ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ. Ἰωάν. Χρυσοστόμου: Εἰς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὁμιλία Α ΕΠΕ, τ. 36, σελ.

Transcript

1 ΕΛΤΙΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΕΚ ΟΤΗΣ: Μητροπολίτης ττικής καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ ριθµός φύλλου 316 Μά ος 2012 Ἡ ἀνθρώπινη φύση μας στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ «Ἀνήνεγκε τοίνυν τήν ἀπαρχήν τῆς φύ σεως τῆς ἡμετέρας τῷ Πατρί καί οὕ τως ἐθαύμασε τό δῶρον ὁ Πατήρ, καί διά τήν ἀξίαν τοῦ προσενέγκαν - τος, καί διά τό ἄμωμον τοῦ προσενε - χθέντος, ὡς οἰκείαις αὐτό δέξασθαι χερ σί, καί θεῖναι πλησίον τό δῶρον, καί εἰπεῖν Κάθου ἐκ δεξιῶν μου. Πρός ποίαν φύσιν εἶπεν ὁ Θεός, Κάθου ἐκ δεξιῶν μου ; Πρός ἐκείνην τήν ἀκούσασαν, Γῆ εἶ, καί εἰς γῆν ἀ - πε λεύσῃ.» «Προσέφερε λοιπόν (ὁ Χριστός) στόν Πατέρα τήν πρώτη ἐκλεκτή προσ - φο ρά τῆς δικῆς μας φύσεως(τήν ἀν - θρώπινη φύση πού προσέλαβε). Καί τόσο πολύ θαύμασε τό δῶρο ὁ Πατέ - ρας-καί γιατί εἶχε ἀξία ἐκεῖνος πού τό πρόσ φερε καί γιατί ἡ προσφορά (πάλιν ὁ Χριστός) ἦταν ἄσπιλη- ὥστε τό δέχθηκε στά χέρια του καί τοποθέ τη σε τό δῶρο κοντά του καί τοῦ εἶπε: Κά θισε στά δεξιά μου. Σέ ποιά φύση εἶπε ὁ Θεός, Κάθισε στά δεξιά μου ; Σ ἐκείνη πού ἄκουσε: Χῶμα εἶσαι καί στό χῶμα θά ἐπιστρέψεις.» Ἰωάν. Χρυσοστόμου: Εἰς τήν Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ὁμιλία Α ΕΠΕ, τ. 36, σελ

2 2 +ΣΤΕΡΓΙΟΣ ΣΑΚΚΟΣ Μεταφορέας το ε αγγελικο φωτός στή σκοτεινή πικαιρότητα Στό γύρισµα τ ς µέρας πό τίς 14 στίς 15 πριλίου, λάµψη το πασχαλι νο φωτός µ ς λουσε µέ τή χαρά τ ς νάστασης. φερε κοντά µας τόν ναστηµένο Κύριο καί νέβασε τίς φτωχές µας πάρξεις στή χώρα τ ν ναστηµένων. «νέστη Χριστός, καί νεκρός ο δείς πί µνήµατος. Χριστός γάρ γερθείς κ νεκρ ν, παρχή τ ν κεκοιµηµένων γένετο». Λίγες ρες ργότερα, ταν τό φ ς τ ς µέρας γκάλιασε τή φύση, να κε νό µνηµε ο νοιξε τήν πύλη του γιά νά φιλοξενήσει, σαµε τήν κοινή νάσταση, ναν π τούς λαµπρότερους µελετητές καί µεταφορε ς τ ν ε αγγελικ ν µηνυµάτων, να γνήσιο πόστολο καί δάσκαλο τ ς καιν ς ζω ς, τόν Στέργιο Σάκκο. Στέργιος Σάκκος, γέννηµα καί θρέµµα τ ς ρωικ ς Μακεδονίας, δέ δα πά νησε τά χαρίσµατά του στή γήινη πόλαυση. νύψωσε καί τό βλέµµα καί τήν καρδιά καί καθήλωσε τήν ρευνητική γωνία του στό πρόσωπο το Θεο, πού ε ναι Πλάστης καί ηµιουργός καί Πατέρας καί στήν ε λογηµένη παρξη, τόν νθρωπο, πού χαίρε ται καί βιώνει τήν γάπη τ ς υ οθεσίας καί ξιολογε τά χρόνια τ ς ζω ς του ς δυναµική καί χαρούµενη τροχιά πρός τήν α ωνιότητα. Σπούδασε καί στήν λληνική πατρίδα καί στά Πανεπιστηµιακά κέντρα το ξωτερικο καί τελικά ναδείχθηκε καθηγητής το Πανεπιστηµίου τ ς Θεσσαλονίκης, στήν δρα τ ς Καιν ς ιαθήκης. ς καθηγητής, σκυψε µέ δέ ος καί ποφασιστικότητα στό λόγο το Λόγου, στίς διδαχές καί ποκαλύψεις το Κυρίου µας ησο Χριστο, στό ζ ν ν Χριστ ησο. Παράλληλα, πλη σίασε σεβαστικά τίς µορφές τ ν γίων ποστόλων καί τ ν γίων Πατέρων, σ φράνθηκε τήν ε ωδία τ ν µπειρι ν τους καί µεινε µαθητής τους καί πιστός κόλουθός τους. Περιόδευσε ε ρύτατα διαµερίσµατα τ ς λληνικ ς πατρίδας κηρύσσοντας τό θεϊκό λόγο καί θεµελίωσε σειρά δρυµάτων µέ στόχο τόν ε αγγελισµό το λαο καί τήν νύψωση στό φ ς το Θεο τ ς νθρώπινης προσωπικότητας. διαίτερη νάπτυξη χει γυναικεία δελφότητα «Χριστιανική λπίς» πού συγκροτε ται πό λειτουργούς τ ς κπαίδευσης καί ε ναι κατεσπαρµένη σέ µεγάλα κέντρα τ ς λληνικ ς πατρίδας. δελφότητα α τή µ ποτίζει τή νέα γενιά µέ τό φ ς καί τά χαρίσµατα το ε αγγελίου καί νισχύει τήν πιστότητα στίς ρχές καί τήν στορία το θάνατου λληνισµο. Μέ πολύ σεβασµό καί µέ θερµή γάπη σπαζόµαστε τόν τάφο το Στερ γίου Σάκκου καί ε χόµαστε νά δεύσει πρός τήν κοινή νάσταση τ ς κκλησιαστικ ς ο κογένειας. δελφέ µας Στέργιε, ναστηµένος Κύριός µας νά σέ ε λογήσει καί νά σέ ναστήσει. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙ ΟΣ ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ

3 3 Θάρρος θράσος µέσα στό χάος; ποιος τολµάει, πό - γω νία τ ς συνείδησής του πό πλή περι - έργεια, νά φυλλοµε τρή - σει τίς ντυπωσιακές σε λίδες πού στορο ν τήν κκλησιαστική κα - θη µερινότητα, ξεγλιστράει πό τήν πρόχειρη κανοποίηση στό βα θύ χάος τ ς πόγνωσης. Στ - λες τ ν φηµερίδων, πρός στι - γµή, το προσφέρουν τό ρωµα τ ς λπίδας, λλά τήν πόµενη µέρα, µέ βίαιη κίνηση, τόν σπρώ - χνουν στό νέλπιδο µαράζωµα. χι σέ µακρυνό παρελθόν, λλά σέ χρονική περίοδο πού - ναµασάει τά πικίνδυνα πατή - µα τα τ ν σηµεριν ν γετικ ν στε λεχ ν τ ς κκλησίας, γνω - στός κκλησιαστικός νταποκρι - τής µ ς α φνιδίασε µέ καταχώ - ρησή του στήν στοσελίδα soti - rioslogos.gr (28 Μαρτίου 2012), πού νηµερώνει τό ε ρύ κκλη - σι α στικό πλήρωµα τι δύο γε - τικά στελέχη τ ς κκλησίας, ρ χιεπίσκοπος ερώνυµος καί παρητηµένος-καί κατά συνέπεια «νευ δικαιώµατος κκλησια - στικ ς δράσης»- πρώην µητρο - πολίτης Ζακύνθου Χρυσόστο- µος, συναντήθηκαν, κουβέντιασαν πί µιά καί πλέον ρα καί - λυσαν σειρά προβληµάτων. Γράφει: «Α φν δια συν ντη - ση ρχιεπισκ που καί ωδ νης Μετά πό τήν ταραχή καί τήν τρικυµ α πού π ρασε σχ ση ρ - χιεπισκ που- ωδ νης, ο δυό κ - κλησιαστικοί νδρες, παλιοί γν - ρι µοι καί " κολλητο " συνεργ τες µ χρι πρίν λ γο καιρ, συναντ θηκαν... σ µερα τό µεσηµ ρι τ ς Τε - τ ρτης, στό γραφε ο το ρχιε - πισκ που στή Σ νοδο... συν - ντηση τ ν δυό νδρ ν, κρ τησε περ που µ α ρα καί γινε σ µ -

4 4 φω να µέ τίς πληροφορ ες πού - χουµε µ σα πό τή Σ νοδο, σέ πο - λύ καλό κλ µα... ς σηµειωθε τι ε ναι πρ - τη συν ντηση πού χουµε µεταξύ τ ν δυ, µετά τά βαριά λ για πού κτ ξευσε ωδ νης κατά το ρ χιεπισκ που, σέ πολλές δηµ - σι ες µφαν σεις του, ταν νιω σε ωδ νης-καί χι... " δικα", σ µ - φωνα µέ ντικειµενικούς παρατη - ρητές τ ν κκλησιαστικ ν µας πρα γµ των- τι ρχιεπ σκο πος τόν δειασε καί τόν π ταξε σάν στυµµ νη λεµον κουπα, µε τά τήν πα ρα τησ του πό τόν θρ νο τ ς Ζακ νθου! Σ µερα τανε πρ τη συν - ντηση... Κι πειδή ωδ νης δέν - φ νει τ ποτα στήν τ χη του, πολύ σ ντοµα θά µ θουµε τό περιε χ - µενο τ ς συνοµιλ ας τους καθώς καί τό πο κατ ληξαν...!!» Κρίνοντας ναγκα ο νά νη - µερώσουµε πληρέστερα τούς νήσυχους δελφούς µας γιά τίς συµπεριφορές πού χαράχτηκαν ς µα ρες σελίδες στήν κκλη - σιαστική µας στορία, θά κάνου - µε µιά σύντοµη ναφορά σέ γεγονότα καί σέ δηλώσεις τ ν δύο προσώπων πού περπάτησαν µεγάλο διάστηµα τ ς σταδιοδρο - µίας τους ς στενοί φίλοι καί ς µότροποι παράγοντες το κ - κλη σιαστικο χώρου, γιά νά δώ - σουµε τήν ε χέρεια στό ε ρύ πλήρωµα τ ς κκλησίας µας νά κτιµήσει τήν ποιότητα το κατέρωθεν θους. Στήν προεκλογική περίοδο πού διανύθηκε µέ ποψηφιότη - τα γιά τόν ρχιεπισκοπικό θρόνο το τότε µητροπολίτη Θηβ ν ε ρωνύµου, πρώην Ζακύνθου Χρυ σόστοµος κινε το καί δρο σε ς πιστός συνεργάτης του καί θερ µός ποστηρικτής του. ν α τή ποστήριξη ταν πό - λυτα ε λικρινής ξ λοκλήρου ποδεκτή πό τόν ποστη ρι ζό - µε νο ερώ νυ µο δέν ε ναι ε κολο νά κτιµη θε. γώ πό τό δικό µου θησαύ ρισµα τ ν µπειρι ν θά καταθέσω µιά λεπτοµέρεια. Στενός συν εργάτης το τότε Θη - β ν ερω νύµου, πού στάλη - πό τόν ποψήφιο ρχιεπίσκοπο χι γιά νά µέ νηµερώσει, λ - λά γιά νά µέ πα ραπλανήσει, σέ να ρώτηµα πού θεσα, µο - πάντησε µέ τήν κόλουθη φράση: «δεσπότης ( ερώνυµος) ναγκάσθηκε νά πα ρέµβει. Ζή - τη σε πό τόν τότε Ζα κύνθου Χρυσόστοµο νά διακόψει τή δηµόσια ποστήριξή του, γιατί α τό µπορο σε νά νεργήσει µειωτικά καί παξιωτικά καί ντί γιά στήριξη τ ς ποψηφιό τητας νά διεγείρει τήν παξίωσή του».

5 5 τσι φθάσαµε στήν κλογή καί τά σκαλοπάτια πού δηγο - σαν στόν ψηλό θρόνο το ρ - χιεπισκοπικο ξιώµατος τά - νέβηκε κύριος ερώνυµος. Μέσα στή λαµπρή τµό - σφαιρα τ ς χαρ ς καί στήν πλη - θώρα τ ν δοξαστικ ν πευφη - µι ν, νέος ρχιεπίσκοπος ε - ρώ νυµος ποφάσισε νά πισκεφθε τή Ζάκυνθο καί νά ναγκαλι - σθε τόν τότε ποιµένα της, σως γιά κ δήλωση ε γνωµοσύνης, - σως γιά νά πιβεβαιώσει τήν πρόθεση συνεχο ς συνοδοιπορίας µα ζί του. Σ α τήν τήν τµό σφαι - ρα ε πε κε νο τό µίµητο: «δελφέ, θαυµάζω τήν ρχοντιά σου». Καί σέ λλες ορταστικές συν - οδι κές κδηλώσεις, διά µακρ ν µι λι ν καί πυκν ν προσφωνή - σε ων, φρόντισε νά κοσµίσει πλουσιοπάροχα τό µητροπολίτη πού καθόταν στό θρόνο τ ς Ζακύν - θου µέ λοκάρδιες ε χές καί µέ θαυµαστικές ναφορές στό µε - γα λε ο του, πως προκύπτει - πό ντοκουµέντα πού παλαιότερα ε χαµε δηµοσιεύσει. πογραµµίζουµε τήν κρως περίεργη νταπόκριση το δο - ξα σθέντος πό τόν ρχιεπίσκο - πο µητροπολίτη πρώην Ζακύν - θου, πού ριξε στόν κάλαθο τ ν χρήστων τό νέο ρχιεπίσκοπο, λλοτε στενό φίλο του καί συνοδοιπόρο του. Στίς 18 εκεµβρίου 2011, ργισµένος, ξ α τίας δηµο - σιεύµατος πικριτικο το προ - σώπου του στήν φηµερίδα Ε - ΛΕΥ ΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, παντάει στρέφοντας τά βέλη του στό πρόσωπο το ρχιεπισκόπου. Γράφει: «... άν συντ κτης το σχολ ου πιθυµε τήν λ θεια, ς ρωτ σει τόν πληροφοριοδ τη του, γιά ποιόν ζ τησα νά παραιτηθε καί γιά ποιούς λ γους!... ε, λοιπ ν, α τός πρ πει νά ε ναι ρχιεπ σκοπος, πειδή - πο δε χτηκε βουλος, ν κανος καί πικ νδυνος πλ ον, δεδοµ νου τι γεται καί φ ρεται δ χως νεργό ρ λο στά δρ µενα τ ς ποχ ς. Γιά τήν κακή συγκυρ α, τήν - πο α δι ρχεται πατρ δα µας καί µαζ της κκλησ α µας, χρει ζεται κκλησιαστικός γ της µέ πο - φασιστικ τητα καί θος, χαρα - κτη ριστικά πού ΕΝ διαθ τει ε - ρ νυµος Β, πειδή κριβ ς χει κλη ρονοµ σει καί ποδεχθε τήν δια ποπτη καί καταδικασµ νη α λή τ ς ποχ ς το Χριστοδο - λου. Καλές ορτές + ωδ νης Χρυσ στοµος» Μετά παρέλευση µόλις πέντε µερ ν, πρώην Ζακύνθου µέ πλατιά συνέντευξή του, πού τήν

6 6 δωσε στό δηµοσιογράφο Ν κο Πα παδηµητρίου καί δηµοσιεύ - τηκε στήν φηµερίδα FREE SUN- DAY (23/ ), δέν παραλεί - πει νά φορτίσει µέ ε θ νες καταλυτικές παράγοντες το κ - κλη σιαστικο βίου µή ξαιρών - τας τόν παλαιό φίλο του καί ν ν ρχιεπίσκοπο. Γράφει καί πο - γραµµίζει: «...Σέ α τούς τούς ρ - χηγούς πού δέν χουν καί πολλά κ τσια ρ σει τό κοιν ς λεγ µενο γλε ψιµο. Ε ναι γνωστή πα ροι - µ α µέ τόν ετό καί τό σαλ γ καρο». δηµοσιογράφος τόν διακόπτει ρωτώντας τον: «ταν µιλ τε γιά ρχηγούς πού δέν χουν κ - τσια...». Καί κύριος Χρυσόστο- µος διακόπτωντάς τον, παντ : «ννο καί τόν ρχιεπ σκοπο. ταν χεις δυναµ ες, πρ πει νά κρ βεσαι. Νά µήν νεβα νεις σέ σκαλοπ τια ψηλ τερα πό κε - να πού µπορε ς». δήλωση α τή πού µφισβητε πολύτως τίς κανότητες καί τό κύρος το ρχιεπικόπου α φνιδιάζει τόν δηµοσιογράφο καί τόν προκαλε σέ ντίλογο: «έν βλ πετε κ τι θετικό σέ α τά τά τ σσερα χρ νια (το ρχιεπι - σκόπου);» πάντηση το πρώην Ζακύνθου πιµένει στό κούρε - µα τ ν κανοτήτων το ρχιεπι - σκόπου ερώνυµου καί στήν ρι - στική πόρριψή του. «Ναί. τι δέν βγα νουµε στούς δρ µους νά κραυγ ζουµε. να χα µηλό προφίλ περν ει πιό ε κολα καί τίς νο - µ ες». τραχύτητα τ ς συσσώ - ρευ σης τ ν ε θυν ν γιά τά τρέ - χοντα στήν κκλησιαστική α λή σκο τεινά γεγονότα στό πρόσωπο το κυρίου ερωνύµου πό τόν λλοτε Ζακύνθου Χρυσόστο- µο, ο σιαστικά παντήθηκε µέ ταυτόχρονη ντιµετώπιση το καταγγέλλοντος πό τόν καθή - µε νο τιµητικά στήν ρχιεπισκο - πική καθέδρα καί τούς συνοδι - κούς συνεργάτες του. παραι - τηµέ νος Ζακύνθου ζήτησε, ρ - θότε ρα παίτησε, νά το παρα - χω ρη θε, παρά τήν παραίτησή του, τό δικαίωµα νά προεδρεύσει σέ ναν τοµέα τ ς κκλησιαστι - κ ς δραστηριότητας πού ξα - σφα λίζει προβολή καί τιµές στόν πίσκοπο πού προεδρεύει καί, µα ζί µέ τήν τιµή, το προσφέρει καί τή διαχείριση νός σχυρο ο κονοµικο πακέτου. Ο τοµε ς τούς ποίους πέδειξε ς ρεστούς σ α τόν νά τίς κυβερνήσει καί νά τίς ναπτύξει ταν: 1) Τό ιορ θόδοξο Κέντρο. 2) Ο - κο νοµική πηρεσία τ ς κκλη - σίας. 3) ποστολική ιακονία. Καί τά τρία νδεχόµενα τά πέρ - ριψε Σύνοδος, προεδρεύοντος το κυ ρίου ερωνύµου. πόρ - ριψη α τή πυροδότησε τήν ν - τιπαλότη τα καί κανε τόν παραι - τηµένο Ζα κύνθου νά µεταλλάσσει τήν πικρία του σέ θρ νο καί

7 7 σέ µει ωτικό κάρφωµα. τσι, πέ - ρα σε κάµ ποσος καιρός. Μέ προ - δοµέ νη τήν δελφοσύνη καί κυ - ρίαρ χη τήν ντιπαλότητα. σπου ξα φνικά κυκλοφόρησε ε δηση τι ο δύο νδρες «τά βρ καν». Α τόµατα δηµοσιογρα φι - κή πληροφορία διήγειρε τήν - πο ρία καί πλήθυνε τά ρωτήµατα. ραγε, ο δυό νδρες, πού πα λαιά ταν στενοί καί µότροποι φίλοι καί µετά γιναν ντίπαλοι καί λληλοκατήγοροι, τί βρ - καν; Π ς τά βρ καν; Καί ποιές διαδικασίες τροχιοδρόµησαν πρός τήν ποκατάσταση καί - λοκλήρωση τ ς φιλίας τους; Στά ρωτήµατα α τά δέ δόθηκε κα - µιά πάντηση. Ο τε ποιές θά ε - ναι ο περαιτέρω ρυθµίσεις, πού θά σβήσουν τά παράπονα το παραιτηµένου καί κθρονισµένου µητροπολίτη. Ο τε ποιές θά ε ναι ο συνοδικές διαδικασίες, πού, ν θά σφαλίζουν µπι - στοσύνη στόν παραιτηθέντα µη - τροπολίτη, δέν θά θίγουν τό κύ - ρος τ ν ερ ν Κανόνων καί τήν µακρότατη πρακτική τ ς κκλη - σίας. Α τά τά ρωτήµατα δέ φαί - νεται νά συζητήθηκαν σέ διά - σκεψη τ ς ερ ς Συνόδου καί - πως ταν φυσικό, δέν πάλειψαν τίς πορίες το νήσυχου κκλη σιαστικο πληρώµατος καί δέν ξασφάλισαν τό σεβασµό στίς σοφές κανονικές διατάξεις καί στήν κλαµπρη πρακτική τ ς µακρότατης διακονίας τ ν µεγάλων Πατέρων µας. Μέ δεδοµένη τή σιωπή, πού θολώνει καί σκοτεινιάζει σήµερα λόκληρο τόν κκλησιαστικό ρίζοντα, προβαίνουµε στήν κα - τά θεση µι ς ποψης πού δέν ε - ναι παρά ε σφορά ντονης πο - ψίας. Κατά τή µονόωρη συζήτηση πού ε χαν ο δύο νδρες, ο ρ - χα οι φίλοι καί σύγχρονοι ντί - παλοι, νδέχεται νά πιέσθηκε καί νά πέκυψε Πρόεδρος τ ς Συ - νό δου, ερώνυµος, καί νά ε θυγραµµίσθηκε σέ κάποιο πίµονο α τηµα το συνοµιλητή του, πρώην Ζακύνθου. λοι µε ς, πού βρι σκόµασταν ξω το γραφείου το διαλόγου τους καί βλέπουµε χρέος µας πιτακτικό τή διάσωση κεραίας τ ς παράδοσης τ ν Πατέρων µας, διατυπώνουµε - νοιχτά τίς πορίες µας καί τολ - µο µε νά θέσουµε στούς συζη - τητές τ ς µι ς µόνον ρας µιά σειρά κανονικ ν διατάξεων τ ς κ κλη σίας µας καί µιά δεύτερη σειρά πού στήνει τά δικά µας - ρω τήµατα. Ο κκλησιαστικοί Κανόνες στό σύνολό τους καί µέ τίς θεοφώτιστες ναλύσεις τους, παγορεύουν στό µητροπολίτη πού

8 8 παραιτε ται πό τή διακονία του τή διατήρηση δικαιωµάτων καί τήν σκηση ποικίλων λειτουργη - µάτων καί ξουσι ν στό χ ρο τ ς τραυµατισµένης κκλησίας. γιος Κύριλλος λεξανδρείας, στή σειρά τ ν Κανόνων πού - πίσηµα πικυρώθηκαν πό Ο - κουµενική Σύνοδο, σταµατάει στό πρόβληµα τ ν πισκοπικ ν παραιτήσεων καί µέ τόν Γ~ Κανόνα του (Πηδάλιο, σελ. 690) θεσµοθετε : «...Καί τέρως δέ πράγ- µα στίν ο τε το ς τ ς κκλησίας ρέσκον θεσµο ς, τό λιβέλλους πα ραιτήσεων προσάγειν τινάς τ ν ερουργ ν. Ε γάρ ε σιν ξιοι το λειτουργε ν, στωσαν ν τού - τ, ε δέ νάξιοι, µή πό παραιτήσεως ξίτωσαν, κατεγνωσµένοι δέ µ λλον πί πράγµασιν, ν ν τις πολλήν ποιήσαιτο τήν καταβοήν, ς ξω τε χόντων πάσης κολουθίας...» γιος Νικόδηµος γιο - ρείτης κάνει ναφορά στόν Κα - νόνα α τόν το Κυρίλλου λε - ξανδρείας καί ρµηνεύει:«... - πειτα δέ καί ν τυχόν θεληµατικ ς δωκε τήν τοιαύτην παραίτησιν, µως τό νά δίδουν τινές πίσκοποι γγράφους παραιτήσεις, τι παραιτο νται τάς πισκοπάς καί τάς παρχίας των, το το δέν ε ναι ρεστόν ε ς τούς Κανόνας τ ς κ - κλησίας, τα τόν ε πε ν, τι ε ναι παρά Κανόνας καί τοπον. ιότι ε µέν ο πίσκοποι α τοί ε ναι - ξιοι νά χουν τήν ρχιερωσύνην, ς µένουσιν ε ς α τήν καί ς µήν παραιτο νται, χι καί ε ναι νάξιοι ( ν δέν ε ναι ξιοι), ς µήν ε - γαίνουν πό τάς παρχίας των, ς τάχα παραιτούµενοι, λλά µ λ λον ς κατακεκριµένοι διά - τοπα πο καµαν, τά πο α θε - λε κατηγορήσει µεγάλως τινάς, ς ξω ντα πάσης κολουθίας τ ν ερ ν Κανόνων, τοι πάντη παράνοµα καί κανόνιστα...» Θά προσεγγίσουµε µιά δεύ - τερη ο σιαστική µαρτυρία πού πανέρχεται στό διο πρόβληµα. Πρόκειται γιά τήν κρίση καί κ - τίµηση το ρµηνευτή τ ν ερ ν Κανόνων Ζωναρά, πού σχολιά - ζει περίπτωση παραίτησης πι - σκόπου πού ντιµετώπισε Γ~ Ο κουµενική Σύνοδος. «...πάλαι ο τάς πισκοπάς πα ραιτούµενοι, ε τέως δέχοντο, πάντων ξέπιπτον, καί ο τε ρ - χιερατικόν τι δίκαιον µετά τήν παραίτησιν ε χον, ο τε πίσκοποι - νοµάζοντο...» (Ζωναράς: ρµη - νεία στήν πιστολή τ ς Γ~ Ο κου - µενικ ς Συνόδου πρός τήν ν Παµ φιλί Σύνοδον πέρ Ε στα - θίου Μητροπολίτου, Ράλλη Ποτλή, τ. β ~, σελ. 209). κρίση το Ζωναρά ντι - µετωπίζει δυναµικότερα τό πρό - βληµα. ποστηρίζει τι δέν ε ναι νοητή παραίτηση το πισκό -

9 9 που πό τά καθήκοντά του, πα - ρά µόνον ν ξετασθε καί βρε - θε νοχος, πότε ποµακρύνεται πό λα τά καθήκοντά του. «...τό παραιτε σθαι τάς ερατικάς φροντίδας ο κ πιτετραµµένον, λλ ποτετραµµένον µ λλον στί καί π α τίασιν...» (Ράλλη Ποτλή, τ. β ~, σελ. 210) Καί συνεχίζει Κανονο λό - γος Ζωναράς: «...Λοιπόν ο ν ο - δείς τό α τ πιτεθέν λειτούργη - µα τ ς πισκοπ ς δεχθήσεται παραιτούµενος, ε µή νάξιον αυτόν τ ς πισκοπ ς µολογε. Ε δέ τις δώσει, πάντως δέ ο κανονι - κ ς δεχθ ναι τόν παραιτούµενον, πάσης ξίας ερατικ ς, καί παντός δικαίου τ ς ρχιερωσύνης, µα τ παραιτήσει, κπεσε ται παραιτούµενος...». (Λοιπόν κανείς δέν θά δεχθε νά παραιτηθε πό τό λειτούργηµα το πισκόπου, παρά µόνον άν µολογε τόν αυτό του νάξιο νά ποιµαίνει τήν πισκοπή. άν δέ κάποιος κατά ποιοδήποτε τρόπο νδώσει στίς παρακινήσεις παραιτήσεως, χω - ρίς νά χει κανονική ποχρέωση νά τό κάνει, θά κπέσει α τόµατα µέ τήν ποβολή τ ς παραιτήσεώς του πό κάθε ξία ερατική καί πό κάθε δικαίωµα το ρχιερατικο ξιώµατος.) (Ράλλη Ποτλή, τ. β ~, σελ ) Ο κανονικές διατάξεις πού ποτέθηκαν στό θησαυροφυλάκιο τ ς ρθόδοξης κκλησίας µας, µετά πό πεξεργασία καί κρίση τοπικ ν καί Ο κουµενικ ν Συνόδων, δέν πιδέχονται ναπροσαρµογές καί συντονισµό µέ προσωπικά συµφέροντα. λοι µας, πό τούς Πατριάρχες το ρθοδόξου χώρου σαµε τόν τε - λευτα ο πιστό, ε µαστε ποχρε - ωµένοι νά τίς κρατο µε ς φωτεινές λαµπάδες πού φωτίζουν τό δρόµο τ ς ζω ς µας καί µ ς κρατο ν µέσα στήν γιαστική µ - πειρία τ ν Πατέρων µας καί µέσα στό πλαίσιο τ ν ποιµαντικ ν δηγι ν τους. Ο δυό νδρες, προκαθήµενος τ ς λλαδικ ς κ κλησίας καί παραιτηµένος Μητροπολίτης Ζακύνθου, δέν - χουν κανένα πολύτως δικαίω- µα λοξοδρόµησης καί θέσπισης σκοτειν ν διατάξεων πρός ξυ - πηρέτηση τ ν φιλοδοξι ν τους. κκλησία, ταν σύρεται µέ - πι µο νή σέ κτροπή πό τούς ερούς Κανόνες πλάνη, χει τήν πο χρέωση νά λέγχει τίς παρα - χαράξεις καί νά ποµονώνει τούς νόχους. Α τό τό µήνυµα φτάνει σήµερα σέ λους µας καί α τή ποχρέωση βαρύνει τήν περαι τέ ρω πορεία τ ν µελ ν τ ς κ κλησίας µας. Ε χόµαστε καί προσευχό - µαστε νά µήν περιπέσουµε στήν

10 10 Ἡ Ἀνατολική Εὐρώπη ἀντιμέτωπη μέ τήν «Ἀνοιχτή Κοινωνία» (ΙΙ) υνεχίζουμε τήν ἔκθε - ση ἀπόψεων τοῦ Σέρ - βου Srdja Trivkovic, μέ ἀφορμή τήν παρέλαση LGBT (ὁμοφυλοφίλων κτλ.) τό 2010 στό Βελιγράδι. Ὁ Σέρβος διανοού - μενος καί συγγραφέας, πού ζεῖ στήν Ἀμερική, ἔδωσε διάλεξη γιά τό ἐν λόγῳ θέμα στή Βαλτιμόρη. «Τά Προγράμματα Δημό - σι ας Ὑγεί ας τοῦ Σόρος (σ.σ. στήν Ἀνατολική Εὐρώπη) στηρίζουν πρω τοβουλί ες, πού σκοπεύουν στήν κάλυψη ἀ ναγκῶν ὑγιεινῆς κάποιων περιθω ρι ακῶν ὁμάδων», ὅπως «γκέι» καί φο ρέων AIDS, καί προσπαθοῦν νά «μειώσουν τούς κινδύνους διά - δοσης ἀσθενειῶν» ἀποτρέποντας τήν ἀνταλλαγή συρίγγων καί παρέ - χοντας μεθαδόνη στούς ἐξαρτη - μένους. Τά λόμπυ, πού χειραγωγεῖ, ἀ σκοῦν πιέσεις στίς κυβερνήσεις νά χαλαρώσουν «τίς καταπιεστικές πολιτικές γιά τά ναρκωτικά». Τά τελευταῖα 15 χρόνια τό δίκτυο τοῦ Σόρος στηρίζει τόν ἀκτιβισμό ὑ πέρ τῆς ὁ μοφυλοφιλίας, κίνηση προδοσία τ ν ερ ν καί τ ν - σίων, νά κρατήσουµε τή λαµπά - δα ναµµένη καί τό χρέος τ ς πιστότητας κέραιο. Κύριε ησο Χριστέ, δήγη - σε σύ, Σταυρωµένος καί ναστηµένος Κύριός µας, λόκληρη τήν κκλησία µας καί λους τούς ποιµένες της. Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΡΙ ΟΣ ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ

11 11 μέχρι τότε ἄ γνωστη σ ὅλες σχεδόν τίς περιο χές, πού δραστηριοποι εῖ - ται. Ἡ ἐκ στρατεία ὑπέρ «τῶν δικαιωμάτων τῶν LGBT» ἔχει τό ἐπιτελεῖο της στή Βουδαπέστη καί δη - μοσιεύει βι βλία ὑπέρ λεσβιῶν καί γκέι σέ Βουλγαρία, Τσεχική Δημοκρατία, Οὐγγαρία, Σλοβενία καί Σλοβακία, ἔχει δέ ἀνοίξει Κέντρα Λεσβιῶν καί Γκέι στήν Οὐκρανία καί τή Ρουμανία. Αὐτοί οἱ ἀκτιβιστές ἐ πι τίθενται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκ - κλη σία ὡς τήν κυ ρίως ὑπεύθυνη γιά τίς ρατσιστικές, ὅπως ἰσχυρί - ζονται, διακρίσεις σέ βάρος τῶν LGBT.»Ἡ ἐκπαίδευση κατέχει θέση-κλειδί στίς δραστηριότητες τοῦ Σόρος. Λάιτμοτίφ του εἶναι τό ἀπό - φθεγμα: «κανείς δέν μπορεῖ νά μονοπωλεῖ τήν ἀλήθεια» καί ὅτι ἡ «λαϊκή ἐκπαίδευση» πρέπει νά ἀν - τι καταστήσει τό παλιό της «αὐταρ - χικό» μοντέλο. Ἀκόμα καί κάτω ἀπό τά κομουνιστικά καθεστῶτα ἡ Ἀ - να τολική Εὐρώπη διατηροῦσε πο - λύ ὑψηλά στάνταρτ γιά τήν ἐκπαί - δευση, τώρα ὅμως τό «Ἵδρυμα Σόρος» προσπαθεῖ νά ἀντικαταστήσει τό παλιό σύστημα μέ ἕνα νέο σχολεῖο ὡς «πεδίο ἄσκησης» τῆς «ἀ - πρό σκοπτης ἔκφρασης τῆς προσωπικότητας τῶν μαθητῶν σέ μιά διαδικασία ἰσότιμου διαλόγου μέ τό ἐκπαιδευτικό προσωπικό, πού θά ξεπεράσει τίς ἀναχρονιστικές ἀρ - χές αὐθεντίας και πειθαρχίας, τίς ριζωμένες στήν καταπιεστική κλη - ρονομιά τοῦ πατριαρχικοῦ παρελ - θόντος». Ὁ σκοπός τῆς ἐκπαίδευσης δέν εἶναι «ἡ ἀπόκτηση γνώ σης»: ὁ δάσκαλος εἶναι ὁ «ὀργανωτής», ἡ δέ σχέση του μέ τούς μαθητές βα - σίζεται στήν «ἰσότιμη σύμπραξη». Οἱ μεταρρυθμιστές τοῦ Σόρος ἐμμένουν στήν ἄποψη ὅτι ρόλος τοῦ σχολείου εἶναι νά καταπολεμήσει τήν κατ αὐτούς νοσηρή ἐπίδραση τῆς οἰκογένειας στούς μαθητές, πού «ἐ - ξακολουθεῖ νά συντηρεῖ κατάλοιπα ἐθνικισμοῦ, διάκρισης τῶν φύ - λων, ρατσισμοῦ, καί ὁμοφοβικῆς προκατάληψης».»μονομανία γιά τό Σόρος», κατά τόν S.T., «εἶναι ἡ ἀντιμετώπιση τοῦ «ρατσισμοῦ», μόνο πού δέν μπορεῖ νά βρεῖ πρόσφορο ἔδαφος γιά δράση στίς φυλετικά ὁμοιογε - νεῖς χῶρες τῆς Ἀνατολικῆς Εὐρώ - πης. Βρῆκε ὅμως διέξοδο ταυτοποιώντας αὐθαίρετα ὡς θύματα τούς γύφτους («Ρομά»). Οἱ προστατευόμενοί του ὑποκινήθηκαν νά ἀ - παιτοῦν ἀπό τίς Πολιτεῖες εἰδικούς νόμους «προστασίας», ἄκρως μερο - ληπτικούς ὑπέρ αὐτῶν. Κατασκευ - α σμένα δέ περιστατικά διαφυλετικῶν τριβῶν εἶναι ἤδη συχνά, καί μπορεῖ ὅποιος θέλει νά φτιάχνει ἀ - πό μόνος του τή δική του λίστα μέ περιπτώσεις «διακρίσεων» σέ βά - ρος τῶν «Ρομά», ἔτσι ὥστε ἡ ὑπόθε -

12 12 ση νά μή ξεχνιέται. Γιά νά καταστήσει δέ τό πρόγραμμά του ἀποδεκτό ὡς «εὔλογο» στήν κοινή γνώ - μη τῶν λαῶν, τούς ὁποίους ἔχει βάλει στό στόχαστρο, παγιδεύει ἑκατομμύρια Ἀνατολικοευρωπαίων νά προσφέρουν φόρο ὑποτέλειας στά μέσα ἀναταραχῆς καί προπαγάνδας τῆς «Ἀνοικτῆς Κοινωνίας»: νά ἐνημερώνονται ἀπό τά «Μίντια τοῦ Σόρος», ὅπως ἔχει ἐπικρατήσει νά λέγονται σέ καμιά ντουζίνα τοπι - κές γλῶσσες, τά πανίσχυρα συγ - κρο τήματα ΜΜΕ, πού ἐλέγχει.»τό ὄραμα τοῦ Σόρος», συ - νε χίζει ὁ S.T., «εἶναι ἐξ ἀρχῆς ἐχ - θρικό πρός κάθε ἔννοια ἐθνικῆς συνοχῆς. Πιστεύει ἀκράδαντα ὅτι ἡ παραδοσιακή ἠθική, πίστη καί κοινωνία, πού βασίζεται σέ κοινές μνῆμες, εἶναι πράγματα ἀπεχθή. Κομβικό σημεῖο εἶναι τό μίσος γιά τή θρησκεία. Προωθεῖ ἕνα ἐκπαιδευτικό σύστημα, πού ἐκμηδενίζει κάθε ἴχνος πνευματικοῦ πόθου στή νεολαία, καί τῆς ἐμπνέει τήν περι - φρόνηση τῶν ἐννοιῶν πατρίδας καί ἱστορίας, ὅπως συμβαίνει ἤδη μέ ἑκατομμύρια ἀνθρώπων στή Δύση, εἴτε ἔχουν συναίσθηση τῆς ἀπώ - λειας αὐτῆς εἴτε ὄχι. Ἀποξενωμένοι ἀπό τούς γονείς, σέ πλήρη ἄ - γνοια γιά τόν πολιτισμό καί μέ μί - σος γιά τήν ἱστορία τους, ἑκατομμύρια Δυτικῶν ὁδεύουν ἤδη πρός τήν ἀλλοτρίωση καί κυνηγοῦν κάθε εἴδους ἡδονή, πού μπορεῖ κανείς νά φανταστεῖ, ἤ καταφεύγουν στά ναρκωτικά, στήν αὐτοκτονία, ἤ εἰσχωροῦν στό Ἰσλάμ ἤ ἄλλες σκο τεινές λατρεῖες.»γιά νά συλλάβει κανείς τί ἐ πιδιώκει ὁ Σόρος πρέπει νά καταλάβει ὅτι ἡ παγκοσμιοποίηση εἶναι μιά καλά σχεδιασμένη ἐπαναστατική, ριζοσπαστική ἐπιχείρηση. Στό φιλελεύθερο καπιταλισμό, πού θρι αμβεύει σήμερα, ἐχθροί τοῦ πολιτισμοῦ, ὅπως ὁ Σόρος, βρήκαν τά σπέρματα γιά τή μελλοντική ἐπικράτηση τοῦ σχεδίου τους, πού ἀ - ποσκοπεῖ στό νά ξεθεμελιώσει κάθε παραδοσιακή ἀξία, ἡ ὁποία θά μποροῦσε νά προβάλει ἀντίσταση. Οἱ ἀνατρεπτικοί σχεδιασμοί τῆς «Ἀνοικτῆς Κοινωνίας» προδίδονται ἀπό τήν ἀπόλυτη προσήλωσή της, μέ θρησκευτική εὐλάβεια, στήν τριάδα: Φυλή, Φύλο, Σεξουαλισμός. Ὁ στόχος εἶναι ἕνα παγκόσμιο ἰμπέριουμ ἀπόλυτα αὐταρχι - κό. Κάνουν ὅμως ἕνα κολοσσιαῖο σφάλμα ὑπολογισμῶν. Δέν ἔχουν συνειδητοποιήσει τόν κίνδυνο, πού διατρέχουν ἀπό πληθυσμούς, οἱ ὁ - ποῖοι δέν θέλουν νά προσαρμο - σθοῦν καί ἀρνοῦνται νά γίνουν ὄργανά τους στήν δίψα τους γιά ἀναρ - ρίχηση σέ θέσεις κλειδιά. Λαθρομετανάστες στήν Ἀμερική, Ἀλγερινοί στή Γαλλία, Τοῦρκοι στή Γερμανία καί Πακιστανοί στή Βρε -

13 13 τα νία ἀκολουθοῦν ἐξ ἐνστίκτου τό δικό τους σενάριο, πού δέν ἀνέχεται νά βλέπει τό Σόρος καί τούς ὁ - μοίους του σέ θέσεις ἰσχύος, ἤ ζωντανούς». Πολλοί θά χαρακτήριζαν ὅλα τά παραπάνω εἰκασίες νοσηρῆς φαντασίας τοῦ S.T. καί τῶν ὁμοίων του. Ἰδίως ἄνθρωποι τοῦ κα τεστημένου τῶν ΜΜΕ. Καί εἶναι φυσικό. Ἄλλοι θά τά ἐνέτασσαν στή σφαίρα τῆς «συνωμοσιολογί - ας», τῆς τάσης δηλαδή νά ρίχνου - με τήν εὐθύνη γιά ὅτι δέν πάει καλά στή χώρα μας, σέ «συνωμότες», κακούς δαίμονες, πού μᾶς πολεμοῦν. Σ αὐτό τό τελευταῖο θά στα - θῶ, γιατί διαβλέπω πράγματι νά ὑφέρπει ἡ ἐπιθυμία ἀποποίησης ἐξ - όφθαλμων εὐθυνῶν σέ πολλούς ἀ - πό μᾶς. Παλιά ἡ ἱστορία: «ὁ ὄφις μέ ἠπάτησε». Δέν ἔχω λόγους νά ἀμ φισβητήσω ὅσα καταγγέλλει ὁ S.T. Ὅμως, γιά ὅσους λένε ὅτι ἀνήκουν στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, τό ὅτι ὁ «κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», ὡς σέ κατάσταση ἐνδημικῆς ἀνία - της νόσου, εἶναι δεδομένο. Τό θέμα εἶναι, ἐμεῖς τί κάνουμε. Ὁ μακα - ριστός π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος εἶχε ἐπισημάνει τήν εὐθύνη μας μέ παραστατικό τρόπο λέγοντας ὅτι «σέ καλά λαδωμένη ἐπιφάνεια σελοτέιπ δέν κολλάει». Τό πρόβλημα δέν εἶναι ἡ ὕπαρξη πανίσχυρων μεγιστάνων πλούτου, κερδοσκόπων τύπου Σόρος, ἀρχόντων «τοῦ κόσμου τούτου», πού ὁρίζουν τίς τύ - χες του. Τό πρόβλημα εἶναι ἡ κατ ἐ πίφαση, ἡ κίβδηλη θρησκευτικό - τη τα τῶν σύγχρονων Χριστιανῶν, τῶν Ὀρθοδόξων μή ἐξαιρούμενων, πού ἀφήνουν τήν ψυχή τή δική τους καί τοῦ λαοῦ ξηρή, χωρίς τό λάδι τῆς διδαχῆς καί τῆς ὑπακοῆς στό λό γο τοῦ Θεοῦ. Ἡ εὐθύνη βαρύνει τόν καθέ - να μας, ἄλλον περισσότερο, ἄλλον λιγότερο, προφανῶς ὅμως τούς Ποιμένες, ἰδίως ἐκείνους, πού ἐνσυνεί - δητα βρίσκονται διαπλεκόμενοι μέ τούς ἄρχοντες τοῦ «κόσμου τού - του» καί ἐνεργοῦν ὡς ὄργανά τους. Καί, δυστυχῶς, δέν εἶναι λίγοι... Μακκαβαῖος Μηνια ο ελτίο κκλησιαστικ ς νηµέρωσης Κωδικός 2360 διοκτήτης- κδότης Μητροπολίτης ττικ ς καί Μεγαρίδος ΝΙΚΟ ΗΜΟΣ ιεύθυνση Α λών- ττικ ς Τυπογραφε ο Κωνσταντίνου Σανιδ ωαννίνων 6, Μοσχάτο ISSN X

14 14 Ὑπάρχει ἐλπίδα; έν ἀπέχει πολύ χρο - νι κά ὁ σάλος, πού δημιουργήθηκε στήν Ἐκκλησία ἀπό τά φοβε - ρά ἠθικά καί οἰκονο - μικά σκάνδαλα κά - ποι ων ρασοφόρων, πού ἦρθαν στό φῶς τῆς δημοσιότητας καί σκανδά - λισαν ψυχές. Σέ ἀπαράδεκτη ἐκ - κρεμότητα ἐπίσης βρίσκεται ἐδῶ καί μερικές δεκαετίες στήν πα - τρίδα μας τό λεγόμενο «ἐκκλη - σιαστικό ζήτημα», πού γεννήθηκε ἀπό τήν ἐνάντια στό Δίκαιο καί στούς Κανόνες τῆς Ἐκκλη - σί ας βίαιη ἀπομάκρυνση πλειά - δος ἐκλεκτῶν Ἱεραρχῶν ἀπό τίς Μητροπόλεις τους. Τό ζήτημα αὐτό συντηρεῖ διχασμό μέσα στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Χρονί - ζουν ἀκόμη καί ἄλλα ἐκκλησια - στικά προβλήματα, τόσο στό ἐ - πί πεδο τῆς Διοικήσεως, ὅσο καί σέ ἐκεῖνο τῆς λειτουργίας τῶν Μη τροπόλεων καί τῶν ἐνοριῶν. Ὅλα αὐτά βοοῦν ὅτι ἀπαιτοῦ ν - ται λύσεις καί μέτρα γιά νά ἔρθει περισσότερο φῶς στό ὑ πάρ χον ἡμίφως στό χῶρο τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ - λά δος. Ἐδῶ, προβάλλει τό ἀγωνιῶ - δες ἐρώτημα: Εἶναι δυνατόν ἀ - πό τό ὑπάρχον δυναμικό τῶν κλη ρικῶν τῆς πατρίδος μας νά δοθοῦν λύσεις ἐφαρμόσιμες στά προβλήματα; Μιά καταφατική ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό φαντάζει ὑπεραισιόδοξη ἕως οὐτοπική. Διότι οὔτε οἱ διοικοῦντες τήν Ἐκκλη - σία φαίνονται διατεθειμένοι καί ἱκανοί νά θίξουν καί πολύ πε - ρισσότερο νά διορθώσουν τά κα - κῶς κείμενα, οὔτε οἱ ὑπόλοιποι

15 15 κληρικοί (πρεσβύτεροι καί διά - κο νοι)-σέ γενικές γραμμές-εἶναι οἱ κατάλληλοι φορεῖς, γιά νά ὑ - λο ποιήσουν τά ὅποια μέτρα. Ὁ δεύτερος αὐτός παράγων ἀπαι - σι οδοξίας ἐξηγεῖται ἀπό τό γε - γο νός ὅτι κατά τίς τελευταῖες δε καετίες εἰσήλθαν στίς τάξεις τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου πολλά πρόσω - πα ἀκατάλληλα γιά τό ὑπούργη - μα τοῦ κληρικοῦ. Εἰσήλθαν νω - ρίς-νωρίς ἡλικιακά νεαροί ἀνώ - ριμοι, πού τούς χαρακτήριζε μιά κάποια κλίση πρός τά ἱερατικά, κάποια φερσίματα «ἐκκλησια - στι κοῦ τύπου», ὅπως τυποποι η - μέ νες ἐκφράσεις, μεγαλοστομί - ες, δουλοπρεπής πρός τούς Ἐπι - σκό πους στάση, γυναικώδης γλώσ σα καί συμπεριφορά, κα - θώς καί ἀπερίγραπτη πνευματική ρηχότητα. Τά ἐνδιαφέροντά τους περιστρέφονται γύρω ἀπό τά ἱερατικά ἄμφια, τίς ἐντυπω - σι ακές παραστάσεις στίς Ἀκολουθίες, τίς βυζαντινές μεγαλοπρέπειες καί τούς λαρυγγισμούς. Ὁ ἀριθμός τῶν ἀγάμων νεαρῶν, πού εἰσήλθαν στόν Κλῆρο, αὐξή - θηκε ἁλματωδῶς, ὄχι διότι αὐξή - θηκαν οἱ Θεόθεν κλήσεις πρός τήν ἀγαμία, ἀλλά διότι ἐπικρά - τησε ἡ ἐπιπολαιότητα, καθώς ἡ ἐπιθυμία τῶν τιμῶν καί πρωτοκαθεδριῶν καί τοῦ ὀνείρου τῆς ἐ πι σκοποποιήσεως ἐπισκίασε τήν τυχόν κλίση πρός τόν ἔγγαμο βίο. Δέν εἶναι βέβαια τό σύνολο τῶν πρεσβυτέρων καί δια κό νων αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου. Στίς τάξεις τοῦ κλήρου ὑπάρ - χουν καί σοβαροί καί μετρημέ - νοι κληρικοί, μέ φόβο Θεοῦ, μέ πό νο καί ἀγάπη γιά τό ποίμνιό τους, πού ἐργάζονται ἀθόρυβα γιά τή σωτηρία τῶν ψυχῶν. Ἀρκοῦν ὅμως αὐτοί, γιά νά ἔχει ποι - ό τητα τό σύνολο τοῦ κλήρου; Φοβούμαστε πώς ὄχι, ὁπότε ποιά ἐ π- οικοδομητικά μέτρα, πού τυχόν θά ψηφιστοῦν ἀπό τήν Ἱεραρχία, θά μπορέσουν νά ὑλοποιηθοῦν ἀπό ἕνα τέτοιο ἱερατεῖο; Ὑπάρχει ἄραγε ἐλπίδα; Ἴσως μιά οὐσιαστική βελτίωση τῶν ἐκ κλησιαστικῶν πραγμάτων μπορεῖ νά ἐλπίζεται σέ βάθος χρό - νου καί μόνο ἀφοῦ ληφθοῦν-τοῦ Θεοῦ συνεργοῦντος καί φωτί - ζον τος-γενναῖα μέτρα ἀπό τούς Ἱεράρχες, ὥστε νά ἐμποδιστεῖ ἡ περαιτέρω εἴσοδος στίς τάξεις τοῦ κλήρου προσώπων ἀκαταλ - λήλων. Νά ἐφαρμοστοῦν ἐπί τέ - λους οἱ εὐαγγελικές ἐπιταγές καί οἱ Ἱεροί Κανόνες ὡς πρός τά προσόντα τῶν ὑποψηφίων κλη - ρι κῶν καί τίς προϋποθέσεις εἰ - σό δου στόν Ἱερό Κλῆρο. Ὥστε κα νείς νά μή χειροτονεῖται, ἄν δέν ζεῖ συνειδητή ἐκκλησιαστι - κή ζωή, ἄν δέν ἔχει πνευματικό

16 16 ἀ πό παλιά, ἄν δέν κοινωνεῖ συ χνά. Γιά νά τηροῦνται ἔστω τά κα - τώ τερα ὡς πρός τήν ἡλικία ὅ ρια γιά μιά χειροτονία. Καί νά μήν ἐν θαρρύνεται ἡ ἀγαμία, ἐ κτός κι ἄν εἶναι δοκιμασμένη ἡ κλήση γι αὐτήν. Καί, τέλος, νά ζη τεῖ ται ἡ μόρφωση, κυρίως ἡ πνευ ματική, ἀλ λά πρώτιστα ἡ ἐνάρε τη καί ἀνεπίληπτη ζωή. Ἄν βελτιωθεῖ σιγά-σιγά τό πνευματικό ἐπίπεδο τῶν πρε σβυ - τέρων καί διακόνων, θά ἔ χου με μελλοντικά καί καλύτε ρους μη - τροπολίτες καί ἴσως ξη με ρώσουν-θεοῦ θέλοντος-καλύ τερες μέρες γιά τόν κλῆρο τῆς Ἐκκλησίας μας. Γέρων πρεσβύτερος ἡσχύνθην ὑπέρ τῶν ἄλλων, ὅ σοι, µη δέν τῶν πολλῶν ὄντες βελ τίους, µέ γα µέν οὖν, εἰ καί µή πολλῷ χεί - ρους, ἀνίπτοις χερσίν, ὅ δή λέγεται, καί ἀµυήτοις ψυχαῖς τοῖς ἁγιωτά - τοις ἑαυτούς ἐπεισάγουσι καί πρίν ἄξιοι γενέσθαι προσιέναι τοῖς ἱε - ροῖς, µεταποιοῦνται τοῦ βήµατος, θλί βον ταί τε καί ὠθοῦνται περί τήν ἁγί αν τράπεζαν, ὥσπερ οὐκ ἀρε - τῆς τύ πον, ἀλλ ἀφορµήν βίου τήν τάξιν εἶ ναι νοµίζοντες, οὐδέ λει - τουρ γίαν ὑ πεύθυνον, ἀλλ ἀρχήν ἀνεξέταστον. ντροπιάστηκα γιά τούς ἄλλους, γιά ἐκείνους ὅσοι χωρίς νά εἶναι κα - λύτεροι ἀπό τούς πολλούς, πράγµα πού εἶναι µεγάλο, χωρίς καί νά εἶναι πολύ χει ρότεροι, µέ ἀκάθαρτα χέ - ρια, ὅπως τό λέµε καί µέ ἀδίδα κτες ψυχές προ ωθοῦν τόν ἑαυτό τους στά ἁγιώτα τα µυστήρια. Καί προτοῦ γί - νουν ἄ ξιοι νά πλησιάσουν τά ἱερά, ἰ - διο ποι οῦνται τό ἱερό βῆµα, στρι µώ - χνονται καί συνωθοῦνται γύρω ἀπό τήν ἁ γία τράπεζα, σάν νά µή θεω - ροῦν ὅτι ἡ ἱερωσύνη εἶναι δεῖγµα ἀ - ρετῆς, ἀλ λά βιοποριστικό ἐπάγγελ - µα καί οὔ τε ὅτι εἶναι ὑπεύθυνο λειτούργηµα, ἀλλά ἀνεξέλεγκτη ἐξουσία. (Γρηγορίου Θεολόγου: Ἀπολογητικός τῆς εἰς Πόντον φυγῆς, ΕΠΕ, τ. 1, σελ ) «λεύθερη Πληροφόρηση» στό διαδίκτυο. ιεύθυνση: Καί ο κδόσεις «Σπορά» στό διαδίκτυο (γιά µιά γνωριµία µέ τό συγγραφικό ργο το Μητροπολίτου ττικ ς καί Μεγαρίδος Νικοδήµου) ιεύθυνση: