ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΗ ΝΕΦΡΙΚΩΝ ΣΩΛΗΝΑΡΙΩΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ ΓΛΥΚΟΖΟΥΡΙΑ
ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Γυναίκα 27 ετών, κατά την 26η εβδομάδα κύησης, επισκέπτεται τον γυναικολόγο της στα πλαίσια προγεννητικού ελέγχου. Έχει ελεύθερο ιατρικό ιστορικό και δεν έχει παρουσιάσει καμία επιπλοκή κατά την κύηση. Στην εξέταση διαπιστώνεται γλυκοζουρία. Μαζί με όλο τον προγεννητικό έλεγχο πραγματοποιείται και εξέταση καμπύλης σακχάρου 1 ώρας. Όλα ήταν φυσιολογικά. Ο γυναικολόγος απέδωσε τη γλυκοζουρία σε φυσιολογική απόκριση λόγω του αυξημένου ρυθμού σπειραματικής διήθησης που εμφανίζεται κατά την κύηση
Στην εξέταση διαπιστώνεται γλυκοζουρία. Μαζί με όλο τον προγεννητικό έλεγχο πραγματοποιείται και εξέταση καμπύλης σακχάρου 1 ώρας. Όλα ήταν φυσιολογικά. Ο γυναικολόγος απέδωσε τη γλυκοζουρία σε φυσιολογική απόκριση λόγω του αυξημένου ρυθμού σπειραματικής διήθησης που εμφανίζεται κατά την κύηση Oral glucose tolerance test. Adults are given 75 g of glucose in 300 ml of water. In normal individuals, the fasting venous plasma glucose is less than 115 mg/dl, the 2-hour value is less than 140 mg/dl, and no value is greater than 200 mg/dl. Diabetes mellitus is present if the 2-hour value and one other value are greater than 200 mg/dl. Impaired glucose tolerance is diagnosed when the values are above the upper limits of normal but below the values diagnostic of diabetes.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ Σε ποιο σημείο της σπειραματοσωληναριακής συσκευής των νεφρών επαναρροφάται ενεργά η γλυκόζη; Ποιοι ακόμα διαλύτες επαναρροφώνται μέσω της δευτερογενούς ενεργούς διαδικασίας; Μέσω ποιας ουσίας επιτελείται η συμμμεταφορά γλυκόζης στα εγγύς σωληνάρια;
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ Θέση επαναρρόφησης γλυκόζης: Εγγύς σωληνάρια Άλλες ενεργά επαναρροφούμενες ουσίες: Οργανικά οξέα, αμινοξέα, πρωτεΐνες και πεπτίδια, φώσφορος και θειικό οξύ. Συμμεταφορέας γλυκόζης: Το νάτριο.
Ηβασική διηθητική μονάδα των νεφρών. Το σπείραμα, τα εγγύς σωληνάρια, το κατιόν και ανιόν σκέλος, τα άπω σωληνάρια και οι συλλεκτικοί πόροι.
Εγγύς σωληναριακά κύτταρα. Τα επίπεδα γλυκόζης συνδέονται στενά με τη μεταφορά του νατρίου.
ΤmG: μέγιστη σωληναριακή μεταφορά για τη γλυκόζη, RΡΤ, νεφρικός ουδός πλάσματος για τη γλυκόζη.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ Γλυκοζουρία παρατηρείται όταν το διηθούμενο φορτίο γλυκόζης στους νεφρούς είναι αρκετά μεγάλο ώστε να επαναρροφηθεί. Αυτό παρατηρείται σε περιπτώσεις διαβήτη. Η γλυκοζουρία προκαλεί ωσμωτική διούρηση, η οποία ερμηνεύει τα συνήθη συμπτώματα του αρρύθμιστου διαβήτη, όπως: η συχνουρία, η νυκτουρία και η πολυδιψία.
ΚΛΙΝΙΚΗ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ Κατά την κύηση, αρκετοί παράγοντες επηρεάζουν την επαναρρόφηση γλυκόζης από τους νεφρούς. Αυτό οδηγεί σε αύξηση του GFR, οοποίος ακολούθως αυξάνει το διηθούμενο φορτίο γλυκόζης. Επίσης, στα ούρα απαντούν γαλακτόζη και λακτόζη. Τα παραπάνω συνιστούν φυσιολογικές αποκρίσεις που οδηγούν σε γλυκοζουρία. Η παρουσία γλυκοζουρίας δεν είναι ενδεικτική σακχαρώδους διαβήτη ωστόσο, πρέπει να πραγματοποιηθεί έλεγχος καμπύλης σακχάρου για τον αποκλεισμό του.
Στη φυσιολογική κύηση ο πλακούντας σχηματίζει αγγειοδιασταλτικές προσταγλανδίνες (ιδιαιτέρως ΡGΕ 2 ) και πιθανόν άλλες ουσίες που μειώνουν την αντιδραστικότητα των αγγείων σε αγγειοσυοπαστικά ερεθίσματα. Ως αποτέλεσμα, η περιφερική αγγειακή αντίσταση (R) ελαττώνεται και η αρτηριακή πίεση πέφτει. Επίσης, στο νεφρό, οι αγγειακές αντιστάσεις, (R) η RBF και ο GFR εμφανίζουν αξιόλογη άνοδο. Η επαναρρόφηοη Νa + στα εγγύς σωληνάρια δεν συμβαδίζει με υψηλό GFR. Επιπροσθέτως, τα οιστρογόνα αναστέλλουν τους διαύλους Κ + στο εγγύς σωληνάρια (ΙsΚ). Η προκύπτουσα εκπόλωση συγκρατεί το ΗCΟ 3- στο κύτταρο, και η ενδοκυττάρια οξέωση αναστέλλει τον ανταλλάκτη των Νa + /Η +. Η εκπόλωση επίσης αναστέλλει τις ηλεκτρογενείς εξεργασίες μεταφοράς για τη γλυκόζη, τα αμινοξέα κλπ. Λόγω της ελαττωμένης επαναρρόφησης Νa + και υγρών, το ουρικό οξύ συμπυκνώνεται λιγότερο στον αυλό και συνεπώς επίσης επαναρροφάται λιγότερη ποσότητα αυτού. Μεταξύ των συνεπειών της ελαττωμένης επαναρρόφησης στα εγγύς σωληνάρια είναι η πτώση του νεφρικού ουδού για τη γλυκόζη (τάση προς γλυκοζουρία) και για τα διττανθρακικά (πτώση της πυκνότητας των διττανθρακικών στο πλάσμα).
Είναι πιθανόν ότι η απελευθέρωση της ρενίνης διεγείρεται από την αυξημένη παροχή ΝaCl στην πυκνή κηλίδα. Τα επίπεδα της ρενίνης στο πλάσμα και άρα επίσης και της αγγειοτενσίνης II και της αλδοστερόνης ανέρχονται. Ηαλδοστερόνη αυξάνει την περιφερική επαναρρόφηση Νa +. Συνολικά, το ΝaCl και το ύδωρ κατακρατούνται στην κύηση, παρά την αύξηση του GFR, και ο εξωκυττάριος και ο πλασματικός όγκος αυξάνονται. Εντούτοις, εξατίας της ανεπαρκούς αντιδραατικότητας των περιφερικών αγγείων σε αγγειοσυσπαστικά ερεθίσματα, δεν αναπτύσσεται υπέρταση, παρά τα υψηλά επίπεδα της αγγειοτενσίνης και την υπερογκαιμία.