος γέννησης: 2790γρ), από πρωτότοκο μητέρα και φυσιολογικό προγεννητικό έλεγχο, διεκομίσθη στη ΜΕΘ Νεογνών του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης αμέσως μετά τη γέννησή του, λόγω καθολικής υπερκεράτωσης δέρματος, απολέπισης και συγκάμψεων δακτύλων άνω και κάτω άκρων, για περαιτέρω διερεύνηση. Το νεογνό υπεβλήθη σε πλήρη εργαστηριακό και γονιδιακό έλεγχο, από όπου προέκυψε μετάλλαξη του γονιδίου ABCA 12 και τέθηκε η διάγνωση αυτοσωμικής υπολειπόμενης Lamellar Ιχθύασης. Από τον πλήρη Οφθαλμολογικό έλεγχο, το αγοράκι παρουσίαζε εκτρόπιο των κάτω βλεφάρων αμφοτερόπλευρα, γεγονός που οδηγούσε σε ατελή σύγκλειση των βλεφάρων, ήπια υπεραιμία επιπεφυκότων και κερατίτιδα εξ εκθέσεως. Επιπρόσθετα, εμφάνιζε σοβαρή βλεφαρίτιδα και απολέπιση βλεφάρων. Τα λοιπά πρόσθια όπως και τα οπίσθια μόρια κατά τη βυθοσκόπηση, δεν παρουσίαζαν παθολογικά ευρήματα. Συστήθηκε αντιβιοτική κάλυψη και τεχνητά δάκρυα λόγω της κερατίτιδας και κλείσιμο των οφθαλμών κατά τη διάρκεια της νύχτας. Συμπέρασμα: Κατά κύριο λόγο, οι οφθαλμικές επιπλοκές της Lamellar ιχθύασης αφορούν στην παρουσία εκτρόπιου άνω και κάτω βλεφάρων, λόγω της κερατινοποίησης του δέρματος και της συνεπαγόμενης έλξης των βλεφάρων. Άλλες συχνές εκδηλώσεις είναι η χρόνια βλεφαρίτιδα, η απολέπιση των βλεφάρων, ο ερεθισμός του επιπεφυκότα, η ξηροφθαλμία και η κερατίτιδα εξ εκθέσεως. Πιο σπάνια, παρατηρούνται υπόλευκες θολώσεις του στρώματος του κερατοειδή. Τέλος, έχουν καταγραφεί στη βιβλιογραφία περιπτώσεις μελαχρωστικών ανωμαλιών στην περιφέρεια βυθοσκοπικά, όπως και καταρράκτη, κυρίως φλοιώδους, σε σπανιότερες μορφές ιχθύασης.

93 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A91 Η χρήση της βοτουλινικής τοξίνης στη θεραπεία του στραβισμού μέσα από ενδιαφέροντα περιστατικά στραβισμού παιδιών και ενηλίκων Μαρίνα Μπαντέκα 1,2, Μαργαρίτα Παπαδοπούλου 1, Joanne Hancox 1, Maria Theodorou 1, Gillian Adams 1 1 Moorfields Eye Hospital, London, UK 2 LMVision, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα Σκοπός: Η χρησιμοποίηση της βοτουλινικης τοξίνης στη θεραπεία του στραβισμού μέσα από την εφαρμογή της σε ενδιαφεροντα περιστατικά παιδιατρικών πληθυσμών και πληθυσμών ενηλίκων. Υλικό & Μέθοδος: Χορηγήσαμε ενδομυικά βοτουλινική τοξίνη (BOTULINUM A TOXIN) σε βολβοκινητικούς μύς για τη θεραπεία του στραβισμού σε περιστατικά παίδων και ενηλίκων. Για τον εντοπισμό του μυός χρησιμοποιήθηκε ηλεκτρομυογράφος με ειδική καταγραφική βελόνη. Στα παιδιά η ένεση πραγματοποιήθηκε μετά από γενική αναισθησία ενώ στους ενήλικες μετά από τοπική χορήγηση αναισθητικών κολλυρίων. Αποτελέσματα: Θα σας παρουσιάσουμε ενδιαφέροντα περιστατικά όπου η χρήση της βοτουλινικής τοξίνης βοήθησε στη θεραπεία, τη διάγνωση ή και την προεγχειρητική εκτίμηση του αποτελέσματος του χειρουργείου του στραβισμού. Συμπεράσματα: Η βοτουλινική τοξίνη χρησιμοποιείται σε περιστατικά στραβισμού για περισσοτερα από 40 χρόνια με εξαιρετικά αποτελέσματα. Ειναι μια μέθοδος ασφαλής για τον ασθενή και χρησιμή για τον οφθαλμίατρο, μιας και αποτελεί ένα διαγνωστικό και θεραπευτικό όπλο για τις περιπτώσεις που δεν ενδείκνυται ή δεν επιθυμείται μια χειρουργική θεραπεία. 93

94 94Περιλήψεις A92 Αναδρομική μελέτη σε περιστατικά βρεφικής σωτροπίας στην παιδο οφθαλμολογική κλινική του Moorfields Eye Hospital Μαργαρίτα Παπαδοπούλου 1, Μαρίνα Μπαντέκα 1,2, Claire Roberts 1, Gillian Adams 1 1 Moorfields Eye Hospital, London, UK 2 LMVision, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα Σκοπός: Η βρεφική εσωτροπία αποτελεί μια σπάνια αλλά εξαιρετικά σημαντική πάθηση. Η παιδο-οφθαλμολογική κλινική του Νοσοκομείου Moorfields αποτελεί Ευρωπαϊκό κέντρο αναφοράς για παρομοία περιστατικά και αντιμετωπίζει σημαντικό αριθμό ετησίως. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήσαμε αναδρομικά, περιστατικά βρεφικής εσωτροπίας των τελευταίων 5 ετών. Καταγράψαμε ηλικία και κλινική εικόνα πρώτης εμφάνισης (γωνία παρέκκλισης, DVD), συνοδά νοσήματα, αριθμό και είδος επεμβάσεων(είτε χειρουργικών, είτε με τη χρήση βοτουλινικής Α τοξίνης), θεραπευτική προσέγγιση αμβλυωπίας και τελική κλινική εικόνα του ασθενή. Αποτελέσματα: Θα σας παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα της θεραπευτικής προσέγγισης ενός σημαντικού όγκου περιστατικών. Συμπεράσματα: Ελλείψει σχετικών διεθνών guidelines η αναδρομική μελέτη της θεραπευτικής προσέγγισης σημαντικού αριθμού περιστατικών βρεφικής εσωτροπίας αποτελεί χρήσιμη πληροφορία για τον παιδοοφθαλμίατρο σχετικά με τις θεραπευτικές μεθόδους που θα ακολουθήσει καθώς και τα προσδόκιμα αποτελέσματα.

95 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 16 Σάββατο 8 Ιουνίου 10:00-10:45 MC3 A93 Η Λεμφοπενία ως διαγνωστικός δείκτης Συστηματικής Σαρκοείδωσης σε ασθενείς με Ραγοειδίτιδα. Αναδρομική μελέτη Στέλιος Μασέλος Ιατρείο Οφθαλμικών Φλεγμονών, Νίκαια Σκοπός: Να μελετηθεί η διαγνωστική αξία της Λεμφοπενίας στην διάγνωση της Σαρκοείδωσης σε ασθενείς που παρουσιάζονται πρώτη φορά με Ραγοειδίτιδα, καθώς και η συσχέτιση της Λεμφοπενίας με την Οφθαλμική και την Συστηματική Σαρκοείδωση. Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μία αναδρομική μελέτη 38 ασθενών με Σαρκοείδωση που εξετάσθηκαν στο Ιατρείο Οφθαλμικών Φλεγμονών στην Νίκαια από το Από τους ιατρικούς φακέλους των ασθενών διερευνήθηκε αν είχαν Συστηματική Σαρκοείδωση, Οφθαλμική Σαρκοείδωση ή συνύπαρξη Συστηματικής και Οφθαλμικής Σαρκοείδωσης. Επίσης έγινε καταγραφή του απόλυτου αριθμού των Λεμφοκυττάρων όλων των ασθενών. Από την μελέτη αποκλείσθηκαν όσοι είχαν γνωστό λόγο Λεμφοπενίας, όπως παρουσία νόσου που απορρυθμίζει το ανοσοποιητικό σύστημα (1 ασθενής με νόσο HIV), χρήση ανοσοτροποποιητικών φαρμάκων (2 ασθενείς), μειωμένη παραγωγή λεμφοκυττάρων (1 ασθενής με Μυελοίνωση). Αποτελέσματα: Από τους 34 ασθενείς με Σαρκοείδωση που συμμετείχαν στη μελέτη, 20/34 ασθενείς (58, 8%) είχαν διαγνωσμένη Σαρκοείδωση και παραπέμφθηκαν στο Ιατρείο Οφθαλμικών Φλεγμονών για αποκλεισμό οφθαλμικής συμμετοχής της Σαρκοείδωσης, 14/34 ασθενείς (41, 2%) είχαν πρώτο επεισόδιο Ραγοειδίτιδας και παραπέμφθηκαν για διερεύνηση της υποκείμενης αιτίας. Από τους 20 ασθενείς με διαγνωσμένη συστηματική Σαρκοείδωση, 16/20 ασθενείς (80%) δεν είχαν οφθαλμική συμμετοχή, ενώ 4/20 ασθενείς (20%) είχαν Ραγοειδίτιδα. Από τους 14 ασθενείς με Ραγοειδίτιδα, 9/14 ασθενείς (64, 2%) είχαν οφθαλμική και συστηματική Σαρκοείδωση, ενώ 5/14 ασθενείς (35, 8%) είχαν μόνο οφθαλμική συμμετοχή. Τελικά από τους 34 ασθενείς με Σαρκοείδωση, 16/34 ασθενείς (47, 1%) είχαν μόνο συστηματική Σαρκοείδωση, 13/34 ασθενείς (38, 2%) συνυπήρχε συστηματική και οφθαλμική Σαρκοείδωση και 5/34 ασθενείς (14, 7%) είχαν μόνο οφθαλμική Σαρκοείδωση. Φυσιολογικός θεωρείται ο απόλυτος αριθμός Λεμφοκυττάρων 1. 5x x109/L. Στους 29/34 ασθενείς (85, 3%) με συστηματική Σαρκοείδωση, ο απόλυτος αριθμός των Λεμφοκυττάρων ήταν 1. 24x109/L (1. 00x x109 /L). Στους 5/34 ασθενείς (14, 7%) με οφθαλμική Σαρκοείδωση ο απόλυτος αριθμός των λεμφοκυττάρων ήταν 2. 17x109 /L (1. 54x x109/L), ενώ στους 9/14 ασθενείς με συστηματική και οφθαλμική Σαρκοείδωση από την ομάδα που εμφανίστηκε με πρώτο επεισόδιο Ραγοειδίτιδας, ο απόλυτος αριθμός των λεμφοκυττάρων ήταν 1. 38x109/L (1. 3x x109/L). 95

96 96Περιλήψεις Συμπεράσματα: 1. Η Λεμφοπενία (<1. 48x109/L) φαίνεται να αποτελεί ένα διαγνωστικό δείκτη για την συστηματική Σαρκοείδωση και οφείλεται στην έξω-αγγειακή μετανάστευση των Τ-Λεμφοκυττάρων στα σημεία της φλεγμονής. Ίσως μετά από μεγάλες μελέτες να συμπεριληφθεί στα διαγνωστικά κριτήρια της Σαρκοείδωσης. 2. Σε ασθενείς που παρουσιάζονται με πρώτο επεισόδιο Ραγοειδίτιδας και εμφανίζουν Λεμφοπενία στην γενική εξέταση αίματος, θα πρέπει να τίθεται η υποψία Σαρκοείδωσης και να γίνεται διερεύνηση για συστηματική Σαρκοείδωση 3. Οι ασθενείς με πρώτο επεισόδιο Ραγοειδίτιδας, χωρίς Λεμφοπενία μπορεί να έχουν οφθαλμική Σαρκοείδωση (με βάση τα υπόλοιπα κριτήρια για την διάγνωση της Σαρκοείδωσης), αλλά δεν φαίνεται να συνυπάρχει συστηματική νόσος. Αυτή είναι η πρώτη φορά που στην διεθνή βιβλιογραφία γίνεται αναφορά ότι η οφθαλμική Σαρκοείδωση χωρίς Λεμφοπενία απομακρύνει την πιθανότητα συστηματικής νόσου.

97 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A94 In vivo μελέτη καινοτόμου συστήματος βραδείας αποδέσμευσης ενός ΜΣΑΦ για ενδοϋαλοειδική χoρήγηση και σύγκριση με ένα εμπορικά διαθέσιμο σύστημα πελλέτας για ερευνητική χρήση Σ. Μπλαζάκη 1, Κ. Παχής 2, Ε. Τζατζαράκης 3, Σ. Αντιμησιάρη 2, Μ. Τσιλιμπάρης 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης 2 Εργαστήριο Φαρμακευτικής Τεχνολογίας, Πανεπιστήμιο Πάτρας 3 Εργαστήριο Τοξικολογίας, Πανεπιστήμιο Ηρακλείου Σκοπός: Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) χρησιμοποιούνται στην Οφθαλμολογία κυρίως τοπικά. Το κύριο μειονέκτημα τους είναι ο μικρός χρόνος ημιζωής τους. Για να επιτευχθεί η χορήγησή τους εντός του οφθαλμού απαιτείται μεγάλη συχνότητα ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων. Μία λύση θα μπορούσε να αποτελεί η ανάπτυξη συστημάτων βραδείας αποδέσμευσης ΜΣΑΦ. Σκοπός της μελέτης είναι η προκλινική τεκμηρίωση ενός συστήματος βραδείας αποδέσμευσης φλουρμπιπροφαίνης (ΦΛ) για ενδοϋαλοειδική χορήγηση; Φαρμακοκινητική και αποτελεσματικότητα, και η σύγκριση με το ελεύθερο φάρμακο καθώς και με ένα εμπορικά διαθέσιμο σύστημα βραδείας αποδέσμευσης φλουρμπιπροφαίνης για ενδοϋαλοειδική χορήγηση. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήθηκε η βιοδιαθεσιμότητα της ΦΛ σε πειραματόζωα (κόνικλοι) δεσμευμένη σε λιποσωμικό σύστημα με συγκέντρωση 1mg/ml και συγκρίθηκε με ένα εμπορικά διαθέσιμο σύστημα πελλέτας με δυνατότητα απελευθέρωσης 21 ημέρες. Για την αξιολόγηση της φαρμακοκινητικής της ΦΛ μετά από ενδοϋαλοειδική χορήγηση της λιποσωμικής πλατφόρμας μελετήθηκαν τα εξής χρονικά σημεία: 0, 3, 12, 24, 72 και 168 ώρες (3 οφθαλμοί ανά χρονικό σημείο: συνολικά 18 οφθαλοί). Κατόπιν μελετήθηκε η φαρμακοκινητικλη της πελλέτας, η οποία εμφυτεύθηκε στο υαλοειδές σώμα με επεμβατική μέθοδο. Η ευθανασία τωνπειραματόζωων πραγματοποιήθηκε στα εξής χρονικά σημεία 24 ώρες, 3 ημέρες, 10 ημέρες και 22 ημέρες. Οι συγκεντώσεις της ΦΛ υπολογίστηκαν με HPLC. Για τη μελέτη της αποτελεσματικότητας του ιποσωμικού συστήματος ΦΛ χρησιμοποιήθηκαν δέκα πειραματόζωα (κόνικλοι). Χορηγήθηκαν 100 ng ενδοτοξίνης από E. coli στην υαλοειδή κοιλότητα. Οι οφθαλμοί χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες ανάλογα με την έγχυση του φαρμάκου μετά από 12 ώρες χορήγησης της ενδοτοξίνης: 1 οφθαλμοί που έλαβαν ελεύθερη ΦΛ, 2) οφθαλμοί που έλαβαν τη λιποσωμική πλατφόρμα, 3) οφθαλμοί που έλαβαν δεξαμεθαζόνη (θετικοί μάρτυρες) και 4) οφθαλμοί που έλαβαν το διαλύτη PBS. Στα χρονικά σημεία 12, 24, 30, 36 και 48 ώρες πραγματοποιούνταν συλλογή υδατοειδούς υγρού, αιμοκυτταρομετρία για τον προσδιορισμό του συνολικού αριθμού κυττάρων φλεγμονής, κλινική εξέταση. Κατά το πέρας της πειραματικής διαδικασίας τα πειραματόζωα θυσιάστηκαν και οι οφθαλμοί τους προετοιμάστηκαν για ιστολογική ανάλυση. Αποτελέσματα: Η νιοδιαθεσιμότητα της λιποσωμικής ΦΛ αυξήθηκε στατιστικά σημαντικά σε σχέση με το ελεύθερο φάρμακο (p<0. 05) τόσο στο υαλοειδές σώμα όσο στον αμφ/δή και στον πρόσθιο θάλαμο. Όσον αφορά της φαρμακοκινητική της πελλέτας παρατηρείται πως οι συγκεντρώσεις της ΦΛ μετά το πέρας των 24 ωρών έχουν απότομη καθοδική πορεία. Το σύστημα επιτυγχάνει να απελευθερώσει μια μικρή ποσότητα μέχρι τις 24 ώρες, όμως με την πάροδο του χρόνου δεν καταφέρνει να διατηρήσει σταθερά τα επίπεδα ΦΛ. Η αποτελεσματικότητα της λιποσωμικής πλατφόρμας είναι ισχυρότερη σε σχέση με το ελεύθερο φάρμακο ενισχύοντας τη δράση της ΦΛ και υπολογίζεται κοντά στη δράση της δεξαμεθαζόνης. Συμπεράσματα: Η μελέτη της λιποσωμικής πλατφόρμας ΦΛ έδειξε παράταση της ΦΛ στην υαλοειδική κοιλότηατ σε σχέση με το ελέυθερο φάρμακο καθώς και με την εμπορικά διαθέσιμη πελλέτα ΦΛ. Η αποτελεσματικότητα στη μείωση της φλεγμονής ήταν κοντά στα επίπεδα της δεξαμεθαζόνης. Η λιποσωμική ΦΛ θα μπορούσε να αποτελέσει εναλλακτική μέθοδο θεραπείας σε φλεγμονές του οπισθίου τμήματος του οφθαλμού. 97

98 98Περιλήψεις A95 Αμφιβληστροειδίτιδα από Μεγαλοκυτταροϊό (CMV) σε ασθενή με AIDS Ε. Κισκήρα 1, Π. Ντόβας 1, Ε. Κωνσταντινίδου 1, Π. Μαλάμος 1, Α. Λάβαρης 2, Ε. Μαυρικάκης 1 1 Κρατική Οφθαλμολογική Κλινική, ΓΝΑ «Γ. ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ» 2 Οφθαλμολογική Κλινική, ΓΝΑ «Η ΕΛΠΙΣ» Σκοπός: Παρουσίαση Περιστατικού CMV αμφιβληστροειδίτιδας σε ασθενή με σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 36 ετών προσήλθε στο έκτακτο οφθαλμολογικό ιατρείο λόγω μείωσης κεντρικής οράσεως δεξιού οφθαλμού. Απο το ιστορικό προέκυψε οτι ο ασθενής είχε σταματήσει την αντιρετροϊική του θεραπεία για AIDS. Κατά την βυθοσκόπηση ΔΟ με μυδρίαση, διαπιστώθηκε αμφιβληστροειδίτιδα οπισθίου πόλου ΔΟ. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε πλήρη αιματολογικό και απεικονιστικό έλεγχο με οπτική τομογραφία συνοχής (OCT), ανέρυθρη απεικόνιση αμφιβληστροειδούς και αυτοφθορισμό καθώς και σε λήψη υδατοειδούς υγρού απο το πρόσθιο θάλαμο, το οποίο εστάλη για PCR ανάλυση για ανίχνευση VZV, HSV1&2 και CMV. Τα ευρύματα των απεικονιστικών εξετάσεων, της PCR ανάλυσης και ο πλήρης θεραπευτικός αλγόριθμος θα παρουσιαστούν αναλυτικά. Συμπέρασμα: Η αμφιβληστροειδίτιδα από μεγαλοκυτταροϊό συμβαίνει συνήθως σε άτομα με εξασθενήμενο ανοσοποιητικό σύστημα. Πρόκειται για μια σοβαρή ασθένεια που απαιτεί άμεση διάγνωση και στοχευμένη θεραπεία γιατι μπορεί να οδηγήσει σε απώλεια όρασης και σε χειρότερες περιπτώσεις, σε τύφλωση.

99 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A96 Αντιμετώπιση ενδοφθαλμίτιδας μετά από ενδοϋαλοειδική έγχυση anti-vegf παραγόντων στο περιφερειακό νοσοκομείο Κ. Σκαμνός, Υ. Ναχή, Π. Γιαννέλος, Δ. Οικονόμου, Π. Σαμαρά, Ε. Καλιφατίδου Γ. Ν Κομοτηνής Σκοπός: Να αναδείξουμε το πώς σε ένα μικρό περιφερειακό νοσοκομείο μπορεί να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η ενδοφθαλμίτιδα ως επιπλοκή των ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων anti-vegf παραγόντων. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 77 ετών υπεβλήθη σε ενδοϋαλοειδική ένεση anti-vegf στα πλαίσια αντιμετώπισης απόφραξης κλάδου φλέβας στον Δ. Ο. Μετά την ένεση: Ο. Ο Δ. Ο = 2/10 μ. δ, Ο. Ο Α. Ο = 8/10 μ. δ, Τόνος Δ. Ο = 15 mmhg, Α. Ο = 14 mmhg, επίσης τέθηκε σε αγωγή υπό κινολόνη για 5 μέρες. Κατά τον επανέλεγχο το επόμενο 24ωρο δεν υπήρχαν σημεία φλεγμονής. Μια εβδομάδα αργότερα ο ασθενής προσήλθε στα επείγοντα με αναφερόμενη μείωση οπτικής οξύτητας, φωτοφοβία και άλγος. Από την κλινική εξέταση: Δ. Ο Ο. Ο = μέτρηση δακτύλων στο 1m, Α. Ο= 8/10, Τόνος Δ. Ο = 15 mmhg, Α. Ο = 17 mmhg, πρόσθια μόρια Δ. Ο = Tydal (+++), κύτταρα (++++), βιομικροσκόπηση Δ. Ο = υαλίτιδα (++++), βυθός Δ. Ο = αδυναμία ελέγχου. Ακολούθησε άμεση έναρξη αντιμετώπισης, εισαγωγή του ασθενούς στο χειρουργείο και χορήγηση ενδοϋαλοειδικής έγχυσης: κεφταζιδίμη 2, 25 mg/ 0, 09 ml και βανκομυκίνη 1mg/1ml. Δώθηκε θεραπευτική αγωγή: δεξαμεθαζόνη κάθε μισή ώρα, οφλοξασίνη κάθε 1 ώρα, κυκλοπεντολάτη 1 x 3. Επειδή η κλινική μας δεν νοσηλεύει (λόγω έλλειψής προσωπικού) η αγωγή δόθηκε (λήψη κατ οίκων) με συνεχή στενή παρακολούθηση (3 φορές την ημέρα). Κατά την επανεξέταση: 1 η ημέρα: άμεση βελτίωση της κλινικής εικόνας. Ο. Ο Δ. Ο = μέτρηση δακτύλων στα 2m, μείωση αντίδρασης προσθίου θαλάμου, Βυθός Δ. Ο= δεν ελέγχεται ακόμα, 2 η ημέρα: Ο. Ο Δ. Ο = 1/20, πρ. θάλαμος Δ. Ο= χωρίς αντίδραση, Βυθός Δ. Ο= υαλίτιδα (+), 7 η ημέρα: Ο. Ο Δ. Ο = 1/10, Βυθός Δ. Ο= πλήρης έλεγχος, χωρίς υαλίτιδα, 1 μήνας: Δ. Ο= έγχυση anti-vegf παράγοντα, 3 μήνες: εγχείρηση καταρράκτη στον Δ. Ο, Ο. Ο Δ. Ο= 7/10 (τελική όραση). Ο ασθενής διατηρεί την όρασή του σταθερή εδώ και 2 χρόνια με συνεχείς ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-vegf και δεξαμεθαζόνης με βάση την είκονα OCT. Συμπέρασμα: Ήταν το μοναδικό περιστατικό ενδοφθαλμίτιδας κατά την πολυετή εμπειρία του ιατρού (περισσότερες από 400 ενέσεις το χρόνο) και παρά το γεγονός ότι οι εγχύσεις γίνονται σε άσηπτες συνθήκες στο νοσοκομείο μας (εντός χειρουργείου). Επίσης παρά την παθογένεια της απόφραξης ο ασθενής διατηρεί σταθερή οπτική οξύτητα με μικρές διακυμάνσεις εδώ και δύο χρόνια, με συνέχεια των εγχύσεων anti-vegf. 99

100 100Περιλήψεις A97 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 17 Σάββατο 8 Ιουνίου 10:45-11:30 MC3 Μια νέα προοπτική στην ψηφιακά υποβοηθούμενη χειρουργική εξαίρεσης του κρυσταλλοειδούς φακού Ειρήνη - Κανέλλα Παναγιωτοπούλου, Σεμπαετίν Εδιρνέλη, Αθανασία - Μαρία Μικροπούλου, Αϊσέλ Μεχμέτ, Αικατερίνη Μπρίτσου, Ι ωάννης Φωτιάδης, Μαρία Γκίκα, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Ιρφάν Περεντέ, Δούκας Δαρδαμπούνης, Κωνσταντίνος Ιωαννάκης, Γεώργιος Λαμπίρης Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, Αλεξανδρούπολη Σκοπός: Η ανασκόπηση της πρόσφατης βιβλιογραφίας σχετικά με τη χειρουργική εξαίρεση του καταρράκτη ή τη διαθλαστική αντικατάσταση του κρυσταλλοειδούς φακού με τη βοήθεια συστημάτων ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής, η περιγραφή των συστημάτων αυτών και η σύγκρισή τους με άλλα συμβατικά συστήματα και τεχνικές. Επίσης, εξετάζεται κατά πόσο τα συστήματα ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτικά εργαλεία στην κλινική πράξη. Υλικό & Μέθοδος: Μια συστηματική ανασκόπηση της πρόσφατης βιβλιογραφίας σχετικά με τα σύγχρονα συστήματα ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής που χρησιμοποιούνται για την επέμβαση καταρράκτη ή τη διαθλαστική αντικατάσταση του κρυσταλλοειδούς φακού πραγματοποιήθηκε βασιζόμενη στις βάσεις δεδομένων PubMed και Google Scholar το Μάρτιο του Αποτελέσματα: Στην ανασκόπηση αυτή συμπεριλαμβάνονται δεδομένα από 21 μελέτες. Οι μελέτες αυτές συνέκριναν συστήματα ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής με άλλα κερατομετρικά συστήματα όσον αφορά την ακρίβεια, την επαναληψιμότητα και την αναπαραγωγιμότητά τους στη μέτρηση των κερατομετρικών ενδείξεων, της δύναμης και του άξονα του αστιγματισμού, καθώς και στον υπολογισμό της διαθλαστικής δύναμης του ενδοφακού. Επιπροσθέτως, τα συστήματα ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής συγκρίθηκαν με τις συμβατικές τεχνικές σήμανσης με μελάνι για την ευθυγράμμιση των τορικών ενδοφακών. Συμπεράσματα: Τα συστήματα ψηφιακά υποβοηθούμενης χειρουργικής φαίνεται να είναι μια ακριβής και αξιόπιστη τεχνολογία με μετρήσεις υψηλής επαναληψιμότητας και αναπαραγωγιμότητας όσον αφορά την κερατομετρία και τον υπολογισμό της διαθλαστικής δύναμης του ενδοφακού, αλλά δε θεωρούνται ακόμη ικανά να αντικαταστήσουν τα σύγχρονα καθιερωμένα και εγκυροποιημένα κερατομετρικά συστήματα. Ωστόσο, είναι ανώτερα από τις συμβατικές τεχνικές σήμανσης με μελάνι για την ευθυγράμμιση των τορικών ενδοφακών.

101 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A98 Βαθμός συμφωνίας της διαθλαστικής δύναμης των ενδοφακών μεταξύ του Iolmaster και του Verion Ειρήνη - Κανέλλα Παναγιωτοπούλου, Σεμπαετίν Εδιρνέλη, Αθανασία - Μαρία Μικροπούλου, Μεχμέτ Αϊσέλ, Ιωάννης Φωτιάδης, Μαρία Γκίκα, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Ιρφάν Περεντέ, Δούκας Δαρδαμπούνης, Κωνσταντίνος Ιωαννάκης, Γεώργιος Λαμπίρης Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, Αλεξανδρούπολη Σκοπός: Η αξιολόγηση του βαθμού συμφωνίας του IOLMaster και του Verion όσον αφορά τις κερατομετρικές ενδείξεις και τον υπολογισμό της διαθλαστικής δύναμης των ενδοφακών. Υλικό & Μέθοδος: Πρόκειται για μια προοπτική, συγκριτική μελέτη. Εκτός από τις κερατομετρικές ενδείξεις, η διαθλαστική δύναμη των ενδοφακών συγκρίθηκε για 8 μοντέλα ενδοφακών (Acrysof SN60WF, SN60AT, SN6ATx, TFNT00, TFNTx0, SV25T0, SV25Tx και Tecnis ZCB00) χρησιμοποιώντας 4 φόρμουλες (SRK/T, Holladay 1, Hoffer Q και Haigis). Αποτελέσματα: 98 οφθαλμοί από 54 ασθενείς εντάχθηκαν στη μελέτη (μέση ηλικία: 60, 2 ± 9, 2 έτη). Σε σύγκριση με το IOLMaster, το Verion μέτρησε σημαντικά πιο κυρτές κερατομετρικές ενδείξεις K1, K2 και Km (p < 0, 05), αλλά δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στη δύναμη του αστιγματισμού και στις διαθλαστικές συνιστώσες του J0 και J45 (P > 0, 05). Με τη φόρμουλα SRK/T, τα μοντέλα SV25T0, SN60WF, SN6ATx και SN60AT εμφάνισαν σημαντική διαφορά στη μέση διαθλαστική δύναμη των ενδοφακών που υπολογίστηκε από τα δύο συστήματα, ενώ δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά στα μοντέλα TFNT00, TFNTx0, SV25Tx και Tecnis ZCB00. Αντιθέτως, με τις φόρμουλες Holladay 1, Hoffer Q και Haigis, βρέθηκε σημαντική διαφορά στη μέση διαθλαστική δύναμη των ενδοφακών όλων των μοντέλων εκτός από τον Tecnis ZCB00. Επιπλέον, το Verion υπολόγισε μια σημαντικά χαμηλότερη μέση διαθλαστική δύναμη ενδοφακών για όλες τις φόρμουλες και τα μοντέλα ενδοφακών. Όσον αφορά το βαθμό συμφωνίας μεταξύ των δύο συστημάτων εντός του ορίου της 0. 5 διοπτρίας (D), η SRK/T και η Holladay εμφάνισαν το υψηλότερο ποσοστό ενδοφακών εντός του ορίου αυτού (35-41% και 33-43% αντίστοιχα). Ωστόσο, για >50% των περιπτώσεων, διαπιστώθηκε μια κλινικά σημαντική διαφορά 0, 5D για τους τορικούς ενδοφακούς SN6ATx, SV25Tx και TFNTx0. Συμπεράσματα: Η άρτια εμφύτευση των τορικών, και ιδιαίτερα των πολυεστιακών τορικών ενδοφακών, απαιτεί δεδομένα τόσο από το IOLMaster όσο και από το Verion. Ωστόσο, τα αποτελέσματά μας συνιστούν ότι κλινικά σημαντικές διαφορές θα εμφανιστούν σε >50% των προγραμματισμένων ενθέσεων. Γι αυτό το λόγο, χρειάζεται προσοχή στην ερμηνεία των δεδομένων ώστε να επιτυγχάνονται τα βέλτιστα οπτικά αποτελέσματα

102 102Περιλήψεις A99 Conjunctiva: a window to microcirculation. Ιs blood flow velocity different between 3d trimester pregnant and non-pregnant women? S. Moka 1, A. G. Koutsiaris 2, A. Garas 3, I. Messinis 3, E. Tsironi 1 1 Department of Ophthalmology, University Hospital of Larissa, Greece. 2 General Department of Larissa, University of Thessaly, Greece. 3 Department of Obstetrics and Gynecology, University Hospital of Larissa, Greece. Introduction: Hemodynamic and hemorheological changes, which are normally observed during pregnancy, try to adjust maternal organism to the strains of pregnancy. Many researchers have tried to determine these changes and study if divergencies from standard measurements correlate to pathological situations of pregnancy. Blood flow velocity, for example, is one of these rheological parameters which depends on blood pressure and woman s rheological status and can easily be measured, non-operatively, in conjunctival vessels. Materials and Methods: In our trial, we used a prototype imaging system (2), consisted of a slit lamp stereomicroscope and an adapted video system, in order to take images focusing on the post-capillary blood vessels of the bulbar conjunctiva. Then, we calculated vessel diameter and blood flow velocity, off-line (2). Healthy women were strictly non-smokers, at the follicular phase of their menstrual cycle and pregnant women were at the third trimester. We also, recorded blood pressure (BP), heart rate (HR) and body mass index (BMI) and women with values above certain levels were excluded from our study. Results: Preliminary results from 12 control women (non-pregnant) and 8 pregnant (3rd trimester) are shown in Table 1. Table 1 summarizes the results which are described as mean values (M) and standard deviations (SD): M ± SD. Table 1: Study results Controls Pregnant (3rd trimester) Number 12 8 Vessel diameter (μm) 11 ± 1 11 ± 2 Vmax (mm/s) 0, 73 ± 0, 28 0, 88 ± 0, 55 Conclusions: So far, our data show that blood flow velocity in the group of healthy pregnant women is higher than the velocity in the group of non-pregnant. It is important to mention that Ohlmann et al (2001 in their trial found that blood flow velocity reduced at about 30% in the microcirculation of pregnant women who developed pregnancy induced hypertension and the reduction was positively correlated to the severity of hypertension. Therefore, it is a key issue to determinate the normal values of blood flow velocity in normal pregnancy so that we can use them as baseline to predict prospective pathological outcome of pregnancy like hypertension, preeclampsia, IUGR and more if maternal blood flow velocity is affected. References 1. Georg-Friedrich von Tempelhoff et al (2009) Blood rheology at term in normal pregnancy and in patients with adverse outcome events, Clin. Hemorheol. Microcirc. 42: AG Koutsiaris et al (2007) Volume flow and wall shear stress quantification in the human conjunctival capillaries and post-capillary venules in vivo, Biorheology, 44: P. Ohlmann et al (2001 Peripheral microcirculation during pregnancy and in women with pregnancy induced hypertension. Clinical Hemorheology and Microcirculation 24:

103 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A100 Bilateral Benign Reactive Lymphoid Hyperplasia of the Conjunctiva Treated with Oral Doxycycline Olga Klavdianou, 1 Georgios Kondylis, 1 Vasilis Georgopoulos, MD,2 Sotiria Palioura, MD, PhD 2 1 National and Kapodistrian University of Athens School of Medicine, Athens, Greece 2 Athens Vision Eye Institute, Cornea Service, Athens, Greece Purpose: To report a case of bilateral benign reactive lymphoid hyperplasia (BRLH) of the conjunctiva treated with oral doxycycline and to review the presentation, treatment and risk of transformation to lymphoma of all cases published to date. Methods: A 30-year-old man with history of significant sun exposure presented for evaluation of an enlarging lesion in the right eye. Slit lamp examination revealed a nasal pterygium in the right eye and fleshy pink medial canthal conjunctival lesions in both eyes. High resolution anterior segment optical coherence tomography of the medial canthal lesions revealed bilateral subepithelial hyporeflective masses. Incisional biopsy of the lesions was performed and histopathology and flow cytometry revealed benign reactive lymphoid hyperplasia. Oral doxycycline was initiated (100 mg two times a day) for a total of two months. Results: Both lesions decreased in size significantly at the patient s two-month follow up. The lesion in the right eye was excised along with the nasal pterygium and the patient has been free of recurrence at his 1 year follow up exmination. The lesion in the left eye has remained stable in size after cessation of the oral doxycycline. Literature review of 236 reported cases of conjunctival BRLH revealed that the mean age at diagnosis was years (range, 5 to 91 years). BLRH lesions were unilateral in 73. 4% of patients and bilateral in 26. 6% of them. Eight patients (3. 4%) had a concurrent EBV infection at the time of lesion appearance. The most commonly used treatments were surgical excision (70%) and steroids (11%), while 13% of the patients were merely observed. Recurrence occurred in five patients, of whom four had undergone surgical excision and one had been treated with topical steroids. Overall, one patient (0. 4%) developed conjunctival lymphoma and one patient (0. 4%) developed systemic lymphoma. Conclusions: Oral doxycycline can be used as an alternative non-invasive treatment of BRLH conjunctival lesions. Literature review revealed that patients with BRLH lesions warrant careful follow up as such lesions can rarely transform into conjunctival or systemic lymphoma

104 104Περιλήψεις A101 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 18 Σάββατο 8 Ιουνίου 12:00-13:00 MC2 Αντιυπερτασικά φάρμακα, στατίνες και αναστολείς αντλίας πρωτονίων στη μετάπτωση και εξέλιξη του γλαυκώματος: η Προοπτική Μελέτη του Χρόνιγκεν (GLGS) Κωνσταντίνος Παππέλης 1,2, Allison Loiselle R. 1,2, Stijn Visser 1, Jansonius M. Nomdo 1,2 1 Department of Ophthalmology, University of Groningen, University Medical Center Groningen, Groningen, The Netherlands 2 Graduate School of Medical Sciences (Research School of Behavioral and Cognitive Neurosciences), University of Groningen, Groningen, The Netherlands Σκοπός: Να εξεταστεί η επίδραση α) πέντε κύριων κατηγοριών αντιυπερτασικών φαρμάκων, β) των στατίνων και γ) των αναστολέων αντλίας πρωτονίων (ΑΑΠ): 1 στην εξέλιξη του Πρωτοπαθούς Γλαυκώματος Ανοιχτής Γωνίας (ΠΓΑΓ) και 2) στη μετάπτωση ύποπτων οφθαλμών σε ΠΓΑΓ. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήσαμε αναδρομικά τα αρχεία ενός πληθυσμού με διάγνωση (n=270) ή υποψία (n=124) ΠΓΑΓ, προερχόμενου από την Προοπτική Μελέτη Γλαυκώματος του Χρόνιγκεν (Groningen Longitudinal Glaucoma Study; GLGS). Η επιδείνωση οπτικών πεδίων επί διαγνωσμένου ΠΓΑΓ ποσοτικοποιήθηκε με το ρυθμό εξέλιξης (rate of progression) της μέσης απόκλισης (mean deviation; MD). Η μετάπτωση σε ΠΓΑΓ των υπόπτων ορίστηκε ως η χρονική στιγμή έπειτα από την οποία τουλάχιστον δύο διαδοχικές εξετάσεις οπτικών πεδίων ήταν παθολογικές (glaucoma hemifield test εκτός φυσιολογικών ορίων) σε έναν τουλάχιστον οφθαλμό. Η στατιστική ανάλυση των δύο μοντέλων (εξέλιξη και μετάπτωση) πραγματοποιήθηκε με ποσοστημοριακή παλινδρόμηση (quantile) και Cox παλινδρόμηση αντιστοίχως, με τις κατηγορίες συστηματικής αγωγής ως ανεξάρτητες μεταβλητές, προσαρμόζοντας ταυτόχρονα για ηλικία, φύλο, BMI, υψηλότερη τιμή ενδοφθάλμιας πίεσης (ΕΠ) προ αγωγής, αρχική τιμή MD, μέση ΕΠ κατά την παρακολούθηση, χειρουργεία και φαρμακευτική αγωγή για ΠΓΑΓ. Αποτελέσματα: Οι αναστολείς υποδοχέων αγγειοτασίνης ΙΙ παρέμειναν στο τελικό μοντέλο εξέλιξης, χωρίς όμως να αγγίξουν στατιστική σημαντικότητα (b=0. 136, p=0. 12). Οι αναστολείς μετατρεπτικού ενζύμου αγγειοτασίνης (Α-ΜΕΑ) βρέθηκαν να σχετίζονται σε επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας με μειωμένη αναλογία κινδύνου (hazard ratio; HR) για μετάπτωση σε ΠΓΑΓ (HR=0. 23; 95%CI, , p=0. 049). Τα διουρητικά παρέμειναν στο τελικό μοντέλο μετάπτωσης, χωρίς να αγγίξουν στατιστική σημαντικότητα (HR=0. 45; 95%CI, , p=0. 071). Ύποπτοι για ΠΓΑΓ λαμβάνοντες μεγαλύτερο αριθμό αντιυπερτασικών φαρμάκων βρέθηκαν να έχουν επίσης μειωμένο κίνδυνο μετάπτωσης (HR=0. 76; 95%CI, , p=0. 036). Συμπεράσματα: Τόσο οι Α-ΜΕΑ όσο και η χρήση μεγαλύτερου αριθμού αντιυπερτασικών φαρμάκων μειώνουν

105 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ τον κίνδυνο μετάπτωσης σε ΠΓΑΓ. Δε βρέθηκε καμία επίδραση στατίνων ή ΑΑΠ στην μετάπτωση ή εξέλιξη του ΠΓΑΓ. Συνεπώς, η νευροπροστατευτική επίδραση συγκεκριμένων κατηγοριών αντιυπερτασικών φαρμάκων στο ΠΓΑΓ χρήζει περαιτέρω διευρεύνησης. Βιβλιογραφία: 1 Horwitz A., Klemp M., Jeppesen J. et al (2017). Antihypertensive medication postpones the onset of glaucoma: evidence from a nationwide study. Hypertension 69: Wesselink C., Heeg G. P., Jansonius N. M. (2009). Glaucoma monitoring in a clinical setting: glaucoma progression analysis vs nonparametric progression analysis in the groningen longitudinal glaucoma study. Arch Ophthalmol 127: Zheng W., Dryja T. P., Wei Z. et al (2018). Systemic medication Associations with Presumed Advanced or Uncontrolled Primary Open-Angle Glaucoma. Ophthalmology 125(7): A102 Clinical effectiveness and safety of phaco combined with istent G1 and istent inject-g2 in Glaucoma service Spyros Pipis, Georgios D. Panos, Athanasios Vergados Eye Treatment Centre, Whipps Cross University Hospital, Barts Health NHS Trust, London Purpose: A retrospective and comparative study in a real-world Glaucoma service of a 3 months follow up, where the effectiveness and safety of combined phaco surgery with implantation of trabecular micro-bypass device (istent G1 or istent inject G2) were evaluated. Methods: 17 patients with cataract and POAG with >1 anti-glaucoma medication were included in this study. The primary efficacy endpoint was the intraocular pressure (IOP) reduction and secondary outcome was the number of medication pre-operatively and post-operatively. Safety outcomes included best-corrected visual acuity (BCVA), complications or secondary surgeries. The two groups shared similar characteristics with the exception the medication burden which was higher in patients who received the istent inject device. Results: istent G1 group (n=11): Median BCVA (logmar) improved from 0. 4 ( ) at baseline to (0-0. 4) at 12 weeks (p=0. 002). At baseline median IOP (mmhg) was 18 (8-22), whereas at 12 weeks it was 11 (10-21 (p=0. 003). No significant changes in number of anti-glaucoma medication/ patient were observed. istent inject G2 group (n=7): Median BCVA (logmar) improved from ( ) at baseline to 0. 2 ( ) at 12 weeks (p=0. 3). At baseline median IOP (mmhg) was 19 (16-30), whereas at 12 weeks it was 9 (8-16) (p< ). No significant changes in number of anti-glaucoma medication/ patient were observed. The hypotensive effect of istent inject was significantly greater compared to istent G1(p=0. 008). Conclusion: Significant and safe IOP reduction was observed in both groups. istent inject has a greater hypotensive effect compared with the 1st generation istent

106 106Περιλήψεις A103 The CyPass stent following withdrawal: A single-centre experience assessing Efficacy and Safety Muzzamil Hussain, Athanasios Vergados, Tahmina Pearsall Eye Treatment Centre, Whipps Cross University Hospital, Barts Health NHS Trust, London Purpose: CyPass Micro-Stent is a micro invasive glaucoma surgical (MIGS) device to treat patients with mild to moderate primary open-angle glaucoma, in conjunction with or without cataract surgery. Following withdrawal, we assessed the effectiveness and safety of the CyPass stent. Methods: A retrospective single-centre study of patients inserted with the CyPass stent between June August The follow up period was 4 months. Effectiveness was assessed, using pre-op and post-op IOP at 4 months, the number of glaucoma medications required, pre and post-operatively, and VA change in LogMar units. Adverse events were also recorded. All parametric statistical analysis were done using SPSS. Results: CyPass stents were inserted in 18 eyes (n), of 17 patients. The mean pre-op IOP was and postop IOP was (p<0. 05). In the CyPass group (n=6), mean pre-op IOP was and post-op IOP was (p>0. 05). In the CyPass + phaco group (n=12), the mean pre-op IOP was 22. 4, and post-op was (p<0. 05). No statistical difference existed between no. of pre-op and post-op drugs was found. In all patients the mean VA was 0. 34, pre-op and post-op, (P>0. 05). In the CyPass group, the mean VA pre-op and post-op was, and 0. 27, respectively (P>0. 05). In the CyPass + phaco group, the pre and post-op VA were and 0. 18, respectively (P<0. 05). Three patients developed post-op Uveitis. 50% (n=3) in the CyPass group required trabeculectomies. Conclusions: CyPass stent alone, did not demonstrate reduction in IOP, number of medications and improvement in VA. Cataract surgery may explain any observable effectiveness.

107 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A104 Corneal Biomechanical Changes after glaucoma surgery: a parameter to be considered for better follow up Vassilios Kozobolis 1 Eye Clinic & Institute of Thrace 2 Democritus University of Thrace Purpose: To compare the Corneal Biomechanical Changes, IOP and the Endothelial Cell Density after Trab and EX Press Valve implantation in 40 patients suffering from POAG and PEXG Patients and Methods: 40 patients suffering from POAG or PEXG were enrolled. 20 patients were assigned in each group and underwent uneventful trabeculectomy and EX Press valve implantation. IOP was measured by using GAT, ORA: IOP cc (corneal compensated IOP) and IOP gat (Goldmann correlated IOP) were evaluated. Results: IOP decreased by (p= & (p= in Trab and EX Press respectively The Δ IOP cc preop /postop was: & and the the Δ IOP gat preop /postop was: & in Trab and EX Press respectively. The CH preop /postop was: / (p=0. 005) & / (p=0. 005) in Trab and EX Press respectively. The CRF preop /postop was: / (p=0. 005) & the / (p=0. 005) in Trab and EX Press respectively. Conclusion: Significant Changes between preop and postop status regarding CH and CRF in both groups were recorded. CH and CRF postop increased more in PEXG. Awareness of corneal biomechanical changes is important and should be kept in mind when following patients with regular tonometers after glaucoma procedures 107

108 108Περιλήψεις A105 Penetrating Deep Sclerectomy: A new approach in glaucoma surgery Vassilios Kozobolis, Eleni Kaloghianni, Haris Sideroudi Democritus University, Eye Clinic Purpose: To evaluate the outcomes of a new antiglaucoma surgical method, a modification of the standard Deep Sclerectomy, the Penetrating Deep Sclerectomy (PDS). Patients and Methods: Twenty-nine eyes of 29 patients patients with medically uncontrolled primary open angle glaucoma (POAG) or pseudoexfoliative glaucoma (PXG) were prospectively, in a consecutive way enrolled in this study. In a fornix -based surgical procedure all eyes underwent the proposed Penetrating Deep Sclerectomy with the use of MMC applied intraoperatively (0. 2mg/ml for 2 min). The follow-up period was 3 years. Ocular examination was conducted before the operation and at 1, 3, 6, 12, 18, 24, 36 months postoperatively. Results: The average reduction of IOP at the end of follow-up was (49. 25%). The complete success rate (IOP 21 mm Hg without medication) after 3 years was 55. 6%. The qualified success rate (IOP 21 mmhg without or with medication) was 100%. Postoperatively the mean number of medication dropped from ± to 1. 00± Low postoperative complications were recorded. Conclusions: During the 3 years follow-up period Penetrating Deep Sclerectomy (PDS) presented very positive outcome. The addition of a controlled perforation of the trabeculodescemetic membrane in Deep Sclerectomy, playing the role of an early goniopuncture, seems to ensure a satisfactory outcome and is not associated with additional complications.

109 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 19 Σάββατο 8 Ιουνίου 13:00-13:30 MC2 A106 Υπάρχει συσχέτιση μεταξύ φακοθρυψίας και επανενεργοποίησης του Κερατόκωνου; Ειρήνη - Κανέλλα Παναγιωτοπούλου, Σεμπαετίν Εδιρνέλη, Αθανασία - Μαρία Μικροπούλου, Αϊσέλ Μεχμέτ, Πασχάλης Ντουντουλάκης, Ιωάννης Φωτιάδης, Μαρία Γκίκα, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Ιρφάν Περεντέ, Δούκας Δαρδαμπούνης, Κωνσταντίνος Ιωαννάκης, Γεώργιος Λαμπίρης Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, Αλεξανδρούπολη Σκοπός: Η παρουσίαση ενός ασυνήθιστου περιστατικού επανενεργοποίησης του κερατόκωνου μετά από συμβατική επέμβαση φακοθρυψίας για την αφαίρεση του καταρράκτη. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 38 ετών παραπέμφθηκε στα εξωτερικά ιατρεία λόγω αμφοτερόπλευρου καταρράκτη. Είχε επίσης αμφοτερόπλευρο κερατόκωνο και είχε υποστεί διασύνδεση κολλαγόνου κερατοειδούς (CXL) στο δεξιό οφθαλμό προ 5ετίας. Έπειτα από τη CXL, ο κερατόκωνος παρέμεινε σταθερός. Ο ασθενής υπεβλήθη σε πλήρη οφθαλμολογική εξέταση που περιελάμβανε βιομικροσκόπηση με σχισμοειδή λυχνία, οπτική βιομετρία, τοπογραφία Scheimpflug και εξέταση βυθού. Η προεγχειρητική οπτική οξύτητα χωρίς διόρθωση ήταν <1/20 στο δεξιό οφθαλμό, ενώ είχε αμφοτερόπλευρο καταρράκτη 2ου σταδίου σύμφωνα με την κλίμακα ταξινόμησης του Lens Opacities Classification System III (LOCS-3). Διεξήχθη μία ανεπίπλεκτη επέμβαση εξαίρεσης του καταρράκτη. Οι προεγχειρητικές κερατομετρικές ενδείξεις ήταν οι εξής: K1 = 40, 5D, K2 = 41, 8D, δύναμη αστιγματισμού = 1, 3D και λεπτότερο πάχος κερατοειδούς (TCT) = 503μm, ενώ πέντε μήνες μετά την επέμβαση, το K1 ήταν 47, 6D, το K2 ήταν 50, 2D, ο αστιγματισμός ήταν 2, 5D και το TCT ήταν 319μm, ευρήματα τα οποία υποδηλώνουν εξέλιξη του κερατόκωνου. Συμπέρασμα: Από όσο γνωρίζουμε, αυτή είναι η πρώτη περιγραφή επανενεργοποίησης κερατόκωνου μετά από χειρουργική επέμβαση φακοθρυψίας. Χρειάζεται να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή από τους χειρουργούς καταρράκτη στους ασθενείς με κερατόκωνο και να λαμβάνεται υπόψη αυτή η σπάνια, αλλά δυνητικά απειλητική για την όραση επιπλοκή. Βιβλιογραφία: 1. Hawkes E, Nanavaty MA. Eye rubbing and keratoconus: a literature review. Int J Kerat Ect Cor Dis 2014;3(3):

110 110Περιλήψεις A107 Η μετάβαση από την περισταλτική αντλία φακοθρυψίας στην αντλία Venturi: η εμπειρία της Οφθαλμολογικής Κλινικής του Γ. Ν. Κομοτηνής Δ. Οικονόμου 1, Κ. Σκαμνός 1, Π. Γιαννέλος 1, Υ. Ναχή 1, Π. Σαμαρά 1, Ε. Καλιφατίδου 1, Α. Κωνσταντινίδης 2 1 Γ. Ν. Κομοτηνής 2 Π. Γ. Ν. Αλεξανδρούπολης Σκοπός: Να αναδείξουμε τα οφέλη και τους περιορισμούς από τη χρήση καθεμιάς εκ των δύο τύπων αντλίας φακοθρυψίας, βασισμένοι σε συμπεράσματα από την εμπειρία της κλινικής μας. Υλικό και Μέθοδος: Σε σύνολο χειρουργείων αφαίρεσης καταρράκτη με τη μέθοδο της φακοθρυψίας, που πραγματοποιήθηκαν στην κλινική μας κατά τη διάρκεια των τελευταίων 7 ετών ( ), χρησιμοποιήθηκε μηχάνημα φακοθρυψίας με περισταλτική αντλία σε και συσκευή φακοθρυψίας με αντλία Venturi σε 320. Αμφότερες οι αντλίες χρησιμοποιήθηκαν και σε ώριμους πυρήνες, που αποτελούν περίπου το 1/3 των περιστατικών που χειρουργούνται στην κλινική μας (λόγω και της ιδιομορφίας του πληθυσμού της περιοχής). Αποτελέσματα: Με τη χρήση της αντλίας Venturi παρατηρήθηκε συντόμευση των χρόνων της φακοθρυψίας, σταθερότητα του προσθίου θαλάμου (ειδικά σε οφθαλμούς με floppy iris και ατελή μυδρίαση) και εξοικονόμηση ενέργειας διεγχειρητικά (ιδιαίτερα σε σκληρούς πυρήνες), με αποτέλεσμα να σημειωθούν λιγότερα και ηπιότερου βαθμού μετεγχειρητικά οιδήματα κερατοειδούς και δεσκεμετίτιδες σε σχέση με τη χρήση της περισταλτικής αντλίας σε παρόμοιες περιπτώσεις. Συμπεράσματα: Αμφότεροι οι τύποι αντλίας phaco παρέχουν ασφάλεια στο χειρουργό και ικανοποιητικά μετεγχειρητικά αποτελέσματα. Χαρακτηρίζονται, ωστόσο, από ορισμένες θεμελιώδεις διαφορές: 1 Η περισταλτική αντλία ελέγχει μόνο τη ροή, έχει πιο αργή ανταπόκριση και απαιτεί περισσότερες ρυθμίσεις όσον αφορά στο πόσο «επιθετική» θα είναι η αναρρόφηση και στην ταχύτητα με την οποία «αναπτύσσεται» το vacuum. Καθίσταται, έτσι, ευκολότερα ελέγξιμη. Ωστόσο, η αναρρόφηση έχει ένα όριο και απαιτεί occlusion, γεγονός που αυξάνει την εργασία στην «περιφέρεια». 2 Η αντλία Venturi, αντιθέτως, ελέγχει μόνο την αναρρόφηση, επιτυγχάνει ταχύτερη ανταπόκριση και μεγιστοποίηση της αναρρόφησης και οδηγεί σε μειωμένο χρόνο επέμβασης. Παρέχει σταθερότητα προσθίου θαλάμου και τη δυνατότητα στο χειρουργό να αποφεύγει ευαίσθητους ιστούς όπως το περιφάκιο. Απαιτεί, ωστόσο, ιδιαίτερη προσοχή και εμπειρία, καθώς εφαρμόζεται η ίδια δύναμη αναρρόφησης ανεξαρτήτως του τι αναρροφάται.

111 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A108 Απώλεια ½ μέλανος πυρήνα στο υαλοειδές Αντιμετώπιση στο Γ. Ν. Κομοτηνής Κ. Σκαμνός 1, Ναχή Υ. 1, Π. Γιαννέλος 1, Δ. Οικονόμου 1, Σαμαρά Π. 1, Ε. Καλιφατίδου 1, Α. Κωνσταντινίδης 2 1 Γ. Ν. Ν Κομοτηνής 2 Π. Ν. Ν Αλεξανδρούπολης Σκοπός: Η εύρεση του καλύτερου δυνατού τρόπου αντιμετώπισης (μη χειρουργική) σε ένα οξύ περιστατικό απώλειας του 1/2 του πυρήνα (μέλας), καθώς ήταν αδύνατη η μετακίνηση του ασθενούς σε νοσοκομείο που να διαθέτει vitreoretinal, λόγω οικονομικής αδυναμίας του ασθενούς να μετακινηθεί. Σημείωση: Το Π. Ν Αλεξανδρούπολης δεν έχει χειρουργό οπισθίου πόλου. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενής 70 ετών, μουσουλμάνος, με χρόνια σιδηροπενική αναιμία υπό τακτικές μεταγγίσεις αίματος, προσήλθε στην κλινική μας να χειρουργηθεί. Κατά την εξέταση διαπιστώθηκαν τα κάτωθι: Όραση Δ. Ο = LP, Όραση Α. Ο = ΜΔ στο 1 m, Tόνος Δ. Ο = 15 χωρίς Φ. Α, Τόνος Α. Ο = 15 χωρίς Φ. Α Φακός Δ. Ο = Μέλας πυρήνας, Φακός Α. Ο = πυρ. +++, οπ. φλ+, οιδηματικός λευκός Η όραση δεν βελτιώνεται περαιτέρω, ο ασθενής είναι πρακτικά και νομικά τυφλός. Προχωράμε στην μέθοδο της αφαίρεσης του πυρήνα με φακοθρυψία (εμείς χρησιμοποιούμε εδώ και 6 μήνες το stellaris που λειτουργεί με αντλία Venturi) και επιλέγουμε hard nucleous. Sculpt: Vacum = 80, u/s = 45 Segment: Vacum = 320, Epinucleous =160, I/A =500 Αποτελέσματα: Έγινε grooving με ιδιαίτερα μεγάλη δυσκολία (λόγω του μέλανος πυρήνα), cracking με τη χρήση της λαβίδας akahoshi και ακολούθησε η φακοθρυψία του ½ του πυρήνα χωρίς πρόβλημα. Στην προσπάθεια αναρρόφησης με το probe της φακοθρυψίας του υπόλοιπου ½ έγινε απώλειά του στο υαλοειδές. (Σημειωτέων ότι υπήρχε μια μικρή κλίση του πυρήνα στην 6η ώρα). Ακολούθησε πρόσθια βιτρεκτομή, έγινε καθήλωση του πρόσθιου τμήματος του περιφακίου (sulcus) και ένθεση IOL-PC στο sulcus κατά μια διοπτρία παρακάτω. Ο φακός που τοποθετήθηκε ήταν threepiece και μπήκε με λαβίδα αναδίπλωσης. Τέλος η στεγανοποίηση του πρόσθιου θαλάμου έγινε με (1 ράμμα 10, 0 nylon. (EPT = 27, 54 U/S ave=31%) 1η ΜΤΧ ημέρα: κερατοειδής = ελέγχεται με ήπια δεσκεμετίτιδα, βυθός = ελέγχεται κ. φ, πρόσθια ραγοειδίτιδα(+) Έγινε μία (1 υπό, άσηπτος επίδεση με προηγειθήσα ένθεση μικτής οφθαλμικής αλοιφής. Φαρμακευτική Αγωγή: Κινολόνη 2x4, Δεξαμεθαζόνη 2x6, Βρωμφενάκη 2x2, Βριμονιδίνη 2x2, Ακεταζολαμίδη ½x3 1ηΜΤΧ εβδομάδα: όραση Δ. Ο = 1-2/10 χ. δ à 2/10 pinhole, Ä̽ Â. Ÿ = 25mmHg, βυθός = κ. φ, κερατοειδής = ήπια δεσκεμετίτιδα, ραγοειδίτιδα (+), μείωση ακεταζολαμίδης σε ½ x 2 2ηΜΤΧ εβδομάδα: όραση Δ. Ο = 5/10 χ. δ à ¼ ²µ»Ä¹ ͼµ½ ¼µ pinhole, φακός = IOL-PC στο sulcus κεντρικός, κόρη = συμμετρική, κ. φ αντιδρώσα, αντίδραση στον πρόσθιο θάλαμο = + (?), τόνος Δ. Ο = 20 mmhg υπό αγωγή (αλλαγή σε δορζολαμίδη 2 x 3) 4ηΜΤΧ εβδομάδα: δεν υπάρχει αλλαγή στην όραση, μικρή αντίδραση στον πρ. θάλαμο, τόνος Δ. Ο = 18 mmhg (υπό αγωγή δορζολαμίδη 2 x 3), βυθός = ΗΕΩ τύπου I. Συμπεράσματα: Από όλα τα προαναφερθέντα συνάγεται το Συμπέρασμα μέχρι στιγμής ότι: σε αντίθεση με ότι αναφέρεται στην παγκόσμια βιβλιογραφία (Kanski American Academy of Ophthalmology κ. α.) που μιλάνε για επιτυχή αντιμετώπιση όταν ο πυρήνας δεν υπερβαίνει το ¼, εμείς το συγκεκριμένο περιστατικό το έχουμε αντιμετωπίσει με απόλυτη επιτυχία χρησιμοποιώντας την προαναφερθείσα φαρμακευτική αγωγή

112 112Περιλήψεις A109 Modified double Valved Corneoscleral Trocar/ AC Maintainer for Anterior Chamber Surgery the Corneal Dilator Anastasios C. Charonis 1,2,, Panagiotis Tzitzas 3, Alexandros Maneos 1,2, Georgia Kosti 1,2 1 Cyprus Eye Bank Γρηγόρης Γεωργαρίου 2 Athensvision Eye Institute-Pireas 3 Tzaneio Prefecture General Hospital Pireas Purpose: To describe a novel Device* that aims to reproduce the fluidics of Pars Plana Vitrectomy during any Anterior Segment Surgery. Methods: We describe the reasoning and advantages of a specially designed multipurpose double valved Trocar/ Maintainer for Anterior Segment Surgery. Results: Improved AC Volume and Pressure management during Anterior Segment Surgery may soon to be possible with such devices that may completely eliminate the need to use any viscoelastic device (even for critical steps like IOL insertion) and increase safety throughout the procedure. In any case the advantages of superb continuous uninterrupted intraocular pressure management in cases of posterior Capsule violation are clear, apparent and profound. Discussion: We believe that the added safety of photo disruption and the overall elimination of the need to dissipate Heat in next Generation Cataract Surgery is going to make utilization of trocared anterior segment surgery valuable if it can guarantee easy insertion and instrument maneuverability. We firmly believe that AC dedicated Trocars are going to prove to be a prerequisite for further developments like remote/ robotic assisted cataract surgery. *The Cornea Dilator concept has been submitted for Patent by Anast C Charonis MD

113 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A110 Ο ιστότοπος iols. eu: Μια ανεξάρτητη προσπάθεια δημιουργίας ενός ψηφιακού αρχείου ενδοφακών και όχι μόνο Παναγιώτης Τζιτζάς 3, Αλέξανδρος Μαναίος 1,2, Γεωργία Κωστή 1,2, Δημήτρης Σπουρδαλάκης 1,2, Σωτηρία Παλιούρα 1,2, Δημήτρης Κυρούδης 1,4, Aναστάσιος Χαρώνης 1,2 1 Κυπριακή Τράπεζα Οφθαλμών Γρηγόρης Γεωργαρίου 2 Athensvision Eye Institute-παράρτημα Πειραιά 3 Τζάνειο, Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά 4 Pallas Augen Kliniken Σκοπός: Είναι η δημιουργία ενός ψηφιακού αρχείου όλων των ειδών των σύγχρονων ενδοφακών, μικροεργαλείων, ψηφιακών πλατφόρμων υπολογισμού τηςδιοπτρικής δύναμης καθώς και Video εισαγωγής, στήριξης και αφαίρεσης ενδοφακών. Μέθοδος: Ανάθεση δημιουργίας επαγγελματικής ιστοσελίδας (e shop) με δυνατότητα αναβάθμισης online σε πραγματικό χρόνο καθώς και δημιουργία ψηφιακής εφαρμογής για κινητά τηλέφωνα. Αποτελέσματα: Μέχρι στιγμής έχουμε ψηφιοποιήσει και συμπεριλάβει στον ιστότοπο άνω των 550 προιόντων, ενδοφακών, εργαλείων, συσκευών και ιστοτόπων υπολογισμού διοπτρικής δύναμης ενδοφακών για αφακία, ψευδοφακία καθώς και εξειδικευμένων ενδοφακών για χρήση σε έμφακα μάτια. Εχουμε μεριμνήσει η χρήση να είναι εύκολη για τον χρήστη ο οποίος μπορεί να κάνει με ένα μόνο βήμα την επιλογή του ανάμεσα σε ενδοφακούς ανάλογα με το υλικό κατασκευής του, την συγκεκριμένη διοπτρική διόρθωση σφαιρώματος και αστιγματισμού που επιθυμεί με εύρος -100D και +100D, την οπτική αρχή λειτουργίας, μέγεθος οπτικού σώματος, δυνατότητα στήριξης εκτός περιφακίου κλπ. Συμπέρασμα: ο ιστότοπος www. iols. eu αφορά σε μια ανεξάρτητη προσπάθεια αρχειοθέτησης ενδοφακών κάθε είδους και μπορεί να αποτελέσει μέσο προώθησης της γνώσης και ανταλλαγής απόψεων πάνω στο συγκεκριμένο αντικείμενο της χρήσης ενδοφακών παντός είδους

114 114Περιλήψεις A111 ΠΡΟΦΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ 20 Σάββατο 8 Ιουνίου 16:30-17:15 MC2 Σύγκριση της αποτελεσματικότητας και ασφάλειας δύο διαφορετικών τεχνικών διασκληρικής κυκλοφωτοπηξίας σε ασθενείς με μη αντιρροπούμενο γλαύκωμα Άρτεμις Μάτσου 1, Μαρία Δερμενούδη 2, Α.Τζαμάλης 2, Ν.Ζιάκας 2, Ε.Αναστασόπουλος 2 1 Epsom & St Helier University Hospitals NHS Trust, London, UK 2 II Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική ΑΠΘ, Νοσοκομείο Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η σύγκριση της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας δύο διαφορετικών τεχνικών διασκληρικής κυκλοφωτοπηξίας: της κλασσικής τεχνικής (pop) με την τεχνική βραδέος εγκαύματος (slow burn). Υλικό & Μέθοδος: Ασθενείς με μη αντιρροπούμενο γλαύκωμα, για τους οποίους κρίθηκε απαραίτητη η κυκλοφωτοπηξία για την αντιμετώπιση της αυξημένης ΕΟΠ, τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες ελέγχου. Στην 1η ομάδα χρησιμοποιήθηκε η κλασσική τεχνική (έγκαυμα διάρκειας 2 sec και σταδιακής αύξησης της ενέργειας από mwatt μέχρι να ακουστεί ο χαρακτηριστικός ήχος pop και μετά σταδιακή μείωση της ενέργειας μέχρις ότου δεν ακούγεται). Στη 2η ομάδα χρησιμοποιήθηκε η τεχνική του βραδέως εγκαύματος (έγκαυμα σταθερά χαμηλής έντασης 1250 mwatt και σχετικά μεγάλης διάρκειας 4.5 sec χωρίς τροποποίηση των ενδείξεων ανεξαρτήτου του ήχου pop). Οι δύο ομάδες συγκρίθηκαν ως προς την φλεγμονή και την ΕΟΠ την 1η εβδομάδα, τον 1ο μήνα και τον 3ο μήνα. Επίσης ως προς την αναφερόμενη από τον ασθενή κλίμακα πόνου την 1η μετεγχειρητική ημέρα. Αποτελέσματα: Στην 1η ομάδα (n=14) η προεγχειρητική ΕΟΠ ήταν 38 mmhg και στην 2η (n=21) 41.2 mmhg (ρ=0.39). Δεν βρέθηκε καμία στατιστικά σημαντική διαφορά στην ΕΟΠ και στην ενδοφθάλμια φλεγμονή και στα 3 χρονικά σημεία. Στον 3ο μήνα η ΕΟΠ ήταν 20.2 mmhg στην 1η και 21.2 mmhg στην 2η ομάδα (ρ=0.84). Η κλίμακα του πόνου αναφέρθηκε μεγαλύτερη στην 2 ομάδα (2.9 στην 1η, 4.8 στη 2η), η διαφορά όμως δεν ήταν στατιστικά σημαντική (ρ=0.12). Συμπεράσματα: Και οι δύο τεχνικές παρουσίασαν παρόμοια μείωση της ΕΟΠ και παρόμοια μετεγχειρητική φλεγμονή στην 1η εβδομάδα, 1ο μήνα, και 3ο μήνα, ενώ ο πόνος την 1η μετεγχειρητική ημέρα δεν διέφερε. Συνεπώς, η τεχνική του βραδέως εγκαύματος, η οποία δεν απαιτεί καμία διεγχειρητική τροποποίηση και συνεπώς είναι πιο εύχρηστη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια και αποτελεσματικότητα σε ασθενείς με γλαύκωμα που χρειάζονται κυκλοκαταστροφική επέμβαση.

115 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A112 Ο ρόλος της Διατροφής στο Πρωτοπαθές Γλαύκωμα Ανοιχτής Γωνίας: Μελέτη ασθενών μαρτύρων Ιωάννα Μυλωνά, Μιχαήλ Χουρδάκης, Νικόλαος Ζιάκας, Ιωάννης Τσινόπουλος Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Α.Π.Θ. Γ.Ν.Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Εργαστήριο Υγιεινής, Κοινωνικής Προληπτικής Ιατρικής και Ιατρικής Στατιστικής Α.Π.Θ Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η εκτίμηση του ρόλου της διατροφής στο Πρωτοπαθές Γλαύκωμα Ανοικτής Γωνίας (ΠΓΑΓ), λαμβάνοντας υπόψη την επίδραση παραγόντων κινδύνου, με την γραφική απεικόνιση τους σε κοινό διάγραμμα. Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μελέτη ασθενών μαρτύρων, όπου συμμετείχαν 40 ασθενείς με ΠΓΑΓ και 40 υγιείς μάρτυρες χωρίς υπερτονία με συγκρίσιμη ηλικία, φύλο, συνήθειες κατανάλωσης οινοπνεύματος και ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη. Οι συμμετέχοντες στην μελέτη αξιολογήθηκαν για την κατανάλωση διαφόρων τροφίμων με την έκδοση 6 του EPIC-Norfolk Food Frequency Questionnaire (FFG). Αποτελέσματα: Οι μάρτυρες ανέφεραν μικρότερη κατανάλωση γλυκών που περιείχαν κατεργασμένη ζάχαρη και αποφεύγαν να τρώνε ορατό λίπος στο κρέας ή λουκάνικα κρέατος (τα οποία τείνουν να περιέχουν μεγάλες ποσότητες λιπών κρέατος που δεν είναι εμφανείς) ενώ καταναλώνουν συχνότερα φυσικό χυμό φρούτων και αχλάδια σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες. Αυτές οι μεταβλητές αλληλοσυνδέονται με πολύπλοκο τρόπο, παρουσιάζοντας μία σχέση που υποδηλώνει πιθανή κλινική σημασία (r2 = 13.1%). Τα αποτελέσματα απεικονίζονται γραφικά με μια μη γραμμική ανάλυση κανονικής συσχέτισης (OVERALS). Συμπεράσματα: Οι διατροφικές συνήθειες και πρακτικές μπορεί να έχουν τόσο ερευνητική όσο και κλινική σημασία στο ΠΓΑΓ. Η καφεΐνη, η κατεργασμένη ζάχαρη και τα ζωικά λίπη φαίνεται ότι έχουν αξιοσημείωτες αρνητικές επιπτώσεις. Ενώ η καφεΐνη έχει ερευνηθεί εκτεταμένα, απαιτείται περισσότερη έρευνα στον αρνητικό ρόλο των άλλων δύο παραγόντων. Άλλοι σημαντικοί διατροφικοί παράγοντες που μπορεί να εμπλέκονται είναι ίνες φρούτων και διάφορα αντιοξειδωτικά καθώς και φλαβονοειδή. Βιβλιογραφία: 1. Raman R, Vaghefi E, Braakhuis AJ. Food components and ocular pathophysiology: a critical appraisal of the role of oxidative mechanisms. Asia Pacific journal of clinical nutrition. 2017;26(4): Pasquale L, Kang J, Willett W, Rosner B, Faberowski N, Hankinson S. Dietary Fat Consumption and Primary Open-Angle Glaucoma. Investigative Ophthalmology & Visual Science. 2002;43(13): Kang, Willett, Rosner, Hankinson, Pasquale. Caffeine consumption and the risk of primary open-angle glaucoma: a prospective cohort study. Invest Opthalmol Vis Sci. 2008(49):

116 116Περιλήψεις A113 Η εφαρμογή του SLT ως συμπληρωματική θεραπεία στο γλαύκωμα Γεώργιος Ρουσσόπουλος, Ανδρομάχη Λιότσου, Ελευθέριος Συνοδινός Hypervision, OMMA Σκοπός: Να αναδειχθεί η χρησιμότητα του SLT σαν μία ασφαλής και αποτελεσματική συμπληρωματική μέθοδος ελέγχου της ΕΟΠ σε γλαυκωματικούς υπό φαρμακευτική αγωγή. Υλικό & Μέθοδος: 38 ασθενείς υπό φαρμακευτική αγωγή για ρύθμιση γλαυκώματος διαφόρων τύπων υποβλήθηκαν σε θεραπεία με SLT καθ όλη την έκταση της γωνίας. Ελέγθηκε η αποτελεσματικότητα στην περαιτέρω μείωση της ΕΟΠ σε ένα μήνα, τρεις μήνες, έξι μήνες και ένα έτος. Αποτελέσματα: 32 ασθενείς παρουσίασαν μείωση της ΕΟΠ με μέγιστη τιμή 5mm Hg (2-5), 4 ασθενείς δεν ανταποκρίθηκαν ενώ 2 παρουσίασαν αύξηση της πίεσης. Το μέγιστο παρατηρήθηκε μεταξύ τρίτου και έκτου μήνα. Συμπεράσματα: Το SLT είναι ασφαλής και αποτελεσματική συμπληρωματική μέθοδος ελέγχου της ΕΟΠ σε γλαυκωματικούς υπό φαρμακευτική αγωγή, ιδιαίτερα σε ασθενείς που χρησιμοποιούν φαρμακευτικά σκευάσματα χωρίς συντηρητικά.

117 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ A114 Standard trabrculectomy with mitomycin C versus trabeculectomy with a single intracameral injection of Bevacizumab: Three year comparative results Gerasimos Kopsinis 1, Dimitrios Tsoukanas 2, Dimitra Kopsini 1, Theodoros Filippopoulos 4 1 Glaucoma Service, Athens Vision Eye Institute, Athens, Greece 2 UCL Institute of Ophthalmology, London, UK 3 Glaucoma Service, Athens Vision Eye Institute, Athens, Greece Purpose: To compare the efficacy of standard trabeculectomy with mitomycin C (MMC) to trabeculectomy with intracameral injection of Bevacizumab. Materials and Methods: Randomized, prospective, comparative case series of 100 eyes with uncontrolled glaucoma. 50 eyes (group A) underwent trabeculectomy with intracameral bevacizumab (1.25 mg) whereas 50 eyes (group B) underwent trabeculectomy with subconjuctival MMC (.02% - 2 minutes). Recorded parameters included: age, glaucoma type, intraocular pressure, central corneal thickness, mean deviation on Standard Automated Perimetry, cup/disk ratio, number of medications before and after surgery and complications. All patients reached 3-year follow-up. Results: Average age was 71±12.6 years (group A) and 70.1±10.2 years (group B) (p=.69 t-test). Average preop IOP was 29±9.4 and 28.3±8.7 mmhg respectively (p=.09 t-test). Average preop number of medications was 3.5±0.9 and 3.6±0.7 respectively (p=.53 t-test). Average IOP and number of medications decreased significantly in both groups at all respective time points as compared to preop data (p<.001 t-test). At 36 months mean IOP was 15±3.4 and 15.4±3.8 mmhg respectively (p=.56 t-test) and the number of medications decreased to 0.5±1 and 0.6±1.1 respectively (p=.69). IOP was significantly lower in group A 3 and 6 months after surgery (p=.009 and p=.03). No significant difference in absolute and % IOP reduction or number of post-op medications between the two groups at any follow-up point was noted. Employing TVT study criteria, the rate of complete success at 36 months was comparable between the two groups (66 vs 64%) but the MMC treated patients failed significantly both sooner and more in percentage throughout the follow-up period (p=.0006 log-rank chisquare). The MMC patients needed more 5FU injections and needlings but the difference was not statistically significant. We reported one case of blebitis in the MMC group. Conclusion: Intracameral Bevacizumab appears as an interesting alternative to standard trabeculectomy. References: 1. Cheng JW, et al. Anti-vascular endothelial growth factor for control of wound healing in glaucoma surgery. Cochrane Database Syst Rev Fakhraie G, et al. Short-term Results of Trabeculectomy Using Adjunctive Intracamelar Bevacizumab: A Randomized Controlled Trial. J Glaucoma 2016 Mar;25(3):e Van Bergen T, et al. Complementary effects of bevacizumab and MMC in the improvement of surgical outcome after glaucoma filtration surgery. Acta Ophthalmol Nov;93(7):

118 118Περιλήψεις A115 Συγκριτική μελέτη πάχους επιθηλίου κερατοειδούς σε γλαυκωματικούς και μη γλαυκωματικούς ασθενείς Αννα Βερνίκου, Παναγιωτης Κουμόυτσος, Ιωάννης Μαρκόπουλος, Σωτήρης Σκουριώτης, Ιωάννης Χαλκιαδάκης, Βασιλική Κωνσταντινιδου Οφθαλμιατρείο Αθηνών Σκοπός: Η σύγκριση του κεντρικού πάχους επιθηλίου κερατοειδούς (ΚΠΕ) σε ασθενείς πάσχοντες από Χρόνιο Γλαύκωμα Ανοιχτής Γωνίας-(ΧΓΑΓ) είτε Οφθαλμική Υπερτονια (ΟΥ)και μη γλαυκωματικούς μάρτυρες. Επιπρόσθετα η διερεύνηση των παραγόντων που σχετίζονται με το πάχος του επιθηλίου κερατοειδούς σε γλαυκωματικούς ασθενείς. Υλικό & Μέθοδος: Mια μελέτη ασθενών-μαρτύρων (case control) διεξήχθη στο Οφθαλμιατρείο Αθηνών συμπεριλαμβάνοντας 70 ασθενείς. Εξετάστηκαν 40 ασθενείς με ΧΓΑΓ η ΟΥ και 30 υγιείς ενήλικες με τη χρήση του μηχανήματος ΟCT προσθίου ημιμορίου(rtvue;optovue.inc,fremont CA) με το οποίο και έγινε η μέτρηση κεντρικού πάχους κερατοειδούς (ΚΠΚ) και του πάχους επιθηλίου (ΚΠΕ).Σε όλους τους ασθενείς έγινε λήψη ιατρικού ιστορικού και πλήρης οφθαλμολογική εξέταση. Τα συμπτώματα ξηροφθαλμιας όπως διαπιστώνονται με το ερωτηματολόγιο OSDI η λήψη και το είδος των αντιγλαυκωματικών φαρμάκων η διάρκεια της θεραπείας όπως και η ηλικία των συμμετεχόντων συσχετιστήκαν με το πάχος του επιθηλίου. Αποτελέσματα: Ο μέσος όρος ηλικίας στο γλαυκωματικό γκρουπ ήταν 67,8± 7 έτη και στην ομάδα έλεγχου 58,6 ± 6,6 έτη (P<0.001).Το μέσο OSD I score ήταν 10,8± 8,1 στο γλαυκωματικό γκρουπ και 10 ± 8 στην ομάδα έλεγχου (P=0.75). Ασθενείς με γλαύκωμα είχαν χαμηλότερο πάχος επιθηλίου κερατοειδούς(49.1 +/-18,6μm) από τους μη γλαυκωματικούς(53,8 +/-13,6μm, P<0.05).Το ολικό πάχος κερατοειδούς δεν ήταν σημαντικά διαφορετικό ανάμεσα στα δυο γκρουπ(534+/- 105 μm έναντι 542,8+/- 32 μm, P=0.32). ΚΠΚ και ΚΠΕ έχουν θετική συσχέτιση(p<0.05).η διάρκεια θεραπείας όπως και ο αριθμός των αντιγλαυκωματικών κολλυρίων δε φαίνεται να επηρεάζουν το ΚΠΕ. Συμπεράσματα: Άτομα με ΧΓΑΓ ή οφθαλμικη υπερτονία έχουν χαμηλότερο πάχος επιθηλίου κερατοειδούς συγκριτικά με υγιείς (μη γλαυκωματικούς).

119 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ POSTERS 119

120 120Περιλήψεις P01 RAPID FIRE Presentations I Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-10:20 ΣΚΑΛΚΩΤΑΣ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΑΣ ΠΙΕΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΗ ΕΓΧΥΣΗ ΑΝΤΙ-ΑΓΓΕΙΟΓΕΝΕΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ (ANTI-VEGF) ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΟΙΔΗΜΑ ΤΗΣ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ Μαρία Δεττοράκη, Έλενα Ράπτη, Ιωάννης Θειόπουλος, Δημήτριος Φράγκος, Αλεξάνδρα Γκούντα, Ανθή Λεγάκη, Δέσποινα Ανυφαντάκη, Φρύνη Ρήγα Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο «Η Ελπίς», Αθήνα Σκοπός: H εκτίμηση πιθανών μεταβολών στην ενδοφθάλμια πίεση (EOΠ) ασθενών με οίδημα της ωχράς κηλίδας μετά από ενδοϋαλοειδική έγχυση αντι-αγγειογενετικών παραγόντων (anti-vegf). Υλικό & Μέθοδος: Η μελέτη περιελάμβανε 10 ασθενείς με οίδημα της ωχράς κηλίδας που υποβάλλονταν σε ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις anti-vegf. Η ΕΟΠ μετρήθηκε με το φορητό τονόμετρο icare πριν την έγχυση του φαρμάκου, 30 λεπτά μετά και 24 ώρες μετά και στους δύο οφθαλμούς των ασθενών. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 70, 7±7, 7 έτη. Έξι ασθενείς ήταν έμφακοι και 4 ασθενείς ήταν ψευδοφακικοί. Οκτώ ασθενείς υπεβλήθησαν σε 0, 05 ml ranibizumab ενδοϋαλοειδικά και 2 ασθενείς σε 0, 05 ml aflibercept ενδοϋαλοειδικά. Τέσσερις ασθενείς έπασχαν από διαβητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας, 4 από ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας υγρού τύπου και 2 από απόφραξη κλάδου κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδή. Κανένας ασθενής δεν είχε ιστορικό γλαυκώματος και δεν λάμβανε αντι-γλαυκωματική θεραπεία. Η ΕΟΠ στους οφθαλμούς που υπεβλήθησαν σε ενδοϋαλοειδική έγχυση anti-vegf ήταν 15, 5±3, 2 mmhg πριν την έγχυση, 15, 6±3, 2 mmhg 30 λεπτά μετά (p=1, 00 σε σχέση με πριν την έγχυση) και 14, 2±2, 5 mmhg 24 ώρες μετά την έγχυση (p=0, 32 σε σχέση με πριν την έγχυση). Η ΕΟΠ στους οφθαλμούς στους οποίους καμία έγχυση φαρμάκου δεν διενεργήθηκε ήταν 15±2, 7 mmhg πριν την έγχυση στον έτερο οφθαλμό, 14, 9±2, 3 mmhg 30 λεπτά μετά και 14±3, 1 mmhg 24 ώρες μετά. Συμπεράσματα: Η ενδοϋαλοειδική έγχυση anti-vegf φαίνεται να μην επηρεάζει την ΕΟΠ βραχυπρόθεσμα ασθενών με οίδημα της ωχράς κηλίδας χωρίς ιστορικό γλαυκώματος.

121 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P02 HOW RELIABLE IS THE CLINICAL DIAGNOSIS OF SUBRETINAL FIBROSIS? Georgios Mylonas, Markus Schranz, Philipp Roberts, Stefan Sacu, Wolf Buehl, Silvia Desissaire, Michael Pircher, Magdalena Baratsits, Christoph Hitzenberger and Ursula Schmidt-Erfurth Department of Ophthalmology, Medical University of Vienna, MUV, Austria Purpose: To compare different current imaging modalities with respect to their ability to assess subretinal fibrosis in neovascular age-related macular degeneration (AMD). Methods: In this cross-sectional study 30 eyes of 30 patients with neovascular AMD with a minimum history of 1 year of anti-vascular endothelial growth factor (anti-vegf) therapy were included. Each patient underwent microperimetry (MP) testing with color fundus photography (CFP) and eye-tracking assisted polarizationsensitive optical coherence tomography (PS-OCT). PS-OCT is capable of automatically detecting the presence of fibrosis based on tissue birefringence. Retinal morphology in CFP and PS-OCT was evaluated independently for the presence of fibrosis at the corresponding microperimetry sensitivity spots. Microperimetry results and morphologic findings in CFP and PS-OCT were analyzed. Results: Mean patient age was 74, 5 ± years. In total 1350 MP spots were evaluated in CFP and PS-OCT for impact of fibrosis according to a standardized protocol. Intact retinal morphology diagnosed in CFP and PS- OCT was associated with a median retinal sensitivity of 26 db (quartiles: 22 db; 28 db) and 26 db (24 db; 28 db), respectively. In CFP 318 (23. 6 %) spots were graded as fibrosis and showed a median retinal sensitivity 0 db (0dB; 12dB). In PS-OCT 174 spots (12. 9 percent) of all tested MP spots were classified as fibrosis and showed a median retinal sensitivity of 0 db (0 db; 7. 5dB). The difference in retinal sensitivity between spots showing signs of fibrosis and spots not showing signs of fibrosis was statistically significant in CFP (p< and PS-OCT (p<0. 001), respectively. Most importantly, retinal sensitivity was significantly lower (p<0. 05) in areas showing fibrosis in PS-OCT (median 0 db (0 db; 7. 5 db) than in spots showing fibrosis in CFP with a median of 8 db (0 db; 12 db). Conclusion: Areas of subretinal fibrosis identifed by PS-OCT demonstrate more severe loss of retinal sensitivity than areas detected solely by CFP confirming advanced damage to the neurosensory retina. CFP is not a reliable tool for differentiating between clinically relevant fibrosis and intact retina. Selective imaging of collagen components by PS-OCT may be used for clinical classification of fibrosis in advanced AMD

122 122Περιλήψεις P03 A NEW METHOD, BASED ON EYE MOVEMENT ANALYSIS WHEN READING, TO EVALUATE THE EFFECTIVENESS OF THERAPEUTIC INTERVENTION IN NAMD Plainis S, Ktistakis E, Tsilimbaris M Laboratory of Optics and Vision (LOV), University Of Crete Purpose: Reading difficulty is the most common complaint among individuals with visual deficits, especially in patients with foveal/parafoveal scotomas. The main purpose of the study was to evaluate the effectiveness of anti-vegf treatment in patients with namd, using eye movement analysis in comprehensive reading. Materials & Methods: A group of twenty (20) naive and relapsed namd patients (age range: years) who underwent anti-vegf treatment in one eye, participated in the study. All patients were examined at baseline and after three anti-vegf injections. Central Retinal Thickness (CRT) at 1mm area was measured using an OCT system. Visual performance was measured binocularly and monocularly (treated eye). Three (3) patients were excluded because they did not manage to read the text at the second visit due to reduced vision in the treated eye. Another patient was also excluded because he presented retinal Pigment Epithelial Detachment (PED), which extremely increased his CRT. Thus, further analyses were performed for the remaining 16 patients. Near visual acuity (VA) was assessed using logmar cards at 40 cm distance. Reading performance was evaluated using simple paragraphs of about 140 words each (0. 4 logmar print size at 40 cm distance). Eye movements were monitored with an infrared eyetracker (Eye-Link II, SR Research Ltd). Eye movement data analysis included computation of reading speed and fixation duration, the number of fixations, and percentage of regressions. Results: Following treatment, CRT was found statistically significantly reduced by 41 μm in AMD patients (p=0. 012). No statistically significant difference was found following treatment in binocular (p=0. 163) and monocular VA (p=0. 356), although there was an average improvement in VA of the treated eye by logmar (95% CI from to 0. 11). Binocular reading performance following treatment did not show any statistically significant difference in any parameter. However, reading speed of the treated eye showed a statistically significant average improvement of 16 wpm (95% CI from 1 to 31 wpm, p=0. 041). Eye fixation analysis showed that the only fixation parameter improved statistically following treatment was the number of fixations (mean improvement: 0. 2 fixations per word, 95% CI from 0. 0 to 0. 4, p=0. 035). The improvement in reading speed following treatment was found to correlate with differences in the number of fixations (r=-0. 67), in fixation duration (r=-0. 65) and in regressions (r=-0. 52). The difference in reading speed was also found to correlate with changes in visual acuity (r=0. 70) and changes in CRT (r=-0. 68). Conclusions: Visual acuity test seems to underestimate the improvement in functional vision after anti-vegf treatment, while evaluating reading performance using eye movement analysis seems to form a reliable outcome for assessing the effectiveness of therapeutic approaches in namd patients.

123 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P04 ΣΥΝΔΥΑΣΜΕΝΗ ΘΡΟΜΒΩΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΜΕ ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΘΗΛΟΩΧΡΙΚΟΥ ΑΡΤΗΡΙΑΚΟΥ ΚΛΑΔΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΥΠΟ VEDOLIZUMAB ΛΟΓΩ ΕΛΚΩΔΟΥΣ ΚΟΛΙΤΙΔΑΣ Ιωάννης Μαρκόπουλος 1, Αναστασία Αφράτη 2, Αθανάσιος Μακρής 3, Φοίβος Παπαδόπουλος 4, Βάσω Κωνσταντινίδου 5 1 Επιμελητής Β -Επικουρικός Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 3 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 4 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 5 Διευθύντρια Ε. Σ. Υ, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε μία σπάνια περίπτωση ταυτόχρονης απόφραξης κεντρικής φλέβας αμφιβληστροειδούς και θηλοωχρικού αρτηριακού κλάδου σε ασθενή, ο οποίος λάμβανε vedolizumab για την αντιμετώπιση ελκώδους κολίτιδας. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 40 ετών προσήλθε στα Τακτικά Επείγοντα Ιατρεία του Νοσοκομείου μας αναφερόμενη αιφνίδια απώλεια όρασης στον δεξιό οφθαλμό (ΔΟ). Από το ατομικό αναμνηστικό της αναφέρει στίγμα μεσογειακής αναιμίας και ελκώδη κολίτιδα, για την οποία λαμβάνει ενδοφλέβια αγωγή με vedolizumab τους τελευταίους δύο μήνες. Πιο συγκεκριμένα είχε λάβει την τελευταία ενδοφλέβια έγχυση πριν από 22 μέρες. Από την κλινική εξέταση προέκυψε οπτική οξύτητα ΔΟ <1/20 και αριστερού οφθαλμού (ΑΟ) 8-9/10sc, ενδοφθάλμια πίεση ΔΟ 16mmHg και ΑΟ 17mmHg και πρόσθιο ημιμόριο χωρίς παθολογικά ευρήματα. Κατά τη βυθοσκόπηση στο ΔΟ παρατηρήθηκαν διάσπαρτες ενδοαμφιβληστροειδικές αιμορραγίες και στα τέσσερα τεταρτημόρια, διάταση και ελίκωση των φλεβιδίων και των φλεβών του αμφιβληστροειδούς, υπεραιμία και ασάφεια των ορίων το οπτικού δίσκου, καθώς και λεύκανση και πάχυνση του αμφιβληστροειδούς στην περιοχή του θηλοωχρικού δεματίου. Στον ΑΟ τα βυθοσκοπικά ευρήματα ήταν φυσιολογικά. Η Οπτική Τομογραφία Συνοχής(OCT) του ΔΟ ανέδειξε ενδοαμφιβληστροειδικό κυστικό οίδημα ωχράς. Η φλουροαγγειογραφία αποκάλυψε εκτεταμένες εστίες αμφιβληστροειδικής ισχαιμίας, όψιμο παραγγειακό υπερφθορισμό και έντονο υποφθορισμό του θηλοωχρικού δεματίου. Έπειτα από επικοινωνία με το θεράποντα γαστρεντερολόγο έγινε διακοπή του vedolizumab και πραγματοποιήθηκε ένας πλήρης αιματολογικός και βιοχημικός έλεγχος, καρδιολογικός έλεγχος και triplex καρωτίδων. Στην ασθενή πραγματοποιήθηκαν τρεις ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις ρανιβιζουμάμπης στο ΔΟ σε διάστημα τριών μηνών με αποτέλεσμα την υποστροφή του οιδήματος. Κατά την παρακολούθηση της ασθενούς παρατηρήθηκε υπερτονία (23mmHg ΔΑΟ) και έγινε έναρξη βρινζολαμίδης ΔΑΟ. Εννέα μήνες μετά παρατηρείται ατροφία των έσω στιβάδων στην περιοχή της ωχράς, μεγάλες ισχαιμικές περιοχές και πολυάριθμες παράπλευρες τηλεαγγειεκτασίες. Συμπέρασμα: Το vedolizumab είναι ένας βιολογικός ανοσοκατασταλτικός παράγοντας που δρα εκλεκτικά στο έντερο. Πρόκειται για ανθρωποποιημένο μονοκλωνικό αντίσωμα που συνδέεται ειδικά στην α4β7 ιντεγκρίνη, η οποία εκφράζεται κατά προτίμηση στα βοηθητικά Τ λεμφοκύτταρα του εντέρου. Αφού ολοκληρώθηκαν επιτυχώς οι τρεις φάσεις ελέγχου (GEMINI I, GEMINI II και GEMINI III) έλαβε την έγκριση από τον FDA το Μάρτιο του 2013 για τη θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας και της νόσου Crohn. Ωστόσο τελεί υπό συμπληρωματική παρακολούθηση 123

124 124Περιλήψεις με στόχο τον ταχύ προσδιορισμό νέων πληροφοριών ασφάλειας. Σε βιβλιογραφικές αναφορές αναφέρεται ένα περιστατικό θρόμβωσης κεντρικής φλέβας αμφιβληστροειδούς και ένα περιστατικό οπτικής νευροπάθειας. Στο συγκεκριμένο περιστατικό παρατηρείται ο συνδυασμός θρόμβωσης της κεντρικής φλέβας του αμφιβληστροειδούς και απόφραξης θηλοωχρικού αρτηριακού κλάδου, το οποίο αποτελεί μία ακόμη οφθαλμολογική εκδήλωση, η οποία παρατηρήθηκε μετά την έναρξη του βιολογικού παράγοντα. Βιβλιογραφία: 1. W. A. Bye, V. Jairath, S. P. L. Travis, Systematic review: the safety of vedolizumab for the treatment of inflammatory bowel disease, Aliment Pharmacol Ther Jul;46(1):3-15.

125 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P05 ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΗ ΑΦΛΙΒΕΡΣΕΠΤΗ ΩΣ ΜΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΕ ΕΝΗΛΙΚΟ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΝΟΣΟ ΤΟΥ COATS: ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ 2 ΕΤΩΝ Φωτεινή Τσαπαρδώνη, Όλγα Μακρή, Διονύσιος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών Σκοπός: Να περιγράψουμε την πορεία ενός ασθενούς με νόσοτου Coatsκαι τα αποτελέσματα τηςμονοθεραπείας με ενδοϋαλοειδική έγχυση αφλιβερσέπτης σε βάθος 2 ετών. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 18 ετών προσήλθε αιτιώμενοςμείωση οπτικής οξύτητας του δεξιού οφθαλμού από τριμήνου. Κατά την αρχική εξέταση η οπτική οξύτητα στον δεξιό οφθαλμό ήταν 20/200 και στον αριστερό οφθαλμό 20/20. Βυθοσκοπικά διαπιστώθηκε εκσεσημασμένο οίδημα της ωχράς με δακτύλιο λιπιδικών εξιδρωμάτων επεκτεινόμενοκροταφικά της ωχράς. Η φλουοροαγγειογραφίαεπιβεβαίωσε τη διάγνωση της νόσου Coatsμε χαρακτηριστικά ανευρύσματα και περιφερικές τηλεαγγειεκτατικές αλλοιώσεις με όψιμη διαρροή και σύστοιχη τοπική ισχαιμία. Ο αριστερός οφθαλμός ήταν φυσιολογικός. Ο ασθενής δεν συγκατέθεσε για Laserφωτοπηξία και αντιμετωπίσθηκε με μονοθεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις αφλιβερσέπτης. Χορηγήθηκε μηνιαία θεραπεία για 8 μήνες και εν συνεχεία ανά δύο μήνες για συνολικό διάστημα 2 ετών. Kατά την τελευταία επίσκεψη είχε καλύτερα διορθωμένη οπτική οξύτητα δεξιού οφθαλμού 20/33. Eπανεξετάσεις με οπτική τομογραφία συνοχής έδειξαν υποστροφή του οιδήματος της ωχράς και των εξιδρωματικών στοιχείων στον οπίσθιο πόλο. Σε πρόσφατη φλουοροαγγειογραφίαπαρατηρήθηκεσημαντική μείωση της διαρροής από τα ανευρύσματα στον οπίσθιο πόλο και τις τηλεαγγειεκτασίες στην περιφέρεια. Ο ασθενήςπαραμένει υπό παρακολούθηση και θεραπεία. Συμπέρασμα: Η αιτιοπαθογένειατης νόσου του Coatsδεν είναι πλήρως αποσαφηνισμένη. Δεδομένου του ρόλου του VEGFστην αγγειακή διαπερατότητα, οι αντιαγγειογενετικοίπαράγοντες αποτελούν θεραπευτική επιλογή στην αντιμετώπιση του οιδήματος που απειλεί την ωχρά, συνήθως χρησιμοποιούμενοι συμπληρωματικά της laserφωτοπηξίας. Αυτό είναι το πρώτο περιστατικό, από όσο γνωρίζουμε από τη Βιβλιογραφία, που αντιμετωπίσθηκε μόνο με ενδοϋαλοειδικέςεγχύσειςαφλιβερσέπτης. Βιβλιογραφία: 1. Coats Disease-Related Macular Edema Treated with CombinedAfliberceptand Laser Photocoagulation. Shieh WS, Shah GK, Blinder KJ. Case Rep Ophthalmol Med. 2017;2017: Coats disease with macular oedema responsive toafliberceptand argon laser. GuixeresEsteve MC, Pardo Saiz AO. Arch Soc EspOftalmol Jul;92(7):

126 126Περιλήψεις P06 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΑΦΛΙΒΕΡΣΕΠΤΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΗΞΗΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ Όλγα Μακρή, Αθηνά Παλληκάρη, Κωνσταντίνος Καγκελάρης, Παναγιώτης Πλώτας, Ανδρέας Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα Σκοπός: Η θεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις αντιαγγειογενετικών παραγόντων έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης αρτηριακών θρομβοεμβολικών επεισοδίων. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εκτιμηθεί η επίδραση μίας ενδοϋαλοειδικής ένεσης αφλιβερσέπτης στους παράγοντες πήξης του αίματος. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενείς με ηλικιακή εφύλιση ωχράς κηλίδας προγραμματισμένοι να υποβληθούν σε θεραπεία με αφλιβερσέπτη εντάχθηκαν στη μελέτη. Κανένας ασθενείς δεν είχε υποβληθεί στο παρελθόν σε θεραπεία με αντιαγγειογενετικούς παράγοντες. Τα δείγματα αίματος συλλέχθηκαν πριν από την πρώτη ενδοϋαλοειδική ένεση και στις 7 και 30 ημέρες μετά τη χορήγηση της αφλιβερσέπτης. Εκτιμήθηκαν οι παράμετροι πήξης, όπως ο αριθμός των αιμοπεταλίων, τα επίπεδα ινωδογόνου πλάσματος και Δ-διμερούς, οι δοκιμασίες λειτουργικής πήξης, όπως ο χρόνος προθρομβίνης (PT), ο διεθνής κανονικοποιημένος λόγος (INR), ο χρόνος ενεργοποιημένης μερικής θρομβοπλαστίνης (aptt), καθώς και τα αντιπηκτικά, όπως τα επίπεδα πρωτεϊνών S και C. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα όλων των αξιολογηθέντων βιοδεικτών ήταν εντός φυσιολογικών ορίων τόσο κατά την έναρξη όσο και καθόλη τη διάρκεια της μελέτης. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μεταβολή σε καμία από τις μετρούμενες παραμέτρους στις 7 και 30 ημέρες μετά την ενδοϋαλοειδική έγχυση της αφλιβερσέπτης. Συμπεράσματα: Θεραπεία με μία ενδοϋαλοειδική έγχυση αφλιβερσέπτης σε ασθενείς με ηλικιακή εφύλιση ωχράς κηλίδας, που δεν έχουν λάβει στο παρελθόν θεραπεία με αντιαγγειογενετικούς παράγοντες, δεν φαίνεται να έχει επίδραση στις παραμέτρους πήξης του αίματος μέχρι και 1 μήνα μετά τη θεραπεία.

127 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P07 ΠΡΟΣΘΙΑ ΙΣΧΑΙΜΙΚΗ ΟΠΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ ΜΗ ΑΡΤΗΡΙΤΙΔΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ ΛΟΓΩ ΥΠΟΟΓΚΑΙΜΙΑΣ Ε. Γκούμας, Γ. Μπόντζος, Δ. Βασιλειάς, Τ. Ξηρού, Ε. Χατζησπάσου, Σ. Καμπανάρου Οφθαλμολογική κλινική, Γενικό Νοσοκομείο «Κοργιαλένειο Μπενάκειο» ΕΕΣ, Αθήνα Σκοπός: Παρουσίαση Περιστατικού που διαγνώστηκε με πρόσθια ισχαιμική οπτικοπάθεια λόγω υπο-ογκαιμίας Παρουσίαση Περιστατικού: Άντρας, 54 ετών, που νοσηλεύτηκε στην παθολογική κλινική από 5ημέρου λόγω αιμορραγίας ανώτερου πεπτικού από έλκος δωδεκαδακτύλου, παραπέμπεται για οφθαλμολογική εκτίμηση λόγω αναφερόμενου θάμβους όρασης ΔΟ. Κατά τον εργαστηριακό έλεγχο την ημέρα εισαγωγής του καταγράφηκαν Hct: 15. 1%, Hb: 4. 9g/dL, ενώ έπειτα από μετάγγιση αίματος και οι αιματολογικές παράμετροι ανήλθαν σε Hct: 27. 4%, Hb: 9. 1 g/dl. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε πλήρη οφθαλμολογική εκτίμηση, οπτικά πεδία και απεικονιστικό έλεγχο με OCT και OCT αγγειογραφία (ΟCT-A). Κατά την οφθαλμολογική εξέταση η οπτική οξύτητα ήταν ΔΟ 3/10 και AO 2/10 με διόρθωση (ιστορικό αμβλυωπίας στον ΑΟ). Η οφθαλμοκινητικότητα ήταν πλήρης, χωρίς άλγος ή διπλωπία ΔΑΟ. Η εξέταση του προσθίου ημιμορίου του οφθαλμού και η ενδοφθάλμια πίεση ήταν φυσιολογική άμφω. Η βυθοσκόπηση υπό μυδρίαση ανέδειξε οίδημα οπτικής θηλής ΔΟ με γραμμοειδείς αιμορραγίες περιθηλαία και cotton wool spots στην παρακείμενη περιοχή ενώ στον ΑΟ καταγράφηκαν μόνο λίγες γραμμοειδείς αιμορραγίες περιθηλαία. Διενεργήθηκε OCT ωχράς κηλίδας, όπου στον ΔΟ, παρατηρείται πάχυνση σε παραωχρική περιοχή ρινικά, στο επίπεδο των έσω στοιβάδων του αμφιβληστροειδή, με συνοδές αγγειακές αλλοιώσεις στην OCT-A στο deep capillary plexus. Ένα μήνα αργότερα, παρατηρούμε παθολογική μείωση του πάχους της αναφερόμενης περιοχής με σύστοιχη μείωση του vessel density στην OCT-A. Στον ΑΟ δεν παρατηρούνται παθολογικά ευρήματα. Στο OCT της οπτικής θηλής καταγράφεται στον ΔΟ οίδημα οπτικής θηλής με αυξημένο πάχος RNFL, ενώ στον ΑΟ οι καταγραφές είναι εντός των φυσιολογικών ορίων. Στο OCT-A καταγράφεται φυσιολογικό το αγγειακό δίκτυο των οπτικών νεύρων άμφω στην αρχική του εξέταση, ενώ, 1 μήνα αργότερα, παρατηρούνται περιθηλαίες ισχαιμικές αλλοιώσεις. Κατά τον έλεγχο των οπτικών πεδίων στον ΔΟ καταγράφηκε εκτεταμένο σκότωμα με ήπιες αλλοιώσεις στον ΑΟ. Συμπέρασμα: Με βάση τα παραπάνω ευρήματα, τέθηκε η διάγνωση της Πρόσθιας Ισχαιμικής Οπτικοπάθειας Μη Αρτηριτιδικού Τύπου που αποδόθηκε στην οξεία απώλεια αίματος, και συστήθηκε χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής. Οι ασθενείς που αναφέρουν θάμβος όρασης έπειτα από οξεία αιμορραγία, θα πρέπει να διερευνούνται για πιθανή ισχαιμική οπτικοπάθεια. Η OCT-A μας δίνει την δυνατότητα απεικόνισης των αγγειακών διαταραχών στις περιοχές υποάδρευσης του αμφιβληστροειδή και του οπτικού νεύρου

128 128Περιλήψεις P08 ΑNTI-VEGF ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΥΓΡΗΣ Η. Ε. Ω. ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙΣΑ ΒΙΤΡΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟ ΣΙΛΙΚΟΝΗΣ Δούκας Δαρδαμπούνης, Αισέλ Μεχμέτ, Σεμπαετίν Εδιρνελή, Αθανασία-Μαρία Μικροπούλου, Ιωάννης Φωτιάδης, Ειρήνη-Κανέλα Παναγιωτοπούλου, Αριστείδης Κωνσταντινίδης, Μαρία Γκίκα, Ιρφάν Περεντέ, Κωνσταντίνος Ιωαννάκης, Γεώργιος Λαμπίρης Τμήμα Παθολογίας Βυθού, Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφέροντας περιστατικού ασθενούς με υγρή μορφή Ηλικιακής Εκφύλισης Ωχράς (H. E. Ω) κηλίδας στον οποίον συνεχίστηκε η Anti- VEGF θεραπεία μετά από βιτρεκτομή και ένθεση ελαίου σιλικόνης. Παρουσίαση Περιστατικού: Άρρεν ασθενής 83 ετών που πάσχει από υγρή Ηλικιακής Εκφύλισης Ωχράς (Η. Ε. Ω) υπό Anti -Vegf θεραπεία με ranibizumab (LUCENTIS)προσήλθε, δυο μέρες μετά την τελευταία ένεση, με ενδοφθαλμίτιδα. Υπεβλήθη σε ενδοϋαλοειδικές ενέσεις με αντιβιοτικά και ένα μήνα αργότερα σε βιτρεκτομή με ένθεση ελαίου σιλικόνης λόγου ρηγματογενούς αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς. Έξι μήνες μετά έγινε αφαίρεση της σιλικόνης. Κατά τη διάρκεια των έξι μηνών στον ασθενή συνεχίστηκε η Anti Vegf θεραπεία για την υγρή Ηλικιακή Εκφύλιση Ωχράς (H. Ε. Ω). Παρουσιάζονται απεικονιστικά ευρήματα με την οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) κατά τη διάρκεια της Anti Vegf θεραπείας υπό σιλικόνη και τα αποτελέσματα στην οπτική οξύτητα του ασθενούς. Ο ασθενής είναι υπό τακτική παρακολούθηση και οφθαλμολογικό έλεγχο. Συμπέρασμα: Παρ όλη την πολύ μικρή εμπειρία διεθνώς της ενδοϋαλοειδικής χορήγησης Αnti-Vegf παραγόντων σε οφθαλμούς με έλαιο σιλικόνης, καταγράφουμε την θετική ανταπόκριση στη συγκεκριμένη θεραπεία που συνετέλεσε στη διατήρηση χρήσιμης όρασης στον ασθενή μας.

129 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P09 TIME TO MAXIMUM RESPONSE IN EYES WITH NEOVASCULAR AMD TREATED WITH RANIBIZUMAB G. Bontzos 1,2, L. Ioannidi 1, S. Bagheri 3, I. Datseris 4, K S. abanarou 2, I. Kim 3, E. Gragoudas 3, J. Miller 3, M. Tsilimbaris 3, DG. Vavvas 1 University Hospital of Heraklion, Crete, Greece 2 Hellenic Red Cross Hospital, Korgialenio-Benakio, Athens, Greece 3 Massachusetts Eye and Ear Infirmary, Boston, MA, USA 4 OMMA Eye Institute, Athens, Greece Objective: To assess time required for maximal reduction in retina fluid after Ranibizumab in patients with neovascular age-related macular degeneration (nvamd). Purpose: The Purpose of this study was to assess the time to maximal reduction in retina fluid in patients with nvamd treated with ranibizumab and help us understand the variability and true response rate to tis treatment. Methods: Multi-center prospective observational study of patients with nvamd treated with intravitreal 0. 5mg ranibizumab injections. Patients were followed weekly for four to six weeks with spectral-domain optical coherence tomography. Data collected included, age, sex, visual acuity, central retinal thickness, total retina volume, axial length, lens status. Patients with eye pathology other than AMD were excluded. Correlations were examined by calculating the Spearman s correlation coefficient. Distributions of quantitative variables are described as means (±SD). Results: In total, 41 eyes of 41 patients with a mean age of ±8. 42 years were included. Most patients reached maximal reduction in CRT earlier than the standard 4 week injection interval. Three patients (7. 3%) had the lowest CRT value (nadir) at 1 week after injection, 11 patients (26. 8%) at 2 weeks, 14 patients (34. 2%) at 3 weeks and 15 patients (36. 6%) had the lowest CRT value at week 4 after injection. Overall, 26 out of 41 patients had higher central retinal thickness on week 4 compared to weeks 2 or 3. The time to maximal fluid reduction was not related to axial length, age, lens status or prior history of injections. Conclusions: Interval dosing every month with ranibizumab is not ideal from an individual patient perspective and may undertreat several of them. Patients that appear to be poor responders or non-responders at standard injection intervals, will most often show response to ranibizumab if examined at an earlier time point

130 130Περιλήψεις P10 ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΝΔΟΥΑΛΟΕΙΔΙΚΩΝ ΕΓΧΥΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΟΠΤΙΚΗ ΟΞΥΤΗΤΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΝΕΟΑΓΓΕΙΑΚΗ ΗΕΩ Ιωάννα Μυλωνά, Μαρία Δερμενούδη, Νικόλαος Ζιάκας, Ιωάννης Τσινόπουλος Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Α. Π. Θ. Γ. Ν. Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Η μελέτη της επίδρασης του χρόνου μεταξύ των ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων αντιαγγειογενετικών παραγόντων (anti-vεgf) στην μεταβολή της οπτικής οξύτητας ασθενών με νεοαγγειακή ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας (ΗΕΩ). Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μελέτη τυχαίου δείγματος 84 ασθενών με ΗΕΩ (50 ανδρών, μ. ο ηλικίας έτη τ. α. = έτη και 34 γυναικών, μ. ο ηλικίας έτη τ. α. = έτη) οι οποίοι προσήλθαν προς παρακολούθηση στη διάρκεια τριών μηνών στα εξωτερικά ιατρεία της Β Πανεπιστημιακής Οφθαλμολογικής Κλινικής Α. Π. Θ. στο Γ. Ν. Θ. Παπαγεωργίου. Οι ασθενείς έχουν τεθεί υπό θεραπεία με anti-vεgf, έχοντας λάβει κατ ελάχιστο 4 και μέγιστο 15 ενδοϋαλοειδικές ενέσεις. Τα δεδομένα εκτιμήθηκαν με τη χρήση γραμμικού αυξητικού μοντέλου (linear growth mixed model) ως προςτην επίδραση του χρονικού διαστήματος μεταξύ των ενέσεων στην βελτίωση της οπτικής οξύτητας, με τη χρήση του οπτοτύπου EDTRS. Αποτελέσματα: Η ανάλυση κατέδειξε ότι υπήρξε βελτίωση μεταξύ της αρχικής και της τελικής μέτρησης (p<. 001 ενώ η συνολική διάρκεια χρόνου λήψης των ενέσεων δεν είχε στατιστικά σημαντική επίδραση (p=0, 769). Ο συνολικός αριθμός ενέσεων είχε στατιστικά σημαντική επίδραση (p = 0, 048) όπως και το χρονικό διάστημα μεταξύ αυτών (p=0, 007). Τέλος, η αρχική οπτική οξύτητα δεν συνδέθηκε με το μέγεθος της βελτίωσης (p=0, 404). Συμπεράσματα: Η αποτελεσματικότητα της θεραπείας της νεοαγγειακής ΗΕΩ με ενδουαλοειδική έγχυση anti- VΕGFστην αύξηση της οπτικής οξύτητας, συνδέεται με τον αριθμό των ενέσεων αλλά και το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί της χορήγησης τους. Βιβλιογραφία: 1. Amoaku WM, Chakravarthy U, Gale R, Gavin M, Ghanchi F, Gibson J, Harding S, Johnston RL, Kelly S, Lotery A, Mahmood S. Defining response to anti-vegf therapies in neovascular AMD. Eye Jun;29(6):721.

131 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P11 SUBRETINAL FLUID AFTER MEK INHIBITORS USE FOR MELANOMA Alexandros Chatzirallis 1, Eleni Dimitriou 2, Pantelis Kalogerakos 2, Sofia Stoungioti 2, Panagiotis Theodossiadis 2, Irini Chatziralli nd Department of Ophthalmology, Ophthalmiatrion Athinon, Athens, Greece 2 2 nd Department of Ophthalmology, University of Athens, Athens, Greece Purpose: Mitogen-activated protein kinase (MEK) inhibitors have become common in the treatment of systemic cancer. Herein, we present a case of a 54-year-old male patient, who was treated with MEK inhibitors for melanoma and developed subretinal fluid (SRF). Case description: A 54-year-old male patient, who was diagnosed with malignant melanoma, received trametinib and presented with slightly blurred vision and central distortion two hours after the beginning of treatment. The visual acuity was 6/9 in both eyes, while Amsler test was positive. Fundoscopy showed a small, discrete, yelloworange elevated area at the macular area, while optical coherence tomography (OCT) revealed the presence of SRF. Fluorescein angiography did not show any focal point of leakage and SRF has been attributed to the use of trametinib, a MEK inhibitor. One week thereafter, SRF has been self-absorbed, while it appeared again after the 2nd cycle of treatment with MEK inhibitors. The patient was examined after the end of MEK inhibitors use and his visual acuity was 6/6 and no SRF was present, as it was confirmed on OCT. Conclusions: Patients treated with MEK inhibitors may develop transient SRF with mild visual symptoms. Since the presence of SRF did not lead to permanent visual impairment, cessation of MEK inhibitors is not indicated in such patients

132 132Περιλήψεις P12 DOME-SHAPED MACULOPATHY: CHALLENGES ON DIAGNOSIS AND TREATMENT Eleni Dimitriou 1, Alexandros Chatzirallis 2, Pantelis Kalogerakos 1, Georgios Kondylis 1, Panagiotis Theodossiadis 1, Irini Chatziralli nd Department of Ophthalmology, University of Athens, Athens, Greece 2 2 nd Department of Ophthalmology, Ophthalmiatrion Athinon, Athens, Greece Purpose: Cancer-associated retinopathy (CAR) is a paraneoplastic, auto-immune retinopathy caused by antiretinal antibodies generated against aberrant expression of retinal antigen in cancer cells. We report a case of a woman, who presented with CAR, consequent to previous treated ovarian cancer. Case description: A 48-year-old woman presented with slightly blurred vision and metamorphopsia in both eyes for the last two years. Her past medical history was clear, while her past ocular history included the same symptoms, for which she was diagnosed for central serous chorioretinopathy and treated with photodynamic therapy (PDT) with verteporfin without any improvement. At current presentation, visual acuity was 8/10 in the right eye and 9/10 in the left eye. Dilated fundoscopy showed myopic retinal changes and optical coherence tomography (OCT) revealed a convex elevation of the macula within a myopic staphyloma and subretinal fluid presence. Based on the above clinical findings and imaging, the patient was diagnosed with dome-shaped maculopathy. Although visual acuity was good and we explained that there is no indicated treatment for domeshaped maculopathy, the patient received three anti-vegf injections in the right eye and no treatment in the left eye, since she was very keen on having treatment. At the follow-up examination post injections, there was no difference in visual acuity compared to baseline, while a slight decrease in subretinal fluid was observed. Conclusions: Dome-shaped maculopathy is a clinical entity that should be taken into account in the differential diagnosis of central serous retinopathy or myopic choroidal neovascularization. Since it usually has good prognosis and not any treatment (anti-vegf, PDT, spironolactone) has been proven really effective, observation could be a reasonable approach, in the absence of choroidal neovascularization.

133 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P13 ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗΣ ΚΛΑΔΙΚΗΣ ΑΠΟΦΡΑΞΗΣ ΦΛΕΒΑΣ ΣΕ ΕΔΑΦΟΣ IGG(Κ) ΠΑΡΑΠΡΩΤΕΪΝΑΙΜΙΑΣ Ελένη Χριστοδούλου 2, Ευστράτιος Παροικάκης 1, Γεώργιος Μπάτσος 1, Λουκάς Κοντομήχος 1, Κορίνα Ποπέσκου 1, Δημήτριος Καραγιάννης 1 1 Β Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών 2 Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού αμφοτερόπλευρης κλαδικής απόφραξης φλέβας σε έδαφος IgG(κ) παραπρωτεϊναιμίας και η πορεία του σε χρονικό διάστημα τετραετίας. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 56 ετών, προσήλθε με συμπτώματα μείωσης όρασης στον δεξιό οφθαλμό. Ο ασθενής έπασχε από IgG(κ) παραπρωτεϊναιμία η οποία ανήκει στην κατηγορία των μονοκλωνικών γαμμαπαθειών αδιευκρίνιστης σημασίας. Από το οφθαλμολογικό ιστορικό ο ασθενής είχε ήδη προσβληθεί από απόφραξη κλάδου φλέβας στον αριστερό οφθαλμό (προ τετραετίας) και στον δεξιό οφθαλμό (προ διετίας) με επακόλουθη εμφάνιση οιδήματος ωχράς κηλίδας αμφοτερόπλευρα, για το οποίο αντιμετωπίστηκε με 3 μηνιαίες εγχύσεις anti- VEGF (ranibizumab) στον κάθε οφθαλμό. Κατά την εξέταση η καλύτερα διορθούμενη οπτική οξύτητα ήταν 2/10 για τον δεξιό και 8/10 για τον αριστερό οφθαλμό. Κατά τη βυθοσκόπηση παρατηρήθηκε οίδημα ωχράς κηλίδας με συνοδό εμφάνιση εξιδρωμάτων στον δεξιό οφθαλμό. Εν συνεχεία πραγματοποιήθηκε εξέταση με οπτική τομογραφία συνοχής (OCT) και με φλουοροαγγειογραφία. Ο ασθενής έλαβε τρείς μηνιαίες εγχύσεις anti-vegf (ranibizumab) στον δεξιό οφθαλμό. Η οπτική οξύτητα βελτιώθηκε στα 8/10, ενώ δεν παρατηρήθηκε παραμονή οιδήματος στο OCT. Η οπτική οξύτητα παραμένει σταθερή μετά από 3 μήνες παρακολούθησης. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με αιματολογικά νοσήματα όπως η μονοκλωνική γαμμαπάθεια αδιευκρίνιστης σημασίας, η οποία παλαιότερα θεωρούνταν καλοήθης, θα πρέπει να υποβάλλονται τακτικά σε οφθαλμολογική εξέταση. Λόγω υπεργλοιότητας του αίματος μπορούν να προκύψουν, επιπλοκές όπως η απόφραξη φλέβας του αμφιβληστροειδούς με συνοδό οίδημα ωχράς κηλίδας, ενώ η αμφοτερόπλευρη εμφάνιση είναι πιθανή. Συνιστάται μακροχρόνια παρακολούθηση των ασθενών αυτών λόγω πιθανότητας υποτροπής της νόσου

134 134Περιλήψεις P14 SUCCESSFUL PARS PLANA VITRECTOMY FOR TWO CASES OF FULL-THICKNESS MACULAR HOLE CAUSED BY ACCIDENTAL LASER EXPOSURE: A COMMERCIAL DIODE LASER LEVELER AND Q-SWITCHED THERMAL LASER FOR TATTOO REMOVAL Athina Mouteveli, Thomas Stergiopoulos, Nikolaos Lathouris, Christina Antoniadou, Stavros Gerovasileiou, Evangelia Papavasileiou Vitreoretinal Service, St Demetrios Hospital of Thessaloniki, Greece Purpose: To report two cases of full thickness macular hole (FTMH) due to accidental laser exposure; one with diode laser and one with Q-switched thermal laser, both treated with pars plana vitrectomy, ILM peel and gas. Methods: Presented cases are retrospective case reports of two patients who were seen following decreased vision secondary to macular hole formation due to known exposure to lasers. Results: Case 1: A 58 year old female presented with a central scotoma and decreased visual acuity following accidental brief exposure to the laser beam from a diode laser (635nm wavelength and <5mw power) used as a levelling tool during surveying and construction (SKR60, Makita, Milton Keynes, UK). A FTMH was successfully closed surgically, improving vision from HM to 6/36. Case 2: A 36 year old male presented with decreased vision following exposure to a Q-switched Nd-YAG laser for tattoo removal (532nm, Revlite SI, Cynosure/ConBio Westford). A FTMH was successfully closed surgically, improving visual acuity from HM to 6/60. Conclusions: Diode and thermal Q switched lasers can cause FTMHs which can be anatomically closed surgically, although final visual acuity results may be disappointing. This may be due to RPE damage caused by the laser beams.

135 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ RAPID FIRE Presentations IΙ Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-10:20 MC2 P15 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΓΛΑΥΚΩΜΑΤΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΜΗ ΡΥΘΜΙΖΟΜΕΝΟΣ ΥΠΟ ΠΛΗΡΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΓΛΑΥΚΩΜΑΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΚΗ GONIOTOME +Ι/Α Ιωάννα Γουργούλη, Θωμάς Μουχτούρης, Κλαούντια Μπουρτσίου, Χρύσα-Μαρία Παπαδοπούλου, Σοφία Σπαή Οφθαλμολογική κλινική Γ. Ν. Α. Σισμανόγλειο- Αμ. Φλέμιγκ Σκοπός: Στόχος της παρουσίασης του περιστατικού μας είναι να εκτιμήσουμε τα αποτελέσματα της τεχνικής Goniotome +Ι/Α σε ασθενή με μη ρυθμιζόμενο γλαύκωμα υπό πλήρη φαρμακευτική αγωγή. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα ετών 86 προσήλθε με ιστορικό γλαυκώματος και στους δύο οφθαλμούς προ έτους. Ελάμβανε τριπλή αγωγή με λατανοπρόστη, δορζολαμίδη και τιμολόλη και στους δύο οφθαλμούς από δεκαετίας με πιθανή κακή συμμόρφωση. Από το ιστορικό η ασθενής είχε υποβληθεί σε εγχείρηση καταρράκτη άμφω πριν δέκα έτη. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε οπτική οξύτητα 2/10 στο δεξί οφθαλμό και 3/10 στον αριστερό οφθαλμό. Η ενδοφθάλμια πίεση ήταν 43 mmhg στο δεξί οφθαλμό και 42 mmhg στον αριστερό οφθαλμό. Στη βυθοσκόπηση παρατηρήθηκε κοίλλανση οπτικής θηλής άμφω. Αρχικά δόθηκε τετραπλή αντιγλαυκωματική αγωγή και χάπια ακεταζολαμίδης σε δοσολογικό σχήμα μισό χάπι τρεις φορές την ημέρα και ένα μήνα μετά η ενδοφθάλμια πίεση μετρήθηκε 28 mmhg στο δεξί οφθαλμό και 26 mmhg στον αριστερό οφθαλμό Η ασθενής υποβλήθηκε σε εγχείρηση τραμπεκουλεκτομής στον αριστερό οφθαλμό, ενώ στο δεξί οφθαλμό πραγματοποιήθηκε η τεχνική Goniotome +I/A. Η ενδοφθάλμια πίεση μειώθηκε στο 17 mmhg στο δεξί οφθαλμό με τριπλή αγωγή (λατανοπρόστη, δορζολαμίδη και τιμολόλη) και στο 16 mmhg στον αριστερό οφθαλμό χωρίς αγωγή. Ένα χρόνο μετά η ενδοφθάλμια πίεση παραμένει σταθερή με την ίδια αντιγλαυκωματική αγωγή. Συμπέρασμα: Η τεχνική Goniotome +I/A μπορεί να συντελέσει στη μείωση της ενδοφθάλμιας πίεσης σε ασθενείς μη ρυθμιζόμενους με πλήρη φαρμακευτική αγωγή και θα μπορούσε να αποτελέσει μια εναλλακτική μέθοδος σε υπερήλικους ασθενείς προ της τραμπεκουλεκτομής ή της ενθέσεως βαλβίδας

136 136Περιλήψεις P16 ΚΕΡΑΤΙΤΙΔΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ INTRACORNEAL RINGS ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΕΡΑΤΟΚΩΝΟΥ Βασίλειος Πεπονής 1, Αναστασία Αφράτη 2, Ευστράτιος Παροικάκης 3, Αθανάσιος Μακρής 4, Λουκάς Κοντομίχος 5, Βάσω Κωνσταντινίδου 6 1 Επιμελητής Β, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικευόμενη Οφθαλμολογίας, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 3 Διευθυντής Ε. Σ. Υ, Β Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 4 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 5 Παρατασιακός Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Β Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 6 Διευθύντρια Ε. Σ. Υ, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε ένα ενδιαφέρον και σπάνιο περιστατικό κερατίτιδας δέκα μέρες μετά την τοποθέτηση intracorneal rings (Intacs) και τον τρόπο αντιμετώπισης και επανατοποθέτησης Intacs. Παρουσίαση Περιστατικού: Άντρας 57 ετών με κερατόκωνο υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης Intacs στον δεξιό οφθαλμό (ΔΟ). Τη δέκατη μετεγχειρητική μέρα προσήλθε με έντονο άλγος και μείωση της οπτική οξύτητας. Κατά την εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία παρατηρήθηκε έλλειμμα επιθηλίου, πυώδης διήθηση του στρώµατος µε δυσδιάκριτα όρια, οίδηµα και διήθηση λευκών κυττάρων στο περιβάλλον στρώµα, καθώς και ήπια αντίδραση στον πρόσθιο θάλαμο (++). Πραγματοποιήθηκε επείγουσα εξαίρεση των Intacs και ακολούθησε θεραπεία με μοξιφλοξασίνη τοπικά (κάθε 2 ώρες) και από του στόματος για ένα μήνα. Ο ασθενής παρουσίασε σταδιακή βελτίωση και τρείς μήνες αργότερα έπειτα από βιομικροσκόπηση του προσθίου θαλάμου παρατηρήθηκε ουλοποίηση των αυλών που είχαν δημιουργηθεί στο στρώμα του κερατοειδούς για την ένθεση των Intacs. Στη συνέχεια προγραμματίστηκε χειρουργική προσπάθεια τοποθέτησης νέων Intacs. Συμπεράσματα: Η τοποθέτηση Intracorneal Rings αποτελεί μία ελάχιστα επεμβατική μέθοδο για την αντιμετώπιση του κερατόκωνου, με στόχο την επιπέδωση του κερατοειδούς και τη βελτίωση της οπτικής οξύτητας του ασθενούς. Η κερατίτιδα αποτελεί μία εξαιρετικά σπάνια (1, 4-6, 8%) αλλά και επικίνδυνη επιπλοκή. Συνήθως πρόκειται για βακτηριακή κερατίτιδα με υπεύθυνα βακτήρια κυρίως Staphylococcus aureus, Staphylococcus epidermidis, Staphylococcus viridans, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus mitis, Pseudomonas species, Nocardia species, Klebsiella species, Paecylomices species, Clostridium perfringens. Έχουν όμως αναφερθεί στη βιβλιογραφία και μυκητιασικές κερατίτιδες με υπεύθυνο το C. Parapsilosis. Στην πλειονότητα τους τα περιστατικά αυτά έπειτα από την αφαίρεση των Intacs προχωρούν σε κερατοπλαστική για την αντιμετώπιση του κερατόκωνου. Στο συγκεκριμένο περιστατικό γίνεται μία νέα προσπάθεια επανατοποθέτησης των Ιntacs. Βιβλιογραφία: 1. Bradley M Mitchell, A John Kanellopoulos, Ramon L Font, Post intrastromal corneal ring segments insertion complicated by Candida parapsilosis keratitis, Clin Ophthalmol. 2013; 7: Hofling-Lima AL, Branco BC, Romano AC, Campos MQ, Moreira H, Miranda D, Kwitko S, de Freitas D, Casanova FH, Sartori M, Schor P, Souza LB, Corneal infections after implantation of intracorneal ring segments, Cornea Aug;23(6): Mulet ME, Pérez-Santonja JJ, Ferrer C, et al. Microbial keratitis after intrastromal corneal ring segment implantation. J Refract Surg. 2010;26:

137 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P17 CORNEAL MELTING IN A KERATOCONUS CASE AFTER INTRASTROMAL CORNEAL RING SEGMENTS IMPLANTATION AND PRK-CROSS LINKING COMBINED TREATMENT Dimitrios Liakopoulos 1, Christina Skatharoudi 2, Nikolaos Tsakalis 3, Ivana Arandjelovic 4, Nikolaos Astyrakakis 4, Charalambos Siganos 6 1 Resident, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion, Heraklion 2 Ophthalmologist, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion, Heraklion 3 Resident, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion, Heraklion 4 Ophthalmologist, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion-VEIC, Heraklion 5 Optometrist, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion-VEIC, Heraklion 6 Associate Professor, Ophthalmology Department, University Hospital Heraklion-VEIC, Heraklion Purpose: To present a case of corneal melting 16 years after intrastromal corneal ring segments (ICRSs) implantation and 9 years after corneal cross-linking (CXL) combined with photorefractive keratectomy (PRK) for keratoconus. Case presentation: A male patient 57 y. o. presented with pain, redness and irritation in the right eye. The patient had undergone uneventful implantation of ICRSs for keratoconus 16 years ago and simultaneous PRK and CXL for visual acuity improvement and stabilization of corneal ectasia 9 years ago. According to our records he had undergone removal of the temporal ring segment because of corneal melting on the surface of the segment 8 months ago. Slit lamp examination revealed corneal melting on the surface of the remaining segment. The ring segment was removed along with treatment to promote corneal healing. Conclusions: Corneal melting remains a complication of ICRS, despite the presumed stabilization of the cornea and melting prevention using CXL treatment. Safety of combined PRK and CXL is yet to be studied 137

138 138Περιλήψεις P18 ΡΥΘΜΙΣΗ ΕΝΔΟΦΘΑΛΜΙΑΣ ΠΙΕΣΗΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΕΡΑΤΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΘΕΣΗ ΒΑΛΒΙΔΑΣ AHMED Παναγιώτα Ντόντη, Γεώργιος Σιδηρόπουλος, Θάλεια Πανακλερίδου, Σεβαστή Τσιρώνη, Ελένη Κούτσιανου, Ελισσάβετ Σίσκου, Ελιέ Φαντέλ Γ. Ν. Θ. «Γ. Παπανικολάου» Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικών με υπερτονία μετά από διαμπερή κερατοπλαστική, στα οποία τοποθετήθηκε βαλβίδα AHMED προκειμένου να ρυθμιστεί η ενδοφθάλμια πίεση. Παρουσίαση Περιστατικού: 2 περιπτώσεις ασθενών ηλικίας 52 και 65 ετών που υπεβλήθησαν σε διαμπερή κερατοπλαστική. Στην συνέχεια, παρουσίασαν υπερτονία αμφότεροι και μετά από ένα τρίμηνο από τη κερατοπλαστική τοποθετήθηκε βαλβίδα AHMED για τη ρύθμιση της ενδοφθάλμιας πίεσης (A. G. V). Η ενδοφθάλμια πίεση σε όλα τα περιστατικά ρυθμίστηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα. Συμπέρασμα: Η χρήση βαλβίδας AHMED για τη ρύθμιση της ενδοφθάλμιας πίεσης ενδείκνυται σε περιπτώσεις που η χρήση άλλων χειρουργικών μεθόδων είναι δυσχερής, λόγω τεχνικών ιδιαιτεροτήτων σε μεταμοσχευμένους ασθενείς.

139 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P19 ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΟ ΟΙΔΗΜΑ ΟΠΤΙΚΗΣ ΘΗΛΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΔΙΑΓΝΩΣΜΕΝΗ ΒΡΟΥΚΕΛΛΩΣΗ Σοφία Αναγνωστοπούλου ¹, Δημήτριος Μαίος 1 Διονύσιος, Καλόγηρος 1, Ελένη Σπαθή 2, Σοφία Ταχμιτζή 3, Βασιλική Δημερά 4 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 2 Επικουρικός Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 3 Επιμελήτρια Ά Οφθαλμίατρος, Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα 4 Διευθύντρια Οφθαλμολογικής Κλινικής, Γ. Ν. Λάρισας, Λάρισα Σκοπός: Αναφορά περιστατικού ετερόπλευρης οπτικής νευροπάθειας σε ασθενή με διαγνωσμένη βρουκέλλωση υπό θεραπεία. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής θήλυ, 63 ετών, παρουσίασε αιφνίδια ανώδυνη ετερόπλευρη έκπτωση της όρασης του αριστερού οφθαλμού. Από το ατομικό αναμνηστικό η ασθενής ελάμβανε φαρμακευτική αγωγή για υπέρταση, ενώ από μηνός βρισκόταν υπό αγωγή για εργαστηριακά επιβεβαιωμένη βρουκέλλωση. Η εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία ήταν φυσιολογική για τα πρόσθια μόρια. Η βυθοσκόπηση έδειξε ετερόπλευρο οίδημα οπτικής θηλής στον αριστερό οφθαλμό, ενώ η βυθοσκόπηση του δεξιού οφθαλμού ήταν φυσιολογική. Στη συνέχεια η ασθενής υπεβλήθη σε φλουοροαγγειογραφία και εξέταση οπτικών πεδίων και τέθηκε σε επανέλεγχο. Συμπέρασμα: Η οπτική νευροπάθεια μπορεί να αποτελεί επιπλοκή της βρουκέλλωσης και σε υπό θεραπεία νόσο. Έχουν προταθεί διάφοροι μηχανισμοί παθογένεσης, όπως η ισχαιμία της περιοχής, η αγγειίτιδα, ανοσολογικού τύπου διαμεσολαβούμενες αντιδράσεις καθώς και ο μηνιγγικός ερεθισμός του οπτικού νεύρου. [1-3] Οι ασθενείς με βρουκέλλωση πρέπει να υποβάλλονται σε πλήρη τακτικό οφθαλμολογικό έλεγχο. Βιβλιογραφία: 1. Rolando I, Olarte L, Vilchez G, Lluncor M, Otero L, Paris M et al. Ocular Manifestations Associated with Brucellosis: A 26 Year Experience in Peru. Clinical Infectious Diseases. 2008;46(9): Tunç M, Durukan H. Bilateral severe visual loss in brucellosis. Ocular Immunology and Inflammation. 2004;12(3): Solanes M, Heatley J, Arenas F, Ibarra G. Ocular Complications in Brucellosis*. American Journal of Ophthalmology. 1953;36(5):

140 140Περιλήψεις P20 ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΕΝΔΟΚΡΑΝΙΑ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΠΡΟΚΛΗΘΕΙΣΑ ΣΕ ΑΡΡΕΝΑ ΑΣΘΕΝΗ ΑΠΟ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΜΟΞΙΦΛΟΞΑΣΙΝΗΣ Θεόδωρος Παρασκευόπουλος, Άννα Κουρουπάκη 2, Διονύσιος Παγουλάτος, Αλεξάνδρα Μειδάνη, Περικλής Κοσμίδης 1 Οφθαλμολογικό Τμήμα Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, Μαρούσι 2 Οφθαλμολογική Κλινική Νοσοκομείου Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, Αθήνα Σκοπός: Η παρουσίαση ενός περιστατικού αιφνίδιου αμφοτερόπλευρου θάμβους οράσεως σε άρρενα ασθενή έπειτα από λήψη μοξιφλοξασίνης από του στόματος για περίοδο επτά ημερών. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής ετών 51, προσήλθε αιτιώμενος αιφνίδιο αμφοτερόπλευρο θάμβος οράσεως και εμμένουσα κεφαλαλγία. Ο ασθενής είχε ελεύθερο ατομικό και οφθαλμολογικό ιστορικό. Ανέφερε μόνο την λήψη per os μοξιφλοξασίνης 400 mg ημερησίως, λόγω λοίμωξης αναπνευστικού. Η οφθαλμολογική εξέταση του προσθίου ημιμορίου δεν ανέδειξε παθολογικά ευρήματα. Η ενδοφθάλμια πίεση ήταν 15 mmhg στο δεξιό οφθαλμό και 16 mmhg στον αριστερό οφθαλμό. Κατά τη βυθοσκόπηση διεπιστώθη αμφοτερόπλευρο οίδημα οπτικών θηλών. Ο ασθενής υπεβλήθη σε φλουοροαγγειογραφία, η οποία ανέδειξε υπερφθοριμό από διαρροή στην οπτική θηλή δεξιού και αριστερού οφθαλμού. Ο ασθενής παραπέμφθηκε στη νευρολογική κλινική. Ο απεικονιστικός έλεγχος με μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και η μαγνητική φλεβογραφία απεδείχθη φυσιολογικός. Η οσφυονωτιαία παρακέντηση ανέδειξε αυξημένη πίεση εγκεφαλονωτιαίου υγρού, στα επίπεδα των 38 cm H2O. Ετέθη η διάγνωση της καλοήθους ενδοκράνιας υπέρτασης. Συμπεράσμα: Η καλοήθης ενδοκράνια υπέρταση αποτελεί ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από αυξημένη ενδοκράνια πίεση, χωρίς την ύπαρξη κωλύματος στην παροχέτευση του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Η per os χορήγηση κινολονών έχει συσχετισή με την εμφάνιση του συνδρόμου, κυρίως σε θήλεις ασθενής (93%). Ειδικότερα, οι κινολόνες έχουν ενοχοποιηθεί για πρόκληση μειωμένης απορρόφησης του εγκεφαλονωτιαίου υγρού από τον υπαραχνοειδή χώρο, οδηγώντας στην εκδήλωση της καλοήθους ενδοκράνιας υπέρτασης. Οι κινολόνες που έχει αναφερθεί ότι προκαλούν το σύνδρομο είναι η σιπροφλοξασίνη, η οφλοξασίνη, η πεφλοξασίνη και το ναλιδικό οξύ. Το συγκεκριμένο περιστατικό είναι η πρώτη αναφορά συσχέτισης της μοξιφλοξασίνης με την εμφάνιση καλοήθους ενδοκράνιας υπέρτασης. Επομένως, θα πρέπει οι θεράποντες ιατροί να γνωρίζουν την πιθανότητα πρόκλησης του συνδρόμου κατά τη χορήγηση μοξιφλοξασίνης.

141 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P21 ΚΙΡΣΟΙ ΠΕΡΙΔΙΝΗΤΩΝ ΦΛΕΒΩΝ: ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΟΝΤΟΤΗΤΑ Β. Τουμανίδου 1, Φ. Καλογερόπουλος 2, Α. Καραθάνου 3, Δ. Τσουρής 4, Ν. Κούρτης 5, Σ. Ανδρούδη 6 1 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Θεσσαλονίκη 2 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Φάρσαλα 3 Επιμελήτρια, Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας 4 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Λάρισα 5 Επιμελητής, Οφθαλμολογική Κλινική, 42 4 ΓΣΝΕ 6 Αν. Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας Σκοπός: Να περιγράψουμε περιστατικό με κιρσούς περιδίνητων φλεβών. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής ηλικίας 48 ετών, παραπέμφθηκε για «μάζα» οπίσθιου πόλου. Έγινε πλήρης απεικονιστικός έλεγχος που κατέδειξε κιρσούς περιδίνητων φλεβών. Συμπέρασμα: Αν και σπάνια οντότητα, οι κιρσοί περιδίνητων φλεβών πρέπει να υπάρχουν στην διαφορική διάγνωση «μάζας» οπισθίου πόλου εφόσον πληρούνται συγκεκριμένα κριτήρια

142 142Περιλήψεις P22 ΟΦΘΑΛΜΙΚΟ ΜΕΛΑΝΩΜΑ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΧΩΡΟ Φίλιππος Ψινάκης, Δημήτριος Μπρούζας, Αριστοτέλης Καραμαούνας, Άννα Μαρία Σιδέρη, Χρυσάνθη Κουτσανδρέα, Πέτρος Πέτρου Α Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική ΕΚΠΑ Σκοπός: της μελέτης απετέλεσαν η καταγραφή των κλινικοεργαστηριακών παραμέτρων του οφθαλμικού μελανώματος στον ελληνικό χώρο, η αναζήτηση και ο υπολογισμός της συχνότητας των μεταλλάξεων GNAQ και GNA11 τα οποία αποτελούν πεδίο μελέτης για στοχευμένη θεραπεία και η συσχέτισή τους με την εμφάνιση μεταστάσεων και την επιβίωση. Υλικό και Μέθοδος: Υλικό της μελέτης απετέλεσαν εξορυχθέντες οφθαλμοί 123 ασθενών ηλικίας 24 έως 94 ετών, η πλειονότητα των οποίων ήταν μεταξύ 55 και 84 ετών. Σε 33 από αυτούς αναζητήθηκαν μεταλλάξεις των GNAQ και GNA11 πρωτοογκογονιδίων με μοριακές τεχνικές (PCR, DNA sequencing). Αποτελέσματα: Το μελάνωμα αναπτύχθηκε στην πλειονότητα των περιπτώσεων στο χοριοειδή χιτώνα, ρινικά και στο οπίσθιο ημιμόριο καταλαμβάνοντας συχνά μεγάλο μέρος της κοιλότητας του υαλοειδούς. Παρουσίαζε πολυποειδές πρότυπο ανάπτυξης με μεγάλη διάμετρο βάσης, κυμαινόμενη στις περισσότερες περιπτώσεις μεταξύ mm και ύψος μεταξύ 5-15 mm. Τα περισσότερα μελανώματα (74 τον αριθμό) ήταν μεικτού τύπου κατά Callender, με μετρίου βαθμού μιτωτική δραστηριότητα (κάτω από 6 μιτώσεις/mm). Διήθηση του σκληρού εντοπίστηκε σε 90 περιπτώσεις. Σε μεγάλο αριθμό δειγμάτων (55) υπήρχε διήθηση του ακτινωτού σώματος, ενώ διήθηση του οπτικού νεύρου ήταν σπάνια. Μετάλλαξη ανιχνεύθηκε σε 14 δείγματα (42%). Σε 6 η GNAQ και σε 8 η GNA11. Η αναλογία GNAQ: GNA11 ήταν 1: 1, 3. Η πλειονότητα των μεταλλάξεων βρέθηκε στα πιο πρόσφατα δείγματα. Δεν βρέθηκε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση μεταξύ φύλου - ηλικίας και παρουσίας μεταλλάξεων αλλά ούτε και συσχέτιση μεταξύ μεταλλάξεων και μετάστασης. Συμπεράσματα: Τα επιδημιολογικά και παθολογοανατομικά δεδομένα είναι ανάλογα με αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας. Ήταν σημαντικά τα προβλήματα που προέκυψαν από την απουσία ηλεκτρονικού φακέλου ασθενών. Ιδανική θα ήταν η δημιουργία μιας βάσης δεδομένων συνδεδεμένη αφ ενός με τα νοσηλευτικά ιδρύματα της επικράτειας και αφ ετέρου με τα ληξιαρχεία καταγραφής των θανάτων των μελανοπαθών στη χώρα. Η απουσία αυτή δυσχεραίνει το έργο του ερευνητή. Όταν λείπουν τα στοιχεία είναι αδύνατον να καθοριστεί η επιβίωση, οι μεταστάσεις και οι τοπικές υποτροπές των μελανωμάτων. Ο χρόνος συντήρησης φαίνεται να επηρεάζει τα αποτελέσματα, επομένως αν κρίνεται σκόπιμος ο γονιδιακός έλεγχος πρέπει να γίνεται το συντομότερο δυνατόν. Η συχνότητα των GNAQ / GNA11 μεταλλάξεων στα πρόσφατα δείγματα είναι ανάλογη της διεθνούς βιβλιογραφίας, πιστοποιεί την παρουσία των συγκεκριμένων μεταλλάξεων σε ικανό αριθμό ασθενών και δικαιολογεί την προς αυτή την κατεύθυνση συνεχιζόμενη προσπάθεια για στοχευμένη θεραπεία.

143 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P23 ΣΠΑΣΜΟΣ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑΤΟΣ ΕΓΓΥΣ ΟΡΑΣΕΩΣ ΕΠΙ ΕΔΑΦΟΥΣ ΠΡΟΫΠΑΡΧΟΝΤΟΣ ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΥ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ Περσεφόνη Κούρτη, Μικές Νομικάριος, Ανθούλα Νικολοπούλου, Χρυσάνθη Κουτσανδρέα, Κλειώ Χατζηστεφάνου Τμήμα στραβισμού, Α Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Νοσοκομείο «Γ. Γεννηματάς» Σκοπός: Περιγραφή περιστατικού σπασμού του συμπλέγματος εγγύς οράσεως επί εδάφους γνωστής εσωτροπίας. Παρουσίαση Περιστατικού: Αγόρι 13, 5 ετών παρουσιάστηκε στο τμήμα στραβισμού λόγω διόφθαλμης οριζόντιας διπλωπίας με αιφνίδια έναρξη, παρόξυνσης της γωνίας στραβισμού και θάμβους οράσεως από ημερών συνοδευόμενης από περιοφθαλμικό άλγος στον αριστερό οφθαλμό. Ο ασθενής παρακολουθείτο στο τμήμα στραβισμού από την ηλικία των 8, 5 ετών για στραβισμό μεταβλητής γωνίας, και ασύνδετη κάθετη παρέκκλιση άμφω. Κατά την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε εσωτροπία 20 ΠΔ με πλήρη οφθαλμική κινητικότητα με παροδικές παροξύνσεις σύγκλισης των οφθαλμών. Ο ασθενής κατέφευγε σε κλείσιμο του ενός οφθαλμού καθώς το οποιοδήποτε διόφθαλμο οπτικό ερέθισμα προκαλούσε έξαρση των συμπτωμάτων. Διαθλαστικά (προ κυκλοπληγίας) εμφάνιζε μυωπία ΔΟ: Sph /ΑΟ: Sph. Η σκιασκοπία μετά από διαγνωστικό ατροπινισμό (coll Atropine 1% x2 για 3 ημέρες) έδειξε: sph cyl 900 στο δεξιό και plano cyl 600 στον αριστερό οφθαλμό. Διερεύνηση με MRI εγκεφάλου - οφθαλμικών κόγχων δεν ανέδειξε παθολογικά ευρήματα. Η κλινική σημειολογία αποδόθηκε σε σπασμό του συμπλέγματος εγγύς οράσεως. Για ανακούφιση από τα συμπτώματα δόθηκαν γυαλιά με την κυκλοπληγική διόρθωση και ημιδιαφανή κάλυψη του ενός φακού δεδομένου ότι η οποιαδήποτε διόφθαλμη αλληλεπίδραση προκαλούσε έκλυση μεταβαλλόμενης εσωτροπίας μεγάλης γωνίας, μύσης και ψευδομυωπίας. Περί τους 3 μήνες μετά την έναρξη του επεισοδίου καταγράφηκε σταδιακή αυτόματη λύση του σπασμού. Στην τελευταία επανεξέταση, η οπτική οξύτητα ήταν 10/10 σε αμφοτέρους τους οφθαλμούς χωρίς διόρθωση και η δοκιμασία επαλλάσσουσας κάλυψης ανέδειξε 6 Π. Δ. έξωπαρέκκλιση στη μακρινή και 4 Π. Δ. εσωφορία στην κοντινή προσήλωση με ασύνδετη κάθετη παρέκκλιση μικρής γωνίας άμφω. Στο ιστορικό αναφέρονται επίσης δύο ολιγόωρα παρεμφερή επεισόδια διπλωπίας με αυτόματη ύφεση προ 3 και 2 ετών αντίστοιχα. Συμπέρασμα: Ο σπασμός του εγγύς συμπλέγματος (σύγκλιση, προσαρμογή, μύση) αποτελεί μέρος της διαφορικής διάγνωσης σε περιστατικά επίκτητου αλλά και απορρύθμισης προϋπάρχοντος στραβισμού και θα πρέπει να αποκλειστεί με λεπτομερή κλινική εξέταση πριν αποδοθεί σε επιδείνωση (deterioration) της γωνίας στραβισμού και αποφασιστεί χειρουργική επέμβαση. Βιβλιογραφία: 1. Joel Hyndman. Spasm of the Near Reflex: Literature Review and Proposed Management Strategy, Journal of Binocular Vision and Ocular Motiliy, :3, Robert Rutstein. Spasm of the Near reflex mimicking deteriorating accommodative esotropia, Optometry and Vision Science, Vol 77, No7, July Varshini Shanker and Vishal Nigam Unusual presentation of pasm of near reflex mimicking large- angle acute acquired comitant esotropia, Neuro Ophthalmology 2015;39(4): John Griffin et al, Misdiagnosis of spasm of the near reflex, Neurology 26:

144 144Περιλήψεις P24 ΜΙΚΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΒΑΚΤΗΡΙΑΚΗΣ ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ Όλγα Μακρή 1, Κωνσταντίνος Καγκελάρης 1, Παναγιώτης Πλώτας 1, Μαρία-Ζωή Οικονομάκου 2, Ελένη Πανούτσου 2, Διονυσία Γαραντζιώτη 3, Μαρία Ηλιοπούλου 2, Αικατερίνη Γατοπούλου 3, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα 2 Παιδιατρική Κλινική, «Καραμανδάνειο» Νοσοκομείο Παίδων Πατρών, Πάτρα 3 Μικροβιολογικό Εργαστήριο, Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Πατρών «Καραμανδάνειο», Πάτρα Σκοπός: Η οξεία βακτηριακή επιπεφυκίτιδα στα παιδιά είναι μια συνήθης, εξαιρετικά μεταδοτική μόλυνση που συνήθως αντιμετωπίζεται εμπειρικά με τοπικά αντιβιοτικά ευρέως φάσματος. Στην παρούσα μελέτη διερευνώνται τα βακτήρια που ευθύνονται οξεία βακτηριακή επιπεφυκίτιδα στην παιδική ηλικία στη Δυτική Ελλάδα και επίσης μελετάται η ευαισθησία τους στα συνηθέστερα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται στην Οφθαλμολογία. Υλικό & Μέθοδος: Διεξήγαμε μια αναδρομική ανάλυση των διεγνωσμένων περιπτώσεων οξείας βακτηριακής επιπεφυκίτιδας που προσήλθαν στο «Καραμανδάνειο» Νοσοκομείο Παίδων μεταξύ 1 Φεβρουαρίου 2013 και 31 Ιανουαρίου Σε 191 περιστατικά είχαν ληφθεί δείγματα για μικροβιολογική ανάλυση. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε 3 ομάδες: η Ομάδα Α συμπεριλάμβανε νεογνά κάτω των 28 ημερών, η Ομάδα Β παιδιά ηλικίας από 1 μηνών έως 2 ετών και η Ομάδα Γ παιδιά ηλικίας 2-14 ετών. Αποτελέσματα: Θετικές καλλιέργειες προέκυψαν από 113 δείγματα. Τα συχνότερα παθογόνα που απομονώθηκαν ανήκαν σε Staphylococcus spp., Haemophilus spp. και Streptococcus spp. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά μεταξύ των 3 ηλικιακών ομάδων όσον αφορά τη συχνότητα και το είδος των παθογόνων που προκάλεσαν την οξεία βακτηριακή επιπεφυκίτιδα. Τα ποσοστά αντοχής στα αντιβιοτική ήταν γενικά χαμηλά, ενώ τα υψηλότερα ποσοστά ανθεκτικότητας παρατηρήθηκαν έναντι της αμπικιλλίνης και της σουλφαμεθοξαζόλης. Τα ποσοστά ανθεκτικότητας σε αντιβιοτικά που χρησιμοποιούμε συχνά ως εμπειρική θεραπεία, όπως η τομπραμυκίνη και τη σιπροφλοξασίνη, ήταν χαμηλά. Συπεράσματα: Τα συχνότερα αίτια οξείας βακτηριακής επιπεφυκίτιδας στην παιδική ηλικία στη Δυτική Ελλάδα ανήκαν σε Staphylococcus spp., Haemophilus spp. και Streptococcus spp. Η συνήθης εμπειρική θεραπεία φαίνεται να καλύπτει ικανοποιητικά

145 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P25 UNFORTUNATELY THERE IS A TUMOUR IN YOUR EYE... Dimitrios Tsouris 1, Achileas Mandalos 2, K. Balaggan 1, Sofia Androudi 3 1 The Royal Wolverhampton NHS Trust 2 Private Practice 3 University of Thessaly Purpose: Case presentation of a solitary, inactive choroidal granuloma misdiagnosed as intraocular malignancy. Multiple inflammatory conditions are associated with this type of lesions, nevertheless and in the absence of systemic causes the idiopathic nature of this pathology in the form of Solitary Idiopathic Choroiditis (SIC) is highlighted. Presentation: A 52 year - old asymptomatic and healthy Caucasian female was referred for a possible intraocular tumour following routine optometrist assessment. With visual acuity documented at 6/6, the absence of anterior or posterior inflammation was contradicted by the presence of a solitary, hypopigmented, inactive, minimally elevated choroidal lesion of 1 disc diameter in size, inferotemporal to the right Optic Disc. The patient underwent diagnostic evaluation comprising of Colour Fundus Photography, Spectral Domain Optical Coherence Tomography and B scan Ultrasonography. Ancillary tests for common systemic disorders - such as Sarcoidosis, Syphilis, Tuberculosis, Toxocariasis, Brucellosis and Wegener s disease - were contacted, all to no avail. Based on the fundoscopic findings, the imaging characteristics and the lack of systemic causes, the diagnosis of inactive SIC was reached and periodic observation was advised. Conclusion: Choroidal granulomas in the context of SIC are one of the rare conditions that occasionally can be mistaken as intraocular malignancies. Systemic evaluation with simultaneous implementation of multimodal imaging in the diagnostic process are of paramount importance in identifying this rare entity. Referances: 1. Shields JA et al: Solitary idiopathic choroiditis: the Richard B. Weaver lecture. Arch Ophthalmol2002; 120: Hong PH et al: Unifocal helioid choroiditis. Arch Ophthalmol 1997; 115:

146 146Περιλήψεις P26 MINIMAL GAUGE VITRECTOMY FOR OPTIC DISC PIT MACULOPATHY: A CASE REPORT Aikaterini Mani 1, Georgios Mylonas 2, Dionysios Pagoulatos 1, Panagiotis Dimitrakas 1, Theodora Stavropoulou 1, Michael Georgopoulos 2, Chysanthi Koutsandrea 1, Ursula Schmidt-Erfurth 2 1 1st Department of Ophthalmology, National & Kapodistrian University of Athens, Greece 2 Department of Ophthalmology, Medical university of Vienna, MUV, Austria Purpose: The purpose of the case report is to describe the surgical technique and clinical outcomes of pars plana vitrectomy without laser or gas tamponade in cases with optic disc pit maculopathy. Presentation: Female, 53 years old, with diminution of vision in her right eye was evaluated for unilateral optic pit maculopathy by ophthalmoscopic examination, autofluorescence and spectral-domain optical coherence tomography (SD-OCT). The patient underwent 25-gauge pars plana vitrectomy with induction of posterior vitreous detachment (PVD), without laser or gas tamponate, achieving a significant improvement in central macular thickness and in visual acuity. Conclusions: Macular serous detachment in patients with optic disc pit maculopathy requires a prompt diagnosis and treatment to avoid damage to photoreceptors. Pars plana vitrectomy with induced PVD alone, without laser or gas tamponate could achieve good functional and anatomical outcomes.

147 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P27 FUNDUSCOPIC AND OPTICAL COHERENCE TOMOGRAPHY CHARACTERISTICS CORRELATE WITH SURGICAL DIFFICULTY OF EPIRETINAL MEMBRANE REMOVAL Georgios Mylonas 1, Aikaterini Mani 2, Markus Schranz 1, Sacu Stefan 1, Michael Georgopoulos 1, Ursula Schmidt-Erfurth 1 1 Department of Ophthalmology, Medical University of Vienna, MUV, Austria 2 1st Ophthalmology Department, National & Kapodistrian University of Athens Purpose: To identify the correlation between preoperative funduscopic and optical coherence tomography characteristics of epiretinal membranes with easier or difficulty of surgical removal. Methods: Forty eyes of 40 patients with idiopathic epiretinal membrane (ERM) scheduled for pars plana vitrectomy (PPV) and ERM peeling were included. Surgical videos analyzed in order to determinate subjective the difficulty of ERM removal. Furthermore, peeling time and number of grasping evaluated in order to give an Objective factor. Best-corrected visual acuity (BCVA), spectral-domain optical coherence tomography (OCT) and fundus images analyzed in order to identify predictor factors for easy ERM removal. Results: Subjective surgical difficulty of ERM removal was strongly associated with fibrovascular proliferation, fibrillary changes between the ERM and retinal nerve fiber layer (RNFL) and disorganization of the retinal inner layers (DRILL). Objective surgical difficulty was strongly associated with fibrovascular proliferation and DRILL. Conclusion: Preoperative funduscopic and OCT characteristics could be used to predict a difficult ERM surgical removal

148 148Περιλήψεις P28 ΠΙΛΟΤΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΓΩΝΙΟΤΟΜΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ GONIOTOME+I/A ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΑΠΟΦΟΛΙΔΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ Ν. Ζιάκας, Δ. Κουταλή, Ε. Αναστασόπουλος, Α. Δαστιρίδου Β Οφθαλμολογική Κλινική Α Π Θ RAPID FIRE Presentations III Παρασκευή 7 Ιουνίου :30-18:00 MC2 Σκοπός: Σκοπός μας ήταν να γίνει μια πρώτη εκτίμηση της διεγχειρητικής ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας της συνδυαστικής επέμβασης φακοθρυψίας και γωνιοτομής σε ασθενείς με ψευδοαποφολίδωση και καταρράκτη. Υλικό & Μέθοδος:Για το σκοπό αυτό επιλέχθηκαν τέσσερις ασθενείς από τα εξωτερικά ιατρεία της Β Πανεπιστημιακής Οφθαλμολογικής Κλινικής του ΓΝΘ Παπαγεωργίου οι οποίοι είχαν προγραμματιστεί για επέμβαση καταρράκτη και εμφάνιζαν ψευδοαποφολίδωση. Συγκεκριμένα επρόκειτο για τρείς ασθενείς με καταρράκτη και ψευδοαποφολίδωση χωρίς οφθαλμική υπερτονία και έναν ασθενή με καταρράκτη και ψευδοαποφολιδωτικό γλαύκωμα υπό αντιγλαυκωματική αγωγή με τραβοπρόστη, βρινζολαμίδη και τιμολόλη. Οι ασθενείς υπεβλήθησαν σε φακοθρυψία και γωνιοτομή με τη συσκευή goniotome+i/a (Neomedix) από τον ίδιο χειρουργό. Η μετεγχειρητική τοπική αγωγή αποτελείτο από τομπραμυκίνη, δεξαμεθαζόνη και βρωμφενάκη. Στον ένα ασθενή που λάμβανε αντιγλαυκωματική αγωγή αυτή διεκόπη μετά την επέμβαση. Οι ασθενείς επανεξετάστηκαν την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα, την πρώτη εβδομάδα και ένα μήνα μετά την επέμβαση. Αποτελέσματα: Διεγχειρητικά δεν παρατηρήθηκαν επιπλοκές με εξαίρεση την εμφάνιση μικρής αιμορραγίας κατά τη διάρκεια της γωνιοτομής, η οποία απορροφήθηκε αυτόματα. Την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα και εβδομάδα η ενδοφθάλμια πίεση μετρήθηκε 1 έως και 10mm Hg χαμηλότερη της προεγχειρητικής στους τρεις μη γλαυκωματικούς ασθενείς. Αντίθετα, σημείωσε αύξηση της τιμής της έως 6 mm Hg στο γλαυκωματικό ασθενή, του οποίου η τοπική αγωγή διεκόπη μετεγχειρητικά (12mm Hg προεγχειρητικά, 18mm Hg την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα, 14mm Hg την πρώτη εβδομάδα). Στον ίδιο ασθενή παρατηρήθηκε ύφαιμα 1mm. Μετά την παρέλευση ενός μήνα η ενδοφθάλμια πίεση σημείωσε μια μικρή αύξηση σε όλους τους ασθενείς αλλά παρέμεινε σε τιμές μικρότερες των προεγχειρητικών στους τρεις μη γλαυκωματικούς ασθενείς. Σχετικά με

149 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ τη γωνιοτομή παρατηρήθηκαν διακυμάνσεις στο εύρος αυτής όπως αξιολογήθηκε γωνιοσκοπικά ενώ σε έναν ασθενή σχηματίστηκαν πρόσθιες συνέχειες. Συμπεράσματα: Η χρήση του Goniotome+I/A μπορεί να αποτελεί μια υποσχόμενη επικουρική επεμβατική μέθοδο για την αντιμετώπιση του γλαυκώματος σε συγκεκριμένους ασθενείς. Ωστόσο απαιτείται μεγαλύτερος αριθμός ασθενών και παρακολούθηση αυτών για σημαντικό χρονικό διάστημα μετεγχειρητικά ώστε να εξαχθούν αξιόπιστα συμπεράσματα για την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της μεθόδου

150 150Περιλήψεις P29 ΔΙΑΣΚΛΗΡΙΚΗ ΦΩΤΟΔΥΝΑΜΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΑΚΤΙΝΩΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΛΦΙΚΩΝ ΚΟΝΙΚΛΩΝ ΜΕ ΧΡΗΣΗ LED ΚΑΙ ΒΕΡΤΕΠΟΡΦΙΝΗΣ Κ. Σεληνιωτάκης 1, Λ. Ιωαννίδη 1, Π. Χατζάκης 2, Ε. Ναουμίδη 2, Α. Σταυρακάκης 1, Μ. Τσιλιμπάρης 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου Κρήτης 2 Ινστιτούτο Οπτικής και Όρασης, Ιατρική Σχολή, Πανεπιστήμιο Κρήτης Σκοπός: Η μελέτη της επίδρασης διασκληρικής φωτοδυναμικής κυκλοκαταστροφής, με χρήση φορητής συσκευής LED και βερτεπορφίνης, σε αλφικούς κονίκλους. Υλικά-Μέθοδοι: Για τον σκοπό της μελέτης, διενεργήθηκε διασκληρική φωτοδυναμική κυκλοκαταστροφή με χρήση συσκευής LED μήκους κύματος (λ=689nm), την οποία σχεδίασε και υλοποίησε το Εργαστήριο Οπτικής και Όρασης του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε 2 αλφικούς κόνικλους 2. 5 kg. Προκειμένου να μελετηθεί η θερμική επίδραση της συσκευής, αρχικά εφαρμόσθηκε πιεστικά 1mm από το σκληροκερατοειδές όριο (ΣΚΟ) αριστερών οφθαλμών των 2 πειραματόζωων για 3 min. Ακολούθησε η ενδοφλέβια χορήγηση βερτεπορφίνης 1mg/kg και έπειτα από χρονικό διάστημα 1 min πραγματοποιήθηκε η ίδια διαδικασία εφαρμογής της συσκευής στους δεξιούς οφθαλμούς των πειραματόζωων. Σε όλες τις περιπτώσεις η διασκληρική φωτοδυναμική κυκλοκαταστροφή πραγματοποιήθηκε στην 12η ώρα, διήρκεσε 3 min, ενώ η περιοχή σημάνθηκε στο κέντρο της με ράμμα στον επιπεφυκότα. Έπειτα από 24 ώρες πραγματοποιήθηκε θανάτωση των κoνίκλων, εξόρυξη των οφθαλμών και τοποθέτηση σε διάλυμα γλουταραλδεΰδης. Ακολούθησε, τεμαχισμός των οφθαλμών κατά τον ισημερινό, αφαίρεση του κρυσταλλοειδούς φακού και του υαλοειδούς σώματος, μακροσκοπική εξέταση του ακτινωτού σώματος. Αποτελέσματα: Κατόπιν της διασκληρικής φωτοδυναμικής κυκλοκαταστροφής παρατηρήθηκε ήπια χύμωση επιπεφυκότα εντονότερη στους δεξιούς οφθαλμούς, ενώ η μακροσκοπική εξέταση του ακτινωτού σώματος ανέδειξε ήπια επίδραση της φωτοδυναμικής θεραπείας στο ακτινωτό σώμα των αντίστοιχων οφθαλμών. Συμπεράσματα: Η διασκληρική φωτοδυναμική θεραπεία με χρήση της συγκεκριμένης συσκευής LED και βερτεπορφίνης δεν μπόρεσε να επιτύχει το επιθυμητό εστιακό αποτέλεσμα στην περιοχή του ακτινωτού σώματος που εφαρμόσθηκε.

151 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P30 RESPONSE OF RETINAL SENSITIVITY TO INTRAVITREAL ANTI- ANGIOGENIC BEVACIZUMAB AND TRIAMCINOLONE ACETONIDE FOR PATIENTS WITH DIABETIC MACULAR EDEMA OVER ONE YEAR Georgios Mylonas 1, Aikaterini Mani 2, Kriechbaum Katharina 1, Ursula Schmidt-Erfurth 1 1 Department of Ophthalmology, Medical University of Vienna, MUV, Austria 2 1st Ophthalmology Department, National & Kapodistrian University of Athens Purpose: The aim of this study was to evaluate and compare microperimetry changes in patients with clinically significant macular edema (DME) secondary to diabetes mellitus, following intravitreal injections of Bevacizumab (Avastin) or Triamcinolone (Volon A) during a follow-up period of one year after treatment. Methods: 30 patients with clinically significant macular edema, randomized into two equal groups. One group (15 subjects) initially received three intravitreal injections of 2. 5 mg Bevacizumab at 1-month intervals. The other group (15 subjects) received a single injection of 8 mg Triamcinolone, followed by two sham interventions at monthly intervals. Best corrected visual acuity (BCVA) was measured and morphologic parameters included central subfield retinal thickness (CSRT) as measured by spectral domain optical coherence tomography (OCT). Macular function was documented by microperimetry (Nidek, MP1 Microperimeter) at baseline, 3, 6, 9 months and at the last visit of each patient. Results: Mean differential light threshold improved under therapy from (± 3. 8) db in Bevacizumab group and 8. 0 (± 3. 3) db in Triamcinolon group at baseline improved to (±4. 3) db and 9. 7 (±4. 4) db at 12months follow up visit, respectively. The BCVA score increased at the last visit in Bevacizumab group compared with baseline but decreased in Triamcinolon group. However, CSRT decreased significant in both groups compered to baseline. Conclusion: In addition to anatomical restoration intravitreal Bevacizumab and Triamcinolone injection also improved the central macular function in patients with acute DME. In our clinical study, Bevacizumab was superior throughout the one-year observation period

152 152Περιλήψεις P31 THICKENING OF THE CHOROID IN CHILDREN WITH TYPE 1 DIABETES MELLITUS AND NO DIABETIC RETINOPATHY Nikolaos Lathouris, Athina Mouteveli, Thomas Stergiopoulos, Christina Antoniadou, Stavros Gerovasileiou, Evangelia Papavasileiou Vitreoretinal Service, St Demetrios Hospital of Thessaloniki, Greece Purpose: The aim of this study was to determine the effect of DM duration on retina and choroid thickness in children with T1DM. Methods: Children (aged 6-18 years) with type 1 diabetes and no DR and age-matched controls were examined using Topcon SD-OCT. For the analysis, the central as well average choroid and retinal thickness measurements were used. The study included 121 diabetic children and 32 controls. The study group was divided into 3 subgroups depending on DM duration Group 1: less than 5 years (n=52), Group 2: 5-10 years (n=39), Group 3: more than 10 years (n=30). Results: The central choroid thickness increased from μm (SD 61. 7μm) in the control group to μm (SD 70. 1μm) in Group 1, μm (SD 64. 3μm) in Group 2 and μm (SD 66. 0μm) in Group 3. Statistically, the mean central choroid thickness in diabetic children in Group 3 was significantly thicker than in Group 1 (p= ), Group 2 (p= ) and in the control group (p= ). The average choroid thickness increased from μm (SD 51. 1μm) in the control group, to μm (SD 62. 5μm) in Group 1, μm (SD 56. 7μm) in Group 2 and μm (SD 58. 3μm) in Group 3. The average choroid thickness in patients in Group 3 was also, significantly greater than in Group 1 (p= ), Group 2 (p= ) the control group (p< ). The choroid to retina thickness ratio was lowest in the control group, (SD 0. 17) and highest in Group 3, (SD 0. 2). The choroid to retina thickness ratio in Group 3 was significantly different from all the remaining groups, with p= , p= and p= for Group 1, Group 2 and the control group, respectively. Conclusions: To the best of our knowledge, this is the first study to report the increased thickness of choroid in children with diabetes mellitus.

153 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P32 PHARMACOKINETICS OF INTRAVITREAL FLURBIPROFEN IN RATS WITH CHIRAL AND NON-CHIRAL ANALYSIS Pavlina Tsoka 1,2, Manolis N. Tzatzarakis 3, Eva I. Iatrou 3, Miltiadis K. Tsilimbaris 1,2 1 Laboratory of Optics and Vision, University of Crete Medical School, Heraklion, Greece 2 Department of Ophthalmology, University Hospital, Heraklion, Greece 3 Laboratory of Toxicology, University of Crete Medical School, Heraklion, Greece Purpose: Intravitreal delivery of non-steroidal anti-inflammatory (NSAID) drugs remains problematic due to their short half-life in the vitreous. Further understanding of their intraocular pharmacokinetics could be particularly beneficial for many retinopathies that have an inflammatory component. Flurbiprofen, a widely used NSAID, is pharmaceutically available as a racemate. Racemates are consisted of an equimolar mixture of two enantiomers, which have the same chemical structure; however, they exhibit significant biological differences. The purpose of this study was to evaluate the pharmacokinetics of flurbiprofen, administered intravitreally in rats, with chiral and non-chiral analysis. Materials and Methods: Flurbiprofen (10 μg) was administered intravitreally in Sprague-Dawley rats and animals were euthanized 0, 1, 24 and 168 hours post injection. Vitreous sampling was achieved through the optic nerve. Due to technical difficulties to isolate vitreous from the rat, the analysis was also performed in whole-eye samples. Both vitreous and homogenized whole-eye samples were analyzed through chiral and non-chiral columns of LC-MS. Results: Flurbiprofen was detected in the vitreous samples in a maximum concentration of 75, 23 μg/ml (0 hours) with an immense clearance of 88% 1-hour post injection and a 92. 6% recovery. In whole-eye samples, maximum concentration was 32, 4 μg/gr (0 hours) while it was significantly reduced to 4, 5 μg/gr 1-hour post injection and 0, 5 μg/gr at 24 hours (it was below detection at 168 hours) with an 88, 3% recovery. In whole-eye samples, half-life of flurbiprofen was 80 minutes with an elimination constant rate (Ke) of 0, 87. Chiral analysis at 0 hours, detected one isomer in a maximum concentration of 17, 10 μg/gr and the other one at a maximum concentration of 17, 78 μg/gr. Both enantiomers concentration was 34, 88 μg/gr following the maximum concentration at 0 hours with non-chiral analysis. Furthermore, the enantiomers had the same bioavailability and clearance with a half-life of 82 minutes and Ke of 0, 84. Conclusions: Chiral separation and analysis of flurbiprofen s racemic mixture revealed that both enantiomers are detected in the eye after intravitreal administration in rats and have almost identical pharmacokinetic profiles. Moreover, they both have the same short half-life, which is significantly shorter than it has been previously reported in other species

154 154Περιλήψεις P33 DEVELOPMENT OF IN VITRO MODELS FOR STUDYING MURAL CELL- ENDOTHELIAL CELL INTERACTIONS Maria Markou 1,2, Dimitrios Kouroupis 1, Athina Kyrkou 1, Fotis Badounas 3, Carol Murphy 1, Theodoros Fotsis 1,2, Eleni Bagli 1,4 1 Division of Biomedical Research, Institute of Molecular Biology and Biotechnology-FORTH, Ioannina, Greece 2 Laboratory of Biological Chemistry, Medical School, University of Ioannina, Ioannina, Greece 3 Department of Immunology, Inflammation Group, Transgenic Technology Laboratory, Hellenic Pasteur Institute 4 University Eye clinic of Ioannina Purpose: To develop in vitro models to investigate the interactions between mural cells (MCs) and endothelial cells (ECs) in normal and pathologic conditions. Materials and Methods: We developed a simple and efficient strategy to induce the differentiation of human Pluripotent stem cells-hpscs to defined MC populations by low serum conditions in vitro. Cells were extensively characterized concerning their phenotype (expression of specific protein markers) and function. We then generated 3D vascular units-vus (spheroids), consisting of 1000 cells (hecs and hpscs-mcs) using a methylcellulose-based (MC) hydrogel system. 2D and 3D spheroidal hpsc-mcs/hecs co-cultures (VUs) were extensively characterized regarding cell phenotype and cell-cell interactions using immunofluorescence and electron microscopy. Furthermore VUs were tested for their ability to form a 3D capillary network in vitro as well as in vivo. Results: hpsc-mcs were phenotypically and functionally stable, they could stabilize vessel formation, interact with ECs and inhibit vessel network regression, when co-cultured in 2D with hecs in vitro. Furthermore, 3D VUs were characterized by a MC core interacting with an outer hec layer, representing the physiological assembly of a normal blood vessel. Finally VUs led to sprouting of capillary-like structures in vitro and to rapid generation of a complex functional vascular network in vivo. Conclusions: Alteration of the interactions between ECs and MCs is crucial for the development of diabetic retinopathy. Limitations regarding availability of MCs has been an obstacle to elucidate MCs-ECs relationship in normal and pathologic conditions. We developed a robust method for the generation of defined hmcs phenotypes from hpscs and furthermore we established 2D and 3D co-cultures of hpsc-mcs/hecs, which can serve as models for studying their interactions. This approach could be a significant step forward in understanding the pathophysiology of diabetic retinopathy.

155 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P34 ANATOMICAL AND FUNCTIONAL OUTCOME OF PARS PLANA VITRECTOMY AND SUBRETINAL RECOMBINANT TISSUE PLASMINOGEN ACTIVATOR FOR A MACULAR SUB-PIGMENT EPITHELIAL HAEMORRHAGE Konstantinos Fotis, MD, MSc, FEBOphth 1 ; Raquel Garcia-Cabrera,, MD, FEBOphth 2 ; Ohn, Mya 3 ; Chandra, Aman BSc (Hons), MBBS, MRCSEd, FRCOphth, PhD, MFSTEd 3,4 1 Western Eye Hospital, Imperial College Healthcare NHS Trust, London, UK. 2 Sheffield Teaching Hospitals NHS Foundation Trust, Sheffield, UK. 3 Ophthalmology Department, Southend University Hospital NHS Foundation Trust, Westcliff-on-Sea, UK. 4 Vision and Eye Research Unit, Anglia Ruskin University, Cambridge Campus, Young Street, Cambridge, CB12 LZ, UK. Background/Aims: Case report showing that pars plana vitrectomy (PPV) with subretinal recombinant tissue Plasminogen Activator (rtpa) injection and gas tamponade has a strong functional and anatomical effect on subneuroretinal haemorrhage (SRH) and combined SRH and sub-pigment epithelial haemorrhage (SPH). Case presentation: An 88year old female patient, with a previous history of bilateral neovascular AMD treated with bilateral intravitreal injections of aflibercept, presented with a 4 day history of reduction of right vision. Right visual acuity was logmar. Clinical and OCT examination demonstrated a sub-macular haemorrhage with combined SRH and SPH components. She underwent pneumatic displacement, with intravitreal rtpa (50mcg/0, 1ml) and 0, 4ml of 100% sulphur hexafluoride (SF6) gas. This displaced the SRH and resulted in visual acuity improvement to logmar five days later. The SPH unfortunately persisted. Further treatment was decided, and she underwent 23G pars plana vitrectomy, subretinal rtpa (40mcg/0, 4ml), and 25% SF6. This resulted in reduction of the SPH, with visual acuity improvement to logmar one week post operatively. Conclusions: We can only hypothesise as to the effect of treatment to the SPH, as there are no signs that the haemorrhage was displaced, and the rtpa is still injected above the RPE. Diffusion of the medication through the RPE and absorption of the fibrinolysis products by the choroidal circulation seems to be a possible explanation. Alternatively, the observed anatomical and functional improvement could also have occurred after our first therapeutic intervention, or even as part of the natural history of the condition. Finally, the role of time from presentation to treatment also mustn t be understated in our favourable outcome

156 156Περιλήψεις P35 POSTERS 1 Γενικά /Παίδο/ Στραβισμός Πέμπτη 6 Ιουνίου :15-14:00 ΛΕΥΚΟΚΟΡΙΑ ΣΕ ΒΡΕΦΟΣ: ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΟΥ ΡΕΤΙΝΟΒΛΑΣΤΩΜΑΤΟΣ Φ. Ξάνθου, Ε. Παπαγεωργίου, Μ. Κοτούλα, Β. Βασιλείου, Σ. Ανδρούδη, Ε. Τσιρώνη Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας Σκοπός: Να παρουσιάσουμε την περίπτωση άρρενος βρέφους ηλικίας 4 μηνών που προσήλθε για επείγουσα εκτίμηση λευκοκορίας ΔΟ. Παρουσίαση Περιστατικού: Το άρρεν βρέφος προσήλθε για εκτίμηση λευκοκορίας, την οποία παρατήρησαν οι γονείς. Πραγματοποιήθηκαν βυθοσκόπηση, υπερηχογραφία και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου-κόγχων με σκιαγραφικό. Ο ΔΟ είχε αντίληψη φωτός, ενώ ο ΑΟ είχε κεντρική σταθερή προσήλωση, και υπήρχε διαλείπουσα εσωτροπία ΔΟ. Στη βυθοσκόπηση διαπιστώθηκε λευκωπή προεξέχουσα μάζα του ΔΟ, επί της οποίας υπήρχε εκτεταμένη αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, στο μεγαλύτερο μέρος του οπισθίου πόλου που συμπεριλάμβανε και την οπτική θηλή. Στο B-scan υπήρχε υπερηχογενής μάζα 5x8 mm με διάσπαρτες εστίες επασβέστωσης. Η MRI έδειξε συμπαγή μάζα ΔΟ, και μικρότερη μάζα στον περιφερικό αμφιβληστροειδη του ΑΟ, συμβατές με αμφοτερόπλευρο ρετινοβλάστωμα. Το βρέφος παραπέμπφθηκε για οσφυονωτιαία παρακέντηση και περαιτέρω θεραπεία. Συμπέρασμα: Η λευκοκορία στα βρέφη μπορεί να υποκρύπτει απειλητικές για τη ζωή νόσους, γι αυτό και επιβάλλεται η επείγουσα οφθαλμολογική εκτίμηση, αν είναι δυνατόν και την ίδια ημέρα.

157 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P36 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΛΕΦΑΡΟΚΕΡΑΤΟΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΣ Πάνος Γ. Δημητρακόπουλος Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Πύργος Ηλείας Σκοπός: Η ανάδειξη ενδιαφέροντος περιστατικού με έμφαση στη σημασία της βασικής παιδοφθαλμολογικής εξέτασης. Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσίαση μέσω αναρτημένης ανακοίνωσης, περιέχουσας ακριβές ιστορικό, λεπτομερή περιγραφή της εξέτασης και του ιατρικού χειρισμού, συνοδευόμενη από ανάλογο φωτογραφικό υλικό και ανάλυση ευρημάτων εκ των βοηθημάτων διάγνωσης. Νεαρός ασθενής με καλή υγεία, άνευ προϋπάρχουσας αγωγής, παρουσίασε βλεφαρόπτωση, θόλωση όρασης, φωτοφοβία, ιδιαίτερη επιπεφυκοτική χροιά με θυλακιώδη αντίδραση κι αλλαγή στο «χρώμα» του οφθαλμού. Το οπτικό υπέρηχο κερατοειδούς υπέδειξε στρωματική θόλωση και διαταραχή της δακρυικής στοιβάδος. Η κατάσταση αντιμετωπίστηκε διαδοχικά & συνδυαστικά με τοπικά αντιφλεγμονώδη, κορτικοστεροειδή & ανοσοκατασταλτικά καθώς και με συστηματική αντιβιοτική αγωγή αζιθρομυκίνης. Περίπου 18 μήνες μετά τη διάγνωση και μετά σχετική επιτυχία αλλά και υποτροπές, διεκόπησαν όλα πλην τεχνητών δακρύων κι ακολουθήθηκε διαιτητική αγωγή με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Συμπέρασμα: Συζητείται η συνεισφορά της βασικής κλινικής εξέτασης και της συνεννόησης με το περιβάλλον των νεαρών ασθενών στο ζήτημα της χρονιότητος ιδιαίτερων παιδικών νοσημάτων. Βιβλιογραφία: 1. Systemic treatment for blepharokeratoconjunctivitis in children.. O Gallagher M, Banteka M, Bunce C, Larkin F, Tuft S, Dahlmann-Noor A

158 158Περιλήψεις P37 Ο JOHN VETCH, ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ A PRACTICAL TREATISE ON THE DISEASES OF THE EYE ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΠΙΔΗΜΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΧΩΜΑΤΟΣ Ή ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗΣ ΟΦΘΑΛΜΙΑΣ Γεώργιος Μπαλανίκας 1,2, Χριστίνα Γεωργιάδου 1, Παναγιώτης Αγελαδαράκης 1, Δημήτρης Πειρόνδης 1, Στέφανος Μαλούτας 1, Δημήτρης Χριστοδούλου 2 1 Α Οφθαλμολογική κλινική, Νοσ. ΑΧΕΠΑ, ΑΠΘ 2 Εργαστήριο Ιστορίας της Ιατρικής, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ Σκοπός: Ο John Vetch ( ) υπήρξε διάσημος Βρετανός ιατρός, με βαθειά γνώση των οφθαλμικών νοσημάτων καθώς και ικανός χειρουργός. Στη παρουσίαση αυτή παρατίθενται στοιχεία από το έργο του A Practical Treatise on the Diseases of the Eye η συμβολή του στη διάγνωση και καταπολέμηση του τραχώματος και γενικά η προσφορά του σε όλα τα πεδία της Οφθαλμολογίας. Επίσης δίδονται στοιχεία από τη ζωή του. Μέθοδοι:Το 1807 δημοσιεύτηκε το έργο του: An Account of the Ophthalmia Which Has Appeared in England Since the Return of the British Army from Egypt. Το 1820 δημοσιεύτηκε η τελική έκδοση του: A Practical Treatise on the Diseases of the Eye. Οι εργασίες αυτές είναι αφιερωμένες κυρίως στο τράχωμα (conjunctival inflammation) και η σημειολογία του καθιέρωσε τον John Vetch ως τον επιστήμονα που έδωσε την πληρέστερη περιγραφή της νόσου. Αποτελέσματα: Ο John Vetch υπήρξε στρατιωτικός χειρουργός και μετά την αποφοίτησή του συνόδευσε τον Αγγλικό στρατό στην εκστρατεία εναντίον του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο ως Επίκουρος Χειρουργός. Ο Vetch κατέγραψε τις παρατηρήσεις του και τα συμπτώματα της πορείας της στρατιωτικής οφθαλμίας και το πιο σημαντικό προσδιόρισε την επιδημιολογία της νόσου, υποστηρίζοντας ότι όπου διέρχονταν τα στρατεύματα εμφανιζόταν η ασθένεια. Συμπέρασμα: Το έργο αυτό είναι μια επιτομή των Οφθαλμιών κυρίως της στρατιωτικής οφθαλμίας και ο Vetch έδωσε την πιο ακριβή περιγραφή και ορισμό της νόσου. Ο Vetch κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας κατέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις εκδηλώσεις και τα συμπτώματα της ασθένειας καθώς και την επιδημιολογία της, υποθέτοντας επίσης και τον τρόπο μετάδοσης.

159 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P38 O BENJAMIN TRAVERS ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ A SYNOPSIS OF THE DISEASES OF THE EYE, AND THEIR TREATMENT Γεώργιος Μπαλανίκας 1,2, Χριστίνα Γεωργιάδου 1, Δημήτρης Πειρονίδης 1, Κων/νος Μπάκας 1, Δημήτρης Νάνας 1, Σάββας Διάφας 1,, Στέφανος Μαλούτας 1, Δημήτρης Χριστοδούλου 2 1 Α Οφθαλμολογική κλινική, Νοσ. ΑΧΕΠΑ, ΑΠΘ 2 Εργαστήριο Ιστορίας της Ιατρικής, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ Σκοπός: O Benjamin Travers ( ) υπήρξε ένας από τους πρώτους χειρουργούς που αφιέρωσε ένα μεγάλο μέρος από την επαγγελματική του διαδρομή στη θεραπεία και τη μελέτη των οφθαλμικών παθήσεων. Κυρίως στη δράση του αυτή οφείλεται η αναγνώριση της Οφθαλμολογίας ως μιας από τις σημαντικότερες χειρουργικές υποειδικότητες στη Μεγάλη Βρετανία. Ο Travers συνέβαλε στην καθιέρωση του Moorfields Eye Hospital ως κορυφαίου κέντρου για την αντιμετώπιση των οφθαλμικών παθήσεων και ως του κύριου εκπαιδευτικού ιδρύματος για την οφθαλμολογία στον Αγγλόφωνο κόσμο. Το ίδρυμα αυτό αποτέλεσε μοντέλο για την ίδρυση του New York Eye and Ear Infirmary και του Massachusetts Eye and Ear Infirmary. Η σημαντικότερη συμβολή του στη βιβλιογραφία ήταν το σύγγραμμα A Synopsis of the Diseases of the Eye που παρουσιάζεται στην εργασία αυτή μαζί με στοιχεία από τη ζωή και το έργο του. Υλικό-Μέθοδος: Το ίδιο το έργο A Synopsis of the Diseases of the Eye and their treatment.. αποτελεί την σημαντικότερη πηγή πληροφοριών και καταγραφής των απόψεων του συγγραφέα και της αποτύπωσης της εικόνας της Οφθαλμολογίας στην απαρχή της, ως αυτόνομης οντότητας στην Ιατρική Επιστήμη. Το έργο αυτό εκδόθηκε το 1820 και θεωρείται ορόσημο για την Οφθαλμολογία και για την αξία του ως εκπαιδευτικού συγγράμματος με εντυπωσιακή επιστημονική πληρότητα. Αποτελέσματα: Το σύγγραμμα αποτελείται από 420 σελίδες με εικόνες κατανεμημένες σε επτά πίνακες. Στα κεφάλαια του βιβλίου περιγράφονται η ανατομία του οφθαλμού (πρώτο μέρος), παθήσεις των μεμβρανών (επιπεφυκότα, κερατοειδούς σκληρού, χοριοειδούς, ίριδας και αμφιβληστροειδούς), παθήσεις των υγρών (υδατοειδούς, υαλοειδούς και κρυσταλλοειδούς), παθήσεις του κόγχου και του προσώπου (δεύτερο μέρος). Στο τρίτο μέρος του έργου περιγράφεται η αντιμετώπισή τους, είτε συντηρητική είτε χειρουργική (καταρράκτης και ιριδοπλαστική). Στο τέταρτο μέρος περιγράφονται παθήσεις των εξαρτημάτων (βλέφαρα, δακρυϊκή οδός) και οι επεξηγήσεις των εικόνων. Συμπέρασμα: Ο Benjamin Travers υπήρξε πρωτοπόρος χειρουργός οφθαλμίατρος συμβάλλοντας στη καθιέρωση της Οφθαλμολογίας ως ξεχωριστής χειρουργικής ειδικότητας. Συνέβαλε επίσης στην ίδρυση του περίφημου Moorfields Eye Hospital και στην εκπαίδευση των νέων οφθαλμιάτρων με το σύγγραμμά του που παρουσιάζεται στην εργασία αυτή

160 160Περιλήψεις P39 GEORGE LAWSON ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ INJURIES OF THE EYE, ORBIT, AND EYELIDS, Η ΠΡΩΤH ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗΝ ΟΦΘΑΛΜΙΚΗ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΛΟΓΙΑ Γεώργιος Μπαλανίκας 1,2, Χριστίνα Γεωργιάδου 1, Γεώργιος Αθανασόπουλος 1, Δημήτρης Πειρονίδης 1, Βασίλης Καραμπατάκης 2, Δημήτρης Χριστοδούλου 3 1 Α Οφθαλμολογική κλινική, Νοσ. ΑΧΕΠΑ, ΑΠΘ 2 Εργαστήριο Πειραματικής Οφθαλμολογίας, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ 3 Εργαστήριο Ιστορίας της Ιατρικής, Ιατρική Σχολή, ΑΠΘ Σκοπός: Ο George Lawson( ) ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκε με την οφθαλμική τραυματολογία. Το σύγγραμμά του Injuries of the Eye, Orbit, and Eyelids:Their Immediate and Remote Effects εκδόθηκε το 1867 και αποτέλεσε το έναυσμα για την ενασχόληση με ένα πεδίο της οφθαλμοχειρουργικής στο οποίο οι σύγχρονοί του απέφευγαν να εισέλθουν. Ο Lawson, ένας οξυδερκής παρατηρητής, αυθεντικός διανοητής και διάσημος κλινικός και χειρουργός κατά τον Hirschberg, που σημειώνει: Είναι μια ακριβής και συμπαγής επιτομή που παρουσιάζει όχι μόνο τις εμπειρίες του συγγραφέα, αλλά και των συναδέλφων του στο Moorfields. Είναι φανερή η επήρεια που άσκησε η έκδοση αυτής της πραγματείας στην οφθαλμολογική κοινότητα που αποδέχθηκαν όλοι την αναγκαιότητα και την σημασία της. Υλικό και Μέθοδος: Το αυθεντικό έργο του Lawson αποτελεί την κύρια πηγή για την παρούσα εργασία, καθώς και στοιχεία από τον βίο του. Χρησιμοποιείται η έκδοση του 1869 με τις 430 σελίδες του που περιέχει 11 κεφάλαια και ένα παράρτημα με επεξηγήσεις και ευρετήριο. Επίσης μέσα στο κείμενο υπάρχουν πολλές εικόνες που λειτουργούν επικουρικά στη κατανόηση των περιγραφών των καταστάσεων καθώς και των τεχνικών και των χειρουργικών μεθόδων, όπως και των εργαλείων, που χρησιμοποιούνται. Αποτελέσματα: Το έργο του Lawson περιλαμβάνει τραύματα του βολβού, ξένα σώματα και εκφυλιστικές μεταβολές σε οφθαλμούς ήδη κατεστραμμένους. Περιγράφει περιστατικά για κάθε αίτιο, τον παθολογικό μηχανισμό και την συστηματική αντιμετώπιση πριν αλλά και όταν εμφανισθεί συμπαθητική οφθαλμία στην οποία αφιερώνει ένα μεγάλο μέρος της εργασίας του. Επίσης περιγράφει την εφαρμογή τοπικής αγωγής με ατροπίνη για να σπάσει τις συνέχειες. Μεταξύ των θεμάτων που ασχολείται είναι τα επιπολής τραύματα του βολβού, εγκαύματα, διατιτραίνοντα τραύματα, τραυματικό καταρράκτη, ξένα σώματα, ενδουαλοειδικές αιμορραγίες, τραύματα του οφθαλμού από πυροβόλα όπλα, τραύματα του κόγχου και των βλεφάρων κ. ά. Συμπέρασμα: Ο George Lawson έδωσε στην οφθαλμική χειρουργική κοινότητα ένα εξαίρετο, συνοπτικό και ευχάριστο στη μελέτη σύγγραμμα που άνοιξε το δρόμο για την πιο ενεργή ενασχόληση των οφθαλμιάτρων με τα οφθαλμικά τραύματα. Οι 52 ξυλογραφίες που περιέχει έχουν σημαντική αξία για την περαιτέρω κατανόηση του κειμένου, και των μεθόδων του χειρουργού. Τα στοιχεία αυτά κατέστησαν το έργο του Lawson πρωτοποριακό και απολύτως χρήσιμο στο δύσκολο αυτό πεδίο της Οφθαλμολογίας.

161 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P40 ΜΕΤΑΒΟΛΙΚΕΣ ΝΟΣΟΙ ΚΑΙ ΟΦΘΑΛΜΟΣ Θεμιστοκλής Γιαλελής 1, Κλεόνικος Τσακίρης 2, Αικατερίνη Μουζάκα 3 1 ΕΔΙΠ του ΠΑΔΑ(Αθήνα) στο τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας MSc, PhD cand 2 οφθαλμίατρος, MSc, FEBO, Royal Devon and Exeter Hospital, West of England Eye Unit 3 Οπτικός Οπτομέτρης ΤΕΙ Αθήνας, MSc Ιατρικής σχολής ΔΠΘ Σκοπός: της συγκεκριμένης εργασίας είναι η βιβλιογραφική ανασκόπηση των κυριότερων μεταβολικών ασθενειών, καθώς και η μελέτη των επιδράσεων τους. Υλικά Μέθοδος Οι εν λόγω μεταβολικές ασθένειες είναι έμφυτα σφάλματα του μεταβολισμού που προκαλούν συστηματικές παρενέργειες. Εκτός από τον σακχαρώδη διαβήτη, οι κύριες κατηγορίες μεταβολικών ασθενειών που επηρεάζουν την οφθαλμική υγεία είναι η γαγγλιοσίδωση, η σφιγγολιπίδωση, η βλενοπολυσακχαρίδωση, ο αλβινισμός, η ομοκυστενουρία και η γαλακτοσαιμία. Λόγω του γεγονότος ότι αυτές οι ασθένειες οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες, οι εκδηλώσεις τους - συστηματικές και οφθαλμικές - συνήθως εμφανίζονται σε πολύ νεαρή ηλικία. Οι προαναφερθείσες μεταβολικές ασθένειες - και άλλες που δεν αναφέρθηκαν λόγω σπανιότητας - παρουσιάζουν ένα πλήθος οφθαλμικών συμπτωμάτων. Η αναγνώριση αυτών των συμπτωμάτων είναι κομβικής σημασίας στη παιδική ηλικία απο τον οφθαλμίατρο, όχι μόνο σε σχέση με την όραση του παιδιού, και την εξέλιξή της αλλά και σε σχέση με τη γενική θεραπεία και τη συνεργασία με άλλους ειδικούς. Αποτελέσματα: οι ασθένειες οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες και οι εκδηλώσεις τους συστηματικές και οφθαλμικές συνήθως εμφανίζονται σε πολύ νεαρή ηλικία. Παρουσιάζουν μια ποικιλομορφία οφθαλμικών συμπτωμάτων. Συμπεράσματα: οι μεταβολικές ασθένειες διακρίνονται για την πολλαπλότητά τους αλλά και την πολλαπλότητα των οφθαλμικών συμπτωμάτων τους. Τα συμπτώματα αυτά είναι σχετικά όχι μόνο με την κάθε αυτού υγεία του οφθαλμού αλλά συνδέονται αναπόσπαστα και με τη γενικότερη υγεία του ασθενούς. Λέξεις-κλειδιά: Γαγγλιοσίδωση, αλβινισμός, βλεννοπολυσακχαρίδωση, σφιγγολιπίδωση, ομοκυστεϊνη, γαλακτοζαιμία Βιβλιογραφία: 01. Hussain, Abrar, et al. The adult polyglucosan body disease mutation GBE1 c. 1076A> C occurs at high frequency in persons of Ashkenazi Jewish background. Biochemical and biophysical research communications (2012): Natowicz MR, Prence EM. Heterozygote screening for Tay-Sachs disease: past successes and future challenges. Current opinion in pediatrics Dec 1;8(6): Myerowitz, R; Costigan, F C (15 December 1988). The major defect in Ashkenazi Jews with Tay Sachs disease is an insertion in the gene for the alpha-chain of beta-hexosaminidase. Journal of Biological Chemistry 263 (35):

162 162Περιλήψεις P41 ΣΥΝΔΡΟΜΟ MÖBIUS Θεμιστοκλής Γιαλελής 1, Κλεόνικος Τσακίρης 2, Αικατερίνη Μουζάκα 3 1 ΕΔΙΠ του ΠΑΔΑ(Αθήνα) στο τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας MSc, PhD cand 2 οφθαλμίατρος, MSc, FEBO, Royal Devon and Exeter Hospital, West of England Eye Unit 3 Οπτικός Οπτομέτρης ΤΕΙ Αθήνας, MSc Ιατρικής σχολής ΔΠΘ Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η βιβλιογραφική μελέτη σχετικά με μια σπάνια εκ γενετής πάθηση το σύνδρομο Möbius. Αιτιολογία, και πιθανές συσχετίσεις με την πρώιμη ενδομήτρια ζωή. Χαρακτηριστικά του συνδρόμου και θεραπευτικές μέθοδοι. Υλικά Μέθοδος: Το σύνδρομο Möbius είναι μια σπάνια εκ γενετής πάθηση που χαρακτηρίζεται από στραβισμό, λαγόφθαλμο, νευροαναπτυξιακές διαταραχές, αυτισμό και μερικές φορές ανωμαλίες των άκρων και θώρακα. Η νόσος χαρακτηρίζεται από νευρολογικά ελλείμματα και πάρεση πολλών κρανιακών νεύρων του εγκεφαλικού στελέχους, με διαφορετική σοβαρότητα κάθε φορά. Τα κύρια νεύρα που επηρεάζονται είναι το έκτο (CN VI) και το έβδομο (CN VII), τα οποία οδηγούν σε ανώμαλη ενατένιση και προσωπείο σαν μάσκα. Τα βρέφη που υποφέρουν, αναφέρονται ως ανίκανα να θηλάσουν και να χαμογελάσουν. Φάρμακα έχουν συσχετιστεί με την εμφάνιση του συνδρόμου, όπως η κατάχρηση κοκαΐνης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της μισοπροστόλης (παράγοντα άμβλωσης δημοφιλή στη Λατινική Αμερική) νωρίς κατά την κύηση και έχουν συνδεθεί με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης της νόσου, πιθανότατα λόγο των αγγείοενεργών αποτελεσμάτων τους. Τέλος, η γνωστή θαλιδομίδη έχει βρεθεί υπεύθυνη κατά το παρελθόν. Πολλοί χειρουργοί οφθαλμίατροι απέχουν από μια χειρουργική θεραπεία, αλλά η οπίσθια μετάθεση των έσω ορθών μυών ύφεση έχει υποστηριχθεί. Αποτελέσματα: πιθανολογείται ότι προέρχεται από μη φυσιολογική αγγείωση του στελέχους του εγκεφάλου κατά την πρώιμη ενδομήτρια ζωή και έχουν ενοχοποιηθεί πολλές μεταλλαξιογόνες ουσίες. Η αιτιολογία της νόσου πιθανολογείται ότι η προσωρινή ανώμαλη αγγείωση κατά την πρώιμη ενδομήτρια ζωή σχετίζεται με την παθογένεση της. Συμπεράσματα: πολλοί παράγοντες έχουν ενοχοποιηθεί για το συγκεκριμένο σύνδρομο. Φάρμακα όπως η θαλιδομίδη και η μισοπροστόλη έχει αποδειχθεί ότι σχετίζονται με το σύνδρομο Mobius. Δεν υπάρχει συσχέτιση με συγκεκριμένο γονίδιο. Λέξεις-κλειδιά: σύνδρομο Möbius, λαγόφθαλμο, μεταλλαξιογόνες ουσίες, θαλιδομίδη προσωπείο σαν μάσκα Βιβλιογραφία: 1 Αλέξανδρος Δαμανάκις, Στραβισμοί 2η έκδοση, Λίτσας ιατρικές εκδόσεις, Αθήνα-Ελλάδα. 2 American Academy of Ophthalmology. Pediatric Ophthalmology and Strabismus BCSC, Leo, Jack J. Kanski- Brad Bowling, Clinical Ophthalmology- A systematic approach, Seventh Edition, Elsevier, 2011.

163 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P42 ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Αναστάσιος Χελάς 1, Ευαγγελία Φραγκιαδάκη 2, Χρυσοβαλάντης Παπαθανασίου 3, Φώτιος Αναγνωστοπουλος 4 1 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος στο Γενικό Νοσοκομείο Πειραιά «ΤΖΑΝΕΙΟ» 2 Επίκουρη καθηγήτρια στο Hellenic American College, Μέλος ΣEΠ στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο 3 Διδάσκων Ιατρικών Σχολών ΕΚΠΑ & Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, Μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο 4 Καθηγητής, Τμήμα Ψυχολογίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο Σκοπός: Σκοπός της εργασίας ήταν η μέτρηση της οφθαλμολογικής κάλυψης του παιδικού πληθυσμού της Αττικής. Υλικό & Μέθοδος: Στην έρευνα συμμετείχαν 121 γονείς. Διερευνήθηκαν με χρήση ερωτηματολογίου τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του δείγματος καθώς και η συμπεριφορά οφθαλμολογικού ελέγχου μέχρι τη συμπλήρωση του τρίτου έτους της ηλικίας των παιδιών. Αποτελέσματα: Το ποσοστό των παιδιών που είχαν υποβληθεί σε τουλάχιστον έναν οφθαλμολογικό έλεγχο μέχρι τη συμπλήρωση του τρίτου έτους της ηλικίας ήταν 56, 2%. Αντιθέτως το 43. 8% των παιδιών δεν είχε υποβληθεί σε κανέναν οφθαλμολογικό έλεγχο μέχρι τη συμπλήρωση του τρίτου έτους της ηλικίας τους. Συμπεράσματα: Το ποσοστό οφθαλμολογικής κάλυψης του παιδικού πληθυσμού της Αττικής φαίνεται ότι είναι χαμηλό και δεν συμβαδίζει με τις κατευθυντήριες οδηγίες της Ελληνικής Εταιρείας Παιδοοφθαλμολογίας και Στραβισμού1, του American Association of Pediatric Ophthalmology and Strabismus2 ή του Royal College of Ophthalmologists3. Η δημιουργία προγραμμάτων αγωγής και προαγωγής υγείας αναμένεται να βελτιώσει το επίπεδο της οφθαλμολογικής κάλυψης στον παιδικό πληθυσμό. Βιβλιογραφία: λογοι που κανουν απαραιτητη την προληπτικη οφθαλμολογικη εξεταση στα παιδια, Ανακτήθηκε από hapos. gr/logoi-poy-kanoyn-aparaithththn-prolhptiki-ofthalmologiki-exetasi-sta-paidia/(τελευταία Πρόσβαση: 04/03/2019) 2. Vision Screening Recommendations, Ανακτήθηκε από org/members/guidelines/vision-screening-guidelines (Τελευταία Πρόσβαση: 04/03/2019) 3. Commissioning ophthalmic services for children, Ανακτήθηκε από rcophth. ac. uk/standards-publications-research/commissioning-inophthalmology/vision-screening-for-children/ (Τελευταία Πρόσβαση: 04/03/2019) 163

164 164Περιλήψεις P43 ΕΞΑΜΗΝΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ ΣΤΟ Γ. Ν. ΒΟΛΟΥ Αικατερίνη Ιωάννου, Αγγελάκης Μάλαμας, Στέργιος Χαλούλης Γενικό Νοσοκομείο Βόλου Αχιλλοπούλειο Σκοπός: Να προσδιοριστούν οι αιτίες προσέλευσης στο τμήμα επειγόντων περιστατικών του οφθαλμολογικού σε δευτεροβάθμια δομή υγείας όπως είναι το Γ. Ν. Βόλου. Υλικό και Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη των ασθενών που εξετάσθηκαν στο οφθαλμολογικό ΤΕΠ κατά το χρονικό διάστημα 15/01 15/ Αποτελέσματα: 1614 ασθενείς πραγματοποιήσαν 1707 επισκέψεις κατά τη διάρκεια των έξι μηνών. Η συνηθέστερη αιτία προσέλευσης ήταν επιπολής ξένο σώμα οφθαλμού (242 / %) με δεύτερη πιο συχνή αιτία τις αποπτώσεις επιθηλίου κερατοειδούς (186/ %). Επιπλέον, περίπου 10% των ασθενών διαγνώστηκαν με ιογενή επιπεφυκίτιδα. Τέλος, οι λιγότερο συχνές διαγνώσεις αφορούσαν διατιτραίνοντα τραύματα και αγγειακές αποφράξεις (2/1614 0, 12 %). Συμπεράσματα: Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η συνηθέστερη αιτία επίσκεψης σε οφθαλμολογικό ΤΕΠ ήταν ελαφριάς έως μέτριας βαρύτητας οφθαλμολογικά προβλήματα. Το γεγονός ότι η πλειονότητα αυτών σχετιζόταν με ατυχήματα στην εργασία δείχνει ότι θα μπορόυσαν να αποφευχθούν με τη χρήση ατομικών μέσων προστασίας και να μειώσουν την επιβάρυνση του συστήματος υγείας.

165 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P44 ΚΙΝΗΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΕΤΙΑ: ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2019 Κων/νος N. Σπανός 1, Μαρία-Σοφία A. Καμαράτου 2, Χρήστος Φ. Κυλάφι 3, Marina A. Denisenko 4, Στέφανος Α. Κόφφας 5, Ιωάννα Γ. Βενετσανάκη 6, Γεώργιος Β. Τσιμπράκης 7, Αλέξιος Μ. Καμαράτος 8 1 Επιμελητής Οφθαλμογίας ΚΥΚ 2 Φοιτήτρια Ιατρικής σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης 3 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 4 Αγροτικός Ιατρός ΠΠΙ Ολύμπου 5 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 6 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 7 Επιμελητής Α Ακτινοδιαγνωστικής ΚΥΚ 8 Διευθυντής Παθολογίας ΚΥΚ, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Εισαγωγή Σκοπός: Η Κάρπαθος είναι το νοτιότερο νησί της δωδεκανήσου στα σύνορα της Ελλαδας. Βρίσκεται ανάμεσα στην Κρήτη και τη Ροδο, απέχει από τη Ρόδο 85 νμ, από την Κρήτη 86 νμ και από τον Πειραιά 242 νμ. Υπάρχει μόνο Κέντρο Υγείας στην πρωτεύσουσα του νησιού τα Πηγάδια. Κατά το διάστημα Ιανουάριος 17 Ιανουάριος 19 εξετάσθηκαν στο Οφθαλμολογικό Ιατρείο του Κέντρου Υγείας Καρπάθου 2967 ασθενείς (1423 το πρώτο έτος και 1544 το δεύτερο). Από αυτούς 1486 ήταν άντρες (50. 08%) και 1481 (49. 92%) ήταν γυναίκες. Το ποσοστό των ασθενών που είχαν οφθαλμολογική πάθηση ήταν 72, 9% των εξετασθέντων Υλικό και μέθοδοι: Για την Οφθαλμολογική εξέταση των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν τα εξής οφθαλμολογικά όργανα: Σχισμοειδής λυχνία μάρκας Huvitz, τονόμετρο μάρκας Haag-streit, διαθλασίμετρο μάρκας Nikon και διορθωτικοί φακοί. Για τις ανωτέρω παθήσεις εδόθησαν οι κατάλληλες ιατρικές οδηγίες. Διεκομίσθησαν σε Οφθαλμολογική Κλινική για άμεση χειρουργική αντιμετώπιση 16 ασθενείς (11 άντρες και 5 γυναίκα). Επίσης 58 ασθενείς (37 άνδρες και 21 γυναίκες) παραπέμφθηκαν σε Οφθαλμολογική Κλινική για περαιτέρω έλεγχο σε τακτική βάση. Αποτελέσματα: Αποδεικνύεται η αυξημένη κίνηση του Οφθαλμολογικού Ιατρείου, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλος Οφθαλμίατρος εκτός του υπηρετούντος στο Κέντρο Υγείας στην απόμακρη, στα σύνορα της επικράτειας κι απομονωμένη Νήσο Κάρπαθο

166 166Περιλήψεις ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΙΠΕΦΥΚΟΤΑ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ιανουάριος 2018 Ιανουάριος 2019 ΔΙΑΘΛΑΣΤΙΚΕΣ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΓΛΑΥΚΩΜΑ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΦΑΚΟΥ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΥΑΛΟΕΙΔΟΥΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες ΧΩΡΙΣ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΒΛΕΦΑΡΩΝ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΕΠΙΠΕΦΥΚΟΤΑ ΚΕΡΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΪΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ Ιανουάριος 2017 Ιανουάριος 2018 ΔΙΑΘΛΑΣΤΙΚΕΣΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΓΛΑΥΚΩΜΑ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΦΑΚΟΥ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΚΑΙ ΥΑΛΟΕΙΔΟΥΣ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Σύνολο Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες Άνδρες Γυναίκες

167 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P45 ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ Βαρβάρα Ζαχαριουδάκη 1, Κων/νος Πανταζής 1, Παντελής Γιαννίδης 1, Ελισσάβετ Θεμιστοκλέους 2, Δημήτριος Κακαλιούρας 2, Ευστράτιος Παροικάκης 3 1 Χειρουργείο, Οφθαλμιατρείο Αθηνών 2 Αναισθησιολογικό Τμήμα, Οφθαλμιατρείο Αθηνών 3 Β Οφθαλμολογικό Τμήμα, Οφθαλμιατρείο Αθηνών Σκοπός: Η διερεύνηση της επίπτωσης της στελέχωσης του Αναισθησιολογικού Τμήματος στο Οφθαλμολογικό Χειρουργείο με εξειδικευμένο προσωπικό και ειδικό εξοπλισμό στην αποτελεσματική λειτουργία του χειρουργείου. Υλικό & Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συγκριτική ανασκόπηση των δημοσιευμένων αποτελεσμάτων από αυτά των συστηματικών ανασκοπήσεων, στις βάσεις δεδομένων PubMed, SCOPUS, Cochranedatabase και στις κατευθυντήριες οδηγίες της European Society of Anesthesiology. Η λειτουργία του Τμήματος περιλαμβάνει διαδικασίες που αφορούν την προαναισθητική εκτίμηση ασθενών, τη χορήγηση αναισθησίας, την παρακολούθηση και διατήρηση των ζωτικών λειτουργιών τους, την παρακολούθησή τους στο χώρο της ανάνηψης και την αντιμετώπιση του διεγχειρητικού πόνου. Το νοσηλευτικό προσωπικό προετοιμάζει τις χειρουργικές αίθουσες, ελέγχει τον αναισθησιολογικό εξοπλισμό, τα αναισθητικά και ενδοφλέβια φάρμακα, συνδέει με Monitor τον ασθενή, εξασφαλίζει φλεβική γραμμή και καταγράφει ανά τακτά χρονικά διαστήματα τα ζωτικά σημεία. Νοσηλευτικές διεργασίες, που εφαρμόζονται την τελευταία πενταετία στο νοσοκομείο, βασίζονται στις διεθνείς κατευθυντήριες γραμμές και συμβάλουν στη μείωση του ποσοστού των αρνητικών συμβάντων και στην έγκυρη αντιμετώπιση των ανεπιθύμητων επιπλοκών διεγχειρητικά και αφορούν: Κάλυψη των αναγκών του ασθενή ως βιοψυχοκοινωνική οντότητα Λήψη μέτρων για πρόληψη ατυχημάτων στο χώρο παροχής νοσηλευτικής φροντίδας, στη χειρουργική αίθουσα και την αίθουσα ανάνηψης. Τήρηση των βασικών αρχών αποστείρωσης, αντισηψίας και απολύμανσης. Πληροφόρηση του αρρώστου για θέματα που αφορούν την εφαρμοζόμενη θεραπευτική αγωγή. Καταγραφή στο δελτίο επέμβασης των στοιχείων του ασθενούς, του είδους της επέμβασης, του είδους αναισθησίας και της χορηγηθείσας διεγχειρητικής αγωγής (παυσίπονα, ινότροπα, αντιαρρυθμικά, διουρητικά κ. α.) Πράξεις μετά από ιατρική οδηγία περιλαμβάνουν: Μέτρηση διαφόρων παραμέτρων (π. χ. ζωτικά σημεία και αξιολόγηση ευρημάτων ανά τακτά χρονικά διαστήματα, μέτρηση αίματος και ούρων για σάκχαρο και οξόνη) Χορήγηση φαρμάκων από όλες τις οδούς Χορήγηση οξυγόνου Βρογχική παροχέτευση εκκρίσεων Καθετηριασμός ουροδόχου κύστεως Καθετηριασμός περιφερικών φλεβικών αγγείων 167

168 168Περιλήψεις Αποτελέσματα: Η συχνότητα των ανεπιθύμητων συμβάντων βρέθηκε να είναι σε χαμηλότερα επίπεδα από αυτά της διεθνούς βιβλιογραφίας και η έγκυρη αντιμετώπισή τους οδήγησε σε μείωση των περιστατικών με προσωρινές ή μόνιμες συνέπειες όσον αφορά τη συστηματική κατάσταση του ασθενούς και κατ επέκταση στη βελτίωση της ποιότητας στον χώρο του χειρουργείου. Επίσης, φαίνεται ότι μειώνεται ο χρόνος παραμονής στο νοσοκομείο και ο κίνδυνος ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων. Συμπέρασμα: Η στελέχωση και η λειτουργία του Αναισθησιολογικού Τμήματος στο Οφθαλμολογικό Χειρουργείο με εξειδικευμένο νοσηλευτικό προσωπικό, ειδικό εξοπλισμό και με τήρηση του περιγραφόμενου πρωτοκόλλου φαίνεται ότι συμβάλλει στην ομαλή περιεγχειρητική διαδικασία και ότι μειώνει τη συχνότητα τυχόν ανεπιθύμητων συμβάντων.

169 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ POSTERS 2 Παθολογία Αμφιβληστροειδούς Πέμπτη 6 Ιουνίου :00-16:00 P46 CANCER-ASSOCIATED RETINOPATHY FOUR YEARS AFTER SURGERY FOR OVARIAN CANCER Eleni Dimitriou, Pantelis Kalogerakos, Palaiologos Alexopoulos, Dimitrios Kazantzis, Panagiotis Theodossiadis, Irini Chatziralli 2 nd Department of Ophthalmology, University of Athens, Athens, Greece Purpose: Cancer-associated retinopathy (CAR) is a paraneoplastic, auto-immune retinopathy caused by antiretinal antibodies generated against aberrant expression of retinal antigen in cancer cells. We report a case of a woman, who presented with CAR, consequent to previous treated ovarian cancer. Case description: A 71-year-old woman presented with progressive blurred vision in both eyes for the last six months, especially in the night (nyctalopia). Her past ocular history included bilateral cataract extraction three years ago. Regarding her past medical history, the patient has undergone total hysterectomy and chemotherapy for ovarian cancer four years ago, without metastases. At current presentation, visual acuity was 8/10 in the right eye and 7/10 in the left eye. Dilated fundoscopy showed narrowed retinal arteries in both eyes. Optical coherence tomography (OCT) revealed inner retinal layers thinning, while fundus autofluorescence (FAF) demonstrated diffuse retinal pigment epithelium abnormalities in both eyes. Electroretinogram (ERG) showed significant reduction of retinal sensitivity, affecting more the rod system. On suspicion of CAR, anti-retinal antibodies test was performed, which was positive for alpha-enolase. Based on the above clinical and imaging findings, the patient was diagnosed with CAR, which developed four years after surgery for ovarian cancer, and referred to oncologists for further investigation. Computerized Tomography (CT) scan revealed an enlarged para-aortic lymph node at the level of left kidney and the patient was started on chemotherapy, combined with immunosuppressive treatment. Conclusions: CAR is a rare clinical entity, but it should be taken into account in patients with progressive nyctalopia and previous cancer history, since these patients should be further investigated for potential metastasis and treated appropriately, so as not to end up in severe visual loss

170 170Περιλήψεις P47 Paracentral Acute Middle Maculopathy as a complication of HIV Retinopathy M. Kanakis 1, I. Georgalas 2, A. Lekkou 3, N. Pharmakakis 1 1 University of Patras, School of Medicine, University Eye Clinic, Rion University Hospital, Patras, Greece 2 University of Athens, School of Medicine, 1st University Eye Clinic, G. Gennimatas Hospital, Athens, Greece 3 University of Patras, School of Medicine, Division of Internal Medicine, Rion University Hospital, Patras, Greece Δεν υποβλήθηκε

171 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P48 PHOTOTOXIC MACULOPATHY CAUSED BY WELDING ARC- A CASE REPORT T. Stavropoulou¹, ², D. Pagoulatos 3, P. Dimitrakas 1,4, E. Lazari ², K. Papadedes ² 1 1st Ophthalmology Department, National & Kapodistrian University of Athens, G. H. A. G. Gennimatas 2 REI-Royal Eye Infirmary- Derriford Hospital-UK 3 Hippokration General Hospital of Athens 4 The dental-eye project Introduction: A 42-year-old male of Caucasian origins presented in the General Clinic of our hospital with a 3month history of visual disturbances in both eyes. The patient described the disturbances as black dots in the center of his visual field bilaterally. Method: Patient underwent thorough ophthalmologic examination including fundus photography and high definition optical coherence tomography (OCT) scan. His past ophthalmic and clinical history was clear. It was revealed that his occupation was a welder for more than 20 years. Results: Patient s best corrected visual acuity in the right eye was 6/15 and 6/12 in the left eye. Anterior segment examination was unremarkable. Fundus photographs revealed a small, roundish, dark-yellow macular lesion in both eyes. OCT revealed interruption of the inner segment/outer segment (IS/OS) layer and of the retinal pigment epithelium (RPE) layer in both eyes. These findings are consistent with phototoxic maculopathy. Conclusion: Occupational welders apart from high risk to develop phototoxic keratitis are also more prone to develop phototoxic maculopathy. Patient was advised to avoid light exposure, use sun glasses and be compliant with safety precautions during his professional activities

172 172Περιλήψεις P49 THE INCIDENCE OF OCULAR NEOVASCULARIZATION IN PATIENTS WITH ISCHEMIC CENTRAL RETINAL VEIN OCCLUSION THAT ARE HAVING ANTI VEGF THERAPY FOR THE SECONDARY MACULAR OEDEMA Sofia Gatou, Savita Patel Oxford, UK Key words: central retina vein, neovascularisation, retinal vessels, venous occlusion, vitreous hemorrhage Abstract: Retrospective case analysis, 50 patients were evaluated and treated in Oxford University hospital between November 2016 and December 2018 Patients with Macular Oedema due to CRVO with symptoms onset no greater than 3 months prior to presentation were included to the study Exclusion criteria were the presence of ocular neovascularization on initial presentation, previous PRP, any other proliferative retinopathy. The study was conducted to determine the effect of anti VEGF therapy in ocular neovascularization in eyes with Ischemic CRVO 50 eyes of 99 patients were evaluated (1 patient had bilateral Ischemic CRVO). 25 eyes received Ranibizumab intravitreal injection and 25 sham injection. As Ischemic CRVO were the eyes with an area of retinal ischaemia 10 or more disc diameter. Average age was 73 years. Total follow up duration 24 months. Total dose of anti VEGF 5. 6 (3 injections monthly at start and then as they needed) Results: 9 of 50 eyes with Ischemic CRVO developed ocular neovascularization 6 eyes were from the group of sham injection and 3 eyes from the group of anti VEGF injections 4 eyes developed iris new vessels (NVI) 2 eyes developed new vessels at the optic disc and retina (NVD/NVE) 1 eye developed new vessels at the angle (NVA) 2 eyes developed vitreous haemorrhage Conclusion: The study demostrates that anti VEGF therapy reduces the rate of ocular neovascularization but doesn t prevent it. Simply may delay the development Significant risk of ocular neovascularization remains for those patients and careful long term monitoring is essential even while they are on treatment with anti VEGF

173 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P50 Toxoplasma cysts in the vitreous of a patient with acquired Ocular Toxoplasmosis M. Kanakis 1, I. Georgalas 2, N. Yfantis 1, N. Pharmakakis 1 1 University of Patras, School of Medicine, University Eye Clinic, Rion University Hospital, Patras, Greece 2 University of Athens, School of Medicine, 1 st University Eye Clinic, G. Gennimatas Hospital, Athens, Greece Δεν υποβλήθηκε 173

174 174Περιλήψεις P51 ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΥΔΡΟΞΥΧΛΩΡΟΚΙΝΗ: ΝΕΩΤΕΡΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ Γ. Χατζηαλέκου, Μ. Κόκκινος, Ε. Αναστασίου, Μ. Μαυρομμάτη, Α. Κοτανίδου, Θ. Πατατούκου, Ε. Χατζή, Κ. Ποπέσκου Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, Ρόδος. Σκοπός: Να περιγράψουμε περιστατικό τοξικότητας στον αμφιβληστροειδή από λήψη διυδροξυχλωροκίνης και ανατρέχοντας στη σύγχρονη βιβλιογραφία να αναδείξουμε τους παράγοντες κινδύνου και τις δυνατότητες προληπτικού ελέγχου. Ασθενής: 48χρονη ασθενής με σύνδρομο Sjogren, αρθρίτιδα υπό θεραπεία με Plaquenil 200mg δις ημερησίως επί 4ετία και ιστορικό νεοπλασίας μαστού υπό ταμοξιφαίνη προσήλθε παραπονούμενη για θάμβος οράσεως με συνοδές φωτοψίες. Αποτελέσματα: Από την εξέταση του βυθού προέκυψε παρακεντρική ατροφία του μελαγχρόου επιθηλίου αμφοτερόφθαλμα. Αγγειακές δτρχ δεν παρατηρήθηκαν και ο περιφερικός αμφ/δης ελέγχθηκε φυσιολογικός. Στον φλουοραγγειογραφικό έλεγχο παρατηρήθηκε παρακεντρικός υπερφθορισμός. Στην εξέταση με τομογραφία οπτικής συνοχής υπήρχε λέπτυνση των εξώτερων στοιβάδων του αμφ/δους παραωχρικά καθώς και απώλεια της σύνδεσης ΙS/OS, που όμως διατηρούνταν υποωχρικά. Στον έλεγχο των οπτικών πεδίων με αυτόματη περιμετρία, η ασθενής εμφάνισε παρακεντρικά σκοτώματα και μειωμένη κεντρική ευαισθησία. Επειδή η οπτ. οξύτητα της ήταν ~7/10 με διόρθωση άμφω και η χρωματική αντίληψη σαφώς επηρεασμένη αποφασίστηκε η διακοπή του φαρμάκου. Συμπεράσματα: Η ασθενής επανεξετάσθηκε 3 μήνες μετά και η οπτ. οξύτητα παρέμεινε σχεδόν ίδια, η χρωματική της όμως αντίληψη επιδεινώθηκε. Η τοξικότητα της υδροξυχλωροκίνης στον αμφ/δη δεν είναι αναστρέψιμη και μπορεί να εξελιχθεί παρά τη διακοπή του φαραμάκου. Αρχικός έλεγχος και παρακολούθηση ανά έτος μετά την πρώτη πενταετία θεραπείας με εξέταση του βυθού, των οπτικών πεδίων και O. C. T αποτελούν βασικά μέτρα πρώιμης διάγνωσης, τα οποία πρέπει να εφαρμόζονται νωρίτερα και συχνότερα εάν υπάρχουν και συνοδοί παράγοντες κινδύνου.

175 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P52 Αποτελέσματα ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΟΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗ ΡΕΣΒΕΡΑΤΡΟΛΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ ΕΞΙΔΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ Ιωάννα Γουργούλη 1, Δανάη-Μαγδαληνή Γουργούλη 2, Χρύσα-Μαρία Παπαδοπούλου 1, Θωμάς Μουχτούρης 1, Κλαούντια Μπουρτσίου 1, Σοφία Σπαή 1 1 Οφθαλμολογική κλινική Γ. Ν. Α. Σισμανόγλειο- Αμ. Φλέμιγκ 2 Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Επιστήμης Διαιτολόγιας-Διατροφής Σκοπός: Στόχος της μελέτης μας είναι να εκτιμήσουμε τα αποτελέσματα της συνδυαστικής θεραπείας με ρεσβερατρόλη και αντι-αγγειογενετικούς παράγοντες στην Ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας υγρού τύπου. Υλικά-Μέθοδος: Στη μελέτη μας συμπεριλαμβάνονται 20 ασθενείς με νεοδιαγνωθείσα ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας (ΗΕΩ) εξιδρωματικού τύπου. Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε πλήρη οφθαλμολογικό έλεγχο με μέτρηση οπτικής οξύτητας, βυθοσκόπηση, Οπτική τομογραφία συνοχής (SD-OCT) και φλουοροαγγειογραφία ή OCTαγγειογραφία. Σε όλους τους ασθενείς χορηγήθηκε συμπλήρωμα διατροφής με βάση τη ρεσβερατρόλη, ενώ παράλληλα υποβλήθηκαν και σε ενδοβολβικές εγχύσεις με αντι-αγγειογενετικούς παράγοντες στον πάσχοντα οφθαλμό με βάση το πρωτόκολλο PRN. Αποτελέσματα: Στους ασθενείς μας παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της νεοαγγείωσης, με ταυτόχρονη αποκατάσταση της ανατομικής δομής του αμφιβληστροειδούς, μείωση της ουλοποιητικής διαδικασίας και βελτίωση της λειτουργίας του μελαγχρόου επιθηλίου. Η βελτίωση της οπτικής οξύτητας αντικατοπτρίζει την επίδραση που παρατηρείται ανατομικά. Άμεσο αποτέλεσμα είναι η αύξηση των μεσοδιαστημάτων μεταξύ των ενδοβολβικών εγχύσεων. Συμπεράσματα: Οι αρχικές μας παρατηρήσεις υποστηρίζουν προηγούμενες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν τόσο σε ζώα όσο και σε ανθρώπους. Η καθημερινή λήψη συμπληρώματος με βάση τη ρεσβερατρόλη προάγει την αποκατάσταση της δομής του αμφιβληστροειδούς και τη βελτίωση της οπτικής οξύτητας. Εν κατακλείδι, η χορήγηση συμπληρωμάτων με ρεσβερατρόλη δύναται να αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία ασθενών που είτε δεν ανταποκρίνονται ή δεν έχουν πρόσβαση στους αντι-αγγειογενετικούς παράγοντες, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί συμπληρωματική θεραπεία για τη βελτίωση της λειτουργίας του μελαγχρόου επιθηλίου

176 176Περιλήψεις P53 ΕΞΕΛΙΞΗ ΕΝΔΟΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΙΚΗΣ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΛΗΞΗ Δημήτριος Ζωϊδάκης, Γεώργιος Γκιούσας NΘΠ Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Σκοπός: Παρουσίαση Περιστατικού Ενδοαμφιβληστροειδικής Αιμορραγίας Μετά Από Πλήξη. Παρουσίαση Περιστατικού: 32χρονος προσήλθε με αναφερόμενη απώλεια όρασης στον Αριστερό οφθαλμό έπειτα από πλήξη που δέχθηκε προ 48ώρου. Οίδημα και εκχύμωση Αριστερού οφθαλμού. BCVA OD: 20/20 OS CF. Κερατοειδής φυσιολογικός. RO και CT χωρίς οξέα παθολογικά ευρήματα. Κατά τη βυθοσκόπηση Βρέθηκε μεγάλη ενδοαμφιβληστοειδική και υπόαμφιβληστροειδική αιμορραγία στην περιοχή της ωχράς στον αριστερό οφθαλμό. Κατά την υποχώρηση της αιμορραγίας έγινε εμφανή χοριοειδική ρήξη σε 3 σημεία. Τελική BCVA OS 1/10. Συμπέρασμα: Η οπτική οξύτητα μπορεί να βελτιωθεί καθώς υποχωρούν το υποαμφιβληστροειδικό οίδημα, οι αιμορραγίες και εξαρτάται από την θέση της ρήξης. Πάντα υπάρχει ο κίνδυνος για χοριοειδική νεοαγγείωση λόγω της ρήξης της μεμβράνης του Bruch και χρήζει τακτικής παρακολούθησης.

177 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P54 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΔΟΫΑΛΟΕΙΔΙΚΗΣ ΕΓΧΥΣΗΣ ΑΦΛΙΒΕΡΣΕΠΤΗΣ ΣΕ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΥΣ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΗΛΙΚΙΑΚΗ ΕΚΦΥΛΙΣΗ ΩΧΡΑΣ ΚΗΛΙΔΑΣ Όλγα Μακρή, Αθηνά Παλληκάρη, Παναγιώτης Πλώτας, Κωνσταντίνος Καγκελάρης, Ανδρέας Εμμανουήλ, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα Σκοπός: Η θεραπεία με ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις αντιαγγειογενετικών παραγόντων έχει συσχετιστεί με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σοβαρών καρδιοαγγειακών επεισοδίων. Ο στόχος μας είναι να εκτιμηθεί η επίδραση μίας ενδοϋαλοειδικής ένεσης αφλιβερσέπτης σε επιλεγμένος βιοδείκτες που σχετίζονται με αυξημένο καρδιαγγειακό κίνδυνο σε νεοδιαγνωσμένους ασθενείς με ηλικιακή εφύλιση ωχράς κηλίδας. Υλικό & Μέθοδος: Ασθενείς με ηλικιακή εφύλιση ωχράς κηλίδας προγραμματισμένοι να υποβληθούν σε θεραπεία με αφλιβερσέπτη εντάχθηκαν στη μελέτη. Κανένας ασθενείς δεν είχε υποβληθεί στο παρελθόν σε θεραπεία με αντιαγγειογενετικούς παράγοντες. Τα δείγματα αίματος συλλέχθηκαν πριν από την πρώτη ενδοϋαλοειδική ένεση και στις 7 και 30 ημέρες μετά τη χορήγηση της αφλιβερσέπτης. Μετρήθηκαν τα επίπεδα στο αίμαι των ακόλουθων βιοδεικτών: ομοκυστεΐνη, ολική χοληστερόλη, τριγλυκερίδια, χοληστερόλη υψηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών (HDL-c), χοληστερόλη χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών (LDL-c) καθώς και τα επίπεδα της C αντιδρώσας πρωτεΐνης. Αποτελέσματα: Τα επίπεδα όλων των αξιολογηθέντων βιοδεικτών ήταν εντός φυσιολογικών ορίων τόσο κατά την έναρξη όσο και καθόλη τη διάρκεια της μελέτης. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μεταβολή σε καμία από τις μετρούμενες παραμέτρους στις 7 και 30 ημέρες μετά την ενδοϋαλοειδική έγχυση της αφλιβερσέπτης. Συμπεράσματα: Θεραπεία με μία ενδοϋαλοειδική έγχυση αφλιβερσέπτης σε ασθενείς με ηλικιακή εφύλιση ωχράς κηλίδας, που δεν έχουν λάβει στο παρελθόν θεραπεία με αντιαγγειογενετικούς παράγοντες, δεν φαίνεται να έχει επίδραση σε παραμέτρους καρδιαγγειακού κινδύνου μέχρι και 1 μήνα μετά τη θεραπεία

178 178Περιλήψεις P55 ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΟΙΔΗΜΑ ΩΧΡΑΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΣΤΗΚΑΝ ΤΗ ΔΙΕΤΙΑ ΣΤΟ ΓΝ ΧΑΛΚΙΔΑΣ Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος 1, Ανθή Μπάκουλη 2, Αναστασία Αφράτη 3, Στέφανη Φουντά 1, Χριστίνα Παγωνίδου 1, Πυθαγόρας Χριστοφορίδης 1 1 Οφθαλμολογική κλινική, ΓΝ Χαλκίδας, Χαλκίδα 2 Οφθαλμολογική κλινική, ΓΝΑ Ελπίς, Αθήνα 3 Α Οφθαλμολογική κλινική, Οφθαλμιατρείο, Αθήνα Σκοπός: Να καταγραφεί η παρουσία κλινικά σημαντικού οιδήματος ωχράς(csme) και η συσχέτιση του με το στάδιο διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας στους διαβητικούς ασθενείς που εξετάστηκαν από έως στο ΓΝ Χαλκίδας. Υλικό & Μέθοδος: Αναδρομική μελέτη. Αποτελέσματα: Τη διετία εξετάστηκαν 1223 διαβητικοί ασθενείς. Από αυτούς 132 ασθενείς, ποσοστό 10, 8%, παρουσίαζε CSME. Στην κατηγορία των ασθενών με ήπια μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια(302 ασθενείς) είχαμε 11 ασθενείς με CSME, ποσοστό 3, 6%(11/302). Στους 207 ασθενείς με μέτρια μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είχαμε 58 ασθενείς με CSME, ποσοστό 28%(58/207). Στην ομάδα των ασθενών(48 ασθενείς) με σοβαρή μη παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια είχαμε 33 ασθενείς με CSME, ποσοστό 68, 7%(33/48). Στην κατηγορία των ασθενών με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (31 ασθενείς) είχαμε 30 ασθενείς με CSME, ποσοστό 98%(30/31). Στην ομάδα των ασθενών(635 ασθενείς) που δεν εμφάνιζε αλλοιώσεις διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας δεν παρουσίαζε κανένας CSME. Συμπεράσματα: Το κλινικά σημαντικό οίδημα ωχράς συσχετίζεται σε σημαντικό βαθμό με το επίπεδο βαρύτητας της διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας. Στη μελέτη μας η συντριπτική πλειονότητα των ασθενών με παραγωγική διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια εμφάνιζαν CSME ενώ κανένας ασθενής που δεν είχε αλλοιώσεις διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας δεν εμφάνισε CSME.

179 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P56 ΜΕΛΑΓΧΡΩΣΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ Θεμιστοκλής Γιαλελής 1, Κλεόνικος Τσακίρης 2, Αικατερίνη Μουζάκα 3 1 ΕΔΙΠ του ΠΑΔΑ(Αθήνα) στο τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας MSc, PhD cand 2 Oφθαλμίατρος, MSc, FEBO, Royal Devon and Exeter Hospital, West of England Eye Unit3Οπτικός Οπτομέτρης ΤΕΙ Αθήνας, MSc Ιατρικής σχολής ΔΠΘ Σκοπός: η εργασία αυτή έχει σα σκοπό να γίνει μια βιβλιογραφική έρευνα σχετικά με την Μελαγχρωστική Αμφιβληστροειδοπάθεια, επικαιροποιώντας βιβλιογραφικές αναφορές και προσθέτοντας νέα δεδομένα. Υλικά Μέθοδος: Η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια αναφέρεται σε μία ομάδα κληρονομικών αμφιβληστροειδικών εκφυλισμών που έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή εξασθένηση της όρασης. Τουλάχιστον 179 γονίδια έχουν συσχετιστεί με την ασθένεια αυτή. Αρχικά παρατηρείται εκφυλισμός των ραβδίων όπου ακολουθείται από τον εκφυλισμό των κωνίων και την επακόλουθη εμπλοκή του εσώτερου αμφιβληστροειδή, την αγγειακή διαρροή του, την εισβολή των κυττάρων του μελάγχρουν επιθηλίου του αμφιβληστροειδούς στον νευρικό αμφιβληστροειδή και τελικά την απώλεια των γαγγλιακών κυττάρων και άρα την τύφλωση. Υπάρχουν πολλοί κλινικοί τύποι μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας, οι οποίοι δε σχετίζονται με κάποιο σύνδρομο και ταξινομούνται με βάση ποικίλα κριτήρια όπως η ηλικία έναρξης της ασθένειας, η εμφάνιση του βυθού και ο τρόπος κληρονομικότητας Πολλά επίσης σύνδρομα σχετίζονται με ποικίλους τύπους μελαγχρωστικών αμφιβληστροειδοπαθειών (Usher, BardetBiedl). Διάφορες νευρολογικές νόσοι συνυπάρχουν με τη μελαχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια όπως η Neuronal ceroid lipofuscinosis ή ασθένεια του Batten. Η αιτιολογία οφείλεται σε εμπλεκόμενα γονίδια. Όσο αφορά την θεραπεία, υπάρχουν ποικίλες υφιστάμενες θεραπευτικές προσεγγίσεις, οι οποίες στοχεύουν στην καθυστέρηση της εκφυλιστικής πορείας της ασθένειας. Αποτελέσματα: Υπάρχουν πολλοί κλινικοί τύποι μελαγχρωστικής αμφιβληστροειδοπάθειας με πολλαπλές συσχετίσεις οι οποίοι έχουν ως αποτέλεσμα τη σοβαρή εξασθένηση της όρασης. Ποικίλες οι υφιστάμενες θεραπευτικές προσεγγίσεις ανάλογα τη συσχέτιση. Οι θεραπείες στοχεύουν στην καθυστέρηση της εκφυλιστικής πορείας της ασθένειας. Συμπεράσματα: είναι μια πολύ σοβαρή νόσος και δύσκολη στην αντιμετώπισή της εξαιτίας της πολλαπλότητας της αίτιο παθογένειάς της. Λέξεις κλειδιά: μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, σύνδρομο Usher, Neuronal ceroid lipofuscinosis. Βιβλιογραφία: 1. Stephen J. Ryan, Retina, Volume I, Elsevier Mosby, Zhu L1, Cao C, Sun J, Gao T, Liang X, Nie Z, Ji Y, Jiang P, Guan M. Progress in research on pathogenic genes and gene therapy for inherited retinal diseases. Zhonghua Yi Xue Yi Chuan Xue Za Zhi Feb 10;34(1):

180 180Περιλήψεις P57 ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ COATS Θεμιστοκλής Γιαλελής 1, Κλεόνικος Τσακίρης 2, Αικατερίνη Μουζάκα 3 1 ΕΔΙΠ του ΠΑΔΑ(Αθήνα) στο τμήμα Οπτικής και Οπτομετρίας MSc, PhD cand 2 Οφθαλμίατρος, MSc, FEBO, Royal Devon and Exeter Hospital, West of England Eye Unit 3 Οπτικός Οπτομέτρης ΤΕΙ Αθήνας, MSc Ιατρικής σχολής ΔΠΘ Σκοπός: η εργασία αυτή έχει σα σκοπό να γίνει μια βιβλιογραφική έρευνα σχετικά με τη νόσο του coats, τα συμπτώματα, τις διαγνωστικές εξετασεις και την αντιμετώπισή της. Υλικά- Μέθοδος: Η νόσος του Coats είναι μια τελαγγειεκτασία του αμφιβληστροειδούς, που χαρακτηρίζεται από νεοαγγείωση άγνωστης αιτιολογίας, που επηρεάζει συχνά μονόπλευρα τους οφθαλμούς των μικρών παιδιών, κυρίως αγοριών, αν και δεν αποκλείεται να εμφανιστεί και σε ενήλικες. Την νόσο του Coats την συναντάμε πιο συχνά σε άνδρες (10:1 και σε παιδιά κάτω των 8 ετών, όπως ακόμα έχει παρατηρηθεί σε βρέφη καθώς και σε ηλικιωμένους ασθενείς. Η ασθένεια αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στα ανευρισματικά και τηλεαγγειεκτατικά αγγεία, καθώς και την απόφραξη των τριχοειδών αγγείων στο επίπεδο του αμφιβληστροειδή. Η συνήθης θέση αυτών των αγγείων είναι μέσα στον κροταφικό αμφιβληστροειδή. Αυτά τα ανώμαλα αγγεία είναι διαπερατά και υπάρχει εξίδρωση σε διάφορους βαθμούς. Δεν έχει βρεθεί γενετική βάση, αλλά υπάρχει περιγραφή χρωμοσωμικής αστάθειας στα χρωμοσώματα 3 και 13, καθώς και στις περιπτώσεις σε ασθενείς με σύνδρομο Turner (ΧΟ), σύνδρομο Senior Loken και άλλα. Η αιτιολογία της νόσου φαίνεται να είναι άγνωστη, και δεν φαίνεται να υπάρχουν σαφείς παράγοντες προδιάθεσης. Παρ όλα αυτά πιθανολογείται ότι είναι λόγω της διαρροής των ανώμαλων αγγείων. Το σύμπτωμα παρουσίασης είναι συχνά η λευκοκορία, αλλά σε κάθε περίπτωση η διάγνωση τίθεται μετά από βυθοσκόπηση. Σε ήπιες περιπτώσεις, ένα ή δύο σημεία τελαγγειεκασίας μπορούν να βρεθούν συνήθως στο κροταφικό ημισφαίριο του αμφιβληστροειδούς. Οι διαγνωστικές εξετάσεις που πρέπει να χρησιμοποιούνται θα πρέπει να περιλαμβάνουν Οπτική Τομογραφία Συνοχής (OCT), υπερηχογραφία και φλουρο-αγγειογραφία. Αποτελέσματα: Μία νόσος άγνωστης αιτιολογίας. Χαρακτηρίζεται από νεοαγγείωση άγνωστης αιτιολογίας. Το βασικό σύμπτωμά της είναι η λευκοκορία. Συμπεράσματα: Η αιτιολογία της νόσου πιθανολογείται ότι είναι λόγω της διαρροής των ανώμαλων αγγείων. Λέξεις-Κλειδιά: νόσος του Coats, λευκοκορία, τελαγγειεκτασία του αμφιβληστροειδούς, βυθοσκόπηση Βιβλιογραφία: 1. American Academy of Ophthalmology. Pediatric Ophthalmology and Strabismus BCSC, Leo,

181 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P58 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΥΠΟ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΕ ΣΚΕΥΑΣΜΑ ΡΕΣΒΕΡΑΤΡΟΛΗΣ ΜΕ ΗΕΩ ΕΞΙΔΡΩΜΑΤΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ Ιωάννα Γουργούλη, Χρύσα-Μαρία Παπαδοπούλου, Κλαούντια Μπουρτσίου, Θωμάς Μουχτούρης, Σοφία Σπαή Οφθαλμολογική κλινική Γ. Ν. Α. Σισμανόγλειο- Αμ. Φλέμιγκ Σκοπός: Στόχος της παρουσίασης του περιστατικού μας είναι να εκτιμήσουμε τα αποτελέσματα της καθημερινής χορήγησης συμπληρώματος διατροφής με ρεσβερατρόλη σε ασθενή με Ηλικιακή εκφύλιση ωχράς κηλίδας υγρού τύπου. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας ετών 79 προσήλθε με αναφερόμενη πτώση οπτικής οξύτητας άμφω. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε οπτική οξύτητα 3/10 στο δεξί οφθαλμό και 7/10 στον αριστερό οφθαλμό. Κατά τη βυθοσκόπηση παρατηρήθηκε οίδημα ωχράς κηλίδας στο δεξί οφθαλμό και διαταραχές του μελαγχρόου επιθηλίου άμφω. Υποβλήθηκε σε οπτική τομογραφία συνοχής και φλουοροαγγειογραφία. Στο δεξί οφθαλμό ανευρέθη ενδο- και υποαμφιβληστροειδικό υγρό, ενώ στον αριστερό οφθαλμό ανευρέθη μικρή ποσότητα υποαμφιβληστροειδικού υγρού. Ο ασθενής υποβλήθηκε σε τρεις ενδοβολβικές εγχύσεις αντι-αγγειογενετικού παράγοντα αφλιμπερσέπτης στον δεξί οφθαλμό ενώ ταυτόχρονα έγινε έναρξη της αγωγής με ρεσβερατρόλη. Ο ασθενής εμφάνισε σταδιακή αύξηση της οπτικής οξύτητας. Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης παρακολούθησης του, η οπτική οξύτητα ανήλθε στα 7/10 στο δεξί οφθαλμό και στα 8/10 στον αριστερό οφθαλμό. Από τις απεικονιστικές εξετάσεις διαπιστώθηκε θεαματική αποκατάσταση της ανατομικής δομής του αμφιβληστροειδούς και πλήρης εξάλειψη του υγρού άμφω. Συμπέρασμα: Η καθημερινή λήψη συμπληρώματος με βάση τη ρεσβερατρόλη προάγει τη βελτίωση της λειτουργίας του μελαγχρόου επιθηλίου και συντελεί στην αποκατάσταση της δομής του αμφιβληστροειδούς και τη βελτίωση της οπτικής οξύτητας. Συμπερασματικά, η ρεσβερατρόλη μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία της ηλικιακής εκφύλισης ωχράς κηλίδας εξιδρωματικού τύπου

182 182Περιλήψεις P59 ΡΗΞΗ ΧΟΡΙΟΕΙΔΟΥΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΛΗΞΗ ΣΕ ΑΕΡΟΣΑΚΟ Μερόπη Λυγερού 1, Σταμάτιος Παπασάββας 2, Ιωάννης Καστής 3, Γεώργιος Μακρυγιάννης 4, Μαρία Μπάφα 5 1 Ειδικευόμενη Οφθαλμολογίας, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» 2 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» 3 Ειδικευόμενος Οφθαλμολογίας, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» 4 Επιμελητης Β, Οφθαλμολογικής Κλινικής, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» 5 Διευθύντρια Οφθαλμολογικής Κλινικής, Γενικό Νοσοκομείο Ελευσίνας «Θριάσιο» Σκοπός: Παρουσίαση Περιστατικού ρήξης χοριοειδούς, μετά από πλήξη σε αερόσακο, η οποία τεκμηριώθηκε με τη διενέργεια OCT-Angio. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 24 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών του Νοσοκομείου μας λόγω αναφερόμενου τροχαίου ατυχήματος με συνοδό πλήξη κεφαλής στον πλευρικό αερόσακο. Στην αξονική τομογραφία δεν παρουσίαζε κατάγματα κόγχων, σημεία παγίδευσης εξωφθάλμιων μυών ή τρώση οπτικών νεύρων. Από την Οφθαλμολογική εκτίμηση, η ασθενής εμφάνιζε φυσιολογική οφθαλμοκινητικότητα. Επισκοπικά, παρουσίαζε εκτεταμένα περιοφθαλμικά, εκχυμωτικά οιδήματα αμφοτερόπλευρα. Εμφάνιζε οπτική οξύτητα μέτρησης δακτύλων στον ΔΟ και στον ΑΟ 10/10sc. Από τα πρόσθια μόρια, o ΔΟ εμφάνιζε απόπτωση επιθηλίου κερατοειδούς, ιριδοπληγία και απόσπαση γωνίας ίριδας από την 7η έως και την 9η ώρα. Στον ΑΟ διαπιστώθηκε ύφαιμα (1mm). Ο ΔΟ παρουσίαζε ενδοφθάλμια πίεση 8mmHg και ο ΑΟ 13mmHg. Βυθοσκοπικά, ο ΔΟ εμφάνιζε commotio retinae, προαμφιβληστροειδική αιμορραγία, πολλαπλές επιαμφιβληστροειδικές αιμορραγίες, καθώς και ρήξη του χοριοειδούς χιτώνα στην περιοχή του κεντρικού βοθρίου. Ο ΑΟ δεν εμφάνιζε παθολογικά ευρήματα. Μετά από τρεις ημέρες, η ασθενής παρουσίασε αυξημένη ενδοφθάλμια πίεση ΔΟ (36mmHg) για την οποία τέθηκε σε αγωγή συνδυασμού τιμολόλης με βρινζολαμίδη. Η οπτική οξύτητα της ασθενούς κατέληξε στον ΔΟ <1/20, ενώ στον ΑΟ 10/10sc. Η ασθενής υπεβλήθη σε οπτική τομογραφία συνοχής καθώς και σε OCT-Angio, οι οποίες ήταν ενδεικτικές της ρήξης χοριοειδούς δεξιά. Στους επανελέγχους που υποβάλλεται η ασθενής έκτοτε, διερευνάται η πιθανότητα εμφάνισης χοριοειδικής νεοαγγείωσης δεξιά καθώς και ανάπτυξης μετατραυματικού γλαυκώματος αμφοτερόπλευρα. Στην τρέχουσα βιβλιογραφία αναφέρονται περιστατικά αντιμετώπισης εκτεταμένων, εμμενουσών υποαμφιβληστροειδικών αιμορραγιών μαζί με ρήξη χοριοειδούς, τα οποία αντιμετωπίστηκαν με ενδοϋαλοειδική έγχυση SF6 (sulfur hexafluoride) ή C3F8 (perfluoropropane). Συμπέρασμα: Οι κεντρικές ρήξεις χοριοειδούς είναι ιδιαιτέρως επιζήμιες για την τελική οπτική οξύτητα. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν, πλέον, να επιβεβαιώσουν μια διάγνωση και να συμβάλλουν στην μετέπειτα παρακολούθηση του ασθενούς. Ωστόσο, αποτελεσματική αντιμετώπιση για τη ρήξη χοριοειδούς δεν υπάρχει. Είναι σημαντικό να παρακολουθείται και να ενημερώνεται ο ασθενής για πιθανές μετατραυματικές επιπλοκές. Βιβλιογραφία: 1. Case Rep Ophthalmol 2017 Jan-Apr; 8(1): Published online 2017 Jan 16. doi: [ / ]PMCID: PMC PMID: Acta ophthalmologica 86(5):490-4 February 2008 with 47 Reads DOI: /j x Source:PubMed

183 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P60 ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ ΙΙ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΤΙΚΗ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ, ΕΞΕΤΑΣΗ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΤΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΤΗ: ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2019 Κων/νος Ν. Σπανός 1, Μαρία-Σοφία Α. Καμαράτου 2, Μαρία Φαίδρα Χ. Χαραλάμπους 3, Χρήστος Φ. Κυλάφι 4, Μηνάς Κ. Σακέλλης 5, Νικόλαος Ε. Σεβδαλής 6, Αλέξιος Μ. Καμαράτος 7 1 Επιμελητής Οφθαλμογίας ΚΥΚ 2 Φοιτήτρια Ιατρικής σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης 3 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 4 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 5 Επιμελητής Γενικής Ιατρικής ΚΥΚ 6 Φοιτητής Ιατρικής Σχολής Σόφιας 7 Διευθυντής Παθολογίας ΚΥΚ, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Εισαγωγή Σκοπός: Η διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια (ΔΑ) αποτελεί τη συχνότερη μικροαγγειακή επιπλοκή του σακχαρώδη διαβήτη, προσβάλλοντας τα αγγεία του αμφιβληστροειδούς (αρτηριακό και φλεβικό δίκτυο, τριχοειδή). Σε βάθος χρόνου η πλειονότητα των διαβητικών ασθενών θα νοσήσει απο ΔΑ. Ο επιπολασμός της είναι τόσο στενά συνυφασμένος με τη διάρκεια του ΣΔ, ώστε μετά από 25 έτη άνω του 90% με ΣΔ τύπου ΙΙ θα εμφανίσουν κάποια μορφή ΔΑ. Αποτελεί μία από της πιό συχνές αιτίες μείωσης της οπτικής οξύτητας και τύφλωσης. Η υπεργλυκαιμία προκαλεί αλλοιώσεις στο τοίχωμα των αγγείων συνέπεια αυτά να χάνουν τη στεγανότητα και τη δομή τους δημιουργώντας ισχαιμία του αμφιβλησ τροειδούς που με τη σειρά της προκαλεί την ανάπτυξη παθολογικών νεοαγγείων. Υλικό και μέθοδοι: Κατά το διάστημα Ιανουάριος 2017 εώς Ιανουάριος 2019 εξετάσθηκαν στο Οφθαλμολογικό Ιατρείο του Κέντρου Υγείας Καρπάθου συνολικά 40 ασθενείς με μέσο όρο ηλικίας έτη με διαγνωσμένο ΣΔ τύπου ΙΙ εκ των οποίων 15 ήταν άνδρες (37. 5%) και 25 γυναίκες (62. 5%). Για την Οφθαλμολογική εξέταση των ασθενών χρησιμοποιήθηκαν τα εξής οφθαλμολογικά όργανα: Σχισμοειδής λυχνία μάρκας Huvitz, τονόμετρο μάρκας Haag-streit, διαθλασίμετρο μάρκας Nikon και διορθωτικοί φακοί. Η μυδρίαση έγινε με κολλύριο φαινυλεφρίνης (Phenylephrine 5%) και τροπικαμίδης (Tropixal). Αποτελέσματα: ΔΑ ανευρέθη σε 17 ασθενείς (42. 5% του συνόλου με ΣΔ τύπου ΙΙ), 6 άνδρες και 11 γυναίκες. Διαπιστωμένα είχαν υποβληθεί σε παναμφιβληστροειδική φωτοπηξία 4 ασθενείς (3 άνδρες και 1 γυναίκα). Ένας ασθενής με παραγωγική αμφιβληστροειδοπάθεια είχε υποβληθεί σε πολλαπλές ενδοΰαλοειδικές εγχύσεις anti- VGEF

184 184Περιλήψεις

185 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P61 ΨΕΥΔΟΠΑΠΙΛΛΟΙΔΗΜΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΟ ΣΕ DRUSEN ΟΠΤΙΚΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΣΕ ΝΕΑΡΟ ΑΣΘΕΝΗ Στέργιος Χαλούλης, Αικατερίνη Ιωάννου, Αγγελάκης Μάλαμας Γενικό Νοσοκομείο Βόλου Αχιλλοπούλειο Σκοπός: Παρουσίαση ενδιαφέροντος περιστατικού με drusen οπτικού δίσκου ως τυχαίο εύρημα. Παρουσίαση Περιστατικού: Αγόρι 13 ετών νοσηλευόταν στην παιδιατρική κλινική λόγω δύο προλιποθυμικών επεισοδίων χωρίς απώλεια συνείδησης και κεφαλαλγίας τάσεως με συνοδό ζάλη το τελευταίο 12ωρο. Στα πλαίσια της διερεύνησης διενεργήθηκε βυθοσκόπηση κατόπιν μυδριάσεως που ανέδειξε πρώτου βαθμού οίδημα οπτικής θηλής με ασάφεια ορίων του οπτικού δίσκου. Ο ασθενής υπεβλήθη και σε αξονική τομογραφία εγκεφάλου η οποία έδειξε ασβεστοποιημένες βλάβες αμφοτερόπλευρα στη συμβολή τη κεφαλής του οπτικού νεύρου με τον οφθαλμικό βολβό, εικόνα συμβατή με drusen οπτικού δίσκου. Συμπέρασμα: Τα drusen οπτικού δίσκου είναι συγγενείς βλάβες συνήθως ασυμπτωματικές, στην πλειονότητα των περιπτώσεων ανακαλύπτονται τυχαία και θα πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην διαφοροδιάγνωση αληθούς οιδήματος οπτικής θηλής

186 186Περιλήψεις P62 ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΤΡΙΧΟΤΙΛΛΟΜΑΝΙΑΣ ΒΛΕΦΑΡΙΔΩΝ Δημήτριος Μπάκας 1, Παναγιώτης Καραμάνος 2 1 Οφθαλμολογικό τμήμα Γ. Ν. Καστοριάς 2 Ιατρός άνευ ειδικότητας, Γ. Ν. Καστοριάς POSTERS 3 Φλεγμονές / Βλέφαρα Παρασκευή 7 Ιουνίου :00-11:30 Σκοπός: Η παρουσίαση σπάνιου και ενδιαφέροντος περιστατικού τριχοτιλλομανίας βλεφαρίδων. Παρουσίαση Περιστατικού: Έφηβο αγόρι 13 ετών προσήλθε στο Οφθαλμολογικό τμήμα του Νοσοκομείου μας συνοδεία των γονέων αιτιώμενος οίδημα βλεφάρων. Κατά την εξέταση στη σχισμοειδή λυχνία παρατηρήθηκε οίδημα και ερυθρότητα των βλεφάρων πλησίον της λευκής γραμμής. Παρατηρήθηκε ότι πολλές βλεφαρίδες έλειπαν εντελώς, ενώ οι περισσότερες ήταν κομμένες και ανισομήκεις. Τα λοιπά οφθαλμολογικά ευρήματα ήταν φυσιολογικά. Εδόθη αγωγή με αλοιφή τομπραμυκίνης/δεξαμεθαζόνης και το οίδημα υποχώρησε εντός τριημέρου. Κατόπιν συζήτησης με τον ασθενή, διαπιστώθηκε ότι η απώλεια των βλεφαρίδων οφειλόταν σε εσκεμμένες προσπάθειες αφαίρεσης δια χειρός. Ετέθη η διάγνωση της τριχοτιλλομανίας και παραπέμφθηκε για ψυχολογική εκτίμηση. Συμπέρασμα: Τριχοτιλλομανία ονομάζεται η χρόνια συνήθεια κατά την οποία γίνεται συνεχές τράβηγμα των μαλλιών και οδηγεί σε αλωπεκία. Σπάνια μπορεί να αφορά τρίχες και σε άλλα σημεία του σώματος καθώς και τις βλεφαρίδες. Ο επιπολασμός της νόσου εκτιμάται στο 0, 5-3, 5% και η μέση ηλικία εμφάνισης ανάμεσα στα έτη με επικράτηση των γυναικών σε αναλογία 2, 5:1. Διακρίνονται 3 ηλικιακές κατηγορίες: Βρεφική - παιδική (<5 ετών) με άριστη πρόγνωση, τέλος παιδικής - εφηβική με επιφυλακτική πρόγνωση και ενήλικη με κακή πρόγνωση. Η θεραπεία είναι κυρίως ψυχολογική (θεραπεία συμπεριφοράς) ενώ σε ανθεκτικές περιπτώσεις δίδεται και φαρμακευτική αγωγή (π. χ. SSRIs, αμιτριπτυλίνη, αλοπεριδόλη).

187 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P63 OΦΘΑΛΜΙΚΗ ΤΟΞΟΚΑΡΙΑΣΗ ΣΕ ΚΟΡΙΤΣΙ 4 ΕΤΩΝ ΜΕ ΕΣΩΤΡΟΠΙΑ Φωτεινή Τσαπαρδώνη, Αθηνά Παλληκάρη, Όλγα Μακρή, Γ Κωνσταντίνος εωργακόπουλος, Άρτεμις Εξάρχου Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών Σκοπός: Περιστατικό με οφθαλμική τοξοκαρίαση σε κορίτσι 4 ετών με ιστορικό έκθεσης σε οικόσιτα ζώα. Παρουσίαση Περιστατικού: Κορίτσι 4 ετών προσήλθε λόγω εσωτροπίας αριστερού οφθαλμού. Διαπιστώθηκε ανισομυωπία αριστερού οφθαλμού. Βυθοσκοπικά παρατηρήθηκαν δύο λευκάζουσες βλάβες, η μια περιθηλαία και η άλλη κροταφικά, καθώς και κινούμενη λευκάζουσα μάζα εντός του υαλοειδούς. Στην εξέταση του περιφερικού αίματος με τη μέθοδο ELISA βρέθηκαν θετικά τα Τoxocara excretory-secretory/exoantigen IgG. Ο λοιπός αιματολογικός έλεγχος για άλλα πιθανά λοιμώδη και ανοσολογικά αίτια ήταν αρνητικός. Λόγω της απουσίας ενεργού φλεγμονής αποφασίστηκε η παρακολούθηση της ασθενούς αφού έγινε διόρθωση της διαθλαστικής ανωμαλίας. Συμπέρασμα: Η οφθαλμική τοξοκαρίαση αποτελεί μία σπάνια κλινική οντότητα στον παιδιατρικό πληθυσμό που μπορεί να πάρει τη μορφή κοκκιώματος του οπισθίου πόλου, περιφερικού κοκκιώματος ή και χρόνιας ενδοφθαλμίτιδας. Η αντιμετώπισή της εξαρτάται από το στάδιο της φλεγμονής. Βιβλιογραφία: 1. Ocular toxocariasis: clinical features, diagnosis, treatment, and prevention. Ahn SJ, Ryoo NK, Woo SJ. Asia Pac Allergy Jul;4(3): doi: / apallergy

188 188Περιλήψεις P64 ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΣΤΡΕΠΤΟΚΟΚΚΙΚΗΣ ΝΕΚΡΩΤΙΚΗΣ ΑΠΟΝΕΥΡΩΣΙΤΙΔΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΕΡΠΗ ΖΩΣΤΗΡΑ Γ. Μπόντζος, Τ. Ξηρού, Δ. Τριανταφύλλου, Α. Ραγκούσης, Ε. Κόντου Οφθαλμολογική κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Αθηνών «Κοργιαλένειο- Μπενάκειο» Ε. Ε. Σ Σκοπός: Περιγραφή ενός περιστατικού στρεπτοκοκκικής νεκρωτικής λοίμωξης σε έδαφος προσβολής από έρπητα ζωστήρα (VZV). Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 45 ετών, χρήστης εξαρτησιογόνων ουσιών ενδορρινικώς, με χρόνια ηπατίτιδα C, παρουσιάζεται στα επείγοντα με οξύ οίδημα και νεκρωτικές βλάβες βλεφάρων αριστερού οφθαλμού, ταχέως επιδεινούμενα από 48ωρου. Η επισκόπηση του βολβού ήταν αδύνατη λόγω της εκτεταμένης βλάβης. Με βάση την κλινική του εικόνα, τέθηκε η υπόνοια νεκρωτικής λοίμωξης του αριστερού ημιμορίου του προσώπου επί εδάφους έρπητα ζωστήρα και ξεκίνησε άμεσα αγωγή με ακυκλοβίρη ενδοφλεβίως και εμπειρική αντιμικροβιακή αγωγή με μεροπενέμη και βανκομυκίνη. Ο απεικονιστικός έλεγχος με CT κόγχου κατέδειξε ακέραιο οφθαλμικό βολβό, χωρίς ενδοκογχική προσβολή. Από την καλλιέργεια των βλαβών απομονώθηκε Streptococcus pyogenes. Στην αγωγή του προστέθηκε κλινδαμυκίνη ενδοφλεβίως. Ο ασθενής άρχισε να παρουσιάζει σταδιακή βελτίωση της κλινικής εικόνας, τρεις ημέρες μετά την έναρξη της αντιμικροβιακής αγωγής, την οποία έλαβε ενδοφλεβίως συνολικά 21 ημέρες. Η τελική οπτική οξύτητα ήταν 9/10sc (Snellen), χωρίς σημάδια ενδοβολβικής φλεγμονής. Οι βλάβες περικογχικά επουλώθηκαν πλήρως, χωρίς χειρουργικό καθαρισμό. Συμπεράσματα: Η νεκρωτική απονευρωσίτιδα του κόγχου είναι μία σπάνια οντότητα, η οποία περιγράφεται ως επιπλοκή οφθαλμοπλαστικών επεμβάσεων στην περιοχή των βλεφάρων ή μετά από τραυματισμό και συνδέεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνησιμότητα. Στην διαφορική διάγνωση πρέπει να ληφθεί υπ όψιν η κυτταρίτιδα κόγχου και η θρόμβωση του σηραγγώδους κόλπου. Ο χειρουργικός καθαρισμός των νεκρωμένων ιστών πιθανώς δεν απαιτείται πάντοτε σε πρώιμο στάδιο της νόσου. Η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί συντηρητικά, υπό τη στενή παρακολούθηση του ασθενούς για αντιμετώπιση σημείων ανταπόκρισης στη θεραπεία.

189 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P65 REVERSE OF CYSTOID MACULAR EDEMA DUE TO TOPICAL NSAIDS IN A PATIENT WITH BEHCET S DISEASE WHO UNDERWENT CATARACT SURGERY Christina Antoniadou Ophthalmology Clinic of Agios Dimitrios General Hospital of Thessaloniki Purpose: To present the reverse of cystoid macular edema on a patient with Behcet s disease who underwent cataract surgery and intraocular lens implantation, by topical treatment with NSAIDS. Patients and Methods: A 44-year-old male with known Behcet s disease and cataract was listed for cataract surgery and was given a two month preoperative topical treatment with NSAIDS in order to prevent postoperative cystoid macular edema. Prior to surgery there was no evidence of inflammation or cystoid macular edema or any other eye involvement. The patient had already been under systemic treatment with oral steroids. Results: Cataract surgery was uneventful with intraocular lens implantation. Despite the fact that topical treatment with NSAIDS continued after surgery, the patient developed postoperative cystoid macular edema which finally reversed 6 months later. Conclusion: Topical treatment with NSAIDS prior to and after cataract surgery to this patient with Behcet s disease managed to reverse cystoid macular edema, but not to prevent it

190 190Περιλήψεις P66 ΕΡΠΥΣΤΙΚΗ ΧΟΡΙΟΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΠΑΘΕΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ 12 ΕΤΩΝ Β. Τουμανίδου 1, Α. Καραθάνου 2, Δ. Τσουρής 3, Ν. Κούρτης 4, Σ. Ανδρούδη 5 1 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Θεσσαλονίκη 2 Επιμελήτρια, Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας 3 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Λάρισα 4 Επιμελητής, Οφθαλμολογική Κλινική, 42 4 ΓΣΝΕ 5 Αν. Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας Σκοπός: Να περιγράψουμε τα ευρήματα και την πορεία ερπυστικής χοριαμφοβληστροειδοπάθειας σε ασθενή 12 ετών Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής ηλικίας 12 ετών παραπέμφθηκε για δεύτερη γνώμη λόγω της ιδιαίτερης εικόνας στην βυθοσκόπηση. Ο έλεγχος υπό μυδρίαση κατέδειξε ευρήματα συμβατά με ερπυστική χοριοαμφιβληστροειδοπάθεια και η ασθενής υποβλήθηκε σε έλεγχο με Quantiferon-TB Gold, ο οποίος και επέβη αρνητικός. Για τον λόγο αυτό, η ασθενής ετέθη σε θεραπεία με Αζαθειοπρίνη. Συμπέρασμα: Σε ασθενή με εικόνα ερπυστικής χοριοαμφιβληστροειδοπάθειας, είναι απαραίτητος ο έλεγχος με Quantiferon-TB Gold, προκειμένου να αποκλεισθεί η φυματίωση.

191 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P67 ΥΠΟΤΡΟΠΗ ΕΡΠΗΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΘΙΑΣ ΡΑΓΟΕΙΔΙΤΙΔΑΣ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΕΡΠΗΤΑ ΖΩΣΤΗΡΑ Ελένη Χριστοδούλου 1, Γεώργιος Μπάτσος 2, Βλάσιος Παπαδόπουλος 1, Παρασκευή Χρίστου 3, Σπυρίδων Δραζίνος 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας 2 Β Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών 3 Ιατρείο Πόνου, Γενικό Νοσοκομείο Κέρκυρας Σκοπός: Η παρουσίαση περιστατικού υποτροπής ερπητικής ραγοειδίτιδας μετά από λήψη δόσης εμβολίου για τον έρπητα ζωστήρα, σε άνδρα 61 ετών. Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας 61 ετών, με ιστορικό οφθαλμικού έρπητα ζωστήρα προ 9 μηνών, προσήλθε με συμπτώματα άλγους και μείωσης όρασης από 24ώρου σύστοιχα της πρώτης προσβολής. Κατά την εξέταση διαπιστώθηκαν, αντίδραση στον πρόσθιο θάλαμο, ενδοθηλιακές εναποθέσεις και περικεράτιος ένεση. Ο ασθενής είχε λάβει μία δόση εμβολίου για τον έρπητα ζωστήρα. προ 48 ωρών. Η από του στόματος χορήγηση αντιϊκού σκευάσματος δεν κρίθηκε δόκιμη λόγω του πρόσφατου εμβολιασμού. Στον ασθενή χορηγήθηκαν τοπικά στεροειδή και κυκλοπληγικά σκευάσματα με πλήρη ύφεση των συμπτωμάτων σε διάστημα 2 εβδομάδων Συμπεράσματα: Τα εμβόλιο του έρπητα ζωστήρα είναι ένα νέο σχετικά εμβόλιο του οποίου η χορήγηση ενδείκνυται σε άτομα άνω των 60 ετών ανεξαρτήτως εάν έχουν εμφανίσει προηγούμενη προσβολή. Το γεγονός ότι η εμφάνιση της υποτροπής της ερπητικής ραγοειδίτιδας συνέπεσε χρονικά με τον εμβολιασμό δεν αποτελεί απαραίτητα αιτιολογική συσχέτιση ωστόσο είναι σκόπιμο να αναφερθεί και να διερευνηθεί περαιτέρω

192 192Περιλήψεις P68 ΟΙΔΗΜΑ ΟΠΤΙΚΩΝ ΘΗΛΩΝ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟΥ ΝΕΥΡΟΣΥΦΙΛΗΣ ΣΕ ΑΝΟΣΟΕΠΑΡΚΗ ΑΣΘΕΝΗ Σ. Μπλαζάκη, Α. Γιαρμουκάκης, Ν. Τσακαλής, Μ. Τσιλιμπάρης Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Ηρακλείου Κρήτης Σκοπός: Παρουσίαση ενός ασυνήθιστου περιστατικού με οίδημα οπτικών θηλών και ετερόπλευρη απώλεια όρασης ως πρώτη εκδήλωση Νευροσύφιλης σε ανοσοεπαρκή ασθενή. Παρουσίαση Περιστατικού: Πρόκειται για υγιή 59 ετών άνδρα, ο οποίος παρουσιάστηκε στο τμήμα επειγόντωνπεριστατικών αιτιώμενος μείωση οπτικής οξύτητας ΑΟ. Από την οφθαλμολογική του εκτίμηση διεπιστώθη οπτική οξύτητα ΔΟ LogMAR και ΑΟ LogMAR. Από το βυθοσκοπικό του έλεγχο προέκυψε οίδημα οπτικών θηλών (ΑΟ>ΔΟ) και παραπέμφηκε για Νευρολογική και Ρευματολογική εκτίμηση. Ο ασθενής αρχικά αντιμετωπίστηκε ως πιθανή κροταφική αρτηρίτιδα για την οποία έλαβε θεραπεία στεροειδών. 2 μήνες μετά τη θεραπεία, ο ασθενής προσήλθε στο τμήμα επειγόντων περιστατικών με αναφερόμενη μείωση οπτικής οξύτητας στον ΔΟ. Από την οφθαλμολογική του εκτίμηση προέκυψε οπτική οξύτητα ΔΟ LogMAR και ΑΟ μέτρηση δακτύλων στο 1m. Από το βυθοσκοπικό του έλεγχο προέκυψε θολερότητες υαλοειδούς με συνοδό οίδημα οπτικών θηλών και παρουσία κυστικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας άμφω. Υποβλήθηκε σε φλουοραγγειογραφικό έλεγχο με εικόνα αγγείιτιδας άμφω και διενεργήθηκε εκ νέου έλεγχος ραγοειδίτιδας. Ο ορολογικός έλεγχος ανέδειξε αντισώματα έναντι τρεπονήματος και τέθηκε η διάγνωση της Νευροσύφιλης. Ο ασθενής έλαβε ενδοφλέβια αγωγή με πενικιλλίνη. Κατά την τελευταία οφθαλμολογική εκτίμηση προκύπτουν οπτική οξύτητα ΔΟ LogMAR και ΑΟ LogMAR με υποχώρηση των θολεροτήτων του υαλοειδούς και ήπια ασαφοποίηση οπτικής θηλής ΔΟ καθώς και βελτιωμένη εικόνα κυστικού οιδήματος της ωχράς κηλίδας. Συμπέρασμα: Η εικόνα οιδήματος οπτικών θηλών με συνοδό πτώση οπτικής οξυτητας μπορεί να αποτελέσει πρώτη εκδήλωση ασθενών με Νευροσύφιλη.

193 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P69 ΠΑΡΕΣΗ ΑΠΑΓΩΓΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΗ ΜΕ ΟΦΘΑΛΜΙΚΟ ΕΡΠΗΤΑ ΖΩΣΤΗΡΑ Γεώργιος Γιαννουλάκος, Παναγιώτης Βασιλάκης, Θεοδώρα Στάθη, Ιωάννης Ρεμπάπης Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Τρικάλων, Τρίκαλα Σκοπός: Παρουσίαση ασθενούς με πάρεση απαγωγής και οφθαλμικό έρπητα ζωστήρα Παρουσίαση Περιστατικού:Ασθενής 78 ετών παραπέμφθηκε από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών με επώδυνο φυσαλιδώδες εξάνθημα στην δεξιά μετωπιαία χώρα και διπλωπία από εβδομάδος. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε ότι το φυσαλιδώδες εξάνθημα ήταν τυπικό οφθαλμικού έρπητα ζωστήρα και υπήρχε πάρεση της απαγωγής με διόφθαλμη οριζόντια διπλωπία. Η αρτηριακή πίεση, ο έλεγχος γλυκόζης, η ταχύτητα καθίζησης ερυθρών και ο λοιπός έλεγχος ήταν φυσιολογικός, ενώ δεν υπήρχε εστιακή νευρολογική σημειολογία. Από την οφθαλμολογική εξέταση δεν ανευρέθηκαν παθολογικά ευρήματα στα πρόσθια και οπίσθια μόρια του οφθαλμού. Η καλύτερα διορθωμένη οπτική οξύτητα ήταν 10/10 αμφοτερόπλευρα. Η πάρεση απαγωγής αποδόθηκε σε λοίμωξη από οφθαλμικό έρπητα ζωστήρα και αντιμετωπίσθηκε με αντιϊική θεραπεία. Η πάρεση επανήλθε πλήρως στις 6 εβδομάδες, χωρίς υπολειμματική διπλωπία. Συμπέρασμα: Πάρεση απαγωγής με συνοδό διπλωπία σε ηλικιωμένους μπορεί να παρουσιαστεί μετά από προσβολή από οφθαλμικό έρπητα ζωστήρα

194 194Περιλήψεις P70 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΜΥΪΑΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΡΠΑΘΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΔΙΕΤΙΑ: ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2017 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2019 Κων/νος Ν. Σπανός 1, Μαρία-Σοφία Α. Καμαράτου 2, Maeve Beekman 3, Χρήστος Φ. Κυλάφι 4, Αλέξανδρος Χ. Αποστόλου 5, Ελισάβετ Δ. Μαχρέμη 6, Αλέξιος Μ. Καμαράτος 7 1 Επιμελητής Οφθαλμογίας ΚΥΚ 2 Φοιτήτρια Ιατρικής σχολής Πανεπιστημίου Κρήτης 3 Φοιτήτρια Παιδαγωγικών Επιστημών Πανεπιστημίου Ουτρέχτης 4 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 5 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 6 Αγροτικός Ιατρός ΚΥΚ 7 Διευθυντής Παθολογίας ΚΥΚ, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών Εισαγωγή Σκοπός: Μυΐαση αποκαλείται η παρασιτική νόσος κατά την οποία έχουμε προσβολή θηλαστικών από προνύμφες μύγας. Διάφορα έντομα της ταξης των διπτέρων (~ καταγεγραμμένα), αποθέτουν τα αυγά τους ή τις σχηματισμένες προνύμφες τους σε εκτεθιμένα τρόφιμα, σε ανοιχτά τραύματα, δέρμα και βλεννογόννους. Οι προνύμφες της μύγας αρχίζουν να τρέφονται από τους ιστούς του προσβληθέντος οργανισμού προκαλώντας φλεγμονές και επιμολύνσεις αν και η νόσος είναι σπάνια στις αναπτυγμένες χώρες. Στην Ελλάδα συνήθης στόχος είναι τα αιγοπρόβατα αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις οι μύγες μπορούν να προσβάλλουν και τον άνθρωπο προκαλώντας μυϊασεις οι σοβαρότερες εκ των οποίων είναι η οφθαλμομυΐαση και η ωτομυΐαση. Οφθαλμομυΐση ονομάζεται η προσβολή των οφθαλμών και διακρίνεται σε εσωτερική και εξωτερική. Η συνηθέστερη εντόπιση των προνυμφών είναι ο βολβικός και ο βλεφαρικός επιπεφυκότας, από όπου όμως ειναι δυνατόν μέσω του δακρυΐκού πόρου να μεταναστεύσουν στη ρινική κοιλότητα ή με διάτρηση του σκληρού χιτώνα στον πρόσθιο και οπίσθιο θάλαμο του οφθαλμού, στο υαλοειδές σώμα και την υποαμφιβληστροειδική περιοχή (εσωτερική οφθαλμομυΐαση) ή ακόμα και στον οφθαλμικό κόγχο. Ο ασθενής ανεφέρει έντονο άλγος, αίσθημα ξένου σώματος, δακρυρροια και παχύρρευστες εκκρίσεις, με ίωση οπτικής οξύτητας και κνησμό, συμπτώμτα που τον κάνουν να ζητήσει άμεσα ιατρική βοήθεια.

195 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ Ιανουάριος 2017 Ιανουάριος 2018 Α/Α Φύλο Ηλικία Αριθμός προνυμφών Προσέλευση μετά την προσβολή 1 Α ημέρες 2 Γ ημέρα 3 Α Ίδια ημέρα 4 Α 30 6 Ίδια ημέρα 5 Α 28 5 Ίδια ημέρα 6 Α Ίδια ημέρα Ιανουάριος 2018 Ιανουάριος 2019 Α/Α Φύλο Ηλικία Αριθμός προνυμφών Προσέλευση μετά την προσβολή 1 Γ Ίδια ημέρα 2 Α 27 8 Ίδια ημέρα 3 Α ημέρα 4 Γ ημέρες 5 Α 41 2 Ίδια ημέρα 6 Α 48 8 Ίδια ημέρα 7 Α 6 3 Ίδια ημέρα 8 Α Ίδια ημέρα 9 Α ημέρα 10 Α 23 4 Ίδια ημέρα 11 Α 37 9 Ίδια ημέρα 12 Γ Ίδια ημέρα Υλικό και μέθοδοι:κατά το διάστημα Ιανουάριος 17 Ιανουάριος 19 εξετάσθηκαν στο Οφθαλμολογικό Ιατρείο του Κέντρου Υγείας Καρπάθου 2967 ασθενείς (1423 το πρώτο έτος και 1544 το δεύτερο). Για την οφθαλμοσκόπηση χρησιμοποιήθηκε σχισμοειδής λυχνία μάρκας Huvitz και κολλύριο αλκαΐνης. Η οφθαλμοσκόπηση μέσω σχισμοειδούς λυχνίας διευκολύνει την αναγνώριση των προνυμφών αν και οι τελευταίες αποφεύγουν το δυνατό φως. Αποτελέσματα: Οφθαλμική μυίαση ανεβρέθη σε 18 ασθενείς (6 το πρώτο έτος και 12 το δεύτερο έτος) του συνόλου των εξετασθέντων ασθενών (0. 6%), 14 άνδρες και 4 γυναίκες. 5 ασθενείς ασκούν το επάγγελμα του κτηνοτρόφου και 3 ασθενείς διαβιούσαν σε ελεύθερη κατασκήνωση στην παραλία. Έγινε αφαίρεση όλων των προνυμφών με λαβίδα McFerson. Ένας ασθενής ανέφερε φωταψίες και έντονη μείωση της οπτικής οξύτητας, χωρίς όμως να διαπιστωθεί εσωτερική οφθαλμομυΐαση. Η αφαίρεση προνυμφών στην περίπτωση οφθαλμομυΐασης προυποθέτει ικανότητα και εμπειρία ιδιαίτερα όταν αυτές εντοπίζονται στο υαλοειδές σώμα και στην υποαμφιβληστροειδική περιοχή του οφθαλμού. Σε αυτην την περίπτωση ενδείκνυται η χρηση ιβερμεκτίνης

196 196Περιλήψεις P71 Βλεφαρίτις Μία «ενοχλητική» Οφθαλμική Νόσος Κόκκινος Μιχάλης 1, Χατζηαλέκου Γεώργιος 1, Αναστασίου Ευάγγελος 1, Μαυρομάτη Μαρία 1, Κοτανίδου Αλεξάνδρα 1, Πατατούκου Θαρρενή 1, Αθανασιάδης Αριστείδης 2, Θεοδουλίδου Σοφία 2, Αμπελιώτη Αργυρώ 2, Κουτούζη Βασιλεία 1, Χαστάς Αθανάσιος 1 1 Οφθαλμολογική Κλινική Γ.Ν. Ρόδου 2 Οφθαλμολογική κλινική Τζανείου Γ.Ν. Πειραιά Σκοπός: Να προσεγγίσουμε την βλεφαρίτιδα ως μια φλεγμονώδη υποτροπιάζουσα νόσο των οφθαλμικών εξαρτημάτων που η συμπτωματολογία της δημιουργεί έντονη δυσφορία στους ασθενείς. Υλικά και Μέθοδος: Ανατρέχοντας στην διεθνή βιβλιογραφία αναφερόμαστε στις μορφές, τα αίτια, την συμπτωματολογία, την θεραπεία και τις οφθαλμικές και λειτουργικές επιπτώσεις της νόσου. Αποτελέσματα: Διακρίνεται σε οξεία και χρόνια, σε πρόσθια και οπίσθια αλλά και σε συνδυασμό αυτών. Αφορά όλες τις ηλικίες,εθνικότητες και φύλα. Οι Staphylococcus aureus epidermis, Propionibacterium acnes, corynebacteria, ερπητοϊός, σμηγματοροϊκή δερματίτιδα θεωρούνται βασικοί μολυσματικοί παράγοντες για την πρόσθια βλεφαρίτιδα ενώ η ροδόχρους ακμή και η δυσλειτουργία των μεϊμπομιανών αδένων προάγουν την οπίσθια βλεφαρίτιδα. Είναι συχνή η συνδυαστική εμφάνιση με πολλαπλή παρουσία των αιτιολογικών παραγόντων. Τελευταία δόθηκε έμφαση στην παρασιτική φλεγμονώδη προσβολή από το demodex blevis και folliculorum και από το phthiriasis palpebrarum με αποτέλεσμα να αναπτυχθούν επιτυχώς νέες θεραπείες. Αν και προκαλείται από χαμηλής μολυσματικότητας παράγοντες εκδηλώνεται με δακρύρροια, ελαιώδεις βλεφαρικές εκκρίσεις, αίσθημα καύσου, ξένου σώματος, κολλώδεις βλεφαρίδες, κόκκινο μάτι- βλέφαρο, φωτοφοβία, ξηροφθαλμία. Η χρονιότητα και οι υποτροπές ενίοτε προκαλούν μαδάρωση,τριχίαση, κερατίτιδα και διαταραχές όρασης. Θεραπευτικά μεγάλη σημασία έχει η υγιεινή και η επιμελής καθαριότητα των βλεφάρων. Θερμά επιθέματα, τοπικά αντιβιοτικά ( azithromycin, bacitracin, erythromycin, sulfacetamide) αλλά και συστηματικά αντιβιοτικά τύπου τετρακυκλίνης έχουν καλά αποτελέσματα. Τοπικά στεροειδή ενίοτε προσφέρουν προσωρινή ανακούφιση, ενώ η χρήση τεχνητών δακρύων νέας τεχνολογίας αντιμετωπίζει τα συμπτώματα καύσου, της κερατίτιδας και της ξηροφθαλμίας. Τελευταία εφαρμόστηκε η χρήση του tea tree oil την ως αφρός ή κομπρέσα καθαρισμού με εξαιρετική αποτελεσματικότητα έναντι των ακάρεων τύπου demodex,συμβάλλοντας σημαντικά στην θεραπεία. Παράλληλα μηχανικές θεραπείες με την χρήση θερμικών παλμών (LipiFlow, MibiFLo) έχουν προταθεί σε χρόνιες καταστάσεις. Συμπεράσματα: Η βλεφαρίτιδα είναι μια ήπια μολυσματική νόσος με εξαιρετικά ενοχλητική συμπτωματολογία η αντιμετώπιση της οποίας συμβάλλει σημαντικά στην βελτίωση της ποιότητας ζωής του οφθαλμολογικού ασθενούς.

197 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ POSTERS 4 Καταρράκτης/ Κερατοειδής/ Γλαύκωμα) Παρασκευή 7 Ιουνίου :00-16:00 P72 ΜΕΛΕΤΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ Ιωάννα Μυλωνά, Μαρία Δερμενούδη, Αργύριος Τζαμάλης, Μαρία Σαμουηλίδου, Νικόλαος Ζιάκας, Ιωάννης Τσινόπουλος Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική Α. Π. Θ. Γ. Ν. Θ. Παπαγεωργίου, Θεσσαλονίκη Σκοπός: Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η συσχέτιση του επιπολασμού των πιο κοινών καρδιαγγειακών παραγόντων κινδύνου με τον τύπο του γεροντικού καταρράκτη. Υλικό και Μέθοδος: Πρόκειται για μελέτη 812 ασθενών, οι οποίοι κατά τη διάρκεια ενός ημερολογιακού έτους υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση καταρράκτη, χωρίς μετεγχειρητικές επιπλοκές και ομαδοποιήθηκαν ανάλογα με τον τύπο καταρράκτη. Καταγράφηκε η ύπαρξη αρτηριακής υπέρτασης, σακχαρώδους διαβήτη και δυσλιπιδαιμίας, υπό την προϋπόθεση ότι οι ασθενείς έλαβαν φαρμακολογική θεραπεία για αυτές τις διαταραχές πριν από τη χειρουργική επέμβαση. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με διαφορετικούς τύπους καταρράκτη είχαν διαφορετικό επιπολασμό μεμονωμένων παραγόντων κινδύνου (p<. 001). Η υπέρταση ήταν ο συχνότερα διαπιστωμένος παράγοντας κινδύνου, που κυμαίνεται από 43, 8% στους ασθενείς με οπίσθιο υποκαψικό καταρράκτη έως 24, 3% σε ασθενείς με πυρηνικό καταρράκτη, ενώ η συχνότητα εμφάνισης για τους ασθενείς με φλοιώδη καταρράκτη ήταν 28, 6% και για τους ασθενείς με καταρράκτη μικτού τύπου 27, 6%. Οι ασθενείς με διαφορετικούς τύπους καταρράκτη διέφεραν επίσης ως προς τον συνολικό αριθμό των παραγόντων κινδύνου (p<. 001), ενώ σχεδόν όλοι οι ασθενείς με οπίσθιο υποκαψικό καταρράκτες παρουσιάζουν τουλάχιστον έναν παράγοντα κινδύνου. Συμπεράσματα: Η αρτηριακή υπέρταση είχε πολύ μεγαλύτερο επιπολασμό στο τυχαίο δείγμα ασθενών από τον σακχαρώδη διαβήτη, αποδεικνύοντας τη σημασία της έγκαιρης ανίχνευσής της και του επαρκούς ελέγχου της. Η ανάπτυξη καταρράκτη οφείλεται σε διαφορετική παθοφυσιολογία ανάλογα με τον τύπο και αυτό αντικατοπτρίζεται στην διαφορά ως προς τον επιπολασμό των παραγόντων κινδύνου σε διαφορετικούς τύπους καταρράκτη. Βιβλιογραφία: 1. Tan JS, Wang JJ, Mitchell P (2008) Influence of diabetes and cardiovascular disease on the long-term incidence of cataract: the Blue Mountains eye study. Ophthalm epidemiol 15: Sabanayagam C, Wang JJ, Mitchell P, Tan AG, Tai ES, Aung T, Saw S-M, Wong TY (2011 Metabolic syndrome components and age-related cataract: the Singapore Malay eye study. Invest Ophth Vis Sci 52:

198 198Περιλήψεις P73 RADIAL KERATONEURITIS WITH WESSELY RING AS PRESENTING SIGN IN A CASE OF PRESUMED FUNGAL KERATITIS Nikolaos Tsakalis, Christina Skatharoudi, Dimitrios Liakopoulos, Charalampos Siganos Cornea and external eye disease service, Department of Ophthalmology, University Hospital of Heraklion, Crete, Greece Purpose: To present a case of Radial keratoneuritis with wessely ring. Case report: A 39 years old male, with negative previous history of ocular pathology or contact lens use, referred to our department with severe ocular pain and redness on his left eye. The patient reported no response to medication prescribed elsewhere. Slit lamp biomicroscopy revealed the presence of a round corneal epithelial defect along with ring infiltrate and radial keratoneuritis. After 2 days of wash out with preservative free artificial tears, corneal culture was negative. Confocal microscopy did not reveal evidence of fungal or acanthamoebal keratitis. The patient responded to antifungal treatment as well as second stage therapy for promotion of epithelial healing Conclusion: We present a case of a presumed fungal keratitis presenting with radial keratoneuritis and wessely ring with both negative cultures and confocal microscopy findings. Even though radial keratoneuritis is highly suspicious of Acathamoeba keratitis, when not proved, treatment should be initiated according to patient specific signs, symptoms and healing response.

199 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P74 ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΩΝ ΛΙΠΑΝΤΙΚΩΝ ΟΦΘΑΛΜΙΚΩΝ ΣΤΑΓΟΝΩΝ SYSTANE BALANCE ΣΕ ΟΦΘΑΛΜΟΥΣ ΜΕ ΞΗΡΟΦΘΑΛΜΙΑ ΛΟΓΩ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑΣ ΛΙΠΙΔΙΚΗΣ ΣΤΙΒΑΔΑΣ Όλγα Μακρή, Διονύσιος Παγουλάτος, Αθηνά Παλληκάρη, Φωτεινή Τσαπαρδώνη, Κωνσταντίνος Καγκελάρης, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών Σκοπός: Η αξιολόγηση της επίδρασης των λιπαντικών οφθαλμικών σταγόνων Systane Balance (Alcon, Alcon Inc., Fort Worth, TX, ΗΠΑ). σε οφθαλμούς με ξηροφθαλμία λόγω ανεπάρκειας της λιπιδικής στιβάδας. Υλικό & Μέθοδος: Είκοσι ασθενείς με ξηροφθαλμία λόγω ανεπάρκειας της λιπιδικής στιβάδας (μέση ηλικία 75 ± 5, 79 έτη, 9 άνδρες και 11 γυναίκες) συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Η κατάσταση της οφθαλμικής επιφάνειας αξιολογήθηκε με το δείκτη νόσου της οφθαλμικής επιφάνειας (OSDI ). Οι παράμετροι των δακρυικών μηνίσκων (ΔΜ), δηλαδή το ύψος, βάθος και εμβαδό του κάτω και άνω ΔΜ, αξιολογήθηκαν στο δεξιό οφθαλμό (ΔΟ) με οπτική τομογραφία συνοχής προσθίου ημιμορίου. Στον αριστερό οφθαλμό (ΑΟ) μετρήθηκε ο χρόνος διάσπασης της δακρυικής στιβάδας (TBUT), έγινε η δοκιμασία Schirmer-I και αξιολογήθηκε η χρώση του κερατοειδούς. Ενσταλάξαμε 1 σταγόνα Systane Balance στους 2 οφθαλμούς (ΔΑΟ) και στη συνέχεια αξιολογήθηκαν οι μεταβολές στις παραμέτρους των ΔΜ στον ΔΟ στα 15, 30 και 60 λεπτά μετά την ενστάλαξη. Η δοκιμασία Schirmer-Ι και ο TBUT αξιολογήθηκαν 1 ώρα μετά την ενστάλαξη στον ΑΟ. Έπειτα οι ασθενείς κλήθηκαν να ενσταλάξουν Systane Balance τέσσερις φορές την ημέρα για 2 εβδομάδες ΔΑΟ και επέστρεψαν για αξιολόγηση. Αποτελέσματα: Οι λιπαντικές οφθαλμικές σταγόνες Systane Balance είχαν ως αποτέλεσμα στατιστικά σημαντική αύξηση σε όλες τις παραμέτρους των ΔΜ 15 λεπτά μετά την ενστάλαξη. Τριάντα λεπτά μετά την ενστάλαξη το ύψος και το εμβαδό του κάτω ΔΜ και όλες οι παράμετροι του άνω ΔΜ ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες συγκριτικά με την αρχική τιμή. Δύο εβδομάδες μετά την θεραπεία με Systane Balance παρατηρήσαμε στατιστικά σημαντικά υψηλότερες μετρήσεις στις παραμέτρους του άνω ΔΜ συγκριτικά με την αρχική τιμή. Η δοκιμασία Schirmer-Ι ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερη 1 ώρα μετά την ενστάλαξη σε σύγκριση με την αρχική τιμή. Ο TBUT ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερος τόσο σε μετρήσεις που έγιναν στη 1 ώρα όσο και στις δύο εβδομάδες συγκριτικά με την τιμή αναφοράς. Η σταδιοποίηση της χρώσης του κερατοειδούς και η βαθμολογία OSDI μειώθηκαν στατιστικά σημαντικά 2 εβδομάδες μετά τη θεραπεία με Systane Balance. Συμπεράσματα: Οι λιπαντικές οφθαλμικές σταγόνες Systane Balance φαίνεται να συμβάλουν στη σταθεροποίηση της δακρυικής στιβάδας σε οφθαλμούς με ξηροφθαλμία λόγω ανεπάρκειας της λιπιδικής στιβάδας

200 200Περιλήψεις P75 ΑΠΟΡΡΙΨΕΙΣ ΚΕΡΑΤΙΚΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΜΠΕΡΗ ΚΕΡΑΤΟΠΛΑΣΤΙΚΗ Γ. Σιδηρόπουλος, Π. Ντόντη, Ε. Ψημενίδου, Ε. Κούτσιανου, Ε. Σίσκου, Σ. Καραχρυσάφη, Ε. Θεοφράστου, Ε. Φαντέλ Γ. Ν. Θ «Γ. Παπανικολάου» Οφθαλμολογική κλινική Σκοπός: Η παρουσίαση ενδιαφερόντων περιστατικών απόρριψης μοσχευμάτων κερατοειδούς από ποικίλες αιτίες. Υλικό και Μέθοδος: 6 περιστατικά που υπεβλήθησαν σε διαμπερή κερατοπλαστική για διάφορες αιτιολογίες και τελικά μπήκαν σε διαδικασία απόρριψης. Ένα κερατικό έλκος, μια φυσαλιδώδης κερατοπάθεια μετά από χειρουργική εξαίρεση καταρράκτη, δυο κερατίτιδες μετά από επαφή με άσβεστο, μια ερπητική κερατίτιδα και ένας τραυματισμός κερατοειδούς. Σε όλες τις περιπτώσεις το απορριφθέν μόσχευμα αφαιρέθηκε μαζί με τον κρυσταλλοειδή φακό ή τον τεχνητό ενδοφακό. Οι ενδοφακοί αντικαταστάθηκαν και ένα νέο μόσχευμα τοποθετήθηκε σε κάθε περίπτωση. Αποτελέσματα: Σε κάθε περιστατικό διεσώθη ο οφθαλμός και η όραση αποκαταστάθηκε κατά το δυνατό. Συμπέρασμα: Η απόρριψη μοσχεύματος αποτελεί την πιο συχνή αιτία ανεπάρκειας μοσχευμάτων κατά την όψιμη μετεγχειρητική περίοδο και απαιτούνται άμεσες ενέργειες για τη διάσωση του οφθαλμού και τη διατήρηση μιας χρήσιμης για τον ασθενή όρασης.

201 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P76 STANDARD AUTOMATED PERIMETRY. THE ROLE OF ACCURATE CONSULTING IN GETTING THE BEST OUT OF EVERY PATIENT Anna Michonidou 1, Areti Papazacharia 1, Stella Moutzouri 1, Yasemin Eminoglou 2, Aikaterini Dimitriou 2, Evgenia Kanonidou 1 1 General Hospital of Thessaloniki Hippokrateion 2 General Hospital of Kavala Purpose: Standard automated perimetry is the gold standard for evaluating visual function in glaucoma. Taking into consideration that clinical decisions should only be made based on reliable results, the Purpose of this study is to emphasize the importance of pre-perimetry consultation in achieving patients understanding, therefore accuracy during an exam, that is stressful for most individuals. Material & Methods: 118 patients(69 female)with glaucoma participated in the study and were divided in two groups. Group A consisted of 79 patients who had undergone perimetry before and group B of 39 who had not. Mean age was 67, 9 and 65years for group A and B respectively. Regarding group B, before starting perimetry we provided the standard information leaflet plus a thorough 5minute consultation concerning the dos and don ts, whereas group A only got the information leaflet with some brief oral explanation. Afterwards we compared the reliability indices(rf-calculated from the false possitive/false negative values)of the two groups and distributed a quastionnaire concerning their experience. Results: 41, 7% of group A experienced anxiety before and during the test, 40% encountered difficulty coping with it and 69, 6% felt sure about their results. For group B the values were 35%, 25%, and 79, 4% respectively(which were statistically significant). Group s A mean RF score was 8, 5% and group s B 5, 8%, also statistically significant. Conclusions: It was interesting to observe that the inexperienced group achieved better RF score than the experienced one, as a result of a less stressful, more patient friendly procedure. It is therefore made clear that giving our perimetry patients a little extra time will be rewarding

202 202Περιλήψεις P77 Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΦΑΚΟΘΡΥΨΙΑΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΑΝΩ ΤΩΝ 85 ΕΤΩΝ Λάζαρος Καζαντζίδης, Δέσποινα Δεμιρτσόγλου, Διονύσιος Μπαλατσούκας, Αλήνα Καλαϊτζίδου, Γεώργιος Ταταρίδης, Αδαμάντιος Παπαδόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Κιλκίς Σκοπός: Η μελέτη της αποτελεσματικότητας της φακοθρυψίας σε ασθενείς άνω των 85 ετών που υποβλήθηκαν σε αφαίρεση καταρράκτη. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήθηκαν 89 ασθενείς (89 οφθαλμοί) ηλικίας 85 ετών ή μεγαλύτερης, στους οποίους έγινε αφαίρεση του καταρράκτη με τη μέθοδο της φακοθρυψίας από τον ίδιο χειρουργό. Προεγχειρητικά έγινε βυθοσκόπηση, μετρήθηκε η καλύτερη διορθωμένη οπτική οξύτητα (LogMAR), η ενδοφθάλμια πίεση και η διάμετρος της κόρης σε μυδρίαση. Μετεγχειρητικά οι ασθενείς εξετάστηκαν την 1η ημέρα, την 7η ημέρα και ένα μήνα μετά την επέμβαση. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 87 ± 1, 9 χρόνια (85 έως 95) με συχνότερο τύπο καταρράκτη τον πυρηνικό (69, 6%). Η καλύτερη διορθωμένη οπτική οξύτητα βελτιώθηκε σε 80 ασθενείς (89, 8%), ενώ σε 9 ασθενείς (10, 1%) δεν βελτιώθηκε καθόλου εξαιτίας ύπαρξης ηλικιακής εκφύλισης της ωχράς ή γλαυκώματος. Ένα μήνα μετά την επέμβαση 43 ασθενείς είχαν καλύτερη διορθωμένη οπτική οξύτητα μεταξύ 0. 1 με 0. 3, 29 ασθενείς μεταξύ και μεταξύ ασθενείς. Η μέση διάμετρος της κόρης σε μυδρίαση ήταν 5, 4 ± 1, 4 mm. Τέλος, δεν παρουσιάστηκαν σημαντικές μεταβολές στην ενδοφθάλμια πίεση. Συμπεράσματα: Το προσδόκιμο ζωής ολοένα και μεγαλώνει με αποτέλεσμα περισσότεροι ασθενείς με καταρράκτη να χειρουργούνται σε μεγαλύτερη ηλικία αυξάνοντας τον βαθμό δυσκολίας της επέμβασης από παράγοντες όπως ο πιο σκληρός πυρήνας του φακού, η μικρή μυδρίαση της κόρης και οι συνυπάρχουσες συστηματικές παθήσεις του ασθενή. Η βελτίωση όμως της οπτικής οξύτητας καθιστά την μεγάλη ηλικία των ασθενών ως μη αντένδειξη για την αφαίρεση καταρράκτη με φακοθρυψία.

203 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P78 ΚΛΙΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΗ ΤΟΥ Γ. Ν ΚΙΛΚΙΣ Δέσποινα Δεμιρτσόγλου, Λάζαρος Καζαντζίδης, Διονύσιος Μπαλατσούκας, Αλήνα Καλαϊτζίδου, Γεώργιος Ταταρίδης, Αδαμάντιος Παπαδόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική, Γ. Ν. Κιλκίς Σκοπός: Η μελέτη και ανάλυση των κλινικών χαρακτηριστικών ασθενών με καταρράκτη βάση την ετήσια καταγραφή ασθενών του Γενικού Νοσοκομείου Κιλκίς. Υλικό & Μέθοδος: Μελετήθηκαν οι βιομετρίες 1000 ασθενών που προγραμματίστηκαν για επέμβαση καταρράκτη, με χρήση της μεθόδου φακοθρυψίας. Καταγράφηκαν το φύλο, η ηλικία, ο τύπος του καταρράκτη των ασθενών και η διοπτρία (D) του ενδοφακού οπισθίου θαλάμου (A Constant 118, 4). Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 75 ± 1, 8 χρόνια (δείγμα 40 έως 93). Οι ασθενείς ταξινομήθηκαν σε 7 ομάδες με βάση τον τύπου του καταρράκτη. Η καταγραφή των ασθενών έδωσε τα ακόλουθα ποσοστά %, Πυρηνικός(Π) 38, 4%, Πυρηνικός Οπίσθιος Υποκαψικός(ΠΟΥ) 0, 5%, Πυρηνικός Φλοιώδης(ΠΦ) 10, 1%, Φλοιώδης(Φ) 6, 1%, Φλοιώδης Οπίσθιος Υποκαψικός(ΦΟΥ) 27, 3%, Οπίσθιος Υποκαψικός(ΟΥ) 13, 6%, Ώριμος(Ω) 4%. Το 57. 1% των ασθενών αποτελούνταν από γυναίκες και το 42, 9% από άνδρες. Ο συχνότερος ενδοφακός που τοποθετήθηκε ήταν 20, 5 D. Συμπεράσματα: Παρατηρήθηκε το γεγονός ότι η εμφάνιση του καταρράκτη είναι πιο συνήθης στις ηλικιακές ομάδες που είναι άνω των 70 ετών (77, 7 %). Παρόλο αυτά, οι ηλικιακές ομάδες 70 και κάτω ετών, κατέχουν στατιστικά σημαντικό ποσοστό εμφάνισης καταρράκτη(22, 2%) κάτι το οποίο μπορεί να ερμηνευτεί πως είναι πλέον αρκετά συχνή η εμφάνιση του σε νεαρότερες ηλικίες. Τέλος, το φύλο των ασθενών δεν φαίνεται να επηρεάζει σημαντικά την πιθανότητα εμφάνισης του καταρράκτη

204 204Περιλήψεις P79 CATARACT SURGERY AMONG PATIENTS OF ADVANCED AGE - POSSIBLE, BUT IS IT ACTUALLY WORTHWHILE? Anna Michonidou, Olympia Sideri, Eleni Tsirampidou, Dimitrios Balatsoukas, Evgenia Kanonidou Department of Ophthalmology, General Hospital of Thessaloniki Hippokrateion, Thessaloniki, Greece. Purpose: The aim of the study was to present the outcomes of cataract surgery in elderly and very elderly patients in our department during a period of 18 months, taking into consideration the special issues concerning this sensitive population. Material & Methods: We performed a retrospective chart review of 744 patients over 80 years old, who underwent either phacoemulsification or extracapsular cataract extraction (ECCE) between January 2017 and June Intraoperative complications were recorded and risk factors {pseudoexfoliation (PEX), poorly dilating pupil, intraoperative floppy iris syndrome (IFIS), hypermature-white cataract with visual acuity less than 6/60} were studied. Results: Intraoperative complications occurred in 89 (11, 9%) patients (61 aged 80-84, and 9 90 years). Out of 89 complicated cases, 76 underwent phacoemulsification, 4 ECCE and 9 phaco converted to ECCE. Posterior lens capsule rupture (PLC) occured in 66 cases (8, 9%), followed by vitreous loss in 29 (3, 9%). Posterior loss of lens fragments affected 7 eyes (0, 9%), posterior dislocation of IOL 2 (0, 2%) and suprachoroidal haemorrage 5 eyes (0, 7%). Regarding risk factors, 44 of all complicated cases concerned hypermature cataract with preoperative visual acuity less than 6/60, 35 poorly dilating pupils, 27 eyes with PEX and 22 eyes with IFIS. Conclusions: High prevalence of systemic comorbidities (diabetes mellitus, hypertension, benign prostate hyperplasia treated with α-blockers, anticoagulants) resulted in a relatively high rate of intraoperative complications. However, cataract surgery was successful in the great majority of our patients, leading us to say that it is worth performing it even on patients above 80 years.

205 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ POSTERS 5 Χειρ. Αμφιβληστροειδούς/Όγκοι /Νευροοφθαλμολογία Σάββατο 8 Ιουνίου :30-16:45 P80 ΕΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΟΠΤΙΚΗ ΝΕΥΡΙΤΙΔΑ ΑΠΟ ΑΜΙΩΔΑΡΟΝΗ Δημήτριος Ζωϊδάκης, Γεώργιος Γκιούσας NΘΠ Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ Σκοπός: Παρουσίαση περιστατικού ετερόπλευρης απώλειας όρασης από πιθανή λήψη αμιωδαρόνης. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 68 χρονών προσήλθε με σταδιακή απώλεια όρασης από μηνός στον αριστερό οφθαλμό. BCVA δεξιού οφθαλμού 20/20 και αριστερού οφθαλμού 6/60. Αντίληψη χρωμάτων επηρεασμένη στον αριστερό οφθαλμό (5 πλάκες Ishihara). Κερατοειδής χωρίς ευρήματα. Kατά τη βυθοσκόπηση βρέθηκε οίδημα κεφαλής οπτικού δίσκου με υπεραιμία στον αριστερό οφθαλμό ενώ ο δεξιός οφθαλμός ήταν φυσιολογικός. Αιματολογικός, απεικονιστικός (MRI Εγκεφάλου, Ro) και νευρολογικός έλεγχος φυσιολογικός. Έλλειμμα στο οπτικό πεδίο κατώτερο τοξοειδές. Από το ιστορικό βρέθηκε ότι είχε ξεκινήσει αγωγή με αμιωδαρόνη από 4μήνου 200 mg bid. Σε συνεννόηση με τον θεράποντα καρδιολόγο έγινε διακοπή και παρατηρήθηκε βελτίωση του οιδήματος χωρίς πλήρη υποχώρηση μετά από 2 μήνες. Συμπέρασμα:Η διάγνωση της επαγόμενης από αμιωδαρόνη οπτικής νευροπάθειας πρέπει να είναι μια διάγνωση αποκλεισμού. Οι περισσότεροι ασθενείς που λαμβάνουν αυτό το φάρμακο έχουν και επιπλέον παράγοντες αγγειακού κινδύνου, οι οποίοι μερικές φορές δυσχεραίνουν τη διαφοροποίηση αυτής της οπτικής νευροπάθειας από τη NAION. Η αμιωδαρόνη έχει μεγάλη ημιπερίοδο ζωής με μεγάλη απόκλιση ανά ασθενή (από 20 έως 100 ημέρες). Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών της θεραπείας, το φάρμακο συσσωρεύεται σχεδόν σε όλους τους ιστούς, ιδιαίτερα στους λιπώδεις, συμπεριλαμβανομένου του οπτικού νεύρου Η απέκκριση συμβαίνει μετά από μερικές ημέρες και τα θεραπευτικά επίπεδα στο πλάσμα επιτυγχάνονται μεταξύ ενός και αρκετών μηνών εξαρτώμενα από το συγκεκριμένο ασθενή. Επομένως, η διόγκωση του οπτικού δίσκου μπορεί να παραμείνει για εβδομάδες έως μήνες μετά τη διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής. Μόνο μετά τη διακοπή της αμιωδαρόνης, με την επακόλουθη βραδεία μείωση της διόγκωσης του οπτικού δίσκου και τη βελτίωση της οπτικής λειτουργίας, είναι η διάγνωση που καθορίζεται με βεβαιότητα

206 206Περιλήψεις

207 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P81 ΑΠΟΠΛΗΞΙΑ ΥΠΟΦΥΣΙΑΚΟΥ ΑΔΕΝΩΜΑΤΟΣ ΣΕ ΕΓΚΥΟ 25 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ Θεοδώρα Τσοκάκη MD/MSc¹, Ευαγγελίνα Βασιλάτου MD/PhD², Βασίλειος Τσιτσής ΜD/ΜSc 3, Πάνος Γ. Δημητρακόπουλος MD⁴ 1 Μαιευτική-Γυναικολογική Κλινική ΠΓΝ Αττικόν 2 Ενδοκρινολόγος, Β Παθολογική Κλινική ΠΓΝ Αττικόν 3 Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος, ΓΝΝ Πύργου Ηλείας 4 Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Πύργος Ηλείας Σκοπός: Η ανάδειξη ενδιαφέροντος περιστατικού με, τελικώς, επείγοντα χαρακτήρα. Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσίαση μέσω αναρτημένης ανακοίνωσης, περιέχουσας ακριβές ιστορικό, λεπτομερή περιγραφή της εξέτασης και του ιατρικού χειρισμού, συνοδευόμενη από ανάλογο φωτογραφικό υλικό και ανάλυση ευρημάτων εκ των βοηθημάτων διάγνωσης. Έγκυος ασθενής 25 εβδομάδων, 37 ετών, δευτερότοκος, μη καπνίστρια, με καλή υγεία, άνευ προϋπάρχουσας αγωγής, προσήλθε αιτιώμενη οριζόντια διπλωπία επιδεινούμενη κατά το δεξιό βλέμμα μετά επακόλουθης οπτικής κόπωσης & απλών κεφαλαλγιών. Από το λοιπό νευροφθαλμολογικό έλεγχο ετέθη η υποψία πάρεσης δεξιού απαγωγού. Το κινητικό οπτικό πεδίο ανέδειξε ασύμμετρα αμφικροταφικά ελλείμματα πέραν των 30ᵒ. Η νευρο-απεικόνιση υπέδειξε διόγκωση της υπόφυσης μετά πρόσφατης αιμορραγίας με επακόλουθα πιεστικά φαινόμενα οπτικού χιάσματος-δεξιού σηραγγώδους κόλπου. Η κατάσταση αντιμετωπίστηκε συντηρητικά με συνεργασία Ενδοκρινολόγων & Γυναικολόγων με άμεση βελτίωση των συμπτωμάτων κι επιτυχημένο τοκετό. Περίπου ένα έτος μετά τη διάγνωση ο όγκος συρρικνώθηκε.. Συμπέρασμα: Συζητείται η συνεισφορά της Νευροφθαλμολογίας στο βασικό ζήτημα της ανάδειξης του επείγοντος μέσω της ορθής κατεύθυνσης του απεικονιστικού και ψυχοφυσιολογικού ελέγχου. Βιβλιογραφία: 1. The Neuro-ophthalmology Survival guide Pane A, Burdon M, Miller NR 2. Εισαγωγή στην Οφθαλμολογία & τη Νευροοφθαλμολογία, Ψύλλας Κ., 3. Διλήμματα στη Νευροφθαλμολογία, Παπαδέδες Κ

208 208Περιλήψεις P82 ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΕΣ ΧΟΡΙΟΕΙΔΙΚΕΣ ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΙΣ 15 ΕΤΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΟΓΚΟΥ ΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ Αθηνά Παλληκάρη, Όλγα Μακρή, Διονύσιος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Γεωργακόπουλος Οφθαλμολογική Κλινική, Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, Πάτρα Σκοπός: Περιγραφή ενός περιστατικού με διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα νεφρού που εμφάνισε καθυστερημένα μεταστατικό όγκο χοριοειδούς σε αμφότερους οφθαλμούς. Παρουσίαση Περιστατικού: Ασθενής 57 ετών νοσηλευόμενος στην Ογκολογική Κλινική ανέφερε μείωση οπτικής οξύτητας δεξιού οφθαλμού (ΔΟ) από εβδομάδος. Ο ασθενής είχε διαγνωσθεί με διαυγοκυτταρικό καρκίνωμα αριστερού νεφρού προ 15ετίας με υποτροπή της νόσου προ 2ετίας και προσβολή του δεξιού νεφρού, καθώς και δευτεροπαθείς μεταστάσεις στον εγκέφαλο, πνεύμονες και οστά. Λάμβανε αγωγή με ανοσοθεραπεία. Κατά την οφθαλμολογική εξέταση η οπτική οξύτητα του ΔΟ ήταν 4/10 και του αριστερού οφθαλμού (ΑΟ) 10/10. Δεν παρατηρήθηκαν παθολογικά ευρήματα στο πρόσθιο ημιμόριο αμφοτερόπλευρα. Η βυθοσκόπηση στο ΔΟ ανέδειξε μια μονήρη πορτοκαλόχρου υπεγερμένη υπαμφιβληστροειδική αλλοίωση ωοειδούς σχήματος στο κατώτερο κροταφικό τόξο με προσβολή της ωχράς κηλίδας. Ανάλογη αλλοίωση παρατηρήθηκε και στον ΑΟ χωρίς, ωστόσο, προσβολή του κεντρικού βοθρίου. Οι αλλοιώσεις εμφάνιζαν διάχυτο στικτό υπεραυτοφθορισμό. Στην οπτική τομογραφία συνοχής παρατηρήθηκε εξάλειψη των χοριοτριχοειδών με ανώμαλο περίγραμμα του χοριοειδούς σύστοιχα προς τη βλάβη σε αμφότερους οφθαλμούς. Στο ΔΟ παρατηρήθηκε επίσης υποαμφιβληστροειδικό υγρό στο κεντρικό βοθρίο. Στην Α-υπερηχογραφία παρατηρήθηκε μέτρια προς υψηλή εσωτερική ανακλαστικότητα στις υπεγερμένες αλλοιώσεις. Συμπέρασμα: Ο μεταστατικός όγκος χοριοειδούς από πρωτοπαθή όγκο νεφρού αποτελεί μια εξαιρετικά σπάνια μετάσταση. Το διάστημα μεταξύ πρωτοπαθούς όγκου και μεταστατικού όγκου χοριοειδούς αναφέρεται να είναι μήνες με ένα μόνο περιστατικό να έχει εμφανισθεί μετά από 25έτη. Αμφοτερόπλευρη προσβολή έχει περιγραφεί μόνο σε 9 περιστατικά. Το ενδιαφέρον του περιστατικού μας είναι η διάγνωση μεταστατικού όγκου χοριοειδούς σε αμφότερους οφθαλμούς 15 έτη μετά την αρχική διάγνωση διαυγοκυτταρικού καρκινώματος νεφρού.

209 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P83 ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ (AUDIT) ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΡΩΤΟΠΑΘΟΥΣ ΡΗΓΜΑΤΟΓΕΝOΥΣ ΑΠΟΚΟΛΛΗΣΗΣ ΑΜΦΙΒΛΗΣΤΡΟΕΙΔΟΥΣ ΣΤΗΝ Β ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΗ ΚΛΙΝΙΚΗ ΤΟΥ Π. Γ. Ν. «ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ» ΣΕ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΝΟΣ ΕΞΑΜΗΝΟΥ Αθανάσιος Καραμήτσος, Δέσποινα Τζέτζη, Μαρία Σαμουηλίδου, Δημήτριος Κουτσιμπογεώργος, Αστέριος Διάφας, Ειρήνη Ούστογλου, Ιωάννα Μυλωνά, Ιωάννης Τσινόπουλος, Νικόλαος Ζιάκας Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική, Π. Γ. Ν. «Παπαγεωργίου» Σκοπός: Η καταγραφή των ανατομικών και λειτουργικών αποτελεσμάτων της χειρουργικής αποκατάστασης όλων των περιστατικών πρωτοπαθούς ρηγματογενούς αποκόλλησης αμφιβληστροειδούς στην Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική κλινική του Π. Γ. Ν. «Παπαγεωργίου» κατά το τελευταίο εξάμηνο του Υλικό & Μέθοδος: Μελετήθηκαν οι φάκελοι όλων των ασθενών που υπεβλήθησαν σε υαλοειδεκτομή για ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς κατά το χρονικό διάστημα 01/06/ /12/2018. Το σύνολο των επεμβάσεων πραγματοποιήθηκε από τους τέσσερις έμπειρους χειρουργούς οπισθίων μορίων που διέθετε η κλινική μας κατά το τελευταίο εξάμηνο του Αποτελέσματα: Κατά το τελευταίο εξάμηνο του 2018 πραγματοποιήθηκαν στην Β Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική κλινική του Π. Γ. Ν. «Παπαγεωργίου» 59 υαλοειδεκτομές για ρηγματογενή αποκόλληση αμφιβληστροειδούς σε 53 ασθενείς. Ένας ασθενής εξ αυτών υποβλήθηκε σε αμφοτερόπλευρη υαλοειδεκτομή ενώ τρεις υποβλήθηκαν σε 2 επεμβάσεις και ένας ασθενής χρειάστηκε τρεις επεμβάσεις λόγω υποτροπής. Σε 46 οφθαλμούς έγινε εμφύσηση αερίου C3F8, ενώ σε 6 οφθαλμούς έγινε εμφύσηση αερίου SF6 και σε 7 οφθαλμούς έγινε ένθεση σιλικόνης. Η πλειοψηφία των αποκολλήσεων ήταν σταδίου ΙΙ με ΙΙΙ. Δεν υπήρχαν διεγχειρητικές επιπλοκές, ενώ οι άμεσες μετεγχειρητικές επιπλοκές αφορούσαν κυρίως την αύξηση της ενδοφθάλμιας πίεσης. Οι απώτερες μετεγχειρητικές επιπλοκές σχετίζονταν με την εμφάνιση καταρράκτη στο πρώτο τρίμηνο μετά την επέμβαση καθώς επίσης και τη δημιουργία επιωχρικής μεμβράνης στο πρώτο μετεγχειρητικό εξάμηνο. Τα πρωταρχικά αποτελέσματα αφορούσαν στην ανατομική αποκατάσταση με την πρώτη επέμβαση, ενώ στα δευτερεύοντα αποτελέσματα συμπεριλαμβάνονται η βέλτιστα διορθωμένη οπτική οξύτητα, η ενδοφθάλμια πίεση, οι διεγχειρητικές και μετεγχειρητικές επιπλοκές καθώς επίσης και η συσχέτισή τους με το στάδιο της αποκόλλησης διεγχειρητικά. πρωτηκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he ts heκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he s heκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he s heκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he ts heκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he Συμπεράσματα: Το ποσοστό επιτυχίας αποκατάστασης της αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς με το πρώτο χειρουργείο, καθώς και τα ποσοστά διεγχειρητικών, άμεσων και απώτερων επιπλοκών των περιστατικών που διενεργήθηκαν στην Β ΠανεπιστημιαΟφθαλμολογική κλιοομικκάοκές καθκομτομ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents heκή Οφθαλμολογική κλινική του Π. Γ. Ν. «Παπαγεωργίου» σε 1 εξάμηνο, συμβαδίζει με τα ποσοστά επιτυχίας και τα ποσοστά επιπλοκών που αναφέρονται στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Αμφιβληστροειδος για ρηγματογενμ 1-2 weeks for the 82 (78, 85%) respondentsof the respondents he 209

210 210Περιλήψεις P84 CHARACTERISTICS AND PROGNOSIS OF ASYMPTOMATIC RETINAL DETACHMENT Aikaterini Mani 1, Georgios Mylonas 2, Dionysios Pagoulatos 1, Panagiotis Dimitrakas 1, Theodora Stavropoulou 1, Michael Georgopoulos 2, Chysanthi Koutsandrea 1, Ursula Schmidt-Erfurth 2 1 1st Department of Ophthalmology, National & Kapodistrian University of Athens, Greece 2 Department of Ophthalmology, Medical university of Vienna, MUV, Austria Purpose: To report characteristics, anatomic and visual results in non-acute or longstanding (asymptomatic peripheral) retinal detachment. Methods: In this prospective observational study included 35 eyes of 32 patients with subclinical retinal detachment. Periodic retinal examinations over follow up periods of between 6 months and 2 years, using funduscopy, slit-lamp vitreous examination and conventional oct heidelberg scans. Results: The 35 included cases were observed with stability at a mean follow-up of 6 months. Only 6 of the 35 eyes exhibited a progression of the retinal detachment and underwent vitreoretinal surgery. Conclusions: Compared with symptomatic clinical retinal detachment, non-acute or longstanding retinal detachment is much less threatening to the vision and the health of the eye. Therefore asymptomatic peripheral retinal detachment does not require or justify routine treatment but should be reexamined at regular annual intervals or more frequently if changes are observed. If it definitely progresses to acute RD, surgical treatment is justified.

211 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P85 HERPES ZOSTER OPHTHALMICUS ASSOCIATED WITH 3RD NERVE PALSY Loukas Kontomichos 1, Vasileios Peponis 1, Georgios Batsos 1, Stelios Hadjikyriacou 2, Anastasia Afrati 1, Efstratios Parikakis 1 1 Ophthalmiatreio Eye Hospital, Athens, Greece. 2 Archbishop Makarios III Hospital, Nicosia, Cyprus Purpose: Our purpose is to present a case of Herpes Zoster Ophthalmicus which is complicated by oculomotor nerve palsy. Case presentation: A 63-years old female presented to our clinic, as a referral for ocular examination following a diagnosis of Herpes Zoster Ophthalmicus. On presentation, there was complete ptosis of the left upper eyelid as well as crusted-over vesicles on the distribution of the first division of trigeminal nerve. The patient was positive for Hutchinson sign. Her ocular history was positive for cataract extraction in both eyes (OU). The patient s medical history was positive for rheumatoid arhthritis. She reported taking prednisolone and adalimumab. She visited a local hospital 5 days ago with a complaint of soreness around her upper left eyelid and concomitant blurry vision in her left eye (OS), as well as painful blisters on the left side of the face on the distribution of the trigeminal division. Following a HZO diagnosis, The patient had been prescribed oral acyclovir 800 mg 5 times per day, and tombramycin ointment for her left eye Initial presentation in our clinic revealed left ptosis and defective ocular motility OS. the involved eye was deviated down and out. Visual acuity was 20/30 OD and 20/50 OS. The left pupil had a remarkably minimal response to light compared to the right and also showed a positive APD. Slit lamp examination showed superficial punctate keratopathy OS. Goldman tonometry was 17mmHg OU. Fundus examination was unremarkable OU. She was referred for a magnetic resonance angiogram (MRA) and a magnetic resonance imaging (MRI) to rule out other etiologies of cranial nerve involvement such as an aneurysmal compression of the oculomotor nerve or space-occupying lesion. The results didn t show any of the above aetilogical factors. We decided to treat the patient with acyclovir 625mg/8h (10mg/kg) intravenously for 7 days, as well as topical thilocof four times daily and virgan eye ointment five times daily for 10 days. After a 6-month follow-up period, ocular motility returned to near-normal levels, ptosis in the left eye had resolved and there was a considerable increase in visual acuity. Conclusion: Oculomotor nerve palsy is a rare complication of Herpes Zoster Ophthalmicus. In most cases it is self-limiting after 6 months

212 212Περιλήψεις P86 ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΟΠΤΙΚΗΣ ΟΞΥΤΗΤΑΣ ΣΕ ΥΠΟΤΡΟΠΙΑΖΟΝ ΚΡΑΝΙΟΦΑΡΥΓΓΙΩΜΑ Ιωάννης Μαρκόπουλος 1, Αναστασία Αφράτη 2, Ιωάννης Χαλκιαδάκης 3, Αθανάσιος Μακρής 4, Βάσω Κωνσταντινίδου 5 1 Επιμελητής Β -Επικουρικός Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 2 Ειδικευόμενη Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 3 Επιμελητής Α, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 4 Ειδικευόμενος Οφθαλμίατρος, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα 5 Διευθύντρια Ε. Σ. Υ, Α Οφθαλμολογική Κλινική, Οφθαλμιατρείο Αθηνών, Αθήνα Σκοπός: Να παρουσιάσουμε ένα ενδιαφέρον περιστατικό υποτροπιάζοντος κρανιοφαρυγγιώματος, το οποίο προσέρχεται με προεξάρχον σύμπτωμα τη σοβαρή μείωση της οπτικής οξύτητας. Παρουσίαση Περιστατικού: Γυναίκα 25 ετών προσήλθε στο Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ) του Νοσοκομείου μας με αναφερόμενη θόλωση της όρασης στον αριστερό οφθαλμό (ΑΟ) από εβδομάδος. Από το ατομικό αναμνηστικό της αναφέρει έλλειψη σιδήρου, διαταραχές της έμμηνου ρύσης από πέντε μηνών και συμπτωματολογία ιογενούς συνδρομής προ πέντε ημερών. Από την κλινική εξέταση ανευρέθη οπτική οξύτητα δεξιού οφθαλμού (ΔΟ) 1/20 2-3/10 (ph) και αριστερού οφθαλμού (ΑΟ) 1/20 ph (-), ενδοφθάλμια πίεση(εοπ) ΔΟ 14mmHg και ΑΟ 15mmHg, αδύνατη αντίληψη των χρωμάτων (παθολογικό Ishihara test) και από τους δύο οφθαλμούς (ΔΑΟ), φυσιολογικά κορικά αντανακλαστικά και φυσιολογική οφθαλμοκινητικότητα. Κατά τη βυθοσκόπηση δεν υπήρχαν παθολογικά ευρήματα ΔΑΟ. Η Οπτική Τομογραφία Συνοχής (OCT) ωχράς και νευρικών ινών (RNFL) ήταν φυσιολογικά ΔΑΟ. Τα Οπτικά Πεδία έδειξαν συμμετρικά και ομώνυμα σκοτώματα στα τρία τεταρτημόρια και τα Προκλητά Οπτικά Δυναμικά είχαν μειωμένο ύψος χωρίς παράταση. Η ασθενής παραπέμφθηκε για MRI εγκεφάλου, η οποία αποκάλυψε την παρουσία αλλοίωσης διαστάσεων 2, 6χ 2, 2cm στην ανατομική θέση του τουρκικού εφιππίου που εφάπτονταν στο οπτικό χίασμα. Ακολούθησε επιτυχής χειρουργική εξαίρεση της μάζας και έπειτα από την ιστολογική εξέταση αυτής τέθηκε η διάγνωση του κρανιοφαρυγγιώματος. Είκοσι μέρες μετά τη χειρουργική επέμβαση η οπτική οξύτητα της ασθενούς ήταν 7/10sc στο ΔΟ και 6/10sc στον ΑΟ, βελτιωμένη αντίληψη χρωμάτων και από τα Οπτικά Πεδία υπήρχε ένα ετερόπλευρο σκότωμα στο κάτω ρινικό τεταρτημόριο του ΑΟ. Δύο μήνες αργότερα επανέρχεται στα ΤΕΠ του Νοσοκομείου και αναφέρει επιδείνωση της όρασης. Από την κλινική εξέταση προκύπτει οπτική οξύτητα 1/20 στο ΔΟ και <1/20 στον ΑΟ, ΕΟΠ 13mmHg στο ΔΟ και 14mmHg στον ΑΟ, φυσιολογικά κορικά αντανακλαστικά, φυσιολογική οφθαλμοκινητικότητα, αδύνατη αντίληψη χρωμάτων και χωρίς παθολογικά ευρήματα κατά τη βυθοσκόπηση. Η εξέταση των Οπτικών Πεδίων καταγράφεται αντίστοιχη με εκείνη προ της εξαίρεσης του κρανιοφαρυγγιώματος. Από τη νέα MRI εγκεφάλου επανελέγχεται αλλοίωση στην ανατομική θέση του τουρκικού εφιππίου με διαστάσεις 2, 6χ 1, 8cm η οποία πιέζει το οπτικό χίασμα. Η ασθενής παραπέμφθηκε για νευροχειρουργική εκτίμηση και αντιμετώπιση. Συμπεράσματα: Το κρανιοφαρυγγίωμα είναι ένας σχετικά σπάνιος και βραδέως αναπτυσσόμενος καλοήθης όγκος, ο οποίος συμπεριφέρεται ως κακοήθης λόγω της εντόπισης του στη βάση του κρανίου πλησίον ευαίσθητων εγκεφαλικών δομών. Τα κρανιοφαρυγγιώματα έχουν επίπτωση 0, 13-2 ανά άτομα ανά έτος. Το 30-50% των κρανιοφαρυγγιωμάτων εμφανίζονται σε παιδιά και εφήβους. Οι συνηθέστερες εκδηλώσεις είναι νευρολογικές (κεφαλαλγίες, ναυτία, έμετοι), ενδοκρινολογικά συμπτώματα (καθυστέρηση ανάπτυξης, καθυστέρηση ήβης,

213 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ παχυσαρκία) και διαταραχές της όρασης συνήθως στους ενήλικες (αμφοτερόπλευρη ημιανοψία). Η διάγνωση βασίζεται σε κλινικά και απεικονιστικά ευρήματα και επιβεβαιώνεται με την ιστολογική εξέταση. Ο θεραπευτικός στόχος είναι η ανακούφιση από τα συμπτώματα με επείγουσα χειρουργική αποσυμφόρηση και εν συνεχεία η ριζικότερη θεραπεία με ολική εξαίρεση του όγκου χωρίς να τραυματιστεί ο υποθάλαμος και τα οπτικά νεύρα. Ακόμα και μετά από ριζική εξαίρεση κατά μέσο όρο το 10% των κρανιοφαρυγγιωμάτων υποτροπιάζει. Συνήθης χρόνος εμφάνισης των υποτροπών είναι τα 1-4, 3 έτη. Η αντιμετώπισή του απαιτεί χρόνια παρακολούθηση και συντονισμένη προσπάθεια από μια ομάδα ειδικών αποτελούμενης από ενδοκρινολόγους, οφθαλμιάτρους, νευροχειρουργούς, ακτινοθεραπευτές, νευρολόγους, ογκολόγους, ακτινολόγους και ψυχοθεραπευτές. Βιβλιογραφία: 1. Müller HL, Gebhardt U, Pohl F, et al. High rates of early relapses after complete resection and early progressions after incomplete resection of childhood craniopharyngiomaupdate on KRANIOPHARYNGEOM 2000 and design of KRANIOPHARYNGEOM Klinische Padiatrie 2006;21: Δημογέροντας Γ, Λιάπη Χ (2014). Κρανιοφαρυγγίωμα. e-endocrinology. gr/wp-content/uploads/2014/05/ pdf (τελευταία πρόσβαση ) 3. Newman NJ. Perioperative visual loss after non ocular surgeries. Am J Ophthalmol 2008;145:

214 214Περιλήψεις P87 PSEUDOTUMOR CEREBRI ΩΣ ΜΙΑ ΣΠΑΝΙΑ ΑΙΤΙΑ ΟΞΕΙΑΣ ΤΥΦΛΩΣΗΣ:ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΔΥΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ Ιωάννης Μπαλογιάννης 1, Παναγιώτης Σάρλης 1, Σταύρος Σταματίου 1, Ηρακλής Κεραμιδιώτης 1, Σάββας Διάφας 2 1 A Πανεπιστημιακή Νευροχειρουργική Κλινική ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης 2 A Πανεπιστημιακή Οφθαλμολογική Κλινική ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ Θεσσαλονίκης Σκοπός της εργασίας: Το σύνδρομο Pseudotumor Cerebri (PTCS), γνωστό και ως Ιδιοπαθής Eνδοκράνιος Υπέρταση (IIH), ή Καλοήθης Eνδοκράνιος Υπέρταση είναι ένα σύνδρομο που χαρακτηρίζεται από παθολογικά αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση (ICP), κεφαλαλγίες και απώλεια της όρασης χωρίς να υπάρχει ενδοκρανιακή χωροκατακτητική εξεργασία, λοίμωξη του ΚΝΣ ή υδροκεφαλία. Απαντάται συνήθως σε παχύσαρκες νεαρές γυναίκες στην αναπαραγωγική ηλικία. Στην παρούσα εργασία παρουσιάζονται δύο περιστατικά που εμφάνισαν οξεία απώλεια της όρασης και παρουσίαζαν εξαιρετικά αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση (ICP), που αντιμετωπίστηκαν στην κλινική μας χειρουργικά. Συζητούνται τα διαγνωστικά κριτήρια της νόσου, η θεραπευτικές επιλογές και η νευροχειρουργική προσέγγιση και δίνεται έμφαση στις μακροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση των ασθενών αυτών. Παρουσίαση Περιστατικών: Δύο νεαρές γυναίκες 23 και 24 ετών αντίστοιχα, εισήχθησαν στην κλινική μας με κεφαλαλγίες και οξεία απώλεια της όρασης. Και οι δύο ασθενείς είχαν αυξημένο ΒΜΙ και κατά την βυθοσκόπιση παρουσίαζαν αμφοτερόπλευρο οίδημα οπτικών θηλών. Ο νευροαπεικονιστικός έλεγχος δεν έδειξε υδροκεφαλία, ούτε ύπαρξη χωροκατακτητικής εξεργασίας ή εικόνα λοίμωξης του ΚΝΣ. Στην 2η ασθενή η MRI έδειξε σχετικά χαμηλή θέση των αμυγδαλών της παρεγκεφαλίδας χωρίς να τεκμηριώνεται σύνδρομο Chiari. Στις ασθενείς πραγματοποιήθηκε οσφυονωτιαία παρακέντηση και μετρήθηκε η πίεση διάνοιξης του ΕΝΥ (Opening pressure) η οποία ήταν πολύ αυξημένη: 75 cm στήλης ύδατος και 65 cm στήλης ύδατος αντίστοιχα ενώ παράλληλα η κυτταροβιοχημική σύνθεση του ΕΝΥ ήταν φυσιολογική. Τέθηκε η διάγνωση της Ιδιοπαθούς Ενδοκράνιας Υπέρτασης και οι ασθενείς προγραμματίστηκαν να χειρουργηθούν. Στις ασθενείς τοποθετήθηκε κοιλιοπεριτοναϊκή παροχέτευση με παρεμβολή ρυθμιζόμενης βαλβίδας στα 150mmHg και 140 mmhg αντίστοιχα. Μετεγχειρητικά το οίδημα των οπτικών θηλών υποχώρησε, η όραση των ασθενών βελτιώθηκε και σε μακροχρόνια μετεγχειρητική παρακολούθηση με follow up 3 ετών διαπιστώθηκε αργή αλλά σταθερή βελτίωση των οπτικών πεδίων. Συμπεράσματα: Αν και το σύνδρομο pseudotumor cerebri είναι γνωστό εδώ και πάρα πολλά χρόνια η παθοφυσιολογία του συνδρόμου παραμένει άγνωστη. Υπάρχουν διαφορετικές θεραπευτικές προσεγγίσεις όμως ο κύριος στόχος είναι ο ίδιος να προληφθεί η μόνιμη τύφλωση και να βελτιωθούν τα συμπτώματα του ασθενούς.

215 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P88 ΑΜΦΟΤΕΡΟΠΛΕΥΡΗ ΠΡΟΣΘΙΑ ΙΣΧΑΙΜΙΚΗ ΟΠΤΙΚΟΠΑΘΕΙΑ ΩΣ ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ HENOCH-SCHÖNLEIN ΠΟΡΦΥΡΑΣ Β. Γκούμας 1, Τ. Ξηρού 1, Α. Ραγκούσης 1, Χ. Κουρβέλου 2, Γ. Μπόντζος 1, Ε. Κόντου 1 1 Οφθαλμολογική κλινική, Νοσοκομείο «Κοργιαλένειο Μπενάκειο», Ε. Ε. Σ, Αθήνα 2 Νεφρολογική κλινική, Νοσοκομείο «Κοργιαλένειο Μπενάκειο», Ε. Ε. Σ, Αθήνα Σκοπός: Παρουσίαση σπάνιου περιστατικού με αμφοτερόπλευρη προσθία ισχαιμική οπτικοπάθεια (ΠΙΟΝ) ως πρώτη εκδήλωση της Henoch Schönlein πορφύρας (HSP). Παρουσίαση Περιστατικού: Άνδρας, 46 ετών προσήλθε αιτιώμενος προοδευτικό θάμβος όρασης ΔΟ από 10ημέρου και ΑΟ από 3ημέρου. Η οπτική οξύτητα ήταν ΔΟ: αντίληψη κινούμενης χειρός και ΑΟ: 4/10sc. Το πρόσθιο ημιμόριο ήταν ήρεμο ενώ η βυθοσκόπηση ανέδειξε εικόνα προσθίας ισχαιμικής οπτικοπάθειας αμφοτερόπλευρα και ωχρικό αστέρα στην περιοχή της ωχράς κηλίδας. Τα κορικά αντανακλαστικά ήταν νωθρά στο ΔΟ με θετικό RAPD ενώ στον ΑΟ εκλύονταν φυσιολογικά. Ο εργαστηριακός έλεγχος κατέγραψε: Αιματοκρίτη:22, 1%, ΤΚΕ:140mm, CRP:64, 80mg/dl, Κρεατινίνη:4, 4 mg/dl. Από την κλινική εξέταση διαπιστώθηκε αιμορραγικό εξάνθημα στον κορμό και στα άκρα. Παραπέμφθηκε και εισήχθη στην Νεφρολογική κλινική για την αντιμετώπιση της αζωθαιμίας του. Στο πλαίσιο της διερεύνησης πραγματοποιήθηκε όλος ο εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος για αυτοάνοσα νοσήματα, αγγειίτιδες και λοιμώδη αίτια, ο οποίος ήταν αρνητικός. Έγινε βιοψία νεφρού η οποία κατέγραψε ευρήματα συμβατά με IgA σπειραματονεφρίτιδα και σε συνδυασμό με το αιμορραγικό εξάνθημα, ετέθει η διάγνωση της HSP. Έλαβε αγωγή με πρεδνιζολόνη και κυκλοφωσφαμίδη ενδοφλεβίως. Μετά από 6 μήνες η νεφρική του λειτουργία βελτιώθηκε, το εξάνθημα υποχώρησε, η όραση έφθασε ΔΟ: MΔ, ΑΟ: 10/10sc και καταγράφετε ωχρότητα των οπτικών θηλών. Συμπεράσματα: H HSP είναι μία αγγειίτιδα των μικρών αγγείων που εμφανίζεται συχνότερα στα παιδιά από ότι στους ενήλικες. Στη διεθνή βιβλιογραφία οι οφθαλμικές εκδηλώσεις της HSP εντοπίζονται κυρίως στο πρόσθιο ημιμόριο και σπανιότερα προσβάλλεται το οπίσθιο ημιμόριο. Περιστατικό με αμφοτερόπλευρη Προσθία Ισχαιμική Οπτικοπάθεια και HSP δεν έχει ξαναπεριγράφει στην διεθνή βιβλιογραφία. Τέλος, οι συστηματικές αγγειίτιδες πρέπει πάντα να συμπεριλαμβάνονται στην διαφορική διάγνωση της αμφοτερόπλευρης ΠΙΟΝ

216 216Περιλήψεις P89 BILATERAL PAPILLEDEMA Foteinos Styllas, Serafeim Roumelis, Fani Akritidou, Alexandros Karachalios, Christos Karagiannidis General Hospital of Serres, Greece Purpose: To present a case of bilateral papilledema as a result of Idiopathic intracranial hypertension. Presentation: A 55 year-old male was referred to our institution, complained about transient episodes of drowsiness in both eyes 7-8 times daily during last week. His best corrected visual acuity (BCVA) was 9/10 OD and 8/10 OS, using the Snellen chart at 6meters. Amsler test was negative in both eyes. Intraocular pressure was 16 mmhg OD and 15 mmhg OS. Fundus examination revealed papilledema in both eyes with retinal hemorrhage. There was no clinical sign of relative afferent papillary defect. Visual fields examination revealed significant visual loss bilaterally. Pathological examination was made with general blood test analysis and the result was between normal values. Neurological examination revealed headache and nausea. CT scan was performed without any valuable results. MRI was contraindicated due to pacemaker, thus lumbar puncture was performed and the examination was diagnostic for intracranial hypertension. The final diagnosis was idiopathic intracranial hypertension as other causes of intracranial hypertension were excluded. The treatment plan with Acetazolamide was given to help the body expel excess fluid. After one week the transient episodes of drowsiness, headache and nausea gradually disappeared and papilledema started to decreasing. Conclusion: Idiopathic intracranial hypertension is a syndrome with signs and symptoms of increased intracranial pressure but where a causative mass or hydrocephalus is not identified. The presentation is usually with headaches, visual loss (transient or gradual visual loss), photopsia, eye pain, tinnitus. Management guidelines are based on symptoms and extent of visual impairment at presentation. If there is no immediate threat to vision, medical therapy is recommended. In case of immediate threat to vision, a temporary CSF draining procedure (ie, placement of a lumbar drain) is immediately performed, and a definitive surgical plan is made, either a ventriculoperitoneal shunt or optic nerve sheath fenestration.

217 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ P90 SPONTANEOUS LATE CLOSURE OF A MACULAR HOLE INITIALLY PERSISTENTLY OPEN POST SURGERY WITH VITRECTOMY, ILM PEEL AND GAS Thomas Stergiopoulos, Athina Mouteveli, Nikolaos Lathouris, Stavros Gerovasileiou, Christina Antoniadou, Evangelia Papavasileiou Vitreoretinal Service, St Demetrios Hospital of Thessaloniki, Greece Σκοπός: Presentation of previously unreported late macular hole closure after initially failed surgery, possibly due to inadvertent ILM scaffold. Υλικό & Μέθοδος: Sequential OCT scans of a patient who underwent surgery for her macular hole (vitrectomy, ILM peel, gas tamponade), seen in clinic after disappearance of gas with OCT proven open macular hole who declined further surgical intervention. On routine review in the clinic 6 months later, spontaneous closure of the hole is demonstrated. The 1st post operative OCT scan shows a tissue attachment to the edge of the open hole, postulated to represent an unintentional ILM scaffold. Αποτελέσματα: The hole was closed as demonstrated by OCT, and visual acuity increased from HM to CF. Συμπεράσματα: Late closure of macular holes post surgery is possible, and this may be aided by leaving an ILM scaffold (albeit unintentional in this case)

218 218Περιλήψεις P91 ΜΗ ΡΑΓΕΝ ΑΝΕΥΡΥΣΜΑ ΚΥΚΛΟΥ WILLIS ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΝΕΥΡΟΦΘΑΛΜΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ Πάνος Γ. Δημητρακόπουλος Ιδιώτης Οφθαλμίατρος, Πύργος Ηλείας Σκοπός: Η ανάδειξη ενδιαφέροντος περιστατικού με, τελικώς, επείγοντα χαρακτήρα. Παρουσίαση Περιστατικού: Παρουσίαση μέσω αναρτημένης ανακοίνωσης, περιέχουσας ακριβές ιστορικό, λεπτομερή περιγραφή της εξέτασης και του ιατρικού χειρισμού, συνοδευόμενη από ανάλογο φωτογραφικό υλικό και ανάλυση ευρημάτων εκ των βοηθημάτων διάγνωσης. Μεσήλικη ασθενής, μη καπνίστρια, με καλή αγγειακή υγεία πλην αγωγής με ήπια αντιαρρυθμικά λόγω ταχυσφυγμίας & επί αναμονής ραντεβού για test κόπωσης, προσήλθε με αναφερόμενα συμπτώματα διαλείπουσας θόλωσης όρασης επί αλλαγών στάσης σώματος, σταθερά αρνητικά οπτικά φαινόμενα δίκην «μαύρης πεταλούδας» από εβδομάδος και διαλείπουσα περιστοματική αιμωδία. Από το λοιπό νευροφθαλμολογικό έλεγχο ετέθη η υποψία σπονδυλοβασικής δυσλειτουργίας. Η ζητούμενη νευραπεικόνιση (MRA-CTA), προς έκπληξιν όλων, κατέδειξε ανεύρυσμα προσθίας αναστομωτικής αρτηρίας επί του αρτηριακού κύκλου του Willis. Ακολούθησε η κατάλληλη χειρουργική παρέμβαση. Συμπέρασμα: Συζητείται η συνεισφορά της Νευροφθαλμολογίας στο βασικό ζήτημα της ανάδειξης του επείγοντος μέσω της ορθής κατεύθυνσης του απεικονιστικού και ψυχοφυσιολογικού ελέγχου. Βιβλιογραφία: 1. The Neuro-ophthalmology Survival guide Pane A, Burdon M, Miller NR 2. Unruptured Intracranial Aneurysms, Brown R 3. The role of

219 6-8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2019 MΕΓΑΡO ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΩΝ VIDEO 219