ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΜΕΑΣ ΟΜΟΣΤΑΤΙΚΗΣ & ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΘΕΩΡΙΑ ΚΕΛΥΦΩΝ. Καθ. Βλάσης Κουµούσης

Σχετικά έγγραφα
ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΜΕΑΣ ΟΜΟΣΤΑΤΙΚΗΣ & ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΘΕΩΡΙΑ ΚΕΛΥΦΩΝ. Καθ. Βλάσης Κουµούσης

ds ds ds = τ b k t (3)

( ) Κλίση και επιφάνειες στάθµης µιας συνάρτησης. x + y + z = κ ορίζει την επιφάνεια µιας σφαίρας κέντρου ( ) κ > τότε η

( ) Κλίση και επιφάνειες στάθµης µιας συνάρτησης. x + y + z = κ ορίζει την επιφάνεια µιας σφαίρας κέντρου ( ) κ > τότε η

14 η εβδομάδα (26/01/2017) Έγιναν οι ασκήσεις 28, 29 και 30. Έγινε επανάληψη στη Θεωρία Καμπυλών και στη Θεωρία Επιφανειών.

ΑΣΚΗΣΕΙΣ. 4. Να βρεθεί η κάθετη καμπυλότητα του υπερβολικού παραβολειδούς. 5. Να βρεθεί η κάθετη καμπυλότητα της ελικοειδούς επιφάνειας.

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 2ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διανυσματικές Συναρτήσεις Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

Παράρτημα Ι. 1 Το ισόχρονο της ταλάντωσης επί κυκλοειδούς

Η μέθοδος του κινουμένου τριάκμου

( () () ()) () () ()

1. Κινηµατική. x dt (1.1) η ταχύτητα είναι. και η επιτάχυνση ax = lim = =. (1.2) Ο δεύτερος νόµος του Νεύτωνα παίρνει τη µορφή: (1.

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Λύσεις στο επαναληπτικό διαγώνισμα 3

Εργασία 2. Παράδοση 20/1/08 Οι ασκήσεις είναι βαθμολογικά ισοδύναμες

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΛΥΣΕΙΣ/ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΕΩΝ

1)Βρείτε την εξίσωση για το επίπεδο που περιέχει το σηµείο (1,-1,3) και είναι παράλληλο προς το επίπεδο 3x+y+z=a όπου a ένας αριθµός.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΙ- ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 2/2012

Ανασκόπηση-Μάθημα 32 Εύρεση Εμβαδού μέσω του Θεωρήματος Green- -Κυκλοφορία και εξερχόμενη ροή διανυσματικού πεδίου

Ημερολόγιο μαθήματος

Καθ. Βλάσης Κουµούσης

ΓΕΩΔΑΙΣΙΑΚΕΣ ΚΑΜΠΥΛΕΣ ΣΕ ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΘΕΩΡΗΜΑΤΟΣ CLAIRAUT

Κεφάλαιο 3 Κίνηση σε 2 και 3 Διαστάσεις

2 η ΕΡΓΑΣΙΑ Παράδοση

ΦΥΣΙΚΗ Ι. ΤΜΗΜΑ Α Ε. Στυλιάρης

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Διανύσματα - Διανυσματικές Συναρτήσεις

Καθ. Βλάσης Κουµούσης

Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήµιο Ενδεικτικές Λύσεις Θεµάτων Τελικών εξετάσεων στη Θεµατική Ενότητα ΦΥΕ34. Ιούλιος 2008 KYMATIKH. ιάρκεια: 210 λεπτά

Ανασκόπηση-Μάθημα 29 Σφαιρικές συντεταγμένες- Εφαρμογές διπλού και τριπλού ολοκληρώματος- -Επικαμπύλιο ολοκλήρωμα α είδους

ΓΡΑΠΤΗ ΕΞΕΤΑΣΗ ΣΤΗ ΦΥΣΙΚΗ

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ιδάσκων : Ε. Στεφανόπουλος 12 ιουνιου 2017

ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟ

Γενική Φυσική. Ενότητα 1: Κινητική. Γεώργιος Βούλγαρης Σχολή Θετικών Επιστημών Τμήμα Μαθηματικών

ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟ

b proj a b είναι κάθετο στο

Μιγαδικός λογισμός και ολοκληρωτικοί Μετασχηματισμοί

6. Κάμψη. Κώστας Γαλιώτης, καθηγητής Τμήμα Χημικών Μηχανικών

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΙΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ Συναρτήσεις Πολλών Μεταβλητών

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος (Λύσεις) Ι. Λυχναρόπουλος

Λύσεις στο Επαναληπτικό Διαγώνισμα 2

Εισαγωγή στις Φυσικές Επιστήμες ( ) Ονοματεπώνυμο Τμήμα ΘΕΜΑ 1. x x. x x x ( ) + ( 20) + ( + 4) = ( + ) + ( 10 + ) + ( )

ΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟ ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟ

ΦΥΣΙΚΗ Ι. ΤΜΗΜΑ Α Ευστάθιος. Κωνσταντίνος Βελλίδης ΕΚΠΑ, ΤΜΗΜΑ ΧΗΜΕΙΑΣ, Στυλιάρης

ΓΕΝΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ 4. [ ] z, w. 3 f x, x 1,3 όπου 3 μιγαδικοί των οποίων οι εικόνες

ΤΡΟΧΙΑ ΙΑΝΥΣΜΑ ΘΕΣΗΣ. t 1 (x 1,y 1 ) Η αρχή ενός οποιουδήποτε ορθογωνίου xy συστήματος συντεταγμένων

Διάνυσμα του Plücker

website:

Τίτλος Μαθήματος: Διαφορική Γεωμετρία II

Ορισµός: Μερική παράγωγος ως προς x (αντ. ως προς y) στο σηµείο x,y είναι η παράγωγος της f ως προς x στο x (αντ. ως προς y στο y ( + ) ( )

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ 4. bt (γιατί;).

< F ( σ(h(t))), σ (h(t)) > h (t)dt.

Ενότητα 4: Κεντρικές διατηρητικές δυνάμεις

ΦΥΣ Διαλ Κινηµατική και Δυναµική Κυκλικής κίνησης

Τίτλος Μαθήματος: Διαφορική Γεωμετρία

ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ 2017

Κλασικη ιαφορικη Γεωµετρια

ΕΙΔΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΣΧΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Τρισδιάστατες κινήσεις

Κεφάλαιο 5 ΔΙΔΙΑΣΤΑΤΑ ΓΡΑΜΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ. Ενα αυτόνομο δυναμικό σύστημα δύο διαστάσεων περιγράφεται από τις εξισώσεις

Yλικό σηµείο κινείται στο επίπεδο Οxy διαγράφον τας καµπύλη τροχιά, η οποία περιγράφεται από την σχέση:

(2) Θεωρούµε µοναδιαία διανύσµατα α, β, γ R 3, για τα οποία γνωρίζουµε ότι το διάνυσµα

ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι Εξετάσεις (Λύσεις)

1,y 1) είναι η C : xx yy 0.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ Γ. Επικαμπύλια και Επιφανειακά Ολοκληρώματα. Γ.1 Επικαμπύλιο Ολοκλήρωμα

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ 1ο Σετ Ασκήσεων (Λύσεις) Διανύσματα, Ευθείες Επίπεδα, Επιφάνειες 2ου βαθμού Επιμέλεια: Ι. Λυχναρόπουλος

Ανασκόπηση-Μάθημα 12 Συναρτήσεις πολλών μεταβλητών-καμπύλες-πολικές συντεταγμένες

Γ. Λούντος Π. Ασβεστάς Τμήμα Τεχνολογίας Ιατρικών Οργάνων

ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΗ ΤΗΣ ΓΡΑΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΜΙΑΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ

Κεφάλαιο 3 ο : Αναπαράσταση θέσης

Στοιχεία Συναρτήσεων. 1. Να βρεθεί το πεδίο ορισμού των παρακάτω συναρτήσεων: στ. x 1

ΦΥΕ 10, Γ. ΚΟΡ ΟΥΛΗΣ, ιανύσµατα 1/6. = + tβ r. zk και εξισώνουµε τις συνιστώσες των διανυσµάτων x(t) = 1+ 2t, y(t) = 1+ 3t, z(t) = 4 + t

1.1.1 Εσωτερικό και Εξωτερικό Γινόμενο Διανυσμάτων

Εφαρμογές Νόμος Gauss, Ηλεκτρικά πεδία. Ιωάννης Γκιάλας 7 Μαρτίου 2014

Ακτίνα καμπυλότητας - Ανάλυση επιτάχυνσης σε εφαπτομενική και κεντρομόλο συνιστώσα

( () () ()) () () ()

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

ιανύσµατα A z A y A x 1.1 Αλγεβρικές πράξεις µεταξύ διανυσµάτων 1.2 Εσωτερικό γινόµενο δύο διανυσµάτων ca = ca x ˆx + ca y ŷ + ca z ẑ

v = r r + r θ θ = ur + ωutθ r = r cos θi + r sin θj v = u 1 + ω 2 t 2

Συστήματα συντεταγμένων

14 ΚΑΜΠΥΛΟΓΡΑΜΜΕΣ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΕΣ

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

Η Επιτάχυνση. η τα- χύτητά του ( Σχήμα 1 ). Από τον ορισμό της ταχύτητας θα ισχύει (3)

Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ

ΕΥΘΕΙΑ. Κεφάλαιο 2ο: Ερωτήσεις του τύπου «Σωστό-Λάθος»

Κεφάλαιο Χώρος, Διανύσματα, Διανυσματικές εξισώσεις, Συστήματα Συντεταγμένων.

Ολοκληρώματα. Κώστας Γλυκός ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ. Ασκήσεις για ΑΕΙ και ΤΕΙ. Kglykos.gr. σε Ολοκληρώματα. τεχνικές. 108 ασκήσεις. εκδόσεις.

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2011 ΛΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΔΙΑΝΥΣΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΑΛΥΣΗΣ

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΜΗΜΑ ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΤΟΜΕΑΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

Γενικά Μαθηµατικά Ι Θέµατα Ιανουαρίου 2015

website:

ΘΕΩΡΙΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ Β ΛΥΚΕΙΟΥ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΜΠΥΛΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΜΠΥΛΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

ΦΥΣΙΚΗ Ι. ΤΜΗΜΑ Α Ευστάθιος. Στυλιάρης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟN ΑΘΗΝΩΝ,,

Θέµατα Μαθηµατικών Θετικής & Τεχν. Κατεύθυνσης Β Λυκείου 2000

Β ΛΥΚΕΙΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ ΘΕΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ

ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ ΚΑΜΠΥΛΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΦΑΝΕΙΩΝ ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΒΛΑΧΟΣ

dx cos x = ln 1 + sin x 1 sin x.

GMR L = m. dx a + bx + cx. arcsin 2cx b b2 4ac. r 3. cos φ = eg. 2 = 1 c

Ακουστικό Ανάλογο Μελανών Οπών

Transcript:

ΕΘΝΙΚΟ ΜΕΤΣΟΒΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΜΕΑΣ ΟΜΟΣΤΑΤΙΚΗΣ & ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΘΕΩΡΙΑ ΚΕΛΥΦΩΝ Καθ. Βλάσης Κουµούσης

Θεωρία Κελυφών Βασικές αρχές (διαφορική γεωµετρία) Καµπύλη στο χώρο Μοναδιαίο Εφαπτοµενικό ιάνυσµα Κύριο Επίπεδο (osculating plane) Καµπυλότητα Βασικές αρχές (διαφορική γεωµετρία) x 3 s Q x x 3 (t) e 3 x e 1 e x 1 (t) x (t) x 1

3 1) Καµπύλη στο χώρο (παραµετρική διατύπωση) x = x ( t) e + x ( t) e + x ( t) e (1.1) 1 1 3 3 ) Μοναδιαίο Εφαπτοµενικό ιάνυσµα dx dx dx dx = + + ds ds ds ds 1 3 e1 e e3 1 dx dx dx dx dx3 = + + ds ds ds ds ds (1.) Ισχύει: ( ds) ( dx ) ( dx ) ( dx ) = + + (1.3) 1 3 Άρα: δηλαδή dx ds είναι µοναδιαίο διάνυσµα. dx dx = 1 (1.4) ds ds dx t= = ds lim s 0 x s (1.5) Επίσης: dx dx ds x = = (1.6) dt ds dt είναι εφαπτοµενικό διάνυσµα, αλλά όχι κατ ανάγκη µοναδιαίο.

4 x 3 x x s + x x s e 3 x dx ds e 1 e x x 1 3) Κύριο Επίπεδο (osculating plane) Η οριακή θέση ενός επιπέδου που διέρχεται από τρία συνεχόµενα σηµεία της καµπύλης, καθώς τα δύο πλησιάζουν το τρίτο, ορίζουν το κύριο επίπεδο στη συγκεκριµένη θέση Κάθε σηµείο του κυρίου επιπέδου ορίζει µε ένα σηµείο x της καµπύλης ένα διάνυσµα (X-x), το οποίο βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο µε το εφαπτοµενικό διάνυσµα και το διάνυσµα της µεταβολής του Tο κύριο επίπεδο ορίζεται ως:

5 ( ) ( ) ( X x) x x = 0 (1.7) Έτσι, µπορεί να οριστεί το κύριο κάθετο διάνυσµα σε ένα σηµείο της καµπύλης ως το διάνυσµα που βρίσκεται στο κύριο επίπεδο και είναι κάθετο στο εφαπτοµενικό διάνυσµα t. 4) Καµπυλότητα d t t= 1και άρα ( t t ) = t t = 0 ds όπου ( ) δηλώνει την παράγωγο ως προς s. Προκύπτει έτσι ότι το t είναι κάθετο στο t. Επίσης: dx dx dt t= = = xt ds dt ds ( ) t = xt + x t (1.8) που δηλώνει ότι το διάνυσµα t κείται στο επίπεδο των διανυσµάτων ẋ και ẋ δηλαδή στο κύριο επίπεδο. Εφόσον το διάνυσµα t είναι κάθετο του t είναι και παράλληλο στην κάθετη διεύθυνση και στο αντίστοιχο µοναδιαίο κάθετο διάνυσµα N, δηλαδή: t = k = kn (1.9) όπου k ορίζεται ως το διάνυσµα της καµπυλότητας και k=1/r η καµπυλότητα που αντιστοιχεί στην ακτίνα καµπυλότητας R, που είναι η ακτίνα ενός κύκλου στο κύριο επίπεδο που διέρχεται από τρία γειτονικά σηµεία της καµπύλης. Η κατεύθυνση του κάθετου µοναδιαίου διανύσµατος µπορεί να είναι οποιαδήποτε. Επιλέγεται ως θετική η δεξιόστροφη.

6 k N t k < o s N t k > o k

7 ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ Κάθε επιφάνεια S µπορεί να οριστεί σε ένα καρτεσιανό σύστηµα αξόνων ως: x 1 = f 1 (α 1,α ), x = f (α 1,α ), x 3 = f 3 (α 1,α ) (1.10) όπου f i, i = 1,,3 συναρτήσεις (µονότιµες) των παραµέτρων α 1 και α x 3 n α 1 =d 5 α 1 =d 4 α 1 =d 3 D r, r,1 α 1 =d α 1 =d 1 α =c 5 e 1 e 3 r r e α =c 1 α =c α =c 4 α =c 3 + dr, dr ds x x 1 r ( a a ) = f ( a, a ) e + f ( a, a ) e + f ( a, a ) e (1.11) 1, 1 1 1 1 3 1 3 dr= r,1 da1 + r, da (1.1) r όπου r, i =, i= 1, a i

8 1 η Θεµελιώδης Μορφή: ( ds) = dr dr= E( da ) + F da da + G( da ) οπου 1 1 E= r r, F = r r, G= r r,1,1,1,,, (1.13) Κατά µήκος των παραµετρικών καµπυλών ισχύει: ds = E da καµπύλεςµεσταθερόa 1 1 ds = G da καµπύλεςµεσταθερόa 1 (1.14) Όταν οι παραµετρικές καµπύλες τέµνονται κάθετα, τότε F=0. Άρα: ( ds) = A ( da ) + A ( da ) όπου 1 1 A = E, A = G, και F = 0 1 (1.15) Κάθετο ιάνυσµα Σε κάθε σηµείο P αντιστοιχεί ένα µοναδιαίο κάθετο διάνυσµα n(α1,α) που είναι κάθετο στα διανύσµατα r,1 και r,, τα οποία ορίζουν το εφαπτόµενο επίπεδο στο σηµείο P n( a a ) = 1, ( r,1 r,) r r,1, (1.16) Από τον διανυσµατικό λογισµό είναι γνωστό ότι: r r = r r,1,,1, και r r = r r,1,,1, sinθ cosθ (1.17) όπου θ η γωνία µεταξύ των διανυσµάτων r,1 και r,

9 cos F sin EG θ = και θ = F (1.18) EG EG υπό την προϋπόθεση ότι H 0. r,1 r, άρα n( a1, a) =, H = EG F (1.19) H Παρατήρηση: Το κάθετο διάνυσµα µίας καµπύλης της επιφάνειας δεν συµπίπτει απαραίτητα µε το κάθετο διάνυσµα της επιφάνειας στο ίδιο σηµείο, δηλαδή: γενικά N n 1 Σύµβαση: Το κάθετο διάνυσµα n θεωρείται θετικό, όταν δείχνει από το κοίλο προς το κυρτό χωρίο. Αυτό βεβαίως απαιτεί τον κατάλληλο προσανατολισµό των παραµετρικών καµπύλων. εύτερη Θεµελιώδης Μορφή Το διάνυσµα της καµπυλότητας δίδεται ως dt K = = Kn+ Kt (1.0) ds και διαχωρίζεται σε δύο συνιστώσες: την κάθετη και την εφαπτοµενική Kn και K t, αντίστοιχα Το κάθετο διάνυσµα παρουσιάζει το κύριο ενδιαφέρον: K n = K n (1.1) n τα διανύσµατα n και t είναι κάθετα, δηλαδή n* t =0.

10 dn dt t= n ds ds K n = K ( ) n n dt n = n Kn ds dr dn Kn = ds = dr dr dr dr (( ) ) (1.) Επίσης: dn = n da + n da,1 1, dr = r da + r da,1 1, (1.3) Έτσι: K n ( 1) + 1 + ( ) ( ) + + ( ) II L da Mda da N da = = I E da Fda da G da 1 1 (1.4) όπου οι επόµενες ποσότητες ορίζουν την δεύτερη θεµελιώδη µορφή ( ) L= r n, M = r n + r n, N = r n (1.5),1,1,1,,,1,, Παραγωγίζοντας τις εκφράσεις r,1 n= 0 και r, n= 0 λαµβάνουµε: L= r n, M = r n, N = r n (1.6),11,1, όπου r, ij καθώς επίσης r r =, i, j= 1, a a i j = r,1,1

11 Επειδή οι ποσότητες E, F, G, L, M, N ορίζονται ως εκφράσεις των α και α 1 και είναι σταθερές σε κάθε σηµείο προκύπτει ότι η κάθετη καµπυλότητα εξαρτάται dα1 µόνο από την διεύθυνση dα. Κύριες Καµπυλότητες Αναζητούµε τις διευθύνσεις που καθιστούν την κάθετη καµπυλότητα µέγιστη και da ελάχιστη λ= da 1 K( λ) = L+ Mλ+ Nλ E+ Fλ+ Gλ (1.7) Θέτοντας dk ( λ) 0 dλ = λαµβάνουµε ( E Fλ Gλ )( M Nλ) ( L Mλ Nλ )( F Gλ) Παρατηρώντας ότι: + + + + + + = 0 (1.8) ( ) ( ) ( ) ( ) E+ Fλ+ Gλ = E+ Fλ + λ F+ Gλ L+ Mλ+ Nλ = L+ Mλ + λ M + Nλ (1.9) Βρίσκουµε ότι: ( E Fλ)( M Nλ) ( F Gλ)( L Mλ) + + = + + (1.30) Έτσι : M + Nλ L+ Mλ K( λ) = = F+ Gλ E+ Fλ (1.31)

Η χαρακτηριστική εξίσωση που προκύπτει είναι: 1 ( MG NF) λ + ( LG NE) λ+ ( LF ME) = 0 (1.3) από όπου προκύπτει: λ 1, ( LG NE) ± ( LG NE) 4( MG NF)( LF ME) = ( MG NF) (1.33) Αποδεικνύεται ότι οι δύο καµπυλότητες είναι ορθογώνιες και οι οικογένειες των καµπυλών που αντιστοιχούν σε αυτές είναι και αυτές ορθογώνιες. Αυτές αντιστοιχούν: da da da = 0 και = 0 (1.34) da 1 1 οπότε LF ME= 0 και MG NF = 0 (1.35) όµως για ορθογώνιες καµπύλες ισχύει F = 0. Αποδεικνύεται, επίσης ότι, γενικά: EG-F > 0, οπότε για τις ορθογώνιες, ούτε το Ε, ούτε το G µπορούν να µηδενίζονται. Έτσι, το Μ πρέπει να είναι µηδέν. F = M = 0 (1.36) 1 L 1 N οπότε K = =, K = = (1.37) R E R G 1 1 Έτσι, όταν οι καµπύλες κύριας καµπυλότητας χρησιµοποιούνται ως παραµετρικές καµπύλες, απλοποιούνται σηµαντικά οι εξισώσεις των κελυφών.