Κεφάλαιο 1 Καρδιοαναπνευστική Ανακοπή (arrest) και Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση (ΚΑΡΠΑ) Σύνοψη Ως καρδιοαναπνευστική ανακοπή ορίζεται η αιφνίδια διακοπή της κυκλοφορίας, της αναπνοής ή και των δύο, με αποτέλεσμα την ανεπαρκή παροχή οξυγονωμένου αίματος στα ζωτικά όργανα και τον κυτταρικό θάνατο. Καρδιοαναπνευστική αναζωογόνηση (cardiopulmonary resuscitation, CPR) είναι η αλληλουχία των ενεργειών που αποσκοπούν στην επαναφορά του πάσχοντα στη ζωή. Βασική ΚΑΡΠΑ (BLS): Διατήρηση της βατότητας του αεραγωγού και υποστήριξη της αναπνοής και της κυκλοφορίας χωρίς τη χρησιμοποίηση οποιουδήποτε ειδικού εξοπλισμού. Εξειδικευμένη ΚΑΡΠΑ (ALS): Υποστήριξη κυκλοφορικού (απινιδισμός i.v. γραμμές φάρμακα ΗΚΓ), υποστήριξη αναπνοής (τεχνικοί αεραγωγοί Ο 2 μηχανικός αερισμός). Abstract Over the past 25 years a variety of alternatives to conventional manual CPR have been developed in an effort to enhance perfusion during attempted resuscitation from cardiac arrest and to improve survival. An important objective of the new guidelines for resuscitation lines is to increase the percentage of attendees who will implement recovery by adopting compression only CPR. The guidelines also emphasize the importance of introducing high-quality CPR rather than relying on emergency medical systems and availability of AEDs. Simplified guidelines and algorithms for specialized support of life that not only make comply with the information easier than ever, but also improve the survival rate after cardiac arrest. Προαπαιτούμενη γνώση Φυσιολογία καρδιακής λειτουργίας, ανατομία θώρακα. 1.1. Γενικά [1, 2] Προ 3.500 ετών, στην αρχαία Αίγυπτο, περιγράφηκε για πρώτη φορά μια μέθοδος ανάνηψης που συνίστατο σε κρέμασμα του ασθενή από τα πόδια, πίεση στο στήθος για υποβοήθηση της εκπνοής και άρση της πίεσης για υποβοήθηση της εισπνοής. Πριν από περίπου 1.000 χρόνια, συγγραφείς εισηγήθηκαν αερισμό μέσω ενός φυσερού σιδηρουργού και ενός σωλήνα μέσα στην τραχεία. Διάφορες άλλες ευφάνταστες ιδέες ανάνηψης κυκλοφόρησαν κατά καιρούς, όπως κύλιση του θύματος πάνω σε ένα βαρέλι ή αναπήδησή του πάνω σε άλογο. Οι εξωτερικές θωρακικές συμπιέσεις περιγράφηκαν για πρώτη φορά από τον John Howard τον 18 αι. Καρδιακή ανακοπή Ιδιαίτερη σημασία έχει ο παράγοντας χρόνος, όπως φαίνεται από τα παρακάτω: Με την έναρξη της ανακοπής: εντός 15 δευτερολέπτων: απώλεια συνείδησης λόγω μείωσης του ιστικού οξυγόνου, μετά 1 λεπτό: δυσλειτουργία εγκεφαλικού στελέχους, μυδρίαση, μετά 2-4 λεπτά: εξάντληση μεταβολικών υποστρωμάτων / διαταραχή λειτουργιών κυτταρικής μεμβράνης, εντός 5 λεπτών: πλήρης εξάντληση αποθεμάτων ΑΤΡ, μετά 4-6 λεπτά: μη αναστρεπτή εγκεφαλική βλάβη.
Με τον έγκαιρο απινιδισμό κερδίζουμε χρόνο, γιατί για κάθε λεπτό χωρίς απινιδισμό μειώνεται η επιβίωση κατά 10-15 %. Άμεση ΚΑΡΠΑ + Έγκαιρος απινιδισμός μέσα σε 3-5 λεπτά: επιβίωση 49-75 %. Εικόνα 1.1 Χρονική εφαρμογή του απινιδισμού και επιβίωση. Εικόνα 1.2 Θέση τοποθέτησης των άκρων του απινιδωτή.
1.1.1. 2005 - Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία Κατευθυντήριες Οδηγίες για Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση και Επείγουσα Καρδιαγγειακή [3] Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ του 2005 περιλαμβάνει 4 κρίκους (βασική αρχή για επιτυχημένη ΚΑΡΠΑ) (Εικόνα 1.3). Εικόνα 1.3 Η αλυσίδα της επιβίωσης (2005). 1.1.2. 2010 - Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία Κατευθυντήριες Οδηγίες για Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση και Επείγουσα Καρδιαγγειακή [4] Η ΑΛΥΣΙΔΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ του 2010 περιλαμβάνει 5 κρίκους, δηλαδή προστέθηκε η φροντίδα μετά την αναζωογόνηση (post-arrest) ως 5 ος κρίκος (Εικόνα 1.4): Εικόνα 1.4 Η αλυσίδα της επιβίωσης (2010). 1ος κρίκος: ταχεία αναγνώριση και κλήση για βοήθεια, 2ος κρίκος: ταχεία έναρξη ΚΑΡΠΑ, 3ος κρίκος: ταχεία απινίδωση, 4ος κρίκος: αποτελεσματική εξειδικευμένη ΚΑΡΠΑ, 5ος κρίκος: φροντίδα μετά την αναζωογόνηση (post-arrest φροντίδα).
Εικόνα 1.5 Η πυραμίδα διάσωσης με βάση την εκπαίδευση του διασώστη. Η πυραμίδα διάσωσης με βάση την εκπαίδευση του διασώστη (Εικόνα 1.5): Η βάση αφορά συνήθως μη εκπαιδευμένα άτομα που θα βρεθούν δίπλα στο θύμα, οπότε θα πρέπει να αρχίσουν άμεσα ΚΑΡΠΑ με τα χέρια μόνο, δηλαδή θωρακικές συμπιέσεις. Εκπαιδευμένος διασώστης διενεργεί βασική ΚΑΡΠΑ με 30:2, δηλαδή 30 θωρακικές συμπιέσεις και 2 αναπνοές διάσωσης. Η ομάδα διάσωσης (ΟΜ.Δ.) εφαρμόζει εξειδικευμένη ΚΑΡΠΑ 1.2. Οι αλλαγές στις κατευθυντήριες οδηγίες της ΚΑΡΠΑ του 2005 που δημοσιεύθηκαν το 2010 από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία Το 2010 η Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία τροποποίησε εκ νέου τις κατευθυντήριες γραμμές ABC της καρδιοπνευμονικής ανάνηψης (CPR) με τη δημοσίευση των κατευθυντήριων οδηγιών για Καρδιοαναπνευστική Αναζωογόνηση και Επείγουσα Καρδιαγγειακή Φροντίδα στο Circulation: Journal of the American Heart Association. Η μεγαλύτερη έμφαση στην έγκαιρη και αποτελεσματική εφαρμογή θωρακικών συμπιέσεων ήταν ο κύριος στόχος των κατευθυντήριων γραμμών του 2010 της Διεθνούς Επιτροπής για την Καρδιοπνευμονική Αναζωογόνηση (International Liaison Committee on Resuscitation, ILCOR). Οι κατευθυντήριες οδηγίες τροποποιούνται κάθε 5 χρόνια από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία με βάση μελέτες που διενεργούνται από ερευνητές και συγκρίνουν τα ποσοστά επιβίωσης ανάμεσα στους ασθενείς που υπέστησαν καρδιακή ανακοπή. 1. Η μεγάλη αλλαγή στις οδηγίες ΚΑΡΠΑ του 2005 είναι η σειρά που συνιστάται για το ABC, ώστε να εφαρμόζεται πια η σειρά CAB, δηλαδή οι θωρακικές συμπιέσεις να εφαρμόζονται πριν από το άνοιγμα των αεραγωγών και την αναπνοή διάσωσης. Η παραδοσιακή τάξη ABC της φροντίδας του θύματος κατά την ΚΑΡΠΑ έχει επεκταθεί στη νέα τάξη ΑΒ-CABS, με συνέχιση των ενεργειών στον κύκλο της φροντίδας. Το τμήμα ΑΒ της AB-CABS θυμίζει κατάσταση έκτακτης ανάγκης, για να ελεγχθεί γρήγορα αν ο αεραγωγός του ασθενή είναι ανοιχτός και αν αναπνέει κανονικά. Αν όχι, ο διασώστης εφαρμόζει γρήγορα θωρακικές συμπιέσεις, άνοιγμα των αεραγωγών και, στη συνέχεια, αναπνοή διάσωσης στον ασθενή με ρυθμό 30:2. Αν αναπνέει κανονικά, τότε εφαρμόζεται περαιτέρω στον ασθενή ο κύκλος της φροντίδας, δηλαδή το S για να ελεγχθεί πιθανή σοβαρή αιμορραγία, shock ή κάκωση.
Ως εκ τούτου, η οδηγία «βλέπω, ακούω και αισθάνομαι» (Εικόνα 1.6) για την αναπνοή (εάν το θύμα αναπνέει φυσιολογικά) πριν από την έναρξη θωρακικών συμπιέσεων έχει αφαιρεθεί από τον αλγόριθμο. Εικόνα 1.6 «C» 2010 AHA Κατευθυντήριες οδηγίες ΚΑΡΠΑ: ABC => «CAB» 2. Οι οδηγίες τώρα συνιστούν ΚΑΡΠΑ μόνο με θωρακική συμπίεση από άτομα που δεν είναι σε θέση ή δεν επιθυμούν να εκτελέσουν την αναπνοή διάσωσης. Εκφράζεται η ελπίδα ότι αυτή η σύσταση, με βάση την πρόσφατη αύξηση των υποστηρικτικών στοιχείων, θα αυξήσει τον αριθμό των θυμάτων στα οποία θα εφαρμόζεται ΚΑΡΠΑ. 3. Η σύσταση για ελαχιστοποίηση των παύσεων στις συμπιέσεις του θώρακα, οι οποίες συμβαίνουν όταν αλλάζει ο διασώστης ή κατά την προετοιμασία για απινίδωση. 4. Η διαμάχη για την καθυστέρηση κατά την απινίδωση παραμένει στη διαχείριση της ΚΑΡΠΑ. Στις αρχικές μελέτες, η επιβίωση βελτιώθηκε όταν οι ασθενείς με καρδιακή ανακοπή έλαβαν ΚΑΡΠΑ για περισσότερο από 5 λεπτά πριν από την απινίδωση. Επίσης, τυχαιοποιημένες μελέτες δεν έδειξαν όφελος από απινίδωση (preshock) πριν από την ΚΑΡΠΑ. Στην πράξη, οι συμπιέσεις γενικά χορηγούνται πριν από ένα σοκ, επειδή απαιτείται χρόνος για τον εντοπισμό απινιδωτή και την εφαρμογή απινίδωσης. Εξωτερική απινίδωση 5. Αυξημένη έμφαση δίνεται στην ενσωμάτωση των αυτόματων εξωτερικών απινιδωτών (ΑEDs) στα συστήματα υγειονομικής έκτακτης ανάγκης (ΕΚΑΒ). 6. Η διαδερμική βηματοδότηση για βραδυκαρδία δεν έχει αποδειχθεί ότι είναι ευεργετική, καθώς, όπως αναμενόταν, και οι νέες κατευθυντήριες γραμμές περιορίζουν τη χρήση της. Η ατροπίνη παραμένει η θεραπεία πρώτης γραμμής για τη βραδυκαρδία. 7. Η χορήγηση αδενοσίνης θεωρείται τώρα λογική επιλογή για τη διάγνωση και τη θεραπεία των ταχυκαρδιών με ευρύ QRS σύμπλεγμα που είναι ρυθμικές και μονόμορφες. 8. Δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη φαρμακευτική θεραπεία των θυμάτων με καρδιακή ανακοπή. Σε αναδρομικές και σε τυχαιοποιημένες μελέτες, η επινεφρίνη, η βασοπρεσίνη και η αμιωδαρόνη απέτυχαν να βελτιώσουν την επιβίωση έως την έξοδο από το νοσοκομείο, όταν χορηγήθηκαν στο πεδίο του συμβάντος. Συνεπώς, οι διασώστες θα πρέπει να επικεντρωθούν στην αποτελεσματική εφαρμογή θωρακικών συμπιέσεων και στην έ- γκαιρη απινίδωση. 9. Ένας νέος κρίκος έχει προστεθεί στην παραδοσιακή «αλυσίδα της επιβίωσης»: η post-arrest φροντίδα. Οι συστάσεις περιλαμβάνουν τη θεραπευτική υποθερμία, η άμεση εφαρμογή της οποίας θεωρείται πάρα πολύ σημαντική, ενώ τα οφέλη της έχουν επιβεβαιωθεί σε αρκετές τυχαιοποιημένες, ελεγχόμενες δοκιμές. Η υποθερμία πρέπει τώρα να εφαρμόζεται στους περισσότερους ασθενείς που βρίσκονται σε κωματώδη κατάσταση μετά από καρδιακή ανακοπή. 10. Τέλος, οι οπτικοί αλγόριθμοι της βασικής και της εξειδικευμένης υποστήριξης της ζωής έχουν απλοποιηθεί και είναι πλέον κυκλικής, αντί της γραμμικής, μορφής (Εικόνα 1.7).
Εικόνα 1.7 Απλοποιημένος αλγόριθμος ΚΑΡΠΑ ενηλίκων. 1.3. Οι κατευθυντήριες γραμμές του 2010 Δεν ισχύει το «βλέπω, ακούω ή αισθάνομαι» την αναπνοή. Αρχίστε την εφαρμογή ΚΑΡΠΑ με 30 θωρακικές συμπιέσεις και, στη συνέχεια, ανοίξτε τον αεραγωγό και δώστε δύο ανάσες. Αν υποψιάζεστε πιθανό πνιγμό, αρχίστε ΚΑΡΠΑ με αναπνοές διάσωσης πριν από τις θωρακικές συμπιέσεις. Συμπίεση στον θώρακα των ενηλίκων σε βάθος τουλάχιστον 5 εκατοστών / 2 ιντσών. Το βάθος συμπίεσης για τα παιδιά και τα βρέφη είναι το ένα τρίτο της διαμέτρου του θώρακα. Αυτό αντιστοιχεί σε περίπου 5 εκατοστά / 2 ίντσες για τα παιδιά και 4 εκατοστά / 1,5 ίντσα για τα βρέφη. Δώστε συμπιέσεις σε έναν ρυθμό τουλάχιστον 100 ανά λεπτό.
Για να ελαχιστοποιηθούν οι διακοπές των θωρακικών συμπιέσεων, αν υπάρχουν περισσότεροι από έναν διασώστες, συνεχίστε ΚΑΡΠΑ, ενώ ο απινιδωτής είναι ενεργοποιημένος και τοποθετείται στον ασθενή. Για τα νήπια (μικρότερα του ενός έτους) συνιστάται η χρήση ενός αυτόματου εξωτερικού απινιδωτή (automated external defibrillator, AED) με μειωμένη παιδιατρική δόση. 1.3.1. Παλιές κατευθυντήριες γραμμές «Κοιτάξτε, ακούστε και αισθανθείτε» για την αναπνοή πριν από τη χορήγηση αναπνοών διάσωσης και θωρακικών συμπιέσεων. Δώστε δύο αναπνοές διάσωσης πριν από τη χορήγηση 30 θωρακικών συμπιέσεων. Βάθος συμπίεσης 4-5 εκατοστών / 1,5-2 ιντσών για τους ενηλίκους. Χορηγήστε θωρακικές συμπιέσεις στο ένα τρίτο έως το μισό της διαμέτρου του θώρακα για το παιδί και το βρέφος που χρειάζεται ΚΑΡΠΑ. Δώστε συμπιέσεις με ρυθμό περίπου 100 ανά λεπτό. Καμία αναφορά στη συνέχιση θωρακικών συμπιέσεων κατά την προετοιμασία του AED. Χρήση AED σε βρέφη (μικρότερα του ενός έτους) δεν συνιστάται. 1.3.2. Ορθολογική εξήγηση της αλλαγής Ελαχιστοποιήστε την καθυστέρηση στην παροχή θωρακικών συμπιέσεων. Το οξυγόνο στους πνεύμονες και στο κυκλοφορικό σύστημα είναι επαρκές για να παρέχει τα άμεσα οφέλη από τις θωρακικές συμπιέσεις. Δίνεται έμφαση στην παροχή καλής ποιότητας θωρακικών συμπιέσεων με αρκετό βάθος, ώστε να παρέχουν επαρκή κυκλοφορία. Δίνεται έμφαση στην καλή ποιότητα θωρακικών συμπιέσεων με ικανοποιητικό ρυθμό, ώστε να παρέχουν επαρκή κυκλοφορία. Δίνεται έμφαση στη μείωση του αριθμού και της διάρκειας των παύσεων κατά τις θωρακικές συμπιέσεις. Η χρήση του AED σε βρέφη έχει αποδειχθεί ότι είναι αποτελεσματική. Η έρευνα έχει δείξει ότι η πιθανότητα μετάδοσης νόσου κατά την παροχή ΚΑΡΠΑ είναι πολύ μικρή. 1.3.3. Πρόγνωση Η κοιλιακή μαρμαρυγή σε σύγκριση με άλλα αίτια ισχαιμικής ανοξίας έχει καλύτερη πρόγνωση. Διάστημα από την ανακοπή ως την έναρξη ανάνηψης 8-10 λεπτά, καθώς και μικρή διάρκεια ανάνηψης έχουν καλύτερη έκβαση. Νεότερη ηλικία, υποξική ανοξία, CPR > 30 min: δείκτες κακής πρόγνωσης. Ευνοϊκή επίδραση της υποθερμίας: Θύματα πνιγμού που έμειναν σε κρύο νερό μέχρι 40 λεπτά μπορεί να έχουν πλήρη νευρολογική αποκατάσταση. Υπόταση τις τρεις πρώτες ώρες από την ανάνηψη, παρουσία μεταβολικών διαταραχών (π.χ., γαλακτικής οξέωσης): κακός προγνωστικός δείκτης. CT εγκεφάλου με διάχυτο οίδημα ή watershed infarctions: επιβαρυντικά στοιχεία. 1.3.4. Αίτια θανάτου μετά από επιτυχή ΚΑΡΠΑ Το 1/3 από βλάβη του ΚΝΣ. Το 1/3 από ανθεκτική στην αγωγή μυοκαρδιακή βλάβη που είτε ευθύνεται για την ανακοπή είτε είναι αποτέλεσμα της ανακοπής («stony heart»).
Το 1/3 από σήψη και άλλες επιπλοκές. Επί επιτυχούς ΚΑΡΠΑ, το 60-70 % πεθαίνει εντός των πρώτων 72 ωρών. 1.3.5. Σχόλια Ένας σημαντικός στόχος των νέων κατευθυντήριων γραμμών ανάνηψης είναι η αύξηση του ποσοστού των παρευρισκομένων που θα εφαρμόσουν ανάνηψη, υιοθετώντας ΚΑΡΠΑ μόνο με συμπίεση. Οι κατευθυντήριες οδηγίες τονίζουν, επίσης, τη σημασία της άμεσης εφαρμογής και της υψηλής ποιότητας της ΚΑΡΠΑ αντί της στήριξης σε επείγοντα ιατρικά συστήματα και στη διαθεσιμότητα των AED. Απλοποιημένες κατευθυντήριες οδηγίες και αλγόριθμοι για την εξειδικευμένη υποστήριξη της ζωής, ώστε όχι μόνο να καταστήσουν την τήρηση των οδηγιών ευκολότερη από ποτέ, αλλά και να βελτιώσουν το ποσοστό επιβίωσης μετά από καρδιακή ανακοπή. 1.4. Οι νεότερες κατευθυντήριες γραμμές της AHA θα δημοσιευθούν τον Οκτώβριο του 2015 Τα μεγάλα ερωτήματα που θα απαντηθούν είναι τα παρακάτω: 1. Η χρήση της επινεφρίνης (Epi) στην καρδιακή ανακοπή. 2. Το παραϊατρικό προσωπικό θα πρέπει να διασωληνώνει ασθενείς με καρδιακή ανακοπή; 3. Θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η παραδοσιακή CPR για την καρδιοεγκεφαλική αναζωογόνηση (cardiocerebral resuscitation, CCR); Απαντήσεις στις παραπάνω ερωτήσεις: 1. Η Epi σε καρδιακή ανακοπή Πλήρης Ερώτηση Μεταξύ ενηλίκων σε καρδιακή ανακοπή έχει μελετηθεί αν η χρήση της επινεφρίνης σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο (placebo) άλλαξε: 1) την επιβίωση με ευνοϊκές νευρολογικές επιπτώσεις (λειτουργικό αποτέλεσμα): α) κατά την έξοδο, β) σε 30 ημέρες, γ) σε 60 ημέρες, δ) σε 180 ημέρες και/ή ε) σε 1 χρόνο, και 2) την επιβίωση: α) κατά την έξοδο, β) σε 30 ημέρες, γ) σε 60 ημέρες, δ) σε 180 ημέρες και/ή ε) σε 1 χρόνο, ROSC (Ο); Θεραπεία-Σύσταση Δεδομένου του οφέλους που παρατηρήθηκε σε βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, προτείνεται η επινεφρίνη να χορηγείται σε ασθενείς με καρδιακή ανακοπή. Σ αυτήν τη δήλωση, δίνεται αξία στα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα της ROSC για επιβίωση, υπάρχει, όμως, αβεβαιότητα σχετικά με την απόλυτη επίδραση στην επιβίωση και στη νευρολογική έκβαση. 2. Διασωλήνωση Πλήρης Ερώτηση Μεταξύ των ενηλίκων που βρίσκονται σε καρδιακή ανακοπή σε οποιαδήποτε κατάσταση, θεωρείται η ενδοτραχειακή εισαγωγή τραχειοσωλήνα ως η πρώτη ενέργεια προστασίας των ανώτερων αεραγωγών (Ι), σε σύγκριση με την εισαγωγή ενός αεραγωγού υπεργλωττιδικά κατά την ΚΑΡΠΑ, προς αποφυγή ανάπτυξης πνευμονίας από εισρόφηση; Μελετήθηκε η επιβίωση με ευνοϊκές νευρολογικές επιπτώσεις / λειτουργικό αποτέλεσμα κατά την έ- ξοδο, σε 30 ημέρες, σε 60 ημέρες, σε 180 ημέρες και/ή σε 1 χρόνο, καθώς και η επιβίωση μόνο κατά την έξοδο, σε 30 ημέρες, σε 60 ημέρες, σε 180 ημέρες και/ή σε 1 έτος (Ο); Θεραπεία-Σύσταση
Προτείνεται η χρήση ενός υπεργλωττιδικού αεραγωγού ή ενός τραχειοσωλήνα ως αρχική διαχείριση των αεραγωγών κατά τη διάρκεια της εξειδικευμένης ΚΑΡΠΑ (αδύναμη σύσταση, πολύ χαμηλής ποιότητας στοιχεία) για εκτός νοσοκομείου καρδιακή ανακοπή. 3. Θα πρέπει να εγκαταλειφθεί η παραδοσιακή ΚΑΡΠΑ για την καρδιοεγκεφαλική αναζωογόνηση; Πλήρης Ερώτηση Στους ενηλίκους και στα παιδιά με υποψία τραυματικής κάκωσης του νωτιαίου μυελού που προκαλεί περιορισμό της κίνησης της σπονδυλικής στήλης (Ι), σε σύγκριση μ αυτούς που δεν εμφανίζουν κανέναν περιορισμό της κίνησης της σπονδυλικής στήλης και χωρίς υποψία κάκωσης της σπονδυλικής στήλης (Γ), θα πρέπει να εφαρμόζεται αυχενικό κολάρο; Μελετήθηκε η νευρολογική βλάβη, οι επιπλοκές, η συνολική θνησιμότητα, ο πόνος, η άνεση του ασθενή, η κίνηση της σπονδυλικής στήλης και η διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο (Ο); Θεραπεία-Σύσταση Προτείνεται η εφαρμογή αυχενικού κολάρου σε ενηλίκους και παιδιά με υποψία τραυματικής κάκωσης του νωτιαίου μυελού (αδύναμη σύσταση, πολύ χαμηλή ποιότητα των αποδεικτικών στοιχείων). Η εφαρμογή ρουτίνας του αυχενικού κολάρου, χωρίς υποψία κάκωσης της σπονδυλικής στήλης, δεν συνιστάται. Κομβικά σημεία Καρδιακή ανακοπή Καρδιοαναπνευστική ανάνηψη Επείγοντα Καρδιακή μαρμαρυγή
Βιβλιογραφία/Αναφορές [1] E. Braunwald, Ed., Heart disease:a textbook of cardiovascular medicine. Philadelphia: WB Saunders, 2001, p.^pp. Pages. [2] P. L. Marino, The ICU Book, 2nd ed. Philadelphia: Lippincott Williams & Wilkins, 1998. [3] R. Roman Fleischhackl, B. Roessler, L. H., W. C., A. J., M. M., et al., "Abstract 22: Resuscitation Guidelines 2005 Improve CPR Effectiveness Parameters," presented at the Resuscitation Science Symposium, Vienna, Austria 2006. [4] A. H. Travers, T. D. Rea, B. J. Bobrow, D. P. Edelson, R. A. Berg, M. R. Sayre, et al., "Part 4: CPR overview: 2010 American Heart Association Guidelines for Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Cardiovascular Care," Circulation, vol. 122, pp. S676-84, Nov 2 2010.
Κριτήρια αξιολόγησης Κριτήριο αξιολόγησης 1 Η μεγάλη αλλαγή στις οδηγίες ΚΑΡΠΑ του 2005 είναι η σειρά που συνιστάται για το ABC, ώστε να εφαρμόζεται πια η σειρά: Α) CAB, Β) οι θωρακικές συμπιέσεις πρέπει τώρα να εφαρμόζονται πριν από το άνοιγμα των αεραγωγών και την αναπνοή διάσωσης, Γ) AB-CABS, Δ) Α + Β, Ε) όλα τα παραπάνω. Απάντηση Η σωστή απάντηση είναι η Ε (βλέπε Ενότητα 1.2. Οι αλλαγές στις κατευθυντήριες οδηγίες της ΚΑΡΠΑ του 2005 που δημοσιεύθηκαν το 2010 από την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία). Κριτήριο αξιολόγησης 2 Ο διασώστης εφαρμόζει γρήγορα θωρακικές συμπιέσεις, άνοιγμα των αεραγωγών και, στη συνέχεια, α- ναπνοή διάσωσης στον ασθενή με ρυθμό: Α) 30:2, Β) 15:2, Γ) θωρακικές συμπιέσεις > 100/min, Δ) θωρακικές συμπιέσεις 100/min, Ε) Α + Γ. Απάντηση Η σωστή απάντηση είναι η Ε (βλέπε Ενότητα 1.3. Οι κατευθυντήριες γραμμές του 2010). Κριτήριο αξιολόγησης 3 Η θεραπευτική υποθερμία θα πρέπει: Α) να εφαρμόζεται άμεσα σε ασθενείς που είναι σε κωματώδη κατάσταση μετά από καρδιακή ανακοπή, Β) να θεωρείται πάρα πολύ σημαντική για ασθενείς που είναι σε κωματώδη κατάσταση μετά από καρδιακή ανακοπή, Γ) δεν θα πρέπει να εφαρμόζεται άμεσα σε ασθενείς που είναι σε κωματώδη κατάσταση μετά από καρδιακή ανακοπή, Δ) Α + Β, Ε) Α + Γ. Απάντηση Η σωστή απάντηση είναι η Δ (βλέπε Ενότητα 1.3.3. Πρόγνωση). Κριτήριο αξιολόγησης 4 Η κοιλιακή μαρμαρυγή σε σύγκριση με άλλα αίτια ισχαιμικής ανοξίας έχει: Α) καλύτερη πρόγνωση, Β) χειρότερη πρόγνωση, Γ) ίδια πρόγνωση. Απάντηση Η σωστή απάντηση είναι η Α (βλέπε Ενότητα 1.3.3. Πρόγνωση). Κριτήριο αξιολόγησης 5
Υπόταση τις τρεις πρώτες ώρες από την ανάνηψη, παρουσία μεταβολικών διαταραχών (π.χ., γαλακτικής οξέωσης), είναι: Α) κακός προγνωστικός δείκτης, Β) καλός προγνωστικός δείκτης, Γ) χωρίς προγνωστική αξία. Απάντηση Η σωστή απάντηση είναι η Α (βλέπε Ενότητα 1.3.3. Πρόγνωση).