DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS

Μέγεθος: px
Εμφάνιση ξεκινά από τη σελίδα:

Download "DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS"

Transcript

1 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA CONTIDOS MÍNIMOS

2 FÍSICA E QUÍMICA 2º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral) son os seguintes: As probas escritas contarán un 75% da nota trimestral. En cada avaliación realizaranse como mínimo dúas probas escritas e farase unha media ponderada das cualificacións obtidas en ditas probas. É necesario ter como mínimo unha nota de 3 en cada unha das probas para obter avaliación positiva. En todas as probas escritas do curso incluirase algunha pregunta relacionada con magnitudes e cambio de unidades xa que se consideran contidos imprescindibles para afianzar neste nivel. O 25% restante da nota trimestral estimarase tendo en conta tódolos aspectos relacionados co traballo e coa actitude diaria. Concretamente: 20% Traballos ou proxectos de investigación que se realicen ao longo do curso, participación e esforzo na aula e no laboratorio e realización das actividades propostas para facer na casa. 5% Caderno de clase (corrección de actividades, orde, presentación). As faltas de asistencia a clase inxustificadas penalizarán a cualificación trimestral en 0,1 puntos e as faltas de puntualidade inxustificadas 0,05 puntos. Na 1ª e 2ª avaliación farase unha proba escrita de recuperación para o alumnado que non tiveran unha cualificación positiva (igual ou superior a 5) que incluirá exercicios e cuestións relativas os temas tratados na avaliación correspondente. Unha vez cualificado, a nova nota media da avaliación obterase así: Cualif. = 80%nota do examen de recuperación+ 20% nota da avaliación. Se a nota da proba escrita da recuperación é, pero o facer a ponderación anterior resulta <5. A cualificación será 5. A cualificación final do curso será a media aritmética das cualificacións das tres avaliacións parciais unha vez realizadas as correspondentes probas de recuperación. A nota mínima necesaria para aplicar dita media é un 4. Considerarase que o alumno superou a materia se acada unha nota mínima de "5" como resultado desta media. O alumnado que en xuño non estea en condicións de superar a materia e teña algún trimestre con avaliación negativa poderá realizar unha proba escrita adicional de recuperación da avaliación ou das avaliacións correspondentes. Avaliación extraordinaria Realizarase unha proba na data fixada polo centro, en setembro, e a cualificación será a que resulte desa proba NOTA.- No caso de fraude comprobado na realización dun exame por calquera medio (copiar do compañeiro, con apuntes, etc...) a cualificación dese exame será dun 0, e o profesor resérvase a posibilidade de emprender as accións disciplinarias correspondentes.

3 MÍNIMOS ESIXIBLES FQB Formular hipóteses para explicar fenómenos cotiáns, utilizando teorías e modelos científicos sinxelos. FQB Rexistrar observacións e datos de maneira organizada e rigorosa, e comunicalos oralmente e por escrito utilizando esquemas, gráficos e táboas. FQB Relacionar a investigación científica con algunha aplicación tecnolóxica sinxela na vida cotiá. FQB Establecer relacións entre magnitudes e unidades utilizando, preferentemente, o Sistema Internacional de Unidades para expresar os resultados. FQB Realizar medicións prácticas de magnitudes físicas da vida cotiá empregando o material e os instrumentos apropiados, e expresar os resultados correctamente no Sistema Internacional de Unidades. FQB Recoñecer e identificar os símbolos máis frecuentes utilizados na etiquetaxe de produtos químicos e instalacións, interpretando o seu significado. FQB Identificar material e instrumentos básicos de laboratorio e coñecer a súa forma de utilización para a realización de experiencias, respectando as normas de seguridade e identificando actitudes e medidas de actuación preventivas. FQB Seleccionar e comprender de forma guiada información relevante nun texto de divulgación científica, e transmitir as conclusións obtidas utilizando a linguaxe oral e escrita con propiedade. FQB Realizar pequenos traballos de investigación sobre algún tema obxecto de estudo, aplicando o método científico e utilizando as TIC para a procura e a selección de información e presentación de conclusións. FQB Participar, valorar, xestionar e respectar o traballo individual e en equipo. FQB Distinguir entre propiedades xerais e propiedades características da materia, e utilizar estas últimas para a caracterización de substancias. FQB Relacionar propiedades dos materiais do contorno co uso que se fai deles. FQB Describir a determinación experimental do volume e da masa dun sólido, realizar as medidas correspondentes e calcular a súa densidade. FQB Xustificar que unha substancia pode presentarse en distintos estados de agregación dependendo das condicións de presión e temperatura en que se ache. FQB Explicar as propiedades dos gases, os líquidos e os sólidos. FQB Describir os cambios de estado da materia e aplícaos á interpretación de fenómenos cotiáns. FQB Xustificar o comportamento dos gases en situacións cotiás, en relación co modelo cinéticomolecular. FQB Interpretar gráficas, táboas de resultados e experiencias que relacionan a presión, o volume e a temperatura dun gas, utilizando o modelo cinético-molecular e as leis dos gases. FQB Distinguir e clasificar sistemas materiais de uso cotián en substancias puras e mesturas, e especificar neste último caso se se trata de mesturas homoxéneas, heteroxéneas ou coloides. FQB Identificar o disolvente e o soluto ao analizar a composición de mesturas homoxéneas de especial interese. FQB Realizar experiencias sinxelas de preparación de disolucións, describir o procedemento seguido e o material utilizado, determinar a concentración e expresala en gramos/litro. FQB Deseñar métodos de separación de mesturas segundo as propiedades características das substancias que as compoñen, describe o material de laboratorio adecuado e leva a cabo o proceso. FQB Distinguir entre cambios físicos e químicos en accións da vida cotiá en función de que haxa ou non formación de novas substancias. FQB Describir o procedemento de realización de experimentos sinxelos nos que se poña de manifesto a formación de novas substancias e recoñece que se trata de cambios químicos. FQB Levar a cabo no laboratorio reaccións químicas sinxelas. FQB Identificar os reactivos e os produtos de reaccións químicas sinxelas interpretando a representación esquemática dunha reacción química. FQB Clasificar algúns produtos de uso cotián en función da súa procedencia natural ou sintética.

4 FQB Identificar e asociar produtos procedentes da industria química coa súa contribución á mellora da calidade de vida das persoas. FQB Propoñer medidas e actitudes, a nivel individual e colectivo, para mitigar os problemas ambientais de importancia global. FQB En situacións da vida cotiá, identificar as forzas que interveñen e relaciónaas cos seus correspondentes efectos na deformación ou na alteración do estado de movemento dun corpo. FQB Establecer a relación entre o alongamento producido nun resorte e as forzas que produciron eses alongamentos, e describir o material para empregar e o procedemento para a súa comprobación experimental. FQB Establecer a relación entre unha forza e o seu correspondente efecto na deformación ou na alteración do estado de movemento dun corpo. FQB Describir a utilidade do dinamómetro para medir a forza elástica e rexistrar os resultados en táboas e representacións gráficas, expresando o resultado experimental en unidades do Sistema Internacional. FQB Realizar cálculos para resolver problemas cotiáns utilizando o concepto de velocidade media. FQB Deducir a velocidade media e instantánea a partir das representacións gráficas do espazo e da velocidade en función do tempo. FQB Xustificar se un movemento é acelerado ou non a partir das representacións gráficas do espazo e da velocidade en función do tempo. FQB Interpretar o funcionamento de máquinas mecánicas simples considerando a forza e a distancia ao eixe de xiro, e realizar cálculos sinxelos sobre o efecto multiplicador da forza producido por estas máquinas. FQB Analizar os efectos das forzas de rozamento e a súa influencia no movemento dos seres vivos e os vehículos. FQB Relacionar cualitativamente a forza de gravidade que existe entre dous corpos coas súas masas e a distancia que os separa. FQB Distinguir entre masa e peso calculando o valor da aceleración da gravidade a partir da relación entre esas dúas magnitudes. FQB Recoñecer que a forza de gravidade mantén os planetas xirando arredor do Sol, e á Lúa arredor do noso planeta, e xustificar o motivo polo que esta atracción non leva á colisión dos dous corpos. FQB Relacionar cuantitativamente a velocidade da luz co tempo que tarda en chegar á Terra desde obxectos celestes afastados e coa distancia á que se atopan eses obxectos, interpretando os valores obtidos. FQB Argumentar que a enerxía pode transferirse, almacenarse ou disiparse, pero non crearse nin destruírse, utilizando exemplos. FQB Recoñecer e definir a enerxía como unha magnitude e exprésaa na unidade correspondente do Sistema Internacional. FQB Relacionar o concepto de enerxía coa capacidade de producir cambios, e identifica os tipos de enerxía que se poñen de manifesto en situacións cotiás, explicando as transformacións dunhas formas noutras. FQB Diferenciar entre temperatura, enerxía e calor. FQB Recoñecer a existencia dunha escala absoluta de temperatura e relaciona as escalas celsius e kelvin. FQB Identificar os mecanismos de transferencia de enerxía recoñecéndoos en situacións cotiás e fenómenos atmosféricos. FQB Explicar o fenómeno da dilatación a partir dalgunha das súas aplicacións como os termómetros de líquido, xuntas de dilatación en estruturas, etc. FQB Recoñecer, describir e comparar as fontes renovables e non renovables de enerxía, analizando con sentido crítico o seu impacto ambiental.

5

6 FÍSICA E QUÍMICA 3º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral) son os seguintes: As probas escritas contarán un 75% da nota trimestral. En cada avaliación realizaranse como mínimo dúas probas escritas e farase unha media ponderada das cualificacións obtidas en ditas probas. É necesario ter como mínimo unha nota de 3 en cada unha das probas para obter avaliación positiva. - Aqueles alumnos que obteñan unha nota inferior a 3 en algunha das probas realizadas obterá unha avaliación negativa, que poderá solventar na correspondente recuperación. O 25% restante da nota trimestral estimarase tendo en conta tódolos aspectos relacionados co traballo e coa actitude diaria. Concretamente: 20% Traballos ou proxectos de investigación que se realicen ao longo do curso, participación e esforzo na aula e no laboratorio e realización das actividades propostas para facer na casa. 5% Caderno de clase (corrección de actividades, orde, presentación). As faltas de asistencia a clase inxustificadas penalizarán a cualificación trimestral en 0,1 puntos e as faltas de puntualidade inxustificadas 0,05 puntos. Na 1ª e 2ª avaliación farase unha proba escrita de recuperación para o alumnado que non tiveran unha cualificación positiva (igual ou superior a 5) que incluirá exercicios e cuestións relativas os temas tratados na avaliación correspondente. Unha vez cualificado, a nova nota media da avaliación obterase así: Cualif. = 80%nota do examen de recuperación+ 20% nota da avaliación. Se a nota da proba escrita da recuperación é cualificación será 5. 5, pero o facer a ponderación anterior resulta <5. A A cualificación final do curso será a media aritmética das cualificacións das tres avaliacións parciais unha vez realizadas as correspondentes probas de recuperación. A nota mínima necesaria para aplicar dita media é un 4. Considerarase que o alumno superou a materia se acada unha nota mínima de "5" como resultado desta media. Probas finais adicionais de xuño: O alumnado que en xuño non estea en condicións de superar a materia e teña algún trimestre con avaliación negativa poderá realizar unha proba escrita adicional de recuperación da avaliación ou das avaliacións correspondentes. Avaliación extraordinaria: Realizarase unha proba na data fixada polo centro, en setembro, e a cualificación será a que resulte desa proba NOTA.- No caso de fraude comprobado na realización dun exame por calquera medio (copiar do compañeiro, con apuntes, etc...) a cualificación dese exame será dun 0, e o profesor resérvase a posibilidade de emprender as accións disciplinarias correspondentes.

7 Mínimos esixibles FQB Formular hipóteses para explicar fenómenos cotiáns utilizando teorías e modelos científicos. FQB Rexistrar observacións, datos e resultados de maneira organizada e rigorosa, e comunícaos oralmente e por escrito, utilizando esquemas, gráficas, táboas e expresións matemáticas. FQB Relacionar a investigación científica coas aplicacións tecnolóxicas na vida cotiá. FQB Establecer relacións entre magnitudes e unidades, utilizando preferentemente o Sistema Internacional de Unidades e a notación científica para expresar os resultados correctamente. Realizar cambios de unidades manexando múltiplos e submúltiplos. FQB Realizar medicións prácticas de magnitudes físicas da vida cotiá empregando o material e instrumentos apropiados, e expresa os resultados correctamente no Sistema Internacional de Unidades. FQB Identificar material e instrumentos básicos de laboratorio e coñece a súa forma de utilización para a realización de experiencias, respectando as normas de seguridade e identificando actitudes e medidas de actuación preventivas. FQB Non FQB Non FQB Realizar pequenos traballos de investigación sobre algún tema obxecto de estudo aplicando o método científico, e utilizando as TIC para a procura e a selección de información e presentación de conclusións. FQB Participar, valorar, xestionar e respectar vo traballo individual e en equipo. FQB Distinguir entre propiedades xerais e propiedades características da materia, e utilizar estas últimas para a caracterización de substancias FFQB Describir a determinación experimental do volume e da masa dun sólido, realizar as medidas correspondentes e calcular a súa densidade. FQB Xustificar que unha substancia pode presentarse en distintos estados de agregación dependendo das condicións de presión e temperatura en que se ache. FQB Explicar as propiedades dos gases, os líquidos e os sólidos. FQB Describir os cambios de estado da materia e aplícaos á interpretación de fenómenos cotiáns. FQB Deducir a partir das gráficas de quecemento dunha substancia os seus puntos de fusión e ebulición, e identifícala utilizando as táboas de datos necesarias FQB Xustificar o comportamento dos gases en situacións cotiás, en relación co modelo cinéticomolecular. FQB Interpretar gráficas, táboas de resultados e experiencias que relacionan a presión, o volume e a temperatura dun gas, utilizando o modelo cinético-molecular e as leis dos gases. FQB Distinguir e clasificar sistemas materiais de uso cotián en substancias puras e mesturas, e especificar neste último caso se se trata de mesturas homoxéneas, heteroxéneas ou coloides. FQB Identificar o disolvente e o soluto ao analizar a composición de mesturas homoxéneas de especial interese. FQB Realizar experiencias sinxelas de preparación de disolucións, describir o procedemento seguido e o material utilizado, determinar a concentración e exprésala en gramos/litro. FQB Deseñar métodos de separación de mesturas segundo as propiedades características das substancias que as compoñen, describir o material de laboratorio adecuado e levar a cabo o proceso. FQB Representar o átomo, a partir do número atómico e o número másico, utilizando o modelo planetario. FQB Describir as características das partículas subatómicas básicas e a súa localización no átomo. FQB Relacionar a notación co número atómico e o número másico, determinando o número de cada tipo de partículas subatómicas básicas. FQB Explicar en que consiste un isótopo e comentar aplicacións dos isótopos radioactivos, a problemática dos residuos orixinados e as solucións para a súa xestión. FQB Xustificar a actual ordenación dos elementos en grupos e períodos na táboa periódica. FQB Relaciona as principais propiedades de metais, non metais e gases nobres coa súa posición na táboa periódica e coa súa tendencia a formar ións, tomando como referencia o gas nobre máis próximo. FQB Explicar o proceso de formación dun ión a partir do átomo correspondente, utilizando a notación adecuada para a súa representación. FQB Explicar como algúns átomos tenden a agruparse para formar moléculas interpretando este

8 feito en substancias de uso frecuente, e calcular as súas masas moleculares. FQB Recoñece os átomos e as moléculas que compoñen substancias de uso frecuente, e clasifícaas en elementos ou compostos, baseándose na súa fórmula química. Distinguir entre átomos e moléculas. FQB Non FQB Utilizar a linguaxe química para nomear e formular compostos binarios seguindo as normas IUPAC. FQB Distinguir entre cambios físicos e químicos en accións da vida cotiá en función de que haxa ou non formación de novas substancias. FQB Levar a cabo no laboratorio reaccións químicas sinxelas nas que se poña de manifesto a formación de novas substancias e recoñecer que se trata de cambios químicos. FQB Representar e interpretar unha reacción química a partir da teoría atómico-molecular e a teoría de colisións. Axustar reaccións químicas. FQB Realiza cálculos que relacionen a cantidade de substancia, a masa atómica ou molecular e a constante do número de Avogadro. FQB Recoñece os reactivos e os produtos a partir da representación de reaccións químicas sinxelas, e comprobar experimentalmente que se cumpre a lei de conservación da masa. FQB Realiza os cálculos estequiométricos necesarios para a verificación da lei de conservación da masa en reaccións químicas sinxelas. Utilizar a cantidade de substancia, o mol, para realizar estes cálculos estequiométricos. FQB Non FQB Interpretar situacións cotiás en que a temperatura inflúa significativamente na velocidade da reacción. FQB Describir o impacto ambiental do dióxido de carbono, os óxidos de xofre, os óxidos de nitróxeno e os CFC e outros gases de efecto invernadoiro, en relación cos problemas ambientais de ámbito global. FQB Defender razoadamente a influencia que o desenvolvemento da industria química tivo no progreso da sociedade, a partir de fontes científicas de distinta procedencia. FQB Explicar a relación entre as cargas eléctricas e a constitución da materia, e asociar a carga eléctrica dos corpos cun exceso ou defecto de electróns. FQB Relacionar cualitativamente a forza eléctrica que existe entre dous corpos coa súa carga e a distancia que os separa, e establecer analoxías e diferenzas entre as forzas gravitatoria e eléctrica. FQB Xustificar razoadamente situacións cotiás nas que se poñan de manifesto fenómenos relacionados coa electricidade estática. FQB Recoñecer fenómenos magnéticos identificando o imán como fonte natural do magnetismo, e describir a súa acción sobre distintos tipos de substancias magnéticas. FQB Non FQB Coñecer a relación entre corrente eléctrica e magnetismo. FQB Reproducir os experimentos de Oersted e de Faraday mediante simuladores virtuais, deducindo que a electricidade e o magnetismo son dúas manifestacións dun mesmo fenómeno. FQB Recoñecer as forzas que aparecen na natureza e os fenómenos asociados a elas. FQB Comparar as principais fontes de enerxía de consumo humano a partir da distribución xeográfica dos seus recursos e os efectos ambientais. FQB Analizar o predominio das fontes de enerxía convencionais frontes ás alternativas, e argumentar os motivos polo que estas últimas aínda non están suficientemente explotadas. FQB Interpretar datos comparativos sobre a evolución do consumo de enerxía mundial, e propoñer medidas que poidan contribuír ao aforro individual e colectivo. FQB Non FQB Non FQB Non FQB Non FQB Non FQB Non FQB Non FQB Non. FQB Non. FQB Non. FQB Non

9 FQB Describir o proceso polo que distintas fontes de enerxía se transforman en enerxía eléctrica nas centrais eléctricas, así como os métodos de transporte e almacenaxe desta.

10 FÍSICA E QUÍMICA 4º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral) son os seguintes: As probas escritas contarán un 70% da nota trimestral. En cada avaliación realizaranse como mínimo dúas probas escritas de maneira que: - Farase unha media ponderada das cualificacións obtidas en ditas probas, tendo en conta o tempo dedicado aos contidos correspondentes. - É necesario ter como mínimo unha nota de 3,5 en cada unha das probas para obter avaliación positiva. Para aqueles alumnos que obteñan unha nota inferior a 3,5 na primeira proba, a 2ª proba abarcará todos os contidos da avaliación correspondente e será a nota desta segunda proba a que conforme a cualificación desa avaliación parcial. O 20 % da nota trimestral englobará tódolos aspectos relacionados co traballo diario (A participación e esforzo nas actividades realizadas na aula e no laboratorio, O caderno de clase, etc). Os traballos ou proxectos propostos en cada avaliación contarán un 10% da nota trimestral. O 10% restante da nota trimestral englobará aspectos relacionados co coa actitude diaria e comportamento. As faltas de asistencia a clase inxustificadas penalizarán a cualificación trimestral en 0,1 puntos e as faltas de puntualidade inxustificadas 0,05 puntos. Na 1ª e 2ª avaliación farase unha proba escrita de recuperación para o alumnado que non tiveran unha cualificación positiva (igual ou superior a 5). Unha vez cualificado, a nova nota media da avaliación obterase así: Cualif. = 80%nota do examen de recuperación+ 20% nota da avaliación. Se a nota da proba escrita da recuperación é 5, pero o facer a ponderación anterior resulta <5. A cualificación será 5. O alumnado poderá presentarse a subir nota; se o resultado obtido é inferior á nota inicial, se lles conservará a nota inicial. A cualificación final do curso será a media aritmética das cualificacións das tres avaliacións parciais unha vez realizadas as correspondentes probas de recuperación. A nota mínima necesaria para aplicar dita media é un 4. Considerarase que o alumno superou a materia se acada unha nota mínima de "5" como resultado desta media. Probas finais adicionais de xuño: O alumnado cunha única avaliación suspensa, farán unha proba escrita adicional de recuperación da avaliación correspondente. O alumnado con máis dunha avaliación suspensa, fará unha proba escrita adicional de recuperación que abarcará todos os contidos da materia. Avaliación extraordinaria: Realizarase unha proba na data fixada polo centro, en setembro, e a cualificación será a que resulte desa proba NOTA.- No caso de fraude comprobado na realización dun exame por calquera medio (copiar do compañeiro, con apuntes, etc...) a cualificación dese exame será dun 0, e o profesor resérvase a posibilidade de emprender as accións disciplinarias correspondentes.

11 Mínimos esixibles FQB Describe feitos históricos relevantes nos que foi definitiva a colaboración de científicos/as de diferentes áreas de coñecemento. FQB Non. FQB Distingue entre hipóteses, leis e teorías. FQB Identifica unha determinada magnitude como escalar ou vectorial e describe os elementos que definen esta última. FQB1.4.1.Non. FQB Comprobar experimentalmente que non é posible realizar medidas sen cometer erros. FQB Calcula e expresa correctamente o valor da medida, partindo dun conxunto de valores resultantes da medida dunha mesma magnitude, utilizando as cifras significativas adecuadas. FQB Representa graficamente os resultados obtidos da medida de dúas magnitudes relacionadas inferindo, de ser o caso, se se trata dunha relación lineal, cuadrática ou de proporcionalidade inversa, e deducindo a fórmula. FQB Representa graficamente os resultados obtidos da medida de dúas magnitudes relacionadas inferindo, de ser o caso, se se trata dunha relación lineal, cuadrática ou de proporcionalidade inversa, e deducindo a fórmula. FQB Realiza de xeito cooperativo ou colaborativo algunhas tarefas propias da investigación científica: procura de información, prácticas de laboratorio ou pequenos proxectos de investigación. FQB1.9.2 Realiza de xeito cooperativo ou colaborativo algunhas tarefas propias da investigación científica utilizando as TIC. FQB Non. FQB Utiliza as TIC ou aplicacións interactivas para visualizar a representación da estrutura da materia nos diferentes modelos atómicos. FQB Establece a configuración electrónica dos elementos representativos a partir do seu número atómico para deducir a súa posición na táboa periódica, os seus electróns de valencia e o seu comportamento químico. FQB Distingue entre metais, non metais, semimetais e gases nobres, e xustifica esta clasificación en función da súa configuración electrónica. FQB Escribe o nome e o símbolo dos elementos representativos e dalgúns metais de transición. FQB Utiliza a regra do octeto e diagramas de Lewis para predicir a estrutura e a fórmula dos compostos iónicos e covalentes. FQB Interpreta a información que ofrecen os subíndices da fórmula dun composto segundo se trate de moléculas ou redes cristalinas. FQB Explica as propiedades de substancias covalentes, iónicas e metálicas en función das interaccións entre os seus átomos ou as moléculas. FQB Explica a natureza do enlace metálico utilizando a teoría dos electróns libres, e relaciónaa coas propiedades características dos metais. FQB Deseña e realiza ensaios de laboratorio que permitan deducir o tipo de enlace presente nunha substancia descoñecida. FQB Nomea e formula compostos inorgánicos ternarios, seguindo as normas da IUPAC. FQB Xustifica a importancia das forzas intermoleculares en substancias de interese biolóxico. FQB Relaciona a intensidade e o tipo das forzas intermoleculares co estado físico e os puntos de fusión e ebulición das substancias covalentes moleculares, interpretando gráficos ou táboas que conteñan os datos necesarios. FQB Explica os motivos polos que o carbono é o elemento que forma maior número de compostos. FQB Analiza as formas alotrópicas do carbono, relacionando a estrutura coas propiedades. FQB Identifica e representa hidrocarburos sinxelos mediante a súa fórmula molecular, semidesenvolvida e desenvolvida. FQB Deduce, a partir de modelos moleculares, as fórmulas usadas na representación de hidrocarburos. FQB Describe as aplicacións de hidrocarburos sinxelos de especial interese. FQB Recoñece o grupo funcional e a familia orgánica a partir da fórmula de alcohois, aldehidos, cetonas, ácidos carboxílicos, ésteres e aminas. FQB Deduce a lei de conservación da masa en reaccións químicas sinxelas.

12 FQB Non. FQB Analiza o efecto dos factores que afectan a velocidade dunha reacción química, sexa a través de experiencias de laboratorio ou mediante aplicacións virtuais interactivas nas que a manipulación das variables permita extraer conclusións FQB Determina o carácter endotérmico ou exotérmico dunha reacción química analizando o signo da calor de reacción asociada. FQB Realiza cálculos que relacionen a cantidade de substancia, a masa atómica ou molecular e a constante do número de Avogadro. FQB Interpreta os coeficientes dunha ecuación química en termos de partículas e moles e, no caso de reaccións entre gases, en termos de volumes. FQB Resolve problemas, realizando cálculos estequiométricos, con reactivos puros e supondo un rendemento completo da reacción, tanto se os reactivos están en estado sólido como se están en disolución. FQB Non. FQB Non. FQB Non. FQB Non. FQB Realiza algunhas experiencias de laboratorio nas que teñan lugar reaccións de síntese, combustión ou neutralización FQB3.8.1.Non. FQB Valora a importancia das reaccións de combustión na xeración de electricidade en centrais térmicas, na automoción e na respiración celular. FQB Non. FQB Representa a traxectoria e os vectores de posición, desprazamento e velocidade en distintos tipos de movemento, utilizando un sistema de referencia. FQB Clasifica tipos de movementos en función da súa traxectoria e a súa velocidade. FQB Xustifica a insuficiencia do valor medio da velocidade nun estudo cualitativo do movemento rectilíneo uniformemente acelerado (MRUA), e razoa o concepto de velocidade instantánea. FQB Deduce as expresións matemáticas que relacionan as variables nos movementos rectilíneo uniforme (MRU), rectilíneo uniformemente acelerado (MRUA) e circular uniforme (MCU), así como as relacións entre as magnitudes lineais e angulares. FQB Resolve problemas de movemento rectilíneo uniforme (MRU), rectilíneo uniformemente acelerado (MRUA) e circular uniforme (MCU), incluíndo movemento de graves, tendo en conta valores positivos e negativos das magnitudes, e expresar o resultado en unidades do Sistema Internacional. FQB Determina tempos e distancias de freada de vehículos e xustifica, a partir dos resultados, a importancia de manter a distancia de seguridade na estrada. FQB Argumenta a existencia do vector aceleración en calquera movemento curvilíneo e calcula o seu valor no caso do movemento circular uniforme. FQB Determina o valor da velocidade e a aceleración a partir de gráficas posición-tempo e velocidade-tempo en movementos. FQB Non. FQB Identifica as forzas implicadas en fenómenos cotiáns nos que hai cambios na velocidade dun corpo. FQB Representa vectorialmente o peso, a forza normal, a forza de rozamento e a forza centrípeta en casos de movementos rectilíneos e circulares. FQB Identifica e representa as forzas que actúan sobre un corpo en movemento nun plano tanto horizontal como inclinado, calculando a forza resultante e a aceleración. FQB Interpreta fenómenos cotiáns en termos das leis de Newton. FQB Deduce a primeira lei de Newton como consecuencia do enunciado da segunda lei. FQB Representa e interpreta as forzas de acción e reacción en situacións de interacción entre obxectos. FQB Xustifica o motivo polo que as forzas de atracción gravitatoria só se poñen de manifesto para obxectos moi masivos, comparando os resultados obtidos de aplicar a lei da gravitación universal ao cálculo de forzas entre distintos pares de obxectos. FQB Obtén a expresión da aceleración da gravidade a partir da lei da gravitación universal relacionando as expresións matemáticas do peso dun corpo e a forza de atracción gravitatoria.

13 FQB Non. FQB Describe as aplicacións dos satélites artificiais en telecomunicacións, predición meteorolóxica, posicionamento global, astronomía e cartografía, así como os riscos derivados do lixo espacial que xeran. FQB Interpreta fenómenos e aplicacións prácticas nas que se pon de manifesto a relación entre a superficie de aplicación dunha forza e o efecto resultante. FQB Calcula a presión exercida polo peso dun obxecto regular en distintas situacións nas que varía a superficie en que se apoia; compara os resultados e extrae conclusións. FQB Xustifica razoadamente fenómenos en que se poña de manifesto a relación entre a presión e a profundidade no seo da hidrosfera e a atmosfera. FQB Non. FQB Resolve problemas relacionados coa presión no interior dun fluído aplicando o principio fundamental da hidrostática. FQB Analiza aplicacións prácticas baseadas no principio de Pascal, como a prensa hidráulica, o elevador, ou a dirección e os freos hidráulicos, aplicando a expresión matemática deste principio á resolución de problemas en contextos prácticos. FQB Predí a maior ou menor flotabilidade de obxectos utilizando a expresión matemática do principio de Arquímedes, e verifícaa experimentalmente nalgún caso. FQB Comproba experimentalmente ou utilizando aplicacións virtuais interactivas a relación entre presión hidrostática e profundidade en fenómenos como o principio dos vasos comunicantes. FQB Interpreta o papel da presión atmosférica en experiencias como o experimento de Torricelli, os hemisferios de Magdeburgo, recipientes invertidos onde non se derrama o contido, etc., inferindo o seu elevado valor. FQB Non. FQB Relaciona os fenómenos atmosféricos do vento e a formación de frontes coa diferenza de presións atmosféricas entre distintas zonas. FQB Interpreta os mapas de isóbaras que se amosan no prognóstico do tempo, indicando o significado da simboloxía e os datos que aparecen nestes. FQB Resolve problemas de transformacións entre enerxía cinética e potencial gravitatoria, aplicando o principio de conservación da enerxía mecánica. FQB Determina a enerxía disipada en forma de calor en situacións onde diminúe a enerxía mecánica. FQB Identifica a calor e o traballo como formas de intercambio de enerxía, distinguindo as acepcións coloquiais destes termos do seu significado científico. FQB Recoñece en que condicións un sistema intercambia enerxía en forma de calor ou en forma de traballo. FQB Acha o traballo e a potencia asociados a unha forza, incluíndo situacións en que a forza forma un ángulo distinto de cero co desprazamento, e expresar o resultado nas unidades do Sistema Internacional ou noutras de uso común, como a caloría, o kwh e o CV. FQB Describe as transformacións que experimenta un corpo ao gañar ou perder enerxía, determinar a calor necesaria para que se produza unha variación de temperatura dada e para un cambio de estado, e representar graficamente estas transformacións. FQB Calcula a enerxía transferida entre corpos a distinta temperatura e o valor da temperatura final aplicando o concepto de equilibrio térmico. FQB Non. FQB Determina experimentalmente calores específicas e calores latentes de substancias mediante un calorímetro, realizando os cálculos necesarios a partir dos datos empíricos obtidos. FQB5.5.1.Non. FQB5.5.2.Non. FQB5.6.1.Non. FQB Non.

14 CIENCIAS APLICADAS A ACTIVIDADE PROFESIONAL 4º ESO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica en cada avaliación parcial son os seguintes: A nota media de cada avaliación obterase tendo en conta que: - 70% da nota será a media ponderada das probas de avaliación escritas que se realice - o 30% restante será a nota obtida dos informes de laboratorio entregados e/ou proxectos de investigación. Para considerar a avaliación positiva é necesario obter como mínimo de nota media un 5,0. Por norma xeral faranse dúas probas escritas por avaliación. O número de preguntas de cada proba poderá ser variable, en xeral, comprendido entre catro e dez, salvo exame tipo test. Nas probas, a cualificación estará indicada en cada pregunta, agás que todas sexan cualificadas coa mesma puntuación. Farase a media ponderada das probas realizadas non sendo posible facer a media en caso de obter unha nota inferior a 3,5 nalgunha das probas de avaliación, calificando negativamente a avaliación. No caso de que só se poida realizar unha proba escrita de avaliación, a nota obtida será o 70% da nota final da avaliación. A cualificación en cada proba irá de 0 a 10. Haberá unha proba extraordinaria de recuperación da avaliación anterior que se realizará nas primeiras semanas da avaliación seguinte mediante unha proba escrita coas mesmas características das probas realizadas na avaliación sendo necesario ter un 5,0 para considerar a avaliación superada. A recuperación da terceira semana realizarase na proba final. Unha vez cualificado, a nova nota media da avaliación obterase así: Cualif. = 80%nota do examen de recuperación+ 20% nota da avaliación. Se a nota da proba escrita da recuperación é cualificación será 5. 5, pero o facer a ponderación anterior resulta <5 a A cualificación final do curso obterase da media das tres avaliacións. Non será posible facer esta media: Si se teñen dúas avaliacións suspensas. Si se ten unha avaliación suspensa con menos dun 4,0. Si se teñen as tres avaliacións suspensas. Aqueles alumnos e alumnas que se encontren nestes supostos poderán ir á proba final con aquelas avaliacións que teñan suspensas. É necesario sacar polo menos un 5,0 para considerar superada a materia. Avaliación extraordinaria: Realizarase unha proba na data fixada polo centro, en setembro, e a cualificación será a que resulte desa proba NOTA.- No caso de fraude comprobado na realización dun exame por calquera medio (copiar do compañeiro, con apuntes, etc...) a cualificación dese exame será dun 0, e o profesor resérvase a posibilidade de emprender as accións disciplinarias correspondentes

15 Mínimos esixibles Determinar o tipo de instrumental de laboratorio necesario segundo o tipo de traballo que vaia realizar. Recoñecer e cumprir as normas de seguridade e hixiene que rexen nos traballos de laboratorio. Recoller e relacionar datos obtidos por diversos medios, incluídas as tecnoloxías da información e da comunicación, para transferir información de carácter científico. Determinar e identificar medidas de volume, masa ou temperatura utilizando ensaios de tipo físico ou químico. Decidir que tipo de estratexia práctica cómpre aplicar para a preparación dunha disolución concreta. Establecer que tipo de técnicas de separación e purificación de substancias se debe utilizar nalgún caso concreto. Discriminar que tipos de alimentos conteñen diferentes biomoléculas. Describir técnicas e determina o instrumental axeitado para os procesos cotiáns de desinfección. Resolver acerca de medidas de desinfección de materiais de uso cotián en distintos tipos de industrias ou de medios profesionais. Relaciona procedementos instrumentais coa súa aplicación no campo industrial ou no de servizos. Sinalar aplicacións científicas con campos da actividade profesional do seu contorno. Utilizar o concepto de contaminación aplicado a casos concretos. Discriminar os tipos de contaminación da atmosfera, a súa orixe e os seus efectos Categorizar, recoñecer e distinguir os efectos ambientais da contaminación atmosférica máis coñecidos, como a chuvia ácida, o efecto invernadoiro, a destrución da capa de ozono ou o cambio global a nivel climático, e valorar os seus efectos negativos para o equilibrio do planeta. Relacionar os efectos contaminantes da actividade industrial e agrícola sobre o solo. Discriminar e identificar os axentes contaminantes da auga, coñecer o seu tratamento e deseñar algún ensaio sinxelo de laboratorio para a súa detección. Establecer en que consiste a contaminación nuclear, analizar a xestión dos residuos nucleares e argumentar sobre os factores a favor e en contra do uso da enerxía nuclear. Recoñecer e distinguir os efectos da contaminación radioactiva sobre o ambiente e a vida en xeral. Determinar os procesos de tratamento de residuos e valorar criticamente a súa recollida selectiva. Argumentar os proles e os contras da recollida, da reciclaxe e da reutilización de residuos. Formular ensaios de laboratorio para coñecer aspectos relacionados coa conservación ambiental. Identificar e describir o concepto de desenvolvemento sustentable, e enumerar posibles solucións ao problema da degradación ambiental. Aplicar, xunto cos/coas compañeiros/as, medidas de control da utilización dos recursos, e implicar niso o propio centro educativo. Formular estratexias de sustentabilidade no contorno do centro. Relacionar os conceptos de investigación, desenvolvemento e innovación. Contrastar as tres etapas do ciclo I+D+i. Recoñecer tipos de innovación de produtos baseada na utilización de novos materiais, novas tecnoloxías, etc., que xorden para dar resposta a novas necesidades da sociedade. Enumerar os organismos e as administracións que fomentan a I+D+i a nivel estatal e autonómico.

16 Precisar, analizar e argumentar como a innovación é ou pode ser un factor de recuperación económica dun país. Enumerar algunhas liñas de I+D+i actuais para as industrias químicas, farmacéuticas, alimentarias e enerxéticas. Recoñecer a importancia das tecnoloxías da información e da comunicación no ciclo de investigación e desenvolvemento. Integrar e aplicar as destrezas propias dos métodos da ciencia. Utilizar argumentos que xustifiquen as hipóteses que propón. Utilizar fontes de información apoiándose nas tecnoloxías da información e da comunicación, para a elaboración e a presentación das súas investigacións. Participar, valorar e respectar o traballo individual e en grupo. Deseñar pequenos traballos de investigación sobre un tema de interese científicotecnolóxico ou relativo a animais e/ou plantas, os ecosistemas do seu contorno ou a alimentación e a nutrición humanas, para a súa presentación e defensa na aula. Expresar con precisión e coherencia as conclusións das súas investigacións, tanto verbalmente como por escrito.

17 FÍSICA E QUÍMICA PRIMEIRO DE BACHARELATO CRITERIOS DE CUALIFICACIÓN Os criterios que se seguirán para establecer a cualificación numérica de cada avaliación parcial (trimestral) son os seguintes: - As probas escritas contarán un 80% da nota trimestral. En cada avaliación realizaranse como mínimo dúas probas escritas de maneira que: Farase unha media ponderada das cualificacións obtidas en ditas probas, tendo en conta o tempo dedicado aos contidos correspondentes. É necesario ter como mínimo unha nota de 3,5 en cada unha das probas para obter avaliación positiva. Para aqueles alumnos que obteñan unha nota inferior a 3,5 na primeira proba, a 2ª proba abarcará todos os contidos da avaliación correspondente e será a nota desta segunda proba a que conforme a cualificación desa avaliación parcial. A formulación de compostos inorgánicos e orgánicos serán contidos que se exixirán en todas as probas da parte de Química. - 20% restante da nota trimestral estimarase tendo en conta tódolos aspectos relacionados co traballo e coa actitude diaria como son: A participación e esforzo nas actividades realizadas na aula e no laboratorio. A realización das actividades propostas para facer na casa. Os traballos ou proxectos de investigación que se propoñan ao longo do curso. - As faltas de asistencia a clase inxustificadas penalizarán a cualificación trimestral en 0,1 puntos e as faltas de puntualidade inxustificadas 0,05 puntos. Na 1ª e 2ª avaliación farase unha proba escrita de recuperación para o alumnado que non tiveran unha cualificación positiva (igual ou superior a 5). Unha vez cualificado, a nova nota media da avaliación obterase así: Cualif. = 80%nota do examen de recuperación+ 20% nota da avaliación. Se a nota da proba escrita da recuperación é A cualificación será 5. 5, pero o facer a ponderación anterior resulta <5. O alumnado interesado en subir nota poderá presentarse tamén a ditas probas pero, no caso de que a nova nota difira en máis de 2 puntos da nota anterior, a cualificación da avaliación corresponderá a media das dúas notas (é dicir, da nota trimestral e da nota da proba de recuperación). A cualificación final do curso será a media aritmética das cualificacións das tres avaliacións parciais unha vez realizadas as correspondentes probas de recuperación. A nota mínima necesaria para aplicar dita media é un 4. Considerarase que o alumno superou a materia se acada unha nota mínima de "5" como resultado desta media. O alumnado que en xuño non estea en condicións de superar a materia e teña só un trimestre con avaliación negativa poderá realizar unha proba escrita adicional de recuperación da avaliación correspondente. O alumnado con 2 ou 3 avaliacións parciais negativas poderá presentarse en xuño a unha proba adicional que abarcará todos os contidos do curso.

18 Avaliación extraordinaria: Realizarase unha proba na data fixada polo centro, en setembro, e a cualificación será a que resulte desa proba NOTA.- No caso de fraude comprobado na realización dun exame por calquera medio (copiar do compañeiro, con apuntes, etc...) a cualificación dese exame será dun 0, e o profesor resérvase a posibilidade de emprender as accións disciplinarias correspondentes Mínimos esixibles FQB Aplicar as habilidades necesarias para a investigación científica. Apreciar a importancia do método científico e entender que é o único mecanismo fiable para coñecer a natureza. FQB Resolver exercicios numéricos e expresar o valor das magnitudes empregando a notación científica e un número axeitado de cifras significativas, estimar os erros absoluto e relativo asociados e contextualizar os resultados. Saber explicar o concepto de magnitude física e valorar a importancia que posúe na ciencia como primeiro paso na cuantificación da natureza. Comprender o concepto de medida e coñecer as formas de levalo a cabo.fqb Efectúar a análise dimensional das ecuacións que relacionan as magnitudes nun proceso físico ou químico Coñecer os valores fundamentais e correspondentes unidades SI. Usar con fluidez e con exactitude o cambio de unidades. Utilizar os factores de conversión no cambio de unidades. FQB Distinguir magnitudes escalares e vectoriais, e operar adecuadamente con elas. FQB Elaborar e interpretar representacións gráficas de procesos físicos e químicos a partir dos datos obtidos en experiencias de laboratorio ou virtuais, e relacionar os resultados obtidos coas ecuacións que representan as leis e os principios subxacentes. FQB Realizar de xeito cooperativo ou colaborativo algunhas tarefas propias da investigación científica: prácticas de laboratorio ou pequenos proxectos de investigación. FQB Coñecer a teoría atómica de Dalton, así como as leis básicas asociadas ao seu establecemento. Saber diferenciar os distintos tipos de fórmulas químicas, e o seu significado. Coñecer e comprender as distintas formas de medir cantidades en Química. Entender y aplicar sin confusiones el concepto de mol. FQB2.2.1.Aplicar las leyes de los gases: Boyle-Mariotte, Gay-Lussac. FQB Coñecer, comprender e expoñer adecuadamente as leis dos gases. Recoñecer o diferente comportamento entre un gas real e un ideal e describer as súas propiedades. Utilizar la ecuación de estado de los gases ideales para establecer relaciones entre la presión, el volumen y la temperatura. FQB2.3.1.Saber aplicar a lei das presións parciais FQB2.3.2.Aplicar la ecuación de los gases ideales para calcular masas moleculares y determinar fórmulas moleculares. Relacionar a fórmula empírica e a molecular dun composto coa súa composición FQB2.4.1.Estudar, dunha forma completa, as disolucións e o seu comportamento. Explicar o proceso de disolución, desde distintos puntos de vista, e resalta a importancia da temperatura nas súas propiedades. Realizar los cálculos necesarios para la preparación de disoluciones de una concentración dada y expresarla en cualquiera de las formas establecidas. Expresar a concentración dunha disolución en g/l, mol/l, % en masa e % en volume. Describir o procedemento de preparación no laboratorio de disolucións dunha concentración determinada, e realizar os cálculos necesarios, tanto para o caso de solutos no seu estado sólido coma a partir doutra de concentración coñecida.

19 FQB Explicar la variación de las propiedades coligativas entre una disolución y el disolvente puro. Interpretar a variación das temperaturas de fusión e ebulición dun líquido ao que se lle engade un soluto, relacionándoo con algún proceso de interese no noso contorno. FQB Utiliza o concepto de presión osmótica para describir o paso de ións a través dunha membrana semipermeable. FQB2.6.1.Utilizar os datos obtidos mediante técnicas espectrométricas para calcular masas atómicas. FQB Describir as aplicacións da espectroscopía na identificación de elementos e compostos. Recoñecer a importancia das técnicas espectroscópicas que permiten a análise de substancias e as súas aplicacións para a detección destas en cantidades moi pequenas de mostras. FQB3.1.1.U tilizar as regras da IUPAC para nomear e formular os distintos tipos de compostos inorgánicos. Formular, nomear e axustar correctamente as substancias que interveñen nunha reacción química dada. FQB Interpretar unha ecuación química en termos de cantidade de materia, masa, número de partículas ou volume, para realizar cálculos estequiométricos nela. FQB Realizar os cálculos estequiométricos aplicando a lei de conservación da masa a distintas reaccións. FQB Efectúar cálculos estequiométricos nos que interveñan compostos en estado sólido, líquido ou gasoso, ou en disolución en presenza dun reactivo limitante ou un reactivo impuro. FQB Aplicar o rendemento dunha reacción na realización de cálculos estequiométricos. FQB Coñecer a clasificación máis básica de reaccións químicas. Diferenciar os tipos de reacción química que existen segundo os reactivos que interveñan e o mecanismo que sigan. Identificar as reaccións químicas implicadas na obtención de compostos inorgánicos relacionados con procesos industriais. Analizar as aplicacións das reaccións químicas na vida cotiá, concretamente a repercusión das reaccións de combustión. FQB FQB FQB3.4.3.Identificar os procesos básicos da siderurxia e as aplicacións dos produtos resultantes. FQB Valorar a importancia da investigación científica no desenvolvemento de novos materiais con aplicacións que melloren a calidade de vida. FQB Diferenciar entre os termos calor e temperatura, e as escalas de medida da temperatura e a súa determinación. Diferenciar entre distintos sistemas termoquímicos en base ás súas características. Interpretar o primeiro principio da termodinámica como o principio de conservación da enerxía en sistemas nos que se producen intercambios de calor e traballo. Coñecer e aplicar a primeira lei da termodinámica a un proceso físico-químico, axustándose ó criterio de sinais marcado. FQB Recoñecer a unidade da calor no Sistema Internacional e o seu equivalente mecánico. FQB Expresar as reaccións mediante ecuacións termoquímicas debuxando e interpretando os diagramas entálpicos asociados. FQB Calcula a variación de entalpía dunha reacción aplicando a lei de Hess, coñecendo as entalpías de formación ou as enerxías de ligazón asociadas a unha transformación química dada, e interpreta o seu signo. FQB Comprender o concepto, símbolo e unidades de entropía ea súa relación co grao de desorde dos sistemas. Relacionar el segundo principio de la termodinámica con la posibilidad de que una reacción química sea espontánea.

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

Tema: Enerxía 01/02/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Tema: Enerxía 01/0/06 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: 1. Unha caixa de 150 kg descende dende o repouso por un plano inclinado por acción do seu peso. Se a compoñente tanxencial do peso é de 735

Διαβάστε περισσότερα

Departamento de Física e Química

Departamento de Física e Química Departamento de Física e Química Programación, curso 2014-2015 I.E.S.P. "Xosé Neira Vilas" Perillo-Oleiros, setembro de 2014 -1 Índice de contido 1.Materias que imparte o departamento...5 2.Profesorado

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

Procedementos operatorios de unións non soldadas

Procedementos operatorios de unións non soldadas Procedementos operatorios de unións non soldadas Técnicas de montaxe de instalacións Ciclo medio de montaxe e mantemento de instalacións frigoríficas 1 de 28 Técnicas de roscado Unha rosca é unha hélice

Διαβάστε περισσότερα

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral,

Tema 3. Espazos métricos. Topoloxía Xeral, Tema 3. Espazos métricos Topoloxía Xeral, 2017-18 Índice Métricas en R n Métricas no espazo de funcións Bólas e relacións métricas Definición Unha métrica nun conxunto M é unha aplicación d con valores

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO. F = m a Física P.A.U. ELECTOMAGNETISMO 1 ELECTOMAGNETISMO INTODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. Calcúlase a resultante polo principio de superposición. Aplícase a 2ª lei

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O?

EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS. 3. Cal é o vector de posición da orixe de coordenadas O? Cales son as coordenadas do punto O? EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: RECTAS E PLANOS Representa en R os puntos S(2, 2, 2) e T(,, ) 2 Debuxa os puntos M (, 0, 0), M 2 (0,, 0) e M (0, 0, ) e logo traza o vector OM sendo M(,, ) Cal é o vector de

Διαβάστε περισσότερα

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta.

A proba constará de vinte cuestións tipo test. As cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Páxina 1 de 9 1. Formato da proba Formato proba constará de vinte cuestións tipo test. s cuestións tipo test teñen tres posibles respostas, das que soamente unha é correcta. Puntuación Puntuación: 0.5

Διαβάστε περισσότερα

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2010-2011 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXÍA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES

Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES Química P.A.U. ÁCIDOS E BASES 1 ÁCIDOS E BASES PROBLEMAS ÁCIDO/BASE DÉBIL 1. Unha disolución de amonuíaco de concentración 0,01 mol/dm³ está ionizada nun 4,2 %. a) Escribe a reacción de disociación e calcula

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS

EXERCICIOS DE REFORZO: RECTAS E PLANOS EXERCICIOS DE REFORZO RECTAS E PLANOS Dada a recta r z a) Determna a ecuacón mplícta do plano π que pasa polo punto P(,, ) e é perpendcular a r Calcula o punto de nterseccón de r a π b) Calcula o punto

Διαβάστε περισσότερα

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física A.B.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS 1. A luz do Sol tarda 5 10² s en chegar á Terra e 2,6 10³ s en chegar a Xúpiter. a) O período de Xúpiter orbitando arredor do Sol. b) A velocidade orbital

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS INTRODUCIÓN MÉTODO 1. En xeral: a) Debúxanse as forzas que actúan sobre o sistema. b) Calcúlase cada forza. c) Calcúlase a resultante polo principio

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2010 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 010 MATEMÁTICAS II Código: 6 (O alumno/a deber responder só aos eercicios dunha das opcións. Punuación máima dos eercicios de cada opción: eercicio 1= 3 punos, eercicio = 3 punos, eercicio 3 =

Διαβάστε περισσότερα

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2016-2017 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1

PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 1 PROGRAMACIÓN 2º BACHARELATO QUÍMICA 2 1. OBXECTIVOS. O Departamento seguirá as recomendacións da CIuG, e en aplicación do Decreto 231/2002 do 6 de xuño(dog do 15 de

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN

Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN Física P.A.U. GRAVITACIÓN 1 GRAVITACIÓN PROBLEMAS SATÉLITES 1. O período de rotación da Terra arredor del Sol é un año e o radio da órbita é 1,5 10 11 m. Se Xúpiter ten un período de aproximadamente 12

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS

Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS Física P.A.U. VIBRACIÓNS E ONDAS 1 VIBRACIÓNS E ONDAS PROBLEMAS M.H.S.. 1. Dun resorte elástico de constante k = 500 N m -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA

INTERACCIÓNS GRAVITATORIA E ELECTROSTÁTICA INTEACCIÓNS GAVITATOIA E ELECTOSTÁTICA AS LEIS DE KEPLE O astrónomo e matemático Johannes Kepler (1571 1630) enunciou tres leis que describen o movemento planetario a partir do estudo dunha gran cantidade

Διαβάστε περισσότερα

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS

ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS Química P.A.U. ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS ESTRUTURA ATÓMICA E CLASIFICACIÓN PERIÓDICA DOS ELEMENTOS CUESTIÓNS NÚMEROS CUÁNTICOS. a) Indique o significado dos números cuánticos

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. O nafaleno (C₁₀H₈) é un composto aromático sólido que se vende para combater a traza. A combustión completa deste composto para producir

Διαβάστε περισσότερα

P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O

P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O P R O G R A M A C I O N D E F Í S I C A E Q U Í M I C A C U R S O 2016-17 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ I S A N T I A G O Arcebispo elmírez 1 Física e Química 2016/17 1 I.E.S. ARCEBISPO ELMÍREZ - I DEPARTAMENTO

Διαβάστε περισσότερα

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico

PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico PROXECTO DIDÁCTICO Curso Académico 2012-2013 SEMINARIO DE BIOLOXÍA E XEOLOXÍA I.E.S DO CASTRO - VIGO ÍNDICE 1.- CONSIDERACIÓNS XERAIS 2.- METODOLOXíA. 3.- OBXECTIVOS, CONTRIBUCIÓN DAS MATERIAS AO LOGRO

Διαβάστε περισσότερα

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA

DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA IES DO CASTRO VIGO PROGRAMACIÓN CURSO 2017-2018 Programación de Física e Química do I.E.S do Castro de Vigo (Pontevedra) Página 1 ÍNDICE DE CONTIDOS a) Índice xeral Metodoloxía

Διαβάστε περισσότερα

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA

EXERCICIOS DE ÁLXEBRA. PAU GALICIA Maemáicas II EXERCICIOS DE ÁLXEBRA PAU GALICIA a) (Xuño ) Propiedades do produo de marices (só enuncialas) b) (Xuño ) Sexan M e N M + I, onde I denoa a mariz idenidade de orde n, calcule N e M 3 Son M

Διαβάστε περισσότερα

Resorte: estudio estático e dinámico.

Resorte: estudio estático e dinámico. ESTUDIO DO RESORTE (MÉTODOS ESTÁTICO E DINÁMICO ) 1 Resorte: estudio estático e dinámico. 1. INTRODUCCIÓN TEÓRICA. (No libro).. OBXECTIVOS. (No libro). 3. MATERIAL. (No libro). 4. PROCEDEMENTO. A. MÉTODO

Διαβάστε περισσότερα

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior.

Ano 2018 FÍSICA. SOL:a...máx. 1,00 Un son grave ten baixa frecuencia, polo que a súa lonxitude de onda é maior. ABAU CONVOCAT ORIA DE SET EMBRO Ano 2018 CRIT ERIOS DE AVALI ACIÓN FÍSICA (Cód. 23) Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades ou con unidades incorrectas...

Διαβάστε περισσότερα

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x

ln x, d) y = (3x 5 5x 2 + 7) 8 x EXERCICIOS AUTOAVALIABLES: CÁLCULO DIFERENCIAL. Deriva: a) y 7 6 + 5, b) y e, c) y e) y 7 ( 5 ), f) y ln, d) y ( 5 5 + 7) 8 n e ln, g) y, h) y n. Usando a derivada da función inversa, demostra que: a)

Διαβάστε περισσότερα

CIENCIAS DA NATUREZA:

CIENCIAS DA NATUREZA: TRABALLOS DE RECUPERACIÓN PARA AS MATERIAS NON SUPERADAS 2º ESO ADAPTACIÓNS CURRICULARES CIENCIAS DA NATUREZA: 1. Pasa estas unidades: a) 108 km/h a m/s b) 25 m/s a km/h c) 60 ºC a K d) 698,34 m 2 a mm

Διαβάστε περισσότερα

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016

Tema 1. Espazos topolóxicos. Topoloxía Xeral, 2016 Tema 1. Espazos topolóxicos Topoloxía Xeral, 2016 Topoloxía e Espazo topolóxico Índice Topoloxía e Espazo topolóxico Exemplos de topoloxías Conxuntos pechados Topoloxías definidas por conxuntos pechados:

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA

Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA Química P.A.U. TERMOQUÍMICA 1 TERMOQUÍMICA PROBLEMAS TERMOQUÍMICA 1. Para o proceso Fe 2O 3 (s) + 2 Al (s) Al 2O 3 (s) + 2 Fe (s), calcule: a) A entalpía da reacción en condicións estándar e a calor desprendida

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 FÍSICA

PAU XUÑO 2012 FÍSICA PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica) Problemas 6 puntos (1 cada apartado) Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08

Química 2º Bacharelato Equilibrio químico 11/02/08 Química º Bacharelato Equilibrio químico 11/0/08 DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Nome: PROBLEMAS 1. Nun matraz de,00 litros introdúcense 0,0 10-3 mol de pentacloruro de fósforo sólido. Péchase, faise

Διαβάστε περισσότερα

PAU Setembro 2010 FÍSICA

PAU Setembro 2010 FÍSICA PAU Setembro 010 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato O enlace químico 3 1

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato O enlace químico 3 1 UNIÓNS ENTRE ÁTOMOS, AS MOLÉCULAS E OS CRISTAIS Até agora estudamos os átomos como entidades illadas, pero isto rara vez ocorre na realidade xa que o máis frecuente é que os átomos estea influenciados

Διαβάστε περισσότερα

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema)

Exame tipo. C. Problemas (Valoración: 5 puntos, 2,5 puntos cada problema) Exame tipo A. Proba obxectiva (Valoración: 3 puntos) 1. - Un disco de 10 cm de raio xira cunha velocidade angular de 45 revolucións por minuto. A velocidade lineal dos puntos da periferia do disco será:

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 PAU XUÑO 2012 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 2012 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Física e Química 4º ESO

Física e Química 4º ESO Física e Química 4º ESO DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Física: Temas 1 ao 6. 01/03/07 Nome: Cuestións 1. Un móbil ten unha aceleración de -2 m/s 2. Explica o que significa isto. 2. No medio dunha tormenta

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 PAU XUÑO 2014 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 2014 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo.

XEOMETRÍA NO ESPAZO. - Se dun vector se coñecen a orixe, o módulo, a dirección e o sentido, este está perfectamente determinado no espazo. XEOMETRÍA NO ESPAZO Vectores fixos Dos puntos do espazo, A e B, determinan o vector fixo AB, sendo o punto A a orixe e o punto B o extremo, é dicir, un vector no espazo é calquera segmento orientado que

Διαβάστε περισσότερα

ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2

ELECTROTECNIA. BLOQUE 1: ANÁLISE DE CIRCUÍTOS (Elixir A ou B) A.- No circuíto da figura determinar o valor da intensidade na resistencia R 2 36 ELECTROTECNIA O exame consta de dez problemas, debendo o alumno elixir catro, un de cada bloque. Non é necesario elixir a mesma opción (A ou B ) de cada bloque. Todos os problemas puntúan igual, é dicir,

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU XUÑO Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU XUÑO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa

TRIGONOMETRIA. hipotenusa L 2. hipotenusa TRIGONOMETRIA. Calcular las razones trigonométricas de 0º, º y 60º. Para calcular las razones trigonométricas de º, nos ayudamos de un triángulo rectángulo isósceles como el de la figura. cateto opuesto

Διαβάστε περισσότερα

A actividade científica. Tema 1

A actividade científica. Tema 1 A actividade científica Tema 1 A ciencia trata de coñecer mellor o mundo que nos rodea. Para poder levar a cabo a actividade científica necesitamos ter un método que nos permita chegar a unha conclusión.

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 21 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os que A ten inversa.

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)).

FÍSICA. = 4π 10-7 (S.I.)). 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas, 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións, 4 puntos

Διαβάστε περισσότερα

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións

Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións Resistencia de Materiais. Tema 5. Relacións entre tensións e deformacións ARTURO NORBERTO FONTÁN PÉREZ Fotografía. Ponte Coalbrookdale (Gran Bretaña, 779). Van principal: 30.5 m. Contido. Tema 5. Relacións

Διαβάστε περισσότερα

PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso

PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso PROBA DE AVALIACIÓN DO BACHARELATO PARA O ACCESO Á UNIVERSIDADE (ABAU) CONVOCATORIA DE XUÑO Curso 2017-2018 Elixir e desenvolver unha das dúas opcións. As solución numéricas non acompañadas de unidades

Διαβάστε περισσότερα

O MÉTODO CIENTÍFICO. ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES. cifras significativas

O MÉTODO CIENTÍFICO. ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES. cifras significativas PROGRAMACIÓN DE AULA MAPA DE CONTIDOS 1. OBTENCIÓN DA INFORMACIÓN O MÉTODO CIENTÍFICO ten varias etapas 2. BUSCA DE REGULARIDADES 3. EXPLICACIÓN DAS LEIS PROGRAMACIÓN DE AULA E mediante utilizando na análise

Διαβάστε περισσότερα

Ámbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial

Ámbito científico tecnolóxico. Movementos e forzas. Unidade didáctica 5. Módulo 3. Educación a distancia semipresencial Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Educación a distancia semipresencial Módulo 3 Unidade didáctica 5 Movementos e forzas Índice 1. Introdución... 3 1.1 Descrición da

Διαβάστε περισσότερα

As Mareas INDICE. 1. Introducción 2. Forza das mareas 3. Por que temos dúas mareas ó día? 4. Predición de marea 5. Aviso para a navegación

As Mareas INDICE. 1. Introducción 2. Forza das mareas 3. Por que temos dúas mareas ó día? 4. Predición de marea 5. Aviso para a navegación As Mareas INDICE 1. Introducción 2. Forza das mareas 3. Por que temos dúas mareas ó día? 4. Predición de marea 5. Aviso para a navegación Introducción A marea é a variación do nivel da superficie libre

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2012 MATEMÁTICAS II PAU Código: 6 XUÑO 01 MATEMÁTICAS II (Responder só aos exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio = 3 puntos, exercicio 3= puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico

Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Exercicios de Física 02a. Campo Eléctrico Problemas 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4,0) e B( 4,0) (en metros). Caalcula: a) o campo eléctrico en C(0,5) e en D(0,0) b) o potencial

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos)

MATEMÁTICAS. (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) 1 MATEMÁTICAS (Responder soamente a unha das opcións de cada bloque temático). BLOQUE 1 (ÁLXEBRA LINEAL) (Puntuación máxima 3 puntos) Opción 1. Dada a matriz a) Calcula os valores do parámetro m para os

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Xuño 2002

PAAU (LOXSE) Xuño 2002 PAAU (LOXSE) Xuño 00 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).

Διαβάστε περισσότερα

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome:

Física e química 4º ESO. As forzas 01/12/09 Nome: DEPARTAMENTO DE FÍSICA E QUÍMICA Problemas Física e química 4º ESO As forzas 01/12/09 Nome: [6 Ptos.] 1. Sobre un corpo actúan tres forzas: unha de intensidade 20 N cara o norte, outra de 40 N cara o nordeste

Διαβάστε περισσότερα

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes

IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes IX. ESPAZO EUCLÍDEO TRIDIMENSIONAL: Aplicacións ao cálculo de distancias, áreas e volumes 1.- Distancia entre dous puntos Se A e B son dous puntos do espazo, defínese a distancia entre A e B como o módulo

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ).

FÍSICA OPCIÓN 1. ; calcula: a) o período de rotación do satélite, b) o peso do satélite na órbita. (Datos R T. = 9,80 m/s 2 ). 22 Elixir e desenrolar unha das dúas opcións propostas. FÍSICA Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Non se valorará a simple

Διαβάστε περισσότερα

AVALIACIÓN 1ª 2º BACHARELATO

AVALIACIÓN 1ª 2º BACHARELATO CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Setembro 2006

PAAU (LOXSE) Setembro 2006 PAAU (LOXSE) Setembro 2006 Código: 22 FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica

Διαβάστε περισσότερα

PAAU (LOXSE) Xuño 2006

PAAU (LOXSE) Xuño 2006 PAAU (LOXSE) Xuño 006 Código: FÍSICA Elixir e desenvolver unha das dúas opcións propostas. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1,5 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica).

Διαβάστε περισσότερα

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21

MATEMÁTICAS. PRIMEIRA PARTE (Parte Común) ), cadradas de orde tres, tales que a 21 PRIMEIRA PARTE (Parte Común) (Nesta primeira parte tódolos alumnos deben responder a tres preguntas. Unha soa pregunta de cada un dos tres bloques temáticos: Álxebra Lineal, Xeometría e Análise. A puntuación

Διαβάστε περισσότερα

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA

PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS CURSO 2014 2015 Xefe do departamento: Ramón Caramés Otero. Índice EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA... 1 Contribución da materia á adquisición das

Διαβάστε περισσότερα

Métodos Matemáticos en Física L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro APL)

Métodos Matemáticos en Física L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro APL) L4F. CONDICIONES de CONTORNO+Fuerzas Externas (Cap. 3, libro Condiciones de contorno. Fuerzas externas aplicadas sobre una cuerda. condición que nos describe un extremo libre en una cuerda tensa. Ecuación

Διαβάστε περισσότερα

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á

NÚMEROS REAIS. Páxina 27 REFLEXIONA E RESOLVE. O paso de Z a Q. O paso de Q a Á NÚMEROS REAIS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE O paso de Z a Q Di cales das seguintes ecuacións se poden resolver en Z e para cales é necesario o conxunto dos números racionais, Q. a) x 0 b) 7x c) x + d)

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 XUÑO 2012 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 25 XUÑO 2012 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz:

NÚMEROS COMPLEXOS. Páxina 147 REFLEXIONA E RESOLVE. Extraer fóra da raíz. Potencias de. Como se manexa k 1? Saca fóra da raíz: NÚMEROS COMPLEXOS Páxina 7 REFLEXIONA E RESOLVE Extraer fóra da raíz Saca fóra da raíz: a) b) 00 a) b) 00 0 Potencias de Calcula as sucesivas potencias de : a) ( ) ( ) ( ) b) ( ) c) ( ) 5 a) ( ) ( ) (

Διαβάστε περισσότερα

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato Estrutura atómica 2 1

Profesor: Guillermo F. Cloos Física e química 1º Bacharelato Estrutura atómica 2 1 As leis ponderais e volumétricas, estudadas no anterior tema, analizadas á luz da teoría atómica que hoxe manexamos resultan ser unha consecuencia lóxica da mesma, pero non debemos esquecer que historicamente

Διαβάστε περισσότερα

IES Castelao O Calvario - VIGO. Departamento de MATEMÁTICAS

IES Castelao O Calvario - VIGO. Departamento de MATEMÁTICAS IES Castelao O Calvario - VIGO Departamento de MATEMÁTICAS INFORMACIÓN BÁSICA DA PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA 014 015 ÍNDICE I.- EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA I.1 EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA. PRIMEIRO

Διαβάστε περισσότερα

PAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

PAU Xuño Código: 25 FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Xuño 00 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO

Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm 3 contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS

EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS EJERCICIOS DE VIBRACIONES Y ONDAS 1.- Cando un movemento ondulatorio se atopa na súa propagación cunha fenda de dimensións pequenas comparables as da súa lonxitude de onda prodúcese: a) polarización; b)

Διαβάστε περισσότερα

24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE

24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE NOME: CALIFICACIÓN PROBLEMAS (6 puntos) 24/10/06 MOVEMENTO HARMÓNICO SIMPLE 1. Dun resorte elástico de constante k= 500 Nm -1 colga unha masa puntual de 5 kg. Estando o conxunto en equilibrio, desprázase

Διαβάστε περισσότερα

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR

INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR CONSELLERÍA DE EDUCACIÓN E ORDENACIÓN UNIVERSITARIA INSTITUTO DE EDUCACIÓN SECUNDARIA E. BLANCO AMOR Vicente Risco 13-32001- OURENSE Tfno.:988219843 FAX:988219845 http://centros.edu.xunta.es/ieseduardoblancoamor/

Διαβάστε περισσότερα

Inecuacións. Obxectivos

Inecuacións. Obxectivos 5 Inecuacións Obxectivos Nesta quincena aprenderás a: Resolver inecuacións de primeiro e segundo grao cunha incógnita. Resolver sistemas de ecuacións cunha incógnita. Resolver de forma gráfica inecuacións

Διαβάστε περισσότερα

O MOVEMENTO. A ACELERACIÓN 21/10/05

O MOVEMENTO. A ACELERACIÓN 21/10/05 O MOVEMENTO. A ACELERACIÓN 21/10/05 1. Considerando a seguintes gráfica posición-tempo, indicar a. En qué casos a velocidade é constante. b. Quén se está a mover no sentido positivo c. En qué casos hai

Διαβάστε περισσότερα

CALCULO DA CONSTANTE ELASTICA DUN RESORTE

CALCULO DA CONSTANTE ELASTICA DUN RESORTE 11 IES A CAÑIZA Traballo de Física CALCULO DA CONSTANTE ELASTICA DUN RESORTE Alumno: Carlos Fidalgo Giráldez Profesor: Enric Ripoll Mira Febrero 2015 1. Obxectivos O obxectivo da seguinte practica é comprobar,

Διαβάστε περισσότερα

Teoría cinética e atómica da materia

Teoría cinética e atómica da materia Educación secundaria para persoas adultas Ámbito científico tecnolóxico Módulo 3 Unidade didáctica 3 Teoría cinética e atómica da materia Páxina 1 de 65 Índice 1. Programación da unidade...4 1.1 Encadramento

Διαβάστε περισσότερα

Sistemas e Inecuacións

Sistemas e Inecuacións Sistemas e Inecuacións 1. Introdución 2. Sistemas lineais 2.1 Resolución gráfica 2.2 Resolución alxébrica 3. Método de Gauss 4. Sistemas de ecuacións non lineais 5. Inecuacións 5.1 Inecuacións de 1º e

Διαβάστε περισσότερα

CiUG COMISIÓN INTERUNIVERSITARIA DE GALICIA

CiUG COMISIÓN INTERUNIVERSITARIA DE GALICIA CiUG COMSÓN NTERUNVERSTARA DE GALCA PAAU (LOXSE) XUÑO 200 Código: 36 ELECTROTECNA O exame consta de dez problemas, debendo o alumno elixir catro, un de cada bloque. Non é necesario elixir a mesma opción

Διαβάστε περισσότερα

Alumna/o Medida-unidades Erro absoluto. Valor medio: Erro relativo: EXPERIENCIA 2: DETERMINACION DE SUPERFICIES POR MEDIDA DIRECTA

Alumna/o Medida-unidades Erro absoluto. Valor medio: Erro relativo: EXPERIENCIA 2: DETERMINACION DE SUPERFICIES POR MEDIDA DIRECTA PRÁCTICA 1 REALIZACIÓN DE MEDIDAS OBXECTIVOS: 1. Construír táboas de datos 2. Expresar correctamente o resultado das medidas 3. Aplicar a noción de que o valor medio é o que mais se aproxima ó valor verdadeiro.

Διαβάστε περισσότερα

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO

Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO Física P.A.U. ELECTROMAGNETISMO 1 ELECTROMAGNETISMO PROBLEMAS CAMPO ELECTROSTÁTICO 1. Dúas cargas eléctricas de 3 mc están situadas en A(4, 0) e B(-4, 0) (en metros). Calcula: a) O campo eléctrico en C(0,

Διαβάστε περισσότερα

FÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e

FÍSICA. = 9, kg) = -1, C; m e 22 FÍSICA Elixir e desenvolver un problema e/ou cuestión de cada un dos bloques. O bloque de prácticas só ten unha opción. Puntuación máxima: Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Cuestións 4 puntos (1

Διαβάστε περισσότερα

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II

PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II PAU XUÑO 2011 MATEMÁTICAS II Código: 26 (O alumno/a debe responder só os exercicios dunha das opcións. Puntuación máxima dos exercicios de cada opción: exercicio 1= 3 puntos, exercicio 2= 3 puntos, exercicio

Διαβάστε περισσότερα

PAU SETEMBRO 2013 FÍSICA

PAU SETEMBRO 2013 FÍSICA PAU SETEMBRO 013 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAU SETEMBRO 2014 FÍSICA

PAU SETEMBRO 2014 FÍSICA PAU SETEMBRO 014 Código: 5 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

PAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A

PAU Xuño 2011 FÍSICA OPCIÓN A PAU Xuño 20 Código: 25 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...]

DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...] 2009-10 IES de Sar 2009-10 IES de Sar [PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DE MATEMÁTICAS] [...] 1 Programación didáctica de Matemáticas Táboa de contidos CONSIDERACIÓNS XERAIS SOBRE A PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO...4

Διαβάστε περισσότερα

ELECTROTECNIA. BLOQUE 3: MEDIDAS NOS CIRCUÍTOS ELÉCTRICOS (Elixir A ou B)

ELECTROTECNIA. BLOQUE 3: MEDIDAS NOS CIRCUÍTOS ELÉCTRICOS (Elixir A ou B) 36 ELECTROTECNIA O exame consta de dez problemas, debendo o alumno elixir catro, un de cada bloque. Non é necesario elixir a mesma opción (A o B ) de cada bloque. Todos os problemas puntúan do mesmo xeito,

Διαβάστε περισσότερα

As nanopartículas metálicas

As nanopartículas metálicas As nanopartículas metálicas Manolo R. Bermejo Ana M. González Noya Marcelino Maneiro Rosa Pedrido Departamento de Química Inorgánica Contido Introdución Qué son os NANOMATERIAIS INORGÁNICOS Qué son as

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 MODELO DE EXAME ABAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B ABAU Código: 25 MODELO DE EXAME FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos (1 cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos (1 cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como

Διαβάστε περισσότερα

EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS

EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS Química P.A.U. EQUILIBRIO QUÍMICO 1 EQUILIBRIO QUÍMICO PROBLEMAS FASE GAS 1. A 670 K, un recipiente de 2 dm³ contén unha mestura gasosa en equilibrio de 0,003 moles de hidróxeno, 0,003 moles de iodo e

Διαβάστε περισσότερα

Bacharelato de adultos. Curso IES As Telleiras

Bacharelato de adultos. Curso IES As Telleiras ER-0847/2007 Programación didáctica do Departamento de Bioloxía e Xeoloxía Bacharelato de adultos Curso 2009 2010 IES As Telleiras Membros do departamento que imparten as materias: Meizoso López, Mª José

Διαβάστε περισσότερα

Educación secundaria a distancia para persoas adultas. Natureza

Educación secundaria a distancia para persoas adultas. Natureza Educación secundaria a distancia para persoas adultas 4B Natureza Máquinas e produtos 4B NATUREZA MÁQUINAS E PRODUTOS Autor do Módulo 4B: Máquinas e produtos José Hermógenes Cobas Gamallo Coordinación

Διαβάστε περισσότερα

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais

CADERNO Nº 2 NOME: DATA: / / Os números reais CADERNO Nº NOME: DATA: / / Os números reais Contidos. Os números reais Números irracionais Números reais Aproximacións Representación gráfica Valor absoluto Intervalos. Radicais Forma exponencial Radicais

Διαβάστε περισσότερα

PROBLEMAS E CUESTIÓNS DE GRAVITACIÓN

PROBLEMAS E CUESTIÓNS DE GRAVITACIÓN PROBLEMAS E CUESTIÓNS DE GRAVITACIÓN "O que sabemos é unha pinga de auga, o que ignoramos é o océano." Isaac Newton 1. Un globo aerostático está cheo de gas Helio cun volume de gas de 5000 m 3. O peso

Διαβάστε περισσότερα

Código: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B

Código: 25 XUÑO 2014 PAU FÍSICA OPCIÓN A OPCIÓN B PAU Código: 25 XUÑO 204 FÍSICA Puntuación máxima: Cuestións 4 puntos ( cada cuestión, teórica ou práctica). Problemas 6 puntos ( cada apartado). Non se valorará a simple anotación dun ítem como solución

Διαβάστε περισσότερα

MECÁNICA. (2,5 puntos cada problema; escollerá a opción A ou B; non é necesario escoller a mesma opción en tódolos problemas).

MECÁNICA. (2,5 puntos cada problema; escollerá a opción A ou B; non é necesario escoller a mesma opción en tódolos problemas). 37 MECÁNICA (2,5 puntos cada problema; escollerá a opción A ou B; non é necesario escoller a mesma opción en tódolos problemas). PROBLEMA 1 OPCION A.- Sabendo que o conxunto bicicleta+ciclista da figura

Διαβάστε περισσότερα

Curso PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato.

Curso PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato. Departamento de Matemáticas Instituto R.O. Urguai Vigo Curso 2 016-17 PROGRAMACIÓN DIDÁCTICA DO DEPARTAMENTO DE MATEMÁTICAS: ESO, Bacharelato. 1 Índice 4 Introducción e contextualización. Programación

Διαβάστε περισσότερα

ENLACE QUÍMICO CUESTIÓNS ENLACE IÓNICO. 1. Considerando o elemento alcalinotérreo do terceiro perquíodo e o segundo elemento do grupo dos halóxenos.

ENLACE QUÍMICO CUESTIÓNS ENLACE IÓNICO. 1. Considerando o elemento alcalinotérreo do terceiro perquíodo e o segundo elemento do grupo dos halóxenos. QQuímica P.A.U. ELACE QUÍMICO 1 ELACE QUÍMICO CUESTIÓS ELACE IÓICO 1. Considerando o elemento alcalinotérreo do terceiro perquíodo e o segundo elemento do grupo dos halóxenos. a) Escribe as súas configuracións

Διαβάστε περισσότερα