3. Τρισδιάστατα γραφικά

Σχετικά έγγραφα
2. Δισδιάστατα γραφικά

2.3 Επιπλέον συναρτήσεις για δισδιάστατα γραφικά

2.2.7 Τίτλος στη γραφική παράσταση

Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές I

Χρησιµοποιούµε διαφορετικές εντολές ανάλογα µε τον τρόπο που περιγράφεται η επιφάνεια που µελετάµε. Έτσι έχουµε τις παρακάτω περιπτώσεις:

Προγραμματισμός Ηλεκτρονικών Υπολογιστών 2 - Εργαστήριο

Ομάδα Γ. Ο υπολογιστής ως επιστημονικό εργαλείο

Παρουσίαση του Mathematica

Μαθηματικός Ορισμός Τρισδιάστατου Χώρου

3) το παράθυρο Πίνακας τιμών όπου εμφανίζονται οι τιμές που παίρνουν οι παράμετροι

ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΣΧΟΛΗ ΤΜΗΜΑ. Μαθηματικά 2. Σταύρος Παπαϊωάννου

Εισαγωγή στο Πρόγραμμα Maxima

Κεφάλαιο Γραφικές απεικονίσεις. 4.1 Γραφικά στις δύο διαστάσεις Σχεδιάζοντας συμβολικές εκφράσεις και συναρτήσεις

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΣΧΗΜΑΤΩΝ. 1) Προβολή Γραμμές εργαλείων Σχεδίαση. ΜΑΘΗΜΑ 5 ο : ΣΧΗΜΑΤΑ-ΕΙΚΟΝΕΣ-ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ 1

Γραφικές παραστάσεις (2ο μέρος)

Οδηγίες για το Geogebra Μωυσιάδης Πολυχρόνης Δόρτσιος Κώστας

Περιεχόμενα. 26 Γραφικά δύο διαστάσεων Γραφικά τριών διαστάσεων... 45

Ένας απλός και γρήγορος αλγόριθμος για την αποκοπή γραμμών στο Scratch

ΑΚΡΟΤΑΤΑ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΩΝ ΠΟΛΛΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

5.1.1 Περιγραφή των συστατικών τμημάτων ενός γραφήματος

Εργαστήριο 4. Άóêçóç 1. Άóêçóç 2. Χημικοί. Plot Sec x, x, 2 π, 2π. p1 Plot Abs 1 Abs x, x, 3, 3. 1 In[3]:= f x_ : 2 π. p2 Plot f x, x, 3,

1 ο Εργαστήριο Συντεταγμένες, Χρώματα, Σχήματα

x y z η οποία ορίζεται στο χωρίο V

Ομάδα Γ. Ο υπολογιστής ως επιστημονικό εργαλείο Εργασία η ιουργία γραφικών αραστάσεων ε την

6. Στερεοσκοπική Απόδοση

Κλασσική παρατήρηση & παρατήρηση με υπολογιστή

> μεγαλύτερο <= μικρότερο ή ίσο < μικρότερο == ισότητα >= μεγαλύτερο ή ίσο!= διαφορετικό

Η εργασία που επέλεξες θα σου δώσει τη δυνατότητα να συνεργαστείς με συμμαθητές σου και να σχεδιάσετε μια εικονική εκδρομή με το Google Earth.

2 ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΗΜΑΤΑ & ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

δίου ορισμού, μέσου του τύπου εξαρτημένης μεταβλητής του πεδίου τιμών που λέγεται εικόνα της f για x α f α.

Εργαστήριο Μαθηματικής Ανάλυσης Ι. Εισαγωγή στη Matlab Βασικές Συναρτήσεις-Γραφικές παραστάσεις. Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. Σχολή Θετικών Επιστημών

Συναρτήσεις. 5.1 Η έννοια της συνάρτησης. 1. Να συμπληρώσετε τις τιμές των παρακάτω συναρτήσεων : α) ψ = 2χ + 6 o Για χ = -1,5 : ψ =..=..

Ανασκόπηση-Μάθημα 12 Συναρτήσεις πολλών μεταβλητών-καμπύλες-πολικές συντεταγμένες

ΕΠΙΦΑΝΕΙΕΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΒΑΘΜΟΥ

ΣΧΗΜΑΤΑ-ΕΙΚΟΝΕΣ-ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ

Γραφήματα. Excel 2003

4 ο Εργαστήριο Τυχαίοι Αριθμοί, Μεταβλητές Συστήματος

ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΙ- ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 1/2012

3 ο Εργαστήριο Μεταβλητές, Τελεστές

ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ 5 ΠΕΡΙΟΔΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ: 8 ΙΟΥΝΙΟΥ 2009

Σχεδίαση Μισθοδοτικής Κατάστασης.

Τμήμα Μηχανικών Σχεδίασης Προϊόντων & Συστημάτων ΓΡΑΦΙΚΑ (6151) ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΕΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

Σχεδίαση Μισθοδοτικής Κατάστασης

Ανάκλαση Είδωλα σε κοίλα και κυρτά σφαιρικά κάτοπτρα. Αντώνης Πουλιάσης Φυσικός M.Sc. 12 ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

ΣΧΕ ΙΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ : Μαθηµατικά Θετικής και Τεχνολογικής κατεύθυνσης : Β Ενιαίου Λυκείου

14 Εφαρµογές των ολοκληρωµάτων

Περιεχόμενα. Λίγα λόγια για τους συγγραφείς

Κεφάλαιο 5. Το Συμπτωτικό Πολυώνυμο

Οι θέσεις ενός σημείου στο επίπεδο και στο χώρο Φύλλο εργασίας 1

Περιεχόμενα. Λίγα λόγια για τους συγγραφείς

1 x m 2. degn = m 1 + m m n. a(m 1 m 2...m k )x m 1

Οδηγίες για το CABRI - GEOMETRY II Μωυσιάδης Πολυχρόνης - Δόρτσιος Κώστας

Απειροστικός Λογισμός ΙΙΙ Υποδείξεις - Συχνά Λάθη

Λύσεις στο επαναληπτικό διαγώνισμα 3

ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

Διαφορικός Λογισμός πολλών μεταβλητών


Εφαρμοσμένα Μαθηματικά ΙΙ Πρόοδος Ι. Λυχναρόπουλος

Κοιλότητα. Διαφορικός Λογισμός μιας μεταβλητής Ι

ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΕXCEL

Μαθηματική Ανάλυση ΙI

{ } S= M(x, y,z) : x= f (u,v), y= f (u,v), z= f (u,v), για u,v (1.1)

4. 1 Η ΣΥΝΑΡΤΗΣΗ Y=AX 2 ME A 0

ds ds ds = τ b k t (3)

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗ Ι (MATLAB) Ενότητα 5

ΤΟΜΟΣ Α : Συμβολικός Προγραμματισμός

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΙΣ ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

Φύλλο Εργασίας για την y=αx 2

ΑΣΚΗΣΗ-1: ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΠΕΔΙΑ

ΑΛΓΕΒΡΑ Α ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΝΑΛΟΓΑ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΩΣ ΑΝΑΛΟΓΑ ΠΟΣΑ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ : ΧΑΛΑΤΖΙΑΝ ΠΑΥΛΟΣ

Κεφάλαιο 1: Κίνηση και γεωμετρικά σχήματα

Παραδείγματα διπλών oλοκληρωμάτων Γ. Λυχναρόπουλος

Παιδαγωγικό σενάριο : Μελέτη της συνάρτησης y=αx

Απεικόνιση καμπυλών και επιφανειών

Βασικό Επίπεδο στο Modellus

ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΥΟ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

Μελέτη της συνάρτησης ψ = α χ 2

Σχεδίαση Μισθοδοτικής Κατάστασης

και εδώ:

ΔΙΑΦΟΡΙΚΟΣ ΛΟΓΙΣΜΟΣ. Όταν θα έχετε ολοκληρώσει τη μελέτη αυτού του κεφαλαίου, θα πρέπει να μπορείτε: Να κάνετε πράξεις με συναρτήσεις.

Στοιχεία Συναρτήσεων. 1. Να βρεθεί το πεδίο ορισμού των παρακάτω συναρτήσεων: στ. x 1

ΘΕΜΑ 2. Δίνονται οι συναρτήσεις

Συναρτήσεις Θεωρία Ορισμοί - Παρατηρήσεις

Τράπεζα Θεμάτων Άλγεβρα Α Λυκείου Κεφάλαιο 6 Θέμα 2. Επιμέλεια : Μιχάλης Γιάνναρος - Μαθηματικός

ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΙ- ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΦΥΛΛΑΔΙΟ 1/ Στον Ευκλείδειο χώρο ορίζουμε τις νόρμες: 0 2 xx, που ισχύει.

x 3 D 1 (x 1)dxdy = dydx = (x 1)[y] x x 3 dx + x)dx = 3 x5

Συνήθεις Διαφορικές Εξισώσεις Ι Ασκήσεις - 09/11/2017. Άσκηση 1. Να βρεθεί η γενική λύση της διαφορικής εξίσωσης. dy dx = 2y + x 2 y 2 2x

Λεπτομέριες τοιχοποιίας Σχεδίαση κάτοψης

Σύντομος οδηγός αναφοράς Για Windows Έκδοση 4.0

f f 2 0 B f f 0 1 B 10.3 Ακρότατα υπό συνθήκες Πολλαπλασιαστές του Lagrange

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

Μαθηματικά για μηχανικούς ΙΙ ΑΣΚΗΣΕΙΣ

ΓΕΝΙΚΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ Ι ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΥΛΑΣ. Μέρος 2ο ΤΜΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΣΥΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΔΥΟ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ

Τίτλος Μαθήματος: Εισαγωγή στους Ηλεκτρονικούς Υπολογιστές. Ενότητα: Εισαγωγή στα Υπολογιστικά Φύλλα Εργασίας-Μέρος 2

Σχήµα 4.1: Εισαγωγή βρόγχου while-loop.

Διαφορικές Εξισώσεις.

9. Τοπογραφική σχεδίαση

Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Λογισμός 3 Ασκήσεις. Μιχάλης Μαριάς Τμήμα Α.Π.Θ.

Γραμμικά Συστήματα. δεν είναι λύση του συστήματος. β) Ποιο από τα παραπάνω ζεύγη είναι λύση του συστήματος

Transcript:

3. Τρισδιάστατα γραφικά 3.1 Τρισδιάστατες γραφικές παραστάσεις συναρτήσεων δύο μεταβλητών. Μία συνάρτηση δύο μεταβλητών μπορεί να θεωρηθεί ως μία τρισδιάστατη επιφάνεια. Η βασική εντολή σχεδίασης, του Sage, μιας γραφικής παράστασης μίας συνάρτησης δύο μεταβλητών είναι η συνάρτηση plot3d. plot3d(f(x, y), (x, xmin, xmax), (y, ymin, ymax), options) σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της συνάρτησης f(x, y) πάνω στο ορθογώνιο που ορίζουν τα διαστήματα [xmin, xmax] και [ymin, ymax]. Ας σχεδιάσουμε τη γραφική παράσταση της συνάρτησης f(x, y) = x, y [ 1,1]. 2 2 x y για 9 4 In[1]: y=var('y') plot3d(x^2/9 - y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1) ) Out[1]:= Η επιφάνεια αυτή δεν είναι άλλη από το υπερβολικό παραβολοειδές δηλ. το «σαμάρι». Σημειώστε ότι αν πάμε τον κέρσορα του ποντικιού πάνω στη σχεδιασμένη επιφάνεια και κρατώντας πατημένο το αριστερό κουμπί του ποντικιού και ταυτόχρονα κινώντας το ποντίκι μπορούμε να δούμε από διάφορες όψεις τη σχεδιασμένη επιφάνεια. 1

3.2 Οι επιλογές των τρισδιάστατων γραφικών Το Sage, προκειμένου να αποδώσει καλύτερα τη τρισδιάστατη γραφική παράσταση με αισθητικά ικανοποιητικό τρόπο, ρυθμίζει από μόνο του όλες τις λεπτομέρειες που θα οδηγήσουν στο αποτέλεσμα αυτό (π.χ. κλίμακα, τοποθέτηση αξόνων, χρωματισμούς, κ.τ.λ.) και τις περισσότερες φορές το επιτυγχάνει. Παρ όλα αυτά το Sage μας δίνει την δυνατότητα να επηρεάσουμε το αποτέλεσμα με διάφορους τρόπους, ώστε να πάρουμε τη τρισδιάστατη γραφική παράσταση που επιθυμούμε. Αυτό γίνεται παραθέτοντας στη σύνταξη της εντολής plot3d, οποιεσδήποτε από τις επιλογές που τη συνοδεύουν, και μάλιστα γράφοντας τις με οποιαδήποτε σειρά. Κάθε επιλογή έχει μία προκαθορισμένη τιμή (προεπιλογή), την οποία παίρνει αυτόματα από το Sage εφόσον δεν ζητήσουμε κάτι διαφορετικό. Υπάρχει αρκετή ομοιότητα στις επιλογές για την γραφική παράσταση επιφανειών και καμπυλών στο χώρο, με τις αντίστοιχες που γνωρίσαμε στα δισδιάστατα γραφικά. Στη συνέχεια θα εξετάσουμε μερικές από τις επιλογές που χρησιμοποιούνται συχνότερα. 3.2.1 adaptive Παρατηρούμε, ότι η επιφάνεια σχεδιάζεται μονόχρωμα. Με την επιλογή adaptive μπορούμε να σχεδιάσουμε με φινέτσα την επιφάνεια χρησιμοποιώντας περισσότερα χρώματα. adaptive = False (προεπιλογή) σχεδιάζει την επιφάνεια μονόχρωμα. adaptive = True σχεδιάζει με φινέτσα την επιφάνεια, χρησιμοποιώντας περισσότερα χρώματα. Σημειώστε ότι η χρήση της επιλογής adaptive οδηγεί σε ποιο αργή αλλά πιο φινετσάτη σχεδίαση. Επίσης δεν In[2]: plot3d(x^2/9 - y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), adaptive=true ) Out[2]:= 2

3.2.2 plot_points Για να σχεδιαστεί η επιφάνεια επιλέγονται (αυτόματα) ένας αριθμός σημείων σε κάθε κατεύθυνση, nx και ny αντίστοιχα, οπότε έχουμε nx x ny σημεία πάνω στο επίπεδο Οxy. Αυτά είναι τα δειγματοληπτικά σημεία (plot_points) δηλ. σε κάθε ένα από αυτά υπολογίζεται η τιμή της συνάρτησης f(x, y) και στην συνέχεια με βάση αυτές τις τιμές, σχεδιάζεται η επιφάνεια. Η επιλογή plot_points καθορίζει τα σημεία που χρησιμοποιεί το Sage σε κάθε άξονα για τη δημιουργία των γραφημάτων. Όπως είδαμε η προεπιλογή είναι αυτόματη. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πολλές φορές τη δημιουργία γραφημάτων με «οδοντωτές» επιφάνειες. Είναι λοιπόν ευνόητο ότι στις περιπτώσεις που θέλουμε καλύτερη ακρίβεια στην γραφική παράσταση να παίρνουμε περισσότερα σημεία (plot_points). plot_points = automatic (προεπιλογή) σε κάθε άξονα επιλέγονται αυτόματα ένας αριθμός σημείων. plot_points = n καθορίζει ότι σε κάθε άξονα θα χρησιμοποιηθούν n σημεία plot_points = (nx, ny) καθορίζει ότι στον άξονα x θα χρησιμοποιηθούν nx σημεία, ενώ στον άξονα y θα χρησιμοποιηθούν ny σημειά. 3

In[3]: plot3d( sin(x^2 + y^2), (x 5, 5), (y, -5, 5), plot_points=50) Out[3]: In[4]: plot3d( sin(x^2 + y^2), (x 5, 5), (y, -5, 5), plot_points=(10, 20) ) Out[4]: 4

3.2.3 aspect_ratio Η επιλογή aspect_ratio καθορίζει τους λόγους των πλευρών του παραλληλεπιπέδου, μέσα στο οποίο τοποθετείται το γράφημα. aspect_ratio = automatic (προεπιλογή) καθορίζει τους λόγους ανάλογα με τα πραγματικά μήκη των αξόνων. aspect_ratio = (x, y, z) καθορίζει αυστηρώς τους λόγους των πλευρών του διάφανου κουτιού (Box) ανάλογα με τα πραγματικά μήκη των αξόνων. In[5]: plot3d( x^2/9 - y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), aspect_ratio=(1, 1, 1) ) Out[5]: Αυτό βέβαια δεν είναι πάντα επιθυμητό γιατί χάνουμε κάποια χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Π.χ δεν φαίνεται καθαρά το «σαμαρωτό» σχήμα της επιφάνειας. Με aspect_ratio = (1,1,4) θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα. In[6]: plot3d( x^2/9 - y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), aspect_ratio=(1, 1, 4) ) Out[6]: 5

3.2.4 color Η επιλογή color καθορίζει το χρώμα με το οποίο θα σχεδιασθεί η γραφική παράσταση. color = (r, g, b) color = string καθορίζει το χρώμα ως συνδυασμός τριών χρωμάτων, του κόκκινου (r), του πράσινου (g) και του μπλε (b). Δίνοντας σε κάθε ένα από τα r, g, b, τιμές στο διάστημα [0, 1]. Εξ ορισμού έχει την τιμή (0, 0, 1) που αντιστοιχεί στο μπλε χρώμα. το χρώμα καθορίζεται με τη χρήση μίας συμβολοσειράς π.χ. red, blue, purple κ.τ.λ. In[7]: plot3d(x^2/9 - y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), color ='orange') Out[7]: 3.3. Σχεδίαση δύο ή περισσοτέρων επιφανειών στο ίδιο σύστημα αξόνων. Με τη συνάρτηση plot3d, σε αντίθεση με τη συνάρτηση plot, μπορούμε να σχεδιάσουμε μόνο μία τρισδιάστατη επιφάνεια. Η συνάρτηση show, την οποία την είδαμε στα δισδιάστατα γραφήματα, μας επιτρέπει να εμφανίζουμε πολλές επιφάνειες στο ίδιο σύστημα αξόνων. Στο επόμενο παράδειγμα φαίνεται η τομή δύο παραβολοειδών. In[8]: g1=plot3d(x^2+y^2, (x, -3, 3), (y, -3, 3), color='red') g2=plot3d(16 - (x^2+y^2),(x, -3, 3), (y, -3, 3), color='green') show(g1+g2) Out[8]: 6

Επειδή τα δύο παραβολοειδή δεν φαίνονται καθαρά μπορούμε με την επιλογή aspect_ratio να αλλάξουμε την αναλογία των αξόνων έτσι ώστε να είναι ξεκάθαρο ότι σχεδιάσαμε δύο παραβολοειδή. In[9]: g1=plot3d(x^2+y^2, (x, -3, 3), (y, -3, 3), color='red') g2=plot3d(16 - (x^2+y^2),(x, -3, 3), (y, -3, 3), color='green') show(g1+g2, aspect_ratio=(1, 1, 0.5)) Out[9]: 7

3.4 Επιπλέον συναρτήσεις για τρισδιάστατα γραφικά 3.4.1 Γραφική παράσταση επιφάνειας που ορίζεται παραμετρικά Τη γραφική παράσταση μιας επιφάνειας, που ορίζεται με την βοήθεια παραμέτρων την παίρνουμε με την εντολή parametric_plot3d. Τέτοιες επιφάνειες λέγονται παραμετρικές επιφάνειες. Αυτές οι επιφάνειες μπορεί να τέμνουν τον εαυτό τους ή να κουλουριάζουν γύρω από κάποιο άξονα κ.ο.κ. Τέτοιες δυνατότητες δεν έχει η plot3d. parametric_plot3d( (fx, fy, fz), (u, umin, umax) ) όπου fx, fy, fz συναρτήσεις της μεταβλητής u. Σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της συνάρτησης που ορίζεται παραμετρικά ως προς την παραμέτρου u πάνω στο διάστημα [umin, umax]. parametric_plot3d( (fx, fy, fz), (u, umin, umax), (v, vmin, vmax) ) όπου fx, fy, fz συναρτήσεις των μεταβλητών u και v. Σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της συνάρτησης που ορίζεται παραμετρικά ως προς τις παραμέτρου u, v πάνω στο ορθογώνιο που ορίζουν τα διαστήματα [umin, umax] και [vmin, vmax]. In[10]: u = var('u') parametric_plot3d( (sin(u), cos(u), u/10), (u, 0, 20)) Out[10]: 8

Π.χ αν θέλουμε να σχεδιάσουμε το σαμάρι δεν έχουμε παρά να θέσουμε τον x ίσο με την πρώτη παράμετρο u, το y ίσο με την δεύτερη παράμετρο v και το z (δηλ. το ύψος f[x,y]) ίσο με f[u,v]: In[11]: v = var('v') parametric_plot3d( (u, v, u^2/9-v^2/4), (u, -1, 1), (v, -1, 1) ) Out[11]: Με παραμετρικές εξισώσεις μπορούμε να ορίσουμε (και να σχεδιάσουμε κατά συνέπεια) τον τόρο, διάφορες κυλινδρικές επιφάνειες, παραβολοειδή, την σφαίρα κ.ο.κ. In[12]: f1 = (4+(3+cos(v))*sin(u), 4+(3+cos(v))*cos(u), 4+sin(v)) f2 = (8+(3+cos(v))*cos(u), 3+sin(v), 4+(3+cos(v))*sin(u)) p1 = parametric_plot3d(f1, (u,0,2*pi), (v,0,2*pi), color="red") p2 = parametric_plot3d(f2, (u,0,2*pi), (v,0,2*pi), color="blue") p1 + p2 Out[12]: 9

In[13]: fx = cos(u)*sin(v) fy = sin(u)*sin(v) fz = (cos(v)+log(tan(v/2))) + 0.2*u parametric_plot3d((fx, fy, fz), (u, 0, 12.4), (v, 0.1, 2),frame=False, color='pink') Out[13]: In[14]: parametric_plot3d((u*cos(v), u*sin(v), u), (u, -1, 1), (v, 0, 2*pi+0.5), plot_points=[50,50]) Out[14]: 10

3.4.2 Γραφική παράσταση επιφάνειας που ορίζεται με κυλινδρικές συντεταγμένες Τη γραφική παράσταση μιας επιφάνειας, που ορίζεται με την βοήθεια κυλινδρικών συντεταγμένων την παίρνουμε με την εντολή cylindrical_plot3d. cylindrical_plot3d( f, (u, umin, umax), (v, vmin, vmax) ) όπου f συνάρτηση δύο μεταβλητών u και v που αντιστοιχούν στις κυλινδρικές συντεταγμένες. Σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της συνάρτησης πάνω στο ορθογώνιο που ορίζουν τα διαστήματα [umin, umax] και [vmin, vmax]. In[15]: theta, z = var('theta, z') cylindrical_plot3d( cosh(z), (theta, 0, 2*pi), (z, -2, 2) ) Out[15]: In[16]: cylindrical_plot3d( e^(-z^2)*(cos(4*theta)+2)+1, (theta, 0, 2*pi), (z, -2, 2) ) Out[16]: 11

3.4.3 Γραφική παράσταση επιφάνειας που ορίζεται με σφαιρικές συντεταγμένες Τη γραφική παράσταση μιας επιφάνειας, που ορίζεται με την βοήθεια σφαιρικών συντεταγμένων την παίρνουμε με την εντολή spherical_plot3d. spherical_plot3d( f, (u, umin, umax), (v, vmin, vmax) ) όπου f συνάρτηση δύο μεταβλητών u και v που αντιστοιχούν στις σφαιρικές συντεταγμένες. Σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της συνάρτησης πάνω στο ορθογώνιο που ορίζουν τα διαστήματα [umin, umax] και [vmin, vmax]. Αρχικά ας σχεδιάσουμε μία σφαίρα ακτίνας 2. In[17]: phi = var('phi') spherical_plot3d( 2, (theta, 0, 2*pi), (phi, 0, pi) ) Out[17]: Στη συνέχεια θα σχεδιάσουμε κάτι που μοιάζει με καρδιά!!! In[18]: spherical_plot3d( (2+cos(2*theta)) * (phi+1), (theta, 0, 2*pi), (phi, 0, pi), color=(1, 0.1, 0.1) ) Out[18]: 12

3.4.4 Γραφική παράσταση επιφάνειας που ορίζεται πεπλεγμένα Τη γραφική παράσταση μιας επιφάνειας, που ορίζεται πεπλεγμένα την παίρνουμε με την εντολή implicit_plot3d. implicit_plot3d( f, (x, xmin, xmax), (y, ymin, ymax), (z, zmin, zmax) ) Σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της f για τα διαστήματα (xxmin, xmax), (ymin, ymax) και (zmin, zmax). Όπου f μία συνάρτηση ή μία ισότητα τριών μεταβλητών x, y και z. Αν η f είναι συνάρτηση, σχεδιάζει τη γραφική παράσταση της f(x, y,z) = 0. Προσοχή: Στον ορισμό της ισότητας το ίσον γράφεται ως == (με δύο ίσον). Αρχικά ας σχεδιάσουμε μία σφαίρα ακτίνας 2. In[19]: z=var('z') implicit_plot3d(x^2+y^2+z^2==4, (x, -3, 3), (y, -3,3), (z, -3,3)) Out[19]: Στη συνέχεια θα σχεδιάσουμε μία απλή υπερβολική επιφάνεια. In[20]: implicit_plot3d(x*x + y - z*z, (x, -1, 1), (y, -1, 1), (z, -1, 1)) Out[20]: 13

3.4.5 Τρισδιάστατα γραφικά στο επίπεδο Ορίζουμε ως ισοϋψή καμπύλη μιας συνάρτησης δύο μεταβλητών f(x, y) το δισδιάστατο γράφημα της εξίσωσης f(x, y) = k για κάποια τιμή του k. Το υψομετρικό γράφημα (contour plot) είναι ένα σύνολο ισοϋψών καμπυλών που σχεδιάζονται στο ίδιο σύστημα αξόνων. Η συνάρτηση contour_plot του Sage σχεδιάζει υψομετρικά γραφήματα συναρτήσεων δύο μεταβλητών. Οι ισοϋψείς καμπύλες ενώνουν σημεία της επιφάνειας του υψομετρικού γραφήματος που έχουν το ίδιο ύψος. contour_plot(f(x, y), (x, xmin, xmax), (ymin,ymax)) Σχεδιάζει το υψομετρικό γράφημα της συνάρτησης f(x,y) μέσα σε ένα ορθογώνιο πλαίσιο που ορίζεται από τις συντεταγμένες xmin, xmax, και ymin και ymax. Η σχεδίαση των υψομετρικών γραφημάτων στο Sage γίνεται με σκίαση, με τέτοιο τρόπο ώστε οι περιοχές που αντιστοιχούν σε μεγαλύτερες τιμές της f(x, y) (δηλαδή σε μεγαλύτερα ύψη) να εμφανίζονται πιο φωτεινές. Όπως και με όλες τις συναρτήσεις γραφικών του Sage, έτσι και με τη συγκεκριμένη μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και ένα σύνολο επιλογών για να ελέγχουμε την εμφάνιση των γραφημάτων. Ας δούμε κάποιες που είναι διαφορετικές από τις επιλογές των άλλων συναρτήσεων σχεδίασης γραφημάτων: contours = n καθορίζει τον αριθμό των ισοϋψών καμπυλών που θα σχεδιαστούν. Η προεπιλογή είναι 8 ισοκατανεμημένες ισοϋψής καμπύλες. contours = (k1, k2, ) σχεδιάζει τις ισοϋψείς καμπύλες που αντιστοιχούν στις τιμές k1, k2, colorbar = True colorbar = False (προεπιλογή) εμφανίζει δίπλα στο γράφημα μία μπάρα στην οποία αντιστοιχεί τις διάφορες αποχρώσεις τιμές. δεν εμφανίζει την μπάρα των αποχρώσεων. 14

In[21]: contour_plot( x^2/9-y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), colorbar=true) Out[21]: In[22]: contour_plot( x^2/9-y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), colorbar=true, contours=20) Out[22]: 15

In[23]: contour_plot( x^2/9-y^2/4, (x, -1, 1), (y, -1, 1), colorbar=true, contours=( 0.2, 0.1, 0, 0.1)) Out[23]: 16