T ζήτηµα τ ς καταγωγ ς το σ γχρονου παλαιστινιακο θνους

Transcript

1 Πληθώρα ρχαίων κα νεωτέρων µαρτυρι ν κα στορικ ν στοιχείων «Eµε ς ο Παλαιστίνιοι καταγ µαστε π τ ν Kρήτη. Φ γαµε π τ ν Kρήτη κα πήγαµε στ ν Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαµε στ ν Kρήτη κα ξαναφ γαµε π τ ν Kρήτη κα ξαναπήγαµε κα γκατασταθήκαµε µονίµως στ ν Παλαιστίνη...» Γιασ ρ Aραφάτ, Aθήνα, 15 εκεµ ρίου T ζήτηµα τ ς καταγωγ ς το σ γχρονου παλαιστινιακο θνους χει πασχολήσει κατ καιρο ς πλ θος ρευνητ ν. O διοι, ρα φωνοι ντες κα στ ν πλειοψηφία τους µουσουλµ νοι στ θρήσκευµα µ µεγάλο ποσοστ ρθοδ ξων µεταξ τους, ε θισται ν θεωρο νται «ρα ικ ς» λα ς. Ωστ σο σήµερα πλέον συντριπτικ πλειον τητα τ ν ε δικ ν πιστηµ νων συµφωνο ν, τι του- 1. Aπ σπασµα π τ λ γο το Παλαιστίνιου προέδρου στ ξενοδοχε ο «Mεγάλη Bρεταννία» τ ς Aθήνας κατ τ ν τελετ νακήρυξής του σ πίτιµο δηµ τη τ ν Aθην ν π τ ν τ τε δήµαρχο τ ς πρωτε ουσας ηµήτρη Mπέη κα τ δηµοτικ συµ ο λιο τ ς π λης. H MONOMAXIA TH KOI A A H A ξάπλωση το E ραϊκο Πνε µατος π ρξε µακραίωνη πιχείρηση, τ ς ποίας H σχεδιασµ ς χάνεται στ άθη το παρελθ ντος κα ο διάφορες φάσεις της ξελίσσονται κα λοκληρώνονται µέσα σ χρονικ διαστήµατα προσδι ριστης διάρκειας. Σήµερα µπορο µε ν δο µε, µ τ ν νεση πο µ ς παρέχει προοπτικ το χρ νου, π ς µία λιγάνθρωπη φυλ τ ς ρήµου, χωρ ς κανένα πολιτισµ κα µ πρωτ γονη γλ σσα κατέκτησε σ πρ το στάδιο θρησκευτικ λλα κα µάλιστα πολιτισµένα θνη µ τ πλο το δ γµατος πλο καθαρ ραϊκ, καθαρ ξουσιαστικ κα γνωστο στ ν π λοιπη νθρωπ τητα κα π ς ργ τερα, ταν κυριαρχία το θρησκευτικο δογµατισµο ρχισε ν κλονίζεται, ξουσιαστικ τακτικ κα στρατηγικ τ ς Σι ν νανεώθηκε κα ντικαταστάθηκε π τ ν καθιέρωση το πολιτικοκοινωνικο δογµατισµο, δηλαδ τ ν νεώτερων ραιογεν ν στοκαπιταλοµαρξιστικ ν ντιλήψεων, πάνω στ ς πο ες στηρίζεται κατεστηµένη τάξη το ο κονοµισµο κα τ ς Ratio, πο σχ ει στ ν σ γχρονο κ σµο. Aλλ α τ πο µε ς διαπιστώνουµε κ τ ν στέρων, δηλαδ τ ν ε ελιξία κα συνωµοτικ τητα τ ν µεθ δων µ τ ς πο ες «περιο σιος λα ς» α χµαλωτίζει κα ποδουλώνει πνευµατικ

2 λάχιστον ο ρχα οι Παλαιστίνιοι, ο Φιλιστα οι, ταν κρητικ ς καταγωγ ς Πελασγοί, ο πο οι σ πανάρχαια ποχ ποίκισαν τ ς κτ ς τ ς Mέσης Aνατολ ς. Aλλ κα στο ς α νες πο κολο θησαν λληνικ παρουσία στ ν περιοχ νισχ θηκε σηµαντικ δίως κατ τ λληνιστικ χρ νια, ταν λληνικ ς πληθυσµ ς τ ς Παλαιστίνης φθασε ν ε ναι τ κυρίαρχο στοιχε ο τ ς περιοχ ς. A το ο πληθυσµοί, πελασγικο κα λληνικοί, ρχισαν ν φθίνουν στ πρ τα χρ νια το µεσαίωνα ξαιτίας το ίαιου κχριστιανισµο τους π τ ρωµαιοχριστιανικ κράτος. H Eλληνικ Γλ σσα παψε ν µιλιέται δίως µετ τ ν ξάπλωση το Iσλ µ κα τ ν θελο σια προσχώρηση τ ν λα ν α τ ν στ νέα θρησκεία, σ µία πέλπιδα προσπάθεια ν παλλαγο ν π τ ρωµαιοχριστιανικ καταπίεση. Σήµερα µετ ε αι τητος, µπορο µε ν σχυριστο µε τι ν κα λληνικ συνείδηση σ συντριπτικ αθµ χει χαθ, διατηρε ται µως θολ νάµνηση τ ς α γαιακ ς συγγένειας, ν παλαιστινιακ διαν ηση χει παναφέρει τ ζήτηµα τ ς κρητικ ς-πελασγικ ς- λληνικ ς καταγωγ ς χι µ νο γι λ γους α τογνωσίας τ ν διων τ ν Παλαιστίνιων λλ κα σ µία προσπάθεια γεφ ρωσης το λαο α το µ τ ση, µ τρ πο τέτοιο µως πο ν µ διαρρηγν ωνται κα ο τερες συγγένειες µ τ ν Aρα ικ K σµο. Bε αίως τ ζήτηµα τ ς καταγωγ ς το παλαιστινιακο θνους, πο θ ξετάσου- µε παρακάτω, δ ν πρέπει ν θεωρηθ ς µία προσπάθεια ν δικαιολογήσ η το ς φανατικο ς σλαµιστ ς πο δρο ν στο ς κ λπους το λαο α το, ο πο οι µ µεθ δους κα δεοληψίες λλ τριες ς πρ ς τ ν λληνικ κοσµοθέαση πιχειρο ν χι τ σο τ ν κα δεολογικ το ς νώτερους, περέχοντες ντιπάλους του, ο πνευµατικο κα πολιτικο γέτες το ουδαϊκο θνους ε χαν ντιληφθ τι ποτελε τ ν µ νο τρ πο, τ ν µοναδικ δρ µο πο θ µπορο σαν ν κολουθήσουν, γι ν κανοποιήσουν τ ν ξουσιαστική τους µανία. Kα το το δι τι ε χαν συνειδητοποιήσει, τι ραϊκ φυλ θ µπορο σε ν ναδειχθ κα ν κυριαρχήσ η φυσικ πάνω στ λλα θνη τ ς γ ς µ νο δι τ ς πανουργίας, τ ς συνωµοτικ τητας, το δ λου κα τ ς πι ολ ς. O µ θος το α ίδ, το ντιπροσωπευτικώτερου κα σηµαντικώτερου γέτη το Iουδαϊσµο, το δρυτ τ ς Σι ν σ ν πρωτε ουσας κα µυστικιστικο συµ λου το Iσραήλ, νέχει λα τ στοιχε α, τ πο α χαρακτηρίζουν τ ν ραϊκ σκέψη κα προσδιορίζουν τ ν τρ πο δράσεως το ραϊκο θνους. Aς τ ν θυµηθο µε, φο ναφέρουµε κα τ προηγηθέντα, πο νάγκασαν το ς E ραίους ν ε σαγάγουν νέα κριτήρια γι τ ν νάδειξη τ ν ρχ ντων τους (α). Σαµου λ (= πολιτικ ς «γκέφαλος» το θρησκευτικοπολιτικο κατεστηµένου το Iσρα λ) νακοινώνει στ ν ασιλι Σαο λ, τ ν πο ο διος ε χε χρίσει, τι «K ριος τ ν δυνάµεων» (= δέα τ ς ραϊκ ς παγκυριαρχίας) ντέλλεται ν ξοντωθ τ Oπροφήτης θνος τ ν Aµαληκιτ ν, ν ξολοθρευθ «χωρ ς ο κτο π ν,τι χουν κα ν θανατωθ κα νδρας κα γυνα κα κα παιδ κα θηλάζον κα ο ς κα πρ ατο κα κάµηλος κα νος», δι τι λα ς α τ ς ε χε ντισταθ, ταν ο Iουδα οι ε σέ αλαν στ δάφη του πιστρέφοντας π τ ν A γυπτο. O Σαο λ πράγµατι πετέθη α φνιδιαστικ ναντίον τ ν Aµαληκιτ ν, ξωλ θρευσε «ν στ µατι µαχαίρας» λους το ς νδρες κα συνέλα ε ζωνταν τ ασιλι τους Aγάγ, λλ «φείσθη α το», πως φείσθη κα τ ν καλυτέρων ζ ώων. (α) «Bασιλει ν A», κεφ. ιε, ιστ κα ιζ.

3 ΛΟΣ/246, Iο νιος 2002 Aνάγλυφη πλάκα π λεφαντ δοντο το 13ου α. π.x. πο ρέθηκε τ 1937 στ Mεγιδδώ, σ να µιυπ γειο δωµάτιο, πο ο ρχαιολ γοι ν µασαν «Θησαυρ», ν ς µεγάρου πο πιθαν ς π ρξε νάκτορο. Παριστάνει γρ πα, µυθικ ν τ ς µυκηναϊκ ς µυθολογίας, µ σ µα λέοντος κα κεφαλ κα φτερ ετο. O ρχαιολ γοι το «Aνατολικο Iνστιτο του», πο νέσκαψαν τ κτ σµα, διχάζονται µεταξ τ ν κδοχ ν τι τ νάγλυφο κατασκευάσθηκε π Mυκηνα ο ποικο καλλιτέχνη τ ς Mεγιδδ ε σήχθη κατ ε θε αν π τ ν Eλλάδα στ ν π λη α τ τ ς M. Aνατολ ς. Eκτ ς το καθαρ µυκηναϊκο µυθολογικο θέµατος το ργου κα τεχνοτροπία του ε ναι πίσης καθαρ λληνική

4 θνικ ποκατάσταση το παλαιστινιακο λαο λλ τ ν πι ολ θεοκρατικο καθεστ τος, κινο µενοι π α τια φονταµενταλιστικά. O σλαµικ ς ργανώσεις, πο στέλνουν στ θάνατο νέους µαχητ ς ποσχ µενες µεταθανάτιες πολα σεις στ ν παράδεισο το Aλλάχ, δ ν µπορε ν χουν καµµία σχέση µ τ ν Eλληνικ Σκέψη. O δρ µος το µουσουλµάνου «µάρτυρα» ε ναι κ διαµέτρου ντίθετος µ τ ν λληνικ δρ µο το «ρωα». Π. ιαθήκη: «O Φιλιστα οι π γονοι Kρητ ν ποίκων» εκινώντας π τ ς διες τ ς ραϊκ ς πηγ ς ε σπράττουµε τ δια ε αίωση, τι ο Φιλιστα οι ε ναι κρητικ ς καταγωγ ς. O προφ τες τ ς «Παλαι ς ιαθήκης ναφέρουν: «ι το το τάδε λέγει K ριος δο γ κτείνω τ ν χε ρα µου π το ς λλοφ λους κα ξολοθρε σω Kρ τας κα πολ το ς καταλοίπους τ ν παραλίαν κα ποιήσω ν α το ς κδικήσεις µεγάλας, κα πιγνώσονται, δι τι γ K ριος ν τ δο ναι τ ν κδίκησίν µου π α το ς» [µετ.: «O K ριος γι το το λέγει α τά: Kοίταξε, γ κτείνω ( πλώνω) τ ν τιµωρ χε ρα µου κατ τ ν λλοφ λων κα θ καταστρέψω το ς Kρ τες κα λους το ς κατοίκους τ ν παραλίων. Θ τιµωρήσω α το ς σκληρ κα τσι θ µάθουν τι γ ε µαι K ριος, ταν πιφέρω τ ν κδίκησή µου κατ α τ ν»] («Προφήτης Iεζεκιήλ», κε, ιστ - ιζ ). «ι τι Γάζα διηρπασµένη σται, κα Aσκάλων ε ς φανισµ ν, κα Aζωτος µεσηµ ρίας κριφήσεται κα Aκκαρ ν κριζωθήσεται. O α ο κατοικο ντες τ σχοίνισµα τ ς θαλάσσης, πάροικοι Kρητ ν λ γος Kυρίου φ µ ς, Xανα ν γ λλοφ λων, κα πολ µ ς κ κατοικίας. Kα σται Kρήτη νοµ ποιµνίων κα µάνδρα προ άτων. Kα σται τ σχοίνισµα τ ς θαλάσσης το ς καταλοίποις ο κου Iο δα π α το ς νεµήσονται ν το ς ο κοις Aσκάλωνος, δείλης καταλ σουσιν π προσώπου H µερικ κτέλεση τ ς ντολ ς το Σα α θ ξοργίζει τ ν Σαµουήλ, πο ος νακοινώνει στ ν Σαο λ τι, φο δ ν τήρησε τ ν «λ γον το Kυρίου» (δηλαδ δ ν νήργησε λοκληρωτικ γενοκτονία τ ν Aµαληκιτ ν), Θε ς το Iσρα λ το φαιρε τ ν ασιλεία. Παρ τ ν α τοκαταδίκη το Σαο λ, τ ν µολογία του τι «µάρτησεν νώπιον το Kυρίου» κα τ ς παρακλήσεις του ν συγχωρηθ, Σαµου λ µένει συγκίνητος ζητε ν το φέρουν νώπι ν του τ ν Aγ γ κα τ ν «κατακ πτει» µ τ δια του τ χέρια, καθ ς α χµάλωτος τ ν πλησίαζε «χαριέντως, δι τι ν µιζε τι πικρία το θανάτου ε χε περάσει» κα κολο θως παίρνει νέα ντολ π τ ν Σα αώθ: ν ρ κα ν χρίσ η νέο ασιλι, «χωρ ς ν λά η π ψιν τ ν µφάνισή του τ ψος το ναστήµατ ς του». O Σαµου λ χρίει µυστικ τ ν τελευτα ο νάµεσα στο ς φτ γιο ς ν ς πολ τεκνου π τ ν Bηθλεέµ, το Iεσσαί, τ «ποζο ρι» τ ς ο κογένειας, τ ν α ίδ, τ ν πο ο κα κατορθώνει ν ε σαγάγ η στ ν α λ το Σαο λ, γι ν παίζ η στ ν ασιλι τ ν κιθάρα του κα ν τ ν διασκεδάζ η. Iδο τώρα κ ριος µ θος το α ίδ, το νσαρκωτο τ ς νέου τ που πιχειρήσεως γι τ ν ραϊκ κυριαρχία: O Σαο λ διεξάγει π λεµο κατ τ ν Φιλισταίων (= Eλλήνων ποίκων, πο ε χαν δρ σει κράτος στ ν περιοχ τ ς Γάζης, πως πέδειξε νεώτερη στορικ ρευνα) κα ποφε γει τ ν µάχη κ το συστάδην, ν νας Φιλιστα ος «προµαχητ ς» ψους «ξ πήχεων κα σπιθαµ ς», Γολιάθ, γαινε π τ ν παράταξή του κα π σαράντα µέρες καλο σε τίµια το ς E ραίους ν κλέξουν ναµεταξ τους κάποιον, γι ν µονοµαχήσ η µαζί του κα ν E ρα ος µπορέσ η ν τ ν νικήσ η, τ τε ο Φιλιστα οι θ ποδουλωθο ν στο ς E ραίους, ν µως περισχ σ η Γολιάθ, τ τε ο E ρα οι θ δουλε ουν στο ς Φιλισταίους. O Σαο λ «κα π ς λα ς το Iσρα λ ξέστησαν κα φο ήθησαν σφ δρα» κα «φευγον π προσώπου α το», ως του α ίδ, «ν ν µατι το Kυρίου τ ν δυνάµεων», π ρε τ ν σφεντ να του, πλησίασε τ ν νδρε ο πολεµιστ δ λια, τ ν χτ πησε

5 υ ν Iο δα, τι πέσκεπται α το ς K ριος Θε ς α τ ν, κα ποτρέψει τ ν α χµαλωσίαν α τ ν» [µετ.: «ι τι Γάζα θ λεηλατηθ, Aσκάλων θ ξαφανιστ, Aζωτος στ καταµεσήµερο θ ξαφανισθ π προσώπου τ ς γ ς κα Aκκαρ ν θ κριζωθ. Aλίµονο σ α το ς πο κατοικο ν τ παράλια (τ ς Παλαιστίνης), το ς πογ νους το τους τ ν Kρητ ν ποίκων. O λ γος το Kυρίου στρέφεται ναντίον σου, Xαναάν, κα σ χώρα τ ν λλοφ λων: Θ καταστρέψω σ ς κα τ ς κατοικίες σας. Eτσι κι λλι ς Kρήτη θ γίν η τ πος οσκ ς προ άτων κα ποιµνιοστάσιο. T παράλια (τ ς Παλαιστίνης) θ περιέλθουν στο ς Iουδαίους, ο πο οι πέστρεψαν π τ ν α χµαλωσία. O Iουδα οι θ οσκήσουν τ πρ ατά τους κε, που πρ ν π ρχαν ο ο κίες τ ς Aσκάλωνος. Kατ τ δειλιν θ διαλυθο ν (ο Φιλιστα οι) νώπιον τ ν Iουδαίων. A τ θ γίν η, γιατ K ριος Θε ς τους το ς πισκέφθηκε κα θ το ς γυρίσ η π τ ν α χµαλωσία τους». «Προφήτης Σοφονίας», B. 4-7]. [Παρέκ αση: Eκτ ς π τ ν ραϊκ µαρτυρία τι ο Φιλιστα οι ταν ποικοι Kρητ ν, ναγνώστης µένει φωνος µπροστ στ µακά ρια πικαιρ τητα τ ν ι- λικ ν πειλ ν κα ξαγγελι ν σ ν ν γράφτηκαν σήµερα, γι ν περιγράψουν τ ς πρ σφατες σφαγ ς ε ς άρος Παλαιστινίων στ υτικ Oχθη π τ ν σραηλιν στρατ ]. Eπαλήθευση π τ ς λληνικ ς πηγ ς τ ς παραπάνω ναφορ ς τ ς «Bί λου» κα ρχαία Eλληνικ Γραµµατεία συµφωνε, τι δηλαδ ο Kρ τες ε χαν ποικίσει σ πανάρχαια ποχ τ ν Παλαιστίνη. Συγκεκριµένα Σαρπηδών, δελφ ς το Mίνωα, συγκρο στηκε µαζί του γι τ θρ νο τ ς Kρήτης. Hττήθηκε κα κολουθο µενος π το ς παδο ς του πέπλευσε πρ ς τ Mέση Aνατολή. Φθάνοντας κε γινε ασιλι ς τ ν π µακρυ µ τ ν πέτρα στ µέτωπο, τ ν ζάλισε κα το κοψε στερα µ τ ν συχία του τ κεφάλι, «γι ν γνωρίσ η λ κληρη γ τι πάρχει θε ς στ Iσρα λ» κα γι ν συνωµοτήσ η στερα µ τ ν Iωνάθαν, τ ν ν ητο γυι το Σαο λ, ναντίον το ασιλι, ν κινήσ η πανάσταση, ν πάρ η τ ν ξουσία κα ν γκαταστήσ η τ ν πρωτε ουσά του στ λ φο τ ς Σιών, καθιστώντας τον τ α ώνιο σ µ- ολο τ ς παγκ σµιας σιωνιστικ ς ξουσίας. A τ ς ραϊκ ς µ θος το α ίδ, πο µετ τ ν πι ολ τ ς ραϊκ ς σκέψεως γαλουχε σ ν «Iερ Iστορία» τ θνη τ ς γ ς, παρουσιάζει συµ ολικ λλ νάγλυφα τ α τια, τ ς µεθ δους, τ ς συνθ κες, τ µέσα κα το ς σκοπο ς κα προθέσεις τ ς «νίκης» κα τ ς δι µέσου τ ν α ώνων παγκ σµιας πι ολ ς τ ς Σιών, µως ταυτ χρονα παρέχει κα τ µέτρο τ ς «ξίας» α τ ς τ ς «νίκης», τ ν δειν ν πο πεσώρευσε στ ν πολιτισµ κα στ ν θικ «γεία» τ ς νθρωπ τητας, λλ κα τ ν ντελ ς ε θραυστο κα πισφαλ χαρακτ ρα το ραϊκο θριάµ ου. Iδο π δοση το µυστικιστικο α το µ θου µ σ γχρονα σχήµατα λ γου κα ληθιν διατ πωση: Πρ τον σκοπ ς το σιωνιστικο γ να δ ν ε ναι πλ πι ολ π το ντιπάλου λλ λοκληρωτικ κµηδένισή του κα σοι δ ν τ καταλα αίνουν, πως Σαο λ, καθαιρο νται κα πο- άλλονται µείλικτα. ε τερον πειδ ντίπαλος περέχει «φ σει», Σι ν «φο ε ται σφ δρα» κα τ ν ντιµετωπίζει δ λια, πουλα κα νορθ δοξα. Tρίτον φυσικ (κοντ σωµος) κα θικ (δ λιος) στερηµένος κα σθενής, τ µικρ τοµο, πι- άλλεται κα ξοντώνει τ ν φυσικ κα θικ προικισµένο κα σχυρ. Tέταρτον ο νθρωποι τ ς Σι ν κατα άλλουν δολοφονικ το ς ρωες µ τ ν οήθεια τ ς τεχνοκρατίας (τ ς σφενδ νης), χωρ ς ν ναµετρηθο ν µαζί τους.

6 Σολ µων (µετέπειτα Iεροσολ µων): «Oταν τ παιδι τ ς E ρώπης, Σαρπηδ ν κα Mίνως µάλωσαν γι τ ασιλεία κα πικράτησε Mίνως, Σαρπηδ ν φυγε µαζ µ το ς συντρ φους του. O ξ ριστοι φθασαν στ ν Mιλυάδα τ ς Aσίας, που σήµερα κατοικο ν ο Λ κιοι. T τε λεγ ταν Mιλυάδα κα ο Mιλ ες λέγονταν Σ λυ- µοι. Bασιλι ς ταν Σαρπηδών...» ( Hρ δοτος, A, 173). T ν Hρ δοτο πι ε αιώνει κα Iουδα ος στορικ ς Φλά ιος Iώσηπος: «Πολλο λένε τι κα Oµηρος τ ν ποκαλε Σ λυµα. T ν δ προσωνυµία Iερ ο E ρα οι τ ν αλαν ργ τερα. Hταν κατ τ ν ποχή, πο µ τ στρατι το Iησο (το Nαυ ) κατ τ ν Xαναναίων κα το πολέµου κατ τ ν πο ο ο Xανανα οι κράτησαν (τ ν π λη), πο ( Iησο ς) κατένειµε στο ς E ραίους, ο πο οι µως δ ν κατάφεραν ν διώξουν (το ς Xαναναίους) π τ Iεροσ λυµα, µέχρι πο τ ν πολι ρκησε αυίδ...» ( Iώσηπος, «Iουδαϊκ Aρχαιολογία», Z, ). O Iώσηπος µάλιστα θεωρώντας τ Σ λυµα π λη Xαναναίων δηλαδ Φιλισταίων, δίνει σ συνδυασµ µ τ ν Hρ δοτο µία κ µη π δειξη, τι ο Φιλιστα οι ταν κρητικ ς καταγωγ ς. Eπι ε αιώνει κα σ γχρονη πιστήµη Eκτ ς µως π τ ρχα α κείµενα κα πιστηµονικ ρευνα ρχεται µ τ σειρά της ν πι ε αιώσ η τ ν κρητικ καταγωγ τ ν Φιλισταίων. O I.A. Παπαποστ λου ( φορος Aρχαιοτήτων) ναφέρει κρητικ διείσδυση στ Mέση Aνατολ µέχρι κα τ Συρία: «H γκατάσταση στ ν O γκαρ τ 2 (Ugarit) τ ς Συρίας θεωρε ται πίσης µινωική» O Aριστείδης K λλιας χει ποστηρίξει, τι τ νοµα O γκαρ τ προέρχεται π τ λληνικ Πέµπτον νίκη το νάνου γίνεται σωφρονισµ ς γι «λ κληρη τ γ» κα πενθυµίζει πειλητικ τι «πάρχει θε ς στ Iσραήλ». Eκτον ραιογεν ς θεοκρατία κα τεχνοκρατία ( ρα ος α δ) νικ τ ν λληνικ Λ γο κα τ ν λληνικ δεαλισµ κα ρωισµ (τ ν Eλληνα Γολιάθ). E δοµον γι ν κατα άλ η E ραϊσµ ς τ ν Eλληνισµ, πρ τα το στερε τ Πνε µα του, τ ν Πολιτισµ του (ζαλίζοντάς τον µ µι πετρι στ µέτωπο) κα κολο θως τ ν ξοντώνει, ν χει χάσει πι τ ν λληνική του συνείδηση ( χει πολέσει τ ς α σθήσεις του). A τ πο σ µικρογραφία συνέ η κατ τ ν ραϊκ µυστικιστικ µ θο στ ν κοιλάδα Hλά, συµ- αίνει παράλλακτα σ λ κληρη τ ν φήλιο κα σ λες τ ς ποχ ς κτοτε: O Eλληνικ ς Λ γος κα λληνικ ς δεαλισµ ς κα ρωισµ ς, πο ε χαν ποκτήσει ο κουµενικ ς διαστάσεις κα ποτελο σαν τ δεολογικ πλαίσιο σκέψεως κα δράσεως τ ν θικ κα φυσικ γι ν κα προικισµένων νθρώπων νεξαρτήτως φυλ ς κα θνικ τητας, χτυπιο νται πουλα κα πέφτουν σ κατάσταση νάρκης. O µεγάλες κατακτήσεις τ ς νθρωπ τητας στ ν πορεία της πρ ς τ ν λήθεια σταµατο ν κα ξουδετερώνονται π τ δ γµατα: θρησκευτικά, πολιτικά κα κοινωνικά. T µικρ τοµα, ο «χαλασµένες ψυχές» το Eλ τη, πι άλλονται κα κµηδενίζουν δ λια, δολοφονικά τ ς ε γενε ς κα φωτισµένες φ σεις. H τεχνοκρατία κα λη παίρνουν τ θέση τ ς λε εντι ς κα το πνε µατος. H διαστροφ το φυσικο κα δολοφονία πέχουν θέση «γιο ς» κα «ρθο» καί, πως λέγει Nίτσε, «γι το ς νθρώπους πο ποθο ν τ ν ξουσία ( ννοε τ ν Σι ν) παρακ- µ ε ναι µέσον κα α το ο νθρωποι νδιαφέρονται ζωτικ ν ρρωστήσουν τ ν νθρωπ τητα κα ν νατρέψουν µ πικίνδυνη κα συκοφαντικ σηµασία τ ν ννοια το καλο κα το κακο, το

7 O Γεώργιος Tσορµπάτζης 4, ναφερ µενος στ ε ρήµατα πο προέκυψαν π τ ς νασκαφ ς στ γ τ ς Παλαιστίνης στ ς ρχ ς το 20ου α να, σηµειώνει τι π α τ προκ πτει π ς ο Φιλιστα οι κατάγονται π τ ν Kρήτη: «O Φιλιστα οι σαν Eλληνες, Kρ τες δί α, ποικήσαντες ε ς Παλαιστίνην κατ τ π.x. τοι π τ ς ποχ ς το Mυκηναϊκο Πολιτισµο. Παρ τ ν Bηθλεέµ ε ρέθη µία τ ν κυριωτέρων π λεων µητρ πολις σως τ ν Φιλισταίων, κτισµένη π ρειπίων τέρας π λεως τ ν ρχαίων θαγεν ν Xαναναίων, ττηθέντων προφαν ς π κείνων. T ν το ς τάφοις Φιλισταίων ε ρεθέντα χαλκ ργυρ κοσµήµατα κα πήλινα γγε α προδίδουν ριδήλως τ ν µυκηναϊκ ν τέχνην των, ντιθέτως πρ ς τ ν το ς συγχρ νοις ραϊκο ς τάφοις ε ρήµατα, πάντα ε τελο ς κα πρωτογ νου σχεδ ν νεολιθικ ς ποχ ς, ν κα τ στ τ ν τάφων Φιλισταίων καταδεικν ουν µοίως τ ν νθρωπολογικ ν διαφορ ν τ ς φυλ ς. (...). Περ τ ν νωτέρω στορικ ν ληθει ν φαίνονται µοφωνο ντες πάντες ο ν Παλαιστίν η ε δικ ς σχολο µενοι ρχαιοδίφαι, ν ο ς κα ο σοφο Γάλλοι µοναχο το Tάγµατος τ ν οµινικαν ν...». O ρχαιολ γος ηµήτριος Γαρουφαλ ς σ ρθρο του µ τίτλο «Γολι θ Φιλιστα ος - Eνας A γα ος Πολεµιστ ς στ ν Παλαιστίνη το 1000 π.x.» 5, σηµειώνει: «Γ ρω στ 1175 π.x. ο Φιλιστα οι (Φιλιστιε µ τ ς Παλαι ς ιαθήκης), ο Puleseta [p- «E αγορ τις», δηλαδ «Π λη τ ν E αγοριδ ν». 3. I.A. Παπαποστ λου ( φ ρου Aρχαιοτήτων), «Kρήτη», κδ σεις «Kλειώ», Aθήνα 1981, σελίδα Γεώργιος A. Tσορµπάτζης, «H ς T ς E ραϊκ ς Παλιγγενεσίας», Aθήνα Περιοδικ «Corpus», τε χος 22, εκέµ ριος 2000, σελίδα 98. ληθινο κα το ψε τικου». O Aστοκαπιταλοµαρξισµ ς κα Kαταναλωτισµ ς γνήσια τέκνα το E ραϊκο Πνε µατος σοπεδώνουν κάθε ξία. Συντελε ται µι τεράστια νατροπ κα ραϊκ ς ζ φος καλ πτει τ λληνικ φ ς, πλωµένος σ ν πυκν πο σι γ ρω στ ν Yδρ γειο. M µι φράση, τ ν κατάσταση τ ς Aρχ ς διαδέχεται νοσηρή, παρ φ σιν κα παρανοϊκ κατάσταση τ ς ξουσίας. A τ τ τραγικ ποτελέσµατα, α τ «ι λικ καταστροφ» πο προκάλεσε «νίκη» το δολοφ νου α δ ποδεικν ουν, τι σιωνιστικ ς θρίαµ ος δ ν χει προοπτική, δι τι τ τεχνητ στάτους κ πο γκαθίδρυσαν ο νικητ ς, νέχει µέσα του τ σπέρµατα τ ς α τοκαταστροφ ς του. Kα το το δι τι δ ν πρ κειται γι νίκη, πειδ δ ν προηγήθηκε ναµέτρηση τ ν ντιπάλων. H ιεθν ς Eξουσία δ ν α τοσυντηρε ται, δι τι φείλει τ γένεσή της στ φ σικο, στ παράλογο κα στ νοσηρ, γι α τ κα στορικ παρακµ τ ς νθρωπ τητας κάτω π τ ν σχ ουσα τάξη πραγµάτων ε ναι σταθερ ς προϊο σα, καλπάζουσα. O νάνος α δ δολοφονώντας τ ν γίγαντα Γολι θ δ ν µπορε λ γ ω τ ς φυσικ ς κα θικ ς δυναµίας του ν συντηρήσ η κα ν περασπισθ ο τε κ ν τ ν διο τ ν αυτ του πέναντι στο ς κινδ νους πο συναντ, καθ ς πορε εται µέσα στο ς γνωστους δρ - µους το Mέλλοντος. Tο λείπει φάρος το Λ γου πο τ ν σπασε πουλα µ τ ν σφεντ να τ ς λογοκρατίας γι ν το δείχν η τ ν ρθ πορεία το λείπει τ λµη το ρωα πο τ ν χρήστεψε γι ν τρα ήξ η µπρ ς το λείπει φυσικ ρώµη κα «γεία» πο τ ς ντικατέστησε µ τ νοσηρ τητά του γι ν µπορέσ η ν πι ιώσ η. Στ ν «µονοµαχία» τ ς κοιλάδας Hλ δ ν πάρχει νικητ ς λλ µ νο νικηµένοι, µ πρ το θ µα τ ν διο τ ν α δ κα κ µη µεγαλ τερο κα θ ο θ µα λ κληρη τ ν νθρωπ τητα. H πι ολ τ ν νάνων χωρ ς ναµέτρηση ποτελε «ριν», µ τ ν ρχαία λληνικ σηµασία τ ς

8 l-s-t-] τ ν α γυπτιακ ν πηγ ν, πιθανώτατα α γαιακ ς (µινωικ ς;) καταγωγ ς, πλισµένοι µ τ πι σ γχρονα µέσα κα καν τατοι πολεµιστ ς λλ κα γν στες τ ς πυροτεχνολογίας κα τ ς µεταλλοτεχνίας, γκαταστάθηκαν στ ν περιοχ πο νοµάστηκε π α το ς Παλαιστίνη. Σ µφωνα µ τ ι λικ παράδοση ο Φιλιστα οι ργανώθηκαν σ µι χαλαρ µοσπονδία, πο πετελε το π πέντε π λεις: τ Γάζα, τ ν Aσκάλων(α), τ ν Aζωτο, τ Γ θ κα τ ν Eκρών. (...) O Γολι θ χαρακτηρίζεται ς περίτµητος (χωρ ς περιτοµή) ρα δ ν ταν σηµιτικ ς καταγωγ ς. A τ µορφ 6 µοιάζει κπληκτικ σ ν ν χ η ξεπηδήσει µέσα π τ ν Iλιάδα το Oµήρου. O Γολι θ µπορε θαυµάσια ν ε χε πολεµήσει στ ς τάξεις τ ν Aχαι ν Eλλήνων τ ν Tρώων ξω π τ τείχη τ ς θρυλικ ς π λης (...) Aρκε στ σο ν νθυµηθ κανε ς τ ν ρχικ πατρίδα τ ν Λα ν τ ς Θάλασσας (τ ν Eλλάδα κα τ A γα ο), µερικο π το ς ποίους γκαταστάθηκαν στ Φιλισταία, γι ν λυθ κάθε µυστήριο σχετικ µ τ ν παρουσία ν ς τέτοιου στρατιώτη στ ν Παλαιστίνη». Aπ ψεις σ διάφορους «τ πους» το ιαδικτ ου Mία πλ περιπλάνηση στ ς λεκτρονικ ς διευθ νσεις στ ιαδ κτιο, ο πο ες σχολο νται µ τ ζήτηµα τ ς καταγωγ ς τ ν Φιλισταίων, ρκε ν ποδείξ η κα στ ν πλέον δ σπιστο ναγνώστη, τι ε ναι κοιν ς ποδεκτ, π ς ο Φιλιστα οι χουν προέλευση π τ ν Kρήτη. Σηµειώσαµε µερικ νδεικτικ ποσπάσµατα κα σ ς τ παραθέτουµε: «... νέοι ε σ ολε ς µφανίστηκαν: ο E ρα οι, σηµιτικ ς φυλ ς προερχ µενες π 6. O ρθρογράφος ναφέρεται στ ν περιγραφ το Γολιάθ, πως α τ πάρχει στ κείµενο τ ς Παλαι ς ιαθήκης (Bασιλει ν A, 4,7). λέξεως, δηλαδ πρ κληση κα γκληµατικ νέργεια ναντίον τ ς Aλήθειας, τ ς Eλευθερίας, τ ς ικαιοσ νης κα παρά αση το Kοσµογονικο N µου, γι α τ κα ο «ριστ ς» θ τιµωρηθο ν σκληρ κα µείλικτα π τ θε ίκη. O νάνοι «ρωες», ο δολοφ νοι τ ν νωτέρων ντιπάλων τους, ε ναι διαστρε λωτ ς τ ς «φυσικ ς» λήθειας, διαστροφε ς τ ν ννοι ν το γνήσιου, το καλο, το κατ φ σιν, το γιο ς, το δικαίου. M νο νοσηρ σκέψη θ µπορο σε ν ναγνωρίσ η σ α το ς τ δικαίωµα τ ς ρωοποιήσεως κα τ ς κυριαρχίας πάνω στο ς πραγµατικο ς ρωες, µ το ς ποίους ο σιαστικ δ ν ναµετρήθηκαν ποτέ. Kα πραγµατικο ρωες, φυσικο ρωες, ε ναι α το πο γίνονταν δεκτο π το ς Eλληνες: Yγιε ς στ σ µα κα τ ν νο κα χι νάνοι κα πουλοι πρ τυπα σωµατικο κα θικο µεγαλείου ρµονικ κράµατα φυσικο κάλλους κα πνευµατικ ς λε εντι ς µ µι φράση νθρωποι πλήρως ναρµονισµένοι πρ ς τ ν θε ο Kοσµογονικ N µο δηλαδ «µίθεοι». O Eλληνες ρωες, π τ µηρικ χρ νια µέχρι το ς Aκρίτες κα Aπελάτες το Bυζαντίου κα µέχρι τ παλληκάρια, το ς λε έντες τ ς Tουρκοκρατίας κα τ ς Eπαναστάσεως, α τ ν τ ν δανικ τ πο νσαρκώνουν κα ποτ στ ν λληνικ σκέψη κα στορία δ ν µφανίζεται τ δολοφονικ πρ τυπο το νάνου «ρωα», πο νικ χωρ ς ναµέτρηση, λλ µ τ ν πουλ τητά του τ ν ληθιν ρωα. Γι α τ «ζάλη» το Γολιάθ, συσκ τιση τ ς λήθειας π τ δ γµα, δ ν ε ναι ποτέλεσµα καµ- µι ς φυσικ ς περοχ ς το α ίδ ε ναι τεχνητ στάτους κ κα ποµένως «νίκη» τ ς Σι ν ε ναι ε θραυστη, κλονίζεται συνεχ ς κα µπορε ν νατραπ ν π σαν στιγµή. H στιγµ α τ ε ναι κρι ς ρα πο Γολι θ θ ξανα ρ τ ς α σθήσεις του, π τε νάνος α δ θ πάψ η ν πάρχη α τοµάτως, χωρ ς κ ν ν χρειασθ ναµέτρηση πο δ ν γινε, κα θ κηδευθ χωρ ς καµµι

9 τ ν Mεσοποταµία κα ο Φιλιστα οι ( π το ς ποίους π ρε χώρα τ νοµά της), νας α γαιακ ς λα ς...» ( συντάκτης Esam Shashaa-Παλαιστίνιος, πο κατοικε στ Hνωµένα Aρα ικ Eµιρ τα). «O Φιλιστα οι ταν να παρακλάδι τ ν Λα ν τ ς Θάλασσας, ο πο οι µεταξ το 13ου κα 12ου α να π.x. ρθαν π τ A γα ο. O προφήτης Aµ ς (Θ, 7) το ς συνδέει µ τ χώρα Caphtor (Kρήτη;)» (ww2.auckland.ac.nz / acte / pmb / philistine.htm). «O Φιλιστα οι παραδοσιακ θεωρο νται τι κατάγονται π τ ν Kρήτη. Hταν να τµ µα τ ν Λα ν τ ς Θάλασσας, ο πο οι προερχ µενοι π τ A γα ο µετακινήθηκαν στ νοτιοανατολικ Mεσ γειο» ( «O Παλαιστίνιοι δ ν χουν τίποτα ν κάνουν µ το ς Φιλισταίους. O ληθινο Παλαιστίνιοι ταν ο ρχα οι Φιλιστα οι. O Φιλιστα οι δ ν ταν Aρα ες Mουσουλµ νοι κα δ ν ταν π γονοι το Iσµαήλ. O Φιλιστα οι ταν ο ρχα οι χθρο τ ν Iσραηλιτ ν κατ τ ι λικ χρ νια. Hρθαν στ Iσρα λ π τ ν Eλλάδα στο ς ι λικο ς χρ νους» ( γνωστος συντάκτης π φιλοϊσραηλιν site). «O Φιλιστα οι ε ναι ε ρέως ποδεκτ τι πέπλευσαν γι τ Xανα ν προερχ - µενοι π τ λληνικ νησ Kρήτη τ ν περιοχ τ ς Aνατολίας στ δυτικ Tουρκία» ( Στέφανος Mυτιληνα ος ντισιωνιστικ φανφάρα. E ναι ρα πο Eλληνικ ς Λ γος, λληνικ ς δεαλισµ ς κα ρωισµ ς, πο τώρα ρίσκονται σ κατάσταση νάρκης, θ πανέλθουν στ ν ρρωστηµένο K σµο µας, γι ν το δώσουν καινο ργια ζωή. «Σκουριάζουν τ σίδερα, κα τιµωρ τ ν α ώνα τους γ πο δοκίµασα τ ς µυριάδες α χµές. Kι π γιο λια κα νάρκισσους τοιµάζω τ καινο ργιο µαχαίρι πο ρµ ζει στο ς Hρωες. Γυµνώνω τ στήθη µου, κα ξαπολυο νται ο νεµοι κι ρείπια σαρώνουνε κα χαλασµένες ψυχές. Kι π τ νέφη τ πυκνά της καθαρίζουν τ Γ, ν φανο ν τ Λι άδια τ Πάντερπνα.» (α) ηµήτρης I. Λάµπρου ( Aπ τ ι λίο του «Aναζήτηση - οκίµιο Eλληνικ ς Iδεολογίας», κδ. «αυλ ς» 1980, σελ ) (α) Oδυσσέα Eλ τη, «T Aξι ν στι», Προφητικ ν.