ADMINISTRACIÓN LOCAL MUNICIPAL MOS. Urbanismo e Patrimonio APROBACIÓN DEFINITIVA DO PXOM DO CONCELLO DE MOS

Transcript

1 ADMINISTRACIÓN LOCAL MUNICIPAL MOS Urbanismo e Patrimonio APROBACIÓN DEFINITIVA DO PXOM DO CONCELLO DE MOS PUBLICACIÓN DA DOCUMENTACIÓN NORMATIVA DO PLAN XERAL DE ORDENACION MUNICIPAL DE MOS Aprobado definitivamente de forma íntegra o Plan Xeral de Ordenación Municipal (PXOM) do Concello de Mos, por Orde da Conselleira de Medio Ambiente e Ordenación do Territorio da Xunta de Galicia de data de 18 de xaneiro de 2017, publicada no DOG nº 27 do , de conformidade co establecido nos artigos 92 da Lei, de 30 de decembro, de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia e 70.2 da Lei 7/1985, de 2 de abril, reguladora das bases de réxime local, en relación co artigo 65.2 do devandito texto legal, e en cumprimento do disposto na citada Orde publícase a normativa e ordenanzas do devandito plan. O contido completo do Plan Xeral poderá ser consultado na páxina Web oficial do Concello http: Por tratarse dunha disposición administrativa de carácter xeral, a aprobación definitiva do PXOM non poderá ser obxecto de recurso en vía administrativa, podendo interpoñerse directamente contra a mesma recurso contencioso-administrativo ante a sala correspondente do Tribunal Superior de Xustiza de Galicia, no prazo de dous meses, que se contarán dende o día seguinte ao da súa publicación, segundo dispoñen os artigos 10 e 46 da Lei 29/1998, de 13 de xullo, reguladora da xurisdición contencioso-administrativa. Sen prexuízo da interposición polos interesados de calquera outro recurso que estimen procedente conforme a Dereito. PLAN XERAL DE ORDENACIÓN MUNICIPAL DE MOS TOMO V: NORMATIVA URBANÍSTICA TITULO I. DISPOSICIÓNS XERAIS E INSTRUMENTOS DE DESENVOLVEMENTO DO PLAN XERAL CAPÍTULO 1. DISPOSICIÓNS XERAIS Art Obxectos e base para a redacción do Plan Xeral O presente documento ten por obxecto a redacción do Plan Xeral de Ordenación Municipal do Concello de Mos, co fin de substituír ao vixente documento de ordenación municipal constituído polas Normas Subsidiarias de Planeamento Municipal aprobadas en febreiro de 1992 e a adaptación ás determinacións das leis 9/2002 de 30 de decembro, de Ordenación Urbanística e

2 Protección do Medio Rural de Galicia, modificada pola lei 15/2004, de 29 de decembro, e pola lei 2/2010 do 25 de marzo. Ademais pola lei 8/2007 de 28 de maio, do solo. O Plan Xeral atende ao obxecto establecido no artigo 2 da Lei 2/2010 polo que determina o réxime urbanístico do solo e a regulación da actividade administrativa con el relacionada. O Plan xeral integra as facultades que o artigo 3.1 da Lei 2/2010 outorga ao planeamento urbanístico, e o carácter, obxecto, natureza, contido e alcance outorgadas nos artigos 52 e 53 da mesma Lei. O Plan xeral atende as directrices de ordenación do territorio Decreto 19/2011, de 10 de febreiro, pola que se aproban definitivamente as directrices de Ordenación do Territorio de Galicia. Art Ámbito de aplicación Todo o planeamento e instrumentos urbanísticos anteriormente vixentes nos termos que se recollen na presente Normativa. Art Vixencia O Plan Xeral entrará en vigor unha vez que habéndose cumprido o disposto no artigo 92 da Lei 2/2010 do 25 de marzo, transcorra o prazo de 15 días hábiles a partir da publicación das Normas Urbanísticas no Boletín Oficial da Provincia de acordo co estipulado no artigo 65.2 da Lei 7/1985 Reguladora das Bases Locais e a Lei 5/1997 da Administración Local de Galicia. Cada vez que este documento se remita a estas leis, denominaranse polo cadro seguinte: Lei 2/2010 do 25 de marzo de Ordenación Urbanística e Protección do Medio Rural de Galicia denominarase L.O.U.G. Real Decreto Lexislativo 7/2015, do 30 de outubro, polo que se aproba o texto refundido da Lei do solo e rehabilitación urbana (BOE 31/10/2015) Lei 2/2016, do 10 de febreiro, do solo de Galicia Decreto 28/1999 de 21 de xaneiro de Regulamento de Disciplina Urbanística denominarase R.D.U. Real Decreto 159/1978 de 23 de xuño de Regulamentos de Planeamento denominarase R.P.U. Real Decreto 3288/1978 de 25 de agosto de Xestión Urbanística denominarase R.G.U. A súa vixencia será indefinido, mentres non se modifique ou se revise ao amparo das disposicións da lexislación vixente. Art Natureza e obrigatoriedade 1) O presente Plan elaborouse e redactouse tendo en consideración o ordenamento xurídico e disposicións legais vixentes. Por tal razón, as referencias á LOUG deben entenderse feitas á Lei de Ordenación Urbanística e Protección do Medio Rural de Galicia, aprobada pola Lei 9/2002,

3 de 30 de decembro, pero coas modificacións na mesma introducidas tanto pola Lei 15/2004, do 29 de decembro (DOG 31/12/2004); pola Lei 6/2007, do 11 de maio, de medidas urxentes en materia de ordenación do territorio e do litoral de Galicia (DOG 16/05/2007); pola Lei 3/2008, de 23 de maio, de ordenación da minaría de Galicia (DOG 6/06/2008); pola Lei 6/2008, do 19 de xuño, de medidas urxentes en materia de vivenda e solo (DOG 30/06/2008); pola Lei 2/2010, do 25 de marzo (DOG 31/03/2010); pola Lei 15/2010, do 28 de decembro (DOG 30/12/2010); pola Lei 7/2012, do 28 de xuño, de montes de Galicia e pola Lei 8/2012, do 29 de xuño, de vivenda de Galicia. 2) O Plan xeral atende as directrices de ordenación do territorio Decreto 19/2011, de 10 defebreiro, pola que se aproban definitivamente as directrices de Ordenación do Territorio de Galicia. As referencias a Lei sobre o Réxime do solo e Valoracións entenderanse feitas o Texto Refundido hoxe en vigor, aprobado por RDL 7/2015, de 30 de outubro, polo que se aproba o texto refundido da Lei do Solo e rehabilitación urbana. As remisións o Regulamento de Disciplina entenderanse feitas o Regulamento de Disciplina Urbanística para o desenvolvemento e aplicación da Lei do Solo de Galicia, Decreto da C.A. de Galicia núm.. 28/1999, de 21 de xaneiro. As remisións os Regulamentos de Planeamento (Real Decreto 2159/1978, de 23 de xuño), e de Xestión Urbanística (Real Decreto 3288/1978, de 25 de agosto), de ámbito estatal, entenderanse nas condicións establecidas na Disposición Transitoria Sexta da LOUG. En virtude do disposto nos artigos 97 a 104 da LOUG a aprobación do Plan Xeral con leva os efectos de publicidades, obrigatoriedade e executoriedade. Os particulares, igual que a Administración, quedarán obrigados ao cumprimento das disposicións contidas no Plan e en especial nesta Normativa, de tal maneira que calquera actuación ou intervención de carácter provisional ou definitiva sobre o territorio municipal, sexa de iniciativa pública ou privada deberá axustarse á mesma. Art Administración actuante 1. A tramitación do planeamento de desenvolvemento do Plan Xeral rexerase polo disposto nos Art. 86 e 87 da LOUG 2. En canto á súa aprobación definitiva, de acordo ao Art. 89 LOUG, corresponde: Á persoa titular da consellaría competente en materia de urbanismo e ordenación territorial, para os plans xerais, e dos instrumentos de planeamento que afecten varios termos municipais. Ao órgano municipal competente para os plans parciais, especiais e de sectorización e os estudios de detalle.

4 3. De acordo ao Art. 108 LOUG, a execución dos plans de ordenación urbanística correspóndelles aos municipios. 4. A Comunidade Autónoma poderá tamén executar o planeamento urbanístico en desenvolvemento das súas competencias e sempre que concorra unha interese supramunicipal. 5. A execución dos plans polo sistema de expropiación pode ser obxecto de concesión administrativa ou ser asumida polos órganos ou entidades da Administración autonómica ou do Estado. 6. O Concello e os órganos das administracións estatais e autonómicas, de acordo ás súas competencias respectivas, terán o carácter de Administración actuante, exercerán a súa competencia de conformidade coas determinacións, previsións e prazos contidos no Plan Xeral e na lexislación vixente, coordinarán entre si as súas actuacións respectivas, manterán a máxima publicidade dos seus actos e suscitarán a iniciativa privada e a participación pública na tramitación e execución do planeamento urbanístico. Art Documentación do Plan Xeral e o seu contido O Plan Xeral componse dos seguintes documentos: 1. MEMORIA INFORMATIVA, na que se define o estado actual do municipio en canto a característica físicas e xeográficas, socioeconómicas, e de ordenación derivadas do actual planeamento en vigor. Inclúense neste documento os Planos de información que reflicten o estado actual do territorio, as características xeográficas e usos do medio natural, as infraestruturas e servizos existentes e o estado e situación da edificación. 2. MEMORIA XUSTIFICATIVA, que define os obxectivos xerais, as conclusións da información urbanística, a xustificación do modelo territorial elixido e describe as características e previsións de futuro que establece o Plan. Inclúense neste documento os Planos xerais de Ordenación onde se definen os elementos fundamentais da estrutura xeral e orgánica do territorio, a clasificación e cualificación de usos globais do solo, os sistemas xerais e as grandes infraestruturas de servizos de urbanización. 3. MODELO DE ASENTAMENTO POBOACIONAL E ESTUDIO DO MEDIO RURAL, no que a través das fichas analízase a estrutura de cada núcleo rural do concello e as súas peculiaridades a nivel da topografía, parcelario, edificacións, usos, etc. e que serve de base para o establecemento das medidas tendentes á conservación e mellora das súas posibilidades intrínsecas. 4. ESTUDIO DE SOSTIBILIDADE AMBIENTAL (ISA) 5. NORMAS URBANÍSTICAS, que definen as condicións xerais e particulares de cada clase e categoría de solo e recollen o catálogo de protección. Inclúense neste documento os Planos de Ordenación Detallada que reflicten a división do territorio, definen a cualificación específica dos usos pormenorizados, establecen o réxime normativo concreto do solo e fixan as aliñacións do solo finalista.

5 6. ESTRATEXIA DE ACTUACIÓN E ESTUDIO ECONÓMICO, de acordo co establecido no artigo 60 da LOUG. 7. CATÁLOGO DE BENS E ELEMENTOS PROTEXIDOS, elementos de patrimonio arquitectónico e arqueolóxicos que hai que protexer ou recuperar. Art Interpretación do Plan Xeral 1. As Normas deste Plan Xeral interpretaranse atendendo ao seu contido e con suxeición os obxectivos finais expresados na Memoria. 2. En caso de discrepancia entre os documentos gráficos e escritos, outorgarase primacía ao texto sobre o debuxo. 3. En caso de discrepancias entre documentos gráficos, terá primacía o de escala mais detallada, salvo que do texto se desprendera unha interpretación contraria. 4. Na interpretación do Plan prevalecerán como criterios aqueles mais cércanos á menor edificabilidade, á maior dotación para espazos públicos e á maior protección ambiental de acordo co establecido no artigo 6 da LOUG. Art Modificación do Plan Xeral A alteración de calquera dos elementos do Plan axustarase ao previsto nos Arts. 93, 94 e 95 da LOUG. Esta alteración, que encaixará na forma de Modificación Puntual do Plan Xeral, atopa, como limite último da súa capacidade de reforma do Plan Xeral, a necesidade de manter a coherencia das previsións e a ordenación daquel. A tal efecto, o proxecto de modificación deberá xustificar a necesidade da reforma proposta, así como o mantemento da coherencia interna das previsións e elementos do Plan Xeral que se modifica. Art Revisión A revisión do Plan Xeral levarase a cabo de acordo co establecido no Art. 93 LOUG, e poderá producirse: a) Cando disposicións xerais de rango superior ou as determinacións dunhas directrices de ordenación do territorio alteren os criterios, obxectivos e solucións respecto da estrutura xeral e orgánica do territorio, ou da clasificación do solo, motivada pola elección dun modelo territorial distinto. b) Cando se produzan circunstancias sobrevindas de carácter demográfico ou económico que incidan substancialmente na ordenación, ou polo esgotamento da súa capacidade, ou se adopten novos criterios sobre o modelo territorial.

6 c) Cando se aprecie un claro incumprimento nos prazos dos solos urbanizables e urbanos consolidados que poñan en situación crítica o modelo elixido e se vexa como case imposible a súa realización. Art Prazos para o cumprimento dos deberes urbanísticos 1. Os prazos para o cumprimento dos deberes urbanísticos son os seguintes: a) No solo urbano non consolidado, en actuacións por polígonos: a.1) Para o cumprimento dos deberes de cesión, urbanización e equidistribución, o prazo será de catro anos dende a delimitación do polígono de actuación, salvo que se establezan prazos inferiores no planeamento de desenvolvemento. b) En solo urbanizable: b.1) Para o cumprimento dos deberes de urbanización, cesión e equidistribución, o prazo será de catro anos dende a aprobación do Plan parcial ou Plan de sectorización, salvo que se establezan prazos inferiores no programa de actuación. b.2) Os prazos fixados no apartado precedente rexerán cando non se establecesen outros distintos nos Plans de etapas do planeamento de desenvolvemento. 2. O prazo para a iniciación das obras de edificación será de seis meses unha vez outorgada a Licenza ao peticionario e de tres anos para a terminación das obras, non podendo interromperse as obras por termo superior a seis meses. 3. En todo caso, dos prazos indicados descontarase o tempo para a realización daqueles actos e trámites que dependan da Administración, sendo sempre posible a súa prórroga cando xustificadamente se acorde. 4. De forma xenérica o prazo para a execución das obras contadas a partir da notificación da licenza será de tres anos podendo solicitarse unha prórroga da metade do período inicial debidamente motivada. En caso de contravir os prazos estarase no disposto na lexislación de réxime xeral aplicable e os regulamentos que a desenvolvan. Art Órganos actuantes CAPÍTULO 2. DESENVOLVEMENTO DO PLAN XERAL O desenvolvemento do Plan Xeral corresponderá ao Concello e demais Administracións Urbanísticas no ámbito das súas respectivas competencias, sen prexuízo da participación da iniciativa privada e dos particulares establecida na LOUG e na presente Normativa.

7 Corresponderá ao Concello, ás demais administracións públicas e empresas concesionarias, no ámbito das súas respectivas competencias e de acordo as súas atribucións, o desenvolvemento das infraestruturas, servizos e equipamentos. Art Instrumentos de planeamento Teñen a consideración de instrumentos de planeamento: 1. Os Plans parciais en solo urbanizable delimitado. 2. Os Plans de sectorización para o solo urbanizable non delimitado. 3. Os Plans Especiais, para o solo urbano ou cos obxectivos particulares que en cada caso poidan concorrer, en calquera clase de solo. 4. Plans especiais de protección, rehabilitación e mellora do medio rural. 5. Os Estudios de Detalle, para completar, adaptar ou concretar as determinacións do Plan Xeral no Solo Urbano e dos Plans parciais no solo urbanizable e Plans de sectorización en solo urbanizable non delimitado. Para todo o que se refira ao contido e tramitación destes instrumentos estarase ao disposto na lexislación aplicable. Os instrumentos de planeamento anteriormente relacionados poderán complementarse mediante a redacción de: 1. Normas especiais de protección, naqueles casos en que non considerándose necesaria a redacción dun Plan Especial precisase regular a conservación ou mellora de edificios, conxuntos ou elementos urbanos ou espazos naturais, acompañándoas dos catálogos dos elementos afectados. 2. Ordenanzas especiais, constituídas por todas aquelas disposicións de carácter xeral e competencia municipal que regulan aspectos relacionados coa aplicación do planeamento urbanístico, usos do solo, actividades, obras, etc., que aprobe o Concello no exercicio das competencias que lle outorga a lexislación. Art Adecuación ao Plan Xeral 1. Os Plans Parciais de Ordenación, os Plans de Sectorización e os Plans Especiais non poderán modificar as previsións e determinacións do Plan Xeral, pero si modificar a súa ordenación detallada de acordo coas condicións establecidas no art LOUG. 2. Os Estudios de Detalle respectarán as determinacións do Planeamento que desenvolven, non podendo introducir, en contra do previsto nel, alteracións que supoñan maior aproveitamento, diminución ou modificación dos espazos públicos, alteración do destino urbanístico do solo, o

8 parcelamento do solo, establecer novas ordenanzas e usos, determinar apertura de novos viarios de uso público que non estivesen previstos no Plan que desenvolven. 3. Os Proxectos de Urbanización non poderán modificar as previsións do planeamento antecedente que desenvolvan, sen prexuízo de que poidan efectuarse adaptacións esixidas pola execución material das obras, nin, en ningún suposto, conter determinacións sobre ordenación e réxime do solo ou da edificación. CAPÍTULO 3. INSTRUMENTOS DE XESTIÓN Art Execución do Plan Xeral 1. A execución do Plan Xeral correspóndelle ao Concello sen prexuízo das competencias dos órganos específicos das restantes administracións. 2. A execución farase de conformidade co disposto no Título IV da LOUG, sendo de aplicación os sistemas de actuación legalmente previstos. Art Execución do Plan Xeral no solo urbano 1. A execución do Plan realizarase: a) Directamente mediante solicitude de licenza de edificación, no Solo Urbano Consolidado, excepto para os solos incluídos en ámbito remitido a Planeamento Especial de Protección. b) Por Polígonos de Execución Integral, en Solo Urbano Non Consolidado. A delimitación e desenvolvemento de ditos Polígonos farase mediante un dos seguintes procedementos: 1 ÁMBITOS CON DELIMITACIÓN DE POLÍGONOS E ORDENACIÓN DETALLADA DOS MESMOS: Desenrolaranse mediante a redacción de Proxectos de Urbanización e o correspondente instrumento de equidistribución. Nos ámbitos cunha ordenación detallada que está contida no propio Plan Xeral, a delimitación dos Polígonos está igualmente establecida directamente no Plan Xeral. As condicións particulares de cada Polígono sinálanse nas Fichas para o seu desenvolvemento incluídas no Anexo I: Fichas das áreas de reparto do solo urbano non consolidado, que forma parte do Tomo II. Memoria xustificativa do presente Plan Xeral. 2 ÁMBITOS SEN ORDENACIÓN DETALLADA: Desenrolaranse mediante a redacción e aprobación dun Plan Especial de Reforma Interior, que deberá definir dita ordenación, e delimitar os Polígonos de execución necesarios para o seu desenvolvemento, tal como prevé a lexislación.

9 Os Plans Especiais de Reforma Interior réxense polo sinalado no Art. 70 LOUG, estando as condicións particulares de desenvolvemento definidas igualmente no citado Anexo I: Fichas das áreas de reparto do solo urbano non consolidado. 2. Os propietarios de terreos situados no solo urbano deberán executar as determinacións do Plan Xeral nos seguintes prazos: a) Terreos de solo urbano consolidado Conversión da parcela en solar e solicitude de licenza de edificación das construcións previstas no Plan Xeral: 8 anos desde a entrada en vigor do Plan Xeral. Poderase conceder prórrogas cunha duración máxima de 4 anos, por petición dos interesados, por causas xustificadas e de forma motivada. b) Terreos de solo urbano non consolidado Presentación ante o Concello da documentación completa de Plan Especial: 4 anos desde a entrada en vigor do Plan Xeral, ou dende o inicio do cuadrienio o que corresponda (si corresponde o 2º ou 3º cuadrienio.) Presentación ante o Concello da documentación completa do Proxecto de Urbanización, e, no seu caso, do instrumento de equidistribución: 2 ano desde a aprobación definitiva do Plan Especial. Prazo para o cumprimento dos deberes de urbanización e de cesión e, no seu caso, de equidistribución: 3 anos a partir da aprobación definitiva do Proxecto de urbanización e de equidistribución. Prazo para solicitar a licenza de edificación das construcións previstas no Plan Xeral: 8 anos a partir do cumprimento dos deberes de urbanización e cesión e, no seu caso, de equidistribución. Poderase conceder prórrogas en todos os itos de presentación ( P.E., P.U., P.E., Licenzas) cunha duración máxima de 4 anos, por petición dos interesados, por causas xustificadas e de forma motivada. 3. Non poderá concederse licenza de edificación en solo urbano, nos terreos que non adquiriran a condición de solar, agás que se asegure a execución simultánea da urbanización e da edificación, nas condicións sinaladas polo art LOUG.

10 Para adquirir dita condición de solar, os propietarios dos terreos en solo urbano deberán de cumprir as obrigacións sinaladas nos artigos 19 e 20 LOUG, segundo se trate, respectivamente, de solos urbanos consolidados ou non consolidados. Art Execución do Plan Xeral no solo urbanizable 1. O Plan Xeral conterá a delimitación dos ámbitos de solo urbanizable distinguindo entre o delimitado e o non delimitado ou diferido. 2. Para o solo urbanizable delimitado desenvolveranse Plans Parciais co obxecto de regular a urbanización e a edificación mediante a ordenación detallada dun sector completo definido no Plan Xeral. Os Plans Parciais conterán a determinación da súa división en polígonos, establecendo a súa delimitación, e sinalarán o sistema de actuación correspondente a cada un deles, de conformidade de ser o caso- coas previsións do Plan Xeral. 3. Os sectores adscríbense ao primeiro, segundo ou terceiro cuadrienio de vixencia do Plan Xeral, en razón ao grao de prioridade que este lles asigna, debendo cada Plan Parcial iniciarse no período que corresponda ao sector. 4. Para o solo urbanizable non delimitado ou diferido desenvolveranse Plans de Sectorización mediante os que se establecen as determinacións estruturantes da ordenación urbanística necesarias para a transformación do citado solo. Igualmente os plans de sectorización conterán a determinación da división do solo en polígonos, establecendo a súa delimitación, e sinalarán o sistema de actuacións correspondente a cada un deles, de conformidade de ser o caso- coas previsións do Plan Xeral. 5. O Plan Xeral fixa os criterios e prioridades para o desenvolvemento de sectores en solo urbanizable non delimitado, así como, no seu caso, a condicionalidade do seu desenvolvemento á execución de solos delimitados polo Plan Xeral. 6. Os propietarios de terreos situados en Solo Urbanizable Delimitado deberán cumprir o prazo máximo seguinte Presentación ao Concello da documentación completa do Plan Parcial para a súa Aprobación Inicial: 4 anos desde a entrada en vigor do Plan Xeral ou dende o inicio do cuadrienio o que corresponda (si corresponde o 2º ou 3º cuadrienio). Presentación ante o Concello da documentación completa do Proxecto de Urbanización, e, no seu caso, do instrumento de equidistribución: 2 ano desde a aprobación definitiva do Plan Parcial.

11 Prazo para o cumprimento dos deberes de urbanización e de cesión e, no seu caso, de equidistribución: 3 anos a partir da aprobación definitiva do Proxecto de urbanización e de equidistribución. Prazo para solicitar a licenza de edificación das construcións previstas no Plan Xeral: 8 anos a partir do cumprimento dos deberes de urbanización e cesión e, no seu caso, de equidistribución. Poderase conceder prórrogas en todos os itos de presentación ( P. P., P. U., P. E., Licenzas ) cunha duración máxima de 4 anos, por petición dos interesados, por causas xustificadas e de forma motivada. 7. Os propietarios de terreos situados en Solos Urbanizables non Delimitados deberán executalos nos prazos máximos seguintes: Cumprimento dos deberes de equidistribución, urbanización e cesión: Nos prazos establecidos nos seus correspondentes Plans de Etapas, sen que superen un máximo de 4 anos desde a súa Aprobación Definitiva. Solicitude das licenzas de edificación previstas no Plan de Sectorización: 6 anos desde a execución da urbanización e formalización das cesións, salvo que o Plan sinale un prazo menor. 8. Os Plans Parciais e os Plans de Sectorización deberán obrigatoriamente sinalar os prazos de execución das obras neles previstas, aos efectos do previsto nos Arts 127 e 128 LOUG. Os prazos anteriores serán substituídos polos fixados no Plan Parcial ou de Sectorización, no suposto de que estes sexan inferiores. Art Execución do Plan Xeral en solo de núcleo rural A execución do Plan Xeral en solo de núcleo rural levarase a cabo a través dos instrumentos previstos no Capítulo VIIII do Título IV da LOUG, así como coa formación dos correspondentes Plans Especiais de Protección, Rehabilitación e Mellora do Medio Rural que estiveran previstos na presente Normativa. Art Sistemas de actuación 1. A xestión do planeamento mediante os polígonos que se delimiten, levarase a cabo por algún dos sistemas de actuación previstos pola lexislación urbanística. 2. O Concello determinará o sistema de actuación atendendo ás determinacións que ao respecto sinala o presente Plan, e cando este non o indicara fixarase segundo as condicións e circunstancias que concorran en cada caso.

12 3. En todos os casos previstos para ser desenvolvidos polos sistemas de xestión indirectos, estes poderán substituírse cando se dean as circunstancias previstas no Art LOUG, para a súa substitución polo municipio, ou no Art. 160 LOUG para a solicitude da súa substitución por unha parte dos propietarios dos terreos. 4. A execución do planeamento de desenvolvemento realizarase mediante o sistema de Expropiación cando isto se xustifique por razóns de urxencia ou necesidade, tal como se prevé no Art. 140 LOUG. E, ademais, nos seguintes casos: a) Cando se trate de actuacións illadas en solo urbano. b) Para a execución de sistemas xerais da ordenación urbanística do territorio ou dalgúns dos seus elementos. c) Por incumprimento da función social da propiedade cos requisitos previstos na Lei de Expropiación Forzosa. Art Parcelamento e segregación 1. Os parcelamentos urbanísticas en solo urbano e en Núcleos Rurais (permitido pola LOUG) tramitaranse con carácter previo ou simultáneo e como expediente separado dos proxectos de urbanización ou edificación e deberán ser obxecto dun proxecto específico que conterá como mínimo os seguintes documentos: a) Plano de situación e parcelario en cartografía oficial. b) Delimitación das fincas iniciais e finais na escala mínima de 1:500. c) Certificación dos documentos catastrais e rexistrais que tivesen, e que identifiquen as fincas iniciais. d) Descrición de lindeiros, accidentes, topografía, superficies e demais características das fincas iniciais e resultantes, de forma inequívoca e precisa. e) Xustificación do parcelamento de acordo a estas Normas. 2. Nos parcelamentos e reparcelamentos físicas procurarase que a división das fincas se axuste ás regras de xeometría, orde e uniformidade para a súa edificación conforme ao Plan, xustificándose debidamente os parcelamentos singulares que supoñan excepción das regras. 3. Nas divisións de fincas seguirase a regra de lindes rectos e normais ás aliñacións oficiais e procurarase a uniformidade no fraccionamento resultante. 4. Non poderán realizarse parcelamentos urbanísticos no solo rústico nin no solo urbanizable que careza de Plan Parcial definitivamente aprobado. 5. Non se poderán realizar nin autorizar segregacións ou divisións no solo rústico agás nos casos indicados no Art. 206 da LOUG. As segregacións de fincas en solo rústico non poderán

13 realizarse creando novos accesos públicos senón é no marco da ordenación agraria e das previsións sinaladas por estas Normas. 6.. Poderá realizarse a segregación de parcelas afectadas por dúas clasificacións de solo diferentes determinadas no Plan xeral, para conseguir parcelas dunha única clasificación de solo. Art Cesións 1. As cesións obrigatorias e gratuítas de solo realizaranse por polígonos ou unidades reparcelables de acordo coas determinacións do Plan Xeral ou dos Plans Parciais, de Sectorización e Especiais, se é o caso. 2. As cesións de terreos para a ampliación de viarios existentes por definición de aliñacións previstas no Plan Xeral ou instrumentos de planeamento que o desenvolven, poderán realizarse por unidades parcelarias, previa ou simultaneamente co completamento da urbanización e/ou coa construción de cercados ou edificacións. 3. En solo urbano as cesións obrigatorias realizaranse por aplicación dos instrumentos de distribución de cargas e beneficios previstos na LOUG. 4. En solo urbanizable as cesións obrigatorias realizaranse polos polígonos de execución do Plan Parcial ou Plan de Sectorización correspondentes. 5. De acordo ao Art LOUG, o planeamento de desenvolvemento do Plan Xeral establecerá as reservas de solo para dotacións urbanísticas nos lugares máis adecuados para satisfacer as necesidades da poboación, coa fin de asegurar a súa accesibilidade, funcionalidade e integración na estrutura urbanística, de modo que non se localicen en zonas marxinais ou residuais. 6. Os solos de cesión obrigatoria e gratuíta á Administración en solo urbano non consolidado e no solo urbanizable comprende, de acordo aos Arts. 20 e 22 LOUG: a) Todo o solo necesario para os viarios, espazos libres, zonas verdes e dotacións públicas de carácter local. b) O solo necesario para a execución dos sistemas xerais que o Plan Xeral inclúa ou adscriba ao polígono ou sector correspondente. c) O solo correspondente ao aproveitamento urbanístico do concello, nos termos previstos nos Arts. 18, 20 e 22 LOUG. 7. Os solos de cesión obrigatoria e gratuíta cederanse libres de cargas. Ademais cederanse debidamente urbanizados a cargo dos propietarios do polígono ou sector correspondente, salvo os solos destinados a sistemas xerais adscritos e non incluídos no polígono ou sector.

14 Art Reparcelamento 1. Enténdese por Reparcelamento a agrupación ou integración do conxunto das fincas comprendidas nun polígono ou unidade reparcelable para a súa nova división axustada ao Plan, con adxudicación das parcelas resultantes aos propietarios das parcelas primitivas e aos propietarios de fincas destinadas a sistemas xerais que teñan recoñecido o dereito a participar nas adxudicacións de dito polígono, en proporción aos seus respectivos dereitos. 2. O reparcelamento ten por obxecto distribuír xustamente as cargas e beneficios da ordenación urbanística, regularizar a configuración das parcelas e situar o aproveitamento que corresponde aos propietarios en zonas aptas para a edificación conforme ao planeamento, e localizar sobre parcelas determinadas, o aproveitamento que se é o caso, lle corresponda ao municipio. 3. Tamén se entende por Reparcelamento o instrumento de equidistribución, a determinación das indemnizacións ou compensacións necesarias para que quede plenamente cumprido, dentro da unidade reparcelable, o principio da xusta distribución dos beneficios e cargas da ordenación urbanística entre os interesados. O contido adaptarase ás determinacións do artigo 116 da LOUG. 4. Non serán obxecto de nova adxudicación, conservándose as propiedades primitivas, sen prexuízo da regularización de lindeiros e das compensacións económicas que procedan segundo o artigo da LOUG. a) Os terreos edificados conforme ao planeamento. b) Os terreos con edificación non axustada ao planeamento ou destinada a usos non incompatibles nos que concorran as circunstancias previstas no Art b) LOUG. c) Os inmobles incluídos en catálogos de protección ou sobre os que se iniciara expediente de declaración de ben de interese cultural. Art CAPÍTULO 4. INSTRUMENTOS DE EXECUCIÓN Clases de proxectos 1. A execución material das determinacións do Plan Xeral e dos seus instrumentos de desenvolvemento realizarase mediante proxectos técnicos ou memorias, os cales, segundo o seu obxecto, se inclúen en algunhas das seguintes clases: a) De urbanización b) De humanización c) De obras ordinarias c) De edificación d) Outras actuacións urbanísticas

15 Todos os proxectos conterán todas as determinacións que especifica o Artº195. Artº195. 3, 4, 6 e 7 a) da LOUG. Art Condicións xerais dos proxectos técnicos 1. A efectos do exercicio da competencia municipal sobre intervención das actuacións públicas ou privadas sobre o solo, será necesario un proxecto técnico, salvo o previsto no regulamento municipal de procedemento e réxime xurídico de licenzas urbanísticas, subscrito por facultativo competente, co contido e detalle que requira o seu obxecto, axustado ás prescricións establecidas nestas Normas e demais disposicións municipais ou supramunicipais de aplicación. 2. Os proxectos estruturaranse documentalmente en Memoria descritiva e xustificativa, Planos, Pregos de Prescricións Técnicas e Orzamentos, cos complementos que se esixan para cada clase de actuación nas presentes Normas, nas Ordenanzas e instrucións técnicas de aplicación e nos Regulamentos do Estado e da Comunidade Autónoma Galega que estean vixentes no momento da súa redacción. 3. O proxecto técnico, unha vez concedida a correspondente licenza, quedará incorporado a ela como condición material da mesma. As alteracións que pretendan introducirse durante a execución das actuacións autorizadas, requirirán aprobación municipal, salvo cando se trate de meras especificacións construtivas ou axustes mínimos. Art Definición e características xerais dos proxectos de urbanización 1. Os Proxectos de Urbanización son proxectos de obras que teñen por finalidade executar os servizos e dotacións establecidos no planeamento así como a execución de sistemas xerais. Teñen por obxecto detallar e programar, coa precisión necesaria para que podan ser executadas por técnico distinto do seu autor, as obras de urbanización para levar á práctica todas as determinacións previstas neste Plan Xeral e cuxo desenvolvemento se realizará a través de polígonos, así como a execución integral de todas as determinacións que se conteñan nos Plans Parciais, Plans Especiais e no seu caso dos Estudios de Detalle, en relación coas determinacións correspondentes a viarios e espazos libres e para a execución dos sistemas xerais. 2. Os Proxectos de Urbanización non poderán conter determinacións sobre ordenación, réxime do solo ou edificación, nin poderán modificar as previsións do planeamento que desenvolvan, sen prexuízo de que poidan efectuar as adaptacións esixidas pola execución material das obras. Cando as adaptacións supoñan alteración que desvirtúe as determinacións sobre ordenación ou réxime do solo afectado, deberá aprobarse previa ou simultánea a correspondente modificación do planeamento. Art Definición e características xerais dos proxectos de obras ordinarias de urbanización Son aqueles Proxectos Técnicos que teñen por obxecto:

16 a) A execución de sistemas xerais. b) A execución pola Administración das obras non incluídas en polígonos de actuación, estean ou non previstas no planeamento. c) A adecuación das vías públicas e os servizos públicos. Art Definición e características xerais dos proxectos de humanización Son aqueles Proxectos que teñen por obxecto: A execución de obras de melloras de urbanización, mobiliario urbano, actuacións de mellora de instalacións e complementos das vías urbanas ou espazos libres. Art Definición e características xerais dos proxectos de edificación Enténdese como Proxecto de Edificación o conxunto de documentos que definan as actuacións que se van realizar con suficiente detalle para permitir á Administración coñecer o obxecto das mesmas e decidir se é axustado ou non á normativa urbanística aplicable e en particular ás condicións de aproveitamento previstas, á seguridade, á salubridade, á habitabilidade e á accesibilidade. Clases de obras de edificación As obras de edificación intégranse nos grupos seguintes: a) Obras nos edificios. 1. Son aquelas que se efectúan sobre edificios, sen alterar as posicións das súas fachadas e cubertas, que definen o volume da edificación, excepto as salvedades que se indican en cada tipo de obras respecto á súa capacidade para variar algún de ditos elementos. Segundo afecten a todo o edificio ou parte do mesmo, terán carácter xeral, parcial ou puntual. 2. Inclúense, dentro das obras nos edificios os seguintes tipos, que poderán presentarse individualmente ou asociados entre si: a) Obras de restauración: teñen por obxecto a restitución dun edificio, ou de parte do mesmo, ás súas condicións ou estado orixinal. Dita situación ou estado orixinal atoparase suficientemente documentado. Poderá comprender, así mesmo as obras complementarias que axuden a dito fin. b) Obras de conservación: son aquelas cuxa finalidade é a de manter ao edificio en correctas condicións de salubridade, habitabilidade, confortabilidade e ornato, sen alterar as súas características morfolóxicas ou distribución. c) Obras de consolidación: son aquelas que teñen por obxecto o afianzamento, reforzo ou substitución de elementos danados para asegurar a estabilidade do edificio, con posibles alteracións menores da súa estrutura e distribución.

17 d) Obras de rehabilitación: serán consideradas como rehabilitación todas aquelas intervencións sobre un edificio que melloren as súas condicións de salubridade, habitabilidade, confortabilidade, seguridade e ornato, ou modifiquen a súa distribución ou alteren as súas características morfolóxicas e distribución interna. Comprendidas dentro da rehabilitación atópase: d.1) Obras de acondicionamento: son aquelas que melloran as condicións de habitabilidade dun edificio ou de parte do mesmo mediante a introdución de novas instalacións, a modernización das existentes ou a redistribución do seu espazo interior, non podendo variar o número de vivendas ou locais existentes nin intervir sobre as características morfolóxicas ou estrutura portante, nin alterar a envolvinte do edificio. Poderá autorizarse a apertura de novos ocos e a modificación dos existentes, sempre que así o contemple a normativa específica de aplicación. d.2) Obras de reestruturación: son aquelas que afectan ás súas condicións morfolóxicas, podendo variar o número de vivendas ou locais existentes: Reestruturación Parcial: aquelas obras que inclúen algún de los seguintes puntos: Trocos na distribución mediante a apertura puntual de ocos de paso en muros. O cumprimento da Normativa contra incendios mediante a construción de pasos e vías de evacuación. A instalación de ascensores. Construción de entreplantas. Cobertura e forxado de patios pechados de dimensións inferiores ao cincuenta por cento das establecidas na norma de aplicación. Demolición e nova construción de núcleos de comunicación vertical. Apertura de patios ou incremento do espazo libre de parcela, de acordo coas dimensións establecidas pola ordenanza de aplicación para edificios non catalogados. A execución destas obras queda sempre condicionada ao cumprimento das condicións específicas de catalogación e a non aumentar a edificabilidade máxima permitida. Reestruturación Xeral: terán este carácter todas aquelas obras nos edificios que excedan anteriormente exposto, sendo consideradas de reestruturación total no caso de baleirar o edificio con mantemento de fachada recaínte á vía ou a espazo libre de uso público. As obras de Reestruturación Xeral someterase ás condicións de obra de nova edificación. e) Obras exteriores: son as obras que afectan, de forma puntual ou limitada, ás fachadas e cubertas dos edificios, modificando a súa configuración exterior sen afectar á volumetría. Comprende a modificación de ocos, ritmos, tratamentos ou materiais, a substitución dos

18 elementos de peche ou aos seus materiais, a implantación de elementos fixos exteriores con ou sen afectación estrutural, mostras, marquesiñas e escaparates. b) Obras de demolición. Son aquelas que se realizan para facer desaparecer un edificio ou parte do mesmo: a) Demolición total: cando supoña a desaparición completa dun edificio, aínda que na parcela sobre a que estivese implantado permanezan outros edificios, sempre que estes poidan seguir funcionando independentemente. b) Demolición parcial: cando soamente se elimine parte dunha edificación. c) Obras de nova edificación. a) Obras de substitución: son aquelas nas que se derriba unha edificación existente e no seu lugar constrúese unha nova. b) Obras de nova planta: son aquelas mediante as cales se edifica un soar libre de edificación. c) Obras de ampliación: son aquelas nas que se incrementa a ocupación ou o volume construídos. d) Obras especiais: son aquelas obras de características particulares que só se poden realizar no caso de que sexan esixidas pola propia Normativa aplicable, establecéndose dous grupos: d.1) Obras de reconstrución: son as que teñen por obxecto a reposición mediante nova construción dun edificio preexistente no mesmo lugar e posición, total ou parcialmente desaparecido, reproducindo fielmente as súas características morfolóxicas. Só se contemplan este tipo de obras en edificios sometidos a algún réxime de protección que as esixa, ficando exentas do cumprimento das condicións de nova planta que as imposibiliten, aínda que non das de seguridade. d.2) Obras de recuperación tipolóxica: son aquelas obras de nova edificación que deben realizarse de acordo cun modelo tipolóxico preestablecido polo planeamento. Estas obras virán impostas na normativa correspondente, segundo casos específicos. Art Outras actuacións urbanísticas Aos efectos destas Normas, enténdese por outras actuacións urbanísticas aquelas outras construcións, ocupacións, actos e formas de afectación do solo, do voo ou do subsolo, que non estean incluídas nas seccións anteriores. Estas actuacións urbanísticas que, segundo os casos, poderán estar definidas mediante proxecto técnico ou memoria, intégranse nos seguintes subgrupos: 1. Actuacións estables: cando a súa instalación teña de ter carácter permanente ou duración indeterminada:

19 a) Movementos de terra non afectos a obras de urbanización ou edificación, incluídas a construción de piscinas e a apertura de pozos. b) O acondicionamento de espazos libres de parcela e a execución de vaos de acceso de vehículos. c) Cerramentos exteriores de terreos ou modificación dos existentes. d) Instalacións lixeiras de carácter fixo, propias dos servizos públicos ou, actividades mercantís na vía pública, tais como cabinas, quioscos, puntos de parada de transporte, postes, etc. e) Recintos e outras instalacións fixas propias de actividades ao aire libre recreativas, deportivas, de acampada, etc., sen prexuízo dos proxectos complementarios de edificación ou urbanización que, no seu caso, requiran. f) Soportes publicitarios exteriores, incluídos todos os que non estean en locais pechados. g) Instalacións exteriores, propias das actividades extractivas, industriais ou de servizos, non incorporadas a proxectos de edificación. h) Vertedoiros de residuos ou cascallos. i) Instalacións de depósito ou almacenamento ao aire libre, incluídos os depósitos de auga e de combustibles líquidos e gasosos, e os parques de combustíbeis sólidos, de materiais e de maquinaria. j) Usos e instalacións ou construcións que afecten ao voo das construcións do viario ou dos espazos libres, tais como tendidos aéreos de cables e conducións, antenas, teleféricos, ou outras montaxes e instalacións sobre os edificios alleos ao servizo normal de estes e non previstos nos seus proxectos orixinarios. 2. Actuacións provisionais: entendendo por estas as que se acometan ou establezan por tempo limitado ou en precario: a) Valados de obras e soares. b) Sondaxes de terreos. c) Apertura de gabias e catas. d) Instalación de maquinaria, estadas e apeos. e) Ocupación de terreos por feirais, espectáculos ou outros actos comunitarios ao aire libre.

20 f) Implantación de alpendres prefabricados ou desmontables e similares. g) Ocupación para aparcamentos provisionais en soares vacantes. CAPÍTULO 5. INTERVENCIÓN MUNICIPAL NA EDIFICACIÓN E USO DO SOLO Art Actos suxeitos a licenza municipal 1. E necesario autorización para realizar os actos de edificación e uso do solo e do subsolo que se citan no art da LOUG, e as repoboacións e proxectos de agricultura intensiva, así como os demais actos que se sinalen regulamentariamente e segundo á lei 9/2013, de decembro, do Emprendemento e da competitividade económica de Galicia, título III Regulación integrada do exercicio de actividades Capítulo I Supresión da licenza municipal de actividade e réxime de comunicación previa. Obrigación da obtención de licenza municipal para a instalación, posta en servizo ou funcionamento de infraestruturas de telecomunicación. Adaptásense tanto á Lei 9/2014, de 9 de maio, Xeneral de Telecomunicacións, no seu artigo 34, como á Lei 12/2012, de 26 de decembro, de medidas urxentes de liberalización do comercio e de determinados servizos, contemplándose excepcións que eximen aos operadores de redes públicas de comunicacións electrónicas da obtención das citadas licenzas 2. Os actos referidos no punto 1 tramitaranse mediante as solicitudes como a licenza urbanística, declaración responsable e comunicación previa. A declaración responsable e o documento subscrito por un interesado no que manifesta, baixo a súa responsabilidade, que cumpre cos requisitos establecidos na normativa vixente para acceder ao recoñecemento dun dereito ou facultade ou para o seu exercicio, que dispón da documentación que así o acredita e que se compromete a manter o seu cumprimento durante o período de tempo inherente ao devandito recoñecemento ou exercicio. A comunicación previa é o procedemento para a tramitación dunha actividade ou para o inicio dunha obra e instalación para a que non se precise licenza previa segundo a lexislación aplicable. A estes efectos, os interesados poñerán en coñecemento da Administración municipal os seus datos identificativos e achegarán a documentación acreditativa dos requisitos esixibles para o inicio da actividade ou apertura do establecemento e, no seu caso, para o inicio da obra ou instalación. A licenza urbanística ten por finalidade comprobar que os actos de ocupación, construción, edificación e uso do solo e do subsolo proxectados se axustan ao ordenamento urbanístico vixente. Así mesmo, para a concesión da licenza verificarase se o aproveitamento proxectado se axusta ao susceptible de apropiación e se as obras e os usos proxectados reúnen as condicións esixibles de seguridade, salubridade, habitabilidade e accesibilidade, así como o cumprimento das prescricións contidas na normativa vixente en materia de incendios forestais.

21 Estarán suxeitos a previa licenza municipal, sen prexuízo das autorizacións que fosen procedentes de acorde coa lexislación aplicable, os actos que non se tramiten (ou non se poidan tramitar) como declaración responsable ou comunicación previa. 3. As actividades e as obras os órganos das distintas administracións públicas ou entidades de dereito público estarán suxeitas a control municipal por medio da obtención de licenza municipal ou comunicación previa, de ser o caso, agás os supostos exceptuados pola lexislación aplicable e nos termos establecidos regulamentariamente. 4. As empresas subministradoras de enerxía eléctrica, auga, gas e telecomunicacións esixirán para a contratación dos seus respectivos as licenzas municipais que en cada caso resulten precisas. 5. Calquera actuación que afecte a elementos incluídos no catálogo ou aos seus contornos de protección deberán contar coa preceptiva autorización da Consellería de Cultura. En virtude do sinalado no art. 195 da LOUG, en ningún caso se entenderán como obras ou instalacións menores as intervencións nos elementos declarados BIC ou incluídos no Catálogo do presente PXOM, polo que para calquera intervención que lles afecte será precisa a presentación de proxecto técnico completo redactado por técnico competente. 6. O procedemento de outorgamento de licenzas será o establecido na lexislación urbanística xeral, a de réxime local, na presente Normativa do PXOM e, no seu caso, nunha futura Ordenanza que se aprobe polo Concello. 7. O réxime xurídico de vixencia e caducidade das licenzas urbanísticas será o regulado pola lexislación urbanística, e principalmente polo establecido na LOUG e no RDUG. No acto de outorgamento da licenza determinaranse os prazos de caducidade das licenzas de edificación por causa de demora na iniciación e finalización das obras. Na presente normativa, e se é o caso, na Ordenanza que aprobe o Concello, regularanse os prazos máximos de inicio e caducidade en función do tipo de acto ou obra, as condicións sobre paralización de obras e outras incidencias durante o transcurso das mesmas. 8. Con carácter excepcional poderán autorizarse usos e obras xustificadas de carácter provisional nos termos e condicións sinaladas pola lexislación urbanística estatal e autonómica aplicables, que estean recollidos na presente Normativa ou no Anexo Normativo, ou poidan regularse na mencionada Ordenanza Municipal. 9. Para a utilización de espazos dotacionais públicos ou privados para actividades de usos esporádicos, deberase obter a correspondente licenza ou autorización nos termos da lexislación sectorial aplicable, con indicación das medidas de seguridade que correspondan se é o caso, e cos procedementos que se sinalen.

22 Art Concesión das licenzas 1. A competencia para outorgar as licenzas corresponde ao Concello, de acordo coa lexislación aplicable de Réxime Local. Para o outorgamento da licenza prevista serán preceptivos os informes técnicos e xurídicos sobre a súa conformidade coa legalidade urbanística (Art LOUG). En canto ao procedemento e documentación esixible para a súa tramitación, cumpriran o Art 195.3, 4, 5,6 e 7 da LOUG, estarase tamén ao previsto no Título II, Capítulo I do R.G.U. Art Licenza de parcelamento 1. Está suxeito a previa licenza municipal todo acto de parcelamento urbanístico segundo se define no Art LOUG. 2. A licenza de parcelamento urbanístico entenderase concedida cos acordos de aprobación dos proxectos de reparcelamento, compensación ou normalización de predios. 3. Require licenza de parcelamento expresa e individualizada todo acto de alteración, sexa por subdivisión ou agregación de parcelas, en solo urbano, solo de núcleo rural ou urbanizable que pretenda realizarse con posterioridade ou con independencia dos instrumentos de planeamento e xestión citados no apartado anterior, aínda que non supoña modificación dos mesmos por encontrarse previsto ou autorizado neles. 4. A licenza de parcelamento autoriza a deslindar e amolloar a parcela ou parcelas resultantes. Todo cerramento ou división material de terreos que se efectúe sen a preceptiva licenza de parcelamento ou con infracción da mesma, reputarase infracción urbanística e dará lugar á súa supresión e á sanción que proceda, tramitada mediante o procedemento correspondente, sen prexuízo da responsabilidade específica a que houbera lugar se o parcelamento realizado non resultase legalizable. 5. Para facilitar o cumprimento do previsto no Art da LOUG, o Concello comunicará de oficio ao Rexistro da Propiedade todas as resolucións que concedan ou deneguen licenzas de parcelamento e as que declaren a ilegalidade de parcelamentos existentes, acompañando copias autorizadas dos correspondentes planos parcelarios. Art Licenzas de obra 1. A concesión das licenzas de obras, ademais da constatación de que a actuación proxectada cumpre as condicións técnicas, dimensionais e de uso fixadas polo planeamento e demais normativa aplicable, esixe a constancia ou acreditación dos requisitos seguintes: a) Licenza de parcelamento ou, se esta non fora esixible, conformidade da parcela co planeamento aplicable. b) Atoparse formalizadas as cargas urbanísticas asignadas polo planeamento ao polígono a que pertenza a parcela.

23 c) Contar o polígono e o solar coas condicións de urbanización esixidas polo planeamento que se execute, salvo que se asegure a execución simultánea da urbanización cando esta excepción sexa admisible conforme ás presentes Normas. d) Asunción da dirección facultativa polos técnicos competentes requiridos en razón da natureza das obras. e) Obtención das autorizacións preceptivas que fosen procedentes de acordo coa lexislación aplicable. f) Cantos outros de índole específica fosen esixibles a tenor das presentes Normas, do planeamento de desenvolvemento aplicable e do R.G.U. 2. As alteracións que pretendan introducirse durante a execución das mesmas, requirirán expresa modificación da licenza de obra se son alteracións importantes do proxecto que obtivo a Licenza (alteración de edificabilidade, alturas, tipoloxía, ordenanzas, etc..) 3. Non poderán concederse licenzas de nova construción de edificacións destinadas a vivendas, usos hospitalarios, educativos ou culturais se os índices de emisión de ruído medidos ou calculados incumpren os obxectivos de calidade acústica aplicables ás correspondentes áreas acústicas segundo a lexislación vixente, agás nas zonas de protección acústica especial e nas zonas de situación acústica especial, nas que unicamente se esixirá o cumprimento dos obxectivos de calidade acústica no espazo interior que lles sexan aplicables. O Concello, por razóns excepcionais de interese público debidamente motivadas, poderá conceder licenzas de construción das edificacións aludidas no apartado anterior aínda cando se incumpran os obxectivos de calidade acústica nel mencionados, sempre que se satisfagan os obxectivos establecidos para o espazo interior. Art Tipos de licenza de obra Distínguense nas presentes Normas os seguintes tipos de licenzas: Licenzas de Obras Nova Edificación Licenzas de Obras de Demolición Licenzas de Obras nos Edificios Licenzas de Obras restauración Licenzas de Obras de conservación Licenzas de Obras de consolidación Licenzas de Obras de rehabilitación 1. Obra nova Denomínase obra nova a efectuada para a construción dun inmoble de nova planta ben sobre solar libre (onde non ten existido ningunha construción anterior) ou sobre o solar procedente da derruba dun edificio existente, ben como ampliación de edificio existente que afecte á superficie de planta baixa.

24 2. Obras de demolición Son obras de demolición ou derrubamento aquelas que se realizan para facer desaparecer un edificio ou parte do mesmo, e segundo o caso serán obras de demolición total ou parcial. 3. Obras nos Edificios Son aquelas que se efectúan sobre un edificio, sen alterar as posicións das súas fachadas e cubertas, excepto as limitacións que se indican en cada tipo de obras respecto da súa capacidade para variar algún de ditos elementos. Segundo afecten a todo o edificio ou parte do mesmo, terán carácter xeral, parcial ou puntual. lnclúense, dentro das obras nos edificios, os seguintes tipos, que poderán presentarse individualmente ou estar asociados entre si: Obras de restauración. Teñen por obxecto a restitución dun edificio, ou de parte do mesmo, as súas condicións ou estado orixinal. Dita situación ou estado orixinal atoparase suficientemente documentado. Obras de conservación. Son aquelas cuxa finalidade é a de manter o edificio en correctas condicións de salubridade, habitabilidade, confort e ornato, sen alterar as súas características morfolóxicas nin de distribución. Obras de Consolidación. Son aquelas que teñen por obxecto o afianzamento, reforzo ou substitución de elementos danados para asegurar a estabilidade do edificio, con posibles alteracións menores da súa estrutura e distribución. Obras de rehabilitación. Serán consideradas como rehabilitación todas aquelas intervencións sobre un edificio que melloren as súas condicións de seguridade, salubridade, habitabilidade, confort e ornato, e modifiquen a súa distribución e/ou alteren as súas características morfolóxicas e distribución interna. Art Obras en edificios catalogados En relación coas obras que se executen en edificios declarados Bens de Interese Cultural (BIC), inventariados ou comprendidos en catálogos de protección do Plan Xeral ou documentos que o desenvolven, e de acordo co determinado nas ordenanzas específicas, terase en conta que cando se pretenda a súa reforma, reparación ou ampliación deberán facerse constar tales circunstancias na solicitude das licenzas e figurar convenientemente documentadas na Memoria e Planos do Proxecto Técnico, debendo o titular xustificar a necesidade das obras que se pretendan realizar e o alcance destas, tendo en conta o establecido no Art R.D.U. Art Requisitos da documentación dos proxectos 1. Para os efectos do outorgamento de licenzas, os proxectos técnicos compoñeranse como mínimo de Memoria, Memoria Urbanística, Planos, Prego de Condicións e Presuposto.

25 2. Na Memoria describirase a obra ou instalación. Expoñerase a súa finalidade e xustificarase a solución adoptada poñéndose de manifesto: a adaptación ao ambiente esixida polo Art. 104 da LOUG, e o cumprimento das condicións previstas na normativa vixente de accesibilidade e supresión de barreiras arquitectónicas, coas condicións esixidas no Art R.D.U.G., o cumprimento dos preceptos de habitabilidade vixentes no caso das vivendas, e os restantes preceptos legais que sexan de aplicación. 3. Na Memoria Urbanística indicarase a finalidade e o uso da construción ou actuación proxectada, baseándose a súa adecuación á ordenación vixente con expresa indicación da clasificación e cualificación do solo obxecto da actuación e da normativa e ordenanzas aplicables a el. 4. Os planos de emprazamento redactaranse sobre copias da Cartografía Oficial. Os planos de situación, que haberán de ser topográficos, elaboraranse como mínimo á escala 1/500 e con referencia aos elementos urbanos e ao parcelamento e ordenación existentes. No caso de edificación acaroada ou entre medianeiras, aportarase documentación gráfica de alzado continuo da edificación proposta e das edificacións ás que se acaroa. 5. Os planos de proxecto deberán ser perfectamente lexibles e faranse como mínimo á escala 1/100, debéndose presentar as plantas, seccións e alzados necesarios para a clara descrición da obra proxectada. 6. Nas licenzas de obra menor e no caso de obras de conservación estrutural, que afectasen unicamente a paramentos exteriores e non implicasen modificación estrutural (por exemplo, cando se trata de: revocadura ou revestido de muros en fachadas; pintura e revocadura de fachadas, colocación de carpintería exterior; repaso de tellado e substitución de canos; etc.), será suficiente unha memoria onde se indique o material a utilizar e as características construtivas e estéticas da solución adoptada, orzamento e plano da modificación. No caso das obras de reforma, a esta documentación engadiránselle os planos debidamente acoutados referidos aos aspectos que alcance a reforma. Todos os proxectos conterán todas as determinacións que especifica o Art , 4, 6 e 7 a) da LOUG. Art Transmisión de licenzas de obras As licenzas de obras poderán transmitirse dando conta por escrito ao Concello. Se as obras estiveran en curso de execución, deberá acompañarse acta en que se especifique o estado en que se encontran, subscrita de conformidade por ambas partes. Sen o cumprimento destes requisitos, as responsabilidades que se deriven do cumprimento da licenza serán esixibles indistintamente ao antigo ou ao novo titular da mesma.

26 Art Caducidade e suspensión de licenzas de obras 1. As licenzas declararanse caducadas a todos os efectos polo mero transcurso dos prazos que a continuación se sinalan, salvo as posibles prórrogas que así mesmo se indican: a) Se non se comezaran as obras autorizadas no prazo de seis (6) meses a contar desde a data da súa concesión. Por causa xustificada e por unha soa vez, poderá solicitarse a prórroga de comezo das obras para un novo período de seis (6) meses. b) Se, unha vez comezadas, as obras quedaran interrompidas durante un período superior a seis (6) meses, podéndose solicitar prórroga por unha soa vez e por causa xustificada, por un prazo que non será superior ao inicialmente acordado. c) Se non se cumprise o prazo de terminación tendo disposto as obras de algunha das prórrogas contempladas nos apartados a) e b) deste número. O prazo de terminación farase constar na concesión de licenza, sendo con carácter xeral de 3 anos para as obras maiores. As prórrogas deberán solicitarse antes de que finalicen os prazos respectivos. A caducidade dunha licenza non obsta ao dereito a solicitar nova licenza para a realización das obras pendentes. 2. O incumprimento do deber de urbanización simultáneo á edificación implicará a caducidade da licenza. 3. Disporase a suspensión de eficacia dunha licenza de obras en curso cando se comprobe o incumprimento das súas condicións materiais e ata tanto os servizos municipais non comproben a efectiva reparación dos defectos observados. Se a corrección non se leva a cabo nos prazos que para tal efecto se fixen, a Administración municipal resolverá nos prazos legais sobre a legalización ou non das obras, e procederá en consecuencia de acordo coas disposicións do Decreto 28/ Salvo os traballos de seguridade e mantemento, as obras que se executen estando a licenza caducada ou suspendida, consideraranse como non autorizadas, dando lugar ás responsabilidades correspondentes ás obras realizadas sen licenza, e ás medidas executoras que procedesen. 5. En todos os casos, a caducidade será declarada pola administración municipal logo do procedemento con audiencia ao interesado, segundo artigo da LOUG. Art Solicitude de liña e rasante 1. Cando se trata de obra de nova planta ou de reconstrución previa derruba da construción anterior, será condición previa ao inicio das mesmas a solicitude de liña e rasante, solicitude que -por outra parte- pode presentar calquera propietario de solar ou terreo, aínda que non sexa seguida inmediatamente da execución da obra. Se a liña e rasante están definidas polo Plan Xeral e determinadas no proxecto polo que se concedeu licenza, non será necesaria a petición da mesma.

27 2. Cando o solicitante sexa titular de licenza e de ser o caso do permiso de inicio de obra, o Concello haberá de proceder ao sinalamento de liña e si é posible a dos servizos, no prazo de 15 días contados a partir da correspondente solicitude. Transcorrido o prazo previsto, poderán comezar as obras, sen prexuízo das responsabilidades a que houbera lugar en caso de infracción de aliñacións e recuados oficiais. 3. O sinalamento de liña non implica o outorgamento da licenza de construción. 4. A aliñación darase sobre o plano do solar e zona inmediata, a escala 1/500, referindo os seus puntos característicos a outros fixos do terreo, de maneira que quede suficientemente determinada e materializándoa sobre aquel mediante cravos ou estacas. Art Control da execución das obras 1. En todas as obras de nova construción, de reforma e ampliación, demolición, escavación e movementos de terras, será obrigatoria a colocación dun rótulo no que se faga constar: nome e apelidos do propietario, do contratista, do arquitecto e do aparellador directores da obra; número de licenza e data da súa expedición; data do comezo das obras e da súa terminación; ordenanza de aplicación e usos aos que se vai a destinar a construción; altura total do edificio e número de plantas. Este rótulo axustarase ao modelo aprobado polo Concello. Art Requisitos de urbanización 1. Para outorgar licenza de edificación no solo urbano é preciso que a parcela conte polo menos cos seguintes elementos de urbanización: acceso rodado público pavimentado, encintado de beirarrúas se é o caso-, pavimentación de calzada e beirarrúas, xardinería e arboredo -se é o caso- redes de subministro de enerxía eléctrica, de abastecemento de auga, de saneamento, conectadas ás redes xerais do municipio, e iluminación pública, nas condicións previstas no Plan Xeral ou plans que o desenvolvan. Estas condicións haberán de reunilas a totalidade das vías previstas no Plan e en toda a fronte da parcela. Poderán realizarse obras accesorias e de escasa entidade de xeito simultáneo ás de edificación ou construción, ao abeiro do disposto no art. 12.a da LOUG. A este respecto, enténdense como obras accesorias e de escasa entidade as de acondicionamento da vía existente na fronte da parcela e as de enganche ás redes de servizos existentes na fronte da parcela. 2. Para outorgar licenza de edificación no solo de núcleos rurais será preciso que a parcela, en toda a súa fronte, estea urbanizada contando polo menos con acceso rodado público pavimentado, e teña resolto con carácter previo e por conta do promotor os servizos, rede de subministro eléctrico, abastecemento de augas e saneamento conectados ás redes xerais existentes no núcleo, ou noutro caso, garantir a execución simultánea coa edificación. 3. Os Plans Especiais de mellora dos núcleos rurais poderán establecer as esixencias mínimas complementarias ás aquí definidas.

28 4. Poderase outorgar licenza condicionada á terminación das obras de urbanización cando se asegure a execución simultánea da mesma, nos termos definidos no Art LOUG. A fianza de garantía acadará ao total valor das obras de urbanización necesarias; para tal finalidade, no procedemento de outorgamento de licenza, os técnicos municipais informarán sobre estes extremos, carecendo de eficacia a licenza mentres non se constitúa a garantía. Non se considerará asegurada a execución simultánea se non se ten acadado o pleno dominio e afectación ao uso público da totalidade dos espazos públicos nos que haberán de executarse as obras de urbanización. 5. Todos os desenvolvementos de vivendas ou industriais deberán dispoñer de conexión a un sistema de abastecemento, e que así mesmo estes sistemas de abastecemento deberán de dispoñer da correspondente autorización de aproveitamento de auga deste Organismo de conca (Confederación Hidrográfica Miño Sil), como condición para a obtención da correspondente Licenza de obra. 6.Todos os desenvolvementos de vivendas ou industriais deberán dispoñer dun sistema de depuración para os novos caudais de augas residuais xerados, e que así mesmo estes sistemas de depuración e outros que se executen en núcleos existentes deberán obter a autorización de vertido correspondente ante este Organismo de conca (Confederación Hidrográfica Miño Sil) para a obtención de Licenza de obra. Art Licenza en Solo Urbano non consolidado e Solo Urbanizable 1. No solo urbano non consolidado clasificado polo Plan non poderán outorgarse licenzas de edificación ata que non se teña a aprobación definitiva dos proxectos do correspondente Plan Especial, e sexa firme en vía administrativa o acordo aprobatorio de reparcelamento ou compensación do polígono correspondente, sen prexuízo do establecido no Art. 41 RGU e tendo o compromiso de edificación ao mesmo tempo que a urbanización; excepto os usos y obras provisionais segundo Art102 LOUG. 2. No solo urbanizable clasificado polo Plan non poderán outorgarse licenzas de edificación ata que non se teña a aprobación definitiva dos proxectos do correspondente Plan Parcial e sexa firme en vía administrativa o acordo aprobatorio de reparcelamento ou compensación do polígono correspondente, sen prexuízo do establecido no Art. 42 RGU e tendo o compromiso de edificación ao mesmo tempo que a urbanización; excepto os usos y obras provisionais segundo o Art. 102 LOUG e RDL 7/2015, de 30 de outubro, polo que se aproba o texto refundido da Lei do Solo e rehabilitación urbana. Art Obras sen licenza ou que non se axusten a licenza 1. As obras que se executen sen licenza ou orde de execución ou que non se axusten ás condicións estipuladas nas mesmas, serán suspendidas conforme ao disposto no Art. 209 e seguintes da LOUG e concordantes do Decreto 28/1999.

29 2. No prazo de tres meses desde o requirimento producido para o efecto, o interesado deberá solicitar a oportuna licenza ou axustar as obras á licenza concedida. Neste último caso poderá concederse unha ampliación de prazo que non excederá doutros tres meses atendendo á complexidade ou envergadura das obras. 3. Cando a obra construída sen licenza cumpra as condicións do planeamento, o propietario poderá legalizar a súa situación coa obtención da licenza correspondente, sen prexuízo do expediente sancionador que puidera tramitarse. 4. Cando transcorrido o prazo de tres meses non se teña solicitado a licenza, non se teñan axustado as obras ás condicións sinaladas na mesma, ou cando a licenza fora denegada por ser o seu outorgamento contrario á Normativa Urbanística, o Concello acordará a demolición das obras, tal e como establecen os Arts e LOUG e 54 R.U.G. 5. A regulación deste artigo establécese sen prexuízo da aplicación da totalidade das disposicións legais que en materia de disciplina urbanística estean ditadas ou cheguen a ditarse durante o período de vixencia do Plan, e en particular das previstas no R.D.U., ata que entren en vigor as disposicións de desenvolvemento da LOUG, segundo a súa Disposición Transitoria 6ª. Art Condicións das obras en relación coas vías públicas 1. O propietario do terreo onde se execute unha obra de calquera natureza, será responsable diante do Concello dos danos que coa súa execución poida ocasionar nas vías públicas ou servizos municipais. 2. Se as obras que se executan puideran afectar a servizos de carácter xeral ou público, o propietario ou titular da licenza haberá de comunicalo por escrito e con oito días de antelación ao comezo das mesmas, ás empresas ou entidades administrativas correspondentes. Naquel prazo as empresas ou entidades deberán tomar as medidas oportunas en evitación de danos propios ou a terceiros, dos que serán responsables se finaliza o prazo anteriormente mencionado sen adoptar ditas medidas. 3. Os escombros e provisións de materiais, non poderán amorearse na vía pública nin apoiados nos cercados ou muros de cerramento. e atenderase ao disposto na normativa vixente en xestión de residuos. 4. As fachadas dos edificios públicos e privados, así como as súas medianeiras e paredes contiguas ao descuberto, deberán conservarse nas debidas condicións de seguridade, hixiene e ornato, aínda que non sexan visibles desde a vía pública. 5. O propietario do terreo onde se execute calquera clase de obra está obrigado a conservar todas as partes da obra ou construción en perfecto estado de solidez, a fin de que non poidan comprometer a seguridade pública. 6. Todas as estadas auxiliares da construción deberán executarse baixo dirección facultativa competente e dotaráselles das medidas necesarias para evitar que os materiais e ferramentas

30 de traballo poidan caer á rúa, onde se colocarán os sinais de precaución que en cada caso sexan convenientes. 7. En toda clase de obra, así como no uso de maquinaria auxiliar da mesma, gardaranse as medidas de seguridade e saúde no traballo esixidas pola lexislación vixente e en particular as determinadas polos correspondentes estudios e plans de seguridade e saúde, evitando no posible a ocupación da vía pública con calquera clase de maquinaria auxiliar. 8. No caso de escavacións, movementos de terras con retirada e transporte de material o lugar de emprego polas vías públicas do Concello de Mos, deberase proceder a instalación, nos puntos de saída da parcela onde se efectúa, dos mecanismos ou persoal necesario para que procedan ao lavado de, canto menos as, rodas antes de incorporarse a vía pública co fin de evitar posibles molestias aos seus usuarios e o depósito de materiais granulares nos diferentes pavimentos. Sobre todo nas zonas urbanas e núcleos rurais. Art Demolicións 1. Cando un propietario quixera proceder á demolición total ou parcial dun edificio, deberá solicitar a oportuna licenza municipal, acompañando (PROXECTO DEMOLICIÓN) Memoria subscrita por facultativo competente, especificando os pormenores do edificio que se pretende derrubar e dos edificios adxacentes, así como os planos que sexan necesarios para a súa aclaración. O Concello poderá fixar hora e prazo en que teñan que verificarse as derrubas, para evitar danos e molestias, sendo obrigatoria, en todo caso, a colocación de cercados en toda a fronte que teña que demolerse. 2. A data prevista para o inicio das obras de demolición haberá de ser comunicada ao Concello cunha antelación mínima de 15 días. 3. Queda prohibida a utilización de explosivos, salvo casos moi especiais, que necesitarán autorización expresa. 4. Cando por derruba ou obras na edificación sexa necesario apear a contigua, solicitarase licenza polo propietario desta,, expresando na documentación técnica que sexa necesaria, firmada por facultativo legalmente autorizado, a clase de apeos que se vaian a executar. En caso de negativa de dito propietario a realizar as obras de apeo, poderase levar a cabo directamente polo dono da finca que se vaia a demoler ou aquela onde deban executarse as obras, o cal deberá solicitar a oportuna licenza, co compromiso formal de sufragar, se procedese, a totalidade dos gastos que ocasione o apeo, sen prexuízo de que poida repercutir os gastos ocasionados, conforme a Dereito. Cando as obras afecten a unha medianeira, estarase ao establecido na regulación civil destas servidumes. 5. En todo caso, cando se vaia a comezar unha derruba ou baleirado importante, o propietario terá a obriga de comunicalo, en forma fidedigna, aos colindantes da finca por se debera adoptarse algunha precaución especial.

31 6. En caso de urxencia, por perigo inminente, poderán dispoñerse no acto, pola dirección facultativa, os apeos ou obras convenientes, aínda que consistan en tornapuntas exteriores, dando conta inmediata ao Concello das medidas adoptadas para a seguridade pública, sen prexuízo de solicitar a licenza e abonar os dereitos que procedan. Igualmente, en tales circunstancias, o técnico municipal competente, esixirá que se realicen os apeos ou obras que estime necesarios para garantir a seguridade pública. Art Escavacións e movementos de terras Para proceder a calquera escavación ou movemento de terras haberá de solicitarse a oportuna licenza municipal, acompañando memoria detallada que especificará os pormenores do movemento pretendido e das edificacións adxacentes, de ser o caso, así como planos sinalando a topografía actual do terreo e a resultante da escavación, en planta e nas seccións necesarias para precisar o alcance da actuación e permitir o seu recoñecemento en obra. Art Valado das obras 1. En toda obra de nova planta ou derruba e nas de reforma ou conservación que afecten ás fachadas, haberá de colocarse un cercado de protección de 2 m de altura como mínimo, de materiais que ofrezan seguridade e conservación decorosa e situado á distancia máxima de 2 m da aliñación oficial. Deberá quedar recuado da calzada, polo menos 0,60 m, para permitir o paso de peóns. 2. Cando por circunstancias especiais non se faga aconsellable a aplicación desta norma, o técnico municipal fixará as características do cercado podendo ordenar a súa desaparición total no momento en que terminen os traballos indispensables en planta baixa, continuando as obras nas plantas superiores. 3. Cando as obras ou instalacións poidan supoñer, por si ou pola súa montaxe, un perigo para os viandantes, durante as horas de traballo colocarse na rúa unha corda ou palenque cun operario que advirta do perigo. Cando as características de tránsito o aconsellen, poderá limitarse o traballo a determinadas horas. 4. Nas zonas en que sexa obrigatorio o recuado da edificación, o cercado colocarase na aliñación oficial, deixando de ser obrigatorio cando estea construído o cerramento definitivo. 5. A instalación de recercados enténdese sempre con carácter provisional, en tanto dure a obra. Por iso desde o momento en que transcorra un mes sen dar comezo as obras, ou estean interrompidas por igual período, deberá suprimirse o cercado e deixar libre a vía ao transito público.

32 Art Licenzas de actividades e instalacións 1. Requiren licenza de actividade e/ou instalación a utilización dos edificios, locais e instalacións, ben se trate de nova implantación, ampliación ou modificación das existentes, debendo estar ao disposto no Art LOUG. Os supostos que esixan licenza de actividade clasificada ou de apertura e licenza urbanística serán obxecto dunha soa resolución. Todo isto, sen prexuízo das actividades suxeitas ao trámite de comunicación previa/ declaración responsable, regulado na normativa vixente (Lei 17/2009, de 23 de novembro, Lei 1/2010, do 11 de febreiro, Lei 13/2010, do 17 de decembro, Real Decreto Lei 19/2012, do 25 de maio, Lei 9/2013, do 19 de dezembro, do emprendemento e da competitividade económica de Galicia. e outras). 2. A modernización ou substitución de instalacións que non supoña modificación das características técnicas das mesmas ou dos seus factores de potencia, emisión de fumes e olores, ruídos, vibracións ou axentes contaminantes, non require modificación da licenza de actividades e instalacións concedida. 3. A concesión de licenzas de actividades e instalacións está suxeita ao cumprimento das condicións urbanísticas establecidas nestas Normas, e da regulamentación técnica que sexa de aplicación. Naquelas actividades en que sexa legalmente esixible, a obtención da licenza estará supeditada á existencia de informe favorable emitido polos organismos competentes da Administración Central ou Autonómica. 4. Poderán concederse licenzas de actividades e instalacións que contemplen a imposición de medidas correctoras dos niveis de molestia xerados polas mesmas. Neste suposto a comprobación da inexistencia ou deficiencia das medidas correctoras, impedirá o comezo da actividade ou posta en funcionamento da instalación ata que non se subsanen as mesmas. 5. O Proxecto de actividades e instalacións deberá ter como obxectivo definir, na súa totalidade ou parcialmente, os elementos mecánicos, a maquinaria ou as instalacións que se precisen para permitir o exercicio dunha actividade determinada, facendo a seguinte distinción: a) Proxectos de instalacións de actividades. Son aqueles que definen os complementos mecánicos ou as instalacións que se pretenden instalar nun local ou edificio con carácter previo a súa construción ou adecuación e, en todo caso, con anterioridade ao inicio da actividade que se pretende implantar. b) Proxectos de mellora ou ampliación de instalacións. Son aqueles que definen a nova implantación, mellora ou modificación das instalacións, maquinaria ou elementos análogos en edificios ou locais nos que xa se está a desenvolver unha actividade. A documentación a aportar neste tipo de proxectos será, de forma xeral e aproximada, a que segue:

33 Documentación básica relacionada coa propiedade (se procede). Licenza de obra do local onde se vai desenrolar a actividade. Escritura de propiedade ou contrato de aluguer do local / establecemento. Alta no imposto de Actividades Económicas (IAE) Documentación relacionada coa actividade. Instancia de solicitude de Actividade e xustificante de pago de taxas correspondentes. Proxecto técnico redactado polo técnico competente e visado polo Colexio Oficial que corresponda. Conterá como mínimo unha memoria descritiva da actividade, xustificación do cumprimento da lexislación vixente ambiental e sectorial aplicable, da normativa de seguridade, da relativa ás medidas de autoprotección e saúde e xustificación das ordenanzas municipais que resulten de aplicación; planos e presuposto. Art Licenzas de primeira ocupación 1. A licenza de primeira ocupación ten por obxecto autorizar a posta en uso dos edificios ou instalacións, previa comprobación de que foron executados de conformidade coas condicións das licenzas das obras ou usos e que se encontran debidamente terminados e aptos segundo as condicións urbanísticas do seu destino específico. Para outorgala esixirase certificado final de obra de técnico competente no que conste as condicións antes sinaladas, ademais da previa visita de comprobación dos servizos técnicos municipais. 2. Están suxeitas a licenza de ocupación: A primeira utilización das edificacións froito de obras maiores ou resultantes doutras obras en que sexa necesario por terse producido cambios na configuración dos locais, alteración nos usos a que se destinan, ou modificacións na intensidade dos usos. Con excepción das que estean reguladas pola lei 9/2013 art.23 Supresión dá licenza municipal de actividade. 3. A concesión das licenzas de ocupación require a acreditación ou cumprimento dos seguintes requisitos, segundo as características das obras, instalacións ou actividades de que se trate: a) Xustificación do cumprimento das condicións mínimas de habitabilidade vixentes. b) Licenzas ou permisos de apertura ou supervisión das instalacións a cargo doutras Administracións públicas competentes por razón do uso ou actividade de que se trate. c) Outras autorizacións administrativas sectoriais que procedan, a causa de servidumes legais, concesións administrativas ou réximes de protección aplicables aos edificios ou actividades, cando non constasen previamente.

34 d) Documentación das compañías subministradoras de auga, gas, electricidade e telefonía, acreditativas da conformidade das acometidas e redes respectivas. e) Terminación e recepción provisional das obras de urbanización que se acometeran simultaneamente coa edificación. f) Liquidación e abono das taxas municipais por licenza. g) Nas obras de edificación será de aplicación o disposto no artigo 45 da Lei 9/2014, do 9 de maio, Xeneral de Telecomunicacións, e a normativa que o desenvolve, dotando ás edificacións incluídas no seu ámbito de aplicación coas infraestruturas necesarias para facilitar o acceso aos servizos de telecomunicación aos habitantes e usuarios das devanditas edificacións. Para a concesión de licenzas de primeira ocupación para edificacións suxeitas ao cumprimento da lexislación vixente en materia de infraestruturas comúns de telecomunicación no interior dos edificios, a administración local deberá ter en conta que a lexislación contempla, como requisito imprescindible para a devandita concesión, a presentación do Boletín da Instalación e o Protocolo de Probas asociado, ademais da Certificación de Fin de Obra nos casos en que sexa esixible, convenientemente selados pola Xefatura Provincial de Inspección de Telecomunicacións correspondente. 4. A licenza de primeira ocupación solicitarase ao Concello polos promotores ou propietarios, sendo o prazo para concesión ou denegación dun (1) mes, salvo reparos corrixibles. A obtención da licenza de ocupación polo transcurso dos prazos de silencio administrativo positivo previstos na lexislación non lexitima as obras ou usos que resultasen contrarios o planeamento. 5. A licenza de primeira ocupación, nos seus propios termos e salvo error imputable aos interesados, exonera aos solicitantes, construtores e técnicos da responsabilidade administrativa por causa de infracción urbanística, pero non das comúns de natureza civil ou penal propias da súa actividade. A licenza é requisito para a contratación da subministración de enerxía eléctrica, auga, gas e elefonía, baixo responsabilidade das empresas subministradoras segundo se establece no Art. 17º.5 R.D.U.G. e concordantes 6. A posta en uso dun edificio ou a apertura dunha instalación carente de licenza de ocupación, cando fose preceptiva, constitúe infracción urbanística que será cualificada de conformidade co establecido na lexislación vixente., sen prexuízo, de ser o caso, das ordes de execución ou suspensión precisas para o restablecemento da legalidade urbanística, incluída a clausura da instalación ou edificio afectados. Art Ordes de execución e suspensión de obras e outros usos 1. Mediante as ordes de execución e suspensión, o Concello exerce a súa competencia en orde a impoñer ou restablecer a ordenación urbanística infrinxida, a esixir o cumprimento dos deberes de conservación en materias de seguridade, salubridade e ornato dos edificios e instalacións e asegurar, de ser o caso, a eficacia das decisións que adopte en atención ao interese público e ao cumprimento das disposicións xerais vixentes.

35 2. O incumprimento das ordes de execución e suspensión, ademais da responsabilidade disciplinaria que supoña, dará lugar á execución administrativa subsidiaria, que será con cargo aos obrigados en canto non exceda do límite dos seus deberes. Ademais, denunciaranse os feitos diante da xurisdición correspondente cando o incumprimento puidera ser constitutivo de delito ou falta. Todo iso de conformidade co nos art. 199 e 203 da LOUG, no R.D.U. e concordantes 3. O incumprimento das ordes de suspensión de obras ou actividades implicará por parte do Concello a adopción das medidas necesarias que garantan a total interrupción da actividade. A estes efectos poderá ordenar a retirada dos materiais preparados para ser utilizados na obra ou actividade e a maquinaria afecta á mesma; proceder por si a súa retirada, en caso de non facelo o interesado; ou precintala e impedir definitivamente os usos aos que dera lugar, nas condicións previstas no Art LOUG. Art Edificios en estado ruinoso 1. Cando algunha construción ou parte dela estivese en estado ruinoso, o Concello, de oficio ou a instancia de calquera interesado, a declarará en situación de rueiros e acordará a total ou parcial demolición, previa audiencia do propietario e dos moradores, agás inminente perigo que o impedise. 2. Declararase o estado ruinoso nos supostos previstos no art. 201 da LOUG: 3. Cando un edificio se declare ruinoso, o propietario virá obrigado a executar as obras necesarias para que tal estado desapareza, iniciando as obras no prazo dun mes. Dentro deste prazo o Concello poderá autorizar a ampliación de dito prazo sempre que o propietario o solicite por medio de instancia, acompañada de informe facultativo e baixo a súa responsabilidade. 4. Se o propietario non executara as obras acordadas polo Concello no prazo establecido, executaraas este a costas do obrigado. 5. Se existise urxencia e perigo na demora, o Concello ou o Alcalde, por motivos de seguridade poderá dispoñer o necesario respecto á habitabilidade e ao desaloxo do edificio. En todo caso, os gastos da obra serán por conta do propietario. 6. Cando os edificios ruinosos, non sexan susceptibles de reforzo estrutural, haberán de demolerse. No caso de incumprimento da orde de demolición nos prazos antes referidos, o Concello procederá á execución subsidiaria dela a custa do obrigado, ou á execución forzosa mediante a imposición de multas, reiterables ata lograr a execución das obras ordenadas. 8. A declaración de ruína dun inmoble catalogado no Plan Xeral, nos Plans de desenvolvemento ou incluído no Inventario Xeral do Patrimonio Cultural de Galicia, non supoñerá a procedencia da súa demolición sen a autorización da Administración competente de acordo co Art. 24 da Ley del Patrimonio Histórico Español (LPHE) e 41 da Lei do Patrimonio Cultural de Galicia (LPCG). Todo iso sen prexuízo da adopción das medidas necesarias, en orde á seguridade do inmoble e os seus ocupantes.

36 9. Cando por calquera circunstancia resulte destruída unha construción ou edificio catalogado, o terreo subxacente permanecerá suxeito ao réxime propio da catalogación. O aproveitamento subxectivo non excederá do preciso para a fiel restitución, que poderá ser ordenada nos termos que regulamentariamente se determinen. CAPÍTULO 6. DEBERES DE USO, CONSERVACIÓN E REHABILITACIÓN SECCIÓN PRIMEIRA. DEREITOS E DEBERES DA PROPIEDADE DO SOLO. Art Supeditación ao planeamento urbanístico A utilización do solo, en especial a súa urbanización e edificación, e o exercicio das facultades urbanísticas da propiedade inmobiliaria, produciranse con amaño ao contido da lexislación urbanística e demais normativa aplicable, e de conformidade coas determinacións do Plan Xeral e dos instrumentos urbanísticos que o desenvolvan ou complementen. A ordenación do solo non confire dereitos indemnizatorios, salvo nos casos expresamente establecidos nas leis. Art Aproveitamento urbanístico En relación co disposto na lexislación urbanística, cada parcela só é susceptible do aproveitamento que determina o Plan Xeral ou, en virtude do mesmo, os instrumentos de planeamento que o desenvolvan. O Solo Rústico carece de aproveitamento urbanístico, sen prexuízo das obras ou actuacións que sobre el puidesen autorizarse en función do establecido nos artigos correspondentes da lexislación do solo ou neste Plan. As áreas de Solo Urbanizable Non Delimitado, de conformidade co disposto na lexislación do solo, en tanto non se aproben os Plans de Sectorización, terán o carácter de Solo Rústico e carecerán, en consecuencia de aproveitamento urbanístico. Os Solos Urbanizables delimitados terán o aproveitamento que lles correspondese en función das determinacións de planeamento e da área de reparto en que estean incluídos. Son requirimentos indispensables para a consolidación do aproveitamento urbanístico: A aprobación definitiva do instrumento de planeamento que deba desenvolver ao Plan Xeral. O cumprimento dos deberes de cesión, equidistribución e urbanización que fosen aplicables en cada caso concreto.

37 Art Deberes básicos dos propietarios Os propietarios de toda clase de terreos e edificacións deberán cumprir as condicións de uso, seguridade, salubridade e ornato público establecidas na lexislación do solo. Os propietarios de terreos aos que o Plan Xeral atribuíse aproveitamento urbanístico, deberán incorporarse ao proceso urbanizador e edificatorio nas condicións definidas polo planeamento e, no seu caso, quedan suxeitos aos seguintes deberes: a. Costear e executar a urbanización no caso que se determina. b. Ceder os terreos destinados a dotacións públicas e sistemas xerais no caso que se determina c. Ceder os terreos en que se localice o aproveitamento correspondente ao Concello. d. Ceder os terreos destinados a viarios, espazos libres e zonas verdes. e. Solicitar licenza de edificación, previo cumprimento dos deberes urbanísticos correspondentes. f. Edificar de acordo cos contidos fixados na licenza. g. Destinar os predios aos usos previstos no planeamento, con exclusión de todo uso prohibido, incompatible ou non autorizado. h. Conservar as construcións, terreos e plantacións nas debidas condicións de seguridade, salubridade e ornato público. i. Respectar as servidumes establecidas para todo tipo de infraestrutura e outros elementos básicos. j. Cumprir as normas sobre protección do medio ambiente e/ou patrimonio histórico, arquitectónico ou cultural. Art Dereitos básicos dos propietarios As facultades urbanísticas do dereito de propiedade relativas ao uso do solo, subsolo e voo, e en especial a súa urbanización e edificación, exerceranse dentro dos límites e co cumprimento dos deberes establecidos na lexislación do solo e no presente planeamento, de acordo coa clasificación urbanística dos predios, asegurando que se utilice en congruencia coa utilidade pública e función social da propiedade, garantindo o cumprimento das obrigacións e cargas legalmente establecidas en coordinación coa lexislación sectorial.

38 Art Dereitos de realoxo e retorno Cando a execución do planeamento requirise o desaloxo dos habitantes legais dun inmoble que constitúa a súa residencia habitual estarase no regulado na lexislación vixente, que resulte de aplicación. SECCIÓN SEGUNDA. DEBERES DE USO Art Destino dos terreos e construcións Os propietarios de toda clase de terreos e construcións deberán destinalos efectivamente ao uso en cada caso establecido polo Plan. Art Determinación do uso dos terreos e construcións O uso dos terreos e construcións está determinado nos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo así como nos planos pormenorizados tanto do solo urbano como dos núcleos rurais, correspondente ás distintas clases e categorías de solo. Art O réxime dos usos O réxime dos usos virá determinado: 1. En calquera caso, pola lexislación directamente aplicable. 2. No seu defecto, polas condicións xerais sobre os usos contidas nas presentes Normas: a) No solo urbano consolidado polas ordenanzas, e no solo urbano non consolidado polos plans de reforma interior ou documento correspondente ás A.O.D. b) En solo de núcleo rural pola presente Normativa ou polos Plans Especiais de Protección Rehabilitación e Mellora do Medio Rural. c) En Solos Urbanizables, polos Plans Parciais e de Sectorización. así como nos documentos correspondentes ás API e A.O.D. d) En solo rústico, pola Lei do Solo, polas presentes Normas e polos Plans Especiais Protección. Art O deber de conservación SECCIÓN TERCEIRA. DEBER DE CONSERVACIÓN 1. Os propietarios de edificacións, urbanizacións, terreos e instalacións permanentes ou temporais de calquera tipo teñen o deber de conservación conforme se establece no artigo 9 da LOUG e no 24 do R.D.U.

39 2. Para a conservación e rehabilitación dos elementos sometidos a algún réxime de protección estarase ao disposto no Título V da presente Normativa e na lexislación aplicable correspondente. Art Contido do deber de conservación 1. Considéranse contidas no deber de conservación: a) As actuacións que teñan por obxecto manter os terreos, urbanizacións, edificios, e instalacións en estado de seguridade, salubridade e ornato público. En tais actuacións incluiranse, en todo caso, as necesarias para asegurar o correcto uso e funcionamento dos servizos e elementos propios das construcións e a reposición habitual dos compoñentes de tais elementos ou instalacións. b) As obras en edificios que, sen exceder no seu custe de execución do cincuenta por cento do valor actual do inmoble, excluído o valor do solo e sempre que o mesmo non se atope en situación de fora de ordenación absoluta, repoñan as construcións e instalacións ás súas condicións preexistentes de seguridade e/ou salubridade, reparando ou consolidando os elementos danados que afecten á súa estabilidade ou sirvan ao mantemento das súas condicións básicas de uso, e igualmente aquelas que teñan por obxecto dotar ao inmoble das condicións mínimas de seguridade, salubridade e ornato definidas nas presente Normativa. 2. En tanto a urbanización non sexa recibida definitivamente polo Concello, a súa conservación, mantemento e posta en perfecto funcionamento das instalacións e servizos urbanísticos, serán de conta e con cargo á entidade promotora daquela ou, no seu caso corresponderá aos adquirentes dos terreos. 3. O mantemento e conservación dos espazos privados interiores corresponderá aos propietarios das parcelas ás que fiquen vinculados. Art Condicións mínimas de seguridade, salubridade e ornato 1. En urbanizacións onde o mantemento e conservación corresponda aos propietarios, estes serán responsables do mantemento das acometidas de redes de servizo en correcto estado de funcionamento, así como das calzadas, beirarrúas, redes de distribución e servizo, da iluminación e dos restantes elementos que configuren a urbanización. 2. En construcións: a) Condicións de seguridade: as edificacións deberán manterse, nos seus pechamentos e cubertas estancas ao paso da auga, contar coa protección da súa estrutura fronte á acción do lume e manter en bo estado os elementos de protección contra caídas. Os elementos da súa estrutura deberán conservarse de modo que garantan o cumprimento da súa misión resistinte, defendéndoos dos efectos da corrosión e axentes agresores, así como das filtracións que poidan lesionar as cimentacións. Deberán conservarse, así mesmo, os materiais de revestimento de fachadas, cubertas e pechamentos de modo que non ofrezan risco ás persoas e aos bens.

40 b) Condicións de salubridade: deberá manterse o bo estado das redes de servizo, instalacións sanitarias, condicións de ventilación e iluminación, de modo que se garanta a súa aptitude para o uso a que estean destinadas e o seu réxime de utilización. Manterán tanto o edificio como os seus espazos libres con un grao de limpeza que impida a presenza de insectos, parasitos, roedores ou animais vagabundos que poidan ser causa de infeccións ou perigo para as persoas. Conservarán en bo estado de funcionamento os elementos de redución e control de emisións de fumes e partículas. c) Condicións de ornato: a fachada das construcións deberá manterse adecentada, mediante a limpeza, pintura, reparación ou reposición dos seus materiais de revestimento. 3. En soares non edificados: a) Valado: todo soar deberá estar pechado mediante un vao dos determinados nas presentes Normas e que en todo caso estará carente de elementos punzantes, cortantes ou outros que poidan causar dano a persoas ou animais. b) Tratamento da superficie: protexeranse ou eliminarán os pozos, desniveis, así como todo tipo de elementos que poidan ser causa de accidentes. c) Limpeza e salubridade: o soar deberá estar permanentemente limpo e en condicións de salubridade. Art Ordes de execución En aplicación da lexislación do solo, o Concello poderá ditar ordes de execución para o cumprimento do deber de conservación. O seu contravimento acarreará a execución substitutoria e imposición de sancións legais. Art Conservación específica do patrimonio cultural A declaración dun inmoble ou dalgún dos seus elementos como Ben de Interese Cultural, ou a súa inclusión no catálogo do Plan Xeral, comporta para os seus propietarios a obriga da súa conservación, protección e custodia para asegurar a súa integridade e evitar a súa perda, destrución ou deterioro. O custe das obras necesarias para o cumprimento do deber de conservación do patrimonio cultural é imputable aos propietarios, posuidores e demais titulares de dereitos reais, e á administración na parte que, no seu caso, lle corresponda. No termo municipal de Mos deberase asemade considerar a existencia do camiño de Santiago Portugués e o seu territorio histórico, declarado Ben de Interese Cultural, B.I.C. O seu réxime de protección ven regulado pola Lei 3/1996 de Protección dos Camiños de Santiago e pola Lei 8/1995 de Patrimonio Cultural. Ao respecto deste Camiño de Santiago o presente PXOM parte da vontade de conservación dos Camiños Históricos e, seguindo o establecido no artigo 39.2 da Lei 8/1995 de Patrimonio

41 Cultural de Galicia e nas normas de aplicación directa da LOUG, a necesidade de manter os valores asociados aos camiños históricos e, en xeral, a prohibición de todo aquilo que impida ou menoscabe a apreciación destes dentro do seu contorno. Art Destino provisional de soares non edificados 1. En todos os terreos que teñan a consideración de soar, ata o momento en que para o mesmo se outorgue licenza de edificación, poderá autorizarse, con carácter provisional, os usos de carácter público que se indican a continuación: a) De descanso e estancia de persoas. b) De recreo para a infancia. c) De esparexemento con instalacións provisionais de carácter desmontable. 2. O Concello poderá igualmente autorizar ao propietario a destinar o soar a aparcadoiro de vehículos, previo a súa preparación para tal uso. 3. O propietario poderá concertar con outras persoas o destino do soar, con carácter provisional, para os fins expresados nos apartados anteriores. Ao efecto dos usos de descanso e expansión alá sinalados, poderanse situar quioscos de bebidas, aparellos de feira e calquera outras instalacións provisionais de tipo similar. 4. A dedicación do soar a estes usos provisionais non impide a aplicación ao mesmo do réxime legal de edificación forzosa. 5. Tais usos e instalacións haberán de demolerse cando o acordara o Concello sen dereito a indemnización, e a autorización provisional aceptada polo propietario deberá inscribirse no Rexistro da Propiedade. 6. Poderanse destinar as cesións de equipamentos e dotacións a zonas verdes e xardíns en tanto non se execute a construción do mencionado equipamento/dotación, nos termos establecidos no Art da LOUG. CAPÍTULO 7. INCIDENCIA DO PLANEAMENTO SOBRE AS SITUACIÓNS EXISTENTES Art Edificios fora de ordenación Os edificios existentes erixidos con anterioridade á Aprobación Definitiva do planeamento urbanístico que resultaren desconformes co mesmo, serán cualificados como fora de ordenación de acordo coa lexislación do solo.

42 Art Clases de situacións de fora de ordenación O presente Plan Xeral, aos efectos do artigo 103 da LOUG considéranse fóra de ordenación os edificios e instalacións erixidos con anterioridade á aprobación definitiva do planeamento urbanístico que resultasen desconformes co mesmo. Determínanse varios graos para a situación de fora de ordenación: 1. Fóra de ordenación absoluta: a. Edificios que ocupen un solo afecto a viario, espazos libres ou zonas verdes ou dotacións públicas, de carácter xeral ou local. b. Edificios con uso ou coa tipoloxía que non se contemplen na ordenanza de aplicación correspondente. c Os que se empracen en terreos que, en virtude do planeamento, deban ser obxecto de expropiación, ou de cesión obrigatoria e gratuíta, ou ben onde se deba levar a cabo a demolición ou expropiación de ditos edificios. d Os edificios ou instalacións existentes que se atopen dentro de ámbitos clasificados como Solo Urbano non Consolidado ou Solo Urbanizable. e Os que alberguen ou constitúan usos cuxos efectos de repercusión ambiental vulneren a localización ou os máximos tolerados polas presentes Normas, polas Ordenanzas Municipais específicas ou polas disposicións legais vixentes en materia de seguridade, salubridade ou protección do medio ambiente. 2. Fóra de ordenación relativa: Terá lugar naqueles edificios nos que a desconformidade se produce por causas distintas das sinaladas no apartado anterior (número de alturas, recuados, etc.). A cualificación como fóra de ordenación non é de aplicación aos inmobles incluídos en calquera dos niveis de protección ou nos catálogos dos plans de desenrolo do Plan Xeral que establezan medidas especiais de protección. Para os edificios ou instalacións sinalados nos apartados c) e d) do punto 1 deste artigo, consideraranse fóra de ordenación con carácter temporal. Art Réxime de obras e de usos nos edificios en situación de fora de ordenación 1. Fóra de ordenación absoluta: A cualificación como fóra de ordenación, cando sexa por total incompatibilidade coas determinacións do presente Plan Xeral, será causa de denegación de licenzas de obras, agás as que sexan de simple conservación e as necesarias para o mantemento do uso preexistente, de acordo co apartado 2 do artigo 103 da LOUG.

43 A cualificación como fóra de ordenación, cando sexa con carácter temporal nos supostos dos apartados 1. c) y d) do artigo anterior, tamén será causa de denegación de licenzas de obras, agás as seguintes: a) As de conservación e mantemento e as exteriores de reforma menor, que serán admisibles en todos os casos. b) As que vaian directamente destinadas a eliminar as causas determinantes da situación de fóra de ordenación cando esta sexa remediable. c) As parciais de consolidación ou reparación, cando estivese prevista a expropiación ou demolición do inmoble ou a erradicación do uso antes de doce anos, e as de actividades e instalacións, sempre que o propietario, na solicitude de licenza, renuncie expresamente ao aumento de valor da expropiación derivado das obras e instalacións para as que se solicita licenza, e asuma o compromiso de demoler ou trasladar a obra ou instalación cando así o acorde o Concello, sen dereito a indemnización, de maneira análoga á regulación das obras provisionais. d) As de cambio de uso por outro compatible, sempre que exista compromiso expreso do solicitante á renuncia de calquera incremento no valor de expropiación ou indemnización. Naqueles edificios que se atopasen fóra de aliñación, segundo se recolle no punto 1, a) do artigo anterior, poderán modificar a condición de fóra de aliñación ou fóra de ordenación mediante a autorización de obras de reestruturación parcial, con demolición da parte de edificación fóra de aliñación. Nestes casos deberase presentar ao trámite de licenza un proxecto de nova configuración do edificio coa nova fachada. A edificación reestruturada por estas condicións no estará obrigada a cumprir a normativa xeral de edificación que, por razóns da súa estrutura anterior no foran posibles de aplicar. En todo caso non poderán autorizarse as reestruturacións aquí recollidas se reducen as condiciones hixiénicas, de condición de vivenda exterior, da edificación existente. 2. Fóra de ordenación relativa: a) Fóra de ordenanzas. a-1. Atoparanse en situación de fóra de ordenanzas os edificios, construcións e instalacións que aínda sendo desconformes coas determinacións do presente Plan Xeral, a súa desconformidade é só parcialmente incompatible con este Plan. a-2. As situacións nas que os recuados de edificacións existentes sexan inferiores aos establecidos polas ordenanzas de edificacións de vivenda unifamiliar non causarán situación de fóra de ordenanza, salvo que sexan inferiores aos mínimos establecidos polo Código Civil ou outra lexislación específica aplicable. a-3. A situación de fóra de ordenanzas producida como consecuencia de presentar una medianeira nalgún dos lindeiros en zonas de ordenanza que esixan recuados terá carácter

44 temporal e desaparecerá no momento en que na parcela colindante se edifique tapando la medianeira nos termos contidos nestas Normas Urbanísticas. b) Consecuencias do fóra de ordenanzas. b-1. Nos edificios ou instalacións que se atopen en situación de fóra de ordenanzas permitiranse as seguintes obras: Ademais das obras previstas no art apartado 1 primeiro parágrafo, anteriormente descritas, admitiranse as obras de consolidación, reparación, rehabilitación, con excepción das de reestruturación xeral, e mellora calquera que sexa o seu alcance. b-2. Así mesmo, admitirase a realización de obras que supoñan aumento de volume sempre que a edificabilidade resultante non supere a permitida polo presente Plan Xeral. Neste caso, a actuación en función das súas características e alcance suxeitarase ao réxime de substitución, ou rehabilitación, da edificación, debendo de xustificar o propietario, no seu caso, a dispoñibilidade do aproveitamento correspondente. b-3. A edificación existente nos solares destinados a uso dotacional privado poderá manterse e permitiranse ademais as obras a que se refire o apartado b-1 de este Artigo sempre que se manteña a afectación ao uso dotacional privado e as esixencias funcionais que o mesmo require. 3. Parcelas fóra de aliñación O trazado das aliñacións que o Plan establece pode deixar algunhas fincas fóra de aliñación. Entendese a estes efectos que a aliñación definida polo Plan se traza polo interior da actual parcela ou finca, definindo unha parte da mesma que debe incorporarse ao espazo público viario ou de outra natureza. a) Consecuencias de fóra de Aliñación. a-1. A regularización das aliñacións deberase levar a cabo mediante a cesión gratuíta ao municipio dos terreos destinados a viarios fóra das aliñacións segundo establece o artigo 19 e 24 da LOUG cando se dan as circunstancias seguintes: a-1.1. No caso dunha finca sen edificar, unha vez solicitada a Acta de Aliñacións e Rasantes, cando se solicite una licenza de nova edificación, á concesión da mesma. a-1.2. Si se tratara dunha finca edificada, cando na mesma se pretendan levar a cabo obras de: Reestruturación, parcial ou xeral. Demolición. Demolición por ruína inminente. Nova Edificación, agás as de ampliación que non superen o cinco (5) por cento da superficie edificada ou do volume actual da edificación.

45 a-1.3. Cando ao amparo do artigo 122 da LOUG se leven a cabo operacións de normalización de fincas. a-1.4. A cesión do espazo definido pola aliñación trazada polo Plan Xeral, naquelas parcelas que xa estiveran edificadas no momento da Aprobación Definitiva do mesmo, non modificarán a condición de parcela mínima, polo que a redución de superficie que proceda só afectaría, en caso de posibles ampliacións á aplicación do índice de edificabilidade. a-1.5. Nas fincas afectadas por aliñacións, que puideran ser obxecto de división ou parcelación, a cesión de, espazo fóra da aliñación realizarase en primeiro lugar, procedendo á división ou parcelación sobre a finca resultante. Art Réxime transitorio das edificacións en construción ou con licenza concedida á entrada en vigor do planeamento desconformes con este En solo urbano as edificacións con licenza amparada nas anteriores NN.SS. que á entrada en vigor do presente planeamento se achasen aínda en construción ou non a iniciasen, e sexan desconformes co presente planeamento atoparanse en réxime de fóra de ordenación transitoria, segundo o cal serán permitidas as obras para as cales foi concedida a licenza no seu día. Ao remate das mesmas, en caso de que a edificación resultante fose desconforme coa ordenanza prevista, pasará a estar englobada nun dos réximes de fora de ordenación antes expostos. Estas obras deberán iniciarse, rematarse ou non interromperse nos prazos máximos fixados no presente planeamento, de tal xeito que a caducidade da licenza concedida implicará a non aplicación do presente artigo. Este réxime xurídico será aplicable a aqueles solos dotados de planeamento aprobado definitivamente con anterioridade a elaboración e aprobación do presente PXOM En solo rústico e de núcleo rural estarase ao disposto na lexislación do solo vixente. Art Edificacións existentes en solo de núcleo rural e solo rústico As edificacións existentes en solo de núcleo rural e solo rústico rexeranse integramente polo disposto nos artigos 25, 26, e 40 da LOUG. TÍTULO II. RÉXIME DO SOLO CAPÍTULO 1. RÉXIME URBANÍSTICO E XURÍDICO DO SOLO Art Réxime urbanístico do solo O réxime urbanístico do solo do Termo Municipal regúlase de conformidade co Título I da LOUG, en relación co Título I da R.P.U., a través de: a) A clasificación do solo en tipos segundo o seu réxime xurídico. b) A determinación e regulación dos elementos da estrutura xeral e orgánica do territorio.

46 d) A división e regulación detallada do solo urbano segundo a súa cualificación urbanística, ou a delimitación dos ámbitos de reforma interior e a fixación a estes das determinacións que esixe a Lei. e) A división do solo urbanizable delimitado en sectores e a delimitación dos ámbitos de solo urbanizable non delimitado, así como a definición das determinacións necesarias para o desenvolvemento do planeamento subsidiario en cada caso. f) Delimitación e ordenación detallada dos núcleos rurais. g) Delimitación e regulación detallada das diferentes categorías de solo rústico de protección para o cumprimento dos fines que a Lei sinala nesta clase de solo aos Plans Xerais. Art Clasificación do solo segundo o seu réxime xurídico O territorio do Termo Municipal de Mos clasifícase nos seguintes clases de solo: solo urbano, de núcleo rural, solo urbanizable, e solo rústico, a tenor do disposto nos artigos 10 a 15 LOUG, segundo se xustifica na Memoria de Ordenación, e de acordo á delimitación establecida nos Planos Clasificación do solo. Art Determinacións xerais para os tipos de solo 1. No solo urbano o Plan Xeral distingue entre o solo urbano consolidado e non consolidado, de conformidade co establecido nos Arts. 12 LOUG. O Plan precisa a ordenación física pormenorizada do solo urbano consolidado e, no seu caso, do solo urbano non consolidado, a través da delimitación dos solos segundo o seu destino para: a) Viarios, aparcadoiros e zonas libres públicas. b) Solos públicos para parques, xardíns urbanos e zonas verdes. c) Solos para dotacións, equipamentos e demais servizos de interese público e social de carácter público e privado. d) Solos edificables, coa súa cualificación entendida como a asignación detallada de usos pormenorizados, tipoloxías edificatorias e condicións da edificación. e) Outros. No solo urbano non consolidado no que o Plan non establece a ordenación pormenorizada, remítese a mesma ao planeamento de desenvolvemento. 2. No solo de núcleo rural o Plan determina a súa ordenación física pormenorizada segundo se establece no Art. 56 LOUG, a través da delimitación, se é o caso, dos solos segundo o seu destino para: a) Rede viaria pública e zona libre.

47 b) Solos públicos para parques, xardíns urbanos e zonas verdes c) Dotacións, equipamentos e demais servizos de interese público e social de carácter público e privado. d) Solos edificables coa regulamentación do uso pormenorizado dos terreos e construcións, así como das características estéticas da edificación. e) Outros. Igualmente o Plan fixa os indicadores para a redacción do planeamento especial de protección, rehabilitación e mellora do medio rural, atendendo á complexidade urbanística sobrevida. 3. No solo urbanizable o Plan distingue os ámbitos delimitados dos non delimitados segundo os criterios establecidos no Art. 14 LOUG. No solo urbanizable delimitado o Plan Xeral delimita os sectores para o seu desenvolvemento mediante Plans Parciais. Ademais pormenoriza as seguintes determinacións: a) Sistemas xerais incluídos ou adscritos á xestión de cada sector. b) Trazado das redes de infraestruturas principais e a súa conexión cos futuros do sector. c) Conexión cos sistemas xerais existentes. d) Asignación dos usos globais de cada sector. e) Fixación da edificabilidade e das tipoloxías edificatorias. No solo urbanizable non delimitado o Plan establece os criterios para delimitar os correspondentes sectores, relativos a usos, intensidade de uso, dotacións, equipamentos, sistemas xerais que deban executarse e conexión con eles, así como prioridades para garantir un desenvolvemento urbano racional. 4. No solo rústico o Plan Xeral precisa a delimitación e cualificación do solo de especial protección e diferenciándoo do de protección ordinaria, de acordo co Art. 59 LOUG e coas especificacións contidas nos artigos 32 a Sen prexuízo da clasificación do solo, o Plan establece as reservas de solo necesarias para o desenvolvemento dos sistemas xerais de comunicacións, de espazos libres, de equipamento comunitario e demais instalacións que inflúen de modo substancial no desenvolvemento do territorio. Art Sistemas xerais 1. A efectos da definición da estrutura xeral e orgánica do territorio o presente Plan asigna certos solos para: a) Sistema xeral de comunicacións.

48 b) Sistema xeral de equipamentos. c) Sistema xeral de espazos libres. d) Sistema xeral de infraestruturas de servizos técnicos. 2. Estes solos ordenados en sistemas presentan un grao especial de interese colectivo derivado do seu carácter determinante para o desenvolvemento urbano dos núcleos de poboación e do territorio municipal, así como para regular as súas transformacións no tempo de forma non contraditoria. 3. A consideración de sistemas coas excepcións que se indican nestas Normas, implica a declaración de utilidade pública das obras e a necesidade de ocupación dos terreos para eles reservados, segundo o disposto no Art. 98 da LOUG. Art Sistemas locais 1. Nos Plans Parciais, Plans de Sectorización e Plans Especiais de Reforma Interior, Plans Especiais de Ordenación do Núcleo Rural ou instrumento que conteña a ordenación detallada, a superficie total dos terreos que se adscriben a sistemas locais virá determinada de conformidade coa LOUG e os regulamentos que a desenvolvan. A edificación privada deberá ordenarse de modo que deixe libres os terreos necesarios para a conveniente creación de ditos sistemas. 4. A obtención dos terreos destinados a sistemas locais producirase de modo e cos procedementos previstos no Art. 167 da LOUG. Art Ordenación das diferentes clases e categorías de solo 1. Cualificación urbanística Nos solos urbanos, tanto consolidados como non consolidados ordenados polo Plan, establécese, de acordo ao Art. 54 LOUG, a cualificación dos terreos, entendida como a asignación detallada de usos pormenorizados, tipoloxías edificatorias, e condicións de edificación. Para isto divídese o solo en zonas homoxéneas segundo a súa cualificación, regulándose en cada caso os aspectos sinalados a través dunha ordenanza zonal. A delimitación das zonas de cualificación, ou de ordenanza, inclúe a totalidade dos solos afectos ou asociados a dita cualificación, con independencia de que sexan edificables ou non, ou de que formen parte dalgún dos sistemas que están á súa vez regulados especificamente na presente Normativa. En particular, as Normas reguladoras dos sistemas establecen a forma en que se deben de aplicar en cada caso as ordenanzas zonais a ditos solos. 2. División do solo urbano en polígonos e ámbitos de planeamento especial De acordo ao Art. 54 LOUG, nos solos urbanos non consolidados, ordenados polo Plan, delimítanse así mesmo os polígonos para a execución integrada do Plan.

49 Nos solos urbanos non consolidados e non ordenados en detalle polo Plan, e, polo tanto, remitidos a planeamento especial de reforma interior, delimítase o ámbito de planeamento correspondente, sinalándose as determinacións correspondentes, de acordo ao Art. 55 LOUG. 3. Establecemento dos ámbitos de solo urbanizable e sinalamento das súas determinacións Enténdese por sector o ámbito delimitado para o desenvolvemento mediante un Plan Parcial, no caso de solo urbanizable delimitado, ou un Plan de Sectorización e Plan Parcial, en solo urbanizable non delimitado. A delimitación de sectores e ámbitos contense nos Planos de Ordenación, tendo, ademais, en cada caso as súas condicións de desenvolvemento fixadas na correspondente ficha. 4. Ordenación detallada dos núcleos rurais Os planos de ordenación e a documentación do Plan recollen as determinacións necesarias para a ordenación detallada dos núcleos rurais. Xunto ás definicións gráficas de ámbitos e aliñacións sinaladas nos planos, recóllense en Ordenanzas as normas das diferentes zonas de regulación definidas nesta clase de solo, que completan as normas que, con carácter xeral, a Lei sinalada para estes solos. 5. Regulación dos solos rústicos O Plan delimita as diferentes categorías de solo rústico, sinalando para cada unha delas as condicións para a intervención e para a protección dos valores e potencialidades, a través da correspondente Ordenanza zonal, que completa as normas que, con carácter xeral, a Lei sinala para estes solos. CAPÍTULO 2. RÉXIME DO SOLO URBANO Art Definición 1. Teñen a consideración de solo urbano: a) Aqueles terreos que o Plan Xeral así clasifica por contar con acceso rodado público e cos servizos de abastecemento de auga, evacuación de augas residuais e subministro de enerxía eléctrica, proporcionados mediante as correspondentes redes públicas con características axeitadas para servir á edificación existente e á permitida polo planeamento. A estes efectos, os servizos construídos para a conexión dun sector de solo urbanizable, as vías perimetrais dos núcleos urbanos, as vías de comunicación entre núcleos, as estradas e as vías da concentración parcelaria non servirán de suporte para a clasificación como urbanos dos terreos adxacentes, salvo cando estean integrados na malla urbana, tal e como se define esta no artigo 11 da LOUG. b) Que, aínda carecendo de algúns dous servizos citados no apartado anterior, estean comprendidos en áreas ocupadas pola edificación, alomenos nas dúas terceiras partes dos espazos aptos para ela, segundo a ordenación que o Plan xeral estableza.

50 2. Dentro do solo urbano o Plan establece as seguintes categorías: a) Solo urbano consolidado. b) Solo urbano non consolidado. En todo caso os propietarios de Solo Urbano Consolidado están obrigados a ceder e urbanizar á súa costa a parte de viario que lles corresponda e converta a parcela en soar edificable. Dentro do solo urbano consolidado, de acordo co especificado no Art. 122 da LOUG, a normalización de predios co contido que fixa a mencionada lexislación. Art Delimitación A delimitación de solo contense nos planos S2-01 a S2-30 de Cualificación do solo urbano. O Solo Urbano regulase polas correspondentes Ordenanzas contidas na presente normativa. No caso dunha parcela situada en dúas cualificacións, para as cales rexen condicións distintas de parcela mínima, edificabilidade e ocupación, serán de aplicación aqueles parámetros da ordenanza onde se sitúa a edificación. Art Áreas de reparto 1. No solo urbano consolidado non se establecen áreas de reparto, xa que se considera realizada a equidistribución histórica de cargas e beneficios. Nesta clase de solo pódense establecer áreas para a realización de operacións para adaptar o parcelario á ordenación e normativa previstas. 2. O solo clasificado como urbano non consolidado polo Plan Xeral queda dividido en áreas de reparto de cargas e beneficios conforme se establece na memoria xustificativa e nas fichas correspondentes. Art Aproveitamento real e aproveitamento susceptible de apropiación 1. O aproveitamento real ou permitido polo planeamento é o que se deriva da aplicación directa e inmediata da ordenación urbanística, isto é, a superficie edificable que resulta da aplicación das determinacións que sobre cantidade ou intensidade dun uso e tipoloxía establece o planeamento para un terreo determinado. O Plan Xeral define este aproveitamento mediante algún destes sistemas: a) Índice de edificabilidade por superficie de parcela b) En función de ordenación específica directa c) Por aplicación de parámetros formais limitativos ou outros. No caso de contradición, aplicarase o criterio de maior restrición.

51 2. O aproveitamento susceptible de apropiación ou patrimonializable por un propietario é aquel que lle recoñece a lei en función do dereito de propiedade que ostenta sobre unha parcela determinada, independentemente do aproveitamento real que o Plan Xeral establece para a mesma. Art Ámbito e características do solo urbano non consolidado 1. Ao ámbito de cada área de reparto de solo urbano non consolidado aparece delimitado e identificado nos planos S2-01 a S2-35 de Cualificación do solo urbano. 2. Cada área de reparto conta cunha ficha individual incluída no Anexo I :Fichas das áreas de reparto do solo urbano non consolidado incluído na presente normativa, que particulariza o seu réxime normativo concreto, establecendo as condicións particulares de ordenación e xestión do ámbito, así como as condicións numéricas da actuación e obxectivos do desenvolvemento urbanístico, e as cargas en porcentaxe que lle corresponden asumir para sufragar os Sistemas Xerais ( pódese solicitar ao concello que o valor monetario destas cargas se poida substituír por unha maior cesión de solo edificable ). Art Réxime de ordenación das áreas de reparto 1. O ámbito de cada área de reparto desenvolverase mediante actuacións sistemáticas. 2. As cifras de superficies, que aparecen na correspondente ficha, teñen un carácter aproximado e indicativo, podéndose variar posteriormente como resultado dunha medición máis precisa sobre o terreo. 3. Para a determinación das superficies de usos dotacionais, tanto públicos como privados, predomina sempre a definición gráfica dos planos S2-01 a S2-35 de Cualificación do solo urbano sobre as indicacións numéricas da ficha de Condicións Particulares. 4. As áreas de reparto regúlanse, a efectos de condicións xerais, polo disposto nas presentes Normas Urbanísticas (salvo determinacións xerais contidas nas súas propias fichas). O aproveitamento lucrativo establecido nas correspondentes fichas comprende a totalidade dos aproveitamentos lucrativos dos distintos usos e tipoloxía previstos. 5. Os solos urbanos non consolidados de uso residencial, no seu desenvolvemento, están obrigados a deixar unha reserva mínima de solo para uso comercial de 2 m²/vivenda en cumprimento do artigo 27 da Lei 13/2010 do comercio interior de Galicia.

52 CAPÍTULO 3. RÉXIME DO SOLO URBANIZABLE Art Definición Constitúen o solo urbanizable os terreos que non teñan a condición de solo urbano, de núcleo rural, nin rústico e poidan ser obxecto de transformación urbanística nos termos establecidos neste Plan. Dentro do Solo Urbanizable o Plan Xeral distingue dous supostos: a) Solo urbanizable delimitado, que é o comprendido en sectores delimitados e que teñan establecidos os prazos de execución, as condicións para a súa transformación e o desenvolvemento do Plan xeral. Dentro deste aínda se distinguen dous supostos: Solo urbanizable ordenado directamente polo Plan xeral Solo urbanizable con ordenación diferida á redacción dun Plan Parcial b) Solo urbanizable non delimitado, integrado polos demais terreos clasificados como solo urbanizable. Art Delimitación Integran o solo urbanizable aqueles terreos delimitados como tal nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo, e definidos no Anexo II: Fichas das áreas de reparto do solo Urbanizable. Art Réxime 1. Os propietarios de solo clasificado como urbanizable terán dereito a usar, gozar e dispor dos terreos da súa propiedade de acordo coa natureza rústica dos mesmos, debendo destinalos a fins agrícolas, forestais, gandeiros ou similares. Ademais, terán o dereito de promover a súa transformación solicitando ao concello a aprobación do correspondente planeamento de desenvolvemento, de conformidade co establecido no presente Plan así como na lexislación do solo vixente. 2. O transformación do solo urbanizable a través do Plan parcial poderá ser tamén promovida pola Administración municipal ou autonómica. 3. No solo urbanizable delimitado, en tanto non se aprobe a correspondente ordenación detallada, non poderán realizarse obras nin instalacións, salvo as que vaian a executarse mediante a redacción de Plans especiais de infraestruturas e as de carácter provisional.

53 4. No solo urbanizable non delimitado, en tanto non se aprobe o correspondente Plan de sectorización, aplicarase o réxime establecido para o solo rústico no presente Plan Xeral así como na lexislación do solo vixente. Art Desenvolvemento do solo urbanizable delimitado 1. O solo urbanizable delimitado desenvolverase mediante os Plans Parciais correspondentes aos ámbitos ou sectores delimitados nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo, e definidos no Anexo II: Fichas das áreas de reparto do solo Urbanizable, que deberán ser desenvolvidos nos prazos previstos nesta normativa. Previamente á redacción dos Plans Parciais, e cando non dificulten a execución do planeamento, poderán autorizarse as construcións provisionais ás que se refire o artigo 102 da LOUG coas garantías e condicións que o mesmo prevé en orde á súa demolición. Poderán así mesmo permitirse, aquelas obras que respondan á redacción de Plans especiais de infraestruturas. 2. Os Plans Parciais e as súas ordenanzas reguladoras poderán establecer determinacións diferentes ao disposto no presente título, sempre de acordo a lexislación urbanística vixente, podendo desvirtuar as condicións reguladas na presente normativa do Plan Xeral. A división en polígonos que estableza o Plan Parcial deberá garantir o desenvolvemento de unidades integradas de entidade suficiente. 3. Os Plans Parciais deberán referirse a sectores completos. O Plan Xeral adscribe ademais, solo de sistemas xerais exteriores a sectores concretos de solo. 4. Os Plans Parciais cumprirán nos diferentes sectores as determinacións e condicións que para o seu desenvolvemento particular exprésanse nos apartados correspondentes de cada un deles e as cargas en porcentaxe que le corresponden asumir para sufragar os Sistemas Xerais ( pódese solicitar ao concello que o valor monetario destas cargas se poida substituír por unha maior cesión de solo edificable ). 5. Os solos urbanizables de uso residencial, no seu desenvolvemento, están obrigados a deixar unha reserva mínima de solo para uso comercial de 2 m²/vivenda en cumprimento do artigo 27 da Lei 13/2010 do comercio interior de Galicia. 6. En todo caso, os Proxectos de Urbanización cumprirán o establecido no Título VI. Normas de Urbanización, da presente Normativa. Art Desenvolvemento do solo urbanizable non delimitado Nas áreas delimitadas polo Plan Xeral como aptas para a súa incorporación ao proceso de desenvolvemento urbanístico, áreas de solo urbanizable non delimitado (SUND), poderán delimitarse sectores para o seu desenvolvemento por Plans de sectorización. Estas actuacións ficarán sometidas ás limitacións que a tal efecto se fixan nos Art., 46, 47, 48, 49 e 66 da LOUG.

54 Asemade, no seu desenvolvemento, están obrigados a deixar unha reserva mínima de solo para uso comercial de 2 m²/vivenda en cumprimento do artigo 27 da Lei 13/2010 do comercio interior de Galicia. Art Aproveitamentos tipo 1. O Plan Xeral establece o aproveitamento tipo para cada área de reparto do solo urbanizable delimitado, en metros cadrados edificables de uso característico por cada metro cadrado de solo, incluídos os sistemas xerais existentes ou, no seu caso, adscritos ao mesmo fora do seu ámbito. 2. O Plan Xeral establece os coeficientes de ponderación relativa entre o uso característico, ao que se lle asigna o valor da unidade, e os restantes cualificados aos que corresponden valores superiores ou inferiores. 3. O aproveitamento patrimonializable que nesta clase de solo corresponde a cada finca é, o resultado de aplicar á súa superficie a porcentaxe legal do aproveitamento tipo da área de reparto. Art Reservas de solo para dotacións As reservas de solo para dotacións fixaranse de acordo coa lexislación sectorial aplicable, respectándose en todo caso os mínimos esixidos na lexislación aplicable. Art Alcance das determinacións particulares As determinacións particulares contidas na presente normativa teñen o alcance que a continuación se sinala: 1. Delimitación e superficie: será a fixada nos correspondentes planos e fichas da presente normativa, sendo a referencia principal para posíbeis axustes en función dunha medición mais precisa no momento do seu desenvolvemento. Os plans parciais poderán reaxustar, por razóns xustificadas, a delimitación dos sectores e das áreas de reparto, sempre que o axuste non afecte a solo rústico de especial protección nin a dotacións públicas e que non supoña unha alteración igual ou superior ao 5% do ámbito delimitado polo Plan Xeral. En todo caso, será necesaria a previa audiencia aos propietarios afectados. A superficie dos sistemas xerais exteriores do sector constitúe unha cifra inalterable salvo que ditos sistemas se refiran a unha finca ou ámbito concreto de solo, en cuxo caso no momento da redacción do Plan Parcial se procederá a ser avaliada con precisión e o seu resultado será valido a todos os efectos.

55 2. Marxes de edificabilidade de usos lucrativos: a) En ningún caso se poderá superar a edificabilidade total, que será a orixinaria no caso de mantemento da superficie total ou, en caso contrario, a resultante do proceso exposto no apartado 1. b) O número de vivendas constitúe unha cifra de referencia que será vinculante para supostos de ordenacións en tipoloxía de vivenda Unifamiliar cando así o indique a ficha correspondente. Art Conexión dos sectores cos sistemas xerais Para a situación e delimitación dos sectores de solo urbanizable tívose en conta e foi debidamente valorada a capacidade dos sistemas xerais e as infraestruturas que teñen que soportar a nova edificación. Non obstante, nos casos en que se prevexa necesaria a ampliación ou reforzo dos existentes como consecuencia do desenvolvemento destas actuacións, indicaranse as actuacións exteriores de reforzo de sistemas xerais que han de asumir os propietarios de solo como previo para afrontar o seu desenvolvemento. En todo caso, e aínda non estando especificado neste documento, sempre será obriga dos propietarios de solo urbanizable, asumir o custe das conexións ou reforzo dos sistemas xerais aos que se conecte o sector a desenvolver, que serán especificados polo Concello en cada caso. CAPÍTULO 4. RÉXIME DO SOLO DE NÚCLEO RURAL Art Definición Constitúen o solo de núcleo rural os terreos que serven de suporte a un asentamento de poboación singularizado en función das súas características morfolóxicas, tipoloxía tradicional das edificacións, vinculación coa explotación racional dos recursos naturais ou de circunstancias doutra índole que manifesten a imbricación racional do núcleo co medio físico no que se sitúa e que figuren diferenciados administrativamente nos censos e padróns oficiais. Art Delimitación Integran o solo de núcleo rural aqueles terreos delimitados nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo e nas fichas de ordenación pormenorizada de cada núcleo rural. Dentro das delimitacións de Núcleo Rural defínense tres tipos de núcleo rural: núcleo rural histórico -tradicional, núcleo rural común e núcleo rural complexo os cales se definen no título correspondente a Ordenanzas do Solo de Núcleo Rural.

56 Art Réxime dos núcleos rurais Os terreos incluídos nas áreas delimitadas como núcleos rurais de poboación, deberán ser destinados a usos relacionados coas actividades propias do medio rural e coas necesidades propias da poboación residente. Non se poderá autorizar ningunha clase de edificacións de nova planta se non estivese resolta de maneira integral, por medios propios ou mediante o sistema de cesión de viarios a dispoñibilidade, cando menos, dos servizos de acceso rodado de uso público, saneamento, abastecemento de auga e enerxía eléctrica. Cando o uso a que se destine a edificación ou o terreo así o requiren, esixirase a dotación de aparcadoiro suficiente. Cando se pretenda reformar as edificacións existentes, os materiais e tratamentos exteriores deberán ser adecuados á súa condición de edificacións propias do medio rural no que se emprazan, ficando prohibidas as que son características das zonas urbanas. Os terreos que o Plan Xeral inclúe como núcleos rurais de poboación serán destinados aos usos relacionados coas actividades propias do medio rural e coas necesidades da poboación local residente de ditos núcleos. Os propietarios desta clase de solo teñen dereito ao seu uso e edificación nas condicións establecidas na lexislación do solo. Cando se pretenda construír novas edificacións ou substituír as existentes, os propietarios deberán cederlle gratuitamente ao Concello os terreos necesarios para a apertura ou regularización do viario preciso, en todo tipo de vías e segundo as aliñacións marcadas salvo existencia de peches de tipo tradicional debidamente xustificados, e deberán de executar ao seu cargo a conexión cos servizos existentes no núcleo. As cesións de regularización do viario non terán nunca o carácter de reversibilidade ao propietario aínda que diminúan as aliñacións marcadas en futuros planeamentos. Para edificar no ámbito dos núcleos rurais, deberá executarse a conexión coas redes de servizo existentes no núcleo rural ou nas súas proximidades. De non existir, deberán resolverse por medios individuais con cargo ao promotor da edificación e co compromiso de conexión cando se implanten os servizos. Unha vez aprobado definitivamente o plan especial de protección, rehabilitación e mellora do medio rural, deberán implantarse as redes de servizos e as instalacións que resulten necesarias para a subministración de auga e de enerxía eléctrica e para a evacuación e depuración das augas residuais e, se é o caso, realizarse a conexión coas redes existentes no núcleo rural ou nas súas proximidades. Nas novas edificacións de vivendas acaroadas, nunca poderá crearse unha nova medianeira. Poderase construír en medianeira cando se cumpran as condicións seguintes: a. Se existe edificación, poderá acaroarse á mesma. b. De non existir construción, necesitaríase pacto de acaroamento coa propiedade colindante.

57 No suposto de execución de Plans especiais de protección, rehabilitación e mellora do medio rural que prevexan actuacións de carácter integral nos núcleos rurais e delimiten polígonos, os propietarios de solo están obrigados a: a) cederlle gratuitamente ao concello os terreos destinados a viarios, equipamentos e dotacións públicas. b) costear e executar as obras de urbanización previstas no Plan Especial. c) solicitar a licenza de edificación e edificar cando o Plan especial así o estableza. Art Dos Plans Especiais de ordenación do núcleo Rural Estes plans especiais terán por finalidade completar a ordenación detallada dos núcleos rurais, así como facer fronte á complexidade urbanística sobrevida neles cando se dean os indicadores que o plan xeral fixa ao respecto. A súa regulación está contida no Art. 72 da LOUG. O Plan Especial terá como ámbito de estudio o parroquial. Non obstante, poderá redactarse o plan especial coa exclusiva finalidade de desenvolver unha operación de carácter integral sobre unha área do núcleo rural que constitúa unha unidade urbanística homoxénea e completa. Neste caso, o plan especial deberá garantir a integración da actuación coa morfoloxía, a paisaxe, os servizos e as características do núcleo rural, conter as determinacións sinaladas pola lexislación vixente e prever as reservas de solo para dotacións públicas e para aparcadoiros, na proporción mínima establecida para o solo urbano non consolidado e urbanizable. A súa competencia e tramitación adaptarase á lexislación do solo vixente. De acordo co sinalado no Art. 56g da LOUG será obrigatoria a redacción do Plan Especial de Protección, Rehabilitación e Mellora do Medio Rural nos seguintes casos: Cando se poña de manifesto a perda de calidade de vida nun determinado ámbito e sexa preciso rexenerar os asentamentos mediante a creación de dotacións e servizos, fomento da rehabilitación de vivendas tradicionais e en xeneral fomento de medidas integrais tendentes a mellorar a calidade dos asentamentos. A apertura de viarios non previstos nos núcleos rurais. INDICADORES PARA A FORMACIÓN DOS PEONR: 1. Para establecer a necesidade de formación de PEONR, fíxanse os indicadores de complexidade urbanística que a continuación se relacionan: a) O número de licenzas concedidas e executadas, ou en execución, nos núcleos rurais desde a aprobación do Plan, é igual á metade do número de vivendas existentes naquel momento (incluídas as vivendas tradicionais indicadas como ruínas).

58 b) O número de parcelas consolidadas con edificación principal, é maior ou igual que os 2/3 do número total de parcelas edificables, resultante de calcular as parcelas edificables potenciais do núcleo segundo os criterios da correspondente Instrución 4/2011, de 12 de abril, sobre a metodoloxía de cálculo do grao de consolidación edificatoria na delimitación do solo de núcleo rural, ao amparo do disposto na Lei 2/2010, de 25 de marzo, de medidas urxentes de modificación da Lei 9/2002, de 30 de decembro, de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia. c) Cando se produzan circunstancias sobrevidas que poidan incidir na calidade de vida, como implantación de infraestruturas, dotacións, fomento da rehabilitación, apertura de novos viais, e en xeral a necesidade de adoptar medidas integrais tendentes á mellora dos asentamentos. 2. Cando calquera dos dous primeiros indicadores acaden a situación límite que se indica, será recomendable proceder á formación dun PEONR, coas finalidades establecidas na LOUGA. A concorrencia dos dous indicadores por riba da situación límite, determina a necesidade de formación inmediata dos citados plans, procedéndose polo Concello á adopción do acordo correspondente. O terceiro indicador será apreciado pola Administración competente para a súa formulación. 3. Salvo no caso de actuacións de mellora directamente relacionadas co desvío ou corrección de trazado de travesías de viario de sistemas xerais ou da implantación de dotacións públicas de rango parroquial, a necesidade da realización de áreas de actuación integral, haberá de estar xustificada na coincidencia das seguintes condicións: a) Dinamicidade do núcleo, expresada en calquera das dúas primeiras condicións sinaladas no parágrafo 1 anterior. b) Dimensión do núcleo, manifestada na existencia dunha cifra absoluta de vivendas igual ou superior a 15. c) Densidade global do núcleo igual ou superior a 3 vivendas/hectárea. Art Definición e delimitación CAPÍTULO 5. RÉXIME DO SOLO RÚSTICO 1. Constitúen o Solo Rústico os terreos que deben ser preservados dos procesos de desenvolvemento urbanístico e, de acordo co disposto no Art. 15 da LOUG,, os seguintes: a) Os terreos sometidos a un réxime específico de protección incompatible coa súa urbanización, de conformidade coa lexislación de ordenación do territorio ou coa normativa reguladora do dominio público, as costas, o medio ambiente, o patrimonio cultural, as infraestruturas e doutros sectores que xustifiquen a necesidade de protección. b) Os terreos que, sen estar incluídos entre os anteriores, presenten relevantes valores naturais, ambientais, paisaxísticos, produtivos, históricos, arqueolóxicos, culturais, científicos, educativos,

59 recreativos ou outros que os fagan merecedores de protección ou o seu aproveitamento deba someterse a limitacións específicas. c) Os terreos que, tendo sufrido unha degradación dos valores enunciados no apartado anterior, deban protexerse a fin de facilitar eventuais actuacións de recuperación de ditos valores. d) Os terreos ameazados por riscos naturais ou tecnolóxicos, incompatíbeis coa súa urbanización, tais como asolagamento, erosión, afundimento, incendio, contaminación ou calquera outro tipo de catástrofes, ou que simplemente perturben o medio ambiente ou a seguridade e saúde. e) Os terreos que o plan xeral ou os instrumentos de ordenación do territorio consideren inadecuados para o desenvolvemento urbanístico en consideración aos principios de utilización racional dos recursos naturais ou de desenvolvemento sostible. 2. Os propietarios de terreos clasificados como solo rústico terán o dereito a usar, gozar e dispor deles de conformidade coa natureza e destino rústico dos mesmos. A estes efectos, os propietarios poderán levar a cabo, segundo o disposto no artigo 31 da Lei 9/2.002 (LOUG): a) Accións sobre o solo ou subsolo que non impliquen movemento de terras, tais como aproveitamentos agropecuarios, pastoreo, cavadura e desecamento, así como valados con elementos naturais ou de sebe. b) Accións sobre as masas arbóreas, tais como aproveitamento de leña, aproveitamento madeireiro, entresacas, mellora da masa forestal, outros aproveitamentos forestais, repoboacións e tratamento fitosanitario, de conformidade coa lexislación aplicable en materia forestal. Ademais, poderán levar a cabo as actuacións complementarias e imprescindibles para o aproveitamento madeireiro, tales como a apertura de vías de saca temporais, os cargadoiros temporais de madeira e o estacionamento temporal de maquinaria forestal. Segundo o disposto na lexislación sectorial aplicable en materia forestal. Outras accións autorizadas nos termos previstos na lexislación do solo. 3. Os propietarios de solo rústico deberán segundo o disposto no artigo 31 da Lei 9/2.002 (LOUG): a) Destinalos a fins agrícolas, forestais, gandeiros, cinexéticos, ambientais ou a outros usos vinculados á utilización racional dos recursos naturais dentro dos limites que, no seu caso, establezan a lexislación do solo, o planeamento urbanístico e os instrumentos de ordenación do territorio. b) Solicitar autorización da Comunidade Autónoma para o exercicio das actividades autorizables nos casos previstos na lexislación do solo, sen prexuízo disposto na lexislación sectorial correspondente. c) Solicitar, nos supostos previstos na lexislación urbanística, a oportuna licenza municipal para o exercicio das actividades contempladas na lexislación do solo, segundo el Art.33 da LOUG

60 d) Realizar ou permitir realizar á administración competente os traballos de defensa do solo e a vexetación necesarios para a súa conservación e para evitar riscos de asolagamento, erosión, incendio, contaminación ou calquera outro risco de catástrofe ou simple perturbación do medio ambiente, así como da seguridade e saúde públicas. e) Cumprir as obrigacións e condicións sinaladas na LOUG para o exercicio das facultades que correspondan segundo a categoría de solo rústico, así como as maiores restricións que sobre elas impoña o planeamento urbanístico. f) Realizar os traballos de restauración paisaxística ou medioambiental necesarios para repoñer o solo rústico. 4. Os terreos que constitúen o solo rústico aparecen reflectidos nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo, distinguíndose as categorías seguintes: Solo Rústico de Protección Ordinaria (SRPO) Solo Rústico de Especial Protección Agropecuaria (SRPAP) Solo Rústico de Especial Protección Forestal (SRPF) Solo Rústico de Especial Protección de Infraestruturas (SRPI) Solo Rústico de Especial Protección de Augas (SRPA) Solo Rústico de Especial Protección de Espazos Naturais (SRPN) Solo Rústico de Especial Protección Paisaxística (SRPP) Solo Rústico de Especial Protección Patrimonial (SRPPT) Art Réxime xeral O réxime urbanístico do solo rústico estará sometido ás disposicións correspondentes contidas nas presentes Normas e na lexislación do solo vixente. Art Réxime do Solo Rústico de Protección Ordinaria (SRPO) O ámbito deste solo é o recollido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. É o constituído polos terreos que se consideren inadecuados para o seu desenvolvemento urbanístico, por razón das súas características xeotécnicas ou morfolóxicas, polo alto impacto territorial que implicaría a súa urbanización, polos riscos naturais ou tecnolóxicos ou en consideración aos principios de utilización racional dos recursos naturais ou de desenvolvemento sostible, segundo Art. 32 da LOUG.

61 Art Réxime do solo rústico de especial protección 1. O ámbito deste solo é o recollido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. 2. Baseándose no interese especial de carácter natural dos ámbitos referidos, considéranse usos compatibles os usos propios do mantemento de dito carácter especial, non permitíndose outros usos que alteren o mesmo. 3. As determinacións relativas aos distintos tipos de solo rústico de especial protección son de acordo cos Art. 33 e seguintes da LOUG: Art Solo Rústico de Protección Agropecuaria (SRPAP) É o constituído polos terreos de alta produtividade agrícola ou gandeira, posta de manifesto pola existencia de explotacións que a avalen ou polas propias características ou potencialidade dos terreos ou das zonas onde se enclaven, así como polos terreos obxecto de concentración parcelaria a partir da entrada en vigor da Lei 9/2002 e polos terreos concentrados con resolución firme producida nos dez anos anteriores a esta data, agás que deban ser incluídos na categoría de solo rústico de protección forestal. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. O réxime dos solos rústicos de protección agropecuaria, sen prexuízo do establecido na súa lexislación reguladora, ten por obxecto, preservar os terreos de alta produtividade agrícola ou gandeira. Art Solo Rústico de Protección Forestal (SRPF) É o constituído polos terreos destinados a explotacións forestais e os que sustenten masas arbóreas que deban ser protexidas por cumprir funcións ecolóxicas, produtivas, paisaxísticas, recreativas ou de protección do solo, e igualmente por aqueles terreos de monte que, aínda cando non sustenten masas arbóreas, deban ser protexidos por cumprir as ditas funcións e, en todo caso, polas áreas arbóreas formadas por especies autóctonas, así como por aquelas que sufrisen os efectos dun incendio a partir da entrada en vigor da Lei 9/2002 ou nos cinco anos anteriores a ela. Igualmente considéranse solo rústico de protección forestal aquelas terras que declare a administración competente como áreas de especial produtividade forestal, os montes públicos de utilidade pública. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. O réxime dos solos rústicos de protección forestal, sen prexuízo do establecida na súa lexislación reguladora, ten por obxecto, preservar os terreos que sustentan masas forestais que deban ser protexidas e igualmente aqueles para os cales a reforestación sexa de interese xeral.

62 Art Solo Rústico de Protección de Infraestruturas (SRPI) De acordo coa lexislación vixente atopase constituído polos terreos destinados á localización de infraestruturas e ás súas zonas de afección non susceptibles de transformación, como son as de comunicacións e telecomunicacións, as instalacións para abastecemento saneamento e depuración de auga, as de xestión de residuos sólidos, as derivadas da política enerxética ou calquera outra que xustifique a necesidade de afectar unha parte do territorio. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. No termo municipal de Mos atopase constituído polas zonas de servidume e liña límite de edificación das distintas estradas estatais, autonómicas e provinciais, da liña de ferrocarril, os terreos pertencentes a afección do aeroporto, así como polas zonas de afección das liñas eléctricas de alta tensión, polas liñas de media tensión que atravesan o seu territorio, o gasoduto e mailo oleoduto. Doutra banda, aínda que se atope en moitos casos sobre dominio público marítimo terrestre e nalgunhas zonas dentro do solo rústico de protección de augas ou agrario, engadir como SRPI, estamos a falar dos colectores do Sistema de Saneamento do Louro, que a súa vez tamén xeran unha servidume sobre o terreo mosense. Nos casos de coincidencia de zonas con outras posibles proteccións especiais, a limitación de actividades derivadas das mesmas deberán ser compatibles coa realización das obras públicas de interese xeral, entre as cales atópanse as de conservación e explotación de estradas, as cales non están sometidas aos actos de control preventivo municipal, de acordo coen o art. 12 da Lei de Estradas. Art Solo Rústico de Protección de Augas (SRPA) É o constituído polos terreos, situados fora dos núcleos rurais e do solo urbano, definidos na lexislación reguladora das augas continentais como canles naturais, ribeiras e marxes das correntes de auga e como leito ou fondo das lagoas e encoros, terreos asolagados e zonas húmidas e a zona de servidume. Igualmente terán dita consideración os terreos situados fose dos núcleos rurais e do solo urbano con risco de asolagamento, e aqueles baixo os cales existan augas subterráneas que deban ser protexidas. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. O réxime xeral do solo rústico de protección de augas, sen prexuízo do establecida na súa lexislación reguladora en materia de augas, ten por obxecto preservar o dominio público hidráulico e o seu entorno. Art Solo Rústico de Especial Protección de Espazos Naturais (SRPN) É o constituído polos terreos sometidos a algún réxime de protección por aplicación da LOUG, e o Decreto 72/2004 Declaración de espazos como zonas de especial protección dos valores naturais 02/04/2004, ou da lexislación reguladora dos espazos naturais, a flora e a fauna. Igualmente terán a dita consideración os terreos que os instrumentos de ordenación do territorio ou as normas provinciais de planeamento, así como os que o presente planeamento

63 urbanístico considera necesario protexer polos seus valores naturais, ambientais, científicos ou recreativos. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. Art Solo Rústico de Especial Protección Paisaxística (SRPP) É o constituído polos terreos que o presente planeamento urbanístico determina coa finalidade de preservar as vistas panorámicas do territorio, do mar, do curso dos ríos ou dos vales, e dos monumentos ou edificacións de singular valor. En calquera caso será o reflectido nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. Art Solo Rústico de Protección Patrimonial (SRPPT) Comprende aquelas áreas delimitadas como tal nos planos S1-01 a S1-11 Clasificación do Solo. Estes solos quedan sometidos á lexislación especifica de protección que lles resulta de aplicación, e a súa regulación queda especificada no Título VI. Condicións de Protección do Patrimonio Cultural e dos Sistemas Naturais. CAPÍTULO 6. RÉXIME DOS SISTEMAS XERAIS Art Adscrición dos sistemas xerais 1. O Plan Xeral, distingue os seguintes tipos de sistemas xerais: a) Sistemas xerais incluídos en solo urbano, solo urbanizable ou de núcleo rural. b) Sistemas xerais adscritos a solo urbano non consolidado. c) Sistemas xerais incluídos en solo urbanizable delimitado e non delimitado. d) Sistemas xerais en solo rústico. 2. Os sistemas xerais incluídos en solo urbano e de núcleo rural obtéñense da forma establecida na lexislación vixente. Art Orzamento da execución A execución dos sistemas xerais ou dalgúns dos seus elementos levarase a cabo, ben directamente, se estivesen suficientemente definidos ou ben mediante a aprobación dos correspondentes Plans especiais. Concretamente, no sistema xeral SX- INF- 01, por tratarse dun viario especial que articula todo o novo modelo urbano e que conten unhas características e determinacións de forte carácter urbano, deberase redactar un Plan Especial que conteña o SX-INF- 01 en toda a súa delimitación. Cando sexa necesaria unha actuación expropiatoria para a execución dos sistemas xerais, esixirase a aprobación previa do correspondente Plan Especial.

64 Art Programación A execución das obras e instalacións nos sistemas xerais deberá levarse a cabo de acordo coa programación e prazos previstos no Plan Xeral e esixirá a efectiva coordinación das actuacións e investimentos públicos e privados, segundo os casos, en consonancia coas previsións que neste sentido establece o Plan. Art Execución material A execución das obras ou instalacións dos sistemas xerais será acometida, en todo caso, de acordo coas previsións do Plan e con base nas seguintes determinacións: a) Pola Administración Pública, de acordo coas súas competencias e nos termos que se regula pola lexislación de Réxime Local e Urbanística. b) Polos particulares, concesionarios das correspondentes concesións administrativas. c) Pola Administración Pública e os particulares, de acordo coas determinacións que ao respecto conteña o Plan Xeral ou nos convenios urbanísticos que a tal efecto poidan subscribirse. Art Sistema Xeral de comunicacións Art O Sistema xeral viario Comprende as infraestruturas e terreos destinados á comunicación e transporte rodado de persoas e mercancías, afectos á estrutura xeral da ordenación do territorio que se establece neste Plan Xeral. Está constituído polas autoestradas e autovías do estado, as estradas convencionais do estado, as vías de alta capacidade autonómicas, rede primaria autonómica, a rede secundaria autonómica, a rede viaria de competencia da deputación provincial, así como a rede viaria existente e de nova creación de titularidade municipal adscritas ao sistema xeral viario. Como norma xeral e atendendo a posibles cambios de normativa sempre se estará no disposto na lexislación sectorial vixente. Nas novas construcións próximas ás estradas estatais, existentes ou previstas, con carácter previo ao outorgamento da licenza de edificación deberán levarse a cabo os estudios correspondentes de determinación dos niveis sonoros esperables, así como a obrigatoriedade de establecer limitacións á edificabilidade ou dispor de medios de protección acústica imprescindibles no caso de superarse os limiares establecidos na Lei 37/2013, de 17 de novembro, do Ruído(BOE de 23 de outubro de 2007)e, no seu caso, na normativa autonómica. O estudo de ruído debe conter os correspondentes mapas de isófonas.

65 Art O Sistema xeral ferroviario Comprende a totalidade das infraestruturas ferroviarias que formen parte da Rede Ferroviaria de Interese Xeral. A Rede Ferroviaria de Interese Xeral componse de todas as infraestruturas ferroviarias que na data de entrada en vigor da Lei 39/2003 de 27 de novembro, do Sector Ferroviario, están sendo administradas por ADIF, así como as demais infraestruturas ferroviarias sinaladas en dita Lei. Art O Sistema Aeroportuario Comprende a totalidade das infraestruturas do aeroporto de Peinador, con todos os terreos que están adscritos a súa actividade de Aeroporto Civil. A Zona de Servizo do aeroporto delimitada polo Plan Director ten unha superficie estimada de 201,991 hectáreas, das cales 136,956 hct. corresponden ao Subsistema de Movemento de Aeronaves, 17,238 hct. ao Subsistema de Actividades Aeroportuarias, e 47,797 hct. á Zona de Reserva Aeroportuaria. A delimitación está definida no plano nº 4 do Plan Director. Art Sistema Xeral de Espazos Libres e Equipamentos 1. O Sistema Xeral de Espazos Libres e Zonas Verdes son os terreos de dominio e uso públicos integrados na estrutura xeral e orgánica do territorio. 2. O Sistema Xeral de Equipamentos son os equipamentos comunitarios de titularidade pública integrados na estrutura xeral e orgánica do territorio. 3. As condicións particulares do uso dotacional aparecen reguladas no Título III da presente Normativa. 4. Os códigos de cada clase de dotación xeral, son os seguintes: a) Espazos libres e Zonas Verdes (SX-ZV) b) Equipamentos Administrativo (SX-AD) Docente (SX-DC) Deportivo (SX-D) Sanitario (SX-S) Asistencial (SX-A) Sociocultural (SX-SC) Servizos Públicos (SX-SP)

66 Cemiterio (SX-C) Relixioso (SX-R) CAPÍTULO 7. RÉXIME DOS SISTEMAS LOCAIS Art O sistema local viario Comprende as infraestruturas e terreos que completan o acceso rodado e peonil público desde o sistema xeral viario aos edificios e terreos. Está constituído polas estradas de titularidade municipal que se dividen en viario local principal e viario local secundario. Art Definición de dotacións locais 1. As dotacións locais son os terreos dotacionais, de titularidade pública ou privada, que non forman parte da estrutura xeral e orgánica do territorio. 2. As condicións particulares do uso dotacional aparecen reguladas no Título III da presente Normativa. 3. Os sistemas locais de titularidade privada en ningún caso implican clasificación ou cualificación do solo. 4. Os códigos de cada clase de dotación local, son os seguintes: a) Espazos libres e Zonas Verdes (SL-ZV) b) Equipamentos Docente (SL-DC) Deportivo (SL-D) Asistencial (SL-A) Sociocultural (SL-SC) Cemiterio (SL-C) Relixioso (SL-R) 5. Nos Sistemas Locais de titularidade privada nos que se extinga a actividade dotacional existente no momento da tramitación do Plan Xeral definitivamente aprobado, e polo tanto grafados e listados no documento, cambiando a un uso que lle permita a ordenanza que lle corresponda, os propietarios poderán dirixir ao Concello un escrito motivado e xustificado para que se resolva un expediente de rectificación de memoria e serigrafía dos planos de cualificación do Sistema Local extinguido.

67 Art Modos de obtención das dotacións locais públicas en solo urbano non consolidado Os terreos destinados a dotacións locais públicas pendentes de obtención incluídos en polígonos, obteranse coa aprobación en vía administrativa dos instrumentos redistributivos de beneficios e cargas que leva o sistema de actuación aplicable á xestión do polígono por cesión gratuíta; ou mediante expropiación, ocupación directa ou permuta forzosa. Art Modos de obtención das dotacións locais públicas en solo urbanizable A obtención dos terreos dotacionais locais públicas en solo urbanizable queda vinculada á súa inclusión en polígonos, determinando a aprobación en vía administrativa dos correspondentes instrumentos redistributivos de beneficios e cargas a cesión en favor do Concello ou mediante expropiación, ocupación directa ou permuta forzosa. TÍTULO III. NORMAS E ORDENANZAS REGULADORAS CAPÍTULO 1. NORMAS E CONDICIÓNS DE USO Art Regulación dos usos do solo 1. No solo urbano e no solo de núcleo rural, a través da correspondente cualificación e ordenanza, regúlase a localización e características dos usos pormenorizados permitidos. 2. Nos solos urbanos non consolidados e os solos urbanizables recollidos no presente Plan Xeral, queda detallado na súa ficha correspondente o alcance de cada un dos usos globais permitidos en cada sector ou ámbito, que desenvolverán os Plans correspondentes. 3. No solo rústico, a través da correspondente cualificación e ordenanza, regularanse os usos permitidos, autorizables e prohibidos en cada unha das súas categorías, segundo o establecido na Subsección 2ª da Sección 4ª do Capítulo III, Título I da LOUG. 4. Cando nun terreo ou edificación coincidan varios dos usos que se sinalan na clasificación de usos, por ser compatibles entre si, cada un deles deberá cumprir as condicións que lle correspondesen por aplicación destas Normas. 5. As Normas que se fixan nos apartados seguintes, son de aplicación tanto ás obras de nova planta como ás de ampliación e reforma. 6. A obrigatoriedade do cumprimento destas Normas enténdese sen prexuízo de cantas outras dimanen de Organismos das Administracións competentes e lles fosen de aplicación. 7. Os usos divídense en permitidos, autorizables e prohibidos. Serán permitidos os establecidos en base á súa adecuación a cada sector de solo, aos fins da ordenación e á compatibilidade dos usos entre si.

68 Consideraranse autorizables os suxeitos a autorización da Administración Autonómica, previamente á licenza municipal e nos que deben valorarse en cada caso as circunstancias que xustifiquen a súa autorización, coas cautelas precisas. Consideraranse prohibidos todos os usos non comprendidos na cualificación de permitidos ou autorizables. 8. Pola relación entre eles, os usos poden ser compatibles ou incompatibles. Cando o Plan o sinale especificamente ou os Plans Parciais, de Sectorización ou Especiais así o determinen, a incompatibilidade implicará a prohibición de usos en zonas determinadas. 9. Considerarase uso predominante o permitido en relación cos ámbitos de solo urbano non consolidado e solo urbanizable. 10. Consideraranse usos provisionais os que -non estando prohibidos por estas Normas- se establezan de maneira temporal, non precisen obras ou instalacións permanentes e non dificulten a execución do Plan, de conformidade do recollido no artigo 102 da Lei 9/2002. As obras executadas para usos provisionais deberán ser as mínimas imprescindibles para permitir unhas instalacións facilmente desmontables. Non se admiten como usos provisionais os residenciais ou industriais. Consideraranse a estes efectos obras permanentes as que se executan habitualmente para edificios de duración indefinida tales como: estruturas, forxados armados ou cimentacións que requiren movementos de terras. Os usos provisionais poderán autorizarse de acordo ao Art. 102 LOUG e o Art.13.2 do TRLS, en precario. Os usos e obras deberán demolerse sen dereito a indemnización cando o Municipio acorde a revocación da autorización. Non poderán iniciarse as obras ou os usos antes de que a autorización aceptada polo propietario estea inscrita baixo as indicadas condicións no Rexistro da Propiedade. Art Clasificación dos usos do solo 1. Usos característicos serán aqueles usos de implantación prioritaria nunha determinada zona de ordenanza, e con carácter de uso global en ámbitos, sectores ou areas do territorio. O uso característico será o maioritario e servirá de referencia en canto a intensidade admisible doutros usos como fracción, relación ou porcentaxe del. 2. Usos compatibles son aqueles que poden coexistir co uso principal ou característico sen perder ningún deles as características e efectos que lle son propios. 3. Usos globais son os usos contemplados polo Plan Xeral que se clasifican do seguinte modo: a) Uso global Residencial: O que serve para proporcionar aloxamento permanente ás persoas. Se distinguen os seguintes usos pormenorizados:

69 Uso vivenda. Cando a residencia se destina ao aloxamento de unidades familiares ou asimilables. Uso residencial comunitario. Cando a residencia estea destinada ao aloxamento estable de persoas que, non constituíndo familia, manteñen vínculos e servizos compartidos (comedor, limpeza, reunión, etc.) complementarios ao aloxamento, tales como residencias de estudantes, colexios maiores, residencias de relixiosos, etc. b) Uso global Hoteleiro. Comprende o uso de servizo ao público de aloxamento temporal. c) Uso global Terciario: O que ten por finalidade a prestación de servizos ao público, ás empresas ou organismos, tales como o comercio ou venda de todo tipo de produtos, ocio, servizos persoais, información, administración, xestión pública ou privada, actividades e servizos financeiros e profesionais. Inclúe: Uso Comercial. Correspondente a locais de servizo ao público, destinados á compra venta ao por menor ou permuta de mercancías, comprendidas nas seguintes agrupacións relacionadas de acordo coa Clasificación Nacional de Actividades Económicas: Alimentación. Vestido, calzado e tocado. Mobiliario, artigos de viaxe e guarnicionería. Droguería, perfumería, limpeza, produtos químicos e farmacéuticos e combustibles. Maquinaria, produtos metálicos, de construción e material de saneamento. Papel e artes gráficas, material de oficinas, loterías. Aparatos e instrumentos sanitarios, científicos, música. Varios (de regalo, efectos navais, etc.). Perruquería, salón de beleza. Locais de restauración en todos os casos, tales como cafés, restaurantes, etc. Tamén se considera uso comercial a la actividade mixta con industria cualificada como no perigosa, incómoda ou insalubre, na que predomine a parte comercial. Uso de Oficinas. Comprende as actividades administrativas ou burocráticas de carácter público ou privado; os de Banca e Bolsa; os que, con carácter análogo, pertencen a empresas privadas; e os que se destinan a aloxar despachos profesionais de calquera clase. Uso de Salas de Reunión e Espectáculos. Comprende os establecementos de reunión e espectáculos en locais pechados, tales como Pubs, salas de festa, discotecas, salas de xogos, salóns recreativos, cines, teatros, salas de concertos, etc, con ou sen asentos fixos e os espectáculos en instalacións o aire libre.

70 d) Uso global Industrial. Uso Industria. Comprende os establecementos dedicados ao conxunto de operacións que se executen para a obtención e transformación de primeiras materias, así como a súa preparación para posteriores transformacións, incluso o envasado, reparación, transporte e distribución, reciclaxe, laboratorios... incluíndo neste uso as actividades artesanais. Uso Almacén. Comprende os espazos destinados á garda, conservación e distribución de produtos naturais, materias primas ou artigos manufacturados con exclusiva subministración a maioristas, minoristas, instaladores, fabricantes e distribuidores e, en xeral, os almacéns sen servizo directo ao público, podéndose realizar nestes locais operacións secundarias que transformen, en parte, os produtos almacenados e exceptuando desta categoría os almacéns anexos a comercios e oficinas. e) Uso global de Garaxe -aparcadoiro e Servizo do Automóbil. Garaxe -aparcadoiro: Denominase Garaxe -aparcadoiro a todo lugar destinado á estancia de vehículos de calquera clase. Considéranse incluídos dentro desta definición os lugares anexos de paso, espera ou estancia de vehículos. Servizo do Automóbil: Actividades e lugares destinados ao abastecemento, e mantemento de vehículos automóbiles. f) Uso global de Actividades Extractivas: Actividades de extracción de terras ou minerais, ou de explotación de canteiras e minas a ceo aberto. G) Uso global Equipamento: É o que serve para prover aos cidadáns do equipamento que facilite e posibilite a súa educación, enriquecemento cultural, a súa saúde e benestar e para proporcionar os servizos propios da vida urbana tanto de carácter administrativo como de abastecemento ou infraestruturas. Distínguense os seguintes tipos de usos dotacionais: Uso Docente. Comprende o uso dotacional correspondente ás actividades formativas e de ensino e ás de investigación relacionadas con elas. Uso Sanitario. Corresponde ás actividades de prestación de asistencia médica e servizos sanitarios e hospitalarios. Uso Asistencial. Corresponde a aquelas actividades de tipo social de servizo a grupos que demandan unha atención diferenciada (centros e residencias da terceira idade, garderías, centros de drogodependencia, etc.). Uso Sociocultural. Comprende as actividades culturais asociativas e de relación social que impliquen locais permanentes (casas de cultura, museos, bibliotecas, centros sociais, etc.). Uso Relixioso. Comprende as actividades relacionadas co culto. Uso Deportivo. Refírese ás actividades relacionadas coa práctica da cultura física e do deporte.

71 Uso Recreativo. Comprende as actividades relacionadas co ocio que requiren de espazos especializados para o seu desenvolvemento tales como zoos, acuarios, circos, parques temáticos, etc.,. Uso de Servizos urbanos. Comprende aquelas dotacións destinadas á provisión de servizos públicos e carácter específico, desenvolvidas por organismos públicos ou por entidades privadas de carácter subsidiario, tales como mercados de abasto, centros de comercio básico, matadoiros, cemiterios, instalacións e redes de transportes e comunicacións, instalacións para o subministro de servizos urbanísticos, instalacións de estacións base de servizos de telecomunicacións (antenas de radio, antenas de telefonía móbil...) etc. Uso de Administración pública. Comprende as dotacións terciarias destinadas ao exercicio da administración pública, ao desenvolvemento das funcións públicas institucionais e á prestación de servizos públicos. h) Uso global Agropecuario. Comprende os espazos, dependencias e instalacións destinados a cultivo, almacenamento do produto ou maquinaria, ou ao aloxamento de animais de granxa, correspondentes a actividades comprendidas dentro do sector produtivo primario. Distínguense os seguintes tipos de usos pormenorizados agropecuarios: Usos Agrícolas. Inclúense dentro do concepto de agrícolas as actividades relacionadas directamente co cultivo de recursos vexetais, non forestais, xa sexa extensiva ou intensiva (viveiros, invernadoiros...). Usos Forestais. Considérase como forestal o uso ou actividade relativa ao cultivo de especies arbóreas e arbustivas ou de matagueira e pastos forestais susceptibles de explotación e aproveitamento controlado, incluíndo as actividades propias da súa explotación en orixe, tales como garda, corta, serrado e despece. Usos Gandeiros. Para os efectos das presentes Normas considéranse usos gandeiros aquelas actividades relativas á cría de todo tipo de gando, así como doutros animais de granxa ou curral. Usos Piscícolas. Corresponde as explotacións en piscifactorías e demais instalacións de acuicultura. 4. Os espazos, edificables ou non, afectos á ordenación dos sistemas xerais e locais de transporte e comunicación, espazos libres e usos singulares especiais vinculados á estrutura xeral e orgánica do territorio regularanse pola normativa específica de sistemas. Art Regulación do uso vivenda 1. Clasificación Establécense as seguintes categorías: Categoría 1ª: Vivenda Unifamiliar

72 É a situada en parcela independente, en edificio illado ou acaroado a outro horizontalmente pero con acceso exclusivo e independente desde a vía pública. Categoría 2ª: Vivenda colectiva É a situada en edificio constituído por varias vivendas con acceso e/ou elementos comúns. 2. Condicións xerais Estarase en calquera caso ao establecido polo normativa de habitabilidade vixente no momento de aplicación de condicións mínimas habitabilidade en Galicia. En todo caso terase en conta como mínimo: Non se permitirán vivendas en sotos ou semisotos. Permitiranse vivendas en planta baixa con carácter xeral, en igual fondo edificable que o establecido en cada ordenanza para as plantas piso e coas condicións especificadas nas Normas Xerais da Edificación. Toda vivenda deberá ser exterior. Considerase vivenda exterior aquela na que a estancia maior, en todos os casos, e como mínimo outra estancia cando a vivenda conte con mais dunha, posúe iluminación e ventilación natural e relación co exterior directa a través dun espazo exterior de calidade, xa sexa público ou privado, e tal e como ven definido este espazo na presente normativa. O resto das estancias e a cociña poderán ter iluminación e ventilación natural e relación directa co exterior, ben a través de ditos espazos exteriores ou ben a través de patios interiores, segundo a normativa de aplicación. As vivendas suxeitas a algún tipo de protección oficial estarán, no que atinxe a condicións de programa e proxecto, ás súas disposicións legais. 3. Programa de vivenda Enténdese como vivenda mínima, a que consta dun espazo capaz para estar, comer e cociñar, un dormitorio dobre, un cuarto de baño, área de lavabo e patio. En tanto non se modifique ou substitúa por outra normativa equivalente, a efectos das condicións de habitabilidade das vivendas estarase ao disposto no Decreto 29/2010 do 4 de marzo, coas modificacións introducidas no Decreto 44/2011 Todas as actuacións urbanísticas de carácter residencial deberán cumprir as condicións de vivenda mínima. 4. Dotación de aparcadoiro Dispoñerase de unha praza de aparcamento por cada cen (100) m2 construídos de uso residencial e, en todo caso, unha praza por cada unidade de vivenda. Cando se acredite a imposibilidade da localización na propia parcela poderase presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m.

73 No caso de rehabilitación (tanto si se trata de elementos catalogados ou non) de edificacións existentes, cando se demostre a imposibilidade de execución das prazas de aparcamento na propia parcela, estarase exento da vinculación das prazas de aparcamento. No caso de obras de ampliación, haberase de cumprir ca parte proporcional de prazas destinadas a nova edificabilidade, de non poder localizarse estas na propia parcela, poderase presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m, si se demostrase a imposibilidade deste convenio, o concello estimaría a exención desta dotación de aparcadoiro, para o que deberá achegar o correspondente documento técnico que acredite tal imposibilidade. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. As prazas de aparcamento cumprirán as condicións establecidas na normativa de aplicación. Art Regulación do uso residencial comunitario As condicións de aplicación aos edificios ou locais destinados a residencia comunitaria son as mesmas que para o uso vivenda cando a súa superficie total construída non rebase os cincocentos (500) m2. Para superficies maiores seralles de aplicación complementariamente as condicións correspondentes aos edificios ou locais de uso hoteleiro en canto a ascensores, aseos e espazos comúns. sen prexuízo do que poida establecer a normativa específica de aplicación Art Regulación do uso hoteleiro 1. Clasificación: Establécense as seguintes categorías: Categoría 1ª: Instalacións para o aloxamento temporal de ata 15 habitacións e superficie inferior a 600 m² construídos, incluíndo instalacións complementarias tales como restaurante, bar. Categoría 2ª: Instalacións para o aloxamento temporal de ata 50 habitacións e superficie inferior a m² construídos. Categoría 3ª: Instalacións para o aloxamento temporal de mais de 50 habitacións e superficie superior a m². Categoría 4ª: Lugares de acampada e para caravanas, con servizos complementarios (oficina, baños, tendas, áreas recreativas e de reunión, etc.). 2. Condicións xerais Os establecementos hoteleiros tipificaranse en hoteis, hostais, pensións, fondas, residencias, hoteis ou residencias -apartamentos e moteis segundo as categorías establecidas polas

74 disposicións vixentes. As condicións de programa serán como mínimo as establecidas polo Decreto 267/1999 da Consellería de Cultura, Comunicación Social e Turismo e cumprirán a regulamentación da industria Hoteleira segundo a normativa do sector, estando ao disposto na Lei 14/2008, de 3 de decembro de Turismo de Galicia así como ao Decreto 143/2006, de 27 de xullo, polo que se establece a ordenación dos campamentos de turismo de Galicia, no caso da categoría 4ª. Cando o desnivel a salvar dentro do establecemento sexa superior a oito (8) metros, disporase de aparatos elevadores polo menos para cada trinta (30) habitacións ou fracción superior a quince ou por cada cincocentos (500) metros cadrados de superficie ou fracción superior a douscentos cincuenta (250) por riba de dita altura. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. 3. Aparcadoiros Dispoñerase unha praza de aparcadoiro por cada cen (100) m2 construídos de uso hoteleiro, ou unha praza por cada tres (3) habitacións se resultase número maior. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. Naqueles casos nos que se demostre a imposibilidade de consecución das mencionadas prazas na propia parcela pola súa configuración, topografía, xeotécnia, etc., poderase xustificar este estándar garantindo a súa adquisición en soares situados a unha distancia non superior a 200 m. Estas prazas vincularanse rexistralmente o establecemento hoteleiro a desenvolver. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. Art Regulación do uso comercial 1. Clasificación A efectos de aplicación destas Normas, establécense as seguintes categorías: Categoría 1ª: Locais en planta baixa, de establecemento independente con acceso directo dende a vía pública ou espazos libres que constitúen unha única razón comercial, con posibilidade de vincular soto ou semisoto. Categoría 2ª: Agrupación comercial de locais forma de pasaxes, galerías ou complexos comerciais, onde se integran varias firmas comerciais con accesos e instalacións comúns. Categoría 3ª: Local comercial en edificio exclusivo sen limitación de superficie. 2. Condicións xerais Entendese como superficie útil comercial, a efectos de aplicación das determinacións que seguen, a suma da superficie de todos os locais nos que se produce o intercambio comercial ou nos que o público accede aos produtos tales como mostradores, estantes, vitrinas, escaparates,

75 góndolas, illas, cámaras murais, así como probadores, caixas, espazos de permanencia e pasos dos traballadores e do público, incluíndo cafeterías e restaurantes que puideran existir no interior do establecemento ou agrupación de locais. Exclúense expresamente as superficies destinadas a dependencias (oficinas, almacéns...) ou instalacións non accesibles ao público, zonas de carga e descarga e aparcadoiros de vehículos ou outras estancias de uso restrinxido. Todos os locais de uso comercial cumprirán as esixencias derivadas do CTE e da normativa sectorial que lle sexa de aplicación así como a normativa de accesibilidade vixente. a) A zona destinada ao público no local terá unha superficie mínima de 6 m2 e non poderá servir de paso nin ter comunicación directa con ningunha vivenda. b) En caso de que no edificio exista uso de vivendas, deberán dispoñer estas de accesos, escaleiras e ascensores independentes. c) Os locais comerciais e os seus almacéns non poderán comunicarse coas vivendas podendo comunicarse coa caixa de escaleira e portal a través dun vestíbulo previo. d) Os locais situados en nivel inferior á planta baixa, non poderán ser independentes do local inmediato superior, estando unidos a este por escaleira con ancho mínimo 1m si é de carácter privado e 1,20m se é de carácter público. A altura libre mínima dos locais comerciais será de 3 m, salvo aqueles que foran construídos con anterioridade á entrada en vigor deste Plan que,en todo caso, deberán adaptarse ás condicións esixidas pola regulamentación sobre Seguridade e Saúde no Traballo, o Regulamento Xeral de Policía de Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas e demais normativa de aplicación. Os establecementos comerciais que dispoñan dunha superficie de máis de m2 deberán contar cunha altura libre mínima de 3,50 m. Os establecementos comerciais a partir de m2 deberán contar cunha altura libre de 4 m. O semisoto e o primeiro soto deberán ter unha altura libre mínima de 3,00 m cando teña utilización polo público e 2,40m si é de carácter privado. En todo caso respectarase a altura máxima da ordenanza correspondente e das condicións xerais de volume, hixiénicas e ambientais. Cando as Ordenanzas Reguladoras particulares contemplen a posibilidade de incorporar ao local en planta baixa locais en planta primeira, estarase á limitación específica de usos prevista na correspondente ordenanza, e nos restantes aspectos á regulación destas Normas Xerais referidas á categoría 1ª. A altura libre do local situado en planta piso non será inferior a 2,80 m, salvo para os despachos profesionais, consultas médicas e establecementos de perruquería e estética que non excedan de 120 m2 de superficie, que estarán á altura mínima esixida para vivenda. As zonas dedicadas a almacéns, rochos e corredores, podarán ter unha altura mínima de 2,30 m e cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE., mais as que sexan aplicables polas ordenanzas sectoriais da actividade que se aplique.

76 e) Nos locais comerciais as escaleiras de servizo para o público terán un ancho mínimo de 1,20 por cada 500m² de superficie venta ou fracción. f) Os locais comerciais dispoñerán dos seguintes servizos sanitarios: ata 100 m2, un retrete e un lavabo; por cada 200 m2 máis ou fracción, aumentarase un retrete e un lavabo. A partir dos 150 m2 instalaranse con absoluta independencia para cada sexo. En calquera caso estes servizos non poderán comunicar directamente co resto dos locais e, por conseguinte, deberán instalarse cun vestíbulo ou zona de illamento, salvo naqueles locais comerciais que non excedan de 20 m2 e non se destinen a actividades sometidas ao Regulamento Xeral de Policía de Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas. En caso de carencia deste vestíbulo deberá instalarse algún elemento que impida a visión directa do aseo desde a zona de uso público. g) Nos locais comerciais que forman un conxunto, mercados de abastos, galerías de alimentación e pasaxes comerciais,... poderán agruparse os servizos sanitarios correspondentes a cada local. O número de servizos virá determinado pola aplicación da condición anterior sobre a suma da superficie de locais incluíndo os espazos comúns de uso público. h) A luz e ventilación dos locais comerciais poderá ser natural ou artificial. No primeiro caso os ocos de luz e ventilación deberán ter unha superficie total non inferior a un octavo da que teña a planta do local, exceptuando os locais exclusivamente destinados a almacéns, rochos e corredores, estándose ao disposto na regulamentación sobre Seguridade e Saúde no Traballo. As instalacións de chemineas que tiveran necesidade de construírse en relación ás actividades a desenvolver, deberan pasar polos elementos comúns do edificio, por patios ou recuados, que a normativa permita, e deben obter os permisos da comunidade, así como presentar os proxectos técnicos das mesmas. Esixirase a presentación dos proxectos detallados das instalacións de iluminación e acondicionamento de aire, que deberán ser aprobados polo Concello, quedando estas instalacións sometidas a revisión antes da apertura do local e en calquera momento. No suposto que non fosen satisfactorias ou non funcionaran correctamente, o Concello poderá cerrar total ou parcialmente o local en canto non se adopten as medidas correctoras oportunas. i) Todo establecemento comercial cumprirá as esixencias derivadas do CTE e da normativa sectorial que lle sexa de aplicación así como o decreto de accesibilidade vixente. l) As estruturas da edificación cumprirán as determinacións do CTE e as normas específicas que lle sexan de aplicación. m) Esixiranse as instalacións necesarias para garantir a veciñanza e viandantes a supresión de molestias, olores, vibracións, etc... Todas as actividades estarán suxeitas á regulación en materia de ruídos e vibracións vixente debendo presentar para a súa apertura informe favorable emitido por laboratorio homologado. En edificacións de nova construción a lo menos o 50% da superficie comercial que poida dividirse deberá ter evacuación de fumes ata a cuberta e será independente de calquera outra ventilación.

77 Os Locais destinados a espectáculos ou audicións musicais (discotecas, café bares, especiais e similares) deberán presentar proxecto específico de insonorización, expresando claramente as medidas adoptadas, e xustificación das mesmas para conseguir o cumprimento das ordenanzas en vigor en materia de ruídos e vibracións. n) Dada a súa peculiar natureza, os locais comerciais do ramo da alimentación poderán ser obxecto de regulamentación municipal específica. 3. Aparcadoiros Disporase: A partir dos 500 m². construídos dedicados a esta actividade dispoñerase dunha praza de aparcamento cada 150 m². Poderase presentar convenio con aparcamento público/ privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. No caso de rehabilitación (tanto si se trata de elementos catalogados ou non) de edificacións existentes, cando se demostre a imposibilidade de execución das prazas de aparcamento na propia parcela, estarase exento da vinculación das prazas de aparcamento. No caso de obras de ampliación, haberase de cumprir ca parte proporcional de prazas destinadas a nova edificabilidade, de non poder localizarse estas na propia parcela, poderase presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. Se as prazas de aparcadoiro se situasen en superficie deberá disporse arborado en retícula adecuada a disposición das prazas en proporción non inferior a unha árbore por cada catro prazas. Art Regulación do uso oficinas 1. Clasificación: Establécense as seguintes categorías: Categoría 1ª: Edificios exclusivos, ou compartido cos usos comerciais e industriais Categoría 2ª: Locais de oficinas en semisotos, planta baixa ou primeira en edificio con outros usos. Categoría 3ª: Oficinas profesionais anexas á vivenda. 2. Condicións xerais Os locais de oficinas terán os seguintes servizos:

78 Ata 100 m2, un retrete e un lavabo. Por cada 200 m2 máis ou fracción aumentarse un retrete e un lavabo. A partir dos 150 m2 instalaranse con enteira independencia para cada sexo. Estes servizos non poderán comunicar directamente co resto dos locais, dispoñendo dun vestíbulo de illamento. As oficinas que se establezan en semisotos non poderán ser independentes do local inmediato superior, estando unido a este por escaleiras cun ancho mínimo 1m si é de carácter privado e 1,20m cando teñan utilización polo público. A altura libre deste local en semisoto será de polo menos 2,60 m. Os locais situados no soto non poderán destinarse a outros usos distintos dos de almacenaxe, cuartos de maquinaria e garaxe -aparcadoiro. Nos restantes pisos a altura mínima dos locais de oficinas será a que se fixa nas Normas para as plantas de vivenda. A luz e ventilación dos locais e oficinas poderá ser natural ou artificial estándose ao disposto na regulamentación sobre Seguridade e Saúde no Traballo. No primeiro caso, os ocos de luz e ventilación deberán ter unha superficie total non inferior a un octavo da que teña a planta do local. No segundo caso, esixirase a presentación dos proxectos detallados das instalacións de iluminación e acondicionamento de aire, que deberán ser aprobados polo Concello, quedando estas instalacións sometidas a revisión antes da apertura do local e en calquera momento. No suposto de que non fosen satisfactorias ou non funcionaran correctamente, o Concello poderá cerrar total ou parcialmente o local en tanto non se adopten as medidas correctoras oportunas. Esixiranse as instalacións necesarias para garantir a veciñanza e viandantes a supresión de molestias, olores, vibracións, etc... Todas as actividades estarán suxeitas á regulación en materia de ruídos e vibracións vixente debendo presentar para a súa apertura informe favorable emitido por laboratorio homologado. En edificacións de nova construción a lo menos o 50% da superficie comercial que poida dividirse deberá ter evacuación de fumes ata a cuberta e será independente de calquera outra ventilación. 2. Aparcadoiros Disporase 1 praza de garaxe por cada 100 m2 construídos de superficie que excedan dunha superficie de 500m ou se demostrase a imposibilidade da súa realización por características xeométricas do solar, pódese presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. No caso de rehabilitación (tanto si se trata de elementos catalogados ou non) de edificacións existentes, cando se demostre a imposibilidade de execución das prazas de aparcamento na propia parcela, estarase exento da vinculación das prazas de aparcamento. No caso de obras de ampliación, haberase de cumprir ca parte proporcional de prazas destinadas a nova edificabilidade, de non poder localizarse estas na propia parcela, poderase presentar convenio

79 con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. Se as prazas de aparcadoiro se situasen en superficie deberá disporse arborado en retícula adecuada a disposición das prazas en proporción non inferior a unha árbore por cada catro prazas. Art Regulación do uso salas de reunión e espectáculos 1. Condicións xerais As condicións de aplicación serán as do uso comercial e as establecidas no Regulamento Xeral de Policía de Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas. É necesario recoller unha definición de espectáculo, da actividade e do establecemento público que permita que no futuro os outorgamentos de licenzas e autorizacións se axusten e encaixen nos tipos establecidos no Catálogo de Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas do Decreto 160/2005 de 2 de xuño da Xunta Galicia. 2. Aparcadoiros Disporase 1 praza de garaxe por cada 100 m2 construídos de superficie que excedan dunha superficie de 500m ou se demostrase a imposibilidade da súa realización por características xeométricas do solar, pódese presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. No caso de rehabilitación (tanto si se trata de elementos catalogados ou non) de edificacións existentes, cando se demostre a imposibilidade de execución das prazas de aparcamento na propia parcela, estarase exento da vinculación das prazas de aparcamento. No caso de obras de ampliación, haberase de cumprir ca parte proporcional de prazas destinadas a nova edificabilidade, de non poder localizarse estas na propia parcela, poderase presentar convenio con aparcamento público/privado (sempre que o dominio sexa privado) situado nun radio de 250 m. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. Se as prazas de aparcadoiro se situasen en superficie deberá disporse arborado en retícula adecuada a disposición das prazas en proporción non inferior a unha árbore por cada catro prazas.

80 Art Regulación do uso Industria 1. Clasificación Os establecementos industriais, de acordo co seu impacto urbanístico, clasifícanse nas seguintes categorías: Categoría 1ª. Actividades industriais e artesanais compatibles con usos residenciais na mesma edificación que comprenden pequenos talleres e industrias que pola súa reducida dimensión non desprenden gases nin olores e non producen ruídos nin vibracións que puideran molestar á veciñanza. Categoría 2ª. Actividades industriais e artesanais compatibles con usos residenciais que poidan ser tolerables mediante da adopción das medidas adecuadas e correctoras que as fagan compatibles co uso residencial. A compatibilidade deberá xustificar a non existencia de ruídos, desprendemento de gases, produción de po, acumulación de tráfico, etc. Categoría 3ª. Actividades industriais incompatibles con usos que non sexan industriais, ou que pola súa envergadura e efectos producidos necesiten localizarse en áreas onde o uso principal sexa o industrial. Categoría 4ª. Actividades industriais de carácter especial incompatibles con usos que non sexan industriais e que soamente poidan ser admisibles en edificio exento e de uso exclusivo, que pola súa singularidade, perigosidade ou relación co medio no que se deben implantar, requiren da súa instalación illada e en lugares específicos que faciliten o seu desenvolvemento e servizo. Os establecementos industriais, en atención aos produtos que neles se obteñan ou manipulen, clasifícanse nos seguintes grupos de actividades: Grupo 1º: Industrias da construción: talleres de pintura e decoración; escultura, cantería e pulido de pedras artificiais; vidrería e, en xeral, os dedicados á preparación de materiais pétreos, naturais ou artificiais, cerámicos, vidros, áridos e aglomerados, etc. Grupo 2º: Industrias electromecánicas: talleres de ferraxería, fontanería, latón, broncistas, praterías, fabricación de camas e mobles metálicos, xoguetería, óptica e mecánica de precisión, reparacións electromecánicas, con exclusión dos destinados unicamente a reparación de automóbiles ou anexos ás instalacións de transportes urbanos; fabricación de instrumentos de música, etc. Grupo 3º: Industrias de madeira: talleres de carpintería, tapicería, decorado e acabado de mobles onde a materia principal sexa a madeira; xoguetería non mecánica; instrumentos de música con caixa de madeira; fabricación e preparación de embalaxes e de pasta de madeira, produtos sintéticos, celuloide, pasta de papel e cartón, etc. Grupo 4º: Industrias químicas: talleres e laboratorios de preparación de produtos químicos en xeral; tratamentos químicos de produtos de calquera clase, ata de peles e o seu curtido;

81 produtos e especialidades farmacéuticas, produtos de perfumería e limpeza e fabricación de vidros, esmaltes, pinturas, lacas e vernices, etc. Grupo 5º: Industrias téxtiles e do vestido: talleres de confección e adorno de roupas de todas clases: sombreirería zapatería e luvas; reparación, acabado, tinxidura e limpeza de roupas; confección de adornos, xoiería e bixutería e talleres de fiado, tecidos, encaixes, incluso tinxidura, apresto e acabado dos mesmos, etc. Grupo 6º: Industrias da alimentación: tafonas, fornos de confitería, galletas, etc.; preparación, refino e cortado de azucre; torrefacción de graos de café, cebada, chicoria, cacao e moído e envase destes produtos; establecementos de frituras de produtos vexetais e animais; preparación e envase de leite e produtos lácteos; matanza de animais de curral e gando; preparación de conservas a base de carne e peixe; produtos alimenticios a base de residuos de matadoiro; preparación e envase de bebidas, fábricas de xeo, xeaderías e instalacións frigoríficas de conservación; fábricas de cervexa e fariñas, etc. Grupo 7º: Industrias gráficas e de elaboración de papel e cartón e da comunicación: talleres de imprenta, litografía, encadernación e artes gráficas en xeral; de cortado, dobrado, engomado de obxectos de papel e cartón con impresión e sen ela, de gravado e fabricación de rótulos esmaltados; talleres e laboratorios de fotografía e artes fotomecánicas e de revelado, copiado e montaxe de películas, estudios de dobraxe e sonorización, estudios de radio e televisión, etc. Grupo 8º: Instalación dos servizos de distribución de enerxía eléctrica, auga e limpeza: estacións de xeración, transporte, transformación e distribución de enerxía eléctrica, instalacións de elevación, condución, distribución e depuración de augas; limpeza, desinfección, destrución, aproveitamento ou reciclaxe de produtos residuais urbanos, ben sexan inertes, escombros, áridos... que non poidan clasificarse como tóxicos ou perigosos, etc. Grupo 9º: Industrias do metal e construción de material móbil: construción automóbil, transformados metálicos e construción de maquinaria. Os establecementos industriais, en atención ás categorías e os grupos nos que se encadren, localizaranse baixo as seguintes condicións: Categoría 1ª. Poderanse situar en planta baixa ou pisos de edificacións residenciais e en patios de cuarteirón con tolerancia para a edificación nunha planta. En todo caso non superarán os 50m² de superficie nin os 5cv de potencia instalada cando se sitúen en plantas piso e os 200m² de superficie nin os 10cv en de potencia cando se sitúen en plantas baixas. Poden pertencer a esta categoría os seguintes grupos e nas condicións que se sinalan: Grupo 1. Talleres de pintura e decoración; escultura, cantería e pulido de pedras artificiais; vidrería, etc, sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia e que non produzan gases nocivos ou perxudiciais. Grupo 2. Talleres de ferraxería, construción e reparación electromecánica e,en xeral, todos os electrometalúrxicos sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia.

82 Nas instalacións de carga de acumuladores non se superen os 6Kw instalados reducíndose nas instalacións de afiado a 1Kw. Grupo 3. Talleres de carpintería, ebanistería e, en xeral, todos os que traballan na madeira e materiais análogos sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia. Nas instalacións de carga de acumuladores non se superen os 6Kw instalados reducíndose nas instalacións de afiado a 1Kw. Grupo 4. Os laboratorios de produtos químicos farmacéuticos e de perfumería sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia e que non produzan gases nocivos ou perxudiciais. Grupo 5. As industrias da confección, vestido, adorno, comprendidos os de reparación, limpeza e acabado, etc. Prohíbese o almacenamento en montón de tecidos impregnados de aceites secantes. Grupo 6. As industrias de preparación de produtos alimenticios, sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia, coas seguintes restricións: Non ter cortes nin cortellos, nin estancias para ningunha clase de gando, excluíndose por tanto a matanza de animais. Non desprender fumes nin gases molestos ao exterior do establecemento, debendo dispoñer de instalacións axeitadas para captalos. As chemineas deberán rebordar en 2 m as edificacións colindantes. Grupo 7. Talleres de artes gráficas, incluso encadernacións e elaboración de papel e cartón, de gravado e fabricación de rótulos, talleres e laboratorios de fotografía, fotomecánica, revelado e copiado, estudios de dobraxe, sonorización, radio e televisión, etc, sempre que cumpran as características sinaladas de superficie e potencia. Grupo 8. As instalacións dos servizos de distribución de enerxía, auga e gas conformes cos Plans de Ordenación dos mesmos e cos seus regulamentos especiais. Categoría 2ª. Situaranse en edificios exentos, exclusivos ou independentes separados de edificacións residenciais con muro continuo de grosor non inferior a 30 cm, sen vivendas en plantas superiores, situados en parcela propia, en patios de cuarteirón con tolerancia para a edificación nunha planta. Poden pertencer a esta categoría os seguintes grupos e nas condicións que se sinalan: Grupo 1. As fábricas de produtos hidráulicos, pedra artificial, mosaicos e similares, os talleres de serra e labra de pedra, mármores, etc, e os talleres de decorado, pintura, etc. Grupo 2. Os talleres electromecánicos con excepción de forxas mecánicas.

83 Grupo 3. Os talleres de carpintería, tapicería, decorado e acabado de mobles dos cales a materia prima sexa a madeira, os de xoguetería non mecánica, os de instrumentos musicais de madeira, a fabricación e preparación de embalaxes, etc. Grupo 4. Os laboratorios de produtos químicos, pequenas fábricas de xabón, perfumes, etc, as fábricas de cores de pintura, os laboratorios biolóxicos sempre que non posúan estancias de gando para un número de cabezas superior a sete, as manufacturas de caucho, coiro e materiais similares, coas seguintes limitacións: Que non desprendan ningunha clase de ácidos ou lixos nocivos ou perxudiciais Que non vertan augas residuais nocivas para a depuración biolóxica das mesmas ou para a conservación dos condutos da rede de sumidoiros. Grupo 5. As manufacturas téxtiles, os lavadoiros públicos e os talleres de tinturería, lavado e limpeza que empreguen potencia mecánica superior a indicada na categoría 1ª e líquidos inflamables para o seu traballo coas limitacións indicadas no Grupo 4. Grupo 6. A preparación de produtos alimenticios para o home e para o gando sen matanza nin utilización de produtos residuais do matadoiro. Grupo 7. Todos os talleres de artes gráficas, as manufacturas de papel e cartón e as industrias e actividades de comunicación. Grupo 8. Parques de limpeza, todas as instalacións de distribución dos servizos de gas, auga e electricidade cando a súa localización en cuarteiróns industriais sexa compatible cos servizos que prestan. Categoría 3ª. Sitúanse en polígonos ou zonas industriais. Poden pertencer a esta categoría os seguintes grupos e nas condicións que se sinalan: Grupo 1. Talleres de serra, machucado ou clasificación de mármores e pedras naturais ou similares. Grupo 2. Os talleres con cizallas e aparatos para a rotura de chatarra ou produtos metalúrxicos e similares. Grupo 3. Os talleres serra de madeira e materiais similares. Grupo 4. As industrias de instalación de lavado, clasificación e aglomeración de carbóns e combustibles ou de toda clase de produtos con instalación de clasificación, lavado, refinado ou repartición. Grupo 5. As industrias de grao con lavado, desecación, molturación e clasificación, as centrais de preparación e distribución de leite e produtos derivados así como as cámaras e instalacións de desecación e conservación de produtos alimenticios. Grupo 6. As estancias para gando transhumante, os matadoiros e as industrias de conservas de carne e pescado incluso de residuos de matadoiro.

84 Grupo 7. As industrias ou instalacións vinculadas á comunicación. Grupo 8. As instalacións de servizos de distribución de enerxía eléctrica, auga e gas e de limpeza. Grupo 9. As industrias de construción do automóbil, transformados metálicos e construción de maquinaria, etc. Categoría 4ª. Situaranse nas zonas industriais especiais. Pertencen a esta categoría as actividades industriais que polas súas características de funcionamento, nocividade ou perigo, a súa grande ocupación de solo ou polas dimensións das súas instalacións, non se poden encadrar nos grados definidos. 2. Condicións xerais a. Illamento das construcións. En zonas de uso característico distinto do industrial, calquera local ou edificio destinado a este uso, disporá do illamento conveniente en todas as superficies de contacto con outros locais ou edificios colindantes. b. Dimensións dos locais. As referencias ás superficies de produción entenderanse como a suma da superficie útil de todos os locais destinados á actividade, ficando excluídas as superficies destinadas a oficinas, exposición de produtos, venda e aparcadoiro dos vehículos que non estean destinados ao transporte dos produtos. c. Servizos de aseo. Terán aseos independentes para os dous sexos, que contarán cun retrete, un lavabo e unha ducha por cada vinte traballadores ou fracción e por cada m2 de superficie de produción ou almacenaxe, ou fracción, en todo cumprirá a normativa en vigor referente a seguridade e saúde no traballo e demais normativa relacionada. d. Circulación interior. As escaleiras terán unha anchura non menor dun metro para locais con capacidade ata 50 traballadores, e de 1,10 m para 50 ou mais postos de traballo. Ningún paso horizontal ou en rampla terá un ancho menor dun metro. e. Dotación de aparcadoiro. Disporán dunha praza de aparcadoiro por cada 100 m2 de superficie, situadas na propia parcela. Naqueles casos nos que se demostre a imposibilidade de consecución das mencionadas prazas na propia parcela pola súa configuración, topografía, xeotécnia, etc., poderase xustificar este estándar garantindo a súa adquisición en soares situados a unha distancia non superior a 250 m. Estas prazas vincularanse rexistralmente á industria a desenvolver. En adición sen rehabilitación, non terán que cumprir a condición de aparcamento, sempre que a adición

85 non supere o 30% da superficie xa edificada, sempre que cumpra coa normativa sectorial de aplicación. f. A actividade enclavada dentro dun edificio con uso característico residencial, cumprirá coa normativa contra incendios que lle sexa de aplicación segundo o seu uso. g. Todo local que se sitúe nun edificio con uso característico residencial, e que pola actividade a desenvolver necesite contar cun conduto de saída de fumes e gases, este será independente dos comúns do edificio e deberá cumprir o referente no CTE e demais normativa que lle sexa de aplicación. h. Todo local industrial deberá cumprir o disposto na regulamentación correspondente no que a iluminación, ventilación, climatización, extracción de fumes, olores, vertido de residuos se refire e na súa incidencia medio ambiental Decreto 133/ Condicións dos talleres domésticos. Deberán respectarse coa súa situación as condicións mínimas da vivenda á que estean anexos. Poderán situarse na propia vivenda, na planta baixa ou semisoto das vivendas unifamiliares, sempre que se cumpran as condicións de adecuación do local á normativa de habitabilidade, contra incendios e demais que lle sexa de aplicación, ou en anexos ás vivendas, segundo as condicións que se impoñan nas ordenanzas específicas de cada clase de solo. 4. Aparcadoiros Disporase 1 praza por cada 100 m2 construídos. Cumpriranse as condicións de protección de incendios e usos do CTE. Se as prazas de aparcadoiro se situasen en superficie deberá disporse arborado en retícula adecuada a disposición das prazas en proporción non inferior a unha árbore por cada catro prazas. 5. Axardinamento Deberá garantirse un axardinamento mínimo dunha árbore por cada 150 m² de parcela non ocupada pola edificación ou por instalacións inherentes ao tipo de industria da que se trate, e unha franxa de arborado en torno aos lindeiros. 6. Ampliación de instalacións existentes a) As instalacións industriais da categoría 1ª existentes á aprobación do Plan Xeral que fosen ampliadas, poderán chegar con esa ampliación a superar nun 20% as limitacións de tamaño anteriormente establecidas, sempre que estean nunha localización que o Plan considere propia para o uso industrial nesta categoría, non superen as limitacións establecidas no momento da solicitude de ampliación e dita ampliación se produza en locais contiguos aos que previamente ocupe.

86 b) Para as instalacións industriais de categoría 2ª, sempre que estean nunha localización que o Plan considere propia para o uso industrial nesta categoría, a ampliación debe producirse dentro da parcela ou parcelas en que previamente se localicen, se con iso non houbese prexuízo para os usos colindantes, poderá sobre parcelas contiguas aptas para o uso industrial conforme ao Plan. c) A ampliación de actividades industriais das categorías 3ª e 4ª non ten limitación podéndose estender a outras parcelas ou solo dentro dos polígonos ou zonas industriais. En ningún caso poderá exceder os límites establecidos polas súas Normas en canto á ocupación de parcelas, recuados, alturas e edificabilidades máximas permitidas. Art Regulación do uso almacén 1. Clasificación Categoría 1ª: Almacéns compatibles con usos residenciais e/ou asociados a outros usos. Superficie máxima 500 m². Categoría 2ª: Almacéns compatibles exclusivamente con usos industriais ou outros usos non residenciais. Superficie libre. Categoría 3ª: Almacenamento de produtos agrícolas. Categoría 4ª: Almacenamentos especiais (depósitos de auga, silos, depósitos de combustibles...) Categoría 5ª: Almacenamento ao aire libre. 2. Condicións xerais Aplicaranse as mesmas condicións xerais que para o uso Industria, coas seguintes excepcións: A compatibilidade con usos residenciais esixe a independencia de accesos tanto de persoal como de mercadorías que deberá resolverse no interior do local. Poderá autorizarse, nas zonas de ordenanza que así o regule, a utilización do edificio completo en zonas de uso característico residencial. En caso contrario, a superficie máxima será de cincocentos (500 m²). O almacenamento de líquidos que poidan ser perigosos obrigará ao cumprimento das disposicións de seguridade que establezan as disposicións vixentes na materia. O almacenamento en superficie deberá garantir o cumprimento das condicións medioambientais aplicables, sobre po, contaminación... e a altura dos materiais ou elementos almacenados non poderá superar a altura de 12m sobre a rasante do terreo. Ademais deberase garantir a non contaminación do solo e o compromiso da súa descontaminación tanto se fose un uso permanente coma provisional.

87 Art Regulación do uso garaxe aparcadoiro e Servizo do automóbil 1. Clasificación Para os efectos da aplicación desta Norma establécese a seguinte clasificación: Categoría 1ª: Garaxe -aparcadoiro en planta baixa, semisotos ou sotos de vivenda unifamiliar ou colectiva para utilización dos usuarios da vivenda ou vivendas. Categoría 2ª: Garaxe -aparcadoiro anexo á vivenda unifamiliar ou colectiva para utilización dos usuarios da vivenda ou vivendas. Categoría 3ª. Garaxe -aparcadoiro para uso colectivo ou con carácter de negocio. Poden ubicarse en edificio exclusivo ou nos baixos, sotos ou semisotos dos edificios de vivendas ou comerciais. Non se fixa limitación de superficie. Tamén poden ubicarse baixo zonas verdes de uso público e titularidade privada, ocupando o 100% de superficie entre aliñacións. Categoría 4ª. Estacións de servizo Categoría 5ª. Talleres de mantemento e limpeza de automóbiles Os talleres de reparación de automóbiles rexeranse ademais polas Normas de Industria, aínda que se atopen emprazados dentro dun garaxe ou instalación das anteriormente relacionadas, e deberán cumprir a normativa vixente en canto aos residuos producidos (aceites, graxa, etc.). 2. Condicións xerais a. Para autorizar a explotación de garaxes en categoría 1ª ou 2ª como servizos de aparcadoiro ao público, deberá garantirse previamente a reserva de prazas esixida pola intensidade de usos prevista para a parcela ou o edificio. b. Nos edificios colectivos queda prohibido realizar garaxes individualizados con acceso directo de cada un á calzada, a través da beirarrúa, inutilizando esta con vaos continuos. No caso de realizar garaxe na planta baixa, a entrada e saída será única ou, como moito, dobre. 3. Accesos Os garaxes -aparcadoiro en categorías 1ª, 2ª e 3ª e os locais de servizo do automóbil dispoñerán dun espazo de acceso de 3 m de ancho e 5 m de fondo, como mínimo, con piso horizontal ou pendente máxima de 5%, libre de calquera outro uso ou actividade. Os garaxes -aparcadoiros das categorías 1ª, 2ª e 3ª deberán cumprir ademais as seguintes condicións: a) Os de capacidade máxima de 100 vehículos terán un único acceso desde a vía pública que será de 3m en vías cun ancho mínimo de 15m, e de 4m en vías cun ancho inferior a 15m. Si a capacidade é maior a 100 vehículos, o ancho mínimo de acceso será 5 m ou dúas saídas independentes. En calquera caso o fondo sempre será de 5m.

88 b) Os garaxes -aparcadoiro de menos de 1000 m2 poden utilizar como acceso o portal do inmoble, cando sexa para uso exclusivo dos ocupantes do edificio. Neste caso o ancho sempre será como mínimo 5m e o acceso peonil estará separado por un elemento físico. c) Os accesos de peóns aos garaxes privados axustaranse o disposto no DB-SU do CTE da edificación. d) A separación mínima entre prazas de aparcadoiro enfrontadas será de 4,50 m, e de prazas en paralelo de 3,30m. O ancho de circulación mínimo en interiores de garaxe será de 3,30m. As ramplas rectas non sobrepasarán a pendente do 18% e as ramplas curvas do 14% cun radio de xiro mínimo de 5,50m, medidos pola liña media. A súa anchura mínima será de 3 m, co sobreancho necesario nas curvas. Poderase autorizar o emprego de aparatos montacoches cando, sendo obrigatoria a localización de garaxe pola ordenanza correspondente non sexa viable a solución de rampla. Nese caso, instalarase un montacoches por cada vinte prazas de aparcadoiro ou fracción. O espazo de espera será horizontal e cun fondo mínimo de 5 m. A localización do acceso do garaxe deberá ser obxecto de consulta previa ao Concello podendo esixirse a concentración de accesos ou separación mínima entre estes co obxecto de reducir o número de vaos naquelas rúas que polo seu uso, funcionalidade, etc. así o esixan 4. Praza de aparcadoiro Enténdese por praza de aparcadoiro neta un espazo mínimo de 2,40 m por 4,70 m, sendo a medida para as prazas localizadas en liña 2.40x 6 m. Sen embargo, o número de coches dentro dos garaxes -aparcadoiro non poderá exceder do correspondente a un vehículo cada 20 m2. Sinalaranse no pavimento os emprazamentos e corredores de acceso dos vehículos, sinalización que figurará nos planos de proxecto que se presenten ao solicitar a concesión das licenzas de construción, instalación, funcionamento e apertura. 5. Altura mínima En garaxes -aparcadoiro admítese unha altura libre mínima de 2,30 m en calquera punto ocupable. No caso de vivendas unifamiliares a altura libre mínima será de 2,00 m. 6. Ventilación A ventilación, natural ou forzada, estará proxectada con suficiente amplitude para impedir a acumulación de vapores ou gases nocivos e cumprirá as prescricións do CTE. e a Ordenanza Xeral de Medio Ambiente do Concello de Mos. 7. Illamento O recinto do garaxe -aparcadoiro deberá estar illado do resto da edificación ou fincas colindantes por muros e forxados resistentes ao lume, e con illamento sobre ruídos, sen ocos de comunicación con patios de parcela ou locais destinados a outros usos.

89 8. Comunicación O acceso ao garaxe dende calquera estancia (escaleira, ascensor, cuartos de instalacións, etc.) sempre se fará a través dun vestíbulo previo con dúas portas de acceso e cumprirá o CTE. 9. Aparcadoiro ao Público Os garaxes -aparcadoiro de categorías 1ª, 2ª e 3ª que se destinen á explotación como servizo de aparcadoiro ao público para o estacionamento temporal de vehículos. Poden desenvolverse tanto en superficie como soterrados. Soamente poderán dispoñerse aparcadoiros ao público por autorización municipal sen prexuízo do sistema de xestión do servizo que se atope. A decisión municipal estará fundamentada por un estudio do impacto sobre as condicións ambientais e circulatorias, que considerará tamén a existencia real do déficit a paliar, a incidencia no uso da superficie baixo a que se constrúa, se é baixo rasante, xa sexa viario ou espazo público, a posibilidade de outorgar as garantías de reparación das posibles perdas que a actuación puidera causar. Accesos aos aparcadoiros públicos Deseñaranse os accesos de forma que non afecten negativamente a puntos de especial concentración de tráfico rodado ou peonil, tales como cruces de calzada, paradas de trasporte público etc... Os accesos poderán ser unidireccionais de carácter alternativo para os aparcadoiros inferiores a m². Os comprendidos entre e m² deberán contar polo menos cun acceso bidireccional ou dous direccionais diferenciados. Por riba de m² o aparcadoiro deberá contar polo menos con 2 accesos bidireccionais a dúas rúas diferentes, cada un deles poderá ser substituído por dous accesos unidireccionais. As ramplas de acceso e as de comunicación entre plantas de carácter bidireccional terán obrigatoriamente mediana de separación. Os accesos para peóns deberán ser exclusivos e diferenciados dos de vehículos, salvo nos aparcadoiros dunha superficie que non supere os 500 m². A comunicación entre plantas, se a houbese, deberán facerse mediante escaleiras de anchura mínima 1,20m e mediante ascensores se o desnivel é maior de 8m, debendo dispoñerse polo menos 2 ascensores por cada m² de superficie en planta, e outro mías por cada m² en que dita superficie exceda de Se teñen varias plantas, en cada unha delas deberá haber un número de accesos para peóns tal que a distancia de calquera punto da planta a un deles non sexa superior a 40m; para plantas superiores a m² deberán establecerse itinerarios exclusivos para peóns.

90 Condicións dos aparcadoiros públicos Si se dispuxeran aparcadoiros públicos en locais pechados, deberán cumprir as condicións de seguridade contra incendios prescritas polo CTE para este tipo de uso. Os aparcadoiros en superficie acondicionaranse con vexetación de modo que quede dificultada a visión dos vehículos e se integren da mellor maneira no ambiente en que se atopen. Estarase ao previsto na Lei 8/1997 e o seu Regulamento para os efectos da reserva, dimensión e disposición de prazas especiais para usuarios con mobilidade reducida. 10. Condicións das estacións de servizo Ademais das disposicións legais vixentes que lles foran de aplicación cumprirán as seguintes: 1º) Disporán de aparcadoiro en número suficiente para non entorpecer o tránsito, cun mínimo de dúas prazas por subministrador. 2º) Os talleres de automóbiles anexos, non poderán ter unha superficie superior a 100 m2 e dispoñerán dunha praza de aparcadoiro para cada 25 m2 de taller. Se se estableceran servizos de lavado e engraxe, deberán instalarse coas condicións destas Normas. 3º) Non causarán molestias aos veciños e viandantes e axustaranse ao establecido nas ordenanzas sobre ruídos da zona. 11. Condicións particulares dos talleres de servizo do automóbil Ademais das condicións establecidas nos apartados anteriores, nas normas do uso industrial e nas disposicións legais vixentes que lle foran de aplicación, cumprirán as seguintes: a) Dispoñerán, dentro do local, dunha praza de aparcadoiro por cada 80 m2 de taller. b) Nos locais de servizo de lavado e engraxe que formen parte de edificios de vivendas, a potencia eléctrica instalada non excederá de 25 CV; nos restantes non excederá de 60 CV; en edificios exclusivos para uso do automóbil non existirá limitación. a)en ningún caso, se poderá utilizar a vía pública como espazo de depósito de taller. Art Regulación das actividades extractivas 1. Consideraranse áreas extractivas os solos nos que se poden realizar actividades de extracción e beneficio de recursos minerais e os establecementos de beneficio vinculados as actividades mineiras tal e como ven regulado na Lei 3/2008, de 23 de maio, de ordenación da minaría de Galicia. O recoñecemento administrativo que expida a Dirección Xeral de Industria, Enerxía e Minas en aplicación da disposición transitoria duodécima da Lei 3/2008, de 23 de maio, de acordo coa nova redacción dada pola Lei 2/2010, de 25 de marzo, acreditará a existencia, á entrada en vigor da Lei 9/2002, de 30 de decembro, das explotacións mineiras, actividades extractivas de

91 recursos minerais e os establecementos de beneficio aos que faga referencia. Estes deberán estar localizados en chan rústico de protección ordinaria e de especial protección agrícola, forestal ou das augas e acreditar ante a autoridade mineira que se atopaban en activo en devandita data. Polo que respecta aos establecementos de beneficio vinculados ás explotacións mineiras, bastará coa preexistencia en activo con anterioridade á Lei 9/2002 da explotación minera a que atenda o establecemento de beneficio para que este poida continuar a actividade. O recoñecemento se expedirá daqueles establecementos autorizados conforme a Lei 22/1973, de 21 de xullo, de minas, e tamén daqueloutros que respondan ao concepto de establecemento de beneficio recolleito no artigo 138 do Regulamento para o réxime da minería de 1978 e que consten debidamente inscritos no rexistro industrial na data de 1 de xaneiro de Neste caso, a autoridade minera deberá acreditar a vinculación do establecemento a unha explotación minera en activo con anterioridade á entrada en vigor da Lei 9/ Estas actividades teñen o carácter de temporalidade de acordo co tempo de vixencia da autorización ou concesión administrativa emitida pola consellería competente da Xunta de Galicia. 3. Poderán prohibirse as actividades extractivas cando non se cumpra coas condicións esixibles polo Art. 104 LOUG, calquera que sexa a cualificación do solo, nun radio inferior a 500 m de núcleos de poboación e de edificios, restos históricos ou arqueolóxicos ou elementos naturais sinalados neste Documento ou incluídos en Catálogo de protección. En calquera caso estarase ás limitacións que se establecen nos arts. 33 a 40 LOUG, ambos inclusive. 4. As actividades extractivas de calquera tipo están suxeitas a previa autorización municipal, sen prexuízo da necesidade de recadar autorización doutras entidades ou organismos. En todo caso os usos extractivos veranse obrigados a obter a autorización previa do Órgano Autonómico Urbanístico competente, salvo o expresamente establecido no artigo 37 da Lei 9/2002, na disposición transitoria duodécima e na Instrución 10/2011, de 29 de xuño. 5. A obtención de autorización por parte doutras autoridades ou organismos non prexulgará a obtención da licenza municipal que non poderá ser outorgada cando non se cumpran os extremos e condicións regulados neste capítulo, e en xeral, as disposicións do planeamento urbanístico ou da normativa de aplicación. 6. Ademais, o outorgamento da licenza municipal estará en todo caso subordinado ao cumprimento dos seguintes requisitos: a) Respecto da paisaxe. b) Conservación do arborado. c) Preservación da pureza do medio ambiente; e non desviación, mingua ou polución de correntes de augas superficiais ou subterráneas. O non cumprimento destes requisitos implicará a denegación da licenza.

92 7. A solicitude de licenza municipal deberá concretar necesariamente os seguintes extremos: a) Memoria sobre o alcance das actividades que se pretenden desenvolver, con mención específica dos desmontes ou nivelacións previstas e da duración estimada da explotación e do cumprimento das condicións e requisitos a que fai referencia o artigo. b) Mención específica das precaucións adoptadas para non afectar á conformación da paisaxe. c) Testemuñas fidedigna do título de propiedade do terreo en que se pretende efectuar a extracción e beneficio dos recursos minerais. Si o solicitante do permiso non fose o mesmo propietario, ademais do testemuña fidedigna do titulo de propiedade, deberase presentar o correspondente permiso do propietario. d) Descrición das operacións de escavación ou desmonte con plano topográfico a escala 1:5.000 cos perfís en que quedan subliñados os traballos a realizar. Con igual detalle débense expoñer o estado en que quedará o terreo unha vez efectuados os movementos de terras e as operacións que o promotor se compromete a realizar para integrar os solos afectados ao seu entorno e paisaxe. e) Indicación do volume de terra e rocha a remover e/ou de áridos a extraer. f) Garantías de carácter patrimonial sobre o cumprimento do previsto nos apartados anteriores. g) Outros esixidos pola normativa 8. Cando a extracción de áridos e movemento de terras implique destrución de arborado, impoñerase ao titular da licenza a obrigación de efectuar a repoboación da finca con árbores da mesma especie e de coidar a plantación ata que a mesma teña arraigado e poida desenvolverse normalmente. 9. As extraccións de minerais e demais recursos xeolóxicos que necesariamente requiran a aplicación de técnica mineira, reguladas na normativa de aplicación, virán obrigadas a someter, con carácter previo a súa instalación, a avaliación do seu impacto mediante o estudio regulado no Decreto e regulamentado por RD 1131/1988 de 30 de setembro ou norma que a substitúa. 10. As áreas extractivas existentes no momento da aprobación do Plan Xeral regularanse polas Normas correspondentes a súa cualificación e ordenanza sen prexuízo dos dereitos de explotación que, de ser o caso, estivesen vixentes, salvo o expresamente establecido no artigo 37 da Lei 9/2002, na disposición transitoria duodécima e na Instrución 10/2011, de 29 de xuño. Esgotados estes dereitos estarase á normativa regulada por este artigo. Nestes casos permitirase con carácter xeral a reposición das condicións topográficas orixinais mediante o seu destino temporal como vertedoiros, permitíndose o enchido ata a cota 5 m do terreo. A partir desta cota encherase con terra apta para plantar que será vexetal nun grosor de 1 metro.

93 11. O Concello poderá, en uso das atribucións conferidas pola lexislación vixente, ditar ordes de execución para o mellor cumprimento destas determinacións. Art Regulación do uso Docente 1. Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Centros docentes con actividade ao aire libre. Instalacións docentes que comprenden tanto edificación pechada como espazo libre, ocupando este último unha porcentaxe importante da parcela (colexios, institutos, etc.) Categoría 2ª: Centros docentes en espazo pechado. Actividades docentes ou de investigación, que se desenvolven no interior da edificación e non requiren de espazos libres complementarios (academias, aularios e laboratorios, despachos, bibliotecas académicas, conservatorios de música, etc.) 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo. Art Regulación do uso Sanitario 1. Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Centros sanitarios sen camas Establecementos para a práctica da medicina, sen internamento de pacientes (ambulatorios, consultas, clínicas, laboratorios, etc.) Categoría 2ª: Centros sanitarios con camas Establecementos para a práctica da medicina, con internamento de pacientes (hospitais, sanatorios, etc.) Categoría 3ª: Establecementos veterinarios, sen residencia de animais. Categoría 4ª: Establecementos veterinarios, con residencia de animais. 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo.

94 Art Regulación do uso asistencial 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Centros asistenciais sen residencia colectiva tales como centros de día, clubs de anciáns, comedores comunitarios de voluntariado, etc. Categoría 2ª: Centros asistenciais con residencia colectiva tales como residencias de anciáns, centros de acollida infantil e adultos, desintoxicación, etc. 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo. Art Regulación do uso sociocultural 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Salas ou locais en planta baixa con fins culturais tales como salas de exposicións, bibliotecas, centros culturais, etc. Categoría 2ª: Locais en edificio exclusivo, ou nos que se desenvolvan actividades con fins socioculturais, tales como centros culturais, museos, auditorios, etc. 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo. Art Regulación do uso Relixioso 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías. Categoría 1ª: Centros de culto e reunión sen residencia comunitaria anexa. Categoría 2ª: Centros de culto e reunión con residencia comunitaria anexa. 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo. Art Regulación do uso Deportivo 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías

95 Categoría 1ª: Ximnasios e similares Centros ou locais pechados destinados á práctica de exercicio físico sen espectadores (ximnasios, saunas, etc.). Categoría 2ª: Polideportivos e similares Centros pechados destinados á práctica de exercicio físico e/ou deporte de competición, con espectadores (polideportivos, piscinas cubertas con gradas, etc.) Categoría 3ª: Pistas e campos de deportes Instalacións abertas total ou parcialmente, destinadas á práctica de exercicio físico e/ou deporte de competición, con o sen gradas (campos de fútbol, canchas, etc.) 2.Condicións xerais. Serán as establecidas no artigo , do presente capítulo. Art Regulación do uso Recreativo As condicións de aplicación serán as establecidas no Regulamento Xeral de Policía e Espectáculos Públicos e Actividades Recreativas e no Catálogo de espectáculos públicos e actividades recreativas da Comunidade Autónoma de Galicia, ou na normativa que o complemente a substitúa. Para o caso concreto do uso recreativo sociocultural, diferénciase as seguintes categorías: Categoría 1ª: Salas ou locais en planta baixa con fins culturais. Categoría 2ª: Centros culturais, museos, bibliotecas e auditorios. Art Regulación dos usos Servizos Urbanos 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Servizos urbanos Dependencias relacionadas cos servizos urbanos que xeran tráfico intenso de vehículos, e/ ou ruídos, ou outro tipo de impactos ambientais especiais (bombeiros, depósitos e almacéns, policía, mercados de abasto, centros de comercio básico, matadoiros, vertedoiros, instalacións e redes de transportes e comunicacións, estacións e intercambiadores de transportes, instalacións para o subministro de servizos urbanísticos, servizos funerarios, etc.) Categoría 2ª: Cemiterios. 2.Condicións xerais.

96 As instalacións dedicadas a servizos urbanos ateranse ao establecido nas presentes Normas para a actividade industrial ou terciaria que desenvolven e á súa normativa específica. Art Regulación do uso de Administración Pública 1.Clasificación Diferéncianse as seguintes categorías: Categoría 1ª: Dependencias sen atención cidadá Oficinas ou locais da Administración, sen acceso público e sen impactos ambientais especiais. Regularanse polas condicións previstas no uso de Oficinas. Categoría 2ª: Oficinas con atención cidadá Oficinas relacionadas cos servizos urbanos ou da Administración, con acceso para o público, sen impactos ambientais especiais (oficinas emprego, da seguridade social, de turismo, información cidadá, correos, etc.). 2.Condicións xerais. As instalacións dedicadas a Administracións públicas ateranse ao establecido nas presentes Normas para a actividade industrial ou terciaria que desenvolven e á súa normativa específica. Art Condicións xerais dos usos destinados a equipamento 1. As instalacións dedicadas a equipamento deberán aterse ao disposto polos organismos sectoriais competentes en cada caso, coas especificacións e condicións que, de ser o caso, fixan as presentes Normas. 2. Nos edificios destinados a equipamento de uso público adaptaranse as disposicións sobre barreiras arquitectónicas establecidas na Lei 8/1997 de accesibilidade e supresión de barreiras na Comunidade Autónoma de Galicia, así como o disposto no Decreto 35/2000 do 28 de xaneiro, do Regulamento de desenvolvemento e execución da Lei de accesibilidade e supresión de barreiras na Comunidade Autónoma de Galicia e aquela que lle resulte de aplicación Art Regulación do uso Agropecuario 1. Categorías Categoría 1º: Cultivos exclusivos sen ningún tipo de edificación complementaria anexa, tanto agrícolas como forestais. Categoría 2º: Instalacións para almacenamento de produtos ou maquinaria para uso da explotación, tanto agrícola como forestal.

97 Categoría 3º: Instalacións pecuarias extensivas sen estabulación que non requiran edificacións especiais. Categoría 4º: Instalacións pecuarias intensivas de gandería estabulada con edificacións especiais. 2. Regulación particular dos usos agrícolas e forestais. Os viveiros comerciais que requiran construcións auxiliares para garda e administración deberán cumprir as seguintes condicións: Ocupación máxima de edificación 5%, tendo a parcela na que se sitúen unha superficie superior a m2. Poderanse permitir excepcionalmente en parcelas menores sempre que non se superen os 100 m2 construídos nin unha altura de 3,5 m. Condicións de edificación: as correspondentes á ordenanza do solo rústico en que se atope, cunha soa planta. Os aparcadoiros de visitantes, carga e descarga resolveranse dentro da mesma parcela. 3. Regulación particular dos usos gandeiros Polo tipo de especies ou gando que se cría establécense os seguintes grupos dentro do uso gandeiro: a) Gando maior, vacún e equino. b) Gando menor, ovino ou caprino. c) Gando porcino e avícola, coelleiro, etc. A efectos da intensidade do uso, establécese a equivalencia de dez cabezas de gando menor por cabeza de gando maior. Cada instalación destinada a uso gandeiro dispoñerá da iluminación e ventilación naturais adecuadas. Non se permite o uso gandeiro en plantas soto ou semisoto. Prohíbese a evacuación de vertidos sólidos de animais á rede xeral de saneamento. Ademais do cumprimento das regulamentacións específicas e lexislación sectorial que lles sexa de aplicación, as explotacións gandeiras quedan suxeitas ás determinacións que establece a Sección 4ª do Capítulo III, Título I da LOUG. 4. Regulación particular do uso piscícola. As instalacións destinadas a uso Piscícola deberán presentar xunto coa solicitude de autorización, un estudio de Impacto Ambiental que considere os efectos paisaxísticos das instalacións, os efectos ambientais das retencións do río, os vertidos, etc, e coas limitacións de necesidade de proteccións do valor natural das ribeiras.

98 Art Regulación do uso de Espazos libres e Zonas verdes Comprende os terreos destinados á salubridade, repouso e esparexemento da poboación, ou a algún dos usos que se detallan nas categorías que se distinguen a continuación: A. Zonas verdes. 1. Parque urbano, destinado ao lecer, repouso e a mellorar a salubridade e calidade ambiental. a) Manterán a primacía da zona forestada ou natural sobre a urbanizada. b)poderá disporse edificación para usos complementarios da zona verde. Fixase unha ocupación máxima do 5% da súa superficie e altura dunha e 6,50 m. ata o punto máis alto da cuberta. 2. Parque deportivo, destinado ao exercicio do deporte ao ar libre. a) As instalacións deportivas disporanse preferentemente ao ar libre. Sen embrago poderán disporse en edificación pechada coa limitación do 5% de ocupación da superficie do parque deportivo e unha edificabilidade de 0,07 m²/m² de superficie. b) Alomenos o 20% da superficie do parque deportivo, deberá ficar libre de instalacións, debendo axardinarse cos criterios sinalados para os parques e xardíns. B. Espazos libres. 1. Xardín, formados polos espazos libres axardinados urbanizados. a) Deseñaranse dando prioridade aos elementos ornamentais e ás áreas adecuadas para a estancia das persoas. b) Disporán de xogos infantís, de preadolescentes, con planos de area e auga ornamental. c) Non se disporá espazo para deporte. d) Poderán instalarse quioscos de música, pequenos postos para neno, de flores, así como servizos de aseos, etc. con un máximo de ocupación do 5% da superficie da zona. A altura máxima será de 6,50 m. ata o punto máis alto da cuberta.. 2. Área axardinada, con acondicionamento vexetal para a defensa ambiental, o repouso dos peóns e o acompañamento do viario. a) Deseñaranse tendo en conta a función urbana que deben cumprir. Art Usos existentes 1. Os usos existentes que non conten con licenza ou que non se axusten á mesma estarán suxeitos ao réxime do artigo 211 da Lei 9/2002.

99 Os restantes usos existentes desconformes co contido do Plan Xeral considéranse en fóra de ordenación total, polo que soamente se poderán permitir obras de simple conservación e as precisas para o mantemento do uso preexistente, por motivos de seguridade e incluso de consolidación si fora preciso por adecuación aos criterios técnicos de edificación e da normativa legal e deste documento, así como cambio de uso preexistente sempre que este novo uso estea en concordancia coa normativa de aplicación, aínda que non se poderán permitir ampliacións que supoñan un incremento do volume edificado con aproveitamento lucrativo. As actividades existentes poderán manterse ata que se produza a expropiación, demolición ou substitución da edificación. Será obrigatoria a extinción da licenza de actividade polo non funcionamento ou inactividade durante o prazo ininterrompido dun año. Aos efectos de computar este prazo, esixirase a observancia de expediente administrativo contraditorio admitíndose informe da policía local ou calquera outro válido ou admisible en dereito. 2. Para as edificacións e usos regulados na Disposición Transitoria Cuarta da LOUG, réxime de autorizacións e licenzas outorgadas en solo rústico e solo de núcleo rural, non resultará de aplicación o recollido no apartado anterior, sendo de aplicación íntegra a citada disposición. TÍTULO IV. NORMAS XERAIS DA EDIFICACIÓN CAPÍTULO 1. DEFINICIÓNS A efectos do cumprimento destas Normas, establécense de seguido as definicións dos termos que se regularán para todas as Ordenanzas e condicións de edificación. Con independencia do establecido nestas Ordenanzas, deberá acreditarse o cumprimento dos requisitos esixidos nas demais disposicións en vigor, emanadas da Administración Art Aliñacións Entenderase por aliñación aquela liña límite da parcela que a separa dos espazos libres públicos. Aliñación actual. Son os lindeiros das parcelas cos espazos libres públicos existentes. Aliñación oficial. As aliñacións adquiren o carácter de oficiais á aprobación definitiva do presente Plan ou dos documentos que o desenvolvan. As definidas neste Plan poden atoparse, ben nos planos de ordenación, ben na Normativa. Art Rasante Son os perfiles lonxitudinais das vías (referenciadas ao nivel da beirarrúa rematada), prazas ou rúas definidas nos documentos do presente Plan, e en todo caso, as actuais existentes no terreo. É o perfil lonxitudinal dunha vía. A cota de rasante medirase en puntos do eixe. Rasante natural. Referirase ao perfil do terreo natural.

100 Rasante oficial. Son as definidas no Plan a partir dos puntos e cotas altimétricas establecidos nos planos de ordenación correspondentes, ben por mantemento das existentes, ben por definición dunha nova, así como as fixadas nos documentos que o desenvolvan. Art Liña de edificación É aquela liña que a futura edificación non pode sobrepasar, salvo cos saíntes cando estean permitidos. A liña de edificación pode ser exterior ou interior. Exterior: cando se refire á fachada da edificación que dá fronte a espazos libres públicos ou aos privados que limiten con aqueles por mor dun recuado mínimo obrigatorio. Interior: cando se refire á fachada oposta á anterior. Á súa vez esta pode ser: a. Liña de edificación interior en planta piso: é aquela que non pode ser rebasada pola edificación, salvo pola prolongación da planta baixa. b. Liña de edificación interior en planta baixa: é aquela que só pode ser alcanzada pola prolongación da planta baixa, ou pola edificación de planta baixa ao interior da parcela que acolle a edificación principal. Art Altura da edificación A altura da edificación é a dimensión vertical dun edificio. Para a súa regulación poderanse utilizar unha ou ambas destas dúas unidades de medida: a) A distancia vertical en metros medida desde a rasante da beirarrúa á que dea fronte a edificación ou a do terreo na edificación exenta, ata a cara inferior do forxado que forma o teito da última planta. b) Número total de plantas, nas que se incluirán a planta baixa, as plantas piso e a planta semisoto se a houbera. Art Altura máxima da edificación É aquela que a edificación non pode superar. Establecerase en número máximo de plantas e/ou en metros. Haberán de respectarse ámbalas dúas. Art Parcela neta É a delimitada polas aliñacións oficiais e/ou os lindes de separación coas parcelas contiguas.

101 Art Recuado É o ancho da faixa de terreo comprendida entre a aliñación oficial e a liña de edificación cando ambas non coinciden. Así mesmo as separacións da edificación respecto aos demais lindes da parcela edificable denominaranse recuados: recuados laterais cando se refiran aos lindes laterais ou recuados posteriores si se refiren ao linde posterior da parcela. Art Altura de pisos Entenderase por altura de pisos a distancia entre as caras inferiores de dous forxados consecutivos. Art Altura libre de pisos Entenderase como a distancia desde a superficie do pavimento acabado ata a superficie inferior do teito da planta correspondente. Art Superficie ocupada É a comprendida dentro dos límites definidos pola proxección vertical sobre un plano horizontal das liñas externas de toda a construción, incluso a soterrada e os voos. Art Superficie edificada ou construída por planta É a comprendida entre os límites exteriores da construción da planta. Art Superficie total edificada ou construída É a resultante da suma das superficies edificadas de todas as plantas que compoñen o edificio. Art Superficie útil Enténdese por superficie útil dun local a comprendida no interior dos seus paramentos verticais que é de directa utilización para o uso ao que se destine. A superficie útil dunha planta ou do edificio é a suma das superficies útiles dos locais que o integran. A medición da superficie útil farase pola cara interior dos paramentos terminados. Art Coeficiente de edificabilidade O coeficiente de edificabilidade (abreviadamente edificabilidade) é a razón entre a superficie total edificada ou construída e a superficie da proxección horizontal do terreo. Pode expresarse de dúas formas:

102 Edificabilidade bruta. Cando o coeficiente se expresa como razón entre a superficie total edificada e a superficie total dun sector ou polígono de execución incluíndo tanto as parcelas edificables como os solos libres e incluso os de cesión obrigatoria. Edificabilidade neta. Cando o coeficiente se expresa como razón entre a superficie total edificada e a superficie neta da parcela ou, de ser o caso, a superficie do sector ou polígono da que se ten deducido a superficie de espazos libres. Art Patio Considérase patio a todo espazo libre rodeado teórica ou realmente por fachadas interiores. Tamén será considerado patio calquera espazo non edificado, interior ás aliñacións exteriores e que teña o seu perímetro rodeado pola edificación polo menos nas dúas terceiras partes da súa lonxitude total. Art Patio de parcela É aquel que se atopa situado dentro da parcela edificable. Art Patio de cuarteirón É aquel que ten definida polo planeamento a súa forma e posición na parcela para formar, xunto cos das parcelas colindantes, un espazo libre único para todas elas. Art Patio inglés É o patio en fachada situado por debaixo da rasante da beirarrúa ou terreo. Art Peza habitable Enténdese por peza habitable aquela que se destina a unha permanencia continuada das persoas e, polo tanto, todas as que non sexan vestíbulos, corredores, aseos, despensas, roupeiros, rochos, depósitos e aparcadoiros. Art Planta baixa, semisoto e soto 1. Enténdese por planta baixa a planta inferior do edificio onde o solo se atopa a unha altura, por riba, ou por debaixo, como máximo de 1,50 metros da rasante da beirarrúa ou terreo en contacto coa edificación sempre que esta condición se cumpra como mínimo nos ¾ do seu perímetro en contacto co terreo. 2. Enténdese por semisoto aquela planta que tendo o solo a máis de 1,00m. por debaixo da rasante ten o teito a menos de 1,50 por riba de dita rasante sempre que esta condición se cumpra como mínimo en los ¾ do seu perímetro en contacto con el terreo.

103 3. Enténdese por soto aquela planta que ten o teito a menos de 1,00 metros por riba da rasante ou a calquera distancia por debaixo de dita rasante. Art Portal É o local de acceso ao edificio que se desenvolve entre a porta de entrada ao edificio e a dos locais interiores, as escaleiras e ascensores se os houbese. Art Edificio exento É aquel que está illado e separado totalmente doutras construcións por espazos libres. Art Edificación auxiliar É aquela destinada a complementar os usos da edificación principal. Realizarase, de ser o caso, respectando os parámetros e determinacións de cada ordenanza. Art Edificio exclusivo É aquel en que todos os seus locais se destinan a actividades comprendidas no mesmo uso. Art Separación entre edificios É a dimensión que separa as fachadas exteriores de dous ou mais edificios, ben estean situados na mesma parcela, ben sobre parcelas diferentes, xa sexan estas colindantes ou estean separadas por viarios ou espazos libres de uso público. Entendese que un edificio cumpre unha distancia mínima de separación a outro, cando a separación entre calquera par de puntos situados nunha e outra liñas de edificación é igual ou superior a dita distancia. No cómputo desta distancia non se terán en conta nin bordos nin marquesiñas nin balcóns ou voos abertos. Cando os edificios teñan corpos de edificación de distintas alturas, a anterior condición deberá cumprirse para cada un deles. Art Fondo edificable Denominase así á distancia máxima, medida na perpendicular a aliñación exterior, a que debe situarse a aliñación interior. Esta distancia será sempre máxima, non obrigatoria. Salvo indicacións particulares da ordenanza o fondo máximo edificable manterase en todas as plantas sobre rasante.

104 Art Número de plantas É o número total de plantas dende a cara superior do forxado da planta baixa ata a cara inferior último forxado ou arranque do faldón da cuberta. Art Planta É toda superficie horizontal practicable e cuberta, acondicionada para desenvolver unha actividade. Art Entreplantas Son as plantas que se encontran contidas dentro da planta baixa, entre o forxado inferior e o teito da mesma. Art Voos Son as construcións saíntes do plano que conforma a fachada e que están fóra da aliñación; non considerándose voos os elementos construtivos iguales ou menores de 25 cm. de saínte. Art Coeficiente de ocupación O coeficiente de ocupación (abreviadamente ocupación) é a razón entre a superficie total ocupada en planta pola edificación e a superficie do terreo, expresada en %. Salvo que expresamente se indique o contrario, a ocupación máxima permitida entenderase aplicable sobre a superficie neta de parcela. CAPÍTULO 2. CONDICIÓNS XERAIS DE VOLUME, HIXIÉNICAS E AMBIENTAIS Art Alcance e contido Estas condicións establecen as limitacións ás que teñen que suxeitarse todas as dimensións de calquera edificación, así como a forma de medir e aplicar estas limitacións e as condicións ambientais e hixiénicas. Estas determinacións estarán supeditadas ás particulares que en cada caso concreto especifique o Plan. Con independencia do establecido nestas Ordenanzas, deberá acreditarse o cumprimento dos requisitos esixidos nas demais disposicións en vigor, emanadas da Administración Central e/ou Autonómica. Calquera aspecto non contemplado aquí, resolverase por remisión ás Ordenanzas das Vivendas de Protección.

105 Art Aliñacións Son as definidas no presente Documento. Nas zonas en que os planos de ordenación ou os textos deste documento non determinen as aliñacións, conservaranse con carácter xeral as existentes á aprobación deste documento, podendo o Concello definir aliñacións diferentes ás actuais a través dalgunha das figuras de planeamento previstas para este fin. Neste caso estarase o disposto no artigo 106 da LOUG, de 30 de decembro, de Ordenación Urbanística e Protección do Medio Rural de Galicia. Art Rasantes Son as definidas no presente Documento. Nos edificios existentes á entrada en vigor do Plan Xeral considerarase como rasante a planta baixa, segundo a cal se outorgou a correspondente licenza. Art Liñas de edificación Liña de edificación exterior A liña de edificación exterior coincide xeralmente coa aliñación salvo cando se diferenza explicitamente nos planos de ordenación ou nas Ordenanzas Reguladoras ou implicitamente ao permitir e regular recuados. Liña de edificación interior A liña de edificación interior en planta baixa coincidirá coa liña de edificación interior en planta piso cando se pretende evitar que calquera tipo de edificación (prolongación de baixos e outro tipo) ocupe o patio de cuarteirón. Art Medicións das Rasantes a) Aliñacións a vía sen recuados, tomarase a rasante no viario. b) Aliñacións a vía con recuados 5m., tomarase como rasante o viario ou a rasante natural do terreo segundo mellor integración arquitectónica dá edificación c) Aliñacións a vía con recuados 5m., tomarase como rasante a natural do terreo, A planta baixa poderase determinar en calquera punto da rasante a condición de que non perda a condición desta d) Aliñación en edificación aberta, será a rasante natural do terreo, e porase a planta baixa onde se cumpra a súa condición nas ¾ partes do seu perímetro, se isto é imposible, resolveranse os volumes de edificación en tramos escalonados nos que se cumpra esta condición. e) Para terreos de gran dificultade topográfica presentásense propostas ao concello para que as aprobe ou defina as rasantes definitivas. Non se poderán modificar as rasantes naturais dos

106 terreos en contacto cos colindantes. Podendo resolver o interior da parcela en plataformas cun máximo de 1.50 m. de resalto sobre a rasante natural en cada punto. Art Cómputo de edificabilidade De acordo co establecido no Art a) LOUG, computaranse todas as superficies edificadas de carácter lucrativo, calquera que sexa o uso ao que se destinen, incluídas as construídas no subsolo e os aproveitamentos baixo cuberta, coa única excepción das superficies construídas no subsolo con destino a rochos de superficie inferior a 10 m2 vinculados ás vivendas do edificio, aparcadoiros, ou a instalacións de servizos como as de calefacción, electricidade, gas ou análogas. Art Medición de alturas Para a medición de alturas de edificación tomarase como referencia a rasante da beirarrúa en contacto coas aliñacións ou a natural do terreo segundo se estableza nas ordenanzas particulares de zona. Para a medición das alturas establécense dous tipos de unidades: distancia vertical e número de plantas. Cando as ordenanzas sinalan ámbolos dous tipos, haberán de respectarse como límite a altura podendo neste límite construír menos número de plantas. a. Edificios que dan a unha soa rúa: En solo urbano as alturas tomaranse entre a rasante da beirarrúa e a parte inferior do forxado horizontal da última planta, medidas na vertical do punto medio da liña de fachada ou fachadas. Non poderá haber variacións, nos extremos da fachada ou fachadas, superiores a 1,50 m. sobre a altura máxima permitida. Si se supera este límite haberá de graduarse a edificación, de forma que se cumpra esta condición en cada un dos tramos. Para os efectos de medición da altura polo número de plantas contabilizarán as plantas piso e a planta baixa. No caso de que en fachadas opostas prodúzanse desniveis do terreo que dean lugar á aparición de novas plantas, haberá de graduarse a edificación si se excede un fondo da mesma de 14 m., sempre e cando ningún dos recuados sexa inferior 6m. c. Edificios que dan a rúas con distintas alturas: Cando un solar teña frontes opostas a dúas rúas, a altura máxima medirase para cada unha das rúas ata o seu respectivo fondo máximo edificable. No caso de que os fondos máximos edificables se superpoñan, tomarase como plano de escalonamento o situado a metade da distancia entre as frontes opostas.

107 d. Edificios en esquina a dúas ou mas rúas Proxectarase o edificio coa máxima altura sobre a rúa de menor altura nunha lonxitude menor ou igual ao fondo edificable, operando o conxunto de fachadas desenvolvidas como unha soa e operando segundo o apartado anterior. e. Altura en edificación illada ou exenta En edificacións illada ou exenta, a altura da fachada que de fronte a vía pública tomarase desde a rasante da beirarrúa cando a edificación estea situada na, a altura e número de plantas mediranse a partir da rasante do terreo en contacto coa edificación. No resto de fachadas tomarase como referencia de medida de altura a do terreo en contacto coa edificación. En chan de núcleo rural ou chan rústico as alturas mediranse desde o terreo en contacto coa edificación, en calquera das súas fachadas, debendo graduarse a edificación en caso de superarse a altura máxima coa mesma regulación anterior. No número de plantas non se incluirán os semisotos, salvo se excédese a altura máxima da edificación en 1,50 m., con respecto á rasante da beirarrúa ou do terreo en contacto coa edificación nas condicións dos apartados anteriores.

108 e. Medición de alturas no caso de parcelas con fronte a dúas rúas ou espazo público con diferentes rasantes Cando nun cuarteirón colmatado (sen patio de cuarteirón por ter unha profundidade menor que o dobre do fondo máximo edificable) existe unha parcela que dea fronte a dúas rúas ou espazos públicos en dous dos seus lados non contiguos con diferente rasante, e a ordenanza que se aplique autorice unha determinada altura (a mesma ou diferente) en ámbalas dúas frontes, a diferenza de alturas máximas entre as dúas fachadas haberá de solucionarse como baixo cuberta ao interior da edificación (fig. a). Nestes casos p e r m i t i r a s e t a m é n a solución escalonada en forma de áticos recuados respecto da rúa de rasante menor (fig. b). Ambas solucións poderanse combinar nunha mesma edificación. Art Cubertas e construcións por riba da altura Salvo condicións particulares reguladas polas Ordenanzas correspondentes, as cubertas cumprirán as seguintes condicións: As edificacións poderán cubrirse con cuberta inclinada ou plana, segundo estableza en cada caso a Ordenanza correspondente, e en ámbolos dous casos permitiranse as seguintes instalacións: maquinaria de ascensores, calefacción, acondicionamento de aire, caixa de escaleiras, antenas e chemineas. Todas elas, salvo as antenas e as chemineas, estarán inscritas dentro do plano de 45º desde a horizontal, arrincando da cota de cornixa (ou cara superior do último forxado), na liña de fachada, ou, en caso de existir corpos voados pechados, na liña máxima de voo. Na liña de patio poderá sobresaír pero contará como altura para os elementos enfrontados, para dimensións hixiénicas de luces e vistas.

109 No casos excepcionais de ascensores en fachadas (panorámicos ou singulares), poderá pasar a altura máxima hasta 1,5m e despois inscribirse dentro do plano de 45º a partir de 1,5m. A altura de coroación da cuberta, ou de calquera elemento ou construción sobre a azotea, non poderá exceder máis de 4,0 m sobre a cota da cara superior do último forxado e se a cuberta é plana o peto non poderá pasar de 1,40m sobre a cara superior do último forxado. Cando a cuberta sexa inclinada, o arrinque da cuberta poderá voar desde a fachada como máximo o voo permitido para os corpos voados pechados, debendo en todo caso arrincar desde a cota da cara superior do último forxado, non admitíndose peto ou elevación da cornixa sobre dita cota excepto a construtivas para a cabida de canlóns ocultos ou cornixas especiais. As cubertas inclinadas serán con vertentes rectas e continuas, sendo a inclinación máxima permitida de 40º desde o plano horizontal, podendo ser curvas dentro da envolvente dos planos de 45º. Quedan prohibidas as mansardas e bufardas. Art Aproveitamento baixo cuberta e áticos Art Aproveitamento baixo cuberta e áticos O aproveitamento baixo cuberta, cando estea permitido pola regulación zonal correspondente, poderá destinarse a usos complementarios da edificación como rochos, ou a usos dos permitidos na ordenanza, computando dita superficie construída a efectos da edificabilidade total permitida. No caso de áticos recuados, cando sexan permitidos pola Ordenanza, con independencia de que a súa cuberta poida ser plana ou inclinada, a edificación deberá quedar inscrita no plano de 45º desde a horizontal, arrincando da cota de cornixa (ou cara superior do último forxado), na liña de fachada, ou, en caso de existir corpos voados pechados, na liña máxima de voo, e da

110 liña de cerramento dos patios. Os usos admitidos neste caso serán os mesmos que os sinalados no parágrafo anterior para o aproveitamento baixo cuberta. Art Entrantes, saíntes e voos Permitiranse entrantes sobre a liña de edificación exterior, Non se permitirá sobresaír da liña de edificación exterior máis que, cos voos que se fixen no Plan,. Art Corpos voados pechados Regularanse mediante as seguintes condicións: Poderanse autorizar segundo a regulación prevista en cada ordenanza. En rúas de maior dimensión de 8 m entre aliñacións, o voo máximo autorizado sobre a aliñación será de 1/12 de dito ancho, non podendo superar a dimensión de 1,20 metros. Os corpos voados quedarán separados das fincas contiguas nunha lonxitude, como mínimo, igual ao saínte ou voo, e non inferior a 0,60 m. A altura mínima sobre a rasante da beirarrúa ou espazo público será de 3,00 m., e deberán garantirse libres de elementos estruturais, instalacións, etc. Art Balcóns, terrazas, cornixas e beirados Nos corpos voados non se autorizará sobresaír sobre o voo permitido con balcóns ou terrazas. A dimensión máxima do saínte de balcóns e terrazas e de cornixas e beirados virá determinada da seguinte maneira: a) Non se permitirán saíntes de ningún tipo, salvo cornixas ou beirados, que rebasen a liña de edificación en rúas de ancho menor de 8 m. Os saíntes máximos de cornixas e beirados serán de 0,40 m. b) En rúas de maior dimensión de 8 m entre aliñacións, o voo máximo autorizado sobre a aliñación será de 1/12 de dito ancho, non podendo sobrepasar a dimensión de 1,20 metros. A altura mínima sobre a rasante da beirarrúa ou espazo público será de 3,00 m., e deberán garantirse libres de elementos estruturais, instalacións, etc. Art Chafráns Nas parcelas edificables de esquina onde o Plan delimite chafráns, ou naquelas xa edificadas con chafráns, estes serán respectados como aliñacións exteriores para os efectos de deslinde da parcela edificable e dos voos sobre aliñacións. Na planta baixa das edificacións en que así se representa no plano de aliñacións deste Plan Xeral, será obrigatoria a formación dun chafrán nas esquinas, calquera que sexa o ángulo que

111 formen as liñas de fachada, cunha dimensión mínima de 3,00 metros, debendo ser iguales as distancias desde os extremos do chafrán ata o punto de converxencia daquelas liñas. A directriz do chafrán poderá construírse tamén en curva, debendo ser neste caso tanxente interior da aresta do chafrán definida anteriormente. Art Planta baixa e pisos A altura libre de planta baixa con uso diferente a vivenda non será inferior a 3m entre o pavimento acabado e o teito. No caso de existir entreplanta, esta non poderá ser superior ao 70% da superficie de planta baixa e terá como mínimo unha altura libre de 2,60m entre pavimento acabado e teito. A altura libre da planta piso entre o pavimento acabado e o teito, non será inferior a 2,60m. Art Sotos e semisotos Os sotos non serán habitables, podéndose utilizar nos demais usos que estableza cada ordenanza particular. A súa altura libre non será inferior a 2,30m. Os semisotos poderán ser destinados aos usos que se establezan. Prohíbese o uso de vivenda en semisotos salvo que se trate de estancias de vivendas unifamiliares e que cumpren as condicións de hixiene e de hábitat. A altura libre non será inferior a 2,30 m. Art Patios de parcela Os patios respectarán as súas dimensións mínimas en toda a súa altura, sen que podan reducirse con corpos voados ou saíntes sendo obrigatorio ter acceso a eles. Defínense dous tipos de patio interior: Patio cerrado: patio que ten todo o seu perímetro delimitado por paramentos ou por lindes de parcela. Patio aberto: recuado da fachada a espazos exterior público ou privado no que a súa profundidade, medida normalmente o seu plano, sexa superior a 2,00 m. Os patios dimensionaranse en función do uso das pezas que iluminen e ventilen a través deles, e as súas dimensión virán definidas polos seguintes parámetros: Parámetro D. Lado do cadrado que se poderá inscribir no patio en toda a súa altura. Na superficie do cadrado poderá incluírse a superficie ocupada polos estreitamentos puntuais dun acho como máximo de 0,50 m con unha sección horizontal cuxa superficie total sexa inferior a 0,50 m².

112 Parámetro H. Altura media dos parámetros do patio, medida dende o chan acabado da primeira planta que ventile e ilumine a través del, ata a coroación superior dos parámetros verticais que o delimiten. Parámetro R. Distancia dende a cara exterior do paramento no que se sitúen ocos de ventilación e iluminación ata o paramento vertical enfrontado, medida perpendicularmente ao paramento do oco. Parámetro L. Lonxitude do fronte do patio aberto a vía pública ou a patio de mazá. Parámetro P. Profundidade do patio aberto medido normalmente ao plano de fachada. O dimensionamento dos patios será como segue: a) Nos patios interiores aos que ventilen ou iluminen escaleiras, o parámetro R será como mínimo 1/6 do parámetro H, e o parámetro D será como mínimo de 2,00 m. b) Nos patios interiores aos que ventilen e iluminen pezas vivideiras das vivendas, o parámetro R será como mínimo 1/3 do parámetro H, e o parámetro D será o que se estableza no DB-HS3 do CTE. c) Para determinar a dimensión dos patios interiores non se computarán como plantas os remates das caixas de escaleiras, os cuartos de máquinas dos ascensores e os depósitos de auga. d) Os patios interiores abertos á fachada cumprirán as seguintes condicións: A lonxitude L do fronte aberto será como mínimo 1/4 da altura H, cun mínimo de 4,00 m. A profundidade P será inferior a L cando ao patio abran estancias: para o resto dos casos a profundidade P deberá ser inferior a 1,5 L. e) Aos patios interiores non poderán ventilar garaxes nin locais, excepto que sexan exclusivos para a súa ventilación. f) O patio interior poderá cubrirse coas seguintes condicións: O elemento de cobertura terá unha transparencia nominal do 80%, e deberá garantirse que non se produzan desprendementos no caso de rotura. Deberá garantirse unha ventilación permanente. Para isto, deberá disporse dun conduto de entrada de aire na parte inferior do patio cunha superficie mínima de 0,20 m² que tomará o aire do exterior do edificio. Así mesmo, a cuberta do patio deberá contar cunha superficie mínima de ventilación equivalente ao 0,40 da superficie en planta do mesmo. g) Todos os patios interiores serán accesibles para a súa limpeza ben a través de zonas comúns do edificio ou ben a través dun dominio privado.

113 Art Patios de parcela abertos ou mixtos Os patios abertos a fachada, a patios de cuarteirón ou a outros espazos libres terán un ancho mínimo de 6m e o seu fondo non será superior a vez e media o seu ancho, sendo obrigatorio ter acceso a eles. Cando o fondo non sexa superior ao seu ancho admítense patios abertos a fachada cun ancho mínimo de 3m. Art Patios mancomunados Os patios de parcela poderán mancomunarse. Para poder considerar as súas dimensións totais a efectos de apertura de ocos ao mesmo, será necesario que exista acordo de mancomunidade con inscrición no Rexistro da Propiedade do dereito de servidume dos respectivos solares. Poderanse alzar muros de separación dentro do patio mancomunado dunha altura máxima de 3 m a partir da rasante do patio que estea situado máis baixo. Terán acceso en ámbalas dúas partes. Art Patios en cuarteiróns Os Patios de cuarteirón ou espazos libres públicos ou privados ao efecto de uso residencial, cumpriran o establecido nas normas de habitabilidade vixentes. Naqueles cuarteiróns en que non se defina en plano o patio de cuarteirón, os patios que resulten cumprirán en canto a dimensión as condicións de patio de parcela en función da altura das edificacións máis altas que os limiten. Art Condicións dos locais Toda peza vivideira terá luz e ventilación directas por medio de ocos que cumprirán o establecido nas normas de habitabilidade vixentes. Art Portais O ámbito do portal deberá admitir a inscrición dun cadrado de lado mínimo 2,40m en contacto coa zona de acceso e terá unha altura mínima de 3m. As áreas de acceso a ascensores e escaleiras terán un ancho mínimo de 2m en toda a súa extensión e na súa planta deberán admitir a inscrición dun rectángulo de dimensións mínimas 2,40mx 1,50m e unha altura mínima de 2,40m. Art Escaleiras, ramplas e barreiras arquitectónicas En todos os edificios de uso público aplicaranse as disposicións sobre supresión de barreiras arquitectónicas previstas na Sección 1ª do Capítulo II da Lei 8/97 de 20 de agosto e o seu Anexo. Nos edificios de uso residencial aplicaranse as disposicións sobre supresión de barreiras

114 arquitectónicas, previstas na Sección 2ª do Capítulo II da mesma lei. Igualmente todos os edificios de uso público e residencial cumprirán as prescricións que se fixan no Decreto 35/2000 do 28 de xaneiro, para o desenvolvemento e execución da Lei 8/97 de 20 de agosto e o seu Anexo, así como ao especificado no decreto 29/2010 do Hábitat Galego. Art Proteccións Os balcóns, ventás, escaleiras e terrazas estarán dotadas de varandas ou proteccións axeitadas que se rexerán polo disposto no Código Técnico da Edificación. Art Enerxía eléctrica Todo edificio deberá estar dotado da necesaria instalación de enerxía eléctrica, que deberá de cumprir a regulamentación vixente sobre a materia. No caso de existir centros de transformación, estes non se poderán establecer por debaixo do primeiro soto e deberán reunir as debidas condicións de insonorización, térmicas, electromagnéticas, en canto a vibracións e seguridade, non podendo ocupar a vía pública con ningunha instalación auxiliar. Art Calefacción, auga potable, acondicionamento de aire, auga quente, gas, teléfono, antenas de televisión e outras instalacións Estas instalacións e os accesorios, depósitos de combustibles, tanques nodrizas, contadores, etc., deberán cumprir coas condicións esixidas pola súa respectiva regulamentación e en ningún caso poderán constituír perigo ou molestias para os veciños. Art Aparatos elevadores Estarase ao disposto na normativa de habitabilidade vixente. As dimensións destes aparatos e ubicación serán as indicadas na lei de accesibilidade e supresión de barreiras na Comunidade Autónoma de Galicia, Decreto 29/2010, de 4 de marzo, e demais normativa en vigor que lles afecte. Art Evacuación de residuos sólidos Todo edificio residencial comunitario disporá dun recinto apto para o almacenamento de residuos sólidos susceptibles de xerarse nas vivendas ás cales sirva. O devandito recinto terá acceso directo desde espazos comunitarios, e as súas características e dimensións virán definidas segundo o DB-HS-2 do Código Técnico da Edificación. Art Aparcadoiros obrigatorios Será obrigatorio o establecemento, como mínimo, do número de prazas de aparcadoiro que se determinan nas ordenanzas para cada uso.

115 Enténdese por praza de aparcadoiro neta un espazo de lonxitude libre mínima 4,70 m e ancho libre mínimo de 2,40m. Pode admitirse que estas prazas de aparcadoiro ocupen espazos descubertos dentro da parcela. Art Prevención de incendios As construcións deberán cumprir as medidas que en orde á protección contra incendios se establecen nos Documentos Básicos do Código Técnico da Edificación e R. D. 2267/2004, de 3 de decembro, polo que se aproba o Regulamento de Seguridade contra incendios nos establecementos industriais. Serán de cumprimento obrigado as disposicións municipais ditadas para incrementar a seguridade preventiva dos edificios e para facilitar a evacuación de persoas e a extinción do incendio se chegara a producirse. Art Espazo exterior de calidade Son considerados espazos exteriores de calidade os que seguen: Rúas, prazas e espazos libres públicos definidos nas aliñacións marcadas polo planeamento. Patios de mazá ou viarios e espazos libres públicos ou privados de nova creación onde sexa posible inscribir, fora da proxección dos voos, un círculo de diámetro 0,7H (sendo H a medida ponderada da máxima altura de coroación, permitida polo planeamento, dos edificios que conformen o espazo libre) Art Vivenda exterior Considerase vivenda exterior aquela na que a estancia maior, en todos os casos, e como mínimo outra estancia cando a vivenda conte con mais dunha, posúe iluminación e ventilación natural e relación co exterior directa a través dun espazo exterior de calidade, xa sexa público ou privado, e tal e como ven definido este espazo na presente normativa. O resto das estancias e a cociña poderán ter iluminación e ventilación natural e relación directa co exterior, ben a través de ditos espazos exteriores ou ben a través de patios interiores. CAPÍTULO 3. CONDICIÓNS XERAIS DE ESTÉTICA E INTEGRACIÓN AMBIENTAL Art Xeneralidades A defensa da integración ambiental e as condicións estéticas da novas construcións así como a conservación do patrimonio inmobiliario existente e a defensa do medio natural corresponden ao Concello.

116 Art Novas construcións As novas construcións e as modificacións das existentes deberán responder no seu deseño e composición ás características dominantes do ambiente en que deban de emprazarse e as propias do uso que lles corresponda, de acordo co disposto no Art. 104 LOUG. Para tal fin poñerase especial coidado en harmonizar sistemas de cubertas, cornixas, posición de forxados, ritmos, dimensións de ocos e macizos, composición, materiais, cor e detalles construtivos. Nos núcleos rurais ademais estarase ao disposto no Art. 42 LOUG.. Art Fachadas a) As fachadas laterais e posteriores trataranse con condicións de composición e materiais coherentes cos da fachada principal. Dentro dos núcleos urbanos estudarase e rematarase conxuntamente a totalidade da fachada, debendo ser coherente co do resto da fachada o acabado da planta baixa. b) As obras que afecten á planta baixa dos edificios deberán harmonizar co resto da fachada. c) A elección dos materiais das fachadas fundamentarase no tipo de fábricas e calidade dos revestimentos, así como no despece, textura e cor dos mesmos, en función dos criterios de composición e estéticos de cada zona. Para os núcleos rurais empregarase preferentemente a pedra ou o enfuscado e pintura de cor similar aos edificios tradicionais existentes no contorno segundo o disposto no Art. 42 LOUG. d) Poderase autorizar o cerramento de terrazas e balcóns existentes de acordo coas determinacións dun proxecto de conxunto da fachada, que deberá presentar a comunidade ou o propietario do edificio. En edificios en que se realizaran cerramentos anárquicos de terrazas, o Concello poderá requirir para a adecuación das mesmas unha solución de deseño unitario ou en consecuencia poderá obrigar á desmontaxe dos cerramentos e reposición do edificio á súa orixe coa que obtivo a Licenza. e) En todo caso, os edificios que están contiguos con edificacións protexidas o catalogadas terán que dar solucións de ritmos e proporción entre ocos e macizos na composición das fachadas, deberán adecuarse en función das características tipolóxicas da edificación, do contorno, e as específicas das edificacións catalogadas, se a súa presenza e proximidade o impuxese. Art Soportais Permitiranse os soportais sempre que o ancho sexa superior a 2m, libre de obstáculos de soportes verticais, que estes non saian da aliñación e que a altura mínima sexa de 3m ou inferior si se adaptan á altura da planta baixa segundo as condicións de uso e ordenanzas.

117 Art Medianeiras Os panos medianeiros ao descuberto, deberán tratarse de forma que o seu aspecto e calidade sexan tan dignos coma os das fachadas. Art Portadas e escaparates En planta baixa a aliñación exterior non poderá rebasarse con saíntes superiores a 5cm, con ningunha clase de decoración de locais comerciais, portais ou calquera outro elemento. En beirarrúas de anchura menor de 80cm, non será permitido ningún saínte. Art Marquesiñas So poderán ser autorizadas nos seguintes casos: a. Cando se trate de actuacións conxuntas con proxecto unitario, acordes coa totalidade da fachada do edificio, de idénticas dimensións, saínte e materiais en todos os locais de planta baixa, e exista compromiso de execución simultánea por todos os propietarios dos locais. b. Cando estean incluídas no proxecto do edificio. As marquesiñas terán que cumprir as seguintes determinacións: A altura mínima libre desde a cara inferior da marquesiña ata a rasante da beirarrúa ou terreo, será superior a 3,50 m. O saínte da marquesiña non excederá a anchura da beirarrúa menos 60cm e unicamente poderán cubrir os vans da planta baixa. A marquesiña non poderá causar lesión ao ambiente urbano nin ao arboredo nin verter goteo á vía pública. Os toldos fixos terán un tratamento igual ás marquesiñas e cumprirán o establecido no paragrafo anterior. Os toldos móbiles estarán situados, a unha altura mínima sobre a rasante da beirarrúa de 2,50m en todos os seus puntos, incluso os de estrutura. O seu saínte, respecto á aliñación exterior, non poderá ser superior á anchura da beirarrúa menos 60cm, sen exceder os 3m, e respectando en todo caso o arboredo existente. Art Peches Art Características de posición Estradas estatais autonómicas e provinciais: Segundo lei 37/2015 de 29 de setembro de estradas, 8/2013, de 28 de xuño, DOG 132 de 12 de Xullo de 2013 e R.D /94, de 2 de setembro de 1994, BOE nº 228 de 23 de setembro de 1994.

118 Os peches de parcelas nas marxes das con estradas de titularidade autonómica, calquera que sexa a súa tipoloxía, poderán situarse nas aliñacións oficiais exteriores. 1. A posición dos peches de parcelas nas marxes das estradas de titularidade autonómica, segundo a súa tipoloxía, rexerase polas seguintes condicións: a) Os peches completamente diáfanos, sobre piquetes sen cimentación de obra de fábrica, por circunstancias de aproveitamento agrícola ou gandeiro debidamente acreditadas, poderán situarse no borde da parcela. b) Os peches diáfanos, con cimentación de obra de fábrica que non sobresaia máis de cincuenta centímetros (50 cm) en ningún punto da rasante do terreo, non poderán situarse entre a estrada e a liña máis alonxada dela que resulte de comparar a situación da aliñación oficial exterior coa dunha liña paralela ó borde da parcela a unha distancia de dous metros (2 m) medida horizontal e ortogonalmente dende aquela. A reconstrución dos peches existentes farase con arranxo ás condicións que se imporían se fosen de nova construción, salvo que se trate de operacións de mera reparación ou conservación. c) O resto de peches non diáfanos ou de obra de fábrica, non poderán situarse máis próximos á estrada que a aliñación de edificación. A reconstrución dos peches existentes farase con arranxo ás condicións que se imporían se fosen de nova construción, salvo que se trate de operacións de mera reparación ou conservación. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de peches nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas, a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada, agás que este teña recoñecidos como treito urbano, ós efectos da lexislación sectorial en materia de estradas, os terreos nos que se pretenda realizar aquela. Resto de estradas: Os peches que se realicen nas proximidades das vías municipais asfaltadas, pistas de concentración, tanto de labradío como de montes, situaranse paralelos ao eixo das vías ás que dan fronte e á distancia seguinte: Vías municipais en xeral fora dos núcleos: 1 m. a partir da aresta exterior do viario, non menor de 2,5 m do borde do pavimento asfáltico e non menor de 4 m ao eixo. Vías en núcleos delimitados: as aliñacións marcadas nos planos de ordenación dos núcleos rurais, salvo que existan peches tradicionais consolidados. Con carácter xeral prohíbese o derrubamento de maneira inxustificada de peches tradicionais en solo de núcleo rural, prevalecendo a posición destes con respecto a calquera aliñación fixada no planeamento. Tipo de peche admitido en todos os casos: 1. En solo urbano e de núcleo rural:

119 Altura máxima: Dous metros cincuenta centímetros sobre o perfil lonxitudinal da calzada. Tipo: a) Peches contra viarios públicos: Admitirase unha porción maciza, preferiblemente de pedra, prohibíndose a fábrica de ladrillo oco ou bloques estándar de formigón sen revestir. A súa altura máxima será dun metro e cincuenta centímetros sobre o perfil lonxitudinal da calzada, admitíndose sobre ela un pechamento diáfano ou vexetal ata completar a altura máxima permitida. b) Peches de lindeiros: As características dos materiais serán as mesmas do apartado anterior e a altura máxima da porción maciza non poderá sobrepasar os 2 m. 2. En solo rústico: Os cerramentos e valados serán preferentemente vexetais, sen que os realizados con material opaco de fábrica superen a altura de 1 metro, agás en parcelas edificadas, onde poderán acadar 1,50 metros. En todo caso, débense realizar con materiais tradicionais do medio rural no que se localicen, non permitíndose o emprego de bloques de formigón ou outros materiais de fábrica, agás que sexan debidamente revestidos e pintados. Sobra a parte maciza poderá levantarse unha parte diáfana de material lixeiro, tipo malla. A altura total do peche, que pode incluír a parte maciza e a parte diáfana non superará os 2,5 m medidos sobre a rasante do terreo natural. 3. Peches existente no territorio histórico do Camiño de Santiago: Neste ámbito é obrigatoria a conservación dos muros de pedra tradicionais, cancelas de madeira e do arborado ou vexetación autóctona. Art Chafráns En interseccións de camiños efectuarase un chafrán, resultante de non efectuar pechamento entre os tres e cinco primeiros metros dos seus lados, en función da configuración do encontro dos camiños. Art Muros de contención Os muros de contención terán a única finalidade de conter as propias terras ou as dos colindantes. Os muros de contención situaranse nas aliñacións ou recuamentos fixados para o restos dos peches ou recuaranse como mínimo o indicado para o resto das edificacións segundo a ordenanza de aplicación. A altura dos muros de contención non poderá superar a altura da parte maciza do muro en cada tipo de solo ou ordenanza. Se como consecuencia das condicións topográficas esta altura

120 debera ser superada recorrerase a construción doutro ou outros muros de contención recuados como mínimo 3 m en solo urbano e de núcleo rural e 5 m en solo rústico, cunha altura non maior de tres metros. As obras das Administracións públicas o de Concello (apertura de viais, infraestruturas, etc.) rexeranse polas ordenanzas Sectoriais que lles sexan de aplicación. Art Ríos e regatos Segundo o especificado na Lei de Augas fixase un recuamento mínimo de 5 m ao leito o cal ficará totalmente libre de calquera construción, a modo de servidume de paso. Art Protección do arborado a) O arborado existente no espazo público, aínda que non teña sido cualificado como zona verde ou espazo de recreo e expansión, deberá ser protexido e conservado. Cando sexa necesario eliminar algúns exemplares por causa de forza maior imponderable, procurarase afectar aos exemplares de menor idade e porte. Toda perda de arborado na vía pública deberá ser reposta de forma inmediata. b) Será necesario obter Licenza Municipal para efectuar cortas de arborado en solo urbano, que serán denegadas en canto afecten a especies singulares que non impidan a plasmación da edificabilidade que corresponda á parcela afectada. c) Cando por maltrato, deterioro ou outras causas desaparezan os exemplares existentes nas vías ou espazos públicos, será obrigatoria a súa reposición a cargo do responsable da perda sen prexuízo das sancións a que puidera haber lugar. A substitución farase por especies iguais e de similar porte que as desaparecidas, ou empregando a especie dominante na fileira ou agrupación do arborado. Art Integración ambiental e relación co entorno As obras de nova edificación deberán proxectarse tomando en consideración a topografía do terreo, a vexetación existente, a posición da nova edificación respecto a cornixas, fitos ou outros elementos visuais do contorno, o impacto visual da construción proxectada sobre o medio que a rodea e o perfil da zona, a súa incidencia en termos de asolamento e ventilación das construcións das fincas colindantes, a súa relación coa vía pública, a adecuación da solución formal á tipoloxía e materiais da área, e demais parámetros definidores da súa integración no medio urbano. As medidas de integración ambiental das novas implantacións e propostas establecidas no Informe de Sostibilidade Ambiental, serán de obrigado cumprimento incorporándose ao presente corpo normativo. Con carácter xeral, sinálase a obrigación de dar cumprimento ás condicións que se enumeran a continuación:

121 1 En todo caso recórdase que para a execución de calquera obra ou traballo na zona de policía de canles precisarase de autorización administrativa do Organismo de Cuenca. Esta autorización será independente de calquera outra que haxa de ser outorgada polos distintos órganos das administracións públicas (art. 9.4 do Regulamento de Dominio Público Hidráulico, aprobado por Real Decreto 849/1986, de 11 de Abril, modificado por RD 9/2008, de 11 de xaneiro). 2. Queda prohibido o vertido directo ou indirecto de augas e de produtos residuais susceptibles de contaminar as augas continentais ou calquera outro elemento de dominio público hidráulico, salvo que se conte coa previa autorización administrativa. As autorizacións de vertido corresponderán á administración hidráulica competente, salvo nos casos de vertidos efectuados en calquera punto da rede de saneamento ou de colectores xestionados polas administracións autonómicas ou locais ou por entidades dependentes das mesmas, nos que a autorización corresponderá ao órgano autonómico ou local competente (arts e seguintes do Real Decreto Lexislativo 1/2001, de 20 de Xullo, polo que se aproba o Texto Refundido da Lei de Augas, así como 245 e seguintes do Regulamento de Dominio Público Hidráulico, aprobado por Real Decreto 849/1986, de 11 de Abril, modificado por RD 606/2003, de 23 de maio). 3. Todo vertido deberá reunir as condicións precisas para que considerado en particular e en conxunto cos restantes vertidos ao mesma canle, cúmpranse en todos os puntos os obxectivos de calidade sinalados para as súas augas, segundo o preceptuado por en o Plan Hidrolóxico da parte española da Demarcación Hidrográfica do Miño-Sil aprobado polo Real Decreto285/2013 de 19 de abril. CAPÍTULO 4. CONDICIÓNS PARTICULARES DA EDIFICACIÓN EN SOLO URBANO. ORDENANZAS Art Condicións xerais da Ordenanza Son as ordenanzas, que xunto coas xerais da edificación e dos usos, regulan as condicións a que deben aterse as obras de edificación en función da súa localización, tanto en solo urbano consolidado así como en solo urbano non consolidado e solo urbanizable unha vez desenvolvidas as correspondentes figuras de planeamento que lles afectan a estes solos. Nestes casos as ordenanzas determinan a tipoloxía, pero as condicións de edificabilidade, ocupación, parcela mínima, recuados, voos, distancias entre bloques, etc. Serán as que determine o planeamento do desenvolvemento, que terá que cumprir as normas de habitabilidade de vivendas de Galicia vixentes. Nas novas construcións próximas a estradas estatais, existentes ou previstas, con carácter previa ao outorgamento da licenza de edificación deberán levarse a cabo os estudios correspondentes de determinación dos niveis sonoros esperables así como a obriga de establecer limitacións á edificabilidade ou dispor os medias de protección acústica imprescindibles no caso de superarse os limiares establecidos na normativa vixente sobre contaminación acústica. O estudo de ruído debe conter os correspondentes mapas de isófonas. Os medias de protección indicados serán executados con cargo aos promotores, previa autorización do Ministerio de Fomento se afectasen as zonas de protección do viario estatal, e non poderán ocupar terreos de dominio público.

122 Si a parcelación existente fai inviable a aplicación da ordenanza que lle corresponda, pode iniciarse un expediente de regulación de predios. Condicións especiais para os solos urbanos afectados por as estradas de titularidade autonómica. Condicións de parcelación Nas parcelas lindeiras con estradas de titularidade autonómica só se permitirán parcelacións cando todas as parcelas resultantes teñan resolto o seu acceso a través: a) Doutros viais públicos que non sexan de titularidade autonómica b) Dun acceso único a través da estrada autonómica, autorizado pola súa administración titular, cando a finca orixinal non conte con posibilidade de acceso alternativo a través doutros viais públicos. En todo caso, poderán ser independentes a entrada e a saída á estrada. Condicións de posición Posición da edificación As edificacións e outras construcións nas marxes das estradas autonómicas non se situarán máis próximas a estas que a aliñación de edificación sinalada nos planos de ordenación. Non se admitirán voos sobre as aliñacións de edificación que dan fronte ás estradas autonómicas. Posición do peche Os peches de parcelas nas marxes das con estradas de titularidade autonómica, calquera que sexa a súa tipoloxía, poderán situarse nas aliñacións oficiais exteriores. Condicións de acceso Será requisito para o establecemento de accesos ás estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. O outorgamento da antedita autorización de acceso será requisito previo para a obtención da correspondente licenza municipal para realizar calquera tipo de edificación na parcela, agás no caso de que se dispoña dun acceso alternativo que non se realice a través da estrada autonómica.

123 Condicións especiais para os solos urbanos afectados por augas Nos solos urbanos afectados pola zona de policía, inundación e fluxo preferente (estarán limitados os usos ao sinalado na lexislación hidráulica),, terán que solicitar Informe sectorial á Confederación Hidrográfica de Miño Sil, incluíndo un estudo Hidrolóxico da parcela nas condicións que a afectan a zona de inundación e as actuacións pertinentes para salvar a afección, segundo a Lei de Augas de Galicia 9/2010 ( DOG 18/11/2010). Para alcanzar os obxectivos do Plan Xeral no solo urbano, clasifícanse 8 ordenanzas diferenciadas no seu uso característico e na súa tipoloxía de edificación, establecendo de seguido as determinacións de cada unha delas. Tipo de Ordenanzas: ORDENANZA 1: Residencial entre medianeiras ORDENANZA 2: Residencial mixta ORDENANZA 3: Residencial en edificación aberta ORDENANZA 4: Residencial unifamiliar ORDENANZA 5. Industrial ORDENANZA 6: Terciario ORDENANZA 7: Dotacional ORDENANZA 8: Ordenanza Específica Pazo de San Antoiño Art Actuacións permitidas 1. Admítense no ámbito de solo urbano todas as obras nos edificios, obras de demolición e obras de nova planta reguladas no artigo do Capítulo 4 do Título I da presente normativa. 2. As obras de demolición total só poderán solicitarse e concederse se van acompañadas simultaneamente de solicitude de licenza de nova planta. Art ORDENANZA 1: Residencial entre medianeiras Art Características e aplicación Responde á tipoloxía de edificación entre medianeira sobre aliñación exterior e posible interior podendo formar mazás pechadas ou semipechadas con espazo interior de patio de mazá. O seu uso é o residencial de categoría 2º. A presente ordenanza será de aplicación directa, en todo caso, a aqueles solares ou terreos que se sitúen dentro dun ámbito ou cuarteirón ao que se lle sexa de aplicación dita ordenanza, aínda cando nos planos de ordenación se recolla a preexistencia dalgunha dotación privada xa

124 existente naqueles solares ou terreos. Nestes supostos, o uso dotacional entenderase que é un uso meramente compatible co uso residencial característico da ordenanza nº 1. Art Aliñacións e rasantes As aliñacións serán as fixadas nos planos correspondentes ou as existentes no caso de non ser fixadas nos planos correspondentes. Se na mazá existe algunha edificación acabada ou en construción, que determine unha aliñación, o Concello poderá fixala en base a dito criterio. Cando a parcela linde no seu lindeiro lateral cunha parcela correspondente á tipoloxía edificatoria distinta da residencial entre medianeiras, esta deberá separarse un mínimo de 3 m de dito lindeiro e a medianeira deberá ser tratada coma unha fachada mais do edificio. As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Parcela mínima: Será a parcela que teña posibilidade edificatoria e que permita a construción dunha vivenda mínima nas condicións de accesibilidade e condicións segundo o Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Fronte mínimo de parcela: 8 m. Poderanse segregar parcelas con un mínimo de 8m de fronte e 200m2 de superficie neta. Os sotos poderán ir ata o fondo da parcela, os semisotos poderán construírse sempre que se resolva un PERI que marque as condicións de rasantes do patio de cuarteirón e que cumpran as condicións establecidas nese PERI para resolver distintas rasantes. Fondo máximo edificable: Como máximo o fixado nos planos de ordenación ou no seu defecto 14 m. Nas parcelas que dan a dúas rúas, cumpriranse as mesmas condicións de fondo dende a aliñación sempre que cumpran no interior cun patio de parcela coas condicións da Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Número de plantas e altura da edificación: Os fixados nos planos de ordenación non sendo obrigatorio alcanzar o número máximo de plantas indicado pero si a altura de cornixa definida para ese número de plantas indicado (podendo chegar á máxima altura de cornixa definida con calquera número de plantas que se insira no seu volume), coa seguinte correspondencia: 2 plantas B+1 7,50 m 3 plantas B+2 11,50 m 4 plantas B+3 15,00 m 5 plantas B+4 18,50 m 6 plantas B+5 22,00 m

125 No caso de non estar fixadas nos planos de ordenación, as alturas rexeranse polo ancho do viario co criterio que segue: 8m-10m 3 plantas > 10m-12m 4 plantas > 12m-14m 5 plantas > 14m - 6 plantas Os sotos non terán límite de plantas. Cubertas: poderán ser planas ou inclinadas, tendo estas unha pendente máxima de 40º. Cumprirán o estipulado no art Altura máxima de cumieira: 4 m. Admítese o aproveitamento baixo cuberta, adecuándose ás condicións fixadas na presente normativa e as condicións segundo o Decreto 29/2010, de 4 de marzo. A efectos da regulación dos aproveitamentos baixo cuberta permítese a construción de xanelas inclinadas nos faldróns de cuberta segundo as condicións fixadas na presente normativa e as condicións segundo o Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Soamente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos por esixencias da normativa sectorial. O uso dos espazos de parcela libres de edificación se regulará polo disposto no artigo correspondente da presente normativa. Art Usos compatibles Residencial comunitario. Hoteleiro: Categorías 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. Comercial: Categoría 1ª en edificio exclusivo e categorías 2ª, 3ª e 4ª en edificio compatible co residencial. Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª. Salas de reunión e espectáculos, en edificio exclusivo ou compatible co residencial en situación de planta baixa ou primeira vinculada á planta baixa. Industria: Categoría 1ª e 2ª.

126 Almacén: Categoría 1ª e 3ª. Garaxe -aparcadoiro: Categorías 1ª, 2ª e 5ª, en situación de planta baixa, sotos ou semisotos e categoría 3º. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Sociocultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categoría 1ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 2: Residencial mixta Art Características e aplicación Corresponde ao conxunto de zonas parcialmente consolidadas con simultaneidade de tipoloxías edificatorias con ou sen mantemento de aliñación a viario, entre medianeiras ou con edificacións illadas, colectivas ou unifamiliares, intercaladas nos frontes das aliñacións. O seu uso é o residencial de categoría 1ª ou 2ª. A presente ordenanza será de aplicación directa, en todo caso, a aqueles solares ou terreos que se sitúen dentro dun ámbito ou cuarteirón ao que se lle sexa de aplicación dita ordenanza, aínda cando nos planos de ordenación se recolla a preexistencia dalgunha dotación privada xa existente naqueles solares ou terreos. Nestes supostos, o uso dotacional entenderase que é un uso meramente compatible co uso residencial característico da ordenanza nº 2.

127 Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: No fronte de parcela as edificacións poderán situarse na aliñación de rúa ou establecer un recuado mínimo de 3m e máximo de 9m segundo as condicións predominantes da zona urbana na que se localicen e especificamente no fronte da mazá a que pertenzan. En todo caso ningunha nova edificación poderá deixar parte dunha medianeira vista nun edificio lindeiro. Nos lindeiros laterais, no caso de situarse unha única edificación sobre unha parcela unitaria o recuado mínimo será 1/3 da altura cun mínimo de 3 metros agás que un ou os dous edificios existentes nas fincas lindeiras estivesen edificados formando medianeira sobre o linde. Nesta situación, a nova edificación deberá abarcar todo o fronte necesario a un ou dous lados co fin de ocultar calquera das medianeiras na medida do posible. Se na mazá existe algunha edificación acabada ou en construción, que determine unha aliñación, o Concello poderá fixala en base a dito criterio. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Parcela mínima: Será a parcela que teña posibilidade edificatoria e que permita a construción dunha vivenda mínima nas condicións de accesibilidade e condicións do Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Os sotos poderán ir ata o fondo da parcela, os semisotos poderán construírse sempre que se resolva un PLAN ESPECIAL DE REFORMA INTERIOR OU ESTUDIO DE DETALLE que marque as condicións de rasantes do patio de cuarteirón e que cumpran as condicións establecidas nese PLAN ESPECIAL DE REFORMA INTERIOR OU ESTUDIO DE DETALLE para resolver distintas rasantes. Fondo máximo edificable: Como máximo o fixado nos planos de ordenación ou no seu defecto 14 m. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 100% da parcela en sotos e da superficie de planta baixa en semisotos. Nas parcelas que dan a dúas rúas, cumpriranse as mesmas condicións de fondo dende a aliñación sempre que cumpran no interior cun patio de parcela coas condicións da Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Número de plantas e altura da edificación: Os fixados nos planos de ordenación non sendo obrigatorio alcanzar o número máximo de plantas indicado pero si a altura de cornixa definida para ese número de plantas indicado (podendo chegar á máxima altura de cornixa definida con calquera número de plantas que se insira no seu volume), coa seguinte correspondencia:

128 2 plantas B+1 7,50 m 3 plantas B+2 11,50 m 4 plantas B+3 15,00 m 5 plantas B+4 18,50 m 6 plantas B+5 22,00 m No caso de non estar fixadas nos planos de ordenación, as alturas rexeranse polo ancho do viario co criterio que segue: 8m-10m 3 plantas > 10m-12m 4 plantas > 12m-14m 5 plantas > 14m - 6 plantas Os sotos non terán límite de plantas. Cubertas: poderán ser planas ou inclinadas, tendo estas unha pendente máxima de 40º. Cumprirán o estipulado no art Altura máxima de cumieira: 4 m. Admítese o aproveitamento baixo cuberta, adecuándose ás condicións fixadas na presente normativa e as condicións segundo o Decreto 29/2010, de 4 de marzo. A efectos da regulación dos aproveitamentos baixo cuberta permítese a construción de xanelas inclinadas nos faldróns de cuberta segundo as condicións fixadas na presente normativa e as condicións segundo o Decreto 29/2010, de 4 de marzo. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , , e da presente Normativa. Desta aliñación cara a o interior non existen limites de voos e cornixas. Soamente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos por esixencias da normativa sectorial. O uso dos espazos de parcela libres de edificación se regulará polo disposto no artigo correspondente da presente normativa.

129 Para efectos de reparcelacións, parcelacións e segregacións de parcela, as unidades resultantes deberán cumprir as condicións requiridas nesta ordenanza, segundo o grao e características expresados no cadro seguinte: Grao Parcela mínima m 2 Fronte mínimo m Tipoloxía 16 Colectiva Grao 1º 800 Unifamiliar Grao 2º 400 Colectiva Grao 3º Unifamiliar 12 Colectiva 10 Unifamiliar Art Usos compatibles Residencial comunitario. Hoteleiro: Categorías 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. Comercial: Categoría 1ª en edificio exclusivo e categorías 2ª, 3ª e 4ª en edificio compatible co residencial. Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª. Salas de reunión e espectáculos, en edificio exclusivo ou compatible co residencial en situación de planta baixa ou primeira vinculada á planta baixa. Industria: Categoría 1ª e 2ª. Almacén: Categoría 1ª, 3ª e 5ª. Garaxe -aparcadoiro: Categorías 1ª, 2ª e 5ª, en situación de planta baixa, sotos ou semisotos e categoría 3º. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Sociocultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categoría 1ª.

130 Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 3: Residencial en edificación aberta Art Características e aplicación Responde á tipoloxía de edificación illada en bloque aberto, con ou sen patios de parcela pechados ou abertos. O seu uso é o residencial de categoría 2º. A presente ordenanza será de aplicación directa, en todo caso, a aqueles solares ou terreos que se sitúen dentro dun ámbito ou cuarteirón ao que se lle sexa de aplicación dita ordenanza, aínda cando nos planos de ordenación se recolla a preexistencia dalgunha dotación privada xa existente naqueles solares ou terreos. Nestes supostos, o uso dotacional entenderase que é un uso meramente compatible co uso residencial da ordenanza nº 3. Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: A edificación deberá recuarase a distancia mínima de 3 m á aliñación oficial sinalada nos planos correspondentes. As separacións entre bloques virá determinada por ½ da altura mínimo 6 metros, e como mínimo será de 3m a testeiros e lindeiros. Con obxecto de preservar a aparición de medianeiras ao descuberto, para os soares lindantes con parcelas cualificadas como Ordenanza 1, ou soares edificados sobre lindeiro, actuarase do seguinte modo: Os bloques abertos apegaranse ao lindeiro común con dito solar, edificado, constituíndo un corpo de edificación, sobre a aliñación oficial, de dez metros de lonxitude máxima, respectando as condicións de ocupación, altura e número de plantas da ordenanza 1, así como a separación cos demais lindeiros, e aliño no resto do fronte de fachada do soar. No caso dunha área de reparto estarase ás condicións que resulten do desenvolvemento da mesma. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa.

131 Art Condicións de edificación Parcela mínima (neta): 400m². Este valor non é vinculante para as parcelas que se destinen a usos dotacionais e infraestruturas, con edificio de uso exclusivo. Fronte mínimo de parcela: 8m. Coa excepción para aquelas parcelas que se atopen entre outras xa edificadas no momento de aprobación do presente Plan Xeral e as que se atopen entre parcela edificada no momento de aprobación do PXOM e o límite con outra ordenanza/ clase/categoría de solo. Para efectos de reparcelacións, parcelacións e segregacións de parcela, as unidades resultantes deberán cumprir as condicións de parcela mínima 400m² e fronte mínimo de 8m. Ocupación en planta sobre rasante: 60% da superficie da parcela. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 100% da parcela en sotos excluída a banda de recuado entre a aliñación oficial e a fachada da edificación, e da superficie de planta baixa en semisotos. Edificabilidade: 1,50 m²/m². sobre parcela neta. Número de plantas e altura da edificación: Os fixados nos planos de ordenación non sendo obrigatorio alcanzar o número máximo de plantas indicado pero nin a altura de cornixa definida para ese número de plantas indicado (podendo chegar á máxima altura de cornixa definida con calquera número de plantas que se insira no seu volume), coa seguinte correspondencia: 2 plantas B+1 7,50 m 3 plantas B+2 11,50 m 4 plantas B+3 15,00 m 5 plantas B+4 18,50 m 6 plantas B+5 22,00 m No caso de non estar fixadas nos planos de ordenación, as alturas rexeranse polo ancho do viario co criterio que segue: 8m-10m 3 plantas > 10m-12m 4 plantas > 12m-14m 5 plantas > 14m - 6 plantas Os sotos non terán límite de plantas.

132 A urbanización e axardinamento dos espazos libres de edificación será obrigatoria. Nas zonas libres de edificación non se permitirá ningún tipo de elemento construído sobre rasante (depósitos, centros de transformación, almacéns, etc.). Admitirase a urbanización destas superficies para equipamentos deportivos privados para o uso das vivendas, respectando a separación a lindeiros correspondente. Cubertas: poderán ser planas ou inclinadas, tendo estas unha pendente máxima de 40º. Cumprirán o estipulado no art Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , , e da presente Normativa. Desta aliñación cara a o interior non existen limites de voos e cornixas. Soamente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos por esixencias da normativa sectorial. O uso dos espazos de parcela libres de edificación se regulará polo disposto no artigo Regulación do uso de zonas verdes e espazos libres, da presente normativa. Art Usos compatibles Residencial comunitario. Hoteleiro: Categorías 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. Comercial: Categoría 1ª en edificio exclusivo e categorías 2ª, 3ª e 4ª en edificio compatible co residencial. Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª. Salas de reunión e espectáculos, en edificio exclusivo ou compatible co residencial en situación de planta baixa ou primeira vinculada á planta baixa. Industria: Categoría 1ª e 2ª. Almacén: Categoría 1ª, 3ª. Garaxe -aparcadoiro: Categorías 1ª, 2ª e 5ª, en situación de planta baixa, sotos ou semisotos e categoría 3º. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Sociocultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª.

133 Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categoría 1ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 4: RESIDENCIAL UNIFAMILIAR Art Características Responde ás tipoloxías que se caracterizan por un uso de vivenda única situadas en parcelas independentes, en edificación illada ou acaroada e con acceso exclusivo independente. O seu uso é o residencial de categoría 1ª. Art Tipoloxía Existen os tres tipos seguintes: a. vivenda illada b. vivenda pareada c. vivenda acaroada En función da tipoloxía, distínguense os diferentes graos de ordenanza: Grao 1º: Vivenda illada ou pareada. Grao 2º: Vivenda acaroada. Art Vivenda illada ou pareada Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: As fixadas nos planos de ordenación correspondentes e no seu defecto as existentes, no caso de non ser fixadas nos planos correspondentes. O Recuamento mínimo en relación a aliñación será de 3,00 m. A separación a lindeiros será como mínimo de 3,00 m. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa.

134 Art Condicións de edificación Parcela mínima: 300 m2.en vivenda Poderase permitir edificacións en parcelas de menor tamaño en aqueles supostos en que se poña de manifesto a imposibilidade física de cubrir estes mínimos en base a supostos excepcionais de parcela vacante entre áreas consolidadas pola edificación, as que se atopen entre parcela edificada no momento de aprobación do PXOM e o límite con outra ordenanza/ clase/categoría de solo ou supostos asimilables Fronte mínimo de parcela: 12 m para edificacións illadas, 9 para pareadas. Ocupación en planta sobre rasante: 50% da superficie da parcela neta Edificabilidade: 0,80 m²/m². sobre parcela neta en vivenda illada ou pareada Altura da edificación: 7,50 m. Número de plantas: Dúas (B+I) + baixo cuberta. Cubertas: poderán ser planas ou inclinadas, tendo estas unha pendente máxima de 40º. Cumprirán o estipulado no art da presente normativa. Admitirase a tipoloxía pareada con condicións de edificación simultánea ou apegada a medianeiras existentes. O apegue será obrigatorio para edificacións a situar en parcelas lindeiras con medianeiras existentes. A efectos da regulación dos aproveitamentos baixo cuberta permítese a construción de xanelas inclinadas nos faldróns de cuberta segundo as condicións fixadas na presente normativa. Poderase construír unha planta de soto ou semisoto. Soamente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos por esixencias da normativa sectorial. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , , e da presente Normativa. Desta aliñación cara a o interior non existen limites de voos e cornixas. Peches: Regularanse segundo o artigo da presente normativa, tendo en conta as seguintes especificacións: Altura máxima: Dous metros sobre o perfil lonxitudinal da calzada. Admitirase unha porción maciza, preferiblemente de pedra, prohibíndose a fábrica de bloques de formigón sen revestir. A súa altura máxima será de 1,20 m sobre o terreo, admitíndose sobre ela un pechamento diáfano ou vexetal ata completar a altura máxima permitida.

135 Edificacións adxectivas: Admítese a construción dunha edificación secundaria, mesmo sobre lindeiros, coas seguintes condicións: Ocupación do solo 15% da edificada como construción principal e nunca maior das consideracións recollidas no artigo referente a galpóns e construcións auxiliares da presente normativa. Altura de cornixa: 2,80 m. Altura total: 3,50 m. Usos permitidos, adscritos e complementarios ao uso principal: almacén de apeiros, barbacoa, adega, garaxe ou outros que cumpran fins similares. Acabado para estas construcións: Non se permite a utilización como vistos de materiais deseñados para ser revestidos. Estas construcións auxiliares computarán no global das condicións de volume fixadas para a parcela pola ordenanza. Art Usos compatibles Residencia comunitaria en edificio exclusivo. Hoteleiro: Categoría 1ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial, 2ª en edificio exclusivo e 4ª. Comercial: Categoría 1ª en edificio exclusivo e categoría 4ª. Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª. Salas de reunión e espectáculos, en edificio exclusivo ou compatible co residencial en situación de planta baixa ou primeira vinculada á planta baixa. Industria: Categoría 1ª e 2ª. Almacén: Categoría 1ª e 3ª. Garaxe -aparcadoiro: Categorías 1ª e 2ª en situación de planta baixa, sotos ou semisotos e 5ª en situación de planta baixa. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Sociocultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª.

136 Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categoría 1ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art Vivenda acaroada Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: As fixadas nos planos correspondentes. Admítese o recuamento das edificacións con respecto á aliñación sendo como mínimo de 3m. No caso de existir edificacións colindantes en medianeira continuarase a aliñación definida por elas. O Fondo máximo edificable será de 16 m medidos perpendicularmente á aliñación oficial ou á liña de fachada no caso de atoparse recuada. O Recuamento a lindeiros será como mínimo de 3 m, no caso de non a acaroar. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Parcela mínima (neta): 200m² Poderase permitir edificacións en parcelas de menor tamaño en aqueles supostos en que se poña de manifesto a imposibilidade física de cubrir estes mínimos en base a supostos excepcionais de parcela vacante entre áreas consolidadas pola edificación, as que se atopen entre parcela edificada no momento de aprobación do PXOM e o límite con outra ordenanza/ clase/categoría de solo ou supostos asimilables. Fronte mínimo: 6 metros. Ocupación en planta sobre rasante: 60% da superficie da parcela neta. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 60% da parcela neta en sotos e da superficie de planta baixa en semisotos.

137 Edificabilidade: 0,9 m²/m² sobre parcela neta. Altura da edificación: 7,50 m. Número de plantas: Dúas (B+I) + baixo cuberta Cubertas: poderán ser planas ou inclinadas, tendo estas unha pendente máxima de 40º. Cumprirán o estipulado no art da presente normativa. O apegue será obrigatorio para edificacións a situar en parcelas lindeiras con medianeiras existentes. A efectos da regulación dos aproveitamentos baixo cuberta permítese a construción de xanelas inclinadas nos faldróns de cuberta segundo as condicións fixadas na presente normativa. Poderase construír unha planta de soto ou semisoto. Excepcionalmente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos nalgúns dos seus puntos, e deberán axustarse a tipoloxía propia do uso o que se destine. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Peches: Regularanse segundo o artigo da presente normativa, tendo en conta as seguintes especificacións: Altura máxima: Dous metros sobre o perfil lonxitudinal da calzada. Admitirase unha porción maciza, preferiblemente de pedra, prohibíndose a fábrica de bloques de formigón sen revestir. A súa altura máxima será de 1,20 m sobre o terreo, admitíndose sobre ela un pechamento diáfano ou vexetal ata completar a altura máxima permitida. Edificacións adxectivas: Admítese a construción dunha edificación secundaria, mesmo sobre lindeiros, coas seguintes condicións: Ocupación do solo 15% da edificada como construción principal e nunca maior das consideracións recollidas no artigo referente a galpóns e construcións auxiliares da presente normativa. Altura de cornixa: 2,80 m. Altura total: 3,50 m. Usos permitidos, adscritos e complementarios ao uso principal: almacén de apeiros, barbacoa, adega, garaxe ou outros que cumpran fins similares. Acabado para estas construcións: Non se permite a utilización como vistos de materiais deseñados para ser revestidos.

138 Estas construcións auxiliares computarán no global das condicións de volume fixadas para a parcela pola ordenanza. Art Usos compatibles Residencia comunitaria en edificio exclusivo. Hoteleiro: Categoría 1ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial, 2ª en edificio exclusivo e 4ª. Comercial: Categoría 1ª en edificio exclusivo e categoría 4ª. Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª. Salas de reunión e espectáculos, en edificio exclusivo ou compatible co residencial en situación de planta baixa ou primeira vinculada á planta baixa. Industria: Categoría 1ª e 2ª. Almacén: Categoría 1ª e 3ª. Garaxe -aparcadoiro: Categorías 1ª e 2ª en situación de planta baixa, sotos ou semisotos e 5ª en situación de planta baixa. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Sociocultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categoría 1ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior.

139 Art ORDENANZA 5: INDUSTRIAL Art Características Responde á tipoloxía de edificación industrial entre medianeiras ou en edificación illada. O seu uso é o industrial en todas as súas categorías. Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: As fixadas nos planos de ordenación correspondentes e no seu defecto as existentes ou as que determine o Concello. O recuado mínimo ao fondo de parcela será de 3 m. O recuado mínimo ao fronte de parcela será de 7 m medidos dende a aliñación. O recuado mínimo aos laterais de parcela será de 3m. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Clasificación en graos Distínguense os seguintes graos: Grao 1º: Incluirá as Categorías 1ª e 2ª. Grao 2º: Incluirá o Grao 1º ademais da Categoría 3ª. Grao 3º: Incluirá os Graos 1º e 2º e a Categoría 4ª. Art Condicións de edificación Para todos os graos: Parcela mínima: 500 m2 Fronte mínima: 10 m As parcelas existentes poderanse dividir sempre que as parcelas resultantes cumpran as condicións anteriores. Ocupación máxima sobre rasante: 70%. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 70% da superficie da parcela en sotos e da superficie de planta baixa en semisotos. Edificabilidade máxima: 0,80 m²/m² sobre parcela neta. Altura máxima de cornixa: 14m.

140 Número máximo de plantas: As que se poidan introducir, coas limitacións do seu uso, dentro da limitación da altura máxima de cornixa de 14 m. Altura máxima de cuberta: 4 m. Elementos por riba da altura máxima: o Concello poderá permitir a construción de elementos singulares por riba da altura máxima sempre que se xustifique a súa necesidade en razón á natureza da actividade. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , , e da presente Normativa. Desta aliñación cara a o interior non existen limites de voos e cornixas. Peches: Regularanse segundo o artigo da presente normativa, tendo en conta as seguintes especificacións: A parcela deberá ficar pechada na súa totalidade por muro, enreixado ou valos de 2,5 m de altura máxima, con 1 m máximo de elementos macizos. En estradas estatais, establecerase que en ningún caso as portas situadas nos peches que den fronte a ditas estradas poderán abrir hacia a mesma e deberán recuarse de xeito que os vehículos en situación de parada non invadan a calzada. Edificacións adxectivas: Permítese vivenda para garda, edificacións complementarias ao proceso produtivo e de carácter social para o persoal computando edificabilidade podéndose ubicar acaroada á principal ou illada e debendo gardar as mesmas aliñacións e recuados da edificación principal. Art Usos compatibles Residencial: Categoría 1º, con vivenda unifamiliar illada restrinxido ao especificado no apartado anterior. Hoteleiro: Categorías 1º, 2ª e 3ª, todas elas en edificio exclusivo. Comercial: Categoría 2ª. e 3ª. Oficinas: Categoría 1ª e 2ª. Salas de reunión e espectáculos. Almacén: Categorías 1ª,2ª,3ª,4ª e 5ª. Garaxe- aparcadoiro: Categorías 3ºe 5ª e categoría 4ª en edifico exclusivo. Sociocultural: Categoría 2ª. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo.

141 Servizos urbanos: Categorías 1ª e 2ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 6: TERCIARIO Art Características Responde á tipoloxía de edificación entre medianeira, en aliñación de rúa ou en edificación illada. O seu uso é o de Terciario en todas as súas categorías. Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: As fixadas nos planos de ordenación correspondentes, no seu caso as existentes ou as que determine o Concello. O recuado mínimo ao fondo de parcela será de 3 m. O recuado mínimo ao fronte de parcela será de 7 m medidos dende a aliñación. O recuado mínimo aos laterais será de 3m. Se a parcela colindante ten unha edificación en medianeira deberá acaroarse a ela para tapar esta medianeira. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Parcela mínima: 500 m². Fronte mínimo de parcela: 8m Ocupación máxima sobre rasante: 70% da superficie de parcela. O resto d a parcela non ocupada pola edificación destinarase a aparcadoiros e axardinamento. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 80% da superficie da parcela en sotos e da superficie de planta baixa en semisotos.

142 Número de plantas e altura da edificación: Os fixados nos planos de ordenación non sendo obrigatorio alcanzar o número máximo de plantas indicado nin a altura de cornixa definida para ese número de plantas (podendo chegar á máxima altura de cornixa definida con calquera número de plantas que se insira no seu volume), coa seguinte correspondencia: 1 planta B ,00 m 2 plantas B+1 9,00 m 3 plantas B+2 13,00 m 4 plantas B+3 17,00 m No caso de non estar fixadas nos planos de ordenación, as alturas rexeranse polo ancho do viario co criterio que segue: 8m-10m -- 2 plantas > 10m-12m - 3 plantas > 12m plantas Coeficiente máximo de edificabilidade neta sobre parcela edificable: 1,50 m²/m² Altura máxima A altura en número de plantas será a indicada nos planos de Ordenación. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Peches: Regularanse segundo o artigo da presente normativa. Edificacións adxectivas: Permítese vivenda para garda, edificacións complementarias ao proceso produtivo e de carácter social para o persoal computando edificabilidade podéndose ubicar acaroada á principal ou illada e debendo gardar as mesmas aliñacións e recuados da edificación principal. Art Usos compatibles Residencial: Categoría 1ª, con vivenda unifamiliar illada restrinxido ao especificado no apartado anterior. Hoteleiro en todas as categorías. Oficinas en todas as categorias Salas de reunión e espectáculo Industria: Categoría 1ª e 2ª.

143 Almacén: Categoría 1ª, 2ª, 3ª, 4ª e 5ª. Garaxe- aparcadoiro: Categorías 3ºe 5ª e categoría 4ª en edifico exclusivo. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Sanitario: Categoría 1ª e 3ª e categoría 2ª en edificio exclusivo. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Socio cultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Servizos urbanos: Categorías 1ª e 2ª. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 7: EQUIPAMENTOS Art Características Corresponde ás zonas que aparecen sinaladas con esta ordenanza nos planos de clasificación, nas que se establezan equipamentos de carácter público ou privado, así como ás zonas non grafadas nos planos de clasificación que resulten destinadas a equipamentos dotacionais públicos nos instrumentos de desenvolvemento do presente Plan Xeral. Nos planos de clasificación nos que aparecen grafados Sistemas Locais, (públicos o privados) sen que se grafe a ordenanza 7, terán a clasificación e ordenanza que lle corresponda ao ámbito no que se atopen. Nos Sistemas Locais de titularidade privada nos que se extinga a actividade dotacional existente no momento da tramitación do Plan Xeral definitivamente aprobado, e polo tanto grafados e listados no documento, cambiando a un uso que lle permita a ordenanza que lle corresponda, os propietarios poderán dirixir ao Concello un escrito motivado e xustificado para que se resolva un expediente de rectificación de memoria e serigrafía dos planos de cualificación do Sistema Local extinguido.

144 Responde a tipoloxía de edificación illada ou pareada con acaroamento a outro edificio de categoría análoga ou Terciario con actividades non molestas e que non poidan producir perturbacións ao uso dotacional. O seu uso é o de Equipamento en todas as súas categorías. Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: Os recuados a todos os lindeiros serán igual á terceira parte da altura cun mínimo de catro (4) metros. Nos casos en que a parcela se atope en zonas de edificación situada na aliñación de rúa, poderá manterse a aliñación de maneira acorde coas edificacións do entorno. A edificación deberá acaroarse ao lindeiro lateral no caso de existir (ou que poida chegar a existir en aplicación da súa correspondente ordenanza) unha edificación medianeira na parcela colindante para o tapado de esta. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Enténdese por parcela mínima calquera parcela existente ou agrupación de existentes, e que pola súa extensión e forma permita desenvolver unha actividade de uso dotacional respectando as restantes condicións xerais da Ordenanza, e, se é o caso, a regulación que polo seu uso está establecido por normativas ou disposicións municipais, autonómicas ou estatais. Deberá poder resolver o acceso e reserva das prazas de garaxe que lle correspondan segundo as condicións xerais de cada uso. Fronte mínimo de parcela: 8m. Índice de edificabilidade: será o que lle corresponda segundo as condicións particulares de cada uso dotacional. O altura máxima de cornixa será a que se establece nas condicións particulares de cada uso dotacional, non sendo obrigatorio alcanzar esta altura máxima definida, e a altura entre plantas será a definida polo uso sectorial correspondente. A altura máxima de cuberta será de 4m. O número máximo de plantas da edificación será a que se establece nas condicións particulares de cada uso dotacional.

145 As alturas mínimas de cada planta serán as que corresponde por razón do uso se estivese fixado. En ningún caso a planta baixa terá menos de 3,50m as plantas de pisos menos de 2,60m de altura libre. Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , , e da presente Normativa. De esta aliñación cara a o interior non existen limites de voos e cornixas. A condición de aplicación desta Ordenanza ás edificacións dotacionais existentes permitirá as posibles ampliacións en aplicación dos parámetros que se definen na mesma. Peches: Regularanse segundo o artigo da presente normativa. Regulación de ordenanza segundo usos: Uso Altura máxima de cornixa Edificabilidade Ocupación sobre rasante Ocupación baixo rasante Docente 14m 1,50m²/m² 60% 70% Sanitario 17m 2,50m²/m² 70% 80% Asistencial 14m 1,50m²/m² 70% 80% Sociocultural 14m 1,50m²/m² 80% 90% Relixioso 12m 1,00m²/m² 50% 60% Deportivo 14m 1,00m²/m² 70% 80% Recreativo 10m 1,00m²/m² 50% 60% Servizos urbanos 10m 1,00m²/m² 70% 80% Administración pública 14m 1,50m²/m² 70% 80% Excepcionalmente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos nalgúns dos seus puntos, e deberán axustarse a tipoloxía propia do uso o que se destine. Art Usos compatibles Vivenda: Categoría 1ª para persoal de vixilancia. Residencial comunitario asociado a actividade. Comercial: Categoría 2ª asociada a actividade. Oficinas: Categorías 2ª e 3ª asociadas a actividade. Salas de reunión e espectáculos asociadas a actividade. Garaxe aparcadoiro: Categorías 1ª e 2ª vinculadas a vivenda para persoal de vixilancia e 3ª asociada á actividade. Zonas verdes e espazos libres.

146 Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art ORDENANZA 8: ORDENANZA ESPECÍFICA PAZO DE SAN ANTOIÑO Art Características Responde á regulación dunha área de solo urbano que deriva do desenvolvemento de planeamento secundario xa recollido nas Normas subsidiarias como solo urbano consolidado, pero que pola súas características de interese patrimonial non pode ser definido coa ordenanza que lle é de aplicación ao resto do ámbito. Art Aliñacións e rasantes Aliñacións: As fixadas nos planos de ordenación correspondentes, no seu caso as existentes ou as que determine o Concello. O recuado mínimo a todos os lindeiros será 5 m. Rasantes: As rasantes axustaranse ao establecido no Art da presente normativa. Art Condicións de edificación Parcela mínima: a que lle corresponde á totalidade da área non podendo sufrir ningún tipo de segregación. Ocupación máxima sobre rasante: 10% da superficie de parcela. O resto d a parcela non ocupada pola edificación destinarase a aparcadoiros e axardinamento. En plantas baixo rasante permitirase a ocupación do 20% da superficie da parcela en sotos e da superficie de planta baixa en semisotos. Número de plantas e altura da edificación: Os fixados nos planos de ordenación non sendo obrigatorio alcanzar o número máximo de plantas indicado nin a altura de cornixa definida para ese número de plantas, coa seguinte correspondencia: 1 planta B - 5,00 m 2 plantas B+1 9,00 m 3 plantas B+2 13,00 m Coeficiente máximo de edificabilidade neta sobre parcela edificable: 0,30 m²/m²

147 Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Edificacións adxectivas: Permítese vivenda para garda, edificacións complementarias ao proceso produtivo e de carácter social para o persoal computando edificabilidade podéndose situar acaroada á principal ou illada e debendo gardar as mesmas aliñacións e recuados da edificación principal. Art Usos permitidos Residencial: Categoría 1ª, con vivenda unifamiliar illada restrinxido ao especificado no apartado anterior. Hoteleiro en todas as categorías. Oficinas: Categoría 3ª. Salas de reunión e espectáculo Garaxe- aparcadoiro: Categorías 3º. Docente: Categoría 1ª e 2ª. Asistencial: Categoría 1ª e 2ª. Socio cultural: Categoría 1ª e 2ª. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª. Deportivo: Categoría 1ª e 3ª. Recreativo en edificio exclusivo. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª. Zonas verdes e espazos libres. Art Usos prohibidos Todos aqueles usos que non estean indicados no apartado anterior. Art Definición CAPÍTULO 5. CONDICIÓNS PARTICULARES DA EDIFICACIÓN EN SOLO DE NÚCLEO RURAL. ORDENANZAS As áreas de núcleos rurais constitúen asentamentos tradicionais da poboación singularizados, relacionados co medio rural, tanto pola súa explotación do medio como polo seu hábitat, en función das súas características morfolóxicas, paisaxísticas, tipoloxía tradicional das súas

148 edificacións ou de circunstancias de outra índole que poñen de manifesto a interacción racional do núcleo co medio físico. Realizouse unha análise detallada da creación, formación e evolución dos asentamentos, das súas peculiaridades urbanísticas, morfolóxicas, do seu grado de consolidación polas edificacións e a súas expectativas de desenvolvemento, así como das tipoloxías edificatorias e construcións tradicionais de cada un deles. Art Ámbito de aplicación Delimitouse o ámbito do núcleos rurais atendendo á proximidade das edificacións, á relación entre lugares dun mesmo asentamento con topónimo diferenciado, a súa inclusión como tal ou na da súa área de influencia en plans anteriores, o número de edificacións, a densidade de vivendas, o seu grao de consolidación pola edificación ou a tipoloxía histórico tradicional da súa armazón e das edificacións existentes neles, e atendendo tamén ao parcelario e á orografía existente. Art Clasificación dos núcleos rurais Atendendo a todas as determinacións do art. 13 da LOUG, determináronse tres tipos de núcleos rurais: a) Núcleo rural histórico tradicional, recoñecido como tal polas características morfolóxicas do mesmo, polo elevado número de edificacións tradicionais existentes fronte a novas edificacións, a relación e proximidade entre elas, así como o viario que o estrutura, e que presenta un grao de consolidación de polo menos o 50% de acordo coa ordenación proposta. O trazado de dito núcleo encerra as edificacións tradicionais do asentamento seguindo o parcelario e as pegadas físicas existentes (camiños, ríos, regatos, cómaros...) e como máximo estará a 50m das devanditas edificacións tradicionais. b) Núcleo rural común, nos que se inclúen os asentamentos de poboación recoñecidos como tal pero que non presentan características necesarias para estar englobados no tipo anterior. A súa delimitación faise en función das previsións de crecemento e do grao de consolidación, que será igual ou superior a un terzo da superficie, de acordo coa ordenación proposta. c) Núcleo rural complexo, inclúense neste tipo os asentamentos de poboación caracterizados por ser resultado da concorrencia e compatibilidade no seo dun mesmo núcleo rural dos dous tipos básicos precedentes, quedando estes perfectamente diferenciados na súa delimitación. O resultado é a definición de 119 núcleos rurais moi diferentes entre si debido aos diferentes carácteres que os orixinaron, que son os que seguen: Parroquia San Pedro de Cela NR Graxín. Núcleo Rural Común.

149 NR Balada. Núcleo Rural Complexo. NR O Coto. Núcleo Rural Complexo. NR Carballeira. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Pardellas. Núcleo Rural Complexo. NR Fixón de abaixo. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Igrexa de Cela. Núcleo Rural Complexo. NR Abuíñas. Núcleo Rural Común. NR Sequeiros. Núcleo Rural Complexo. NR Carballal. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Cal. Núcleo Rural Común. NR Atín. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Montes. Núcleo Rural Complexo. NR Arufe. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Chan da Cavada. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Herville. Núcleo Rural Complexo. NR Herville de abaixo. Núcleo Rural Complexo. NR San Cosme. Núcleo Rural Común. NR Fixón de arriba. Núcleo Común. Parroquia de Santa María de Dornelas NR Pedreira. Núcleo Rural Complexo. NR O Cotiño. Núcleo Rural Complexo. NR Os Castros. Núcleo Rural Complexo. NR Igrexa. Núcleo Rural Común. NR Brea. Núcleo Rural Complexo. Parroquia de Santa María de Guizán NR Santiaguiño. Núcleo Rural Común. NR Fraela. Núcleo Rural Común.

150 NR Castro Sur. Núcleo Rural Común. NR Regomil. Núcleo Rural Complexo. NR Cruceiro. Núcleo Rural Complexo. NR As Sobráns. Núcleo Rural Complexo. NR Castro Norte. Núcleo Rural Común. Parroquia de San Salvador de Louredo NR Pantaño. Núcleo Rural Complexo. NR Arrufana. Núcleo Rural Complexo. NR A Ponte de Pedra. Núcleo Rural Complexo. NR A Candosa. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR O Pombal. Núcleo Rural Complexo. NR Asebal. Núcleo Rural Complexo. NR O Piñeiro. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Quintal. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Portela. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR O Enxertado. Núcleo Rural Complexo. NR Torroeira. Núcleo Rural Complexo. NR Eiragrande. Núcleo Rural Complexo. NR Abelleira. Núcleo Rural Común. NR Cortiñas. Núcleo Rural Complexo. NR Casanova. Núcleo Rural Común. Parroquia de Santa Eulalia de Mos NR A Zapateira. Núcleo Rural Común. NR Liñares. Núcleo Rural Complexo. NR Os Cabaleiros. Núcleo Rural Complexo. NR Sobrado. Núcleo Rural Complexo. NR A Rúa. Núcleo Rural Complexo.

151 NR As Regadas. Núcleo Rural Complexo. NR Cantín. Núcleo Rural Común. NR Espaín. Núcleo Rural Común. NR O Castro. Núcleo Rural Común. NR A Gándara. Núcleo Rural Complexo. NR Veiga do Muíño. Núcleo Rural Común. NR Pedra Pinta. Núcleo Rural Complexo. NR Santa Marta. Núcleo Rural Complexo. Parroquia de San Miguel de Pereiras NR Roublín Norte. Núcleo Rural Común. NR Roublín Sur. Núcleo Rural Común. NR Casalmorto. Núcleo Rural Complexo. NR Pazos. Núcleo Rural Común. NR Casal. Núcleo Rural Complexo. NR Fontes. Núcleo Rural Complexo. NR A Florida Sur. Núcleo Rural Común. NR As Vides. Núcleo Rural Complexo. NR A Florida norte. Núcleo Rural Histórico-Tradicional. Parroquia de San Mamede de Petelos NR A Porteliña. Núcleo Rural Complexo. NR Laxe. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Reguengo. Núcleo Rural Complexo. NR Balteiro. Núcleo Rural Complexo. NR A Estivada. Núcleo Rural Complexo. NR Barro. Núcleo Rural Común. NR Rubial. Núcleo Rural Complexo. NR Veigadaña. Núcleo Rural Común.

152 Parroquia de Santa María de Sanguiñeda NR Ansar. Núcleo Rural Común. NR Candosa. Núcleo Rural Complexo. NR Piñeiro. Núcleo Rural Complexo. NR Cerqueirás. Núcleo Rural Común. NR Agueiro. Núcleo Rural Complexo. NR Ameirolongo. Núcleo Rural Complexo. Parroquia de San Martín de Tameiga NR O Casal. Núcleo Rural Complexo. NR Bosende. Núcleo Rural Complexo. NR A Igrexa. Núcleo Rural Complexo. NR Caforra. Núcleo Rural Complexo. NR Río. Núcleo Rural Complexo. NR Gándara. Núcleo Rural Complexo. NR A Rans. Núcleo Rural Complexo. NR Coutiño. Núcleo Rural Complexo. NR Caamaña. Núcleo Rural Complexo. NR Seixo. Núcleo Rural Complexo. NR Pazo- Madán. Núcleo Rural Complexo. NR Levantada. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Portela Norte. Núcleo Rural Complexo. NR Fontarbela. Núcleo Rural Complexo. NR Souto. Núcleo Rural Complexo. NR Baxiña. Núcleo Rural Complexo. NR Pedraúcha. Núcleo Rural Complexo. NR Portela Sur. Núcleo Rural Común. NR Peirijo. Núcleo Rural Histórico-Tradicional.

153 Parroquia de San Mamede de Torroso NR Torre. Núcleo Rural Común. NR Cerdedelo. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Texe. Núcleo Rural Común. NR Louriñó. Núcleo Rural Complexo. NR Cotofe. Núcleo Rural Común. NR Xandra. Núcleo Rural Común. NR Eido Vello. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Seixabre. Núcleo Rural Común. NR Igrexa. Núcleo Rural Complexo. NR Tapadas. Núcleo Rural Común. NR Barreiros. Núcleo Rural Común. NR Rodeira. Núcleo Rural Común. NR Outeiro. Núcleo Rural Común. NR Fontiña Baixa. Núcleo Rural Común. NR Cabezal. Núcleo Rural Histórico Tradicional. NR Fontiña Alta. Núcleo Rural Común. NR San Xoán. Núcleo Rural Complexo. NR Peinador. Núcleo Rural Común. Art Actuacións permitidas 1. Permitiranse logo da licenza municipal, e sen necesidade de autorización previa por parte da comunidade autónoma, as seguintes actuacións: a) Obras de conservación e restauración das edificacións existentes, sempre e cando non supoñan variación das características esenciais do edificio, nin alteración do lugar, volume e tipoloxía tradicional. En todo caso, axustaranse ao disposto nos seguintes artigos da presente normativa. b) Obras de rehabilitación e ampliación en planta ou altura das edificacións existentes que non impliquen variación da súa tipoloxía, sempre que se cumpran as condicións establecidas nos seguintes artigos da presente normativa.

154 c) Novas edificacións de acordo coas regras establecidas nos seguintes artigos da presente normativa. d) Obras de conservación, restauración, rehabilitación e reconstrución das edificacións tradicionais ou de especial valor arquitectónico existentes no núcleo rural, sempre que non supoñan variación das características esenciais do edificio nin alteración do lugar, do seu volume nin da tipoloxía orixinaria, sen necesidade de cumprir todas as condicións esixidas pola normativa. 2. Segundo a Disposición transitoria décimo primeira da Lei 9/2002 de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia coas modificacións derivadas da Lei 2/2010, de medidas urxentes, as construcións e instalacións que, estando destinadas a actividades vinculadas coa explotación e co apoio á actividade agropecuaria, de primeira transformación de produtos agrogandeiros e forestais, así como os serradoiros de madeira, existían no momento da entrada en vigor desta lei poderán manter a súa actividade, aínda que non estean amparadas nas preceptivas licenzas municipais de edificación ou de actividade, sen necesidade delas. Estarán suxeitas ao réxime establecido na Disposición transitoria décimo primeira da citada norma. Para os efectos de acreditar a existencia da explotación agropecuaria e das edificacións directamente vinculadas a ela no momento da entrada en vigor da Lei 9/2002, será suficiente o recoñecemento administrativo do conselleiro competente en materia de urbanismo e ordenación do territorio, acreditado segundo a Circular 1/2003, do 31 de xullo (DOG número 150, do 5 de agosto). Nestas construcións poderán permitirse, logo da obtención de licenza urbanística municipal, as obras de reconstrución, rehabilitación, conservación e de reforma necesarias sempre que manteñan a actividade de explotación ou apoio á actividade agropecuaria ou de serradoiro, e adoptarán as medidas correctoras oportunas para garantir as condicións sanitarias e ambientais. As construcións e instalacións citadas, que existían á entrada en vigor da lei 9/2002, para a súa regularización, deberán aboar no concello respectivo o imposto municipal de construcións, instalacións e obras. Así mesmo, poderá permitirse, logo da obtención da licenza urbanística municipal, a ampliación das construcións destinadas á explotación ou a apoio á actividade agropecuaria, mesmo en volume independente. Esta ampliación deberá cumprir as condicións de edificación establecidas pola lexislación do solo vixente e pola normativa do presente planeamento urbanístico, excepto no que se refire ás condicións de parcela mínima edificable, recuamentos, ocupación e volume máximos, distancias mínimas a vivendas e a asentamentos de poboación. No caso das construcións destinadas a serradoiros tamén se permitirá a súa ampliación sempre que cumpran as condicións de edificación establecidas na lexislación do solo vixente e na presente normativa, excepto no que se refire á superficie máxima ocupada pola edificación sen superar o límite do 60% da superficie da parcela.

155 En todo caso, deberá manterse o estado natural do terreo, ou con plantación de arboredo ou especies vexetais, como mínimo nun terzo da superficie da parcela. Este mesmo réxime seralles aplicable ás edificacións, construcións e instalacións vinculadas á explotación ou ao apoio da actividade agropecuaria e serradoiros amparados en licenza urbanística outorgada antes da entrada en vigor da lei 9/2002 de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia. Art Actuacións prohibidas 1. De acordo co indicado no Art. 26 da LOUG. Queda prohibido o derrube ou demolición das construcións existentes, agás nos seguintes supostos: a) O daquelas construcións que non presentes un especial valor arquitectónico. b) O das edificacións sen valor histórico ou etnográfico, ou o das que téndoo escaso estean en ruína técnica. c) Todos os engadidos que desvirtúen a tipoloxía, a forma e o volume de calquera edificación primitiva, ou que polos materiais neles empregados supoñan un efecto distorsionador para a harmonía e estética do conxunto edificatorio. Igualmente todos os alpendres, almacéns e edificacións auxiliares que estean nas mesmas condicións. d) O das derivadas dun expediente de reposición da legalidade urbanística Nos supostos previstos neste punto, solicitarase licenza de demolición achegándolle ao proxecto técnico un estudio xustificado e motivado do cumprimento e veracidade das circunstancias que concorren de acordo co especificado anteriormente. 2. De acordo co indicado no Art. 28 da LOUG, están prohibidas nos núcleos rurais As edificacións características das zonas urbanas e as que xa sexan de vivenda, auxiliares ou doutro uso, cuxa tipoloxía resulte impropia coas existentes no asentamento no que se proxecten, de acordo coa tipoloxía definida no presente documento. Non se inclúen neste concepto os invernadoiros con destino exclusivo á produción agraria, que poderán instalarse en calquera tipo de núcleo rural sempre que a súa construción sexa a base de materiais lixeiros e facilmente desmontables. 3. Naves industriais de calquera tipo. 4. Aqueles movementos de terras que supoñan unha agresión ao medio natural ou que varíen a morfoloxía da paisaxe do lugar. 5. A apertura de pistas, rúas ou camiños que non estean previstos no planeamento, así como a ampliación dos existentes e o derrubamento, de maneira inxustificada, de muros tradicionais dos rueiros ou corredoiras. 6. As novas instalacións destinadas á produción gandeira agás as pequenas construcións destinadas a usos gandeiros para autoconsumo.

156 7. Sen prexuízo do disposto nos parágrafos anteriores, nos núcleos histórico -tradicionais ou na parte delimitada como tal dos núcleos complexos, estarán prohibidas, así mesmo: As vivendas acaroada, proxectadas en serie, de características similares e colocadas en continuidade en máis de tres unidades. Os novos tendidos aéreos de telefonía, electricidade e outros. Aqueles usos que, xa sexa polo tamaño das construcións, pola natureza dos procesos de produción, polas actividades que se van desenvolver ou por outras condicións, aínda cumprindo cos requisitos da lexislación medioambiental, non sexan propios do asentamento rural. A execución de actuacións integrais e consecuentes operación de reparcelamento, ou outras actuación de parcelamento ou segregación do parcelario orixinal, que determinen a desfiguración da tipoloxía do núcleo e a destrución dos valores que xustificaron a súa clasificación como tal. Art Uso característico O uso característico das edificacións nos núcleos rurais será o residencial. Art Condicións da edificación 1. Nas determinacións das fichas dos núcleos rurais, só ten carácter normativo a superficie mínima da parcela, os demais datos de consolidación, número de vivendas, etc.; son aspectos cuantitativos que non teñen categoría de ordenanza. Excepcionalmente, permitirase a edificación en parcela menor á mínima ou cunha fronte a vía pública inferior ao mínimo cando dita parcela, atopándose entre dúas colindantes xa edificadas que lle imposibiliten alcanzar os parámetros mínimos, sempre e cando, esta non proceda dunha segregación posterior á aprobación do presente documento. A nova edificación deberá de cumprir en todo caso os restantes parámetros de edificabilidade así como as condicións mínimas de habitabilidade. As parcelas existentes que non cumpran as condicións xerais de fronte de parcela deberán dispor polo menos dun acceso dende un viario de uso público de tres metros cando isto non sexa posible deberán ceder como viario público a superficie correspondente para acadar estas dimensións. A aliñación deberá ser definida polo Concello nunha Acta de Aliñacións e Rasantes antes da solicitude de licenza de obra nova. Os propietarios colindantes estarán obrigados a realizar a cesión no momento no que se produza calquera intervención nalgunha das parcelas afectadas que estea suxeito a licenza municipal tanto sexa para o proceso de legalización dalgunha das vivendas existentes ou de ampliación, reforma ou de nova planta. Nas novas construcións próximas a estradas estatais, existentes ou previstas, con carácter previa ao outorgamento da licenza de edificación deberán levarse a cabo os estudios correspondentes de determinación dos niveis sonoros esperables así como a obriga de establecer limitacións á edificabilidade ou dispor os medias de protección acústica imprescindibles no caso de superarse

157 os limiares establecidos na normativa vixente sobre contaminación acústica. O estudo de ruído debe conter os correspondentes mapas de isófonas. Os medias de protección indicados serán executados con cargo aos promotores, previa autorización do Ministerio de Fomento se afectasen as zonas de protección do viario estatal, e non poderán ocupar terreos de dominio público. 2. Nos núcleos histórico tradicionais, ou no ámbito delimitado como tal nos núcleos rurais complexos, as novas edificacións que se pretendan situar nos núcleos rurais identificaranse coas características propias do lugar e estarán encamiñadas a consolidar a trama rural existente. O Plan Xeral diferenza dous grados de núcleo histórico tradicional, o grado 1º no que os núcleos teñen un carácter tradicional a conservar mais definido e de cuxas condicións de edificación resultan do estudo pormenorizado do núcleo rural, baseándose na superficie media ocupada e construída das edificacións tradicionais existentes no ámbito, e o grado 2º. Núcleo histórico tradicional Grado 1º Serán os que seguen coas condicións de edificacións especificadas para cada un deles: NÚCLEO RURAL Superficie mínima de parcela(m) Fronte mínimo de parcela (m) Edificabilida de (m²/m²) Ocupación máxima en planta (m) IGREXA (Tameiga) 500 m2 10 m (9 m acaroada) 0,60 m²/m² 30% PEDRAÚCHA (Tameiga) 750 m 10 m (9 m acaroada) 0,50 m²/m² 30% OS CASTROS (Dornelas) 750 m² 10 m (9 m acaroada) 0,50 m²/m² 30% A RÚA (Mos) 500 m² 10 m (9 m acaroada) 0,60 m²/m² 35% IGREXA (Torroso) 750 m2 10 m (9 m acaroada) 0,50 m²/m² 25% HERVILLE DE ABAIXO (Cela) 500 m² 10 m (9 m acaroada) 0,60 m²/m² 30% Todas as vivendas cumprirán as seguintes condicións: a) As características estéticas e construtivas e os materiais, cores e acabados serán acordes coa paisaxe rural e coas construcións tradicionais do asentamento. En tal sentido, para o acabado das edificacións empregarase a pedra ou os materiais tradicionais e propios da zona. En casos xustificados pola calidade arquitectónica da edificación, poderán empregarse outros materiais que harmonicen cos valores naturais, coa paisaxe rural e as edificacións tradicionais do contorno. b) O volume máximo da edificación será similar ao das edificacións tradicionais existentes no núcleo rural. No caso de que resulte imprescindible superalo por esixencias do uso ou actividade, debera descompoñerse en dous ou máis volumes conectados entre si, co fin de adaptar as volumetrías ás tipoloxías tradicionais propias do medio rural. En todo caso, deberán adoptarse as medidas correctoras necesarias para garantir o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración do relevo natural dos terreos. c) No relativo á altura máxima permitida utilizarase como referencia a altura das edificacións tradicionais existentes e non a xenérica de 7 metros establecida pola Lei 9/2002. Por outra

158 banda o número de plantas será de baixo mais unha planta alta, ou unicamente planta baixa, dependendo da tipoloxía predominante no núcleo. d) En todo caso, a altura da edificación non excederá de planta baixa e piso, nin dun máximo de 7 metros medidos no centro de todas as fachadas dende a rasante natural do terreo ao arranque inferior da vertente de cuberta. Excepcionalmente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos nalgúns dos seus puntos, e deberán axustarse a tipoloxía propia do uso o que se destine. Tendo en conta que as edificacións tradicionais non dispoñen de sotos deberase establecer a súa prohibición agás naqueles ámbitos onde se xustifique a súa presenza nas edificacións tradicionais existentes, En todo caso a materialización dun soto implicará que o seu acceso se resolva no interior da edificación. No relativo aos semisotos deberase indicar que computarán como unha planta e que unicamente se permitirán cando as condicións topográficas do terreo impidan a construción da edificación doutro xeito. Establecerase que terá a condición de semisoto calquera planta soterrada que sobresaia da rasante do terreo nalgún punto mais dun metro. e) A cuberta terá unha pendente igual ou inferior á media das existentes no asentamento, nunca superior a 40º, e estará formada por planos continuos sen crebas nas súas vertentes. Permítese o aproveitamento baixo cuberta, como prolongación da vivenda inferior, recibindo a súa iluminación e ventilación polos testeiros e por ventás inclinadas situadas no plano das vertentes das cubertas. Agás en casos debidamente xustificados e logo da autorización preceptiva do concello, os materiais a utilizar no remate da cubrición serán a tella cerámica e/ou lousa, segundo a tipoloxía propia da zona. Quedan prohibidas as mansardas ou bufardas, agás naquelas zonas nas que se xustifique que formen parte das tipoloxías tradicionais e conten coa previa autorización preceptiva do concello. A altura máxima de cumieira será de 3,50 m sobre a altura máxima permitida. f) ALIÑACIÓNS Respectaranse as aliñacións e rasantes consolidadas polas edificacións, muros e peches tradicionais. No caso de existir discrepancias entre as aliñacións e rasantes grafadas e as existentes atenderase á realidade existente. As aliñacións poderán ser, para viarios de titularidade municipal e supramunicipal agás os de titularidade estatal, estables ou consolidadas de carácter tradicional, ben sexan edificacións ben sexan peches. Protexeranse os peches e muros tradicionais existentes establecendo que os novos peches deberán gardar harmonía cos tradicionais. No caso de non os existir aliñacións grafadas no Plan nin existir aliñacións consolidadas, estas serán:

159 Nos viarios locais principais, indicados no plan, a 6m do eixo da vía. Nos viarios municipais de nova creación (SX-INF) as aliñacións serán as indicadas nos planos de Clasificación do solo e planos de ordenación dos núcleos rurais. No resto á distancia de 4 m ao eixo da vía, e nunca inferiores á distancia 1,50 m contados a partir do borde da vía. En viarios supramunicipais respectando a distancia de servidume indicada no Art a presente normativa. Nas estradas estatais as aliñacións respectarán sempre a distancia de servidume indicada no Art da presente normativa. g) RECUADOS Para as novas construcións, o recuado á aliñación e ao lindeiro posterior será de 3m con excepción de edificacións existentes construídas en medianeira sobre o lindeiro. Nos casos de non existir aliñación consolidada en viarios supramunicipais, nos que a edificación se situará na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa. En estradas estatais, as edificacións se situarán sempre na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa. No caso de que por normativa sexa necesaria recuar unha edificación aos lindeiros laterais, este recuamento deberá ser, como mínimo, de 3 metros. h) Para autorizar as edificacións esixirase ter resoltos, con carácter previo e á conta do promotor, polo menos os servizos de acceso rodado, o abastecemento de auga, a evacuación e o tratamento das augas residuais e a subministración de enerxía eléctrica ou, noutro caso, garantir a execución simultánea coa edificación. i) A instalación de invernadoiros con destino exclusivo ao uso agrario que se instalen con materiais lixeiros e facilmente desmontables non estará suxeita ás condicións de edificación establecidas nesta alínea. j) Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. No relativo aos aleiros estableceranse as súas condición s construtivas en base ao estudo pormenorizado do núcleo, de xeito que sexan acordes coa tipoloxía tradicional existente. En ningún caso poderán exceder do plano de fachada elementos estruturais de formigón, nin cornixas, molduras ou elementos decorativos, prologándose, de ser o caso, unicamente o material de cubrición. Os voos e recuamentos de fachada permitiranse no caso de que sexan identificados e definidos no estudo pormenorizado do núcleo rural como propios das edificacións tradicionais e serán acordes con estas tipoloxías.

160 k) As canles e baixantes non presentarán molduras e serán de chapa metálica (cinc, cobre, etc.) con acabado mate e sección preferentemente circular. As carpinterías e ocos serán dos materiais, cores e configuracións existentes no contorno. Os elementos de escurecemento serán preferentemente mediante contras interiores de madeira, non permitíndose as persianas exteriores. De facerse novos remates de chemineas estes harmonizarán cos tipos tradicionais existentes. Edificacións auxiliares. As edificacións auxiliares toleraranse computando edificabilidade: a) Hórreos e adegas cunha altura máxima de 3,5m. b) Alpendres abertos polo menos nun 50% do seu perímetro. c) Almacéns, silos e demais edificacións adxectivas destinadas a usos agrarios. d) Garaxes. e) Aseos e servizos hixiénicos acaroados ao corpo principal de edificacións existentes cando se reformen estas e non poidan situarse na planta da edificación principal. As edificacións auxiliares poden situarse acaroadas a edificación principal e/ou lindeiros laterais sen prexuízo de terceiros. O conxunto de edificacións auxiliares non sobrepasarán a ocupación do 10% da parcela susceptible de edificación. Peches Estarase ao indicado nas normas xerais da edificación contidas neste documento. Núcleo histórico tradicional Grado 2º O resto dos núcleos histórico tradicionais que non se atopan no apartado anterior de grado 1º. O fronte mínimo de parcela, o índice de edificabilidade máximo e a ocupación máxima en planta, regúlanse en función da parcela mínima edificable indicada nas correspondentes fichas de cada un dos núcleos, cos criterios que seguen: Superficie mínima de parcela(m) Fronte mínimo de parcela (m) Edificabilidade (m²/m²) Ocupación máxima en planta (m) 500 m2 10 m (9 m acaroada) 0,60 m2/m2 50% 750 m2 12 m (9 m acaroada) 0,50 m2/m2 40% 1000 m2 15 m 0,40 m2/m2 35% Todas as vivendas cumprirán as seguintes condicións: a) As características estéticas e construtivas e os materiais, cores e acabados serán acordes coa paisaxe rural e coas construcións tradicionais do asentamento. En tal sentido, para o acabado das edificacións empregarase a pedra ou os materiais tradicionais e propios da zona. En casos

161 xustificados pola calidade arquitectónica da edificación, poderán empregarse outros materiais que harmonicen cos valores naturais, coa paisaxe rural e as edificacións tradicionais do contorno. c) O volume máximo da edificación será similar ao das edificacións tradicionais existentes no núcleo rural. No caso de que resulte imprescindible superalo por esixencias do uso ou actividade, debera descompoñerse en dous ou máis volumes conectados entre si, co fin de adaptar as volumetrías ás tipoloxías tradicionais propias do medio rural. En todo caso, deberán adoptarse as medidas correctoras necesarias para garantir o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración do relevo natural dos terreos. d) A altura da edificación non excederá de planta baixa e piso, nin dun máximo de 7 metros medidos no centro de todas as fachadas dende a rasante natural do terreo ao arranque inferior da vertente de cuberta. Excepcionalmente poderase superar a altura máxima e as condicións de volume cando as características da actividade debidamente xustificadas fixeran imprescindible superalos nalgúns dos seus puntos, e deberán axustarse a tipoloxía propia do uso o que se destine. Autorizaranse os sotos e semisotos sempre que queden incluídos na altura máxima permitida, coa mesma ocupación que a edificación sobre rasante como máximo destinado exclusivamente a garaxe ou usos complementarios da planta baixa. e) A cuberta terá unha pendente igual ou inferior á media das existentes no asentamento, nunca superior a 40º, e estará formada por planos continuos sen crebas nas súas vertentes. Permítese o aproveitamento baixo cuberta, como prolongación da vivenda inferior, recibindo a súa iluminación e ventilación polos testeiros e por ventás inclinadas situadas no plano das vertentes das cubertas. Agás en casos debidamente xustificados e logo da autorización preceptiva do concello, os materiais a utilizar no remate da cubrición serán a tella cerámica e/ou lousa, segundo a tipoloxía propia da zona. Quedan prohibidas as mansardas ou bufardas, agás naquelas zonas nas que se xustifique que formen parte das tipoloxías tradicionais e conten coa previa autorización preceptiva do concello. A altura máxima de cumieira será de 3,50 m sobre a altura máxima permitida. f) ALIÑACIÓNS Respectaranse as aliñacións e rasantes consolidadas polas edificacións, muros e peches tradicionais. No caso de existir discrepancias entre as aliñacións e rasantes grafadas e as existentes atenderase á realidade existente. As aliñacións poderán ser, para viarios de titularidade municipal e supramunicipal agás os de titularidade estatal, estables ou consolidadas de carácter tradicional, ben sexan edificacións ben sexan peches. Protexeranse os peches e muros tradicionais existentes establecendo que os novos peches deberán gardar harmonía cos tradicionais.

162 No caso de non os existir aliñacións grafadas no Plan nin existir aliñacións consolidadas, estas serán: Nos viarios locais principais, indicados no plan, a 6m do eixo da vía. Nos viarios municipais de nova creación (SX-INF) as aliñacións serán as indicadas nos planos de Clasificación do solo e planos de ordenación dos núcleos rurais. No resto á distancia de 4 m ao eixo da vía, e nunca inferiores á distancia 1,50 m contados a partir do borde da vía. En viarios supramunicipais respectando a distancia de servidume indicada no Art a presente normativa. Nas estradas estatais as aliñacións respectarán sempre a distancia de servidume indicada no Art da presente normativa. g) RECUADOS Para as novas construcións, o recuado á aliñación e ao lindeiro posterior será de 3m con excepción de edificacións existentes construídas en medianeira sobre o lindeiro. Nos casos de non existir aliñación consolidada en viarios supramunicipais, nos que a edificación se situará na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa. En estradas estatais, as edificacións se situarán sempre na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa. No caso de que por normativa sexa necesaria recuar unha edificación aos lindeiros laterais, este recuamento deberá ser, como mínimo, de 3 metros. h) Para autorizar as edificacións esixirase ter resoltos, con carácter previo e á conta do promotor, polo menos os servizos de acceso rodado, o abastecemento de auga, a evacuación e o tratamento das augas residuais e a subministración de enerxía eléctrica ou, noutro caso, garantir a execución simultánea coa edificación. i) A instalación de invernadoiros con destino exclusivo ao uso agrario que se instalen con materiais lixeiros e facilmente desmontables non estará suxeita ás condicións de edificación establecidas nesta alínea. j) Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Edificacións auxiliares. As edificacións auxiliares toleraranse computando edificabilidade: f) Hórreos e adegas cunha altura máxima de 3,5m. g) Alpendres abertos polo menos nun 50% do seu perímetro.

163 h) Almacéns, silos e demais edificacións adxectivas destinadas a usos agrarios. i) Garaxes. j) Aseos e servizos hixiénicos acaroados ao corpo principal de edificacións existentes cando se reformen estas e non poidan situarse na planta da edificación principal. As edificacións auxiliares poden situarse acaroadas a edificación principal e/ou lindeiros laterais sen prexuízo de terceiros. O conxunto de edificacións auxiliares non sobrepasarán a ocupación do 10% da parcela susceptible de edificación. Peches Estarase ao indicado nas normas xerais da edificación contidas neste documento. 3. Nos núcleos comúns, ou no ámbito delimitado como tal nos núcleos rurais complexos, as condicións da súa edificación serán as que seguen: O fronte mínimo de parcela, o índice de edificabilidade máximo e a ocupación máxima en planta, regúlanse en función da parcela mínima edificable indicada nas correspondentes fichas de cada un dos núcleos, cos criterios que seguen: Superficie mínima de parcela (m) Fronte mínimo de parcela (m) Edificabilidade (m²/m²) Ocupación máxima en planta (m) 500 m2 10 m (9 m acaroada) 0,70 m2/m2 60% 750 m2 12 m (9 m acaroada) 0,50 m2/m2 55% 1000 m2 15 m 0,40 m2/m2 45% 1200 m2 15 m 0,30 m2/m2 35% a) As características estéticas e construtivas e os materiais, cores e acabados serán acordes coa paisaxe rural e coas construcións do asentamento. b) O volume máximo da edificación será similar ao das edificacións existentes no núcleo rural. No caso de que resulte imprescindible superalo por esixencias do uso ou actividade, deberase descompoñer en dous ou máis volumes conectados entre si, co fin de adaptar as volumetrías ás tipoloxías propias do medio rural. En todo caso, deberanse adoptar as medidas correctoras necesarias para garantir o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración do relevo natural dos terreos. c) A altura da edificación non excederá de planta baixa e piso, nin dun máximo de 7 metros medidos no centro de todas as fachadas dende a rasante natural do terreo ao arranque inferior da vertente de cuberta.

164 Autorizaranse os sotos e semisotos sempre que queden incluídos na altura máxima permitida, coa mesma ocupación que a edificación sobre rasante como máximo destinado exclusivamente a garaxe ou usos complementarios da planta baixa. d) A cuberta terá unha pendente igual ou inferior á media das existentes no asentamento, nunca superior a 40º, e estará formada por planos continuos sen crebas nas súas vertentes. Permítese o aproveitamento baixo cuberta, como prolongación da vivenda inferior, recibindo a súa iluminación e ventilación polos testeiros e por ventás inclinadas situadas no plano das vertentes das cubertas. Quedan prohibidas as mansardas ou bufardas, agás naquelas zonas nas que se xustifique que formen parte das tipoloxías do entorno e conten coa previa autorización preceptiva do concello. A altura máxima de cumieira será de 3,50 m sobre a altura máxima permitida. Excepcionalmente poderíanse contemplar deseños de cubertas planas sempre que se xustifique a súa relación e harmonía de deseño co entorno. e) ALIÑACIÓNS As aliñacións serán as indicadas nos correspondentes planos de clasificación do solo dos núcleos rurais deste PXOM. As aliñacións poderán ser, para viarios de titularidade municipal e supramunicipal agás os de titularidade estatal, estables ou consolidadas de carácter tradicional, ben sexan edificacións ben sexan peches. No caso de non os existir aliñacións grafadas no Plan, estas serán: Nos viarios locais principais, indicados no plan, a 6 m do eixo da vía. Nos viarios municipais de nova creación (SX-INF) as aliñacións serán as indicadas nos planos de Clasificación do solo e planos de ordenación dos núcleos rurais. No resto á distancia de 4 m ao eixo da vía, e nunca inferiores á distancia 1,50 m contados a partir do borde da vía. En viarios supramunicipais respectando a distancia de servidume indicada no Art a presente normativa. Nas estradas estatais as aliñacións respectarán sempre a distancia de servidume indicada no Art da presente normativa. f) RECUADOS Para as novas construcións, o recuado á aliñación e ao lindeiro posterior será de 3m con excepción de edificacións existentes construídas en medianeira sobre o lindeiro. En os casos de non existir aliñación consolidada en viarios supramunicipais, nos que a edificación se situará na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa.

165 En estradas estatais, as edificacións se situarán sempre na liña límite de edificación á distancia indicada no Art da presente normativa. No caso de que por normativa sexa necesaria recuar unha edificación aos lindeiros laterais, este recuamento deberá ser, como mínimo, de 3 metros. g) Para autorizar as edificacións esixirase ter resoltos, con carácter previo e á conta do promotor, polo menos os servizos de acceso rodado, o abastecemento de auga, a evacuación e o tratamento das augas residuais e a subministración de enerxía eléctrica ou, noutro caso, garantir a execución simultánea coa edificación. h) A instalación de invernadoiros con destino exclusivo ao uso agrario que se instalen con materiais lixeiros e facilmente desmontables non estará suxeita ás condicións de edificación establecidas nesta alínea. i) Na regulación de entrantes, saíntes e voos estarase ao disposto nos artigos , e da presente Normativa. Edificacións auxiliares. As edificacións auxiliares toleraranse computando edificabilidade: a) Hórreos e adegas cunha altura máxima de 3,5m. b) Alpendres abertos polo menos nun 50% do seu perímetro. c) Almacéns, silos e demais edificacións adxectivas destinadas a usos agrarios. d) Garaxes. e) Aseos e servizos hixiénicos acaroados ao corpo principal de edificacións existentes cando se reformen estas e non poidan situarse na planta da edificación principal. As edificacións auxiliares poden situarse acaroadas a edificación principal e/ou lindeiros laterais sen prexuízo de terceiros. O conxunto de edificacións auxiliares non sobrepasarán a ocupación do 10% da parcela susceptible de edificación. Peches Estarase ao indicado nas normas xerais da edificación contidas neste documento. Art Usos Compatibles Poderán permitirse os seguintes usos sempre que non se altere a estrutura morfolóxica do asentamento e o novo uso contribúa a revitalizar a vida rural e mellorar o nivel de vida dos seus moradores. Residencia comunitaria. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes,

166 Hoteleiro: Categoría 1ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial, 2ª en edificio exclusivo e 4ª. Comercial: Categoría 1ª,onde as edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes, Oficinas: Categorías 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Salas de reunión e espectáculos en planta baixa ou en edificio exclusivo. As novas edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes, Industria: Categorías 1ª e 2ª en planta baixa ou en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. En ningún caso se poderá xustificar a construción de naves industriais. Almacén: Categoría 1ª e 3ª en planta baixa ou en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes, cunha limitación máxima de 200 m2 construídos. En ningún caso se poderá xustificar a construción de naves industriais. Garaxe aparcadoiro: Categorías 1ª e categoría 5ª en planta baixa ou en edificio exclusivo e 2ª. Docente: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Sanitario: Categorías 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial e Categoría 4ª en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Asistencial: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Socio cultural: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Relixioso: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Deportivo: Categoría 1ª, 2ª e 3ª en edificio exclusivo ou compatible co residencial.

167 Recreativo en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes, Servizos urbanos: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo. Administración pública: Categorías 1ª e 2ª en edificio exclusivo. As edificacións serán de volume, tamaño e características similares ás edificacións residenciais existentes. Zonas verdes e espazos libres. Agropecuario en nova construción: Categoría 1ª cunha superficie máxima construída de 200 m2 para instalacións fixas e sen límite para desmontables e categoría 2ª cunha superficie máxima construída de 100 m2. Art Sistemas locais nos núcleos rurais Nos Sistemas Locais de titularidade privada nos que se extinga a actividade dotacional existente no momento da tramitación do Plan Xeral definitivamente aprobado, e polo tanto grafados e listados no documento, cambiando a un uso que lle permita a ordenanza que lle corresponda, os propietarios poderán dirixir ao Concello un escrito motivado e xustificado para que o Concello tramite o expediente conforme o artigo 93 da LOUG. Art Planeamento en Núcleo Rural No medio rural poderanse redactar Plans Especiais de Ordenación dos Núcleos Rurais coa regulación e finalidades fixadas na presente normativa e na lexislación do solo vixente. Art Condicións especiais dos núcleos afectados por estradas autonómicas e provinciais A) CONDICIÓNS DE PARCELACIÓN 1. Nas parcelas lindeiras con estradas de titularidade autonómica só se permitirán parcelacións cando todas as parcelas resultantes teñan resolto o seu acceso a través doutros viais públicos que non sexan de titularidade autonómica. En consecuencia, non se permitirán parcelacións no caso das parcelas que conten con acceso a través dalgunha estrada de titularidade autonómica. 2. Será requisito, para a realización de parcelacións nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas, a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada, agás que este teña recoñecidos como treito urbano, ós efectos da lexislación sectorial en materia de estradas, os terreos nos que se pretenda realizar aquela.

168 B) CONDICIÓNS DE POSICIÓN POSICIÓN DA EDIFICACIÓN 1. As edificacións e outras construcións nas marxes das estradas autonómicas non se situarán máis próximas a estas que a aliñación de edificación sinalada nos planos de ordenación. Non se admitirán voos sobre as aliñacións de edificación que dan fronte ás estradas autonómicas. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de todo tipo de edificacións e outras construcións nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas, a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada, agás que este teña recoñecidos como treito urbano, ós efectos da lexislación sectorial en materia de estradas, os terreos nos que se pretendan realizar aquelas. POSICIÓN DO PECHE 1. A posición dos peches de parcelas nas marxes das estradas de titularidade autonómica, segundo a súa tipoloxía, rexerase polas seguintes condicións: a) Os peches completamente diáfanos, sobre piquetes sen cimentación de obra de fábrica, por circunstancias de aproveitamento agrícola ou gandeiro debidamente acreditadas, poderán situarse no borde da parcela. b) Os peches diáfanos, con cimentación de obra de fábrica que non sobresaia máis de cincuenta centímetros (50 cm) en ningún punto da rasante do terreo, non poderán situarse entre a estrada e a liña máis alonxada dela que resulte de comparar a situación da aliñación oficial exterior coa dunha liña paralela ó borde da parcela a unha distancia de dous metros (2 m) medida horizontal e ortogonalmente dende aquela. c) O resto de peches non diáfanos ou de obra de fábrica, non poderán situarse máis próximos á estrada que a aliñación de edificación. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de peches nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas, a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada, agás que este teña recoñecidos como treito urbano, ós efectos da lexislación sectorial en materia de estradas, os terreos nos que se pretenda realizar aquela. C) CONDICIÓNS DE ACCESO Será requisito para o establecemento de accesos ás estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. O outorgamento da antedita autorización de acceso será requisito previo para a obtención da correspondente licenza municipal para realizar calquera tipo de edificación na parcela, agás no caso de que se dispoña dun acceso alternativo que non se realice a través da estrada autonómica.

169 Art Condicións especiais para os núcleos polos que discorre o Camiño de Santiago Nos núcleos afectados polo Camiño de Santiago deberán preservarse os valores tradicionais, parcelación, peches, arborado, fontes e elementos relacionados coa auga, camiños, volumes, alturas, forma de ocos, cubertas e beirís e o rexeitamento de aquelas outras actuacións que menoscaben a apreciación do ben dentro do contorno. Merecen unha especial atención as actuacións sobre o camiño nos núcleos rurais, onde a través dos pavimentos procurarase manter unha imaxe unitaria do núcleo e da relación deste ca camiño. Nestes casos tenderase á introdución de pavimentos continuos, preferentemente lavados de maneira que se perciban os áridos, salvo que existan evidencias de pavimentos tradicionais, en cuxo caso, de ser posible, favoreceranse actuacións de restauración e recuperación. Con carácter xeral, rexeitarase o emprego de pavimentos de pedra rústica (chapa plana). Así mesmo, en función dun estudo por zonas dos pavimentos e das solucións construtivas que se empreguen, zonas de xisto, zonas de cantería, zonas de chapacuña, zonas de lousados, etc... pode aceptarse a utilización excepcional de lastras. Os pavimentos das zonas nas que predomina a lousa son distintos das zonas onde predomina a pedra de gra ou cantería. Prestarase especial atención para que se manteñan as rasantes e desde xeito non propiciar a desvinculación das construcións ca camiño, evitando diferenzas de nivel entre o camiño histórico e os elementos que hai ao seu carón, non modificando a súa relación. Os revestimentos dos muros, os aparellos das fabricas, os materiais de fachada, as cores, os encintados, as texturas, os revocos, os aplacados, os xambeados e a proporción dos ocas, a composición das fachadas e dos volumes de cuberta, a fragmentación de volumes, e a forma das plantas serán acordes co contorno tradicional no que se atopen. Non se permitiran instalacións que deterioren as edificacións tales como gas, electricidade, subministracións e antenas (as antenas non se permitirán que deterioren as edificacións, sempre que os factores técnicos así o permitan, e sempre que sexa técnica e economicamente posible). Nos casos que proceda poderase establecer servidumes dos edificios construídos sobre as novas edificacións, polas posibles zonas de sombras que se puidesen xerar.. Os novas peches deben ser preferentemente vexetais ou opacos (ata un metro), feitos con materiais tradicionais ou de bloques enfuscados e pintados en cores acordes co lugar ou recebo con morteiro de cor. Non se admitirá o emprego de materiais con bloques ou ladrillo vistos nin os materiais tipo bloque split ou outros de produción industrializada. Os cambios a realizar no muro de peche de pedra faranse sempre ca uso dunha pedra semellante á existente e evitando no posible o uso de encintados e en todo caso a utilización de cemento nos morteiros. Prestarase unha atención especial aos peches de parcelas con diferenzas de cota e aos situados na marxe do camiño.

170 En canto á colocación de cancelas, autorizaranse os modelos sinxelos, con barras sen ornamentos, non molduradas, de seccións cadradas ou circulares e nas cores tradicionais da zona. Por outra banda, para unha axeitada valoración de proxectos de obras de reforma ou ampliación con instalación de novas edificacións agrícolas e gandeiras, requirirase aos promotores que presenten un estudo de ordenación e deseño xeral do conxunto e dos elementos de detalle: volumetrías, composición de fachadas e cubertas, acabados e materiais exteriores, e a implantación no territorio. No caso de que se prevexa implantación de maquinaria ou elementos auxiliares tamén se incorporarano estudo. Como criterio xeral nas intervencións sobre os espazos públicos, os materiais e cores que se utilicen harmonizarán co contorno, o mobiliario será discreto, minimizaranse as instalacións urbanas e soterraranse os tendidos aéreos existentes. En todo caso será de aplicación a Lei 8/1995, do 30 de outubro, do Patrimonio Cultural de Galicia e a Lei 3/1996, do 10 de marzo, de Protección dos Camiños de Santiago. Os Núcleos que están na zona de protección do camiño de Santiago son os seguintes: Santiaguiño, O Enxertado, Abelleira, A Zapateira, Os Cabaleiros, Sobrado, A Rúa, Espaín, O Castro, Veigadaña, Ameirolongo. Art Condicións especiais para os núcleos afectados por augas Nos núcleos afectados pola zona de policía, inundación e fluxo preferente (estarán limitados os usos ao sinalado na lexislación hidráulica), terán que solicitar permiso á Confederación Hidrográfica de Miño Sil, para calquera clase de construción, incluíndo un estudo Hidrolóxico da parcela nas condicións que a afectan a zona de inundación e as actuacións pertinentes para salvar a afección, segundo a Lei de Augas de Galicia 9/2010 ( DOG 18/11/2010). CAPITULO 6. REGULACIÓN DO SOLO URBANIZABLE Art Ordenanzas reguladoras do solo urbanizable afectado por as estradas de titularidade Autonómica. Condicións de parcelación 1. Nas parcelas lindeiras con estradas de titularidade autonómica só se permitirán parcelacións cando todas as parcelas resultantes resolvan o seu acceso a través doutros viais públicos que non sexan de titularidade autonómica. En consecuencia, non se permitirán parcelacións no caso das parcelas que conten con acceso a través dalgunha estrada de titularidade autonómica.

171 2. Será requisito para a realización de parcelacións nas zonas de servidume e afección das estradas de titularidade autonómica a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. Condicións de posición Posición da edificación 1. Entre as estradas de titularidade autonómica e a liña límite de edificación, segundo a establece a lexislación sectorial en materia de estradas autonómicas, prohíbese calquera tipo de construción de nova planta, por encima ou por debaixo da rasante do terreo. Non se admitirán voos sobre as liñas límites de edificación que dan fronte ás estradas autonómicas. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de todo tipo edificacións e outras construcións nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. 3. Nas novas construcións próximas a estradas estatais, existentes ou previstas, con carácter previa ao outorgamento da licenza de edificación deberán levarse a cabo os estudios correspondentes de determinación dos niveis sonoros esperables así como a obriga de establecer limitacións á edificabilidade ou dispor os medias de protección acústica imprescindibles no caso de superarse os limiares establecidos na normativa vixente sobre contaminación acústica. O estudo de ruído debe conter os correspondentes mapas de isófonas. Os medias de protección indicados serán executados con cargo aos promotores, previa autorización do Ministerio de Fomento se afectasen as zonas de protección do viario estatal, e non poderán ocupar terreos de dominio público. Posición do peche 1. A posición dos peches de parcelas nas marxes das estradas de titularidade autonómica rexerase pola lexislación e normativa sectorial aplicable en materia de estradas. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de peches nas zonas de servidume e afección das estradas de titularidade autonómica a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. Condicións de acceso Será requisito para o establecemento de accesos ás estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. O outorgamento da antedita autorización de acceso será requisito previo para a obtención da correspondente licenza municipal para realizar calquera tipo de edificación na parcela, agás no caso de que se dispoña dun acceso alternativo que non se realice a través da estrada autonómica.

172 Art Solo urbanizable delimitado No presente PXOM, conforme á diagnose da información urbanística e aos obxectivos, criterios e solucións xerais contidas na Memoria Xustificativa, sería necesaria a previsión de espazos para usos industriais, terciarios e residenciais complementarios dos núcleos existentes, tentando acadar os desexables acordos para os seus desenvolvementos durante a redacción do presente PXOM. Propóñense os solos urbanizables delimitados que seguen: SUDR-01 A Portela SUDR-02 A Portela SUDR-03 A Portela SUDR-04 Porteliña SUDR-05 Porteliña SUDR-06 Vila do Adro SUDT-01 A Portela SUDT-02 A Rans SUDT-03 A Rans SUDT-04 Monte SUDT-05 Vila do Adro SUDT-06 Reguengo SUDT-07 Cerqueirás SUDI-01 A Portela SUDI-02 Cebral SUDI-03 Ameirolongo SUDI-04 Vila do Adro SUDI-05 Campo de Eiró SUDI-06 Veigadaña SUDI-07 Veigadaña SUDI-08 Arrufana SUDI-09 Arrufana SUDI-10 Rebullón

173 Art Determinacións xerais para todo o solo urbanizable delimitado 1. Desenvolvemento Urbanístico e prazos. Este solo será desenvolvido mercé á obrigada redacción, aprobación e execución de plans parciais (agás nos casos nos que a ordenación detallada estea contida no PXOM) e posteriores proxectos de urbanización nos prazos que quedan definidos no Art da presente normativa. Estes) prazos máximos para o desenvolvemento dos Plans Parciais establécese independentemente para cada sector na súa ficha correspondente. O prazo máximo para a solicitude de licenza dos proxectos de edificación deberá establecerse nos propios Plans Parciais ou nos proxectos de equidistribución, e no seu defecto será o establecido no Art do presente documento. 2. Determinacións dos Plans Parciais. Os Plans Parciais que desenvolvan áreas de solo urbanizable que o PXOM cualifica como tales, conterán as determinacións que dimanan do Art. 64 da LOUG e da lexislación urbanística vixente. Cando menos, esas determinacións serán: 1) Determinación da área de planeamento que abrangue o Plan Parcial segundo o definido no Art da presente normativa. 2) Tipoloxía. O Plan Parcial establecerá as correspondentes tipoloxías edificatorias permitidas no seu ámbito en función do que especifique a correspondente ficha pormenorizada, e en calquera caso respectaranse escrupulosamente as condicións xerais tipolóxicas da presente Normativa. 3) Condicións de volume. O Plan Parcial establecerá as correspondentes condicións de volume permitidas no seu ámbito (aliñacións, rasantes, fondos edificables, parcela mínima e frontes mínimos, alturas ), en función do que especifique a correspondente ficha pormenorizada, e en calquera caso respectaranse escrupulosamente as condicións xerais de edificación da presente Normativa. 4) Usos permitidos O Plan Parcial establecerá os correspondentes usos permitidos no seu ámbito en función do que especifique a correspondente ficha pormenorizada, e en calquera caso respectaranse escrupulosamente as condicións xerais de uso da presente Normativa. 5) Infraestruturas De comunicación.

174 O Plan Parcial ademais de prever e garantir o enlace do sector co S.X. de Comunicacións, tal e como está establecido no Art da presente normativa, establecerá e deseñará a rede de comunicacións interna, coa sinalización de aliñamentos e rasantes. A sección transversal do viario debe responder á maior ou menor previsión de edificación prevista sobre das marxes del, así coma dos usos que para esas beiras se autoricen ou prevexan Características e trazado das galerías e redes de servizos. Todas as redes de servizos deberán discorrer preferentemente baixo terra, aproveitando para isto un foxo escalonado, de xeito que será máis doada calquera reparación de avarías. O Plan Parcial atendendo ás condicións de urbanización do presente PXOM fixará as condicións de cálculo a ter en conta polo(s) proxecto(s) de urbanización. 6) A avaliación que se terá que conter no Plan Parcial desagregará, cando menos, os conceptos seguintes: Movemento de terras. Afirmado de viario e encintado de beirarrúas. Estruturas. Sinalización. Saneamento e pluviais. Depuración (no seu caso). Abastecemento de auga, rego e hidrantes contra incendios. Rede enerxía eléctrica. Alumeado público. Rede de Telefonía. Rede de gas (no seu caso). Xardinería. Mobiliario urbano. Construcións dotacionais se é o caso. Indemnizacións, se proceden, polas expropiacións necesarias para as conexións cos sistemas xerais. 7) Plan de Etapas. O Plan Parcial deberá contar cun Plan de Etapas no que se especifique o desenvolvemento no tempo das súas determinacións. Deberá incluír a fixación dos prazos nos que se haberán

175 de cumprir as obrigas de cesión, distribución de cargas e beneficios e urbanización, así como o de solicitar licenza de edificación, unha vez adquirido o dereito ao aproveitamento urbanístico. 8) Planimetría. Tanto os Planos de Información coma os de Ordenación deberanse elaborar a unha escala mínima de 1: Os planos de Información recollerán con claridade todo o relativo ao medio físico no que se vaian desenvolver, así como a realidade catastral, os valores medioambientais e paisaxístico e o patrimonio cultural, no seu caso. Os planos de proxecto conterán como mínimo: Delimitación. Zonificación, con asignación de usos pormenorizados, sistema de espazos libres, dotacións, etc. Rede viaria, coa sinalización de aliñamento e rasantes e conexións co S.X. de comunicacións. Redes de servizos e conexión cos servizos existentes. Delimitación de polígonos. Plan de Etapas. 9) Aproveitamento. Establecerase pormenorizadamente para cada un dos sectores na ficha correspondente. 10) Medidas protectoras do Medio Ambiente e a paisaxe. O Plan Parcial fixará con claridade que tipo de industrias serán as que se permitan instalar no Sector e tódalas medidas a esixirlles a aquelas que supoñan perigo de deterioro do medio ambiente, con estrita suxeición ao disposto na normativa vixente na materia. Igualmente nas zonas de bordo dos sectores en contacto con Solo rústico de especial protección deberán establecerse as medidas correctoras específicas necesarias para evitar os impactos de calquera tipo que poidan desvirtuar as características e valores a protexer deses solos, mediante barreiras vexetais ou un especial coidado no deseño urbanístico e nas condicións de implantación das obras e usos previstos. 12) Dotacións. Estarase ao disposto no Art. 47 da LOUG e regulamentos que a desenvolven (Disposición transitoria sexta da LOUG). 13) Condicións especiais para os solos urbanizables afectados por augas. Nos solos urbanizables afectados pola zona de policía, inundación e fluxo preferente (estarán limitados os usos ao sinalado na lexislación hidráulica), terán que solicitar Informe sectorial

176 á Confederación Hidrográfica de Miño Sil, incluíndo un estudo Hidrolóxico da parcela nas condicións que a afectan a zona de inundación e as actuacións pertinentes para salvar a afección, segundo a Lei de Augas de Galicia 9/2010 ( DOG 18/11/2010). Art Solo urbanizable non delimitado Como paso previo ao desenvolvemento do solo urbanizable non delimitado, deberanse redactar os correspondentes Plans de Sectorización (en diante PS), que deberán establecer as determinacións estruturantes da ordenación urbanística necesarias para a súa transformación (usos pormenorizados, edificabilidade, tipoloxías edificatorias, dotacións, equipamentos, conexión cos sistemas xerais existentes, trazados das redes fundamentais de infraestruturas e servizos, adscrición de sistemas xerais, prazos para o seu desenvolvemento, etc.) e deberá incorporar tamén as determinacións e documentación correspondentes a un Plan Parcial, tal e como sinala o artigo 66.3 d) da LOUG. Art Determinacións xerais para o solo urbanizable non delimitado CRITERIOS E DETERMINACIÓNS BÁSICAS DE ORDENACIÓN DOS PLANS DE SECTORIZACIÓN. Os PS deberán establecer unhas condicións básicas a cumprir en substitución das determinacións que o PXOM establece para o solo urbanizable delimitado, atendendo sempre os criterios que o propio PXOM sinale a este respecto, e que abranguerán como mínimo segundo o indicado no Art. 66 da LOUG, os seguintes aspectos: a) USOS: Os PS deberán determinar para cada sector os usos pormenorizados, así como os usos permitidos e/ou prohibidos en función das súas condicións concretas. b) EDIFICABILIDADE: establecerase independentemente para cada sector, en función das cargas e dotacións previstas, das condicións do seu contorno, etc. pero tendo en conta o indicado na ficha correspondente de cada sector. c) TIPOLOXÍAS EDIFICATORIAS: deberanse definir as tipoloxías que se permiten, en función das condicións do seu contorno, da ordenación global ou do modelo territorial establecido, baseándose nos obxectivos que se pretenden en cada sector, na integración da actuación no seu contorno e nas medidas e obxectivos que se establecen a este respecto no modelo territorial do PXOM. d) CONEXIÓN COS SISTEMAS XERAIS: deberase definir igualmente para cada sector as conexións necesarias para o seu acceso o viario estruturante ou as infraestruturas xerais de servizos en condicións axeitadas para o uso demandado, previndo incluso o reforzo ou ampliación desas infraestruturas xerais se fose preciso para a nova demanda global. e) CONDICIÓNS MÍNIMAS E CARACTERÍSTICAS DAS REDES DE INFRAESTRUTURAS E SERVIZOS; de acordo ao establecido a este respecto no PXOM ou ben establecendo condicións específicas máis pormenorizadas, e incluíndo en caso necesario o trazado básico das redes

177 xerais de infraestruturas e servizos que sexan precisas para o desenvolvemento dos sectores previstos e a súa conexión cos sistemas xerais. f) RESERVAS MÍNIMAS E DOTACIÓNS: Segundo o artigo 66.3 c) da LOUG estableceranse dous tipos de dotacións, cos límites mínimos establecidos no artigo 47 da mesma Lei, tal e como queda definido nas fichas correspondentes a cada sector. 1) Dotacións de carácter xeral: a) Sistema xeral de espazos libres e zonas verdes de dominio e uso públicos, en proporción non inferior a 15 metros cadrados por cada 100 metros cadrados edificables de uso residencial. b) Sistema xeral de equipamento comunitario de titularidade pública, en proporción non inferior a 5 metros cadrados por cada 100 metros cadrados edificables de uso residencial. 2) Con independencia dos sistemas xerais, o plan que conteña a ordenación detallada establecerá as reservas mínimas de solo para as seguintes dotacións urbanísticas: a) Sistema de espazos libres públicos destinados a parques, xardíns, áreas de ocio, expansión e recreo da poboación: En ámbitos de uso terciario ou industrial: o 10 % da superficie total do ámbito. b) Sistema de equipamentos públicos destinados á prestación de servizos sanitarios, asistenciais, educativos, culturais, deportivos e outros que sexan necesarios: En ámbitos de uso terciario ou industrial: o 2 % da superficie do ámbito. c) Prazas de aparcadoiros de vehículos: En ámbitos de uso terciario: 2 prazas de aparcadoiro por cada 100 metros cadrados edificables, das que, como mínimo, a quinta parte debe ser de dominio público. En ámbitos de uso industrial: 1 praza de aparcadoiro por cada 100 metros cadrados edificables, das que, como mínimo, a cuarta parte será de dominio público. 3) prazos para o seu desenvolvemento: dado que se trata dunha reserva de solo non se establecen en xeral prazos. 4) Condicións especiais para os solos urbanizables afectados por augas Nos solos urbanizables afectados pola zona de policía, inundación e fluxo preferente (estarán limitados os usos ao sinalado na lexislación hidráulica), terán que solicitar Informe sectorial á Confederación Hidrográfica de Miño Sil, incluíndo un estudo Hidrolóxico da parcela nas condicións que a afectan a zona de inundación e as actuacións pertinentes para salvar a afección, segundo a Lei de Augas de Galicia 9/2010 ( DOG 18/11/2010).

178 DOCUMENTACIÓN BÁSICA DOS PLANS DE SECTORIZACIÓN Os plans de sectorización deben resolver a adecuada integración do ámbito delimitado na estrutura de ordenación municipal definida polo Plan Xeral, e deben conter as seguintes determinacións: a) A delimitación do sector que será obxecto de transformación, de acordo cos criterios básicos establecidos polo Plan Xeral. b) As determinacións de ordenación básica propias do Plan Xeral para o solo urbanizable delimitado, sinaladas no artigo 57 da LOUG. c) A previsión de solo para novas dotacións de carácter xeral, na proporción mínima establecida polo número 1 do artigo 47 da mesma Lei, que deberán situarse no interior do sector con independencia das dotacións locais. d) As determinacións establecidas no artigo 64 da LOUG para os plans parciais. A súa documentación mínima será a esixida no Art. 67 da LOUG. Deberán incluír tamén todas as determinacións correspondentes aos Plans Parciais, segundo o especificado no Art da presente Normativa Urbanística, nos artigos 64 e 65 da LOUG e nos Regulamentos de desenvolvemento desta que se poidan aprobar no futuro, aplicándose mentres tanto subsidiariamente as condicións especificadas no RP estatal vixente, cumpríndose en calquera caso as limitacións e restricións especificadas para o solo urbanizable non delimitado recollidas no presente artigo. CAPITULO 7. REGULACIÓN DO SOLO RÚSTICO Art. 4.7.Definición e ámbito Son aqueles terreos do termo municipal que, polas súas condicións naturais ou por ser inadecuados para o desenvolvemento urbanístico, deben ser preservados dos procesos de desenvolvemento urbanístico. Pertencen ao solo rústico os solos adscritos a esa clase de solo nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Art Ordenanza reguladora do solos rústicos afectados polas estradas de titularidade autonómica. Condicións de parcelación 1. Nas parcelas lindeiras con estradas de titularidade autonómica só se permitirán parcelacións cando todas as parcelas resultantes resolvan o seu acceso a través doutros viais públicos que non sexan de titularidade autonómica. En consecuencia, non se permitirán parcelacións no caso das parcelas que conten con acceso a través dalgunha estrada de titularidade autonómica.

179 2. Será requisito para a realización de parcelacións nas zonas de servidume e afección das estradas de titularidade autonómica a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. 3. Adaptaranse ao artigo 206 da LOUG. Condicións de posición Posición da edificación 1. Entre as estradas de titularidade autonómica e a liña límite de edificación, segundo a establece a lexislación sectorial en materia de estradas autonómicas, prohíbese calquera tipo de construción de nova planta, por encima ou por debaixo da rasante do terreo. Non se admitirán voos sobre as liñas límites de edificación que dan fronte ás estradas autonómicas. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de todo tipo edificacións e outras construcións nas zonas de servidume e afección das estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. Posición do peche 1. A posición dos peches de parcelas nas marxes das estradas de titularidade autonómica rexerase pola lexislación e normativa sectorial aplicable en materia de estradas. 2. Será requisito para o outorgamento da correspondente licenza municipal para a execución de peches nas zonas de servidume e afección das estradas de titularidade autonómica a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. Condicións de acceso Será requisito para o establecemento de accesos ás estradas autonómicas a obtención previa da autorización do órgano competente da administración titular da estrada. O outorgamento da antedita autorización de acceso será requisito previo para a obtención da correspondente licenza municipal para realizar calquera tipo de edificación na parcela, agás no caso de que se dispoña dun acceso alternativo que non se realice a través da estrada autonómica. Art Regulación urbanística do solo rústico Segundo Art 206 da LOUG 1. O solo rústico, en tanto se manteñan as condicións que determinaron a súa clasificación, carece de aproveitamento urbanístico e deberá utilizarse da forma que mellor corresponda á súa natureza e á preservación e conservación dos recursos naturais.

180 2. Segundo Art 106 da LOUG No solo rústico non se poderán realizar nin autorizar parcelamentos, divisións ou segregacións, excepto aqueles que deriven da execución, conservación ou servizo de infraestruturas públicas, da execución de equipamentos públicos, da realización de actividades extractivas ou enerxéticas, da execución do planeamento urbanístico ou que teñan por obxecto a mellora das explotacións agropecuarias existentes. En todo caso, respectarase a superficie mínima e indivisible que determine a lexislación agraria. Con todo, poderá autorizarse a división de parcelas vacantes de edificación por razón de partición de herdanzas, sempre que se faga constar o compromiso expreso de non edificar os lotes resultantes e non afecte a solos de especial protección agropecuaria. Esta condición de inedificabilidade dos terreos débese facer constar expresamente no rexistro da propiedade e en todos os actos de transmisión da propiedade. Tamén poderá autorizarse, coa exclusiva finalidade de regularizar a configuración de parcelas lindeiras, a segregación e simultánea agregación en unidade de acto. 3. Os actos de segregación ou de división da propiedade que se puidesen permitir por aplicación do disposto nos números anteriores estarán suxeitos en todo caso a licenza municipal. Para a tramitación e obtención dela, deberá solicitarse coa documentación escrita e gráfica necesaria para a identificación precisa do acto que se instou. Art Categorías de solo rústico No Solo Rústico o Plan Xeral establece dúas categorías, identificadas no plano de Clasificación Xeral do Solo. Ditas categorías son as seguintes: 1. Rústico de Protección Ordinaria, S.R.P.O., constituído polos terreos inadecuados para o desenvolvemento urbanístico. 2. Rústico de Especial Protección, S.R.E.P., delimitado por razóns de conservación e de especial protección medioambiental. Art Construcións e instalacións permitidas en calquera clase de solo rústico 1. Permitirase en calquera categoría de solo rústico, logo da autorización autonómica segundo o procedemento establecido na lexislación do solo vixente, a reconstrución e rehabilitación das edificacións tradicionais ou de singular valor arquitectónico, que poderán ser destinadas a vivenda e usos residenciais, a actividades turísticas e artesanais ou a equipamentos de interese público. A reconstrución ou rehabilitación deberá respectar o volume edificable preexistente e a composición volumétrica orixinal. nos termos indicados nos Art. 40 da LOUG ou norma que o modifique Así mesmo, logo da autorización autonómica, poderá permitirse por razóns xustificadas a súa ampliación, incluso en volume independente, sen superar o 10% do volume orixinario da edificación tradicional.

181 Excepcionalmente, a ampliación poderá alcanzar o 50% do volume da edificación orixinaria cumprindo as condicións establecidas na lexislación do solo vixente e na presente normativa referente ás condicións das edificacións en solo rústico. 2. As construcións e instalacións que, estando destinadas a actividades vinculadas coa explotación e co apoio á actividade agropecuaria, de primeira transformación de produtos agrogandeiros e forestais, así como os serradoiros de madeira, existían no momento da entrada en vigor desta lei poderán manter a súa actividade, aínda que non estean amparadas nas preceptivas licenzas municipais de edificación ou de actividade, sen necesidade delas. Estarán suxeitas ao réxime establecido na Disposición transitoria décimo primeira da citada norma. Para os efectos de acreditar a existencia da explotación agropecuaria e das edificacións directamente vinculadas a ela no momento da entrada en vigor da Lei 9/2002, será suficiente o recoñecemento administrativo do conselleiro competente en materia de urbanismo e ordenación do territorio, acreditado segundo a Circular 1/2003, do 31 de xullo (DOG número 150, do 5 de agosto). Nestas construcións poderán permitirse, logo da obtención de licenza urbanística municipal, as obras de reconstrución, rehabilitación, conservación e de reforma necesarias sempre que manteñan a actividade de explotación ou apoio á actividade agropecuaria ou de serradoiro, e adoptarán as medidas correctoras oportunas para garantir as condicións sanitarias e ambientais. As construcións e instalacións citadas, que existían á entrada en vigor da lei 9/2002, para a súa regularización, deberán aboar no concello respectivo o imposto municipal de construcións, instalacións e obras. Así mesmo, poderá permitirse, logo da obtención da licenza urbanística municipal, a ampliación das construcións destinadas á explotación ou a apoio á actividade agropecuaria, mesmo en volume independente. Esta ampliación deberá cumprir as condicións de edificación establecidas pola lexislación do solo vixente e pola normativa do presente planeamento urbanístico, excepto no que se refire ás condicións de parcela mínima edificable, recuamentos, ocupación e volume máximos, distancias mínimas a vivendas e a asentamentos de poboación. No caso das construcións destinadas a serradoiros tamén se permitirá a súa ampliación sempre que cumpran as condicións de edificación establecidas na lexislación do solo vixente e na presente normativa, excepto no que se refire á superficie máxima ocupada pola edificación sen superar o límite do 60% da superficie da parcela. En todo caso, deberá manterse o estado natural do terreo, ou con plantación de arboredo ou especies vexetais, como mínimo nun terzo da superficie da parcela. 3. Este mesmo réxime seralles aplicable ás edificacións, construcións e instalacións vinculadas á explotación ou ao apoio da actividade agropecuaria e serradoiros amparados en licenza urbanística outorgada antes da entrada en vigor da lei 9/2002 de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia.

182 Art Solo Rústico de Protección Ordinaria (SRPO) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. En canto ao réxime de usos no solo rústico estarase ao indicado en as determinacións seguintes ou nos Art 33 e seguintes da LOUG ou norma que os modifique. 2. Usos permitidos por licenza municipal: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. Depósito de materiais, almacenamento e parques de maquinaria e estacionamento ou exposición de vehículos ao aire libre. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e instalacións agrícolas en xeral, tales como as destinadas ao apoio das explotacións hortícolas, almacéns agrícolas, talleres, garaxes, parques de maquinaria agrícola, viveiros e invernadoiros, ou outras análogas. Construcións e instalacións destinadas ao apoio da gandaría extensiva e intensiva, granxas, currais domésticos e establecementos nos que se aloxen, manteñan ou críen animais, e instalacións apícolas. Construcións e instalacións forestais destinadas á xestión forestal e as de apoio á explotación forestal, así como as de defensa forestal, talleres, garaxes e parques de maquinaria forestal. Instalacións vinculadas funcionalmente ás estradas e previstas na ordenación sectorial destas, así como, en todo caso, as de subministración de carburante. Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios.

183 Instalacións de praia e actividades de carácter deportivo, sociocultural, recreativo e de baño, que se desenvolvan ao aire libre, coas obras e instalacións imprescindibles para o uso do que se trate. Infraestruturas de abastecemento, tratamento, saneamento e depuración de augas, de xestión e tratamento de residuos, e instalacións de xeración ou infraestruturas de produción de enerxía. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos non construtivos: Actividades extractivas, incluída a explotación mineira, as canteiras e a extracción de áridos ou terras, así como os seus establecementos de beneficio. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen. Construcións e instalacións para equipamentos e dotacións que deban localizarse necesariamente no medio rural, como son: os cemiterios, as escolas agrarias, os centros de investigación e educación ambiental e os campamentos de turismo e pirotecnias. Ademais, mediante a aprobación dun plan especial de dotacións regulado polo artigo 71º da LOUG, poderán permitirse equipamentos, públicos ou privados. Construcións destinadas a usos residenciais vinculados á explotación agrícola ou gandeira. Construcións destinadas ás actividades extractivas, incluídas as explotacións mineiras, as canteiras e a extracción de áridos e terras, así como aos seus establecementos de beneficio e actividades complementarias de primeira transformación, almacenamento e envasado de produtos do sector primario, sempre que garden relación directa coa natureza, extensión e destino do predio ou explotación do recurso natural. Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura. Así como os que poidan establecerse a través dos instrumentos previstos na lexislación de ordenación do territorio, sempre que non leven á transformación urbanística do solo. 3. Usos prohibidos: Todos os demais Art Solo Rústico de Especial Protección Correspondese con aqueles solos rústicos que, polas súas especiais condicións naturais, as súas características ambientais, paisaxísticas, ecolóxicas ou etnográficas, deben ser protexidos en aras a unha conservación do medio ambiente e os recursos naturais. O Plan Xeral establece seis zonas de Solo Rústico de Especial Protección identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo.

184 Segundo o estipulado no artigo 32 da LOUG establécese a clasificación seguinte: a Solo Rústico de Especial Protección Agropecuaria (SRPAP) b Solo Rústico de Especial Protección Forestal (SRPF) c Solo Rústico de Protección de Infraestruturas (SRPI) d Solo Rústico de Especial Protección de Augas (SRPA) e Solo Rústico de Protección de costas (sen afección no municipio que nos compete) f Solo Rústico de Protección de Espazos Naturais (SRPN) g Solo Rústico de Protección de Paisaxística (SRPP) h Solo Rústico de Protección do Patrimonial (SRPPT) Os solos correspondentes á categoría de solo rústico especialmente protexido só poderán ser destinados a usos que non incidan negativamente na conservación e mellora das características medio ambientais e etnolóxicas destes solos. Nas áreas identificadas nos planos de clasificación como zonas de superposición de proteccións serán de aplicación as disposicións que confiran maior grao de protección ambiental aos predios. En canto ao réxime de usos no solo rústico estarase ao indicado en as determinacións seguintes ou nos Art.33 e seguintes da LOUG ou norma que os modifique. Art Solo Rústico de Especial Protección Agropecuaria (SRPAP) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Defínense como tais aqueles terreos, delimitados nos planos correspondentes deste Plan Xeral, que deben ser obxecto dunha especial protección pola súa capacidade produtiva, actual ou potencial, no sector agropecuario e, polo tanto, teñan que preservarse para estes usos. 2. Usos permitidos por licenza municipal directa: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. b) Actividades e usos construtivos:

185 Construcións e instalacións agrícolas en xeral, tales como as destinadas ao apoio das explotacións hortícolas, almacéns agrícolas, talleres, garaxes, parques de maquinaria agrícola, viveiros e invernadoiros, ou outras análogas. Construcións e instalacións destinadas ao apoio da gandaría extensiva e intensiva, granxas, currais domésticos e establecementos nos que se aloxen, manteñan ou críen animais, e instalacións apícolas. Construcións e instalacións forestais destinadas á xestión forestal e as de apoio á explotación forestal, así como as de defensa forestal, talleres, garaxes e parques de maquinaria forestal. Instalacións vinculadas funcionalmente ás estradas e previstas na ordenación sectorial destas, así como, en todo caso, as de subministración de carburante. Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios. Infraestruturas de abastecemento, tratamento, saneamento e depuración de augas, de xestión e tratamento de residuos, e instalacións de xeración ou infraestruturas de produción de enerxía. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos non construtivos: Depósito de materiais, almacenamento e parques de maquinaria e estacionamento ou exposición de vehículos ao aire libre. Actividades extractivas, incluída a explotación mineira, as canteiras e a extracción de áridos ou terras, así como os seus establecementos de beneficio. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen. Construcións e instalacións para equipamentos e dotacións que deban localizarse necesariamente no medio rural, como son: os cemiterios, as escolas agrarias, os centros de investigación e educación ambiental e os campamentos de turismo e pirotecnias. Ademais, mediante a aprobación dun plan especial de dotacións regulado polo artigo 71º da LOUG, poderán permitirse equipamentos, públicos ou privados. Construcións destinadas a usos residenciais vinculados á explotación agrícola ou gandeira.

186 Instalacións de praia e actividades de carácter deportivo, sociocultural, recreativo e de baño, que se desenvolvan ao aire libre, coas obras e instalacións imprescindibles para o uso do que se trate. Construcións destinadas ás actividades extractivas, incluídas as explotacións mineiras, as canteiras e a extracción de áridos e terras, así como aos seus establecementos de beneficio e actividades complementarias de primeira transformación, almacenamento e envasado de produtos do sector primario, sempre que garden relación directa coa natureza, extensión e destino do predio ou explotación do recurso natural. Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura. Así como os que poidan establecerse a través dos instrumentos previstos na lexislación de ordenación do territorio, sempre que non leven á transformación urbanística dos terreos nin lesionen os valores obxecto de protección. 4. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Solo Rústico de Especial Protección Forestal (SRPF) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Defínese como tal aqueles terreos, delimitados nos planos correspondentes deste Plan, que deben ser obxecto dunha especial protección pola súa capacidade produtiva, actual ou potencial, no sector forestal e, polo tanto, teñan que preservarse para estes usos. 2. Usos permitidos por licenza municipal directa: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. Actividades extractivas, incluída a explotación mineira, as canteiras e a extracción de áridos ou terras, así como os seus establecementos de beneficio. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e instalacións agrícolas en xeral, tales como as destinadas ao apoio das explotacións hortícolas, almacéns agrícolas, talleres, garaxes, parques de maquinaria agrícola, viveiros e invernadoiros, ou outras análogas.

187 Construcións e instalacións destinadas ao apoio da gandaría extensiva e intensiva, granxas, currais domésticos e establecementos nos que se aloxen, manteñan ou críen animais, e instalacións apícolas. Construcións e instalacións forestais destinadas á xestión forestal e as de apoio á explotación forestal, así como as de defensa forestal, talleres, garaxes e parques de maquinaria forestal. Instalacións vinculadas funcionalmente ás estradas e previstas na ordenación sectorial destas, así como, en todo caso, as de subministración de carburante. Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios. Infraestruturas de abastecemento, tratamento, saneamento e depuración de augas, de xestión e tratamento de residuos, e instalacións de xeración ou infraestruturas de produción de enerxía. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos non construtivos: Depósito de materiais, almacenamento e parques de maquinaria e estacionamento ou exposición de vehículos ao aire libre. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen. Construcións e instalacións para equipamentos e dotacións que deban localizarse necesariamente no medio rural, como son: os cemiterios, as escolas agrarias, os centros de investigación e educación ambiental e os campamentos de turismo e pirotecnias. Ademais, mediante a aprobación dun plan especial de dotacións regulado polo artigo 71º da LOUG, poderán permitirse equipamentos, públicos ou privados. Construcións destinadas a usos residenciais vinculados á explotación agrícola ou gandeira. Instalacións de praia e actividades de carácter deportivo, sociocultural, recreativo e de baño, que se desenvolvan ao aire libre, coas obras e instalacións imprescindibles para o uso do que se trate. Construcións destinadas ás actividades extractivas, incluídas as explotacións mineiras, as canteiras e a extracción de áridos e terras, así como aos seus establecementos de beneficio e actividades complementarias de primeira transformación, almacenamento e envasado de

188 produtos do sector primario, sempre que garden relación directa coa natureza, extensión e destino do predio ou explotación do recurso natural. Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura. Sempre e cando estas actividades ou usos non leven á transformación urbanística do solo nin lesionen os valores obxecto de protección e os que poidan establecerse a través dos instrumentos de ordenación do territorio. Nos montes públicos de utilidade pública serán autorizables os usos admitidos na súa lexislación sectorial. 4. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Solo Rústico de Especial Protección de Infraestruturas (SRPI) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Defínese como tal aqueles terreos, delimitados nos planos correspondentes deste Plan, que deben ser obxecto dunha especial protección para a localización de infraestruturas e as súas zonas de afección non susceptibles de transformación. En termos xerais e en relación á realización de calquera tipo de obras ou instalacións nas zonas de dominio público, servidume ou afección da estrada, así como á permisividade ou modificación de usos, deberase contar con autorización previa da Administración, segundo a Lei 37/2015, de Estradas. O procedemento xurídico de autorizacións fóra dos tramos urbanos axustarase ao establecido na sección 6a de o Título III, Uso e defensa das estradas. ACCESOS A apertura de novos accesos ou a modificación dos existentes deberá axustarse ao preceptuado no Titulo III, Uso e Defensa das Estradas, Capítulo II, Accesos, do Regulamento Xeral de Estradas (art. 101 e seguintes), así como axustarse ás determinacións da O.M. de 16 de decembro de 1997, pola que se regulan os accesos ás estradas do Estado, as vías de servizo e a construción de instalacións de servizos (B.O.E ), e as Recomendacións sobre Glorietas do Ministerio de Fomento. Deste xeito, todas as conexións con vías estatais deberán ser obxecto de informe ou autorización independente, conforme aos criterios expostos, todo o cal pode ter especial relevancia no desenvolvemento dos ámbitos de solo urbanizable próximo a devanditas vías. CONTAMINACIÓN ACÚSTICA Obsérvase que se inclúe na Normativa que as novas construcións próximas a estradas do Estado, existentes ou previstas, con carácter previo ao outorgamento de licenzas de edificación, deberán comprender un estudo de determinación dos niveis sonoros esperables, así como a obrigación de establecer limitacións á edificabilidade ou de dispoñer os medios de protección

189 acústica imprescindibles, en caso de superarse os limiares establecidos pola normativa (Lei 3 7/2003, de 17 de novembro, do Ruído e Real Decreto 1367/2007, de 19 de outubro). No ámbito do Sistema Xeral Aeroportuario do Aeroporto de Vigo o uso admisible será exclusivamente o uso público aeroportuario e as actividades, as relacionadas coa explotación do aeroporto. 2. Usos permitidos por licenza municipal directa: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. b) Actividades e usos construtivos: Construcións e instalacións agrícolas en xeral, tales como as destinadas ao apoio das explotacións hortícolas, almacéns agrícolas, talleres, garaxes, parques de maquinaria agrícola, viveiros e invernadoiros, ou outras análogas. Construcións e instalacións destinadas ao apoio da gandaría extensiva e intensiva, granxas, currais domésticos e establecementos nos que se aloxen, manteñan ou críen animais, e instalacións apícolas. Construcións e instalacións forestais destinadas á xestión forestal e as de apoio á explotación forestal, así como as de defensa forestal, talleres, garaxes e parques de maquinaria forestal. Instalacións vinculadas funcionalmente ás estradas e previstas na ordenación sectorial destas, así como, en todo caso, as de subministración de carburante. Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios. Infraestruturas de abastecemento, tratamento, saneamento e depuración de augas, de xestión e tratamento de residuos, e instalacións de xeración ou infraestruturas de produción de enerxía. Permitiranse ademais as instalacións necesarias para a execución e o funcionamento da correspondente infraestrutura.

190 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: Unicamente serán autorizables os usos vinculados funcionalmente á infraestrutura correlativa, así como os que poidan establecerse a través dos instrumentos de ordenación do territorio. 4. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Solo Rústico de Especial Protección de Augas (SRPA) 1. Ámbito de aplicación. Comprende todos os canles naturais que discorren polo territorio municipal, situados fora dos núcleos rurais e do solo urbano, as súas ribeiras, zonas húmidas e terreos inundables, aínda que non estivesen grafados nos Planos de Clasificación do Solo, e a súa zona de servidume de 5m tal e como queda disposto no Real Decreto 1/2001, de 20 de xullo, polo que se aproba o texto refundido da Lei de Augas. No capítulo 5. Protección dos Sistemas Naturais, Artigo Augas, leitos e ribeiras fluviais do presente documento, recollese a regulación dos cursos de auga e as súas zonas de influencia, derivada das disposicións legais vixentes. Dita regulación afecta aos solos incluídos na presente categoría de solo rústico de protección, así como ao resto de solos a que dita lexislación fai referencia, con independencia da súa clasificación ou cualificación. 2. Usos permitidos por licenza municipal: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. b) Actividades e usos construtivos: Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos construtivos: Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen.

191 Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura. Construcións e instalacións necesarias para actividades de talasoterapia, augas termais, sistemas de tratamento ou deputación de augas, estaleiros e instalacións imprescindibles necesarias para a implantación de aparcadoiros abertos ao uso público para o acceso as praias, á práctica dos deportes náuticos e para a implantación de paseos marítimos ou fluviais. Instalacións de praia e actividades de carácter deportivo, sociocultural, recreativo e de baño, que se desenvolvan ao aire libre, coas obras e instalacións imprescindibles para o uso do que se trate, sempre que quede garantida a integridade dos valores obxecto de protección. Así como as actividades e construcións vinculadas directamente coa conservación, utilización, aproveitamento e gozo do dominio público, e os que poidan establecerse a través dos instrumentos previstos na lexislación de ordenación do territorio, sempre que non leven á transformación da súa natureza rústica e quede garantida a integridade dos valores obxecto de protección. 4. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Solo Rústico de Protección de Espazos Naturais (SRPN) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Defínese como tal aqueles terreos que, sen prexuízo do establecido na súa lexislación reguladora, teñen por obxecto preservar os seus valores naturais, paisaxísticos e tradicionais, e as súas zonas de afección non susceptibles de transformación. 2. Usos permitidos por licenza municipal: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. b) Actividades e usos construtivos: Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos construtivos: Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas,

192 abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polo que discorren. Instalacións de praia e actividades de carácter deportivo, sociocultural, recreativo e de baño, que se desenvolvan ao aire libre, coas obras e instalacións imprescindibles para o uso do que se trate. Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen, previo informe favorable da consellería competente en materia de conservación de espazos naturais sobre o cumprimento da lexislación sectorial autonómica, estatal e da UE que resulten aplicables. Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura previo informe favorable da consellería competente en materia de conservación de espazos naturais sobre o cumprimento da lexislación sectorial autonómica, estatal e da UE que resulten aplicables. Así como os sistemas de tratamento ou depuración de augas e as actividades vinculadas directamente coa conservación, coa utilización e co gozo do medio natural, e os que poidan establecerse a través dos instrumentos previstos na lexislación de ordenación do territorio, ou polo planeamento dos recursos naturais previsto na Lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza, sempre que non leven á transformación da súa natureza rústica e quede garantida a integridade dos valores obxecto de protección. 4. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Solo Rústico de Protección Paisaxística (SRPP) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S1-11 de Clasificación do Solo. Defínese como tal aqueles terreos que, sen prexuízo do establecido na súa lexislación reguladora, teñen por obxecto preservar os espazos de interese paisaxístico. 2. Usos permitidos por licenza municipal: a) Actividades e usos non construtivos: Accións sobre o solo ou subsolo que impliquen movementos de terra, tales como dragaxes, defensa de ríos e rectificación de leitos, abancalamentos, desmontes, recheos e outras análogas. Actividades de lecer, tales como práctica de deportes organizados, acampada dun día e actividades comerciais ambulantes. Actividades científicas, escolares e divulgativas. b) Actividades e usos construtivos: Muros de contención, así como cerramentos ou valado de predios.

193 Instalacións necesarias para os servizos técnicos de telecomunicacións, a infraestrutura hidráulica e as redes de transporte, distribución e evacuación de enerxía eléctrica, gas, abastecemento de auga e saneamento, sempre que non impliquen a urbanización ou transformación urbanística dos terreos polos que discorren. 3. Usos autorizables pola Comunidade Autónoma: a) Actividades e usos construtivos: Construcións e rehabilitacións destinadas ao turismo no medio rural e que sexan potenciadoras do medio onde se localicen. Construcións e instalacións destinadas a establecementos de acuicultura. Así como as actividades e construcións vinculadas directamente coa conservación, utilización, aproveitamento e gozo do medio natural, e os que poidan establecerse a través dos instrumentos previstos na lexislación de ordenación do territorio, sempre que non leven á transformación da súa natureza rústica e quede garantida a integridade dos valores obxecto de protección. 4 Usos prohibidos: Todos os demais. Segundo a Lei de montes de Galicia Lei 7/2012 de acordo cos artigos 77 e 81, os montes veciñais en man común recolleran nos seus respectivos proxectos de ordenación forestal a cualificación urbanística dos terreos rústicos de especial protección paisaxística, acomodando as actuacións forestais nos devanditos terreos á esta cualificación segundo as disposicións do organismo forestal competente. Art Solo Rústico de Protección Patrimonial (SRPPT) 1. Ámbito de aplicación. As áreas desta categoría de solo previstas polo Plan Xeral identificadas nos planos S1-01 a S- 111 de Clasificación do Solo. Defínese como tal aqueles terreos que, sen prexuízo do establecido na súa lexislación reguladora, teñen por obxecto preservar as áreas de protección integral dos xacementos arqueolóxicos. Este solo regularase polo definido no Art Delimitación das áreas de protección arqueolóxica e ordenanzas específicas, do Título V. Condicións de Protección do Patrimonio cultural e Dos Sistemas Naturais da presente Normativa. 2. Usos permitidos As únicas obras que se permiten neste tipo de solo son as de conservación, restauración e posta en valor do elemento patrimonial, compatibilizándoo co uso tradicional agropecuario do solo.

194 Todos os usos e actividades permitidos por licenza municipal ou autorizables pola comunidade autónoma requirirán a autorización da consellería competente en materia de protección do patrimonio cultural, que poderá poñer limitacións ao solicitado ou mesmo non autorízalo, de considerar que a actuación que se pretende realizar pon en perigo a protección do elemento catalogado. 3. Usos prohibidos: Todos os demais. Art Condicións xerais das edificacións en Solo Rústico 1. Para outorgar licenza ou autorizar calquera clase de edificacións ou instalacións no solo rústico deberá xustificarse o cumprimento das seguintes condicións, segundo o establecido no Art. 42 da LOUG ou norma que o modifique: a) Garantir o acceso rodado público adecuado á implantación, o abastecemento de auga, a evacuación e tratamento de augas residuais, a subministración de enerxía eléctrica, a recollida, o tratamento, a eliminación e a depuración de toda clase de residuos e, de ser o caso, a previsión de aparcadoiros suficientes, así como corrixir as repercusións que produza a implantación na capacidade e funcionalidade das redes de servizos e infraestruturas existentes. Estas solucións haberán de ser asumidas como custo a cargo exclusivo do promotor ou da promotora da actividade, formulando expresamente o correspondente compromiso en tal sentido e achegando as garantías esixidas ao efecto pola administración na forma que regulamentariamente se determine. b) Prever as medidas correctoras necesarias para minimizar a incidencia da actividade solicitada sobre o territorio, así como todas aquelas medidas, condicións ou limitacións tendentes a conseguir a menor ocupación territorial e a mellor protección da paisaxe, os recursos produtivos e o medio natural, así como a preservación do patrimonio cultural e a singularidade e tipoloxía arquitectónica da zona. c) Condicións de edificación: A superficie máxima ocupada pola edificación en planta non excederá do 20% da superficie do predio. No en tanto, as edificacións destinadas a explotacións gandeiras, os establecementos de acuicultura e as infraestruturas de tratamento ou depuración de augas poderán ocupar ata o 60% da superficie da parcela, e a ampliación dos cemiterios a totalidade da súa superficie. Excepcionalmente, os instrumentos establecidos pola Lei 10/1995, de ordenación do territorio de Galicia, poderán permitir unha ocupación superior para estas actividades, sempre que se manteña o estado natural, polo menos, nun terzo da superficie da parcela. Poderán permitirse, tal e como o indica a Disposición transitoria 11 da lei 9/2002, logo da obtención de licenza urbanística municipal, a ampliación das construcións destinadas a explotacións agrícolas e gandeiras, incluso en volume independente, cumprindo as condicións de edificación establecidas no artigo 42 de dita Lei e no planeamento urbanístico vixente,

195 agás no que atinxe ás condicións de parcela mínima edificable, ocupación e volume máximos e distancias mínimas a vivendas e a asentamentos de poboación. No caso das construcións destinadas a serradoiros tamén se permitirá a súa ampliación sempre que se cumpran as condicións de edificación establecidas no artigo 42 da LOUG e no planeamento urbanístico, agás no que atinxe á superficie máxima ocupada pola edificación sen superar o límite do 60% da superficie da parcela. En todo caso, deberá manterse o estado natural do terreo, ou con plantación de arborado ou especies vexetais, como mínimo, nun terzo da superficie da parcela. O volume máximo da edificación será similar ao das edificacións existentes no solo rústico do contorno. No caso de que resulte imprescindible excedelo por esixencias do uso ou da actividade autorizable, procurarase descompoñer en dous ou máis volumes conectados entre si co fin de adaptar as volumetrías ás tipoloxías propias do medio rural. En todo caso, deberanse adoptar as medidas correctoras necesarias para garantir o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración do relevo natural dos terreos. As características tipolóxicas da edificación deberán ser congruentes coas tipoloxías do contorno, en particular, as condicións de volumetría, tratamento de fachadas, morfoloxía e tamaño dos ocos, e solucións de cuberta, que, en todo caso, estarán formadas por planos continuos sen crebas nas súas vertentes. Nos solos rústicos de protección ordinaria, agropecuaria, forestal ou de infraestruturas e de augas, a altura máxima das edificacións non poderá exceder as dúas plantas nin os 7 metros medidos no centro de todas as fachadas, desde a rasante natural do terreo ao arranque inferior da vertente de cuberta. Excepcionalmente, poderá exceder os 7 metros de altura cando as características específicas da actividade, debidamente xustificadas, fixeran imprescindible superalos nalgún dos seus puntos. Nos demais solos rústicos protexidos, as edificacións non poderán superar unha planta de altura nin 3,50 metros medidos de igual forma, agás nos casos debidamente xustificados de infraestruturas de tratamento ou depuración de augas. Poderán igualmente exceptuarse aquelas instalacións propias de usos agrícolas, acuícolas ou gandeiros que necesiten alturas excepcionais, logo do informe, en todo caso, da consellería competente na materia. As características estéticas e construtivas e os materiais, as cores e os acabados serán acordes coa paisaxe rural e coas construcións do contorno. En tal sentido, para o acabado das edificacións empregarase a pedra ou outros materiais tradicionais e propios da zona. En casos xustificados pola calidade arquitectónica da edificación, poderán empregarse outros materiais acordes cos valores naturais, coa paisaxe rural e coas edificacións tradicionais do contorno. Os cerramentos e valados serán preferentemente vexetais, sen que os realizados con material opaco de fábrica superen a altura de 1 metro, agás en parcelas edificadas, onde poderán acadar 1,50 metros. En todo caso, deben realizarse con materiais tradicionais do medio rural no que se localicen, e non permitirá o emprego de bloques de formigón ou outros materiais de

196 fábrica, agás que sexan debidamente revestidos e pintados na forma que regulamentariamente se determine. d) Condicións de posición e implantación: A superficie mínima da parcela sobre a que se situará edificación será a establecida en cada caso pola LOUG, sen que para tal efecto sexa admisible a adscrición de outras parcelas. Os edificios situaranse dentro da parcela, adaptándose no posible ao terreo e ao lugar máis apropiado para conseguir a maior redución do impacto visual e a menor alteración da topografía do terreo. Os recuamentos das construcións os lindes da parcela deberán garantir a condición de illamento e, en ningún caso, poderán ser inferiores a 5 metros. As condicións de abancalamento obrigatorio e de acabado dos bancais resultantes deberán definirse e xustificarse no proxecto, de modo que quede garantido o mínimo impacto visual sobre a paisaxe e a mínima alteración da topografía natural dos terreos. Manterase o estado natural dos terreos ou, se é o caso, o uso agrario deles ou con plantación de arborado ou especies vexetais en, polo menos, a metade da superficie da parcela, ou nun terzo dela cando se trate de infraestruturas de tratamento ou depuración de augas. e) Farase constar obrigatoriamente no rexistro da propiedade a vinculación da total superficie real do predio á construción e ao uso autorizados, expresando a indivisibilidade e as concretas limitacións ao uso e á edificabilidade impostas pola autorización autonómica. f) En todo caso, o prazo para o inicio das obras será de seis meses, contados desde o outorgamento da licenza municipal correspondente, e deberán concluírse as obras no prazo máximo de tres anos, a contar desde o outorgamento da licenza. g) Transcorridos os devanditos prazos, entenderase caducada a licenza municipal e a autorización autonómica, logo de expediente tramitado con audiencia da persoa interesada, e será aplicable o disposto na lexislación do solo vixente. 2. Ás obras de derrube e demolición que se pretendan realizar en solo rústico seralles aplicable o disposto na lexislación do solo vixente. Art Condicións adicionais que deben cumprir as edificacións destinadas a usos residenciais vinculados ás explotacións agrícolas ou gandeiras As edificacións destinadas a uso residencial complementario da explotación agrícola ou gandeira, ademais das condicións xerais especificadas nos artigos correspondentes da presente normativa, cumprirán o establecido no Art. 43 da LOUG ou norma que o modifique: a) A edificación deberá estar intimamente ligada á explotación agrícola ou gandeira do solicitante. Para tal efecto, deberá acreditarse fidedigna e imprescindiblemente que o solicitante é

197 titular dunha explotación das sinaladas e que esta cumpre os requisitos que regulamentariamente se determinen. b) Que a edificación teña a condición de illada, prohibíndose a construción de varias edificacións residenciais sobre unha mesma parcela e as edificacións destinadas a usos residenciais colectivos ou non vinculados á explotación. c) En todo caso, a superficie mínima esixible para poder edificar nunca será inferior a metros cadrados e a superficie ocupada pola edificación dedicada a uso residencial non superará o 5% da superficie neta da parcela. Art Condicións adicionais para outras actividades construtivas non residenciais 1. As construcións en solo rústico distintas das sinaladas anteriormente, ademais das condicións xerais especificadas nos artigos correspondentes da presente normativa, cumprirán o especificado no Art. 44 da LOUG ou norma que o modifique: a) A superficie da parcela na que se sitúe a edificación non será inferior a metros cadrados, agás nos supostos previstos no artigo 33º.2, letras f) e j), desta lei e no tocante á ampliación de cemiterios e instalacións de tratamento e depuración de augas. b) Deberá xustificarse cumpridamente a idoneidade da localización elixida e a imposibilidade ou inconveniencia de situalas en solo urbano ou urbanizable con cualificación idónea. Tal xustificación non será necesaria cando se trate das construcións sinaladas no artigo 33º.2, letras a), b) c), d) e f). 2. Excepcionalmente, poderá outorgarse licenza, sen necesidade de autorización autonómica previa, para a execución de pequenas construcións e instalacións ao servizo e funcionamento das infraestruturas e obras públicas, sempre que quede xustificada a construción ou instalación coa natureza, extensión e destino actual do predio no que se localicen e non se superen os 50 metros cadrados de superficie total edificada nin a altura máxima dunha planta nin 3,50 metros. En todo caso, a tipoloxía da edificación e os materiais de construción serán os determinados no artigo 42º desta lei. Igualmente, poderá permitirse, sen suxeición ao disposto polos artigos 42º e 44º desta lei, a instalación de invernadoiros con destino exclusivo ao uso agrario que se instalen con materiais lixeiros e facilmente desmontables. Este réxime excepcional só será aplicable no ámbito do solo rústico de protección ordinaria e de especial protección agropecuaria, forestal ou de infraestruturas. 3. As obras de simple conservación e as obras menores ás que fai referencia o artigo 195º.3 desta lei non precisarán autorización autonómica con anterioridade á obtención da preceptiva licenza urbanística municipal.

198 4. As novas explotacións gandeiras sen base territorial non poderán situarse a unha distancia inferior a metros dos asentamentos de poboación (limite dos núcleos delimitados) e 250 metros da vivenda mais próxima. Cando se trate de novas explotacións con base territorial, a distancia mínima aos asentamentos de poboación (limite dos núcleos delimitados) e a vivenda máis próxima será de 100 metros. O planeamento urbanístico ou os instrumentos de ordenación do territorio poderán reducir ou aumentar estas distancias dentro do seu ámbito territorial de aplicación, respectando en todo caso o establecido pola lexislación sectorial que sexa aplicable. CAPITULO 8. REGULACIÓN DOS SISTEMAS XERAIS E LOCAIS Art Sistema viario Sistema viario comprende o conxunto de vías de dominio e uso público destinadas ao movemento e circulación dos peóns, automóbiles e medios de transporte rodado, así como ao estacionamento de vehículos que no presente Plan Xeral comprende as vías do Sistema Xeral viario e vías do Sistema Local viario definidos nos seguintes apartados. A dito conxunto de sistema viario no que se deberán entender incluídos os ámbitos dos peches de parcelas, resultaralle de aplicación o réxime do solo rústico de protección de infraestruturas, en consonancia coas delimitacións sinaladas nos correspondentes planos de ordenación, para aquelas zonas que o planeamento clasifica como rústico. Art Clasificación das estradas e vías do sistema xeral As redes interurbanas de estradas do sistema xeral defínense, clasifícanse e ordénanse segundo o disposto na Ley 25/1988 de 29 de julio de Carreteras, de las Cortes Generales, e as súas disposicións complementarias e regulamentarias, así como na Lei 4/94 de 14 de setembro do Parlamento de Galicia, de estradas de Galicia. Funcionalmente as estradas de sistema xeral clasifícanse como viario de Categoría 1 no Plan Xeral e distinguiranse os seguintes niveis: Nivel I: Autoestradas e autovías do Estado. Inclúe a Autoestrada AP-9 (Ferrol Tui), a Autovía A-55 (Vigo Tui) a Autovía A-52 das Rías Baixas. Nivel II: Estradas convencionais do Estado, Vías de Alta Capacidade e Rede Primaria (Básica e Complementaria) autonómicas: Estradas do estado N-550 (A Coruña-Tui) Estradas autonómicas PO-331 (O Porriño-Gondomar) Rede Primaria Complementaria PO-511 (Sanguiñeda-Torneiros) Rede Primaria Básica.

199 Nivel III: Estrada Autonómica A PO-329 da Rede Secundaria autonómica (fora dos límites do concello grafados do PXOM) Rede viaria de competencia da Deputación Provincial: EP-2906, EP-2602, EP-2603, EP-2604, EP-2605 e EP-2601 Ademais destes tres niveis contaremos cunha rede viaria existente e de Nova creación adscritas os Sistemas Xerais de comunicacións e que será de titularidade municipal. Art Condicións da rede de estradas e vías do Sistema Xeral 1. Liñas e áreas de regulación Zona de dominio público: Está integrada polos terreos ocupados por todos os elementos do dominio público viario adquiridos por título lexítimo pola administración titular. Aresta exterior da explanación: Intersección do noiro de desmonte, terraplén, ou, no seu caso, dos muros de sostemento colindantes co terreo natural. Zona de servidume: Está formada por dúas franxas de terreo, unha a cada beira da estrada, delimitadas interiormente polas liñas exteriores da zona de dominio público e exteriormente por dúas liñas paralelas aos devanditos límites e medidas horizontal e ortogonalmente desde eles. Zona de afección: Está formada por dúas franxas de terreo, unha a cada beira da estrada, delimitadas interiormente polas liñas exteriores da zona de servidume e exteriormente por dúas liñas paralelas ás arestas exteriores da explanación e medidas horizontal e ortogonalmente desde elas. Aresta exterior da calzada: Bordo exterior da parte da estrada destinada á circulación de vehículos en xeral. Liña límite de edificación: está situada a ambas as dúas beiras da estrada cun trazado que discorre paralelo ás liñas exteriores de delimitación das calzadas a unha distancia, medida horizontal e ortogonalmente a aquelas. 2. Vías pertencentes á Rede do Estado As distancias aplicables ás liñas definidas no parágrafo 1 serán as establecidas na lexislación estatal (Lei 37/2015, de 29 de setembro, de Estradas). En tanto non se modifique o réxime legal estatal, ditas distancias serán as que a continuación se sinalan. Autovía A-52: Zona de dominio público: A estrada e elementos funcionais e unha franxa de 8 m de anchura a cada lado desde a aresta exterior da explanación.

200 Liña exterior da zona de servidume: a 25 m desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de afección: a 100 m desde a aresta exterior da explanación. Liña límite de edificación: a 50 m desde a aresta exterior da calzada máis próxima. Autoestrada AP-9 Zona de dominio público: A estrada e elementos funcionais e unha franxa de 8 m de anchura a cada lado desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de servidume: a 25 m desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de afección: a 100 m desde a aresta exterior da explanación. Liña límite de edificación: a 50 m desde a aresta exterior da calzada máis próxima. Autovía A-55: Zona de dominio público: A estrada e elementos funcionais e unha franxa de 8 m de anchura a cada lado desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de servidume: a 25 m desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de afección: a 100 m desde a aresta exterior da explanación. Liña límite de edificación: a 25 m desde a aresta exterior da calzada máis próxima (Neste caso, a A-55, e con fecha de 30 de abril de 1.996, o Secretario do Estado de Política Territorial e Obras Públicas resolveu fixar a liña límite de edificación a distancia de vinte cinco (25) metros, medidos horizontalmente a partires da aresta exterior da calzada. Estrada N-550: Zona de dominio público: A estrada e elementos funcionais e unha franxa de 3 m de anchura a cada lado desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de servidume: a 8 m desde a aresta exterior da explanación. Liña exterior da zona de afección: a 50 m desde a aresta exterior da explanación. Liña límite de edificación: a 25 m desde a aresta exterior da calzada máis próxima. As obras e instalacións nas zonas de dominio público establécense no artigo 76 do Regulamento Xeral de Estradas. As obras e instalacións nas zonas de servidumes establécense no artigo 78 e seguintes do Regulamento Xeral de Estradas. As obras e instalacións nas zonas de afección establécense no artigo 83 do Regulamento Xeral de Estradas. A actuación nos solos correspondentes ás zonas así delimitadas regúlase pola lexislación e normativa estatal de estradas. Segundo se establece no artigo 25 da Lei de Estradas, dende a liña límite de edificación ata a estrada queda prohibido calquera tipo de obra de construción, reconstrución ou ampliación, a

201 excepción das que resulten imprescindibles para a conservación e mantemento das construcións existentes. Ademais, segundo o artigo 86 do Real Decreto 1812/1994 do Regulamento Xeral de Estradas: 1. Onde, por ser moi grande a proxección horizontal do talude das explanacións, a liña límite de edificación quede dentro das zonas de dominio público ou de servidume, a citada liña farase coincidir co borde exterior da zona de servidume. 2. Onde as liñas límite de edificación se superpoñan, en función de que a súa medición se realice dende a estrada principal ou dende os ramallos de enlace e vías de xiro de interseccións, prevalecerá en todo caso, a mais alonxada da estrada, calquera que sexa a estrada ou elemento determinante. As condicións de outorgamento de autorizacións fora dos tramos urbanos cumprirán as condicións do artigo 94 do Real Decreto 1812/1994 do Regulamento Xeral de Estradas. 3. Vías autonómicas e provinciais As distancias aplicables ás liñas definidas no parágrafo 1 serán as establecidas na lexislación autonómica (LEI 8/2013, do 28 de xuño, de estradas de Galicia) serán as que a continuación se sinalan. Rede primaria Básica da rede autonómica ( PO-511): Rede primaria complementaria da rede autonómica ( PO-331): Rede primaria complementaria da rede autonómica ( PO-331): Rede Provincial EP-2906, EP-2602, EP-2603, EP-2604, EP-2605 e EP-2601: Zona de dominio público 1. A zona de dominio público está integrada polos terreos ocupados por todos os elementos do dominio público viario adquiridos por título lexítimo pola administración titular. 2. A zona de dominio público adxacente é a parte da zona de dominio público formada polos terreos adxacentes ás estradas e aos seus elementos funcionais, adquiridos por título lexítimo pola administración titular pero non ocupados directamente pola explanación das estradas ou pola dos seus elementos funcionais. Para estes efectos a distancia entre a aresta exterior da explanación correspondente ás calzadas e elementos funcionais previstos e o límite exterior da zona de dominio público adxacente, medida horizontal e ortogonalmente desde a primeira, non poderá ser superior a: a) 15 metros no caso de autovías, autoestradas e vías para automóbiles. b) 10 metros no caso de estradas convencionais e elementos funcionais. 3. Na zona de dominio público só serán autorizables aqueles usos, obras, instalacións ou actividades indicados como tales no artigo 43 da Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia.

202 4. A execución de obras, instalacións ou a realización de calquera outra actividade na zona de dominio público da estrada está suxeita ao deber de obter a correspondente autorización, previamente ó outorgamento da licenza municipal, no seu caso, salvo que expresamente sexa permitida pola Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia ou polo seu regulamento. 5. A competencia para autorizar a execución de obras, instalacións ou a realización de calquera outra actividade na zona de dominio público da estrada correspóndelle á administración titular da estrada. No caso de obras, instalacións ou actividades, non executadas pola administración titular da estrada, na parte da zona de dominio público dos treitos urbanos distinta das calzadas e das súas beiravías, as anteditas autorizacións serán outorgadas polos concellos, logo do informe vinculante da administración titular da estrada. Ese informe será tamén preciso no caso de obras que vaia realizar o propio concello. 6. As limitacións á propiedade e á titularidade doutros dereitos establecidos para a zona de dominio público serán efectivas tamén para os terreos afectados por actuacións previstas, logo de aprobados definitivamente os anteproxectos, proxectos de trazado ou proxectos de construción correspondentes. Zonas de protección da estrada e liña límite de edificación 1. Para a protección do dominio público viario e a debida prestación do servizo público viario, ademais da zona de dominio público, establécense as zonas de protección da estrada denominadas de servidume e de afección, así como o trazado da liña límite de edificación. 2. Para os efectos do réxime xurídico de protección do dominio público viario, os ramais de enlace e as vías de xiro de interseccións terán a consideración de estradas convencionais. 3. Cando pola proximidade das calzadas, enlaces e outros supostos, as zonas de dominio público, de servidume ou de afección se superpoñan entre elas, prevalecerá en todo caso o réxime establecido para a zona de dominio público sobre a de servidume e o desta sobre a de afección, calquera que sexa a estrada ou elemento funcional determinante. 4. Non se establecen nin zonas de protección da estrada nin liña límite de edificación nos seguintes casos: a) Nos terreos clasificados como urbanos. b) Nos terreos clasificados como de núcleo rural, cando a administración titular da estrada teña informado favorablemente sobre a súa delimitación e a súa ordenación urbanística. 5. A execución de obras, instalacións ou a realización de calquera outra actividade nas zonas de protección da estrada está suxeita ao deber de obter a correspondente autorización, previamente ó outorgamento da licenza municipal, no seu caso, salvo que expresamente sexa permitida pola Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia ou polo seu regulamento.

203 6. A competencia para autorizar a execución de obras, instalacións ou a realización de calquera outra actividade nas zonas de protección da estrada correspóndelle á administración titular da estrada. 7. As limitacións á propiedade e á titularidade doutros dereitos establecidos para as zonas de protección e pola liña límite de edificación serán efectivas tamén para os terreos afectados por actuacións previstas, logo de aprobados definitivamente os anteproxectos, proxectos de trazado ou proxectos de construción correspondentes. Zona de servidume 1. A zona de servidume está formada por dúas franxas de terreo, unha a cada beira da estrada, delimitadas interiormente polas liñas exteriores da zona de dominio público e exteriormente por dúas liñas paralelas aos devanditos límites e medidas horizontal e ortogonalmente desde eles, a unha distancia de: a) 10 metros no caso de autoestradas, autovías e vías para automóbiles. b) 2 metros no caso de estradas convencionais e elementos funcionais. 2. Na zona de servidume só serán autorizables aqueles usos, obras, instalacións ou actividades indicados como tales no artigo 44 da Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia. 3. No caso de existiren túneles, pontes, viadutos, estruturas ou obras similares, os terreos comprendidos entre a proxección ortogonal das liñas exteriores de delimitación das obras sobre o terreo que non formen parte da zona de dominio público formarán parte da zona de servidume. Zona de afección 1. A zona de afección está formada por dúas franxas de terreo, unha a cada beira da estrada, delimitadas interiormente polas liñas exteriores da zona de servidume e exteriormente por dúas liñas paralelas ás arestas exteriores da explanación e medidas horizontal e ortogonalmente desde elas, a unha distancia de: a) 100 metros no caso de autoestradas, autovías e vías para automóbiles. b) 30 metros no caso de estradas convencionais e elementos funcionais. 2. Na zona de afección só serán autorizables aqueles usos, obras, instalacións ou actividades indicados como tales no artigo 45 da Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia. 3. No caso de existiren túneles, pontes, viadutos, estruturas ou obras similares, as liñas exteriores de delimitación das obras asumirán a función das arestas exteriores da explanación para os efectos da determinación da zona de afección.

204 Liña límite de edificación 2. A liña límite de edificación está situada a ambas as dúas beiras da estrada cun trazado que discorre paralelo ás liñas exteriores de delimitación das calzadas a unha distancia, medida horizontal e ortogonalmente a aquelas, de: a) 50 metros no caso de autoestradas, autovías e vías para automóbiles. b) 15 metros no caso de estradas convencionais e elementos funcionais. 3. No suposto de que as distancias establecidas no punto anterior queden incluídas dentro da zona de dominio público ou da zona de servidume, a liña límite de edificación establecerase na liña límite exterior da zona de servidume. 4. A administración titular da rede de estradas poderá excepcionalmente tramitar un expediente de redución das distancias sinaladas neste artigo, fóra dos treitos urbanos, sempre que quede garantida a ordenación das marxes da estrada, o adecuado control dos seus accesos e a seguridade viaria, cando nunha estrada, ou en treitos concretos dela, as características do lugar fagan extraordinariamente dificultoso respectar as distancias sinaladas. Serán trámites preceptivos na tramitación do expediente a emisión dun informe vinculante por parte da consellaría competente en materia de estradas e a dun informe do concello polo que discorra a estrada ou treito. A resolución do expediente publicarase no Diario Oficial de Galicia. 4. Entre a estrada e a liña límite de edificación só serán autorizables aqueles usos, obras, instalacións ou actividades compatibles co indicado no artigo 46 e na disposición adicional primeira da Lei 8/2013, do 28 de xuño, de Estradas de Galicia. A actuación nos solos correspondentes ás zonas así delimitadas regúlase pola lexislación e normativa autonómica de estradas. 4. Estradas municipais de nova creación adscritas a Sistemas Xerais Estas vías terán como mínimo unha sección útil de 16 m entre cerramentos de fincas en solo rústico, distribuída entre a calzada pavimentada e gabias e, a cada lado, dúas zonas laterais que se distribuirán en filas de arboredo, sendas peonís e ciclistas e franxa de reserva, de modo que o recuado dos cerramentos ao eixe da vía sexa como mínimo de 8 m, que aumentará dependendo da sección da mesma. A liña de edificación situarase como mínimo a 12,00 m do eixe da vía. 5. Aliñacións Para as zonas urbanas consolidadas e de núcleo rural con aliñacións estables ou consolidadas autorízase en xeral, e de acordo con este documento, edificacións ou construcións (incluídos os peches) a distancias inferiores ás subliñadas nos puntos 2 e 3 deste apartado para o resto do solo; é dicir, enténdese por zonas consolidadas as aliñacións correspondentes ao solo urbano consolidado e que se atopan grafadas nos planos correspondentes de cualificación do solo e en núcleo rural as de carácter tradicional, ben por edificación ben por peches tradicionais. Sen

205 embargo, para o solo de núcleo rural en estradas estatais, estarase ao disposto no artigo 2 deste apartado sen poder reducirse as limitacións indicadas. Art Clasificación e condicións do sistema viario local 1. Viario local principal Funcionalmente as estradas de sistema local principal clasifícanse como viario de Categoría 2 no Plan Xeral e comprenden o conxunto de vías rodadas complementarias e transversais á rede de sistemas xerais que completan a estrutura xeral do territorio segundo se delimita nos planos de ordenación. Estas vías terán en solo rústico unha sección mínima total de 10 m entre límites de propiedade e, en todo caso, as liñas de cerramento situaranse, en xeral, a 6 m do eixe. Serán unha excepción o Sistema viario local SL.6 e o tramo do SL.3 que discorre dende o entronque co SL-6 ata o seu encontro coa Autovía A-55, os cales terán en solo rústico unha sección mínima total de 12 m entre límites de propiedade. Cadro 17: Rede Viaria principal de Sistema Local Código Lonxitude (m) Código Lonxitude (m) SL ,20 SL ,00 SL.1 260,85 SL ,90 SL ,60 Cela SL ,55 SL.2 108,80 SL ,90 SL ,50 Cela SL.6 539,60 SL.3 705,60 SL.6 711,82 SL ,00 SL ,40 Dornelas Pereiras SL ,35 SL ,90 SL ,30 O código do viario é o asignado nos planos de ordenación para o viario local principal. A lonxitude debe considerarse aproximada e corresponde á medición dos eixes tomados sobre a cartografía proporcionada polo Concello de Mos. 2. Viario local secundario Resto de camiños e sendas de uso e dominio públicos no territorio terá o carácter de vías de nivel local secundario. Nestas vías, as liñas de cerramento en solo rústico situaranse, en xeral a 4 m do eixe. As pistas forestais e sendas nos montes veciñais en man común terán a consideración de vías privadas para o servizo e execución dos traballos forestais. 3. A condicións de aliñación e sección na rede viaria local queda definida en solo urbano e de núcleos rurais nos planos de ordenación e nas ordenanzas reguladoras do Plan Xeral e, nos ámbitos suxeitos a planeamento ulterior, polos documentos que o desenvolvan.

206 Art Condicións xerais da rede urbana do sistema viario de nova creación 1. Tódalas vías da rede deberán ter as súas calzadas pavimentadas, estar dotadas de bordos de beirarrúa e dispor dos sistemas de drenaxe e escorrenta adecuados segundo a Norma 5.1-IC Drenaxe superficial de obrigado cumprimento. 2. A rede viaria urbana ordenarase en canto ao seu sentido de circulación segundo criterio dos servizos técnicos municipais, se son de dobre sentido ou sentido único dependerá do seu ancho así como das necesidades de ordenación da circulación, respecto a súa composición en canto a beirarrúas, aparcadoiros etc. Se regularán baixo o criterio de dimensións mínimas das seccións tipo seguintes: Vía tipo 16 m. con calzada mínima de 6 m., en caso de conter aparcadoiros, serán en batería de 5 m ou en ringleira de 2,40 m. Beirarrúas con dimensión mínima de 1,80 m, en caso de conter arborado terá un sobre ancho de 0,60 m. Se completará o ancho tipo do vial ampliando calquera dos elementos que o compoñen a sección. Segundo as necesidades do uso da vía. Se grafan algúns exemplos: Vía tipo 12 m. con calzada mínima de 6 m., en caso de conter aparcadoiros, serán en ringleira de 2,40 m. Beirarrúas con dimensión mínima de 1,80 m, en caso de conter arborado terá un sobre ancho de 0,60 m. Se completará o ancho tipo do vial ampliando calquera dos elementos que o compoñen a sección. Segundo as necesidades do uso da vía.

207 Se grafan algúns exemplos: Se grafan algúns exemplos: Vía tipo 10 m. con calzada mínima de 4 m. para vías de sentido único, e 5 m. para vías d Vía tipo 10 m. con calzada mínima de 4 m. para vías de sentido único, e 5 m. para vías de dobre sentido de circulación, en caso de conter aparcadoiros, serán en ringleira de 2,40 m. Beirarrúas con dimensión mínima de 1,80 m, en caso de conter arborado terá un sobre ancho de 0,60 m. Se completará o ancho tipo do vial ampliando calquera dos elementos que o compoñen a sección. Segundo as necesidades do uso da vía. Se grafan algúns exemplos: Vías tipo 8 m. Cando sexa de un so sentido de circulación, con calzada mínima de 4 m., e Vías tipo 8 m. Cando sexa de un so sentido de circulación, con calzada mínima de 4 m., en caso de conter aparcadoiros, serán en ringleira de 2,40 m. Beirarrúas con dimensión mínima de 1,80 m, en caso de conter arborado terá un sobre ancho de 0,60 m. En viais de dous sentidos de circulación en casos puntuais e semipeonis (Viais de fondo de saco, ou accesos limitados a parcelas, garaxes etc.) se tratarán con materiais diferentes a zona de tráfico da peonil, poidendose executar sen diferenza de nivel nos mesmos, sendo como mínimo a area de paso de vehículos de 5 m. Se completará o ancho tipo do vial ampliando calquera dos elementos que o compoñen a sección. Segundo as necesidades do uso da vía.

208 Se grafan algúns exemplos: Vial de articulación, Sistema Xeral SX INF 01, Vía tipo 21 m. En cada sentido de circulación: calzada dobre de 2,70 m ou simple de 3 m,, area axardinada e carril bicicleta de 3,50 m. en caso de conter aparcadoiros, serán en ringleira de 2,40 m. e beirarrúas con arborado de 3.35 m. Este vial estará deseñado co seguinte esquema, podendo o plan especial de infraestruturas que o desenvolva ou ben os planeamentos secundarios que o conteñen, poderán aportar as variacións seguintes en canto a posibilidade de dobre vial en lugar de aparcadoiros. Sección tipo e variación posible 3. As seccións que non se correspondan con ningunha das anteriores cumprirán cos 3. As seccións que non se correspondan con ningunha das anteriores cumprirán cos mínimos establecidos no tipo inmediatamente inferior. 4. As pendentes máximas das vías urbanas serán menores do 12 %, permitíndose pendentes superiores en tramos puntuais previa consulta e autorización dos Servizos Técnicos do Concello. Como norma xeral se establecerán en función da velocidade de proxecto das mesmas, segundo criterio da normativa do Ministerio de Fomento, Norma 3.1 IC Trazado para carreteiras e vías interurbanas Vp (Km/h) Inclinac máx % Inclin excepcional %

209 Os valores definidos como excepcionais, poderán incrementarse nun un por cento (1%) en casos suficientemente xustificados, por razón do terreo (moi accidentado) ou de baixa intensidade de tráfico (IMD < 3000) sempre coa autorización dos Servizos Técnicos do Concello Art Sistema Ferroviario De acordo coa Lei 39/2003 de 27 de novembro, do Sector Ferroviario e en relación coa Lei 30/2007 do 30 de outubro, de Contratos do Sector Público, enténdese por Sistema Ferroviario a totalidade dos elementos que formen parte das vías ferroviarias principais e das do servizo e os ramais de desviación para particulares, con excepción das vías situadas dentro dos talleres de reparación de material rodante e dos depósitos ou garaxes de máquinas de tracción. Entre ditos elementos atópanse os terreos, as estacións, as terminais de carga, as obras civís, os pasos a nivel, as instalacións vinculadas á seguridade, ás telecomunicacións, á electrificación, á sinalización das liñas, ao alumeado e á transformación e o transporte da enerxía eléctrica, os seus edificios anexos e calquera dos elementos que regulamentariamente se determinen. Conta o concello de Mos coa liña de ferrocarril Vigo Ourense. 1. Zonas de afección ferroviaria a. Nas liñas ferroviarias que forman parte da Rede Ferroviaria de Interese Xeral, establécese unha zona de dominio público, outra de protección e un límite de edificación. Tanto as referidas zonas como o límite de edificación rexeranse polo establecido na Lei 39/2003 e nas súas disposicións de desenvolvemento. b. Zona de dominio público Comprenden a zona de dominio público os terreos ocupados polas liñas ferroviarias que formen parte da Rede Ferroviaria de Interese Xeral e unha franxa de terreo de oito metros a cada lado da plataforma, medida en horizontal e perpendicularmente ao eixe da mesma, desde a aresta exterior da explanación, tal como se define dita liña na Lei. Nos túneles, a determinación da zona de dominio público estenderase á superficie dos terreos necesarios para asegurar a conservación e o mantemento da obra, de acordo coas características xeotécnicas do terreo, a súa altura sobre aqueles e a disposición dos seus elementos, tomando en conta circunstancias tales como a súa ventilación e os seus accesos. c. Zona de protección A zona de protección das liñas ferroviarias consiste nunha franxa de terreo a cada lado das mesmas delimitada, interiormente, pola zona de dominio público definida no parágrafo anterior e, exteriormente, por dúas liñas paralelas situadas a 70 metros das arestas exteriores da explanación. d. Límite de edificación

210 A ambos lados das liñas ferroviarias que forman parte da Rede Ferroviaria de Interese Xeral establécese a liña límite de edificación, desde a cal ata a liña ferroviaria queda prohibido calquera tipo de obra de construción, reconstrución ou ampliación, a excepción das que resultaren imprescindibles para a conservación e mantemento das edificacións existentes no momento da entrada en vigor desta Lei. Igualmente, queda prohibido o establecemento de novas liñas eléctricas de alta tensión dentro da superficie afectada pola liña límite de edificación. A liña límite de edificación sitúase en xeral a 50 m da aresta exterior máis próxima da plataforma. Segundo o R.d.354/2006 do 29 de marzo na súa disposición final primeira, que modifica o art e 34.4 do Regulamento do Sector Ferroviario, especifícase que, para zonas urbanas, a liña límite de edificación se sitúa a 20 m, da aresta exterior máis próxima da plataforma, se o permite o plan urbanístico correspondente. Neste sentido poderase reducir dita distancia previa solicitude do interesado e a tramitación do correspondente expediente administrativo, sempre e cando iso redunde nunha mellora da ordenación urbanística e non cause prexuízo da seguridade, regularidade, conservación e o libre tránsito do ferrocarril. Art Sistema de infraestruturas de servizos técnicos 1. O presente Plan contén a cualificación e ordenación das infraestruturas dos servizos técnicos (de electricidade, telecomunicacións, abastecemento de auga, estacións depuradoras de augas residuais e outros), e a este fin establece as necesarias reservas de solo; todo iso sen prexuízo de que estes servizos queden suxeitos no seu desenvolvemento e execución, á lexislación específica que lles sexa de aplicación. 2. Os espazos libres de edificación que constitúen o contorno destes servizos consideraranse e sistematizaranse como espazos libres verdes. 3. Só se permitirán os usos propios ou directamente vinculados coa instalación ou servizo de que se trate. Art Enerxía eléctrica e telecomunicacións a) Definición Constitúen o sistema xeral de subministración de enerxía eléctrica ás redes de Alta e Media Tensión así como as redes de telecomunicacións e telefonía e elementos correspondentes ás mesmas.

211 b) Servidumes As servidumes de paso de enerxía eléctrica non impiden ao dono da finca servinte pechala, plantar ou edificar nela, deixando a salvo a dita servidume. Queda prohibida a plantación de árbores e a construción de edificios e instalacións industriais na proxección e proximidades das liñas eléctricas debidamente autorizadas, a menor distancia da establecida no RDEE a respecto da proxección sobre o terreo dos condutores máis extremos do tendido, nas condicións máis desfavorables. Terán que cumprirse a lexislación estatal de aplicación, constituída neste caso e no momento actual polo Regulamento sobre condicións técnicas e garantías de seguridade das liñas eléctricas de alta tensión, e as súas instrucións Técnicas complementarias, ITC-LAT 01 a 09. Nas liñas aéreas, para o cómputo destas distancias terase en conta a situación respectiva máis desfavorable que poida acadar a liña cos elementos de que se trate. c) Tendido de liñas de alta e media tensión 1. Queda prohibida a implantación de novas liñas aéreas de alta tensión en solos urbanos e urbanizables, agás que estean previstas nun Plan Especial de Infraestruturas Eléctricas que teña sido aprobado polo Concello ou por outras administracións competentes na materia. 2- As liñas aéreas existentes de ata 20 KV inclusive, haberán de soterrarse cando se acometa a urbanización dos terreos cando percorran por solos urbanos non consolidados, incluídos nun ámbito ou en sectores de solos urbanizables, correspondendo a execución, como calquera outra de urbanización, ós propietarios que desenvolvan a execución do planeamento (segundo o art. 154 apart 3 RD 1995/2000, art. 58 aprt. 2 Lei 54/97). 3. Para o resto das liñas de alta ou media tensión, superior a 20 KV, que percorran por solos urbanos ou urbanizables, en función da súa situación, da súa afección medioambiental, das dificultades ou imposibilidade técnica de acometer parcialmente o seu paso a subterránea, de ser máis adecuados novos trazados que esixen unha actuación global en tramos grandes ou no total da liña, do alto custo que poden supor as actuacións a levar a cabo, ou de calquera outra similar, o Concello (de común acordo coa compañía subministradora, e no seu caso para a súa financiación con outras Administracións) poderá acometer ou inducir un programa de actuacións a medio prazo, que incluirá soterramentos e/ou tendidos aéreos alternativos, de forma que, nun prazo máximo de 10 anos, estea solucionada a problemática que crean as liñas aéreas de alta e media tensión citadas neste parágrafo, quedando eliminada a existencia aérea das mesmas. Malia o anterior, naqueles casos de ámbitos de desenvolvemento en solo urbano e sectores de solo urbanizable, os propietarios contribuirán á carga que supoña a solución que se programe, de acordo co que se fixe nos instrumentos de planeamento ou figuras complementarias para a súa execución. 4. No resto do solo urbano o Concello poderá valorar a posibilidade de repercutir nas zonas de que se trate parte das cargas que orixinen a actuación que se acometa.

212 5. Nos solos clasificados como Núcleos Histórico-tradicional e na parte Histórico- tradicional dos núcleos complexos, será obrigatorio o soterrado das liñas de alta e media tensión para todas as que se constrúan no sucesivo, sendo obrigado para as novas que vaian a pasar por ámbitos de protección de elementos catalogados. Nos restantes núcleos será recomendable. 6. As redes xa existentes que incumpran con estes requisitos deberían adaptarse a estas recomendacións (de común acordo coa compañía subministradora), ben procedendo ao soterrado, ben modificando o seu trazado, sobre todo as que pasan por ámbitos de protección de elementos catalogados. d) Tendido de liñas de telecomunicacións e telefonía e liñas eléctricas de baixa tensión Nos solos clasificados como Núcleos Urbanos ou Rurais e nos ámbitos de protección de elementos catalogados, será obrigado o soterrado das liñas de telecomunicacións, telefonía e liñas eléctricas de baixa tensión para todas as que se constrúan deica en diante. As xa existentes que incumpran con este requisito deberán adaptarse (polo menos nas zonas tradicionais dos núcleos rurais e nos ámbitos dos cascos históricos ou aqueles sometidos a Plans Especiais de protección en solo urbano ou núcleo rural) preferentemente denantes de transcorridos cinco anos desde que se aprobe o presente PXOM, ben procedendo ao soterrado, ben modificando o seu trazado para cumprir coa esixencia, establecendo os acordos precisos (tanto no aspecto económico, como no de prazos) coa compañía subministradora. e) Centrais, emisores e outros elementos de telefonía Aqueles elementos técnicos ou instalacións, tales como as antenas de emisión ou recepción de ondas, equipos de sinalización ou balizamento, etc., propios ou vinculados, se é o caso, a determinados sistemas xerais, dadas as súas especiais características e utilidade poderán localizarse dentro de calquera clase de solo, sempre que cumpran a súa regulamentación específica e o disposto na lexislación vixente e se axusten no seu caso á Ordenanza Municipal Reguladora desas implantacións. Art Infraestruturas enerxéticas. Parques eólicos Elimínanse as afeccións correspondentes ás areas definidas como reserva do Plan Sectorial eólico de Galicia por non ter obtido a súa aprobación definitiva. Art Sistema Aeroportuario Segundo o Plan Director do Aeroporto de Vigo aprobado en marzo de 2010 pola orde FOM/2385/2010, de 30 de xuño, as servidumes aeronáuticas e afeccións acústicas son as seguintes: Os terreos, construcións e instalacións que circundan os aeroportos e axudas á navegación, están suxeitos ás servidumes xa establecidas ou que se establezan de acordo á Lei 48/1960,

213 de 21 de xullo, de Navegación Aérea e Decreto 584/1972, de 24 de febreiro, de Servidumes Aeronáuticas, co obxecto de garantir a seguridade das aeronaves así como a Lei 37/2003, de 17 de novembro, do Ruído, e súas normas de desenrolo co fin de compatibilizar o funcionamento e desenrolo do aeroporto cos usos e actividades implantados ou que podan implantarse na súa zona de afección. De conformidade coa Disposición Adicional Única da Lei 48/1960, sobre Navegación Aérea e o artigo 166 da Lei 13/1996, de 30 de decembro de medidas fiscais, administrativas e da orde social, nos planos nº 5.1, 5.2, e 5.3 do Plan Director se atopan recollidas as servidumes aeronáuticas do Aeroporto de Vigo, tanto as establecidas no Real Decreto 2278/1986, de 25 de setembro, como as servidumes a establecer ata o desenrolo previsible do aeroporto. Igualmente, a os mesmos efectos, nos planos números 6.1 a 6.6 se atopan recollidas as isófonas que constitúen o mapa de ruído correspondente á infraestrutura aeroportuaria, de acordo co previsto no Real Decreto 1367/2007, de 19 de outubro. As curvas isófonas resultantes do procedementos de avaliación ambiental de actuacións aeroportuarias que non supoñan modificación substancial do Plan Director complementarán ás incluídas no mesmo a efectos da determinación de afeccións acústicas.

214

215

216

217

218 Art Sistema de equipamentos e dotacións 1. Ámbito e carácter dos solos dotacionais Comprende as superficies destinadas a usos públicos ou colectivos para servizo directo dos cidadáns. A relación detallada dos tipos de usos que comprende o sistema de equipamento e dotacións é a que se sinala no art , apartado g) da presente Normativa. Forman parte do sistema de equipamento e dotacións os solos cualificados como tales nos planos e documentos de ordenación do presente Plan. O solo correspondente aos equipamentos e dotacións será sempre de dominio público cando corresponda a cesión resultado do planeamento. 2. Ordenación dos solos dotacionais en solo urbano e urbanizable As dotacións en solo urbano e urbanizable axustaranse ás condicións fixadas polo Plan para a zona de ordenanza na que se atopen incluídas ou de selo caso a Ordenanza 7. Dotacional, así como ás condicións xerais sinaladas para estas clases de solo pola Lei. 3. Condicións dos solos dotacionais en solos de núcleo rural e rústico As dotacións en solo de núcleo rural e en solo rústico axustaranse ás condicións fixadas polo Plan para a zona de ordenanza na que se atopen incluídas, así como ás condicións xerais sinaladas para estas clases de solo pola Lei. 4. Cambio de uso dotacional Os equipamentos públicos poderán intercambiarse ou compartirse dentro de cada unha das reservas específicas establecidas no Plan, e en particular nas reservas locais cualificadas como dotacións multiuso ou reserva de equipamento, de acordo co establecido no Art. 47 LOUG. Art Sistema de Espazos libres e Zonas verdes 1. Comprende os espazos destinados a zonas verdes e espazos libres en solo urbano, de núcleo rural, urbanizable e rústico. Serán de uso público e estarán destinados a parques ou a xardíns para xogo de nenos, recreo dos cidadáns e mellora do ornato público. Cando fosen de extensión inferior a m2 terán a condición de xardíns 2. Estes solos deberán en xeral acondicionarse con arboredo, xardinería, sendas, etc., admitíndose a implantación de elementos ornamentais e outros elementos accesorios que non ocupen máis do 5% da súa superficie. Cando a súa extensión e características o permitan admitirán instalacións descubertas para a práctica deportiva ou edificios para o ocio, o recreo e a cultura sen que a superficie ocupada por estes últimos pase do 5% do seu ámbito. Estas instalacións ou construcións serán públicas e non limitarán ou interferirán a súa calidade vexetal nin as vistas. A altura máxima de calquera tipo de edificación será de 6,50 m. ata o punto máis alto da cuberta

219 4. Nos espazos libres do solo urbano ou urbanizable previse a posibilidade de implantación de aparcadoiros subterráneos públicos, nas condicións previstas nestas Normas, sen prexudicar o uso público en superficie, nin o carácter de dominio público do solo e subsolo. 5. no caso de solapamento coa área de protección integral ou solo rústico de patrimonio cultural dun xacemento arqueolóxico prevalecerá o disposto para esta categoría de solo rústico. TÍTULO V. CONDICIÓNS DE PROTECCIÓN DO PATRIMONIO CULTURAL E DOS SISTEMAS NATURAIS CAPÍTULO 1. PROTECCIÓN DO PATRIMONIO CULTURAL Art Ámbito e normativa de aplicación No relativo á protección do patrimonio histórico, artístico e etnográfico, ademais do presente nesta ordenanza, estarase en todo o disposto pola Lei 8/1995, de 30 de outubro, do Patrimonio Cultural de Galicia, que ten por obxecto a protección, conservación, posta en valor, difusión e fomento do patrimonio cultural de Galicia, así como a súa investigación e transmisión ás xeracións futuras. Constitúen bens suxeitos a protección, de acordo coas determinacións da presente ordenanza e a la Lei 8/1995 do 30 de Outubro do Patrimonio Cultural de Galicia, os seguintes: Os edificios e conxuntos de interese histórico, artístico, arquitectónico, e lugares etnográficos, xardíns, parques, eiras, etc. que teñan valor artístico, histórico ou antropolóxico, reflectidos e identificados nos planos de Ordenación e incluídos na relación de bens protexidos do futuro PXOM. Os restos de xacementos arqueolóxicos (mámoas, petroglifos, castros, etc...) reflectidos nos planos de Ordenación e incluídos na relación do patrimonio arqueolóxico do PXOM. As zonas, enclaves, edificios, construcións, restos ou xacementos que, no seu caso, sexan inventariados polos Organismos competentes en materia de patrimonio histórico, artístico e cultural. Os elementos illados, identificados nos planos de Ordenación que, polo seu pequeno tamaño, teñen recoñecido seu interese histórico, artístico, etnográfico e/ou cultural. Así, mediante o Decreto 449/1973, do 22 de febreiro, quedan protexidos os hórreos, cabazos, cabaceiros e canastros de mais de 100 anos de antigüidade, e mediante o Decreto 571/1963, de 14 de marzo, os escudos, emblemas, pedras heráldicas, cruceiros e pezas similares de interese histórico- artístico de mais de 100 anos. Tendo a consideración de bens de interese cultural pola disposición adicional segunda da lei 16/85, do 25 de xuño, do Patrimonio Histórico Español. Así mesmo protéxense os restos de castelos e torres aos que se refire o decreto de 22 de abril de 1949, sexa cal for o seu estado de conservación.

220 Os bens obxecto de protección quedan incluídos no Catálogo de bens e elementos protexidos, coas súas correspondentes fichas, todo incluído no Tomo VII do presente Plan Xeral de Ordenación do Concello de Mos. Ditos bens figuran reflectidos graficamente e numerados nos planos de Clasificación do solo a escala 1/ CAPITULO 2. O PATRIMONIO ARQUEOLÓXICO Art Ámbito e normativa de aplicación A normativa que atinxe á regulación da actividade arqueolóxica debe o seu marco legal ao determinado no Título V da Lei 16/1985 de 25 de xuño do Patrimonio Histórico Español, na Lei 8/1995, do 30 de outubro, do Patrimonio Cultural de Galicia, así como no Decreto 199/1997, do 10 de xullo, polo que se regula a actividade arqueolóxica na Comunidade Autónoma de Galicia, e rexerá, asemade, para aqueles aspectos non previstos nas ordenanzas do presente Plan Xeral. O ámbito de aplicación desta normativa comprende as zonas que se catalogan neste Plan, por constar a presenza de depósitos arqueolóxicos ou porque existe documentación e referencias que permiten supoñela existencia de restos soterrados ou ocultos, todos eles incluídos na prospección previa do territorio municipal. Todos estes elementos recóllense no catálogo que terá un carácter permanente e aberto á incorporación de novos bens arqueolóxicos. A estes bens se lles aplicará a ordenanza de protección correspondente, atendendo á clasificación do solo no que se sitúan (urbano, urbanizable, rústico, de núcleo rural). Fóra das áreas catalogadas, en calquera terreo en que aparecera un depósito ou indicios razoables da súa existencia, o Concello ordenará a inmediata paralización das obras que se estiveran realizando e dará conta ao organismo competente da Xunta de Galicia para que adopte as medidas de protección legalmente establecidas. Nos xacementos declarados Zonas Arqueolóxicas pola Administración competente en materia de Patrimonio Arqueolóxico, estarase ao previsto na Le de Patrimonio Histórico Español e na Lei de Patrimonio Cultural de Galicia. Son bens de dominio público os obxectos e restos materiais que posúan os valores propios do Patrimonio Histórico Español e sexan descubertos como consecuencia de escavacións, remoción de terras e obras de calquera índole, ou por azar; con respecto a elas estarase ao establecido na Lei de Patrimonio Histórico Español de 1985 e na Lei 8/95 de Patrimonio Cultural de Galicia. Será de aplicación a normativa vixente ao respecto e en concreto o Decreto 199/1997 DE 10 de xullo que regula a actividade arqueolóxica na Comunidade Autónoma de Galicia.

221 Este catálogo inclúe a enumeración propiamente dita de bens a protexer e as súas respectivas delimitacións en función dos restos conservados e a alteración de estes. Art Graos e áreas de protección Establécense dous graos de protección para os puntos arqueolóxicos existentes no catálogo. Para esta clasificación e a definición das áreas de protección tivéronse en conta aspectos tales como as características estruturais dos puntos catalogados, emprazamento, contexto de situación, o seu estado de conservación, etc. Grao I: Establecido para os xacementos declarados ou incoados B.I.C. (Ben de Interese Cultural). Supón o maior grao de protección para un elemento patrimonial. Hai que salientar que a partir do artigo 40.2 da Lei 16/1985 de 25 de xuño de 1985 do Patrimonio Histórico Español, quedaron declaradas como Bens de Interese Cultural os lugares con representacións gráficas ao aire libre (esta significa que todos os petroglifos da Comunidade Autónoma de Galicia posúen esa mesma consideración e disfrutan da máxima protección patrimonial). Grao II: Establecido para o resto dos xacementos e bens catalogados. a) Área de protección integral. É o espazo existente dentro do perímetro máis extremo do xacemento que se protexe e que ven delimitado polas estruturas arqueolóxicas visibles do mesmo; en certos casos, esta área, tamén podería estar definida pola aparición dunha ou máis áreas de dispersión de material arqueolóxico. No caso dos bens mobles protéxese integramente o elemento en si mesmo. Esta área atopase clasificada polo presente Plan Xeral como Solo Rústico de especial protección Arqueolóxica. Dentro desta área non se poderá levar a cabo ningunha intervención de carácter non patrimonial que poda supoñer unha alteración do xacemento arqueolóxico. b) Área de cautela. Ven definida polo entorno inmediato ás áreas de protección integral ou no seu defecto ao propio xacemento. Calquera tipo de intervención que se leve a cabo nestas áreas, deberá ser autorizada de forma preceptiva polo organismo competente da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, sendo a súa resolución vinculante. c) Achados soltos. Correspóndese con aqueles bens culturais de natureza arqueolóxica aos que se refiren os arts e 44 da Lei 16/1985 e o art. 59 da Lei 8/1995, que non se localizan na súa posición orixinal

222 Art Tramitación da licenza municipal a) Os actos ou actividades que se pretenden realizar dentro dos ámbitos de protección arqueolóxica, deberán seguir a seguinte tramitación, sen menoscabo doutras autorizacións necesarias de acordo coa lexislación sectorial vixente: Todo tipo de planeamento de desenvolvemento, actuacións en xeral (obra de escavación, movemento de terras ou demolición), ou proxectos que se pretendan levar a cabo nas zonas de protección establecidas nas presentes ordenanzas, deberán ser remitidas polo Concello ao organismo competente da Consellería de Cultura. A concesión da licenza e a execución de calquera actuación estará supeditada á autorización da Consellería de Cultura, que determinará a súa viabilidade e a necesidade de acometer unha intervención arqueolóxica. Art Delimitación das áreas de protección arqueolóxica e ordenanzas específicas Recóllense polo Plan as delimitacións dos xacementos arqueolóxicos, establecéndose as áreas de protección integral e as áreas de cautela dos xacementos. Segundo a clase de solo nas que se atopa o xacemento regúlanse as actuacións permitidas nas distintas áreas: a) Área de Protección Integral O seu ámbito vén definido polos terreos comprendidos dentro do perímetro máis extremo do ben e o seu contorno inmediato. Usos: Nesta área soamente se permitirán actuacións encamiñadas á conservación, protección, consolidación, investigación e posta en valor do ben, previa autorización do órgano competente da Consellería de Cultura. Non poderán realizarse tendidos e instalacións aéreas ou subterráneas, escavacións, recheos e movemento de terra en xeral, a apertura de pozos e minas, así como plantación ou arrinque de árbores e cultivos que requiran labores profundas. Condicións especiais de uso: Dentro destas áreas poderanse permitir de maneira puntual obras de mellora de infraestruturas ao servizo do propio ámbito. Estas obras levaranse a cabo cos medios técnicos axeitados en cada caso para procurar a menor afección ao xacemento arqueolóxico. Non se permiten novas construcións,. Con carácter excepcional, e previa autorización da Consellería de Cultura, poderán autorizarse construcións e instalacións relacionadas directamente coa posta en valor do ben cultural. Regulacións especiais: Solo urbanizable: Estas áreas incorporaranse ao sistema de zonas verdes e espazos libres públicos.

223 b) Áreas de cautela O seu ámbito vén definido polos terreos necesarios para o estudio e documentación do ben ou para establecer as actuacións preventivas dirixidas a garantir a súa preservación e a da súa integración no contorno. Nestas Áreas adoptaranse as medidas de cautela previstas nestas normas ou na lexislación vixente, previamente á realización de calquera obra. Regulación: A necesidade de realizar na área de cautela unha intervención arqueolóxica e a autorización do proxecto arqueolóxico para dita intervención será emitida de forma preceptiva polo organismo competente da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia, sendo a súa resolución vinculante. Os usos permitidos serán os establecidos nas clasificacións do solo que correspondan e as condicións de edificación as que se regulan para ditos usos. Calquera tipo de intervención deberá ser autorizada pola Consellería competente en materia de protección do patrimonio cultural. Art Financiamento das actuacións arqueolóxicas Cando se deriven das actuacións impulsadas por particulares, corresponde a estes o financiamento das intervencións arqueolóxicas requiridas neste artigo. CAPITULO 3. O PATRIMONIO ARQUITECTÓNICO Art Normas xerais do patrimonio arquitectónico Constitúen bens culturais de patrimonio arquitectónico suxeitos a protección de acordo coas determinacións do Plan Xeral: a) Os elementos, conxuntos e rutas de interese histórico artístico, arquitectónico ou ambiental. c) As igrexas, ermidas e conxuntos rurais de interese histórico artístico, arquitectónico ou ambiental. d) Os muíños e edificios e conxuntos rurais de interese histórico artístico, arquitectónico ou ambiental. e) Os cruceiros e outros elementos de arquitectura do territorio de interese histórico, arquitectónico ou ambiental. f) Os elementos menores tales como: escudos, lavadoiros, fontes, hórreos, petos de ánimas, portadas monumentais, pombais, panteóns, palcos de música, selos e outros.

224 g) Calquera outro elemento que por aplicación da lexislación vixente e a iniciativa da Administración competente se determine. Os bens culturais suxeitos a protección polo Plan, son os incluídos no Catálogo complementario de elementos e conxuntos do patrimonio arquitectónico obxecto de protección, para os efectos do disposto no Art. 75 LOUG. Na medida que sexa de aplicación estarase ao disposto na Lei 16/85 de Patrimonio Histórico Español, Lei 8/95 do Patrimonio Cultural de Galicia, Decreto 449/73 sobre protección de Hórreos e Cabazos de Galicia, Decreto 571/63 sobre Cruceiros, Decreto 22 de abril de 1949 sobre Protección de Castelos Españois e na Lei 3/96 de protección dos Camiños de Santiago, Decreto 232/2008 de 2 de outubro sobre o Inventario Xeral do Patrimonio Cultural de Galicia, nomeadamente o seu artigo nº 12. A protección destes edificios e conxuntos vai encamiñada a súa conservación, aceptando a realización de determinadas obras en función das características do obxecto protexido, para o cal establécense tres niveis de protección: a) Integral b) Estrutural c) Ambiental Para a protección do contorno dos bens protexidos, dentro dos cales é necesario autorización da Consellería de Cultura, fixouse unha franxa que se delimita nos planos de ordenación. Ou no caso de non estar grafitada, a distancia (medida desde o elemento ou vestixio máis exterior do ben que se protexese), do entorno de protección (art. 30 das Normas Complementarias e Subsidiarias Provinciais) será de: 50 metros, cando se trate de elementos etnográficos inventariados (hórreos, cruceiros, petos, etc.). 100 metros, cando se trate de elementos de arquitectura relixiosa (conxuntos parroquiais, igrexas, capelas, santuarios, cemiterios, etc.), arquitectura civil (edificios singulares, pontes, fontes, etc.) e outros elementos inventariados. Os edificios e construcións que se inclúan dentro dese ámbito gozarán do grao de Protección Ambiental, quedando sometidos ás cautelas que para este grao de protección fixa a presente normativa. Nos elementos catalogados e no seu contorno de protección, todos aqueles usos e construcións ou actuacións enumerados no artigo 194 da LOUG e no artigo 10 do Regulamento de Disciplina Urbanística para o desenvolvemento e aplicación da Lei do Solo de Galicia, mentres non se redacte o planeamento especial correspondente, será preciso autorización da Consellería de Cultura, que terá carácter preceptivo e vinculante respecto ás condicións físicas que sexan requiridas para preservar o seu contorno e para garantir a harmonización coas características

225 dos bens protexidos. Igualmente a tramitación do planeamento especial citado ou calquera outro de desenvolvemento do PXOM que afecte a bens catalogados ou os seus ámbitos de protección, requirirá autorización da Consellería de Cultura Con carácter xeral a ampliación ou reforma dos cemiterios ou camposantos presentes no termo municipal estará sometida a autorización da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia. Art Protección integral A presente protección aplícase a aqueles edificios, construcións e bens inmobles de natureza semellante que reúnen un excepcional valor arquitectónico e/ou unha relevante significación cultural ou cidadán. A mesma protección atinxe aos monumentos declarados ou incoados en base ao establecido na lexislación galega e estatal sobre patrimonio cultural. Correspóndese con aqueles bens culturais insubstituíbles, que posúen valores obxectivos de carácter arquitectónico, histórico, artístico ou tradicional, calquera que sexa o seu estado de conservación. Estes bens deberanse manter na súa integridade, tanto no que se refire aos seus elementos orixinais interiores como exteriores, prestando especial respecto ás súas características singulares e procurando a súa recuperación funcional e monumental a través de todos os medios técnicos posibles. Distínguense varios casos en función da natureza do ben protexido: Edificios: cando o obxecto protexido sexa un edificio e no catálogo figure exclusivamente como tal, a protección entenderase que abrangue a toda a parcela onde se sitúe o ben ou grupo de bens que integran o conxunto edificatorio a protexer (pazo e edificacións auxiliares, Igrexa e adro, etc.), quedando excluída calquera posibilidade de segregación de novas parcelas, agás que exista unha autorización previa da Consellería de Cultura. Conxuntos que conforman unha unidade: cando o obxecto protexido sexa un edificio ou edificios e os xardíns ou espazos libres, co que forman unha unidade ou conxunto, quedará excluída calquera división do ámbito protexido con destino distinto do existente. Nos espazos non ocupados pola edificación, especialmente nas fincas singulares vencelladas á edificacións catalogadas como igrexas parroquiais, capelas, pazos, casas rectorais, etc..., calquera modificación dos elementos que configuren formalmente o ámbito de influencia será obxecto de licenza, quedando expresamente prohibida a reparcelación e a construción de novas edificacións, salvo autorización expresa da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia. Expresamente quedará prohibida a tala de especies arbóreas, xa fosen autóctonas ou non, que pola súa idade ou situación estratéxica formen parte da xardinería ou medio inmediato. Outros elementos protexidos: cando o elemento protexido non sexa unha edificación (cruceiros, petos de ánimas, fontes, pontes, etc.) entenderase que a protección afecta á totalidade do ben, de maneira que se garanta o mantemento do seu significado e o libre acceso á súa contemplación.

226 Art Protección estrutural É a aplicable a aqueles edificios ou bens inmobles que polo seu valor histórico, artístico, construtivo, tipolóxico ou arquitectónico son suficientemente significativos dentro do termo municipal. Esta protección correspóndese cos bens culturais de elevado valor histórico, artístico, arquitectónico, pintoresco, típico ou ambiental que, polas súas características obxectivas, merecen ser conservados. A súa estrutura deberá conservarse por medio de tratamentos específicos que garantan o mantemento das súas condicións volumétricas, tipolóxicas e ambientais, sen prexuízo de que se realicen obras de adaptación e mellora que sexan compatibles cos usos autorizados en base á súa estrutura e función. Distínguense varios casos en función da natureza do ben protexido: Edificios: cando o obxecto protexido sexa un edificio e no Catálogo figure exclusivamente como tal, a protección entenderase que se estende a toda a parcela onde se sitúe o ben ou grupo de bens que integran o conxunto edificatorio a protexer (pazo e edificacións auxiliares, Igrexa e adro, etc.).quedando excluída a posibilidade de segregación de novas parcelas. Conxuntos que conforman unha unidade: cando o obxecto protexido sexa un edificio ou edificios e os xardíns ou espazos libres, co que forman unha unidade ou conxunto, quedará excluída calquera división do ámbito protexido con destino distinto do existente. Expresamente quedará prohibida a tala de especies arbóreas, fosen ou non autóctonas, que pola súa idade ou situación estratéxica, formen parte da xardinería ou medio inmediato. Outros elementos protexidos: cando o elemento protexido non sexa unha edificación (cruceiros, petos de ánimas, fontes, pontes, etc.) entenderase que a protección afecta á totalidade do ben, de maneira que se garanta o mantemento do seu significado e o libre acceso á súa contemplación. Art Protección ambiental Os edificios que así se recollan no Catálogo e que, ben illados ou ben en conxuntos, conformen tramos ou áreas arquitectónicas de calidade en bo ou regular estado de conservación, aínda que individualmente non presenten notables valores arquitectónicos. Correspóndese cos bens culturais que presentan un valor arquitectónico, decorativo, tradicional, pintoresco ou ambiental que polas súas características exteriores ou pola súa tipoloxía, ou ben por constituír pezas singulares dun escenario urbano ou rural concreto, é preciso conservar polos seus aportes ambientais, estéticos e históricos que contén. Estes bens admiten importantes intervencións naqueles aspectos susceptibles de mellora que non contradigan o obxectivo da súa catalogación. Tamén, e de forma xenérica, os elementos incluídos nos contornos de protección dos elementos catalogados gozarán dunha protección ambiental, previndo así normativamente as

227 medidas necesarias para a protección tipolóxica, morfolóxica, conservación, recuperación ou aproveitamento do patrimonio. Art Réxime de obras nos edificios catalogados Establécense os seguintes tipos ou categorías de obras: Conservación: Son aquelas obras encamiñadas a cumprir coas obrigas da propiedade no que se refire ás condicións de ornato e hixiene da edificación. Non poden afectar á distribución interior, ás características formais nin á estrutura do edificio, non podendo ocasionar alteracións ou substitucións de calquera dos elementos estruturais ou de deseño do mesmo Restauración: Son aquelas obras que teñen por obxecto a restitución dun edificio ou de parte do mesmo ao seu estado orixinal. A situación de estado orixinal debe atoparse suficientemente documentada. Poderá comprender así mesmo as obras complementarias que colaboren ao antedito fin. Inclúense dentro deste tipo de obras, entre outras análogas, as de eliminación de elementos estraños engadidos ás fachadas e cubertas dos edificios, a recuperación de cornixas e aleiros suprimidos en intervencións anteriores, a reposición de molduras e ornamentos eliminados nas fachadas, a recuperación das disposicións e ritmos orixinais dos ocos e das revocas ou a eliminación de falsos teitos e de outros engadidos. Consolidación: Son aquelas obras que teñen por finalidade o afianzamento, reforzo ou substitución de elementos danados para asegurar a estabilidade do edificio, con posibles alteracións menores da súa estrutura. Respectarán a organización espacial, a tipoloxía estrutural e a composición exterior da envolvente do edificio. Rehabilitación: son aquelas obras que pretenden mel/orar as condicións de habitabilidade ou accesibilidade, dun edificio ou de parte do mesmo, mediante a introdución de novas instalacións, a modernización das existentes ou a introdución de pequenas modificacións na distribución do seu espazo interior, sen intervir sobre as características morfolóxicas ou a estrutura portante, nin alterar a envolvente do edificio. Poderá autorizarse excepcionalmente e de xeito xustificado a apertura de novos ocos e a modificación dos existentes. Reestruturación: Son aquelas actuacións de renovación ou transformación en edificios inadecuados para un uso específico, polo seu grado de deterioro ou especiais deficiencias arquitectónicas ou funcionais, que supoñan a modificación da configuración arquitectónica e a substitución de elementos da súa estrutura, mantendo en calquera caso os elementos de cerramento que definan o volume e forma do edificio. As ditas obras, poderán comportar a substitución de elementos estruturais, así como a modificación de elementos determinantes de organización tipolóxica, como escaleiras ou patios, ou a redistribución dos espazos interiores. Ampliación: Son aquelas actuacións encamiñadas á ampliación dun edificio existente, sen modificar as súas aliñacións exteriores e planos de fachada, mantendo ou non a tipoloxía estrutural. No caso da adicción de plantas, esta efectuarase con criterios de integración compositiva e coherencia formal coas fachadas actuais.

228 Art Condicións particulares 1. O réxime de obras autorizables nun edificio ou en calquera dos seus elementos, fica limitada en función da súa catalogación e ten por obxecto a preservación e posta en valor das características que singularizan ou fan digno de conservación o edificio ou elemento en cuestión. En calquera caso terase en conta as precisións que no artigo anterior se sinalan para cada tipo de obra. 2. Nas parcelas ou edificios catalogados poderán imporse condicións específicas para as obras, distintas ás que se sinalan para cada nivel en particular, recolléndose na ficha correspondente estas condicións e as limitacións correspondentes. Art Condicións para as obras 1. Recuperación de características morfolóxicas En todos os edificios catalogados serán autorizables aquelas obras tendentes a recuperar as características orixinais nas zonas afectadas por calquera intervención autorizada nun edificio. 2. Eliminación de impactos negativos A execución de obras de carácter xeral diferentes ás de conservación e consolidación sobre edificios con nivel de protección integral e estrutural, ficará condicionada á supresión dos impactos negativos existentes no edificio, debendo contemplarse as obras de remodelación precisas. 3. Condicións para as obras de ampliación Fica prohibida a ampliación nos edificios catalogados nos niveis integral e estrutural, salvo que a ficha de catalogación o permita. 4. Construción de garaxes aparcadoiros Prohíbese, con carácter xeral, nos edificios de nivel integral de protección, a execución de obras para a construción ou ampliación de plantas inferiores á baixa destinadas a garaxeaparcadoiro, baixo as zonas edificadas. Para os edificios en nivel estrutural, poderán autorizarse con carácter excepcional, sempre que se cumpran as condicións impostas pola normativa que se aprobe ao respecto. 5. Tratamento das plantas baixas Fica prohibida, con carácter xeral, a alteración das plantas baixas dos edificios catalogados. Non se autorizarán mais alteracións que as encamiñadas á recuperación da composición orixinal. Art Obras admitidas conforme ao nivel de protección As obras permitidas segundo os diferentes niveis de protección, serán as seguintes:

229 Protección integral: Permitiranse obras de conservación, restauración e consolidación. As de rehabilitación permitiranse, sempre que non supoñan risco de perda ou dano dos valores que motivaron a protección integral, preferentemente nos casos de actuacións necesarias para adecuar o edificio a usos dotacionais de carácter público, e de xeito excepcional para o resto dos casos. Protección estrutural: Permitiranse obras de conservación, restauración, consolidación e rehabilitación. As de reestruturación permitiranse de xeito excepcional e xustificado, limitadas aos elementos estritamente necesarios polo seu mal estado de conservación ou perda de funcionalidade, non podendo supoñer risco de perda ou dano dos valores que motivan a protección estrutural do edificio ou elemento. Protección ambiental: Permitiranse obras de conservación, restauración, consolidación, rehabilitación e reestruturación. As de ampliación permitiranse sempre que non produza menoscabo nos valores a protexer. A adicción de plantas só se permitirá no caso de que o permita a ordenanza de aplicación e na ficha se estableza de xeito pormenorizado que se permite. En bens catalogados de Protección integral a) Obras permitidas nos bens catalogados: Permitiranse obras de conservación, restauración e consolidación. As de rehabilitación permitiranse, sempre que non supoñan risco de perda ou dano dos valores que motivaron a protección integral, preferentemente nos casos de actuacións necesarias para adecuar o edificio a usos dotacionais de carácter público, e de xeito excepcional para o resto dos casos. b) Aproveitamentos permitidos na parcela dos bens catalogados: En xeral con independencia do tipo de solo no que se atope, os aproveitamentos da parcela quedarán condicionados pola autorización previa da Consellería de Cultura, que poderá establecer aproveitamento ou non dependendo da actuación concreta en cada caso. A composición, volumetría e materiais empregados manterán unha relación harmónica cos edificios existentes e protexidos no ámbito. Deberase dispoñer totalmente exenta das edificacións principais existentes. Si se sitúa dentro dunha área definida por unha liña homotética trazada a 100 metros de distancia dos muros exteriores da edificación ou grupo de edificacións que integran o conxunto edificatorio a protexer, o Concello poderá esixir maior acaemento do proxecto, se considerase que non é suficiente a nova edificación proxectada coas existentes, a paisaxe ou entorno inmediato. Se non houbese conformidade do solicitante, o Concello poderá solicitar ditame pericial ou administrativo de facultativos ou organismos competentes, con cargo ao promotor. Si se sitúa fóra da dita área ou grao de acaemento concretarase nos aspectos determinados no punto terceiro. Se houbese desconformidade actuarase como no punto anterior.

230 En calquera caso, a situación da posible nova edificación respectará a disposición xeral das zonas axardinadas ou de cultivos dos elementos arbóreos ou arbustivos existentes e protexidos. Os usos posibles do elemento que se protexe e conserva como da edificación que poida xurdir, serán os compatibles co carácter da explotación que constitúe o elemento protexido (igrexas, capelas, pazos, etc.). Permitiranse explicitamente os seguintes usos: Vivenda familiar para a edificación principal e excepcionalmente de auxiliares; equipamento relixioso cando se trate de igrexas ou capelas. Vivenda familiar e instalacións derivadas da explotación primaria do solo para as edificacións auxiliares; ou as novas que poidan xurdir. Equipamento público. c) Protección de vistas e contorno dos bens catalogados: Arredor dos bens culturais de protección integral defínese unha área de protección individualizada e non xenérica- que abranguerá aos edificios e conxuntos que formen parte do seu contorno inmediato. Así mesmo poderase limitar efectivamente a altura dos inmobles englobados dentro desta área a fin de protexer as súas vistas desde os distintos accesos e lugares que ofrezan privilexiadas perspectivas visuais (miradoiros, áreas de lecer...) de carácter público. Así mesmo coidarase especialmente a coherencia das cores e materiais visibles (carpintería, cubertas, paramentos, canles de pluviais, etc...) empregados nos edificios e construcións inseridos nesta área de protección respecto do ben que goza de protección integral. Estas limitacións expresaranse especificamente na ficha do elemento catalogado. Estas medidas perseguen controlar a masa edificada así como os materiais e a tipoloxía dos edificios e construcións situados no contorno dos bens protexidos integralmente a fin de conservar o seu perfil e manter a súa identidade como fitos de referencia visual. d) Documentación necesaria para a solicitude de licenza: Ademais dos documentos esixidos nas ordenanzas principais, a solicitude de licenza deberá ser acompañada da documentación detallada seguinte: Descrición do marco referencial de orixe do edificio: propiedade que ordenou a súa construción, autores do proxecto e obra, uso orixinal ao que se destinou e variacións de uso e propiedade, etc. Evolución do edificio e do entorno inmediato que poidan xustificar as solucións adoptadas. Levantamento a escala mínima 1/100 do edificio na súa situación actual (plantas, alzados exteriores e interiores, seccións, etc.) e das edificacións auxiliares e complementarias, así como das ampliacións de escala necesarias de detalles característicos. Levantamento da parcela onde se sitúa a escala non menor de 1/500 indicando a situación relativa dos edificios principal e auxiliares e especificando os cultivos, arborado, xardinería, etc.

231 Descrición fotográfica do edificio e o seu entorno. Memoria xustificativa da oportunidade da obra a realizar, así como dos efectos sobre os usos e usuarios actuais e sobre os elementos obxecto de protección. Proxecto detallado das obras a realizar especificando con claridade as zonas e elementos afectados. No caso de edificios protexidos no medio rural enclavados en grandes fincas ou nunha área definida por unha liña homotética a 100 m. de distancia dos muros exteriores da edificación ou grupo de edificacións que integran o conxunto edificatorio a protexer, a solicitude de licenza de calquera tipo deberá ir acompañada, ademais de polos documentos esixidos nas Ordenanzas municipais, pola documentación seguinte: Plano de situación en relación ao edificio a protexer. Incidencia no entorno da obra ou actividade para a que solicitase licenza, así como memoria xustificativa da non alteración das condicións ambientais e paisaxísticas do ben natural protexido (incluirase para o caso de edificacións, relación detallada de materiais a empregar e da solución formal adoptada, etc.). En todos os casos o Concello, coa documentación presentada, e xunto co informe técnico municipal, solicitará con carácter previo á concesión da licenza, o informe preceptivo e vinculante da Comisión Territorial de Patrimonio Cultural. A relación de edificios e conxuntos obxecto de protección integral indícase no catálogo Anexo desta Normativa. En bens catalogados de Protección estrutural a) Obras permitidas nos bens catalogados: Con carácter preferente autorizaranse as obras de restauración total ou parcial, conservación, consolidación, rehabilitación e adición de planta (si é compatible coa protección e o permite a ordenanza de aplicación). b) Aproveitamentos permitidos na mesma parcela dos bens catalogados: En xeral con independencia do tipo de solo no que se atope, os aproveitamentos da parcela quedarán condicionados pola autorización previa da Consellería de Cultura, que poderá establecer aproveitamento ou non dependendo da actuación concreta en cada caso. O novo volume poderá dispoñerse libremente no ámbito da parcela cumprindo coas seguintes condicións: A composición, volumetría e materiais empregados manterán unha relación harmónica cos edificios existentes e protexidos no ámbito.

232 Deberase dispoñer preferentemente exenta das edificacións principais existentes e respectará a disposición xeral das zonas axardinadas, elementos arbóreos ou arbustivos existentes e protexidos. Os usos posibles do elemento que se protexe e conserva como da edificación que poida xurdir, serán os compatibles co carácter da explotación que constitúe o elemento protexido. c) Documentación necesaria para a solicitude de licenza: Ademais dos documentos esixidos nas ordenanzas principais, a solicitude e licenza deberá ser acompañada da documentación detallada seguinte: Descrición do marco referencial de orixe do edificio. Evolución do edificio e do entorno inmediato que podan xustificar as solucións adoptadas. Levantamento a escala mínima 1/100 do edificio na súa situación actual (plantas, alzados exteriores e interiores, seccións, etc.) e das edificacións auxiliares e complementarias, así como das ampliacións de escala necesarias de detalles característicos. Levantamento da parcela onde se sitúa, a escala non menor de 1/500 indicando a situación relativa dos edificios principal e auxiliares e especificando os cultivos, arborado, xardinería, etc. Descrición fotográfica do edificio e o seu entorno. Memoria xustificativa da oportunidade da obra a realizar, así como dos efectos sobre os usos e usuarios actuais e sobre os elementos obxecto de protección. Proxecto detallado das obras a realizar especificando con claridade as zonas e os elementos afectados. No caso de edificios protexidos no medio rural enclavados en grandes fincas ou nunha área definida por unha liña homotética a 100 m. de distancia dos muros exteriores da edificación ou grupo de edificacións que integran o conxunto edificatorio a protexer, a solicitude de licenza de calquera tipo deberá ir acompañada, ademais de polos documentos esixidos nas Ordenanzas municipais, pola seguinte documentación: Plano de situación en relación ao edificio a protexer. Incidencia no entorno da obra ou actividade para a que solicitase licenza, así como memoria xustificativa da non alteración das condicións ambientais e paisaxísticas do ben natural protexido (incluirase para o caso de edificacións, relación detallada de materiais a empregar e da solución formal adoptada, etc.). En todos os casos o Concello, coa documentación presentada, e xunto co informe técnico municipal, solicitará con carácter previo á concesión da licenza, o informe preceptivo e vinculante da Comisión Territorial de Patrimonio Cultural. A relación de edificios e conxuntos obxecto de protección estrutural indícase no catálogo Anexo de esta Normativa.

233 En bens catalogados de Protección ambiental a) Obras permitidas nos bens catalogados: Con carácter preferente autorizaranse as obras de restauración total ou parcial, conservación, consolidación, rehabilitación, reestruturación e adición de planta (si é compatible coa protección e o permite a ordenanza de aplicación). Cando nun edificio obxecto de protección ambiental se pretendese unha reestruturación xeneralizada ou unha ampliación de planta (cando isto sexa posible) o Concello esixirá a presentación da documentación complementaria que garante que as obras que se proxecten non afecten ao carácter tradicional do edificio obxecto de protección nin ao seu contorno. Explicitamente quedarán prohibidos os derrubes parciais ou totais que afecten á envolvente do edificio ou a modificación dos ocos ou a apertura doutros novos ou aqueles cambios de dita envolvente que modifiquen a composición xeral. No caso de que no edificio protexido sexa posible a adición de planta, esta farase mantendo as condicións estruturais da planta do edificio preexistente en todo canto sexa posible e as de fachada en canto o ritmo da cantería ou cachotería, materiais de ornamentación e acrisolamento. Debendo xustificar que a ampliación non desvirtúa a edificación existente ou o seu contorno e que é compatible con aqueles dende o punto de vista compositivo, tipolóxico, morfolóxico e paisaxístico, ben por mímese ben por contrapunto, coidando e valorando con precisión en cada caso os materiais, técnicas e cores empregadas. b) Aproveitamentos permitidos na mesma parcela dos bens catalogados: En xeral con independencia do tipo de solo no que se atope, os aproveitamentos da parcela quedarán condicionados pola autorización previa da Consellería de Cultura, que poderá establecer aproveitamento ou non dependendo da actuación concreta en cada caso. c) Documentación necesaria para a solicitude de licenza: Nos edificios con protección ambiental, as solicitudes de licenza de calquera tipo de obra, incluirán preceptivamente, ademais dos documentos esixidos nas ordenanzas municipais, a documentación detallada seguinte: Relación detallada das obras a executar especificando con claridade as zonas e elementos afectados. Alzado fotográfico do tramo da rúa (alomenos do tramo correspondente á fachada) onde está situado o edificio. Cando a licenza solicitada sexa de reestruturación e/ou adición de planta, ademais da anterior deberá presentar: Descrición fotográfica pormenorizada do estado actual do edificio e dos elementos máis característicos.

234 Memoria xustificativa da oportunidade e conveniencia da reestruturación (cando sexa o caso). En todos os casos o Concello coa documentación presentada, solicitará con carácter previo á concesión da licenza, o informe preceptivo e vinculante da Consellería competente en materia de protección do patrimonio cultural. A relación de edificios e conxuntos obxecto de protección estrutural se indica no catálogo Anexo desta Normativa. Art Actuacións nos contornos de protección dos elementos catalogados Dentro das áreas de protección requírese autorización da Dirección Xeral de Patrimonio Cultural (Consellería de Cultura e Turismo), segundo o establecido na Lei 5/2016, do 4 de maio, do patrimonio cultural de Galicia, que terá carácter preceptivo e vinculante para a realización de calquera dos actos suxeitos a licenza que se subliñan no Art. 194 da Lei 9/2002, do 30 de decembro, de ordenación urbanística e protección do medio rural de Galicia. Así mesmo ditas áreas de protección integran, obviamente, os elementos protexidos e/ou catalogados que constitúan a razón da súa delimitación. Para ditos elementos establécese unha protección baseada en evitar a súa desaparición e estará baixo a responsabilidade do Concello e da Consellería de Cultura e Turismo que deberá autorizar expresamente e con carácter vinculante calquera intervención que les afecte, en cumprimento do establecido no art. 54 da Lei 5/2016, do 4 de maio, do patrimonio cultural de Galicia. No contorno de protección dos bens protexidos haberá que solicitar autorización para: Todas as obras de nova edificación, construción ou instalación incluíndo as de carácter provisional, así como as de demolición. Todas as obras (de conservación, restauración, consolidación, rehabilitación, reestruturación ou ampliación) ou calquera outra intervención en edificios existentes que se manifeste ao exterior (espazo público ou privado) As intervencións sobre a estrutura parcelaria existente (agregacións ou segregacións), os elementos construtivos configuradores da paisaxe ou do espazo urbano (peches, noiros,) ou a topografía existente (movementos de terras). Os proxectos de urbanización. Os instrumentos de planeamento. Aquelas actividades ou usos suxeitos a licenza municipal con incidencia sobre os bens protexidos. As repoboacións forestais e as talas que pola superficie afectada teñan incidencia territorial.

235 As áreas de protección estableceranse para os elementos puntuais formando unha franxa cunha profundidade medida dende o elemento o vestixio más exterior do ben que se protexe. Cando por outra parte existan varios elementos singulares que se articulan en un conxunto, dita área de influencia se trazará a partir dos elementos máis externos do conxunto e abarcará a totalidade daquel. Coas determinacións subliñadas, as áreas de protección mínimas quedan establecidas nos planos de ordenación conforme á descrición seguinte: Cando o obxecto protexido sexa unha edificación, a protección esténdese á totalidade da parcela onde se sitúa, quedando excluída calquera posibilidade de segregación de novas parcelas, principalmente nas indicadas no Plan Xeral como Fincas singulares (identificadas nos planos de ordenación e nas fichas dos elementos inventariados). As áreas de protección dos bens culturais serán as indicadas nos planos de ordenación. a) Ámbito: Nos planos de Clasificación do solo do PXOM e nas correspondentes fichas, indícanse os contornos de protección dos elementos incluídos no Catálogo, que conforman o ámbito de aplicación do presente artigo. b) Condicións de harmonización: Todos os elementos ou edificacións a construír ou reformar no ámbito de protección dos elementos catalogados deberán acadar as condicións de harmonización seguintes: A súa tipoloxía deberá ser congruente coas propias da zona, non podendo supor variacións das características esenciais dos edificios, o volume e a tipoloxía e morfoloxía, nin alterar o lugar. As novas construcións manterán as condicións ambientais e a morfoloxía do asentamento e a tipoloxía das edificacións do lugar, identificándose coas características propias do lugar. O volume das novas edificacións será similar ao das edificacións tradicionais existentes. c) Documentación necesaria para a solicitude de licenza: Ademais dos documentos esixidos nas ordenanzas principais, a solicitude de licenza deberá ser acompañada da documentación detallada seguinte: Levantamento a escala mínima 1/100 do edificio na súa situación actual si se trata dunha reforma e dos planos do proxecto en todos os casos (plantas, alzados exteriores, seccións, etc.) e das edificacións auxiliares e complementarias. Levantamento da parcela onde se sitúa, a escala non menor de 1/500 indicando a situación relativa dos edificios principal e auxiliares e especificando os cultivos, arborado, xardinería, etc. levantamento a escala axeitada para relacionar a parcela ou edificio co elemento protexido.

236 Descrición fotográfica do edificio e o seu contorno en relación co elemento protexido. Incidencia no contorno da obra ou actividade para a que solicitase licenza, así como memoria xustificativa da non alteración das condicións ambientais e paisaxísticas do ben natural protexido (incluirase para o caso de edificacións, relación detallada de materiais a empregar e da solución formal adoptada, etc.). Art Obrigas dos propietarios dos bens catalogados que se atopen en estado ruinoso Con carácter xeral, os propietarios de terreos e edificacións, de acordo co establecido nos artigos 188, 189 e 190 da LOUG terán a obriga de conservalos e mantelos nas condicións explicitadas nos referidos artigos, pero imos a abondar máis aínda nas obrigas dos propietarios dos bens catalogados que se atopen en estado ruinoso, de acordo ao artigo da Lei 9/2002 e ao artigo 54 da Lei 5/2016, do 4 de maio, do patrimonio cultural de Galicia, segundo o que se indica que calquera intervención que afecte a un ben inventariado, sexa cal sexa o seu grao de protección, deberá ser autorizada pola Consellería de Cultura establecendo as seguintes limitacións: 1. Os propietarios de edificacións ou calquera outro ben incluído no Catálogo do futuro PXOM, amais da obriga xeral xa consignada e conforme ao disposto no artigo 25 da Lei do Patrimonio Cultural de Galicia e no art. 36 e concordantes da Lei do Patrimonio Histórico Español terán a obriga de proceder, mesmo, á reconstrución total ou parcial no suposto de que o ben se atope en estado ruinoso. Todo elo independentemente de que se as obras excedan dos límites do deber de conservación (artigo 199 da LOUG) os propietarios demanden a cooperación das Administracións competentes (Concello, Consellería de Cultura, etc.) para abordar as obras necesarias ao respecto, ou recaben as axudas que se citan no art. 202 da LOUG. 2. En ningún caso se poderá derrubar un edificio ou calquera outro ben incluído no Catálogo do PXOM, mesmo que se tivese obtido a declaración de ruína, se non conta coa autorización expresa da Administración competente na protección do Patrimonio Histórico (artigo 41 da Lei do Patrimonio Cultural de Galicia e artigo 24 da Lei do Patrimonio Histórico Español), quen no caso de concederse terá que ter en conta o nivel de protección do edificio en cuestión (Sentencia do T.S. de 23/9/1988). Art Condicións especiais dos usos en edificios catalogados 1. Serán admisibles nos edificios catalogados os usos autorizados como cualificados ou compatibles pola ordenanza de aplicación, sempre que a súa instalación non supoña a alteración das súas calidades fundamentais ou signifiquen a desaparición dalgún elemento protexido. 2. Serán así mesmo admisibles todos aqueles usos que supoñan a recuperación dos orixinais do edificio e para os que foi proxectado ou construído, sempre que se xustifique esta circunstancia, aínda que non os contemple a ordenanza.

237 3. En edificios incluídos con niveis integral e estrutural de catalogación, a ficha de catálogo pode impor determinados usos obrigatorios en razón de ser imprescindibles para conseguir o obxectivo específico da protección asignada ao edificio. Isto non impedirá que poida estudarse e concederse a implantación doutros usos, se non dificultan a consecución de dito obxectivo. 4. Os usos dotaciónais de equipamento público ou privado situados en edificios destes niveis de protección, non poderán mudar de actividade nin categoría, salvo que se demostre que non supoñen mingua ou deterioro nos valores que xustifican a súa catalogación e as obras necesarias para a súa transformación están contempladas entre os autorizadas para o grao de protección. Art Modificacións do Catálogo O catálogo é un documento aberto, sendo susceptible de incorporar novos elementos, ben a instancias do concello ben a instancias da Consellería de Cultura e Deporte. No caso de producirse altas ou baixas de elementos deberase tramitar o oportuno expediente na Consellería de Cultura. CAPITULO 4. O CAMIÑO DE SANTIAGO Art Determinacións Xerais do Camiño de Santiago O camiño de Santiago constitúe un ben de dominio público de carácter cultural incluído na categoría de territorio histórico. como tal lle será de aplicación a lexislación xeral autonómica nesta materia. Calquera actuación urbanística que se pretenda realizar dentro deste contorno deberá ser autorizada, de maneira previa e vinculante, pola Consellería de Cultura da Xunta de Galicia. En canto o organismo competente da Xunta de Galicia proceda a delimitar e deslindar o coñecido como Camiño Portugués, este pasará a contar coa protección que a Lei 8/95 lle confire aos bens catalogados. Nos camiños históricos catalogados no termo municipal, nomeadamente no Camiño Portugués, seguiranse as seguintes directrices: De protección: a) En solo urbano consolidado o contorno de protección terá como mínimo 30 metros de largura a cada lado e afectará a parcelas completas. b) En solo urbano non consolidado ou urbanizable o contorno de protección abarcará a totalidade destes ámbitos cando non se estableza a ordenación detallada. De establecerse a antedita ordenación, terá como mínimo 30 metros de largura e afectará a parcelas completas. c) En solo de núcleo rural o contorno englobará a totalidade dos núcleos tradicionais vinculados ao camiño e terá unha largura mínima de 30 metros afectando a parcelas completas.

238 d) En solo rústico o contorno de protección terá unha largura mínima de 100 metros e afectará a parcelas completas. De intervención: Os proxectos de urbanización, plans sectoriais, plans parciais e calquera outra figura de planeamento que desenvolva estes solos terán en conta a sección e traza dos camiños, procurando que as construcións e formalización dos espazos libres adxacentes a eles sexan adecuados ao contorno protexido no que se integran. Deberanse afastar as edificacións e outras construcións propostas das marxes destes camiños. O ámbito de protección dos camiños ao seu paso por un núcleo rural e polo territorio parroquial inclúe, ademais da propia sección do camiño, as construcións tradicionais e a propia estrutura parcelaria colindante co camiño, por caracterizar a paisaxe do núcleo e do seu contorno. Este espazo amplíase aos espazos libres do núcleo, públicos ou privados, aos casaríos e outras construcións que singularizan a traza e seccións dos camiños. Nas marxes dos camiños a tipoloxía, o volume e voos das novas edificacións quedarán vinculadas á súa integración no contorno protexido e no conxunto do núcleo tradicional, debendo someterse ao informe favorable da Consellería de Cultura da Xunta de Galicia. Art Réxime de obras e autorizacións en áreas de protección do Camiño En tanto non se aprobe o expediente de delimitación do camiño ao que se refire a Disposición Transitoria Primeira da Lei 3/1996, do 10 de Maio de Protección do Camiños de Santiago, todas a obras incluídas dentro dos ámbitos anteriormente definidos, e que sexan obxecto de licenza de obras segundo o indicado no artigo 10 do Regulamento de Disciplina Urbanística (D 28/1999) deberán contar con autorización previa da Dirección Xeral de Patrimonio Cultural, sendo a súa resolución vinculante. Nas zonas de protección do contorno, en tanto non se aprobe o precitado expediente de deslinde, non se permitirá, nas zonas clasificadas como solo rústico, ningún tipo de nova edificación. Para as edificacións existentes nesta franxa que sexan de carácter tradicional permítense as obras de conservación, rehabilitación e reestruturación parcial. Para as restantes edificacións tan so se permiten as obras de conservación. A construción de peches ou a modificación dos mesmos nas zonas de Protección do contorno que poidan ser autorizadas pola Dirección Xeral de Patrimonio cumprirán en todo caso o disposto nos artigos 11 e 16 da Lei 3/1996 de Protección dos Camiños.

239 Por outra banda calquera tala de árbores e cambio de uso no territorio histórico do Camiño de Santiago, debe obter a autorización previa da Dirección Xeral do Patrimonio Cultural en aplicación do establecido no artigo 33 da Lei 8/1996 do Patrimonio Cultural de Galicia. CAPÍTULO 5. PROTECCIÓN DE SISTEMAS NATURAIS Art Augas, leitos e ribeiras fluviais 1. PROTECCIÓN DA CALIDADE DAS AUGAS Non poderán permitirse novas actividades insalubres ou nocivas que polo seu emprazamento ou vertido de augas residuais poña en perigo as condicións de potabilidade de augas destinadas ao abastecemento de auga se non cumpren as condicións subliñadas no Real Decreto Lexislativo 4/2007, de 13 de abril, que modifica o Texto Refundido da Lei de Augas, no Real Decreto 849/1986 de 11 de Abril do Regulamento de Dominio Público Hidráulico, no Real Decreto 103/03, de 24 de xaneiro, así como na Directiva 2000/60/CE do Parlamento Europeo e do Consello, de 23 de outubro de 2000 pola que se establece un marco comunitario de actuación no ámbito da política de augas e concordantes. As explotacións mineiras ou calquera outras clasificadas como nocivas deberán estar dotadas de dispositivos de depuración para eliminar das súas augas residuais os elementos prexudiciais para as actividades primarias, a riqueza piscícola e as industrias situadas augas abaixo o na proximidade do lugar no que se efectúe o vertido segundo o dispoñen os Regulamentos de 23 de Agosto de 1934 de Policía Mineira e Metalúrxica, Decreto 133/2008, do 12 de xuño, regulamentos e demais disposicións concordantes. 2. PROTECCIÓN DOS CANLES EN RELACIÓN COA EDIFICACIÓN Co fin de preservar da ocupación edificatoria as ribeiras, as marxes e as zonas colindantes dos leitos para garantilo establecemento das servidumes de uso público sinaladas na Lei de Augas e no seu Regulamento de Dominio Público Hidráulico, así como a conservación e protección das condicións naturais dos ríos e os terreos húmidos colindantes, delimítanse as zonas de servidume, e as zonas de policía, segundo o establecido na lexislación vixente, nas que se condicionarán o uso do solo e as actividades que se desenvolvan mediante autorización previa do organismo de conca. De igual modo, establecese unha banda de 20m de anchura en cada marxe dos ríos, coa excepción dos solos urbano e núcleos rurais, na que se prohibe calquera tipo de construción. Só se poderán exceptuar desta regra aquelas instalacións técnicas para a explotación dos recursos propios dos ríos que xustifiquen a necesidade pola súa proximidade (muíños, piscifactorías, etc..) e que conten coa autorización previa da administración hidráulica.

240 Nos leitos onde existan zonas naturais pantanosas, xuncais, brañas e calquera outro elemento que forme parte do sistema húmido, os ditos elementos consideraranse incorporados ao leito e as zonas de policía mediranse dende a liña de contacto destas zonas cos terreos colindantes. Poderán realizarse no caso de urxencias traballos de protección de carácter provisional, nas marxes dos leitos, previas as autorizacións sectoriais que sexan precisas. Serán responsables dos eventuais danos que puideran derivarse das citadas obras os propietarios que as constitúen. previas as autorizacións sectoriais que sexan precisas Actuacións en zona de servidume As zonas de servidume para uso público terán os fins que seguen: Protección do ecosistema fluvial e do dominio público hidráulico. Paso público peonil e para o desenvolvemento dos servizos de vixilancia, conservación e salvamento. Varado ou amarre de embarcacións de forma ocasional e en caso de necesidade. Os propietarios destas zonas de servidume poderán libremente sementar e plantar especies non arbóreas, sempre que non deterioren o ecosistema fluvial ou impidan o paso sinalado para as fins citadas. Con carácter xeral non se poderá realizar ningún tipo de construción nesta zona salvo que resulte conveniente ou necesaria para o uso do dominio público hidráulico e para a súa conservación e restauración. Actuacións na zona de policía Nas zonas de policía quedan sometidas ao disposto no RDPH as seguintes actividades e usos do solo: As alteracións substanciais do relevo natural do terreo. As extraccións de áridos. As construcións de todo tipo, teñan carácter definitivo ou provisional. Calquera outro uso ou actividade que supoña un obstáculo para a corrente en réxime de avenida que poida ser causa de degradación ou deterioro do estado da masa de auga, do ecosistema acuático e en xeral do dominio público hidráulico. Sen prexuízo da modificación dos límites da zona de policía, cando concorra algunha das causas sinaladas no artigo 6.2 do Texto Refundido da Lei de Augas, a zona de policía poderá ampliarse, se iso fose necesario, para incluír a zona ou zonas onde se concentra preferentemente o fluxo, ao obxecto específico de protexer o réxime de correntes e avenidas, e reducir o risco de produción de danos persoais ou bens. Nestas zonas ou vías de fluxo preferente só poderán ser

241 autorizadas polo organismo da cunca aquelas actividades non vulnerables fronte as avenidas e que non supoñan unha redución significativa da capacidade de desaugue de dita vía. A zona de fluxo preferente é aquela zona constituída pola unión da zona ou zonas onde se concentra preferentemente o fluxo durante as avenidas, ou vía de intenso desaugue, e da zona onde, para a avenida de 100 anos de período de retorno, se poidan producir graves danos sobre as persoas e os bens, quedando delimitado o seu límite mediante a envolvente de ambas zonas. Aos efectos da aplicación da definición anterior, considerarase que poden producirse graves danos sobre as persoas e os bens cando as condicións hidráulicas durante a avenida satisfagan un ou mais dos seguintes criterios: a. Que o calado sexa superior a 1m. b. Que a velocidade sexa superior a 1m/s. c. Que o produto de ambas variables sexa superior a 0,5m²/s. Entendese por vía de intenso desaugue a zona pola que pasaría a avenida de 100 anos de período de retorno sen producir unha sobreelevación maior de 0,30m, respecto á cota da lámina de auga que se produciría con esa mesma avenida considerando toda a chaira de inundación existente. A sobreelevación anterior poderá, a criterio do organismo da cunca, reducirse ata 0,1m cando o incremento da inundación poida producir graves prexuízos ou amentarase ata 0.5m en zonas rurais ou cando o incremento da inundación produza danos reducidos. Na delimitación da zona de fluxo preferente empregarase toda a información de índole histórica e xeomorfolóxica existente, a fin de garantir a adecuada coherencia dos resultados coas evidencias físicas dispoñibles sobre o comportamento hidráulico do río. Non se poderá outorgar licenza algunha nas zonas afectadas pola lámina de inundación da avenida de 500 anos, en tanto non quede garantido o cumprimento do disposto no artigo 9 do Regulamento do Dominio Público Hidráulico, respecto de a zona de fluxo preferente e se de cumprimento á determinacións establecidas nos artigos 57 e 58 do Plan Hidrolóxico da parte española da Demarcación Hidrográfica Miño SiI aprobado polo Real Decreto 285/2013 de 19 de abril. A modificación dos límites da zona de policía, cando concorra algunha das causas sinaladas no Art 9 do texto refundido da Lei de Augas, so poderá ser promovida pola Administración Xeral do estado, autonómica ou local. A execución de calquera obra ou traballo na zona de policía de canles precisará autorización administrativa previa do organismo de conca, sen prexuízo dos supostos especiais regulados no RDPH. Dita autorización será independente de calquera outra que haxa de ser outorgada polos distintos órganos das Administracións públicas. O Organismo de Conca notificará ao Concello as peticións de autorización, así como as resolucións que nela recaian para os efectos do posible outorgamento da licenza de obras.

242 Actividades prohibidas Queda prohibido con carácter xeral, e sen prexuízo do disposto no artigo 100 da Lei de Augas: Efectuar vertidos directos ou indirectos que contaminen as augas. Acumular residuos sólidos, cascallos ou substancias, calquera que sexa a súa natureza e o lugar no que se depositen, que constitúan ou poidan constituír un perigo de contaminación das augas ou de degradación do seu contorno. Efectuar accións sobre o medio físico ou biolóxico afecto á auga, que constitúan ou poidan constituír unha degradación do mesmo. O exercicio de actividades dentro dos perímetros de protección fixados nos Plans Hidrolóxicos, cando puideran constituír un perigo de contaminación ou degradación do dominio público hidráulico. Con carácter xeral, non serán autorizados os encauzamentos cubertos en ríos (canalizacións) excepto no paso de rúas ou estradas. Poderase realizar unha cobertura provisional do canle sempre e cando este permita ser visitable (1,80m de altura) e dispoña das preceptivas autorizacións. Art Ambientación natural e paisaxe A explotación dos recursos naturais e o desenvolvemento edificatorio deberán de ser compatibles coa protección do equilibrio ecolóxico, do medio natural, do medio ambiente e da paisaxe. Constitúe un dos obxectivos principais deste documento, compatibilizar a explotación dos recursos naturais, coa protección do equilibrio ecolóxico, o medio libre, o medio ambiental e a paisaxe. Esta protección ten distintos aspectos que comprenden dende a conservación da natureza virxe, en determinadas zonas hasta a protección puramente estética da paisaxe, compatibilizándoa coa explotación racional e limitada dos recursos. O Plan regula a especial protección de determinadas zonas forestais e naturais mediante diversas ordenanzas, todas elas en solo rústico. 1. DISPOSICIÓN XERAL O Concello e demais Organismos competentes terán en conta o disposto na LOUG para toda actuación (trazado de infraestruturas territoriais, repoboacións forestais, explotacións mineiras, grandes industrias, etc.) que se prevexa que poida alterar o equilibrio ecolóxico, a paisaxe natural ou introduza cambios importantes na xeomorfoloxía, esixirase a presentación dun estudio de impacto sobre o medio natural, nos termos establecidos na lexislación vixente.

243 2. NOVAS ESTRADAS CAPA VEXETAL. Evitarase a desaparición de capa vexetal nas zonas lindeiras coas estradas e camiños de novo trazado, repoñendo aquelas franxas que por causas construtivas (almacenamento de materiais, maniobralidade da maquinaría, asentamentos provisionais, etc.) resultasen danadas ou deterioradas. NOIROS OU TERRAPLÉNS. Naqueles lugares en que por causas da topografía do terreo e do trazado viario fora preciso a creación de noiros ou terrapléns deberán ser trazados de forma tal que non degraden a paisaxe e mantendo sempre o ángulo de taludo natural do terreo. 3. RECTIFICACIÓNS NO TRAZADO VIARIO Naqueles tramos de estradas ou camiños que por alteración no seu trazado quedaran sen uso, levantarase o firme e reporase a súa capa vexetal e a flora natural da zona. 4. SILOS PARA CEREAIS E DEPÓSITOS DE AUGA Non se permitirá a construción de silos e depósitos de auga cuxas dimensións non sexan proporcionadas coa escala de núcleo urbano na que vaian a estar asentados, extremo que se xustificará no correspondente proxecto en base a parámetros obxectivos de demanda. 5. SERVIZOS DE ESTRADA As edificacións para servizos de estradas que se construían nas zonas de influencia das mesmas, deberán ser proxectadas tendo en conta o carácter da paisaxe existente na zona co fin de que forme un conxunto harmónico co mesmo, cumprindo en todo caso o Art. 104 da LOUG. 6. ANUNCIO E CARTEIS A colocación de anuncios na zona de servidume das estradas estará ao disposto na lexislación vixente na materia, en concreto e actualmente: no Decreto 1953/1962 de 8 de Agosto e Ordenes de 22 de agosto de e 8 de Febreiro de 1.965, e Decreto 917/1.967 do 20 de Abril. Fóra das zonas de servidume das estradas prohibiranse todo tipo de anuncios pintados directamente sobre rochas, noiros, abas de montañas, etc. e os carteis que constituían un atentado contra a natureza e a intimidade do home ante a paisaxe. 7. ADAPTACIÓN AO AMBIENTE As construcións e instalacións deberán adaptarse ao ambiente no que estivesen situadas, de acordo co disposto no Art. 104 da LOUG. A tal efecto:

244 a. As construcións en lugares inmediatos ou que formen parte dun grupo de edificios de carácter artístico, histórico, típico ou tradicional deberán harmonizar con el. Igualmente cando, sen existir un conxunto de edificios, houbese algún de grande importancia ou calidade dos carácteres indicados. b. Nos lugares de paisaxe aberta ou natural, sexa rural ou marítima, ou nas perspectivas que ofrezan os conxuntos urbanos de características histórico -artísticas, típicos ou tradicionais e nas inmediacións das estradas ou camiños de traxecto pintoresco, non se permitirá que a situación, masa ou altura das construcións, muros e cerramentos, ou a instalación doutros elementos, limiten o campo visual para contemplar as belezas naturais, rompan a harmonía da paisaxe, desfiguren a perspectiva propia dela ou limiten ou impidan a contemplación do conxunto. c. A tipoloxía das construcións deberá ser congruente coas características do contorno e os materiais empregados para a renovación e acabado de fachadas e cubertas das edificacións e os cerramentos de parcelas deberán harmonizar coa paisaxe no que se vaian a levar a cabo. d. Queda prohibida a publicidade estática que, polas súas dimensións, localización ou colorido non cumpra as anteriores prescricións. e. As construcións deberán presentar todos os seus paramentos exteriores e cubertas totalmente rematados, con emprego neles das formas e os materiais que menor impacto produzan así como das cores tradicionais na zona ou, en todo caso, os que favorezan en mellor medida a integración no contorno inmediato e na paisaxe. f. Nas áreas ameazadas por graves riscos naturais ou tecnolóxicos como inundación, afundimento, incendio, contaminación, explosión ou outros análogos, non se permitirá ningunha construción, instalación ou calquera outro uso do solo que resulte susceptible de padecer estes riscos. 8. INSTALACIÓNS E CANALIZACIÓNS DE ELECTRICIDADE, ILUMINADO PÚBLICO E TELEFONÍA Dentro da delimitación do solo Urbano e solo de núcleo rural tradicional (ou a parte delimitada como tal nos núcleos complexos) da Estrada e nos ámbitos sometidos a planeamento parcial e especial, non se permitirán os tendidos aéreos para o establecemento das novas instalacións correspondentes ao abastecemento eléctrico, alumeado público e telefonía, que deberán instalarse en todo caso de maneira soterrada e con suxeición ás normas e disposicións técnicas que lle resulten aplicables. 9. RESIDUOS Tal e como indica o artigo 21.3 da Lei 10/2008 do 3 de novembro de Residuos de Galicia, o plan Xeral debe adaptarse as determinacións dos plans da Xunta en materia de residuos. Normativa de aplicación: Lei 10/1998, de 21 de abril, de residuos.

245 Lei 10/2008, do 3 de novembro, de residuos de Galicia. R.D. 1383/2002, do 20 de decembro, sobre xestión de vehículos ao final da súa vida útil. Lei 11/1997, de 24 de abril, de envases e residuos de envases. R.D. 208/2005, do 25 de febreiro,sobre aparellos eléctricos e electrónicos e a xestión dos seus residuos. Decreto 174/2005, do 9 de xuño, polo que se regula o réxime xurídico da produción e xestión de residuos e o Rexistro Xeral de Produtores e Xestores de Residuos de Galicia. R.D. 105/2008, do 1 de febreiro, polo que se regula a produción e xestión dos residuos de construción e demolición. Decreto 59/2009, do 20 de febreiro, polo que se regula a rastrexabilidade dos residuos. Ademais da anterior, estarase á lexislación aprobada polo Concello en canto a plans propios de xestión de residuos urbanos, sempre de conformidade co previsto na normativa. Determinacións: Nas diferentes fases dos plans ou proxectos (obras, explotación e abandono) deberase asegurar a correcta xestión dos residuos xerados segundo as seguintes definicións : Residuo urbano Os residuos urbanos comprenden os xerados nos domicilios particulares, nos comercios, nas oficinas e nos servizos como todos aqueles que non teñan a cualificación de perigosos e que pola súa natureza ou composición poidan asimilarse aos producidos nos anteriores lugares ou actividades. Terán tamén a consideración de residuos urbanos os seguintes: Residuos procedentes da limpeza de vías públicas, zonas verdes, áreas recreativas e praias. Animais domésticos mortos, así como mobles, utensilios e vehículos abandonados. Residuos e entullos procedentes de obras menores de construción e reparación domiciliaria. En xeral, todos aqueles residuos dos que a súa recollida, transporte, almacenamento, tratamento ou depósito lles corresponda aos concellos, estarán de acordo co establecido expresamente na Lei do Réxime Local e nas demais disposicións vixentes. Residuo comercial Dentro da categoría de residuos municipais, os residuos comerciais son os xerados pola actividade propia da venda polo miúdo e por xunto, a hostalaría, os bares, os mercados, as oficinas e os servizos.

246 Para os efectos do réxime de responsabilidades na xestión, terán tamén esta consideración os residuos non perigosos xerados pola industria que, pola súa natureza ou composición, sexan asimilables aos residuos urbanos ou municipais. Competencias do concello en materia de residuos: Xerais: O Concello, por si ou asociados, debe prestar como servizo público obrigatorio a recollida, o transporte e o tratamento dos residuos urbanos na forma establecida polas ordenanzas municipais, deben tamén ter implantados sistemas de recolla selectiva de residuos. Respecto aos residuos comerciais, os produtores están obrigados a entregar os seus residuos a un xestor autorizado para o seu tratamento, ou ben acollerse ao sistema de recollida e xestión que o ente local competente estableza para este tipo de residuos. Sobre residuos específicos: Respecto os residuos de construción e demolición (RCD), o Concello terá as competencias para o control dos residuos producidos nas obras autorizadas por elas. Neste sendo no momento de outorgar a licenza de obras, o produtor debe presentar un estudo de xestión de residuos da construción e demolición que debe ser valorado pola entidade local. Respecto aos residuos de aparellos eléctricos e electrónicos (RAEE) procedentes dos fogares, o Concello deberá asegurar a través dos seus sistemas municipais a súa recollida selectiva. Respecto aos vehículos abandonados, o concello deberá entrégalos a un centro de tratamento para a súa descontaminación, sen prexuízo do cumprimento da normativa sobre tráfico, circulación de vehículos de motor e seguridade viaria. Recollida de residuos comerciais: Os produtores destes residuos teñen a obriga de entrégalos directamente aos xestores autorizados, sen incluílos no sistema de recollida municipal. Só cando o concello dispoña dun sistema de recollida para este tipo de residuos o produtor pode acollerse a este, nas condicións técnicas e económicas que estableza o concello. Fase de abandono: No caso de abandono dalgunha instalación, deberanse clasificar, retirar e entregar os residuos existentes ou xerados a xestores autorizados no prazo máis breve posible. Solos de desenvolvemento: Para os ámbitos a desenvolver (Solo Urbano Non Consolidado e Solo Urbanizable) debe de terse en conta as seguintes indicacións:

247 a. Fomentar o emprego de materiais locais tradicionais na construción (naturais, renovables), evitando materiais de alto impacto ambiental, e/ou de materiais reciclados ou reciclables. b. Favorecer a utilización de técnicas construtivas que posibiliten a reciclaxe/desmontaxe, así como a coordinación coa regulamentación da produción e xestión dos residuos de construción e demolición. c. Reducir os movementos de terras e incluír medidas de xestión dos movementos de terras e dos seus vertidos. d. Reducir en xeral o consumo de materiais na edificación, incrementar o uso de materiais renovables ou con menor consumo enerxético na súa fabricación e posta en obra, ou reciclados ou reutilizados. e. Dimensionar e localizar axeitadamente os espazos necesarios para os sistemas de recollida selectiva de residuos. Art Protección das masas arbóreas e do recurso forestal 1. Para os efectos da aplicación das disposicións normativas contidas no Plan Xeral entenderase por masa arbórea: a. Os ámbitos de agrupacións singulares de arboredo caducifolio autóctono que poidan identificarse. b. Os soutos de ribeira e o arboredo autóctono que acompaña aos leitos públicos. c. Os grupos de arboredo incluídos na delimitación das zonas verdes ou libres públicas. d. Calquera outro ámbito, público ou privado, que polas súas condicións de densidade, porte, idade ou interese botánica ou paisaxística forme un grupo recoñecible. e. Os cultivos forestais de superficie superior a m2. 2. Quedan prohibidas as nivelacións do terreo que modifiquen as características naturais do solo e alteren a paisaxe. 3. As transformacións de uso do solo que impliquen eliminación da cuberta vexetal arbustiva ou arbórea e supoñan risco potencial para as infraestruturas de interese xeral e, en todo caso, cando ditas transformacións afecten a superficies superiores a 100 Has estarán sometidas a avaliación de impacto ambiental (Disp. Ad. 2ª Lei 42/2007, Decreto 37/2014, do 27 de marzo).

248 TÍTULO VI. NORMAS DE URBANIZACIÓN CAPÍTULO 1. CONDICIÓNS DA URBANIZACIÓN Co fin de unificar os criterios de redacción de proxectos de execución de obras de infraestruturas no concello de Mos se incorporan as disposicións mínimas esixibles os proxectos de execución de Infraestruturas. DISTANCIAS E POSICIÓN ENTRE REDES DE SERVIZOS COORDINACIÓN CON OUTROS SERVIZOS As distintas redes de servizo que compoñen as infraestruturas dos proxectos de urbanización deberán coordinarse de xeito que queden situados ordenadamente, e ca suficiente separación para que poidan levarse a acabo as labores de explotación, mantemento e reparacións posteriores. Ademais se definirán en cada caso a situación dos diferentes servizos de xeito que se eviten problemas nos cruces das diferentes canalizacións así como nas acometidas. SERVIZOS AFECTADOS Nos proxectos de Urbanización, viarios, edificación, etc. nos que se vexan afectadas, acometidas e elementos das redes existentes, será responsabilidade de empresa adxudicataria a restitución de ditos servizos, aloxando os mesmos ao longo das calzadas, beirarrúas e espazos públicos de libre acceso. Garantirase en todo momento a funcionalidade dos servizos restituídos e as condicións análogas de funcionamento de redes e acometidas.

249 Os proxectos de obras deberán contemplar a situación existente, e salvo indicación expresa deberán deseñarse evitando a duplicidade de redes do mesmo tipo, así mesmo contemplarase a anulación da rede orixinal e mantemento do servizo de acometidas a nova rede. Durante a execución das obras deberán manterse os servizos coas correspondentes garantías por conta da empresa adxudicataria. En canto as redes de servizos de titularidade privada como poden ser os de telecomunicacións, electricidade, etc., serán de aplicación as mesmas condicións, sendo aplicadas vía convenios e permisos das empresas distribuidoras de ditos servizos. PREVISIÓN DE SERVIZO A TERCEIROS E FUTURO Para proxectos de Urbanización, viarios, edificación, etc. Que contemplen a renovación, restitución ou implantación de redes teranse en conta criterios de previsión de servizo a terceiros a través de ditas redes, ou previsión de ampliacións futuras a través das mesmas, así como a recollida de necesidades de redes existentes. CONDICIÓNS XERAIS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN As condicións establecidas nos capítulos seguintes, entenderanse sempre como mínimos que se esixirán no deseño e execución das redes de Infraestruturas, estas condición poderán sempre ser melloradas, sendo competencia dos servizos técnicos municipais a aprobación destas melloras. Así mesmo cumprirase sempre a lexislación vixente aplicable a cada caso. Art Condicións da Rede Viaria CRITERIOS XERAIS Ás aliñacións de anchos de vías, calzadas e beirarrúas serán ás establecidas na documentación gráfica do Plan Xeral, ou no seu defecto nas figuras de planeamento aprobadas polo Concello. As beirarrúas acompañaranse preferentemente de aliñacións de árbores. As bandas de protección de estradas e infraestruturas básicas recibirán o tratamento de zonas verdes. Empregaranse especies de raíz superficial que non danen a infraestrutura. Prohíbese a plantación arbórea sobre a vertical de calquera infraestrutura. A distancia mínima entre árbores e cerramento de parcelas ou liña de fachada será de metro e medio (1,5 m).

250 Así mesmo, as vías públicas, parques e demais espazos de uso público xa existentes, así como as instalacións de servizos e mobiliario urbano, nas súas características e disposición, estará ao establecido no Anexo da Lei 8/1997 e o Decreto 35/2000 que desenvolve a Lei 8/1997. A disposición e características dos sinais verticais de tráfico estarán ao previsto na Sección 3ª da Lei 8/1997. DESEÑO DÁ REDE Para calcular a pavimentación de calzadas nas rúas, tanto no que respecta ao grosor das capas de firme necesario como ao material a empregar na capa de rodadura, terase en conta o carácter e o tráfico das vías. As zonas de estacionamento estarán diferenciadas mediante liñas, elementos físicos ou emprego de pavimentos diferenciados. As xuntas que se prevexan nestes pavimentos dispoñeranse convenientemente para orientar o mellor aparcadoiro. Cando existan desniveis na proximidade inmediata das vías, estes trataranse de forma que os noiros e terrapléns que sexan necesarios teñan unha pendente que impida o corremento de terras, colocando muros de contención nos lugares necesarios, podendo non corresponderse a rasante da calzada coa das beirarrúas en contacto coa aliñación oficial. Os materiais de pavimentación, elixiranse de acordo cun código funcional que distinga a categoría do espazo: circulación, peonil, estancia de persoas e de vehículos, uso conxunto de persoas e de vehículos, etc. O solo de prazas e beirarrúas resolverase con materiais que non dificulten a circulación das persoas e de vehículos de man. As tapas de arquetas, rexistros, etc. orientaranse tendo en conta as xuntas dos elementos do pavimento e nivelaranse co seu plano de tal forma que non resalten sobre o mesmo. As diferenzas de nivel entre distintos pavimentos resolveranse con bordos ou outros elementos de separación que definan claramente os seus perímetros. Os pasos de carruaxes e de emerxencia nunca deformarán o perfil lonxitudinal das beirarrúas, nas que soamente se poñerán de manifesto pola diferenza de materiais e polo achafranado do bordo. Nas beirarrúas, as reixas de ventilación de redes e outros elementos soterrados, deseñaranse de tal xeito que non supoñan risco de caída por enganche, esvaramento, etc. Como norma xeral procurarase que a pendente lonxitudinal das rúas non supere o 8%. En vías de mais de 8m de calzada, poderase chegar ata o 12%. e superarse se se xustifica a imposibilidade do seu cumprimento e sempre que se garante a seguridade viaria e de forma alternativa recorridos para peóns que cumpran la lei de accesibilidade (Orde VIV/561/2010); en caso que non existira alternativa, a pendente máxima sería do 6%

251 A pendente transversal mínima será do 2 %. Admitiranse excepcionalmente pendentes menores sempre que o proxecto resolva axeitadamente a drenaxe da plataforma, utilizando rígolas, ampliando a frecuencia de sumidoiros, etc. No acondicionamento das marxes empregaranse contencións vexetais que se acompañarán preferentemente con aliñacións de árbores. No deseño e disposición dos elementos de pavimentación (incluídas tapas de arquetas, rexistros e reixas) estarase ao disposto na Lei 8/1997 de accesibilidade e supresión de barreiras arquitectónicas na Comunidade Autónoma de Galicia e no seu Anexo, así como ao Decreto 35/2000 do 28 de xaneiro, polo que se aproba o Regulamento de desenvolvemento e execución da Lei de accesibilidade e supresión de barreiras arquitectónicas na Comunidade Autónoma de Galicia, a Lei 10/2014, de accesibilidade de Galicia, Lei 8/2013, do 26 de xuño, de rehabilitación, rexeneración e renovación urbanas (BOE 27/06/2013) e Real Decreto Lexislativo 1/2013, do 29 de novembro, polo que se aproba o Texto Refundido da Lei xeral de dereitos das persoas con minusvalía e da súa inclusión social (BOE 03/12/2013) e o Real Decreto 505/2007 de 20 de abril polo que se aproban as condicións básicas de accesibilidade e non discriminación das persoas con discapacidade para o acceso e utilización dos espazos públicos urbanizados e edificacións, o Real Decreto 173/2010 de 19 de febreiro polo que se modifica o Código Técnico da Edificación, aprobado polo Real Decreto 314/2006 de 7 de marzo en materia de accesibilidade e non discriminación das persoas con discapacidade e a Orden VIV/561/2010 de 1 de febreiro polo que se desenvolve o documento técnico de condicións básicas de accesibilidade e non discriminación para o acceso e utilización dos espazos públicos urbanizados. Os pavimentos serán duros, antideslizantes e sen resaltes.

252 Cambio de pavimentos Adaptado PRACTICABLE En cambio de pavimentos existirá un desnivel dunha altura máxima 2 cm 3 cm Bordos Adaptado PRACTICABLE Altura máxima 14 cm 16 cm Escaleiras Adaptado PRACTICABLE Tramos curvos 30 cm 25 cm Ancho mínimo 1,20cm 1,00cm Dimensión mínima de descanso 1,20cm 1,00cm Altura máxima de chanzo 17 cm 18 cm Ramplas Adaptado PRACTICABLE Ancho mínimo 1,50cm 1,20cm B -PENDENTES Lonxitudinais Transversais 10% 2% 12% 3% Aparcadoiros Dimensións mínimas das prazas Reserva mínima de prazas adaptadas Adaptado 3,50x5,00m 1 praza adaptada por cada 100. (88 prazas de capacidade total) PRACTICABLE 3,00x4,50m Mobiliario urbano Sinais e elementos verticais Adaptado PRACTICABLE Altura mínima 2,20m 2,10m CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN Dados os desniveis existentes, para alcanzar a cota de pavimentación, en determinadas zonas será preciso realizar, escavacións, contencións ou recheos da zona ocupada polo viario. O recheo realizarase con achega de terras constituídas por Solo Tolerable, segundo se define no art. 330 do PG-3 e modificados seguintes. SECCIÓN TIPO DE CALZADA 15 cm. de sub-base granular de zahorra artificial recebada en dúas tongadas de 10 cm., e 5 cm., compactado ou 95% Proctor M. 15 cm. de base granular de macádam en dúas tongadas de 10 e 5 cm., compactada ou 95% PM Rego de imprimación asfáltica semifonda de 1,5 l/m² 2 capas aglomerado asfáltico en quente de 4 cm de espesor cada unha

253 - Rego de imprimación asfáltica semifonda de 1,5 l/m² - 2 capas aglomerado asfáltico en quente de 4 cm de espesor cada unha SECCIÓN TIPO DE BEIRARRÚA - Sub-base granular de zahorra artificial de 15 cm. de espesor SECCIÓN TIPO DE - BEIRARRÚA Base de morteiro de cemento de espesor 10 cm. - Terminación en baldosa de formigón asentada sobre leito de area e rexuntada con Sub-base granular morteiro de zahorra artificial de 15 cm. de espesor Base de morteiro SECCIÓN de TIPO cemento DE BEIRARRÚA de espesor 10 cm. - Sub-base granular de zahorra artificial de 15 cm. de espesor - Base de morteiro de cemento de espesor 10 cm. Terminación en baldosa de formigón asentada sobre leito de area rexuntada con morteiro - Terminación en baldosa de formigón asentada sobre leito de area e rexuntada con morteiro ELEMENTOS A INSTALAR NA REDE VIARIA BORDOS Poderán ser de pedra ou de pezas de formigón, colocados sobre base de formigón sobre explanada compactada. O ELEMENTOS bordo colocado A terá INSTALAR un aspecto NA uniforme, REDE VIARIA limpo, sen desportilladuras nin outros defectos e ELEMENTOS A INSTALAR sobresairá de 10 NA a 15 REDE cm por VIARIA enriba da cuneta. Daráselle BORDOS unha pendente transversal dun 2% Poderán ser de pedra ou de pezas de formigón, colocados sobre base de formigón sobre BORDOS explanada compactada. Poderán ser de O bordo pedra colocado ou de terá pezas un aspecto de formigón, uniforme, limpo, colocados sen desportilladuras sobre base nin de outros formigón defectos e sobre sobresairá de 10 a 15 cm por enriba da cuneta. explanada compactada. Daráselle unha pendente transversal dun 2% O bordo colocado terá un aspecto uniforme, limpo, sen desportilladuras nin outros defectos e sobresairá de 10 a 15 cm por enriba da cuneta. Daráselle unha pendente transversal dun 2%

254 CUNETAS Axustaranse ás aliñacións previstas. CUNETAS A cara superior terá unha pendente transversal do 2% ao 4% para o desaugadoiro do firme. Axustaranse Admítense ás os aliñacións seguintes tipos: previstas. cunetas de pedra natural e de morteiro de cemento A cara superior cunetas terá unha de pezas pendente formigón transversal do 2% ao 4% para o desaugadoiro do firme. cunetas de formigón Admítense os seguintes tipos: cunetas de pedra natural e de morteiro de cemento PROXECTOS Os cunetas proxectos de de pezas urbanización de formigón achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos cunetas de viarios de formigón con perfís Lonxitudinais e transversais onde se recollerá: - Cotas de terreo natural - Pendente de tramos PROXECTOS - Separación entre perfís transversais - Superficies de recheo e escavación Os proxectos - Cota de de terreo urbanización Urbanizado achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos de viarios - Muros con perfís de contención, Lonxitudinais no seu e transversais caso, con planos onde de se estrutura, recollerá: armado e memoria de cálculo Cotas de terreo natural Pendente NORMATIVA de tramos DE OBRIGADO CUMPRIMENTO Separación CONDICIÓNS entre perfís BÁSICAS transversais DE ACCESIBILIDADE E NON DISCRIMINACIÓN DAS PERSOAS CON MINUSVALIDEZ PARA O ACCESO E UTILIZACIÓN Superficies DOS ESPAZOS de recheo PÚBLICOS e escavación URBANIZADOS E EDIFICACIÓNS Real Decreto 505/2007, do 20 de abril de 2007 do Ministerio de Fomento Cota de terreo Urbanizado B.O.E Muros de contención, no seu caso, con planos de estrutura, armado e memoria de cálculo

255 NORMATIVA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO CONDICIÓNS BÁSICAS DE ACCESIBILIDADE E NON DISCRIMINACIÓN DAS PERSOAS CON MINUSVALIDEZ PARA O ACCESO E UTILIZACIÓN DOS ESPAZOS PÚBLICOS URBANIZADOS E EDIFICACIÓNS Real Decreto 505/2007, do 20 de abril de 2007 do Ministerio de Fomento B.O.E INTEGRACIÓN SOCIAL DE MINUSVALIDOS (TITULO IX, ARTIGOS 54 A 61) Lei 13/1982 do 7 de abril de 1982 de Xefatura do Estado B.O.E REGULAMENTO DE DESENVOLVEMENTO E EXECUCIÓN DÁ LEI DE ACCESIBILIDADE E SUPRESIÓN DE BARREIRAS NA COMUNIDADE AUTÓNOMA DE GALICIA Real Decreto 35/2000 do 28 de xaneiro de 2000 da Consellería de Sanidade e Servizos Sociais Orde VIV/561/2010 de 1 de febreiro Art Condicións de Abastecemento de Auga potable, incendios e rega CRITERIOS XERAIS Enténdese como augas de abastecemento aquelas que son distribuídas mediante unha rede de condutos, xeralmente a presión, para o seu uso nunha determinada zona. Na rede de abastecemento circulará auga apta para o consumo humano, segundo o RD 140/2003, que establece os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano. A rede de abastecemento discorrerá polo lateral da calzada, deberá ser mallada, excepto nos seus ramais de menor xerarquía. Neste caso os testeiros dos ramais contarán con dispositivo de desaugue á rede de saneamento. Calquera solución que non respecte este criterio só será admisible previa unha xustificación detallada en termos económicos e funcionais. Na zona verde instalarase rego por aspersión e nas zona de xardineiras da beirarrúa instalarase rego por goteo. DEFINICIÓNS Elementos do sistema Abastecemento: conxunto de instalacións que conectan as fontes de subministro coas acometidas domiciliarias. Captación: conxunto de instalacións de regulación, derivación e condución das augas superficiais e subterráneas, dende as fontes de subministro ata as instalacións de tratamento. Comprende presas, azudes, canais, pozos, estacións de bombeo e conducións de auga bruta.

256 Tratamento: conxunto de instalacións de potabilización necesarias para que a auga de subministro acade os valores paramétricos que se sinalan no Real Decreto 140/2003, de 7 de febreiro, polo que se establecen os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano. Rede de distribución: conxunto de tubaxes e elementos de manobra e control que permiten o subministro de auga aos consumidores. Depósito: infraestrutura estanca destinada á acumulación de auga para consumo humano, usos industriais, protección contra incendios, rego de zonas verdes, etcétera. Redes de distribución A Rede de Distribución comeza á saída da planta de tratamento de auga e remata no punto de conexión (chave de rexistro) coa instalación interior de subministro. Dunha maneira sinxelamente orientativa e dependendo do seu rango, podemos clasificar ás distintas conducións que forman parte da Rede de Distribución nos seguintes tipos de redes: Rede de Transporte ou adución: xeralmente está constituída polas conducións de maior diámetro, é a que transporta a auga dende a estación de tratamento ata os depósitos de regulación para alimentar posteriormente a rede arterial. Non se permite que, dende a mesma, se realicen tomas directas aos usuarios. Rede Arterial: é a constituía polo conxunto de tubaxes e elementos da rede de distribución que enlazan diferentes sectores da zona abastecida. Igual que na Rede de Transporte, tampouco se permite realizar acometidas dende a Rede Arterial. Rede Secundaria: está formada polo conxunto de tubaxes e elementos que se conectan á Rede Arterial e das que se derivan, no seu caso, as acometidas para os subministros, bocas de rego e tomas contra incendios. Acometidas: son as tubaxes e outros elementos que unen a Rede Secundaria coa instalación interior do inmoble que se pretende abastecer. As conducións definidas agrúpanse en dúas tipoloxías: Redes en alta: todo aquilo que se atopa augas arriba dos depósitos de distribución. Redes en baixa: todo aquilo que se atopa augas abaixo dos depósitos de distribución.

257 DESEÑO DÁ REDE Trazado Con carácter xeral, o trazado das tubaxes de abastecemento será o máis recto posible, debendo instalarse en terreos públicos legalmente utilizables ou, en casos excepcionais e previa consulta o Concello de Mos, en terreos privados que sexan accesibles de forma permanente e coa constitución da oportuna servidume. As tubaxes de adución, que unen a rede de tratamento coa de distribución, deberán discorrer por lugares públicos sempre que sexa posible. Nas zonas urbanas, as conducións discorrerán por vías ou espazos públicos non edificables. Instalaranse dispositivos de purga automática de aire nos puntos altos e alí onde sexa preciso para facilitar o enchido e baleirado da tubaxe. Todos os dispositivos de purga automática irán enxertados na xeratriz superior da tubaxe mediante unha válvula de corte que posibilite a súa desmontaxe. Salvo excepcións inevitables, os condutos que constitúen a rede secundaria aloxaranse baixo as beirarrúas debéndose procurar que o seu tendido sexa dobre, é dicir, que discorran por ámbalas dúas beirarrúas co obxecto de evitar os cruces das rúas coas acometidas que deles se deriven. Ademais en rúas de máis de 15 metros de ancho será obrigatoria a colocación de dúas tubaxes, salvo que exista xustificación en contra. O abastecemento será, sempre que sexa posible, de deseño mallado e non ramificado a non ser fondos de saco. A lonxitude máxima de ramais é de 300 m e /ou non abastecerá a máis de 200 vivendas. As conducións non discorrerán baixo as árbores nin baixo as súas aliñacións. Resultará obrigatoria a instalación de válvulas de seccionamento nas derivacións, cruces de calzadas ou vías férreas, pasos de ríos ou canais e, con carácter xeral, nos puntos singulares do trazado. Utilizaranse válvulas de comporta e válvulas de bolboreta. Ademais de nos puntos sinalados, a instalación das válvulas de seccionamento deberá fixarse en función do diámetro da tubaxe de forma tal que, no caso de intervención nun tramo, o volume a desaugar non sexa superior a 500 m3. Incluiranse válvulas de descarga en todos os puntos baixos, que permitan o baleirado completo da tubaxe. A rede de rego será independente da rede de auga sanitaria, isto vai permitir a utilización de fontes de auga distintas da rede de auga potable, podendo utilizar augas residuais depuradas, captacións de augas subterráneas, etc. Na elección do trazado das redes de abastecemento deberán terse en conta os posibles servizos que puideran resultar afectados, cos que haberá de existir una separación suficiente para facilitar as labores de explotación, mantemento, etc.

258 O cruce con cables ou outras conducións haberá de efectuarse de forma que o trazado da rede resulte o máis perpendicular posible, procurando manter unha separación entre xeratrices > a 20 cm, medida no plano vertical. As redes de abastecemento deberán instalarse cunha separación suficiente das edificacións para reducir na medida do posible os danos que puideran producirse a consecuencia dunha rotura das mesmas. Con carácter xeral, as distancias mínimas a fachadas, cimentacións ou outras instalacións subterráneas similares, será a seguinte: Para tubaxes con DN < 300 mm: distancia mínima = 0,80 m dende a xeratriz exterior. Para tubaxes con DN >300 mm: distancia mínima = 0,35 + 1,5 DN dende a xeratriz exterior. No caso de conducións metálicas ou de formigón con camisa de chapa, deberá afastarse o trazado da condución das liñas eléctricas aéreas de tensión superior a 15 kv polo perigo de corrosión. Pola contra, as liñas subterráneas non soen producir fenómenos eléctricos apreciables sobre as tubaxes soterradas debido á boa calidade do illamento e a vaina protectora, xeralmente conectada a terra, da que soen ir provistas as liñas eléctricas soterradas. As conducións de auga potable separaranse dos condutos do resto de instalacións segundo unhas distancias mínimas que veñen recollidas na seguinte táboa. Trazado en Alzado Separación horizontal Separación vertical Rede de sumidoiros 60 cm 50 cm Gas 50 cm 50 cm Electricidade -alta 30 cm 20 cm Electricidade -baixa 20 cm 20 cm Telecomunicacións 20 cm 20 cm En canto ás profundidades mínimas ás que se deben instalar as redes de abastecemento, con carácter xeral establécese que a xeratriz superior das tubaxes debe quedar a una profundidade mínima > 80 cm se discorren baixo as beirarrúas e > 100 cm se discorren pola calzada, resultando necesario adoptar as medidas de protección necesarias cando, por causas xustificadas, o recubrimento mínimo indicado non puidera respectarse. É obrigatorio que as tubaxes de abastecemento de auga se atopen sempre por riba das de saneamento e das pluviais. Dominio Público Hidráulico As limitacións na afección ao dominio público hidráulico quedan recollidas na Lei de Augas e no Regulamento do Dominio Público Hidráulico que a desenvolve.

259 Serán de aplicación todas las normas vixentes a nivel Nacional. Como criterios xerais de trazado seguiranse os seguintes: Deberá evitarse o trazado de conducións pola zona de servidume e intentarase evitar a colocación de infraestruturas complementarias da rede de abastecemento en dita zona. Os cruces serán preferentemente por baixo da canle, modificando a sección tipo da gabia co fin de evitar erosións e protexer a tubaxe (gabia macizada de formigón). Valorarase a posibilidade de utilizar técnicas de finca co fin de evitar ao máximo as afeccións ao canle. No proxecto será preciso incluír a solicitude e a autorización do dominio público hidráulico respecto ao trazado das conducións nesas zonas. Así mesmo deberán contar por triplicado (3) separatas con: Memoria xustificativa e descritiva das obras a realizar. Coordenadas UTM dos puntos de inicio e fin do trazado das obras no DPH Planos a escala suficiente que mostren a posición relativa a canle natural Perfís transversais no que se defina a posición da instalación, acotando as zonas de servidume e policía. Orzamento das obras a desenrolar no DPH Estradas Cando o trazado das conducións afecte a infraestruturas viarias, a forma de proceder será consecuente coa seguinte lexislación: Lei 37/2015, de 29 de setembro de Estradas Real Decreto 1812/1994, de setembro, polo que se aproba o regulamento Xeral de estradas Lei 8/2013, de 28 de Xuño, de Estradas de Galicia A tubaxe discorrerá segundo indica a seguinte figura e observando os parámetros das táboas 2 e 3, en función de que se trate dunha estrada de titularidade estatal ou de titularidade autonómica.

260 Deberase aportar, xunto co proxecto, a solicitude de autorización ao organismo titular da estrada afectada. Esta solicitude irá acompañada dunha separata que se presentará por triplicado (3) xunto co proxecto, que incluirá; Memoria xustificativa e descritiva das obras a realizar Planos en planta e perfís transversais a escala suficiente, que describan a situación da instalación Orzamento das obras a executar na zona de dominio público. Ferrocarril O Real Decreto 2387/2004, de 30 de decembro, polo que se aproba o Regulamento del Sector Ferroviario, na súa sección II, zona de dominio público, artigo 25, Normas particulares de la zona de dominio público, apartado 2, di: Na zona de dominio público, sen prexuízo do establecido no artigo 30, só poderán realizarse obras e instalacións, previa autorización do administrador de infraestruturas ferroviarias, cando sexan necesarias para a prestación do servizo ferroviario ou cando a prestación dun servizo público ou dun servizo ou actividade de interese xeral así o requira.

261 Este Regulamento, no seu artigo 30, de medidas de protección, establece respecto a conducións subterráneas que queda prohibida súa construción na zona de dominio público salvo que, excepcionalmente e de forma xustificada, non existindo outra solución técnica factible, se autoricen para a prestación dun servizo de interese xeral, coma a travesía de poboacións. Cando non exista alternativa de trazado, poderanse autorizar na zona de protección, as conducións subterráneas correspondentes á prestación de servizos públicos de interese xeral e as vinculadas a estes, situándoas, en todo caso, o máis lonxe posible da liña ferroviaria. A entidade explotadora de ferrocarrís é competente para establecer as condicións técnicas e autorizar as afeccións. Deberase aportar, xunto co proxecto, a solicitude de autorización ao administrador ferroviario. Esta solicitude irá acompañada dunha separata que se presentará por triplicado (3) xunto co proxecto, que incluirá; Memoria xustificativa e descritiva das obras a realizar Planos en planta e perfís transversais a escala suficiente, que describan a situación da instalación Orzamento das obras a executar na zona de dominio público. A Propiedade deberá dispoñer, á súa costa, dun cerramento dos terreos lindantes co ferrocarril para garantir a seguridade no tráfico ferroviario, cos condicionamentos técnicos que determine ADIF, segundo se recolle no art do Regulamento do Sector Ferroviario. Para executar, nas zonas de dominio público e de protección da infraestrutura ferroviaria, calquera tipo de obras ou instalacións fixas ou provisionais, cambiar o destino destas ou o tipo de actividade que se pode realizar nelas e plantar ou tallar árbores se requirirá a previa autorización do Administrador de Infraestruturas Ferroviarias (ADIF)

262 Os proxectos construtivos de todas as edificacións contidas na zona de influencia do ferrocarril, incluirán unha separata que estude o impacto por ruído e vibracións inducidos polo ferrocarril e as medidas adoptadas se é o caso, para que os niveis de ruído e vibracións estean dentro dos niveis admisibles pola normativa sectorial vixente. De acordo co art. 5 da lei do Sector Ferroviario, corresponde ao Ministerio de Fomento a planificación das Infraestruturas ferroviarias integrantes da rede Ferroviaria de Interese Xeral, polo que é dito Ministerio o que ten que emitir o preceptivo informe sobre posibles variacións da liña ferroviaria existente. Vías pecuarias A Lei de Vías Pecuarias establece que as vías pecuarias son bens de dominio público das Comunidades Autónomas e, en consecuencia, inalienables, imprescritibles e inembargables. Esta Lei regula os usos compatibles e complementarios e asegura a conservación das vías. Afección ao patrimonio Se ben algunhas obras hidráulicas están sometidas á realización de procedementos de avaliación ambiental, nas cales as afeccións ao patrimonio son sistematicamente estudadas e valoradas, nos proxectos de obras hidráulicas que non están sometidos a tales procedementos o consultor deberá identificar as zonas catalogadas e valorar a necesidade de realizar unha prospección arqueolóxica. Se esta prospección fose necesaria, realizarase a cargo do propio consultor e as súas conclusións serán integradas e tidas en conta na elaboración do proxecto. Espazos naturais Deberase ter en consideración por parte do consultor e documentarse a posible afección do proxecto a espazos naturais legalmente considerados, e nomeadamente os definidos pola Lei 9/2001, do 21 de agosto, de conservación da natureza (DOG nº 171, do 4 de setembro). Sistemas acuáticos continentais Terase en conta polo consultor o establecido na Lei 7/1992, do 24 de xullo de pesca fluvial e no Decreto 130/1997, do 14 de maio, polo que se aproba o seu regulamento cando: Poida existir afección á vexetación de ribeira Poida existir alteración de fondos ou marxes Se deseñen captacións de auga que modifiquen o caudal circulante polo río Se proxecten presas, diques ou canles

263 CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN Materiais a empregar en conducións Todos os elementos utilizados nas redes de tubaxes deberán garantir, a lo menos, unha vida útil de 50 anos, salvo casos especiais nos que a utilización de Materiais distintos aos sinalados puidera estar xustificada. Ningunha das compoñentes da rede de abastecemento de auga para consumo humano poderán introducir cambios nas súas características físicas, químicas, bacteriolóxicas ou organolépticas A elección do material da tubaxe dependerá, ademais das condicións de uso, das características da rede existente no entorno no que vai ser instalada. Diámetro mínimo e máximo das tubaxes O diámetro mínimo e máximo admitidos serán en función do material empregado: Onde: Onde: F: formigón armado A: aceiro PRFV: poliéster reforzado con fibra de vidro FD: fundición dúctil PE: polietileno PVC: policloruro de vinilo PVC-O: policloruro de vinilo orientado O concello de Mos admitirá calquera destes materiais, pero se recomenda preferiblemente: Fundición dúctil Aceiro polietileno

264 O diámetro mínimo da rede de rego será de 80 mm. e establecerase en todas as zonas de arques e xardíns. A rede de rego será independendizada da rede de abastecemento mediante chave de paso e contador. O trazado será pola beirarrúa onde se colocarán as bocas de rego cunha distancia de 20 a 30 m. cada unha. Cando a adopción dos diámetros mínimos anteriores sexan superiores aos que resultarían esixibles polos cálculos, bastará cunha comprobación do funcionamento hidráulico nas hipóteses máis desfavorables. Cando se desenvolvan áreas ou sectores de nova creación esixirase un cálculo pormenorizado. Forma de cálculo Dotacións e caudais de auga Existen distintos tipos de consumo: Domestico: e a auga que se emprega nos fogares; oscila entre 50 e 200 L/hab dia, que ven sendo o 50% da auga abastecida en aglomeracións medias e grandes. Comercial (comercios, hostalaría, oficinas, empresas, etc.). Industrial. En edificios públicos (escolas, bibliotecas, edificios administrativos, etc.). Municipal (edificios administrativos, rego, limpeza de rúas, polideportivos, mercados, etc.). Perdas: e este un valor importante en moitos casos, xa que as redes de abastecemento van envellecendo, e as políticas de mantemento e renovación implican fortes inversións. Non debe confundirse a auga non rexistrada coa auga perdida en fugas. Os principais factores que afectan ao consumo son: tamaño da aglomeración urbana, nivel de vida, nivel de industrialización da cidade, calidade da rede de distribución, clima, limpeza viaria, turismo e o tipo de control sobre o consumo. O deseño dun sistema de abastecemento debe satisfacer os consumos de auga estimados nos momentos de maior demanda, pero e obriga da administración e dos cidadáns facer un correcto e sostible uso do recurso Estimación das demandas e os caudais medios nun sistema de abastecemento Estimación das demandas de auga urbana: O calculo da demanda de auga urbana pódese realizar a partir de tres metodoloxías xerais, e non excluíntes: 1. A primeira aproximación basease en asociar dotacións por habitante e dia (L/hab/dia). Estas dotacións, xeralmente, integran moitos tipos de consumos (domestico, comercial, pequena industria integrada na trama urbana, rego, limpeza de viario, rego de zonas verdes, etc.). Para

265 calcular as demandas de auga multiplicase o valor da dotación estimada polos habitantes nos distintos horizontes de calculo. 2. A segunda aproximación basease en asociar dotacións aos distintos tipos de solos existentes no planeamento. Para estimar as necesidades de auga dos solos residenciais o calculo apoiase no parámetro litros por vivenda e por dia (hai estimacións orientados a vivendas multifamiliares e a vivendas unifamiliares con parcela); no caso de solos industriais vanse asignar volumes por metro cadrado, ou por hectárea e dia; no caso de solos dotaciónais (equipamentos públicos, centros sociais, etc.) asígnanse volumes diarios por metro cadrado, ao igual que as zonas de xardíns que precisen rego. 3. A terceira aproximación basease en analizar variables especificas de consumidores singulares non industriais, normalmente centros colectivos (hoteis, escolas, etc.). Dotacións de auga por habitante e día para zonas de abastecemento con consumos diversos Os valores anteriores deben considerarse dotacións máximas admisibles; valores superiores deberan xustificarse. Así mesmo recomendase, a hora de adoptar dotacións, analizar os datos de facturación e de volumes subministrados dos que dispoñan os municipios e as empresas xestoras de redes de abastecemento próximas ou de contextos urbanos ou rurais similares. As dotacións presentadas na Táboa 1 implican uns caudais medios. Estes caudais medios preséntanse na táboa seguinte pero referidos a habitantes. Da táboa pódese obter unha orde de magnitude do caudal medio que oscila entre 2 e 5 L/s hab., cun valor medio de 3 L/s hab.

266 No Real Decreto 140/2003 que Establece os criterios sanitarios da calidade da auga de consumo humano, cita que co fin de que a dotación de auga sexa suficiente para as necesidades hixiénico -sanitarias da poboación e o desenvolvemento da actividade da zona de abastecemento, como obxectivo mínimo debería ter 100 litros por habitante e dia. Aconséllanse as seguintes dotacións mínimas: Dotacións e consumos específicos asociados a tipos de usos do solo Dotacións e consumos específicos asociados a tipos de usos do solo Tanto nas zonas de nova creación como nas consolidadas urbanisticamente consideraranse os consumos seguintes: En urbanizacións a dotación defínese segundo a superficie da parcela a abastecer: As dotacións das táboas anteriores inclúen outros consumos típicos de zonas residenciais urbanas (consumos comerciais, limpeza de rúas, fugas, etc.), ademais dos domésticos.

267 Cando as zonas verdes representen superficies importantes será necesario realizar unha estimación especifica das demandas para este fin. Para as superficies ou solos definidos como dotacionais asígnanse as seguintes demandas: Dotacións e consumos para actividades específicas ou centros colectivos Nos centros colectivos a dotación será a que se indique na seguinte táboa. Algúns dos valores presentados son útiles tamén para a estimación de demandas estacionais.

268 Para os servizos as dotacións son: Para os servizos as dotacións son: Estimación das demandas medias industriais A estimación das demandas industriais pode enfocarse de tres formas distintas, non excluíntes, nun mesmo sistema de abastecemento. A continuación preséntanse tres posibles escenarios: 1. O consumo industrial non significa un consumo singular e considerase integrado na dotación L/hab-dia que se adopta para unha zona de abastecemento. Presentáronse, no apartado 2.1.2, táboas que consideran dotacións que teñen en conta esta circunstancia, e que permiten diferenciar entre actividade industrial comercial baixa, media ou alta. 2. As demandas industriais dependen do desenvolvemento dos polígonos industriais, nos que se descoñece o tipo de actividade que se instalara pero nos que non se espera que se implanten industrias con procesos con altos consumos de auga. Estes polígonos industriais, se ben están planificados e aparecen nos plans xerais, precisan dunha valoración sobre o seu crecemento ou consolidación. Asígnanse consumos a partir do parámetro L/s-ha. 3. Hai algunha actividade na actualidade, ou se implantara algunha no futuro, con consumos elevados. Neste caso será preciso realizar estudos específicos de consumo ou realizar unha revisión bibliográfica de consumos dese tipo de industria. Na bibliografía aparecen parámetros

269 para o calculo de demandas de auga asociados ao numero de operarios, aos metros cadrados de industria, ao numero de unidades producidas, etc. Dotacións e consumos específicos para industria Dotacións a asignar por superficie bruta de solo (e dicir, considerando viarios, xardíns, aparcadoiros, etc.), ao polígono, industrial: En polígonos industriais comerciais, de almacenamento, oficinas, pequena empresa, etc., En polígonos industriais comerciais, de almacenamento, oficinas, pequena empresa, etc., aconsellase usar o valor de 0,25 L/s-ha (2,16 m3/ha-dia). Se nun polígono industrial, existise algunha industria que polas súa singularidades tena un maior consumo de auga que as restantes a análise do consumo realizarase industria a industria. Estimaranse en detalle os caudais para as industrias mais importantes e o resto da dotación será en función da actividade e do numero de operarios. As estimacións realizaranse a falla de datos mais precisos coa táboa seguinte: de datos mais precisos coa táboa seguinte: Estimación das demandas medias gandeiras As necesidades de auga da cabana gandeira, que pode estar concentrada, en ocasións, en poucas explotacións, pódense estimar a partir de dotacións asociadas a cada tipo de animal. En pequenos sistemas de abastecemento estes consumos poden ser significativos e pode ser necesario o seu estudo particular.

270 Cando sexa necesaria a introdución dos consumos de auga para granxas tomaranse os datos seguintes: Estimación das necesidades de auga para a rede de bocas de incendios As bocas de incendios deberan cumprir as condicións establecidas no Regulamento de instalacións de protección contra incendios (RD 1942/1993), que fan referencia a que hai que axustarse as normas UNE 23405, UNE e UNE 23407, actualmente substituídas pola norma UNE-EN A colocación de bocas de incendios no exterior dos edificios tamén se contempla no CTE DB SI Seguridade en caso de incendio, concretamente na Sección SI 4 Instalaciones de protección contra incendios. A táboa que se presenta a continuación e unha síntese da Táboa 1.1 Dotación de instalacións de protección contra incendios, que contempla outros tipos de instalacións de protección, ademais das bocas de incendio exteriores. Como se apreciara faise referencia a superficie construída.

271 Táboa 14. Dotación de instalacións de protección contra incendios De forma mais xeral e de acordo coas indicacións da Axencia Galega de Emerxencias De forma mais xeral e de acordo coas indicacións da Axencia Galega de Emerxencias (AXEGA): Ubicaranse bocas de incendios en todos os núcleos de mais de 1000 habitantes. Ubicaranse bocas de incendio en todos os núcleos. Ubicaranse tomas de incendio en todos os depósitos. Coeficientes para o cálculo de caudais punta Utilizando os valores presentados no apartado anterior, obtéñense os valores dos caudais medios a subministrar, valores medios anuais. Na súa forma mais xenérica, o caudal diario medio anual de abastecemento dunha poboación e o resultado de multiplicar a poboación do ano horizonte de proxecto pola dotación media adoptada (L/hab/dia). Pero os consumos varían tanto ao longo do ano como das semanas ou das horas do dia; responden aos hábitos da poboación ou as actividades dunha zona de abastecemento. Ao consumo medio diario, obtido segundo se amosa nos apartados anteriores, hai que dotalo de coeficientes de maioración de puntas. As puntas son de dous tipos: Estacionais: os meses de verao soen implicar un maior consumo de auga (regos de xardíns, piscinas, maior frecuencia de duchas, ). Horarias: o consumo diario non se realiza de modo uniforme. Hai horas do dia con consumos maiores e outras con menor consumo.

272 Coeficientes punta para variacións estacionais ou diarias en consumos urbanos Considerarase, de forma xeral, unha punta estacional de consumos medios diarios urbanos (na época estival fundamentalmente) de 1,4 nos sistemas de abastecemento. Este valor afecta directamente a produción da ETAP, que no verao terá que fornecer un incremento de produción aos depósitos (que deberan dimensionarse con mais volume de almacenamento para esas épocas de maior consumo) e para as conducións. Este coeficiente pode reducirse se na zona de abastecemento do proxecto se xustifica con datos locais ou de zonas similares, unha baixa ou nula estacionalidade dos hábitos de consumo. Coeficientes punta para variacións horarias en consumos urbanos Dado que se entende que os sistemas de abastecemento contan con regulación (depósitos), as puntas horarias son laminadas por estes. Os valores dos coeficientes punta horarios non afectan a produción en ETAP, senón que inflúen so no diámetro das conducións augas abaixo dos depósitos, que teñen que asumir o incremento de caudal. Proponse para este fin a expresen seguinte (utilizada polo Canal de Isabel II), que permite estimar a punta horaria a partir do caudal medio anual dunha zona de abastecemento. partir do caudal medio anual dunha zona de abastecemento. Para poucos habitantes, o factor limitante do calculo das conducións será o diámetro Para poucos habitantes, o factor limitante do calculo das conducións será o diámetro mínimo, polo que os altos coeficientes asociados a baixas poboacións carecen de significación real. Como referencia, utilizando as dotacións máximas presentadas na Táboa 1, con baixa presenza de industria, os valores de coeficientes punta que resultan son: Coeficientes punta para consumos industriais de auga Aconsellase o uso da expresión da Norma Alema ATV-128, Standard for the dimensioning and design of stormwater structures in combined sewers :

273 Cph,ind= (24/horas xornada laboral) - (365/no de dias traballados ao ano) Coeficientes punta para consumos gandeiros de auga Non se consideran variacións horarias no consumo gandeiro, polo que o coeficiente punta será igual a 1. PRESIÓNS Denomínase presión de servizo á presión interna no punto de conexión da instalación do consumidor, con caudal nulo na acometida (SP). Con carácter xeral, cando se aborde o deseño dunha rede de abastecemento, deberase considerar que os diámetros das tubaxes han de resultar adecuados para conseguir que a presión que se acade na rede responda ao valor, que dependendo do sector a abastecer e da poboación da que se trate, se teña establecido. Coma valores de referencia, e sen prexuízo do anterior, pódense considerar presións mínimas de 0,25 MPa e máximas de 0,6 MPa. Máis adiante tabúlase a presión de servizo en función da altura da edificación. Os valores fóra deste intervalo deberán ser xustificados convenientemente. Cando as condicións topográficas impidan o cumprimento do límite superior, dividirase a rede en pisos independentes unidos mediante válvulas redutoras de presión, ou por válvulas de corte. A presión mínima requirida augas arriba dos hidrantes de incendio será de 0,1 Mpa. Respecto ás presións que afectan á estrutura, o proxectista especificará as presións de deseño (DP), as máximas de deseño (MDP) e a presión de proba da rede (STP) considerando todas as condicións de caudal axeitadas. As tubaxes deberán deseñarse para soportar as condicións que as soliciten ao longo da súa vida, por iso teranse que calcular para que resistan as situacións de consumo nulo, consumo punta e réximes transitorios. Imporanse as condicións seguintes para a presión de funcionamento (OP): Valores fóra deste rango xustificaranse convenientemente. Valores fóra deste rango xustificaranse convenientemente. A falta de datos a presións mínima recomendable nunha acometida será de 0,25 MPa, coa excepción de edificacións de baixo porte. Segundo o número de plantas pódese tomar:

274 Por riba desta presión, hai que xustificar que non haberá problemas de durabilidade en tubaxes ou accesorios. Se non existisen estes datos poderíase aproximar mediante a poboación a abastecer: VELOCIDADES DE CIRCULACIÓN A determinación da velocidade de circulación da auga resulta esencial no deseño dunha rede de abastecemento xa que para un caudal establecido, depende da mesma a elección da tubaxe. Por razóns funcionais, a velocidade de circulación da auga debe quedar limitada entre un valor máximo e un mínimo. Se a velocidade fose excesivamente alta, producirá elevadas perdas de carga e as sobrepresións derivadas dos posibles golpes de ariete poden resultar de importancia, provocando rotura das conducións. Por outra banda, evitar a erosión dos materiais da tubaxe ou do revestimento constitúe outra das razóns que xustifican a limitación da velocidade máxima de circulación da auga. Pola contra, cando a velocidade resulta excesivamente baixa, ademais da infrautilización da tubaxe que isto supón, se facilita a formación de depósitos de materias en suspensión que poden provocar obstrucións e incrustacións nas paredes, co que se reduce a sección útil do paso. En xeral e con carácter orientativo, deberase procurar que a velocidade de circulación da auga dentro das tubaxes acade un valor comprendido entre 0,3 e 2 m/s; con carácter excepcional para tubaxes de mais de 800 mm de diámetro pode chegar a un valor de 2,5 m/s, e nalgún caso debidamente xustificado a acadar transitoriamente valores de 3,5 m/s.

275 Sen prexuízo do anterior, e para evitar que exista sedimentación, recoméndase unha velocidade mínima de 0,5 m/s, que debe darse nalgún momento do día. Salvo nos caso excepcionais citados, que deberán xustificarse e ser autorizados Salvo nos caso excepcionais citados, que deberán xustificarse e ser autorizados explicitamente por Augas de Galicia, a velocidade de circulación da auga establecida para os caudais de deseño definidos na ITOHG-ABA-1/1 non será superior aos da Táboa 8. Os valores dados na Táboa 8 non poden ser superados en distribucións por gravidade. No caso de impulsións tamén se consideran unha referencia obrigada aínda que convenientemente xustificado se pode considerar un incremento do 20%. DIÁMETROS O diámetro das tubaxes determinarase en función do caudal e da velocidade de circulación da auga, tralo que se comprobarán as presións nos nós da rede, avaliaranse as perdas de carga do sistema e efectuaranse as correccións precisas (ITOGH-ABA-1/3). Por razóns funcionais, o diámetro interior mínimo (ID) que se fixa para as tubaxes da rede secundaria é de 80 mm e no caso de que se prevexa a instalación de hidrantes contra incendios, o diámetro mínimo (ID) requirido será de 150 mm. O diámetro mínimo para polígonos industriais é de 150 mm. No caso de abastecementos a núcleos illados de moi pequena entidade, sen previsión de expansión urbanística poderase baixar ata un diámetro, ID, de 60 mm. Na rede de distribución os diámetros mínimos a instalar serán, salvo xustificación en contra, os seguintes en función da edificabilidade:

276 Para dimensionar as tubaxes, resulta de interese coñecer o número máximo de vivendas que se poden abastecer cun determinado diámetro, os valores son os da seguinte táboa: Para instalar tomas en carga, o diámetro da tubaxe de distribución será coma mínimo 2,5 veces superior ao do ramal xeral de abonado. No caso de non ser así, a conexión deberá realizarse mediante unha derivación en T. Nestes ramais o diámetro mínimo a utilizar será de 0,254 m. GABIAS Nas redes de abastecemento, unha vez determinado o diámetro necesario a dimensión da gabia quedará determinada: gabia quedará determinada: ELEMENTOS A INSTALAR NA REDE DE ABASTECEMENTO ELEMENTOS A INSTALAR NA REDE DE ABASTECEMENTO A inmensa casuística que inclúe a rede de abastecemento de auga fai inviable unha descrición exaustiva de todos os elementos auxiliares requiridos. Polo que se pretende deixar constancia da de uns elementos mínimos para garantir un funcionamento adecuado. Aloxamentos Todos os elementos da rede (válvulas ou elementos de manobra) disporán dun adecuado aloxamento que permita o acceso para a súa inspección, reparación ou manobra. Distínguense tres tipos de aloxamento, en canto á súa accesibilidade:

277 Cámaras: o acceso realízase mediante unha cuberta removible de formigón ou chapa dun ou varios tramos, ou mediante unha infraestrutura similar, que libere unha parte substancial do teito do aloxamento, e que permita unha sinxela substitución dos elementos incluídos no aloxamento mediante grúa ou outros medios técnicos. Rexistros: o acceso é visitable a través dun pozo, cunha abertura circular a nivel do terreo. Arquetas: son aloxamentos non directamente visitables. Como norma xeral evitaranse as arquetas en todos os elementos da rede. Situaranse cámaras naqueles aloxamentos que inclúan elementos que polas súas dimensións esixan grúas ou medios similares para a súa manipulación e montaxe. Os dispositivos de peche dos aloxamentos serán, polo menos, das seguintes clases: Clase B (125) para beirarrúas, espazos axardinados ou de uso rural e zonas sen tránsito. Clase C (250) para zonas de tránsito peonil, bordos de calzadas e zonas de aparcadoiro. Clase D (400) para zonas de tráfico rodado. Os marcos dos rexistros serán cadrados ou redondos. Elementos de rede As redes necesitan dunha serie de elementos para o seu correcto funcionamento tanto en réxime permanente como nos transitorios, e adicionalmente requiren de elementos de seccionamento que permitan illar un tramo para a súa inspección ou reparación. Destácanse os seguintes: Válvulas Válvulas de seccionamento ou operación: válvulas de tipo todo/nada que teñen a misión de illar tramos de rede -no caso das de seccionamento-, limitar as tomas, dar auga a hidrantes ou tomas de incendio, etc. As válvulas de comporta e de bolboreta poden cumprir a misión de válvula de seccionamento. Válvulas de regulación: válvulas que limitan parcialmente o paso da auga, regulando así o caudal. Poden accionarse manualmente, aínda que o usual é que se accionen mediante un motor eléctrico, un dispositivo pneumático ou un pistón hidráulico. Poden asociarse a algún tipo de lóxica no seu proceso de apertura, aínda que nese caso habería que consideralas dentro do seguinte apartado. As válvulas de asento plano ou as de chorro cilíndrico son boas para garantir a regulación de caudais Válvulas de control: válvulas con boa capacidade de regulación asociadas a unha lóxica que lles permite decidir o punto de peche de modo automático, en función dos sinais (presións, caudais) que mide ben con dispositivos hidráulicos, ben con sondas analóxicas incorporadas á estrutura da válvula. Entran nesta categoría as válvulas redutoras de presión, sostedoras de presión, limitadoras de caudal, e calquera outras que respondan a un estímulo externo. As válvulas de retención ou as de boia nos depósitos serían casos particularmente simples no que a lóxica de resposta se refire. Debese xustificar a

278 disposición das válvulas de control; no caso de que o seu funcionamento activo implique grandes variacións de presión, o proceso de control realizarase de forma escalonada. Se o funcionamento da rede confiase a unha válvula de control, deberanse instalar dúas en paralelo, actuando unha delas como elemento de reserva. Tamén é admisible empregar varias válvulas en paralelo cando se precise un amplo rango de regulación, que sexa difícil de obter cunha soa válvula. Independentemente do material da condución, as válvulas están suxeitas a unha única norma, a UNE-EN- 1074:2000, que cobre os seguintes apartados: Parte 1. Prescricións xerais Parte 2. Válvulas de seccionamento Parte 3. Válvulas de retención Parte 4. Purgadores e ventosas con flotador Parte 5. Válvulas de regulación Parte 6. Hidrantes e bocas de auga A terminoloxía sobre válvulas detállase na norma UNE-EN 736:1996. Como se pode ver, ademais de válvulas, a norma UNE-EN 1074 incorpora ventosas e hidrantes. Estes elementos coméntanse a continuación: Ventosas: Realizan basicamente dúas funcións, que son a expulsión do aire (de modo masivo no enchido da condución, ou de modo gradual durante o funcionamento cotián) e o permitir a entrada de aire para limitar as presións negativas durante o baleirado da condución ou durante transitorios. As ventosas trifuncionais cobren a totalidade das funcións, e débese garantir que as súas prestacións son as adecuadas á condución onde se sitúan. No caso de que non cumpran a misión de purgado rutineiro do aire, coñécense como bifuncionais, ou de gran orificio. Existen ventosas que cumpren unha soa das misións descritas; son as ventosas monofuncionais. Todas as ventosas deben colocarse na xeratriz superior das tubaxes cunha chave de illamento que permita a súa retirada ou substitución en tarefas de inspección e mantemento. A situación das ventosas debe xustificarse en cada caso, pero e os seguintes puntos consideraranse susceptibles para a súa colocación: As saídas dos depósitos Nos puntos altos relativos das conducións Antes e despois das válvulas de peche: ambas se a tubaxe é sensiblemente cha, antes nos tramos ascendentes e despois nos descendentes. En puntos de marcada variación de pendente, aínda que non existan máximos locais A unha distancia regular xustificada, en tramos largos de pouca pendente.

279 Hidrantes e bocas de incendio: A súa misión é dotar de auga aos corpos de extinción de incendios. As súas dimensións e as das conducións que as acollen deben ser estudadas para garantir un caudal adecuado. Cámaras de chaves en depósitos Os depósitos irán acompañados necesariamente dunha cámara de chaves, accesible e limitada nun recinto pechado. Salvo xustificación en contra, as tubaxes de enchido e baleirado serán distintas, e adicionalmente a estes dous xogos de tubaxes (das que haberá tantas como vasos teña o depósito), considerarase un xogo adicional de tubaxes de baleirado e vertedoiro superior á rede de evacuación de pluviais, para garantir o baleirado completo do depósito en caso de reparación. O nivel dos depósitos limitarase con válvulas de boia, e rexistrarase con sondas de nivel e cun piezómetro que de modo visual permita observar o grao de enchido dende a cámara de chaves. O enchido farase en xeral pola parte superior, e a toma pola parte inferior. A concentración de cloro medirase en continuo en cada un dos vasos, para garantir un adecuado nivel de calidade da auga na subministración. Cada unha das liñas de entrada e de saída estará dotada dun caudalímetro cun rexistrador. Os sinais dos caudalímetros, dos clorímetros e das sondas de nivel poderán ser exportadas a un centro de control, polo que se debe incluír na cámara unha caixa que centralice os sinais. CHAVE DE PASO Se colocarán chaves de paso en todo os entronques, derivacións, e cabeceiras aloxadas na súa correspondente arqueta ou pozo, segundo os seguintes esquemas:

280 VENTOSA VENTOSA Se Se colocarán válvulas de de ventosa nas nas partes partes mais altas mais de altas rede de rede BOCA DE REGO BOCA DE REGO BOCA DE REGO As bocas de rega serán dos materiais e modelos adoptados polo Concello, conectadas a redes As bocas de rega serán dos materiais e modelos adoptados polo Concello, conectadas a redes As bocas de rega serán dos materiais e modelos adoptados polo Concello, conectadas a redes independentes derivadas da rede xeral, coas súas correspondentes chaves de paso. A distancia entre as bocas de rega xustificarase conforme á presión da rede de tal forma que os radios de acción se superpoñan o necesario para non deixar ningún espazo sen cubrir, estarán como máximo a 30m.

281 HIDRANTE HIDRANTE DE INCENDIOS DE INCENDIOS A protección A contra contra incendios incendios resolverase mediante hidrantes do tipo do tipo e do e calibre do calibre establecidos polos servizos establecidos técnicos polos municipais. servizos técnicos Os hidrantes municipais. situaranse Os hidrantes ás distancias situaranse sinaladas ás distancias pola normativa sinaladas pola normativa vixente do código técnico da edificación así como a carón dos vixente do código técnico da edificación así como a carón dos edificios de equipamento e daqueles edificios de equipamento e daqueles susceptibles de maior risco, como máximo a haberá susceptibles unha distancia de maior de 200 risco, m entre como bocas. máximo En todos a haberá os casos, unha o distancia diámetro da de toma 200 m será, entre como bocas. En todos máximo, os casos, a o metade diámetro do diámetro da toma do será, entubado como de máximo, que deriva. a metade do diámetro do entubado de que deriva. PROXECTOS Os proxectos de urbanización achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos da rede onde se recollerá: - Trazado da rede en planta - Caracterización de tramos, material e diámetro - Posición de elementos singulares, arquetas, bocas de rega e incendios, etc.

282 PROXECTOS Os proxectos de urbanización achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos da rede onde se recollerá: Trazado da rede en planta Caracterización de tramos, material e diámetro Posición de elementos singulares, arquetas, bocas de rega e incendios, etc. Os elementos de depuración, bombeo, tratamento, etc, presentarán proxecto específico NORMATIVA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO CONTADORES DE AUGA FRÍA Orde do 28 de decembro de 1988, do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E PREGO DE PRESCRICIÓNS TÉCNICAS XERAIS PARA CANALIZACIÓNS DE ABASTECEMENTO DE AUGA Orde do 28 de Xullo de 1974 do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E Orde do 28 de Xullo de 1974 do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E Corrección de erros B.O.E CREACIÓN DO REXISTRO DE INSTALACIÓNS INTERIORES DE SUBMINISTRACIÓN DE AUGA DE GALICIA E AUTORIZACIÓN DÁS EMPRESAS INSTALADORAS Decreto 42/2008 de 28 de febreiro dá Consellería de Innovación e Industria D.O.G DESENVOLVE O DECRETO 42/2008 DE CREACIÓN DO REXISTRO DE INSTALACIÓNS INTERIORES DE SUBMINISTRACIÓN DE AUGA DE GALICIA E AUTORIZACIÓN DÁS EMPRESAS INSTALADORAS Orde 13/04/2009 do 13 de abril dá Consellería de Innovación e Industria D.O.G MODIFICACIÓN DO REGULAMENTO DO ORGANISMO AUTÓNOMO DE AUGAS DE GALICIA, APROBADO POLO DECRETO 108/1996 Decreto 132/2008 do 19 de xuño dá Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible

283 INSTRUCIÓNS TÉCNICAS PARA OBRAS HIDRÁULICAS EN GALICIA Art Condicións do Saneamento CRITERIOS XERAIS Ás redes de saneamento situaranse baixo calzada, sempre que esta exista, ou non seu defecto en terreos de dominio público que sexan accesibles de xeito permanente. Poderase autorizar ou esixir a instalación en beirarrúas. Cando por imposibilidade topográfica ou por razón urbanística non sexa posible ou aconsellable a incorporación dos vertidos á rede municipal, o planeamento que regule a nova implantación deberá garantir a viabilidade da planta de tratamento de vertidos requirida e, moi especialmente, do seu mantemento. Poderá esixirse a instalación de tratamentos previos ao vertido á rede municipal, naquelas industrias ou actividades onde o nivel de contaminación emitido así o xustifique. Non se permitirá ningún vertido directo a canles públicas. Quedará prohibido calquera tipo de vertido de augas residuais a ceo aberto ou verteduras doutro tipo que non cumpran especificamente as normativas existentes de salubridade e medio ambiente, debéndose ter en conta especificamente as verteduras de tipo industrial, que en función do seu perigo deberán someterse a procesos completos ou parciais de depuración, independentes ou semiintegrados na rede xeral de saneamento, de xeito que se poida garantir a idoneidade ou admisión da súa composición con carácter. Cando o trazado das conducións afecte a infraestruturas viarias, a forma de proceder será consecuente coa seguinte lexislación: Lei 37/2015, de 29 de setembro de Estradas Real Decreto 1812/1994, de setembro, polo que se aproba o regulamento Xeral de estradas Lei 8/2013, de 28 de xuño, de Estradas de Galicia DEFINICIÓNS Compoñentes Acometida: conxunto de elementos interconectados (arqueta de arranque, albañal e entroncamento) que unen a rede de saneamento coa instalación interior dunha vivenda ou edificio. Aliviadoiro: dispositivo destinado a derivar dun colector, un depósito ou calquera outro tipo de infraestrutura de regulación ou tratamento, un exceso de caudal cara a unha canle próxima.

284 Condución: compoñente destinada ao transporte de augas residuais urbanas e que en sentido lonxitudinal é habitualmente recto. Atendendo á súa xeometría, poden clasificarse en tubos (de sección circular), ovoides, seccións elípticas ou galerías. En función da súa localización dentro da rede de saneamento poden clasificarse en albañais, sumidoiros ou colectores. Galería: condución de sección transversal interior uniforme, de forma distinta á circular, ovoide ou elíptica, habitualmente visitable, e que en sentido lonxitudinal é predominantemente rectilínea. As máis usuais son as de xeometría abovedada e os marcos rectangulares. Rexistros: obras de fábrica para o mantemento e a explotación da rede de saneamento, poden ser de dous tipos: Arqueta: rexistro que non permite o acceso ao seu interior polas súas reducidas dimensións. Pozos: rexistro visitable. Pozo de rexistro: obra de fábrica que permite o acceso á rede de saneamento para o seu mantemento e explotación. Disponse nas singularidades da rede (cambios de aliñación, pendente e ata espaciados cada certas distancias), podendo ser, ademais, de varios tipos específicos, entre outros os seguintes: Pozo de resalto: pozo de rexistro destinado a absorber unha diferenza de nivel entre dous condutos contiguos. Pozo de acometida: pozo de rexistro utilizado na unión das acometidas á rede de saneamento. Pozo areeiro: é o pozo destinado á retención de sólidos que circulan pola rede de saneamento, habitualmente mediante un fondo adicional situado máis baixo cós condutos que lle chegan. Pozo de limpeza: pozo de rexistro que, situado sobre a clave da galería visitable, non está destinado ao aceso do persoal senón á limpeza e extracción de residuos. Embornal: elemento que recolle as augas pluviais de escorrentía e introdúceas na rede de saneamento. Depósito de augas pluviais: estrutura hidráulica destinada, fundamentalmente, a regular caudais nos períodos de choiva e posteriormente evacualos de forma controlada, con dous posibles obxectivos: reducir as verteduras ao medio, ou evitar inundacións augas abaixo. Elemento complementario da rede: calquera estrutura que, intercalada na rede de saneamento, permite e facilita a súa explotación. Os elementos complementarios máis habituais son os seguintes: Areeiro: elemento destinado a reter arrástrelos sólidos de maior tamaño que poidan levar as augas e facilitar a súa extracción posterior. Accesorio: elemento distinto aos tubos, pezas especiais, válvulas, unións ou elementos complementarios da rede, pero que forman tamén parte da tubaxe.

285 Cámara de descarga: depósito de auga cun dispositivo que produce unha descarga de auga limpa para arrastrar os sólidos e sedimentos depositados nun conduto de caudal escaso, como ocorre nas cabeceiras da rede. Comporta: elemento de dimensións maiores ás dunha válvula, de xeometría xeralmente rectangular e accionamento mediante fuso ou mediante cilindros hidráulicos, que se instala en colectores visitables ou en depósitos de retención para controlar o paso da auga. Elemento de ventilación: instalación que ten por obxecto garantir o mantemento das condicións aerobias das augas que circulan pola rede e evitar a acumulación de gases. Rápido: tramo de sumidoiro ou colector de elevada pendente e pouca lonxitude, disposto para salvar grandes desniveis. Sifón: instalación que permite, mediante a condución a presión dun tramo da rede de saneamento, cruzar con escasa perda de carga outras instalacións ou accidentes do terreo que interfiran coa liña piezométrica por gravidade da condución de saneamento. Válvula: elemento hidromecánico que, instalado entre os tubos, permite controlar o paso da auga, evitar o seu retroceso, reducir a súa presión, dar seguridade á rede, etc. Instálase case exclusivamente en condutos circulares (tubos) de pequenas dimensións. Estación de elevación: construción, estrutura e equipamento utilizado para transferir augas residuais ou pluviais desde un determinado nivel a unha cota superior. O transporte dunha cota a outra pode realizarse ien por canles abertas (por exemplo, parafusos de Arquímedes) ben por condutos pechados e a presión. Cando a elevación se realiza a través de conducións a presión fálase normalmente de estacións de bombeo. Elementos de disipación: calquera estrutura da rede de saneamento que reduza a enerxía da auga transportada pola mesma. Os elementos de disipación máis habituais son os seguintes: Vórtex: elemento no que se consegue unha gran disipación de enerxía mediante a entrada tanxencial da auga no mesmo e o seu descenso helicoidal. Pozo de resalto: pozo de rexistro destinado a absorber unha diferenza de nivel entre dous condutos contiguos. Rápidas escalonadas: galería escalonada na que se consegue salvar unha gran diferencia de nivel que se aplica cando os diámetros das conducións son grandes. Cámara de rotura: elemento que inserto na final dunha rede a presión consegue una disipación da enerxía da auga. Peza especial. Elemento que, intercalado entre os tubos, permite cambios de dirección ou de diámetro, derivacións, empalmes, obturacións, etc. Termos relativos ás redes de saneamento Augas residuais. Augas conducidas polos albañais, sumidoiros, colectores e emisarios. En función da súa orixe, poden clasificarse do seguinte xeito:

286 Augas residuais domésticas: augas residuais procedentes de zonas de vivenda e de servizos xeradas principalmente polo metabolismo humano e as actividades domésticas. Augas residuais industriais: son as producidas polas instalacións e actividades comerciais ou industriais, que non sexan augas residuais domésticas nin de escorrentía pluvial. Augas de infiltración: son aquelas que proceden do subsolo e penetran na rede de sumidoiros a través das xuntas e tubaxes defectuosas, conexións e paredes de pozos de rexistro. Tamén teñen a súa orixe en incorporacións de mananciais, fontes e achiques de sotos á rede de sumidoiros. Augas de choiva ou pluviais: son as que recollen os embornais ou a rede de drenaxe durante os fenómenos de choiva ou logo destes, debidas á precipitación pluvial. Augas residuais agrícolas: son as producidas polas instalacións e actividades agrícolas, que non sexan augas residuais domésticas nin de escorrentía pluvial. Outras augas de escorregamento: son as producidas por regas e baldeos viarios. Augas residuais urbanas: son aquelas compostas por achegas de tipo doméstico, comercial, dotacional, e industria integrada nos cascos urbanos. CLASIFICACIÓN DÁS REDES DE SANEAMENTO Atendendo á natureza da auga residual a evacuar, as redes de sumidoiros poderán ser basicamente dos dous tipos seguintes: Redes unitarias: a rede consta dunha soa canalización pola que en tempo seco circulan augas residuais urbanas e en tempo de chuvia asume tamén a función de drenar as augas pluviais, provocándose una mestura de ambos tipos de augas. Redes separativas: a rede consta de dúas canalizacións independentes: unha delas transporta as augas residuais de orixe doméstica, comercial ou industrial ata a estación depuradora, e a outra conduce as augas pluviais ata o medio receptor, ou ata un posible sistema de tratamento previo ao vertido. En canto ao funcionamento hidráulico da rede poden distinguirse as posibilidades seguintes: Por gravidade. As augas discorren ao longo da rede por causa da propia pendente das conducións, en réxime hidráulico de lámina libre. Baixo presión hidráulica interior (ou redes a presión). As augas discorren ao longo da rede sometidas a unha certa presión hidráulica interior distínguense os seguintes tipos: Por bombeo: o fluxo discorre polos condutos baixo presión hidráulica interior formada por un grupo de elementos motobomba situados augas arriba. Por baleiro: o fluxo ( trátase dun fluxo bifásico formado por auga e máis aire) discorre pola rede de tubaxes por efecto dunha presión negativa dada por un conxunto de compresores existentes nunha central de baleiro.

287 En calquera caso os saneamentos a presión deben minimizarse. As redes de baleiro deben cumprir a UNE-EN Sistemas de redes de sumidoiros por baleiro en exterior dos edificios. DESEÑO DÁ REDE Ás redes de saneamento deberán establecerse na cota suficiente para darlle saída por gravidade ás incorporacións de redes que proveñan de augas arriba. O trazado das redes de rede de sumidoiros deberá consistir, en xeral, en aliñacións rectas tanto en alzado como en planta, entre as que se intercalará un pozo de rexistro (ver ITOGH- SAN-2/1). Outras finalidades dos pozos de rexistro é facilitar o mantemento das conducións e, en ocasións, facelas visitables, de maneira que, ademais de disporse nas crebas do trazado, débense colocar pozos de rexistro nas seguintes situacións: Nos inicios de cada ramal. Nos tramos rectos, a unha distancia máxima variable en función do diámetro da condución, como se define na Táboa 1. Nos cambios de diámetro ou de material da condución. En xeral, en todas as singularidades da rede. Como criterio xeral, no trazado das redes de saneamento, tanto en planta como en alzado, prestarase especial atención ao deseño da unión dos condutos, aos cambios de aliñación, pendente ou sección, e demais circunstancias que poidan alterar ou distorsionar o fluxo hidráulico. TRAZADO EN PLANTA As redes de sumidoiros poderán discorrer tanto por terreos públicos coma privados, preferentemente polos primeiros. Os terreos públicos serán legalmente utilizables. Nos terreos privados deberanse establecer as correspondentes servidumes, e sempre deberá ser posible o aceso ás mesmas. A traza da condución deberá situarse preferiblemente baixo as beirarrúas, xa que se minoran as cargas e se facilita o mantemento. Nalgúns casos poderá xustificarse a súa instalación pola estrada (preferentemente por la beiravía) cando as afeccións a outros servizos públicos fagan moi dificultosa, ou inviable, a súa integración. Neste último caso a preferencia de colocación será a seguinte: aparcadoiro (se existe), beiravía e, en último caso, no carril de circulación. Nos viarios máis estreitos (normalmente anchuras menores de 5 metros) instalarase unha única condución polo centro da calzada, preferentemente, salvo que se prevexa unha diferenza

288 significativa de acometidas entre ámbolos dous lados do viario, nese caso a condución poderá discorrer por aquel lado que teña o maior número de acometidas. Os encontros dos colectores entre si, coas conexións de imbornais ou acometidas, deberán ser suaves e a favor da corrente, nunca en contra. As conducións non discorrerán baixo as árbores nin baixo as súas aliñacións. En relación coas distancias mínimas aos edificios, deberán tomarse as necesarias precaucións para evitar calquera afección aos seus cimentos. Con carácter xeral as distancias mínimas a fachadas, cimentacións ou outras instalacións subterráneas similares, será a seguinte: Para tubaxes con DN < 300 mm: distancia mínima 0,80 m, dende a xeratriz exterior. Para tubaxes con DN > 300 mm: distancia mínima = 0,35 + 1,5 DN, dende a xeratriz exterior. Para distancias menores deberá solicitarse a conformidade da Dirección de proxecto. En calquera caso haberanse de tomar as disposicións apropiadas para evitar todo contacto directo. Non deberán instalarse dúas conducións no mesmo plano vertical. Con carácter xeral, e tendo moi en conta a disposición dos pozos de rexistro, as separacións mínimas entre as xeratrices externas das tubaxes de rede de sumidoiros e saneamento aloxadas en gabia e as dos condutos, ou as arestas dos prismas, dos demais servizos instalados con posterioridade serán as seguintes: É obrigatorio que as tubaxes de abastecemento de auga estean sempre nun plano superior con respecto ás tubaxes de rede de sumidoiros e saneamento. Con carácter xeral, a distancia mínima entre as conducións de fecais e pluviais (caso de tratarse de redes separativas) será de 80 cm entre xeratrices exteriores. Cando non sexa posible manter estas distancias mínimas de separación será necesario dispor protección especiais aprobadas polo Concello ou a empresa subministradora correspondente, segundo os casos. Todo tendido de liñas eléctricas de alta tensión deberá dispor da preceptiva protección regulamentaria. No caso de conducións metálicas ou de formigón con camisa de chapa, deberá

289 afastarse o trazado da condución das liñas eléctricas aéreas de tensión superior a 15 kv polo perigo de corrosión. Pola contra, as liñas subterráneas non soen producir fenómenos eléctricos apreciables sobre as tubaxes soterradas debido á boa calidade do illamento e a vaina protectora, xeralmente conectada a terra, da que soen ir provistas as liñas eléctricas soterradas. Os valores mínimos a usar para liñas aéreas son os indicados na Táboa 3. En xeral, as conducións de outros servizos deberán separarse o suficiente como para permitir a disposición dos pozos de rexistro de saneamento e ningunha poderá incidir nos mesmos. No proxecto estableceranse as limitacións por afeccións a dominio público, hidráulico o de costas, estradas, liñas ferroviarias e vías pecuarias como se explica nos seguintes apartados. Se a condución proxectada afecta de forma definitiva ou temporal a zonas de dominio público, zonas de servidume ou zonas de protección de infraestruturas de transporte ou de medios acuáticos, deberá dispoñerse da correspondente autorización. Deberase consultar ao organismo responsable as previsións de futuro en relación a duplicacións de calzada, enlaces, glorietas, etc. No caso en que se vexan afectados terreos non públicos, establecerase o correspondente documento de imposición de uso, servidume ou expropiación, segundo proceda. Os datos para estes documentos deberán formar parte do propio proxecto, e neles hanse sinalar tanto os propietarios privados coma os organismos públicos afectados. TRAZADO EN ALZADO O trazado en alzado das conducións de saneamento, a pendente máxima e mínima admisibles quedan condicionadas polo deseño hidráulico. En calquera caso a pendente mínima recomendada ven dada polo tipo de apoio e o diámetro da condución e non poderán se menores das presentadas na Táboa 6.

290 Sempre que a pendente natural das rúas o permita, a condución procurará instalarse paralelamente á superficie das mesmas, co obxectivo de reducir ao mínimo o movemento de terras necesario. Pola contra, cando a pendente das rúas é esaxerada, a rede de sumidoiros dividirase en tramos coa inclinación precisa para que a velocidade de circulación da auga non supere o límite máximo a adoptar. A profundidade mínima das conducións da rede de sumidoiros determinarase de forma que: se cumpran os requisitos funcionais e exista unha correcta conexión das acometidas. se cumpran os requisitos mecánicos xustificativos amosados na ITOHG-MAT se garde unha profundidade mínima de 1m. No caso de redes separativas as conducións de augas residuais deberán proxectarse a unha cota inferior ás de pluviais, de maneira que se faciliten as acometidas a todos os edificios. A clave das conducións de augas residuais disporase, sempre que sexa posible, polo menos a 0,30 metros por baixo da rasante das de augas pluviais. Nos puntos baixos das conducións que funcionen en presión (coma unha liña de impulsión), instalaranse un rácor que permita o baleirado completo da tubaxe coa axuda de medios auxiliares (p.ex. un camión cisterna). En ningún caso se instalarán dispositivos que permitan o baleirado por gravidade da condución ao medio receptor. CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN CAUDAIS DE AUGAS RESIDUAIS As augas residuais a evacuar en tempo seco polos sistemas da rede de sumidoiros poden ter procedencia diversa, debendo considerarse de forma expresa no cálculo, as seguintes orixes: a) Augas residuais urbanas: serán aquelas compostas por achegas de tipo doméstico, comercial, dotacional, e industrial integrada nos cascos urbanos. b) Augas residuais domésticas: forman parte das augas residuais urbanas, e teñen orixe nos usos da auga nas vivendas.

291 c) Augas residuais industriais: achegas de orixe industrial. d) Augas de infiltración: augas que se introducen dende o terreo nas redes de saneamento. O cálculo dos caudais realizarase utilizando a mesma metodoloxía que para o cálculo dos caudais de abastecemento pero tendo en conta as particularidades que son presentadas a continuación: No cálculo dos caudais punta urbanos utilizarase a seguinte fórmula para o coeficiente punta horario (Cph, urb). Varía o factor inicial respecto á fórmula empregada no abastecemento; utilízase 1,6 no canto de 1,8 para ter en conta o efecto de laminación de puntas que se produce na rede: Cph, urb: coeficiente punta de variación horaria da demanda de auga urbana ao longo do día. Considerarase un coeficiente de retorno de 0,8; é dicir, de toda a auga subministrada para Considerarase un coeficiente de retorno de 0,8; é dicir, de toda a auga subministrada para abastecemento un 80% converterase en auga residual. Non se considerarán retornos de auga abastecida á gandería. Os caudais de infiltración a considerar calcularanse a partir dos caudais medios actuais, obtidos tendo en conta as seguintes condicións estimadas: Idade da rede de saneamento: nova (RN) ou vella (RB) Situación da rasante do conduto respecto ao nivel freático: rasante por riba do nivel freático (RN) ou por debaixo (DN) Consideraranse os seguintes caudais de infiltración: Sendo QDm, urb y QDm, ind os valores dos caudais diarios medios residuais actuais. Cando se planifiquen novas zonas utilizaranse os valores futuros. Non se considerará un valor punta anual nin diario para os caudais de infiltración. A terminoloxía e abreviaturas adoptadas son as seguintes:

292 A terminoloxía e abreviaturas adoptadas son as seguintes: QDm,urb : QDm,ind : QDm,inf : caudal diario medio anual de auga residual de orixe urbana. caudal diario medio anual de auga residual de orixe industrial. caudal diario medio anual de auga residual por infiltración. QDm,total = QDm,urb + QDm,ind + QDm,inf: caudal ou demanda diaria media anual total (suma de urbana, industrial, e infiltración, ás que se poderán sumar outros posibles consumos singulares). VELOCIDADES DE CIRCULACIÓN Para evitar o deterioro das conducións por abrasión do material arrastrado no colector, debe limitarse a velocidade máxima de circulación das augas residuais ou pluviais. Por outra banda, debe limitarse tamén a velocidade mínima de circulación para evitar a sedimentación dos sólidos transportados nas redes de saneamento. A comprobación de velocidade realizárase para a sección comercial realmente proxectada. No caso de non se cumprir as condicións necesarias deberá tomarse outra solución para a execución da tubaxe: cambio de pendentes, diámetro, material, etc. Para o caudal de deseño (establecido conforme as instrucións ITOHG-SAN-1/0 e ITOHG- SAN- 1/1) as velocidades máximas e mínimas nos colectores serán as recollidas na Táboa 1. As pendentes das conducións quedarán determinadas polas velocidades de circulación do fluxo. En todo caso, as pendentes máximas e mínimas recomendadas recóllense na instrución ITOHG-SAN-1/2, relativa ao trazado das redes de saneamento. Pódense admitir velocidades por debaixo das mínimas esporadicamente. As velocidades mínimas deben darse a diario. TÉCNICAS SOBRE DRENAXE URBANA SOSTIBLE Condicionantes orixinados polas características das augas de escorrentía Na Táboa 1 preséntanse os principais usos do solo que poden conformar a estrutura das cuncas urbanas e a súa potencialidade para xerar contaminación das augas pluviais.

293 Atendendo ao recollido nesta táboa e ao exposto anteriormente, estas instrucións obrigan á adopción de TDUS para o control da contaminación das augas de escorrentía nos seguintes casos: En zonas de nova construción onde trala urbanización se incrementen os caudais vertidos cara o medio receptor. En núcleos rurais, con poboación superior aos 1000 habitantes, a excepción de núcleos que podan producir unha alta cantidade de contaminación difusa (pesticidas, erosión do solo, etc), nos que se deben aplicar as TDUS en calquera caso. En zonas industriais. En aparcadoiros de superficie superior a 0,5 ha. En estradas con IMD superior aos vehículos/día. En zonas como gasolineiras, inmediacións de estacións de ferrocarril ou autobuses ou similares. Restricións orixinadas polas características do medio receptor Nas masas de auga catalogadas como zonas sensibles ou zonas protexidas recollidas na DMA adoptaranse TDUS nas seguintes circunstancias: En zonas de nova construción onde trala urbanización se incrementen os caudais vertidos cara o medio receptor. En núcleos rurais, con poboación superior aos 500 habitantes, a excepción de núcleos que podan producir unha alta cantidade de contaminación difusa (pesticidas, erosión do solo, etc), nos que se deben aplicar as TDUS en calquera caso. En zonas industriais. En aparcadoiros de superficie superior a 0,25 ha. En estradas con IMD superior aos vehículos/día.

294 En zonas como gasolineiras, inmediacións de estacións de ferrocarril ou autobuses, ou similares. Estas zonas catalogadas na DMA son as Zonas de captación de auga para abastecemento e as Zonas de futura captación para abastecemento; as Zonas de protección de especies acuáticas economicamente significativas; as Masas de auga de uso recreativo; as Zonas vulnerables; as Zonas de protección de hábitat ou especies; os Perímetros de protección de augas minerais e termais; as Reservas naturais fluviais; as Zonas de protección especial e as Zonas Húmidas. TIPOLOXÍAS RECOMENDADAS Diferenciarase entre técnicas orientadas ao control de entradas na orixe, dispostas no punto no que cae a choiva, ao control e tratamento local, que teñen por obxectivo reducir o volume e a contaminación da escorrentía urbana antes de que entre na rede de sumidoiros, e por último á retención ou detención a nivel de subcunca. Control de entradas en orixe As técnicas de control de entradas en orixe deséñanse para xestionar as augas de escorrentía no punto no que cae a choiva. O control de entradas consiste en proporcionar un volume de retención en superficies ou lugares especialmente preparados coma azoteas, aparcadoiros, patios industriais ou residencias, ou en xeral, calquera superficie deseñada axeitadamente. Este volume de auga pódese posteriormente derivar a un sistema de control local ou de detención a nivel subcunca, almacenar e tratar para a súa utilización (tanto para usos urbanos coma para a súa infiltración) ou incluso evaporación (se a lámina de auga é pequena). Control e tratamento local As técnicas de control e tratamento local son instalacións de almacenamento da escorrentía que empregan a infiltración para reducir os volumes de auga pluvial dirixidos cara a rede de drenaxe ou á rede de sumidoiros. O obxectivo destas instalacións é evitar que a escorrentía das choivas máis habituais entren na rede de drenaxe. Cando as características do solo son axeitadas, as augas xeradas nas zonas impermeables son transportadas cara lugares específicos con vexetación onde se produce a infiltración. Se estes lugares non existen de modo natural, as augas poden conducirse ata depósitos ou outras instalacións onde se permite a infiltración. O tratamento local pode tomar algunha das seguintes formas: Dispositivos de infiltración, como gabias ou pozos de infiltración Pavimentos porosos ou modulares.

295 Gabias de infiltración Dispositivos constituídos por unha gabia escavada no terreo e rechea de material granular ou dun soporte sintético de alta porosidade. A infiltración cara o terreo debe realizarse nun tempo máximo de 2 días. Unha das principais vantaxes destes dispositivos é que axudan a preservar o balance hídrico xa que proporcionan un volume de recarga aos acuíferos locais. Non poden empregarse en solos pouco permeables, e deben construírse sempre por riba do nivel freático. Son tecnoloxías pouco axeitadas para zonas con cargas de contaminación que poidan contaminar o chan (pesticidas, hidrocarburos, metais pesados). Ademais, debe prestarse atención os sólidos máis grosos, que poden colmatar o recheo granular, polo que deben deseñarse cun pretratamento como unha gabia vexetal ou outro dispositivo que elimine as partículas decantabeis deben deseñarse cun pretratamento como unha gabia vexetal ou outro dispositivo que Nalgúns casos as gabias constrúense cun cano perforado na súa base, para conducir as augas cara os cauces receptores ou cara a rede de drenaxe. Esta solucións aplicase fundamentalmente nas marxes e medianas de autoestradas ou en solos con baixa capacidade de infiltración. Neste caso as gabias coñécense coma filtros drenantes. Pozos de infiltración Os pozos de infiltración son sistemas para a infiltración da auga dos tellados das vivendas unifamiliares. Como as gabias de infiltración, son sistemas que proporcionan certa recarga aos acuíferos. Estes sistemas poden confeccionarse in situ, como o presentado na figura, ou mercarse prefabricado.

296 Pavimentos porosos Pavimentos porosos Os pavimentos porosos ou permeables consisten nunha capa de conglomerado asfáltico ou de formigón que permite a infiltración da escorrentía a base de grava deseñada especificamente para tal fin. Esta capa de grava permite o almacenamento temporal da auga para infiltrala ou enviala ás marxes do firme, a través dun sistema de drenes. A alta permeabilidade destes pavimentos conséguese con gradacións especiais, obténdose porosidades de ata o 20%, fronte aos valores dos firmes tradicionais que son dun 2% a un 3%. En calquera caso, a porosidade do pavimento debe ir en aumento dende a superficie ata a súa base, para evitar o atrapamento de auga. Pavimentos modulares Os pavimentos modulares son sistemas conformados por unha capa superficial composta de módulos de formigón, ladrillo ou plástico reforzado, que teñen unha serie de ocos recheos de area ou terra sobre a que se dispón céspede. O seu funcionamento é similar ao dos pavimentos porosos xa que no súa base dispoñen de grava na que se produce o almacenamento temporal da escorrentía para a súa posterior infiltración ou drenaxe. Estes pavimentos, así coma os porosos, empréganse en zonas con baixa intensidade de tráfico, aparcadoiros, rúas de zonas residencias ou en estradas de media densidade sen presenza de vehículos pesados. As configuración máis habituais recóllense na seguinte figura.

297 figura. Os pavimentos porosos e modulares teñen consideración de superficies permeables. As porcentaxes mínimas de área permeable indicadas son as seguintes: Un 20% en beirarrúas de ancho superior a 1,5 m. Un 50% para bulevares e medidas. Un 35% para as prazas e zonas verdes urbanas. Retención ou detención a nivel subcunca As instalacións de retención ou detención a nivel subcunca son técnicas que poden empregarse en tramos altos, medios ou baixos das redes de pluviais dos sistemas separativos, onde xa se recolle unha conca apreciable. A principal diferenza entre o almacenamento a nivel subcunca e o tratamento local e o control de entradas en orixe está na cantidade de área contribuínte que é interceptada. O almacenamento a nivel de subcunca xeralmente intercepta un volume apreciable. Este tipo de almacenamento pode tomar algunha das seguintes formas: Estanques de detención (secos) Estanques de retención (húmidos) Depósitos de formigón, normalmente subterráneos Humidais artificiais Bandas de céspede ou gabias de céspede Sistemas de filtración en leito de area ELEMENTOS DA REDE DE SANEAMENTO Acometidas

298 Descrición e tipoloxía As acometidas, atendendo á natureza das augas a evacuar, poden ser en xeral dos tipos que se indican a continuación. a) Pluviais b) Residuais domésticas ou asimilables c) Industrias As acometidas deben ser separativas. En vivendas serán necesarias dúas acometidas por edificio, cando exista rede separativa no entorno da construción, No caso de acometer a una rede pública unitaria, se executará una acometida mixta. En xeral, as acometidas estarán compostas polos seguintes elementos: a) Arqueta de arranque e/ou arqueta interior b) Albañal c) Entronque A arqueta de arranque poden executarse in situ ou ser prefabricadas. Estarán deseñadas para permitir a súa limpeza, ser facilmente localizables e permitir a correcta conexión entre a rede horizontal do edificio e o albañal de saída. As arquetas serán en xeral non sifónicas, xa que este tipo de dispositivos deberán situarse preferente no interior da propiedade privada, como sinala o CTE. Nalgúns casos singulares, as arquetas de arranque poden ter deseños auxiliares que impidan a posta en carga da acometida, a realización de aforos e tomas de mostras, permitan a separación de graxas.

299 O entronque debe realizarse sempre a través dun pozo de rexistro co obxecto de facilitar os traballos de limpeza da acometida (sempre e cando exista arqueta de arranque). Sen embargo, e debido a alta ocupación das beirarrúas, ou en calles con un alto número de fincas, estes criterios poden obrigar a construción dun numero elevado de arquetas e pozos de rexistro. Nestes casos, recomendase dirixir o maior número de acometidas cara os pozos de rexistro, conectado directamente as que corresponde aos tramos intermedios ao colector mediante pezas especias de entronque. O entronque a pozo de rexistro pode realizarse de diversas formas (ver Figura 2), recomendándose o emprego de xunta elástica/estanca. Para realizar a perforación dos pozos empregarase un trade axeitado cunha broca grande. Isto non será válido para os pozos prefabricados, que xa contarán cos orificios correspondentes. Cálculo hidráulico Para a estimación dos diámetros das acometidas de augas residuais e pluviais atenderase ao especificado no CET, Documento Básico de Salubridade HS 5. O diámetro dos albañais non será en ningún caso inferior ao da condución que entra na arqueta de arranque nin superior ao do colector ao que se entronca. O diámetro do albañal debe ser como mínimo de 250 mm e para acometidas unifamiliares pode reducirse ata os 160 mm. O diámetro máximo do conduto non debe ser superior ao do colector de saneamento que debe ser de 315 mm coma mínimo. Criterios de trazado O trazado en alzado das acometidas deberá ser sempre descendente cara á rede de rede de alcantarillado e cunha pendente, en xeral uniforme, cun mínimo, en xeral de 2 % ou ocasionalmente 1%. A pendente máxima debe ser tal que non orixine velocidades superiores a 3 ou 4 m/s. Debe procurarse que o trazado en alzado presente unha pendente única, evitándose os cóbados. O trazado en planta das acometidas deberá respectar, sempre que sexa posible, a dirección do fluxo, en liña recta desde a arqueta de arranque ata o pozo de entroncamento. No caso de que isto non fose posible, deberanse proxectar pozos de rexistro nos cambios de dirección.

300 En calquera caso, non serán admisibles nin cóbados nin curvas no trazado en planta dunha acometida. A incorporación do conduto da acometida haberá de realizarase de modo que a súa cota de soleira quede lixeiramente por riba (uns 50 cm) da soleira do conduto da rede de saneamento á que acomete. En incorporacións a pozos de rexistro é preciso que a incorporación se realice deste xeito, salvo xustificación en contra. Pódese forzar a pendente do albañal ao aproximarse ó sumidoiro para ter menor escavación en gabia e evitar inundacións por entradas en carga da rede. En canto ao ángulo de entroncamento debe estar comprendido entre 45 e 90 º. EMBORNAIS E ELEMENTOS DE CAPTACIÓN SUPERFICIAL DA ESCORRENTÍA Para realizar a evacuación das augas superficiais cara a rede de saneamento deberán disporse embornais e canles ou grellas de desaugue, tanto nas redes unitarias e na de augas pluviais dos sistemas separativos. Embornais Os embornais estarán constituídos en xeral, polos seguintes elementos: a) Un elemento de recollida das augas pluviais, que consiste nunha arqueta cunha abertura superior que permite a entrada das augas de escorrentía. Este elemento de recollida pode ser sifónico ou non sifónico, empregándose os sistemas sifónicos en redes unitarias e os non sifónicos en redes separativas. Existen elementos de recollida con pozo areneiro ou sen el. Ademais, este elementos poden ser de grella, buzón ou mixtos (segundo o tipo de abertura que dispoñan) e poden fabricarse in situ ou estar prefabricados. Nestas Instrucións recoméndase o emprego de embornais in situ de grella, permitíndose os prefabricados en casos xustificados. b) Unha grella, que debe cumprir co especificado na UNE-EN 124. Deberán ser de fundición dúctil, abatibles (coa bisagra cara a beirarrúa) e con peche de seguridade. A fundición será como mínimo C250 para beirarrúas e D400 para estradas. c) O albañal, que unirá o embornal coa rede de saneamento. O diámetro do albañal recoméndase que sexa de diámetro comprendido entre 160 e 250 mm. A pendente mínima do mesmo será de un 2%. f) O entronque, que en novas redes se realizará a través dun pozo ou arqueta de rexistro. Excepcionalmente, e en rúas con gran densidade de embornais, e co obxecto de minimizar o número de conexións, poderán conectarse os embornais entre si por parellas (nunca más de dous en serie), sempre que a separación dos mesmos sexa inferior a 15 m.

301 O diámetro mínimo da acometida de calquera embornal será de 160 mm. Os diámetros máximos dos albañais dos embornais son función do diámetro da condución á que acomete, adoptaranse salvo xustificación en contra os valores da táboa: Canles e grellas de desaugue As canles e grellas de desaugue constan dunha canle cuberta por una grella ou conxunto de grellas de fundición dúctil, que debe cumprir co establecido nas UNE EN-124 e As canles propiamente poden ser de formigón ou material plástico, debendo cumprir as especificacións

302 da norma DIN As grellas serán de fundición dúctil, estarán provistas dun dispositivo de ancoraxe e a separación máxima entre ocos non superará os 32 mm. Cumprirán co prescrito na UNE EN-124, recomendándose como clase mínima a tipo D 400. A conexión coa rede realizarase a través dun albañal e un entronque, seguindo os criterios expostos no apartado 4.1, relativo aos embornais. As canles de desaugue empréganse fundamentalmente para drenar grandes superficies impermeables (como aparcadoiros ou prazas) ou en rúas de moita pendente, instalándose antes dos cruces de forma transversal. Criterios de colocación Deberán disporse embornais e canles ou grellas de desaugue nas redes unitarias da rede de sumidoiros e na de augas pluviais dos sistemas separativos. O deseño dos embornais debe ser tal que permita a súa fácil limpeza. O número e distancia dos embornais a instalar dependerá da intensidade e frecuencia das choivas locais, así como da pendente das rúas, aínda que, en xeral, a separación máxima será de 30 m. En calquera caso, procurarase que os cruces de peóns e as interseccións das rúas queden libres de auga. É tamén imprescindible situar embornais nos puntos baixos das rúas. En xeral non se deben instalar embornais en rúas non pavimentadas, agás que se dispoña xunto a eles dun areeiro ou arqueta rexistrable para a recollida e extracción periódica da area e demais depósitos. As grellas de cubrición dos embornais ou sumidoiros serán o máis anchas e longas posibles, aínda que non se recomenda que a lonxitude da reixa sexa superior a 1 m. As tapas terán a resistencia necesaria para soportar o paso de vehículos e estarán suxeitas de forma que non poidan ser desprazadas polo tráfico. Válvulas, ventosas, desaugues e comportas As redes de saneamento que funcionen baixo presión deberán ir equipadas coas necesarias válvulas (comporta, antirretorno ou redutoras de presión), ventosas, desaugues, que deberán cumprir co establecido na UNE-EN 736 e na UNE-EN 1074/2000. En xeral, as válvulas irán provistas de xuntas de estanqueidade de neopreno e recubrimentos a base de resinas epoxy. Os materiais a empregar na fabricación das válvulas ventosas e desaugues deberán ser aprobados polos servizos técnicos do Concello de Mos.

303 Válvulas As válvulas son mecanismos que insertos na rede de saneamento serven y para regular e protexela. Cada una pode ter unhas funcións específicas e segundo isto pódense diferenciar válvulas de seccionamento, de retención ou antirretorno, etc. As válvulas de seccionamento son de importancia no caso de avarías, utilízanse na súa posición pechada ou aberta e deben instalarse diante das ventosas en impulsións, así como nas derivacións, nos desaugadoiros e para illar tramos de condución. O montaxe das válvulas realizarase con bridas, intercalando un carrete de anclaxe por un lado e un carrete de desmontaxe polo outro. Ventosas O montaxe das ventosas realizase mediante bridas en xeral. As ventosas deben dispor dunha válvula de peche que permita o seu desmontaxe para realizar posibles actividades de reparación e/ou substitución. Senón dispón de dita válvula, xunta as mesmas instalarase unha válvula de seccionamento. Deben disporse ventosas nos puntos altos relativos da condución, xunto a válvulas importantes e en tramos longos de pouca pendente cunha separación máxima duns 500 metros nas impulsións e duns metros nos sifóns. O diámetro das ventosas de admisión de aire será o que se indica na táboa adxunta en función do tamaño da condución. Ademais, as ventosas serán sempre trifuncionais. Desaugues Constituídos por un orificio ou peza en T, situados na parte inferior da condución, que a continuación dispón dunha válvula de seccionamento. Como se sinala na ITOHG SAN 1/2, os desaugues disporán dun racor para que o baleirado da condución se realice mediante medios auxiliares (p.ex. un camión cisterna). En ningún caso se instalarán desaugues que permitan o baleirado por gravidade da condución cara o medio receptor. Deben disporse desaugadoiros nos puntos baixos relativos da condución, así como en todos os sectores que poidan illarse do resto mediante válvulas. Para diámetros da condución superiores aos 600 mm é recomendable dispor nos desaugadoiros dúas válvulas, unha de comporta e outra de bolboreta.

304 Na táboa adxunta normalízanse os diámetros mínimos dos desaugadoiros en función do tamaño da condución. tamaño da condución. Comportas Débense dispor comportas nas redes de saneamento onde se desexe impedir e/ou regular o paso de caudal nunha determinada dirección. Utilízanse para desviar caudais por causas eventuais previamente previstas, como operacións de limpeza temporais, reparacións, desvío de caudais a colectores con menor carga, etc. Segundo a súa tipoloxía, poden clasificarse en: 1) comportas de desprazamento horizontal (eixe superior) 2) comportas de desprazamento vertical de peche descendente (comportas de parede, murais ou guillotinas) 3) de desprazamento vertical de peche ascendente 4) de desprazamento axial tipo sector 5) de desprazamento axial tipo clapeta de eixe inferior 6) de desprazamento axial tipo clapeta de eixe superior

305 O material utilizado para a súa construción é aceiro inoxidable ANSI 316 L en todas as compoñentes (taboleiro bastidor, camisa, vástago), e en calquera outro elemento incluso parafusos, para asegurar a adecuada resistencia ao ataque químico que producen as compoñentes das augas pluviais e residuais. Ademais o vástago irá cromado e rectificado para incrementar a dureza superficial. A estanqueidade nas comportas conseguirase colocando xuntas de neopreno tipo nota musical, nunha disposición especial sobre o propio bastidor. As comportas disporanse preferiblemente de accionamentos hidráulicos (en lugar de eléctricos), totalmente independentes uns de outros, e xestionados en todo momento polo sistema de telecontrol, en calquera dos seus niveis (manual, local, remoto). A principal vantaxe dos sistemas hidráulicos é que en caso de avaría eléctrica, os sistemas caen polo seu propio peso cara a súa posición de seguridade (Fail Safe Position, FSP), e incluso permiten unha última operación coa presión acumulada no seu calderín. O emprego de comportas accionadas con sistemas eléctricos (con parafuso sen fin, por exemplo) queda relegada a situacións de pouca responsabilidade ou seguridade. A elección do tipo de comporta a instalar estará ligado a súa posición de seguridade, que debe proporcionar a maior seguridade na rede de saneamento. Algunhas tipoloxías, como as comportas de movemento axial, permiten a elección desta posición coa colocación de contrapesos. Por outra banda e polo que respecta a criterios de deseño máis ligados ao mantemento e operatividade das comportas, cabe destacar os seguintes: As comportas deben ser accesibles e dispor de bocas polas que extraer os elementos avariados coma seguidores de posición. Ou incluso a mesma comporta. É necesario instalar sensores de nivel e boias adecuados para a correcta regulación de caudais pola comporta (augas arriba e augas abaixo). Tamén e necesario dispor dun posicionador que indique a posición da comporta en todo momento. Se se desexa facer unha regulación avanzada e/ou un seguimento dende un centro de control debe dotarse ao sistema dun sistema de telecontrol. As características do mesmo recóllense na ITOHG SAN 2/4. É interesante buscar un emprazamento onde se facilite a accesibilidade de vehículos xa sexa para levar ferramentas de control ou reparación, para poder limpar os mecanismos auxiliares e a comporta e para poder desmontar e transportar os elementos avariados. É aconsellable dispor dun subministro enerxético alternativo, polo xeral un grupo electróxeno, que se active automaticamente en caso de fallo no subministro eléctrico. É importante este subministro alternativo xa que os fallos de tensión acostuman producirse nos momentos críticos, como por exemplo un episodio de choiva. Dado que os sistema de control non son totalmente infalibles, debe dotarse ás comportas de seguridades mecánicas que ante o fallo do sistema de control sitúen a comporta na posición que se considere menos crítica. Estas seguridades funcionan

306 mediante acumuladores de presión oleohidráulicos, que no precisan de enerxía externa para poder mover o actuador. A caseta externa debe imperativamente colocarse en zona non inundable, para poder aloxar nela os cadros eléctricos de manobra, os grupos oleohidráulicos, o grupo electróxeno, e un polipasto para a extracción dos elementos pesados. Outros requisitos relativos á caseta son que estea ben ventilada, e que exista un sistema efectivo de extracción de fumes do grupo electróxeno. Así coma que o grupo estea insonorizado. É importante ter previsión na caseta dunha toma de auga, xa que é primordial para a hixiene do operario así como para a limpeza do material e do mesmo habitáculo. Cámaras de descarga En pequenas redes onde non estea asegurada a limpeza sistemática da rede valorarase a instalación de cámaras de descarga na cabeceira de tódolos ramais que configuran as redes unitarias e separativas. As cámaras de descarga consisten en xeral nun depósito adosado ao conduto que se desexa limpar, ou máis habitualmente, a un pozo de rexistro situado na cabeceira da rede. A alimentación de auga do depósito realizase con auga da rede de abastecemento, aínda que se é posible empregaranse augas non potables (p. ex. reutilizadas, recicladas ou procedentes do subsolo). As cámaras estarán constituídas de materiais axeitados, que resisten o ataque dos ambientes das redes de saneamento. Contarán con tapa, marco e pates, conforme ao especificado nos apartados 2 e 5.8. O baleirado da cámara será en xeral automático, producíndose a descarga unha vez que o depósito se enche. A capacidade mínima recomendada para as cámaras de descarga é de 0,6 m3. Cámaras de rotura de carga As cámara de rotura de carga instálanse ao final das conducións a presión para provocar a pérdida de enerxía necesaria para pasar dun réxime a presión a un réxime en lámina libre. Este tipo de cámaras contarán con dous compartimentos: no primeiro producirase a rotura de carga e no segundo conduciranse as augas cara a rede en lámina libre. O seu deseño varía moito en función das necesidades de cada caso concreto. En redes de grandes dimensións e caudais é recomendable que estas infraestruturas, así como outras estruturas singulares coma rápidos ou grandes incorporacións, se deseñen con base a modelos físicos realizados en laboratorio.

307 Dispositivos de disipación de enerxía Poderán disporse dispositivos de disipación de enerxía como rápidos ou vórtices nas redes de saneamento nas seguintes circunstancias: Cando a pendente da condución sexa inferior á do terreo natural, compensando esa diferenza de pendente nos rápidos, sempre que a diferenza de altura a salvar sexa superior aos dous metros. En caso contrario utilizaranse pozos de resalto. Cando a deferencia de cota a salvar en colectores transitables sexa superior a 2 metros. Cando sexa necesario conectar dúas redes implantadas en niveis distintos, por exemplo, en acometidas de ramais superficiais a conducións profundas. Sifóns invertidos Os sifóns disporanse cando sexa imprescindible naqueles tramos da rede nas que a rasante interfira cun elemento que non pode modificarse (como a cauce dun río, un cruce co ferrocarril, etc.).

308 Os sifóns proxéctanse cunha diferenza de cotas entre a entrada e a saída que corresponde á perda de carga que se producen neles. A pendente do ramal de entrada está comprendida habitualmente entre 45º e 90º, e o de saída será inferior a 26,5º (talude 1:2). As velocidades mínimas de deseño serán de 1 m/s en redes unitarias e 1,5 m/s en redes separativas. No pozo de entrada deberá disporse un areeiro, unha grella que evite a entrada de grosos, e se é posible, un aliviadoiro. Tamén é recomendable instalar válvulas de seccionamento nos extremos para permitir o illamento do sifón. Na medida do posible é recomendable non instalar estas infraestruturas nas redes de saneamento, polos altos problemas de mantemento que xenaran. So poderán empregarse sifóns con carácter excepcional e previa xustificación adoptada, sempre que se conte coa aprobación da Administración Hidraúlica. Areeiros e trampas de sedimentos De maneira excepcional, na cabeceira das redes de augas pluviais(e as veces en puntos intermedios d) onde se incorporan cursos de auga con grandes cantidades de sólidos poden instalarse estes dispositivos para reter as areas e así reducir os problemas que a súa mobilización ocasiona pola rede (incremento da capacidade erosiva da auga, transporte de contaminación, afección a sistemas de depuración). POZOS DE REXISTRO Teñen como finalidade ter localizada a Rede de Saneamento, acceder a ela e permitir ás labores de explotación e limpeza. Situaranse pozos de rexistro en: Inicios de ramais Puntos de quebrou Puntos de reunión de dous ou máis ramais Puntos de cambio de diámetro na condución.

309 En tramos rectos dá rede, con distancias entre eles non inferiores a 40 m nin superiores a 60m. Non caso de incorporacións de acometidas ou que esixa polo seu diámetro en relación ca o do colector. Os pozos de rexistro ata conducións de DN/ID 800 será de formigón armado, prefabricados. Para conducións de diámetro superior a DN/ID 800 ás bases dous pozos serán de formigón armado construídas in situ, sendo os seus alzados de formigón armado prefabricado. Dimensións dos diferentes pozos: DIÁMETRO DE CONDUCIÓN DE SAÍDA DIÁMETRO INTERIOR ESPESOR DE PAREDE BASES ALZADOS BASES ALZADOS mm (*) mm (*) 12 cm 12 cm mm mm 16 cm 16 cm mm mm 20 cm 16 cm mm mm 22 cm 16 cm Ø>800 in situ mm 25 cm 16 cm

310 (*) Para altura de pozo inferior a 5 oín. Os pozos deberán reunir ás condicións axeitadas de estanquidade, en especial na unión coa condución de saneamento, en redes unitarias e de fecais. A unión será elástica para todo tipo de rede. O acceso ou interior do pozo efectuarase mediante pates normalizados postos en obra in situ e con separación entre eles de 0,30cm.

311 Sección para pozo de rexistro in situ sobre nivel freático, Módulo de acceso con molde prefabricado prefabricado

312 Sección pozo de rexistro in situ baixo o nivel freático. Módulo de acceso con molde prefabricado prefabricado

313 Berces en medias canas En todos os pozos deberán formarse non fondo dá base un berce ou media cana ata ou eixo do colector, de forma que se canalicen vos verteduras ou seu paso a través do pozo e serva de apoio os operarios de mantemento. Este berce ou media cana executarase en formigón en masa H-150, tendo forma semicircular na zona de paso de caudais, e unha pendente do 5% cara a dito paso na zona de apoio. Deberase por especial coidado na formación nos casos dous pozos que sexan puntos de quebrou na rede (en cuxo caso a zoa de encauzamento deberá ser curva) ou nos pozos que serven de unión para dous ou máis colectores. Incorporacións de colectores e acometidas os pozos Nas redes unitarias e de fecais vos colectores de igual diámetro que incidan nun pozo deberán facer coincidir ás súas cotas de rasante hidráulica. Non caso de ser colectores de diferente diámetro deberán facer coincidir ás cotas de chave (agás nos casos nos que ou conduto de saída teña menor diámetro). Ás acometidas de fecais ou unitarias deberán incorporarse a un pozo facendo coincidir a súa Ás acometidas de fecais ou unitarias deberán incorporarse a un pozo facendo coincidir a súa rasante hidráulica coa cota dos apoios do berce ou media cana. Nas redes de pluviais tanto nos colectores como nas acometidas (de sumidoiros ou baixantes) poderán incorporarse ou pozo cun desnivel de ata 1,60m sobre a rasante hidráulica do colector de saída.

314 Limitacións de perforacións en pozos de rexistro. Para os efectos de salvagardar a estrutura resistente nos pozos de rexistro, ás perforacións realizadas para ás incorporacións dous colectores e acometidas a pozos referidas anteriormente limitaranse non seu número e diámetro ou cumprimento dás dúas condicións seguintes: P<0,75-B S >20 cm P=Suma do diámetro dás perforacións realizadas non pozo de rexistro, medidas non paramento exterior dá banda de 1,20m de altura máis desfavorable. B=Perímetro exterior do pozo de rexistro. S=Separación entre perforacións contiguas, medida non parámetro exterior.

315

316 Se ou deseño dá rede non permitise ou cumprimento dás citadas limitacións por causa do número de incorporacións de colectores, estes deberán agruparse con anterioridade a incorporación de maneira tal que redúzase ou seu número, redimensionar a súa vez a capacidade hidráulica do tramo de colector comprendido entre ou punto de agrupación e a incorporación, así como a perforación necesaria resultante non pozo de rexistro. A consideración anterior e igualmente aplicable non caso de ser excesivo ou número de acometidas, debéndose agrúpaas mediante a execución dun novo ramal situado en terreos de dominio público legalmente utilizables e que sexan accesibles de maneira permanente. POZOS DE SALTO E RESALTO Construiranse pozos de salto cando preténdase situar nun punto dá rede de saneamento unha perda de cota hidráulica inferior a 1,00m nas redes de fecais e unitarias. Os pozos de salto constan dunha cámara de entrada con tubo vertical de diámetro igual ou superior a 250 mm, para paso de augas residual, e incorporación dás augas a cota de soleira nun pozo de rexistro anexo. Proxectaranse pozos de dimensións nunca inferiores a 1000 mm de diámetro. Todos os pozos de rexistro e resalte proxectados terán tapa de fundición articulada mediante gonzo con topes de posicionamento e perforado para vos casos de ventosas, extraíble en posición vertical, de carga admisible 40 Tn (400KN), insonorizadas mediante xunta de polietileno non marco e que se fixarán ou marco mediante splits ou ferraxes, marcado de organismo certificado acreditado e tendo a inscrición de SANEAMENTO e contando co escudo e inscrición CONCELLO DE MOS. Todos os pozos irán provistos de pates. Elementos auxiliares de accesibilidade Cotas en cm Diámetro interior Diámetro exterior e es Relación de diámetros: Condución principal d mm mm 315 >600 mm 400 Os principais elementos auxiliares de accesibilidade a instalar nas diferentes partes das redes de saneamento son os seguintes: 1) Marcos e tapas de cubrición.

317 Os marcos e tapas serán en xeral de fundición modular, permitíndose as tapas de outros materiais (formigón armado, mixtas) cando por razóns urbanísticas así se aconselle. En calquera caso, tódolos elementos de cubrición cumprirán as características dimensioanais e de resistencia especificadas na UNE-EN 124. As tapas serán en xeral circulares, con diámetros mínimos de 600 mm (en pozos de rexistro de acceso frecuente recoméndase un diámetro de 800 mm). Nas arquetas de rexistro permitiranse tapas rectangulares que permitan o acceso do persoal e, se procede, as operación de mantemento e substitución dos elementos da arqueta (válvulas, bombas, etc.). Segundo o emprazamento, as tapas serán das seguintes clases de resistencia, segundo sinala a norma UNE EN 124: Clase B125, ou superior, para beirarrúas ou superficies similares (como aparcadoiros accesibles a vehículos turismo unicamente). Clase C250, ou superior, para zonas de circulación de peóns, beirarrúas, bordos de estradas e aparcadoiros accesibles a vehículos de gran peso. Clase D400, para rúas peatonais, rúas e estradas. En calquera caso, as tapas levarán o marcado sinalado na seguinte figura. En casos particulares, pódense precisar tapas estancas (a presións ou depresión da auga, olores, gases,...) con dispositivos de peche cravados, con parafusos de aceiro inoxidable. A tapa disporá ademais de xuntas elastoméricas e de estanquidade.

318 2) Pates Os pates a instalar serán de polipropileno con alma de aceiro e deben cumprir co establecido nas normas UNE e UNE-EN O pate debe ter un deseño axeitado para que o traveseiro de apoio teña topes laterais que impidan o deslizamento lateral do pé, así como estrías ou resaltes para evitar o deslizamento vertical. O propio pate indicará a profundidade coa que se debe inserir no rexistro. 3) Escadas As escadas de aceso aos rexistros ou as estruturas da rede (bombeo, depósitos) deben cumprir co especificado na norma UNE-EN Estes elementos poden ser ancorados de forma fixa a parede, ou ser transportables. Neste caso poden ser dunha única peza, telescópicas, abatibles mecanicamente ou flotantes (para aquelas zonas que se enchen de auga residual como os corpos dos depósitos). Onde exista risco de caída a gran altura, tanto nas escadas como nos descensos con pates, deberán disporse gardacorpos consistentes nunha estrutura cilíndrica tanxente a escaleira, que permita apoiar o lombo en caso de perder o pé.

319 que permita apoiar o lombo en caso de perder o pé. ALIVIADOIROS Poderase solicitar a construción de aliviadoiros, ben para converter en separativa unha rede unitaria, ou ben para ou caso de ter que proxectarse unha rede unitaria, para ou alivio de augas diluídas. Os aliviadoiros se proxectarán para verter a partir dun caudal 5 Qn na condución incidente (sendo Qn ou caudal medio de proxecto dá condución incidente). SIFÓNS Instalacións que permiten, mediante a condución a presión dun tramo dá rede de saneamento, cruzar con escasa perda de cota hidráulica outras instalacións ou accidentes do terreo que interfiren na liña hidráulica por gravidade dá condución de saneamento. Soamente percorrerase ou emprego de sifóns en casos xustificados de forza maior e non habendo outras alternativas.

320 PROXECTOS Os proxectos de urbanización achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos da rede onde se recollerá: Trazado da rede en planta e planos de perfís Lonxitudinais: Diámetro dá condución Clase de condución Cota hidráulica de pozos Pendente de tramos Separación entre pozos Cota de terreo Urbanizado NORMATIVA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO NORMAS PROVISIONAIS PARA O PROXECTO E EXECUCIÓN DE INSTALACIÓNS DEPURADORAS E DE VERTEDURA DE AUGAS RESIDUAIS AO MAR NAS COSTAS ESPAÑOLAS Resolución do 23 de abril de 1969 da Dirección Xeral de Portos e Sinais Marítimos B.O.E Corrección de erros B.O.E TEXTO REFUNDIDO DA LEI DE AUGAS Real Decreto Lexislativo do 20 de xullo de 2001 do Ministerio de MedioB.O.E Corrección de erros B.O.E MODIFICACIÓN TEXTO REFUNDIDO DA LEI DE AUGAS. R.D. LEY 4/2007 do 13 de abril B.O.E NORMAS APLICABLES AO TRATAMENTO DE AUGAS RESIDUAIS URBANAS Real Decreto Lei 11/1995 do 28 de decembro de 1995 da Xefatura do Estado B.O.E R.D.509/1996 de do Ministerio de Obras Públicas, Transportes e Medio B.O.E MODIFICACIÓN. R.D.2116/1998 do 2 de outubro do Ministerio de Medio B.O.E NORMAS DE EMISIÓN, OBXECTIVOS DE CALIDADE E MÉTODOS DE MEDICIÓN DE REFERENCIA RELATIVOS A DETERMINADAS SUBSTANCIAS NOCIVAS OU PERIGOSAS CONTIDAS NAS VERTEDURAS DE AUGAS RESIDUAIS

321 Orde do 12 de novembro de 1987 do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E Corrección de erros B.O.E MODIFICACIÓN. Orde do 13 de marzo do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E MODIFICACIÓN. Orde do 28 de xuño do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E MODIFICACIÓN. Orde do 25 de maio do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E PREGO DE PRESCRICIÓNS TÉCNICAS XERAIS PARA CANALIZACIÓNS DE SANEAMENTO DE POBOACIÓNS Orde do 15 de setembro de 1986 do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E NORMATIVA XERAL SOBRE VERTEDURAS DE SUBSTANCIAS PERIGOSAS DENDE TERRA AO MAR Real Decreto 258/1989 do 10 de marzo de 1989 do Ministerio de Obras Públicas e Urbanismo B.O.E INSTRUCIÓN PARA O PROXECTO DE CONDUCIÓNS DE VERTEDURAS DENDE TERRA AO MAR Orde do 13 de xullo de 1993 do Ministerio de Obras Públicas e Transporte B.O.E Corrección de erros B.O.E MODIFICACIÓN DO REGULAMENTO DO ORGANISMO AUTÓNOMO DE AUGAS DE GALICIA, APROBADO POLO DECRETO 108/1996 Decreto 132/2008 do 19 de xuño dá Consellería de Medio Ambiente e Desenvolvemento Sostible D.O.G INSTRUCIÓNS TÉCNICAS PARA OBRAS HIDRÁULICAS EN GALICIA Art Condicións do Subministro de Enerxía Eléctrica Tanto en baixa coma en alta tensión as redes de distribución serán soterradas, salvo que xustificacións previas, debidamente aprobadas, aconsellen a instalación aérea. Cando o trazado das conducións afecte a infraestruturas viarias, a forma de proceder será consecuente coa seguinte lexislación: Lei 37/2015, de 29 de setembro de Estradas

322 Real Decreto 1812/1994, de setembro, polo que se aproba o regulamento Xeral de estradas Lei 8/2013, de 28 de xuño, de Estradas de Galicia As redes de distribución terán as seguintes características: Baixa Tensión: de 0 a 1 KV. Alta Tensión: tensións superiores a 1KV diferenciándose os seguintes tramos:. TN de 1KV a 30KV. TN de 30KV a 60KV. TN maior de 60KV A rede de servizo de iluminación pública será independente da rede xeral. Os centros de transformación deberán localizarse sobre terreos de propiedade privada e o seu exterior harmonizará co carácter e a edificación da zona. Nas edificacións que precisen de centros de transformación permitirase a súa disposición soterrada sempre que resolvan o seu acceso desde a vía pública, e a súa drenaxe directa á rede de sumidoiros. En todo caso, o centro de transformación non se poderá realizar por debaixo do primeiro soto. Excepcionalmente e de acordo coa compañía subministradora, en solo urbano, poderá admitirse polo Concello a disposición soterrada dalgún centro de transformación, baixo zonas públicas. Calquera centro de transformación soterrado deberá situarse deixando unha distancia libre maior de 1 m a calquera condución ríxida existente (saneamento, abastecemento, gas, telefonía, etc.). esta distancia poderá reducirse se conta con autorización expresa do Concello e da entidade titular da condución afectada. Todas as instalacións satisfarán o determinado nos regulamentos electrotécnicos e normas vixentes, así como a normativa da compañía subministradora sempre que non se opoñan ao establecido aquí. LIÑAS ELÉCTRICAS DE ALTA TENSIÓN CRITERIOS XERAIS Deseñaranse e proxectarán segundo o D. 3151/1968 Regulamento Técnico de Liñas Eléctricas de Alta Tensión (BOE 27/12/68) O seu trazado efectuarase polas seguintes zonas en orde de prioridade:

323 Bosques, árbores e masas de arboredo. Para evitar as interrupcións do servizo e os posibles incendios producidos polo contacto de ramas ou madeiros de árbores cos condutores dunha liña eléctrica, deberá establecerse, mediante a indemnización correspondente segundo o art. 25 do D. 2617/1966 R de Expropiación Forzosa e sancións en materia de Instalacións Eléctricas (BOE 24/10/66), unha zona de curta de arboredo ambos os dous lados da liña, a anchura da cal será a necesaria para que, considerando os condutores na súa posición de máxima desviación baixo a acción da hipótese de vento cun mínimo de 2 metros. Nas liñas situadas en zonas de arboredo, para minimizar a área afectada en caso de avaría, deberá presentarse para a súa aprobación un sistema automático de localización e seccionamento cando ou produto dá potencia afectada en kva pola lonxitude de liña en km exceda dun valor P que se considerará igual a kva x km. Este valor poderase revisar anualmente por orde dá consellería competente en materia de enerxía, en función dúas resultados obtidos. Edificios, construcións e zonas urbanas. Evitarase no posible o tendido de liñas eléctricas aéreas de alta tensión de primeira e segunda categoría en terreos urbanos agás nos que o Plan de ordenación estableza como reserva de chan para tal fin. So se permitira o trazado a petición do titular da instalación, cando as circunstancias técnicas ou económicas o aconsellen, logo de solicitude e xustificación técnica.

324 As liñas aéreas situadas en zonas de reserva urbana deberán ser transformadas en subterráneas gradualmente e a partir do momento en que se aprobe un Plan parcial de ordenación para as citadas zonas. Para iso deberá terse en conta o disposto no Regulamento da Lei 10/1966, do 18 de marzo, aprobado por Decreto 2619/1966, do 20 de outubro. No paso sobre edificios, construcións e terreos que estean clasificados como chan urbano, as liñas eléctricas deberán cumprir as condicións de seguridade reforzada: a. Ningún condutor ou cable de terra terá unha carga de rotura inferior a quilogramos en liñas de 1ª e 2.a categoría, nin inferior a quilogramos en liñas de 3.a categoría. Nestas últimas, e no caso de non se alcanzar a devandita carga, pódese engadir ao condutor un cable fiador de natureza apropiada, cunha carga de rotura non inferior aos anteriores valores. b. Prohíbese a utilización de apoios de madeira. c. Nos apoios que limitan os vans de seguridade reforzada e nos contiguos non se reducirán baixo ningún concepto os niveis de illamento e distancias entre condutores e entre estes e apoios, respecto ao resto da liña. d. Os coeficientes de seguridade de cimentacións, apoios e crucetas, no caso de hipóteses normais, deberán ser un 25 por 100 superiores aos establecidos para a liña e. As grampas de fixación do condutor ás cadeas de suspensión deberán ser antideslizantes. f. A fixación dos condutores ao apoio deberá ser realizada na forma seguinte: No caso de liñas sobre illante ríxido colocaranse dous illantes por condutor, dispostos en forma transversal ao seu eixe, de modo que sobre un deles apoie o condutor e sobre o outro unha ponte que se estenda en ambas as dúas direccións, e dunha lonxitude suficiente para que caso de formarse o arco a terra sexa dentro da súa zona. No caso de liñas con illantes de cadea, a fixación poderá ser efectuada dunha das formas seguintes: Con dúas cadeas horizontais de amarre por condutor, unha a cada lado do apoio. Cunha cadea de suspensión dobre ou cunha cadea sinxela de suspensión.

325 DESEÑO DA REDE Non se permitira a instalación de illadores ríxidos sobre cruceta de apoios, debendo sempre utilizarse cadeas de illadores. Prohíbese a instalación de pontes frouxas non illadas por enriba de traveseiros ou cabeceiras de apoios. Queda prohibida a instalación de seccionadores en interruptores con corte ou aire colocados en posición horizontal, na cabeceira dous apoios. Nas conexións dos transformadores de intemperie, interruptores e outros elementos de rede, onde non sexa posible manter as distancias de seguridade entre fases e a terra que se indican, estas conexións ou pontes de unión realizaranse con cable illado ou forrado cubrindo así mesmo os bordos con dispositivos de probada eficacia que proporcionen un conxunto que impida o contacto das aves coas partes en tensión. Os apoios de aliñamento terán que cumprir as seguintes distancias mínimas accesibles de seguridade: Entre condutor e zona de pousada sobre a cruceta, de 0,70 m. Entre condutores, de 1,40 m. En apoios de ancoraxe, fin de liña e, en xeral, aqueles con illadores de cadeas en posición, deberán ter unha distancia mínima de seguridade entre a zona de pousada e ou punto máis próximo en tensión de 0,80 m. En liñas aéreas con condutor espido para tensións inferiores a 36 kv evitarase a instalación de condutores en disposición en plano horizontal. En liñas con tensión nominal igual ou superior a 66 kv sinalizaranse visualmente os cables de terra ou os condutores naqueles tramos de tendidos eléctricos que atravesen rutas migratorias e naqueles que se atopen en áreas próximas a zonas húmidas ou colonias de nidificación. Proximidade de aeroportos Non son de aplicación neste caso as prescricións de seguridade reforzada establecidas. As liñas eléctricas que deban construírse nas proximidades dos aeroportos, aeródromos, heliportos e instalacións de axudas á navegación aérea deberán axustarse ao especificado nos artigos primeiro e segundo da Lei do 17 de xullo de 1945, que reforman os artigos, 11, 12, 13, 14 e 15 da Lei de Aeroportos do 2 de novembro de 1940; no capítulo IX da Lei 48/1960, do 21 de xullo, sobre Navegación Aérea; no Decreto do 21 de decembro de 1956 sobre servidumes radioeléctricas; no Decreto 1701/1968, de 17 de xullo, sobre servidumes aeronáuticas, e demais disposicións vixentes na materia.

326 DISTRIBUCIÓN ELÉCTRICA EN MEDIA E BAIXA TENSIÓN CRITERIOS XERAIS Ás redes deberán situarse preferiblemente nas beirarrúas, sempre que esta exista, ou non seu defecto en terreos de dominio público legalmente utilizables e que sexan accesibles de xeito permanente. A poderá autorizar ou exixir a instalación baixo calzada CLASIFICACIÓN DÁS REDES Clasifícanse en: Redes de Media tensión: Redes de conexión, anelado e distribución entre Centros de Transformación de Compañía ou particulares Redes de Baixa Tensión: Redes de acometida e servizo a edificacións, etc. Redes de Alumeado, dentro dás redes de baixa tensión pero con características propias que se analizan nas ordenanzas particulares de Alumeado Público DESEÑO DÁS REDES Os condutores eléctricos irán separados dás demais instalacións cas dimensións sinaladas non seguinte cadro tanto en paralelismo coma en perpendicularidade en caso de cruzamento. Separación horizontal Separación vertical Rede de sumidoiros 60 cm 50 cm Gas 50 cm 50 cm Electricidade - alta 30 cm 20 cm Electricidade - baixa 20 cm 20 cm Telecomunicacións 25 cm 25 cm A profundidade analízase no apartado de deseño A Rede de Alumeado Público non pode ter ningún condutor común coa Rede de distribución. Executaranse as conducións en cables de Cobre ou aluminio segundo R.E.B.T., entubados en polipropileno. Executaranse ás liñas de Media Tensión subterráneas que sexan necesarias. A devandita liña de M.T. irá en canalización entubada dun mínimo 2 tubos de 160 mm e deixarase previsto en tubo de reserva que permita no futuro a alimentación en bucle doutros Centros de Transformación ademais dun tubo de comunicacións de 125 mm.

327 CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN LIÑAS DE MEDIA TENSIÓN As características principais dos condutores indícanse na táboa seguinte: Tensión nominal kv 12/20 Sección (1) mm 2 Int. máx. ESPESOR mm Admisible A Pantalla Enterrada Al aire Semiconductoras Condutor Alisamento Cuberta metálica (25ºC) (40ºC) 1x ,50 1x , ,5 0,50 1x ,00 1x ,00 CANALIZACIÓNS Os condutores irán entubados en gabia de anchura 0,50m e profundidade 1,20m a 1,50m en función dos cruzamentos con outros servizos. Os tubos serán de polipropileno dobre parede de 160 mm e irán protexidos nos cruzamentos de calzada con dado de formigón. Colocarase cinta sinalizadora de acordo coas Normas da Compañía Distribuidora a unha profundidade de entre 15 e 30 cm. O recheo da gabia realizarase con terra procedente da escavación, se reúne as condicións esixibles e se non con terra de achega compactando de forma manual os primeiros 20 cm e o resto con compactador mecánico ata 90% Proctor en beirarrúas e 95% Proctor como mínimo en calzadas. No paralelismo con cables de comunicación e de B.T., a separación entre liñas poderá reducirse ata 25 cm, no caso de que ambos os dous vaian entubados. Os cables de M.T. irán a unha distancia de 50 cm das conducións de auga, vapor, gas e rede de sumidoiros nos casos de paralelismo. En canto a cruzamentos, as distancias a manter serán sempre de 25 cm agás nos cruzamentos con conducións de rede de sumidoiros que se manterá un mínimo de 50 cm.

328 Baixo aceira Baixo calzada Dado que se trata de poboación con menos de habitantes se deixa un só tubo de comunicacións. Cruzamentos baixo vía pública ELEMENTOS A INSTALAR EMPALMES E TERMINAIS Os terminais serán de compresión e o illamento debe ser tan efectivo como o illamento do propio condutor. Serán do tipo enchufable. POSTA A TERRA As envolturas ou pantallas metálicas dos cables serán postas a terra nos extremos de cada cable ao obxecto de diminuír a resistencia global a terra. O sistema de posta a terra comporase de: 1. Liña de terra

329 2. Eléctrodo de posta a terra A liña de terra estará constituída por condutor de cable de 50 mm2 de sección mínima e o eléctrodo estará constituído por picos de aceiro -cobre. Arquetas Se instalarán arquetas en todos os cruces, empalmes e cambios de dirección. Se instalarán arquetas en todos os cruces, empalmes e cambios de dirección. CENTROS DE TRANSFORMACIÓN Os elementos constitutivos do CT serán: Envolventes subterráneas As envolventes do centro de transformación será de muro de formigón armado nas zonas en contacto co terreo e ladrillo semimacizo a ½ pé na parede frontal, ou ben conxuntos prefabricados na forma de casetas homologadas Celas de Alta Tensión Os tipos de celas con illamento e corte en SF6 a utilizar nos CTPS serán as extensibles (CE) e as non extensibles (CNE), podendo indistintamente englobar as funcións de liña e/ou de protección. Transformador Os transformadores que se deben de utilizar son os que teñen como dieléctrico aceite mineral e están recollidos na Norma NIN Transformadores trifásicos mergullados en aceite para distribución en baixa tensión.

330 Cadros Modulares de B.T. As especificacións técnicas, tanto do módulo de acometida coma do módulo de ampliación, están recollidas na norma NIN Cadros modulares de distribución en baixa tensión para centros de transformación. Fusibles Limitadores de A.T. Os fusibles limitadores instalados nas celas de alta tensión deben de ser dos denominados Fusibles fríos, e as súas características técnicas están recollidas na Norma NIN Fusibles limitadores de corrente asociados para alta tensión ata 36 kv. (Cartuchos fusibles). Interconexión Cela-Trafo A conexión eléctrica entre a cela de alta tensión e o transformador de potencia realizarase con cable unipolar seco de aluminio de 50 mm2 de sección e do tipo DHZ1, empregándose a tensión asignada do cable de 12/20 kv para tensións asignadas de CTPS de ata 24 kv, e a tensión asignada do cable 18/30 kv para tensións asignadas de CTPS de 36 kv. Estes cables disporán nos seus extremos de terminais enchufables rectos ou apoiados de conexión sinxela, sendo de 24 kv/200 A para CTPS de ata 24 kv, e de 36 kv/400 A nos CTPS de 36 kv. As especificacións técnicas dos cables están recollidas na Norma NIN Cables unipolares con condutores de aluminio e illamento seco e cuberta especial (DHZ1) para redes de A.T. ata 26/45 kv. As especificacións técnicas dos terminais están recollidas na Norma NIN Conectores enchufables illados ata 36 kv. Interconexión Trafo-Cadro B.T. A conexión eléctrica entre o trafo de potencia e o módulo de acometida (AC) débese realizar con cable unipolar de 240 mm2 de sección, con condutor de aluminio tipo RV e de 0,6/1 kv, especificados na norma NIN Cables unipolares RV con condutores de aluminio para redes subterráneas de B.T. 0,6/1 kv. O número de cables será sempre de 3 para cada fase e dous para o neutro. Estes cables disporán nos seus extremos de terminais bimetálicos tipo TBI-M12/240, especificados na Norma NIN Terminais bimetálicos para cables illados de B.T. en aluminio (punzado profundo) tipo interior. Instalación de Posta a Terra (PaT) As prescricións que deben cumprir as instalacións de PaT veñen reflectidas (tensión de paso e tensión de contacto) no Apartado Prescricións Xerais de Seguridade do MIE-RAT 13 (Regulamento sobre condicións técnicas e garantías de seguridade en centrais eléctricas, subestacións e centros de transformación).

331 Sistemas de PaT Hai que distinguir entre a liña de terra da PaT de Protección e a liña de terra de PaT de Servizo (neutro). Materiais a Utilizar Liña de Terra Liña de terra de PaT de Protección Empregarase cable de cobre nu de 50 mm2 de sección, especificado na NIN Condutores nus de cobre para liñas aéreas e subestacións de alta tensión. Liña de Terra de PaT de Servizo. Empregarase cable de cobre illado de 50 mm2 de sección tipo DN-RA 0,6/1 kv, especificado na NIN Cable unipolar DN-RA con condutor de cobre para redes subterráneas de baixa tensión 0,6/1 kv. Bucle A sección do material empregado para a construción de bucles será: Condutor de cobre, de 50 mm2, segundo NIN Condutores nus de cobre para liñas aéreas e subestacións de alta tensión. LIÑAS DE BAIXA TENSIÓN A distribución en redes de B.T. e liñas de Iluminación Pública realízase a 380/220 V. con neutro a terra. As saídas en B.T: dende os cadros realizarase con condutores tipo RV 0,6/1 Kv. CANALIZACIÓNS Os condutores irán entubados en gabia de ancho 0,50 m e profundidade variable entre 1,20 e 1,50 m. Os tubos serán de polipropileno de dobre parede de Æ160 mm. e irán protexidos nos cruzamentos de calzada con dado de formigón, debendo realizarse o devandito cruzamento en liña recta e perpendicularmente a esta. Colocarase enriba do tubo fita sinalizadora a unha profundidade entre 30 e 50 cm. O recheo e compactación da gabia realizarase de xeito análogo ao descrito no apartado de canalizacións da liña de MT. Realizaranse arquetas que permitan a instalación empalme e derivacións aos puntos de consumo co fin de evitar roturas continuas dos distintos pavimentos. As devanditas arquetas

332 serán rectangulares con paredes de ladrillo de 12,5 cm. de espesor con dimensións 0,78 x 0,522 x 0,522 m. tamaño suficiente para manipular os cables con comodidade e realizarase de acordo cos detalles: Dado que se trata de poboación con menos de habitantes se deixa un só tubo de Dado que se trata de poboación con menos de habitantes se deixa un só tubo de comunicacións Cruzamentos baixo vía pública ELEMENTOS A INSTALAR Proteccións eléctricas Con carácter xeral os condutores estarán protexidos por fusibles na cabeceira das liña principal das intensidades nominais que se indican no cadro. Sección nominal mm ² Calibre fusible In(A)

333 Posta a terra O condutor neutro das liñas subterráneas de distribución conectarase a terra no centro de transformación na forma prevista no regulamento técnico de instalacións de alta tensión. Fóra dos C.T. o neutro conectarase a terra ao longo da liña polo menos cada 200 m. ao obxecto de diminuír a resistencia global da rede a terra. As conexións dos condutores dos circuítos de terra cos electrodos terán un bo contacto eléctrico e as devanditas conexións realizaranse por medio de grampas de conexión aparafusadas, elementos de compresión ou soldadura aluminotérmica de alto punto de fusión. A liña de enlace co electrodo será o mais curto posible e non estará cometido a esforzos mecánicos. Arquetas Se instalarán arquetas en todos os cruces, empalmes e cambios de dirección Se instalarán arquetas en todos os cruces, empalmes e cambios de dirección CÁLCULOS ELÉCTRICOS O cálculo das demandas de potencia en baixa tensión efectuarase de acordo cos graos de electrificación establecidos no Regulamento Electrotécnico de Baixa Tensión ou disposición que o substitúa, e, se non, por previsións debidamente xustificadas en función do tipo de usuario ao que se destina e cumpríndose as condicións regulamentadas que estableza o regulamento da compañía subministradora. A carga prevista, establecerase de acordo co R.E.T.D.B.T e ás normas de compañía subministradora:

334 Caída de tensión A sección dos condutores nas liñas subterráneas de Baixa Tensión determínase en función das súas calidades eléctricas. En xeral o cálculo fundamentarase na caída de tensión que deberá ser inferior ao 5%. Previsión de cargas Para o cálculo das caídas de tensión nas liñas de Baixa Tensión Subterráneas, precísanse uns coeficientes que adecúen valórelas das potencias contratadas ás potencias de paso reais que despois distribuirán os cables. Estes coeficientes, así como a potencia prevista por cliente se considerará en cada proxecto específicos e núcleo de poboación, sempre de acordo coa Instrución o MEU-BT 10 do Regulamento Electrotécnico de Baixa Tensión. Acometidas Enténdese como tal, a parte da instalación comprendida entre a rede de distribución xeral e a caixa ou caixas de protección ou o conxunto modular de protección e medida nos edificios unifamiliares. Os condutores serán de aluminio ou aliaxe de aluminio, illados para tensións ata 1000 V, cos diferentes tipos de illamento seco (Polietileno reticulado ou etileno propileno) de cor negra, resistente á intemperie formando feixes de cables unipolares sen cuberta común de protección. A sección dos condutores da Acometida determinarase en función dos seguintes criterios: A caída de tensión non debe exceder o 1% da tensión de servizo. A intensidade admisible polo condutor seleccionado, debe ser superior á intensidade correspondente á subministración. 380 V en acometidas trifásicas 230 V en acometidas monofásicas PROXECTOS Os proxectos de urbanización achegarán, ademais dos planos específicos de proxecto: planos da rede onde se recollerá: Trazado da rede en planta Caracterización de tramos, material, nº de liñas e diámetro Posición de elementos singulares, arquetas, Transfomadores, etc.

335 NORMATIVA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO REGULAMENTO ELECTROTÉCNICO PARA BAIXA TENSIÓN. REBT Decreto 842/2002, de 2-AGO, do Ministerio de Ciencia e Tecnoloxía B.O.E DISTANCIAS A LIÑAS ELÉCTRICAS DE ENERXÍA ELÉCTRICA Real Decreto 1955/2000 do 1 de decembro de AUTORIZACIÓN PARA O EMPREGO DE SISTEMAS DE INSTALACIÓNS CON CONDUTORES ILLADOS BAIXO CANLES PROTECTORAS DE MATERIAL PLÁSTICO Resolución do 18 de xaneiro de 1988 da Dirección Xeral de Innovación Industrial REGULAMENTO SOBRE CONDICIÓNS TÉCNICAS E GARANTÍAS DE SEGURIDADE EN CENTRAIS ELÉCTRICAS E CENTROS DE TRANSFORMIACIÓN Real Decreto 3275/1982 de 12 de novembro de 1982 do Ministerio de Industria e Enerxía Corrección de erros INSTRUCIÓNS TÉCNICAS COMPLEMENTARIAS MIE-RAT DO REGULAMENTO ANTES CITADO Orde do 6 de xullo de 1984 do Ministerio de Industria e Enerxía MODIFICACIÓN DAS ITC-MIE-RAT 1, 2, 7, 9,15,16,17 E 18 Orde do 23 de xuño de 1988 do Ministerio de Industria e Enerxía Corrección de erros COMPLEMENTO DA ITC MIE-RAT 20 Orde do 18 de outubro de 1984 do Ministerio de Industria e Enerxía DESENVOLVEMENTO E COMPLEMENTO DO REAL DECRETO 7/1988 SOBRE ESIXENCIAS DE SEGURIDADE DE MATERIAL ELÉCTRICO Orde do 6 de xuño de 1989 do Ministerio de Industria e Enerxía Corrección de erros REGULAMENTO DE EFICIENCIA ENERXÉTICA EN INSTALACIÓNS DE ILUMINACIÓN EXTERIOR Real Decreto. R.D.1890/2008 do 14 de outubro do Ministerio de Industria, Turismo e Comercio REBT. APLICACIÓN EN GALICIA DO REGULAMENTO ELECTROTÉCNICO DE BAIXA TENSIÓN Orde do 23 de xullo de 2003 da Consellería de Innovación, Industria e Comercio D.O.G Corrección de erros D.O.G

336 INTERPRETACIÓN E APLICACIÓN DE DETERMINADOS PRECEPTOS DO REBT EN GALICIA Instrución 4/2007 do 4 de maio de 2007 da Consellería de Innovación e Industria D.O.G PROCEDEMENTOS PARA A EXECUCIÓN E POSTA EN SERVIZO DAS INSTALACIÓNS ELÉCTRICAS DE BAIXA TENSIÓN Orde do 7 de xullo de 1997 da Consellería de Industria. Xunta de Galicia D.O.G NORMAS PARTICULARES PARA AS INSTALACIÓNS DE ENLACE NA SUBMINISTRACIÓN DE ENERXÍA ELÉCTRICA EN BAIXA TENSIÓN DE UNIÓN ELÉCTRICA FENOSA Resolución do 30 de xullo de 1987 da Consellería de Traballo da Xunta de Galicia CONDICIÓNS TÉCNICAS ESPECÍFICAS DE DESEÑO E MANTEMENTO ÁS QUE SE DEBERÁN SOMETER AS INSTALACIÓNS ELÉCTRICAS DE DISTRIBUCIÓN Decreto 275/2001 de 4 de outubro de 2001 da Consellería de Industria e Comercio D.O.G ILUMINACIÓN PÚBLICA CRITERIOS XERAIS As redes de distribución de enerxía situaranse en beirarrúas ou baixo calzada, se admitiran aéreas ou en fachadas en casos excepcionais. CLASIFICACIÓN DÁS REDES DE ALUMEADO Redes soterradas. Salvo autorización expresa do servizo técnico municipal serán as usadas preferentemente. Redes en Fachada. Necesitarán autorización expresa do concello e se situaran onde veneren menos impacto visual. Redes aéreas. Necesitarán autorización expresa do Concello, si se xustifica a imposibilidade de execución de calquera dos outros tipos. DESEÑO DÁ REDE Nos cruzamentos con canalizacións eléctricas ou de outra natureza (auga, rede de sumidoiros, gas, teléfonos, etc.) os tubos de polietileno irán macizados cunha capa de formigón de resistencia característica H-250 de 10 cm de espesor. A lonxitude do tubo formigonado será como mínimo de 50 cm a cada lado da canalización existente, debendo ser a distancia entre esta e a parede exterior do tubo de polietileno de 15 cm. polo menos.

337 Sendo: AP: Alumeado Público S: Saneamento AB: RS: BT: MT: AT: TF: Abastecemento de auga Rede semafórica Liña eléctrica de baixa tensión Liña eléctrica de media tensión Liña eléctrica de alta tensión Telecomunicacións COM: Comunicación por cable GAP: Gas alta presión GBP: Gas baixa presión CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN Canalizacións e entubado As canalizacións discorrerán a unha profundidade mínima de 40 cm., pegadas á rúa pola beira interior da beirarrúa e ao atravesar os rexistros de recollida de augas pluviais realizarase un encofrado de formigón para a protección do entubado. Os tubos serán de polietileno con dobre parede (corrugada exterior e lisa interior), segundo norma UNE EN O diámetro dos mesmos será de 110 mm. para os viarios e 63 mm. para prazas, parques e xardíns. Os tubos, tanto nas arquetas como no centro de mando, unha vez instalados neles os condutores de maneira definitiva, deberán ser selados con poliuretano inxectado, para evitar a entrada de ratos.

338 Condutores nas redes soterradas serán de cobre, unipolares, flexibles, con illamento de polietileno reticulado con cuberta exterior de neopreno de 0,6/1 kv de tensión de servizo, deberán cumprir a norma UNE e irán entubados. A sección mínima a empregar será de 6 mm2 incluído o neutro, segundo o Regulamento Electrotécnico de Baixa Tensión ITC-BT-09, e sección máxima de 25 mm2 salvo requirimentos específicos e xustificados. Condutores nas redes de fachada serán de cobre, con illamento de 0,6/1 kv de tensión de servizo, de sección mínima de 4 mm2 e non superior a 10 mm2, preferiblemente multipolares. Os condutores cumprirán as prescricións contidas nas normas UNE , UNE , UNE e UNE Condutores nas redes aéreas serán de cobre ou aluminio, con illamento de 0,6/1 kv. de tensión de servizo. A sección mínima será de 10 mm2 en cobre, e 16 mm2 en aluminio, a sección máxima de 25 mm2 en cobre, e 50 mm2 en aluminio e preferiblemente multipolares. Poderanse adoptar outras seccións superiores baixo o consentimento dos Servizos Técnicos Municipais. Os condutores cumprirán as prescricións contidas nas normas UNE , UNE , UNE , UNE e UNE-EN A sección dos condutores será como máximo de 25 mm2 en cobre (tipo RV-K) para instalacións soterradas, de 10 mm2 en cobre (tipo RZ) para instalacións sobre fachada, e de 50 mm2 en aluminio (tipo RZ) para instalacións aéreas sobre apoios de formigón, xustificando o seu emprego. REQUISITOS XERAIS DE CÁLCULO Valores luminotécnicos: No proxecto deberán terse en conta os parámetros seguintes: Rotondas 40 a 60 lux % Nas vías a iluminar deberase poder reducir os niveis luminosos a certas horas da noite, sempre que quede garantida a seguridade dos usuarios. En ningún caso a redución descenderá por debaixo do nivel de iluminación aconsellable para a seguridade do tráfico nin para o tránsito peonil. En xeral, deberán cumprir a máis as recomendacións ou normas de iluminación editadas en cada momento polo Comité Español de Iluminación. Potencia instalada: As instalacións de Iluminación Pública proxectaranse de tal forma que a potencia instalada das mesmas sexa sempre inferior a un vatio por metro cadrado (<1 W/ m2) considerando as superficies da beirarrúa e da calzada, salvo naqueles casos nos que quede suficientemente xustificado por motivos de seguridade (túneles, rotondas,...) ou calquera outros que precisen duns niveis de iluminación elevados.

339 EXECUCIÓN E TRAZADO DE CONDUCIÓNS REDES SOTERRADAS Gabias: En parques e xardíns: As gabias ben sexan en zonas pavimentadas, de chan de terra ou de céspede terán unha profundidade adecuada, de maneira que a xeratriz superior dos tubos de polietileno se atope a unha distancia como mínimo de 40 cm por debaixo da rasante do pavimento, chan de terra ou céspede, e unha anchura de 40 cm, podéndose admitir que a mesma sexa de 30 cm cando existan outras canalizacións ou servizos que dificulten a execución da gabia de alumeado público. Levará un único tubo de polietileno corrugado de dobre capa de 63 mm. de diámetro. - En cruzamentos de rúas: En cruzamentos de rúas: A gabia terá unha profundidade de aproximadamente 80 cm, de maneira que a superficie superior dos tubos de polietileno máis próximos a calzada se atope a unha profundidade mínima de 50 cm, por debaixo do pavimento da mesma, e unha anchura de 40 cm.

340 Deberán conectarse todos os condutores (fases, neutro e toma de terra) en todas e cada unha Deberán conectarse todos os condutores (fases, neutro e toma de terra) en todas e cada unha das caixas de derivación das columnas soportes, e a unha altura mínima de 0,3 m sobre o nivel do chan. Os cambios de sección nos condutores faranse no interior dos soportes. REDES SOBRE FACHADA Os condutores deberán ir grampados na fachada a unha altura mínima de 3 m e aproveitarán as posibilidades de ocultación que brinden as fachadas, de modo que destaquen o menos posible. Os condutores protexeranse adecuadamente naqueles lugares en que poidan sufrir deterioro mecánico de calquera índole. Os empalmes, cambios de dirección ou derivacións aos puntos de luz, só se permitirán nas caixas de derivación. Nos cruzamentos de rúas pavimentadas, os condutores deberán de ir soterrados, e serán das características sinaladas no apartado de instalacións soterradas. No caso de non ser viable, o Servizo Técnico Municipal determinará a solución a empregar en cada caso. No caso de adoptarse cruzamentos aéreos, a liña aérea situarase a unha altura mínima do chan de 6 m. REDES AÉREAS Os empalmes de condutores ou trocos de sección, só se admitirán nas caixas de derivación ao punto de luz.

341 A liña aérea situarase nos cruzamentos de rúa a unha altura mínima da rasante de 6 m. Cando as redes de distribución en Baixa Tensión e as instalacións de Alumeado Público se instalen nos mesmos apoios, os condutores das instalacións de Alumeado Público se instalarán sempre debaixo dos condutores da rede de distribución de Baixa Tensión. Igualmente que no paso da conexión aérea á conexión soterrada protexeranse os condutores mediante un tubo de aceiro inoxidable de 50 mm de diámetro mínimo ata unha altura mínima de 2,50 m. Apoios: Os apoios serán de formigón, cumprirán a recomendación UNESA 6703 e a súa resistencia mínima será de 160 dan. Así mesmo, os apoios de formigón cumprirán as prescricións contidas na norma UNE , Apoios de formigón armado no pretensado. Fabricación e ensaios. Tirantes e tornapuntas: Cando exista un cambio de dirección importante na liña aérea, ou no seu derradeiro apoio, poderán empregarse tirantes e tornapuntas que deberán cumprir o indicado no REBT. Os tirantes serán de cabo de aceiro galvanizado, de diámetro non inferior a 10 mm, e irán ancorados a un dado de formigón das mesmas dimensións cá cimentación do apoio. Protexerase a parte máis próxima á cimentación ata unha altura de 2 m, cun tubo de aceiro galvanizado de 36 mm. de diámetro. Cimentacións: As cimentacións para os apoios de formigón cumprirán o indicado no REBT, Instrución ITC-BT-06 (Instalación de apoios), e terán as dimensións que se indican na táboa seguinte:

342 ELEMENTOS A INSTALAR NA REDE ARQUETAS: Estarán realizadas con ladrillo colocado a media asta ou formigón de espesor equivalente ou poderán estar constituídas por material termoplástico cunha resistencia equivalente. Se o material empregado é formigón, e a construción se realiza in situ, dotaranse as paredes laterais de lixeiro afundimento para facilitar a retirada do encofrado. Se as arquetas se constrúen de fábrica de ladrillo enfoscaranse as paredes laterais interiores. Arqueta cambio de dirección: Arqueta cruce:

343 Arqueta centro de mando: As tapas e marcos serán de fundición gris, deberán ter peche do tipo antivandálico e estarán capacitadas para soportar unha carga mínima de 12 Tm. en beirarrúas e 20 Tm. nas rúas. En prazas, parques, xardíns, lugares específicos ou de difícil drenaxe por motivos alleos poderanse instalar arquetas de poliamida reforzada con fibra de vidro con peche estanco sempre previa autorización por parte do Servizo Técnico Municipal. Deberán ser totalmente illantes, antideslizantes, anticorrosión e resistentes ao ácido úrico. As tapas de rexistro serán de poliamida reforzada con fibra de vidro de alta resistencia ao impacto e tratada contra o envellecemento por radiación ultravioleta e capacitadas para soportar unha carga mínima de 5 Tm. Virán rotuladas co rótulo CONCELLO DE MOS. ALUMEADO PÚBLICO. No fondo da arqueta, formado polo propio terreo e libre de calquera pegote de formigón, deixarase un leito de grava groso (tamaño da grava mm.) de 15 cm de profundidade para facilitar a drenaxe. A distancia máxima entre arquetas consecutivas será de 50 m, salvo que existan puntos intermedios de iluminación. CENTROS DE MANDO: O número de Centros de Mando de cada instalación será o mínimo posible, facendo compatible esta esixencia cos cálculos da sección dos condutores. O armario do Centro de Mando deberá estar fabricado en chapa de aceiro inoxidable de 2 mm de espesor mínimo segundo norma AISI-304 ou calidade superior, construído con materiais de primeira calidade e dispoñendo de marcado CE. Estará capacitado para unha potencia de 30 kva., e seis saídas trifásicas. Estes Centros de Mando serán de fabricantes homologados, cumprindo todas as normativas establecidas para este tipo de compoñentes e facilitar o correcto e fácil mantemento posterior. Deberá existir un só armario por cada centro de mando con estanquidade mínima IP 55 segundo UNE (EN 60529) e IK 10 segundo UNEEN o cal deberá ir situado no centro de cargas ou o máis próximo posible a este. Estará formado por: Unidade de medida en módulo independente. Unidade de protección e mando. Unidade estabilizadora redutora de tensión. Unidade de comunicacións.

344 Basamento: Os centros de mando instalaranse sobre unha bancada de formigón H-200, a cal irá acondicionada nas superficies vistas acorde co entorno a unha altura mínima sobre a rasante do chan de 40 cm. Levará un tubo de diámetro mínimo de 100 mm. para a entrada da liña de acometida eléctrica ao cadro dende a arqueta ao pé de centro de mando. Instaláranse un mínimo de sete tubos de diámetro 63 mm. para as saídas do centro de mando cara a arqueta ao pé do mesmo. Módulo de entrada e medida, será trifásico. Módulo de mando e protección: estará preparado para acometida segundo as normas da compañía subministradora. Estará dimensionado para unha potencia de 30 kva e 230/400 V Módulo estabilizador redutor: Os equipos a instalar, deberán ter rearme automático independente por cada fase, con inicialización do programa de encendido no arranque diario. Terán protección contra descargas atmosféricas mediante descargadores de gas e descargadores directos de raio instalados entre as fases e terra segundo sexa de localización urbano ou rural. * Emprazamento urbano: Descargadores de gas clase C para protexer receptores de categoría III. * Emprazamento rural: a) Descargadores directos de raio clase B para protexer receptores de categoría IV. b) Descargadores de gas clase C para protexer receptores de categoría III. Módulo de comunicacións: Deberán prever a instalación dun modulo de comunicacións. REDES DE ALIMENTACIÓN: As instalacións de iluminación pública realizaranse mediante redes de alimentación en baixa tensión soterradas. Para instalacións provisionais ou cando por causas xustificadas, non sexa viable a alimentación con liñas soterradas ou sobre fachada, ditas redes executaranse unicamente con condutores illados a 0,6/1 kv. de tensión de servizo. En todo caso queda prohibida calquera instalación mediante condutores espidos ao aire. SOPORTES: As columnas soporte de alumeado público en rúas de nova apertura soamente poderán instalarse nos bordos das beirarrúas cando a súa distancia coa fachada dos baixos dos edificios permita un ancho libre de paso de 1,50 m como mínimo. Se o edificio ten vo que sobresaía da fachada dos baixos, non poderá estar a columna a menos de 0,50 m de dita fachada. Se instalarán intentando coincidir coas medianeiras dos edificios.

345 Nas beirarrúas xa existentes o referido ancho coa fachada dos baixos dos edificios será como mínimo de 0,90 m. Instalaranse sempre as columnas soporte de alumeado público no límite do bordo exterior da beirarrúa. No caso de que o ancho da beirarrúa non permita cumprir as anteriores condicións, as luminarias se instalarán acaroadas á fachada dos edificios, preferiblemente na súa medianeira, ou sobre columnas nas zonas de calzada reservados a aparcadoiro, prolongando a beirarrúa en dita zona para evitar que supoñan un perigo para o tráfico rodado. Como norma xeral, evitarase a colocación de soportes de puntos de luz nas medianas dos viarios de tráfico moi intenso. Para cumprir cos valores luminotécnicos establecidos, poderase adoptar tanto disposicións unilaterais coma bilaterais pareadas ou ao tresbolillo. Sempre deberá optarse pola maior uniformidade. Columnas soporte Poderán instalarse de calquera tipo, subministradas por empresas de recoñecida solvencia no mercado, e deberán cumprir coa regulamentación vixente. No caso de instalacións con columnas superiores aos 5 m disporá dun acceso cun ancho mínimo de 2 m. para facilitar as tarefas de mantemento. Todos os soportes que superen os 14 m de altura disporán dun dispositivo automático que permita o ascenso e descenso das luminarias para o seu mantemento. Dados As dimensións das bases de formigón, soporte das columnas, quedan determinadas segundo o indicado nas Normas Tecnolóxicas de la Edificación (NTE), do Ministerio de Obras Públicas, Transportes e Medio Ambiente. Como mínimo serán as seguintes: Públicas, Transportes e Medio Ambiente. Como mínimo serán as seguintes: Sendo A x A a sección da base e B a altura da mesma. Os dados deberán sobresaír 25 mm. sobre o nivel da beirarrúa. A distancia entre centros de porlóns defínese no apartado e deberán sobresaír como máximo 110 mm. do dado. O formigón a utilizar será de tipo H-250.

346 No caso de soportes de altura superior a 14 metros ou no caso de dificultosa cimentación, as dimensións do dado de cimentación e dos porlóns serán fixadas polo Servizo Técnico Municipal. Porlóns, porcas e arandelas a) Porlóns: Para as cimentacións dos puntos de luz implantaranse como mínimo catro porlóns de ancoraxe que serán de aceiro en calidade mínima F-111 segundo norma UNE DIN 934, dobrados en forma de cachaba e galvanizados, con roscado métrico na parte superior realizado con ferramentas de tallado e non por extrusión do material, e que levarán dobre zunchado con redondo continuo de 8 mm de diámetro en calidade F-111 ou superior e soldado aos catro porlóns. En función da altura «H» do soporte da luminarias as dimensións mínimas recomendadas dos porlóns axustaranse ao cadro que se inclúe a continuación: Nota: Salvo «H» que se expresa en metros, as demais magnitudes consignáronse en milímetros. Sendo: L = lonxitude do porlón. φ = diámetro do porlón. r = lonxitude do roscado do porlón. b = distancia dende a parte baixa do porlón ao zunchado inferior. c = distancia do zunchado inferior ao superior. d = distancia entre centros dos porlóns. e = distancia da parte superior ao centro de curvado. b) Porcas: As dimensións mínimas que se recomendan das porcas métricas cincadas establécense en función da altura H do soporte, conforme ao determinado na norma DIN 934, no cadro seguinte e de acordo coa nomenclatura da fig.

347 Nota: A excepción de «H» que se expresa en metros, as demais magnitudes especificáronse en milímetros. Ademais das porcas de nivelación inferior e superior, colocaranse contraporcas superiores de seguridade con cabeza Roma, polo que se deberán recortar os porlóns á lonxitude exacta para a súa introdución. c) Arandelas: Respecto ás arandelas que serán circulares de aceiro e galvanizadas, as súas dimensións recomendadas determínanse en función da altura H do soporte da luminaria. Nota: Excepto H que se indica en metros, as demais magnitudes sinaláronse en milímetros. LUMINARIAS: As luminarias e proxectores utilizados en alumeado exterior serán conformes á norma UNE- EN Sistema óptico con grao de estanqueidade mínimo IP-65. Rendemento luminoso superior ao 50%.

348 As luminarias en xeneral non deberán dirixir o fluxo luminoso por enriba do plano paralelo ao horizonte. Chámase ao fluxo que sobrepasa este plano con as siglas FHS (fluxo hemisferio superior). Os límites de tolerancia deberán ser: Luminarias de uso viario FHS menor o igual ao 0,2% Luminarias de uso viario peonil FHS menor o igual ao 1,5% Luminarias en zonas peonís FHS menor o igual ao 2% Luminarias de tipo ornamental. FHS menor o igual ao 5% As luminarias a instalar en prazas, parques, xardíns e rúas peonís serán do tipo antivandálico. Acometida ás luminarias: Realizarase dende a caixa de derivación a pé da columna, mediante condutor flexible de 3x2 5 mm2 de sección que inclúe fase, neutro e condutor de protección para a posta a terra da luminaria. Será de 0 6/1 kv de tensión de servizo con illamento de polietileno reticulado e cuberta exterior de PVC. Non existirán empalmes no interior das columnas. LÁMPADAS En xeral utilizaranse lámpadas de baixo consumo aínda que se permitiran de todo tipo, quedando a súa aceptación ou rexeitamento ao criterio do Servizo Técnico Municipal. A potencia máxima instalable nunca será superior a 1 W/m², considerando a área formada por calzada e beirarrúas. Equipos: Irán aloxados no interior da luminaria e serán de alto factor de potencia. Cun valor nunca inferior a 0 9, estarán constituídos por elementos independentes para así facilitar o mantemento, a súa reposición e para asegurar o correcto funcionamento. Axustaranse ao esixido no REBT, ás instrucións ITC-BT-44 e 48, ás normas UNE de aplicación e ademais irán co marcado CE. ACOMETIDA Para as acometidas soterradas terase en conta o previsto para redes soterradas. No paso da acometida aérea á acometida soterrada protexeranse os condutores mediante un tubo de aceiro galvanizado de 50 mm. de diámetro mínimo ata unha altura mínima de 2,50 m. En todo caso, a acometida realizarase de acordo co Regulamento Electrotécnico de Baixa Tensión e as normas particulares aprobadas da compañía subministradora de enerxía eléctrica, segundo o previsto para este tipo de instalacións. reguladas no artigo 15, así coma na Instrución Técnica Complementaria ITC-BT-11. Dita acometida preferentemente será soterrada podendo en casos concretos ser aérea ou mixta con condutores illados.

349 POSTA A TERRA DA INSTALACIÓN O sistema de posta a terra da instalación deberá ter unha resistencia inferior a 20 ohmios e disporá dun rexistro próximo (arqueta a pé de centro de mando) ao cadro de mando para efectuar as medicións pertinentes. Todas as liñas de distribución que parten do cadro irán achegadas do seu correspondente condutor de protección, ao que irán conectadas todas as parte metálicas da instalación. A liña de enlace de cada soporte co eléctrodo ou coa rede do sistema de posta a terra da instalación será de cable de cobre unipolar illado de tensión nominal 750 V con cor do illante amarelo -verde e unha sección mínima de 16 mm2. Os condutores que unen a rede de terra cos eléctrodos ou picas deberán ser illados mediante cables de cobre unipolares de tensión nominal 750 V con cor de illamento amarelo Verde e sección mínima 16 mm2. Aproveitaranse as arquetas existentes para instalar unha pica de toma de terra á que se conectará o condutor de protección. En calquera caso instalarase un eléctrodo como mínimo cada cinco soportes de luminarias e sempre no primeiro e no derradeiro soporte de cada liña. O condutor de protección non poderá ser utilizado por ningún circuíto que non pertenza á instalación propia da iluminación pública. Cumprirá o indicado no REBT, instrución ITC-BT-18. DOCUMENTACIÓN: Para a recepción das instalacións de iluminación pública como mínimo será imprescindible a presentación da seguinte documentación. 1. Proxecto técnico: O cal deberá estar asinado por un técnico competente. 2. Certificado de instalación: Selado pola Delegación de Industria e conformado pola compañía eléctrica. 3. Certificado de dirección de obra: Deberá estar asinado por técnico competente e visado polo Colexio Oficial correspondente. 4. Certificados de garantía de calidade: Presentaranse certificados de garantía de calidade expedidos por entidades acreditadas pola administración de todos os equipamentos e aparellos instalados. 5. Certificado de inspección: Emitido por un Organismo de Certificación Autorizado (OCA), onde se verificarán as unidades de obra reflectidas. NORMATIVA DE OBRIGADO CUMPRIMENTO REGULAMENTO ELECTROTÉCNICO PARA BAIXA TENSIÓN. REBT

350 Decreto 842/2002, de 2-AGO, do Ministerio de Ciencia e Tecnoloxía B.O.E DISTANCIAS A LIÑAS ELÉCTRICAS DE ENERXÍA ELÉCTRICA Real Decreto 1955/2000 do 1 de decembro de AUTORIZACIÓN PARA O EMPREGO DE SISTEMAS DE INSTALACIÓNS CON CONDUTORES ILLADOS BAIXO CANLES PROTECTORAS DE MATERIAL PLÁSTICO Resolución do 18 de xaneiro de 1988 da Dirección Xeral de Innovación Industrial DESENVOLVEMENTO E CUMPRIMENTO DO REAL DECRETO 7/1988 SOBRE ESIXENCIAS DE SEGURIDADE DE MATERIAL ELÉCTRICO Orde do 6 de xuño de 1989 do Ministerio de Industria e Enerxía Corrección de erros REGULAMENTO DE EFICIENCIA ENERXÉTICA EN INSTALACIÓNS DE ILUMINACIÓN EXTERIOR Real Decreto. R.D.1890/2008 do 14 de outubro do Ministerio de Industria, Turismo e Comercio REBT. APLICACIÓN EN GALICIA DO REGULAMENTO ELECTROTÉCNICO DE BAIXA TENSIÓN Orde do 23 de xullo de 2003 da Consellería de Innovación, Industria e Comercio D.O.G Corrección de erros D.O.G INTERPRETACIÓN E APLICACIÓN DE determinados PRECEPTOS DO REBT EN GALICIA Instrución 4/2007 do 4 de maio de 2007 da Consellería de Innovación e Industria D.O.G PROCEDEMENTOS PARA A EXECUCIÓN E POSTA EN SERVIZO DAS INSTALACIÓNS ELÉCTRICAS DE BAIXA TENSIÓN Orde do 7 de xullo de 1997 da Consellería de Industria. Xunta de Galicia D.O.G NORMAS PARTICULARES PARA AS INSTALACIÓNS DE ENLACE NA SUBMINISTRACIÓN DE ENERXÍA ELÉCTRICA EN BAIXA TENSIÓN DE UNIÓN ELÉCTRICA FENOSA Resolución do 30 de xullo de 1987 da Consellería de Traballo da Xunta de Galicia CONDICIÓNS TÉCNICAS ESPECÍFICAS DE DESEÑO E MANTEMENTO ÁS QUE SE DEBERÁN SOMETER AS INSTALACIÓNS ELÉCTRICAS DE DISTRIBUCIÓN Decreto 275/2001 de 4 de outubro de 2001 da Consellería de Industria e Comercio D.O.G

351 Art Condicións das Redes de Telecomunicacións 1. Equipos de telecomunicacións CRITERIOS XERAIS A tenor dás cualificacións que establece ou vixente Plan Xeral de Ordenación Urbana, ás instalacións de telecomunicación están incluídas non uso de servizos xerais. Con todo, ás mesmas tan só poderán establecerse nas diferentes localizacións autorizadas expresamente polo Excmo. Concello de Mos e estarán suxeitas ou cumprimento dás condicións que se establecen nesta Ordenanza. Con carácter xeral, prohíbese calquera instalación de telecomunicación nas fachadas dos edificios, agás ás antenas de reducidas dimensións (microcelas e similares) e rede de canalizacións, respectivamente. Cando o trazado das conducións afecte a infraestruturas viarias, a forma de proceder será consecuente coa seguinte lexislación: Lei 37/2015, de 29 de setembro de Estradas Real Decreto 1812/1994, de setembro, polo que se aproba o regulamento Xeral de estradas Lei 8/2013, de 28 de xuño, de 14 de setembro, de Estradas de Galicia CLASIFICACIÓN DÁS REDES Clasifícanse en: Redes de telecomunicacións: Redes de distribución de telefonía e dados Redes de televisión terrestre por cable, Redes de distribución de televisión ademais dos outros servizos. REDE URBANA DE TELECOMUNICACIÓNS Ás redes deberán situarse preferiblemente nas beirarrúas, sempre que esta exista, ou non seu defecto en terreos de dominio público legalmente utilizables e que sexan accesibles de xeito permanente. A poderá autorizar ou exixir a instalación baixo calzada A separación entre conducións e ou resto de servizo será como mínimo de 0,50 m. A profundidade analizarase non apartado de deseño REDE DE CABLE Está composta polas seguintes redes ou diferentes tramos da rede:

352 Rede de acceso: é a rede que interconecta a cabeceira cos usuarios e comprende dende o punto de conexión de cabeceira ata o punto de terminación de rede. Nunha rede de acceso pode distinguirse á súa vez unha rede troncal e unha rede de distribución final. Rede troncal: é o parte da rede de acceso que comprende dende o punto de conexión de cabeceira ata os puntos de distribución final. Rede de distribución final: é o parte da rede de acceso que comprende dende os puntos de distribución final ata os puntos de terminación da rede. DESEÑO DA REDE CONDUCIÓNS Admitiranse conducións de: Polietileno Tubo de PVC ríxido ø 110, ø 63 e 40 mm, Especificación nº , códigos nº (110 x 1,2), (63 x 1,2) e (40 x 1,2). Os tubos ø 40 mm só se utilizarán para unir o rexistro en parcela coa arqueta máis próxima, polo que aloxa acometidas (catro como máximo por cada tubo); os tubos ø 63 mm poden aloxar un grupo de acometidas (ata 3 acometidas por tubo) ou ben un cable por tubo, coas limitacións de calibre e número de pares antes indicadas; tamén poden usarse tubos ø 63, en lugar de ø 40, para unir un rexistro en parcela coa arqueta máis próxima, cando o percorrido dos devanditos tubos co de tubos ø 63 que leven grupo de acometidas ou cable. O número de condutos necesarios nunha sección de canalización será a suma de: Un conduto por cada cable que poida discorrer por esa sección. Un conduto de reserva para cambios de sección de cable. Tantos tubos como grupos de 8 acometidas ou fracción discorran por esa sección, correspondentes ás parcelas ou locais que vaian ser atendidos a través da sección considerada. Un conduto vacante máis para acometidas. Se todos os condutos con acometidas teñen 8 cada un, o número de condutos vacantes para acometidas será de dos en vez dun. CARACTERÍSTICA TECNOLÓXICAS E TIPOLÓXICAS MÍNIMAS DA REDE DE CABLE A rede de acceso das redes de cable deberá configurarse conforme ás características tecnolóxicas seguintes: tecnolóxicas seguintes: TRAMO DE REDE Rede troncal Rede de distribución final TIPO DE CABLE Fibra óptica Fibra óptica ou cable coaxial, podendo engadirse o cable de pares

353 Os sistemas de transmisión utilizados poderán ser analóxicos ou analóxicos e dixitais, segundo o tipo de rede. A rede estará deseñada de modo que sexa posible soportar servizos interactivos. Deberá tratarse dun sistema totalmente transparente ao tipo de modulación en toda a banda de frecuencias e nas dúas direccións, que permita transmitir e distribuír calquera tipo de sinal e optimizar a interoperabilidade e a interconectividade. ELEMENTO Banda de distribución de frecuencias Banda de radiodifusión sonora en FM Banda reservada a TV dixital Banda de retorno Cable coaxial Fibra óptica REQUISITO MHZ 87,5-108 MHZ MHZ 5-55 MHZ segundo norma CENELEC tipo monomodo segundo as recomendacións da UIT-T INSTALACIÓNS PERTENCENTES A REDES DE TELEFONÍA ESTACIÓNS BASE SITUADAS NA CUBERTA DE EDIFICIOS Na instalación dás estacións base de telefonía aplicarase a tecnoloxía e ou deseño que consigan ou menor tamaño, a menor complexidade, a máxima redución do impacto ambiental e visual e que garantan ás condicións de seguridade axeitadas, procurando sempre a utilización compartida dás localizacións e/ou estruturas soporte por parte dos distintos operadores, conforme cos criterios establecidos nesta Ordenanza. Cumpriranse, en todo caso, ás seguintes condicións: a) Prohíbese a colocación de antenas sobre soporte apoiado non peitoril ou non remate dá fachada do edificio. b) Os mastros ou elementos soportes dás antenas apoiados en cubertas planas ou nos paramentos laterais de torreóns ou calquera outros elementos prominentes dá cuberta, cumprirán ás seguintes regras: O recuado mínimo de calquera elemento integrante das instalacións a respecto do plano de calquera fachada exterior do edificio sobre ou que se sitúa será de 2 m. A altura máxima sobre a cuberta do conxunto formado polo mastro ou elemento soporte e ás antenas será a do vértice dun cono recto, ou eixo do cal coincida co do mastro ou soporte e a súa xeratriz forme un ángulo de 45 graos con dito eixo e interceda Coa vertical do peitoril ou bordo dá fachada exterior, a unha altura superior en 1 metro dá déaste. En ningún caso esa altura excederá de 8 m. O diámetro máximo do mastro ou cilindro circunscrito ou elemento soporte será de 6 (15,24 cm).

354 O diámetro máximo do cilindro envolvente que circunscriba ás distintas antenas e ou elemento soporte non excederá de 120 cm, a non ser que se pretenda a utilización compartida dá mesma tecnoloxía por distintos operadores. Neste caso ou diámetro máximo non excederá de 170 cm. Os ventos para ou arriostramento do mastro ou estrutura soporte fixaranse a unha altura que non supere un terzo dá dos ditos elementos. c) Os mastros ou elementos soporte de antenas apoiados sobre cubertas inclinadas, cumprirán ás regras establecidas non apartado anterior, Coa seguinte particularidade: A altura máxima sobre a cuberta do conxunto formado polo mastro ou elemento soporte e ás antenas será a do vértice dun cono recto, ou eixo do cal coincida co do mastro ou soporte e a súa xeratriz forme un ángulo de 30 graos con dito eixo e interceda Coa aresta superior do peitoril ou bordo dá fachada exterior. En ningún caso esa altura excederá de 8 m. d) Por razóns de seguridade, non serán accesibles para ou público en xeral nin ás estacións base de telefonía móbil nin un perímetro de 6 m delimitado arredor dá estrutura soporte dá antena. Excepcionalmente, ás antenas poderán apoiarse sobre ás cumieiras dás cubertas e sobre os vértices superiores ou puntos de coroamento de torreóns ou de calquera outros elementos prominentes dá cuberta, sempre que a xuízo dos servizos e órganos municipais competentes, na composición descrita na documentación técnica achegada polo solicitante, a instalación pretendida intégrese satisfactoriamente non conxunto e ás antenas resulten harmónicas co remate dá edificación, ou ben, posibilítese con esta solución a utilización compartida de infraestruturas por parte dúas distintos operadores. INSTALACIÓN DE CONTEDORES A instalación de contedores vinculados funcionalmente a unha determinada estación basee de telefonía situados na cuberta de edificios ou construcións cumprirá ás seguintes regras: a) O seu interior unicamente será accesible para ou persoal debidamente autorizado, nas condicións de seguridade e protección persoal establecidas. b) En ningún caso a instalación comprometerá a seguridade estrutural do edificio nin a dos seus moradores. c) Situaranse sempre baixo a cuberta ou dentro dá envolvente desta. d) A situación do contedor non dificultará a circulación pola cuberta necesaria para a realización dos traballos de conservación e mantemento do edificio e dás súas instalacións. e) Cando ou contedor sexa visible dende a vía pública, espazos abertos ou patios interiores, a cor e ou aspecto dá envolvente deberán adecuarse aos do edificio.

355 f) En todo caso, garantirase a eficacia dás medidas de illamento térmico, acústico e electromagnético que deban adoptarse para vos equipos e elementos electrónicos adicionais necesarios para ou funcionamento dás antenas. PROTECCIÓN EN ZONAS DE VIVENDAS UNIFAMILIARES Ás instalacións apoiadas sobre cuberta ou terreo, poderán, excepcionalmente, instalarse neste ámbito sempre que non estudo de cualificación ambiental achegado se xustifique que ás medidas de protección paisaxística adoptadas en función dá altura dá antena (que será a mínima posible para conseguir a operatividade do servizo) mediante elementos vexetais ou doutro tipo, logren ou axeitado mimetismo Coa paisaxe. INSTALACIÓNS SITUADAS EN FACHADAS DE EDIFICIOS CONDICIÓNS DE INSTALACIÓN Poderá admitirse a instalación de antenas na fachada dun determinado edificio, sempre que polas súas reducidas dimensións (microcelas ou similares) e situación resulten acordes Coa composición dá fachada e non supoñan menoscabo non seu ornato e decoración. En calquera caso, cumpriranse ás seguintes regras: a) Situaranse por debaixo do nivel de cornixa, sen afectar a elementos ornamentais do edificio. b) A súa colocación axustarase ou ritmo compositivo dá fachada. c) A separación dás antenas respecto ou plano de fachada non excederá dos 50 cm. Esta separación poderá medirse respecto doutros elementos xa existentes na fachada Coa debida autorización municipal, como rótulos ou marquesiñas, sempre que non se supere ou voo permitido en cada caso pola normativa urbanística. d) O trazado dá canalización ou cable integrarase harmonicamente na fachada e a súa cor adaptarase á do paramento correspondente. e) O contedor situarase en lugar non visible. INSTALACIÓN DE ANTENAS DE DIMENSIÓNS REDUCIDAS SOBRE CONSTRUCIÓNS OU ELEMENTOS INTEGRANTES DO MOBILIARIO URBANO Se ou Concello ou estima convinte, a través do oportuno convenio poderá autorizar a instalación de pequenas antenas sobre báculos de iluminación, columnas informativas, quioscos ou calquera outro tipo de mobiliario urbano, sempre que se cumpran ás seguintes condicións: a) A cor e ou aspecto dá antena adaptaranse ou contorno, procurando conseguir ou axeitado mimetismo co conxunto e a mellor adaptación Coa paisaxe urbana. b) O contedor non que se instalen os elementos ou instalacións complementarias situarase, preferentemente, baixo rasante. Excepcionalmente, poderase admitir outra situación sempre que se xustifique suficientemente que a instalación se integra harmonicamente na paisaxe urbana e non entorpece ou tránsito.

356 INSTALACIÓN DE ANTENAS SITUADAS SOBRE MASTROS OU ESTRUTURAS SOPORTE APOIADAS SOBRE O TERREO Poderá admitirse a instalación de antenas soamente nas localizacións autorizadas expresamente polo Excmo. Concello de Mos. Estas que distingue ás seguintes zonas: Zona preferente 1: emprazamentos situados a máis de 100 m. de calquera construción. Zona preferente 2: emprazamentos situados a máis de 50 m. de calquera construción. Para poder autorizar un emprazamento situado a unha distancia inferior a 50 m. deberá xustificarse suficientemente a imposibilidade de situar ás antenas en calquera dás dúas zonas preferentes antes definidas. En todo caso, ás localizacións deberán tamén ser conformes Coa determinacións urbanísticas en Mos e Coa derivadas dá normativa sectorial de aplicación (medio, patrimonio cultural, seguridade do tráfico aéreo, protección dás estradas e vías públicas etc). Na súa instalación adoptaranse ás medidas necesarias prescritas polos servizos técnicos municipais para atenuar ou máximo ou posible impacto visual, co fin de conseguir a axeitada integración dá paisaxe. Para estes efectos, procurarase sempre lograr a utilización compartida dás localizacións e/ou estruturas soporte por parte dos distintos operadores. A altura máxima total do conxunto formado pola antena e a súa estrutura soporte non excederá de 35 m., a non ser en zonas destinadas a uso residencial, que non excederá de 25 m. ANTENAS DE ESTACIÓNS PARA USUARIOS DE TELEFONÍA FIXA CON ACCESO VÍA RADIO Admítese a súa instalación na cuberta de edificios, exclusivamente nos seguintes lugares: 1. Sobre cubertas planas, agás ás de torreóns e demais elementos prominentes dá cuberta. A altura máxima sobre a cuberta do conxunto formado polo mastro ou elemento soporte e ás antenas será a do vértice dun cono ou eixo do cal coincida co do mastro ou soporte e a súa xeratriz forme un ángulo de 45 graos con dito eixo e interceda Coa vertical do peitoril ou bordo dá fachada exterior, a unha altura superior en 1 m. dá déaste. En ningún caso esta altura excederá de 4 m. A distancia mínima dá situación dá antena ás liñas de fachadas exteriores será de 2 m. 2. Apoiadas sobre cubertas inclinadas con caída á parte oposta a fachadas exteriores ou pegadas a paramentos de calquera elemento prominente dá cuberta, cando non sexan visualmente perceptibles dende a vía pública. Excepcionalmente, cando concorran circunstancias obxectivas que imposibiliten a instalación de antenas conforme ás anteriores condicións, poderase autorizar aquela sempre que se acredite ou cumprimento dás condicións que minimicen ou impacto visual dende a vía pública. Unicamente admitirase a súa instalación sobre ou terreo en parcelas privadas, en zonas de vivenda unifamiliar ou de edificación aberta cando a xuízo dos servizos e órganos municipais competentes nesta materia resulten idóneas e suficientes ás medidas previstas para atenuar ou máximo ou posible impacto visual, co fin de lograr a axeitada integración na paisaxe.

357 EQUIPOS DE RADIODIFUSIÓN E TELEVISIÓN ANTENAS RECEPTORAS DE SINAIS DE RADIODIFUSIÓN SONORA E TELEVISIÓN TERRENAIS CONDICIÓNS DE INSTALACIÓN Na instalación de antenas cumpriranse os seguintes requisitos: a) A instalación efectuarase de forma que se evite ou reduza ou máximo a súa visibilidade dende a vía pública. b) Terán carácter colectivo. Excepcionalmente, cando concorran circunstancias obxectivas que imposibiliten a instalación de antena colectiva nun determinado edificio, permitirase a instalación de antenas individuais suxeitas ás mesmas prescricións ca as establecidas para aquelas, sempre que a xuízo dos servizos e órganos municipais competentes non resulte perigosa ou antiestética a instalación de antenas individuais nun edificio. c) Só poderán situarse en cuberta dos edificios nos seguintes lugares: Sobre cubertas planas, agás ás de torreóns ou calquera outros elementos prominentes dá cuberta. A distancia mínima dá localización dá antena ás liñas de fachada exteriores será de 5 m. Apoiadas sobre cubertas inclinadas con caída á parte oposta á fachadas exteriores, a patios interiores ou a parede medianeira, cando non sexan visibles dende a vía pública. Pegadas a paramentos de elementos dá cuberta. A distancia mínima dá localización dá antena ás liñas de fachada exteriores será de 5 m. Excepcionalmente, cando concorran circunstancias obxectivas que imposibiliten a instalación dunha antena de acordo cos requisitos expresados nos parágrafos anteriores, permitirase a súa instalación sempre que se cumpran ás condicións que, segundo os servizos municipais, minimicen ou impacto visual dende a vía pública. ANTENAS RECEPTORAS DE SINAIS DE RADIODIFUSIÓN SONORA E TELEVISIÓN POR SATÉLITE A instalación de antenas efectuarase de forma que se evite ou a reduza ou máximo a súa visibilidade dende a vía pública. Terán carácter preferentemente colectivo e admítese a súa instalación soamente na cuberta de edificios nas seguintes localizacións: a) Sobre cubertas planas, agás nas de torreóns ou calquera outros elementos prominentes dá cuberta. A distancia mínima dá localización dá antena ás liñas de fachadas exteriores será de 3 m. b) Apoiados sobre cubertas inclinadas sempre que cumpran ás seguintes regras: Sobre faldóns de cuberta inclinados con caída á parte oposta á fachada á vía pública, a patios interiores ou a parede medianeira, cando non sexan visibles dende a vía pública. En ningún caso a antena superará a altura dá cumieira ou do vértice do torreón ou elemento prominente máis próximo.

358 Cando na opinión dos servizos municipais competentes concorran ás circunstancias obxectivas que imposibiliten a instalación dá antena nun determinado edificio nas condicións detalladas, permitirase a súa instalación non lugar de menor impacto visual dende a vía pública. ANTENAS DE ESTACIÓNS DE RADIOAFECCIONADOS O exercicio do dereito recoñecido aos titulares de licenzas de afeccionado acomodarase ou previsto na L.19/1983, de 16 de novembro, reguladora dá instalación, non exterior de inmobles, de antenas de estacións radioeléctricas de afeccionados, na regulamentación estatal que se promulgue para determinar ás condicións técnicas de instalación de antenas e tamén ou disposto para minimizar ou seu impacto visual. O titular dá instalación deberá dispor previamente dá preceptiva autorización regulamentaria do órgano competente dá Administración do Estado. ESTACIÓNS EMISORAS, REPETIDORES E REEMISORAS DOS SERVIZOS DE RADIODIFUSIÓN SONORA E TELEVISIÓN A instalación de estacións e dás súas estruturas de soporte será admisible sobre a cuberta dun edificio sempre que a actividade á que estea vinculada dispoña dá correspondente licenza municipal e que ás condicións de localización e medidas previstas para atenuar ou impacto visual resulten aceptables. Se a altura total dá antena e a súa estrutura soporte excede de 8 m., será precisa a logo de aprobación dun Plan especial non que se xustifique a necesidade dá actividade e a localización proposta. INSTALACIÓNS APOIADAS SOBRE O TERREO: CONDICIÓNS Tamén poderán instalarse sobre ou terreo sempre que a actividade á que estea vinculada dispoña de licenza municipal e se cumpran ás seguintes regras: Se a altura total dá antena e a súa estrutura soporte non excede de 35 m. (ou de 25 m. en zonas destinadas a uso residencial), poderá instalarse nas condicións que se indican non artigo 13 desta Ordenanza. Se a altura total supera estes límites será precisa a logo de aprobación dun Plan especial non que se xustifique a necesidade dá actividade e a localización proposta. Na documentación técnica que se achegue incluírase a especificada nesta Ordenanza. REDE DE CANALIZACIÓNS Nos edificios existentes que non sexan obxecto de obras de rehabilitación integral, ou tendido do cablear discorrerá, preferentemente, por patios interiores ou por zonas non visibles dende a vía pública.

359 Excepcionalmente, poderá efectuarse ou tendido por fachada sempre que este se disimule con efectividade, executando ou seu trazado paralelamente ás cornixas, baixantes exteriores, xuntas de dilatación ou outros elementos continuos verticais existentes e adaptando a cor dá canalización ou do cable á do paramento polo que discorra. Os elementos de conexión e vos equipos de transmisión serán do menor tamaño posible, sen sobresaír máis de 25 cm. dá fachada e a súa situación e cor axustarase ou ritmo compositivo dá mesma. COMPETICIÓN DE LOCALIZACIÓNS E INFRAESTRUTURAS Cando se pretenda a utilización por diferentes operadores dunha determinada localización e/ou estrutura soporte, para a colocación de distintas antenas, procurarase a menor separación entre estes elementos e a mellor composición rítmica, para lograr a máxima integración na paisaxe urbana e natural. CONDICIÓNS MÍNIMAS DE DESEÑO E EXECUCIÓN GABIAS As curvas nas canalizacións pódense realizar no plano horizontal e no vertical. Nas canalizacións poderanse realizar curvas directamente cos tubos sempre que a súa radio sexa superior a 25 m. No caso de empregar cóbados, estes deberán ter un radio mínimo de 5 m. En canto á distribución de prismas terase presente que nun mesmo prisma de canalización todos os tubos se disporán segundo o mesmo diámetro de forma que sempre se elixa o de maior sección necesario. Os prismas alóxanse en gabias a altura mínima das cales é de 100 cm e mesmo coa condición de formigonar as zonas superiores. Neste caso o formigón empregado é en masa sendo necesaria a disposición de separadores a distancias de 70 cm para espesores de tubos de 1,2 mm e de 3 m cando o espesor é de 3,2 mm. Os espesores dos tubos de PVC ou polietileno correspóndense cos valores de 1,2 mm (valor máis habitual). A elección dos distintos espesores ten relación cos seus radios de curvatura; os de espesor de 1,2 mm admiten un radio de 25 m. Para adecuar as saídas a postes, pedestais, etc., a mellor solución consiste en dispoñer cóbados de PVC cun diámetro exterior de 110 mm e a separación entre os condutos será de 3 cm. Para manter a separación idónea das distintas formacións de condutos en canalización deberá dispoñerse un separador de PVC cada 70 cm. A disposición en forma esquemática será unha rede ramificada, a partir da acometida situada ao comezo da urbanización, onde se sitúa o armario de interconexión correspondente, para unha demanda total prevista, de acordo co cadro do anexo, de 400 pares. A explanación das gabias realízase sempre con pendente cara a unha das arquetas de forma que posibilítese unha eventual evacuación de auga. Un factor de deseño de especial interese é o das separacións cos demais servizos: cos de electricidade en Baixa Tensión considérase suficiente a separación de 20 cm, mentres que cos circuítos de AT (considéranse como de Alta Tensión os valores superiores aos 500 V) a distancia a manter será de 25 cm. Cos restantes tales

360 como auga, gas, e saneamento, o valor mínimo é de 30 cm. No caso de cruces coas canalizacións de auga, ademais das separacións xeométricas regulamentarias, é necesario que a condución telefónica discorra por enriba mentres que coas conducións de gas a disposición desta última será superior. Exemplo de gabia para 8 liñas CANALIZACIÓNS A infraestrutura de telefonía constitúena o conxunto de canalizacións de obra civil (tubos, prismas de formigón, arquetas, pedestais para armarios, etc.) precisos para o posterior aloxamento por parte da compañía concesionaria do servizo, dos cables necesarios para dotar os usuarios da urbanización dun axeitado servizo de telefonía. Cando a canalización discorra baixo calzada, a altura mínima de recheo dende o pavimento ou nivel do terreo ao teito do prisma da canalización será de 60 cm en lugar de 45 cm. Polo tanto, unha vez adoptado para unha sección o tipo ou prisma de canalización necesario, quedarán determinados os seguintes factores: Dimensión da gabia, no seu caso, número, disposición e dimensións dos condutos, así como as dimensións da soleira, protección superior e recubrimentos laterais de formigón.