INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
|
|
- Μαρία Δημητρακόπουλος
- 8 χρόνια πριν
- Προβολές:
Transcript
1 CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco OURENSE Tfno.: FAX: AVALIACIÓN 1ª 1º BACHARELATO
2 ÍNDICE DE MATERIAS BIOLOXÍA E XEOLOXÍA CULTURA CIENTÍFICA DEBUXO ARTÍSTICO I DEBUXO TÉCNICO I ECONOMÍA ED. FÍSICA FILOSOFÍA FÍSICA E QUÍMICA FRANCÉS 1ª LINGUA FRANCÉS 2ª LINGUA GREGO I HISTORIA DO MUNDO CONTEMPORÁNEO INGLÉS 1ª LINGUA LATÍN I LiNGUAXE E PRÁCTICA MUSICAL LINGUA CASTELÁ LINGUA GALEGA LITERATURA UNIVERSAL MATEMÁTICAS I MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS I RELIXIÓN TECNOLOXÍAS DA INFORMACIÓN E COMUNICACIÓN I TECNOLOXÍA INDUSTRIAL I 1
3 BIOLOXIA-XEOLOXIA A.-PROGRAMA TEMA 1: A materia viva DURACIÓN APROXIMADA:3.ª e 4.ª semana de setembro e a metade da 1.ª semana de outubro. CONTIDOS : 1.- Características dos seres vivos: Complexidade e uniformidade. As funcións de nutrición, de relación e de reprodución. Os niveis de organización. Recoñecemento da dificultade de definir o concepto de vida. 2.- Bioelementos e biomoléculas: Os bioelementos. As biomoléculas inorgánicas: a auga e os sales minerais.as características das biomoléculas orgánicas. 3.- Os glícidos: Monosacáridos. Disacáridos. Polisacáridos. Representación da fórmula lineal da glicosa. Esquematización do enlace O-glicosídico. 4.- Os lípidos: Ácidos graxos. Triacilglicéridos ou graxas. Fosfolípidos. Esteroides e terpenos. Esquematización da formación dunha graxa (esterificación dun triglicérido). 5.- As proteínas: Os aminoácidos. A estrutura das proteínas. Funcións das proteínas. Os enzimas. Esquematización da formación do enlace peptídico e do mecanismo de actuación dun enzima. 6.- Os ácidos nucleicos: Os nucleótidos. Estrutura do ADN. Estrutura do ARN. Funcións dos ácidos nucleicos. 7.- Dedución, a partir dunha secuencia de bases do ADN, de: a febra complementaria, a secuencia do ARNm e a secuencia de aminoácidos. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Explicar as características dos seres vivos dos distintos niveis de organización da materia viva, e das moléculas que forman parte dela. 2.- Coñecer a estrutura química, a clasificación e as funcións biolóxicas das biomoléculas. 3.- Explicar a estrutura dos ácidos nucleicos e a súa función como portadores da información xenética. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1. Explica as características que definen os seres vivos: complexidade, nutrición, relación e reprodución, e coñece os principais niveis de organización abióticos e bióticos. 2. Define bioelemento, oligoelemento e biomolécula; clasifica os bioelementos en primarios, secundarios e oligoelementos, e coñece as características do átomo de carbono. 3. Explica a estrutura da auga, relaciona as súas propiedades fisicoquímicas coas súas funcións biolóxicas, e coñece as formas nas que se encontran os sales minerais nos seres vivos e as súas funcións biolóxicas. 4. Coñece os principais glícidos, a súa composición, as súas estruturas, as súas funcións biolóxicas e a súa clasificación, e esquematiza un enlace O-glicosídico. 5. Coñece os principais lípidos e ácidos graxos, a súa composición, as súas estruturas, as súas funcións biolóxicas e a súa clasificación, e esquematiza a esterificación dun triglicérido. 6. Distingue os aminoácidos como compoñentes básicos das proteínas; coñece a composición, estruturas, funcións biolóxicas, especialmente a enzimática, e clasificación destas, e esquematiza o enlace peptídico. 7. Distingue os nucleótidos como compoñentes básicos dos ácidos nucleicos, esquematiza a fórmula dun nucleótido e do enlace fosfodiéster, e explica a estrutura de dobre hélice do ADN e dos distintos tipos de ARN. 8. Utiliza técnicas e códigos para representar moléculas e valora a súa correcta representación.stándares de 2
4 TEMA 2: A vida e a súa organización DURACIÓN APROXIMADA: Metade da 1.ª semana e 2.ª e 3.ª semana de outubro. CONTIDOS: 1.- A célula: Estrutura básica das células. A célula procariota e a célula eucariota. A célula eucariota vexetal e animal. 2.- A célula como unidade funcional: o metabolismo. Definición e tipos de metabolismos: o catabolismo e o anabolismo. Identificación das diferentes moléculas dos principais intermediarios do metabolismo. Procesos catabólicos: a respiración celular e a fermentación. Procesos anabólicos: a fotosíntese. 3.- Cara á pluricelularidade: A pluricelularidade. Diferenciación e especialización celular. Tipos de clasificación dos organismos pluricelulares. 4.- As formas non celulares: Os virus. Outras formas non celulares: plásmidos, viroides e prións. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Establecer as diferenzas entre os distintos tipos de células e representalas esquematicamente. 2.- Definir metabolismo e explicar as características do anabolismo e do catabolismo e a función dos intermediarios metabólicos; establecer as diferenzas entre a respiración aerobia e a fermentación, explicar como se leva a cabo a fotosíntese e describir as etapas de cada proceso. 3.- Expoñer as razóns que puideron dar lugar a que algúns organismos se convertesen en seres pluricelulares, explicar a diferenciación celular e distinguir as distintas formas de organización pluricelular. 4.- Explicar que son os virus, os plásmidos, os viroides e os prións. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Establece as diferenzas entre os distintos tipos de células e represéntaas esquematicamente. 2. Define metabolismo e explica as características do anabolismo e do catabolismo e a función dos intermediarios metabólicos; establece as diferenzas entre a respiración aerobia e a fermentación, explica como se leva a cabo a fotosíntese e describe as etapas de cada proceso. 3. Expón as razóns que puideron dar lugar a que algúns organismos se convertesen en seres pluricelulares, explica a diferenciación celular e distingue as distintas formas de organización pluricelular. 4. Diferencia as distintas formas de organización pluricelular. 5. Explica qué son virus, plásmidos, viroides e prións. 6. Elabora traballos con pulcritude.. TEMA 3: Os tecidos DURACIÓN APROXIMADA: 4.ª semana de outubro e 1.ª semana de novembro. CONTIDOS: 1.- Os tecidos vexetais: Clasificación, estrutura e función dos distintos tipos de tecidos vexetais. 2.- Os tecidos animais: clasificación, estrutura e función dos diferentes tipos de tecidos animais. A célula como unidade funcional: o metabolismo. 3.- A técnica histolóxica: procesos que se seguen para realizar unha preparación histolóxica CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Coñecer os diferentes tecidos vexetais e animais, as súas características e as funcións que desempeñan. 2.- Relacionar a importancia que ten o perfeccionamento da técnica histolóxica e a mellora dos microscopios para coñecer os tecidos. 3.- Identificar en imaxes (diapositivas, fotos, etc.) os principais tecidos animais e vexetais e saber a súa localización nos seres vivos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Clasifica e describe os tecidos meristemáticos e os tecidos parenquimáticos, sinala as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 2. Clasifica e describe os tecidos de soporte e os tecidos secretores, e indica as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 3. Clasifica e describe os tecidos protectores e os tecidos condutores, e indica as características das súas células, a súa situación e a súa función na planta. 4. Clasifica os principais tipos de 3
5 tecidos epiteliais, e sinala as súas características, a súa función e a súa localización no organismo. 5. Describe as características dos tecidos conxuntivos, adiposos e cartilaxinosos, e indica a súa función e a súa situación no organismo. 6. Enumera as características do tecido óseo; sinala a súa composición, a súa función e a súa localización, e indica as variedades que existen. 7. Describe as características morfolóxicas e funcionais do tecido sanguíneo. 8. Explica as características morfolóxicas e funcionais do tecido muscular e sinala as diferenzas entre os distintos tipos de tecidos musculares. 9. Explica as características do tecido nervioso e describe os diferentes tipos celulares que o forman. 10. Describe os procesos que se realizan na técnica histolóxica. 4
6 TEMA 4: As funcións de reprodución DURACIÓN APROXIMADA: 2.ª, 3.ª e a metade da 4.ª semana de novembro CONTIDOS: 1.- O ciclo biolóxico e a reprodución: Ciclo biolóxico e fases. A reprodución e os seus tipos. Células xerminais e somáticas. Recoñecemento das distintas fases dun ciclo biolóxico. 2.- O ciclo celular e a reprodución celular: Ciclo celular en células procariotas e eucariotas. Etapas do ciclo celular: mitose e citocinese. Representación das fases da mitose. 3.- A mitose e a reprodución asexual: Tipos de reprodución asexual en seres unicelulares e pluricelulares. Recoñecemento dos tipos de reprodución asexual en distintos organismos. 4.- A reprodución sexual e a meiose: Fases da reprodución sexual. A meiose e as súas fases. Recoñecemento en fotografías das fases da meiose. 5.- Os ciclos biolóxicos e a meiose: Ciclos de vida. Representación esquemática dos ciclos biolóxicos. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1. Definir ciclo biolóxico, distinguir as fases dun ciclo vital e coñecer os tipos de reprodución que presentan os seres vivos. 2. Diferenciar os tipos de reprodución asexual e explica as fases do ciclo celular e da mitose. 3. Explicar as fases da meiosis, reprodución sexual, os ciclos biolóxicos e entender a necesidade da meiose no mantemento da constancia numérica dos cromosomas. 4.Valorarr a importancia do coñecemento científico sobre o mecanismo da reprodución sexual para evitar enfermidades. 5. Mostra iniciativa e dár conta das actividades propostas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Define ciclo biolóxico, distingue as fases dun ciclo vital e coñece os tipos de reprodución que presentan os seres vivos. 2. Diferencia os tipos de reprodución asexual e explica as fases do ciclo celular e da mitose. 3. Explica as fases da reprodución sexual, os ciclos biolóxicos e entende a necesidade da meiose no mantemento da constancia numérica dos cromosomas. 4.Valora a importancia do coñecemento científico sobre o mecanismo da reprodución sexual para evitar enfermidades. 5. Mostra iniciativa e dá conta das actividades propostas. TEMA 5: A biodiversidade e a súa conservación DURACIÓN APROXIMADA: Metade da 4.ª semana de novembro e 1.ª semana e metade da 2.ª semana de decembro CONTIDOS: 1.- A orixe da biodiversidade. 2.- A biodiversidade e a selección natural. 3.- A adaptación e a especiación. 4.- A biodiversidade e a súa distribución. 5.- As zonas bioxeográficas. 6.- Os ecosistemas españois. 7.- A insularidade. Os endemismos. 8.- A biodiversidade e a súa conservación. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Asociar cada fito evolutivo co autor máis relevante e a época na que se produce. 2-- Definir a biodiversidade e as teorías que a explican. 3.- Coñecer como actúa a selección natural e as achegas da teoría sintética. 4.- Comprender como se produce a especiación. 5.- Distinguir os factores bióticos e abióticos que inflúen na distribución dos seres vivos. 6.- Localizar as rexións bioxeográficas. 7.- Coñecer os ecosistemas españois. 8.- Definir a insularidade e os endemismos. 9.- Explicar a biodiversidade e a súa conservación. 5
7 ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1. Relaciona os seguintes autores coas súas achegas á fundamentación do evolucionismo: Jean-Baptiste Lamarck, Charles Darwin, Alfred Wallace, Stanley Miller e Lynn Margulis. 2. Define biodiversidade segundo a Conferencia de Río de Xaneiro de Explica que é o catastrofismo e indica dous autores que defendan as ideas fixistas; define evolución e cita dous autores evolucionistas. 4. Indica os principios mediante os cales actúa a selección natural. 5. Explica qué é a teoría sintética e expón algunhas achegas desta teoría ao evolucionismo. 6. Enuncia dous exemplos de adaptacións estruturais, dous de adaptacións fisiolóxicas e dous de adaptacións do comportamento. 7. Define especiación e cita algún mecanismo que favoreza ou induza a aparición de novas especies. 8. Define bioma e sitúa sobre un mapa os principais biomas terrestres. 9. Realiza unha táboa na que expón de modo comparativo as características xerais da vexetación e da fauna dos principais ecosistemas (deserto polar, tundra, taiga, bosque caducifolio, bosque mediterráneo, estepa, deserto, sabana, selva tropical, etc.). 10. Define bioxeografía e rexión bioxeográfica. 11. Sobre unha mapa terrestre sitúa as principais rexións bioxeográficas (paleártica, neártica, afrotropical, neotropical, australiana, indomalaia, antártica e oceánica). Sobre un mapa de España sitúa as subrexións bioxeográficas principais presentes (eurosiberiana, mediterránea e macaronésica). 12. Realiza unha táboa comparativa na que se expoñan as características xerais, fauna e flora máis relevantes dos principais ecosistemas terrestres españois (alta montaña, clima oceánico, clima mediterráneo, illas Canarias). 13. Realiza unha táboa comparativa na que se expoñan as características xerais, fauna e flora máis relevantes dos principais ecosistemas acuáticos españois (bosques de ribeira, zonas húmidas e litoral). 14. Define endemismo e pon polo menos tres exemplos diferentes de endemismos vexetais e tres animais en España. 15. Explica os principais factores causantes de perda de biodiversidade B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO EXAMES: Traballos, chamadas, pequenos exames ou controis, libretas, etc. EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: última semana de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 2: Temas 1, 2, e parte do 3. Preguntas de desarrollo e tipo test. DATA APROXIMADA: Principios de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Temas parte do 3, 4 e 5. Preguntas de desarrollo e tipo test. 6
8 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 20 % Exames.: 80 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: Será obrigatorio levar o caderno o día e traballar na clase para valorar o traballo diario. Os profesores poderán subir ou baixar a nota ata un punto dependendo da boa ou mala actitude RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: A semana seguinte á entrega de notas. Sen exame NOTA FINAL: Nota media das tres avaliacións sempre que o alumno teña recuperadas as avaliacións suspensas polos procedementos sinalados nesta programación. No caso de non ter realizada a recuperación, a nota final será suspenso. Aplicarase a norma xeral de redondeo para a elaboración da nota final nos casos nos que sexa necesario. Aproban os alumnos con media de 5, considerando que as avaliacións recuperadas contaranse como 5. Para axustarse a normativa legal, nos boletis aparecerá como nota da terceira avaliación a media das tres avaliacións e coincidirá ca nota final. 7
9 A.-PROGRAMA TEMA 1: A ciencia e a sociedade CULTURA CIENTÍFICA DURACIÓN APROXIMADA: 3.ª semana de setembro CONTIDOS : 1.- Os métodos da ciencia: Os métodos da ciencia.o traballo científico. Como contrastar hipóteses. A casualidade na ciencia: a serendipindade. 2.- Consideracións ao traballar en ciencia. Dependencia da ciencia do contexto social e económico. 3.- A construción do coñecemento científico. 4.- A ciencia en España. 5.- A aplicación perversa da ciencia. 6.- A fraude científica. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Sinalar a metodoloxía científica, sabendo diferenciar as liñas xerais que caracterizan o traballo científico. 2.- Apreciar a importancia da casualidade nos descubrimentos científicos e tecnolóxicos. 3.- Relacionar a ciencia co contexto social e económico. 4.- Coñecer o estado xeral da ciencia en España. 5.- Tomar conciencia da existencia de fraudes e aplicacións perversas da ciencia e rexeitar eses comportamentos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS:1. Coñece as liñas xerais do traballo científico. 2. Sabe contrastar hipóteses sinxelas. 3. Valora a importancia do coñecemento para detectar a casualidade en ciencia. 4. Valora a contribución da ciencia e a tecnoloxía á comprensión e resolución de problemas das persoas e da súa calidade de vida, mediante unha metodoloxía baseada na obtención de datos, a razón, a perseveranza e o espírito crítico, aceptando as súas limitacións e equivocacións propias de toda actividade humana. 5. Comenta en liñas xerais como se constrúe o coñecemento científico. 6. Coñece a existencia da fraude e o uso perverso da ciencia, cita algúns exemplos e razoa o rexeitamento a eses comportamentos. TEMA 2: A Terra DURACIÓN APROXIMADA: Última semana de setembro e outubro CONTIDOS: 1.- A investigación científica da Terra Métodos de investigación directos e indirectos. Terremotos e ondas sísmicas. 2.- Estrutura da Terra: As capas da Terra. Descontinuidades. 3.- Divisións dinámicas da Terra: A dinámica do manto e do núcleo. 4.- Últimas teorías sobre o interior terrestre. 5.- Teorías anteriores á «tectónica de placas». 6.- A tectónica de placas: Os bordos das placas. Bordos converxentes. Tipos de converxencia. Bordos diverxentes. Bordos con movemento lateral. 7.- As probas da tectónica de placas CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Comentar os métodos básicos utilizados para investigar a estrutura da Terra. 2.- Coñecer a natureza e os tipos de ondas sísmicas, e os seus métodos de rexistro. 3.- Citar as capas do interior da Terra, as súas características xerais e as descontinuidades existentes. 4.- Coñecer e describir as divisións dinámicas da Terra. 5.- Resumir as últimas teorías sobre o interior da Terra. 6.- Resumir a teoría de Wegener sobre a orixe dos continentes e os océanos. 7.- Definir o concepto de placa e enumerar os puntos principais da teoría da tectónica de placas. 8.- Explicar as distintas relacións que se establecen entre as placas. 9.- Aplicar as achegas da tectónica de placas para xustificar a existencia de zonas sísmicas e volcánicas no planeta.10.- Sobre un planisferio que mostre as placas litosféricas, identificar os distintos contactos entre placas, as zonas sísmicas e volcánicas, e os puntos quentes Sinalar e describir esquematicamente as probas da tectónica de placas Relacionar as noticias de prensa sobre terremotos e volcáns coa 8
10 dinámica das placas litosféricas ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1.- Comenta os métodos básicos utilizados para investigar a estrutura da Terra. 2.- Coñece a natureza e os tipos de ondas sísmicas, e os seus métodos de rexistro. Relaciona a existencia de diferentes capas terrestres coa propagación das ondas sísmicas a través delas. 3.- Cita as capas do interior da Terra, as súas características xerais e as descontinuidades existentes. 4.- Coñece e describe as divisións dinámicas da Terra. 5.- Resume as últimas teorías sobre o interior da Terra. 6.- Resume a teoría de Wegener sobre a orixe dos continentes e os océanos. 7.- Define o concepto de placa e enumera os puntos principais da teoría da tectónica de placas. 8.- Explica as distintas relacións que se establecen entre as placas. 9.- Aplica as achegas da tectónica de placas para xustificar a existencia de zonas sísmicas e volcánicas no planeta Sobre un planisferio que mostre as placas litosféricas, identifica os distintos contactos entre placas, as zonas sísmicas e volcánicas, e os puntos quentes Sinala e describe esquematicamente as probas da tectónica de placas litosféricas Relaciona as noticias de prensa sobre terremotos e volcáns coa dinámica das placas Xustifica a teoría da deriva continental a partir das probas xeográficas, paleontolóxicas, xeolóxicas e paleoclimáticas Utiliza a tectónica de placas para explicar a expansión do fondo oceánico e a actividade sísmica e volcánica nos bordos das placas. TEMA 3: A orixe da vida e a evolución DURACIÓN APROXIMADA: mes de novembro CONTIDOS: 1. A orixe da vida. 2.- As características dos seres vivos. 3.- A evolución química. 4.- A evolución biolóxica.5.- Os experimentos de Miller e Urey. 6.- A teoría da endosimbiose. 7.- Santiago Ramón y Cajal e a teoría celular. 8.- Primeiras teorías sobre a orixe da vida. 9.- A xeración espontánea A evolución (I): do fixismo ao evolucionismo Evolución: significado, feito e teoría Teorías preevolucionistas: fixismo e creacionismo Cuvier e o catastrofismo A evolución (II) A teoría de Lamarck A evolución segundo Darwin e Wallace. 17.-A teoría sintética da evolución As achegas da xenética de poboacións As achegas da sistemática As achegas da paleontoloxía Críticas á teoría sintética 22.- Críticas antidarwinistas O neolamarckismo A teoría neutralista Os equilibrios interrompidos As probas da evolución CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.- Comentar as distintas teorías sobre a orixe da humanidade. 2.- Describir as características morfolóxicas dos primates. 3.- Describir as características dos homínidos. 4.- Aplicar coñecementos de anatomía humana para interpretar as diferenzas e as similitudes entre humanos e antropomorfos, e realizar esquemas complementarios. 5.- Enumerar as especies dos primeiros homínidos e comentar as súas características e posibles relacións evolutivas Explicar as características dos australopithecus e a súa importancia na liñaxe da humanidade. 7.- Coñecer o proceso de humanización e describir cronoloxicamente as distintas especies do xénero Homo previas aos neandertais. 8.- Interpretar a importancia dos xacementos da serra de Atapuerca e o interese do Homo antecessor para o coñecemento da evolución humana. 9.- Estar sensibilizado sobre a importancia de conservar e protexer os xacementos paleontolóxicos, como o de Atapuerca, e do seu valor científico e cultural Coñecer as características dos neandertais e a orixe do home actual Valorar a transcendencia dos cambios de paradigma e a importancia das presións sociais en cada época no desenvolvemento dos coñecementos sobre a orixe e a evolución da humanidade Ser consciente da dificultade dos estudos sobre a orixe da humanidade e dos interrogantes que aínda permanecen abertos Decatarse da dificultade 9
11 e a importancia dos estudos dos científicos sobre a orixe da humanidade actual, e apreciar a fiabilidade das técnicas científicas actuais Respectar as distintas opinións ou crenzas acientíficas que existen na nosa sociedade sobre a orixe da humanidade e a súa evolución, e utilizar os coñecementos científicos para desenvolver opinións persoais razoadas e superar prexuízos e respostas dogmáticas sobre estes temas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE: 1.- Comenta as distintas teorías sobre a orixe da humanidade. 2.- Describe as características morfolóxicas dos primates. 3.- Describe as características dos homínidos. 4.- Aplica coñecementos de anatomía humana para interpretar as diferenzas e as similitudes entre humanos e antropomorfos, e realiza esquemas complementarios. 5.- Enumera as especies dos primeiros homínidos e comenta as súas características e posibles relacións evolutivas. 6.- Explica as características dos australopithecus e a súa importancia na liñaxe da humanidade. 7.- Coñece o proceso de humanización e describe cronoloxicamente as distintas especies do xénero Homo previas aos neandertais. 8.- Interpreta a importancia dos xacementos da serra de Atapuerca e o interese do Homo antecessor para o coñecemento da evolución humana. 9.- Esta sensibilizado sobre a importancia de conservar e protexer os xacementos paleontolóxicos, como o de Atapuerca, e do seu valor científico e cultural Coñece as características dos neandertais e a orixe do home actual Valora a transcendencia dos cambios de paradigma e a importancia das presións sociais en cada época no desenvolvemento dos coñecementos sobre a orixe e a evolución da humanidade E consciente da dificultade dos estudos sobre a orixe da humanidade e dos interrogantes que aínda permanecen abertos Decátase da dificultade e a importancia dos estudos dos científicos sobre a orixe da humanidade actual, e aprecia a fiabilidade das técnicas científicas actuais Respeta as distintas opinións ou crenzas acientíficas que existen na nosa sociedade sobre a orixe da humanidade e a súa evolución, e utiliza os coñecementos científicos para desenvolver opinións persoais razoadas e superar prexuízos e respostas dogmáticas sobre estes temas. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO EXAMES: Traballos, chamadas, pequenos exames ou controis, libretas, etc. EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: última semana de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 2: Temas 1 e 2. Preguntas de desarrollo e tipo test. DATA APROXIMADA: Principios de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Temas 3. Preguntas de desarrollo e tipo test. 10
12 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 20 % Exames.: 80 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: Será obrigatorio levar o caderno o día e traballar na clase para valorar o traballo diario. Os profesores poderán subir ou baixar a nota ata un punt dependendo da boa ou mala actitude RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: A semana seguinte á entrega de notas. Sen exame NOTA FINAL: Nota media das tres avaliacións sempre que o alumno teña recuperadas as avaliac suspensas polos procedementos sinalados nesta programación. No caso de non te realizada a recuperación, a nota final será suspenso. Aplicarase a norma xeral de redondeo para a elaboración da nota final nos casos nos que sexa necesario. Apro os alumnos con media de 5, considerando que as avaliacións recuperadas contaran como 5. Para axustarse a normativa legal, nos boletis aparecerá como nota da terc avaliación a media das tres avaliacións e coincidirá ca nota final. 11
13 DEBUXO ARTÍSTICO I A.-PROGRAMA CONTIDOS : 1.- Debuxo e función; Importancia do debuxo como ferr comunicación; O debuxo como recurso didáctico; O debuxo a man alzada; Difer debuxo e pintura; Historia do debuxo; Tipos de debuxo. 2.- Materiais, utensilios básicos; introdución ás técnicas secas e a súa aplicación. 3.- Elementos configuración da forma. A liña como elemento configurador. 4.- Exercicios de tra de formas xeométricas. 5.- Copia de debuxos mediante retícula. 6.- Debuxo do estructuras vexetais. 7.- Os estilos artísticos; A iconicidade. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.- Coñece e valora a importancia as súas aplicacións e as súas manifestacións a través da historia e na actualidade e a observación de obras significativas. 2.- Selecciona, relaciona e emprega co terminoloxía específica, aplicada a producións propias e alleas. 3.- Utiliza con pro materiais e os procedementos máis idóneos para representar e expresarse en linguaze gráfica. 4.- Traza con soltura e precisión liñas paralelas rectas e curvas a 5.- Traza correctamente figuras xeométricas poligonais, círculos e elipses a mán Utiliza a liña na descripción gráfica de formas naturais e artificiais, amosando a c da súa estructura interna. 7.- Copia debuxos de artistas con exactitude e proporc empregando a axuda de retícula. 8.- Describe con diferentes recursos gráficos atendendo ás súas proporcións, relacionándoas con formas xeométricas simples encaixado. 9.- Recoñece e identifica imaxes artísticas atendendo ao seu estilo coñece as características de cada estilo Sabe crear ordear imaxes dentro at seu grao de iconicidade. DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO O traballo de aula é moi importante na materia traballos realizaránse na súa maior parte na clase, para que o profesor poida observar de directo a forma de traballar do alumno, e detectar e correxir os posibles erros no momento producen; ou ben, suxerir e orientar de maneira persoalizada os traballos de carácter mái creativos.os traballos serán entregados polo alumno no prazo establecido polo profesor. EXAMES: EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: Última semana de novembro. CONTIDOS E ESTRUCTURA: O exame constará de dous partes: a primeira será sobre os contidos teórico materia. E na segunda parte o alumno fará unha serie de exercicios para de adquisición de destrezas e habilidades practicadas en clase ao longo do trim 12
14 CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN:. NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 70 % Exames.: 30 % NOTA DE AVALIACIÓN: A nota de evaluación será a suma das notas do traballo diario e a de o exame, na porcentaxe establecida na nota de coñecementos. RECUPERACIÓN: Con exame O alumno deberá realizar aquelas láminas que tiveron una cualificación insuficiente ou que non foron entregadas no seu momento. O prazo de entrega será establecido polo profesor. Si ademáis non acadou o 5 no exame, deberá realizar outro exame de recuperación. 13
15 DEBUXO TÉCNICO I A.-PROGRAMA CONTIDOS : 1.- Trazados xeométricos 2.- Instrumentos e materiais do debuxo técnico. 3.- Valoración da xeometría como instrumento para o deseño gráfico, industrial e arquitectónico. 4.- Trazados fundamentais no plano; operacións con segmentos; mediatriz; Paralelismo e perpendicularidade; determinación de lugares xeométricos e aplicacións; 5.- Circunferencia e círculo. 6.- Angulos. 7.- Trazado de polígonos regulares. 8.- Resolución gráfica de cuadriláteros e polígonos. 9.- Resolución gráfica de triángulos; Determinación e propiedades dos seus puntos notables Proporcionalidade e semellanza Análise de trazado de formas poligonais por triangulación, radiación e itinerario. 12- Construción e utilización de escalas gráficas Transformacións xeometricas elementais: xiro, traslación, simetría, homotecia e afinidade. e aplicacións Tanxencias e enlaces; Curvas técnicas: óvalos, ovoides e espirais; 15.- Aplicacións da xeometría ao deseño arquitectónico e industrial; xeometría e novas tecnoloxías. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.- Resolve problemas de configuración de formas poligonais sinxelas no plano, aplicando os fundamentos da xeometría. 2.- Resolve triángulos e cuadriláteros aplicando as propiedades das suas liñas e puntos notables e os principios xeométricos fundamentais, e xustifica o procedemento utilizado. 3.- Comprende as características das transformacións xeométricas elementais identificando as súas invariantes, e aplicaas para a resolución de problemas. 4.- Identifica as relación entre puntos de tanxencia, centros e raios de circunferencias, trazando figuras compostas con enlaces entre rectas e curvas. 6.- Resolve problemas básicos de tanxencias aplicando con rigor e exactitude as súas propiedades e utilizando recursos gráficos para destacar o trazado principal das liñas auxiliares. 7.- Aplica os coñecementos de tanxencias á construcción de óvalos, ovoides e espirais, e relaciona a súa forma coas principais aplicacións no deseño arquitectónico e industrial. 8.- Deseña a partir dun bosquexo previo ou reproduce á escala conveniente figuras planas que conteñan enlaces entre rectas e arcos de circunf. Indicando gráficamente a construcción auxiliar, os puntos de tanxencia e a relación entre os elementos. DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO Realización de láminas propostas polo profesor, con exercicios prácticos relacionados cos contidos explicados na clase. EXAMES: EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: Do 10 ao 13 de novembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: 14
16 EXAMEN 2: DATA APROXIMADA: Do 7 ao 11 de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: EXAMEN 3: (excepción á regla) DATA APROXIMADA: CONTIDOS E ESTRUCTURA: CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: 30 % Exames.: 70 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: A nota será a suma das notas do traballo diario e a nota dos exames, na porcentaxe establecida na nota de coñecementos. RECUPERACIÓN: Mediante un examen : Data aproximada: Sen exame 15
17 ECONOMÍA A.-PROGRAMA TEMA 1: A ACTIVIDADE ECONÓMICA E OS SISTEMAS ECONÓMICOS DURACIÓN APROXIMADA: 16 días CONTIDOS : 1.1 Economía: concepto; escaseza económica. 1.2 Necesidades: concepto, clases, como se satisfacen? 1.3 Actividades económicas: consumo, produción e distribución. 1.4 Os axentes económicos. 1.5 Recursos produtivos. 1.6 Fronteira de posibilidades de produción. O custo de oportunidade. Crecemento económico Os diferentes mecanismos de asignación de recursos Análise e comparación dos diferentes sistemas económicos. 1.8 Os modelos económicos. Economía positiva e Economía normativa. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA1.1 Explicar o problema da escaseza: recursos escasos e necesidades ilimitadas. CA1.2 Identificar a necesidade de elixir como principio que orixina o custo de oportunidade. Caracterizar os bens e servizos como satisfactores de necesidades de diversa índole. CA1.3 Diferenciar produción, distribución e consumo como tres fases consecutivas da actividade económica. CA1.4 Recoñecer os diferentes axentes que interveñen na actividade económica e distinguir o seu papel complementario para o funcionamento da economía dun país. CA1.5 Caracterizar os recursos produtivos como elementos básicos na produción e distribución, por cuxos servizos son remunerados. CA1.6 Comprender e utilizar a fronteira de posibilidades de produción como representación das opcións económicas dispoñibles dadas a tecnoloxía e a dotación de recursos produtivos. Explicar o crecemento económico diferenciando as súas causas, e interpretar o fenómeno a través do modelo da fronteira de posibilidades de produción. CA1. 7 Observar os problemas económicos dunha sociedade, así como analizar e expresar unha valoración crítica das formas de resolución desde o punto de vista dos diferentes sistemas económicos. CA1.8 Comprender o método científico que se utiliza na área da Economía, así como identificar as fases da investigación científica en Economía e os modelos económicos. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: E CA1.1 Recoñece a escaseza e a correspondente necesidade de elixir entre decisións alternativas, como problema máis determinante para afrontar en todo sistema económico. E CA1.2.1 Identifica o binomio de ideas escaseza-elección como determinante da peculiaridade das cuestións económicas. E CA1.2.2 Diferenza entre necesidades primarias e secundarias. E CA1.2.3 Establece e utiliza diversas clasificacións de bens a efectos de facilitar a súa caracterización económica. E CA1.3 Establece os trazos que caracterizan a produción, a distribución e o consumo como momentos diferenciados da actividade económica e identifica o seu carácter sucesivo. E CA1.4.1 Caracteriza a familias, empresas e sector público como axentes que toman decisións motivadas polo principio de racionalidad económica. E CA1.4.2 Identifica os obxectivos de cada tipo de axente económico, así como os factores que inflúen no seu toma de decisións. E CA1.5 Identifica e clasifica os diferentes tipos de recursos produtivos en función da súa función económica. E CA1.6.1 Representa, define e interpreta a fronteira de posibilidades de produción. E CA1.6.2 Calcula o custo de oportunidade e relaciónao coa fronteira de posibilidades de produción. E CA1.6.3 Identifica combinacións de produción eficientes, ineficientes e imposibles ou inalcanzables. E CA Emprega o modelo da fronteira de posibilidades de produción para representar e comprender o fenómeno do crecemento económico E CA Analiza as distintas respostas as preguntas clave sobre a organización dos principais sistemas económicos. E CA1.7.2 Relaciona para a súa interpretación, os cambios máis recentes no escenario económico mundial coas circunstancias técnicas, económicas, sociais e políticas que os explican, a partir de casos concretos de análise. E CA Compara diferentes sistemas económicos, utilizando exemplos actuais do ámbito internacional. E CA Distingue as proposicións económicas positivas das proposicións económicas normativas. E CA1.2 Interpreta os modelos de representación da realidade económica e emprega os termos e a metodoloxía apropiados para analizar problemas económicos concretos. 16
18 TEMA 2: A PRODUCCIÓN E A EMPRESA DURACIÓN APROXIMADA: 20 días CONTIDOS : 2.1 Proceso produtivo e factores de produción. 2.2 División técnica do traballo, produtividade e interdependencia. 2.3 Globalización: cambios no sistema produtivo ou na organización da produción. 2.4 A empresa, os seus obxectivos e función. 2.5 Eficiencia na produción: eficiencia técnica e económica. 2.6 Custos de produción. Cálculo e análise dos custos de produción e dos beneficios. 2.7 A función de produción. 2.8 Tipos de empresas. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA2. 1 Analizar as características principais do proceso produtivo. CA2. 2 Explicar as razóns do proceso de división técnica do traballo. CA2.3 Identificar os efectos da actividade empresarial para a sociedade e a vida das persoas. CA2.4 Expresar os principais obxectivos e funcións das empresas, utilizando referencias reais do ámbito próximo e transmitindo a utilidade que se xera coa súa actividade. CA2.5 Relacionar e distinguir a eficiencia técnica e a eficiencia económica. CA2.6 Calcular e controlar os custos e beneficios das empresas, así como representar e interpretar gráficos relativos aos devanditos conceptos. CA2.7 Analizar, representar e interpretar a función de produción dunha empresa a partir dun caso dado. CA2.8 Describir os distintos tipos de empresas de acordo con varios criterios. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: E CA2.1 Expresa unha visión integral do funcionamento do sistema produtivo partindo do estudo da empresa e a súa participación en sectores económicos, así como a súa conexión e interdependencia. E CA2.2.1 Relaciona o proceso de división técnica do traballo coa interdependencia económica nun contexto global. ECA2.2.2 Clasifica e define os factores produtivos, e describe as relacións entre produtividade, eficiencia e tecnoloxía. E CA2.3 Analiza para explicar as repercusións da actividade das empresas, tanto nun ámbito próximo coma nun ámbito internacional. E CA2.4.1 Distingue e interpreta os obxectivos e as funcións das empresas. ECA2.4.2 Explica a función creadora de utilidade dos bens das empresas. E CA2.5.1 Determina e interpreta a eficiencia técnica e económica a partir dos casos formulados. E CA2.6.1 Calcula, clasifica e utiliza diversos tipos de custos, fixos e variables, totais, medios e marxinais, e representa e interpreta gráficos de custos. ECA Calcula, analiza e interpreta os beneficios dunha empresa a partir de supostos de ingresos e custos dun período. E CA2.7.1 Representa e interpreta gráficos de produción total, media e marxinal, a partir de supostos dados. E CA2.7.2 Calcula a productividade dos factores produtivos, e describe as relacións entre produtividade, eficiencia e tecnoloxía. E CA2.8.1 Clasifica e define as distintas formas de empresas de acordo coa súa actividade produtiva, a titularidad do seu capital e a súa estrutura xurídica. E CA2.8.2 Identifica e valora os diferentes tipos de empresas e formas xurídicas das empresas relacionando con cada unha delas as súas esixencias de capital e as responsabilidades legais dos seus propietarios e xestores así como as interrelacións das empresas o seu ámbito inmediato. TEMA 3: INTERCAMBIO E MERCADO DURACIÓN APROXIMADA: 20 días CONTIDOS : 3.1 Elementos fundamentais do mercado. 3.2 A curva de demanda. Movementos ao longo da curva de demanda e desprazamentos na curva de de manda. Elasticidade da demanda. 3.3 A curva de oferta. Movementos ao longo da curva de oferta e desprazamentos na curva da oferta. Elasticidade da oferta. 3.4 O equilibrio do mercado Diferentes estruturas de mercado e modelos de competencia A competencia perfecta. A competencia imperfecta. O monopolio. O oligopolio. A competencia monopolística. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: CA3.1.1 Establecer a oferta, a demanda e o diñeiro como elementos indispensables para a existencia de mercados. CA3.1.2 Interpretar, a partir do funcionamento do mercado, as variacións en cantidades demandadas e ofertadas de bens e servizos en función de distintas variables. CA3.2 Identificar os factores condicionantes da demanda e representala gráficamente. CA3.3 Identificar os factores condicionantes da oferta e representala graficamente. CA3.4 Construír e interpretar analiticamente o equilibrio de mercado. CA3.5 Analizar o funcionamento de mercados reais e observar as súas diferenzas cos modelos, así como as 17
19 súas consecuencias para os consumidores, empresas ou Estados. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: ECA3.1.1 Define mercado como conxunto de actividades de compravenda dun determinado produto realizadas entre oferentes e demandantes. ECA3.1.2 Sabe explicar e representa graficamente os efectos das variacións das distintas variables no funcionamento dos mercados. ECA3.2.1 Explica a relación entre a cantidade demandada dun ben e o seu prezo, o prezo doutros bens (sustitutivos e complementarios), a renda e as preferencias. ECA3.2.2 Constrúe e interpreta a curva de demanda dun mercado a partir de datos matemáticos ou información sobre o produto ou servizo demandado. ECA3.2.3 Identifica os factores que provocan desprazamentos na curva de demanda, e distingue aqueles cambios nas condicións de mercado que provocan expansión da demanda daqueles que causan unha contracción da mesma. ECA3.2.4 Define, calcula a elasticidade da demanda e a relación desta co ingreso total. ECA3.3.1 Describe os elementos que inflúen na oferta dunha empresa. ECA3.3.2 Constrúe e interpreta a curva de oferta dun mercado a partir de datos matemáticos ou información sobre o produto ou servizo ofrecido. ECA3.3.3 Identifica os factores que provocan desprazamentos na curva de oferta, e distingue aqueles cambios nas condicións de mercado que provocan expansión da oferta daqueles que causan unha contracción da mesma. ECA3.4.1 Explica e interpreta gráficamente o equilibrio de mercado como punto de coincidencia dos plans de productores e consumidores. ECA3.4.2 Calcula o punto de equilibrio como intersección de curvas de oferta e demanda obtidas por interpolación a partir de pares de datos cantidade-prezo. ECA3.5.1 Analiza e compara o funcionamento dos diferentes tipos de mercados, explicando as súas diferenzas. ECA3.5.2 Aplica a análise dos distintos tipos de mercados a casos reais identificados a partir da observación do ámbito máis inmediato. ECA3.5.3 Valora, de forma crítica, os efectos que se derivan sobre os axentes que interveñen nos diversos mercados. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO: EXAMES: Probas escritas ou orais de respostas curtas. Probas escritas ou orais de resolución de problemas. Probas escritas ou orais de: reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicar contidos, de relacionar contidos próximos. Elaboración e interpretación de gráficos. Probas de composición e ensaio: comentarios de texto, elaboración de sínteses EXAMEN 1: DATA APROXIMADA: do 23 ó 29 de outubro CONTIDOS E ESTRUCTURA: Proba escrita, referida á UNIDADE 1 e parte da 2, que incluirá preguntas de reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicación de contidos, de relación de contidos próximos, de resolución de problemas e de elaboración e interpretación de gráficos EXAMEN 2: DATA APROXIMADA: do 26 de novembro ó 10 de decembro CONTIDOS E ESTRUCTURA: CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: Proba escrita, referida ás UNIDADES 1 e 2, que incluirá preguntas de reprodución de contidos conceptuais importantes, de aplicación de contidos, de relación de contidos próximos, de resolución de problemas e de elaboración e interpretación de gráficos. 18
20 VALORACIÓN DO TRABALLO DIARIO: A ponderación dos instrumentos de control será como máximo do 30% NOTA DE COÑECEMENTOS: Traballo diario: Máximo 30 % Exames.: Mínimo 70 % NOTA DE AVALIACIÓN: Coñecementos: 100% RECUPERACIÓN: Mediante un exame : Data aproximada: Xaneiro NOTA FINAL: Será a obtida na terceira avaliación. Aproban os alumnos con media de 5. As avaliacións recuperadas contaranse como 5. 19
21 EDUCACIÓN FÍSICA 1. A.-PROGRAMA TEMA 1: ACTIVIDADE FÍSICA E SAÚDE: CONSIDERACIÓNS DURACIÓN APROXIMADA: Distribuídos en diferentes sesións ao longo de todo o trimestre. CONTIDOS : Beneficios da práctica regular de actividade física e a súa incidencia sobre a saúde. Hixiene postural e actividade física Alimentación e actividade física Metodoloxías específicas de recuperación tras o exercicio físico CRITERIOS DE AVALIACIÓN: Mellorar ou manter os factores da condición física e as habilidades motoras cun enfoque cara a saúde, considerando o propio nivel e orientándoos cara as súas motivacións e cara a posteriores estudos ou ocupacións. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: Incorpora na súa práctica os fundamentos posturais e funcionais que promoven a saúde. Utiliza de forma autónoma as técnicas de activación e de recuperación na actividade física Alcanza os seus obxectivos de nivel de condición física dentro das marxes saudables. TEMA 2: ACTIVIDADE FÍSICA E SAÚDE: PLANIFICACIÓN DURACIÓN APROXIMADA: 18 SESIÓNS CONTIDOS Aceptación da responsabilidade no mantemento e na mellora da condición física. Criterios fundamentais e métodos básicos para a planificación e desenvolvemento da actividade física para a saúde. Manexo e control dos compoñentes fundamentais da carga na práctica da actividade física. Probas de avaliación das capacidades físicas orientadas á saúde. 20
22 Plan persoal de acondicionamento físico orientado á saúde. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: Planificar, elaborar e por en práctica un programa persoal de actividade física que incida na mellora e no mantenemento da saúde, aplicando os sistemas de desenvolvemento das capacidades físicas implicadas, tendo en conta as súas características e nivel inicial, e avaliando as melloras obtidas. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: Aplica os conceptos aprendidos sobre as características que deben cumprir as actividades físicas cun enfoque saudable a elaboración de deseños de prácticas en función das súas características e dos seus intereses persoais. Avalía as súas capacidades físicas considerando as súas necesidades e motivacións, e como requisito previo para a planificación da súa mellora. Elabora e leva á práctica o seu programa persoal de actividade física, conxugando as variables de frecuencia, volume, intensidade e tipo de actividade. Comproba o nivel de logro dos obxectivos do seu programa de actividade física, reorientando as actividades nos aspectos que non chegan ao esperado. B.-AVALIACIÓN INSTRUMENTOS: DE CONTROL DO TRABALLO DIARIO A través de escalas de observación e rexistros anecdóticos con respeto á parte actitudinal. A asistencia, puntualidade, vestimenta, hixiene, comportamento, motivación, correcta utilización das instalacións e o material, prácticas perigosas ou que poñan en risco a súa integridade ou a dos compañeiros/as, restarán puntuación dende 0,2 ata 1 punto dependendo da gravidade da falta de disciplina. Recollida de traballos elaborados de maneira individual ou colectiva. Estes traballos poderán ser de carácter obrigatorio -cando sustitúan a probas escritas-, ou voluntario para procurar mellorar a cualificación. EXAMEN 1 DATA APROXIMADA: A data límite de entrega do traballo será o 30 de Novembro. CONTIDOS E ESTRUCTURA Neste trimestre os contidos de tipo teórico avaliaranse a través da elaboración dun traballo de planificación dun programa persoal de actividade física que incida na mellora e no mantenemento da saúde. Os principios do entrenamiento, compoñentes da carga e as capacidades físicas básicas son os principais contidos a desenvolver. EXAMEN 2 DATA APROXIMADA: Durante as clases prácticas o longo do trimestre. 21
23 CONTIDOS E ESTRUCTURA Probas/test de avaliación da condición física -resistencia, forza, velocidade e flexibilidade- que se realizarán preferentemente ó finalizar cada contido específico. CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN: Exámenes prácticos: 50% Traballo teórico práctico: 30% Actitude: 20% NOTA DE AVALIACIÓN: Será o resultado da combinación das cualificacións obtidas en cada un dos apartados anteriores e as súas porcentaxes. En todo caso deberase alcanzar un mínimo de un 30% de cualificación en cada un destes apartados para poder aprobar a asignatura. RECUPERACIÓN: Mediante un exame teórico-práctico dos contidos que teña pendientes en Xuño. Mediante un exame teórico-práctico de toda a materia en Setembro. 22
24 FIISICA E QUÍMICA A.-PROGRAMA TEMA 1: AS SUBSTANCIAS E A SÚA IDENTIFICACIÓN. DURACIÓN APROXIMADA: 12 días CONTIDOS : 1--Leis ponderais. 3.- Teoría atómica de Dalton. 4.- Leis volumétricas dos gases. 5.- A magnitude cantidade de substancia: masa átómica, masa molecular, mol. Volumen molar. 6.- Fórmulas químicas. 7.- Composición centesimal CRITERIOS DE AVALIACIÓN:. Coñecer a teoría atómica de Dalton así como as leis básicas asociadas ó seu establecemento. Coñecer as partículas elementais da materia e diferenciar os tipos de agrupacións que poden darse. Calcular masas atómicas e moleculares, comprendendo o significado da relatividade das mesmas..- Coñecer, comprender e utilizar axeitadamente os conceptos de mol dunha substancia e volume molar dunha substancia gasosa. - Determinar a fórmula empírica e molecular dunha substancia.. ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS: 1.1. Diferencia entre substancias químicas ou mesturas e elementos e compuestos que se encontren no entorno cotidiá Xustifica a teoría atómica de Dalton e a discontinuidade da materia a partir das leis fundamentais da Química exemplificándoo con reaccions Coñece as partículas elementais da materia e explica con exemplos distintos tipos de agrupacións Calcula masas atómicas e moleculares 4.1.Utiliza o concepto de mol e volumen molar e aplícao a exercicios prácticos Escribe as posibles fórmulas dun composto (molecular, empírica desenvolvida) a partires da súa composición centesimal TEMA 2. LEIS DOS GASES DURACIÓN APROXIMADA:8 DÍAS CONTIDOS. Os estados de agregación da matería. 2.- Leis dos gases ideais. 3.-Ecuación de estado dos gases ideales.3.-mestura de gases: Lei de Dalton das presións parciais. 4.- Composición volumétrica dunha mestura degases. CRITERIOS DE AVALIACIÓN: 1.. Utilizar a ecuación de estado dos gases ideais para establecer relacions entre a presión, volumen e a temperatura. 2. Aplicar a ecuación dos gases ideais para calcular masas moleculares e determinar formulas moleculares 23
25 ESTANDARES DE APRENDIZAXE BÁSICOS 1-1. Determina as magnitudes que definen o estado dun gas aplicando a ecuación de estado dos gases ideais Explica razoadamente a utilidade e as limitacions da hipótese do gas ideal Determina presions totais e parciais dos gases dunha mestura relacionando a presión total dun sistema coa fracción molar e a ecuación de estado dos gases ideais Relaciona a fórmula empírica e molecular dun composto coa súa composición centesimal aplicando a ecuación de estado dos gases ideais. TEMA 3.DISOLUCIÓNS. DURACIÓN APROXIMADA:15 DÍAS CONTIDOS.1.Disolucións.2. Unidades para expresar a concentración das disolucións.3.solubilidade.4.propiedades coligativas. CRITERIOS DE AVALIACIÓN 1. Realizar os cálculos necesarios para a preparación de disolucións dunha concentración dada e expresala en cualquera das formas establecidas. 2. Explicar a variación das propiedades coligativas entre unha disolución e o disolvente puro. ESTÁNDARES DE APRENDIZAXE BÁSICO 1.1. Expresa a concentración dunha disolución en g/l, mol/l % en peso y % en volumen. Describe o procedemento de preparación no laboratorio, de disoluciones dunha concentración determinada e realiza os cálculos necesarios, tanto para o caso de solutos en estado sólido como a partir de outra de concentración coñecida Interpreta a variación das temperaturas de fusión e ebullición dun líquido ao que se lle engade un soluto relacionándoo con algún proceso de interés do noso entorno 2.2Utiliza o concepto de presión osmótica para describir o paso de ións a través dunha membrana semipermeable. 2.3 Realiza cálculos de variacións de temperaturas de fusión e ebullición ao engadir un soluto a un disolvente puro. TEMA4. INTRODUCCIÓN ÁS REACCIÓNS QUÍMICAS. ESTEQUIÓMETRÍA TEMPO ESTIMADO:10 DÍAS CONTIDOS.1.-Cambios químicos.2 Axuste dunha ecuación química. 3 Significado dos coeficientes estequiométricos. 4 Cálculos estequiométricos.5. Cálculos con volumes de gases.6. Reactivo limitante.7. Rendemento dunha reacción química CRITERIOS DE AVALIACIÓN 1.Formular e nomear correctamente as substancias que interveñen nunha reacción química dada. 24
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio
AVALIACIÓN 1ª 2º BACHARELATO
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA
Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735
Bacharelato de adultos. Curso IES As Telleiras
ER-0847/2007 Programación didáctica do Departamento de Bioloxía e Xeoloxía Bacharelato de adultos Curso 2009 2010 IES As Telleiras Membros do departamento que imparten as materias: Meizoso López, Mª José
Procedementos operatorios de unións non soldadas
Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice
Departamento de Física e Química
Departamento de Física e Química Programación, curso 2014-2015 I.E.S.P. "Xosé Neira Vilas" Perillo-Oleiros, setembro de 2014 -1 Índice de contido 1.Materias que imparte o departamento...5 2.Profesorado
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.
Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5
PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico
PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2010-2011 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXÍA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO
Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,
Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores
PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico
PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2012-2013 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXíA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amonuíaco de concentración 0,01 mol/dm³ está ionizada nun 4,2 %. a) Escribe a reacción de disociación e calcula
CIENCIAS DA NATUREZA:
TRABALLOS DE RECUPERACIÓN PARA AS MATERIAS NON SUPERADAS 2º ESO ADAPTACIÓNS CURRICULARES CIENCIAS DA NATUREZA: 1. Pasa estas unidades: a) 108 km/h a m/s b) 25 m/s a km/h c) 60 ºC a K d) 698,34 m 2 a mm
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
AVALIACIÓN 2ª 2º BACHARELATO
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
PROGRAMACIÓN DO ÁMBITO CIENTÍFICO DE DIVERSIFICACIÓN CURRICULAR DE 4º DE ESO CURSO
PROGRAMACIÓN DO ÁMBITO CIENTÍFICO DE DIVERSIFICACIÓN CURRICULAR DE 4º DE ESO CURSO 2010-2011 Segundo o artigo 7º (Estrutura dos programas) da Orde do 30 de xullo de 2007 pola que se regulan os programas
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de
CARACTERÍSTICAS DOS SERES VIVOS
CARACTERÍSTICAS DOS SERES VIVOS Carmen Cid Manzano. Departamento Bioloxía e Xeoloxía. A BIOLOXÍA (do grego «βιος» bios, vida, e «λóγος» logos, razoamento, estudo, ciencia) ten como obxecto de estudo aos
INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS
EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto
Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016
Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:
PROGRAMACIÓNS POR AVALIACIÓN
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://www.edu.xunta.es/centros/ieseduardoblancoamor
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS FÍSICA E QUÍMICA 2º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral)
AVALIACIÓN 3ª 2º BACHARELATO
CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/
PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =
TEMA 1: LA MATERIA DE LA VIDA
TEMA 1: LA MATERIA DE LA VIDA La vida y sus niveles de organización. Bioelementos y biomoléculas. Biomoléculas inorgánicas: agua y sales minerales. Biomoléculas orgánicas: glúcidos, lípidos, proteínas
MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)
1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2017-2018 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA
DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2016-2017 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía
PAAU (LOXSE) XUÑO 2005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS
PAAU (LOXSE) XUÑO 005 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CC. SOCIAIS Código: 61 O alumno debe resolver só un exercicio de cada un dos tres bloques temáticos. Puntuación máxima de cada un dos exercicios: Álxebra
MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)
21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.
ECOSISTEMAS. biotopo. Biotopo + biocenose biocenose. ecosistema
ECOSISTEMAS biotopo ecosistema Biotopo + biocenose biocenose ECOSISTEMA formado pola interacción BIOTOPO conxunto de MEDIO FÍSICO FACTORES FISICOS E QUIMICOS Temperatura Ph Humidade Salinidade... BIOCENOSE
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. O nafaleno (C₁₀H₈) é un composto aromático sólido que se vende para combater a traza. A combustión completa deste composto para producir
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II
PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio
P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O
P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O 2016-17 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ I S A N T I A G O Arcebispo elmírez 1 Física e Química 2016/17 1 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ - I DEPARTAMENTO
PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS
PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS CURSO 2017-18 I.E.S. PLURILINGÜE RAFAEL DIESTE A CORUÑA Índice de contidos Compoñentes do departamento e grupos impartidos...3 Introdución... 4 Competencias...
PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II
PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio
DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...]
2009-10 IES de Sar 2009-10 IES de Sar [PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...] 1 Programación didáctica de Matemáticas Táboa de contidos CONSIDERACIÓNS XERAIS SOBRE A PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO...4
2º BAC BIOLOXÍA UNIDADES 1, 2, 3, 4 1
2º BAC BIOLOXÍA UNIDADES 1, 2, 3, 4 1 Nestas páxinas danse unhas indicacións sobre cada apartado do libro baseadas na información que o Grupo de traballo das PAAU proporciona na páxina web da CIUG (ciug.cesga.es).
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase
PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1
PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 2 1. OBXECTIVOS. O Departamento seguirá as recomendacións da CIuG, e en aplicación do Decreto 231/2002 do 6 de xuño(dog do 15 de
MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS
61 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS O alumno debe resolver só un exercicio de cada un dos tres bloques temáticos Puntuación máxima de cada un dos exercicios: Álxebra 3 puntos; Análise 3,5 puntos;
PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA
PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS CURSO 2014 2015 Xefe do departamento: Ramón Caramés Otero. Índice EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA... 1 Contribución da materia á adquisición das
PAU MATEMÁTICAS II APLICADAS ÁS CCSS
PAU 2011-2012 MATEMÁTICAS II APLICADAS ÁS CCSS Circular informativa curso 2011-2012 Como directora do Grupo de Traballo de Matemáticas Aplicadas ás Ciencias Sociais e no nome de todo o grupo, póñome en
XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.
XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que
EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA
Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
MATEMÁTICASDE 1º DE ESO
MATEMÁTICASDE 1º DE ESO NÚMEROS NATURAIS Repaso dos números naturais. Funcións de conteo. Ordenación dos elementos dun conxunto. Función dos números naturais para estimar e aproximar medidas O Sistema
Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.
ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...
PROGRAMACIÓN CURSO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS
PROGRAMACIÓN CURSO 2017-18 DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS IES Ramón Menéndez Pidal Página 1 Táboa de contidos 1.-Identificación da programación... 3 2.-Lenda competencias... 5 3.-Concreción curricular...
EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm³ contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
PROTEÍNAS. 8. Que é un aminoácido?
PROTEÍNAS 1. Indique a natureza química, a función e ónde se atopan en maior abundancia as seguintes moléculas: glicóxeno, fosfolípidos, colesterol e queratina 2. En relación ás seguintes macromoléculas:
Curso PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato.
Departamento de Matemáticas Instituto R.O. Urguai Vigo Curso 2 016-17 PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato. 1 Índice 4 Introducción e contextualización. Programación
Problemas xeométricos
Problemas xeométricos Contidos 1. Figuras planas Triángulos Paralelogramos Trapecios Trapezoides Polígonos regulares Círculos, sectores e segmentos 2. Corpos xeométricos Prismas Pirámides Troncos de pirámides
BIOLOXÍA 2º Bacharelato Colegio Hijas de Cristo Rey Mª Asunción Martín Ossorio curso ª AVALIACIÓN
1ª AVALIACIÓN 1.- NIVEIS DE ORGANIZACIÓN DOS SERES VIVOS: Con este apartado preténdese que os alumnos teñan unha idea dos niveis de complexidade da materia viva, dos tamaños relativos. 2.- BIOELEMENTOS,
NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á
NÚMEROS REAIS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE O paso de Z a Q Di cales das seguintes ecuacións se poden resolver en Z e para cales é necesario o conxunto dos números racionais, Q. a) x 0 b) 7x c) x + d)
Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións
Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións ARTURO NORBERTO FONTÁN PÉREZ Fotografía. Ponte Coalbrookdale (Gran Bretaña, 779). Van principal: 30.5 m. Contido. Tema 5. Relacións
NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:
NÚMEROS COMPLEXOS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE Extraer fóra da raíz Saca fóra da raíz: a) b) 00 a) b) 00 0 Potencias de Calcula as sucesivas potencias de : a) ( ) ( ) ( ) b) ( ) c) ( ) 5 a) ( ) ( ) (
Inecuacións. Obxectivos
5 Inecuacións Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Resolver inecuacións de primeiro e segundo grao cunha incógnita. Resolver sistemas de ecuacións cunha incógnita. Resolver de forma gráfica inecuacións
Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08
Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise
Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a
Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei
PROGRAMACIÓNS DIDÁCTICAS DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA CURSO IES Ribeira do Louro
PROGRAMACIÓNS DIDÁCTICAS DEPARTAMENTO DE TECNOLOXÍA CURSO 2016-2017 IES Ribeira do Louro 2º ESO TECNOLOXÍA 3º ESO TECNOLOXÍA 4º ESO TECNOLOXÍA 2º ESO PROGRAMACIÓN 2º ESO ÁMBITO CIENTÍFICO-TÉCNICO 1º BAC
INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS
INICIACIÓN AO CÁLCULO DE DERIVADAS. APLICACIÓNS Páina 0 REFLEXIONA E RESOLVE Coller un autobús en marca Na gráfica seguinte, a liña vermella representa o movemento dun autobús que arranca da parada e vai,
ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x
EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)
ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2
36 ELECTROTECNIA O exame consta de dez problemas, debendo o alumno elixir catro, un de cada bloque. Non é necesario elixir a mesma opción (A ou B ) de cada bloque. Todos os problemas puntúan igual, é dicir,
Tema 7. Glúcidos. Grados de oxidación del Carbono. BIOQUÍMICA-1º de Medicina Dpto. Biología Molecular Isabel Andrés. Alqueno.
Tema 7. Glúcidos. Funciones biológicas. Monosacáridos: nomenclatura y estereoisomería. Pentosas y hexosas. Disacáridos. Enlace glucídico. Polisacáridos de reserva: glucógeno y almidón. Polisacáridos estructurales:
INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA
INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES
Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amoníaco de concentración 0,01 mol/dm 3 está ionizada nun 4,2 %. a) Escriba a reacción de disociación e calcule
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS
Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio
PAU XUÑO 2012 FÍSICA
PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución
IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes
IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo
TAREFAS PARA RECUPERAR AS MATERIAS NON SUPERADAS EN XUÑO 2º DE ESO
TAREFAS PARA RECUPERAR AS MATERIAS NON SUPERADAS EN XUÑO CIENCIAS DA NATUREZA: 2º DE ESO Realizar un traballo con estas preguntas correctamente res postadas. Ten en conta que a realización correcta destas
Curso IES As Telleiras
ER-0847/2007 Programación didáctica do Departamento de DEBUXO Curso 2009 2010 IES As Telleiras Membros do departamento: ( Xefe do departamento):. RAIMUNDO MANUEL ANIDO ADEGA INMACULADA GARCIA LEIRA 4º
I.E.S. SALVADOR MADARIAGA. CURSO RESUMEN PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA LOE (2º E 4º ESO) DEPARTAMENTO DE EDUCACIÓN FÍSICA.
I.E.S. SALVADOR MADARIAGA. CURSO 2015-2016 RESUMEN PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA LOE (2º E 4º ESO) DEPARTAMENTO DE EDUCACIÓN FÍSICA. 1.- OBXETIVOS 1.1 Objetivos de la Educación Secundaria Obligatoria 3 1.2 Objetivos
Mister Cuadrado. Investiga quen é cada un destes personaxes. Lugar e data de nacemento: Lugar e data de falecemento: Lugar e data de nacemento:
Mister Cuadrado Actividade de carácter xeral: Investiga quen é cada un destes personaxes Actividades para cada capítulo: CAPÍTULO I - Define que é un cadrado. - Clasificación de cuadriláteros. - Debuxa
PROGRAMACIÓN CURSO
PROGRAMACIÓN CURSO 2017-18 DEPARTAMENTO : LATÍN IES Ramón Menéndez Pidal Página 1 Táboa de contidos 1. Identificación da programación... 3 2-Lenda competencias... 4 3.-Concreción curricular _ Latín 4...
Decreto de currículo. Decreto 275/1994, do 29 de xullo (DOG do 31 de agosto) Bacharelato
Decreto de currículo Bacharelato Decreto 275/1994, do 29 de xullo (DOG do 31 de agosto) Anexo de materias comúns Anexo de materias propias de modalidade ANEXO Decreto de currículo Bacharelato: Materias
MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21
PRIMEIRA PARTE (Parte Común) (Nesta primeira parte tódolos alumnos deben responder a tres preguntas. Unha soa pregunta de cada un dos tres bloques temáticos: Álxebra Lineal, Xeometría e Análise. A puntuación
TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa
TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA
Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. Para o proceso Fe 2O 3 (s) + 2 Al (s) Al 2O 3 (s) + 2 Fe (s), calcule: a) A entalpía da reacción en condicións estándar e a calor desprendida
Resorte: estudio estático e dinámico.
ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO
O MÉTODO CIENTÍFICO. ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES. cifras significativas
PROGRAMACIÓN DE AULA MAPA DE CONTIDOS 1. OBTENCIÓN DA INFORMACIÓN O MÉTODO CIENTÍFICO ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES 3. EXPLICACIÓN DAS LEIS PROGRAMACIÓN DE AULA E mediante utilizando na análise
Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN
Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital
Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)
Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:
ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS
Química P.A.U. ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS CUESTIÓNS NÚMEROS CUÁNTICOS. a) Indique o significado dos números cuánticos
DISPOÑO CAPÍTULO I. Disposicións xerais
Proxecto do Decreto /2015, do de, polo que se establece o currículo do ciclo formativo de grao superior correspondente ao título de técnico superior en Deseño e Xestión da Produción Gráfica. O Estatuto
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA
Física P.A.U. ÓPTICA 1 ÓPTICA PROBLEMAS DIOPTRIO PLANO 1. Un raio de luz de frecuencia 5 10 14 Hz incide, cun ángulo de incidencia de 30, sobre unha lámina de vidro de caras plano-paralelas de espesor
A circunferencia e o círculo
10 A circunferencia e o círculo Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Identificar os diferentes elementos presentes na circunferencia e o círculo. Coñecer as posicións relativas de puntos, rectas e circunferencias.
PROXECTO CURRICULAR DO CENTRO. CS de AUTOMOCIÓN
PROXECTO CURRICULAR DO CENTRO CS de AUTOMOCIÓN 1 ÍNDICE 1 INTRODUCCIÓN... 4 1.1 RELACIÓN DO CICLO FORMATIVO CO SECTOR PRODUCTIVO.... 4 1.2 PERFIL PROFESIONAL DO TECNICO SUPERIOR EN AUTOMOCIÓN DE VEHÍCULOS...
Curso A TEORÍA CELULAR. Tema 7. Bioloxía 2º Bacharelato
Curso 2012-2013 A TEORÍA CELULAR Bioloxía 2º Bacharelato Temario CIUGA Niveis de organización dos seres vivos. Antes de empezar a falar da auga e sales minerais e das biomoléculas, é interesante explicar
Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio CMPM001. Proba de. Código. Matemáticas. Parte matemática. Matemáticas.
Probas de acceso a ciclos formativos de grao medio Proba de Matemáticas Código CMPM001 Páxina 1 de 9 Parte matemática. Matemáticas 1. Formato da proba Formato A proba consta de vinte cuestións tipo test.
Estereoisomería. Julio Antonio Seijas Vázquez e M. Pilar Vázquez Tato Departamento de Química Orgánica Facultade de Ciencias.
Química Orgánica 3 Estereoisomería Grao en Enxeñería de Procesos Químicos Industriais Julio Antonio Seijas Vázquez e M. Pilar Vázquez Tato Departamento de Química Orgánica Facultade de Ciencias Vicerreitoría
Rura s. prevención de riscos laborais. Curso de capacitación para o desempeño de nivel básico. Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral
Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral http://issga.xunta.es PREVENCIÓN DE RISCOS LABORAIS Curso de capacitación para o desempeñeo de nivel básico Instituto Galego de Seguridade e Saúde Laboral
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO
Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e
LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS
LUGARES XEOMÉTRICOS. CÓNICAS Páxina REFLEXIONA E RESOLVE Cónicas abertas: parábolas e hipérboles Completa a seguinte táboa, na que a é o ángulo que forman as xeratrices co eixe, e, da cónica e b o ángulo
ORIENTACIÓNS DO GRUPO DE TRABALLO
ORIENTACIÓNS DO GRUPO DE TRABALLO Bloque 1. A base molecular e fisicoquímica da vida Explicar o concepto de bioelemento e indicar a súa importancia biolóxica. Traballar os distintos aspectos dos monosacáridos
PAU XUÑO 2013 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II
PAU XUÑO 2013 Código: 36 MATEMÁTICAS APLICADAS ÁS CIENCIAS SOCIAIS II (O alumno/a debe responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1 = 3 puntos,