Ηλεκτρικές Δυναµικές Γραµµές

Transcript

1 Ηλεκτρικές Δυναµικές Γραµµές Η άσκηση του Θοδωρή Παπασγουρίδη Αξιολόγηση Καταπληκτική άσκηση. Ειλικρινά πρώτη φορά διάβασα µια τέτοια άσκηση. Όµορφη και πρωτότυπη, αφορµή για πολύ µεγάλη κουβέντα µε πάµπολλες φυσικές, εννοιολογικές, µαθηµατικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Μου ήρθε τόσο ξαφνικά και µε όλη την δροσιά της έµπνευσης που δεν άντεξα τον πειρασµό να γράψω τούτο το κείµενο. Θοδωρή σε ευχαριστώ που µε σκούντησες. Η γνώµη µου σε επιµέρους θέµατα που θέτει η άσκηση Νοµίζω ότι υπάρχουν κάποια µικροπραγµατάκια που ίσως πρέπει να αλλάξουν προς το σαφέστερο. Αυτά εντοπίζονται Στην εκφώνηση της άσκησης α) Το...θα κινηθεί παράλληλα στην ευθεία xx... ίσως πρέπει να αλλάξει µε το...η δύναµη τη στιγµή που αφήνεται ελεύθερο να κινηθεί είναι παράλληλη µε την ευθεία xx... µιας και η τροχιά του φορτίου δε θα είναι ευθεία παράλληλη µε την ευθεία χχ. Ούτε µπορούµε να επικαλεστούµε την ταχύτητα εκείνη τη στιγµή, γιατί δεν έχει. β) Το...να βρεθεί ο λόγος του αριθµού των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν από το q 1 και καταλήγουν στο q..... ίσως πρέπει να αλλάξει µε το...να βρεθεί ο λόγος του αριθµού των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν από το q 1 προς τον αριθµό των δυναµικών γραµµών που καταλήγουν στο q... µιας και αρκετές από τις δυναµικές γραµµές που καταλήγουν στο q δεν προέρχονται από το q 1, αλλά, κατά σύµβαση για τη ζωγραφική µας, από το άπειρο. Στη λύση της άσκησης γ) Το Για τον αριθµό των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν από το q 1 και καταλήγουν στο q ξέρουµε ότι είναι ανάλογο της ποσότητας του κάθε φορτίου ίσως πρέπει να αλλάξει µε το Για τον αριθµό των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν ή καταλήγουν σε κάποιο φορτίο q ξέρουµε ότι είναι ανάλογος αυτού του φορτίου Η δουλειά του κ. Μουρούζη στο ΕΚΦΕ Κέρκυρας είναι πάρα πολύ αξιόλογη και εµφανής η προσφορά του στους συναδέλφους του νοµού µέσα από ένα πλούσιο σύνολο θεµάτων, που τους παρέχει, µε θέσεις, στοιχεία, ενηµερώσεις και αφορµές προβληµατισµού. Η εργασία του σχετικά µε τις δυναµικές γραµµές από πολλές πλευρές πολύ πρωτότυπη απετέλεσε κύρια αφορµή για τους παρακάτω προβληµατισµούς µου. ιαφωνώ βέβαια µαζί του σε κάποια σηµεία, τα οποία µε κάθε καλή διάθεση απέναντί του παρουσιάζω: α) Γράφει ο κ. Μουρούζης... οι δυναµικές γραµµές σχεδιάζονται έτσι που ο αριθµός τους σε κάθε µονάδα εµβαδού σε µια κάθετη διατοµή, να είναι ανάλογος του µέτρου της έντασης 1

2 και συνεχίζει λίγο παρακάτω Φ Υπάρχει όµως ένα φυσικό µέγεθος, η µαγνητική ροή, η οποία ορίζεται ως : Ε = E η ds S (1) Η φυσική σηµασία αυτού του µεγέθους (της σύµφωνα µε τη δεύτερη συνθήκη του ορισµού των δυναµικών γραµµών, θα εκφράζει το πλήθος των δυναµικών γραµµών που περνάνε από µια επιφάνεια Όµως Το φυσικό µέγεθος Φ Ε είναι η (ηλεκτρική) ροή της έντασης του ηλεκτρικού πεδίου δια µέσου της επιφάνειας S και όχι η µαγνητική ροή, κάτι που σίγουρα οφείλεται στο δαίµονα του.. τυπογραφείου και όχι στον κ. Μουρουζη. H δεύτερη συνθήκη που επικαλείται, λέει ότι το µέτρο της έντασης είναι ανάλογο του αριθµού των δυναµικών γραµµών ανά µονάδα επιφανείας από την οποία διέρχονται κάθετα. Άρα το συµπέρασµα της δεύτερης συνθήκης δεν είναι ότι η ροή Φ Ε εκφράζει το πλήθος των γραµµών που περνάνε από την επιφάνεια, όπως λέει ο κ. Μουρούζης, αλλά ότι η ροή Φ Ε είναι ανάλογη του αριθµού των γραµµών που διέρχονται από την επιφάνεια S. (Το κάθετα από την επιφάνεια δε χρειάζεται µιας και το εξασφαλίζει το εσωτερικό γινόµενο που υπάρχει µέσα στο ολοκλήρωµα). Κατά συνέπεια, δε χρειάζεται όλη η απόδειξη που ακολουθεί στο κείµενο του κ. Μουρούζη προκειµένου να αποδείξει ότι η ροή Φ Ε είναι ανάλογη του αριθµού των γραµµών που διέρχονται από την επιφάνεια S. Η δεύτερη συνθήκη το εξασφαλίζει έτσι κι αλλιώς. β) Γράφεται παρακάτω...η σταθερά αναλογίας, είναι δική µας επιλογή και όσο µεγαλύτερη είναι µε τόσο µεγαλύτερη ακρίβεια περιγράφουµε το πεδίο. εν µπορεί όµως αυτή η σταθερά να απειριστεί αφού τότε από κάθε σηµείο του χώρου θα περνάει και µια γραµµή και έτσι δεν θα υπάρχουν πλέον γραµµές αφού ο χώρος όλος θα έχει καλυφθεί... Όµως ο λόγος που δε δίνουµε στη σταθερά αναλογίας την τιµή άπειρο, δεν είναι ότι...δεν θα υπάρχουν πλέον γραµµές αφού ο χώρος όλος θα έχει καλυφθεί... Είναι γιατί σε καµιά, µα σε καµιά σταθερά δε δίνουµε την τιµή άπειρο, αν δε θέλουµε να αυτοκτονήσουν οι θεωρίες µας και όλοι οι υπολογισµοί µας. Επιβάλλεται να δώσουµε πεπερασµένη τιµή. Και κάτι ακόµη. Αν καλυφθεί όλος ο χώρος µε γραµµές, γιατί δε θα υπάρχουν πλέον γραµµές; Θα υπάρχουν και θα παραϋπάρχουν. Απλά η κατάσταση δε θα εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες µας για απεικόνιση του πεδίου. Κάθε χώρος είναι γεµάτος µε γραµµές. Και οι δυναµικές γραµµές ενός πεδίου, εφόσον µπορέσουν να βρεθούν, δεν παύουν να είναι κανονικές µαθηµατικές γραµµές. Και να γεµίζουν όλο το χώρο. Όπως και κάθε γραµµή είναι γεµάτη µε σηµεία. Το πρόβληµα είναι εµείς τι σχεδιάζουµε και τι θέλουµε να δούµε. Αλλά και πεπερασµένη τιµή να δώσουµε στη σταθερά αναλογίας τα πράµατα θα είναι οδυνηρά. Συνδέσαµε το πλήθος των γραµµών ανά µονάδα επιφανείας µε την ένταση, η οποία γενικά υπάρχει σε κάθε σηµείο ενός πεδίου. Άρα σε κάθε σηµείο του πεδίου, η µαθηµατική συνέπεια επιβάλλει να περνάνε γραµµές ποικίλης επιφανειακής πυκνότητας. Αν λοιπόν είµαστε σε ηλεκτρικό πεδίο που έχουν νόηµα και µπορούν να βρεθούν δυναµικές γραµµές, το πρόβληµα που τίθεται τότε είναι τι θέλουµε να σχεδιάσουµε σε ένα χώρο που µαθηµατικά έτσι κι αλλιώς θα είναι γεµάτος µε γραµµές και µάλιστα σε κάθε σηµείο του θα υπάρχει γενικά διαφορετική πυκνότητα γραµµών!!!

3 γ) Γράφεται...Άρα οι δυναµικές γραµµές καταλήγουµε ότι δεν είναι πράγµατι ένα φυσικό µέγεθος, αφού δεν υπάρχει ενιαίος τρόπος µέτρησής τους. Όµως οι δυναµικές γραµµές έτσι κι αλλιώς δεν είναι φυσικό µέγεθος. Τι φυσικό µέγεθος να είναι µια γραµµή; Φιλοδοξία να γίνει φυσικό µέγεθος είναι η πυκνότητά τους ή ο αριθµός τους. Και αυτό µπορεί θαυµάσια να γίνει. Το έχω ξαναγράψει σε µια ανάρτησή µου. Το να ορίσουµε ένα µέγεθος, να του δώσουµε όνοµα και να το µετρήσουµε είναι εύκολο. Μπορώ να το κάνω µε χιλιάδες πράµατα. Ο ορισµός όµως που θα δώσουµε πρέπει απαραίτητα να διαθέτει το µόνο και κύριο χαρακτηριστικό όλων των ορισµών: Να είναι χρήσιµος!!! Αλλιώς δεν υπάρχει. Και να διατυπωθεί θα καταρρεύσει σύντοµα. Ας γίνω σαφής: Λέει η η συνθήκη ότι το µέτρο της έντασης είναι ανάλογο του αριθµού των δυναµικών γραµµών ανά µονάδα επιφανείας κάθετης σε αυτές. Ας το πούµε για συντοµία πυκνότητα των δυναµικών γραµµών. Άρα το µέτρο της έντασης είναι ανάλογο της πυκνότητας των δυναµικών γραµµών. Συµφωνούµε και δίνουµε αυθαίρετα µια τιµή στη σταθερά αναλογίας την οποία κρατάµε από δω και πέρα σταθερή. Τότε σε κάθε σηµείο του πεδίου ξέρω την ένταση, ξέρω και τη σταθερά αναλογίας, οπότε ξέρω και την πυκνότητα των δυναµικών γραµµών (θα εξηγήσω αναλυτικά την κατάσταση παρακάτω). Αν θέλω την κρατάω σταθερή µόνο στη λύση ενός προβλήµατος και αλλάζω την τιµή της στο άλλο πρόβληµα. δεν είναι παράξενο αυτό. Πορεύοµαι µε τον τρόπο που χειρίζοµαι τις δυναµικές ενέργειες που από πρόβληµα σε πρόβληµα µπορώ να αλλάζω το σηµείο όπου η δυναµική είναι µηδέν. Εκεί έχω αυθαίρετη προσθετική σταθερά, εδώ πολλαπλασιαστική. Τέλος πάντων. Θα χειριστώ το θέµα πιο αυστηρά παρακάτω. Το πρόβληµα που προκύπτει είναι τι µου χρειάζεται η πυκνότητα; Τι να βρω από τούτη τη γνώση; Άντε το µέτρησα και το βρήκα. Τι να το κάνω; Τι να τον κάνω τον ακριβή αριθµό των γραµµών; Έτσι καταλήγουµε στο κυρίαρχο θέµα και στο πρωταρχικό, όπως κάνουµε µε κάθε ορισµό. Στο θέµα που κατά τη γνώµη µου έπρεπε να επικεντρώσουµε την προσοχή µας ευθύς µε το ξεκίνηµα αυτής της κουβέντας. Το να ορίσουµε τη δυναµική γραµµή είναι ένας ορισµός και ως ορισµός πρέπει να ξεκαθαρίσουµε αν µας είναι χρήσιµος και πού. Σε τι µας χρειάζεται, τί πρέπει να περιµένουµε από αυτόν και πώς θα χειριστούµε τα αποτελέσµατα που θα µας δώσει. Αυτό είναι το πρόβληµα. Ας επιχειρήσω µια προσέγγιση: Η έννοια της δυναµικής γραµµής ορίζεται από τις δύο συνθήκες που ανέφερε ο κ. Μουρούζης και όπως µας πληροφόρησε έθεσε ο Faraday. Τις παραθέτω µαζί µε ένα απόσπασµα του κ. Μουρούζη γιατί είναι ενισχυτικό σε ό,τι υποστηρίξω...ο Faraday όµως, επιστήµονας καθαρά πειραµατικός µε ελάχιστες γνώσεις θεωρίας, δεν µπορούσε µε τον καθαρά µαθηµατικό τρόπο που περιγράψαµε προηγούµενα, να αντιληφθεί ένα ηλεκτρικό πεδίο. Γι αυτό εισήγαγε τις δυναµικές γραµµές. Πίστευε µάλιστα την υλική υπόσταση των δυναµικών γραµµών. Θεωρούσε ότι οι δυναµικές γραµµές υπάρχουν όπως υπάρχουν και τα φορτία Ο ορισµός των δυναµικών γραµµών ( δηλαδή οι οδηγίες για τη σωστή σχεδίασή τους ) είναι ο ακόλουθος: 1. η εφαπτόµενη µιας δυναµικής γραµµής σε οποιοδήποτε σηµείο της, δίνει τη διεύθυνση της έντασης στο σηµείο αυτό. 3

4 . οι δυναµικές γραµµές σχεδιάζονται έτσι που ο αριθµός τους σε κάθε µονάδα εµβαδού σε µια κάθετη διατοµή, να είναι ανάλογος του µέτρου της έντασης. Έτσι εκεί που οι δυναµικές γραµµές είναι πυκνές το µέτρο της έντασης είναι µεγάλο, ενώ εκεί που είναι αραιές, το µέτρο της έντασης είναι µικρό. Από τα παραπάνω προκύπτει ότι Ο ορισµός των δυναµικών γραµµών είναι χρήσιµος Για τον Faraday γιατί δε µπορούσε αλλιώς να αντιληφτεί το πεδίο µιας και δε διέθετε ισχυρό µαθηµατικό υπόβαθρο, είχε ελάχιστες γνώσεις θεωρίας και γιατί πίστευε ότι υπάρχουν. Για µας γιατί θέλουµε ικανοποιητική σχεδίαση πεδίου, γιατί θέλουµε να δώσουµε καλή αντίληψη του πεδίου στα παιδιά, είναι παιδαγωγικά χρήσιµος κ.λ.π. κ.λ.π. Εποµένως οι δυναµικές γραµµές είναι χρήσιµες όταν µπορέσουµε να τις σχεδιάσουµε. Αυτός είναι ο τελικός σκοπός µας. Ο ορισµός των δυναµικών γραµµών είναι χρήσιµος όταν µας βοηθήσει να αποκτήσουµε για το πεδίο µια τρισδιάστατη αίσθηση απαιτήσεων. Να το σχεδιάσουµε δηλαδή στο χώρο καταρχήν και να προσπαθήσουµε κατόπιν να µεταφέρουµε κάποια ζωγραφιά του σε επιλεγµένο επίπεδο. Αλλιώς τι να τις κάνουµε τις δυναµικές γραµµές; Ό,τι λοιπόν ακολουθήσει θα είναι γι αυτό το σκοπό. Για τη ζωγραφιά. Μαθηµατική επεξεργασία της έννοιας δυναµική γραµµή µε απώτερο σκοπό να σχεδιάσουµε ένα ηλεκτρικό πεδίο, χωρίς να γεµίσουµε όλο το χώρο µε γραµµές που θα κουβαλάνε εντάσεις. Το µέτρο της έντασης είναι ανάλογο του αριθµού των δυναµικών γραµµών ανά µονάδα επιφανείας που κόβουν κάθετα την επιφάνεια. Αν σε κάποιο τυχαίο σηµείο Μ ενός ηλεκτρικού πεδίου, Ε ( x, y,z ) είναι η ένταση του ηλεκτρικού πεδίου, da το απειροστό τµήµα µιας επιφάνειας S που περιέχει το τυχαίο σηµείο Μ που εξετάζουµε και k η σταθερά αναλογίας την οποία ας επιλέξουµε θετική. Τότε Ε ( x, y,z ) da = k dn (1) όπου dn το πλήθος των δυναµικών γραµµών που διέρχονται από τη στοιχειώδη επιφάνεια da Παίρνοντας το επιφανειακό ολοκλήρωµα στην προηγούµενη σχέση προκύπτει Ε ( x, y,z ) da = kν () όπου Ν= Ν ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που διαπερνούν την επιφάνεια S Από το νόµο του Gauss η σχέση () δίνει Qολ Qολ = kn N = (3) ε 0 ε 0 k όπου ε 0 η διηλεκτρική σταθερά του κενού και Q ολ το ολικό φορτίο που περικλείει η S. Συνεπώς ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που διέρχονται από µια επιφάνεια S (εισέρχονται αν Q ολ <0, ή εξέρχονται αν Q ολ >0) είναι 4

5 Qολ N = (4) ε 0 k Συµπέρασµα: Ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που διέρχονται από µια κλειστή επιφάνεια S είναι ανάλογος του φορτίου που περικλείεται στην επιφάνεια. Παρατηρήσεις: 1) Ως επιφάνεια S µπορούµε να πάρουµε µια σφαίρα µια και το σχήµα της επιφάνειας όπως βλέπουµε δεν επηρεάζει τους υπολογισµούς µας. Μπορούµε εύκολα να βγάλουµε συµπεράσµατα για τµήµατα επιφάνειας αρκεί να βρούµε συµµετρίες ή να λύσουµε κατάλληλα ολοκληρώµατα. ) Το Ν είναι ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που φεύγουν από το Q ολ για όλο το χώρο γύρω από αυτό. 3) Το πιο πιθανό είναι το Ν να µην είναι ακέραιος, αλλά αυτό δε µε πειράζει. Ούτε θα πειράξω τη σταθερά k, ούτε θα τη µεγαλώσω για να µε αναγκάσει να ζωγραφίσω πιο πολλές γραµµές όπως αναφέρει ο κ. Μουρούζης, ούτε τίποτε. Η k θα µείνει k. Είτε µεγάλη είτε µικρή, ως k µου χρειάζεται και όχι ως ακριβή τιµή. Και σε τίποτε δε θα µε εξαναγκάσει η k, γιατί άλλος είναι ο στόχος του ορισµού των δυναµικών γραµµών και όχι ο ακριβής ορισµός τους. Μη ξεχνάτε ότι ο σκοπός µου είναι να ζωγραφίσω το πεδίο ή τέλος πάντων να αποδώσω διάφορα πεδία µε κάποια αυστηρότητα στις αναλογίες και όχι να µετρήσω το πλήθος των δυναµικών γραµµών, το οποίο στο κάτω κάτω είναι µέγεθος άχρηστο που θα παραµείνει άχρηστο γιατί δεν µπαίνω στην ταλαιπωρία επεξεργασίας του k. Και δε µπαίνω στην ταλαιπωρία γιατί µπορώ µε την ένταση να περιγράψω το πεδίο αυστηρότατα µαθηµατικά. Τι να το κάνω το ακριβές πλήθος των δυναµικών γραµµών; 4) Αν έχω δύο φορτία q 1 και q και θέλω να βρω το λόγο των δυναµικών γραµµών που θα ζωγραφίσω γύρω τους εφαρµόζω τη σχέση (4) q1 Ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν ή καταλήγουν στο q 1 είναι N1 = ε 0k q Ο αριθµός των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν ή καταλήγουν στο q είναι N = ε 0k Άρα ο λόγος του αριθµού των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν ή καταλήγουν στο q 1 προς τον αριθµό των δυναµικών γραµµών που ξεκινούν ή καταλήγουν στο q είναι N 1 q1 = (5) N q N Έστω π.χ ότι βρίσκω το µη µαγειρεµένο νούµερο 1,4 =. Αυτό σηµαίνει ότι αν θέλω N 1, 76 να είµαι συνεπής µε τον ορισµό των δυναµικών γραµµών και µε τη ζωγραφική απαίτηση που έχω θέσει από την αρχή αυτής της πορείας για τα πεδία, πρέπει για κάθε 40 γραµµές που θα ζωγραφίσω γύρω από το q 1 να ζωγραφίζω 176 γραµµές για το q. Ή για κάθε 10 από το ένα, 88 για το άλλο, ή 400 δυναµικές για το ένα 1760 για το άλλο. Βλέπετε ότι ο αριθµός των δυναµικών γραµµών δεν επιβάλλεται από τη σταθερά αναλογίας k, αλλά αποκλειστικά από την ανάγκη και τη διάθεσή µου να αποδώσω καλά τα πεδία. 5) Ο σχεδιασµός δυναµικών γραµµών στο επίπεδο, όταν έχουµε πεδία που έχουν συµµετρία σε περιστροφές γύρω από την ευθεία που ενώνει τα δύο φορτία (και στις απαιτήσεις µιας 5

6 Β Λυκείου µε σηµειακά φορτία το πολύ µέχρι δύο, αυτό έχουµε), ακολουθεί ακριβώς τη διαδικασία που εφαρµόζουµε και για το χώρο. Γιατί στο επίπεδο επιχειρούµε να αποδώσουµε στα µάτια των παιδιών αυτό που συµβαίνει στο χώρο. Και αν υπάρχει αυτή η συµµετρία περιστροφής, ό,τι αναλογία αποδώσουµε στο επίπεδο, µε περιστροφή αποδίδεται και στο χώρο και αντίθετα. Αυτό µπορεί να αποδειχτεί και αυστηρά χρησιµοποιώντας σφαιρικές συντεταγµένες για σφαίρες ίσης ακτίνας γύρω από το κάθε φορτίο (απόδειξη βλέπε παρακάτω). 6) Αν πρέπει να συνδυάσω γραµµές του ενός φορτίου µε γραµµές του άλλου φορτίου, όπως στην άσκηση του Θοδωρή, τότε ζωγραφίζω γύρω από τα φορτία όσες αναλογικά µου N 1 q1 επιβάλλει η σχέση = και τις συνδυάζω µεταξύ τους. Όσες περισσέψουν από το ένα N q φορτίο, το µεγαλύτερο τις αφήνω να έρχονται ή να φεύγουν για το άπειρο. Η αναλογία που θα αποδώσω στο επίπεδο γρήγορα θα µεταφερθεί λόγω της συµµετρίας περιστροφής γύρω από την xx, στο χώρο και έτσι θα είµαι συνεπής. 7) Είναι προφανές ότι στο µαγνητικό πεδίο πρέπει το όλο κείµενο να προσαρµοστεί 8) Όσα είπαµε και όσα θα πούµε έχουν απλή εφαρµογή σε πεδία που παρουσιάζουν συµµετρία περιστροφής, ώστε να µπορούν να σχεδιάζονται σε επίπεδο, που η σχεδιασθείσα εικόνα παραµένει αµετάβλητη στις περιστροφές. Αλλιώς τα πράµατα και πιο δύσκολα γίνονται απαιτώντας περισσότερη ανάλυση και απαιτούν περισσότερη και πιο δύσκολη µαθηµατική επεξεργασία που δεν ξέρω αν έχει αξία στην εκπαίδευση µαθητών Λυκείου ή σε προχωρηµένα προγράµµατα προσοµοίωσης. Ας µην ξεχνάµε ότι ο σκοπός µας δεν είναι να βρούµε ένα τρίτο µαθηµατικά αυστηρό τρόπο περιγραφής ενός ηλεκτρικού πεδίου (οι άλλοι δύο είναι ένταση και δυναµικό), αλλά κάτι να σχεδιάσουµε για ξεκίνηµα σε µαθητές Β Λυκείου. Σε πεδία µε έντονη µεταβολή από σηµείο σε σηµείο και χωρίς καµιά συµµετρία τι να σχεδιάσω και σε πιο επίπεδο. Χώρια που πρέπει να βρω αν υπάρχουν και αν µπορώ να βρω δυναµικές γραµµές. Ας ξαναθυµήσουµε ότι οι δυναµικές γραµµές είναι προσπάθεια αξιοπρεπούς σχεδίασης πεδίου και όχι καµιά αυστηρή περιγραφή του. 9) Όλα όσα είπαµε και όλα όσα θα πούµε αφορούν αναλογία δυναµικών γραµµών. Αυτό σηµαίνει ότι δεν εξασφαλίσαµε ότι ξέρουµε και την κατανοµή τους. Το οποίο προφανώς είναι το αµέσως επόµενο µεγάλο πρόβληµά µας. Πιο µεγάλο ίσως από τον υπολογισµό του αριθµού των γραµµών. Η κατανοµή θα γίνει ανατρέχοντας στις τιµές της έντασης και κάνοντας µια εκτίµηση το πόσο πυκνά θα τις ζωγραφίσουµε στα διάφορα σηµεία. Άρα εµείς επιζητούµε κάτι σα µέσο όρο. Ή αλλιώς επιζητούµε τον αριθµό των δυναµικών γραµµών, ανεξάρτητα αν αυτός βγήκε από οµογενή κατανοµή των ιχνών των δυναµικών γραµµών πάνω στην επιφάνεια (πράµα που πολύ µας βολεύει) ή όχι. Τελικά τι ζωγραφίζουµε στο επιπεδο; Επιγραµµατικά ας επισηµάνουµε τούτο: εν είναι πάντα εύκολο να πούµε αν µπορώ να βρω στο χώρο και αν βρω αν µπορώ να ζωγραφίσω στο χώρο ή στο επίπεδο, δυναµικές γραµµές και µάλιστα σε πεδία που µεταβάλλονται έντονα και παράξενα από σηµείο σε σηµείο. εν ξέρω βέβαια αν έχει και καµιά αξία µια τέτοια απεικόνιση σε χαρτί, όταν από επίπεδο σε επίπεδο όλα αλλάζουν. εν είναι πάντα εύκολη η λύση τέτοιων διαφορικών εξισώσεων όπως η (14). Και σκεφτείτε να πάµε να δούµε τι συµβαίνει στο χώρο, όπου συστήµατα διαφορικών εξισώσεων θα κάνουν την εµφάνισή τους. Ίσως να έχει αξία σε τρισδιάστατες 6

7 απεικονίσεις βαριών προγραµµάτων προσοµοίωσης. Τέλος πάντων δεν είναι αυτά για τις περιορισµένες ζωγραφικές µας ικανότητες. Αναγκαστικά λοιπόν περιοριζόµαστε σε ήρεµες κατανοµές και κυρίως σε αυτές που διαθέτουν κατάλληλη συµµετρία περιστροφής, όπως αυτή που επισηµάναµε παραπάνω και η οποία καλύπτει τις ανάγκες της Β Λυκείου. Η συµµετρία αυτή περιστροφής γύρω από άξονα (τον xx στην άσκηση του Θοδωρή Παπασγουρίδη) έχει για µας αξία, γιατί όποιο επίπεδο και να επιλέξουµε από εκείνα που διέρχονται από τον άξονα αυτόν η εικόνα θα είναι ίδια. Αν καθώς περιστρεφόταν το επίπεδο γύρω από τον xx άλλαζαν όλα, τι αξία θα είχε η επιλογή ενός από τα άπειρα διαφορετικά επίπεδα που θα υπήρχαν για να αποδώσουµε δυναµικές γραµµές. Εδώ πρέπει να τονισθεί κάτι πάρα πολύ σηµαντικό για τις δυναµικές γραµµές. Οι δύο συνθήκες του Faraday που στηρίζουν την έννοια δυναµική γραµµή δεν προβλέπουν σχεδίαση δυναµικών γραµµών σε επίπεδο. Πράµα που δικαιολογείται αν ισχύει η πληροφορία ότι ο Faraday δεν ήξερε καλά µαθηµατικά. ηλαδή, ενώ εισήγαγε τις συνθήκες για να δικαιολογήσει τη σχεδίαση δυναµικών γραµµών στο επίπεδο, οι συνθήκες δεν το προβλέπουν παρά µόνο µε κάποια χαλαρότητα. Ας το δούµε:...οι δυναµικές γραµµές σχεδιάζονται έτσι που ο αριθµός τους σε κάθε µονάδα εµβαδού σε µια κάθετη διατοµή, να είναι ανάλογος του µέτρου της έντασης. Έτσι εκεί που οι δυναµικές γραµµές είναι πυκνές το µέτρο της έντασης είναι µεγάλο, ενώ εκεί που είναι αραιές, το µέτρο της έντασης είναι µικρό. Για να σχεδιάσεις λοιπόν δυναµική γραµµή, πρέπει να την κάνεις να περνάει κάθετα από στοιχειώδη επιφάνεια. Πώς λοιπόν να σχεδιάσεις στο επίπεδο δυναµικές γραµµές, όταν τα επίπεδα δεν διαθέτουν στοιχειώδεις επιφάνειες κάθετες σε αυτά µέσα από τις οποίες θα περάσεις τις γραµµές; Συµπέρασµα: Η δυναµική γραµµή είναι έννοια προορισµένη για το χώρο. Η σχεδίαση στο επίπεδο θα γίνει µε τίµηµα. Έτσι θα αποζητήσουµε το καλύτερο. Ας δούµε λοιπόν πως µπορούµε να δουλέψουµε στο επίπεδο όταν έχουµε τη συµµετρία περιστροφής της άσκησης του Θοδωρή. Περικλείοντας το q 1 σε σφαίρα ακτίνας r τότε σύµφωνα µε όσα ανέφερα στη προηγούµενη µελέτη µου θα ισχύει η σχέση () Ε ( x, y,z ) da = kν Σε σφαιρικές συντεταγµένες και σε σύστηµα µε αρχή το q 1 και κατάλληλο προσανατολισµό, ώστε η γωνία ϕ [ 0, π ] να βρίσκεται στο επίπεδο που θα επιλέξουµε να ζωγραφίσουµε τις δυναµικές γραµµές και η γωνία ϑ [ 0,π ] να το γυρνάει στις άλλες συµµετρικές του θέσεις (συγχωρέστε µε που δε µπορώ να κάνω σχήµα) η παραπάνω σχέση γίνεται π π Ε ( r, ϑ, ϕ ) r r ηµϑ dϕ dϑ = kν 0 0 όπου r το διάνυσµα το µοναδιαίο κατά τη διεύθυνση της ακτίνας r και προς τα έξω της σφαίρας. Καλύπτω την επιφάνεια µε λωρίδες εµβαδού πr ηµϑ dϑ η κάθε µια. (Για να δείτε ότι µπορώ να το κάνω αυτό και ότι είναι σωστό, ολοκληρώστε την παραπάνω σχέση µέσα στα όρια του θ και θα βγάλετε το εµβαδόν της σφαίρας). (15) 7

8 Επιλέγω ως επίπεδο για να ζωγραφίσω εκείνο που περνά από τον xx και είναι οριζόντιο (το χαρτί µας δηλαδή). Η σφαίρα που περιβάλλει το q 1 κόβει το χαρτί µας δηµιουργώντας έναν κύκλο. Εκεί, το θ=π/ rad και η λωρίδα της επιφάνειας της σφαίρας που περιέχει τον µέγιστο αυτό κύκλο, έχει εµβαδόν π r dϑ και συνεπώς ο αριθµός των γραµµών που διαπερνά τη λωρίδα της σφαίρας την κάθετη στο χαρτί είναι π Ε ϕ ηµϑ ϑ ϕ ϑ ( r,, ) r r d d 0 Ο αριθµός αυτός των δυναµικών γραµµών αφορά τη λωρίδα η οποία είναι κάθετη στο χαρτί µας, έχοντας απειροστικό ύψος πάνω από το χαρτί µας. Ο αριθµός αυτός θα σχεδιαστεί στο χαρτί έστω και αν κάποιες δυναµικές δε θα ανήκουν στο χαρτί µας. ε γίνεται αλλιώς µιας και η έννοια της δυναµικής γραµµής θέλει χώρο. Το ίδιο κάνω µε σφαίρα ίδιας ακτίνας και στο q. Οι αντίστοιχες λωρίδες θα έχουν ίδια εµβαδά. Αν για κάθε ζευγάρι αντίστοιχων λωρίδων δεχτώ την αναλογία δυναµικών γραµµών που ισχύει για το χώρο γύρω από τα q 1 και q, αυτόµατα η αναλογία στο χώρο διατηρείται. Μπορώ να το κάνω αυτό, γιατί η κατανοµή των δυναµικών σε κάθε λωρίδα θα γίνει κατόπιν βάσει της έντασης. Το ίδιο κάνω και αν πρέπει να κατανείµω δυναµικές γραµµές σε δυο λωρίδες της ίδιας σφαίρας. Το επιχειρώ µε την ένταση. Το ίδιο κάνω και κατά την κατανοµή των δυναµικών γραµµών στο χώρο. Φαίνεται εξάλλου και από την ένταση που περιέχει ο παραπάνω τύπος. Συνεπώς το να σχεδιάσω στο χαρτί την αναλογία δυναµικών γραµµών του χώρου, στα συµµετρικά εκ περιστροφής πεδία της Β Λυκείου είναι ό,τι το καλύτερο. Έχει αρκετή συνέπεια και µαθηµατική και παιδαγωγική και αποδίδει αυτό για το οποίο φτιάχτηκαν οι δυναµικές γραµµές. Την αναλογία στο χώρο και όχι στο επίπεδο. Τα πεδία µε συµµετρία περιστροφής Ας έρθουµε τώρα σε µια βασική ερώτηση. Πόσες δυναµικές γραµµές ζωγραφίζω γύρω από ένα φορτίο; Αν είναι µόνο του, ζωγραφίζω όσες θέλω, αρκεί η εικόνα να ικανοποιεί εµένα και αυτούς που θα διδάξω. Αν τα φορτία είναι περισσότερα, τότε για να είµαι σωστός πρέπει να τηρήσω τις αναλογίες των φορτίων όπως περιγράψαµε παραπάνω. Τα επόµενα κρίσιµα ερωτήµατα είναι αν οι δυναµικές γραµµές υπάρχουν, αν τέµνονται και αν έχουν κοινά σηµεία. (Θα προσπαθήσω να δώσω το ξεκίνηµα του προβληµατισµού µου, αλλά τη συνέχεια σε άλλο ) Ας αναλύσουµε αρχικά το θέµα στο επίπεδο, ώστε πιο εύκολα να συνειδητοποιήσουµε την ουσία του προβλήµατος. Έστω ότι έχουµε ένα ηλεκτρικό πεδίο που το ενδιαφέρον του εντοπίζεται στις δύο µόνο διαστάσεις. Η ένταση του πεδίου είναι Ε x, y ) = E ( x, y ) i + E ( x, y ) j (6) ( 1 8

9 ενώ το µέτρο της έντασης Ε = Ε 1 + Ε (7) Μια τυχαία γραµµή του επιπέδου στο οποίο εξετάζω το πεδίο παριστάνεται από τη συνάρτηση r( u ) = x( u ) i + y( u ) j (8) Αν ds το στοιχειώδες µήκος της γραµµής τότε το διάνυσµα dr dx dy = i + j (9) ds ds ds είναι το µοναδιαίο εφαπτοµενικό διάνυσµα της γραµµής r ( u ). Για να αποτελεί η r ( u ) δυναµική γραµµή, πρέπει σε κάθε σηµείο της η ένταση του ηλεκτρικού πεδίου που υπάρχει εκεί, να είναι εφαπτόµενη της γραµµής και να έχει µε τη γραµµή την ίδια κατεύθυνση. Στα σηµεία της γραµµής συνεπώς, τα διανύσµατα Ε ( x, y ) dr οµόρροπα. Όµως το είναι µοναδιαίο και συνεπώς θα πρέπει να ισχύει ds Λόγω των (6) και (9) η (10) γίνεται Άρα E1( x, y ) και dr πρέπει να είναι ds dr Ε ( x, y ) = Ε 1 + Ε (10) ds i + E( x, y ) j = dx dy Ε 1 + Ε i + j (11) ds ds dx E1( x, y ) = Ε 1 + Ε (1) ds dy E( x, y ) = Ε 1 + Ε (13) ds ιαιρώντας κατά µέλη τις (1) και (13) προκύπτει dy E( x, y ) = (14) dx E1( x, y ) Η διαφορική αυτή δεν είναι εύκολο να λυθεί και άρα δεν είναι εύκολο να πούµε αν υπάρχουν και ποιες είναι και πως θα ζωγραφίσουµε δυναµικές γραµµές. (θα το συνεχίσω όσο µπορώ πιο σύντοµα) Και πάλι ένα µεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους συναδέλφους που συµµετέχουν σε αυτή την κουβέντα και ιδιαίτερα στο Θοδωρή και στον κ. Μουρούζη Κυριακή Θρασύβουλος Κων. Μαχαίρας Άγιος Βλάσιος Πηλίου 9