Τα Φράγκικα Κάστρα στο Αγιονόρι, τον Άγιο Βασίλειο και το Πεντεσκούφι Κορινθίας Γιώργος Πρίμπας
Στα μϋρη τησ νότιασ κυρύωσ Ελλϊδασ (ηπειρωτικόσ και νηςιωτικόσ) και ιδύωσ τησ Πελοποννόςου, που οι Φρϊγκοι (όπωσ ονομϊζονταν από τουσ ρωμιούσ γενικϊ οι δυτικοευρωπαύοι) εύχανε ανϊ καιρούσ κατακτόςει, από τισ αρχϋσ του 13ου αιώνα μϋχρι και τον 18ο αιώνα (η τελευταύα κατϊκτηςη τησ Πελοποννόςου από τουσ ενετούσ διόρκεςε από το 1685 ϋωσ το 1715) εύχανε καταςκευϊςει πολλϊ κϊςτρα για να προςτατεύουν τα κατακτημϋνα εδϊφη. Πολλϊ από αυτϊ εύχανε καταςκευαςτεύ ςε προώπϊρχοντα βυζαντινϊ κλπ κϊςτρα (όπωσ του Ακροκορύνθου). Στο παρόν φωτογραφικό αφιϋρωμα παρουςιϊζουμε τρύα από τα κϊςτρα αυτϊ: Το Αγιονόρι, του Αγύου Βαςιλεύου και το Πεντεςκούφι που βρύςκονται ςτο νομό Κορινθύασ. Ο αναγνώςτησ μπορεύ ςτο διαδύκτυο (π.χ. ςτο kastra.eu ό ειδικότερα για το Πεντεςκούφι ςτο ϊρθρο του κ. Γεωργύου Λόη) ναβρει περιςςότερα και αναλυτικότερα ςτοιχεύα. Γιώργοσ Πρύμπασ Απρύλησ 2017.
Το φράγκικο Κάστρο Αγιονόρι βρύςκεται ςτην κορυφό του ομώνυμου λόφου (που καλεύται και Άγιο όροσ), ςτα 680 μϋτρα υψόμετρο, ςτισ νότιεσ πλαγιϋσ του οπούου βρύςκεται και το χωριό Αγιονόρι. Απϋχει 8,8 περύπου χιλιόμετρα από την κωμόπολη του Χιλιομοδύου, ςτο δρόμο προσ Κλϋνια - Αγιονόρι - Λύμνεσ, και γεωγραφικϊ ανόκει ςτο βορειοδυτικό μϋροσ του Αραχναύου όρουσ ςτο νομό Κορινθύασ, ςτα όρια Κορινθύασ και Αργολύδασ. Χτύςτηκε τϋλη 14ου αρχϋσ 15ου αιώνα και ϋλεγχε το πϋραςμα τησ Κλειςούρασ ό Δερβενϊκι, που όταν τότε και από τα αρχαύα χρόνια ο δρόμοσ που ςυνϋδεε την Κορινθύα με την Αργολύδα. Στη μϊχη των Δερβενακύων, ςτισ 22.07.1822, ςτο κϊςτρο Αγιονόρι, εύχε ςτρατοπεδεύςει ο Παπαφλϋςςασ όπου μϊλιςτα μια από τισ μϊχεσ εύχε ςυμβεύ ςτο χώρο γύρω από το Κϊςτρο.
Το φράγκικο κάστρο του Αγίου Βασιλείου, βρύςκεται ςε μια ϋκταςη 30 περύπου ςτρεμμϊτων και υψόμετρο που ποικύλει από τα 553 μϋτρα μϋχρι τα 480 μϋτρα, ςτισ βόρειεσ πλαγιϋσ του όρουσ Δαφνιϊ, δεςπόζει του ομώνυμου χωριού ςτην Κορινθύα, το οπούο βρύςκεται 7,6 περύπου χιλιόμετρα μετϊ την κωμόπολη του Χιλιομοδύου ςτην Π.Ε.Ο. Κορύνθου - Άργουσ. Χτύςτηκε ςτισ αρχϋσ του 13ου αιώνα μετϊ την κατϊκτηςη τησ Πελοποννόςου από τουσ Φρϊγκουσ (1205 μ.χ.) και περιλϊμβανε ςημαντικό ςτην εποχό του οικιςμό. Αρχϋσ του 15ου αιώνα πϋραςε ςτην εξουςύα των Παλαιολόγων ενώ το 1460 μ.χ. καταλόφθηκε από τουσ Οθωμανούσ και καταςτρϊφηκε χωρύσ ποτϋ να επιςκευαςτεύ. Παρ όλα αυτϊ ο οικιςμόσ εξακολούθηςε να υφύςταται μϋχρι τα μϋςα του 19ου αιώνα οπότε εγκαταλεύφθηκε. Σόμερα ςώζονται ελϊχιςτα τμόματα του κϊςτρου, το οπούο δυτικϊ δεν εύχε τεύχη καθόςον η οποιαδόποτε προςϋγγιςό του από εκεύ όταν αδύνατη λόγω των απόκρημνων πλαγιών τού όρουσ Δαφνιϊ, που καταλόγουνε ςτο φαρϊγγι τησ Χούνησ.
Το φράγκικο Κάστρο στο λόφο Πεντεσκούφι το πιθανότερο εύναι ότι διαφεύγει τησ προςοχόσ τού επιςκϋπτη τού μεγαλοπρεπούσ γειτονικού του κϊςτρου, του Ακροκορύνθου, αλλϊ με την καταςκευό του, μετϊ το 1205 και πιθανότερα το 1209, οι Φρϊγκοι πολιορκητϋσ των βυζαντινών, που κρατούςαν το τότε κϊςτρο του Ακροκορύνθου, εξαςφαλύςανε πλόρη εποπτεύα των μερών δυτικϊ του κϊςτρου του Ακροκορύνθου και, ςε ςυνδυαςμό με οχυρωματικϊ ϋργα που καταςκευϊςανε ανατολικϊ του κϊςτρου τού Ακροκορύνθου αλλϊ και του δικόσ τουσ καταςκευόσ κϊςτρου Μοντ Εςκουβϋ, που βρύςκεται νοτιότερα, ότοι 3 περύπου χιλιόμετρα ανατολικότερα του χωριού Άγιοσ Ιωϊννησ, το οπούο βρύςκεται 8,5 περύπου χιλιόμετρα νότια των Αθικύων, αποτρϋπανε κϊθε προςπϊθεια τροφοδοςύασ των πολιορκημϋνων από ϋξω, που ςύντομα παραδόθηκαν. Πϊντωσ πολλού ταυτύζουνε το κϊςτρο ςτο λόφο Πεντεςκούφι με το Μοντ Εςκουβϋ, αλλϊ το πιθανότερο εύναι να εύναι διαφορετικϊ κϊςτρα και το Μοντ Εςκουβϋ να εύναι ςτο ςημεύο που αναφϋρθηκε ανωτϋρω. Για να φτϊςει κϊποιοσ ςτο κϊςτρο Πεντεςκούφι, που βρύςκεται ςτα 454 μϋτρα υψόμετρο, θα πρϋπει να κινηθεύ πεζό ςε ϋναν αγροτικό χωματόδρομο που ξεκινϊει 320 μϋτρα πριν το χώρο ςτϊθμευςησ του κϊςτρου του Ακροκορύνθου, προσ τα δεξιϊ ςτο δρόμο που οδηγεύ ςτο Κϊςτρο του Ακροκορύνθου. Μετϊ από 810 μϋτρα πορεύα ςυναντϊμε ϋνα εγκαταλελειμμϋνο κτύςμα. Από εκεύ η πορεύα γύνεται ανηφορικό και μϋςω ενόσ μονοπατιού πλϋον μετϊ από 550 με 600 μϋτρα βριςκόμαςτε ακριβώσ κϊτω από τη βόρεια πλευρϊ του κϊςτρου. Κατόπιν ςχεδόν ςκαρφαλώνοντασ βρύςκουμε ςτο βορειοανατολικό μϋροσ του κϊςτρου την εύςοδο. Η θϋα αποζημιώνει τον επιςκϋπτη. Μεσ ςτο χώρο του κϊςτρου ξεχωρύζουν ο πύργοσ και η δεξαμενό νερού με τα δυο ανούγματα ςτην οροφό τησ. Σημειώνουμε τϋλοσ ότι την ϊνοιξη (όπωσ και όλεσ τισ υπόλοιπεσ εποχϋσ πλην του χειμώνα) ο επιςκϋπτησ καλό εύναι να επιλϋξει πρωινϋσ ώρεσ (και ιδύωσ το καλοκαύρι τισ πολύ πρωινϋσ) προκειμϋνου να αποφύγει κϊποια ςυνϊντηςη με οχιϊ. Το πρόβλημα όμωσ τότε εύναι ότι η φωτογρϊφιςη προσ ταανατολικϊ δυςκολεύεται από τη θϋςη του όλιου.