Περιλήψεις από το Αγγλικό Τμήμα

Περιλήψεις από το Αγγλικό Τμήμα Άρθρο Σύνταξης Τα πλεονεκτήματα εφαρμογής νετρονίων στη θεραπεία του καρκίνου και στη διάγνωση ειδικών περιπτώσεων Keyhandokht Karimi Shahri, Laleh Rafat Motavalli, Hashem Miri Hakimabad Το κύριο αποτέλεσμα της ιοντίζουσας ακτινοβολίας στα κύτταρα είναι η καταστροφή της ικανότητάς τους να διαιρούνται καθώς καταστρέφονται οι έλικες του DNA. Εκτεταμένες έρευνες οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα χαρακτηριστικά ακτινοβολιών υψηλής Γραμμικής Μεταφοράς Ενέργειας (LET), όπως ταχέα νετρόνια και χαμηλής LET, όπως πρωτόνια, φωτόνια και ηλεκτρόνια είναι διαφορετικά καθώς οι τρόποι αλληλεπίδρασής τους με τον ιστό είναι διαφορετικοί. Ακτινοβολίες χαμηλής LET επιδρούν καταστοφικά στον ιστό κυρίως μέσω της παραγωγής ελεύθερων ριζών. Το οξυγόνο έχει την ικανότητα να ενισχύει την παραγωγή ελεύθερων ριζών εντός των κυττάρων. Πράγματι, τα υποξυγονωμένα κύτταρα τα οποία ενυπάρχουν στους κακοήθεις όγκους, είναι ανθεκτικά στην ακτινοβολία χαμηλής LET. Αντίθετα, τα νετρόνια επιδρούν στον ιστό κυρίως μέσω πυρηνικών αντιδράσεων και έτσι η βιολογική του αποτελεσματικότητα δεν επηρεάζεται από την απουσία οξυγόνου. Η απαιτούμενη δόση για την καταστροφή του ίδιου αριθμού καρκινικών κυττάρων από τα νετρόνια είναι περίπου το 1/3 συγκρινόμενη με εκείνη των φωτονίων. Κλινικές αναφορές δείχνουν ότι μία πλήρης θεραπεία με νετρόνια συνιστάται από 12 συνεδρίες σε αντίθεση με τις 30-40 θεραπευτικές συνεδρίες που χρειάζονται στην περίπτωση φωτονίων ή ηλεκτρονίων. Συμπερασματικά, στην εργασία αυτή περιγράφονται τα είδη καρκίνου που θα αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικότερα θεραπευτικά με νετρόνια. Ακόμη, συζητείται κατά πόσον τα νετρόνια θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην διάγνωση. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 110-113 Published on line: 22 June 2011 Πρωτότυπο Άρθρο Σύνταξης Άρθρο Διαπίστωση και σφαιρική ποσοτική εκτίμηση της καρδιαγγειακής μοριακής ασβεστοποίησης με την F-FDG-PET/CT. Μια νέα διαπίστωση Mohsen Beheshti, Babak Saboury, Nehal N. Mehtα, Drew A. Torigian, Tom Werner, Emile Mohler, Robert Wilensky, Andrew B. Newberg, Sandip Basu, Werner Langsteger, Abass Alavi Ο σκοπός μας ήταν να εξετάσουμε το βαθμό και τη συχνότητα της σφαιρικής καρδιακής πρόσληψης του F-FDG με το PET/CT σαν ένδειξη ασβεστοποίησης των αθηροσκληρωτικών πλακών στην αορτή και την καρδιά σε σχέση με την ηλικία, σε 51 άτομα και να συγκρίνουμε την πρόσληψη με ορισμένο πρότυπο (SUV). Συνδυάζοντας τα δεδομένα από την PET και CT, τα δεδομένα της SUV αξιολογήθηκαν ανάλογα με την ηλικία στην καρδιά και στα αγγεία (Ρ<0.01). Η σχέση Pearson για τη μέση πρόσληψη καρδιάς για 5 ομάδες ηλικίας ήταν 0.92 και για τα αγγεία ήταν 0.97 (Ρ=0.03 και 0.04 αντίστοιχα). Συμπερασματικά, τα πρόδρομα ευρήματά μας δείχνουν ότι είναι δυνατή η διαπίστωση και σφαιρική ποσοτική εκτίμηση της καρδιαγγειακής μοριακής ασβεστοποίησης με τη F-FDG-PET/CT. Έτσι μπορεί να προληφθούν οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Απαιτούνται και περισσότερες σχετικές μελέτες. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 114-120 Published on line: 22 June 2011 Πρωτότυπο Άρθρο Σύνταξης Άρθρο Μελέτη αερισμού με 99m Tc-DTPA για την επίδραση της βουδεσονίδης σε ασθματικά παιδιά Raghava Kashyap, Anish Bhattacharya, Joseph Lazar Mathew, Madan Parmar, Bhagwant Rai Mittal Η μελέτη πραγματοποιήθηκε ώστε να διαπιστωθεί ο ρόλος του technetium-99m diethylene triamine pentaacetic acid ( 99m Tc DTPA) στο σπινθηρογράφημα αερισμού πνευμόνων κατά την αρχική εκτίμηση και τον επανέλεγχο, σε παιδιά με βρογχικό άσθμα. Πρόκειται για προοπτική μελέτη όπου κατά τη διάρκεια δύο χρόνων συμπεριλήφθησαν 45 παιδιά (35Α, 10Θ) ηλικίας 6-12 ετών (8.4±2.2 έτη) με νεοδιαγνωσθέν, μετρίου βαθμού βρογχικό άσθμα. Μετρήθηκε η μέγιστη εκπνευστική ροή (peak expiratory flow-pef) και βαθμολογήθηκαν τα συμπτώματα ενώ πραγματοποιήθηκε σπινθηρογράφημα αερισμού με αεροζόλ 99m Tc DTPA. Η εξέταση επαναλήφθηκε μετά από 4 εβδομάδες θεραπείας με 400mcg βουδεσονίδης καθημερινά. Διαγνώσθηκαν, ημί-ποσοτικοποιήθηκαν και συγκρίθηκαν οι εξετάσεις προ και μετά τη θεραπεία. Παρατηρήθηκαν τρεις τύποι αερισμού: α) ομοιογενής (19/45), β) με εναπόθεση στον κεντρικό αεραγωγό (21/45) και γ) ανομοιογενής (5/45) με λόγους κεντρικών προς περιφερικών κρούσεων ανά pixel 1,265, 1,865 και 1,324 αντίστοιχα. Το σπινθηρογράφημα αερισμού παρουσίασε βελτίωση (αύξηση των κρούσεων στην περιφέρεια) σε 22/45 παιδιά. Δεκαέξι από τους 45 ασθενείς παρουσίασαν ομοιογενή αερισμό και στις δύο εξετάσεις, ενώ εναπόθεση ραδιοφαρμάκου στον κεντρικό αεραγωγό 2/45. Πέντε από τα 45 παιδιά (3 με αρχικά ομοιογενή και 2 με αρχικά ανομοιογενή τύπο αερισμού παρουσίασαν επιδείνωση με το πέρας των 4 εβδομάδων. Συμπερασματικά, το σπινθηρογράφημα αερισμού με αεροζόλ 99m Tc DTPA μετά από ημι-ποσοτικό προσδιορισμό σε ασθματικά παιδιά προ και μετά τη θεραπεία με βουδεσονίδη παρουσίασε μεγαλύτερη συσχέτιση με τη βαθμολογία των κλινικών συ- www.nuclmed.gr Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 1 9 5

μπτωμάτων παρά με την μέγιστη εκπνευστική ροή κατά την παρακολούθηση της απάντησης στη θεραπεία. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 121-125 Published on line: 22 June 2011 Ερευνητικό Άρθρο Σύνταξης Άρθρο Είναι το σπινθηρογράφημα των οστών απαραίτητο στα αρχικά στάδια στη σταδιοποίηση του καρκίνου του προστάτη; Ljiljana Jaukovic, Boris Ajdinovic, Snezana Cerovic, Mirjana Joksimovic, Zivko Soldatovic Σκοπός της εργασίας ήταν να διερευνηθεί αν ο προσδιορισμός του PSA και η βαθμολογία κατά Gleason (GS) του ιστολογικού παρασκευμάσματος στον νεοδιαγνωσθέντα καρκίνο του προστάτη (PCa) μπορεί να προβλέψει την παρουσία οστικών μεταστάσεων, ώστε να εκλείψει η ανάγκη διενέργειας σπινθηρογραφήματος οστών. Μελετήθηκαν αναδρομικά τα σπινθηρογραφήματα οστών 155 ασθενών με PCa και αναζητήθηκε η σχέση μεταξύ PSA, GS και οστικών μεταστάσεων. Η ευαισθησία, η ειδικότητα, το κλάσμα λόγου πιθανοτήτων (odds ratio-od) και ο λόγος πιθανοφάνειας (likelihood ratio-lr) σε διάστημα εμπιστοσύνης 95%. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τριάντα σπινθηρογραφήματα (19,35%) ήταν θετικά για οστικές μεταστάσεις. Αυτή η αναλογία ήταν μεγαλύτερη στους ασθενείς με PSA>20ng/mL (31,66%, P=0,002) vs. PSA<10ng/mL (10,52%). Για τις τιμές PSA<10ng/mL, όπως επίσης και 10ng/mL PSA 20ng/mL η υπόθεση εργασίας δεν ήταν προγνωστική για οστικές μεταστάσεις (OR=0,36, OR=0,55). Για τιμές PSA>20 ng/ml (OR=3,53) η πιθανότητα παρουσίας οστικών μεταστάσεων αυξήθηκε κατά 13%. Το ποσοστό θετικών σπινθηρογραφημάτων οστών ήταν σημαντικά χαμηλότερο σε ασθενείς με GS 7 (11,47%) vs. GS 8 (48,48%, P<0.0001). Βαθμολογία κατά Gleason 8 ήταν έντονα προγνωστική για την παρουσία οστικών μεταστάσεων (OR=7,260), αυξάνοντας τον κίνδυνο κατά 29%. Συμπερασματικά, το σπινθηρογράφημα οστών δεν είναι απαραίτητο σε ασυμπτωματικούς ασθενείς με τοπικά περιορισμένη νόσο, GS 6 και PSA<10ng/mL, λόγω του αμελητέου κινδύνου παρουσίας οστικών μεταστάσεων σε αυτό το στάδιο. Υψηλότερα επίπεδα GS και PSA μπορεί να προβλέψουν την παρουσία οστικών μεταστάσεων. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 126-130 Published on line: 22 June 2011 Ερευνητικό Άρθρο Σύνταξης Άρθρο Δεδομένα μετά από παρακολούθηση 24 μηνών. Δε χρειάζεται επανάληψη του αρνητικού 131 Ι ολοσωματικού σπινθηρογραφήματος σε ασθενείς με διαφοροποιημένο καρκίνωμα του θυρεοειδή μετά τη χειρουργική επέμβαση και καταστροφή του κολοβώματος με 131 Ι, εφόσον η Tg είναι αρνητική. Αύξηση Tg με αρνητικό σπινθηρογράφημα Kayode S. Adedapo, Mboyo Di Tamba Vangu Στη συγκεκριμένη αναδρομική μελέτη παρουσιάζονται επιδημιολογικά στοιχεία του νοσοκομείου μας. Εξετάστηκαν 106 ασθενείς με DTC (91 γυναίκες και 15 άνδρες) που χειρουργήθηκαν και έλαβαν θεραπευτικά 131 I καταστροφή του κολοβώματος και πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής. Η μέση ηλικία ήταν 45 έτη με εύρος 16-81 έτη. Εκατόν ένας ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 24 μήνες μετά τη θεραπεία καταστροφής του κολοβώματος ( 131 I remnant ablation). Η μέση χορηγούμενη δόση μετά τους πρώτους 6 μήνες ήταν 3GBq, ενώ η μέση συνολική δόση ήταν 4.9GBq, (εύρος τιμών 1.1-7.4GBq). Με το πέρας των πρώτων 6 μηνών μετά τη θεραπεία με 131 Ι, 58/101ασθενείς είχαν αρνητικό ολόσωμο 131 I-WBS, ενώ στο τέλος της 4 ης θεραπείας στους 24 μήνες, οι υπόλοιποι 43 ασθενείς απόκτησαν αρνητικό 131 I-WBS. Η παρουσία αυξημένης θυρεοσφαιρίνης ορού (Tg) σε συνδυασμό με αρνητικό ολόσωμο σπινθηρογράφημα ( 131 I-WBS) σε ασθενείς που έλαβαν θεραπεία για διαφοροποιημένο καρκίνο θυρεοειδούς (DTC) αποτελεί διαγνωστικό πρόβλημα στην πυρηνική ιατρική. Συζητείται η πιθανή ερμηνεία αυτού του συνδρόμου. Συμπερασματικά, η μελέτη μας υποστηρίζει τη μη διενέργεια επανειλημμένων σπινθηρογραφημάτων 131 I-WBS μετά τον προσδιορισμό μη ανιχνεύσιμης Tg, καθώς δεν παρατηρήθηκε βιοχημική υποτροπή σε ασθενείς με αρνητικό 131 I-WBS επί 24 μήνες με αλλεπάλληλους προσδιορισμούς της Tg και με καταστολή ή διέγερση της TSH. Αυξημένη θυρεοσφαιρίνη ορού και αρνητικό ολόσωμο σπινθηρογράφημα παρατηρήθηκε σε 2 από τους 101 ασθενείς. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 131-134 Published on line: 22 June 2011 Βραχεία Άρθρο Επικοινωνία Σύνταξης Η σημασία του F-FDG PET/CT στην αρχική σταδιοποίηση ασθενών με προχωρημένο καρκίνο μαστού με έμφαση στο στάδιο μεταστάσεων Bhagwant Rai Mittal, Kuruva Manohar, Raghava Kashyap, Anish Bhattacharya, Baljinder Singh, Gurpreet Singh Ο τοπικά προχωρημένος καρκίνος του μαστού (LABC) είναι μια ευδιάκριτη οντότητα στον καρκίνο του μαστού με υψηλή συχνότητα εμφάνισης απόμακρων μεταστάσεων (Μ). Εντούτοις, υπάρχουν λίγα στοιχεία στη βιβλιογραφία που αναφέρονται στο ρόλο της τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων με φθόριο--fluorodeoxyglucose ( F-FDG PET/CT) στον LABC. Αυτή η μελέτη διεξήχθη για να αξιολογήσει την ευαισθησία του F-FDG PET/CT στην επιβεβαίωση γνωστού λεμφαδένα και Μ και στον προσδιορισμό νέων στην περίπτωση LABC. Διενεργήσαμε μια αναδρομική ανάλυση των στοιχείων 16 ασθενών με LABC που υποβλήθηκαν σε ιστοπαθολογική εξέταση, για τη διάγνωση LABC και κλινική εξέταση, ακτινογραφία θώρακα, υπέρη- 196 Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 www.nuclmed.gr

χο κοιλίας και σπινθηρογράφημα οστών. Τα συμπεράσματα για τις Μ που λήφθηκαν από όλες τις ανωτέρω εξετάσεις συγκρίθηκαν με τα συμπεράσματα από τα F-FDG PET/CT που ακολούθησαν. Οι κομβικές και απόμακρες μεταστάσεις λεμφαδένων που ανιχνεύθηκαν από όλες τις άλλες εξετάσεις ανιχνεύθηκαν από F-FDG PET/CT σε όλους τους ασθενείς, εκτός από τις μεταστάσεις που ήταν μικρότερες από 1cm σε 2 ασθενείς, στη μασχάλη. Επιπλέον, το F-FDG PET/CT προσδιόρισε άγνωστες αμφοτερόπλευρες υποκλείδιες μεταστάσεις στην εσώ μαστική αρτηρία σε 3/16 ασθενείς. Συμπερασματικά, η μελέτη μας προτείνει ότι περισσότερες πρόσθετες μασχαλιαίες λεμφαδενικές και απόμακρες μεταστάσεις μπορούν να προσδιοριστούν από F-FDG PET/CT σε σύγκριση με αυτές που ανιχνεύονται αθροιστικά από την κλινική εξέταση, την ακτινογραφία, τους υπέρηχους και το σπινθηρογράφημα των οστών. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 135-139 Published on line: 22 June 2011 Βραχεία Άρθρο Επικοινωνία Σύνταξης Σπινθηρογραφική μελέτη με 99m Tc-MIBI για την πρόγνωση του αποτελέσματος της προεγχειρητικής χημειοθεραπείας σε ασθενείς με σάρκωμα Muhammad Sohaib, Muhammad Amin Wiqar, Mujahid Khalid Ali, Fida Hussain, Umer-i-Farooq Το σπινθηρογράφημα με τεχνήτιο 99m-μεθοξυ-ισοβουτυλισονιτρίλιο (technetium-99m methoxy isobutyl isonitrile 99m Tc-MIBI ) χρησιμοποιήθηκε ως ογκοτρόπο ραδιοφάρμακο για να προβλέψει την απάντηση στην προεγχειρητική θεραπεία ασθενών με οστεοσάρκωμα και σάρκωμα μαλακών ιστών. Στη μελέτη μας συμπεριλήφθησαν 31 ασθενείς (Α:Γ=23:8), 17 εκ των οποίων έπασχαν από οστεοσάρκωμα και 14 από σαρκώματα μαλακών ιστών. Το σπινθηρογράφημα με 99m Tc-MIBI διενεργήθηκε πριν την έναρξη της προεγχειρητικής (neoadjuvant) χημειοθεραπείας. Λήφθησαν στατικές εικόνες 10 και 60 min μετά την χορήγηση και υπολογίστηκε ο λόγος βλάβης προς φυσιολογικό (lesion to normal-l/n) και ο ρυθμός έκπλυσης του ραδιοφαρμάκου (WR%). Η απάντηση του όγκου εκτιμήθηκε ανιχνεύοντας το ποσοστό νέκρωσης σε χειρουργικά αφαιρεθέν δείγμα, η οποία και συσχετίστηκε και συγκρίθηκε με το WR%. Το ποσοστό νέκρωσης βρέθηκε 71,35±20,20% (μέση τιμή±sd) με οκτώ ικανοποιητικές και 23 ασθενείς απαντήσεις. Κατά την οπτική εκτίμηση, 16 παρουσίασαν ομοιογενές, 11 ανομοιογενές και 4 κυκλοτερές (doughnut) μοντέλο πρόσληψης του ραδιοφαρμάκου. Εβδομήντα πέντε τοις εκατό των ασθενών με ικανοποιητική απάντηση είχαν ομοιογενή πρόσληψη. Οι πρώιμοι και όψιμοι λόγοι L/N διέφεραν σημαντικά, τόσο στους ασθενείς με ικανοποιητική, όσο και σε αυτούς με ασθενή απάντηση (P=0,006 και P<0,001, αντίστοιχα) αλλά συσχετίστηκαν ασθενώς με τα ποσοστά νέκρωσης του όγκου στο χειρουργικά αφαιρεθέν δείγμα (r=0,23 και 0,06 αντίστοιχα). Ο μέσος ρυθμός έκπλυσης βρέθηκε 26,13±11,25% (διάμεσος= 29%), ενώ παρουσιάστηκε ασθενής συσχέτιση μεταξύ του ποσοστού νέκρωσης και του WR% (r=-0,32, P=0,029). Η μέση τιμή WR% για τους ασθενείς με ικανοποιητική απάντηση ήταν 15,0±10,0%, ενώ για αυτούς με ασθενή απάντηση ήταν σημαντικά υψηλότερη (30,1±8,8%, P=0,003). Το 88% των ασθενών με ικανοποιητική απάντηση βρίσκονταν κάτω της διάμεσης τιμής WR%, η οποία αποτέλεσε και την τιμή αποκλεισμού. Συμπερασματικά, ο ρυθμός έκπλυσης (WR%) του 99m Tc-MIBI μπορεί να χρησιμοποιηθεί προεγχειρητικά ώστε να αναγνωρίσει ικανοποιητική ή όχι απάντηση στην προεγχειρητική χημειοθεραπεία ασθενών με οστεοσάρκωμα ή σάρκωμα μαλακών μορίων. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 140-145 Published on line: 22 June 2011 Τεχνικό Άρθρο Σύνταξης σημείωμα Ενδογενής ομοιογένεια της γ-κάμερα σε περιβάλλον ασταθούς τάσης John E. Ejeh, Kayode S. Adedapo, Bidemi I. Akinlade, Bola O. A. Osifo Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να δείξει ότι η γ-κάμερα σε μια αναπτυσσόμενη χώρα θα μπορούσε να λειτουργεί αποδοτικά, παρά τις αστάθειες του ρεύματος, χρησιμοποιώντας τα τεστ ομοιογένειας με επίπεδη πηγή ως δείκτη καλής λειτουργίας. Παρουσιάζονται 143 αποτελέσματα του τεστ ενδογενούς ομοιογένειας, που πραγματοποιήθηκαν σε μια καινούρια γ-κάμερα που λειτουργεί σε περιβάλλον ασταθούς ηλεκτρικής τάσης. Η ολοκληρωτική ομοιογένεια για το κεντρικό οπτικό πεδίο (CFOV) βρέθηκε μεταξύ 3.43% και 1.49% (3.29% για τον έλεγχο αποδοχής) ενόσω η ολοκληρωτική ομοιογένεια για το χρήσιμο οπτικό πεδίο (UFOV) ήταν μεταξύ 4.51% και 1.99% (5.21% για τον έλεγχο αποδοχής). Η διαφορική ομοιογένεια για το κεντρικό οπτικό πεδίο (CFOV) ήταν μεταξύ 1.99% και 1.04% (2.25% για τον έλεγχο αποδοχής) ενόσω η διαφορική ομοιογένεια για το χρήσιμο οπτικό πεδίο (UFOV) ήταν μεταξύ 2.84% και 1.23% (2.63% για τον έλεγχο αποδοχής). Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα αυτά, δείχνουν ότι η ομοιογένεια της γ-κάμερα υπ αυτές τις συνθήκες είναι εντός του αποδεκτού εύρους τόσο για στατική όσο και για τομογραφική (SPET) απεικόνιση. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 146-148 Published on line: 22 June 2011 Άρθρο Ανασκόπησης Σύνταξης Νανοτεχνολογία και Πυρηνική Ιατρική: Έρευνα και προκλινικές εφαρμογές Majid Assadi, Kolsoom Afrasiabi, Iraj Nabipour, Mohammad Seyedabadi Η νανοτεχνολογία εμφανίστηκε στις ανθρώπινες κοινωνίες περίπου 2000 χρόνια πριν, με τη χρήση θειϊκών νανοκρυστάλλων για τη βαφή μαλλιών και νανοσωματιδίων χρυσού για τη βαφή υάλου, από τους αρχαίους Έλληνες αρχικά και μεταγενέστερα από τους Ρωμαίους. Σύντομα η νανοτεχνολογία απέκτησε ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών. Ιδιαίτερα, στον τομέα της Ιατρικής μπορεί να είναι χρήσιμη στο μέλλον στην πρόληψη, στην πρώιμη διάγνωση και στη στοχευμέ- www.nuclmed.gr Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 1 9 7

νη θεραπεία ορισμένων παθήσεων. Συμπερασματικά, στην Πυρηνική Ιατρική νανοσωματίδια είναι δυνατό να επισημανθούν για διαγνωστικούς και θεραπευτικούς σκοπούς με διάφορα ραδιονουκλίδια, με βάση το χρόνο ημίσειας ζωής, τα είδη εκπομπών, τον τρόπο διάσπασής τους και την εμβέλεια των εκπεμπόμενων σωματιδίων στους ιστούς. Σήμερα εφαρμόζεται μόνο σε πειραματόζωα με επιτυχία. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 149-159 Published on line: 22 June 2011 Ενδοπυελικός υποπλαστικός νεφρός σε ασθενή που παρουσιάζει σύνδρομο Williams-Beuren Μαρία Σταθάκη, Ελευθερία Παπαδοπούλου, Σοφία Κουκουράκη, Σταύρος Σηφάκης, Εμμανουέλα Παπαδάκη, Μαρία Καλμαντή, Νικόλαος Καρκαβίτσας Το σύνδρομο Williams-Beuren οφείλεται σε γενετική βλάβη του χρωμοσώματος 7, με συχνότητα εμφάνισης 1 στις 10.000 γεννήσεις ζώντων νεογνών. Χαρακτηρίζεται από τυπικές δυσμορφίες του προσώπου, χαρακτηριστική συμπεριφορά, καρδιαγγειακές διαταραχές, σωματική και νοητική υστέρηση, μυοσκελετικές ανωμαλίες και διαταραχή της ομοιόστασης του ασβεστίου. Νεφρικές ανωμαλίες παρατηρούνται στο 20% των περιπτώσεων και μπορεί να αφορούν το σχήμα, το μέγεθος και τη θέση των νεφρών, τη στένωση των νεφρικών αρτηριών, υδρονέφρωση, μεγαουρητήρα, στενώσεις της πυελοουρητικής συμβολής, εκκολπώματα της ουροδόχου κύστεως, υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις και κυστεοουρητική παλινδρόμηση. Έκτοπος υποπλαστικός νεφρός είναι εξαιρετικά σπάνιος. Συμπερασματικά, περιγράφουμε την περίπτωση ενός αγοριού 12 ετών, στο οποίο ανακαλύφθηκε κάτι τέτοιο. Η εξέταση έγινε και με υπερηχογραφικό έλεγχο και σπινθηρογράφημα νεφρών. Επιπλέον, τονίζεται η σημασία της πλήρους κλινικής και εργαστηριακής διερεύνησης της νεφρικής λειτουργίας σε περιπτώσεις συνδρόμου Williams-Beuren. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 160-162 Published on line: 22 June 2011 Ραδιονουκλιδική και ανατομική διάγνωση πρωτοπαθούς μη λειτουργικού παραγαγγλιώματος Δημήτριος Αντωνίου, Χαράλαμπος Παπαθεοδώρου, Νικόλαος Ζήρας, Αδαμαντία Ζήζη-Σερμπετζόγλου, Νικόλαος Πασχαλίδης, Αγάπη Χριστοπούλου, Αικατερίνη Φιλιππάκου, Ερασμία Τριβιζάκη Εναλλακτικώς περιγραφόμενα και ως έκτοπα φαιοχρωμοκυττώματα, τα παραγαγγλιώματα αποτελούν ασυνήθεις νευροεκτοδερμικούς (νευροενδοκρινείς) όγκους, οι οποίοι είναι δυνατό να εμφανιστούν οπουδήποτε ανευρίσκεται φυσιολογικός παραγαγγλιακός ιστός. Παρουσιάζουμε τη σπάνια περίπτωση θήλεως ασθενούς 71 ετών, με πολλαπλό μη λειτουργικό παραγαγγλίωμα ήπατος. Ο συνδυασμός δομικής (με υπολογιστική και μαγνητική τομογραφία) και λειτουργικής (με σπινθηρογράφημα υποδοχέων σωματοστατίνης) απεικόνισης, κατέστη αξιόπιστος για την τελική διάγνωση. Ο ρόλος της πυρηνικής ιατρικής είναι θεμελιώδης σε αυτές τις περιπτώσεις, αν και υπόκειται σε ορισμένους περιορισμούς, οι οποίοι θα πρέπει πάντοτε να λαμβάνονται υπόψη από τον κλινικό ιατρό, προκειμένου για τον ορθό προγραμματισμό των θεραπευτικών βημάτων. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 163-165 Published on line: 22 June 2011 F-FDG-PET/CT σε αμφοτερόπλευρο πρωτοπαθές επινεφριδιακό λέμφωμα Τ, κυτταρικής αρχής Sampath Santhosh, Bhagwant Rai Mittal, Praveen Shankar, Raghava Kashyap, Anish Bhattacharya, Baljinder Singh, Ashim Das, Anil Bhansali Παρουσιάζεται άνδρας ηλικίας 33 ετών με κοιλιακό άλγος, εμπύρετο και απώλεια βάρους 15 κιλών το τελευταίο έτος, στον οποίον ανευρέθηκαν με τη συμβατική απεικόνιση αμφοτερόπλευρες μάζες άνωθεν των νεφρών. Η μελέτη με F-FDG-PET/CT έδειξε αμφοτερόπλευρες επινεφριδιακές μάζες, χωρίς έξω-επινεφριδιακή επέκταση. Συμπερασματικά, παθολογοανατομικώς τέθηκε η διάγνωση του λεμφώματος non-hodgkin Τ κυτταρικής αρχής, το οποίο εντοπίζεται εξαιρετικά σπάνια στα επινεφρίδια, αλλά θα πρέπει ωστόσο να συμπεριλαμβάνεται στη διαφορική διάγνωση των αμφοτερόπλευρων επινεφριδιακών μαζών. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 166-167 Published on line: 22 June 2011 Δυο ασθενείς με χειρουργηθέν φλοιοεπινεφριδικό καρκίνωμα. Αυξημένη πρόσληψη F-FDG στο έτερο επινεφρίδιο κατά τη διάρκεια θεραπείας με μιτοτάνη Ιωάννα Μπανάκα, Βασιλική Λύρα, Γρηγόρης Καλτσάς, Σοφία Ν. Χατζηϊωάννου Το φλοιοεπινεφριδικό καρκίνωμα αποτελεί μια σπάνια μορφή καρκίνου με κακή πρόγνωση. Η θεραπευτική αντιμετώπιση, τόσο του πρωτογενούς όγκου όσο και των τοπικών υποτροπών είναι χειρουργική. Λόγω του υψηλού ποσοστού υποτροπής, μετά την επινεφριδεκτομή χορηγείται μιτοτάνη, η μόνη γνωστή φαρμακευτική ουσία με συγκεκριμένη αδρενολυτική δράση. Η μιτοτάνη έχει κατά κύριο λόγο τοξική δράση στα μιτοχόνδρια των φλοιοεπινεφριδικών κυττά- 198 Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 www.nuclmed.gr

ρων, (η παρατεταμένη χρήση μπορεί να επιφέρει ατροφία), αλλά και ανασταλτική δράση στην περιφέρεια. Περιγράφουμε δύο ασθενείς υπό αγωγή με μιτοτάνη μετά από επινεφριδεκτομή, στους οποίους διαπιστώσαμε παθολογική πρόσληψη της F-FDG (SUV~7 με όριο αναφοράς <2.5) από το εναπομένον επινεφρίδιο. Ο λοιπός απεικονιστικός έλεγχος ήταν αρνητικός για μετάσταση στο επινεφρίδιο και η ανοιχτή λαπαροτομία στην οποία υποβλήθημε ο ένας από τους δύο επιβεβαίωσε ότι το επινεφρίδιο ήταν φυσιολογικό. Υποθέτουμε ότι ο λανθάνων υποκορτιζολισμός, σχετίζεται άμεσα με τη σημαντικά αυξημένη πρόσληψη της F-FDG στο επινεφρίδιο. Συμπερασματικά, η παθολογική πρόσληψη φθοριωμένης ραδιενεργού γλυκόζης κατά την εξέταση με PET/CT μπορεί να παρατηρηθεί στο φυσιολογικό επινεφρίδιο μετά από λήψη μιτοτάνης όπως παρατηρήθηκε σε έναν από τους ασθενείς που χειρουργήθηκαν για καρκίνο του φλοιού των επινεφριδίων. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 168-172 Published on line: 22 June 2011 Επιστολές Άρθρο προς Σύνταξης τη Σύνταξη Χονδροειδές αμάρτωμα με χαρακτήρες μονήρους πνευμονικού όζου: PET απεικόνιση με F-φλουοροδεοξυγλυκόζη σε δυο χρόνους και απεικόνιση με F-φλουοροθυμιδίνη. Σύγκριση με την ιστοπαθολογική εξέταση Sandip Basu, Saikat Nandy, MGR Rajan, Mukta Ramadwar, Surendra H Moghe Τα πνευμονικά αμαρτώματα αποτελούν το 5%-8% των μονήρων όγκων και περίπου το 75% των καλοηθειών των πνευμόνων. Συνήθως είναι ασυμπτωματικά και καλοήθη. Ιστολογικά αποτελούνται από λίπος, ινώδη συνδετικό ιστό και χόνδρο. Απαιτείται ακριβής απεικονιστική ερμηνεία γιατί πρέπει να διαφοροδιαγνωστούν από το βρογχογενές καρκίνωμα. Συχνά ανευρίσκονται τυχαία στην απλή ακτινογραφία θώρακος, όπου και εμφανίζονται ως νομισματοειδείς βλάβες, ενώ είναι χαρακτηριστική η ύπαρξη επασβεστώσεων τύπου ποπ-κορν. Η αξονική τομογραφία είναι συχνά μη διαγνωστική, ιδιαίτερα όταν το αμάρτωμα δεν περιέχει χόνδρο ή λίπος. Παρουσιάζεται γυναίκα 45 ετών με ανεύρεση στην CT με σκιαστικό, μονήρους μάζας μαλακών μορίων στο πρόσθιο τμήμα του άνω λοβού του αριστερού πνεύμονα, διαστάσεων 4x3cm, χωρίς επασβεστώσεις ή νεκρώσεις εντός αυτής. Υπέρ της κακοήθειας ήταν μια μικρή αύξηση του μεγέθους της βλάβης σε σχέση με προηγούμενη CT. Πραγματοποιήθηκε ολοσωματική PET απεικόνιση με F-φλουοροδεοξυγλυκόζη, στην οποία και παρατηρήθηκε ήπια πρόσληψη του ραδιοφαρμάκου στην περιοχή της βλάβης και εξασθένιση της πρόσληψης κατά 37% περίπου στις καθυστερημένες λήψεις, στοιχείο που υποδηλώνει τον καλοήθη χαρακτήρα της βλάβης. Επιπλέον, υπέρ της καλοήθειας τίθεται η μη απεικόνιση της βλάβης σε τομογραφία PET με F-φλουοροθυμιδίνη. Η διάγνωση του καλοήθους χονδροειδούς αμαρτώματος τέθηκε μετά από CΤ καθοδηγούμενη βιοψία με λεπτή βελόνη. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 173-174 Published on line: 22 June 2011 Απεικόνιση κακοήθους μεσοθηλιώματος οστικής διαφοροποίησης στο σπινθηρογράφημα οστών με 99m Tc-MDP Ειρήνη Κότσαλου, Παναγιώτης Χρονόπουλος, Αγγελική Μελά, Αντώνιος Ζουμπουλίδης, Νικόλαος Δημακόπουλος Το κακόηθες μεσοθηλίωμα του υπεζωκότα (MM) είναι εξαιρετικά σπάνιο, έχει πτωχή πρόγνωση και σχετίζεται συνηθέστερα με έκθεση σε αμίαντο. Εκδηλώνεται κλινικά με πλευροδυνία. Η διάγνωση τίθεται με βάση τα ευρήματα της αξονικής τομογραφίας και της ιστοπαθολογικής εξέτασης. Το σπινθηρογράφημα των οστών χρησιμοποιείται πολύ σπάνια στο διαγνωστικό αλγόριθμο. Παρουσιάζεται η περίπτωση ενός άνδρα 80 ετών με ιστορικό προστατεκτομής λόγω καρκίνου του προστάτη και ιστορικό πλευροδεσίας με τάλκη επί πλευριτικής συλλογής με αρνητική για κακοήθεια κυτταρολογική εξέταση. Στο σπινθηρογράφημα των οστών με 99mTc-MDP παρατηρήθηκε διάχυτα αυξημένη πρόσληψη στο αριστερό ημιθωράκιο, εξίσου έντονη στις πρόσθιες και στις οπίσθιες λήψεις. Το εύρημα αυτό αποδόθηκε σε κακοήθη πλευριτική συλλογή, παρόλο που η συνύπαρξη περιοχών οστεοβλαστικής αντίδρασης ή η πρόσληψη του 99m Tc-MDP στις εναποθέσεις τάλκης δεν μπορούσαν να αποκλειστούν. Η οριστική διάγνωση τέθηκε με την ιστοπαθολογική εξέταση μετά από βιοψία του υπεζωκότα και εκτομή πλευράς. Το ΜΜ είναι δυνατό να απεικονιστεί και ως «ψυχρή», φωτοπενική περιοχή στο 99m Tc-MDP, λόγω της ύπαρξης μεγάλου όγκου πλευριτικής συλλογής υπό τάση, ή λόγω της τροποποιημένης διαπερατότητας των τριχοειδών του υπεζωκότα από τον όγκο. Σχετίζεται και με την αναλογία ασβεστίου και φωσφόρου στο πλευριτικό υγρό. Η πλευροδεσία με τάλκη προκαλεί ψευδώς θετικά αποτελέσματα στην F-FDG PET. Πρόσληψη της F-FDG στις επασβεστωμένες πλάκες του υπεζωκότα παρατηρούνται έως και 5 χρόνια μετά. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 175-176 Published on line: 22 June 2011 Αποτοξίνωση από αλκοόλ σε ασθενή σε σχέση με την καλσιτονίνη του πλάσματος με πρωτότυπα ευρήματα Ιωάννης Ηλίας, Θωμάς Παπαρρηγόπουλος, Ηλίας Τζαβέλλας, Δημήτρης Καραΐσκος, Γεώργιος Μεριστούδης, Αλέξανδρος Λιάππας, Ιωάννης Λιάππας Έχει αναφερθεί ότι η οξεία κατάχρηση οινοπνευματωδών οδηγεί σε αύξηση της καλσιτονίνης του πλάσματος, ενώ ο χρόνιος αλκοολισμός έχει αμφιλεγόμενα αποτελέσματα στην καλσιτονίνη. Επειδή στη βιβλιογραφία οι σχετικές αναφορές έχουν προβλήματα σχετικά με τη στατιστική ισχύ τους (λόγω μικρού αριθμού ατόμων και της μη λεπτομερούς περιγραφής της αποτοξίνωσης από το αλκοόλ), μελετήσαμε το θέμα σε 93 αλκοολικούς (64 www.nuclmed.gr Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 1 9 9

άνδρες και 29 γυναίκες), των οποίων περιγράφονται τα κριτήρια επιλογής. Παρατηρήθηκε ελαφρά αύξηση συνολικά της καλσιτονίνης σε ορισμένους ασθενείς που παρέμεινε μετά την αποτοξίνωση. Συζητάται η σχέση της καλσιτονίνης με τον μυελοειδή καρκίνο του θυρεοειδούς. Συμπερασματικά, η κατάχρηση αλκοόλ έχει ήπια δράση στην καλσιτονίνη και δεν παρεμποδίζει τη διάγνωση των νεοπλασμάτων του θυρεοειδούς. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 177-178 Published on line: 22 June 2011 Μονήρες σπληνικό λέμφωμα εντοπιζόμενο στο F-FDG-PET/CT Muge Tamam, Mehmet Mulazimoglu, Hatice Yavuz, Tamer Aydin, Filiz Filiz, Tevfik Ozpacaci Το πρωτοπαθές μονήρες σπληνικό non-hodgkin λέμφωμα (SSNHL) είναι εξαιρετικά σπάνιο με συχνότητα εμφάνισης <1%. Χαρακτηρίζεται από διάχυτη διήθηση του ερυθρού πολφού του σπληνός και διόγκωση αυτού χωρίς σχηματισμό μάζας. Δεν μπορεί να διαγνωστεί μόνο με CT ή MRI, ή US ή μόνο με Gallium-67 citrate, γιατί το μόνο εύρημα είναι η σπληνομεγαλία. Φαίνεται πως η 1 8 F-FDG PET/CT υπερέχει της CT στην αξιολόγηση του SSNHL. Η σπληνεκτομή είναι χρήσιμη τόσο διαγνωστικά, όσο και θεραπευτικά, αλλά συνοδεύεται από υψηλή νοσηρότητα και θνησιμότητα σε ασθενείς με εκσημασμένη σπληνομεγαλία. Περιγράφεται η περίπτωση ενός SSNHL β-κυτταρικής αρχής, σε άνδρα 64 ετών, με άλγος αριστερού υποχονδρίου, καταβολή, απώλεια βάρους και σπληνομεγαλία, χωρίς κυτταροπενία και χωρίς λεμφαδενοπάθεια, το οποίο ανιχνεύθηκε με F- FDG-PET/CT. Παρατηρήθηκε διάχυτα αυξημένη ετερογενής πρόσληψη της F-FDG στο σπλήνα, περίπου 2.5 φορές περισσότερο σε σχέση με το ήπαρ, ενώ δεν υπήρχαν παθολογικά ευρήματα από τους λεμφαδένες, το μυελό των οστών ή κάποιο άλλο όργανο. Ψευδώς θετικά αποτελέσματα μπορεί να προκύψουν σε σαρκοείδωση, ελονοσία, νόσο Gaucher, αιματολογικές διαταραχές καθώς και σε φλεγμονώδεις διεργασίες, ενώ η πρόσφατη χορήγηση κυτοκινών αυξάνει τη σπληνική πρόσληψη. Η F-FDG-PET/CT χαρακτηρίζεται από 92%-100% ευαισθησία στην ανίχνευση σπληνικής συμμετοχής στο λέμφωμα και είναι εξαιρετικά χρήσιμη στη διάγνωση κακοηθειών στο σπλήνα. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 179-0 Published on line: 22 June 2011 Σπινθηρογράφημα με αντίσωμα αντιπολυμορφωπυρηνικό-με τεχνήτιο-99m ( 99m Τc-AΠA) σε σχέση με CT και US στη διάγνωση σιωπηλής μαζικής φλεγμονής κοιλιακού τοιχώματος (ΜΦΚΤ) Marinko Žuvela, Andrija Antić, Milorad Petrović, Mirko Kerkez, Aleksandar Milovanović, Vladimir Obradović Οι επιπλοκές από ΜΦΚΤ είναι συνήθεις. Υποτροπιάζουν και δεν απαντούν στη συντηρητική θεραπεία. Απαιτούν συχνά εκτεταμένη αφαίρεση τοιχωμάτων και διαδοχικές χειρουργικές επεμβάσεις. Οι απεικονιστικές εξετάσεις διαπιστώνουν σιωπηλές μαζικές φλεγμονές στο ½ των περιπτώσεων. Το σπινθηρογράφημα με AΠA είναι καλύτερο του US και CT, όπως περιγράφεται στην περίπτωσή μας. Ο ασθενής μας, 65 ετών, είχε υποτροπιάζουσα υποπλευρική κήλη, μαζική σιωπηλή βαθιά φλεγμονή από σταφυλόκοκκο, που διαπιστώθηκε με το σπινθηρογράφημα ενώ το CT και US δεν έδειξαν φλεγμονή. Συμπερασματικά, άρρωστος με ΜΦΚΤ που διαγνώστηκε η φλεγμονή του μόνο με τεχνήτιο-απα υποβλήθηκε σε διαδοχικές χειρουργικές επεμβάσεις και είχε καλή θεραπευτική απάντηση. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 1-3 Published on line: 22 June 2011 Όγκος Warthin μιμούμενος λεμφαδενική διόγκωση από θυρεοειδικό καρκίνωμα και ανεξήγητη αύξηση της θυρεοσφαιρίνης του ορού Suat W. Loo, Suat-Jin Lu, Konstantinos Geropantas, Craig Martin, Tom W. Roques Ο όγκος Warthin (WT) ή αδενολέμφωμα ή θηλώδες λεμφοματώδες κυσταδένωμα αποτελεί το 12% των παρωτιδικών όγκων. Είναι καλοήθης και εντοπίζεται συνήθως εντός της παρωτίδος. Σπανιότερα ανευρίσκεται πέριξ της παρωτίδος ή στους τραχηλικούς λεμφαδένες. Οι εξωπαρωτιδικοί όγκοι αποτελούν συνήθως τυχαίο εύρημα και προκαλούνται από εγκλεισμό ιστού σιαλογόνων αδένων εντός των λεμφαδένων κατά την εμβρυογένεση. Περιγράφεται η περίπτωση γυναίκας ηλικίας 81 ετών, ασυμπτωματικής, με εξωπαρωτιδικό όγκο WT μιμούμενο στην εξέταση με υπερήχους και την αξονική τομογραφία, λεμφαδενική μετάσταση από θυλακιώδες θυρεοειδικό καρκίνωμα, για το οποίο προ 10ετίας η ασθενής είχε υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή και θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο ( 131 I). Ο όγκος αυτός έδωσε στη συγκεκριμένη εντόπιση ψευδώς θετικό αποτέλεσμα στο ολοσωματικό σπινθηρογράφημα με 131 I, χωρίς άλλα ευρήματα. Λαμβάνοντας όμως υπόψη τη συνεχή αύξηση, χωρίς διέγερση, της θυρεοσφαιρίνης του ορού, η οποία ήταν επί έτη μη ανιχνεύσιμη, και επί απουσίας παθολογικών ευρημάτων στο F-FDG-PET/CT που διενεργήθηκε, συμπερασματικά, πιθανολογείται η ταυτόχρονη ύπαρξη στο σώμα της ασθενούς μεταστατικού ιστού πολύ μικρού όγκου για να απεικονιστεί ή πιθανολογείται η αποδιαφοροποίηση του ιστού αυτού ώστε να μη προσλαμβάνει το ραδιοφάρμακο. Επιπλέον, δεν ανιχνεύτηκαν στον ορό αντισώματα κατά της θυρεοσφαιρίνης. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 4-5 Published on line: 22 June 2011 Νon-Hodgkin θυρεοειδικό λέμφωμα σταδίου IE στην F-FDG-PET/CT Amar Mehta, Ashok Muthukrishnan 200 Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 www.nuclmed.gr

Το πρωτοπαθές non-hodgkin λέμφωμα του θυρεοειδούς αποτελεί το 2%-5% των θυρεοειδικών όγκων στους ενήλικες και το 2.5%-7% των εξωλεμφαδενικών λεμφωμάτων. Συνηθέστερα εμφανίζεται σε γυναίκες μέσης και μεγάλης ηλικίας μετά από λεμφοκυτταρική θυρεοειδίτιδα. Παρουσιάζεται η περίπτωση μιας γυναίκας 79 ετών με non-hodgkin θυρεοειδικό λέμφωμα σταδίου IE και με ιστορικό υποθυρεοειδισμού και καρκίνου του μαστού. Το στάδιο ΙΕ χαρακτηρίζεται από μεμονωμένη εξωλεμφαδενική εντόπιση και έχει καλή πρόγνωση με ποσοστά επιβίωσης 76%-100%. Η ασθενής εμφάνισε ανώδυνο θυρεοειδικό όζο στον αριστερό λοβό, με στοιχεία ύποπτα για κακοήθεια στην εξέταση με υπερήχους. Η βιοψία έδειξε υψηλής κακοήθειας λέμφωμα β- κυττάρων. Στην ολοσωματική PET/CT που διενεργήθηκε για την αρχική σταδιοποίηση δείχθηκε μεμονωμένα αυξημένη πρόσληψη στον αριστερό λοβό και τον ισθμό του θυρεοειδούς αδένα με SUVmax 39.4, χωρίς άλλα ευρήματα. Έτσι, το λέμφωμα ταξινομήθηκε ως σταδίου IE και αποφεύχθηκε η επιθετική θεραπευτική αντιμετώπιση. Συμπερασματικά, την τελευταία δεκαετία, η F-FDG-PET παίζει καθοριστικό ρόλο στα λεμφώματα στη διάγνωση, στην ανίχνευση της ενεργότητας της πάθησης, στην ακριβή σταδιοποίηση και στην παρακολούθηση της απόκρισης στη θεραπεία. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 6-7 Published on line: 22 June 2011 Εκσημασμένες λεμφαδενικές μεταστάσεις στην F-FDG-PET/CT σε ασθενή με διάχυτα σκληρυντικό τύπο θηλώδους θυρεοειδικού καρκινώματος (DSPTC) Yan-Hong Xu, Hong-Jun Song, Zhong-Ling Qiu, Quan-Yong Luo Το DSPTC αποτελεί το 2%-10% των θυρεοειδικών θηλωδών καρκινωμάτων (PTC). Στα χαρακτηριστικά του ανήκουν: η νεαρή ηλικία, το μεγάλο μέγεθος όγκου, οι συχνές τραχηλικές λεμφαδενικές μεταστάσεις, οι απομακρυσμένες μεταστάσεις (25% στους πνεύμονες), και οι υψηλές τιμές αντισωμάτων κατά της θυρεοσφαιρίνης (TgAb) στον ορό. Παρουσιάζεται η περίπτωση άνδρα 44 ετών με DSPTC στον οποίο 5 μήνες μετά την ολική θυρεοειδεκτομή, τον ριζικό καθαρισμό του τραχήλου και την καταστροφή των χειρουργικών υπολειμμάτων του αδένα με 131 I, το ολοσω- ματικό σπινθηρογράφημα με 131 I ήταν αρνητικό για τοπική υποτροπή ή μετάσταση. Η θυρεοσφαιρίνη (Tg) του ορού ήταν μη ανιχνεύσιμη, ενώ τα αντισώματα κατά της Tg ήταν >4000IU/mL. Συμπερασματικά, λόγω της υψηλής υπόνοιας για μετάσταση διενεργήθηκε F-FDG-PET/CT. Παρατηρήθηκαν εκσημασμένες μεταστάσεις στους τραχηλικούς, μασχαλιαίους, μεσοθωρακικούς και πυλαίους λεμφαδένες καθώς και μια μονήρης πνευμονική μετάσταση στον αριστερό πνεύμονα. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 8-9 Published on line: 22 June 2011 Καρκίνωμα θυροειδούς αδένα με χαρακτηριστικά θυμικής προέλευσης: υπολειτουργικός όζος, «θερμός» στην απεικόνιση με 99m Tc-MIBI και F-FDG Libo Chen, Xi Chen, Huizhen Zhang, Liang Feng, Ruisen Zhu Παρουσιάζεται η περίπτωση ενός άνδρα ασυμπτωματικού, ηλικίας 55 ετών, ο οποίος εμφάνισε μάζα στην πρόσθια τραχηλική χώρα, σκληρή ψηλαφητικά και κινητή κατά την κατάποση. Δεν υπήρχε ευαισθησία στην ψηλάφηση, ούτε διογκωμένοι λεμφαδένες. Υπερηχογραφικά, απεικονίστηκε υποηχοϊκή μάζα, συμπαγής λοβωτή, χωρίς επασβεστώσεις, διαστάσεων 2.7Χ2.3cm, μετρίας αγγειοβρίθειας στον κάτω πόλο του δεξιού λοβού του θυρεοειδούς αδένα, η οποία ήταν «ψυχρή» στην απεικόνιση με υπερτεχνητικό ανίον ( 99m TcO-4). H μάζα προσελάμβανε 99m Tc-MIBI, το οποίο αποτελεί μη ειδικό εύρημα. Σε μελέτη με F-FDG PET/CT που ακολούθησε η μάζα προσελάμβανε ανομοιογενώς με SUVmax=5.3 και διηθούσε το δεξιό τμήμα του οπισθίου τοιχώματος της τραχείας, ενδεικτικό κακοήθειας. Ακολούθησε ολική εκτομή του όγκου και τέθηκε ιστοπαθολογικά η διάγνωση του καρκινώματος CASTLE. Ανοσοϊστοχημικά το καρκίνωμα εξέφραζε τα αντιγόνα CD5 και CD117. Πρόσφατα βρέθηκε ότι η έκφραση του CD117 βοηθά στη διαφοροδιάγνωση αυτών των όγκων από αδενοειδή κυστικά καρκινώματα των σιαλογόνων αδένων, χρωμόφοβα νεφρικά καρκινώματα, νεφρικά ογκοκυτώματα και νευροενδοκρινικούς όγκους. Hell J Nucl Med 2011; 14(2): 190-191 Published on line: 22 June 2011 www.nuclmed.gr Hellenic Journal of Nuclear Medicine Μάιος - Αύγουστος 2011 2 0 1