Διαχείριση Οξείας και Χρόνιας Καρδιακής Ανεπάρκειας Σοφία Στ Χατζή Νοσηλεύτρια ΠΕ, MSc, ΜΕΘ Κ/Δ, ΩΚΚ
Οι διαφοροποιήσεις επιγραμματικά 1. Νέος ορισμός και καινούρια ταξινόμηση της καρδιακής ανεπάρκειας. 2. Νέος διαγνωστικός και θεραπευτικός αλγόριθμος για την καρδιακή ανεπάρκεια μη οξείας έναρξης. 3. Οξεία Καρδιακή Ανεπάρκεια: I. Νέος αλγόριθμος θεραπευτικής αντιμετώπισης στηριζόμενος κυρίως στην κλινική αξιολόγηση και όχι μόνο στα επίπεδα της αρτηριακής II. III. πίεσης. Καθορισμός κριτηρίων εισαγωγής σε γενική ή καρδιολογική μονάδα εντατικής θεραπείας. Διαφοροποιήσεις σε ότι αφορά στην εφαρμοζόμενη φαρμακευτική αγωγή.
1.1 Νέος ορισμός 2012 2016
2012 2016 1.2 Καινούρια ταξινόμηση 1. Καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης (LVEF 35%). 1. Καρδιακή ανεπάρκεια με μειωμένο κλάσμα εξώθησης (LVEF 40%). 2. Καρδιακή ανεπάρκεια με διατηρημένο κλάσμα εξώθησης (LVEF 50%). * Η καρδιακή ανεπάρκεια με LVEF 35-50% αναφέρεται απλά ως «γκρίζα ζώνη» 2. Καρδιακή ανεπάρκεια με μέτρια επηρεασμένο κλάσμα εξώθησης (LVEF 40-49%) 3. Καρδιακή ανεπάρκεια με διατηρημένο κλάσμα εξώθησης (LVEF 50%) Αύξηση της (NT pro) BNP Δομική καρδιακή δυσλειτουργία, +/- διαστολική δυσλειτουργία
1.2 Καινούρια ταξινόμηση Νέα κατηγορία
2012 2.1 Νέος διαγνωστικός αλγόριθμος για την καρδιακή ανεπάρκεια μη οξείας έναρξης 2016
2.1 Νέος διαγνωστικός αλγόριθμος για την καρδιακή ανεπάρκεια μη οξείας έναρξης 2012 Για την διάγνωση της καρδιακής ανεπάρκειας μη οξείας έναρξης ήταν απαραίτητη η διενέργεια: 1. ΗΚΓ 2. Υπερήχου καρδιάς και 3. Εργαστηριακών εξετάσεων για τον καθορισμό της BNP κ NT-pro BNP.
2.1 Νέος διαγνωστικός αλγόριθμος καρδιακής ανεπάρκειας μη οξείας έναρξης 2016 Αξιολόγηση της πιθανότητας παρουσίας καρδιακής ανεπάρκειας: 1. Ατομικό ιστορικό 2. Κλινική εξέταση 3. ΗΚΓ 1 παρόντα Απουσία όλων Νατριουρητικά πεπτίδια: NT pro BNP 125pg/mL BNP 35pg/mL Ναι Υπερηχοκαρδιογράφημα Όχι Απουσία καρδιακής ανεπάρκειας, διερεύνηση άλλης αιτίας Φυσιολογικό Αν επιβεβαιωθεί η παρουσία καρδιακής ανεπάρκειας: Καθορισμός αιτίας Έναρξη κατάλληλης θεραπείας
2012 2.2 Νέος αλγόριθμος θεραπείας της καρδιακής ανεπάρκειας μη οξείας έναρξης 2016
2.2 Νέος αλγόριθμος θεραπείας της καρδιακής ανεπάρκειας μη οξείας έναρξης 2 ουσιαστικές διαφοροποιήσεις Α) ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΝΕΟΥ ΦΑΡΜΑΚΟΥ Αντικατάσταση του αναστολέα του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης (αμεα) με το νέο φάρμακο που συνδυάζει αμεα και sacubitril ( neprilycin inhibitor): sacubitril/valsartan. Αφορά ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια με χαμηλό κλάσμα εξώθησης (LVEF<35%), που παραμένουν συμπτωματικοί παρά την λήψη της μέγιστης δόσης αμεα, β- αναστολέα και ανταγωνιστή αλδοστερόνης.
2.2 Νέος αλγόριθμος θεραπείας της καρδιακής ανεπάρκειας μη οξείας έναρξης Β) Νέες οδηγίες για την εμφύτευση αμφικοιλιακών συσκευών 2012 Εμφύτευση αμφικοιλιακών συσκευών QRS >150 msec (+/- LBBB) (+/- AF) QRS 120-150 msec + LBBB + AF αν NYHA III 2016 Εμφύτευση αμφικοιλιακών συσκευών: QRS >130msec LVEF < 35% Αν SR NYHA II-IV Αν AF NYHA III - IV
Οξεία Καρδιακή Ανεπάρκεια
Οξεία Καρδιακή Ανεπάρκεια 3. i. Νέος αλγόριθμος θεραπευτικής αντιμετώπισης στηριζόμενος κυρίως στην κλινική αξιολόγηση και όχι μόνο στα επίπεδα της αρτηριακής πίεσης. Η διαχείριση του ασθενή βασίζεται στην αξιολόγηση της κλινικής του κατάστασης με βάση την παρουσία ή όχι συμφόρησης και περιφερικής υποάρδρευσης. Η υποάρδρευση δεν είναι συνώνυμη με την υπόταση, αλλά συχνά η υποάρδρευση συνοδεύεται από υπόταση.
3.ii Καθορισμός κριτηρίων εισαγωγής σε γενική ή καρδιολογική μονάδα εντατικής θεραπείας. Κριτήρια εισαγωγής στην εντατική μονάδα: 1. Ανάγκη για διασωλήνωση (ή διασωληνωμένος ασθενής). 2. Σημεία και συμπτώματα υποάρδρευσης. 3. Κορεσμός οξυγόνου SpO2 < 90%, παρά την χορήγηση οξυγόνου. 4. Χρήση επικουρικών αναπνευστικών μυών και συχνότητα αναπνοών > 25/λεπτό. 5. Καρδιακή συχνότητα <40 ή > 130 σφ/λεπτό και ΣΑΠ <90mmHg.
3. iii Διαφοροποιήσεις σε ότι αφορά στην εφαρμοζόμενη φαρμακευτική αγωγή. 1. Διουρητικά: διατήρηση της αρχικής δοσολογίας ενδοφλέβιας χορήγησης ΑΛΛΑ με στόχο την μείωση του σωματικού βάρους κατά 0,75 1,0 kgr την ημέρα. 2. Αγγειοδιασταλτικά: έναρξη όταν ΣΑΠ 90mmHg αντί για 110 mmhg. 3. Ινότροπα και οπιοειδή: η χρησιμότητα/ αποδοτικότητά τους δεν είναι επαρκώς τεκμηριωμένη, άρα μπορούν και να μην χρησιμοποιηθούν.